Η παραβολή του Ασώτου, στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, 1982.
ομιλία
Η παραβολή του Ασώτου (Αρχιμ. Βασίλειος Γοντικάκης, Προηγούμενος Ιεράς Μονής Ιβήρων Αγίου Όρους)
(536 άτομα το έχουν διαβάσει)
Κυριακή ΙΕ’ Λουκά (Ζακχαίου): Ομιλία περί ωφελίμου και ανωφελούς μετανοίας (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)
(677 άτομα το έχουν διαβάσει)
(Λουκ. ιθ’ 1-10)
– Οὔτε τὸ βᾶρος, οὔτε τὸ πλῆθος τῶν ἁμαρτημάτων, οὔτε ἡ πολυχρόνιος ἐπιμονὴ στὴν ἁμαρτία, νικᾶ τῆς μετανοίας τὴν δύναμη. Εἶναι ὅμως ἡ μετάνοιά μας ἀληθινή; Πῶς θὰ τὸ γνωρίζουμε αὐτό;
– Ποιὰ εἶναι ἔργα τῆς μετανοίας;
– Μετανόησε ὁ Ἰούδας;
– Εἶναι κάθε μετάνοια σωτηριώδης;
Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής μετά τα Φώτα: Ομιλία περί του ψευδεπιπλάστου νεοφανούς συστήματος της μεταξύ των ανθρώπων ισότητος (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)
(2,795 άτομα το έχουν διαβάσει)
(Εφεσ. δ’, 7-13)
- Εἶναι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι μεταξύ τους ἴσοι;
- Ἔχουν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἴσες δυνατότητες;
- Εἶναι καλό σὲ μία κοινωνία νὰ ὑπάρχει ἀνισότητα;
- Τὶ θὰ συμβεῖ ὅταν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι γίνουν ἴσοι;
- Μπορεῖ ἡ ἰσότητα νὰ ὁδηγήσει στὴν ἀναρχία;
- Ἄν ἐπιτευχθεῖ ἡ ἰσότητα μετὰ ἀκολουθεί ἡ δημιουργία, ἐξ ἀνάγκης, τῆς ἀνισότητας!
- Παρατηρεῖται ἰσότητα στὴν φύση;
- Ἡ ἀνισότητα συνδέει.
- Μπορεῖ κάποιος πιστὸς καὶ εὐσεβὴς νὰ πιστεύει στὴν ἰσότητα;
Κυριακή μετά την Χριστού Γέννησιν (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)
(621 άτομα το έχουν διαβάσει)
Ομιλία του π. Αθανάσιου Μυτιληναίου Κυριακής Μετά Χριστοῦ Γέννησιν – Δῶρα εἰς τόν Γεννηθέντα Δεσπότην Χριστόν (Ματθ. 2, 13-23)
Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως: Ο Κύριος Ιησούς είναι και σήμερα Σωτήρ; (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)
(708 άτομα το έχουν διαβάσει)
[Ματθ. 1, 21]
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία που εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 20-12-1987
Το μήνυμα, αγαπητοί μου, του αρχαγγέλου Γαβριήλ προς τον απορούντα Ιωσήφ περί της Μαρίας της μνηστής του ήτο: «Ἰωσὴφ υἱὸς Δαυΐδ, μὴ φοβηθῇς παραλαβεῖν Μαριὰμ τὴν γυναῖκά σου· τὸ γὰρ ἐν αὐτῇ γεννηθὲν ἐκ Πνεύματός ἐστιν Ἁγίου. Τέξεται δὲ υἱὸν καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν· αὐτὸς γὰρ σώσει τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν».
Το μήνυμα αυτό, αγαπητοί μου, του αρχαγγέλου Γαβριήλ προς τον Ιωσήφ ήταν θεμελιακό. «Αὐτὸς», λέγει, «σώσει τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν». «Σώσει». Θα είναι Σωτήρας. «Σώσει». Ή, όπως ακριβώς ο άγγελος είπε στους ποιμένας, όπως μας περιγράφει ο Ευαγγελιστής Λουκάς, ότι «ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον Σωτήρ». Σωτήρ! Και ετέχθη αυτός ο Σωτήρ σήμερον.
Βέβαια, το θέμα του σωτήρος δεν ήταν άγνωστο εις τον κόσμο τον αρχαίον. Αυτός ούτος ο αυτοκράτωρ ελέγετο «σωτήρ». Αλλά κατά πόσο βεβαίως ο αυτοκράτωρ ήταν σωτήρας, μόλις και ανάγκη να το πούμε· εφόσον γνωρίζομε από την Ιστορία ότι βασικά άνθρωποι δεν μπορούν να σταθούν σωτήρες, πολύ δε παραπάνω αυτοκράτορες και δη Ρωμαίοι αυτοκράτορες, οι οποίοι ήσαν οι εξουσιασταί των ζωών των υπηκόων των. Τι είδους λοιπόν σωτήρες μπορούσαν να υπάρχουν; Εντούτοις, κάποιοι από αυτούς έπαιρναν και την προσωνυμία πλάι στο όνομά τους, και την προσωνυμία «σωτήρ». Όπως και οι βασιλείς της Αιγύπτου, οι Πτολεμαίοι· έπαιρναν πλάι τους και την προσωνυμία «σωτήρ».