Διαβάστε περισσότερα »

Αναφέρουμε συχνά την περικοπή εκείνη του Ευαγγελίου όπου ο Ιησούς μιλάει για τα κρίνα του αγρού. Αυτά που έκαναν να ωχριά η δόξα του Σολομώντος. Ο Ιησούς μας καλεί να θαυμάσουμε την ομορφιά του θείου έργου. Κάτι περισσότερο: μας παρακινεί να πλημμυρίσουμε μ’ εμπιστοσύνη προς τον ουράνιο Πατέρα μας. Σ’ Εκείνον ο οποίος, αφού ντύνει τo χορτάρι της μιας μέρας με τέτοιο τρόπο, πολύ περισσότερο θα φροντίσει για τα παιδιά του, τους ανθρώπους. Μα εδώ έχουμε μόνο μιαν άποψη της σχέσεως του Ιησού προς τη φύση. Και μάλιστα όχι την πιο βαθειά. Διαβάστε περισσότερα »

Ὁ Λυτρωτὴς δίνει τὴν εἰρήνη του στούς µαθητὲς του τή στιγµή πού πρόκειται νά µπῆ στήν περιοχή τοῦ Πάθους του. Ἔχοντας µπροστὰ του τὴν τροµακτικὴ ὀδύνη τοῦ Σταυροῦ καὶ τὸν ἄµεσο θάνατο µιλάει γιά τὴν εἰρήνη του καὶ µεταγγίζει τὴν εἰρήνη του. Ἀφοῦ ὁ Ἰησοῦς, σ’ αὐτὴν ἀκριβῶς τή στιγµή παραµένει ὁ κύριος τῆς εἰρήνης, ἡ δύναµή της δέν θὰ ἐγκαταλείψη τὸ µαθητή στίς µικρότερες θύελλες πού θ’ ἀντιµετωπίση. «Ἐγὼ δὲ λέγω µὴ ἀντιστῆναι τῷ πονηρῷ» (Ματθ. 5, 39). Λόγος σκανδαλώδης καὶ πολὺ παράξενος στά µάτια τῶν ἀνθρώπων — τῶν ἀνθρώπων γενικὰ κι ὄχι µόνο τῶν ἀπίστων. Τὸ ἀριστερὸ µάγουλο πού πρέπει νά στρέψωµε σ’ αὐτόν πού µᾶς ἐρράπισε τὸ δεξιό. Τὸ ἱµάτιο πού πρέπει ν’ ἀφήσουµε σ’ αὐτόν πού µᾶς πῆρε καὶ τὸ χιτώνα. Τὰ δύο µίλια πού πρέπει νά περιπατήσουµε µ’ ἐκεῖνον πού µᾶς ἀγγάρεψε ἕνα µίλι. Ἡ εὐλογία πού πρέπει νά δώσουµε στόν ἄλλο πού µᾶς καταράσθηκε. Τὶ ὑποδοχὴ βρίσκουν οἱ ἐντολὲς αὐτὲς µεταξὺ ἐκείνων πού θὰ ἔπρεπε πρῶτοι νά τὶς δεχθοῦν καί νά τὶς καταλάβουν;

Διαβάστε περισσότερα »