πολυλογία

Φλυαρία και Αργολογία: όταν ο φίλος μας μάς κουράζει (Κωνσταντίνος Αθ. Οικονόμου, δάσκαλος-συγγραφέας)

Φλυαρία εἶναι ἡ κουραστική, γιὰ τοὺς ἀκροατές, πολυλογία κάποιου, κενὴ οὐσιαστικοῦ περιεχομένου, ἐνῶ ἀργολογία εἶναι ἡ ἀδρανής, τεμπέλικη, ἀνούσια, ὁμιλία. Διαβάστε περισσότερα »

Περί πολυλογίας (Στάρετς Ζωσιμάς)

Κάποια αδελφή έλεγε κάποτε θλιμμένη στο στάρετς Ζωσιμά:

– Τι να κάνω, γέροντα, που νικιέμαι από τη γλώσσα μου και φλυαρώ και ματαιολογώ; Στεναχωριέμαι πολύ γι’ αυτό και παίρνω κάθε τόσο απόφαση να διορθωθώ, αλλά πάλι πέφτω. Διαβάστε περισσότερα »

Πώς πρέπει να κυβερνάμε τη γλώσσα μας (Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης)

ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ», ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΔ´) Ἀνάγκη μεγάλη εἶναι νὰ κυβερνᾷ κάποιος ὅπως πρέπει τὴν γλῶσσα του καὶ νὰ τὴν χαλιναγωγῇ. Γιατὶ, κάθε ἕνας κλίνει πολὺ στὸ νὰ τὴν ἀφήνῃ νὰ τρέχῃ καὶ νὰ ὁμιλῇ γιὰ ἐκεῖνα ποὺ δίνουν εὐχαρίστησι στὶς αἰσθήσεις μας· πολυλογία, τς περισσότερες φορές, προέρχεται π τν περηφάνεια, π τν ποία, φανταζόμενοι μες πς γνωρίζουμε πολλά, κα κανοποιώντας τ γνώμη μας, πιεζόμαστε μ πολλς παναλήψεις τν λόγων μας, ν τυπώσουε τν γνώμη μας ατ στς καρδις τν λλων, γι ν τος κάνουμε τν δάσκαλο, σὰν νὰ ἔχουν ἀνάγκη νὰ μάθουν ἀπὸ μᾶς· καὶ μάλιστα τὴν ἴδια ὑπερηφάνεια δείχνουμε ὅταν τοὺς διδάσκουμε χωρὶς αὐτοὶ νὰ μᾶς ρωτήσουν πρῶτα. Διαβάστε περισσότερα »

Κι όλο μιλάμε και μιλάμε και μιλάμε… (Περιοδικό «Όσιος Νίκων ο “Μετανοείτε”»)

Όλο μιλάμε και μιλάμε και μιλάμε. Τελευταία μιλάμε πολύ. Μιλάμε πολύ και φωνάζουμε πολύ μέσα από σταθερά, μέσα από κινητά, μέσα από υπολογιστές, μέσα από ραδιόφωνα, μέσα από τηλεοράσεις, μέσα από αυτοκίνητα, στα σπίτια μας, στους δρόμους όλοι συνεχώς μιλάμε. Όλοι με έντασι προσπαθούμε κάτι βαθύτερο να πούμε που δε λέμε. Μιλάμε αδιάκοπα για κάθε τι. Πλέον τα έχουμε ακούσει όλα, τα έχουμε δει όλα! Διαβάστε περισσότερα »