Ας μη νομίζουμε λοιπόν ότι όλα τα σχετικά με εμάς σταματούν σ’ αυτήν την ζωή, αλλά ας πιστεύουμε ότι οπωσδήποτε θα υπάρξη κρίσις και ανταπόδοσις για όλα αυτά που κάνουμε εδώ. Διότι αυτό είναι τόσο σαφές και ολοφάνερο σε όλους, ώστε και οι Ιουδαίοι και οι Έλληνες και οι αιρετικοί και ο οποιοσδήποτε άνθρωπος έχουν την ίδια γνώμη γι’ αυτό το θέμα. Αν και δεν πιστεύουν δηλαδή όλοι στην ανάστασι όπως θα έπρεπε, αλλά όμως για την κρίσι και την κόλασι και για τα εκεί δικαστήρια όλοι συμφωνούν, ότι υπάρχει κάποια ανταπόδοσις εκεί για όσα γίνονται εδώ. Διότι, εάν αυτό δεν συνέβαινε, για ποιόν λόγο άπλωσε τόσο μεγάλο ουρανό, έστρωσε κάτω την γη, άπλωσε την θάλασσα, άφησε να χυθή παντού ο αέρας, έδειξε τόσο μεγάλη πρόνοια, εάν δεν επρόκειτο να μας φροντίση μέχρι τέλους. Δεν βλέπεις πόσοι που έζησαν στην αρετή, αν και έπαθαν μύρια δεινά, έφυγαν χωρίς να απολαύσουν κανένα αγαθό; Και άλλοι πάλι, αν και έδειξαν μεγάλη κακία, άρπαξαν τις περιουσίες των άλλων, ξεγύμνωσαν χήρες και ορφανά και τα καταπίεσαν, αφού απόλαυσαν τον πλούτο και την τρυφή και τα μύρια αγαθά, έφυγαν χωρίς να πάθουν ούτε το παραμικρό κακό; Πότε λοιπόν ή εκείνοι οι πρώτοι θα απολαύσουν τις αμοιβές της αρετής ή αυτοί θα πληρώσουν για την κακία τους, εάν στο τέλος αυτής της ζωής σταματούν τα δικά μας πράγματα;
(Πηγή ηλ. κειμένου: diakonima.gr)