Ερμηνεία εις το κατά Ιωάννην ευαγγέλιον της Κυριακής των αγίων Πατέρων της Α’ Συνόδου (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Ιω. 17, 1-11)

  • Γιατί ο Κύριος Ιησούς σε αυτή την προσευχή (αλλά και σε άλλη περίπτωση π.χ. στην ανάσταση του Λαζάρου) ύψωσε τους οφθαλμούς Του εις τον ουρανόν;
  • Γιατί ζητά να δοξαστεί την ώρα του πάθους και ποια δόξα ζητεί από τον Πατέρα του;
  • Με ποιον τρόπο δοξάζεται ο Πατήρ;
  • Η γνώσις του αληθινού Θεού γίνεται αίτιον και πρόξενος της αιωνίου ζωής.
  • Ποιο ήταν το έργο του Ιησού Χριστού που τελείωσε στη γη;
  • Ποιοι είναι άξιοι της θείας δόξας;
  • Αφού ο Θεός ήταν γνωστός σε όλο το γένος των Ιουδαίων, γιατί λέγει ο θεάνθρωπος ότι εφανέρωσε το όνομα του Θεού στους ανθρώπους;
  • Οι μαθητές του Χριστού ήσαν οικείοι τω Θεώ διά την αρετήν αυτών.
  • Αφού ο Χριστός σταυρώθηκε για όλον τον κόσμο, ποιος είναι αυτός ο κόσμος, περί του οποίου ο Σωτήρ δεν παρακαλεί τον Πατέρα Του;
  • Όταν λέγει “πάντα τα εμά σα εστί και τα σα εμά”, μπορεί κανείς να υποθέσει ότι εννοεί και τα προσωπικά ιδιώματα;
  • Πώς εδοξάσθη ο Ιησούς από τους μαθητές του;
  • Ο Ιούδας έγινε προδότης του Χριστού για να πληρωθεί η γραφή;
  • Γιατί ο Κύριος έκανε αυτή την συγκεκριμένη προσευχή;

 

Διαβάστε την ερμηνεία από το “Κυριακοδρόμιο των τεσσάρων Ευαγγελιστών”, του Νικηφόρου Θεοτόκη (τόμ. 1ος, σελ. 99 – Έκδοσις 1840), πατώντας εδώ

 

 

 

[Ψήφοι: 1 Βαθμολογία: 4]