Η εορτή της Υπαπαντής έχει ένα μεγάλο νόημα. Είναι εορτή Μεσσιανική. Ο Μεσσίας, τον οποίο ο λαός του Ισραήλ ανέμενε, αρχίζει να εμφανίζεται – βρέφος βέβαια ακόμα – στο προσκήνιο της ιστορίας και μέσα στην καρδιά του εβραϊσμού, που ήταν ο Ναός του Σολομώντος. Εκεί που ήταν όλες οι ελπίδες του Ισραήλ, εκεί που ήταν στραμμένα τα μάτια των ευσεβών Ισραηλιτών. Από όλη την οικουμένη, όπου και αν ήσαν οι Εβραίοι, τα μάτια τους τα έστρεφαν πάντοτε προς τον Ναό του Σολομώντος.
Εκεί σε αυτό τον Ναό ο Κύριος εμφανίζεται αγκαλοφορούμενος υπό της αγίας και αειπαρθένου Θεοτόκου και τον υποδέχονται εξ ονόματος των Προφητών και όλων των Δικαίων της Παλαιάς Διαθήκης ο πρεσβύτης Συμεών και η αγία Άννα η Προφήτις. Υποδοχή θεία και ουράνια, αλλά και ταπεινή και κρυμμένη από τα μάτια του κόσμου. Όλοι οι δίκαιοι της Παλαιάς Διαθήκης, οι οποίοι νοσταλγούσαν τον Μεσσία, δια των χειρών των δικαίων αυτών ανθρώπων, Συμεών και Άννης, υποδέχονται τον Κύριο της Δόξης.
Κατηγορίες: 
Λέξεις Κλειδιά: 
