Μυλόπετρα στο λαιμό μας… (Αρχιμ. Βασίλειος Μπακογιάννης)

Ἔχουμε σχεδόν ἅπαντες, λαϊκοί καί κληρικοί, προπαντός κληρικοί, θέσει στό περιθώριο τό ἑξῆς βαρύ ἁμάρτημα: τό σκάνδαλο· τόν τραυματισμό τῆς συνείδησης τοῦ ἄλλου (Α’ Κορ. 8:12). Ὅσο καί νά μᾶς παραξενεύει, τό ἁμάρτημα αὐτό, εἶναι ἀπό μόνο του ἱκανό νά μᾶς κολάσει (Μτ. 18:6). Εἶναι καί τό μοναδικό γιά τό ὁποῖο ὁ Κύριος μίλησε αὐστηρῶς. Γιά ὅποιον, εἶπε, σκανδαλίσει, «τόν συμφέρει νά δέσει στό λαιμό του μιά μεγάλη μυλόπετρα, πού τήν γυρίζει γάιδαρος, καί νά τόν καταποντίσουν στό ἀνοιχτό πέλαγος τῆς θάλασσας» (Μτ. 18:6). Δέν εἶπε νά τόν καταποντίσουν σέ μιά δεξαμενή ἤ σέ ἕναν ποταμό ἤ ἁπλῶς στή θάλασσα, ἀλλά «ἐν τῷ πελάγει τῆς θαλάσσης» (Μτ. 18:6), δηλαδή, ἀνοιχτά καί στά βαθιά τῆς θάλασσας, ὥστε νά χαθεῖ κάθε ἴχνος ὑπάρξεώς του! Καί αὐτό, γιά ὅποιον σκανδαλίσει ἕναν ἀδύνατο χριστιανό! (Μτ. 18:6). Καί ὅταν σκανδαλίσει δυό χριστιανούς; Καί ὅταν σκανδαλίσει πέντε, δέκα, εἴκοσι ἤ ὁλόκληρη Μητρόπολη; Σκεφθεῖτε πόσες μυλόπετρες θά πρέπει νά τοῦ δέσουν στό λαιμό, καί σέ ποιόν ἀπέραντο ὠκεανό θά πρέπει νά τόν καταποντίσουν!

Ὁ φοβερός λόγος τοῦ Χριστοῦ, ἔκανε τό Μ. Βασίλειο, νά συμπεριφερθεῖ ἄκρως αὐστηρῶς σέ γέρο Ἱερέα, πού σκανδάλιζε τόν κόσμο. Συγκατοικοῦσε μέ καλογριά, ἡ ὁποία τόν γηροκομοῦσε.  Καί ὁ Βασίλειος τοῦ παρήγγειλε, νά στείλει τήν καλογριά σέ μοναστήρι, καί ὁ ἴδιος νά γηροκομεῖται ἀπό ἄνδρες, ἀλλά ὁ Ἱερέας τό ἀρνήθηκε. Καί ὁ Μ. Βασίλειος τοῦ ἀπάντησε: Ὅσο μένει μέ τήν καλογριά, θά εἶναι σέ «ἀργία». Καί ἄν τήν παραβεῖ, θά εἶναι ἀνάθεμα (!) γιά ὅλο τό λαό! Καί ὄχι μόνο: Ὅσοι κοινωνοῦν μαζί του, θά ἀφορισθοῦν…! (Ἐπιστολή 55, Γρηγορίῳ πρεσβυτέρῳ).

Ἄν ὁ Ἐπίσκοπος Βασίλειος ἐνέκρινε τή συγκατοίκηση, θά ἔκανε «καλό» σ’ ἕναν ἄνθρωπο, Ἱερέα,  ἀλλά θά τραυμάτιζε χιλιάδες συνειδήσεις! Καί αὐτόν τόν τραυματισμό θά τόν φορτωνόταν ὁ ἴδιος ὡς Ἐπίσκοπος. Ἔχοντας, ὅμως, συναίσθηση τῶν εὐθυνῶν του, ἐνήργησε τά δέοντα.

Ὁ περί τοῦ σκανδάλου λόγος τοῦ Χριστοῦ (Μτ.18:6) ἔκανε ἐπίσης τό μεγάλο Παῦλο, νά τρέμει τό σκάνδαλο. Ἐνῶ δέν θεωροῦσε ἁμάρτημα, τό νά τρῶνε οἱ χριστιανοί κρέατα- εἰδωλόθυτα  (Α’ Κορ. 8:9), ὅμως, ὁ ἴδιος δέν ἔτρωγε εἰδωλόθυτα. Μπορεῖ κάποιος νά τόν ἔβλεπε, καί νά σκανδαλιζόταν! (Α’ Κορ. 8:10). Καί γιά νά εἶναι ἀπολύτως βέβαιος ὅτι κανέναν δέν σκανδαλίζει,  ἔκοψε παντελῶς τό κρέας. «Δέν θά βάλω ποτέ κρέας στό στόμα μου, γιά νά μήν σκανδαλίσω τόν ἀδερφό μου» (Α’ Κορ. 8:13). Προσέξτε: Δέν ἔκοψε κάτι τό ἐφάμαρτο, ἀλλά τήν κρεοφαγία, πού δέν ἦταν ἁμαρτία! Καί εἶχε ἀνάγκη ἀπό κρέας, γιατί περιόδευε πεζός ἐπί ὧρες καί ἐπί μέρες, νηστικός καί διψασμένος (Α’ Κορ. 11:27), ἦταν καί ἄρρωστος!

Ἐμεῖς  τί  «ὑπερβάσεις» κάνουμε γιά νά μή σκανδαλίζουμε τό ποίμνιο τοῦ Χριστοῦ; Δέν θά πρέπει ὡς ποιμένες, καί χάρη τοῦ Χριστοῦ, νά προσέχουμε ἀκόμα καί τίς τρίχες μας;!

 

 

[Ψήφοι: 1 Βαθμολογία: 4]