Οι άνθρωποι τρέχουν με προθυμία στον δρόμο της καταστροφής. Σε καμιά εποχή δεν υπήρξε τόση κακία, όση στις ημέρες μας. Ας παρακαλούμε τον πανάγαθο Θεό να δώσει μετάνοια και επιστροφή και σε εμάς και σ’ όλα τα έθνη.

Ο φοβερός κατακλυσμός της αμαρτίας απειλεί να καταποντίσει όλους, λαϊκούς και κληρικούς, πλούσιους και φτωχούς, μεγάλους και μικρούς, άνδρες και γυναίκες, γέροντες, νέους και νήπια, επειδή όλοι σχεδόν έχουμε ξεκλίνει. Όσους δεν έχουν εκκλίνει από τις εντολές του Κυρίου, οι ασεβείς προσπαθούν με πολλούς τρόπους να τους πλανήσουν, για να τους καταστήσουν συνοδοιπόρους στον δρόμο της απωλείας.

Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους έχουν μάτια και δεν βλέπουν, έχουν αυτιά και δεν ακούν. Έχουμε δύσκολους καιρούς και πονηρές ημέρες. Όποιος μπορέσει να σώσει τον εαυτό του, θα ονομασθεί μεγάλος· εάν σώσει και άλλους, θα ονομασθεί μέγιστος.

 

***

Η οργή του Θεού έφτασε. Την συγκρατούν οι προσευχές και μεσιτείες της Παναγίας Μητέρας Του, των Αγίων στους Ουρανούς και λίγων εκλεκτών, που βρίσκονται στην γη. Οφείλουμε να είμαστε έτοιμοι και μετανοημένοι, για να σώσουμε τουλάχιστο τις ψυχές μας.

Φοβούμαι ότι πολύ σύντομα θα ακολουθήσει συμφορά στο ανθρώπινο γένος, επειδή οι περισσότεροι από τους άρχοντες και τον λαό, τους κληρικούς και λαϊκούς, βαδίζουν τον ευρύχωρο δρόμο, που οδηγεί στην καταστροφή… Εμείς με υπομονή ας βαδίζουμε τον στενό δρόμο της αρετής, προσβλέποντας στον Αρχηγό της πίστεώς μας και θεωρώντας τα του κόσμου σκουπίδια, για να κερδίσουμε τον Χριστό.

Πράγματι σε χάος μεγάλο βρίσκεται όλη η ανθρωπότητα. Βαδίζει κατά κρημνών. Βαδίζει στο σκοτάδι και χωρίς πυξίδα. Πού τελικά θα καταντήσει; Εκεί που κατάντησαν όλοι οι αμαρτωλοί και παραβάτες των εντολών του Θεού, ανά τους αιώνες… Η γενεά μας είναι πονηρή και προς τους πονηρούς ο Κύριος αποστέλλει ανάλογες τιμωρίες για μετάνοιά τους.

Δύο πράγματα θα αναχαιτίσουν την ορμή του κόσμου προς την κακία και την απώλεια, η μετάνοια και η οργή του Θεού. Αφού μετάνοια αληθινή δεν υπάρχει, μένει η οργή του Θεού και το έλεός Του.

 

 

***

 

Ο καιρός της πρόσκαιρης ζωής είναι βραχύτατος, οι ημέρες είναι πονηρές, ο θάνατος είναι άδηλος, και η ζωή μετά τον θάνατο είναι αιώνια. Επίσης και η βασιλεία των ουρανών και η κόλαση είναι αιώνια και χωρίς τέλος. Ο Απόστολος Παύλος μας παραγγέλλει: «Μη γίνεσθε άσοφοι αλλά σοφοί· μη γίνεσθε άφρονες αλλά συνιέντες τι το θέλημα του Κυρίου».

Λοιπόν άσοφος και άφρων είναι εκείνος που δεν τα σκέπτεται αυτά και δεν αισθάνεται τις δικές του αμαρτίες για να τις εξαλείψει με την μετάνοια, την εξομολόγηση και τα δάκρυα, αλλά αμελεί, αναισθητεί και περιεργάζεται τις αμαρτίες των άλλων, κρίνοντας, κατακρίνοντας και καταδικάζοντας τους άλλους, ωσάν να είναι αυτός ο κριτής και δικαστής των όλων, και κωφεύει στην εντολή και απειλή του Κυρίου: «Μη κρίνετε, για να μη κριθείτε μη καταδικάζετε, για να μη καταδικασθείτε».

Σοφός και συνετός και φρόνιμος είναι εκείνος που βάζει όλες τις αμαρτίες του μπροστά του, και δεν ασχολείται με τις αμαρτίες των άλλων, αλλά κλαίει στοχαζόμενος πως ελύπησε τον Θεό με τις πολλές αμαρτίες του.

 

(Από το ημερολόγιο των Εκδόσεων «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»)

 

(Πηγή ψηφ. κειμένου: koinoniaorthodoxias.org)