ρωμαιοκαθολικοί

Κριτική του βιβλίου του Σωτηρίου Ν. Κόλλια « Για το Δόγμα και τη Λατρεία…» (Δέσποινα Ζαμάνη, Θεολόγος-Φιλόλογος, ΜΑ Θεολογίας, Συγγραφέας)

Θέλησα να ακούσω μια φωνή καθάρια και βαθιά θεολογική. Μια φωνή, που να διασαφηνίζει την πίστη και να επισημαίνει τις παραχαράξεις. Γιατί τότε μόνο θα μπορώ να διαλέγομαι με τον άλλο, να στηρίζω την αλήθεια και να εκφράζω την ορθή ευαγγελική και πατερική παράδοση. Διαβάστε περισσότερα »

Ανησυχία για την προετοιμαζομένη από το Βατικανό ένωσι Ορθοδόξων – Ρωμαιοκαθολικών (Αρχιμ. π. Γεώργιος, Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Οι φιλικές εκδηλώσεις και φιλοφρονήσεις Ορθοδόξων ταγών και οικουμενιστών προς τον Πάπα Ρώμης δεν θα ενέπνεαν σοβαρές ανησυ­χίες σε μεγάλο αριθμό συνειδητών Ορθοδόξων, εάν συνωδεύοντο από κάποιες ενδείξεις αλλαγής στην γραμμή του Βατικανού. Αλλαγή όμως δεν παρατηρείται. Αντιθέτως μάλιστα η Ουνία ενι­σχύεται, το Πρωτείον και το Αλάθητον διακηρύσσονται από τον Πάπα ευκαίρως ακαίρως και η διπλωματία του Βατικανού κάνει ό,τι μπο­ρεί για να προωθήση μία ένωσι με τους Ορθοδόξους σύμφωνη με το πνεύμα της Συνόδου Φεράρας-Φλωρεντίας και της Β’ Βατικανείου Συ­νόδου, οι οποίες καλούσαν τους «απεσχισμένους αδελφούς» Ορθοδόξους να επανέλθουν στην Παπική Εκκλησία, διότι μόνον ή κοινω­νία με τον διάδοχο του Πέτρου εξασφαλίζει την πλήρη και αληθή εκκλησιαστικότητα. Ο Παπισμός είναι δεσμευμένος από τις αποφάσεις δεκατεσσάρων «οικουμενικών» Συνό­δων, πέρα των επτά αγίων Οικουμενικών Συ­νόδων της αδιαιρέτου Καθολικής Εκκλησίας, και άρα δεν δύναται να συζητήση ή αναζητήση άλλης μορφής ένωσι πλην της «επιστροφής» των Ορθοδοξων. Από τις αποφάσεις μάλιστα της Β’ Βατικανείου διαπιστώνουμε ότι, εκτός από κάποια ανώδυνα και επιφανειακά ανοίγ­ματα του Βατικανού προς τους Ορθοδόξους, το Πρωτείον και το Αλάθητον όχι μόνον δεν περιορίζονται ή τουλάχιστον αποσιωπώνται, αλλά ενισχύονται έναντι της Α’ Βατικανείου Συνόδου. Διαβάστε περισσότερα »

Ορθοδοξία και Ρωμαιοκαθολικισμός (Παπισμός) (Κύριαι Διαφοραί) (Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Ηγούμενος Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Σήμερα, αντί άλλου σχολίου, με αφορμή την επίσκεψη του Πάπα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, αλλά και την επικείμενη επίσκεψη του Αρχιεπισκόπου στο Βατικανό, δημοσιεύουμε το βιβλίο του Αρχ. Γεωργίου Καψάνη (που κυκλοφόρησε φέτος) όπου πιστεύουμε από την ανάγνωσή του θα προκύψει πνευματική ωφέλεια.

(ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ, 2006)

Μετά την ανάρρησι του νέου Πάπα, Βενεδίκτου ΙΣΤ’, στον θρόνο της Ρώμης αναγγέλ­θηκε η επανέναρξις του Θεολογικού Διαλό­γου Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών, που είχε διακοπή λόγω του προβλήματος της Ουνίας τον Ιούλιο του 2000. Έχουν γίνει διά­φορες εκτιμήσεις γύρω από την στάσι που θα κρατήση ο νέος Ποντίφηκας απέναντι στα σοβαρά θεολογικά προβλήματα που υ­πάρχουν και δυσχεραίνουν την αποκατά­στασι της εκκλησιαστικής ενότητος. Ανεξάρτητα από αυτές τις εκτιμήσεις, οι Ορθόδοξοι βλέπουμε την αποκατάστασι της εκκλησιαστικής ενότητος ως επιστροφή των Ρωμαιοκαθολικών στην «άπαξ παραδοθείσαν τοις αγίοις πίστιν», από την οποία παρεξέκλιναν με τα αιρετικά δόγματα του παπικού πρωτείου εξουσίας, του αλαθήτου, του Filioque, της κτιστής Χάριτος και άλ­λων. Για να συνειδητοποιηθή τι προσδοκούμε από τον Διάλογο, που φαίνεται πως θα αρχίση πάλι, δημοσιεύουμε με κάποιες τροπο­ποιήσεις ομιλία που είχαμε κάνει το 1998, με θέμα τις βασικές διαφορές Ορθοδόξου Εκκλησίας και Ρωμαιοκαθολικισμού, σε ε­παρχιακή πόλι κατόπιν προσκλήσεως του οικείου Μητροπολίτου, επειδή είχαν παρουσιασθή κρούσματα προσηλυτισμού εις βάρος των Ορθοδόξων εκ μέρους των Ρωμαιοκαθολικών (*). Διαβάστε περισσότερα »

Η «κατ’ ενώπιον του λαού» τέλεσις της θείας Λειτουργίας (Αρχ. Νικόδημος Μπαρούσης)

Ἡ ἐκκοσμικευμένη ἀντίληψις τῆς ζωῆς, ὅπως αὐτὴ διεμορφώθη εἰς τὴν Εὐρώπη κατὰ τὸ α΄ ἥμισυ τοῦ 20ου αἰῶνος, σταδιακῶς διέφθειρε τὴν χριστιανικὴ σκέψι. Ἔτσι, περὶ τὸ μέσον τοῦ αἰῶνος αὐτοῦ, διεπιστώθη ὅτι μόνον ἕνας μικρὸς ἀριθμὸς πιστῶν εἶχε τὴν διάθεσι νὰ ἐκκλησιασθῇ. Μετὰ τὴν διαπίστωσιν αὐτὴν ὁ ρωμαιο-καθολικὸς κόσμος ἐκινητοποιήθη πρὸς ἀνεύρεσι θεσμικῶν μέτρων, ὁποὺ θὰ ἠμποροῦσαν νὰ συμβάλουν οὐσιαστικῶς εἰς τὴν ὑπέρβασι τῆς κρίσεως. Τὴν ἐποχὴν ἐκείνην πολλοὶ ἐκπρόσωποι τοῦ ρωμαιο-καθολικισμοῦ ὑπεστήριζαν ὅτι θὰ ἐπανέλθῃ ὁ κόσμος εἰς τὴν ἐκκλησία ἂν οἱ Λατῖνοι προσήγγιζαν τὶς ἀπόψεις τῶν Διαμαρτυρομένων. Καρπὸς αὐτῆς τῆς ἀντιλήψεως ἦταν, μεταξὺ ἄλλων, καὶ ἡ εἰσαγωγὴ τῆς κατ’ ἐνώπιον τοῦ λαοῦ τελέσεως τῆς λειτουργίας ὑπὸ τῶν Ρωμαιο-καθολικῶν. Διαβάστε περισσότερα »

Λατινογενής η Λειτουργική Μεταρρύθμισις (Αρχιμ. Νικόδημος Μπαρούσης)


Παρά την ηπιότητα, με την ο
ποίαν εκφράζονται κάποτε οι ο­παδοί της λειτουργικής μεταρ­ρυθμίσεως, το κίνημά τους φαί­νεται διατεθειμένο να προχώρη­ση σταθερά, αποφασισμένο, ό­σον είναι δυνατόν, να καινοτομήση. Αυτό ίσως, κατ’ αρχήν, θα ημ­πορούσε να μη θεωρηθή οπωσ­δήποτε αρνητικό, αλλ’ όμως, προκειμένου να υπάρξη διάλο­γος, πρέπει να προηγηθή ειλι­κρινής ενημέρωσι. Διαβάστε περισσότερα »