Μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ διανύσαμε ἤδη τὴν κύρια περίοδο τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Τὸ Σάββατο τοῦ Λαζάρου καὶ ἡ Κυριακὴ τῶν Βαΐων ἀποτελοῦν τὸν «λαιμό» ποὺ συνδέει τὸν «κορμό» τοῦ Τριῳδίου μὲ τὴν «κεφαλή», τὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα, τὴν Ἑβδομάδα τῶν Παθῶν, ποὺ θὰ μᾶς ὁδηγήσῃ στὴν κορύφωση, στὸν Σταυρὸ καὶ τελικὰ στὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας.

Γι’ αὐτὸν ἀκριβῶς τὸν λόγο στὴν λειτουργική γλῶσσα τῆς Ἐκκλησίας μας ἡ διπλῆ αὐτὴ ἑορτή, τοῦ Λαζάρου καὶ τῶν Βαΐων, ὀνομάζεται «προοίμιο τοῦ Σταυροῦ», διότι μᾶς εἰσάγει στὸν ἑορτασμὸ τῶν σωτηρίων παθῶν καὶ τῆς λυτρωτικῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ.

Ἔτσι τὸ τυπικὸ τοῦ Σαββάτου τοῦ Λαζάρου δὲν ὁμοιάζει μὲ ἐκεῖνο τῶν Σαββάτων, γενικῶς, ποὺ εἶναι ἀφιερωμένα στοὺς κεκοιμημένους. Αὐτὸ εἶναι ἕνα ἀναστάσιμο Σάββατο, ποὺ ὑμνολογικὰ προαναγγέλλει τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου «λίαν πρωῒ τῆς μιᾶς σαββάτων» (Μάρκ, ιστ’ 2). Ὁ Ὄρθρος τοῦ Σαββάτου τοῦ Λαζάρου μὲ τὰ ἀναστάσιμα Εὐλογητάρια, τὀ «Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι…» θυμίζει τὸν κυριακάτικο ἀναστάσιμο Ὄρθρο, στὴν Θεία δὲ Λειτουργία ἀντὶ τοῦ Τρισαγίου ἀκοῦμε «Ὅσοι εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε…», ὅπως στὶς μεγάλες «φωτιστικές» ἑορτές.

Διαβάστε περισσότερα »

Σεμινάριο Τυπικής και Λατρευτικής ανάλυσης της Μεγάλης Εβδομάδας, υπό τον τίτλο: «Από το Πάθος στην Ανάσταση: Οι Ακολουθίες των Αχράντων Παθών και της Αναστάσεως», μέσω του οποίου εμβαθύνει στη λατρεία και τις ακολουθίες που πλαισιώνουν την εβδομάδα αυτή και την πορεία του ευχαριστιακού σώματος μέχρι την Ανάσταση του Κυρίου. Το Σεμινάριο δεν απευθύνεται μόνο σε ανθρώπους εξειδικευμένους αλλά σε κάθε ενδιαφερόμενο μέλος της Εκκλησίας.

Διαβάστε περισσότερα »

Γεννήθηκε στα Βουρλά της Μικράς Ασίας το 1901 από ευσεβείς γονείς, τον Παναγιώτη και την Ευδοξία. Οι γονείς του δεν ήταν εύποροι, αλλά υπήρξαν θεοφοβούμενοι. Το 1922, σε ηλικία 21 ετών, λίγες μέρες πριν από την καταστροφή της Σμύρνης, ο Χριστόφορος πάτησε νάρκη. Έχασε το δεξί του μάτι, τραυμάτισε το άλλο, κι είχε ακρωτηριάσει το ένα του χέρι. Τότε που επιβιβάζοντο τα γυναικόπαιδα μπρος στους τζανταρμάδες, τον είδαν σακάτη και του επέτρεψαν να φύγει στην ελεύθερη Ελλάδα. Μία βαρκούλα τον μετέφερε στα μεγάλα πλοία που παρέμεναν ανοικτά. Από τους γνωστούς συνομηλίκους του κανένας δεν γλύτωσε. Άλλοι εσφάγησαν επί τόπου και άλλοι επιστρατεύθησαν στην ενδοχώρα σε καταναγκαστικά έργα. Κανείς απ’ αυτούς δεν γύρισε ζωντανός. Ήταν χρεώστης σ’ όλη του την ζωή στην θεία Πρόνοια, που τον διέσωσε μ’ αυτόν τον σοβαρό τραυματισμό. Τους γονείς του τους δολοφόνησαν άγριοι Τσέτες.

Διαβάστε περισσότερα »