Θεία Εὐχαριστία

Ἕνας ἀπὸ τοὺς μεγαλύτερους προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ὁ Ἡσαΐας, περιγράφει στὸ βιβλίο του μίαν ἐκπληκτικὴ ἐμπειρία του, ἕνα ἀποκαλυπτικὸ ὅραμα. Εἶδε, μᾶς λέει, τὸν Θεὸ νὰ κάθεται σ᾿ ἕνα θρόνο ψηλό, πλημμυρισμένο ἀπὸ δόξα. Γύρω ἀπὸ τὸν θεϊκὸ αὐτὸ θρόνο, στέκονταν ἄγγελοι καὶ ἔψαλλαν τὸν γνωστὸ ὕμνο: «Ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος Κύριος Σαβαώθ, πλήρης πᾶσα ἡ γῆ τῆς δόξης αὐτοῦ». Ὁ Ἡσαΐας παρακολουθοῦσε μὲ ἔκπληξη καὶ θαυμασμό. Σὲ κάποια στιγμὴ εἶπε: «Ὢ ταλαίπωρος ἐγώ! Ἔχω συγκλονιστεῖ ὁλόκληρος! Γιατὶ ἐνῶ εἶμαι ἄνθρωπος ἁμαρτωλὸς καὶ ἔχω ἀκάθαρτα χείλη καὶ κατοικῶ μέσα σὲ λαὸ ποὺ ἔχει ἐπίσης ἀκάθαρτα χείλη, ἀξιώθηκα νὰ δῶ τὸν βασιλιὰ Κύριο Σαβαώθ». Μόλις εἶπε αὐτὰ τὰ λόγια, ἕνας ἄγγελος πῆρε μὲ μιὰ λαβίδα ἕνα ἀναμμένο κάρβουνο, τὸ ἔβαλε στὸ στόμα τοῦ Ἡσαΐα καὶ τοῦ εἶπε: « Νὰ αὐτὸ τὸ ἀναμμένο κάρβουνο ἄγγιξε τὰ χείλη σου καὶ θὰ ἀφαιρέσει τὶς ἀνομίες σου καὶ θὰ καθαρίσει τὶς ἁμαρτίες σου». Ὁ Ἡσαΐας πῆρε μεγάλη δύναμη ἀπὸ τὴ φωτιὰ αὐτὴ ποὺ τὸν ἄγγιξε καὶ ξεκίνησε τὴν μεγάλη ἀποστολή του. Αὐτὸ τὸ ἐκπληκτικὸ γεγονὸς συμβολίζει τὸ μυστήριο τῆς θείας εὐχαριστίας, ποὺ μεταγγίζει στὸν ἄνθρωπο τὸ πῦρ τῆς θεότητος. Εἶναι ὁ ἀνεκτίμητος θησαυρὸς ποὺ κατέχουν οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, ἀλλὰ ποὺ δυστυχῶς τὸν ἀγνοοῦν ἢ τὸν περιφρονοῦν. Διαβάστε περισσότερα »

Τι είναι μετάνοια; – Τι είναι εξομολόγηση; Διαβάστε περισσότερα »

Παρά το γεγονός ότι οι Ορθόδοξοι χριστιανοί τηρούν, και προσπαθούν να τηρούν τις νηστείες που έχει θεσπίσει η εκκλησία, αγνοούν οι πιο πολλοί απ΄ αυτούς τους χριστιανούς, τη σημασία, το νόημα και το περιεχόμενο της νηστείας. Από την άλλη πλευρά, εκείνοι που δεν νηστεύουν θεωρούν τη νηστεία σαν “παπαδική εφεύρεση”, ή περιττό τύπο, που δεν έχει σχέση με τη ζωή ενός συγχρόνου “προοδευτικού”, “μορφωμένου”, “πολιτισμένου” κλπ ανθρώπου. Γι’ αυτό το λόγο και οι πρώτοι και οι δεύτεροι είναι ανάγκη να κοιτάξουν βαθύτερα και να συνειδητοποιήσουν μερικές αλήθειες γύρω από τη νηστεία, που οπωσδήποτε δεν είναι σκοπός, αλλά μέσον για την τελειοποίηση του ανθρώπου. Διαβάστε περισσότερα »

Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι ο άνθρωπος αναζητάει τη λύτρωση. Στην πορεία του ακούει ποικίλα καλέσματα σωτηρίας. Ενθουσιασμένος τρέχει ξωπίσω τους με προσδοκίες. Ομως οι νέες αλήθειες αποδεικνύονται ψεύτικες και η απογοήτευση γεμίζει την ψυχή του. Και η περιπλάνηση συνεχίζεται με νέες ελπίδες και νέες απογοητεύσεις. Ο Θεός, από άπειρη αγάπη κινούμενος, θέλησε με την ενανθρώπισή του να δώσει διέξοδο στην άσκοπη περιπλάνηση του ανθρώπου. Ήλθε στη γη μας, φόρεσε την ανθρώπινη σάρκα μας, έζησε ανάμεσά μας, θυσιάστηκε για χάρη μας. Μας έδωσε έτσι την δυνατότητα, ενωμένοι μαζί Του στο θεανθρώπινο Σώμα του, την εκκλησία, να λυτρωθούμε και να ζήσουμε αιώνια κοντά Του. Τα όσα έκανε η άπειρη αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο, τα όσα μυστήρια αποκάλυψε ο Θεός στον άνθρωπο, είναι καταγραμμένα στο βιβλίο των βιβλίων, στην Αγία Γραφή. Η Αγία Γραφή δεν είναι απλώς ένα ωραίο βιβλίο, ανάμεσα στα τόσα άλλα. Είναι το κατεξοχήν βιβλίο, η Αλήθεια του Θεού, με τεράστια μεταμορφωτική δύναμη, που μπορεί να ξεδιψάσει κάθε καλοπροαίρετο άνθρωπο, που διψάει για την Αλήθεια και περιπλανιέται άσκοπα στις ερήμους του κόσμου τούτου για να την βρει. Διαβάστε περισσότερα »

Στην Ορθόδοξη Εκκλησία δίνουμε μεγάλη σημασία στην ύπαρξη των αγίων, γιατί αυτοί ενώθηκαν με το Χριστό, είναι τα πραγματικά μέλη του Σώμα­τος του Χριστού και ζουν τη ζωή Του. Η αγιότητα είναι ο σκοπός της ζωής του ανθρώπου, η προοπτική του, η κλήση του, όπως επανειλημμένα τονίζεται στην Αγία Γραφή. «Τούτο γαρ το θέλημα του Θεού, ο αγιασμός ημών». Και, «κατά τον καλέσαντα ημάς άγιον, και αυτοί άγι­οι εν πάση αναστροφή γεννήθητε, διότι γέγραπται, άγιοι γίνεσθε ότι εγώ άγιος ειμί». Αν αυτός είναι ο στόχος και το όραμα που θέτει η εκκλησία για τον άνθρωπο, το αντίθετο επιχειρεί ο κόσμος, για την αντίστροφη πορεία αγωνίζεται «ο άρχων του κόσμου τούτου». Και βλέπουμε παντού να προβάλλεται το κακό και η αμαρτία με όλες της τις μορφές, π.χ. Τα μέ­σα μαζικής ενημέρωσης, ο τύπος, συναγωνίζονται στην προβολή του κακού, της αμαρτίας, του σκανδά­λου και γενικά του πεπτωκότος αν­θρώπου. Απ’ αυτά άλλωστε εξαρτά­ται η ακροαματικότητα και η κυ­κλοφορία τους. Παντού προβάλλεται το έγκλημα, η απάτη, η βαρβα­ρότητα, η παλιανθρωπιά. Πρότυπα ζωής έγιναν ο λεφτάς, ο καταφερτζής, ο πανούργος, ο «πετυχημένος», ο βολεμένος. Αντίθετα με τον κόσμο, ο οποίος «εν τω πονηρώ κείται», η εκκλησία του Χριστού προβάλλει τον «ανιστάμενο», άνθρωπο, τον θεωμένο, τον Αγιο. Τον άγιο φέρνει ως πρότυπο ζωής, την αγιότητα δείχνει ως προοπτική. Δεν είναι τυχαίο ότι η εκκλησία μας κά­θε μέρα γιορτάζει και προβάλλει κά­ποιον ή κάποιους αγίους. Όλη η λα­τρεία της είναι διαποτισμένη από αγιολογικούς ύμνους. Χιλιάδες ακολουθίες συντέθηκαν και αμέτρητοι ύμνοι γράφτηκαν για να τιμηθούν οι άγιοι, οι φίλοι του Θεού και συνάμα, οι αυθεντικοί, οι γνήσιοι άνθρωποι. Και αυτές οι γιορτές, οι ακολουθίες, οι υπέροχοι ύμνοι, τι άλλο είναι παρά μια κλήση για να πλησιάσουμε τους αγίους, να τους γνωρίσουμε, να πάρουμε μαθήματα αγιότητος και να προσπαθήσουμε να τους μιμηθούμε; Διαβάστε περισσότερα »