Φύση

Το Δίκαιο δεν κατασκευάζεται (Κώστας Χατζηαντωνίου, συγγραφέας)

Η αξίωση του ατομικού λόγου του ανθρώπου να καθορίζει το καλό, το κακό και το… αδιάφορο βάσει αυτόνομων κριτηρίων και να διαμορφώνει ανάλογα την κοινωνική ζωή, δεν είναι ένα νέο φαινόμενο. Ως πράξη χειραφέτησης από τις επιταγές του θείου δικαίου μετράει ήδη αρκετούς αιώνες στη Δύση. Φαίνεται όμως πως έφτασε ο καιρός να περάσουμε σε μια επόμενη ιστορική φάση, με το σύγχρονο κράτος να διαρρηγνύει πλήρως πλέον την ενότητα πολιτικής και κοινωνίας, να προχωρεί στη θεοποίηση του ατομικού λόγου και να αναιρεί ακόμη και την έννοια του φυσικού δικαίου επί της οποίας μέχρι τώρα θεμελιώνονταν τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα αλλά και θεσμοί όπως η οικογένεια. Ουδέποτε στο παρελθόν οι δυνάμεις της αυτονομίας είχαν υποστηρίξει ότι η φυσική ιδιοσυστασία του ανθρώπου είναι προϊόν κατασκευής. Όλοι μιλούσαν, έστω αυθαιρέτως, στο όνομα κάποιου φυσικού δικαίου. Σήμερα αυτό καταρρίπτεται. Θεωρείται πως όχι μόνο το δίκαιο αλλά και η φύση του ανθρώπου, κατασκευάζονται.

Διαβάστε περισσότερα »

Το παρά φύσιν ενάντια στο κατά φύσιν (Απόστολος Νικολαΐδης, Ομ. Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών)

Ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο «υπέρ φύσιν» με την έννοια ότι δεν υπόκειτο στη φυσική αναγκαιότητα ως κύριος και βασιλεύς της κτίσεως, επομένως και στο θάνατο. Πλάστηκε ώστε να είναι απαθής και αθάνατος, δηλαδή άφθαρτος. Στην κατάσταση αυτή επανέρχονται οι ένθεοι, οι απαθείς, οι κατά Θεόν άγαμοι, λαϊκοί και μοναχοί, και όσοι μετέρχονται τρόπους που υπερβαίνουν την μεταπτωτική εγωιστική λογική, όπως για παράδειγμα η αγάπη και ό,τι άλλο στρέφεται κατά του εγώ χάρη του Θεού και του πλησίον.

Διαβάστε περισσότερα »

Το αφήγημα περί ανυπαρξίας φύλων και ο μανδύας περί ισότητας δικαιωμάτων (Κωνσταντίνος Γρίβας, καθηγητής Γεωπολιτικής και Σύγχρονων Στρατιωτικών Τεχνολογιών)

Η συζήτηση που γίνεται σήμερα για το θέμα του γάμου ατόμων του ιδίου φύλου τείνει να αγνοεί το ευρύτερο πλαίσιο, μέσα στο οποίο διεξάγεται αυτή η συζήτηση. Και το ευρύτερο πλαίσιο είναι η υπαρξιακή κρίση που αντιμετωπίζει σήμερα ο Δυτικός Πολιτισμός, ο οποίος φαίνεται πως έχει κηρύξει έναν ανελέητο πόλεμο σε πάσης μορφής συλλογικές ταυτότητες, προωθώντας ως απόλυτα κυρίαρχο και ανεξέλεγκτο πολιτικό υποκείμενο το “απέραντο” άτομο. Δηλαδή, το άτομο που δεν αντιμετωπίζει κανενός είδους περιορισμούς, ούτε καν από την ίδια τη φύση και που δια των επιλογών του μπορεί να ορίζει τα πάντα, ακόμη και το φύλο του!

Διαβάστε περισσότερα »

Η ουσία με τις 50 ιδιαιτερότητες (Βασ. Πετρουλέας, Δρ. Φυσικός, Ε.ΚΕ.Φ.Ε. «Δημόκριτος»)

Ἕνας τολμηρὸς διάλογος

Ὁ κόσμος ποὺ μᾶς περιβάλλει εἶναι γεμᾶτος ἀπὸ τὴ δόξα τοῦ Θεοῦ. Ὁτιδήποτε ἀγγίξεις ἢ αἰσθανθεὶς ἢ διερευνήσεις μὲ τὰ ἐπιστημονικὰ ὄργανα εἶναι ὑπερβολικὰ ἐντυπωσιακό, ἀκόμη καὶ τὸ ζιζάνιο, ἀκόμη καὶ τὸ παράσιτο, ἀκόμη καὶ τὸ πλέον περιφρονημένο δημιούργημα («τὸ μωρὸν τοῦ Θεοῦ σοφώτερον τῶν ἀνθρώπων ἐστί»).

Ἐκεῖ ὅπου τελειώνει ὁ ἐνθουσιασμὸς τῆς ἐξωτερικῆς αἴσθησης ξεκινάει ἕνας θαυμαστὸς μικρόκοσμος ποὺ χρειάζονται εἰδικὲς κάμερες γιὰ νὰ τὸν παρατηρήσεις κι ἐκεῖ ποὺ τελειώνει κι αὐτὸς ἀρχίζει ὁ ἀτομικὸς καὶ ὑποατομικὸς κόσμος ποὺ δὲν χωράει στὶς ἐξισώσεις μας καὶ ἀκόμη καὶ ἡ ὀνοματολογία του ξεπέρασε τὴ φαντασία μας. Ἔπειτα εἶναι καὶ οἱ ἀπεριόριστοι συνδυασμοὶ τῶν ἀτόμων ποὺ σχηματίζουν ἄπειρα μόρια μὲ ξεχωριστὲς ἰδιότητες τὸ καθένα. Μόνο ὁ ἄνθρακας σχηματίζει ἑκατοντάδες χιλιάδες χημικὲς ἑνώσεις μὲ κορυφαῖα τὸ μόριο τῆς ζωῆς, τὸ DNA .

Ὑπάρχει ὅμως μιὰ ἁπλῆ οὐσία ποὺ δὲν χρειάζεται νὰ εἶσαι εἰδικὸς ἐπιστήμων γιὰ νὰ σὲ ἐντυπωσιάσει. Ἢ μᾶλλον ἡ οὐσία αὐτὴ ἐντυπωσιάζει καὶ τὸν ἁπλὸ ἄνθρωπο καὶ τὸν εἰδικὸ ἐπιστήμονα. Οἱ ἰδιότητες τῆς οὐσίας αὐτῆς εἶναι τόσο πληθωρικὲς καὶ ξεφεύγουν τόσο σκανδαλωδῶς ἀπὸ τὰ συνηθισμένα, ποὺ εἶναι προφανὲς ὅτι ἐδῶ ἔχει γίνει εἰδικὴ ἐπέμβαση.

Διαβάστε περισσότερα »

Ο Ιησούς και η φύση (Lev Gillet, μοναχός της Ανατολικής Εκκλησίας)

Αναφέρουμε συχνά την περικοπή εκείνη του Ευαγγελίου όπου ο Ιησούς μιλάει για τα κρίνα του αγρού. Αυτά που έκαναν να ωχριά η δόξα του Σολομώντος. Ο Ιησούς μας καλεί να θαυμάσουμε την ομορφιά του θείου έργου. Κάτι περισσότερο: μας παρακινεί να πλημμυρίσουμε μ’ εμπιστοσύνη προς τον ουράνιο Πατέρα μας. Σ’ Εκείνον ο οποίος, αφού ντύνει τo χορτάρι της μιας μέρας με τέτοιο τρόπο, πολύ περισσότερο θα φροντίσει για τα παιδιά του, τους ανθρώπους. Μα εδώ έχουμε μόνο μιαν άποψη της σχέσεως του Ιησού προς τη φύση. Και μάλιστα όχι την πιο βαθειά. Διαβάστε περισσότερα »