Η πραγματική διάσταση του ζητήματος και πως αυτή αποτελεί κατάφωρη προσβολή κατά της υπόληψης και της αξιοπρέπειας κάθε πολίτη.

«Την αισιόδοξη και αφελή σκέψη του 19ου αιώνα πως η άνοδος του επιπέδου της τεχνικής θα συνεπέφερε αυτόματα και τον “διαφωτισμό” των ανθρώπων πρέπει οριστικά να την ξεχάσουμε» (Γκύντερ Άντερς – Στερν [1])

«Η τερατωδία της εποχής μας είναι η αορατότητα των τεράτων» (Γκ. Αντερς [2])

Αυτό το κείμενο γράφεται με έναν αποκλειστικό σκοπό, για να χρησιμέψει σαν εγχειρίδιο σε όσα άτομα εξακολουθούν να επιμένουν στη σημασία της κριτικής σκέψης απέναντι σε κάθε εκ των άνω απόφαση που σερβίρεται αδιάκοπα από τους άρχοντες προς τους αρχόμενους, ιδίως τα τελευταία χρόνια όπου η καθημερινότητα μας τείνει ολοένα και περισσότερο προς ένα γκροτέσκο θέατρο του παραλόγου.

Γι’ αυτό και πρέπει να αρχίσουμε από το κέντρο της υπόθεσης, δηλ. την ακριβώς όλο και μειούμενη εφαρμογή της κριτικής σκέψης, και μάλιστα έντεχνα επιβεβλημένη από την συνέργεια των «πληρωμένων» ΜΜΕ, του συνολικότερου θεάματος μιας πολιτικής που παριστάνει την «δημοκρατική» ενώ έπαψε προ πολλού να αφουγκράζεται τον ψίθυρο των «υπηκόων», υπ’ ευθύνη και των ίδιων βέβαια!

Απόλυτο παράδειγμα αποτελούν οι άσκοπες και μάταιες ψευδο-’συζητήσεις‘ που ακούμε τελευταία στα ΜΜΕ και διαβάζουμε στο διαδίκτυο σχετικά με το ζήτημα των ηλεκτρονικών ταυτοτήτων. Συζητήσεις που το μόνο τους πραγματικό αποτέλεσμα είναι να στέλνουν κυριολεκτικά την μπάλα εκτός γηπέδου προκειμένου να μην συζητηθεί η ακόμη και να μην γίνει καν ποτέ αντιληπτό, που στην δική μας συζήτηση εδώ θα σημαίνει «συνειδητό», το ποια είναι η πραγματική διάσταση του ζητήματος και πως αυτή αποτελεί κατάφωρη προσβολή κατά της υπόληψης και της αξιοπρέπειας κάθε πολίτη.

Τυπικό παράδειγμα εκείνων που δεν έχουν μάθει να εφαρμόζουν την ορθή κριτική είναι το ότι ξεκινούν από οποιαδήποτε άσχετα δεδομένα όπως πχ, 666ηδες, δαιμόνια, μεταφυσικές και οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό που ένας πονηρός ταχυδακτυλουργός τους το αποκρύπτει βάζοντας το μπροστά στην μύτη τους, κυριολεκτικά!

Εκτός των άλλων βέβαια, αυτό είναι κι ένας αμυντικός μηχανισμός απώθησης μιας αποτρόπαιης στάσης από πλευράς του κράτους η οποία έχει ήδη ειπωθεί ξεκάθαρα εξ αρχής. Αυτό ακριβώς θα επιχειρήσουμε να αποκωδικοποιήσουμε στην συνέχεια με όση ακρίβεια μας επιτρέπεται από όσα στοιχεία έχουν δει το φως.

Διαβάστε περισσότερα »

Ἡ Παράδοση τῶν Ἑλλήνων, δηλαδὴ τὰ ζωτικὰ στοιχεῖα τῆς ὕπαρξης καὶ τοῦ πολιτισμοῦ τους (θρησκεία, γλώσσα, ἱστορία, γνώση, ἔργα, ἤθη, ἔθιμα, ἀξίες, πρότυπα, ἰδιαίτερος τρόπος ζωῆς) μεταβιβάζεται ἀπὸ Γενιὰ σὲ Γενιὰ καὶ ἔτσι ἐξασφαλίζεται ἡ ταυτότητα, ἡ συνοχὴ καὶ ἡ συνέχεια τοῦ Ἔθνους μας, καθὼς καὶ ἡ παρουσία Του στὸ παγκόσμιο γίγνεσθαι. Αὐτῆς τῆς Παράδοσης κάποιοι εἶναι δεδηλωμένοι ἐχθροὶ καὶ ἐπιζητοῦν νὰ τὴν καταστρέψουν. Τὸ γεγονὸς εἶναι ὅτι οἱ πλεῖστοι σημαντικοὶ ἐκπρόσωποι τοῦ Πολιτισμοῦ μας ἔχουν ἐκφραστεῖ γιὰ τὴν ἀξία της καὶ ὑπὲρ τῆς διατήρησής της. Ἀναφέρουμε παραδείγματα: Διαβάστε περισσότερα »

Στο σχολείο, στην αρθρογραφία, στον δημόσιο λόγο ακούμε τα τελευταία χρόνια διαρκώς την έκφραση «πρέπει να αποδομήσουμε τα στερεότυπα». Τα στερεότυπα υποτίθεται ότι είναι κάτι κακό, κάτι λανθασμένο, κάτι που πρέπει να καταστρέψουμε.

Δεν είναι σωστό να έχουμε στερεότυπα. Αν δούμε ωστόσο τι χαρακτηρίζουν ως στερεότυπα, θα αντιληφθούμε ότι αυτό που θέλουν να αποδομήσουμε είναι οι αξίες μας, οι παραδόσεις μας, η ιστορία μας, δηλαδή η ταυτότητά μας. Διαβάστε περισσότερα »

Το επιχείρημά μου διατυπώνεται ως εξής: στο εθνικό εκπαιδευτικό σύστημα έχει επιλεγεί η μονοκαλλιέργεια των μαθημάτων με εργαλειακό χαρακτήρα. Ενώ τα μαθήματα με εγγενή αξία (μη μετρήσιμη, άρα μη εργαλειακή) συρρικνώνονται έως πλήρους εξαφάνισης από το πρόγραμμα σπουδών, προάγονται τα χρηστικά μαθήματα. Τα πρώτα συνέβαλαν σε μια κοινή ιστορική και πολιτισμική αφήγηση, επειδή αντλούσαν από την δεξαμενή μιας κοινής συλλογικής μνήμης, και συνεπώς συντηρούσαν μια κοινή κουλτούρα και μια κοινή εθνική ταυτότητα (βλ. σχήμα). Η δεύτερη επιλογή δεν συντηρεί καμία κοινή συλλογική μνήμη, τα χρηστικά και εξειδικευμένα μαθήματα θρυμματίζουν τη μνήμη και τον ίδιο τον εαυτό, οδηγώντας σε μια κατακερματισμένη, οιονεί ανυπόστατη εθνική ταυτότητα, εύκολα διαχειρίσιμη και χειραγωγήσιμη. Διαβάστε περισσότερα »

Εισήγηση στην Επιστημονική ημερίδα “Φύλο και Ταυτότητα: Μία διεπιστημονική προσέγγιση” (28/5/2017) Διαβάστε περισσότερα »