Η ουσία της πνευματικής διδασκαλίας της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας είναι η «Θεία Κένωσις». Ο Λόγος «εαυτόν εκένωσε»[1], για την λύτρωση και την σωτηρία του πεπτωκότος ανθρώπου.

Έτσι, ο άνθρωπος καλείται να βαδίσει στα ίχνη Του Θεανθρώπου, για να μπορεί να δικαιώνεται ως πραγματικό μέλος της Αγίας Του Εκκλησίας.

Κι εάν ο απλός πολίτης λυτρώνεται με την «κένωση», την ταπείνωση, πόσο μάλλον ο ηγέτης, πολιτικός ή εκκλησιαστικός.

Ο ναρκισσιστής ηγέτης είναι ο αταπείνωτος, εγωκεντριστής άνθρωπος -και πολλές φορές μετριότητα-, ο οποίος λόγω της ανωριμότητος του υπερφίαλου χαρακτήρος του και των συμπλεγμάτων κατωτερότητος που τον κατατρύχουν, γίνεται επιθετικός[2] και ανάλγητος.

Διαβάστε περισσότερα »

Κριτήριο τῆς πορείας τῆς ζωῆς μας καί τῶν ἀνθρώπινων σχέσεων εἶναι τό τί μᾶς ἀρέσει. Δέν ἀφορᾶ μόνο στόν χαρακτήρα μας καί τίς ἐπιλογές μας σέ σχέση μέ τόν τρόπο τῆς ζωῆς καί τόν πολιτισμό πού ἀκολουθοῦμε. Ἔχει νά κάνει μέ τήν ἐπιθυμία μας. Μέ τό τί μᾶς εὐχαριστεῖ. Καί εἶναι δύο συνήθως οἱ ὄψεις τῆς εὐχαρίστησης. Ἡ μία σχετίζεται μέ τούς ἄλλους. Κάνω ὅ,τι θέλουν οἱ ἄλλοι καί ἔτσι ἐξασφαλίζω τήν εὔνοιά τους. Ἀπό τήν ἄλλη, κάνω ὅ,τι μοῦ ἀρέσει γιατί θέλω νά εὐχαριστήσω τόν ἑαυτό μου. Ὑπάρχει καί ἕνα τρίτο κριτήριο. Κάνω ὅ,τι θά εὐχαριστήσει τόν Θεό, σύμφωνα μέ τίς ἐντολές καί τό Εὐαγγέλιό του. Διαβάστε περισσότερα »