γάμος

Η ομοφυλοφιλία (Γεώργιος Ι. Μαντζαρίδης, Ομότιμος καθηγητής Θεολογικής σχολής ΑΠΘ)

Ομοφυλοφιλία ή ομοερωτισμός είναι η ερωτική έλξη και σχέση ατόμων του αυτού φύλου.

Από θεολογική άποψη η ομοφυλοφιλία χαρακτηρίζεται ως παρά φύση σχέση. Αυτή έρχεται σε άμεση αντίθεση προς το δημιουργικό σχέδιο του Θεού, που αποτυπώθηκε στην Παλαιά Διαθήκη και υπενθύμισε ο Χριστός στους Φαρισαίους λέγοντας: «Ουκ ανέγνωτε ότι ο ποιήσας απ’ αρχής άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς;» (Ματθ. 19:6) Η διαιώνιση του ανθρώπου πραγματοποιείται με την σύναψη των δύο διαφορετικών φύλων, ενώ η δημιουργία δεν περιλαμβάνει τρίτο φύλο.

Διαβάστε περισσότερα »

Κοινότητα Ευθύνης (Verantwortungsgemeinschaft): Το νέο, εξελιγμένο υποκατάστατο γάμου στη Γερμανία (Θεόδωρος Ντρίνιας)

Ενώ στη χώρα μας κορυφώνεται η αντιπαράθεση για το νομοσχέδιο περί γάμου των ατόμων ιδίου φύλου, το οποίο η κυβέρνηση Μητσοτάκη εισήγαγε προς ψήφιση στη Βουλή, στις χώρες που του έδωσαν την έμπνευση να «εκσυγχρονίσει» και τη δική μας ευρω-βαλκανική απόληξη, η συζήτηση πια έχει ανέβει σε άλλο επίπεδο.

Στη Γερμανία, αυτές τις μέρες, συζητιέται το υπό διαμόρφωση σχέδιο νόμου για τη νομιμοποίηση των Κοινοτήτων Ευθύνης. Διαβάστε περισσότερα »

Η ομοφυλοφιλία υφίσταται ως γάμος; (Αρχ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ιεροκήρυκας Ι. Μ. Πατρών, Δρ Θεολογίας)

Στὴν σημερινὴ κυρίως ἐποχὴ ὁ ἄνθρωπος, καθὼς ὅλο καὶ περισσότερο ἀπομακρύνεται ἀπὸ τὸν Θεό, ἔχασε τὸ πρόσωπό του, τὴν προσωπικότητά του καὶ κατήντησε ἕνα ὂν ἀπρόσωπο, ἕνα νούμερο, ἕνα ρομπότ, μαζοποιήθηκε καὶ ἀπὸ τὴν προσωπικὴ ζωὴ πέρασε στὸν ἀτομισμό. Ἀπὸ τὴν πνευματικὴ ζωὴ μεταπήδησε στὴν σαρκικὴ καὶ ἡδονική. Ἀπὸ τὴν ἐλευθερία πέρασε στὴν δουλεία –«πᾶς ὁ ποιῶν τὴν ἁμαρτίαν δοῦλός ἐστιν τῆς ἁμαρτίας» (Ἰωάν. 8, 34)– ἢ στὴν αὐθαιρεσία, ἀπὸ τὴν ἀγάπη στὸ μῖσος, ἀπὸ τὸ λογικὸ στὸ παράλογο, ἀπὸ τὸ φυσιολογικὸ στὸ παρὰ φύση καὶ ἀπὸ τὴν κοινωνία στὴν τραγικὴ καὶ θανατηφόρο μοναξιά. Κι αὐτὸ γιατὶ τὸ πρόσωπο, ὡς φορέας τοῦ λογικοῦ, τοῦ βουλητικοῦ καὶ τῆς ἐλευθερίας, σχετίζεται μὲ τὸν Δημιουργό του Θεό, μὲ τὸν συνάνθρωπο καὶ τὴν κτίση. Οἱ σχέσεις αὐτὲς ὁρίζουν τὴν ἔννοια τοῦ προσώπου καὶ ἀναδεικνύουν τὸν ἄνθρωπο σὲ προσωπικότητα.

Διαβάστε περισσότερα »

Το Μυστήριο του Γάμου ως εκκλησιαστικό γεγονός († Πρωτοπρ. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός)

1. Ἡ ζωὴ μέσα στὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τὴν Ἐκκλησία (Κολ. 1,24) εἶναι θεανθρώπινη. Τὸ ἀνθρώπινο στοιχεῖο, ἐκκλησιαζόμενο, πορεύεται πρὸς τὴν ἔνωση μὲ τὸ θεῖο, τὴν ἄκτιστη θεία χάρη γιὰ τὴν πραγμάτωση τοῦ μόνου σκοποῦ τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ τῆς γῆς, πού εἶναι ἡ θέωσή του. Γι’ αὐτὸ ὁ ἄνθρωπος ὁλόκληρος καταφάσκεται καὶ «προσλαμβάνεται» ἀπὸ τὸν Κύριο καὶ τὴν Κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας, τὸν Ἰησοῦν Χριστόν, ὡς ψυχὴ καὶ σῶμα. Ἡ θέωση ἀναφέρεται στόν ἄνθρωπο ὡς ὅλο, ὡς ψυχοσωματικὴ ἑνότητα καὶ ὁλότητα, κατὰ τὸν λόγο τῶν Ἁγίων Πατέρων μας: «Ὁ Χριστὸς ὅλον ὅλος ἀνέλαβέ με καὶ ὅλος ὅλω ἠνώθη, ἵνα ὅλω τή σωτηρίαν χαρίσηται. Τὸ γὰρ ἀπρόσληπτον ἀθεράπευτον».

Ἡ πρόσληψη τοῦ ἀνθρώπου ὁλόκληρου, ὡς ψυχοσωματικῆς ἑνότητος, ἀλλὰ καὶ ὡς κοινωνικοῦ ὄντος, ὡς ἄρρενος καὶ θήλεος, πραγματώνεται στὸ Μυστήριο τοῦ Γάμου, πού ἐντάσσει τὴν κοινωνικὴ καὶ διαπροσωπικὴ ζωὴ τοῦ ζεύγους στὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τὴν ἐν Χριστῷ κοινωνία. Γι’ αὐτὸ απ’ ἀρχῆς ὁ γάμος ὡς μυστήριο συνδεόταν μὲ τή θεία Λειτουργία, τὴ λειτουργικὴ σύναξη καὶ τὴν εὐλογία τῆς Ἐκκλησίας. Διαβάστε περισσότερα »

Η χριστιανική συζυγία (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

Ἕνας σοφός ἄνθρωπος, πού εἶπε πολλά μέ τή μορφή τῶν μακαρισμῶν, εἶπε καί τοῦτο: “Ἡ γυναίκα καί ὁ ἄντρας νά φέρονται καλά μεταξύ τους” (Σοφ. Σειρ. 25, 1). Ἀπό τήν ἀρχή ὁ Θεός φρόντισε γιά νά ζοῦν οἱ σύζυγοι μέ ὁμόνοια. Γι’ αὐτό μιλάει γιά τούς δύο σάν νά πρόκειται γιά ἕναν καί λέει: “Ἄνδρα καί γυναίκα τούς ἔκανε” (Γέν. 1, 27)· καί “δέν ὑπάρχει ἄνδρας καί γυναίκα” (Γαλ. 3, 28). Γιατί δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει τόσο στενή σχέση ἀνάμεσα σέ δύο ἄνδρες, ὅση ἀνάμεσα σ’ ἕναν ἄνδρα καί μιά γυναίκα.

Διαβάστε περισσότερα »