ομόνοια

ΚΑΙΝΟΔΙΑΘΗΚΙΚΟΙ ΑΝΑΒΑΘΜΟΙ: Το γκρέμισμα των διαχωριστικών τειχών ανάμεσα στους ανθρώπους (Ιωάννης Καραβιδόπουλος, Ομότιμος Καθηγητής Α.Π.Θ.)

«Αυτός γαρ (ενν. ο Χριστός) εστιν η ειρήνη ημών, ο ποιήσας τα αμφότερα έν και το μεσότοιχον του φραγμού λύσας» (Εφεσ 2, 14)

Η Προς Εφεσίους επιστολή τού Απ. Παύλου, καθώς σημειώνει ένας από τους αξιολογότερους αρχαίους της Εκκλησίας ερμηνευτές της, ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, «είναι γεμά­τη από νοήματα και δόγματα υψηλά». «Αυτή», συνεχίζει ο ίδιος ερμηνευτής, «είναι γεμάτη από πολύ υψηλά και πολύ σημαντικά νοήματα. Όσα σχεδόν πουθε­νά αλλού δεν είπε (ο Παύλος), αυτά τα δηλώνει εδώ». «Απαιτείται λοιπόν από εμάς», παρατηρεί και ο Θεοφύλακτος, «πολλή προσοχή για την κατανόηση των μυστηρίων που περιέχονται σε αυτήν». Πραγματικά η επιστολή αυτή εκθέτει το «μυστήριο που ήταν κρυμμένο προ­αιώνια στον Θεό» (3,9), μυστήριο που αποκάλυψε στην ανθρωπότητα ο Ιησούς Χριστός και που συνίσταται στην, διά της Εκκλησίας, πραγματοποίηση της προαι­ώνιας βουλής τού Θεού για τη σωτηρία όλων των ανθρώπων. Μέσα στο χάος και τη διάσπαση του αρχαίου κόσμου η ιστο­ρική πραγματικότητα της Εκκλησίας εκπροσωπεί τη φιλάνθρωπη προσφορά τού Θεού, ο οποίος συγκροτεί σε ένα σώμα, σε μία κοινωνία πίστης, ειρήνης και αγάπης τους πρώην εχθρούς μεταξύ τους, Ιουδαίους και εθνικούς. Η συμμετοχή στη νέα αυτή κοινωνία, στο σώμα τού Χριστού, συνεπάγεται και ανάλογη ζωή των μελών του, ζωή «εν Χριστώ». Διαβάστε περισσότερα »

Κυριακή Ζ’ Ματθαίου: Ερμηνεία Αποστολικής περικοπής (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

(Ρωμ. 15, 1-7)

Αφού λοιπόν ο Παύλος απέδωσε τη δοξολογία προς τον Θεό, πάλι από την ευχή προχωρεί σε παραίνεση, στρέφοντας τον λόγο στους πιο δυνατούς κατά την πίστη και λέγοντας τα εξής: «φείλομεν δ μες ο δυνατο τ σθενήματα τν δυνάτων βαστάζειν, κα μ αυτος ρέσκειν (: οφείλουμε εμείς οι δυνατοί στην πίστη και στην αρετή να δείχνουμε ανεκτικότητα και συμπάθεια στις αδυναμίες των αδυνάτων στην πίστη ανθρώπων και να μην κάνουμε εκείνα που αρέσουν στον εαυτό μας[Ρωμ. 15, 1]. Διαβάστε περισσότερα »

Κυριακή των Πατέρων της Α’ Οικουμενικής Συνόδου: Περί της προσευχής του Ιησού προς τον Πατέρα υπέρ των δεδομένων εαυτώ μαθητών (Θεοφύλακτος, Αρχιεπίσκοπος Βουλγαρίας)

(Ἰωάν. ιζ΄, 1-13)

Αὐτὰ εἶπε ὁ Ἰησοῦς, σήκωσε τά μάτια του στὸν οὐρανὸ καὶ προσευχήθηκε· Πατέρα, ἡ ὥρα ἔχει ἔρθει, δόξασε τὸ Γιὸ σου, γιὰ νὰ σὲ δοξάση κι ἐκεῖνος, ὅπως τοῦ ἔδωσες νὰ ἐξουσιάζη κάθε ἄνθρωπο. Γιὰ νὰ δώση ζωὴ αἰώνια σὲ ὅλα ὅσα τοῦ ἔδωσες. Κι ἡ αἰώνια ζωὴ εἶναι νὰ γνωρίζουν ἐσένα τὸ μόνο ἀληθηνὸ Θεὸ καὶ τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ ποὺ ἔστειλες. Ἀφοῦ εἶπε στοὺς μαθητάς του «ὅτι θὰ δοκιμάσετε θλίψεις», καὶ τοὺς σύστησε νὰ ἔχουν θάρρος, τοὺς σηκώνει πάλι μὲ τὴν προσευχή, διδάσκοντάς μας κατὰ τοὺς πειρασμούς, ἀφοῦ τ’ ἀφήνομε ὅλα, νὰ καταφεύγωμε στὸ Θεό. Ἄλλωστε δὲν πρόκειται γιὰ προσευχὴ ἀλλὰ γιὰ συνομιλία μὲ τὸν Πατέρα. Ἄν σ’ ἄλλη περίπτωση προσεύχεται καὶ πέφτη στὰ γόνατα μὴ θαυμάσης. Γιατὶ ὁ Χριστὸς ἦρθε ὄχι γιὰ νὰ φανερώση μόνο τὸν ἑαυτό του ἀλλὰ γιὰ νὰ μᾶς διδάξη καὶ κάθε ἀρετή. Κι ὁ δάσκαλος δὲν πρέπει ν’ ἀσκῆ τὸ ἔργο του μὲ λόγια μόνο ἀλλὰ καὶ μὲ τὰ ἔργα του. Διαβάστε περισσότερα »

Φωνή Αγιορειτών Πατέρων: “Άνθρωποι μίσους δεν είναι γνήσιοι χριστιανοί”

Ιανουάριος 1946: Σε συνθήκες, όπου το αίμα έρεε χωρίζοντας τον αδερφό από τον αδερφό, οι Πατέρες του Άθου, συντάκτες του κειμένου, ζητούσαν την ειρήνευση και την συναδέλφωση.Δεκέμβριος 2012: Ας ελπίσουμε ότι δεν θα έχουμε ταραγμένες μέρες στο άμεσο μέλλον στην πατρίδα μας και να χρειαστεί ανάλογη έκκληση.

Διαβάστε περισσότερα »

Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής Ζ’ Ματθαίου: Ομιλία περί ομονοίας (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Ρωμ. 15, 1-7)

– Γιατί ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός ζητά από τον Πατέρα του να είναι ενωμένοι όσοι πιστεύουν εις Αυτόν;

– Αφού δεν μπορούμε να είμαστε ένα κατά το σώμα και την ψυχή, με ποιόν τρόπο μπορούμε εμείς οι άνθρωποι να είμαστε ένα;

– Η ταυτότης της γνώμης, της διαθέσεως της καρδιάς και της θελήσεως, γεννά την μεταξύ των ανθρώπων αληθινή και ειλικρινή αγάπη.

– Η ετεροφροσύνη γεννά την διχόνοια, την φιλονικία και τον χωρισμό.

– Η ασυμφωνία των φρονημάτων γεννά αιρέσεις.

– Η ομοφροσύνη -για την οποία εδεήθη ο μονογενής Υιός του Θεού- είναι χάρισμα υπό του Θεού, άνωθεν πεμπόμενον εις όσους Αυτός ευδοκήσει.

– Βαστάζουμε τον θυμόν και την οργήν όσων μας υβρίζουν, όπως μας διδάσκει ο Κύριός μας; Βαστάζουμε τον φθόνο και το μίσος όσων μας συκοφαντούν; Υποδεχόμαστε τον προδότη μας όπως υποδέχθηκε ο Κύριός μας τον Ιούδα; Εμείς ούτε έναν πικρό λόγο δεν μπορούμε να υποφέρουμε! Πώς λοιπόν θα γίνουμε μέτοχοι του θείου δώρου της ομοφροσύνης; Και εστερημένοι της ομοφροσύνης πώς θα δούμε ομόνοια στις πόλεις μας, στα σπίτια μας, στο περιβάλλον μας; Μόνο σκάνδαλα αλληλομαχίες, πολέμους και χίλια άλλα δυστυχήματα.

– Η ομόνοια στηρίζει και την πολιτική διοίκηση. Μήπως βρισκόμαστε μπροστά στη βασική προϋπόθεση για την επιτυχία του έργου των πολιτικών; Διαβάστε περισσότερα »