Φοβᾶμαι γιά σᾶς. Μοῦ γράφετε πώς ἐξασφαλίσατε τόν ἑαυτό σας καί τά παιδιά σας τόσο σταθερά, ὥστε τώρα μπορεῖτε νά ζήσετε χωρίς ἀνησυχία. Ἡ ἀσφάλειά σας, φαίνεται, ἔδιωξε ἀπό τήν ψυχή σας τόν φόβο τοῦ Θεοῦ. Μέ τί ἐξασφαλιστήκατε; Μέ τό χρῆμα; Μά δέν ἀκοῦτε αὐτές τίς μέρες, πώς ἡ ξαφνική πτώση τῶν τραπεζῶν σέ μιά νύχτα κάνει τούς ἑκατομμυριούχους ζητιάνους καί, τό χειρότερο, αὐτόχειρες; Μέ τά σπίτια καί τά μαγαζιά; Μά δέν διαβάζετε περί τῶν ἐπαναλαμβανόμενων σεισμῶν, πού σ᾿ ἕνα λεπτό γκρεμίζουν τίς πόλεις σέ σωρό χαλάσματα; Ἀγοράσατε τούς ἀγρούς καί τούς κήπους φρούτων; Μά ξεχάσατε τίς πρόσφατες ξηρασίες, καί τίς πλημμύρες, καί τά σύννεφα ἀπό τίς ἀκρίδες; Ἐάν διαβάζατε τό Εὐαγγέλιο, θά εἴχατε ἐμπεδώσει τόν λόγο τοῦ Χριστοῦ: «Ἡ ἀπάτη τοῦ πλούτου» (Ματθ. Ιγ΄, 22). Μέ παραξενεύει, πῶς ἀκριβῶς αὐτές τίς μέρες, ὅταν ὁ θυμός τοῦ Θεοῦ σπάει κάθε γήινη ἀσπίδα, μέ τήν ὁποία οἱ ἄνθρωποι θέλουν νά προστατέψουν τόν ἑαυτό τους ἐκτός ἀπό τήν πίστη σ᾿ Ἐκεῖνον, τόν Παντοδύναμο, ἐσεῖς θεωρεῖστε προστατευμένος μέ τόσο τιποτένια ἀσπίδα σάν τόν πλοῦτο. Διαβάστε ολόκληρο το πολυτονικό κείμενο πατώντας εδώ