[Α΄Τιμ. 4, 9-15]

(Απομαγνητοφωνημένη ομιλία που εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 28-1-1990)                                 

Ο Απόστολος Παύλος, αγαπητοί μου, στέλνοντας την πρώτη του επιστολή στον πολύ αγαπημένο του μαθητή, τον Τιμόθεο, του σημειώνει και του γράφει: «Πιστὸς ὁ λόγος καὶ πάσης ἀποδοχῆς ἄξιος». «Ο λόγος του Θεού», λέγει, «είναι πιστός, αξιόπιστος. Και συνεπώς, αφού είναι αξιόπιστος, είναι άξιος κάθε αποδοχής».  «εἰς τοῦτο γὰρ καὶ κοπιῶμεν καὶ ὀνειδιζόμεθα, ὅτι ἠλπίκαμεν ἐπὶ Θεῷ ζῶντι, ὅς ἐστι σωτὴρ πάντων ἀνθρώπων, μάλιστα πιστῶν». Γι’ αυτόν τον λόγο κουραζόμαστε και κοπιάζουμε και υφιστάμεθα ονειδισμούς, γιατί έχουμε ελπίσει σε Θεό ζωντανό, ο Οποίος είναι σωτήρας όλων των ανθρώπων, ιδιαίτερα δε, σωτήρας των πιστών. «Παράγγελλε ταῦτα καὶ δίδασκε». Αυτά που σου γράφω να τα παραγγέλλεις και στους άλλους και να τα διδάσκεις. «Μηδείς σου τῆς νεότητος καταφρονείτω». Κανείς να μην πει ότι είσαι νέος στην ηλικία και συνεπώς να μην σε προσέξει. Αντιθέτως θα σε προσέξουν όταν θα γίνεις τύπος των πιστών.

Διαβάστε περισσότερα »

Διαβάστε περισσότερα »

Ὁμιλία στήν ΓΕΧΑ Τρικάλων, Πέμπτη 25 Ἰανουαρίου 2018 Διαβάστε περισσότερα »

Ἐκεῖνο τόν καιρό κυβερνοῦσε ὁ Καίσαρας Αὔγουστος. Ἡ παντοκρατορία του σ᾿ ὁλόκληρη τή γῆ εἶναι μιά εἰκόνα τῆς παντοκρατορίας τοῦ Θεοῦ στούς δύο κόσμους: τόν ὑλικό καί τόν πνευματικό. Ὁ πολυκέφαλος δράκοντας τῆς ἐξουσίας πού εἶχε προξενήσει ἀπό τήν ἀρχή τῆς πτώσης μεγάλη παρακμή στούς ἀνθρώπους, τώρα εἶχε μείνει μ᾿ ἕνα κεφάλι. Ὅλα τά γνωστά ἔθνη κι οἱ λαοί τῆς γῆς βρίσκονταν ἄμεσα ἤ ἔμμεσα στήν ἐξουσία τοῦ Καίσαρα Αὐγούστου, εἴτε ἀναγνωρίζοντας τούς ρωμαϊκούς ἀξιωματούχους καί τούς ρωμαϊκούς θεούς. Ὁ πόλεμος γιά ἐξουσία εἶχε σταματήσει. Ἡ μοναδική ἐξουσία πού κυβερνοῦσε τόν κόσμο ὁλόκληρο βρισκόταν στά χέρια τοῦ Καίσαρα Αὐγούστου. Πάνω ἀπ᾿ αὐτόν δέν ὑπῆρχε οὔτε ἄνθρωπος οὔτε καί Θεός αὐτοανακηρύχτηκε θεός κι οἱ ἄνθρωποι ἔκαναν θυσίες στήν εἰκόνα του, σφάζοντας ζῶα. Ἀπό τότε πού δημιουργήθηκε ὁ κόσμος κανένας ἄλλος ἄνθρωπος στή γῆ δέν εἶχε συγκεντρώσει τόση ἐξουσία καί δύναμη ὅση ὁ Αὔγουστος. Κυβερνοῦσε τόν κόσμο χωρίς ἀντίπαλο. Διαβάστε περισσότερα »

– Τί διδασκόμαστε από την προσευχή του Ιησού;

– Μεγάλο το χρέος των ανθρώπων να δοξάζουν τον Θεόν.

– Έναν άρχοντα ούτε όποτε θέλει κανείς, ούτε ο οποιοσδήποτε μπορεί να πλησιάσει. Τον ίδιον τον Θεόν – διά της προσευχής – ο άνθρωπος πλησιάζει όταν θέλει και ζητεί ότι θέλει. Και Αυτός υπόσχεται να δώσει τα ζητούμενα! Πολλές φορές ζητούμε αυτό που μας βλάπτει, αλλά λαμβάνουμε εκείνο που μας συμφέρει.

– Πολλές φορές μια σύντομη δέηση δικαιώνει τον αμαρτωλό (Τελώνης) και τον σώζει (Ληστής)!

– Γιατί όμως κάποιες φορές παρότι προσευχόμαστε με πίστη (;) και κατάνυξη (;) δεν λαμβάνουμε το ποθούμενον;

– Την προσευχή που λαλεί το στόμα μας την ακούει η ψυχή μας;

– Ποιος όμως μπορεί να προσευχηθεί και ο νους του να μένει ασάλευτος και στον Θεόν προσηλωμένος, χωρίς να σκέφτεται τις βιοτικές μέριμνες και τις κοσμικές υποθέσεις;

– Πόσο εύκολο είναι να συμφωνεί ο προφορικός λόγος με τον ενδιάθετο; Διαβάστε περισσότερα »