Προς Εφεσίους Επιστολή Απ. Παύλου

ΚΑΙΝΟΔΙΑΘΗΚΙΚΟΙ ΑΝΑΒΑΘΜΟΙ: Το γκρέμισμα των διαχωριστικών τειχών ανάμεσα στους ανθρώπους (Ιωάννης Καραβιδόπουλος, Ομότιμος Καθηγητής Α.Π.Θ.)

«Αυτός γαρ (ενν. ο Χριστός) εστιν η ειρήνη ημών, ο ποιήσας τα αμφότερα έν και το μεσότοιχον του φραγμού λύσας» (Εφεσ 2, 14)

Η Προς Εφεσίους επιστολή τού Απ. Παύλου, καθώς σημειώνει ένας από τους αξιολογότερους αρχαίους της Εκκλησίας ερμηνευτές της, ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, «είναι γεμά­τη από νοήματα και δόγματα υψηλά». «Αυτή», συνεχίζει ο ίδιος ερμηνευτής, «είναι γεμάτη από πολύ υψηλά και πολύ σημαντικά νοήματα. Όσα σχεδόν πουθε­νά αλλού δεν είπε (ο Παύλος), αυτά τα δηλώνει εδώ». «Απαιτείται λοιπόν από εμάς», παρατηρεί και ο Θεοφύλακτος, «πολλή προσοχή για την κατανόηση των μυστηρίων που περιέχονται σε αυτήν». Πραγματικά η επιστολή αυτή εκθέτει το «μυστήριο που ήταν κρυμμένο προ­αιώνια στον Θεό» (3,9), μυστήριο που αποκάλυψε στην ανθρωπότητα ο Ιησούς Χριστός και που συνίσταται στην, διά της Εκκλησίας, πραγματοποίηση της προαι­ώνιας βουλής τού Θεού για τη σωτηρία όλων των ανθρώπων. Μέσα στο χάος και τη διάσπαση του αρχαίου κόσμου η ιστο­ρική πραγματικότητα της Εκκλησίας εκπροσωπεί τη φιλάνθρωπη προσφορά τού Θεού, ο οποίος συγκροτεί σε ένα σώμα, σε μία κοινωνία πίστης, ειρήνης και αγάπης τους πρώην εχθρούς μεταξύ τους, Ιουδαίους και εθνικούς. Η συμμετοχή στη νέα αυτή κοινωνία, στο σώμα τού Χριστού, συνεπάγεται και ανάλογη ζωή των μελών του, ζωή «εν Χριστώ». Διαβάστε περισσότερα »

Οι δέκα οφθαλμοί τού ανθρώπου (Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)

Γίνεται κατανοητό, ὅτι τὸ ἀνθρώπινο πνεῦμα δὲν εἶναι ἕνα αὐτόματο καὶ νεκρὸ μηχάνημα, μὲ τὸ ὁποῖο τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἐνεργεῖ καὶ πράττει, ἀλλὰ ζωντανὸς συνεργάτης τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Μὲ τὴν ἐπίδραση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὅλος ὁ ἄνθρωπος μετατρέπεται σὲ «πράξη», «ἐνέργεια». Καὶ μὲ τὴν βοήθεια τῶν ἁγίων ἀρετῶν μετατρέπει τὶς «Θεοκεχαριτωμένες» δυνάμεις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος σὲ δικές του δυνάμεις. Τὶς μεταφέρει σὲ κάθε «συστατικό» της ὑπάρξεώς του, τὶς ἐκχέει σ’ ὁλόκληρο τὸν ἑαυτό του καὶ αὐτὲς συμμετέχουν σὲ ὅλες τὶς σκέψεις του (τοῦ ἀνθρώπου δηλ.), σὲ ὅλα τὰ αἰσθήματά του, στὶς θελήσεις του, στὶς ἐνέργειές του καὶ σὲ ὅλους τοὺς λόγους του. Μὲ μία λέξη, στὴν ὁλόπλευρη ζωή του. Διαβάστε περισσότερα »

Με ποιο τρόπο ο διάβολος κυβερνά στο βασίλειό του; (Αγ. Ιουστίνου Πόποβιτς)

Η αμαρτία παρουσιάζει μια δύναμη πολύ πιο δυνατή και ισχυρή από τον άνθρωπο, επειδή προέρχεται από το διάβολο που είναι ασύγκριτα πιο δυνατός και ισχυρός απ’ αυτόν. Και αυτός είναι ο λόγος που οι άνθρωποι δεν είναι ποτέ σε θέση, με τις δικές τους -ατομικές- δυνάμεις, να ελευθερώσουν τον εαυτό τους από την αμαρτία και το κακό. Γιατί ο διάβολος κυριαρχεί στα εναέρια, υπό-ουράνια μέρη (Εφεσ. 6,12, Αποκ. 12,9). Το βασίλειό του είναι μεγαλύτερο και ευρύτερο από την γη. Η γη είναι μόνο ένα κομμάτι από το μεγάλο του βασίλειο.

Με ποιό τρόπο ο διάβολος κυβερνά στο βασίλειό του; Διαβάστε περισσότερα »

Ούτε η πίστη είναι δικό μας κατόρθωμα! (Αγ. Ιουστίνος Πόποβιτς)

Μόνο η χωρίς όρια Θεϊκή παν-αγαθότης του Χριστού είχε και την αγάπη και την δύναμη να σώσει τον κόσμο. Πράγματι, με την δύναμη του Χριστού, οι ψυχικά νεκροί αναζωογονούνται, ανασταίνονται και ανυψώνονται στην αιώνια Θεϊκή ζωή, πάνω απ’ όλες τις Θεϊκές ουράνιες δυνάμεις.
Από την αρχή μέχρι το τέλος η σωτηρία είναι δώρο της παναγαθότητος του Θεού και σε καμιά περίπτωση δημιούργημα των ανθρώπινων προσπαθειών, των ανθρώ­πινων δυνάμεων και των ανθρώπινων έργων.

Διαβάστε περισσότερα »

Τί είναι ο ανθρώπινος νους χωρίς το Χριστό; (Αγ. Ιουστίνος Πόποβιτς)

Χωρίζεται ο άνθρωπος από τον Χριστό; Τότε χωρίζεται από την μοναδική λογική έννοια του «όντος» του, της ζωής του, της υπάρξεώς του. Χωριζόμενος ο άνθρωπος από τον Χριστό, χωρίζεται και από την μόνη λογική έννοια της ψυχής του, του «νοός» του, της συνειδήσεώς του, του θελήματός του, του σώματός του.
Τί είναι ο ανθρώπινος νους χωρίς τον Χριστό;

Διαβάστε περισσότερα »