Ἡ πολιτικὴ ἐφαρμογὴ τοῦ νέου Προγράμματος Σπουδῶν γιὰ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν κατὰ τὸ σχολικὸ ἔτος 2011-2012 δημιουργεῖ δικαιολογημένα ἀντιδράσεις. Τὸ νέο μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν δὲν ἔχει πιὰ Ὀρθόδοξο Χριστιανικὸ χαρακτήρα, δὲν βοηθεῖ τοὺς μαθητὰς νὰ γνωρίσουν τὴν Χριστιανική τους Πίστι, δὲν οἰκοδομεῖ τὴν θρησκευτική, τὴν ἐθνικὴ καὶ τὴν πολιτισμικὴ ταυτότητα τῶν ἑλληνοπαίδων.
Θεολόγοι καὶ ἄλλοι ἐπιστήμονες, ποὺ ἐκπροσωποῦν θεολογικοὺς καὶ ἐκπαιδευτικοὺς φορεῖς, ἀγωνιοῦν καὶ διαμαρτύρονται ἐπὶ δεκαετίες τόσο γιὰ τὴν ἐνδεχόμενη κατάργηση τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν στὴν δημόσια ἐκπαίδευση ὅσο καὶ γιὰ τὴν μετατροπή του σὲ θρησκειολογικό. Ὑπάρχουν θαυμάσιες καὶ ἐμπεριστατωμένες ἀναλύσεις. Γιὰ τὸ ἴδιο θέμα καὶ ἡ Ἱερὰ Κοινότης τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἐκφράζουσα τὴν διαχρονικὴ αὐτοσυνειδησία τοῦ ἑλληνορθοδόξου Γένους μας, διαμαρτυρήθηκε μὲ ἐπιστολή της (28/12/2010-10/1/2011) πρὸς τὴν τότε Ὑπουργὸ Παιδείας καὶ ἐτόνισε ὅτι τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν δὲν πρέπει νὰ ἀποκτήση χαρακτήρα διαθρησκευτικό, ἀλλὰ νὰ ἔχη χαρακτήρα Ὀρθόδοξο.
Προσφάτως (μὲ ἡμερομηνία 4 Ἰουλίου 2012) τὸ «Ὑπόμνημα» τοῦ κ. Ἡρακλῆ Ρεράκη, καθηγητοῦ τῆς Παιδαγωγικῆς – Χριστολογικῆς Παιδαγωγικῆς στὴν Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης πρὸς τὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, μᾶς πληροφορεῖ μὲ ἐπιστημονικῶς τεκμηριωμένα θεολογικὰ καὶ παιδαγωγικὰ ἐπιχειρήματα ὅτι: