σύγχρονος άνθρωπος

Δραπέτες από τον κόσμο τής φθοράς (Πρωτοπρ. Θωμάς Βαμβίνης)

Μια σύντομη διατύπωση πατερικοῦ κειμένου μᾶς ἔβγαλε στήν σύγχρονη οἰκουμένη. Πιό συγκεκριμένα, ἡ ἑρμηνεία τῆς πρώτης προτάσεως ἀπό τήν ἀρχιερατική προσευχή τοῦ Χριστοῦ, ὅπως μᾶς τήν δίνει ὁ Θεοφύλακτος Βουλγαρίας, ὁ ὁποῖος συνοψίζει τήν ἑρμηνεία τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, ἔγινε ἀφορμή νά ἁπλωθῆ ἡ προσοχή μας στήν νοοτροπία τοῦ σύγχρονου κόσμου, τοῦ δυτικοῦ συγκεκριμένα κόσμου, ὁ ὁποῖος αὐτοδιαλύεται, αὐτοκτονεῖ πνευματικά καί πολιτιστικά, ἀκολουθώντας ἐπιλεκτικά κάποιες ἀπό τίς ἀρχές πού ἔβαλε ὡς θεμέλιο στήν ζωή καί τήν πολιτεία τῶν ἀνθρώπων, κυρίως ἀπό τήν Ἀναγέννηση καί μετά.

Αὐτήν τήν πολιτιστική αὐτοδιάλυση καί κατάρρευση τοῦ δυτικοῦ κόσμου τήν βλέπουν ἀκόμη καί οἱ πλέον ἁπλοί ἄνθρωποι, οἱ ἀνίδεοι ἀπό φιλοσοφικά ρεύματα καί κοινωνικές θεωρίες. Βλέπουν στήν καθημερινή εἰδησεογραφία ὅτι στίς δυτικές κοινωνίες πολλά ἀπό τά δραστήρια μέλη τους πολεμοῦν τούς θεσμούς τους· πολεμοῦν τίς ἀρχές πάνω στίς ὁποῖες δομήθηκε ἡ κοινωνία καί ἡ Πολιτεία τους, σάν νά εἶναι ἐχθροί τους, σάν νά τίς μισοῦν, σάν νά ἀποστρέφονται τήν ἴδια τους τήν φύση, ἀφοῦ κάποιοι ἀπό τούς σοφούς τους ἔφθασαν νά ποῦν ὅτι φύση δέν ὑπάρχει, ὑπάρχει μονάχα ἐλευθερία, ὁ ἀνθρωπος εἶναι ἡ ἐλευθερία.

Δέν θά ξεστρατίσουμε σέ κοινωνιολογικές ἤ πολιτικές ἀναλύσεις. Δέν εἴμαστε εἰδικοί, οὔτε ἁρμόδιοι γιά κάτι τέτοιο. Πιστεύουμε ὅτι ὁ ἀσφαλέστερος τρόπος γιά ἐμᾶς εἶναι νά βλέπουμε ὅλα τά πράγματα τοῦ κόσμου μέσα στόν ὁποῖο ζοῦμε, χρησιμοποιώντας ὡς κριτήριο καί ὡς φῶς καθοδηγητικό τήν διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ, ὅπως μᾶς τήν δίνει ἡ Ἐκκλησία, δηλαδή οἱ Προφῆτες, οἱ Ἀπόστολοι καί οἱ ἅγιοι Πατέρες. Κι αὐτό μετά ταπεινώσεως καί διακρίσεως, στοχεύοντας στόν πυρήνα τῆς ζωῆς μας, στό βάθος καί ὄχι στήν ἐπιφάνεια, ἐπιδιώκοντας νά νομοθετήσουμε τόν θυμό, τήν ἐπιθυμία καί τήν λογική μέ τήν θεσμοθεσία τῶν εὐαγγελικῶν ἐντολῶν, πού φέρνει ὡς καρπό, ἄν εἴμαστε ἁπλοί καί εἰλικρινεῖς, τόν φωτισμό τοῦ νοῦ καί τῆς καρδιᾶς, δηλαδή τήν μεταμόρφωση τῆς ζωῆς μας. Αὐτή ἡ «ἀναβάθμιση» τῆς ζωῆς μας πραγματοποιεῖται ἐν Χριστῷ μέσα στήν Ἐκκλησία Του καί ὄχι ἔξω ἀπό αὐτήν, ὄχι μέ τά μέσα καί τίς δυνάμεις ὁποιασδήποτε ἀνθρώπινης θεσμοθεσίας, ἐγχώριας, εὐρωπαϊκῆς ἤ παγκόσμιας.

Διαβάστε περισσότερα »

Η απόλυτη παράνοια της κοινωνίας και ένα βρέφος που ξεψυχά ξεχασμένο (Βασίλης Σ. Κανέλλης)

Το τραγικό γεγονός στην Άρτα και οι ζωές μας που δεν μας ανήκουν

Είναι από τις ειδήσεις που σε κάνουν να παγώσεις. Είναι από εκείνα τα νέα που δεν θα ήθελες ποτέ να ακούσεις, ακόμη κι αν δεν συνδέεσαι άμεσα με αυτά.

Ένα βρέφος, μόλις 5,5 μηνών χάνει τη ζωή του αφού έμεινε επί ώρες μέσα στο αυτοκίνητο. Ξεχασμένο από τον ίδιο του τον πατέρα, επί ώρες κλεισμένο μέσα στο αυτοκίνητο, κάτω από τον ήλιο, έχασε τη ζωή του τόσο άδικα.

Από χθες που συνέβη το περιστατικό στην Άρτα έχει συγκλονιστεί το Πανελλήνιο και οι λεπτομέρειες της υπόθεσης πολλές.

Ένας πατέρας παίρνει το μωράκι του για να το μεταφέρει στον βρεφονηπιακό σταθμό και στη συνέχεια να πάρει το υπηρεσιακό όχημα και να πάει να εργαστεί σε μεγάλη απόσταση από την πόλη του.

Ξεχνάει ότι έχει το μωρό στο αυτοκίνητο. Παρκάρει και φεύγει χωρίς να κοιτάξει πίσω, χωρίς να σκεφτεί την αποστολή του.

Όταν το μεσημέρι αντιλαμβάνονται πως το μωράκι δεν πήγε στον βρεφονηπιακό είναι πια αργά. Η έκθεση στον ήλιο, η αφόρητη ζέστη μέσα στο αυτοκίνητο σκοτώνει το παιδί. Τραγική ειρωνεία: Το Ι.Χ. είχε φιμέ τζάμια και κανείς δεν μπορούσε να δει τι τραγικό συνέβαινε στο εσωτερικό του.

Πρόκειται ασφαλώς περί μιας εγκληματικής αμέλειας για την οποία ο πατέρας θα λογοδοτήσει. Και ίσως τις επόμενες ημέρες μάθουμε τι πραγματικά συνέβη.

Όμως, για σκεφτείτε.

Διαβάστε περισσότερα »

Κορονοϊός: Μια άλλη ανάγνωση (Σωτήρης Γουνελάς, συγγραφέας)

«…το σώμα υμών ναός του εν υμίν Αγίου Πνεύματος  έστιν…» (Α΄  Κορ. 6, 19).

«Το ότι το ανθρώπινο σώμα και το πρόσωπο ακόμα έχει σχέση με τα ζώα, το ξέρουν όλοι οι άνθρωποι και ειδικά οι ανατόμοι. Το ότι όμως ένα πρόσωπο ανθρώπινο είναι κάτι άλλο, αυτό πρέπει να είσαι προικισμένος με μια ειδική όραση για να το καταλάβεις» (Γιάννης Τσαρούχης)

Διαβάστε περισσότερα »

Η αιώνια πραγματικότητα και ο σημερινός άνθρωπος (Αρχ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ιεροκήρυκας Ι. Μ. Πατρών)

Μυστήριον ξένον ορώ και παράδοξον” (από την υμνογραφία).

Μόνον η πιο πάνω φράση μπορεί να εκφράσει το δέος και την απορία του πεπερασμένου ανθρώπινου νου μπροστά στο μυστήριο της Ενανθρωπήσεως του Θεού Λόγου: “Θεός εφανερώθη εν σαρκί” (Α΄Τιμ. 3, 16).

Διαβάστε περισσότερα »

Οι άγγελοι της Μεσογείου και οι Άγγελοι του Θεού (Πρωτ. π. Θωμάς Βαμβίνης)

Η αθέλητη ακρόαση μιας τυπικής συζήτησης στην ουρά τού ταμείου ενός ναυπακτιακού σούπερ μάρκετ, συντηρούμενη στην μνήμη, γέννησε το ενδιαφέρον για μια ανάλυση τού περιεχομένου της από κοινωνική και θεολογική σκοπιά. Στην συζήτηση μπορούσε κανείς να εντοπίση παραπομπές στο πνευματικό υπόβαθρο μιας μεγάλης μερίδος Νεοελλήνων, αυτών στους οποίους μπορούμε να δώσουμε τον χαρακτηρισμό τού μέσου Έλληνα ως προς το οικονομικό και μορφωτικό επίπεδό τους. Ο εντοπισμός τέτοιων παραπομπών υπέβαλε την εντύπωση ότι η συζήτηση (αν και κοινότατη) άξιζε μιαν ανάλυση.

Διαβάστε περισσότερα »