Ομιλία του π. Νικολάου Λουδοβίκου, στον Άγιο Νικόλαο Φιλοπάππου, Παρέα της Τρίτης, 26 Νοεμβρίου 2024

Κατάθλιψη και Χαρά (π. Νικόλαος Λουδοβίκος)

«Γνώρισε τόν Δημιουργό σου, ἀγαπητέ ἀδελφέ» (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Μοῦ γράφεις ὅτι ἐν τέλει πρέπει νά ὑπάρχει «κάτι». Διάβασες, λές, ἕνα βιβλίο ἑνός μεγάλου ἀστρονόμου περί ἀστέρων καί ὑπέπεσε στήν ἀντίληψή σου ὁ ἰσχυρισμός αὐτοῦ τοῦ λαμπροῦ ἐπιστήμονα: «Χωρίς τόν Θεό τίποτα στόν κόσμο δέν μπορεῖ νά κατανοηθεῖ οὔτε νά ἐξηγηθεῖ». Ἐξ αὐτοῦ ὁδηγήθηκες στό συμπέρασμα ὅτι «κάτι» ὑπάρχει.
Ο Άγιος Θωμάς († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ὁ Ἀπόστολος Θωμᾶς εἶναι γνωστὸς, ὡς Ἄπιστος. Καὶ τὸ ὄνομα Ἄπιστος, συκοφαντεῖ ἕναν ἄνθρωπο ποὺ ἀπεῖχε πολὺ ἀπὸ τὸ νὰ εἶναι ἄπιστος στὸν Διδάσκαλο καὶ Κύριό Του.
Από τα θαύματα της Ζωοδόχου Πηγής ΙΙ

Πάσχοντας λοιπόν έτσι πολύν καιρό, παρακινήθηκε από την μητέρα της να πάει στον ναό της Υπεραγίας Θεοτόκου της Ζωοδόχου Πηγής. (*) Και με το που ήλθε και ήπιε, σαν διψασμένο ελάφι, από εκείνο το ιερό νερό, έσβησε η υπερβολική λάβρα και θερμότητα που είχε, και εξέλιπε τελείως το πάθος της από το ιαματικό νερό της Θεομήτορος. Επέστρεψε λοιπόν υγιής στον οίκο της, και την ευχαρίστησε με διάφορα χρυσά σκεύη, κατάλληλα για εκκλησιαστική υπηρεσία.
«Θεοῦ γεώργιον» (Σοφία Μπεκρή, φιλόλογος-θεολόγος)

Μέσα στὸ φῶς τοῦ ἔαρος καὶ τῆς Ἀναστάσεως «ἀνέτειλε» καὶ ἡ «φωτοφόρος» ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Μεγαλομάρτυρος. Πράγματι, ἡ ἑορτὴ τοῦ Ἁγίου συμβαδίζει πάντοτε μὲ τὴν Ἀνάσταση· γιὰ τὴν ἀκρίβεια οἱ δύο ἑορτές «συνεκλάμπουν». Γι’ αὐτό, ὁ ὑμνογράφος στὸ ὄμορφο τροπάριο τοῦ Καθίσματος τοῦ Ὄρθρου μᾶς καλεῖ «ἅπαντες λαμπροφοροῦντες φαιδρῶς ἑορτάσωμεν».
Ὅλοι ἑπομένως οἱ φιλέορτοι χριστιανοὶ συμμετέχομε στὴν χαρὰ ἑνὸς ἀπὸ τοὺς πλέον ἀγαπημένους Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἀλλὰ γιατί ὁ Ἅγιος τυχαίνει νὰ εἶναι ἰδιαίτερα λαοφιλής; Διαβάστε περισσότερα »
Γιατί συκοφαντούνται δίκαιοι άνθρωποι…

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! ΟΝΤΩΣ ΑΝΕΣΤΗ! (Αρχ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ιεροκήρυκας Ι. Μ. Πατρών)

Ὁ Θεάνθρωπος ἀναστήθηκε. Αὐτὸ εἶναι ἕνα ἀναμφισβήτητο γεγονός. Εἶναι ἕνα γεγονὸς ὀντολογικό, ἱστορικό, ὑπαρξιακό.
«Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καὶ γῆ καὶ τὰ καταχθόνια». Ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν Παῦλος ἀναφωνεῖ: «Εἰ γὰρ νεκροὶ οὐκ ἐγείρονται, ματαία ἡ πίστις ἡμῶν… Νυνὶ δὲ Χριστὸς ἐγήγερται ἐκ νεκρῶν, ἀπαρχὴ τῶν κεκοιμημένων». Καὶ συμπληρώνει ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος: «Ἀνέστη Χριστός, καὶ πεπτώκασι δαίμονες, Ἀνέστη Χριστὸς καὶ χαίρουσιν Ἄγγελοι, Ἀνέστη Χριστός, καὶ νεκρὸς οὐδεὶς ἐν τῷ μνήματι».
Πάσχα Κυρίου Πάσχα († Μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης)

Ἑορτάζεται ἡ τροπαιοφόρα νίκη τῆς ζωῆς κατὰ τοῦ φοβεροῦ θανάτου. Ἡ χάρη καὶ ἡ χαρὰ δὲν ἐξαντλοῦνται στὸ πασχαλινὸ γεῦμα, τὰ κόκκινα αὐγὰ καὶ τὸ ἀρνί. Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ γεμίζει τὴν καρδιὰ φῶς, τὴν ψυχὴ ἀγαλλίαση, τὸν νοῦ αἰσιοδοξία, τὴ ζωὴ νόημα. Ἡ ἑορτὴ δὲν ὁλοκληρώνεται στὰ πασχαλινὰ ἔθιμα τῆς πατρίδος μας. Ἡ ἑορτὴ εἶναι κυρίως πνευματική. Βιώνεται στὴν ὡραιότατη μεταμεσονύκτια θεία λειτουργία, στὴ θεία μετάληψη, τὴ θεία κοινωνία. Τελείωσε τὸ κατανυκτικὸ Τριώδιο. Ἀρχίζει τὸ πανευφρόσυνο Πεντηκοστάριο. Ξεκινᾶ μιὰ νέα ζωὴ μέσα στὴ μυροβόλα ἄνοιξη.
Η Ανάσταση του Χριστού είναι νίκη επί του θανάτου (Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)

Ἄλλωστε μόνο μὲ τὴ δύναμη τοῦ ἀναστημένου Θεανθρώπου, Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, μποροῦσε νὰ δοθεῖ καὶ δίδεται καὶ πάντοτε θὰ προσφέρεται ἡ δύναμη σὲ κάθε Χριστιανό, ἀπὸ τὸν πρῶτο ἕως τὸν τελευταῖο, ὥστε νὰ ξεπεράσει ὅλη τὴ θνητότητα – ἀκόμη καὶ τὸν ἴδιο τὸν θάνατο, ὅλη τὴν ἁμαρτία – ἀκόμη καὶ τὴν ἴδια τὴν ἁμαρτία, ὅλους τοὺς διαβόλους – ἀκόμη καὶ τὸν ἴδιο τὸν διάβολο. Ἐξάλλου, μόνο μέσῳ τῆς Ἀνάστασής Του ὁ Κύριος ἔδειξε καὶ ἀπέδειξε, ὅτι ἡ ζωὴ Του εἶναι Αἰώνια ζωή, ἡ ἀλήθειά Του εἶναι Αἰώνια Ἀλήθεια, ἡ ἀγάπη Του εἶναι αἰώνια Ἀγάπη, τὸ καλὸ Του εἶναι Αἰώνιο Καλό, ἡ χαρὰ Του εἶναι Αἰώνια Χαρὰ καὶ ὅτι Αὐτὸς δίνει τὰ πάντα σὲ κάθε Χριστιανὸ ἀπὸ ἀπαράμιλλη φιλανθρωπία. Δὲν ὑπάρχει κανένα γεγονός, ὄχι μόνο στὸ Εὐαγγέλιο ἀλλὰ καὶ στὴν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητος, τὸ ὁποῖο νὰ εἶναι τόσο τεράστιο, τόσο συντριπτικό, τόσο ἀναμφισβήτητο, ὅπως εἶναι ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ.
Η μεγάλη αγάπη και η άκρα ταπείνωση του Υιού του Θεού († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Όπως λένε οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας, ο Κύριος κατά το διάλειμμα της τριημέρου Ταφής Του, την οποία σήμερα εορτάζουμε, έπρεπε να ολοκληρώσει το έργο Του. Έπρεπε να ευαγγελισθεί την σωτηρία και να ελευθερώσει από τα δεσμά του διαβόλου και αυτούς που είναι στον Άδη. Και γι’ αυτό κατήλθε η παναγία Του ψυχή στον Άδη και «τοις εν φυλακή πνεύμασι πορευθείς εκήρυξεν», κατά τον άγιο Απόστολο Πέτρο (Α’ Πετρ. 3:19).
Βλέπουμε λοιπόν πάλι την μεγάλη αγάπη του Υιού του Θεού και Θεού μας, ο οποίος κανένα δεν άφησε που να μην ευεργετήσει με τον σταυρικό Του Θάνατο και με την αγία Του Ανάσταση. Αλλά βλέπουμε και την άκρα ταπείνωσή Του, διότι καταδέχθηκε, ενώ ήταν Θεός προαιώνιος, όχι μόνο να γίνει άνθρωπος, όχι μόνο να πάθει τα φρικτά Πάθη, τα οποία ζήσαμε αυτές τις άγιες ημέρες, και να υπομείνει τον σταυρικό Θάνατο σαν να ήταν ο τελευταίος κακούργος, αλλά και αυτή την ταπείνωση δέχθηκε, να μπει νεκρός στον Τάφο.
Η θεολογία τού σκότους τής έκτης ώρας μέχρι της ενάτης (Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος)

Η Σταύρωση νικά τον θάνατο († Κάλλιστος Ware, Μητροπολίτης Διοκλείας)

Ὁ θάνατος τοῦ Χριστοῦ πάνω στὸ Σταυρὸ δὲν εἶναι μία ἀποτυχία ποὺ ἀποκαταστάθηκε κάπως μετὰ τὴν Ἀνάστασή του. Ὁ ἴδιος ὁ θάνατος πάνω στὸ Σταυρὸ εἶναι μία νίκη. Νίκη τίνος πράγματος; Μόνο μία ἀπάντηση μπορεῖ νὰ ὑπάρξει: Ἡ νίκη τῆς ὀδυνώμενης ἀγάπης. «Κραταιὰ ὡς θάνατος ἀγάπη… ὕδωρ πολὺ οὐ δυνήσεται σβέσαι τὴν ἀγάπην» (Ἆσμα Ἀσμ. 8, 6-7).
Ὁ Σταυρὸς μᾶς δείχνει μίαν ἀγάπη ποὺ εἶναι δυνατὴ σὰν τὸ θάνατο, μίαν ἀγάπη ἀκόμη πιὸ δυνατή.
Συμμετοχή στον Μυστικό Δείπνο (Γέροντας Ευστράτιος Γκολοβάνσκι)

Ο τρόπος με τον οποίο ο άρτος και ο οίνος μεταβάλλονται στη Λειτουργία σε Σώμα και Αίμα του Χριστού είναι ένα μυστήριο που κανένας θνητός δεν μπορεί να το κατανοήσει. Στον Μυστικό Δείπνο ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός πήρε τον άρτο, τον έκοψε κομμάτια και τον έδωσε στους μαθητές Του, λέγοντας: «Πάρετε και φάτε· αυτό είναι το Σώμα μου» (Ματθ. 26:26). Ύστερα πήρε το ποτήρι με τον οίνο και τους το έδωσε, λέγοντας: «Πιείτε απ’ αυτό όλοι· αυτό είναι το Αίμα μου» (Ματθ. 26:27-28). Και τους πρόσταξε: «Αυτό που κάνω τώρα, να το κάνετε σε ανάμνησή μου» (Λουκ. 22:19).
Έτσι, σε κάθε λειτουργία, με την επίκληση του Αγίου Πνεύματος από τον λειτουργό ιερέα, η παντοδύναμη θεία χάρη μεταβάλλει τον άρτο και τον οίνο σε Σώμα και Αίμα Χριστού. Εμείς, λοιπόν, κοινωνώντας, πιστεύουμε ότι δεχόμαστε το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, ολόκληρη τη θεανθρώπινη φύση του Κυρίου, δεν μπορούμε όμως να εισχωρήσουμε με το νου μας στο φοβερό και ακατάληπτο αυτό μυστήριο.
Μ. Τετάρτη: «Υπέρ την πόρνην αγαθέ ανομήσας» (Λάμπρος Σκόντζος, Θεολόγος)

(Θεολογικό σχόλιο στο περιεχόμενο και το νόημα της Μεγάλης Τετάρτης)
«Τη αγία και μεγάλη Τετάρτη της αλειψάσης τον Κύριον μύρω πόρνης γυναικός μνείαν ποιούμεθα οι θειότατοι πατέρες εθέσπισαν, ότι προ του σωτηρίου πάθους μικρόν τούτο γέγονεν». Αυτό είναι το συναξάρι της σημερινής ημέρας, της Μεγάλης Τετάρτης. Οι συνοδοιπόροι του πάθους του Χριστού μας πιστοί καλούμαστε αυτή την ιερή ημέρα να τιμήσουμε την έμπρακτη και ειλικρινή μετάνοια της πρώην πόρνης γυναικός, η οποία έγινε συνώνυμη με την συντριβή και την αλλαγή ζωής.
Πιστοποιητικό εισόδου (Σοφία Μπεκρή, φιλόλογος – θεολόγος)

Σὲ ἕνα ἰδιαίτερο τραπέζι,«σὲ ἑστίαση πνευματικὴ εἰς τὸν Νυμφῶνα Του», μᾶς προσκαλεῖ ὁ Κύριος στὸν Ὄρθρο τῆς Μεγάλης Τρίτης, ποὺ ψάλλεται κατὰ τὸ ἑσπέρας τῆς Μεγάλης Δευτέρας. Βεβαίως, γιὰ νὰ συμμετάσχωμε στὸ ξεχωριστὸ αὐτὸ τραπέζι τῶν γάμων τοῦ Νυμφίου, στὴν οὐράνια Βασιλεία Του, χρειάζεται νὰ διαθέτωμε ὄχι μόνον τὸν κατάλληλο ἐξωτερικὸ χιτῶνα ἀλλὰ καὶ τὶς ἀπαραίτητες ἐσωτερικὲς ἀρετές.
Ἀλλὰ ποιές εἶναι αὐτές; Ἡ πίστη, ἡ προσευχή, ἡ ἐξομολόγηση, ἡ μετάνοια. Αὐτές, ὅμως, τὶς διέθεταν καὶ οἱ μωρὲς παρθένες, ἀλλὰ δὲν κατάφεραν τελικὰ νὰ εἰσέλθουν στὸν οὐράνιο νυμφῶνα. Γιατί; Διαβάστε περισσότερα »
Μ. Δευτέρα: Ο πάγκαλος Ιωσήφ, προτύπωση του Χριστού († π. Συμεών Κραγιόπουλος)

Ομιλία εις την Μεγάλη Εβδομάδα (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

λέχθηκε τη Μεγάλη Εβδομάδα, στην οποία διδάσκεται για ποιο λόγο ονομάζεται Μεγάλη Εβδομάδα, στο ρητό, «Ψάλλε, ψυχή μου, ύμνους δοξολογίας στον Κύριο», και στο δεσμοφύλακα για τον οποίο ομιλούν οι Πράξεις.
Η υμνογραφία τής Μεγάλης Εβδομάδας († Πρωτοπρ. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός)

Ἡ Μεγάλη Ἑβδομάδα ἀνακεφαλαιώνει ὅλη τὴν ἀνθρώπινη Ἱστορία, τὴν δημιουργίᾳ, τὴν πτώση, τὴν ἐν Χριστῷ ἀνάπλαση καὶ ἀναδημιουργία. Ὁ Χριστός, ὁ σταυρωμένος καὶ ἀναστὰς Κύριος τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς Ἱστορίας, προβάλλεται μέσα ἀπὸ τὶς ἱερὲς Ἀκολουθίες, ὡς Αὐτὸς ποὺ δίνει λύση στὴ διαχρονικὴ τραγῳδία τοῦ ἀνθρώπου καὶ νοηματοδοτεῖ τὴν Ἱστορία.
Κυριακή των Βαΐων: Η είσοδος του Κυρίου στη μοναξιά († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Σήμερα ο Χριστός εισέρχεται στο μονοπάτι της οδύνης Του αλλά και της φοβερής εκείνης μοναξιάς που θα τον περιβάλλει καθ’ όλη την εβδομάδα των Παθών [1].
Η Ανάσταση του Λαζάρου (Κόντογλου Φώτης)

Ὁ Χριστὸς ἀνάστησε τὸν Λάζαρο πρὶν νὰ σταυρωθῇ, γιὰ νὰ πιστέψουνε στὴ δύναμή του οἱ Ἰουδαῖοι καὶ γιὰ νὰ στερεωθῇ ἡ πίστη στοὺς μαθητές του, ὅπως πρωτήτερα εἶχε μεταμορφωθῇ στὸ ὄρος Θωβὼρ γιὰ τὴν ἴδια αἰτία, ὅπως λέγει τὸ τροπάρι: «Ἐπὶ τοῦ ὄρους μετεμορφώθης καὶ ὡς ἐχώρουν οἱ μαθηταί σου τὴν δόξαν σου, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐθεάσαντο, ἵνα, ὅταν Σε ἴδωσι σταυρούμενον, τὸ μὲν πάθος νοήσωσιν ἑκούσιον, τῷ δὲ κόσμῳ κηρύξωσιν ὅτι Σὺ ὑπάρχεις ἀληθῶς τοῦ Πατρὸς τὸ ἀπαύγασμα».
Μά, μήτε ἡ Μεταμόρφωση, μήτε ἡ Ἀνάστάση τοῦ Λαζάρου μπορέσανε νὰ στερεώσουνε στὴν πίστη τοὺς μαθητὲς καὶ τὸν κόσμο. Ἡ ἀνθρώπινη φύση εἶναι ἀδύνατη, καὶ κλίνει στὴν ἀπιστία, γιατὶ ἡ ἀπιστία εἶναι ἀδυναμία τῆς ψυχῆς. Ἡ πίστη τοῦ Χριστοῦ στερεώθηκε, μὲ τοὺς αἰῶνες, ὕστερα ἀπὸ πολλὰ θαύματα ποὺ γινήκανε στ᾿ ὄνομά Του κι᾿ ἀπὸ ὑπερφυσικὰ φανερώματα, ποὺ ἀποστομώσανε τοὺς ἄπιστους. Μὰ καὶ πάλι, οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι ἀπομείνανε στὴν ἀπιστία.
Ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης γράφει καταλεπτῶς στὸ Εὐαγγέλιό του τὴν ἀνάσταση τοῦ Λαζάρου, γιατὶ ἤτανε μαζὶ μὲ τὸν Χριστό, ὅπως ἤτανε μαζί του κ᾽ οἱ ἄλλοι μαθητάδες του.
Γιατί υπάρχει τόσος πόνος; (Γέροντας Κλεόπας Ηλίε)

- Γιατί υπάρχει τόσος πόνος στον κόσμο;
Λέγει ο δίκαιος Ιώβ: “Αλλά άνθρωπος γεννάται κόπω” (Ιώβ 5,7).
Ο Απόστολος Παύλος λέγει ότι όλα τα έργα γίνονται με κόπο και πόνο (Ρωμ. 8, 21).
Ο πόνος στον κόσμο είναι καρπός της πτώσεως του ανθρώπου από τον παράδεισο (Πράξ. 3, 16). Είναι καρπός της αμαρτίας (Ψαλμ. 7, 14-16). Αλλ’ όμως, εάν δεχόμεθα κάθε πόνο με υπομονή και ευχαρίστηση, λαμβάνουμε μεγάλη πνευματική ωφέλεια πολύτιμη για την σωτηρία της ψυχής μας.
Γενικά βλέπουμε ότι, όσο πολλαπλασιάζεται η αμαρτία και η πλάνη στον κόσμο, τόσο αυξάνεται και ο πόνος, δηλαδή η πείνα, η σύγχυση, οι πόλεμοι, οι παντός είδους ασθένειες και ο θάνατος.
Η φροντίδα ημών των χριστιανών είναι να εγκαταλείψουμε την αμαρτία, να συμφιλιωθούμε με τον Θεό, να αποκτήσουμε τον φόβο του Θεού, την ταπείνωση, την υπομονή και τότε όλα τα βάσανά μας θα λιγοστέψουν και θα έλθει μεγάλη ωφέλεια στις ψυχές μας.
Κυριακή Ε’ Νηστειών: Κυριακή Αγίας Μαρίας της Αιγυπτίας († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν.
Ἑβδομάδα μ’ ἑβδομάδα νοιώθουμε ὅτι πλησιάζουμε ὁλοένα τὴν ἔνδοξη Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Καὶ μᾶς φαίνεται ὅτι κινούμαστε γρήγορα, ἀπὸ Κυριακὴ πρὸς Κυριακή, πρὸς τὴν ἡμέρα ποὺ κάθε φόβος, κάθε φρίκη θὰ χαθεῖ.
Κι ὅμως τόσο εὔκολα ξεχνᾶμε ὅτι πρὶν φτάσουμε τὴν ἡμέρα τῆς Ἀνάστασης, πρέπει μαζὶ μὲ τὸν Χριστό, μαζὶ μὲ τοὺς Ἀποστόλους Του, νὰ βαδίσουμε τὴν ὁδὸ τῆς Σταύρωσης. «Ἰδού, ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου θὰ παραδοθῆ εἰς χεῖρας ἀνθρώπων, καὶ θὰ Τὸν σταυρώσουν, καὶ τὴν τρίτην ἡμέραν θὰ ἀναστηθεῖ». Ὅλοι ξέρουμε ὅτι θὰ ἀναστηθεῖ, ἀλλὰ ἔχουμε πότε ἀναρωτηθεῖ πῶς γύρισαν οἱ μαθητές Του στὴν Ἱερουσαλήμ, ξέροντας ὅτι ἡ Σταύρωση ἦταν κοντά; Κινοῦνταν φοβισμένοι. Δὲν εἶχαν ὡριμάσει τόσο, ὥστε νὰ εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ καὶ τὴν ζωή τους θὰ ἔδιναν γιὰ νὰ διαδοθεῖ τὸ μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου. Κινοῦνταν μὲ φόβο. Ὅταν ὁ Χριστὸς τοὺς εἶπε νὰ γυρίσουν στὴν Ἱερουσαλήμ, τὴν πόλη ποὺ εἶχε ἀρνηθεῖ τὸν Χριστό, βάζοντας τὴν ζωή Του σὲ κίνδυνο, ἐκεῖνοι Τοῦ εἶπαν: «ἂς μὴν πᾶμε..», καὶ μόνον ἕνας μαθητής, ὁ Θωμᾶς, εἶπε: «..Ὄχι. Ἂς πᾶμε μαζί Του, κι ἂς πεθάνουμε μαζί Του…»
Ὁ μαθητὴς εἶναι ἐκεῖνος, ποὺ ἀνόητα πιστεύω, ὀνομάσαμε Ἄπιστο: ὁ μόνος ποὺ δὲν ἦταν ἕτοιμος νὰ δώσει τὴν ἐμπιστοσύνη του, τὴν πίστη, τὴν ζωή του, τὸ αἷμα του, χωρὶς βεβαιότητα. Ἀλλὰ ἡ καρδιὰ του ἦταν ἀνεπιφύλακτα δοσμένη στὸν Χριστό. Πόσο ὑπέροχο νὰ εἶναι κάποιος ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος! Ἀλλὰ καὶ οἱ ὑπόλοιποι μαθητὲς δὲν θὰ ἐγκαταλείψουν τὸν Χριστό. Θὰ βαδίσουν μαζί Του πρὸς τὴν Ἱερουσαλήμ.
Ἔχουμε σήμερα ἀκόμα τὸ παράδειγμα ἑνὸς ἀνθρώπου ποὺ ζοῦσε μιὰ τραγωδία πρὶν συναντήσει τὸν Χριστό. Εἶναι ἡ Μαρία ἡ Αἰγυπτία.
Η τιμή και το χρέος να είσαι Ορθόδοξος Έλληνας (Αρχ. Βασίλειος Γοντικάκης, Προηγούμενος Ιεράς Μονής Ιβήρων Αγίου Όρους)

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΚΥΔΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΟΡΩΝΟΥ
Ομιλία του Γέροντα στα Χανιά στις 3-2-20218
Λόγοι για την παιδαγωγική τής οικογένειας (Άγιος Εφραίμ Κατουνακιώτης)

«Εἶναι πολλὰ πράγματα, τὰ ὁποῖα ὁ ἄνθρωπος δὲν τὰ γνωρίζει, ἤ, ἂν τὰ γνωρίζει, τὰ καταφρονεῖ. Εἶναι ἕνα θέμα, τὸ ὁποῖο διδάσκει κανένας στὰ παιδιά. Ἐὰν δὲν τὸ ἔχει γευθεῖ, εἴτε πικρὸ εἶναι, εἴτε γλυκό, ἐὰν δὲν τὸ’ χει γευθεῖ, τὰ παιδιὰ δὲν πληροφοροῦνται.
Η Δ’ Κυριακή των Νηστειών και το δώρο του Αγίου Ιωάννου της Κλίμακος († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Ο Κύριός μας, ο αρχηγός της πίστεώς μας και ιδρυτής και κεφαλή της Εκκλησίας μας, φρόντισε και φροντίζει, ώστε οι Χριστιανοί του, οι πιστοί του, να έχουν σωστή πνευματική καθοδήγηση για την εν Χριστώ ζωή. Γι’ αυτό ανέδειξε μέσα στην Εκκλησία πολλούς πνευματοφόρους και θεοφόρους διδασκάλους, οι οποίοι με τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος μας διδάσκουν την εν Χριστώ ζωή. Μεταξύ αυτών των μεγάλων διδασκάλων της πίστεώς μας είναι και ο άγιος Ιωάννης ο Σιναΐτης, ο συγγραφέας της Κλίμακος, του οποίου σήμερα επιτελούμε την μνήμη.
«Δικαιωματισμός» ή αλλιώς δικαιώματα του διαβόλου (π. Γεώργιος Δορμπαράκης)

«Να πάνε τουλάχιστον οι άνθρωποι σε έναν Πνευματικό να εξομολογηθούν, να φύγει η δαιμονική επίδραση, για να μπορούν να σκέφτονται λιγάκι. Τώρα δεν μπορούν ούτε να σκεφθούν από την δαιμονική επίδραση.
Η μετάνοια, η εξομολόγηση κόβει το δικαίωμα του διαβόλου. Πριν λίγο καιρό, (:Ιούνιος του 1985, όπου ο άγιος έμενε στο Καλύβι της Παναγούδας), ήρθε στο Άγιον Όρος ένας μάγος και έφραξε με πασαλάκια και δίχτυα όλο τον δρόμο, εκεί σε μία περιοχή κοντά στο Καλύβι. Αν περνούσε από ’κει μέσα ένας ανεξομολόγητος, θα πάθαινε κακό. Δεν θα ήξερε από πού του ήρθε.
Μόλις τα είδα, κάνω τον σταυρό μου και περνώ από μέσα, το διέλυσα. Μετά ο μάγος ήρθε στο Καλύβι, μου είπε όλα τα σχέδιά του και έκαψε τα βιβλία του. Σε έναν που είναι πιστός, εκκλησιάζεται, εξομολογείται, κοινωνάει, ο διάβολος δεν έχει καμμιά δύναμη, καμμιά εξουσία».
(Όσιος Παΐσιος, Με αγάπη και πόνο για τον σύγχρονο άνθρωπο)
Μιλάει ο όσιος Παΐσιος για τα δικαιώματα του διαβόλου, του ξεπεσμένου αυτού πονηρού πνεύματος, πάνω στον άνθρωπο. Για δικαιώματα που δεν έχει, αφότου μάλιστα ήρθε στον κόσμο ο ενανθρωπήσας Θεός, ο Ιησούς Χριστός – ο Κύριος ήλθε «ίνα λύση τα έργα του διαβόλου» με αποκορύφωση της ενέργειάς Του αυτής τη σταυρική Του θυσία – αλλά που τα αποκτά ακόμη και σε έναν βαπτισμένο και χρισμένο χριστιανό, ο οποίος όμως έχει αποπτύσει το βάπτισμά του, έχει διαγράψει τον Θεό δηλαδή από τη ζωή του και ζει ως «άθεος εν τω κόσμω». Ο χριστιανός με άλλα λόγια ενώ πράγματι ενσωματώνεται στον Χριστό, καθώς γίνεται μέλος Του διά του αγίου βαπτίσματος και Τον ενδύεται ψυχοσωματικά: «όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε» (απ. Παύλος), όμως αν δεν ενεργοποιεί την άπειρη αυτή δωρεά, την απεμπολεί, τη χάνει, κι ακόμη περισσότερο: γίνεται χειρότερος από ό,τι πριν το βάπτισμά του, σύμφωνα με του Ίδιου του Κυρίου τη διαβεβαίωση: «το πνεύμα το πονηρό όταν βγαίνει από τον άνθρωπο, ξανάρχεται και βλέποντάς τον χαλαρωμένο και απρόσεκτο πηγαίνει και παραλαμβάνει και άλλα δαιμόνια μαζί του, ώστε να γίνονται χειρότερα τα πράγματα από πρώτα». Οπότε η ακύρωση και η κατάργηση του πονηρού πνεύματος λόγω της χάρης του Θεού, εξαρτώνται από τη θέληση του ανθρώπου. Ο Θεός μάς τα δίνει όλα, τον ίδιο τον Εαυτό Του, αλλά ζητάει και την ανταπόκριση του ανθρώπου. Διότι «συνεργοί Θεού εσμεν» (απ. Παύλος) – χωρίς το ναι του ανθρώπου και ο ίδιος ο Θεός «περιορίζεται».
Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ (13): Όταν σε αδικούν (Αββάς Ζωσιμάς)

Πρόλογος
Ο Αββάς Δωρόθεος, στις περίφημες «Διδασκαλίες» του, κάνει συχνές αναφορές στον αββά Ζωσιμά σαν σε αυθεντικό διδάσκαλο της αγιοπνευματικής ζωής, απονέμοντας του μεγάλο σεβασμό και εκτίμηση.
Ο όσιος Ζωσιμάς*, που η μνήμη του εορτάζεται στις 24 Ιανουαρίου, έζησε από τα τέλη του 5ου ως τις αρχές του 6ου αιώνα [*Άλλος είναι ο ομώνυμος αββάς, που ανακάλυψε και κήδεψε την Οσία Μαρία την Αιγυπτία. Αυτός έζησε τον 7ο αιώνα και εορτάζεται στις 4 Απριλίου]. Καταγόταν από τη Σίδη, χωριό κοντά στην Τύρο της Φοινίκης. Αρχικά ασκήτεψε σ’ ένα μοναστήρι της Τύρου και ύστερα ήρθε στη λαύρα του αγίου Γερασίμου του Ιορδανίτη. Τέλος, ίδρυσε δικό του μοναστήρι κοντά στη γενέτειρα του. Με την άσκηση έφτασε σε ύψη αρετής, αξιώθηκε ν’ αποκτήσει το προορατικό χάρισμα και έκανε πολλά θαύματα, για τα οποία πήρε την προσωνυμία του θαυματουργού. Προείδε μάλιστα και την καταστροφή της Αντιόχειας από σεισμό (528).
Από τον άγιο Θεόδωρο το Στουδίτη, ο αββάς Ζωσιμάς θεωρείται πρότυπο ταπεινοφροσύνης και προβάλλεται ως αξιομίμητο υπόδειγμα ασκητικής συνέπειας ανάμεσα στους μεγάλους πατέρες της ερήμου Αντώνιο, Ιλαρίωνα, Παχώμιο, Ευθύμιο και Σάββα.
Η διδασκαλία του αββά Ζωσιμά, που περιέχεται στον 78ο τόμο της Ελληνικής Πατρολογίας του Migne με τον τίτλο «Διαλογισμοί», είναι πολύ ωφέλιμη και κατανυκτική. Επέδρασε σημαντικά στους κατοπινούς ασκητικούς συγγραφείς και χρησιμοποιήθηκε από τους ανθολόγους πατερικών έργων. Εκτός από τον αββά Δωρόθεο, που, όπως φαίνεται, την κατέγραψε, οι μοναχοί Ιωάννης Μόσχος (1619) και Παύλος Ευεργετινός (†1054) έχουν συμπεριλάβει μεγάλο μέρος της στα γνωστά έργα τους «Λειμωνάριον » και «Συναγωγή των Πατέρων» αντίστοιχα.
Τους πάντερπνους και αληθινά πνευματοφόρους «Διαλογισμούς» του αββά Ζωσιμά αποδώσαμε ελεύθερα στη σημερινή μας γλώσσα, παραλείποντας ελάχιστα τμήματα, λόγω της συντομίας που απαιτεί «Η Φωνή των Πατέρων» και της ομαλότερης ροής στον νεοελληνικό λόγο. Διαπιστώνοντας μάλιστα ότι μπορούν να υποταχθούν σ’ ένα γενικό θέμα με τον τίτλο «Όταν σε αδικούν», δώσαμε ακριβώς αυτόν τον τίτλο στο παρόν τεύχος, που προσφέρεται «εις κοινή των ορθοδόξων ωφέλεια».
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
Χαίρε, Κεχαριτωμένη! (Δημήτριος Παναγόπουλος)

«Ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου»
Όλα τα τάγματα των απ’ αιώνος Αγίων Προφητών, Αποστόλων, Πατριαρχών, Μαρτύρων, Οσίων, έλαβαν χάριτες και δόξες από τον επουράνιο Θεό για τις αρετές που είχαν. Ποτέ όμως δεν έφθασαν να λάβουν εκείνες τις χάριτες, τις οποίες έλαβε η Θεοτόκος από τον Υιό της και Θεό. Διότι, αν οι Βασίλειοι είχαν την αρετή της εγκράτειας, αν οι Χρυσόστομοι την αρετή της ταπεινότητας, αν οι Γρηγόριοι τη φιλοσοφία, οι Νικόλαοι την ελεημοσύνη, οι Γεώργιοι, οι Δημήτριοι, οι Θεόδωροι τη δίψα για το μαρτύριο, οι Αντώνιοι, οι Ευθύμιοι την προθυμία στην ασκητική ζωή, και αν ο χορός όλος αυτών των Δικαίων ασπαζόταν την σκληραγωγία και την απάθεια, καθένας από αυτούς έλαβε για την αρετή του κάποια χάρη από τον Θεό.
Ο ένας αξιώθηκε να εγείρει νεκρούς, ο άλλος να ιατρεύει δαιμονισμένους, ο άλλος να προλέγει τα μέλλοντα, και άλλος άλλα χαρίσματα, καθένας κατά την αρετή την οποία άσκησε. Αλλά ποτέ δεν έφθασε κανείς από αυτούς να λάβει τόσες χάριτες, όσες έλαβε η Παναγία Παρθένος, η Κυρία των Αγγέλων, από τον μονογενή της Υιό.
Ναι, όλοι οι Άγιοι ενωμένοι, δεν αξιώθηκαν να λάβουν τα μεγαλεία και τις χάριτες, τις οποίες έλαβε μόνη η Παρθένος Μαρία.
Σε Αυτήν ευρίσκεται όλη η επισκίαση του Αγίου Πνεύματος και γι’ αυτό λέγεται Κεχαριτωμένη, πλήρης χαρίτων.
Η Παναγία Παρθένος έλαβε όχι μόνο όλες τις χάριτες τις οποίες όλοι οι Άγιοι δεν έλαβαν, αλλ’ ακόμη και ένα κατ’ εξοχήν βραβείο, το να υψωθεί στο κράτος της βασιλείας του Βασιλέως των βασιλέων, να γίνει δηλαδή Βασίλισσα όλης της κτίσεως, νοεράς και μη, και Μητέρα του μονογενούς Υιού του Θεού.
Γ’ Κυριακή Νηστειών: Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καὶ τοῦ Υἰοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Καθώς προχωρᾶμε τίς ἑβδομάδες τῆς Μ. Σαρακοστῆς, μποροῦμε να ποῦμε μὲ αὐξανόμενη αἴσθηση εὐγνωμοσύνης καὶ χαρᾶς, με μιά αἴσθηση γαλήνης καὶ χαρᾶς τά λόγια τοῦ Ψαλμοῦ «Ἡ ψυχή μου θα ζήσει, και μ’ εὐγνωμοσύνη θα δοξάζει τὸν Κύριο».
Τήν πρώτη ἑβδομάδα τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς εἴδαμε τήν ὑπόσχεση τῆς σωτηρίας δοσμένη ἀπό τὴν Π. Διαθήκη νὰ ἐκπληρώνεται: ὁ Θεός ἔγινε ἄνθρωπος, ἡ σωτηρία ἔρχεται κι ὅσα ἐλπίζουμε εἶναι δυνατά. Μετά τὴν δεύτερη ἑβδομάδα ἔχουμε τὴν διακήρυξη ἀπό ὅλους τούς Ἁγίους τῆς Χριστιανοσύνης ὅτι ὁ Θεός ὄχι μόνο κατοίκησε ἀνάμεσα μας. ἀλλά καί (ἐξεχύθη πάνω μας) μᾶς πλημμύρισε ἡ χάρις Του, μέσα στὴν Ἐκκλησία, ἀλλά καὶ σέ κάθε ἀνθρώπινη ψυχή ἕτοιμη να δεχθεῖ Ἐκεῖνον, τὴν παρουσία Του, τὸ μεταμορφωμένο σέ Ἅγιο Πνεῦμα δῶρο, πού μᾶς κάνει νὰ κοινωνοῦμε ὅλο και πιό βαθιά (οὐσιαστικά) μὲ τόν ζώντα Θεό, μέχρι να γίνουμε μιά μέρα μέτοχοι τῆς θείας φύσης.
Καὶ σήμερα, ἄν ἀναρωτηθοῦμε «ἀλλά πῶς; Πῶς θα συγχωρηθοῦμε, πῶς τὸ κακό θὰ ἀναιρεθεῖ;» – ἕνα βῆμα μᾶς φέρνει βαθύτερα στήν εὐγνωμοσύνη, βαθύτερα στὴν χαρά, βαθύτερα στὴν σιγουριά, ὅταν σκεφτόμαστε, ὅταν ἀτενίζουμε τον Σταυρό.
Περί νοεράς προσευχής († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Ποια Επιστήμη; Ποια Κοινωνία; Ποια Θρησκεία; Ερωτήματα στην Eποχή της Τεχνητής Νοημοσύνης (π. Νικόλαος Λουδοβίκος)

Ο π. Νικόλαος Λουδοβίκος, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, έδωσε διάλεξη, ως προσκεκλημένος ομιλητής στο Πανεπιστήμιο Πατρών, με θέμα: “Ποια Επιστήμη; Ποια Κοινωνία; Ποια Θρησκεία; Ερωτήματα στην Eποχή της Τεχνητής Νοημοσύνης” την Τρίτη, 25 Φεβρουαρίου στο Συνεδριακό και Πολιτιστικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Πατρών.
Κυριακή Δ’ Ματθαίου: Ερμηνεία της Αποστολικής περικοπής (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

«Ἐλευθερωθέντες δὲ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας ἐδουλώθητε τῇ δικαιοσύνῃ (: Κι έτσι, αφού ελευθερωθήκατε από την αμαρτία, γίνατε δούλοι στην αρετή)» [Ρωμ. 6, 18]. Εδώ δείχνει δύο δωρεές του Θεού, και την απελευθέρωση από την αμαρτία, και την υποδούλωση στην αρετή, πράγμα που είναι καλύτερο από κάθε ελευθερία. Γιατί ο Θεός έκανε το ίδιο, όπως θα έκανε κάποιος αν, παραλαμβάνοντας ένα ορφανό παιδί που μεταφέρθηκε από τους βαρβάρους στην χώρα τους, δεν το ελευθέρωνε μόνο από την αιχμαλωσία, αλλά και γινόταν γι΄ αυτό πατέρας προνοητικός και το ανέβαζε στην πιο μεγάλη τιμή. Αυτό ακριβώς έγινε και σε μας. Γιατί όχι μόνον μας ελευθέρωσε από τα παλαιά κακά, αλλά και σε αγγελική ζωή μας οδήγησε, και άνοιξε για μας δρόμο άριστης διαγωγής, αφού μας παρέδωσε στην ασφάλεια της αρετής, θανάτωσε τα παλαιά κακά, νέκρωσε τον παλαιό μας άνθρωπο και μας οδήγησε στην αιώνια ζωή[…].
Η θυσία τού Αρχιεπισκόπου Κυπριανού και η Φιλοκαλική θεώρηση της ελευθερίας († Πρωτοπρ. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός)

Ελπίδα, η ηρωίδα της υπομονής

Η Ελπίδα Αλεξανδρίδου γεννήθηκε το 1950 και ήταν το έκτο παιδί πολύτεκνης οικογένειας 7 αδελφών.
Όταν ήταν 18 χρόνων αρρώστησε από νεφροπάθεια. Σύντομα μπαίνει στις περιτονικές πλύσεις. Ακολουθεί η πρώτη μεταμόσχευση νεφρού. Μετά τρία χρόνια απορρίπτεται ο νεφρός και μπαίνει στην αιμοκάθαρση. Συνολικά έκανε αιμοκάθαρση 24 χρόνια, από τα οποία τα 4 σχεδόν χρόνια ήταν ανάπηρη στο καρότσι από βαρύ αιμορραγικό εγκεφαλικό που έπαθε. Αυτά τα 4 χρόνια δεν μπορούσε να μιλήσει. Μόνο μία λέξη έλεγε, «έλα».
Στα χρόνια της αιμοκάθαρσης, το 1983, έκανε και δεύτερη μεταμόσχευση νεφρού χωρίς επιτυχία, από την οποία ταλαιπωρήθηκε αφάνταστα.
Η πίστη και η γνώση (Φώτης Κόντογλου)

ΚΑΠΟΙΟΙ φιλόσοφοι θελήσανε να γίνουνε χριστιανοί, δηλαδή να πιστέψουνε, μα χωρίς να παρατήσουνε τη φιλοσοφία. Αληθινά, έπρεπε να είναι κανένας φιλόσοφος για να μπορέσει να φτάξει σ’ ένα τέτοιο ανάποδο πράγμα, δηλαδή να πιστέψει πως μπορεί να σταθεί μαζί η μέρα κ’ η νύχτα στο ίδιο μέρος, η πίστη κ’ η αμφιβολία, η ανάπαυση και το ψάξιμο, η ειρήνη της διάνοιας κ’ η δίψα του μυαλού, ο Θεός και ο όφις, ο σατανάς.
Απ’ αυτά τα ασυνταίριαστα βγήκανε κάτι ερμαφρόδιτα συστήματα, όπως είνε η λεγόμενη «Χριστιανική φιλοσοφία», «ο επιστημονικός Χριστιανισμός» κι’ άλλα παρόμοια.
Κυριακή των Αγίων Πατέρων της Δ’ Οικουμενικής Συνόδου: Αγώνας υπέρ του Ορθοδόξου φρονήματος (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)

Η ιδιοτέλεια εμποδίζει την επικοινωνία με τον Θεό (Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης)

– Γέροντα, μοῦ εἴχατε πεῖ νὰ γεμίση ἡ μπαταρία μου μὲ πνευματικά. Πῶς θὰ γίνη αὐτό;
– Νὰ καλλιεργήσης τὴν πνευματικὴ ἀρχοντιά, τὸ φιλότιμο, γιὰ νὰ φύγη ἡ ἰδιοτέλεια. Ἡ ἰδιοτέλεια ἐμποδίζει τὴν προσευχή, γιατὶ χωρίζει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὸν Θεό· δημιουργεῖ μόνωση. Ξέρεις τί θὰ πῆ μόνωση; Εἶναι σὰν νὰ σοῦ λέη ὁ Θεός: «Δὲν σὲ καταλαβαίνω, παιδάκι μου!».
Ο Θεός είναι κοντά μας (Άγιος Ιωάννης Κρονστάνδης)

Αληθινά ο Χριστός ζει μέσα μου. Ο Πανάγιος είναι οικείος σ’ εμένα… Στην παραμικρή ακαθαρσία της καρδιάς, στο παραμικρό φύτρωμα του σπόρου της αμαρτίας, με προτρέπει να καθαριστώ, να διώξω την αμαρτία από την ψυχή μου. Αλλά, αλίμονο, και ο σατανάς είναι παρών. Κάθε στιγμή είναι έτοιμος να με καταπιεί. Με διεκδικεί από τον Θεό.
Με μέτρο στις σωματικές μας φροντίδες! (Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος)

Εἶναι φορές, καλοί μου φίλοι, ποὺ παραμελοῦμε τὶς πνευματικές μας ὑποχρεώσεις, γιὰ χάρη τῶν σωματικῶν. Γιὰ νὰ μὴν πῶ ὅτι αὐτὸ κυρίως κάνουμε!
Λέμε γιὰ παράδειγμα: «Ἀντὶ νὰ πάω τὴν Κυριακὴ στὴν Ἐκκλησία, θὰ σηκωθῶ νωρὶς καὶ θὰ διαβάσω»! Ἢ «ἀντὶ νὰ πάω σ’ ἐκείνη τὴν πνευματικὴ συνάντηση (κατηχητικό, ὁμιλία κ.λπ.) καλύτερα εἶναι νὰ κάνω ἐκείνη τὴ δουλειὰ ἢ τὴν ἄλλη». Ἢ «ἀντὶ τῆς ἀνάγνωσης ἑνὸς ὠφέλιμου πνευματικοῦ βιβλίου, καλύτερα εἶναι νὰ ἑτοιμαστῶ γιὰ τὰ μαθήματα τῆς ἄλλης ἡμέρας».
Καὶ τί παράξενο! Ἂν προσέξουμε καλὰ θὰ δοῦμε ὅτι αὐτὴ ἡ φροντίδα μας γιὰ τὶς βιοτικὲς ἀνάγκες ποὺ ἔγινε σὲ βάρος τῶν πνευματικῶν μας ἀναγκῶν, τελικὰ δὲν ἔκανε καλύτερα καὶ τὰ βιοτικά μας πράγματα. Ὁ χρόνος ποὺ νομίζαμε ὅτι θὰ κερδίσουμε ἀφήνοντας τὶς πνευματικές μας ὑποχρεώσεις, ὄχι μόνο δὲν κερδήθηκε, ἀλλὰ χάθηκε πολλαπλάσια! Κάποιες φορές, μάλιστα, ὄχι μόνο δὲν εἴχαμε τὰ ἀποτελέσματα ποὺ θέλουμε στὶς βιοτικὲς ἐπιδιώξεις, ἀλλ’ αὐτὲς ἢ πῆγαν πίσω ἢ ἔγιναν ἀκόμη χειρότερες!
Ο διάβολος δεν μπορεί να αναγκάσει κανέναν από μας να αμαρτήσει (Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)

Τι είναι οι ανθρώπινες νίκες; Τίποτε. Όλες οι ανθρώπινες νίκες, αν δεν νικούν τον θάνατο, είναι ήττες. Τι είναι όλες οι νίκες, τις οποίες πολλοί βασιλιάδες και ισχυροί αυτού του κόσμου, επέτυχαν και επιτυγχάνουν; Τι είναι οι ευρωπαϊκοί πόλεμοι: πρώτος, δεύτερος, τρίτος, δέκατος και πεντηκοστός; Τι είναι; Είναι ήττες, ήττα μετά την ήττα. Δεν είναι νίκες. Οι άνθρωποι σκοτώνουν, επενόησαν τον πόλεμο και τους φόνους σαν μέσο, για να νικήσουν το κακό σ’ αυτόν τον κόσμο.
Μόνο ὁ Θεός καί ἡ δύναμις τοῦ Θεοῦ μποροῦν νά νικήσουν τό κακό σέ αὐτόν τόν κόσμο. Μόνο ὁ Θεός καί ἡ δύναμις τοῦ Θεοῦ μποροῦν νά νικήσουν τόν δημιουργό κάθε κακοῦ καί κάθε ἁμαρτίας, τόν διάβολο. Ὁ Θεός ἔδωσε αὐτές τίς θεῖες δυνάμεις σέ κάθε ἕναν ἀπό ἐμᾶς, γιά νά νικᾶμε καί ἐμεῖς σάν λογικά ἀνθρώπινα ὄντα, σάν λογικά ὄντα τοῦ Θεοῦ, τό κακό· νά νικᾶμε τόν διάβολο μέ τήν δύναμι τοῦ Θεοῦ.
Κυριακή Β’ Ματθαίου: Το κάλεσμα των Αποστόλων († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Εἶναι βασικὸ γιὰ ἐμᾶς νὰ κατανοήσουμε τὴ σχέση ποὺ ὑπάρχει ἀνάμεσα στὸν Χριστὸ καὶ τοὺς ἀποστόλους. Ἄν μελετᾶτε τὸ Εὐαγγέλιο, θὰ δεῖτε ὅτι οἱ Ἀπόστολοι καὶ ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς γεννήθηκαν καὶ ἔζησαν στὴν ἴδια περιοχή. Ὁ Χριστὸς ἦρθε νὰ ζήσει σὰν παιδὶ στὴν Ναζαρέτ∙ οἱ Ἀπόστολοι ἔζησαν ὅλοι γύρω ἀπὸ τὸν τόπο Του. Δὲν γνωρίζουμε τίποτα ἀπὸ τὰ νεανικὰ χρόνια αὐτῶν τῶν ἀνδρῶν, ἀλλὰ ἄν σκεφτοῦμε ὅτι ἡ Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας βρισκόταν σὲ ἀπόσταση μικρότερη τῶν 4 μιλίων ἀπὸ τὴν Ναζαρέτ, ὅτι ὅλες οἱ πόλεις καὶ τὰ χωριὰ, ὅπου ὁ Πέτρος, ὁ Ἀνδρέας, ὁ Ἰωάννης καὶ ὁ Ἰάκωβος καὶ οἱ ἄλλοι μαθητὲς ἔζησαν, βρίσκονταν γύρω ἀπὸ τὸ ἴδιο μέρος, μποροῦμε νὰ φανταστοῦμε ὅτι εἶχαν συναντήσει δεῖ καὶ ἀκούσει τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστὸ ὡς παιδὶ καὶ ὡς νέο.
Δὲν γνωρίζουμε κάτι γιὰ τὴν ἐπιρροὴ τῆς προσωπικότητας Του, καθὼς μεγάλωνε ἁρμονικὰ εἰς ἄνδρα τέλειον, ἀπὸ ἀπόψεως πνευματικῆς σοφίας καὶ ἀρετῆς, ἀλλὰ ὑπῆρχαν μεταξύ τους δεσμοὶ οἰκειότητας. Οἱ μαθητὲς τοῦ Ἰωάννη, ὁ Ἀνδρέας καὶ ὁ Ἰωάννης, ἦταν μαθητὲς ἑνὸς ἐξαδέλφου τοῦ Κυρίου. Ὁ Ἰάκωβος ἦταν ἀδελφὸς τοῦ Ἰωάννη, ὁ Πέτρος ἦταν ἀδελφὸς τοῦ Ἀνδρέα. Ὅταν πρῶτοι συνάντησαν τὸν Χριστὸ, ἀναζήτησαν τοὺς φίλους τους Ναθαναήλ καὶ Φίλιππο. Ἀκόμα τὰ λόγια τοῦ Ναθαναήλ: «Μπορεῖ κάτι καλὸ νὰ προέλθει ἀπὸ τὴν Ναζαρέτ;» δὲν εἶναι παράξενα. Τι θὰ ἔλεγε ὁ κάθενας μας, ἄν τοῦ ἔλεγαν ὅτι ὁ Θεὸς ὁ ἴδιος ἔγινε ἄνθρωπος καὶ ζεῖ σ’ἕνα χωριὸ 4 μίλια μακριὰ ἀπὸ τὸ χωριό του;
Η επιλογή τού Θεού και η επιλογή των ανθρώπων (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Ἀδελφοί μου, ἡ ἐπιλογή τοῦ Θεοῦ εἶναι διαφορετική ἀπό τήν ἀνθρώπινη ἐπιλογή.
Αποχαιρέτα την… αθωότητα που χάνεις! (Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος)

Ναί, εἶναι κάπως περίεργος αὐτὸς ὁ τίτλος, καλοί μου φίλοι, τὸ καταλαβαίνω. Ἀλλὰ δὲν θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι διαφορετκὸς προκειμένου νὰ περιγράψει μία κατάσταση καὶ μάλιστα πολὺ σπουδαία, ἡ ὁποία ἔχει νὰ κάνει μὲ τὴν ἀθῳότητα. Ἀλλ’ ἂς πάρουμε τὰ πράγματα μὲ τὴ σειρά τους…
Βαρύτατα τα σαρκικά αμαρτήματα († π. Συμεών Κραγιόπουλος)

Πάντοτε υπήρχε η αμαρτία της σαρκός, πάντοτε οι άνθρωποι δελεάζονταν από την αμαρτία αυτή, και πολλοί ήταν εκείνοι οι οποίοι παρασύρονταν στην ακολασία, στην ασωτία, στη σαρκολατρία, και χάνονταν. Αλλά στα χρόνια μας αυτό ξεπέρασε κάθε όριο.
Και αυτοί ακόμη οι χριστιανοί που πιστεύουν έχουν επηρεασθεί κατά τέτοιο τρόπο, που κι όταν ακόμη θα θελήσουν να εξομολογηθούν αμαρτία τέτοιους είδους, είτε από συνήθεια είτε επειδή έχουν κάποιες μικροτύψεις, στο βάθος δεν μπορούν να νιώσουν ότι πρόκειται περί αμαρτίας, σοβαροτάτης αμαρτίας, και ότι χρειάζεται να μετανοήσουν. Αυτό είναι ακόμη χειρότερο.
Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από την αμαρτία αυτή καθ’ εαυτή. Αλλά το να μη νιώθει κανείς την αμαρτία ως αμαρτία, και επομένως να μην υπάρχει ελπίδα μετανοίας ή και αν υπάρξει μια κάποια μετάνοια θα είναι ψευτομετάνοια, αυτό είναι ακόμη χειρότερο, πολύ-πολύ χειρότερο. Αμάρτησες; Αν μετανοήσεις, ο Θεός θα σε σώσει. Αλλά αν δεν μετανοήσεις; Κάνε όσα θέλεις άλλα πράγματα. Ας πούμε, σου ήλθε κάποια στιγμή ζήλος να μαρτυρήσεις, να θυσιάσεις τον εαυτό σου για τους άλλους, για τον Θεό. Κι αν ακόμη παραδώσεις τον εαυτό σου σε θάνατο, χωρίς όμως να μετανοήσεις μέσα σου για την αμαρτία αυτή, δεν έκανες τίποτε. Η αμαρτία μένει.
Η παράδοση των αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Και από τον απόστολο Παύλο και από τον απόστολο Πέτρο παραλάβαμε και εμείς την πίστη του Θεανθρώπου Χριστού. Και αυτή είναι η πίστη της Εκκλησίας, αυτή είναι το θεμέλιο της Εκκλησίας, αυτή είναι η παράδοση της Εκκλησίας, την οποία παρέλαβε, ζει και παραδίδει η Εκκλησία· ο Θεάνθρωπος Χριστός.
Κυριακή των Αγ. Πάντων: Η αληθινή τιμή των αγίων († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Ἡ δωρεὰ τοῦ Θεοῦ κατὰ τὴ μέρα τῆς Πεντηκοστῆς δὲ σπαταλήθηκε μάταια καὶ ἄσκοπα ἀπὸ τοὺς μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ. Καρπὸς της ὑπῆρξε ἡ ἁγιότητα. Ἔχοντας δεχτεῖ τὸν Κύριο μέσα στὶς ψυχές, μέσα στὶς ζωές τους, ἔδειξαν φανερὰ στὸ Θεὸ τὴν πίστη καὶ τὴν ἀγάπη τους καὶ φανέρωσαν σ’ ὁλόκληρη τὴν οἰκουμένη τί μπορεῖ νὰ κάνει ἡ θεϊκὴ ζωὴ ὅταν κατοικεῖ μέσα στὸν ἄνθρωπο.
Τὴν πρώτη Κυριακὴ μετὰ τὴν Πεντηκοστὴ γιορτάζουμε τὴ μνήμη ὅλων ἐκείνων οἱ ὁποῖοι, ὅπως οἱ Ἀπόστολοι, δέχτηκαν τὴ δωρεὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ ἔφεραν καρπούς, ὅλων τῶν ἅγιων γνωστῶν καὶ ἀγνώστων, ὅλων τῶν «ὑπὸ Θεοῦ γνωσθέντων», ὅλων τῶν ἀνθρώπων οἱ ὁποῖοι ἔγιναν ἄξιοι τοῦ Θεοῦ τους. Καὶ χαιρόμαστε διότι ὁ κόσμος δέχτηκε τὴ δωρεὰ τοῦ Θεοῦ μὲ ἀγάπη.
Υπομονή εις το μίσος των αμαρτωλών (Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης)

Εἶναι πιὰ κοινὴ διαπίστωση τῶν συνειδητῶν χριστιανῶν ὅτι οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι – χριστιανοὶ καὶ αὐτοὶ- ἔχουν ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία καὶ χωρὶς ἔλεγχο συνειδήσεως περιφρονοῦν τὶς ἐντολὲς τοῦ Εὐαγγελίου. Ἡ ἁμαρτία ἔχει γίνει μόδα καὶ θεωρεῖται σπουδαῖο κατόρθωμα ἡ «ἀπελευθέρωση» ἀπὸ τὶς ἠθικὲς ἐντολές.
Υπάρχει θεραπεία της ασθένειας του ατομοκεντρισμού; (Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής ΑΠΘ)

Ο ατομοκεντρισμός αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες ψυχικές και πνευματικές ασθένειες της εποχής μας, που επηρεάζει αρνητικά τις υγιείς κοινωνικές σχέσεις.
Τι θα πει πνευματική φτώχεια; (Άγιος Ιωάννης Κρονστάνδης)

Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι
Τι θα πει πνευματική φτώχεια; Όλοι σας έχετε δει ανθρώπους που είναι φτωχοί κι άποροι. Για να περιγράψουμε την πνευματική φτώχεια λοιπόν ας εξετάσουμε πρώτα την υλική φτώχεια, ώστε από τα όμοια να φτάσουμε σε μια σωστή εξήγηση.
Στον «ερευνητή της αλήθειας» για το Άγιο Πνεύμα (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Η Εκκλησία διδάσκει ότι υπάρχει ένα Άγιο Πνεύμα, το οποίο είναι Θεός εκ Θεού. Γλυκύς εκ Γλυκύτητος. Αθάνατος εξ Αθανασίας. Φως εκ Φωτός. Ζωή από τη Ζωή. Εσείς όμως θα θέλατε οι άνθρωποι να ζουν κατά το πνεύμα της εποχής. Αλλά το πνεύμα της εποχής είναι το πνεύμα που αλλάζει, όπως ο περαστικός άνεμος. Με τη διαφορά ότι ο συνηθισμένος άνεμος ξεριζώνει και καταστρέφει τα δέντρα, ενώ ο άνεμος του πνεύματος της εποχής ξεριζώνει και καταστρέφει τις ψυχές. Αν οι άνθρωποι ακολουθούσαν μόνο το πνεύμα της εποχής, θα επέστρεφαν από εκεί που ξεκίνησαν, όπως λέει και το ανέκδοτο με τον σιδηρουργό.
Το πρόβλημα της αθεΐας κατά τον άγιο Αθανάσιο τον Πάριο (Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Μεταλληνός, Ομότιμος Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Παν/μίου Αθηνών (+2019))

Βέβαια, ο Πάριος δεν είναι ο πρώτος που χρησιμοποίησε τον όρο αθεΐα εν αναφορά προς την Ευρώπη ή τους μετακενωτές των ιδεών της στην καθ’ ημάς ανατολή. Στα έργα του όμως καταλαμβάνει κεντρική θέση. Στο βασικό πολεμικό του έργο, την «Απολογία Χριστιανική», η λέξη «αθεΐα» εμφανίζεται με μια εκφραστική διασάφηση στις πρώτες σελίδες: «Εσύνθεσα το βραχύ τούτο βιβλιάριον κατά των αθεωτάτων λεμπερτίνων (…) ωσάν ένα προφυλακτικόν ιατρικόν εις εκείνους, οπού θείω ελέει ακόμα δεν έπιον το βολταιρικόν φαρμάκι». Προλογίζοντας δε το έργο του «Αλεξίκακον φάρμακον» διευκρινίζει, ότι «αυτήν δη ταύτην ( = την αθεΐαν) το παρόν εγχειρίδιον (με τη διπλή σημασία της λέξεως!) υπόσχεται να καταπολεμήση».
Η Πεντηκοστή (Lev Gillet, μοναχός της Ανατολικής Εκκλησίας)

«Πεντηκοστὴν ἑορτάζομεν καὶ Πνεύματος ἐπιδημίαν καὶ προθεσμίαν ἐπαγγελίας καὶ ἐλπίδος συμπλήρωσιν…» Με αυτά τα λόγια η Εκκλησία, στον Εσπερινό της Πεντηκοστής, μας καλεί να εισέλθουμε στην ατμόσφαιρα αυτής της μεγάλης εορτής, που συμπίπτει με την έβδομη Κυριακή μετά την Ανάσταση και που δεν είναι καθόλου κατώτερη από αυτή.
Για τον ανθρωπομορφισμό στην Αγία Γραφή (Άγιος Λουκάς αρχιεπίσκοπος Κριμαίας)

Πριν λίγες μέρες σας μίλησα για την οργή, ένα πάθος που όλοι μας έχουμε. Υπάρχουν αρκετοί χριστιανοί που σκέφτονται και λένε το εξής: «Δεν είναι τόσο μεγάλο πάθος η οργή, αφού ο ίδιος ο Θεός οργίζεται». Πράγματι υπάρχουν στην Αγία Γραφή αρκετά χωρία όπου γίνεται λόγος για την οργή και τον θυμό του Θεού. Στον έκτο ψαλμό διαβάζουμε, «Κύριε, μη τω θυμώ σου ελέγξεις με, μηδέ τη οργή σου παιδεύσεις με» (Ψαλ. 6:2). Όπως βλέπετε αυτός ο ψαλμός του Δαβίδ πραγματικά μιλάει για την οργή και τον θυμό του Θεού. Άραγε έχουν δίκαιο αυτοί που δικαιολογούν το πάθος τους, λέγοντας ότι και ο Θεός οργίζεται;
Οι προσδοκίες των γονέων και η αληθινή αγάπη († π. Συμεών Κραγιόπουλος)

Ο γάμος, όπως μας λέει και ο απόστολος Παύλος, είναι μέγα μυστήριο (Εφ. 5:32). Αυτό φαίνεται ακόμη από τα πρώτα βήματα, από τις πρώτες ημέρες του ανθρώπου. Στην αρχή της Αγίας Γραφής λέγεται σαφώς: «Ένεκεν τούτου καταλείψει άνθρωπος τον πατέρα αυτού και την μητέρα και προσκολληθήσεται προς την γυναίκα αυτού…» (Γέν. 2:24). Δηλαδή, τη στιγμή κατά την οποία ο άνθρωπος αποφασίζει να γίνει συνδημιουργός με τον Θεό, φθάνει μέχρι του σημείου να εγκαταλείψει τον πατέρα του και τη μητέρα και να βρει τη γυναίκα του και να δημιουργήσει έτσι οικογένεια. Προ της πτώσεως, αν δηλαδή δεν είχε πέσει ο άνθρωπος, δεν γνωρίζουμε πώς θα ήταν τα πράγματα· όμως, μετά την πτώση έτσι έχουν. Και έρχεται ο Κύριος και ευλογεί με ειδικό μυστήριο τον γάμο, όσο πεζός κι αν είναι σε ορισμένες πτυχές του και σε ορισμένες εκδηλώσεις του.
Πάντως, το βαθύτερο στοιχείο, το κυρίαρχο στοιχείο, η βαθύτερη συνεκτική ουσία στον γάμο – και στη σχέση του ανδρογύνου προς τον Θεό και στη σχέση του ενός προς τον άλλο και στη σχέση των γονέων προς το παιδί, προς τον καρπό που θα γεννηθεί – είναι η αγάπη. Δεν μπορεί δηλαδή να υπάρχει γάμος, να υπάρχει οικογένεια, δεν μπορεί αυτό το γεγονός, αυτό το μέγα μυστήριο να είναι ευλογημένο και να είναι μέσα στον σκοπό του και να εκπληρώνει την αποστολή του, εάν λείπει αυτό το στοιχείο που λέγεται αγάπη.
Όποιος συνέχεια υπερηφανεύεται, τον εαυτό του αδικεί, διότι ποτέ δεν θα έχη πνευματικές πτήσεις, αλλά πτώσεις (Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης)

Υπερηφάνεια
Ο μεγαλύτερος υπερήφανος δεν είναι εκείνος που καυχάται υπερήφανα, αλλά εκείνος που καυχάται ότι είναι πολύ ταπεινός.
Όποιος δικαιολογεί τον εαυτό του, όταν σφάλλη, μεταβάλλει την καρδιά του σε δαιμονικό καταφύγιο και θα συνεχίζη να σφάλλη περισσότερο και θα συντρίβεται ανώφελα από τον εγωισμό του, εάν δεν συντρίψη το «εγώ» του.
Εκείνος που δικαιολογεί τα πάθη του, πέφτει σιγά-σιγά άρρωστος βαριά και τότε προδίδεται και από τον βήχα του.
Η οντολογική υπομονή (Αρχ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ιεροκήρυκας Ι. Μ. Πατρών)

Κυριακή των Αγίων πατέρων της Α’ Οικουμενικής Συνόδου: «Τας μυστικάς του Πνεύματος σάλπιγγας, τους Θεοφόρους Πατέρας ανευφημήσωμεν» (Λάμπρος Σκόντζος, Θεολόγος)

Κυριακή των Αγίων Πατέρων, μία Κυριακή πριν τη μεγάλη εορτή της Πεντηκοστής, και εορτάζουμε τη μνήμη των 318 Αγίων Πατέρων της Α’ Οικουμενικής Συνόδου η οποία συνεκλήθη στη Νίκαια της Βιθυνίας το 325 μ.Χ. Εορτάζουμε αυτή τη Σύνοδο, για να δοθεί η έμφαση στη θεότητα του Ιησού Χριστού, μιας σπουδαίας αλήθειας για την Εκκλησία.
Το θαύμα της Αναλήψεως του Χριστού

Ω, πόσο υπερένδοξο είναι το θαύμα της Αναλήψεως του Χριστού! Το σώμα του ανθρώπου θεάθηκε από τους αγγέλους, υψώθηκε υψηλότερα από τα Σεραφείμ και στάθηκε στα δεξιά του Πατέρα. Τι βάθος υπάρχει κάτω από τα πόδια του ανθρώπου και τι ύψος υπεράνω αυτού! Από την κόλαση κατευθείαν στον ουρανό. Από το σκότος ψηλότερα από τον ήλιο. Από τη φοβερή φυλακή στον τόπο της αιώνιας ανάπαυσης!
Πρέπει λοιπόν κι εμείς σήμερα, αδελφοί μου, μαζί με όλους τους αγγέλους να πανηγυρίσουμε, να χαιρόμαστε και να δοξάζουμε τον φιλάνθρωπο Θεό μας.
Ποιος είναι χριστιανός; (Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)

Πρέπει νὰ γνωρίζουμε ὅτι οἱ χριστιανοὶ εἶναι χριστιανοί, ὅταν σκέπτονται, καθένας μόνος του ἀλλὰ καὶ μεταξύ τους, ὡς σύνολο, ὅ,τι εἶναι «ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ», διότι αὐτὸ εἶναι τροφὴ αἰώνια γιὰ τὴν ἀνθρώπινη ψυχή. Ἡ ἀνθρώπινη σκέψη παραμένει ἀτελὴς καὶ ἀνολοκλήρωτη ὅσο δὲ μεταμορφώνεται μὲ τὴ χάρη τοῦ Χριστοῦ σε Χριστοσκέψη και Θεοσκέψη. Γι’ αὐτὸ τὸ λόγο καὶ ὁ πόθος τῆς ἄγρυπνης χριστιανικῆς ψυχῆς καὶ ὁ στεναγμὸς της μέρα καὶ νύχτα μὲ τὴν προσευχὴ καὶ τὰ δάκρυα εἶναι ὁ ἑξῆς: Γλυκύτατε Κύριε, κάθε σκέψη μου μεταμόρφωσε τὴν σε Θεοσκέψη! Πανάγαθε Κύριε, κάθε αἴσθησή μου μεταμόρφωσε τὴν σε Θεοαίσθηση!
Στη σωτηρία του ανθρώπου συνεργούν συγχρόνως και η Χάρη του Θεού και η θέληση του ανθρώπου (Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως)

Ομιλία Ζ’: Η Σωτηρία κατορθώνεται και με τη Χάρη του Θεού και με τη θέληση του ανθρώπου
«Ουδείς επιγινώσκει τον Υιόν, ει μη ο πατήρ, ουδέ τον πατέρα τις επιγινώσκει ει μη ο Υιός, και ω εάν βούληται ο Υιός αποκαλύψαι»
(Μτ. ια΄ 27)
Κυριακή του Τυφλού: Ο εκ γενετής τυφλός († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ἀκούσαμε σήμερα τὴν ἱστορία τοῦ ἐκ γενετοῦς τυφλοῦ. Δὲν ἔχουμε ἐμπειρία τὶ εἶναι ἡ ἐκ γενετῆς τύφλωση, ἀλλὰ μποροῦμε νὰ φανταστοῦμε πῶς ἦταν αὐτὸς ὁ ἄνδρας ποὺ ἦταν κλεισμένος στὸν ἑαυτό του, πῶς ὁ κόσμος γύρω του ἦταν γι’ αὐτὸν ὅπως ἕνας ἦχος μακρυνὸς, κάτι ποὺ δὲν μποροῦσε νὰ φανταστεῖ, νὰ ἔχει εἰκόνα. Ἦταν φυλακισμένος μέσα στὸ ἴδιο του τὸ σῶμα. Μποροῦσε νὰ ζήσει μὲ φανταστικὲς εἰκόνες, νὰ ἐπινοήσει ἕναν κόσμο, μποροῦσε μὲ τὴν ἀφὴ καὶ τὴν ἀκοὴ νὰ προσεγγίσει ὅ,τι ὑπῆρχε πραγματικὰ γύρω του· ἀλλὰ ἡ συνολικὴ πραγματικότητα τοῦ ἦταν ἀπρόσιτη.
Θυσιαστική αγάπη και άγιο μίσος (Πρωτοπρ. Θωμάς Βαμβίνης)

Ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή εἶναι εἰκόνα τοῦ παρόντος αἰῶνος, μέσα στόν ὁποῖο οἱ πεπτωκότες ἄνθρωποι ἑτοιμαζόμαστε γιά τόν μέλλοντα αἰώνα, τίς πύλες τοῦ ὁποίου μᾶς ἄνοιξε ἡ ἄκρα ταπείνωση καί ἡ ἄπειρη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μέ τόν σταυρό, τήν ταφή καί τήν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Τά γεγονότα αὐτά τά ζοῦμε τελετουργικά κατά τήν Μεγάλη Ἑβδομάδα. Θά ἔπρεπε, βέβαια, νά τά ζοῦμε καί ἐμπειρικά μέσα στή δική μας ὕπαρξη, νά τά ζοῦμε σάν δική μας ἑκούσια σταύρωση, δική μας ταφή καί ἀνάσταση, νά προσλάβουμε δηλαδή ὡς ἦθος, ὅσο χωροῦμε, τήν ταπείνωση καί τήν σταυρική ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ.
Η Εκκλησία να μην μετασχηματίζεται κατά τις επιθυμίες των ανθρώπων († Μοναχός Θεόκλητος Διονυσιάτης)

Αι παραδόσεις είναι κάτι περισσότερον από ό,τι συνήθως νομίζεται. Δεν είναι τύπος του απωτάτου παρελθόντος της Εκκλησίας. Είναι η εν Αγίω Πνεύματι κτηθείσα πείρα και η συνεκτική δύναμις της Εκκλησίας. Είναι θεόσδοτος όρος, βεβαιών την ορθήν πορείαν της Εκκλησίας δια μέσου των αιώνων, ως και εγγύησις της μέχρι συντέλειας του κόσμου τούτου ευσταθείας της εν τη αληθεία.
Αποτελεί πλάνην οικτράν και κατά τινά τρόπον βλασφημίαν η ιδέα, ότι η Εκκλησία εξελίσσεται όπως και ο κόσμος, ον και οφείλομεν να παρακολουθώμεν. Εξέλιξις δεν νοείται η εξωτερική εναλλαγή μορφών της Εκκλησίας εκ της ανάγκης προσαρμογής εις τα δεδομένα του κοσμικώς εξελισσομένου. Οι άνθρωποι οφείλουν να καλλιεργούν και αγιάζουν το πνεύμα των προς παρακολούθησιν της Εκκλησίας, και όχι η Εκκλησία να μετασχηματίζεται κατά την αφηνιάζουσαν επιθυμίαν των, συστελλόμενη εις περιωρισμένα και αμαρτωλά εγκόσμια σχήματα.
Χειροτονία διακονισσών († Αρχιμ. Σαράντης Σαράντος)

Ἄλλοτε δειλά καί ἄλλοτε πιό θαρρετά ἀπό συγκεκριμένους ἐκκλησιαστικούς παράγοντες ἐπανέρχεται “ἄνωθεν” τό θέμα “τῶν διακονισσῶν” στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.
Κυριακή της Σαμαρείτιδος: «ἐθαύμασαν ὃτι μετά γυναικός ἐλάλει» (Λάμπρος Κ. Σκόντζος, Θεολόγος)

Η πέμπτη Κυριακή από του Πάσχα είναι αφιερωμένη σε μια σημαντική γυναίκα της Καινής Διαθήκης, στην αγία Φωτεινή τη Σαμαρείτιδα.
Αυτή η γυναίκα, ούσα αμαρτωλή και «αιρετική» (κατά τους Ιουδαίους), αξιώθηκε να γίνει συζητητής του Κυρίου, ο Οποίος της αποκάλυψε ύψιστες αλήθειες, τις οποίες δεν είχε αποκαλύψει, εισέτι, ούτε στους μαθητές Του.
Πώς φανταζόμαστε τον Θεό; (Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος)

Ὁ Θεός, καλοί μου φίλοι, εἶναι Αὐτὸς ποὺ εἶναι, βέβαια. Ὅπως κι ἐμεῖς εἴμαστε αὐτὸ ποὺ εἴμαστε. Τὸ πᾶν εἶναι νὰ βλέπουμε τὸν Θεὸ (μὲ τὰ πνευματικά μας μάτια), ὄχι ὅπως θὰ θέλαμε νὰ εἶναι, ἀλλ’ ὅπως Αὐτὸς πράγματι εἶναι. Γιατί ἂν θέλουμε νὰ βλέπουμε τὸν Θεό, ὅπως ἐμεῖς θέλουμε νὰ εἶναι, τότε δὲν διαφέρουμε καὶ πολὺ ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες. Οἱ ὁποῖοι τί ἔκαναν; Ἔφτιαχναν ἕνα θεὸ στὰ μέτρα τους. Καὶ στὶς ἀδυναμίες τους. Καὶ στὰ πάθη τους. Κάποτε καὶ σ’ αὐτὸ ποὺ θὰ ἤθελαν οἱ ἴδιοι νὰ εἶναι!
Από τον Λόγο στην Μεσοπεντηκοστή (Άγιος Αμφιλόχιος, Επίσκοπος Ικονίου)

Έλεγε το Σάββατο ο Κύριος στον παράλυτο: «Σήκω επάνω, πάρε το κρεβάτι σου και επίστρεψε στο σπίτι σου» (Ιω. 5:8). Και εξαιτίας αυτού του γεγονότος έλεγε στους Ιουδαίους: «Τα όσα σας διδάσκω δεν είναι δικά μου, αλλά του Πατέρα μου, που με έστειλε εδώ» (Ιω. 7:16, από το Ευαγγέλιο Κυρ. Παραλύτου). Και ότι ο Κύριος είπε αυτούς τους λόγους προς τους Ιουδαίους με αφορμή τη θεραπεία του παραλύτου, αποδεικνύεται από τη μόλις αναγνωσθείσα ευαγγελική περικοπή (Ιω. 7:14-30, της Μεσοπεντηκοστής).
Η ελπίδα τής σωτηρίας (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

Κυριακή του παραλύτου († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Ακούσαμε σήμερα στο Ευαγγέλιο για έναν άνδρα που για τριάντα χρόνια ήταν παράλυτος. Το μοναδικό πράγμα που τον χώριζε από την θεραπεία ήταν η δυνατότητα να φθάσει το νερό που ο άγγελος τάραζε μια φορά τον χρόνο. Τριάντα χρόνια είχε προσπαθήσει να θεραπευτεί, αλλά κάποιος άλλος ήταν πιο γρήγορος από αυτόν και προλάβαινε να θεραπευτεί. Πόσοι άνθρωποι υπάρχουν τώρα στον κόσμο, πόσοι υπήρχαν και θα υπάρχουν στον κόσμο μας που χρήζουν θεραπείας, που έχουν παραλύσει από τον φόβο, από το κάθε τι που μας εμποδίζει να κινηθούμε με τόλμη και σκοπό προς την πληρότητα της ζωής; Πόσοι; Και ποιοι είναι εκείνοι που θα τους πάρουν και θα τους βοηθήσουν να θεραπευθούν αντί να το επιδιώξουν για τους ίδιους; Ας στραφούμε και ας δούμε τον εαυτό μας, όχι ο ένας τον άλλον αλλά τον εαυτό μας. Τι έχουμε μάθει από το Ευαγγέλιο;
Μέγας Κωνσταντίνος: Ο Μεγάλος της Εκκλησίας και της Ιστορίας (Λάμπρος Σκόντζος, Θεολόγος)

Στις 21 Μαΐου η Εκκλησία μας εορτάζει και πανηγυρίζει λαμπρά τη μνήμη των αγίων ισαποστόλων Κωνσταντίνου και Ελένης. Τόσο ο Μέγας Κων/νος, όσο και η αγία μητέρα του Ελένη ανήκουν στις μεγάλες προσωπικότητες της Εκκλησίας μας, διότι η συμβολή τους για την κατάπαυση των διωγμών και την εδραίωση της Εκκλησίας υπήρξε καθοριστική. Επίσης ο Μέγας Κωνσταντίνος δεν είναι μεγάλος μόνο για την Εκκλησία μας, αλλά και για την παγκόσμια ιστορία, διότι ανήκει στους μεγάλους ηγέτες όλων των εποχών, έχοντας βάλλει τη δική του σφραγίδα στη ροή των ιστορικών πραγμάτων, και για τούτο δικαία του απονεμήθηκε ο τίτλος του μεγάλου.
«Να θυμάσαι πως κάθε εμπόδιο είναι νουθεσία από τον Θεό» (Άγιος Σεραφείμ της Βίριτσα)

Έχεις ποτέ σκεφτεί ότι όλα που αφορούν εσένα, αφορούν και Εμένα; Διότι αυτά που αφορούν εσένα αφορούν την κόρη του οφθαλμού Μου; Είσαι πολύτιμη στα μάτια Μου και σε έχω αγαπήσει, για αυτό είναι ιδιαίτερη χαρά για Μένα το να σε εκπαιδεύσω. Όταν οι πειρασμοί έρχονται επάνω σου και ο πολέμιος, σαν το ποτάμι, θέλω να ξέρεις ότι, Από Μένα ήταν αυτό.
Το πάθος τής φιλαυτίας (Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος)

Ἡ ὅλη συζήτηση γιά τούς ὁμοφυλοφίλους καί τόν «γάμο» τους πού γίνεται στίς ἡμέρες μας ἀνέδειξε, μαζί μέ ἄλλα, κυρίως τό πάθος τῆς φιλαυτίας. Βέβαια, αὐτό δέν ἰσχύει μόνο γιά τούς ὁμοφυλόφιλους, ἀλλά καί γιά τούς ἑτερόφυλους, ὅταν θέτουν ὡς κέντρο τῆς ζωῆς τους τήν παράλογη καί ὐπερβολική ἀγάπη στό σῶμα τους, καί περιορίζονται μόνο στά ἔνστικτα, παραγνωρίζοντας τόν ὅλο ἄνθρωπο. Αὐτό στήν πατερική παράδοση τῆς Ἐκκλησίας ὀνομάζεται φιλαυτία.
Κυριακή των Μυροφόρων: Ο Δεύτερος Ευαγγελισμός (Γεώργιος Ι. Μαντζαρίδης, Ομότιμος καθηγητής Θεολογικής σχολής ΑΠΘ)

Η Κυριακή των Μυροφόρων κρύβει μέσα της μιαν άλλη μεγαλύτερη γιορτή, την γιορτή ενός δεύτερου Ευαγγελισμού της Παναγίας• την γιορτή του Ευαγγελισμού της ως Μητέρας της καινής κτίσεως• ως Μητέρας των τέκνων της αναστάσεως.
ΛΟΓΟΣ ΔΕΚΑΤΟΣ ΤΡΙΤΟΣ: Για την Ανάσταση του Χριστού (Δευτέρα του Θωμά) (Αγ. Συμεών ο Νέος Θεολόγος)

Για την ανάσταση του Χριστού. Και τι λογής είναι αυτή, ή πώς γίνεται μέσα μας η ανάσταση του Χριστού και μέσα σ’ αυτή η ανάσταση της ψυχής. Και ποιο είναι το μυστήριο αυτής της ανάστασης.
Απόστολος Θωμάς: Ο δύσπιστος μαθητής του Κυρίου (Λάμπρος Κ. Σκόντζος, Θεολόγος – Καθηγητής)

Την πρώτη Κυριακή μετά την Ανάσταση η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του αγίου ενδόξου αποστόλου Θωμά και διαβάζεται στις εκκλησίες η σχετική περικοπή της ψηλάφησης του Κυρίου από αυτόν. Δεν είναι τυχαία αυτή η επιλογή. Έρχεται να επιβεβαιώσει, μαζί με τις τόσες άλλες μαρτυρίες, ότι ο Κύριος αναστήθηκε όντως από τους νεκρούς. Ο Θωμάς κατά θεία παραχώρηση ζήτησε να έχει απτή εμπειρία της Ανάστασης του Χριστού. Να βάλλει τα χέρια του «επί των τύπων των ήλων» και να πιστέψει στο υπέρτατο γεγονός.
Ο Ναός της Ζωοδόχου Πηγής († Αρχιμ. Φιλόθεος Ζερβάκος)

Ο πανέκλαμπρος και ιστορικότατος Ναός της Ζωοδόχου Πηγής, ο οποίος ανηγέρθη αρχικά από τον αυτοκράτορα Λέοντα, τον επικαλούμενο Μακέλη, και επαυξήθηκε από τον Μ. Ιουστινιανό και πλουτίσθηκε και λαμπροστολίσθηκε από τον Βασίλειο τον Μακεδόνα, τον γιο του Λέοντα τον σοφό και άλλους αυτοκράτορες, διατηρήθηκε μέχρι την πτώση της Βασιλίδος των πόλεων. Οπότε – αλίμονο! – καθώς πολλοί ναοί καταστράφηκαν τις αποφράδες εκείνες ημέρες της Αλώσεως, καταστράφηκε εκ θεμελίων και ο μεγαλοπρεπής αυτός Ναός της Ζωοδόχου Πηγής. Αλλά το ζωοπάροχο νάμα της Πηγής εξακολουθούσε να ρέει αθόρυβα και η χάρη που επισκίαζε αοράτως το ιερό αυτό καταγώγιο ουδέποτε το είχε εγκαταλείψει. Τα δε πλήθη των πιστών εξακολουθούσαν να συρρέουν εκεί με πίστη και ευλάβεια, και οι θαυματουργίες παρέχονταν αφθόνως από την Ζωοδόχο Πηγή σε όσους προσέρχονταν με πίστη.
Πατρικές συμβουλές († Αρχιμ. Φιλόθεος Ζερβάκος)

Ασθένειες της ψυχής είναι οι διάφορες αμαρτίες, μικρές και μεγάλες, τις οποίες δεν είναι δυνατόν να μη έχει άνθρωπος, επειδή αναμάρτητος είναι μόνον ο Θεός. Οι πνευματικοί ιατροί, με την χάρη του Θεού, όλες τις ψυχικές ασθένειες τις θεραπεύουν, αρκεί ο άνθρωπος να τις φανερώσει στον πνευματικό ιατρό με την εξομολόγηση.
Λόγος στην ημέρα της μνήμης του αγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου (Άγιος Λουκάς αρχιεπίσκοπος Κριμαίας)

«Δικαίων δέ ψυχαί ἐν χειρί Θεοῦ, καί οὐ μή ἅψηται αὐτῶν βάσανος» (Σοφ. Σολομ. 3, 1).
Πως λοιπόν αυτό το μαρτύριο δεν άγγιξε τον άγιο μεγαλομάρτυρα Γεώργιο τον Τροπαιοφόρο; Πώς το μαρτύριο δεν άγγιξε τα πλήθη των μαρτύρων;
Από τους βίους των αγίων είναι γνωστό ότι υπήρξε πλήθος μαρτύρων, συμπεριλαμβανομένου και του αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, οι οποίοι δεν ένιωθαν τα μαρτύριά τους.
Η απουσία τής Αληθείας οδηγεί εις το σκότος τής αγνωσίας (Αρχιμ. Χριστοφόρος, Καθηγούμενος Ι. Μ. Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, τὸ δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος ἐσαρκώθη «δι’ ἡμᾶς καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν». Ἔλαβε σάρκα, ἔζησε ἀνάμεσά μας, μᾶς ἐδίδαξε μὲ τὴν ζωή Του καὶ τὸν λόγο Του «πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν», καὶ μᾶς χάραξε τὸν δρόμο πού ὁδηγεῖ στὴν σωτηρία μας, πού ὁδηγεῖ στὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.
Πού θα κάνεις Πάσχα; (Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος)

Το άγιο και Μέγα Σάββατο (Γέροντας Πετρώνιος Τανάσε)

Η ανομία των Εβραίων έλαβε τέλος και συγχρόνως ο Κύριος συνεπλήρωσε το έργο της θείας Οικονομίας Του. «Τετέλεσται»! Το θείο Σώμα κρεμασμένο στον Σταυρό, γυμνό και νεκρό, χωρίς πνοή! Ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος το ευτρεπίζουν για τον ενταφιασμό του, οδυρόμενοι με συντριβή και κλαυθμούς: «Πῶς σὲ κηδεύσω, Θεέ μου; ἢ πῶς σινδόσιν εἱλήσω; Ποίαις χερσὶ δὲ προσψαύσω τὸ σὸν ἀκήρατον σῶμα; ἢ ποῖα ἄσματα μέλψω τῇ σῇ ἐξόδῳ, Οἰκτίρμον;…». Τοποθετείται ο άγιος Επιτάφιος στο μέσον της Εκκλησίας έχοντας επάνω το Ιερό Ευαγγέλιο και τον Τίμιο Σταυρό, το σημείο της δόξης τού Εσταυρωμένου και ο ευσεβής λαός εναποθέτει ως αφιερώματα ανοιξιάτικα λουλούδια και άνθη ψυχής: τα δάκρυα της μετανοίας και τούς σπαραγμούς της καρδιάς.
Μ. Παρασκευή: Λόγος Δ’, «Ἀπολογητικὸς καὶ περὶ τοῦ ληστοῦ» (Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)

Τό ὠτίον τοῦ Μάλχου (Χρήστος Γιανναράς)

Στὸν κῆπο τῆς Γεθσημανῆ, ἀντιμέτωπος μὲ τὴ σπείρα ποὺ ἔρχεται νὰ συλλάβη τὸν Ἰησοῦ, ὁ Πέτρος προβάλλει τὴν ἀντίστασή του: «Ἔχων μάχαιραν εἵλκυσεν αὐτήν, καἲ ἔπαισεν τὸν τοῦ ἀρχιερέως δοῦλον καὶ ἀπέκοψεν αὐτοῦ τὸ ὠτίον τὸ δεξιόν». Ὁ Ἰωάννης μᾶς διέσωσε καὶ τὸ ὄνομα τοῦ δούλου: «ἦν δὲ ὄνομα αὐτῷ Μάλχος».
Μ. Πέμπτη: «Τη μυστική εν φόβω τραπέζη προσεγγίσαντες πάντες» (Λάμπρος Σκόντζος, Θεολόγος)

«Τη Αγία και Μεγάλη Πέμπτη οι τα πάντα καλώς διαταξάμενοι θείοι Πατέρες, αλληλοδιαδόχως εκ τε των θείων Αποστόλων και των ιερών Ευαγγελίων παραδεδώκασιν ημίν τέσσερά τινα εορτάζειν΄ τον ιερόν Νιπτήρα, τον Μυστικόν Δείπνον (δηλαδή την παράδοσιν των καθ’ ημάς φρικτών Μυστηρίων), την υπερφυά Προσευχήν και την Προδοσίαν αυτήν».
Αυτό είναι το συναξάρι της Μεγάλης Πέμπτης. Η αγία μας Εκκλησία τιμά την αγία αυτή ημέρα όσα έλαβαν χώρα στο υπερώο της Ιερουσαλήμ και όσα ακολούθησαν μετά το Μυστικό Δείπνο.
Το άγιο Ευχέλαιο (Γρηγόριος ιερομόναχος)

Ἡ θεία σύσταση τοῦ Μυστηρίου αὐτοῦ ἀναφέρεται ἀπὸ τὸν Ἀδελφόθεο Ἰάκωβο: «Ἐὰν κάποιος ἀπὸ σᾶς εἶναι ἄρρωστος, ἂς προσκαλέσει τοὺς πρεσβυτέρους τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἂς προσευχηθοῦν γι’ αὐτόν, ἀφοῦ τὸν ἀλείψουν μὲ ἔλαιο στὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου. Καὶ ἡ προσευχὴ ποὺ γίνεται μὲ πίστη, θὰ θεραπεύσει τὸν ἀσθενῆ. Ὁ Κύριος θὰ τὸν σηκώσει ἀπὸ τὸ κρεβάτι τῆς ἀρρώστιας, καὶ ἂν ἔχει κάνει ἁμαρτίες θὰ τοῦ συγχωρηθοῦν».
Μ. Τρίτη: Για την παραβολή των δέκα παρθένων (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

[Υπομνηματισμός των εδαφίων: Ματθ. 25, 1-13]
«Τότε ὁμοιωθήσεται ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν δέκα παρθένοις, αἵτινες λαβοῦσαι τὰς λαμπάδας αὐτῶν ἐξῆλθον εἰς ἀπάντησιν τοῦ νυμφίου (: Τότε, όταν δηλαδή έλθει ο Μεσσίας κατά τη δευτέρα Του παρουσία, η έλευση αυτής της ουράνιας βασιλείας Του και όσα θα συμβούν τότε, θα μοιάζουν με ό,τι έγινε σε δέκα παρθένες. Αυτές λοιπόν, αφού πήραν τα λυχνάρια τους, βγήκαν να υποδεχτούν τον γαμπρό, που θα ερχόταν τη νύχτα να παραλάβει τη νύφη)». πέντε δὲ ἦσαν ἐξ αὐτῶν φρόνιμοι καὶ αἱ πέντε μωραί (: πέντε όμως απ’ αυτές ήταν φρόνιμες και μυαλωμένες, ενώ οι πέντε άλλες ήταν ασυλλόγιστες και ανόητες), αἵτινες μωραὶ λαβοῦσαι τὰς λαμπάδας ἑαυτῶν οὐκ ἔλαβον μεθ᾿ ἑαυτῶν ἔλαιον (: και οι ανόητες αυτές, όταν πήραν τα λυχνάρια τους, δεν πήραν μαζί τους και λάδι)· αἱ δὲ φρόνιμοι ἔλαβον ἔλαιον ἐν τοῖς ἀγγείοις αὐτῶν μετὰ τῶν λαμπάδων αὐτῶν (: οι φρόνιμες όμως μαζί με τα αναμμένα λυχνάρια τους πήραν και λάδι στα ειδικά δοχεία τους)». Χρονίζοντος δὲ τοῦ νυμφίου ἐνύσταξαν πᾶσαι καὶ ἐκάθευδον (: επειδή όμως αργούσε τη νύχτα να έλθει ο γαμπρός, νύσταξαν όλες και κοιμούνταν)» [Ματθ. 25, 1-5].
Μ. Τετάρτη: Η προσφορά του νου και της καρδίας στον Θεό (Αρχ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ιεροκήρυκας Ι. Μ. Πατρών)

Κατά την Αγία και Μεγάλη Τρίτη πλήθος κόσμου σπεύδει στους Ναούς, ώστε να ακούσει μετά συγκινήσεως να ψάλλεται το τροπάριο της υμνογράφου Κασσιανής, που αναφέρεται στην πόρνη γυναίκα του Ευαγγελίου και την βαθειά μετάνοιά της. Ελάχιστοι, όμως, απ’ αυτό το πλήθος εντρυφούν στο όλο γεγονός αποφασίζοντας να μιμηθούν την αλλαγή πορείας ζωής και την αγάπη που επέδειξε η αμαρτωλή γυναίκα στον Θεάνθρωπο Κύριο.
Σάββατο του Λαζάρου: «Ἡ πάντων χαρά» (Σοφία Μπεκρή, φιλόλογος – θεολόγος)

Μ. Δευτέρα: «Ιδού, ο Νυμφίος έρχεται» (Λάμπρος Σκόντζος, Θεολόγος)

(Θεολογικό σχόλιο στο περιεχόμενο και τα νοήματα της Μεγάλης Δευτέρας)
Κυριακή των Βαΐων: «Ἰδοὺ ὁ Βασιλεύς σου ἔρχεταί σοι» (Lev Gillet, μοναχός της Ανατολικής Εκκλησίας)

Ήδη, από την πρώτη μέρα της Μεγάλης Εβδομάδος, οφείλουμε να υποδεχθούμε τον Ιησού, εκπληρώνοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο το νόημα της Κυριακής των Βαΐων, και παράλληλα να αναγνωρίσουμε το θέλημά Του επάνω μας ως βασιλικό.
Συνευδοκούντες; (Σεβ. Μητροπολίτης Λαρίσης Ιερώνυμος)

Ομιλία Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Ιερωνύμου για τους γάμους των ομοφυλόφιλων.
Η Ιερά Μητρόπολη Τρίκκης, Γαρδικίου και Πύλης, σε συνεργασία με Ορθόδοξα Χριστιανική Σωματεία, υπακούοντας στην υπόδειξη της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος για την διοργάνωση ειρηνικών εκδηλώσεων, προκειμένου να προβληθούν οι θέσεις της Εκκλησίας της Ελλάδος σε σχέση με το προς ψήφιση νομοσχέδιο, πραγματοποίησε τη Δευτέρα 5 Φεβρουαρίου 2024 και ώρα 6:00 το απόγευμα εκδήλωση στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Νικολάου Τρικάλων.
Ασκητές μέσα στον κόσμο Β’: Χριστόφορος Βαφειάδης

Η φυλακή της ακοής (Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης)

Από τις ηδονικές μελωδίες προκύπτουν τριών ειδών ζημίες.
Έτσι μόνο θα έρθει η ειρήνη τής ψυχής (Όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ)

Θὰ πρέπει ν’ ἀγωνίζεσαι μὲ κάθε τρόπο νὰ διατηρεῖς τὴν εἰρήνη τῆς ψυχῆς καὶ νὰ μὴν ἐνοχλεῖσαι ἀπὸ τὶς προσβολὲς τῶν ἄλλων.
Ο άγιος Παΐσιος για την ταπείνωση (Ιερομόναχος Ισαάκ)

Ο Γέροντας Παΐσιος έλεγε για την ταπείνωση: «Δεν αρκεί μόνο να διώχνουμε τους λογισμούς υπερηφανείας, αλλά να σκεφθούμε την θυσία και τις ευεργεσίες του Θεού και την δική μας αχαριστία. Τότε η καρδιά μας, και γρανιτένια να είναι, ραγίζει. Όταν ο άνθρωπος γνωρίση τον εαυτό του, τότε του γίνεται κατάσταση η ταπείνωση. Ο Θεός έρχεται και κατοικεί μέσα στον άνθρωπο και η ευχή λέγεται μόνη της». Η αυτογνωσία οδηγεί στην ταπείνωση και αποτελεί «το θεμέλιο, την ρίζα και την αρχή πάσης αγαθοσύνης» (Αβ. Ισαάκ).
Επιθυμούσε και μετά την κοίμησή του να τον συνοδεύη η ταπείνωση. Είπε εξομολογητικά σε κάποιον πριν από την κοίμησή του: « Όταν πεθάνω να με πετάξετε στο ρέμα της Αγίας Παρασκευής να με φάνε τα σκυλιά». Παλαιότερα είχε πει: «Θα ευχόμουν τα οστά μου να βγουν μαύρα για να πη ο κόσμος: “Αυτός τέλος πάντων ήταν ο Παΐσιος;”. Έτσι δεν θα μας τιμήσουν οι άνθρωποι».
Για να αποφύγη τις εκδηλώσεις τιμής κατά την κηδεία του, αλλά και στην συνέχεια, επιθυμούσε να κοιμηθή και να ταφή αφανώς στο Άγιον Όρος. Αλλά, όταν πληροφορήθηκε ότι το θέλημα του Θεού ήταν διαφορετικό, ταπεινά υπάκουσε και έκοψε και την τελευταία επιθυμία του. Μόνο ζήτησε να μην κληθή κανείς στην κηδεία του.
Ορθοδοξία και Ζεν, Φως και σκοτάδι (ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ)

Σέ συνέχεια προηγούμενου κειμένου μας γιά τήν ἵδρυση τοῦ πρώτου ζέν μοναστηριοῦ στήν Ἑλλάδα καί μία σύντομη πρώτη ἀνάλυση, ἀκολουθεῖ μιά πιό βαθειά συγκριτική προσέγγιση τῶν δύο αὐτῶν ἀντιθέτων καί ἀσυμβίβαστων ἐννοιῶν.
Ε’ Κυριακή των Νηστειών – Αγίας Μαρίας της Αιγυπτίας († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Σήμερα Πέμπτη Κυριακή των αγίων Νηστειών η αγία μας Εκκλησία προβάλλει την μορφή της αγίας Μαρίας της Αιγυπτίας. Συγκλονιστική η ζωή της. Δέκα επτά χρόνια στην αμαρτία. Παρέσυρε πολλούς ανθρώπους στην αμαρτία. Θέλησε, όταν άκουσε ότι πάνε άνθρωποι να προσκυνήσουν, να πάει και αυτή στα Ιεροσόλυμα να δη τι γίνεται. Περισσότερο από περιέργεια. Αλλά κάτω από την περιέργεια κρυβόταν κάποια σπίθα της Χάριτος του Θεού.
Άγιος Μακάριος Νοταράς: Ο πρωτεργάτης του Κολλυβαδικού Κινήματος (Λάμπρος Σκόντζος, Θεολόγος)

Το Κολλυβαδικό Κίνημα είναι η συνέχεια του Ησυχαστικού Κινήματος και αποτελεί μια από τις πλέον γνήσιες εκφάνσεις της ορθοδόξου πνευματικότητας. Ταυτόχρονα αποτέλεσε και μια ισχυρή πνευματική αναγέννηση, σε μια πολύ δύσκολη συγκυρία για την Εκκλησία μας, κατά την οποία απειλούνταν το εκκλησιαστικό πλήρωμα από τους εξισλαμισμούς και η σώζουσα αλήθεια της Ορθοδοξίας μας από την άλωση της κακόδοξης δυτικής παράδοσης. Ένας από τους πρωτεργάτες του κινήματος υπήρξε και ο άγιος Μακάριος Νοταράς, μια μεγάλη πνευματική και εκκλησιαστική μορφή του 18ου αιώνα.
Η επανάσταση της ηθικής τού γούστου σήμερα και η χριστιανική ζωή (π. Νικόλαος Λουδοβίκος)

Ομιλία στον Ι. Ν. Αγίου Γερασίμου Άνω Ιλισίων Αττικής τον Νοέμβριο του 2022. Μεταξύ άλλων σχολιάζει την φράση έζησα όπως ήθελα, μιλά για ανθρώπινη αναβάθμιση μέσω της βιοτεχνολογίας ως θέληση για δύναμη και για πολλά άλλα.
Γη, άκουσε τα λόγια ενός ανθρώπου που μετανοεί (Άγιος Σωφρόνιος Σαχάρωφ του Έσσεξ)

Όταν προσευχόμαστε: «Καταξίωσον, Κύριε, εν τη ημέρα ταύτη αναμαρτήτους φυλαχθήναι ημάς», είναι φοβερά δύσκολο να κρίνουμε εμείς οι ίδιοι, αν η ημέρα πέρασε καλά, αναμάρτητα ή, αντίθετα, εάν διαπράξαμε αμαρτίες χωρίς να το καταλάβουμε, όπως λέει ο Ψαλμωδός: «Εκ των κρυφίων μου καθάρισόν με» (Ψαλμ. 18:13). Όντως, η αμαρτία ενεργεί συχνά μέσα μας κατά τρόπο τόσο λεπτό, ώστε να μη μπορούμε να την αντιληφθούμε.
Την τελευταία φορά σας ανέφερα μερικούς λόγους από τον Μέγα Κανόνα του αγίου Ανδρέα Κρήτης. Ασφαλώς πρόκειται περί ενός εξαιρετικού έργου, από το οποίο μπορούμε να μάθουμε πολλά. Προφανώς είναι πράγμα θαυμαστό να βλέπει κανείς τον άγιο Ανδρέα να προσφέρει την προσευχή του στον Θεό ανακαλώντας στη μνήμη όλο το περιεχόμενο της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης, ως και τις προφητείες που αφορούν το τέλος του κόσμου, την τελική κρίση των ανθρώπων.
Κυριακή Δ’ Νηστειών: Το πνεύμα το άλαλον και το κωφόν και η νέα γενεά (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)

(Απομαγνητοφωνημένη ομιλία που εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 28-3-1993)
Σήμερα, αγαπητοί μου, η Εκκλησία μας άγει την τετάρτην Κυριακήν των Νηστειών. Σε αυτήν την Κυριακή προβάλλει το πρόσωπον του αγίου Ιωάννου της Κλίμακος, συγγραφέως του βιβλίου «Κλίμαξ», για να μας θυμίσει ότι σκαλί- σκαλί πρέπει να ανεβαίνουμε την κλίμακα των αρετών. Αλήθεια, μια Σαρακοστή γίνεται κλίμακα ανοδικής πορείας; Τίθεται το ερώτημα. Ή μένουμε μόνο σε μια τυπική νηστεία, που πολλές φορές μας καλλιεργεί μια κρυφή υπερηφάνεια; Μάλιστα είναι μια ευκαιρία, μια που έγινε λόγος αν δεν έχουμε γνωρίσει αυτό το θαυμάσιον βιβλίον της «Κλίμακος» μέχρι τώρα, ευκαιρία να το γνωρίσουμε, να το προσεγγίσουμε. Είναι θαυμάσιο βιβλίο.
Ακόμη η Εκκλησία μας προβάλλει και την ευαγγελική περικοπή που αναφέρεται στη θεραπεία ενός δαιμονιζόμενου νέου, που έγινε ευθύς μετά την κάθοδο του Κυρίου μας από το όρος Θαβώρ, μετά τη Μεταμόρφωση. Και εκείνος ο ταλαίπωρος πατέρας αυτού του δαιμονιζόμενου παιδιού, λέγει στον Κύριον: «Διδάσκαλε, ἤνεγκα τὸν υἱόν μου πρός σε(:έφερα τον υιόν μου σε σένα), ἔχοντα πνεῦμα ἄλαλον. καὶ ὅπου ἂν αὐτὸν καταλάβῃ, ῥήσσει αὐτόν(:τον ρίχνει κάτω), καὶ ἀφρίζει καὶ τρίζει τοὺς ὀδόντας αὐτοῦ, καὶ ξηραίνεται(:γίνεται αναίσθητος)». Πρόκειται για μια φρικτή περιγραφή δαιμονιζόμενου ανθρώπου και μάλιστα νέου ανθρώπου. Αλλά ταυτόχρονα προβάλλεται και η ιστορία ενός γονιού που πάσχει ένεκα του δαιμονιζομένου παιδιού του. Το παιδί δαιμονισμένο. Ο γονιός σε απόγνωση. Αλλά ας προσεγγίσουμε να δούμε αυτά τα δύο τραγικά πρόσωπα. Το παιδί, ο νέος, είχε δαιμόνιο· που η συμπεριφορά του τον καθιστούσε άλαλον και κωφόν. Ούτε άκουγε το παιδί, ούτε λαλούσε. Όχι ότι δεν άκουγε και δεν λαλούσε αλλά όταν δαιμονίστηκε, ούτε άκουγε ούτε λαλούσε. Είχε λοιπόν πνεύμα άλαλον και κωφόν. Εκ του αποτελέσματος κρίνουμε το δαιμόνιον πώς ενεργεί. Και το αποκαλούμε έτσι.
Οι συνέπειες της ανθρώπινης αλαζονείας (Μιλτιάδης Κωνσταντίνου, Ομ. Καθηγ. Α.Π.Θ. – Άρχων Διδάσκαλος του Ευαγγελίου της ΜτΧ Εκκλησίας)

Γένεσις (κεφ. ι΄ 32 – ια΄ 9)
Κεφάλαιον Ι΄
[…]
32 Αὗται αἱ φυλαὶ υἱῶν Νῶε κατὰ γενέσεις αὐτῶν, κατὰ ἔθνη αὐτῶν· ἀπὸ τούτων διεσπάρησαν νῆσοι τῶν ἐθνῶν ἐπὶ τῆς γῆς μετὰ τὸν κατακλυσμόν.
Κεφάλαιον ΙΑ΄
1 Καὶ ἦν πᾶσα ἡ γῆ χεῖλος ἕν, καὶ φωνὴ μία πᾶσι. 2 Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ κινῆσαι αὐτοὺς ἀπὸ ἀνατολῶν, εὗρον πεδίον ἐν γῇ Σενναὰρ καὶ κατῴκησαν ἐκεῖ. 3 Καὶ εἶπεν ἄνθρωπος τῷ πλησίον αὐτοῦ· Δεῦτε πλινθεύσωμεν πλίνθους καὶ ὀπτήσωμεν αὐτὰς πυρί. Καὶ ἐγένετο αὐτοῖς ἡ πλίνθος εἰς λίθον, καὶ ἄσφαλτος ἦν αὐτοῖς ὁ πηλός. 4 Καὶ εἶπαν·Δεῦτε οἰκοδομήσωμεν ἑαυτοῖς πόλιν καὶ πύργον, οὗ ἔσται ἡ κεφαλὴ ἕως τοῦ οὐρανοῦ, καὶ ποιήσωμεν ἑαυτοῖς ὄνομα πρὸ τοῦ διασπαρῆναι ἡμᾶς ἐπὶ προσώπου πάσης τῆς γῆς. 5 Καὶ κατέβη Κύριος ἰδεῖν τὴν πόλιν καὶ τὸν πύργον, ὃν ᾠκοδόμησαν οἱ υἱοὶ τῶν ἀνθρώπων. 6 Καὶ εἶπε Κύριος· Ἰδοὺ γένος ἓν καὶ χεῖλος ἓν πάντων, καὶ τοῦτο ἤρξαντο ποιῆσαι, καὶ νῦν οὐκ ἐκλείψει ἀπ’ αὐτῶν πάντα, ὅσα ἂν ἐπιθῶνται ποιεῖν. 7 Δεῦτε καὶ καταβάντες συγχέωμεν αὐτῶν ἐκεῖ τὴν γλῶσσαν, ἵνα μὴ ἀκούσωσιν ἕκαστος τὴν φωνὴν τοῦ πλησίον. 8 Καὶ διέσπειρεν αὐτοὺς Κύριος ἐκεῖθεν ἐπὶ πρόσωπον πάσης τῆς γῆς, καὶ ἐπαύσαντο οἰκοδομοῦντες τὴν πόλιν καὶ τὸν πύργον. 9 Διὰ τοῦτο ἐκλήθη τὸ ὄνομα αὐτῆς Σύγχυσις, ὅτι ἐκεῖ συνέχεε Κύριος τὰ χείλη πάσης τῆς γῆς, καὶ ἐκεῖθεν διέσπειρεν αὐτοὺς Κύριος ἐπὶ πρόσωπον πάσης τῆς γῆς.
ΠΑΛΑΙΟΔΙΑΘΗΚΙΚΑ
Σχόλια στό Α΄ Ἀνάγνωσμα τῆς Ἀκολουθίας τοῦ Ἑσπερινοῦ τῆς Πέμπτης τῆς Δ΄ Ἑβδομάδας τῶν Νηστειῶν: Γεν 10:32-11:9
Ἡ ἱστορία τοῦ πύργου τῆς Βαβέλ, πού ἀποτελεῖ μιά ἀπό τίς πιό γνωστές ἀφηγήσεις τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἀναφέρεται σέ ἕνα τεχνολογικό ἐπίτευγμα τῶν ἀνθρώπων τῆς ἀρχέγονης ἐποχῆς καί στίς ἐπιπτώσεις του. Μέ ζωντανή γλῶσσα καί παραστατικές εἰκόνες περιγράφεται ἀπό τόν ἱερό συγγραφέα τό πέρασμα ἀπό τήν προϊστορία στήν ἱστορία, πού ἀρχίζει μέ τίς μεγάλες μετακινήσεις τῶν λαῶν καί τή διασπορά τους σ’ ὁλόκληρη τή γῆ.
Νηστεία με φιλότιμο (Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης)

Μὲ τὴν νηστεία ὁ ἄνθρωπος δείχνει τὴν προαίρεσή του. Κάνει ἀπὸ φιλότιμο μιὰ ἄσκηση καὶ ὁ Θεὸς βοηθάει. Ἄν ὅμως ζορίζη τὸν ἑαυτό του καὶ πῆ «τί νὰ κάνω; εἶναι Παρασκευή, πρέπει νὰ νηστέψω», θὰ βασανίζεται.
Σταυροπροσκυνήσεως: «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν» (Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)

Ὁ Σταυρὸς τοῦ Κυρίου μας εἶναι ἡ βάση πάνω στὴν ὁποία στηρίζεται τὸ σταυροαναστάσιμο ὁδοιπορικὸ ποὺ διανύει τὴν περίοδο αὐτὴ ὁ κάθε χριστιανός. Ἐνῷ ἦταν τὸ σύμβολο τῆς αἰσχύνης καὶ τοῦ θανάτου μετατράπηκε στὴν πιὸ ἀσφαλῆ ἐγγύηση τῆς ζωῆς, τῆς ἀληθινῆς καὶ τῆς αἰώνιας. Καὶ αὐτὸ γιατί ἔδωσε τὴν εὐκαιρία στὴν ἀγάπη νὰ σταυρωθεῖ καὶ νὰ ξεπροβάλει ἀπὸ τὰ βάθη καὶ τὰ ὕψη της ἡ ἀθάνατη ζωή.
Γιὰ νὰ ἐγκολπωθεῖ ὁ χριστιανὸς αὐτὴ την πραγματικότητα, δὲν ἔχει παρὰ νὰ ἀποτολμήσει τὴν ὑπέρβαση ἀπὸ τὰ ἀδιέξοδα τῆς καθημερινότητας, ὁ κλοιὸς τῶν ὁποίων τόσο πολὺ τὸν περισφίγγει. Καὶ νὰ ἀνοίξει βέβαια τὴν ὕπαρξή του στὴ χάρη ποὺ ἐκπέμπει ὁ ζωηφόρος Σταυρός. Νὰ ἀποσείσει τὰ φορτία ἐκεῖνα ποὺ τὸν καθηλώνουν στὸ ἐγὼ καὶ ν’ ἀφήσει κατάλυμα στὴν καρδιά του γιὰ νὰ ἐνοικήσει ὁ Χριστός. Σ’ αὐτὴν ἀκριβῶς τὴν προοπτική, ἡ κοινωνία μὲ τὸν Χριστὸ ἀποκαλύπτεται καὶ ὡς συνάντηση μὲ τὸν πλησίον στὶς πιὸ εὐγενεῖς κορυφογραμμὲς τῆς ἀγάπης, στὴν σταυρόσχημή της διάσταση.
ΝΕΡΟ: Η τελευταία λέξη του Νίκου Καζαντζάκη († Μοναχός Θεόκλητος Διονυσιάτης)

Νερό. Αυτή ήτο η τελευταία λέξις του αποθανόντος και ταφέντος περιβοήτου Νίκου Καζαντζάκη. Ποίος ημπορεί να ισχυρισθή μετά βεβαιότητος περί της σημασίας της λέξεως αυτής, προφερομένης κατά την υστάτην στιγμήν του βίου του, καθ’ ην εν αγωνία παρέδιδεν, επί της επιθανατίου κλίνης του, την ψυχήν εις «τον Θεόν των πνευμάτων και πάσης σαρκός;».
Η ψηφιακή τεχνολογία διακονεί ή εκτοπίζει τον Θεό από την Εκκλησία; (Αρχιμανδρίτης Ζαχαρίας Ζάχαρου, Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ Αγγλίας)

Εισήγηση του Αρχιμ. Ζαχαρία Ζάχαρου, στο 2ο Διεθνές Συνέδριο Ψηφιακών Μέσων και Ορθόδοξης Ποιμαντικής, που πραγματοποιήθηκε από τις 18 έως τις 21 Ιουνίου 2018 στην Ορθόδοξη Ακαδημία Κρήτης υπό την αιγίδα του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου.
Κυριακή Γ’ Νηστειών (Σταυροπροσκυνήσεως): Ο Σταυρός, το θεμέλιον της Σωτηρίας (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία που εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 10-3-1991
Να μαλακώσουν οι καρδιές μας (Σεβ. Μητροπολίτης Μάνης Χρυσόστομος Γ’)

Καρδιές ὑπό πνευματική ἔννοια. Ἀλλά πώς ἔχουν γίνει ἔτσι οἱ καρδιές μας; Σκληροκάρδιες, λίθινες, παγωμένες. Μέ αἰσθήματα ἀντιπάθειας, κακίας, ἐχθρότητας πρός τόν πλησίον. Εἶναι ἀλήθεια ὅτι, συσσωρεύονται οἱ καταγγελίες, οἱ μηνύσεις, οἱ ἀντιπαλότητες, οἱ ἀντεκδικήσεις, οἱ ὕβρεις. Ἡ ἀγάπη ἔχει ἐξαφανισθεῖ. Τό φιλάνθρωπον ἔχει ἐξοριστεῖ. Τό συμπαθές ἔχει σβηστεῖ. Καί ἀπό κοντά ἡ συνείδηση ταραγμένη καί ἡ θλίψη ν’ ἀνεβαίνει καί νά ἐγκαθίσταται στό θρόνο τῆς καρδιᾶς.
Ὅμως, δέν μπορεῖ νά συνεχίζεται πρός τόν κατήφορο αὐτή ἡ κατάσταση. Χρειάζεται μία πνευματική ἀνάβαση. Ἀνάβαση καρδιῶν. Καί αὐτό θά γίνει ὅταν μαλακώσουν οἱ καρδιές μας. Πῶς θά γίνει αὐτό;
Άγιος Πορφύριος: Ωδή στον “ανύπαρκτο” (Αρχιμ. Βασίλειος Γοντικάκης, Προηγούμενος Ιεράς Μονής Ιβήρων Αγίου Όρους)

Στις 31 Μαρτίου 2024, Β’ Κυριακή των Νηστειών, στο Ησυχαστήριο της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στο Μήλεσι Αττικής και κατόπιν ευλογίας του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών κ. Ιερωνύμου πραγματοποιήθηκε ομιλία με τον π. Βασίλειο Γοντικάκη, Προηγούμενο της Ιεράς Μονής των Ιβήρων Αγίου Όρους. Η ομιλία μεταδόθηκε ζωντανά από την Απαρχή.
Η θέση της εκκλησίας για την ομοφυλοφιλία (Herman T. Engelhardt)

Η Εκκλησία σήμερα έρχεται αντιμέτωπη με διάφορα προβλήματα στους κόλπους της, όπως είναι αυτό του γάμου των ομοφυλοφίλων. Η σταθερή άρνηση της Εκκλησίας να αναγνωρίσει τέτοιο είδος ζευγαριού ή να το “ευλογήσει” έχει χαρακτηριστεί από πολλούς ως φονταμενταλιστική. Ο Dr. Tristram Engelhardt, καθηγητής φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του Τέξας, έχοντας μελετήσει διεξοδικά την πορεία της θεολογίας στη Δύση και στην Ορθόδοξη Ανατολή, εξηγεί ότι η έννοια του “φονταμενταλισμού” δεν είναι τίποτα περισσότερο από την κατηγορία του κοσμικού φρονήματος, των ανθρώπων δηλαδή που δεν πιστεύουν στον Θεό απέναντι στους πιστούς, ότι μένουν προσκολλημένοι στις ρίζες της πίστης τους. Με απλά λόγια, ο “φονταμενταλισμός” είναι ένας τρόπος να μας πει ο κόσμος ότι “παίρνετε πολύ στα σοβαρά τον Θεό σας”. Όμως, τόσο οι Πατέρες μας όσο και η εμπειρία της Εκκλησίας γνωρίζουν καλά ότι η Αλήθεια είναι αμετάβλητη στο πέρασμα του χρόνου και δεν συνιστά ένα υποκειμενικό γεγονός. Η δημιουργία του ανθρώπου από τον Θεό συνιστά μια αναλλοίωτη στο πέρασμα του χρόνου αλήθεια, όπως και ο διαχωρισμός του ανθρώπου σε άνδρα και γυναίκα. Η επιμονή της Εκκλησίας στη θέση της απέναντι στην ομοφυλοφιλία δεν συνιστά κάποια παραδοσιοκρατική ή συντηρητική ή ρατσιστική αντίληψη, αλλά συνιστά την επιμονή στην αλήθεια της φύσης του ανθρώπου, την επιμονή στη σωτηριώδη αλήθεια του Ευαγγελίου και στη σωτηριώδη σχέση του Θεού με τον άνθρωπο. Η επιμονή στην αλήθεια του Χριστιανισμού αποτελεί για τον “κόσμον τούτον” μια εμμονή, όμως για εμάς είναι η αποκάλυψη της αληθινής φύσης μας, η διαρκής υπενθύμιση της αλήθειας των πραγμάτων που αμαυρώθηκε με την πτώση των Πρωτοπλάστων και την είσοδο της αμαρτίας στην ανθρώπινη φύση. Αν η Εκκλησία αφηνόταν στις εκάστοτε κοινωνικές και πολιτικές μεταβολές, ο άνθρωπος θα ήταν καταδικασμένος να ξεχάσει την αληθινή του προέλευση και τον αληθινό του προορισμό. Με τον Dr. Tristram Engelhardt
Ο H. Tristram Engelhardt ήταν ένας σπουδαίος Αμερικανός φιλόσοφος, με διδακτορικό στη φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο του Τέξας και στην Ιατρική στο Tulane University. Διετέλεσε καθηγητής Φιλοσοφίας στο Rice University στο Τέξας, εξειδικευμένος στην ιστορία της φιλοσοφικής ιατρικής και της βιοηθικής. Επίσης, ήταν επίτιμος καθηγητής στο Baylor College of Medicine, αλλά και μέλος του Baylor Center for Medical Ethics and Health Policy. Ήταν παλαιότερα το κεντρικό πρόσωπο του επιστημονικού περιοδικού Ιατρικής και Φιλοσοφίας και της Χριστιανικής Βιοηθικής. Ο Engelhardt μεγάλωσε σε ρωμαιοκαθολική οικογένεια, αλλά το 1991 βαπτίστηκε Χριστιανός Ορθόδοξος. Το 2018, πέθανε σε ηλικία 77 ετών. Η συμβολή του στη Χριστιανική Βιοηθική και τα προβλήματα που ανακύπτουν σχετικά με αυτήν τον 21ο αιώνα ήταν καθοριστική. Χαρακτηριστικότερο ίσως από τα βιβλία του θεωρείται το «Μετά Θεόν: Ηθική και Βιοηθική στον αιώνα της εκκοσμίκευσης».
Κυριακή Β’ Νηστειών: Γρηγόριος Παλαμάς Θείας φύσεως κοινωνός (Ι) († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Σε έναν από τους Ψαλμούς διαβάζουμε τον παρακάτω στίχο: «Οἱ σπείροντες ἐν δάκρυσιν, ἐν ἀγαλλιάσει θεριοῦσι…» (Ψαλμ. 125, 5). Αν στις εβδομάδες της προετοιμασίας που πέρασαν, αντικρύσαμε να καθρεφτίζεται στις παραβολές ό,τι είναι άσχημο και ανάξιο για μας, αν σταθήκαμε μπροστά στο κριτήριο της συνειδήσεώς μας και του Θεού, τότε όντως έχουμε σπείρει τη σωτηρία μας εν δάκρυσι. Και όμως, υπάρχει ακόμη χρόνος, διότι ακόμη κι όταν μπαίνουμε στον καιρό της συγκομιδής, ο Θεός μας δίνει ένα περιθώριο· προχωρώντας προς τη Βασιλεία, προς την Ημέρα της Αναστάσεως, μπορούμε ακόμη, κάθε στιγμή, με την προοπτική της σωτηρίας, ενώπιον της νίκης του Θεού, να στρεφόμαστε προς αυτόν με ευγνωμοσύνη και συντριβή και να λέμε, «Όχι, Κύριε! Μπορεί να είμαι ο εργάτης της ενδεκάτης ώρας, αλλά δέξου με, όπως το έχεις υποσχεθεί!».
Την περασμένη Κυριακή εορτάσαμε τον θρίαμβο της Ορθοδοξίας, την ημέρα κατά την οποία η Εκκλησία διακήρυξε ότι νομιμοποιείται κι έχει το δικαίωμα να απεικονίζει τη μορφή του Χριστού· η διακήρυξη δεν αφορούσε την τέχνη, αλλά ήταν μια βαθιά θεολογική ομολογία της Ενσαρκώσεως. Η Παλαιά Διαθήκη μας έλεγε ότι ο Θεός δεν απεικονίζεται με κανένα τρόπο διότι είναι ένα απύθμενο μυστήριο· δεν έχει ούτε όνομα εκτός από το μυστηριώδες όνομα το οποίο γνωρίζει ο Ύψιστος Αρχιερεύς. Στην Καινή Διαθήκη όμως μάθαμε, και γνωρίζουμε από εμπειρία, ότι ο Θεός έγινε Άνθρωπος, ότι το πλήρωμα της Θεότητος κατοίκησε και εξακολουθεί να κατοικεί για πάντα εν σαρκί· άρα ο Θεός έχει ένα ανθρώπινο όνομα (: Ιησούς) και ένα ανθρώπινο πρόσωπο, που μπορεί να αναπαρασταθεί σε εικόνες. Συνεπώς, κάθε εικόνα είναι μια ομολογία της βεβαιότητάς μας ότι ο Θεός έγινε άνθρωπος· και έγινε άνθρωπος για να επιτύχει -με τρόπο τραγικό και ένδοξο μαζί- την υπέρτατη αλληλεγγύη μ’ εμάς, να γίνει ένας από μας ώστε να γίνει ο καθένας μας ένα από τα παιδιά του Θεού. «Αὐτὸς ἐνηνθρώπισεν ἵνα ἡμεῖς θεοποιηθῶμεν», όπως λέει και η Αγία Γραφή. Γι’ αυτό ήδη από την εβδομάδα που μας πέρασε μπορούσαμε να ευφραινόμαστε· και ενώ, μια εβδομάδα πριν, ήδη προετοιμαζόμαστε να συναντήσουμε αυτό το θαύμα, αυτό το θάμβος της Ενσάρκωσης, η Εκκλησία μας, χαμηλόφωνα, σχεδόν ψιθυριστά, έψαλλε τον Κανόνα του Πάσχα: Χριστὸς Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν – διότι δεν πρόκειται για μια μελλοντική υπόσχεση, αλλά για μία παρούσα βεβαιότητα, μία ανοικτή πόρτα για να εισέλθουμε δια του Χριστού, δια της Θύρας, όπως ονομάζει τον Εαυτό Του, στην αιωνιότητα.
Σήμερα μνημονεύουμε τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, έναν από τους μεγάλους Αγίους της Ορθοδοξίας, ο οποίος απέναντι στην αίρεση και την αμφιβολία, διακήρυξε εκ των έσω την εμπειρία των ασκητών και όλων των πιστών: ότι δηλαδή η χάρις του Θεού δεν είναι κτιστό δώρο – ο ίδιος ο Θεός είναι που εκφράζει τον Εαυτό Του σε μας, ώστε πλημμυρισμένοι από την παρουσία Του και έχοντας ως μοναδική προϋπόθεση την αποδοχή Του μέσα μας, να ανοιχτούμε σταδιακά προς Αυτόν και να γίνουμε κάπως διαφανείς σ’ αυτό το Φως, και σιγά σιγά, όλο και πιο πολύ να μετέχουμε στη Θεία φύση Του.
Η αξία της αγιότητας για τον σύγχρονο άνθρωπο (π. Νικόλαος Λουδοβίκος)

Ο π. Νικόλαος Λουδοβίκος σε μία πρόσφατη επίσκεψή του στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου με την ευκαιρία της εορτής της Κυριακής των Αγίων Πάντων μιλά για την αξία της αγιότητας στον σύγχρονο άνθρωπο. Η αγιότητα είναι ζητούμενο από τον σύγχρονο άνθρωπο αν και δεν έχει την επίγνωσή της. Ο άνθρωπος αναζητεί το απόλυτο, θέλει να δει Αγίους, να βρει εμπιστοσύνη. Η απολυτότητα και αγιότητα είναι κατά μετοχή. Η αγιότητα θα δώσει στον σύγχρονο άνθρωπο την πληρότητα ζωής και την απόλυτη εμπιστοσύνη. Ο άνθρωπος με τη χρήση της ελευθερίας του μπορεί να φθάσει στην αγιότητα, μπορεί όμως να φθάσει και στον ολοκληρωτισμό…
Ευαγγελισμός της Θεοτόκου: «Σήμερον της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον» (Λάμπρος Σκόντζος, Θεολόγος)

(Θεολογικό σχόλιο στην εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου)
25 Μαρτίου
Η μεγάλη εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου είναι για την Εκκλησία μας κορυφαίος εορτολογικός σταθμός του ενιαυτού, διότι αποτελεί την απαρχή όλων των εορτών του εκκλησιαστικού έτους. Το ίδιο αποτελεί και απαρχή όλων των σωτηριωδών γεγονότων, τα οποία έγιναν για την απολύτρωση του ανθρωπίνου γένους. Την αγία αυτή ημέρα εορτάζουμε λαμπρώς την ενανθρώπηση του Υιού και Λόγου του Θεού στην πάναγνη σάρκα της Αγίας Παρθένου, ώστε δι’ Αυτού να πραγματοποιηθεί το προαιώνιο σχέδιο του Θεού για τη σωτηρία του ανθρωπίνου γένους.
Για τη Νεκρώσιμη Ακολουθία και τα Μνημόσυνα († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Θὰ στραφοῦμε τώρα στὶς διάφορες ἀκολουθίες ποὺ σχετίζονται μὲ τὸ θάνατο στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Πρῶτα ἀπ’ ὅλα ὑπάρχουν δύο ἀκολουθίες ποὺ εἰναι πολὺ γνωστὲς σ’ ὅλους τους Ὀρθοδόξους. Εἶναι τὸ «Τρισάγιον» ἤ «Παραστάσιμος Ἀκολουθία» ἤ παννυχίδα, [Στ.Μ. ὅπως ὀνομάζεται στὰ Ρωσικὰ]-καὶ ἡ «Νεκρώσιμος Ἀκολουθία» γιὰ τοὺς λαϊκούς. Ὑπάρχουν ἐπίσης καὶ ἄλλες ἀκολουθίες, λιγότερο γνωστὲς: ἡ «Ἀκολουθία εἰς Ψυχορραγοῦντα», ποὺ διαβάζεται πάνω ἀπὸ τὸ πρόσωπο ποὺ ἡ ἀναχώρησή του ἀπὸ αὐτὴν τὴ ζωὴ παρουσιάζει δυσκολίες, ἡ «Νεκρώσιμη Ἀκολουθία» γιὰ νήπια καὶ γιὰ ἱερεῖς. Θὰ ἤθελα νὰ ἀπομονώσω ὁρισμένα χαρακτηριστικὰ ποὺ βασικὰ εἶναι κοινὰ σ’ ὅλες αὐτές.
Κυριακή Α’ Νηστειών (Ορθοδοξίας): Μια ματιά στο Συνοδικό της Ζ’ Οικουμενικής Συνόδου (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)

Σήμερα, αγαπητοί μου, πρώτη Κυριακή των Νηστειών, η Εκκλησία μας γιορτάζει την ορθοδοξότητά της. Κατόπιν πολλών κόπων και αγώνων. Γι΄αυτό και την Κυριακή αυτή, την ονόμασε Κυριακή της Ορθοδοξίας. Βέβαια όλαι αι Σύνοδοι συνέβαλαν εις την Ορθοδοξίαν. Όμως κατ’ εξοχήν προβάλλεται η 7η Οικουμενική Σύνοδος, που έλαβε χώρα στη Νίκαια της Μικράς Ασίας, απέναντι από την Κωνσταντινούπολη, το 787, μετά Χριστόν φυσικά, από 24 Σεπτεμβρίου έως 13 Οκτωβρίου.
Το Συναξάριον της ημέρας μάς πληροφορεί: «Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Κυριακῇ πρώτῃ τῶν Νηστειῶν, ἀνάμνησιν ποιούμεθα τῆς ἀναστηλώσεως τῶν ἁγίων καὶ σεπτῶν Εἰκόνων, γενομένης παρὰ τῶν ἀειμνήστων Αὐτοκρατόρων Κωνσταντινουπόλεως, Μιχαὴλ καὶ τῆς μητρὸς αὐτοῦ Θεοδώρας, ἐπὶ τῆς Πατριαρχείας τοῦ ἁγίου καὶ Ὁμολογητοῦ Μεθοδίου».
Η φυλακή της γεύσεως ή του στόματος: Τι προξενούν οι πολυποίκιλες τροφές (Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης)

Τι προξενούν οι πολυποίκιλες τροφές
Το τέταρτο αισθητήριο που παρουσιάζεται, είναι το αισθητήριο της γεύσεως και γενικά του στόματος. Εδώ βρίσκουμε στ’ αλήθεια ένα πολύ μεγάλο εμπόρευμα! Γιατί αυτό το αισθητήριο, μοιάζει μ’ εκείνο το μεγάλο χάσμα που ανοίχθηκε ξαφνικά στον τόπο της Ρώμης και ήταν τόσο βαθύ, που όση ύλη και αν έριχνε κανείς βυθιζόταν ολόκληρη και ποτέ δεν το γέμιζε, όπως γράφουν οι ιστορικοί˙ γιατί αυτό το αισθητήριο είναι ένας κόλπος τόσο πλατύς, που χωρά όσα εδώδιμα εξάγει η γη και η θάλασσα˙ είναι ακόμα σαν τρύπιο πιθάρι, κατά τον Γρηγόριο Νύσσης, το οποίο συνέχεια γεμίζει και πάντα μένει άδειο˙ και με μία λέξι είναι ακόρεστος Άδης.
Αυτό το αισθητήριο, αν και είναι τέταρτο στη σειρά, λόγω της δύναμής του, εγώ το ονομάζω πρώτιστο όλων των άλλων. Γι’ αυτό, κλείσε έξω από αυτή τη μεγάλη πύλη των αισθήσεών σου τις πολυποίκιλες τροφές έξω τα πλούσια τραπεζώματα˙ τις νοστιμιές των μαγείρων˙ τις τρυφές και τις σπατάλες γιατί για ποιόν άλλο λόγο επενοήθηκαν αυτά; Βέβαια δε μπορείς να πης ότι επενοήθηκαν για κάποια βασική ανάγκη και συντήρησι του σώματος, αλλά μόνο για την επικατάρατη ηδονή του λαιμού. Και τί προξενούν αυτού του είδους οι ποικίλες τροφές; Βέβαια κανένα αγαθό παρά μόνο πάθη και κακίες της ψυχής και του σώματος. «Η λιχουδιά», ο κορεσμός, η λαιμαργία είναι τα πρώτα τους αποτελέσματα. Να προχωρήσω βαθύτερα; Η μέθη, η αρπαγή, η παχυσαρκία, η ποδάγρα, η παραλυσία˙ να προχωρήσω ακόμη βαθύτερα; Η πορνεία, η αρσενοκοιτία, και γενικά όλα σχεδόν τα σαρκικά και παράλογα πάθη που υποκινούνται από την κοιλιά, αυτά είναι οι πονηροί καρποί της τρυφής.
Πιστεύω στο Χριστό! Πόσο; (Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος)

Ἀνέκαθεν, καλοί μου φίλοι, ὑπῆρχε ὁ ἑξῆς προβληματισμός. Γιατί οἱ νέοι δὲν ἐκκλησιάζονται κι ἀκόμη περισσότερο γιατί δὲν βιώνουν τὴν ἐν Χριστῷ ζωή; Πιστεύουν στὸν Θεό, παραδέχονται ὡς μοναδικὸ καὶ ἀνυπέρβλητο τὸν Χριστό, σέβονται τὴν Ὀρθοδοξία. Ὥς ἐκεῖ ὅμως!
Φαίνεται καὶ στὶς δημοσκοπήσεις αὐτὸ ξέρετε… Μάλιστα μία ἀπ’ αὐτὲς εἶναι πολὺ ἀποκαλυπτική. Ἀναφέρει ὅτι τὸ 90% πιστεύει στὴν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ, ὅτι σχεδὸν τὸ 70% ἐμπιστεύεται τὴν Ἐκκλησία ὡς ἕνα σημαντικὸ θεσμὸ καὶ πὼς τὸ 5% δέχεται ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη ζωὴ ἐμπνέει τὴ ζωή του! Λίγο ὥς πολὺ τὸ ἴδιο ἐπαναλαμβάνεται κατὰ καιρούς. Προσέξτε το καὶ θὰ δεῖτε …
Ἄλλους αὐτὴ ἡ εἰκόνα τοὺς ἐνθουσιάζει. Πολλοὶ μιλᾶνε γιὰ ἐπιστροφὴ τῆς νεολαίας στὸν Θεό! Οἱ κοσμικοὶ κύκλοι ἔφθασαν νὰ λένε πὼς ἡ νεολαία ἔγινε συντηρητικὴ πλέον κ.λπ.
Ὡστόσο ἡ εἰκόνα αὐτή, ὅσο καλὴ καὶ νὰ φαίνεται, περισσότερο μᾶς προβληματίζει καὶ λιγότερο μᾶς ἐνθουσιάζει. Καὶ νὰ γιατί…
Για την εγκράτεια της κοιλιάς

Θα κάνω λόγο για την εγκράτεια στα φαγητά, η οποία είναι αντίθετη της γαστριμαργίας, και για τον τρόπο των νηστειών και την ποσότητα των φαγητών. Και αυτά, όχι από τον εαυτό μου, αλλά καθώς παραλάβαμε από τους αγίους Πατέρες.
Ο ζηλωτισμός († Μοναχός Θεόκλητος Διονυσιάτης)

ΖΗΛΟΣ είναι ένας όρος Γραφικός με τον οποίον εκφράζεται η θερμότης της ψυχής για κάποιον σκοπόν. Ο Γρηγόριος ο Θεολόγος διακρίνει τρεις καταστάσεις ζηλωτών: τους «υποζέοντας», τους «ζέοντας» και τους «υπερζέοντας» και συνιστά στους πιστούς, σαν μέση κατάσταση, τους «ζέοντας», επειδή αυτοί ευρίσκονται μεταξύ των δύο άκρων και συγκρατείται η ψυχή σε ισορροπία.
Ο άγιος Γρηγόριος αποδίδει ιδιαίτερη σημασία στη μεσότητα της σκέψεως και επομένως της συμπεριφοράς, που κείται μεταξύ ελλείψεως και υπερβολής. Και στη Θεολογία πρέπει να τηρήται αυτός ο κανόνας, για να μη εκτραπή σε αίρεση. Γι’ αυτό λέγει: «Ορθοδοξείν έστι το αεί σχοινοβατείν».
Αν λοιπόν το θερμόμετρον του ζήλου ανέβη επάνω από την ελεγχόμενη από την λογική σκέψη, τότε φυσικά οδηγείται κανείς σε παραλογισμούς.
Οι γονείς συνδημιουργούν με τον Θεό μια αιώνια ύπαρξη († π. Συμεών Κραγιόπουλος)

Οι γονείς, με το να φέρνουν παιδιά στον κόσμο, γίνονται συνδημιουργοί με τον Θεό. Δεν είναι δηλαδή αυτοί οι ίδιοι δημιουργοί, αλλά γίνονται συνδημιουργοί με τον Θεό. Συνδημιουργούν με τον Θεό. Ο Θεός δημιουργεί, και έπειτα οι άνθρωποι συνδημιουργούν. Ο Θεός είναι εκείνος που έδωσε την εντολή: «Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε…» (Γέν. 1:28), και βάσει αυτής της εντολής πραγματοποιείται η δημιουργία νέων ανθρώπων δια των ανθρώπων.
Διακονία και εθελοντισμός (Γεώργιος Ι. Μαντζαρίδης, Ομότιμος καθηγητής Θεολογικής σχολής ΑΠΘ)

Η έννοια της διακονίας κατέχει κεντρική θέση στην χριστιανική ζωή και διδασκαλία. Η διακονία είναι πράξη ανιδιοτελούς αγάπης και θυσίας. Πρότυπό της είναι ο ίδιος ο Χριστός, που ήρθε στον κόσμο για να διακονήσει και να δώσει την ζωή του για να λυτρώσει πολλούς [1]. Το έργο της Εκκλησίας είναι έργο διακονίας. Και όλα τα μέλη της Εκκλησίας, κληρικοί και λαικοί, εντάσσονται αυτοδικαίως στο έργο αυτό. Άλλωστε και η επαγγελματική εργασία του πιστού οφείλει να εντάσσεται στην ιδιότητά του ως Χριστιανού.
Η διαχείριση από την Εκκλησία τού νόμου για τον «πολιτικό γάμο των ομοφυλοφίλων» (Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος)

Τό νομοσχέδιο γιά τόν πολιτικό γάμο τῶν ὁμοφυλοφίλων ψηφίσθηκε ἀπό τήν πλειοψηφία τῶν Βουλευτῶν τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων καί εἶναι ὁ νόμος 5089/16-2-2024 μέ τίτλο «ἰσότητα στόν πολιτικό γάμο, τροποποίηση τοῦ Ἀστικοῦ Κώδικα σέ ἄλλες διατάξεις». Τά ἐπιχειρήματα καί ἀπό τίς δύο πλευρές διατυπώθηκαν καί ὁ ἱστορικός τοῦ μέλλοντος θά ἐξετάση τό θέμα αὐτό μέ εὐθυκρισία καί ἀντικειμενικότητα.
Ἡ Ἐκκλησία, ὅπως ἔπρεπε νά κάνη, διά τῆς Ἱεραρχίας ὁμολόγησε τήν πίστη της γιά τόν ἄνθρωπο, τόν γάμο καί τήν οἰκογένεια, ἀλλά καί διετύπωσε τήν γνώμη της στούς Βουλευτές μέ ἰσχυρά νομικά ἐπιχειρήματα. Οἱ ἀποφάσεις τῆς Ἱεραρχίας ἦταν συγκεκριμένες, νηφάλιες, προσεκτικές, χωρίς ἀπειλές, ἔδειξαν τόν συδυασμό ἀγάπης καί ἀλήθειας. Ὅμως, δέν εἰσακούσθηκε ἀπό τήν πλειοψηφία τοῦ Ἑλληνικοῦ Κοινοβουλίου, γιά διαφόρους λόγους. Παρά ταῦτα, πολλοί Βουλευτές ὅλων τῶν πολιτικῶν παρατάξεων συντονίσθηκαν, γιά διαφόρους λόγους, μέ τήν ἀπόφαση τῆς Ἱεραρχίας, παρά τήν ψυχολογική πίεση πού δέχθηκαν.
Αὐτό σημαίνει ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἐκφράσθηκε συνοδικῶς, ἀλλά καί συνοδικῶς πρέπει νά ἀντιμετωπίση τήν ὅλη κατάσταση πού δημιουργεῖται μετά τήν ψήφιση τοῦ νέου νόμου 5089/2024.
Τό ζητούμενο εἶναι πῶς ἡ Ἐκκλησία θά διαχειρισθῆ τήν κατάσταση πού προῆλθε ἀπό τήν ψήφιση τοῦ νόμου αὐτοῦ καί ὅπως ψηφίσθηκε. Θά διατυπώσω μερικές σκέψεις γιά τό θέμα αὐτό.
Όταν βγει η ψυχή από το σώμα (Αββάς Ησαΐας)

Κυριακή Απόκρεω: Της Μελλούσης Κρίσεως († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Σήμερα, στὴν διαδικασία τῆς προετοιμασίας γιὰ τὴν Σαρακοστή, φθάσαμε στὸ τελευταῖο στάδιο: ἐρχόμαστε ἀντιμέτωποι μὲ τὴν κρίση. Ἂν δώσουμε προσοχὴ σ’ αὐτό, προετοιμαζόμαστε πνευματικὰ γιὰ τὴν ἑπόμενη ἑβδομάδα (ἡ πνευματική μας κατεύθυνση θάναι στὸ χέρι μας), γιατί τὴν ἑπόμενη ἑβδομάδα εἶναι ἡ ἡμέρα τῆς Συγχώρησης.
Περί ελεημοσύνης († Αρχιμ. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)

Ασφαλής αποταμίευση
Τα χρήματά σας, παιδιά μου, να τα τοποθετήτε στην Τράπεζα του Ουρανού.
Να υπερβούμε τους Φαρισαίους!
Πρέπει να ελεούμε για να ελεηθούμε. Να δίδουμε πάνω από τη δεκάτη μας (σημ.: το 10% των εισοδημάτων μας) για τους αναξιοπαθούντες, ώστε να υπερβή η δικαιοσύνη μας (=η αρετή μας) εκείνην των Γραμματέων και των Φαρισαίων, που έδιναν το 1/10, και να εισέλθουμε έτσι στη Βασιλεία των Ουρανών (Ματθ. ε’ 20).
Η ίαση της Ομοφυλοφιλίας στο θεραπευτήριο της Εκκλησίας (Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής ΑΠΘ)

Παρακολουθούμε τη σκέψη και τη συμπεριφορά κάποιων συνανθρώπων μας, που, ως προς το θέμα της γενετήσιας και αναπαραγωγικής λειτουργίας της ανθρώπινης φύσεως, έχουν επιλέξει έναν άλλο τρόπο να λειτουργούν τη ζωή τους (Σώμα και ψυχή), διαφορετικό από αυτόν που ορίστηκε από τον Θεό και Δημιουργό μας.
Η επιλογή αυτή, είναι φυσικό να θεωρείται από την Ορθόδοξη Εκκλησία και τη Θεολογία της, ως εκτροπή από την κατά φύση ζωή και ως επιλογή της παρά φύση. Μέχρι σε αυτό το σημείο, θα μπορούσε να θεωρηθεί, ως μια εφάμαρτη, αλλά διορθώσιμη διά της μετανοίας συμπεριφορά.
Και σε άλλες εφάμαρτες καταστάσεις, διαχρονικά, υπήρξαν πάμπολλες περιπτώσεις συλλογικών ή προσωπικών παρεκτροπών, όπου οι άνθρωποι επέλεγαν μια αίρεση (προτίμηση, επιλογή) ζωής, που ήταν αντίθετη με τον Λόγο και τον Νόμο του Θεού. Ωστόσο, μερικές φορές, η επιλογή αυτή συνεχιζόταν και έπαιρνε διαστάσεις πτώσεως.
Στις μέρες μας, δυστυχώς, η Ομοφυλοφιλία, ως επιλογή ενός ιδιαίτερου τρόπου ζωής, μακράν της υπακοής στον Θεό, έχει υπερβεί το μέγεθος της αστοχίας και έχει εξελιχθεί σε ένα κίνημα, με πολιτικοϊδεολογική στόχευση την επιβολή του σε ολόκληρη την κοινωνία.
Επειδή η επιλογή αυτή, επηρεάζει, αρνητικά, τους μέχρι σήμερα τρόπους και κανόνες της οικογενειακής και κοινωνικής ζωής των Ελλήνων, που είναι προσαρμοσμένοι και ευθυγραμμισμένοι, επί αιώνες, στον τρόπο ζωής της Εκκλησίας, υπάρχουν, δικαιολογημένες αντιδράσεις.
Πατερικές διδαχές: «Γιατί φυτρώνουν στο σπίτι μας αγκάθια και τριβόλια»

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος (Ρωμ. ζ΄, 15, 16) παρατηρεῖ: «Ὃ γὰρ κατεργάζοµαι οὐ γινώσκω· οὐ γὰρ ὃ θέλω τοῦτο πράσσω, ἀλλ’ ὃ µισῶ τοῦτο ποιῶ. Εἰ δὲ ὃ οὐ θέλω τοῦτο ποιῶ, σύµφηµι τῷ νόµῳ ὅτι καλός». (: Εἶµαι λοιπὸν σκλάβος τῆς ἁµαρτίας, διότι ἐκεῖνο ποὺ ἐκτελῶ, τὸ ἐκτελῶ τυφλά, µεθυσµένος ἀπὸ τὸ πάθος, χωρὶς νὰ ξεύρω τί πράττω. Διότι δὲν πράττω ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον µὲ τὸ βάθος τῆς καρδίας µου θέλω, ἀλλ’ ἐκεῖνο ποὺ µισῶ, ὅταν δὲν εἶµαι σκοτισµένος ἀπὸ τὸ πάθος, αὐτὸ πράττω. Ἐὰν δὲ ἐκεῖνο, ποὺ εἰς τὸ βάθος µου δὲν θέλω, αὐτὸ πράττω, συµφωνῶ καὶ συµµαρτυρῶ µὲ τὸν νόµο, ὅτι εἶναι καλός).
Ὅταν ἁμαρτάνουμε μετὰ ἀκολουθεῖ ὁ πνευματικὸς νόμος, ὁ ὁποῖος ἐνεργεῖ πρὶν τὴν μετάνοια. Ἄν μετανοήσουμε, τιμωρία δὲν ὑπάρχει. Πολλὲς φορὲς καὶ μέσα στὶς οἰκογένειες, λόγῳ τῶν ἁμαρτιῶν, ἐνεργεῖ ὁ πνευματικὸς νόμος. Ἐνεργεῖ δηλαδὴ ἡ θεία δικαιοσύνη, γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ καταλάβουμε τὴν αἰτία τῶν προβλημάτων καὶ νὰ ὁδηγηθοῦμε στὴν μετάνοια.
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος μὲ πατρικὴ ἀγάπη μᾶς συμβουλεύει καὶ μᾶς ἐξηγεῖ γιατὶ ἔχουμε πολέμους στὰ σπίτια μας:
Η παραβολή του Ασώτου (Αρχιμ. Βασίλειος Γοντικάκης, Προηγούμενος Ιεράς Μονής Ιβήρων Αγίου Όρους)

Η παραβολή του Ασώτου, στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, 1982.
Για την παραβολή του Ασώτου (Άγιος Κύριλλος, αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας)

[Λουκά 15, 11-32]
«Ἄνθρωπός τις εἶχε δύο υἱούς καὶ εἶπεν ὁ νεώτερος αὐτῶν τῷ πατρί· πάτερ, δός μοι τὸ ἐπιβάλλον μέρος τῆς οὐσίας. καὶ διεῖλεν αὐτοῖς τὸν βίον. καὶ μετ᾿ οὐ πολλὰς ἡμέρας συναγαγὼν ἅπαντα ὁ νεώτερος υἱὸς ἀπεδήμησεν εἰς χώραν μακράν, καὶ ἐκεῖ διεσκόρπισε τὴν οὐσίαν αὐτοῦ ζῶν ἀσώτως. δαπανήσαντος δὲ αὐτοῦ πάντα ἐγένετο λιμὸς ἰσχυρὸς κατὰ τὴν χώραν ἐκείνην, καὶ αὐτὸς ἤρξατο ὑστερεῖσθαι καὶ πορευθεὶς ἐκολλήθη ἑνὶ τῶν πολιτῶν τῆς χώρας ἐκείνης, καὶ ἔπεμψεν αὐτὸν εἰς τοὺς ἀγροὺς αὐτοῦ βόσκειν χοίρους(:Ένας άνθρωπος είχε δύο γιους. Είπε λοιπόν ο μικρότερος γιος στον πατέρα του: “Πατέρα δώσε μου το μερίδιο της περιουσίας που μου ανήκει”. Και ο πατέρας μοίρασε και στους δύο γιους την περιουσία. Ύστερα από λίγες μέρες ο νεότερος γιος μάζεψε όλα όσα του έδωσε ο πατέρας του και ταξίδεψε σε χώρα μακρινή. Εκεί διασκόρπισε την περιουσία του κάνοντας μια ζωή άσωτη και ακόλαστη. Όταν ο νεότερος γιος ξόδεψε όλα όσα είχε, έπεσε μεγάλη πείνα στη χώρα εκείνη, κι αυτός άρχισε να στερείται. Και ο άσωτος γιος εξαιτίας των στερήσεων και της πείνας του πήγε σ’ έναν από τους πολίτες εκείνης της χώρας, ο οποίος τον προσέλαβε ως δούλο. Και τον έστειλε στα χωράφια του να βόσκει χοίρους)»[Λουκ.15,11-15].
«Ειπέ τη Εκκλησία» ως κανόνας ελέγχου († Μοναχός Θεόκλητος Διονυσιάτης)

ΚΑΝΩΝ ΕΛΕΓΧΟΥ
ΕΔΟΚΙΜΑΣΑΜΕΝ χαράν δια το άρθρον της «Αναπλάσεως» του Δεκ. ’74 υπό τον τίτλον «Ειπέ τη Εκκλησία». Ομολογούμεν, ότι δεν το ανεμέναμεν από ένα Περιοδικόν στρατευμένον εις την εκκλησια-στικήν ζωήν και εμπλεκόμενον αφεύκτως εις όχι πάντοτε ειρηνικούς αγώνας. Η ευάρεστος έκπληξίς μας αυξάνεται εκ του γεγονότος, ότι αυτό το «πνεύμα Θεού», που διαπνέει το άρθρον, απουσιάζει δυστυχώς από το μείζον μέρος του θρησκευτικού λεγομένου Τύπου εις την εποχήν μας.
Αστάθμητον είναι το κακόν, εγγίζον τα όρια εκκλησιαστικού και εθνικού εγκλήματος, που έχουν προκαλέσει ωρισμένα δημοσιογραφικά όργανα εκκλησιαστικής μορφής. Και εν τούτοις νομίζουν ότι «προσφέρουν λατρείαν τω Θεώ»!
Πόσον διαφορετική θα ήτο η εκκλησιαστική μας ζωή εάν ακολουθούσαμεν τα τρία στάδια του ελέγχου εξ αγάπης, περί ων ομιλεί ο Κύριος, (Ματθ. ιη’, 15-18) και δεν ενεδύαμεν τα πάθη μας υπό τον διαφανή μανδύαν του ζήλου υπέρ της πνευματικής ζωής της Εκκλησίας ή της κινδυνευούσης Ορθοδοξίας! Και πόσον θα επληροφορούσαμεν τας καρδίας εν χάριτι, εάν εμπνεώμεθα υπό αγάπης, δέους και ταπεινώσεως κατά τας εκδηλώσεις μας εν τη δημοσία διακονία μας, αντί να σκανδαλίζομεν τον λαόν και να «βλασφημήται το όνομα του Θεού δι’ ημάς» με την εμπάθειάν μας, λανθάνουσαν ή έκδηλον, που τόσον γίνεται απτή!
Διερωτάται κανείς, τι έχουν να ζηλεύσουν από την Ορθοδοξίαν μας, όσοι την απώλεσαν και όσοι την ζητούν, όταν προσφέρωμεν κακοποιημένην υπό των παθών μας μίαν Ορθοδοξίαν προβάλλουσαν ως διδασκάλους και προστάτας αυτής ανθρώπους, μη έχοντας ουδέ αυτήν την αρετήν των ειδωλολάτρων; Πως άλλωστε θα έλεγεν ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, «κατήσχυναν ημάς παίδες Ελλήνων»;
Καταχωρίζομεν το θαυμάσιον αυτό κείμενον του αρθρογράφου, υποσημειουμένου υπό τα στοιχεία Δ.Γ.Σ., με την ελπίδα, ότι θα προβληματίση εκείνους δια τους οποίους εγράφη, και το οποίον θα προσυπέγραφεν ανέτως και όσιος ακόμη, αφού είναι γνωστόν, ότι «εν καρδίαις πραέων αναπαύσεται Κύριος».
Ποτέ δεν θα τον συγχωρήσω (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

Μνησικακία
Ο χριστιανός είναι ατοµιστής; (Αρχ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ιεροκήρυκας Ι. Μ. Πατρών)

Ο άνθρωπος είναι πρόσωπο και όχι άτομο. Αυτή είναι η θέση της Ορθοδόξου χριστιανικής ανθρωπολογίας για την υπόσταση «άνθρωπος».
Η αδικία τού δικαιωματισμού (Πρωτοπρ. Θωμάς Βαμβίνης)

Στήν Ἐκκλησία ὅλα τά θέματα τά βλέπουμε μέσα στό φῶς τῆς θεολογίας της, τά ἑρμηνεύουμε μαθητεύοντας στόν λόγο τῶν Ἀποστόλων καί τῶν ἁγίων Πατέρων. Δέν ὑπάρχει τμῆμα τῆς κτίσης στό ὁποῖο δέν εἶναι παρών ὁ Θεός. Δέν ὑπάρχει οὔτε ἀπειροελάχιστο μέρος τοῦ ἀτόμου τῆς ὕλης τό ὁποῖο νά εἶναι ἔξω ἀπό τήν δημιουργική, συντηρητική καί προνοητική ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ. Ὁπότε, δέν μποροῦμε νά δοῦμε τήν ζωή μας, τήν ζωή τῶν ἀνθρώπων, ἔξω ἀπό τόν δημιουργικό λόγο τοῦ Θεοῦ.
Εἶναι φανερό, σέ συνάφεια μέ τά παραπάνω, ὅτι δέν μποροῦμε νά δοῦμε ἔξω ἀπό τό φῶς τῆς θεολογίας οὔτε τόν πολιτικό γάμο τῶν ὁμοφυλοφίλων. Τό ὅτι εἶναι πολιτικός καί ὄχι ἐκκλησιαστικός γάμος δέν ἀφαιρεῖ τήν δυνατότητα καί τό δικαίωμα ἀπό τούς ποιμένες καί τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας νά τόν κρίνουν μέ κριτήρια θεολογικά, πέρα ἀπό τίς συνταγματικές καί νομικές περιπλοκές πού δημιουργεῖ. Βέβαια, μιά τέτοια κριτική, ἀπευθύνεται σέ ὦτα ἀκουόντων πιστῶν· δέν εἶναι γι’ αὐτούς πού ἔχουν ἐπιλέξει νά ζοῦν ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία, σέ κόσμο μονοδιάστατα ὑλικό, χωρίς θεολογική προοπτική.
Θά δοῦμε, λοιπόν, τήν θεολογική αἰτιολόγηση τῆς ὁμοφυλοφιλίας μέσα ἀπό τήν γνωστή ἀναφορά τοῦ ἀπ. Παύλου στήν πρός Ρωμαίους ἐπιστολή. Προηγουμένως, ὅμως, θά παραθέσουμε μιά περιγραφή τῆς καταστάσεως πού ἐπικρατεῖ σήμερα στόν κόσμο, παίρνοντάς την ἀπό δύο ἄρθρα· ἑνός ψυχιάτρου (τοῦ Μ. Μελετιάδη) καί ἑνός καθηγητή Γεωπολιτικῆς καί Σύγχρονων Στρατιωτικῶν Τεχνολογιῶν (τοῦ Κ. Γρίβα), πού ἀναρτήθηκαν στήν σελίδα slpress.gr.
Το λάθος που κάνουν πολλοί νομίζοντας ως αρετή την μικροψυχία (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)

Σχετικὰ μὲ αὐτό, βρίσκονται σὲ πλάνη πολλοί, ὅσοι νομίζουν γιὰ ἀρετὴ τὴν ὀλιγοψυχία καὶ τὴν ὑπερβολικὴ λύπη ποὺ τοὺς συνοδεύει ὕστερα ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, μὴ γνωρίζοντας ὅτι αὐτὴ προέρχεται ἀπὸ κρυφὴ ὑπερηφάνεια καὶ πρόληψι, ποὺ ἔχουν κάνει θεμέλια πάνω στὴν ἐλπίδα καὶ στὸ θάρρος ποὺ ἔχουν στὸ ἑαυτό τους καὶ στὶς δυνάμεις τους.
Γιατί υφίσταται ο θάνατος; (Αρχιμανδρίτης Ζαχαρίας Ζάχαρου, Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ Αγγλίας)

Ο Σαρκωμένος Λόγος με τον Θάνατο και την Ανάστασή Του καταδυνάστευσε την εξουσία του ίδιου του θανάτου, ελευθερώνοντας τους ζώντας αλλά και τους τεθνεώτας από τα δεσμά της ακοινωνησίας με τη Ζωή. Ο θάνατος στην πραγματικότητα υπηρετεί. Υπάρχει (δεν κυριαρχεί δηλ.) στην ζωή του ενάρετου Χριστιανού. Ο πιστός κοιμάται και αναπαύεται εν αναμονή της Δευτέρας και ενδόξου Παρουσίας, συμμετέχοντας στο χαρμόσυνο γεγονός της Ανάστασης, όπου θα βρίσκεται σε τέλεια κοινωνία με τον Τριαδικό Θεό. Γιατί όμως μετά το γεγονός της Ανάστασης ο άνθρωπος «γεύεται» τον θάνατο; Διότι το αναπόφευκτο συμβάν της φθαρτότητας αποτελεί προϋπόθεση για την τελείωση του χριστιανού, καθώς με αυτόν τον τρόπο ακολουθεί τα βήματα του Κυρίου μας και ολοκληρώνεται στο «καθ’ομοίωσιν». Με τον Αρχιμ. Ζαχαρία Ζάχαρου.
Μηνύματα από το Τριώδιο (Σοφία Μπεκρή, φιλόλογος-θεολόγος)

Εἰσαγωγικὴ περίοδος – οἱ τέσσερις πρῶτες Κυριακές
Τὸ Τριῴδιο ἀποτελεῖ γιὰ τὴν Ἐκκλησία τὴν πνευματικὴ ἄνοιξη. Ὅπως ἡ φύση εἰσέρχεται τὴν περίοδο αὐτὴν στὴν φάση τῆς ἀναγέννησης, ἔτσι καὶ ἡ Ἐκκλησία μᾶς εἰσάγει διὰ τοῦ Τριῳδίου στὴν πνευματική μας ἀναγέννηση. Καὶ ὅπως τὴν ἄνοιξη κορυφώνονταν οἱ ἑορτὲς γιὰ τὴν ἀνάσταση τῆς φύσεως καὶ τὴν λύτρωσή της ἀπὸ τὸν μαρασμὸ καὶ τὴν φθορά, ἔτσι καὶ τὴν περίοδο τοῦ Τριῳδίου κορυφώνεται ἡ πνευματικὴ προετοιμασία γιὰ τὸν ἑορτασμὸ τῆς ἑορτῆς τῶν ἑορτῶν, τῆς Ἀναστάσεως, τῆς λυτρώσεως δηλαδὴ τοῦ ὅλου ἀνθρώπου ἀπὸ τὴν φθορὰ τῆς ἁμαρτίας καὶ ἀπὸ τὸν θάνατο.
Η ομοφυλοφιλία (Γεώργιος Ι. Μαντζαρίδης, Ομότιμος καθηγητής Θεολογικής σχολής ΑΠΘ)

Ομοφυλοφιλία ή ομοερωτισμός είναι η ερωτική έλξη και σχέση ατόμων του αυτού φύλου.
Λόγος εις την Κυριακή του τελώνου και του Φαρισαίου (Άγιος Λουκάς αρχιεπίσκοπος Κριμαίας)

Να θυμάστε, σας παρακαλώ, πάντοτε τα λόγια του Χριστού: «οἱ τελῶναι καὶ αἱ πόρναι προάγουσιν ὑμᾶς εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ» (Μτ. 21, 31). Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός ήταν καλεσμένος στο σπίτι ενός Φαρισαίου Σίμωνα σε γεύμα. Το έμαθε μια πόρνη και αφού αγόρασε πολύτιμο μύρο πήγε τρομαγμένη στο σπίτι του Σίμωνα. Γονάτισε κοντά στα πόδια του Ιησού, τα έβρεχε με τα δάκρυά της, τα σκούπιζε με τα μαλλιά της και τα άλειφε με μύρο. Ο Φαρισαίος Σίμων το έβλεπε και μέσα του κατηγορούσε τον Ιησού αγανακτώντας για το ότι ο Κύριος δεν απομάκρυνε αυτήν την ακάθαρτη και αμαρτωλή γυναίκα. Μέσα του έλεγε: «οὗτος εἰ ἦν προφήτης, ἐγίνωσκεν […]
Ηλίας Μηνιάτης, ο διακεκριμένος διδάσκαλος του Γένους (310 χρόνια από την κοίμησή του) (Σεβ. Μητροπολίτης Μάνης Χρυσόστομος Γ’)

Ἐφέτος συμπληρώθηκαν 310 χρόνια ἀπό τήν κοίμηση τοῦ σπουδαίου Διδασκάλου τοῦ Γένους Ἠλία Μηνιάτη (1669-1714) τοῦ καί Ἀρχιεπισκόπου Κερνίτσης (ἤ Κερνίτζης) καί Καλαβρύτων.
Ὁ Μηνιάτης ὑπῆρξε γόνος καλλιεργημένης πνευματικά ἱερατικῆς οἰκογενείας ἀπό τό Ληξούριο τῆς Κεφαλλονιᾶς. Ὁ πατέρας του ὀνόματι Φραγκῖσκος ἦταν Πρωτοπαπᾶς καί ἡ μητέρα του λεγόταν Μορετζία Περιστιάνου.
Μπροστά στο «Τριώδιο» (Δημήτριος Παναγόπουλος )

Πολύς λόγος γίνεται κάθε χρόνο κατά τις ημέρες που ανοίγει το Τριώδιο, τόσο από τους λεγόμενους πιστούς, όσο και από τους άπιστους, τους αδιάφορους, και μάλιστα κυρίως από αυτούς.
Υπάρχει όμως μία παρανόηση αναφορικά με το τι ερμηνεία έχουν οι λέξεις «ανοίγει το Τριώδιο».
Διότι βλέπουμε οι άπιστοι, οι ψυχροί, οι αδιάφοροι ως προς τα θέματα της θρησκείας, αλλά και πολλοί από τους κατ’ όνομα χριστιανούς, να ερμηνεύουν τις λέξεις «ανοίγει το Τριώδιο» με το ότι ήρθε περίοδος γλεντιού, μασκαρέματος, ξεφαντώματος, κραιπάλης, διαφθοράς ψυχής και σώματος. Γι’ αυτό βλέπουμε τόσα και τόσα παράξενα να λαμβάνουν χώρα κατά τις ημέρες αυτές.
Η πραγματική όμως ερμηνεία του «ανοίγματος του Τριωδίου» δεν είναι τα ανωτέρω, αλλά τα κατωτέρω.
Ο καιρός της ζωής είναι καιρός για μετάνοια (Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς)

Πού έλαβε αρχή ο πραγματικός θάνατος που προξένησε και στην ψυχή και στο σώμα τόσο τον πρόσκαιρο, όσο και τον αιώνιο θάνατο; Όχι στον τόπο της ζωής; Γι’ αυτό και ευθύς αμέσως – αλοίμονο – ο άνθρωπος καταδικάστηκε σε εξορία από τον Παράδεισο του Θεού, γιατί έκανε τη ζωή του θανατηφόρο και ακατάλληλη για το θείο Παράδεισο.
Κουβεντιάζοντας για το νομοσχέδιο για τον “γάμο” των ομοφυλοφίλων, με τον γέροντα Βασίλειο Ιβηρίτη (Γοντικάκη) (Ιερά Μητρόπολη Καλαμαριάς)

«Κακόν επιδήμιον» († Μοναχός Θεόκλητος Διονυσιάτης)

ΚΑΝΕΙΣ, βέβαια, που έχει κάποια λογικήν δεν ημπορεί να σκεφθή, ότι ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης ήτο ηλαττωμένης ορθοδόξου συνειδήσεως. Εν τούτοις, στην ταρασσομένην από τον αρειανισμόν εποχήν του, έψεγε τους Ορθοδόξους, γιατί αντί να προσεύχονται, να ησυχάζουν και να ειρηνεύουν, απλοϊκοί οι πλείστοι απ’ αυτούς, ησχολούντο με δογματικά τριαδολογικά θέματα.
Κυριακή ΙΖ΄ Ματθαίου (Χαναναίας): Ερμηνεία της Αποστολικής περικοπής – Περί φτώχειας και πλούτου (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

[Β΄ Κορ. 6, 16 – 7, 1]
Υπομνηματισμός των εδαφίων Β΄ Κορ. 6, 14 – 7, 1
«Μὴ γίνεσθε ἐτεροζυγοῦντες ἀπίστοις· τίς γὰρ μετοχὴ δικαιοσύνῃ καὶ ἀνομίᾳ; Τίς δὲ κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος; Τίς δὲ συμφώνησις Χριστῷ πρὸς Βελίαλ; Ἢ τίς μερὶς πιστῷ μετὰ ἀπίστου; (: Μη συνάπτετε στενό σύνδεσμο προς τους απίστους, με τους οποίους δεν μπορείτε να αποτελέσετε ταιριαστό ζευγάρι, ώστε να μπαίνετε στον ίδιο ζυγό μαζί τους· διότι ποια συνάφεια και ανάμειξη μπορεί να υπάρχει μεταξύ της δικαιοσύνης και της παρανομίας; Και ποια επικοινωνία μεταξύ φωτός και σκότους; Και ποια συμφωνία μπορεί να γίνει μεταξύ του Χριστού και του Σατανά; Ή ποιο μερίδιο δύναται να έχει ένας πιστός με έναν άπιστο;)» [Β΄ Κορ. 16, 14-15].
Θεανθρώπινη κοινωνία (Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)

Η διήγηση της Γένεσης και η σύγχρονη επιστήμη για τη δημιουργία τού κόσμου (π. Δημήτριος Μπαθρέλλος, Εφημ. Ι. Ν. Αναλήψεως Ντράφι – Επισκ. Καθηγητής Παν. Emory)

Η Γένεση, τό πρῶτο βιβλίο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, περιγράφει, μεταξύ ἄλλων, τή δημιουργία τοῦ κόσμου. Ἀρχικά δημιουργήθηκαν ὁ οὐρανός καί ἡ γῆ, στή συνέχεια τό φῶς, ἔπειτα διαχωρίστηκαν τά νερά ἀπό τήν ξηρά, βλάστησαν τά φυτά, δημιουργήθηκαν ὁ ἥλιος, τό φεγγάρι, καί τά ἀστέρια, ἀργότερα τά ζῶα, καί τέλος ὁ ἄνθρωπος. Ὁ κόσμος δημιουργήθηκε σέ ἕξι μέρες. Ἡ ἕβδομη ἡμέρα καθιερώθηκε ὡς ἡμέρα ἀνάπαυσης καί λατρείας τοῦ Θεοῦ.
Διαβάστε περισσότερα »
Η λανθασμένη αντίληψη για την Εκκλησία (Σεβ. Μητροπολίτης Μάνης Χρυσόστομος Γ’)

Στούς καιρούς μας πλανᾶται μία λανθασμένη ἤ παρεξηγημένη ἀντίληψη γιά τήν ἔννοια, τόν σκοπό καί ἐν γένει τόν ρόλο τῆς Ἐκκλησίας. Συγχρόνως ἐμφανίζεται καί ἕνα φρόνημα ἀπαξίωσης καί περιθεωριοποίησης πού ἐνίοτε φθάνει μέχρι καί τοῦ χλευασμοῦ.
Ακτιβισμός και ακηδία: Οι δύο όψεις του ιδίου νομίσματος (Γεώργιος Ι. Μαντζαρίδης, Ομότιμος καθηγητής Θεολογικής σχολής ΑΠΘ)

Ο Ομότιμος Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ Γεώργιος Μαντζαρίδης μιλάει για τον ακτιβισμό ως διαρκή κίνηση χωρίς νόημα και αδιαφορία για τον εαυτό μας, και την ακηδία ως μοναχική αρρώστια, καταστάσεις οι οποίες δεν συνιστούν ολοκλήρωση του ανθρώπου.
Κυριακή ΙΣΤ´ Ματθαίου (Ταλάντων): Θα δώσουμε λόγο για ό,τι μας εμπιστεύτηκε ο Θεός (Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας Παντελεήμων)

Ένας άρχοντας αποφάσισε να αποδημήσει σε μια μακρινή χώρα· και πριν να αποδημήσει κάλεσε τους δούλους και τους παρέδωσε τα υπάρχοντά του. Και σε άλλον έδωσε πέντε τάλαντα και σε άλλον δύο και στον τρίτο ένα και ανεχώρησε.
Η παρουσία σου σήμερα (Lev Gillet, μοναχός της Ανατολικής Εκκλησίας)

Οἱ δύο πρῶτοι μαθητὲς ἐγκατέλειψαν τὸν Πρόδρομο καὶ σὲ ἀκολούθησαν ἐν σιωπῇ. Τότε τούς κάλεσες νὰ σὲ συνοδεύσουν: «Ἔρχεσθε καὶ ἴδετε». Ἤλθαν λοιπόν. Εἶδαν ποῦ ἔμενες. Καὶ τὸ Εὐαγγέλιο λέει, ὅτι ἔμειναν κοντὰ σου «τὴν ἡμέραν ἐκείνην» (Ιωαν. 1,39). Δὲν καταστάλαξαν ἀκόμη ὁριστικὰ στὴν Παρουσία σου, διότι, ὅπως διαβάζουμε στὴ συνέχεια, ἐπανήλθαν μετὰ τὴν πρώτη αὐτὴ συνάντηση, στὴ συνηθισμένη τους ἐργασία. Μόνον ἀργότερα ἄφησαν τὰ πάντα γιὰ νὰ σὲ ἀκολουθήσουν. Ἀλλὰ «τὴν ἡμέραν ἐκείνην» ἔκαναν ἕνα πρῶτο βήμα: ἐπέτυχαν τὴν ἀνακάλυψη τῆς Παρουσίας σου. Ἂν μπορεῖ νὰ λεχθεῖ ἔτσι, πραγματοποίησαν μιὰ πρώτη ἐξερεύνηση τῆς Παρουσίας σου. Ἔμαθαν τί εἶναι τὸ νὰ βρίσκεται κανεὶς μαζί σου. Κύριε, θὰ ἤθελα νὰ κάνω σήμερα, αὐτὴ τὴ στιγμή, μιὰ παρόμοια προσπάθεια.
Για την Βάπτιση υιοθετημένων τέκνων από τους «γάμους ομοφυλοφίλων» και οι δηλώσεις τού Αρχιεπισκόπου (Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος)

Σέ δημόσιες συζητήσεις ἔγινε λόγος κατά πόσον ἡ Ἐκκλησία θά βαπτίζη τά υἱοθετημένα τέκνα ἀπό τούς «γάμους τῶν ὁμοφυλοφίλων».
Μέγας Φώτιος: Μια μεγάλη πνευματική μορφή τής Εκκλησίας μας (Λάμπρος Κ. Σκόντζος, Θεολόγος)

Στις 6 Φεβρουαρίου εορτάζει η Εκκλησία μας τη μνήμη του Μεγάλου Φωτίου. Πρόκειται για μια σπουδαία εκκλησιαστική προσωπικότητα, ο οποίος έχει λάβει δικαίως τον σπάνιο τίτλο του μεγάλου. Επίσης δεν θεωρείται μεγάλος μόνο από την Εκκλησία, αλλά και από την ιστορία, διότι συγκαταλέγεται στους ξεχωριστούς πνευματικούς φάρους της ανθρωπότητας.
Η ομοφυλοφιλία υφίσταται ως γάμος; (Αρχ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ιεροκήρυκας Ι. Μ. Πατρών, Δρ Θεολογίας)

Στὴν σημερινὴ κυρίως ἐποχὴ ὁ ἄνθρωπος, καθὼς ὅλο καὶ περισσότερο ἀπομακρύνεται ἀπὸ τὸν Θεό, ἔχασε τὸ πρόσωπό του, τὴν προσωπικότητά του καὶ κατήντησε ἕνα ὂν ἀπρόσωπο, ἕνα νούμερο, ἕνα ρομπότ, μαζοποιήθηκε καὶ ἀπὸ τὴν προσωπικὴ ζωὴ πέρασε στὸν ἀτομισμό. Ἀπὸ τὴν πνευματικὴ ζωὴ μεταπήδησε στὴν σαρκικὴ καὶ ἡδονική. Ἀπὸ τὴν ἐλευθερία πέρασε στὴν δουλεία –«πᾶς ὁ ποιῶν τὴν ἁμαρτίαν δοῦλός ἐστιν τῆς ἁμαρτίας» (Ἰωάν. 8, 34)– ἢ στὴν αὐθαιρεσία, ἀπὸ τὴν ἀγάπη στὸ μῖσος, ἀπὸ τὸ λογικὸ στὸ παράλογο, ἀπὸ τὸ φυσιολογικὸ στὸ παρὰ φύση καὶ ἀπὸ τὴν κοινωνία στὴν τραγικὴ καὶ θανατηφόρο μοναξιά. Κι αὐτὸ γιατὶ τὸ πρόσωπο, ὡς φορέας τοῦ λογικοῦ, τοῦ βουλητικοῦ καὶ τῆς ἐλευθερίας, σχετίζεται μὲ τὸν Δημιουργό του Θεό, μὲ τὸν συνάνθρωπο καὶ τὴν κτίση. Οἱ σχέσεις αὐτὲς ὁρίζουν τὴν ἔννοια τοῦ προσώπου καὶ ἀναδεικνύουν τὸν ἄνθρωπο σὲ προσωπικότητα.
Κυριακή ΙΕ’ Ματθαίου: Οι εντολές της αγάπης (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

(Ματθ. κβ΄ 35-46)
Υπαπαντή, η γιορτή της ελευθερίας (Γεώργιος Ι. Μαντζαρίδης, Ομότιμος καθηγητής Θεολογικής σχολής ΑΠΘ)

Σε Ιδιόμελα του Εσπερινού και της Λιτής της Υπαπαντής το «Νυν απολύεις τον δούλόν σου δέσποτα εν ειρήνη…», που απηύθυνε προς τον Θεό ο δίκαιος Συμεών όταν δέχτηκε στην αγκάλη του τον Χριστό, αποδίδεται με το «Νυν ηλευθέρωμαι· είδον γαρ τον Σωτήρά μου» [1]. Ο θεοδόχος Συμεών βλέπει στο πρόσωπο του βρέφους που εναγκαλίζεται την ειρήνη και την ελευθερία του.
Το παρά φύσιν ενάντια στο κατά φύσιν (Απόστολος Νικολαΐδης, Ομ. Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών)

Με την αμαρτία ο άνθρωπος εκπίπτει από το υπέρ φύσιν στο «κατά φύσιν». Περνά από την αφθαρσία στη φθορά, από την απάθεια στην εμπάθεια, ενώ υπόκειται στους φυσικούς νόμους, αφού και η φύση ακολουθεί την ίδια πορεία με τον άνθρωπο, οι οποίοι ακριβώς καθιερώθηκαν από το Δημιουργό για να υπάρχει ευταξία στη φύση, στον άνθρωπο και την ανθρώπινη κοινωνία. Στους ίδιους νόμους εντάσσεται και όλο το πλέγμα μηχανισμών συνέχισης της ζωής, μετά την απειλή εξαφάνισης του ανθρωπίνου γένους, αλλά και του φυσικού κόσμου, η οποία εκπορευόταν από τον φυσικό θάνατο, γεγονός που αξιολογήθηκε μεν ως θεόσδοτη λύτρωση από την κυριαρχία της αμαρτίας και την καταστροφική πορεία της φθοράς, δεν έπαψε όμως να αντιμάχεται τη ζωή.
Μνήμη Τριών Ιεραρχών († Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης)

Τίμια λείψανα του αγίου φυλάγονται σε πολλές μονές. Το πιο πολύτιμο σώζεται στη Μ. Λαύρα και είναι ασφαλώς το τιλμαφέστερο δώρο του αυτοκράτορα Νικηφόρου Φωκά στον φίλο του όσιο Αθανάσιο, που του το ζήτησε ο ίδιος. Στο αυτοκρατορικό χρυσόβουλλο του 964 αναφέρεται: «Έφθασε και γαρ αιτήσας (την παναγία και πανσέβαστο θεία κάρα) του της οικουμένης μεγίστου φωστήρος και οικουμενικού διδασκάλου και ιεράρχου της μεγάλης Καισαρείας Καππαδοκίας αγίου Βασιλείου του μεγάλου … δωρείται τούτω». Ο όσιος κτίτορας της Λαύρας με τους κανόνες του θεωρείται θεμελιωτής του Βασιλειανού μοναχισμού στον Άθωνα.
Κυριακή ΙΕ’ Λουκά (Ζακχαίου): Ομιλία περί ωφελίμου και ανωφελούς μετανοίας (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Λουκ. ιθ’ 1-10)
Το τέλος του Ιερού Χρυσοστόμου (S. D. Amédée Thierry)

Μετά την εκλογή του τόπου εξορίας του ιερού Χρυσοστόμου, ο Αττικός, άνθρωπος επιδέξιος, πήρε προφυλάξεις για το ταξίδι του φυλακισμένου αρχιεπισκόπου. Φοβούνταν ότι το πέρασμά του θα ξεσήκωνε την οργή ή τον οίκτο στους λαούς από τους οποίους θα περνούσε. Συμφώνησαν ν’ αποφύγουν τις πόλεις ανάμεσα στην Αραβισσό και την Πιτυούντα, κυρίως εκείνες, όπου γνώριζαν ότι θα συναντούσαν επισκόπους λιγότερο ή περισσότερο ευνοϊκούς στην υπόθεσή του και διοικητές πονετικούς. Έπειτα αποφάσισαν να μην ξαναπέσουν στο λάθος που διέπραξαν κατά την πρώτη του εξορία, δίνοντάς του φρουρά από πραιτωριανούς. Ο Χρυσόστομος είχε σαγηνεύσει τους αξιωματικούς κι αυτοί έγιναν περισσότερο υπηρέτες παρά φρουροί του. Ο Αττικός και ο Σεβηριανός συνεννοήθηκαν γι’ αυτό το θέμα με τον στρατιωτικό αρχηγό ή τον πραίτωρα, που τους έδωσε ό,τι επιθυμούσαν, ό,τι σκληρότερο και αγριότερο για την περίσταση. Στους δύο αξιωματικούς της φρουράς υποσχέθηκαν μια αξιόλογη προαγωγή, αν εκτελούσαν καλά την αποστολή τους. Άφησαν μάλιστα να εννοηθεί ότι τους ήταν εντελώς αδιάφορο αν θα έφθανε ο φυλακισμένος μέχρι την Πιτυούντα. Ο θάνατός του από τις ταλαιπωρίες του ταξιδιού θα ισοδυναμούσε με πλήρη εκτέλεση της αποστολής τους. Εξάλλου αυτό θα εξέθετε λιγότερο τον αυτοκράτορα. Οι άνθρωποι αυτοί βάδισαν βιαστικά προς το φρούριο της Αραβισσού. Έφθασαν στα μέσα ή στο τέλος του Ιουνίου του 407 μ.Χ.
Κυριακή ΙΕ΄Λουκά: Η μετάνοια του Ζακχαίου (Κωνσταντίνος Αθ. Οικονόμου, δάσκαλος-συγγραφέας)

[Λουκ. Ιθ΄1-10]
Εκκλησία και η θέσπιση γάμου μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου (Σεβ. Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαος Χατζηνικολάου)

Ὁμιλία στὴν Ἔκτακτη Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, 23 Ἰανουαρίου 2024.
Πρώτος Όροφος (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Σ’ ένα ύψωμα πάνω από τα γαλάζια νερά της λίμνης Γενησαρέτ κάθεται ο Θείος Δημιουργός στο πράσινο χορτάρι και αρχίζει να αποκαλύπτει το σχέδιο ενός οικοδομήματος. Δεν έδειξε το σχέδιο σε χαρτί ούτε το έγραψε με πένα, αλλά το σφράγισε με δυνατούς λόγους στις ψυχές των μαθητών Του και στο λαό σαν διαμάντι πάνω στο βουλοκέρι. Οι πρώτοι λόγοι Του αποκαλύπτουν πώς ξεκινά η οικοδόμηση των πυραμίδων του παραδείσου, και πώς δομείτε ο πρώτος όροφος.
Το Μυστήριο του Γάμου ως εκκλησιαστικό γεγονός († Πρωτοπρ. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός)

1. Ἡ ζωὴ μέσα στὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τὴν Ἐκκλησία (Κολ. 1,24) εἶναι θεανθρώπινη. Τὸ ἀνθρώπινο στοιχεῖο, ἐκκλησιαζόμενο, πορεύεται πρὸς τὴν ἔνωση μὲ τὸ θεῖο, τὴν ἄκτιστη θεία χάρη γιὰ τὴν πραγμάτωση τοῦ μόνου σκοποῦ τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ τῆς γῆς, πού εἶναι ἡ θέωσή του. Γι’ αὐτὸ ὁ ἄνθρωπος ὁλόκληρος καταφάσκεται καὶ «προσλαμβάνεται» ἀπὸ τὸν Κύριο καὶ τὴν Κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας, τὸν Ἰησοῦν Χριστόν, ὡς ψυχὴ καὶ σῶμα. Ἡ θέωση ἀναφέρεται στόν ἄνθρωπο ὡς ὅλο, ὡς ψυχοσωματικὴ ἑνότητα καὶ ὁλότητα, κατὰ τὸν λόγο τῶν Ἁγίων Πατέρων μας: «Ὁ Χριστὸς ὅλον ὅλος ἀνέλαβέ με καὶ ὅλος ὅλω ἠνώθη, ἵνα ὅλω τή σωτηρίαν χαρίσηται. Τὸ γὰρ ἀπρόσληπτον ἀθεράπευτον».
Οι έμφυλες ταυτότητες και η ενοφυλία των Γνωστικών (Αρχιμ. Θεόφιλος Λεμοντζής, Δρ. Θεολογίας)

Εισαγωγή
Η χαρά ποιμαντικό πρόβλημα – Μακρύς ο δρόμος τής αγάπης (Πρωτοπρ. Θωμάς Βαμβίνης)

Ἡ χαρά ποιμαντικό πρόβλημα
Μηνύματα προς τον ουρανό και από τον ουρανό (Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος)

Ἡ ἐκτόξευση τοῦ δορυφόρου «Βόγιατζερ 1» τόν Σεπτέμβριο τοῦ 1977 ἦταν ἀπό τίς πιό ἐπιτυχημένες ἐκτοξεύσεις τῆς ΝΑΣΑ. Ἀπό τότε πέρασαν 46 χρόνια καί ἀκόμη αὐτός ταξιδεύει καί ἐξακολουθεῖ νά ἔχη ἐπικοινωνία μέ τήν γῆ. Ἤδη ξεπέρασε τά ὅρια τοῦ ἡλιακοῦ συστήματος καί τώρα ταξιδεύει στόν διαστρικό χῶρο. Βρίσκεται 24 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά ἀπό τήν γῆ. Ὑπολογίζεται ὅτι σέ 40.000 χρόνια μέ ταχύτητα 60.000 χιλιόμετρα τήν ὥρα, θά φθάση στό μισό τῆς ἀπόστασης τοῦ πλησιέστερου ἄστρου σέ μᾶς τοῦ Ἄλφα τοῦ Κενταύρου. Ὁ δορυφόρος αὐτός μεταφέρει χρυσό δίσκο CD μέ φωτογραφίες τῆς γῆς, καί τῶν μορφῶν τῆς ζωῆς, μουσική, ἐπιστημονικές πληροφορίες καί μηνύματα ἡγετῶν σέ 55 διαφορετικές γλῶσσες, μήπως συναντήση στήν διαδρομή του κάποιο «νοήμονα πολιτισμό στό Σύμπαν» (Βασίλειος Πετρουλέας, Φυσικός).
Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας: Ο μεγάλος δογματικός Θεολόγος της Εκκλησίας (Λάμπρος Σκόντζος, Θεολόγος)

Οι αλεξανδρινοί Πατέρες έβαλαν και εκείνοι τη δική τους σφραγίδα στην ανάπτυξη της Θεολογίας της Εκκλησίας μας. Με κέντρο ανάπτυξης των θεολογικών σπουδών την περίφημη Κατηχητική Σχολή, η Εκκλησία της Αλεξάνδρειας ανέδειξε μεγάλες μορφές. Μια από αυτές είναι και ο άγιος Κύριλλος αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας, ο κορυφαίος δογματικός θεολόγος και υπερασπιστής της Ορθοδοξίας. Αλλά και ένας από τους πλέον συκοφαντημένους Πατέρες και αγίους της Εκκλησίας μας.
Από τον βίο του αγίου Αντωνίου

Με τα λόγια αυτά του Αντωνίου χάθηκε ο δίσκος όπως ο καπνός που ανεβαίνει από τη φωτιά.
Να είμαστε έτοιμοι και μετανοημένοι (Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος)

Οι άνθρωποι τρέχουν με προθυμία στον δρόμο της καταστροφής. Σε καμιά εποχή δεν υπήρξε τόση κακία, όση στις ημέρες μας. Ας παρακαλούμε τον πανάγαθο Θεό να δώσει μετάνοια και επιστροφή και σε εμάς και σ’ όλα τα έθνη.
H Φαντασία (Ιερομόναχος π. Ευσέβιος Βίττης)

Τί εἶναι ἡ φαντασία;
Ο Ιερός Χρυσόστομος περί της ομοφυλοφιλίας (Συμβολή στην επικαιρότητα του θέματος) (Σεβ. Μητροπολίτης Μάνης Χρυσόστομος Γ’)

Ἀξίζει γιά τό θέμα τῆς ὁμοφυλοφιλίας ν’ ἀκούσουμε τί λέγουν καί ν’ ἀναγνώσουμε τί γράφουν οἱ σοφοί καί θεοφόροι ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας. Καί τοῦτο, γιατί οἱ Πατέρες, δέν ἀποτελοῦν μία νεκρά παρακαταθήκη, οὔτε εἶναι ἐκτὸς πραγματικότητος. Εἶναι κατ’ ἐξοχήν ἑρμηνεῖς τοῦ πνεύματος τῶν θείων Γραφῶν, ἀλλά καί σπουδαῖοι μελετητές τοῦ ἀνθρωπίνου ὄντος. Τῷ ὄντι, ὡς γνῶστες τῆς θύραθεν παιδείας καί τῆς χριστιανικῆς γραμματείας ἀσχολήθηκαν μέ τόν ἄνθρωπο, τήν ἀρετή καί τήν κακία καί κυριολεκτικά πόνεσαν γιά τά ἀνθρώπινα καί μόχθησαν γι’ αὐτά καί ἀγωνίστηκαν γιά τήν τελειότητα τοῦ ἀνθρώπινου βίου μέ ἀπώτερο σκοπό τήν αἰωνιότητα.
Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής μετά τα Φώτα: Ομιλία περί του ψευδεπιπλάστου νεοφανούς συστήματος της μεταξύ των ανθρώπων ισότητος (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

- Εἶναι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι μεταξύ τους ἴσοι;
- Ἔχουν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἴσες δυνατότητες;
- Εἶναι καλό σὲ μία κοινωνία νὰ ὑπάρχει ἀνισότητα;
- Τὶ θὰ συμβεῖ ὅταν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι γίνουν ἴσοι;
- Μπορεῖ ἡ ἰσότητα νὰ ὁδηγήσει στὴν ἀναρχία;
- Ἄν ἐπιτευχθεῖ ἡ ἰσότητα μετὰ ἀκολουθεί ἡ δημιουργία, ἐξ ἀνάγκης, τῆς ἀνισότητας!
- Παρατηρεῖται ἰσότητα στὴν φύση;
- Ἡ ἀνισότητα συνδέει.
- Μπορεῖ κάποιος πιστὸς καὶ εὐσεβὴς νὰ πιστεύει στὴν ἰσότητα;
Κυριακή μετά τα Φώτα: Ο ευαγγελισμός των εθνών

(Ματθ. δ´12-17)
Άγιος Γρηγόριος Νύσσης: Ο μεγάλος Καππαδόκης Πατέρας (Λάμπρος Σκόντζος, Θεολόγος)

Οι Καππαδόκες Πατέρες είναι οι θεμελιωτές της Θεολογίας της Εκκλησίας μας, διότι κατόρθωσαν να διατυπώσουν με ακρίβεια το ορθόδοξο δόγμα, το οποίο είναι συνώνυμο με τη σωτηρία μας. Ένας από αυτούς υπήρξε ο άγιος Γρηγόριος Επίσκοπος Νύσσης, μια πραγματικά μεγάλη εκκλησιαστική φυσιογνωμία του 4ου μ. Χ. αιώνος, ο οποίος έβαλε τη δική του σφραγίδα στη διατύπωση των σωστικών αληθειών της χριστιανικής μας πίστεως.
Η αντιμετώπισις των δοκιμασιών (Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης)

Ἡ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων πάνω στὴ γῆ ποτὲ δὲν ἔμοιαζε μὲ ἀκύμαντο λιμάνι. Πάντα ὑπῆρχαν ἀπειλητικὰ κύματα. Πάντα ἐμφανιζόταν ὁ κίνδυνος ναυαγίου. Ποτὲ δὲν ἔλειψαν οἱ δοκιμασίες καὶ οἱ συμφορές. Οἱ ἄνθρωποι ὅμως συχνὰ ξεχνοῦν ὅτι ὑπάρχουν καὶ πολλὲς εὐχάριστες μέρες, ὧρες καὶ στιγμές, ποὺ πρέπει νὰ ἀξιοποιοῦνται πνευματικὰ καὶ νὰ μειώνουν τὴν ἀγωνία τοῦ καθημερινοῦ κινδύνου, τὴν πίκρα τῶν δυσάρεστων καταστάσεων, τὸ φόβο τῶν ποικίλων ἀπειλῶν, πραγματικῶν ἀλλὰ καὶ φανταστικῶν (ἀνάλογα μὲ τὴν ψυχοσύνθεση τοῦ καθενός) καὶ γενικὰ τὴν κατάθλιψη τῶν ἀλλεπάλληλων δοκιμασιῶν, ποὺ σὲ μερικοὺς δὲν ἔχουν τελειωμό.
Για την εορτή των Θεοφανείων (Όσιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς)

Σήμερα ἡ φύση τῶν ὑδάτων καθαγιάζεται. Σήμερα ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ βαπτίζεται στά ὕδατα τοῦ Ἰορδάνη, χωρίς νά ἔχει ἀνάγκη ὁ Ἴδιος νά ἐξαγνιστεῖ, ἀλλά προκειμένου νά ἐξαγνιστεῖ τό ἁμαρτωλο ἀνθρώπινο γένος ἀπό τόν ρύπο.
Παραμονή Θεοφανείων († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.
Ασκητές μέσα στον κόσμο Γ’: Θεοπίστη Οικονομίδου

Ἡ Θεοπίστη γεννήθηκε στίς 17 Νοεμβρίου τοῦ 1917 σέ ἕνα πολύ μικρό χωριό τῆς ἐπαρχίας Πάφου, τίς πάνω Ἀκουρδάλιες. Σέ ἡλικία πέντε μόλις ἐτῶν ἔχασε τήν μητέρα της ἡ ὁποία πέθανε στήν γέννα της στό τρίτο της μωρό.
Η χριστιανική συζυγία (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

Ἕνας σοφός ἄνθρωπος, πού εἶπε πολλά μέ τή μορφή τῶν μακαρισμῶν, εἶπε καί τοῦτο: “Ἡ γυναίκα καί ὁ ἄντρας νά φέρονται καλά μεταξύ τους” (Σοφ. Σειρ. 25, 1). Ἀπό τήν ἀρχή ὁ Θεός φρόντισε γιά νά ζοῦν οἱ σύζυγοι μέ ὁμόνοια. Γι’ αὐτό μιλάει γιά τούς δύο σάν νά πρόκειται γιά ἕναν καί λέει: “Ἄνδρα καί γυναίκα τούς ἔκανε” (Γέν. 1, 27)· καί “δέν ὑπάρχει ἄνδρας καί γυναίκα” (Γαλ. 3, 28). Γιατί δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει τόσο στενή σχέση ἀνάμεσα σέ δύο ἄνδρες, ὅση ἀνάμεσα σ’ ἕναν ἄνδρα καί μιά γυναίκα.
Όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ (1759-1833): Σύντομες διδασκαλίες τού αγίου

Α. Περὶ Θεοῦ.
Ποια είναι η «επί γης ειρήνη» του Αγγελικού ύμνου τής Βηθλεέμ; († Αρχιμ. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)

Ελάχιστα χωρία της Αγίας Γραφής έχουσι τόσον οικτρώς παρερμηνευθεί όσον το χωρίον Λουκ. β΄ 14. Πρόκειται περί του Ύμνου όστις εψάλλετο υπό των Αγγέλων κατά την θεσπεσίαν εκείνην νύκτα της κατά σάρκα γεννήσεως του Ανάρχου Θεού Λόγου, του Κυρίου Ιησού. Η παρερμηνεία αυτή υπό πολλών ορθοδόξων δεν είναι βεβαίως ηθελημένη και σκόπιμος (μόνον οι αιρετικοί παρερμηνεύουσιν ηθελημένως), αλλ’ οφείλεται εις άγνοιαν του καθόλου νοήματος της Αγίας Γραφής. Ένεκεν αυτής της αγνοίας καθ’ έκαστον έτος εν τη ημέρα των Χριστουγέννων ακούομεν κηρύγματα ή αναγιγνώσκομεν δημοσιεύματα πολλών διδασκάλων του Ευαγγελίου της ημετέρας Εκκλησίας, κληρικών και λαϊκών, αποδυρόμενα διότι οι πόλεμοι δεν έλαβαν ακόμη τέλος και τα όπλα δεν κατηργήθησαν και η ειρήνη του Αγγελικού Ύμνου δεν επεκράτησεν εισέτι επί της γης.
Ο χάλκινος όφις και η Γέννηση του Χριστού (Άγιος Λουκάς αρχιεπίσκοπος Κριμαίας)

Πολλά, πάρα πολλὰ χρόνια περιπλανιόταν ὁ λαὸς τοῦ Ἰσραὴλ στὴν ἔρημο μετὰ τὴν ἔξοδό του ἀπὸ τὴν γῆ τῆς Αἰγύπτου μὲ ἐπὶ κεφαλῆς τὸν θεόπτη προφήτη Μωυσῆ. Κύριος ὁ Θεὸς ἔτρεφε τὸν λαό Του μὲ τὸ θεόσταλτο μάννα. Ἦταν δύσκολος ὁ δρόμος αὐτὸς μέσα στὴν ἔρημο. Μὲ πολὺ δυσκολία ἔβρισκαν νερὸ νὰ πιοῦν. Καὶ ἄρχισε ὁ λαὸς τοῦ Ἰσραὴλ νὰ γογγύζει στὸν Θεὸ καὶ τὸν Μωυσῆ, γιατί τοὺς ξεσήκωσε ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο. Καὶ ἄναψε ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐναντίον τοῦ λαοῦ τοῦ Ἰσραὴλ ἐξ αἰτίας τοῦ γογγυσμοῦ τους καὶ τοὺς τιμώρησε σκληρά.
Περιμένοντας τα Χριστούγεννα… († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Αυτές τις ημέρες ο ορθόδοξος χριστιανικός κόσμος καλείται να γιορτάσει ή μάλλον να ζήσει αληθινά το μεγάλο γεγονός της σωτηρίας και της λυτρώσεως των ανθρώπων και του κόσμου από τα δεινά των κακών και του διαβόλου. Καλείται να δεχθεί το μυστήριο της ενσάρκου οικονομίας και να γεμίσει Θεία Χάρη και Ευλογία.
Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως: Ο Κύριος Ιησούς είναι και σήμερα Σωτήρ; (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)

[Ματθ. 1, 21]
Διορθώνοντας τις ροπές με τη σωστή αγωγή (Επίσκ. Ειρηναίος, Αικατερίνμπουργκ και Ιρμπίτσκ)

«Με τα χρόνια θα έρθει και η γνώση», λένε μερικοί όχι και τόσο έξυπνοι γονείς. «Το παιδί θ’ αρχίσει να σκέφτεται, και θα καταλάβει μόνο του ποιο είναι το καλό και ποιο το κακό».
Στον χλευασμό να απαντάς με χαμόγελο (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Ὁ χλευασμὸς τους προέρχεται ἀπὸ τὴν μοχθηρὴ καρδιά· τὸ χαμόγελό σου ἂς εἶναι χωρὶς κακία. Ὁ χλευασμὸς ἁρμόζει στὴν ἄγνοια, ἐνῶ στὴ γνώση ἁρμόζει τὸ χαμόγελο. Μὲ τὸν χλευασμό τους αὐξάνουν τὴν τιμὴ τῆς προσευχῆς σου μπροστὰ στὸν αἰώνιο Δικαστή. Ἀφοῦ στὸν Θεὸ εἶναι πιὸ ἀγαπητὴ ἡ προσευχὴ τῆς θαρραλέας ψυχῆς, περικυκλωμένης ἀπὸ τὰ βέλη τῆς κακίας, τοῦ μίσους, τοῦ φθόνου καὶ τοῦ χλευασμοῦ. Ὅλα αὐτὰ τὰ βέλη ἔχουν ἀμβλυμμένη τὴν κορυφὴ καὶ αἰχμηρὴ τὴν βάση, ὥστε ἀποκρούονται ἀπὸ ἐσένα καὶ λαβώνουν τοὺς ἴδιους τοὺς τοξότες.
Πιστοί: Βλοσυροί ή χαρούμενοι; († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Aπόσπασμα ἀπὸ τὸ διάλογο τοῦ Μητροπολίτη Ἀντωνίου (Βloom) μὲ τὴ συγγραφέα Μαργκανίτα Λάσκι.
Κυριακή ΙΑ΄ Λουκά (Αγίων Προπατόρων): Περί κλήσεως Θεού (Αντίοχος ο Πανδέκτης)

Σήμερα, Κυριακή των Προπατόρων, διαβάζεται η παραβολή του Δείπνου, από το κατά Λουκά Ευαγγέλιο (Λουκ.,14,16-24). Ο Θεός απευθύνει το προσκλητήριό του σε όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους, δίχως διακρίσεις. Αλλά δεν αρκεί η κλήση του, καθώς πρέπει να γίνει δεκτή. Για την ανταπόκριση ευθύνεται ο καθένας προσωπικά. Ο καθένας είναι ελεύθερος να δεχτεί ή να απορρίψει την πρόσκληση του Θεού. Διαβάστε περισσότερα »
Διατηρητέα μνήμη τού Άθω (Πρωτοπρ. Θωμάς Βαμβίνης)

Κάποια ἀπό τά παλιά περιοδικά διατηροῦν καί σήμερα τήν ἀξία τους, ὄχι μόνο γιά τήν ἱστορία ἤ τήν λαογραφία, ἀλλά κυρίως γιά τήν πείρα τῆς ζωῆς πού εἶναι ἀποθησαυρισμένη στίς σελίδες τους κι ἄς εἶναι πρόσκαιρα καταχωνιασμένα μέσα σέ ἀποθήκη μέ ἀντικείμενα «διατηρητέας μνήμης».
Η υλιστική εκκοσμίκευση απορρίπτει την ύπαρξη της ψυχής (Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής ΑΠΘ)

Σε όλες τις εποχές υπήρχαν άνθρωποι, οι οποίοι, επηρεαζόμενοι από επιστημονικά κριτήρια ή από ιδεοληψίες ή ακόμη και από αδιαφορία, αποδέχονται τον άνθρωπο, αποκλειστικά, ως σώμα.
Κυριακή Ι’ Λουκά: Η συμπεριφορά μας στο Ναό τού Θεού (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)

[Λουκά 13, 10-17]
Η θυσία φέρνει την χαρά (Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης)

Στην εποχή μας σπανίζει η θυσία
Κυριακή ΙΔ’ Λουκά: Για τη θεραπεία των τυφλών της Ιεριχούς (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

[Λουκ. 18, 35-43]
Η νηστεία κατά τον Όσιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη (π. Ευάγγελος Πριγκιπάκης, Δρ Θεολογίας – Δρ. Φιλοσοφίας)

Η πρόνοια του Θεού ευδόκησε, ώστε η σημερινή μας λατρευτική σύναξη να συμπέσει με την έναρξη της νηστείας προ των Χριστουγέννων. Γι’ αυτό και η σύντομη αυτή ομιλία μας θα εστιάσει το ενδιαφέρον της κυρίως στη διδασκαλία του νεοφανούς οσίου και θεοφόρου πατρός Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου, του διορατικού και προορατικού, για το μέγα και σωτήριο πνευματικό άθλημα της αληθούς νηστείας.
Άγιος Ανδρέας: Ο Πρωτόκλητος μαθητής του Χριστού (Λάμπρος Κ. Σκόντζος, Θεολόγος)

Οι άγιοι Απόστολοι κατέχουν την πρωτοκαθεδρία στο αγιολόγιο της Εκκλησίας μας, διότι αυτοί υπήρξαν οι άμεσοι διάδοχοι του Κυρίου και οι συνεχιστές του επί γης σωτηριώδους έργου Του. Αυτοί συνέπηξαν την Εκκλησία και την επεξέτειναν ως τα πέρατα του κόσμου και γι’ αυτό ομολογούμε στο «Σύμβολο της Πίστεως» πίστη σε «Αποστολική Εκκλησία». Ένας από αυτούς υπήρξε ο άγιος απόστολος Ανδρέας ο Πρωτόκλητος.
Κυριακή ΙΓ’ Λουκά: Για τον πλούτο και την αιώνια ζωή (Άγιος Κύριλλος, αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας)

[Λουκ. 18, 18-27]
Λόγος Πανηγυρικός εις τα Εισόδια της Θεοτόκου (Ηλίας Μηνιάτης, Επίσκοπος Κερνίκης και Καλαβρύτων)

«Και είδον, και ιδού πλήρης δόξης ο Οίκος Κυρίου». (Ιεζεκ. Κεφ. μα’)
Κυριακή Θ΄ Λουκά: Μήπως έχω αφροσύνη; (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία που εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 22-11-1998
Να θυμάσαι και να φοβάσαι δύο λογισμούς (Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης)

Νὰ θυμᾶσαι καὶ νὰ φοβᾶσαι δύο λογισμούς. Ὁ ἕνας λέει: «Εἶσαι ἅγιος»· καὶ ὁ ἄλλος: «Δὲν θὰ σωθεῖς». Κι οἱ δύο αὐτοὶ λογισμοὶ προέρχονται ἀπὸ τὸν ἐχθρό, καὶ δὲν ἔχουν ἀλήθεια μέσα τους. Ἐσύ, ὅμως, νὰ σκέφτεσαι: «Ἐγὼ εἶμαι μεγάλος ἁμαρτωλός, ἀλλὰ ὁ Ἐλεήμων Κύριος ἀγαπᾶ πολύ τούς ἀνθρώπους καὶ θὰ συγχωρέσει καὶ σ΄ ἐμένα τὶς ἁμαρτίες μου».
Ο μισθός από την γηροκόμηση (Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης)

Πῶς κατήντησε ὁ κόσμος! Καὶ στὰ Φάρασα καὶ στὴν Ἤπειρο γηροκομοῦσαν ἀκόμη καὶ τὰ ζῶα. Καλὰ τὰ μουλάρια, ἀλλὰ καὶ αὐτὰ τὰ ζῶα ποὺ τὸ κρέας τους τρωγόταν δὲν τὰ ἔσφαζαν. Τὰ γέρικα βόδια λ.χ. μὲ τὰ ὁποῖα ὄργωναν, τὰ σέβονταν, τὰ περιποιοῦνταν, τὰ γηροκομοῦσαν, γιατὶ ἔλεγαν: «Φάγαμε ψωμὶ ἀπὸ αὐτά». Δηλαδὴ τὰ ζῶα ποὺ ἦταν ἐργατικὰ καὶ δούλευαν στὸ χωράφι εἶχαν καὶ καλὰ γεράματα. Καὶ τότε οἱ ἄνθρωποι δὲν εἶχαν τὰ μέσα ποὺ ἔχουν σήμερα. Ἔπρεπε μὲ τὸν χειρόμυλο νὰ ἀλέθουν τὸ ρόβι, νὰ τὸ κάνουν ψιλό, γιὰ νὰ μπορῆ τὸ καημένο τὸ γέρικο βόδι νὰ τὸ φάη. Ὁ σημερινὸς ὅμως κόσμος ξέφυγε· ἀνθρώπους δὲν γηροκομοῦν, ποῦ νὰ γηροκομήσουν τὰ ζῶα!
Κυριακή Η’ Λουκά: Ανάλυση της παραβολής του καλού Σαμαρείτη (Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος)

(Λουκ. 10:25-37)
Περί της θείας Ευχαριστίας (Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως)

Πώς πρέπει να προσερχόμαστε στη μετάληψη των θείων μυστηρίων
Ο αγγελικός πνευματικός κόσμος του Θεού (Λάμπρος Σκόντζος, Θεολόγος)

Η Θεία Δημιουργία διακρίνεται στην άυλη, την αόρατη και πνευματική και στην ορατή υλική. Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν οι άυλες αγγελικές δυνάμεις. Πρόκειται, σύμφωνα με την διδασκαλία της Εκκλησίας μας, για αναρίθμητες πνευματικές οντότητες τις οποίες δημιούργησε ο Θεός πριν την υλική δημιουργία (Ιώβ.38). Η φύση των αγγέλων, όπως αναφέρεται στην Αγία Γραφή, είναι λίγο ανώτερη από τη φύση των ανθρώπων, ως πνευματικά όντα στερούνται διάκρισης γένους (Ματθ. 22,30) και είναι κατά χάριν αθάνατοι. Άγγελος σημαίνει απεσταλμένος ή αγγελιοφόρος, διότι οι άγγελοι είναι επιφορτισμένοι να διαμηνύουν στους ανθρώπους τη βουλή και το θέλημα του Θεού.
Για την συντριβή τής καρδίας και άλλα πνευματικά θέματα – απαντήσεις (Αμφιλόχιος Ράντοβιτς, Μητροπολίτης Μαυροβουνίου και Παραθαλασσίας)

Τὶς ἀπαντήσεις αὐτὲς ἔδωσε ὁ Σεβασμιότατος σὲ ἐρωτήσεις ποὺ τοῦ ἀπηύθυναν ἀδελφοὶ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους, κατὰ τὴν ἐπίσκεψή του σ’ Αὐτὴν τὴν 23η Νοεμβρίου 1986. Ὁ Σεβασμιότατος εἶναι, ὡς γνωστόν, πνευματικὸν τέκνον τοῦ μακαριστοῦ καὶ ἁγίου ἀρχιμανδρίτου π. Ἰουστίνου Πόποβιτς. Ὁ Σεβασμιότατος εἶναι καὶ καθηγητὴς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Βελιγραδίου.
Θρησκευτικότητα και κοινωνικότητα (Γεώργιος Ι. Μαντζαρίδης, Ομότιμος καθηγητής Θεολογικής σχολής ΑΠΘ)

Ο άνθρωπος δεν είναι μια απλή βιολογική μονάδα, αλλά πρόσωπο αυτεξούσιο με απεριόριστο βάθος και πλάτος, δημιουργημένο «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν» Θεού (Γεν. 1:26). Και η κοινωνικότητα του ανθρώπου δεν αποτελεί ένα συμβατικό φαινόμενο, αλλά χαρακτηριστικό γνώρισμα της ίδιας της φύσεώς του. Ο άνθρωπος είναι ον κοινωνικό. Και η κοινωνικότητά του δεν κινείται μόνο σε οριζόντιο, αλλά και σε κατακόρυφο επίπεδο· δεν περιορίζεται μόνο στον χώρο της αμεσότητας, αλλά επεκτείνεται και σε υπερβατικές διαστάσεις.
Κυριακή Ε΄ Λουκά: Για τον έλεγχο της συνειδήσεως (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

Για ποιο λόγο ο Θεός έβαλε μέσα στη διάνοιά μας τη συνείδηση, δηλαδή έναν κριτή που αγρυπνά και προσέχει ακατάπαυστα; Διότι δεν υπάρχει, δεν υπάρχει κανένας δικαστής τόσο άγρυπνος μεταξύ των ανθρώπων, όπως είναι η συνείδησή μας. Καθόσον οι κοσμικοί δικαστές και από χρήματα διαφθείρονται, και από τις κολακείες εξαπατούνται, και πολλά άλλα υπάρχουν που δεν τους αφήνουν να εκφέρουν σωστή κρίση· το δικαστήριο όμως της συνειδήσεως δεν γνωρίζει να υποχωρεί σε τίποτε από αυτά· αλλά και αν δώσεις χρήματα, και αν κολακέψεις, και αν απειλήσεις, και αν οτιδήποτε άλλο κάνεις, θα βγάλει δίκαιη την απόφαση εναντίον των αμαρτωλών λογισμών· και αυτός που έκανε την αμαρτία καταδικάζει ο ίδιος τον εαυτό του, και ας μην τον κατηγορεί κανείς άλλος.
Ασκητές μέσα στον κόσμο Γ’: π. Αθανάσιος Μπελαντώνας

(Ὁ βίος του γράφτηκε ἀπό τήν κόρη του καί τόν ὁμότιμο καθηγητή Ἰατρικῆς τοῦ ΑΠΘ κ. Κωνσταντῖνον Καρακατσάνην)
Ερμηνεία Αποστολικής περικοπής της εορτής των Αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού – Περί αγάπης (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

[Α΄ Κορ. 12, 27- 31 και 13, 1-8]
Η συμπεριφορά μας στην καθημερινότητα (Στάρετς Σάββας, ὁ Παρηγορητής)

Τά καθημερινά ἔργα εἶναι πάρα πολλά καί διακρίνονται ἀνάλογα μέ τίς συνθῆκες μέσα στίς ὁποῖες ζοῦμε καί τίς θέσεις πού κατέχουμε.
Εορτή της Αγίας Σκέπης τής Υπεραγίας Θεοτόκου: Ερμηνεία τής Αποστολικής περικοπής (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

[Εβρ. 9, 1-7]
“Αρχιμανδρίτης Γερβάσιος Παρασκευόπουλος – Ο Άγιος Ποιμένας των Πατρών. Βίος και Διδασκαλία”, Αρχιμ. Κυρίλλου Κωστόπουλου, Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Πατρών και Δρ. Θ. (π. Ευάγγελος Πριγκιπάκης, Δρ Θεολογίας – Δρ. Φιλοσοφίας)

Τον Ιούνιο του 2024 θα συμπληρωθούν εξήντα συναπτά έτη από την μακάρια κοίμηση του οσίας μνήμης και αγίας βιωτής αοιδίμου Γέροντος Γερβασίου Παρασκευοπούλου, του Πνευματικού Φάρου των Πατρών[1], ενώ και κατά το παρόν έτος 2023 συμπλήρωσε επίσης εξήντα καρποφόρα έτη στην αγία ιερωσύνη, εργαζόμενος ακατάπαυστα, άοκνα και ανύστακτα από το έτος 1963 στον Αμπελώνα του Κυρίου το πνευματικό του τέκνο και συγγραφέας του υπό παρουσίαση έργου, πολυγραφότατος και πολυσέβαστος σε όλους μας Αρχιμ. π. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ιεροκήρυξ της Μητροπόλεώς μας και διδάκτορας του Κανονικού Δικαίου στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο, όπως νομίζουμε, το γεγονός, ότι τον Μάιο παρελθόντος έτους 2022 εμφανίστηκε στη δημοσιότητα η νέα εμπλουτισμένη έκδοση του εξαιρετικά σημαντικού του πονήματος για τον πρώτο πνευματικό του πατέρα, μυσταγωγό στην πίστη και οδηγό στην κατά Χριστόν ζωή, τον νέο φωτιστή των Πατρών[2] και όσιο πατέρα μας, αγιασμένο Γέροντα Γερβάσιο Παρασκευόπουλο[3], με τον βίο και το έργο του οποίου ξεκίνησε να ασχολείται ο π. Κύριλλος ήδη από την ιερατική του νεότητα πριν από τα μέσα της δεκαετίας του 1970.
Ερμηνεία της Αποστολικής περικοπής της ΚΑ’ Κυριακής (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

[Γαλ. 2, 16-20]
Από το Συναξάρι – Ο άγιος Δημήτριος ο Μυροβλήτης

26 Οκτωβρίου
Ασκητές μέσα στον κόσμο Β’: Νικόλαος Νεοκάζης

Γεννήθηκε το 1888 στο χωριό Νεοχωράκι Φλωρίνης. Ήταν πρωτότοκος και είχε άλλα δύο αδέλφια και μία αδελφή. Όταν ήταν 15 ετών περίπου, οι Τούρκοι έκαψαν το χωριό, σκότωσαν τον πατέρα του μαζί με άλλους δύο κι έτσι αναγκάστηκαν να φύγουν για το Αμμοχώρι όπου είχαν μία θεία. Στην τοποθεσία «Άσπρη Εκκλησία» το Νεοχωράκι ξαναχτίστηκε μεν, αλλά ο Νικόλαος δεν γύρισε πίσω.
Ζωή στην Εκκλησία (Άγιος Ιωάννης Κρονστάνδης)

Ζωὴ σὲ ἀδιάλειπτη ἕνωση μὲ τὴν Ἐκκλησία. Πόσο ἀπαραίτητο εἶναι ν’ ἀνήκει ὁ ἄνθρωπος στὴ Μία, Ἁγία, Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.
Ο Θεάνθρωπος ελευθερώνει τον άνθρωπο (Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)

Τεράστιος είναι ο κατάλογος των αναγκών, τις οποίες ο σύγχρονος άνθρωπος επινοεί με πάθος. Και για την ικανοποίηση των πολυάριθμων και χωρίς νόημα αναγκών τους οι άνθρωποι μετέβαλαν αυτόν τον χρυσό αστέρα του Θεού σε σφαγείο. Ο φιλάνθρωπος όμως Κύριος αποκάλυψε προ πολλού το ένα «ου έστι χρεία» (Λουκ. 10:42) σε κάθε άνθρωπο και σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Ποιο είναι αυτό; Ο Θεάνθρωπος Κύριος και καθετί που φέρει μαζί Του: η θεία Αλήθεια, η θεία Δικαιοσύνη, η θεία Αγάπη, η θεία Αγαθοσύνη, το θείο Φως, η θεία Αγιότητα, η θεία Αθανασία, η θεία Αιωνιότητα και όλες οι άλλες θείες τελειότητες. Ιδού, αυτό είναι «ου εστί χρεία» στον άνθρωπο και στην ανθρωπότητα, ενώ όλες οι άλλες ανάγκες του ανθρώπου σε σύγκριση προς αυτήν είναι τόσο δευτερεύουσες, ώστε να είναι σχεδόν άχρηστες.
Ο ναρκισσιστής ηγέτης (Αρχ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ιεροκήρυκας Ι. Μ. Πατρών)

Η ουσία της πνευματικής διδασκαλίας της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας είναι η «Θεία Κένωσις». Ο Λόγος «εαυτόν εκένωσε»[1], για την λύτρωση και την σωτηρία του πεπτωκότος ανθρώπου.
Αποστολικό ανάγνωσμα K’ Κυριακής: Είσαι βέβαιος ότι πιστεύεις και ζεις Ευαγγελικώς ορθά; (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)

[Γαλ.1, 11-19]
Ασκητές μέσα στον κόσμο Β’: Ευθαλία Πατέρα

Η Ευθαλία Πατέρα γεννήθηκε στην Κόνιτσα το 1905. Γονείς της ήταν ο Χρήστος και η Βασιλική Πατέρα, άνθρωποι με θεοσέβεια. Μεγάλωσαν τα παιδιά τους σύμφωνα με το θέλημα του Θεού· τους ενέπνευσαν πίστη και ευλάβεια προς τον Θεό. Η Ευθαλία ήταν το τέταρτο από τα πέντε παιδιά τους και ξεχώριζε για την ιδιαίτερη πίστη, αγάπη και αφοσίωσή της προς τον Θεό. Από μικρή δεν της άρεσαν τα παιχνίδια, προτιμούσε την προσευχή και την μελέτη των πνευματικών βιβλίων. Ήθελε όλο να προσεύχεται και να μαθαίνη για τον Θεό. Ο Κώστας ο Τζιάλλας, πολύτεκνος και παραδοσιακός, νεωκόρος και ιεροψάλτης, της έφερνε άρθρα από θρησκευτικά περιοδικά που εκείνη τα διάβαζε με ιδιαίτερη χαρά και προσοχή, και γέμιζε η ψυχή της Χριστό.
Το αντίδοτο της απελπισίας! (Λάμπρος Κ. Σκόντζος, Θεολόγος – Καθηγητής)

(Θεολογική μονογραφία στην Πρόνοια του Θεού)
Πατερικές διδαχές περί πλεονεξίας

«Εἶπε δὲ πρὸς αὐτούς· ὁρᾶτε καὶ φυλάσσεσθε ἀπὸ πάσης πλεονεξίας· ὅτι οὐκ ἐν τῷ περισσεύειν τινὶ ἡ ζωὴ αὐτοῦ ἐστιν ἐκ τῶν ὑπαρχόντων αὐτοῦ» (Λουκ. ιβ΄, 15). (Δηλ.: Ἐκ τῆς ἀφορμῆς δὲ ταύτης εἶπεν ὁ Κύριος πρὸς αὐτούς, ποὺ τὸν ἤκουαν· προσέχετε καὶ προφυλάσσεσθε ἀπὸ κάθε εἶδος πλεονεξίας. Δὲν συντελεῖ αὕτη εἰς τίποτε διὰ νὰ ἔχετε ἄνετον καὶ χαρούμενην τὴν ζωήν σας. Διότι ἡ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου δὲν ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὰ περισσὰ πλούτη καὶ δὲν διατηρεῖται ἀπὸ τὰ ὑπάρχοντά του, οὔτε τὰ πολλὰ πλούτη του ἐξασφαλίζουν εἰς αὐτὸν μακροζωίαν καὶ εὐχάριστον ζωήν).
Κυριακή Δ’ Λουκά – Των Πατέρων της Ζ’ Οικουμενικής Συνόδου: Χρήση και αξία της παραβολής (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)

[Λουκά 8, 5-15]
Ασκητές μέσα στον κόσμο Β’: Πατήρ Δημήτριος Παπαδημητρίου

Ο παπα-Δημήτριος γεννήθηκε στην Αραδίπου της Κύπρου το έτος 1890 από τον Νικόλαο και την Άννα. Είχε και άλλες δύο αδελφές. Ο πατέρας του εκοιμήθη, και ο Δημήτρης ωρφάνεψε από πολύ μικρός. Η ευλαβής και εργατική μητέρα του τον έστειλε στο σχολείο να μάθη γράμματα. Σε ηλικία 10 ετών του συνέβη ένα περιστατικό το οποίο σημάδεψε και επηρέασε όλη την ζωή του. Έβοσκε αγελάδες και ξαφνικά μία απ’ αυτές αγρίεψε και άρχισε να τρέχη χωρίς κάποια αφορμή, ίσως και από δαιμονική ενέργεια. Ο μικρός Δημήτριος για να την συγκρατήση άρπαξε το σχοινί που ήταν δεμένη και προσπαθούσε να την κρατήση. Όμως αυτήν τον παρέσυρε και τον έρριξε μέσα σ’ ένα πηγάδι με νερό. Ο μικρός βλέποντας τον κίνδυνο να πνιγή ζητούσε βοήθεια. Αλλά ποιος να τον ακούση και να τον βγάλη από το πηγάδι; Τότε, ξαφνικά στο βάθος του πηγαδιού εμφανίζεται ο άγιος Νικόλαος, ο οποίος τον ευλόγησε. Ένιωσε τότε τα νερά του πηγαδιού να ανεβαίνουν ως την επιφάνεια της γης μέχρι που ξεχείλισαν, ανεβάζοντας συγχρόνως και τον μικρό Δημήτριο, ο οποίος πλέον βγήκε εύκολα από το πηγάδι. Πάτησε στη γη και είδε τα νερά πάλι να κατεβαίνουν. Τότε ο άγιος Νικόλαος τον ευλόγησε και πάλι και του είπε: «Πρόσεχε την ζωή σου γιατί θα γίνεις ιερέας», και αμέσως εξαφανίστηκε.
Η προσευχή μάς πλησιάζει στον Θεό; (Γέροντας Πετρώνιος Τανάσε)

Ἂν κάθε ἀρετή μᾶς βοηθάει νὰ δοῦμε τὸ Θεό, μία ἀπὸ αὐτές μᾶς βοηθάει κατὰ τρόπο ἐξαιρετικό, καὶ αὐτὴ εἶναι ἡ προσευχή. Ὅπως μεταξὺ δυὸ προσώπων, ὁ διάλογος δημιουργεῖ τὸ πιὸ μεγάλο πλησίασμα, ἔτσι καὶ ἡ προσευχή, ἡ συνομιλία τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸ Θεό, μᾶς τοποθετεῖ σὲ ἄμεσο καὶ μεγαλύτερο πλησίασμα τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτὸ ἡ Ἐκκλησία πλημμύρισε μὲ προσευχὲς ἕνα τόσο μεγάλο μέρος τῆς χριστιανικῆς ζωῆς, γι’ αὐτό μᾶς προτρέπει νὰ προσευχόμαστε ἀκατάπαυστα, ὥστε κάθε ἄνθρωπος νὰ γίνει ἕνας ἄνθρωπος προσευχῆς, δηλαδὴ ἕνας ἄνθρωπος ποὺ δὲν προσεύχεται μόνον ὅταν προσεύχεται, κατὰ τὴν ἔκφραση τοῦ ἁγίου Ἰωάννη τῆς Κλίμακος, ἀλλὰ ὁλόκληρη ἡ ζωὴ του εἶναι προσευχή.
Κυριακή Γ’ Λουκά: Οι επισκέψεις του Θεού (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)

[Λουκά 7, 11-16]
Ασκητές μέσα στον κόσμο Γ’: Παναγιώτης, Δήμητρα και Ιωσήφ

(Από Β. Π.)
Όταν σας έρχονται κακοί λογισμοί (Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ)

Όταν σας επισκέπτονται κακοί λογισμοί για οποιονδήποτε, παλέψτε με την κακή αυτή σκέψη για τον αδελφό μας ή την αδελφή μας!
Κυριακή Β’ Λουκά: Το θέλημα του Θεού

(Λουκ. στ´ 31-36)
Πάλη για «εξουσία» στην οικογένεια (Άγιος Σωφρόνιος Σαχάρωφ)

Ἂν ἡ γυναῖκα ἐργάζεται ἐξίσου μὲ τὸν ἄνδρα, τότε πάλι καταργεῖται ἡ δικαιοσύνη, ἐπειδὴ ἡ γυναῖκα στὴν οἰκογένεια, παράλληλα μὲ τὴν ἐργασία, βαστάζει καὶ ἄλλα βάρη, ἐπιπρόσθετα καθήκοντα, ἐπειδὴ ἀκριβῶς αὐτὴ εἶναι ἡ μητέρα τῶν παιδιῶν. Θὰ νόμιζε κάποιος ὅτι, ἐπειδὴ ἡ γυναῖκα βαρύνεται ἀπὸ μεγαλύτερες εὐθύνες καὶ ἀσκεῖ πολυπλοκότερο ρόλο, σὲ αὐτὴν πρέπει νὰ ἀνήκει τὸ προνόμιο νὰ «κατευθύνει» τὴν οἰκογένεια. Ἀσφαλῶς κάποιος πρέπει νὰ κατευθύνει τὴν οἰκογένεια, ὅπως καὶ κάθε ἄλλο ἀνθρώπινο καθίδρυμα. Ἔτσι, σὲ πολλὲς οἰκογένειες ἀνακύπτει ἡ πάλη γιὰ ἐξουσία, ποὺ πολὺ συχνὰ γίνεται καταστροφικὴ γιὰ τὴν οἰκογένεια. Συνεπῶς, ὅπου καὶ ἂν στρέψουμε τὴν προσοχή μας, παντοῦ βλέπουμε ὑπερβολικὰ πολύπλοκα προβλήματα, καὶ δὲν πλησιάσαμε ἀκόμη στὴν ἐπίλυσή τους.
Διδαχή στα λόγια: «Η κακή φήμη των Σοδόμων και των Γομόρρων διαδόθηκε πολύ, φτάνοντας ως εμένα, και οι αμαρτίες τους είναι πάρα πολύ μεγάλες. Θα κατέβω, λοιπόν, να διαπιστώσω, αν πράγματι διαπράττονται εκεί αυτά που φημολογούνται και που έφτασαν ως εμένα» (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

Πόσοι άνθρωποι παρασύρονται από κακές φήμες που κυκλοφορούνται για συνανθρώπους τους, πόσοι άνθρωποι παρασύρονται από τη συκοφαντία! Πολλοί εξαιρετικά καλοσυνάτοι, εξαιρετικά καλοπροαίρετοι και εξαιρετικά ευφυείς άνθρωποι διέπραξαν μεγάλα κακουργήματα, επειδή απατήθηκαν από κάποια κακή φήμη, πίστεψαν κάποια συκοφαντία, έγιναν ακούσια όργανα κάποιας κακοβουλίας. Από τι αυτό; Από το ότι άφησαν το θεμέλιο όλων των αρετών, την ορθή και δίκαιη κρίση2. Η εγκατάλειψη της κρίσεως οδηγεί σε ενέργειες άκριτες, ασυλλόγιστες. Η ιστορία της ανθρωπότητας μαρτυρεί αναμφισβήτητα ότι τα κακουργήματα ενάρετων ανθρώπων ήταν ενέργειες άκριτες ή αλλιώς ενέργειες που δεν τις πρόλαβε η κρίση.
Από το Συναξάρι – Η Σύλληψη του Τιμίου Προδρόμου

Όταν ο Κύριος και Θεός ημών, ο μονογενής Υιός και Λόγος του Πατρός επρόκειτο να κατέλθει από τους ουρανούς, για να συλληφθεί στην παρθενική κοιλία της παναμώμου Μητρός Του, θέλησε να προμηνύσει την δική Του άσπορο σύλληψη με ένα άλλο παρόμοιο θαύμα. Έξι μήνες πριν από τον Ευαγγελισμό της Κυρίας Θεοτόκου, ο Αρχάγγελος Γαβριήλ εμφανίσθηκε στον προφήτη και ιερέα Ζαχαρία [5 Σεπτ.], κατά την ώρα που εκείνος προσέφερε το θυμίαμα στο θυσιαστήριο των θυμιαμάτων, και του ευηγγελίσθηκε την σύλληψη του Τιμίου Προδρόμου:
Κυριακή Α’ Λουκά: Μια πνευματική γεύση

(Λουκ. ε΄ 1-11)
Ασκητές μέσα στον κόσμο Β’: Ελένη Πολυβίου

Η φιλόθεη και φιλάρετη Ελένη Πολυβίου, η «Ελού», όπως την αποκαλούσαν, είδε το φως της ζωής στις 25-4-1926 στην Λάρνακα Κύπρου. Είχε γονείς τον Κυριάκο και την Ελπινίκη, ανθρώπους φτωχούς αλλά τίμιους και πιστούς. Από τον γάμο της με τον Μιχαήλ Πολύβιο απέκτησαν έξι τέκνα: Γεώργιο, Άννα, Κυριάκο, Μιχαλάκη, Ανδρούλα και Ελπινίκη. Αξιώθηκε να ίδη την δευτερότοκη θυγατέρα της Άννα μοναχή, με το όνομα Ταξιαρχία, που μονάζει σε μοναστήρι της Ηπείρου.
“Ἀλλήλων τὰ βάρη βαστάζετε” († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Τὴν προτροπὴ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου “νὰ βαστάζουμε ὁ ἕνας τὰ βάρη τοῦ ἄλλου” πρέπει νὰ τὴν ἐννοοῦμε μέσα στὸ πλαίσιο ποὺ ἤθελε ὁ Χριστός, νὰ μὴν ἀπορρίπτουμε δηλαδὴ κανένα, νὰ μὴν ἀντιμετωπίζουμε κανένα σὰν νὰ εἶχε χάσει κάθε ἐλπίδα βελτίωσης, νὰ βοηθοῦμε πάντα τὸν διπλανό μας.
Χαρακτηριστικά της ταπεινοφροσύνης (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)

Στον ταπεινόφρονα δε βλέπεις ποτέ βιασύνη και σύγχυση ή ενέργειες επείγουσας ανάγκης, ούτε θερμούς και κούφιους λογισμούς. Απεναντίας, σε κάθε περίσταση είναι αναπαυμένος. Εάν κολλήσει ο ουρανός με τη γη, ο ταπεινόφρων δε θορυβείται. Κάθε ήσυχος και πράος άνθρωπος δεν είναι ταπεινόφρων, όμως κάθε ταπεινόφρων είναι πράος και ήσυχος. Άμα δεν είσαι ταπεινόφρων, δεν μπορείς να είσαι συνεσταλμένος στους τρόπους σου, όμως συνεσταλμένους μη ταπεινόφρονες πολλούς θα συναντήσεις. Αυτό εννοούσε ο Κύριος, ο πράος και ταπεινός, όταν είπε: «Μάθετε απ’ εμού ότι πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία και ευρήσετε ανάπαυσιν ταις ψυχαίς υμών» (Ματθ. 11:21).
Για την συνείδηση (Αββάς Δωρόθεος)

Ὅταν ὅ Θεὸς δὴµιούργησε τὸν ἀνθρωπο, «ἔβαλε µἔσα του ἕνα θεῖο σπὲρµα, σὰν ἐνα εἶδος λογισµοῦ πιὸ θὲρµού καὶ φωτεινοῦ, νὰ ἐχει τὴ θέσῃ τῆς σπίθας, γιὰ νὰ φωτίζει τὸ νοῦ καὶ νὰ τοῦ δείχνει νὰ ξεχωρίζει τὸ καλὸ ἀπὸ τὸ κακό». Αὐτὸ ὀνοµάζεται συνείδηση, καὶ εἶναι οἱ φυσικοί νόµοι (Ιωαv. Χρυσ. Ρ. G. 49, 131-133). Αυτὸ εἶναι τὰ πηγάδια πού ἄνοιγε ὁ Ἰακώβ, ὅπως ἀκριβὼς εἶπαν οἱ Πατέρες, καὶ τὰ παράχωναν οἱ Φιλισταῖοι (Γέν. 26, 15). Μ’ αὐτὸ τὸ νὸµο, δηλαδή µέ τὴ συνεὶδηση, συµµορφώθηκαν οἱ Πατριάρχες καὶ ὁλοι οἱ ἅγιοι πού ἐζησαν πρὶν ἀπὸ τὸ γραπτὸ νὸµο καὶ εὐαρέστησαν στὸ Θεό.
Κυριακή μετά την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού: Για την αυταπάρνηση που οδηγεί στη Σωτηρία (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

[Υπομνηματισμός στα εδάφια Ματθ. 16 ,24-27]
Ο Τίμιος Σταυρός (Άγιος Αθανάσιος ο Μέγας)

Φιλάνθρωπε καὶ ἀγαθὲ Δέσποτα· Σὺ μᾶς ἀπηλευθέρωσες ἀπό τήν αἰχμαλωσία, ἐνῶ ἤμασταν ὑποδουλωμένοι στὴν ἁμαρτία· Σύ Κύριε, μέ τό δικό σου θάνατο, μᾶς ἐλευθέρωσες. Διότι γνωρίζουμε, ὅτι ἐλευθερωθήκαμε πλέον ἀπὸ τὴν ἁμαρτία.
«Καταξίωσον, Κύριε, εν τη ημέρα ταύτη αναμαρτήτους φυλαχθήναι ημάς… » (Άγιος Σωφρόνιος Σαχάρωφ του Έσσεξ)

Ομιλία Αγίου Σωφρονίου (Σαχάρωφ) προς την αδελφότητα της Ιεράς Μονής τού Τιμίου Προδρόμου στο Έσσεξ της Αγγλίας την 13 Μαΐου 1991
Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

ΟΜΙΛΙΑ ΚΗ΄
Λόγος εις το Γενέσιον της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας (Άγιος Ανδρέας Αρχιεπίσκοπος Κρήτης)

Ἀλλὰ στὴν τόσο λαμπρὴ καὶ περιφανεστάτη ἐπιδημία τοῦ Θεοῦ πρὸς τοὺς ἀνθρώπους, πρέπει νὰ προϋπάρχει ὁπωσδήποτε κάποιο γεγονὸς χαρᾶς διὰ τοῦ ὁποίου νὰ εἰσέρχεται πρὸς ἐμᾶς τὸ μεγάλο δῶρο τῆς σωτηρίας μας. Τοῦτο δὲ εἶναι ἡ παροῦσα πανήγυρη, ἔχοντας προμήνυμα τὴν γέννηση τῆς Θεοτόκου, ἀποτέλεσμα δὲ τὸ γέννημα τῆς παχύνσεως τοῦ Λόγου σὲ σάρκα, κατὰ τὴν ὁποία τὸ καινούργιο ἄκουσμα ἀπὸ ὅλα τὰ θαύματα, ποὺ ἐξαγγέλθηκε στὰ σύμπαντα, παραμένει ἀκατάληπτο καὶ ἀκατανόητο, φανερωμένο ὅσο κρύβεται, καὶ κρυμμένο ὅσο φανερώνεται. Συνεπῶς ἀπὸ ἐδῶ ἡ θεοχαρίτωτη αὐτὴ ἡμέρα καὶ πρώτη τῶν ἑορτῶν, φέροντας γύρω ἀπὸ τὴν κεφαλὴ τὸ φῶς τῆς παρθενίας, καὶ σὰν νὰ συμμαζεύει καὶ νὰ πλέκει τὸν στέφανο ἀπὸ τὰ ὁλοκάθαρα ἄνθη τῶν πνευματικῶν λειβαδειῶν τῆς γραφῆς, προβάλλει κοινὴ τὴν εὐφροσύνη στὴν κτίση λέγοντας «Θαρσεῖτε», γενέθλιος εἶναι ἡ πανήγυρη καὶ τοῦ γένους ἡ ἀνάπλαση.
Οι άγιοι Θεοπάτορες Ιωακείμ και Άννα (Λάμπρος Κ. Σκόντζος, Θεολόγος – Καθηγητής)

Σημαντική τιμητική θέση στο αγιολόγιο της Εκκλησίας μας κατέχουν οι άγιοι Ιωακείμ και η Άννα, ο προπάτορας και η προμήτορα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Σε κάθε σχεδόν ιερή ακολουθία γίνεται ξεχωριστή αναφορά στα σεπτά τους πρόσωπα, επιζητώντας οι λειτουργοί τις πρεσβείες τους στον Θεό. Είναι οι γονείς της Θεομήτορος, οι οποίοι αξιώθηκαν να γεννήσουν τη Μητέρα του Θεού για να πραγματοποιηθεί το σχέδιο της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους.
Η παραδοξότητα της λογικής της χριστιανικής πίστεως (π. Γεώργιος Δορμπαράκης)

Είναι τόσο παράδοξη και περίεργη πολλές φορές η λογική της χριστιανικής πίστεως, ιδίως για τον σύγχρονο χριστιανό, που χρειάζεται συχνά πυκνά να εγκύπτει στα κείμενα των Πατέρων μας, ώστε να αποκτά την αίσθησή της και να εισέρχεται στην ατμόσφαιρά της. Από την άλλη βεβαίως, η αποδοχή και η σταδιακή προσοικείωση αυτής της λογικής οδηγεί στο «ξάφνιασμα» της γεύσης της άλλης βιοτής που έφερε ο Κύριος Ιησούς Χριστός – στο άνοιγμα των οφθαλμών και των πνευματικών αισθήσεων για να βλέπει ο πιστός και να αισθάνεται την αιώνια ζωή μέσα στο πλαίσιο της εδώ στενής και μίζερης θεωρούμενης ζωής, να θεάται τα μη βλεπόμενα και αιώνια που λέει και ο απόστολος Παύλος. Ας γίνουμε πιο συγκεκριμένοι:
Ασκητές μέσα στον κόσμο Β’: Χαρίκλεια Πουρσανίδου

Η Χαρίκλεια Πουρσανίδου γεννήθηκε στις 2-2-1912 στο χωριό Εϊράπ της πόλεως Τοκάτ του Νομού Σεβάστειας της Μικράς Ασίας.
Ασκητές μέσα στον κόσμο Β’: Πατήρ Λάζαρος Αμβροσιάδης (1872 – 3 Ιανουαρίου 1951)

Ο π. Λάζαρος γεννήθηκε το έτος 1872 στο χωριό Πασλάχ της Κερασούντος του Πόντου από ευλαβείς γονείς, τον Μιχαήλ και την Μαρία. Είχε πέντε αδέλφια, εκ των οποίων ενας έγινε ιερέας, ονόματι π. Γεώργιος. Ο Λάζαρος από μικρός αγαπούσε τον Θεό και την Εκκλησία και ποθούσε, όταν μεγαλώση, να γίνη ιερέας. Ουδέποτε έβαλε ξυράφι στο πρόσωπο του, και τα παιδιά, όταν έπαιζαν μαζί του, τον φώναζαν όχι με το όνομά του, αλλά «παπά».
Οι εχθροί μας στον αγώνα της σωτηρίας (Γέροντας Ευστράτιος Γκολοβάνσκι)

Στον αγώνα της σωτηρίας τρεις είναι οι εχθροί μας: η σάρκα, ο κόσμος και ο διάβολος. Αυτοί με κάθε τρόπο προσπαθούν να μας τραβήξουν μακριά από τον Θεό, να μας βγάλουν από τον δρόμο Του, να μας ρίξουν στην αμαρτία και να μας στερήσουν τη σωτηρία. Γι’ αυτό πρέπει ακατάπαυστα και σθεναρά να αγωνιζόμαστε εναντίον τους με όλα τα πνευματικά όπλα που μας έχουν δώσει ο Θεός και η Εκκλησία Του.
Κυριακή ΙΓ’ Ματθαίου: για την παραβολή της αμπέλου και των κακών διαχειριστών της (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

(Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, κεφ. 21, χωρία 33 έως 46)
Αρχή της Ινδίκτου: Ερμηνεία της Ευαγγελικής περικοπής (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

[Ματθ. 13, 53-58]
«Καὶ ἐγένετο ὅτε ἐτέλεσεν ὁ ᾿Ιησοῦς τὰς παραβολὰς ταύτας μετῆρεν ἐκεῖθεν (: και όταν ο Ιησούς τελείωσε τις παραβολές αυτές, αναχώρησε από εκεί)» [Ματθ.13, 53]. Γιατί είπε ο Κύριος τις παραβολές αυτές; Επειδή επρόκειτο και άλλες να πει. Και για ποιο λόγο μεταβαίνει από εκεί; Επειδή ήθελε να σπείρει παντού τον λόγο. Διαβάστε περισσότερα »
Σαρκολατρεία († Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης)

Μία από τις πλέον προσκυνούμενες θεότητες σήμερα είναι η σάρκα. Έτσι μάλλον αρκετοί θα θελήσουν να αντιδράσουν στα γραφόμενά μου. Δεν θα δυσκολευτούν να με χαρακτηρίσουν αμέσως σκληρό, αυστηρό, οπισθοδρομικό, αντιδραστικό, ρατσιστή, ακόμη και ομοιοπαθή τους. Γνωρίζω όλα αυτά και παρ’ όλα αυτά θα συνεχίσω να γράφω, καταθέτοντας τη σκέψη σε ένα πάντοτε επίκαιρο θέμα άφοβα, με πόνο και αγάπη.
…να μετριάσεις την εμπιστοσύνη στη διαίσθησή σου… (Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ)

Επιστολή 32
Ποια είναι η πτώσις του Αδάμ και η αιτία της ελεύσεως του Κυρίου και σχετικά με τους ασκητές (Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης)

Αυτή ήταν εκείνη η πολυθρύλητη πτώσι του προπάτορά μας, του παλαιού Αδάμ˙ διότι αφού εγκατέλειψε την τροφή και ηδονή των νοητών, έπεσε, αλλοίμονο, στη σωματική ηδονή των αισθητών, σύμφωνα με τη γνώμη όλων σχεδόν των θείων Πατέρων, από τον οποίο και εμείς κληρονομήσαμε διαδοχικά εκείνη την προγονική ορμή προς τα αισθητά.
Ανάγκη ησυχίας (Σεβ. Μητροπολίτης Μάνης Χρυσόστομος Γ’)

Ὁ ἄνθρωπος πάντοτε ἔχει ἀνάγκη ἀπό ἡσυχία. Πολύ περισσότερον στήν σημερινή τεχνοκρατούμενη ἐποχή. Εἶναι γεγονός ὅτι ζοῦμε σ’ ἕνα ἀνήσυχο καί θορυβῶδες περιβάλλον. Κατά συνέπειαν, ὁ καθημερινός βίος τῶν ἀνθρώπων ταλανίζεται ἀπό πολλά ψυχο-κοινωνικά προβλήματα. Αὐτά ἐπιτείνονται ἀπό τήν ἀργολογία, τόν κορεσμό τῆς ὕλης, τήν διασκέδαση καί πρωτίστως ἀπό τήν ἄκριτη πολυπολιτισμικότητα. Ἔτσι ἐμφανίζονται στό εἶναι τῆς ὕπαρξης πολλά ψυχολογικά προβλήματα, ψυχικές νόσοι καί ποικίλες διαταραχές μέ κυρίαρχα ζητήματα, τήν κατάθλιψη, τίς παραβατικές συμπεριφορές, τίς σκανδαλώδεις στάσεις ζωῆς, τελικά αὐτή τήν ἀπώλεια τῆς ψυχικῆς ὑγείας. Σ’ αὐτήν τήν ἀπώλεια προστίθεται ὁ μεγάλος δυνάστης, ὅπως ἔχει ὀνομαστεῖ, ἡ μοναξιά. Ὅ,τι χειρότερο ὁ ἄνθρωπος νά αἰσθάνεται καί νά βιώνει μοναξιά στή ζωή του. Εἶναι ἡ κατάσταση αὐτή ὀδυνηρή, μία θλίψη νά ζεῖ καί νά αἰσθάνεται κατάμονος, ἐνῶ γύρω του ὑπάρχουν τόσοι συνάνθρωποί του καί τό ἀκόμα χειρότερο νά ἔχει τήν αἴσθηση τῆς ἐγκατάλειψης ἀπό συγγενεῖς, φίλους, συνεργάτες καί εὐεργετηθέντες. Αὐτή ἡ μοναξιά ἀποτελεῖ, τῷ ὄντι, μία τραγική πραγματικότητα. Εἶναι ἕνα στοιχεῖο διαβρωτικό τῆς ὅλης ὕπαρξης. Γι’ αὐτό καί φέρει πνευματική ἀτονία καί ραθυμία. Ἀλλ’ ἡ στενάχωρη αὐτή μοναξιά δέν ἔχει καμμία σχέση μέ τήν ἡσυχία. Μόνος εἶναι μόνον ἐκεῖνος πού ζεῖ χωρίς Θεό, χωρίς τήν αἴσθηση τῆς ἀγαθῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἀείμνηστος μεγάλος θεολόγος καθηγητής Παν. Τρεμπέλας ἔλεγε: «Ἔχεις τόν Θεό; Ἔχεις τό πᾶν. Δέν ἔχεις τό Θεό; Καί τόν κόσμο ὅλο ἐάν κατέχεις, δέν ἔχεις τίποτε». Δέν εἴμαστε, λοιπόν, μόνοι. Ὁ Θεός εἶναι μαζί μας. «Ὁ Κύριος ἐγγύς». Μήν ξαναπεῖς «εἶμαι μόνος μου». Ὄχι. Τήν ζωή σου τήν ἁγιάζει ἡ διαρκής παρουσία τοῦ Θεοῦ. Αὐτό εἶναι ἡ μεγίστη κοινωνικότητα. Καί ἀκόμη, σκέψου ὅτι ὁ προσωπικός σου φύλακας, ὁ ἄγγελος οὐδέποτε σ’ ἐγκαταλείπει.
Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος: Ο μείζων εν γεννητοίς γυναικών (Λάμπρος Κ. Σκόντζος, Θεολόγος)

Ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος ανήκει στη χωρία των μεγάλων προφητών και ομολογητών της πίστεώς μας. Ο Ίδιος ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός τον χαρακτήρισε ως το μέγιστο άνθρωπο που φάνηκε στον κόσμο: «αμήν λέγω υμίν, ουκ εγήγερται εν γεννητοίς γυναικών μείζων Ιωάννου του βαπτιστού» (Ματθ. 11, 11). Η αγία μας Εκκλησία τον έθεσε σε τιμή μετά τη Θεοτόκο, μάλιστα στην εικονογραφία παριστάνεται μαζί με την Παναγία μας να ικετεύει για τη σωτηρία του κόσμου. Είναι η γνωστή εικονογράφηση της «δεήσεως». Ο μεγάλος αυτός άνδρας πάνω απ’ όλα είναι ο πρόδρομος της εμφανίσεως του Χριστού στον κόσμο, αυτός που άνοιξε το δρόμο να περάσει ο Λυτρωτής μας. Είναι ο μεγάλος αγγελιοφόρος της πιο χαρμόσυνης και ελπιδοφόρας αγγελίας όλων των εποχών: της εν Χριστώ απολυτρώσεως του ανθρωπίνου γένους. Είναι ο κομιστής και ο διαπρύσιος κήρυκας της μετάνοιας και ο άτεγκτος ελεγκτής της ανομίας και της αμαρτίας.
Η παγκοσμιοποίηση των παθών! (Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος)

Ὥς τώρα, καλοί μου φίλοι, ἐκεῖνο ποὺ κυρίως ζούσαμε ἦταν ἡ παγκοσμιοποίηση τῶν κακῶν. Σήμερα ζοῦμε τὴν ἑπόμενη φάση, ποὺ εἶναι ἡ παγκοσμιοποίηση τῶν παθῶν. Ὅλων τῶν ἀνθρωπίνων παθῶν. Ποὺ μὲ τρόπο ἀδιάντροπο κυκλοφοροῦν πλέον παντοῦ καὶ θέλουν νὰ μᾶς ἐπιβληθοῦν. Ὁπωσδήποτε καὶ σὲ ὅλους! Τόσο πολὺ ποὺ νὰ νομίζουμε ὅτι, ὄχι μόνο δὲν εἶναι τίποτα αὐτά, ἀλλὰ καὶ ὅτι αὐτὸς τάχα εἶναι ὁ «σωστὸς» τρόπος ζωῆς! Ἀλλ’ ἂς πάρουμε τὰ πράγματα μὲ τὴ σειρά τους …
Κυριακή ΙΒ’ Ματθαίου: Ερμηνεία της Αποστολικής περικοπής (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

[Α΄ Κορ. 15, 1-11]
Ασκητές μέσα στον κόσμο Γ’: π. Βασίλειος Ζαλακώστας

(Ὁ βίος του γράφτηκε ἀπό τόν ὑιόν του Γεώργιο Β. Ζαλακώστα)
Απόδοσις εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου: Το Θεομητορικό Θαύμα και τα Θαύματα της Θεοτόκου (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία που εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 23-8-1992
Η φυλακή της οράσεως: Τι είναι η όρασις και οι οφθαλμοί; (Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης)

Για να προχωρήση ο λόγος με ειρμό και τάξι, ας σου υπενθυμίσω, αγαπητέ μου, τι είδους είναι και ποια τα ηδονικά αντικείμενα της κάθε αισθήσεως και πώς πρέπει να προφυλάσσης το νου σου απ’ αυτά. Και να, το πρώτο αισθητήριο, το οποίο συναντούμε, είναι εκείνο της οράσεως, της βασιλικώτερης από τις αισθήσεις, σύμφωνα με τους φυσικούς αυτής που εξαρτάται από το ψυχικό πνεύμα και που είναι συγγενής του νου, κατά τους θεολόγους [1]˙
Κυριακή ΙΑ’ Ματθαίου: Τι έχει να πει ο Απόστολος Παύλος στους Έλληνες (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)

[Α΄ Κορ. 9, 2-12]
Ασκητές μέσα στον κόσμο Β’: Γερόντισσα Μητροδώρα η έγκλειστη

Αφού εκοιμήθησαν οι γονείς της και αποκαταστάθησαν τ’ αδέλφια της, η Μητροδώρα έμεινε μόνη της σ’ ένα μεγάλο πετρόκτιστο σπίτι. Η αυλή περιβαλλόταν από μανδρότοιχο που είχε ύψος τρία μέτρα περίπου. Κανείς δεν μπορούσε να μπή, αλλά ούτε και να δη το σπίτι. Είχε μία μεγάλη μεταλλική πόρτα από χοντρή λαμαρίνα (ξωπόρτι). Μόνο στην γνωστή της γιαγιά Ανδρονίκη άνοιγε, όταν χτυπούσε πολύ δυνατά και συνθηματικά την πόρτα.
Η ψυχή εξέρχεται του σώματος αοράτως – υπάρχει, αφού δεν μπορεί να γίνει ορατή; (Άγιος Γρηγόριος ο Διάλογος)

ΠΕΤΡΟΣ. Όταν πέθανε κάποιος αδελφός, συνέβη να είμαι εκεί παρών. Αυτός ξαφνικά, εκεί που μιλούσε, άφησε την τελευταία του πνοή, και αυτόν που προηγουμένως τον έβλεπα να μιλάει μαζί μου, ξαφνικά τον είδα νεκρό. Αλλά αν βγήκε ή δεν βγήκε η ψυχή του δεν είδα, και μου φαίνεται σκληρή η απαίτηση να πιστεύουμε πως υπάρχει κάτι, που κανείς δεν έχει τη δυνατότητα να δει.
Οι δύο γυναίκες τής ανθρώπινης Ιστορίας (Αρχ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ιεροκήρυκας Ι. Μ. Πατρών)

Ἡ Ἐκκλησία ἀναγνωρίζει καὶ δέχεται στὸ πρόσωπο τῆς Θεοτόκου Μαρίας ἐκεῖνο τὸ κτίσμα, τὸ ὁποῖο –μόνο αὐτὸ μέσα σὲ ὅλη τὴν δημιουργία τοῦ Θεοῦ, τὴν ὑλικὴ καὶ τὴν πνευματική– ἔφθασε στὴν ὁλοκλήρωση τοῦ σκοποῦ, γιὰ τὸν ὁποῖο ἐδημιουργήθη ἡ κτίση, δηλαδὴ στὴν ἕνωση μὲ τὸν Θεό.
Η κοίμηση της Θεοτόκου (Γεώργιος Ι. Μαντζαρίδης, Ομότιμος Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.)

«Ἡ πηγὴ τῆς ζωῆς ἐν μνημείω τίθεται
καὶ κλίμαξ πρὸς οὐρανὸν ὁ τάφος γίνεται».
(Προσόμοιον Μ.Ἑσπερινοῦ Κοιμήσεως Θεοτόκου)
Σήμερα, ὅπως καὶ σὲ κάθε γιορτὴ ἁγίου τῆς Ἐκκλησίας μας, κάνουμε κάτι πού φαίνεται παράδοξο· γιορτάζουμε τὸν θάνατο. Καὶ τὸ κάνουμε αὐτό, ὄχι γιατί χαιρόμαστε γιὰ τὸν θάνατο, ἀλλὰ γιατί χαιρόμαστε γιὰ τὴν δύναμη πού μᾶς παρέχει ἡ Ἐκκλησία νὰ ὑπερνικήσουμε τὸν θάνατο.
Γιορτάζουμε τὸν θάνατο ὡς πρόσκαιρη κοίμηση. Τὸν γιορτάζουμε ὄχι ὡς κάθοδο στὸν ἅδη, ἀλλὰ ὡς ἄνοδο στὸν οὐρανό. Καὶ ὅλοι μας ἔχουμε τὴν δωρεὰ τοῦ Θεοῦ νὰ ζήσουμε ὡς κοίμηση τὸν θάνατο· δωρεὰ πού πρώτη δέχθηκε ἡ Παναγία μὲ τὴν πρόθυμη αὐτοπροσφορά της στὴν πρόσκληση τοῦ Θεοῦ κατὰ τὸν Εὐαγγελισμό, νὰ δεχθεῖ νὰ γεννηθεῖ ἀπὸ αὐτὴν ὁ Χριστός: «Ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατὰ τὸ ρῆμα σου» (Λουκ. 1, 38). Καὶ μὲ τὴν ἀπόλυτη αὐτὴ ὑπακοή της ἡ Παναγία ἔκανε προσιτὴ σὲ ὅλους μας τὴν δωρεὰ τῆς νίκης ἐναντίον τοῦ θανάτου. Ἀλλὰ ὁ Χριστός, πού γεννήθηκε «ἐφάπαξ κατὰ σάρκα» ἀπὸ τὴν Παναγία, γεννιέται ἔκτοτε διαρκῶς «κατὰ πνεῦμα» ἀπὸ ἀγάπη πρὸς τὸν καθένα πού εἶναι πρόθυμος νὰ τὸν δεχθεῖ· γίνεται βρέφος καὶ μορφοποιεῖται μέσα του μὲ τὶς ἀρετὲς (βλ. Μαξίμου Ὁμολογητοῦ, Κεφάλαια διάφορα 1,8, PG 90,1181AB).
Προσκυνηματικές περιηγήσεις (Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης)

Στὴν ἐποχή μας, ποὺ τὰ ταξίδια εἶναι εὔκολα, παρατηροῦμε πολλοὺς χριστιανοὺς νὰ ἐπιλέγουν τὶς προσκυνηματικὲς περιηγήσεις ἢ, ὅπως λέγεται, τὸ θρησκευτικὸ τουρισμό. Παίρνουν τὰ μοναστήρια καὶ τὰ προσκυνήματα μὲ τὴ σειρὰ καὶ μένουν εὐχαριστημένοι, γιατί προσκύνησαν ἱστορικὲς εἰκόνες καὶ ἱερὰ λείψανα ἁγίων, ἀλλὰ καὶ γιατί τοὺς μίλησαν οἱ ὑπεύθυνοι μοναχοί.
Κυριακή Ι’ Ματθαίου: Η απιστία και τα αίτιά της (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)

[Ματθ. 17, 14-23]
Ασκητές μέσα στον κόσμο Β’: Πρεσβυτέρα Βασιλική Γ. Νάνου

Γεννήθηκε την 1ην Ιανουαρίου 1911 στο χωριό Βίταλα Κύμης της επαρχίας Καρυστίας της Νήσου Ευβοίας.
Ήθος και ηθική (Δημήτρης Μαυρόπουλος)

Τρεῖς γέροντες παρέβαλον τῷ Ἁββᾷ Σισώῃ, ἀκούσαντες τὰ περὶ αὐτοῦ. Καὶ λέγει αὐτῷ ὁ πρῶτος· πάτερ, πῶς δύναμαι σωθῆναι ἀπὸ τοῦ πυρίνου ποταμοῦ; Ὁ δὲ οὐκ ἀπεκρίθη αὐτῷ. Λέγει αὐτῷ ὁ δεύτερος· πάτερ, πῶς δύναμαι σωθῆναι ἀπὸ τοῦ βρυγμοῦ τῶν ὀδόντων καὶ ἐκ τοῦ σκώληκος τοῦ ἀκοιμήτου; Λέγει αὐτῷ ὁ τρίτος· πάτερ, τί ποιήσω, ὅτι ἡ μνήμη τοῦ ἐξωτέρου σκότους φονεύει με;
Το μυστήριο του ανθρώπινου όντος (Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)

Δὲν ὑπάρχει τίποτε πιὸ φοβερὸ ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο σ’ ὅλους τους κόσμους. Ἡ περὶ ἀνθρώπου Φιλοσοφία εἶναι δυσβάστακτη, ἀκόμη καὶ γιὰ τὸ νοῦ των ἀγγέλων, προκαλεῖ λύπη καὶ στὶς καρδιὲς τῶν χερουβείμ. Εἶναι πικρὴ ἡ ἀπεραντοσύνη τοῦ ἀνθρώπου. Ποιός δὲν πικράθηκε, δὲν δηλητηριάσθηκε μόλις τὴ δοκίμασε καὶ ἀπέκτησε μὲ τίς αἰσθήσεις του τὴν πικρή της γνώση; Ἂς εἴμαστε εἰλικρινεῖς μέχρις ἐσχάτων: Ἐὰν ὁ θαυμαστὸς Θεὸς καὶ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς δὲν εἶχε ἀναστηθεῖ καὶ μὲ τὸ φῶς της Ἀναστάσεώς Του δὲν εἶχε φωτίσει καὶ νοηματίσει τὴν ἀπεραντοσύνη τοῦ ἀνθρώπου, ποιός δὲν θὰ θεωροῦσε τὸ Δημιουργὸ ἑνὸς τέτοιου ὄντος, ὅπως ὁ ἄνθρωπος, ἀκατανόητο καὶ ὄχι Θεάνθρωπο; Μόνο Αὐτὸς ὁ Γλυκύτατος Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς μὲ θεία ἀγάπη καὶ στοργὴ γλυκαίνει τὸ πικρὸ μυστήριο τοῦ ἀνθρώπινου ὄντος, γεμίζοντάς το μὲ τὸν ἑαυτὸ Του καὶ τὴ δικὴ Του ζωὴ καὶ ἀπεραντοσύνη. Ποῦ εἶναι τὸ κέντρο τοῦ ἀνθρώπινου ὄντος; Στὸν Ἀναστάντα καὶ Ἀναληφθέντα Κύριο Ἰησοῦ Χριστὸ «τὸν καθήμενον ἐν δεξιὰ τοῦ Θεοῦ» (Κόλ. 3,1). Μὲ τὸν Ἀναστάντα Θεάνθρωπο ἡ αἰωνιότητα γίνεται ἡ καινὴ κατηγορία τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς. Ποιά σκέψη ἀνθρώπινη εἶναι τώρα ἀθάνατη, ποιά ἐπιθυμία, ποιά αἴσθηση; Μόνο ἡ ἐν Χριστῷ σκέψη, ἡ ἐν Χριστῷ ἐπιθυμία καὶ αἴσθηση. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι χριστιανός, μόνο ἐὰν διὰ τοῦ Χριστοῦ σκέπτεται, φρονεῖ, αἰσθάνεται καὶ θέλει. (Πρβλ. Φιλ. 2, 5).
Ο ασκητισμός των οφθαλμών (Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος)

Ὅλοι θέλουμε τὶς νίκες, καλοί μου φίλοι. Ὅλοι! Καὶ πόσα δὲν κάνουμε γι’ αὐτές! Ἀκόμη καὶ γιὰ τὶς νίκες τῶν ποδοσφαιρικῶν ὁμάδων πανηγυρίζουμε! Ὅμως ὑπάρχουν καὶ κάποιες ἄλλες νίκες, οἱ πνευματικές, ποὺ – ἐδῶ ποὺ τὰ λέμε – εἶναι καὶ οἱ οὐσιαστικές. Κι αὐτὸ ἐπειδὴ αὐτὲς εἶναι οἱ ἀνώτερες, οἱ οὐράνιες καὶ οἱ αἰώνιες. Αὐτὲς δὲ οἱ νίκες ἐξασφαλίζονται μὲ πολλοὺς τρόπους, ἕνας ἐκ τῶν ὁποίων εἶναι καὶ ὁ ἀσκητισμὸς τῶν ὀφθαλμῶν. Δηλαδή; Τὰ πράγματα εἶναι ἁπλά, δέστε…
«Τα ευρεθέντα ασκητικά» του Οσίου Ισαάκ του Σύρου (ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΙΣ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΥ ΑΝΑΔΙΑΤΕΤΑΓΜΕΝΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ – Επιμέλεια: Δαμασκηνός Μοναχός Αγιορείτης)

Ὅσο περισσότερο μελετᾶ κάποιος τὸν Ἀββᾶ Ἰσαὰκ καὶ ἀνεβαίνει τὰ πνευματικὰ σκαλοπάτια του, τόσο περισσότερο συνειδητοποιεῖ τὴν πνευματική του φτώχεια, δηλαδὴ τὴν ἀπόστασή του ἀπὸ τὰ μέτρα τῶν ἁγίων, καὶ πόσο ἀπέχει ἀπὸ τὴν τελειότητα τῆς ταπεινώσεως καὶ τῆς ἀγάπης. Καὶ μάλιστα, ὁ Ἀββᾶς Ἰσαὰκ τοῦ δίνει τὴν δυνατότητα νὰ φθάσει, ἐὰν τὸ ἐπιθυμεῖ, αὐτὴν τὴν τελειότητα, συνεργούσης τῆς Χάριτος.
Λόγος στη Μεταμόρφωση του Κυρίου (Όσιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς)

Στη δημιουργία του κόσμου ο Θεός είπε: «ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατ᾿ εἰκόνα ἡμετέραν καὶ καθ᾿ ὁμοίωσιν» (Γεν.1, 26). Η εικόνα του Θεού στον άνθρωπο εκδηλώνεται στις νοητικές του ικανότητες, στην εξουσία του πάνω στη φύση, στην ισχύ του, στην δυνατότητά του να δημιουργεί. Η ομοίωση του Θεού εκφράζεται με τις ηθικές του τελειότητες, τις πνευματικές του αναζητήσεις, τη δυνατότητα να φτάσει στην αγιότητα.
Ασκητές μέσα στον κόσμο Β’: Βασιλική Κουζάρη, μια χριστιανή αγωνίστρια που ήξερε μόνο το καλό

Γεννήθηκε το 1891 στο Βαρώσι της Αμμοχώστου της Κύπρου, που σήμερα είναι κατεχόμενο. Η οικογένεια της ήταν πολύ φτωχή. Είχε άλλα τέσσερα αδέλφια. Η ίδια ήταν η μικρότερη. Ορφάνεψε από μάννα, όταν ήταν πολύ μικρή. Ο Κωνσταντίνος Ψαράς που ήταν χήρος με δύο παιδιά ζήτησε σε γάμο την αδελφή της Μηλιά. Η Μηλιά του έβαλε σαν όρο να πάρη μαζί της και την δεκάχρονη τότε Βασιλική και το δέχθηκε. Η Βασιλική μεγάλωσε τα δύο ορφανά και άλλα επτά παιδιά που έκανε η αδελφή της με τον Κωνσταντίνο. Όλα τα παιδιά την αγαπούσαν περισσότερο από την μάννα τους, γιατί κι αυτή τα αγαπούσε πολύ.
Ομιλία περί συνειδήσεως και υπακοής (Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης)

Ὅταν ὁ ἄνθρωπος φυλάξη ὑπακοὴν ἀπόλυτον πρὸς τὴν συνείδησίν του, καὶ ἐφαρμόζη ὅ,τι τοῦ ὑποδεικνύει ἐκείνη, παύει καὶ αὐτὴ νὰ τὸν ἐλέγχη. Ὄχι ὅτι ἐξασθένησε ἡ φωνή της, ἄλλα διότι διὰ τῆς καλῆς ὑπακοῆς, δὲν ἔχει ἡ συνείδησις κάτι νὰ ἐλέγξη.
Περί ψυχικών νόσων († Αρχιμ. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)

– Γέροντα, εἶναι γνωστὸ πὼς ἕνα ποσοστὸ ψυχιάτρων θεωρεῖ ὼς αἴτιο μερικῶν ψυχασθενειῶν τὴν έγκράτεια κατὰ τὴ νεανικὴ ήλικία. Τὶ μποροῦμε νὰ τοὺς ἀπαντήσουμε;
Κυριακή Η’ Ματθαίου: Ομιλία περί ελπίδος (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Ματθ. ιδ’ 14-22)
– Κάθε ψυχὴ ἀνθρώπου ἔχει ἀπὸ τὸν Θεὸν τῆς ἐλπίδος τὴν δύναμη.
– Οἱ ἄνθρωποι διαστρέφουμε τὸ δῶρο τῆς ἐλπίδος ποὺ μᾶς ἔδωσε ὁ Θεὸς καὶ ἀντὶ νὰ ἐλπίζουμε σὲ Αὐτόν, ἐλπίζουμε στοὺς ἀνθρώπους, στὰ χρήματα, τὰ ὑλικὰ πράγματα, τὰ ἀσθενή, τὰ φθαρτά, τὰ μεταβλητὰ καὶ πρόσκαιρα. Γιατὶ οἱ ἄνθρωποι τὸ κάνουν αὐτό;
– Οἱ ἐπὶ τὸν Θεὸν ἐλπίζοντες, οὐδέποτε μένουσιν ἐστερημένοι τῶν δωρεῶν Αὐτοῦ.
– Ἡ ἐλπὶς θυγάτηρ γνησία τῆς πίστεως.
– Ὁ ἄπιστος μὴν ἔχοντας ἐλπίδα στὸν Θεό, δὲν βρίσκει παρηγορία στὶς θλίψεις του. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Η’ Ματθαίου: Η αγία ενότητα μέσα στην Εκκλησία († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

«Αδελφοί», λέγει, «παρακαλώ υμάς δια του ονόματος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ίνα το αυτό λέγητε πάντες». «Σας παρακαλώ εν ονόματι του Ιησού Χριστού – δεν το λέει εξ ονόματός του, αλλά εξ ονόματος του Χριστού, ο οποίος είναι και η κεφαλή της Εκκλησίας – να λέτε όλοι το αυτό».
Ασκητές μέσα στον κόσμο Β’: Απόστολος Τσαλαπάτας

Ο Απόστολος Τσαλαπάτας του Ιωάννου και της Μαρίας γεννήθηκε το 1885 στο χωριό Αγναντερή Λαρίσης. Οι γονείς του απέκτησαν και μία κόρη, την Βασιλική. Ήταν φτωχοί και απλοί άνθρωποι, αλλά τίμιοι και πιστοί. Αυτή την πίστη κληρονόμησαν και τα παιδιά τους, και ιδιαίτερα ο Απόστολος. Έμεινε αγράμματος λόγω της ανέχειας των γονέων του, και ακολούθησε το επάγγελμά τους. Από μικρός έγινε βοσκός προβάτων. Αυτό όμως δεν τον εμπόδιζε στην πνευματική του προκοπή. Ήταν απλός στους τρόπους, αθώος αγνός και καθαρός στην ψυχή. Βόσκοντας τα πρόβατά του στην ησυχία, προσευχόταν και δόξαζε τον Θεό.
Αγία Παρασκευή: Η ηρωϊκή παρθενομάρτυς της αρχαίας Εκκλησίας (Λάμπρος Σκόντζος, Θεολόγος)

Η Εκκλησία μας έχει να επιδείξει «νέφος μαρτύρων», ανδρών και γυναικών, νέων και γερόντων, ευγενών και ασήμων, πλουσίων και φτωχών, ελευθέρων και δούλων. Είναι οι καλλίμαχοι Μάρτυρες, οι οποίοι κλήθηκαν από τις περιστάσεις, να δώσουν τη μαρτυρία τους για τον Εσταυρωμένο και Αναστάντα Χριστό, ως τον μοναδικό Λυτρωτή του ανθρωπίνου γένους. Τη μαρτυρία τους αυτή επισφράγισαν με απίστευτες ταλαιπωρίες, το αίμα τους, και εν τέλει με την ίδια του τη ζωή. Ένα τέτοιο εύοσμο άνθος της αρχαίας Εκκλησίας είναι η μεγαλομάρτυς και παρθενομάρτυς αγία Παρασκευή.
Η κοίμησις της Αγίας Άννης: Ερμηνεία Αποστολικής περικοπής (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

[Γαλ. 4, 22-27]
π. Συμεών Κραγιόπουλος: Χριστιανοί τον 21ο αιώνα; (Δημήτρης Γ. Ιωάννου)

Είδαμε στο 1ο μέρος του άρθρου μας ποια πρέπει να είναι η γνήσια χριστιανική ζωή σύμφωνα με τον π. Αιμιλιανό Σιμωνοπετρίτη, ο οποίος σχολίασε κείμενα του αγίου Μαξίμου του Ομολογητή. Ο λόγος του όμως φάνηκε σαν να απευθύνεται μόνο στους μοναχούς, ενώ στην πραγματικότητα αφορά, όπως είπαμε, κάθε άνθρωπο. Πώς φαίνεται αυτό; Θα καταφύγουμε στην θεολογία του π. Συμεών Κραγιόπουλου, ο οποίος καταδεικνύει με ενάργεια ότι η αναζήτηση της χάρης δεν είναι ζήτημα απλά μοναχικό, αλλά αφορά, όπως είπαμε, κάθε χριστιανό.
Σύντομη αναφορά στο ιστορικό τής λειτουργικής Αναγέννησης (Πρωτοπρ. Ιωάννης Κ. Φωτόπουλος, Νομικός-Θεολόγος)

Μεταξύ αὐτῶν ἦταν ὁ βενεδικτῖνος Prosper Gueranger, ὁ ἐμπνευστής τής «λειτουργικῆς κινήσεως», ὁ ὁποῖος στά μέσα τοῦ 19ου αἰῶνος θέλησε νά ἀναβιώσει στή συνείδηση τῶν λατίνων πιστῶν τήν ἀγάπη στή λατρεία καί τή συμμετοχή ὅλων στή λειτουργική ζωή. Μή βρίσκοντας ἐρείσματα γιά τό σκοπό του στό ρωμαϊκό τυπικό, μελέτησε μέ τή βοήθεια καί ἄλλων θεολόγων, τήν ὀρθόδοξη λατρευτική ζωή καί πρό πάντων τήν ὀρθόδοξη λειτουργία. Σκοπὸς του νά ἐμπλουτίσει τή λατινική λειτουργία, νά ἑλκύσει τούς λατίνους πιστούς καί νά τούς ἑνώσει μέ τόν «παγκόσμιο ποιμένα» χωρίς νά λησμονεῖ τόν κυριώτερο στόχο του, τήν ὑποταγή τῶν ὀρθοδόξων στόν Πάπα. Αὐτό θα ἐπετυγχάνετο μέσῳ συγκλίσεων λατινικῆς καί ὀρθοδόξου λατρείας ἡ ὁποία δῆθεν στήν πρωτοχριστιανική της μορφή ἦταν ἀδογμάτιστη. Αὐτός καί οἱ ἄλλοι πρωτεργάτες τῆς «λειτουργικῆς κινήσεως» μέσῳ σεμιναρίων λειτουργικῆς καί ἱδρύσεως μοναστηριῶν, πολλές φορές καί σέ ὀρθόδοξες χῶρες, πάλεψαν μέ ὄχημα τήν δῆθεν ἄψογη τέλεση τῆς ὀρθοδόξου λατρείας, νά ἑλκύσουν στόν Παπισμό τούς ὀρθοδόξους. Ἡ λειτουργική κίνηση ἀπό τά μέσα ὡς τά τέλη τοῦ 19ου αἰῶνος ἐπεκτάθηκε ἀπό τή Γαλλία πρός τήν Ἀγγλία, τή Γερμανία, τό Βέλγιο. Στό Βέλγιο στό πλαίσιο τῆς λειτουργικῆς κινήσεως ὁ Lambert Beauduin ἀνέπτυξε δράση τή πρώτη δεκαετία τοῦ 20ου αἰῶνος μέ ἔκδοση ἑνὸς περιοδικοῦ καί σχετικῶν βιβλίων, μέ τέλεση είδικῶν λειτουργιῶν γιά τά μέλη τῆς «Κινήσεως» ἀκόμη καί στά δάση, μέ διαλέξεις καί συνέδρια. Στόχος ἡ πρόκληση ἐνδιαφέροντος τῶν ρωμαιοκαθολικῶν γιά τή λειτουργία, καί ἡ προσπάθεια νά δημιουργηθεῖ ὁμοιομορφία στή λειτουργική ζωή Ὀρθοδοξίας καί παπισμοῦ γιά νά έπιτευχθεῖ ἡ ἕνωση. Αὐτό τό πνεῦμα κυριάρχησε καί στίς ἄλλες χῶρες. Δέν ἐνδιέφερε τούς παπικούς ἡ Ὀρθοδοξία. Τοὺς ἄρεσε ἡ λειτουργική της τάξη καί τή χρησιμοποιοῦσαν αὐθαίρετα συνδέοντάς την μέ τή λατινική λατρεία σάν μέσο προσηλυτισμοῦ. Γιά ὅλη αὐτή τήν προσπάθεια τῆς «λειτουργικῆς κινήσεως», ἐπειδὴ ἀπουσίαζε ἡ Θεία Χάρις, ἐπιστρατεύθηκε ἕνας ἄκρατος συναισθηματισμός.
Κυριακή Ζ’ Ματθαίου: Η καταγωγή της Ευχής τού Ιησού και η αξία της (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)

[Ματθ. 9, 27-35]
Επιτρέπεται να ορκιζόμαστε; (Μαντζαρίδης Γεώργιος Ὁμότιμος Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

Ὁ Ὅρκος
Πνευματική αντιμετώπισις των αμαρτωλών (Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης)

Οἱ ἄνθρωποι συνήθως κατηγοροῦν ἐκείνους ποὺ κάνουν ἀδικίες καὶ ἐργάζονται μὲ πολλοὺς τρόπους τὸ κακό. Εἶναι αὐστηροὶ κριτὲς καὶ δὲν παραλείπουν νὰ ἐπικαλεσθοῦν καὶ μερικὲς ἐντολὲς τοῦ Εὐαγγελίου, παρόλο ποὺ τὶς περισσότερες φορὲς καὶ οἱ ἴδιοι ἔχουν διαπράξει παρόμοιες πράξεις, οἱ ὁποῖες δὲν εἶχαν γίνει εὐρέως γνωστές. Οἱ λόγοι αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων, ποὺ ἀναφέρονται στὶς κακὲς πράξεις τῶν ἄλλων, εἶναι ὑποκριτικοὶ καὶ ἀναξιόπιστοι. Μὲ τὸν ἴδιο τρόπο κινοῦνται καὶ τὰ μέσα μαζικῆς ἐνημέρωσης, σηκώνουν θύελλα καὶ ἐξουθενώνουν ἐκείνους, ποὺ βαρύνονται μὲ κάποια παράνομη ἤ ἐγκληματικὴ πράξη καὶ ἀδιαφοροῦν γιὰ τὸ ἐνδεχόμενο οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ νὰ ἔχουν ἀνάγκη ψυχολογικῆς στήριξης ἢ νὰ ἔχουν μετανοήσει γιὰ ὅ,τι ἔκαναν.
Ασκητές μέσα στον κόσμο Β’: Μοναχός Δημήτριος (Σολωμός)

Ήταν ψάλτης και είχε πολλή αγάπη για την Εκκλησία και την λατρεία. Διάβαζε πολύ, κυρίως τα εκκλησιαστικά βιβλία, και έλεγε χαρακτηριστικά: «Ο ανθός των χαρτιών είναι το Ψαλτήρι». Δηλαδή, το καλύτερο από όλα τα βιβλία της Εκκλησίας, αυτά που έχει ο ψάλτης στο αναλόγιο, είναι το Ψαλτήρι.
π. Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης: Χριστιανοί τον 21ο αιώνα; (Δημήτρης Γ. Ιωάννου)

Ζούμε στην εποχή της νεωτερικότητας, της οποίας τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά είναι ότι ο άνθρωπος θεωρεί τον εαυτό του καθολικά χειραφετημένο, απελευθερωμένο από οποιαδήποτε αυθεντία, ακόμη και τον ίδιο τον Θεό. Ο άνθρωπος, σύμφωνα και με τα διδάγματα του Διαφωτισμού, στηρίζεται αποκλειστικά στη δική του λογική και προοδεύει συσσωρεύοντας διανοητική γνώση. Κυριαρχεί και εξουσιάζει τη φύση, ενώ δρα με αυτονομία και αυτοδιάθεση, καθυποτάσσοντας μάλιστα και την ετερότητα. Είναι βέβαια αλήθεια, όπως παρατηρεί και ο Αντόρνο, ότι η λογική της ανθρώπινης απελευθέρωσης μετεξελίσσεται στον Διαφωτισμό βαθμιαία σε αυταρχισμό και καταπίεση.
Κυριακή Αγ. Πατέρων Δ’ Οικουμενικής Συνόδου (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

(Ματθ. 5, 14-19)
Ο σεβασμός μεταξύ των συζύγων (Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης)

Ο Θεός τα ρύθμισε όλα με σοφία. Με άλλα χαρίσματα προίκισε τον άνδρα, με άλλα την γυναίκα. Έδωσε στον άνδρα ανδρισμό, για να τα βγάζη πέρα στις δύσκολες υποθέσεις και για να υποτάσσεται σ’ αυτόν η γυναίκα. Γιατί, αν έδινε και στην γυναίκα τον ίδιο ανδρισμό, δεν θα μπορούσε να σταθή οικογένεια.
Περί του εσωτερικού ανθρώπου (Άγιος Λουκάς αρχιεπίσκοπος Κριμαίας)

Στὸ 4ο κεφάλαιο τῆς Β΄ πρὸς Κορινθίους ἐπιστολῆς τοῦ μεγάλου ἀποστόλου Παύλου, διαβάζουμε πολὺ βαθειὰ καὶ σημαντικὰ λόγια, τὰ ὁποία θὰ ἤθελα νὰ σᾶς ἐξηγήσω. «Μπορεῖ ἐξωτερικὰ νὰ βαδίζουμε στὸ θάνατο, ἐσωτερικὰ ὅμως, μέρα μὲ τὴν ἡμέρα, ἡ ζωή μας ἀνανεώνεται» (Β΄ Κόρ. 4, 16).
Ασκητές μέσα στον κόσμο Β’: Δημήτριος και Εύα Σαουλίδου

Μία ξυνωρίδα εκλεκτή, ένα ζεύγος ενάρετο ήταν ο Δημήτριος Σαουλίδης και η σύζυγός του Εύα, Πόντιοι στην καταγωγή, από την Τραπεζούντα. Η Εύα, το γένος Λουκανίδου, γεννήθηκε στο Καρς της Ρωσσίας το 1900. Οι γονείς της ξερριζώθηκαν από τον Πόντο, γιατί δεν άντεχαν την τουρκική θηριωδία, και κατέφυγαν στο Καρς της Ρωσσίας μαζί με άλλους συμπατριώτες τους. Μεγάλωσε σε μία πολύτεκνη οικογένεια με αρχές παραδοσιακές και ευλάβεια στα θεία.
Κυριακή E’ Ματθαίου: Ομιλία περί του μη ζητείν ανταπόδοσιν παρά των ευεργετηθέντων (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

Ματθ. η’ 28 – θ’ 1
- Ὁ εὐεργετηθείς, ὅταν δείχνει ἀχαριστία πρὸς τὸν εὐεργέτη του ἁμαρτάνει.
- Μπορεῖ ὅμως καὶ ὁ εὐεργέτης νὰ ἁμαρτάνει μὲ κάποιο τρόπο;
- Μπορεῖ ἡ ἀρετὴ νὰ μεταβληθεῖ σὲ ἁμαρτία;
- Πότε ἡ εὐεργεσία εἶναι δοσοληψία καὶ ὄχι δῶρο; Ποιὰ εἶναι ἡ ἀληθινὴ εὐεργεσία, πῶς γίνεται καὶ ποία ἡ αὐτῆς ἀνταπόδοση;
- Ὅταν εὐεργετοῦμε πρέπει νὰ περιμένουμε ἀνταπόδοση; Καί, ἄν ναί, ἀπὸ ποιόν;
- Μπορεῖ νὰ ἔχει ὄφελος ὁ εὐεργέτης ἀπὸ τὴν ἀχαριστία τοῦ εὐεργετηθέντος;
- Πρέπει ὁ εὐεργέτης νὰ σκανδαλίζεται ἀπὸ τὴν ἀχαριστία τοῦ εὐεργετηθέντος;
Κυριακή Ε΄ Ματθαίου: Η θεραπεία των δύο δαιμονισμένων († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Το παράλογο του «δικαιώματος» του φόνου, μέσω αμβλώσεων (Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής ΑΠΘ)

Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος απέστειλε Εγκύκλιο στον λαό της, με θέμα την «προστασία της ανθρώπινης ζωής και την αποφυγή των αμβλώσεων», η οποία αναγνώσθηκε, στις 8 Σεπτεμβρίου, ημέρα που εορτάζουμε το Γενέσιο της Θεοτόκου, σε όλους τους Ναούς της χώρας.
Ακολουθώντας τη διδασκαλία των Αγίων της Συνόδων, η Εκκλησία διακηρύσσει ότι «το έμβρυο είναι τέλειος άνθρωπος κατά την ταυτότητα, ο οποίος εξελίσσεται και αναπτύσσεται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης στα μητρικά σπλάγχνα, προσδοκώντας τη γέννηση, για να συνεχίσει την ανάπτυξη κατά τη βιολογική πορεία του».
Ήδη, η Πενθέκτη εν Τρούλω Οικουμενική Σύνοδος (91ος Κανόνας), το 691 μ.Χ., είχε καθορίσει, οριστικά, τη θέση της Ορθόδοξης Εκκλησίας, ταυτίζοντας την άμβλωση με ανθρωποκτονία και ορίζοντας αποχή, από τη Θεία Ευχαριστία, όσων ευθύνονται γι΄ αυτήν.
Πνευματικά «ρήματα» και συμβουλές (δ’) (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)

1.Στους φίλους σου να πηγαίνεις με ευλάβεια. Άμα κάνεις έτσι, και τον εαυτό σου και αυτούς θα ωφελήσεις. Διότι πολλές φορές η ψυχή προφασίζεται την αγάπη και αποβάλλει το χαλινάρι της προφύλαξης.2. Προφυλάξου από τις συνομιλίες και τις συναντήσεις με τους ανθρώπους, διότι δεν ωφελούν πάντοτε.
Ασκητές μέσα στον κόσμο Γ’: Αργυρώ Στεφανάκη, η πολύαθλη (π. Ευάγγελος Παπανικολάου)

(1. Ὑπό π. Εὐαγγέλου Παπανικολάου, ἱερέως καί ἰατροῦ. Ἀπό τίς διηγήσεις πού ἄκουγε ἀπό τήν ἴδια Ἀργυρώ συνέθεσε τήν βιογραφία της)
Λέγονται «συνθετικά έμβρυα» αλλά είναι άνθρωποι

Τα «συνθετικά» έμβρυα δημιουργούνται χωρίς σπέρμα ή ωάριο, από ήδη υπάρχοντα εμβρυικά βλαστοκύτταρα και προορίζονται για ανθρώπινα «ανταλλακτικά» και πηγές ιστών.
Κυριακή Δ’ Ματθαίου: Αναζήτησις και εύρεσις της πίστεως (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία που εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 9-7-1995
Ερμηνεία Αποστολικής περικοπής της εορτής των Αγίων Αποστόλων (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

[Α΄ Κορ. 4, 9-16]
Μνήμη Αποστόλων Πέτρου και Παύλου (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία που εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 29-6-2001
Η λατρεία τού Θεού, το ορθόδοξο δόγμα και η εκκλησιαστική μας ζωή (Ιερομονάχος Λουκάς Γρηγοριάτης)

ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΣΤΗΝ ΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΕΣΤΙΑΣ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ:
ΣΤΟΝ ΑΠΟΗΧΟ ΤΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗΣ ΑΝΑΝΕΩΣΗΣ: ΑΝΑΤΑΡΑΞΕΙΣ ΣΤΗ ΘΕΙΑ ΛΑΤΡΕΙΑ
Το Γενέσιον του Τιμίου Προδρόμου (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία από την ερμηνεία στο Κατά Λουκάν Ευαγγέλιο, κεφ. Α΄, εδάφια 13-17
Κυριακή Γ’ Ματθαίου: Η μη δυνατή συνύπαρξη Θεού και σατανά στην καρδιά μας (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)

[Ματθ. 6, 22-33]
Πορίσματα της ημερίδος «Στον απόηχο της λειτουργικής αναγέννησης: Αναταράξεις στη θεία Λατρεία»

Ἡ ἡμερίδα «Στόν ἀπόηχο τῆς λειτουργικῆς ἀναγέννησης: Ἀναταράξεις στή θεία Λατρεία» πραγματοποιήθηκε στήν αἴθουσα τοῦ Πολεμικοῦ Μουσείου στίς 11 Ἰουνίου 2023 καί ὧρες 5-9 μ.μ. μέ τή συμμετοχή ἐκλεκτῶν εἰσηγητῶν. Μετά τίς εἰσηγήσεις καί τή συζήτηση πού ἀκολούθησε έξήχθησαν τά ἀκόλουθα πορίσματα.
Ο άγιος Παΐσιος απέναντι στις τιμές και τους επαίνους (Ιερομόναχος Ισαάκ)

Όταν ρωτούσαν τον Γέροντα Παΐσιο, αν υπερηφανεύεται μετά από τόσες τιμές, απαντούσε: «Τι να υπερηφανευθώ, όταν ξέρω ποιος είμαι; Και όταν σκεφθώ πόσα κιλά αίμα έχυσε ο Χριστός για μένα, πάει να μου φύγη το μυαλό».
Κυριακή Β’ Ματθαίου: Ομιλία κατά των μη μεριμνώντων περί της ψυχής (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Ματθ. δ’ 18-23)
Κυριακή Β’ Ματθαίου: Περί συνειδήσεως (Αρχιμανδρίτης Ζαχαρίας Ζάχαρου, Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ Αγγλίας)

(Ρωμ. 2, 10-18)
Το αποστολικό ανάγνωσμα σήμερα (της Β΄ Κυριακής του Ματθαίου) μιλάει για το θέμα της κρίσεως και της συνειδήσεως.
Κυριακή Β’ Ματθαίου: Περί συνειδήσεως (Αρχιμανδρίτης Ζαχαρίας Ζάχαρου, Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ Αγγλίας)

(Ρωμ. 2, 10-18)
Το αποστολικό ανάγνωσμα σήμερα (της Β΄ Κυριακής του Ματθαίου) μιλάει για το θέμα της κρίσεως και της συνειδήσεως.
Ο Χριστός για τα τραγικά γεγονότα (Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος)

Ὅταν γίνονται διάφορα τραγικά γεγονότα καί δυστυχήματα εἴμαστε πάντοτε ἕτοιμοι νά κάνουμε ἀρνητικές ἀξιολογικές κρίσεις καί νά ἀποδίδουμε τήν αἰτία στήν τιμωρία τοῦ Θεοῦ, λόγῳ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν πού ἀδικοῦνται ἤ σκοτώνονται κατά τά γεγονότα.
Η ευθύνη τού νέου Ισραήλ: Σχόλιο στη μνήμη τού προφήτη Αμώς (Μιλτιάδου Κωνσταντίνου, Ομ. Καθηγ. Α.Π.Θ. – Άρχ. Διδασκάλου του Ευαγγελίου τής ΜτΧ Εκκλησίας)

ΠΑΛΑΙΟΔΙΑΘΗΚΙΚΑ
Ο χριστιανός είναι ναός τού Θεού (Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)

Ἐδῶ βρίσκεται τὸ θεῖο γνώρισμα τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης: ὅτι ὁ Θεὸς τὴν γεμίζει, ὅτι ὁ Θεὸς γίνεται τὸ περιεχόμενό της, ὅτι ὁ Θεὸς ζεῖ σ’ αὐτὴν σὰν σὲ δικό του ναό, οἶκο του, σῶμα του. Ἡ ἀνθρώπινη φύση ἔχει ἐκπληρώσει αὐτὸ τὸ γνώρισμα στὴν τελειότητά του στὸ πρόσωπο τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ. Στὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἐξ ὁλοκλήρου πλήρης Θεοῦ καὶ εἶναι στ’ ἀλήθεια ναὸς Θεοῦ, στὸν ὅποιο «κατοικεῖ πᾶν τὸ πλήρωμα τῆς θεότητος σωματικῶς» (Κόλ. 2,9).
Ασκητές μέσα στον κόσμο Γ’: Γεώργιος Νικολάου, ο αθλητής της υπομονής!

Ὁ μακαριστός Γιῶργος γεννήθηκε στό χωριό Πύργος Τυλληρίας στίς 6 Ἰανουαρίου 1964. Στό Πανεπιστήμιο μπῆκε πρῶτος ἀπό ὅλους τούς Κυπρίους καί τελείωσε μέ Ἄριστα τήν Νομική σχολή Ἀθηνῶν. Ἐρχόμενος στήν Κύπρο γιά διακοπές, ὅπως τό χωριό του εἶναι παραλιακό, πῆγε στήν θάλασσσα γιά μπάνιο. Ξάπλωσε στήν ἄμμο καί μετά δέν μποροῦσε νά σηκωθῆ. Στήν παραλία λιποθύμησε καί ἦταν λιπόθυμος ἀπό τίς 8:00 τό πρωΐ μέχρι τίς 8:00 τό βράδυ. Δέν τόν πῆρε εἴδηση κανείς. Ἔμεινε 40 ἡμέρες στήν ἐντατική. Μετά ἀπό πολλές ἐξετάσεις διαπιστώθηκε ὅτι εἶχε σκλήρυνση κατά πλάκας. Τότε γιά τά Κυπριακά δεδομένα ἦταν ἄγνωστη ἀσθένεια μέ πολύ λίγα ἄτομα νά πάσχουν ἀπό αὐτή. Ὑπῆρχε ἕνα κέντρο στήν Λάρνακα μέ κατάλληλα μηχανήματα καί ἐξοπλισμό γιά φυσιοθεραπεία καί ὅ,τί ἄλλο χρειάζονται τ’ ἄτομα αὐτά. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Αγίων Πάντων: Ομιλία περί αρετής (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Ματθ. ι’ 32-33, 37-38, ιθ’ 27-30)
- Ποια είναι της αρετής η ανταπόδοσις;
- Οι ενάρετοι τιμώνται και δοξάζονται μόνον εις τον ουρανόν εις την μέλλουσα ζωήν;
- Εκτός από την δόξα και την τιμή, ποια άλλη είναι η αμοιβή του ενάρετου ανθρώπου;
- Πότε ο πιστός γίνεται κατά χάριν θεός;
- Ποιον έχουν βοηθό στον αγώνα τους οι ενάρετοι;
- Μπορούν οι ενάρετοι να έχουν εξουσία και επί των στοιχείων της γης, του ουρανού, του θανάτου και πάσης της κτίσεως;
- Ενώ γνωρίζουμε την ωφέλεια της αρετής γιατί την περιφρονούμε;
- Πού πραγματικά βρίσκεται ο πλούτος, η δόξα, οι ανέσεις και η χαρά που αποζητούν οι άνθρωποι;
Ο ταπεινός ο άνθρωπος είναι παντελώς ελεύθερος (Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος)

Ο ταπεινός άνθρωπος, δεν φοβάται τον αδελφό του, δεν φοβάται τους άλλους, δεν νομίζει ότι είναι το κέντρο του κόσμου, ούτε τον πιάνουν συμπλέγματα κατωτερότητας που θέλει μετά να του ενισχύεις την αυτοεκτίμησή του και την αυτοεικόνα του… κάτι σύγχρονοι όροι που τώρα κυκλοφορούν.
Κυριακή Α’ Ματθαίου (Αγίων Πάντων): Πώς ομολογώ τον Χριστό; (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)

[Ματθ. 10, 32-33, 37-38 και Ματθ.19, 27-30]
Για την ειρήνη στην οικογένεια (Γέρων Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα)

Σύμφωνα με τον γέροντα Θαδδαίο, οι σχέσεις στην οικογενειακή ζωή εξαρτώνται πολύ από το πόσο τα μέλη της οικογένειας περιφρουρούν τις σκέψεις τους. Δημοσιεύουμε επιστολή του Γέροντα που απευθύνεται σε μια γυναίκα που θλιβόταν για τη σχέση της με τον αδερφό και την κουνιάδα της, καθώς αυτοί φέρονταν άσχημα στη μητέρα της και την πεθερά της. Η γυναίκα έστειλε γράμμα στον π. Θαδδαίο και εκείνος τη συμβούλεψε αποκαλύπτοντας τα βαθύτερα συναισθήματα και τις ενδόμυχες σκέψεις των μελών της οικογένειας. Η γυναίκα υπάκουσε και η κατάσταση στην οικογένεια άλλαξε ριζικά. Διαβάστε περισσότερα »
Ομιλία στην γιορτή τού Αγίου Πνεύματος († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Η Πεντηκοστή (Θεοφάνης ο Κρης)

Η Πεντηκοστή δεν είναι μια απλή συνέπεια ή συνέχεια της Ενσαρκώσεως. Η Πεντηκοστή έχει όλη την αξία της καθ’ εαυτή, είναι η δεύτερη πράξη του Πατρός: Ο Πατήρ αποστέλλει τον Υιό και τώρα αποστέλλει το Άγιο Πνεύμα. Η τέλεια αποστολή του, ο Χριστός επανέρχεται προς τον Πατέρα για να κατέλθει τώρα το Άγιο Πνεύμα ως Πρόσωπο. Η Πεντηκοστή εμφανίζεται έτσι ως το έσχατο τέλος της τριαδικής οικονομίας της σωτηρίας. Κατά τους Πατέρες ο Χριστός είναι ο μεγάλος Πρόδρομος του Αγίου Πνεύματος.
Ασκητές μέσα στον κόσμο Γ’: π. Θωμάς Παπακυριάκος

Γεννήθηκε στίς 10 Ἰανουαρίου τοῦ ἔτους 1936 στό Φλάμπουρο Ἐλασσῶνος. Οἱ γονεῖς του ἦταν ὁ Γεώργιος Παπακυριᾶκος καί ἡ Δέσποινα Γερογιάννη. Στίς 9 Δεκεμβρίου τοῦ 1956 παντρεύτηκε μέ τήν Εὐθυμία Ζήνδρου. Ἔζησε ὅλα τά χρόνια στό χωριό πού γεννήθηκε, ἐκτός ἀπό τήν περίοδο τῶν ἐτῶν 1946-1949, πού τότε σάν παιδάκι 10 χρονῶν ἐγκαταστάθηκαν στήν Καλλιθέα, λόγῳ Ἐμφυλίου πολέμου. Τό 1950 ἐπέστρεψε στό Φλάμπουρο. Ἀπό τό Φλάμπουρο χρειάστηκε νά ξαναφύγη, ὅταν πῆγε νά ὑπηρετήση τήν στρατιωτική του θητεία γιά δύο χρόνια. Παρουσιάστηκε στήν Σύρο. Πῆγε ἔπειτα στό Χαϊδάρι στήν Ἀθήνα γιά ἐκπαίδευση στίς διαβιβάσεις καί ἔπειτα πῆρε μετάθεση στόν Λαγκαδᾶ. Τό ἐπάγγελμά του ἦταν ἀγρότης. Ὅλο ὄργωνε, στήν ἀρχή μέ τά ἄλογα καί μετά πῆρε τρακτέρ. Τόν Αὔγουστο τοῦ 1964 ἔγινε ἀγροφύλακας καί ἔμεινε σ’ αὐτό τό ἐπάγγελμα 6 χρόνια καί 3 μῆνες. Στίς 7 Νοεμβρίου 1970 ἡμέρα Σάββατο χειροτονήθηκε διάκονος στήν Ὀλυμπιάδα. Τήν ἑπομένη, ἡμέρα 8 Νοεμβρίου τοῦ 1970 ἡμέρα Κυριακή καί ἑορτή τῶν Ταξιαρχῶν, χειροτονήθηκε πρεσβύτερος στό Φλάμπουρο.
Μνησικακία, φθόνος, υποκρισία (Γέροντας Ευστράτιος Γκολοβάνσκι)

Η μνησικακία είναι ένα ολέθριο πάθος – δηλητήριο της ψυχής και σαράκι του νου, διαρκή αμαρτία και άυπνη παρανομία το ονομάζει ο όσιος Ιωάννης της Κλίμακος. Το πάθος αυτό συντηρεί στη μνήμη μας το κακό που μας έκανε, πραγματικά ή φανταστικά, κάποιος συνάνθρωπός μας και μας παρακινεί σε εκδίκηση. Ο μνησίκακος, όπως επισημαίνει ο Σολομών, οδηγείται στον πνευματικό θάνατο, γιατί είναι παραβάτης του θείου νόμου, του νόμου της αγάπης (Παροιμ. 12:28· 21:24).
Διαβάστε περισσότερα »
Πνευματικά «ρήματα» και συμβουλές (β’) (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)

1. Ο αληθινός μοναχός πρέπει, σε όλες τις εκδηλώσεις και τις πράξεις του, να είναι παράδειγμα ωφέλιμο γι’ αυτούς που τον βλέπουν και τον παρακολουθούν˙ για να βλέπουν δηλ. τις λαμπερές σαν τις ακτίνες αρετές του, οι εχθροί της αλήθειας, και να ομολογήσουν, ακόμη κι αν δεν το θέλουν, ότι υπάρχει στους χριστιανούς βέβαιη και σταθερή ελπίδα σωτηρίας και, έτσι, να τρέχουν κοντά του, όπως τρέχουν στο καταφύγιο, για να σωθούν. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να ανυψωθεί το κύρος και η δύναμη της Εκκλησίας κατά των εχθρών της, και πολλοί να θελήσουν να μιμηθούν την αρετή του, και να απομακρυνθούν από την κοσμική φθορά, και αυτός να γίνει σεβαστός για το κάλλος της αρετής του. Διότι η αληθινή μοναχική πολιτεία είναι καύχημα της Εκκλησίας του Χριστού. (43).
Η ευχαριστιακή νηστεία και η Θ. Λειτουργία των Προηγιασμένων Τιμίων Δώρων (Πρωτοπρ. Αναστάσιος Κ. Γκοτσόπουλος, Εφημέριος Ι. Ν. Αγ. Νικολάου Πατρών)

(ιστορικοκανονική προσέγγιση)
Κυριακή πριν την Πεντηκοστή († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Ἔχουμε ἀκούσει στὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων πώς, καθὼς ἡ Ἑορτὴ τῆς Πεντηκοστῆς πλησίαζε, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος εἶχε ἀρχίσει τὸ ταξίδι του πρὸς τὰ Ἱεροσόλυμα για νὰ βρεθεῖ μὲ ὅλους αὐτοὺς ποὺ ἐκείνη ἀκριβῶς τὴν ἡμέρα εἶχαν λάβει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Ἀπό ὅλους αὐτούς, ἦταν ὁ μόνος ὁ ὁποῖος δὲν ἦταν παρών στὸ ὑπερῶο ὅπου συνέβη τὸ γεγονός. Κι ὅμως, ὁ Θεὸς τοῦ εἶχε δώσει μιὰ τέλεια, μιὰ πραγματικὴ μεταστροφὴ στὴν καρδιά, στὸ νοῦ, στὴ ζωὴ καὶ τοῦ εἶχε δωρίσει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα σὲ ἀπάντηση τῆς ὁλοκληρωτικῆς ἀφοσοίωσής του σ’ Ἐκεῖνον ποὺ λάτρεψε ἄν καὶ δὲν Τὸν εἶχε γνωρίσει.
Αναλήψεως: Τα άνω φρονείτε (Άγιος Φιλάρετος Μόσχας)

«Καὶ ταῦτα εἰπὼν βλεπόντων αὐτῶν ἐπήρθη, καὶ νεφέλη ὑπέλαβεν αὐτὸν ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν». (Πράξεις 1, 9)
Καθὼς οἱ ἕντεκα Ἀπόστολοι κοίταζαν, ὁ Κύριος ἀνελήφθη. Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν χωρὶς μάρτυρες, ὅμως ἀνελήφθη στοὺς οὐρανοὺς παρουσία μαρτύρων. Ὁ σφραγισμένος τάφος στὸ βράχο ἔκρυψε τὴ δόξα τῆς ἀνάστασης, κατὰ τὴν στιγμὴ τῆς πραγματοποιήσεώς της· ἕνα φωτεινό, διάφανο σύννεφο ἀποκαλύπτει τὴ δόξα τῆς Ἀναλήψεως τὴ στιγμὴ πού πραγματοποιεῖται. Γιατί αὐτὴ ἡ διαφορά; Ἴσως διότι ἡ ἀνάσταση τοῦ Κυρίου, μετὰ τὴν κάθοδό Του στὸν Ἅδη, ἦταν μιὰ ἄνοδος ἀπὸ τὴν κόλαση στὸν παράδεισο καὶ δὲν ὑπῆρχε τότε χῶρος γιὰ ἐπίγειους μάρτυρες, καὶ μόνον οἱ πατριάρχες καί οἱ προφῆτες, οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἀναχωρήσει ἀπὸ τὴν ἐπίγεια ζωή, θὰ μποροῦσαν νὰ εἶναι μάρτυρές της. Ὅμως τὴν Ἀνάληψη τοῦ Κυρίου, ὡς ἄνοδο ἀπὸ τὴν γῆ στὸν οὐρανό, μποροῦσαν φυσικὰ νὰ τὴν δοῦν οἱ Ἀπόστολοι, πού βρίσκονταν ἐπὶ τῆς γῆς κι ἔβλεπαν πρὸς τὸν οὐρανό. Διαβάστε περισσότερα »
Από την Ανάσταση στην Ανάληψη († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Ἡ περίοδος τοῦ Πάσχα ἔφτασε στὸ τέλος της. Ἡ ἡμερα τῆς ἀπόδοσης τοῦ Πάσχα εἶναι ἡ μέρα ποὺ ἀκούσαμε γιὰ τελευταία φορὰ τὶς πανηγυρικὲς Ἀναστάσιμες ψαλμωδίες. Τὸ Πάσχα ὅμως, τὸ θαῦμα τῆς Ἀνάστασης τοῦ Χριστοῦ θὰ παραμείνει μαζί μας. Ὅλα ἐκεῖνα ποὺ μᾶς χαροποίησαν τὴ βραδιά τοῦ Πάσχα, ἡ ἔκσταση γιὰ τὸ ἀδειανὸ μνημεῖο, γιὰ τὴ σωματικὴ ἔγερση τοῦ Χριστοῦ, γιὰ τὴν ἐμφάνισή Του στοὺς μαθητὲς – καὶ σ’ ἐμᾶς – μέσα στὴ δόξα, τὴ νίκη καὶ τὸ θρίαμβο παραμένουν μαζί μας παρὰ τὸ ὅτι τώρα ὁ Κύριος ἀνεβαίνει στοὺς οὐρανούς.
Το πάθος της ζήλειας (Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης)

Το πάθος της ζήλειας είναι ένα από τα μεγαλύτερα πάθη. Μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο στον φθόνο και τη διαβολή. Και οι διαβολές κάνουν πολύ μεγαλύτερο κακό από τον φθόνο. Η ζήλεια κρύβει μέσα της υπερηφάνεια, εγωισμό και φιλαυτία.
Αξίζει να γνωρισθούμε και να συμφιλιωθούμε με τον πραγματικό εαυτό μας († Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης)

Γνωρίζω καλά, αγαπητοί μου εν Χριστώ αδελφοί, ότι είσθε ένα ακροατήριο που δεν μπαίνει για πρώτη φορά στην Εκκλησία. Έχετε ακούσει πολλά κηρύγματα και διάφορες ομιλίες.
Έχετε πάρει αποφάσεις, έχετε κάνει αγώνες, έχετε νίκες και ήττες.
Τι να πει απόψε ο ομιλητής, που δεν θέλει να σας κουράσει, αλλά και να σας ψευτοπαρηγορήσει; Σκέφθηκα, λοιπόν, αγαπητοί μου, να σας μιλήσω, όπως πάντα από χρόνια συνηθίζω, απλά, για την καλλιέργεια της καρδιάς.
Συνοπτική ερμηνεία της Θείας Λειτουργίας (Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης)

Τὴν χαρήκαμε, ἀγαπητά μου παιδιά, πραγματικὰ τὴν λειτουργία μας σήμερα. Ἀκόμη δὲν ἔχει φέξει καὶ τελειώσαμε. Εἶναι εὐκαιρία τώρα νὰ ποῦμε δύο σκέψεις, διότι πολλὲς φορὲς παραπονεῖσθε ὅτι δὲν μπορεῖτε νὰ χαρῆτε τὴν λειτουργία, δὲν τὴν εὐχαριστιέστε, δὲν τὴν καταλαβαίνετε, δὲν μπορεῖτε νὰ προσευχηθῆτε. Ἄλλες ὅμως φορὲς χαρούμενες μοῦ λέτε: Σήμερα λειτουργήθηκα πολὺ καλά· τὴν ἔζησα τὴν λειτουργία.
Κυριακή του Τυφλού: Χριστός το Φως της ζωής (Αρχιμ. Ζαχαρίας Ζάχαρου, Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ Αγγλίας)

Ἡ σημερινὴ περικοπή, ποὺ περιγράφει τὴ θεραπεία τοῦ ἐκ γενετῆς Τυφλοῦ, κάνει λόγο γιὰ τὸ Φῶς τῆς ζωῆς, τὸ Φῶς τὸ Οὐράνιο, τὸν Χριστό. Παρατηρεῖται σὲ αὐτὴ ἀνάλογη κλιμάκωση στὴν ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ σὲ σχέση μὲ τὴν περικοπὴ τῆς προηγούμενης ἑβδομάδας. Ἡ Σαμαρείτιδα καὶ ὁ Τυφλὸς θεωροῦν ἀρχικὰ τὸν Χριστὸ ὡς ἄνθρωπο, στὴ συνέχεια ἀναγνωρίζουν ὅτι πρέπει νὰ εἶναι κάποιος ἀπὸ τοὺς Προφῆτες, ἐνῶ στὸ τέλος Τὸν προσκυνοῦν ὡς τὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ καὶ Σωτήρα τοῦ κόσμου.
Πνευματικά «ρήματα» και συμβουλές (δ’) (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)

1.Στους φίλους σου να πηγαίνεις με ευλάβεια. Άμα κάνεις έτσι, και τον εαυτό σου και αυτούς θα ωφελήσεις. Διότι πολλές φορές η ψυχή προφασίζεται την αγάπη και αποβάλλει το χαλινάρι της προφύλαξης. Διαβάστε περισσότερα »
Ο νους αποκτά τη χάρη με τα άγια μυστήρια και τις αγίες αρετές (Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)

Ο νους αποκτά τη χάρη με τα άγια μυστήρια και τις άγιες αρετές. Έτσι η προσευχή με την αγία της δύναμη χαριτώνει το νου και ο νους που έλαβε την ποιότητα της προσευχής γεννά και κατευθύνει κάθε λογισμό του στους θείους δρόμους, για να μη συντριβεί ποτέ σε ζοφερά αδιέξοδα.
Παγκόσμια ειρήνη, ευημερία και αντίχριστος (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

Ο αντίχριστος τότε θα εισηγηθή στην ανθρωπότητα την δημιουργία μιας ανώτατης παγκόσμιας ειρήνης και ευημερίας. Θα προσφέρη τιμές, πλούτη, μεγαλεία, σημαντικές ανέσεις και σαρκικές ηδονές. Και όσοι ποθούν επίγεια πράγματα, θα τον δεχθούν. Και θα τον ονομάσουν «κύριό» τους[13]. Ενώπιον της ανθρωπότητος ο αντίχριστος θα ανοίξη ένα τέτοιο ανεξήγητο με την τότε επιστήμη τσίρκο θαυμάτων, που η κατεργαριά τους θα θυμίζη θέατρο. Θα φέρη φόβο με τις απειλές και θαυμασμό με τα θαύματά του. Θα ικανοποιήση την άκριτη περιέργειά τους και την παχυλή τους άγνοια. Θα ικανοποιήση την ματαιοδοξία τους και τον εγωισμό τους. Θα ικανοποιήση το σαρκικό τους φρόνημα. Θα ικανοποιήση την δεισιδαιμονία και τις προλήψεις τους. Και θα φέρη σε σύγχυση τους σοφούς. Έτσι όλοι οι άνθρωποι με οδηγό την πεπτωκυία φύση τους, χωρίς το φως του Θεού, θα παρασυρθούν και θα καταλήξουν πειθήνια και άβουλα όργανα του πλάνου[14].
Κυριακή της Σαμαρείτιδος: Η επίσκεψη του Χριστού

Ἕνα γεγονός πού ἔλαβε χώρα πρίν ἀπό τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ μᾶς παρουσιάζει ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή. Τοῦτο δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τό γεγονός τῆς συνάντησης τοῦ Κυρίου μας, Ἰησοῦ Χριστοῦ, μέ μιά γυναῖκα καταγόμενη ἀπό τή Σαμάρεια. Τά μηνύματα πού ὡς εὔοσμο θυμίαμα ἀναδύονται ἀπό τή σημερινή εὐαγγελική διήγηση εἶναι ἀναμφισβήτητα κατ’ ἐξοχήν ἀναστάσιμα καί προσιδιάζουν ἀπόλυτα στό χαρμόσυνο κλίμα τῆς περιόδου.
Ο Ιησούς και η φύση (Lev Gillet, μοναχός της Ανατολικής Εκκλησίας)

Αναφέρουμε συχνά την περικοπή εκείνη του Ευαγγελίου όπου ο Ιησούς μιλάει για τα κρίνα του αγρού. Αυτά που έκαναν να ωχριά η δόξα του Σολομώντος. Ο Ιησούς μας καλεί να θαυμάσουμε την ομορφιά του θείου έργου. Κάτι περισσότερο: μας παρακινεί να πλημμυρίσουμε μ’ εμπιστοσύνη προς τον ουράνιο Πατέρα μας. Σ’ Εκείνον ο οποίος, αφού ντύνει τo χορτάρι της μιας μέρας με τέτοιο τρόπο, πολύ περισσότερο θα φροντίσει για τα παιδιά του, τους ανθρώπους. Μα εδώ έχουμε μόνο μιαν άποψη της σχέσεως του Ιησού προς τη φύση. Και μάλιστα όχι την πιο βαθειά. Διαβάστε περισσότερα »
Στην Μεσοπεντηκοστή († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Ομιλία του μακαριστού γέροντα.
Η γνωριμία μου με τους νεοφανείς Αγίους Πορφύριο, Παΐσιο και Ιάκωβο (π. Νικόλαος Λουδοβίκος)

Στην ευλογία να γνωρίσει από κοντά τους νεοφανείς αγίους Πορφύριο, Παΐσιο και Ιάκωβο αναφέρθηκε σε ομιλία του από την Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Νικόλαος Λουδοβίκος, Καθηγητής Δογματικής της Ανώτατης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Θεσσαλονίκης. Ο π. Νικόλαος μιλά για τις πνευματικές του εμπειρίες ενώπιον πατέρων της Μονής και του Καθηγουμένου Γέροντος Εφραίμ Βατοπαιδινού.
Κυριακή Παραλύτου: «Θέλεις να γίνης υγιής;» (Άγιος Αμφιλόχιος, Επίσκοπος Ικονίου)

Ακούσαμε από το ευαγγέλιο του Ιωάννη (Ιω. 5:1-15): «Έπειτα από αυτά ήλθε η εορτή των Ιουδαίων και ανέβηκε ο Ιησούς στα Ιεροσόλυμα. Εκεί δε στα Ιεροσόλυμα υπήρχε μία δεξαμενή νερού, η οποία στην Εβραϊκή γλώσσα είχε το όνομα Βηθεσθά. Γύρω της, επίσης, υπήρχαν πέντε υπόστεγα. Σ’ αυτά τα υπόστεγα βρισκόταν πολύ πλήθος από αρρώστους, τυφλοί, χωλοί, άνθρωποι με ακίνητο και σαν ξερό κάποιο μέλος του σώματός τους. Ανάμεσά τους βρισκόταν κι ένας άνθρωπος, ο οποίος ήταν ασθενής τριανταοκτώ χρόνια. Όταν τον είδε ο Ιησούς (που γνωρίζει τα πάντα, ακόμη και πριν τη γέννησή τους), και σαν Θεός που ήταν ήξερε ότι πολύ καιρό είναι άρρωστος, του λέγει· “θέλεις να γίνης υγιής;”».
Ω η δίχως ίχνος κενοδοξίας πρόθεση του Κυρίου να θεραπεύσει τον άρρωστο! Δεν περιμένει να τον παρακαλέσουν οι ασθενείς, ο ίδιος βιάζεται να τους θεραπεύσει. Όντας ήλιος της δικαιοσύνης απλώνει σε όλους τις ακτίνες της ευεργεσίας του.
Η αθυμία και η θεραπεία της (Αρχ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ιεροκήρυκας Ι. Μ. Πατρών)

Ἕνα βασικὸ πρόβλημα, τὸ ὁποῖο ταλανίζει τὸν σημερινὸ πολυπράγμονα καὶ ἀνερμάτιστο ἄνθρωπο εἶναι ἡ κατάσταση τῆς ἀθυμίας, τὴν ὁποία προσπαθεῖ νὰ ἀντιμετωπίση, καταφεύγοντας σὲ ψυχιάτρους καὶ χρησιμοποιώντας διάφορες θεραπευτικὲς μεθόδους ἢ ἀντικαταθλιπτικὰ καὶ ἄλλου εἴδους σκευάσματα. Εἶναι, ὅμως, αὐτὴ ἡ λυτρωτικὴ λύση τοῦ προβλήματος ἢ εἶναι ἁπλῶς μία πρόσκαιρη ἀνακούφιση, ἀφοῦ, ὅπως πολλὲς φορὲς συμβαίνει, τὸ πρόβλημα ἐπανέρχεται καὶ μάλιστα μὲ δριμύτητα, παραμένοντας ἀθεράπευτο;
Ο δρόμος του αληθινού συμφέροντος των ανθρώπων, μερικές φορές, ανοίγει και με τον πόνο (Βουλγαράκης Ηλίας)

Στην περιοχή της Απάτης, κοντά στην Αντιόχεια είχαν το εργαστήρι τους μερικοί Ίσαυροι λατόμοι, που έκοβαν πέτρα για το τείχος της πόλης. Μια μέρα τρεις τέσσερις μικρομάστορες κατέβηκαν στο κοντινό δάσος να μαζέψουν ξύλα για τη φωτιά τους. Ένας όμως, ανόητος, πήγε, να σηκώσει τεράστιο φορτίο και πιάστηκε ολόκληρος˙ δεν μπορούσε να κινηθεί ούτε βήμα κι έπεσε κάτω ξερός. Καθώς μάλιστα ήταν ειδωλολάτρης, οι σύντροφοί του φοβήθηκαν πως τον κυρίεψε δαίμονας. Τον άρπαξαν λοιπόν πάνω σ’ ένα πρόχειρο φορείο και τον κουβάλησαν στον άγιο Συμεών. Ο γέροντας, όπως έκανε πάντα, έκαμε το σημείο του σταυρού πάνω στον κατάκοιτο. Όμως ο παράλυτος καθόλου δεν κινήθηκε. Διαβάστε περισσότερα »
Πότε αρχίζει η αγωγή; (Επίσκ. Ειρηναίος, Αικατερίνμπουργκ και Ιρμπίτσκ)

Ένας ερημίτης, που διακρινόταν για την αγιότητα του βίου του και τη γνώση της ανθρώπινης ψυχής, έδωσε εντολή κάποτε στον υποτακτικό του: «Ξερίζωσε αυτό το δέντρο από τη γη». Και του έδειξε ένα νεαρό φοινικόδεντρο, που είχε όμως απλώσει ρίζες βαθιές.
Κάνοντας υπακοή στο γέροντα, ο υποτακτικός επιχείρησε το έργο, αλλά, παρ’ όλες του τις προσπάθειες, δεν κατόρθωσε ούτε να το κουνήσει. «Γέροντα», είπε, «αυτό που μου ζητάς να κάνω, είναι τελείως αδύνατο!». Τότε ο γέροντας του έδειξε ένα άλλο, τρυφερό δεντράκι, που ο υποτακτικός ξερίζωσε αμέσως και χωρίς καμιά ιδιαίτερη προσπάθεια. Τίποτα δεν μπορούσε να κάνει ο μαθητής με το δέντρο που είχε ριζώσει γερά, χωρίς κόπο όμως τα κατάφερε με το τρυφερό δεντράκι.
Συσχετίζοντας τη διήγηση αυτή με την παιδαγωγική, βλέπουμε πως οι γονείς είναι ανίσχυροι μπροστά στα μεγάλα παιδιά, αν δεν έχουν αρχίσει να ενδιαφέρονται για την αγωγή τους από την τρυφερή ηλικία. Λέει μια παροιμία: «Όπου μικρομάθει, δε γερονταφήνει». Γι’ αυτό ο σοφός Σειράχ διδάσκει: «Τέκνα σοι εστί; παίδευσον αυτά και κάμψον εκ νεότητος τον τράχηλον αυτών» (Σοφ. Σειράχ 7:23).
Η ηθική τής παρηγορητικής θεραπείας σε ασθενείς με προχωρημένη καρδιακή νόσο (Σεβ. Μητροπολίτης Μάνης Χρυσόστομος)

Ὁμιλία τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Μάνης κ. Χρυσοστόμου Γ’ στήν Διημερίδα Καρδιακῆς Ἀνεπάρκειας (23-24/9/ 2022) τῆς Α’ Καρδιολογικῆς Κλινικῆς τοῦ Γ.Ν.Α. Ἱπποκρατείου Ἀθηνῶν.
Πρώτη η Θεοτόκος είδε τον Αναστάντα (Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς)

Μυροφόρες εἶναι οἱ γυναῖκες ποὺ ἀκολουθοῦσαν τὸ Κύριο μαζὶ μὲ τὴ Μητέρα του, ἔμειναν μαζί της κατὰ τὴν ὥρα τοῦ σωτηριώδους πάθους καὶ φρόντισαν νὰ ἀλείψουν μὲ μύρα τὸ σῶμα τοῦ Κυρίου.
Ο ριζοσπαστικός χαρακτήρας τού Χριστιανισμού (Γεώργιος Ι. Μαντζαρίδης, Ομότιμος καθηγητής Θεολογικής σχολής ΑΠΘ)

Τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ δὲν προέρχεται ἀπὸ τὸν κόσμο οὔτε συμβιβάζεται μὲ τὸ πνεῦμα τοῦ κόσμου. Ἐπιπλέον ὅμως τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ δὲν κηρύσσεται συνήθως ἀκέραιο στὸν κόσμο οὔτε ἐφαρμόζεται ἢ ἐφαρμόστηκε ποτὲ στὶς πραγματικές του διαστάσεις ἀπὸ τὴν ἀνθρωπότητα ἢ ἀπὸ κάποιον λαὸ μέσα στὴν ἱστορία. Τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ βιώθηκε ἀπὸ τοὺς ἁγίους προσωπικὰ καὶ ἐφαρμόστηκε ὥς ἕνα βαθμὸ μέσα στὴν Ἐκκλησία, καὶ ἰδιαίτερα μέσα στοὺς κόλπους τοῦ μοναχισμοῦ.
Το μέτρο είναι για τους μετρίους; (Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος)

Γραμμένο σὲ τοῖχο, καλοί μου φίλοι, σίγουρα ἀπὸ νεανικὸ χέρι. Λέει: «Τὸ μέτρο εἶναι γιὰ τοὺς μετρίους»! Προφανῶς θέλει νὰ πεῖ ὅτι γιὰ τοὺς ἔξυπνους, τοὺς ἄριστους, τοὺς ἀνώτερους, εἶναι ἡ παντελὴς ἔλλειψη κάθε μέτρου. Καὶ βέβαια ἡ μὴ ὕπαρξη κανενὸς ὁρίου, φραγμοῦ καὶ κανόνων. Δηλαδὴ ἡ ἀσυδοσία! Ὡραῖο σὰν εὐφυολόγημα, ὄχι ὅμως καὶ σὰν πεποίθηση. Καὶ τοῦτο γιατί δὲν ἔχει καμμία σχέση τὸ μέτρο μὲ τὸ μέτριο. Ἀπεναντίας τὸ μέτρο εἶναι ἐκεῖνο ποὺ διακρίνει ἕνα ὥριμο, ἕνα λογικό, ἕνα σπουδαῖο, ἕνα σοφὸ ἄνθρωπο. Καὶ γιατί αὐτό; Ἀλλ’ ἂς πάρουμε τὰ πράγματα μὲ τὴ σειρά τους…
Το μυστήριο της ζωής (Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)

Ἡ ζωὴ πάνω στὴ γῆ ἕλκει τὴν καταγωγή της ἀπὸ τὸν οὐρανό· ἡ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου ἕλκει τὴν καταγωγή της ἀπὸ τὸν Θεό. Τὰ ἀκρορρίζια τῆς ζωῆς κάθε ἀνθρώπινου ὄντος καὶ ὅλων τῶν ἀνθρώπων μαζὶ εἶναι βυθισμένα στὰ ἄπειρα βάθη τοῦ οὐρανοῦ καὶ στὰ πανάγια βάθη τῆς Τρισηλίου Θεότητας. Τὸ μυστήριο τῆς ζωῆς, καὶ τοῦ πιὸ μικροῦ καὶ τοῦ πιὸ μεγάλου καὶ τοῦ πιὸ ἁπλοῦ καὶ τοῦ πιὸ σύνθετου ὄντος πάνω στὴ γῆ, στὴν οὐσία του εἶναι ἅγιο, οὐράνιο, ἔλλογο (Χριστοκεντρικό), τριαδικό. Ζῶντας κάθε ζωντανὸ ὅν εἶναι συνεχῶς σὲ σύνδεσμο μὲ τὴν πηγὴ τῆς ζωῆς, κάθε ζωῆς —τὸν Θεὸ Λόγο. Ἀλλὰ σὲ κάθε ὅν, ἀνάλογα μὲ τὰ μέτρα του, ἔχει δοθεῖ ἀπὸ τὸν Θεὸ τὸ μέτρο τῆς ζωῆς. Κάθε ὅν μὲ τὸ δικό του τρόπο βιώνει καὶ ἀναπτύσσει τὴ λογικότητά του μαζὶ μὲ τὴν ὕπαρξή του. Τὰ πιὸ σύνθετα ὄντα βιώνουν τὴ λογικότητά τους συνθετότερα καὶ δραματικότερα, καὶ τὰ συνθετότατα μὲ τρόπο συνθετότατο. Ἀναμφίβολα τὸ πιὸ σύνθετο ὅν πάνω στὴ γῆ εἶναι ὁ ἄνθρωπος, γι’ αὐτὸ βιώνει τὴ ζωή του καὶ πιὸ δραματικά. Καὶ ἐὰν μὲ συνέπεια ὁ ἄνθρωπος παρακολουθήσει τὰ ἀχνάρια τοῦ μυστηρίου τῆς ζωῆς του, αὐτὴ ἀναπόφευκτα τὸν ἕλκει στοὺς ὑψηλότερους καὶ ἐπουράνιους κόσμους, στὸν Θεὸ καὶ στὰ τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτὸ μὲ κανέναν τρόπο δὲν εἶναι σὲ θέση ὁ ἄνθρωπος νὰ ἑρμηνεύσει τὴ ζωή του καὶ τὴ ζωὴ γενικὰ πάνω στὴ γῆ χωρὶς τὸν Θεὸ καὶ τὸ Χριστό.
Άγιος Μεγαλομάρτυς Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος (Λάμπρος Σκόντζος, Θεολόγος)

Η αγία μας Εκκλησία έχει να επιδείξει νέφη Μαρτύρων. Μυριάδες πιστοί βασανίστηκαν και έχυσαν το αίμα τους για την πίστη του Χριστού, την σώζουσα πίστη της Εκκλησία μας. Πολλοί από αυτούς χαρακτηρίζονται ως Μεγαλομάρτυρες, διότι βασανίστηκαν περισσότερο από τους άλλους και έδειξαν μεγάλη ανδρεία. Ένας από αυτούς είναι και ο λαοφιλής άγιος Μεγαλομάρτυρας Γεώργιος, ο οποίος έλαβε και την προσωνυμία Τροπαιοφόρος, διότι κατατρόπωσε τους διώκτες του ειδωλολάτρες και θριάμβευσε έτσι η χριστιανική πίστη, στα μάτια των ισχυρών της εποχής του.
Γεννήθηκε στην Καππαδοκία της Μ. Ασίας στα τέλη του 3ου μ. Χ. αιώνα, από ευσεβής και εύπορους γονείς. Δεν γνωρίζουμε δυστυχώς τα ονόματά τους, ούτε περισσότερα στοιχεία γι’ αυτούς. Γνωρίζουμε όμως ότι, ως συνειδητοί χριστιανοί, μεγάλωσαν το Γεώργιο με παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Του ενέπνευσαν ακράδαντη πίστη στο Σωτήρα Χριστό, αφοσίωση στην μοναδική χριστιανική διδασκαλία και βίωση της ευαγγελικής ηθικής. Φρόντισαν ακόμα να λάβει σοβαρή μόρφωση στα ονομαστά σχολεία της περιοχής.
Η δυσπιστία του Θωμά και οι αναλλοίωτοι μαθητές († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Κυριακή του Αποστόλου Θωμά.[1]
Πολύ συχνά τον θεωρούμε δύσπιστο και όντως είναι εκείνος ο οποίος αμφισβήτησε το μήνυμα των Αποστόλων, όταν του είπαν: «Ἑωράκαμεν τὸν Κύριον» – Τον είδαμε ζωντανό!
Λόγος πανηγυρικός τη Παρασκευή της Διακαινησίμου και μερικών θαυμάτων διήγησις της Υπερενδόξου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου, της Ζωοδόχου Πηγής († Αρχιμ. Φιλόθεος Ζερβάκος)

Πάλιν ἑορτὴ καὶ πάλιν πανήγυρις. Καὶ διὰ νὰ εἰπῶ καλύτερα, μέσα εἰς τὴν ἑορτὴν ἐπεφάνη ἡμῖν καὶ ἄλλη χαρμόσυνος ἑορτή, αὐξάνουσα τοῖς πιστοῖς τὴν χαράν, καὶ πληροῦσα τὰς καρδίας αὐτῶν ἀῤῥήτου ἀγαλλιάσεως. Διότι ἐνῷ πανηγυρίζομεν ἀκόμη τὴν λαμπροφόρον καὶ κοσμοσωτήριον Ἀνάστασιν Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν, ἰδοὺ ἐπέλαμψεν εἰς ἡμᾶς καὶ ἄλλη πανήγυρις τῆς Ἁγνῆς καὶ Ἀχράντου Αὐτοῦ Μητρός, τῆς Κυρίας ἡμῶν καὶ Δεσποίνης, τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς, ἡ ὁποία μὲ δίκαιον τρόπον παρακινεῖ ὅλους τοὺς πιστούς, νὰ ἑορτάσωμεν πάλιν καὶ σήμερον, καὶ νὰ εὐφρανθῶμεν ἅπαντες μίαν πνευματικὴν χαρὰν καὶ ἀγαλλίασιν, δοξάζοντες μὲ ὕμνους καὶ δοξολογίας τὸν ἐκ νεκρῶν ἀναστάντα Χριστὸν τὸν Θεὸν ἡμῶν, καὶ τὴν Ὑπεραγίαν αὐτοῦ Μητέρα καὶ Δέσποιναν πάσης τῆς κτίσεως, τὴν εὐεργέτιδα καὶ μεσίτριαν ἡμῶν τῶν Χριστιανῶν, διὰ νὰ λάβωμεν χάριν καὶ μισθὸν παρ᾿ Αὐτῆς πνευματικόν. Διαβάστε περισσότερα »
Τίποτα δεν κάνει τόσο εύκολο το δρόμο προς τη δικαιοσύνη, και για την προσέγγιση του Θεού, όσο το έλεος που προσφέρεται από το βάθος τής ψυχής με ικανοποίηση και χαρά σε όσους το έχουν ανάγκη (Μάξιμος ο Ομολογητής)

Ἄς μὴ λείψωμε λοιπὸν ἀπὸ τὴν ἁγία Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ παρέχει τόσο πλῆθος μυστηρίων γιὰ τὴ σωτηρία μας κατὰ τὴν τάξη τῶν θεϊκῶν συμβόλων ποὺ ζωντανεύονται σ’ αὐτή. Μ’ αὐτὰ καθέναν ἀπό μᾶς, ὅταν μάλιστα ζῆ σωστά, τὸν ὁλοκληρώνει ἀνάλογα μὲ τὸ χαρακτῆρα του σύμφωνα μὲ τὸ πρότυπο τοῦ Χριστοῦ καὶ -ἀποτέλεσμα ζωῆς χριστιανικῆς- ὁδηγεῖ στὴ φανέρωση τὸ δῶρο τῆς υἱοθεσίας, ποὺ δόθηκε μὲ τὸ ἅγιο Βάπτισμα καὶ μὲ τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἄς παρουσιάσωμε λοιπὸν τοὺς ἑαυτούς μας μὲ ὅλη τὴ δύναμη καὶ τὴν προθυμία μας ἄξιους τῶν θεϊκῶν δωρεῶν κι ἂς εὐχαριστήσωμε τὸ Θεὸ μὲ τὰ καλά μας ἔργα. Ἂς μὴ ζοῦμε ὅμοια μὲ τοὺς ἐθνικούς, πού, μέσα στὴν ἀρρώστια τῆς ἐπιθυμίας, δὲ γνωρίζουν τὸ Θεό. Ἀλλά, καθὼς λέει ὁ θεῖος Ἀπόστολος, ἂς νεκρώσωμε τὰ σαρκικὰ μέλη μας, τὴν πορνεία, τὴν ἀκαθαρσία, τὸ πάθος, τὴν κακὴ ἐπιθυμία καὶ τὴν πλεονεξία, ποὺ εἶναι εἰδωλολατρεία -γι’ αὐτὰ ξεσπᾶ ἡ ὀργὴ ἐπάνω στοὺς γιοὺς τῆς ἀνυπακοῆς- ἂς νεκρώσωμε ἀκόμα κάθε πάθος καὶ θυμὸ κι αἰσχρολογία καὶ ψευτιά. Μ’ ἕνα λόγο, ἂς ἀποθέσωμε ὁλόκληρο τὸν παλαιὸ ἄνθρωπο, ποὺ καταστρέφεται παρασυρμένος ἀπὸ τὴν ἐπιθυμία τῆς ἀπάτης, μαζὶ μὲ τὰ ἔργα του καὶ τὶς ἐπιθυμίες του κι ἂς περπατήσωμε ἄξια στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, πού μᾶς ἐκάλεσε στὴ βασιλεία καὶ στὴ δόξα του. Ἂς φορέσωμε τὴν εὐσπλαχνία, τὴν καλωσὺνη, τὴν ταπεινοφροσύνη, τὴν πραότητα, τὴν ὑπομονή. Ἂς ἀνεχώμαστε τοὺς ἄλλους μὲ ἀγάπη, κι ἂς χαριζώμαστε σ’ αὐτούς, ἂν ἒχωμε κάποια ἀφορμὴ ἐναντίον τους, ὅπως κι ὁ Κύριος χαρίστηκε σ’ ἐμᾶς. Ἂς διατηροῦμε πάν’ ἀπ’ ὅλα τὸ δεσμὸ τῆς τελειότητας, τὴν ἀγάπη καὶ τὴν εἰρήνη, στὴν ὁποία ἔχομε κληθῆ, γιὰ ν’ ἀποτελέσωμε ἕνα σῶμα. Ἂς φορέσωμε, γιὰ νὰ μὴν πολυλογῶ, τὸ νέο ἄνθρωπο, ποὺ ἀνανεώνεται στὴν ἐπίγνωση, σύμφωνα μὲ τὴν εἰκόνα τοῦ Κτίστη του.
Ασκητές μέσα στον κόσμο Γ’: π. Βασίλειος Πραβήτας

Ὁ μακαριστός π. Βασίλειος γεννήθηκε στίς 14 Ἰανουαρίου 1933 στήν Ἀρναία Χαλκιδικῆς ἀπό τόν Ἀναστάσιο Πραβήτα καί τήν Ἐλευθερία. Δυστυχῶς, ὅταν ἦταν δύο ἐτῶν ἔχασε τήν μαννούλα του καί ἔμεινε ὀρφανός. Διαβάστε περισσότερα »
Εν πόνω και χαρά († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Μήνυμα ἐπί τῇ ἑορτῇ τοῦ Πάσχα
Η Κυριακή του Πάσχα (Lev Gillet, μοναχός της Ανατολικής Εκκλησίας)

«Αύτη η κλητή και αγία ημέρα, η μία των Σαββάτων, η βασιλίς και κυρία, εορτή εορτών και πανήγυρις εστί πανηγύρεων!…» ψάλλουμε στην ογδόη ωδή του πασχαλιάτικου Όρθρου.
Η Κυριακή του Πάσχα ονομάζεται «πανήγυρις πανηγύρεων». Θα ήταν θεολογικά ανακριβές να πούμε ότι το Πάσχα είναι, κατά τρόπο απόλυτο, η μεγαλύτερη από τις γιορτές της Χριστιανοσύνης.
Είναι βέβαια σπουδαιότερη από τα Χριστούγεννα ή τα Θεοφάνεια, δεν μπορούμε όμως να πούμε ότι η Πεντηκοστή είναι λιγότερο σημαντική από την Ανάσταση.
Ωστόσο οι Πασχάλιες πανηγύρεις -και εδώ πρέπει στην Κυριακή του Πάσχα να συνδέσουμε και τη Μεγάλη Πέμπτη και την Μεγάλη Παρασκευή- δίνουν στο Μυστήριο των Χριστουγέννων το πλήρωμα του περιεχομένου τους και αποτελούν το αναγκαίο προοίμιο της Πεντηκοστής.
Το Πάσχα είναι λοιπόν το κέντρο, η καρδιά και ο πυρήνας του εκκλησιαστικού έτους. Από την ημερομηνία αυτή εξαρτάται όλος ο λειτουργικός κύκλος, επειδή από αυτή καθορίζονται όλες οι κινητές γιορτές του ημερολογίου.
Η Ανάσταση του Χριστού διακηρύσσεται με κάθε επισημότητα κατά τον Όρθρο της Κυριακής του Πάσχα, μια ακολουθία που τελείται είτε την Κυριακή το πρωί πολύ νωρίς, είτε κατά τα μεσάνυχτα του Μεγάλου Σαββάτου.
Μ. Σάββατο: Εις την Θεόσωμον Ταφήν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού (Μέγας Φώτιος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως)

Τίτλος της ομιλίας αυτής του Μεγάλου Φωτίου, πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, είναι: «ομιλία ρηθείσα εις την θεόσωμον ταφήν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, τω αγίω Σαββάτω». Σώζονται πάρα πολλές προγενέστερες του Φωτίου ομιλίες, που εκφωνήθηκαν στις εκκλησίες το Μέγα Σάββατο, όπως του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, του Σεβήρου Αντιοχείας, του Γρηγορίου Αντιοχείας, του αγίου Γερμανού Α’ Κωνσταντινουπόλεως, του αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού και άλλων, στους οποίους προστίθεται και ο ιερός Φώτιος με την ομιλία του αυτή, η οποία εκφωνήθηκε κατά πάσα πιθανότητα κατά τη δευτέρα πατριαρχεία του, και ίσως την 7η Απριλίου του 882, ημέρα του Μεγάλου Σαββάτου, στην οποία αναφέρεται στα αμοιβαία καθήκοντα των αρχόντων και αρχομένων, των ποιμένων και ποιμενομένων, χωρίς να κάνει κανένα λόγο για τα πράγματα εκείνου του καιρού. Στην αρχή απαριθμεί με συντομία τα προγεγενημένα θαύματα του Κυρίου, και προβάλλει το έργο της θεόσομης ταφής, με την οποία ο Δεσπότης αφάνισε με τα αγωνίσματά του την εξουσία του θανάτου επάνω σε όλους, και κλείνοντας αυτήν, μας καλεί να προσφέρομε σ’ αυτόν που έγινε για χάρη μας άνθρωπος και τάφηκε για μας και μας απάλλαξε από την τυραννίδα του άδη, τα επινίκια δώρα όπως αυτά περιγράφονται στην η’ παράγραφο…
Ε. Μερετάκη.
Μ. Παρασκευή: Για τον Σταυρό (Άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός)

1. – Ὁλοκληρώθηκε λοιπόν ὁ ἀγώνας μας τῆς νηστείας καί τελείωσε στό Σταυρό. Καί ποῦ ἔπρεπε νά καταλήξει τό τέλος τῆς νίκης, ἄν ὄχι στό τρόπαιο τοῦ Χριστοῦ; Γιατί ὁ Σταυρός εἶναι τό τρόπαιο τοῦ Χριστοῦ, πού ἔγινε βέβαια μιά φορά, ἀλλά τρέπει πάντοτε σέ φυγή τούς δαίμονες. Πράγματι, ποῦ εἶναι τά εἴδωλα καί οἱ μάταιοι φόνοι τῶν ζώων; Ποῦ εἶναι οἱ ναοί καί ἡ φωτιά τῆς δυσσέβειας; Σβήστηκαν ὅλα ἀπό ἕνα Ἅγιο Αἷμα καί γκρεμίστηκαν, καί μένει ὁ Σταυρός πολυδύναμη δύναμη, ἀόρατο βέλος, ἄυλο φάρμακο, παυσίπονο πλῆγμα, δόξα γεμάτη ὄνειδος. Διαβάστε περισσότερα »
Ομιλία στην Μεγάλη Πέμπτη († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Κατά την σημερινή ημέρα η Εκκλησία μας «ποιείται ανάμνησιν» του Μυστικού Δείπνου του Κυρίου, κατά τον οποίο έγινε και η παράδοση από τον Κύριο των φρικτών μυστηρίων της Θείας Ευχαριστίας, του Σώματος και του Αίματός Του, και εκπληρώθηκαν οι λόγοι Του: «λάβετε φάγετε· τούτο εστί το σώμα μου» και «πίετε εξ αυτού πάντες· τούτο γαρ εστί το αίμα μου το της καινής διαθήκης, το περί πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών» (Ματθ. 26:26-28).
Μεγάλη Τετάρτη: Λόγος στην πόρνη με το μύρο (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

Σήμερα ο Φαρισαίος κάλεσε τον Δεσπότη σε δείπνο αναμειγνύοντας την τιμή με την ατιμία, ενώ η πόρνη Τον κάλεσε με πολλή πίστη. Διότι όταν ήταν στην οικία του Σίμωνος, πήγε και εκείνη η πόρνη. Γυναίκα πόρνη στην χώρα; Το σχήμα του μανιώδους ανθρώπου, ο κεραυνοβόλος πόλεμος, το σιδερένιο βέλος, το γυμνό δίστομο ξίφος, η παγίδα δια της οποίας συλλαμβάνονται οι νέοι, η ακόνη της έμφυτης επιθυμίας, ο παροξυσμός της αμαρτίας, η πλανήτρια του ευολίσθου σώματος, η άτιμη και ανωφελής πραγματεία, αυτή που προξενεί τον ψυχικό θάνατο και σε εκείνους οι οποίοι την πωλούν και σε εκείνους οι οποίοι την αγοράζουν, το δίχτυ της νεότητας, η ασκέπαστη παγίδα, διότι οι οφθαλμοί της πόρνης είναι παγίδα για τους δύστυχους αμαρτωλούς.
Προσέξτε λοιπόν, ω φιλόχριστοι, να νοήσετε και να απολαύσετε την καλή διήγηση της καλής γυναικός, πώς πήγε έως εκεί, όπου ήθελε, χωρίς να την καλέσουν, πώς πλησίασε εκεί που καθόταν ο Κύριος και του εξομολογήθηκε εξ όλης της καρδίας της, όσα έπραξε. Να δείτε πώς δεν ντράπηκε ούτε φοβήθηκε η ανδρειωμένη στην ψυχή, ούτε την ταραχή των υπηρετών, ούτε την κατηγορία των όσων βρίσκονταν εκεί.
Μ. Τρίτη: «Μή μείνωμεν ἔξω τοῦ νυμφῶνος Χριστοῦ!» (Λάμπρος Σκόντζος, Θεολόγος)

(Θεολογικό σχόλιο στο περιεχόμενο και τα νοήματα της Μεγάλης Τρίτης)
«Τη αγία και μεγάλη Τρίτη της των δέκα παρθένων παραβολής, της εκ του ιερού Ευαγγελίου, μνείαν ποιούμεθα». Αυτό είναι το συναξάρι της δεύτερης ημέρας της Μεγάλης Εβδομάδος. Ο Νυμφίος της Εκκλησίας και της ψυχής μας, «ο ωραίος κάλλει παρά πάντας βροτούς», οδεύει προς το εκούσιο Πάθος Του, καλώντας κοντά Του όλους εμάς τους πιστούς Του, για να μας κάνει κοινωνούς των σωτηριωδών παθημάτων Του και του θριάμβου της Αναστάσεώς Του.
Οι θείοι Πατέρες όρισαν την αγία αυτή ημέρα να θυμηθούμε μια από τις πιο παραστατικές και διδακτικές παραβολές του Κυρίου μας: την παραβολή των Δέκα Παρθένων. Κι’ είχαν το σκοπό τους. Διαβάστε περισσότερα »
Αγία και Μεγάλη Δευτέρα

Κυριακή Των Βαΐων (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

(Ευαγγέλιο: Ιωάν. ιβ’ 1-18).
Ποιος μπορεί να φέρει χαρά σ’ ένα σπίτι; Ο καλοδεχούμενος επισκέπτης.
Ποιος μπορεί να φέρει ακόμα μεγαλύτερη χαρά σ’ ένα σπίτι; ένας φίλος του σπιτιού.
Ποιος προκαλεί τη μέγιστη χαρά σ’ ένα σπίτι; ο οικοδεσπότης, όταν γυρίζει στο σπίτι μετά από μακρόχρονη απουσία.
Ευτυχισμένα και καλότυχα τα χέρια που υποδέχτηκαν τον Κύριο ως καλοδεχούμενο επισκέπτη!
Ευτυχισμένα και καλότυχα τα χείλη που τον χαιρέτισαν ως φίλο!
Ευτυχισμένες και καλότυχες οι ψυχές που τον σεβάστηκαν και τον υποδέχτηκαν ως οικοδεσπότη, μ’ ένα τραγούδι υποδοχής!
Υπάρχουν όμως και μερικοί που δεν τον αναγνώρισαν, δεν τον υποδέχτηκαν ως φιλοξενούμενο, ως φίλο ή οικοδεσπότη. Πήραν πέτρες στα χέρια τους για να τις ρίξουν καταπάνω Του˙ με τις θνητές ψυχές τους μηχανεύτηκαν το σωματικό θάνατό Του.
Η θεϊκή φύση του Χριστού ήταν τέτοια ώστε, όπου εμφανιζόταν – ως Θεός με ανθρώπινη σάρκα – οι άνθρωποι χωρίζονταν. Μερικοί στέκονταν δεξιά και άλλοι αριστερά Του, όπως θα χωριστούν και όταν θα εμφανιστεί την έσχατη μέρα της ιστορίας του κόσμου. Αλλά κι ως σήμερα, όταν η συζήτηση σε κοσμικούς κύκλους γυρίζει στον Κύριο Ιησού, οι άνθρωποι χωρίζονται δεξιά κι αριστερά. Φανταστείτε πόσο πιο αυστηρά οριοθετημένος θα ήταν ο χωρισμός αυτός τις μέρες της ένσαρκης παρουσίας Του στη γη!
Το σημερινό ευαγγέλιο περιγράφει δύο περιστατικά, που αποδείχνουν ακριβώς αυτόν τον αυστηρά οριοθετημένο χωρισμό ανάμεσα στους ανθρώπους, ανάλογα με τη διάθεσή τους προς τον Κύριο. Στο πρώτο, στο δείπνο στη Βηθανία, όσοι παρευρίσκονταν εκεί χωρίστηκαν επίσης στα δύο: από τη μια ήταν οι απόστολοι, ο Λάζαρος που είχε αναστηθεί και οι αδερφές του Μάρθα και Μαρία, που φιλοξενούσαν τον Κύριο. Από την άλλη ήταν ο προδότης Ιούδας, που διαμαρτυρήθηκε επειδή η Μαρία άλειψε με μύρο τα πόδια του Κυρίου.
Στο δεύτερο περιστατικό ήταν από τη μια μεριά οι άνθρωποι που υποδέχτηκαν θριαμβευτικά τον Κύριο κατά την είσοδό Του στην Ιερουσαλήμ κι από την άλλη οι φαρισαίοι, οι γραμματείς κι οι αρχιερείς, που συνωμοτούσαν μεταξύ τους να σκοτώσουν όχι μόνο το Χριστό, αλλά και το φίλο Του Λάζαρο.
«Ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καί ἡ ζωή»: Θεολογικό σχόλιο στο Σάββατο του Λαζάρου (Λάμπρος Σκόντζος, Θεολόγος)

Το Σάββατο της ΣΤ΄ Εβδομάδος των Νηστειών η Αγία μας Εκκλησία όρισε να εορτάζουμε την θαυμαστή ανάσταση του Λαζάρου. Αυτό δεν είναι τυχαίο. Διότι, πρώτον το μεγάλο και θαυμαστό αυτό γεγονός συμπίπτει χρονικά με την είσοδο του Κυρίου μας στην αγία πόλη της Ιερουσαλήμ. Και δεύτερον, ότι το γεγονός της εκ νεκρών αναστάσεως του φίλου του Κυρίου είναι μια τρανή απόδειξη ότι ο Χριστός μας είναι ο κύριος της ζωής και του θανάτου, ότι αυτός που ανάστησε από τους νεκρούς το Λάζαρο θα αναστήσει και τον Εαυτό του, αφού θα σκυλέψει τον Άδη και θα νικήσει τον θάνατο! Διαβάστε περισσότερα »
Ασκητές μέσα στον κόσμο Γ’: Λωξάνδρα Κωμοδρόμου

Ἡ μακαριστή Λωξάνδρα (Ἀλεξάνδρα) γεννήθηκε στίς 1-1-1904 στό χωριό Λάσα τῆς ἐπαρχίας Πάφου. Παρ’ ὅλα πού ἡ οἰκογενειά της ἦταν ἀρκετά εὐκατάστατη, -ὁ πατέρας της ἦταν ὁ Κωμοδρόμος (σιδεράς) τῆς γύρω περιοχῆς- αὐτή δέν πῆγε σχολεῖο. Ἡ μητέρα της Μαγδαληνή ἦταν καί αὐτή μία ἐκλεκτή ψυχή. Ἦταν τόσο ὡραία στήν ὄψη καί στήν ψυχή, (ἡ Μαγδαληνή) πού ὁ πατέρας (τῆς Λωξάνδρας) πῆγε μόνος του στόν πεθερό του καί τήν ζήτησε σέ γάμο. Πρᾶγμα πρωτόγνωρο γιά τά δεδομένα τότε τοῦ χωριοῦ. Διαβάστε περισσότερα »
Ανεξιχνίαστον το σχέδιον της προνοίας τού Θεού (Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης)

Ζοῦμε σὲ μία ἐποχὴ ὅπου οἱ ἄνθρωποι ἔχουν ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὸ Θεό. Δὲν συγκινοῦνται ἀπὸ τὸ θεῖο λόγο, δὲν συμμετέχουν στὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας καὶ οἱ ἐντολὲς καταπατοῦνται, χωρὶς ἔλεγχο συνειδήσεως καὶ ἴχνος ντροπῆς. Παντοῦ ἡ ἁμαρτία.
Κυριακή Ε’ Νηστειών: Η Κυριακή της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας (Lev Gillet)

Όσον αφορά το πρόσωπο της οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας, δεν είναι δυνατόν να διακρίνουμε με βεβαιότητα μέσα στις παραδόσεις το ιστορικό κομμάτι από το κομμάτι του θρύλου. Αξίζει όμως να δεχθούμε με απλότητα το γεγονός ότι η Εκκλησία θέλησε να την αναδείξει σε «υπόδειγμα μετανοίας», όπως ψάλλουμε στον Όρθρο, σύμβολο μεταστροφής, συντριβής και αυστηρότητας. Εκφράζει, τούτη την τελευταία Κυριακή της Τεσσαρακοστής, την τελευταία και πιο επείγουσα έκκληση που μας απευθύνει η Εκκλησία πριν από τις ιερές ημέρες του Πάθους και της Αναστάσεως.
Ασκητές μέσα στον κόσμο Γ’: Μυροφόρα Ευθυμίου

Ἡ μακαριστή Μυροφόρα, ἡ γνωστή στήν κωμόπολη τῆς Ἀραδίππου ὡς ἡ «γιαγιά ἡ Φορού», γεννήθηκε στίς 2 Νοεμβρίου τό 1929 στήν Ἀραδίππου. Κρατοῦσε τήν καταγωγή της ἀπό τό γένος Κουντουρῆ. Ἦταν δευτερότοκη ἀπό τό σύνολο τεσσάρων παιδιῶν. Πῆγε μέχρι τήν Β΄ Δημοτικοῦ καί οἱ γονεῖς της τήν κράτησαν μετά στό σπίτι γιά νά βοηθᾶ στίς δουλειές τοῦ σπιτιοῦ. Ἦταν μικροκαμωμένη καί πολύ εὐκίνητη. Διαβάστε περισσότερα »
Αγαπάμε τη δυσκολία! (Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος)

Ζοῦμε ἀδιαμφισβήτητα στὴν ἐποχὴ τῆς εὐκολίας καὶ τῶν μεγάλων ἀνέσεων, καλοί μου φίλοι, ὅπως λέγαμε καὶ σὲ προηγούμενο κείμενό μας.[1] Φθάσαμε νὰ τὰ κάνουμε ὅλα πλέον ὄχι μόνο μὲ τὰ κουμπιά, ἀλλ’ ἀκόμη καὶ μὲ αὐτὴ τὴν … ἁφή! Ἡ εὐκολία ἀναδείχθηκε ὡς ἡ ὑπέρτατη ἀξία μας!!
Ἔτσι ἀπεχθανόμασθε ὅ,τι ἔχει μόχθο καὶ κόπο. Ὅ,τι εἶναι δύσκολο, γιὰ νὰ γίνει. Ἀπὸ τὴ δύσκολη ἄσκηση καὶ τὸ δύσκολο πρόβλημα στὰ μαθήματα, μέχρι καὶ τὸ διάβασμα ἀκόμη ἑνὸς (σοβαροῦ) κειμένου! Ἡ ἄσκηση ἀφέθηκε στοὺς δυνατοὺς λύτες καὶ στοὺς … ἀσκητές!
Ἑπόμενο εἶναι νὰ ἀφήνουμε τὰ δύσκολα στοὺς ἄλλους καὶ ἐν τέλει νὰ ἀφηνόμαστε σ’ αὐτούς! Θὰ ἔπρεπε τὸ ἀντίθετο ἀκριβῶς νὰ συμβαίνει. Νὰ ἀγαπᾶμε, δηλαδή, τὴ δυσκολία καὶ νὰ ἀπεχθανόμαστε τὴν εὐκολία καὶ τὶς ἀνέσεις. Γιατί ἡ δυσκολία εἶναι ἐκείνη ποὺ μᾶς πηγαίνει μπροστὰ καὶ ψηλά, ἐνῷ ἡ εὐκολία μᾶς ὁδηγεῖ κατευθεῖαν στὴ μαλθακότητα ἀκόμη καὶ στὸ τέλμα! Διαβάστε περισσότερα »
Η εμπιστοσύνη στον Θεό φέρνει την ανάπαυσι της ψυχής (Αρχιμ. Χριστοφόρος, Καθηγούμενος Ι. Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Λόγοι πνευματικοί πρός τούς ἀδελφούς τῆς Ἱερᾶς ἡμῶν Μονῆς κατά τήν ἑορτήν τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου, 25/3/2020.
Κυριακή Δ’ Νηστειών (Γέροντας Πετρώνιος Τανάσε)

Η τετάρτη Κυριακή θέτει ενώπιόν μας, ωσάν μία ζωντανή εικόνα, όλες τις αρετές του μεγάλου πατρός και διδασκάλου της μετανοίας, του αγίου Ιωάννου του συγγραφέως του βιβλίου που λέγεται Κλίμαξ. Η ζωή του ήτο ζωή μυστική, ταπεινή και φλογισμένη από τον θείο έρωτα. Δεκατέσσερα χρόνια έζησε στην ησυχία, συνεχώς πυρακτούμενος από τον ένθεο ζήλο και την φλόγα της θείας αγάπης.
Η αξία τής ευχής τού Αποδείπνου «Καί δός ἡμῖν Δέσποτα πρός ὕπνον ἀπιοῦσιν…» (Σεβ. Μητροπολίτης Μάνης Χρυσόστομος Γ’)

Πρόκειται γιά τήν «Εὐχή εἰς τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν», τήν ὁποία ἀναγιγνώσκουμε ἤ ἀπαγγέλλουμε ἐνώπιον τῆς ἱερᾶς εἰκόνος τοῦ Χριστοῦ, ὄρθιοι ἤ καί γονατιστοί. Τήν θαυμάσια αὐτή Εὐχή – Προσευχή συνέθεσε τόν 7ο αἰῶνα, ὁ λόγιος μοναχός Ἀντίοχος, τῆς λαύρας τοῦ Ἁγίου Σάββα στή Παλαιστίνη.
Ασκητές μέσα στον κόσμο Γ’: Μεταξία Ράππα

Στίς 15 Ὀκτωβρίου 1935 γεννήθηκε στήν Ὕδρα ἡ Μεταξία. Ἦταν κόρη τοῦ Ἀνδρέα Παπουτσῆ καί τῆς Ἀναστασίας Κόκκου, φτωχῶν βιοπαλαιστῶν. Ὅταν ἦταν πέντε ἐτῶν, μέ τό ἐθνικό ἔπος τοῦ 1940, ὁ πατέρας της ἐκλήθη νά ὑπηρετήση τήν Πατρίδα στά ἀλβανικά σύνορα. Πολέμησε ἡρωϊκά καί γύρισε ἀπό τόν πόλεμο μέ κρυοπαγήματα καί φυματίωση, ἀπό τήν ὁποία σέ λίγο καιρό ἐκοιμήθη. Ἤδη εἶχε 4 παιδιά. Τήν Μεταξία, τήν Ματίνα (πού σέ μικρή ἡλικία ἐκοιμήθη), τόν Θοδωρῆ καί τόν Δημήτρη. Ἄφησε πίσω του ὀρφανά καί γυναίκα ἐπίσης φυματική. Ἀπό τότε ἄρχισε τό δράμα τῆς Μεταξίας. Ἡ μάννα ἦταν ἑτοιμοθάνατη, ἐνῶ τό σπίτι ἄδειο ἀπό κάθε ἀγαθό. Ἐκείνη καί τ’ ἀδέλφια της ἔμειναν πεινασμένα καί ξυπόλυτα. Ξυπόλυτη ἡ Μεταξία ἀνέβαινε στά μαντριά γιά λίγο τυρόγαλο σέ ἡλικία 9-10 ἐτῶν. Κάποιοι τήν συμπονοῦσαν καί τῆς ἔδιναν. Ἄλλοι ἔλυναν τά σκυλιά γιά νά τήν κυνηγήσουν. Διαβάστε περισσότερα »
Η σχετικότητα των ανθρωπίνων πραγμάτων και οι φυσικές καταστροφές (Αρχιμ. Θεόφιλος Λεμοντζής)

Ο Θεός, σύμφωνα με τον Μέγα Βασίλειο, ως αγαθός δημιούργησε το ωφέλιμο, ως σοφός το άριστο και ως παντοδύναμος το μέγιστο1. Ο πρώτος άνθρωπος, αμέσως μόλις δημιουργήθηκε, ανέβλεψε στον ουρανό, γέμισε χαρά από το κάλλος της ορατής κτίσης και ένιωσε μεγάλη αγάπη για το Θεό, που του χάρισε την αιώνια ζωή και την τρυφή του παραδείσου2. Τοποθετήθηκε μέσα στον παράδεισο (Γεν. 2, 8) μέσα σ’ ένα “παλάτι”, σ’ ένα “ταμείο κάθε χαράς και ευχαριστήσεως”, όπως λέγει ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός3.
Ο άνθρωπος δεν είναι ο δημιουργός του κόσμου αλλά διαχειριστής και οικονόμος του. Εξουσιάζει τον κόσμο αλλά δεν πρέπει να τον καταδυναστεύει (Γεν. 1, 29-30· 2, 20). Από τη στιγμή όμως που δια της παρακοής διατάραξε τις σχέσεις του με τον Δημιουργό του εισάγοντας την αμαρτία στον κόσμο, διαταράχθηκαν και οι σχέσεις του με το φυσικό περιβάλλον το οποίο κατέστη εχθρικό απέναντί του4. Στην προσπάθειά του να το δαμάσει, το καταστρέφει. Το χρησιμοποιεί εγωκεντρικά και με ιδιοτελείς σκοπούς. Λέγει ο άγιος Συμεών ο νέος Θεολόγος: “όλη η κτίση που πλάσθηκε εκ του μηδενός από τον Θεό, όταν είδε τον Αδάμ να έχει βγει από τον παράδεισο, δεν ήθελε πια να υποταγεί στον παραβάτη, ο ήλιος δεν ήθελε να λάμψει, η σελήνη δεν ανεχόταν να φέγγει, τα άστρα προτιμούσαν να μη φανούν στα μάτια του, οι πηγές δεν είχαν σκοπό ν’ αναβλύζουν νερό. Τα ποτάμια δεν ήθελαν να κυλούν, ο αέρας μελετούσε να συσταλεί και να μη δώσει αναπνοή στον άνθρωπο που επαναστάτησε κατά του Θεού, τα θηρία και όλα τα ζώα της γης όταν τον είδαν γυμνό από την προηγούμενη δόξα του, τον περιφρόνησαν και σκληρύνθηκαν όλα αμέσως εναντίον του. Ο ουρανός με το δίκιο του έκανε να κινηθεί για να πέσει πάνω του, και η γη δε δεχόταν να τον υποφέρει και να τον κουβαλάει πάνω στους ώμους της”5.
Οι φυσικές καταστροφές που πληροφορούμαστε να συμβαίνουν, με χιλιάδες θύματα πολύ συχνά, όπως για παράδειγμα ο καταστροφικός σεισμός που συγκλόνισε πριν λίγο καιρό τη γειτονική μας χώρα, την Τουρκία, αλλά και η πατρίδα μας και άλλες χώρες του πλανήτη πολλές φορές δοκιμάστηκαν στο παρελθόν όχι μόνον από σεισμούς αλλά και από άλλου είδους θεομηνίες, όπως πυρκαγιές, πλημμύρες, κ.α., αποτελούν μια αναπόφευκτη και αδήριτη νομοτέλεια του παρόντος πεπτωκότος κόσμου, της φθοράς, του πόνου και του θανάτου. Ενώ μέσα στον παράδεισο ο άνθρωπος ζούσε αρμονικώς με το φυσικό περιβάλλον, με την υποταγή του στον εγωισμό και την αμαρτία, επέφερε τη διάρρηξη των αρμονικών σχέσεων με τον Θεό, συμπαρασύροντας μαζί και την κτίση όπως διδάσκει ο Απ. Παύλος: ”τῇ γὰρ ματαιότητι ἡ κτίσις ὑπετάγη, οὐχ ἑκοῦσα, ἀλλὰ διὰ τὸν ὑποτάξαντα” (Ρωμ. 8, 20), δηλαδή: “η κτίση υποτάχθηκε κι αυτή στη φθορά, όχι γιατί έφταιγε αλλά γιατί έτσι θέλησε αυτός, ο άνθρωπος που την υπέταξε”. Διαβάστε περισσότερα »
Η αληθινή πρόοδος – Οι συντελεστές τής προόδου (Πρωτοπρ. Θωμάς Βαμβίνης)

Ἡ ἀληθινή πρόοδος
Φαίνεται ὅτι ἡ ὑπό τόν ἥλιο κοινωνία τῶν ἀνθρώπων προοδεύει μόνο μέσα ἀπό δυσχέρειες καί φρικτούς πειρασμούς. Ἄν δέν συμβῆ κάποιο μεγάλο κοινωνικό κακό, δέν κινητοποιούμαστε. Μέ δοκιμασίες ἐξαναγκαζόμαστε νά παίρνουμε τόν δρόμο τῆς προόδου.
Γ’ Νηστειών: Εις την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως (Άγιος Λουκάς, Αρχιεπίσκοπος Κριμαίας)

Χθες στον όρθρο βγάλαμε για προσκύνηση τον τίμιο Σταυρό του Χριστού. Με πολύ ευλάβεια ψάλαμε όλοι το τροπάριο: «Τὸν Σταυρόν σου προσκυνοῦμε Δέσποτα καὶ τὴν ἁγίαν σου Ἀνάστασιν δοξάζομεν» και προσκυνήσαμε τον τίμιο Σταυρό του Κυρίου μας. Είναι πολύ σπουδαίο πράμα η προσκύνηση του τιμίου Σταυρού του Χριστού διότι μαρτυρεί για την πίστη μας και την θερμή αγάπη που έχουμε για τον Υιό του Θεού ο οποίος μας έσωσε από την εξουσία του διαβόλου.
Υπάρχει όμως και ένας άλλος σκοπός για τον οποίο στη μέση της Μεγάλης Τεσσαρακοστής τοποθετούμε για προσκύνηση τον τίμιο Σταυρό του Χριστού. Διαβάστε περισσότερα »
Η αξία τής Ευχής τού Αποδείπνου «Ἄσπιλε, ἀμόλυντε…» (Σεβ. Μητροπολίτης Μάνης Χρυσόστομος Γ’)

Ἡ εὐχή στήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, τήν ὁποία ἀναγιγνώσκουμε ἤ καί ψάλλουμε στό Μικρό καί στό Μέγα Ἀπόδειπνο καί τήν ὁποία ἔγραψε ὁ λόγιος ὅσιος Παῦλος, ὁ ἱδρυτής καί κτίτωρ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τῆς Θεοτόκου τῆς Εὐεργέτιδος στήν Κων/λη τόν 11ο αἰῶνα, ἔχει μεγάλη ἀξία καί σπουδαιότατο πνευματικό περιεχόμενο.
Ζηλωτική και διαλλακτική τοξικότητα (Πρωτοπρ. Θωμάς Βαμβίνης)

Οἱ τοξίνες ἀπό τήν χημεία καί τήν βιολογία ἔχουν περάσει ὡς σύμβολο στήν κοινωνία. Συχνά ἀκοῦμε τόν τελευταῖο καιρό γιά τοξικό κλίμα στήν κοινωνική, πολιτική, ἀλλά καί στήν ἐκκλησιαστική ζωή. Αὐτό μᾶς ὁδήγησε στό νά μελετήσουμε αὐτήν τήν ἔκφραση, γιά νά καταλάβουμε καθαρότερα τό περιεχόμενο της.
ΛΟΓΟΣ ΔΩΔΕΚΑΤΟΣ: Για την εγκράτεια, την υπομονή και τη σιωπή στον καιρό της νηστείας (Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος)

Για την εγκράτεια και την υπομονή στην εργασία των αρετών κατά τον καιρό της νηστείας. Και για τη σιωπή. Και πώς πρέπει να ζουν, σε όλη τη νηστεία, όσοι αγωνίζονται αληθινά.
Κυριακή Β’ Νηστειών: Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς ο άριστος των πιστών οδηγός († Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης)

Η Εκκλησία μας τιμά σήμερα τη μνήμη ενός ηρωικού τέκνου της, ενός μεγάλου πατρός, του Αγιορείτου ασκητού, του φωστήρα της Θεσσαλονίκης, του υπέρμαχου της Ορθοδοξίας, του κήρυκα της χάριτος και του φωτός, του σοφωτάτου και γλυκητάτου διδασκάλου, του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά του θαυματουργού.
Λόγος εις την Αʼ Κυριακή των Νηστειών (της Ορθοδοξίας) (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

(Ευαγγέλιο: Ιωαν. α΄ 43-51)
Πόσο μεγάλη, πόσο φοβερή είναι η παρουσία του Θεού! Πόσο μεγάλη και πόσο φοβερή είναι η παρουσία του ζώντος Θεού!
Οι αγγελικές δυνάμεις στέκονται μπροστά Του με φόβο και τρόμο. Τα σεραφείμ κρύβουν τα πρόσωπα τους με τις φτερούγες τους μπροστά στο αστραφτερό φως και το ανέκφραστο κάλλος της παρουσίας Του. Διαβάστε περισσότερα »
Περί προφητειών (Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος)

Οικουμενικότητα και Οικουμενισμός (Γεώργιος Μαντζαρίδης, Ομότιμος Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.)

Η Εκκλησία είναι ο τόπος φανερώσεως της βασιλείας του Θεού μέσα στον κόσμο. Αυτή εκτείνεται «πανταχού της οικουμένης» και «πανταχού των χρόνων» [1]. Η οικουμενικότητα και η διαχρονικότητα της Εκκλησίας θεμελιώνονται στον Χριστό, που προσέλαβε στην υπόστασή του ολόκληρη την ανθρωπότητα. Η παρουσία του Χριστού μέσα στην Εκκλησία με την άκτιστη ανακαινιστική ενέργεια του Αγίου Πνεύματος οικοδομεί την οικουμενικότητά της.
Λόγος ΙΓ΄: Περί της Αγίας Τεσσαρακοστής (Αββάς Δωρόθεος)

Eὐλόγησον Πάτερ.
Γράφει εἰς τὸν Νόμον, καθὼς ἐπρόσταξεν ὁ Θεὸς τοὺς Ἑβραίους, ὅτι κάθε χρόνον νὰ ἀποδεκατίζουν ὅλα ὅσα καὶ ἂν ἔχουν· καὶ ἔτζη κἄμνοντες, εὐλογοῦνταν ὅλα ὅσα καὶ ἂν εἶχαν. Τοῦτο ἠξεύροντες οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι, ἐβουλήθησαν νὰ μᾶς παραδώσουν καὶ τὸ μεγαλήτερον καὶ ὑψηλότερον πρὸς εὐεργεσίαν καὶ βοήθειαν τῶν ψυχῶν μας, ὅτι καὶ αὐτὰς τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς μας νὰ τὰς ἀποδεκατίζωμεν καὶ νὰ τὰς ἀφιερώνωμεν εἰς τὸν Θεὸν· καὶ ἔτζη νὰ εὐλογοῦνται τὰ ἔργα μας, καὶ νὰ ἐξαλείφωμεν κάθε χρόνον τὰς ἁμαρτίας μας, ὁποῦ ἁμαρτήσαμεν ἐκεῖνον τὸν χρόνον. Καὶ ἐλογαρίασαν, καὶ ἁγίασαν εἰς ἡμᾶς, ἀπὸ ταῖς τριακόσιαις ἑξῆντα πέντε ἡμέραις, ταύτας τὰς ἑπτὰ ἑβδομάδας τῆς ἁγίας Τεσσαρακοστῆς, καὶ ἔτζη ἀφιέρωσαν τὰς ἑπτὰ ἑβδομάδας. Ἀλλὰ οἱ Πατέρες ὕστερα τοὺς ἐφάνη νὰ αὐγατίσουν καὶ ἄλλην μίαν ἑβδομάδα· τὸ ἕνα μὲν, διὰ νὰ προετοιμάζουνται ἐκεῖνοι ὁποῦ μέλλουν νὰ σέβουν εἰς τὸν κόπον τῆς νηστείας· καὶ τὸ ἄλλο, διὰ νὰ τιμήσουν τὸ μέτρον τῆς νηστείας ὁποῦ ἐνήστευσεν ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς· διότι αἱ ὀκτὼ ἑβδομάδες, εὐγάνοντες τὰ σαββατοκυρίακα, γίνονται σαράντα ἡμέραις· ἔξω ἀπὸ τὴν νηστείαν τοῦ μεγάλου Σαββάτου, διὰ νὰ εἶναι αὕτη ἱερωτάτη καὶ ξεχωριστὴ ἀπὸ ὅλα τὰ σάββατα τοῦ χρόνου. Αἱ δὲ ἑπτὰ ἑβδομάδες, χωρὶς τὰ σαββατοκυρίακα, γίνονται τριάκοντα, πέντε ἡμέραις· βάνοντες δὲ καὶ τὴν νηστείαν τοῦ μεγάλου Σαββάτου, καὶ τὸ ἥμισυ τῆς Λαμπρᾶς καὶ φωτοποιοῦ νυκτὸς, ἕως τὸ πρόγευμα, γίνονται τριάκοντα ἕξη ἥμισυ ἡμέραις, ὁποῦ εἶναι τὸ δέκατον τῶν τριακοσίων ἑξῆντα πέντε ἡμερῶν τοῦ χρόνου μὲ πολλὴν ἀκρίβειαν· διότι τῶν τριακοσίων τὸ δέκατον εἶναι αἱ τριάκοντα, καὶ τῶν ἑξήκοντα τὸ δέκατον, εἶναι ἕξη, τῶν δὲ πέντε τὸ δέκατον, εἶναι τὸ ἥμισυ τῆς Λαμπρᾶς ἡμέρας, καθὼς εἴπαμεν. Αὕτη εἶναι ἡ δεκατία τοῦ χρόνου ὅλου, ὡσὰν νὰ εἰποῦμεν, τὴν ὁποίαν τὴν ἁγίασαν εἰς ἡμᾶς οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι εἰς μετάνοιαν, ἔστωντας νὰ εἶναι καθαρισμὸς πάντων τῶν ἁμαρτιῶν τοῦ χρόνου ὅλου.
Τυρινής: Κυριακή τής Συγγνώμης (β’) († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Oἱ ἑβδομάδες ποὺ προηγήθηκαν τῆς Κυριακῆς τῆς Συγγνώμης εἶναι ἑβδομάδες ὅπου μέσα ἀπὸ ἱστορίες ἤ παραβολὲς, ἐμφανιζόμαστε μὲ τὰ βασικὰ ἁμαρτήματα μας, τὴν αἰτία τῆς πτώσης μας.
Τούτη τὴν περίοδο θὰ ἔπρεπε νὰ εἴχαμε ἐξετάσει σὲ βάθος τὸν ἑαυτό μας· νὰ σταθοῦμε ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ἄλλοτε μὲ φρίκη γιὰ ὅ,τι δεχτήκαμε νὰ γίνουμε, ἄλλοτε μὲ πόνο γιὰ ὅ,τι ἔχει γίνει ὡς ἐπακόλουθο τῆς ζωῆς μας. Διαβάστε περισσότερα »
Ομιλία περί ελπίδος (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἐκ φύσεως εἶναι ἐπινοητικοί, γιατί ἀπὸ φυσικοῦ τους ξέρουν μὲ τὴ λογική τους νὰ ξεχωρίζουν τὰ πράγματα καὶ νὰ εἶναι συνετοί. Καθένας ἀπ’ αὐτοὺς ἀφοσιώνεται στὴν καλλιέργεια τῆς γῆς, στὶς δουλειὲς τῶν μεταφορῶν, σὲ κάποια τέχνη, μὲ κάποια ἐλπίδα. Ὅλοι μὲ τὴν προσδοκία κάποιων ἀγαθῶν, ποὺ θὰ ἀποχτήσουν, ὑποφέρουν μὲ προθυμία κόπους, ἱδρῶτες, κινδύνους καὶ στενοχώριες. Διαβάστε περισσότερα »
«Αιτείτε, και δοθήσεται υμίν» (Άγιος Λουκάς αρχιεπίσκοπος Κριμαίας)

«Αἰτεῖτε, καὶ δοθήσεται ὑμῖν, ζητεῖτε, καὶ εὑρήσετε, κρούετε, καὶ ἀνοιγήσεται ὑμῖν …» (Λκ. 11, 9). Ξέρουμε όλοι αυτό το λόγο του Χριστού και τον αγαπάμε. Σ’ αυτόν στηρίζουμε τις ελπίδες μας. Με την πίστη περιμένουμε να πραγματοποιηθούν και σε μας αυτά τα λόγια. Πολλοί όμως αποθαρρύνονται αν δεν λαμβάνουν αμέσως αυτό που ζητάνε και γογγύζουν κατά του Θεού. Για να μην μας συμβεί αυτό πρέπει να καταλάβουμε το νόημα αυτού του λόγου του Χριστού, να καταλάβουμε τι μας υπόσχεται ο Κύριος μ’ αυτό το λόγο του. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή της Απόκρεω: Τελική κρίση († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ἡ σημερινὴ παραβολὴ εἶναι τόσο γνωστὴ σ ’ἐμᾶς ποὺ ἴσως νὰ μήν ἔχουμε προσέξει τὸ μήνυμα της. Καὶ μιλάει γιὰ δύο πράγματα.
Γέροντα, πώς βλέπετε τα πράγματα; (Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης)

«Για να περάσης στην βουλή τού Θεού, πρέπει να γίνεις «βουλευτής» τού Θεού, όχι «βολευτής» τού εαυτού σου». Διαβάστε περισσότερα »
Ένα φόβο να έχουμε μόνο… (Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος)

Τίποτα δὲν πρέπει νὰ φοβόμαστε. Ὁ Χριστὸς μᾶς ἔχει ἀπευθύνει τὸ «Μὴ φοβοῦ, ἀλλὰ μόνο πίστευε» (Λουκ. 8, 50). Ὅταν πιστεύουμε καὶ ἐλπίζουμε στὸν Θεό, κανένα φόβο δὲν μποροῦμε νὰ ἔχουμε, ὅλα ξεπερνιοῦνται, στεκόμαστε ἀγέρωχοι ἀκόμη καὶ στὴν πιὸ σκληρὴ θύελλα καὶ ἀτάραχοι ἀκόμη καὶ στὴν πιὸ δυνατὴ καταιγίδα. Καὶ πόσες φορὲς δὲν εἴδαμε στὴ ζωή μας ὅτι οἱ ἐν γένει φόβοι μας, μᾶς βασάνιζαν πιὸ πολὺ ἀπ’ τὰ ἴδια τὰ γεγονότα! Διαβάστε περισσότερα »
Ποιος άνθρωπος είναι πραγματικά ελεύθερος και ευτυχισμένος; Τι σημαίνει πραγματική ελευθερία και πώς αποκτάται; (Δημήτριος Τσελεγγίδης, Καθηγητής Δογματικής, Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ)

Πραγματικά ἐλεύθερος εἶναι ὁ ἄνθρωπος, ὅταν ἀπελευθερωθεῖ ἀπό τόν φόβο τοῦ θανάτου, ἀπό τήν ἐπιρροή τοῦ πονηροῦ καί ἀπό τά πάθη του. Τότε μόνο μπορεῖ νά ζεῖ σύμφωνα μέ τίς προδιαγραφές τῆς δημιουργίας του καί μόνο τότε μπορεῖ νά πραγματοποιεῖ τόν σκοπό, γιά τόν ὁποῖο τόν δημιούργησε ὁ Θεός, ἐπειδή μόνο τότε μπορεῖ νά ἀξιοποιεῖ ὅλες τίς δυνατότητες, πού ἔλαβε μέ τή δημιουργία του «κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν» Θεοῦ. Γι’ αὐτό καί μόνο τότε μπορεῖ νά εἶναι πραγματικά καί ἐξολοκλήρου εὐτυχισμένος. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή του Ασώτου († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ξανὰ καὶ ξανὰ ἔχω τὴν εὐκαιρία νὰ μιλῶ γιὰ τὴν Παραβολὴ τοῦ Ἀσώτου Υἱοῦ, τὴν ἱστορία τοῦ Τελώνου καὶ τοῦ Φαρισαίου, καὶ κάθε φορὰ παρατηρῶ πόσο εὔκολο εἶναι αὐτὸ γιὰ μένα –ὄχι πραγματικά, ἀλλὰ φανταστικὰ – νὰ ταυτιστῶ μὲ τὸν ἁμαρτωλὸ ποὺ βρῆκε τὸν δρόμο του γιὰ τὸν Θεό, τὸν τελώνη ποὺ στάθηκε συντετριμμένος στὴν εἴσοδο τοῦ ναοῦ, ἀνίκανος ἀκόμα καὶ νὰ βαδίσει πρὸς τὸν ἱερὸ τόπο τοῦ Θεοῦ, ἢ μὲ τὸν Ἄσωτο Υἱό, ποὺ παρὰ τὴν βαριὰ ἁμαρτία του, τὴν ἀπίστευτη ἀναισθησία, τὴν σκληρότητά του, βρῆκε τὸν δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς στὴν πατρικὴ ἑστία. Διαβάστε περισσότερα »
Γιατί τόσο κακό και τόσοι κακοί γύρω μας; (Μέγας Φώτιος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως)

Γιατί; γιατί τόσος πόλεμος — κηρυγμένος κι ακήρυκτος — στη γη μας; Οι γενηές έρχονται και παρέρχονται, με την ελπίδα και το όραμα της ειρήνης· και φεύγουν από το προσκήνιο της ιστορίας με την πικρή γεύσι της απογοητεύσεως, διότι οι δυνάμεις του κακού μαίνονται και πολλές φορές πνίγουν την ανθρωπότητα στις αναθυμιάσεις του μίσους, στον ασίγαστο ορυμαγδό των πολέμων. Γιατί τόσο κακό γύρω μας και τόσοι κακοί;
Γιατί οι κακοί αφίνονται στην εξουσία τους, να ταλαιπωρούν την αγιότητα και την αλήθεια;
Επίκαιρη και συγκλονιστική μας έρχεται μια επιστολή από τον Θ´ αιώνα· δεν δίνει συνταγές για λύσι του προβλήματος: η αξία της έγκειται στο ότι είναι μια ανάγλυφη απεικόνιση του φαινομένου, που μας προβληματίζει με την επανάληψί του στα έθνη. Σύγκρουσις μεταξύ του κακού και του καλού.
Την γράφει ένας από τούς σημαντικώτερους ανθρώπους του κόσμου. Στον στίβο της Αληθείας πρωταθλητής και Μάρτυς, όσον οι λίγοι εκλεκτοί της Ανθρωπότητος. Ο κόσμος της σοφίας, της επιστήμης, της ιεραποστολής σ’ Ανατολή και Δύσι, τα Πανεπιστήμια, οι ιστορικοί, οι μελετητές, τον αναγνωρίζουν στην πρώτη γραμμή των κορυφαίων που χάραξαν ιστορία. Είναι ο Μέγας Φώτιος, Πατριάρχης της Κωνσταντινουπόλεως, που διεφύλαξε (Θ´ αιών) την Αλήθεια στον κόσμο, απλή και ανόθευτη, όπως παρεδόθη από τον Θεάνθρωπο Λυτρωτή, στην αποκάλυψη της Αγίας Γραφής.
Πολλοί τον κρίνουν ως πολιτικό — και οι Δυτικοί τον κατέκριναν κατά κόρον — άλλοι τον βλέπουν ως εκκλησιαστικό ηγέτη και του φορτώνουν όλα τα δεινά που συνεκλόνισαν την εποχή του. Λίγοι γνωρίζουν ευρύτερα το ηθικόν του ύψος, το ηρωϊκό του μαρτύριο, στην δεινή πάλη που προκάλεσε στην Εκκλησία του Χριστού η Παπική Δύσις· με πρώτον και μέγα θύμα τον Άγιο Φώτιο, πρωταγωνιστή στην «μίαν, αγίαν, καθολικήν και αποστολικήν Εκκλησίαν» προκειμένου να διασωθή ο Θεόσδοτος υπερβατικός χαρακτήρας της.
Στην πάλη αυτή που σκηνοθέτησε «η Δυτική οφρύς», παρέσυρε και την Πολιτική του Βυζαντίου, η οποία προτίμησε — επί της εποχής του Βάρδα και του Βασιλείου Α´ του Μακεδώνος και Λέοντος ΣΤ´ του σοφού — να θυσιάση τον Αρχιερέα, άσχετα αν με την τακτική της αυτή, ναυάγησε και η ίδια εν πολλοίς — χάριν ατομικών συμφερόντων.
Στην επιστολή, που ακολουθεί, φαίνεται καθαρά η «έμψυχος εικών» του Φωτίου, ο οποίος «εκτραγωδεί περιπαθώς τα δεινά», εν τούτοις δεν «καταράται» τους διώκτας, ούτε «αθυροστομεί αδικούμενος, αλλά των καιρών δείξας το χαλεπόν… την εις Θεόν πίστιν και ελπίδα μόνην προβάλλεται, των κακών απαλλαγήν· και… παραινεί δια προσευχών εξευμενίσαι τον Πλάστην τω πλάσματι» (Ι. Ν. Βαλέττας). Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Τελώνου και Φαρισαίου († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Δύο εβδομάδες πρὶν ἀκούσαμε στὸ Εὐαγγέλιο τὴν ἱστορία τοῦ Βαρτίμαιου καὶ τὴν προηγούμενη ἑβδομάδα τὴν ἱστορία τοῦ Ζακχαίου.
Η Υπαπαντή του Κυρίου (Αρχιμ. Ζαχαρίας Ι. Μ. Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας)

Εἶναι γιὰ μένα χαρὰ πού βρίσκομαι πάλι ἀνάμεσά σας καί συλλειτουργῶ μαζί σας. Εἶναι πολὺ σημαντικὸ πού ὁρίσθηκε ἡ τέλεση τῆς Θείας Λειτουργίας σήμερα, τὴν ἡμέρα τῆς ἀποδόσεως τῆς ἑορτῆς τῆς Ὑπαπαντῆς, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ στὴν πραγματικότητα τὴν ἑορτή τῆς βασιλικῆς Ἱερωσύνης τοῦ Χριστοῦ. Ἡ «παράσταση» τοῦ Κυρίου, δηλαδὴ ἡ ἱερουργία τῆς σωτηρίας μας, ἀρχίζει ἀπὸ τὸν ναὸ τοῦ Θεοῦ. Τὴν τελευταία φορὰ πού μὲ προσκαλέσατε στὸ συνέδριο τῶν κληρικῶν σας, μιλήσαμε γιὰ τὴ διπλὴ παράσταση τοῦ Χριστοῦ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καί ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων. Ὁ Χριστὸς δικαίωσε τοὺς ἀνθρώπους ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ μὲ τὸ ἀληθινὸ καὶ τέλειο ὑπόδειγμά Του. Καὶ ἐμεῖς ἂν τὸ ἀκολουθήσουμε, ὄχι ἁπλῶς δὲν θὰ καταισχυνθοῦμε ποτέ, ἀλλά θὰ γίνουμε δεκτοὶ ἀπὸ τὸν Πατέρα καὶ τὸ Πνεῦμα ὡς υἱοί Θεοῦ. Ὁ Χριστὸς δικαίωσε ἐπίσης τὸν Θεὸ ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων, διότι μᾶς ἀγάπησε εἰς τέλος, ἕως θανάτου, καί μὲ αὐτό τὸν τρόπο ἐργάσθηκε τὴ σωτηρία μας. Ἀλλὰ ἡ παράστασή Του συνιστᾶ ἀκόμη τὴν ἔναρξη τῆς ἐμφανίσεως τῆς ἱερωσύνης Του, γεγονὸς πολὺ σημαντικὸ γιὰ μᾶς πού μετέχουμε σὲ αὐτήν. Ὑπάρχει μία μόνο ἱερωσύνη, τὸ βασίλειο ἱεράτευμα τοῦ Κυρίου, πού εἶναι κλῆρος ὅλων τῶν χριστιανῶν· ἐμεῖς ὅμως, ὡς χειροτονημένοι ἱερεῖς, ἔχουμε διπλὴ μετοχή. Διαβάστε περισσότερα »
Από τη διήγηση των θαυμάτων των αγίων αναργύρων Κύρου και Ιωάννη (γ΄) (Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων)

Για τη Μαρτυρία, που από επήρεια έπασχε στα σπλάχνα της
Ας παρακολουθήσουμε την ασθένεια της Μαρτυρίας, αλλά και ας μη παραβλέψουμε και τη θεραπεία της, ώστε όχι μόνον να στυγνάζουμε για το πάθος, αλλά και να χαρούμε μαθαίνοντας την ίαση.
Η πολυτελής ταφή – από τον βίο του αγίου Εφραίμ του Σύρου

Η πολυτελής ταφή είναι πολύ επιζήμια. Γι’ αυτό και οι φιλόθεοι άνθρωποι επιθυμούν σφοδρά τον ευτελή ενταφιασμό, ως ωφέλιμο. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΙΖ’ Ματθαίου: Κύριε, ελέησέ μας, Κύριε, βοήθησέ μας! (Άγιος Λουκάς Αρχιεπίσκοπος Κριμαίας)

Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός μάς λέει: «Περιπατείτε έως το φως έχετε, ίνα μη σκοτία υμάς καταλάβη» (Ιω. 12:35). Ακόμα έχετε το φως του Χριστού, ακόμα έχετε τη δυνατότητα να πηγαίνετε στον ναό, να ακούτε τις εντολές, να ακούτε το Ευαγγέλιο. Να περπατάτε μέσα σ’ αυτό το φως. Γιατί, όταν έλθει ο θάνατος, το φως αυτό θα σβήσει για σας. Πέραν του τάφου δεν υπάρχει μετάνοια και θα πάρετε ανταπόδοση σύμφωνη με όσα έχετε κάνει στη ζωή σας.
Ανακομιδή Ιερών Λειψάνων του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως: Ερμηνεία της Αποστολικής Περικοπής (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

(27 Ιανουαρίου)
«Τοιοῦτος γὰρ ἡμῖν ἔπρεπεν ἀρχιερεύς, ὅσιος, ἄκακος, ἀμίαντος, κεχωρισμένος ἀπὸ τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ ὑψηλότερος τῶν οὐρανῶν γενόμενος (: Aντικαταστάθηκε λοιπόν η λευιτική ιεροσύνη. Διότι τέτοιος και με τέτοιες ιδιότητες Αρχιερέας μάς χρειαζόταν· ευσεβής και άγιος, απαλλαγμένος από κακία και πονηρία, αμόλυντος, χωρισμένος από τους αμαρτωλούς και ανέγγιχτος από την αμαρτία. Και όσο ζούσε στη γη, ήταν τελείως χωρισμένος και ανέγγιχτος από τις αμαρτίες των ανθρώπων, επειδή ήταν απόλυτα αναμάρτητος· επιπλέον όμως τώρα και επειδή ανυψώθηκε πάνω από τους ουρανούς και κάθεται στα δεξιά του Θεού)» [Εβρ. 7, 26]. Διαβάστε περισσότερα »
Για τον άγιο Ιεράρχη του Χριστού Γρηγόριο τον Θεολόγο († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Ευχαριστούμε τον άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο, διότι με την δοθείσα σ’ αυτόν Χάρη του Παναγίου Πνεύματος κατά τρόπο κλασσικό δίδαξε και δογμάτισε τα περί της Θεότητος του Λόγου και των τριών Προσώπων της Αγίας Τριάδος και κατήσχυνε τους αιρετικούς.
Ο πραγματικά σοφός άνθρωπος (Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)

Σοφία εἶναι τὸ νὰ ζεῖ κανεὶς μὲ εὐαγγελικὴ «εὐταξία», μὲ εὐαγγελικὴ «ἀκρίβεια». Διαβάστε περισσότερα »
Η υπαρξιακή χαρά στο θεολογικό λόγο (Αρχ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ιεροκήρυκας Ι. Μ. Πατρών)

Η επιστροφή στην θεοποίηση της λογικής είναι ένα χαρακτηριστικό της σύγχρονης εποχής. Τα εντυπωσιακά τεχνολογικά της επιτεύγματα κρύβουν έκπληξη και φόβο για το μέλλον της ανθρωπότητας.
Εκείνο, το οποίο σπανίζει ή και πολλάκις ελλείπει, είναι η υπαρξιακή χαρά. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΙΕ΄Λουκά: Παρεκτροπές της γλώσσας (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)

[Α΄Τιμ. 4, 9-15]
(Απομαγνητοφωνημένη ομιλία που εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 28-1-1990)
Ο Απόστολος Παύλος, αγαπητοί μου, στέλνοντας την πρώτη του επιστολή στον πολύ αγαπημένο του μαθητή, τον Τιμόθεο, του σημειώνει και του γράφει: «Πιστὸς ὁ λόγος καὶ πάσης ἀποδοχῆς ἄξιος». «Ο λόγος του Θεού», λέγει, «είναι πιστός, αξιόπιστος. Και συνεπώς, αφού είναι αξιόπιστος, είναι άξιος κάθε αποδοχής». «εἰς τοῦτο γὰρ καὶ κοπιῶμεν καὶ ὀνειδιζόμεθα, ὅτι ἠλπίκαμεν ἐπὶ Θεῷ ζῶντι, ὅς ἐστι σωτὴρ πάντων ἀνθρώπων, μάλιστα πιστῶν». Γι’ αυτόν τον λόγο κουραζόμαστε και κοπιάζουμε και υφιστάμεθα ονειδισμούς, γιατί έχουμε ελπίσει σε Θεό ζωντανό, ο Οποίος είναι σωτήρας όλων των ανθρώπων, ιδιαίτερα δε, σωτήρας των πιστών. «Παράγγελλε ταῦτα καὶ δίδασκε». Αυτά που σου γράφω να τα παραγγέλλεις και στους άλλους και να τα διδάσκεις. «Μηδείς σου τῆς νεότητος καταφρονείτω». Κανείς να μην πει ότι είσαι νέος στην ηλικία και συνεπώς να μην σε προσέξει. Αντιθέτως θα σε προσέξουν όταν θα γίνεις τύπος των πιστών.
Από τη ζωή του αββά Μακαρίου του Αιγυπτίου

Ερμηνεία της Κυριακής Προσευχής (Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας)

«Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ εἶναι αὐτὸν ἐν τόπῳ τινὶ προσευχόμενον, ὡς ἐπαύσατο, εἶπέ τις τῶν μαθητῶν αὐτοῦ πρὸς αὐτόν· Κύριε, δίδαξον ἡμᾶς προσεύχεσθαι, καθὼς καὶ Ἰωάννης ἐδίδαξε τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ (: κάποτε ο Ιησούς προσευχόταν σ’ ένα τόπο, κι όταν τελείωσε, κάποιος από τους μαθητές Του Τού είπε: “Κύριε, δίδαξέ μας και μάθε μας να προσευχόμαστε σωστά και θεάρεστα, όπως κι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής δίδαξε τους μαθητές του”)» [Λουκ. 11, 1].
Προσευχόταν [«εἶναι αὐτὸν ἐν τόπῳ τινὶ προσευχόμενον»], αν και είναι Θεός αληθινός και Υιός του Θεού των όλων και διανέμει ο Ίδιος στην κτίση τα πάντα, με τα οποία βρίσκεται σε καλή κατάσταση και διατηρείται στη ζωή, ενώ Αυτός δεν έχει ανάγκη από τίποτα απολύτως, γιατί λέει: «Τί μοι πλῆθος τῶν θυσιῶν ὑμῶν; λέγει Κύριος· πλήρης εἰμὶ ὁλοκαυτωμάτων κριῶν, καὶ στέαρ ἀρνῶν καὶ αἷμα ταύρων καὶ τράγων οὐ βούλομαι (: ο Κύριος λέγει· “Τι να το κάνω εγώ το πλήθος των θυσιών σας; Είμαι γεμάτος και χόρτασα από θυσίες ολοκαυτωμάτων κριών, που μου προσφέρετε. Δεν θέλω πλέον ούτε το λίπος των αμνών, ούτε το αίμα των ταύρων και των τράγων)» [Ησ. 1, 11].
Ποιου δηλαδή πράγματος θα μπορούσε κάποιος να πει ότι έχει ανάγκη Αυτός, αφού έχει από την φύση Του όλα όσα έχει ο Πατέρας; Γιατί είπε καθαρά: «Πάντα ὅσα ἔχει ὁ πατὴρ ἐμά ἐστι· διὰ τοῦτο εἶπον ὅτι ἐκ τοῦ ἐμοῦ λήψεται καὶ ἀναγγελεῖ ὑμῖν (: προηγουμένως σας είπα ότι ο Παράκλητος θα σας πει όσα θα ακούσει από τον Πατέρα μου. Όλα όμως όσα έχει ο Πατέρας μου είναι δικά μου. Γι’ αυτό σας είπα στη συνέχεια ότι ο Παράκλητος θα πάρει από τη δική μου γνώση και σοφία και θα την αποκαλύψει σε σας)» [Ιω. 16, 15] και ο Πατέρας έχει το να είναι γεμάτος από κάθε αγαθό και αξιώματα που ταιριάζουν στον Θεό. Και αυτό είναι και του Υιού.
Και αυτό επίσης γνωρίζοντάς το οι άγιοι λένε: «Καὶ ἐκ τοῦ πληρώματος αὐτοῦ ἡμεῖς πάντες ἐλάβομεν, καὶ χάριν ἀντὶ χάριτος (: από τον ανεξάντλητο πλούτο της τελειότητος και των δωρεών Του πήραμε όλοι εμείς. Πήραμε τη μία χάρη πάνω στην άλλη. Μετά τη χάρη της αφέσεως των αμαρτιών μας, λάβαμε και τη χάρη της υιοθεσίας και της μακαρίας ζωής. Και ολοένα δεχόμαστε νέα υπεράφθονη χάρη πάνω σ’ εκείνη που προηγουμένως λάβαμε)» [Ιω. 1,16]. «Γιατί λοιπόν προσεύχεται», αναρωτιέται ίσως κάποιος, «εφόσον είναι πλήρης και δεν έχει ανάγκη απολύτως κανένα από αυτά που ανήκουν στον Πατέρα;». Σ’ αυτό απαντούμε, ότι ο τρόπος της ενσαρκωμένης οικονομίας Του δίνει βέβαια σ’ Αυτόν τη δυνατότητα, αν θέλει, να εκπληρώνει τα ανθρώπινα, όταν ο καιρός Τον καλεί σε αυτό. Γιατί εάν βρίσκεται να έφαγε και να ήπιε και να κοιμήθηκε, τότε ποιο είναι το παράλογο, και αν κατεβαίνοντας στα δικά μας μέτρα και εφαρμόζοντας την ανθρώπινη ορθή ζωή, έκανε όχι προσποιητή προσευχή, για να μας διδάξει να είμαστε οκνηροί ως προς αυτό, αλλά να προσφεύγουμε μάλλον στις προσευχές, όχι με το να στηνόμαστε στη μέση των πλατειών (γιατί αυτό το έκαναν κάποιοι Ιουδαίοι που ήταν Γραμματείς και Φαρισαίοι, κάνοντας την προσευχή αφορμή φιλοδοξίας), αλλά μάλλον απομονωμένοι σε ησυχία και απομακρυσμένοι, και μιλώντας κατά κάποιο τρόπο μόνο στον Θεό με καθαρό και απερίσπαστο νου; Γιατί έπρεπε αρχή κάθε καλού και επωφελέστατου πράγματος και διδάσκαλος να μην είναι σε εμάς κάποιος άλλος, αλλά μάλλον Αυτός που είναι πρώτος σε όλα και δέχεται προσευχές από όλους.
«Ὃταν προσεύχησθε, λέγετε· Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς· ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς (: Όταν προσεύχεστε, να λέτε: “Πατέρα μας, που βρίσκεσαι παντού, αλλά δείχνεις την παρουσία Σου κυρίως στους ουρανούς, ας αναγνωρισθεί η αγιότητά Σου, ώστε να δοξάζεται και να λατρεύεται άξια το όνομά Σου. Ας έλθει η βασιλεία Σου με την πρόθυμη και ελεύθερη υποταγή όλων των ανθρώπων σε Σένα˙ ώστε οι άνθρωποι, υπακούοντας στα προστάγματά Σου, να γίνουν πραγματικοί και ολοκληρωτικά αφοσιωμένοι πολίτες της βασιλείας Σου. Ας γίνει το θέλημά Σου και πάνω στη γη από τους ανθρώπους, όπως αυτό γίνεται στον ουρανό από τους αγγέλους και τους αγίους)» [Λουκ. 11, 2].
Για την ψυχική καλλιέργεια και την ενάρετη ζωή (Μέγας Αντώνιος)

Οι ψυχικά ακαλλιέργητοι και αμαθείς θεωρούν γελοίο πράγμα τους λόγους και δεν θέλουν να τους ακούν επειδή ελέγχεται η κατάστασή τους και θέλουν να είναι όλοι όμοιοι με αυτούς. Επίσης και εκείνοι που είναι παραδομένοι σε σαρκικά αμαρτήματα φροντίζουν να είναι όλοι οι άλλοι χειρότεροί τους, νομίζοντας οι δυστυχείς ότι επειδή θα είναι πολλοί οι αμαρτάνοντες, θα εξασφαλιστούν οι ίδιοι από την κατηγορία. Η χαλαρή ψυχή χάνεται και σκοτίζεται εξαιτίας της κακίας, γιατί έχει μέσα της ασωτεία, υπερηφάνεια, απληστία, θυμό, αυθάδεια, μανία, φόνο, στενοχώρια, φθόνο, πλεονεξία, αρπαγή, πόνο, ψεύδος, ηδονή, ραθυμία, λύπη, δειλία, ασθένεια, μίσος, φιλοκατηγορία, αδυναμία, πλάνη, άγνοια, απάτη, λησμοσύνη του Θεού. Με τέτοιες κακίες και παρόμοιες τιμωρείται η άθλια ψυχή που χωρίζεται από το Θεό.
Κυριακή IB’ Λουκά: Χριστός, χορηγός της ζωής

Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΩΝ ΔΕΚΑ ΛΕΠΡΩΝ (Λουκ. ιζ´ 12-19)
Ὁ Χριστός πολλές φορές κατά τήν τριετή δημόσια δράση του, εἴτε ἀντιληπτός εἴτε μή ἀπό αὐτούς πού τόν συνόδευαν, ἦλθε ἀντιμέτωπος μέ τήν ἀνθρώπινη ἀσθένεια, μέ τόν πάσχοντα ψυχοσωματικά ἄνθρωπο, καί ὡς ἰατρός ψυχῶν καί σωμάτων χορήγησε γενναιόδωρα τήν ἀποκατάσταση τῆς ὑγείας του.
Μία τέτοια περίπτωση διασώζει καί περιγράφει ἡ γραφίδα τοῦ ἁγίου ἀποστόλου καί εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ· τήν περίπτωση ὁμάδας δέκα μάλιστα ἀνθρώπων πού ἔπασχαν ἀπό τή χρόνια καί πολυώδυνη καί μέ φοβερές κοινωνικές συνέπειες ἀσθένεια τῆς λέπρας. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί, τηρώντας τά «ὑγειονομικά πρωτόκολλα» τῆς ἐποχῆς τους, μέ ὅσο δυνατότερη φωνή εἶχαν, ἀνέκραξαν πρός τόν Ἰησοῦ λέγοντας: «Ἰησοῦ ἐπιστάτα, ἐλέησον ἡμᾶς», δηλ. δεῖξε τό ἔλεός σου καί θεράπευσέ μας. Διαβάστε περισσότερα »
Για την γαστριμαργία (Όσιος Αντίοχος ο Πανδέκτης)

Σε όλους είναι απαραίτητο να κυριαρχούν στην κοιλιά τους, και προπαντός σε αυτούς που θέλουν να υπηρετούν τον Θεό, έτσι ώστε και τη λατρεία προς τον Κύριο να την τελούν με προθυμία και άνεση. Εκείνος όμως που τρώει ακατάσχετα, μοιάζει με υπερφορτωμένο πλοίο που εύκολα το βουλιάζουν τα κύματα. Το σώμα χρειάζεται την τροφή, όχι την τρυφή˙ τη λιτότητα, όχι την αφθονία. Γιατί η τροφή και η λιτότητα ωφελούν και αυτό και την ψυχή, καθώς δίνουν τον νου οξύτητα και καθαρότητα και στο σώμα υγεία και ευεξία˙ αντίθετα, η τρυφή και η αφθονία βλάπτουν και τα δύο πάρα πολύ, καθώς χαυνώνουν και θολώνουν και λερώνουν τον νου, ενώ στο σώμα προκαλούν όχι μόνο ερεθισμούς και αισχρές επιθυμίες, αλλά και αλλεπάλληλες σοβαρές αρρώστιες. Γι’ αυτό και οι ασκητές που ζουν πάντοτε με λιτότητα είναι πιο συνετοί, πιο σώφρονες και πιο υγιείς από εκείνους που καλοτρώνε. Διαβάστε περισσότερα »
Σύναξη του Τιμίου Προδρόμου: Ο αληθινά Μεγάλος

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία που εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 7-1-2001
Λόγος στα Θεοφάνεια (Άγιος Γρηγόριος Θεολόγος)

Ο Μ. Αγιασμός των Φώτων

Ἀρχικῶς ὁ μέγας Ἁγιασμὸς ἐτελεῖτο εἰς ἀνάμνησιν τοῦ βαπτίσματος τοῦ Κυρίου κατὰ τὴν παννυχίδα τῆς ἑορτῆς τῶν Θεοφανείων ἀμέσως μετὰ τὴν ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου, ἀντλοῦσαν οἱ πιστοὶ ὕδωρ, ἔπιναν καὶ ἐρραντίζοντο καὶ ἐν συνεχείᾳ ἐβαπτίζοντο σ᾽ αὐτὸ οἱ κατηχούμενοι. Στὴν Λειτουργία τῆς Ἑορτῆς, ποὺ ἐτελεῖτο εὐθὺς ἀμέσως, παρίσταντο καὶ οἱ νεοφώτιστοι, γι᾽ αὐτὸ καὶ μέχρι σήμερα ψάλλεται κατ᾽ αὐτὴν ἀντί τρισαγίου τὸ «Ὅσοι εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε». Κατ᾽ οὐσίαν ὁ μέγας Ἁγιασμὸς εἶναι εὐλογία τοῦ ὕδατος τοῦ Βαπτίσματος.(…)
Ο πολυαγαπημένος Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ (Φώτης Κόντογλου)

Κάποιος καλὸς φίλος μου μοῦ χάρισε ἕνα μικρὸ εἰκονισματάκι σὲ σμάλτο ρούσικο, ἕνα ἐγκόλπιο, ποὺ παριστάνει τὸν ἅγιο Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ. Ἀπὸ τὸ πίσω μέρος εἶναι καπλαντισμένο μὲ βελοῦδο, καὶ φαίνεται πὼς τὸ φοροῦσε κατάσαρκα στὸ λαιμό του κανένας ἅγιος ἄνθρωπος τῆς τσαρικῆς Ρωσίας.
Μὲ πολλὴ συγκίνηση δέχθηκα αὐτὸ τὸ δῶρο, γιατὶ αὐτὸς ὁ ἅγιος εἶναι πολὺ ἀγαπητὸς σὲ μένα, ὅπως εἶναι συμπαθέστατος καὶ σὲ ὅσους τὸν ξέρουνε. Κρέμασα λοιπὸν αὐτὸ τὸ εἰκονισματάκι στὸ εἰκονοστάσι μας, ἀνάμεσα στοὺς ἄλλους ἁγίους, ποὺ τοὺς παρακαλοῦμε στὶς περιστάσεις τῆς ζωῆς μας, καὶ ποὺ ἀνάμεσά τους ξεχωρίζουνε ὁ ἅγιος Νικόλαος κι᾿ ὁ ἅγιος Γιάννης ὁ Πρόδρομος, κ᾿ οἱ νέοι ἢ νεοφανεῖς ἅγιοι, ὅπως οἱ ἅγιοι μάρτυρες Ῥαφαὴλ καὶ Νικόλαος, ὁ ἅγιος Γεώργιος ὁ Χιοπολίτης, ὁ ἅγιος Γεώργιος Ἰωαννίνων, ὁ ἅγιος Δαυῒδ ὁ Γέρων, ὁ ἅγιος Νεκτάριος κ.ἄ.
Τὸ σμαλτένιο εἰκονισματάκι ποὺ εἶπα, παριστάνει τὸν ἅγιο Σεραφεὶμ ποὺ περπατᾶ μέσα στὸ δάσος, ἕνα γεροντάκι σκυφτό, ἀκουμπισμένο στὸ ραβδί του μὲ τὸ δεξὶ χέρι καὶ στ᾿ ἀριστερὸ βαστᾶ ἕνα κομποσκοίνι. Τὸ πρόσωπό του λαμποκοπᾶ ἀπὸ τὴν καλοσύνη, καὶ τὸ ρασοφορεμένο σῶμα του μὲ τὰ χοντροπάπουτσά του ἔχει μία σεβάσμια κι᾿ ἀξιαγάπητη κίνηση, γεμάτο ἁγιοσύνη καὶ πραότητα.
Σωτηρία με την αγάπη και όχι με τον πλούτο των διανοητικών γνώσεων (Άγιος Σωφρόνιος Σαχάρωφ του Έσσεξ)

Διαρκῶς εὐχαριστῶ τὸν Θεό, πού μοῦ δίνει τὴ χαρὰ νὰ σᾶς συναντῶ.
Ὅσο καλὸς καὶ ἂν εἶναι ὁ δρόμος, ὁ ὁδηγὸς τοῦ αὐτοκινήτου πρέπει συνεχῶς νὰ ρυθμίζει τὴ λειτουργία τῆς μηχανῆς του: νὰ ἀλλάζει τὴν ταχύτητα, νὰ προσαρμόζει λίγο τὴν κατεύθυνση ἢ νὰ κάνει κάποια στροφὴ κλπ. Ἔτσι καὶ στὴ ζωή μας, ἂν καὶ εἶναι χαραγμένη μπροστά μας ἡ ὁδὸς ἀπὸ τοὺς Πατέρες, τοὺς Ἀποστόλους καὶ τὸν Ἴδιο τὸν Χριστό, ὀφείλουμε ὡστόσο νὰ ὁδηγοῦμε συνεχῶς τὴ μηχανὴ πρὸς τὴ γραμμὴ ἐκείνη ποὺ πρέπει νὰ κρατήσουμε, γιὰ νὰ φθάσουμε στὸν τελικὸ προορισμό μας.
Γι’ αὐτὸ σήμερα θέλω νὰ πῶ στοὺς νέους ἀδελφοὺς καὶ στὶς ἀδελφές μας ὄτι η δύναμη τῆς σωτηρίας δὲν ἔγκειται στὸ πλῆθος τῶν γνώσεων ἄλλα στὸν τρόπο τῆς ζωῆς. Αὐτὸ ποὺ σώζει δὲν εἶναι ἡ γνωστικὴ ἀλλὰ ἡ ἠθικὴ πλευρὰ τῆς ζωῆς μας. Σώζει ἡ Ἀγάπη ἐκείνη ποὺ παρήγγειλε σέ μᾶς ὁ Κύριος, ὅταν κατὰ τὸν Μυστικὸ Δεῖπνο εἶπε: «Ἀγαπᾶτε ἀλλήλους». Αὐτὸ δὲν σημαίνει καθόλου ὅτι ἐμεῖς εἴμαστε ἐναντίον τῶν ὁποιωνδήποτε γνώσεων. Ἀπεναντίας, ἡ ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ μᾶς ἐξαναγκάζει νὰ «ζητοῦμε» καὶ νὰ κατέχουμε τὸ πλήρωμα τῆς γνώσεως, ἐκεῖνο τὸ πλήρωμα ποὺ εἶναι ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος. Ὡστόσο, καὶ ἂν ἀκόμη ἦταν ἀπόλυτη ἡ γνώση μας, καὶ πάλι ἡ σωτηρία δὲν ἔγκειται σὲ αὐτό, ἀλλὰ βρίσκεται στὴν ποιότητα τῆς ζωῆς…
Η Σύναξις της Υπεραγίας Θεοτόκου (π. Αθανάσιος Μηνάς)

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία που εκφωνήθηκε την εορτή της Συνάξεως της Υπεραγίας Θεοτόκου.
Πιστεύουμε καί ὁμολογοῦμε ἀγαπητοί μου ἀδελφοί ὅτι δέν ὑπάρχει κανένα πρόσωπο στόν οὑρανό καί στή γῆ πού νά γνωρίστηκε καί νά ἐγνώρισε πού νά ἀγαπήθηκε καί νά ἀγάπησε τόσο τόν Τριαδικό Θεό ὅπως ἡ Παναγία μας.
Διαβάστε περισσότερα »
Χριστούγεννα: ο Θεός έγινε άνθρωπος και μας καλεί να γίνουμε πρωτοπόροι στη Βασιλεία Του († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ἐπιθυμῶ τώρα ν’ ἀπευθυνθῶ σ’ ἐκείνους ἀπὸ ἐσᾶς ποὺ δὲν μιλοῦν Ρωσσικὰ, καὶ πέρα ἀπὸ τούτη τὴν Ἐκκλησία, σὲ ὅλους ἐκείνους ποὺ μποροῦν νά ἀκούσουν τὴν λειτουργία μας καὶ νὰ προσευχηθοῦν μὲ μᾶς καὶ νὰ γίνουν ἕνα μὲ μᾶς.
Σὲ μιὰ νύχτα σὰν αὐτὴ, μιὰ χειμωνιάτικη νύχτα, σὲ μιὰ φάτνη γεννήθηκε ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ποὺ ἦλθε στὸν κόσμο γιὰ νὰ μᾶς φέρει μιὰ νέα διάσταση ζωῆς, νὰ μᾶς κηρύξει τὴν ἀλήθεια γιὰ τὸν ἑαυτό Του καὶ γιὰ τοὺς ἀνθρώπους, καὶ ὄχι μόνο νὰ τὴν κηρύξει, ἀλλὰ νὰ γίνει δυνατὸ σὲ μᾶς νὰ μετέχουμε σ’ αὐτὸ τὸ μυστήριο τῆς κοινωνίας ἀνάμεσα στὸν Θεὸ καὶ τὸν ἄνθρωπο. Μᾶς ἔφερε τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ ποὺ εἶναι ὁ λόγος τῆς ἀπόλυτης ἀλήθειας καὶ κήρυξε τὸ μεγαλεῖο τοῦ ἀνθρώπου μὲ ὅρους σπουδαίους, πέρα ἀπὸ κάθε φαντασία ποὺ εἶχε διαμορφώσει ὁ ἄνθρωπος στὴ διάρκεια τῶν αἰώνων, πέρα ἀπὸ κάθε του ὄνειρο. Ὁ ἄνθρωπος κλήθηκε νὰ ἑνωθεῖ μὲ τὸν Θεό, καθὼς ὁ Θεὸς ὁ ἴδιος εἶναι ἑνωμένος μὲ τοὺς ἀνθρώπους στὸ Πρόσωπο τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὁ ἄνθρωπος, κατὰ τὸν Ἅγιο Εἰρηναῖο τῆς Λυών, κλήθηκε μέσα ἀπὸ τὴν τελειοποίηση καὶ ὁλοκλήρωσή του νὰ γίνει ἡ δόξα, ἡ λάμψη καὶ ἡ μεγαλοπρέπεια τοῦ Θεοῦ στὴ γῆ. Καλούμαστε νὰ κηρύξουμε τὰ καλὰ νέα· ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι ἕνας ἀπὸ ἐμᾶς, καὶ ὅτι εἴμαστε γιοὶ καὶ κόρες τοῦ αἰώνιου Πατέρα μας. Πρέπει νὰ κηρύξουμε τὸ Εὐαγγέλιο στὴν ἀκεραιότητά του μὲ τρὸπο ἀνόθευτο, ἐπειδὴ ὁ Θεὸς εἶναι ποὺ μᾶς μιλᾶ, ὁ Θεὸς κηρύττει τὴν ἀλήθεια καὶ τὸ Εὐαγγέλιο δὲν ἐπιδέχεται καμία διόρθωση. Διαβάστε περισσότερα »
Η κενοδοξία και η υπερηφάνεια (Άγιος Λουκάς αρχιεπίσκοπος Κριμαίας)

Η κενοδοξία είναι το πιο επικίνδυνο και το πιο ισχυρό πάθος. Υπάρχουν και άλλα πάθη εκτός από την υπερηφάνεια: η γαστριμαργία, η πορνεία, η οργή, η φιλαργυρία και άλλα. Αυτά όμως τα πάθη είναι τέτοιου είδους που, όταν τα νικάμε, μας αφήνουν για πάντα και δεν μπορούν στο εξής να μας πλησιάζουν. Τα δύο όμως ισχυρότερα πάθη, η κενοδοξία και η υπερηφάνεια, δεν μοιάζουν με τα υπόλοιπα. Μπορεί να τα πολεμάμε με όλες τις δυνάμεις μας, αυτά όμως με τίποτα δεν μας αφήνουν. Διαβάστε περισσότερα »
Πώς να… καταστρέψετε αποτελεσματικά το παιδί σας! (Επίσκ. Ειρηναίος, Αικατερίνμπουργκ και Ιρμπίτσκ)

Από μικρό να μην του αρνείστε τίποτα. Δίνετέ του ό,τι επιθυμεί, ό,τι ζητάει, ιδίως όταν πεισματώνει και κλαίει. Έτσι θα μεγαλώσει και θα πιστεύει πως οι άλλοι του οφείλουν τα πάντα, πως έχει μόνο δικαιώματα. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως: Οι ήρωες της πίστεως (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)

[Εβρ. 11, 9-10 και 32-40]
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του μακαριστού γέροντος που εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 22-12-1991
Η σύγχρονη παρακμή, ως έλλειψη εσωτερικής ελευθερίας (Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής Παιδαγωγικής-Χριστιανικής Παιδαγωγικής Α.Π.Θ.)

Ασκητές στον κόσμο Γ΄: Θωμάς Γκαϊτατζής

Γεννήθηκε στίς 14 Αὐγούστου 1929 στό χωριό Φυτιά Ἠμαθίας. Γονεῖς του ἦταν ὁ Νικόλαος καί ἡ Ἐλισάβετ. Ἦταν ἄνθρωποι τῆς Ἐκκλησίας καί προεῖδαν τόν θάνατό τους. Ὁ πατέρας του πού χρόνια ἦταν ἐπίτροπος στήν Ἐκκλησία, κάποια ἡμέρα εἶπε στήν γυναῖκα του: «Πᾶμε νά σοῦ δείξω πῶς θά παίρνης τήν σύνταξη, γιατί ἐγώ θά πεθάνω», καί σέ λίγες ἡμέρες ἐκοιμήθη. Ἡ Ἐλισάβετ κοιμήθηκε εἴκοσι χρόνια περίπου ἀργότερα. Προεῖδε τήν κοίμησή της καί εἶπε στήν νύφη της: «Ἐγώ αὔριο τό ἀπόγευμα στίς τάδε ἡ ὥρα θά πεθάνω», καί ὄντως πέθανε τήν ὥρα πού προεῖπε.
Ὁ Θωμᾶς ἀπό μικρός ἐκκλησιαζόταν. Ἔβοσκε γουρούνια ἀπό 12 χρονῶν. Κατέβηκαν στήν Βέροια τό 47, ἐπειδή οἱ Ἀντάρτες θά ἔκαιγαν τό χωριό. Τούς φιλοξένησε ἡ Ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Νικολάου. Ὁ πατέρας του ἀγόρασε οἰκόπεδο καί ἔκανε σπίτι.
Παντρεύτηκε τήν Θεοδώρα, ἀπέκτησε τόν Νικόλαο, τήν Ἐλισάβετ, τήν Λουκία καί ἕνα βρέφος πέθανε στήν ἐγκυμοσύνη τοῦ 9ου μῆνα. Διαβάστε περισσότερα »
Ο Άγιος Σπυρίδων (Φώτης Κόντογλου)

Ὁ ἅγιος Σπυρίδωνας εἶναι ἕνας ἀπὸ τοὺς πλέον τιμημένους ἁγίους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ποὺ τὸν ἐπικαλοῦνται οἱ χριστιανοὶ στὶς περιστάσεις ὅπως τὸν ἅγιο Νικόλαο, τὸν ἅγιο Γεώργιο καὶ τὸν ἅγιο Δημήτριο. Τὸ τίμιο λείψανό του τὸ ἔχει ἡ Κέρκυρα, ὅπως ἡ Ζάκυνθος ἔχει τὸ λείψανο τοῦ ἁγίου Διονυσίου καί ἡ Κεφαλληνία τὸν ἅγιο Γεράσιμο. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΙΑ’ Λουκά: Για την παραβολή του Μεγάλου Δείπνου (Άγιος Κύριλλος, αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας)

[Λουκ. 14,16-24]
«Ἄνθρωπός τις ἐποίησε δεῖπνον μέγα· καὶ ἀπέστειλε τὸν δοῦλον αὐτοῦ τῇ ὥρᾳ τοῦ δείπνου εἰπεῖν τοῖς κεκλημένοις· ἔρχεσθε, ὅτι ἤδη ἕτοιμά ἐστι πάντα (: Κάποιος άνθρωπος έκανε μεγάλο βραδινό συμπόσιο και κάλεσε πολλούς. Και την ώρα του δείπνου έστειλε το δούλο του για να πει στους καλεσμένους: “Ελάτε και μην αναβάλλετε, διότι είναι πλέον όλα έτοιμα”)» [Λουκ.14, 16-17].
Ας εξετάσουμε με λεπτομέρεια πριν από τα άλλα, ποια ακριβώς ήταν η αιτία, ώστε να μην καλεί σε γεύμα μάλλον, αλλά σε δείπνο πολλούς και μάλλον πριν από αυτό, ποιος άνθρωπος μπορεί να εννοηθεί από εμάς ο οποίος έστειλε τον υπηρέτη του να καλέσει για το δείπνο και ποιος είναι εκείνος που κάλεσε στο δείπνο, και ποιοι είναι γενικά εκείνοι που κλήθηκαν βέβαια, αλλά περιφρόνησαν την πρόσκληση. Διαβάστε περισσότερα »
Η Μεγάλη ιδέα ενός μικρού λαού (Αρχ. Βασίλειος Γοντικάκης, Προηγούμενος Ιεράς Μονής Ιβήρων Αγίου Όρους)

Ομιλία του γέροντα Βασιλείου Ιβηρίτη στην Ιερά Μητρόπολη Λεμεσού (29/9/2022)
Εγκώμιον εις τον μέγαν και θαυματουργόν Ιεράρχην Νικόλαον (Άγιος Νεόφυτος ο Έγκλειστος)

Χαίρε, πάτερ Νικόλαε, συ ο ανύσταχτος γεωργός του Γεωργού των πάντων. Γιατί εσύ, αφού παρέλαβες τα σύνεργα της θείας χάριτος και τα ζεύγη των αρετών και το άροτρο της επουράνιας γεωργίας, έσπειρες με απλοχεριά το λόγο της χάριτος. Δεν ενύσταξες, ώστε να σπείρει ο πονηρός στα θεόσπαρτα χωράφια σου τα ζιζάνια των πικροτάτων αιρέσεων, αλλά μάλλον ελίχνισες σιτάρι Ορθοδοξίας, που απέδωσε καρπούς τριάντα και εξήντα και εκατό. Διαβάστε περισσότερα »
Από τον βίο του αγίου Σάββα

Όταν ο άγιος Σάββας αγωνιζόταν να χτίσει στο Καστέλλιον (*) πολλά οικοδομήματα, ώστε να μετατρέψει τον τόπο σε κοινόβιο, και οι υποτακτικοί του εργάζονταν σκληρά γι’ αυτό, δεν υπήρχε κανείς να φροντίζει για την προμήθεια των αναγκαίων εφοδίων. Ο Θεός όμως, για χάρη του οποίου χτιζόταν ο τόπος, και ο οποίος μας έδωσε εντολή να μη μεριμνούμε τι θα φάμε και τι θα πιούμε, και που είναι για εμάς πιο φιλόστοργος και από τη μητέρα και μας φροντίζει πιο πολύ και από τον πατέρα, αυτός έδειξε μια οπτασία σχετική με αυτό το θέμα στον ενάρετο Μαρκιανό, ο οποίος ήταν ο επικεφαλής των κοινοβίων της Βηθλεέμ και φρόντιζε πολύ για όλους γενικά τους εκεί μοναχούς. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Ι’ Λουκά: Ο αρχισυνάγωγος και η υποκρισία

Στηλιτεύει τήν ὑποκρισία τοῦ ἀρχισυνάγωγου ὁ Χριστός μετά τή θεραπεία μιᾶς συγκύπτουσας γυναίκας ἡμέρα Σάββατο. Δέν χάρηκε μέ τό θαῦμα ὁ ἐπικεφαλῆς τῆς συναγωγῆς. Ἡ καρδιά του δέν εἶχε ἀγάπη, ἀλλά ἔμενε προσκολλημένος στήν τήρηση τοῦ νόμου καί τῶν ἐντολῶν του κατά γράμμα. Καί ἀντί νά δοξάσει τόν Θεό γιά τήν εὐλογία πού ἔδωσε σέ μία ταλαιπωρημένη ὕπαρξη, μέτρησε μέ τό μέτρο τῆς ὑποκρισίας τήν κίνηση τοῦ Χριστοῦ. Ἔπρεπε νά γίνει ἡ θεραπεία μιά ἄλλη ἡμέρα καί ὄχι τό Σάββατο. Ἡ θεραπεία ἦταν γι’ αὐτόν ἐργασία, ὄχι ἔκτακτη δωρεά τοῦ Θεοῦ, ὄχι ἐπαναδημιουργία τῆς ὕπαρξης τῆς γυναίκας καί δυνατότητα νά ξεκινήσει ἀπό τήν ἀρχή τή ζωή της. Κλειστά τά πνευματικά του μάτια. Δέν μποροῦσε νά δεῖ τήν κυρτωμένη ἀπό τό βάρος τῆς ἀσθένειας, ἀλλά καί τήν ταλαιπωρία δεκαοκτώ χρονῶν ψυχή, δέν μποροῦσε νά χαρεῖ γιά τή μεγάλη ἀλλαγή. Προκαλεῖ ἀπογοήτευση γιά τήν ἀδυναμία του νά ἀγαπήσει τόν συνάνθρωπό του. Καί δίνει ἀφορμή γιά προβληματισμό σχετικά μέ τήν ὑποκρισία τοῦ νά βλέπει κάποιος καί νά ἀπολυτοποιεῖ τό γράμμα τοῦ νόμου καί νά ἀρνεῖται νά δεῖ τό πνεῦμα πού ἐλευθερώνει.
Για την Θεία Λειτουργία (Αρχ. Βασίλειος Γοντικάκης, Προηγούμενος Ιεράς Μονής Ιβήρων Αγίου Όρους)

Για τον Άγιο Απόστολο Ανδρέα († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Επί τη σημερινή εορτή του αποστόλου Ανδρέου αισθανόμαστε πνευματική χαρά, γιατί ο άγιος απόστολος Ανδρέας είναι ο φωτιστής του Ελληνικού Έθνους. Για κάθε Άγιο που εορτάζουμε αισθανόμαστε πνευματική χαρά, αλλά πολύ περισσότερη χαρά αισθανόμαστε για τους Αγίους εκείνους που πάτησαν τα χώματα της πατρίδος μας και φώτισαν τον λαό μας και πορφύρωσαν την γη αυτή με τους κρουνούς των αιμάτων τους.
Ασκητές μέσα στον κόσμο Γ’: Ζωή Δεμιρτζιδάκη

Οἱ γονεῖς της Γεώργιος καί Καλλιόπη Κασάπογλου κατάγονταν ἀπό τήν Καλλίπολη. Τήν Καλλιόπη τήν ἀποκαλοῦσαν Χατζούδα ἀπό τό προσκύνημά της στούς Ἁγίους Τόπους, ὅπου πῆγε δύο φορές. Ἀπέκτησαν 8 παιδιά καί παρ’ ὅλα τά δύσκολα χρόνια, ἦταν καί οἱ δύο πολύ ἐλεήμονες μέ τόν τρόπο πού μποροῦσαν. Ἡ Χατζούδα, ράβοντας δωρεάν τίς φτωχές γυναῖκες καί ὁ Γιῶργος σφάζοντας ζῶα, ἔδιναν συνέχεια, χωρίς νά σκεφτοῦν τήν ἀποκατάσταση τῶν παιδιῶν τους, γιατί εἶχαν ἐμπιστευθῆ στόν Θεό. Διαβάστε περισσότερα »
Άγιος Νίκων ο «Μετανοείτε»: Ο φλογερός κήρυκας της μετάνοιας (Λάμπρος Κ. Σκόντζος, Θεολόγος)

Ο ορθόδοξος μοναχισμός είναι συχνά συνδεδεμένος και με την ιεραποστολή της Εκκλησίας μας. Φλογεροί μοναχοί διέδωσαν τη σώζουσα χριστιανική διδασκαλία σε φυλές και λαούς, που δεν είχαν ακούσει το σωτήριο λόγο του Ευαγγελίου. Ένας τέτοιος φλογερός μοναχός ιεραπόστολος υπήρξε και ο άγιος Νίκων ο επονομαζόμενος «Μετανοείτε», από την προτροπή του για μετάνοια. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΙΓ’ Λουκά: Ποιος μπορεί να σωθεί; († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Ἄν εἶναι τόσο σκληροί, τόσο ἀπόλυτα ἀκριβεῖς οἱ λόγοι τοῦ Εὐαγγελίου, ποιὸς μπορεῖ τότε νὰ σωθεῖ; Αὐτὴ εἶναι ἡ ἐρώτηση ποὺ ἔκαναν οἱ Ἀπόστολοι στὸν Κύριο, καὶ ἡ ἀπάντηση Του ἦταν ταυτόχρονα ἐνθαρρυντικὴ κι ἐπίσης τόσο ἀποκαρδιωτικὴ, γιὰ ἐκείνους ποὺ ἐπιθυμοῦν νὰ ἐπιτύχουν πράγματα μὲ τὶς δικές τους δυνάμεις.
Πνευματική ζωή μέσα στον υλικό κόσμο (Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)

Τὸ νὰ κρατηθεῖς μακριὰ ἀπὸ τὸν κόσμο εἶναι, βέβαια, ἀδύνατο. Ἀρνήσου, ὅμως, ὅσο εἶναι δυνατό, νὰ μπεῖς στὸν κυκεώνα τῆς κοσμικῆς ζωῆς. Καὶ ὅταν, παρὰ τὴ θέλησή σου, σὲ κάποια περίπτωση ἀναγκαστεῖς νὰ μπεῖς, φέρσου σὰν νὰ μὴ βρίσκεσαι ἐκεῖ: Βλέπε δίχως νὰ βλέπεις καὶ ἄκου δίχως ν’ ἀκοῦς. Τὰ μάτια σου, δηλαδή, ἂς ἀδιαφοροῦν γιὰ ὅ,τι βλέπουν, καὶ τ’ αὐτιά σου ἂς μὴ δίνουν σημασία σ’ ὅ,τι ἀκοῦνε. Φαινομενικὰ, νὰ συμπεριφέρεσαι ὅπως καὶ οἱ ἄλλοι. Νὰ εἶσαι τίμια καὶ εἰλικρινής. Φύλαξε, ὅμως, τὴν καρδιά σου ἀπὸ συμπάθειες καὶ θέλγητρα. Προσοχὴ προπάντων σὲ τοῦτο: Φύλαξε τὴν καρδιά σου! Ἔτσι θὰ βρίσκεσαι στὸν κόσμο μόνο σωματικά, ὄχι καὶ ψυχικά, ἐκπληρώνοντας τὴν ἀποστολικὴ παραγγελία: «…καὶ ὅσοι ἀσχολοῦνται μὲ τὰ ἐγκόσμια, ἂς ζοῦν σὰν νὰ μὴν ἀσχολοῦνται καθόλου μ’ αὐτά» (Α’ Κορ. 7:31). Θὰ βρίσκεσαι, δηλαδή, σὲ ἐπαφὴ μὲ τὸν κόσμο καί, ὅποτε εἶναι ἀνάγκη, θὰ συμμετέχεις σὲ ἐκδηλώσεις τῆς κοσμικῆς ζωῆς. Ἐφόσον, ὅμως, κρατᾶς τὴν καρδιά σου σὲ ἀπόσταση, δὲν θὰ κάνεις κακὴ χρήση αὐτῆς τῆς ζωῆς. Μ’ ἄλλα λόγια, δὲν θὰ συμμετέχεις στὴν κοσμικὴ ζωὴ ἐπειδὴ τὸ ἐπιθυμεῖς, ἀλλὰ μόνο ἐπειδὴ θὰ σὲ ὑποχρεώνουν κάποιες ἀναπόφευκτες περιστάσεις. Διαβάστε περισσότερα »
Η χριστιανική υπομονή (Γέροντας Ευστράτιος Γκολοβάνσκι)

Κάθε θλίψη, κάθε δοκιμασία, κάθε συμφορά που μας βρίσκει, με παραχώρηση του Θεού, ονομάζεται μεταφορικά “σταυρός” (Ματθ. 16:24· Μαρκ. 8:34· Λουκ. 9:23). Χριστιανική υπομονή, λοιπόν, κάνει όποιος σηκώνει δίχως βαρυγκώμια αυτόν το σταυρό. Όποιος δεν τον σηκώνει, δεν είναι αληθινός μαθητής του Χριστού, όπως είπε ο ίδιος (Ματθ. 10:38· Λουκ. 14:27), και δεν έχει θέση στη βασιλεία Του. Ο απόστολος Παύλος, άλλωστε, το βεβαιώνει: «Αν υπομένουμε, μαζί Του και θα βασιλέψουμε» (Β’ Τιμ. 2:12). Όμοια και ο άγιος Ιάκωβος: «Μακάριος ο άνθρωπος που δέχεται με υπομονή τις δοκιμασίες! Γιατί, αν τις περάσει με επιτυχία, θα κερδίσει το βραβείο της αιώνιας ζωής που υποσχέθηκε ο Θεός σ’ όσους Τον αγαπούν» (Ιακ. 1:12). Διαβάστε περισσότερα »
Λίγες σκέψεις μπροστά στο δίλημμα: ταφή ή αποτέφρωση;

Ἡ καύση τῶν νεκρῶν σωμάτων, πρακτική ἐκ διαμέτρου ἀντίθετη μέ τήν ταφική χριστιανική παράδοση, ἐμφανίστηκε στήν ἑλληνική κοινωνία τά τελευταῖα μόλις χρόνια. Ἀπό χριστιανική ἄποψη θεωρεῖται ἀδιανόητη ἡ ἄσκηση βίας στό νεκρό σῶμα, καύση, ἀπανθράκωση, πολτοποίηση καί «πέταμα» τῆς τέφρας ὅπου θέλουν οἱ συγγενεῖς, χωρίς κανένα ἔλεγχο ἀπό τό κράτος γιά τό πού καταλήγουν οἱ ἄνθρωποι ἔπειτα ἀπό τήν «ἀξιοπρεπῆ» καύση καί κονιορτοποίηση τῶν καμένων ὀστῶν τους.
Τα Εισόδια της Υπεραγίας Θεοτόκου: Ερμηνεία τής Αποστολικής περικοπής (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

(Εβρ. 9, 1-7)
[Υπομνηματισμός των εδαφίων Εβρ. 9, 1-14] Διαβάστε περισσότερα »
Ο νους και η θέληση του ανθρώπου (Αρχ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ιεροκήρυκας Ι. Μ. Πατρών)

Ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου, ὅπως ὅλοι γνωρίζουμε καὶ κυρίως οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, εἶναι ὁ ὀφθαλμὸς τῆς ψυχῆς, ὁ ὁποῖος, κατὰ τὴν Νηπτικὴ Πατερικὴ διδασκαλία, ὁρᾶ τὸν Δημιουργό του Θεό. Εἶναι ἡ ἐνέργεια ἐκείνη τῆς ψυχῆς, μέσῳ τῆς ὁποίας ὁ ἄνθρωπος ἀποκτᾶ τὴν ἐμπειρία τῆς Θεανθρώπινης πορείας καὶ ζωῆς. Αὐτὴ ἡ ἐμπειρία διατυπώνεται καὶ ἐκφράζεται μέσῳ τῆς λογικῆς. Ὁ Ὅσιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς μᾶς τὸ λέει καθαρά: «Ὥσπερ γὰρ ὀφθαλμὸς ἐν σώματι, οὕτως ἐν ψυχῇ νοῦς» (Ἔκδ. ἀκρ. ὀρθ. πίστ., 26,48). Ὁ δὲ Ὅσιος Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος μᾶς ὁμιλεῖ γιὰ «τὸν ἡγεμόνα νοῦν τὸν ὁρῶντα τὸν Θεόν» (Ὁμ. Κ´, 54). Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Θ’ Λουκά: Ο αληθινός θησαυρός

(Λουκ. ιβ ́ 16-21, η ́ 8)
Δέν εἶναι τυχαία ἡ ἐπιμονή τῆς Ἐκκλησίας μας στό νά ἐπιλέγει νά διαβάζονται περικοπές ἀπό τό Εὐαγγέλιο πού ἀναφέρονται στή διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ σέ σχέση μέ τόν πλοῦτο καί τό χρῆμα. Ὁ Κύριός μας στόχευε νά δείξει ποιός εἶναι ὁ δρόμος τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ καί ποιά τά ἐμπόδια σ’ αὐτόν. Ὁ πλοῦτος εἶναι ἕνα ἀπ’ αὐτά. Ἀφορμή τῆς παραβολῆς τοῦ ἄφρονος πλουσίου, μετά τήν παραβολή τοῦ πλουσίου καί τοῦ Λαζάρου, ἦταν ἡ διαμάχη δύο ἀδελφῶν σχετικά μέ τή διανομή τῆς πατρικῆς κληρονομιᾶς. Ζήτησαν ἀπό τόν Χριστό νά τήν κάνει. Ὁ Κύριος ὅμως, ἀφοῦ τούς τόνισε ὅτι ὁ ἴδιος δέν ἦταν δικαστής, προτρέπει τόσο τούς ἴδιους ὅσο καί τό πλῆθος πού ἦταν συγκεντρωμένο, νά ἀποφεύγουν κάθε εἶδος πλεονεξίας. Καί γιά νά τούς βοηθήσει νά καταλάβουν τί ἀκριβῶς ἐννοοῦσε, τούς ἀφηγεῖται τήν παραβολή τοῦ ἄφρονος πλουσίου (Λουκ. 12,13-21). Διαβάστε περισσότερα »
Το κερί (Αρχιμ. Βασίλειος Μπακογιάννης)

Εἶναι ἐντολή Θεοῦ τό λάδι γιά τά κανδήλια τοῦ Ναοῦ, νά εἶναι γνήσιο καί καθαρό (Ἔξοδ. 27:20). Καί τό θυμίαμα θά πρέπει νά εἶναι καθαρό· καί νά εὐωδιάζει· φτιαγμένο μάλιστα ἀπό εἰδικό τεχνίτη. Ἐντολή Θεοῦ! (Ἔξοδ.30:35).
Καί τό κερί θά πρέπει νά εἶναι γνήσιο καθαρό, καί ὄχι ἀπό παραφίνη! «Παρά ἀφήνει», ἔλεγε χαριτολογώντας ὁ Ὅσιος Παΐσιος. Διαβάστε περισσότερα »
Ξεχάσαμε την μετάνοια (Σεβ. Μητροπ. Μάνης Χρυσόστομος Γ’)

Μέσα στή φλυαρία τῶν λόγων, τίς ποικίλες ἐκδηλώσεις, τήν ὅλη ἐξωστρέφεια πού παρατηρεῖται, τό θέμα μετάνοια παρουσιάζεται ὡς ξένο στή βιοτή μας. Ὡς νά μήν χρειάζεται, ὡς νἆναι μόνον ἀναγκαία στά τέλη τῆς ζωῆς μας. Ἄλλα θέματα κατακλύζουν τόν χῶρο τῆς ὕπαρξής μας καί ἡ λέξη «μετάνοια», ἠχεῖ σάν κάτι τό ἀπόκοσμο, τό ὀπισθοδρομικό, τό ἐνοχλητικό. Ἴσως, ξεχάσαμε τήν μετάνοια. Διαβάστε περισσότερα »
Προετοιμασία για τα Χριστούγεννα (Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος)

Ἡ περίοδος μέχρι τὰ Χριστούγεννα εἶναι ἰδιαίτερα εὐλογημένη ἀπὸ τo Θεό, γιατί μᾶς ὁδηγεῖ λειτουργικὰ καὶ ἑορταστικὰ πρὸς τὴν κυρία ἡμέρα, ὅπου ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἑορτάζει τὸ γεγονὸς τῆς γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ. Ὅπως ὅλες οἱ γιορτὲς τῆς Ἐκκλησίας μας ἔτσι καὶ τὰ Χριστούγεννα δὲν ἔχουν ἕνα χαρακτήρα μόνο ἀναμνηστικό, ἀλλὰ κύριος σκοπὸς εἶναι νὰ μετάσχει ὁ ἄνθρωπος μέσα σ’ αὐτὴ τὴ χάρη, ποὺ δίνει ὁ Θεὸς διὰ τῶν ἑορτῶν τῆς Ἐκκλησίας μας. Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης, ο θαυματουργός, ο Κήρυξ της Χάριτος και του Φωτός

Ο άγιος πατήρ ημών Γρηγόριος, αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης, ο Παλαμάς και θαυματουργός [1], γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, το 1296. Οι γονείς του, αριστοκράτες που είχαν μετοικήσει από τη Μικρά Ασία μπροστά στον κίνδυνο της εισβολής των Τούρκων, ανήκαν στην αυλή του ευσεβούς αυτοκράτορα Ανδρόνικου Β΄ Παλαιολόγου (1282-1328). Παρά το υψηλό του αξίωμα, ο πατέρας του Κωνσταντίνος ήταν άνθρωπος αφοσιωμένος στον Θεό και την προσευχή, και του συνέβη κάποτε, την ώρα που βρισκόταν στη Σύγκλητο, να μην ακούσει τον αυτοκράτορα που του απηύθυνε τον λόγο· τόσο πολύ βυθισμένος ήταν στην προσευχή! Εκοιμήθη όταν ο Γρηγόριος ήταν ακόμη νέος, αφού ενεδύθη το μοναχικό Σχήμα. Η γυναίκα του, Καλλονή, επιθυμούσε επίσης να γίνει μοναχή, αλλά περίμενε να εξασφαλίσει τη μόρφωση των επτά παιδιών της. Εμπιστεύθηκε το μεγαλύτερο, τον Γρηγόριο, στους καλύτερους δασκάλους των θύραθεν επιστημών και εκείνος σε μερικά χρόνια απέκτησε τέλεια γνώση της φιλοσοφικής σκέψεως· σε βαθμό, μάλιστα, που ο δάσκαλός του νόμιζε ότι άκουγε τον ίδιο τον Αριστοτέλη! Παρά τις διανοητικές του επιτυχίες, ο νέος αυτός δεν είχε στραμμένο το ενδιαφέρον του παρά στα πράγματα του Θεού. Σύχναζε στους ονομαστούς μοναχούς της Βασιλεύουσας και έκαμε πνευματικό του πατέρα τον Θεόληπτο Φιλαδελφείας [2], ο οποίος τον εισήγαγε στην ιερά νήψη και τη νοερά προσευχή.
Μνήμη Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία που εκφωνήθηκε στις 13-11-2000
α) Η απόδοση τιμής προς τον Χρυσορρήμονα Πατέρα της Εκκλησίας μας
β) Ερμηνεία της προτάσεως της Θείας Λειτουργίας του Ιερού Χρυσοστόμου: «Μετὰ φόβου Θεοῦ, πίστεως καὶ ἀγάπης προσέλθετε» Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Η΄ Λουκά: Η παραβολή του καλού Σαμαρείτου – Η Εκκλησία ως πανδοχείον, ιατρείον, κιβωτός σωτηρίας (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)

[Λουκά 10, 25-37]
(Απομαγνητοφωνημένη ομιλία που εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 15-11-1981)
Και μόνη, αγαπητοί μου, η παραβολή του καλού Σαμαρείτου, που ηκούσαμε σήμερα στην ευαγγελικήν περικοπήν, αν εγράφετο, μαζί με την άλλη παραβολή του ασώτου υιού, θα ήτο αρκετό να μας δώσει ένα θαυμάσιο διάγραμμα της πτώσεως του ανθρώπου, της αγάπης του Θεού και της σωτηρίας του ανθρώπου. Διαβάστε περισσότερα »
Μελέτη περί θείου έρωτος (Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως)

Ο θείος έρωτας είναι τέλεια αγάπη του Θείου, που εκδηλώνεται ως ακατάπαυστος πόθος του Θείου. Ο θείος έρωτας γεννιέται στην καθαρή καρδιά, διότι σ’ αυτήν κατέρχεται η θεία χάρη. Ο έρωτας του Θείου είναι θείο δώρημα, το οποίο δωρίζεται στην αγνή ψυχή από τη θεία χάρη που κατέρχεται και αποκαλύπτεται στην ψυχή. Θείος έρωτας χωρίς θεία αποκάλυψη δεν γεννιέται μέσα σε κανέναν άνθρωπο. Διότι ψυχή που δεν δέχθηκε αποκάλυψη, δεν έλαβε πάνω της την επίδραση της χάρης και μένει απαθής προς τον θείο έρωτα. Είναι λοιπόν αδύνατο να γεννηθεί έρωτας χωρίς να επενεργήσει δύναμη πάνω στην καρδιά, είτε θεία δύναμη είτε ανθρώπινη.
Η υποταγή στο σχέδιο του Θεού ως προϋπόθεση υπέρβασης της ανθρώπινης αδυναμίας (Μιλτιάδης Κωνσταντίνου, Ομ. Καθηγ. Α.Π.Θ. – Άρχων Διδάσκαλος του Ευαγγελίου της ΜτΧ Εκκλησίας)

ΠΑΛΑΙΟΔΙΑΘΗΚΙΚΑ
Σχόλιο στο Β’ Ανάγνωσμα του Εσπερινού τής Σύναξης τών Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ και των λοιπών Ασωμάτων και Ουράνιων Αγγελικών Ταγμάτων: Κρι 6:11-24
Κυριακή Ζ’ Λουκά: Η παιδική θνησιμότης (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)

[Λουκά 8, 40-56]
(Απομαγνητοφωνημένη ομιλία που εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 7-11-1993)
Εκπληκτικό θαύμα, αγαπητοί μου, η ανάστασις της θυγατρός του Ιαείρου. Και μάλιστα, διπλούν θαύμα! Γιατί όταν ο Κύριος κατευθύνετο προς το σπίτι του αρχισυναγώγου Ιαείρου, ένα άλλο θαύμα έλαβε χώρα. Ήταν το θαύμα της θεραπείας της αιμορροούσης εκείνης γυναικός. Και όσα εκεί ελέχθησαν με την αιμορροούσα γυναίκα, έχουν βάθος πίστεως και βάθος θεολογίας. Διαβάστε περισσότερα »
Ο καθένας κλείνεται στο καβούκι του και φροντίζει για το συμφέρον του (Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)

Όσο για τις άλλες πλευρές της κοσμικής ζωής που ανέφερες, θα έλεγα πως είναι αναπόφευκτες. Πώς να το κάνουμε; Αυτή είναι η ζωή του μεταπτωτικού ανθρώπου, που χαρακτηρίζεται πρωταρχικά από την υπερηφάνεια, τον εγωισμό. Διαβάστε περισσότερα »
Γιατί τα κείμενα των Πατέρων βοηθούν τον αγώνα μας (Άγιος Μακάριος της Όπτινα)

Ἐπιστολὴ 7η
Μοῦ γράφεις πὼς ἐνῶ διαβάζεις πνευματικὰ βιβλία σὲ πιάνει ἀπελπισία. Βιάζεις τὸν ἑαυτό σου νὰ νηστεύει, νὰ ἀγρυπνεῖ, νὰ προσεύχεται καὶ δὲν ξέρεις γιατί τὰ κάνεις ὂλ’ αὐτά. Γνωρίζεις πὼς πρέπει νὰ τὰ κάνεις γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, τὴν ἀγάπη αὐτὴ ὅμως δὲν τὴ νιώθεις μέσα σου. Ἕνας λογισμὸς φεύγει κι ἄλλος ἔρχεται στὴ θέση του, τὰ πάθη παρελαύνουν τὸ ἕνα μετὰ τὸ ἄλλο ἀπὸ τὴν καρδιά σου καὶ ζητᾶς τὴ συμβουλή μου. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Ε’ Λουκά: Η παραβολή του πλουσίου και του Λαζάρου – Δύο ψυχογραφίες (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)

[Λουκά, 16, 19-31]
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία που εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 4-11-1995.
Η παραβολή του πλουσίου και του Λαζάρου, αγαπητοί μου, που ακούσαμε στη σημερινήν ευαγγελική περικοπή, είναι μία κατασκευασμένη ιστορία, που ο Κύριος ήθελε να δώσει μία απάντηση εις τους Φαρισαίους. Διαβάστε περισσότερα »
Μνήμη αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου: Στρατιώτης και Αθλητής (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία που εκφωνήθηκε στις 26-10-2001
Αγαπητοί, χαίρει ο ουρανός, χαίρει και η γη, όταν εορτάζεται η μνήμη ενός Αγίου. Χαίρει ο ουρανός, διότι εκέρδισε από την γην έναν άγιον· χαίρει και η γη, διότι έδωσε στον ουρανόν ένα παιδί της. Και οι άγιοι άγγελοι χαίρουν και αυτοί, γιατί κάνουν συνόμιλόν τους έναν άνθρωπον. Και οι άνθρωποι χαίρουν, γιατί ανοίγεται η δυνατότητα του ουρανίου αγιασμού των. Κι ο άγιος Δημήτριος, εστάθη ένας μέγας μάρτυς του Χριστού, που με το μαρτύριό του εδόξασε τον Κύριον· και έδωσε το καλό παράδειγμα πίστεως και αγάπης στον Χριστόν σε μυριάδες πιστούς μέσα εις την ιστορία.
Ο μέγας του Χριστού μάρτυς Δημήτριος ήτο Θεσσαλονικεύς. Και είχε το ύπατον αξίωμα του διοικητού της πόλεως, όταν το 303 μ.Χ. εδόθη η αφορμή με την επίσκεψη του Μαξιμιανού στην πόλη. Δεν πήγε να τον υποδεχθεί. Αυτή ήταν η αφορμή. Ήταν εποχή διωγμών των Χριστιανών και ο άγιος Δημήτριος έδωσε πλήρως το μέτρον της πίστεώς του εις τον Χριστόν. Γι΄αυτό και συνελήφθη και εθανατώθη μαρτυρικά. Ήταν νέος, ευσταλής, άλκιμος, δηλαδή γενναίος και αθλητικός. Ήτο στρατιωτικός διοικητής· γι΄ αυτό διέθετε τα γνωρίσματα του στρατιωτικού και αθλητικού βίου. Και πολύ προσφυώς η Εκκλησία μας του αφιέρωσε την αποστολική περικοπή του Παύλου προς τον Τιμόθεον που ακούσαμε προηγουμένως [Προς Τιμόθεον Β΄ (β΄1-10)], και που αναφέρεται, μεταφορικώς βέβαια, εις την στρατιωτική και αθλητική ζωή που εχρειάζετο ο Τιμόθεος. Αλλά και κάθε τιμό-θεος μέσα στην ζωή της Εκκλησίας. Διαβάστε περισσότερα »
Ασκητές μέσα στον κόσμο: Επιστροφή από την άλλη ζωή

Όταν ήμουν εννέα χρόνων παιδί – διηγείται ο π. Σ. – στις 29-5-1962 έπαιζα με άλλα παιδιά και ξαφνικά ένα με χτύπησε πολύ δυνατά.
Έχασα την συνείδησή μου. Μετά είδα ότι η ψυχή μου βγήκε από το σώμα και ξεκίνησε να πάη προς μία κατεύθυνση που εκεί ήταν πολύ σκοτάδι. Αιφνιδίως παρουσιάστηκε ένας Άγγελος φωτεινός, με κράτησε στην αγκαλιά του και έτσι όπως τον κρατούσα και εγώ, ξεκίνησε να πετά προς τα πάνω με μεγάλη ταχύτητα. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΣΤ’ Λουκά: Ένα όνομα που δείχνει πολλά

(Λουκ. η ́ 27-39)
Ἡ θεραπεία τοῦ δαιμονισμένου
Κάθε ἄνθρωπος στή ζωή του ἔχει ἕνα ὄνομα. Τό ὄνομα μαρτυρεῖ τό ὅτι εἶναι πρόσωπο, ξεχωριστή δηλαδή ὑπόσταση ὡς πρός τούς ἄλλους, οἱ ὁποῖοι καλοῦνται νά τόν ἀναγνωρίζουν καί νά ἔρχονται ἤ ὄχι σέ ἐπαφή μαζί του. Ἡ ἀνωνυμία, στήν οὐσία, μαρτυρεῖ ἀνυπαρξία γιά τόν κόσμο καί τούς ἄλλους, ἰδίως στά μεγάλα οἰκονομικά καί πολιτικά συστήματα, στά ὁποῖα ἡ μέριμνα εἶναι οἱ ἀριθμοί.
Γιά τήν Ἐκκλησία τό ὄνομα τοῦ ἀνθρώπου, πού δίνεται συνηθέστερα στό μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος, εἶναι κάλεσμα αἰωνιότητας. Ὁ Θεός γνωρίζει τόν ἄνθρωπο μέ τό ὄνομα πού τοῦ δόθηκε. Δέν εἶναι ἀνώνυμος καί ἀπρόσωπος ὁ ἄνθρωπος γιά τόν Θεό, ἀλλά ἡ ὕπαρξη γιά τήν ὁποία σταυρώθηκε καί ἀναστήθηκε ὁ Χριστός. Τό ὄνομα γίνεται τό σημεῖο τῆς κλήσης τοῦ Θεοῦ στόν νέο ἄνθρωπο νά τόν συναντήσει ὡς πρόσωπο πρός Πρόσωπο καί νά μεταφέρει τήν κλήση στόν κάθε πλησίον.
Στή συνάντηση τοῦ Χριστοῦ μέ τόν δαιμονισμένο τῆς χώρας τῶν Γαδαρηνῶν, ὁ Κύριος τόν ρωτᾶ ποιό εἶναι τό ὄνομά του. Κι αὐτός ἀπαντᾶ: «Λεγεών», γιατί εἶχαν μπεῖ μέσα του πολλά δαιμόνια (Λουκ. 8,30). Ἄνθρωπος καί δαίμονες πού τόν ἔχουν καταλάβει, δίνουν μαζί τήν ἀπάντηση. Γίνονται ἕνα, μέ νέα ταυτότητα καί νέο ὄνομα, μέ ἀποτέλεσμα ὁ ἄνθρωπος νά ὑφίσταται τρεῖς καταστάσεις. Διαβάστε περισσότερα »
Περί ομοφυλοφιλίας († Αρχιμ. Σαράντης Σαράντος)

Προβληματισμοί μέ ἀφορμή τήν Ε΄ Ὁμιλία τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου στήν πρός Ρωμαίους ἐπιστολή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου
«Διά τοῦτο παρέδωκεν αὐτούς ὁ Θεός εἰς πάθη ἀτιμίας. Αἵ τε γάρ θήλειαι αὐτῶν μετήλαξαν τήν φυσικήν χρῆσιν εἰς τήν παρά φύσιν. Ὁμοίως δέ καί οἱ ἄρρενες, ἀφέντες τήν φυσικήν χρῆσιν τῆς θηλείας ἐξεκαύθησαν ἐν τῇ ὀρέξει αὐτῶν εἰς ἀλλήλους…» (Κεφ. 1 στ. 18-25).
Κυριακή Δ’ Λουκά – Των Πατέρων της Ζ’ Οικουμενικής Συνόδου: Ο Σπορέας και οι Σπορείς (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)

[Λουκά 8, 5-15]
(Απομαγνητοφωνημένη ομιλία που εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 12-10-1997)
Ερχόμεθα και πάλι, αγαπητοί μου, στη θαυμασία παραβολή του Σπορέως, όπως την ακούσαμε στη σημερινή ευαγγελική περικοπή του Λουκά. Εδώ ο Κύριος, με τέσσερις εικόνες, δείχνει τέσσερις κατηγορίες ακροατών. Όλοι οι άνθρωποι δεν ακούν εξίσου τα ευαγγελικά μηνύματα. Ο καθένας διαθέτει τη δική του προαίρεση ή τη δική του καλλιέργεια ψυχής. Άλλος είναι προσεκτικός ακροατής, άλλος επιπόλαιος, άλλος πορωμένος, άλλος βρίσκει ανεπαρκή αυτά που ακούει και επιδιώκει αναζήτηση έξω του ευαγγελικού χώρου, άλλος κάτι άλλο κ.ο.κ. Πάντως, βασικά στοιχεία της παραβολής είναι: Διαβάστε περισσότερα »
Η «εκλεκτή μερίδα» (Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος)

Κάποτε, φίλοι, ὅταν οἱ ἄνθρωποι πήγαιναν στοὺς παλιοὺς Γέροντες καὶ Ἀσκητές, ἔλεγαν: «Ἀββᾶ πές μου λόγο γιὰ νὰ σωθῶ»! Κι ἐκεῖνοι τοὺς ἔλεγαν σοφὰ λόγια οἰκοδομῆς καὶ σωτηρίας, ὅπως πολλὰ εἶναι καταγεγραμμένα καὶ στὰ εἰδικὰ βιβλία μὲ τὴ ζωή καὶ τὰ λόγια τους, τὰ ἀποκαλούμενα «γεροντικά».
Σήμερα δύο πράγματα συμβαίνουν σὲ ἔκταση.
Ἢ λέμε στὸν ἄλλο «πές μου κάποιο νέο, κανένα κουτσομπολιό, τί μαθαίνεις, τί ἀκοῦς», ὁπότε ἀπ’ αὐτὲς τὶς συζητήσεις βγαίνουν κακολογίες, συκοφαντίες, κατακρίσεις καὶ μὲ δυὸ λόγια ἡ ἀποκαλούμενη «ἀργολογία» ποὺ εἶναι μεγάλη ἁμαρτία, γι’ αὐτὸ καὶ γράφει ὁ Ἀπ. Παῦλος «ἀπόφευγε μωρὲς συζητήσεις… γιατί εἶναι ἀνωφελεῖς καὶ μάταιες» (Τίτ. γ, 10).
Ἢ κλείνουμε ἑρμητικὰ τ’ αὐτιὰ τῆς ψυχῆς μας σὲ ὅ,τιδήποτε πνευματικὸ θὰ μπορούσαμε ν’ ἀκούσουμε, νὰ διαβάσουμε ἢ καὶ νὰ δοῦμε! Δὲν ὑπάρχει μεγαλύτερη κατάντια ἀπ’ αὐτὴ καὶ τιμωρία ἀπ’ τὸν Θεὸ ἀκόμη, ὅπως θὰ δοῦμε… Διαβάστε περισσότερα »
Πώς θα θεραπευτεί ο χαρακτήρας που εύκολα πέφτει στην κατάκριση; (Γέρων Ιωσήφ Βατοπαιδινός)

Κάθε ἀνθρώπινος χαρακτήρας θεωρεῖται ἀσθενής, ὅταν ἀπουσιάζει ἀπ’ αὐτὸν ἡ θεία Χάρη, ποὺ τελειοποιεῖ καὶ συνέχει τὰ πάντα, ἀφοῦ «τὰ ἀσθενῆ θεραπεύει καὶ τὰ ἐλλείποντα ἀναπληροῖ». Αὐτὸ τονίζει καὶ ὁ Κύριός μας, ὅταν λέει ὅτι «χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδὲν» (Ἰω. 15, 5). Εκτός ὅμως τῆς παρουσίας τῆς Χάριτος, ἀπαραίτητα χρειάζεται καὶ ἡ ἀνθρώπινη πρόθεση καὶ συνεργασία, σύμφωνα μὲ τοὺς ἠθικοὺς κανόνες τῆς λογικῆς καὶ τὶς θεῖες ἐντολές, ποὺ θὰ προκαλέσουν τὴ θεία ἐπέμβαση.
Ὁ ἄνθρωπος ποὺ εὔκολα κατηγορεῖ, τὸ κάνει γιατί συνήθισε νὰ ἐρευνᾶ τὶς ξένες πράξεις καὶ σκέψεις παρὰ τὶς δικές του. Λησμόνησε τὰ λόγια τῆς Γραφῆς «μὴ κρίνετε, ἴνα μὴ κριθῆτε» καὶ τὸ «ἐν ᾧ κρίματι κρίνετε κριθήσεσθε» Διαβάστε περισσότερα »
Μετά την εξομολόγηση (Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης)

– Γέροντα, μετά την εξομολόγηση δικαιολογείται να νιώθης βάρος; Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Γ’ Λουκά: Ο Χριστός: Η ζωή και η Ανάσταση (†Αρχιμ. Ανανίας Κουστένης)

Τρίτη Κυριακή του Λουκά σήμερα, αγαπητοί, κι ο Χριστός μας στο ιερό Ευαγγέλιο είχε κάμει νεκρανάσταση. Ανέστησε το παιδί το μονάκριβο, μιας χήρας, στην πόλη Ναΐν. Καθώς επήγαινε σ’ αυτή την πόλη ο Ιησούς, με πολλούς Μαθητές και λαό αμέτρητο, συναντήθηκε στην πύλη της πόλεως μ’ ένα ξόδι, με μία κηδεία. Και ο θάνατος αντικρούστηκε με τη Ζωή, ο θάνατος αντικρούστηκε με την Ανάσταση. Ο Κύριος είδε αυτό το κατάντημα του ανθρώπου, τον θάνατο, και μάλιστα στο πρόσωπο ενός νέου ανθρώπου, και τον πόνεσε πολύ. Εδώ φαίνεται η τρυφερότητα και η συμπόνια του Χριστού μας αλλά και η δύναμή Του.
Η φιλία (Άγιος Φώτιος ο Μέγας)

Νὰ μὴν εἶσαι γρήγορος στὴ σύναψη φιλίας· ὅταν ὅμως συνάψης δεσμό, νὰ τὸν διατηρῆς ἄλυτο μὲ κάθε τρόπο, σηκώνοντας ὅλο τὸ βάρος τοῦ συνανθρώπου, μὲ τὴν προϋπόθεση ὅτι δὲν ἐπιφέρει κίνδυνο στὴν ψυχή. Διότι οἱ διαστάσεις πρὸς τοὺς φίλους ἐκφαυλίζουν ὅλη τὴν προαίρεσι τῶν ἀνθρώπων καὶ ὑποβάλλουν ὄχι μόνο τὸν ὑπαίτιο ἀλλὰ καὶ τὸν ἀναίτιο στὴν ἴδια ὑπόνοια.
Το βαθύ θεμέλιο της Εκκλησίας – Αυθαίρετες παραδόσεις (Πρωτοπρ. Θωμάς Βαμβίνης)

Τό βαθύ θεμέλιο τῆς Ἐκκλησίας
Μιά ἀπό τίς πιό παραξηγημένες ἔννοιες στόν καιρό μας εἶναι ἡ ἔννοια τῆς παράδοσης, χωρίς νά βάζουμε μπροστά της κανένα προσδιορισμό.
Εἶναι γνωστό ὅτι στήν Ἐκκλησία δέν μιλᾶμε γενικά γιά παράδοση, ἀλλά μιλᾶμε γιά τήν Ἱερά Παράδοση, τήν ὁποία ξεχωρίζουμε ἀπό ὅλες τίς ἄλλες παραδόσεις τῶν ἀνθρώπων. Ἡ Ἱερά Παράδοση δέν ἐξαντλεῖται, οὔτε ταυτίζεται μέ τήν ναοδομία, τήν εἰκονογραφία ἤ τήν ὑμνολογία καί τήν ψαλτική τέχνη. Ἡ Ἱερά Παράδοση εἶναι κάτι βαθύτερο.
Κυριακή Β’ Λουκά: «Γίνεσθε οἰκτίρμονες» (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)

[Λουκά 6, 31-36]
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία που εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 1-10-2000
Η ευαγγελική διδασκαλία του πνευματικού βίου, αγαπητοί μου, είναι ανύποπτα ανωτέρα από κάθε άλλη ανθρώπινη διδασκαλία, κυρίως φιλοσοφική διδασκαλία, που θέλει να διορθώσει τον πνευματικό βίο του ανθρώπου. Έτσι, ο Χριστός, ο Κύριός μας, για να μας υπενθυμίσει το «κατ’εἰκόνα» και να ανορθώσει το «καθ’ ὁμοίωσιν», μας έδωσε και την ηθικήν διδασκαλίαν. Διακρίνομε δηλαδή τόσο την δογματικήν διδασκαλίαν, όσο και την ηθικήν διδασκαλίαν. Γιατί αυτό συνιστά τον σκοπό της ανθρωπίνης υπάρξεως· η ηθική διδασκαλία. Είναι ο δρόμος. Δεν είναι το τέρμα. Είναι ο δρόμος που θα μας οδηγήσει εις το να δεχθούμε, ό,τι ο Θεός έχει ετοιμάσει για μας. Και κυρίως είναι η θέωσις.
Έτσι ο Κύριος εισάγει την έννοια της φιλανθρωπίας, με την κυριολεκτική, θα λέγαμε, σημασία και μας προτρέπει: «Ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν καὶ ἀγαθοποιεῖτε καὶ δανείζετε μηδὲν ἀπελπίζοντες, καὶ ἔσται ὁ μισθὸς ὑμῶν πολύς, καὶ ἔσεσθε υἱοὶ ὑψίστου, ὅτι αὐτὸς χρηστός ἐστιν ἐπὶ τοὺς ἀχαρίστους καὶ πονηρούς. Γίνεσθε οὖν οἰκτίρμονες».
Αυτά ακούσαμε, στη σημερινή ευαγγελική περικοπή, αγαπητοί μου. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Α’ Λουκά: Η ανταμοιβή τής υπακοής

(Λουκ. ε ́ 1-11)
Τήν πρώτη Κυριακή, ἀμέσως μετά τήν ὁλοκλήρωση τοῦ κύκλου τῆς ἑορτῆς τῆς Ὑψώσεως τοῦ Σταυροῦ, ἡ Ἐκκλησία μας ὁρίζει νά διαβάζεται τό ἀπόσπασμα ἀπό τό εὐαγγέλιο τοῦ Λουκᾶ, πού ἀναφέρεται στήν κλήση ἀπό τόν Χριστό τῶν πρώτων μαθητῶν. Διαβάστε περισσότερα »
Τα θηρία τής Ηδονής και της Οδύνης (Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος)

Προσκλήθηκα ἀπὸ τὸν “Σύνδεσμο Κρητῶν Θεολόγων” νὰ εἰσηγηθῶ σὲ Συνέδριό του τὸ θέμα “ἡ εἰκόνα τοῦ σύγχρονου κόσμου”. Προσπαθώντας νὰ δῶ ποιὰ εἶναι ἡ κατάσταση τοῦ σύγχρονου κόσμου, τὴν ἐντόπισα κυρίως στὴν δυαδικὴ σχέση μεταξὴ ἠδονής καὶ ὁδύνης, ἀφοῦ σήμερα ἐπιδιώκεται ἡ ἀπόλαυση τῆς ἠδονῆς μὲ ὁποιονδήποτε τρόπο εἶναι δυνατόν, καὶ βέβαια, συνέπεια αὐτῆς τῆς ἠδονῆς εἶναι ἡ ὀδύνη, ὁ πόνος, «ἡ βίωση τῆς τραγικότητος τοῦ θανάτου». Ἔτσι, λοιπὸν, ἀπὸ τὴν παρὰ-φύσει ἠδονὴ προέρχεται ἡ ὀδύνη, καὶ στὴν προσπάθεια νὰ ἀποφύγη ὁ ἄνθρωπος τὴν ὀδύνη, καταλήγει στὴν ἠδονή, συνέπεια τῆς ὁποίας εἶναι πάλι ἡ ὀδύνη. Πρόκειται γιὰ ἕναν φαῦλο κύκλο.
Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ (1): Μην κατακρίνεις (Αββάς Δωρόθεος Γάζης)

Λόγος τοῦ ἀββᾶ Δωροθέου «Περὶ τοῦ μὴ κρίνειν τὸν πλησίον».
Ὁ γλαφυρός καί ἐπιβλητικός συγγραφέας ἔζησε τόν 6ο αἰώνα στήν Παλαιστίνη. Ἀπό μικρός ἀφοσιώθηκε μέ ἐξαιρετικό ζῆλο στή μόρφωση. Ἀργότερα ἔγινε μοναχός στή μονή τοῦ Σερίδου. Ἐκεῖ ἵδρυσε μέ χρήματα τοῦ ἀδελφοῦ του νοσοκομεῖο γιά μοναχούς καί γι᾽ ἄλλους φτωχούς ἀρρώστους.
Τελικά συγκρότησε μοναστήρι στή Γάζα. Οἱ διδασκαλίες του διακρίνονται γιά τήν ἁπλότητα, τή χάρη, τή ζωντάνια καί τήν πειστικότητα. Ὁ λόγος του γιά τήν κατάκριση, πού ἀκολουθεῖ, ἔχει ὡς θεμέλιό του τό σεβασμό στήν ἀνθρώπινη προσωπικότητα,, θέμα πού τόσο ἀπασχολεῖ τή σύγχρονη ἐπιστήμη καί διανόηση.
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
Η αγία Σοφία και οι άγιες κόρες της, Πίστις, Ελπίς και Αγάπη (Λάμπρος Κ. Σκόντζος, Θεολόγος – Καθηγητής)

Η οικογένεια αποτελεί πρώτιστη αξία για την χριστιανική μας πίστη, η οποία
χαρακτηριζόταν στην αρχαία εποχή ως «κατ οίκον εκκλησία». Μια από αυτές τις
άγιες οικογένειες υπήρξε και αυτή της αγίας Σοφίας και των θυγατέρων της, Πίστεως,
Ελπίδος και Αγάπης. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή μετά την Ύψωση: Η ζημία της ψυχής (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)

[Μάρκ. 8, 34 – 9, 1]
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος που εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Στομίου Λαρίσης στις 21-9-1997
Σήμερα, αγαπητοί μου, έχομε την Κυριακή την μετά την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Όπως βλέπομε, η εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, πλαισιώνεται από δύο Κυριακές. Την προ της Υψώσεως και τη μετά την Ύψωσιν. Αυτό δείχνει λειτουργικά τη σπουδαιότητα του Τιμίου Σταυρού εις την σωτηρία μας. Γι΄ αυτό και ο Κύριος ετόνισε: «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν, καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι». Εδώ ο Κύριος ζητά μία ταύτιση του σταυρού του πιστού με τον Σταυρό τον δικό Του. «Όποιος θέλει να είναι δικός μου μαθητής, όποιος με αποδέχεται, θα σηκώσει τον σταυρό του και θα με ακολουθήσει». Και όλα αυτά γιατί η αξία της σωτηρίας της ψυχής δεν έχει αντάλλαγμα. Διαβάστε περισσότερα »
Μην απογοητεύεστε ποτέ. Αφήνετε απλά με την προσευχή σας στα χέρια του Θεού την υπόθεσή σας (Δημήτριος Παναγόπουλος)

Αναφέρεται ότι ένας ναυαγός κάποτε κατόρθωσε παλεύοντας ώρες με τα κύματα να βγει σε ένα έρημο νησάκι. Εκεί με πολλούς κόπους έφτιαξε μια πρόχειρη καλυβούλα χρησιμοποιώντας κλαδιά.
Και κάθε μέρα προσευχόταν κοιτάζοντας στον ορίζοντα μήπως φανεί κανένα πλοίο. Ένα απόγευμα είχε απομακρυνθεί λίγο από την καλυβούλα του να βρει κάνα χόρτο κάτι να φάει. Και εκεί που επέστρεφε τον έπιασε μια απελπισία μπροστά σ’ αυτό το θέαμα που αντίκρυσε. Διαβάστε περισσότερα »
Στην Ύψωση του Τιμίου Σταυρού († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Εορτάζουμε την Παγκόσμια Ύψωση του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού του Κυρίου μας. Και ενώ η σημερινή ημέρα είναι μία ημέρα αναμνήσεως υπό της Εκκλησίας του σταυρικού Πάθους του Λυτρωτή, εντούτοις εμείς έχουμε μία χαρά. Και αυτή η χαρά οφείλεται στο ότι η Σταύρωση του Κυρίου και ο Σταυρός, το όργανο επάνω στο οποίο συνετελέσθη ο φρικτός αλλά και ζωοποιός συγχρόνως θάνατος του Λυτρωτή μας, αποτελεί συγχρόνως και τη δόξα του Κυρίου.
Κυριακή προ της Υψώσεως: «Ο Σταυρός του Χριστού, το αιώνιον καύχημά μας» (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)

[Γαλ. 6, 11-18]
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του μακαριστού γέροντος που εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Στομίου Λαρίσης στις 10-9-2000.
Στις 14 Σεπτεμβρίου, αγαπητοί μου, η Εκκλησία μας εορτάζει την παγκόσμιον Ύψωσιν του Τιμίου Σταυρού. Αυτό σημαίνει ότι μετά την εύρεσή του από την βασιλομήτορα Αγίαν Ελένην, υψώθη από του άμβωνος ο ευρεθείς Τίμιος Σταυρός, υπό του τότε Πατριάρχου.
Η Εκκλησία μας για να προσδώσει αίγλην και τιμήν, θεώρησε την εορτήν του Τιμίου Σταυρού ως έναν αντίλαλον της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και της Μεγάλης Παρασκευής. Γι΄ αυτό νηστεύομε την ημέρα αυτή. Όλοι το γνωρίζομε. Ακόμη έθεσε την εορτήν της Μεταμορφώσεως 40 ημέρες προ της Υψώσεως. Είναι 40 ημέρες. Και δημιουργεί έναν αντίλαλο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Η Καινή Διαθήκη γράφει ότι η Μεταμόρφωσις έγινε ολίγον προ του Πάθους. Δηλαδή λίγες ημέρες προ της 15ης του μηνός Νισσάν, δηλαδή στα μέσα περίπου του Φεβρουαρίου ή του Μαρτίου. Ακόμη η Εκκλησία όρισε δυο Κυριακές, η μία προ και η άλλη μετά, με υμνολογικό και ευαγγελικό περιεχόμενο σχετικό με τον Τίμιον Σταυρόν. Έτσι οι δύο αυτές Κυριακές, εκ των οποίων η πρώτη είναι σήμερα, στέκονται σαν στήλες τιμής και συνοδείας της μεγάλης εορτής. Διαβάστε περισσότερα »
Στη γέννηση της Υπεραγίας Δέσποινάς μας Θεοτόκου (Μέγας Φώτιος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως)

ΟΜΙΛΙΑ ΕΝΑΤΗ
Διαβάστε περισσότερα »
Ο Θεός θέλει, ο άνθρωπος, να διορθώνεται δια του ανθρώπου (Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης)

– Γέροντα, όταν αντιμετωπίζω ένα θέμα και προσεύχωμαι γι’ αυτό, πως θα καταλάβω ποιο είναι το θέλημα του Θεού; Διαβάστε περισσότερα »
Αναζητώντας την αλήθεια (Γεώργιος Μαντζαρίδης, Ομότιμος Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.)

Ὁ ἄνθρωπος εἶναι πλασμένος μὲ αἰώνια προοπτική. Αὐτὸ μαρτυρεῖται καὶ ἀπὸ τὸν βαθύτερο πόθο του γιά ἀθανασία καὶ αἰώνια ζωή. Οἱ Χριστιανοί, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ὀντολογικὴ ἔφεση γιὰ αἰωνιότητα, ἔχουν καὶ τὴν βεβαιότητα τῆς πίστεώς τους. Συνεπῶς κάθε ἄνθρωπος, καὶ ἰδιαίτερα ὁ Χριστιανός, δὲν πρέπει νὰ περιορίζεται στὴν καθημερινότητα, ἀλλὰ νὰ ἔχει τὸν νοῦ του στραμμένο πρὸς τὴν αἰωνιότητα. Νὰ τοποθετεῖ τὴν καθημερινότητά του στὴν προοπτικὴ τῆς αἰώνιας ζωῆς ποὺ θὰ ἀκολουθήσει με τὰ τὴν ἀνάστασή του. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Β’ Ματθαίου: Εξάρτησις και εξαρτήσεις (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)

[Ματθ. 4,18-23]
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία που εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 28-6-1992
Αρχή της Ινδίκτου: Ερμηνεία της Αποστολικής περικοπής (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

[Α΄Τιμ. 2, 1-7]
«Παρακαλῶ οὖν πρῶτον πάντων ποιεῖσθαι δεήσεις, προσευχάς, ἐντεύξεις, εὐχαριστίας, ὑπὲρ πάντων ἀνθρώπων, ὑπὲρ βασιλέων καὶ πάντων τῶν ἐν ὑπεροχῇ ὄντων, ἵνα ἤρεμον καὶ ἡσύχιον βίον διάγωμεν ἐν πάσῃ εὐσεβείᾳ καὶ σεμνότητι τοῦτο γὰρ καλὸν καὶ ἀπόδεκτον ἐνώπιον τοῦ σωτῆρος ἡμῶν Θεοῦ, ὃς πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν (: Σύμφωνα λοιπόν με όλα τα προηγούμενα οφείλουμε να αγαπάμε όλους τους ανθρώπους. Και ο Ιησούς Χριστός άλλωστε ήλθε στον κόσμο για να σώσει όλους τους αμαρτωλούς. Γι’ αυτό λοιπόν και εγώ σε προτρέπω, Τιμόθεε, και εσένα και τους άλλους αδελφούς, πρώτα απ’ όλα να κάνετε δεήσεις, προσευχές, παρακλήσεις, ευχαριστίες για όλους τους ανθρώπους, για τους βασιλείς και για όλους όσους έχουν κάποιο αξίωμα ή κάποια ανώτερη θέση, να τους φωτίζει και να τους ενδυναμώνει ο Θεός, ώστε να εξασφαλίζουν την ειρηνική συμβίωση των πολιτών. Κι έτσι να ζούμε και εμείς ζωή ήρεμη και ήσυχη, με κάθε ευσέβεια και σεμνότητα· διότι αυτό, το να προσευχόμαστε δηλαδή για όλους, είναι καλό και ευάρεστο ενώπιον του σωτήρα μας Θεού· διότι Αυτός θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι και με την πίστη να γνωρίσουν βαθύτερα και πληρέστερα την αλήθεια)» [Α΄ Τιμ. 2, 1-4]. Διαβάστε περισσότερα »
Η κατάθεση της Τιμίας Ζώνης της Θεοτόκου

Σήμερα ποὺ ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει γιά τὴν ἰδιαίτερη εὐλογία ποὺ ἀποτελεῖ ἡ κατάθεση τῆς Τιμίας ζώνης τῆς Θεοτόκου στὸ Ναό της στὴν Κωνσταντινούπολη, εἶναι ἀνάγκη νὰ θυμηθοῦμε τὴν ἀπόφαση τῆς Θεομήτορος «ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου γένοιτό μοι κατά τὸ ρῆμα σου», καὶ ὅτι καὶ ἡ παροῦσα ἑορτὴ τῆς Παναγίας μας θεωρεῖται κατάλληλη, γιὰ νὰ προβληθῆ ἡ μεγάλη ἀλήθεια, πὼς πρέπει δηλ. νὰ δεχόμαστε μὲ εὐχαρίστηση τὶς ἐντολὲς καὶ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ ὡς «ζώνη ἀσφαλείας» καὶ νὰ νομίζουμε τὸν Θεῖο Νόμο ὡς κλοιὸ ποὺ περισφίγγει καὶ προστατεύει τὴ ζωή μας.
Ποια τα σπουδαιότερα πνευματικά προβλήματα; († Κάλλιστος Ware, Μητροπολίτης Διοκλείας)

– Κατά την άποψή μου, το σοβαρότερο πνευματικό πρόβλημα του σύγχρονου Ευρωπαίου είναι η απώλεια νοήματος και σκοπού. Στη σύγχρονη Δυτική Ευρώπη οι περισσότεροι άνθρωποι απολαμβάνουν μεγάλο βαθμό υλικής ευμάρειας, σαφώς μεγαλύτερης απ’ ότι στο παρελθόν, αλλά όπως είπε ο Κύριος «ουκ επ’ άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος», καθώς το πρόβλημα το οποίο αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι σήμερα είναι πως δεν βρίσκουν λόγο ύπαρξης, δεν βρίσκουν κανένα σκοπό ή κατεύθυνση στη ζωή τους, και αυτό συμβαίνει όχι μόνο μ’ εκείνους που έχουν απωλέσει την πίστη τους, μεγάλος αριθμός χριστιανών αισθάνεται το ίδιο. Ως ένα βαθμό αυτό συνδέεται με μία μεγάλη μεγαλύτερη αποδόμηση της κοινωνίας. Διαβάστε περισσότερα »
Ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος ως μοναχός και ως κοινωνικός εργάτης († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Η σημερινή εορτή (Αποτομή της Τιμίας Κεφαλής του Τιμίου Προδρόμου), όπως και κάθε εορτή του Τιμίου Προδρόμου, είναι εορτή όλης της Εκκλησίας, αλλά είναι και εορτή ιδιαιτέρως των Μοναχών. Διότι ο Τίμιος Πρόδρομος είναι ο πρώτος Μοναχός της Εκκλησίας και το πρότυπο και υπόδειγμα κάθε αληθινού Μοναχού, και στην άσκηση, και στην αγάπη που είχε προς τον Χριστό, αλλά και στο πνεύμα της θυσίας που τον διέκρινε.
Κυριακή ΙΑ΄ Ματθαίου: Ας μάθουμε να συγχωρούμε (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)

[Ματθ. 18, 23-35]
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου που εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 30-8-1992
Πάντοτε, αγαπητοί μου, στις ανθρώπινες σχέσεις θα υπάρχουν διαφορές. Και πολλές φορές ο ένας θα είναι ο αδικών και ο άλλος ο αδικούμενος. Και ἐν στενῇ και ἐν εὐρείᾳ ἐννοίᾳ. Και τίθεται το ερώτημα: Το πώς θα μπορούν αυτές οι σχέσεις να αποκαθίστανται, πράγμα πολύ αναγκαίον για την ομαλή συνύπαρξη των ανθρώπων. Πώς αλλιώς παρά με την ανεξικακία ή με την αμνησικακία, να μην θυμάται κανείς την κακία του άλλου, που εκφράζονται με την εκ βάθους καρδίας συγχωρητικότητα. Κι αν συμβαίνουν, υποτίθεται, απεριόριστες προστριβές, πόσο μπορεί να ισχύει αυτή η συγχωρητικότητα; Απεριόριστα. Αρκεί φυσικά, ο αδικών, ο πταίων, να ζητά συγνώμη.
Κατά των θεατρίνων ψαλτών

(Ἰωάννου Χρυσοστόμου, Ἔπαινος περὶ τῶν ἀπαντησάντων ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ, καὶ περὶ εὐταξίας ἐν ταῖς δοξολογίαις…, 2· PG 56, 99-100)
Αὐτὸ λοιπὸν νὰ ξέρετε· ὅτι πρέπει νὰ ἐρχόμαστε ἐδῶ (στὸ ναὸ) μὲ τὴν εὐλάβεια ποὺ ἁρμόζει, γιὰ νὰ μὴν ἐπιστρέψουμε στὸ σπίτι ἔχοντας προσθέσει ἁμαρτήματα ἀντὶ γιὰ ἄφεσι. Ποιό λοιπὸν εἶναι τὸ ζητούμενο καὶ ποιό τὸ ἀπαιτούμενο ἀπὸ μᾶς; Τὸ ν’ ἀναπέμπουμε τοὺς θείους ὕμνους συνεσταλμένοι μὲ πολὺ φόβο καὶ στολισμένοι μὲ εὐλάβεια· ἔτσι νὰ τοὺς προσφέρουμε.
Πράγματι, ὑπάρχουν κάποιοι ἀπὸ τοὺς ἐδῶ, ποὺ νομίζω ὅτι οὔτε ἡ ἀγάπη σας τοὺς ἀγνοεῖ [1], οἱ ὁποῖοι καταφρονῶντας τὸν Θεὸ καὶ παίρνοντας τὰ λόγια τοῦ Πνεύματος ὡς συνηθισμένα, βγάζουν ἄτακτες φωνές, καὶ δὲν εἶναι καλύτεροι ἀπὸ τοὺς τρελλούς, καθὼς στριφογυρίζουν καὶ τρεμουλιάζουν [2] ὅλο τὸ σῶμα τους καὶ δείχνουν ξένα ἤθη πρὸς ἐκεῖνα τῆς πνευματικῆς καταστάσεως. Διαβάστε περισσότερα »
Ω Δέσποινα, η ελπίδα της σωτηρίας μου (Όσιος Εφραίμ ο Σύρος)

Ω Δέσποινα, η οποία είσαι η δική μου τέρψη η σταλμένη από τον Θεό, η θεία δροσιά για τον καύσωνα που υπάρχει μέσα μου, η θεοστάλακτη σταλαγματιά της κατάξερης καρδιάς μου, η ακτινοβολούσα λαμπάδα της ζοφερής ψυχής μου, η οδηγός της δικής μου αμηχανίας, η δύναμη της αδυναμίας μου, η ένδυση της γύμνιας μου, ο πλούτος της φτώχειας μου, η θεραπεία των αγιάτρευτων τραυμάτων μου, η εξαφάνιση των δακρύων μου, η κατάπαυση των στεναγμών μου, η μεταβολή των συμφορών μου, η ανακούφιση των πόνων μου, η λύση των δεσμών μου, η ελπίδα της σωτηρίας μου.
Κυριακή Ι’ Ματθαίου: Η δαιμονική απιστία

(Ματθ. ιζ’ 14-23)
Ἕνα ἀπό τά πιό σημαντικά ζητήματα στή θρησκευτική παράδοση καί στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας εἶναι αὐτό τῶν δαιμονίων. Πρόκειται γιά πνευματικές ὑπάρξεις οἱ ὁποῖες συνυπάρχουν μέ τούς ἀγγέλους, τούς ἀνθρώπους καί τόν κόσμο. Ὑπάρξεις πού ἔχουν ὡς νόημα μόνο τόν ἑαυτό τους. Ἀποσκοποῦν νά προσελκύσουν ὅλα τά δημιουργήματα τοῦ Θεοῦ, νά τά ἐξουσιάσουν καί νά τά ἀποξενώσουν ἀπό τόν Δημιουργό. Δέν ἀγαποῦνε, ἀγωνίζονται νά γκρεμίσουν κάθε χαρά καί αἰσιοδοξία, παλεύουν μέ τήν ψευδαίσθηση ὅτι θά συγκροτήσουν ἕναν στρατό ὁ ὁποῖος θά
τούς βοηθήσει νά νικήσουν τόν Θεό. Εἶναι δημιουργήματα τοῦ Θεοῦ, καθώς ξεκίνησαν ἀπό ἄγγελοι. Ἀρνήθηκαν ὅμως τήν εὐχαριστία, τή δοξολογία, τήν ἀγάπη πρός τόν Θεό καί κάνουν τά πάντα γιά νά δικαιωθοῦν γιά τήν ἐπιλογή τους. Καί δέν βλέπουν οἱ δαίμονες ὅτι ὁ Θεός
ἀγαπᾶ καί αὐτούς τόσο πολύ, ὥστε νά τούς ἀφήνει στήν ἐλευθερία τους ἐνῶ θά μποροῦσε νά τούς ἐκμηδενίσει. Διαβάστε περισσότερα »
Ζωή «διά πολλῶν θλίψεων» (Πρωτοπρ. Θωμάς Βαμβίνης)

Καταγράφουμε κάποιες παρατηρήσεις ἀντλημένες ἀπό τήν δεξαμενή τῆς ἐκκλησιαστικῆς ποιμαντικῆς, τίς ὁποῖες θά σχολιάσουμε στηριγμένοι σέ ἀποσπάσματα ἐπιστολῶν τοῦ ὁσίου Σωφρονίου τοῦ Ἁγιορείτου, ὁ ὁποῖος θεμελιώνει τόν λόγο του στά κείμενα τῆς Ἁγίας Γραφῆς.
Σημεῖο αἰχμῆς, σέ ὅσα καταγράφουμε, εἶναι ὁ πόνος πού δέν μένει μόνο στό σῶμα, ἀλλά ταλαιπωρεῖ καί τήν ψυχή μέχρι ἐξουθενώσεως. Ἕνα παράδειγμα: Σέ εὐαίσθητες συνειδήσεις εἶναι βασανιστικό τό ἐρώτημα: «Τί φταίει ἤ σέ τί ἔχω φταίξει καί ἡ ζωή μου ἔχει γεμίσει μέ πόνους καί βάσανα;». Πιό βασανιστικό εἶναι τό ἐρώτημα: «Τί νόημα ἔχει μιά ζωή βυθισμένη σέ ἀδιέξοδο πόνο;». Ὅταν ἡ ἀγωνία τῆς ψυχῆς φθάνη σέ αὐτό τό ἐρώτημα, στό ὁποῖο θεωρεῖ τόν πόνο ἀδιέξοδο, ἔχει ἀδυνατίσει μέσα της (χωρίς νά ἔχη ἐξαφανισθῆ τελείως) ἡ πίστη στήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί στήν βεβαιότητα τῆς μέλλουσας κρίσης. Ἄν κάποιος ἀφήση τόν ἑαυτό του νά ταλαιπωρῆται ἀπό τέτοια ἐρωτήματα, εὔκολα μπορεῖ νά φθάση σέ καταστροφικές ἀποφάσεις, πού μόνο ὁ Θεός μπορεῖ νά ἀνατρέψη. Διαβάστε περισσότερα »
Έρωτας, Σχέσεις, Γάμος, Όμοφυλοφιλία (π. Γεώργιος Σχοινάς)

Πού οφείλεται η επιτυχία και η αποτυχία ενός γάμου; Είναι αυτοσκοπός η τεκνογονία; Ποιες είναι οι συνέπειες των προγαμιαίων σχέσεων, της ομοφυλοφιλίας και της πολυγαμίας; Ο π. Γεώργος Σχοινάς αναλύει προβλήματα των σχέσεων και υποδεικνύει λύσεις.
Η ειρήνη (Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης)

Ὅλοι ἐπιθυμοῦν τὴν εἰρήνη, ἀλλὰ δὲν γνωρίζουν πῶς νὰ τὴν ἀποκτήσουν. Ὁ Μέγας Παΐσιος κυριεύθηκε ἀπὸ θυμὸ καὶ παρακάλεσε τὸν Κύριο νὰ τὸν ἐλευθερώσει ἀπὸ τὸ πάθος αὐτό. Ὁ Κύριος ἐμφανίστηκε σὲ αὐτὸν καὶ τοῦ εἶπε· «Παΐσιε, ἂν θέλεις νὰ μὴν ὀργίζεσαι, μὴν ἐπιθυμεῖς τίποτε, μὴν κρίνεις καὶ μὴ μισήσεις κανένα καὶ θὰ ἔχεις τὴν εἰρήνη». Ἔτσι κάθε ἄνθρωπος ποὺ κόβει τὸ θέλημά του μπροστὰ στὸν Θεό καὶ τοὺς ἀνθρώπους, θὰ εἶναι πάντα εἰρηνικὸς στὴν ψυχή. Ὅποιος ὅμως ἀγαπᾶ νὰ κάνει τὸ θέλημά του, αὐτὸς δὲν θὰ ἔχει εἰρήνη.
Η Παναγία μας (Αρχιμ. Βασίλειος Γοντικάκης)

Εγκώμιον εις την πάνσεπτον Κοίμηση της Θεομήτορος, Α΄ (Άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός)

1. «Μ’ εγκώμια μνημονεύουμε τους δίκαιους», λέγει ο σοφώτατος Σολομώντας. «Ο θάνατος των αγίων Του είναι αξετίμητος για το Θεό», προείπε ο θεοπάτορας Δαβίδ. Αν λοιπόν όλους τους δίκαιους τους μνημονεύουμε εγκωμιαστικά, ποιος δε θα προσφέρη τον έπαινό του στη βρυσομάννα της δικαιοσύνης και της οσιότητας το θησαυρό, όχι για να δοξάση, μα για να δοξαστή ο ίδιος με δόξα αιώνια; Δεν έχει ανάγκη από τη δική μας δόξα η σκηνή της δόξας του Θεού, η πόλη του Θεού, μια και γι’ Αυτήν ειπώθηκαν λόγια δοξασμένα, καθώς της λέγει ο εξαίσιος Δαβίδ: «Δεδοξασμένα ἐλαλήθη περὶ σοῦ, ἡ πόλις τοῦ Θεοῦ». Αλήθεια, ποια τάχα μπορούμε να νομίσουμε για πόλη του αόρατου και άπειρου Θεού, που όλα τα χωράει στην παλάμη Του, παρά μόνο Εκείνη, που με αληθινά υπερφυσικό και υπερούσιο τρόπο εχώρεσε απερίγραπτα τον υπερούσιο Λόγο του Θεού και Θεό; Γι’ Αυτήν ο ίδιος ο Κύριος με τα χείλη του προφήτη έχει λαλήσει λόγια όλο δόξα, γιατί τί ενδοξότερο υπάρχει από την αποδοχή της αρχαίας αληθινής Θεϊκής Βουλής;
Κυριακή Θ’ Ματθαίου: Πνοή αιωνιότητας

(Α´ Κορ. γ´ 9-17)
Οἱ ἄνθρωποι ἐπιθυμοῦμε τά ἔργα μας καί οἱ κόποι μας νά ἀναγνωρίζονται. Ὅσοι πιστεύουμε στόν Θεό ἔχουμε τήν ἐλπίδα ὅτι, ἀκόμη κι ἄν σ’ αὐτή τή ζωή βροῦμε ἀχαριστία ἤ ἀδιαφορία ἀπό τούς συνανθρώπους μας, ὁ Θεός δέν θά λησμονήσει τίς προσπάθειές μας καί θά μᾶς δώσει τήν ἀνταπόδοση στήν αἰωνιότητα. Μπορεῖ ὁ λογισμός νά μᾶς κατατρώει, ἀλλά καλλιεργούμαστε καί στήν ὑπομονή. Ἐκεῖ πού δυσκολευόμαστε πάντως εἶναι ὅταν οἱ ἄνθρωποι ἀμφισβητοῦν τά ἔργα μας. Καί κάνουμε ἀγώνα ὥστε νά τούς πείσουμε γιά τήν ἀξία τους, γιά τόν κόπο πού ἔχουμε καταβάλει, γιά τή σημασία τοῦ νά ὑπάρχει δικαιοσύνη στή ζωή γιά νά γίνεται ἀποδεκτό ὅ,τι ἀξίζει. Ἰδίως οἱ γονεῖς ἀπέναντι στά παιδιά μας, θέλουμε αὐτά νά μᾶς καταλάβουν καί συχνά παραπονιόμαστε γιά τήν ἀχαριστία τους. Διαβάστε περισσότερα »
Ασκητές μέσα στον κόσμο Γ’: Σοφία Παναγιωτίδου

(Ὁ βίος της γράφτηκε ἀπό τήν ἐγγονή της Σοφία). Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Η΄ Ματθαίου: Για το θαύμα τού χορτασμού των πεντακισχιλίων (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

[Ματθ. 14, 14-22]
«Ἀκούσας δὲ ὁ Ἰησοῦς ἀνεχώρησεν ἐκεῖθεν ἐν πλοίῳ εἰς ἔρημον τόπον κατ᾿ ἰδίαν· καἰ ἀκούσαντες οἱ ὄχλοι ἠκολούθησαν αὐτῷ πεζῇ ἀπὸ τῶν πόλεων (: όταν λοιπόν τα άκουσε αυτά ο Ιησούς, αναχώρησε από εκεί με πλοίο σε κάποιον ερημικό τόπο, για να μείνει μόνος Του με τους μαθητές Του. Και όταν άκουσαν τα πλήθη του λαού ότι αποχώρησε σε ερημικό τόπο, Τον ακολούθησαν πεζοί από τις πόλεις)» [Ματθ. 14, 13]. Διαβάστε περισσότερα »
Για την ένδοξη Μεταμόρφωση του Κυρίου (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ [Ματθ. 17, 1-13]
«Καὶ μεθ᾿ ἡμέρας ἓξ παραλαμβάνει ὁ Ἰησοῦς τὸν Πέτρον καὶ Ἰάκωβον καὶ Ἰωάννην (: ύστερα από έξι ημέρες ο Ιησούς πήρε μαζί Του τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη τον αδελφό του)» [Ματθ. 17, 1]. Άλλος όμως ευαγγελιστής, ο Λουκάς, λέγει ότι τους παρέλαβε μετά από οκτώ ημέρες, χωρίς αυτό να έρχεται σε αντίθεση προς αυτά που λέγει ο Ματθαίος, αλλά αντιθέτως μάλιστα και συμφωνεί πάρα πολύ [βλ. Λουκά 9, 28: «Ἐγένετο δὲ μετὰ τοὺς λόγους τούτους ὡσεὶ ἡμέραι ὀκτὼ καὶ παραλαβὼν τὸν Πέτρον καὶ Ἰωάννην καὶ Ἰάκωβον ἀνέβη εἰς τὸ ὄρος προσεύξασθαι (: οκτώ περίπου ημέρες από τότε που είπε τα λόγια αυτά ο Ιησούς, πήρε μαζί Του τον Πέτρο, τον Ιωάννη και τον Ιάκωβο και ανέβηκε στο όρος για να προσευχηθεί)»· διότι ο μεν Λουκάς συμπεριέλαβε και την ημέρα που τους είπε τα παραπάνω λόγια και την ημέρα που τους ανέβασε στο όρος, ενώ ο Ματθαίος ανέφερε μόνο τις ενδιάμεσες ημέρες. Διαβάστε περισσότερα »
Βιγκανισμός – «Παν κτίσμα Θεού καλόν και ουδέν απόβλητον» (Αρχιμ. Χριστόδουλος Αγγελόγλου)

Στην εποχή μας πολλοί συνάνθρωποί μας – ασπαζόμενοι διάφορες φιλοσοφίες που είναι ξένες προς τη χριστιανική πίστη− καταφεύγουν σε διάφορες δίαιτες, βάσει των οποίων απέχουν από αρκετές ζωϊκές τροφές που ο Θεός μας δώρισε για τη σίτισή μας και για να ευεργετείται η σωματική μας υπόσταση. Άλλοι απέχουν προβάλλοντας τη ζωολατρεία τους, άλλοι καταφεύγουν σε τέτοιου είδους δίαιτες, ορμώμενοι από τα ποικίλα προβλήματα του παγκοσμίου διατροφικού μοντέλου που έχει επικρατήσει και είναι η γενεσιουργός αιτία πολλών προβλημάτων, άλλοι προβάλλουν άλλους φιλοσοφικούς λόγους, μερικοί δε εξ αυτών προκειμένου να στηρίξουν τις «φιλοσοφίες» τους, δυστυχώς επικαλούνται τον Κύριό μας Ιησού! Διαβάστε περισσότερα »
Μυλόπετρα στο λαιμό μας… (Αρχιμ. Βασίλειος Μπακογιάννης)

Ἔχουμε σχεδόν ἅπαντες, λαϊκοί καί κληρικοί, προπαντός κληρικοί, θέσει στό περιθώριο τό ἑξῆς βαρύ ἁμάρτημα: τό σκάνδαλο· τόν τραυματισμό τῆς συνείδησης τοῦ ἄλλου (Α’ Κορ. 8:12). Ὅσο καί νά μᾶς παραξενεύει, τό ἁμάρτημα αὐτό, εἶναι ἀπό μόνο του ἱκανό νά μᾶς κολάσει (Μτ. 18:6). Εἶναι καί τό μοναδικό γιά τό ὁποῖο ὁ Κύριος μίλησε αὐστηρῶς. Γιά ὅποιον, εἶπε, σκανδαλίσει, «τόν συμφέρει νά δέσει στό λαιμό του μιά μεγάλη μυλόπετρα, πού τήν γυρίζει γάιδαρος, καί νά τόν καταποντίσουν στό ἀνοιχτό πέλαγος τῆς θάλασσας» (Μτ. 18:6). Δέν εἶπε νά τόν καταποντίσουν σέ μιά δεξαμενή ἤ σέ ἕναν ποταμό ἤ ἁπλῶς στή θάλασσα, ἀλλά «ἐν τῷ πελάγει τῆς θαλάσσης» (Μτ. 18:6), δηλαδή, ἀνοιχτά καί στά βαθιά τῆς θάλασσας, ὥστε νά χαθεῖ κάθε ἴχνος ὑπάρξεώς του! Καί αὐτό, γιά ὅποιον σκανδαλίσει ἕναν ἀδύνατο χριστιανό! (Μτ. 18:6). Καί ὅταν σκανδαλίσει δυό χριστιανούς; Καί ὅταν σκανδαλίσει πέντε, δέκα, εἴκοσι ἤ ὁλόκληρη Μητρόπολη; Σκεφθεῖτε πόσες μυλόπετρες θά πρέπει νά τοῦ δέσουν στό λαιμό, καί σέ ποιόν ἀπέραντο ὠκεανό θά πρέπει νά τόν καταποντίσουν! Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Ζ’ Ματθαίου: Η Παλαιά και η Καινή Διαθήκη στη ζωή του πιστού (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)

[Ρωμ. 15, 4]
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου που εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 21-7-1985
Διαβάστε περισσότερα »
Περί εκτρώσεων († Αρχιμ. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)

- Είναι η διασφάλιση της υγείας της μητέρας που επιθυμεί την άμβλωση επιχείρημα για την νομιμοποίηση των αμβλώσεων;
- Είναι δικαιολογημένος ο νόμος υπέρ των αμβλώσεων όταν αυτός εκφράζει την κοινή γνώμη;
- Από πότε το έμβρυο είναι άνθρωπος;
- Με τις αμβλώσεις παραβιάζεται ο όρκος του Ιπποκράτη;
- Τι συμβαίνει όταν κάποια που έκανε άμβλωση μετανοήσει εκ των υστέρων;
- Τι θα πρέπει να γίνεται σε περίπτωση αιμομιξίας ή βιασμού;
- Τι θα πρέπει να γίνεται όταν υπάρχει κίνδυνος το παιδί να γεννηθεί ανάπηρο;
- Τι θα πρέπει να γίνεται όταν κινδυνεύει η ζωή της εγκύου;
- Ποια είναι η ψυχολογία των γονέων μετά από μια έκτρωση;
Η βλασφημία του Αγίου Πνεύματος και τα μέτρα για την πανδημία (Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος)

Μετά τά προστατευτικά μέτρα πού ἔλαβε ἡ Ἐκκλησία μας γιά τήν προστασία τῶν πιστῶν ἀπό τήν πανδημία τοῦ κορωνοϊοῦ καί ἐντός τῶν Ἱερῶν Ναῶν, διατυπώθηκε ἡ ἄποψη ὅτι αὐτά συνιστοῦν τήν βλασφημία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πού εἶναι μεγάλη ἁμαρτία, κατά τόν λόγο τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία δέν πρόκειται νά συγχωρηθῆ. Δυστυχῶς αὐτή ἡ ἄποψη στήριξε «θεολογικά» τίς ἀντιδράσεις Κληρικῶν, μοναχῶν καί λαϊκῶν ἐναντίον τῶν ἀποφάσεων τῆς Ἱερᾶς Συνόδου.
Ὕστερα ἀπό συζήτηση πού ἔκανα μέ συνεργάτες μου καταλήξαμε στά ἀκόλουθα:
Κυριακή ΣΤ’ Ματθαίου: Όχλος και άρχοντες (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)

[Ματθ. 9, 1-8]
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου που εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 26-7-1992
Σήμερα, αγαπητοί μου, ο Ευαγγελιστής Ματθαίος μάς διηγείται το θαύμα της θεραπείας ενός παραλυτικού. Είδε ο Κύριος την πίστιν εκείνων που μετέφεραν τον παράλυτο και είπε σε αυτόν: «Θάρσει, τέκνον (: Πάρε θάρρος, παιδί μου)· ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου. (: Σου συγχωρούνται οι αμαρτίες σου)». Διαβάστε περισσότερα »
Για τον άγιο Προφήτη Ηλία τον Θεσβίτη († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Πολλοί άγιοι άνδρες προ Χριστού ήταν στολισμένοι με διάφορα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, όπως ήταν και ο Προφήτης Ηλίας που σήμερα εορτάζουμε, ο οποίος, εκτός από τα κοινά χαρακτηριστικά που είχε με τους άλλους αγίους άνδρες του Θεού, είχε και τούτο το ιδιαίτερο γνώρισμα: Ότι ήταν άνθρωπος που για τα δικαιώματα του Θεού, για τις εντολές του Θεού, για την πίστη στον αληθινό Θεό, έκανε μεγάλους και ηρωικούς αγώνες. Κινδύνεψε πολλές φορές στη ζωή του και δεν ησύχαζε, εάν δεν έβλεπε να επικρατεί το θέλημα του Θεού, η δικαιοσύνη και οι εντολές του Θεού και η πίστη στον αληθινό Θεό.
Κυριακή Αγίων Πατέρων της Δ’ Οικουμενικής Συνόδου – Υπομνηματισμός της Αποστολικής περικοπής (Άγιος Θεοφύλακτος Βουλγαρίας)

(Τίτ. 3, 8-15)
[απόδοση στην απλή ελληνική και πρόσθετα σχόλια: Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης]
«Πιστὸς ὁ λόγος (: Το ότι δικαιωθήκαμε και αναγεννηθήκαμε και θα κληρονομήσουμε την αιώνια ζωή είναι λόγος και αλήθεια αξιόπιστη)» [Τίτ. 3, 8].
Όσιος Νικόδημος ο Αγιορείτης († Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης)

Ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης είναι μία από τις μεγαλύτερες θεολογικές και διδασκαλικές μορφές της τουρκοκρατίας. Το έργο του ανύψωσε τα ήθη των μοναχών και όλων των πιστών. Έκανε γνωστή την αγιοπατερική σοφία, την αγιολογική ευωδία και την υμνογραφική χάρη. Δίκαια αποτελεί καύχημα του Αγίου Όρους και δόξα της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Κληρονομικές καταβολές (π. Γεώργιος Δορμπαράκης)

«Μη στενοχωριέστε, εάν έχετε ελαττώματα κληρονομικά, αλλ’ ούτε και να καμαρώνετε για τις κληρονομικές σας αρετές, διότι ο Θεός θα εξετάσει την εργασία που έκανε ο άνθρωπος στον παλαιό του άνθρωπο» (Π. Μ. Σωτήρχος, Γέρων Παΐσιος, Βίος, Διδαχές, Προφητείες, Θαύματα, εκδ. Παπαδημητρίου, 2009). Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Δ’ Ματθαίου: Ποιος είναι ο Υιός τής Βασιλείας

Στήν Ἐκκλησία, ἡ ὁποία εἶναι ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ὁ ἄνθρωπος αἰσθάνεται βέβαιος γιά τήν πορεία τῆς ζωῆς του. Ὅταν τηρεῖ τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, θεωρεῖ ὅτι τά ἔχει καλά μαζί του. Πιστεύει ὅτι ἐπειδή ζεῖ τή ζωή τῆς Βασιλείας, κυρίως ὅσον ἀφορᾶ στή συμπεριφορά, ἔχει ἐξασφαλίσει τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ σέ κάθε ἔργο καί σέ κάθε περίσταση τῆς ζωῆς, ἀκόμη καί στίς δοκιμασίες, ἀλλά καί τή σωτηρία στήν ἄλλη ζωή. Κανείς δέν ἀρνεῖται τή δύναμη τῆς πίστης. Ὅμως ἡ πίστη δέ μᾶς δόθηκε γιά νά μήν ἔχουμε δυσκολίες στή ζωή μας, ἀλλά γιά νά αἰσθανόμαστε τήν πατρική παρουσία τοῦ Θεοῦ, πού μᾶς στηρίζει, ἀλλά δέν ἀφαιρεῖ τούς σταυρούς τῆς ζωῆς μας. Κάποτε, μάλιστα, τούς ἀφήνει, γιά νά μποροῦμε νά ἀφυπνιζόμαστε. Διαβάστε περισσότερα »
Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ (4): Η απροσδόκητη καταιγίδα: οργή και θυμός (Μέγας Βασίλειος)

ΕΛΕΓΕ ο σοφός Σενέκας: «Τίποτα δεν κόστισε στην ανθρωπότητα περισσότερο από την οργή. T’ αποτελέσματά της είναι δολοφονίες, δηλητηριάσεις, πόλεμοι, πυρκαγιές και πόλεις κατεστραμμένες».
Σαν απροσδόκητη καταιγίδα και προσωρινή τρέλα χαρακτηρίζει εύστοχα την οργή ο Μέγας Βασίλειος στο λόγο του «Κατά οργιζομένων».
Ποιος δεν ένιωσε το πυρωμένο βέλος της; Ποιος δεν θρήνησε για τ’ απρόβλεπτα αποτελέσματά της; Η οργή και ο θυμός είναι κοινά σ’ όλους τους ανθρώπους πάθη. Από το πλέον δυσδιάκριτο σκίρτημα της καρδιάς μέχρι την αιματηρή χειροδικία έχουμε μιαν απέραντη κλίμακα εκδηλώσεων, που κάθε άνθρωπος επισημαίνει ανάλογα με την ευαισθησία του. Και η εμπειρία αυτή είναι τόσο οδυνηρή…
Για τον πιστό χριστιανό και η πιο μικρή αντίδραση σε μια δίκαιη ή άδικη προσβολή ενός συνανθρώπου εμφανίζεται ως παράβαση των εντολών τού Θεού, ως έστω και προσωρινό σβήσιμο της αγάπης, ως απομάκρυνση της θείας χάριτος από την καρδιά και ως κυριαρχία πνεύματος δαιμονικού.
Η ομιλία, που ακολουθεί σε νεοελληνική απόδοση, αποτελεί ένα θαυμαστό δείγμα τής σφιχτοδεμένης αρχιτεκτονικής τού βασιλειανού λόγου και της ψυχογραφικής δεινότητος του μεγάλου πατρός της Εκκλησίας.
Αφού περιγράφει με ζωηρά χρώματα τις εκδηλώσεις και τα φοβερά αποτελέσματα της οργής, δεν παραλείπει ν’ αναφέρει και τους τρόπους αντιμετωπίσεώς της, παραθέτοντας περιστατικά από την Αγία Γραφή.
Ιδιαίτερα όμως επιμένει στο μέσο τής ταπεινοφροσύνης και στην προβολή τού παραδείγματος του Κυρίου, για να μας βοηθήσει στη λύτρωση από την πιο συχνή, την πιο κοινή και την πιο απροσδόκητη καταιγίδα που αντιμετωπίζουμε.
Ασκητές μέσα στον κόσμο Γ’: π. Ευστάθιος Γιαννακίδης

Γεννήθηκε τό ἔτος 1891 στό χωριό Σεϊμενέδων Περιφερείας Τσαχαρσαμπᾶ Νομοῦ Ἀμισσοῦ Πόντου. Τό Δημοτικό σχολεῖο τό τελείωσε στήν γενέτειρά του. Τό Σχολαρχεῖο τό τελείωσε στό Τσινίκ Περιφερείας Ἀμισσοῦ. Στό Γυμνάσιο Ἀμισσοῦ συνέχισε μέχρι τήν 28η Μαΐου 1914. Μαθήματα διδάχθηκε στά Ἑλληνικά, Γαλλικά καί Τουρκικά στό Σχολαρχεῖο. Στό Γυμνάσιο διδάχθηκε Λατινικά. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Γ’ Ματθαίου: Οι Νεομάρτυρες, η δόξα τής Εκκλησίας μας (Φώτης Κόντογλου)

Τὸ νὰ μιλᾶ κανένας σήμερα καὶ νὰ γράφει γιὰ κάποια πράγματα τῆς θρησκείας, ὁ πολὺς κόσμος τὸ νομίζει γιὰ ἀνοησία. Καὶ ἀκόμα μεγαλύτερη ἀνοησία ἔχει τὴν ἰδέα πώς εἶναι τὸ νὰ γράφει γιὰ τοὺς ἅγιους μάρτυρες, καὶ μάλιστα γιὰ κείνους πού μαρτυρήσανε κατὰ τὰ νεότερα χρόνια πού βασιλεύανε οἱ Τοῦρκοι ἀπάνω στὴ χριστιανοσύνη, ἐπειδῆ ὁ λίγος καιρὸς πού μᾶς χωρίζει ἂπ’ αὐτοὺς κάνει ὥστε νὰ τοὺς νοιώθουμε πολὺ κοντά μας, ἀνθρώπους σὰν κι ἐμᾶς, ἐνῶ τοὺς ἀρχαίους μάρτυρες τοὺς βλέπουμε μέσα ἀπὸ τοὺς αἰῶνες πού περάσανε ἀπὸ τότε πού μαρτυρήσανε καὶ στὴ φαντασία μας παρουσιάζονται εὐκολότερα μὲ τὸν φωτοστέφανο τοῦ ἁγίου.
Λόγος στους Δώδεκα Αποστόλους (Άγιος Νεόφυτος ο Έγκλειστος)

Αδελφοί και πατέρες, ιδού τα εμφορώτατα κλήματα της αγίας και αθάνατης και αποτελούσης την αρχή της ζωής αμπέλου, που είναι ο ίδιος ο Χριστός. «Εγώ είμαι», λέγει, «η άμπελος, εσείς τα κλήματα». Ιδού (ποίοι, κατά τους λόγους του Κυρίου, μπορούν να γίνουν και να είναι) οι φίλοι του Θεού Λόγου και Σωτήρα μας. «Εσείς είστε φίλοι μου», λέγει, «εάν πράττετε όσα εγώ σας παραγγέλλω. Δεν σας λέγω πλέον δούλους, διότι ο δούλος δεν γνωρίζει τι πράττει ο Κύριός του». Εγώ όμως «έχω ονομάσει εσάς φίλους, διότι εκείνα τα οποία άκουσα από τον Πατέρα μου, σας τα γνωστοποίησα». Διαβάστε περισσότερα »
Οι Άγιοι Απόστολοι Πέτρος και Παύλος († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Ο μακαριστός Γέρων Γεώργιος Γρηγοριάτης μιλάει για την αγία αλλά και μαρτυρική ζωή των Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, που εκήρυξαν σε όλον τον κόσμο το Ευαγγέλιο του Χριστού, ελκύοντας πλήθη νέων πιστών στην Εκκλησία με την αγία ζωή και διδαχή τους. Διαβάστε περισσότερα »
Πνευματικά «ρήματα» και συμβουλές (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)

1. Να αγαπήσεις και να συμπονέσεις τους φτωχούς, για να ελεήσει και σένα ο Θεός. Διαβάστε περισσότερα »
Η ελεημοσύνη μας κάνει όμοιους με το Θεό (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)

Θέλεις να έχεις πνευματική κοινωνία με το Θεό και να απολαύσεις εκείνη την ηδονή που είναι ελεύθερη από τις σωματικές αισθήσεις; Ακολούθησε την εντολή της ελεημοσύνης. Αυτή η ελεημοσύνη του Θεού, όταν βρεθεί μέσα στην καρδιά σου, εικονίζει μέσα σου εκείνο το άγιο κάλλος του Θεού, ως προς το οποίο ήδη έγινες όμοιος με αυτόν. (6)
Των Αγιορειτών Οσίων Πατέρων († Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης)

Ὄρη παρῆλθε πάντα, τοῦ Ἄθω Ὄρος.
Εὐρωπικῆς γῆς, τῇ ἁγιωνυμία·
Ἤνθησεν ἄνθη, ἀνθεοτρεφὴς Ἄθως,
Ὄντως νοητὰ, τούς δε θείους Πατέρας·
Χορὸν Θεουδῆ, τῶν ἐν Ἄθω Πατέρων,
Χορὸς γεραίρει, τῶν Μοναστῶν τοῦ Ἄθω.
Πληθὺς Ἀθωνιὰς, ἀμφὶ Θόωκον στῆκε Θεοῖο.
Το Άγιον Όρος παρουσιάζει ιστορία πολύπτυχη, αξιοθαύμαστη και αξιοσέβαστη. Μια από τις ωραιότερες πτυχές του, αναμφίβολα, είναι ο αγιολογικός πλούτος του. Η αθωνική αγιολογία δίκαια αποτελεί τη βασική δόξα και τον μεγαλύτερο έπαινο ενός υπερχιλιόχρονου μοναχισμού.
Αγώνας πνευματικός για την αγάπη του Χριστού († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Θα ήθελα, αδελφοί μου, να σας παρακαλέσω να προσέξουμε το θέμα του αγώνα του πνευματικού. Διότι είναι μέσα στην παράδοση της Ορθοδοξίας, του Ευαγγελίου του Χριστού μας, ότι δεν νοείται Χριστιανός που να μην αγωνίζεται.
Παλαιότερα επειδή οι Χριστιανοί μας ήσαν πιο κοντά στην Εκκλησία και ζούσαν περισσότερο εκκλησιαστική ζωή, αγαπούσαν την άσκηση, αγαπούσαν τις νηστείες, τις ορθοστασίες στην Εκκλησία, τις μακρές ακολουθίες της Εκκλησίας, τις προσευχές, τις αγρυπνίες.
Σήμερα όμως που μας έχει επηρεάσει και εμάς τους Χριστιανούς το κοσμικό πνεύμα, που είναι ένα πνεύμα να καλοπερνούμε, να θεραπεύουμε τα πάθη μας και την σάρκα μας και την φιλαυτία μας, και εμείς οι Χριστιανοί έχουμε αρχίσει και χάνουμε αυτό το ασκητικό πνεύμα.
Δεν μας αρέσουν πια αυτές οι ωραίες νηστείες, οι σαρακοστές, οι αγρυπνίες, οι προσευχές, η εγκράτεια. Αλλά βλέπετε σήμερα – με πολύ πόνο βέβαια το βλέπουμε – και την Μεγάλη Εβδομάδα ακόμα άνθρωποι Χριστιανοί να καταλύουν και να μη τους πειράζει ο λογισμός, ότι θα έπρεπε τέτοιες μεγάλες και πάνσεπτες εορτές του Πάθους του Κυρίου και αυτοί να συμμετέχουν στο Πάθος του Κυρίου και να κάνουν μία νηστεία και μία εγκράτεια.
Η επικαιροποίηση της εντολής του Θεού, «ου φονεύσεις» (Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής ΑΠΘ)

Θεαματική αύξηση των φόνων καταγράφεται τα τελευταία χρόνια. Η αφαίρεση της ανθρώπινης ζωής πραγματοποιείται πολύ εύκολα, ακόμη και για ασήμαντους λόγους, ενώ προξενεί ισχυρό προβληματισμό η εφεύρεση νομικίστικων τρόπων και μεθόδων για τη δικαιολόγησή της.
Τα αίτια πολλών φόνων συγκαλύπτονται πίσω από τους όρους «εγκλήματα πάθους ή τιμής» και αποδίδονται, συνήθως, σε «βρασμό ψυχικής ορμής».
Ωστόσο, στον κατάλογο των φόνων, δεν συμπεριλαμβάνονται και οι χιλιάδες αμβλώσεις, που πραγματοποιούνται, νόμιμα, ετησίως. Επισημαίνεται ότι αυτοί οι φόνοι εκτελούνται με πλήρη ψυχική ηρεμία, αφού γίνονται μετά από περίσκεψη και αίτημα της ίδιας της μητέρας ή από κοινού και των 2 γονέων.
Κυριακή των Αγίων Πάντων († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρός καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Σήμερα ἑορτάζουμε τὴν Ἑορτὴ τῶν Ἁγίων Πάντων, ὅλων ἐκείνων ποὺ ἄκουσαν τὸν Χριστὸ νὰ ὁμιλεῖ, ποὺ οἱ καρδιὰ καὶ ὁ νοῦς τους πῆραν φωτιά, καὶ οἱ ὁποῖοι στάλθηκαν στὸν κόσμο γιὰ νὰ μεταφέρουν τὰ καλὰ νέα. Τὰ νέα αὐτὰ εἶναι ὅτι ὁ Θεὸς τόσο ἀγάπησε τὸν κόσμο ὥστε ἦλθε μὲ τὴν πρόθεση νὰ μὴν τὸν ἐγκαταλείψει ποτέ, ὥστε μὲ τὴν Ἀνάστασή Του πῆρε μαζί Του τὴν οὐσία τοῦ κόσμου – στὴν Σάρκα Του ὅλο τὸν ὁρατὸ κόσμο, στὴν ψυχή Του ὁλάκερο τὸν ἀνθρώπινο κόσμο- καὶ τοὺς ἔδωσε θέση στὰ δεξιὰ τοῦ Πατρός.
Αυτό κι αν δεν ήταν θαύμα! (Άγιος Λουκάς αρχιεπίσκοπος Κριμαίας)

[Γράφει ὁ Ἅγιος Λουκᾶς ὁ Ἰατρός]:
Στὰ μισά τοῦ καλοκαιριοῦ -δὲν θυμᾶμαι μὲ ποιὸ τρόπο- ὁ Κύριος μὲ προειδοποίησε, ὅτι ἡ ἐξορία μου θὰ τελείωνε σύντομα.
Περίμενα μὲ ἀνυπομονησία νὰ ἐκπληρωθεῖ αὐτὴ ἡ ὑπόσχεση ἀλλὰ οἱ ἑβδομάδες περνοῦσαν καὶ τίποτα δὲν ἄλλαζε.
Ἔπεσα σὲ ἀπόγνωση. Ἀπογοητεύτηκα. Διαβάστε περισσότερα »
Λόγος εις την ημέραν του Αγίου Πνεύματος (Άγιος Λουκάς αρχιεπίσκοπος Κριμαίας)

Το ερώτημα για το πώς άρχισε η ζωή και για το πώς η άψυχη ύλη μεταβλήθηκε σε ζωντανή, αποτελούσε πάντα, και αποτελεί μέχρι σήμερα ακόμη, ένα άλυτο για την επιστήμη πρόβλημα. Αυτό σημαίνει ότι είναι αδύνατον να λυθεί με την επιστημονική μεθοδολογία.
Πεντηκοστή (Αρχιμ. Βασίλειος Μπακογιάννης)

«Ἐγώ θά σᾶς στείλω τό Ἅγιο Πνεῦμα» (Ἰω. 15:16), εἶπε ὁ Χριστός στούς μαθητές Του. Καί δέν μποροῦσε τό Ἅγιο Πνεῦμα νά ἔλθει ἀπό μόνο Του; Βεβαίως, ὡς «αὐτοκέλευστον» , μποροῦσε νά ἔρθει ἀπό μόνο Του, ἀλλά δέν ἦρθε.
Ἕνεκα τῶν ἁμαρτιῶν μας, ὁ δρόμος ἦταν κλειστός, κι΄ ἔπρεπε νά ἀνοίξει. Ἄνοιξε μέ τή Σταύρωση, τήν Ταφή, τήν Ἀνάσταση καί τήν Ἀνάληψη τοῦ Κυρίου (Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος P.G. 50:457). Λέγοντας λοιπόν ὁ Χριστός στούς Ἀποστόλους Του, ὅτι «Ἐγώ θά σᾶς στείλω τό Ἅγιο Πνεῦμα» (Ἰω. 15:16), ἐννοοῦσε ὅτι θά πρέπει Ἐγώ νά σᾶς ἀνοίξω τόν δρόμο, γιά νά ἔρθει τό Ἅγιο Πνεῦμα, «προπαρασκευάσω ὑμᾶς πρός ὑποδοχήν». (Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, P.G. 59:423). Διαβάστε περισσότερα »
Λόγος ΜΑ’ – Επιστολή προς μοναχή, για να μην στενoχωρείται για τους κεκοιμημένους (Άγιος Μάξιμος Γραικός)

Όπως και ο ίδιος κατέχομαι από θλίψη και λύπη του σώματος και της ψυχής μου, έτσι ακούω και για σένα, ότι υπέστης τις ίδιες στενοχώριες και στενοχωρείσαι πολύ και ζητάς από όλους παρηγοριά. Πώς να βοηθήσω τον εαυτό μου και να γλυτώσω από την στενοχώρια, το ξέρω και μπορώ να το κάμω, επειδή εξαρτάται από την βούλησή μου και το καλό και το κακό, και έχω την εξουσία να κατευθυνθώ και δεξιά και αριστερά. Κανείς δεν μπορεί να με εμποδίσει στην σωστή μου απόφαση, όσο έχω εκ δεξιών μου τον επιβλέποντα τις σκέψεις και τις πράξεις μου Ιησού Χριστό, όπως με διδάσκει ο θείος προφήτης που λέγει: «Προωρώμην τον Κύριον διαπαντός, ότι εκ δεξιών μου εστιν, ίνα μη σαλευθώ» [1]. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, λοιπόν, παρηγορώ και βοηθώ τον εαυτό μου στην στενοχώρια μου.
Οι αδικίες παραχωρούνται από τον Θεό για το καλό του ανθρώπου (Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)

Αδικίες, συκοφαντίες… Απ’ έξω ίσως. Δεν έχει σημασία, πάντως, από πού προέρχονται. Όποια κι αν είναι η προέλευσή τους, θα σε συμβούλευα όχι μόνο να διατηρήσεις το θάρρος και τη σταθερότητά σου, μα και να χαίρεσαι. Ο απόστολος Ιάκωβος γράφει: «Να χαίρεστε, αδελφοί μου, όταν δοκιμάζεστε από πολλούς και διάφορους πειρασμούς· γιατί πρέπει να ξέρετε ότι μέσα από τη δοκιμασία της πίστεώς σας γεννιέται η υπομονή. Η υπομονή σας, όμως, πρέπει να κρατήσει ως το τέλος, για να γίνετε τέλειοι και ολοκληρωμένοι και να μην υστερείτε σε τίποτα» (Ιακ 1:2-3). Διαβάστε περισσότερα »
Το τραπέζι του γαστρίμαργου και το τραπέζι του φιλόθεου (Όσιος Ισαάκ ο Σύρος)

Η συναναστροφή μας με τους αγωνιστές, κάνει και τα δύο μέρη να πλουτίσουν με τον πλούτο των μυστηρίων του Θεού. Όμως η αγάπη των ανθρώπων προς τους αμελείς και τους τεμπέληδες, τους κάνει να παραγεμίσουν με απληστία το στομάχι τους, καθώς κάθονται στο τραπέζι μαζί, και δεν μπορούν να συγκεντρώσουν το νου τους. Σε τέτοιους ανθρώπους, που είναι αμελείς, και αγαπούν τα συμπόσια, φαίνονται αηδή τα φαγητά χωρίς την παρέα τους. Λένε, μάλιστα, «αλίμονο σε κείνον που τρώει μόνος του, γιατί δεν πρόκειται να ευχαριστηθεί». Αυτοί λοιπόν οι άνθρωποι προσκαλούν ο ένας τον άλλον στα συμπόσια, και ανταμείβονται με τις προσκλήσεις αναμεταξύ τους, χωρίς αρχοντιά, σαν μισθωτοί. Φεύγε, αδελφέ μου, από τέτοιους ανθρώπους, και να μη θελήσεις με κανέναν τρόπο να συμφάγεις μαζί τους, κι αν ακόμη φτάσεις στην ανάγκη να το κάνεις. Διότι το τραπέζι τους είναι βρόμικο, και έχουν υπηρέτες τους τους δαίμονες. Οι φίλοι του νυμφίου Χριστού δεν τρώνε σε τέτοια τραπέζια. Διαβάστε περισσότερα »
Η «πλουτοταπείνωσις» του αγίου Παϊσίου (Ιερομόναχος Ισαάκ)

Κυριακή των Αγίων Πατέρων της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου: Για την Αρχιερατική Προσευχή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

[Ιω. 17, 1-13]
«Ταῦτα ἐλάλησεν ὁ Ἰησοῦς, καὶ ἐπῆρε τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ εἶπε· πάτερ, ἐλήλυθεν ἡ ὥρα· δόξασόν σου τὸν υἱόν, ἵνα καὶ ὁ υἱός σου δοξάσῃ σε (: αυτά είπε ο Ιησούς στους μαθητές Tου κaι έπειτα σήκωσε τα μάτια Tου στον ουρανό και είπε: “Πατέρα, ήλθε η ώρα που η σοφία Σου όρισε για να πάθω και να θυσιαστώ. Δέξου τη θυσία του Πάθους μου και δόξασε τον Υιό Σου και ως προς την ανθρώπινη φύση Του˙ για να σε δοξάσει και ο Υιός Σου με την απολύτρωση και τη σωτηρία των ανθρώπων, η οποία θα ολοκληρωθεί με τη θυσία Του αυτή και με την αιώνια αρχιερατική μεσιτεία Του που θα ακολουθήσει μετά από αυτήν”)» [Ιω. 17, 1].
«Ὅς δ᾿ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ (: Εκείνος που θα εφαρμόσει όλες ανεξαιρέτως τις εντολές και θα διδάξει και τους άλλους να τις τηρούν, Εκείνος που θα αγωνιστεί να τηρήσει όλες τις εντολές και να διδάξει την τήρησή τους στους ανθρώπους)», λέγει ο Κύριος, «οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν (: αυτός θα ανακηρυχτεί μέγας στη βασιλεία των ουρανών)» [Ματθ. 5, 17]. Και πολύ ορθά· διότι το να εκφράζει κανείς φιλόσοφες σκέψεις με τα λόγια είναι εύκολο, ενώ το να παρουσιάζει με έργα αυτά που λέγει, είναι γνώρισμα ανθρώπου γενναίου και μεγάλου. Διαβάστε περισσότερα »
Η Ανάληψη (Αρχιμ. Βασίλειος Μπακογιάννης)

Πότε ἀκριβῶς ἔγινε; «Τόν χρόνο τοῦτον οὐδείς εἶπεν ἡμῖν μετά ἀκριβείας ἅπαντα» (Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος P.G. 60: 18). Ὁ Εὐσέβιος Καισαρείας μᾶς πληφορεῖ ὅτι ἡ Ἀνάληψη στήν ἐποχή του (4ος αἰ.), γιορταζόταν μέ τήν Πεντηκοστή (P.G. 20: 1220). Κατάλοιπο αὐτοῦ, εἶναι ὁ Κ΄ τῆς Α΄, πού δέν ἐπιτρέπει νά προσευχόμαστε γονατιστοί, κατά τήν περίοδο τοῦ Πεντηκοσταρίου, γιατί ὅλη αὐτή ἡ περίοδος ἦταν τότε ἀναστάσιμη. Διαβάστε περισσότερα »
Η Φιλαρέσκεια: «Το φτιασιδωμένο ψέμα» (Κωνσταντίνος Αθ. Οικονόμου, δάσκαλος-συγγραφέας)

ΣΟΦΙΑ ΑΝΘΡΩΠΩΝ: Ο ποιητής του 19ου αιώνα Αλφρέ Ντε Μυσσέ έλεγε: “Δυό πράγματα νικούν τον έρωτα: Η φιλοδοξία του άνδρα και η φιλαρέσκεια της γυναίκας”. Πραγματικά ο αγώνας για δύναμη και δόξα του άνδρα βρίσκει το αντίδοτό του στη φιλαρέσκεια της γυναίκας. Είναι, θα λέγαμε, η φιλαρέσκεια το πνεύμα της καλλονής [όπως και το “πνεύμα” είναι η φιλαρέσκεια της ευφυϊας]! Ο Ουγκώ κάποτε δήλωνε πως η φιλάρεσκη γυναίκα μοιάζει με αίνιγμα. Μόλις τη γνωρίσουμε, παύει να μας αρέσει. Κι ακόμη έλεγε: “Οι φιλάρεσκες μας σπρώχνουν στο καμίνι της αγάπης, χωρίς να μας ακολουθούν ποτέ, γιατί φιλαρέσκεια σημαίνει να προσφέρεις πάντοτε και ποτέ να μην δίνεις”. Φαίνεται λοιπόν πως η φιλάρεσκη γυναίκα ζητά την προτίμηση-πρόκληση και όχι την πραγματική αγάπη.
Κυριακή του Τυφλού: Ο εκ γενετής τυφλός († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

(Iωαν. θ΄1-35)
Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ὁ τυφλὸς πρὶν τὴν συνάντησή του μὲ τὸν Χριστὸ δὲν εἶχε δεῖ ποτέ. Παντοῦ σκοτάδι· ἔπρεπε νὰ μαντεύει ἐξερευνώντας μὲ τὴν ἁφή τὰ πράγματα, νὰ χρησιμοποιεῖ τὴν φαντασία του. Δὲν εἶχε καθαρὴ εἰκόνα τῶν πραγμάτων.
Τότε συνάντησε τὸν Χριστό, καὶ Ἐκεῖνος τοῦ ἄνοιξε τὰ μάτια. Καὶ ποιὸ ἦταν τὸ πρῶτο πράγμα ποὺ εἶδε αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος; Τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, ἡ ματιά Του· τὸ πρόσωπο τοῦ Θεοῦ ποὺ γίνεται ἄνθρωπος, γεμάτο προσοχή, συμπονετικὴ ἀγάπη νὰ στέκει ἐπάνω σ’ ἐκεῖνον μοναχά, ξέχωρα ἀπὸ τὸ πλῆθος. Ἦρθε πρόσωπο μὲ πρόσωπο μὲ τὸν Ζωντανό Θεὸ καὶ ἀντιμετώπισε τὸ θαῦμα ποὺ τόσο πολὺ μᾶς ἐκπλήσσει: Ὄτι ὁ Θεὸς μπορεῖ νὰ ἐπικεντώσει τὴν προσοχή Του στὸν καθένα μας – ὅπως ὁ Καλός Ποιμὴν στὸ χαμένο πρόβατο – καὶ δὲν βλέπει τὸ πλῆθος ἀλλὰ τὸ ἕνα καὶ μοναδικὸ πρόσωπο.
Μετὰ ἀπὸ ὅ,τι ἔγινε, πιθανὸν ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς ἐρεύνησε τὰ πάντα γύρω του, καὶ ὅ,τι γνώριζε μόνο ἀπὸ περιγραφὲς, ἀπὸ φῆμες, ἔγινε πραγματικότητα – «τώρα βλέπω».
Συμβαίνει καὶ τώρα· μπορεῖ νὰ συμβεῖ στὸν καθένα μας.
Η σφραγίδα τού Χριστού (Σεβ. Μητρ. Ναυπάκτου και Αγ. Βλασίου Ιερόθεος)

Ὁ Χριστός εἶναι ἡ βάση τῆς πίστεώς μας καί τό κέντρο τῆς ζωῆς μας. Διά τοῦ Χριστοῦ ἔχουμε κοινωνία μέ τόν Τριαδικό Θεό. Μέ τό Βάπτισμα γινόμαστε μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ καί μέ τήν θεία Κοινωνία κοινωνοῦμε τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ. Ἡ ἕνωσή μας μέ τόν Χριστό γίνεται μέ τό Ἅγιον Πνεῦμα, καί διά τοῦ Χριστοῦ ἐρχόμαστε στόν Πατέρα.
Ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ μέ τήν ἐνανθρώπησή Του προσέλαβε τήν ἀνθρώπινη φύση καί τήν θέωσε «ἅμα τῇ προσλήψει», καί μέ τήν Σταύρωση καί τήν Ἀνάστασή Του νίκησε τόν διάβολο, τήν ἁμαρτία καί τόν θάνατο καί προσφέρεται σέ μᾶς, ὥστε καί ἐμεῖς διά τοῦ Χριστοῦ νά νικήσουμε στήν ζωή μας τόν διάβολο, τήν ἁμαρτία καί τόν θάνατο.
Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος γράφει: «Καί πᾶν πνεῦμα ὅ μή ὁμολογεῖ τόν Ἰησοῦν Χριστόν ἐν σαρκί ἐληλυθότα, ἐκ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἔστι· καί τοῦτό ἐστι τό τοῦ ἀντιχρίστου ὅ ἀκηκόατε ὅτι ἔρχεται, καί νῦν ἐν τῷ κόσμῳ ἐστίν ἤδη. ῾Υμεῖς ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστε, τεκνία, καί νενικήκατε αὐτούς, ὅτι μείζων ἐστίν ὁ ἐν ὑμῖν ἤ ὁ ἐν τῷ κόσμῳ» (Α΄ Ἰω. δ΄, 3-4).
Ὁ Χριστός ἔχει δύναμη ἀσυγκρίτως ὑπέρτερη τοῦ ἀντιχρίστου, καί ὅσοι ἑνώνονται μέ τόν Χριστό νικοῦν τόν ἀντίχριστο καί κάθε ἄλλη δύναμη, ἀκόμη καί τόν θάνατο. Ἄλλωστε, τό βαθύτερο νόημα τῆς Ἱερᾶς Ἀποκαλύψεως τοῦ Ἰωάννου εἶναι ἡ νίκη καί ὁ θρίαμβος τοῦ Ἀρνίου (Χριστοῦ) ἔναντι τοῦ ἀντιχρίστου.
Ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης γράφει στήν Ἐπιστολή Του: «Ὁ ποιῶν τήν ἁμαρτίαν ἐκ τοῦ διαβόλου ἐστίν, ὅτι ἀπ᾿ ἀρχῆς ὁ διάβολος ἁμαρτάνει. εἰς τοῦτο ἐφανερώθη ὁ υἱός τοῦ Θεοῦ, ἵνα λύσῃ τά ἔργα τοῦ διαβόλου. Πᾶς ὁ γεγεννημένος ἐκ τοῦ Θεοῦ ἁμαρτίαν οὐ ποιεῖ, ὅτι σπέρμα αὐτοῦ ἐν αὐτῷ μένει· καί οὐ δύναται ἁμαρτάνειν, ὅτι ἐκ τοῦ Θεοῦ γεγέννηται. ἐν τούτῳ φανερά ἐστι τά τέκνα τοῦ Θεοῦ καί τά τέκνα τοῦ διαβόλου» (Ἰω. γ΄, 8-9).
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος γράφει: «Ζῶ δέ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δέ ἐν ἐμοί Χριστός» (Γαλ. β΄, 20) καί γι’ αὐτό «πάντα ἰσχύω ἐν τῷ ἐνδυναμοῦντι με Χριστῷ» (Φιλ. δ΄, 13).
Αὐτό εἶναι τό θεμέλιο τῆς πίστεως καί τῆς ζωῆς μας. Ὅποιος πιστεύει ὅτι ὁ ἀντίχριστος ἔχει μεγαλύτερη δύναμη ἀπό τόν Χριστό, δέν ἔχει καταλάβει τήν δύναμη τῆς Ἐκκλησίας ὡς Σώματος τοῦ Χριστοῦ, οὔτε ἔχει αἰσθανθῆ τήν ἕνωσή Του μέ τόν Χριστό. Ὁ ἅγιος Πορφύριος ἔλεγε:
«Πολλοί ἄνθρωποι, καί μάλιστα Χριστιανοί, δέν δέχονται καθόλου τήν ὕπαρξη τοῦ δαίμονα. Τό δαιμόνιο, ὅμως, δέν μπορεῖς νά τό ἀρνηθεῖς. Πιστεύω ὅτι ὑπάρχει διάβολος καί λέω μάλιστα ὅτι, ἄν βγάλουμε ἀπ’ τό Εὐαγγέλιο τήν πίστη στήν ὕπαρξη τοῦ διαβόλου, τί γίνεται; Πάει τό Εὐαγγέλιο… Δέν μποροῦμε νά ἀγνοήσουμε τήν ὕπαρξη τοῦ διαβόλου, τοῦ ὁποίου τά ἔργα ἦλθε νά καταργήσει ὁ Χριστός.
Ἐγώ ὅμως σᾶς λέω, ἀντί νά ἀσχολεῖσθε μέ τόν διάβολο καί τίς πονηρίες του, ἀντί νά ἀσχολεῖσθε μέ τά πάθη, νά στραφεῖτε στήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ… Ὅταν ντυθοῦμε τήν πανοπλία τοῦ Θεοῦ, τά πάντα θά κατορθώσουμε∙ καί μάλιστα πολύ εὔκολα. Εἶναι εὔκολα ὅλα ὅταν μποῦμε στήν θεία Χάρι. Τότε εἴμαστε πιό ἐλεύθεροι, πιό δυνατοί. Μᾶς προστατεύει ἡ θεία Χάρις. Ἄν ἀγωνισθοῦμε, ἐρωτευθοῦμε τόν Χριστό, τότε ἀποκτοῦμε τήν θεία Χάρι. Ὁπλισμένοι μέ τήν θεία Χάρι, δέν διατρέχουμε κίνδυνο κι ὁ διάβολος μᾶς βλέπει καί φεύγει».
Ἑπομένως, πρέπει νά σφραγισθοῦμε μέ τήν δύναμη τοῦ ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ. Σέ αὐτό ἀναφέρεται τό ἑπόμενο κείμενο: Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή της Σαμαρείτιδος: “Ανάγκη κατηχήσεως του λαού του Θεού” (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)

[Πράξεις 11, 19-30]
(Απομαγνητοφωνημένη ομιλία που εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 12-5-1996)
Μας περιγράφει, αγαπητοί μου, ο ευαγγελιστής Λουκάς, τις πρώτες ημέρες της ζωής της Εκκλησίας, μετά την Πεντηκοστή. Και γράφει, όπως ακούσαμε εις το σημερινόν αποστολικόν ανάγνωσμα που είναι από τις Πράξεις: «Οἱ μὲν οὖν διασπαρέντες ἀπὸ τῆς θλίψεως τῆς γενομένης ἐπὶ Στεφάνῳ διῆλθον ἕως Φοινίκης καὶ Κύπρου καὶ Ἀντιοχείας». Δηλαδή μετά από τον λιθοβολισμόν του Στεφάνου, έπεσε ένας φόβος εις την πόλιν της Ιερουσαλήμ. Έφυγαν πολλοί. Όχι οι Απόστολοι. Έφυγαν πολλοί, διεσπάρησαν, λέγει. Και άρχισαν να κηρύσσουν Χριστόν εις την ύπαιθρον. Κι εδώ βλέπομε ότι ήδη το κήρυγμα του Ευαγγελίου έφθασε εις την Φοινίκην, έφθασε εις την Κύπρον και εις την Αντιόχειαν. Και τότε αντελήφθησαν ότι ήδη το κήρυγμα του Ευαγγελίου είχε φθάσει εις την Κύπρο και την Αντιόχεια, αντελήφθησαν οι Απόστολοι, που είχαν μείνει μέσα εις την πόλιν και βέβαια εν συνέχεια ενήργησαν σχετικά. Διαβάστε περισσότερα »
Όλα τα αγαθά τα οφείλουμε στον Κύριο (Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης)

Δεν είμαι τίποτε χωρίς τον Κύριο. Χωρίς Αυτόν δεν έχω ούτε μία αληθινή σκέψη, ούτε ένα καλό αίσθημα και δεν μπορώ να κάνω έργα αγαθά. Χωρίς Αυτόν δεν μπορώ να απομακρύνω από μέσα μου ούτε μία αμαρτωλή σκέψη, ούτε ένα αίσθημα εμπάθειας: κακίας, φθόνου, πορνείας, εγωισμού κλπ. Ο Κύριος είναι Αυτός που συμπληρώνει κάθε τι καλό το οποίο σκέπτομαι, αισθάνομαι και κάνω.
Ω, πόσο απεριόριστα ευρεία είναι η χάρις του Κυρίου που ενεργεί μέσα μου! Ο Κύριος είναι το παν για μένα. Όλα τα αγαθά τα οφείλω σε Αυτόν. Δική μου είναι μόνο η αμαρτωλότητα, δικές μου είναι μόνο οι ασθένειες και οι αδυναμίες.
† Μοναχός Αρσένιος Γρηγοριάτης

Ήταν πράος, ειρηνικός και γαλήνιος. Ήταν ευπροσήγορος, ταπεινός και μειλίχιος. Ήταν απλός, ευθύς και ειλικρινής. Σπάνια θύμωνε. Σπανιώτατα φώναζε. Ποτέ δεν οργιζόταν. Καθάριο βλέμμα και παιδικό, βάδισμα αργό και συνετό, πρόσωπο λαμπερό και ευχάριστο, απαύγασμα της άδολης ψυχής του. Πρώτος στην υπακοή, πρώτος στην ταπείνωσι, πρώτος στη μετάνοια. Όσιος, άκακος, άμεμπτος, υπομονετικός, σαν τον Αυσίτη Ιώβ. Και προ πάντων, μοναχός «θεομητορικός», αγαπητό παιδί τής Παναγίας.
Βιάστηκα όμως. Άρχισα από το τέλος, σαν τον βίο τής οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας. Ας ερευνήσουμε τον άνδρα ευθύς εξ αρχής·
Κυριακή Παραλύτου: Με παρρησία να πλησιάζουμε τον Θεό (Άγιος Λουκάς Αρχιεπίσκοπος Κριμαίας)

Αναφερόμενοι στη θεραπεία του παραλύτου οι Ευαγγελιστές Μάρκος και Λουκάς λένε ότι οι άνθρωποι που τον έφεραν δεν μπόρεσαν να μπουν στο σπίτι όπου βρισκόταν ο Κύριος Ιησούς Χριστός εξαιτίας του όχλου. Γι’ αυτό άνοιξαν τη στέγη και κατέβασαν τον παράλυτο μαζί με το κρεβάτι του στη μέση μπροστά στον Ιησού.
Σίγουρα όταν αυτοί έβγαζαν τη στέγη, λάσπη και σκόνη έπεφτε πάνω σ’ αυτούς που βρίσκονταν μέσα στο σπίτι, και στον Κύριο Ιησού Χριστό. Άλλος στη θέση του θα αγανακτούσε, θα έλεγε να σταματήσουν, θα έβριζε. Εκείνος όμως δεν είπε ούτε μία λέξη. Αντί να τους επιτιμήσει, τους έκανε μεγάλη ευεργεσία, θεράπευσε τον ασθενή, είπε ότι συγχωρούνται οι αμαρτίες του και τον πρόσταξε να πάρει το κρεβάτι του και να πάει σπίτι.
Ποτέ δεν τονίζουμε σε κάποιον την αδυναμία του († Αρχ. Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης, Προηγούμενος Ι. M. Σίμωνος Πέτρας)

Κανόνας ὀρθῆς καὶ ἐποικοδομητικῆς συμπεριφορᾶς Διαβάστε περισσότερα »
Οι Μυροφόρες στην Καινή Διαθήκη (Φώτιος Σχοινάς, Δρ. Φιλοσοφίας)

Οἱ Μυροφόρες (μυροφόρος ἐκ τοῦ φέρω + μύρα = ὁ φέρων, ὁ κομίζων μύρα) ἦσαν οἱ γυναῖκες «αἱ συνακολουθήσασαι αὐτῷ (τῷ Ἰησοῦ) ἀπό τῆς Γαλιλαίας (Λουκ. 23, 49) μέχρι τοῦ τάφου καί προσῆλθαν μετά τήν ταφή νά ἀλείψουν μέ μύρα (=ἀρώματα) τό νεκρό σῶμα τοῦ Σταυρωθέντος. Κατά τόν ἅγιο Γρηγόριο Παλαμᾶ «Μυροφόροι τοίνυν εἰσίν αἱ συνακολουθήσασαι μετά τῆς τοῦ Κυρίου Μητρός καί τῷ καιρῷ τοῦ σωτηρίου πάθους συμπαραμείνασαι καί τό τοῦ Κυρίου σῶμα μυρίσαι σπουδάσασαι (=ἐφρόντισαν νά ἀλείψουν)» (Γρηγορίου Παλαμᾶ, Ὁμιλία ΙΗ’ 4, ΕΠΕ, τόμος 9ος, Θεσσαλονίκη 1985, σελ. 522). Ἦσαν παροῦσες στήν Σταύρωση τοῦ Κυρίου, δέν ἀπομακρύνθηκαν οὔτε ἀπό τόν Σταυρό οὔτε ἀπό τό μνημεῖο, ἀκόμη καί ὅταν ὅλοι οἱ ἄλλοι Ἀπόστολοι εἶχαν κλεισθεῖ στό ὑπερῶο τῆς Ἱερουσαλήμ «διά τόν φόβον τῶν Ἰουδαίων» (Ἰω. 20, 19). Κατά τό Πεντηκοστάριον (ἐκδ. Φῶς, Ἀθῆναι 1974, σελ. 58) «Αἱ μέν γυναῖκες αὗται εἰσί μάρτυρες ἀψευδεῖς καί πρῶται τῆς Ἀναστάσεως». Διαβάστε περισσότερα »
Προετοιμασία για τα άχραντα μυστήρια. Ο τελωνισμός των ψυχών (Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)

Πῶς θὰ χρησιμοποιήσεις τὴ γνώση πού ἀπέκτησες γιὰ τὸν ἑαυτό σου;
«Πέρασε κι αυτό το Πάσχα!» († Μητροπ. Σισανίου και Σιατίστης Παύλος)

Το ακούω πολλές φορές και συχνά λυπάμαι. Γιατί βλέπω πως το Πάσχα ήρθε και πέρασε, πολλοί όμως συνεχίζουν να είναι οι ίδιοι και χειρότεροι. Αν το Πάσχα τους είχε αγγίξει, θα ήταν πραγματικά καλύτεροι. Διαβάστε περισσότερα »
Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ, Επίσκοπος Σταυρουπόλεως (Λάμπρος Κ. Σκόντζος, θεολόγος)

Η ρωσική Ορθοδοξία εμπλούτισε το αγιολόγιο της Εκκλησίας μας με μυριάδες αγίους. Την πρωτοπορία έχουν οι άγιοι Επίσκοποι, οι οποίοι αναδείχτηκαν, σε αγιότητα και εκκλησιαστικό φρόνημα, εφάμιλλοι των αγίων Πατέρων της αρχαίας Εκκλησίας. Ένας από αυτούς υπήρξε και ο άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ, Επίσκοπος Σταυρουπόλεως, ένας ακούραστος και ζηλωτής ποιμένας. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή του Θωμά: Η καινούργια κτίση († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Τηροῦμε σήμερα τὴ μνήμη τοῦ Ἀποστόλου Θωμᾶ. Ὅλοι τὸν θυμοῦνται σὰν τὸ πρόσωπο τὸ ὁποῖο ἀμφισβήτησε τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ὅταν τοῦ μίλησαν γι’ αὐτὴν οἱ ἄλλοι μαθητὲς σπάνια ὅμως ρωτοῦμε τοὺς ἑαυτοὺς μας τί ἄνθρωπος ἦταν καὶ ποιοὶ λόγοι τὸν ἔκαναν νὰ ἀμφιβάλλει.
Η εορτή της Ζωοδόχου Πηγής († Αρχιμ. Φιλόθεος Ζερβάκος)

Πάλι εορτή και πάλι πανήγυρη. Και για να πω καλύτερα, μέσα στην εορτή φάνηκε και άλλη χαρμόσυνη εορτή, η οποία αυξάνει στους πιστούς τη χαρά και γεμίζει τις καρδιές τους με ανείπωτη αγαλλίαση. Διότι ενώ πανηγυρίζουμε ακόμη την λαμπροφόρα και κοσμοσωτήρια Ανάσταση του Χριστού, του Θεού και Σωτήρα μας, ιδού έλαμψε σ’ εμάς και άλλη πανήγυρη της αγνής και αχράντου Μητέρας Του, της Κυρίας και Δέσποινάς μας, της Ζωοδόχου Πηγής, η οποία δίκαια παρακινεί όλους τους πιστούς να εορτάσουμε πάλι και σήμερα και να ευφρανθούμε όλοι με πνευματική χαρά και αγαλλίαση, δοξάζοντας με ύμνους και δοξολογίες τον εκ νεκρών αναστάντα Χριστό τον Θεό μας και την Υπεραγία Μητέρα Του και Δέσποινα όλης της κτίσεως, την ευεργέτιδα και μεσίτρια ημών των Χριστιανών, για να λάβουμε χάρη και πνευματικό μισθό από Αυτή.
Η αγάπη του Χριστού (Δημήτριος Παναγόπουλος)

Γνώρισα κάποτε μια καλόγρια, η οποία είχε θείο έρωτα. Αυτή η καλόγρια με βοήθησε με τον τρόπο της, ώστε το 1951 να επιστρέψω στο δρόμο του Θεού. Η καλόγρια αυτή, όταν έλεγε τη λέξη Χριστός, έτρεχαν ουρές δακρύων από τα μάτια της, σαν να άνοιγε κάποιος από μέσα της μια βρύση. Δεν το έχω ξαναδεί αυτό το πράγμα σε άλλον άνθρωπο (το είδα και στον γέροντα Ιερώνυμο της Αίγινας).
Η καλόγρια αυτή με έλεγε χαρακτηριστικά: «Να ‘ξεραν οι άνθρωποι, Δημήτρη μου, πόσο πολύ μας αγαπάει ο Χριστός!!!» Και τα δάκρυα έτρεχαν ασταμάτητα!!! Εμείς δεν έχουμε τέτοια πράγματα και το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι, αν χτύπησε η τρίτη καμπάνα για να πάμε τελευταία στιγμή στην Εκκλησία. Διαβάστε περισσότερα »
Εις το Άγιον Πάσχα και εις την βραδύτητα (Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος)

1. Ἡμέρα ἀναστάσεως καὶ ἀρχὴ δεξιά! Ἂς λάμψουμε ἀπὸ χαρὰ γιὰ τὴν ἑορτή, καὶ ἂς ἀγκαλιάσουμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλο! Ἂς ποῦμε, ἀδερφοί, ὄχι μόνο εἰς ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἀπὸ ἀγάπη μᾶς ἔχουν εὐεργετήσει ἢ ἔχουν εὐεργετηθεῖ ἀπὸ ἐμᾶς, ἀλλὰ καὶ σὲ ἐκείνους οἱ ὁποῖοι μᾶς μισοῦν’ ἂς συγχωρήσουμε τὰ πάντα μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς ἀναστάσεως΄ ἂς δώσουμε συγχώρηση ὁ ἕνας στὸν ἄλλο, καὶ ἐγὼ ὁ ὁποῖος ἔχω τυραννηθεῖ ἀπὸ τὴν καλὴ τυραννία τῶν ἐπαίνων σας – αὐτὸ σᾶς τὸ ὁμολογῶ τώρα – καὶ σεῖς οἱ ὁποῖοι ἔχετε ἀσκήσει τὴν καλὴ αὐτὴ τυραννία, ἐὰν μὲ κατηγορεῖτε γιὰ τὴν βραδυπορία μου, ἐπειδὴ βεβαίως ἡ βραδυπορία αὐτὴ εἶναι καλύτερη καὶ πολυτιμότερη γιὰ τὸν Θεὸ ἀπὸ τὴν βιασύνη ἄλλων.
Διότι εἶναι καλὸ καὶ νὰ διστάζουμε γιὰ λίγο νὰ δεχθοῦμε τὴν κλήση τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἔκανε ὁ Μωυσῆς παλαιότερα καὶ ὁ Ἱερεμίας ἀργότερα, ἀλλὰ καὶ νὰ τρέχουμε μὲ προθυμία ὅταν μᾶς καλεῖ, ὅπως ὁ Ἀαρὼν καὶ ὁ Ἠσαΐας, ἀρκεῖ μόνο νὰ τὰ κάνουμε μὲ εὐσέβεια καὶ τὰ δύο, νὰ διστάζουμε δηλαδὴ ἐξ αἰτίας τῆς ἀδυναμίας τῆς φύσεώς μας, καὶ νὰ σπεύδουμε μὲ προθυμία ἐξ αἰτίας τῆς δυνάμεως ἐκείνου ὁ ὁποῖος μᾶς καλεῖ. Διαβάστε περισσότερα »
«Ουκ έστιν ώδε» (π. Ιωάννης Μπρεκ, Καθηγητής Βιοηθικής)

Ώρα έντεκα το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου! Το Άγιον Πάσχα της Ορθοδοξίας! Οι πιστοί συγκεντρώνονται ήσυχα στους σκοτεινούς ναούς, ενώ ο αναγνώστης διαβάζει από το βιβλίο των Πράξεων. Λίγο πριν από τα μεσάνυχτα ο ιερεύς βάζει «Ευλογητός» για να αρχίσει η σύντομη Ακολουθία του Μεσονυκτικού…
Μέσα στο σκοτάδι, ο ιερεύς εμφανίζεται και πάλι, κρατώντας αναμμένη τη λαμπάδα του. Το φως της περνά από χέρι σε χέρι, μέχρις ότου όλη η εκκλησία, όπως ο κόσμος κατά τη στιγμή της δημιουργίας του, πλημμυρίζει από νέο φως… Καθώς το πλήθος συγκεντρώνεται έξω από τις κλειστές πόρτες της εκκλησίας, ο ιερεύς διαβάζει τη διήγηση της εκ νεκρών Αναστάσεως του Χριστού από το κατά Μάρκον Ευαγγέλιο.
H εις Άδου κάθοδος του Κυρίου († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Όπως λένε οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας, ο Κύριος κατά το διάλειμμα της τριημέρου Ταφής Του, την οποία σήμερα εορτάζουμε, έπρεπε να ολοκληρώσει το έργο Του. Έπρεπε να ευαγγελισθεί την σωτηρία και να ελευθερώσει από τα δεσμά του διαβόλου και αυτούς που είναι στον Άδη.
Και γι’ αυτό κατήλθε η παναγία Του ψυχή στον Άδη και «τοις εν φυλακή πνεύμασι πορευθείς εκήρυξεν» (Α’ Πετρ. 3:19), κατά τον άγιο Απόστολο Πέτρο. Και εκεί τον ανέμεναν. Όπως τον ανέμεναν οι ζωντανοί άνθρωποι να τους ελευθερώσει από τον διάβολο και από τον θάνατο, έτσι τον ανέμεναν εκεί και οι πεθαμένοι απ’ αιώνων άνθρωποι, να τους ελευθερώσει και αυτούς.
Και γι’ αυτό ο Κύριος με πολλή φιλανθρωπία, από αγάπη, κατέβηκε προς τον σκοτεινό Άδη και εκεί έλαμψε το φως του Προσώπου Του και φώτισε και παρηγόρησε και αυτούς τους ανθρώπους, που ήσαν αδίκως κρατούμενοι υπό του διαβόλου.
Αρχιερεύς και θύμα (π. Γεώργιος Φλωρόφσκυ)

Στην προς Εβραίους επιστολή το λυτρωτικό έργο του Κυρίου μας απεικονίζεται σαν το έργο της διακονίας του Μεγάλου Αρχιερέως. Ο Χριστός έρχεται στον κόσμο για να εκτελέση τη βουλή του Θεού. Εν αγίω Πνεύματι προσφέρει τον εαυτό του στον Θεό, προσφέρει το αίμα του εις άφεσιν ανθρωπίνων αμαρτιών, όλο το έργο του συντελείται μέσα στο Πάθος. Δια του αίματός του, του αίματος της Καινής Διαθήκης, εισέρχεται εις τους ουρανούς, εισέρχεται εις τα Άγια των Αγίων πίσω από το καταπέτασμα. Μετά την προσφορά του θανάτου στρέφεται με δόξα και τιμή και κάθεται στα δεξιά του Πατρός για πάντα. Η προσφορά της θυσίας αρχίζει στη γη, ενώ η ολοκλήρωσίς της στους ουρανούς, όπου ο Χριστός παρουσίασε και μας παρουσιάζει ακόμη ενώπιον του Θεού, σαν αιώνιος Αρχιερεύς. «Αρχιερεύς των μελλόντων αγαθών», σαν ο Απόστολος και Αρχιερεύς της ομολογίας μας, σαν λειτουργός της αληθινής σκηνής και του πραγματικού θείου θυσιαστηρίου. Κοντολογής σαν Μεσίτης της Καινής Διαθήκης. Ο θάνατος του Χριστού ανεκάλυψε την αιώνια Ζωή, εφανέρωσε «τις δυνάμεις του μέλλοντος αιώνος». Εν τω αίματι του Ιησού αποκαλύφθηκε η καινή και ζώσα οδός, σ’ εκείνο το αιώνιο Σάββατο, όταν ο Θεός αναπαύθηκε από τα μεγάλα του έργα.
Επομένως, ο θάνατος στον Σταυρό είναι μια προσφορά θυσίας.
Εις την Μεγάλη Πέμπτη († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Ομιλία του γέροντα στην τράπεζα της Μονής το 2007 (Η παράδοση του Μυστηρίου της Θ. Ευχαριστίας)
Mεγάλη Τετάρτη: Τα δάκρυα της μετανοίας (Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης)

Ο χρόνος ολοένα και συντέμνεται, όλο και λιγοστεύει. Κάθε ημέρα που περνά, είναι και ένα βήμα προς τον θάνατο. Να ξέρετε, ότι και ένα μόνο δάκρυ ισοδυναμεί με το λουτρό. Όπως το λουτρό ανακουφίζει το σώμα και το πλύσιμο καθαρίζει το ένδυμα, έτσι και τα δάκρυα της μετανοημένης ψυχής αγνίζουν την καρδιά, αγνίζουν το νου, αγνίζουν το σώμα, αγνίζουν τη ζωή, αγνίζουν τον λόγο, αγνίζουν ακόμα και την κάθε έκφραση του ανθρώπου.
Να γονατίζουμε και να προσευχόμαστε με πολλή ταπείνωση. Σε κάθε μετανοημένη ψυχή δίδεται λόγος, της δίδεται φωτισμένη προσευχή. Αυτό το βλέπουμε στην πόρνη του Ευαγγελίου κατά την Μεγάλη Τετάρτη. Πού ήξερε αυτή, μια γυναίκα του δρόμου, να κάνει προσευχή; Από τη στιγμή όμως που αποφάσισε να μετανοήσει και άρχισε να κλίνει προς το φως και προς την αλήθεια, της δόθηκε πνεύμα προσευχής.
Η Αγία και Μεγάλη Τρίτη (Γέροντας Πετρώνιος Τανάσε)

Η αγία και Μεγάλη Τρίτη μας προετοιμάζει για την είσοδο στον νυμφώνα του Σωτήρος με τις δύο παραβολές: την παραβολή των Δέκα Παρθένων και των Ταλάντων. Η πρώτη παρομοιάζει την είσοδο στην αιώνια ζωή μ’ ένα γάμο. Ο Χριστός είναι ο Νυμφίος, ο οποίος μας καλεί όλους στο συμπόσιο του γάμου, όπως ψάλλει ο όρθρος αυτής της ημέρας.
«Ὁ Νυμφίος ὁ κάλλει ὡραῖος παρὰ πάντας ἀνθρώπους, ὁ συγκαλέσας ἡμᾶς πρὸς ἑστίασιν πνευματικὴν τοῦ Νυμφῶνος σου, τὴν δυσείμονά μου μορφὴν τῶν πταισμάτων ἀπαμφίασον…καὶ στολὴν δόξης κοσμήσας τῆς σῆς ὡραιότητος, δαιτυμόνα φαιδρὸν ἀνάδειξον, τῆς Βασιλείας σου ὡς εὔσπλαγχνος».
Λόγος στον Πάγκαλο Ιωσήφ (Όσιος Εφραίμ ο Σύρος)

Ο Θεός του Αβραάμ, ο Θεός του Ισαάκ, ο Θεός του Ιακώβ, ο ευλογημένος Θεός, ο οποίος διάλεξες το άγιο γένος των δικών σου υπηρετών που σε αγάπησαν, δώρισε ως αγαθός να αναβρύσουν σ’ εμένα με πολλή αφθονία τα ρέματα της χάρης σου, για να μπορέσω να περιγράψω το λαμπρό και σπουδαιότατο θέαμα του πάγκαλου Ιωσήφ, ο οποίος ήταν διαρκώς το σεμνό στήριγμα των βαθύτατων γηρατειών του πατριάρχη Ιακώβ. Γιατί αυτό το παιδί, εικόνισε από τη νεανική του ηλικία τις δύο παρουσίες του Χριστού: την πρώτη, που έγινε από την Παρθένο Μαρία και αυτή επίσης που πρόκειται να τρομάξει τα σύμπαντα.
Εις την Κυριακήν των Βαΐων († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Ομιλία του γέροντα στην τράπεζα της Μονής το 2004.
Στον τετραήμερο Λάζαρο (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΟΜΟΟΥΣΙΟΥ
Ο Λάζαρος σήμερα με την ανάστασή του από τους νεκρούς, μάς χαρίζει τη λύση πολλών και διαφόρων σκανδάλων. Πραγματικά δεν ξέρω πώς το ανάγνωσμα αυτό έδωσε και στους αιρετικούς λαβή και στους Ιουδαίους αφορμή για αντιλογία, όχι επειδή πραγματικά υπάρχει τέτοια αφορμή, μακριά μια τέτοια σκέψη, αλλά επειδή εκείνοι είναι κακόψυχοι. Πολλοί δηλαδή από τους αιρετικούς λένε ότι ο Υιός δεν είναι όμοιος με τον Πατέρα. Γιατί; «Διότι χρειάστηκε», λένε, «ο Χριστός να προσευχηθεί για να αναστήσει τον Λάζαρο· εάν δεν προσευχόταν δεν θα μπορούσε να αναστήσει τον Λάζαρο. Και πώς», λένε, «μπορεί να είναι όμοιος εκείνος που προσευχήθηκε με εκείνον που δέχθηκε την παράκληση; Διότι ο μεν Υιός προσεύχεται, ενώ ο Πατέρας δέχτηκε την προσευχή από εκείνον που τον παρακαλούσε». Βλασφημούν όμως αυτοί μην μπορώντας να καταλάβουν ότι η προσευχή έγινε από συγκατάβαση και εξαιτίας της πνευματικής αδυναμίας των παρευρισκομένων εκεί. Διαβάστε περισσότερα »
Η αναγκαιότητα της εργασίας

Από τον βίο του αγίου ιερομάρτυρος Λουκιανού
Ο μέγας Λουκιανός, νέος ακόμη, στράφηκε στη μοναχική ζωή και ευθύς από την αρχή πολεμούσε όλες τις ηδονές του σώματος και δόθηκε σε αδιάκοπες νηστείες και προσευχές, έτσι ώστε σύντομα έκανε τη σάρκα να μην επαναστατεί εναντίον του πνεύματος. Ήταν εξασκημένος και στην καλλιγραφία, και με όσα έβγαζε από αυτήν τρεφόταν και ο ίδιος και έδινε και στους φτωχούς. Γιατί το θεωρούσε αδικία να φάει ο ίδιος, προτού δώσει και σε άλλους από αυτά που έβγαζε με τον κόπο του. Διαβάστε περισσότερα »
Ο πραγματικός Θεός της ορθοδόξου πίστεώς μας († Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης)

Είναι γεγονός πως πολλοί από εμάς θα θέλαμε τον Θεό πιο δυναμικό, πιο άμεσο, πιο πάνοπλο, πιο αποτελεσματικό στις νίκες κατά των εχθρών μας, των αντιδίκων μας, των ειρωνευτών μας, των επιβουλευτών μας. Θα επιθυμούσαμε ένα Θεό κυρίαρχο, εξουσιαστή, καταστροφέα των ασεβών αρνητών και αντιπάλων του. Έτσι κι εμείς θα κυκλοφορούσαμε με ψηλά το κεφάλι, υπερήφανοι για τον πανίσχυρο Θεό που ακολουθούμε, προνομιούχοι για τον Θεό που έχουμε.
Όμως, αν καλοσκεφθούμε, εμβαθύνουμε και προσέξουμε, θα δούμε ότι μέσα από τις δοκιμασίες μας έχουμε την πραγματική αίσθηση της μικρότητός μας και της μεγαλοσύνης του Θεού Πατέρα. Παρά τις όποιες κατακτήσεις, επιτυχίες και νίκες ο άνθρωπος παραμένει μικρός, για να διατηρείται στην ωραία ασφάλεια της αγίας ταπεινώσεως. Η μεγαλειότητα της μεγαλοσύνης του Θεού υπάρχει και μέσα στις νομιζόμενες από εμάς ήττες του. Καλούμεθα, αγαπητοί μου, να υποψιαστούμε τον πραγματικό Θεό της ορθοδόξου πίστεώς μας, και όχι ένα Θεό ανάμεσα στους θεούς των θρησκειών και των ανθρώπινων κατασκευών και φαντασιών. Διαβάστε περισσότερα »
Η πορεία τού ανθρώπου (Αρχ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ιεροκήρυκας Ι. Μ. Πατρών)

Ὁ ἄνθρωπος ὡς δημιούργημα τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ βρίσκεται σὲ μία συνεχὴ καὶ ἀδιάκοπη πορεία. Σὲ μιὰ πορεία, ἡ ὁποία φαίνεται ὅτι εἶναι ὁριζόντιος, ὅμως στὴν πραγματικότητα εἶναι κάθετος, ἀφοῦ ὑπάρχει ὁ θάνατος, μέσῳ τοῦ ὁποίου ὁ ἄνθρωπος πορεύεται, εἴτε τὸ θέλει εἴτε ὄχι, ἀπὸ τὴν γῆ πρὸς τὸν οὐρανό, ἀπὸ τὴν πρόσκαιρη αὐτὴ ζωὴ πρὸς τὴν αἰώνια – οὐράνια ζωή. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Ε’ Νηστειών: Κυριακή Αγίας Μαρίας της Αιγυπτίας († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Εἰς το ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Τὴν πέμπτη Κυριακή τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς θυμόμαστε τὴν ὁσία Μαρία την Αἰγυπτία ἡ ὁποία μπορεῖ νὰ μᾶς διδάξει μιὰ μεγαλειώδη συμπεριφορά πού πρέπει να ἔχουμε ὑπ’ ὄψιν. Ἐκείνη ἦταν μιὰ ἁμαρτωλή, δημόσια γνωστή, μιὰ πρόκληση κι ἕνα σκάνδαλο γιὰ τοὺς ἄνδρες. Πῶς ἔγινε ἁμαρτωλή – δὲν γνωρίζουμε, οὔτε ἄν ἦταν μιὰ κόλαση γιά ἐκείνη, οὔτε ἄν ἀποπλανήθηκε ἢ βιάστηκε, πῶς ἔγινε πόρνη, δὲν θὰ μάθουμε ποτέ. Αὐτό πού γνωρίζουμε μέ βεβαιότητα εἶναι ὅτι μιὰ ἡμέρα ἦρθε στὸν ναό τῆς Θεοτόκου – τόν ὁρισμό τῆς ἀγνότητας – καὶ ξαφνικά αἰσθάνθηκε ὅτι δεν μποροῦσε νά μπεῖ μέσα. Θὰ πρέπει νὰ φανταστοῦμε μιὰ ὑπερφυσική δύναμη νὰ τὴν ἐμποδίζει νὰ διασχίσει τὴν εἴσοδο· μιά δύναμη πού προφανῶς –βεβαίως– προερχόταν ἔξω ἀπό κείνη. Αἰσθάνθηκε ὅτι ὁ χῶρος ἦταν τόσο ἅγιος καὶ τὸ πρόσωπο τῆς Μητέρας τοῦ Θεοῦ τόσο ἱερό γιά νὰ τολμήσει νὰ βαδίσει πρὸς Ἐκείνη καὶ νὰ σταθῇ στὸν περίβολο τοῦ ναοῦ.
Ἦταν ἀρκετό νὰ συνειδητοποιήσει ὅτι τὸ παρελθόν ἦταν σκοτάδι, κι ὅτι δεν ὑπῆρχε γι’ αὐτήν παρά μονάχα ἕνας δρόμος: νὰ ἀποτινάξει κάθε ἁμαρτία καὶ νὰ ξεκινήσει μιὰ καινούργια ζωή. Δὲν ἀναζήτησε συμβουλές, δὲν πῆγε νὰ ζητήση συγχώρηση· κατευθύνθηκε ἔξω ἀπό τὴν πόλη στὴν ἔρημο, στὴν καυτή ἔρημο ὅπου δὲν ὑπάρχει τίποτα ἄλλο παρά ἄμμος και ζέστη και πεῖνα, και ἀπόλυτη μοναξιά. Διαβάστε περισσότερα »
Η θεολογική και αισθητική αξία του Ακαθίστου Ύμνου (Λάμπρος Σκόντζος, θεολόγος)

Η ορθόδοξη υμνολογία αποτελεί ένα κορυφαίο κεφάλαιο στον παγκόσμιο πολιτισμό. Είναι η αδιάκοπη συνέχεια της ανεπανάληπτης αρχαιοελληνικής ποίησης, καθότι, όπως έχουμε τονίσει επανειλημμένα, ο αρχαιοελληνικός πολιτισμός διασώθηκε και αναπτύχθηκε μέσα στο Χριστιανισμό. Η ορθόδοξη εκκλησιαστική ποίηση, ως ύψιστη καλλιτεχνική έκφραση, κατέστη τα τελευταία χρόνια αντικείμενο μελέτης και θαυμασμού πολλών ξένων ετεροδόξων μελετητών.
Ένα από τα σπουδαιότερα δείγματα της εκκλησιαστικής μας ποίησης είναι και ο λαοφιλής Ακάθιστος Ύμνος, ο οποίος ψάλλεται όπως είναι γνωστό, τμηματικά, κάθε Παρασκευή βράδυ στις τέσσερις πρώτες εβδομάδες της Μ. Τεσσαρακοστής και ολόκληρος το βράδυ της Παρασκευής της Ε΄ εβδομάδος των Νηστειών. Η αγάπη δε του πιστού λαού για την ακολουθία των Χαιρετισμών και του Ακαθίστου Ύμνου είναι τόσο μεγάλη ώστε κατακλύζει ασφυκτικά τους ναούς αυτές τις ημέρες. Διαβάστε περισσότερα »
Τι πρέπει να ξέρουμε για τους λογισμούς (Άγιος Σωφρόνιος Σαχάρωφ)

Ὅποιος θέλει νὰ προσεύχεται μὲ καθαρὸ νοῦ, πρέπει νὰ μὴ μαθαίνει τὰ νέα τῶν ἐφημερίδων, νὰ μὴ διαβάζει βιβλία ἄσχετα πρὸς τὴν πνευματική μας ζωή, καὶ κυρίως ὅσα διεγείρουν τὰ πάθη, καὶ νὰ μὴ μαθαίνει ἀπὸ περιέργεια ὅσα σχετίζονται μὲ τὴ ζωὴ τῶν ἄλλων. Ὅλα αὐτὰ φέρνουν στὸ νοῦ ἀλλότριες σκέψεις, καὶ ὅταν ὁ ἄνθρωπος προσπαθεῖ νὰ τὶς διευκρινίσει, αὐτὲς ἀκόμη περισσότερο συγχύζουν καὶ ἐπιβαρύνουν τὴν ψυχή.
Το πρόβλημα της ομοφυλοφιλίας (Αρχ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ιεροκήρυκας Ι. Μ. Πατρών)

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΙΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ Ν. ΙΩΝΙΑΣ κ. ΓΑΒΡΙΗΛ
Μετὰ ἀπὸ τὴν δημοσιοποίηση τῶν ἀστηρίκτων Ἁγιογραφικῶς καὶ Ἁγιοπατερικῶς θέσεων τοῦ Μητροπολίτου Ν. Ἰωνίας κ. Γαβριὴλ περὶ ὁμοφυλοφιλίας θεωρῶ καθῆκον μου, ὡς Ὀρθόδοξος κληρικὸς καὶ θεολόγος, νὰ παραθέσω τὴν ἀπὸ πάσης πλευρᾶς ἀλήθεια γιὰ τὸ ἀμφισβητούμενο ἀπὸ πολλούς, ἐπιστήμονες καὶ μή, θέμα τῆς ὁμοφυλοφιλίας. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Δ’ Νηστειών: Η Κυριακή του Αγίου Ιωάννου της Κλίμακος (Lev Gillet, μοναχός της Ανατολικής Εκκλησίας)

Η Εκκλησία μας καλεί σήμερα να προσέξουμε τη μορφή του αγίου Ιωάννου της Κλίμακος, επειδή ο πατήρ αυτός, ο οποίος έζησε κατά τον 7ο αιώνα, υλοποίησε στη ζωή του το ιδεώδες της μετανοίας, κάτι το οποίο δεν πρέπει να φεύγει από τα μάτια μας κατά τη Μεγάλη Σαρακοστή. «Ἰωάννην τιμήσωμεν, τῶν ἀσκητῶν τὸ καύχημα…» ψάλλουμε στον Εσπερινό, ενώ στον Όρθρο αναφωνούμε προς τον άγιο: «Ἀτροφία τὴν σάρκα μαράνας ἀνεκαίνισας ψυχῆς τὸν τόνον, Ὅσιε, καὶ δόξαν κατεπλούτισας οὐράνιον…». Ωστόσο, η Εκκλησία, ερμηνεύοντας σωστά τη διδασκαλία του αγίου, θεωρεί ότι η άσκηση δεν έχει καμία έννοια και καμία αξία αν δεν είναι έκφραση αγάπης, γι’ αυτό και στον Εσπερινό βάζει τον Όσιο να μας απευθύνει αυτά τα λόγια: «Ἀγαπήσατε τὸν Θεὸν καὶ εὑρήσετε χάριν αἰώνιον, μηδέν προτιμήσητε τῆς ἀγάπης Αὐτοῦ…».
Ομιλία για την μετάνοια († Αρχιμ. Φιλόθεος Ζερβάκος)

- Τι είναι μετάνοια;
- Ψευδής και αληθής μετάνοια
- Πώς πρέπει να μετανοούμε;
- Πώς θα απαλλαγούμε από την αμαρτία;
Όταν η πίστη φύγει από την πόρτα, θα μπει η δεισιδαιμονία από το παράθυρο (Σεβ. Μητροπολίτης Αργολίδος Νεκτάριος)

Πριν από λίγες μέρες σε πρωινή ενημερωτική εκπομπή είχε κληθεί γνωστή επιστήμων με πλούσιο βιογραφικό. Η δημοσιογράφος έφερε για κέρασμα… κόλλυβα.
Η επιστήμων εξανέστη, απείλησε ότι θα φύγει, και πέταξε μακριά το φακελάκι με τα κόλλυβα, επαναλαμβάνοντας συνέχεια ότι είναι προληπτική!
Δυστυχώς δεν είναι η μόνη, ούτε αποτελεί εξαίρεση. Διάβαζα ότι σύμφωνα με μία έρευνα στην Ελλάδα το ποσοστό που πιστεύουν στις προλήψεις και δεισιδαιμονίες ξεπερνάει το 50%! Αν προσθέσουμε δε και αυτούς που πιστεύουν στους μάγους, αστρολόγους, καφετζούδες και κάθε είδους τσαρλατάνους, τότε θα εκπλαγούμε. Γιατί συμβαίνουν όλ’ αυτά; Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Γ΄Νηστειών: Εις την Κυριακήν της Σταυροπροσκυνήσεως († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Ομιλία του γέροντα στην τράπεζα της Μονής το 2007.
Ησυχασμός και εθνεγερσία (Γεώργιος Μαντζαρίδης, Ομότιμος Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.)

Κεντρική ομιλία στην 1η ΚΥΡΙΑ ΣΥΝΕΔΡΙΑ «Η πολυδιάστατη, διαχρονική και οικουμενικὴ Επανάσταση του 1821». Το Συνέδριο διοργάνωσαν η Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου και η Ιερά Μητρόπολη Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς (Τρίτη 16 Νοεμβρίου 2021)
Η ελευθερία του ανθρώπου (Γεώργιος Ι. Μαντζαρίδης, Ομότιμος καθηγητής Θεολογικής σχολής ΑΠΘ)

Η χριστιανική ηθική συνδέεται άμεσα με την ελευθερία, γιατί Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Β’ Νηστειών: Η Κυριακή του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά (Lev Gillet, μοναχός της Ανατολικής Εκκλησίας)

Το Ευαγγέλιο της πρώτης Κυριακής των Νηστειών τελείωνε με μια αναφορά στο λειτούργημα των αγγέλων. Και πάλι σήμερα τους αγγέλους φέρνει μπροστά μας το αποστολικό ανάγνωσμα (Εβρ. 1:10. 2:3). Το ιερό κείμενο συγκρίνει το έργο των αγγέλων με το πολύ ανώτερο έργο του Σωτήρος. Εάν η ανυπακοή στα μηνύματα που μας μεταφέρουν οι άγιοι άγγελοι λαμβάνει «ἔνδικον μισθαποδοσίαν», πόσο περισσότερο θα τιμωρηθεί ο άνθρωπος που θα παραμελήσει τη σωτηρία που κήρυξε και υλοποίησε ο Χριστός: «Πρὸς τίνα δὲ τῶν ἀγγέλων εἴρηκε ποτε· κάθου ἐκ δεξιῶν μου ἕως ἄν θῷ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου;»
Το Ευαγγέλιο της ημέρας (Μάρκ. 2:1-12) διηγείται τη θεραπεία του παραλυτικού της Καπερναούμ. Διαβάστε περισσότερα »
Πώς θα αντισταθείτε στο κακό (Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης)

– Γέροντα, μερικὲς φορὲς οἱ πειρασμοὶ ἔρχονται ὁ ἕνας πάνω στὸν ἄλλον καὶ δὲν ἀντέχω.
– Νὰ σοῦ πῶ μία λύση, γιὰ νὰ τοὺς ἀποφύγεις; Θὰ τὴν δεχθεῖς;
Σύγχρονοι (Άγιοι) Γέροντες και οι Μυστικές Ευχές (Παναγιώτης Παπαδημητρίου)

Κατὰ τὴν ἀρχαῖαν καὶ ζῶσαν παράδοσιν, οἱ Μυστικὲς Εὐχὲς τῆς Θείας Λειτουργίας ἀναγινώσκονται μυστικῶς1 ὑπὸ τῶν ἱερέων, ὅπως παραδέχεται καὶ ἕνας ἐκ τῶν ὑποστηρικτῶν τῆς ἐκφώνου2 ἀναγνώσεως τῶν Εὐχῶν, ὁ μακαριστός Φουντούλης (μαθητὴς τοῦ ἐπίσης ὑποστηρικτοῦ καὶ πρωτοπόρου μακαριστοῦ Τρεμπέλα3), ὁ ὁποῖος ἀναφέρει γιὰ τὴν ἐπικρατοῦσα τάξη στὴν Ἐκκλησία: «Ἔχει ὅμως δημιουργηθεῖ ἀπὸ αἰώνων παράδοση ὡς πρὸς τὴ μυστικῶς ἀνάγνωση τῶν Εὐχῶν καὶ αὐτὴ σήμερα εἶναι ἡ γενικῶς κρατοῦσα σ’ ὅλη τὴν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία τάξη»4,5.
Εἰδικὰ στὸ Ἅγιον Ὄρος ἡ Μυστικὴ Παράδοσις τῶν Εὐχῶν εἶναι παγιωμένη (δὲν λέγονται εἰς ἐπήκοον τοῦ λαοῦ6), ἰδίως στὶς προηγούμενες γενεές, ὡς θὰ δοῦμε καὶ ἀπὸ τοὺς Ἁγιορείτες γέροντες ποὺ παραθέτουμε στὴν συνέχεια.
Στὸ παρὸν ἄρθρο θὰ δοῦμε πληροφορίες περὶ συγχρόνων, κυρίως Ἁγιορειτῶν, γερόντων (ὀρισμένων ἤδη Ἁγίων) καὶ τῶν Μυστικῶν Εὐχῶν7,8,9.
Κυριακή Α΄ Νηστειών (της Ορθοδοξίας): Η Εικόνα στην Ορθόδοξη Εκκλησία (Δημήτριος Παναγόπουλος)

Η Εικόνα είναι μία έκφραση της θείας οικονομίας, η οποία συνοψίζεται στη διδασκαλία της Ορθόδοξης Εκκλησίας που λέει: «Ο Θεός έγινε άνθρωπος, για να γίνει ο άνθρωπος Θεός».
Η Εκκλησία έδωσε τόσο μεγάλη σημασία στην Εικόνα, ώστε κήρυξε και κηρύττει ότι η νίκη κατά των Εικονομάχων υπήρξε θρίαμβος της Ορθοδοξίας, τον οποίο εορτάζουμε κατά την πρώτη εβδομάδα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Διαβάστε περισσότερα »
Εγκώμιο στους Αγίους Σαράντα Μάρτυρες (Όσιος Εφραίμ ο Σύρος)

Είναι καιρός να στρέψουμε το λόγο μας, αγαπητοί αδελφοί, στα αθλητικά αγωνίσματα· είναι καιρός να βαδίσουμε την πνευματική πορεία· είναι καιρός να διπλασιάσουμε τα κέρδη του ταλάντου. Διότι είπα ότι ήταν σε κάποια λεγεώνα σαράντα Μάρτυρες, που ζούσαν με ευσέβεια, οι οποίοι αμέσως από την αρχή έδειξαν, ότι ο όμιλός τους θα είναι φημισμένος και σεβαστός. Διαβάστε περισσότερα »
Τι μας κάνει ακάθαρτους (Άγιος Λουκάς Αρχιεπίσκοπος Κριμαίας)

«Οὐδὲν ἐστίν ἔξωθεν τοῦ ἀνθρώπου εἰσπορευόμενον εἰς αὐτὸν ὁ δύναται αὐτὸν κοινῶσαι, ἀλλὰ τὰ ἐκπορευόμενα ἐστὶ τὰ κοινοῦντα τὸν ἄνθρωπον» (Μρ. 7, 15).
Αὐτὰ τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ, οἱ ἄνθρωποι ποὺ δὲν θέλουν νὰ νηστεύουν, τὰ ἑρμηνεύουν μὲ τὸν δικό τους τρόπο. Λένε πὼς δὲν ὑπάρχουν φαγητὰ ἀκάθαρτα, γι’ αὐτὸ καὶ δὲν νηστεύουν. Εἶναι σωστὸ αὐτὸ ποὺ λένε;
Για την Τεσσαρακοστή (Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης)

– Γέροντα, πώς θα μπορέσω την Σαρακοστή να αγωνισθώ περισσότερο στην εγκράτεια;
Κυριακή Τυρινής: Η επιστροφή στον Παράδεισο († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Τήν Κυριακή αὐτή μνημονεύουμε τήν Ἐξορία τοῦ Ἀδάμ ἀπό τόν Παράδεισο τῆς τρυφῆς.
Τό ἀνθρώπινο γένος στό πρόσωπο τοῦ παλιοῦ Ἀδάμ ἔπεσε, ὅταν ἁμάρτησε ἀπέναντι στήν ἀγάπη· κι ἡ φοβερή κρίση τοῦ Θεοῦ θά εἶναι μιά κρίση γιά τήν ἀνθρώπινη ἀγάπη.
Ὁ ἄνθρωπος εἶχε προσκληθεῖ στήν πλήρη ἀντίληψη, σέ μιά ἑνότητα ὁλόκληρης τῆς ζωῆς του μέ τό Θεό μέσω τῆς ἀγάπης ἀλλά ἔπεσε ἐπειδή θέλησε νά μάθει τό μυστήριο τοῦ εἶναι μέ τήν κρύα λογική του καί τήν τυφλωτική ἀντίληψη τῆς σάρκας. Καί ἔγινε σάρκα, τό πνεῦμα σβήστηκε ἐνῶ ὁ φυσικός ἄνθρωπος θριάμβευσε μέσα του, κι ἔγινε αὐτό ποὺ γνωρίζουμε τούς ἑαυτούς μας νά εἶναι: κάτοχος ἑνός ἀβέβαιου, ψεύτικου εἴδους κατανόησης τοῦ μυαλοῦ κι ἑνός μεθυστικοῦ εἴδους ἀντίληψης τοῦ σώματος. Διαβάστε περισσότερα »
Χωρίς τον Θεό η ανθρωπότητα θα οδηγηθεί στον παραλογισμό (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Αν οι Ευρωπαίοι πρώτα έψαχναν τον ουράνιο Πατέρα και αναζητούσαν πριν από όλα την Βασιλεία των ουρανών, όλα τα υπόλοιπα θα τους δίνονταν και τότε όλοι τους θα ήταν χαρούμενοι.
Με τη χαρά τους θα φώτιζαν όλο τον μη χριστιανικό κόσμο, θα δόξαζαν το Θεό και λόγω αυτού όλοι οι λαοί στη γη θα αρνιόντουσαν τα είδωλα και θα έσπευδαν να βαπτιστούν, να γίνουν μέλη του θεϊκού ευρωπαϊκού χορού. Διαβάστε περισσότερα »
Η περί αστρολογίας διδασκαλία τού ιερού Δαμασκηνού (Φώτης Σχοινάς, Δρ. Φιλοσοφίας)

Μέ τό παρόν πονημάτιο ἀποσκοπῶ στήν παρουσίαση τῆς διδασκαλίας τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ περί τῶν ζῳδίων καί τοῦ ζῳδιακοῦ κύκλου. Δέν ἔχω καμμία φιλοδοξία νά προβῶ σέ μία γενικώτερη παρουσίαση τῆς ἀστρολογίας καί στήν κριτική της ἀνασκευή ὅσον ἀφορᾷ τήν, ὑποτιθέμενη, ἐπίδρασή της στήν ἀνθρώπινη ζωή καί στίς ἀνθρώπινες ὑποθέσεις. Διαβάστε περισσότερα »
Ο αγώνας εναντίον τής αμαρτίας (Άγιος Τύχων, αρχιεπίσκοπος Βορονέζ και Ζαντόνσκ)

Δύσκολος εἶναι, τό ἀναγνωρίζω, ὁ ἀγώνας ἐνάντιον αὐτοῦ τοῦ ἐχθροῦ· εἶναι ὅμως ἀπαραίτητος. Πολλοί κάνουν πολέμους καί νικοῦν ἄλλους ἀνθρώπους· εἶναι ὅμως αἰχμάλωτοι καί δοῦλοι στά πάθη τους. Δέν ὑπάρχει πιό ἐνδοξη νίκη ἀπό τή νίκη πάνω στόν ἑαυτό μας. Βραβεῖο χωρίς νίκη δέν ὑπάρχει. Καί νίκη χωρίς ἀγώνα δέν ὑπάρχει.
Ἀδελφέ μου, ἄς καταπιαστοῦμε μ’ αὐτόν τόν ἀγώνα, γιά νά κερδίσουμε μέ τή βοήθεια τοῦ Χριστοῦ τή νίκη, νά πάρουμε ἀπ’ Αὐτόν τό στεφάνι τῆς ἀρετῆς καί νά θριαμβεύσουμε αἰώνια στή Βασιλειά Του.
Ἄς διατυπώσουμε τώρα μερικές σκέψεις, πού δίνουν βοήθεια καί ἐνίσχυση στόν ἀγώνα:
Πόλεμος (Γεώργιος Ι. Μαντζαρίδης, Ομότιμος καθηγητής Θεολογικής σχολής ΑΠΘ)

Ο πόλεμος, ως ένοπλη και αιματηρή σύγκρουση οργανωμένων ομάδων, αποτελεί ένα από τα σοβαρότερα και αγωνιωδέστερα προβλήματα του ανθρώπου, ιδιαίτερα στην εποχή μας. Η εμπειρία των δύο παγκόσμιων πολέμων, η ατελείωτη σειρά των πολεμικών εμπλοκών που τους διαδέχονται, αλλά και η ύπαρξη των τρομακτικών μέσων καταστροφής, που μπορούν να εξαφανίσουν εκατοντάδες φορές όχι μόνο το ανθρώπινο γένος, αλλά και κάθε ίχνος πολιτισμού από το πρόσωπο της γης, είναι αρκετά, για να φανερώσουν το μέγεθος του προβλήματος. Διαβάστε περισσότερα »
Σάββατο των Απόκρεω – Ψυχοσάββατο (Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)

Σήμερα η Εκκλησία μας στρέφει το βλέμμα πέρα απ’ τα σύνορα της παρούσας ζωής, στους πατέρες και αδελφούς μας που έχουν αναχωρήσει από αυτή τη ζωή. Και, καθώς μας υπενθυμίζει τους προαπελθόντες, ελπίζει να μας προετοιμάσει να περάσουμε τις υπόλοιπες μέρες της περιόδου αυτής, αλλά και τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή που πλησιάζει, όπως πρέπει. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή της Απόκρεω: Κυριακή τής Τελικής Κρίσεως († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ἡ σημερινὴ παραβολὴ εἶναι ἰδιαίτερα σημαντικὴ στὶς μέρες μας, ὅπου ὁ πόνος, ἡ ἐξαθλίωση, ἡ πείνα, τὸ πρόβλημα στέγης, ἡ ἀρρώστεια, ὁ θάνατος αὐξάνονται ὥρα τὴν ὥρα. Λέγεται, ὅτι ὅταν ἔρθει ἡ Μέρα τῆς Κρίσεως, ἐκεῖνοι ποὺ θὰ σταθοῦν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ – καὶ εἴμαστε ὅλοι ἐμεῖς- δὲν θὰ ἐρωτηθοῦν γιὰ τὴν πίστη, γιὰ τὴν θεολογική τους γνώση, γιὰ τὶς πεποιθήσεις τους. Θὰ τοὺς τεθοῦν συγκεκριμένες καὶ ἄμεσες ἐρωτήσεις, ποὺ μποροῦμε νὰ τὶς συνοψίσουμε σὲ μία: ὑπῆρξες ἄνθρωπος στὴ ζωή σου, ἤ ὄχι; Εἶχες συμπόνοια γι’ αὐτοὺς ποὺ τὴν χρειάστηκαν; Συγχώρεσες ἐκείνους ποὺ εἶχαν ἀνάγκη τὴν συγχώρεση σου; Διαβάστε περισσότερα »
Η απιστία δεν είναι επανάσταση! (Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος)

Στὰ δύσκολα χρόνια τὰ ἐφηβικά, καλοί μου φίλοι, τότε ποὺ ὁ ἄνθρωπος «ψάχνεται» γιὰ ὅλα, τότε εἰδικά, ἔρχονται στὸ νοῦ μας διάφορες σκέψεις. Καὶ μάλιστα ἐπαναστατικές! Μία ἀπ’ αὐτὲς εἶναι καὶ τὸ ὅτι ὁ Θεὸς δὲν ὑπάρχει, καὶ πὼς εἶναι παραμύθια γιὰ μικρὰ παιδιὰ ὅλα ὅσα ὥς τότε ἄκουγε! Κι ἐπειδὴ μεγάλωσε πιά, θεωρεῖ πλέον πὼς ἡ ἀπιστία εἶναι πράξη ἐπαναστατική, ὅπως καὶ πολλὲς ἄλλες. Ἂν εἶναι δυνατόν! Μάλιστα ἀπ’ τὰ πρῶτα πράγματα ποὺ ἀπορρίπτει κανεὶς μέσα ἀπ’ τὴν (ἐπαναστατικὴ) αὐτὴ κατάσταση καὶ λογική, εἶναι αὐτὸ τῆς πίστης του στὸν Θεό, στὸν ἀληθινὸ Θεό.
Στ’ ἀλήθεια τί ἔχει νὰ πεῖ κανεὶς ἐπ’ αὐτοῦ; Ἂς δοῦμε μερικὰ … Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή του Ασώτου: Ο πολυεύσπλαχνος πατέρας († Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης)

Ἡ γνωστή παραβολή τοῦ Κυρίου γιά τόν ἄσωτο υἱό ἀποτελεῖ, κατά τούς θείους ἑρμηνευτές, πολύτιμο λίθο ἤ λαμπερό μαργαριτάρι ἀνάμεσα στίς ἄλλες διδακτικές παραβολές. Χαρακτηρίζεται ἐπίσης ὡς εὐαγγέλιο τοῦ εὐαγγελίου. Εὔστοχα εἰπώθηκε, πώς καί μόνο αὐτή ἡ παραβολή, ἄν σωζόταν ἀπό ὅλο τό εὐαγγέλιο, ἀρκοῦσε γιά νά συγκινήσει καί ὁδηγήσει τόν ἄνθρωπο στή σωτήρια μετάνοια. Αὐτό πού κυριαρχεῖ εἶναι ἡ μεγάλη ἀγάπη τοῦ πατέρα.
Ὁ νεώτερος υἱός τῆς παραβολῆς, ὀρθά-κοφτά, δίχως προλόγους καί μακρηγορίες ἀπαιτεῖ δικαιωματικά τό ἀναλογοῦν μερίδιο τῆς περιουσίας του. Ὁ πατέρας, δίχως ἀντιρρήσεις, ἀναβολές, καθυστερήσεις, δικαιολογίες καί προφάσεις χώρισε στά δύο τήν περιουσία του καί τοῦ ἔδωσε τό μερίδιο πού τοῦ ἀνῆκε. Ποιός πατέρας σήμερα, σ᾽ ἐποχή μάλιστα πλήρους ἐλευθερίας, θά ἔκανε κάτι τέτοιο τόσο ἁπλά, ἄμεσα καί ἄνετα; Γιατί φέρθηκε ἔτσι ὁ πατέρας; Δέν τόν ἀγαποῦσε; Εῖχε τόσο πολύ κουρασθεῖ μαζί του; Ἤθελε τήν ἡσυχία του; Δέν ἤθελε συνεχεῖς γκρίνιες καί μόνιμους καυγάδες; Ἦταν δικαιολογημένη καί ψυχολογημένη αὐτή ἡ στάση τοῦ πατέρα; Δέν θά ἔπρεπε νά τόν νουθετήσει, νά τόν σωφρονίσει, νά τόν μεταπείσει, νά τοῦ γυρίσει τά μυαλά, νά τόν συνεφέρει; Ἔκανε καλά πού τόν ἄκουσε καί τοὔδωσε ἀμέσως ὅ,τι ζητοῦσε; Δέν θἄπρεπε νά τόν καθίσει κάτω καί νά προσπαθήσει μέ κάθε τρόπο νά τόν πείσει πώς δέν σκέφτεται καλά, πώς εἶναι ἀρκετά ἀνώριμος, ἐνθουσιώδης, ἐπιπόλαιος καί μικρός; Γιατί δέν καθυστέρησε τή φυγή του; Εῖχε πολλούς λόγους νά τό κάνει. Γιατί δέν ἀναφέρει τίποτε ἀπό ὅλα αὐτά τά δίκαια καί ὀρθά ἐρωτήματα ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή; Διαβάστε περισσότερα »
Τελώνου και Φαρισαίου († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος
Πόσο μικρὴ καὶ γνωστὴ εἶναι ἡ σημερινὴ παραβολὴ καὶ πόσο δυνατὸ καὶ προκλητικὸ εἶναι τὸ μήνυμά της.
Εἶναι δυνατὸ καὶ φαίνεται μέσα ἀπὸ τὰ ἴδια τὰ λόγια τοῦ κειμένου. Δύο ἄνδρες ἦλθαν στὴν ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ, σ’ ἕναν χῶρο ἱερό, στὸ Βασίλειό Του, ποὺ σ’ ἕναν κόσμο ποὺ χάνεται μέσα στὴν παρουσία τοῦ Θεοῦ, Τοῦ ἀνήκει ἀνεπιφύλακτα. Καὶ ἕνας ἀπὸ τοὺς ἄνδρες περπατᾶ ὑπερήφανα πρὸς τὸν ναὸ καὶ παίρνει θέση μπροστὰ στὸν Θεό. Ὁ ἄλλος ἔρχεται καὶ οὔτε κἄν τολμᾶ νὰ διασχίσει τὸ κατώφλι τοῦ ναοῦ: εἶναι ἁμαρτωλὸς καὶ ὁ χῶρος εἶναι ἱερός, ὅπως ὁ χῶρος γύρω ἀπὸ τὴν Φλεγόμενη Βάτο στὴν ἔρημο ὅπου ὁ Μωυσῆς δὲν μποροῦσε νὰ εἰσέλθει χωρὶς νὰ λύσει τὰ ὑποδήματά του, παρὰ μόνο μὲ λατρεία καὶ φόβο Θεοῦ.
Καὶ πόσο διαφορετικὰ εἶναι τὰ λόγια ποὺ εἰπώθηκαν!
Ο φόβος τού θανάτου και η υπέρβασή του (Μητροπ. Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος)

Ὁ πόνος καί ὁ θάνατος εἶναι μεγάλα ὑπαρξιακά θέματα, τά ὁποῖα ἀπασχολοῦν ὅλους τούς ἀνθρώπους, ἰδιαίτερα τούς νέους. Τά ἐρωτήματα γιά τό τί εἶναι ἡ ζωή καί τί εἶναι θάνατος, ποιό εἶναι τό νόημα τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου εἶναι πάντοτε ἐπίκαιρα. Ὁ Γερμανός φιλόσοφος Χάϊντεγκερ ἔχει ὑπογραμμίσει ὅτι τό ἐρώτημα «γιατί νά ὑπάρχουν τά ὄντα καί ὄχι τό τίποτα», εἶναι τό κεντρικό ἐρώτημα τῆς κλασικῆς μεταφυσικῆς.
Στήν συνέχεια θά παρουσιάσω, μέ μεγάλη συντομία, μερικές σκέψεις μου γύρω ἀπό τό σοβαρό αὐτό θέμα. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΙΖ΄Ματθαίου (Χαναναίας): Ομιλία στην απελευθέρωση της κόρης της Χαναναίας (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

[Ματθ. 15, 21-18]
«Εἰς τήν ἐπίλυσιν τῆς Χαναναίας»
«Καὶ ἐξελθὼν ἐκεῖθεν ὁ Ιησοῦς ἀνεχώρησεν εἰς τὰ μέρη Τύρου καὶ Σιδῶνος (: Και αφού έφυγε από κει ο Ιησούς, αναχώρησε προς τα μέρη της Τύρου και Σιδώνας)» [Ματθ. 15, 21].
Θαυμάζει ο ευαγγελιστής. «Καὶ ἰδοὺ γυνὴ (: και τότε ιδού μία γυναίκα)», το παλαιό όπλο του διαβόλου, αυτή που με έβγαλε από τον παράδεισο, η μητέρα της αμαρτίας, ο αρχηγός της παράβασης· η ίδια αυτή γυναίκα έρχεται, η ίδια φύση. Καινούριο και παράξενο θαύμα· οι Ιουδαίοι φεύγουν και η γυναίκα τον καταδιώκει· «καὶ ἰδοὺ γυνὴ Χαναναία ἀπὸ τῶν ὁρίων ἐκείνων ἐξελθοῦσα ἐκραύγαζεν αὐτῷ λέγουσα· ἐλέησόν με, Κύριε, υἱὲ Δαυΐδ (: Τότε μια γυναίκα Χαναναία που βγήκε από τα σύνορα εκείνα του φώναξε δυνατά: “Ελέησέ με, Κύριε, ένδοξε απόγονε του Δαβίδ”)». Η γυναίκα γίνεται ευαγγελίστρια και ομολογεί τη θεότητα και την οικονομία. «Κύριε», λέγει και εννοεί την εξουσία· «Υιέ του Δαβίδ», την ενανθρώπηση. «Ελέησέ με». Πρόσεχε φιλόσοφη ψυχή. «Ελέησέ με· δεν έχω κατορθώματα ζωής· δεν έχω παρρησία συμπεριφοράς· καταφεύγω στο έλεος, όπου δεν υπάρχει δικαστήριο, όπου η σωτηρία είναι χωρίς ανάκριση». Και παρόλο που ήταν τόσο κακή και παράνομη τόλμησε να τον πλησιάσει.
Και πρόσεχε φιλοσοφία γυναίκας. Δεν παρακαλεί τον Ιάκωβο, δεν ικετεύει τον Ιωάννη, ούτε πλησιάζει τον Πέτρο, ούτε διέσχισε τον χορό των αποστόλων. «Δεν έχω ανάγκη από μεσίτη, αλλά πήρα συνήγορο τη μετάνοια και έρχομαι στην ίδια την Πηγή. Γι’ αυτό κατέβηκε, γι’ αυτό έλαβε σάρκα, για να μιλήσω και εγώ μαζί Του. Επάνω τα χερουβείμ Τον τρέμουν, και κάτω η πόρνη συζητάει μαζί Του. Ελέησέ με· γι’ αυτό ήρθες, γι’ αυτό πήρες σάρκα, γι’ αυτό έγινες όπως είμαι εγώ. Επάνω τρόμος και κάτω παρρησία. Ελέησέ με· δεν έχω ανάγκη από μεσίτη, ελέησέ με».
«Τι έχεις;». «Έλεος ζητώ». «Τι έχεις πάθει;». «Ἡ θυγάτηρ μου κακῶς δαιμονίζεται (: Η κόρη μου κατέχεται από δαιμόνιο και υποφέρει φρικτά)». Η φύση βασανίζεται, η συμπάθεια γυμνάζεται. Βγήκε συνήγορος της κόρης της. Δεν φέρνει την άρρωστη, αλλά φέρνει την πίστη. Θεός είναι και τα βλέπει όλα. «Η κόρη μου βασανίζεται φρικτά από δαιμόνιο». Πένθος φοβερό· το καρφί της φύσης ξέσχισε τη μήτρα, η τρικυμία βρίσκεται στα σπλάχνα της. «Τι να κάνω; Χάνομαι». Διαβάστε περισσότερα »
Το αντίδοτο στον πειρασμό του νεωτερισμού (Αρχιμ. Ζαχαρίας Ι. Μ. Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας)

Ο άνθρωπος είναι από τη φύση του δυναμικό ον. Ως εκ τούτου, ανέκαθεν αντιμετώπιζε τον πειρασμό του νεωτερισμού. Η ψυχή του ανθρώπου φέρει έμφυτη την έφεση αναζητήσεως καινοφανών πραγμάτων, ενώ το πνεύμα του δεν μπορεί να παραμείνει στάσιμο. Χωρίς τη δυναμική της εν Θεώ ζωής χάνει την έμπνευση και πνίγεται στην ακηδία, «καθήμενος εν χώρα και σκιά θανάτου»[1]. Γι’ αυτό χρειάζεται συνεχώς να αναπτύσσεται και να αποκτά νέες γνώσεις. Σύμφωνα με τον απόστολο Παύλο ο άνθρωπος έχει ως προορισμό να αυξάνει «την αύξησιν του Θεού»[2], και οφείλει «εν καινότητι ζωής περιπατείν»[3]. Και ο τρόπος να αυξηθεί κάποιος εν Θεώ είναι να βάζει διαρκώς καινή αρχή στην πνευματική του ζωή. Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Η Υπαπαντή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού

2 Φεβρουαρίου
Όταν συμπληρώθηκαν οι σαράντα ημέρες που ο Μωσαϊκός Νόμος ορίζει για τον καθαρισμό της μητέρας ενός νεογέννητου (Λευ. 12:2-4), η Υπεραγία Θεοτόκος και ο Ιωσήφ ο Μνήστωρ οδήγησαν το θείο Βρέφος στην Ιερουσαλήμ για να Το παρουσιάσουν στον Κύριο. Κάθε πρωτότοκο αγόρι, ανήκοντας δικαιωματικά στον Κύριο (Εξ. 13:15), έπρεπε να Του αφιερωθεί στον Ναό και, κατά κάποιο τρόπο, να εξαγορασθεί με την θυσιαστική προσφορά ενός αμνού ενός έτους ή δύο τρυγονιών ή δύο περιστεριών, για τις φτωχές οικογένειες (Λευ. 12:8). Ο Κύριος του ουρανού και της γης και ο Νομοθέτης του λαού Του Ισραήλ, Αυτός που δεν ήλθε να καταλύσει τον Νόμο αλλά να τον πληρώσει (Ματθ. 5:17), προσλαμβάνοντας στην δική Του υπόσταση την εκ της παρακοής θνητή μας φύση, την αποκαθιστά με την έλευσή Του στον κόσμο, γινόμενος ο ίδιος υπάκουος σε όλα τα προστάγματα του Νόμου. Πηγή κάθε δωρεάς και κάθε χάριτος, γίνεται ο ταπεινότερος και ο πτωχότερος ανάμεσά μας. Υποτάσσεται στον Νόμο, που Εκείνος μας έδωσε και που εμείς οι άνθρωποι δεν έχουμε παύσει να παραβιάζουμε, δείχνοντάς μας με τον τρόπο αυτό, ότι η υπακοή είναι η οδός της συμφιλίωσής μας με τον Θεό. Παρόλο που μήτε Εκείνος μήτε η άμωμη Μητέρα Του είχαν ανάγκη καθαρισμού, την όγδοη ημέρα υπέβαλε την σάρκα Του στην περιτομή και περίμενε κατόπιν στην Βηθλεέμ να περάσει το καθορισμένο διάστημα για να παρουσιάσει στον Ναό της δόξης Του αυτό το Σώμα που προσέλαβε για να το καταστήσει νέον, τέλειο Ναό της θεότητάς Του. Αυτός, ο απρόσιτος και απερινόητος Θεός, συγκαταβαίνει να ανταλλαγεί με την προσφορά των πτωχών: τα περιστέρια και τα τρυγόνια, χαρακτηριστικά σύμβολα της αγνότητος, της ειρήνης και της αθωότητος που ο φιλάνθρωπος Σωτήρ ήλθε στον κόσμο για να μας φέρει.
Προτάσεις απόρριψης της Εκκλησιαστικής Χριστολογίας από εκπροσώπους τού θρησκευτικού πλουραλισμού (Πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Γεωργόπουλος, Αναπληρωτής Καθηγητής Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ)

Ο θρησκευτικός πλουραλισμός [Pluralismus] είναι μοντέλο αξιολόγησης και προσέγγισης των διαφορών θρησκειών που ως βασική αρχή του έχει τη θέση ότι όλες οι θρησκείες είναι ισότιμες, αποδεκτοί δρόμοι σωτηρίας και καμμία δεν μπορεί να απαιτήσει αξιολογική προτεραιότητα ή ποιοτική ανωτερότητα από κάποια άλλη. Ο θρησκευτικός πλουραλισμός, σύμφωνα με τους εκπροσώπους του (J. Hick, Perry Schmidt -Leukel, R. Bernhardt, P.F. Knitter, A. Race, L. Swidler, κ.α ), είναι μέρος της ταυτότητας των σύγχρονων κοινωνιών. Συνδέεται οργανικά επίσης με την συζήτηση για μία θεολογία των θρησκειών που θα συνθέτει λειτουργικά επιμέρους ή κατά την κρίση τους, τις κοινές παραδοχές των διαφόρων θρησκευμάτων. Διαβάστε περισσότερα »
Από τη διήγηση των θαυμάτων των αγίων αναργύρων Κύρου και Ιωάννη (β΄) (Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων)

Για τη Ιωαννία, που από μαγική επιρροή στριφογύριζε Διαβάστε περισσότερα »
Οι Τρεις Ιεράρχες ως αληθινοί παιδαγωγοί (Αρχ. Βασίλειος Γοντικάκης, Προηγούμενος Ιεράς Μονής Ιβήρων Αγίου Όρους)

Ο Γέρων Βασίλειος Ιβηρίτης, μιλώντας για τους Τρεις Ιεράρχες, τονίζει ότι αληθινός παιδαγωγός είναι ο άγιος, που προσφέρει, όχι γνώσεις, αλλά την αλήθεια και την θεία ζωή της Εκκλησίας, η οποία χαριτώνει και σώζει τον άνθρωπο.
Συνοπτικός βίος του εν αγίοις Πατρός ημών Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως (Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης)

Αυτός ο μέγας φωστήρ και μεγαλόφωνος της οικουμένης διδάσκαλος κατήγετο από την μεγαλόπολιν Αντιόχειαν, υιός ων γονέων ευσεβών, πατρός μεν Σεκούνδου αρχιστρατήγου, μητρός δε Ανθούσης. Ευθύς λοιπόν κατά την αρχήν της ζωής του πολλήν αγάπην και έρωτα είχεν ο Άγιος αυτός εις τους λόγους και τα μαθήματα, διό εις ολίγον καιρόν επέρασεν όλην την σοφίαν των Ελλήνων και των Χριστιανών και έγινεν άκρος κατά την λογικήν και ρητορικήν τέχνην και πάσαν επιστήμην. Όθεν διά την προκοπήν και αρετήν του από μεν τον άγιον Μελέτιον τον πατριάρχην Αντιοχείας έγινεν αναγνώστης, από δε τον Αντιοχείας Φλαβιανόν έγινε διάκονος και πρεσβύτερος. Πολλούς δε λόγους συνέταξεν ο χρυσούς αυτού κάλαμος, σχεδόν υπερβαίνοντας αριθμόν, περί τε μετανοίας και περί της των ηθών ευκοσμίας και καταστάσεως, και πάσαν σχεδόν ηρμήνευσε την Θεόπνευστον Γραφήν. Επειδή δε Νεκτάριος ο Κωνσταντινουπόλεως πατριάρχης εκοιμήθη εν Κυρίω, διά τούτο με την ψήφον των επισκόπων και με την προσταγήν του βασιλέως Αρκαδίου προσεκλήθη ο μακάριος αυτός Ιωάννης από την Αντιόχεια και έγινε κανονικώς πατριάρχης της βασιλίδος των πόλεων. Τόσον δε πολλά επέδωκεν ο αοίδιμος τον εαυτόν του εις την άσκησι και εγκράτεια, ώστε έτρωγε μόνον τον χυλόν του κριθαριού και πάλιν από αυτόν δεν εχόρταινεν, αλλ’ ολίγον τι μετελάμβανε. Καί ύπνον δε ολίγον εκοιμάτο, όχι επί κλίνης αναπαυόμενος, αλλ’ ιστάμενος ορθός και από σχοινιών βασταζόμενος· όταν δε πολλά εκουράζετο, τότε ολίγον εκάθητο. Τότε δε και περισσότερον εσχόλαζε και κατεγίνετο ο θείος πατήρ εις τας ερμηνείας των θείων Γραφών και εις τας διαλέξεις και διδασκαλίας, διά μέσου των οποίων πολλούς εις θεογνωσία και μετάνοια έφερε. Τόσην δε υπερβολική φιλανθρωπία είχεν εις τους πτωχούς και δεομένους ο Χριστού μιμητής, ώστε έγινε και εις τους άλλους τύπος και παράδειγμα φιλοπτωχείας. Διά τούτο και με τους εν εκκλησία λόγους εδίδασκεν όλους τους Χριστιανούς να αγαπούν μεν και να ενεργούν την αρετή αυτήν της φιλοπτωχείας, να απέχουν δε από την πλεονεξία. Δι’ αυτό διά την αιτίαν αυτήν πρώτον προσέκρουσε εις την βασίλισσαν Ευδοξίαν και εις έχθραν μετ’ αυτής κατέστη. Επειδή αυτή μεν ήρπασε τον αμπελώνα μιας χήρας Καλιτρόπης ονομαζόμενης, η οποία εφώναζε ζητούσα το κτήμα της, ο δε Άγιος εσυμβούλευε αυτήν να μη κρατή το ξένον πράγμα, και επειδή εκείνη δεν επείθετο την ήλεγχε και εθεάτριζεν ο άγιος με το παράδειγμα της Ιεζάβελ. Όθεν η Ευδοξία αγριωθείσα ως θηρίον κατέβασε τον Άγιον από τον θρόνον του, το πρώτον μεν μόνη, το δεύτερον δε και διά των επισκόπων εκείνων, οι οποίοι ηκολούθουν περισσότερον εις τας δυναστείας και υπολήψεις των αξιωματικών αρχόντων, παρά εις την ευσέβειαν και εις τους θείους νόμους· έπειτα πάλιν αποκατέστη ο Άγιος εις τον θρόνον του.
Καταλαλιά και κατάκριση (Κωνσταντίνος Αθ. Οικονόμου, δάσκαλος – συγγραφέας)

ΤΑ “ΦΙΛΤΡΑ” ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ: Κάποτε, ἐνῶ ὁ Σωκράτης βάδιζε στὴν Ἀγορά, κάποιος γνωστός, τοῦ ἀνακοίνωσε ὅτι ἔχει νὰ τοῦ πεῖ κάτι σημαντικὸ γιὰ κάποιον μαθητή του. Ὁ Σωκράτης τοῦ ζήτησε, νὰ κάνουν πρῶτα τὸ τέστ τῆς “τριπλῆς διύλισης”. “Τριπλή διύλιση;” ρώτησε ἀπορώντας ἐκεῖνος. “Ναί, πρὶν πεῖς τί ἄκουσες γι᾽αὐτόν, θὰ ἤθελα νὰ φιλτράρουμε αὐτὸ ποὺ θὰ μοῦ πεῖς. Τὸ πρῶτο, λοιπόν, φίλτρο εἶναι τῆς ἀλήθειας. Εἶσαι σίγουρος ὅτι αὐτὸ ποὺ πρόκειται νὰ μοῦ πεῖς εἶναι ἀλήθεια;” “Ὄχι ἀκριβῶς, ἁπλὰ τὸ ἄκουσα καί…”, ψέλλισε ὁ συνομιλητής του. Κι ὁ Σωκράτης συνέχισε: “Μάλιστα. Ἄρα δὲν ἔχεις ἰδέα ἂν αὐτὸ ποὺ θὰ μοῦ πεῖς εἶναι ἀλήθεια ἢ ψέματα. Ἂς δοκιμάσουμε τὸ δεύτερο φίλτρο, αὐτὸ τῆς καλοσύνης. Αὐτὸ ποὺ πρόκειται νὰ πεῖς γιὰ τὸν μαθητή μου εἶναι κάτι καλό;” “Καλό; Ὄχι· τὸ ἀντίθετο μᾶλλον”, ἀπάντησε θορυβημένος ἐκεῖνος. “Ἄρα”, εἶπε ὁ Σωκράτης, “θέλεις νὰ πεῖς κάτι κακὸ γι᾽αὐτόν, ἂν καὶ δὲν εἶσαι καθόλου σίγουρος ὅτι εἶναι ἀλήθεια.” Ὁ γνωστός του ἔσκυψε τὸ κεφάλι ἀπὸ ἀμηχανία. “Παρόλα αὐτά”, προσέθεσε ὁ μεγάλος φιλόσοφος, “μπορεῖς ἀκόμα νὰ περάσεις τὴ δοκιμασία, γιατί ὑπάρχει καὶ τὸ τρίτο φίλτρο, τῆς χρησιμότητας. Εἶναι αὐτὸ ποὺ θέλεις νὰ μοῦ πεῖς γι’ αὐτὸν κάτι ποὺ μπορεῖ νὰ μοῦ φανεῖ χρήσιμο (ὠφέλιμο);” “Ὄχι· δὲν νομίζω”, ἀπάντησε ὁ “πληροφοριοδότης”. “Ἄρα, λοιπόν, ἀφοῦ αὐτὸ ποὺ θὰ μοῦ πεῖς δὲν εἶναι οὔτε ἀλήθεια οὔτε καλὸ οὔτε ὠφέλιμο, γιατί θὰ πρέπει νὰ τὸ ἀκούσω;”, κατέληξε ὁ Σωκράτης. Κι ἐκεῖνος ἔφυγε ντροπιασμένος, παίρνοντας ἕνα καλὸ μάθημα.
Κυριακή ΙΔ’ Λουκά: Η ίαση του τυφλού († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Ὅπως τὸν καιρὸ τῆς διακονίας τοῦ Χριστοῦ στὴ γῆ, ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Βαπτιστὴς κήρυττε τὸ Εὐαγγέλιο τῆς μετανοίας, τὰ καλὰ νέα ὅτι ἡ μετάνοια, ὅταν στρεφόμαστε πρὸς τὸν Θεό, μᾶς φέρνει πάντα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ μέσα σ’ ἕνα πνεῦμα συμφιλιώσεως, ἔτσι κάνει τώρα καὶ ἡ Ἐκκλησία πρὶν τὴν Σαρακοστή, μᾶς φέρνει ἐνώπιον μιᾶς περιόδου προετοιμασίας, ὅπου ἐξετάζουμε τοὺς ἑαυτοὺς μας ὅσο πιὸ βαθιὰ καὶ τίμια μποροῦμε, πρὶν βρεθοῦμε ἐνώπιον τῶν ἔργων τοῦ Θεοῦ, τῆς δύναμης Του καὶ τοῦ παραδείγματος ἐκείνων τῶν ἀνθρώπων ποὺ ἔφυγαν μακρυὰ ἀπὸ τὸ κακό, πρόσφεραν τὸν ἑαυτό τους στὸν Θεό, ὁλοκληρώθηκαν καὶ σώθηκαν.
Καὶ πρὶν ἀκόμα προετοιμαστοῦμε γιὰ τὴν περίοδο αὐτὴ, θυμόμαστε τὸν Βαρτίμαιο, τὸν τυφλὸ ἄνδρα ἀπὸ τὴν Ἰεριχώ, ποὺ ἔρχεται νὰ μᾶς θυμίσει ὅτι ὅλοι μας εἴμαστε τυφλοί, ὅτι ἔχουμε ξεχάσει πῶς νὰ πηγαίνουμε στὸ βάθος τῶν πραγμάτων. Ἦταν τυφλὸς ἐξαιτίας κάποιας ἀρρώστειας· τυφλωνόμαστε ἀπὸ ὅ,τι βλέπουμε γύρω μας· δὲν βλέπουμε πέρα ἀπὸ τὸν ὁρατὸ κόσμο, ἐπειδὴ κάθε τι ποὺ αἰχμαλωτίζει τὴν ὅραση μας, μᾶς ἐμποδίζει νὰ καταδυόμαστε στὸ βάθος τῶν πραγμάτων.
Τὸ μήνυμα τῆς σημερινῆς περικοπῆς εἶναι αὐτό:
Από τον βίο του αγίου Ευθυμίου

Κάποτε που ο μέγας Ευθύμιος και οι αδελφοί που ήταν μαζί του στη Νέα Λαύρα δοκιμάζονταν από μεγάλη έλλειψη των αναγκαίων, μια μεγάλη ομάδα προσκυνητών από την Αρμενία, όχι λιγότεροι από τετρακόσιοι, που κατέβαιναν από την αγία πόλη Ιερουσαλήμ στον Ιορδάνη, συνέβη να βγουν από τον δρόμο προς τα δεξιά, σαν να τους οδηγούσε κάποιος, και να φτάσουν σε εκείνη τη λαύρα.
Αποφθέγματα (Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος)

Επιλογές αποφθεγμάτων του Αγίου από το Βιβλίο «Η ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΝΗΠΤΙΚΩΝ» Διαβάστε περισσότερα »
Οι αγώνες του Μεγάλου Αθανασίου για την Ορθοδοξία (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)

[Απομαγνητοφωνημένη ομιλία που εκφωνήθηκε στις 18-1-1998]
Ο λόγος, αγαπητοί μου, σήμερα περί του μεγάλου πατρός αγίου Αθανασίου, που άγομεν την σεπτή του μνήμη. Ό,τι και να πει κανείς, τους ωραιοτέρους χαρακτηρισμούς αν αποδώσει, της αγίας προσωπικότητός του, πάντοτε θα υπολείπεται. Δεν είναι χωρίς κίνδυνο μειώσεως η περιγραφή του προσώπου γενικά ενός αγίου, πολύ δε περισσότερον εάν πρόκειται περί του όντως Μεγάλου, Αθανασίου. Η ανάγκη όμως να σκιαγραφηθεί η μεγάλη του προσωπικότης προς μίμησιν από τους πιστούς μέσα εις την Εκκλησία, μας κάνει τολμηρούς κάτι όντως να ψελλίσομεν. Διαβάστε περισσότερα »
Για την πορεία της ψυχής (Μέγας Αντώνιος)

Κάποτε ο άγιος Αντώνιος, καθώς πλησίαζε η ώρα που έτρωγε, σηκώθηκε για να προσευχηθεί, την ενάτη ώρα περίπου (τρεις το απόγευμα). Ένιωσε τότε τον εαυτό του να αρπάζεται νοερά· και το παράδοξο είναι ότι στεκόταν και έβλεπε τον εαυτό του σαν να ήταν έξω από τον εαυτό του και κάποιοι να τον οδηγούν στον αέρα. Έπειτα είδε κάποιους απαίσιους και φοβερούς να στέκονται στον αέρα και να θέλουν να του εμποδίσουν το πέρασμα. Οι συνοδοί του τους αντιμάχονταν, εκείνοι όμως απαιτούσαν να λογοδοτήσει σε αυτούς, μήπως τον βρουν χρεώστη τους σε κάτι. Ήθελαν να αρχίσουν την εξέταση από τότε που γεννήθηκε, τους εμπόδισαν όμως οι συνοδοί τού Αντωνίου, λέγοντας ότι όσα έκανε από τότε που γεννήθηκε, τα έσβησε ο Κύριος, και μόνο για όσα έκανε από τότε που έγινε μοναχός και αφιερώθηκε στον Θεό επιτρέπεται να τον εξετάσουν. Καθώς λοιπόν εκείνοι έλεγαν κατηγορίες, τις οποίες δεν μπορούσαν να αποδείξουν, ο δρόμος του έμεινε ελεύθερος και ανεμπόδιστος. Και αμέσως είδε τον εαυτό του σαν να ήρθε και να στάθηκε δίπλα στον εαυτό του, και έγινε πάλι ένας Αντώνιος. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΙΒ’ Λουκά: Για την θεραπεία των δέκα λεπρών (Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας)

Ἐξήγησις ὑπομνηματική εἰς τό κατά Λουκάν Εὐαγγέλιον, κεφ. ιζ΄ [Λουκά 17, 12-19]
«καὶ εἰσερχομένου αὐτοῦ εἰς τινα κώμην ἀπήντησαν αὐτῷ δέκα λεπροὶ ἄνδρες, οἳ ἔστησαν πόρρωθεν, καὶ αὐτοὶ ἦραν φωνὴν λέγοντες· Ιησοῦ ἐπιστάτα, ἐλέησον ἡμᾶς» (: Και την ώρα που ο Ιησούς έμπαινε σε κάποιο χωριό, Τον συνάντησαν δέκα λεπροί άνδρες, οι οποίοι στάθηκαν από μακριά, επειδή, σύμφωνα με τον νόμο, κάθε λεπρός θεωρούνταν ακάθαρτος και δεν του επιτρεπόταν να πλησιάσει κανέναν. Και αυτοί άρχισαν να Του φωνάζουν δυνατά: ‘’Ιησού, Κύριε, σπλαχνίσου μας και θεράπευσέ μας’’)» [Λουκ. 17, 12-13]. Διαβάστε περισσότερα »
Φλυαρία και Αργολογία: όταν ο φίλος μας μάς κουράζει (Κωνσταντίνος Αθ. Οικονόμου, δάσκαλος-συγγραφέας)

Φλυαρία εἶναι ἡ κουραστική, γιὰ τοὺς ἀκροατές, πολυλογία κάποιου, κενὴ οὐσιαστικοῦ περιεχομένου, ἐνῶ ἀργολογία εἶναι ἡ ἀδρανής, τεμπέλικη, ἀνούσια, ὁμιλία. Διαβάστε περισσότερα »
Να προσέχουμε τη γλώσσα μας († Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης)

Διαβάζουμε στο Γεροντικό: «Ο τάδε πλανήθηκε». Τι έκανε αυτός ο πλανεμένος; Να, υπερηφανεύθηκε, τον πλάνησε ο διάβολος, τον πήγε στο πηγάδι και του είπε: «Άμα θα πέσεις κάτω, θα στείλει ο Χριστός τους αγγέλους Του και θα σε κρατήσουν, γιατί αυτό είναι γραμμένο στο Ψαλτήρι: “Τοις αγγέλοις αυτού εντελείται περί σου του διαφυλάξαι σε εν πάσαις ταις οδοίς σου” και “επί χειρών αρούσι σε, ίνα μη προσκόψης προς λίθον τον πόδα σου”. Επομένως, πέσε κι εσύ κάτω και δεν θα πάθεις τίποτα, θα το δεις στην πράξη». Και έπεσε και πνίγηκε, και αυτό λογίζεται ως αυτοκτονία.
Κυριακή μετά τα Φώτα: Οι αιχμάλωτοι και τα δώρα του Θεού (Αποστολική περικοπή)

(Εφεσ. δ’ 7-13)
Γιά ποιό λόγο γιορτάζουμε τίς γιορτές τῆς Ἐκκλησίας; Γιά ποιό λόγο συμμετέχουμε στήν πνευματική ζωή τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ; Ἡ ἀπάντηση δέν εἶναι αὐτονόητη. Κι αὐτό γιατί συνήθως λείπει ἀπό τά μάτια, τόσο τοῦ σώματος ὅσο καί τῆς ψυχῆς, ἡ προοπτική τῆς πίστης στόν Χριστό, ὡς Ἐκεῖνον πού κατέβηκε ἀπό τόν οὐρανό καί στή συνέχεια ἀνέβηκε ψηλά καί πῆρε μαζί Του αἰχμαλώτους, ἔδωσε δῶρα στούς ἀνθρώπους, κατά τόν λόγο τοῦ ἀποστόλου Παύλου: «Ἀναβάς εἰς ὕψος ἠχμαλώτευσεν αἰχμαλωσίαν καί ἔδωκε δόματα τοῖς ἀνθρώποις» (Ἐφεσ. 4, 8). Συνήθως πιστεύουμε σέ ἕναν Θεό ὁ ὁποῖος εἶναι ἀνώτερη δύναμη, δημιουργός τοῦ κόσμου, μᾶς ἀκούει μαγικά καί δίνει λύσεις στά προβλήματά μας, κάποτε μᾶς τιμωρεῖ γιά τά σφάλματά μας καί πού μαζί του θά μπορέσουμε νά ἐπικοινωνήσουμε μετά τήν ἔξοδό μας ἀπό αὐτόν τόν κόσμο. Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Τα άγια Θεοφάνεια

Μετά τριάντα έτη εν κρυπτώ βίου, έχοντας διανύσει όλα τα στάδια ζωής ενός κοινού ανθρώπου και έχοντας δώσει με τη διαγωγή του το πρότυπο της ταπείνωσης, της υπακοής στους γονείς και της υποταγής στον Νόμο, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός εγκαινίασε το δημόσιο κήρυγμα και την πορεία που θα Τον οδηγούσε ως το Πάθος, με μία τρανή αποκάλυψη της θεότητάς Του. Ο Πατήρ και το Άγιον Πνεύμα έδωσαν μαρτυρία ότι ο Ιησούς είναι αληθώς ο Μονογενής Υιός του Θεού, ομοούσιος τω Πατρί, το δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, ο Λόγος που έγινε σαρξ για τη δική μας σωτηρία, ο Σωτήρ που ανήγγειλαν οι Προφήτες, και ότι στο Πρόσωπό Του η Θεότητα ενώθηκε ασυγχύτως με την ανθρώπινη φύση μας κάνοντας την να λάμπει από τη δόξα Του.
Γι’ αυτό το λόγο η εορτή του Βαπτίσματος του Χριστού ονομάσθηκε Επιφάνεια ή Θεοφάνεια: δηλαδή φανέρωση της θεότητος του Χριστού και πρώτη σαφής αποκάλυψη του Μυστηρίου της Αγίας Τριάδος.
Ασκητές μέσα στον κόσμο: Έλαμψε το πρόσωπό της

Παραμονή Θεοφανείων τοῦ 2000. Πρωτάγιαση (ἁγιασμός τῆς παραμονῆς τῶν Θεοφανείων). Στό Πήλιουρι, ἕνα χωριό τῆς Χειμάρρας τῆς Βορείου Ἠπείρου, ὁ ἱερέας κατεβαίνει ἀπό τό αὐτοκίνητο πού τούς μετέφερε ὡς ἐκεῖ καί ἑτοιμάζεται ν᾽ ἁγιάση τά σπίτια. Διαβάστε περισσότερα »
Δεν μπορούσε ο Θεός να αναδείξει τον άνθρωπο τέλειο εξαρχής; (Άγιος Ειρηναίος Λυώνος)

Γιὰ τὸν μὲν Θεό, ὁ ὁποῖος πάντοτε παραμένει ἴδιος και η φύση Του εἶναι ἄκτιστη, τὰ πάντα Τοῦ εἶναι δυνατὰ ὡς πρὸς τὸν ἑαυτό Του. Το πλάσμα Του, ὅμως, εἶναι κτιστὸ δημιούργημα καὶ συνεπῶς ἔχει προσωπικὴ ἀρχή. Γι’ αὐτό, ὅπως εἶναι λογικό, ὑστερεῖ ὡς πρὸς αὐτὲς τὶς ἰδιότητες ἀπὸ αὐτὸν ποὺ τὸν ἔπλασε. Γιατί, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ εἶναι ἄκτιστα τὰ πλάσματα αὐτὰ ποὺ μόλις πρόσφατα δημιουργήθηκαν. Καὶ ἐπειδὴ δὲν εἶναι ἄκτιστα, γι’ αὐτὸ καὶ ὑστεροῦν ὡς πρὸς τὸ τέλειο. Ἐπειδὴ εἶναι νεώτερα, γι’ αὐτὸ καὶ εἶναι νήπια, γι’ αὐτὸ καὶ εἶναι ἀγύμναστα καὶ δὲν ἔχουν ἐξοικειωθεῖ μὲ τὴν τέλεια ζωή. Ὅπως λοιπὸν ἡ μάνα, ἐνῶ μπορεῖ νὰ προσφέρει στὸ βρέφος της τὸ τέλειο φαγητό, δὲν τὸ προσφέρει γιατί τὸ βρέφος ἀδυνατεῖ νὰ δεχθεῖ τὴν ἀνώτερη αὐτὴν τροφή· ἔτσι καὶ ὁ Θεός, ἐνῶ ὁ ἴδιος μποροῦσε ἐξαρχῆς νὰ χαρίσει στὸν ἄνθρωπο τὸ τέλειο, δὲν τὸ κάνει γιατί ὁ ἄνθρωπος δὲν μποροῦσε νὰ τὸ πάρει, γιατί ἦταν ἀκόμη νήπιος. Διαβάστε περισσότερα »
Διδαχές για την αγάπη στον Θεό και τον πλησίον (Όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ)

Ο Θεός είναι φωτιά που ανάβει και θερμαίνει την καρδιά, τον εσωτερικό άνθρωπο. Αν, λοιπόν, νιώσουμε στην καρδιά μας ψυχρότητα, που προέρχεται από τον διάβολο –γιατί ο διάβολος είναι ψυχρός–, ας επικαλεστούμε τον Κύριο. Και ο Κύριος θα έρθει και θα θερμάνει τις καρδιές μας με την αγάπη προς Αυτόν και προς τον πλησίον. Η θέρμη αυτή θα διώξει την ψυχρότητα του μισόκαλου.
Η θαυμαστή προσωπικότητα του εν αγίοις Μεγάλου Βασιλείου (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία που εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 1-1-2002
Σήμερα η Εκκλησία μας, αγαπητοί μου, άγει τρεις γιορτές. Την οκταήμερο περιτομή του Χριστού, τη μνήμη του αγίου Βασιλείου και την πρωτοχρονιά. Αφού η έννοια του χρόνου απασχολεί τον Χριστιανό και είναι πολύτιμη για τη σωτηρία του. Θα μείνουμε όμως να δούμε τη θαυμαστή προσωπικότητα του ἐν ἁγίοις Μεγάλου Βασιλείου. Διαβάστε περισσότερα »
Η κατά σάρκα περιτομή του Κυρίου μας Ιησού Χριστού: Ερμηνεία στην αποστολική περικοπή (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

Το χάραγμα του αντιχρίστου και η σφραγίδα τού Χριστού (Σεβ. Μητρ. Ναυπάκτου και Αγ. Βλασίου Ιερόθεος)

Ἀπό τήν ἀρχή τῆς ἱερατικῆς μου διακονίας, δηλαδή πρίν 50 χρόνια, καί μάλιστα τήν δεκαετία τοῦ 1970, καί στήν συνέχεια, γινόταν πολύς λόγος, μέ ἐπίδραση ἀκραίων προτεσταντικῶν ὀργανώσεων τῆς Ἀμερικῆς, γιά τήν ἔλευση τοῦ Ἀντιχρίστου πού θά σφραγίση τούς Χριστιανούς, γιά τό ὅτι ὁ ἀντίχριστος ἦλθε ἤ πρόκειται σύντομα νά ἔλθη, μέ παρερμηνεία τῶν σχετικῶν χωρίων τῆς Ἀποκαλύψεως τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου.
Τότε κάθε νέο πού εἰσαγόταν στήν κοινωνία, κάθε νέα ἀνακάλυψη τῆς ἐπιστήμης καί τῆς τεχνολογίας, κάθε νέος τρόπος διακίνησης τῶν προϊόντων μέ γραμμωτό κώδικα (bar code) καί προστασίας τῆς κοινωνίας, μέ νόμους γιά τίς ταυτότητες, τά διαβατήρια, τούς ἑνιαίους ἀριθμούς χαρακτηριζόταν ὡς ἐμφάνιση τοῦ ἀντιχρίστου ἤ τῶν προδρόμων του, καί καθένας πού ἔκανε χρήση αὐτῶν τῶν νέων ἐπιτηδευμάτων, θεωρεῖτο ἀπό μερικούς συντηρητικούς ὅτι δέχθηκε τό σφράγισμα τοῦ ἀντιχρίστου καί ἦταν ὁπαδός του.
Αὐτό συνεχίστηκε καί τά ἑπόμενα χρόνια. Τά ἴδια γράφονται καί λέγονται καί σήμερα γιά τά φάρμακα, τά ἐμβόλια πού χρησιμοποιοῦνται ἐναντίον τοῦ κορωνοϊοῦ, συνεχίζοντας ὅλη αὐτήν τήν συζήτηση πού γινόταν τίς δεκαετίες τοῦ 1970 καί 1980, ὅτι δηλαδή ὁ ἀντίχριστος μέ αὐτά σφραγίζει τούς ἀνθρώπους καί τούς ἀπομακρύνει ἀπό τόν Χριστό.
Εἶναι καί αὐτό μιά μέθοδος τοῦ διαβόλου ὥστε νά γίνεται συνεχῶς λόγος γι’ αὐτόν, νά ἀσχολοῦνται ὅλοι μαζί του, νά παραπλανᾶ τόν νοῦ τους καί νά τούς ἔχει συνέχεια δούλους του, καί μάλιστα νά ὑπερτιμοῦν τήν δύναμή του καί συγχρόνως νά μήν ἀσχολοῦνται καθόλου μέ τόν Χριστό. Ὄντως, φοβερή καί σατανική πλάνη!!
Μέ ἀφορμή τήν συζήτηση πού γινόταν τήν ἐποχή ἐκείνη, καί μάλιστα τό ἔτος 1987, δηλαδή πρίν σχεδόν τριάντα πέντε χρόνια, εἶχα γράψει ἕνα κείμενο, τό ὁποῖο ὅμως ἔχει ἐπικαιρότητα στήν ἐποχή μας. Σέ αὐτό τό κείμενο ἑρμήνευα τά σχετικά χωρία τῆς Ἀποκαλύψεως τοῦ Ἰωάννου τόσο γιά τό χάραγμα τοῦ ἀντιχρίστου ὅσο καί γιά τό σφράγισμα τοῦ Χριστοῦ βάσει τῆς ἐκκλησιαστικῆς παραδόσεως, κυρίως τῶν ἑρμηνειῶν τοῦ Ἀνδρέα καί τοῦ Ἀρέθα Ἐπισκόπου Καισαρείας.
Ἡ ἑρμηνευτική βάση εἶναι ὅτι τό σφράγισμα τοῦ ἀντιχρίστου δέν εἶναι κάτι τό ἐξωτερικό, ἐπιφανειακό καί σωματικό, δέν εἶναι μιά τροφή ἤ ἕνα φάρμακο, ἀλλά συνδέεται μέ τήν ἐπίγνωση, τήν ἐνσυνείδητη ἀποδοχή, τήν λατρεία καί τήν προσκύνηση τοῦ ἀντιχρίστου. Ἐκεῖνος, ὅμως, πού ἔχει τήν σφραγίδα τοῦ Θεοῦ στήν καρδιά του, ἀναγνωρίζει τόν ἀντίχριστο καί τίς ἐνέργειές του καί ὁ ἀντίχριστος δέν ἔχει καμιά ἐξουσία πάνω του.
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος γράφει: «Ἡμεῖς νοῦν Χριστοῦ ἔχομεν» (Α΄ Κορ. β΄, 16) καί βεβαίως «οὐ γάρ αὐτοῦ (τοῦ σατανᾶ)» τά νοήματα ἀγνοοῦμεν» (Β΄ Κορ. β΄, 11). Ὅσοι ἔχουν νοῦ Χριστοῦ, πού ἔχουν ἐνεργοποιημένη τήν σφραγίδα τοῦ Θεοῦ μέσα στήν καρδιά τους, μποροῦν νά καταλάβουν τήν παρουσία τοῦ ἀντιχρίστου καί τῶν προδρόμων του καί νά κάνουν τήν διάκριση μεταξύ ἐνέργειας τοῦ Χριστοῦ καί ἐνέργειας τοῦ ἀντιχρίστου. Πρόκειται γιά τήν ἀρετή τῆς διακρίσεως.
Παραθέτω τό κείμενο αὐτό γιά νά ἑρμηνευθοῦν τά σχετικά μέ ὅσα λέγονται στίς ἡμέρες μας γιά τό σφράγισμα τοῦ ἀντιχρίστου, μέ βάση τήν πατερική καί ἐκκλησιαστική παράδοση γιά νά μή παρασυρόμαστε ἀπό ἀμφίβολες ἑρμηνεῖες. Διαβάστε περισσότερα »
Η μεγάλη παραφωνία (π. Δημήτριος Μπαθρέλλος, Εφημ. Ι. Ν. Αναλήψεως Ντράφι – Επισκ. Καθηγητής Παν. Emory)

Μία από τις μεγαλύτερες ηθικές κατακτήσεις τού καιρού μας είναι η αναγνώριση της μοναδικής αξίας τού ανθρώπινου προσώπου. Σε αντίθεση προς τις ολοκληρωτικές ιδεολογίες τού εικοστού αιώνα, οι σύγχρονες κοινωνίες, εμπνεόμενες συνειδητά ή ανεπίγνωστα από τη χριστιανική παράδοση, διακηρύσσουν ποικιλοτρόπως ότι κάθε άνθρωπος πρέπει να αντιμετωπίζεται με σεβασμό, καθώς και ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα και μάλιστα το δικαίωμα στη ζωή, είναι “ιερά” και απαραβίαστα. Είναι χαρακτηριστικό, ότι στην Ευρώπη έχει εδώ και καιρό καταργηθεί ακόμα και η θανατική ποινή, πράγμα που υποδηλώνει την απροσμέτρητη και αναφαίρετη αξία τής ζωής όχι μόνον ενός αθώου, αλλά ακόμα και του μεγαλύτερου εγκληματία.
Αυτή, ωστόσο, η ηθική συμφωνία διαταράσσεται από μια κραυγαλέα παραφωνία: τη νόμιμη αφαίρεση της ζωής τού αθώου, αγέννητου παιδιού. Διαβάστε περισσότερα »
Το αιώνιο περιεχόμενο των Χριστουγέννων (Αρχιμ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ιεροκήρυκας Ι. Μ. Πατρών)

Όλος ο ορθόδοξος λαός πανηγυρίζει τα Χριστούγεννα. Αναρωτηθήκαμε, όμως, ποιος είναι Αυτός που λατρεύουμε και υμνούμε; Ποίου την γέννηση δοξάζουμε; Του ενανθρωπήσαντος Λόγου του Θεού Πατρός, του Θεού του φανερωθέντος «εν σαρκί». Εκείνου, ο Οποίος υπήρχε ως Υιός και Λόγος και Σοφία του Θεού Πατρός, πριν γίνουν οι αιώνες, οι άγγελοι και ο άνθρωπος. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή μετά την Χριστού Γέννησιν: Ερμηνεία Αποστολικής περικοπής (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

[Γαλ. 1, 11-19]
«Γνωρίζω δὲ ὑμῖν, ἀδελφοί, τὸ εὐαγγέλιον τὸ εὐαγγελισθὲν ὑπ’ ἐμοῦ ὅτι οὐκ ἔστι κατὰ ἄνθρωπον· οὐδὲ γὰρ ἐγὼ παρὰ ἀνθρώπου παρέλαβον αὐτὸ οὔτε ἐδιδάχθην, ἀλλὰ δι’ ἀποκαλύψεως Ιησοῦ Χριστοῦ (: σας γνωστοποιώ λοιπόν αδελφοί, ότι το Ευαγγέλιο που σας κήρυξα δεν αποτελεί ανθρώπινη επινόηση· διότι όχι μόνο οι υπόλοιποι απόστολοι, αλλά κι εγώ δεν το παρέλαβα ούτε το διδάχθηκα από κάποιον άνθρωπο, αλλά το παρέλαβα με αποκάλυψη του Θεού, ο Οποίος απευθείας μου φανέρωσε και μου αποκάλυψε τον Κύριο Ιησού)» [Γαλ. 1, 11-12]. Διαβάστε περισσότερα »
Η άκρα ταπείνωση του ενανθρωπήσαντος Κυρίου († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Με την Παναγία Θεοτόκο, τον άγιο Ιωσήφ τον Μνήστορα, τους αγγέλους, τους ποιμένες και τους εξ ανατολών Μάγους, προσκυνούμε ευχαριστούμε, υμνούμε και δοξάζουμε τον ενανθρωπήσαντα Κύριό μας, που για τη σωτηρία μας γεννήθηκε στο σπήλαιο, ανεκλίθη στη φάτνη και βαπτίσθηκε στον Ιορδάνη.
Περί του Χριστού Γεννήσεως (Άγιος Φιλάρετος Μόσχας)

«Καὶ ἐξαίφνης ἐγένετο σύν τῷ ἀγγέλῳ πλῆθος στρατιᾶς οὐρανίου αἰνούντων τὸν Θεὸν καὶ λεγόντων· δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» (Λουκ. 2, 13-14).
Σήμερα, χριστιανοί, σᾶς μιλοῦν οἱ ἄγγελοι, καὶ αὐτοὶ οἱ ἴδιοι σᾶς ὑποδείχνουν τί πρέπει νὰ κάνετε γιὰ νὰ ὑπακούσετε σὲ αὐτό τὸ ἄγγελμα. Ποιὰ διδασκαλία μποροῦσε νὰ εἶναι καλύτερη καὶ τί ἄλλο μένει νὰ ἐπιθυμήσετε; Ἕνας ἄγγελος ἐμφανίζεται καὶ λέει στοὺς ἀνθρώπους: «ἰδοὺ γὰρ εὐαγγελίζομαι ὑμῖν χαρὰν μεγάλην, ἥτις ἔσται παντὶ τῷ λαῷ, ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον σωτήρ».
Διώξαμε και τον Χριστό από τα Χριστούγεννα (Ιερομόναχος Σάββας Αγιορείτης)

Χριστός γεννάται, δοξάσατε, Χριστός εξ ουρανών, απαντήσατε, Χριστός επί γης, υψώθητε.
Σαράντα δύο χρόνια χριστιανοί μου που είμαι κληρικός, ιερεύς, λειτουργός του Υψίστου, και εξομολόγος, αυτές τις ημέρες των Χριστουγέννων, αλλά και όλων των άλλων εορτών του Δωδεκαημέρου, με απασχολεί πάντοτε το πνευματικό νόημα αυτών των αγίων ημερών, που ασφαλώς είναι κάτι το πολύ βαθύ, το υπέροχο, και συγχρόνως ακατάληπτο…
Αν τις ημέρες αυτές τις αντιμετωπίζουμε και τις χαιρόμαστε μόνον με τους στολισμούς και τα Χριστουγεννιάτικα δένδρα, τα γλέντια και τις διασκεδάσεις, τότε δεν πετύχαμε απολύτως τίποτε για την ωφέλεια της ψυχής μας απ’ αυτές τις άγιες ημέρες. Διαβάστε περισσότερα »
Αποξηραμένοι (οι) ιεροί κανόνες; (Παναγιώτης Μπούμης, Ομότ. Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών)

Δέν μπορῶ νά καταλάβω τί ἔχει καταλάβει πολλούς (ἀκόμη καί μερικούς θεολόγους) καί τά βάζουν μέ τούς ἱερούς κανόνες τῆς Ἐκκλησίας. Τί τούς πειράζουν; Τί πειράζουν αὐτοί τούς κανόνες καί τί πειράζουν οἱ κανόνες αὐτούς; Ἐκτός ὅτι πολλούς τούς ἀναγκάζουν ἤ τούς ὑποκινοῦν ἄλλοι νά τούς παραβιάζουν, ἄλλοι ἀρέσκονται ἤ καταλήγουν μόνοι τους νά τούς ὑποτιμοῦν καί νά τούς ὑποβιβάζουν. Γιά νά δικαιολογήσουν τίς ἐνέργειες καί τίς θεωρίες τους αὐτές, καταφεύγουν, ἀνεπιτυχῶς ὅμως, σέ διάφορα ἐπιχειρήματα:
Η Αγάπη (Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης)

Η ψυχή μου διψά τον ζωντανό Θεό. Η ψυχή μου ζητεί να γεμίσει ξανά από τη χάρη του Κυρίου. Πόσο ακατάληπτο είναι το έλεος του Θεού! Έπλασε από το χώμα τον άνθρωπο και του εμφύσησε πνοή ζωής και η ψυχή του ανθρώπου έγινε συγγενής με τον Θεό. Διαβάστε περισσότερα »
Το μυστήριο της βασιλείας του Θεού στην καρδιά μας (Άγιος Λουκάς αρχιεπίσκοπος Κριμαίας)

Είπεν ο Κύριος· «Ούτως εστίν η βασιλεία του Θεού, ως αν άνθρωπος βάλη τον σπόρον επί της γης, και καθεύδη και εγείρηται νύκτα και ημέραν, και ο σπόρος βλαστάνη και μηκύνηται ως ουκ οίδεν αυτός. αυταμάτη γαρ η γη καρποφορεί, πρώτον χόρτον, είτα στάχυν, είτα πλήρη σίτον εν τω στάχυϊ» (Μκ. 4:26-28).
Ποια είναι αυτή η Βασιλεία του Θεού, για την οποία μιλάει εδώ ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός; Αυτή για την οποία είπε· «Η βασιλεία του Θεού εντός υμών εστίν» (Λκ. 17, 21)
Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

[Ματθ. 1, 1-25]
Υπομνηματισμός του εδαφίου «Βίβλος γενέσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, υἱοῦ Δαυΐδ, υἱοῦ Ἀβραάμ» [Ματθ. 1, 1]
Aς εγερθούμε και ας μην κοιμόμαστε πλέον, διότι βλέπω τις πύλες να ανοίγονται για χάρη μας. Όμως ας εισέλθουμε με μεγάλη τάξη και φόβο, αμέσως μόλις πατήσουμε τα πρόθυρα της πόλεως. Ποια είναι αυτά τα πρόθυρα; «Βίβλος γενέσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, υἱοῦ Δαυΐδ, υἱοῦ Ἀβραάμ (: κατάλογος γενεαλογικός του Ιησού Χριστού, του υιού του Δαυίδ, του υιού του Αβραάμ)» [Ματθ. 1, 1]. Διαβάστε περισσότερα »
Ποιοι, πότε και πόσο να θεολογούν (Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος)

Τὶς πρωινὲς ὧρες βγῆκε ἀπὸ τὸ κελλί του. Φώναξε δυὸ διάκους καὶ τοὺς μίλησε. Ἔπρεπε νὰ εἰδοποιήσουνε παντοῦ. Τὸ ἀπόγευμα ἐκεῖνο θὰ κήρυττε, φυσικὰ στὴν Ἀναστασία. Οἱ διάκοι φύγανε ἀμέσως. Ἀπὸ στόμα σὲ στόμα ἡ Πόλη ἔμαθε. Τὸ ἀπόγευμα οἱ ὀρθόδοξοι μαζεύτηκαν. Μαζὶ καὶ μερικοὶ κακόδοξοι, ἀρειανοί, πνευματομάχοι καὶ ἀπολιναριστές.
Γέμισε ἡ Ἀναστασία, πλημμύρισε ὁ γυναικωνίτης, ἔξω ἀπὸ τὸ ναὸ κι ἄλλος κόσμος.
Καμμιὰ φορὰ ἦρθε καὶ ὁ Γρηγόριος. Μικρόσωμος σκελετωμένος, λίγο κυρτός, μὲ τὰ μάτια χαιρετοῦσε τοὺς πιστούς, τοῦ κάνανε διάδρομο νὰ περάσει. Μπῆκε στὸ ἱερὸ Βῆμα. Γονάτισε στὴν ἁγία Τράπεζα κι ἔμεινε ἀκίνητος γιὰ λίγα λεπτά. Σηκώθηκε, τράβηξε τὸ βῆλο τῆς Ὡραίας Πύλης καὶ βγῆκε. Στάθηκε στὸ μεγάλο σκαλοπάτι, κοίταξε μὲ ἀγάπη τὸ ἐκκλησίασμα, ἔδωσε τόνο αὐστηρὸ στὴ φωνὴ καὶ ἄρχισε:
– Ἀρκετά, τὸ κακὸ ἔχει πολὺ προχωρήσει. Πολλοὶ μιλᾶνε γιὰ τὰ θεία χωρὶς περίσκεψη. Ἐνδιαφέρονται μόνο γιὰ ὡραῖες φράσεις, νὰ ἐντυπωσιάζουν οἱ λόγοι τους… καὶ νὰ χειροκροτοῦνται. Ἡδονίζονται μὲ τὶς λογομαχίες, εἶναι χειρότεροι κι ἀπὸ τοὺς ἀρχαίους σοφιστές.
Πιὸ κάτω ἔγινε πιὸ αὐστηρὸς καί, κοιτάζοντας ὅλους στὰ μάτια, συνέχισε:
–Μάθατε ὅλοι νὰ μιλᾶτε γιὰ ὅλα, κι ἂς ἔχετε βουνὸ τὴν ἀμάθεια. Τὸ θράσος εἶναι μεγάλο. Διδάσκετε χωρὶς νὰ γνωρίζετε καὶ τὸ μυστήριο τῆς ἀλήθειας πέφτει χαμηλά, πέφτει στὰ μάτια τοῦ κόσμου… Διαβάστε περισσότερα »
Περί μοίρας και προνοίας, Λόγος Ε΄ (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

Οδυνηρές οι συνέπειες στη ζωή του ανθρώπου όταν πιστέψει στη μοίρα και το πεπρωμένο
Καμιά διδασκαλία, αγαπητέ μου, δεν είναι τόσο πονηρή πραγματικά, και τόσο γεμάτη από αγιάτρευτη σήψη, όσο η διδασκαλία του πεπρωμένου και της μοίρας. Γιατί, αφού ενσταλάξει στις ψυχές εκείνων, που με τρόπο ανόητο την αποδέχτηκαν, ιδέα βλάσφημη και ολέθρια, και τους πείσει να λένε για το Θεό τέτοια πράγματα, που δεν τα λέει κανείς ούτε για τους δαίμονες, φέρνει σύγχυση στη ζωή τους κι όλα τα γεμίζει με θόρυβο και μεγάλη ταραχή. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΙΑ’ Λουκά (Προπατόρων): Η παραβολή του Δείπνου († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Στὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος
Ξανὰ καὶ ξανὰ ἀκοῦμε τούτη τὴν παραβολὴ τοῦ Χριστοῦ. Ἂν μονάχα τὴν δεχόμασταν βαθιὰ στὴν καρδιά μας, ἐὰν βλέπαμε τοὺς ἑαυτούς μας ὅπως ἀπεικονίζονται σ’ αὐτήν! Πόσοι εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ περιγράφονται στὴν παραβολή, ποὺ θὰ μποροῦσαν νὰ ποῦν στὸν Κύριο ὅταν τοὺς καλεῖ – ὄχι νὰ κάνουν κάτι ἰδιαίτερο, ἀλλὰ ἁπλὰ νὰ εἶναι μαζί Του, νὰ μοιραστοῦν τὴν χαρά Του, νὰ γίνουν μέτοχοι τῆς Θείας Χάριτος- πόσοι ἀπὸ ἐμᾶς θὰ Τοῦ ἔλεγαν (καὶ τὸ κάνουμε, ἀλλὰ τὸ συνειδητοποιοῦμε;): Κύριε, ἀνήκω στὴν γῆ, δὲν μὲ ἔφτιαξες ἀπὸ τὴν γῆ, δὲν ἔχω δημιουργηθεῖ ἀπὸ τὴν σκόνη; Ἡ γῆ εἶναι ἡ μητέρα μου, εἶναι τὸ πιὸ κοντινὸ πράγμα σὲ μένα, τῆς ἀνήκω. Ξεχνώντας ὅτι πράγματι τῆς ἀνήκουμε· ἔχουμε φτιαχτεῖ ἀπὸ αὐτήν, ἔχουμε διαμορφωθεῖ ἀπὸ αὐτήν, ἀλλὰ θὰ ἐπιστρέψουμε σ’ αὐτὴν σὰν σκόνη, ἐκτὸς ἐὰν ὑπάρχει μέσα μας ἡ ἄλλη προοπτική, ἐκτὸς ἐὰν συνειδητοποιοῦμε, ὄχι μονάχα μὲ τὸ νοῦ, ὅτι πράγματι δημιουργηθήκαμε ἀπὸ τὴν γῆ, ἀλλὰ ὅμως ἀπὸ τὸν ἰσχυρό, δημιουργικὸ λόγο τοῦ Θεοῦ, καὶ ὅτι ἀνήκουμε σ’ Ἐκεῖνον ποὺ πρόφερε αὐτὸν τὸν λόγο, ὅτι συγγενεύουμε μ’ Ἐκεῖνον πιὸ πολὺ ἀπ’ ὅ,τι μὲ τούτη τὴ γῆ. Νοιώθουμε σὰν νὰ ἔχουμε ριζώσει βαθιὰ σ’ αὐτήν, σὰν ν’ ἀντλοῦμε ἀπὸ ἐκεῖ αὐτὸ ποὺ εἴμαστε: τὴ ζωὴ· ἀλλὰ ἐπίσης αὐτὰ ποὺ ἡ γῆ γεννᾶ, ὀμορφιὰ καὶ χαρά, καὶ τὸ κάθε τι· καὶ εἶναι τόσο εὔκολο νὰ ξεχάσουμε ὅτι ἔχουμε κληθεῖ νὰ γίνουμε κάτι περισσότερο ἀπὸ τὴ σκόνη αὐτῆς τῆς γῆς! Διαβάστε περισσότερα »
Ένας πραγματικός οδηγός πνευματικής προετοιμασίας πριν από την εξομολόγηση (Άγιος Ιωάννης Κρονστάνδης)

Στοχασμοὶ γιὰ ἐκείνους ποὺ ἑτοιμάζονται νὰ σταθοῦν ἐνώπιόν του Δημιουργοῦ καὶ τῆς κοινότητας τῆς Ἐκκλησίας στὸ φοβερὸ μυστήριο τῆς ἱερῆς ἐξομολόγησης, ἔτσι ὥστε νὰ λάβουν τὴν ἀνακαίνιση ἑνὸς δεύτερου βαπτίσματος. Διαβάστε περισσότερα »
Η άσκηση (Jean Claude Larchet)

Ο αγώνας κατά των παθών διεξάγεται μέσα στο πλαίσιο της ασκήσεως, την οποία άσκηση ο στάρετς Σέργιος αντιλαμβάνεται κυρίως ως μια εσωτερική πειθαρχία εγκρατείας προς τους λογισμούς. Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Όσιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός

Η πρωτεύουσα της Συρίας, η Δαμασκός, περιήλθε στην αραβική κυριαρχία το 635 και έγινε πρωτεύουσα του Χαλιφάτου. Οι κατακτητές καταπίεζαν πολύ τους χριστιανούς, ο Σέργιος Μονσούρ όμως, γόνος επιφανούς χριστιανικής οικογενείας της πόλεως, κατόρθωσε να αποκτήσει την εμπιστοσύνη του Άβδουλ-Μάλικ (608-705) και να γίνει γενικός επίτροπος των υποθέσεων του χριστιανικού πληθυσμού που κατέβαλλε φόρο. Ο καλός και δίκαιος αυτός άνθρωπος ήταν ο κατά σάρκα πατέρας του οσίου πατρός ημών Ιωάννου του λεγομένου «Δαμασκηνού», του μελωδικού αυτού σκεύους εκλογής του Αγίου Πνεύματος. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Ι’ Λουκά: Η συγκύπτουσα ανθρωπότης (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)

[Λουκά 13, 10-17]
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου [εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 7-12-1986]
Κάποτε, αγαπητοί μου, ο Κύριος βρέθηκε σε μία Συναγωγή κατά την ημέρα του Σαββάτου, όπου και δίδαξε τον λόγο του Θεού. Ανάμεσα στο πλήθος, ήτο και μία γυναίκα ραχητική και μη δυναμένη καν να ανορθώσει το κεφάλι της. Την είδε ο Κύριος και της λέγει: «Γύναι, ἀπολέλυσαι τῆς ἀσθενείας σου». Και έθεσε τα χέρια Του επάνω της και αμέσως η γυναίκα εκείνη ανορθώθηκε. Διαβάστε περισσότερα »
Περί Συγχώρεσης: “Ρίξτε το παλιό κατάστιχο μέσα στην φωτιά τής αγάπης” (Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης)

– Γέροντα, δὲν μπορῶ νὰ συγχωρήσω εὔκολα τοὺς ἄλλους.
– Ἐσὺ δὲν θέλεις νὰ σὲ συγχωρῆ ὁ Χριστός;
– Πῶς δὲν θέλω, Γέροντα;
– Τότε, γιατί κι ἐσὺ δὲν συγχωρεῖς τοὺς ἄλλους; Αὐτὸ πρόσεξὲ το πολύ, γιατί στενοχωρεῖ τὸν Χριστό. Εἶναι σὰν νὰ σοῦ χάρισε δέκα χιλιάδες τάλαντα κι ἐσὺ νὰ μὴ θέλεις νὰ χαρίσης στὸν ἄλλον ἑκατὸ δηνάρια. Νὰ λὲς μὲ τὸν λογισμό σου: «Πῶς ὁ Χριστὸς, ποὺ εἶναι ἀναμάρτητος, μὲ ἀνέχεται συνέχεια καὶ ἀνέχεται καὶ συγχωρεῖ δισεκατομμύρια ἀνθρώπους, κι ἐγὼ δὲν συγχωρῶ μία ἀδελφή;». Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΙΓ’ Λουκά: Περί του ευσεβούς νέου († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Τον πλούσιο νέο, όπως ακούσαμε σήμερα στο ιερό Ευαγγέλιο, τον απασχολούσε πολύ το πρόβλημα της σωτηρίας του, το πώς θα κληρονομήσει την αιώνιο ζωή. Γι’ αυτό ερώτησε τον Χριστό τι να κάνει. Πώς να σωθεί.
Πρόσεχε, μην πάρουν τα μυαλά σου αέρα (Άγιος Αντώνιος της Όπτινα)

Ἄκουσα, ὅτι ἡ οἰκογενειακή σας ζωή, τό σπίτι σας, δέν εἶναι ἔξω ἀπό ἀρρώστιες καί ἀπό ἄλλες λυπηρές καταστάσεις, καί λυπήθηκα πολύ. Καί παρακάλεσα τόν Κύριο, νά σᾶς ἐπισκεφθῆ μέ εὐσπλαχνία καί ἔλεος· καί νά θεραπεύσει τίς ἀσθένειές σας.
Τί νά κάμωμε;
Ἔτσι τό θέλησε ὁ Κύριος: νά μή περνάει ἡ πρόσκαιρη αὐτή ζωή χωρίς πίκρες καί θλίψεις.
Εισόδια της Θεοτόκου: Το γεγονός της εορτής και τα εξ αυτού συμπεράσματα (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου [εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 21-11-1982]
«Την θεόπαιδα Παρθένον καί Θεοτόκον ἐν ναῷ Κυρίου προσαγομένην εὐσεβῶς ἀνευφημήσωμεν…»
Σήμερα, αγαπητοί μου, η Εκκλησία μας γιορτάζει την Είσοδον της Υπεραγίας Θεοτόκου εις τον ναόν του Σολομώντος, εις τα Άγια των Αγίων. Διαβάστε περισσότερα »
Για τους δύσκολους καιρούς (Μέγας Βασίλειος)

Ὁ Μακάριος καὶ ὁ Ἰωάννης ὑπέφεραν πολύ. Τοὺς καταδίωκε ὁ Ἰουλιανὸς ὁ Παραβάτης* (361-363 μ.Χ.) γιὰ τὴν Πίστη τους, καὶ ἀπὸ ὅ,τι ἀναφέρει ὁ Μ. Βασίλειος γιὰ νὰ τοὺς στηρίξει, καὶ τὸ αὐτοκρατορικὸ περιβάλλον – «οἱ κρατοῦντες» ἀνώτεροι ὑπάλληλοι – καὶ οἱ δικοί τους – «οἱ γνώριμοι», ἴσως οἰκογενειακοὶ – πρόσθεταν τὶς ἀπειλές τους καὶ τὶς κολακεῖες τους.
Ὁ Μέγας Βασίλειος θέλοντας νὰ τονώσει τὸ ἠθικό τους, ἀντιπαραβάλλει τοὺς κόπους ποὺ ἔχουν οἱ γήινες ἐπιδιώξεις μὲ τὶς θλίψεις, ποὺ ὁ πιστὸς Χριστιανὸς σηκώνει χάριν τοῦ Χριστοῦ. Καὶ τὸ πιὸ ἰσχυρὸ ἀντίβαρο, ἡ συμμαχία στὸν ἀγώνα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ καὶ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν, ποὺ εἶναι τὸ τέρμα τῶν κόπων καὶ τῶν πόνων μας.
Αὐτὴ ἡ μεταφυσικὴ διάσταση τῆς ἐπιστολῆς εἶναι γιὰ τοὺς δύσκολους καιρούς, ὅπου ἀποθρασύνονται οἱ ἐχθροί της Πίστεως, ἡ πνοὴ τῆς αἰσιοδοξίας γιὰ τὴν τελικὴ νίκη τῆς Ἀληθείας καὶ γιὰ τὴ βράβευση τῶν ἀγωνιστῶν της.
Σὰν τὸ Μακάριο καὶ τὸν Ἰωάννη τῆς 18ης ἐπιστολῆς τοῦ Μ. Βασιλείου πολλοὶ σήμερα ἀγωνίζονται, διώκονται καὶ βασανίζονται. Εἶναι αὐτοὶ ποὺ ἔχουν τὴ χάρη νὰ βαστάζουν μέσα στὴν ψυχὴ τοὺς τὴν ὑπόθεση τοῦ Χριστοῦ καὶ στὴ δική μας ἐποχή. Διαβάστε περισσότερα »
Οικολογία και μοναχισμός (Αρχ. Βασίλειος Γοντικάκης, προηγούμενος I. Μ. Ιβήρων Αγ. Όρους)

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία στο Διορθόδοξο Συνέδριο επί της προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος, Κρήτη 1991. Διαβάστε περισσότερα »
Θαύμα και ιατρική θεραπεία (Σεβ. Μητροπ. Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος)

Ζοῦμε σέ ἐποχή συγχύσεως σέ πολλά θέματα, ἤτοι μεταξύ πίστεως καί μαγείας, ἀφοῦ μερικοί θεωροῦν τήν πίστη ὡς μαγεία, ἤ τήν μαγεία ὡς πίστη, μεταξύ πίστεως καί ἐπιστήμης, ἀφοῦ, ἄλλοτε ὑπερτονίζεται ἡ πίστη σέ βάρος τῆς ἐπιστήμης καί ἄλλοτε ὑπερτονίζεται ἡ ἐπιστήμη σέ βάρος τῆς πίστεως.
Σέ μιά τέτοια ἐποχή ἀπαιτεῖται «διάκριση τῶν πνευμάτων», πού εἶναι τό μεγαλύτερο χάρισμα, τό νά ξεχωρίζη, δηλαδή, κανείς τί εἶναι θεϊκό καί τί εἶναι δαιμονικό, τί προέρχεται ἀπό τόν Θεό καί τί ἀπό τόν διάβολο. Αὐτή ἡ διάκριση εἶναι ἡ οὐσία τῆς ἐμπειρικῆς θεολογίας.
Γιά νά στηριχθῆ αὐτή ἡ ἄποψη θά χρησιμοποιήσω ἕνα καταπληκτικό παράδειγμα θεραπείας ἀπό μιά ἀσθένεια, μέ τήν ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ διά τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, πού ἔγινε σέ μιά κατάκοιτη καί ἀκίνητη-παράλυτη γυναίκα, καί τήν περιγράφει ὁ ἅγιος Φιλόθεος ὁ Κόκκινος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως καί φίλος καί συμμαθητής τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ.
Άνθρωπος: Yλική ή πνευματική οντότητα; (Αρχ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ιεροκήρυκας Ι. Μ. Πατρών, Δρ. Θεολογίας)

Ο άνθρωπος είναι σωματικό η ψυχοσωματικό ον; Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Η’ Λουκά: Ποιος είναι ο πλησίον μου;

Παρότι τά κριτήρια τοῦ ἐρωτήματος δέν ἦταν ἄδολα, ὁ νομοδιδάσκαλος πού πλησιάζει τόν Χριστό γιά νά τόν δοκιμάσει, προκαλεῖ τόν καθέναν ἀπό ἐμᾶς νά προσπαθήσει νά δώσει μαζί μέ τόν Κύριο τή δική του ἀπάντηση: «Τίς ἐστί μου πλησίον;» (Λουκ. 10,29). Ὁ Χριστός ἀπαντᾶ μέ τήν παραβολή τοῦ καλοῦ Σαμαρείτη. Δείχνει μέσα ἀπό αὐτήν ὅτι γιά τήν Ἐκκλησία δέν ὑπάρχει ἄνθρωπος πού νά μήν εἶναι πλησίον, ἀλλά καί ὅτι ὁ καθένας μας καλεῖται νά ἀποδείξει ὅτι θεωρεῖ τόν ἄλλον πλησίον του ἀφοῦ τοῦ φερθεῖ μέ εὐσπλαχνία. Διαβάστε περισσότερα »
Η αμαρτία απομακρύνει τον άγγελο, τον φύλακα της ψυχής και του σώματος (Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως)

Η αμαρτία διαστρέφει το θείο κάλλος της εικόνας της ψυχής και του σώματος και την καθιστά δύσμορφη και αισχρή· γιατί, όπως λέει ο Μέγας Βασίλειος: «όπως ακολουθούν οι σκιές τα σώματα, έτσι και οι αμαρτίες ακολουθούν τις ψυχές, απεικονίζοντας με σαφήνεια τις πράξεις τους».
Η αμαρτία απομακρύνει τον άγγελο, τον φύλακα της ψυχής και του σώματος, και παραδίνει ψυχή και σώμα στην κατατυραννία του διαβόλου γιατί, καθώς λέει επίσης ο Μέγας Βασίλειος: «Όπως ο καπνός διώχνει τις μέλισσες και η δυσωδία απομακρύνει τα περιστέρια έτσι και η πολυθρήνητη και δύσοσμη αμαρτία απομακρύνει τον φύλακα άγγελο της ζωής μας».
Σύναξη των Παμμεγίστων Ταξιαρχών και πάντων των Ασωμάτων και Ουράνιων Αγγελικών Ταγμάτων (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

[Εβρ. 2, 1-10]
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Ζ’ Λουκά: Η πίστη δίνει ζωή

(Λουκά η’ 41-56)
Δύο σημαντικά μηνύματα δίνει ὁ Χριστός στούς ἀνθρώπους μέ τά θαύματα πού ἐπιτελεῖ, μετά τήν ἐπιστροφή του ἀπό τή χώρα τῶν Γαδαρηνῶν στήν Καπερναούμ. Τό πρῶτο συνίσταται στό ὅτι ὁ ἴδιος εἶναι ἡ Ζωή καί δίνει τή ζωή, τόσο τή βιολογική ὅσο καί τήν κοινωνική, ἐνῶ τό δεύτερο πώς ἡ πίστη εἶναι προϋπόθεση γιά τό θαῦμα καί ὄχι τό θαῦμα γιά τήν πίστη. Διαβάστε περισσότερα »
Επιστολή στον Αμερικανό Τζον Ντέιβις, τον οποίο φοβίζει η αύξηση του ανθρώπινου γένους… (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Ἀνησυχεῖτε με τί θά τραφοῦν οἱ ἄνθρωποι, ὅταν πολλαπλασιαστοῦν στή γῆ; (Εἰσαγωγὴ – Ἐπιμέλεια – Ἀντιγραφή: Σάββας Ἠλιάδης – Δάσκαλος)
Πολὺ μεγάλη ἀνησυχία, πολλὴ συζήτηση, πολὺ ἄγχος, πολλὲς ὑποδείξεις αγωνιώδεις γιὰ μεθόδευση προληπτικῶν μέτρων καὶ σήμερα (συγκέντρωση καὶ ἀποθήκευση τροφῶν, φαρμάκων, εἰδῶν πρώτης ἀνάγκης κλπ), σχετικὰ μὲ τὸ θέμα ποὺ ἅπτεται ἡ παροῦσα ἐπιστολὴ τοῦ ἁγίου Νικολάου. Ἀκούγονται, μᾶλλον κυκλοφοροῦν φῆμες, περὶ αὔξησης τῶν… τιμῶν στὶς βασικὲς τροφὲς καὶ στὰ εἴδη ἀνάγκης ἢ ἀκόμη καὶ στέρησης τροφῶν καὶ καυσίμων, οἱ ὁποῖες εἶναι πολὺ πιθανὸν νὰ προέρχονται καὶ ἀπὸ σοβαρὲς πηγὲς μὲ ἀρκετή δόση ἀλήθειας. Καὶ συζητοῦν οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ. Σκεπτόμενοι δὲ ἐπιπλέον τὰ παιδιά τους καὶ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ πιθανὸν ἐξαρτῶνται ἀπὸ αὐτούς, παρασύρονται ἀπὸ τὴν ἀγωνία αὐτή, ἐπηρεαζόμενοι καὶ ἀπό το κοσμικὸ πνεῦμα καὶ ὑπερβάλλουν, ἐκτρεπόμενοι ἀπὸ τὴν ἁγιογραφικὴ διδασκαλία. Παρόμοιες ἀνησυχίες ὑποβάλει καὶ ὁ Ἀμερικανός Τζον Ντέιβις στόν Ἅγιο καὶ παίρνει τὴν παρακάτω ἀπάντηση ἀπὸ τὴ θεοφώτιστη γραφίδα του. Ἀπάντηση, ἡ ὁποία προσφέρεται μὲ διαχρονικὴ διδακτικὴ δύναμη καὶ στὸν καθένα ἀπὸ ἐμᾶς καὶ σὲ κάθε ἄνθρωπο, ποὺ ἐπιθυμεῖ νὰ ἀποθέσει τὴν ζωή του στὰ χέρια καὶ στὴν Πρόνοια τοῦ Θεοῦ, γιὰ ὅ,τι καὶ ἂν συμβαίνει στὴ ζωή. Ἀπάντηση, ἠ οποία ἀναπαύει τὴν καρδιὰ καὶ τῆς προσφέρει τὴν ἀνεση και τήν διάθεση γιὰ ἀπερίσπαστη καὶ ἀπὸ βάθους καρδίας προσευχή. Αξιοπρόσεκτη ἡ εὐχὴ στὸ κλείσιμο τῆς ἐπιστολῆς: ΕΙΡΗΝΗ!
Ναί, στὸν καθένα ἀπὸ ἐμᾶς ἀπευθύνεται αὐτὴ ἡ εὐχὴ τοῦ ἁγίου! Ἀλήθεια, αὐτὴν ἔχουμε ἀνάγκη, τὴν εἰρήνη τὴν κατὰ Θεόν! Πῶς νὰ εὐχαριστήσουμε τὸν ἅγιο Νικόλαο, ποὺ μᾶς χαρίζει μία ὄαση πνευματική, μέσα στὴν παραζάλη τῆς δαιμονικῆς τρέλας, ἡ ὁποία μαστίζει κυριολεκτικὰ σήμερα τὴν ζωή μας! Ἂς τὸν ἀκούσουμε προσεκτικά, γιὰ νὰ λάβουμε καὶ τὶς εὐλογίες ἀπὸ τὶς πρεσβεῖες του! Διαβάστε περισσότερα »
Η τυραννία των παθών (Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)

Φοβερή είναι η τυραννία των παθών! Έχεις δει πώς η οργή ψήνει σαν πυρετός τον οργισμένο; Πώς ο φθόνος τρώει σαν σαράκι τον φθονερό; Πώς η λύπη λιώνει σαν αργός θάνατος τον βυθισμένο σε πένθος; Έτσι συμβαίνει με όλα τα πάθη, που εμφανίστηκαν μέσα μας μαζί με τη φιλαυτία. Αυτή είναι η μητέρα τους. Μόλις ο προπάτοράς μας είπε μέσα του, “Εγώ ο ίδιος”, “Ο εαυτός μου”, στην ψυχή του ρίζωσε η φιλαυτία, αυτό το δηλητήριο, αυτός ο σπόρος του σατανά. Από τη φιλαυτία αναπτύχθηκαν στη συνέχεια και τα άλλα πάθη − υπερηφάνεια, φθόνος, οργή, μίσος, λύπη, απελπισία, πλεονεξία, φιληδονία, κλπ. − με όλα τα επακόλουθα και τις συνέπειές τους. Διαβάστε περισσότερα »
Ασκητές μέσα στον κόσμο: Τον κοινώνησαν οι άγιοι Ανάργυροι

Διήγηση Στυλιανοῦ…: «Στίς 27‒9‒2001 ἔπαθα ἕνα βαρύ ἐγκεφαλικό ἐπεισόδιο (θρομβωτικό) καί τό ἀριστερό χέρι καί πόδι ἦταν σέ πλήρη ἀκινησία. Ὁ λόγος μου ἦταν ἀργός καί ὄχι σταθερός. Ἔμεινα στό Νοσοκομεῖο δέκα μέρες καί ὕστερα πῆγα στό σπίτι. Κατά τό τέλος Δεκεμβρίου τοῦ ἰδίου ἔτους ἄρχισα νά σηκώνωμαι καί νά κυκλοφορῶ μέ μπαστούνι. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Ε’ Λουκά: Η Παραβολή τού πλούσιου και του Λαζάρου (Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος)

Πολλά μπορεῖ κανείς νά παρατηρήσει μελετώντας τήν περίφημη αὐτή παραβολή τοῦ Χριστοῦ. Μπορεῖ νά ἀντιμετωπίσει τήν κοινωνική διάστασή της ἤ ἀκόμη νά βγάλει πολλά ἠθικά καί ἠθικολογικά συμπεράσματα. Ὅμως, θά ἐπιμείνουμε περισσότερο στά θέματα πού ἔχουν σχέση μέ τήν ζωή μετά τόν θάνατο, δηλαδή θά δοῦμε τήν ἐσχατολογική ἀνάλυση τῆς παραβολῆς.
Η Σκέπη της Θεοτόκου

Η εορτή της αγίας Σκέπης της Θεοτόκου (1η και, αργότερα, 28η Οκτωβρίου) αντλεί την υπόθεσή της από τον βίο του οσίου Ανδρέα, του δια Χριστόν σαλού. Η εμφάνιση της Θεοτόκου στον όσιο έγινε αφορμή να καθιερωθεί η εορτή αυτή. Διαβάστε περισσότερα »
Περί μοίρας και προνοίας, Λόγος Γ΄ (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

Το να επικαλείται κανείς τη μοίρα ως δικαιολογία για τα παραπτώματά του αποτελεί τη μεγαλύτερη ανοησία. Διαβάστε περισσότερα »
Στοχασμός περί θανάτου (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

Η μοίρα όλων των ανθρώπων στη γη – μοίρα αναπόφευκτη για οποιονδήποτε άνθρωπο – είναι ο θάνατος. Τον φοβόμαστε σαν τον πιο σκληρό εχθρό» κλαίμε πικρά για όσους αρπάζει από μας, αλλά περνάμε τη ζωή μας λες και θάνατος δεν υπάρχει διόλου, λες και είμαστε αιώνιοι πάνω στη γη. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΣΤ’ Λουκά: Η αρνητική στάση μιας πόλεως (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)

(Λουκά 8, 26-39)
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου [εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 22-10-2000] Διαβάστε περισσότερα »
Η Χριστιανική στάση απέναντι στο θάνατο (π. Σεραφείμ Ρόουζ)

Η αποκρυφιστική διδασκαλία για τη μετά θάνατον ζωή, παρότι καταλήγει να απέχει πολύ από την αλήθεια των πραγμάτων, εντούτοις έχει πράγματι ως αφετηρία μία αναμφισβήτητη Χριστιανική αλήθεια: ότι ο θάνατος του σώματος δεν αποτελεί το τέλος της ανθρώπινης ζωής, αλλά μόνον την αρχή μίας νέας κατάστασης για την ανθρώπινη προσωπικότητα, η οποία συνεχίζει την ύπαρξή της ανεξάρτητα από το σώμα. Ο θάνατος, που δε δημιουργήθηκε από το Θεό αλλά επήλθε στη δημιουργία εξαιτίας της αμαρτίας του Αδάμ στον παράδεισο, είναι η πιο εντυπωσιακή μορφή με την οποία εκδηλώνεται η πεπτωκυία φύση του ανθρώπου. Η πορεία του ανθρώπου προς την αιωνιότητα εξαρτάται κυρίως από το πώς αντιμετωπίζει το δικό του θάνατο και το πώς προετοιμάζεται γι’ αυτόν. Διαβάστε περισσότερα »
Η πιστή σύζυγος (Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης)

– Γέροντα, μιὰ γυναίκα τὴν ἐγκατέλειψε ὁ ἄνδρας της, πῆρε καὶ τὸ παιδὶ, καὶ ἔχει σχέσεις μὲ δὺο ἄλλες γυναὶκες. Μὲ ρώτησε τί νὰ κάνη.
Από το Συναξάρι – Απόστολος και Ευαγγελιστής Λουκάς

Ο απόστολος Λουκάς καταγόταν από την πόλη της Αντιόχειας και, κατά πάσα πιθανότητα, ήταν γόνος οικογενείας εθνικών. Από νεαρή ηλικία αφιερώθηκε στην αναζήτηση της σοφίας, στη μελέτη των επιστημών και των τεχνών. Αυτή η δίψα του για γνώση τον έκανε να ταξιδεύσει ανά τον κόσμο και να διαπρέψει στην ιατρική επιστήμη και την τέχνη της ζωγραφικής. Εκτός από την ελληνική γλώσσα, την οποία χειριζόταν θαυμάσια, όπως μαρτυρεί το Ευαγγέλιό του, γνώριζε επίσης την εβραϊκή και την αραμαϊκή. Διαβάστε περισσότερα »
Το αθέμιτο του όρκου (Αρχιμ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ιεροκήρυκας Ι. Μ. Πατρών)

Ὁ ἄνθρωπος διακατέχεται ἀπὸ ἕναν βαθὺ πόθο: Νὰ ἠμπορῆ νὰ κατακτᾶ τὴν ἀλήθεια. Δὲν ἀναπαύεται στὴν λήθη. Ἀγωνιᾶ, θέλει νὰ βρίσκη τὴν ἀλήθεια (ἀ – λήθη). Τότε ἀναπαύεται σ᾽ αὐτήν. Γιὰ τὸν λόγο αὐτό, ὅταν εὑρίσκεται στὴν ἀνάγκη νὰ ἀπονείμη δικαιοσύνη, χρειάζεται τὴν ἀλήθεια. Ἡ δικαιοσύνη εἶναι ἀρρήκτως συνδεδεμένη μὲ τὴν ἀλήθεια, διότι δικαιοσύνη χωρὶς ἀλήθεια εἶναι ἀδικία.
Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ ὁ ἄνθρωπος ἐφεῦρε ποικίλους τρόπους καὶ μεθόδους γιὰ τὴν ἀνεύρεση τῆς ἀληθείας. Ἕνας ἀπὸ τοὺς τρόπους αὐτοὺς εἶναι καὶ ὁ ὅρκος, ὁ ὁποῖος χρησιμοποιεῖται στὴν Βουλή, στὰ Δικαστήρια, στὶς δημόσιες ὑπηρεσίες, ἀλλὰ καὶ στὴν ἰδιωτικὴ ζωή. Διαβάστε περισσότερα »
Μνήμη των Αγίων Πατέρων της Ζ’ Οικουμενικής Συνόδου (Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Μεταλληνός, Ομότιμος Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Παν/μίου Αθηνών (+2019))

Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ
1. Την μνήμη των Αγίων Πατέρων της Ζ’ Οικουμενικής Συνόδου (787) εορτάζει σήμερα η Εκκλησία μας. Διαβάστε περισσότερα »
Επιφυλάξεις ως προς την εισαγωγή της σεξουαλικής αγωγής στα σχολεία (Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής ΑΠΘ, Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενώσεως Θεολόγων)

Με ιδιαίτερη ένταση προβάλλεται σήμερα η ανάγκη για σχολική σεξουαλική αγωγή των παιδιών μας, στο πλαίσιο της σχολικής τους παιδείας.
Ως λόγος προβάλλεται η προσαρμογή της χώρας μας προς την ευρωπαϊκή πραγματικότητα, προκειμένου να μην υστερεί στη διαφώτιση των Ελλήνων μαθητών, σχετικά με τη γενετήσια λειτουργία.
Θυμόμαστε όλοι ότι πάντοτε οι Θεολόγοι, στο πλαίσιο του Μυστηρίου του Γάμου και των σχέσεων αγάπης των δύο φύλων, συζητούσαν και τα θέματα της σεξουαλικής αγωγής.
Δυστυχώς, στην εποχή μας, το περιεχόμενο της σεξουαλικής αγωγής διαμορφώνεται εντός ενός εκσυγχρονιστικού πλαισίου, όπου το σώμα θεωρείται ως μια υποτιμημένη αξία. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Γ’ Λουκά: “Η ανάσταση της νεολαίας” (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)

(Λουκά 7, 11-16)
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου σχετικά με την ευαγγελική περικοπή της Κυριακής Γ΄ Λουκά (εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 19-10-1986) Διαβάστε περισσότερα »
Αρετές και πάθη μέσα στην οικογένεια (Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος)

Τὸ πρῶτο λοιπὸν πάθος, ἡ κενοδοξία ἢ καλύτερα ὁ ἐγωισμός, εἶναι ἡ πηγὴ καὶ ρίζα ὅλης της μεταπτωτικῆς διαστροφῆς καὶ ἁμαρτίας. Ἡ κενοδοξία τυφλώνει τὸ νοῦ καὶ ἐκδιώκει τὸ φωτισμὸ τοῦ Θεοῦ, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ρίχνει τὸν ἄνθρωπο σὲ φοβερὰ λάθη, γιατί λειτουργεῖ μέσα μας σὰν θανατηφόρα μέθη, ποὺ σπρώχνει στὸ βάραθρο τῆς ἀποτυχίας. Ἡ κενοδοξία ἀγνοεῖ καὶ ἀδυνατεῖ νὰ συλλάβει τὴν πραγματικότητα καὶ ζεῖ σὲ κόσμους ψεύτικους, φτιαγμένους μὲ τὴν ἀρρωστημένη ἐγωπαθῆ φαντασία.
Αὐτὸ τὸ ὀλέθριο πάθος θεραπεύεται μέσα στὸ χῶρο τῆς οἰκογένειας καὶ τῆς ἀνοχῆς, ὑπομονῆς καὶ συμβολῆς τοῦ ἄλλου ἀνθρώπου. Ὅταν δὲν ἀρκεῖται κανεὶς στὶς δικές του κρίσεις καὶ ἀποφάσεις, ἀλλὰ ταπεινώνεται καὶ δέχεται τὶς ἀπόψεις τῶν ἄλλων καὶ ὑπακούει κόβοντας καὶ θυσιάζοντας τὸ δικό του θέλημα, τότε ἀρχίζει ἔτσι νὰ βγαίνει ἀπὸ τὰ στενὰ καὶ ἀσφυκτικὰ δεσμὰ τοῦ ἐγωισμοῦ καὶ νὰ πλανιέται μέσα στὸν ἐλεύθερο χῶρο τῆς ταπεινώσεως. Διαβάστε περισσότερα »
Πώς πρέπει να κινείται με διάκριση και φωτισμό ο δάσκαλος στο σχολείο! (Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης)

Γέροντα, μερικές φορές οι δυσκολίες των εκπαιδευτικών στο σχολείο προέρχονται πιο πολύ από τους συναδέλφους.
– Θέλει πολλή διάκριση και φωτισμό στην εποχή μας, για να κινηθή σωστά ο καθένας ανάμεσα στους συναδέλφους του. Για την κάθε περίπτωση χρειάζεται πολλή σύνεση και θείος φωτισμός. Διαβάστε περισσότερα »
”Η σοφία του κόσμου αυτού δεν μπορεί να σώσει τον κόσμο” (Άγιος Σωφρόνιος Σαχάρωφ του Έσσεξ)

Μην έχετε υπερβολική εμπιστοσύνη στην ανώτερη μόρφωση που αποκτήσατε στον κόσμο. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Β’ Λουκά: Αγαπώ μόνο αυτούς που με αγαπούνε;

Γιατί οἱ ἄνθρωποι ἔχουμε τήν τάση νά ἀγαποῦμε μόνο αὐτούς πού μᾶς ἀγαποῦνε; Ὁ Χριστός ἀναφέρει ὅτι «οἱ ἁμαρτωλοί ἀγαποῦν αὐτούς πού τούς ἀγαποῦν» καί ζητᾶ ἀπό τούς χριστιανούς «νά ἀγαποῦν τούς ἐχθρούς τους», νικώντας τήν τάση πού ὁ ἄνθρωπος ἔχει ἀναπτυγμένη μέσα του γιά τήν ὠφέλεια καί τό συμφέρον του (Λουκ. 6,32 καί 35). Καί ἀναφέρει ὅτι ὅσοι νικήσουν τό συμφέρον καί τήν ὠφέλεια θά λάβουν χάρη, εὐλογία ἀπό τόν Θεό. Εἶναι σημεῖο τῆς ἀπομάκρυνσης τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τή σχέση μέ τόν Θεό ἡ ἀγάπη μόνο σ’ αὐτούς πού μᾶς ἀγαποῦν. Καί δέν εἶναι εὔκολη ἡ ἀνατροπή αὐτῆς τῆς στάσης. Ὁ ἄνθρωπος δέν διδάσκεται εὔκολα ἀπό παραδείγματα. Ἔχοντας ἀπομακρυνθεῖ ἀπό τόν Θεό καί τή σχέση μαζί του, εἶναι συνήθως πρόθυμος νά ἀγαπήσει καί νά ἀποδεχθεῖ αὐτούς πού τόν ἀγαποῦνε, αὐτούς πού ἀνταποκρίνονται στίς ἐπιθυμίες του, αὐτούς μέ τούς ὁποίους τά συμφέροντά του ταυτίζονται. Δυσκολεύεται νά ἀγαπήσει ὅσους δέν τόν βλέπουν ὅπως ὁ ἴδιος θά ἤθελε, πόσο μᾶλλον τούς ἐχθρούς του. Καί σημάδια αὐτῆς τῆς ἀδυναμίας εἶναι ὁ θυμός, ἡ ἄρνηση τῆς συγχώρεσης, ἡ ἐπιθυμία γιά ἐκδίκηση. Διαβάστε περισσότερα »
Δόξα ανθρώπων ή δόξα Θεού; Ο ανθρωπάρεσκος – Ο ναρκισσιστής – Ο ένθεος άνθρωπος

Κριτήριο τῆς πορείας τῆς ζωῆς μας καί τῶν ἀνθρώπινων σχέσεων εἶναι τό τί μᾶς ἀρέσει. Δέν ἀφορᾶ μόνο στόν χαρακτήρα μας καί τίς ἐπιλογές μας σέ σχέση μέ τόν τρόπο τῆς ζωῆς καί τόν πολιτισμό πού ἀκολουθοῦμε. Ἔχει νά κάνει μέ τήν ἐπιθυμία μας. Μέ τό τί μᾶς εὐχαριστεῖ. Καί εἶναι δύο συνήθως οἱ ὄψεις τῆς εὐχαρίστησης. Ἡ μία σχετίζεται μέ τούς ἄλλους. Κάνω ὅ,τι θέλουν οἱ ἄλλοι καί ἔτσι ἐξασφαλίζω τήν εὔνοιά τους. Ἀπό τήν ἄλλη, κάνω ὅ,τι μοῦ ἀρέσει γιατί θέλω νά εὐχαριστήσω τόν ἑαυτό μου. Ὑπάρχει καί ἕνα τρίτο κριτήριο. Κάνω ὅ,τι θά εὐχαριστήσει τόν Θεό, σύμφωνα μέ τίς ἐντολές καί τό Εὐαγγέλιό του. Διαβάστε περισσότερα »
“Η φιλανθρωπία του Θεανθρώπου Χριστού δεν έχει όρια και τέλος!” (Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)

Προ της ελεύσεως του Σωτήρος Χριστού εις τον επίγειόν μας κόσμον, ημείς οι άνθρωποι ηξεύραμεν μόνον τον θάνατον· και ο θάνατος ημάς. Κάθε τι το ανθρώπινον ήτο διαπεποτισμένον με τον θάνατον, αιχμαλωτισμένον και κατανικημένο απ’ αυτόν.
Ο θάνατος μάς ήτο πλησιέστερος και από τον εαυτόν μας και περισσότερον πραγματικός από ημάς τους ιδίους· δυνατώτερος ασυγκρίτως δυνατώτερος, από κάθε άνθρωπον χωριστά και από όλους τους ανθρώπους μαζί.
Η γη ήτο μία φρικαλέα φυλακή του θανάτου και ημείς ανίσχυροι δέσμιοι και δούλοι του (Πρβλ. Εβρ. 2, 14-15). Μόνον με την έλευσιν του Θεανθρώπου Χριστού «η ζωή εφανερώθη»· εφανερώθη «η ζωή η αιώνιος» εις τους απηλπισμένους θνητούς, τους αθλίους δούλους του θανάτου, ημάς (πρβλ. 1 Ιωάνν. 1, 2). Διαβάστε περισσότερα »
Η εξωτερική ευγένεια δεν αρκεί! (Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος)

Ὅπως καὶ νὰ τὸ κάνουμε, καλοί μου φίλοι, ὁ εὐγενικὸς ἄνθρωπος εἶναι ὁπωσδήποτε ἕνας ξεχωριστὸς ἄνθρωπος. Ἰδιαίτερα σήμερα, στὴν ἐποχὴ τῆς ἀναίδειας, τῆς αὐθάδειας, τῆς ἀγένειας, τοῦ συμφέροντος, τοῦ ἐγωισμοῦ, τῆς ἔλλειψης σεβασμοῦ, τῆς βίας, τῆς μηδενικῆς κατανόησης, τῆς κάμψης τῶν ἀνθρωπίνων σχέσεων. Τῆς ἐποχῆς ποὺ κυριαρχεῖ ἐκεῖνο τὸ «ἐγὼ τὸν ἔβαλα στὴ θέση του», ὅπως ἔλεγε ὁ Ἅγιος Παΐσιος! Πολλοὶ εἶναι εὐγενικοὶ σήμερα καὶ σοῦ μιλᾶνε «πολὺ ὡραῖα», «καθὼς πρέπει», ἀκόμη καὶ σύμφωνα μὲ τὸ γνωστό μας «σαβουὰρ βίβρ». Ὅμως δὲν πρόκειται γι’ αὐτούς! Καὶ γιὰ ποιοὺς πρόκειται τότε καὶ ποιοὶ εἶναι οἱ ξεχωριστοί; Ἀλλ’ ἂς πάρουμε τὰ πράγματα μὲ τὴ σειρά τους … Διαβάστε περισσότερα »
Ο Θεός πρώτος μας αγαπά († π. Συμεών Κραγιόπουλος)

Η Σύλληψη του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου (Άγιος Σωφρόνιος Πατριάρχης Ιεροσολύμων)

Δος μας, Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιο μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου; Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του.
Γι’ αυτό, όλο και πιο πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.
Ας μιλήσουμε τώρα για τη θαυμαστή σύλληψη του Τιμίου Προδρόμου. Διαβάστε περισσότερα »
Χάθηκε η ενότητα ή δεν υπήρχε καθόλου; (Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Δορμπαράκης)

Εξαφορμής του εμβολιασμού λόγω του covid-19 οι άνθρωποι διχάστηκαν – άλλοι τον αποδέχονται και σπεύδουν να εμβολιαστούν, άλλοι τον αρνούνται για διαφόρους λόγους που δεν είναι της παρούσης. Και διχάστηκαν κι εκείνοι που κανονικά δεν θα έπρεπε, όπως είναι οι χριστιανοί, οι οποίοι γνωρίζουν ή πρέπει να γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει τίποτε σημαντικότερο και σπουδαιότερο στη ζωή αυτή από την ενότητά μας – ο Κύριος ήλθε να ενώσει τον διεσπασμένο άνθρωπο με τον Ίδιο και διά του Ιδίου και με τους άλλους και με όλη τη δημιουργία. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή μετά την Ύψωση: Η Θεολογία του Σταυρού και του Εσταυρωμένου Κυρίου μας (Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμίας)

1. Καί τήν σημερινή Κυριακή, ἀδελφοί χριστιανοί, ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ ἰδιαίτερα τόν τίμιο Σταυρό, γιατί ὀνομάζεται «Κυριακή μετά τήν Ὕψωσιν τοῦ τιμίου Σταυροῦ». Τήν ἑορτή αὐτή τήν ἑορτάσαμε χθές-προχθές. Καί ὁ λόγος μας σήμερα, λοιπόν, θά εἶναι πάλι γιά τόν Σταυρό τοῦ Κυρίου. – Στό προηγούμενο κήρυγμά μου σᾶς εἶπα ὅτι γιά τήν σωτηρία μας ἔπρεπε νά σταυρωθεῖ ὁ Χριστός. Τό ἔπρεπε λέγεται «δεῖ». Καί ὁ Χριστός εἶπε, «οὕτως ὑψωθῆναι δεῖ τόν Υἱό τοῦ Ἀνθρώπου» (βλ. Ἰω. 3,14). Ἔπρεπε, λοιπόν, νά σταυρωθεῖ ὁ Χριστός, γιατί διαφορετικά δέν θά σωζόμεθα. Αὐτό τό δόγμα, αὐτή ἡ ἀλήθεια, κηρύττει τήν τιμή στόν Τίμιο Σταυρό. Θά ἐξηγήσουμε ἄλλοτε, μέ περισσότερα λόγια σέ ἄλλο κήρυγμά μας, γιατί ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἔπρεπε νά σταυρωθεῖ, γιά νά σωθοῦμε ἐμεῖς. Εἶναι μεγάλη θεολογία αὐτό καί θέλει ἰδιαίτερο λόγο. Διαβάστε περισσότερα »
14 Σεπτεμβρίου – Η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού: Ο σταυρός τού Χριστού, πρόσκληση επιστροφής στον Παράδεισο (Μιλτιάδης Κωνσταντίνου, Ομ. Καθηγ. Α.Π.Θ. – Άρχων Διδάσκαλος του Ευαγγελίου της ΜτΧ Εκκλησίας)

ΠΑΛΑΙΟΔΙΑΘΗΚΙΚΑ
Σχόλιο στο Β’ Ανάγνωσμα του Εσπερινού: Παρ γ’ 11-18 Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή προ της Υψώσεως: Ερμηνεία της Αποστολικής περικοπής (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

[Γαλ. 6, 11-18]
«῎Ιδετε πηλίκοις ὑμῖν γράμμασιν ἔγραψα τῇ ἐμῇ χειρί (: δείτε με πόσο μεγάλα γράμματα σας έγραψα με το ίδιο μου το χέρι)» [Γαλ. 6, 11].
Η σχέση μας με την Υπεραγία Θεοτόκο (Γέροντας Ευστράτιος Γκολοβάνσκι)

Το Γενέθλιο της Υπεραγίας Θεοτόκου

Ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο και τον έβαλε στον παράδεισο, για να ασχολείται μόνον με την καλλιέργεια του καλού και την θεωρία του Δημιουργού μέσα από τα έργα Του. Ο φθονερός όμως διάβολος παράπεισε τους πρωτοπλάστους να παραβούν την θεία εντολή και πέτυχε να εκδιωχθούν από τον παράδεισο της τρυφής. Εν συνεχεία ο Θεός διά του Μωυσέως έδωσε τον Νόμο Του στους ανθρώπους και διά των προφητών κατέστησε γνωστό σ’ αυτούς το θέλημά Του, ώστε να τους προετοιμάσει για μια μεγαλύτερη ευεργεσία: την ενσάρκωση του μονογενούς Υιού και Λόγου του Θεού, ο Οποίος θα ελευθέρωνε τους ανθρώπους από τα δίχτυα του πονηρού. Προσλαμβάνοντας την ανθρώπινη φύση μας ο Χριστός, θέλησε να συμμετάσχει στην πεπτωκυία κατάστασή μας κατά πάντα, εκτός από την αμαρτία. Γι’ αυτό και ο Θεός Τού ευτρέπισε μια άμωμη κατοικία, μια παρθενική κιβωτό, την Υπεραγία Θεοτόκο, η οποία αν και υπέκειτο στον θάνατο και στην καταδίκη των προπατόρων μας, είχε εκλεγεί από τον Θεό προ των αιώνων, για να γίνει η νέα Εύα, η Μητέρα του Σωτήρα Χριστού, το αίτιο της απολύτρωσής μας και το πρότυπο της χριστιανικής αγιότητας.
Ο αχάριστος είναι πάντα λυπημένος (Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης)

-Γέροντα, γιατί πολλοὶ ἄνθρωποι, ἐνῶ τὰ ἔχουν ὅλα, νιώθουν ἄγχος καὶ στενοχώρια; Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΙΑ΄ Ματθαίου: Ερμηνεία της Αποστολικής περικοπής (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

[Α΄Κορ. 9, 1-12]
«Οὐκ εἰμὶ ἀπόστολος; οὐκ εἰμὶ ἐλεύθερος; οὐχὶ Ἰησοῦν Χριστὸν τὸν Κύριον ἡμῶν ἑώρακα; οὐ τὸ ἔργον μου ὑμεῖς ἐστε ἐν Κυρίῳ; (: δεν είμαι απόστολος με ίσα δικαιώματα με τους άλλους αποστόλους; Δεν είμαι ελεύθερος όπως οι άλλοι χριστιανοί; Δεν είδα τον Ιησού Χριστό τον Κύριό μας; Και δεν είστε εσείς το έργο που με τη βοήθεια του Θεού επιτέλεσα;)» [Α΄Κορ. 9, 1]. Διαβάστε περισσότερα »
Η μεταβλητότητα της εσωτερικής μας καταστάσεως (Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)

Παραπονιέστε γιὰ τὴ μεταβλητότητα τῆς ἐσωτερικῆς σας καταστάσεως -ἄλλοτε εἶναι καλὴ καὶ ἄλλοτε κακή. Δὲν γίνεται ἀλλιῶς.
«Ἔχω δοκιμάσει καὶ δοκιμάζω δυσάρεστες ψυχικὲς καταστάσεις μὲ διάφορες μορφές». Δὲν ἔχουμε παρὰ νὰ τὶς ὑπομένουμε μὲ ταπείνωση καὶ γενναιοψυχία, χωρὶς νὰ χαλαρώνουμε τὸν πνευματικό μας ἀγώνα, χωρὶς νὰ παραμελοῦμε τὴν ἐκπλήρωση τῶν θείων ἐντολῶν -αὐτὸ ἀκριβῶς ποὺ κάνετε..
Περί των φαρμάκων της ιατρικής (Μέγας Βασίλειος)

ΕΡΩΤΗΣΙΣ 55
Εάν είναι σύμφωνον με το ιδεώδες της ευσεβείας να χρησιμοποιούμεν τα φάρμακα της Ιατρικής. Διαβάστε περισσότερα »
Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης: «Ψυχή που παραδόθηκε στο θέλημα του Θεού δεν φοβάται τίποτε» (Άγιος Σωφρόνιος Σαχάρωφ του Έσσεξ)

Είναι μεγάλο αγαθό το να παραδινώμαστε στο θέλημα του Θεού. Τότε στην ψυχή είναι Μόνος ο Κύριος και δεν έρχεται καμιά ξένη σκέψη· η ψυχή προσεύχεται με καθαρό νου και αισθάνεται την αγάπη του Θεού, έστω και αν υποφέρη σωματικά. Διαβάστε περισσότερα »
Πώς, και με τι θα αντιμετωπίσωμε τον Αντίχριστο; (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

Πλησιάζομε σιγά-σιγά στην περίοδο εκείνη, που θα αρχίσουν να γίνωνται πολλά και καταπληκτικά θαύματα· ικανά να σύρουν στην απώλεια τους ταλαίπωρους εκείνους, που θα έχουν σαρκικό φρόνημα και θα γοητευθούν και πλανηθούν από τα θαύματα αυτά. Ο Αντίχριστος έρχεται. Πώς, και με τι θα τον αντιμετωπίσωμε; Διαβάστε περισσότερα »
29/8: Μνήμη της αποτομής της Τιμίας Κεφαλής του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

[Ματθ. 14, 1-12]
«Ἐν ἐκείνῳ τῷ καιρῷ ἤκουσεν Ἡρῴδης ὁ τετράρχης τὴν ἀκοὴν Ἰησοῦ (: εκείνον τον καιρό άκουσε ο Ηρώδης Αντίπας, ο τετράρχης της Γαλιλαίας και της Περαίας, τη φήμη του Ιησού)» [Ματθ. 14, 1]· διότι ο βασιλιάς Ηρώδης, ο πατέρας του, που είχε φονεύσει τα νήπια της Βηθλεέμ και των περιχώρων της, είχε πεθάνει. Διαβάστε περισσότερα »
Για την κενοδοξία (Άγιος Μάξιμος Ομολογητής)

Όταν νικήσεις κάποιο από τα πιο ατιμωτικά πάθη, τη γαστριμαργία, ας πούμε, ή την πορνεία ή την οργή ή την πλεονεξία, αμέσως σου έρχεται ο λογισμός της κενοδοξίας. Αν και αυτόν τον νικήσεις, τον διαδέχεται ο λογισμός της υπερηφάνειας.
Η Παναγία μάς οδηγεί στον Χριστό μας († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Οφείλουμε πάρα πολλά στην Παναγία μας, διότι είναι η πνευματική μας Μητέρα. Και όλοι γνωρίζουμε τι ιερό πρόσωπο είναι στη ζωή μας η μητέρα. Η σαρκική μας μητέρα είναι ένα πρόσωπο ιερό και άγιο, που όλοι το έχουμε ανάγκη στη ζωή μας. Κι αυτοί που πεθαίνουν 90 και 100 χρονών αναζητούν ενίοτε τη μάνα τους. Κι ας έχει πεθάνει η μάνα τους πριν 60 χρόνια ή κι ας μη τη γνώρισαν ποτέ!
Κυριακή Θ’ Ματθαίου: Μνήσθητι ἡμῶν, Κύριε († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ὅσο πιὸ βαθιὰ βιώνουμε τὴν πνευματικὴ ζωὴ στὴν Θ. Λειτουργία ἢ βάσει τῶν καταστάσεων ποὺ μᾶς κάνουν ν’ ἀντιλαμβανόμαστε σαφέστερα τὰ κείμενα, τόσο πιὸ πλατιὰ ξεδιπλώνεται μπρός μας, ἀποκαλύπτοντας τὸ μεγαλύτερο βάθος ποὺ ἀποκτοῦν πράγματα ἀνθρώπινα καὶ θεϊκά.
Ο νους, το θεϊκό μάτι που μας χάρισε ο Θεός (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Επίσκοπος Αχρίδος)

Μην επηρεάζεστε από αυτά που βλέπουν τα μάτια, επειδή τα μάτια βλέπουν επιφανειακά και δεν βλέπουν το βάθος. Τα μάτια βλέπουν την εξωτερική ενδυμασία του ανθρώπου και δεν βλέπουν τον χαρακτήρα του, βλέπουν τον ηθοποιό και δεν βλέπουν τον άνθρωπο. Διαβάστε περισσότερα »
Η Θεοτόκος, των πιστών το στήριγμα (Αρχ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ιεροκήρυκας Ι. Μ. Πατρών)

Η Θεοτόκος Μαρία είναι όλων των πιστών χριστιανών το στήριγμα. Και λέγω των πιστών και δεν λέγω των απίστων, διότι οι άπιστοι δεν χρειάζονται στήριγμα, αλλά φωτισμό, για να έλθουν στην πίστη και να κατανοήσουν ποιος είναι ο Τριαδικός Θεός και ποία η Αγία Του Εκκλησία. Διαβάστε περισσότερα »
Η Κοίμηση της Μητέρας τού Θεού († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Στό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος
Ἡ γιορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεομήτορος – πού συνδυάζει δύο γεγονότα: Τήν κοίμησή Της καί τήν ἀνάστασή Της καί τήν μετάστασή Της τήν τρίτη ἡμέρα- ἦταν πράγματι γιά αἰῶνες, ἀπό τήν ἀρχή τῆς ὕπαρξης τῆς Ρωσικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, ἡ Γιορτή, ἡ δόξα, ἡ χαρά της. Διαβάστε περισσότερα »
Περί κατακρίσεως, λοιδορίας, καταλαλιάς, συκοφαντίας (Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως)

Περὶ κατακρίσεως.
Κατάκριση σημαίνει νὰ κρίνεις καὶ νὰ καταδικάζεις κάποιον γιὰ ἕνα ἁμάρτημα. Διαβάστε περισσότερα »
ΚΑΙΝΟΔΙΑΘΗΚΙΚΟΙ ΑΝΑΒΑΘΜΟΙ: Το γκρέμισμα των διαχωριστικών τειχών ανάμεσα στους ανθρώπους (Ιωάννης Καραβιδόπουλος, Ομότιμος Καθηγητής Α.Π.Θ.)

«Αυτός γαρ (ενν. ο Χριστός) εστιν η ειρήνη ημών, ο ποιήσας τα αμφότερα έν και το μεσότοιχον του φραγμού λύσας» (Εφεσ 2, 14)
Η Προς Εφεσίους επιστολή τού Απ. Παύλου, καθώς σημειώνει ένας από τους αξιολογότερους αρχαίους της Εκκλησίας ερμηνευτές της, ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, «είναι γεμάτη από νοήματα και δόγματα υψηλά». «Αυτή», συνεχίζει ο ίδιος ερμηνευτής, «είναι γεμάτη από πολύ υψηλά και πολύ σημαντικά νοήματα. Όσα σχεδόν πουθενά αλλού δεν είπε (ο Παύλος), αυτά τα δηλώνει εδώ». «Απαιτείται λοιπόν από εμάς», παρατηρεί και ο Θεοφύλακτος, «πολλή προσοχή για την κατανόηση των μυστηρίων που περιέχονται σε αυτήν». Πραγματικά η επιστολή αυτή εκθέτει το «μυστήριο που ήταν κρυμμένο προαιώνια στον Θεό» (3,9), μυστήριο που αποκάλυψε στην ανθρωπότητα ο Ιησούς Χριστός και που συνίσταται στην, διά της Εκκλησίας, πραγματοποίηση της προαιώνιας βουλής τού Θεού για τη σωτηρία όλων των ανθρώπων. Μέσα στο χάος και τη διάσπαση του αρχαίου κόσμου η ιστορική πραγματικότητα της Εκκλησίας εκπροσωπεί τη φιλάνθρωπη προσφορά τού Θεού, ο οποίος συγκροτεί σε ένα σώμα, σε μία κοινωνία πίστης, ειρήνης και αγάπης τους πρώην εχθρούς μεταξύ τους, Ιουδαίους και εθνικούς. Η συμμετοχή στη νέα αυτή κοινωνία, στο σώμα τού Χριστού, συνεπάγεται και ανάλογη ζωή των μελών του, ζωή «εν Χριστώ». Διαβάστε περισσότερα »
Η χρήση των υλικών αγαθών (Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης)

Ἡ μεγαλύτερη καταστροφὴ τοῦ ἀνθρώπου εἶναι νὰ ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὸ Θεό, νὰ χάσει τὸ ἐνδιαφέρον του γιὰ τὴν πνευματικὴ ζωή καὶ γενικὰ γιὰ τὴ σωτηρία του. Νὰ εἶναι ἀδιάφορος γιὰ καθετὶ θρησκευτικό. Νὰ ἀρνεῖται τὸν ἠθικὸ λόγο, τὰ καθήκοντά του ὡς χριστιανὸς καὶ νὰ περιορίζει τὶς δραστηριότητές του μόνο στὴν ἀπόκτηση ὑλικῶν ἀγαθῶν, στὴν καλοπέραση καὶ στὰ ἀνωφελῆ καὶ μάταια τοῦ παρόντος κόσμου.
Από το Συναξάρι – Ο όσιος Νικάνωρ ο θαυματουργός

7 Αυγούστου
Ο όσιος και θεοφόρος πατήρ ημών Νικάνωρ γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη (1491) από γονείς ευσεβείς και εύπορους, που μένοντας άτεκνοι για πολλά χρόνια απέκτησαν το παιδί αυτό μετά από θαυματουργική εμφάνιση του μεγαλομάρτυρος Μηνά. Του εξασφάλισαν καλή μόρφωση, του ενεφύσησαν την αγάπη για τις ιερές Γραφές και καλλιέργησαν στην ψυχή του φλογερό πόθο για την αρετή. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Ζ’ Ματθαίου: Ερμηνεία Αποστολικής περικοπής (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

(Ρωμ. 15, 1-7)
Αφού λοιπόν ο Παύλος απέδωσε τη δοξολογία προς τον Θεό, πάλι από την ευχή προχωρεί σε παραίνεση, στρέφοντας τον λόγο στους πιο δυνατούς κατά την πίστη και λέγοντας τα εξής: «Ὀφείλομεν δὲ ἡμεῖς οἱ δυνατοὶ τὰ ἀσθενήματα τῶν ἀδυνάτων βαστάζειν, καὶ μὴ ἑαυτοῖς ἀρέσκειν (: οφείλουμε εμείς οι δυνατοί στην πίστη και στην αρετή να δείχνουμε ανεκτικότητα και συμπάθεια στις αδυναμίες των αδυνάτων στην πίστη ανθρώπων και να μην κάνουμε εκείνα που αρέσουν στον εαυτό μας)» [Ρωμ. 15, 1]. Διαβάστε περισσότερα »
Μέσα στο φως της Μεταμόρφωσης († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Ὑπάρχουν στιγμὲς τῆς πνευματικῆς, ἀλλὰ ἀκόμη καὶ τῆς πιὸ συνηθισμένης καθημερινῆς ζωῆς τόσο ὡραῖες, τόσο ὑπέροχες ποὺ νὰ μᾶς κάνουν νὰ θέλουμε τὸ χρόνο, τὴ ζωή, τὴν αἰωνιότητα νὰ σταματήσουν ἐκεῖ ὥστε τίποτα ἄλλο νὰ μὴν ξανασυμβεῖ ποτέ. Αὐτὸ εἶχαν νιώσει οἱ Ἀπόστολοι ποὺ ὁ Χριστὸς εἶχε πάρει μαζί Του πάνω στὸ ὄρος τῆς Μεταμόρφωσης, αὐτὸ ἤθελε νὰ ἐκφράσει ὁ Πέτρος ὅταν ἔλεγε: «Κύριε, εἶναι καλὸ νὰ εἴμαστε ἐδῶ, ἂς κτίσουμε τρεῖς σκηνές, μία γιὰ Σένα, μία γιὰ τὸ Μωυσῆ καὶ μία γιὰ τὸν Ἠλία κι ἂς μείνουμε ἐδῶ μέσα στὶς ἀκτίνες τοῦ ἄυλου αὐτοῦ, θεϊκοῦ φωτός, τυλιγμένοι μέσα σ\’ αὐτὴ τὴν ὑπέροχη εἰρήνη». Διαβάστε περισσότερα »
Η αληθινή θεογνωσία και αυτογνωσία (Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)

Μόνο ὁ νοῦς ποὺ ἔχει καθαρθεῖ ἀπὸ τὰ πάθη καὶ τὸ σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας καὶ ἔχει ἁγιασθεῖ μὲ τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, εἶναι σὲ θέση νὰ αἰσθανθεῖ καὶ νὰ συλλάβει καὶ νὰ ἀγαπήσει αὐτὸ ποὺ εἶναι ἅγιο, καὶ νὰ ζήσει ἀπ’ αὐτὸ καὶ γι’ αὐτό. Μόνο οἱ καθαροὶ μποροῦν νὰ γνωρίσουν τὸν Μόνο καθαρό. «Μακάριοι οἱ καθαροὶ τὴ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοὶ τὸν Θεὸν ὄψονται». Πρῶτα θὰ Τὸν δοῦν στὸ πρόσωπο τῶν ἁγίων Του, διότι ὁ Θεὸς «ἐν ἁγίοις ἐπαναπαύεται». Καὶ ἐκεῖ θὰ δοῦν καὶ κάθε θεῖο δῶρο, τὸ ὁποῖο ἔχει ἐναποτεθεῖ σὲ κάθε πλάσμα τοῦ Θεοῦ. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΣΤ’ Ματθαίου: Η θεραπεία τού παραλυτικού († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος
Ποιὰ σχέση ἔχει τὸ γεγονὸς ποὺ ἀναφέρεται στὸ σημερινό Εὐαγγέλιο μὲ μᾶς; Ποιὸς ἔχει τὴν πίστη, τὴν ἠρεμία, τὴν βεβαιότητα ὅτι κανένας ἄλλος παρὰ μόνο ὁ Θεὸς μπορεῖ νὰ ξαναδώσει ἐλευθερία στὶς κινήσεις μας;
Οι δυνάμεις της ψυχής κατά τους Πατέρες της Εκκλησίας μας (Αρχιμ. Αθανάσιος Αναστασίου, Προηγούμενος Ι. Μ. Μεγάλου Μετεώρου)

Στά προηγούμενα κείμενά μας ἀναφερθήκαμε στήν κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωση δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου καί τά ἰδιαίτερα χαρίσματα, πού αὐτή ἐμπεριέχει καί πού διαφοροποιεῖ οὐσιαστικά τόν ἄνθρωπο ἀπό τήν ὑπόλοιπη δημιουργία. «Διότι -ὅπως μᾶς τονίζει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς– μόνος ὁ ἄνθρωπος ἀπό ὅλα τά ἐπίγεια καί οὐράνια κτίστηκε σύμφωνα μέ τήν εἰκόνα τοῦ πλάστη, ὥστε νά βλέπει πρός ἐκεῖνον καί αὐτόν νά ἀγαπᾶ καί ἐκείνου μόνο νά εἶναι μύστης καί προσκυνητής καί μέ τήν πρός αὐτόν πίστη καί στροφή καί διάθεση νά συντηρεῖ τήν καλλονή του»[1].
Βλέπουμε, λοιπόν, ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι πλασμένος ἔτσι, ὥστε νά ἐπιθυμεῖ τόν Θεό καί νά κινεῖται ἀγαπητικά πρός Αὐτόν, μέχρις ὅτου ἑνωθεῖ χαρισματικά μαζί Του. Αὐτές εἶναι οἱ προδιαγραφές μέ τίς ὁποῖες δημιουργεῖται ὁ ἄνθρωπος καί ζώντας μέ βάση αὐτές τίς προδιαγραφές βρίσκεται στήν φυσική του κατάσταση, ζεῖ κατά φύσιν.
Ωραίοι συλλογισμοί για τον ανθρώπινο βίο (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)

Ὅσες φορὲς ὁ ἄνθρωπος προσεγγίζει αὐτὸν τὸν κόσμο μέσα ἀπὸ τὸν τρόπο ζωῆς του, ἡ ἀγάπη γιὰ τὰ ὑλικὰ πράγματα ριζώνει μέσα του. Ταράζεται συνεχῶς λόγω τῆς φροντίδας γιὰ αὐτά, καὶ ἐξαιτίας τοὺς μαλώνει μὲ ἄλλους καὶ αἰχμαλωτίζεται ἀπὸ τὶς φιλίες ὁρισμένων ἀνθρώπων. Ὅταν ὅμως ἡ διάνοιά του προκόβει στὴν μελέτη τοῦ μέλλοντος αἰώνα, μία θεωρία δίχως εἰκόνα κινεῖται κάθε στιγμὴ μέσα του. Μὲ ἐλπίδα προσδοκᾶ ἐκεῖνα ποὺ δὲν βλέπει καὶ λησμονεῖ τὰ παρόντα. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Ε’ Ματθαίου: Για τη θεραπεία των δαιμονιζομένων των Γεργεσηνών (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

(Ματθ. 8, 28 – 9, 1)
«Καὶ ἐλθόντι αὐτῷ εἰς τὸ πέραν εἰς τὴν χώραν τῶν Γεργεσηνῶν ὑπήντησαν αὐτῷ δύο δαιμονιζόμενοι ἐκ τῶν μνημείων ἐξερχόμενοι, χαλεποὶ λίαν, ὥστε μὴ ἰσχύειν τινὰ παρελθεῖν διὰ τῆς ὁδοῦ ἐκείνης. καὶ ἰδοὺ ἔκραξαν λέγοντες· τί ἡμῖν καὶ σοί, Ἰησοῦ υἱὲ τοῦ Θεοῦ; ἦλθες ὧδε πρὸ καιροῦ βασανίσαι ἡμᾶς; (: και όταν ο Κύριος ήλθε στην απέναντι όχθη, στη χώρα των Γεργεσηνών, τον συνάντησαν δύο δαιμονισμένοι που έβγαιναν από τα μνήματα που υπήρχαν εκεί, στα οποία ευχαριστιούνταν να κατοικούν. Ήταν και οι δύο επιθετικοί και πολύ επικίνδυνοι˙ τόσο, ώστε να μην μπορεί κανείς να περάσει απ’ τον δρόμο εκείνο. Και ξαφνικά απ’ τον φόβο τους κραύγασαν δυνατά και είπαν: “Ποια σχέση υπάρχει ανάμεσα σε μας και σε σένα, Ιησού, υιέ του Θεού; Ήλθες εδώ πρόωρα, πριν από τον καιρό της παγκόσμιας κρίσεως, για να μας βασανίσεις;”)» [Ματθ. 8, 28-29].
Επειδή ο κόσμος θεωρούσε τον Ιησού ακόμη ως έναν απλό άνθρωπο, ήρθαν τώρα οι δαίμονες και ανακηρύσσουν τη θεότητά Του. Και αυτοί που την τρικυμισμένη πρώτα και τώρα, έπειτα από την εντολή Του, ησυχασμένη θάλασσα, δεν την άκουγαν που μαρτυρούσε με την απότομη γαλήνευσή της την ομολογία του Δημιουργού της, άκουγαν τους δαίμονες που κραύγαζαν αυτά, που ακριβώς και εκείνη κραύγαζε με τη γαλήνη της. Κι έπειτα, για να μη θεωρηθεί ότι η διακήρυξη αυτή των δαιμόνων απέβλεπε στην κολακεία του Ιησού που λίγο πριν με ένα πρόσταγμά Του είχε επιβληθεί στα στοιχεία της φύσης και είχε κοπάσει την τρικυμία, φωνάζουν δυνατά, βασιζόμενοι στην πείρα τους και λέγουν: «Ήρθες εδώ πρόωρα για να μας βασανίσεις;». Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο ομολογούν την έχθρα τους προς τον Κύριο, για να μη θεωρηθεί ύποπτη κολακείας η παράκλησή τους· γιατί δέχονταν αόρατα χτυπήματα και τους έδερνε χειρότερη από όσο την θάλασσα τρικυμία κι ένιωθαν να τρυπιούνται και να καίγονται και να παθαίνουν αθεράπευτα κακά και από την παρουσία Του μονάχα. Διαβάστε περισσότερα »
Προφήτης Ιεζεκιήλ (Σεβ. Μητροπ. Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος)

Στην Εκκλησία μας, αγαπητοί αδελφοί, τιμούμε τους Αποστόλους, τους Μάρτυρας, τους Πατέρας και γενικά όλους εκείνους που ενώθηκαν με τον Χριστό και αποτελούν τα μέλη της Εκκλησίας, τα μέλη του Σώματος του Χριστού. Όλοι αυτοί έχουν μέσα τους την Χάρη του Χριστού, που τους αγίασε, τους μεταμόρφωσε και εκεί οφείλονται όλοι οι ηρωϊκοί τους αγώνες και οι θυσίες τους για τον Χριστό.
Όμως, στην Εκκλησία τιμούμε και τους δικαίους της Παλαιάς Διαθήκης, Προφήτας, Κριτάς και Βασιλείς, που καθοδηγούσαν τον λαό του Θεού. Γιατί και αυτοί είχαν κοινωνία με τον άσαρκο Λόγο, το Δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος. Η διαφορά μεταξύ της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης είναι ότι στην Παλαιά Διαθήκη οι δίκαιοι είχαν κοινωνία με τον άσαρκο Λόγο, ενώ στην Καινή Διαθήκη έχουν κοινωνία με τον σεσαρκωμένο Λόγο. Διαβάστε περισσότερα »
Για τον μακάριο προφήτη Ηλία

Για τη βιοτή του μακάριου Ηλία ποιος μπορεί να διηγηθεί; Διότι αυτός έτσι έζησε επάνω στη γη, ώστε να θεωρείται, πριν από τη μετάθεσή του, ότι ζει στους ουρανούς και συναναστρέφεται με τους ασώματους Αγγέλους· αυτός που δεν απέκτησε επάνω στη γη τίποτε εντελώς· αυτός που τυλίγονταν μόνο τη μηλωτή και σ’ εκείνους που φορούσαν τα στέμματα και τις βασιλικές στολές παρουσιάζονταν φοβερός, όχι από την ισχύ τού σώματος, αλλά από τη δύναμη της ακτημοσύνης και της εγκράτειας, και από τη χάρη του παναγίου Πνεύματος, που απέκτησε με την καλή του βιοτή· αυτός που τίποτε δεν είχε, και όμως κατείχε τα πάντα· αυτός που αρνήθηκε όλη την άνεση αυτής της ζωής· αυτός που χώρισε τον ποταμό με το πρόσταγμά του· αυτός που πρόσταξε τον ουρανό να μη βρέξει στη γη τρία χρόνια και έξι μήνες· αυτός που απέφυγε όλη τη μάταια δόξα αυτής της ζωής· αυτός που έσβησε τη φλόγα της αμαρτίας με τη δροσιά της εγκράτειας· αυτός που ποτέ δε σκέφθηκε κανένα σαρκικό· αυτός που έλεγξε τη βλάβη των προφητών της πλάνης και έσφαξε τους ιερείς του Βάαλ· αυτός που πρόσταξε να κατεβεί την τρίτη φορά φωτιά από τον ουρανό, και κατέκαψε τους άπιστους, και έλεγξε το βασιλιά για την εκτροπή του· αυτός που είχε τόσο μεγάλη παρρησία και θάρρος λόγου· αυτός που έδεσε τα σύννεφα. Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Ο όσιος Λεωνίδας ηγούμενος της Μονής Ουστνεδούμα

Γεννημένος το 1551 στην περιοχή του Γιαροσλάβλ, ο όσιος Λεωνίδας έζησε επί πενήντα χρόνια απλά και θεοσεβώς, αφιερωμένος στις αγροτικές εργασίες του, μέχρι την ημέρα που η Θεοτόκος τον πρόσταξε σε όραμα να μεταβεί στην Μονή του Αγίου Νικολάου του Μορζέφσκ, επί του ποταμού Ντβίνα, για να πάρει την εικόνα της και να την μεταφέρει στο όρος Τουρίν, που βρισκόταν κοντά στον ποταμό Λουζά της περιοχής Ουστιούγκ, όπου όφειλε να κτίσει ναό για να την στεγάσει (1603).
Κυριακή των Αγίων Πατέρων της Δ’ Οικουμενικής Συνόδου: «Ο Χριστός είναι τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος» (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου που εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 17-7-1983. Διαβάστε περισσότερα »
Παντρεύεσαι; Σκότωσε τον Εγωισμό σου! Αγαπάς; Διορθώσου! († Μητροπολίτης, Σισανίου και Σιατίστης Παύλος)

Tι σημαίνει ένα διαζύγιο; Την ανικανότητά μας να αγαπήσουμε. Αυτό βασικά σημαίνει. Όλα τα υπόλοιπα είναι οι δικαιολογίες μας. Την αποτυχία να αγαπηθούμε. Τη λαθεμένη αντίληψη που είχαμε για τον γάμο. Διαβάστε περισσότερα »
ΑΝΑΓΝΩΣΙΣ ΤΕΤΑΡΤΗ: Το εμπόδιο που προξενεί στην σωτηρία η αργία και οι πολλές εργασίες (Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης)

ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Δύο ειδών ζώα φαίνονταν στον παλαιό Νόμο παρόμοια ακάθαρτα· εκείνα που δεν είχαν πόδια και εκείνα που είχαν πολλά πόδια. Θέλησε, λοιπόν, ο Κύριος να μας διδάξει έτσι, ότι δύο ειδών άνθρωποι δεν είναι δυνατό να του αρέσουν, εκείνοι που κατασαπίζουν σε μία άξια κατηγορίας αργία και αντίθετα, εκείνοι, που, θέλοντας να κάνουν πολλά, μπλέκονται σε αμέτρητες υποθέσεις και εργασίες, όμως και το ένα και το άλλο αποτελεί μεγάλο εμπόδιο για την σωτηρία [1]. Γι’ αυτό είναι απαραίτητο να πούμε κάτι και για το ένα και για το άλλο, αποδεικνύοντας την ζημία, που προξενούν στην ψυχή και δείχνοντας τον τρόπο, που πρέπει να χρησιμοποιήσουμε, για να τα θεραπεύσουμε. Διαβάστε περισσότερα »
Θεραπείες ασθενών από τον Γέροντα Παΐσιο (Ιερομόναχος Ισαάκ)

Ο κ. Ε. Α. οδοντίατρος από την Θεσσαλονίκη, διηγήθηκε τα εξής: «Ήμουν στενοχωρημένος, διότι τα παιδιά μου ήταν και τα δυο άρρωστα. Πήγα στο Όρος να δω τον παππούλη (π. Παΐσιο). Έξω από το Κελλί του περίμεναν πολλοί. Ύστερα από λίγο άνοιξε η πόρτα και εμφανίσθηκε. Είπε: “Παλληκάρια, ένα με δυο λεπτά θα σας βλέπω, όχι παραπάνω…”. Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Οι όσιοι Παρθένιος και Ευμένιος της μονής Κουδουμά της Κρήτης

Οι μακάριοι αυτοί κατά σάρκα αδελφοί προέρχονταν από ευσεβή οικογένεια του χωριού Πιτσιδιά, στην επισκοπή Γορτύνης της Κρήτης. Μετά τον θάνατο του πατέρα τους, ο Παρθένιος εισήλθε στο μοναστήρι του Αγίου Αντωνίου των Απεζανών (1856) και τον επόμενο χρόνο τον μιμήθηκε ο αδελφός του. Μη βρίσκοντας όμως εκεί την ησυχία που αναζητούσαν, μετά από δύο χρόνια έγιναν μοναχοί στη μονή της Οδηγήτριας. Έλαβαν ως διακόνημα να φροντίζουν ένα ξωκλήσι στο Μάρτσαλλο που δεχόταν πολλούς προσκυνητές.
Κυριακή Γ’ Ματθαίου: Φως τού σώματος είναι ο οφθαλμός († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Συναντᾶμε τὸν κόσμο, τὸν γνωρίζουμε μέσα ἀπὸ τὶς αἰσθήσεις μας· καὶ μὲ τὶς αἰσθήσεις δὲν ἔχουμε μόνο ἐπίγνωση τοῦ κόσμου, ἀλλά ὑπάρχουμε κιόλας σ’ αὐτόν. Ὅλες οἱ αἰσθήσεις μᾶς φέρνουν σὲ ἐπαφὴ μὲ τὸν κόσμο τῶν πραγμάτων γύρω μας, ἀλλὰ ἐπίσης μᾶς δημιουργοῦν ἄμεσα συναισθήματα καὶ ἐντυπώσεις ποὺ κάποιες φορὲς μᾶς ἀλλοιώνουν πολὺ βαθειά.
Ἡ ὅραση μας, γιὰ τὴν ὁποία μιλᾶ ὁ Κύριος στὸ Εὐαγγέλιο Του, εἶναι ὁ μόνος δρόμος ἀπὸ τὸν ὁποῖο μποροῦμε νὰ ἔχουμε ἐπίγνωση τοῦ κόσμου μὲ ἠρεμία, μὲ πλήρη κατάπαυση ὅλων τῶν δυνάμεων τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλὰ ἐπίσης ὑπὸ τὴν προϋπόθεση, ὅπως ὁ Κύριος τὸ θέτει, ὁ ὀφθαλμὸς μας νὰ εἶναι ἁπλός, νὰ εἶναι φῶς, ποὺ θὰ ἐπιτρέπει νὰ εἰσέρχεται στὴν συνείδηση μας μόνο τὸ φῶς. Διαβάστε περισσότερα »
Η συγκέντρωση του νου την ώρα τής προσευχής (Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)

Τί νὰ κάνουμε, ὅταν ὁ νοῦς μας τρέχει ἐδῶ κι ἐκεῖ καὶ δὲν μποροῦμε νὰ τὸν συμμαζέψουμε στὴν προσευχή;
Από το Συναξάρι – Ο όσιος Ιωάννης της Μόσχας, ο δια Χριστόν σαλός

3 Ιουλίου
Καταγόμενος από τη Βολογκντά, ο όσιος Ιωάννης δούλευε από παιδί αμισθί κουβαλώντας νερό σε μια αλυκή. Εκτελούσε την κοπιώδη και άχαρη αυτή εργασία για να δουλαγωγεί τις ορμές της σαρκός νηστεύοντας και προσευχόμενος αδιαλείπτως.
Κυριακή Β’ Ματθαίου: Η κλήση των πρώτων μαθητών (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

(Ματθ. δ΄ 18-22)
Eπιλεγμένα αποσπάσματα από τον υπομνηματισμό του αγίου Ιωάννου, αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Χρυσοστόμου στην ευαγγελική περικοπή της Κυριακής Β΄Ματθαίου (ομιλία ΣΤ΄ από το υπόμνημα του αγίου στην Προς Ρωμαίους επιστολή του αποστόλου Παύλου) Διαβάστε περισσότερα »
Ερμηνεία Αποστολικής περικοπής της εορτής των Αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

[Α΄ Κορ. 12, 27- 31 και 13, 1-8]
«Ὑμεῖς δέ ἐστε σῶμα Χριστοῦ καὶ μέλη ἐκ μέρους (: εσείς λοιπόν οι χριστιανοί είστε σώμα Χριστού και μέλη, που ο καθένας σας ανάλογα με το χάρισμά του έχει κάποια θέση και κάποιο μέλος στη ζωή του συνόλου)»[Α΄Κορ. 12, 27]. Διαβάστε περισσότερα »
Ερμηνεία Ευαγγελικής περικοπής της εορτής των Αγίων Αποστόλων (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

[Ματθ. 9, 36 και Ματθ. 10, 1-10]
Και δεν αρκούνταν ο Κύριος μόνο στη θεραπεία των ασθενειών του λαού, αλλά επιδείκνυε και άλλου είδους πρόνοια· διότι λέει ο ευαγγελιστής: «Ἰδὼν δὲ τοὺς ὄχλους ἐσπλαγχνίσθη περὶ αὐτῶν, ὅτι ἦσαν ἐκλελυμένοι καὶ ἐῤῥιμμένοι ὡς πρόβατα μὴ ἔχοντα ποιμένα (: και όταν είδε τα πλήθη του λαού, αισθάνθηκε συμπάθεια και πόνο γι’ αυτούς, διότι ήταν αποκαμωμένοι πνευματικώς και παραμελημένοι, σαν πρόβατα που δεν έχουν ποιμένα να τα προφυλάξει και να τα οδηγήσει στα βοσκοτόπια)» [Ματθ. 9, 36]. Διαβάστε περισσότερα »
Για τους αγίους Αποστόλους Πέτρο και Παύλο († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Εορτάσαμε με χαρά πνευματική τη μνήμη των δύο κορυφαίων Αποστόλων του Χριστού μας, των αγίων ενδόξων και πανευφήμων Πέτρου και Παύλου. Είναι τόσο μεγάλη η προσφορά τους στην Εκκλησία του Χριστού, στην ανθρωπότητα, ώστε κανείς πρέπει να έχει Χρυσοστομικό στόμα για να μπορέσει αξίως να τους εγκωμιάσει.
Η διαίσθηση, τα όνειρα και τα συμπεράσματα του λογικού μας. Η αληθινή κρίση. Η προσευχή για τους ασθενείς. (Άγιος Σωφρόνιος Σαχάρωφ του Έσσεξ)

Για την Κυριακή των Αγίων Πάντων (Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος)

Σήμερα η Αγία μας Εκκλησία εορτάζει την μνήμη πάντων των Αγίων, όσοι από κτίσεως κόσμου γεννήθηκαν και αγίασαν, και μέχρι συντελείας του αιώνος όσοι θα αγιασθούν. Η εορτή αυτή είναι η μεγαλύτερη από όλες τις εορτές (εκτός των Δεσποτικών), διότι δεν εορτάζει ένας Άγιος ούτε δέκα ούτε εκατό ούτε χίλιοι ούτε δύο χιλιάδες ή εκατό χιλιάδες, αλλά εκατομμύρια. Διαβάστε περισσότερα »
Ερμηνεία της Αποστολικής περικοπής που αναγιγνώσκεται κατά τον εορτασμό τού Γενεσίου τού Τιμίου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

(Ρωμ. 13, 11 έως 14, 4)
[Υπομνηματισμός των χωρίων 13, 11-14 από την προς Ρωμαίους επιστολή του αποστόλου Παύλου (ομιλία ΚΕ΄ του αγίου Ιωάννου, αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Χρυσοστόμου)]
Για τους εχθρούς της εκκλησιαστικής μουσικής (Φώτης Κόντογλου)

Αν και είμαι ζωγράφος κι όχι μουσικός, ωστόσο έχω γράψει περισσότερα για την εκκλησιαστική μουσική από τη αγιογραφία. Γιατί η μουσική ενεργεί απάνω στην ψυχή πιο δυνατά και πιο άμεσα, παρά η ζωγραφική, επειδή με την μουσική μπορεί να εκφρασθεί, λίγο πολύ, ο κάθε άνθρωπος, ενώ η ζωγραφική είναι μια τέχνη που την κάνουνε μονάχα οι τεχνίτες που είναι σπουδασμένοι σ’ αυτήν την τέχνη. Με την μουσική και με τη ποίηση εκφράζεται η λαϊκή ψυχή περισσότερο από κάθε άλλον τρόπο και για τούτο σ΄ αυτές τις τέχνες φανερώνεται ολοζώντανος ο χαρακτήρας του λαού. Γι αυτή την αιτία ο Πλάτωνας ο φιλόσοφος είπε· άμα αλλάξει η μουσική ενός λαού, θα πει πως άλλαξε κι ο χαρακτήρας του. Κι όμως, βρίσκουνται σε μας άνθρωποι, και μάλιστα ιερωμένοι και θεολόγοι, που έχουνε την ιδέα πως η εκκλησιαστική μουσική είναι κάποιο πράγμα που δεν έχει μεγάλη σημασία για την Εκκλησία μας και που μπορεί να αλλάξει, χωρίς να αλλοιωθεί η πραγματική ουσία της.
Η εκκλησιαστική μουσική μας, όπως κι οι άλλες εκκλησιαστικές τέχνες, είναι αχώριστες από εκείνο που εκφράζουνε.
Η ημέρα τού Αγίου Πνεύματος († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Σήμερα γιορτάζουμε τὴν ἡμέρα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Τί γνωρίζουμε γι’ αὐτό; Ἀκούσαμε ὑπέροχες προσευχές χθὲς τήν Κυριακὴ τῆς Πεντηκοστῆς, ἀλλὰ ἄς σκεφτοῦμε τὸ ὄνομα ποὺ τοῦ ἔχει δοθεῖ στὸ Εὐαγγέλιο, τὸ ὁποῖο στὰ Ἀγγλικὰ μεταφράζεται ὡς «ὁ Παράκλητος», ἐνῶ σὲ ἄλλες γλῶσσες ὡς «ὁ Μεσολαβητής». Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή της Πεντηκοστής (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

(Ευαγγέλιο: Ιωάν. ζ΄37-53, η΄1, 2, Πράξ. β΄1-11)
Όταν βάζουν ένα σπόρο στη γη, για ν’ αναπτυχθεί πρέπει να τον αγγίξει η δύναμη της ζέστης, καθώς και το φως.
Όταν φυτεύουν ένα δέντρο, πρέπει να το αγγίξει η δύναμη του ανέμου, για να το κάνει δυνατό, να ριζώσει.
Όταν κάποιος φτιάχνει ένα σπίτι, αναζητεί τη δύναμη της προσευχής, για να το καθαγιάσει.
Ο Κύριος Ιησούς Χριστός έσπειρε τον πολυτιμότερο σπόρο στον αγρό αυτού του κόσμου. Και χρειαζόταν η δύναμη του Αγίου Πνεύματος να τον αγγίξει, να τον ζεστάνει και να τον φωτίσει, για ν’ αναπτυχθεί.
Ο Υιός του Θεού φύτεψε το Δέντρο της Ζωής στους άγριους κι ακαλλιέργητους αγρούς του θανάτου. Ο δυνατός άνεμος του Πνεύματος ήταν αναγκαίος για να πνεύσει πάνω του και να καθαγιάσει το Δέντρο της Ζωής.
Η προαιώνια σοφία του Θεού είχε ετοιμάσει τα κατοικητήριά του στις εκλεκτές ψυχές των ανθρώπων. Και το Πνεύμα της δύναμης και της σοφίας του Θεού έπρεπε να κατεβεί στα κατοικητήρια αυτά και να τα καθαγιάσει.
Ο Θείος Νυμφίος είχε διαλέξει τη Νύμφη Του, την Εκκλησία των αγνών ψυχών, κι έπρεπε να κατεβεί το Πνεύμα της αιώνιας χαράς και ευφροσύνης για να ενώσει γη και ουρανό μ’ ένα δαχτυλίδι, να στολίσει τη Νύμφη με γαμήλια στολή.
Όλα έγιναν όπως είχαν προφητευτεί. Ο Κύριος είχε υποσχεθεί πως θα έρθει το Άγιο Πνεύμα. Και ήρθε. Ποιος θα μπορούσε να υποσχεθεί την κάθοδο του παντοδύναμου Αγίου Πνεύματος στη γη, εκτός από Εκείνον που γνώριζε πως το Άγιο Πνεύμα θα υπάκουε και θα ερχόταν; Σε ποιόν θα έδειχνε τέτοια υπακοή το παντοδύναμο Πνεύμα το Άγιο, εκτός από Εκείνον, στον οποίο τρέφει τέλεια αγάπη;
Αλήθεια, πόσο τέλεια είναι η αγάπη που είναι πρόθυμη να κάνει τέλεια υπακοή! Η τέλεια αυτή αγάπη δεν μπορεί με άλλον τρόπο να εκφραστεί τέλεια, παρά μόνο με την τέλεια υπακοή. Η αγάπη είναι πάντα άγρυπνη, πρόθυμη και έτοιμη να υπακούσει στον αγαπημένο. Κι από την τέλεια υπακοή προέρχεται, σαν ατμός από μέλι και γάλα, η τέλεια χαρά, που προσδίδει στη αγάπη εξαίσιο κάλλος.
Ο Πατέρας έχει τέλεια αγάπη προς τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα· ο Υιός έχει τέλεια αγάπη προς τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα· και το Πνεύμα έχει τέλεια αγάπη προς τον Πατέρα και τον Υιό. Χάρη σ’ αυτήν την τέλεια αγάπη ο Πατέρας είναι πρόθυμος υπηρέτης του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, όπως ο Υιός είναι του Πατέρα και του Αγίου Πνεύματος και το Πνεύμα είναι του Πατέρα και του Υιοί. Δεν υπάρχει αγάπη στο δημιουργημένο κόσμο που να μπορεί να συγκριθεί με την αμοιβαία αγάπη των θείων Προσώπων, όπως και καμιά ανθρώπινη υπακοή δεν μπορεί να συγκριθεί με την αμοιβαία υπακοή Τους.
«Το έργο ετελείωσα ό δέδωκάς μοι ίνα ποιήσω» (Ιωάν. ιζ΄4). «Γενηθήτω το θέλημά σου» (Ματθ. στ΄10). Δε δείχνουν τα λόγια αυτά την τέλεια υπακοή του Υιού στον Πατέρα Του;
«Πάτερ…. εγώ δε ήδειν ότι πάντοτέ μου ακούεις» (Ιωάν. ια΄41, 42), είπε ο Χριστός όταν ανάστησε το Λάζαρο. Σε μια άλλη περίπτωση αργότερα έκραξε: «Πάτερ, δόξασόν σου το όνομα. Ήλθεν ούν φωνή εκ του ουρανού· και εδόξασα και πάλιν δοξάσω» (Ιωάν. ιβ΄28). Δε δείχνουν τα λόγια αυτά την τέλεια υπακοή του Πατέρα στον Υιό;
«Κι εγώ ερωτήσω τον πατέρα και άλλον παράκλητον δώσει υμίν, ίνα μένει μεθ’ υμών εις τον αιώνα» (Ιωάν. ιδ΄16)· «Όταν δε έλθη ο παράκλητος, όν εγώ πέμψω υμίν παρά του πατρός…., ό παρά του πατρός εκπορεύεται, εκείνος μαρτυρήσει περί εμού» (Ιωάν. ιέ 26). Κι έτσι έγινε. Την ημέρα της Πεντηκοστής ο Παράκλητος, το Πνεύμα της αληθείας, κατέβηκε σ’ εκείνους που είχε υποσχεθεί ο Υιός. Δε δείχνει αυτό την τέλεια υπακοή του Πνεύματος στον Υιό;
Να, ποιος είναι ο σωτήριος κανόνας που συνιστά ο απόστολος Παύλος σε όλους τους πιστούς: «Τη τιμή αλλήλους προηγούμενοι» (Ρωμ. ιβ΄10). Ο κανόνας αυτός εφαρμόζεται τέλεια στα πρόσωπα της Αγίας Τριάδας. Κάθε Πρόσωπο προσπαθεί να δώσει μεγαλύτερη τιμή στ’ άλλα δύο, όχι στον Εαυτό Του. Με τον ίδιο τρόπο επιθυμεί με την υπακοή να είναι χαμηλότερα από τ’ άλλα δύο. Αν δεν υπήρχε αυτή η γλυκιά και αγία προσπάθεια κάθε Προσώπου της Αγίας Τριάδος, να τιμήσει τ’ άλλα δύο και να είναι το ίδιο κατώτερο με την υπακοή, που πηγάζει από την απεριόριστη αγάπη που διαθέτει ο καθένας για τους άλλους δυο, η Αγία Τριάδα θα ήταν ένα αδιαφοροποίητο Πρόσωπο.
Με την απεριόριστη αγάπη που έχει το Άγιο Πνεύμα για τον Υιό, έσπευσε με απεριόριστη υπακοή να εκπληρώσει την επιθυμία του Υιού και κατέβηκε τον ορισμένο χρόνο στους αποστόλους. Ο Υιός ήταν βέβαιος πως το Άγιο Πνεύμα θα υπάκουε, γι’ αυτό κι έδωσε τη συγκεκριμένη υπόσχεση για την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος στους αποστόλους. «Καθίσατε εν τη πόλει Ιερουσαλήμ έως ού ενδύσησθε δύναμιν έξ ύψους» (Λουκ. κδ΄49), τους είπε. Μη ρωτήσετε πώς ήξερε ο Κύριος από πριν ότι αυτή η δύναμις εξ ύψους, το Άγιο Πνεύμα, θα ήθελε να κατεβεί στους αποστόλους. Ο Κύριος δεν ήξερε μόνο αυτό προκαταβολικά, αλλά κι όλα όσα επρόκειτο να γίνουν ως την συντέλεια του κόσμου, όπως και μετά απ’ αυτήν. Αν όμως εμβαθύνουμε περισσότερο στο συγκεκριμένο περιστατικό, θα δούμε πως η προόραση αυτή κι η πρόρρηση του Κυρίου για την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος, αναφέρεται μόνο στο εξωτερικό φαινόμενο της καθόδου αυτής. Δεν αγγίζει τη συμφωνία και τη θέληση του Αγίου Πνεύματος να κάνει το θέλημα του Υιού και να κατεβεί. Προτού μιλήσει ο Κύριος για την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος, γνώριζε ήδη πως είχε την ετοιμότητα και την προθυμία του Πνεύματος για να συγκατατεθεί. Στην πραγματικότητα, το Άγιο Πνεύμα μίλησε μέσα από το Χριστό για την κάθοδό Του. Δεν λέει στο ευαγγέλιο πως ο Χριστός ήταν «πλήρης Πνεύματος Αγίου»; (Λουκ. δ΄1). Δεν ομολόγησε ο ίδιος ο Χριστός στη Ναζαρέτ πως σ’ Αυτόν είχε εκπληρωθεί η προφητεία του Ησαΐα: «Πνεύμα Κυρίου επ’ εμέ, ού είνεκεν έχρισέ με, ευαγγελίσασθαι πτωχοίς απέσταλκέ με»; (Λουκ. δ΄18). Είναι σαφές πως ο Υιός βρίσκεται σε αδιάλειπτη επικοινωνία με το Άγιο Πνεύμα, όπως και με τον Πατέρα, με αμοιβαία αγάπη και υπακοή. Το έχρισέ με σημαίνει την πραγματική και ζωντανή παρουσία του Πνεύματος σε κάποιο πρόσωπο, ή υπόσχεται κάποια συνεργασία με το ίδιο Πνεύμα και το Πνεύμα δεν το ξέρει από πριν; Το ότι το Άγιο Πνεύμα ήταν παρόν στον Κύριο Ιησού, όπως και ότι συμφωνούσε με κάθε λόγο, κάθε πράξη και κάθε υπόσχεση του Ιησού, μαρτυρείται από το σημερινό ευαγγέλιο.
Η μητρότητα ως διακονία τής γυναίκας (Άγιος Σωφρόνιος Σαχάρωφ του Έσσεξ)

Ἡ θέση τῆς γυναίκας κατὰ τοὺς περασμένους αἰῶνες ἦταν ἐξαιρετικὰ δύσκολη, ἐνῶ ἀκόμη ὡς τὶς ἡμέρες μας δὲν ἔχει πλήρως τακτοποιηθεῖ. Σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδά της ζωῆς τὸ πρόβλημα αὐτὸ ἀποδεικνύεται ὑπερβολικὰ πολύπλοκο· καὶ στὸ ἐπίπεδο τῆς κρατικῆς νομοθεσίας, καὶ στὸ ἐπίπεδο τῆς δομῆς τῆς κοινωνίας, καὶ στὸ ἐπίπεδό τῆς ἐκπαιδεύσεως καὶ τῆς μορφώσεως, καὶ στὸ ἐπίπεδο τέλος τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς. Πολλὰ ἔχουν ἀλλάξει κατὰ τὶς τελευταῖες δεκαετίες· ἀπὸ πολλὲς ἀπόψεις ἡ γυναίκα ἀπέκτησε θέση ἀσύγκριτα καλύτερη ἀπὸ τὴν προηγούμενη, ἀλλὰ ὡστόσο δὲν ἔχει βρεῖ τὴ θέση της στὴν κοινωνία· δὲν ἔχει βρεθεῖ πραγματικὰ τὸ σωστὸ μέτρο γιὰ τὴν ἀξιολόγησή της.
Ευγενία Κολύβρα, Ηγουμένη της Ι. Μονής Μαρίτσης Κ. Αχαΐας (1944-1985)

Η αξία του κόπου (Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)

Πρέπει νὰ ἦταν τὸ ἔτος 1929, δηλαδὴ ὅταν ὁ Ἅγιος ἦταν σὲ ἡλικία 35 ἐτῶν. Ἦταν καλοκαίρι, καὶ ξεκίνησε ἀπὸ τὸ Βράνιε μὲ προορισμὸ τὸ Μοναστήρι τοῦ ἁγίου Προχόρου. Πήγαινε συχνὰ στὸ Μοναστήρι αὐτό, μὲ τὸ ὁποῖο καὶ εἶχε ἰδιαίτερο σύνδεσμο, γιατὶ εἶχε μεγάλη ἀγάπη στὸν ἅγιο Πρόχορο. Ἦταν ἤδη καθηγητὴς Πανεπιστημίου στὴ Θεολογικὴ Σχολὴ στὸ Βελιγράδι.
Ὁ δρόμος μέχρι τὸ Μοναστήρι ἦταν δύσβατος καὶ γι’ αὐτὸ ἀρκετὰ κουραστικός. Ὁ Ἅγιος, γιὰ νὰ ὑπερνικᾶ αὐτὲς τὶς δυσκολίες, χρησιμοποιοῦσε κάποιο ἁπλὸ αὐτοκίνητο, γιὰ νὰ διασχίσει τὸν βουνήσιο δρόμο ποὺ ὁδηγοῦσε στὸ Μοναστήρι.
Σὲ μιὰ λοιπὸν τέτοια ἐπίσκεψή του συνάντησε στὸν δρόμο του μιὰ γερόντισσα, κι ἀμέσως κατάλαβε ὅτι κι αὐτὴ κατευθυνόταν μὲ τὰ πόδια πρὸς τὸ Μοναστήρι. Τότε ὁ Ἅγιος ἔκανε νόημα στὸν ὁδηγὸ νὰ σταματήσει καὶ προσκάλεσε τὴ γριούλα νὰ ἀνέβει στὸ αὐτοκίνητο, γιατί, ὅπως τῆς ἐξήγησε, κι ἐκεῖνος πήγαινε ὅπου καὶ αὐτή. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή των 318 θεοφόρων πατέρων της πρώτης Οικουμενικής Συνόδου

Την έβδομη Κυριακή από το Πάσχα εορτάζουμε την εν Νικαία πρώτη Οικουμενική Σύνοδο των τριακοσίων δεκαοκτώ θεοφόρων πατέρων. Διαβάστε περισσότερα »
Η Ανάληψη († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

(Πρ. 1. 1-12, Λκ. 24.36-53)
Ἡ Ἀνάληψη τοῦ Κυρίου εἶναι ἕνας ἀπὸ τοὺς σημαντικοὺς κρίκους τῆς ἁλυσίδας τοῦ αἰώνιου ἀνθρώπινου πεπρωμένου. Ἡ ἱστορία ἀρχίζει τὴ στιγμὴ ποὺ ὁ Θεὸς καλεῖ τὸν κόσμο ἀπὸ τὴν ἀνυπαρξία στὸ εἶναι μὲ τὸν Παντοδύναμο δημιουργικό Του Λόγο. Ὁ κόσμος αὐτὸς τοποθετεῖται ἀπέναντι στὸ πρόσωπο τοῦ Θεοῦ καὶ μὲ τὸ δημιουργικὸ Λόγο καλεῖται ὄχι ἁπλῶς στὴν παροδικὴ ζωὴ ἀλλὰ στὸ νὰ παραμείνει αἰώνια μέσα στὴ χαρὰ καὶ τὴ δόξα τοῦ Κυρίου του. Τὸ πεπρωμένο τοῦ κόσμου καὶ τοῦ ἀνθρώπου γεννιέται μὲ μία προσφορὰ ἀγάπης τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴ μακαριότητα τῆς φιλίας μαζί Του μέχρι τὰ τέλη τῶν αἰώνων. Διαβάστε περισσότερα »
Η αποστολή της γυναίκας στον κόσμο (Άγιος Λουκάς, Αρχιεπίσκοπος Κριμαίας)

Οι απόστολοι τους οποίους ο ίδιος διάλεξε ήταν περισσότεροι από τις μυροφόρες. Και μόνο τους αποστόλους έστελνε ο Κύριος να κηρύττουν το Ευαγγέλιο. Μόνο στους αποστόλους έδωσε την εξουσία να διώχνουν τα δαιμόνια και να θεραπεύουν τους ασθενείς. Οι μυροφόρες, αν και δεν τις αγαπούσε ο Κύριος λιγότερο από τους αποστόλους, δεν έλαβαν απ’ Αυτόν τέτοια χαρίσματα.
Πρέπει να σκεφτούμε ποιοι είναι οι λόγοι που ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός άλλη στάση κρατούσε απέναντι στους άνδρες και άλλη απέναντι στις γυναίκες, τα δύο αυτά φύλα του ανθρωπίνου γένους. Διαβάστε περισσότερα »
«Οι γονείς να έχουν ταπείνωση και αγάπη» († Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης)

Λέει ο όσιος Πορφύριος: «Εκείνο που σώζει και φτιάχνει καλά παιδιά είναι η ζωή των γονέων μέσα στο σπίτι, οι γονείς πρέπει να δοθούν στην αγάπη του Θεού». Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή του Τυφλού (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Μέγας είναι ο Θεός μας, μεγάλα τα έργα Του! Δεν υπάρχει αρχή και τέλος στα θαυμάσιά Του (πρβλ. Ψαλμ. οστ΄13, 14)! Δεν υπάρχουν μάτια που να ’χουν δει όλ’ αυτά τα θαυμάσια, δεν υπάρχει γλώσσα να τα διηγηθεί, μα ούτε και νους να τα συλλάβει.
Τα μάτια είδαν κι όταν ήρθε ο θάνατος έκλεισαν. Η γλώσσα διηγήθηκε και μουγγάθηκε. Ο νους συνέλαβε κι έπειτα όλα τα κάλυψε η λήθη. Ποιος μπορεί να γνωρίσει τα θαυμάσια και ν’ αγνοεί το θαυματουργό; Και ποιος μπορεί να δει το θαυματουργό και να εξακολουθήσει να ζει;
Όλη η φωτιά ήρθε στη γη κι εξακολουθεί να έρχεται από τον ήλιο. Γιατί δεν κατέβηκε ο ίδιος ο ήλιος στη γη, αντί να παρουσιάζεται λίγο στη γη, λίγο στο νερό, λίγο στον αέρα, λίγο στα δάση και λίγο στα ζώα; Γιατί σε κάθε μερική παρουσίασή του ο ήλιος κρύβεται πίσω από ένα σκούρο και κρύο παραπέτασμα; Γιατί δεν κατέβηκε ολόκληρος στη γη για να φτιάξει τα πράγματα που γίνονται με τη φωτιά και το φως του, φορώντας σάρκα και περιορισμένος μέσα στη σάρκα; Επειδή αν πλησίαζε κοντά πολύ κοντά, η γη θα έλιωνε, θα εξαφανιζόταν σαν ατμός, θα χανόταν.
Ποιος θνητός θα μπορούσε να βρεθεί κοντά στον ήλιο και να ζήσει; Και ο ήλιος δεν είναι παρά δημιούργημα του Θεού. Μπροστά στο φως τού Θεού ο ήλιος είναι σαν σκοτάδι. Ποιος επομένως θα μπορούσε να κοιτάξει το Θεό των θαυμασίων και να ζήσει;
Και σου είναι εύκολο να κατανοήσεις ότι ο Κύριος Ιησούς έπρεπε να κρύψει την αστραφτερή λάμψη της θεότητάς Του κάτω από το πυκνό και σκοτεινό κάλυμμα της ανθρωπίνης σάρκας; Ποιος άνθρωπος θα μπορούσε ν’ αντέξει και να επιζήσει μπροστά στην παρουσία Του;
Και κάτι ακόμα. Αν δεν είχε περιορίσει τη δόξα της θεότητάς Του, ποιος άνθρωπος θα μπορούσε να σωθεί; Για να πούμε την αλήθεια, αν κάτι θα ήταν δύσκολο για τον Κύριο Ιησού, αυτό ήταν σίγουρα να περιορίσει τη δόξα της θεότητάς Του, παρά να τη φανερώσει.
Ακριβώς λοιπόν επειδή περιόρισε με πολλή σοφία τη δόξα της θεϊκής Του δύναμης, η ζωή Του στη γη ήταν η τέλεια αρμονία του Θεού με τον άνθρωπο.
Αδελφοί μου! Σαν άνθρωπος ο Χριστός δεν είναι λιγότερο θαυμαστός από ό,τι είναι ως Θεός. Και ως Θεός και ως άνθρωπος είναι θαυμαστός, είναι το θαύμα των θαυμάτων. Δεν είναι όμως κάποιο θαύμα που έγινε από μαγεία, μαντεία ή κάποιο επιδέξιο τέχνασμα. Είναι το θαύμα της σοφίας του Θεού, της δύναμις και της αγάπης Του για το ανθρώπινο γένος.
Ο Κύριος δεν έκανε θαύματα για να τον εγκωμιάσουν οι άνθρωποι. Μήπως πηγαίνει κάποιος από μας σε νοσοκομείο και κυκλοφορεί ανάμεσα σε τρελούς, κουφούς, άλαλους και λεπρούς για να λάβει τον έπαινό τους; Μήπως ο βοσκός θεραπεύει το πρόβατό του, για ν’ ακούσει το εγκωμιαστικό βέλασμά του; Τα θαύματα Του ο Κύριος τα έκανε μόνο για να βοηθήσει τους απελπισμένους και να δείξει έτσι πως ο Θεός φανερώθηκε στους ανθρώπους από τη μεγάλη Του αγάπη.
***
Το σημερινό ευαγγέλιο περιγράφει ένα από τ’ αμέτρητα θαύματα που έκανε ο Θεός. Με αυτό φανερώνεται η αγάπη του Χριστού για τους ανθρώπους που υποφέρουν, αλλ’ αποκαλύπτεται για μια ακόμα φορά κι η θεότητά Του.
Διάκριση (Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)

Η διακριτική άσκηση, μαζί με την ταπείνωση και την αγάπη, πολύ γρήγορα και με λιγότερο σωματικό κόπο αγιάζει τον άνθρωπο. Διαβάστε περισσότερα »
Περί ελεημοσύνης (Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης)

Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς λέει: «Παντὶ τῷ αἰτοῦντι σοι δίδου». Αὐτὸ σημαίνει πὼς πρέπει νὰ εὐεργετοῦμε καὶ νὰ ἐλεοῦμε ὅλους, χωρὶς νὰ διακρίνουμε τοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ τὴν κατάστασή τους, τὸ κοινωνικὸ παρελθόν τους ἢ τὴ θρησκεία τους. Πρέπει νὰ δίνουμε τὴν ἐλεημοσύνη μας στὸν καθένα ποὺ τὴν ἔχει πραγματικὰ ἀνάγκη.
Από το Συναξάρι – Ο άγιος νεομάρτυς Ιωάννης, ο επονομαζόμενος Νάννος

Ο άγιος Ιωάννης γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη από φτωχούς γονείς, τον Ιωάννη και την Θωμαή. Για να θρέψει την οικογένειά του, ο πατέρας του πήγε στην Σμύρνη να εργασθεί ως παπουτσής και μόλις οι δύο γιοι του έφθασαν σε ηλικία που να μπορούν να εργαστούν, τους πήρε κοντά του.
Κυριακή Σαμαρείτιδος: Η τεράστια αξία και τα είδη της ελεημοσύνης (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

“…Ἀπεφάσισαν δὲ οἱ μαθηταὶ νὰ στείλῃ ὁ καθένας, ἀνάλογα πρὸς τὴν οἰκονομικήν του κατάστασιν, βοήθειαν εἰς τοὺς ἀδελφοὺς ποὺ κατοικοῦσαν εἰς τὴν Ἰουδαίαν. Αὐτὸ καὶ ἔκαναν καὶ τὴν ἀπέστειλαν εἰς τοὺς πρεσβυτέρους διὰ τοῦ Βαρνάβα καὶ τοῦ Σαύλου.“
(Αποστολική περικοπή: Πράξεις ια΄19-30)
Τίποτε δεν υπάρχει ωραιότερο, τίποτε δεν υπάρχει υγιεινότερο από την ψυχή εκείνη που τρέφεται με την τροφή της ελεημοσύνης προς όσους έχουν ανάγκη· στέκεται πάνω από κάθε ασθένεια, από κάθε πείνα, από κάθε ανωμαλία και δύσκολη κατάσταση· κανένας δεν θα μπορέσει αυτήν να την νικήσει, αλλά όπως ακριβώς αδαμάντινο σώμα δεν μπορεί ο σίδηρος να το χαράξει, ούτε τίποτε άλλο, έτσι και η ψυχή, που έχει στερεοποιηθεί από την ελεημοσύνη, τίποτε απολύτως δεν θα μπορέσει να την καταλάβει. Διαβάστε περισσότερα »
Η μελαγχολία τής αρχαιότητας και οι παλινωδίες της νεοελληνικής ιδεολογίας (π. Δημήτριος Μπαθρέλλος, Εφημ. Ι. Ν. Αναλήψεως Ντράφι – Επισκ. Καθηγητής Παν. Emory)

Στο εξαιρετικό βιβλίο του “Οι αυταπάτες των αθεϊστών”, ο Ντέιβιντ Μπέντλεϋ Χαρτ αναφέρεται στην εικόνα της παγανιστικής αρχαιότητας ως ενός κόσμου συμφιλιωμένου με τη φύση και το σώμα, χαρούμενου και αισιόδοξου, γεμάτου από τις απολαύσεις τής ζωής και αδιάφορου για την προοπτική τού θανάτου — προτού, βέβαια, πέσει επάνω του η βαριά και παγερή σκιά τού χριστιανισμού. Συγχρόνως, όμως, ο Χαρτ μάς εξηγεί ότι η εικόνα αυτή αποτελεί ρομαντική ανακατασκευή τής νεότερης ευρωπαϊκής ελληνοφιλίας, που δεν έχει σχεδόν καμμία σχέση με την πραγματικότητα. Ο Χαρτ επισημαίνει κάτι που κάθε χριστιανός μελετητής τής κλασικής αρχαιότητας (θα περιμέναμε να) γνωρίζει, ότι δηλαδή τη χαρακτηρίζει ένα είδος υπαρξιακής μελαγχολίας. Σύμφωνα με τις κυρίαρχες αντιλήψεις της, ο κόσμος αποτελεί ένα περίκλειστο σύμπαν, στο οποίο υπάγονται ακόμα και οι θεοί, και το οποίο κυριαρχείται από την ειμαρμένη. Η μυθολογία της είναι σκοτεινή, οι θεοί της εμπαθείς και ιδιότροποι (ή, ας προστεθεί, αδιάφοροι για τον άνθρωπο), και η προοπτική τού θανάτου αναπόδραστη. Η έλλειψη αξιόπιστης και εμπνευσμένης μεταφυσικής πρότασης που θα φώτιζε και θα ερμήνευε το αίνιγμα της ζωής καθόριζε αρνητικά τον αρχαίο κόσμο – παρά τις αναμφισβήτητες αρετές και ομορφιές του. Αυτός ο κόσμος τής απογοήτευσης και της μελαγχολίας γέννησε ή φιλοξένησε φιλοσοφικές θεωρίες και θρησκευτικές απόπειρες διαφυγής από μια πραγματικότητα στενάχωρη και αδιέξοδη. Οι μυστηριακές θρησκείες και ο γνωστικισμός ανήκουν εδώ. (*)
Σ’ αυτό τον μελαγχολικό κόσμο ο χριστιανισμός ήρθε ως καλά και χαρούμενα νέα, ως Ευαγγέλιο. Η διδασκαλία για ένα Θεό που δημιούργησε τον άνθρωπο και τον αγαπά, η εκ μέρους του προσφορά συγχώρεσης και δυνατότητας για νέα ζωή, το κήρυγμα της ισότητας και της αγάπης για κάθε άνθρωπο, και η προοπτική τής υπέρβασης του θανάτου που θεμελιώνεται στην Ανάσταση του Χριστού αποτελούσαν θεμελιώδη στοιχεία τής νέας πίστης. Η λατρεία τής Εκκλησίας μετέδιδε πρόγευση αιώνιας ζωής, ενώ η για πρώτη φορά οργανωμένη και ευρείας έκτασης φιλανθρωπία προσέφερε ανακούφιση και παρηγοριά στους φτωχούς και τους άρρωστους αυτής της ζωής. Ήταν τέτοια η πνευματική δύναμη της νέας θρησκείας, ώστε οι Έλληνες, παρά τους εις βάρος της συχνούς και απηνείς διωγμούς, γίνονταν μέλη της σε όλο και μεγαλύτερους αριθμούς, ώσπου στο τέλος έγιναν όλοι τους χριστιανοί. Επρόκειτο για επιλογή ορθή και σωτήρια, τους καρπούς τής οποίας γευόμαστε μέχρι και σήμερα, καθώς ακόμα και εκείνοι που δεν πιστεύουν πια στον Χριστό παραμένουν σε μεγάλο βαθμό πολιτιστικά και αξιακά χριστιανοί. Διαβάστε περισσότερα »
Μεσοπεντηκοστή: αναδαυλίζοντας την δίψα για το Φως του Παρακλήτου (Αρχιμ. Ζαχαρίας Ι. Μ. Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας)

«Εγώ τω διψώντι δώσω εκ της πηγής του ύδατος της ζωής δωρεάν»[1]
Κατά τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή γευόμαστε σε κάποιο βαθμό τη νέκρωση του Χριστού. Στη μέση αυτής της περιόδου, η Εκκλησία έχει θεσπίσει την προσκύνηση του Τιμίου Σταυρού, ώστε να τονώσει την έμπνευση και να μας ενισχύσει στον αγώνα να προευπρεπίσουμε τις ψυχές μας, για να εισέλθουμε στη ζωοποιό παρουσία του αναστάντος Κυρίου. Μας υπενθυμίζει ότι διά Σταυρού η χαρά και η Ανάσταση εισήλθαν στον κόσμο.
Στη μέση της περιόδου του Πεντηκοσταρίου, εορτάζουμε τη Μεσοπεντηκοστή, που αναδαυλίζει τη δίψα για το Φως του Παρακλήτου, και κατ’ αυτόν τον τρόπο μας ενισχύει να προσκαρτερήσουμε με προσευχή και ολοένα αυξανόμενο πόθο, «έως ου ενδυθώμεν δύναμιν εξ ύψους»[2]. Η Μεσοπεντηκοστή αποτελεί το προοίμιο της εορτής της Πεντηκοστής, όταν ο Κύριος θα χορτάσει την πείνα της ψυχής μας, «εν τω οφθήναι ημίν την δόξαν Αυτού»[3].
Προς έναν απλό άνθρωπο για την ομολογία τής πίστης (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Καθόσουν στὸ τρένο καὶ σώπαινες. Δίπλα σου κάθονταν κάποιοι κύριοι καὶ συζητοῦσαν γιὰ τοὺς μεγάλους ἀνθρώπους. Ἕνας ἀπ` αὐτοὺς ἀπαριθμοῦσε ὀνόματα μεγάλων προσωπικοτήτων ποὺ ἐκτιμᾶ καὶ μεταξὺ ἄλλων ἀνέφερε καὶ τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Κάποιος ἄλλος εἶπε ὅτι αὐτὸς δὲν θεωρεῖ τὸν Χριστὸ μεγάλο ἄνθρωπο. Καὶ ἄρχισαν νὰ φιλονικοῦν γύρω ἀπὸ τὸν Κύριό μας, κατὰ τὴν προφητεία τοῦ Ἁγίου Συμεὼν ὅτι αὐτὸς θὰ εἶναι «εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον» (Λούκ. 2,34). Τότε ἐκεῖνοι οἱ ἄνθρωποι ἀπευθύνθηκαν σ` ἐσένα καὶ ρώτησαν ἐὰν ἐσὺ θεωρεῖς τὸν Χριστὸ μεγάλη προσωπικότητα. Διαβάστε περισσότερα »
Για τη μετάνοια (Όσιος Εφραίμ ο Σύρος)

Ας δείχνουμε, αδελφοί, ο ένας στον άλλο με ειρήνη, συμπάθεια γεμάτη από κάθε φιλανθρωπία, προτού να μπορέσει ο Πονηρός να αιχμαλωτίσει τις ψυχές μας.
Κυριακή του Παραλύτου: Για την θεραπεία του Αινέα και την ανάσταση της Ταβιθά από τον απόστολο Πέτρο (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

Αποστολική περικοπή: Πράξ. 9, 32-42
«Ἐγένετο δὲ Πέτρον διερχόμενον διὰ πάντων κατελθεῖν καὶ πρὸς τοὺς ἁγίους τοὺς κατοικοῦντας Λύδδαν (: Καθώς ο Πέτρος περιόδευε σε όλα αυτά τα μέρη, κάποια μέρα κατέβηκε και στους Χριστιανούς που κατοικούσαν στην Λύδδα)» [Πράξ. 9, 32]. Σαν κάποιος στρατηγός που περιερχόταν τις τάξεις του στρατεύματος επιθεωρώντας, ποιο μέρος ήταν συγκροτημένο, ποιο ήταν σε τάξη πορείας, ποιο χρειαζόταν την παρουσία του. Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Άγιοι Κωνσταντίνος και Ελένη. Οι θεόσεπτοι βασιλείς και Ισαπόστολοι.

21 Μαΐου
Ο άγιος Κωνσταντίνος ο Μέγας, ο πρώτος χριστιανός αυτοκράτορας, ο οποίος με τη χάρη του Θεού έγινε «Απόστολος του Κυρίου μεταξύ των βασιλέων» [1], ήταν γιος του λαμπρού στρατηγού Κωνστάντιου του Χλωρού και της αγίας Ελένης. Γεννήθηκε στη Ναϊσσό (Νίσα), περί του 286, και μεγάλωσε στα πεδία των μαχών, μαθαίνοντας από τον πατέρα του, όχι μόνο την τέχνη του πολέμου, αλλά και τη σοφή διακυβέρνηση των υπηκόων του, όπως και την επιείκεια έναντι των χριστιανών.
Ο άγιος Νικόλαος, διαλαλητής μας προς τον Θεόν († Αρχ. Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης, Προηγούμενος Ι. M. Σίμωνος Πέτρας)

Ομιλία του Προηγουμένου τής Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας Αρχιμ. π. Αιμιλιανού εις την Τράπεζαν της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου κατά την πανήγυριν της μετακομιδής τού ιερού λειψάνου τού Αγίου Νικολάου (20 Μαΐου 1986). Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Ο άγιος Αχίλλιος επίσκοπος Λαρίσης

Ο όσιος πατήρ ημών Αχίλλιος γεννήθηκε στην Καππαδοκία από ευσεβείς και ευγενείς γονείς που του εξασφάλισαν καλή μόρφωση στις θύραθεν επιστήμες και κυρίως στην Αγία Γραφή.
Κυριακή των Μυροφόρων, Ιωσήφ του από Αριμαθαίας και του Αγ. Νικοδήμου († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρός καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Τιμοῦμε σήμερα τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἀκολούθησαν τὸν Χριστὸ τοὺς ὁποίους σκεφτόμαστε σπάνια, γιατὶ ἀναφέρονται πολὺ λὶγο στὶς Γραφές. Κι ὁ καθὲνας θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι ἕνα μάθημα γιὰ μᾶς. Διαβάστε περισσότερα »
Σοφές νουθεσίες (Άγιος Αμφιλόχιος Πάτμου)

Ανδρίζεσθε και κραταιούσθε, για να μην έλθετε εις πειρασμόν. Μη δίνετε σημασία στον κόσμο. Ο κόσμος εξαρχής και τους Αποστόλους και όλους τους Αγίους τους έπιασε για τρελούς «…και εμέ εδίωξαν και υμάς διώξουσιν». Να έχουμε την ομόνοια και την ειρήνη. Αυτά ευλογεί ο Θεός.
Πίστη στον Χριστό και την πρόνοιά Του (Αρχιμ. Σιλουανός, Καθηγούμενος Ι.Μ. Αγίου Γεωργίου Μαυρομματίου)

Απόσπασμα από το βιβλίο “Δίψα για καθαρό ουρανό – Λόγοι βοηθητικοί στη μετάνοια” του αρχιμ. Σιλουανού, Καθηγουμένου Ι.Μ. Αγίου Γεωργίου Μαυρομματίου, εκδόσεις “ΙΝΔΙΚΤΟΣ”) Διαβάστε περισσότερα »
Οι Επίσκοποι-Κληρικοί και οι ασθένειες κατά τον άγιο Νεκτάριο (Σεβ. Μητροπ. Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος)

Ζοῦμε σέ δύσκολη ἐποχή, κατά τήν ὁποία ἀναφύονται πολλά προβλήματα, κοινωνικά, φιλοσοφικά καί ἐπιστημονικά καί καλούμαστε κυρίως ὡς Ποιμένες νά δίνουμε λύσεις καί νά βοηθοῦμε τούς Χριστιανούς.
Στό θέμα αὐτό μᾶς βοηθᾶ ἡ περίπτωση τοῦ ἁγίου Νεκταρίου Ἐπισκόπου Πενταπόλεως τοῦ Θαυματουργοῦ, ὁ ὁποῖος ἐργάσθηκε μέ διάκριση, σύνεση, ἔχοντας τήν θεολογία τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά γνωρίζοντας καί τήν κατάσταση τῆς ἐποχῆς του. Στά ἔργα του, μεταξύ ἄλλων, ἀνευρίσκονται δύο βασικά σημεῖα.
Πρῶτον, ὅτι ὁ Ποιμήν καί ἰδιαίτερα ὁ Ἐπίσκοπος, μέσα σέ ὅλα τά προσόντα πού πρέπει νά διαθέτη, εἶναι τά «θρησκευτικά προσόντα» ἀλλά καί τά «διανοητικά προσόντα, φυσικά καί ἐπίκτητα». Στά τελευταῖα αὐτά προσόντα συγκαταλέγει τήν θεολογική παιδεία, τήν ὁποία ὁριοθετεῖ ὡς «τάς συντεταγμένας θεολογικάς γνώσεις καί οὐχί συγκεχυμένας καί ἀσυντάκτους, ἅς προσέλαβεν ἐκ διαφόρων ἀναγνώσεων καί οὐχί ἐκ ἐπιστημονικῆς σπουδῆς καί μελέτης».
Ἐκτός ἀπό τήν σοβαρή θεολογική παιδεία, πρέπει νά διαθέτη «ἐκκλησιαστική μόρφωση», καθώς ἐπίσης νά ἔχη «εὐρεία παιδεία καί ἐγκυκλοπαιδική μόρφωση», νά ἔχη «πλοῦτον θεολογικῶν, φιλοσοφικῶν καί ἐγκυκλοπαιδικῶν γνώσεων» γιά νά ἀντιμετωπίζη τά προβλήματα τῆς ἐποχῆς μας.
Δεύτερον, ὁ Ποιμήν, ἰδίως ὁ Ἐπίσκοπος, πρέπει νά διαθέτη διάκριση γιά νά ξεχωρίζη τίς σωματικές ἀσθένειες ἀπό τίς ψυχικές ἀσθένειες, νά βλέπη τήν ἀλληλεπίδραση μεταξύ ψυχικῶν καί σωματικῶν ἀσθενειῶν, ἀλλά καί νά ἐντοπίζη τούς δαιμονικούς πειρασμούς.
Ὁ ἅγιος Νεκτάριος δέν ἦταν μονομερής ἄνθρωπος, ἀλλά διάδοχος τῶν Μεγάλων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, δηλαδή εἶχε πλήρη αἴσθηση τῆς ἐποχῆς του, εἶχε θεολογικές, φιλολογικές καί ἐγκυκλοπαιδικές γνώσεις.
Στήν συνέχεια θά γίνη μιά μικρή παρουσίαση αὐτῶν τῶν θεμάτων ἀπό τήν διδασκαλία τοῦ ἁγίου Νεκταρίου, πού εἶναι ἀναγκαία γιά τήν ἐποχή μας, ὥστε νά μποροῦμε νά κατευθύνουμε μέ διάκριση τούς ἀνθρώπους καί νά μή καταλήγουμε σέ μονοδιάστατες πρακτικές. Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Άγιος Μεγαλομάρτυς Χριστοφόρος

9 Μαΐου
Κατά τον τέταρτο χρόνο της βασιλείας του αυτοκράτορα Δεκίου (περί το 251), έφθασαν στρατιώτες σε μια πόλη της Ανατολής και υπέβαλαν όσους χριστιανούς βρήκαν σε βασανιστήρια. Ζούσε τότε ένας νέος μισθοφόρος, ονόματι Ρέπροβος, ο οποίος καταγόταν από μια άγρια και βαρβαρική φυλή· αναφέρεται δε στην αγιολογική παράδοση πως είχε γιγάντιο ανάστημα, πρωτοφανή σωματική δύναμη, ακατανίκητη ορμή, αλλά ωστόσο ήταν απερίγραπτα άσχημος στη μορφή. Γι’ αυτό και ερμηνεύοντας αυστηρά κατά γράμμα το όνομα της φυλής στην οποία ανήκε ο Ρέπροβος και η οποία ονομαζόταν «Κυνοκέφαλοι» ή «Κυνοπρόσωποι», ορισμένοι όψιμοι αγιογράφοι απέδωσαν, αδίκως, τη μορφή του αγίου με κεφάλι σκύλου. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή του Θωμά: Ερμηνεία της Αποστολικής περικοπής (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

[Πράξ. 5, 12-20]
«Διὰ δὲ τῶν χειρῶν τῶν ἀποστόλων ἐγίνετο σημεῖα καὶ τέρατα ἐν τῷ λαῷ πολλά· καὶ ἦσαν ὁμοθυμαδὸν ἅπαντες ἐν τῇ στοᾷ Σολομῶντος· τῶν δὲ λοιπῶν οὐδεὶς ἐτόλμα κολλᾶσθαι αὐτοῖς, ἀλλ᾿ ἐμεγάλυνεν αὐτοὺς ὁ λαός (: στο μεταξύ με τα χέρια των αποστόλων γίνονταν συνεχώς πολλά εκπληκτικά και εξαιρετικά θαύματα, που επιβεβαίωναν ότι η διδασκαλία τους ήταν αληθινή και προκαλούσαν κατάπληξη στον λαό. Και όλοι οι πιστοί μαζί με μια καρδιά μαζεύονταν στη στοά του Σολομώντος. Και από τους υπόλοιπους που δεν είχαν πιστέψει, κανείς δεν τολμούσε ν’ ανακατευτεί με αυτούς, να αστειευτεί μαζί τους και να τους συμπεριφερθεί σαν συνηθισμένους ανθρώπους του δρόμου˙ αλλά ο πολύς λαός τους τιμούσε και τους εγκωμίαζε)»[Πράξ. 5, 12-13].
Από τα θαύματα της Ζωοδόχου Πηγής

Ο ναός της Θεοτόκου της Ζωοδόχου Πηγής στις Βλαχέρνες οικοδομήθηκε από τον Βασιλέα Λέοντα τον Μακέλλη (*). Στη συνέχεια και άλλοι φιλόχριστοι Βασιλείς καλλώπισαν αυτό τον ναό με προσθήκες οικοδομημάτων και τον έκαμαν ακόμα πιο ωραίο, όπως και ο Ιουστινιανός, ο οποίος ανακαίνισε και ανοικοδόμησε προς τιμήν της Θεοτόκου αυτό τον ναό ψηλότερο και πιο μεγαλόπρεπο.
Δόξα τῇ Ἁγίᾳ Ἀναστάσει Σου Κύριε! (Αρχιμ. Αθανάσιος Αναστασίου, Προηγούμενος Ι. Μ. Μεγάλου Μετεώρου)

Τὸ χαρμόσυνο γεγονὸς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ μας γεννᾶ στὶς ψυχές μας ἐνθουσιασμὸ καὶ ἀγαλλίαση, αἰσθήματα ἀγάπης καὶ συγχωρήσεως. Καταυγάζει τὸ Ἅγιον Φῶς τῆς Ἀναστάσεώς Του τὴ γῆ, τὸν οὐρανὸ καὶ τὶς ψυχές μας. Συγκλονισμένη ὁλόκληρη ἡ ὕπαρξή μας ψάλλει τὸν πασχαλινὸ παιάνα «Χριστὸς Ἀνέστη!»· καὶ πανηγυρίζοντας ἀντιβοᾶ σύμπασα ἡ κτίση «Ἀληθῶς Ἀνέστη!». Διαβάστε περισσότερα »
Το οντολογικό νόημα της Αναστάσεως του Χριστού (Αρχ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ιεροκήρυκας Ι. Μ. Πατρών)

Είναι ιστορικώς επιβεβαιωμένο ότι η Ανάσταση του Θεανθρώπου Κυρίου συνέβη κατά την εποχή της ανοίξεως. Αυτό δεν είναι τυχαίο και χωρίς βαθύτερο σημειολογικό νόημα γεγονός. Το καλοκαίρι είναι η εποχή, η οποία διαθέτει καλό από πάσης πλευράς καιρό. Το φθινόπωρο αρχίζουν και φθίνουν τα πάντα και η φύση οδεύει προς μία νέκρωση. Τον χειμώνα όλα χειμάζονται. Η άνοιξη, όμως, είναι η εποχή, κατά την οποία τα πρώην νεκρωμένα ξαναζωντανεύουν. Όλα χαίρονται, όλα ανθίζουν, όλα ευωδιάζουν. Για τον λόγο αυτό επέλεξε ο Θεάνθρωπος Κύριος την εποχή αυτή να νικήσει τον θάνατο, ανοίγοντας τις πύλες της αιωνίου ζωής. Διαβάστε περισσότερα »
Για τον άγιο Μεγαλομάρτυρα του Χριστού Γεώργιο († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Ευχαριστούμε τον άγιο Γεώργιο, διότι μας έδειξε τι μεγάλο πράγμα είναι να δοθεί ο άνθρωπος ολοκληρωτικά στον Θεό και να του δώσει και την ίδια τη ζωή του. Και πώς ο Θεός δέχεται αυτή τη θυσία, και πώς η θυσία αυτών που δίδονται έτσι στον Θεό γίνεται πηγή αγιασμού για όλο τον κόσμο. Αισθανθήκαμε και πάλι σήμερα ότι ο Μεγαλομάρτυρας του Χριστού προΐστατο της ιεράς μας αγρυπνίας και πανηγύρεως.
Χριστός ανέστη! († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Γιορτάζουμε σήμερα τὴ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ποὺ εἶναι ἡ νίκη τοῦ Θεοῦ κατὰ τοῦ θανάτου ἀλλὰ ἐπίσης κατὰ τοῦ κακοῦ. Ἀλλά τούτη ἡ νίκη δὲν κερδήθηκε μοναχὰ ἀπὸ τὸν Θεό. Ὅταν ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ἔγινε Ἄνθρωπος ὑπερίσχυσε ἔναντι τοῦ κακοῦ μέσα ἀπὸ τὴν ἀνθρώπινη φύση Του μὲ τὴ Θεϊκή Του δύναμη. Καὶ ἔτσι ἄς χαροῦμε ὄχι μόνο μὲ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, μὲ τὸ ἔλεος Του, μὲ τὴν μεγαλοπρέπεια Του, μὲ τὴν γενναιοδωρία Του, ἀλλὰ ἄς χαροῦμε ἐπίσης με τὸ γεγονὸς ὅτι ἐμεῖς, ἀνθρώπινες ὑπάρξεις, εἴμαστε σὲ θέση νὰ ἑνωθοῦμε μὲ τὸ Θεὸ κατὰ τέτοιο τρόπο ὥστε μέσα μας καὶ μέσα ἀπὸ ἐμᾶς τὸ κακὸ μπορεῖ νὰ καταστραφεῖ. Ὄχι μοναχὰ οἱ προσωπικές μας ἁμαρτίες, ὄχι μόνο ἡ ἀδυναμία μας, ἀλλὰ «ὁ πονηρός», αὐτὸς ποὺ εἶναι πειρασμός, αὐτὸς ποὺ προσπάθησε στὴν ἔρημο νὰ ὑπερισχύσει τοῦ Θεοῦ μέσω τῆς ἀνθρώπινης φύσης.
Από το Συναξάρι – Ο άγιος νεομάρτυρας Ρωμανός ο εν Ρακκά

Γόνος θεοσεβούς οικογένειας της Γαλατίας, ο άγιος Ρωμανός γεννήθηκε περί το 730 και ασπάσθηκε τον μοναχικό βίο στην Μονή του Μαντινέου της Βιθυνίας που είχε ιδρύσει η αγία Ανθούσα (27 Ιουλ.) κοντά στην γυναικεία μονή της. Ο υποδειγματικός βίος του προσείλκυσε την συμπάθεια της αγίας, η οποία τον έστειλε κάποτε σε αποστολή για υποθέσεις της μονής μαζί με έναν άλλο σεβάσμιο μοναχό (771). Στον δρόμο πιάστηκαν από Σαρακηνούς που τους έστειλαν στην Βαγδάτη, έδρα του χαλίφη Αμπντουλάχ Αμπού Γκαφάρ, ο οποίος διέταξε να τους ρίξουν στην φυλακή.
Για το Άγιο και Μέγα Σάββατο († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Μας αξίωσε ο Κύριος να εορτάσουμε την τριήμερο Ταφή Του και να προεορτάσουμε την αγία Του Ανάσταση. Ο Κύριός μας όχι μόνον έγινε άνθρωπος για τη σωτηρία μας, όχι μόνον υπέμεινε κολαφισμούς και εμπτυσμούς και ραπίσματα και φρικτό σταυρικό θάνατο, αλλά καταδέχθηκε και υπέμεινε και αυτήν την ταφή.
Η ταφή του Κυρίου είναι το έσχατο, το τελευταίο σημείο της κενώσεώς Του, της εξουδενώσεώς Του. Αυτός ο Κύριος της ζωής και του θανάτου να βρίσκεται νεκρός μέσα στον τάφο! «Λογισθείς εν τοις νεκροίς», όπως λέει η Εκκλησία μας. Και έτσι, ενώ ο Ίδιος συγκαταριθμήθηκε με τους απ’ αιώνος νεκρούς, ως νεκρός ο Ίδιος νέκρωσε τον θάνατο, ανεστήθη εκ των νεκρών και συνανέστησε μαζί Του παγγενή τον Αδάμ, όλο το ανθρώπινο γένος.
Ο Σταυρός του Χριστού, το προ αιώνων μυστήριο (Αρχιμ. Ζαχαρίας Ι. Μ. Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας)

Βρισκόμαστε στην καρδιά του μεγάλου μυστηρίου της ευσεβείας, του μυστηρίου τού Σταυρού, ενός μυστηρίου που κρύβει δόξα και που αποκαλύπτεται με δόξα. Η αΐδιος σοφία και η θαυμαστή Βουλή τού Θεού το συνέλαβαν με ακατανόητο ύψος και ανεξερεύνητο βάθος «προ χρόνων αιωνίων» [1]. Παρέμενε «σεσιγημένον» [2] και «αποκεκρυμμένον από των αιώνων» [3] στους κόλπους της Τριαδικής Θεότητας. Αποκαλύφθηκε με σκιώδη και αμυδρό τρόπο στους τύπους και τις προφητικές προεικονίσεις της Παλαιάς Διαθήκης. Εξηγήθηκε όμως με τρόπο ακριβή, σαφή και περίτρανο, όταν ήλθε το «πλήρωμα των καιρών» [4], η ένσαρκος παρουσία του Μονογενούς και συνάναρχου με τον Πατέρα Υιού του Θεού. Το μυστήριο αυτό περιέχει το φιλάγαθο σχέδιο του Θεού για τη δημιουργία τού κόσμου. Είναι η υπόθεση του Ευαγγελίου τού Χριστού για τη σωτηρία των ανθρώπων, και τελικά η εμπνέουσα δύναμη για την ατελεύτητη δοξολογία των ουρανών προς τον Σωτήρα και ευεργέτη Κύριο. Η αποκάλυψη λέει ότι, «ούτως ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε τον Υιόν Αυτού τον Μονογενή έδωκεν, ίνα πας ο πιστεύων εις Αυτον μη απόληται, αλλ’ έχη ζωήν αιώνιον» [5]. Αλλά και ο Υιός την ίδια αγάπη έχει για τον κόσμο. Δέχεται τον Σταυρό εκούσια και ελεύθερα ως εντολή και φανερώνει την άμωμη αγάπη Του ήδη από τη στιγμή τής εισόδου Του στην οικουμένη: «Ιδού ήκω… του ποιήσαι, ο Θεός, το θέλημά Σου» [6]. Διαβάστε περισσότερα »
Για την προδοσία από τον Ιούδα (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

[Υπομνηματισμός των εδαφίων: Ματθ. 26,47-56]
«Καὶ ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος ἰδοὺ Ἰούδας εἷς τῶν δώδεκα ἦλθε, καὶ μετ᾿ αὐτοῦ ὄχλος πολὺς μετὰ μαχαιρῶν καὶ ξύλων ἀπὸ τῶν ἀρχιερέων καὶ πρεσβυτέρων τοῦ λαοῦ (: και ενώ ο Ιησούς τους μιλούσε ακόμη, ιδού, ήλθε ο Ιούδας, ένας από τους δώδεκα. Και μαζί του ήλθε κι ένα μεγάλο πλήθος από ανθρώπους οπλισμένους με μαχαίρια και με ρόπαλα, τους οποίους είχαν στείλει οι αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι του λαού)» [Ματθ. 26, 47]. Διαβάστε περισσότερα »
Η Αγία και Μεγάλη Τετάρτη (Γέροντας Πετρώνιος Τανάσε)

Η τελευταία Λειτουργία, της Μεγάλης Τετάρτης, είναι η κατακλείς και το επιστέγασμα ολοκλήρου της περιόδου της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Μας αποκαλύπτει τι θαυμαστά έργα ημπορεί να επιτελέσει η μετάνοια και πόσες παγίδες και πειρασμούς προξενεί, όταν απουσιάζει από την ζωή μας.
Το ζεύγος των γεγονότων της ημέρας είναι: Η αμαρτωλή γυναίκα και ο μαθητής του Κυρίου, ο Ιούδας, ο αρνητής της μετανοίας. Διαβάστε περισσότερα »
Μεγάλη Τρίτη: Η σημασία της ευαγγελικής περικοπής των δέκα παρθένων (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Στη Μαρία Ζ. που ρωτά… Διαβάστε περισσότερα »
Ερμηνεία της ευαγγελικής περικοπής του Όρθρου της Μ. Δευτέρας (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

ΟΡΘΡΟΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ (Ματθ. 21, 18-43)
ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ
α) Για την άκαρπη συκιά
β) Για τις αποστομωτικές απαντήσεις του Κυρίου
γ) Για την παραβολή για τους δύο γιους
δ) Για την παραβολή των κακών γεωργών
Από το Συναξάρι – Ο όσιος Βασίλειος της Ποϊάνα Μαρουλούι

Ο μακαριστός γέροντας Βασίλειος γεννήθηκε το 1692. Σε νεαρή ηλικία αποσύρθηκε με ένθεο πόθο σε τόπο ερημικό για να συμμεριστεί την ισάγγελο βιοτή άλλων ασκητών. Περί το 1713, εγκαταστάθηκε μαζί με άλλους μοναχούς στην Σκήτη Νταλχαούτσι, σε δάσος στα σύνορα Βλαχίας και Μολδαβίας, την οποία διηύθυνε επί μία εικοσαετία.
Κυριακή των Βαΐων († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Ομιλία του γέροντα στην τράπεζα της Μονής το 2003.
Στην ανάσταση του δικαίου Λαζάρου (Αρχιεπίσκοπος Ταυρομενίου Θεοφάνης ο Κεραμεύς)

1. Σήμερα, ο Ευαγγελιστής Ιωάννης που έπεσε στο στήθος του Χριστού, μας παραθέτει πλούσιο τραπέζι, κι αυτό είναι η ανάσταση του δικαίου Λαζάρου. Και ως άρτο βέβαια παραθέτει τη διήγηση της ιστορίας, κι αντί για καρυκεύματα γλύκανε το τραπέζι με θεολογικές έννοιες. Εντείνοντας, λοιπόν και την ακοή και τη διάνοια, ως καλοί ομοτράπεζοι, ας απολαύσουμε με πολλή όρεξη τα πνευματικά εδέσματα. Η λεπτομερής βέβαια διήγηση του θαύματος χρειάζεται πολύν καιρό και λόγο. Εμείς όμως αφήνοντας τα πολλά, και όσα εξήγησαν οι πριν από εμάς, θα αγγίξουμε τα σπουδαιότερα.
Γενηθήτω το θέλημά σου († Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης)

Αξίζει να ξαναμελετήσουμε το θείο και ιερό ευαγγέλιο. Ο Χριστός στο κήρυγμά του μακαρίζει κι ευλογεί τους πενθούντες, τους έσχατους, τους αδικημένους, τους κατηγορημένους, τους εξορισμένους, τους εγκρατείς, τους αγωνιστές, τους μετανοούντες αμαρτωλούς. Μέσα στον πολύ πόνο ξαφνικά πηγάζει μία μεγάλη χαρά και ειρήνη, ευχαριστία, δοξολογία κι ευγνωμοσύνη. Το «γενηθήτω το θέλημά σου» της Κυριακής προσευχής ακούγεται με νόημα, με ιλαρότητα, με αποδοχή. Τα δάκρυα της λύπης γίνονται χαράς. Η λύπη γίνεται χαρμολύπη, η χαρμολύπη κατάνυξη, η κατάνυξη γλυκασμός και λύτρωση, η λύτρωση πρόγευση ουράνιας τρυφής. Από το σκοτάδι εισέρχεσαι σε άπλετο φως.
Περί των αιτιών των πειρασμών (Άγιος Μάρκος ο Ασκητής)

Κατά τον 5ον αιώνα, την εποχήν του Αγίου Μάρκου του Ασκητού, ανεκινούντο υπό των πάντοτε ανησύχων ψυχών θέματα, ως προς την αιτίαν της υπάρξεως των ηθικών και φυσικών κακών. Η αρχαιότης «έλυσε» το πρόβλημα δια της αποδοχής της ειμαρμένης, εις ην υπετάσσοντο τα πάντα, ακόμη και αυτοί οι Θεοί.
Εις τον Χριστιανισμόν όμως, το πρόβλημα τούτο ελύθη τελεσιδίκως υπό της Εκκλησίας. Η διδασκαλία του Κυρίου και των Αποστόλων και η πνευματική παράδοσις βεβαιούν αυθεντικώς πλέον, ότι τα πάντα τελούν υπό την κατεύθυνσιν του Θεού, είτε ευδοκία είτε παραχωρήσει, κατά το υπό των Θεολόγων Πατέρων καλούμενον προηγούμενον και επόμενον θέλημα του Θεού. Η αποδοχή της διδασκαλίας αυτής, προϋποθέτει, βεβαίως, πίστιν εις τον Θεόν. Άλλως το πρόβλημα μεταφέρεται εις την περιοχήν της φιλοσοφίας, ως θέμα θεοδικίας.
Αλλά τα πιστά μέλη της Εκκλησίας ποικίλουν κατά τον βαθμόν πίστεως. Άλλα πιστεύουν απολύτως εις την Θ. Πρόνοιαν, άλλα αμφιβάλλουν και άλλα απιστούν, ως προς τα αίτια των πειρασμών που υφιστάμεθα.
Ο Άγιος Μάρκος, επόμενος τη πνευματική παραδόσει, δια της πραγματείας του αυτής, αποδεικνύει Γραφικώς, ότι οι συμβαίνοντες πειρασμοί οφείλονται εις την θείαν Δικαιοσύνην «εξ αναδοχής», ήτοι από τα καλά έργα, τας κακάς πράξεις και τους λογισμούς.
Έργον του, συναφές προς την πραγματείαν, είναι και τα 200 «Κεφάλαια» «περί του Πνευματικού νόμου», όστις λειτουργεί εις τα ανθρώπινα, αλλά πιστεύεται και «ελέγχεται» μόνον υπό των εχόντων πνευματικήν όρασιν.
Είναι δε περιττόν να λεχθή ότι η βεβαιότης επί της λειτουργίας του «πνευματικού νόμου», δεν οδηγεί εις παθητικότητα και μοιρολατρείαν, αλλ’ ούτε αίρει την ηθικήν ελευθερίαν μας. Αντιθέτως, μας βοηθεί εις την απελευθέρωσιν εκ των παθών, μας αυξάνει την γνώσιν επί των σχέσεών μας μετά του Θεού και διαθερμαίνει την πίστιν, την ελπίδα, την ευγνωμοσύνην και την αγάπην προς τον απείρως αγαπώντα ημάς Θεόν.
θ.μ.δ.
Ο πόνος (Αρχιμ. Σιλουανός, Καθηγούμενος Ι.Μ. Αγίου Γεωργίου Μαυρομματίου)

Ένα θέμα που απασχολεί όλους μας είναι ο πόνος. Όταν είμαστε υγιείς και όλα είναι καλά στη ζωή μας, δεν μπορούμε να αντιληφθούμε την αξία τού πόνου και εξετάζουμε τον πόνο θεωρητικά. Ο πόνος, όμως, είναι πολύ ευεργετικός για τον άνθρωπο· τον μεταμορφώνει. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει βαθιά μόνος του πώς πρέπει να πλησιάσει τον Θεό και πώς πρέπει να αναζητήσει τη μεταμόρφωση την εσωτερική, τη δική του. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Ε’ Νηστειών (Γέροντας Πετρώνιος Τανάσε)

…Από τις υπόλοιπες εβδομάδες της νηστείας, η Πέμπτη κατέχει ιδιάζουσα θέση, καθ’ όσον περιέχονται σ’ αυτήν δύο ιδιαίτερα γεγονότα: ο Μέγας Κανών της Πέμπτης και ο Ακάθιστος Ύμνος του Σαββάτου. Διαβάστε περισσότερα »
Καιρός σιωπής και καιρός ομιλίας († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Όσο λιγότερα λέμε, τόσο καλύτερα. Αλλά χρειάζεται και διάκριση στο θέμα αυτό, διότι υπάρχουν μερικές φορές που πρέπει να μιλήσουμε. Οι άγιοι Πατέρες λέγουν, αλλά και στην Παλαιά Διαθήκη λέγεται: «Καιρός του σιγάν και καιρός του λαλείν». Η σιωπή δεν είναι πάντοτε κατά Θεόν. Πότε η σιωπή δεν είναι κατά Θεόν; Όταν πρέπει να παρηγορήσουμε έναν άνθρωπο και πρέπει να του πούμε μερικά πράγματα. Όταν ένας από τους δύο συζύγους αισθάνεται μοναξιά. Διαβάστε περισσότερα »
Cur Deus homo? Το απροϋπόθετον και το εμπροϋπόθετον της θείας Σαρκώσεως (Φώτιος Σχοινάς, Δρ. Φιλοσοφίας)

1. Εἰσαγωγικές παρατηρήσεις
Ἕνα θεολογικό ζήτημα πού ἔχει ἀπασχολήσει τούς θεολόγους τῆς Ἐκκλησίας ἀνά τούς αἰῶνες εἶναι ἄν ἡ Σάρκωση τοῦ Θεοῦ εἶχε ὡς προϋπόθεση τήν πτώση καί σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου ἤ ἦταν ἀνεξάρτητη ἀπό τήν πτώση καί θά γινόταν οὕτως ἤ ἄλλως. Μέ ἄλλα λόγια ἡ ἐναθρώπηση τοῦ Θεοῦ ἦταν μία «ὑστερογενής» τῆς ἀνθρωπίνης πτώσεως κίνηση τοῦ Θεοῦ πού ἀποσκοποῦσε στή λύτρωση καί σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου ἤ ἀποτελοῦσε τόν πρωταρχικό σκοπό τῆς δημιουργίας ἀνεξαρτήτως τῆς ἀνθρωπίνης πτώσεως; Οἱ θεολόγοι τῆς Ἐκκλησίας ὑπεστήριξαν καί τίς δύο θέσεις, καί τό ἀπροϋπόθετον καί τό ἐμπροϋπόθετον τῆς θείας Σαρκώσεως. Ἄλλοι ὑπεστήριξαν ὅτι ἡ ἐνανθρώπιση ἦταν ἀπροϋπόθετη καί ἄλλοι ἐμπροϋπόθετη, ὀφειλομένη ἀλλά καί ἀποβλέπουσα στή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. Στήν παροῦσα ἐργασία θά ἐξετάσουμε διά βραχέων καί τίς δύο ἀπόψεις.
Από το Συναξάρι – Ο άγιος Γρηγόριος ο Ε’, πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως

Ο άγιος Γρηγόριος γεννήθηκε το 1745 στη Δημητσάνα. Οι γονείς του, Ιωάννης Αγγελόπουλος και Ασημίνα, ήσαν φτωχοί. Στο άγιο βάπτισμα έλαβε το όνομα Γεώργιος, έμαθε τα πρώτα του γράμματα από τον θείο του ιερομόναχο Μελέτιο και κατόπιν έφυγε και εγκαταστάθηκε μαζί του στη Σμύρνη. Εκάρη μοναχός σε μονή στη νήσο των Στροφάδων και ολοκλήρωσε τη θεολογική μόρφωση του στην Πατμιάδα Σχολή.
Ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος και η Δ’ Κυριακή των Νηστειών († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος, τον οποίο σήμερα η Εκκλησία μας ιδιαιτέρως τιμά, είναι ένα πολύτιμο δώρο του Θεού στην Εκκλησία μας, διότι μας άφησε πολύτιμη παρακαταθήκη, την Κλίμακα, με την οποία μας διδάσκει δύο σπουδαία πράγματα.
Μεγάλη Τεσσαρακοστή και καταναλωτική κοινωνία (Κάλλιστος Ware, Μητροπολίτης Διοκλείας)

Για τη χριστιανική κοινότητα, Ανατολική και Δυτική, η περίοδος της Σαρακοστής -οι εφτά εβδομάδες πριν από το Πάσχα- θεωρείται παραδοσιακά ως η σπουδαιότερη περίοδος του εκκλησιαστικού έτους. Είναι ο καιρός, μία περίοδος απόφασης και ευκαιρίας, μια ξεχωριστή περίοδος. Για ποιον όμως λόγο ξεχωριστή; Πώς μπορούμε, ζώντας στη σύγχρονη καταναλωτική κοινωνία, να κατανοήσουμε το σκοπό τής «Μεγάλης Τεσσαρακοστής» ή της «Μεγάλης Νηστείας», όπως την αποκαλούμε εμείς οι Ορθόδοξοι; Τι σχέση έχει αυτή η μεγάλη νηστεία, αν υπάρχει βέβαια κάποια σχέση, με την οικολογική κρίση που όλοι μας αντιμετωπίζουμε σήμερα; Διαβάστε περισσότερα »
Αντιμετώπιση του χλευασμού από τους ανθρώπους (Αββάς Μάρκος)

Ο χλευασμός από ανθρώπους φέρνει λύπη στην καρδιά, γίνεται όμως αιτία εξαγνισμού σε όποιον τον υπομένει. Διαβάστε περισσότερα »
Ο ιατρός και τα φάρμακα μας ταπεινώνουν… (Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης)

Ὅταν λοιπόν κάποιος δέν θέλη νά πάρη φάρμακα, ἤ δέν θέλη νά πάη σέ ἰατρό, οἱαδήποτε καί ἄν εἶναι ἡ ἀσθένειά του, δείχνει πώς διέπεται ἀπό ἀτομοκεντρικό σύστημα ζωῆς, ἤ δείχνει πώς εἶναι ἔνοχος, καί ἑπομένως κρύβεται. Ὅπως, ὅταν ζητᾶς κάποιον καί αὐτός δέν παρουσιάζεται, τόν ξαναζητᾶς καί δέν παρουσιάζεται, λές, κάτι ἔκανε αὐτός, κάτι συμβαίνει, ἔτσι ἀκριβῶς καί ὅποιος ἀπεχθάνεται τόν ἰατρό ἤ τά φάρμακα, εἶναι βαριά ἄρρωστος σωματικῶς, πρό πάντων ψυχικῶς. Εἶναι ἄφρων ἀνήρ, διότι λέγει «ἀνήρ φρόνιμος οὐ προσοχθιεῖ αὐτοῖς». Εἶναι ἄφρων ἀνήρ, ἄφρων γυνή, εἶναι ὁ ἀδιόρθωτος, ὁ ἀμετανόητος, εἶναι αὐτός πού δέν τόν νοιάζει ὁ Θεός, παρά μόνον τόν νοιάζει νά κατευθύνη τό σαρακοφαγωμένο κορμάκι του καί τήν σαρακοφαγωμένη ψυχή του ὅπως αὐτός νομίζει, μή τυχόν καί μπορέση νά βγῆ σέ κάποια ἀκροθαλασσιά. Ἀλλά τό φάρμακο καί ὁ ἰατρός δείχνουν ὅτι καθιστοῦμε διαχειριστήν τῆς ὑπάρξεώς μας τόν Θεόν, ὅτι δέν εἴμαστε ἐμεῖς οἱ κυβερνῆτες τοῦ ἑαυτοῦ μας.
Από το Συναξάρι – Ο όσιος Θεωνάς, μητροπολίτης Θεσσαλονίκης

4 Απριλίου
Ο όσιος πατήρ ημών Θεωνάς ήταν ιερομόναχος στην Μονή Παντοκράτορος στο Άγιον Όρος. Ποθούσε την ησυχαστική ζωή και έγινε μαθητής του αγίου Ιακώβου του Νέου [1 Νοεμ.], ονομαστού τότε για την πνευματική εμπειρία του και την εξαιρετική χάρη που είχε αξιωθεί να λάβει παρά Θεού. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Γ΄ Νηστειών: Η Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως (Lev Gillet, μοναχός της Ανατολικής Εκκλησίας)

Στο μέσον της Τεσσαρακοστής η Εκκλησία υψώνει ενώπιόν μας τον Σταυρό του Χριστού. Δύο ακόμη φορές μέσα στον χρόνο, 14 Σεπτεμβρίου και 1η Αυγούστου, μας προτείνει να θυμηθούμε και να προσκυνήσουμε τον Τίμιο Σταυρό. Στις περιπτώσεις αυτές όμως η προσκύνηση του Σταυρού είναι συνδεδεμένη με ιστορικά γεγονότα, ενώ την τρίτη Κυριακή των Νηστειών η Εκκλησία θέλει να διακηρύξει τον ρόλο του Σταυρού στο ιστορικό της σωτηρίας μας και να μας προετοιμάσει για τη μακρινή ακόμα Μεγάλη Παρασκευή, όταν θα Τον ατενίσουμε υψωμένο στον Γολγοθά.
Η δικαιοσύνη τού Θεού (Δημήτρης Μαυρόπουλος)

Στοὺς περίφημους Μακαρισμοὺς τοῦ Κυρίου, ποὺ καταγράφονται στὸ κατὰ Ματθαῖον εὐαγγέλιο (Ματθ. 5,3-11) ὡς εἰσαγωγὴ στὴν «Ἐπὶ τοῦ ὄρους ὁμιλία», ὑπάρχουν δύο στίχοι ποὺ ἀναφέρονται στὴ δικαιοσύνη ὡς συνθήκη τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Πρόκειται α) γιὰ τὸν στίχο 6: «Μακάριοι οἱ πεινῶντες καὶ διψῶντες τὴν δικαιοσύνην, ὅτι αὐτοὶ χορτασθήσονται», καὶ β) γιὰ τὸν στίχο 10: «Μακάριοι οἱ δεδιωγμένοι ἕνεκεν δικαιοσύνης, ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν». Στὸν πρῶτο στίχο φαίνεται ἐκ πρώτης ὄψεως νὰ ἀναφέρεται ὁ Χριστὸς σὲ μιὰ δικαιοσύνη τῆς κοινωνίας, τῆς βιοτῆς δηλαδὴ τῶν ἀνθρώπων, ἐνῶ στὴ δεύτερη εἶναι σαφὴς ἡ ἀναφορά του σὲ μιὰ ἐσχατολογικὴ δικαιοσύνη.
Για τον σκοτισμό της ψυχής και πώς κλονίζεται η σχέση της με τους ανθρώπους; (Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης)

Δια τεσσάρων πραγμάτων σκοτίζεται η ψυχή· δια του μισήσαι τον πλησίον, και εξουδενώσαι, και ζηλώσαι, και γογγύσαι. [7,9] Αββάς Ησαΐας Διαβάστε περισσότερα »
Πάντοτε πριν την αυγή είναι το πιο πυκνό σκοτάδι

Ημερολόγιο του Ιβάν Στάρτσκωφ, υπολοχαγού Β’ τάγματος του Σοβιετικού στρατού. Διαβάστε περισσότερα »
Περί του μη εκπειράζειν τον Θεόν

1.
Παναγ. Τρεμπέλα,
Ὑπόμνημα εἰς τὸ κατὰ Λουκᾶν Εὐαγγέλιον,
ἐκδ. «Ο ΣΩΤΗΡ», Ἀθῆναι 1995, σελ. 153-154
«Οὐ δεῖ εἰς προφανεῖς κινδύνους ἐμβάλλειν τινὰ ἑαυτὸν δοκιμάζοντα εἰ βοηθήσει αὐτῷ ὁ Θεός» (γράφει ὁ Θεοφύλακτος).
«Οὐ γὰρ τοῖς πειράζουσι χαρίζεται ὁ Θεὸς τὰς ἐπικουρίας, ἀλλὰ τοῖς πιστεύουσιν εἰς αὐτόν. Οὐ γὰρ ἐπειδὴ φειδοῦς ἡμᾶς ἀξιοῖ, διὰ τοῦτο ἡμεῖς ἐπιδεικτιᾷν ὀφείλομεν. Πρὸς τούτοις οὐδέποτε Χριστὸς τοῖς πειράζουσιν αὐτὸν ἐδίδου σημεῖον· Γενεὰ γάρ, φησί, πονηρὰ σημεῖον ἐπιζητεῖ, καὶ σημεῖον οὐ δοθήσεται αὐτῇ. Τοῦτο καὶ νῦν ἀκουέτω πειράζων ὁ Σατανᾶς» (γράφει ὁ ἅγ. Κύριλλος Ἀλεξανδρείας).
Ἀξιοσημείωτος καὶ ἡ ἑπομένη παρατήρησις: Ὁ Κύριος χρησιμοποιεῖ ἐνταῦθα τὸ Δευτ. ϛ´ 16: «Οὐκ ἐκπειράσεις Κύριον τὸν Θεόν σου, ὃν τρόπον ἐξεπειράσατε ἐν τῷ πειρασμῷ». Ὅταν τις ἐπιθυμῇ νέον σημεῖον πρὸς ἀπόδειξιν θείας ἀποκαλύψεως, καθ᾽ ὃν χρόνον ἐδόθησαν ἤδη εἰς αὐτὸν ἐπαρκεῖς ἀποδείξεις τῆς περὶ αὐτοῦ προνοίας τοῦ Θεοῦ, ἐκπειράζει τὸν Θεόν. Οὕτω καὶ οἱ Ἰσραηλῖται εἶπον ἐν τῇ ἐρήμῳ, ὅταν ἐπείρασαν τὸν Θεόν: Ἔδωκεν ἡμῖν ὕδωρ ἐκ πέτρας. Μὴ καὶ ἄρτον δύναται δοῦναι ἡμῖν; Καὶ ὁ Χριστὸς ἤδη παρόμοιόν τι θὰ ἔλεγεν, ἐκπειράζων τὸν Πατέρα του: Ἀπέδειξεν ὅτι εἶμαι πράγματι ὀ Υἱός Του διὰ τῆς ἀποστολῆς τοῦ Πνεύματός Του ἐν τῷ Ἰορδάνῃ καὶ τῆς ἀμέσου μαρτυρίας του διὰ τῆς ἐνεχθείσης ἐκεῖ φωνῆς. Καὶ τὸ σημεῖον αὐτὸ ἦτο πολὺ μεγαλύτερον. Ἀλλ᾽ ἆρά γε δύναται καὶ τώρα νὰ διατάξῃ τοὺς ἀγγέλους του, ὅπως μὲ σηκώσουν εἰς τὰς χεῖράς των, τοῦθ᾽ ὅπερ εἶναι σημεῖον μικρότερον. Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Άγιος Ευστράτιος ο Νηστευτής της Λαύρας των Σπηλαίων

28 Μαρτίου
Προερχόμενος από πλούσια οικογένεια του Κιέβου, ο άγιος Ευστράτιος παραιτήθηκε από τα αγαθά του και τα μοίρασε στους φτωχούς, ώστε να καταφέρει να αγωνισθεί ως αληθινός στρατιώτης του Χριστού, που έγινε φτωχός για χάρη μας.
Κυριακή Β’ Νηστειών: Για τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Σήμερα εορτάσαμε την μνήμη του αγίου Γρηγορίου Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης του Παλαμά. Ο άγιος Γρηγόριος είναι ένας μεγάλος θεολόγος της Εκκλησίας μας, μεγάλος διδάσκαλος πνευματικός, μεγάλος Ιεράρχης της Εκκλησίας μας.
Η εικόνα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου (Χρήστος Γκότσης)

Το πρόσωπον της Υπεραγίας Θεοτόκου αναφέρεται πολλάκις και ποικιλοτρόπως εις την Θείαν Λατρείαν. Οι ιεροί υμνογράφοι συναγωνίζονται εις την εύρεσιν των καλλιτέρων ποιητικών εκφράσεων διά να τονίσουν την θέσιν, την οποίαν κατέχει η Μητέρα του Θεού εις το Μυστήριον της Ενσαρκώσεως του Χριστού, την ζωήν της Εκκλησίας και την καρδίαν των πιστών.
Εις την τιμητικήν προσκύνησιν της Υπεραγίας Θεοτόκου έχει αφιερώσει η Εκκλησία μας ιδιαιτέρας ιεράς Ακολουθίας και πανηγύρεις. Είναι γνωστοί οι Παρακλητικοί Κανόνες (Μικρός και Μέγας), ο Ακάθιστος Ύμνος και αι λεγόμεναι Θεομητορικαί εορταί, με τας οποίας οι πιστοί εκφράζουν τα αισθήματα αγάπης, ευγνωμοσύνης και αφοσιώσεως εις την «άσπιλον; αμόλυντον, άφθορον, άχραντον, αγνήν Παρθένον, Θεόνυμφον Δέσποιναν».
Τέλος προς τιμήν της Υπεραγίας Θεοτόκου έχομεν πολλάς εικόνας και πολλούς ιερούς ναούς. Φέρουν διάφορα ονόματα από τας ιδιότητας, τας οποίας απέδωκεν η Εκκλησία εις την Παναγίαν, όπως Γοργοεπήκοος, Ελεούσα, Παμμακάριστος, Οδηγήτρια, Παρηγορίτισσα, Παντάνασσα, Περίβλεπτος κ. α.
Τα διάφορα γεγονότα της ζωής της Θεοτόκου απεικονίζονται άριστα εις τας βυζαντινάς μας εικόνας. Εις αυτάς η στάσις του σώματός της και τα χαρακτηριστικά του προσώπου της εκφράζουν τα αισθήματα της αγνής και πλούσιας καρδίας της και μας υπενθυμίζουν την αγνότητά της, την πίστιν της και την ταπεινοφροσύνην της, καθώς και τον ρόλον της Παναγίας εις την Ενανθρώπησιν του Κυρίου.
Τον ρόλον της Θεοτόκου εις την Ενανθρώπησιν του Κυρίου φέρει η Εκκλησία μας εις την μνήμην των πιστών ιδιαιτέρως με την εορτήν του Ευαγγελισμού.
Ο Μηδενισμός τού Ανθρώπου († Αθανασίου Γιέφτιτς, Πρώην Επισκόπου Ζαχουμίου και Ερζεγοβίνης)

ἀπὸ ὁμιλία στὴν Ἀθήνα τὸ 1968 μὲ τίτλο «Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεανθρώπου καὶ ὁ μηδενισμὸς τοῦ ἀνθρώπου» Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Ο άγιος μάρτυς Μιχαήλ ο Σαββαΐτης

Για την Κυριακή της Ορθοδοξίας († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Ομιλία του Γέροντα στην τράπεζα της Ι. Μ. Γρηγορίου το 2007. Διαβάστε περισσότερα »
Προσοχή και δυσπιστία στις εμφανίσεις των πνευμάτων (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

Λόγος Δ΄: Περί μετανοίας. Ωφέλιμος για όσους τον διαβάζουν με πίστη και ειλικρινή αγάπη, με προσοχή και περίσκεψη (Άγιος Μάξιμος Γραικός)

Νά, ψυχή μου, και φέτος με την μεγάλη υπομονή και με την μεγάλη χάρη του Δημιουργού μας, του φιλανθρώπου Θεού και των πάντων Δεσπότη, φθάσαμε στο ήσυχο και σωτήριο λιμάνι της αγίας και ψυχωφελούς Σαρακοστής, όταν όλοι, ενάρετοι και αμαρτωλοί, με μεγάλο ζήλο αναλαμβάνουν εντατικό αγώνα.
Η λειτουργία τής μετάνοιας (Γέροντας Πετρώνιος Τανάσε)

Ἕνα ἀπό τά πολύτιμα πετράδια τοῦ θησαυροῦ τῶν προσευχῶν τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας εἶναι ἡ προσευχή τοῦ ἁγίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου: «Κύριε καί Δέσποτα τῆς ζωῆς μου…».
Μικρή στό μέγεθος καί ἁπλῆ, ἀλλά γεμάτη πνευματική δύναμι καί θεολογικό βάθος, ἡ προσευχή αὐτή φέρει τήν σφραγίδα τοῦ μεγάλου ὑμνογράφου καί ποιητοῦ, τοῦ μεγάλου ἀσκητοῦ καί ἁγίου, τῆς «Κιθάρας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος», ὅπως ὠνομάσθηκε ὁ ἅγιος Ἐφραίμ.
Ἡ Ἐκκλησία τοῦ ἔχει ἐπιφυλάξει μία ξεχωριστή θέσι στήν λειτουργική της ζωή καί εἰδικά στήν περίοδο τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, περίοδο μετανοίας καί ψυχικῆς ἀναγεννήσεως. Διαβάστε περισσότερα »
Περί νηστείας (Άγιος Λουκάς Αρχιεπίσκοπος Κριμαίας)

Ξεκινάει η Μεγάλη Τεσσαρακοστή και θα σας μιλήσω για τη νηστεία. Θα πείτε: Για ποιο λόγο θα μιλήσει για τη νηστεία, αφού εμείς εδώ και πολύ καιρό πεινάμε, ζούμε μια διαρκή Μεγάλη Τεσσαρακοστή; Τι λοιπόν, δεν χρειάζεται να μιλήσω; Και όμως, χρειάζεται πάρα πολύ! Διαβάστε περισσότερα »
Τυρινής: Κυριακή τής Συγγνώμης († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Μετὰ ἀπὸ τὶς ἑβδομάδες τῆς προετοιμασίας ποὺ προηγήθηκαν, κατὰ τὶς ὁποῖες ἐξετάσαμε τὴν ψυχή μας, τὴ ζωή μας, ὅλες τὶς σχέσεις μας ἐνώπιον τοῦ βλέμματος καὶ τῆς κρίσεως τοῦ Θεοῦ, μπαίνουμε σήμερα στὴ Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ – στὴ χαρὰ τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ συμπίπτει μὲ τὴν ἄνοιξη – εἶναι μία ἀρχὴ ζωῆς, μία ἀρχὴ καινότητας, μία νέα ἐποχή. Εἶναι μία περίοδος κατὰ τὴν ὁποία δὲν θέλουμε πιὰ νὰ θυμόμαστε τὶς ἁμαρτίες μας, δὲν θέλουμε πιὰ νὰ φέρνουμε στὸ νοῦ μας εἰκόνες ἀπὸ παραβολὲς γιὰ τὴν πίστη καὶ τὴ μετάνοια, ἀλλὰ νὰ ἀτενίζουμε τοὺς Ἁγίους ποὺ ἄρχισαν τὴ ζωὴ τους ὅπως κι ἐμεῖς: εὔθραυστοι, ἀδύναμοι, ἀμφιταλαντευόμενοι, ἀλλὰ μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ τὴ δύναμή Του ἔγιναν αὐτὸ ποὺ ἔγιναν: ἄνδρες, γυναῖκες, παιδιὰ ποὺ ἐμεῖς τώρα μποροῦμε νὰ τιμοῦμε, μὲ τοὺς ὁποίους μποροῦμε νὰ εὐφραινόμαστε, νὰ τοὺς ἔχουμε ὡς παράδειγμα καὶ νὰ ἀπευθυνόμαστε σὲ αὐτοὺς ζητώντας τους νὰ προσεύχονται γιὰ τὴ σωτηρία μας.
Στο κατώφλι της Μεγάλης Τεσσαρακοστής: «Άνω σχώμεν τάς καρδίας» (Άγιος Λουκάς αρχιεπίσκοπος Κριμαίας)

Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή δεν είναι πια μακριά. Και σήμερα θα ήθελα να σας μιλήσω για το ποια διάθεση πρέπει να έχει ο χριστιανός που ετοιμάζεται να εισέλθει στο στάδιο της Αγίας Τεσσαρακοστής. Διαβάστε περισσότερα »
Ο Θεάνθρωπος Κύριος Ιησούς Χριστός και ο Ανθρωπόθεος της Νέας Εποχής (Αρχιμ. Αθανάσιος Αναστασίου, Προηγούμενος Ι.Μ. Μεγάλου Μετεώρου)

Tό προηγούμενο (δεύτερο ΕΔΩ) κείμενό μας εἶχε ὡς θέμα τήν μετάνοια ὡς πορεία ἀπό τό κατ’ εἰκόνα στό καθ’ ὁμοίωση. Ἀναφερθήκαμε ἐκεῖ στήν κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωση δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν Θεό, περιγράψαμε τά ἰδιαίτερα χαρίσματα μέ τά ὁποῖα προίκισε ὁ Θεός τόν ἄνθρωπο, τόν κύριο προορισμό τοῦ ἀνθρώπου, πού εἶναι ἡ θέωσή μας καί τήν δημιουργία τῆς ψυχῆς καί τά γνωρίσματά της. Διαβάστε περισσότερα »
Η Μεγάλη Ιδέα ενός μικρού λαού (Αρχ. Βασίλειος Γοντικάκης, Προηγούμενος Ιεράς Μονής Ιβήρων Αγίου Όρους)

Μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς ἐπετείου τῶν διακοσίων χρόνων ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ Ἐπανάστασι
Κυριακή της Απόκρεω: Η Κυριακή της Μελλούσης Κρίσεως (Γέροντας Πετρώνιος Τανάσε)

Την παραβολή του Ασώτου Υιού θα την ενθυμούμεθα, όσον καιρό θα υπάρχει αυτός ο κόσμος, διότι δι’ αυτής εκφράζεται η ανεκλάλητη αγάπη και το έλεος του Θεού προς ημάς. Γι’ αυτό ίσως ο Σωτήρ ήθελε να πεθάνει δια σταυρικού θανάτου, δηλαδή με τα χέρια τεντωμένα, όπως άλλωστε πάντοτε τον παρουσιάζει και η Εκκλησία, για να μας φανερώσει ότι για πάντα θα μένει με τις αγκάλες ανοικτές, για ν’ αγκαλιάζει όλους τους αμαρτωλούς, οι οποίοι επιστρέφουν στο πατρικό τους σπίτι.
Η αγάπη όμως δεν είναι μονόπλευρη. Ζητεί απάντηση από τον αγαπώντα. Και η φυσικότερη απάντησις δεν ημπορεί να είναι άλλη παρά μόνον η αγάπη. Εάν η Κυριακή του Ασώτου μας επρόβαλε την άπειρη αγάπη του Θεού προς τους ανθρώπους, η τρίτη αυτή Κυριακή, της Μελλούσης Κρίσεως, μας παρακινεί να στοχασθούμε την απάντηση που θα δώσουμε απέναντι της θείας αγάπης.
Υπάρχουν σήμερα πραγματικοί χριστιανοί; (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Στο νέο δάσκαλο που ρωτά…
Η δίψα τού ανθρώπου διά τον Θεόν († Μοναχός Θεόκλητος Διονυσιάτης)

Ο Θεός και ο άνθρωπος. Αυτές είναι οι δύο μοναδικές πραγματικότητες. Ο Θεός ως αυτοΰπαρξη και ο άνθρωπος ως ύπαρξη κατά χάριν. Ο Θεός ως κατ’ ουσίαν Θεός και ο άνθρωπος ως κατά χάριν θεός. Ο Θεός ως ουσία άγνωστος και σχετικά γνωστός από τις ενέργειές του και ο άνθρωπος γνωστός κατά τις ενέργειές του και άγνωστος κατά τις δυνατότητές του. Ο Θεός έχει φυσικές όλες τις τελειότητες και υπερτελειότητες και ο άνθρωπος έχει κατά μετοχή και χάρη κάποιες θείες καταβολές αναλογικές και δυνατότητες ομοιώσεως με τον Θεόν. Είναι πλέον δεδομένο και αμετάβλητο το δημιουργικό πρόσταγμα του Θεού: ο άνθρωπος είναι πλασμένος «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν του Θεού». Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Οι όσιοι Ρωμανός και Λουπικίνος

Ο άγιος Ρωμανός γεννήθηκε περί το 400 από ευγενή οικογένεια του Φρανς-Κοντέ, μιας περιοχής όπου ο ασκητικός βίος ήταν ακόμη άγνωστος. Απαρνούμενος τον γάμο, πήγε να ζήσει για λίγο σε ένα μοναστήρι του Λουγδούνου (Λυών), κοντά στον αββά Σαβίνο, ο οποίος του μετέδωσε τις στοιχειώδεις γνώσεις του αγγελικού βίου, τις οποίες είχε ο ίδιος κληρονομήσει από Πατέρες της Ανατολής και μοναχούς του Λερίνου.
Ομιλία στην Κυριακή του Ασώτου (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

(Λουκ. ιε´ 11-32)
Ἡ ἀπερινόητη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν ἄνθρωπο φαίνεται ἀπὸ τὴν μεγάλη Του ὑπομονή, τὴ μεγάλη συγχωρητικότητά Του καὶ τὴ μεγάλη χαρά Του. Τέτοια ἀγάπη στὴ γῆ μπορεῖ νὰ συγκριθεῖ μόνο μὲ τὴ μητρική. Ποιός ἔχει μεγαλύτερη ὑπομονὴ πρὸς κάθε πλάσμα στὴ γῆ, ἀπ’ ὅση ἔχει μία μητέρα γιὰ τὸ παιδί της; Ποιός ἔχει μεγαλύτερη συγχωρητικότητα ἀπὸ τὴ μητέρα; Ποιός κλαίει ἀπὸ χαρά, ὅταν βλέπει τὸν μετανιωμένο ἁμαρτωλό, ὅσο μία μητέρα ποὺ βλέπει τὴ βελτίωση τοῦ παιδιοῦ της;
Ἀπὸ τότε ποὺ δημιουργήθηκε ὁ κόσμος, ἡ μητρικὴ ἀγάπη ξεπεράστηκε μόνο ἀπὸ τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, μὲ τὴν ἀγάπη Του γιὰ τοὺς ἀνθρώπους. Ἡ ὑπομονή Του τὸν ὁδήγησε στὰ φοβερὰ πάθη Του στὸ σταυρό. Ἡ συγχωρητικότητά Του πήγαζε ἀπὸ τὴν καρδιὰ καὶ τὰ χείλη Του, ἀκόμα κι ὅταν βρισκόταν στὸ σταυρό. Ἡ χαρά Του γι’ αὐτοὺς ποὺ μετανοοῦσαν, ἁπάλυνε τοὺς πόνους τῆς στοργικῆς ψυχῆς Του. Μόνο ἡ θεία ἀγάπη ξεπερνάει τὴ μητρική. Μόνο ὁ Θεὸς μᾶς ἀγαπᾶ περισσότερο ἀπὸ τὴν ἴδια τὴ μάνα μας. Μόνο Ἐκεῖνος μᾶς συγχωρεῖ πιὸ εὔκολα ἀπὸ ἐκείνη. Μόνο ὁ Θεὸς χαίρεται περισσότερο ἀπὸ τὴ μητέρα μας, ὅταν ἐμεῖς βελτιωνόμαστε.
Αὐτὸς ποὺ δὲν ἔχει ὑπομονὴ μαζί μας, ὅταν ἁμαρτάνουμε, δὲν μᾶς ἀγαπᾶ. Οὔτε μᾶς ἀγαπᾶ αὐτὸς ποὺ δὲν μᾶς συγχωρεῖ, ὅταν μετανοοῦμε γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας. Καὶ λιγότερο ἀπ’ ὅλους μᾶς ἀγαπᾶ ἐκεῖνος ποὺ δὲν χαίρεται, ὅταν βελτιωνόμαστε. Ἡ ὑπομονή, ἡ συγχωρητικότητα κι ἡ χαρὰ εἶναι τὰ τρία μέγιστα χαρακτηριστικὰ τῆς θείας ἀγάπης. Εἶναι χαρακτηριστικὰ τῆς ὁλοκληρωτικῆς, τῆς πραγματικῆς ἀγάπης – ἂν ὑπάρχει πραγματικὴ ἀγάπη ἔξω ἀπὸ τὴ θεϊκή. Χωρὶς τὰ τρία αὐτὰ χαρακτηριστικά, ἡ ἀγάπη δὲν εἶναι ἀγάπη. Ἂν δώσεις τὸ ὄνομα «ἀγάπη» σὲ ὁτιδήποτε ἄλλο, εἶναι σὰ νά ᾽δινες τὸ ὄνομα «πρόβατο» σὲ μία κατσίκα ἢ σ’ ἕνα γουρούνι.
Στὴν παραβολὴ τοῦ Ἀσώτου Υἱοῦ, ὁ Κύριος Ἰησοῦς μᾶς παρουσιάζει τὴν εἰκόνα τῆς πραγματικῆς, τῆς θεϊκῆς ἀγάπης. Ἡ εἰκόνα αὐτὴ εἶναι ἱστορημένη μὲ τόσο ζωηρὰ καὶ καθαρὰ χρώματα, ὥστε μπροστὰ στὰ μάτια μας μοιάζει ζωντανή, ὅπως φαίνεται ὁ κόσμος μας μετὰ τὸ σκοτάδι, ὅταν ἀνατέλλει ὁ ἥλιος. Δύο χιλιάδες χρόνια τώρα τὰ χρώματα τῆς εἰκόνας αὐτῆς δὲν ξεθώριασαν, οὔτε καὶ πρόκειται νὰ ξεθωριάσουν ὅσο ὑπάρχουν ἄνθρωποι στὴ γῆ κι ὁ Θεὸς ἐξακολουθεῖ νὰ τοὺς ἀγαπᾶ. Τὸ ἀντίθετο μάλιστα. Ὅσο πιὸ ἁμαρτωλοὶ γίνονται οἱ ἄνθρωποι, τόσο πιὸ ζωντανὴ μοιάζει ἡ εἰκόνα, τόσο πιὸ φρέσκια. Διαβάστε περισσότερα »
Τέσσερα ακαταμάχητα όπλα (Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος)

Τώρα σε συμβουλεύω να μεταχειρισθείς τέσσερα όπλα ακαταμάχητα. Με αυτά τα όπλα, αν βέβαια τα χρησιμοποιήσεις με μεγάλη προσοχή, δεξιοτεχνία, προθυμία και ανδρεία, όχι μόνο θα μείνεις άτρωτος και αβλαβής από τα βέλη και τις παγίδες του διαβόλου, αλλά και θα τον νικήσεις και θα τον αφανίσεις.
Μετάνοια: πορεία από το κατ’ εικόνα στο καθ’ ομοίωση (Αρχιμ. Αθανάσιος Αναστασίου, Προηγούμενος Ι.Μ. Μεγάλου Μετεώρου)

Ἀναφερθήκαμε στο προηγούμενο κείμενό μας στήν ἐπιτακτική ἀνάγκη τῆς βαθειᾶς, ὑπαρξιακῶς βιουμένης μετανοίας σέ αὐτή τήν τόσο κρίσιμη περίοδο πού διανύουμε.
Μετάνοια εἶναι τό «κλειδί», τό «φάρμακο» ἐκεῖνο διά τοῦ ὁποίου ἐπέρχεται ἡ ἐξυγίανση, ἡ κάθαρση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τά πάθη καί ἡ ἐπαναφορά τοῦ νοῦ του πρός τόν Θεό. Μετά-νοῶ, σημαίνει, ἀναστροφή τοῦ νοῦ μας ἀπό τήν ἀποστασία πρός τήν πηγή τῆς ζωῆς, τόν Θεό. Σημαίνει τήν πορεία τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τό κατ’ εἰκόνα στό καθ’ ὁμοίωση.
Στό σημεῖο αὐτό -καί πρίν προχωρήσουμε στήν ἀνάπτυξη τῆς ἔννοιας τῆς μετανοίας- εἶναι, θεωροῦμε, ἀπαραίτητο νά ἀναφερθοῦμε καί νά περιγράψουμε συνοπτικά τό πῶς δημιούργησε ὁ Θεός τόν ἄνθρωπο, μέ ποιά χαρακτηριστικά καί μέ ποιό σκοπό. Ποιά εἶναι τά ἰδιαίτερα χαρίσματα πού τοῦ προσέδωσε; Τί εἶναι ἡ ψυχή, τί εἶναι ὁ νοῦς, τί εἶναι ἡ λογική, τί εἶναι τό αὐτεξούσιο, πῶς ὁ ἄνθρωπος γνωρίζει τήν κτιστή δημιουργία καί πῶς γνωρίζει τόν Θεό. Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Άγιος Ευχέριος επίσκοπος Ορλεάνης

Αφιερωμένος από νεαρή ηλικία στην μελέτη της Αγίας Γραφής, ο άγιος Ευχέριος κατάλαβε ότι παράγει το σχήμα του κόσμου τούτου και ότι κάθε ανθρώπινο εγχείρημα στην γη είναι μονάχα ματαιοδοξία. Απαρνήθηκε, έτσι, κάθε γήινη προσκόλληση, με σκοπό να αναχωρήσει στην περίφημη μονή του Ζυμιέζ, στην επισκοπή της Ρουέν. Έφθασε δε σε τέτοιο σημείο αγιότητας που μετά τον θάνατο του επισκόπου Ορλεάνης, οι κάτοικοι της πόλεως έπεισαν τον Κάρολο Μαρτέλο να αναγκάσει τον άγιο να δεχθεί την διαδοχή (717). Εγκαταλείποντας παρά την θέλησή του και με δάκρυα τις αναπαύσεις του θεωρητικού βίου, ο άγιος Ευχέριος κυβέρνησε με σοφία την επισκοπή του, διορθώνοντας τις παρεκτροπές και διαδίδοντας με τον λόγο του τον ζήλο για τα έργα της αρετής.
Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου

Σήμερα, Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου, με τη βοήθεια του Θεού, αρχίζουμε το Τριώδιο. Πολλοί από τους θεοφόρους Πατέρες μας, που κατείχαν την τέχνη της μουσικής, φωτιζόμενοι από το Άγιο Πνεύμα μελοποίησαν εξαίρετα και όπως έπρεπε τις ωδές του Τριωδίου. Διαβάστε περισσότερα »
Ασκητές μέσα στον κόσμο: Τα τάματα πρέπει να εκπληρώνωνται

Μία ἱερατική οἰκογένεια σ᾿ ἕνα χωριό τῆς Τριπόλεως, κοντά στό μοναστήρι τῆς πάνω Χρέπας, πήγαινε μέ τό κάρρο στό χωράφι ἔχοντας καί τό μικρό κοριτσάκι τους μαζί. Στόν δρόμο ἔπεσε ἡ μικρή ἀπό τό κάρρο, χτύπησε καί ἔτρεχε αἷμα ἀπό τά αὐτιά της. Διαβάστε περισσότερα »
«Ἄφετε τά παιδία ἔρχεσθαι πρός με» (Επίσκ. Ειρηναίος, Αικατερίνμπουργκ και Ιρμπίτσκ)

Ἦταν κάποιο βράδυ, μετά ἀπό μιά κουραστική μέρα, πού ὁ Κύριος εἶχε περάσει κηρύσσοντας καί συζητώντας ἀδιάκοπα μέ τό λαό, τούς Φαρισαίους καί τούς μαθητές. Τότε μερικές μητέρες θέλησαν νά φέρουν κοντά Του τά παιδιά τους γιά νά τά εὐλογήσει. Οἱ μαθητές δέν ἤθελαν ὅμως νά ἐνοχλήσουν τόν Κύριο, καί γι’ αὐτό δέν τίς ἄφηναν νά Τόν πλησιάσουν. Τότε ὁ Χριστός εἶπε τά στοργικά λόγια: «Ἄφετε τά παιδία ἔρχεσθαι πρός με» (Λουκ. 18:16). Αὐτό εἶναι ἀκριβῶς τό καθῆκον τῶν χριστιανῶν γονέων. Τό χρέος πατέρων καί μητέρων. Ἀλλά, θά πεῖτε, πῶς εἶναι δυνατό νά γίνει αὐτό, τώρα πού ὁ Σωτήρας δέν κηρύσσει πιά μέ ἀνθρώπινη μορφή πάνω στή γῆ; Διαβάστε περισσότερα »
Παραμορφώνοντας το πρόσωπο του Χριστού (Πρωτοπρ. Βασίλειος Γεωργόπουλος, Επίκ. Καθηγητής Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ)

Ἡ ἀμφισβήτηση τῆς ἐκκλησιαστικῆς διδαχῆς καί ἐμπειρίας σχετικά μέ τό πρόσωπο τοῦ Θεανθρώπου εἶναι ἕνα φαινόμενο μόνιμο στήν ἱστορική πορεία τῆς Ἐκκλησίας. Μαρτυρεῖται ἤδη ἀπ’ αὐτά τά ἀποστολικά χρόνια (Ά. Ἰωαν. 22-26. Β ́ Ἰωάν, 7). Πλῆθος αἱρέσεων καί θεωριῶν ἄλλοτε εὐθέως καί ἄλλοτε συγκεκαλυμμένως ἐπιχείρησαν καί ἐπιχειροῦν μέχρι σήμερα νά παραχαράξουν ἤ καί νά ἀντικαταστήσουν τήν ἐκκλησιαστική αὐτοσυνειδησία καί τό ἐν Ἁγίω Πνεύματι φρόνημα τῆς Ἐκκλησίας σχετικά μέ τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΙΖ’ Ματθαίου: Η ενότητα της ανθρωπίνης φύσεως (Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος)

«Ἐλέησόν με, Κύριε, υἱὲ Δαυϊδ. ἡ θυγάτηρ μου κακῶς δαιμονίζεται»
(Ματθ. ιε´ 22)
Ὁ πόνος τῆς Χαναναίας γυναίκας γιὰ τὴν δαιμονισμένη θυγατέρα της, ὅπως καὶ ἡ μεγάλη της πίστι στὸν Χριστό, τὴν ἔκαναν νὰ κράζη: «ἐλέησόν με, Κύριε, υἱὲ Δαυΐδ· ἡ θυγάτηρ μου κακῶς δαιμονίζεται». Ἡ αἴτησή της εἶναι προσωπική, ἔστω κι ἂν ἀφοροῦσε περισσότερο τὴν θυγατέρα της, γιατί ὁ πόνος τοῦ παιδιοῦ τῆς εἶναι καὶ δικός της πόνος. Ζητᾶ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, γιατί αὐτὸ εἶναι πηγὴ ἀνεξάντλητη καὶ δύναμι ἀνέκφραστη. Καὶ ὁ Χριστὸς προσφέρει στὴν θυγατέρα της τὴν θεραπεία, ἐπειδὴ τὸ ζήτησε ἡ μητέρα της μὲ πολλὴ πίστι. «Ὢ γύναι, μεγάλη σου ἡ πίστις. Γενηθήτω σοι ὡς θέλεις. Καὶ ἰάθη ἡ θυγάτηρ αὐτῆς ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης».
Τὸ γεγονὸς αὐτὸ μᾶς δίδει σήμερα ἀφορμὴ νὰ διατυπώσουμε μερικὲς ἀλήθειες, μὲ ἁπλὰ ὅμως λόγια, γύρω ἀπὸ τὴν ἑνότητα τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως. Αὐτὴ ἡ ἑνότητα φαίνεται ἀφ’ ἑνὸς μὲν στὴν οἰκογένεια, ἀφ᾽ ἑτέρου δὲ στὴν κοινωνία. Διαβάστε περισσότερα »
Άγιον Όρος και δρόμοι (Αρχ. Βασίλειος Γοντικάκης)

Παραθέτουμε ένα παλαιό κείμενο του π. Βασιλείου Γοντικάκη -επί σειρά ετών Καθηγούμενος των μονών Σταυρονικήτα και Ιβήρων του Αγίου Όρους- του 1979, που σαράντα και πλέον χρόνια μετά, διδάσκει και προβληματίζει
(Η ΑΛΛΗ ΟΨΙΣ)
Η μετάνοια ως μονόδρομος για την αντιμετώπιση της σύγχρονης αποστασίας (Αρχιμ. Αθανάσιος Αναστασίου, Προηγούμενος Ι.Μ. Μεγάλου Μετεώρου)

Ἡ καθαρότητα τῆς ψυχῆς εἶναι ἡ φυσική κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου, καθώς ἔτσι δημιουργήθηκε ἐξ ἀρχῆς ἀπό τόν Θεό. Ὅπως ἀναφέρει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός: «Ἐποίησεν οὖν ὁ Θεός τόν ἄνθρωπον ἄκακον, εὐθύν, ἐνάρετον, ἄλυπον, ἀμέριμνον, πάσῃ ἀρετῇ κατηγλαϊσμένον, πᾶσιν ἀγαθοῖς κομῶντα..»[1] Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Ο άγιος Βαάστ, επίσκοπος Αράς

Όταν ο Χλοδοβίκος μπήκε θριαμβευτής στη Γαλατία μετά τη νίκη του επί των Αλαμανών στο Τολμπιάκ (490), πέρασε από την πόλη Τουλ της Λωραίνης· και καθώς επιθυμούσε να εκπληρώσει το τάμα που είχε κάνει να ασπασθεί τον χριστιανισμό, ζήτησε να συναντήσει κάποιον άνθρωπο ικανό να τον διδάξει. Του συνέστησαν τότε τον ιερέα Βαάστ (Βεντάστ ή Γκαστόν) που είχε αρχικά ζήσει σαν ερημίτης και που όλοι θεωρούσαν έναν αληθινό άγγελο επί της γης. Ο Χλοδοβίκος τον πήρε μαζί του και όπως συνέβη με τον Φίλιππο και τον ευνούχο της βασίλισσας της Αιθιοπίας (βλ. Πράξ. 8), ο Βαάστ κατήχησε τον βασιλιά καθ’ οδόν, επιβεβαιώνοντας τη διδαχή του με τη θεραπεία ενός τυφλού.
Κυριακή ΙΣΤ’ Ματθαίου: Ερμηνεία στην αποστολική περικοπή (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

(Προς Κορινθίους Β΄6, 1-10)
«Συνεργοῦντες παρακαλοῦμεν, μὴ εἰς κενὸν τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ δέξασθαι ὑμᾶς. Λέγει γάρ· Καιρῷ δεκτῷ ἐπήκουσά σου καὶ ἐν ἡμέρᾳ σωτηρίας ἐβοήθησά σοι ἰδοὺ νῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτος· ἰδοὺ νῦν ἡμέρα σωτηρίας (: Συνεργαζόμενοι λοιπόν με τον Θεό στο έργο αυτό της συμφιλιώσεως και της καταλλαγής των ανθρώπων, σας παρακαλούμε να δείξετε με τη διαγωγή σας ότι δε δεχθήκατε μάταια και ανώφελα τη χάρη του Θεού. Και μη νομίσετε ότι πάντοτε ο Θεός θα σας στέλνει τους αντιπροσώπους Του να σας παρακαλούν. Όχι. Διότι λέει η Αγία Γραφή: ‘’Στον κατάλληλο καιρό, όταν ο Θεός δείχνει το έλεός Του και την αγάπη Του, σε άκουσα με προσοχή, και την ημέρα που δίνεται η σωτηρία σε βοήθησα. Να λοιπόν τώρα είναι καιρός κατάλληλος να, τώρα είναι ημέρα σωτηρίας’’)» [Κορ. Β΄, 6, 1-2]. Διαβάστε περισσότερα »
Ομιλία στους αγίους Συμεών τον Θεοδόχο και Άννα την Προφήτιδα († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Η εορτή της Υπαπαντής έχει ένα μεγάλο νόημα. Είναι εορτή Μεσσιανική. Ο Μεσσίας, τον οποίο ο λαός του Ισραήλ ανέμενε, αρχίζει να εμφανίζεται – βρέφος βέβαια ακόμα – στο προσκήνιο της ιστορίας και μέσα στην καρδιά του εβραϊσμού, που ήταν ο Ναός του Σολομώντος. Εκεί που ήταν όλες οι ελπίδες του Ισραήλ, εκεί που ήταν στραμμένα τα μάτια των ευσεβών Ισραηλιτών. Από όλη την οικουμένη, όπου και αν ήσαν οι Εβραίοι, τα μάτια τους τα έστρεφαν πάντοτε προς τον Ναό του Σολομώντος.
Εκεί σε αυτό τον Ναό ο Κύριος εμφανίζεται αγκαλοφορούμενος υπό της αγίας και αειπαρθένου Θεοτόκου και τον υποδέχονται εξ ονόματος των Προφητών και όλων των Δικαίων της Παλαιάς Διαθήκης ο πρεσβύτης Συμεών και η αγία Άννα η Προφήτις. Υποδοχή θεία και ουράνια, αλλά και ταπεινή και κρυμμένη από τα μάτια του κόσμου. Όλοι οι δίκαιοι της Παλαιάς Διαθήκης, οι οποίοι νοσταλγούσαν τον Μεσσία, δια των χειρών των δικαίων αυτών ανθρώπων, Συμεών και Άννης, υποδέχονται τον Κύριο της Δόξης.
Η Υπαπαντή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Σαράντα ήμερες μετά από τη γέννηση του Υιού της, η Ύπεραγία Θεοτόκος προσέφερε το θείο Βρέφος στο Ναό της Ιερουσαλήμ, σύμφωνα με το Νόμο, για να το αφιερώσει στον Θεό και για να εξαγνιστεί η ίδια (Λευϊτικόν 12:2-7, Έξοδος 12:2). Μολονότι ούτε το ένα ούτε το άλλο ήταν αναγκαία, ο Νομοθέτης επιθυμούσε να μην παραβιάσει ούτε κατ’ ελάχιστον τον δικό Του Νόμο, τον οποίον είχε δώσει μέσω του δούλου Του και προφήτη Μωυσή. Τον καιρό εκείνο υπηρετούσε στον Ναό ο αρχιερέας Ζαχαρίας, ο πατέρας του αγίου Ιωάννη του Προδρόμου. Διαβάστε περισσότερα »
Να είσαι πράος, ταπεινός, απλός (Άγιος Ιωάννης Κρονστάνδης)

Μια αστραπιαία κίνηση της καρδιάς προς την αμαρτία είναι αμαρτία. Πρέπει να τσακίζουμε την αμαρτία μόλις εμφανίζεται… Όταν η πυρκαγιά απλωθεί, δεν μπορούμε εύκολα να σώσουμε το σπίτι· το σώζουμε εύκολα, μόλις φανούν οι πρώτες φλόγες. Το ίδιο ισχύει και στην πνευματική ζωή. Η ψυχή είναι το σπίτι και τα πάθη είναι η φωτιά. Διαβάστε περισσότερα »
Από τη διήγηση των θαυμάτων των αγίων αναργύρων Κύρου και Ιωάννη (Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων)

Για τη Μαρία, τη θυγατέρα του διακόνου, που δεν έπαθε καμιά βλάβη πέφτοντας από ψηλά
Ομιλία στους αγίους Τρεις Ιεράρχες († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Κυριακή ΙΕ’ Λουκά: Του Ζακχαίου († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Τὴν προηγούμενη ἑβδομάδα εἰσήλθαμε στὴν περίοδο τῶν ἑβδομάδων στὴν πορεία μας πρὸς τὴν ἡμέρα τῆς Ἀνάστασης, ποὺ μᾶς λένε νὰ ἐξετάσουμε τὸν ἑαυτό μας· τότε θὰ ἔλθει καιρὸς νὰ μὴν σκεφτόμαστε τίποτα ἄλλο παρὰ τοὺς τρόπους μὲ τοὺς ὁποίους ὁ Θεὸς μᾶς προετοιμάζει γιὰ τὴν σωτηρία μας· καὶ ὅταν φθάσουμε στὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα, τότε δὲν θὰ πρέπει νὰ ἔχουμε καμιά σκέψη, τίποτα παρὰ τὸν Κύριο τοῦ ὁποίου τὸ πάθος θὰ ἀτενίζουμε πρὶν νὰ εἰσέλθουμε μαζὶ στὴν δόξα καὶ στὴν χαρὰ τῆς Ἀνάστασης Του.
Τὴν προηγούμενη ἑβδομάδα διαβάσαμε τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ τυφλοῦ τῆς Ἰεριχώ· ἄμεσα εἶναι μιὰ πρόκληση γιὰ ἐμᾶς· ὅλοι ἱσχυριζόμαστε ὅτι βλέπουμε· ὅλοι ἱσχυριζόμαστε ὅτι δὲν εἴμαστε τυφλοὶ, καὶ ὅμως, δὲν εἶναι ὁ τρόπος ποὺ βλέπουμε μιὰ ἄλλη μορφὴ τύφλωσης; Δὲν εἴμαστε τυφλωμένοι ἀπὸ ὅ,τι βλέπουμε πρὸς τὸ ἀόρατο, δὲν εἴμαστε τυφλοὶ ἀπὸ προκατάληψη ἀπέναντι στὴν ἀλήθεια, δὲν εἴμαστε τυφλοὶ ἀπὸ τὸ πάθος ἀπέναντι στὴν ἀλήθεια; Καὶ ἔτσι, ὁ καθένας μας ὀφείλει νὰ ρωτήσει τὸν ἑαυτό του ἄν αὐτὸ ποὺ βλέπει εἶναι ἡ πραγματικότητα τῶν πραγμάτων, καὶ ἄν ὄχι, νὰ στραφεῖ στὸν Θεὸ νὰ τοῦ δώσει ἐπίγνωση. Καὶ ἕνα ἀπὸ τὰ πράγματα ποὺ μᾶς τυφλώνει περισσότερο ἀπελπιστικὰ εἶναι ἡ ματαιότητα ποὺ μᾶς κάνει νὰ δεχόμαστε γιὰ ἀληθινὰ ὅλα τὰ ψέματα ποὺ ἴσως ἀκοῦμε ἤ παρατηροῦμε ποὺ ἐνισχύουν τὴν αὐτοεκτίμηση μας, ποὺ μᾶς κάνουν νὰ ἀπορρίπτουμε κάθε τι ποὺ εἶναι γιὰ ἐμᾶς κριτική ἤ καταδίκη.
Τὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο εἶναι σχετικὸ μὲ τὴν ματαιοδοξία καὶ γιὰ τὸν τρόπο ποὺ μπορεῖ νὰ ξεπεραστεῖ, εἶναι πραγματικὰ σχετικὸ μὲ τὸ τίμημα καὶ τὶς προυποθέσεις της. Διαβάστε περισσότερα »
Η στάση μας στον ναό του Θεού (Όσιος Εφραίμ ο Σύρος)

Το νόημα των θλίψεων εις την ζωήν μας (Γέροντας Ιωσήφ Σπηλαιώτης – Κουτλουμουσιανός)

Πολλάκις ερωτώμεθα περί πόνου, ποίαν θέσιν και σημασίαν έχει εις την ζωήν τού ανθρώπου είτε γενικώς είτε μερικώς, ιδίως δε εις τας ημέρας μας, όπου φαίνεται, ότι πλεονάζει. Και τούτο μεν έχει λεπτομερώς ερμηνευθή υπό των Πατέρων μας, ώστε να μη γεννάται καμμία απορία, αλλ’ επειδή το πατερικόν πνεύμα δεν είναι τόσον προσιτόν εις τα κοινωνικά στρώματα, όπου και η δοκιμασία τού πόνου πλεονάζει, αναφέρομεν συντόμως κάτι σχετικόν με το ενδιαφέρον αυτό θέμα προς παρηγορίαν τών ενδιαφερομένων.
Mνήμη αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου: «Τοιοῦτος ἡμῖν ἔπρεπεν Ἀρχιερεύς» (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του μακαριστού γέροντος. Εκφωνήθηκε στις 25-1-1998. Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Η Οσία Ξένη της Αγίας Πετρουπόλεως

(24 Ιανουαρίου)
Η Ξένια Γρηγόριεβνα Πετρόβα ήταν σύζυγος λαμπρού συνταγματάρχη του τσαρικού στρατού, ο οποίος ήταν επίσης και ψάλτης στα ανάκτορα. Ζούσε άνετη και κοσμική ζωή εν μέσω της αριστοκρατίας της πρωτεύουσας. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΙΔ’ Λουκά (για τη θεραπεία του τυφλού της Ιεριχούς): Η ιστορία τού Βαρτίμαιου († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Καὶ ἔρχονται εἰς Ἱεριχώ· καὶ ἐκπορευομένου αὐτοῦ ἀπὸ Ἱεριχὼ καὶ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ καὶ ὄχλου ἱκανοῦ, ὁ υἱὸς Τιμαίου Βαρτίμαιος τυφλὸς ἐκάθητο παρὰ τὴν ὁδὸν προσαιτῶν. καὶ ἀκούσας ὅτι Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖός ἐστιν, ἤρξατο κράζειν καὶ λέγειν· υἱὲ Δαυΐδ Ἰησοῦ, ἐλέησόν με. καὶ ἐπετίμων αὐτῷ πολλοὶ ἵνα σιωπήσῃ· ὁ δὲ πολλῷ μᾶλλον ἔκραζεν· υἱὲ Δαυΐδ, ἐλέησόν με. καὶ στὰς ὁ Ἰησοῦς εἶπε· φωνήσατε αὐτόν· καὶ φωνοῦσι τὸν τυφλὸν λέγοντες αὐτῷ· θάρσει, ἔγειρε· φωνεῖ σε. ὁ δὲ ἀποβαλὼν τὸ ἱμάτιον αὐτοῦ ἀναστὰς ἦλθε πρὸς τὸν Ἰησοῦν. καὶ ἀποκριθεὶς λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· τί σοι θέλεις ποιήσω; ὁ δὲ τυφλὸς εἶπεν αὐτῷ· ῥαββουνί, ἵνα ἀναβλέψω. καὶ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ· ὕπαγε, ἡ πίστις σου σέσωκέ σε. καὶ εὐθέως ἀνέβλεψε, καὶ ἠκολούθει τῷ Ἰησοῦ ἐν τῇ ὁδῷ. (κατὰ Μάρκον εὐαγγέλιο, κεφ. 10, 41-52). Διαβάστε περισσότερα »
Λόγος Ζ΄: Περί πειρασμών κατά την διάρκεια των ονείρων (Άγιος Μάξιμος Γραικός)

Μάταια με σκανδαλίζεις ασταμάτητα με νυχτερινά όνειρα – άλλοτε θλιμμένα, άλλοτε πάλι χαρούμενα – εσύ, ο εχθρός των ανθρωπίνων ψυχών, ο εφευρέτης κάθε ανομίας! Μήπως νομίζεις ότι θα παραπλανήσεις την ψυχή μου και θα την αναγκάσεις να τα παραδεχθεί ως αληθινά; Εξαφανίσου, απαίσιε, εξαφανίσου από εμένα μαζί με όλα σου τα τεχνάσματα! Διαβάστε περισσότερα »
Η δασκάλα μου η μαμμή μου († Γρηγόριος ο Αρχιπελαγίτης, Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Δοχειαρίου)

Αυτή η γιαγιά με εδίδαξε με την ζωή της και τον λόγο της το πατρώον σέβας. Διαβάστε περισσότερα »
Το νεφέλωμα του Θρησκευτικού Συγκρητισμού (Πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Γεωργόπουλος, Αναπληρωτής Καθηγητής Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ)

Το σημερινό μας άρθρο θα είναι λίγο διαφορετικό. Θα αναφερθούμε ενδεικτικά σε προτάσεις και θέσεις οπαδών του θρησκευτικού και νεοεποχίτικου συγκρητισμού. Θα χρησιμοποιήσουμε τη δική τους ορολογία και τις δικές τους προτάσεις από διάφορα έντυπα του χώρου. Δεν έχουν σημασία τα ονόματα. Σημασία έχουν οι θέσεις. Χρησιμοποιούμε την φρασεολογία του χώρου για να υπάρχει μία αμεσότητα και ως προς το είδος, το ύφος, τους τρόπους και τους στόχους όσων εκφράζουν, αποδέχονται και προωθούν τον σύγχρονο θρησκευτικό συγκρητισμό. Εξάλλου, στο ιερό Ευαγγέλιο, ο Κύριός μας υπενθυμίζει ότι το δέντρο γνωρίζεται από τον καρπό του (Ματθ.12,33).
Κυριακή ΙΒ’ Λουκά: Η θεραπεία των δέκα λεπρών († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος
Τὸ Εὐαγγέλιο εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ πρὸς ἐμᾶς, καὶ ἂν καὶ δὲν θυμόμαστε συνεχῶς τὴν ἀνάγκη ποὺ ἔχουμε νὰ εἴμαστε εὐγνώμονες, πῶς μποροῦμε νὰ ἀνταποκριθοῦμε μὲ εὐγνωμοσύνη σ’ ὅ,τι τὸ Εὐαγγέλιο φέρνει στὴ ζωή μας; Ὁ Θεὸς τόσο ἀγάπησε τὸν κόσμο ὥστε πρόσφερε τὸν μονογενῆ Του Υἱὸ γιὰ νὰ σωθεῖ ὁ κόσμος· καὶ ὁ Υἱὸς πρόσφερε ἐλεύθερα τὸν ἑαυτό Του σὲ μᾶς μέσα ἀπὸ τὴν κυρίαρχη ἐλευθερία τῆς Θεότητάς Του· κανεὶς δὲν ἔχει ἀφαιρέσει ἀπὸ Ἐκεῖνον τὴ ζωὴ- αὐτὰ εἶναι τὰ λόγια Του· πρόσφερε τὴ ζωή Του, ἐλεύθερα, πρόθυμα γιὰ νὰ ζήσουμε ἐμεῖς.
Καὶ σήμερα στὸ Εὐαγγέλιο βλέπουμε ἕνα μικρὸ παράδειγμα τοῦ τρόπου, ποὺ τὶς περισσότερες φορὲς, δεχόμαστε τὰ δῶρα τοῦ Θεοῦ. Διαβάστε περισσότερα »
Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει δίχως την αγάπη του Θεού (Γέροντος Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα)

Δεν μπορούμε να ζούμε τη ζωή χωρίς αγάπη, και όπου δεν υπάρχει αγάπη, η ζωή γίνεται μαρτύριο. Είμαστε τέτοια όντα που πρέπει να αφιερώσουμε την καρδιά μας σε κάποιον· αν την αφιερώσουμε σε κάποιον από αυτό τον κόσμο, πάντοτε θα είμαστε θλιμμένοι και δεν θα λάβουμε ως επιστροφή εκείνο που του δίνουμε. Μας χρειάζεται θεμέλιο που να μη μεταβάλλεται. Αν αφιερώσουμε την καρδιά μας στη ζωντανή ή τη νεκρή φύση, αυτό δε θα μας δωρίσει εκείνο που αναζητούμε, επειδή σ’ όλα αυτά βλέπουμε ατέλειες και κυριαρχεί κάποιου είδους κενό.
Αποχωριστήκαμε από την Πηγή της ζωής, τον Κύριο, και στραφήκαμε προς τον εαυτό μας. Όταν είμαστε ενωμένοι με την Πηγή της ζωής, έχουμε τα πάντα: ειρήνη, χαρά, παρηγοριά και ανείπωτη αγάπη. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή μετά τα Φώτα: Ερμηνεία στην αποστολική περικοπή (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

(Εφ. 4, 7-13)
Από την «Προς Εφεσίους» επιστολή του αποστόλου Παύλου, κεφ.4, εδαφ. 4-16
Ο Ιερός Χρυσόστομος για την αρχομανία κάποιων λειτουργών του Υψίστου και για όσους δημιουργούν σχίσματα στο χώρο της Εκκλησίας και σκανδαλίζουν τους πιστούς με την απομάκρυνσή τους από την κοινή πίστη
Για την Σύναξη του Τιμίου Προδρόμου († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Ήδη κλείνει το Δωδεκαήμερο με την Σύναξη της Εκκλησίας προς τιμήν του Τιμίου Προφήτου Προδρόμου, του αρχηγού του μοναχικού τάγματος. Όλες οι μορφές της Εκκλησίας είναι αγαπητές στους Μοναχούς. Ιδιαιτέρως όμως είναι εκείνες, οι οποίες άσκησαν και την οδό της μοναχικής ζωής. Και ο Τίμιος Πρόδρομος είναι ο κορυφαίος. Καταφρόνησε τον κόσμο, τα αγαθά του κόσμου, και αποσύρθηκε ενωρίτατα στην έρημο, ποθώντας τον Θεό. Και αξιώθηκε αυτός να γίνει και ο Πρόδρομος και ο Βαπτιστής του Σωτήρος Χριστού. Κέντρο της ζωής του ήταν ο Χριστός. Διαβάστε περισσότερα »
Η εικόνα της Βαπτίσεως του Κυρίου (Τα Θεοφάνεια) (Παύλος Ευδοκίμωφ)

Μέχρι τον Δ΄ αιώνα, η Γέννηση και η Βάπτιση του Κυρίου εορτάζονταν την ίδια ημέρα.[1] Η ενότης τους είναι ακόμη ορατή στην παρόμοια σύσταση των ακολουθιών αυτών των δύο εορτών και δείχνει μια ορισμένη συμπλήρωση του γεγονότος της Γεννήσεως σ’ εκείνο της Βαπτίσεως. Στη Γέννησή του, λέγει ο άγιος Ιερώνυμος, ο Υιός του Θεού ήλθε στον κόσμο με κρυφό τρόπο, στην Βάπτισή του εμφανίστηκε με φανερό τρόπο. Επίσης ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Τα Θεοφάνεια δεν είναι η εορτή της Γεννήσεως αλλά της Βαπτίσεως. Πριν ήταν άγνωστη από το λαό, με τη Βάπτιση, αποκαλύπτεται σε όλους.[2]
Λόγος στην παραμονή των Φώτων (Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης)

[…] Αλλά τί να πούμε και για τον προερχόμενον από την έρημον Ιωάννη, το παράδοξο αυτό και πολυπόθητο για τους Ισραηλίτες θέαμα, τον άγγελο του Θεού, ο οποίος χειροτονήθηκε απόστολος πριν τους Αποστόλους; Όμως ένας τόσο μεγάλος Βασιλιάς τέτοιο στρατιώτη έπρεπε να έχει, αυτόν τον τόσο μεγάλο Προφήτη, ο μέγιστος Αρχιερεύς. Και ας κατανοήσουμε ποιό και πόσο μεγάλο μυστήριο έχουμε ενώπιον μας: επειδή ήταν ανάρμοστο, ενώ παρευρίσκεται ο νυμφαγωγός, να απουσιάζει ο νυμφίος, και ενώ η φωνή αναβοά, να μην ακούεται ο Λόγος, τί γίνεται, πώς τα οικονόμησε ο Θεός; Συστέλλεται κάπως στην αφάνεια ο Ιωάννης από τη βρεφική ακόμη ηλικία, ζώντας υπερφυσικά σαν κάποιος «λύχνος υπό μόδιον (κάδο)» μέσα στην έρημο· και εκεί ακούει θείες φωνές και αξιώνεται να δει θείες οπτασίες· μυσταγωγείται στα απόρρητα και διδάσκεται, όπως τότε που ήταν ακόμη έμβρυο, ποιός είναι ο Ιησούς, ότι δηλαδή είναι Υιός Θεού, και ότι εκείνος στον οποίο θα δει την πνευματοειδή περιστερά να «καταβή και να μείνη επ’ αυτόν, ούτος είναι ο βαπτίσων (που θα βαπτίσει) εν Πνεύματι Αγίω». Διαβάστε περισσότερα »
Ασκητές μέσα στον κόσμο Γ’: Αλεξάνδρα Σκόντζου

Ο Θεός εὐδοκεῖ, ὥστε σέ κάθε περιοχή στήν πατρίδα μας νά ὑπάρχη καί ἕνας ἅγιος ἄνθρωπος γιά νά δείχνη μέ τό παράδειγμά του στούς ἄλλους γύρω του, τήν ἀληθινή πίστη. Γιά παράδειγμα, τά Ἑπτάνησα ἔχουν καί ἀπό ἕναν Ἅγιο ὡς προστάτη τοῦ νησιοῦ τους, ἀλλά καί ἄλλες μεγάλες πόλεις ἀκόμη καί χωριά. Τήν περίοδο ὅπου μάλιστα ἦταν ἀπομονωμένα τά χωριά τῆς πατρίδας μας, ὑπῆρχε τοὐλάχιστον ἕνας εὐλαβής συγχωριανός τους, ὥστε οἱ ὑπόλοιποι νά εἶναι ἀναπολόγητοι τήν ἡμέρα τῆς Κρίσεως. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή προ των Φώτων: Εις τα προεόρτια των Φώτων (Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης)

(Κατά Μάρκον Ευαγγέλιον: Α. 1 – 8)
Ελάτε να εποπτεύσωμε τα προαύλια των Φώτων, με θεωρίες φωτοφανείς. Ας εισέλθωμε και εμείς στα ύδατα για να γίνωμε κοινωνοί της πλουσίας θείας ακτινοβολίας τους. Και αφού γίνωμε με το Άγιον Πνεύμα φωτοειδείς, ας ευφημήσωμε τον αίτιον του φωτός Ιησούν, το απαύγασμα της δόξης του Πατρός, με ολόψυχες ευχαριστίες. Αγνίζονται οι Ισραηλίτες προηγουμένως, όταν δηλαδή επρόκειτο να πλησιάσουν στο όρος το φλεγόμενον από το πυρ, βλέποντάς το πλήρες σκότους και θυέλλης, όμως και πάλι δεν ανέρχονται, επειδή αυτό δεν είναι ασφαλές, αλλά παραμένουν κάτω τρομαγμένοι από τους πολυειδείς φοβερισμούς του Θεού. Και αυτός ο Μωυσής λύει τα γήινα υποδήματά του, θέλοντας να προσεγγίση στην θεοβάδιστο γη, τότε που εμυείτο θαυμαστώς στην υψηλήν θεωρία της φλογοφόρου βάτου, η οποία προετύπωνε ένα μεγαλύτερο μυστήριο. Το ιδιο και ο Ιησούς του Ναυή, παίρνει εντολήν από τον άγγελο να μη προσεγγίση καθόλου το έδαφος εκείνο φορώντας υποδήματα, για το σεβάσμιον της αγίας γης. Αλλά και οι τρεις νεανίες τι έκαμαν; Δεν εξέθεσαν τους εαυτούς των στο παμφάγο πυρ, με ψυχές και σώματα εξηγνισμένα, τότε που η καυστική ενέργεια μετεβλήθη γι’ αυτούς σε δροσιστικήν; Με πόσον μεγάλο θαύμα αντήμειψε τους αγίους αυτούς ο Θεός. Να συνυπάρχουν δηλαδή γύρω τους την ιδίαν στιγμήν, οι δύο αυτές αντίρροπες ενέργειες! Και ο Δανιήλ, ο «ανήρ των επιθυμιών του πνεύματος»; Δεν είχε προετοιμάσει με την καθαρτική νηστεία τον εαυτόν του, και έτσι παρέμεινε στον λάκκο μαζί με τους λέοντες λαμβάνοντας πάλι το σώμα του τελείως αβλαβές; Διαβάστε περισσότερα »
Για την περιτομή του Κυρίου (Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας)

«Καὶ ὅτε ἐπλήσθησαν ἡμέραι ὀκτὼ τοῦ περιτεμεῖν τὸ παιδίον, καὶ ἐκλήθη τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦς, τὸ κληθὲν ὑπὸ τοῦ ἀγγέλου πρὸ τοῦ συλληφθῆναι αὐτὸν ἐν τῇ κοιλία (: και όταν συμπληρώθηκαν οι οκτώ ημέρες για να γίνει στο παιδί η περιτομή, του έκαναν περιτομή, για να επιβεβαιωθεί και με την πράξη αυτή ότι ήταν γνήσιος απόγονος του Αβραάμ. Και του δόθηκε το όνομα Ιησούς, όπως δηλαδή το είχε ονομάσει ο άγγελος προτού ακόμα συλληφθεί το παιδί στην κοιλιά της μητέρας του)» [Λουκ. 2, 21]. Διαβάστε περισσότερα »
Πρέπει να κάνουμε χρήση του ψέματος σε ακραίες περιπτώσεις (Αββάς Κασσιανός)

«Οι Άγιοι παρεκκλίνουν από την αλήθεια όταν πρόκειται για την ωφέλεια της ψυχής, όπως ακριβώς χρησιμοποιεί κανείς και το φυτό ελλέβορο για να θεραπεύσει τις σωματικές ασθένειες».
Πρέπει να κάνουμε χρήση του ψέματος σε ακραίες περιπτώσεις, όπως ακριβώς θα κάναμε και με τον ελλέβορο. Όταν δηλαδή πάρουμε ελλέβορο την ώρα που κινδυνεύουμε από μια θανατηφόρα αρρώστια, γιατρευόμαστε. Διαβάστε περισσότερα »
Ο άγιος Παΐσιος για την υπακοή (Ιερομόναχος Ισαάκ)

Ως υποτακτικός ο άγιος Παΐσιος πέρασε τα στάδια της υπακοής και ανέπαυσε τους Γέροντές του. Έμαθε την υπακοή πρακτικά και όχι από τα βιβλία. Γι’ αυτό καταλάβαινε και βοηθούσε τους υποτακτικούς. Ενώ ως υποτακτικός ήταν αυστηρός και ανένδοτος στον εαυτό του, όταν αργότερα ως Γέροντας συμβούλευε άλλους, ήταν επιεικής. Είχε μεγάλη ευαισθησία, λεπτότητα και διάκριση. Διαβάστε περισσότερα »
Ας εορτάσουμε «τα της ιατρείας» (Σεβ. Μητροπ. Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος)

Ναύπακτος, Χριστούγεννα 2020
Ποιμαντορική Ἐγκύκλιος
Ἱερόθεος
ἐλέῳ Θεοῦ Ἐπίσκοπος καί Μητροπολίτης
τῆς Θεοσώστου Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου
Πρός τούς Κληρικούς, μοναχούς καί λαϊκούς
τῆς καθ᾿ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Ἀγαπητοί ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Ἑορτή τῶν Χριστουγέννων ἡ σημερινή ἑορτή, πανήγυρη λαμπρά, ἀπό πλευρᾶς θεολογίας τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅπως διασώζεται στίς ὁμιλίες τῶν ἁγίων Πατέρων καί στούς ὕμνους τῶν ἁγίων ὑμνογράφων. Τί καί ἄν ὅλα τά ἐξωτερικά εἶναι θλιβερά; Ἐμεῖς πανηγυρίζουμε «τά τῆς Θεοφανείας» καί τά τῆς δικῆς μας ἀνακλήσεως καί ἐπανόδου στόν Θεό. Ἐάν ἡ ἀνθρωπότητα ὁλόκληρη τρέμη μπροστά στόν θάνατο ἀπό τήν πανδημία τοῦ ἰοῦ, ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί πανηγυρίζουμε βλέποντας τήν ἐνανθρώπηση τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ καί τίς συνέπειες πού ἔχει γιά τόν ἄνθρωπο.
Ἐπειδή ἡ σημερινή ἑορτή τῶν Χριστουγέννων εἶναι διαποτισμένη ἀπό τήν ὀρθόδοξη θεολογία, γι’ αὐτό, συντονιζόμενος μέ τήν ἱερά ὑμνογραφία τῆς ἑορτῆς, θά σᾶς προσφέρω ἕναν λόγο πνευματικῆς ἰάσεως ἀπό τόν μεγάλο θεολόγο τῆς Ἐκκλησίας μας, τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Θεολόγο, ὁ ὁποῖος σέ ὁμιλία του στά «Γενέθλια τοῦ Σωτῆρος» παρουσιάζει ὅλο τό θεολογικό νόημα τῆς ἑορτῆς τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ. Ἀπό τόν λόγο αὐτόν θά ἀποσπάσω μερικά χωρία, τά ὁποῖα θά σᾶς τά παρουσιάσω ὡς ἕνα ἑόρτιο πανηγυρικό καί θεολογικό «γεῦμα», γιά νά ἀναθαρρήση ἡ ψυχή μας, ἀπό τίς θλίψεις ὅλων αὐτῶν τῶν ἡμερῶν. Διαβάστε περισσότερα »
Το βαθύτερο νόημα των Χριστουγέννων (Αρχ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ιεροκήρυκας Ι. Μ. Πατρών)

Όλοι μας γνωρίζουμε ότι «ο Θεός αγάπη εστίν» (Α’ Ιωάν. 4, 16). Το σύμπαν και ο άνθρωπος είναι αποτέλεσμα της αγαπητικής κινήσεως του Τριαδικού Θεού προς τα έξω. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή μετά την Χριστού Γέννησιν: Η επιστροφή από την Αίγυπτο και η εγκατάσταση στη Ναζαρέτ (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

[Ματθ. 2, 13-23]
Ερμηνεία Ιερού Χρυσοστόμου στα εδάφια 19-23 του δευτέρου κεφαλαίου του «κατά Ματθαίον» ευαγγελίου. Διαβάστε περισσότερα »
Χριστούγεννα († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρός, τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ κείμενα τῆς Ἁγίας Γραφῆς ἀναφέρεται ὅτι μέχρι πρὶν ἀπὸ τὴν ἔλευση τοῦ Κυρίου ἡ ἀνθρωπότητα εἶχε παρακμάσει στὸ πέρασμα τῶν αἰώνων, δεδομένου ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶχε χάσει τὴν ἐπαφή του μὲ τὸ Θεὸ καὶ ἡ κοινωνία μεταξὺ Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων εἶχε καταστεῖ ἀμυδρή. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἀναφέρει ὅτι στὸ ἑξῆς (μετὰ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου), ὁλόκληρη ἡ δημιουργία προσμένει μὲ λαχτάρα τὴν τελικὴ ἔλευση καὶ ἀποκάλυψη τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ στὸν κόσμο κατὰ τὴ Δευτέρα Παρουσία, προσμένει δηλαδὴ τὴ στιγμὴ ποὺ ὁ ἄνθρωπος θὰ ἔχει γίνει πραγματικὰ ἄνθρωπος μὲ πληρότητα, μὲ ὅλη τὴν ὀμορφιὰ καὶ τὴ δόξα ποὺ περικλείει αὐτὴ ἡ ἀποστολή του.
Καὶ τὴν ἡμέρα ποὺ ἑορτάζουμε τὴν γέννηση τοῦ Χριστοῦ, τὴν ἐνσάρκωση τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, μποροῦμε νὰ δοῦμε ὅτι ἡ ἀρχὴ μιᾶς νέας ἐποχῆς ἦρθε. Διαβάστε περισσότερα »
25 Δεκεμβρίου: Η κατά σάρκα γέννησις του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού (Μιλτιάδου Κωνσταντίνου, Ομ. Καθηγ. Α.Π.Θ. – Άρχ. Διδασκάλου του Ευαγγελίου τής ΜτΧ Εκκλησίας)

Η αξιοπιστία των θείων επαγγελιών
Σχόλιο στο Α’ Ανάγνωσμα της Ακολουθίας της πρώτης ώρας: Μιχ. ε’ 1-3
Τις παραμονές των Χριστουγέννων και των Θεοφανίων, όπως και τη Μεγάλη Παρασκευή, οι ακολουθίες των Ωρών είναι μεγαλύτερες σε έκταση από τις συνήθεις ακολουθίες των υπόλοιπων ημερών τού έτους, καθώς προστίθενται, μεταξύ άλλων, στο τελετουργικό τους και τρία βιβλικά αναγνώσματα, ένα από την Παλαιά Διαθήκη και δύο από την Καινή (Απόστολος και Ευαγγέλιο). Για τον λόγο αυτό οι συγκεκριμένες ακολουθίες ονομάζονται «Μεγάλες και Βασιλικές Ώρες». Το πρώτο ανάγνωσμα της Ακολουθίας τής Πρώτης Ώρας τής γιορτής τών Χριστουγέννων προέρχεται από το βιβλίο τού προφήτη Μιχαία και είναι μία προφητεία για τον τόπο τής γέννησης του Χριστού (Μιχ ε 1-3). Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Ο άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης

Ο Ιβάν Ίλιτς Σέργκιεφ γεννήθηκε στις 19 Οκτωβρίου 1829 στη Σούρα, μικρό χωριό στην επαρχία του Άρχαγγελσκ, στο ρωσικό Άπω Βορρά, από γονείς φτωχούς. Ο πατέρας του ήταν εκκλησιάρχης και του εμφύσησε την αγάπη για την εκκλησία, τις ακολουθίες και την προσευχή· τον δίδαξε επίσης να μη ζητά καταφύγιο και παρηγορία για τις δοκιμασίες του παρά μόνο στον Θεό.
Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως: Λόγος εις την Γέννησιν του Χριστού (Ηλίας Μηνιάτης, Επίσκοπος Κερνίκης και Καλαβρύτων)

Τό μέγα μυστήριον τῆς ἐνσάρκου οἰκονομίας, καθὼς εἶναι τὸ ὑψηλότερον, τὸ εὐγενέστερον καὶ τελειότερον ἔργον τῆς δημιουργικῆς θείας σοφίας καὶ δυνάμεως, ἔτσι, πρῶτον ἀπό κάθε ἄλλο ἐπρομελετήθη καί ἐπρογνωρίσθη ἀπό τόν παντέφορον νοῦν τοῦ Θεοῦ. Πρίν νά προορίσῃ ὁ Θεός τήν πλάσιν ἤ τῶν Ἀγγέλων ἤ τῶν ἀνθρώπων ἤ τινος ἄλλου κτίσματος, προώρισεν εἰς τήν ἀΐδιὸν Του βουλήν τήν σάρκωσιν τοῦ Θείου Λόγου. Ὅθεν ἡ σάρκωσις τοῦ Θείου Λόγου, εἰς τάς θείας Γραφάς λέγεται «ἀρχή τῶν ὁδῶν Κυρίου» καί αὐτός ὁ σαρκωθείς Θεῖος Λόγος «πρωτότοκος πάσης κτίσεως».
Ασκητές μέσα στον κόσμο Γ’: Παπα–Παναής Θεοδωρακόπουλος

Γεννήθηκε τό 1896 καί ἡ ζωή του ἐκάλυψε ὅλο σχεδόν τόν περασμένο (20ό) αἰῶνα. Πρωτότοκος γυιός ὑπερπολυτέκνων γονέων πιστῶν καί θεοσεβῶν, τοῦ Σπήλιου Θεοδωρακόπουλου καί τῆς Γιαννούλας. Ἡ μητέρα του χαρακτηριζόταν γιά τήν θρησκευτικότητά της καί κρατοῦσε μ᾿ εὐλάβεια τίς ἱερές παραδόσεις τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἀπό νέος ἦταν σκληραγωγημένος μέσα στήν λιτή ζωή τῆς μᾶλλον φτωχῆς οἰκογενείας του. Ὁ πατέρας του ἦταν μαραγκός στό ἑπτακοσίων περίπου κατοίκων ἄγονο, φτωχό καί πανέμορφο χωριό Καλούσι πού ἦταν σάν σέ μπαλκόνι στήν κακοτράχηλη πλαγιά τοῦ Ἐρυμάνθου μέ τά πρίνα, τά ρείκια καί τίς ἀγριοβελανιδιές σέ ὕψος 750 μέτρων καί εἶχε ἕνα εὑρύ ὁρίζοντα μέχρι τήν μακρινή παραλία τοῦ Πατραϊκοῦ κόλπου. Διαβάστε περισσότερα »
Περί του ελέγχεσθαι (δηλαδή, περί του πώς πρέπει να δεχόμαστε τον κάθε έλεγχο, σύμφωνα με τις Άγιες Γραφές) (Σάββας Ηλιάδης, δάσκαλος)

Ο άγιος Νεκτάριος έγραψε το βιβλίο «ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ», στο οποίο αναπτύσσει όλον τον πλούτο των ηθικών και θρησκευτικών γνωμών των Πατέρων της Εκκλησίας. Κατά την συγγραφή του δημιουργήθηκε η επιθυμία να γράψει ένα παρόμοιο ακόμη βιβλίο ηθικοθρησκευτικό, στο οποίο να αποθησαυρίσει όλα τα σχετικά ρητά της Παλαιάς και Καινής Διαθήκης. Έτυχε να πέσει όμως στα χέρια του ένα σύγγραμμα του αρχαιοτάτου οσίου ανδρός Αντιόχου, του 7ου αιώνα, με 130 Λόγους προς Ευστάθιον ηγούμενον, με ανάλογο περιεχόμενο. Ο Άγιος Νεκτάριος τους επιμελήθηκε και τους εξέδωσε τελικά με τίτλο: «ΠΑΝΔΕΚΤΗΣ ΤΩΝ ΘΕΟΠΝΕΥΣΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΓΡΑΦΩΝ», προς ηθική ωφέλεια των χριστιανών: Διαβάστε περισσότερα »
«Η Εκκλησία χειμάζεται, αλλά ναυάγιον ουχ υπομένει» (Σεβ. Μητροπολίτης Μάνης Χρυσόστομος Γ’)

Εἶναι γνωστόν, ὅτι οἱ πρῶτοι χριστιανικοί αἰῶνες, εἶχαν ὡς μέγα ζήτημα τήν Τριαδολογία, τήν Χριστολογία καί τήν Σωτηριολογία. Οἱ κοντινοί μας αἰῶνες, ὁ εἰκοστός καί ὁ εἰκοστός πρῶτος, φαίνεται νά ἔχουν ὡς σημαντικό θέμα, τήν Ἐκκλησιολογία. Δηλαδή, ἀναζητεῖται συνεχῶς ἡ ἀπάντηση στό βασικό ἐρώτημα: Τί εἶναι ἡ Ἐκκλησία; Καί τοῦτο, ἐπειδή ἔρχεται ἐνώπιόν μας μία παρερμηνεία τῆς ἐννοίας τῆς Ἐκκλησίας, μία λαθεμένη ἀντίληψη τοῦ ἔργου της, μία παρεξήγηση τῆς θέσεως τῶν μελῶν της. Ποικίλες θεωρίες καί ἀπόψεις διατυπώνονται καί μάλιστα κατ’ αὐτάς, οἱ ὁποῖες ὅμως, ὡς ἐπί τό πλεῖστον, δέν ἔχουν καμμία σχέση μέ τό οὐσιαστικό καί αὐθεντικό περιεχόμενο τῆς Ἐκκλησίας. Γιά παράδειγμα, ἰσχυρίζονται, ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι μόνον ἕνα νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου, ὅπως ὅλα τά ἄλλα σέ μία κρατική ὑπόσταση. Ἄλλοι, θεωροῦν ὅτι εἶναι ἕνα κοινωφελές ἵδρυμα, ἐξαιρετικά χρήσιμο γιά ὑλική βοήθεια πρός τούς πτωχούς καί ἀναγκαῖο γιά διάφορες πολιτιστικές ἐκδηλώσεις. Ἄλλοι, ὅτι εἶναι μία καλή ὀργάνωση γιά συναισθηματική καί ψυχολογική στήριξη τῆς συνοχῆς τῆς κοινωνίας. Καί, βέβαια, γιά ἄλλους, ἡ Ἐκκλησία εἶναι μία ὀντότητα μέ συντηρητικό, σκοταδιστικό, ὀπισθοδρομικό πνεῦμα, ἕνα καθεστώς ἀποξενωμένο ἀπό τήν πρόοδο, τήν παγκοσμιοποίηση καί τά σύγχρονα κοσμοείδωλα.
Κατ’ ἀκολουθίαν τῶν ἀνωτέρω, παρουσιάζεται συχνά τό φαινόμενο τῆς ἀπαξίωσης τῆς Ἐκκλησίας, τῆς κατασυκοφάντησης, τῆς λοιδορίας, τῆς ἄρνησης, τῆς θέσεώς της στό περιθώριο τοῦ δημόσιου βίου. Διαβάστε περισσότερα »
Ασκητές μέσα στον κόσμο: Τιμωρία βλασφήμου

ΕΝΟΤΗΤΑ Β’ – ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΚΑΙ ΔΙΔΑΚΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ
Στό χωριό κάτω Παυλιάνα Κερκύρας συνέβη παλαιότερα ἕνα ἀσυνήθιστα θαυμαστό καί διδακτικό γεγονός. Μέσα σ᾽ ἕνα σπίτι ἦταν ἡ γυναῖκα λεχώνα πού δέν εἶχε σαραντίσει ἀκόμα, καί ὁ ἄνδρας της καθόταν κοντά στό παράθυρο. Ἀπό κακή συνήθεια μέ κάποια ἀφορμή ὁ ἄνδρας βλασφήμησε τά θεῖα καί τότε ἀμέσως παρουσιάστηκαν μπροστά του δαίμονες, τόν ἅρπαξαν καί τόν πῆγαν σέ μία σπηλιά πού βρίσκεται πάνω ἀπό τό χωριό. Ἐκεῖ ἦταν κατοικία δαιμόνων. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή των αγίων Προπατόρων († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Σήμερα η Κυριακή των αγίων Προπατόρων μάς μεταφέρει την νοσταλγία του λαού του Θεού τού προ Χριστού για την έλευση του Μεσσία. Σήμερα εμείς δεν μπορούμε να το καταλάβουμε αυτό, γιατί ο Χριστός είναι εν τω μέσω ημών. Όταν όμως εκείνα τα χρόνια τα προ Χριστού οι άνθρωποι νοσταλγούσαν τον Θεό, ως Εμμανουήλ, δηλαδή τον Θεό εν μέσω αυτών, και δεν μπορούσαν να τον χαρούν έτσι, ήταν βαθιά μέσα τους η νοσταλγία για την ευλογημένη αυτή ώρα.
Προσευχή καρποφόρα και ευάρεστη στον Θεό (Γέροντας Ευστράτιος Γκολοβάνσκι)

Η προσφώνησις «πάτερ» των κληρικών (Πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Γεωργόπουλος, Αναπληρωτής Καθηγητής Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ)

Συζητώντας κάποιος με αιρετικούς διαφόρων αποχρώσεων θα διαπιστώσει ότι πολλές φορές με μια πρωτοφανή αλαζονεία, εγκαλούν τους ορθόδοξους χριστιανούς και κληρικούς για τη χρήση του όρου «Πάτερ» υποστηρίζοντας ότι αυτή η προσφώνηση είναι αντίθετη προς την Αγία Γραφή, επικαλούμενοι το Ματθ. 23, 9. Διαβάστε περισσότερα »
Ασκητές μέσα στον κόσμο: Αντιμισθία ελέους προς τους κεκοιμημένους

Μία νοσοκόμα σέ μεγάλο Νοσοκομεῖο τῶν Ἀθηνῶν, ἡ Ἀ., διηγήθηκε στόν π. Συμεών τόν Ἁγιορείτη πού ἐγκαταβιώνει στήν Καλλιάγρα: «Εἶχα σκλήρυνση κατά πλάκας καί ἤμουν στά πρόθυρα τῆς παραλύσεως. Οἱ γιατροί μοῦ ἔδωσαν ἕνα μῆνα ἄδεια. Ἐνῶ ἤμουν ξαπλωμένη στό κρεββάτι ἀλλά ξύπνια, βλέπω τήν Παναγία νά μοῦ λέγη: «Ἀ., σήκω ἐπάνω, εἶσαι καλά πλέον. Διαβάστε περισσότερα »
Ενστάσεις ενάντια στη (χριστιανική) θρησκεία (π. Δημήτριος Μπαθρέλλος, Εφημ. Ι.Ν. Αναλήψεως Ντράφι – Επισκ. Καθηγ. Παν. Emory)

Στο κείμενο που ακολουθεί θα σχολιάσουμε με συντομία πέντε συνήθεις ενστάσεις κατά της χριστιανικής θρησκείας. Διαβάστε περισσότερα »
Η χαριτόβρεκτη ευωδία του αγίου Νικολάου (Αρχιμανδρίτης Αυγουστίνος Μύρου)

Από τον βίο του αγίου Σάββα

Όταν ο μέγας πατέρας Σάββας ήταν νέος και ζούσε στις Φλαβιανές (μονή στην Καππαδοκία), τα χέρια του δεν ησύχαζαν ποτέ: όταν δεν τα είχε υψωμένα προς τον Θεό προσευχόμενος, έκανε συνεχώς κάποια εργασία, έτσι ώστε να μη χαλαρώσει ούτε στιγμή ο νους του και μπορέσει κρυφά ο εχθρός να εισχωρήσει απαρατήρητος. Αυτό έκανε την αρετή του να πετά ψηλά, και ο ίδιος ξεπερνούσε στην υπακοή, την ταπείνωση και σε όλα τα άλλα ευαγγελικά κατορθώματα όλη την εκεί αδελφότητα, που ήταν γύρω στους εβδομήντα.
Κυριακή Ι’ Λουκά: Περί της συγκυπτούσης και πώς δει τιμάν τας Εορτάς (Ηλίας Μηνιάτης, Επίσκοπος Κερνίκης και Καλαβρύτων)

(Λουκ. ιγ΄ 10- 17)
Μία ἀθλία γυναῖκα, ἀπὸ συνεργίας τοῦ δαίμονος, δέκα καὶ ὀκτὼ χρόνους ἐπειράζετο ἀπὸ ἕνα πάθος τόσον βαρύ, ὅπου δὲν ἠδύνατο παντελῶς νὰ σηκώσῃ τὴν κεφαλήν· ὅθεν ἔπρεπε νὰ πηγαίνῃ πάντα συγκύπτουσα κάτω, μὲ πολὺν ἀγῶνα, καὶ ἦταν θέαμα ἐλεεινὸν νὰ τὴν βλέπωσιν. Ἐδίδασκεν ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἰς τὴν Συναγωγήν, μίαν ἡμέραν Σαββάτου· τὴν εἶδε, τὴν ἐλυπήθη, τὴν προσκάλεσε, τὴν ἕγγιξε μὲ τὴν παντοδύναμον ἰαματικὴν δεξιάν Του καὶ τὴν ἰάτρευσε· ἡ γυναίκα, ὅλο χαρά, ἐδόξαζε τὸν Θεόν, πὼς ἰατρεύθη, «παραχρῆμα ἀνωρθώθη καὶ ἐδόξαζε τὸν Θεόν».
Διαβάστε περισσότερα »
Ασκητές μέσα στον κόσμο: Πιστή άχρι θανάτου – Δαιμονικό ράπισμα

Πιστή ἄχρι θανάτου
Στήν Καβάλα πρό ἐτῶν συνέβη ἕνα τραγικό αὐτοκινητιστικό δυστύχημα. Σκοτώθηκε μία ὁλόκληρη οἰκογένεια, οἱ γονεῖς καί τά τρία παιδιά. Ἡ εὐλαβέστατη γιαγιά ἀντιμετώπισε τήν δοκιμασία μέ πίστη καί γενναιότητα. Προσπαθοῦσε νά ἀγκαλιάση συγχρόνως καί τά πέντε φέρετρα τῶν ἀγαπητῶν της νεκρῶν προσώπων καί ἔλεγε: «Χριστέ μου, ἂν αὐτό εἶναι κλωτσιά γιά νά φύγω ἀπό κοντά σου, ἐγώ δέν φεύγω. Θά πιαστῶ ἀπό τά πόδια σου». Διαβάστε περισσότερα »
Για τον άγιο απόστολο του Χριστού Ανδρέα († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Ο άγιος απόστολος Ανδρέας βρισκόταν πολύ κοντά στον Χριστό, όπως και ο αδελφός του, ο απόστολος Πέτρος. Επειδή είχε μία σταθερή αγάπη προς τον Χριστό, αυτή η αγάπη τού επέτρεπε να είναι πάντοτε κοντά στον Χριστό και να είναι πάντοτε βοηθός Του στο έργο του ευαγγελισμού.
Από το Συναξάρι – Ο άγιος Θεόδωρος αρχιεπίσκοπος Ροστώφ

28 Νοεμβρίου
Ο Στέφανος, πατέρας του αγίου Θεοδώρου, ήταν μεγαλύτερος αδελφός του αγίου Σεργίου Ραντονέζ (25 Σεπτ.). Όταν εκοιμήθη η γυναίκα του, έγινε μοναχός στη Μονή Χότκοβο, εν συνεχεία ασκήτευσε για λίγο με τον αδελφό του Σέργιο στα δάση του Ραντονέζ και κατόπιν εγκαταστάθηκε στη Μονή των Θεοφανείων στη Μόσχα, όπου έγινε ο πνευματικός πατέρας του μεγάλου ηγεμόνα. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΙΓ’ Λουκά: Ο πλούσιος νεανίας († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ και τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ὁ Κύριος μᾶς προειδοποιεῖ σήμερα πόσο δύσκολο εἶναι γιὰ ἕναν ἄνθρωπο πλούσιο νὰ εἰσέλθει στὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀνοιχτὴ μόνο στοὺς ἀναγκεμένους, σ’ ἐκείνους ποὺ εἶναι φτωχοί, ποὺ στεροῦνται τὰ πάντα στὴ γῆ; Ὄχι. Ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀνοιχτὴ σὲ ὅλους ποὺ δὲν εἶναι σκλαβωμένοι στὰ πράγματα ποὺ κατέχουν. Διαβάστε περισσότερα »
Να μελετούμε τον λόγο του Θεού († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Είναι πολύ ωφέλιμο στην ψυχή μας να έχουμε όλοι το Ευαγγέλιο στο σπίτι μας. Και, εκτός από την προσευχή που πρέπει να κάνουμε κάθε πρωί και κάθε βράδυ, να έχουμε την καλή συνήθεια, την αγία συνήθεια να διαβάζουμε και από το Ευαγγέλιο, από την Αγία Γραφή γενικότερα, ιδίως από το Ευαγγέλιο, δυο-τρεις σελίδες κάθε μέρα, έχοντας την συνείδηση ότι αυτό που διαβάζουμε είναι ο λόγος του Θεού. Κι εμείς το διαβάζουμε για να δούμε τι θέλει ο Θεός από εμάς. Δεν διαβάζουμε για να αποκτήσουμε γνώσεις, όπως διαβάζουμε ένα άλλο βιβλίο, ή για να περάσουμε την ώρα μας, αλλά διαβάζουμε για να φωτιστούμε να δούμε τι θέλει ο Θεός, ποιο είναι για εμάς το θέλημα του Θεού.
Ασκητές μέσα στον κόσμο Γ’: Κυριάκος, ο παράλυτος

Ο μακαριστός Κυριᾶκος γεννήθηκε στό κατεχόμενο χωριό Σύσκληπος τῆς ἐπαρχίας Κερύνειας στίς 13 Ἀπριλίου τοῦ 1933. Γονεῖς του ἦταν ἡ Ροδοῦ καί ὁ Κωνσταντῖνος Καρκότης. Τό ὀνοματεπώνυμό του ἦταν Κυριᾶκος Κ. Καρκότης, ἀλλά σέ ὅλους ἦταν γνωστός ὡς ὁ «Κυριᾶκος ὁ παράλυτος». Ἐνόσῳ ζοῦσε, δέν ὑπῆρχε κόσμος τῆς Ἐκκλησίας στήν περιοχή Λευκωσίας καί ὄχι μόνο, πού νά μήν τόν γνώριζε. Μέχρι σήμερα τό ὄνομά του ἀκούγεται συχνά. Διαβάστε περισσότερα »
Ο Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης ο «Με συγχωρείτε»! Ο Άγιος της μυστικής Θείας Λειτουργίας (Ανδρέας Χριστοφόρου)

Κυριακή Θ’ Λουκά: Ομιλία περί του Άφρονος Πλουσίου και περί πλεονεξίας (Ηλίας Μηνιάτης, Επίσκοπος Κερνίκης και Καλαβρύτων)

(Λουκ. ιβ΄ 16-21)
Καὶ πρῶτα πλούσιος, καὶ τώρα πλουσιώτερος, καὶ ἀκόμη διαλογίζεται ὁ ἄνθρωπος οὗτος; Εὐφόρησεν ἡ χώρα του μυριοπλάσιον ἀφθονίαν παντοίων καρπῶν καὶ ἀκόμη στενοχωρεῖται ἡ καρδία του; Ηὔξησαν ὑπέρμετρα τὰ γενήματά του, ἐπλήθυναν ἐπ’ ἄπειρον τὰ ἀγαθά του καὶ ηὔξησαν καὶ ἐπλήθυναν ἀκόμη αἱ φροντίδες του; Ἔγινεν ὑπέρπλουτος, καὶ ἀκόμη ἀδημονεῖ ὡσὰν πτωχός! Τί ποιήσω; Καὶ ἄν δὲν ἡσυχάσῃ τώρα, ὁποῦ τοῦ ἔπεμψεν ὁ Θεός, ὡσὰν ἄφθονον βροχήν, τὴν θείαν του εὐλογίαν, πότε θέλει παύσει ἀπὸ τῆς φιλοπλουτίας τὴν πολυτάραχον μέριμναν; Πότε, πότε; Ὅσον πλέον μαζώνει, τόσον πλέον ἐπιθυμεῖ. Τί δυστυχισμένη καὶ βασανισμένη ζωή! Καὶ τί μωρὴ καὶ ματαία ἐλπίδα! Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Η εν τω Ναώ Είσοδος της Υπεραγίας Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας

(21 Νοεμβρίου)
Όταν το άγιο και πανάχραντο τέκνο που ο Θεός εχάρισε στο ανθρώπινο γένος –το προ πολλού στείρο εξαιτίας της αμαρτίας, των παθών και του θανάτου– έφθασε στην ηλικία των δύο χρόνων, ο πατέρας του Ιωακείμ είπε στη σύζυγό του: «Ας το οδηγήσουμε στον Ναό του Κυρίου, για να εκπληρώσουμε την υπόσχεση που εδώσαμε να το αφιερώσουμε από τρυφερή ηλικία στον Παντοδύναμο». Η Άννα, όμως, απάντησε: «Ας περιμένουμε να γίνει τριών ετών, γιατί μπορεί να ζητά τον πατέρα και τη μητέρα της, και να μη μείνει στον Ναό του Κυρίου». Διαβάστε περισσότερα »
Πως νικιέται ο φόβος (Αρχ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ιεροκήρυκας Ι. Μ. Πατρών)

Η ζωή του ανθρώπου είναι συνυφασμένη με τον φόβο. Και τούτο συμβαίνει λόγω της πτώσεως του πρώτου ανθρώπου στον χώρο του παραδείσου και της εξώσεώς του από αυτόν. Από την πρώτη στιγμή της γεννήσεώς του ο άνθρωπος υφίσταται την επίδραση του φόβου, καθώς έρχεται σε σχέση με τον άγνωστο γι᾽ αυτόν κόσμο. Καθώς προοδεύει στην ηλικία και έρχεται σε επαφή με τον πεπτωκότα συνάνθρωπο και γενικώτερα με το όλο κοινωνικό περιβάλλον η βίωση του φόβου αυξάνεται και μετατρέπεται, άλλοτε υποσυνείδητα και άλλοτε ενσυνείδητα, σε αγχωτική βάσανο που κατατρύχει την ζωή του. Αυτή η τυραννία του φόβου τον ακολουθεί συνεχώς και κορυφώνεται στις τελευταίες ημέρες και ώρες της ζωής του, όπου καλείται να αντιμετωπίσει τον θάνατο. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Η’ Λουκά: Ο Καλός Σαμαρείτης († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Θέλω να προσέξετε δυο ή τρία πράγματα από την παραβολή του σημερινού Ευαγγελίου.
Ασκητές μέσα στον κόσμο: Γυναίκα πιστή αλλοίωσε τον άνδρα της – Η δύναμη του Σταυρού

Γυναῖκα πιστή ἀλλοίωσε τόν ἄνδρα της
Μία εὐλαβέστατη γυναῖκα εἶχε ἄνδρα ἄσωτο, βλάσφημο καί αὐταρχικό. Ἡ ἴδια δυσκολευόταν ὡς σύζυγος ἀλλά ἔκανε πολλή ὑπομονή. Δέν ζήτησε σάν διέξοδο τόν χωρισμό οὔτε ἀνταπέδιδε ὅσα τῆς ἔκανε ὁ δύστροπος σύζυγός της. Διαβάστε περισσότερα »
Ο τρόπος επικοινωνίας του ανθρώπου με το Θεό (Αρχ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ιεροκήρυκας Ι. Μ. Πατρών)

Ο άνθρωπος της σημερινής εποχής επιζητεί όλο και περισσότερο την αποστασιοποίησή του από τον Δημιουργό του Θεό. Επιθυμεί να απαλλαγή από τα «δεσμά», όπως ονόμασε τις εντολές του Θεού και της Εκκλησίας Του. Η επιθυμία του αυτή, όμως, τον περιέσφιγξε με κάποια άλλα δεσμά, τα οποία, πολλές φορές αποδεικνύονται άλυτα και καταστροφικά. Και αυτά είναι τα δεσμά της ύλης, της αβεβαιότητος, του φόβου, των παθών και του πνευματικού θανάτου. Δέσμιος ο αλλοτριωμένος από τον Δημιουργό του Θεό άνθρωπος δεν μπορεί να ενεργήση αυτοβούλως, παρά μόνον κατόπιν υποδείξεως του αμαρτωλού κόσμου και του φρονήματός του, αλλά και των παθών του. Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Οι των ασωμάτων Αρχιστράτηγοι Μιχαήλ και Γαβριήλ

8 Νοεμβρίου
Ο Μιχαήλ, ο πανένδοξος και φωταυγής Ταξιάρχης των ουρανίων και ασωμάτων Δυνάμεων, εμφανίζεται συχνά στην Αγία Γραφή. Διαβάστε περισσότερα »
Άγιε Άγγελέ μου, μοναδικέ μου φίλε και βοηθέ! (Ανδρέας Χριστοφόρου)

Άγιε Άγγελέ μου,
μοναδικέ μου φίλε και βοηθέ!
Γι’ αυτό έχω άγχος και μοναξιά,
διότι σε περιφρονώ και σε ξεχνώ!
Γνωστός μας Ιερέας, που μεγάλωσε με τις Μοναχές του Αγίου Νεκταρίου, μας έλεγε ότι ο Άγιος Νεκτάριος αυτό τις εδίδασκε: να μιλούν στον Άγιο Άγγελό τους. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Ζ΄Λουκά: «ΘΕΟΣ ΕΓΓΙΖΩΝ ΕΓΩ ΕΙΜΙ» [Ιερεμ. 23, 23] (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)

[Λουκά 8, 41-56]
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία που εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 9-11-1986
Η σημερινή ευαγγελική περικοπή, αγαπητοί μου, μας διηγείται πώς ο Κύριος ανέστησε την θυγατέρα του Ιαείρου. Ενώ όμως ο Κύριος πήγαινε προς το σπίτι του Ιαείρου, συνέβη ένα άλλο θαυμαστό περιστατικό, που ήταν η θεραπεία μιας αιμορροούσης γυναικός.
Διαβάστε περισσότερα »Η Δύση γύρισε την πλάτη στον Θεό (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Επίσκοπος Αχρίδος)

Στη Δύση κυριαρχεί η ταραχή. Η αιτία της ταραχής στη Δύση είναι που γύρισαν την πλάτη τους στον Θεό και έστρεψαν το πρόσωπό τους προς τον Σατανά. Πάντα η ίδια αιτία, η έκπτωση δηλαδή από τον Θεό και η συμπόρευση με τον σατανά. Ο Θεός προειδοποιεί σοβαρά και πατρικά, ενώ ο σατανάς προβάλλει ψεύτικες εικόνες, προσελκύοντας κοντά του τους άφρονες και ελαφρόμυαλους. Με τα φαρμακερά του γλυκίσματα ψαρεύει και έλκει τους ηδυπαθείς και κοντόφθαλμους.
Από το Συναξάρι – Ο άγιος νεομάρτυρας Νικόλαος ο Χιοπολίτης

31 Οκτωβρίου
Ο άγιος Νικόλαος ήταν γόνος ευλαβούς οικογενείας της νήσου Χίου και από μικρό παιδί είχε επιδείξει διαγωγή υποδειγματική και πλήρη όλων των ευαγγελικών αρετών. Έμεινε ορφανός και σε ηλικία είκοσι ετών έφυγε μαζί μ’ έναν σύντροφό του για να κερδίσει το ψωμί του ως κτίστης στη Μαγνησία της Μικράς Ασίας. Εκεί όμως, μετά από ένα δυστύχημα έχασε τελείως τα λογικά του· η απλότητα και η εκ φύσεως πραότητά του μετετράπησαν σε ευήθεια, καθιστώντας τον ανίκανο να καταλάβει τι έκανε. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Ε’ Λουκά: Για την παραβολή του πλούσιου και του Λαζάρου (Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας)

[Λουκά 16, 19-31]
«Ἄνθρωπος δέ τις ἦν πλούσιος, καὶ ἐνεδιδύσκετο πορφύραν καὶ βύσσον εὐφραινόμενος καθ᾿ ἡμέραν λαμπρῶς (: Υπήρχε κάποιος πλούσιος άνθρωπος, ο οποίος φορούσε βασιλικά ενδύματα. Απέξω φορούσε ένα μάλλινο κόκκινο και πανάκριβο ρούχο και από μέσα φορούσε λευκό χιτώνα πολυτελή από λεπτό αιγυπτιακό λινάρι. Και διασκέδαζε σε πλούσια συμπόσια κάθε μέρα με μεγαλοπρέπεια)» [Λουκ. 16, 19].
Θα ρωτούσε ίσως κάποιος : «Άραγε, σύμφωνα με την ευαγγελική ιστορία, η οποία λέγει ότι ο φτωχός πήγε στον τόπο της ανάπαυσης, ενώ ο πλούσιος στην κόλαση, έχουν ήδη γίνει αυτά, και κληρώθηκε ανταπόδοση αντάξια στον καθένα, ή με αυτά που λέγει ο Κύριος παριστάνει την εικόνα της μελλοντικής κρίσεως; Αλλά βέβαια», θα συνέχιζε τον συλλογισμό του, «επειδή αναφέρει τον Λάζαρο, πραγματικά έγινε και πραγματοποιήθηκε. Και γιατί δεν είπε ‘’κάποιος φτωχός άνθρωπος’’, αλλά είπε ‘’Λάζαρος’’; Μήπως για να δείξει με την ονομασία ότι αυτά έγιναν πραγματικά και αληθινά και δεν είναι παραβολή;». Διαβάστε περισσότερα »
Η οίηση οδηγεί στην πλάνη (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

Πόσο αληθινά είναι τα λόγια του αποστόλου Πέτρου, «Ο αντίπαλός σας ο διάβολος περιφέρεται σαν λιοντάρι που βρυχάται, ζητώντας κάποιον να καταβροχθίσει» (Α’ Πέτρ. 5:8)! Καταπίνει τους αδύναμους και τους πνευματικά νήπιους ανθρώπους. Δεν διστάζει να επιτεθεί ακόμα και σε μεγάλους αγωνιστές του Θεού, με την ελπίδα ότι θα τους πλανήσει και θα τους υποτάξει σε στιγμές ψυχικού νυσταγμού ή ελαττωμένης νήψεως.
Λόγος στην ημέρα της Αγίας Σκέπης της Υπεραγίας Θεοτόκου (Άγιος Λουκάς αρχιεπίσκοπος Κριμαίας)

Οι λουθηρανοί, οι προτεστάντες και όλοι οι άλλοι αιρετικοί δεν τιμούν την Υπεραγία Παρθένο Μαρία. Την θεωρούν μόνο μια ευσεβή γυναίκα και βεβαίως δεν προσεύχονται σ’ αύτη. Εμείς οι ορθόδοξοι χριστιανοί πώς βλέπουμε την γήινη Μητέρα του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος μας Ιησού Χριστού, η οποία υπηρέτησε το μέγα μυστήριο της ενανθρωπίσεως του Υιού του Θεού; Διαβάστε περισσότερα »
Διήγηση επίκαιρη και ωφέλιμη (Πρωτοπρ. Θωμάς Βαμβίνης)

Ὁ Ὀκτώβριος, μήνας τοῦ ἁγίου Δημητρίου, ἔφερε στήν «ἁγιολογική ἐπικαιρότητα» τόν βίο καί τά θαύματα τοῦ Μεγαλομάρτυρα Μυροβλήτη. Σέ ἕνα ἀπό αὐτά θά ἀναφερθοῦμε στήν συνέχεια, παίρνοντάς το ἀπό τήν αὐτοβιογραφία τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου (Ἔκδοση Ὀρθοδόξου Κυψέλης, σελ. 39-45). Εἶναι μιά ἐπίκαιρη καί ὠφέλιμη διήγηση. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΣΤ’ Λουκά: Για τη θεραπεία του δαιμονιζομένου των Γαδαρηνών (Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας)

[Λουκά 8, 26-39]
«Καὶ κατέπλευσεν εἰς τὴν χώραν τῶν Γαδαρηνῶν, ἥτις ἐστὶν ἀντίπερα τῆς Γαλιλαίας (: και έφτασαν με το πλοίο στη χώρα των Γαδαρηνών, η οποία βρίσκεται απέναντι από τη Γαλιλαία)» [Λουκ. 8, 26].
Κατέβηκε ο Σωτήρας στη χώρα των Γαδαρηνών μαζί με τους άγιους μαθητές. Έπειτα τους συνάντησε κάποιος άνδρας, ο οποίος ήταν κατοικία πολλών και ακαθάρτων πνευμάτων, χωρίς νου και μυαλό, και δεν ξεχώριζε καθόλου από εκείνους που είχαν πεθάνει και βρίσκονταν στη γη και μάλλον ήταν ίσως ακόμα χειρότερος γιατί τριγυρνώντας γυμνός στα μνήματα των πεθαμένων, ήταν απόδειξη της απανθρωπιάς των δαιμόνων. Επιτρέπει βέβαια ο Θεός των όλων κατ’ οικονομίαν κάποιοι να υποταχτούν σε αυτούς, όχι για να υποφέρουν, αλλά μάλλον για να μάθουμε εμείς μέσω αυτών πόσο μισάνθρωποι και μισόκαλοι είναι οι δαίμονες απέναντι εμάς, και έτσι να πάψουμε να θέλουμε να υποτασσόμαστε σε αυτούς, γιατί όταν πάσχει ένας, οικοδομούνται πολλοί… Διαβάστε περισσότερα »
Η πίστη φαίνεται στις θλίψεις (Δημήτριος Παναγόπουλος)

Η πίστη δοκιμάζεται, σαν σε λυδία λίθο, επάνω στις θλίψεις. Στις θλίψεις η πίστη φαίνεται αν είναι αληθινή ή ψεύτικη. Διαβάστε περισσότερα »
Ο άγιος ευαγγελιστής Λουκάς (Λάμπρος Σκόντζος, Θεολόγος)

Οι τέσσερις Ιεροί Ευαγγελιστές, ο Ματθαίος, ο Μάρκος, ο Λουκάς και ο Ιωάννης, κατέχουν ιδιαίτερη τιμή μέσα στην Εκκλησία μας, διότι αξιώθηκαν να γίνουν οι συγγραφείς των τεσσάρων Ευαγγελίων, τα οποία αποτελούν τους τέσσερις στύλους, πάνω στους οποίους στηρίζεται η χριστιανική μας πίστη, μαζί με τα άλλα βιβλία της Καινής Διαθήκης και την Ιερά Παράδοση. Στο άρθρο μας αυτό θα ασχοληθούμε με τον ιερό ευαγγελιστή Λουκά. Διαβάστε περισσότερα »
Περί ακηδίας και μελαγχολίας (Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ)

«Αξίζει να σταματήσουμε για μια στιγμή για να προσέξουμε ιδιαίτερα αυτό το «χαρούμενο πνεύμα» στην ζωή του Οσίου. Ήταν η χαρακτηριστική του ιδιότητα, ιδιαίτερα αργότερα.
Αλλά ακόμη και αυτό το δώρο της χάριτος δεν το επέτυχε δίχως αγώνα, παρόλο ότι ήταν τόσο σωτήριο για τις βασανισμένες ψυχές όλων εκείνων που αργότερα συνέρρεαν δίπλα του. Υπάρχει λόγος να σκεφθούμε ότι το πνεύμα της ακηδίας του έκανε επίθεση στην αρχή της μοναχικής του ζωής. Διαβάστε περισσότερα »
Γιατί κρίνεις; (Άγιος Λουκάς αρχιεπίσκοπος Κριμαίας)

Όλοι μας, αρχίζοντας από μένα, συνεχώς κρίνουμε και κατακρίνουμε ο ένας τον άλλον και γι’ αυτό θα δώσουμε λόγο στη φοβερά κρίση του Κυρίου και Θεού μας Ιησού Χριστού. Θα μας κρίνει Αυτός διότι και εμείς κρίνουμε τους άλλους, ψάχνουμε να βρούμε στον πλησίον μας το παραμικρό σφάλμα ενώ τις δικές μας αμαρτίες δεν τις βλέπουμε και ούτε θέλουμε να τις σκεφτόμαστε. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή των Αγίων Πατέρων της Ζ’ Οικουμενικής Συνόδου: Ερμηνεία αποστολικής περικοπής (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

[Τίτ. 3, 8-15]
«Πιστὸς ὁ λόγος· καὶ περὶ τούτων βούλομαί σε διαβεβαιοῦσθαι, ἵνα φροντίζωσι καλῶν ἔργων προΐστασθαι οἱ πεπιστευκότες τῷ Θεῷ. ταῦτά ἐστι τὰ καλὰ καὶ ὠφέλιμα τοῖς ἀνθρώποις· μωρὰς δὲ ζητήσεις καὶ γενεαλογίας καὶ ἔρεις καὶ μάχας νομικὰς περιΐστασο· εἰσὶ γὰρ ἀνωφελεῖς καὶ μάταιοι. αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ, εἰδὼς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει ὢν αὐτοκατάκριτος (: Το ότι δικαιωθήκαμε και αναγεννηθήκαμε και θα κληρονομήσουμε την αιώνια ζωή είναι λόγος και αλήθεια αξιόπιστη. Και γι’ αυτά τα θέματα θέλω να μιλάς με βεβαιότητα και με κύρος, για να φροντίζουν όσοι έχουν πιστέψει στο Θεό να πρωτοστατούν ακούραστα σε καλά έργα. Αυτά είναι τα καλά έργα και τα ωφέλιμα στους ανθρώπους, αυτά για τα οποία σας μίλησα. Τις ανόητες συζητήσεις και γενεαλογίες για τους μυθικούς θεούς ή τους ευγενείς προγόνους, όπως και τις έριδες και τις διαμάχες για τον μωσαϊκό νόμο να τις αποφεύγεις, γιατί δε φέρνουν καμία ωφέλεια και είναι μάταιες. Αιρετικό άνθρωπο, που επιμένει να δημιουργεί σκάνδαλα και διαιρέσεις στην Εκκλησία, μετά την πρώτη και τη δεύτερη νουθεσία, παράτησέ τον και απόφευγέ τον. Να ξέρεις ότι έχει διαστραφεί τέτοιου είδους άνθρωπος και αμαρτάνει· και για την αμαρτία του αυτή ελέγχεται και καταδικάζεται από τη συνείδησή του και από τον ίδιο του τον εαυτό)» [Τίτ. 3, 8-11· ερμην. απόδοση Παναγ. Τρεμπέλα]. Διαβάστε περισσότερα »
Ο τελωνισμός των ψυχών (Φώτης Σχοινάς, Δρ. Φιλοσοφίας)

Ὁ τελωνισμός τῶν ψυχῶν συνδέεται μέ τό φοβερό μυστήριο τοῦ θανάτου. Τελώνια ὀνομάζονται οἱ δαίμονες πού ἐμφανίζονται κατά καί κυρίως μετά τόν θάνατο τοῦ ἀνθρώπου καί ζητοῦν λογαριασμό γιά τίς ἁμαρτίες πού διέπραξε ὁ ἄνθρωπος καθ̉ ὅλη τή διάρκεια τῆς ἐπίγειας ζωῆς του. Ὅπως ἔχει γραφεῖ «ἴσως καμιά ἄποψη τῆς Ὀρθόδοξης ἐσχατολογίας δέν ἔχει παρανοηθεῖ τόσο, ὅσο ἡ σχετική μέ τό φαινόμενο τῶν ἐναερίων τελωνίων»[1]. Διαβάστε περισσότερα »
Ο αιώνιος Λόγος του Θεού (Αρχιμ. Κύριλλος Κωστόπουλος, ιεροκήρυκας Ι. Μ. Πατρών, Δρ. Θεολογίας)

Με το άρθρο μου αυτό δεν σκοπεύω να κινδυνολογήσω ούτε να προφητεύσω και πολύ περισσότερο να απολυτοποιήσω τις διαπιστώσεις ειδικών ότι, δυστυχώς, ο τόπος μας πορεύεται προς την ολοκληρωτική κατάρρευση των αξιών. Και τούτο γιατί επεκράτησε -κατά κοινή ομολογία- ο απόλυτος ατομισμός.
Εξέλειπε το πρόσωπο και ως εκ τούτου εξέλειπε η διαπροσωπική κοινωνία. Η ύπαρξη του Δημιουργού Θεού είναι έξω από τα ενδιαφέροντά μας. Συνεπώς δεν μας ενδιαφέρει και ο λόγος Του. Ο πλησίον, ο συνάνθρωπος βρίσκεται έξω από την ακτίνα των καθημερινών ενεργειών και επιθυμιών μας.
Καταντήσαμε μια κοινωνία ακοινωνήτων προσώπων. Ποιος θα λυτρώση τον τόπο μας; Ποιος θα λυτρώση τον Ορθόδοξο Έλληνα; Διαβάστε περισσότερα »
Πατερικές διδαχές: Η λύπη εξουθενώνει τον άνθρωπο

Διαβάζουμε στὸ κατὰ Ματθαῖο Εὐαγγέλιο: «Δεῦτε πρὸς με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς. Ὁ γὰρ ζυγός μου χρηστὸς καὶ τὸ φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστιν». Δηλ. ἔλθετε πρὸς ἐμὲ ὅλοι, ὅσοι εἶσθε κοπιασμένοι καὶ φορτωμένοι ἀπὸ τὸ βάρος τῆς ἁμαρτίας καὶ τῶν θλίψεων καὶ ἀπὸ τὸ φόρτωμα τῶν φαρισαϊκῶν παραδόσεων, μὲ τὰς ὁποίας ὁ θεόπνευστος νόμος μετεβλήθη εἰς φορτίον δυσβάστακτον.Ἔλθετε πρὸς ἐμέ, καὶ ἐγὼ θὰ σᾶς ἀναπαύσω. Διότι ὁ ζυγὸς τῆς ὑπακοῆς πρὸς ἐμὲ καὶ τὴν διδασκαλίαν μου εἶναι μαλακὸς καὶ ὠφέλιμος εἰς αὐτὸν ποὺ τὸν φέρει· καὶ τὸ φορτίον τῶν ὑποχρεώσεων καὶ καθηκόντων, ποὺ θέτω ἐγὼ ἐπὶ τῶν ὀπαδῶν μου, εἶναι ἐλαφρόν (Ματθ. ια΄, 28, 30).
Δύσκολες οἱ θλίψεις, τεθλιμμένη ἡ ὁδὸς τοῦ παραδείσου, ὅμως μέσῳ τῶν θλίψεων, ὅταν τὶς ἀντιμετωπίζουμε ἐν Χριστῷ ὁδηγούμεθα στὸν παράδεισο. Διαβάστε περισσότερα »
Ο μέθυσος ιερέας

Ζει ακόμα ο επίσκοπος που διηγήθηκε τούτη την ιστορία. Είναι αληθινή ιστορία κι έχει βαθύ νόημα, γιατί αναφέρεται στην προσευχή των ζώντων για τους τεθνεώτες. Οι προσευχές αυτές πάντοτε εισακούονται, μα πιο πολύ την ώρα της θείας λειτουργίας. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Β’ Λουκά: Η χρηστότης (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)

[Λουκά 6, 31-36]
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία που εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 1-10-1989.
Ακούσαμε, σήμερα, αγαπητοί μου, στην ευαγγελική περικοπή, που είναι ένα απόσπασμα από την επί του Όρους ομιλία του Κυρίου μας, τον χρυσό κανόνα συμπεριφοράς προς τον πλησίον. Διαβάστε περισσότερα »
Η αναζήτηση της ευτυχίας († Αρχιμανδρίτης Σεραφείμ Δημόπουλος)

Αναφέρει ο ιερός Αυγουστίνος, ο οποίος σ’ όλη του τη ζωή έψαχνε να βρει τον Θεό: «Ρώτησα τα ψηλά χιονοστεφανωμένα βουνά. Μήπως εσείς είσθε ο Θεός μου; Και αυτά μου απάντησαν. Όχι, όχι, δεν είμαστε εμείς ο Θεός σου. Ρώτησα τον ήλιο. Μήπως είσαι συ ο Θεός μου; Και ο ήλιος μου απάντησε. Όχι, όχι, δεν είμαι εγώ ο Θεός σου. Ρώτησα τις καταπράσινες πεδιάδες, τα φιδωτά ποτάμια. Μήπως είσθε σεις ο Θεός μου; Και αυτά μου είπαν. Όχι, όχι, δεν είμαστε εμείς ο Θεός σου. Ρώτησα τις γαλάζιες θάλασσες, τους ωκεανούς και τις λίμνες. Μήπως είσθε σεις ο Θεός μου; Και αυτά μου απάντησαν. Όχι, όχι, δεν είμαστε εμείς ο Θεός σου».
Στην ίδια δραματική θέση βρίσκεται και ο σημερινός ταλαίπωρος άνθρωπος, αναζητητής της ευτυχίας. Πιστεύει ότι εάν αποκτήσει ένα σταθερό εισόδημα, αυτό θα του δώσει την ευτυχία. Αλλά αυτό του απαντάει: Εγώ δεν είμαι η ευτυχία σου, εγώ δεν σου εξασφαλίζω την ευτυχία. Χτίζει ένα κομψό πολυτελέστατο πανάκριβο σπίτι και πιστεύει ότι αυτό θα του φέρει ευτυχία. Και αυτό του λέγει: Εγώ δεν είμαι η ευτυχία σου. Εγώ δεν μπορώ να σε κάμω ευτυχισμένο. Αγοράζει ένα πολυτελές αυτοκίνητο και νομίζει ότι τώρα έγινε ευτυχισμένος. Και αυτό του λέγει: Όχι, όχι, εγώ δεν είμαι η ευτυχία σου. Φρόντισε κάπου αλλού να βρεις την ευτυχία. Διαβάστε περισσότερα »
Από τον βίο του αγίου Ιωάννη του Θεολόγου

Κυριακή Α’ Λουκά: Κάνε αρχή (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία που εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 23-9-1990
Η Εκκλησία μας, αγαπητοί μου, την πρώτη Κυριακή μετά την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού, κάνει αρχή ευαγγελικών περικοπών από το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο. Αλλά και το περιεχόμενο της ευαγγελικής περικοπής σήμερα αναφέρεται στην αρχή του δημοσίου έργου του Κυρίου μας και την εκλογή των πρώτων μαθητών Του. Γι’ αυτό και εμείς σαν θέμα σήμερα να έχουμε τη σημασία ενός ξεκινήματος σε οποιοδήποτε τομέα της ζωής μας. Και μάλιστα ιδιαίτατα στον τομέα της σωτηρίας μας. Διαβάστε περισσότερα »
Γιατί μας είναι άγνωστη η ώρα του θανάτου μας (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

Πολλά πράγματα επιθυμεί να μαθαίνει και να κατανοεί ο νους μας, αγαπητοί μου προπάντων όμως το χρόνο που θα συμβεί η συντέλεια του κόσμου. Γιαυτό ο Παύλος θέλοντας να περιορίσει την ασχολία των ανθρώπων με το πότε θα συμβεί αυτό, γράφει σε μία επιστολή του: «Δεν είναι ανάγκη σε σας, να σας γράψω το χρόνο κατά τον οποίο πρόκειται να γίνει η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου»!.[1] Διαβάστε περισσότερα »
Πνευματικοί λόγοι αγίου Μαξίμου (Άγιος Μάξιμος Ομολογητής)

Κυριακή μετά την Ύψωση: Ερμηνεία της Αποστολικής περικοπής (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

[Γαλ. 2, 16-20]
«Εἰδότες δὲ ὅτι οὐ δικαιοῦται ἄνθρωπος ἐξ ἔργων νόμου ἐὰν μὴ διὰ πίστεως ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, καὶ ἡμεῖς εἰς Χριστὸν ᾿Ιησοῦν ἐπιστεύσαμεν διότι οὐ δικαιωθήσεται ἐξ ἔργων νόμου πᾶσα σάρξ (: επειδή όμως μάθαμε από τη δική μας πείρα ότι δεν γίνεται δίκαιος ο άνθρωπος και δεν σώζεται με την τήρηση των τυπικών διατάξεων του μωσαϊκού νόμου, αλλά μόνο με την πίστη στον Ιησού Χριστό, γι’ αυτό λοιπόν και εμείς πιστέψαμε στον Ιησού Χριστό, για να γίνουμε δίκαιοι και να σωθούμε από την πίστη στον Χριστό και όχι από τα έργα του μωσαϊκού νόμου· διότι όπως αναφέρεται και στους ψαλμούς, με τα έργα του νόμου δεν θα δικαιωθεί και δεν θα σωθεί κανένας άνθρωπος)» [Γαλ. 2,16· ερμ. απόδοση Παν. Τρεμπέλα]. Διαβάστε περισσότερα »
Πειρασμοί και δοκιμασίες (Γέροντας Ευστράτιος Γκολοβάνσκι)

Χωρίς πειρασμούς και δοκιμασίες είναι αδύνατο να φτάσει ο άνθρωπος στην τελειότητα ή να γνωρίσει αληθινά τον εαυτό του. Ο στρατιώτης δεν αναδεικνύεται νικητής, αν δεν υπάρξει εχθρός και δεν συγκρουστεί μαζί του. Και ο πνευματικός αγωνιστής δεν στεφανώνεται, αν δεν δοκιμάσει πειρασμό και δεν αντισταθεί. Διαβάστε περισσότερα »
Ύψωσις του Τιμίου Σταυρού: Λόγος εις τον Τίμιον και Ζωοποιόν Σταυρόν (Άγιος Ιωσήφ Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης)

Α` Σήμερα εἶναι ἡ ἑορτή τοῦ Σταυροῦ, γι᾽ αὐτό ἄς χαίρεται ὁ χορός τῶν Ἀγγέλων. Ἐμφανίζεται ὁ Σταυρός ἄς τόν προσκυνήσῃ ὅλο τό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας. Ὑψώνεται ἡ θεία δύναμις τοῦ Σταυροῦ· ἄς τραπῇ εἰς φυγήν τό πλῆθος τῶν δαιμόνων. Ἀλλά, ὦ θεῖε Σταυρέ, τό ἀνέκφραστο θέαμα τῶν Ἀγγέλων, τό καύχημα τῶν πιστῶν, ἡ Βασιλική ῥάβδος, -σοῦ ὁμιλῶ σάν νά εἶσαι ἔμψυχος- σύ βεβαίως φέρεις εἰς ἡμᾶς τά χαρμόσυνα μηνύματα τῆς σωτηρίας. Διά σοῦ, αἱ κλεισθεῖσαι πύλαι τοῦ Παραδείσου, πάλιν ἀνοίγονται. Διά σοῦ κατηργήθη τό κράτος καί ἡ δύναμις τοῦ θανάτου· διά σοῦ, ὁ ᾅδης ἀπεγυμνώθη· διά σοῦ, οἱ νεκροί ἀνέζησαν· διά σοῦ, ὁ Λῃστής χαίρει καί ἀγάλεται μέσα εἰς τόν Παράδεισον· διά σοῦ, ἡνώθησαν τά ἐπίγεια μέ τά Οὐράνια· διά σοῦ, ἐγνωρίσαμε τήν Ἀλήθειαν· διά σοῦ, μᾶς ἐδωρήθη τό Βάπτισμα τῆς ἀναγεννήσεως· διά σοῦ, ἐχαρίσθη εἰς τούς ἀνθρώπους ἄφεσις ἁμαρτιῶν· διά σοῦ, ἐλάβαμε τήν Δωρεάν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος· διά σοῦ, οἱ ἐκκλησίες σημειοῦνται, καί ἔτσι γίνονται Ναοί Θεοῦ. Διά σοῦ ἀπολαμβάνομε τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ· διά σοῦ, καταξιούμεθα καί γινόμεθα υἱοί τοῦ Θεοῦ καί κληρονόμοι τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν. Διά σοῦ, αἱ ἱεραί Πανηγύρεις καί αἱ ἑορταί γεμίζουν ἀπό θεία χαρά καί θεϊκό φῶς. Καί ποία γλῶσσα θά μποροῦσε νά μᾶς περιγράψῃ ἀκριβῶς πόσα καί ποῖα εἶναι τά καλά ἐκεῖνα, πού ἐδώρησε ὁ Χριστός ὁ ἀληθινός Θεός, διά σοῦ, εἰς τό γένος τῶν ἀνθρώπων; Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Στο αποστολικό ανάγνωσμα να λέει ο απόστολος Παύλος: «Εμοί δε μη γένοιτο καυχάσθαι ει μη εν τω Σταυρώ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, δι’ ου εμοί κόσμος εσταύρωται, καγώ τω κόσμω» (Γαλ. 6:14).
Υπήρχαν τότε ορισμένοι Χριστιανοί, οι οποίοι εκαυχώντο για διάφορα κοσμικά πράγματα. Άλλοι για την καταγωγή, άλλοι για τον πλούτο κλπ. Και πίστευαν ακόμα ότι έπρεπε να τηρούν και τα έθιμα του Μωσαϊκού Νόμου για να σωθούν. Έλεγαν ότι δεν αρκεί να είναι κανείς Χριστιανός και να πιστεύει στον Χριστό, και ότι σωτηρία χωρίς την τήρηση των τυπικών διατάξεων του Μωσαϊκού Νόμου, όπως είναι η περιτομή, δεν υπάρχει. Αυτοί ήσαν οι Ιουδαΐζοντες Χριστιανοί. Εναντίον αυτών των Ιουδαϊζόντων Χριστιανών γράφει στην προς Γαλάτας επιστολή ο απόστολος Παύλος, καθώς διαβάσαμε σήμερα. Διαβάστε περισσότερα »
Πώς το Γενέσιον της Θεοτόκου συνιστά την απαρχή της σωτηρίας μας (Μέγας Φώτιος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως)

Τι έκανε λοιπόν ο πλάστης και κηδεμόνας μας; Άφησε άραγε μέχρι το τέλος το πλάσμα του να ταλαιπωρείται, να μένει δούλος των παθών; Όχι βέβαια. Πώς δηλαδή θα ανεχόταν, αυτό που έπλασε από υπερβολική αγάπη, να το βλέπει μ’ ευχαρίστησή του να μένει αιχμάλωτο και να ζει στην πλάνη; Γι’ αυτό, αφού συνεδρίασε με τον εαυτό της, αν επιτρέπεται να το πω έτσι, η ενότητα της αγίας Τριάδας (είναι όμως θεμιτό να το πούμε για την ανάπλαση, επειδή και το, «ας δημιουργήσουμε άνθρωπο σύμφωνα με την εικόνα μας και όμοιο με μας» έχει λεχθεί για την αρχική πλάση) με την ενιαία θέλησή της διευθέτησε την ανάπλαση του πλάσματός του που είχε συντριβή.
Η υγεία τού μίσους (Πρωτοπρ. Θωμάς Βαμβίνης)

Τό μίσος εἶναι πολύτιμη δύναμη τῆς ψυχῆς, ἀποτρεπτική καί σωτήρια. Εἶναι ἀκόμη δείκτης τῆς πνευματικῆς ὑγείας, τῆς ἐξέλιξης τῆς ψυχῆς πού θεραπεύεται ἀπό τά νοσήματά της. Δείχνει κατά κάποιο τρόπο τήν ποιότητα τῆς μετάνοιάς μας, πιστοποιεῖ τήν γνησιότητά της.
Τό μίσος, βέβαια, γιά τήν κοινή ἀντίληψη τῶν ἀνθρώπων, εἶναι φορτισμένο μέ ἀρνητικό περιεχόμενο. Συνδέεται μέ βαρύτατα ἁμαρτήματα, φθόνους, ἰδιοτέλειες καί ἐγκλήματα, πού μᾶς χωρίζουν ἀπό τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ. Στήν καρδιά πού φωλιάζει τό μίσος ἐναντίον τῶν ἀνθρώπων, δέν μπορεῖ νά κατοικήση ἡ Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἔτσι, τό πρωτεῖο ἀνάμεσα στίς χριστιανικές ἀρετές κατέχει ἡ ἀγάπη. Κι αὐτό δέν εἶναι τῆς κοινῆς ἀντίληψης τῶν ἀνθρώπων, εἶναι διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΙΓ’ Ματθαίου: Η Παραβολή τού αμπελώνος († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς, καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Τὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο, μετὰ ἀπὸ μιὰ σειρὰ ἀπὸ εὐχάριστα ἀναγνώσματα, εἶναι, νὰ τὸ πῶ ἔτσι, τρομαχτικό: εἶναι ἡ ἱστορία τῶν ἐργατῶν τοῦ ἀμπελῶνος ποὺ γίνονται προδότες. Καὶ πράγματι τούτη ἡ παραβολὴ ἀντικατοπτρίζει ὅλη τὴν ἱστορία τοῦ ἀνθρώπινου γένους, ἀλλὰ στὸ πλαίσιο ὅλων τῶν κειμένων ποὺ προηγήθηκαν, μᾶς μιλάει ἐπίσης γιὰ τὴν τρομερὴ, μὲ ὅλη τὴ σημασία τοῦ ὅρου, ἀγνωμοσύνη τῆς ἀνθρωπότητας πρὸς τὸν Θεό. Ἀπέναντι στὴν ἀγάπη Του, τὰ θαύματα Του, σὲ ὅλα ὅσα ἔκανε γιὰ ἐμᾶς, παραμένουμε ἀσυγκίνητοι καὶ ἐγωκεντρικοί· σκεφτόμαστε τὸν ἑαυτό μας, δὲν σκεφτόμαστε τὸν πλησίον μας, ἀκόμα λιγότερο σκεφτόμαστε τὸν Θεό· ἀχαριστία, ἀγάπη πρὸς τὸν ἑαυτό μας, ἐγωκεντρισμός, συγκέντρωση σὲ αὐτὸ ποὺ θέλουμε, ποὺ μᾶς γοητεύει, σ’ ὅ,τι μᾶς φαίνεται ἀπαραίτητο. Διαβάστε περισσότερα »
Για την Ευαγγελική περικοπή της Αρχής της Ινδίκτου (Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας)

(Λουκ. δ’ 16-30)
«Καὶ ὑπέστρεψεν ὁ ᾿Ιησοῦς ἐν τῇ δυνάμει τοῦ Πνεύματος εἰς τὴν Γαλιλαίαν· καὶ φήμη ἐξῆλθε καθ᾿ ὅλης τῆς περιχώρου περὶ αὐτοῦ· καὶ αὐτὸς ἐδίδασκεν ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν δοξαζόμενος ὑπὸ πάντων. Καὶ ἦλθεν εἰς τὴν Ναζαρέτ, οὗ ἦν τεθραμμένος, καὶ εἰσῆλθε κατὰ τὸ εἰωθὸς αὐτῷ ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῶν σαββάτων εἰς τὴν συναγωγήν, καὶ ἀνέστη ἀναγνῶναι (: και ο Ιησούς γύρισε πίσω στη Γαλιλαία γεμάτος με τη δύναμη του Πνεύματος, το οποίο με τη νίκη Του κατά του διαβόλου Τον ενίσχυε πιο αισθητά. Και εξαιτίας των θαυμάτων Του διαδόθηκε σε όλα τα περίχωρα της Γαλιλαίας η φήμη ότι είναι θαυματουργός προφήτης, απεσταλμένος από τον Θεό. Και Αυτός δίδασκε μέσα στις συναγωγές τους, και όλοι Τον δόξαζαν και Τον επαινούσαν. Έπειτα ήλθε στη Ναζαρέτ, εκεί όπου είχε ανατραφεί και είχε μεγαλώσει. Και, όπως συνήθιζε από την παιδική Του ακόμη ηλικία, μπήκε την ημέρα του Σαββάτου στη συναγωγή και σηκώθηκε από τη θέση Του για να διαβάσει κάποια προφητική περικοπή από τη Βίβλο)» [Λουκά 4, 14-16].
Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Η κατάθεσις της τιμίας Ζώνης της Υπεραγίας Θεοτόκου

31 Αυγούστου
Σύμφωνα με μία αρχαία εκκλησιαστική παράδοση, την στιγμή που εγκατέλειπε τον κόσμο τούτο για να συναντήσει τον Υιό και Θεό της, η Παναγία Θεοτόκος άφησε τις δύο εσθήτες της σε δύο φτωχές Εβραίες που την είχαν υπηρετήσει. Οι τελευταίες φύλαξαν ως πολύτιμα κειμήλια τα λείψανα αυτά, που περνούσαν από γενεά σε γενεά μέχρι που οι Γάλβιος και Κάνδιδος πήραν την μία από αυτές με ένα ευσεβές τέχνασμα κατά την βασιλεία του Λέοντος Α’ και την κατέθεσαν στον ναό των Βλαχερνών (2 Ιουλ.). Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΙΒ’ Ματθαίου: Για τον πλούσιο νεανίσκο που επιθυμούσε να κληρονομήσει την αιώνια ζωή (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

(Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, κεφ. 19, χωρία 16 έως 26)
«Καὶ ἰδοὺ εἷς προσελθὼν εἶπεν αὐτῷ· διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ἀγαθὸν ποιήσω ἵνα ἔχω ζωὴν αἰώνιον; (: Και ιδού Τον πλησίασε κάποιος και Του είπε: ‘’Διδάσκαλε αγαθέ, τι καλό να κάνω για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή;’’)»
Διαβάστε περισσότερα »
Φως μέσα στο σκοτάδι – Η προσωπικότητα του αγίου Κοσμά του Αιτωλού (Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος)

Ασφαλώς ένα τέτοιο μεγάλο φως, που εκπορεύθηκε μέσα από τα σπλάχνα της Εκκλησίας, υπήρξε και ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ο οποίος περιόδευσε σχεδόν όλην την Ελληνική επικράτεια, παρηγορώντας και ενισχύοντας ποικιλοτρόπως τους υποδούλους Ρωμηούς, με διδαχές, με θαύματα, με την λατρεία, με την ίδρυση σχολείων, κυρίως με την αγιασμένη ύπαρξή του. Και το έκανε αυτό μέσα σε ποικίλες δυσκολίες και πολλά εμπόδια. Δεν ήταν μόνο οι Τούρκοι που εμπόδιζαν το έργο του, αλλά και οι Εβραίοι και οι ποικίλοι συμφεροντολόγοι, επειδή πλήττονταν τα συμφέροντά τους. Γι’ αυτό και διέδιδαν πολλά σε βάρος του.
Από το Συναξάρι – Ο άγιος Αλέξιος Μεντβέντκοφ ο πρωτοπρεσβύτερος

(22 Αυγούστου)
Ο πατήρ Αλέξιος Μεντβέντκοφ γεννήθηκε το 1861 στην επαρχία Σμολένσκ και σπούδασε πρώτα στο ιεροδιδασκαλείο της περιοχής, κατόπιν δε στην Αγία Πετρούπολη. Μετά τις σπουδές του, όντας αναποφάσιστος ως προς την ιερατική του κλήση, πήγε να ζητήσει συμβουλή από τον άγιο Ιωάννη της Κρονστάνδης (20 Δεκ.), ο οποίος του έδωσε την ευλογία του. Η συζήτηση αυτή τον σημάδεψε σε τέτοιο βαθμό ώστε η προσωπικότητα του αγίου Ιωάννη παρέμεινε υπόδειγμα γι’ αυτόν σε όλη την μετέπειτα ζωή του και στο ποιμαντορικό του λειτούργημα. Διαβάστε περισσότερα »
Παναγία – Η Χαρά των Χριστιανών (Κόντογλου Φώτης)

Ἡ Παναγία εἶναι τό πνευματικό στόλισμα τῆς ὀρθοδοξίας. Γιά μᾶς τούς Ἕλληνες εἶναι ἡ πονεμένη μητέρα, ἡ παρηγορήτρια κ’ ἡ προστάτρια, πού μᾶς παραστέκεται σέ κάθε περίσταση. Διαβάστε περισσότερα »
Ασκητές μέσα στον κόσμο Γ’: Μαρία Μιχαήλ

Η μακαριστή Χατζη–Μαριοῦ, ὅπως τήν ἀποκαλοῦσαν, ἀπό τό προσκύνημά της στούς Ἁγίους Τόπους ἦταν μία ἁγία ψυχή. Ἔζησε στήν Φύτη Πάφου καί μέ τόν σύζυγό της Ἰωάννη ἀπέκτησαν πέντε κόρες καί δύο γυιούς. Ὁ γυιός της ὁ μεγάλος ξενιτεύτηκε ἀπό μικρή ἡλικία στήν Νότιο Ἀφρική. Εἶχε οἰκονομική ἄνεση καί ἔγραψε νά στείλουν οἱ γονεῖς τίς ἀδελφές του γιά νά τίς ἀποκαταστήση. Μέ τά δεδομένα τότε τοῦ χωριοῦ, ἦταν πολύ δύσκολο νά παντρέψη μέ προίκα (σπίτι–χωράφια) πέντε κόρες. Γι᾿ αὐτό ἔκριναν καλό μαζί μέ τόν ἄντρα της, νά στείλουν τίς δύο κόρες τους, τήν Στέλλα καί τήν Χρυστάλλα, στήν Ν. Ἀφρική. Τό ταξίδι τότε γινόταν μέ καράβι καί διαρκοῦσε περισσότερο ἀπό ἕνα μῆνα. Στό καράβι ἀρρώστησε ἡ μία καί ὅταν ἔφτασαν στήν Ν. Ἀφρική πέθανε. Ἡ ἄλλη παντρεύτηκε ἀμέσως, ἀλλά καί αὐτή σύντομα πέθανε. Ὅταν τό μήνυμα ἔφτασε στούς γονεῖς, ὁ πατέρας της Ἰωάννης ἐρχόταν ἀπό τό χωράφι. Στό σπίτι ἔβαλε τά χέρια καί τό κεφάλι του πάνω στό τραπέζι, δέν ἔλεγε τίποτε καί δέν ἤθελε νά φάη. Μετά ἀπό λίγο πέθανε κι αὐτός ἀπό τήν στενοχώρια του. Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Ο άγιος ηγεμόνας-μάρτυρας Κωνσταντίνος Μπρανκοβεάνου και οι συν αυτώ

16 Αυγούστου
O άγιος Κωνσταντίνος γεννήθηκε το 1654 και ανατράφηκε από τον θείο του, Κωνσταντίνο Καντακουζηνό, λαμβάνοντας διακεκριμένη μόρφωση. Στις 29 Οκτωβρίου 1688 εξελέγη από την συνέλευση των βογιάρων βοεβόδας της Βλαχίας, την οποία και κυβέρνησε για είκοσι πέντε χρόνια με πραότητα και υπομονετικότητα, πολιτευόμενος σε όλα με ευαγγελικό πνεύμα. Χάρις σε μία επιδέξια πολιτική διπλωματικών συμμαχιών κατάφερε, παρά τις πιέσεις των Τούρκων, να άρει την χώρα του στο ύψος των μεγάλων δυνάμεων. Ίδρυσε πολλές εκκλησίες και μοναστήρια στην Βλαχία και σκόρπισε τις ελεημοσύνες του στον υπόλοιπο ορθόδοξο κόσμο και ιδιαίτερο στο Άγιον Όρος. Διαβάστε περισσότερα »
Για τη λιτανεία (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Στὸν αλουμινά Στόγιμιρ Π.
Οἱ λιτανεῖες γίνονται καὶ μέσα στοὺς ναούς. Ἀλλὰ ἐσὺ ρωτᾶς γιὰ τὶς λιτανεῖες στοὺς δρόμους καὶ στοὺς ἀγροὺς τί νόημα ἔχουν; Διαβάστε περισσότερα »
Η Κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Έχουμε όλοι χαρά, διότι σήμερα είναι η πραγματική εορτή της μητέρας. Διότι μόνον η Κυρία Θεοτόκος είναι η όντως μητέρα μας, επειδή μας μεταδίδει την όντως Ζωή μας, που είναι ο Χριστός μας. Και σήμερα θα έπρεπε όλες οι μητέρες να εορτάζουν την εορτή της μητέρας Ορθοδόξως, διότι κάθε μητέρα καταξιώνεται ως μητέρα μόνον εάν αποβλέπει και εάν παίρνει την ευλογία και την χάρη της Μητέρας του Θεού, της Υπεραγίας Θεοτόκου. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Ι’ Ματθαίου: Ερμηνεία Αποστολικής περικοπής (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

[Α΄ Κορ. 4, 9-16]
[Υπομνηματισμός των χωρίων Α΄Κορ. 4, 9-12]
Είδες πώς φανερώνει συγχρόνως και τη σοβαρότητα και την πατρική φροντίδα του και τον φιλόσοφο νου του; Είδες πώς αφαιρεί την αλαζονεία; «δοκῶ γάρ ὅτι ὁ Θεὸς ἡμᾶς τοὺς ἀποστόλους ἐσχάτους ἀπέδειξεν, ὡς ἐπιθανατίους, ὅτι θέατρον ἐγενήθημεν τῷ κόσμῳ, καὶ ἀγγέλοις καὶ ἀνθρώποις (: κάθε άλλο όμως παρά βασιλεία απολαμβάνουμε εμείς οι απόστολοι· διότι νομίζω ότι ο Θεός εμάς τους απόστολους μας παρουσίασε δημόσια και στα μάτια όλων ως τελευταίους, ως καταδίκους που πρόκειται να θανατωθούν· διότι γίναμε θέαμα σε όλο τον κόσμο, και στους αγγέλους και στους ανθρώπους. Και από τη μια μας θαυμάζουν οι ενάρετοι άνθρωποι ενώ, από την άλλη, μας περιφρονούν και μας χλευάζουν οι άλλοι)» [Α΄Κορ. 4, 9], δείχνει πάλι πολλή έμφαση και βαρύτητα με το να πει «ἡμᾶς». Και δεν αρκέστηκε μόνο σε αυτό, αλλά προσθέτει και το αξίωμα, ελέγχοντας έντονα τους Κορίνθιους προς τους οποίους απευθυνόταν η επιστολή: «ἡμᾶς τοὺς ἀποστόλους (: εμάς τους αποστόλους)», δηλαδή εμάς οι οποίοι υπομένουμε μύρια κακά, που σπείρουμε το κήρυγμα της ευσεβείας, που σας οδηγούμε σε αυτήν την φιλοσοφία [: ως φιλοσοφία για τους εκκλησιαστικούς συγγραφείς νοείται γενικά η χριστιανική θεολογία και η κατά Χριστό άσκηση και ζωή], σε αυτήν τη φιλοσοφημένη χριστιανική ζωή που θα σας χαρίσει τα αιώνια ουράνια αγαθά· αυτούς, τους Αποστόλους δηλαδή, τους παρουσίασε δημοσίως ως τελευταίους στη σειρά ανθρώπους, ως μελλοθάνατους, δηλαδή ως καταδίκους. Διαβάστε περισσότερα »
Στον άνθρωπο που παραπονιέται επειδή δεν πιστεύει στον Θεό (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Τι αμαρτία έπραξες και σε βρήκε αυτή η ατυχία πάνω απ’ όλες τις δυστυχίες; Να διακόψεις τη σχέση σου με την πηγή της ζωής και Τον Δωροδότη του λογικού; Να απαρνηθείς Εκείνον, του οποίου το αιώνιο Ον είναι πιο οφθαλμοφανές από το δικό μας εφήμερο ον και με του οποίου την ύπαρξη μόνο μπορεί να επιβεβαιωθεί και η δική μας ύπαρξη;
Ο Θεός δεν κρύβεται από τον άνθρωπο. Ο αμαρτωλός άνθρωπος κρύβεται από τον Θεό· κρύβεται ώσπου εντελώς να Τον χάσει από την όψη. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Θ’ Ματθαίου: Ερμηνεία Αποστολικής περικοπής (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

(Α΄Κορ. 3, 9-17)
[Υπομνηματισμός των εδαφίων Α΄Κορ. 3, 9-11]
«Θεοῦ γάρ ἐσμεν συνεργοί· Θεοῦ γεώργιον, Θεοῦ οἰκοδομή ἐστε. (: είμαστε και οι δύο [:και ο Παύλος και ο Απολλώς] ένα, διότι και εκείνοι που φυτεύουν και εκείνοι που φυτεύουν είμαστε συνεργάτες του Θεού στο έργο Του που αποβλέπει στην σωτηρία μας. Είστε αγρός που ανήκει στον Θεό και καλλιεργείται από Αυτόν. Είστε οικοδομή του Θεού που κτίζεται από Αυτόν με όργανά Του και κτίστες Του εμάς)». Διαβάστε περισσότερα »
Η Μεταμόρφωση († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Εἰς ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος
Ὑπάρχουν στὴ ζωὴ μας εὐλογημένες ἢ τραγικὲς στιγμές, ὅπου μποροῦμε νὰ δοῦμε ἕνα πρόσωπο νὰ μᾶς ἀποκαλύπτεται μέσα ἀπὸ ἕνα φῶς ποὺ τὸ χαρακτηρίζει ἕνα βάθος, μία ὑπέροχη ὑπερκόσμια ὀμορφιὰ ποὺ δὲν εἴχαμε πρὶν ὑποψιαστεῖ.
Τοῦτο συμβαίνει ὅταν τὰ μάτια τῆς ψυχῆς μας εἶναι ἀνοιχτά, σὲ μιὰ στιγμὴ ποὺ ἡ καρδιὰ μας εἶναι ἁγνή· γιατί δὲν εἶναι μόνο τὸν ἴδιο τὸν Θεὸ ποὺ θὰ ἀντικρύσει αὐτὸς ποὺ ἔχει ἁγνὴ καρδιά· εἶναι ἐπίσης καὶ ἡ Θεϊκὴ εἰκόνα, τὸ φῶς ποὺ θὰ λάμπει στὸ σκοτάδι τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς, τῆς ζωῆς ποὺ μποροῦμε νὰ διακρίνουμε ὅταν ἡ καρδιά μας ἡσυχάζει, γίνεται ἁγνὴ καὶ διάφανη. Διαβάστε περισσότερα »
Ασκητές μέσα στον κόσμο Γ’: Κωνσταντίνος Μικρός, ο ευλαβής νεωκόρος

Ο Κωνσταντῖνος Μικρός γεννήθηκε τό 1895 στό χωριό Ἀθίκια Κορινθίας. Οἱ γονεῖς του Γεώργιος καί Κατερίνα, ἄν καί πάμφτωχοι ξεχώριζαν στό χωριό γιά τήν καλωσύνη καί τήν φιλοξενία τους. Ἀπέκτησαν τέσσερα παιδιά, τόν Κώστα καί ἄλλα τρία κορίτσια. Στό σπίτι ἐκτός ἀπό τά παιδιά τους μάζευαν συχνά καί τά ἀνήψια τους καί πολλές φορές δύο ὀρφανές ἀπό πατέρα γειτονοποῦλες, τῶν ὁποίων ἡ μάννα ἔπρεπε νά φεύγη δύο μῆνες τόν χρόνο ἀπό τό σπίτι, γιά νά δουλεύη τά κτήματα πού εἶχε σέ ἄλλο χωριό. Τά ὀρφανά κοριτσάκια δέν ξέχασαν ποτέ, ὅταν μεγάλωσαν, τήν ζεστή πατρική ἀγκαλιά τοῦ κυρ–Γιώργη, τό βραδινό λιτό φαγητό πού μοιράζονταν μέ τά παιδιά του, τήν χαρά καί τήν ἀγάπη πού ἀκτινοβολοῦσε μέσα σέ κεῖνο τό φτωχόσπιτο. Μάλιστα, τό ἕνα ἀπό αὐτά ὅταν ἔγινε μάννα, ἄφησε ὡς παρακαταθήκη στά παιδιά της νά μήν ξεχνᾶνε ποτέ νά προσθέτουν στό ψυχοχάρτι τά ὀνόματα Γεώργιος καί Αἰκατερίνη. Τόση ἀγάπη τούς εἶχε! Διαβάστε περισσότερα »
“Εν θλίψει επλάτυνάς με” (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

«Όταν βρισκόμουν μέσα στις θλίψεις με παρηγόρησες»
Δεν είπε, «αφαίρεσες τις θλίψεις», ούτε «έδιωξες τους πειρασμούς», άλλα τα άφησες να υπάρχουν και «με παρηγόρησες». Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Ο άγιος νεομάρτυρας Θεόδωρος ο εν Τσανάκ-καλέ

2 Αυγούστου
Καταγόμενος από το χωριό Ερένκιοι του Ελλησπόντου, που βρίσκεται στη θέση της αρχαίας πόλης Οφρύνιον, ο άγιος Θεόδωρος εγκαταστάθηκε εν συνεχεία στην πόλη Τσανάκ-καλέ στην είσοδο των στενών των Δαρδανελλίων, όπου έμαθε την τέχνη του σαμολαδά. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Η’ Ματθαίου: Ερμηνεία Αποστολικής περικοπής (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

[Α΄Κορ. 1, 10-17]
(Υπομνηματισμός των εδαφίων Α΄Κορ. 1, 10-13)
«Παρακαλῶ δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί, διὰ τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἵνα τὸ αὐτὸ λέγητε πάντες, καὶ μὴ ᾖ ἐν ὑμῖν σχίσματα, ἦτε δὲ κατηρτισμένοι ἐν τῷ αὐτῷ νοΐ καὶ ἐν τῇ αὐτῇ γνώμῃ (: σας παρακαλώ λοιπόν, αδελφοί, στο όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, να ομολογείτε όλοι την ίδια πίστη και να μην υπάρχουν μεταξύ σας διαιρέσεις, αλλά να είστε αρμονικά ενωμένοι με τα ίδια φρονήματα όλοι σας και με τις ίδιες γνώμες και αποφάσεις)». Διαβάστε περισσότερα »
«Ο υπομείνας εις τέλος σωθήσεται» Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης)

Πατρικές νουθεσίες του έμπειρου πνευματικού Γέροντος Αρχιμανδρίτου Εφραίμ, προηγουμένου Ιεράς Μονής Φιλοθέου Αγίου Όρους, εις δόξαν Θεού και ωφέλειαν θλιβομένων ψυχών.
Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην δέχεται συνεχώς θλίψεις, στεναχώριες, βάσανα από τον εαυτό του τον ίδιο, από τον πλησίον του, από τον διάβολο. Πότε ο ένας τον πειράζει, πότε ο άλλος και συνεχώς βρίσκεται υπό το κράτος του πόνου και της θλίψεως… Διαβάστε περισσότερα »
Ασκητές μέσα στον κόσμο Β’: Δημήτριος Αργυρόπουλος

Γεννήθηκε τὸ 1889 στὸ χωριὸ Χρυσὸ κοντὰ στὰ Σάλωνα, ἀπὸ τὸν Εὐθύμιο καὶ τὴν Εὐσταθία. Σὲ μικρὴ ἡλικία ὠρφάνεψε ἀπὸ πατέρα. Μὲ τὴ μητέρα του Εὐσταθία, τὴν ἀδελφή του Παρασκευὴ καὶ τὸν ἀδελφό του Γιάννη ἐγκαταστάθηκαν στὴν Κόρινθο καὶ ἀπὸ μικρὸς ἐργαζόταν ὡς ὑπάλληλος σὲ παντοπωλεῖο. Ἀργότερα ἒκανε δικό του μικρὸ μαγαζὶ ποὺ πωλοῦσε τρόφιμα. Ἡ δικαιοσύνη του στὸ ζύγι ἦταν παροιμιώδης. Ἒβαζε λίγο παραπάνω γιὰ νὰ μὴν ζημιώνη τὸν πελάτη. Διαβάστε περισσότερα »
Ο αγώνας κατά της κενοδοξίας (Άγιος Κασσιανός ο Ρωμαίος)

Η κενοδοξία είναι πάθος πολύμορφο και πολύ λεπτό και δεν το εννοεί γρήγορα ούτε εκείνος που πειράζεται από αυτό. Επειδή οι προσβολές των άλλων παθών είναι πιο φανερές και ευκολότερα καταπολεμούνται, καθώς η ψυχή αναγνωρίζει τον εχθρό και με την αντίρρηση στις προσβολές του και την προσευχή, αμέσως τον ανατρέπει. Η κενοδοξία όμως, με το να είναι πολύμορφη όπως είπαμε, δύσκολα νικιέται. Γιατί φανερώνεται σε κάθε πράξη και σε φωνή και σε λόγο και σε σιωπή και σε έργο και σε αγρυπνία και σε νηστεία και σε προσευχή και σε πνευματικές αναγνώσεις και σε ησυχία και σε μακροθυμία. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Ζ’ Ματθαίου: Σχετικά με την θεραπεία († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

(Ματθ 9, 27-35)
Ὑπάρχουν πολλὰ κείμενα στὸ Εὐαγγέλιο ὅπου ὁ Χριστὸς ἔχοντας στραφεῖ σ’ ἕνα πρόσωπο ποὺ εἶναι ἄρρωστο νοητικὰ ἤ σωματικὰ τοῦ κάνει μία ἐρώτηση, καὶ αὐτὴ ἡ ἐρώτηση εἶναι πάντα: Θέλεις νὰ γίνεις καλά; Καὶ νομίζω αὐτὴ ἡ φράση εἶναι σημαντικὴ ἐπειδὴ ὑπονοεῖ κάτι πιὸ μεγάλο, πιὸ ὁλοκληρωμένο ἀπὸ τὴν ἁπλὴ ἀποκατάσταση τῆς ὑγείας ἑνὸς ἀνθρώπου: σημαίνει τὴν ἐπιστροφὴ στὴν κατάσταση ποὺ ἦταν ὁ ἄρρωστος πρὶν τὸν προσβάλλει ἡ ἀσθένεια. Ἐπειδὴ πολὺ συχνὰ ἡ ἀσθένεια εἶναι τὸ ἀποτέλεσμα τοῦ τρόπου τῆς ζωῆς μας, τῆς ἀφροσύνης μας, τῆς κληρονομικότητας, τῶν ἐξωτερικῶν καταστάσεων καὶ αὐτὸ ὅλο ἔχει νὰ κάνει μὲ τὴν κατάσταση τῆς ζωῆς μας σ’ ἕνα κόσμο ποὺ ἀπὸ χριστιανικῆς ἀπόψεως εἶναι ἕνας κόσμος ἐκπεσμένος, ἐὰν προτιμᾶτε, ἕνας κόσμος διεστραμμένος, ἕνας κόσμος ποὺ ἔχει χάσει τὴν ἁρμονία του, τὴν ἀκεραιότητα του, ἤ ποὺ δὲν τὴν ἔχει προσεγγίσει. Ἀπὸ ὅποια πλευρὰ καὶ να τὸ δεῖτε ὁ κόσμος μας εἶναι ἕνας κόσμος θρυμματισμένος. Διαβάστε περισσότερα »
Ασκητές μέσα στον κόσμο Γ’: Σπυρίδων Μηνέττος, ο κοσμοκαλόγηρος

Σπυρίδων Μηνέττος[1] γεννήθηκε στό χωριό Γεννάδι Ρόδου στίς 12 Δεκεμβρίου 1898, ἡμέρα ἑορτῆς τοῦ ἁγίου Σπυρίδωνος, τοῦ ὁποίου καί ἔλαβε τό ὄνομα. Διαβάστε περισσότερα »
Η ανατροφή των παιδιών (Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος)

Πώς είναι δυνατόν ο άνθρωπος να γίνει καλός και φρόνιμος; Είναι δυνατόν όλοι οι άνθρωποι να γίνουν καλοί και φρόνιμοι; Περί αυτού θα μιλήσω σήμερα. Διαβάστε περισσότερα »
O ένδοξος προφήτης Ηλίας († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Σε όλους τους Χριστιανούς, σε οποιαδήποτε κατάσταση και αν βρίσκονται, ο προφήτης Ηλίας είναι πρότυπο και παράδειγμα. Και για τους εν τω κόσμω ζώντες, με την πίστη και αφοσίωσή του προς τον Θεό, και την πιστή τήρηση των αγίων Του εντολών, και τον ζήλο τον πνευματικό που είχε. Και για τους ποιμένες της Εκκλησίας, γιατί δεν υποχωρούσε από το να εκζητεί τα δικαιώματα του Κυρίου του Θεού του Παντοκράτορος. Αλλά και για τους μοναχούς, διότι ο Προφήτης και την ερημική ζωή αγαπούσε, και της προσευχής της νοεράς και μυστικής θεωρείται διδάσκαλος και μύστης, αλλά και της παρθενίας επίσης ήταν λάτρης και εκπρόσωπος, και μάλιστα εκ των ολίγων ανδρών της Παλαιάς Διαθήκης, ο οποίος είχε το χάρισμα της παρθενίας. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή των αγίων Πατέρων της Δ΄Οικουμενικής Συνόδου: Ερμηνεία Αποστολικής περικοπής (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

(από την «Προς Τίτον» επιστολή του αποστόλου Παύλου, κεφ. 3, εδάφια 8-15)
Για την αρετή της ελεημοσύνης και την υπομονή που πρέπει ο Χριστιανός να επιδεικνύει στις θλίψεις
Επιμονή στον αγώνα, υπομονή στους πειρασμούς (Όσιος Εφραίμ ο Σύρος)

Αδελφοί, ο αγώνας μας είναι προσωρινός, η ανταμοιβή όμως και τα έπαθλα είναι αιώνια. Όσο μάλιστα κανείς αγωνίζεται με προθυμία, τόσο και ο εχθρός μανιάζει και του επιτίθεται με περισσότερη σφοδρότητα, αλλά η χάρη του Θεού δεν σταματά να χορηγεί την ενίσχυση και τη βοήθειά της σε εκείνον που πολεμά, αν βέβαια αυτός την επικαλείται με όλη του την ψυχή. Διαβάστε περισσότερα »
Ασκητές μέσα στον κόσμο Γ’: Ιωάννης Παχουλίδης, ο ερημίτης

Σ’ αὐτούς τούς πολύ χαλεπούς καιρούς, πού παντοῦ βασιλεύει ὁ εὐδαιμονισμός, ὁ ὑλισμός καί ἡ ἀπομάκρυνση τῶν ἀνθρώπων ἀπό τίς χριστιανικές, ἠθικές καί ἐθνικές ἀρχές, γιά νά μᾶς ξυπνήσουν ἀπό τόν λήθαργο χρειάζονται ἀναχώματα πνευματικά, φάροι σωστικοί, γιά ὅσους ταξιδεύομε στό ἄγριο πέλαγος τῆς προσωρινῆς τούτης ζωῆς, ὥστε νά μᾶς στηρίζουν γιά νά μήν κατα- ποντιστοῦμε στά ἀπύθμενα βάθη τῆς ἁμαρτίας. Διαβάστε περισσότερα »
Η κοινωνική διάσταση του ορθοδόξου Μοναχισμού († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Η διάσταση του ορθοδόξου Μοναχισμού κατά βάθος είναι μόνο κοινωνική. Φεύγοντας από τον κόσμο ο μοναχός ζητεί την αληθινή κοινωνικότητα, δηλαδή την εν αγάπη κοινωνία με τον Θεό και τον συνάνθρωπο.
Κυριακή Ε’ Ματθαίου: Η κατάπαυση της τρικυμίας – Η θεραπεία των δαιμονιζομένων (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

(Ματθ. η΄28, θ΄1)
Ὑπόμνημα εἰς τὸν Ἅγιον Ματθαῖον τὸν Εὐαγγελιστὴν ὁμιλία κη΄ Διαβάστε περισσότερα »
Οι δοκιμασίες στη ζωή μας (Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)

Οἱ δοκιμασίες ποὺ μᾶς ἔρχονται εἶναι μερικές φορές ἡ ἀντιβίωση ποὺ δίνει ὁ Θεὸς γιὰ τὶς ἀρρώστιες τῆς ψυχῆς μας καὶ πολὺ μᾶς βοηθοῦν πνευματικά. Τρώει ὁ ἄνθρωπος ἕνα μαλακὸ σκαμπίλι καὶ μαλακώνει ἡ καρδιά του. Διαβάστε περισσότερα »
Ασκητές μέσα στον κόσμο: Ο άγιος Προκόπιος τον πήρε στο άλογό του

ΕΝΟΤΗΤΑ Β’ – ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΚΑΙ ΔΙΔΑΚΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ
Ο Ἀντώνης Κοσκινᾶς ἀπό τό χωριό Κουραμάδες Κερκύρας ἦταν παιδί ὅταν οἱ γονεῖς του τόν ἔστειλαν σέ καιρό χειμῶνος στό χωριό Βαρυποτάδες, ὅπου ὑπῆρχε μύλος, γιά νά ἀλέση ἕνα σακκούλι καλαμπόκι. Ἦταν ἀρκετά μεγάλη ἡ ἀπόσταση γιά τήν ἡλικία του. Πῆγε πεζός ἀλλά καθυστέρησε πολύ γιατί ἔδινε τήν σειρά του στούς ἄλλους. Ἔμεινε τελευταῖος καί τόν πῆρε ἡ νύχτα. Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Ο όσιος Ανδρέας Ρουμπλιώφ ο εικονογράφος

(4 Ιουλίου)
Ο όσιος Ανδρέας, ο μεγαλύτερος των αγίων εικονογράφων, γεννήθηκε περί το 1360. Επιθυμώντας παιδιόθεν να γίνει μοναχός, μετέβη στην Λαύρα της Αγίας Τριάδος την οποία καθοδηγούσε τα χρόνια εκείνα ο άγιος Νίκων (17 Νοεμ.), που τον έστειλε στην Μονή Σερπουχώφ, κοντά στον μαθητή του Αθανάσιο, από τον οποίο έλαβε το μοναχικό Σχήμα. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Δ’ Ματθαίου: Ομιλία ΜΔ’ – Για τον εκατόνταρχο (Αρχιεπίσκοπος Ταυρομενίου Θεοφάνης ο Κεραμεύς)

Ο πονηρός εναντιώνεται στα αγαθά έργα, επιζητώντας να βλάπτει πάντοτε τα άριστα. Γι’ αυτό, λοιπόν, και σήμερα, ξεσηκώνοντας την καταδικασμένη φιλονικία, έσπευδε να φέρει σύγχυση στη σύναξή μας και να καταργήσει τον λόγο τής διδασκαλίας, μπαίνοντας ολόκληρος μέσα σ’ εκείνον τον άτακτο και μισοβάρβαρο άνδρα. Όμως εσείς φανήκατε να έχετε γνώση των πανουργιών του και με περισσότερη σύνεση αντικρούσατε την επινόησή του. Τρέχοντας προς την εκκλησία, και αφήνοντας μόνο του να δαιμονίζεται εκείνον που άκαιρα φώναζε και φλυαρούσε, δείξατε την προσοχή σας στον διδασκαλικό λόγο.
Κατά τον καιρό εκείνο «μόλις μπήκε ο Ιησούς στην Καπερναούμ, Τον πλησίασε ένας εκατόνταρχος» (Ματθ. η’ 5). Επειδή ο Κύριος, γεμίζοντας την Ιουδαία με θαύματα, άναβε περισσότερο τον εναντίον Του φθόνο στις ψυχές των αγραμμάτων, «αυτών που θέτουν το φως για σκοτάδι, και το γλυκό για πικρό», σύμφωνα με τον λόγο του Ησαΐα (ε’ 20), μεταδίδει, λοιπόν, τη χάρη των θαυμάτων και στα έθνη. Δείχνοντας από τη μια ότι ήλθε για τη σωτηρία όλου του κόσμου, και από την άλλη ελέγχοντας ολοφάνερα την απιστία των Ιουδαίων με την πίστη που έδειξαν τα έθνη. Διότι τα έθνη είναι κάπως πιο έτοιμα και συγκατανεύουν πολύ στο να πιστέψουν στον Χριστό. Βλέπε και το διαμετρικά άνισο της απείθειας των Ιουδαίων και της προθυμίας των εθνών. Διότι, ενώ οι Ιουδαίοι Τον έδιωχναν με βρισιές, η εθνική Συροφοινίκισσα όμως ονόμαζε τον εαυτό της ανάξιο της χάριτος, και παρακαλούσε να καταταχθεί στη μοίρα των σκυλιών και να μετέχει στα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι των Ιουδαίων, το οποίο εκείνοι ολότελα απαρνούνταν (Ματθ. ιε’ 26). Αλλά κι αυτός ο εκατόνταρχος κρίνει τον εαυτό του εντελώς ανάξιο για να δεχτεί κάτω από τη στέγη του τον Κύριο. Γι’ αυτό και οι Ιουδαίοι θέρισαν την ανταμοιβή τής απιστίας τους, και οι εθνικοί δέχτηκαν τη χάρη, και σώθηκαν με την πίστη. Αλλά ας κάνουμε αμέσως την αρχή τής διηγήσεως. Διαβάστε περισσότερα »
Τα όπλα μας ενάντια στον φόβο (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

«Και ποιήσετε πάντα τα δικαιώματά μου
και πάσας τας κρίσεις μου και φυλάξεσθε
και ποιήσετε αυτά και κατοικήσετε επί
της γης πεποιθότες»
(Λευϊτικόν ΚΕ΄25,18,26,5)
Γιά ποιό λόγο όλοι οι λαοί είναι φοβισμένοι;
Τι φοβούνται οι λαοί στη γη;
Τι φοβάται ο άνθρωπος στην γη; Διαβάστε περισσότερα »
Ασκητές μέσα στον κόσμο Γ’: π. Σοφιανός Τσαντσαρίδης

Ο π. Σοφιανός ἔζησε ἀπό τό 1850 ἕως τό 1915 στόν συνοικισμό Βαρτάντων τῆς περιοχῆς Ἀργυρουπόλεως (πόλη τοῦ νομοῦ Τραπεζούντας καί ἕδρα τῆς ἐπαρχίας Χαλδίας, ἡ ὁποία Τουρκιστί ὀνομάζεται Κιμισχανᾶ ἤ Γκιουμούς χανέ καί εἶναι στόν νότιο Πόντο). Γεννήθηκε καί ἀνατράφηκε μέσα σέ ἱερατική οἰκογένεια, τῆς ὁποίας τό γενεαλογικό δέντρο ἀπό πατέρα ἀριθμοῦσε πρός τά πίσω 16 γενιές ἱερέων, μέ τόν ἴδιο νά ἀποτελῆ τόν 17ο. Οἱ χρόνοι ἦταν δύσκολοι γιά τήν ἐπιβίωση τῶν χριστιανῶν ἀνάμεσα σέ μουσουλμανικό στοιχεῖο, πού ἦταν μέν σέ γειτονικά χωριά, ἀλλά περιέβαλλε τήν χριστιανική κοινότητα. Ὑπῆρχαν περιπτώσεις ἀπό μικροαφορμές νά ἐπιτίθενται οἱ Τοῦρκοι στούς Χριστιανούς, νά ἁρπάζουν τά περιουσιακά τους στοιχεῖα καί νά τούς ἀφήνουν μέσα στήν φτώχεια. Διαβάστε περισσότερα »
Λόγος περί Αποστολικού Επαγγέλματος (Ηλίας Μηνιάτης, Επίσκοπος Κερνίκης και Καλαβρύτων)

«Δεῦτε ὀπίσω μου καὶ ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων» (Ματθ. δ΄, 19)
Κάτω στὰ παραθαλάσσια τῆς Γαλιλαίας ἄνοιξε, τὸ μέγα σχολεῖον τῆς οὐρανίου διδασκαλίας ὁ Θεῖος Διδάσκαλος, «ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς». Ἐδῶ ἄρχισε τὸ πρῶτον νὰ λαλήση ἐπὶ τῆς γῆς ὁ Θεάνθρωπος Λόγος, καὶ νὰ κάμη τὸ πρῶτον κήρυγμα τῆς μετανοίας καὶ Βασιλείας τῶν οὐρανῶν, ὁ παρὰ τοῦ οὐρανίου Πατρὸς πρὸς ἀνθρώπους πεμφθείς μέγας Ἀπόστολος.
«Ἀνεχώρησεν ὁ Ἰησοῦς εἰς τὴν Γαλιλαίαν, καὶ ἀπὸ τότε ἤρξατο κηρύσσειν καὶ λέγειν μετανοεῖτε, ἤγγικε γὰρ ἡ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν»
Καὶ τοῦτο εἶναι ἐκεῖνο τὸ μέγα φῶς, περὶ τοῦ ὁποίου ἐπροφήτευσεν ὁ Ἠσαΐας, πώς ἒμελλε νὰ ἀνατείλη εἰς τὸν λαὸν «τὸν καθήμενον ἐν σκότει καὶ σκιᾷ θανάτου», δηλαδὴ ἡ σωτήριος λάμψις τοῦ Εὐαγγελίου, ὅπου ἔμελλε νὰ φωτίση καὶ νὰ ζωογονήση μὲ τὴν νέαν χάριν ἀνθρώπους ποταπούς, οἱ ὁποῖοι ἦσαν οἱ περὶ τὴν Γαλιλαίαν Ἰουδαῖοι, μεμιγμὲνοι μὲ ἐθνικοὺς ἐσκοτισμένους καὶ νενεκρωμένους εἰς τὴν ἀσέβειαν.
Πρῶτοι μαθηταὶ καλεσμένοι εἰς τὴν νέαν ταύτην διδασκαλίαν ἐστάθησαν οἱ τρισμακάριοι Σίμων Πέτρος καὶ Ἀνδρέας ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ, Ἰάκωβος καὶ Ἰωάννης υἱοὶ Ζεβεδαίου, ἄνθρωποι ἁπλοί εἰς τὴν προαίρεσιν, πτωχοὶ εἰς τὴν κατάστασιν, ἁλιεῖς εἰς τὴν τέχνην.
«Δεῦτε ὀπίσω μου, καὶ ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων».
Τοιαῦτα ὄργανα ἐπεχειρίσθη ἡ σεσαρκωμένη θεία Σοφία μωρά, ἀσθενή καὶ ἐξουθενωμένα διὰ νὰ καταργήση (καθὼς λέγει ὁ Παῦλος) τοῦ κόσμου τὴν σοφίαν, τὴν εὐγένειαν καὶ τὴν δύναμιν καὶ τέτοιας λογῆς νὰ φανῆ, πώς ἡ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ, τὴν ὁποίαν ἐδέχθη ὁ κόσμος, δὲν ἦτον ἔργον δυνάμεως ἀνθρώπου, ἀλλά κατόρθωμα δυνάμεως τοῦ Θεοῦ.
Τί ἔκαμαν οἱ καλοὶ ἐτοῦτοι ἁλιεῖς, ἀφήνοντες ἐν τῷ ἅμα καὶ δίκτυα καὶ πλοῖον, ὅλον δηλαδὴ τὸν πλοῦτον τῆς πτώχειας των, καὶ ἀκόμη τὸν ἴδιον πατέρα, ἐδέχθησαν ἀδιστάκτως τὸ κάλεσμα, ἠκολούθησαν πρόθυμα τὸν καλεστὴν.
«Οἱ δὲ εὐθέως ἀφέντες τὰ δίκτυα καὶ τὸν πατέρα αὐτῶν, ἠκολούθησαν αὐτῷ».
Τοιοῦτοι πρέπει νὰ εἶναι οἱ ἀληθινοὶ Μαθηταί τοῦ Χριστοῦ· ὅλοι δι’ ὅλου ἀφιερωμένοι τῷ Χριστῷ, χωρισμένοι καὶ ἀπολελυμένοι ἀπὸ κάθε πράγμα ἐγκόσμιον.
Αὐτή εἶναι, ἡ ὑπόθεσις τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου ἤτοι τὸ κάλεσμα τῶν Ἀποστόλων τοῦ Χριστοῦ· καί ἐπειδὴ εἰς τιμὴν τῶν ἱερῶν Ἀποστόλων ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία θεοπνεύστως ἀφιέρωσε τὰς ἡμέρας ταύτας, διατάζουσα νὰ τὰς ἁγιάζωμεν μὲ νηστείαν, φαίνεταί μοι ἁρμόδιον νὰ ὁμιλήσω σήμερον ἐπάνω εἰς τὴν ὑπεροχήν καὶ ἀξίαν τοῦ ἀποστολικοῦ ἐπαγγέλματος, διὰ νὰ καταλάβετε τί θέλει νὰ εἴπη ὁ Ἀπόστολος τοῦ Χριστοῦ. Διαβάστε περισσότερα »
Για τους αγίους Αποστόλους Πέτρο και Παύλο († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Ευχαριστούμε τον Άγιο Θεό που μας αξίωσε να εορτάσουμε και σήμερα την μνήμη των αγίων ενδόξων και πανευφήμων πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, των δύο μεγάλων στύλων της Εκκλησίας του Θεού. Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Ο άγιος μάρτυρας Αμπντούλ Μασίχ

27 Ιουνίου
Περί το 390 ζούσε στα Σίγγαρα (σημ. Σεντζάρ, 15 χλμ. από την Μοσούλη) ένας μικρός Εβραίος έντεκα ετών με το όνομα Ασέρ, στον οποίο ο πατέρας του, ένας πολύ πλούσιος άνθρωπος, είχε αναθέσει να φυλάει τις αγελάδες του. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Γ’ Ματθαίου: Ερμηνεία ευαγγελικής περικοπής (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

(Ματθ. 6, 22-33)
Eπιλεγμένα αποσπάσματα από τον υπομνηματισμό του αγίου Ιωάννου, αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Χρυσοστόμου (ομιλίες Κ΄ και ΚΑ’ από το υπόμνημα του αγίου στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο) Διαβάστε περισσότερα »
Είναι οι πρακτικές της γιόγκα και του διαλογισμού συμβατές με την Ορθόδοξη Πίστη; (Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης)

ἀποσπάσματα ἀπό τά βιβλία τῆς σειρᾶς: «Ἁγίου Παϊσίου ἁγιορείτου λόγοι», τῆς γυναικείας Ἱερᾶς Μονῆς τῆς Σουρωτῆς τῆς Θεσσαλονίκης Διαβάστε περισσότερα »
Η συνήθεια του να αμαρτάνεις φέρνει θάνατο (Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως)

Απέναντι στην αμαρτία οφείλουμε να είμαστε ανένδοτοι, γιατί και μία φορά να υποκλέψει τη συγκατάθεσή μας, καθίσταται αληθινός κύριός μας. Πρόσφορο παράδειγμα που υποδεικνύει τον ύπουλο και τυραννικό χαρακτήρα της αμαρτίας είναι ο τρόπος της Σεμιράμιδος, με τον οποίο υφάρπαξε τη βασιλεία και έγινε αυτοκράτειρα. Διαβάστε περισσότερα »
Ασκητές μέσα στον κόσμο – Αδολεσχία ευχής και Ψαλτηρίου

ΕΝΟΤΗΤΑ Β’ – ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΚΑΙ ΔΙΔΑΚΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ
Υπάρχουν πολλοί λαϊκοί ἀνεβασμένοι πνευματικά καί πολύ προχωρημένοι στή νοερά προσευχή. Κάποιος εἶχε φθάσει σέ κατάσταση νά λέγη τήν εὐχή καί στόν ὕπνο του. Τόν ἄκουγαν οἱ ἄνθρωποι τοῦ σπιτιοῦ του, ἐνῶ κοιμόταν, νά ψιθυρίζη καί τήν εὐχή. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Β’ Ματθαίου: Ερμηνεία στην Αποστολική περικοπή (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

(Προς Ρωμαίους, κεφ.2, χωρία 10-16)
Επιλεγμένα αποσπάσματα από την ερμηνεία του αγίου Ιωάννου, αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Χρυσοστόμου στην αποστολική περικοπή της Κυριακής Β΄Ματθαίου [ομιλία ΣΤ΄ από τον υπομνηματισμό του αγίου στην Προς Ρωμαίους επιστολή] Διαβάστε περισσότερα »
Μπορούμε να προσευχόμαστε την ώρα της δουλειάς; (Γέροντας Ευστράτιος Γκολοβάνσκι)

«Δεν ξέρετε πως είστε ναός του Θεού και πως το Πνεύμα του Θεού κατοικεί μέσα σας;» μας ρωτάει ο απόστολος Παύλος (Α’ Κορ. 3:16). Αφού, λοιπόν, όλοι οι χριστιανοί είμαστε ζωντανοί ναοί του Θεού, δεν πρέπει να γίνουμε οίκοι αδιάλειπτης προσευχής και δοξολογίας Εκείνου;
Υπάρχει, όμως, κι άλλος ένας λόγος, για τον οποίο οφείλουμε να προσευχόμαστε αδιάλειπτα: Ο σατανάς με τα όργανά του και τους υπηρέτες του μας πολεμάει συνέχεια. Όμοια μας πολεμάει και η σάρκα, που εναντιώνεται στο πνεύμα. Μ’ αυτούς τους ισχυρούς εχθρούς δεν μπορούμε να τα βάλουμε μόνοι μας. Γι’ αυτό πρέπει να οπλιστούμε με την προσευχή.
Παντού και πάντοτε μπορούμε να προσευχόμαστε με το νου και το πνεύμα. Και στο δρόμο και στη δουλειά και στο τραπέζι και στο κρεβάτι και στην πολυκοσμία και στη μόνωση μπορεί να θυμάται κανείς τον Θεό, να Τον ευχαριστεί, να Τον δοξάζει και να ζητάει τη βοήθεια Του. Κι Εκείνος, ως φιλάνθρωπος και πολυέλεος, είναι πάντα έτοιμος να μας ακούσει και να μας συντρέξει. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Α’ Ματθαίου (Αγίων Πάντων): Ερμηνεία Αποστολικής περικοπής (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

[Προς Εβρ. 11, 32-40 και 12, 1-2]
«Καὶ τί ἔτι λέγω; ἐπιλείψει γάρ με διηγούμενον ὁ χρόνος περὶ Γεδεών, Βαράκ τε καὶ Σαμψὼν καὶ Ἰεφθάε, Δαυΐδ τε καὶ Σαμουὴλ καὶ τῶν προφητῶν (: Και τι ακόμη να λέω και να διηγούμαι; Πρέπει να σταματήσω, διότι δε θα μου φτάσει ο χρόνος να διηγούμαι για τον Γεδεών και τον Βαράκ, τον Σαμψών και τον Ιεφθάε, για τον Δαβίδ και τον Σαμουήλ και τους προφήτες)» [Εβρ.11,32].
Κατηγορούν μερικοί τον Παύλο, γιατί αναφέρει σε αυτό το σημείο τον Βαράκ και τον Σαμψών και τον Ιεφθάε. Τι λες; Αυτός που ανέφερε την πόρνη Ραάβ, δε θα αναφέρει αυτούς; Μη μου αναφέρεις την άλλη ζωή τους, παρά μόνο το αν πίστεψαν ή έλαμψαν ως προς την πίστη. Διαβάστε περισσότερα »
Λόγος περί της κλοπής (Άγιος Λουκάς Αρχιεπίσκοπος Κριμαίας)

Πολλά χρόνια κήρυττα το Ευαγγέλιο του Χριστού σε πολλούς και διάφορους ανθρώπους, και τώρα κηρύττω σε σας, το αγαπημένο μου ποίμνιο. Προσπάθησα με όλες τις δυνάμεις μου να σας μάθω τις ανώτερες χριστιανικές αρετές. Ήθελα πολύ να κατανοήσετε καλά το νόμο του Χριστού και να τον εφαρμόζετε στην ζωή σας. Ακούραστα σας καλούσα προς την χριστιανική τελειότητα, διότι ο Κύριος ζητά από μας: «Έσεσθε ούν υμείς τέλειοι, ώσπερ ο Πατήρ υμών ο εν τοις ουρανοίς τέλειος εστίν» (Μτθ. 5, 48).
Εγώ πάντα ενεργούσα κατ’ αυτό τον τρόπο. Το ίδιο, όμως, έκανε και ο άγιος απόστολος Παύλος, ο φορέας του αγίου Πνεύματος, ο οποίος είχε το νου του Χριστού και είχε αποκτήσει την ανώτατη σοφία, μπροστά στην οποία η δική μου είναι πολύ ασθενής. Ακούστε τι λέει: «Και εγώ, αδελφοί, ουκ ηδυνήθην λαλήσαι υμίν ως πνευματικοίς, αλλ’ ως νηπίοις εν Χριστώ. γάλα υμάς επότισα και ου βρώμα ούπω γαρ ηδύνασθε. αλλ’ ούτε έτι νυν δύνασθε έτι γαρ σαρκικοί εστέ. όπου γαρ εν υμίν ζήλος και ερις και διχοστασίαι, ουχί σαρκικοί εστέ και κατά άνθρωπον περιπατείτε;» (Α’ Κορ. 3, 13).
Άλλα δεν έκανα το ίδιο και εγώ. Εγώ, σχεδόν πάντα, σας έδινα μόνο την στερεά τροφή και πολύ σπάνια ενθυμόμουν το γάλα, που είναι απαραίτητο για τους νηπίους εν Χριστώ. Σας θεωρούσα χριστιανούς που δεν απέχουν μακριά από το να εκπληρώσουν όλο το νόμο του Χριστού. Ήταν λάθος μου αυτό; Δεν το έκανα σωστά; Όχι, δεν μετανοώ, επειδή και ο ίδιος ο απόστολος Παύλος δεν έτρεφε πάντα το ποίμνιο του με γάλα, σαν τα νήπια. Έγραψε δεκατέσσερεις επιστολές, με πολύ βαθύ περιεχόμενο, όπου εξέθεσε τα πράγματα με πολύ υψηλά νοήματα, που αφορούν την πίστη μας. Δεν τους έτρεφε πάντα με γάλα, αλλά τους έδινε και στερεά τροφή. Αν μιλούσα συχνά για την τελειότητα και σπάνια στα κηρύγματά μου έστρεφα την προσοχή σας στα «χοντρά» αμαρτήματα, για να σας προφυλάξω απ’ αυτά, αυτό το έκανα διότι νόμιζα ότι οι περισσότεροι από σας δεν είναι πια νήπια και είναι σε θέση να δέχονται και στερεά τροφή.
Δύο φορές ο Κύριος, ο Θεός αποκάλυψε στους ανθρώπους το θέλημα του, το νόμο του. Την πρώτη φορά αυτό έγινε στους πολύ αρχαίους χρόνους δια του προφήτου Μωυσέως, στο όρος Σινά, όπου ο Θεός οδήγησε τον εκλεκτό λαό του, όταν τον απελευθέρωσε από τη δουλεία της Αιγύπτου. Τότε τους έδωσε το νόμο, το σπουδαιότατο μέρος του οποίου αποτελούσε ο δεκάλογος, δηλαδή οι δέκα πιο βασικές εντολές, τις οποίες και εσείς πρέπει να τις γνωρίζετε πολύ καλά. Όλες αυτές οι εντολές του νόμου του Σινά, απαγορεύουν τα πιο «χοντρά» αμαρτήματα: όπως για παράδειγμα την ειδωλολατρεία, την λατρεία δηλαδή άλλων θεών εκτός από τον Ένα και Αληθινό Θεό. Απαγορεύουν επίσης την ορκωμοσία στο όνομα του Θεού, και άλλα τέτοια «χοντρά» αμαρτήματα, όπως ο φόνος, η κλοπή, η μοιχεία, η συκοφαντία, οι ψευδομαρτυρίες κατά του πλησίον μας και ο φθόνος γι’ όσα έχει ο πλησίον μας.
Περί της κλοπής Διαβάστε περισσότερα »
Πραγματική πίστη είναι η υποταγή μας στο θέλημα του Θεού (Δημήτριος Παναγόπουλος)

Κάποτε γνώρισα μια χριστιανή, η οποία σε ώρα γαλήνης με κάποια υπερτροφική αυτοπεποίθηση έλεγε: «Εγώ πιστεύω βαθιά, μα πολύ βαθιά στον Θεό». Όταν όμως την επισκέφθηκαν διάφορες δοκιμασίες, γόγγυζε τόσο κατά της Πρόνοιας του Θεού, ώστε αν την άκουγε ένας πιστός έπρεπε να σφαλίσει τα αυτιά του για να μην την ακούει. Διαβάστε περισσότερα »
«Η αμαρτία ενεργεί συχνά μέσα μας κατά τρόπο τόσο λεπτό, ώστε να μη μπορούμε να την αντιληφθούμε» (Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ)

Κατά τις συναντήσεις μας, αγαπητοί μου αδελφοί, τώρα που προετοιμάζομαι κάθε ημέρα για την αναχώρησί μου, η μεγαλύτερη φροντίδα μου είναι αυτή: θα ήθελα τα πνεύματά σας να είναι στερεωμένα στην «αληθινή οδό».
Η χριστιανική ζωή θεωρουμένη στο σύνολό της έχει τέτοιο μεγαλείο και πλούτο, ώστε στην πραγματικότητα ένας άνθρωπος μόνος δεν θα μπορούσε να ισχυρισθή ότι την συμπεριλαμβάνει συνολικά στην εμπερία του.
Αλλά παρ’ όλα αυτά υπάρχουν περιστάσεις που οι πνευματικές μας καταστάσεις οφείλουν να περιλαμβάνουν ένα σημαντικό βαθμό γνώσεως και έτσι, κατά κάποιον τρόπο, να εισδύουν στην θεία ζωή.
Γιατί ομιλώ περί τούτου; Διαβάστε περισσότερα »
Η πνοή τού Αγίου Πνεύματος (Άγιος Ιννοκέντιος Μόσχας)

Ὁ ἅγιος Ἰννοκέντιος (Βενιαμίνωφ, 1707-1879), εἶναι μία λαμπρὴ ἱεραποστολικὴ καὶ ἀρχιερατικὴ μορφὴ τῆς ρωσικῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας. Ἀφοῦ ἀφιέρωσε σαράντα πέντε ὁλόκληρα χρόνια τῆς ἐπίγειας ζωῆς του στὸν εὐαγγελισμὸ τῶν εἰδωλολατρικῶν ἐθνοτήτων τῆς Ἄπω Ἀνατολῆς, τὰ δεκαεπτὰ ὡς ἱερέας (1823-1840) καὶ τὰ εἴκοσι ὀκτὼ ὡς ἐπίσκοπος Καμτσάτκας, Κουρίλων καὶ Ἀλεουτίων Νήσων (1840-1868), ἀνῆλθε στὸν μητροπολιτικὸ θρόνο τῆς Μόσχας (1868), ὅπου παρέμεινε ὡς τὴν ὀσιακὴ κοίμησή του, τὸ 1879, ἐπιτελώντας ἕνα μεγαλόπνοο καὶ ἐντυπωσιακὸ ποιμαντικὸ ἔργο. Τὸ 1077 ἀνακηρύχθηκε ἐπίσημα ἅγιος ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας.
Ἀνάμεσα στὰ συγγραφικὰ πονήματα τοῦ ἁγίου Ἰννοκεντίου περιλαμβάνεται καὶ τὸ μικρὸ ἀλλὰ περίφημο ἔργο του «Ὑπόδειξη τοῦ δρόμου πρὸς τὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν». Τὸ βιβλίο αὐτό, μία συνοπτικὴ ὀρθόδοξη κατήχηση, γνώρισε καταπληκτικὴ ἐπιτυχία. Στὴ Ρωσία, ὡς τὸ 1917, ἔφτασε τὶς 47 ἐκδόσεις. Στὰ ἑλληνικὰ ἔχουν γίνει, ἀπὸ τὸ 1843 μέχρι σήμερα, τουλάχιστον πέντε διαφορετικὲς μεταφράσεις του, ὁρισμένες ἀπ’ αὐτὲς μὲ ἐπανειλημμένες ἐκδόσεις.
Στὸ τεῦχος τοῦτο τῆς «Φωνῆς τῶν Πατέρων» ἐκδίδουμε, σὲ νεοελληνικὴ ἀπόδοση, τὸ τέταρτο μέρος τοῦ βιβλίου, ποὺ ἀναφέρεται στὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Βασισμένος στὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ θεόσοφος Ἱεράρχης, ἀπαντάει σὲ τρία βασικὰ ἐρωτήματα: α) Τί εἶναι τὸ Ἅγιο Πνεῦμα· β) πότε καὶ ποιοὶ Τὸ ἀποκτοῦν· γ) πῶς μποροῦμε νὰ Τὸ ἀποκτήσουμε κι ἐμεῖς.
Κυριακή της Πεντηκοστής

Την όγδοη Κυριακή από το Πάσχα εορτάζουμε την αγία Πεντηκοστή. Διαβάστε περισσότερα »
Περί μνημοσύνων λόγος (Άγιος Λουκάς Αρχιεπίσκοπος Κριμαίας)

Πάρα πολύ με στενοχωρεί το γεγονός ότι μερικοί από σας παρακολουθούν τις εκδηλώσεις των διαφόρων αιρετικών οργανώσεων, όπου μολύνουν τις καρδιές τους και αφομοιώνουν κάποιες δικές τους ψευδοδιδασκαλίες. Έτσι, για παράδειγμα, μερικοί λένε πως δεν χρειάζεται να προσευχόμαστε για τους νεκρούς και να τελούμε μνημόσυνα υπέρ αναπαύσεως των ψυχών τους. Γνωρίζετε όμως όλοι ότι κάθε Σάββατο και ιδίως την Μεγάλη Τεσσαρακοστή εμείς προσευχόμαστε υπέρ αναπαύσεως των κεκοιμημένων. Γι’ αυτό πρέπει να στερεοποιηθούμε καλά σε ότι διδάσκει περί των μνημοσύνων η Ορθόδοξη Εκκλησία και να μην πιστεύουμε σ’ αυτά που ακούμε από τους ανθρώπους που έχουν αποστατήσει από την Ορθόδοξη πίστη. Τι λοιπόν διδάσκει η Αγία μας Εκκλησία; Διαβάστε περισσότερα »
Ασκητές μέσα στον κόσμο: Αποκάλυψη κρυμμένης εικόνας

Διήγηση Παναγιώτου Ματρατζῆ τοῦ Νικολάου, κατοίκου Βεροίας, ὁδός Μοράβια 10, συνταξιούχου Ἀστυνομικοῦ: Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή των 318 Πατέρων Α’ Οικουμενικής Συνόδου (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

«Αὐτά εἶπεν ὁ Ἰησοῦς καί ἐσήκωσε τούς ὀφθαλμούς του εἰς τόν οὐρανόν καί εἶπε. Πάτερ, ἦλθεν ἡ ὥρα, δόξασε τόν Υἱόν σου, διά νά σέ δοξάσῃ καί ὁ Υἱός σου». Διαβάστε περισσότερα »
Της Αναλήψεως

Την Πέμπτη της έκτης Εβδομάδας από το Πάσχα εορτάζουμε την ανάληψη του Κυρίου και Θεού και Σωτήρα μας Ιησού Χριστού.
Από το Συναξάρι – Ο όσιος Νικήτας ο Στυλίτης ο εν Περεγιασλάβλ

24 Μαΐου
Κατά την νεότητά του, στο Περεγιασλάβλ-Ζαλέσκι, ο όσιος Νικήτας ήταν φοροεισπράκτορας, για λογαριασμό του ηγεμόνος Ντολγκορούκι. Ήταν βίαιος και έκανε μεγάλο κακό, καταπιέζοντας τους φτωχούς που δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν στους φόρους, κλέβοντας και διαρπάζοντας μαζί με φίλους που ήσαν όμοιοί του. Διαβάστε περισσότερα »
Η Κυριακή τού τυφλού († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Στὸ τέλος τοῦ σημερινοῦ ἀναγνώσματος, ὑπάρχουν λέξεις ποὺ τὶς προσπερνᾶμε πολὺ συχνά. Ὁ τυφλός λέει στὸν Χριστό, «Καὶ ποιὸς εἶναι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ;» κι ὁ Χριστὸς ἀπαντᾶ «Τὸν ἔχεις δεῖ, εἶναι ἐκεῖνος ποὺ μιλάει μαζὶ σου». Διαβάστε περισσότερα »
Ασκητές μέσα στον κόσμο Γ’: π. Γεώργιος Χαραλαμπίδης

Από το Συναξάρι – Οι όσιοι Νεκτάριος και Θεοφάνης, κτίτορες της Μονής Βαρλαάμ των Μετεώρων

17 Μαΐου
Οι όσιοι Νεκτάριος και Θεοφάνης ήσαν αδέλφια από την ευγενή και ισχυρή οικογένεια των Αψαράδων των Ιωαννίνων. Αφού έλαβαν εξαιρετική μόρφωση, απαρνήθηκαν τις χίμαιρες και την ψευδή δόξα του κόσμου τούτου και έγιναν μοναχοί υπό την καθοδήγηση ενός αγίου γέροντα, ονόματι Σάββα (3 Φεβρ.), στο νησί της λίμνης των Ιωαννίνων. Αυτός τους κατάρτισε στις αρχές της ασκητικής πολιτείας και για όλον τον υπόλοιπο βίο τους εφάρμοσαν βιοτή αυστηρή και ξένη προς κάθε ανάπαυση της σαρκός: δεν γεύονταν ποτέ λάδι, έτρωγαν συχνά μία φορά κάθε δύο ημέρες και ο Θεοφάνης έφερε μέχρι τον θάνατό του βαρειές αλυσίδες γύρω στο σώμα του. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή της Σαμαρείτιδας: Για την αποστολή του Παύλου και του Βαρνάβα στην Αντιόχεια (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

Πότε κινδυνεύουμε από την θεία Μετάληψη (Φώτιος Σχοινάς, Δρ. Φιλοσοφίας)

Καί ἐφοβήθησαν οὗ οὐκ ἦν φόβος
Τό ὅτι δέν κινδυνεύομε ἀπό τήν θεία μετάληψη εἶναι ἀρκούντως τονισμένο καί θεολογικά ἀναλυμένο καί τεκμηριωμένο ἀπό πολλούς θεολόγους, ἱερεῖς καί ἀρχιερεῖς, ὥστε θά ἦταν ἴσως ματαιοπονία νά προβῶ ἐγώ σέ μία, ἐπί πλέον, θεολογική ἀνάλυση. Θά προσπαθήσω ἐν τούτοις, βασιζόμενος στόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Δαμασκηνό, νά φωτίσω μία θεολογική πτυχή τοῦ θέματος. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή του Παραλύτου: Για τη θεραπεία του παραλύτου της Βηθεσδά (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

(Ιω. 5, 1-16)
[Υπομνηματισμός των χωρίων Ιω. 5, 1-13] Διαβάστε περισσότερα »
Το φωτεινό παράδειγμα του πολυάθλου Ιώβ (γ. Εφραίμ Φιλοθεΐτης)

Σήμερα (6/5) εορτάζει η Ορθόδοξος Εκκλησία μας τον άγιο και πολύαθλο Ιώβ, τον δίκαιο Ιώβ. Γιατί; Γιατί πολυ-άθλησε, έκανε πολλές αθλήσεις. Πήρε πολλά στεφάνια, έφερε πολλές νίκες. Πού; Στου βίου τη θάλασσα. Και βλέπουμε εκεί στη βιογραφία του, ότι αυτός ο Άγιος, στην εποχή που ζούσε, στα χρόνια εκείνα, που δεν υπήρχε Ορθόδοξος Εκκλησία, δεν είχε κατέβει ο Χριστός, δεν είχε σαρκωθεί ο Θεός Λόγος, δεν είδε ο κόσμος τη ζωή του Χριστού, δεν είδε τον Θεό εν σαρκί, δεν είδε τα θαύματά του, δεν είδε τίποτε. Και όμως με μία απλή πίστη στον Δημιουργό, στον Πλάστη, έγινε αυτός Μέγας Άτλας του Θεού. Με μια απλή πίστη, βλέποντας την δημιουργία, την λειτουργία της δημιουργίας, έβλεπε τον πάνω κόσμο, τους αστέρες, τις εποχές και όλα τα είδε να λειτουργούν άψογα, από αμνημονεύτους αιώνες, χωρίς να παραστρατεί κάποιο δημιούργημα από τη δημιουργία του, ούτε στο ελάχιστο. Πώς είναι δυνατόν, είπε, υλικά πράγματα να είναι φτιαγμένα με τέτοια επιστήμη και να λειτουργούν με τέτοια ακρίβεια επιστημονική χωρίς να υπάρχει Δημιουργός; Η λογική, η συνείδηση, του υπέβαλαν ακράδαντη πίστη. Με αυτή την επίγνωση, της πίστεως προς τον Κτίστη, αυτός έγινε ένας μεγάλος πιστός. Σ’ αυτή την πίστη επάνω θεμελιώνοντας και πατώντας αντιμετώπισε τον μεγάλο Δράκοντα, τον απατεώνα Διάβολο. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή των Μυροφόρων († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Θυμόμαστε σήμερα τὶς Μυροφόρες, τὸν Ἰωσήφ καὶ τὸν Νικόδημο, ἀνθρώπους ποὺ στὴν πορεία τοῦ Εὐαγγελίου μόλις καὶ ἀναφέρονται, ὅμως, ὅταν ὁ Χριστὸς εἶχε φαινομενικὰ ἡττηθεῖ, ὅταν ὁ θάνατος, ἡ ἀπόρριψη, ἡ προδοσία καὶ τὸ μῖσος εἶχαν ὑπερισχύσει, ἀπέδειξαν ὅτι εἶναι ἄνθρωποι μὲ πίστη καὶ κουράγιο, μὲ τὴν πίστη τῆς καρδιᾶς καὶ τὸ κουράγιο ποὺ μόνο ἡ ἀγάπη μπορεῖ νὰ γεννήσει. Τὴν ὥρα τῆς Σταύρωσης οἱ Ἀπόστολοι εἶχαν σκορπίσει, ἐκτὸς ἀπὸ τὸν Ἰωάννη ποὺ στὰθηκε δίπλα στὸν Σταυρὸ μὲ τὴν Μητέρα τοῦ Θεοῦ. Ὅλοι εἶχαν ἐγκαταλείψει τὸν Χριστό, μόνο μιὰ μικρὴ ὁμάδα γυναικῶν στάθηκε σὲ μικρὴ ἀπόσταση ἀπὸ τὸ Σταυρό, καὶ ὅταν ὁ Κύριος πέθανε, ἦλθαν νὰ μυρώσουν τὸ σῶμα Του ποὺ ὁ Ἰωσήφ ὁ ὁ ἀπὸ Ἀριμαθαίας εἶχε ζητήσει ἀπὸ τὸν Πιλᾶτο, δίχως νὰ φοβηθεῖ ὅτι θὰ τὸν ἀναγνωρίσουν ὡς μαθητὴ Του, ἐπειδὴ στὴ ζωή καὶ στὸ θάνατο, ἡ ἀγάπη καὶ ἡ πίστη εἶχαν νικήσει.
Ἄς προβληματιστοῦμε πάνω σ’αὐτό. Διαβάστε περισσότερα »
Η Πασχάλιος πλάνη του ασκητή (Πρωτοπρ. Βασίλειος Ι. Καλλιακμάνης, Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.)

Στη Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών συνοψίζεται η ησυχαστική παράδοση της Εκκλησίας. Εραστές του θείου κάλλους, οι ιεροί νηπτικοί εισάγουν τον Χριστιανό στη μυστική και μυστηριακή οδό της θεογνωσίας· σε ένα πνευματικό λειμώνα. Ευώδη άνθη αυτού του λειμώνα είναι η άσκηση, η εσωτερική ησυχία, η μετάνοια, το κατά Θεόν πένθος, η χαρμολύπη, η νήψη, η αδιάλειπτη προσευχή, η καθαρή καρδιά και ο φωτισμένος νους. Εδώ σπανίζουν οι ηθικές προτροπές και παραινέσεις· προβάλλονται οι πνευματικοί νόμοι και κυριαρχούν οι περιγραφές εμπειρικών χαρισματικών καταστάσεων. Ζώντας εντός της Εκκλησίας οι ιεροί νηπτικοί γίνονται κάτοπτρα ακηλίδωτα που αντιφεγγίζουν το φως του Χριστού, το φως του Αγίου Βαπτίσματος. Ωστόσο, δεν αποκρύπτονται και οι πτώσεις των αγωνιστών, η μετάνοιά τους ίσως και η απώλειά τους. Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Ο όσιος Ρικχάριος της Πικαρδίας

Γόνος αρχοντικής οικογένειας της Πικαρδίας (βόρεια Γαλλία), ο νεαρός Ρικχάριος φιλοξένησε κάποτε δύο Ιρλανδούς ιεραπόστολους που τους είχαν κακομεταχειριστεί οι κάτοικοι της περιοχής αυτής γύρω από τις εκβολές του ποταμού Σομ, οι οποίοι σε μεγάλο βαθμό ήσαν ακόμη ειδωλολάτρες. Όλη την νύχτα άκουγε τα όσα έλεγαν οι δύο θεοφόροι άνδρες, τους εξομολογήθηκε τις αμαρτίες του και αποφάσισε τότε να αφιερώσει τον βίο του στο κήρυγμα του Ευαγγελίου. Απελευθέρωσε τους δούλους του και άρχισε να περιοδεύει ανά την χώρα, κηρύττοντας το Ευαγγέλιο της Σωτηρίας, διαμοιράζοντας σε ελεημοσύνες κάθε τι που του πρόσφεραν. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή του Θωμά: Για την εμφάνιση του αναστημένου Κυρίου στους μαθητές, την ψηλάφηση του Θωμά και τον σκοπό της συγγραφής του Ευαγγελίου (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

(Ιω.20, 19-31)
[Υπομνηματισμός των εδαφίων Ιω. 20, 19-23]
«Οὔσης οὖν ὀψίας τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ τῇ μιᾷ τῶν σαββάτων, καὶ τῶν θυρῶν κεκλεισμένων ὅπου ἦσαν οἱ μαθηταὶ συνηγμένοι διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων, ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον, καὶ λέγει αὐτοῖς· εἰρήνη ὑμῖν. καὶ τοῦτο εἰπὼν ἔδειξεν αὐτοῖς τὰς χεῖρας καὶ τὴν πλευρὰν αὐτοῦ. ἐχάρησαν οὖν οἱ μαθηταὶ ἰδόντες τὸν Κύριον. εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς πάλιν· εἰρήνη ὑμῖν. καθὼς ἀπέσταλκέ με ὁ πατήρ, κἀγὼ πέμπω ὑμᾶς. καὶ τοῦτο εἰπὼν ἐνεφύσησε καὶ λέγει αὐτοῖς· λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον· ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται (: όταν λοιπόν βράδιασε την ημέρα εκείνη, την πρώτη της εβδομάδος, κι ενώ οι μαθητές ήταν μαζεμένοι σε ένα σπίτι και είχαν τις θύρες κλειστές επειδή φοβούνταν τους άρχοντες των Ιουδαίων, ήλθε ο Ιησούς και στάθηκε στη μέση και τους είπε: ‘’Ας είναι ειρήνη σε σας’’. Κι αφού το είπε αυτό, τους έδειξε τα χέρια Του και την πλευρά Του, για να δουν τα σημάδια των πληγών και να πεισθούν ότι Αυτός ήταν ο Διδάσκαλός τους που σταυρώθηκε. Αφού λοιπόν βεβαιώθηκαν γι’ αυτό με την επίδειξη των ουλών Του, χάρηκαν οι μαθητές που είδαν τον Κύριο. Όταν λοιπόν οι μαθητές ηρέμησαν κάπως από την πρώτη σφοδρή συγκίνηση που αισθάνθηκαν εξαιτίας της μεγάλης τους χαράς, τους είπε πάλι ο Ιησούς σε σχέση με τη μελλοντική τους τώρα κλήση και αποστολή: ‘’Ας είναι ειρήνη σε σας. Όπως με απέστειλε ο Πατέρας μου για το έργο της σωτηρίας των ανθρώπων, έτσι κι εγώ σας στέλνω να συνεχίσετε το ίδιο έργο’’. Κι αφού το είπε αυτό, προκειμένου να τους μεταδώσει την πνοή της νέας ουράνιας ζωής εμφύσησε στα πρόσωπά τους, όπως κάποτε ο Θεός στο πρόσωπο του Αδάμ, και τους είπε: ‘’Λάβετε Πνεύμα Άγιο. Σε όποιους συγχωρήσετε τις αμαρτίες, θα τους είναι συγχωρημένες κι από τον Θεό. Σε όποιους όμως τις κρατάτε ασυγχώρητες, θα μείνουν για πάντα κρατημένες)». Διαβάστε περισσότερα »
Το ιστορικό του Ναού της Ζωοδόχου Πηγής (Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος)

Ο βασιλιάς Λέων ο μέγας, ο επονομαζόμενος Μακέλης, ήταν από γένος αρχοντικό, αλλά επειδή έμεινε ορφανός από μικρός και δεν είχε κάποιον να τον φροντίσει να γίνει κάτι καλύτερο, έγινε μακελάρης (χασάπης). Ήταν όμως άνθρωπος χριστιανικότατος και στολισμένος με πολλές αρετές, και εκ φύσεως συμπονετικός και εύσπλαχνος προς τους φτωχούς και πολύ ευλαβής και φιλακόλουθος. Διαβάστε περισσότερα »
Ομιλία στον άγιο Μεγαλομάρτυρα Γεώργιο († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Ο άγιος Γεώργιος είναι ένας κατ’ εξοχήν αναστημένος άνθρωπος του Θεού και θυσιάζει όλη του την ζωή την καλομαθημένη. Και το μαρτύριό του ήταν μία φανέρωση του Σταυρού και της Αναστάσεως του Χριστού, όπως άλλωστε και όλη του η ζωή ήταν και αυτή μία φανέρωση του Σταυρού και της Αναστάσεως του Κυρίου. Γι’ αυτό και η Εκκλησία καθιέρωσε, και όταν ακόμα η μνήμη του συμπίπτει με την Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή, να μετατίθεται και να εορτάζεται πάντοτε στην Πασχάλια περίοδο. Διαβάστε περισσότερα »
Γιατί ανάβουμε το καντήλι μπροστά στην εικόνα (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Πρώτα επειδή η πίστη μας είναι φως. Είπε ο Χριστός: «Εγώ ειμί το φως του κόσμου». Το φως του καντηλιού μας προειδοποιεί για το φως με το οποίο ο Χριστός φωτίζει τις ψυχές μας. Διαβάστε περισσότερα »
Ασκητές μέσα στον κόσμο: Τα τέλη των δικαίων

Ο Παναγιώτης Βασιλειάδης γεννήθηκε στήν Τραπεζοῦντα τό 1880. Ἦταν ἔμπορος χαλκοῦ, ἀρκετά εὐκατάστατος. Ἡ γυναῖκα του Δέσποινα ἦταν ἀπό φτωχή οἰκογένεια ἀλλά πλούσια σέ ψυχικές ἀρετές. Ἀπέκτησαν ἑπτά παιδιά. Διαβάστε περισσότερα »
Η Ανάσταση, ελπίδα νίκης κατά του θανάτου (Αρχ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ιεροκήρυκας Ι. Μ. Πατρών)

Ο Θεάνθρωπος Κύριος, ως Ζωοδότης, κατήλθε στον Άδη. Όμως, όπου εισέρχεται το φως, εκεί διαλύεται το σκοτάδι. Όπου εμφανίζεται η ζωή, εκεί καταργείται ο θάνατος. Αυτό συνέβη και στην περίπτωση της Αυτοζωής, της πηγής του Φωτός. «Ότε κατήλθες προς τον θάνατον, η ζωή η αθάνατος, τότε τον Άδην ενέκρωσας τη αστραπή της θεότητος… και τους τεθνεώτας ανέστησας…». «Νύν πάντα πεπλήρωται φωτός, ουρανός τε και γή και τα καταχθόνια…». Διαβάστε περισσότερα »
Ο αναστάς Ιησούς η ελπίδα μας († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Την αγία και λαμπρά νύκτα της Αναστάσεως, στον Όρθρο και στη Θεία Λειτουργία όλα αστράπτουν και λάμπουν στο φως του Αναστάντος Κυρίου μας.
Το φως αυτό φωτίζει και χαροποιεί τους Χριστιανούς και όλη την κτίσι, ορατή και αόρατο, «ουρανόν τε και γην και τα καταχθόνια».
Ο Αναστάς Κύριος έρχεται εν μέσω του λαού Του και εκπληρώνει την υπόσχεσί Του: «η λύπη ημών εις χαράν γενήσεται… και την χαράν υμών ουδείς αίρει αφ’ υμών» (Ιω. 16:20, 22).
Η χαρά της Αναστάσεως είναι αναφαίρετος. Είναι η μόνη αληθινή χαρά. Διαβάστε περισσότερα »
Λόγος στη Θεόσωμη Ταφή του Κυρίου και Σωτήρος μας Ιησού Χριστού, και στον Ιωσήφ από την Αριμαθαία (Άγιος Επιφάνιος Κύπρου)

Α΄. Τι ’ναι τούτο; Σιωπή βαθειά σήμερα στη γη. Σιωπή βαθειά και ησυχία βαθειά. Σιωπή βαθειά, γιατί ο Βασιλιάς κοιμάται. Η γη φοβήθηκε και ησύχασε, γιατί ο Θεός με το σώμα κοιμήθηκε κι εκείνους που αιώνες κοιμόνταν ανέστησε. Ο Θεός με το σώμα πέθανε και ο άδης τρόμαξε. Ο Θεός για λίγο κοιμήθηκε κι αυτούς που βρίσκονταν στον άδη ξύπνησε. Διαβάστε περισσότερα »
Λόγος για το πάθος του Σωτήρα (Όσιος Εφραίμ ο Σύρος)

Μεγάλη Πέμπτη: Το Υπερώον (Lev Gillet, μοναχός της Ανατολικής Εκκλησίας)

Η Μεγάλη Πέμπτη μάς εισάγει στο Πασχάλιο μυστήριο, και συγκεκριμένα στο πρώτο μέρος του.
Στη Θεία Λειτουργία διαβάζουμε το αποστολικό ανάγνωσμα από την Α΄ προς Κορινθίους Επιστολή, στην οποία ο απόστολος Παύλος περιγράφει την παράδοση του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας: «Ἀδελφοί, ἐγὼ παρέλαβον ἀπὸ τοῦ Κυρίου ὃ καὶ παρέδωκα ὑμῖν, ὅτι ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς ἐν τῇ νυκτί, ᾗ παρεδίδοτο ἔλαβεν ἄρτον…».
Το ευαγγελικό ανάγνωσμα αποτελεί παράθεση πολλών κειμένων με θέματα το Συμβούλιο των Αρχιερέων, το μύρο της Βηθανίας, την προετοιμασία του Πάσχα, το πλύσιμο των ποδιών των μαθητών, την παράδοση του Μυστηρίου της Ευχαριστίας, την αγωνία στη Γεθσημανή, το προδοτικό φιλί του Ιούδα, τη σύλληψη του Ιησού, την ανάκριση στην αυλή του αρχιερέως, την άρνηση του Πέτρου και τέλος την παράδοση του Κυρίου στον Ρωμαίο διοικητή.
Υπάρχει εδώ μία φράση καίριας σημασίας πάνω στην οποία αξίζει να στοχαστούμε: Είναι το «γενόμενος ἐν ἀγωνίᾳ», όταν ο Ιησούς αισθάνεται την ανθρώπινη φύση Του να κλονίζεται και ο ιδρώτας του γίνεται «ὡσεὶ θρόμβοι αἵματος», όταν όλες οι οδύνες του Πάθους ανακεφαλαιώνονται ενώπιον Του («τὸ ποτήριον»). Διαβάστε περισσότερα »
Λόγος στη Μεγάλη Τετάρτη: Η καρδιά που εξευγενίζεται με την αγάπη και τη μετάνοια (Άγιος Λουκάς Αρχιεπίσκοπος Κριμαίας)

Σήμερα ακούσαμε το ευαγγελικό ανάγνωσμα για τα γεγονότα που συνέβησαν τη Μεγάλη Τετάρτη. Ταράζομαι ακόμα και να μιλάω για το φοβερό κακούργημα, που όμοιό του ποτέ δεν έγινε στην ιστορία του κόσμου. Τι παραπάνω μπορώ να προσθέσω; Τίποτα. Θέλω μόνο να επιστήσω την προσοχή σας σ’ αυτό που ακούσατε, γιατί όσον αφορά το ανάγνωσμα μπορώ να μιλάω χωρίς τέλος, διεισδύοντας σε κάθε λόγο του Ευαγγελίου. Είναι καθήκον μου να σας διδάξω αυτό, γιατί τα ευαγγελικά λόγια είναι άγια, μεγάλα, λόγια τόσο βαθιά και σημαντικά δεν υπάρχουν στα ανθρώπινα βιβλία. Διαβάστε περισσότερα »
Μεγάλη Τρίτη: Για την ελεημοσύνη και για τις δέκα παρθένες (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

Ομιλία γ’
1.α. Θυμάστε άραγε πώς άρχισε ο προηγούμενος λόγος μου και πώς τελείωσε, ή από ποιο θέμα άρχισαν και σε ποιο κατέληξαν τα λόγια της προηγούμενης ομιλίας μου; Όμως νομίζω πως λησμονήσατε πώς τελείωσε ο λόγος μου, αλλά εγώ θυμάμαι και δεν σας κατακρίνω γι’ αυτό ούτε σας κατηγορώ. Γιατί ο καθένας από εσάς έχει γυναίκα, ασχολείται με τα παιδιά του, και φροντίζει για όλα τα πράγματα του σπιτιού. Και άλλοι ασχολούνται με τα στρατιωτικά, άλλοι είναι χειροτέχνες και ο καθένας σας ασχολείται με τις διάφορες ανάγκες του. Εγώ όμως καταγίνομαι μ’ αυτά, αυτά μελετώ και μ’ αυτά περνώ τον χρόνο μου, ώστε δεν είσαστε αξιοκατάκριτοι γι’ αυτό, αλλά αξιέπαινοι για την προθυμία σας, αφού ούτε μια Κυριακή δεν εγκαταλείπετε την εκκλησία. Και αυτό είναι το μέγιστο εγκώμιο για την πόλη μας, όχι, δηλαδή, το να έχει θορύβους και προάστεια, ούτε ολόχρυσα σπίτια και αίθουσες για συμπόσια, αλλά το να έχει σπουδαίους και προσεκτικούς πολίτες. Γιατί και το καλό δένδρο δεν το αναγνωρίζουμε από τα φύλλα του αλλά από τους καρπούς του. Και σίγουρα γι’ αυτό ξεχωρίζουμε από τα άλογα ζώα, για το ότι έχουμε λόγο και με τον λόγο επικοινωνούμε και αγαπούμε τον λόγο. Γιατί ο άνθρωπος που δεν αγαπά τον λόγο, είναι πιο άλογος και από τα κτήνη, μη γνωρίζοντας γιατί τιμήθηκε και από που έχει την τιμή. Και καλά έλεγε ο προφήτης: «Ο άνθρωπος πού ήταν τιμημένος, δεν το κατανόησε, αλλά αναμείχθηκε με τα ανόητα κτήνη κι έγινε όμοιος με αυτά» (Ψαλμ. μη’ 13). Ενώ είσαι λογικός άνθρωπος, δεν αγαπάς τον λόγο; Πες μου, ποια συγχώρηση θα έχεις γι’ αυτό; Γι’ αυτό εσείς είσαστε πιο σπουδαίοι για εμένα, εσείς, δηλαδή, που έρχεστε να ακούσετε με προθυμία τον λόγο τής αρετής, και όλα τα θεωρείτε δεύτερα μπροστά στα θεία λόγια. Εμπρός, λοιπόν, κι εμείς ας αρχίσουμε το θέμα μας και ας πούμε τη συνέχεια εκείνων που είπαμε στην προηγούμενη ομιλία. Σας το χρεωστώ, και με ευχαρίστηση εξοφλώ το χρέος μου. Και η εξόφληση αυτή δεν μου στερεί κάτι, αλλά αντίθετα με πλουτίζει. Στην περίπτωση, βέβαια των εκτός της εκκλησίας πραγμάτων, όσοι χρεωστούν αποφεύγουν τους δανειστές για να μην τους επιστρέψουν αυτά που τους χρεωστούν, αντίθετα εγώ σας κυνηγώ για να σας επιστρέψω όσα σας χρεωστώ, και πολύ εύλογα. Διότι στην περίπτωση των εκτός της εκκλησίας πραγμάτων, η επιστροφή των οφειλομένων προξενεί φτώχεια, ενώ στην περίπτωση του λόγου η ανταπόδοση της οφειλής φέρνει πλούτο. Και εννοώ το εξής: Χρεωστώ σε κάποιον χρήματα, και εάν του τα επιστρέψω, τα χρήματα δεν είναι δυνατόν να είναι και δικά μου και δικά του, αλλά έφυγαν από εμένα και έγιναν δικά του. Εάν όμως προσφέρω λόγο, και εγώ τον έχω και όλοι εσείς τον έχετε. Εάν κρατήσω τον λόγο μόνο για εμένα, και δεν τον προσφέρω, τότε είμαι φτωχός, όταν όμως τον προσφέρω, τότε γίνομαι πλούσιος. Εάν δεν προσφέρω τον λόγο, τότε μόνον εγώ είμαι πλούσιος, εάν όμως τον προσφέρω, απολαμβάνω μαζί με όλους εσάς τον καρπό.
β. Εμπρός, λοιπόν, να εξοφλήσω το χρέος μου. Και ποιο ήταν αυτό; Διαβάστε περισσότερα »
Η Αγία και Μεγάλη Δευτέρα (Γέροντας Πετρώνιος Τανάσε)

Η αγία και Μεγάλη Δευτέρα αναφέρεται στην περικοπή της καταραμένης και ακάρπου συκής (Ματθ. 21, 19) και στην ιστορία του Ιωσήφ του Παγκάλου. Διαβάστε περισσότερα »
Η προέλευση, η φύση και το νόημα της τρέχουσας πανδημίας (Jean Claude Larchet)

Μια συνέντευξη του καθηγητού Jean Claude Larchet στον Jivko Panev από το Orthodoxie.com. Μετάφραση από την γαλλική: “Χριστιανική Βιβλιογραφία“.
Από το Συναξάρι – Ο άγιος Καλλίνικος της Τσέρνικα

Ο άγιος Καλλίνικος γεννήθηκε στο Βουκουρέστι το 1787, σε οικογένεια ιδιαιτέρως ευλαβή. Φοίτησε στην ελληνο-ρουμανική σχολή της πόλεως και σε ηλικία είκοσι ετών εισήλθε στην Μονή Τσέρνικα. Εκάρη μοναχός μετά από έναν χρόνο και γρήγορα διακρίθηκε για τον ασκητικό του ζήλο. Κοιμόταν μόνο τρεις ώρες, την νύχτα, καθισμένος σε σκαμνί, και την ημέρα αναλάμβανε τα πλέον βαριά διακονήματα. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή των Βαΐων: Ομιλία περί της Θείας Μεταλήψεως (Ηλίας Μηνιάτης, Επίσκοπος Κερνίκης και Καλαβρύτων)

Λεχθείσα τη Κυριακή των Βαΐων.
«Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν
ονόματι Κυρίου, ο βασιλεύς του Ισραήλ»
(Ιωάννου ΙΒ’, 13)
Ο καθαιρέτης του άδου, ο νικητής του θανάτου, ο αρχηγός της ζωής, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ανέστησε τον τετραήμερο νεκρό, τον Λάζαρο. Και όταν εισήλθε στα Ιεροσόλυμα εσείσθη όλη η πόλις με την παρουσία Αυτού του θαυματουργού και με την είδησι αυτού του παραδόξου θαύματος!
«Τίς εστίν ούτος»; Ποιός είναι αυτός; Ερωτά ο ένας τον άλλο. Και όλος εκείνος ο πολυάριθμος λαός, που ήτο συνηθροισμένος λόγω της εορτής του Πάσχα, κινούμενος από θείον νεύμα. Τον υποδέχεται με μιαν ένδοξη υποδοχή, σαν Βασιλέα του Ισραήλ. Άλλοι προπορεύονται, άλλοι ακολουθούν, άλλοι κόβουν κλαδιά, άλλοι σείουν βαΐα1 φοινίκων, άλλοι στρώνουν κάτω στο δρόμο τα ενδύματά τους, όλοι μα όλοι, με τα μικρά παιδιά μαζί φωνάζουν «ωσαννά2, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου»! Σώσαι μας συ που είσαι ευλογημένος γιατί έρχεσαι με την ισχύ και το όνομα του Κυρίου!
Σε αυτή λοιπόν την σημερινή βαϊοφόρο πανήγυρι, εγώ σημειώνω τρία περιστατικά. Πρώτον˙ τα ενδύματα που ρίχνονται στη γη. Δεύτερον˙ τα βαΐα των φοινικοδένδρων, που είναι σύμβολα νίκης. Τρίτον˙ τον χαροποιόν εκείνον ύμνο «ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος».
Και εμείς οι Χριστιανοί τρία αναγκαιότατα πράγματα πρέπει να κάνουμε, όταν υποδεχόμεθα τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν κατά την ιεράν Μετάληψιν των Αχράντων Μυστηρίων. Πρώτον˙ με μιαν αληθινή εξομολόγησι να απορρίπτουμε τα ενδύματα των αμαρτιών μας, που τόσον καιρό τα φοράμε. Να αφήνουμε τις παληές κακές συνήθειες, να απεκδυόμεθα τον παλαιόν άνθρωπο με όλες τις κακές του πράξεις.3 Δεύτερον˙ με μια τέλεια επιστροφή να σηκώσουμε τα βαΐα της νίκης καταπατώντας τους τρεις μεγάλους μας εχθρούς: την σάρκα, τον κόσμο και τον διάβολο. Και τρίτον˙ κατόπιν με χαρά και αγαλλίασι πνευματική, με καρδιά συντετριμμένη,4 να πλησιάσουμε στην Αγία Τράπεζα του Άρτου της ζωής και να λέμε: «ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου»!
Γι’ αυτό και εγώ θα σας ομιλήσω σήμερα για την ιεράν Μετάληψι, πιστεύοντας ότι ο λόγος αυτός είναι πολύ αναγκαίος γι’ αυτούς που αυτές τις άγιες ημέρες ετοιμάζονται να μεταλάβουν το πανάχραντον Σώμα και Αίμα του Κυρίου μας.
Και κατά πρώτον θα αποδείξω πως αυτό το Μυστήριον είναι το μεγαλύτερον έργο της θείας Δυνάμεως, της θείας Σοφίας και της θείας Αγαθότητος. Εκ δευτέρου θα σας ομιλήσω για το ποιάν ετοιμασία πρέπει να κάνη ένας που θέλει να μεταλάβη, ώστε αυτή η ιερά Μετάληψις να μη γίνη εις κρίμα ή εις κατάκριμα, αλλ’ εις άφεσιν αμαρτιών και σωτηρίαν.
Όλα αυτά θα σας τα διδάξω με κάθε δυνατή βραχυολογία, ένεκα της επισημότητος της σημερινής εορτής. Διαβάστε περισσότερα »
Σαββάτου του Λαζάρου: Ερμηνεία της ευαγγελικής περικοπής (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

[Ιω. 11, 1-45]
[Υπομνηματισμός των εδαφίων 11, 1-17]
«Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἦν τις ἀσθενῶν, Λάζαρος ἀπὸ Βηθανίας, ἐκ τῆς κώμης Μαρίας, καὶ Μάρθας τῆς ἀδελφῆς αὐτῆς (: Ήταν τότε κάποιος που λεγόταν Λάζαρος, ο οποίος είχε αρρωστήσει. Αυτός καταγόταν από τη Βηθανία, το χωριό της Μαρίας και της Μάρθας της αδελφής της). Ἦν δὲ Μαρία ἡ ἀλείψασα τὸν Κύριον μύρῳ, καὶ ἐκμάξασα τοὺς πόδας αὐτοῦ ταῖς θριξὶν αὐτῆς, ἧς ὁ ἀδελφὸς Λάζαρος ἠσθένει (: Και ήταν η Μαρία εκείνη που αργότερα, λίγο πριν από τον θάνατο του Κυρίου, Τον άλειψε με το μύρο και σκούπισε τα πόδια Του με τα μαλλιά της. Και ο Λάζαρος που ασθενούσε, ήταν αδελφός της)» [Ιω. 11, 1-2].
Πολλοί από τους ανθρώπους όταν δουν κάποιους, που είναι αρεστοί στον Θεό, να πάσχουν από κάποιο κακό (όπως για παράδειγμα να έχουν αρρωστήσει ή να πάσχουν από φτώχεια ή από κάποιο άλλο παρόμοιο) σκανδαλίζονται, μη γνωρίζοντας ότι γνώρισμα των κατεξοχήν φίλων του Θεού είναι το να πάσχουν από αυτά· και ο Λάζαρος λοιπόν ήταν ένας από τους φίλους του Χριστού και ήταν ασθενής. Αυτό λοιπόν έλεγαν και εκείνοι που στάλθηκαν: «Κύριε, ἴδε ὃν φιλεῖς ἀσθενεῖ (: Κύριε, να, ο φίλος Σου που τόσο πολύ αγαπάς είναι άρρωστος)». Αλλά ας εξετάσουμε από την αρχή την περικοπή. Διαβάστε περισσότερα »
Ασκητές μέσα στον κόσμο: Διόρθωση βλασφήμου

Ο Μιχαήλ … κάτοικος Σμύρνης πρίν ἀπό τήν Ἀνταλλαγή, κάποια μέρα πῆγε νά ὀργώση τό χωράφι του μέ τά βόδια. Σέ μιά στιγμή τό ὑνί[1] σκάλωσε κάπου, τά βόδια δέν προχωροῦσαν καί ὁ ἴδιος δέν μποροῦσε νά βγάλη τό ὑνί ἀπό τό χῶμα. Ἀφοῦ κουράστηκε καί ἀγανάκτησε, ἄρχισε νά βλαστημᾶ τόν Χριστό καί τούς Ἁγίους. Διαβάστε περισσότερα »
Ξεκίνα (με) μία καλή συνήθεια… (Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος)

Ἡ συνήθεια δὲν εἶναι τίποτ’ ἄλλο, καλοί μου φίλοι, παρὰ ἡ παγιωμένη συμπεριφορά μας. «Εἶναι ἕνα γνώρισμα ποὺ παραμένει», θὰ μᾶς πεῖ ὁ Ἅγ. Γρηγόριος ὁ Θεολόγος. Κυριαρχεῖ στὴ ζωή μας ἀκόμη κι ἂν δὲν τὸ συνειδητοποιοῦμε. Εἶναι τόσο ἰσχυρή, ὥστε ἄλλοι τὴν εἶπαν «δεύτερη φύση», κι ἄλλοι «τυραννία». «Ὅταν σταθεροποιεῖται μὲ τὸν χρόνο, τότε θεωρεῖται νόμος», ἀναφέρει πάλι ὁ ἴδιος. Γι’ αὐτὸ καὶ δὲν εἶναι εὔκολο νὰ μεταβάλει κανεὶς αὐτὸ ποὺ διατηρήθηκε ὡς συνήθεια γιὰ πολὺ καιρό.
Διαβάστε περισσότερα »
Πέμπτη Κυριακή των Νηστειών (Αρχιμ. Επιφάνιος Ι. Θεοδωρόπουλος)

Κατὰ τὴν ἡμέραν αὐτὴν τιμῶμεν τὴν μνήμην τῆς ὁσίας Μητρὸς ἡμῶν Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας, ἡ ὁποία ἑορτάζεται καὶ κατὰ τὴν 1ην Ἀπριλίου. «Ἐτάχθη δὲ αὕτη καὶ σήμερον, ἐγγίζοντος ἤδη τοῦ τέλους τῆς ἁγίας Τεσσαρακοστῆς, πρὸς διέγερσιν τῶν ραθύμων καὶ ἁμαρτωλῶν εἰς μετάνοιαν, ἐχόντων ὑπόδειγμα τὴν ἑορταζομένην ἁγίαν», ὡς γράφει τὸ «Ὡρολόγιον». Ἀπὸ τὸ ἐν λόγῳ βιβλίον ἀντιγράφομεν τὰ ἑξῆς περὶ τῆς ἁγίας αὐτῆς γυναικός: Διαβάστε περισσότερα »
Οι Χαιρετισμοί της Θεοτόκου (Φώτης Σχοινάς, Δρ. Φιλοσοφίας)

Οἱ Χαιρετισμοί ἤ ἄλλως ὁ Ἀκάθιστος Ὕμνος μαζί μέ τόν κανόνα τοῦ Ἰωσήφ τοῦ Ὑμνογράφου ψάλλονται ὁλόκληροι τήν ε‘ ἑβδομάδα τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς τό Σάββατο στόν ὄρθρο ἤ τήν Παρασκευή τό ἑσπέρας καί τμηματικῶς τίς τέσσερις πρῶτες ἕβδομάδες τῶν Νηστειῶν τήν Παρασκευή μαζί μέ τό Μικρό Ἀπόδειπνο καί βεβαίως μαζί μέ τόν κανόνα τοῦ Ἰωσήφ. Διαβάστε περισσότερα »
Το δηλητήριο του φθόνου (Επίσκ. Ειρηναίος, Αικατερίνμπουργκ και Ιρμπίτσκ)

Ο φθόνος είναι το τρίτο και αρκετά συνηθισμένο στα παιδιά ελάττωμα, που για το ξερίζωμά του οι γονείς πρέπει να δείξουν έγκαιρα μεγάλο ενδιαφέρον και ζήλο.
Για το φθονερό άνθρωπο είναι ανυπόφορη η ευτυχία του άλλου. Ξεσκίζεται η καρδιά του από θλίψη, όταν ο συνάνθρωπός του είναι ευτυχισμένος, ενώ νιώθει χαρά και ικανοποίηση όταν εκείνος δοκιμάζεται και υποφέρει. Εύχομαι, αγαπητοί, να μη βρίσκεται ανάμεσά σας ούτε ένας τέτοιος άνθρωπος. Εδώ θ’ απαντήσουμε στο ερώτημα: Τι πρέπει να κάνουν οι γονείς, για να μην αφήσουν ν’ αναπτυχθεί στις καρδιές των παιδιών η ζήλεια, ο φθόνος;
Σημειώστε τους πέντε επόμενους κανόνες: Διαβάστε περισσότερα »
Ασκητές μέσα στον κόσμο: Ο διάβολος δεν θέλει τον εκκλησιασμό

Μαρτυρία Μπέτση Παναγιώτου ἀπό τό χωριό Κυψέλη Ζακύνθου: «Τά Χριστούγεννα τοῦ ἔτους 1998, τήν παραμονή, ἐργαζόμουν μέχρι ἀργά στόν φοῦρνο μου. Πῆγα στό σπίτι μου πολύ κουρασμένος καί ξάπλωσα νά κοιμηθῶ. Ἡ γυναῖκα μου εἶπε νά ντυθοῦμε καί νά πᾶμε στήν Ἐκκλησία, γιά τήν ἁγία ἡμέρα τῶν Χριστουγέννων. Ἐγώ ἀρνήθηκα, λόγῳ τῆς κούρασης. Ἡ γυναῖκα μου στενοχωρήθηκε καί ἀπεφάσισε καί αὐτή νά μήν πάη Ἐκκλησία. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Δ΄Νηστειών: Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ἡ Τεσσαρακοστὴ εἶναι μιὰ περίοδος μετάνοιας, μιὰ περίοδος ὅπου ἡ πέτρινη καρδιά μας μὲ τὴν δύναμη τοῦ Θεοῦ, πρέπει ἀπὸ πέτρινη νὰ γίνει ἀνθρώπινη, ἀπὸ ἀναίσθητη ν΄ ἀρχίσει νὰ συναισθάνεται, ἀπὸ ψυχρή καὶ σκληρή νὰ γίνει ζεστή καὶ ἀνοιχτή στοὺς ἄλλους, καὶ στὸν ἴδιο τὸν Θεό.
Ἡ Σαρακοστή εἶναι μιὰ περίοδος ἀνανέωσης, ὅπου ὅλα γίνονται ξανὰ καινούργια, ὅπως στὴν ἄνοιξη· ὅπου ἡ ζωή μας ἀπὸ τὸ ἁμυδρὸ φῶς ποὺ βρισκόταν, ζωντανεύει μ’ ὅλη τὴν ἔνταση ποὺ ὁ Θεὸς μπορεῖ νὰ κοινωνήσει σ’ ἐμᾶς τοὺς ἀνθρώπους, κάνοντάς μας μέτοχους τοῦ Ἁγίου Του Πνεύματος, καὶ μέσα ἀπὸ τὰ Ἱερὰ Μυστήρια καὶ τοῦ δώρου τοῦ Θεοῦ σ’ ἐμᾶς, τῆς Θεϊκῆς Του φύσης.
Εἶναι καιρὸς συμφιλίωσης, καὶ συμφιλίωση εἶναι χαρά: εἶναι ἡ χαρὰ τοῦ Θεοῦ, καὶ ἡ δική μας· εἶναι ἕνα νέο ξεκίνημα.
Σήμερα εἶναι τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη τῆς Κλίμακος, καὶ θέλω νὰ σᾶς διαβάσω μερικὲς δικές του φράσεις ποὺ εἶναι σχετικές μὲ τὴν ἰδιαίτερη χρονική περίοδο ποὺ ζοῦμε: Διαβάστε περισσότερα »
Αποδοχή του θελήματος του Θεού († Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης)

Μη φοβόμαστε την καθυστέρηση του θαύματος για μας. Μπορεί να είναι καλύτερα έτσι. Σίγουρα ο Θεός γνωρίζει την κατάστασή μας πολύ καλύτερα από εμάς. Ο Θεός είναι και για μας και τα θαύματα είναι για μας, αλλά η παρουσία του και η επέμβασή του δεν είναι προσχεδιασμένα από εμάς. Η παρουσία του Θεού στη ζωή μας γίνεται πολλές φορές με πολλούς και διάφορους τρόπους και όχι με μία εκκωφαντική και φαντασμαγορική φανέρωση. Μία ανείπωτη εσωτερική ειρήνη, μία έκτακτη και συγκινητική κατάνυξη, μία βαθιά αίσθηση αμαρτωλότητος και συγχωρητικότητος τι άλλο είναι παρά σημείο της γαληνιαίας παρουσίας του Θεού στη ζωή μας; Διαβάστε περισσότερα »
Λόγος στον Ευαγγελισμό της Υπεραγίας Θεοτόκου (Αρχιεπίσκοπος Ταυρομενίου Θεοφάνης ο Κεραμεύς)

Σήμερα η Εκκλησία φωτίζεται μυστικά και λάμπει, πανηγυρίζοντας την πρώτη των εορτών. Σήμερα αρχίζει να καταργείται το τείχος της έχθρας και να ενώνονται με μυστικό τρόπο η γη με τα ουράνια. Σήμερα την τιμωρία, που λύπησε την προμήτορα (Εύα) ο αρχαγγελικός χαιρετισμός μετέτρεψε σε χαρά και αφανίστηκε η παλιά μελαγχολία. Σήμερα η Παρθένος Μαριάμ παίρνει τη θέση των θρόνων των Σεραφίμ, κρατώντας με απερίγραπτο τρόπο, αυτόν που κάθεται πάνω σ’ αυτούς. Σήμερα φαίνεται να εκπληρώνεται το μυστήριο της βάτου, με την αποξηραμένη φύση να ενώνεται η φωτιά της Θεότητας. Η μεν λοιπόν εορτή, αν και είναι κορυφαία όλων των εορτών, περιέχει πολλά μυστήρια. Εμείς δε, επειδή μας πιέζει ο χρόνος, θα αναφερθούμε με συντομία σε μερικά θέματα του ευαγγελίου, και θα τα εξηγήσουμε σε σας που αγαπάτε τον Θεό. Διαβάστε περισσότερα »
Η Παναγία, Μητέρα και δούλη Κυρίου († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Αυτή την περίοδο της αγίας Τεσσαρακοστής λέμε πολύ συχνά στις Ακολουθίες την ευχή του αγίου Εφραίμ του Σύρου: Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Γ’ Νηστειών (Σταυροπροσκυνήσεως): Ερμηνεία της Αποστολικής περικοπής (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

(Εβρ. 4, 14 έως 5, 6)
[…] Όμως ο απόστολος Παύλος δεν αναθέτει τα πάντα στον ιερέα, αλλά ζητάει και τη δική μας συνδρομή, και εννοώ την ομολογία της πίστης. Διαβάστε περισσότερα »
Παναγία, η αληθινή μας Μητέρα († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Μέσα στις ευλογημένες και άγιες παραδόσεις της Εκκλησίας μας είναι και αυτό το ωραίο τυπικό που έχουμε: Να διαβάζουμε τους Χαιρετισμούς της Παναγίας κάθε Παρασκευή βράδυ την περίοδο της Μεγάλης και αγίας Τεσσαρακοστής και να μαζευόμαστε όλοι οι Ορθόδοξοι στις εκκλησίες και να λέμε τα «Χαίρε» στην Παναγία μας, τα οποία «Χαίρε» δεν είναι μόνον «ποιητική αδεία», αλλά εκφράζουν κυρίως τη βαθύτερη ευγνωμοσύνη της ψυχής μας προς τη Μητέρα του Θεού και Μητέρα όλων μας, προς την Οποία οφείλουμε τόσα πολλά.
Και αν δεν είχαμε την αγία και ευλογημένη Θεοτόκο, δεν θα είχαμε τον Κύριο και Θεό και Σωτήρα μας. Γι’ αυτό η Εκκλησία μας, όπως ξέρετε, αποδίδει πολλή μεγάλη τιμή στην Παναγία μας, και όπου συγκεντρώνονται οι Χριστιανοί να υμνήσουν τον Σωτήρα Χριστό, υμνούν μαζί με τον Χριστό και την Παναγία μας. Διαβάστε περισσότερα »
Θεία Κοινωνία και Κορωνοϊός (Αρχ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ιεροκήρυκας Ι. Μ. Πατρών)

Μεταξύ των θεοσύστατων Μυστηρίων, μέσω των οποίων ο άνθρωπος καθίσταται πραγματικό μέλος της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας και επιτυγχάνει την σωτηρία του, συγκαταλέγεται και το Μυστήριο των Μυστηρίων, η Θεία Κοινωνία. Ο Ίδιος ο Θεάνθρωπος Κύριος είπε στους Μαθητές Του, ολίγον προ του σωτηρίου Πάθους Του, κατά τον Μυστικό Δείπνο: «Λάβετε φάγετε τούτο εστίν το σώμα μου […] Πίετε εξ αυτού πάντες, τούτο γαρ εστίν το αίμα μου» (Ματθ. 26, 26-28). Με αυτούς τους λόγους ο Ιησούς Χριστός παρέδωσε το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας και επιβεβαίωσε ότι μέσα στο άγιο Ποτήριο υπάρχει το Σώμα και το Αίμα Του και όχι απλώς ψωμί και κρασί. Προηγουμένως είχε διακηρύξει ότι «ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα έχει ζωήν αιώνιον […] εν εμοί μένει κἀγώ εν αυτώ» (Ιωάν. 6, 54, 56). Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Ο άγιος Θεόγνωστος, μητροπολίτης Κιέβου και πάσης Ρωσίας (14/3)

Έλλην Κωνσταντινουπολίτης, ο άγιος Θεόγνωστος απέκτησε εκ νεότητος βαθειά γνώση των εντολών του Θεού και των ιερών Κανόνων, ζώντας με ευσέβεια και σοφία. Χειροτονήθηκε μητροπολίτης Κιέβου και πάσης Ρωσίας από τον οικουμενικό πατριάρχη Ησαΐα το 1327, ως διάδοχος του μητροπολίτη Πέτρου [21 Δεκ.], τον οποίο φρόντισε πάραυτα να τον συγκαταριθμήσει μεταξύ των αγίων. Διαβάστε περισσότερα »
Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, η θεολογία του και η σημασία αυτής (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου στη Β΄Κυριακή των Νηστειών (Στόμιο Λαρίσης, 22-3-1981)
Σήμερα η Εκκλησία μας, αγαπητοί μου, δευτέρα Κυριακή των Νηστειών, εορτάζει τη μνήμη του μεγάλου πατρός και θεολόγου του 14ου αιώνος, του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης. Διαβάστε περισσότερα »
Πώς αντιμετωπίζουμε τα πάθη; (Αββάς Δωρόθεος)

Τρεις είναι οι καταστάσεις των ανθρώπων. Ο ένας αφήνει ελεύθερο το πάθος του να εκδηλώνεται, ο άλλος δεν το αφήνει να εκδηλωθεί και ο τρίτος το ξεριζώνει. Αυτός που το αφήνει να εκδηλωθεί, ενεργεί όπως του υπαγορεύει το πάθος, σαν αυτό να ήταν δικαίωμά του. Αυτός που δεν επιτρέπει στο πάθος να εκδηλωθεί, ούτε το αφήνει ελεύθερο ούτε και το κόβει, αντίθετα το εξετάζει και το ξεπερνάει τη δύσκολη στιγμή, αλλά δεν παύει να το έχει. Και αυτός που ξεριζώνει το πάθος είναι όποιος αγωνίζεται και κάνει τα αντίθετα από αυτά που του υπαγορεύει το πάθος του. Διαβάστε περισσότερα »
Η κατάσταση της ψυχής μετά θάνατον (Φώτιος Σχοινάς, Δρ. Φιλοσοφίας)

1. Εἰσαγωγικές παρατηρήσεις
Τό ἄρθρο αὐτό ἀποτελεῖ ἀπόπειρα ἀνταποκρίσεως στό αἴτημα τῆς κ. Βασιλικῆς Κ. γιά τή μεταθανάτια κατάσταση τῶν ψυχῶν καί τή δυνατότητα ἡμῶν τῶν ζώντων νά βοηθήσουμε στήν ἀνάπαυσή τους.
Κατ’ ἀρχήν πρέπει νά σημειώσουμε ὅτι τή δυνατότητα μετανοίας καί ὡς ἐκ τούτου τῆς σωτηρίας ἔχουμε μόνο στήν παροῦσα ἐνσώματη καί ἔγχρονη ζωή. Ἡ μετάνοια συνδέεται μέ τήν ἐν σώματι καί ἐν χρόνῳ ζωή. Μετά ἀπό αὐτή δέν ὑπάρχει δυνατότητα μετανοίας. Ὁ ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης λέγει ὅτι οἱ ψυχές τῶν ἀνθρώπων στόν ἅδη θά ἤθελαν νά ζήσουν μόνο πέντε λεπτά στήν παροῦσα ζωή γιά νά προλάβουν νά μετανοήσουν. Ὅμως ἀποτελεῖ ἀκλόνητη πεποίθηση καί διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας ὅτι οἱ ψυχές τῶν κεκοιμημένων μποροῦν νά βοηθηθοῦν πολύ καί ἀποτελεσματικά ἀπό ἐμᾶς τούς ζωντανούς. Τά μέσα βοηθείας πρός τούς κεκοιμημένους εἶναι ἡ μνημόνευσή τους στή Θεία Λειτουργία, τά μνημόσυνα, ἡ προσωπική προσευχή γιά αὐτούς καί οἱ διάφορες ἀγαθοεργίες μέ προεξάρχουσα τήν ἐλεημοσύνη. Διαβάστε περισσότερα »
Τι θα πει να είσαι άνθρωπος της Εκκλησίας; (Άγιος Ιωάννης Κρονστάνδης)

Κυριακή Α’ Νηστειών (της Ορθοδοξίας) (Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Γερμανός)

(Ἰωαν. α΄, 44-52)
Εἰς τὴν πρώτην Κυριακὴν τῶν νηστειῶν καὶ εἰς τὴν τῶν Ἁγίων καὶ σεπτῶν εἰκόνων ἀναστήλωσιν
«Πόσο ἀγαπημένες εἶναι οἱ σκηνὲς σου Κύριε τῶν δυνάμεων. Λειώνει ἀπὸ τὸν πόθο καὶ χάνεται ἡ ψυχή μου νὰ βρεθῆ στὶς αὐλὲς τοῦ Κυρίου»· ὄχι γιὰ τὴν ὀμορφιὰ τῶν κτιρίων καὶ τὸ καλὸ χτίσιμο τῶν τοίχων καὶ τὴ στιλπνότητα τῶν μαρμάρων καὶ γιὰ ὅλα ὅσα φιλοτέχνησε μὲ ἔξυπνες ἐπινοήσεις ἐπιδέξιος τεχνίτης. Ὅλα αὐτὰ σὲ δεύτερη μοῖρα τὰ θέτει ὁ Θεὸς κι εἶναι μικρὴ ἡ ἀξία τῶν ἄψυχων τούτων. Αὑτὸ ποὺ εἶναι στὴ πρώτη γραμμὴ του μετώπου γιὰ τὸν Κύριο καὶ κρίνεται ἄξιο γιὰ κάθε φροντίδα εἶναι ὁ ἄνθρωπος, τὸ πολύτιμο ὄν ποὺ εἶναι ὁ κόσμος ὅλος ἡ τιμή του, κατὰ τὴν κρίση τοῦ Θεοῦ, ὁ ἄνθρωπος ὁ οὐράνιος κι ἐπίγειος, ὁ σύνδεσμος τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς αὐτὸς ὁ μικρόκοσμος, γιὰ τὸν ὁποῖον ἔγινε ὅλος ὁ κόσμος.
Ἄν λοιπὸν οἱ σκηνὲς τοῦ Θεοῦ εἶναι γεμάτες ἀπὸ ἀνθρώπους καὶ στὸ σπίτι τοῦ Κυρίου καὶ στὶς αὐλὲς τοῦ Θεοῦ μας ἔχουν φυτευθῆ ὅσοι ἐδικαιώθηκαν μὲ τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ καὶ ἀνθίζουν σὰν τὸ φοίνικα καὶ σὰν τὰ κέδρα τοῦ Λιβάνου πληθαίνουν, εἶναι ἀληθινὰ ἀγαπητὲς οἱ σκηνὲς αὐτές. Καὶ θὰ ἔχη δίκιο κάποιος νὰ μὴν τὶς καλέση οὐτε κἄν ἐπίγειες. Γιατὶ ὁ ἔνοικός τους εἶναι ὁ βασιλεὺς τῶν ὅλων κι ὅπου εἶναι αὐτὸς, ἐκεῖ θὰ βρῆς τὰ οὐράνια τάγματα καὶ τῶν φλογόμορφων ἀγγέλων τὴ στρατιά. Γιατὶ ἐγῶ περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλη ἡμέρα τοῦ ἔτους σήμερα ἀγάπησα τὴ θεϊκὴ ἱερὴ αὐτὴ σκηνή· ἔχει γεμίσει μὲ τόσο πολλοὺς ἀνθρώπους, ὥστε νὰ ξεχειλίζη σχεδὸν ὁ ναὸς. Κι εἶναι ἔτσι ἑνωμένοι μὲ τὸ σύνδεσμό τους, πρὸς τὸ Θεὸ καὶ πρὸς τὸν ἑαυτό τους, ὥστε καὶ τὰ σώματά τους νὰ παραβιάζουν, γιὰ νὰ ἑνωθοῦν καὶ νὰ συσφιχθοῦν καὶ νὰ συνενωθοῦν σὲ μιὰ μᾶζα.
Καὶ ἡ πελώρια αυτὴ πανηγυρικὴ συγκέντρωση σκοπό της ἔχει τὴν ἀνάμνηση τῆς ἀναστηλώσεως τῶν παναγίων εἰκόνων. Διαβάστε περισσότερα »
Λόγια του π. Επιφανίου Θεοδωροπούλου (π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)

– Γέροντα, λένε μερικοί για την Παλαιά Διαθήκη: «Δεν πρέπει να μελετούμε την ιστορία των Εβραίων». Διαβάστε περισσότερα »
Αντιμετώπιση της μη σωστής συμπεριφοράς του πλησίον (Γερόντισσα Φιλοθέη)

Μία κυρία έστειλε σημείωμα που λέει τα εξής: «Συμβαίνει κάποιες φορές να υπάρχουν στο περιβάλλον μας πρόσωπα τα οποία είτε μας αδικούν είτε δεν μας φέρονται σωστά είτε μας κατηγορούν άδικα, επειδή πήραν στραβά κάτι που είπαμε ή πράξαμε κτλ. Αναφέρομαι στις περιπτώσεις που εμείς δεν έχουμε δώσει κάποια αφορμή γι’ αυτό. Και όσο τίμια και ειλικρινά κι αν εξετάσουμε τον εαυτό μας, βρίσκουμε ότι δεν έχουμε φταίξει. Και όσο κι αν προσπαθούμε να δούμε την κατάσταση αυτή ως πειρασμό που επιτρέπει ο Θεός για τη δική μας πνευματική πρόοδο, όσο κι αν δείξουμε υπομονή και ανεκτικότητα, τόσο ο άλλος αποθρασύνεται και γίνεται χειρότερος απέναντί μας. Και καμιά φορά όσο εμείς δεν αντιδρούμε, όπως θα αντιδρούσε ένας κοσμικός άνθρωπος, φτάνει στο σημείο να μην καταλαβαίνει ότι κάνει κάτι κακό. Πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τέτοιες καταστάσεις, ιδίως όταν τα πρόσωπα αυτά βρίσκονται στο κοντινό μας περιβάλλον και αναγκαστικά ερχόμαστε συχνά σε επαφή;» Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Ο όσιος Νικόλαος Πλανάς

Ο όσιος Νικόλαος Πλανάς γεννήθηκε από ευσεβείς γονείς, το 1851, στη νήσο Νάξο. Από νεοτάτης ηλικίας διακρινόταν για την απλότητα και την ευσέβειά του. Το ψωμί που του έδινε η μητέρα του το έδινε στους φτωχούς του χωριού και χάριζε ακόμη και τα ρούχα του σε άπορα παιδιά. Σε όλη του τη ζωή δεν κράτησε τίποτα για προσωπική του ικανοποίηση ή για την άνεσή του. Διαβάστε περισσότερα »
Νηστεία, αγρυπνία, προσευχή (Άγιος Άνθιμος της Χίου)

Λέει το ρητό: «νηστεία, αγρυπνία, προσευχή ουράνια χαρίσματα λαβών». Τι ωραία, τι παρηγορητικά λόγια που είπαν οι άγιοι Πατέρες, για να μας ικανοποιήσουν! Έφεραν πρώτα πρώτα τη νηστεία, τη μητέρα των αρετών, για να μας προθυμοποιήσουν· κατόπιν την αγρυπνία και έπειτα την προσευχή. Διαβάστε περισσότερα »
Εις την Κυριακήν της Τυρινής († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Σήμερα εἶναι ἡ Κυριακή ἡ πρό τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Ἀπό αὔριο ἀρχίζει ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή, ἡ περίοδος τῆς νηστείας, τῆς ἀσκήσεως καί τῆς πιό ἐντατικῆς προσευχῆς. Ἡ Ἐκκλησία σήμερα μᾶς ὑπενθυμίζει τήν ἐξορία τῶν Πρωτοπλάστων ἀπό τόν Παράδεισο. Διαβάστε περισσότερα »
Εκτρώσεις: προβληματισμοί, θεραπεία και αποκατάσταση (π. Φιλόθεος Γρηγοριάτης)

Μέ ἀφορμή τά ὅσα συνέβησαν τελευταῖα σχετικά μέ τό θέμα τοῦ “ἀγέννητου παιδιοῦ” καί μετά τήν μεγάλη δημοσιότητά του στό πανελλήνιο, ἀλλά καί πέραν αὐτοῦ, αἰτηθείς καταθέτω τό παρόν ὡς ἐλάχιστη συμβολή μου γιά γόνιμο προβληματισμό ὅλων μας. Διαβάστε περισσότερα »
Ομιλία στην Κυριακή της Απόκρεω (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

(Ματθ. κε’ 31-46)
Οἱ στατιστικολόγοι ἐκτιμοῦν ὅτι πάνω στὴ γῆ ζοῦνε ἑνάμιση δισεκατομμύριο ἄνθρωποι [Αὐτὰ ἴσχυαν τὴν ἐποχὴ ποὺ ὁ ἅγιος Νικόλαος Βελιμ. ἔγραφε τὸ κείμενο αὐτὸ γύρω στὴν δεκαετία τοῦ 1930]. Ἀπ᾽ αὐτὸ τὸ ἑνάμιση δισεκατομμύριο οὔτε ἕνας ἄνθρωπος δὲν μπορεῖ νὰ σᾶς πεῖ, μὲ τὶς διανοητικές του δυνατότητες, τί θὰ γίνει, ὅταν ἔρθει τὸ τέλος τοῦ κόσμου καὶ τί θὰ γίνουμε ἐμεῖς ὅταν πεθάνουμε. Κι ὅλες αὐτὲς οἱ χιλιάδες ἑκατομμύρια ἄνθρωποι ποὺ ἔζησαν πρὶν ἀπὸ μᾶς στὴ γῆ, δὲ θὰ μποροῦσαν οὔτε κι αὐτοὶ μὲ τὴ διαδικασία τῶν νοητικῶν λειτουργιῶν τους νὰ μᾶς ἀπαντήσουν μὲ σιγουριὰ καὶ σαφήνεια γιὰ τὸ τέλος τοῦ κόσμου καὶ τί μᾶς περιμένει μετὰ τὸν θάνατό μας, νὰ μᾶς ποῦν ὁτιδήποτε ποὺ θὰ μπορούσαμε νὰ τὸ ἀποδεχτοῦμε σὰν ἀληθινὸ μὲ τὴν καρδιὰ καὶ τὸ νοῦ μας.
Ἡ ζωή μας εἶναι σύντομη, οἱ μέρες μας μετρημένες. Ὁ χρόνος ὅμως εἶναι μεγάλος, μετριέται σὲ ἑκατοντάδες καὶ χιλιάδες χρόνια. Ποιός ἀπὸ μᾶς μπορεῖ νὰ ξεπεράσει τὰ ὅριά του καὶ νὰ φτάσει στὸ τέλος τοῦ χρόνου, νὰ δεῖ τὰ ἔσχατα γεγονότα καὶ νὰ πληροφορήσει ὅλους ἐμᾶς λέγοντας: «Ἔτσι κι ἔτσι θὰ γίνουν τὰ πράγματα στὸ τέλος τοῦ χρόνου. Αὐτὸ θὰ συμβεῖ στὸν κόσμο κι αὐτὸ θὰ γίνει μὲ σᾶς τοὺς ἀνθρώπους»; Κανένας. Ἀλήθεια, κανένας ἀπ᾽ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ζοῦν. Ἐκτὸς κι ἂν ὑπῆρχε κάποιος ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ μᾶς πείσει πὼς εἶχε μπεῖ στὸ νοῦ τοῦ Δημιουργοῦ του κόσμου καὶ τῆς ἀνθρωπότητας, πὼς ἤξερε ὁλόκληρο τὸ σχέδιο τῆς δημιουργίας, πὼς ἦταν ζωντανὸς πρὶν ἀπὸ τὴν ἔναρξη τοῦ κόσμου καὶ εἶχε καθαρὴ ἄποψη γιὰ τὸ τέλος τοῦ χρόνου καὶ τὰ γεγονότα ποὺ θὰ σημαδέψουν τὸ τέλος αὐτό. Ὑπάρχει τέτοιος ἄνθρωπος ἀνάμεσα στὰ δισεκατομμύρια ποὺ ζοῦν σήμερα; Ὄχι, οὔτε ὑπάρχει οὔτε ὑπῆρξε ποτέ.
Ὑπῆρχαν προφῆτες πού, ὄχι ἀπὸ δικό τους νοῦ ἀλλ᾽ ἀπὸ ἀποκάλυψη Θεοῦ, εἶπαν κάποια πράγματα, σύντομα καὶ ἀσαφῆ, γιὰ τὸ τί θὰ γίνει στὸ τέλος. Κι αὐτὸ ὄχι τόσο γιὰ νὰ δώσουν ἀκριβῆ περιγραφὴ τοῦ τέλους τοῦ κόσμου, ὅσο γιὰ νὰ προειδοποιήσουν μὲ τὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ τοὺς ἀνθρώπους, ὥστε νὰ μετανοήσουν καὶ νὰ ἐπιστρέψουν ἀπὸ τὸ δρόμο τῆς ἀνομίας. Νὰ σκεφτοῦν περισσότερο τὰ φοβερὰ πράγματα ποὺ μᾶς περιμένουν κι ὄχι τὰ μικρὰ καὶ παροδικὰ ποὺ περνοῦν σὰν σύννεφο καὶ κρύβουν τὴν πύρινη καὶ φοβερὴ πραγματικότητα. Ν᾽ ἀναλογιστοῦν τὰ γεγονότα ἐκεῖνα ἀπὸ τὰ ὁποῖα ὁλόκληρη ἡ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου στὴ γῆ, ἡ ὕπαρξη τοῦ ἰδίου τοῦ κόσμου, τὰ ἄστρα κι ὁ κύκλος τοῦ εἰκοσιτετραώρου θὰ φτάσουν στὸ τέλος τους.
Ἕνας καὶ μόνο Ἕνας μᾶς μίλησε καθαρὰ καὶ μὲ σαφήνεια γιὰ ὅλα ὅσα θὰ γίνουν στὸ τέλος τοῦ χρόνου: Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός. Ἂν ὑπῆρχε ὁποιοσδήποτε ἄλλος νὰ μᾶς πεῖ αὐτὰ ποὺ Ἐκεῖνος εἶπε γιὰ τὸ τέλος τοῦ κόσμου, δὲν θὰ τὸν πιστεύαμε, ἀκόμα κι ἂν ἦταν ὁ μεγαλύτερος σοφός. Ἂν μιλοῦσε μὲ τὴν ἀνθρώπινη σοφία του καὶ ὄχι ἀπὸ θεία ἀποκάλυψη, δὲν θὰ τὸν πιστεύαμε. Ἡ ἀνθρώπινη σοφία κι ἡ ἀνθρώπινη λογική, ὅσο μεγάλες καὶ σπουδαῖες κι ἂν εἶναι, εἶναι πολὺ μικρὲς γιὰ νὰ φτάσουν στὴ δημιουργία καὶ στὸ τέλος τοῦ κόσμου. Ἡ σοφία εἶναι ἄχρηστη ἐκεῖ ποὺ χρειάζεται τὸ ὅραμα. Ἀπὸ προφήτη ἔχουμε ἀνάγκη, ποὺ βλέπει τόσο καθαρὰ ὅσο ἐμεῖς βλέπουμε τὸν ἥλιο, γιὰ νὰ δεῖ ὁλόκληρο τὸν κόσμο ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ἴσαμε τὸ τέλος του, καθὼς καὶ τὴν ἴδια τὴν ἀρχή, τὸ ἴδιο τὸ τέλος. Μόνο ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος ἔχει ὑπάρξει: ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός. Μόνο Ἐκεῖνον μποροῦμε καὶ πρέπει νὰ πιστεύουμε, ὅταν μᾶς λέει τί θὰ γίνει στὸ τέλος. Ὅλα ὅσα προφήτεψε, ἐπαληθεύτηκαν. Τόσο ὅταν ἀφοροῦσαν σὲ πρόσωπα, ὅπως ὁ Πέτρος, ὁ Ἰούδας κι οἱ ἄλλοι ἀπόστολοι, σὲ λαούς, ὅπως οἱ Ἰουδαῖοι, σὲ κάποιους τόπους ὅπως ἡ Ἱερουσαλήμ, ἡ Καπερναούμ, ἡ Βηθσαϊδὰ καὶ τὸ Χοραζίν, καθὼς καὶ στὶς Ἐκκλησίες τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἱδρύθηκαν μὲ τὸ αἷμα Του.
Οἱ προφητεῖες τοῦ Κυρίου γιὰ τὰ γεγονότα ποὺ θὰ συμβοῦν κατὰ τὸ τέλος τοῦ κόσμου, τὸ ἴδιο τὸ τέλος καὶ ἡ τελικὴ κρίση, δὲν ἔχουν ἀκόμα ἐπαληθευτεῖ. Ὅποιος ἔχει μάτια ὅμως βλέπει καθαρὰ πὼς στὶς μέρες μας, τὰ γεγονότα ποὺ εἶπε πὼς θὰ εἶναι σημεῖα τῶν καιρῶν ὅτι ἔρχεται τὸ τέλος, ἔχουν ἀρχίσει νὰ ἐμφανίζονται στὸν κόσμο. Δὲν ἔχουν ἤδη ἐμφανιστεῖ διάφοροι γυρολόγοι τῆς χαρᾶς, ποὺ γυρεύουν ν᾽ ἀντικαταστήσουν τὸν Χριστὸ καὶ τὴ διδασκαλία Του μὲ τὸν ἑαυτό τους καὶ τὴ δική τους διδασκαλία; Δὲν ἔχουν ξεσηκωθεῖ ἔθνη ἐνάντια σὲ ἄλλα ἔθνη καὶ βασιλεῖες ἐνάντια σὲ βασιλεῖες; Δὲν τρέμει ἡ γῆ καὶ οἱ καρδιές μας μαζί της μὲ τοὺς πολέμους καὶ τὶς ἐπαναστάσεις ποὺ γίνονται σὲ ὅλον τὸν πλανήτη; Δὲν εἶναι πολλοὶ αὐτοὶ ποὺ προδίδουν τὸν Χριστὸ κι ἄλλοι ποὺ ἀρνοῦνται τὴν Ἐκκλησία Του; Δὲν ἔχει περισσέψει ἡ ἀνομία, δὲν ἔχει ψυχραθεῖ ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν; Δὲν ἔχει κηρυχτεῖ τὸ εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ σ᾽ ὁλόκληρο τὸν κόσμο, «εἰς μαρτύριον πᾶσι τοῖς ἔθνεσι» (βλ. Ματθ. κδ´ 3-14);
Εἶναι ἀλήθεια πὼς τὰ χειρότερα δὲν ἦρθαν ἀκόμα, μὰ ἔρχονται γρήγορα, χωρὶς καθυστέρηση. Εἶναι ἀλήθεια πὼς ὁ Ἀντίχριστος δὲν ἐμφανίστηκε ἀκόμα, οἱ προφῆτες κι οἱ πρόδρομοί του ὅμως ὑπάρχουν σὲ κάθε ἔθνος. Εἶναι ἀλήθεια πὼς ἡ μεγαλύτερη καταστροφικὴ δυστυχία ποὺ ἔχει ὑπάρξει ἀπὸ τότε ποὺ δημιουργήθηκε ὁ κόσμος δὲν ἔφτασε ἀκόμα, ὁ ἀφόρητος ρόγχος τοῦ θανάτου δὲν ἀκούστηκε κοντά μας. Τὴν καταστροφὴ ὅμως τὴν βλέπουν καθαρὰ ὅλοι ἐκεῖνοι οἱ πνευματικοὶ ἄνθρωποι ποὺ προσμένουν τὴν ἔλευση τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι ἀλήθεια πὼς ὁ ἥλιος δὲν σκοτίστηκε ἀκόμα, τὸ φεγγάρι δὲν ἔχασε τὸ φῶς του, οὔτε τ᾽ ἀστέρια ἔπεσαν ἀπὸ τὸν οὐρανό. Ὅταν γίνουν αὐτὰ ὅμως δὲν θὰ ὑπάρχει χρόνος νὰ γράψει κανεὶς ἢ νὰ μιλήσει γί᾽ αὐτά. Οἱ καρδιὲς τῶν ἀνθρώπων θὰ γεμίσουν φόβο καὶ τρόμο, οἱ γλῶσσες τους θὰ βουβαθοῦν καὶ τὰ μάτια τους θὰ κοιτάζουν στὸ φοβερὸ σκοτάδι, σὲ μία γῆ δίχως ἡμέρα, σ᾽ ἕναν οὐρανὸ χωρὶς ἄστρα. Ξαφνικὰ μέσα σ᾽ αὐτὸ τὸ σκοτάδι, θὰ ἐμφανιστεῖ τὸ σημεῖο τοῦ Υἱοῦ τοῦ Ἀνθρώπου, ἕνας λαμπρὸς καὶ πανένδοξος σταυρὸς ποὺ θὰ ἐκτείνεται ἀπὸ τὴν ἀνατολὴ ὣς τὴ δύση κι ἀπὸ τὸ βορρᾶ ὣς τὸ νότο, μὲ μία λαμπρότητα ποὺ ποτὲ δὲν εἶχε ὁ ἥλιος ποὺ βρίσκεται ἀπὸ πάνω μας. Καὶ τότε ὅλοι οἱ ἄνθρωποι θ᾽ ἀτενίσουν τὸν Κύριο Ἰησοῦ «ἐρχόμενον ἐπὶ τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ μετὰ δυνάμεως καὶ δόξης πολλῆς» (Ματθ. κδ´ 30). Ὁ χορὸς τῶν ἀγγέλων θὰ σαλπίσει τὶς σάλπιγγες κι ὅλα τὰ ἔθνη τῆς γῆς θὰ συναχθοῦν μπροστά Του. Ἡ σάλπιγγα θὰ ἠχήσει γιὰ νὰ γίνει μία συγκέντρωση ποὺ δὲν ἔχει προηγούμενό της ἀπὸ τὴ δημιουργία τοῦ κόσμου, γιὰ τὴν κρίση ποὺ θὰ εἶναι καὶ ἡ τελική.
Ὅλα αὐτὰ τὰ σημεῖα καὶ τὰ γεγονότα ποὺ θὰ γίνουν στὸ τέλος τοῦ κόσμου καὶ τοῦ χρόνου περιγράφονται σὲ ἄλλο σημεῖο τοῦ εὐαγγελίου. Τὸ εὐαγγέλιο τῆς κρίσεως ποὺ διαβάζεται τὴ σημερινὴ μέρα περιγράφει τὴν τελικὴ ρύθμιση τῶν γεγονότων ἀνάμεσα στὸ χρόνο καὶ τὴν αἰωνιότητα, ἀνάμεσα στὸν Θεὸ καὶ τοὺς ἀνθρώπους. Περιγράφει τὴν τελικὴ κρίση καὶ τὸν τρόπο ποὺ αὐτὴ θὰ γίνει. Περιγράφει γιὰ μᾶς τὴ φοβερὴ ἐκείνη στιγμή, τὴν πιὸ εὐτυχισμένη γιὰ τοὺς δικαίους- ποὺ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ θὰ δώσει τὴ θέση του στὴ θεία δικαιοσύνη. Τότε θὰ εἶναι ἀργὰ πιὰ γιὰ καλὲς πράξεις, πολὺ ἀργὰ γιὰ μετάνοια. Τότε ὁ θρῆνος μας δὲν θὰ λάβει ἀπάντηση καὶ τὰ δάκρυά μας δὲν θὰ τὰ ὑποδέχονται πιὰ τὰ χέρια τῶν ἀγγέλων. Διαβάστε περισσότερα »
Στην παραβολή του Ασώτου (Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης)

“Πνευματικά Γυμνάσματα”, Μελέτη ΙΕ΄
Α΄: Αυτός αναχώρησε από τον οίκο του πατέρα του
Β΄: Ποια ζωή έζησε μετά την αναχώρηση
Γ’: Ποια επιστροφή έδειξε. Διαβάστε περισσότερα »
Το μάλωμα και ο έπαινος του παιδιού (Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)

Οι γονείς πρέπει να προσέχουν πολύ να μη μαλώνουν τα παιδιά τους το βράδυ, γιατί το βράδυ τα παιδιά δεν έχουν με τι να διασκεδάσουν την στενοχώρια τους και η μαυρίλα της νύχτας την μαυρίζει πιο πολύ. Αρχίζουν να σκέφτονται πώς να αντιδράσουν, ψάχνουν διάφορες λύσεις, μπαίνει στην μέση και ο διάβολος, και μπορεί να φθάσουν στην απελπισία… Την ημέρα, και να πουν τα παιδιά: «θα κάνω αυτό ή εκείνο», θα βγουν έξω, θα ξεχαστούν, οπότε διασκεδάζεται η στενοχώρια. Διαβάστε περισσότερα »
Η αγάπη “ουκ ασχημονεί” (Αρχ. Σεβαστιανός Τοπάλης)

Ασκητές μέσα στον κόσμο: Ο άγιος Χαράλαμπος κατέπαυσε το θανατικό

ΕΝΟΤΗΤΑ Β’ – ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΚΑΙ ΔΙΔΑΚΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ
Περίπου τό ἔτος 1930 στό χωριό Αὔρα Καλαμπάκας ἔπεσε λοιμική νόσος, ἡ λεγόμενη ὀστρακιά. Πέθαναν πολλά παιδιά, περισσότερα ἀπό πενήντα. Ὑπῆρξαν σπίτια πού ἔχασαν δυό καί τρία παιδιά μαζί. Δέν προλάβαιναν νά τά θάπτουν. Τά σκαπανικά τά ἄφηναν στό νεκροταφεῖο γιά νά τά ἔχουν πρόχειρα νά ἀνοίγουν τούς τάφους. Τότε οἱ κάτοικοι τοῦ χωριοῦ κατέφυγαν στόν ἅγιο Χαράλαμπο τόν θαυματουργό, πού ἔχει εἰδική χάρη γι᾿ αὐτές τίς ἀρρώστιες. Ζήτησαν βοήθεια ἀπό τόν ἅγιο Στέφανο Μετεώρων καί ἔφεραν οἱ μοναχοί τήν ἁγία Κάρα του. Διαβάστε περισσότερα »
Εις την Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Ομιλία του γέροντα στην τράπεζα της Μονής το 2013. Διαβάστε περισσότερα »
«Δεν πιστεύω στον Θεό. Είμαι άθεος!» (Αρχιμ. Αθανάσιος Αναστασίου, Προηγούμενος Ι. Μ. Μεγάλου Μετεώρου)

Ὁμιλία στήν ἐκδήλωση γιά τήν εὐλογία τῆς βασιλόπιτας τοῦ Συλλόγου «Μετεώρων Λιθόπολις» (26.01.2020)
Καθημερινά, ὅλο καί περισσότεροι ἄνθρωποι, ἀκόμη καί στήν πατρίδα μας μέ τήν μακραίωνη ὀρθόδοξη παράδοση, γίνονται ἀρνητές τῆς πίστεως καί τοῦ Θεοῦ καί δέν μετέχουν στήν ζωή καί τά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας. Πολλοί νέοι μας, δυστυχῶς καί παιδιά (μαθητές Γυμνασίου καί Λυκείου), δηλώνουν ἄθεοι καί ἄπιστοι καί ἀρνοῦνται τήν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ, παρασυρμένοι ἀπό τόν συρμό τῆς ἐποχῆς καί τήν διαρκῆ προβολή τῆς ἀθεΐας ἀπό καθηγητές, δασκάλους, τόν κοινωνικό περίγυρο, τά ΜΜΕ κ.λπ.
Ἡ ἀθεΐα εἶναι ἡ τάση πού τείνει νά ἐπικρατήσει στήν ἐποχή μας. Προβάλλεται κατά κόρον ὡς δικαίωμα, ὡς διεκδίκηση, ὡς χειραφέτηση, ὡς ἀπελευθέρωση ἀπό προκαταλήψεις, ὡς ἀποδέσμευση ἀπό στεγανά. Προβάλλεται καί ἐπιβάλλεται, μέ ποικίλα ἐπικοινωνιακά τεχνάσματα, ὡς κατάκτηση, ὡς πρόοδος, ὡς ἐκσυγχρονισμός καί καθίσταται τελικά κυρίαρχη ἄποψη καί ἰδεολογία.
Διαβάστε περισσότερα »
Τα δύο άκρα, κατά τον άγιο Παΐσιο, και τα ζιζάνια (Μητροπ. Ναυπάκτου και Αγ. Βλασίου Ιερόθεος)

Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἕνας ζωντανός ὀργανισμός, εἶναι τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ καί «κοινωνία θεώσεως». Οἱ Χριστιανοί βαπτίζονται, χρίονται, κοινωνοῦν τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ, ἀγωνίζονται κατά τοῦ διαβόλου, τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ θανάτου, μέ ποικίλους τρόπους καί βαθμούς, ὥστε ἀπό τό κατ’ εἰκόνα νά φθάσουν στό καθ’ ὁμοίωση.
Ὑπάρχουν πολλές πνευματικές ἡλικίες τῶν Χριστιανῶν. Ἐφ’ ὅσον ἡ Ἐκκλησία εἶναι Θεραπευτήριο-Νοσοκομεῖο, σημαίνει ὅτι μέσα στήν Ἐκκλησία ὑπάρχουν πνευματικά ἄρρωστοι (ἁμαρτάνοντες), θεραπευόμενοι (μετανοοῦντες) καί θεραπευθέντες, πού εἶναι οἱ ἅγιοι. Οἱ τρεῖς αὐτές κατηγορίες εἶναι καί στούς Χριστιανούς καί στούς μοναχούς καί στούς Κληρικούς.
Ἔτσι, μέσα στήν Ἐκκλησία ὑπάρχουν πολλές πνευματικές ἡλικίες καί ὑπάρχουν πολλά προβλήματα πού δημιουργοῦν αὐτές, γιατί μέχρι τόν θερισμό στόν ἀγρό τῆς Ἐκκλησίας, κατά τήν σχετική παραβολή τοῦ Χριστοῦ (Ματθ. ιγ΄, 24-30), ὁ Ἴδιος σπέρνει σιτάρι, καί ὁ διάβολος, ὅταν κοιμοῦνται οἱ ἄνθρωποι, σπέρνει ζιζάνια. Ἔτσι συναυξάνονται καί τά δύο (σιτάρι καί ζιζάνια) μέχρι τήν Δευτέρα Παρουσία τοῦ Χριστοῦ, καί ἐκεῖ θά γίνη ὁ χωρισμός. Οἱ ἄνθρωποι, συνήθως, θέλουν νά χωρίζουν τά ζιζάνια ἀπό τόν σίτο πρίν τόν θερισμό, ἀλλά ὁ Χριστός δέν τούς ἐπιτρέπει, γιατί αὐτό εἶναι ἔργο δικό Του, πού θά γίνη στήν Δευτέρα Παρουσία Του μέ τήν τελική κρίση. Διαβάστε περισσότερα »
Η Υπαπαντή του Κυρίου (Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας)

Ερμηνεία της ευαγγελικής περικοπής (Λουκ. 2, 22-40)
Διαβάστε περισσότερα »
Σε ποιον ανήκει η γη; Για όσους αντιδικούν περί γης (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Η γη είναι του Θεού και ό,τι είναι επάνω της.
(Ψαλμ. 23, 1)
Εάν κάποιος από μας τους θνητούς, αγαπητά αδέλφια, σηκωνόταν στο ύψος του Θεού, μόνο για εικοσιτέσσερις ώρες, και παρατηρούσε τη ζωή όλων των ανθρώπων στη γη, θα έπρεπε δώδεκα ώρες να γελά και δώδεκα ώρες να κλαίει. Αφού οι άνθρωποι είναι με το μισό της ζωής τους γελοίοι, με το μισό θλιβεροί. Και όταν είναι γελοίοι, δεν καταλαβαίνουν πόσο θλιβεροί είναι, ενώ όταν είναι θλιβεροί, δεν καταλαβαίνουν πόσο γελοίοι είναι. Είναι γελοίοι οι άνθρωποι όταν δίνουν υπερβολική σημασία στη σοφία τους, στον πλούτο και στην ευτυχία· είναι θλιβεροί όταν απελπίζονται εξαιτίας της φτώχειας και της αδικίας και του θανάτου. Είναι γελοίοι όταν καμώνονται τα παλικάρια και απειλούν τον ουρανό με τη δύναμή τους, είναι θλιβεροί όταν ριγμένοι και καταπατημένοι ρίχνουν τη στάχτη στο κεφάλι τους και μοιρολογούν: «Μακάρια είναι τα σκουλήκια και τα μυρμήγκια κάτω από τα πόδια μας, αφού αυτά μπορούν να υποφέρουν και σωπαίνουν»! Είναι γελοίοι οι άνθρωποι στην ειρήνη και θλιβεροί στον πόλεμο. Γελοίοι ως αφέντες και θλιβεροί ως υπηρέτες. Όμως, σε τίποτα δεν είναι οι άνθρωποι τόσο γελοίοι ούτε τόσο θλιβεροί όπως στη μεγάλη δίκη περί του σε ποιον ανήκει η γη; Διαβάστε περισσότερα »
Διαφορά θρησκείας και χριστιανικής πίστης (Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης)

Ἡ θρησκεία μας εἶναι ἀγάπη, εἶναι ἔρωτας, εἶναι ἐνθουσιασμός, εἶναι τρέλα, εἶναι λαχτάρα τοῦ θείου. Εἶναι μέσα μας ὅλ’ αὐτά. Εἶναι ἀπαίτηση τῆς ψυχῆς μας ἡ ἀπόκτησή τους.
Γιὰ πολλοὺς ὅμως ἡ θρησκεία εἶναι ἕνας ἀγώνας, μία ἀγωνία κι ἕνα ἄγχος. Γι’ αὐτὸ πολλοὺς ἀπ’ τοὺς «θρήσκους» τοὺς θεωροῦνε δυστυχισμένους, γιατί βλέπουνε σὲ τί χάλια βρίσκονται.
Κι ἔτσι εἶναι πράγματι. Γιατί ἂν δὲν καταλάβει κανεὶς τὸ βάθος τῆς θρησκείας καὶ δὲν τὴ ζήσει, ἡ θρησκεία καταντάει ἀρρώστια καὶ μάλιστα φοβερή. Τόσο φοβερὴ ποὺ ὁ ἄνθρωπος χάνει τὸν ἔλεγχο τῶν πράξεών του, γίνεται ἄβουλος κι ἀνίσχυρος, ἔχει ἀγωνία κι ἄγχος καὶ φέρεται ὑπὸ τοῦ κακοῦ πνεύματος. Διαβάστε περισσότερα »
Ο ιερός Χρυσόστομος για τη μετάνοια († Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης)

Η αμαρτία είναι φωτιά. Και οι κρουνοί που σβήνουν αυτή την φωτιά, είναι οι κρουνοί της μετανοίας. Αν πιάσει φωτιά το διπλανό σπίτι, δεν θα τρέξεις και εσύ για να σβήσει η φωτιά; Αν αδιαφορήσεις, η φωτιά θα επεκταθεί και στο δικό σου σπίτι. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΙΕ’ Λουκά: Ζακχαίος († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ του Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Tὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο εἶναι ἀπὸ ἐκεῖνα ποὺ μᾶς προετοιμάζουν γιὰ τὴν Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ. Αὐτὰ τὰ ἀναγνώσματα ποὺ ξεκίνησαν τὴν προηγούμενη ἑβδομάδα δὲν εἶναι ἁπλὰ ἀσύνδετα μεταξύ τους· μᾶς δείχνουν πῶς νὰ προετοιμάσουμε τοὺς ἑαυτοὺς μας καὶ ὅπως μιὰ σκάλα, μᾶς ὁδηγοῦν στὴν στιγμὴ ποὺ θὰ εἴμαστε ἕτοιμοι νὰ συναντηθοῦμε μὲ τὴν πιὸ σπουδαία πραγματικότητα τῆς ἱστορίας, τὸ πιὸ σπουδαῖο γεγονὸς της – τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Θὰ ἤθελα νὰ προσέξετε δύο πράγματα στο σημερινὸ Εὐαγγέλιο. Διαβάστε περισσότερα »
Όσο δεν ζεις πνευματικά, μην περιμένεις ευτυχία (Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)

Σε ποιον θέλεις περισσότερο ν’ αφιερώσεις τη ζωή σου; Το πνεύμα της ζωής σου καθορίζεται από τα χαρακτηριστικά στοιχεία εκείνου προς το οποίο περισσότερο κλίνεις. Όποιος ζει για τον Θεό, έχει ένα πνεύμα θείου φόβου και ευλάβειας. Όποιος ζει για τον εαυτό του, έχει ένα πνεύμα αυτάρεσκο, εγωιστικό, φίλαυτο, σαρκικό. Και όποιος ζει για τον κόσμο, έχει ένα πνεύμα φιλόκοσμο και μάταιο. Κρίνοντας απ’ αυτά τα γενικά χαρακτηριστικά, βρες τι πνεύμα υπάρχει μέσα σου. Διαβάστε περισσότερα »
Η αγάπη του Θεού (Άγιος Τύχων του Ζαντόνσκ)

Πάντοτε να θυμάσαι με αγάπη τον Θεό σου και την αγάπη Του για μας. Όλα όσα βλέπεις στον ουρανό και στη γη, στον τόπο της κατοικίας σου, σε ξυπνούν, για να θυμάσαι τον Κύριό σου και την αγάπη Του, που μέσα της κλείνει κι εμάς. Διαβάστε περισσότερα »
Λόγος Β΄: Διάλογος της ψυχής με τον νου, με την μορφή ερωτήσεων και απαντήσεων σχετικά με την προέλευση των παθών μέσα μας. Επίσης λόγος περί θείας πρόνοιας και κατά των αστρολόγων (Άγιος Μάξιμος Γραικός)

Ψυχή: Αγαπημένε νου μου! Προς σε στρέφω τώρα τούτα τα απλά μου λόγια. Μου προκαλεί μεγάλη απορία το γεγονός ότι εσύ που ορίστηκες από τον Δημιουργό ως κυβερνήτης όλων των δυνάμεών μου, κυβερνάς το σώμα ολάκερο με τις πιο ευέλικτες νοητικές κινήσεις, ως βασιλέας που κυβερνάει μια περιτειχισμένη πόλη ή ως ένας έμπειρος πηδαλιούχος, όταν σε κυριεύει κάποιο σκοτεινό πάθος, είτε φθόνος, είτε οργή, είτε θλίψη, παθαίνεις αμέσως δυνατή σύγχυση και πέφτεις σε βαθειά θλίψη και μοιάζεις με ιππέα, που, όταν τον ρίξει κάτω το ατίθασο άλογό του, χάνει την νίκη. Τότε όλοι οι συλλογισμοί σου και τα λόγια σου γίνονται απρεπή και, με λίγα λόγια, δεν αναγνωρίζεις κανέναν, ούτε τους συγγενείς ούτε τους πιο αγαπημένους φίλους σου. Εκστομίζεις τότε τις πιο άνομες βλασφημίες εναντίον εκείνου που είναι ο μόνος αγαθός. Πες μου, σε παρακαλώ, γιατί συμβαίνουν αυτά σε εμένα και σε εσένα; Θα ήθελα πολύ, αγαπημένε μου, να μου το έλεγες. Διαβάστε περισσότερα »
Για την συκοφαντία (από το βίο του Μεγάλου Αθανασίου)

«H ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΤΥΡΟΥ» ἀπό τό βιβλίο «ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΧΑΡΙΣΜΑΤΟΥΧΟΙ» ΤΟΜΟΣ ΤΡΙΤΟΣ
Σέ ὅλη του τή ζωή ὁ πατριάρχης Ἀλεξανδρείας Μ. Ἀθανάσιος (295-373) ἀγωνιζόταν ἐναντίον τῶν αἱρέσεων. Γι᾿ αὐτό καί ὀνομάστηκε «Στύλος τῆς Ὀρθοδοξίας»! Διαβάστε περισσότερα »
Ομιλία για την ευγνωμοσύνη († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος
Δέκα λεπροὶ ἦρθαν στὸν Κύριο· δέκα ἄνθρωποι ποὺ ἦταν τελετουργικὰ ἀκάθαρτοι καὶ γι’ αὐτὸ εἶχαν ἀπορριφθεῖ ἀπὸ τὴν κοινότητα τους, ἀδυνατοῦσαν νὰ παραβρεθοῦν στὴν κοινὴ λατρεία στὸ Ναό, ἀδυνατοῦσαν νὰ πλησιάσουν τὶς κατοικίες τῶν ἀνθρώπων ἐπειδὴ ἡ ἀρρώστεια τους μποροῦσε νὰ μεταδοθεῖ στοὺς ἄλλους: θὰ μποροῦσαν νὰ μολυνθοῦν, νὰ ἀρρωστήσουν θανατηφόρα.
Ἦρθαν στὸν Κύριο καὶ στάθηκαν μακρυὰ ἐπειδὴ γνώριζαν ὅτι δὲν εἶχαν δικαίωμα νὰ πλησιάσουν, νὰ Τὸν ἀγγίξουν καθὼς ἔκανε ἡ αἱμορροούσα καὶ θεραπεύτηκε. Ἀπὸ μακρυὰ κραύγασαν γιὰ ἔλεος, καὶ ὁ Κύριος τοὺς θεράπευσε· τοὺς ἔστειλε στοὺς ἱερεῖς γιὰ νὰ καθαριστοῦν τυπικά. Δέκα πῆγαν καὶ οἱ ἐννέα δὲν γύρισαν πίσω ποτέ. Ἕνας ἀπ’ αὐτοὺς ἀνακαλύπτοντας καθ’ ὁδὸν ὅτι θεραπεύτηκε, ἄφησε κάθε ἄλλο ἐνδιαφέρον ἐκτὸς ἀπὸ τὴν εὐγνωμοσύνη σ’ Ἐκεῖνον ποὺ τὸν κατέστησε ὑγιῆ ψυχικὰ καὶ σωματικά. Ἐπέστρεψε καὶ εὐχαρίστησε τὸν Κύριο, καὶ τὸ Εὐαγγέλιο μᾶς λέει ὅτι ἦταν Σαμαρείτης, ἕνας ἄνθρωπος ποὺ δὲν ἀνῆκε στὴν Ἑβραϊκὴ κοινότητα, ἕνας ἄνθρωπος δίχως δικαιώματα στὸν λαὸ τοῦ Ἰσραήλ, ἕνας ἄνθρωπος ποὺ δὲν ἦταν μόνο ξένος ἀλλὰ ἀπορριπτέος.
Γιατὶ – ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς τὸν ρωτᾶ – γιατὶ συμβαίνει καὶ οἱ ἐννέα ἀπ’ αὐτοὺς δὲν σκέφτηκαν νὰ ἐπιστρέψουν; Διαβάστε περισσότερα »
Από τον βίο του αγίου Θεοδοσίου του Κοινοβιάρχη

Ο μέγας Θεοδόσιος, επειδή ήξερε ότι γι’ αυτούς που διάλεξαν να ζουν σύμφωνα με το θέλημα του Θεού τίποτε άλλο δεν βοηθά τόσο πολύ στην απόκτηση της αρετής και στη διατήρησή της όσο η μνήμη του θανάτου, τι σκέφτηκε να κάνει; Έδωσε εντολή στους μαθητές του να φτιάξουν έναν τάφο, από τη μια για να φέρνει στη μνήμη το τέλος –γι’ αυτό άλλωστε λέγεται “μνημείο”– και έτσι να τους κάνει πιο επίμονους στον αγώνα και να τους κεντρίζει να κοπιάζουν περισσότερο για την αρετή, και από την άλλη για να θάβονται σε αυτόν όταν πεθαίνουν. Επιπλέον όμως και γιατί κάτι μελλοντικό έβλεπε και πληροφορούνταν από πριν. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή μετά τα Φώτα: Ερμηνεία στην αποστολική περικοπή (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

(Εφ. 4, 7-13)
Ερμηνεία του Ιερού Χρυσοστόμου στην αποστολική περικοπή από την «Προς Εφεσίους» επιστολή του αποστόλου Παύλου, κεφ. 4, εδαφ. 4-16 Διαβάστε περισσότερα »
ΚΓ΄ Μελέτη Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου: Ο Χριστός δίδαξε με την ζωή του την υπακοή των παιδιών προς τους γονείς (Ηλιάδης Σάββας, Δάσκαλος)

Τώρα, που τελεἰωσαν οι διακοπές και ξαναρχίζουν τα σχολεία και μαζί ο αγώνας των παιδιών στο έργο της μαθητείας και της υπακοής στους γονείς και στους δασκάλους, δημοσιεύουμε, με αγάπη και αγωνία, ένα μικρό πόνημα, ώστε να στηριχτούν από τον φωτισμένο λόγο του αγίου. Ένα απόσπασμα διδακτικό και ψυχωφελές, από την ΚΓ΄ Μελέτη του βιβλίου «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΑ», του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου. Διαβάστε περισσότερα »
Τι μας διδάσκει ο Τίμιος Πρόδρομος († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Το κήρυγμα του αγίου Ιωάννου του Βαπτιστού στην έρημο του Ιορδάνου μπορεί να συνοψισθεί στην φράση: «Μετανοείτε· ήγγικε γαρ η Βασιλεία των Ουρανών» (Ματθ. 3:2). Ο Χριστός ήταν η Βασιλεία των Ουρανών, διότι ο Χριστός ήταν ο Υιός του Θεού, ο οποίος θα εγκαινίαζε στον κόσμο την έλευση του Αγίου Πνεύματος, που είναι η Βασιλεία των Ουρανών. Διότι, όπου είναι το Άγιο Πνεύμα, εκεί είναι και η Βασιλεία των Ουρανών. Αλλά τον Χριστό και το Άγιο Πνεύμα δεν μπορεί να δεχθεί ο άνθρωπος χωρίς μετάνοια. Η μετάνοια είναι η αναγκαία προϋπόθεση, για να δεχθεί τον Ιησού Χριστό ως Θεάνθρωπο και να δεχθεί την Χάρη του Αγίου Πνεύματος. Διαβάστε περισσότερα »
Ομιλία στην αγρυπνία των Θεοφανείων († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Ἡ ἡμέρα τῶν Θεοφανείων εἶναι ἡ μέρα ποὺ ὅλος ὁ κόσμος ἀναγεννᾶται καὶ γίνεται μέτοχος τῆς ἁγιότητος τοῦ Θεοῦ. Ἀλλὰ συγχρόνως εἶναι ἡ μέρα κατὰ τὴν ὁποία ὁ Χριστός, εἰσέρχεται στὴν ὁδὸ πρὸς τὸν Γολγοθά. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή προ των Φώτων: σχετικά με το κήρυγμα μετανοίας του Ιωάννη του Βαπτιστή (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

Αποσπάσματα από την ομιλία Ι΄ του αγίου Ιωάννου, Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Χρυσοστόμου Διαβάστε περισσότερα »
Ο όσιος Σεραφείμ στην έρημο του Σαρώφ (Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)

Εκτός των σωματικών κόπων στην έρημο, ο όσιος Σεραφείμ, για να προκόψει όσο το δυνατόν περισσότερο στην πνευματική τελειοποίηση, παραδινόταν στις υψηλές εργασίες του νου και της καρδιάς και μελετούσε πολλά βιβλία, ιδίως την αγία Γραφή, τα έργα των αγίων Πατέρων και τα λειτουργικά βιβλία. Γι’ αυτόν το σημαντικότερο βιβλίο ήταν το άγιο Ευαγγέλιο, το οποίο ποτέ δεν αποχωριζόταν. Η ασκητική ζωή, η καθαρότητα της καρδιάς, η κατά την προσευχή συνομιλία με τον Θεό, η πνευματική περισυλλογή και η εξαιρετική κατάρτισή του στην αγία Γραφή και τα πνευματικά βιβλία περιέλαμψαν τον νου του με τέτοιο φως, ώστε αντιλαμβανόταν καθαρά και με όλη την ψυχή του εισχωρούσε στο νόημα των λόγων του Θεού. Διαβάστε περισσότερα »
Ευχή για την πρώτη του έτους († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Ο χρόνος για τους ανθρώπους της Παλαιάς Διαθήκης ήταν χρόνος νοσταλγίας, διότι ο Λυτρωτής δεν είχε φανεί ακόμη. Όμως μετά από την Ένσαρκο Οικονομία του Κυρίου ο χρόνος για τους ανθρώπους είναι χρόνος σωτηρίας, διότι ο Σωτήρας ήλθε και η σωτηρία είναι προσιτή σε όλους.
Αλλά αυτή η σωτηρία δεν είναι δυνατόν να κατορθωθεί παρά μόνον δια της συνεχούς μετανοίας. Η μετάνοια είναι εκείνη η οποία μας βοηθεί να αναγνωρίσουμε, ότι ο Θεός είναι ο Σωτήρας μας και ότι μόνο σ’ Αυτόν ελπίζοντες μπορούμε να ελεηθούμε και να σωθούμε. Η μετάνοια είναι εκείνη η οποία μας ταπεινώνει ενώπιον του Θεού, και άρα ελκύει τον Θεό σ’ εμάς. Η μετάνοια είναι εκείνη η οποία μας κάνει να βλέπουμε τα αμαρτήματά μας, και άρα να ζητούμε συγχώρηση γι’ αυτά και να τα επανορθώνουμε με τον αγώνα τον πνευματικό.
Άρα λοιπόν για μας τους Χριστιανούς ο μετά Χριστόν καιρός και χρόνος είναι καιρός και χρόνος μετανοίας και σωτηρίας. Και αν αυτό ισχύει για όλους τούς Χριστιανούς, πολλώ μάλλον ισχύει για μας τους Μοναχούς, οι οποίοι εξήλθαμε στην έρημο μόνο και μόνο για να μπορέσουμε να κάνουμε κύριο μέλημα της ζωής μας την μετάνοια και να βιώσουμε πράγματι τον μετά Χριστόν χρόνο, τον χρόνο από την πρώτη παρουσία του Κυρίου μέχρι τον χρόνο της δευτέρας παρουσίας Του, ως χρόνο σωτηρίας και ως χρόνο μετανοίας.
Με αυτές τις σκέψεις υποδεχόμαστε τον νέο χρόνο, ο οποίος βέβαια είναι κάτι το συμβατικό. Διαβάστε περισσότερα »
Οι τέσσερις τρόποι κοινωνίας με τον Θεό στην Ορθόδοξη Εκκλησία (Γέροντας Κλεόπας Ηλίε)

Η ένωση και κοινωνία μας με τον Θεό σε γενικές γραμμές γίνεται με δύο τρόπους: με τη μυστική κοινωνία του Σώματος και του Αίματος του Κυρίου και με την πνευματική κοινωνία. Ο δεύτερος τρόπος διαιρείται εν συνεχεία σε τρεις άλλους τρόπους. Γι’ αυτό θα σας μιλήσω γι’ αυτούς τους τρόπους φέρνοντας μαρτυρίες από τη θεία Γραφή και τις διδασκαλίες των αγίων Πατέρων. Διαβάστε περισσότερα »
Για τη σφαγή των νηπίων (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

(Ματθ. 2, 13-23)
«Τότε Ἡρῴδης ἰδὼν ὅτι ἐνεπαίχθη ὑπὸ τῶν μάγων, ἐθυμώθη λίαν, καὶ ἀποστείλας ἀνεῖλε πάντας τοὺς παῖδας τοὺς ἐν Βηθλεὲμ καὶ ἐν πᾶσι τοῖς ὁρίοις αὐτῆς ἀπὸ διετοῦς καὶ κατωτέρω, κατὰ τὸν χρόνον ὃν ἠκρίβωσε παρὰ τῶν μάγων (: Τότε ο Ηρώδης, όταν είδε ότι οι μάγοι τον εξαπάτησαν και τον ξεγέλασαν, θύμωσε πολύ. Έστειλε λοιπόν στρατιώτες, οι οποίοι σκότωσαν όλα τα παιδιά που ήσαν στη Βηθλεέμ και σε όλα τα περίχωρα και τα σύνορά της, από ηλικία δύο ετών και κάτω, σύμφωνα με το χρονικό διάστημα που εξακρίβωσε από τους μάγους)» [Ματθ. 2, 13].
Από το Συναξάρι – Η Σύναξις της Υπεραγίας Θεοτόκου

Αφού προσκυνήσαμε εχθές μαζί με τους Αγγέλους, τους Μάγους και τους Ποιμένες τον Ενανθρωπήσαντα Θεό, που γεννήθηκε Παιδίον νέον για την σωτηρία ημών, δίκαιον είναι να τιμήσουμε σήμερα την Μητέρα Του, την Υπεραγία Θεοτόκο και Αειπάρθενο Μαρία (1). Διαβάστε περισσότερα »
Στη γέννηση του Χριστού († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Σε όλο αυτό το μυστήριο της ενσάρκου Οικονομίας του Κυρίου, το οποίο ζήσαμε σήμερα και απολαύσαμε πράγματι, αλλά και την αισία παρέλευση της αγίας νηστείας και τη χαρμόσυνη άφιξη στην πανήγυρη αυτή, την οποία ο ιερός Χρυσόστομος ονομάζει Μητρόπολη των εορτών, θαυμάζουμε την αγάπη του Θεού Πατρός προς το πλάσμα Του, τον άνθρωπο. Και όχι απλώς θαυμάζουμε. Εξιστάμεθα, όταν βλέπουμε πως ο πανάγαθος Θεός, πλούσιος ων εν τη θεότητί Του, ενεδύθη την πτωχεία και ασθένεια της ανθρωπίνης σαρκός, για να μας δώσει την Χάρη Του και την ένωση μαζί Του. Διαβάστε περισσότερα »
Ένας επίκαιρος λόγος

Πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, περίοδος κατά την οποία διασχίζει, έστω φευγαλέα, τον νου μας η σκέψη ότι έχουν κάτι να μας πουν για τις σχέσεις μας με τους ανθρώπους. Ευκαίρως λοιπόν παραθέτουμε δύο μικρά αποσπάσματα από Ομιλίες του Μεγάλου Βασιλείου και του Αστερίου, επισκόπου Αμασείας. Αφορούν σε εκείνους που νομίζουν ότι όλη κι όλη η ιστορία είναι τα πράγματα που κατέχεις, είτε πλούτος είτε εξουσία.
Καταλαβαίνουμε ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο ο λόγος αυτός να φθάσει στα συμπόσια της νέας πλουτοκρατίας, ή να αγγίξει την καρδιά των σημερινών αισχροκερδών και τοκογλύφων. Έχουμε όμως βέβαιη την ελπίδα ότι θα αγγίξει τους νέους, τουλάχιστον εκείνους που έχουν όραμα, πίστη και φρόνημα, ώστε να συνοδέψουν τη μωρία στην τελευταία της κατοικία. Γένοιτο!
Κυριακή Προ της Χριστού Γεννήσεως: Ερμηνεία στην αποστολική περικοπή (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

[Προς Εβρ. 11,8-10 και 32-40]
(από την «Προς Εβραίους» επιστολή του αποστόλου Παύλου, κεφ.11, εδαφ. 8-10) Διαβάστε περισσότερα »
Αποκρυφιστικές προσεγγίσεις στο θέμα της ασθένειας (Πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Γεωργόπουλος, Αναπληρωτής Καθηγητής Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ)

Ο ανθρώπινος πόνος και η ασθένεια υπήρξε πάντα ένα φαινόμενο στην ιστορία του ανθρωπίνου γένους, που έτυχε πολυμερούς προσέγγισης και ερμηνείας με κύριο παράγοντα φυσικά αντιμετώπισή του την ιατρική επιστήμη. Το πλήθος των παραμέτρων, με τις οποίες συσχετίζεται το πρόβλημα της ασθένειας, υπήρξε η αφορμή ώστε να μη απουσιάσει και μία, δυστυχώς, ποικιλόμορφη αποκρυφιστική προσέγγιση του φαινομένου.
Σήμερα πλήθος αποκρυφιστικών, εσωτεριστικών, γκουρουιστικών κ.ά. ομάδων, πολλές εξ αυτών κομμάτια του παγκόσμιου αντιχριστιανικού μωσαϊκού της «Νέας Εποχής», να χρησιμοποιούν μέσα στις διδασκαλίες τους θέματα, που σχετίζονται με την υγεία. Ο Chr. Grundmann υπογραμμίζει ότι ο όρος «θεραπεία» είναι ένας βασικός όρος στο λεξιλόγιο της Νέας Εποχής [1]. Διαβάστε περισσότερα »
Η ζωή είναι ένα στάδιο αγώνων († Αρχιμ. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)

Γνωρίζετε κανέναν Άγιο που να μη πόνεσε και να μη πέρασε μέσα στο καμίνι, να μη δοκιμάστηκε στο χωνευτήρι που λέγεται πόνος; Και μεις να μη νομίζουμε ότι έτσι, χωρίς καμιά δική μας υπομονή και καρτερία στις φουρτούνες της ζωής, θα προοδεύσουμε πνευματικά. Πρέπει να μάθουμε την αξία και το νόημα της ζωής σαν ένα στάδιο αγώνων πριν από τη μετάβασή μας στον ουρανό. Να θυμηθούμε ότι είναι σοφό και αληθινό αυτό που λέγεται: «Είχε δάσκαλο τον πόνο και έμαθε πολλά». Διαβάστε περισσότερα »
Πατερικές διδαχές περί θλίψεων

Οἱ θλίψεις μᾶς ὁδηγοῦν εἰς τόν Παράδεισον Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΙΑ’ Λουκά (Προπατόρων): Το Δείπνο τής Βασιλείας († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

(Λκ. 14, 16-24)
Ἂς μελετήσουμε γιὰ λίγα λεπτὰ τὴν παραβολὴ αὐτή. Διαβάστε περισσότερα »
Η πνευματική ειρήνη της καρδιάς (Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης)

Ἡ καρδιά σου, ἀγαπητέ, κτίσθηκε ἀπὸ τὸν Θεὸ μόνο γιὰ τὸν σκοπὸ αὐτόν, δηλαδὴ γιὰ νὰ ἀγαπᾶται καὶ νὰ κατοικῆται ἀπὸ αὐτόν. Γι᾿ αὐτὸ καθημερινὰ σοῦ φωνάζει νὰ τοῦ τὴν δώσῃς: «Υἱέ, δός μου τὴν καρδιά σου» (Παρ. 23,26).
Ἐπειδὴ ὅμως ὁ Θεὸς εἶναι ἡ εἰρήνη ποὺ εἶναι ἀνώτερη ἀπὸ κάθε νοῦ, πρέπει ἡ καρδιὰ ποὺ πρόκειται νὰ τὸν δεχθῆ, νὰ εἶναι εἰρηνικὴ καὶ ἀτάραχη, ὅπως εἶπε ὁ Δαβίδ: «Ἐγενήθη ὁ τόπος σου ἐν εἰρήνῃ» (Ψαλμ. 75, 2). Διαβάστε περισσότερα »
Ασκητές μέσα στον κόσμο: Αγάπη προς όλους

ΕΝΟΤΗΤΑ Β’ – ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΚΑΙ ΔΙΔΑΚΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ
Ἡ Ἀθηνᾶ Χατζῆ γεννήθηκε στά Γιάννενα ἀπό εὐλαβεῖς καί εὐπόρους γονεῖς τό ἔτος 1895. Παντρεύτηκε ἀλλά μετά ἀπό δυό χρόνια πέθανε ὁ σύζυγός της. Ἔκτοτε ἔζησε τήν κατά Θεόν ἀφιερωμένη ζωή. Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Άγιος Αμβρόσιος επίσκοπος Μεδιολάνων

Πυρσός ακτινοβολών άκτιστο φως, ο ονομαστός Πατήρ ημών Αμβρόσιος, το όνομα του οποίου υπενθυμίζει τη θεϊκή αθανασία, ήταν γόνος αρχοντικής και ισχυρής οικογένειας Ρωμαίων που είχαν ασπασθεί τον χριστιανισμό. Γεννήθηκε το 349 στα Τρέβηρα (σημ. Τρίερ στη Γερμανία), όπου ο πατέρας του είχε το υψηλό αξίωμα του έπαρχου της Γαλατίας. Μετά τον θάνατο του πατέρα του, η μητέρα του επέστρεψε στη Ρώμη μαζί με τους τρεις ανήλικους γιους της Αμβρόσιο, Μαρκελλίνο και Σάτυρο, που και οι τρεις επρόκειτο να τιμηθούν ως άγιοι της Εκκλησίας. Μια μέρα, όταν ο Αμβρόσιος ήταν ακόμη βρέφος στην κούνια, ένα σμήνος μέλισσες τον τριγύρισε και μπήκε μέσα στο στόμα του πριν ανεβεί στον ουρανό, προλέγοντας την ουράνια ευφράδειά του. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Ι’ Λουκά: Ομιλία για τη γυναίκα που ήταν άρρωστη (συγκύπτουσα) (Αρχιεπίσκοπος Ταυρομενίου Θεοφάνης ο Κεραμεύς)

Οι κηφήνες είναι ένα είδος μελισσών, και αργό, και άχρηστο. Αυτοί λοιπόν, όταν δουν τις μέλισσες να πετούν επάνω από τις κυψέλες τους και να προχωρούν προς τα λιβάδια και να κόβουν από τα λουλούδια το λεπτό και χνοώδες που βγαίνει από τη μέση της κόμης των λουλουδιών, από το οποίο πλάθουν με το κερί την κηρύθρα και το γλυκύτατο μέλι, τότε ακριβώς αυτοί οι κηφήνες, σαν ληστές και μάλλον σαν κλέφτες, ορμούν μέσα στις κυψέλες και προχωρώντας κατατρώνε τη συγκομιδή των μελισσών αρπάζοντάς την. Και όταν καταλάβουν ότι οι μέλισσες επιστρέφουν στις κυψέλες, φεύγουν χωρίς επιστροφή, μη μπορώντας να αμυνθούν. Τέτοιου είδους είναι και οι καταστροφείς τής Εκκλησίας και όσοι αρπάζουν τα πράγματά της. Παρατηρούν την αναχώρησή μας και μετά μπαίνουν μέσα και καταστρέφουν τα εκκλησιαστικά πράγματα, αλλά και επειδή φοβούνται την ορθότητα των λόγων μας, προσπαθούν να μας κατανικήσουν με λόγια και ενέδρες, άλλοτε κάνοντας συνέδριο στην αυλή τού Καϊάφα, και άλλοτε στον ναό τού Προδρόμου, συστήνοντας φοβερό συμβούλιο, και κάνοντας έτσι το βαπτιστήριο τόπο επιβουλών. Και γιατί γίνεται αυτό; Για να εξωσθεί ο Ισαάκ και να εισαχθεί ο Ισμαήλ. Όμως, εκείνοι φεύγουν, βέβαια, όπως βλέπετε, παρατηρώντας από τις άκρες, και κλείνοντας, σαν με ασπίδα, τα αυτιά μπροστά στη συμβουλή. Όμως εμείς, κληρονομιά μου, ξεφεύγοντας τις επιθέσεις τους, εμπρός ας ακούσουμε πάλι τα λόγια του ιερού Ευαγγελίου: Διαβάστε περισσότερα »
Η σοφία του Θεού στους πειρασμούς και τις θλίψεις (Αββάς Ισαάκ ο Σύρος)

Όταν θέλεις ν’ αρχίσεις κάποια θεάρεστη εργασία, πρώτα να ετοιμασθείς ενάντια στους πειρασμούς που θα σε βρουν, και μη διστάσεις καθόλου. Γιατί ο εχθρός έχει συνήθεια, όταν δει κάποιον να ξεκινά με θερμή πίστη ένα καλό και σωτήριο έργο, να τον εμποδίζει με ποικίλους και φοβερούς πειρασμούς, για να φοβηθεί απ’ αυτούς, και να ψυχρανθεί η καλή προαίρεσή του, ώστε να μην έχει πια καμιά επιθυμία να ασχοληθεί με τη θεάρεστη εργασία. Όχι βέβαια, διότι έχει τέτοια δύναμη ο εχθρός –γιατί, αν είχε, κανείς δε θα μπορούσε ποτέ να κάνει το καλό– όμως το επιτρέπει ο Θεός, όπως έχουμε μάθει από την περίπτωση του δίκαιου Ιώβ.
Συ λοιπόν ετοίμασε τον εαυτό σου, ώστε να συγκρουσθείς με γενναιότητα με τους πειρασμούς που αντίκεινται στις αρετές, και τότε μόνο να ξεκινήσεις τη θεάρεστη εργασία σου. Αν δεν προετοιμασθείς καλά για την απόκρουση των πειρασμών, μην ξεκινήσεις την εργασία των αρετών. (19) Διαβάστε περισσότερα »
Ασκητές μέσα στον κόσμο: Λαϊκοί ασκητές στο Άγιον Όρος

ΕΝΟΤΗΤΑ Β’ – ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΚΑΙ ΔΙΔΑΚΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ
Ο γερω–Ἰωακείμ, ἀπό τήν Βατοπεδινή Καλύβη τῆς Ἀναλήψεως πλησίον τῶν Καρυῶν, ἦταν ἀπό τούς παλαιότερους Ἁγιορεῖτες. Πλησίασε τά 100 καί ἔζησε πάνω ἀπό 70 χρόνια στό Ἅγιον Ὄρος. Διηγήθηκε ὅτι ὅταν ἦταν νέος μοναχός ἐγνώρισε ἕνα λαϊκό ἀσκητή, πού ἀσκήτευε ἀπέναντι ἀπό τήν ἀρχαία Μονή τοῦ Ἀλυπίου σέ μία σπηλιά, κοντά στό λεγόμενο Κελλί τοῦ Πατριάρχου. Ἡ σπηλιά ἦταν σχηματισμένη ἀπό μιά πέτρα πού προεξεῖχε σάν ὀροφή καί στήν ἄκρη τῆς προεξοχῆς εἶχε κτισμένο ἕνα τοιχάκι ἀπό ξηρολιθιά. Ὅσες φορές τόν ἐπεσκέπτετο, μόνον ἡ θέα τοῦ προξενοῦσε μεγάλη κατάνυξη. Ὁ λαϊκός αὐτός ἀσκητής ἦταν σπουδαῖος ἀγωνιστής. Ἔτρωγε κάθε δέκα μέρες καί ἀγωνιζόταν νά μιμηθῆ τόν ὅσιο Μάξιμο τόν Καυσοκαλυβίτη, τόν ὁποῖο εἶχε σέ μεγάλη εὐλάβεια. Μέσα στό σπήλαιο εἶχε μόνο ἕνα Σταυρό, δυό μικρές εἰκόνες καί δυό δίποδα, πάνω στά ὁποῖα εἶχε βάλει ὁ ἀσκητής δυό σανίδες˙ ἔτσι εἶχε κάνει τό ἀσκητικό του κρεββάτι. Διαβάστε περισσότερα »
Η υπομονή (Άγιος Τύχων, αρχιεπίσκοπος Βορονέζ και Ζαντόνσκ)

Πρόλογος
ΣΤΗ ΖΩΗ μας οἱ δοκιμασίες ἐναλλάσσονται μέ τίς χαρές. Ὁ ἄνθρωπος κυοφορεῖται μέ πόνους καί γεννιέται μέ ὠδίνες. Τό κλάμα εἶναι ἡ πρώτη ἐγκόσμια ἐκδήλωση τοῦ νεογνοῦ, πού συνεχίζει τήν ἐπίγεια πορεία του μέ ἱκανοποιήσεις ἀλλά καί μέ ἀπογοητεύσεις, μέ πανηγυρισμούς ἀλλά καί μέ πένθη, μέ ἠρεμία ἀλλά καί μέ ἀναστατώσεις, μέ χορτασμό ἀλλά καί μέ πείνα, μέ εὐτυχία ἀλλά καί μέ δυστυχία. Ἔτσι κυλᾶ ὅλος ὁ ἀνθρώπινος βίος, γιά νά τελειώσει μέ τήν ἀρρώστια, τά γηρατειά καί τόν θάνατο.
Ὁ ἄπιστος ἄνθρωπος καταβάλλεται ἀπό τίς δοκιμασίες. Ἄν, μάλιστα, αὐτές εἶναι πολύ μεγάλες, ἀπελπίζεται καί καμιά φορά φτάνει ὥς τήν αὐτοχειρία. Ὁ πιστός, ὅμως, γνωρίζοντας τήν αἰτία τῶν δοκιμασιῶν ἀλλά καί τήν ὠφέλειά τους −τήν ψυχική καλλιέργεια μέσω τῆς ὑπομονῆς καί τήν κληρονομιά τῆς οὐράνιας βασιλείας−, τίς ἀντιμετωπίζει σωστά καί τίς ἐκμεταλλεύεται σωτήρια, σύμφωνα μέ τίς παραινέσεις τοῦ ἁγίου ἀποστόλου Ἰακώβου: «Νά χαίρεστε, ἀδελφοί μου, ὅταν δοκιμάζεστε ἀπό ποικίλους πειρασμούς· γιατί πρέπει νά ξέρετε ὅτι μέσα ἀπό τή δοκιμασία τῆς πίστεώς σας γεννιέται ἡ ὑπομονή» (Ἰακ. 1:2-3). Καί εἶναι «μακάριος ὁ ἄνθρωπος πού δέχεται μέ ὑπομονή τίς δοκιμασίες, καθώς, ἄν τίς ὑποστεῖ μέ ἐπιτυχία, θά κερδίσει τό στεφάνι τῆς αἰώνιας ζωῆς» (Ἰακ. 1:12).
Ὁ Κύριος, ἄλλωστε, μᾶς διαβεβαίωσε: «Μέ τήν ὑπομονή σας θά σώσετε τίς ψυχές σας» (Λουκ. 21:19). «Ὅποιος ὑπομένει ὥς τό τέλος, αὐτός θά σωθεῖ» (Ματθ. 10:22). Ὁ Ἴδιος, μάλιστα, μᾶς ἔδωσε κορυφαῖο παράδειγμα ὑπομονῆς καί μακροθυμίας: «Τίς λοιδορίες δέν τίς ἀνταπέδιδε καί, ὅταν ἔπασχε, δέν ἀπειλοῦσε· ἐμπιστευόταν τόν δίκαιο Κριτή» (Α΄ Πέτρ. 2:23). Γι’ αὐτό ὁ ἀπόστολος Παῦλος μᾶς προτρέπει νά Τόν μιμηθοῦμε: «Ἀναλογιστεῖτε Αὐτόν πού ὑπέμεινε τόση ἐχθρότητα ἐναντίον Του ἀπό μέρους τῶν ἁμαρτωλῶν, γιά νά μήν ἀποκάμετε καί χάσετε τό θάρρος σας» (Ἑβρ. 12:3). «Νά ὑπομένετε ὅπως ὁ Χριστός» (Β΄ Θεσ. 3:5). «Ἄν ὑπομένουμε, μαζί Του καί θά βασιλεύσουμε» (Β΄ Τιμ. 2:12).
Εὔλογα, λοιπόν, ἀποφαίνεται ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ὅτι «τίποτα δέν εἶναι ἰσάξιο τῆς ὑπομονῆς. Αὐτή εἶναι ἡ βασίλισσα τῶν ἀρετῶν, τό θεμέλιο τῶν κατορθωμάτων, τό γαλήνιο λιμάνι, ἡ εἰρήνη μέσα στούς πολέμους, ἡ γαλήνη μέσα στή φουρτούνα, ἡ ἀσφάλεια μέσα στίς ἐπιβουλές, ἡ δύναμη πού κάνει τόν ἄνθρωπο πιό στέρεο κι ἀπό διαμάντι».
Ὁ “Χρυσόστομος τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας”, ὁ ἅγιος Τύχων ὁ Θαυματουργός (1724-1783), ἀρχιεπίσκοπος Βορονέζ καί Ζαντόνσκ, μᾶς διδάσκει μέσ’ ἀπό τίς ἑπόμενες σελίδες ποιά εἶναι ἡ ἀληθινή ὑπομονή, πῶς ἀποκτᾶται καί πῶς ἑδραιώνεται στήν ψυχή, ποιά εἶναι ἡ δύναμή της καί ποιοί οἱ καρποί της, μέ ποιά μέσα ἐνισχύεται καί ἀναπτύσσεται. Πιστεύουμε ὅτι οἱ νουθεσίες του θά ὠφελήσουν κάθε φιλόθεο ἀναγνώστη, πού θέλει ν’ ἀκούσει κάποτε τόν Κύριο νά τοῦ λέει: «Ἐπειδή τήρησες τόν λόγο μου κι ἔδειξες ὑπομονή, γι’ αὐτό κι ἐγώ θά σέ διαφυλάξω, ὅταν θά ἔρθει ἡ ὥρα τοῦ τελικοῦ πειρασμοῦ, πού θ’ ἀποτελέσει τή μεγάλη δοκιμασία γιά τόν κόσμο, γιά ὅλους τούς κατοίκους τῆς γῆς» (Ἀπ. 3:10).
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
Κυριακή ΙΔ’ Λουκά: για τη θεραπεία του τυφλού της Ιεριχούς († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Ἡ περίπτωση τοῦ Βαρτίμαιου, ὅπως ἀναφέρεται ἀπὸ τὸν Εὐαγγελιστὴ Μάρκο (10,46), μᾶς βοηθάει νὰ κατανοήσουμε κάπως ἱκανοποιητικὰ μερικὰ θέματα ποὺ ἔχουν σχέση μὲ τὴν προσευχή. Διαβάστε περισσότερα »
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΑΟ – Αποτέφρωση των ανθρώπινων σωμάτων: Αξιοπρεπής λύση ή ωμή ανακύκλωση; (Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος)

Το θέμα της μετά θάνατον καύσης και αποτέφρωσης των ανθρώπινων σωμάτων απασχολεί την εκκλησιαστική κοινότητα ιδιαίτερα κατά την τελευταία εικοσαετία, αφότου άρχισαν συζητήσεις για την νομοθέτησή της (θεσπίσθηκε με διαδοχικούς νόμους το 2006, 2014 και 2016).
Ασφαλώς η Ελληνική Πολιτεία είναι αρμόδια να νομοθετεί, αλλά και η Εκκλησία παραμένει ελεύθερη έναντι του Κράτους να τηρεί τις παραδόσεις Της, μακριά από κάθε κοσμική επιρροή και επέμβαση, και υποχρεούται να απευθύνεται στα μέλη Της καταθέτοντας την άποψη και την μαρτυρία Της επί του ζητήματος αυτού, καθώς αφορά άμεσα στην ζωή και στην Θεολογία Της. Διαβάστε περισσότερα »
Οι δαίμονες, η κόλαση και ο θάνατος για τα παιδιά (Μαγδαληνή Μοναχή)

Πῶς νὰ μιλᾶμε στὰ παιδιά μας γιὰ τοὺς δαίμονες, τὴν κόλαση καὶ τὸ θάνατο Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Ο άγιος Κολομβανός, ηγούμενος του Λουξέιγ

23 Νοεμβρίου Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΙΓ’ Λουκά: Ο πλούσιος νεανίας († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

(Λουκ.18,18-27)
Δὲν εἶναι μόνο φοβερό, κάποιες φορὲς μοιάζει τρομακτικὸ νὰ κηρύττεις τὸν Λόγο τοῦ Θεοῦ, γιατὶ ὁ Κύριος εἶπε: «Ἀπό τὰ λόγια σας θὰ κριθεῖτε».
Θὰ κριθεῖτε, γιατὶ κηρύττετε τὴν ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ καὶ μένετε ἀργοὶ κι ὄχι δραστήριοι, σ’ αὐτὸ ποὺ ὁ Θεὸς ἔχει προστάξει καὶ σ’ ὅ,τι ξέρετε ἀρκετὰ καλὰ γιὰ νὰ κηρύξετε σὲ ἄλλους, τότε – πῶς, θὰ σταθεῖτε ἐνώπιον τῆς κρίσης τοῦ Θεοῦ; Κι αὐτὸ ταιριάζει ὄχι μόνο σὲ ἱερεῖς, ἀλλὰ σὲ κάθε χριστιανό, ποὺ κλήθηκε νὰ γίνει μάρτυρας, ἀπόστολος, κάποιος ποὺ φέρει τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ στὸν κόσμο ποὺ βρίσκεται στὸ σκοτάδι ἤ στὸ ἡμίφως, ποὺ χρειάζεται τὸ θεῖο φῶς, τὴν ἀλήθεια καὶ τὴν ζωή.
Ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ μᾶς προκαλεῖ τόσο ἔντονα.
Στα Εισόδια της Θεοτόκου (π. Πλακίδας Deseille)

Η εορτή αυτή μας επιτρέπει να εισέλθουμε κι εμεις οι ίδιοι στο μυστήριο αυτό της Θεοτόκου, να μετάσχουμε σ’ αυτό και έτσι να προετοιμαστούμε μαζί της για τα Χριστούγεννα, για τη Γέννηση του Χριστού. Οφείλουμε να κάνουμε ακριβώς όπως κι αυτή, να εισέλθουμε στον ναό, μέσα σ’ αυτή την ιερή έρημο των Γραφών, μακριά από όλες τις μέριμνες και όλες τις έγνοιες τού κόσμου. Διαβάστε περισσότερα »
Ομοφυλοφιλία και ανθρώπινη προαίρεση (Δημήτριος Ευθ. Κουτσούμπας)

«Ἄθεον και ἀσεβές, γράφει ὁ ἅγιος Νεῖλος ὁ Ἀσκητής, [νὰ λέμε] ὅτι τὰ κακὰ (ἁμαρτίες) ὑπάρχουν ἀπὸ τὴν φύση μας, καὶ ὄχι ἀπὸ τὴν προαίρεσή μας… Ὁ ἄνθρωπος δὲν ρέπει ἀπὸ τὴ φύση του στὰ ψεκτά (κατακριτέες ἁμαρτίες), οὔτε ἀπὸ τὶς φυσικὲς ἐπιθυμίες ποὺ ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς Δημιουργίας ὁ Θεὸς ἔσπειρε στὴν διάνοιά μας. Μὴ γένοιτο!» (Βιβλίο Β΄, Ἐπιστολὴ 299, σελ. 202-3). Διαβάστε περισσότερα »
Οι κυριότερες εντολές του Ευαγγελίου (Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης)

1. Κάθε χριστιανός οφείλει ν’ αγαπά το Θεό.
Οφείλεις ν’ αγαπάς τον Κύριο και Θεό σου μ’ όλη σου την καρδιά και μ’ όλη σου την ψυχή και μ’ όλο σου το νου. Αυτή είναι η πρώτη και μεγάλη εντολή (Ματθ. 22:37).
Αν μ’ αγαπάτε, τηρήστε τις εντολές μου (Ιω. 14:15).
Όποιος εγκολπώθηκε τις εντολές μου και τις εκτελεί, εκείνος είναι που μ’ αγαπά. Και όποιος αγαπά εμένα, ϑ’ αγαπηθεί από τον Πατέρα μου και θα τον αγαπήσω κι εγώ και θα φανερώσω μέσα του μυστικά τον εαυτό μου (Ιω. 14:21).
Όποιος δεν μ’ αγαπά, δεν τηρεί τις εντολές μου (Ιω. 14:24).
Αγαπάτε το Χριστό, αν και δεν τον έχετε γνωρίσει (Α΄ Πετρ. 1:8).
Όποιος αγαπά τον Πατέρα, αγαπά και τον Υιό, που γεννήθηκε από τον Πατέρα (Α΄ Ιω. 5:1). Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Θ’ Λουκά: η παραβολή του άφρονος πλουσίου (Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας)

Εξήγησις υπομνηματική εις το κατά Λουκάν Ευαγγέλιον, κεφ. ια΄ [Λουκά 12, 16-21] Διαβάστε περισσότερα »
Περί προφητειών (Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος)

ψευδοπροφητείες, μαντείες, παρερμηνείες
- Τα χαρίσματα του αγίου πνεύματος δίδονται για το πνευματικό συμφέρον του ανθρώπου.
- Το Άγιον Πνεύμα λειτουργεί χωρίς να καταργεί την προσωπικότητα του ανθρώπου.
- Ποιοι άνθρωποι λαμβάνουν το χάρισμα της προφητείας;
- Ποια η προέλευση των προφητειών;
- Γνωρίζει ο διάβολος το μέλλον; Έχει εξουσία να προφητεύει;
- Λαθεύουν στις προφητείες τους οι άγιοι;
- Ποιος μπορεί να ερμηνεύσει μια προφητεία;
- Τι έλεγε ο άγιος Παΐσιος για τις προφητείες;
- Ποιες προφητείες δέχεται η Εκκλησία;
- Ποια πρέπει να είναι η ενασχόλησή μας με τις λεγόμενες προφητείες;
- Μπορούν να αλλάξουν οι προφητείες ακόμα κι αν είναι αληθινές;
Ασκητές μέσα στον κόσμο: Επτάκις εσώθη

Η γερόντισσα Ταξιαρχία ἀπό τήν Ἱερά Μονή Παναγίας Γοργοεπηκόου τῶν Ψαχνῶν Εὐβοίας, διηγήθηκε: Διαβάστε περισσότερα »
Η Ευρώπη δεν γνωρίζει ούτε εκκλησία, ούτε διέξοδο από τα αδιέξοδα (Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)

Ο Ευρωπαίος άνθρωπος έχει καταδικάσει σε θάνατο και τον Θεό και την ψυχή. Δεν καταδίκασε όμως έτσι και τον εαυτό του σε θάνατο, από τον οποίο θάνατο δεν υπάρχει ανάσταση; Κάνετε ειλικρινά και αμερόληπτα τον απολογισμό της ευρωπαϊκής φιλοσοφίας, επιστήμης, πολιτικής, κουλτούρας, πολιτισμού, και θα δείτε ότι αυτές έχουν φονεύσει στον Ευρωπαίο άνθρωπο τον Θεό και την αθανασία της ψυχής. Αν όμως προσέξετε σοβαρά στην τραγικότητα της ανθρώπινης ιστορίας, οπωσδήποτε θα εννοήσετε, ότι η θεοκτονία πάντοτε καταλήγει στην αυτοκτονία. Ενθυμείσθε τον Ιούδα; Εκείνος πρώτος φόνευσε τον Θεό και έπειτα εξόντωσε τον εαυτό του. Αυτό είναι αδυσώπητος νόμος, ο οποίος κυριαρχεί στην ιστορία αυτού του πλανήτη. Διαβάστε περισσότερα »
Καύση νεκρών: Η επιβεβαίωση της αποτυχίας μας (Αρχιμανδρίτης Κύριλλος Κωστόπουλος, ιεροκήρυκας Ι. Μ. Πατρών, Δρ. Θεολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών)

Αυτές τις ημέρες ανακινήθηκε και πάλι το ζήτημα της καύσεως των νεκρών με αφορμή την επικείμενη κατασκευή αποτεφρωτηρίου στην περιοχή του Δήμου Πατρέων (σχετικό αφιέρωμα στην «Πελοπόννησο» 6 /10/10). Γι’ αυτό αισθάνομαι την ανάγκη ως Ορθόδοξος κληρικός και θεολόγος να παραθέσω την εκκλησιαστική και θεολογική άποψη ως προς το ακανθώδες ζήτημα της καύσεως ή μη των νεκρών. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Η΄ Λουκά: η παραβολή του καλού Σαμαρείτη (Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας)

Εξήγησις υπομνηματική εις το κατά Λουκάν Ευαγγέλιον, κεφ. ι΄ [Λουκά 10, 25-37] Διαβάστε περισσότερα »
Γιόγκα (Yoga): Η τέχνη για να πεθάνεις (Ιωάννης Μηλιώνης, εκπαιδευτικός, μέλος τής Π.Ε.Γ.)

Ὡς γιόγκα νοοῦνται οἱ σωματικές, νοητικές καί πνευματικές πρακτικές, πού προέρχονται ἀπό τήν ἀρχαία Ἰνδία κι ἔχουν σά στόχο, ὅπως δηλώνουν οἱ ὀπαδοί της στή Δύση, τήν ἐπίτευξη μιᾶς «μόνιμης εἰρήνης τοῦ νοῦ, ὥστε νά βιώσει τόν ἀληθινό του ἑαυτό». Ἀκόμη, ἡ γιόγκα πρεσβεύει τήν ἕνωση τῆς ψυχῆς μέ τό θεό -ὅπως τουλάχιστον ὁ ἰνδουισμός ἀντιλαμβάνεται τό θεό-, μέσω συγκεκριμένων μεθόδων, κυρίως τοῦ διαλογισμοῦ. Διαβάστε περισσότερα »
Ασκητές μέσα στον κόσμο: Κατά την πίστη και τα θαύματα

Διηγήθηκε ἕνας Μικρασιάτης ὅτι στό χωριό τους, στήν Μ. Ἀσία, εἶχαν ἕνα ἁγίασμα. Κάποτε πού ἀρρώστησε ἕνα ζῶο τους ὁ πατέρας ἔστειλε ἕνα τουρκάκι πού τό εἶχε ὑπηρέτη, νά φέρη μέ τό «μπακράτσι» (σκεῦος, σάν μικρός κουβᾶς) νερό ἀπό τό ἁγίασμα. Τό τουρκάκι βαρέθηκε νά πάη μέχρι τό ἁγίασμα καί πῆρε νερό ἀπό ἕνα πλησιέστερο ρέμα. Ὅταν ἔφερε τό νερό καί ράντισε τό ζῶο ὁ πατέρας, ἐκεῖνο ἀμέσως σηκώθηκε. Τότε τό τουρκάκι συγκλονίσθηκε καί ὡμολόγησε: «Ἀφέντη, ἡ πίστη ἐσᾶς τῶν χριστιανῶν εἶναι μεγάλη. Τό νερό δέν εἶναι ἀπό τό ἁγίασμα». Ἀλλά ἐκεῖνος τό δέχθηκε ὡς ἁγίασμα καί κατά τήν πίστη του ἔγινε καί ἡ θεραπεία τοῦ ζώου. Διαβάστε περισσότερα »
Προσευχή για μας και για τους άλλους (Γέροντας Ευστράτιος Γκολοβάνσκι)

Όταν με αληθινή πίστη προσευχόμαστε, ο Θεός άλλοτε από αγάπη εκπληρώνει τα αιτήματά μας και άλλοτε, πάλι από αγάπη, δεν ανταποκρίνεται σ’ αυτά. Ο γιατρός, βλέπετε, γνωρίζει καλύτερα από τον ασθενή ποιο είναι το κατάλληλο για την περίπτωσή του φάρμακο. Ένα, πάντως, είναι σίγουρο: Αν τα αιτήματά μας είναι σύμφωνα με το θείο θέλημα, ο Κύριος οπωσδήποτε μας τα ικανοποιεί. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Ε’ Λουκά: Η λύτρωση από την απιστία († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

(Λουκ. ιστ΄19-31)
Τοῦ πλούσιου καὶ τοῦ Λαζάρου Διαβάστε περισσότερα »
Δεν με ακούει ο Θεός. Εγώ πόσο Τον ακούω; (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Στον έμπορο Σ.Τ., τον οποίο «ο Θεός δεν ακούει». Διαβάστε περισσότερα »
Καρτερία, υπομονή και Προσευχή! (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)

Το νόημα τούτου του κεφαλαίου είναι το να γνωρίσουμε ότι καθ’ όλη τη διάρκεια του εικοσιτετραώρου χρειαζόμαστε τη μετάνοια. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Ζ’ Λουκά: Η θεραπεία της αιμορροούσης γυναικός και η ανάσταση της κόρης του Ιαείρου (Άγιος Κύριλλος, αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας)

Εξήγησις υπομνηματική εις το κατά Λουκάν Ευαγγέλιον, κεφ. η΄(Λουκά 8, 41-56) Διαβάστε περισσότερα »
Αγάπησε την ταπείνωση (Αββάς Ησαΐας)

Όποιος έχει την ταπεινοφροσύνη, δεν έχει γλώσσα να κάνει παρατήρηση σε κάποιον που δείχνει αμέλεια ή σε άλλον που ζει με αδιαφορία. Ούτε μάτια έχει να κοιτάζει ελαττώματα άλλου, ούτε αυτιά έχει να ακούσει αυτά που δεν ωφελούν την ψυχή του. Δεν ασχολείται με κανέναν, παρά μόνο με τις αμαρτίες του, αλλά είναι ειρηνικός προς όλους τους ανθρώπους, για χάρη της εντολής του Θεού και όχι για λόγους φιλίας. Αν τώρα κάποιος νηστεύει όλη την εβδομάδα και επιδίδεται σε μεγάλους κόπους έξω από αυτόν τον δρόμο, όλοι οι κόποι του πηγαίνουν χαμένοι. Διαβάστε περισσότερα »
Η ιστορία περί υιοθετημένου (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Επιστολή στον δημόσιο υπάλληλο Σ. Π.
Θέλετε να ξέρετε την αλήθεια περί της ανθρώπινης ζωής. Αυτό είναι δύσκολο να το πούμε σ’ ένα γράμμα. Ας δοκιμάσουμε με μία ιστορία: Διαβάστε περισσότερα »
Το καλό να γίνεται με καλό τρόπο (Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)

– Γέροντα, πώς σκέφτεσθε, όταν έχετε να αντιμετωπίσετε ένα πρόβλημα; Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΣΤ΄Λουκά: σχετικά με τη θεραπεία των δαιμονιζομένων των Γεργεσηνών (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

(Λουκά, η΄26-39)
Επιλεγμένα αποσπάσματα από την ομιλία ΚΗ΄ του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου Διαβάστε περισσότερα »
Αγία Γραφή και Επικαιρότητα (Πρωτοπρ. Θωμάς Βαμβίνης)

Δημοσιεύουμε μιά μικρή εἰσήγηση στήν πρώτη φετινή σύναξη τῶν ὑπευθύνων Κληρικῶν τοῦ κατηχητικοῦ ἐνοριακοῦ ἔργου τῆς Μητροπόλεως Ναυπάκτου & Ἁγίου Βλασίου καί τῶν λαϊκῶν κατηχητῶν, πού μᾶς ἀνατέθηκε νά παρουσιάσουμε. Ἔχει τήν μορφή ὁμιλίας, ἀπαρτίζεται ὅμως ἀπό ἐπίκαιρους σχολιασμούς αἰχμηρῶν ποιμαντικῶν προβλημάτων, πού γεννιοῦνται ἀπό τήν αἰχμαλωσία σέ πειρασμικούς λογισμούς τῆς ρέουσας κοσμικῆς ἐπικαιρότητας. Διαβάστε περισσότερα »
Προς μια μορφωμένη γυναίκα, την οποία χλευάζουν επειδή εκκλησιάζεται (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Στον χλευασμό να απαντάς με χαμόγελο.
Ο χλευασμός τους προέρχεται από την μοχθηρή καρδιά˙ το χαμόγελό σου ας είναι χωρίς κακία. Ο χλευασμός αρμόζει στην άγνοια, ενώ στη γνώση αρμόζει το χαμόγελο. Με τον χλευασμό τους αυξάνουν την τιμή της προσευχής σου μπροστά στον αιώνιο Δικαστή. Αφού στον Θεό είναι πιο αγαπητή η προσευχή της θαρραλέας ψυχής, περικυκλωμένης από τα βέλη της κακίας, του μίσους, του φθόνου και του χλευασμού. Όλα αυτά τα βέλη έχουν αμβλυμμένη την κορυφή και αιχμηρή την βάση, ώστε αποκρούονται από εσένα και λαβώνουν τους ίδιους τους τοξότες. Διαβάστε περισσότερα »
Οικογένεια και εκκλησιαστική ζωή (Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης (†))

Ίσως σκεφθεί κάποιος δικαιολογημένα τι έχει να πει ένας απομακρυσμένος Αγιορείτης μοναχός για την οικογένεια, για τους γονείς και την ανατροφή των τέκνων τους; Όμως ο μοναχός δεν είναι ανέραστος, μισόκοσμος και απομονωμένος. Ο μοναχός είναι ευχέτης υπέρ όλης της οικουμένης.
Πάντοτε η Εκκλησία ήθελε να ακούει τους μοναχούς. Στην ιερά ησυχία ο μοναχός σοφίζεται, φωτίζεται, αγωνιζόμενος και καθαιρόμενος. Παρατηρεί λοιπόν τους ασκητές να μηνύουν στον άστατο κόσμο το «στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου». Η μεγάλη τρυφή του κόσμου, η υπερκαταναλωτική κοινωνία, η ευδαιμονία, η ευμάρεια δεν είναι διόλου θετικά στοιχεία για την ανάπτυξη της πνευματικής ζωής.
Το Άγιον Όρος ανησυχεί για την κατιούσα πορεία του κόσμου. Για τις ανίερες ιδέες που ακούγονται πρώτη φορά στον νεοελληνικό βίο για συμβίωση μόνιμη και νόμιμη αγάμων ακόμη και ομοφυλοφίλων, για την έξαρση της μοιχείας, την αύξηση των διαζυγίων. Καθημερινά έρχονται θλιμμένοι και προβληματισμένοι άνθρωποι στο Άγιον Όρος, πνιγμένοι στ’ αδιέξοδα από μία ανοημάτιστη ζωή, ένα λανθασμένο τρόπο βίου.
Ιδιαίτερα μας προβληματίζει η αδιαφορία των νέων, με τα πολλά ψυχικά τραύματα. Ταπεινά φρονούμε πως ένα ακόμη οχυρό είναι η οικογένεια, παρά τα όποια προβλήματά της. Την οικογένεια αποτελούν οι γονείς και τα παιδιά. Περί αυτών απλά και πρακτικά θα μιλήσουμε με πόνο και αγάπη, όχι ως δάσκαλοι αλλά ως συμπαθούντες αδελφοί. Διαβάστε περισσότερα »
Διαλογισμός: Μια επικίνδυνη πρακτική (Κωνσταντίνος Ψαράς, πρώην οπαδός τού «Υπερβατικού Διαλογισμού»)

Οἱ διάφορες ἀποκρυφιστικές καί γκουρουϊστικὲς ὁμάδες ἐφαρμόζουν ὁρισμένες τεχνικές προκειμένου, ὅπως λένε, νά ἐνεργοποιήσουν τίς ἀπόκρυφες δυνάμεις, πού βρίσκονται μέσα στόν ἄνθρωπο. Στίς πρακτικές αὐτές ἀνήκουν τά διάφορα εἴδη Γιόγκα, ὁ Διαλογισμός, τά καλά ἔργα (εἶναι καί αὐτό ἄσκηση) κ.ἄ.
«Πίστευε στόν ἑαυτό σου καί στίς δυνάμεις πού κοιμοῦνται μέσα σου!», λέγουν οἱ διάφοροι γκουρού.
Οἱ τεχνικές της Γιόγκα εἶναι πολλές, ἀνάλογα καί μέ τό ἐπιδιωκόμενο ἀποτέλεσμα. Ἡ λέξη γιόγκα προέρχεται ἀπό τή σανσκριτικὴ λέξη «jug» που σημαίνει ἕνωση μέ τήν ὑπέρτατη ὑπερβατική πραγματικότητα. Ἡ λέξη αὐτή ἔχει σάν ρίζα τήν ἑλληνική λέξη «ζυγός». Ἡ σανσκριτική εἶναι ἡ ἀρχαία ἰνδική γλώσσα καί πολλὲς λέξεις της ἔχουν τίς ρίζες τους σέ ἀντίστοιχες ἑλληνικές, πού διατηρήθηκαν στήν Ἰνδία, καθώς καί σέ ἄλλες χῶρες ἀπό τήν ἐποχή τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου.
Ὁ περισσότερος κόσμος ὅταν ἀκούει «γιόγκα» βάζει στό νοῦ του ὅτι πρόκειται γιὰ «γυμναστική» -γιόγκα. Δυστυχῶς ἡ γυμναστική γιόγκα δέν εἶναι καθόλου ἀθώα. Ἡ Γιόγκα εἶναι ὁ προθάλαμος γιά τόν Διαλογισμό. Αὐτό εἶναι γνωστό σέ ὅσους ἀσχολοῦνται μέ τίς δραστηριότητες τῶν Ὁμάδων.
Ὁ π. Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος ἀναφέρει στό βιβλίο του «Ἀποκρυφισμος Γκουρουϊσμός «Νέα Ἐποχή», κεφάλαιο Γιόγκα σελ. 169, ὅτι: «Ὁ γκουροὺ τοῦ Σατυανάντασραμ ὁμολογεῖ στό βιβλίο τοῦ Γιόγκα 1/80, σελ. 6, ὅτι ὁ ἀληθινός σκοπός τῆς γιόγκα εἶναι θρησκευτικός. Συγκεκριμένα λέγει ὅτι «ἐάν θέλεις νά φορμάρεις τό σῶμα σου ὑπάρχουν καί κέντρα φυσιοθεραπευτικῆς ἀγωγῆς, καθώς καί ἄλλα παρόμοια μέρη γιά νά πᾶς. Στό Κέντρο τῆς Γιόγκα θά πρέπει νά σέ φέρνει μόνο ὁ σκοπός τῆς ἀνάπτυξης τῆς συνειδητότητάς σου». Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Δ’ Λουκά: η παραβολή του σπορέως (Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας)

Εξήγησις υπομνηματική εις το κατά Λουκάν Ευαγγέλιον, κεφ. η΄ [Λουκά 8, 4-15] Διαβάστε περισσότερα »
Πρέπει να ελέγχουμε ή όχι τον πλησίον; (Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης)

– Γέροντα, είναι δυνατόν κανείς συνειδητά να κρύβει μια πτώση του από τον πνευματικό του; Διαβάστε περισσότερα »
Ερώτηση στον Θεό (Άγιος Μακάριος της Όπτινα)

-Ἐσύ, ποὺ μὲ τὴν ἀνείπωτη καλοσύνη Σου μᾶς δημιούργησες, πές μας, γιατί γέμισες τὴ ζωή μας μὲ θλίψη; Τὸ ἔλεός Σου δὲν σὲ κάνει νὰ λυπᾶσαι γιὰ αὐτὰ ποὺ ὑποφέρουμε; Γιατί μοῦ παραχωρεῖς τὴν ὕπαρξη καὶ ἀργότερα τὴν παίρνεις μὲ ἕναν ὀδυνηρὸ θάνατο; Διαβάστε περισσότερα »
Ασκητές μέσα στον κόσμο: Η Παναγία έδιωξε την θανατηφόρο γρίππη

ΕΝΟΤΗΤΑ Β’ – ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΚΑΙ ΔΙΔΑΚΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ Διαβάστε περισσότερα »
Είναι εύκολο να είσαι χριστιανός; (Νικολάι Μπερντιάεφ)

Κάνει λάθος όποιος πιστεύει ότι είναι εύκολο πράγμα να ζει σύμφωνα με τα διδάγματα του Χριστού και παράλληλα να καταδικάζει τη διδασκαλία Του, επειδή οι χριστιανοί δεν την εφαρμόζουν. Και είναι εξίσου λάθος να συμπεραίνουμε ότι δεν είναι αναγκαία η εφαρμογή του Χριστιανισμού σ’ όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας. Σε κάθε στιγμή της ύπαρξής του ο χριστιανός θα πρέπει να ποθεί τελειότητα παρόμοια μ’ αυτή του ουράνιου Πατέρα του, οφείλει να σκοπεύει στη Βασιλεία των ουρανών. Ολόκληρη η ζωή του χριστιανού έχει τοποθετηθεί κάτω από το επόμενο μήνυμα: «Ζητάτε πρώτα τη Βασιλεία του Θεού και τη δικαιοσύνη του και όλα τα υπόλοιπα θα σας χορηγηθούν». Δεν πρέπει να αδρανοποιήσουμε την προσπάθειά μας προς την τελειότητα, την επιθυμία της θείας δικαιοσύνης, την απόκτηση της Βασιλείας του Θεού, ούτε πάλι στηριζόμενοι στην αρχή ότι η φύση του ανθρώπου είναι αμαρτωλή να θεωρούμε το ιδεατό, επάνω στη γη, απρόσιτο. Ο άνθρωπος πρέπει να αναζητά τρόπους για την εφαρμογή της θείας αλήθειας, χωρίς να απασχολείται με τον τρόπο που αυτή η αλήθεια εφαρμόζεται στο σύνολο της ζωής. Το γεγονός ότι ελάχιστοι εφαρμόζουν την αλήθεια του Χριστού στον κόσμο, και το ότι ο άνθρωπος αφιερώνει σ’ αυτό ελάχιστο χρόνο από την καθημερινότητά του, δεν σημαίνει επ’ ουδενί ότι δεν πρέπει και να εφαρμοσθεί. Η σωστή κατεύθυνση βρίσκεται στην προσπάθεια να εφαρμόσουμε την Αλήθεια του Χριστού, και να ζητήσουμε τη Βασιλεία Του χωρίς να κατηγορούμε τον πλησίον μας. Διαβάστε περισσότερα »
Μη λυπάσαι και μην πικραίνεσαι ο Χριστός είναι εδώ (Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης)

Να γνωρίζεις ότι πολλές φορές θα αισθανθείς τον εαυτό σου να ενοχλείται και να λείπει από μέσα του αυτή η αγία ειρήνη και γλυκιά μοναξιά και αγαπητή ελευθερία, και μερικές φορές μπορεί να σηκωθεί από τις κινήσεις της καρδιάς σου μία σκόνη, που θα σε ενοχλήσει στην πορεία που πρόκειται να εκτελέσεις. Διαβάστε περισσότερα »
Ασκητές μέσα στον κόσμο: Τιμή στις εορτές

ΕΝΟΤΗΤΑ Β’ – ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΚΑΙ ΔΙΔΑΚΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ
Μία γερόντισσα Καππαδόκισσα ἀπό τό Τασλίκ, πού ἔζησε στήν Θηριόπετρα Ἀριδαίας, ἡ Ἀθηνᾶ Γεωργίου Γαλανοπούλου, διηγήθηκε τό ἑξῆς ὅπως τό ἄκουσε ἀπό τήν γιαγιά της: Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Ο άγιος μάρτυρας Βεντσεσλάβος, βασιλεύς των Τσέχων

(28 Σεπτεμβρίου)
Εγγονός της αγίας Λουντμίλας (16 Σεπτ.) και γαλουχημένος από εκείνην στην ορθόδοξη πίστη, ο άγιος Βεντσεσλάβος (τσεχ. Vasclav) διαδέχθηκε τον πατέρα του Βρατισλάβο στον θρόνο της Βοημίας σε ηλικία δεκατριών ή δεκατεσσάρων ετών (921). Μέχρις ότου ενηλικιωθεί, τον επιτρόπευε η μητέρα του Δραγομίρα. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Β’ Λουκά: για την αγάπη προς τον πλησίον (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

(Κατά Λουκάν Ευαγγέλιο, κεφ. στ΄, χωρία 31 έως 36)
Επιλεγμένα αποσπάσματα από την ομιλία ΙΗ΄ του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου σχετικά με την ευαγγελική περικοπή για την αγάπη προς τον πλησίον Διαβάστε περισσότερα »
Νεώτερα απόκρυφα «Ευαγγέλια». Σύγχρονοι προσπάθειαι παραμορφώσεως του Προσώπου του Χριστού (Πρωτοπρ. Βασίλειος Γεωργόπουλος, Επίκ. Καθηγητής Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ)

Απόκρυφα κείμενα στην ιστορία της Εκκλησίας θεωρούνται ψευδεπίγραφα κείμενα, που συντάχθηκαν από άγνωστους αιρετικούς συγγραφείς και έχουν μυθώδες περιεχόμενο. Μία από τις κατηγορίες των αρχαίων απόκρυφων κειμένων είναι τα λεγόμενα «Απόκρυφα Ευαγγέλια». Λαμβάνοντας αφορμή από το περιεχόμενο των Κανονικών Ευαγγελίων, οι αρχαίοι αιρετικοί συγγραφείς στα «Απόκρυφα Ευαγγέλια», άλλοτε αλλοιώνουν και άλλοτε προσθέτουν γεγονότα και λόγια, στην προσπάθειά τους να διαδώσουν τις αιρετικές τους αντιλήψεις. Διαβάστε περισσότερα »
Πλεονεξία, η ρίζα όλων των κακών (Επίσκ. Ειρηναίος, Αικατερίνμπουργκ και Ιρμπίτσκ)

Η πλεονεξία είναι το δεύτερο (μετά τον εγωισμό) σοβαρότερο αμάρτημα. Ο πλεονέκτης άνθρωπος αφοσιώνεται μ’ όλη του την ψυχή και το νου στο χρήμα, στη συσσώρευση περιουσίας, μένοντας έτσι σκληρόκαρδος και ασυγκίνητος στις ανάγκες των άλλων.
Ζήτημα είναι, αν υπάρχει άλλο τόσο συνηθισμένο ελάττωμα, που η σοβαρότητά του τόσο λίγο γίνεται αντιληπτή. Κι όμως! Ο λόγος του Θεού ονομάζει τη φιλαργυρία «ρίζα πάντων των κακών» (Α’ Τιμ. 6:10). Για κείνους που επιζητούν τον πλούτο, ο απόστολος Παύλος γράφει, ότι «εμπίπτουσιν εις πειρασμόν και παγίδα και επιθυμίας πολλάς ανοήτους και βλαβεράς, αίτινες βυθίζουσι τους ανθρώπους εις όλεθρον και απώλειαν» (Α’ Τιμ. 6:9).
Σε άλλο σημείο πάλι ο ίδιος απόστολος περιλαμβάνει την πλεονεξία ανάμεσα στ’ αμαρτήματα που αποκλείουν τον άνθρωπο από τη βασιλεία των ουρανών. Και γράφει: «Τούτο γαρ εστέ γινώσκοντες, ότι πας… πλεονέκτης, ος εστίν ειδωλολάτρης, ουκ έχει κληρονομίαν εν τη βασιλεία του Χριστού και Θεού» (Εφ. 5:5). Αλλά και ο απόστολος Πέτρος ονομάζει τους πλεονέκτες «κατάρας τέκνα» (Β’ Πέτρ. 2:14).
Καταλαβαίνετε λοιπόν, ότι κι εσείς οι ίδιοι πρέπει να φυλάγεστε από το ελάττωμα αυτό, και τα παιδιά σας πρέπει να προφυλάξετε. Εδώ τώρα θ’ απαντήσουμε μόνο στο ερώτημα: Τι πρέπει να κάνετε για να μην αποκτήσουν τα παιδιά σας την πλεονεξία και τη φιλαργυρία; Διαβάστε περισσότερα »
Η κατάργηση της αμαρτίας- μετάνοια και Θεία Κοινωνία (Αρχ. Σεβαστιανός Τοπάλης)

Με τον ερχομό του ο Κύριος στην γη κατήργησε την αμαρτία. Ο Σταυρός Του και το αίμα Του πλήρωσε το τίμημα των χρεών όλης της ανθρωπότητος. Πλέον η αμαρτία δεν έχει την δύναμή της πάνω στον άνθρωπο. Του έδωσε την εξουσία να πατά επάνω όφεων και σκορπίων και κανείς να μην μπορεί να τον βλάψει σε τίποτα. Πλέον ο χριστιανός δεν καταγίνεται με τους φόβους των αμαρτιών, αλλά ούτε και με τις ενοχές. Η αμαρτία δεν έχει καμία ισχύ πάνω του. Η μετάνοιά του και η αγάπη του Χριστού την καταργούν αμέσως. Διαβάστε περισσότερα »
Ποιος είναι πραγματικά ορθόδοξος χριστιανός (Γέροντας Ευστράτιος Γκολοβάνσκι)

Πιστεύει σωστά στον Χριστό και, επομένως, είναι πραγματικά ορθόδοξος χριστιανός εκείνος που ανεπιφύλακτα αποδέχεται όσα Εκείνος, ο Θεάνθρωπος, μας αποκάλυψε για τον εαυτό Του, όταν ζούσε ανάμεσά μας. Το περιορισμένο, όμως, μυαλό του ανθρώπου δεν αρκεί για την πλήρη κατανόηση της ευαγγελικής αλήθειας, γι’ αυτό είναι απαραίτητος ο θείος φωτισμός. Ο Κύριός μας, όταν δει καλή προαίρεση, χαρίζει την αληθινή πίστη, την οποία και τελειοποιεί (βλ. Εβρ. 12:2). Αυτός είναι το μοναδικό θεμέλιο της πίστεώς μας. «Κανένας δεν μπορεί να βάλει άλλο θεμέλιο εκτός απ’ αυτό που υπάρχει και που είναι ο Ιησούς Χριστός» (Α’ Κορ. 3:11). Διαβάστε περισσότερα »
Ο άγιος Παΐσιος προστάτης φτωχών και ορφανών – Αντιαιρετικοί αγώνες (Ιερομόναχος Ισαάκ)

Όταν ήταν στη Μονή Στομίου Κονίτσης ο Γέροντας, εκτός από τα κτισίματα μεριμνούσε συγχρόνως και για όσους είχαν ανάγκη. Και αυτοί ήταν πολλοί. Στα χωριά της Κόνιτσας υπήρχε τότε μεγάλη φτώχεια, εγκατάλειψη, δυστυχία. Ο Γέροντας συγκέντρωνε ρούχα, χρήματα, τρόφιμα και φάρμακα, τα έκανε δέματα και τα έστελνε σε ανθρώπους που στερούνταν. Στο έργο της φιλανθρωπίας είχε ως βοηθούς ευλαβείς γυναίκες. Όσες είχαν την διάθεση τις έστελνε να υπηρετούν άτομα ανήμπορα, κυρίως γεροντάκια, που δεν είχαν κανένα συγγενή κοντά τους. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή μετά την Ύψωσιν (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

Αποσπάσματα από την ομιλία ΝΕ΄ του αγίου Ιωάννου, αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Χρυσοστόμου, σχετικά με την ανάγκη αυταπαρνήσεως για τα ουράνια αγαθά. Διαβάστε περισσότερα »
Η Ύψωσις του Τιμίου Σταυρού (Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom (†))

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Γιορτάζουμε τοῦτες τὶς ἡμέρες τὴν Ὕψωση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Ὑπάρχει ἕνα κείμενο στὸ Εὐαγγέλιο ὅπου ὁ Κύριος λέει: «Κανένας δὲν ἔχει μεγαλύτερη ἀγάπη ἀπὸ αὐτὸν ποὺ θυσιάζει τὴ ζωή του γιὰ τὸν πλησίον του». Καὶ αὐτὰ τὰ λόγια δίνουν ἀπάντηση στὴν ἀντίφαση ἀνάμεσα στὴν φρίκη τοῦ Σταυροῦ καὶ στὴν δόξα του, ἀνάμεσα στὸν θάνατο καὶ τὴν Ἀνάσταση. Δὲν ὑπάρχει τίποτα πιὸ ἔνδοξο, ποὺ νὰ προκαλεῖ δέος, τίποτα πιὸ ὑπέροχο ἀπὸ τὸ νὰ ἀγαπᾶμε καὶ νὰ ἀγαπιόμαστε. Καὶ νὰ ἀγαπιόμαστε ἀπὸ τὸν Θεὸ μέσα ἀπὸ τὴ ζωή καὶ τὸν θάνατο τοῦ Μονογενοῦς Υἱοῦ Του, καὶ ν’ ἀγαπᾶμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον μὲ τίμημα τὴν ζωή μας καὶ ἄν εἶναι ἀπαραίτητο μὲ τὸν θάνατο μας, εἶναι συνάμα τραγωδία ἀλλὰ κυρίως νίκη. Διαβάστε περισσότερα »
Ασκητές μέσα στον κόσμο: Γυναίκα προορατική

ΕΝΟΤΗΤΑ Β’ – ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΚΑΙ ΔΙΔΑΚΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ
Ο Ἁγιορείτης γερω–Χαράλαμπος ὁ Καψαλιώτης, ὁ κομποσχοινᾶς, διηγήθηκε τό ἑξῆς γιά νά δείξη τήν ἀρετή μερικῶν λαϊκῶν: Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή προ της Υψώσεως (Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom (†))

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρός καὶ τοῦ Υἰοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Στή σημερινή περικοπή τοῦ Ευαγγελίου, λέμε ὅτι ο Θεός δὲν ἔστειλε τὸν μονογενῆ Του Υἱὸ στὸν κόσμο γιὰ νὰ κρίνει τὸν κόσμο, ἀλλά γιὰ νὰ σώσει τὸν κόσμο. Ὁ Ζωντανὸς Θεός γίνεται ἡ ἀλήθεια τοῦ ζῶντος ἀνθρώπου, μοιράζεται μαζί του ὅλη τὴν ἀνθρώπινη μοίρα, τὴν κατάσταση τοῦ δημιουργήματος ἑνός πεπτωκότος κόσμου, ὅλα τά δεινά, περιλαμβάνοντας καὶ τὴν τραγωδία τοῦ θανάτου, πού περιέχει καὶ τὴν τραγική ἀπώλεια τῆς συναίσθησης τῆς κοινωνίας μὲ τὸν Πατέρα: Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί μὲ ἐγκατέλειπες; Καὶ σωζόμαστε, μὲ τὴν ζωή Του, καὶ τὸν θάνατό Του, και τὰ λόγια Του: «Πάτερ, ἄφες αὐτοῖς, οὐ γὰρ οἴδασι τὶ ποιοῦσι» (Πατέρα, συγχώρησέ τους, δεν ξέρουν τὶ κάνουν). Ἀλλά αὐτά τὰ λόγια μπορεῖ νὰ ταιριάζουν καὶ σὲ μᾶς πού ξέρουμε, θα μπορούσαμε νὰ ξέρουμε – δὲν ἔχουμε ἀκούσει τὸ Εὐαγγέλιο; Ὁπότε δὲν ἔχουμε ἀκούσει τὶ ἔπαθε ὁ Χριστός, ἐξαιτίας τῆς ἁμαρτωλότητάς μας; Δὲν εἴμαστε λοιπόν γνῶστες ὅτι τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ ταιριάζουν σ’ ὅλους μας; – κι ὄμως ὑπάρχει μιὰ διαφορά. Διαβάστε περισσότερα »
Είναι ρατσισμός η γνωστοποίηση της αμαρτίας από την Εκκλησία; (Δημήτριος Τσελεγγίδης, τ. Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Α. Π. Θ.)

Μέ ἀφορμή τό θέμα πού δημιουργήθηκε στήν Κύπρο, ἐξαιτίας κάποιων ἀναφορῶν τοῦ Μητροπολίτη Μόρφου κ. Νεοφύτου στήν ὁμοφυλοφιλία, θά ἤθελα νά δώσω τό θεολογικό πλαίσιο κατανοήσεως τῶν σαρκικῶν σχέσεων στόν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας. Διαβάστε περισσότερα »
Η κατάθεσις της Τιμίας Ζώνης της Υπεραγίας Θεοτόκου

(31 Αυγούστου)
Κατά την Παράδοσι μια ευσεβής Χριστιανή φύλαγε στα Ιεροσόλυμα σαν πολύτιμα κειμήλια την εσθήτα και τη ζώνη της Παναγίας. Κάποτε ο βασιλεύς Αρκάδιος μετεκόμισε τα κειμήλια στην Κωνσταντινούπολη και τα εναπέθεσε σε μία πολυτελή θήκη, την αγία Σορό. Όταν αργότερα έγινε βασιλεύς ο Λέων, συνέβη να κυριευθή από ακάθαρτο δαιμόνιο η σύζυγός του Ζωή. Έβγαλαν τότε από τη θήκη την αγία ζώνη, η οποία παρά τη μεσολάβησι εκατοντάδων ετών έμενε ανέπαφη σαν νεοϋφασμένη, και διά του Πατριάρχου την ακούμπησαν στην βασίλισσα που θεραπεύθηκε. Μετά με ευχαριστήριους ύμνους στη Θεοτόκο κατέθεσαν και πάλι την αγία ζώνη στη Σορό. Αυτήν την κατάθεσι εορτάζομε στις 31 Αυγούστου. Διαβάστε περισσότερα »
Μιμήσου τον Πρόδρομο († Αρχιμ. Σεραφείμ Δημόπουλος)

Ποιος μπορεί να μιμηθεί και ομοιάσει με τον Ιωάννη τον Πρόδρομο, τον Βαπτιστή τού Κυρίου μας; Αυτόν που από μικρό παιδάκι εγκατέλειψε το πατρικό σπίτι του και ήλθε στην έρημο του Ιορδάνη, για να ζήσει την υπερφυσική ζωή, την ισάγγελη ζωή τού ερημίτη;
Νέο – ειδωλολατρεία Νέο – παγανισμός στην Ελλάδα του 21ου αιώνα (Ιερά Μητρόπολη Ζιχνών & Νευροκοπίου)

Γενικά
Στην αυγή του 21ου αιώνα, με την τεράστια τεχνολογική πρόοδο, θα περίμενε κανείς η ανθρωπότητα να βρίσκεται σε ανώτερη πνευματική κατάσταση, απαλλαγμένη από τα λάθη και τις προκαταλήψεις του παρελθόντος. Όμως, η πραγματικότητα είναι διαφορετική.
Αρχαίες θρησκείες και λατρείες θαμμένες μέχρι πρότινος στη λήθη της ιστορίας, αποκρουστικά και απάνθρωπα ήθη και έθιμα, αρχαίοι φόβοι και δεισιδαιμονίες εφορμούν από τα βάθη των αιώνων στον δικό μας αιώνα επισκιάζοντας σαν σύννεφο σκοτεινό τον προηγμένο τεχνικά πολιτισμό μας.
Σήμερα, στη δυτική Ευρώπη αναβιώνουν οι αρχαίες παγανιστικές θρησκείες των Ρωμαίων, των Κελτών, των Σαξώνων, των Τευτόνων και άλλων αρχαίων ευρωπαϊκών λαών. Στην Ανατολική Ευρώπη έχουμε αναβίωση των αρχαίων ειδωλολατρικών θρησκειών των Ρως και των άλλων αρχαίων λαών της περιοχής. Στην Αμερική έχουμε επίσης αναβίωση των παραδόσεων των προκολομβιανών κατοίκων της αμερικανικής ηπείρου.
Στην Ελλάδα από τις αρχές του 20ου αιώνα πρωτοεμφανίζονται ή καλύτερα επανεμφανίζονται δειλά-δειλά και σιωπηρά ιδιωτικές πρωτοβουλίες για την αναβίωση της αρχαίας ελληνικής θρησκείας. Από τη δεκαετία του 1970 όμως και έπειτα εμφανίζεται εντονότερα και στην χώρα μας ένα νέο πολυθεϊστικό κίνημα, γνωστό διεθνώς ως Παγανισμός. Διαβάστε περισσότερα »
Η ειρήνη του Θεού (Μοναχός Αρσένιος, Σκήτη Κουτλουμουσίου Αγίου Όρους)

Είναι έμφυτο στον άνθρωπο να συζεί με την ειρήνη και είναι το πιο αναγκαίο για να κρατηθεί στη ζωή. Είναι πιο αναγκαίο ακόμα και από τα πρώτα που χρειάζεται ο άνθρωπος, δηλαδή τροφές, σκεπάσματα. Όμως, ποια ειρήνη είναι ωφέλιμη στον άνθρωπο; Διότι δυστυχώς, έχουν κατασκευαστεί πολλών ειδών «ειρήνες» που προσφέρονται για τον σύγχρονο κουρασμένο άνθρωπο. Σε όλα τα σύγχρονα πολιτικά συστήματα, η ειρήνη είναι από τα πρώτα που υπόσχονται για να αλιεύουν ψηφοφόρους. Μερικά πολιτικά συστήματα με τον τρόπο τους, κατάφεραν και εδραίωσαν κάποιο είδος ειρήνης για την χώρα τους, χωρίς να έχουν εξασφαλίσει την ψυχική ειρήνη για τους πολίτες τους. Διότι καλή βέβαια είναι η ειρήνη μιας χώρας από πολέμους, αλλά αυτό το είδος ειρήνης είναι εντελώς άσκοπο όταν λείπει η ψυχική ειρήνη. Και ποια είναι η ψυχική ειρήνη, από που προέρχεται και πως αποκτάται; Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Ο όσιος Αριστοκλής της Μόσχας, ο Αγιορείτης

Ο όσιος Αριστοκλής γεννήθηκε το 1846 στο Όρενμπουργκ κοντά στα Ουράλια όρη. Μετά τον θάνατο της συζύγου του, το 1876, αποσύρθηκε στο Άγιον Όρος και έγινε μοναχός στην μεγάλη Μονή του Αγίου Παντελεήμονος, που βρισκόταν τότε στην μεγαλύτερη ακμή της. Εκάρη μοναχός το 1880, χειροτονήθηκε πρεσβύτερος το 1884 και, τρία χρόνια αργότερα, εστάλη στην Μόσχα για να υπηρετήσει στο Μετόχιο της μονής, που ήταν τότε ένα απλό παρεκκλήσι αφιερωμένο στον άγιο Παντελεήμονα. Διαβάστε περισσότερα »
Ερμηνεία στην Αποστολική περικοπή της Κυριακής Ι΄ Ματθαίου (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

(επιστολή Α΄ Προς Κορινθίους, κεφάλαιο 4, χωρία 9-16)
Επιλεγμένα αποσπάσματα από την ερμηνεία του αγίου Ιωάννου, αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Χρυσοστόμου στην αποστολική περικοπή της Κυριακής Ι΄Ματθαίου [ομιλίες ΙΒ΄ και ΙΓ΄ από τον υπομνηματισμό του αγίου στην Α΄ προς Κορινθίους επιστολή]
Περί μοίρας και προνοίας (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

Λόγος Α’
Οι ταραχές και οι θόρυβοι της ζωής μας δεν προέρχονται από τα ίδια τα πράγματα της ζωής αλλά απ’ τη διάθεση της ψυχής μας Διαβάστε περισσότερα »
Ασκητές μέσα στον κόσμο: Θεραπεία κωφάλαλης Τουρκάλας

ΕΝΟΤΗΤΑ Β’ – ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΚΑΙ ΔΙΔΑΚΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ
Στό χωριό Αὔρα Καλαμπάκας κατά τά χρόνια τῆς Τουρκοκρατίας ἦταν ἐφημέριος ὁ π. Παναγιώτης Παρασκευᾶς. Ἐλάχιστα γνωρίζουμε γι᾿ αὐτόν τόν σεβαστό Λευΐτη. Ὁ ἴδιος σημειώνει κάπου ὅτι χειροτονήθηκε διάκονος στό χωριό Διάλυση καί ἱερέας στό Καστράκι. Ὕστερα ἐφημέρευε στό χωριό Αὔρα κατά τά ἔτη 1861–1886. Ἀπό ἐνωρίς ἐκοιμήθη ἡ πρεσβυτέρα του μαζί μέ τό νεογέννητο βρέφος. Ἔτσι στό ἑξῆς ζοῦσε σάν καλόγηρος. Διαβάστε περισσότερα »
Ο μύθος περί ξένων επιδράσεων σε έργα του Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου (π. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός)

Ὁ λόγος γιά τήν χρήση δυτικῶν πηγῶν ἀπό τόν ἃγιο Νικόδημο, παλαιότερα τουλάχιστον, ἦταν εὐρύτατος. Συνεχίζεται δέ καί σήμερα ἀπό ἐκείνους, πού δέν παρακολουθοῦν τήν πορεία τῆς ἐπιστημονικῆς ἒρευνας καί ἀγνοοῦν τά νεώτερα πορίσματά της. Ὑπάρχουν ὃμως καί ἐκεῖνοι, πού παρασύρονται ἀπό τήν γλώσσα τοῦ Ἁγίου καί καταλήγουν σέ ἀνέρειστα συμπεράσματα. Δυτικές ἐπιδράσεις στόν ἃγιο Νικόδημο δέχθηκε καί ἓνας ἀπό τούς ἐγκυρότερους ἐρευνητές του, ὁ γερμανός ἰησουϊτης Gerhard Podskalky1, ἀπό τόν ὁποῖο ἒχουν ἐπηρεαστεῖ καί Ἓλληνες συγγραφεῖς. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Θ’ Ματθαίου (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

(Ματθ. 14, 22-34)
Eπιλεγμένα αποσπάσματα από τον υπομνηματισμό του αγίου Ιωάννου, αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Χρυσοστόμου στην ευαγγελική περικοπή της Κυριακής Θ΄Ματθαίου (ομιλία Ν΄ από το υπόμνημα του αγίου στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο) Διαβάστε περισσότερα »
Η Κοίμηση της Θεοτόκου ως μυστήριο της Εκκλησίας (Μητροπ. Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος)

Κατά τήν ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου ἀσπαζόμαστε τήν ἱερή εἰκόνα πού παριστᾶ τό γεγονός τῆς Κοιμήσεώς της. Ἡ ὅλη εἰκόνα ὄχι μόνον ἀναπαριστᾶ αὐτό πού ἔγινε κατά τήν ἐξόδιο ἀκολουθία τῆς Παναγίας, ἀλλά δείχνει καί τό τί εἶναι ἡ Ἐκκλησία. Πρόκειται γιά μιά εἰκόνα πού δείχνει κατά τόν πλέον ἀνάγλυφο τρόπο τό μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας. Διαβάστε περισσότερα »
Πώς μπορούμε ν’ αποκτήσουμε το Άγιο Πνεύμα (Άγιος Ιννοκέντιος Μόσχας)

Τα γνωστά και αποτελεσματικά μέσα για την απόκτηση του Αγίου Πνεύματος, σύμφωνα με τη διδασκαλία των ιερών Γραφών και την πείρα των μεγάλων αγίων είναι τα εξής:
1. Η καθαρή καρδιά και το αγνό σώμα.
2. Η ταπεινοφροσύνη.
3. Η υπακοή στη φωνή του Θεού.
4. Η προσευχή.
5. Η καθημερινή αυταπάρνηση.
6. Η ανάγνωση και ακρόαση της Αγίας Γραφής.
7. Τα Μυστήρια της Εκκλησίας μας και κατεξοχήν η θεία Κοινωνία. Διαβάστε περισσότερα »
Η πίστη που σώζει (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

Εἶναι λυπηρό. Ὁμως σήμερα ὑπάρχουν χριστιανοί, πού ἁπλά δέν γνωρίζουν τί σημαίνει νά πιστεύεις στό Χριστό, ἀλλά καί ἔχουν μία ἐντελῶς συγκεχυμένη ἀντίληψη γιά τήν πίστη στόν Ἕνα καί μοναδικό Σωτήρα καί Θεό, τόν Χριστό.
Λένε:
-Γιατί ἐσεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι ἐπιμένετε ὅτι ἔχετε τήν ἀποκλειστικότητα τῆς ἀληθείας;
– Γιατί τάχα, μόνο οἱ Ὀρθόδοξοι θά σωθοῦν;
– Ἀνάμεσά μας ὑπάρχουν τόσοι καλοί ἄνθρωποι! Καί Μωαμεθανοί, καί Βουδδιστές, καί χριστιανοί ἄλλων ὁμολογιῶν, ἀκόμη καί ἄθεοι.
– Στέκει νά θέλεις νά τούς στείλεις ὅλους αὐτούς στήν κόλαση; Διαβάστε περισσότερα »
Διάκριση (Όσιος Μακάριος της Όπτινα)

Επίτρεψέ μου να μην αναφερθώ άλλο στο παρελθόν, αλλά να σταθώ σε ό,τι θα μπορέσει ν’ αποβεί χρήσιμο και ωφέλιμο για το μέλλον.
Σύμφωνα με τη διδασκαλία των αγίων Πατέρων, κάθε εντύπωση, κάθε εικόνα, κάθε λογισμός που έρχεται στην περιοχή της καρδιάς και τη γεμίζει με μεγάλη ταραχή, ασφαλώς προέρχεται από το χώρο των παθών. Γι’ αυτό δεν πρέπει ν’ ακολουθούμε τις παρορμήσεις της καρδιάς αμέσως, αλλά μόνο μετά από προσεκτική αυτοεξέταση και έντονη προσευχή. Ο Θεός να μας φυλάξει από καρδιά τυφλωμένη! Γιατί είναι πια πασίγνωστο, ότι τα πάθη τυφλώνουν την καρδιά και σκοτίζουν το λαμπερό ήλιο της διάνοιας, που όλοι μας πρέπει, με σκληρή προσπάθεια, ν’ ατενίζουμε πάντοτε. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Η’ Ματθαίου: Οι βασικές ανάγκες στην ζωή μας (Σεβασμ. Μητροπ. Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος)

Τό θαύμα τού πολλαπλασιασμού τών πέντε άρτων είναι από τά πιό γνωστά καί αγαπητά γεγονότα τής ζωής τού Χριστού, γιατί δείχνει ότι ο Χριστός ενδιαφέρεται γιά τά υλικά προβλήματα τών ανθρώπων, γιά τήν πείνα τους, αλλά καί γιατί δείχνει τό μυστήριο τής θείας Ευχαριστίας, όπως ερμήνευσαν οι άγιοι Πατέρες τής Εκκλησίας τήν περικοπή αυτή. Όμως, σήμερα, στό σύντομο αυτό κήρυγμα, θά δούμε μιά άλλη πλευρά τού θέματος αυτού πού είναι σημαντική. Δηλαδή, θά εξετάσουμε τό θέμα, όχι από τήν πλευρά τού Χριστού, αλλά από τήν πλευρά τών ανθρώπων. Διαβάστε περισσότερα »
Η Μεταμόρφωσις του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού

Έξι ημέρες αφ’ ότου είχε αναγγείλει ο Κύριος στους μαθητές του ότι «Εισί τινες των ώδε εστηκότων, οίτινες ου μη γεύσωνται θανάτου, έως αν ίδωσι τον υιόν του ανθρώπου ερχόμενον εν τη βασιλεία αυτού» (Ματθ. 16:18· Μάρκ. 9:1), πήρε μαζί του τους προκρίτους των μαθητών, Πέτρο, Ιάκωβο και Ιωάννη, και αφού απομακρύνθηκαν κατ’ ιδίαν, τους ανέβασε σ’ ένα όρος υψηλό, το όρος Θαβώρ της Γαλιλαίας, για να προσευχηθεί (Λουκ. 9:28). Διαβάστε περισσότερα »
Ασκητές μέσα στον κόσμο: Διάβαζε και εφάρμοζε το Ευαγγέλιο

Στο Μεσολόγγι ζούσε μία ευλαβέστατη γυναίκα, ονόματι Βασιλική (Κούλα την φώναζαν), παντρεμένη με τον Δημήτριο Καλαντζή, ψαρά στο επάγγελμα. Ήταν και οι δυό πολύ πιστοί και πολύ απλοί άνθρωποι. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Ζ’ Ματθαίου: Σωματικές και πνευματικές αισθήσεις (Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος)

Ο Χριστός, όπως διασώζεται στα Ευαγγέλια, έκανε πολλά θαύματα για να δείξη στους ανθρώπους ότι Αυτός είναι ο Μεσσίας που περίμεναν και ότι αυτά είναι προμηνύματα της νέας ζωής που έφερε στον κόσμο. Τα θαύματα ήταν απόδειξη της μεσσιανικής Του ιδιότητος, πέρα από την αγάπη που έδειχνε στους ανθρώπους που υπέφεραν από διάφορες ασθένειες, σωματικές και ψυχικές.
Στο σημερινό Ευαγγέλιο είδαμε δύο θαύματα που έκανε ο Χριστός. Το ένα είναι ότι θεράπευσε δύο τυφλούς οι οποίοι αμέσως απέκτησαν το φως των οφθαλμών τους και είδαν τα δημιουργήματα του Θεού. Το άλλο θαύμα είναι ότι θεράπευσε έναν κωφό που δεν άκουγε, και αυτή η κώφωση ήταν συνέπεια της δαιμονικής κατάστασης και δεν ήταν απλώς μια σωματική ασθένεια. Και στα δύο αυτά θαύματα βλέπουμε την θεραπεία δύο σωματικών αισθήσεων, της οράσεως και της ακοής. Διαβάστε περισσότερα »
Ω, τί εφιάλτης η επικαιρότητά μας! (Αρχ. Σωφρόνιος Σαχάρωφ του Έσσεξ)

Στους δρόμους του Παρισιού, του Λονδίνου και άλλων πόλεων είναι σχεδόν αδύνατο να βρεθεί χώρος για στάθμευση, είναι φοβερά επικίνδυνο και δύσκολο να διασχίσει κάποιος τους δρόμους από το πλήθος των αυτοκινήτων, την τρελή ταχύτητα με την οποία όλοι επιθυμούν να τρέχουν. Διαβάστε περισσότερα »
Λόγοι παρηγοριάς στους θλιμμένους (μοναχός Αγάπιος Λάνδος)

Όσα διάβασες ως εδώ, θα ήταν αρκετά για να παρηγορηθείς και να καταλάβεις πόσο ωφελείσαι από τις θλίψεις, αν δεν ήσουν κι εσύ, όπως όλοι μας, άνθρωπος αδύναμος. Για την αδυναμία, λοιπόν, και τη χαυνότητα της φύσεως, καθώς και για μεγαλύτερη ψυχική σου ενίσχυση, διάβασε και όσα είναι γραμμένα πιο κάτω. Διαβάστε περισσότερα »
Ασκητές μέσα στον κόσμο: «Λύτρον ψυχής ανδρός ο ίδιος πλούτος» (Παρ. ιγ’, 8).

Ο Χρήστος Μ, γνωστός με το παρωνύμιο «παππούς Τάκας», υπήρξε ο μεγαλύτερος Αυριώτης ευεργέτης. Από νέος ξενητεύθηκε στην Αμερική, όπου με την εργατικότητα και την εξυπνάδα του άνοιξε δικό του κατάστημα με μεγάλη κίνηση. Είχε ως συνεταίρο έναν έμπιστο ιταλό, τον Δομήνικο, και για υπάλληλους έπαιρνε φτωχά παιδιά από το χωριό. Γύρισε στην γενέτειρα του με πολλά χρήματα. Αλλά τον πλούτο δεν τον κράτησε για να περνά άνετα αυτός, σαν τον πλούσιο του Ευαγγελίου. Ο μπάρμπα-Χρήστος αναδείχθηκε καλός οικονόμος. Απέδειξε έμπρακτα ότι «αγαθός ο πλούτος, ω ουκ έστιν αμαρτία» (Σοφία Σειράχ ιγ’, 24). Δάνειζε σε όλους τους χωρικούς άτοκα χρήματα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Έρχονταν να δανειστούν, πάντα χωρίς τόκο, και από τα γύρω χωριά, από πολλά μέρη της Θεσσαλίας ακόμη και από την Ήπειρο. Διαβάστε περισσότερα »
Σεμνόν το της ιερωσύνης αξίωμα (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

Στήν Ἐκκλησία μας ποτέ δέν μετροῦσαν τά κοσμικῆς τάξεως προσόντα τῶν ὑποψηφίων ἱερέων. Οἱ περισσότεροι Ἅγιοι ἱερεῖς τῶν ἡμερῶν μας ἦταν παπάδες ὀλιγογράμματοι ἤ τέλος πάντων χωρίς τίτλους ἀκαδημαϊκῶν σπουδῶν. Διαβάστε περισσότερα »
Ο Παραλυτικός († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

(Ματθ. 9, 1-8)
Εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ἕνας ἄνδρας παραλυτικός μεταφέρθηκε στόν Κύριο, ἀπό τέσσερις φίλους του. Καί ὁ Χριστός βλέποντας τήν πίστη τους, τοῦ εἶπε ὅτι θά γινόταν καλά. Διαβάστε περισσότερα »
Το καμίνι των παθών (π. Δημήτριος Μπόκος)

Μπορεί ο Χριστός να αποστέλλει τους πιστούς του «ως πρόβατα εν μέσω λύκων» (Ματθ. 10, 16), αλλά ταυτόχρονα υπόσχεται, ότι «θα τους σκεπάσει με τη δεξιά του, και με τον βραχίονά του θα τους υπερασπισθεί. Όλα τα στοιχεία της φύσης θα τα μεταβάλει σε όπλα για άμυνα εναντίον των εχθρών τους» (Σοφ. Σολ. 5, 16-17). Η γη, το νερό, η φωτιά, η κτίση ολόκληρη, μπορεί να αλλάξουν ακόμα και τη φύση τους, όταν το κρίνει ο Θεός, για να προστατεύσουν τους πιστούς του.
Στην αγία μεγαλομάρτυρα Παρασκευή επαληθεύονται πλήρως οι υποσχέσεις του Χριστού. Επιστρατεύτηκε εναντίον της από τους διώκτες της η φωτιά. Μα η δύναμη του Θεού προστάτευσε την αγία, μεταστρέφοντας τη φύση της φωτιάς και κάνοντάς την ταυτόχρονα όπλο κατά των εχθρών της. Διαβάστε περισσότερα »
Οι ειρηνοποιοί (Δημήτριος Παναγόπουλος)

«Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται» (Ματθ. 5:9)
Ο εργαζόμενος την αρετή της ειρήνης προς τον Θεό, τον πλησίον του και τον εαυτό του ονομάζεται ειρηνοποιός και μακαρίζεται από τον Θεό. Πρώτος Ειρηνοποιός είναι ο Ιησούς Χριστός, ο Υιός και Λόγος του Θεού, διά του οποίου επέρχεται συνδιαλλαγή και συμφιλίωση μεταξύ ανθρώπων και Θεού. Το πρώτο και κύριο έργο του Χριστού στη γη ήταν να επιφέρει ειρήνη μεταξύ Θεού και ανθρώπων, οι οποίοι λόγω της αμαρτίας διέκειντο εχθρικά προς τον Θεό. Έφερε δε αυτήν διά της θυσίας Του επί του Σταυρού. Διαβάστε περισσότερα »
‘Θεραπεύοντας τον φόβο” Άγιος Λουκάς ο Ιατρός Αρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως – Κριμαίας (Ο βίος του)

Κινηματογραφικὴ βιογραφία τοῦ ἐπισκόπου, παραγωγής 2013. Η απόδοση των διαλόγων στα Ελληνικά, ο υποτιτλισμός και η επεξεργασία έγιναν από εθελοντές της ενορίας Άγιος Παντελεήμων Χαλέπας Χανίων.
Διαβάστε περισσότερα »
Ασκητές μέσα στον κόσμο: Διάσωση του Ευαγγελίου

ΕΝΟΤΗΤΑ Β’ – ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΚΑΙ ΔΙΔΑΚΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ
Ζοῦσε παλαιά στό χωριό Ἄνω Περίθεια Κερκύρας μία εὐλαβής γυναῖκα παντρεμένη μέ παιδιά. Αὐτή ἡ εὐλογημένη ψυχή ἔμαθε ἀνάγνωση καί ἀγαποῦσε πολύ νά διαβάζη τό Εὐαγγέλιο. Ὅταν εὕρισκε λίγο χρόνο ἀπό τίς δουλειές της μελετοῦσε τήν Ἁγία Γραφή. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Ε’ Ματθαίου: Η θεραπεία των Γεργεσηνών († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Στό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Πόσο οἰκεία μᾶς εἶναι αὐτή ἡ ἱστορία. Κάθε φορὰ πού τή διαβάζουμε, ἀνακαλύπτουμε ξανά κάτι πού ἀγγίζει τήν καρδιά μας ἤ φωτίζει μέ ἕνα νέο φῶς τό νοῦ μας. Καί σήμερα θά ἤθελα νά στρέψω τήν προσοχή σας σέ τρία χαρακτηριστικά σημεῖα αὐτοῦ τοῦ κειμένου. Διαβάστε περισσότερα »
Διδαχές (Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης)

Ὁ ἄνθρωπος γιὰ νὰ ἔχει πνευματικὴ ζωή, νὰ ἔχει τὸ φῶς στὴ ζωή του, πρέπει νὰ ἔχει τελεία ἐπικοινωνία μὲ τὸ περιβάλλον του. Ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποῦ δὲν ἔχει αὐτὴ τὴν ἁπλή, τὴν φυσική, τὴν ἄνετη ἐγκατάλειψη καὶ παράδοση τοῦ ἐαυτοῦ του στὸν ἄλλον, καὶ ἑπομένως τὴν βίωση τοῦ ἄλλου ὡς οἰκείου μέλους, δὲν μπορεῖ νὰ ἔχει Θεόν. Γι’ αὐτὸ σκοτίζεται ἡ ψυχή, ὅταν κλονίζεται ἡ σχέση της μὲ τὸν Θεό. Διαβάστε περισσότερα »
Με την ευκαιρία της εορτής της αγίας Μαρίνας (Δημήτριος Παναγόπουλος)

Χίλια επτακόσια περίπου χρόνια έχουν παρέλθει από την ημέρα του μαρτυρίου της αγίας Μαρίνας.
Μάλιστα, δέκα επτά αιώνες, και τα πάντα γύρω της είναι νωπά, είναι φρέσκα, είναι καινά.
Για χιλιοστή επτακοσιοστή φορά η 17η Ιουλίου εορτάζεται από τους πιστούς ως ημέρα του μαρτυρίου της Αγίας, που ο οδοστρωτήρας του χρόνου και της συνήθειας δεν κατόρθωσε, αλλά ούτε και θα κατορθώσει ποτέ, να αφαιρέσει ή να καλύψει το μέγα δίδαγμα που απορρέει από το μαρτύριό της. Διαβάστε περισσότερα »
Η ολόλαμπρη δόξα των αγίων και η δόξα αυτής της ζωής (Όσιος Εφραίμ ο Σύρος)

Αδελφοί, είναι μεγάλη και ασύλληπτη η δόξα που περιμένει τους αγίους, ενώ η δόξα αυτής της ζωής χάνεται σαν το λουλούδι και πέφτει γρήγορα σαν το χορτάρι. Πολλοί ηγεμόνες και βασιλιάδες εξουσίασαν χώρες και πόλεις όχι λίγες, και μετά από λίγο ξεχάστηκαν, σαν να μην υπήρξαν.
Πόσοι βασιλιάδες, που κυβέρνησαν πολυάριθμα έθνη, δεν έφτιαξαν για τον εαυτό τους αγάλματα και μνημεία, νομίζοντας ότι με αυτά θα μείνουν ονομαστοί μετά τον θάνατό τους· και μετά από αυτούς ήρθαν άλλοι και κατέστρεψαν τις προτομές και έκαναν κομμάτια τα αγάλματα! Σε μερικά μάλιστα από αυτά αφαίρεσαν το παλιό πρόσωπο και στη θέση του κόλλησαν το δικό τους· αλλά και αυτών τα έργα καταστράφηκαν μετά από άλλους.
Άλλοι πάλι κατασκεύασαν για τον εαυτό τους μεγαλόπρεπους τάφους, νομίζοντας ότι με αυτούς θα εξασφαλίσουν την αιώνια θύμηση του ονόματός τους· χάραξαν μάλιστα επάνω σε αυτούς και τη μορφή τους. Ήρθε όμως άλλη γενιά, και θεώρησαν τους τάφους ιδιοκτησία τους· θέλοντας λοιπόν αυτοί, όπως ήταν φυσικό, να καθαρίσουν τις σαρκοφάγους, πέταξαν από εκεί τα κόκκαλά τους σαν να ήταν χαλίκια. Τι τους ωφέλησε λοιπόν η πανάκριβη σαρκοφάγος ή ο πυραμιδωτός τάφος; Όλα επομένως τα έργα της ματαιότητας καταλήγουν στο μηδέν.
Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με αυτούς που δοξάζει ο Θεός· γιατί ετοίμασε γι’ αυτούς ζωή αιώνια και δόξα ακατάλυτη. Διαβάστε περισσότερα »
Ασκητές μέσα στον κόσμο: Κέτη Πατέρα

Βιογραφικά
Ο Μιχαήλ Πατέρας καί ἡ σύζυγός του Ἑλένη, κάτοικοι Κονίτσης, τό ἔτος 1921 ἀπέκτησαν τό τελευταῖο τους παιδί πού στήν βάπτιση ὠνομάσθηκε Μαρίνα–Ἐρρικέτη. Οἱ γονεῖς της ἦταν πιστοί, θεοφοβούμενοι καί ἀρκετά εὐκατάστατοι, μέ σπίτια, κτήματα πολλά καί χρήματα ἀπό τό ἐμπόριο πού ἔκανε ὁ πατέρας της.
Ἡ μικρή Μαρίνα–Ἐρρικέτη, πού ὅλοι τήν φώναζαν Κέτη, μεγάλωσε μέ ἄνεση καί τελείωσε τό Γυμνάσιο. Διδάχθηκε ἀπό μικρή τήν πατροπαράδοτη εὐλάβεια, ἀλλά καί ἡ ἴδια εἶχε ἔμφυτη ἀγάπη πρός τήν Ἐκκλησία. «Ἀπό μικρή πού ἔνιωσα τόν κόσμο», ἀνέφερε ἡ ἴδια, «ἀγάπησα πολύ τήν θεία Λειτουργία καί τίς ἀκολουθίες τῆς Ἐκκλησίας». Ὅταν ἦταν στό Δημοτικό, μιά μέρα ἀπό μόνη της ἔφυγε ἀπό τό σχολεῖο, πῆγε στήν Ἐκκλησία στήν ἑορτή τοῦ ἁγίου Θεοδώρου καί κοινώνησε. Ὅταν ἐπέστρεψε ὁ δάσκαλος τήν ρώτησε ποῦ ἦταν καί τήν ἔδειρε. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Αγ. Πατέρων Δ’ Οικουμενικής Συνόδου (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

(Ματθ. 5, 14-19)
Eπιλεγμένα αποσπάσματα από τον υπομνηματισμό του αγίου Ιωάννου, αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Χρυσοστόμου στην ευαγγελική περικοπή της Κυριακής των αγίων Πατέρων της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου (ομιλία ΙΓ΄ από το υπόμνημα του αγίου στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο). Διαβάστε περισσότερα »
Εμπιστοσύνη στο Θεό, απλότητα και ταπείνωση (Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης)

– Γέροντα, ακόμη αντιμετωπίζω το καθετί ανθρώπινα και όχι πνευματικά, κι έχω αγωνία. Διαβάστε περισσότερα »
Ο ταπεινός άνθρωπος (Δημήτριος Παναγόπουλος)

Αν θυμηθεί κανείς ποτέ αυτόν που τον λύπησε ή τον πρόσβαλε ή τον αδίκησε ή του έκανε ένα οποιοδήποτε άλλο κακό, οφείλει να τον θυμηθεί και να τον θεωρήσει ως γιατρό της ψυχής του και εκ βάθους ψυχής να προσεύχεται γι’ αυτόν. Διαβάστε περισσότερα »
Αστρολογία: Αποκρυφισμός, μαγεία – σατανισμός

Η Αστρολογία έχει τις ρίζες της στη εποχή που ο άνθρωπος άρχισε να αντιλαμβάνεται τις εναλλαγές της ημέρας, των εποχών και των ετών και με βάση αυτές να οργανώνει την καθημερινή και κοινωνική του ζωή. Ο Ήλιος, η Σελήνη και μερικοί από τους σημαντικότερους αστέρες θεωρήθηκαν από τους ανθρώπους ως υπερφυσικές δυνάμεις και προσωποποιήθηκαν. Έτσι οδηγήθηκε ο άνθρωπος στην Αστρολατρία. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Γ’ Ματθαίου: Σύναξη των Αγίων Νεομαρτύρων των μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως μαρτυρησάντων († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Γιατί ο Θεός ανέδειξε τους αγίους Νεομάρτυρες στους χρόνους της Τουρκοκρατίας; Διαβάστε περισσότερα »
Ο πόλεμος των κακών λογισμών (Όσιος Εφραίμ ο Σύρος)

Αδελφέ, να το ξέρεις ότι, όσο είμαστε σε αυτή τη ζωή, βαδίζουμε ανάμεσα σε παγίδες· γι’ αυτό, ας προσέχουμε πάντοτε τον εαυτό μας να μην πέσουμε μέσα σε παγίδα θανάτου. Γιατί είναι γεμάτες γλυκύτητα οι παγίδες του πονηρού, τις οποίες συνεχώς βάζει κρυφά μπροστά στην ψυχή μας, για να την παγιδεύσει και να την γκρεμίσει στην αιώνια κόλαση. Είναι δηλαδή πολύ βλαβερό να χαλαρώνουμε με τη μελέτη των κακών λογισμών και να τους αφήνουμε να μπαίνουν μέσα στην ψυχή μας. Διαβάστε περισσότερα »
Ερμηνεία της Κυριακής Προσευχής (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

(από το Υπόμνημα του αγίου πατέρα της Εκκλησίας μας Ιωάννου του Χρυσοστόμου, στο Κατά Ματθαίον ευαγγέλιο) Διαβάστε περισσότερα »
Ο Όσιος Αρσένιος ο Καππαδόκης και ο Όσιος Αμφιλόχιος της Πάτμου για την αντιμετώπιση των αιρέσεων (Αρχιμ. Xρυσόστομος Mαϊδώνης, Πρόεδρος του Πνευματικού Συμβουλίου της Π.Ε.Γ.)

Οἱ Ἅγιοι εἶναι αὐτοί πού μᾶς δείχνουν τόν τρόπο ἀντιμετωπίσεως τῶν διαφόρων αἱρέσεων. Σ᾽ ὅλες τίς ἐποχές δροῦσαν οἱ αἱρέσεις κατά τῆς ἀλήθειας τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλοιώνοντας τήν πίστη καί προσπαθώντας νά παραπλανήσουν ἀστήρικτους χριστιανούς. Ὑπῆρχαν πάντοτε οἱ Ἅγιοι, πού ἀντιλαμβάνονταν τήν αἵρεση καί ἀγωνίζονταν νά σταματήσουν τή δράση τους καί νά ἀπελευθερώσουν τά θύματα. Δύο σύγχρονοι Ἅγιοι πού ἐργάσθηκαν κατά τῶν αἱρέσεων εἶναι οἱ Ὅσιοι Ἀρσένιος ὁ Καππαδόκης καί Ἀμφιλόχιος τῆς Πάτμου. Διαβάστε περισσότερα »
Η συμβολή των αγίων Αποστόλων στο έργο της Εκκλησίας (Λάμπρος Κ. Σκόντζος, Θεολόγος – Καθηγητής)

Στις 30 Ιουνίου η Αγία μας Εκκλησία εορτάζει με ξεχωριστή λαμπρότητα τη Σύναξη των Δώδεκα Αποστόλων. Βεβαίως υπάρχουν και οι προσωπικές μνήμες τους σε διάφορες ημερομηνίες του έτους, αλλά με αυτόν τον συλλογικό εορτασμό τιμάται σύμπασα η χορεία των μεγάλων αυτών ανδρών, οι οποίοι ως συνεχιστές του σωτηριώδους έργου του Κυρίου επί της γης, έστρεψαν τον ρου της ιστορίας και άλλαξαν κυριολεκτικά την μορφή του κόσμου! Εμείς ως συνειδητό εκκλησιαστικό σώμα γνωρίζουμε την ανεκτίμητη προσφορά τους στην εδραίωση και επέκταση της Εκκλησίας στον κόσμο και γι’ αυτό με την ευκαιρία της σεπτής τους εορτής τους εναποθέτουμε τη βαθιά μας ευγνωμοσύνη και τις ευχαριστίες μας. Διαβάστε περισσότερα »
Bίος των Αγίων Πέτρου και Παύλου

Των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου Διαβάστε περισσότερα »
Πως πρέπει να φυλάμε το νου μας από την πολυπραγμοσύνη και την περιέργεια (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Θ΄.
Καθώς είναι ανάγκη να φυλάμε το νου μας από την αγνωσία, όπως είπαμε πριν, έτσι παρομοίως είναι ανάγκη να τον φυλάμε ακόμη και από την πολυπραγμοσύνη, την αντίθετή της αγνωσίας. Γιατί, αφού τον γεμίσουμε από πολλούς λογισμούς μάταιους και άτακτους και βλαπτικούς, τον κάνουμε αδύνατο και δεν μπορεί να καταλάβη εκείνο που ταιριάζει στην αληθινή απονέκρωσί μας και τελειότητα. Γι αυτό, πρέπει να είσαι σαν πεθαμένος εντελώς, σε κάθε έρευνα των επιγείων πραγμάτων, τα οποία, αν και μπορεί να επιτρέπωνται, δεν είναι όμως και αναγκαία. Και μαζεύοντας πάντα το νου σου, όσο μπορείς μέσα στον εαυτό σου, κάνε τον αμαθή από τα πράγματα όλου του κόσμου τα πράγματα. Διαβάστε περισσότερα »
Η Θεία Ευχαριστία κέντρο της Ορθοδόξου Λατρείας († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Κατά την ορθόδοξη πίστη μας η Λατρεία δεν είναι κάποιος τομέας της ζωής του πιστού, αλλ’ όλη η ζωή του, που προσφέρεται εις τον Θεό, για να ενωθεί με την δική του ζωή και να αποκατασταθεί η Θεοκοινωνία εκείνη που υπήρχε στον Παράδεισο προ της πτώσεως.
Από το Συναξάρι – Το Γενέσιον του τιμίου ενδόξου Προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου

24 Ιουνίου
Μόλις ο αρχάγγελος Γαβριήλ άφησε την Παναγία, αφού Της ανήγγειλε το χαρμόσυνο μήνυμα του ασπόρου τόκου Της, η Μαρία εκλαμβάνοντας ως απόδειξη των λεγομένων του το γεγονός ότι η εξαδέλφη Της Ελισάβετ είχε συλλάβει, έσπευσε στην Ιουδαία, στο χωριό όπου κατοικούσαν ο Ζαχαρίας και η Ελισάβετ. Χαιρέτησε την εξαδέλφη Της και αμέσως το βρέφος των έξι μηνών που ήταν στα σπλάχνα τής Ελισάβετ σκίρτησε από χαρά, γινόμενο πρόδρομος του Σωτήρος πριν ακόμα να γεννηθεί.
Από το Συναξάρι – Ο άγιος Παυλίνος επίσκοπος Νόλης

22 Ιουνίου
Ο άγιος πατέρας μας Παυλίνος γεννήθηκε στο Μπορντώ περί το 353. Η οικογένειά του ανήκε στην ανώτερη ρωμαϊκή αριστοκρατία και κατείχε απέραντες εκτάσεις στην Γαλατία, την Καμπανία και την Ισπανία. Έλαβε υψηλή μόρφωση κοντά στον Αυσόνιο, τον μεγαλύτερο ρήτορα της εποχής του, και τόσο διακρίθηκε στην ποιητική τέχνη ώστε τιμάται ως ένας από τους μεγαλύτερους ποιητές της λατινικής Χριστιανοσύνης.
Κυριακή των Αγίων Πάντων (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

(Ματθ. ι΄32-33, 37-38, ιθ΄27-30)
Eπιλεγμένα αποσπάσματα από τον υπομνηματισμό του αγίου Ιωάννου, αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Χρυσοστόμου στην ευαγγελική περικοπή της Κυριακής των Αγίων Πάντων (ομιλία ΛΔ΄ από το υπόμνημα του αγίου στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο)
Υπομνηματισμός των χωρίων Ματθ. ι΄32-33
«Η γνώση χωρίς αγάπη είναι μάτι χωρίς κόρη» (Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)

Πρέπει να γνωρίζουμε ότι οι χριστιανοί είναι χριστιανοί, όταν σκέπτονται, καθένας μόνος του αλλά και μεταξύ τους, ως σύνολο, ό,τι είναι «εν Χριστώ Ιησού», διότι αυτό είναι τροφή αιώνια για την ανθρώπινη ψυχή. Η ανθρώπινη σκέψη παραμένει ατελής και ανολοκλήρωτη όσο δε μεταμορφώνεται με τη χάρη του Χριστού σε Χριστοσκέψη και Θεοσκέψη. Γι’ αυτό το λόγο και ο πόθος της άγρυπνης χριστιανικής ψυχής και ο στεναγμός της μέρα και νύχτα με την προσευχή και τα δάκρυα είναι ο εξής: Γλυκύτατε Κύριε, κάθε σκέψη μου μεταμόρφωσέ την σε Θεοσκέψη! Πανάγαθε Κύριε, κάθε αίσθησή μου μεταμόρφωσέ την σε Θεοαίσθηση! Διαβάστε περισσότερα »
Ασκητές μέσα στον κόσμο: Γιαννούλα Θάνου

Στήν Τρίπολη, ὁδός Σεραγίου, ἀριθμός 13, ἔζησε μία εὐλογημένη ψυχή, ἡ κυρα–Γιαννούλα Θάνου ἀλλά πολύ θά ἀδικηθῆ ἀπό τά λίγα πού γράφονται καί πού δέν μποροῦν νά ἀποδώσουν τήν μεγάλη πνευματική κατάστασή της. Θά μποροῦσε νά γραφῆ ὁλόκληρο συναξάρι, πολυσέλιδος τόμος, μέ τούς ἀγῶνες της, τά βιώματά της καί τίς πνευματικές νουθεσίες της, ἀλλά τότε πού ζοῦσε δέν σκέφθηκε κανείς νά κρατήση σημειώσεις.
Ἀπό τά λίγα πού ἔμειναν στήν μνήμη κάποιου πού λίγο τήν γνώρισε πρίν τριάντα περίπου χρόνια, δίδεται μιά ἁμυδρή εἰκόνα αὐτῆς τῆς χαριτωμένης ψυχῆς. Διαβάστε περισσότερα »
Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος

Τη Δευτέρα της Πεντηκοστής εορτάζουμε το πανάγιο και ζωοποιό και παντοδύναμο Πνεύμα, τον ένα της Τριάδος Θεό, το ομότιμο και ομοούσιο και ομόδοξο με τον Πατέρα και τον Υιό. Διαβάστε περισσότερα »
Προσευχή για τους κεκοιμημένους († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ὅποτε κάποιο ἀγαπημένο μας πρόσωπο ἀναχωρεῖ ἀπ’ αὐτὴ τὴ ζωή καὶ εἰσέρχεται στὴν αἰωνιότητα, προσευχόμαστε γιὰ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ περιβάλλει ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ αὐτὸ τὸ πρόσωπο καὶ νὰ τὸ μεταφέρει ἐκεῖ ὅπου εἶναι ἡ αἰώνια χαρὰ· στὸν Θεό. Κάθε Σάββατο, ὅπως καὶ σὲ κάποιες ἄλλες περιστάσεις, προσευχόμαστε γιὰ τοὺς κεκοιμημένους, ἀλλὰ τὰ Σάββατα σὲ μιὰ συγκεκριμένη στιγμὴ προσευχόμαστε ἐπίσης στὴν Μητέρα τοῦ Θεοῦ καὶ ὑμνοῦμε τὴ δόξα της. Καὶ δὲν εἶναι μάταιο ἤ τυχαῖο ποὺ συνδέονται οἱ δύο προσευχὲς. Διαβάστε περισσότερα »
Η Ορθόδοξη Εκκλησία ως διαρκής Πεντηκοστή (Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)

Ποιὸς εἶναι ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός; Ποιὸς εἶναι σὲ Αὐτὸν ὁ Θεὸς καὶ ποιὸς ὁ ἄνθρωπος; Πῶς γνωρίζεται ὁ Θεὸς στὸν Θεάνθρωπο καὶ πῶς ὁ ἄνθρωπος; Τί ἐδώρησε σέ μᾶς τοὺς ἀνθρώπους ὁ Θεὸς ἐν τῷ Θεανθρώπῳ; Διαβάστε περισσότερα »
Αγάπη και Ελευθερία (Αρχ. Βασίλειος Γοντικάκης, Προηγούμενος Ιεράς Μονής Ιβήρων Αγίου Όρους)

Πρόσωπο είναι το ον εν κοινωνία και πρόσωπα γινόμαστε μέσα στην Εκκλησία Διαβάστε περισσότερα »
Ασκητές μέσα στον κόσμο: Πατήρ Ευστράτιος Παπαχρήστου

Καταγόταν ἀπό τό Ἀγρίνιο ἀλλά γεννήθηκε στό χωριό Σκουτερά Τριχωνίδος Ἀγρινίου τό 1910, ὅπου ἦταν ὁ πατέρας του τότε ἐφημέριος. Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Ο άγιος νεομάρτυρας Θεοφάνης

8 Ιουνίου
Ο ένδοξος αυτός μάρτυς γεννήθηκε στο χωριό Ζαπάντι, στην περιοχή Καλαμάτας της Πελοποννήσου. Στο άγιο Βάπτισμα έλαβε το όνομα Θεόδωρος. Οι γονείς του τον έστειλαν σε έναν ράπτη στην Κωνσταντινούπολη για να μάθει κοντά του την τέχνη. Εξ αιτίας όμως της συνεχούς κακομεταχείρισης από το αφεντικό του, έφυγε.
Κυριακή αγίων 318 Πατέρων Α’ Οικουμενικής Συνόδου (Άγιος Λουκάς Αρχιεπίσκοπος Κριμαίας)

Την Κυριακή πριν από τη μεγάλη ημέρα της Πεντηκοστής, η Αγία Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη των αγίων Πατέρων της πρώτης Οικουμενικής Συνόδου.
Πρέπει να γνωρίζουμε τι είναι η Οικουμενική Σύνοδος και ποια σημασία είχε η πρώτη Οικουμενική Σύνοδος. Διαβάστε περισσότερα »
Ημέρα της Αναλήψεως: Η Ανάληψη του Κυρίου μας και η μελλοντική Του έλευση (Άγιος Φιλάρετος Μόσχας)

«Και ως ατενίζοντες ήσαν εις τον ουρανόν πορευομένου αυτού, και ιδού· άνδρες δύο παρειστήκεσαν αυτοίς εν εσθήτι λευκή, οι και είπον· άνδρες Γαλιλαίοι, τι εστήκατε εμβλέποντες εις τον ουρανόν;» (Πράξεις 1, 10-11)
Μου φαίνεται περίεργο που εσείς, άνθρωποι του φωτός, θα έπρεπε να ρωτήσετε αυτούς τους Γαλιλαίους γιατί στάθηκαν κοιτάζοντας προς τον ουρανό. Τι μπορούσαν άλλο να κάνουν από το να κοιτάζουν στον ουρανό, όπου ο Ιησούς είχε μόλις αναληφθεί, όπου είχε μεταφερθεί ο θησαυρός τους, όπου είχαν μετατεθεί η ελπίδα και η χαρά τους και όπου η ζωή τους είχε εξαφανιστεί; Εάν εκείνη την ώρα κοιτούσαν στη γη, θα μπορούσαν να τους ρωτήσουν, όπως και όλους τους οπαδούς τού Ιησού Χριστού, που βλέπουν στη γη με μεροληπτικό μάτι: —Γιατί κοιτάτε στη γη; Τι μπορεί να ψάχνετε στη γη, από τότε που ο μόνος δικός της και δικός σας θησαυρός, βρέθηκε στη Βηθλεέμ, απλώθηκε σε ολόκληρη την Ιουδαία και την Σαμάρεια, πέρασε από τα χέρια διεστραμμένων ανθρώπων στη Γεσθημανή, την Ιερουσαλήμ και τον Γολγοθά, κρύφτηκε κάτω από μια πέτρα στον κήπο τού Ιωσήφ τού από Αριμαθαίας, και τώρα επιτέλους επάρθη και μετετέθη στο θησαυροφυλάκιο του ουρανού; Σας είπαν, και έτσι πρέπει να είναι, ότι «όπου γαρ εστιν ο θησαυρός υμών, εκεί εσται και η καρδία υμών» (Ματθ. 6, 21). Έτσι εάν ο θησαυρός σας είναι στον ουρανό, τότε και η καρδιά σας πρέπει να είναι εκεί. Και προς τα εκεί πρέπει να κατευθύνονται τα βλέμματά σας, οι σκέψεις και οι επιθυμίες σας. Διαβάστε περισσότερα »
Ο πλούτος και οι πλούσιοι (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Ο μεγάλος πλούτος φανερώνει φτώχεια. Οι άρπαγες πλούσιοι ζουν με την ψευδή πεποίθηση, πως ο κόσμος αυτός είναι ένα διαλυμένο καράβι χωρίς καπετάνιο, δίχως τιμόνι και τιμονιέρη, ένα έρμαιο που βουλιάζει και χάνεται και είναι χρήσιμο μονάχα σε όσους μπορούν να αρπάξουν όσα περισσότερα μπορούν να τα μεταφέρουν στη βάρκα τους. Διαβάστε περισσότερα »
Μη κρίνετε (Δημήτριος Παναγόπουλος)

Κρίση – Κατάκριση
Προφανώς ελαφρά η εντολή. Ελαφρά, διότι εάν με κάποιαν προσοχήν εξετάσωμεν το πράγμα, θα ίδωμεν ότι είναι εύκολον να αποφύγωμεν την κατάκρισιν, να προφυλάξωμεν την ψυχήν και το στόμα μας από αυτήν. Διαβάστε περισσότερα »
Νεοσατανισμός και ναζιστική ιδεολογία (Πρωτοπρ. Βασίλειος Γεωργόπουλος, Επίκ. Καθηγητής Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ)

Είναι γνωστό ότι για κάθε χριστιανό και για κάθε λογικό άνθρωπο, ότι η ναζιστική ιδεολογία υπήρξε μία από τις πλέον εγκληματικές και ειδεχθείς ιδεολογίες που γνώρισε η παγκόσμια ιστορία. Τον ίδιο όμως εγκληματικό και απαίσιο χαρακτήρα έχει και ο νεοσατανισμός που αποτελεί την πλέον φρικτή, αποκρουστική και επικίνδυνη έκφραση καταστροφικής λατρείας (destructive cults).
Είναι γνωστή στην έρευνα η σχέση του Χίτλερ και άλλων στελεχών του Ναζιστικού καθεστώτος με διάφορους αποκρυφιστικούς χώρους και πρακτικές. Δυστυχώς η ίδια σχέση μεταλλαγμένη συνεχίζεται και μετά το τέλος του εγκληματικού και αιμοσταγούς ναζιστικού μορφώματος μέχρι τις ημέρες μας, καθώς πολλά στοιχεία της ναζιστικής υποκουλτούρας έχουν υιοθετηθεί από διάφορες νεοσατανιστικές οργανώσεις.
Στο άρθρο μας αυτό θα επισημάνουμε, αναφέροντας ορισμένα αντιπροσωπευτικά παραδείγματα, την σχέση που υπάρχει σήμερα ανάμεσα στη ναζιστική ιδεολογία και υποκουλτούρα με νεοσατανιστικες οργανώσεις. Πώς, δηλαδή, ορισμένες οργανωμένες εκφράσεις του νεοσατανισμού σχετίζονται με την εγκληματική ναζιστική κοσμοθεωρία και ιδεολογία. Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Ο άγιος Ονούφριος, αρχιεπίσκοπος Κούρσκ και Ομπογιάνσκ

1 Ιουνίου
Ο άγιος Ονούφριος (Καγκαλιούκ) γεννήθηκε στις 2 Απριλίου 1889 στο Πουλάβυ, κοντά στο Λούμπλιν. Ήταν το έκτο παιδί της φτωχής οικογένειας ενός δασοφύλακα. Ο πατέρας του σκοτώθηκε από λαθροκυνηγούς και τα παιδιά στάλθηκαν στο ορφανοτροφείο του Λούμπλιν, όπου η μητέρα του βρήκε δουλειά. Ενώ σπούδαζε στο ιεροδιδασκαλείο του Χελμ, αρρώστησε βαριά. Εμφανίσθηκε τότε σ’ αυτόν ο άγιος Ονούφριος για να του αναγγείλει ότι θα έβρισκε ξανά την υγεία του αν υποσχόταν ότι θα έμπαινε στην υπηρεσία της Εκκλησίας. Ο νεαρός Ονούφριος τέλειωσε τις σπουδές του στην Ακαδημία της Αγίας Πετρούπολης και διορίσθηκε καθηγητής στην σχολή που είχε ιδρυθεί στην Μονή του Αγίου Ονουφρίου της Γιαμπλέτζνα. Ασθένησε όμως ξανά και ο άγιος Ονούφριος εμφανίσθηκε πάλι επιτιμώντας τον για την αθέτηση της υπόσχεσής του. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή του Τυφλού

Την έκτη Κυριακή από το Πάσχα εορτάζουμε το θαύμα του Κυρίου και Θεού και Σωτήρα μας Ιησού Χριστού στον εκ γενετής τυφλό (Ιω. 9:1-38). Διαβάστε περισσότερα »
Ασκητές μέσα στον κόσμο: Ο κοσμοκαλόγηρος Δημήτριος ο καλυβίτης

Ο Δημήτρης γεννήθηκε στίς 14 Νοεμβρίου τοῦ 1903 στό χωριό Κουραμάδες Κερκύρας καί βαπτίστηκε στίς 14 Φεβρουαρίου τοῦ 1904 στήν Ἐκκλησία τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Καλυβίτου ἀπό τόν ἔχοντα φήμη ἁγίου ἐφημέριο τοῦ χωριοῦ παπα–Κωνσταντῆ. Ἦταν τό δεύτερο παιδί τῆς οἰκογενείας τοῦ Σπύρου Γραμμένου τοῦ ἐπονομαζομένου «Γαρδελῆ» καί τῆς Μαρίας Βέργη. Ἡ γιαγιά του (μητέρα τοῦ πατέρα του) λεγόταν Λουκία ἢ Λουτσέτα, ὅπως τήν φώναζαν, καί ἦταν ἐγγονή τοῦ παπα–Νικόλα Κοσκινᾶ. Διαβάστε περισσότερα »
Υποκρισία: Το Κέλυφος του Θανάτου (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Πόσο ὄμορφα ὁ λαός μας στά Βαλκάνια διακοσμεῖ αὐγά! Τόσο πιό ὄμορφα γιά νά στολίση τό Πάσχα. Γιά νά αὐξήση τήν χαρά τοῦ Πάσχα. Γιά νά κάνη τούς φιλοξενούμενούς του πιό εὐτυχεῖς. Κάποτε μάλιστα τά βαμμένα αὐγά ἀποτελοῦν πραγματικά ἔργα τέχνης. Ἄν τά βαμμένα αὐγά διατηρηθοῦν πάρα πολύ, σαπίζουν ἐσωτερικά καί ἀναδίδουν μιά ἀνυπόφορη δυσοσμία ἤ στό τέλος στεγνώνουν ἐντελῶς.
Τότε εἶναι πού τό χρωματισμένο κέλυφος διατηρεῖ μέσα του τόν θάνατο.
Πιό φοβερή εἶναι ἡ εἰκόνα τοῦ Ἰησοῦ γιά τούς ὑποκριτές, οἱ ὁποῖοι εἶναι ὅμοιοι «τάφοις κεκονιαμένοις, οἵτινες ἔξωθεν μέν φαίνονται ὡραῖοι, ἔσωθεν δέ γέμουσιν ὀστέων νεκρῶν καί πάσης ἀκαθαρσίας» (Ματθ. κγ´ 27). Διαβάστε περισσότερα »
Μάρτυρες του Ιεχωβά. Για μία ακόμη φορά: «Όχι προσευχή στον Χριστό» (Πρωτοπρ. Βασίλειος Γεωργόπουλος, Επίκ. Καθηγητής Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ)

Με το θέμα αυτό έχουμε ασχοληθεί στο παρελθόν και άλλη φορά. Θα ασχοληθούμε για μία ακόμη. Όχι μόνο γιατί δείχνει πόσο τραγικές είναι οι συνέπειες της πλάνης, κάτι που διαχρονικά το υπογραμμίζουν οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας αλλά και γιατί αποδεικνύει το θέμα αυτό από μόνο του ότι οι αυτοαποκαλούμενοι «Χριστιανοί Μάρτυρες του Ιεχωβά», ως Νεοαρειανοί, δεν έχουν καμία σχέση με τον αυθεντικό και γνήσιο Χριστιανισμό. Διαβάστε περισσότερα »
Συμβουλές γέροντος Παϊσίου

Ο αγώνας ο πνευματικός δεν έχει απαιτήσεις. Μια ασθενική φύση που δεν μπορεί να κάνη πολλή άσκηση, μπορεί όμως να ταπεινωθή, να δείξη αγάπη, να πάρη πάνω της το σφάλμα του άλλου. Αν έχη αρρώστια και την δεχθή με δοξολογία, ωφελείται πολύ και ταπεινώνεται απ’ την αρρώστια. Όλοι έχουν ελαφρυντικά εκτός από τον διάβολο, γιατί όλοι δεχόμαστε την επήρειά του. Οι πνευματικοί άνθρωποι παίρνουν το βάρος του άλλου. Αυτό είναι η μεγαλύτερη αγάπη και όχι να βοηθήσης τον άλλον στο διακόνημά του, να σηκώσης το πιο βαρύ. Είναι βέβαια αγάπη, αλλά μπορεί να σε κλέψη η υπερηφάνεια. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή της Σαμαρείτιδος: Σχετικά με τη συνάντηση του Κυρίου με τη Σαμαρείτιδα (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

(Ιω. δ΄, 5-42)
(Υπομνηματισμός των χωρίων Ιω. 4, 4-12)
(Επιλεγμένα αποσπάσματα από την ομιλία ΛΑ’ από το Υπόμνημα του Ιερού Χρυσοστόμου στο Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο) Διαβάστε περισσότερα »
Ασκητές μέσα στον κόσμο: Σοφία Σαμαρά

Η Σοφία Σαμαρᾶ τοῦ Σταύρου καί τῆς Ἀθηνᾶς γεννήθηκε στήν Ἀνατολική Θράκη. Ἀπό ἐκεῖ ἦρθαν στήν Χαραυγή Κοζάνης καί τό ἔτος 1938 κατέβηκαν στήν Βέροια. Ἦταν ἡ τελευταία καί μοναδική πού ἔζησε ἀπό τά δώδεκα παιδιά πού γέννησε ἡ μητέρα της. Διαβάστε περισσότερα »
Η Μεσοπεντηκοστή (Ιωάννης Φουντούλης)

Σε λίγους πιστούς είναι γνωστή η εορτή, αυτή. Εκτός από τους ιερείς και μερικούς άλλους χριστιανούς, που έχουν ένα στενότερο σύνδεσμο με την Εκκλησία μας, οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν καν την ύπαρξή της.
Λίγοι είναι εκείνοι που εκκλησιάζονται κατ’ αύτη και οι περισσότεροι δεν υποπτεύονται καν, ότι την Τετάρτη μετά την Κυριακή του Παραλύτου πανηγυρίζει η Εκκλησία μία μεγάλη δεσποτική εορτή, την εορτή της Μεσοπεντηκοστής. Διαβάστε περισσότερα »
Η πολυπόθητη αγάπη (Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος)

Ας έχουμε εμείς έναν κοινό δρόμο, τις εντολές του Χριστού, που μας επαναφέρουν στον ουρανό και στον Θεό. Διότι, αν και ο λόγος υπονοεί διάφορους δρόμους, είναι βέβαιο ότι δεν λέγεται με την έννοια ότι χωρίζεται σε πολλούς δρόμους ως προς τη φύση του, αλλά ότι χωρίζεται σε πολλούς δρόμους ως προς τη δυνατότητα και την πρόθεση του καθενός. Διότι, αρχίζοντας εμείς από πολλά και διάφορα έργα και πράξεις, είναι σαν να αναχωρούμε καθένας από διαφορετικούς τόπους και από πολλές πόλεις, και σαν να αγωνιζόμαστε να φθάσουμε στο ίδιο κατάλυμα, στη βασιλεία των ουρανών δηλαδή. Άλλωστε πράξεις και δρόμους των ανθρώπων, που ζουν σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, πρέπει να εννοούμε τις πνευματικές αρετές. Διαβάστε περισσότερα »
Η υπέρβαση του εθνικισμού (Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος)

Ο εθνικισμός συνιστά μια διαίρεση, που καταστρατηγεί την ενότητα των ανθρώπων, ακριβώς γιατί προτάσσεται ο φυλετισμός σε βάρος της ενότητος του ανθρωπίνου γένους.
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή του παραλύτου († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ πατρὸς καὶ τοῦ υἱοῦ, καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Πόσο τραγικὴ εἶναι ἡ σημερινὴ ἱστορία ἀπὸ τὴ ζωή τοῦ Χριστοῦ. Ἕνας ἄνθρωπος ἦταν παράλυτος γιὰ χρόνια. Βρισκόταν ξαπλωμένος σὲ μικρὴ ἀπόσταση ἀπό τὴν πηγὴ τῆς θεραπείας του, κι ὅμως ὁ ἴδιος δὲν εἶχε τήν δύναμη νὰ καταδυθεῖ στὸ νερό τοῦ καθαρισμοῦ. Καὶ κανείς, μὰ κανείς δὲν βρέθηκε ὅλα αὐτά τά χρόνια νά τοῦ δείξει συμπόνια. Ἄλλοι ἔσπευδαν νὰ εἶναι πρῶτοι γιὰ νὰ θεραπευτοῦν. Ἄλλοι ποὺ συνδέονταν μαζί τους μὲ δεσμοὺς ἀγάπης ἤ φιλίας τοὺς βοηθοῦσαν γιὰ νὰ θεραπευτοῦν. Ἀλλά οὔτε ἕνας δὲν εἷχε ρίξει μιὰ ματιὰ σ’ αὐτόν τὸν ἄνδρα ποὺ γιὰ χρόνια λαχταροῦσε τὴν θεραπεία καὶ δὲν ἦταν ἰκανός νὰ βρεῖ τὴ δύναμη νὰ θεραπευτεῖ. Διαβάστε περισσότερα »
Μνήμη του τέλους και της δίκης (Όσιος Εφραίμ ο Σύρος)

Να έχεις, αγαπητέ, πάντοτε στον νου σου την ημέρα του τέλους σου, όταν θα είσαι ξαπλωμένος στο στρώμα σου και θα ψυχορραγείς. Αλίμονο, τι μεγάλος φόβος και τρόμος σφίγγει την ψυχή εκείνη την ώρα, και μάλιστα αν έχει τη συνείδηση να την κατηγορεί! Αν έκανε κάτι καλό σε αυτή τη ζωή, αν δηλαδή υπέμεινε θλίψεις και προσβολές για χάρη του Κυρίου και αν έκανε όσα είναι αρεστά σε Αυτόν, οδηγείται με πολλή χαρά από αγίους αγγέλους ψηλά στον ουρανό. Όπως ο εργάτης που μοχθεί στη δουλειά όλη τη μέρα, περιμένει τη δύση του ηλίου για να πάρει μετά από τον κόπο τον μισθό του και να ξεκουραστεί, έτσι περιμένουν και οι ψυχές των δικαίων την ημέρα εκείνη. Διαβάστε περισσότερα »
Οι δέκα οφθαλμοί τού ανθρώπου (Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)

Γίνεται κατανοητό, ὅτι τὸ ἀνθρώπινο πνεῦμα δὲν εἶναι ἕνα αὐτόματο καὶ νεκρὸ μηχάνημα, μὲ τὸ ὁποῖο τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἐνεργεῖ καὶ πράττει, ἀλλὰ ζωντανὸς συνεργάτης τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Μὲ τὴν ἐπίδραση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὅλος ὁ ἄνθρωπος μετατρέπεται σὲ «πράξη», «ἐνέργεια». Καὶ μὲ τὴν βοήθεια τῶν ἁγίων ἀρετῶν μετατρέπει τὶς «Θεοκεχαριτωμένες» δυνάμεις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος σὲ δικές του δυνάμεις. Τὶς μεταφέρει σὲ κάθε «συστατικό» της ὑπάρξεώς του, τὶς ἐκχέει σ’ ὁλόκληρο τὸν ἑαυτό του καὶ αὐτὲς συμμετέχουν σὲ ὅλες τὶς σκέψεις του (τοῦ ἀνθρώπου δηλ.), σὲ ὅλα τὰ αἰσθήματά του, στὶς θελήσεις του, στὶς ἐνέργειές του καὶ σὲ ὅλους τοὺς λόγους του. Μὲ μία λέξη, στὴν ὁλόπλευρη ζωή του. Διαβάστε περισσότερα »
Η ελεημοσύνη του Θεού είναι θαυμαστή – Πως ενεργεί η αληθινή αγάπη (Όσιος Ισαάκ ο Σύρος)

1. Τι θαυμαστή που είναι η ελεημοσύνη του Θεού! Πόσο εκπληκτική είναι η χάρη του Θεού που μας έκτισε! Τι δύναμη μας έδωσε και μας έκανε ικανούς για όλα! Πόσο άμετρη είναι η καλοσύνη του, που εισάγει την αμαρτωλή μας φύση στην ανάπλαση! Ποιος μπορεί να εξυμνήσει τη δόξα του; Τον παραβάτη των εντολών του και τον βλάσφημο τον ανασταίνει με τη μετάνοια˙ τον άνθρωπο, που ήταν άμυαλο χώμα, τον ανακαινίζει και τον κάνει συνετό και λογικό˙ τον διασκορπισμένο και αναίσθητο νου και τις διασκορπισμένες λόγω των αμαρτιών μας αισθήσεις, όλα αυτά, τα κάνει με την αγάπη του λογική φύση, άξια να εννοεί σωστά τα θεία και τα ανθρώπινα. Γιατί αυτός που ζει ακόμη στις αμαρτίες του δεν είναι ικανός να εννοήσει τη χάρη της προσωπικής του ανάστασης. Πού είναι, λοιπόν, η κόλαση που θα μας γεμίσει με θλίψη; Και πού είναι η κόλαση που μας εκφοβίζει από παντού και υπερνικά την αγάπη του Θεού; Ποια κόλαση και ποια γέεννα του πυρός μπορεί να σταθεί μπροστά στη χάρη της ανάστασης, όταν ο Θεός μας αναστήσει εν δόξη από τον άδη και κάνει τούτο το φθαρτό σώμα μας να ντυθεί την αφθαρσία; Διαβάστε περισσότερα »
Γιατί δεν απαντά ο Θεός στις προσευχές μας; (Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης Αγίου Ανδρέα)

Ἡ προσευχή μένει ἀναπάντητη, ὅταν τό περιεχόμενό της ἔλθη σέ ἀντίθεσι μέ ἐκεῖνο πού παρέδωσε ὁ Κύριος. “Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀφήση τά θελήματά του, τότε συμφιλιώνεται μαζί του ὁ Θεός καί δέχεται τήν προσευχή του”. Καί ἄν ἀπαντήση κανείς ὅτι μερικοί, μολονότι ζήτησαν ἀπό τόν Θεό ἀγαθά πράγματα, δηλαδή κτῆσι ἀρετῶν καί θεῖο φωτισμό, δέν ἔλαβαν τίποτε ἀπό ἐκεῖνα, πού ζήτησαν, τότε ἀπαντοῦμε “ὅτι οὐ αὐτά καθ’ ἑαυτά τά ἀγαθά ἠξίωσαν λαβεῖν, ἀλλ’ ἕνεκα τοῦ ἐπαινεῖσθαι δι’ αὐτά”, δηλαδή δέν ζήτησαν αὐτά καθ’ ἑαυτά τά ἀγαθά, ἀλλά ἡ αἴτησί τους ἦταν γεμάτη ἀπό ὑπερηφάνεια. Ἤθελαν νά ὑπερηφανεύωνται μέ τά ἀγαθά, τά ὁποῖα θά ἐδέχοντο ἀπό τόν Θεό”. Μέ ἄλλα λόγια, καί ἄν ἀκόμη τό περιεχόμενο τῆς προσευχῆς εἶναι ἀγαθό, ἡ πρόθεσις ὅμως τοῦ προσευχομένου εἶναι πονηρή, τότε ἡ ἀπάντησις τοῦ Θεοῦ στόν προσευχόμενο εἶναι ἀρνητική, ὁ Θεός ἀπαντᾶ μέ τό ὄχι. Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Ο άγιος Γερμανός αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως

12 Μαΐου
Ο άγιος πατήρ ημών Γερμανός ήταν γιος ενός επιφανούς και ισχυρού πατρικίου, ονόματι Ιουστινιανού, τον οποίο ο Κωνσταντίνος Δ’ (668-685) θανάτωσε από φθόνο. Τον δε νεαρό Γερμανό ο αυτοκράτορας τον ευνούχησε για να παρεμποδίσει την άνοδό του στα συγκλητικά αξιώματα.
Κυριακή των Μυροφόρων

Την τρίτη Κυριακή μετά το Πάσχα εορτάζουμε τις άγιες Μυροφόρες γυναίκες, και μνημονεύουμε τον Ιωσήφ από την Αριμαθαία, ο οποίος ήταν μαθητής κρυφός, όπως επίσης και τον νυκτερινό μαθητή Νικόδημο. Διαβάστε περισσότερα »
Ο προσευχόμενος νους ζητά ένωση με την καρδιά (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

Κλείστηκαν οἱ θύρες τῶν αἰσθημάτων: Ἡ γλώσσα σωπαίνει, τὰ μάτια εἶναι σφαλισμένα, τ’ αὐτιὰ δὲν ἀκοῦνε τίποτε ἀπ’ ὅσα συμβαίνουν γύρω μου. Ὁ νοῦς, ἀποτινάζοντας τὸν ζυγὸ τῶν γήινων λογισμῶν, ντύνεται τὴν προσευχὴ καὶ κατεβαίνει στὸν ἐσωτερικὸ θάλαμο τῆς καρδιᾶς. Ἡ θύρα, ὅμως, τοῦ θαλάμου εἶναι κλειστή. Παντοῦ σκοτάδι, σκοτάδι ἀπροσπέλαστο. Καὶ ὁ νοῦς, καθὼς βρίσκεται σὲ ἀπορία, ἀρχίζει νὰ χτυπᾶ μὲ τὴν προσευχὴ τὴ θύρα τῆς καρδιᾶς. Στέκεται ὑπομονετικὰ μπροστά της καὶ τὴ χτυπᾶ· περιμένει· πάλι χτυπᾶ· πάλι περιμένει· πάλι προσεύχεται… Καμιὰ ἀπάντηση, καμιὰ φωνὴ δὲν ἀκούγεται! Νεκρικὴ ἡσυχία, ταφικὴ σιωπὴ καὶ ζοφερὸ σκοτάδι. Ὁ νοῦς φεύγει ἀπὸ τὴ θύρα τῆς καρδιᾶς λυπημένος, θρηνώντας πικρὰ καὶ ζητώντας παρηγοριά. Δὲν τοῦ ἐπιτράπηκε νὰ σταθεῖ μπροστὰ στὸν Βασιλέα τῶν βασιλέων μέσα στὸ ἁγιαστήριο τοῦ ἐσωτερικοῦ θαλάμου τῆς καρδιᾶς.
— Γιατί; Γιατί ἀπορρίφθηκες; Διαβάστε περισσότερα »
«Μὴ λυπεῖτε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο» (Αρχ. Σεβαστιανός Τοπάλης)

Διαβάζουμε στό Γεροντικό ὅτι ὁ ἅγιος Μαρτινιανὸς πέρασε κάποια στιγμὴ μεγάλο πειρασμό καί μόνο ὁ Θεὸς τὸν ἔβγαλε καθαρὸ καὶ ἀλώβητο μὲ τὴν ἀγάπη Του. Μία νύχτα πού ὁ καιρὸς ἦταν ἄσχημος ἔφτασε στό κελὶ του ψηλὰ στό βουνὸ μία γυναίκα μὲ πονηρὴ διάθεση γιά νά τὸν παρασύρει στήν ἁμαρτία. Ἦταν ντυμένη μὲ σεμνὸ τρόπο γιά νά μὴ δημιουργήσει ὑποψίες καὶ προσποιούμενη ὅτι χάθηκε μέσα στό βουνὸ χτύπησε τὴν πόρτα του. Ὁ Ἅγιος ἄκουσε τὸν χτύπο καὶ ἀπόρησε γιά τὴν ὥρα καὶ τὸν ἐπισκέπτη. Ὅμως μὲ ἀγάπη Θεοῦ τὴν φιλοξένησε καὶ τὴν ἔβαλε νά κοιμηθεῖ τὸ βράδυ στόν πάγκο τῆς σάλας τοῦ κελιοῦ του. Τὸ βράδυ ὁ ἴδιος ἀποκοιμήθηκε στά γόνατά του προσευχόμενος μέσα στό δωμάτιό του. Τὸ πρωὶ βγαίνοντας τί νά δεῖ!. Ἔμεινε ἔκπληκτος, καθώς βρισκόταν μπροστὰ σὲ μία πανέμορφη γυναίκα ντυμένη μὲ προκλητικὰ ροῦχα πού τὸν προκαλοῦσε στήν ἁμαρτία. Τινάχτηκε στήν ἀρχὴ πίσω μὲ μία ἀντίδραση χριστιανική, ἀλλὰ ἡ γυναίκα μὲ τὰ θέλγητρά της καὶ τὴν πρόκλησή της τὸν ἔσπρωχνε στόν πειρασμό. Ἐπὶ λίγη ὥρα ἀντιστεκόταν, ἀλλὰ πόσο νά ἄντεχε; Λίγο – λίγο οἱ λογισμοὶ πήγαιναν νά τὸν διαλύσουν σβαρνίζοντάς τον στήν ἀπόφαση νά ἐνδώσει στήν πορνεία. Τότε πού ἔβλεπε παραδομένο τὸν ἑαυτὸ του στόν πειρασμό, ἐκείνη τὴν ὥρα ἄκουσε τὴν καρδιά του νά φωνάζει τὸν λόγο τοῦ ἀπ. Παύλου «καὶ μὴ λυπεῖτε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο, ἐν ὧ ἐσφραγίσθητε εἰς ἡμέραν ἀπολυτρώσεως» καὶ ἕναν δεύτερο λόγο νά τοῦ λέγει ‘’δέν βλέπεις ὅτι τὸ σῶμα σου εἶναι ὁ Ναὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ πῶς θὰ τὸν κάνεις πόρνης μέλη;’’ Τότε τινάχτηκε ψηλά, σὰν νά ξύπνησε ἀπὸ λήθαργο, καὶ τῆς εἶπε «καὶ τὸν ἑαυτό μου θὰ σώσω καὶ σένα θὰ σώσω». Ὁδήγησε τὴν γυναίκα ἔξω στήν αὐλή, πῆρε φρύγανα καὶ ξύλα καὶ ἄναψε φωτιά. Σὲ μία στιγμὴ πήδηξε μέσα στίς φλόγες λέγοντάς της ὅτι αὐτὴ ἡ φωτιὰ εἶναι προτιμότερη ἀπὸ τὴν φωτιὰ τῆς ἁμαρτίας. Θὰ καιγόταν ὁλόκληρος, ἂν ἐκείνη τὴν στιγμὴ ἡ γυναίκα δέν ξεσποῦσε σὲ δάκρυα μετανοίας καὶ συντριβῆς βλέποντας τὸν ἀγωνιστή ἀσκητή. Ἐπενέβη, τὸν ἅρπαξε ἀπὸ τὴν φωτιὰ καὶ τὸν γλύτωσε. Μὲ κλάμα ψυχῆς ζητοῦσε συγχώρηση καὶ τὸν παρακάλεσε νά τῆς δείξει τὸν δρόμο τῆς μετανοίας. Κι αὐτὸς μέσα στόν πόνο τῶν καμένων ποδιῶν του τῆς ἔδειχνε ποῦ θὰ βρεῖ τὸ γυναικεῖο μοναστήρι γιά νά βρεῖ τὸ λιμάνι τῆς ψυχῆς της. Διαβάστε περισσότερα »
Ποιο είναι το νόημα της φράσεως: «Εγώ εν τω Πατρί και ο Πατήρ εν εμοί εστί» (Ιωάν. 14, 10) (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Επιστολή στον θεολόγο Μπ. P.
Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Ο βίος της Αγίας Ειρήνης

5 Μαΐου
Κατά τους χρόνους του αγίου Κωνσταντίνου του Μεγάλου, ο βασιλιάς της πόλεως Μαγεδώνος (στην Περσία), Λικίνιος, είχε μία θυγατέρα εξαιρετικής ομορφιάς, ονόματι Πηνελόπη. Για να την προστατεύσει από την διαφθορά του κόσμου, την είχε κλείσει από την ηλικία των έξι χρόνων σε υψηλό και απροσπέλαστο πύργο, όπου την περιέβαλλε με αφάνταστη πολυτέλεια και ανέσεις. Την υπηρετούσαν δεκατρείς θεραπαινίδες και την μόρφωσή της είχε αναλάβει ένας πάνσοφος γέροντας, ονόματι Απελλιανός. Μία ημέρα, η κόρη είδε ένα περιστέρι να μπαίνει στον πύργο, κρατώντας στο ράμφος του ένα κλαδί ελιάς που ήλθε να αποθέσει πάνω σε ένα χρυσό τραπέζι. Διαβάστε περισσότερα »
Η Κυριακή του Θωμά († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Σήμερα τιμᾶμε τὸν Ἀπόστολο Θωμᾶ. Πολλοὶ συχνὰ τὸν θυμόμαστε μοναχὰ σὰν τὸν ἄπιστο Θωμᾶ· στὴν πραγματικότητα εἶναι ἐκεῖνος ποὺ ἀμφέβαλλε γιὰ τὰ νέα ποὺ τοῦ μετέφεραν οἱ ὑπόλοιποι Ἀπόστολοι ὅταν τοῦ εἶπαν: Ὁ Χριστὸς ἀναστήθηκε! Τὸν εἴδαμε ζωντανό! Διαβάστε περισσότερα »
Θαύματα της Υπεραγίας Θεοτόκου Ζωοδόχου Πηγής στη Μονή Λογγοβάρδας Πάρου (Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος)

Ως επισφράγιση των απειραρίθμων θαυμάτων της Κυρίας ημών Θεοτόκου της Ζωοδόχου Πηγής παραθέτουμε εδώ και το εξής θαύμα, το οποίο τελέσθηκε στην Ιερά Μονή της Λογγοβάρδας από την Ζωοδόχο Πηγή. Διαβάστε περισσότερα »
Ασκητές μέσα στον κόσμο: Τατιανή Σαββίδου

Η ἀείμνηστη Τατιανή Σαββίδου γεννήθηκε τό ἔτος 1905 στό Κάρς τῆς Μ. Ἀσίας. Ἡ οἰκογένειά της ἦταν πολυμελής καί ἐκ παραδόσεως πιστή καί εὐλαβής. Λόγῳ τοῦ Ρωσσοτουρκικοῦ πολέμου ἀναγκάστηκαν νά καταφύγουν στά μέρη τῆς Οὐκρανίας. Ἐκεῖ ἡ Τατιανή τελείωσε τό Δημοτικό σχολεῖο καί ἔμαθε ρωσσικά ἄπταιστα. Ὅταν ὅμως ἐπεκράτησαν οἱ κομμουνιστές, ἦλθε ἡ οἰκογένειά της στήν Ἑλλάδα τό ἔτος 1922. Ἡ Τατιανή ἦταν τότε περίπου 17 ἐτῶν. Ὁ πρῶτος τόπος πού στάθμευσαν ἦταν ἡ Μακρόνησος ὅπου τούς κράτησαν σέ «καραντίνα». Ἐκεῖ ἀπεβίωσαν οἱ γονεῖς της καί τά ἀδέλφια της. Αὐτή μέ τά δυό μεγαλύτερα ἀδέρφια πού ἐπέζησαν μετά ἀπό περιπέτειες δυό μηνῶν σέ διάφορα μέρη τῆς Ἑλλάδος, ἦρθαν στήν Πτολεμαΐδα. Παντρεύτηκε μέ τόν Ἡρακλῆ Σαββίδη καί ὕστερα ἐγκαταστάθηκαν μονίμως στήν Βέροια. Ἀπέκτησαν δέκα παιδιά ἐκ τῶν ὁποίων ἐπέζησαν τά πέντε. Διαβάστε περισσότερα »
«Τοῦ ὁρᾶν τὰ ἐμά πταίσματα» (Αρχ. Σεβαστιανός Τοπάλης)

Ὁ ἀββᾶς Παφνούτιος, καθώς περπατοῦσε στό δρόμο, συνέβηκε νά χαθεῖ λόγω τῆς ὁμίχλης καὶ νά βρεθεῖ κοντὰ σ’ ἕνα χωριό. Ἐκεῖ κοντὰ εἶδε κάποιους νά μαλώνουν καὶ σταμάτησε, γονάτισε καὶ ἄρχισε νά προσεύχεται στόν Θεὸ σκεφτόμενος τὰ δικὰ του ἁμαρτήματα. Προσευχόταν μὲ ἀγάπη καὶ γι’ αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους χωρὶς νά τοὺς κρίνει. Τότε στήν ταπεινὴ του προσευχὴ ἦλθε Ἄγγελος μὲ τὴν ρομφαία του καὶ τοῦ λέγει ’’Παφνούτιε, ὅλοι ὅσοι κρίνουν τοὺς ἀδελφοὺς των θὰ καταστραφοῦν μ’ αὐτὴν τὴν ρομφαία. Τὸ δικό σου ὅμως ὄνομα, γιά τὸν λόγο ὅτι δέν ἔκρινες τοὺς ἀδελφούς, ἀλλὰ ταπείνωσες τὸν ἑαυτὸ σου μπροστὰ στόν Θεὸ σὰν νά ἔκαμες ἐσὺ τὴν ἁμαρτία, ἔχει γραφτεῖ στήν βίβλο τῶν ζώντων’’. Διαβάστε περισσότερα »
Ο άγιος μεγαλομάρτυς Γεώργιος (Κωνσταντίνος Γανωτής)

Ο άγιος μεγαλομάρτυς Γεώργιος γεννήθηκε στην Καππαδοκία της Μικράς Ασίας μέσα σε μια πλούσια αλλά χριστιανική οικογένεια, ήταν δε και ο ίδιος ευσεβής χριστιανός. Σε ηλικία δέκα ετών έμεινε ορφανός από πατέρα και η μητέρα του τον πήρε και πήγαν στην ιδιαίτερη πατρίδα της την Παλαιστίνη, όπου είχε πολλά κτήματα. Διαβάστε περισσότερα »
Λόγος εις την Φωτοφόρον και Αγίαν Ανάστασιν του Κυρίου (Άγιος Γρηγόριος Νύσσης)

1. «Εἶναι δοξασμένος ὁ Θεός» (Λουκ. α´ 68). Ἂς ποῦμε ἐπαινετικὰ λόγια σήμερα στὸ Μονογενῆ Θεό, τὸν δημιουργὸ τῶν οὐρανίων πραγμάτων, Αὐτὸν ποὺ ἔσκυψε στὶς μυστικὲς ἐκτάσεις τῆς γῆς καὶ μὲ τὶς φωτεινὲς ἀκτῖνες Του φώτισε ὅλη τὴν οἰκουμένη. Ἂς ποῦμε ὕμνους σήμερα γιὰ τὴν Ταφὴ τοῦ Μονογενῆ, τὴν Ἀνάσταση τοῦ Νικητῆ, τὴ χαρὰ τοῦ κόσμου, τὴ ζωὴ ὅλων τῶν ἐθνῶν (Ἰωάν. ιστ´ 20, Λουκ. β´ 10). Ἂς ὑμνήσουμε σήμερα αὐτὸν ποὺ φόρεσε τὴν ἁμαρτία (Β´ Κορ. ε´ 21). Ἂς ποῦμε εὔφημα λόγια σήμερα στὸ Θεὸ Λόγο, ποὺ ντρόπιασε τὴ σοφία τοῦ κόσμου (Α´ Κορ. α´ 20) ἐπιβεβαίωσε τὴν πρόρρηση τῶν Προφητῶν, συγκέντρωσε τὸν ὅμιλο τῶν Ἀποστόλων, διέδωσε τὴν πρόσκληση τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὴ Χάρη τοῦ Πνεύματος. Διότι νὰ ἡ ἀπόδειξη, ἐμεῖς, ποὺ κάποτε ἤμασταν ξένοι ἀπὸ τὴ βαθειὰ γνώση τοῦ Θεοῦ (Ἐφ. β´ 13, 19), γνωρίσαμε τὸν Θεὸ καὶ ἐκπληρώθηκε τὸ γραμμένο, «θὰ θυμηθοῦν καὶ θὰ στραφοῦν στὸν Κύριο ὅσοι κατοικοῦν στὶς ἄκρες της γῆς καὶ θὰ πέσουν νὰ τὸν προσκυνήσουν ὅλες οἱ φυλὲς τῶν ἐθνῶν» (Ψαλμ. κα´ 28). Διαβάστε περισσότερα »
Για το Άγιο και Μεγάλο Σάββατο († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Ομιλία του γέροντα στην τράπεζα της Μονής το 2005. Διαβάστε περισσότερα »
Ομιλία εις την Μεγάλη Παρασκευή: Φοβερά η καταδίκη του Θεού (Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)

Ποτέ, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, δέν εἶχε λιγώτερο Θεό μέσα του ὁ ἄνθρωπος ἀπό σήμερα. Ποτέ λιγώτερος Θεός ἀπό σήμερα. Σήμερα ὁ διάβολος “σαρκώθηκε” μέσα στόν ἄνθρωπο, γιά νά ἀποσαρκώσῃ τόν Θεάνθρωπο. Σήμερα ὅλο τό κακό μπῆκε στό σῶμα τοῦ ἀνθρώπου, γιά νά ἀποδιώξῃ τόν Θεό ἀπό τό σῶμα. Σήμερα ὅλος ὁ Ἅδης μεταφέρθηκε στήν γῆ. Ποιός νά θυμᾶται ὅτι ἡ γῆ κάποτε ἦταν παράδεισος; Ἡ σημερινή πτῶσις τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἀσυγκρίτως μεγαλύτερη ἀπό τήν πρώτη πτῶσι [τοῦ Ἀδάμ]. Διαβάστε περισσότερα »
Η Αγία και Μεγάλη Πέμπτη

Ο Νυμφίος Χριστός μάς προσκάλεσε στη μυστική ευωχία των γάμων Του, ενώ αυτή την ημέρα μας χαρίζει χωρίς περιορισμούς τις δωρεές Του. Και όχι μόνο τις δωρεές Του, αλλά τον Ίδιο τον Εαυτό Του, που είναι η πηγή κάθε αγαθού.
Τέσσερα μεγάλα γεγονότα εορτάζουμε αυτή την ημέρα: τον Ιερό Νιπτήρα, τον Μυστικό Δείπνο, την προσευχή της Γεθσημανή και την προδοσία του Κυρίου. Διαβάστε περισσότερα »
Το τροπάρι της Κασσιανής (Φώτης Κόντογλου)

Το τροπάρι της Κασσιανής είναι πολύ αγαπημένο από τον ορθόδοξο λαό μας· πάνε να το ακούσουνε και άνθρωποι που δεν πηγαίνουνε ποτέ στην εκκλησιά. Σε τούτο συντελεί η έμπνευση με την οποία είναι γραμμένο, και το πάθος τής αμαρτωλής που μετανοιώνει, καθώς κ’ η ιστορία τής Κασσιανής που το σύνθεσε. Αλλά προπάντων, κατά την ιδέα μου, συγκινούσε τον κόσμο η μουσική του, πούναι αργή και μεγαλοπρεπής· γιατί οι δάσκαλοι της εκκλησιαστικής μουσικής μας το τονίσανε με ξεχωριστή αγάπη και φροντίδα. Διαβάστε περισσότερα »
Η παραβολή των δέκα παρθένων: «Μη μείνωμεν έξω του νυμφώνος Χριστού» (Λάμπρος Σκόντζος)

Θεολογικό σχόλιο στο περιεχόμενο και το νόημα της Μεγάλης Τρίτης Διαβάστε περισσότερα »
Μεγάλη Δευτέρα (Αρχ. Σεβαστιανός Τοπάλης)

“Ιδού ο Νυμφίος έρχεται…” Διαβάστε το κείμενο πατώντας εδώ. (Πηγή: Απόσπασμα από το βιβλίο του Αρχιμανδρίτου Σεβαστιανού Τοπάλη “Μεγάλη Εβδομάδα: Το Σταυροαναστάσιμο οδοιπορικό της ψυχής μου”, Αμύνταιο 2014)
Από το συναξάρι – Ο όσιος Αλέξανδρος του Όσεβεν

20 Απριλίου
Πέμπτος γιος ενός γαιοκτήμονας της περιοχής της Λευκής Λίμνης, ο όσιος Αλέξανδρος γεννήθηκε το 1427 και από παιδί επέδειξε μεγάλο πόθο για την μελέτη των ιερών βιβλίων και διακρίθηκε για την ευλάβειά του. Αρνήθηκε να νυμφευθεί και ασπάσθηκε τον μοναχικό βίο σε ηλικία δεκαοχτώ ετών, στη Μονή του Αγίου Κυρίλλου της Λευκής Λίμνης (9 Ιουν.). Βλέποντας την ταπείνωση και τον ένθεο ζήλο του, ο ηγούμενος της μονής πρότεινε να γίνει αμέσως η κουρά του, ο όσιος όμως αρνήθηκε και παρέμεινε δόκιμος επί έξι σχεδόν χρόνια, αφοσιωμένος στην διακονία όλων των αδελφών. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή των Βαΐων († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Σήμερα, τὴν ἡμέρα τῶν Βαΐων στεκόμαστε μὲ δέος καὶ θαυμασμὸ μπροστὰ σ’ αὐτὸ ποὺ συνέβη, στὸ πῶς οἱ Ἰουδαῖοι δὲν μπόρεσαν νὰ συναντήσουν τὸν Χριστό, γιατί τὸν συνάντησαν μὲ τὴν φαντασία ὅτι Ἐκεῖνος εἶναι ἕνας ἔνδοξος βασιλιὰς ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ ἀναλάβει τὴν ἐξουσία τώρα μὲ κάθε ἰσχύ, νὰ ἐπικρατήσει καὶ νὰ καταρρίψει τοὺς ἀλλόθρησκους, τοὺς Ρωμαίους ποὺ εἶχαν κατακτήσει τὴν χώρα τους, καὶ ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ ἐπανιδρύσει ἕνα Βασίλειο, ἕνα ἐπὶ γῆς βασίλειο τοῦ Ἰσραήλ. Ξέρουμε ὅτι Ἐκεῖνος δὲν ἦρθε γι’ αὐτό, ἦρθε γιὰ νὰ ἱδρύσει ἕνα Βασίλειο ποὺ δὲν θὰ ἔχει τέλος, ἕνα βασίλειο αἰώνιο, ἕνα Βασίλειο ποὺ δὲν θὰ εἶναι ἀνοιχτὸ σ’ ἕνα ἔθνος, ἀλλὰ σὲ ὅλα τὰ ἔθνη, ἕνα βασίλειο ποὺ θὰ βασιζόταν στὴ ζωὴ καὶ τὸν θάνατο τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ ποὺ ἔγινε υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου. Διαβάστε περισσότερα »
Πότε πιάνουν τα μάγια και πώς λύνονται; (Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης)

ΠΟΤΕ ΠΙΑΝΟΥΝ ΤΑ ΜΑΓΙΑ
-Γέροντα πότε πιάνουν τα μάγια; Διαβάστε περισσότερα »
Για το Μυστήριο της Μετάνοιας-Εξομολογήσεως (Γέροντας Ευστράτιος Γκολοβάνσκι)

Είναι μεγάλη η ωφέλεια της ψυχής μας από το Μυστήριο της Μετάνοιας-Εξομολογήσεως, με το οποίο συγχωρούνται τα αμαρτήματα που διαπράττουμε μετά το Βάπτισμα. Εξαιτίας της αμαρτίας χάνουμε την αθωότητα που αποκτήσαμε με το Βάπτισμα· με τη μετάνοια και την Εξομολόγηση αποκτούμε πάλι αυτή την αθωότητα. Εξαιτίας της αμαρτίας στερούμαστε τη χάρη του Θεού· με τη μετάνοια και την Εξομολόγηση την αποκτούμε πάλι. Εξαιτίας της αμαρτίας αιχμαλωτιζόμαστε από το διάβολο· με τη μετάνοια και την Εξομολόγηση αποκτούμε πάλι την ελευθερία μας. Εξαιτίας της αμαρτίας η ψυχή μας γεμίζει ταραχή και φόβο· με τη μετάνοια και την Εξομολόγηση αποκτάει πάλι ειρήνη και παρρησία στον Θεό. Διαβάστε περισσότερα »
Ασκητές μέσα στον κόσμο: Αθηνά Σγούρου

Γεννήθηκε τό 1879 στό Χωριό Κουραμάδες Κερκύρας ἀπό γονεῖς πολύ φτωχούς ἀλλά πολύ τίμιους καί πιστούς. Ὁ πατέρας της λεγόταν Χριστόδουλος Σγοῦρος καί ἦταν ἀπόγονος Βυζαντινῆς οἰκογένειας πού εἶχε ἐγκατασταθῆ ἀπό αἰῶνες στήν Κέρκυρα. Ἡ μάννα της λεγόταν Κωνσταντίνα Γραμμένου. Προερχόταν ἀπό πολύτεκνη οἰκογένεια. Διαβάστε περισσότερα »
Ψυχανάλυση ή εξομολόγηση; (Αρχ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ιεροκήρυκας Ι. Μ. Πατρών)

Δεν χρειάζεται, νομίζω, μικροσκόπιο, για να διαπιστώσουμε ότι ο σημερινός άνθρωπος είναι ψυχικώς και ψυχολογικώς εξαθλιωμένος. Το καθημερινό άγχος της καταναλωτικής κοινωνίας, ο μηδενισμός και η αθεΐα, τα οποία απροκαλύπτως και αναιδώς κηρύσσονται μέσω της Παιδείας και της Πολιτικής, δίνουν την αίσθηση στον σημερινό άνθρωπο, ότι εξέλιπαν τα στηρίγματά του. Έτσι, κυρίως ο νέος άνθρωπος, μεταβάλλεται σταδιακά σε ένα πραγματικό ψυχοσωματικό ράκος. Εάν σε αυτά προσθέσουμε και τις πολλές ενοχές, οι οποίες είναι δυνατόν να κατατρύχουν τον άνθρωπο, τότε αντιλαμβανόμαστε γιατί αυξάνουν καθημερινώς οι φόνοι και οι αυτοκτονίες.
Ως σίγουρη απαλλαγή από τα ανωτέρω δεινά προτείνεται από πολλούς η μέσω του ψυχαναλυτού-ψυχιάτρου θεραπεία – βοήθεια. Ωστόσο, τίθεται το ερώτημα: Έχεται αληθείας η άποψη αυτή; Διαβάστε περισσότερα »
Λόγος την Ε’ Κυριακή των Νηστειών για τη συνένωση της νηστείας με την ευσπλαχνία και την προσευχή (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

«Αγαθόν προσευχή μετά νηστείας και ελεημοσύνης και δικαιοσύνης» (Τωβίτ 12:8)
«Είναι καλό πράγμα η προσευχή, όταν συνοδεύεται από τη νηστεία, την ελεημοσύνη και τη δικαιοσύνη», είπε ο αρχάγγελος Ραφαήλ στον Τωβίτ. Μεγάλο, πράγματι, καλό είναι μια τέτοια νηστεία! Είναι μεγάλο καλό για τους αμαρτωλούς, καθώς αποτελεί τη μοναδική θύρα εξόδου από τη σαρκική κατάσταση και εισόδου στη σωτήρια μετάνοια. Είναι μεγάλο καλό και για τους δικαίους, καθώς αποτελεί το πιο ισχυρό πνευματικό τους όπλο. Μ’ αυτό το όπλο στα χέρια διατηρούν την ψυχική και σωματική τους αγνότητα ως το τέλος τής επίγειας διατριβής τους. Θεμέλιο της προσευχής τους είναι η νηστεία και θεμέλιο της νηστείας τους η ευσπλαχνία. Προσεύχονται με πίστη και λαμβάνουν όλα όσα ζητούν. Διαβάστε περισσότερα »
Πώς να προσερχόμαστε στη θεία Κοινωνία (Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)

Ὅσα σᾶς συμβαίνουν στό διάστημα τῆς προετοιμασίας σας γιά τή θεία Κοινωνία, φόβος, ταραχή κλπ, προέρχονται καθώς φαίνεται ἀπό τόν ἐχθρό. Δέν ὑπάρχει ἀμφιβολία, ὅτι αὐτός σᾶς τριγυρίζει…. Ἡ Ἐξομολόγηση καί ἡ θεία Κοινωνία τόν καῖνε καί τόν διώχνουν μακριά. Γιά νά σᾶς ἐμποδίσει λοιπόν, ἀπ’ αὐτά, σᾶς προξενεῖ τόσους πειρασμούς. Ἀγωνισθεῖτε νά κρατήσετε τή μνήμη τοῦ Θεοῦ καί τή μνήμη τοῦ θανάτου. Αὐτές οἱ δυό μνῆμες, ὄχι μόνο ὅταν ἑτοιμάζεστε γιά τή θεία Μετάληψη, ἀλλά πάντοτε, ἐξουδετερώνουν τά τεχνάσματα τοῦ πονηροῦ. Διαβάστε περισσότερα »
Η συμπροσευχή (Αρχ. Σεβαστιανός Τοπάλης)

Κάποτε ἕνας μοναχός ποὺ ὀνομαζόταν Ἰσαάκ δοκίμαζε δυνατὸ σαρκικὸ πόλεμο καὶ ἦταν γι’ αὐτὸ γεμάτος θλίψη καὶ ἀθυμία. Ἦλθε γρήγορα στόν ὅσιο Ἰωάννη, τὸν συγγραφέα τῆς Κλίμακος, καὶ μὲ δάκρυα καὶ ἀναστεναγμοὺς τοῦ φανέρωσε τὸν ἐσωτερικὸ του πόλεμο. Ὃ πανθαύμαστος, ἀφοῦ θαύμασε τὴν πιστὴ καὶ τὴν ταπείνωση τοῦ ἀδελφοῦ, τοῦ λέγει:
-«Ἔλα, ἀδελφέ μου, νὰ προσευχηθοῦμε ἀπὸ κοινοῦ καὶ ὁ ἀγαθὸς καὶ εὐσπλαχνικὸς Θεὸς δέν θὰ παραβλέψει τὴν ἱκεσία μας».
Δέν εἶχαν τελειώσει ἀκόμη τὴν προσευχὴ τους καὶ ὁ εὔσπλαχνος Θεὸς ἰκανοποίησε τὸ αἴτημα τοῦ δούλου του καὶ ἀπέδειξε ἔτσι ἀληθινὸ τὸν προφήτη Δαβίδ πού ἔλεγε ‘’ἐγγὺς Κύριος πᾶσι τοῖς ἐπικαλουμένοις αὐτόν, πᾶσι τοῖς ἐπικαλουμένοις αὐτὸν ἐν ἀληθείᾳ. θέλημα τῶν φοβουμένων αὐτὸν ποιήσει καὶ τῆς δεήσεως αὐτῶν εἰσακούσεται καὶ σώσει αὐτούς.’’ (πρβλ. Ψαλμ. 144, 28-19). Ὁ ὄφις δέ, ὁ δαίμονας δηλαδὴ τοῦ σαρκικοῦ πολέμου, χτυπημένος μὲ τὸ μαστίγιο τῆς θερμῆς προσευχῆς τοῦ Ὁσίου δραπέτευσε. Ὁ πρώην ἀσθενὴς ἀντιλήφθηκε τὸν ἑαυτὸ του ἐντελῶς θεραπευμένο καὶ ἀνενόχλητο πλέον. Θαύμαζε γι’ αὐτὸ καὶ γεμάτος ἔκπληξη εὐγνωμονοῦσε τὸν Θεό πού δόξασε τὸν δοῦλο Του, ἀλλά καὶ τὸν δοῦλο Του πού δοξάστηκε. Διαβάστε περισσότερα »
Άναψε την ψυχή με την προσευχή (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

Πίστεψέ με, δεν έχει τόσο την ικανότητα να καθαρίζει τη σκουριά η φωτιά, όσο η νυχτερινή προσευχή τη σκουριά των αμαρτιών μας. Διαβάστε περισσότερα »
Πειρασμοί, θλίψη, πόνος, υπομονή (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)

Με την ταπείνωση περιορίζουμε τους πειρασμούς των θλίψεων.
Από το Συναξάρι – Ο όσιος Σάββας ο εν Καλύμνω

7 Απριλίου
Ο νεοφανής αυτός φωτεινός αστέρας του στερεώματος της Εκκλησίας γεννήθηκε το 1862 σε πτωχική οικογένεια της Ανατολικής Θράκης. Ήδη από την παιδική του ηλικία η ανάγνωση των Βίων των Αγίων άναψε στην καρδία του τον πόθο να ασπασθεί τον μοναχικό βίο· οι γονείς του, όμως, είχαν άλλα σχέδια· τον υποχρέωσαν να διακόψει το σχολείο σε ηλικία δώδεκα ετών και να αναλάβει την διαχείριση ενός μαγαζιού. Παρά τις απειλές της μητέρας του, που του έλεγε: «Αν καλογερέψεις θα πεθάνω», έφυγε μία ημέρα και ως έλαφος που τρέχει στις πηγές των υδάτων έφθασε στην Σκήτη της Αγίας Άννης στο Άγιον Όρος. Ο νεαρός δόκιμος επέδειξε μεγάλη αποταγή και πλήρη υπακοή. Μία ημέρα οι συμμοναστές του τού έδωσαν να φάει ρεβίθια δίχως την ευλογία του Γέροντός του. Είδε τότε έναν δαίμονα να στέκεται μπροστά του λέγοντάς του θριαμβευτικά: «Σε εξαπάτησα!» Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Δ’ Νηστειών: “Πιστεύω, Κύριε, βοήθα με στην απιστία μου” (Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom (†))

Στὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο, ὅπως καὶ σὲ ἄλλα σημεῖα τῆς Καινῆς Διαθήκης, βλέπουμε νὰ ἔρχονται ἢ νὰ φέρνουν στὸν Κύριο ἄνδρες, γυναῖκες καὶ παιδιὰ μὲ τὴν ἐλπίδα τῆς ἰάσης – τῆς ἴασης ἀπὸ σωματικὲς ἀσθένειες, ἀπὸ τὴν δυστυχία, ἀπὸ τὸν πόνο, τὴν ἀγωνία τῆς ζωῆς. Καὶ κάθε φορὰ ὁ Χριστὸς τοὺς λέει, «Πιστεύεις ὅτι μπορῶ νὰ τὸ κάνω αὐτό;». Καὶ σ’ αὐτὴν τὴν περίπτωση, ὁ ἄνδρας ποὺ ρωτήθηκε ἀπὸ τὸν Κύριο ἂν πιστεύει σὲ σχέση μὲ τὸν ἀσθενὴ υἱὸ του εἶπε, «Πιστεύω, Κύριε, βοήθει μοι τῇ ἀπιστίᾳ μου». Ἀλλὰ ἐὰν πιστεύουμε ὅτι ὁ Χριστὸς ὁ Κύριός μας ἔχει τὴ δύναμη νὰ σώσει, ὑπάρχει κάτι περισσότερο σὲ αὐτό. Ἐπειδὴ εἶναι ἀναμενόμενο νὰ πιστέψουμε ὄχι μόνο στὴν Θεϊκὴ δύναμη, ἀλλὰ στὴν Θεϊκὴ συμπόνια. Διαβάστε περισσότερα »
Υπάρχει διαφορά, όταν βρίζει κανείς ή όταν ελέγχει κάποιον; (Άγιος Λουκάς Αρχιεπίσκοπος Κριμαίας)

Πρέπει να ελέγχουμε ο ένας τον άλλον, όταν βλέπουμε κάποια σφάλματα; Υπάρχει διαφορά, όταν βρίζει κανείς ή όταν ελέγχει κάποιον; Διαβάστε περισσότερα »
Ενοχή ή ενοχικότητα; (Αρχ. Σεβαστιανός Τοπάλης)

Η παρουσία του Θεού στη ζωή μας (Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης (†))

Ο κόσμος αυτός που ζούμε είναι όλο πόνους, πίκρες, θλίψεις, απογοητεύσεις, στενοχώριες, δοκιμασίες και δυσκολίες. Όπου να σταθείς, ό,τι ν’ αντικρύσεις, και ό,τι ν’ ακούσεις θα ’χει σχέση με την αμαρτία, την αδικία και τον θάνατο. Φαίνεται σαν να έχει νικήσει τον κόσμο η πονηρία και το κακό, σαν να κυριαρχεί κι εξουσιάζει ο δαίμονας, σαν ν’ απομακρύνθηκε ο Θεός, να κουράσθηκε, να βαρέθηκε τα συνεχή λάθη μας. Ο αόρατος Θεός σαν να στέκει πολύ μακρυά ως βουβός και κουφός. Διαβάστε περισσότερα »
Μη παροργίζουμε την φιλανθρωπία τού Θεού (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

(Μηνύματα πρὸς τὸν λαὸ ἀπὸ τὸ στρατόπεδο συγκέντρωσης στὸ Νταχάου) Διαβάστε περισσότερα »
Γ΄ Κυριακή των Νηστειών (Σταυροπροσκηνύσεως): Σχετικά με την ανάγκη αυταπαρνήσεως προκειμένου να γίνουμε αληθινοί μαθητές του Χριστού (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

(Μαρκ. η΄34-38,θ΄1)
Ερμηνεία του αγίου Ιωάννου, αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Χρυσοστόμου, σχετικά με την ανάγκη αυταπαρνήσεως προκειμένου να γίνουμε αληθινοί μαθητές του Χριστού (επιλεγμένο απόσπασμα από την ομιλία ΝΕ΄ του αγίου στο Υπόμνημά του στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον) Διαβάστε περισσότερα »
Ασκητές μέσα στον κόσμο: Πατήρ Βασίλειος Τρομπούκης

Γεννήθηκε τό 1902 στό χωριό Σφηκιά Ἠμαθίας ἀπό λευϊτική οἰκογένεια. Ὁ πατέρας του ὠνομαζόταν Ἰωάννης, ἦταν ἱερέας καί Πνευματικός. Ἐπίσης ὁ παπποῦς καί ὁ προπάππος του ἦταν ἱερεῖς καθώς καί ὁ ἀδελφός του Ἀθανάσιος, ὅπως καί ἕνας ἀνεψιός του. Ἦταν ἐπιθυμία τοῦ Βασιλείου νά συνεχισθῆ αὐτή ἡ παράδοση. Διαβάστε περισσότερα »
Ο ναυτίλος και ο ποντίλος (Αρχ. Σεβαστιανός Τοπάλης)

Ζοῦμε σέ ἐποχές πού οἱ διωγμοί πλέον δέν ὑπάρχουν. Δύσκολα τά χρόνια πού ἡ Ἐκκλησία ὑπῆρχε στίς κατακόμβες καί τό αἷμα τῶν μαρτύρων ἔρρεε σάν ποτάμι. Δέν ἦταν εὔκολο νά εἶσαι χριστιανός. Ὅμως, ὅπως λέγει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος, μπορεῖ σήμερα νά μήν εἶναι καιρός διωγμῶν, ἀλλά πάντοτε εἶναι καιρός μαρτυρίου. Σέ καμιά ἐποχή δέν ἐξέλιπαν ἡ μαρτυρία καί τό μαρτύριο τῶν χριστιανῶν.
Τό μαρτύριο κάθε φορά παίρνει μία ἄλλη μορφή. Δέν εἶναι ὁ δήμιος πού ρίχνει τόν πιστό μέσα στόν πυρακτωμένο λέβητα, ἀλλά εἶναι ὁ διάβολος πού τόν καίει μέσα στό καμίνι τοῦ πανσεξουαλισμοῦ. Δέν εἶναι ὁ δήμιος πού βάζει θυμίαμα στά χέρια τοῦ μάρτυρος γιά νά θυσιάσει στά εἴδωλα καί κατακόβει μεληδόν τό σῶμα του, ἀλλά εἶναι ὁ διάβολος πού τόν πειράζει γιά νά γεμίσει τά χέρια του μέ ἄνομα καί βρώμικα χρήματα κατακόβοντας κάθε ἀγάπη καί ἔλεος γιά τόν φτωχό. Δέν εἶναι ὁ δήμιος πού τόν βάζει στόν τροχό καί τόν ξεσχίζει, ἀλλά ὁ διάβολος πού τόν γυροφέρνει καί ξεσχίζει τόν νοῦ του μέ τήν μνησικακία καί τήν πικρία καί τήν ἐκδικητικότητα στούς ἀδελφούς κινούμενος μέ ἐγωισμό καί ὑπερηφάνεια. Ἐκεῖνος πού ἀντέχει στούς πειρασμούς αὐτούς εἶναι σύγχρονος μάρτυρας, διότι δίδει μαρτυρία ζωῆς ἐν Χριστῷ, μαρτυρία ἀγάπης, ἁγνότητος καί ταπείνωσης. Εἶναι ὄντως ἕνα ἀναίμακτο μαρτύριο ἡ ἀγάπη, ἡ ἁγνότητα καί ἡ ταπεινοφροσύνη.
Διαβάστε περισσότερα »
Τι είναι η νοερά και καρδιακή προσευχή; († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Η μνήμη του Θεού στον άνθρωπο φανερώνει κοινωνία με τον Θεό και άρα είναι σαν προσευχή. Ο αγώνας για την συνεχή επίκληση του αγίου Ονόματος του Χριστού με την ευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με τον αμαρτωλόν», ανανεώνει συνεχώς στον άνθρωπο την μνήμη του Θεού και την κοινωνία με τον Θεό. Γι’ αυτό και ο Απόστολος Παύλος έγραφε στους Θεσσαλονικείς: «Αδιαλείπτως προσεύχεσθε». Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου

Την ημέρα αυτή που ακολουθεί λίγο μετά την εαρινή ισημερία, καθώς το σκοτάδι της νύχτας φθάνει στο τέρμα της υπεροχής του έναντι της ημέρας και αρχίζει να υπερτερεί το φως, η Εκκλησία εορτάζει τη σύλληψη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και την κάθοδο, στο σκότος και τον ζόφο του κόσμου, του Ηλίου της Δικαιοσύνης, η οποία ανέστρεψε τον ρου του χρόνου και της ιστορίας και από κάθοδο προς τον άδη τον έκανε ανύψωση προς την οριστική άνοιξη της αιωνιότητας. Διαβάστε περισσότερα »
Β’ Κυριακή Νηστειών: Κυριακή Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Σὲ ἕναν ἀπὸ τοὺς ψαλμούς, διαβάζουμε τὰ παρακάτω: Ἐκεῖνοι ποὺ ἔσπειραν μὲ δάκρυα στὰ μάτια, θὰ θερίσουν μὲ χαρά. Ἐὰν στὴ διάρκεια τῶν ἑβδομάδων ποὺ προετοιμαζόμαστε γιὰ τὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα εἴδαμε κάθε τι ἄσχημο καὶ ἀνάξιο ποὺ ὑπάρχει μέσα μας νὰ καθρεφτίζεται στὶς παραβολὲς τοῦ Εὐαγγελίου, ἐὰν σταθήκαμε ἐνώπιον τῆς κρίσης τῆς συνείδησής μας καὶ τοῦ Θεοῦ, τότε πραγματικὰ ἔχουμε σπείρει μὲ δάκρυα τὸν δρόμο γιὰ τὴν σωτηρία μας. Καὶ ὅμως ὑπάρχει ἀκόμα χρόνος ἐπειδὴ ἀκόμα καὶ ὅταν εἰσερχόμαστε στὴν περίοδο τοῦ θερισμοῦ, ὁ Θεὸς μᾶς δίνει παράταση· καθὼς προχωροῦμε προοδευτικὰ πρὸς τὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, πρὸς τὴν Ἡμέρα τῆς Ἀνάστασης, μποροῦμε ἀκόμα, κάθε στιγμή, μὲ πρόσωπο πρὸς τὴν νίκη τοῦ Θεοῦ, νὰ στραφοῦμε σὲ Ἐκεῖνον μὲ εὐγνωμοσύνη καὶ μὲ συντετριμμένη καρδιά, καὶ νὰ ποῦμε: «Κύριε, ἴσως εἶμαι ὁ ἐργάτης τῆς ἑνδεκάτης ὥρας, ἀλλὰ δέξου με ὅπως ὑποσχέθηκες!» Διαβάστε περισσότερα »
Η αντιμετώπιση του πόνου (Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης)

– Γέροντα, ποιο πόνο λέτε ανυπόφορο;
– Τον πόνο που κάνει να τρέχουν δάκρυα από τα μάτια! Αυτά τα δάκρυα δεν είναι ούτε μετανοίας ούτε αγαλλιάσεως· πού υπάγονται; Τι λέτε; Διαβάστε περισσότερα »
Ο χρόνος της ζωής μας (Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)

Οι χριστιανοί ζουν «εν σοφία», εάν ζουν κατά το Ευαγγέλιο του Κυρίου Ιησού Χριστού, ο Οποίος είναι «η σοφία του Θεού» (A’ Κορ. 1. 24, 30). Έξω απ’ Αυτόν υπάρχει «η των αφρόνων ανθρώπων αγνωσία» (Α’ Πέτρ. 2. 15). Οτιδήποτε δεν είναι από το Χριστό, ο Οποίος είναι η μόνη και αληθινή και αιώνια σοφία, πράγματι είναι και μωρία και ανοησία. Και οι άνθρωποι γίνονται ανόητοι και παράφρονες από την αμαρτία και τα πάθη. Στην ουσία της η αμαρτία είναι η κύρια παραφροσύνη της ανθρώπινης ψυχής. Η φιλαμαρτησία είναι πάντοτε παραφροσύνη της ψυχής εμπρός στο Θεό. Μόνο η αγάπη για το Χριστό γεμίζει την ανθρώπινη ψυχή με την ένθεη σοφία. Διαβάστε περισσότερα »
Το νόημα της ζωής († Μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης)

Μερικοί λένε πως η ζωή μας είναι αρκετά σύντομη. Νομίζουμε όμως πως από μόνοι μας συντομεύουμε το χρόνο της ζωής μας από την κατάχρηση, την παράχρηση και την ηθοφθορία. Διαβάστε περισσότερα »
Δογματική: Ο άνθρωπος μεταξύ διαβόλου και Θεού (Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)

(Ἐπιμέλεια π. Ἀθανασίου Μηνᾶ)
(Ἕνα μικρό ἀντίδωρο στούς ἀπανταχοῦ ἀγωνιζομένους ὀρθοδόξους χριστιανούς) Διαβάστε περισσότερα »
Λόγος επί τη εορτή της Κυριακής της Ορθοδοξίας (Α’ Κυριακή των Νηστειών) († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Aι ψυχές μας γεμίζουν ευγνωμοσύνη προς τον εν Τριάδι προσκυνούμενο Θεό μας, διότι μας αξίωσε να παραλάβουμε και να διακρατούμε τον ατίμητο θησαυρό της Ορθοδόξου Πίστεως «εν οστρακίνοις σκεύεσι» (Β’ Κορ. δ’ 7), στις ταπεινές και αμαρτωλές μας υπάρξεις. Διαβάστε περισσότερα »
Νηστεία προ του Πάσχα († Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης)

Η προ του Πάσχα περίοδος που διερχόμαστε γεννά ή θα πρέπει να γεννά κάποια ιδιαίτερα συναισθήματα μέσα μας. Η ωραιότατη και κατανυκτική υμνογραφία αυτής της περιόδου, οι πολλές λατρευτικές ευκαιρίες, η σαρακοστιανή νηστεία θέλουν να μας συγκεντρώσουν. Να σκύψουμε μέσα μας, να προβληματιστούμε, να προβούμε σε έναν αυτοέλεγχο προς ειλικρινή μετάνοια. Διαβάστε περισσότερα »
Μεγάλη Τεσσαρακοστή: Εισαγωγή στη Μεγάλη Τεσσαρακοστή (Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom (†))

Σὲ ἀντίθεση μὲ αὐτὸ ποὺ πολλοὶ νομίζουν ἢ αἰσθάνονται, ἡ Σαρακοστὴ τοῦ Πάσχα εἶναι περίοδος χαρᾶς. Εἶναι ὁ καιρὸς ἐκεῖνος ποὺ μᾶς δίνεται ἡ δυνατότητα νὰ ἀποτινάξουμε κάθε τί ἄσχημο καὶ θανατηφόρο ἀπὸ μέσα μας γιὰ νὰ βροῦμε πάλι τὴ δύναμη νὰ ζήσουμε, νὰ βιώσουμε σὲ ὅλο τὸ βάθος του τὸ μυστήριο στὸ ὁποῖο εἴμαστε καλεσμένοι. Ἂν δὲν κατανοήσουμε αὐτὴ τὴν ποιότητα τῆς χαρᾶς στὴ νηστεία, θὰ τὴ μετατρέψουμε σὲ μιὰ καρικατούρα, σὲ μιὰ περίοδο κατὰ τὴν ὁποία στὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ θὰ κάνουμε τὴ ζωὴ μας μίζερη.
Ποια η ανάγκη της νηστείας; (Αββάς Μάρκος)

Αν θελήσουμε να χορτάσουμε τρώγοντας, θα βαρεθούμε γρήγορα και θα επιθυμήσουμε κάτι άλλο· και όταν και τούτο το φάμε και το χορτάσουμε, και αυτό παρόμοια θα το αποδοκιμάσουμε, όπως το προηγούμενο, και θα το παρατήσουμε. Δεν γίνεται δηλαδή, ενόσω χορταίνουμε, να μείνουμε στις ίδιες επιθυμίες που επινοούμε για την ευχαρίστησή μας. Ποιο φαγητό ήταν πιο γλυκό ή πιο εκλεκτό από το μάννα; Όταν όμως οι Ισραηλίτες το έφαγαν και το χόρτασαν, καθώς δεν είχαν κάτι καλύτερο να επιθυμήσουν, επιθύμησαν το κατώτερο, τα σκόρδα και τα κρεμμύδια (Αριθ. 11:5-7). Επομένως ο χορτασμός έχει έμφυτη την επιθυμία κάποιου άλλου. Αν λοιπόν, καθώς χορταίνουμε το ψωμί, επιθυμούμε και άλλες τροφές, ας το τρώμε χωρίς να χορταίνουμε. Έτσι, μη χορταίνοντας το ψωμί, πάντοτε θα επιθυμούμε να το χορτάσουμε, οπότε και τη βλάβη από την επιθυμία άλλων θα αποφύγουμε, και την αρετή της εγκράτειας θα αποκτήσουμε. Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Οι άγιοι νεομάρτυρες Χρίστος και Πανάγος εκ Γαστούνης

9 Μαρτίου
Μετά από την ανακατάληψη της Πελοποννήσου από τους Ενετούς, το 1684, η υλική και προ παντός η θρησκευτική κατάσταση του ελληνικού λαού άλλαξε προς το καλύτερο. Παρά τις πιέσεις και την προπαγάνδα που ασκούσαν οι ρωμαιοκαθολικοί στους ορθοδόξους, ναοί άρχισαν να κτίζονται και εγκαταλειμμένα μοναστήρια να κατοικούνται από μοναχούς. Αυτή η περίοδος σχετικής ειρήνης και ελευθερίας δεν διήρκησε όμως παρά τρεις δεκαετίες, και το 1715 οι Τούρκοι επανακατέλαβαν τον Μωριά και επέδειξαν τρομακτική αγριότητα προς τον άμαχο χριστιανικό πληθυσμό. Όσοι γλύτωσαν την σφαγή κατέφυγαν στα βουνά ή προσπαθούσαν να διαφύγουν στην Δύση, για να γλυτώσουν από τον εξαναγκαστικό εξισλαμισμό. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακής της Τυρινής (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

(Ματθ. στ΄. 14-21)
Ὑπόμνημα εἰς τὸν Ἅγιον Εὐαγγελιστὴν Ματθαῖον, ὁμιλία Κ΄ Διαβάστε περισσότερα »
Η θέση του ανθρώπου (Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)

Ο άνθρωπος είναι τοποθετημένος στο δρόμο ανάμεσα στον παράδεισο και στην κόλαση, ανάμεσα στον Θεό και στο διάβολο. Κάθε σκέψη και λογισμός του ανθρώπου και κάθε αίσθησή του φέρνει λίγο την ψυχή ή στον παράδεισο ή στην κόλαση. Εάν είναι έλλογος (δηλ. κατά Θεόν) η σκέψη και ο λογισμός συνδέει τον άνθρωπο με τον Θεό Λόγο, τον Απερινόητο και Ακατάληπτο και αυτό για τον άνθρωπο ήδη είναι παράδεισος. Εάν όμως η σκέψη είναι χωρίς και κατά του Θεού Λόγου, τότε αναπόφευκτα συνδέει τον άνθρωπο με το παράλογο και το ανόητο, με το Διάβολο, και αυτό είναι ήδη κόλαση. Ό,τι ισχύει για τη σκέψη ισχύει και για την αίσθηση. Όλα λοιπόν αρχίζουν εδώ στη γη, και ο παράδεισος και η κόλαση του ανθρώπου. Η ζωή του ανθρώπου σ’ αυτό τον πλανήτη είναι ένα τεράστιο δράμα: εδώ συνεχώς συγκρούονται το εφήμερο και το αιώνιο, το θνητό και το αθάνατο, το καλό και το κακό, τα του διαβόλου και τα του Θεού. Διαβάστε περισσότερα »
Καταλαλιά: θάνατος με το στόμα, θάνατος με το αυτί (Όσιος Εφραίμ ο Σύρος)

Αδελφέ, να μην ανέχεσαι αυτόν που καταλαλεί, ακόμη και αν λέει την αλήθεια, για να μη γίνεις συμμέτοχός του στην καταστροφή. Γιατί αν συμβεί να πει κάποιος δίκαια κακό τον βασιλιά που έσφαλε, κανείς από τους παρόντες δεν ανέχεται να ακούσει αυτά που λέγονται εναντίον του βασιλιά. Αν όμως σταθεί κανείς και ακούσει, μία τιμωρία αποφασίζεται και για τους δυο: ο ένας θανατώνεται γι’ αυτά που είπε, και ο άλλος επειδή τα άκουσε. Μιλά για κάποιον ο ψεύτης και εσύ στρέφεις το αυτί σου σε αυτόν, και τον θάνατο που βγάζει από το στόμα του τον δέχεται η αγκαλιά της ακοής σου· και παίρνοντας το φαρμακερό προζύμι του ψεύδους το ζυμώνεις μέσα σου. Διαβάστε περισσότερα »
Τα Ψυχοσάββατα (Στέργιος Ν. Σάκκος, Ομότιμος Καθηγητής Εισαγωγής & Ερμηνείας Καινής Διαθήκης Α.Π.Θ. († 2012))

Μέσα στην ιδιαίτερη μέριμνά της για τούς κεκοιμημένους η αγία Ορθόδοξη Εκκλησία μας έχει καθορίσει ξεχωριστή ημέρα της εβδομάδος γι’ αυτούς.
Όπως η Κυριακή είναι η ημέρα της αναστάσεως του Κυρίου, ένα εβδομαδιαίο Πάσχα, έτσι το Σάββατο είναι η ημέρα των κεκοιμημένων, για να τους μνημονεύουμε και να έχουμε κοινωνία μαζί τους. Σε κάθε προσευχή και ιδιαίτερα στις προσευχές του Σαββάτου ο πιστός μνημονεύει τούς οικείους, συγγενείς και προσφιλείς, ακόμη και τούς εχθρούς του που έφυγαν από τον κόσμο αυτό, αλλά ζητά και τις προσευχές της Εκκλησίας γι’ αυτούς.
Στο δίπτυχο, που φέρνουμε μαζί με το πρόσφορο για τη θεία Λειτουργία, αναγράφονται τα ονόματα των ζώντων και των κεκοιμημένων, τα οποία μνημονεύονται.
Σε ετήσια βάση η Εκκλησία έχει καθορίσει δύο Σάββατα, τα οποία αφιερώνει στους κεκοιμημένους της. Είναι τα μεγάλα Ψυχοσάββατα• το ένα πριν από την Κυριακή της Απόκρεω και το άλλο πριν από την Κυριακή της Πεντηκοστής. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή της Απόκρεω: Ερμηνεία στο εδάφιο: «Ὅταν δὲ ἔλθῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ» (Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας)

(Ματθ. 25, 31-46)
«Ὅταν δὲ ἔλθῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ (: Όταν δε έλθει ο υιός του ανθρώπου με όλη την δόξα αυτού)» [Ματθ. κε΄, 31]
Πώς όμως θα έρθει, πώς θα εμφανισθεί; Διαβάστε περισσότερα »
Ασκητές μέσα στον κόσμο: Βαΐα Γεωργιαννάκη

Γεννήθηκε στό χωριό Ριζοβούνι τῆς Λάκκας Σουλίου τοῦ νομοῦ Πρεβέζης, τό 1927. Ἦταν δίδυμη μέ μία ἄλλη ἀδελφή, ἡ ὁποία ὅμως δέν ἔζησε. Διαβάστε περισσότερα »
Πώς να αντιμετωπίσω την αμαρτωλότητά μου; (Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom (†))

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρός, τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Πολύ συχνά, θέτουμε στὸν ἑαυτό μας καὶ μεταξύ μας ἕνα πολὺ βασανιστικὸ ἐρώτημα. Πῶς μπορῶ νὰ ἀντιμετωπίσω τὴν ἁμαρτωλὴ μου κατάσταση; Τὶ μπορῶ νὰ κάνω; Δὲν μπορῶ νὰ ἀποφύγω τὴν διάπραξη ἁμαρτημάτων, μόνο ὁ Χριστὸς ἄλλωστε ἦταν ἀναμάρτητος. Καὶ δὲν μπορῶ καὶ ἐξακολουθῶ νὰ διαπράττω ἁμαρτήματα, ἐξαιτίας τῆς ἔλλειψης ἀποφασιστικότητας, θάρρους, ἱκανότητας γιὰ ἀληθινὴ μετάνοια ἤ ἐξαιτίας τῆς γενικότερης ἁμαρτωλῆς κατάστασης ἡ ὁποία κυριαρχεῖ στὸν ἐσωτερικό μου κόσμο. Τὶ ὰπομένει λοιπὸν σὲ μένα; Βασανίζομαι, παλεύω ἀπεγνωσμένα ὅπως ἕνας ἄνθρωπος τὴν ὥρα ποὺ πνίγεται καὶ δὲν βλέπω λύση. Διαβάστε περισσότερα »
Έξω από τον Θεό και την ψυχή δεν υπάρχει καμία άλλη αξία (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, επισκ. Αχρίδος)

Μόνο η πνευματική ζωή είναι η αληθινή ζωή, όλα τα υπόλοιπα είναι ύλη. Και το σώμα μας ύλη είναι, χώμα δανεισμένο από τη γη… Πνευματική ζωή είναι η αδιάλειπτη προσπάθειά μας να καταστούμε άξιοι της θεϊκής πνοής που βρίσκεται μέσα μας. Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Ο άγιος Εθελβέρτος, πρώτος χριστιανός βασιλιάς του Κέντ

24 Φεβρουαρίου
Ο άγιος Εθελβέρτος (ή Εδιλβέρτος), πρώτος χριστιανός βασιλιάς της Αγγλίας, βασίλευε στο Κεντ ήδη τριάντα έξι χρόνια και είχε αποκτήσει την υπεροχή μεταξύ των αγγλοσαξωνικών πριγκιπάτων (Επταρχίας) που περιλάμβαναν την σημερινή Αγγλία, όταν ο άγιος Αυγουστίνος [26 Μαΐου], σταλμένος από την Ρώμη επί πάπα αγίου Γρηγορίου, επικεφαλής σαράντα μοναχών ιεραποστόλων, αποβιβάστηκε στο Θάνετ, κοντά στις εκβολές του Τάμεση, για να φέρουν το φως του Ευαγγελίου. Διαβάστε περισσότερα »
Εις την Κυριακή του Ασώτου († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Ομιλία του γέροντα στην τράπεζα της Μονής το 2007.
Λόγος για τη μετάνοια (Άγιος Εφραίμ ο Σύρος)

Ἄς μήν κυριευόμαστε λοιπόν ἀπό ἐκεῖνο τό φόβο πού ἔχει σχέση μέ τά πράγματα καί τίς καταστάσεις τοῦ μάταιου αὐτοῦ κόσμου. Νά μήν φοβόμαστε δηλαδή ἐκεῖ πού δέν ὑπάρχει φόβος (Α’ Ἰωάν. 4, 18). Γιατί ποιός ἀνθρώπινος φόβος μπορεῖ νά συγκριθεῖ μέ τό θεῖο φόβο; Καί ποιά φθαρτή ἀνθρώπινη δόξα μπορεῖ νά συγκριθεῖ μέ τήν μεγαλωσύνη, τήν ἀνέκφραστη δύναμη καί τήν ἄφθαρτη δόξα τοῦ Θεοῦ; Διαβάστε περισσότερα »
Η αγάπη προς τον Θεό (Άγιος Μάξιμος Ομολογητής)

Εκείνος που πιστεύει στον Κύριο φοβάται την κόλαση· όποιος φοβάται την κόλαση εγκρατεύεται από τα πάθη· αυτός που εγκρατεύεται από τα πάθη υπομένει τις θλίψεις· αυτός που υπομένει τις θλίψεις θα αποκτήσει την ελπίδα στον Θεό· η ελπίδα στον Θεό χωρίζει τον νου από κάθε εμπαθή προσκόλληση στα γήινα· και όταν χωριστεί από αυτήν ο νους, θα αποκτήσει την αγάπη προς τον Θεό. Διαβάστε περισσότερα »
Εις την Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Ομιλία του γέροντα στην τράπεζα της Μονής το 2012. Διαβάστε περισσότερα »
Στις θλίψεις να εμπιστευόμαστε στη σοφία και στη δύναμη του Θεού (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)

1 Ούτε οι δαίμονες, ούτε τα θηρία που βλάπτουν τους ανθρώπους, ούτε οι κακοί άνθρωποι μπορούν να εκπληρώσουν το θέλημά τους, ώστε να αφανίσουν και να καταστρέψουν τους άλλους, αν δεν το επιτρέψει ο Θεός, που κυβερνά τον κόσμο, και αν δεν ορίσει μέχρι πιο σημείο μπορούν να βλάψουν. Γιατί ο Θεός δεν επιτρέπει να ενεργούν με απεριόριστη ελευθερία˙ γιατί αν γινόταν αυτό, δε θα μπορούσε να επιβιώσει κανένα ζωντανό πλάσμα. Ο Κύριος δεν αφήνει τα κτίσματά του να τα πλησιάσει η δύναμη των δαιμόνων και των κακών ανθρώπων και να τα βλάψουν κατά το θέλημά τους. Για τούτο να λες πάντα στην ψυχή σου: Έχω φύλακα το Θεό, που με φυλάει, και κανένα φθοροποιό κτίσμα δεν μπορεί να παρουσιασθεί μπροστά μου, παρά μόνο αν έχει την άδεια του Θεού. Πίστεψε ακόμη πως δεν τολμούν ούτε να φανούν στα μάτια σου, ούτε να σε κάνουν να ακούσεις με τ’ αυτιά σου τις απειλές τους. Γιατί, αν είχαν άδεια από το Θεό να ενεργούν απεριόριστα το κακό, δε θα χρειάζονταν τα λόγια τους για να σε φοβίσουν, αλλά θα εκπλήρωναν κατ’ ευθείαν το έργο τους σύμφωνα με το θέλημά τους. Διαβάστε περισσότερα »
Ασκητές μέσα στον κόσμο: Σωτήριος Βακουφτσής

Στό χωριό Αὔρα Καλαμπάκας γεννήθηκε καί ἔζησε ὁ Σωτήρης Βακουφτσῆς. Ἀπό μικρός ἔδειχνε ἰδιαίτερη ἀγάπη πρός τόν Θεό καί τήν Ἐκκλησία. Ἔκανε προσευχές καί νηστεῖες καί ἄλλους πνευματικούς ἀγῶνες χωρίς νά ἔχη κάποιον ὁδηγό ἀλλά παρακινούμενος ἀπό τήν καρδιακή του θέρμη πρός τόν Χριστό. Ἀργότερα βοηθήθηκε πολύ ἀπό κάποιον μακρινό συγγενῆ του, τόν Χρῆστο Γκουντόπουλο, μεγαλύτερό του στήν ἡλικία. Διαβάστε περισσότερα »
Αγγελοθεραπεία: Μία αποκρυφιστική προσέγγιση στο θέμα της ασθένειας (Πρωτοπρ. Βασίλειος Γεωργόπουλος, Επίκ. Καθηγητής Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ)

Το πρόβλημα της ασθένειας και του πόνου διαχρονικά, είναι παράγοντες υψηλού κινδύνου για την παγίδευση ανίσχυρων πνευματικά ανθρώπων και ακατήχητων χριστιανών για να παγιδευθούν στις διάφορες «προσφορές» αντιμετώπισης της ασθένειας, που προέρχονται από αιρετικές και αποκρυφιστικές ομάδες. Διαβάστε περισσότερα »
Οι φιλότιμοι έχουν λεπτή συνείδηση και βοηθιούνται από τον Θεό (Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης)

– Γέροντα, όποιος έχει φιλότιμο το καταλαβαίνει ο ίδιος; Διαβάστε περισσότερα »
Aνάπαυλα στον πνευματικό αγώνα; (π. Γεώργιος Δορμπαράκης)

Κουρασμένοι κάποιοι εν Χριστώ αδελφοί από τον… πνευματικό τους αγώνα, θεωρούν ότι είναι αναγκαίο και απαραίτητο να κάνουν κάποιες φορές μία στάση: να δυσανασχετήσουν κάποια φορά με το «σκληρό» θέλημα του Θεού, να κατακρίνουν λίγο τον συνάνθρωπό τους που τους αδίκησε, να καυ-χηθούν έστω για μια επιτυχία τους.
Ξέρουν ότι αυτό που κάνουν δεν είναι το σωστό, όμως δικαιολογούν τον εαυτό τους με τη σκέψη ότι είναι μια… ανάπαυλα! Διαβάστε περισσότερα »
Ο άγιος μάρτυρας Νικηφόρος

9 Φεβρουαρίου
Κάποιος ιερέας που λεγόταν Σαπρίκιος είχε στενό φίλο του τον μακάριο Νικηφόρο που ήταν λαϊκός. Τόση αγάπη είχαν μεταξύ τους, ώστε ο ένας νόμιζε ότι ζει στην ψυχή του άλλου. Από φθόνο όμως του εχθρού συνέβη κάτι που διέλυσε όλη εκείνη τη φιλία και τους έφερε σε φανερή έχθρα. Και μάλιστα τόσο πολύ, ώστε ο ένας δεν μπορούσε να δει στα μάτια του τον άλλον, αλλά όταν τον συναντούσε, γύριζε το πρόσωπο και σιχαινόταν ακόμη και να τον κοιτάξει. Γιατί συνήθως οι μεγάλες φιλίες, όταν μετατραπούν σε έχθρα, εκδηλώνουν εξίσου μεγάλο μίσος. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΙΖ’ Ματθαίου: Η δύναμη της Πίστης (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

(Ματθ. ιε’ 21-28)
Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να γευτεί τη γλυκύτητα του καλού, αν πρώτα δεν επιμείνει και δε δοκιμαστεί στο καλό. Στο δρόμο προς το καλό πρώτα δοκιμάζουμε την πικρία κι υστέρα τη γλυκύτητα.
Η φύση ολόκληρη είναι γεμάτη από διδαχές καρτερίας και επιμονής. Αν τα νεόφυτα δέντρα σου δεν αναπτυχθούν για να δημιουργήσουν δασύλιο, θα μπορέσουν ν’ αντέξουν στον άνεμο και το χιόνι; Θα σου ήταν χρήσιμα τα ποτάμια αν δεν έφτιαχναν βαθιές κοίτες; Μήπως τα μυρμήγκια αυτοκτονούν όταν οι τροχοί καταστρέφουν τα σπίτια τους στο δρόμο, ή ξεκινούν με επιμονή να φτιάχνουν καινούργια; Αν κάποιος άκαρδος άνθρωπος γκρεμίσει τη φωλιά τού χελιδονιού στο σπίτι του, τότε το χελιδόνι θα ξεκινήσει αδιαμαρτύρητα να πάει σε άλλο σπίτι για να φτιάξει την καινούργια φωλιά του. Οτιδήποτε κάνουν οι φυσικές καταστροφές ή οι άνθρωποι στα φυτά και στα ζώα, κάνουν τους ανθρώπους να θαυμάζουν την ακατάβλητη επιμονή τους στην εκτέλεση του καθήκοντος που τους όρισε ο Θεός. Όταν ένα φυτό που το κόψανε ή το θερίσανε έχει τη δύναμη ν’ αναπτυχθεί ξανά, θα το κάνει. Όταν σ’ ένα πληγωμένο και μοναχικό ζώο έμεινε έστω κι ελάχιστη δύναμη ζωής, θα προσπαθήσει να κάνει κι αυτό το καθήκον του για να ζήσει.
Η καθημερινή ζωή τού ανθρώπου είναι γεμάτη από διδαχές για την καρτερία και την επιμονή. Ο επίμονος στρατιώτης θα κερδίσει τη μάχη. Ο επίμονος τεχνίτης θα τελειοποιήσει το έργο του. Ο επίμονος έμπορος θα πλουτίσει. Ο επίμονος ιερέας θα βάλει τους ανθρώπους της ενορίας του στο σωστό δρόμο. Ο επίμονος άντρας ή η επίμονη γυναίκα τής προσευχής, θα φτάσει στην τελειότητα και την αγιότητα. Ο επίμονος καλλιτέχνης αποκαλύπτει το εσωτερικό κάλλος των πραγμάτων. Ο επίμονος επιστήμονας ανακαλύπτει τους κανόνες και τους νόμους που διέπουν τις σχέσεις των πραγμάτων. Ακόμα και το πιο χαρισματικό παιδί δε θα μάθει να γράφει, αν δεν εξασκηθεί με επιμονή στο γράψιμο. Ένας άνθρωπος με θαυμάσια φωνή δε θα γίνει ποτέ μεγάλος τραγουδιστής αν δεν εξασκηθεί. Έχουμε συνηθίσει να υπενθυμίζουμε στους άλλους κάθε μέρα, αλλά και να μας υπενθυμίζουν οι άλλοι, την ανάγκη τής επιμονής και της καρτερίας στο καθημερινό μας έργο.
Η επιμονή, για να καταλήξουμε σε κάποιο συμπέρασμα, είναι το μοναδικό καλό έργο που το συνιστούν όλοι και δεν το αμφισβητεί κανένας. Όλη αυτή η επιμονή στο έργο όμως που ακούμε κάθε μέρα, είναι μόνο ένα σχολείο που μας μαθαίνει την εσωτερική επιμονή στο πνευματικό βασίλειο. Όλη αυτή η εξωτερική επιμονή στο λουστράρισμα και στην τελειοποίηση των πραγμάτων, στη σύναξη πλούτου, γνώσεων και τεχνών, είναι μόνο μια εικόνα τής θαυμαστής επιμονής που πρέπει να έχουμε για τη βελτίωση και τελειοποίηση των καρδιών μας, για τη φροντίδα και τον εμπλουτισμό τής ψυχής μας, της άφθαρτης κι αθάνατης εσωτερικής μας ύπαρξης.
Η Αγία Γραφή μάς διδάσκει σε κάθε σελίδα της την επιμονή στα πνευματικά θέματα. Μας διδάσκει τόσο με λόγια όσο και με τα μεγάλα παραδείγματα ανδρών καρτερικών ή μη. Τα δυο πιο φοβερά παραδείγματα μη επιμονής στο καλό, τα βρίσκουμε στην περίπτωση του Αδάμ, του προπάτορα του ανθρώπινου γένους, και του Ιούδα, που πριν ήταν απόστολος κι έπειτα έγινε προδότης. Και τους δυο η αγαθότητα του Θεού τους τοποθέτησε πολύ κοντά Του. Ο Αδάμ ήταν με το Θεό στον παράδεισο, ο Ιούδας κοντά στο Χριστό στη γη. Ξεκίνησαν κι οι δυο με υπακοή στο Θεό και τελείωσαν με δυσπιστία. Το τέλος τού Ιούδα ήταν πιο φοβερό από του Αδάμ, επειδή μπροστά του είχε και το παράδειγμα του πρωτόπλαστου. Ο Σαούλ πάλι δεν είχε επιμονή στη μάχη και γι’ αυτό παραφρόνησε. Ο Σολομών δεν είχε επιμονή κι η βασιλεία του μοιράστηκε. Πόσο υπέροχη όμως, πόσο υπεράνθρωπη επιμονή έδειξε ο Αβραάμ με την πίστη του στο Θεό, ο Ιακώβ με την πραότητά του, ο Ιωσήφ με την εγκράτειά του, ο Δαβίδ με τη μετάνοιά του κι ο δίκαιος Ιώβ με την καρτερία του! Τι υπέροχο παράδειγμα επιμονής στην αγνότητά της έδειξε η Πάναγνη Παρθένος, αλλά κι ο δίκαιος Ιωσήφ με την υπακοή του στο Θεό! Αλλά το ίδιο έκαναν κι οι απόστολοι, καθώς κι όλοι εκείνοι που είχαν αφοσιωθεί στο Θεό, με την αγάπη τού Χριστού!
Στην Αγία Γραφή θα βρούμε πάρα πολλά και καθαρά παραδείγματα πώς η επιμονή στο καλό αποβαίνει πάντα νικηφόρα και στεφανώνεται. Κανένας από μας που τα διαβάζει αυτά δεν μπορεί να ισχυριστεί πως δεν ήξερε ή δε διδάχτηκε. Πώς γίνεται εκατοντάδες χιλιάδες αγίων, παρθένων και μαρτύρων, από την ένσαρκη ζωή τού Χριστού στη γη ως σήμερα, να το γνωρίζουν αυτό και μεις να το αγνοούμε; Δεν είναι πως δεν ξέρουμε, αλλά δεν έχουμε τη δύναμη να επιμείνουμε. Το να γνωρίζουμε το καλό και να μην επιμένουμε σ’ αυτό, μας κατακρίνει διπλά. Εκείνος που δε γνωρίζει το δρόμο αυτό και δεν τον ακολουθεί «δαρήσεται ολίγας». Αυτός όμως που τον γνωρίζει και δεν τον ακολουθεί, «δαρήσεται πολλάς» (βλ. Λουκ. ιβ’ 47, 48).
Ο δρόμος προς το καλό είναι ανηφορικός. Εκείνος που έμαθε να βαδίζει μόνο σε επίπεδες επιφάνειες ή σε κατηφόρες, στην αρχή θα τον βρει δύσκολο. Αυτός που ξεκίνησε να βαδίζει το δρόμο αυτόν κι έπειτα γυρίζει πίσω, δε θα μπορέσει να σταθεί στον τόπο απ’ όπου ξεκίνησε τον ανήφορο, αλλά θα κατεβεί πιο χαμηλά, στο σκοτάδι και στην απώλεια. Γι’ αυτό είπε ο Κύριος πως «ουδείς επιβαλών την χείρα αυτού επ’ άροτρον και βλέπων εις τα οπίσω εύθετός εστιν εις την βασιλείαν του Θεού» (Λουκ. θ’ 62).
Το σημερινό ευαγγέλιο μας μιλάει για ένα θαυμαστό παράδειγμα επιμονής στην πίστη και την προσευχή που μας δίνει μια συνηθισμένη γυναίκα, που μάλιστα ήταν ειδωλολάτρισσα. Μακάρι το παράδειγμα αυτό να λειτουργήσει σαν φωτιά στις συνειδήσεις όλων εκείνων που αυτοονομάζονται πιστοί, ενώ στην πίστη και στην προσευχή είναι σκληροί και ψυχροί σαν την πέτρα. Διαβάστε περισσότερα »
Ποια είναι τα θανάσιμα και ποια τα συγγνωστά αμαρτήματα (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

Κάθε θανάσιμο αμάρτημα που διαπράττει ο ορθόδοξος χριστιανός, αν δεν θεραπευθεί με την πρέπουσα μετάνοια, γίνεται αιτία αιώνιου κολασμού του. Διαβάστε περισσότερα »
Να μιμούμαστε τους ενάρετους (Όσιος Εφραίμ ο Σύρος)

Να αγαπάς τον καλό σύντροφο και να αποφεύγεις τον κακό, επειδή ούτε ο μάγος, ούτε ο ληστής, ούτε ο τυμβωρύχος γεννήθηκαν τέτοιοι, αλλά τα έμαθαν αυτά από ανθρώπους, των οποίων ο νους είχε διαφθαρεί από τον σατανά. Γιατί ο Θεός όλα τα έκανε πολύ καλά (Γεν. 1:31). Να μη σε ευχαριστούν τα λουτρά και τα συμπόσια και τα κοινά δείπνα και η καλοπέραση, για να μην πέσεις σε ολέθριους κινδύνους. Να θυμάσαι διαρκώς την οδύνη των αμαρτωλών και να φοβάσαι μήπως σύντομα βρεθείς και εσύ μαζί τους. Δεν μπήκες ποτέ σε σπίτι όπου κλαίνε νεκρό, και βλέποντας τον σπαραγμό και τα κλάματα δεν βιάστηκες να πεταχτείς έξω από εκεί; Από τα πρόσκαιρα λοιπόν πρέπει να συμπεραίνεις για τα αιώνια· γιατί λέει η Γραφή: «Δώσε αφορμή στον σοφό, και θα γίνει σοφότερος» (Παροιμ. 9:9). Με αθωότητα να δέχεσαι τις εντολές του Θεού και με πανουργία να αποκρούεις τα τεχνάσματα του διαβόλου και να κόβεις τις βλαβερές συναναστροφές, για να μείνεις μέσα σου ήρεμος. Διαβάστε περισσότερα »
Ασκητές μέσα στον κόσμο: Κωνσταντίνος Σωτηρίου

Ήταν μοναχογυιός τοῦ Βορειοηπειρώτη ἀπό τήν Κορυτσά Δημητρίου καί τῆς Ἑλένης, κάτοικος Ἱερισσοῦ. Γεννήθηκε τό 1880. Ὁ πατέρας του ἐργαζόταν στό Ἅγιον Ὄρος. Σέ ἡλικία ἑπτά ἐτῶν ἔμεινε ὀρφανός ἀπό μητέρα. Τόν ἐφρόντιζε μία θεία του. Εἶχε καί ἕναν ἀδελφό ὁ ὁποῖος ἐκοιμήθη σέ ἡλικία πέντε ἐτῶν. Διαβάστε περισσότερα »
Η ταπεινοφροσύνη θα φέρει όλες τις αρετές (Άγιος Άνθιμος της Χίου)

Ποιος από μας μπορεί να βάλει το χέρι του εκεί πάνω στη φλόγα του αναμμένου κεριού και να το αφήσει επί πέντε λεπτά; Δεν μπορούμε. Και γιατί άλλοι έμπαιναν στην αναμμένη κάμινο και περπατούσαν μέσα στις φλόγες σαν σε ωραίο περιβόλι; Οι άγιοι μάρτυρες πώς μπόρεσαν να μπουν μέσα στα πυρωμένα τηγάνια, πάνω στις σούβλες, στους τροχούς, στα άλλα τρομερά βασανιστήρια, που εμείς ούτε να ακούσουμε δεν μπορούμε; Εμείς λίγο να κακοπαθήσουμε, μια μέρα, δυο να νηστέψουμε, φοβόμαστε μην αρρωστήσουμε, μην αδυνατίσουμε, και δειλιάζουμε. Οι άγιοι Πατέρες πώς έκαμαν εκείνους τους φοβερούς αγώνες υστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, πάνω στα βουνά, μέσα στις σπηλιές; Γιατί μπορούσαν και τα υπέμεναν όλα αυτά; Διότι ήσαν θωρακισμένοι με την ακλόνητη αγάπη προς τον Θεό· ήσαν πυρωμένοι από τον θείο έρωτα, και γι’ αυτό, όσο διάστημα ήθελε ο Θεός, τους άφηνε και αισθάνονταν τις τιμωρίες και τους πόνους· κατόπιν τους έδινε τη χάρη του και δεν τα είχαν πλέον για τίποτα.
Αλλά μήπως ο Θεός άλλαξε τώρα; Γιατί να μη μας δίνει τη χάρη του να τα κάνουμε και εμείς αυτά; Διαβάστε περισσότερα »
Δράξασθε παιδείας… (Σάββας Ηλιάδης, Δάσκαλος)

«Δράξασθε παιδείας»! Πολύ ωραία και εύηχη φράση. Αποκομμένη όμως από το Ψαλτήρι, με την καρατόμηση του αντίστοιχου ψαλμικού χωρίου, κυκλοφορεί συρόμενη και αγόμενη εντεύθεν κακείθεν, ανεξάρτητη και ως θύμα της ελευθεριότητας, που χαρακτηρίζει την εποχή μας. Χρήσιμη για εντυπωσιακή προβολή θεμάτων πάσης φύσεως, παντός καιρού και είδους και τόπου, αλλά, δυστυχώς, στείρα, ευνουχισμένη! Διότι αιωρείται παραμονεύουσα η αυτονόητη ερώτηση: ΠΟΙΑΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ; Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΙΣΤ’ Ματθαίου: Η παραβολή των ταλάντων (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

(Ματθ. κε’ 14-30)
Ο Θεός δημιουργεί ανισότητες και οι άνθρωποι γογγύζουν γι’ αυτό. Είναι σοφότεροι από το Θεό οι άνθρωποι; Αφού ο Θεός δημιουργεί ανισότητες, σημαίνει πως η ανισότητα είναι σοφότερη και καλλίτερη από την ισότητα. Ο Θεός δημιουργεί την ανισότητα για το καλό του ανθρώπου, μα οι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν το καλό στην ανισότητά τους. Ο Θεός δημιουργεί την ανισότητα λόγω του κάλλους της ανισότητας, οι άνθρωποι όμως δε βλέπουν κανένα κάλλος σ’ αυτήν. Ο Θεός δημιουργεί την ανισότητα από αγάπη, που αναπτύσσεται και συντηρείται από την ανισότητα, ο άνθρωπος όμως δε βλέπει καμιά αγάπη σ’ αυτήν.
Αυτή είναι μια πρωτόγονη ανθρώπινη επανάσταση της τυφλότητας ενάντια στην ενόραση, της αφροσύνης ενάντια στη σοφία, του κακού ενάντια στο καλό, της ασχήμιας ενάντια στην ωραιότητα, του φθόνου ενάντια στην αγάπη. Η Εύα κι ο Αδάμ παραδόθηκαν στη δύναμη του σατανά, για να γίνουν ισόθεοι. Ο Κάιν σκότωσε τον αδερφό του Άβελ, επειδή οι θυσίες τους δε φάνηκαν εξίσου αρεστές στο Θεό. Από τότε ως σήμερα οι αμαρτωλοί έκαναν πολέμους λόγω της ανισότητας. Ο Θεός όμως είχε δημιουργήσει την ανισότητα πριν απ’ αυτούς κι αυτή εξακολουθεί να είναι μαζί μας. Και λέμε πριν απ’ αυτούς επειδή ο Θεός δημιούργησε και τους αγγέλους άνισους.
Ήταν επιθυμία του Θεού να είναι άνισοι οι άνθρωποι σε όλα τα εξωτερικά χαρακτηριστικά: στον πλούτο, στη δύναμη, στην κοινωνική θέση, στη σοφία κ.τ.ό. Δε θέλει όμως να υπάρχει κανένα είδος ανταγωνιστικότητας. «Μη κατακλιθής εις την πρωτοκλισίαν» (Λουκ. ιδ’ 8), δίδαξε ο Κύριος Ιησούς. Εκείνο που θέλει ο Θεός, είναι να υπάρχει ανταγωνιστικότητα στον πολλαπλασιασμό των αρετών: της πίστης, της αγάπης, της ταπείνωσης, της πραότητας και της υπακοής. Ο Θεός έδωσε εσωτερικά και εξωτερικά χαρίσματα, αν και θεωρεί τα εξωτερικά χαρίσματα κατώτερα και πιο ασήμαντα από τα εσωτερικά. Έδωσε τα εξωτερικά χαρίσματα τόσο στα ζώα όσο και στον άνθρωπο. Σκόρπισε τον πλούσιο θησαυρό των εσωτερικών χαρισμάτων όμως μόνο στις ψυχές των ανθρώπων. Ο Θεός έδωσε στους ανθρώπους κάτι παραπάνω απ’ ό,τι έδωσε στα ζώα. Γι’ αυτό κι έχει περισσότερες απαιτήσεις από τους ανθρώπους. Κι αυτό το παραπάνω που έδωσε στους ανθρώπους, συνίσταται στις πνευματικές δωρεές.
Ο Θεός έδωσε στους ανθρώπους τα εξωτερικά χαρίσματα, για να υπηρετούν τα εσωτερικά. Όλα τα εξωτερικά χαρίσματα λειτουργούν ως μέσα στον εσωτερικό άνθρωπο. Όλα τα πρόσκαιρα είναι προγραμματισμένα να υπηρετούν τα αιώνια, όλα τα θνητά να υπηρετούν τα αθάνατα. Ο άνθρωπος που λειτουργεί αντίθετα, που δαπανά όλα τα πνευματικά του χαρίσματα αποκλειστικά για την απόκτηση εξωτερικών, πρόσκαιρων αγαθών, πλούτου, δύναμης, επίγειας δόξας κλπ. είναι σαν το γιο που κληρονομεί από τον πατέρα του μεγάλο πλούτο και τον ξοδεύει όλο για ν’ αγοράσει στάχτες.
Για τους ανθρώπους που ένιωσαν μέσα τους τα χαρίσματα με τα οποία τους προίκισε ο Θεός, όλα τα εξωτερικά έχουν πολύ λίγη σημασία, όπως είναι το δημοτικό σχολείο σ’ εκείνον που προχώρησε σε υψηλότερα στάδια εκπαίδευσης. Εκείνοι που αγωνίζονται ν’ αποκτήσουν εξωτερικά χαρίσματα είναι οι άφρονες, όχι οι σοφοί. Οι σοφοί αποδύονται σε σκληρότερους μα πιο αποδοτικούς αγώνες, ώστε να πολλαπλασιάσουν τα εσωτερικά τους χαρίσματα. Για την εξωτερική ισότητα αγωνίζονται εκείνοι που δεν μπορούν ή δεν τολμούν να κοιτάξουν μέσα τους, που δεν βάζουν τον εαυτό τους ν’ αγωνιστεί στον εσωτερικό και σπουδαιότερο χώρο του ανθρωπισμού τους.
Ο Θεός δεν εκτιμά τι είναι ή τι έχει ο άνθρωπος σ’ αύτόν τον κόσμο, πώς ντύνεται, πώς τρέφεται, πώς διδάσκεται ή πόσο τον εκτιμούν οι άλλοι. Ο Θεός κοιτάζει την καρδιά του ανθρώπου. Με άλλα λόγια, ο Θεός δεν προσέχει την εξωτερική θέση του ανθρώπου, αλλά την εσωτερική του πρόοδο, την ανάπτυξη και τον εμπλουτισμό του εν πνεύματι και αληθεία. Γι’ αυτά μας μιλάει το σημερινό ευαγγέλιο. Η παραβολή των ταλάντων, δηλαδή των πνευματικών χαρισμάτων που ο Θεός έδωσε στις ψυχές όλων των ανθρώπων, δείχνει τη μεγάλη εσωτερική ανισότητα των ανθρώπων στην ίδια τους τη φύση. Δείχνει όμως και πολύ περισσότερα. Στην υψιπετή πτήση της η παραβολή αυτή υψώνεται πάνω από την ιστορία της ανθρώπινης ψυχής, από την αρχή ως το τέλος της. Αν μπορούσε ο άνθρωπος να κατανοήσει στην πληρότητά της τη διδαχή της παραβολής αυτής και να την τηρήσει στη ζωή του, θα κέρδιζε την αιώνια σωτηρία του στη βασιλεία του Θεού. Διαβάστε περισσότερα »
Σχετικά με το να μην απελπιζόμαστε (Άγιος Αμφιλόχιος, Επίσκοπος Ικονίου)

Τέτοια ἔλεγε, καί ὅταν ἔβγαινε ἀπό τήν ἐκκλησία ἔπεφτε πάλι στόν βοῦρκο. Ὅμως καί πάλι δέν ἀπελπιζόταν γιά τή σωτηρία του, ἀλλά ἀπό τήν ἁμαρτία ξαναγύριζε στήν ἐκκλησία καί ἔλεγε τά παρόμοια πρός τόν φιλάνθρωπο Κύριο καί Θεό: «Ἐσένα, Κύριε, βάζω ἐγγυητή, ὅτι ἀπό ἐδῶ καί πέρα δέν θά ξανακάνω αὐτή τήν ἁμαρτία· μόνο, ἀγαθέ, συγχώρησέ μου ὅσες ἁμαρτίες σοῦ ἔκανα ἀπό τήν ἀρχή μέχρι τώρα». Καί ἀφοῦ ἔδινε αὐτές τίς φοβερές ὑποσχέσεις, πάλι γύριζε στή βαριά ἁμαρτία του. Καί ἔβλεπε κανείς τή γλυκύτατη φιλανθρωπία καί τήν ἄπειρη ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ νά ἀνέχεται καθημερινά καί νά ὑπομένει τήν ἀδιόρθωτη καί βαριά παράβαση καί τήν ἀχαριστία τοῦ ἀδελφοῦ καί νά θέλει ἀπό πολλή εὐσπλαχνία τή μετάνοιά του καί τήν ὁριστική ἐπιστροφή του. Γιατί αὐτό δέν γινόταν γιά ἕνα, δύο ἤ τρία χρόνια, ἀλλά γιά δέκα καί περισσότερο. Διαβάστε περισσότερα »
Τα αληθινά πρότυπα αγωγής και παιδείας των Τριών Ιεραρχών (π. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός, Ομοτ. Καθηγ. Παν/μίου Αθηνών)

Στην ελληνορθόδοξη παράδοσή μας υπάρχει άμεση σχέση μεταξύ των όρων «παιδεία – αγωγή» και «μόρφωση». Η παιδεία, ως εκπαίδευση του ανθρώπου, είναι η αγωγή και καθοδήγησή του προς έναν συγκεκριμένο στόχο, που αποβλέπει στη μόρφωση, την εν Χριστώ διαμόρφωση της προσωπικότητάς του. Η μόρφωση είναι ο σκοπός της αγωγής. Αντίθετα, η εκπαίδευση είναι η ανάπτυξη -με τη σχολική γνώση- των δεξιοτήτων του ανθρώπου προς ανταπόκριση σε πρακτικά προβλήματα του βίου. Αληθινή παιδεία είναι εκείνη που τον 11ο αιώνα έθεσε υπό την προστασία των Τριών Ιεραρχών ο ορθόδοξος Ελληνισμός και καταθέτουμε συνοπτικά τα κύρια χαρακτηριστικά της: Διαβάστε περισσότερα »
«Μη κρίνετε, ίνα μη κριθήτε» (Άγιος Λουκάς Αρχιεπίσκοπος Κριμαίας)

«Μη κρίνετε, ίνα μη κριθήτε· εν ω γαρ κρίματι κρίνετε κριθήσεσθε, και εν ω μέτρω μετρείτε μετρηθήσεται υμίν. τι δε βλέπεις το κάρφος το εν τω οφθαλμώ του αδελφού σου, την δε εν τω σω οφθαλμώ δοκόν ου κατανοείς; ή πως ερείς τω αδελφώ σου, άφες εκβάλω το κάρφος από του οφθαλμού σου, και ιδού η δοκός εν τω οφθαλμώ σου; υποκριτά, έκβαλε πρώτον την δοκόν εκ του οφθαλμού σου, και τότε διαβλέψεις εκβαλείν το κάρφος εκ του οφθαλμού του αδελφού σου» (Μτ. 7, 1-5).
Μεγάλη και φοβερή είναι αυτή η εντολή του Χριστού. Όλοι μας, αρχίζοντας από μένα, συνεχώς κρίνουμε και κατακρίνουμε ο ένας τον άλλον και γι’ αυτό θα δώσουμε λόγο στη Φοβερά Κρίση του Κυρίου και Θεού μας Ιησού Χριστού. Διαβάστε περισσότερα »
Τα πάθη και οι αφορμές τους (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)

Όταν θέλουμε να ονομάσουμε όλα τα πάθη μαζί, τα λέμε «κόσμο». Και όταν θέλουμε να ξεχωρίσουμε και να δώσουμε στο καθένα το όνομά του, τα ονομάζουμε «πάθη». Και τα πάθη, καθώς διαδέχονται το ένα το άλλο, σχηματίζουν το δρόμο του κόσμου, και όπου τελειώνουν τα πάθη, εκεί παύει να υπάρχει ο δρόμος του κόσμου. Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Η αγία Παύλα της Ρώμης

Η οικογένεια της αγίας Παύλας ήταν από τις λαμπρότερες της Ρώμης. Η αγία γεννήθηκε το 347 και παντρεύτηκε σε ηλικία δέκα πέντε χρόνων με τον Τοξότιο, πλούσιο και ένδοξο αριστοκράτη παγανιστή, που την άφησε ελεύθερη να οργανώσει το σπιτικό της με τρόπο ευάρεστο στον Χριστό. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΙΕ΄Λουκά: Για τη συνάντηση του Ζακχαίου με τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό (Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας)

Αγίου Κυρίλλου, αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας, Εξήγησις υπομνηματική εις το κατά Λουκάν Ευαγγέλιον, κεφ. ιθ΄ (Λουκά 19, 1-10: Ο Ιησούς και ο Ζακχαίος) Διαβάστε περισσότερα »
Η κενοδοξία ανοίγει το δρόμο των παθών (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)

1 Η κοσμική δόξα είναι σαν το βράχο στη θάλασσα, που τον σκεπάζουν τα νερά, και ο πλοίαρχος δεν το ξέρει, μέχρι να χτυπήσει η καρίνα του πλοίου και να βυθισθεί. Έτσι κάνει και η κενοδοξία στον άνθρωπο, που παραμένει κρυμμένη μέχρι να τον βυθίσει στα πάθη και να τον καταστρέψει. Είπαν γι’ αυτήν οι άγιοι Πατέρες, ότι στην ψυχή που πέφτει στην κενοδοξία, ξαναγυρίζουν όλα τα πάθη, που νικήθηκαν με τη χάρη του Θεού, και αναχώρησαν. (288). Διαβάστε περισσότερα »
Ασκητές μέσα στον κόσμο: Πρεσβυτέρα Κυριακή Γ. Τσιτουρίδου

Γεννήθηκε τό 1870 καί παντρεύτηκε τό 1890 τόν Γεώργιο Τσιτουρίδη ὁ ὁποῖος χειροτονήθηκε ἱερέας καί ἐφημέρευε στό χωριό τους Τσόπλη ἤ Δερμιτζίκιοϊ τῆς Ὀρτού (Κοτυώρων) τοῦ Πόντου. Ἀπέκτησαν ἕξι κόρες καί ἕνα γυιό πού ἐκοιμήθη μικρός.
Διάφορα αφυπνιστικά (Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος)

Για την βλασφημία, τον καλλωπισμό, την ψυχή, τον θάνατο και την μέλλουσα ζωή, τις παρεμβάσεις στο νόμο του Θεού, τη μετάνοια.
Κυριακή ΙΒ’ Λουκά: Διδαχή για την ευχαριστία και τη δοξολογία τού Θεού (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

Η σημερινή ευαγγελική διήγηση για τη θεραπεία από τον Κύριό μας Ιησού Χριστό των δέκα λεπρών (Λουκ. ιζ’ 12-19) έχει οριστεί από την αγία Εκκλησία μας να διαβάζεται σε κάθε περίπτωση κοινής ευχαριστίας προς τον Θεό για κάποια ευεργεσία Του. Από τους δέκα λεπρούς που θεραπεύτηκαν από τον Σωτήρα, μόνο ο ένας σκέφτηκε να Τον ευχαριστήσει. Οι υπόλοιποι εννέα, μολονότι ευεργετήθηκαν εξίσου, μολονότι είδαν στον ίδιο τους τον εαυτό ένα εκπληκτικό σημείο τής θείας ευσπλαχνίας και παντοδυναμίας, δεν εκτίμησαν πνευματικά ούτε την ανέλπιστη θεραπεία τους ούτε Εκείνον που με την προσταγή Του λυτρώθηκαν από την ανίατη ασθένεια.
Διαβάστε περισσότερα »
Δεν μπορούμε να σωθούμε χωρίς την εργασία των εντολών (Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος)

Ποιος είναι πιο ανόητος από εκείνον που παρακούει τον Θεό και δεν φροντίζει να αποκτήσει την υιοθεσία του; Διότι εκείνος που πιστεύει ότι υπάρχει Θεός, φαντάζεται για τον Θεό κάποια μεγάλα πράγματα. Γνωρίζει δηλαδή ότι αυτός είναι ο μόνος Δεσπότης και Κτίστης και Κύριος των απάντων, και ότι είναι αθάνατος, αιώνιος, ακατανόητος, απερίγραπτος, άφθαρτος, και ότι δεν θα υπάρχει τέλος της βασιλείας του.
Εκείνος λοιπόν που γνωρίζει ότι ο Θεός είναι τέτοιος, πώς δεν θα τον ποθήσει; Πώς δεν θα φροντίσει να παραδώσει στο θάνατο για χάρη της αγάπης του και την ίδια του τη ζωή, για να αξιωθεί, ας μην πω να γίνει υιός του και κληρονόμος, αλλά έστω ένας από τους γνήσιους δούλους του, που στέκονται κοντά του; Διαβάστε περισσότερα »
Η ελπίδα στον Θεό (Άγιος Τύχων, αρχιεπίσκοπος Βορονέζ και Ζαντόνσκ)

Πρόλογος
ΟΛΗ Η ΚΤΙΣΗ εἶναι ἕνα θαῦμα, τό θαῦμα τῆς θείας Πρόνοιας, πού φροντίζει καί συντηρεῖ τή δημιουργία Της. Ὁ ἄνθρωπος, ὡστόσο, πού εἶναι πλασμένος «κατ’ εἰκόνα Θεοῦ» (Γεν. 1:26) καί πού λίγο διαφέρει ἀπό τούς ἀγγέλους (βλ. Ψαλμ. 8:6), συνήθως δέν βλέπει αὐτό τό ὁλοφάνερο θαῦμα. Ἔχοντας ἐξορίσει ἀπό τήν καρδιά του τόν Πλάστη
του καί Κύριο τοῦ σύμπαντος, περιορίζει τό νόημα καί τόν σκοπό τῆς ζωῆς του στήν ἐφήμερη γήινη ἐγκοσμιότητα. Ἔτσι, μέ χαμένη τήν ἐλπίδα πού συνδέει τόν πιστό ἄνθρωπο μέ τόν Θεό καί τήν αἰωνιότητα, κατατρώγεται ἀπό τό σαράκι τῆς ἐναγώνιας μέριμνας γιά τήν ἐξασφάλιση ἐπίγειας εὐμάρειας καί καταβάλλεται ἀπό τήν ἀλόγιστη θλίψη σέ κάθε συμφορά τοῦ βίου.
Ἀπ’ αὐτή τήν ἐναγώνια μέριμνα κι ἀπ’ αὐτή τήν ἀλόγιστη θλίψη σώζει τόν ἄνθρωπο ἡ χριστιανική ἐλπίδα, πού γεννιέται ἀπό τή ζωντανή πίστη στόν Θεό καί συντηρεῖται ἀπό τήν προσδοκία τῆς ἐκπληρώσεως τῶν ἐπαγγελιῶν Του. «Γι’ αὐτό ὑπομένουμε κόπους καί ὀνειδισμούς», ἐξηγεῖ ὁ ἀπόστολος Παῦλος, «ἐπειδή στηρίξαμε τήν ἐλπίδα μας στόν ἀληθινό Θεό, πού εἶναι σωτήρας ὅλων τῶν ἀνθρώπων καί ἰδιαίτερα τῶν πιστῶν» (Α΄ Τιμ. 4:10). Ἡ ἐλπίδα τοῦ πιστοῦ ἀπορρέει ἀπό τή βεβαιότητα τῆς παρουσίας τοῦ Κυρίου στήν καρδιά του καί στή ζωή του. Σ’ Ἐκεῖνον ἐμπιστεύεται τό παρόν καί τό μέλλον του, τό ἐπίγειο καί τό ἐπουράνιο, γνωρίζοντας ὅτι «ὁ Θεός κάνει τά πάντα νά συντελοῦν στό καλό του» (Ρωμ. 8:28).
Ἡ χριστιανική ἐλπίδα εἶναι ἄγκυρα στίς τρικυμίες τοῦ βίου, ἀντίδοτο στό ἄγχος, βάλσαμο στόν πόνο, παρηγοριά στόν θάνατο· εἶναι, λέει ὁ ἱερός Χρυσόστομος, κάστρο ἄπαρτο, τεῖχος ἀκαταμάχητο, συμμαχία ἀνίκητη, λιμάνι γαλήνιο, πύργος ἀπόρθητος, ὅπλο ἀήττητο, δύναμη ἀκατάβλητη. Αὐτή φέρνει μπροστά μας τή μακάρια ἀλήθεια τοῦ δρόμου τῆς σωτηρίας, πού ἀρχίζει ἀπό τή γῆ καί καταλήγει στούς «καινούργιους οὐρανούς» (Β΄ Πέτρ. 3:13).
Ὁ ἅγιος Τύχων ὁ Θαυματουργός (1724-1783), ἀρχιεπίσκοπος
Βορονέζ καί Ζαντόνσκ, ὁ ὁποῖος γιά τά σοφά συγγράμματά του καί τήν ἔνδοξη ρητορεία του ἀποκλήθηκε “Χρυσόστομος τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας”, μᾶς παρουσιάζει στίς ἑπόμενες σελίδες τήν ἀληθινή ἐλπίδα, τήν ἐλπίδα πού στηρίζεται στόν Θεό, ἀντιπαραθέτοντάς την στήν ψεύτικη, τήν ἐλπίδα πού στηρίζεται στούς ἀνθρώπους καί στά ἐπίγεια πράγματα. Μᾶς διδάσκει πῶς θά ἐνισχύσουμε τήν ἐλπίδα μας στόν Κύριο καί μᾶς πληροφορεῖ ποιές εἶναι οἱ συνέπειες τῆς ἐλλείψεώς της καί ποιές οἱ προϋποθέσεις τῆς καρποφορίας της. Πιστεύουμε ὅτι τό μικρό ἀλλά περιεκτικό αὐτό κείμενο θά βοηθήσει
τούς καλοπροαίρετους ἀναγνῶστες νά μείνουν «ἀκλόνητοι καί ἀμετακίνητοι ἀπό τήν ἐλπίδα τοῦ Εὐαγγελίου» (Κολ. 1:23).
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
Διαβάστε περισσότερα »
Διδαχή την Κυριακή μετά τα Θεοφάνεια για τη μετάνοια (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

«Μετανοείτε· ήγγικε γαρ η βασίλεια των ουρανών» (Ματθ. 4, 17)
Με αυτά τα βαρυσήμαντα και ιερά λόγια άρχισε το κήρυγμά Του προς την πεσμένη ανθρωπότητα ο ενανθρωπήσας Λόγος. Απλή είναι φαινομενικά η διδαχή. Αλλά πρέπει να την κατανοήσουμε μέσ’ από την ίδια τη ζωή μας.
Διαβάστε περισσότερα »
Τη βοήθεια του Θεού πρέπει να τη ζητούμε στις θλίψεις και στις στενοχώριες (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)

Όποιος, χωρίς να είναι ανάγκη, έχει την τόλμη και παρακαλεί το Θεό επιθυμώντας να γίνουν μέσω αυτού θαυμάσια πράγματα, που να δείχνουν τη δύναμη του Θεού, αυτόν τον πειράζει και τον περιγελά ο δαίμονας μέσα στο χώρο του νου του, γιατί δείχνει να καυχιέται, ενώ έχει αδύνατη συνείδηση.
Τη βοήθεια του Θεού πρέπει να τη ζητούμε στις θλίψεις και στις στενοχώριες. Χωρίς ανάγκη να εκπειράζουμε το Θεό είναι κίνδυνος για μας. Όποιος επιθυμεί κάτι τέτοιο δεν είναι πραγματικά δίκαιος και άνθρωπος του Θεού. Διαβάστε περισσότερα »
Οι σπόροι του κακού (Επίσκ. Ειρηναίος, Αικατερίνμπουργκ και Ιρμπίτσκ)

Mιλήσαμε για την υπακοή, τη φιλαλήθεια και τη σεμνότητα, σαν αρετές που οι γονείς πρέπει με ιδιαίτερη φροντίδα να καλλιεργούν στις καρδιές των παιδιών, αρχίζοντας από τη νηπιακή ηλικία.
Ωστόσο, αγαπητοί μου γονείς, δεν φτάνει μόνο να σπέρνετε στις ψυχές των παιδιών σας το σπόρο του καλού. Πρέπει παράλληλα να καταπολεμάτε και να ξεριζώνετε το κακό. Και πρώτ’ απ’ όλα, πρέπει να καταπολεμήσετε το βασικότερο ελάττωμα του παιδιού σας και να το ξεριζώσετε τελείως. Διαβάστε περισσότερα »
Σύναξις Ιωάννου του Προδρόμου και Βαπτιστού (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, Κεφ. 1, χωρία 29 έως 34
Απόσπασμα από την ομιλία ΙΖ΄ του αγίου Ιωάννου, αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, του Χρυσοστόμου, από το Υπόμνημά του στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, σχετικά με τη μαρτυρία του Τιμίου Προδρόμου για τον Αμνό του Θεού. Διαβάστε περισσότερα »
Ομιλία στην ημέρα των Φώτων (Άγιος Γρηγόριος Νύσσης)

Τώρα αναγνωρίζω το κοπάδι μου, σήμερα βλέπω τη συνηθισμένη εκκλησία, σήμερα που, μισώντας και την απασχόληση με τις σαρκικές φροντίδες, τρέξατε όλο το πλήρωμα για να λατρεύσετε το Θεό. Και γεμίζει ο λαός ασφυκτικά μέσα το ναό φτάνοντας ως τα ιερά άδυτα, αλλά γεμίζει και τον εξωτερικό χώρο στα προαύλια, όσος δεν μπορεί να χωρέσει μέσα σύμφωνα με την εικόνα των μελισσών, που άλλες δουλεύουν μέσα κι άλλες βομβούν απ’ έξω απ’ την κυψέλη. Έτσι λοιπόν, παιδιά μου, να κάνετε και μη χάνετε ποτέ το ζήλο σας αυτόν. Συγκινούμαι, ομολογώ, ως ποιμένας και θέλω καθισμένος σ’ αυτή την υψηλή σκοπιά να βλέπω γύρω μου στους πρόποδες συναγμένο το ποίμνιό μου. Κι αν μου συμβαίνει αυτό, γεμίζω από προθυμία θαυμαστή και επεξεργάζομαι μ’ ευχαρίστηση το λόγο μου, όπως οι βοσκοί τα ποιμενικά τους τραγούδια. Όταν όμως συμβαίνει διαφορετικά και σας παρασύρει η εξωτερική πλάνη, όπως πρόσφατα κάνατε την περασμένη Κυριακή, δυσαρεστούμαι πολύ και προτιμώ τη σιωπή. Σκέφτομαι να φύγω από δω κι αναζητώ το όρος Κάρμηλο του προφήτη Ηλία ή ένα ακατοίκητο βράχο. Γιατί όσοι είναι κυριευμένοι από λύπη αγαπούν τη μοναξιά και την ερημία. Τώρα όμως, βλέποντάς σας με όλη την οικογένειά σας να είστε όλοι συγκεντρωμένοι στην πανήγυρη, θυμάμαι το λόγο του προφήτη, που από παλιά ο Ησαΐας αναφώνησε, υμνώντας την καλλίτεκνη και πολύτεκνη Εκκλησία του Χριστού. «Ποιοί είναι αυτοί;», λέει˙ «έρχονται καταπάνω μου σαν σύννεφα και σαν περιστέρια με τα μικρά τους».1 Μαζί μ’ αυτό και εκείνο: «είναι στενός ο τόπος για μένα, κάνε μου τόπο για να κατοικήσω».2 Αυτά όρισε η δύναμη του Πνεύματος για την πολυάνθρωπη Εκκλησία του Θεού, που έμελλε πολλά χρόνια αργότερα «να γεμίσει όλη την οικουμένη απ’ άκρη σε άκρη».3
Διαβάστε περισσότερα »
Περί της Περιτομής του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού (Άγιος Ανδρέας, Αρχιεπίσκοπος Κρήτης)

«Και όταν συμπληρώθηκαν οι οκτώ μέρες για να γίνει η περιτομή του παιδιού, ονομάστηκε Ιησούς, όπως είχε ήδη ονομαστεί από τους αγγέλους πριν ακόμη συλληφθεί στην κοιλιά της μητέρας του» (Λουκάς 2:21).
«Χριστού περιτμηθέντος, ετμήθη νόμος. Και του νόμου τμηθέντος, εισήχθη χάρις»
1. Προοίμιο: Η 1η Ιανουαρίου είναι η Δεσποτική Γιορτή της Περιτομής του Χριστού που γιορτάζει ένα γεγονός που έγινε οκτώ μέρες μετά την κατά σάρκα γέννησή του και κατά το οποίο πήρε το όνομά του Ιησούς (=Σωτήρας). Η Γιορτή αυτή συνδέει την Δεσποτική Γιορτή των Χριστουγέννων δηλ. των Γενεθλίων του Χριστού (25 Δεκεμβρίου) με την Δεσποτική Γιορτή των Θεοφανείων ή Φώτων δηλ. της Βαπτίσεως του Χριστού (6 Ιανουαρίου), και αποτελεί μαζί τους την λεγόμενη εορταστική περίοδο του Δωδεκαημέρου.
Η δύναμη του καλού λόγου (Άγιος Λουκάς Αρχιεπίσκοπος Κριμαίας)

«Και παράγων ο Ιησούς εκείθεν είδεν άνθρωπον καθήμενον επί το τελώνιον, Ματθαίον λεγόμενον, και λέγει αυτώ· ακολούθει μοι. Και αναστάς ηκολούθησεν αυτώ» (Ματθ. 9:9).
Ποιος ήταν αυτός ο Ματθαίος, ο οποίος στη συνέχεια έγινε μεγάλος απόστολος και ευαγγελιστής; Ήταν τελώνης και μάζευε φόρους. Ο λαός μισούσε τους τελώνες και τους θεωρούσε αμαρτωλούς, διότι έκαναν πολλές αδικίες προσπαθώντας να κερδίσουν περισσότερα χρήματα για τον εαυτό τους. Και αυτόν τον άνθρωπο, που όλοι τον θεωρούσαν άθλιο και τον αποστρέφονταν, ο Κύριος τον καλεί και του λέει: «Ακολούθει μοι». Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Μετὰ τὰ Χριστούγεννα (Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom (†))

Εἰς το ὄνομα τοῦ Πατρός καὶ τοῦ Υιοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Με τὴν φαντασία μας, ἄς πᾶμε πίσω 2.000 χρόνια. Τὶ θαυμάσιο μᾶς συμβαίνει: σὲ μιὰ ἑβδομάδα κι ὁ κόσμος εἶναι διαφορετικός. Ὁ κόσμος ἦταν γιὰ χιλιάδες χρόνια σὰν ἕνα χαμένο πρόβατο, καὶ τὸ χαμένο πρόβατο τώρα βρέθηκε καὶ τὸ πῆρε στοὺς ὤμους Του, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, σὰν τον υἱό τοῦ ἀνθρώπου. Τὸ ἀγεφύρωτο κενό, ποὺ ἡ ἁμαρτία δημιούργησε ἀνάμεσα στὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν Θεό, ἄρχισε ἐπιτέλους νὰ γεφυρώνεται· ὁ Θεός μπῆκε στὴν ἱστορία, ὁ ἴδιος ὁ Θεός ἔγινε ἄνθρωπος. Ὁ Θεός ἔλαβε σάρκα καί ὅλα ἔγιναν ὁρατά, αὐτό που ἀντιλαμβανόμαστε μεσ’ τὴν τυφλότητα μας σὰν κάποιο ἀδιάφορης σημασίας γεγονός μπορεί μέσα ἀπό Κεῖνον νὰ τὸ δούμε σαν δόξα. Κάτι ἀπόλυτα νέο συνέβη· ὁ κόσμος δὲν εἶναι πιά ὁ ἴδιος. Διαβάστε περισσότερα »
Δεύτερο εγκώμιο στον άγιο Στέφανο τον Πρωτομάρτυρα (Άγιος Γρηγόριος Νύσσης)

Ο Χριστός ήρθε στο κόσμο για να τον σώσει και μετά από αυτόν βλάστησαν οι καρποί της Εκκλησίας. Έλαμψε ο μάρτυρας της αλήθειας και μαζί του έλαμψαν οι μάρτυρες της μεγάλης οικονομίας. Ακολούθησαν οι μαθητές το δάσκαλο βασίζοντας τα ίχνη του Κυρίου. Μετά τον Χριστό οι Χριστοφόροι, μετά τον ήλιο της δικαιοσύνης οι φάροι της οικουμένης. Και πρώτος για χάρη μας άνθησε ο Στέφανος, όχι στεφάνι πλεγμένο από ιουδαϊκά αγκάθια, αλλά από την άφθονη εκκλησιαστική σοδειά πρώτος καρπός που προσφέρθηκε στον Κύριο. Διαβάστε περισσότερα »
Κατάβαση Θεού και Ανάβαση Ανθρώπου (Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος)

[ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ 2018]
Εἶναι λαμπρά ἡ σημερινή ἑορτή. Ἡ Ἐκκλησία μᾶς προετοίμασε μέ ὅλη τήν ζωή της κατά τήν περίοδο τῶν σαράντα ἡμερῶν γιά νά ἑορτάσουμε τό γεγονός αὐτό μέ νηστεία, προσευχή καί μέ τήν θεολογία της. Ὅλα τά τροπάρια πού ψάλαμε ἀναφέρονται στήν ἑορτή καί αὐτά πού ψάλλουμε σήμερα παρουσιάζουν τήν θεολογία τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων.
Παράλληλα, ὅμως, ὅλον αὐτόν τόν καιρό δεχόμασταν καταιγιστικά μιά ἄλλη ἑρμηνεία τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων, πού ἀπέχει πολύ ἀπό τό ἀληθινό θεολογικό νόημά της. Συμπλέκονταν τά δένδρα τῶν Χριστουγέννων μέ τούς δυτικόφερτους «ἀϊβασίληδες», οἱ διακοπές μέ τούς κωμικούς τύπους τῆς παντομίμας ἤ τοῦ τσίρκου, τά ταξίδια μέ τίς διασκεδάσεις, δηλαδή συμπλέκονταν ἡ παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μέ τήν κοσμική νοοτροπία τῶν ἀνθρώπων. Διαβάστε περισσότερα »
Γιατί έγινε ο Θεός άνθρωπος; (Πρωτοπρ. Γεώργιος Μεταλληνός)

Κουρασμένος ὁ σημερινὸς ἄνθρωπος ἀπὸ τὶς διάφορες γιορτές, ποὺ κατάντησαν τυπικὴ ἐκπλήρωση κοινωνικῶν συμβατικοτήτων, ἀντιμετωπίζει καὶ τὰ Χριστούγεννα χωρὶς ἐσωτερικὴ προσέγγισή τους. Οἱ περισσότεροι ἀκόμη καὶ οἱ κατὰ τὰ ἄλλα θρησκευτικοὶ βλέπουμε τὰ Χριστούγεννα σὰν μιὰ μεγάλη οἰκογενειακὴ ἑορτή, ποὺ προσφέρει τὴν εὐκαιρία νὰ ξαναμαζευθεῖ ἡ σκορπισμένη οἰκογένεια γύρω ἀπὸ τὸν Χριστὸ τῆς φάτνης στὸ χριστουγεννιάτικο δένδρο, ποὺ βγῆκε καὶ αὐτὸ ἀπὸ τὸ ντουλάπι, γιὰ νὰ στολίσει γιὰ μερικὲς μέρες κάποια γωνιὰ τοῦ σπιτιοῦ μας. Σήμερα ὅμως, καλεῖται ὁ καθένας μας νὰ θέσει στὸν ἑαυτὸ του τὸ ἐρώτημα: τί σημαίνουν τὰ Χριστούγεννα γιὰ μένα; Εἶναι ἡ ἐξατομίκευση τοῦ γενικότερου ἐρωτήματος: «Γιατί ἔγινε ὁ Θεὸς ἄνθρωπος», ποὺ ἀπασχόλησε τὰ μεγαλύτερα πνεύματα τῆς ἱστορίας. Διαβάστε περισσότερα »
Η αλήθεια περί αιωνίου κολάσεως (Αρχ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ιεροκήρυκας Ι. Μ. Πατρών)

ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΣΤΟΝ π. ΦΙΛΟΘΕΟ ΦΑΡΟ Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Προ της Χριστού Γεννήσεως († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Ὅταν ὁ ἄγγελος παρουσιάστηκε στὸν Ἰωσὴφ τοῦ θύμισε τὴν ἀρχαία προφητεία (Ἠσ. 7.14) ἡ ὁποία ἔδινε τὴν ὑπόσχεση πὼς θὰ ἐρχόταν μία ἐποχὴ ποὺ ὁ Θεὸς θὰ ζοῦσε ξανὰ ἀνάμεσα στὸ λαό Του, ὅπως ἦταν καὶ στὴν ἀρχὴ ἀχώριστος ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους. Τότε ἐκεῖνοι θὰ ἀναφωνοῦσαν τὴ λέξη «Ἐμμανουὴλ» ἡ ὁποία στὰ Ἑβραϊκὰ σημαίνει «ὁ Θεὸς μαζί μας». Ἡ προφητεία αὐτὴ ἔχει ἐκπληρωθεῖ στὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ· τώρα ὁ Θεὸς εἶναι ἀνάμεσά μας. Διαβάστε περισσότερα »
Ασκητές μέσα στον κόσμο: Πατήρ Βασίλειος ο θαυματουργός

Στήν ἁγιοτόκο Καππαδοκία γεννήθηκε, ἔζησε καί ἐκοιμήθη ὁ παπα–Βασίλης. Κατά τίς μαρτυρίες συγχωριανῶν του γεννήθηκε στό Κοντζούκ ἢ Γκöλτζύκ (Λίμνα) πού βρίσκεται 65 χιλιόμετρα Ν–ΝΔ τῆς Καισάρειας, γι᾽ αὐτό τόν ἀποκαλοῦσαν ὁ παπα–Βασίλης ὁ Κοντζικλῆς γιά νά τόν ξεχωρίζουν ἀπό τούς πολλούς ἄλλους πού εἶχαν τό ἴδιο ὄνομα. Διαβάστε περισσότερα »
Απλότητα και αγαθότητα (Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης)

Ὅ,τι κάνει ὁ καλός ἑαυτός μας, νά μήν τό παίρνει εἴδηση ὁ κακός «Μή γνώτω ἡ ἀριστερά σου τί ποιεῖ ἡ δεξιά σου». «Ἀριστερά» εἶναι ὁ ἀντίθετος ἑαυτός μας, πού ὅταν τό πάρει εἴδηση, θά τά χαλάσει ὅλα. Ὁ ἀντίθετος εἶναι ὁ κακός ἑαυτός μας. Νέος εἶναι ὁ ἐν Χριστῷ ἑαυτός μας, ἐνῶ ὁ ἄλλος εἶναι ὁ παλαιός. Χρειάζεται τέχνη γιά νά μήν παίρνει εἴδηση ὁ παλαιός. Χρειάζεται τέχνη καί κυρίως ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ. Διαβάστε περισσότερα »
Να μετανοείτε όταν βλέπετε τη συμφορά του πλησίον σας (Άγιος Λουκάς Αρχιεπ. Κριμαίας)

«Παρήσαν δε τινες εν αυτώ τω καιρώ απαγγέλλοντες αυτώ περί των Γαλιλαίων, ων το αίμα Πιλάτος έμιξε μετά των θυσιών αυτών, και αποκριθείς ο Ιησούς είπεν αυτοίς· δοκείτε ότι οι Γαλιλαίοι ούτοι αμαρτωλοί παρά πάντας τους Γαλιλαίους εγένοντο, ότι τοιαύτα πεπόνθασιν; ουχί, λέγω υμίν, αλλ’ εάν μη μετανοήτε, πάντες ωσαύτως απολείσθε» (Λουκ. 13:1-3).
Αν νομίζετε ότι δεν μας αφορούν εμάς αυτά τα λόγια του Χριστού κάνετε λάθος. Για μας τα είπε. Πέστε μου, όταν εμείς σήμερα βλέπουμε κάποιον συνάνθρωπό μας να παθαίνει ζημιά, δεν χαιρόμαστε και δεν λέμε: «Δόξα τω Θεώ, δεν είμαι τόσο αμαρτωλός όπως αυτός και δεν με τιμώρησε εμένα ο Θεός». Τέτοιους ακριβώς ανθρώπους ελέγχει εδώ ο Χριστός. Διαβάστε περισσότερα »
Επιστολή σ’ έναν ουνίτη για την αλλαγή πίστεως (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Κάποιος από τους πρεσβυτέρους στα μέρη σας σε φόβισε με τα παρακάτω λόγια: «Καταραμένος να είναι όποιος αλλάξει την πίστη με την οποία γεννήθηκε». Φοβούμενος την κατάρα ρωτάς: «Είναι όντως έτσι;».
Διαβάστε περισσότερα »
Xωρισμός Εκκλησίας – Πολιτείας: Υπαρκτή ή ανυπόστατη η αντιπαράθεση; (Αρχ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ιεροκήρυκας Ι. Μ. Πατρών)

Πολύς λόγος γίνεται και πάλι στις ημέρες μας για το πολυσυζητημένο θέμα των σχέσεων Εκκλησίας και Πολιτείας και αν αυτές θα έπρεπε να διαχωρίσουν την μεταξύ τους συνάφεια και να αποκοπούν εντελώς η μία από την άλλη. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΙΑ’ Λουκά (Προπατόρων): Γαμήλια γιορτή († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

(Λουκ. ιδ΄16-24)
Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος
Πόσο συχνὰ ἔχουμε ἀκούσει τὴν σημερινὴ παραβολὴ γιὰ κείνους ποὺ κλήθηκαν στὴ Γαμήλια Γιορτὴ τοῦ Βασιλιᾶ, καὶ ἀρνήθηκαν νὰ πᾶνε. Ὁ ἕνας εἶχε ἀποκτήσει ἕνα κομμάτι γῆς· νόμιζε ὅτι τοῦ ἀνῆκε· στὴν πραγματικότητα ἦταν τόσο δεμένος ποὺ δὲν μποροῦσε ν’ ἀποδεσμευτεῖ ἀπ’ αὐτὴν· ἦταν φυλακισμένος σ’ αὐτὸ ποὺ νόμιζε ὅτι τοῦ ἀνῆκε. Καὶ τὸ ἴδιο συμβαίνει μὲ ὅ,τι νομίζουμε ὅτι κατέχουμε· μᾶς ἀρκεῖ νὰ κρατᾶμε στὰ χέρια μας τὸ πιὸ ἀσήμαντο πράγμα – καὶ αὐτὸ τὸ χέρι γίνεται ξένο πρὸς ἐμᾶς· δὲν μποροῦμε πλέον νὰ τὸ χρησιμοποιήσουμε, δὲν μποροῦμε νὰ χρησιμοποιήσουμε τὸ μπράτσο μας, ὅλο τὸ σῶμα μας ἐξαρτᾶται ἀπὸ αὐτὸ ποὺ κατέχουμε ἤ φανταζόμαστε ὅτι κατέχουμε: εἴμαστε δέσμιοί του. Διαβάστε περισσότερα »
Ασκητές μέσα στον κόσμο: «Ελέναμπα» η προορατική

Στό χωριό Κεφαλοχώρι πού βρίσκεται στήν περιοχή τῆς Νίκαιας τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, πρίν ἀπό τήν Ἀνταλλαγή, ζοῦσε μία εὐλαβής καί χαριτωμένη νέα, ἡ Ἑλένη. Τήν ἀποκαλοῦσαν Ἑλέναμπα, δηλαδή Ἑλένη πού εἶχε γεροντική σύνεση, διάκριση καί μιλοῦσε σάν Ἀββᾶς (Γέροντας). Διαβάστε περισσότερα »
Από τον βίο του αγίου Σπυρίδωνος

Πήγε κάποτε ένας στον άγιο Σπυρίδωνα για να αγοράσει εκατό κατσίκες από το κοπάδι του. Ο όσιος του ζήτησε πρώτα τα χρήματα, και αυτός του έδωσε μόνο για τις ενενήντα εννιά και κράτησε το αντίτιμο της μίας, νομίζοντας ότι θα διαφύγει τούτο από εκείνον τον απλοϊκό και φιλήσυχο. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Ι’ Λουκά: H θεραπεία της συγκύπτουσας (Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας)

(Λουκά ιγ΄,10-17)
Ἐξήγησις ὑπομνηματική εἰς τό κατά Λουκάν Εὐαγγέλιον, κεφ.ιγ΄
«καὶ ἰδοὺ γυνὴ ἦν πνεῦμα ἔχουσα ἀσθενείας ἔτη δέκα καὶ ὀκτώ (:και να, εκεί υπήρχε μία γυναίκα που είχε πνεύμα ασθένειας επί δέκα οκτώ χρόνια)» [Λουκ. 13 ,11].
Υπήρχε στη Συναγωγή μία γυναίκα που εξαιτίας της ασθένειάς της επί δέκα οκτώ χρόνια ήταν διαρκώς σκυμμένη προς το έδαφος. Διαβάστε περισσότερα »
Από τον βίο του αγίου Νικολάου

Κάποιος άνθρωπος, από ένδοξος και πλούσιος, είχε καταντήσει άσημος και φτωχός. Αυτός, καθώς δεν είχε εντελώς τίποτε και του είχαν πλέον τελειώσει και αυτά τα απαραίτητα, σκέφτηκε –αλίμονο, μέχρι πού μπορεί να φτάσει η φτώχεια!– να εκδώσει τις τρεις κόρες του, που ήταν εξαιρετικά όμορφες, στην πληρωμένη ακολασία, ώστε από τα σχετικά έσοδα να τρέφεται και ο ίδιος και αυτές. Γιατί το να τις παντρέψει του ήταν αδύνατο, επειδή όλοι τις απέρριπταν αμέσως για την πολλή τους φτώχεια. Διαβάστε περισσότερα »
Το Άγιον Όρος, δύναμη πνευματική (Αρχ. Βασίλειος Γοντικάκης, Προηγούμενος Ιεράς Μονής Ιβήρων Αγίου Όρους)

Ομιλία του Αρχιμ. Βασίλειου Γοντικάκη, Προηγούμενου της Ιεράς Μονής Ιβήρων στην εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου: Ραβάσια Μεγίστης Λαύρας (1912-1913), «Η περίοδος της απελευθέρωσης του Αγίου Όρους και των ρωσικών διεκδικήσεων», που πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2018 στην Αίθουσα Τελετών Παλαιού Κτιρίου Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ. «Αλέξανδρος Παπαναστασίου».
Για την προσευχή πριν την Θεία Κοινωνία († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Κάθε φορὰ ποὺ ἐρχόμαστε γιὰ νὰ μεταλάβουμε, λέμε στὸν Κύριο ὅτι ἐρχόμαστε σ’ Ἐκεῖνον ποὺ εἶναι ὁ Λυτρωτὴς τῶν ἁμαρτωλῶν, ἀλλὰ δηλώνουμε ἐπίσης ὅτι θεωροῦμε τοὺς ἑαυτοὺς μας σὰν τὸν πιὸ μεγάλο ἀπὸ ὅλους αύτοὺς τοὺς ἁμαρτωλούς. Πόση ἀλήθεια ὑπάρχει σὲ μιὰ τέτοια δήλωση ὅταν τὴν κάνουμε; Ἤ πῶς μποροῦμε νὰ κάνουμε μιὰ τέτοια δήλωση; Εἶναι ἀλήθεια; Μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι θεωροῦμε ἀληθινὰ τὸν ἑαυτό μας χειρότερο ἀπὸ τοὺς ἁμαρτωλοὺς; Ὁ Ἰωάννης τῆς Κροστάνδης στὸ ἡμερολόγιό του τονίζει ἕνα σημεῖο ποὺ πιστεύω ὅτι εἶναι πολὺ σημαντικό∙ λέει, ἄν εἶχε δοθεῖ σὲ ἄλλους ἀνθρώπους τόση πολλὴ ἀγάπη, τόση χάρη, τόση θεία ἀποκάλυψη σὰν αὐτὴ ποὺ τοῦ δόθηκε, θὰ εἶχαν φέρει καρποὺς ποὺ ὁ ἴδιος ἀποδείχτηκε ἀνίκανος νὰ ἀποδώσει. Διαβάστε περισσότερα »
Η αιωνιότητα της κολάσεως (Φώτιος Σχοινάς, Δρ. Φιλοσοφίας)

Στην παρούσα εργασία μας θα αναφερθούμε στην αιωνιότητα της κολάσεως. Το ζήτημα είναι κρίσιμο και νευραλγικό και ήγειρε πολλές συζητήσεις στην Ἐκκλησιαστική ιστορία. Μάλιστα και στις ημέρες μας ορισμένοι σύγχρονοι θεολόγοι, ή θεολογούντες, ισχυρίζονται ότι το αιώνιον, το ἀτελεύτητον της κολάσεως αντιβαίνει στην παναγαθότητα του Θεού. Ο Θεός με την ασύλληπτη αγαθότητά του, ισχυρίζονται, στο τέλος θα σώσει, θα αποκαταστήσει τους πάντες. Με την παρούσα εργασία θέλω να διατυπώσω ορισμένες σκέψεις για την αιωνιότητα της κολάσεως–βασικά όχι δικές μου, αλλά των Πατέρων της Ἐκκλησίας, και δη του αγίου Ἰωάννου του Δαμασκηνού.
Ο Θεός γνωρίζει αλλά δεν προορίζει (Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης)

«Είναι ασύλληπτη η γνώση του Θεού απ’ το δικό μας νου. Είναι άπειρη, περιλαμβάνει όλα τα όντα, ορατά και αόρατα, έσχατα και αρχαία. Τα γνωρίζει ο Θεός όλα με ακρίβεια, σε όλο το βάθος και το πλάτος τους. Ο Κύριος γνωρίζει εμάς, πριν γνωρίσομε εμείς τον εαυτό μας. Γνωρίζει τις διαθέσεις μας και την παραμικρή μας σκέψη, τους λογισμούς, τις αποφάσεις μας, πριν να τις πάρομε. Αλλά και προ της συλλήψεώς μας και προ καταβολής κόσμου μας γνώριζε καλά. Γι΄αυτό ο Δαβίδ θαυμάζει και φωνάζει: «Κύριε, εδοκίμασάς με και έγνως με …» Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΙΔ’ Λουκά: Περί του τυφλού (Θεοφύλακτος Αρχιεπίσκοπος Βουλγαρίας)

(Λουκ. ιη΄35-43)
Κεφάλαιον ιη΄
«Ὅταν πλησίαζε στὴν Ἱεριχώ, κάποιος τυφλὸς καθόταν στὸ δρόμο καὶ ζητιάνευε. Κι ὅταν ἄκουσε κόσμο νὰ περνᾶ, ρωτοῦσε τί σήμαινε αὐτό. Τοῦ εἶπαν ὅτι περνοῦσε ὁ Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος. Τότε φώναξε δυνατά· Ἰησοῦ, Γιέ τοῦ Δαυΐδ σπλαχνίσου με. Στάθηκε ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπε νὰ τὸν φέρουν κοντά του. Τὸν ἔφεραν καὶ τὸν ρώτησε. Τί θέλεις νὰ τοῦ κάμω; Κι αὐτὸς εἶπε· Κύριε, νὰ ξαναδῶ. Κι ὁ Κύριος τοῦ εἶπε· ξαναδές· ἡ πίστη σου σ’ ἔσωσε. Βρῆκε ἀμέσως τὸ φῶς του καὶ τὸν ἀκολούθησε δοξάζοντας τὸ Θεό. Κι ὅλος ὁ κόσμος δοξολογοῦσε τὸ Θεό».
Εἶναι ἕνα πάρεργο στὸ δρόμο του, τὸ θαῦμα τοῦ τυφλοῦ ποὺ κάνει ὁ Κύριος, γιὰ νὰ μὴν εἶναι καὶ τὸ πέρασμά του ἀκόμα διδασκαλία ἀνώφελη σ’ ἐμᾶς καὶ τοὺς μαθητὰς τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ γιὰ νὰ εἴμαστε παντοῦ καὶ πάντα καὶ μὲ κάθε ἐκδήλωσή μας ὠφέλιμοι καὶ ποτὲ ἄχρηστοι. Διαβάστε περισσότερα »
Ασκητές μέσα στον κόσμο: Άγιος Ιωάννης ο νέος ελεήμων

Ο τιμώμενος ὡς Ἅγιος τοπικός ἀπό τούς Ποντίους, π. Ἰωάννης Τριανταφυλλίδης[1] γεννήθηκε στίς 10 Φεβρουαρίου 1836 στό χωριό Λωρία (Μούζενα) τοῦ νομοῦ Τραπεζοῦντος, ἀπό εὐλαβεῖς γονεῖς τόν Τριαντάφυλλο καί τήν Κυριακή. Ἐπειδή δέν ὑπῆρχε σχολεῖο στήν πατρίδα του ἔμαθε ἀπό ἕναν ἐγγράμματο τά κοινά γράμματα σέ ἕξι μῆνες, ὄντας πολύ εὐφυής. Διαβάστε περισσότερα »
Η εκ των έσω αποδόμηση της Ορθόδοξης διδασκαλίας σε ζητήματα ανθρώπινης σεξουαλικότητας και ταυτότητας φύλου (Εμμανουήλ Παναγόπουλος, Αμ. Επ. Καθηγητής Χειρουργικής, τ. Συντ/στής Δ/ντής ΕΣΥ)

Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια αυξημένη δραστηριότητα ορθόδοξων θεολόγων, κληρικών και λαϊκών, σε συζητήσεις, με μελέτες και αναρτήσεις άρθρων σε blogs σχετικά με τα ευαίσθητα θέματα της ανθρωπίνης σεξουαλικότητας και της ταυτότητας φύλου. Η δραστηριότητα αυτή στοχεύει, σύμφωνα με τους ίδιους, στη διερεύνηση της θέσης και του ρόλου της παραδοσιακής Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στη μοντέρνα Δύση του 21ου αιώνα. Στην ουσία όμως επιδιώκεται η μετατόπιση των θέσεων της Ορθόδοξης Εκκλησίας στα θέματα αυτά και η εκκοσμίκευσή της.
Το άρθρο αυτό στόχο έχει να προβληματίσει παρουσιάζοντας κάποια παραδείγματα της πιο πάνω αναφερόμενης δραστηριότητας. Διαβάστε περισσότερα »
Η οδός προς τον ουρανό (Αρχιμ. Φιλόθεος Ζερβάκος)

Α’ Υπάρχει άραγε οδός η οποία από την γη να οδηγή τον άνθρωπο εις τον ουρανό;
Β’ Που ευρίσκεται αυτή η οδός;
Γ’ Εάν θέλουμε, πράγματι, να αναβούμε από την γη εις τον ουρανό, και να γίνουμε ουρανοπολίτες, συμπολίτες των Αγγέλων και Αγίων και οικείοι του Θεού, πρέπει να προτιμήσουμε την οδό της κατά Χριστόν αρετής, εξόχως δε την ταπείνωσι. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΙΓ’ Λουκά: Περί του επερωτήσαντος τον Ιησούν (Θεοφύλακτος Αρχιεπίσκοπος Βουλγαρίας)

(Λουκ. ιη, 18 – 27)
Κεφάλαιον ΙΗ΄
«Τὸν ρώτησε κάποιος ἀπὸ τοῦς ἄρχοντες· Δάσκαλε ἀγαθέ, μὲ τί πράξεις θὰ κληρονομήσω τὴν αἰώνια ζωή; Κι ὁ Ἰησοῦς τοῦ εἶπε: Δὲν εἶναι κανένας ἀγαθὸς παρὰ μόνο ὁ Θεός. Τίς ἐντολὲς τὶς γνωρίζεις. Μὴ μοιχέψης, μή φονεύσης, μήν κλέψης, μήν ψευδομαρτυρήσης. Νὰ τιμᾶς τὸν πατέρα καὶ τή μητέρα σου. Κι ἐκείνος εἶπε· αὐτὰ τὰ φύλαξα ἀπὸ τὴ νεότητά μου. Ὅταν τ’ ἄκουσε ὁ Ἰησοῦς τοῦ ἀπάντησε· Ἕνα σοῦ ἀπομένει μονάχα· πούλησε ὅσα ἔχεις καὶ μοίρασέ τα στοὺς φτωχοὺς· ἔτσι θ’ ἀποχτήσης θησαυρὸ στὸν οὐρανό. Κί ἔλα, ἀκολούθησέ με. Ἐκεῖνος ὕστερ’ ἀπ’αὐτὸ ἔπεσε σὲ λύπη, γιατὶ ἦταν πολύ πλούσιος».
Μερικοὶ ἔχουν τή γνώμη ὅτι ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς ἦταν πανοῦργος καὶ τάχα ζητοῦσε νὰ παγιδέψη μὲ τοὺς λόγους του τὸν Ἰησοῦ. Διαβάστε περισσότερα »
Η κατάκριση είναι εγωϊσμός (Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης)

Να αγαπάτε ο ένας τον άλλο και να μην πικραίνεσθε λόγω εγωισμού. Η ταπείνωση είναι ασφαλής οδηγός «δεν αφήνει αυτόν που την έχει να προσκρούσει σε υφάλους απροσεξίας και να συντριβεί» αλλά ως οδηγός φωτεινός οδηγεί άπταιστα επί του ασφαλούς. Διαβάστε περισσότερα »
Εγκώμιο στην Αγία Θεοτόκο, όταν οι γονείς της την αφιέρωσαν στο Ναό, ενώ ήταν τριών ετών (Άγιος Γερμανός Α΄, Αρχιεπ. Κωνσταντινουπόλεως)

1. Να κι άλλο πανηγύρι και χαρούμενη γιορτή της μητέρας του Κυρίου, να έξοδος της αμώμητης νύφης, να το πρώτο ξεπροβόδισμα της βασίλισσας, να το τέλειο σημάδι της δόξας που πρόκειται να την στεφανώσει, να το προοίμιο της θείας χάρης που πρόκειται να την σκεπάσει, να το φωτεινό γνώρισμα της εξαιρετικής καθαρότητάς της. Εκεί όπου μια φορά τον χρόνο κι όχι πολλές φορές εισέρχεται ο ιερέας και τελεί τη μυστική λατρεία, εκεί αυτή οδηγείται από τους γονείς της, για να παραμείνει συνεχώς στα άδυτα και ιερά της χάρης του Θεού. Διαβάστε περισσότερα »
Για τη νηστεία (Γέροντας Ευστράτιος Γκολοβάνσκι)

Η σωματική νηστεία είναι ένα βοηθητικό μέσο που μας χορηγεί η Εκκλησία μας, προκειμένου να ελευθερωθούμε από τα πάθη. Αν η νηστεία δεν συντελεί στην κάθαρση της καρδιάς από τα πάθη, τότε είναι μάταιη και ανώφελη. Αλήθεια, τι νόημα έχει το να αποφεύγει κανείς κάποιες τροφές και ταυτόχρονα να επιδίδεται ανεξέλεγκτα σε διάφορες κακίες και αμαρτίες, που μολύνουν την ψυχή; Σε μια τέτοια μολυσμένη ψυχή δεν πρόκειται ποτέ να αναπαυθεί το Πνεύμα του Θεού. Απεναντίας, ο άνθρωπος που και το σώμα του ταπεινώνει με τη νηστεία των τροφών και την ψυχή του καθαρίζει με τη «νηστεία» των παθών –αυτή είναι η πνευματική νηστεία–, αναδεικνύεται άξιο κατοικητήριο του Χριστού. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Θ’ Λουκά: Για την πλεονεξία (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

Διδαχή την ΚΣΤ’ Κυριακή
Κάποτε, στον καιρό της επίγειας παρουσίας του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ένας άγνωστος άνθρωπος ζητούσε από τον αδελφό του να μοιράσουν την κληρονομιά τους, αλλά εκείνος δεν το δεχόταν. Τότε παρακάλεσε τον Κύριο: «Διδάσκαλε, πες στον αδελφό μου να μοιράσουμε την κληρονομιά μας». Εκείνος, όμως, με πραότητα και ταπείνωση αποκρίθηκε στον άνθρωπο που Του ζήτησε να διευθετήσει γήινη υπόθεση: «Άνθρωπέ μου, ποιος με διόρισε δικαστή ή μοιραστή σας;». Η βασιλεία τού Κυρίου, βλέπετε, «δεν προέρχεται από τούτον εδώ τον κόσμο». Γι’ αυτό και τα εγκόσμια έργα δεν αποτελούν το αντικείμενο της αποστολής στη γη του ενανθρωπήσαντος Θεού Λόγου. Στη συνέχεια, γυρίζοντας στο πλήθος που είχε συγκεντρωθεί γύρω Του, τους υπέδειξε την ορθή θεώρηση της επίγειας ζωής και των αγαθών της: «Να προσέχετε και να φυλάγεστε από κάθε είδους πλεονεξία. Γιατί η ζωή του ανθρώπου δεν εξαρτάται από τα περίσσια πλούτη του».
Είναι πολύ πονηρό το πάθος τής πλεονεξίας. Διαβάστε περισσότερα »
Πώς θα σωθώ με τόσα πάθη που έχω; (Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης)

– Γέροντα, πώς θα σωθώ με τόσα πάθη που έχω; Διαβάστε περισσότερα »
Γιατί ο Χριστιανισμός δεν πρέπει να αλλάζει (Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)

Οἱ καιροὶ ἔχουν ἀλλάξει!
Πόσο χάρηκα ποὺ τὸ ἄκουσα. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἀκοῦτε προσεκτικὰ ὅ,τι λέγω, καὶ ὄχι μόνο ἀκοῦτε, ἀλλὰ καὶ εἶστε διατεθειμένοι νὰ τὸ τηρήσετε. Τί περισσότερο θὰ μπορούσαμε νὰ ἐπιθυμήσουμε ἐμεῖς ποὺ κηρύττουμε ὅπως διαταχθήκαμε καὶ ὅσα διαταχθήκαμε;
Ἀνεξάρτητα ἀπὸ ὅλα αὐτά, μὲ κανένα τρόπο δὲν μπορῶ νὰ συμφωνήσω μὲ τὴν γνώμη σας καὶ τὸ θεωρῶ καθῆκον μου νὰ τὴν σχολιάσω καὶ νὰ τὴν διορθώσω. Διότι – μολονότι ἴσως εἶναι παρὰ τὴν θέλησι καὶ τὴν πεποίθησί σας – προέρχεται ἀπὸ ἁμαρτωλὴ πηγή, σὰν νὰ μποροῦσε ὁ Χριστιανισμὸς νὰ μεταβάλλη τὰ δόγματά του, τοὺς κανόνες του, τὶς ἁγιαστικές του τελετουργίες, γιὰ νὰ ἀνταποκριθῆ στὸ πνεῦμα κάθε ἐποχῆς καὶ προσαρμοσμένος στὰ μεταβλητὰ γοῦστα τῶν υἱῶν τοῦ αἰῶνος τούτου, νὰ μποροῦσε νὰ προσθέση ἤ νὰ ἀφαιρέση κάτι. Διαβάστε περισσότερα »
Μια έκτρωση που δεν έγινε

Τα πρώτα παιδιά που απέκτησε η Ευτυχία Αλεξάνδρου ήταν αγόρια, αλλά δεν επέζησαν. Κατόπιν έφερνε στη ζωή μόνο κορίτσια.
Το 1939 μετοίκησε οικογενειακώς στο Χαρτούμ του Σουδάν. Εκεί έμεινε πάλι έγκυος, αλλά στενοχωρημένη από τις προηγούμενες εμπειρίες της αποφάσισε να κάνει έκτρωση. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Η’ Λουκά: για την αγάπη προς τον πλησίον (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

Β’ Διδαχή την ΚΕ’ Κυριακή (Η’ Λουκά)
«Αγαπήσεις… τον πλησίον σου ως σεαυτόν» (Λουκά 10:27)
Αγαπητοί αδελφοί! Αυτή την εντολή του Κυρίου και Θεού μας μας εξαγγέλλει σήμερα το Ευαγγέλιο. Και προσθέτει ότι στην αγάπη προς τον Θεό και στην αγάπη προς τον πλησίον συνοψίζεται όλος ο θείος νόμος. Γιατί η αγάπη είναι η αρετή που συνίσταται απ’ όλες τις άλλες αρετές. «Η αγάπη δένει μαζί όλες τις αρετές σε τέλειο σύνολο», σύμφωνα με τον απόστολο. Διαβάστε περισσότερα »
Λόγος εις τους Αρχαγγέλους Μιχαήλ και Γαβριήλ (Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης)

Αν ίσως, αγαπητοί μου Πατέρες και αδελφοί, ήθελε δοθή εις εμέ τον ταπεινόν το χάρισμα τούτο, το να αποκτήσω δηλαδή μίαν γλώσσαν από εκείνας όπου έχουσιν οι Άγγελοι, ως λέγει ο του Χριστού Απόστολος Παύλος, «εάν τάς γλώσσας των Αγγέλων λαλώ», βέβαιον και ακόλουθο ήταν ότι με την αγγελικήν αυτήν γλώσσαν ήθελε δυνηθώ να εγκωμιάσω κατ’ αξία τον Μιχαήλ και τον Γαβριήλ, τους Αρχαγγέλους του Κυρίου· διότι φυσικώ τω τρόπω, κάθε όμοιον με το όμοιον πάλιν δύναται να επαινεθή και εις τους άλλους να παρασταθή. Διαβάστε περισσότερα »
«Αίτημα προς όλες τις τοπικές Εκκλησίες για σαφή, ρητή αναφορά στην αποχή από τη χρήση του διαδικτύου και των κοινωνικών δικτύων στους κανόνες περί νηστείας» (Jean Claude Larchet)

ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΖΑΝ ΚΛΟΝΤ ΛΑΡΣΕ ΣΤΟ
ΔΕΥΤΕΡΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΨΗΦΙΑΚΩΝ ΜΕΣΩΝ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗΣ
Αγαπητοί πατέρες, αδελφές και αδελφοί,Νέες διαδικτυακές μορφές, οι οποίες ονομάζονται ψηφιακά μέσα και στις οποίες έχουμε πρόσβαση μέσα από υπολογιστές, τάμπλετ και, ιδιαίτερα τώρα πια, «έξυπνα» κινητά τηλέφωνα, των οποίων το περιεχόμενο κυρίως συνίσταται στο Διαδίκτυο, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τα μηνύματα. Αυτές λοιπόν οι διαδικτυακές μορφές έχουν κυριολεκτικά εισβάλει στη ζωή του σύγχρονου ανθρώπου και ιδιαίτερα των νέων, από την ηλικία των 10 ετών και μερικές φορές και νωρίτερα.
Ο πράος και ταπεινός όσιος Γεώργιος Καρσλίδης († Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης)

Τιμάμε σήμερα, αδελφοί μου αγαπητοί, έναν άσημο ιερομόναχο, έναν φτωχό παπαδάκο, έναν ολιγογράμματο κληρικό, έναν φιλάσθενο άνθρωπο. Υπήρξε κρυμμένος, αφανής, άδοξος, άγνωστος στους πολλούς, ενίοτε παρεξηγημένος, κυνηγημένος, δίχως εξωτερικά φανταχτερά προσόντα, λογιότητα, ρητορεία, υψηλές γνωριμίες, παρεμβάσεις στην κοινωνική ζωή δυναμικές, μεγάλη συνοδεία και δημοσιότητα. Πού τον βρήκε ο Θεός; Τι ήταν αυτό που τον ανέδειξε; Αμέσως θα πούμε πως ήλκυσε τη χάρη του Θεού, η μεγάλη και παντοτεινή αγάπη του προς Αυτόν και τα πλάσματα του και η συνεχής και γνήσια ταπεινοφροσύνη του. “Επί τίνα επιβλέψω, ει μη επί τον πράον και ταπεινόν τη καρδία”. Εκεί αναπαύεται το πνεύμα του Θεού κι εκεί σκηνώνει η χάρη του.
Κυριακή Ε’ Λουκά: Του πλουσίου και του Λαζάρου († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

(Λουκ. ιστ΄19-31)
Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ὅπως κάθε παραβολὴ τοῦ Κυρίου ποὺ μιλάει γιὰ τὴν κρίση, ἡ σημερινὴ παραβολὴ εἶναι πολὺ ἁπλὴ ὡς πρὸς τὸ νόημά της καὶ ταυτόχρονα θὰ πρέπει νὰ τὴν ἐξετάσουμε βαθύτερα. Διαβάστε περισσότερα »
Η κεντρική οδός της Βασιλείας (Αρχιμ. Συμεών Bruschweiler)

Στὶς ἀρχὲς τοῦ 20οῦ αἰῶνος, περὶ τὸ 1905, στὸ ρωσσικὸ μοναστῆρι τοῦ ἁγίου Παντελεήμονος στὸν Ἄθωνα, ὁ ἅγιος Σιλουανὸς προσευχόταν μέσα στὸ κελλί του, ἀλλ’ οἱ δαίμονες τὸν ἐμπόδιζαν νὰ φθάσῃ στὴν καθαρὰ προσευχή. Καθισμένος, λοιπόν, στὸ σκαμνί του, εἶπε μὲ θλιμμένη καρδία: «Κύριε, βλέπεις ὅτι θέλω νὰ προσευχηθῶ μὲ καθαρὸ νοῦ, ἀλλ’ οἱ δαίμονες δὲν μὲ ἀφήνουν. Δίδαξέ με τὶ πρέπει νὰ κάνω, γιὰ νὰ μὴ μὲ ἐνοχλοῦν». Καὶ τότε ἄκουσε στὴν ψυχή του τὴν ἀπάντησι: «Οἱ ὑπερήφανοι πάντα ἔτσι ὑποφέρουν ἀπὸ τοὺς δαίμονες». «Κύριε», εἶπε ὁ ἅγιος Σιλουανός, «δίδαξέ με τί πρέπει νὰ κάνω γιὰ νὰ ταπεινωθῆ ἡ ψυχή μου». Καὶ νέα ἀπάντησι ἀπὸ τὸν Θεὸ στὴν καρδιά του: «Κράτα τὸν νοῦ σου στὸν ἅδη, καὶ μὴν ἀπελπίζεσαι»… Διαβάστε περισσότερα »
Για το πνεύμα και την ψυχή (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Κάθε πνεύμα φανερώνεται μέσα από αυτό που παράγει, και κάθε πλάσμα εξωτερικεύει τον εαυτό του μέσα από τη δράση του.
Το πνεύμα είναι στην ψυχή, η ψυχή στο σώμα και το σώμα μέσα στον κόσμο.
Το πνεύμα είναι που κινεί την ψυχή, η ψυχή είναι αυτή που κινεί το σώμα, και το σώμα είναι που κινεί τα άλλα σώματα. Ανάλογα με το πνεύμα είναι και οι κινήσεις της ψυχής. Ανάλογα με την ψυχή είναι και οι κινήσεις του σώματος. Αγαθό πνεύμα παρακινεί την ψυχή στο αγαθό και το σώμα εκπληρώνει τη βούληση της ψυχής. Διαβάστε περισσότερα »
«Ἔσεισας, ἀλλ’ ἔσωσας …» (Σάββας Ηλιάδης, Δάσκαλος)

Είναι δυνατόν να οργίζεται ο Θεός;
Γιατί ο Θεός επιτρέπει φυσικές καταστροφές (σεισμοί, πλημμύρες,..); Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Ζ’ Λουκά: Η ανάσταση της κόρης του Ιαείρου (Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom (†))

(Λουκ. η’ 41-56)
Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Τὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο δὲν ἀφορᾶ μόνο στὰ θαύματα καὶ στὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Νομίζω ὅτι ἀφορᾶ στὴν ἐλπίδα πέρα ἀπὸ τὴν ἐλπίδα. Στὴν περίπτωση τῆς κόρης τοῦ Ἰαείρου βλέπουμε ἕνα παιδὶ ἤδη νεκρό. Ὅλοι τὸ γνωρίζουν. Ὑπάρχει τέτοια βεβαιότητα ὥστε ὅταν ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ γίνεται Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου, λέει: «Ὄχι! Αὐτὸ τὸ παιδὶ δὲν ἔχει πεθάνει, ἀλλὰ κοιμᾶται», ὅλοι τὸν ἀντικρούουν: «Ὄχι αὐτὸ τὸ παιδὶ ὄντως ἔχει πεθάνει». Καὶ τότε ὁ Χριστὸς μὲ ἕναν λόγο δύναμης, ἀλλὰ μὲ μιὰ πράξη ἀγάπης καλεῖ καὶ πάλι τὸ παιδὶ στὴν ἐπίγεια ζωή. Διαβάστε περισσότερα »
Εγκώμιον εις τον άγιον και ένδοξον μεγαλομάρτυρα του Χριστού Δημήτριον (Άγιος Νεόφυτος ο Έγκλειστος)

Νεοφύτου πρεσβυτέρου μοναχοῦ καὶ ἐγκλείστου ἐγκωμιαστικὸς λόγος στὸν ἅγιο καὶ ἔνδοξο μεγαλομάρτυρα τοῦ Χριστοῦ Δημήτριο, καθὼς καὶ σχετικὰ μὲ τὸ μαρτύριο, τὰ θαύματα καὶ τὸν σεβάσμιο ναό του.
1. Ὁ ἔνδοξος Δημήτριος καὶ συμμέτοχος στὴν οὐράνια δόξα, μᾶς χάρισε σήμερα τὴν πανήγυρή του ὡς ὑπέρτατο δῶρο. Ἐμπρὸς λοιπὸν καὶ ἐμεῖς, ποὺ ἀποτελοῦμε τὸν θίασο ἐκείνων ποὺ ἀγαποῦν τὸν μάρτυρα, ἂς τὸν τιμήσουμε μὲ θεόπνευστους ὕμνους καὶ ἐγκώμια, γιὰ νὰ μᾶς ὠφελήσει ὁ φίλος καὶ μάρτυρας ὡς μεσολαβητὴς στὸν βασιλέα Χριστό. Ἂς τονίσουμε λοιπὸν καὶ τὸν θεϊκό του ζῆλο καὶ τὴν ἀγάπη του γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ τὰ ἐνάρετα προτερήματα τοῦ ἀνθρώπου καὶ ἂς γεμίσουμε μὲ θεϊκὴ χαρὰ ὅπως ἔχει γραφεῖ, ἐπειδὴ ἀναφέρεται ὅτι, ὅταν ἐγκωμιάζεται ὁ δίκαιος, γεμίζουν μὲ εὐφροσύνη οἱ λαοί. Μακάρι ὅμως νὰ μὴν γεμίσουμε μόνο μὲ ἀγαλλίαση, ἀλλὰ νὰ ὠφεληθοῦμε ἀπὸ τὶς ὁμιλίες καὶ τὶς τιμητικὲς ἐκδηλώσεις στὴν μνήμη του, σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Διαβάστε περισσότερα »
Επιστολές παρηγορητικές: Όταν φεύγει από τη ζωή ο/η σύζυγος (Όσιος Θεόδωρος Στουδίτης)

Επιστολή 144. Στον πατρίκιο Θεόδωρο.
Άργησα να στείλω το γράμμα, άλλα αυτό οφείλεται στο ότι αργήσαμε να ακούσουμε την απευκταία είδηση της συμφοράς που συνέβη στον δεσπότη μας. Διαβάστε περισσότερα »
Περί του δεύτερου γάμου των κληρικών (Αρχ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ιεροκήρυκας Ι. Μ. Πατρών)

Τὰ ἱερὰ μυστήρια τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας ἔχουν ἁγιαστικὸ καὶ μεταμορφωτικὸ – ἠθικὸ χαρακτήρα στὴν ἐπίγεια ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου. Ἔτσι καὶ ὁ γάμος, ὡς «μυστήριον μέγα» (πρβλ. Ἐφεσ. 5, 32), ἀποτελεῖ γεγονὸς φανερώσεως καὶ πραγματώσεως τῆς ἀγαπητικῆς ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ κοινωνίας. Μὲ τὸ μυστήριο τοῦ γάμου, μέσα ἀπὸ τὴν ἑνότητα ἀνδρὸς καὶ γυναικός, ἔρχεται ἡ Ἐκκλησία νὰ φανερώση τὸ χάρισμα τῆς «ὄντως ζωῆς». Ἡ σχέση τῶν συζύγων γίνεται ἐκκλησιαστικὸ γεγονός, τὸ ὁποῖο πραγματώνεται κυρίως μέσῳ τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι, θὰ λέγαμε, ἐμπειρία μετοχῆς στὴν κοινωνία τῶν Ἁγίων. Ἐξάλλου, ἡ συσχέτιση τῆς κοινωνίας τοῦ γάμου μὲ τὴν Ἐκκλησία ἔχει γίνει ἐξ ἀρχῆς γενικὴ διδασκαλία στὴν Ἱ. Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ καὶ ὁ γάμος – οἰκογένεια χαρακτηρίσθηκε ὡς «κατ᾽οἶκον ἐκκλησία» (βλ. Ρωμ. 16, 5. Α´ Κορ. 16, 19. Κολ. 4, 15). Ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος τὸ ὁμολογεῖ: «Οὐ μικρὰ ἀρετή, τὸ καὶ τὴν οἰκίαν ἐκκλησίαν ποιῆσαι» (PG 61, 376). Διαβάστε περισσότερα »
Ομιλία στο Αποστολικό ανάγνωσμα της KΑ’ Κυριακής (Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom (†))

(Γαλ. 2, 16-20)
Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς και τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ἡ σημερινὴ ἐπιστολὴ δὲν εἶναι σαφὴς ἀπὸ κάθε ἄποψη, καὶ νομίζω ὅτι ἀξίζει τὸν κόπο νὰ προβληματιστοῦμε πάνω σ’ αὐτήν. Τὸ πρῶτο πράγμα ποὺ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ποὺ ὑπῆρξε ἕνας ζηλωτὴς τοῦ νόμου, πολὺ αὐστηρός μαθητὴς τῆς Συναγωγῆς, ὑπογραμμίζει εἶναι ὅτι κάνοντας ἁπλὰ τὰ πράγματα ποὺ προστάζει ὁ νόμος δὲν σωζόμαστε, ἐπειδὴ σωτηρία δὲν σημαίνει να εἶναι κάποιος δίκαιος, νὰ εἶναι σὲ θέση νὰ πεῖ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ· «ἔκανα ὅ,τι πρόσταξες», ἀλλὰ σωτηρία σημαίνει νὰ ἔλθουμε σὲ τέτοια σχέση μὲ τὸ Θεὸ ὥστε, γιὰ νὰ χρησιμοποιήσουμε ξανὰ τὰ λόγια τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ὁ Νόμος θὰ πρέπει να βρίσκεται στὴν καρδιά μας, μέσα μας, νὰ εἶναι ἡ ἴδια μας ἡ φύση. Ἁπλά τὸ νὰ τηροῦμε τὸν νόμο μπορεῖ νὰ μᾶς κάνει δίκαιους ὑπὸ τὴν ἔννοια ὅτι θὰ ἔχουμε κάνει ὅ,τι μᾶς ἔχει δοθεῖ σὰν ἐντολή, καὶ θὰ μᾶς ἔχει φέρει στα σύνορα τῆς ζωῆς. Διαβάστε περισσότερα »
Το δίπορτο. Υποκρισία (Φώτης Κόντογλου)

Τι να πει κανένας για εκείνους που λέγονται χριστιανοί, που πάνε στην εκκλησία και παρακαλούνε τον Θεό να τους βοηθήσει στη ζωή, και που λένε πως έχουνε την ελπίδα τους στο Χριστό, στην Παναγία και στους Αγίους, κι’ από την άλλη μεριά είναι φιλάργυροι, δεν δίνουνε τίποτα στ’ αδέρφια τους, τους φτωχούς, κι’ ολοένα μαζεύουνε χρήματα και πλούτη; Διαβάστε περισσότερα »
Περί φθόνου (Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως)

Κυριακή Δ’ Λουκά: Παραβολή του σπορέως († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Πόσο οἰκεία, καὶ πόσο ἁπλή μᾶς φαίνεται ἡ σημερινὴ Παραβολὴ τοῦ σπόρου καὶ τοῦ σπορέως· καὶ ὅμως πόσο σχετικὴ εἶναι μέ μᾶς, πόσο περισσότερο θὰ πρέπει νὰ τὴν σκεφτοῦμε. Λησμονοῦμε τὴν εἰκόνα τοῦ σπορέα καὶ τοῦ σπόρου, ὅπως φαίνεται μέσα ἀπὸ τὴν παραβολή, δὲν βλέπουμε τὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ νὰ περπατάει στοὺς δρόμους καὶ τὰ μονοπάτια τῆς Γαλιλαίας καὶ τῆς Ἰουδαίας· καὶ παντοῦ ὅπου πῆγε, οἱ ἄνθρωποι ἔρχονταν στὴν ἄκρη τοῦ δρόμου, ἐπειδὴ εἶχαν ἀκούσει, ὅπως εἶχε ἀκούσει ὁ Τυφλός, γιὰ τὸν ὁποῖο μιλάει ὁ Ἀπόστολος Μάρκος, ὅτι ἦταν Δάσκαλος, ὅτι τὰ λόγια του ἦταν ἀληθινά, ὅτι ἔφεραν τὴν δύναμη τῆς ζωῆς. Διαβάστε περισσότερα »
Η θάλασσα του βίου (Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης)

«Του βίου την θάλασσαν, υψουμένην καθορών, των πειρασμών τω κλύδωνι, τω ευδίω λιμένι σου προσδραμών, βοώ σοι· ανάγαγε εκ φθοράς την ζωήν μου Πολυέλεε».
Ο υμνογράφος της Εκκλησίας, φωτισμένος από το Άγιο Πνεύμα, έρχεται να μας μιλήσει και να μας εκφράσει, μέσω αυτού του ειρμού, ότι ο βίος κάθε ανθρώπου είναι μια θάλασσα, και αυτή η θάλασσα πότε έχει γαλήνη, πότε αρχίζει να έχει λίγη τρικυμία, πότε δυναμώνει κι αποκτά μποφόρ και πότε πότε γίνεται άκρως απειλητική στο να καταποντιστούν όχι μόνο βάρκες και καΐκια, αλλά και υπερωκεάνια. Κάθε άνθρωπος που ζει σ’ αυτή τη ζωή πλέει στη θάλασσα του βίου. Κι επομένως, εφόσον πλέει στη θάλασσα, είναι πάρα πολύ φυσικό και επόμενο να συναντήσει όλες αυτές τις αλλοιώσεις που η μια διαδέχεται την άλλη σε όλη τη ζωή του ανθρώπου. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Γ’ Λουκά: η ανάσταση του γιου της χήρας στη Ναΐν (Ἀγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας)

Εξήγησις υπομνηματική εις το κατά Λουκάν Ευαγγέλιον, κεφ. ζ΄ (Λουκά 7, 11-17)
Στ. 11: «ἐπορεύετο εἰς πόλιν καλουμένην Ναΐν»
Πρόσεχε όμως πώς σε παράδοξα συνάπτει παράδοξα. Και στην περίπτωση όμως της θεραπείας του άρρωστου δούλου του εκατόνταρχου στην οποία αναφέρθηκε αμέσως προηγουμένως βέβαια αφού Τον κάλεσαν να βοηθήσει απάντησε, εδώ όμως, στην πόλη Ναΐν, αν και δεν καλείται για βοήθεια, πηγαίνει· γιατί κανένας δεν Τον καλούσε σε ανάσταση νεκρού, αλλά πηγαίνει σε αυτήν από μόνος Του. Και νομίζω με πάρα πολλή σοφία, για να συνδυάσει με το προηγούμενο θαύμα της θεραπείας του ασθενούς δούλου του πιστού εκατόνταρχου και αυτό· δεν ήταν βέβαια καθόλου παράδοξο να φανταστεί κανείς, ότι κάποιος θα μπορούσε να αντιδράσει πολεμώντας τη δόξα του Σωτήρα και λέγοντας: «Τι το αξιοθαύμαστο έγινε στο δούλο του εκατόνταρχου; Άρρωστος ήταν, δεν επρόκειτο οπωσδήποτε να πεθάνει». Και αυτό το έχει γράψει ο ευαγγελιστής, διηγούμενος αυτά που ήταν για χαρά μάλλον, παρά τα αληθινά· για να φράξει λοιπόν την ακόλαστη γλώσσα τέτοιων ανθρώπων, λέγει ότι ο Χριστός συνάντησε ήδη πεθαμένο τον νεανίσκο, τον μονογενή υιό της χήρας αυτής γυναίκας. Το πάθος ήταν αξιολύπητο και μπορούσε να προκαλέσει θρήνο και αφορμές για δάκρυα. Και ακολουθούσε το πάθος μεθυσμένη και παραλυμένη πια από τον ανείπωτο πόνο η γυναίκα και μαζί με αυτήν πολλοί άλλοι.
Διαβάστε περισσότερα »
Η ψυχή μετά τον θάνατο (Όσιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς)

(Ἀνάλυση τοῦ λόγου περὶ θανάτου τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου Μαξίμοβιτς) Διαβάστε περισσότερα »
ΓΙΟΓΚΑ: Σωτηρία ΤΟΥ κόσμου ή σωτηρία ΑΠΟ τον κόσμο; (π. Ανδρέας Γκατζέλης)

Η αποκάλυψη του Θεού δεν είναι αποκάλυψη μόνο για τον Θεό αλλά είναι και αποκάλυψη για τον άνθρωπο και για τον κόσμο ολόκληρο. Η Αγία Γραφή μας λέει ότι ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός ήρθε για να σώσει τον κόσμο. «οὐ γὰρ ἀπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ εἰς τὸν κόσμον ἵνα κρίνῃ τὸν κόσμον, ἀλλ’ ἵνα σωθῇ ὁ κόσμος δι’ αὐτοῦ» (Ιωαν. 3, 17). Διαβάστε περισσότερα »
Για την εξομολόγηση (Γέροντας Ευστράτιος Γκολοβάνσκι)

Στην Εξομολόγηση δεν πρέπει να φοβόμαστε ούτε να ντρεπόμαστε. Ο φόβος και η ντροπή είναι αισθήματα άλογα, που προέρχονται είτε από το διάβολο είτε από τον εγωισμό μας. Ο πνευματικός, που επιτελεί το Μυστήριο, ούτε με το λογισμό του δεν πρόκειται να σε κρίνει για τα αμαρτήματά σου. Είναι δυνατόν ένας αμαρτωλός να κρίνει άλλον αμαρτωλό; Γιατί και ο πνευματικός αμαρτωλός άνθρωπος είναι, άνθρωπος που φοβάται, όπως όλοι, την κρίση του Θεού και εξομολογείται τακτικά τα δικά του αμαρτήματα. Διαβάστε περισσότερα »
Το φυσικό κακό είναι απόρροια του προπατορικού αμαρτήματος (Αρχιμ. Αρσένιος Κατερέλος)

«Γιατί νὰ ὑπάρχη τὸ φυσικὸ κακὸ καὶ πῶς αὐτὸ συμβιβάζεται μὲ τὴν ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ;». Ἀφοῦ ὄντως ὅλα τὰ ἔργα τῆς Δημιουργίας παρήχθησαν ἀπὸ τὰ θεῖα Του χέρια «καλὰ λίαν», γιατί νὰ ὑπάρχουν ὁ πόνος, οἱ ἀρρώστειες, πολὺ περισσότερο αὐτὸς τοῦτος ὁ θάνατος; Ἐπὶ πλέον, οἱ ποικίλες ἐπαναστάσεις τῆς φύσεως καὶ οἱ τρομεροὶ συγκλονισμοὶ τῆς γῆς; Ἡ ἀπάντησις καὶ πάλι εἶναι δύσκολη. «Τὶς ἔγνω νοῦν Κυρίου ἢ τὶς σύμβουλος αὐτοῦ ἐγένετο;» (Ρωμ. ια΄, 33). Πῶς θὰ κατανοήση ὁ πεπερασμένος ἄνθρωπος τὸν ἄπειρο καὶ ἀκατάληπτο Θεό;
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Β’ Λουκά: «Καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ἡμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως» (Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom (†))

(Εὐαγγέλιον Λουκᾶ, 6, 31-36)
Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Τὸ Εὐαγγέλιο εἶναι ἀπείρως ἁπλὸ, ἄν τὸ δεχτοῦμε μὲ ἁπλότητα. Τὸ κύριο πρόβλημα μας ἔγκειται στὸ γεγονὸς ὅτι ἀναζητοῦμε σὲ αὐτὸ θεολογικὸ βάθος ἀντὶ νὰ βλέπουμε τὴν ἀμεσότητα τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ ποὺ εἶναι ὁ ἴδιος ἁπλότητα, ποὺ ἀπευθύνεται σ’ ἐμᾶς ὅπως σὲ φίλους, οὔτε κἄν σὰν σὲ μαθητές, ἀλλὰ ὅπως ἀπευθύνεται κάποιος σὲ φίλους· ἐπειδὴ ὁ Ἴδιος εἶπε, πηγαίνοντας πρὸς τὰ Ἰεροσόλυμα, «Δὲν σᾶς καλῶ πλέον δούλους, ἀλλὰ σᾶς καλῶ φίλους ἐπειδὴ ὅ,τι ἔχω νὰ πῶ τὸ μοιράστηκα μαζί σας».
Κι ἔτσι ἄς ἐκλάβουμε τὰ λόγια ποὺ ἀκούσαμε σήμερα μὲ τὴν ἀμεσότητα ποὺ εἰπώθηκαν ἀπὸ τὸν Χριστό : «Καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι καὶ ἡμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως». Διαβάστε περισσότερα »
Για την πτώση του διαβόλου (Αββάς Κασσιανός)

Ο πατήρ Γερμανός διατυπώνει την έκπληξή του πάνω στη θέση του Αββά, ότι δηλαδή η πτώση του διαβόλου είχε την αρχή της, τότε που ο Εωσφόρος θέλησε να πάρει τη θέση του Θεού.
Διαβάστε περισσότερα »
Λόγος ΛΕ΄: Επιστολή παρηγορητική (Άγιος Μάξιμος Γραικός)

Δεν παύει ποτέ ο άρχων του κακού, ο ανθρωποκτόνος και μισάνθρωπος διάβολος, εξαιτίας του μεγάλου φθόνου του, να καταπολεμά και να πλανά με κάθε τρόπο τους ανθρώπους επιθυμώντας να τους καταστρέψει, επειδή θεωρεί τον όλεθρο των ανθρώπων χαρά και θρίαμβό του, μολονότι γνωρίζει ο ανόσιος ότι με αυτόν τον τρόπο ετοιμάζει γι’ αυτούς πολύ μεγάλα και πικρά βάσανα.
Αυτή είναι, ευγενέστατε ηγεμόνα Δημήτριε, η έχθρα και η μανία του εναντίον μας. Ποιος στέρησε τον γενάρχη μας από τον μακάριο και αγγελικό βίο στον παράδεισο του Θεού; Αυτός είναι που διά του τρομερού όφεως αποπλάνησε την προμήτορά μας Εύα και δι’ αυτής τον πρωτόπλαστο Αδάμ και συνεπώς ολόκληρο το άθλιο γένος των ανθρώπων [1] και εισήγαγε και τον σωματικό και τον πνευματικό θάνατο [2]. Ο θάνατος αυτός συνεχιζόταν μέχρι την ενανθρώπηση του Δημιουργού και Σωτήρος μας Ιησού Χριστού, με την φιλάνθρωπη και θεϊκή έλευση του οποίου καταλύθηκε η πλάνη του εχθρού. Αποδυναμώθηκε το κράτος του πνευματικού θανάτου, όταν ο Σωτήρας μας κατέβηκε στον Άδη και κατέλυσε το σκότος του, που είναι η στέρηση του φωτός της ζωής εν Θεώ. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Α΄Λουκά: σχετικά με τη θαυμαστή κλήση των πρώτων μαθητών από τον Κύριο (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

(Κατά Λουκάν Ευαγγέλιον, κεφ. ε΄, χωρία 1 έως 11)
(Αποσπάσματα από την ομιλία ΙΔ΄ του αγίου Ιωάννου, αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Χρυσοστόμου)
«καὶ λέγει αὐτοῖς· δεῦτε ὀπίσω μου καὶ ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων». Διαβάστε περισσότερα »
Εμπεδώστε στα παιδιά τη σεμνότητα (Επίσκ. Ειρηναίος, Αικατερίνμπουργκ και Ιρμπίτσκ)

Αλλά τι να κάνουμε, θα ρωτήσετε, για να εμποδίσουμε την ανάπτυξη του αισθησιασμού στα παιδιά; Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Η αγία μάρτυς Λουντμίλα, βασίλισσα των Τσέχων

16 Σεπτεμβρίου
Η μακαρία Λουντμίλα, μάμμη του αγίου Βεντσεσλάβου, βασιλέως της Βοημίας (28 Σεπτ.), ήταν σύζυγος του Τσέχου δούκα Βορσιβόι Α’ (870-894). Μαζί του δέχθηκε το ευαγγελικό κήρυγμα και βαπτίσθηκε από τον μεγάλο φωτιστή των Σλάβων άγιο Μεθόδιο (11 Μαΐου). Διαβάστε περισσότερα »
«Σταυρωθέντα τε υπέρ ημών και παθόντα και ταφέντα…» (Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων)

(ἀποσπάσματα ἀπό τήν ΙΓ’ Κατήχηση)
ΚΓ’. Εμείς όμως ας επανέλθουμε στο θέμα των προφητικών αποδείξεων που μου ζητήσατε. Σταυρώθηκε ο Κύριος, έχεις ακούσει όλες τις μαρτυρίες. Βλέπεις τον τόπο του Γολγοθά. Συμφωνείς και το επικροτείς επαινετικά και δοξολογικά. Πρόσεξε μήπως καμιά φορά, σε περίοδο διωγμού, Τον απαρνηθείς. Να μην ευφραίνεσαι μόνο σε περίοδο ειρήνης για το Σταυρό, αλλά και σε καιρό διωγμού να έχεις την ίδια πίστη. Να μην είσαι φίλος του Ιησού τον καιρό της ειρήνης και τον καιρό του πολέμου να γίνεσαι εχθρός. (…) Διαβάστε περισσότερα »
Λόγος εις την ύψωσιν του τιμίου Σταυρού και εις την Αγίαν Ανάστασιν (Άγιος Σωφρόνιος Αρχιεπίσκοπος Ιεροσολύμων)

Σταυρού πανήγυρης και ποίος να μην σκιρτήσει; Αναστάσεως διακήρυξις και ποίος χαρούμενα να μην γελάση; Ναι, ανασκίρτησις διά τον Σταυρόν: Διότι όταν αυτός ενεπήχθη εις τον τόπον του Κρανίου έχοντας καρφωμένο επάνω του τον Δεσπότην της κτίσεως, έσχισε το εις βάρος μας χρεωστικόν έγγραφον, το οποίον είχεν υπογράψει ο προπάτωρ μας ο Αδάμ, όταν παρέβη τας εντολές του Θεού. Ούτως ο Σταυρός μας ελευθέρωσε από τα δεσμά της αμαρτίας κάμνοντάς μας να αναπηδούμε με εύθυμα σκιρτήματα σαν μικροί μόσχοι που έχουν λυθεί από κάποια δεσμά. Διότι όπου η αμαρτία πλεόνασε, εκεί περίσσευσε η χάρις του Θεού. Διαβάστε περισσότερα »
Οι απροσεξίες μας γεννούν την επέμβαση του Θεού για την σωτηρία μας (Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης)

Πατρικές νουθεσίες του έμπειρου πνευματικού Γέροντος Αρχιμανδρίτου Εφραίμ, προηγουμένου Ιεράς Μονής Φιλοθέου Αγίου Όρους, εις δόξαν Θεού και ωφέλειαν θλιβομένων ψυχών.
Κυριακή προ της Υψώσεως (Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom (†))

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Στὴν ἐπιστολὴ του πρὸς Γαλάτας (6,14) ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέει ὅτι ὁ κόσμος ἔχει σταυρωθεῖ γιὰ ἐκεῖνον κι ἐκεῖνος σταυρώθηκε γιὰ τὸν κόσμο. Τὶ σημαίνει αὐτὸ; Διαβάστε περισσότερα »
Στο Γενέσιον της Κυρίας Θεοτόκου († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης)

Εορτή παγκόσμιας χαράς εορτάζει η Εκκλησία μας, τη Γέννηση της Κυρίας Θεοτόκου. Και κάπου, σε ένα από τα ωραία τροπάρια της εορτής, την αποκαλεί “ρίζα του γένους ημών” (β’ κανόνας εορτής, θ’ ωδή). Και όντως η Παναγία μας είναι η νέα ρίζα, η οποία μέσα σ’ ένα άγονο κόσμο, σ’ ένα στείρο κόσμο, σ’ ένα πνευματικά νεκρό κόσμο μπόρεσε να μας φέρει το άνθος της ζωής, τον Σωτήρα Χριστό. Χωρίς αυτή τη νέα ρίζα η ανθρωπότητα δεν θα μπορούσε να έχει τον γλυκύτατο καρπό, τον Σωτήρα Χριστό. Και γι’ αυτό η Γέννησή της, ως αρχή της αναπλάσεως του ανθρώπινου γένους, είναι υπόθεση παγκόσμιας χαράς. Διαβάστε περισσότερα »
Φυσικό και ηθικό κακό σε σχέση με το οικολογικό πρόβλημα (Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Ομότιμος Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.)

Εἰσαγωγική ἐπικαιροποίηση
Οἱ μεγάλες φυσικές καταστροφές, λόγῳ τῆς ἀναστάτωσης πού προκαλοῦν στήν λειτουργία τῶν φυσικῶν νόμων ἡ ἀκόρεστη πλεονεξία καί ἡ ὑπερεκμετάλλευση τῶν φυσικῶν πόρων τῆς γῆς, πλήττουν πλέον πολύ συχνά τόν πλανήτη, τώρα δέ καί τήν Ἑλλάδα, ἡ ὁποία μέχρι τώρα ἐσκέπετο ἀπό τόν Θεό καί εἶχε «εὐκρασίαν ἀέρων, εὐφορίαν τῶν καρπῶν τῆς γῆς καί καιρούς εἰρηνικούς», ὅπως εὔχεται καί ζητεῖ καθημερινά ἡ Ἐκκλησία στίς προσευχές της.
Φαίνεται ὅμως ὅτι ἡ ἁμαρτία, τό ἠθικό κακό, πλεονάζει πλέον καί στήν Ἑλλάδα, ἐνισχυμένο ἀκόμη καί μέ ἀνήθικους νόμους, πού ψηφίζονται ξεδιάντροπα ἀπό τήν ἑλληνική Βουλή, πού γιά πρώτη φορά ἔφθασε σέ τέτοιο σημεῖο ἠθικῆς καταπτώσεως. Καί ἐπειδή κύριος τῆς πορείας τοῦ σύμπαντος κόσμου, δημιουργός καί προνοητής εἶναι ὁ Θεός, μέ τήν ἐπίβλεψη τοῦ ὁποίου λειτουργοῦν οἱ φυσικοί νόμοι, καί στή θέληση τοῦ ὁποίου ὑποτάσσεται ἡ κτίση, εἶναι χρήσιμο καί ἐπωφελές νά γνωρίζουμε γιατί ἐπιτρέπει ὁ Θεός τίς ποικίλες φυσικές καταστροφές, πλημμύρες, πυρκαγιές, ξηρασίες, ἀσθένειες κ.ἄ. Διαβάστε περισσότερα »
Πνευματικές συμβουλές (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)

Ὅποιος γνωρίζει τήν ἀρρώστια του βρίσκεται στήν ἀρχή τῆς ταπεινώσεως. Ὁ Θεός ὑποφέρει ὅλες τίς ἀσθένειες τῶν ἀνθρώπων. Δέν ὑποφέρει ὅμως ἐκεῖνον πού γογγύζει. Αὐτός πού εὐχαριστεῖ πάντοτε τόν Θεό γιά τ’ ἀγαθά καί τίς εὐεργεσίες πού τοῦ χαρίζει, δέχεται τίς εὐλογίες τοῦ Θεοῦ καί στήν καρδιά του κατοικεῖ ἡ χάρη Του. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΙΔ’ Ματθαίου: Ομιλία ΜΑ’ στην παραβολή που καλεί στους γάμους του Υιού (Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς)

Δίδεται και απάντηση προς εκείνους που λένε, γιατί ο Θεός κάλεσε εκείνους
που καθόλου δεν υπάκουσαν, ή δεν υπάκουσαν με έργα, και γιατί έπλασε εκείνους που θα τιμωρηθούν.
1. Της παραβολής που αναγινώσκεται σήμερα στο Ευαγγέλιο του Κυρίου (Ματθ. κβ’, 2-14), θα πω στην αγάπη σας, το τελευταίο πρώτο, ότι δηλαδή πολλοί είναι οι καλεσμένοι, λίγοι όμως οι εκλεκτοί. Αυτό εξ άλλου ο Κύριος το δείχνει σε κάθε παραβολή, ώστε εμείς να φροντίσουμε να μην είμαστε απλώς από τους καλεσμένους, αλλά από τους εκλεκτούς. Διαβάστε περισσότερα »
Ευλάβεια προς το Θεό (Άγιος Τύχων, αρχιεπίσκοπος Βορονέζ και Ζαντόνσκ)

“Το Θεό να Τον τιμάς όχι με υλικά πράγματα και επιφανειακές εκδηλώσεις, αλλά με την καθαρή συνείδηση, με το φόβο, την αγάπη, την υπακοή, την ευγνωμοσύνη, την προσευχή, την πίστη. Γιατί ο Θεός είναι άυλο Πνεύμα, και γι΄αυτό το λόγο με κανέναν άλλο τρόπο δεν τιμάται, παρά μόνο “έν πνεύματι και αληθεία”.
Διαβάστε περισσότερα »
Καιρός μετανοίας (Απόστολος Παπαδημητρίου)

Την 29η Αυγούστου η Εκκλησία εορτάζει την αποκεφάλιση του Ιωάννου του τιμίου προδρόμου και βαπτιστού του Χριστού. Βέβαια ο εορτασμός δεν είναι πανηγυρικός, γι’ αυτό και έχει καθιερωθεί αυστηρή νηστεία κατά την ημέρα αυτή. Δεν είναι όμως και ημέρα πένθους, όπως δεν είναι ημέρα πένθους η οποιαδήποτε άλλη εορτή μάρτυρα της Εκκλησίας. Είναι ημέρα θριάμβου της πίστης προς τον Θεό. Διαβάστε περισσότερα »
Τι να μας φανερώσει; (π. Δημήτριος Μπόκος)

Μεγάλη προθυμία έχουμε για φανουρόπιτες στον άγιο Φανούριο, αλλά μεγάλη απροθυμία για πνευματικό αγώνα κατά των παθών, για μεταμόρφωση της ψυχής μας. Διαβάστε περισσότερα »
Σωτηρία με την αγάπη και όχι με τον πλούτο των διανοητικών γνώσεων (Αρχ. Σωφρόνιος Σαχάρωφ του Έσσεξ)

Διαρκώς ευχαριστώ τον Θεό, που μου δίνει τη χαρά να σας συναντώ.
Όσο καλός και αν είναι ο δρόμος, ο οδηγός του αυτοκινήτου πρέπει συνεχώς να ρυθμίζει τη λειτουργία της μηχανής του: να αλλάζει την ταχύτητα, να προσαρμόζει λίγο την κατεύθυνση ή να κάνει κάποια στροφή κλπ. Έτσι και στη ζωή μας, αν και είναι χαραγμένη μπροστά μας η οδός από τους Πατέρες, τους Αποστόλους και τον Ίδιο τον Χριστό, οφείλουμε ωστόσο να οδηγούμε συνεχώς τη μηχανή προς τη γραμμή εκείνη που πρέπει να κρατήσουμε, για να φθάσουμε στον τελικό προορισμό μας.
Γι’ αυτό σήμερα θέλω να πω στους νέους αδελφούς και στις αδελφές μας ότι η δύναμη της σωτηρίας δεν έγκειται στο πλήθος των γνώσεων άλλα στον τρόπο της ζωής. Αυτό που σώζει δεν είναι η γνωστική αλλά η ηθική πλευρά της ζωής μας. Σώζει η Αγάπη εκείνη που παρήγγειλε σε μας ο Κύριος, όταν κατά τον Μυστικό Δείπνο είπε: «Αγαπάτε αλλήλους». Αυτό δεν σημαίνει καθόλου ότι εμείς είμαστε εναντίον των οποιωνδήποτε γνώσεων. Απεναντίας, η εντολή του Θεού μας εξαναγκάζει να «ζητούμε» και να κατέχουμε το πλήρωμα της γνώσεως, εκείνο το πλήρωμα που είναι ο Ίδιος ο Κύριος. Ωστόσο, και αν ακόμη ήταν απόλυτη η γνώση μας, και πάλι η σωτηρία δεν έγκειται σε αυτό, αλλά βρίσκεται στην ποιότητα της ζωής… Διαβάστε περισσότερα »
Αποστολικό Ανάγνωσμα: Ερμηνεία εις την A’ προς Κορινθίους επιστολήν του Παύλου, την αναγινωσκομένην τη ΙΓ’ Κυριακή (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Α’ Κορ. ιστ’ 13-24)
– Ποια είναι τα θεμέλια της σωτηρίας;
– Μπορεί κάποιος που αγαπά αλλά δεν πιστεύει στον Ιησού Χριστό να σωθεί;
– Με ποιον τρόπο αποφεύγει κανείς το σκάνδαλο, την πλάνη και την τυραννία;
– Τι σημαίνει το “Μαράν αθά”;
Οι πειρασμοί (Άγιος Μάξιμος Ομολογητής)

Τα λυπηρά που μας συμβαίνουν γίνονται ή για παιδαγώγησή μας, ή για την εξάλειψη παλιών αμαρτιών, ή για διόρθωση της τωρινής αμέλειάς μας, ή για αποτροπή μελλοντικών αμαρτιών. Εκείνος λοιπόν που συλλογίζεται ότι ο πειρασμός τού συνέβη για κάποιον από αυτούς τους λόγους, δεν αγανακτεί, όταν τον χτυπούν ή τον αδικούν ή του κάνουν κάποιο άλλο κακό. Καθώς μάλιστα συναισθάνεται τις αμαρτίες του, ούτε κατηγορεί εκείνον που του προξενεί τον πειρασμό, αφού, είτε μέσω αυτού είτε μέσω άλλου, όφειλε να πιει το ποτήρι της θείας δικαιοσύνης. Αντίθετα, στον Θεό αποβλέπει και τον ευχαριστεί για ό,τι επέτρεψε, και τον εαυτό του κατηγορεί και δέχεται πρόθυμα την παιδαγωγική δοκιμασία, όπως έκανε ο Δαβίδ με τον Σεμεΐ (Β’ Βασ. 16:5-13). Ο ασύνετος άνθρωπος, από την άλλη, ζητά συχνά από τον Θεό να ελεηθεί και να ελευθερωθεί από τα δεινά, όταν όμως έρχεται το έλεος, δεν το δέχεται, επειδή αυτό δεν είναι όπως εκείνος ήθελε, αλλά όπως το έκρινε συμφέρον ο Γιατρός των ψυχών. Γι’ αυτόν τον λόγο αδημονεί και αναστατώνεται, και άλλοτε τα βάζει οργισμένος με τους ανθρώπους, ενώ άλλοτε βλασφημεί τον Θεό. Έτσι όμως και αγνωμοσύνη δείχνει, και ενίσχυση στον πειρασμό του δεν παίρνει. Διαβάστε περισσότερα »
Ο άγιος Παΐσιος ως θείο δώρο στην Εκκλησία και στην Οικουμένη (Ιερομόναχος Αρτέμιος Γρηγοριάτης)

Ομιλία του ιερομονάχου Αρτεμίου Γρηγοριάτου, εκφωνηθείσα εις τον Ιερόν Μητροπολιτικόν Ναόν Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Κιλκίς την 2αν/15ην Μαρτίου 2015. Διαβάστε περισσότερα »
Αποστολικό Ανάγνωσμα: Ερμηνεία εις την A’ προς Κορινθίους επιστολήν του Παύλου, την αναγινωσκομένην τη ΙΒ’ Κυριακή (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Α’ Κορ. ιε’ 1-11)
– Η προσπάθεια του Απ. Παύλου να ανασκευάσει την πλάνη ότι δεν υπάρχει ανάστασις των νεκρών.
– Από ποιον παρέλαβε ο Απ. Παύλος το ευαγγέλιον;
– Ποιες αποδείξεις προβάλλει ο Απ. Παύλος για την ανάσταση του Ιησού Χριστού;
– Γιατί προβάλλει πρώτα τον Πέτρο, μάρτυρα της Χριστού αναστάσεως;
Γιατί οι ασεβείς στη ζωή τους είναι επιτυχημένοι; Γιατί ευτυχούν όλοι εκείνοι που παραβαίνουν συνεχώς τον νόμο Σου; (Αββάς Κασσιανός)

Ο ΑΒΒΑΣ ΚΑΣΣΙΑΝΟΣ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ ΚΑΙ ΣΥΝΟΜΙΛΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ. ΡΩΤΑ ΤΟΝ ΑΒΒΑ ΣΕΡΗΝΟ. Διαβάστε περισσότερα »
Η Κοίμησις της Θεοτόκου († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Οἱ ἑορτές τῆς Παναγίας μας, οἱ Θεομητορικές Ἑορτές καί μέσα σ’ αὐτές ἡ μεγαλύτερη εἶναι ἡ ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, ἕνα Πάσχα μικρό, ἕνα Πάσχα μές τό καλοκαίρι, μᾶς δίνει τήν εὐκαιρία νά ἐκφράσωμε τήν βαθειά μας εὐγνωμοσύνη πρός τήν Μητέρα τοῦ Λυτρωτοῦ μας καί δική μας Μητέρα γιά ὅτι ἔχει κάνει γιά τό ἀνθρώπινο γένος καί γιά τόν κάθε ἕνα ἀπό μᾶς. Διότι, χωρίς τή δική της συνέργεια καί προσφορά εἰς τόν Ἅγιον Τριαδικόν Θεόν δέν θα ἐνσαρκοῦτο ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ. Περίμενε ὁ Θεός νά βρεθεῖ μία τέτοια ἁγία ψυχή, πανάσπιλη, πάναγνη, ἡ ὁποία θά προσέφερε ὅλη τήν ἐλευθερία της εἰς τόν Θεόν, ὥστε καί ὁ Θεός νά προσφερθῆ ὁλόκληρος σ’ Αὐτήν. Διαβάστε περισσότερα »
Λόγος ΜΒ΄: Προσευχή προς την Υπεραγία Θεοτόκο (Άγιος Μάξιμος Γραικός)

Εσένα, που υπερέχεις των ασωμάτων θείων τάξεων με την ασύγκριτη αγνότητα, εσένα ικετεύω, πολυύμνητη, να εξαγνίσεις την αισχρή ψυχή μου από τις άνομες σκέψεις, που γεννιούνται εντός μου εξαιτίας της μακρόχρονης ροπής προς τις σαρκικές επιθυμίες. Επιθυμίες που ο πονηρός δαίμονας δεν σταματά να σπέρνει, ταράσσοντας, μολύνοντας και διασπώντας την διάνοιά μου με αισχρές και πονηρές σκέψεις, επειδή φθονεί την σωτηρία της ψυχής μου. Γι’ αυτό, σε ικετεύω, Παναγία, μην με περιφρονείς, καθώς βυθίζομαι ελεεινά σε αυτόν τον βρωμερό βούρκο, αλλά καθάρισέ με από αυτήν την δυσοσμία με το ευωδιαστό μύρο των δεήσεών Σου και διάλυσε με το γλυκύτατο φως της θείας αγάπης Σου όλο το σκοτάδι της ψυχής μου. Με το χαλινάρι του αγνού φόβου, που πάντοτε υπάρχει μέσα μου, συγκράτησε στον αιώνα την κίνηση της μαινομένης σάρκας, για να μπορέσω να ικετεύω πάντοτε με καθαρή καρδιά τον Σωτήρα μου, ο οποίος είναι πάναγνος κατά την φύση Του, και να ζητήσω την συγχώρεση για όλες τις ανομίες, με τις οποίες Τον εξόργισα ζώντας σαν άλογο κτήνος και διαπράττοντας κάθε άνομη πράξη. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΙΑ’ Ματθαίου: η παραβολή του αγνώμονος δούλου (Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom (†))

(Ματθ. 18, 23-35)
Εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός, καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Συχνὰ οἱ ἄνθρωποι ταλαιπωροῦνται ἀπὸ τὸ ἐρώτημα: πῶς μπορεῖ κάποιος νὰ σωθεῖ; Καὶ βρίσκουμε σ’ αὐτὸ τὸ ἐδάφιο τοῦ Εὐαγγελίου, ὅπως σὲ μιὰ ὁλοκληρη σειρὰ ἀπὸ ἄλλα, μιὰ τόσο ἁπλὴ καὶ συγκεκριμένη ἀπάντηση. Ἡ σωτηρία σας βρίσκεται στὰ χέρια σας: συγχωρῆστε – καὶ θὰ συγχωρηθεῖτε. Καὶ τήν στιγμή ποὺ θὰ ἔχετε συγχωρηθεῖ, σημαίνει ὅτι ἡ αἰώνια ζωὴ εἶναι ἀνοιχτὴ γιὰ σᾶς.
Στὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο ὁ Χριστός μᾶς μιλάει γιὰ ἕναν ἄνθρωπο ποὺ ὄφειλε ἕνα τεράστιο χρηματικὸ ποσὸ στὸν κύριό του ἀλλὰ δὲν εἶχε τὰ μέσα νὰ τοῦ τὸ ξεπληρώσει κι ὁ κύριος τοῦ τά διέγραψε ὅλα γιατὶ τὸν λυπήθηκε. Φεύγοντας αὐτός ὁ ἄνθρωπος συνάντησε κάποιον ὁ ὁποῖος τοῦ χρωστοῦσε ἕνα μικρὸ χρηματικὸ ποσό, κι ἄρχισε νὰ ἀπαιτεῖ τὴν πληρωμή του χωρίς ἔλεος. Διαβάστε περισσότερα »
Ομιλία για την ευτυχία († Αρχιμ. Φιλόθεος Ζερβάκος)

Οι πνευματικοί πατέρες είναι απαραίτητο να φροντίζουν για την πνευματική πρόοδο και ευτυχία και σωτηρία των πνευματικών τους τέκνων. Πνευματικοί δε πατέρες είναι οι αρχιερείς, οι ιερείς, οι διδάσκαλοι και κήρυκες του θείου λόγου.
Επειδή και εγώ ο ελάχιστος και ανάξιος αξιώθηκα, με την χάρι του Θεού, να γίνω ιερεύς και πνευματικός πατήρ, αισθάνομαι ότι έχω χρέος και καθήκον απαραίτητο να φροντίσω για την πνευματική πρόοδο και ευτυχία των πνευματικών μου τέκνων. Ως πνευματικά μου τέκνα θεωρώ όλους τους χριστιανούς και όλους τους ανθρώπους, επομένως και εσάς σας θεωρώ ως πνευματικά μου τέκνα. Έχετε εδώ πατέρες πνευματικούς, τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Διονύσιον ο οποίος είναι καλός ποιμήν και πατήρ. Έχετε και τον π. Δημήτριον ο οποίος και αυτός είναι πνευματικός σας πατήρ και σας αγαπά και φροντίζει δια την πρόοδο, σωτηρία και ευτυχία σας.
Επειδή ήταν επιθυμία του π. Δημητρίου ήλθα απόψε για να σας γνωρίσω και με γνωρίσετε. Ακόμη και για να σας προσφέρω την πνευματική ταπεινή διδασκαλία μου και να σας οδηγήσω, με τις πνευματικές μου συμβουλές και νουθεσίες, εις τον δρόμον της ευτυχίας και της σωτηρίας. Διαβάστε περισσότερα »
Ο λίβας της φιληδονίας (Επίσκ. Ειρηναίος, Αικατερίνμπουργκ και Ιρμπίτσκ)

Ένας άνεμος, που λέγεται λίβας, είναι αφόρητα ζεστός και καταστρεπτικός. Όπου φυσήξει, ξεραίνονται όλα τα φυτά στα χωράφια και στους κήπους. Τα χοντρά και σκληρά αγκάθια όμως δεν παθαίνουν τίποτα. Ο λίβας καταστρέφει μόνο τα ωφέλιμα φυτά, που οι καρποί τους χρησιμεύουν σαν τροφή στους ανθρώπους και στα ζώα.
Ο καταλυτικός και θανατηφόρος αυτός άνεμος μοιάζει με μια από τις πιο ολέθριες τάσεις της εποχής μας, που σαν το λίβα ξεραίνει και εξαφανίζει από τη ζωή των ανθρώπων τους καρπούς των αρετών. Είναι οι σαρκικές επιθυμίες και τα σαρκικά πάθη.
Αυτό είναι το μεγαλύτερο κακό της εποχής μας. Διαλύει οικογένειες, εκθέτει άντρες και γυναίκες, οδηγεί στον κατήφορο τους νέους, αφήνει τη φαρμακερή πνοή του στα μικρά παιδιά. Και τίποτα δεν φαίνεται ικανό να σταματήσει την ολέθρια επίδρασή του! Διαβάστε περισσότερα »
Η εορτή της Μεταμορφώσεως του Κυρίου († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Η εορτή της Θείας Μεταμορφώσεως του Κυρίου έχει βαθύτατα και πολλά θεολογικά νοήματα. Κατά καιρούς τα ακούμε και από τους ιερούς ύμνους και από τις ιερές αναγνώσεις, αλλά και εδώ έχουμε πει και εμείς μερικά. Σήμερα θέλω να επιστήσω την προσοχή σας σε ένα σημείο, ότι η Μεταμόρφωση του Κυρίου δεν είναι μόνο ένα γεγονός Χριστολογικό, αλλά είναι και γεγονός ανθρωπολογικό. Δεν γίνεται μόνον για να δείξει την δόξα του Σωτήρος Χριστού, αλλά γίνεται και για να δείξει την δόξα του εν Χριστώ ανθρώπου. Διότι ο άνθρωπος μετά την πτώση του αμαύρωσε το κάλλος το ουράνιο, το οποίο είχε. Και δεν είχε φανεί ως τότε η καθαρή εικόνα του Θεού στον άνθρωπο. Θα έπρεπε λοιπόν να φανερωθεί και ποιος είναι ο αληθινός άνθρωπος, πόση δόξα και πόση ωραιότητα έχει. Αυτόν τον αληθινό άνθρωπο ανεστήλωσε ο Χριστός. Και αυτόν φανέρωσε επάνω στο Όρος της Μεταμορφώσεως. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Ι’ Ματθαίου: Η χαρά και ο πόνος (Σεβ. Μητροπ. Ναυπάκτου Ιερόθεος)

(Ματθ. ιζ’ 14-23)
Το θαύμα της θεραπείας του σεληνιαζομένου νέου που ακούσαμε σήμερα, συνέβη μετά την κάθοδο του Χριστού από το όρος Θαβώρ, όπου μεταμορφώθηκε και έδειξε την δόξα της Θεότητάς Του στους τρεις Μαθητές που παρευρέθηκαν στο θαυμαστό αυτό γεγονός. Αυτό δείχνει την ιδιαίτερη σημασία του γεγονότος την οποία θα δούμε με το μικρό σχολιασμό που θα ακολουθήση. Διαβάστε περισσότερα »
Τρομολαγνεία και αγαπολαγνεία σε τραγικά γεγονότα (Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος)

Ἐθνικό πένθος κηρύχθηκε λόγῳ τῶν φοβερῶν καταστροφῶν πού συνέβησαν στήν Πατρίδα μας καί ἀποτελοῦν ἐθνική τραγωδία. Εἶναι ὄντως φοβερό γεγονός νά πεθαίνουν ἄνθρωποι κάτω ἀπό τέτοιες τραγικές συνθῆκες καί ἀκόμη νά καταστρέφεται τό περιβάλλον, τό «κόσμημα» τοῦ Θεοῦ. Διαβάστε περισσότερα »
Για τους 5 λόγους που πρέπει να εκκλησιάζονται οι Χριστιανοί

«Προλογίζει» ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος.
Όπως ακριβώς ένα λιμάνι απαλλαγμένο από ανέμους και κύματα παρέχει μεγάλη ασφάλεια στα πλοία που αγκυροβολούν σ’ αυτό, έτσι είναι και ο Ναός του Θεού. Αυτός ο χώρος είναι η βάση της αρετής, το διδασκαλείο της φιλοσοφίας.
Μπες μέσα σ’ αυτόν και σαν κάποια πνευματική αύρα θα περικυκλώσει την ψυχή σου. Αυτή η ησυχία οδηγεί σε θρησκευτικό δέος και διδάσκει να φιλοσοφούμε· ανορθώνει το φρόνημα και δεν αφήνει να προσκολλάσαι στα γήινα· σε μεταφέρει από τη γη στον ουρανό.
Σαν λιμάνια στο πέλαγος λοιπόν εγκατέστησε ο Θεός τους Ναούς στις πόλεις ώστε, καταφεύγοντας σ’ αυτούς όταν είμαστε ζαλισμένοι από τις βιοτικές μέριμνες, να απολαμβάνουμε μεγάλη γαλήνη. Είναι λοιπόν λιμάνι πνευματικό για τις ψυχές ο ιερός Ναός.
Στη λατρευτική σύναξη της θείας Λειτουργίας όχι μόνον εμείς, αλλά και οι προφήτες και οι απόστολοι συμμετέχουν και το σπουδαιότερο βέβαια απ’ όλα, Αυτός ο Ίδιος ο Κύριος όλων, ο Ιησούς Χριστός είναι ανάμεσά μας.
Αυτή την Εκκλησία δεν την καλλιεργεί ανθρώπινη δύναμη, αλλά η θεία Χάρη. Γιατί τέτοια είναι η φύση τού πνευματικού σπόρου· δεν περιμένει καιρό, δεν περιμένει μεγάλο αριθμό ημερών για να καρποφορήσει, αλλ’ είναι δυνατόν να σπείρει κανείς το σπόρο και μέσα σε μια μέρα να θερίσει πλούσια δεμάτια μεστωμένου καρπού.
Η Εκκλησία είναι πέλαγος ευσεβείας, γεμάτο όχι από κύματα αλλά από πίστη. Σε μας τους χριστιανούς δε ναυαγεί το σκάφος της ορθής διδασκαλίας, δε χτυπιέται, δεν ταράζεται, δε βασανίζεται από βαρυχειμωνιά, αλλά αγκυροβολεί σαν σε λιμάνι γαλήνιο στις ψυχές εκείνων που αγαπούν τον Κύριο.
Εκείνος που πορνεύει, αν εισέρχεται συνεχώς στο Ναό, καθώς και ο υπερήφανος και εκείνος που έχει οποιοδήποτε ελάττωμα, θα αποβάλει πολύ γρήγορα το πάθος και θα επανακτήσει την υγεία του.
Εκείνος όμως που αποκόπτει τον εαυτό του από τη σύναξη αυτή και απομακρύνεται από τη διδασκαλία των Πατέρων και αποφεύγει το ιατρείο της Εκκλησίας, κι αν ακόμη νομίζει ότι είναι υγιής, πολύ γρήγορα θα ασθενήσει πνευματικά.
Το σχολείο της Εκκλησίας είναι θαυμαστό ιατρείο· ιατρείο όχι σωμάτων αλλά ψυχών. Γιατί είναι πνευματικό ιατρείο και θεραπεύει τ’ αμαρτήματα του νου και της ψυχής και όχι τις σωματικές πληγές.
Εδώ στο Ναό υπάρχει ιατρείο και όχι δικαστήριο που να ζητεί ευθύνες για τ’ αμαρτήματά μας· αντίθετα, παρέχει συγχώρεση αμαρτημάτων.
Η Εκκλησία του Θεού είναι πνευματικό πανηγύρι και ιατρείο των ψυχών και πρέπει, σαν να έχουμε πάει σε πανηγύρι, αφού συγκεντρώσουμε πολλά εμπορεύματα από εκεί να επιστρέφουμε στο σπίτι μας, και σαν να πήγαμε σε ιατρείο, να βγαίνουμε αφού πάρουμε τα κατάλληλα φάρμακα για τα πάθη που μας έχουν υποδουλώσει.
Μη λοιπόν, αγαπητέ, δείχνεις αμέλεια για την εδώ ζωή σου, γιατί ίσως σε ενοχλεί κάποια λύπη. Εδώ, στο Ναό του Θεού, φεύγει· οι κοσμικές φροντίδες δραπετεύουν· τα παράλογα πάθη σβήνουν.
Αν συχνάζεις εδώ συνεχώς, οπωσδήποτε θα αποβάλεις τις κακές επιδράσεις και συνήθειες που πήρες έξω από το Ναό.
Ποιος δε θα θαυμάσει την πολλή και αμέτρητη συγκατάβαση που χρησιμοποιεί ο Θεός προς τον άνθρωπο; Ποιος δε θα εκπλαγεί για την υπερβολική αγάπη που δείχνει ο Κύριος μας προς όλους τους ανθρώπους και μάλιστα ιδιαιτέρως προς το γένος των χριστιανών;
Ο Θεός, λένε οι ιεροί Θεολόγοι, είναι απερίγραπτος κατά τη φύση Του και δε χωρά σε κανέναν τόπο. Και, αν και είναι πανταχού παρών, όμως είναι και έξω από το κάθε τι, όπως είπε ο θείος Ιλάριος: «Ο Θεός είναι πέρα απ’ όλα και όλα τα συγκρατεί».
Ο ιερός Αυγουστίνος λέει: «Ο Θεός είναι έξω από όλα και δεν περικλείεται. Είναι μέσα σε όλα και δεν περικλείεται. Είναι επάνω από όλα, χωρίς να επαίρεται. Είναι κάτω από όλα, χωρίς να ταπεινώνεται. Είναι βαθιά μέσα στο κάθε τι, διότι σ’ Αυτόν υπάρχουν τα πάντα. Είναι πιο έξω από το κάθε τι, διότι Αυτός είναι επάνω από όλα».
Παρ’ όλα αυτά, Αυτός ο απερίγραπτος και αχώρητος Θεός συγκαταβαίνει για τους χριστιανούς στο να χωρά κατά κάποιον τρόπο και να περιγράφεται μέσα στους ιερούς Ναούς.
Είναι ο Δημιουργός του σύμπαντος (όπως λέει ο προφήτης Ησαΐας), ο ουρανός είναι ο θρόνος Του και η γη το στήριγμα των ποδιών Του και κανένας τόπος και κανένας χειροποίητος ναός δεν είναι άξιος για να αναπαύσει τη θεία Του μεγαλειότητα.
«Ο ουρανός είναι θρόνος μου και η γη στήριγμα των ποδιών μου. Ποίον οίκο θα οικοδομήσετε για Εμένα; Και ποιος είναι τόπος αντάξιος για να αναπαυθώ σ’ αυτόν;» λέει στον Ησαΐα ο Κύριος μας.
Επαναλαμβάνω, Αυτός ο Θεός καταδέχεται να αναπαύεται μέσα στους ιερούς Ναούς των χριστιανών και να λέει ότι τους διάλεξε για κατοικία Του: «Διάλεξα αυτόν τον τόπο για τον Εαυτό μου για να είναι ο ναός μου, στον οποίον θα προσφέρετε τη θυσία σας».
Κι Εκείνος που φωνάζει, πως τα ουράνια και τα επίγεια και όλα γενικά είναι δικά Του, διότι τα έκανε με το παντοδύναμο και δημιουργικό Του χέρι, «διότι όλα αυτά τα δημιούργησε το χέρι μου, και όλα ανήκουν σ’ Εμένα», λέει ο Κύριος, επαναλαμβάνω, Αυτός ο Ίδιος, από αγάπη για τους χριστιανούς, φαίνεται κατά κάποιον τρόπο πως μικραίνει τη μεγαλειότητά Του και θέλει ο αθάνατος και επουράνιος να κατοικεί μαζί με τους θνητούς και γήινους ανθρώπους και να ονομάζει δικό Του οίκο την αγία Εκκλησία. «Ο οίκος μου θα αναγνωρισθεί ως οίκος προσευχής για όλα τα έθνη».
Τι απερίγραπτη που είναι η συγκατάβαση και η αγάπη του Θεού! Τι μεγάλη η ευεργεσία και η χάρη Του προς τους χριστιανούς!
Αχ! σήμερα όμως οι χριστιανοί δε σκέφτονται αυτή την απερίγραπτη συγκατάβαση του Θεού, ούτε αισθάνονται έντονα αυτή την υπερβολική ευεργεσία και χάρη, διά μέσου της οποίας εμείς οι θνητοί και γήινοι αξιωνόμαστε να συνομιλούμε με τον αθάνατο και ουράνιο Κύριό μας, όσες φορές θελήσουμε να πάμε στον ιερό Ναό Του, αλλά:
Άλλος εμποδίζεται από το εμπόριο και τη δουλειά του.
Άλλος πάλι από τη φροντίδα και μέριμνα της γυναίκας και των παιδιών και του σπιτιού του και άλλος βρίσκει τη μία αιτία και άλλος την άλλη.
Δε φροντίζουν λοιπόν να πηγαίνουν στην αγία Εκκλησία την Κυριακή το πρωί, όπως απαιτεί το χριστιανικό χρέος, αλλά και όταν μετά βίας πηγαίνουν στο Ναό του Κυρίου και τότε πάλι δε στέκονται σ’ αυτόν όπως πρέπει με σεβασμό και ευλάβεια, αλλά ή συνομιλούν ο ένας με τον άλλον, ή γελούν ή ακούνε τα ιερά λόγια με αμέλεια και αδιαφορία, αφήνοντας το νου τους να περιπλανιέται εδώ κι εκεί, χωρίς να έχουν την παραμικρή προσοχή.
Γι’ αυτό κι εγώ μέσα από την αγάπη που τρέφω για σας, αποφάσισα να υποδείξω σ’ αυτόν το λόγο αυτά:
Αδελφοί μου χριστιανοί, θα πρέπει για πέντε λόγους να πηγαίνουμε στο Ναό του Θεού, στην Εκκλησία του Χριστού: α) από ανάγκη, β) από επιθυμία, γ) συνεχώς, δ) με καθαρότητα, και ε) από ιερό χρέος. Διαβάστε περισσότερα »
Η επίγεια ζωή και η μέλλουσα (Γέροντας Ευστράτιος Γκολοβάνσκι)

Η επίγεια και πρόσκαιρη ζωή μας είναι χρόνος δοκιμασίας και προετοιμασίας μας για την αιώνια ζωή. Όπως γράφει ο απόστολος, «δεν έχουμε εδώ μόνιμη πολιτεία, αλλά λαχταρούμε τη μελλοντική» (Εβρ. 13:14), γιατί «όσο βρισκόμαστε στο σώμα, είμαστε μακριά από τον Κύριο» (Β’ Κορ. 5:6). Τώρα σπέρνουμε· μετά τον σωματικό μας θάνατο θα θερίσουμε. Ό,τι σπέρνει ο καθένας μας, αυτό θα θερίσει. «Έτσι, όποιος σπέρνει στον αγρό των αμαρτωλών επιθυμιών του, θα θερίσει από εκεί ως καρπό την καταστροφή. Όποιος, όμως, σπέρνει στον αγρό του Πνεύματος, αυτός θα θερίσει ως καρπό του Πνεύματος την αιώνια ζωή» (Γαλ. 6:8). «Γι’ αυτό ας αγωνιζόμαστε με ζήλο, για να είμαστε ευάρεστοι στον Θεό, είτε μένοντας στο σώμα είτε φεύγοντας απ’ αυτό. Γιατί όλοι μας οφείλουμε να παρουσιαστούμε μπροστά στο βήμα του Χριστού, για να πάρει ο καθένας την αμοιβή του ανάλογα με τα όσα καλά ή κακά έπραξε σ’ αυτή τη ζωή» (Β’ Κορ. 5:9-10). Διαβάστε περισσότερα »
Εκτρώσεις, η προς Θεόν ύβρις του Ελληνισμού – Μετανοίας ο καιρός… (Ιερομόναχος π. Φιλόθεος Γρηγοριάτης)

Σεβαστοί Πατέρες,
Ἀγαπητοί μου ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, Χριστός ἀνέστη!
Εὐχαριστοῦμε τόν ἅγιο Θεό πού στό ὄνομα Αὐτοῦ, μέ τήν εὐχή τοῦ Μακαριωτάτου καί τῶν παρόντων σεβαστών Πατέρων, γινόμαστε κοινωνοί στήν χαρά τῆς σημερινῆς αὐτῆς Συνάξεως.
Εἶναι ἀξιέπαινοι οἱ ἀδελφοί πού ὀργανώνουν τέτοιες ἡμερίδες. Καί ἀπό καρδίας εἶναι ἡ εὐχή, ὁ Θεός νά εὐλογῆ τήν ζωή τους! Διότι ἀκόμη κι ἕνα παιδί νά σωθῆ μέ τήν Χάρι τοῦ Θεοῦ -πού πιστεύουμε πολύ περισσότερα θά εἶναι- αὐτό ἀποτελεῖ μεγάλη εὐλογία. Εἶναι μεγαλύτερο ἀπό τό νά κατακτήσουμε ὅλον τόν κόσμο.
Εὐχαριστοῦμε λοιπόν ἰδιαίτερα τούς πολύ κοπιάσαντες ἀγαπητούς διοργανωτές τῆς παρούσης ἡμερίδος, γιά τήν εὐγενική, τιμητική πρόσκλησί τους πρός τήν Ἱεράν ἡμῶν Μονήν τοῦ Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους.
Διαβιβάζω ἐν πρώτοις τίς εὐχές τοῦ Ἁγίου Καθηγουμένου καί Γέροντος ἡμῶν, Ἀρχιμ. Χριστοφόρου γιά εὐόδωσι τοῦ παρόντος Συνεδρίου πρός ὠφέλεια τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ καί τῆς Πατρίδος.
Ἔχουν κατά καιρούς πολλά ἐμπεριστατωμένα καί ὡραῖα λεχθῆ καί παρουσιασθῆ γιά τό ἐν λόγῳ θέμα ἀπό εἰδικούς καί χαρισματικούς ἀδελφούς, ὥστε δέν αἰσθανόμαστε καθόλου ἀναγκαία τήν δική μας πτωχή συνεισφορά. Μόνο ὡς ὑπακοή ἀποδεχόμαστε τήν φιλάδελφη πρόσκλησι τῶν διοργανωτῶν ἀδελφῶν, κι ὡς ταπεινή συμμετοχή καί ἡμῶν τῶν Ἁγιορειτῶν μοναχῶν στόν ἀγῶνα τῆς ἁγίας Ἐκκλησίας σχετικά μέ τό σοβαρότατο πρόβλημα τῶν ἐκτρώσεων.
Ὡς θέμα τῆς παρούσης εἰσηγήσεώς μου, θά ἔθετα: “Ἐκτρώσεις, ἡ πρός Θεόν ὕβρις τοῦ Ἑλληνισμοῦ. – Μετανοίας ὁ καιρός…”. (Ἡ “ὕβρις”, μέ τήν ἀρχαιοελληνική σημασία τοῦ ὄρου, δηλ. ὡς προσβολή). Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Ο άγιος Σαμψών, επίσκοπος Ντολ

(28 Ιουλίου)
Καταγόμενος από την χώρα των Γαλατών, ο άγιος Σαμψών αφιερώθηκε από τους γονείς του στον Θεό στην μονή του αγίου Ιλτούδου στο Λαντβίτ, όπου μορφώθηκε και χειροτονήθηκε διάκονος και εν συνεχεία ιερεύς. Προόδευσε γρήγορα στον δρόμο της αρετής και κέρδισε την συμπάθεια των συμμοναστών του με τον πρόσχαρο και απλό χαρακτήρα του, μέχρι την ημέρα που οι δύο ανηψιοί του ηγουμένου, τρέφοντας αισθήματα ζηλοφθονίας στο πρόσωπό του, προσπάθησαν να τον βγάλουν από την μέση. Ο Σαμψών πήρε χαμογελώντας το πιοτό που γνώριζε ότι είχε μέσα φαρμάκι λέγοντας: «Αδελφέ μου, το αφέψημα που μου ετοιμάσατε είναι νοστιμότατο. Είθε ο Θεός να σας γιατρέψει από το κακό που σας κάνει να υποφέρετε». Ο ένας μοναχός έπεσε τότε στα πόδια του κι έδειξε ειλικρινή μετάνοια· ο άλλος τιμωρήθηκε αυστηρά από τον Θεό. Διαβάστε περισσότερα »
Διδαχή την Θ’ Κυριακή του Ματθαίου για τη βοήθεια του Θεού στον άνθρωπο που θλίβεται (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

(Ματθ. 14, 22-34)
Ο ΑΓΙΟΣ απόστολος Πέτρος, όπως ακούσαμε σήμερα στο Ευαγγέλιο, όταν είδε κάποτε τον Κύριο να βαδίζει πάνω στην τρικυμισμένη θάλασσα, Του είπε: «Δώσε μου εντολή να έρθω κοντά Σου περπατώντας πάνω στα νερά». Και παίρνοντας την εντολή από τον παντοδύναμο Κύριο, κατέβηκε από το καΐκι, όπου βρισκόταν, και άρχισε να βαδίζει πάνω στα νερά, τα οποία ήταν σαν να είχαν στερεοποιηθεί κάτω από τα πόδια του. Όσο πίστευε ο Πέτρος στην εντολή του Κυρίου, όσο ήταν προσηλωμένος με τον νου και την καρδιά του σ’ αυτή την εντολή, βάδιζε πάνω στο υγρό στοιχείο όπως στη στεριά. Αλλά ο άνεμος ήταν πολύ δυνατός και τα κύματα σηκώνονταν ψηλά. Ο Πέτρος, στρέφοντας την προσοχή του σ’ αυτά, άφησε να εισχωρήσει μέσα του κάποιος φόβος, φόβος που από έναν επιφανειακό κριτή θα χαρακτηριζόταν φυσικός και εύλογος. Τότε, όμως, άρχισε να βουλιάζει. «Κύριε, σώσε με!», κραύγασε στον Χριστό. Κι Εκείνος, απλώνοντάς του το χέρι, τον έσωσε από τον πνιγμό, λέγοντας: «Ολιγόπιστε, γιατί σε κυρίεψε ή αμφιβολία;».
Εγωϊσμός, ίσως η πιο φονική αρρώστια (Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης)

Συνήθως φοβόμαστε αυτά που φοβούνται και οι άλλοι γύρω μας ή αυτά που μας λένε κάποιοι ειδικοί ότι πρέπει να φοβόμαστε: τους σεισμούς, τις πυρκαγιές, την ανεργία, τον καρκίνο, το AIDS, τη νόσο των τρελών αγελάδων, και ό,τι άλλο καινούριο μπορεί να προκύψει στις μέρες μας. Φυλαγόμαστε και καλά κάνουμε.
Όμως δεν είναι σίγουρο ότι ξέρουμε καλά ποιος είναι ο πραγματικός κίνδυνος, η πραγματική απειλή γύρω μας και μέσα μας, τι είναι αυτό που χρειάζεται να στρέψουμε την προσοχή μας, γιατί η απειλή είναι άμεση, καθημερινή και η κατάληξη πραγματικά οδυνηρή.
Tον μεγάλο κίνδυνο τον κουβαλάμε επάνω μας, ο μεγάλος μας εχθρός βρίσκεται μέσα μας και λέγεται εγωισμός. Εγωισμός με όλα του τα παρακλάδια: φιλαυτία, υπερηφάνεια, έπαρση, προβολή κλπ. Διαβάστε περισσότερα »
Στο κατρακύλισμα που μας φοβίζει τι να κάνουμε; (Αρχιμ. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)

– Γέροντα, εἶναι διαπίστωσις πολλῶν πνευματικῶν ἀνθρώπων, ὅτι ὁ κόσμος συνεχῶς χειροτερεύει. Αὐτό τό ἀπότομο κατρακύλισμα κάπου μᾶς φοβίζει. Ἐμεῖς τί μποροῦμε νά κάνουμε; Διαβάστε περισσότερα »
Περί της βλάβης από τον ανόητο ζήλο, που νομίζεται ως θείος (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)

(…και περί της βοήθειας που προέρχεται από την πραότητα και από άλλους τρόπους)
Λόγος ΝΗ΄
Ο ζηλωτής άνθρωπος δεν φτάνει ποτέ στην ειρήνη της διανοίας του· και όποιος είναι ξένος της ειρήνης, αυτός είναι ξένος και της χαράς· διότι εάν, όπως λένε, η ειρήνη είναι η τέλεια υγεία της διάνοιας, ο ζήλος τότε είναι ενάντιος της ειρήνης, συνεπάγεται λοιπόν, ότι όποιος έχει ανόητο ζήλο, αυτός ασθενεί μεγάλη ψυχική ασθένεια. Διαβάστε περισσότερα »
«Οσο γκρινιάζει κανείς, τόσο ρημάζει…» (Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)

Τι έλεγε ο Γέροντας Παϊσιος για την γκρίνια; Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Ο άγιος μάρτυρας Βίκτωρ ο εν Μασσαλία

(21 Ιουλίου)
Ο νικηφόρος αυτός αθλητής του Χριστού γεννήθηκε από ευγενή οικογένεια της Μασσαλίας κατά τον τρίτο αιώνα. Ακολούθησε τη στρατιωτική σταδιοδρομία και υπηρέτησε τον αυτοκράτορα με γενναιότητα και αφοσίωση. Όταν όμως ο Μαξιμιανός επισκέφθηκε τη Μασσαλία (περί το 388) με σκοπό να καταδιώξει τους χριστιανούς, ο Βίκτωρ αντί να κρυφθεί αρνήθηκε να λάβει την πληρωμή του και βάλθηκε να ενθαρρύνει τους συντρόφους του στον στρατό που ήσαν χριστιανοί σαν κι αυτόν να μην φοβηθούν τους αποκτείνοντες το σώμα, για να κριθούν άξιοι των ουρανίων τροπαίων. Διαβάστε περισσότερα »
Το μεγαλείο και οι ευθύνες της χριστιανικής ζωής († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Σὲ μία ἀπὸ τὶς ἐπιστολὲς του (2 Κορ. 12.9) ὁ Ἀπ. Παῦλος μᾶς λέει ὅτι ἡ δύναμη τοῦ Θεοῦ τελειώνεται καὶ ἀποκαλύπτεται στὴν ἀσθένεια. Πάντοτε νομίζουμε ὅτι τὰ λόγια αὐτὰ ἀφοροῦν τὸν καθένα μας ὡς ἄτομο, τὸ κάθε πρόσωπο στὸ ὁποῖο ἀποκαλύπτεται ἡ δύναμη τοῦ Θεοῦ παρὰ τὸ εὔθραυστο, παρὰ τὴν ἁμαρτία διότι ὅλοι γνωρίζουμε ὅτι ὑπάρχουν στιγμὲς κατὰ τὶς ὁποῖες ὁ λόγος μας εἶναι λόγος ἀληθινὸς καὶ οἱ ἐνέργειές μας ἔργα τῆς ἀλήθειας, ὅτι λέμε καὶ κάνουμε πράγματα πολὺ ἀνώτερα ἀπ’ αὐτὸ ποὺ εἴμαστε καὶ ἀπ’ αὐτὸ τὸ ὁποῖο εἴμαστε ἄξιοι νὰ διακηρύξουμε. Κατὰ περίεργο ὅμως τρόπο αὐτὸ ἰσχύει καὶ γιὰ ὁλόκληρη τὴν Ἐκκλησία: μὲ τρόπο παράδοξο ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἕνα σῶμα ἀνθρώπων ἄρρωστο καὶ ὅμως ἱκανὸ νὰ γιατρέψει. Διαβάστε περισσότερα »
Γιατί κανδήλες και κεριά στην Εκκλησία;

Ο όσιος Σεραφείμ, τον χρόνο που του απέμενε από τις υποχρεώσεις του προς τους επισκέπτες, τον αφιέρωνε στην προσευχή. Τελώντας με την χαρακτηριστική σ’ αυτόν ακρίβεια και επιμέλεια τον κανόνα του προς σωτηρίαν της ψυχής του, προσευχόταν συγχρόνως και παρακαλούσε θερμά τον Θεό για όλους τους ζώντες και κεκοιμημένους ορθοδόξους χριστιανούς. Γι’ αυτό, όταν διάβαζε Ψαλτήρι, σε κάθε στάση του ανέπεμπε ανελλιπώς δεήσεις με όλη την καρδιά του ως εξής: Διαβάστε περισσότερα »
Περί του Εικονοστασίου και της εν αυτώ θέσεως των αγίων Εικόνων (Κόντογλου Φώτης)

Τὸ εἰκονοστάσιον, κοινῶς τέμπλον, τοῦ ἱεροῦ ναοῦ χωρίζει τὸ Ἅγιον Βῆμα ἀπὸ τὸν κυρίως ναόν. Πρέπει δὲ νὰ εἶναι χαμηλόν, διὰ νὰ φαίνεται ἡ Θεοτόκος Πλατυτέρα, καὶ νὰ ἔχη τρεῖς θύρας, ἤγουν εἰς τὸ μέσον τὴν Ὡραίαν Πύλην, καὶ δύο πλαγίας μικρότερας θύρας. Νὰ ἔχη καὶ θυρίδας, εἰς τὰς ὁποίας νὰ μπαίνουν αἱ εἰκόνες, ζωγραφισμένες ἐπάνω εἰς σανίδι. Διαβάστε περισσότερα »
Για την κατάκριση (Γέροντας Ευστράτιος Γκολοβάνσκι)

Ποτέ μην ακούσεις και ποτέ μη σεβαστείς εκείνον που κατακρίνει τον πλησίον. «Πάψε, αδερφέ!», να του πεις. «Εγώ καθημερινά κάνω μεγαλύτερα σφάλματα. Πώς μπορώ, λοιπόν, να κατακρίνω τον άλλον;». Έτσι, με το ίδιο φάρμακο, και τον εαυτό σου θα προστατεύσεις και τον πλησίον σου θα θεραπεύσεις. Διαβάστε περισσότερα »
Για το ότι πρέπει να μεμφόμαστε τον εαυτό μας (Αββάς Δωρόθεος)

Ζ΄ Διδασκαλία
Ἄς ἐρευνήσουμε, ἀδελφοί μου, νά βροῦμε ποιός εἶναι ὁ λόγος πού μερικές φορές ἀκούει κανείς ἕνα προσβλητικό λόγο καί τόν ξεπερνάει χωρίς νά ταραχθεῖ, σάν νά μήν ἄκουσε σχεδόν τίποτα, ἐνῶ ἄλλοτε μέ τόν ἴδιο λόγο, ἀμέσως ταράζεται. Ποιά εἶναι ἡ αἰτία μιᾶς τέτοιας διαφορᾶς; Ἐγώ βλέπω ὅτι ἔχει μέν πολλές αἰτίες, μιά ὅμως εἶναι ἡ μητέρα, θά λέγαμε, πού γεννάει ὅλες τίς ἄλλες. Καί ἐξηγῶ πῶς ἀκριβῶς. Διαβάστε περισσότερα »
Για το φόβο της μελλούσης κολάσεως και ότι πρέπει εκείνος που θέλει να σωθεί ποτέ να μην αμελεί τη σωτηρία του (Αββάς Δωρόθεος)

ΙΒ΄ Διδασκαλία
Ὅταν ἤμουν ἄρρωστος μέ πόνους στά πόδια μου, μερικοί ἀδελφοί, πού ἦρθαν νά μέ ἐπισκεφθοῦν μέ ρωτοῦσαν νά τούς πῶ τήν αἰτία, τῆς ἀρρώστιας, θέλοντας νά πετύχουν δυό πράγματα. Ἀπό τή μιά, νά μέ παρηγορήσουν καί νά μέ κάνουν νά ξεχάσω λίγο τόν πόνο μου καί ἀπό τήν ἄλλη, νά μοῦ δώσουν ἀφορμή νά τούς πῶ κάτι ὠφέλιμο. Ἀλλά ἐπειδή δέν μ᾿ ἄφηνε τότε ὁ πόνος νά σᾶς πῶ ἐκεῖνο πού ἤθελα, καλό εἶναι νά ἀκούσετε τώρα μερικά πράγματα πάνω σ᾿ αὐτό. Γιατί εἶναι εὐχάριστο νά διηγεῖται κανείς τή θλίψη, ὅταν αὐτή ἔχει πιά ξεπεραστεῖ. Καί στή θάλασσα, ὅταν ξεσηκώνεται φουρτούνα, πάντοτε στενοχωροῦνται ὅλοι οἱ ταξιδιῶτες. Μετά ὅμως, ἀφοῦ καταλαγιάσει ἡ θάλασσα, χαίρονται καί εὐχαριστοῦνται νά διηγοῦνται μεταξύ τους τά γεγονότα.
Εἶναι ὠφέλιμο, ἀδελφοί μου, ὅπως πάντα σᾶς λέω, καθετί νά τό ἀναφέρουμε στό Θεό καί νά λέμε ὅτι τίποτα δέν γίνεται χωρίς τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἀλλά, ἔστω καί ἄν ἀκόμα ὑπάρχει κάποια ἐξωτερική αἰτία, νά λέμε:
«Γνώριζε ὁ Θεός ὅτι ἔτσι εἶναι καλό καί συμφέρον καί ἔτσι ἔκανε».
Νά τί ἐννοῶ. Διαβάστε περισσότερα »
Να σκεφτόμαστε την ώρα του θανάτου (Άγιος Λουκάς Κριμαίας)

Πριν γίνει ο προφήτης Δαβίδ βασιλιάς του Ισραήλ υπηρετούσε τον βασιλιά Σαούλ. Ο Σαούλ, επειδή γνώριζε ότι ο Δαβίδ θα πάρει τον θρόνο, τον καταδίωκε, προσπαθώντας να τον θανατώσει. Μια φορά όταν η ζωή του κινδύνευε, ο προφήτης Δαβίδ είπε σ’ αυτούς που ήταν τότε μαζί του: «Ένα βήμα με χωρίζει από τον θάνατο» (Α’ Βασ. 20:3).
Θυμήθηκα τώρα αυτά τα λόγια γιατί πριν μία εβδομάδα έπρεπε να τα πω και εγώ. Ένα μόνο βήμα με χώριζε από τον θάνατο. Για ένα διάστημα ήμουν σχεδόν πεθαμένος, σχεδόν καθόλου δεν είχα σφυγμό και η καρδιά μου παρά λίγο να σταματήσει να χτυπά. Αλλά ο Κύριος με σπλαχνίστηκε. Και τώρα ακόμα είμαι αδύναμος και μόνο καθισμένος μπορώ να μιλάω με σας.
Θέλω να σας πω κάτι πολύ σημαντικό, θέλω να σας πω για τη μνήμη του θανάτου, διότι ο θάνατος βρίσκεται πολύ κοντά στον καθένα μας, όπως ήταν τόσο κοντά σε μένα το προηγούμενο Σάββατο. Ο καθένας από μας μπορεί να πεθάνει ξαφνικά, τότε που δεν περιμένει. Γνωρίζετε ότι η ζωή πολλών ανθρώπων τελειώνει ξαφνικά και απρόοπτα. Διαβάστε περισσότερα »
Ερμηνεία εις την προς Ρωμαίους επιστολήν του Παύλου, την αναγινωσκομένην τη ΣΤ’ Κυριακή (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Ρωμ. ιβ’ 6-14)
– Για ποιο λόγο ο απόστολος ανέφερε κατ’ όνομα τα διάφορα χαρίσματα των πιστών;
– Σε ποιους δίδει χαρίσματα ο Θεός; Τι πρέπει να προσέχει αυτός που έχει κάποιο χάρισμα;
– Ποια αγάπη είναι ανυπόκριτος;
– Μπορεί ο απόστολος του Θεού να παραγγέλλει το μίσος ως έργο αρετής;
– Ποια είναι η ερμηνεία του “κολλώμενοι τω αγαθώ”;
– Με ποιον τρόπο διώχνουμε την οκνηρία;
– Ποια είναι τα έργα που μας κρατούν σε πνευματική εγρήγορση;
– Ποιος έχει την τέλεια και αληθινή υπομονή;
– Ποιος είναι ο τέλειος στην αρετή της προσευχής;
– Πότε ο πιστός εκπληρεί αληθώς την εντολή της αγάπης;
Για την σωτήρια πίστη (Δημήτριος Παναγόπουλος)

Πίστις που δεν μας κάμνει να κόψωμε τα ελαττώματά μας και να γίνωμε καλοί, δεν είναι πίστις σωτηρίας.
Πίστις που δεν μας βοηθεί να καθαρίσωμε το εσωτερικό μας από τον «πονηρόν θησαυρόν» (Ματθ. 12, 35), δεν είναι πίστις σωτήριος. Είναι πίστις νόθος και όχι γνήσια και εις τέτοια πίστη δεν πρέπει να επαναπαυώμεθα ούτε ένα δευτερόλεπτο.
Από μία τέτοια πίστη δεν μπορεί να αναμένη κάποιος καλό παρά ναυάγιο. Ναυάγιο στην παρούσα ζωή, ναυάγιο και στην άλλη, την μέλλουσα, και προπαντός στην μέλλουσα… Διαβάστε περισσότερα »
Όποιος σκάβει το λάκκο του άλλου, πέφτει μέσα ο ίδιος… (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Επιστολή του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς στον οικονόμο Βλάνταν Τσ.
Είναι κακός ο γείτονας σου. Στους άλλους έκανε κακό μα στον εαυτό του μεγαλύτερο. Απαγόρευσε σ΄αυτούς που μετέφεραν νερό να περάσουν από τη συνηθισμένη διαδρομή μέσα από τα δικά του οικόπεδα. Διαβάστε περισσότερα »
Για την αγάπη (Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom (†))

Μερικὲς φορὲς φοβούμαστε ν’ ἀκούσουμε προσεκτικὰ κάποιο πρόσωπο, διότι τὸ ν’ ἀκούσεις σημαίνει ν’ ἀνταποκριθεῖς κι ὄχι μόνο γιὰ ἕνα λεπτὸ ὅσο ἡ καρδιὰ εἶναι συγκινημένη καὶ μὲ μιὰ περαστικὴ σκέψη ἀλλὰ γιὰ πάντα. Μὲ τὸν τρόπο ποὺ ὁ Χριστὸς ἀνταποκρίθηκε στὴν ἀνθρώπινη θλίψη καὶ τὴ φρίκη τῆς στέρησης τοῦ Θεοῦ κι ἔγινε γιὰ πάντα ἄνθρωπος. Διαβάστε περισσότερα »
Η σύναξις των Αγίων Ενδόξων και Πανευφήμων Αποστόλων

Τήν μέρα αὐτή ᾿Εκκλησία ἑορτάζει μέ ξεχωριστή λαμπρότητα τή Σύναξη τῶν Δώδεκα ᾿Αποστόλων. Βεβαίως ὑπάρχουν καί οἱ μνῆμες τους σέ διάφορες μερομηνίες τοῦ λειτουργικοῦ ἔτους, ἀλλά μέ αὐτό τό συλλογικό ἑορτασμό τιμᾶται σύμπασα χορεία τῶν μεγάλων αὐτῶν ἀνδρῶν, οἱ ὁποῖοι ὡς συνεχιστές τοῦ σωτηριώδους ἔργου τοῦ Κυρίου ἐπί τῆς γῆς, ἔστρεψαν τό ροῦ τῆς ἱστορίας καί ἄλλαξαν κυριολεκτικά τή μορφή τοῦ κόσμου. Χάρη στόν ἰδικό τους ἀγώνα, τίς ἀφάνταστες προσωπικές τους θυσίες, τή μαρτυρία καί τό μαρτύριό τους ἐθεμελιώθηκε ᾿Εκκλησία στόν κόσμο. Διαβάστε περισσότερα »
Οι πρωτοκορυφαίοι Απόστολοι Πέτρος και Παύλος (Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος)

Απορώ και εξίσταμαι, πώς οι άγιοι Απόστολοι που εορτάζουμε σήμερα, κατόρθωσαν τέτοια μεγάλα και εξαίσια θαύματα! Και πώς κανείς να μη θαυμάσει και να μην απορήσει; Διαβάστε περισσότερα »
Αμαρτία, η αρρώστια της ψυχής (Όσιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος)

Όπως είναι η αρρώστια στο κορμί, έτσι είναι και η αμαρτία στην ψυχή. Γι’ αυτό η ιατρική των ψυχών δεν καταγίνεται με τίποτ’ άλλο, παρά μόνο με την καταπολέμηση της αμαρτίας και των αιτιών της, των παθών. Διαβάστε περισσότερα »
Υπαρξιακά ερωτήματα και η θεολογική απάντησή τους (Δημήτριος Τσελεγγίδης, Καθηγητής Δογματικής, Θεολογική Σχολή ΑΠΘ)

Γιατί νά ἐπιτρέπει ὁ Θεός νά πεθαίνουν νέοι καί μικρά παιδιά;
Θά ὑπάρξει Ἀνάσταση τῶν νεκρῶν; Διαβάστε περισσότερα »
Ασκητές μέσα στον κόσμο: Αναστάσιος Μαλαμάς

Αυτοβιογραφία
Ο απλός και ταπεινός Αναστάσιος Μαλαμάς γεννήθηκε στο χωριό Κοκκαλού, κοντά στην λίμνη Βόλβη, τον Δεκέμβριο του 1929. Η καταγωγή του πατέρα του ήταν από το Σχολάρι της Θράκης. Ήταν θεοσεβούμενος άνθρωπος. Είχε αγοράσει από ένα μετόχι την εικόνα των αγίων Αναργύρων και την έφερε στην Εκκλησία του χωριού. Η μητέρα του ήταν κι αυτή Θρακιώτισσα από το Νηχώρι, κοντά στην Ραιδεστό. Απέκτησαν 6 παιδιά και το 1932 πέθανε ο πατέρας του σε ηλικία 37 ετών από πνευμονία. Όπως αφηγείται ο ίδιος ο Αναστάσιος, «από μικρός πέρασα μαρτύρια. Ήμαν έως 2 χρόνων, αβράκωτος, με φουστανάκι τότες μας είχαν, και πήγα κι έπεσα πάνω στην πυροστιά. Τότες νε φάρμακα… νε τίποτα… Με πρακτικά να με γιατρέψουν! Επειδή ήμασταν 5 ορφανά, εμένα το τελευταίο μ’ έδωκαν για υιοθεσία σ’ ενα διπλανό χωριό. Ήμουν δίδυμος μ’ εναν αδελφό μου που γεννήθηκε πολύ ζωηρός, μπαμπάτσικο μωρό λέγανε, ενώ εγώ ήμουν σαν ψοφίμι, «ζαλίμι» με λέγαν! Εκείνο το βύζαιναν, εμένα μ’ είχαν παραπετάξει, μα ο πατέρας με λυπόταν κι έλεγε, δώσε και σ’ αυτό να βυζάξη, να πάρη λίγο μαγιά, και μου ’δινε λίγο λαδάκι με ζάχαρη. Περιφρονημένος ήμουν από μικρός. Και πεθαίνει εκείνο το κατάγερο και μνήσκω εγώ! Μ’ έδωκε η μάννα μου ένα κομμάτι πίττα, είχε το ταψί μπροστά εκείνη την ώρα, και έγινε η υιοθεσία! Δυόμισι χρονών να ’μουνα τότε που με δώκαν ορφανό σε ξένα χέρια… Διαβάστε περισσότερα »
Λόγος εις το Γενέσιον του Τιμίου Προδρόμου (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

Μέγαν προσέτι, και κατ΄ αυτό μόνον, το όνομα Ιωάννης! Διά τούτο και άνωθεν υπό του Παναγίου Πνεύματος του εδόθη από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ, προς τον Ζαχαρία λέγοντας: «και καλέσεις το όνομα αυτού Ιωάννην»….
Και πρώτον μεν, αν στοχασθείς τούτο το όνομα, Ιωάννης, θέλεις το εύρει να είναι από επτά στοιχεία συγκείμενο· Ι.Ω.Α.Ν.Ν.Η.Σ. για να πληρωθεί εκείνο όπου η Προφήτις Άννα είπεν: «ότι στείρα έτεκεν επτά», ένα μεν διά την του επτά αριθμού τιμή, όστις είναι στην θεία Γραφή ιερός και σεβάσμιος· άλλο δε ότι και τα επτά αυτά στοιχεία, το ι, το ω, το αν, το ν, το η, και το ς, ανίσως και κάποιος τα θεωρήσει κατά βάθος τις, θέλει τα εύρει να έχη το κάθε ένα ξεχωριστά κάποια μυστική και απόκρυφο έννοια… Διαβάστε περισσότερα »
Τι είναι η γιόγκα; Ακίνδυνη μέθοδος για υγεία και ομορφιά ή επικίνδυνη τεχνική θρησκευτικής λατρείας; (Ιερεύς Σωτήριος Ο. Αθανασούλιας)

Τό προσωπεῖο μιᾶς θρησκευτικῆς τεχνικῆς
Ἕνα φαινόμενο, πού ἐπεκτείνεται συνεχῶς στήν ἐποχή μας καί προσλαμβάνει μεγάλες διαστάσεις, εἶναι ἡ διείσδυση τῆς λεγόμενης ἀνατολικῆς «πνευματικότητας» στίς χριστιανικές ἤ ἐκκοσμικευμένες κοινωνίες τοῦ δυτικοῦ κόσμου. Ἀπό τή στιγμή πού τό ἀποκρυφιστικό κίνημα τῆς Νέας Ἐποχῆς υἱοθέτησε βασικές ἀντιλήψεις καί τεχνικές τοῦ Ἰνδουϊσμοῦ καί τοῦ Βουδισμοῦ, ὅπως ἡ μετενσάρκωση, τό κάρμα, ὁ διαλογισμός, ἡ γιόγκα κ.ἄ., καί τίς προωθεῖ σέ κάθε κατεύθυνση, τά στοιχεῖα αὐτά, ἀκόμη καί στήν Ἑλλάδα, τείνουν νά γίνουν μέρος τῆς καθημερινότητας, ἀφοῦ γίνονται ἀποδεκτά ἀπό ὅλο καί περισσότερους συνανθρώπους μας. Τό πρόβλημα εἶναι ὅτι, συνήθως, δέν μεταφέρονται ὅπως πραγματικά εἶναι, δηλαδή ὡς ἀντιλήψεις, τεχνικές ἤ ἀκόμη καί ὡς πράξεις λατρείας μιᾶς ἄλλης θρησκείας ριζικά ἀσύμβατης μέ τόν Χριστιανισμό, ἀλλά ἐμφανίζονται μέ κάθε εἴδους προσωπεῖα, προσαρμοσμένα στά χριστιανικά ἤ κοσμικά πρότυπα.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα θρησκευτικῆς τεχνικῆς, πού ἐμφανίζεται μέ τό προσωπεῖο ἀκίνδυνης καί εὐεργετικῆς μεθόδου, εἶναι ἡ γιόγκα, μέ τήν ὁποία θά ἀσχοληθοῦμε στό τεῦχος αὐτό. Διαβάστε περισσότερα »
Η θεία και η ανθρώπινη δικαιοσύνη (Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος)

Γίνεται πολύς λόγος σήμερα για τη δικαιοσύνη. Υπάρχει όμως τεράστια διαφορά ανάμεσα στην ανθρώπινη και θεία δικαιοσύνη. Διαβάστε περισσότερα »
Από πού γεννιέται η βλασφημία και πώς θεραπεύεται (Άγιος Αναστάσιος Σιναΐτης)

Πού οφείλεται το ότι η ψυχή του ανθρώπου λέει πολλές φορές μέσα της κάποιους λογισμούς και λόγους αισχρούς και ακάθαρτους και βρωμερούς, χωρίς να το θέλει και χωρίς να έχει πρόθεση; Συχνά μάλιστα λέει και κάποια λόγια άθεα και βλάσφημα εναντίον του Θεού του ίδιου, αλλά και των αγίων μυστηρίων, στη διάρκεια των ακολουθιών και των προσευχών και της θείας κοινωνίας, σε σημείο που πολλές φορές μερικοί, από την αθυμία και την απόγνωση που τους προξενούν αυτά τα άθεα και βλάσφημα λόγια, δεν θεωρούν πλέον τον εαυτό τους χριστιανό. Άλλοι πάλι σκέφτηκαν ακόμη και να σκοτωθούν, πιστεύοντας ότι δεν έχουν ελπίδα σωτηρίας, σύμφωνα με τον λόγο του Κυρίου που λέει ότι, όποιος βλασφημεί το άγιο Πνεύμα, δεν θα συγχωρηθεί ούτε σε αυτή τη ζωή ούτε στη μέλλουσα (Ματθ. 12:31-32). Διαβάστε περισσότερα »
Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής Γ’ Ματθαίου: Ομιλία περί του, ότι η πίστις χωρίς των αγαθών έργων ανωφελής (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Ρωμ. ε’ 1-10)
– Ποια είναι η ανάγκη των καλών έργων, όταν μάλιστα αυτά γίνονται με κόπο και ταλαιπωρίες;
– Αφού η πίστις σώζει, μήπως τα αγαθά έργα είναι περιττά;
– Ποιο είναι της πίστεως το θεμέλιο;
– Πώς επηρεάζει η αρετή την πίστιν προς το Θεό;
Οι απειλές του Θεού κρύβουν μέσα τους τη μεγάλη φιλανθρωπία Του (Άγιος Τύχων του Ζαντόνσκ)

Μέσα στην Αγία Γραφή συναντάμε γραμμένες απειλές του Θεού· απειλεί με προσωρινές και αιώνιες τιμωρίες τον αμετανόητο αμαρτωλό.
Κάθε επίγειος βασιλιάς, που φροντίζει για την ομαλή ζωή του κράτους του, εκδίδει ωφέλιμα διατάγματα, που καθορίζουν τα καθήκοντα των υπηκόων του, καθώς επίσης και τις τιμωρίες για όσους τα παραβαίνουν. Έτσι ακριβώς και ο ουράνιος Βασιλιάς, ο Κύριος και Θεός, γνωστοποιεί τον άγιο και δίκαιο νόμο Του σε όλους. Οι άνθρωποι οφείλουν να ζήσουν σύμφωνα μ’ αυτόν, αποφεύγοντας ό,τι απαγορεύει και εκτελώντας ό,τι προστάζει. Όσοι τον καταπατούν, απειλούνται με προσωρινές και αιώνιες τιμωρίες: Διαβάστε περισσότερα »
Η αίρεση ως επιστήμη (Σεβ. Μητροπ. Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος)

Τόν 3ο καί 4ο αἰώνα ἡ Ἐκκλησία ἀντιμετώπισε ἕνα μεγάλο πρόβλημα μέ τήν συνάντηση τοῦ Χριστιανισμοῦ μέ τόν Ἑλληνισμό, δηλαδή τῆς ἀποκαλυπτικῆς θεολογίας μέ τίς θεωρίες τῶν Φιλοσόφων, τῶν Προσωκρατικῶν, τῆς Κλασσικῆς μεταφυσικῆς (Πλάτωνας, Ἀριστοτέλης) καί τοῦ Νεοπλατωνισμοῦ.
Οἱ θεολόγοι πού ζοῦσαν στά μέρη τῆς Ἀνατολῆς συζητοῦσαν μέ τούς φιλοσόφους γιά θεολογικά-ὀντολογικά καί κοσμολογικά προβλήματα καί προσπαθοῦσαν νά ἀπαντήσουν σέ αὐτά μέσα ἀπό τήν ἀποκαλυπτική θεολογία. Ἐπειδή δέν εἶχαν ἐμπειρική γνώση τοῦ Θεοῦ, γι’ αὐτό κατέληξαν σέ διάφορες αἱρέσεις, ὅπως εἶναι οἱ Ἀρειανοί καί οἱ μετέπειτα αἱρετικοί. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Β’ Ματθαίου: Η κλήση των αποστόλων (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

(Ματθ. δ’ 18-23)
Γιατί οι άνθρωποι είναι πάντα τόσο βιαστικοί σήμερα; Για να δουν όσο γίνεται πιο γρήγορα την επιτυχία των προσπαθειών τους. Κι η επιτυχία έρχεται και παρέρχεται, αφήνοντας πίσω της κάποια ίχνη λύπης.
Γιατί οι γιοι των ανθρώπων είναι τόσο βιαστικοί σήμερα; Για να δρέψουν τους καρπούς των αγώνων τους το συντομότερο δυνατό. Κι οι καρποί έρχονται και παρέρχονται, αφήνοντας πίσω τους τα ίχνη κάποιας πικρίας.
Όταν έρχεται ο θάνατος, οι σημερινοί άνθρωποι πεθαίνουν βλέποντας τον εαυτό τους στο παρελθόν. Βλέπουν τις επιτυχίες τους που έχουν ξεχαστεί, τους θερισμένους καρπούς που έχουν σαπίσει. Με το δικό τους θάνατο, χάνονται και τα τελευταία ίχνη των προσπαθειών και των καρπών τους. Εκείνοι που έρχονται μετά απ’ αυτούς σπέρνουν με την ίδια βιασύνη, θερίζουν τους καρπούς, τους τρώνε κι έπειτα φεύγουν γυμνοί και άδειοι απ’ αυτόν τον κόσμο.
Οι άνθρωποι έτσι εξελίσσονται. Δε γίνεται το ίδιο όμως με το Θεό. Οι άνθρωποι παρατηρούν πώς αντιμετωπίζουν τα πράγματα οι ίδιοι και πώς τ’ αντιμετωπίζει ο Θεός και λένε: Οι μύλοι του Θεού αλέθουν αργά, αλλ’ αλέθουν πολύ καλά.
Ο Θεός ίσως αργεί στη μια γενιά, αλλά δεν αργεί σ’ όλο το φάσμα των γενεών. Συχνά σπείρει στη μια γενιά και θερίζει στην άλλη. Έτσι η πρώτη γενιά (τότε που σπέρνει ο Θεός) λέει πως ο Θεός είναι αργός. Η άλλη γενιά, τότε που θερίζει ο Θεός, λέει πως είναι ταχύς. Στις δικές μας, τις ανθρώπινες ενασχολήσεις, κάθε θερισμός δεν είναι πιο γρήγορος από το όργωμα, τη σπορά, το ξεχορτάριασμα και την ανιαρή περίοδο αναμονής της ωρίμανσης του καρπού; Ο Θεός όμως δεν είναι ούτε αργός ούτε γρήγορος. Έχει το ρυθμό Του και δεν τον εγκαταλείπει. Το μυρμήγκι βλέπει μόνο τη μυρμηγκοφωλιά του. Ο αγρότης όμως παρατηρεί όλον τον αγρό.
Αν ο Χριστός ενεργούσε σύμφωνα με τον τρόπο των ανθρώπων, δε θα είχε διαλέξει για αποστόλους Του δώδεκα ψαράδες, αλλά μάλλον δώδεκα βασιλιάδες της γης. Αν ήθελε νά ‘χει άμεση επιτυχία στο έργο Του και να δρέψει τους καρπούς των αγώνων Του, με την ακατανίκητη δύναμή Του θα είχε διαλέξει δώδεκα από τους πιο δυνατούς βασιλιάδες του κόσμου για να τους κάνει οπαδούς και αποστόλους Του. Σκέψου απλά πώς θα μπορούσε αμέσως ο Χριστός, σε μια στιγμή, να γίνει γνωστός σ’ ολόκληρο τον κόσμο· πόσο γρήγορα θα διαδίδονταν τότε η διδασκαλία Του! Πώς θα εξαφανίζονταν τα είδωλα εν ριπή οφθαλμού μ’ ένα αυτοκρατορικό διάταγμα! Πώς θα μετατρέπονταν όλοι οι ειδωλολατρικοί ναοί σε χριστιανικούς! Πώς θα σταματούσαν αμέσως οι θυσίες ζώων στους θεούς και τους καπνούς από τις θυσίες θ’ αντικαθιστούσαν τα θυμιάματα! Σκέψου πόσο εύκολα η Εκκλησία του ενός Θεού θα είχε ιδρυθεί, για την εξυπηρέτηση ολόκληρης της ανθρωπότητας! Ο Χριστός, χωρίς να χρειαζόταν να υποφέρει και να πάθει, θα καταλάμβανε τον πρώτο και μοναδικό αυτοκρατορικό θρόνο κι από κει θα κυβερνούσε όλους τους λαούς της γης, ολόκληρο τον κόσμο από ανατολή σε δύση κι από βορρά ως το νότο, με αντιπροσώπους Του τους δώδεκα υποτελείς βασιλιάδες. Χωρίς να χρειαστεί να πάθει, οι σκληροτράχηλοι Ιουδαίοι θα αναγνώριζαν το Χριστό ως βασιλιά και τον αναμενόμενο Μεσσία και θα τον προσκυνούσαν.
Στοχάσου τελικά πόσα πράγματα θα μπορούσαν να γίνουν από έναν τέτοιο επίγειο βασιλιά και μάλιστα σύντομα, με τη δύναμη και την ευφυΐα ενός μόνο ανθρώπου! Τ’ αποτελέσματα θα ήταν τα ίδια με όσα είχαν πραγματοποιήσει όλες μαζί οι βασιλείες, πριν αλλά και μετά το Χριστό. Θά ‘χαν φτάσει κι αυτά σ’ ένα τέλος, μαζί με τους ιδρυτές τους. Ο κόσμος θα ξαναγύριζε εκεί που ήταν και πριν. Πιο γραφικά ακόμα, θα ήταν σα νά ’χε ξεριζώσει κάποιος γίγαντας μια πανύψηλη δρυ από το δάσος και την είχε ξαναφυτέψει σε μια πεδιάδα. Όσο διάστημα ο γίγαντας στεκόταν δίπλα στο δέντρο και το κρατούσε όρθιο με το δυνατό του χέρι, η δρυς θα στεκόταν όρθια. Με το που θ’ απομακρυνόταν ο γίγαντας όμως, ο άνεμος που θα φυσούσε θα την ξερίζωνε και θα την έριχνε κάτω. Οι άνθρωποι θα μαζεύονταν γύρω από την πεσμένη δρυ και θα θαύμαζαν πώς ένα τόσο δυνατό δέντρο έπεσε με το πρώτο φύσημα του ανέμου, ενώ οι αργοανάπτυκτες φουντουκιές δίπλα τους αντιστέκονταν στον άνεμο και στέκονταν όρθιες. Οι άνθρωποι θα κουνούσαν το κεφάλι τους και θά ‘λεγαν: «Είναι αλήθεια πως οι χαμηλές φουντουκιές φυτεύονται με σπόρο κι αναπτύσσονται αργά, αλλ’ αντιστέκονται σθεναρά κι αντιμετωπίζουν πιο εύκολα τον άνεμο από την πανύψηλη δρυ που τη μεταφύτεψε ένας γίγαντας κι έπειτα την εγκατέλειψε. Όσο πιο βαθιά βρίσκονται στο έδαφος οι ρίζες του δέντρου, τόσο πιο δυνατό και πιο ανθεκτικό θα γίνει.
Πόσο σοφό ήταν το να ξεκινήσει από τα χαμηλά ο Κύριος κι όχι από την κορυφή. Πόσο σοφό ήταν ν’ αρχίσει την οικοδομή της βασιλείας Του όχι με βασιλείς, αλλά με ψαράδες. Πόσο καλό, πόσο σωτήριο ήταν για μας, που ζούμε δυο χιλιάδες χρόνια από τη γέννησή Του, το ότι δεν απέβλεψε στην τελική επιτυχία του έργου Του, ούτε και στο να θερίσει τους καρπούς των αγώνων Του όσο ζούσε. Δεν ήθελε, όπως ο γίγαντας, να μεταφυτέψει μεμιάς το τεράστιο δέντρο, αλλά σαν απλός αγρότης να θάψει το σπόρο του δέντρου βαθιά μέσα στη γη κι έπειτα να πάει στο σπίτι του. Κι αυτό έκανε. Ο Κύριος έθαψε το σπόρο του Δέντρου της Ζωής όχι μόνο στο βάθος της καρδιάς των απλών Γαλιλαίων ψαράδων, αλλά και στο βάθος της ίδιας της κόλασης. Έπειτα συνέχισε την πορεία Του. Και το δέντρο αναπτυσσόταν αργά, πολύ αργά. Άνεμοι ισχυροί φύσηξαν πάνω του σε μια προσπάθεια να το ξεριζώσουν, μα δεν το κατόρθωσαν. Οι εχθροί έκοψαν το δέντρο, το έριξαν κάτω, μα οι ρίζες του πέταξαν πολλούς καινούργιους βλαστούς. Όσο εκείνοι το πελέκιζαν, τόσο πιο γρήγορα αναπτυσσόταν. Οι ορδές του εχθρού έσκαψαν στη γη, πιο βαθιά κι από τις κατακόμβες για να το ξεριζώσουν. Όσο όμως εκείνοι προσπαθούσαν, τόσο οι ρίζες αντιστέκονταν, τόσο οι καινούργιοι βλαστοί μεγάλωναν κι άλλοι φύτρωναν από την αρχή και πύκνωναν. Έτσι το δέντρο του Χριστού, που φυτεύτηκε με του Θεού τον τρόπο κι όχι του ανθρώπου, εξακολουθεί ν’ ανθίζει ως σήμερα, δυο χιλιάδες χρόνια αργότερα, παράγει καρπούς γλυκούς για ανθρώπους και αγγέλους και λάμπει από φρεσκάδα και κάλλος, σα νά ‘χε φυτευτεί μια γενιά νωρίτερα.
Αν ο Κύριος είχε ενεργήσει όπως οι άνθρωποι, είναι αλήθεια πως θα τον είχαν δοξάσει πολύ νωρίτερα οι άνθρωποι, εμείς όμως δε θα είχαμε σωθεί. Δεν τον ενδιέφερε η δόξα των ανθρώπων, ο ήχος των ποιμενικών αυλών, που σήμερα ακούγονται κι αύριο ρίχνονται στη φωτιά. Εκείνο που τον ενδιέφερε ήταν η σωτηρία των ανθρώπων. Δεν ήρθε στους ανθρώπους όπως κάνει κάποιος γίγαντας σε τσίρκο, για να δείξει τη δύναμη και τις ικανότητές του, ν’ απολαύσει το χειροκρότημα των θεατών. Ήρθε σαν φίλος σ’ εμάς, σαν γιατρός σε θεραπευτήριο για να μας επισκεφτεί, να συνομιλήσει με τον καθένα μας και να μας προσφέρει συμβουλές και θεραπεία. Είναι επομένως πολύ καλό για όλη την ανθρωπότητα, από τότε που ξεκίνησε ο κόσμος ως τη συντέλεια, το γεγονός ότι ο Κύριος ενήργησε με θεϊκό τρόπο. Διάλεξε για αποστόλους Του όχι δώδεκα τρανούς βασιλιάδες, μα δώδεκα άσημους ψαράδες. Στο σημερινό ευαγγέλιο μαθαίνουμε με ποιό τρόπο τους διάλεξε. Διαβάστε περισσότερα »
Τα όπλα του Χριστιανού στον πνευματικό του αγώνα (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

Όπως στεκόταν στον παράδεισο (Γεν. 3:24), έτσι στέκεται και τώρα απειλητικός απέναντι στον άνθρωπο ο θανάσιμος εχθρός του, το πεσμένο «Χερουβείμ», με το περιστρεφόμενο πύρινο ξίφος. Αδιάκοπα και αδιάλλακτα πολεμάει το πλάσμα του Θεού, προσπαθώντας να το παρασύρει στην παράβαση των εντολών Του και σε όλεθρο μεγαλύτερο από εκείνον των προπατόρων μας. Δυστυχώς, με κάθε επιτυχία του ο εχθρός ενθαρρύνεται και γίνεται πιο επιθετικός. Διαβάστε περισσότερα »
Ο Θεός μόνο την Εκκλησία εμπιστεύθηκε όχι τα κράτη και τους πολιτισμούς (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Από τους ιερείς ξεκίνησε ο πειρασμός στη Δύση, από τους ιερείς ξεκίνησε η καταστροφή της Δύσης. Από εκείνους τους ιερείς που χαλάνε κάθε τι ιερό και αναποδογυρίζουνε το νόμο.
Ο αρχιερέας Ααρών δεν σφυρηλάτησε το χρυσό μόσχο στην έρημο και άφησε το λαό να τον προσκυνά αντί τον αληθινό Θεό;
Για χίλια χρόνια περίπου η Εκκλησία του Χριστού στην Ανατολή και στη Δύση ήταν μία Εκκλησία, με τον ίδιο νου, με την ίδια καρδιά και με την ίδια αίσθηση καθήκοντος. Αλλά, στο τέλος της χιλιετίας από τη γέννηση του Σωτήρα του κόσμου, ο αλυσοδεμένος σατανάς ελευθερώθηκε από την κόλαση, για να εξαπατήσει αυτό τον κόσμο. Και ο τρόπος του σατανά δεν είναι όπως ο τρόπος του Χριστού. Ο Χριστός, όταν άρχισε να χτίζει την αυτοκρατορία του Θεού ανάμεσα στους ανθρώπους, επέλεξε τους πιο απλούς και πιο ασήμαντους ανθρώπους. Ο σατανάς όμως πάντα περιφρονούσε τους μικρούς και ασήμαντους και ενεργούσε διά μέσου των αρχηγών, των αρχιερέων, των φιλοσόφων, των βασιλιάδων, των κυβερνητών, των επιστημόνων, των καλλιτεχνών. Διαβάστε περισσότερα »
Λόγος εις την ημεραν της εορτής των Αγίων Πάντων (Άγιος Λουκάς, Αρχιεπ. Συμφερουπόλεως της Κριμαίας)

Κάθε ημέρα του έτους η Αγία μας Εκκλησία την αφιερώνει στην μνήμη κάποιου Αγίου ή και μερικών αγίων μαζί. Σ’ αυτούς συγκαταλέγονται οι άγιοι που είναι γνωστοί και έκαναν θαύματα όταν ζούσαν ή από τα λείψανα των οποίων γίνονταν θαύματα. Ο αριθμός τους δεν είναι και τόσο μεγάλος, όμως είναι σίγουρο ότι υπάρχουν πολύ περισσότεροι άγιοι ενώπιον του Θεού, ο οποίος μόνος «γινώσκει τα κρύφια της καρδίας» (Ψαλ. 43, 22). Στήν μνήμη αυτών των αγίων που τους γνωρίζει μόνο ο Θεός αφιερώνει η Εκκλησία την πρώτη Κυριακή μετά την Πεντηκοστή. Διαβάστε περισσότερα »
Η Εκκλησία και ο Οικουμενισμός († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Απάνθισμα εκ των λόγων του μακαριστού Γέροντος περί Εκκλησίας και Οικουμενισμού. Τα αποσπάσματα είναι ενδεικτικά και δεν εξαντλούν το θέμα.
Ερμηνεία της Αγίας Τριάδας του Αντρέι Ρουμπλιώφ (Παύλος Ευδοκίμωφ)

1. Στὰ 1515 ὁ καθεδρικὸς ναὸς τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Χριστοῦ στὴ Μόσχα μόλις εἶχε διακοσμηθῆ μὲ εἰκόνες λαμπρές, ἐκτελεσμένες ἀπὸ τοὺς μαθητὲς τοῦ μεγάλου διδασκάλου Ρουμπλιώφ. Ὅταν ὁ μητροπολίτης, οἱ ἐπίσκοποι καὶ οἱ πιστοὶ μπῆκαν σ’ αὐτόν, ὅλοι μὲ μία φωνὴ ἀνέκραξαν: «Ἀληθινὰ ἀνοίγονται οἱ οὐρανοὶ καὶ οἱ λαμπρότητες τοῦ Θεοῦ παρουσιάζονται». Κατανοοῦμε ἀπόλυτα αὐτὸ τὸ αἴσθημα ἐμπρὸς στὴν εἰκόνα τῶν εἰκόνων, τὴν εἰκόνα τῆς ἁγίας Τριάδος, ἐκτελεσμένη στὰ 1425 ἀπὸ τὸν μοναχὸ Ἀνδρέα Ρουμπλιώφ. Ἑκατὸν πενῆντα περίπου χρόνια ἀργότερα ἡ σύνοδος τῶν Ἑπτὰ Κεφαλαίων τὴν ἀναγνωρίζει ὡς ὑπόδειγμα τῆς ἁγιογραφίας καὶ ὅλων τῶν ἀναπαραστάσεων τῆς ἁγίας Τριάδος.
Λόγος στους κεκοιμημένους (Άγιος Γρηγόριος Νύσσης)

Όσοι θεωρούν συμφορά την αναπόφευκτη ακολουθία της ανθρώπινης φύσης μας για εκείνους που εξέρχονται από τη ζωή και πενθούν βαρύτατα γι’ αυτούς που μεταβαίνουν από το βίο αυτόν στο νοερό και ασώματο δε μου φαίνεται ότι σκέφτηκαν τι είναι η ζωή μας, αλλά παθαίνουν ό,τι και οι πολλοί, που από κάποια ανόητη συνήθεια ό,τι έχουν το αγαπούν ως καλό, ό,τι κι αν είναι. Και βέβαια όποιος προηγείται από την άλογη φύση στο λόγο και στη νόηση θα ταίριαζε να έχει σ’ αυτό μονάχα ροπή, που παρουσιάζεται στην κρίση του λόγου καλό και προτιμητό και να μην προτιμά οπωσδήποτε αυτό που τους φαίνεται από κάποια συνήθεια και άκριτη προσκόλληση ευχάριστο και επιθυμητό. Γι’ αυτό μου φαίνεται ότι είναι σωστό με κάποια επινόηση, αφού τους απομακρύνω από τη διάθεσή τους προς τη συνήθεια, να τους μεταφέρω όσο είναι δυνατό στην καλύτερη και πρέπουσα στους λογικούς σκέψη. Γιατί έτσι θα εξοριστεί από την ανθρώπινη ζωή η ανοησία γύρω από τα πάθη που επιδεικνύουν οι πολλοί. Και θα μπορούσε να γίνει η ανάλυσή μας σύμφωνη με το θέμα που μας απασχολεί, αν εξεταστεί πρώτα τι είναι το αληθινά αγαθό, θεωρήσομε έπειτα το ιδιαίτερο γνώρισμα της ασώματης ζωής, και εκτός από αυτά, αν αντιπαραβληθούν με όσα έχομε αυτά που μένουν να ελπίζομε. Έτσι θα προχωρήσει η θεωρία προς το στόχο του λόγου μας, ώστε να μετατεθεί η διάνοια των πολλών από το συνηθισμένο στο αγαθό. Επειδή σ’ όλους τους ανθρώπους υπάρχει μια έμφυτη σχέση με το καλό και προς αυτό κινείται κάθε προαίρεση, προτάσσοντας το στόχο του καλού σε όλη την προσπάθεια της ζωής, γι’ αυτό η ακρισία αναφορικά με το πράγματι καλό προκαλεί συνήθως τα περισσότερα αμαρτήματα. Αν ήταν πρόδηλο σε όλους το αληθινά αγαθό, δε θ’ αστοχούσαμε ποτέ σ’ εκείνο που η φύση του είναι η αγαθότητα ούτε θα συμβιβαζόμαστε εκούσια στη δοκιμή των κακών, αν δεν είχαν τα πράγματα την επίχρωση μιας απατηλής φαντασίας του καλού. Ας κατανοήσομε λοιπόν στο λόγο μας τούτο πρώτο, ποιο είναι το αληθινά αγαθό, ώστε από πλάνη σ’ αυτό να μην επιδιώξομε κάποτε το χειρότερο στη θέση του καλού. Πρέπει λοιπόν, νομίζω, να βάλομε σαν προϋπόθεση του λόγου μας κάποιον ορισμό και χαρακτήρα του θέματός μας, που θα επιτρέψει να γίνει η κατανόηση του καλού χωρίς λάθος.
Ποιός είναι λοιπόν ο χαρακτήρας της αληθινής αγαθότητας; Διαβάστε περισσότερα »
Οι Άγιοι Πατέρες διά την Κυριακήν της Πεντηκοστής – Διδαχές

Ὁ ἅγιος Φιλάρετος Μόσχας σὲ ὁμιλία του στὴν Κυριακή τῆς Πεντηκοστῆς λέει: «Μετὰ τὴν πτώση τοῦ ἀνθρώπου, καί, μὴ ὄντας ὁ ἄνθρωπος σὲ θέση νὰ ἀντέξει τὸ ἄκτιστο φῶς, “ἐκρύβη ἀπὸ προσώπου Κυρίου τοῦ Θεοῦ” καὶ ὁ Θεὸς ἀποτραβήχτηκε ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο, ἀπὸ φόβο μήπως ἐκμηδενίσει τὸν παραβάτη μὲ τὴν ἁγία παρουσία Του. Διαβάστε περισσότερα »
Η Ιερά Παράδοσις και οι αιρετικοί (Δημήτριος Παναγόπουλος)

Περί των πηγών της διδασκαλίας του Ιησού
Προτιθέμενοι να ελέγξωμεν και διαφωτίσωμεν άμα τας πεπλανημένας δοξασίας των κατά της Ορθοδοξίας επιτιθεμένων κακοβούλως Διαμαρτυρομένων Πρεσβυτεριανών, αυτοκαλουμένων Ευαγγελικών, κρίνομεν αναγκαίο να πραγματευθώμεν πρώτον περί της Πηγής του Θείου Λόγου. Πηγή της Θρησκείας του Σωτήρος Χριστού είναι ο θείος Αυτού τε και των θεοπνεύστων Αποστόλων λόγος.
Ο θείος λόγος μετεδόθη εξ αρχής διά στόματος εις τον κόσμον, «Η πίστις εξ ακοής…» (Ρωμ. ι’ 17). Ενεχαράχθη δε και ενετυπώθη διά ζώσης φωνής εις τας καρδίας και διανοίας των ακουσάντων αυτόν. Προϊόντος όμως του χρόνου οι θείοι Απόστολοι, μη επαρκούντες εις την εξάπλωσιν των μεγάλων αληθειών της θείας αποκαλύψεως εις τα έθνη, και προς εμπέδωσιν των υπ’ αυτών ιδρυθεισών Εκκλησιών και υπό των πιστευσάντων χριστιανών παρακαλούμενοι, είτε και υπ’ άλλων αιτιών παρακινούμενοι, έγραψαν εξ αυτών τινές κατά διαφόρους εποχάς Επιστολάς κατ’ έμπνευσιν του Αγίου Πνεύματος ως και κατόπιν τα τέσσερα Ευαγγέλια. Αι Πράξεις λοιπόν των Αποστόλων, αι Επιστολαί και τα Ευαγγέλια απετέλεσαν τον Κανόνα της Καινής Διαθήκης.
Η Καινή λοιπόν αυτή Διαθήκη, απαρτιζομένη εκ των τεσσάρων Ευαγγελίων, του Ματθαίου, του Μάρκου, του Λουκά και του Ιωάννου, εκ των Πράξεων των Αποστόλων, εκ των δέκα και τεσσάρων επιστολών του Αποστόλου Παύλου, εκ των επτά καθολικών επιστολών των Αποστόλων Πέτρου, Ιακώβου, Ιούδα και Ιωάννου και εκ της Αποκαλύψεως του Ιωάννου ήτοι εξ είκοσι και επτά θεοπνεύστων βιβλίων, αποτελείτο, ως είπομεν, Κανόνα της Καινής Διαθήκης.
Εκτός, δε του Κανόνος (βιβλίου) τούτου της Κ. Διαθήκης έχομεν και την Παλαιάν Διαθήκην, απαρτιζομένην εκ τριάκοντα και εννέα θεοπνεύστων κανονικών βιβλίων. Και η μεν πρώτη καλείται Νέα Γραφή, ή Καινή Διαθήκη, η δε δευτέρα Παλαιά Γραφή ή Παλαιά Διαθήκη και αι δύο ομού ονομάζονται Αγία Γραφή.
Η Αγία λοιπόν αυτή Γραφή είναι ο γραπτός λόγος του Θεού, είναι η πρώτη και κυριωτάτη πηγή της Αληθούς θρησκείας του Παλαιού και του Νέου Ισραήλ, ήτοι των Εβραίων και των Χριστιανών. Είναι τέλος τα δύο δηνάρια του Κυρίου άτινα άφησε τω Πανδοχεί ίνα επιμεληθεί του περιπεσόντος εις τούς ληστάς ανθρώπου. Και πηγή της μεν των Εβραίων θρησκείας είναι η Παλαιά Γραφή, της δε εξ αποκαλύψεως θρησκείας του Ιησού Χριστού κυρίως πηγή είναι η νέα Γραφή, μαρτυρουμένη όμως και βεβαιουμένη υπό των Νόμων και των Προφητών της Παλαιάς Διαθήκης η οποία έχει τας αυτάς βάσεις. Διαβάστε περισσότερα »
«Αιτείτε, και δοθήσεται υμίν» (Όσιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος)

«Δεύτε πρός με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, καγώ αναπαύσω υμάς». Μ’ αυτά τα λόγια καλεί ο Χριστός όλους, όσοι λυγίζουν κάτω από το βάρος της αμαρτίας. Και προσθέτει στην Αποκάλυψη: «Ο διψών ερχέσθω… εγώ τω διψώντι δώσω εκ της πηγής του ύδατος της ζωής δωρεάν». Τρέξτε όλοι οι διψασμένοι, φωνάζει ο Κύριος, στην αιώνια και ζωοπάροχη βρύση.
Όσο αμαρτωλός κι αν είσαι, φονιάς, μοιχός ή κάτι άλλο, σε δέχεται ο Δεσπότης. Σηκώνει αμέσως το φορτίο των αμαρτιών σου και σ’ ελευθερώνει. Διαβάστε περισσότερα »
«…ἐν ἐσχάταις ἡμέραις ἐνστήσονται καιροὶ χαλεποί» (Σάββας Ηλιάδης, Δάσκαλος)

«Τοῦτο δὲ γίνωσκε, ὅτι ἐν ἐσχάταις ἡμέραις ἐνστήσονται καιροὶ χαλεποί· ἔσονται γὰρ οἱ ἄνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, ἀλαζόνες, ὑπερήφανοι, βλάσφημοι, γονεῦσιν ἀπειθεῖς, ἀχάριστοι, ἀνόσιοι, ἄστοργοι, ἄσπονδοι, διάβολοι, ἀκρατεῖς, ἀνήμεροι, ἀφιλάγαθοι, προδόται, προπετεῖς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μᾶλλον ἢ φιλόθεοι, ἔχοντες μόρφωσιν εὐσεβείας, τὴν δὲ δύναμιν αὐτῆς ἠρνημένοι. καὶ τούτους ἀποτρέπου». (Προς Τιμόθεον Β.΄ γ΄, 1-5).
Έσχατες ημέρες – Καιροί χαλεποί: Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Ο άγιος Ντάνσταν αρχιεπίσκοπος Καντερβουρίας

19 Μαΐου
Ο άγιος Ντάνσταν (Dunstan) γεννήθηκε περί το 924 στο Μπάλτονσμπόρω, κοντά στο Γκλάστονμπέρυ. Ο πατέρας του, Χέορσταν, ήταν ευγενής Σάξονας από τη Δύση και η μητέρα του, Σύνεθριθ, που διήγε βίο αγίας, έλαβε θαυματουργικά την πρόρρηση της δόξας στην οποία εκλήθη ο γιος της. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή των Αγίων 318 Πατέρων (Άγιος Νεόφυτος ο Έγκλειστος)

Κατήχηση ΙΕ’
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΝΙΚΑΙΑΣ ΚΑΙ ΓΙΑ
ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΔΟΓΜΑΤΙΣΑΝ ΚΑΙ ΟΤΙ Η ΟΡΘΗ ΠΙΣΤΗ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΟΡΘΟ ΒΙΟ
Διαβάστε περισσότερα »
Λόγοι περί της Αναλήψεως του Κυρίου – Πατερικές διδαχές

Ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητὴς γράφει γιὰ τὴν Ἀνάληψη τοῦ Κυρίου: «Ἂν ὁ Θεὸς Λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ Πατέρα ἔγινε ἄνθρωπος καὶ υἱὸς ἀνθρώπου, γιὰ νὰ κάνει τοὺς ἀνθρώπους θεοὺς καὶ υἱοὺς Θεοῦ, ἂς πιστέψουμε ὅτι ἐκεῖ θὰ φτάσουμε, ὅπου τώρα εἶναι ὁ Χριστός, ὡς κεφαλὴ τοῦ ὅλου σώματος, ποὺ ἔγινε γιὰ χάρη μας πρόδρομός μας πρὸς τὸν Πατέρα μὲ τὴν δική μας φύση. Γιατί στὴ σύναξη τῶν θεῶν, δηλαδὴ αὐτῶν ποὺ θὰ σωθοῦν, θὰ σταθεῖ ὁ Θεὸς ἀνάμεσά τους μοιράζοντας τὶς ἀμοιβὲς τῆς ἐπουράνιας μακαριότητας, χωρὶς νὰ ὑπάρχει καμία ἀπόσταση μεταξὺ Αὐτοῦ καὶ τῶν ἀξίων» (1). Διαβάστε περισσότερα »
Από το Θεό οι χαρές από το Θεό και οι θλίψεις (Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)

Στη γη οι θλίψεις είναι περισσότερες από τις χαρές. Και όπως στέλνονται οι δεύτερες από το Θεό, έτσι παραχωρούνται και οι πρώτες απ’ Αυτόν. Για διάφορους λόγους. Άλλοτε για να συνέλθουμε από την πνευματική νάρκη. Άλλοτε για να κόψουμε κάποιαν αμαρτία. Άλλοτε για να καθαρθούμε με τη μετάνοια. Άλλοτε για να φανερώσουμε την αφοσίωσή μας στον Κύριο. Εμείς, πάντως, σ’ όλες τις περιπτώσεις οφείλουμε να δείχνουμε ανδρεία και υπομονή, τόσο για τη δόξα του Θεού όσο και για τη δική μας πνευματική προκοπή.
Για κάποιον από τους παραπάνω λόγους, λοιπόν, παραχώρησε ο Θεός να σας βρουν κι εσάς θλίψεις. Να προσέχετε τον εαυτό σας και να μην αντιστέκεστε στο θείο θέλημα. Απεναντίας, να έχετε εμπιστοσύνη στα σοφά και αγαθά κρίματα του Κυρίου. Διαβάστε περισσότερα »
«Αγαπήσωμεν αλλήλους» (Άγιος Τύχων, αρχιεπίσκοπος Βορονέζ και Ζαντόνσκ)

1. Ὁλοι μας χάσαμε με την παρακοή τον Παράδεισο· λυτρωθήκαμε όμως με το αίμα του Χριστού, του Υιού του Θεού, «του αγαπήσαντος ημάς και παραδόντος εαυτόν υπέρ ημών» (Γαλ. 2, 20).
«Αγαπήσωμεν» λοιπόν, «αλλήλους». Διαβάστε περισσότερα »
Προσευχή και άσκηση, χωρίς μετάνοια, είναι καταστροφικές (Αρχιμ. Αθανάσιος Αναστασίου, Προηγούμενος Ι. Μ. Μεγάλου Μετεώρου)

Καλή, εὐλογημένη καί χαριτωμένη χρονιά!
Μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ περάσαμε τήν ἁγία καί εὐλογημένη περίοδο τοῦ Δωδεκαημέρου, τήν τόσο πλούσια πνευματικά καί γεμάτη ἀπό τίς οὐράνιες δωρεές τοῦ νεοτεχθέντος Χριστοῦ καί Σωτήρα μας. Εἰσήλθαμε σέ μία νέα χρονιά, σέ ἕνα νέο σταθμό τῆς ζωῆς μας καί τῆς πνευματικῆς μας πορείας. Τέτοιοι σταθμοί θά πρέπει νά γίνονται ἀφορμή ἀνατροφοδοσίας, ἀναζωπυρώσεως τοῦ πνευματικοῦ μας ζήλου καί ἐνισχύσεως τῶν πνευματικῶν μας στόχων, τοῦ ἀγώνα μας γιά τήν σωτηρία καί τῆς πορείας μας γιά τήν κληρονομία τῆς Οὐράνιας Βασιλείας.
Ἐπιλέξαμε νά ἀναφερθοῦμε ἀπόψε στήν σπουδαιότητα καί τήν ἀναγκαιότητα τῆς μετανοίας, καθώς θεωροῦμε πώς κάποιες ἀπό τίς πτυχές τοῦ συγκεκριμένου θέματος ἀφοροῦν περισσότερο τούς πιστούς ἀνθρώπους, αὐτούς πού βρίσκονται ἐντός τῆς Ἐκκλησίας. Διαβάστε περισσότερα »
Διδαχή την Κυριακή του Τυφλού για την έπαρση και την ταπεινοφροσύνη (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

«Eις κρίμα εγώ εις τον κόσμον τούτον ήλθον, ίνα οι μη βλέποντες βλέπωσι και οι βλέποντες τυφλοί γένωνται» (Ιω. 9:39)
ΑΓΑΠΗΤΟΙ αδελφοί! Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, μετά τη θεραπεία του εκ γενετής τυφλού, για την οποία ακούσαμε σήμερα στο ιερό Ευαγγέλιο, είπε: «Ήρθα για να φέρω σε κρίση τον κόσμο, έτσι ώστε αυτοί που δεν βλέπουν να βρουν το φως τους, κι εκείνοι που βλέπουν ν’ αποδειχθούν τυφλοί» (Ιω. 9:39). Τέτοια λόγια δεν μπορούσαν ν’ αφήσουν αδιάφορους τους υπερήφανους «σοφούς» και «δικαίους» του κόσμου τούτου, όπως ήταν οι Φαρισαίοι. Εξαιτίας της φιλαυτίας τους και της μεγάλης ιδέας που είχαν για τον εαυτό τους, αισθάνθηκαν θιγμένοι από την παρατήρηση του Κυρίου. Αντέδρασαν, λοιπόν, με μιαν ερώτηση, που εκφράζει την αγανάκτηση και την έπαρσή τους, αλλά συνάμα και τη χλευαστική τους διάθεση και τον φθόνο τους και την περιφρόνησή τους προς τον Χριστό: «Μήπως είμαστε κι εμείς τυφλοί;» (Ιω. 9:40). Διαβάστε περισσότερα »
Τα όνειρα και οι αιρετικοί (Πρωτοπρ. Βασίλειος Γεωργόπουλος, Επίκ. Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.)

Διαβάζοντας σέ διάφορα αἱρετικά ἔντυπα τόν τρόπο, δυστυχῶς, πού κάποιοι συνάνθρωποί μας ἐγκατέλειψαν τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ γιά νά ἐνταχθοῦν σέ μιά αἱρετική κίνηση, πολλές φορές διαπιστώνουμε, ἐκτός ἀπό τήν ἀπουσία γνώσης τῆς Ὀρθόδοξης πίστης, νά γίνεται λόγος καί γιά ἕνα ἄλλο φαινόμενο. Γιά τά ὄνειρα. Διαβάστε περισσότερα »
Αγωνισθείτε να γίνετε υιοί του Θεού (Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος)

Πρέπει να γνωρίζουμε ότι, όπως ακριβώς το βρέφος, όταν βγει από την κοιλιά της μάνας του, αισθάνεται απότομα τον αέρα και αμέσως ξεσπά από μόνο του σε κλάμα και σε θρήνο, έτσι και αυτός που γεννήθηκε από τον ουρανό (Ιω. 3:3) και βγήκε από τον κόσμο αυτό σαν από σκοτεινή κοιλιά, αλλά μπήκε στο νοητό και ουράνιο φως, και κατά κάποιο τρόπο σαν να έσκυψε λίγο μέσα σ’ αυτό, γεμίζει αμέσως από απερίγραπτη χαρά και χύνει δάκρυα, χωρίς να πονά, επειδή σκέφτεται, όπως είναι φυσικό, από ποιο σκότος γλύτωσε και σε ποιο φως αξιώθηκε να βρεθεί· διότι αυτό είναι η αρχή, για να λογαριασθεί κάποιος ανάμεσα στους Χριστιανούς. Διαβάστε περισσότερα »
Τα νοσήματα της γλώσσας και οι αρετές της “εν γνώσει” σιωπής (Αρχιμ. Αθανάσιος Αναστασίου, Προηγούμενος Ι. Μ. Μεγάλου Μετεώρου)

Ὁμιλία στήν ΓΕΧΑ Τρικάλων, Πέμπτη 25 Ἰανουαρίου 2018 Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Ο Άγιος νεομάρτυρας Εφραίμ ο Νεοφανής

5 Μαΐου
Για τον Άγιο αυτόν Νεομάρτυρα δεν γνωρίζαμε τίποτε μέχρι τις 3 Ιανουαρίου 1950, οπότε και φανέρωσε τον τόπο της ταφής του, στην αρχαία Μονή του Ευαγγελισμού, στο όρος Αμώμων (Πεντέλη), στην Νέα Μάκρη Αττικής. Από το 1965 μέχρι σήμερα, ο Άγιος εμφανίσθηκε πολλές φορές σε μοναχές της μονής ή σε προσκυνητές, στον ύπνο τους ή μπροστά τους, καλυπτόμενος από υπέρλαμπρο φως και γλυκύτατη ευωδία, διηγούμενος με λεπτομέρειες, για τις οποίες υπάρχει εντυπωσιακή ταύτιση, τον βίο του και τις συνθήκες του μαρτυρίου του. Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Ο άγιος Ιλάριος επίσκοπος Αρελάτης

5 Μαΐου
Προερχόμενος από εύπορη οικογένεια της Βουργουνδίας (ή της Λωραίνης) ελληνικής καταγωγής, ο άγιος Ιλάριος ανέλαβε μετά το πέρας των σπουδών του μια σημαντική θέση στην αυτοκρατορική διοίκηση. Προσκολλημένος στον κόσμο και τις ματαιότητές του, παρέμενε δυσπειθής στις παραινέσεις του συγγενή του, αγίου Ονωράτου (16 Ιαν.), που είχε έρθει από τις νήσους Λερίνες για να προσπαθήσει να τον αποσπάσει από αυτές. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή της Σαμαρείτιδος

Την πέμπτη Κυριακή από το Πάσχα εορτάζουμε την εορτή της Σαμαρείτιδος.
Επειδή σ’ αυτήν ο Χριστός ολοφάνερα είπε τον εαυτό Του Μεσσία –στα ελληνικά Χριστό, δηλαδή χρισμένο ή αλειμμένο–, γι’ αυτό νομίζω ότι η παρούσα εορτή τοποθετήθηκε στην εβδομάδα της Μεσοπεντηκοστής· επίσης, επειδή την προηγούμενη Κυριακή θαυματούργησε στην Κολυμβήθρα, και σ’ αυτήν, στο πηγάδι του Ιακώβ. Διαβάστε περισσότερα »
Η δικαιοσύνη του Θεού και η ανθρώπινη δικαιοσύνη (Πρωτοπρεσβύτερος Λάμπρος Φωτόπουλος, Θεολόγος, Νομικός, Mr Κανονικού Δικαίου, τέως Δικηγόρος παρ᾽ Αρείω Πάγω)

Ο πρωτοπρεσβύτερος π. Λάμπρος Φωτόπουλος, Θεολόγος – Νομικός, Mr Κανονικού Δικαίου, τέως Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω μιλάει στην Πεμπτουσία και αναφέρεται στο ζήτημα της δικαιοσύνης του Θεού και την ανθρώπινη δικαιοσύνη. Κατά την ανθρώπινη δικαιοσύνη ένας άδικος, ένας κακός άνθρωπος θα πρέπει να τιμωρηθεί ανάλογα με την παρανομία που έκανε. Τα μέτρα όμως της δικαιοσύνης του Θεού είναι άλλα, μπορεί ένας άνθρωπος να πει απλώς ένα συγγνώμη και ο Θεός να τον συγχωρέσει, εάν έχει μετανοήσει πραγματικά.
H Μεσοπεντηκοστή

Συναξάρι Πεντηκοσταρίου
Την Τετάρτη μετά από την Κυριακή του Παραλύτου εορτάζουμε την εορτή της Μεσοπεντηκοστής.
Την εορτή αυτή την εορτάζουμε για την τιμή των δύο μεγάλων εορτών, εννοώ του Πάσχα και της Πεντηκοστής, επειδή αυτή τις ενώνει και τις συνδέει. Έγινε δε ως εξής. Διαβάστε περισσότερα »
Μη φοβάσαι, άνθρωπε! Δεν φταις εσύ γι’ αυτό που είσαι! Το λένε και οι «επιστήμονες»! (Σάββας Ηλιάδης, Δάσκαλος)

Αφορμή για τις παρακάτω σκέψεις έγινε η δημοσίευση κάποιων ανακοινώσεων επιστημονικού περιεχομένου, που αναρτώνται στο διαδίκτυο. Το θέμα δεν είναι αυτές καθ’ εαυτές οι ειδήσεις, αλλά ο τρόπος και το πνεύμα με το οποίο «προσφέρονται» στο πλατύ κοινό! Είναι η απλοποίηση, ίσως και η μεταποίησή τους, ώστε να εξυπηρετήσουν σκοπιμότητες και ιδεολογίες. Εδώ βέβαια δεν μπορούμε να ξέρουμε ποια είναι η δυνατότητα παρέμβασης και αλλοίωσής τους από τα δημοσιογραφικά και άλλα μέσα. Αν όμως η επιστήμη διακονείται με σκοπιμότητα από «αν-ήθικους» επιστήμονες- διακόνους, το έγκλημα είναι πολλαπλώς ειδεχθέστερο! «Πάσα επιστήμη, χωριζομένη δικαιοσύνης και της άλλης αρετής, πανουργία τις, και ου σοφία φαίνεται»! (Πλάτων).
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή του Παραλύτου

Συναξάρι Πεντηκοσταρίου
Την τέταρτη Κυριακή από το Πάσχα τελούμε τη μνήμη τού Παραλύτου και όπως ταιριάζει εορτάζουμε αυτό το μεγάλο θαύμα. Διαβάστε περισσότερα »
Λόγος Στ΄: Περί αδηφαγίας (Άγιος Μάξιμος ο Γραικός)

Αιτία αναριθμήτων κακών για τους μοναχούς. Διαβάστε περισσότερα »
Για τον Άγιο Μεγαλομάρτυρα Γεώργιο († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Ομιλία του γέροντα στην τράπεζα της Μονής το 2001.
Λόγος στην Κυριακή των Μυροφόρων και στον Ιωσήφ, που καταγόταν από την Αριμαθαία (Άγιος Θεόληπτος Φιλαδελφείας)

Αδελφές και μητέρες,
Πρέπει να δώσουμε προσοχή στην αξιέπαινη τόλμη του μακαρίου Ιωσήφ, που καταγόταν από την Αριμαθαία, και να μιμηθούμε την αγαθή προαίρεση και πράξη του (Ματθ. κζ’ 57-60, Μάρκ. ιε’ 42-46, Λουκ. κγ’ 50-54, Ιω. ιθ’ 38-42). Διότι εάν το αγαθό έργο, που έκανε ο Ιωσήφ στον Κύριό μας Ιησού Χριστό, το μελετούμε μέσα στην ψυχή μας, να που κι εμείς σαν ακριβώς σε σεντόνι (Ματθ. κζ’ 59, Μάρκ. ιε’ 46, Λουκ. κγ’ 53) μέσα στην καρδιά μας τυλίγουμε το σώμα του Κυρίου, περιστρέφοντας στη διάνοιά μας την αγία ταφή Του και στη μνήμη της ψυχής το τοποθετούμε, ώστε ποτέ να μη λησμονούμε το μυστήριό Του.
Διαβάστε περισσότερα »
Τις ο νους της Θείας Λειτουργίας (Άγιος Νικόλαος Καβάσιλας)

α΄
Στὴν τελετουργία τῶν ἁγίων καὶ ἱερῶν Μυστηρίων διακρίνουμε, ἀπὸ τὴ μιὰ μεριὰ τὸ ἔργο τῆς λειτουργίας, ποὺ εἶναι ἡ μεταβολὴ τῶν τιμίων δώρων σὲ θεῖο σῶμα καὶ αἷμα, κι ἀπὸ τὴν ἄλλη τὸ σκοπό, ποὺ εἶναι ὁ ἁγιασμὸς τῶν πιστῶν, οἱ ὁποῖοι, μεταλαμβάνοντας, κατορθώνουν νὰ κερδίσουν τὴν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν τους καὶ ν’ ἀποχτήσουν σὰν κληρονομία τὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν, μαζὶ μὲ ὅλα τ’ ἀγαθὰ ποὺ ἀκολουθοῦν. Διαβάστε περισσότερα »
Οι Ιεροί Κανόνες οδοδείκτες για τη θέωση του Ανθρώπου (Πρωτοπρεσβύτερος Λάμπρος Φωτόπουλος, Θεολόγος, Νομικός, Mr Κανονικού Δικαίου, τέως Δικηγόρος παρ᾽ Αρείω Πάγω)

Ο πρωτοπρεσβύτερος π. Λάμπρος Φωτόπουλος, Θεολόγος – Νομικός, Mr Κανονικού Δικαίου, τέως Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω μιλάει στην Πεμπτουσία και αναφέρεται στους ιερούς κανόνες, ως οδοδείκτες για τη θέωση του ανθρώπου. Τα δόγματα της Εκκλησίας είναι η βίωση της αλήθειας μέσα στην Εκκλησία. Κι όπου δεν βιώνονται, έρχεται η Εκκλησία με τους κανόνες της, να θεραπεύσει τη μη εφαρμογή του δόγματος που είναι η απώλεια του ανθρώπου. Η Εκκλησία χρησιμοποιεί τους ιερούς κανόνες με διάκριση, ως μέσο θεραπείας. Εάν όμως χρησιμοποιούνται στεγνά, εξωτερικά, τότε μετατρέπονται σε «κανόνια» κατά την έκφραση του Αγίου Παϊσίου. Τέλος ο π. Λάμπρος Φωτόπουλος μιλώντας για την εφαρμογή των Ιερών Κανόνων, αναφέρεται στις δύο μορφές εφαρμογής τους μέσα στη Αγία Εκκλησία, την Ακρίβεια και την Οικονομία.
Λόγος Ε΄: Περί μετανοίας (Άγιος Μάξιμος ο Γραικός)

Δεν θα ζήσουμε, ψυχή μου, τον χρόνο της παρούσης ζωής μας μέσα στην οκνηρία, την απραγία και την ανοησία, σαν άπειρα νήπια, θεωρώντας ότι είναι αρκετή για την σωτηρία μας η παραμονή μας σε αυτόν τον τόπο, τον απρόσιτο στις γυναίκες και τους κοσμικούς ανθρώπους, γιατί έτσι θα μείνουμε στην πλάνη. Διότι και στα αρχαία χρόνια στους Ισραηλίτες, που με την βοήθεια του Υψίστου και με την καθοδήγηση του Μωυσή έφυγαν από την Αίγυπτο και τον Φαραώ, δεν ήταν αρκετό για την ευσέβειά τους το γεγονός ότι πέρασαν σαράντα χρόνια σε τόπο απρόσιτο, δηλαδή στην έρημο, επειδή ακριβώς δεν διατήρησαν την σοφή πίστη στον Θεό, που τους έσωσε από αναρίθμητες δυσκολίες. Διαβάστε περισσότερα »
Η Κυριακή του Θωμά

Συναξάρι Πεντηκοσταρίου
Αυτή την Κυριακή, που είναι δεύτερη από το Πάσχα, εορτάζουμε τα εγκαίνια της Αναστάσεως του Χριστού και την ψηλάφηση του αποστόλου Θωμά. Διαβάστε περισσότερα »
Η Ζωοδόχος Πηγή

Συναξάρι Πεντηκοσταρίου
Την Παρασκευή της Διακαινησίμου εορτάζουμε τα εγκαίνια του Ναού της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου της ζωηφόρου Πηγής. Και επιπλέον μνημονεύουμε τα υπερφυσικά θαύματα της Θεομήτορος, τα οποία έκανε στον ναό αυτό. Διαβάστε περισσότερα »
Ποιος μας βεβαιώνει ότι οι ψυχές ζουν μετά τον θάνατο;

Στήν ῾Αγία Γραφή ἔχουμε πολλά χωρία πού μᾶς βεβαιώνουν ὅτι οἱ ψυχές ζοῦν μετά θάνατο· Διαβάστε περισσότερα »
Η αγάπη προς τον Θεό (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

Νά ἀγαπᾶς τόν Θεό ἔτσι ὅπως Ἐκεῖνος μᾶς πρόσταξε νά Τόν ἀγαπᾶμε καί ὄχι ὅπως Τόν ἀγαποῦν τάχα οἱ πλανεμένοι ὀνειροπόλοι.
Μήν ἐπιδιώκεις ἐκστάσεις, μήν προξενεῖς στόν ἑαυτό σου νευρική ἔξαψη, μή φλογίζεις τήν καρδιά σου μέ φλόγα σαρκική, μέ τή φλόγα τοῦ αἵματος σου. Θυσία εὐπρόσδεκτη ἀπό τόν Θεό εἶναι ἡ ταπείνωση τῆς καρδιᾶς καί ἡ συντριβή τοῦ πνεύματος. Ἀποστρέφεται ὁ Κύριος τή θυσία πού Τοῦ προσφέρεται μέ αὐτοπεποίθηση, μέ ὑπερηφάνεια, ἔστω κι ἄν πρόκειται γιά ὁλοκαύτωμα.
Διαβάστε περισσότερα »
Η ανάσταση των νεκρών (Γέροντας Ευστράτιος Γκολοβάνσκι)

Είναι αλήθεια πως το σώμα μας, μετά την ανάσταση των νεκρών, θα είναι διαφορετικό από το σώμα που έχουμε τώρα; Διαβάστε περισσότερα »
Η Αγία και Μεγάλη Κυριακή του Πάσχα

Συναξάρι Πεντηκοσταρίου
Την αγία και μεγάλη Κυριακή του Πάσχα εορτάζουμε τη ζωηφόρο Ανάσταση του Κυρίου και Θεού και Σωτήρα μας Ιησού Χριστού Διαβάστε περισσότερα »
Εις το Μέγα Σάββατον († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Ομιλία του γέροντα στην τράπεζα της Μονής το 2007.
Τη Aγία και Μεγάλη Παρασκευή – Εις το Σωτήριον Πάθος (Ηλίας Μηνιάτης, Επίσκοπος Κερνίκης και Καλαβρύτων)

Πῶς ἔκαμεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, καὶ πῶς ἔκαμεν ὁ ἄνθρωπος τὸν Θεόν! Ὁ Θεὸς μέσα εἰς τὸν παράδεισον τῆς τρυφῆς ἔλαβε χῶμα ἀπὸ τῆς γῆς, τὸ ἔπλασε μὲ τὰς χεῖράς του, τὸ ἐμψύχωσε μὲ τὴν πνόην του, τὸ ἐτίμησε μὲ τὴν εἰκόνα του, καὶ ἐποίησε τὸν ἄνθρωπον. Ὁ ἄνθρωπος ἐπάνω εἰς τὸ ὄρος τοῦ Γολγοθᾶ ἐκατάστησε τὸν Θεὸν χωρὶς μορφήν, χωρὶς πνοήν, ὅλον αἷμα, ὅλον πληγάς, προσηλωμένον εἰς ἕνα ξύλον. Βλέπω ἐκεῖ ἕνα Ἀδάμ, καθὼς τὸν ἔπλασε ὁ Θεός, ἔμψυχον εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, ἐστεφανωμένον δόξῃ καὶ τιμῇ, αὐτεξούσιον βασιλέα πάντων τῶν ὑπὸ σελήνην κτισμάτων, εἰς τὴν ἀπόλαυσιν ὅλης τῆς ἐπιγείου μακαριότητος. Βλέπω ἐδῶ ἕνα Ἰησοῦν Χριστόν, καθὼς τὸν ἀκατάστησεν ὁ ἄνθρωπος, χωρὶς κάλλος, χωρὶς εἶδος ἀνθρώπου, ἐστεφανωμένον μὲ ἀκάνθας, κατάδικον, ἄτιμον, ἐν μέσῳ δύο ληστῶν, εἰς τὴν ἀγωνίαν τοῦ πλέον ἐπωδύνου θανάτου. Συγκρίνω τὴν μίαν μὲ τὴν ἄλλην εἰκόνα, τοῦ Ἀδὰμ εἰς τὸν παράδεισον, τοῦ Χριστοῦ εἰς τὸν Σταυρόν, καὶ στοχάζομαι τί ὡραῖον πλάσμα ἔκαμαν τὸν ἄνθρωπον τὰ πλουσιόδωρα χέρια τοῦ Θεοῦ· καὶ τί ἐλεεινὸν θέαμα ἔκαμαν τὸν Θεὸν τὰ παράνομα χέρια τῶν ἀνθρώπων! Γνωρίζω ἐκεῖ εἰς τὴν πλάσιν τοῦ ἀνθρώπου ἕνα ἔργον, μὲ τὸ ὁποῖον ἐστεφάνωσεν ὅλα του τὰ ἔργα ὁ Θεός· καὶ γνωρίζω ἐδῶ εἰς τὸ πάθος τοῦ Χριστοῦ μίαν ἀνομίαν, μὲ τὴν ὁποίαν ἐπλήρωσεν ὅλας του τὰς ἀνομίας ὁ ἄνθρωπος. Ξανοίγω ἐκεῖ μίαν ἄπειρον ἀγάπην τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν ἄνθρωπον· ἐδῶ μίαν ἄπειρον ἀχαριστίαν τοῦ ἀνθρώπου πρὸς τὸν Θεόν· καὶ δὲν ἠξεύρω ἢ τί περισσότερον νὰ θαυμάσω ἢ τί περισσότερον νὰ ἐλέγξω. Τοῦτο ἠξεύρω, πὼς ἐξίσου πρέπει νὰ κλαύσω καὶ τὸν Θεόν, ὅπου τόσα ἔπαθε, καὶ τὸν ἄνθρωπον, ὅπου τόσα ἐτόλμησε. Ἐγὼ δὲν ξεχωρίζω τὸν ἕνα ἀπὸ τὸν ἄλλον εἰς τὴν ὑπόθεσιν τῶν δακρύων μου. Διατί, ὅταν θρηνῶ τὰ πάθη, ἐγὼ ἀπεικάζω τὴν ἀφορμὴν τῶν παθῶν· ὅταν μετρῶ τὰς πληγάς, ἐγὼ εὑρίσκω τὰ χέρια ὅπου τὰς ἄνοιξαν· ὅταν θεωρῶ Ἐκεῖνον, ὅπου ἐσταυρώθη, θεωρῶ καὶ ἐκεῖνον, ὅπου τὸν ἐσταύρωσε· καὶ εἰς τὸν θάνατον ἑνὸς ἀδικοφονευμένου Θεοῦ, ἐγὼ ξανοίγω ἄνθρωπον τὸν φονέα.
Τοῦτο εἶναι, ἀνάμεσα εἰς τὰ ἄλλα, τὸ μεγαλύτερον πάθος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τοῦτο εἶναι, ὅπου τοῦ πλήττει τὴν κεφαλὴν περισσότερον ἀπὸ τὸν ἀκάνθινον στέφανον. Τοῦτο, ὅπου τοῦ κεντᾶ τὴν πλευρὰν περισσότερον ἀπὸ τὴν λόγχην. Τοῦτο, ὁποῦ τὸν βασανίζει περισσότερον ἀπὸ τὴν προσήλωσιν. Τοῦτο, ὁποῦ τοῦ πικραίνει τὰ χείλη περισσότερον ἀπὸ τὴν χολήν. Τοῦτο, ὁποῦ τοῦ βαρεῖ περισσότερον ἀπὸ τὸν σταυρόν. Τοῦτο, ὁποῦ τὸν νεκρώνει γληγορώτερον ἀπὸ τὸν θάνατον: Νὰ βλέπῃ αἰτίαν τοῦ πάθους του καὶ τοῦ θανάτου του ἕνα ἄνθρωπον, τὸ πλάσμα τῶν χειρῶν Του. Καὶ τοῦτο ἔπρεπε νὰ εἶναι ὅλη ἡ ἀφορμὴ τῶν δακρύων μας, πὼς ἡμεῖς ἐσταυρώσαμεν, ἡμεῖς ἐθανατώσαμεν τὸν Θεόν μας. Ἀνίσως καὶ τοιούτου πάθους ἄλλος ἤθελ᾽ ἦτον ἡ ἀφορή, ἡμεῖς μ᾽ ὅλον τοῦτο ἔπρεπε πολλὰ νὰ πονέσωμεν, διατὶ ἄλλος τόσα δὲν ἔπαθε· ἀλλὰ νὰ εἴμασθεν ἡμεῖς ἀφορμή, πρέπει καὶ νὰ πονέσωμεν, καὶ νὰ ἐντραπῶμεν· πρέπει νὰ κλαύσωμεν καὶ τὸ πάθος του καὶ τὴν ἀχαριστίαν μας· πρέπει νὰ χύσωμεν διπλᾶ τὰ δάκρυα, διὰ νὰ εἶναι δάκρυα συμπαθείας καὶ συντριβῆς· καὶ τέτοιας λογῆς, νὰ θρηνήσωμεν καὶ τὸν Χριστὸν καὶ τὸν ἑαυτόν μας.
Ὅμως ἐγὼ δὲν ἀνέβηκα σήμερον μὲ τοιοῦτον σκοπὸν ἐπάνω εἰς τοῦτον τὸν ἱερὸν ἄμβωνα. Ἐγὼ ἠξεύρω πὼς οἱ χριστιανοί, ὅπου τώρα καίουσι τὰ πάθη, ἀναμένουσι μόλον τοῦτο πότε νὰ ἀναστηθῇ ὁ Ἐσταυρωμένος, διὰ νὰ Τὸν βάλωσι πάλιν εἰς τὸν Σταυρόν· καὶ διὰ τοῦτο ἐγὼ δὲν ἦλθα νὰ παρακινήσω εἰς θρῆνον τοὺς χριστιανούς. Ἐγὼ δὲν ψηφῶ δάκρυα προσωρινά, ὁποῦ δὲν γεννῶνται ἀπὸ τὴν καρδίαν, ὁποῦ δὲν εἶναι τέκνα τῆς κατανύξεως· ἂς κρατοῦσι τὰ δάκρυά τους οἱ χριστιανοί, διὰ νὰ κλαίωσιν ἢ τὴν ζημίαν τοῦ πράγματος ἢ τὸν θάνατον τῶν συγγενῶν ἢ τὸ καλὸν τοῦ πλησίον· δὲν χρειάζεται ἀπὸ τέτοια δάκρυα ὁ Ἰησοῦς μου. Εἶναι καὶ ἄλλοι ὅπου Τὸν λυποῦνται, ἂν δὲν Τὸν λυποῦνται οἱ χριστιανοί, Τὸν λυπεῖται ὁ οὐρανός, καὶ σκεπάζει μὲ βαθύτατον σκότος τὸ γαληνόμορφον πρόσωπον· Τὸν λυπεῖται ὁ ἥλιος, καὶ κρύπτει εἰς ἔκλειψιν τὰς ἀκτῖνας· Τὸν λυπεῖται ἡ γῆ, καὶ σείεται ἀπὸ κλώνον καὶ ἀνοίγει τὰ μνημεῖα καὶ σχίζει ἀπὸ ἄνωθεν ἕως κάτω τὸ καταπέτασμα τοῦ ναοῦ· Τὸν λυποῦνται καὶ αὐτοί, ὅπου τὸν ἐσταύρωσαν· ὅθεν στρέφονται τύπτοντες ἑαυτῶν τὰ στήθη.
Ἐγὼ ἦλθα, ὄχι διὰ νὰ σᾶς κάμω νὰ κλαύσετε, ἦλθα διὰ νὰ σᾶς κάμω ἁπλῶς νὰ καταλάβετε, τί εἶναι τὸ πάθος τοῦ Χριστοῦ, εἰς τοῦτα τὰ τρία κεφάλαια.
Πρῶτον, τί εἶναι ἐκεῖνος, ὅπου ἔπαθε·
Δεύτερον, τί ἔπαθε.
Τρίτον, διὰ ποῖον ἔπαθε.
Θέλετε ἀκούσει εἰς Ἐκεῖνον, ὅπου ἔπαθε, μίαν ἄκραν συγκατάβασιν· εἰς ἐκεῖνα, ὅπου ἔπαθε, μίαν ἀγάπην. Καὶ ἀνίσως εἰς τόσην συγκατάβασιν δὲν θέλετε θαυμάσει· εἰς τόσην ὑπομονὴν δὲν θέλετε συμπονέσει· εἰς τόσην ἀγάπην δὲν θέλετε εὐχαριστήση· τότε – ναὶ – θέλω εἰπεῖ πὼς ἡ καρδία σας εἶναι πέτρα σκληροτέρα ἀπὸ ἐκείνας, ὅπου ἐσχίσθησαν εἰς τὸν θάνατον τοῦ Χριστοῦ.
Δεῦτε λοιπὸν ἀναβῶμεν εἰς τὸ ὄρος Κυρίου, ἐπάνω εἰς τὴν κορυφὴν τοῦ Γολγοθᾶ, εἰς τὴν θεωρίαν τοῦ φρικώδους θεάματος· καὶ εἰς τόσον σκότος, ὁποῦ σκεπάζει τῆς οἰκουμένης τὸ πρόσωπον, ἂς προβάλῃ, διὰ νὰ μᾶς δείξη τὴν ὁδὸν τοῦ ζωοδόχου Σταυροῦ τὸ σεβάσμιον ξύλον.
Ποῦ εἶσαι; Πρόβαλε, ξύλον θεομακάριστον, ὅπου, ποτισμένον μὲ τὸ ζωηρὸν αἷμα Θεοῦ ἐσταυρωμένου, μᾶς ἐβλάστησες τὴν ζωήν. Τράπεζα πολύτιμε, ἐπάνω εἰς τὴν ὁποίαν ἐπληρώθη σήμερον ἡ ἐξαγορὰ τῆς ἀνθρωπίνου σωτηρίας. Θρόνε ὑπέρτιμε, ὅπου ἐκάθισε καὶ ἐβασίλευσε κατὰ τῆς ἁμαρτίας ὁ νεὸς βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ. Κλῖμαξ ἐπουράνιε, ὅθεν ὁ ἀρχηγὸς τῆς σωτηρίας ἡμῶν μᾶς ἔδειξε τὴν ἀνάβασιν εἰς τὸν παράδεισον. Στύλε φωτοειδέστατε, ὅπου ὁδηγεῖς τὸν περιούσιον λαὸν εἰς τὴν μακαρίαν γῆν τῆς θείας ἐπαγγελίας. Σταυρὲ ἁγιώτατε, τῆς Ἐκκλησίας μας τὸ στήριγμα, τῆς πίστεώς μας τὸ καύχημα! μίαν φορὰν ξύλον ἀτιμίας καὶ θάνατου, τώρα ξύλον δόξης καὶ ζωῆς! ὄργανον βασανιστήριον τῶν παθῶν τοῦ Σωτῆρος καὶ ὄργανον τρισόλβιον τῆς σωτηρίας μας! Γένοιτο εἰς τὴν σημερινὴν θλιβερὰν διήγησιν ὅπου ἔχω νὰ κάνω, καθὼς ὅλος ἐπροσηλώθη εἰς ἐσὲ ὁ Ἰησοῦς μας, ἔτσι ὅλη νὰ προσηλωθῇ εἰς ἐσὲ ἡ καρδία μας!
Για την Αγία και Μεγάλη Πέμπτη († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Ομιλία του γέροντα στην τράπεζα της Μονής το 2002.
Ομιλία στην πόρνη (Όσιος Εφραίμ ο Σύρος)

Ελάτε, φιλόχριστοι και τέλειοι ακροατές, χαρείτε με την καλή διήγηση εκείνη τη σπουδαία και θαυμαστή γυναίκα, η οποία μας προσκαλεί να δούμε ένα υπέροχο θέαμα. Εγώ ονομάζω θέαμα εκείνο το θέατρο, το οποίο παρουσίασε στους Αγγέλους και στους ανθρώπους. Πώς δηλαδή μπήκε ολοφάνερα, χωρίς καθόλου να την προσκαλέσουν· και πώς επίσης πλησίασε τον Χριστό, που καθόταν έτσι στο τραπέζι, αναγγέλλοντας όλα τα μυστικά της καρδιάς της, αναθέτοντας όλα σ’ αυτόν χωρίς φωνή και λέξη. Διαβάστε περισσότερα »
Αγία και Μεγάλη Τρίτη

Συναξάρι Τριωδίου
Την αγία και μεγάλη Τρίτη θυμόμαστε την παραβολή των δέκα παρθένων από το ιερό Ευαγγέλιο (Ματθ. 25:1-13). Διαβάστε περισσότερα »
Τον νυμφώνα σου βλέπω (Γέρων Εφραίμ Φιλοθεΐτης)

«Tον νυμφώνα Σου βλέπω, Σωτήρ μου, κεκοσμημένον και ένδυμα ουκ έχω, ίνα εισέλθω εν αυτώ· λάμπρυνόν μου την στολήν της ψυχής, Φωτοδότα και σώσόν με», ψάλλει η Εκκλησία μας. Διαβάστε περισσότερα »
Λάζαρος είναι ο κάθε ένας από μας († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Ο Απόστολος Παύλος, ο φωτιστής της Οικουμένης, το στόμα του Χριστού, μας δίδαξε ότι η Εκκλησία είναι το Σώμα του Χριστού. Ο Χριστός μας κάνει μέλη δικά Του και έτσι μετέχουμε στη δική Του θεϊκή ζωή. Διαβάστε περισσότερα »
Η Βαϊοφόρος (π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος)

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου, ἀπό τήν ἱστοσελίδα floga.gr, στά πλαίσια τῶν μαθημάτων ἁγιογραφίας τῶν Ἁγίων εἰκόνων τῆς Ὀρθοδοξίας μας, πού ἔγινε τήν Παρασκευή 20-1-2006.
Νά ἀναλύσουμε σήμερα τήν εἰκόνα τῆς λεγομένης Βαϊοφόρου, δηλαδή τῆς εἰσόδου τοῦ Χριστοῦ τήν ἡμέρα τῶν Ἱεροσολύμων στήν πόλη αὐτή, πού ἀκολούθησε μετά ὁ σταυρός καί ὅλα τά γεγονότα τοῦ πάθους. Διαβάστε περισσότερα »
Η μνησικακία (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)

Μνησικακία σημαίνει κατάληξη του θυμού, φύλακας των αμαρτημάτων, μίσος της δικαιοσύνης, απώλεια των αρετών, δηλητήριο της ψυχής, σαράκι του νου, ντροπή της προσευχής, εκκοπή της δεήσεως, αποξένωση της αγάπης, καρφί μπηγμένο στην ψυχή, αίσθηση δυσάρεστη που αγαπιέται μέσα στη γλυκύτητα της πικρίας της, συνεχής αμαρτία, ανύστακτη παρανομία, διαρκής κακία. Διαβάστε περισσότερα »
Η αγάπη προς τον πλησίον (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

Τί μπορεῖ νά εἶναι πιό ὑπέροχο καί πιό εὐχάριστο ἀπό τήν ἀγάπη πρός τόν πλησίον;
Τό νά ἀγαπᾶ κανεῖς εἶναι μακαριότητα, τό νά μισεῖ εἶναι βασανιστήριο.
Ὅλος ὁ νόμος καί οἱ προφῆτες συνοψίζονται στήν ἀγάπη πρός τόν Θεό καί τόν πλησίον1.
Ἡ ἀγάπη πρός τόν πλησίον εἶναι τό μονοπάτι πού ὁδηγεῖ στήν ἀγάπη πρός τόν Θεό, γιατί ὁ Χριστός, ὁ ἀληθινός Θεός2, εὐδόκησε νά ντυθεῖ μυστικά τόν κάθε πλησίον μας. Διαβάστε περισσότερα »
Ασκητές μέσα στον κόσμο Β’: Γεώργιος Ιλανίδης

Ο Γεώργιος Ιλανίδης γεννήθηκε το έτος 1919 στην Κιουτάχεια της Μικράς Ασίας. Από τους πιστούς γονείς του, και ιδιαίτερα από την ευλαβέστατη μητέρα του Δέσποινα, πρωτοδιδάχθηκε την βαθειά πίστη στον Θεό και την απόλυτη εμπιστοσύνη στην πρόνοια Του.
Λόγος για το ψέμα (Αββάς Δωρόθεος)

ΕΠΙΣΤΟΛΗ Θ΄
Θέλω νά σᾶς θυμίσω, ἀδελφοί μου, λίγα γιά τό ψέμα. Γιατί δέν βλέπω νά πολυφροντίζετε νά κρατᾶτε τή γλώσσα σας καί γι᾿ αὐτό εὔκολα παρασυρόμαστε σέ λάθη. Βλέπετε, ἀδελφοί μου, ὅτι γιά κάθε πράγμα, ὅπως πάντα σᾶς λέω, παίζει ρόλο ἡ συνήθεια καί στό καλό καί στό κακό. Χρειάζεται λοιπόν μεγάλη προσοχή καί ἄγρυπνη φροντίδα, γιά νά μήν μᾶς ξεγελάει τό ψέμα. Γιατί κανένας ἀπ᾿ αὐτούς πού λένε ψέματα δέν ἑνώθηκε μέ τό Θεό. Τό ψέμα δέν ἔχει καμιά σχέση μέ τό Θεό. Διαβάστε περισσότερα »
Σάββατο του Ακαθίστου Ύμνου († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Ομιλία του μακαριστού π. Γεωργίου Καψάνη, στην τράπεζα της Ιεράς Μονής Γρηγορίου Αγίου Όρους, το 2008
Διαβάστε περισσότερα »
Λόγος εις τον Ευαγγελισμόν της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου (Αγ. Ανδρέας Αρχιεπίσκοπος Κρήτης)

Έφθασε σήμερα η χαρά όλων των ανθρώπων και καταργεί την πρώτη κατάρα. Έφθασε Αυτός που ευρίσκεται παντού, για να τα γεμίση όλα με χαρά. Πώς ήλθε όμως; Χωρίς να περιβάλλεται από δορυφόρους, χωρίς να σύρη πίσω του τις στρατιές των αγγέλων, δίχως μεγαλοπρεπή προσέλευσι, αλλά ήσυχα και ήρεμα. Και το έκανε αυτό, για να διαφύγη την προσοχή του άρχοντος του σκότους, για να παγιδεύση με το σοφό αυτό τέχνασμα τον όφι, να εξαπατήση τον δράκοντα, τον Ασσύριο που έθεσε υπό την εξουσία του όλη την ανθρώπινη ευγένεια, και έτσι τελικά να αρπάξη το λάφυρο. Διότι δεν ανέχθηκε η άπειρη ευσπλαγχνία Του να υποστή καταστροφή αυτό το τόσο σπουδαίο έργο, ο άνθρωπος, για χάρι του οποίου Εκείνος έστησε τους ουρανούς σαν καμάρα, στερέωσε την γη, σκόρπισε τον αέρα, άπλωσε την θάλασσα και κατεσκεύασε ολόκληρη την ορατή κτίσι. Γι’ αυτό ο Θεός κατέβηκε στην γη, βγήκε έξω από τον ουρανό, ήλθε ανάμεσα στους ανθρώπους, κυοφορήθηκε από Παρθένο, αυτός που δεν τον χωρεί ολόκληρο το σύμπαν.
Διαβάστε περισσότερα »
Ε’ Κυριακή των Νηστειών: Ομιλία περί μετανοίας (Επίσκοπος Κερνίκης και Καλαβρύτων Ηλίας Μηνιάτης)

Η ακόλουθη ομιλία είναι προϊόν της ρητορικής δεινότητος του επισκόπου Κερνίτσης και Καλαβρύτων Ηλία Μηνιάτη του Κεφαλλήνος, ο οποίος θεωρείται «νέος Χρυσόστομος», λόγω του περιεχομένου των λόγων του, αλλά και λόγω της φυσικής του ευφραδείας.
Εγεννήθη στο Λυξούρι το 1669 και εκοιμήθη το 1714, εις ηλικίαν μόλις σαράντα πέντε ετών. Εκήρυξε στην Βενετία, όπου και εσπούδασε, στην Κέρκυρα, στην πατρίδα του Κεφαλληνία, στην Ζάκυνθο και επί επταετίαν εις τον Πάνσεπτον Πατριαρχικόν ναόν του Αγίου Γεωργίου, εις Κωνσταντινούπολιν. Εκεί μάλιστα διωρίσθη επισήμως υπό του Πατριάρχου Γαβριήλ του Γ’ Ιεροκήρυξ της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας.
Από τους ολίγους λόγους του που διεσώθησαν, αντιλαμβάνεται κανείς την δύναμίν των, την απήχησι που είχαν και το πόσον το δουλεύον Γένος εις Τούρκους και Βενετούς, εστερήθη ενός τόσον παραμυθητικού και παρηγορητικού κηρύγματος. Οι ομιλίες του έγιναν το πνευματικόν εντρύφημα των Ορθοδόξων επί μακρού χρόνου διάστημα έως της σήμερον, απαριθμούσαι πολλάς εκδόσεις.
Τώρα εκδίδομεν μεταγλωττισμένους εις το σημερινόν γλωσσικόν ιδίωμα προς ευχερεστέραν κατανόησιν τρεις ομιλίας αυτού περί Μετανοίας, περί Εξομολογήσεως και περί θείας Μεταλήψεως, εκφωνηθείσας εις περιόδους Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
Η επιλογή δεν έγινε τυχαίως.
Πιστεύομεν ότι όποιος έχει ειλικρινή μετάνοιαν, καθαράν εξομολόγησιν και εν συναισθήσει θείαν των Αχράντων Μυστηρίων Μετάληψιν, ευρίσκεται πορευόμενος την Οδόν της Σωτηρίας της εν Χριστώ Ιησού, ώ η δόξα εις τους αιώνας. Αμήν. (Ηγούμενος Δοσίθεος, Ιερά και Σταυροπηγιακή της Παναγίας Τατάρνης Μονή)
Δέσποινά μου, μη με εγκαταλείψεις (Όσιος Εφραίμ ο Σύρος)

Παρθένε Δέσποινα Θεοτόκε, εσύ που κυοφόρησες τον Σωτήρα Χριστό και Θεό μας, σ’ εσένα αναθέτω όλη την ελπίδα μου, και σ’ εσένα, την υψηλότερη από όλες τις ουράνιες αγγελικές Δυνάμεις, έχω την εμπιστοσύνη μου. Διαβάστε περισσότερα »
Για το ότι πρέπει να βαδίζουμε το δρόμο του Θεού με άγρυπνο πνεύμα, χωρίς να χάνουμε τον καιρό μας (Αββάς Δωρόθεος)

Ι΄ Διδασκαλία
Ἀδελφοί μου, ἄς μεριμνήσουμε μέ ἄγρυπνη φροντίδα γιά τίς ψυχές μας. Ποιός θά μᾶς ξαναδώσει αὐτό τό χρόνο, ἄν τόν χάσουμε; Πραγματικά θά ᾿ρθει ὥρα πού θ᾿ ἀναζητοῦμε αὐτές τίς ἡμέρες καί δέν θά τίς βρίσκουμε. Ὁ ἀββάς Ἀρσένιος ἔλεγε πάντοτε στόν ἑαυτόν του: «Ἀρσένιε, γιά ποιό λόγο ἄφησες τόν κόσμο;»1. Ἐμεῖς ὅμως ζοῦμε μέ τόση ἀμέλεια πού οὔτε ξέρουμε γιατί ἀφήσαμε τόν κόσμο, οὔτε ξέρουμε τί σημαίνει αὐτό πού θελήσαμε. Γι᾿ αὐτό, ὄχι μόνο δέν προκόβουμε, ἀλλά καί πάντοτε εἴμαστε γεμάτοι θλίψη. Καί αὐτό μᾶς συμβαίνει ἐπειδή δέν παρακολουθοῦμε ἄγρυπνα τήν καρδιά μας. Πραγματικά, ἄν θελαμε λίγο ν᾿ ἀγωνιστοῦμε δέν θά στενοχωριόμαστε καί δέν θά κουραζόμαστε γιά πολύ. Γιατί καί ἄν ἀκόμα στήν ἀρχή βιάζει κανείς τόν ἑαυτόν του, ὅμως μέ τόν ἀγώνα σιγά – σιγά προοδεύει, καί στή συνέχεια τά κάνει ὅλα ξεκούραστα, γιατί ὁ Θεός βλέπει ὅτι πιέζει τόν ἑαυτόν του καί τόν βοηθάει. Διαβάστε περισσότερα »
Νηστεία: Απελευθέρωση και λύτρωση (Αρχ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ιεροκήρυκας Ι. Μ. Πατρών)

Η κατανυκτική περίοδος του Τριωδίου είναι – κατά τους Αγίους Πατέρες της Εκκλησίας μας – μια πνευματική πορεία προς την Ανάσταση. Η όλη ορθόδοξη εκκλησιαστική πορεία και ζωή του ορθοδόξου πιστού χριστιανού αποβλέπει στην συνάντησή του με τον Αναστάντα Κύριο.
Αυτή η πορεία ασκητικά και λειτουργικά κατά την περίοδο του Τριωδίου και κυρίως της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Κέντρο αυτής της ασκητικής πορείας είναι η διττή νηστεία. Η νηστεία από τις τροφές και η νηστεία από τα πάθη.
Δ’ Κυριακή των Νηστειών: Ομιλία περί εξομολογήσεως (Ηλίας Μηνιάτης, Επίσκοπος Κερνίκης και Καλαβρύτων)

«Διδάσκαλε, ήνεγκα τον υιόν μου προς σε, έχοντα πνεύμα άλαλον»
(Μάρκου Θ’ , 17).
Είπε κάποιος σοφός, ότι το να φοβάται κανείς τους νόμους, επιφέρει μεγάλην αφοβίαν [1]. Όποιος σέβεται τους νόμους δεν πρέπει να φοβάται καμμιά τιμωρία από τους νόμους. Ο Κριτής είναι φοβερός, φοβερή είναι και η Κρίσις Του. Όποιος θέλει να ζήση άφοβα και από την οργή του Κριτού και από την τιμωρία της Κρίσεως, ας έχη τον φόβο και του Κριτού και της Κρίσεως.
Διαβάστε περισσότερα »
Οι κακές έξεις και η θεραπεία τους (Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης)

Α’. Ἐξέτασε, ἀδελφέ, τὶς κακὲς ἕξεις καὶ συνήθειες, ποὺ ἀπόκτησες μὲ τὴ ζωὴ ποὺ ἔκανες ἂν εἶναι παλιές, χρειάζεται περισσότερος κόπος, γιὰ νὰ καταστραφοῦν, ἂν εἶναι καινούργιες λιγότερος· ὅπως ἕνα παλιὸ καὶ ἕνα μεγάλο δένδρο, περισσότερο κόπο χρειάζεται, γιὰ νὰ κοπεῖ καὶ νὰ ξεριζωθεῖ ἀπὸ ἕνα νέο καὶ μικρό. Διαβάστε περισσότερα »
Η ζήλια (Γέροντας Ευστράτιος Γκολοβάνσκι)

Η ζήλια είναι μια από τις μεγαλύτερες κακίες για τους εξής λόγους: Διαβάστε περισσότερα »
Λόγος την Γ’ Κυριακή των Νηστειών (Σταυροπροσκυνήσεως) για την άρση του σταυρού (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

«Όστις θέλει, οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού, και ακολουθείτω μοι» (Μάρκ. 8:34)
«Όποιος θέλει να με ακολουθήσει, ας απαρνηθεί τον εαυτό του, ας σηκώσει τον σταυρό του και ας με ακολουθεί», είπε ο Κύριος στους μαθητές Του, καλώντας τους κοντά Του, όπως ακούσαμε σήμερα στο Ευαγγέλιο.
Διαβάστε περισσότερα »
Για τους καρπούς της νηστείας (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Επιστολή στον έμπορο Κ. Κ. της Πάλανκα.
Αναρωτιέστε γιατί τόσος κόσμος δεν κρατά τη νηστεία! Επειδή δεν γνωρίζει τους καρπούς της νηστείας. Διαβάστε περισσότερα »
Στο ορατό το αόρατο (Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)

Θεμέλιο πάντων των ορατών είναι το αόρατο, του ανθρώπου η ψυχή, του κόσμου ο Θεός. Το αόρατο είναι η υπόσταση των πάντων, το στήριγμα των πάντων, η ουσία των πάντων, δηλαδή, εκείνο στο οποίο στέκεται ο κόσμος και καθετί μέσα στον κόσμο. Τούτο πρέπει να αισθανθεί κάθε άνθρωπος που με σοβαρότητα θα κοιτάξει μέσα σε οποιοδήποτε μυστήριο αυτού του κόσμου και αυτής της ζωής. Στον πυθμένα του ορατού κρύβεται η αόρατη δύναμη. Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Ο άγιος Ισίδωρος επίσκοπος Σεβίλλης

4 Μαρτίου
Γόνος πριγκιπικής οικογένειας της Καρθαγένης της Ισπανίας, ο άγιος Ισίδωρος ήταν ο νεώτερος μιας οικογενείας αγίων: οι δύο αδελφοί του, Λέανδρος [27 Φεβρ.] και Φουλγέντιος, και η αδελφή τους Φλωρεντίνη [20 Ιουν.] τιμώνται ως άγιοι στην λατινική Εκκλησία. Διηγούνται ότι όταν ο Ισίδωρος ήταν ακόμη σπαργανωμένο βρέφος, η τροφός του τον άφησε κοντά σ’ ένα δέντρο του κήπου και ένα σμήνος μελισσών κύκλωσε το βρέφος και άφησε στα χείλη του λεπτότατο ίχνος μελιού, προοιώνιση της μελίρρυτης ευφράδειας του αγίου. Διαβάστε περισσότερα »
Β’ Κυριακή των Νηστειών – Γρηγορίου Παλαμά

Την ημέρα αυτή τελούμε τη μνήμη του αγίου πατέρα μας Γρηγορίου του Παλαμά, αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης. Διαβάστε περισσότερα »
Η γλυκύτατη μελωδία των λόγων Του Θεού (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)

1. Διηγούνται για ένα πουλί που το λένε σειρήνα, ότι όποιος ακούσει τη μελωδική φωνή του, τόσο πολύ αιχμαλωτίζεται, ώστε το ακολουθεί στην έρημο και ξεχνάει εξαιτίας του και τις ανάγκες της ίδιας του της ζωής και, στερούμενος τα απαραίτητα, πέφτει και πεθαίνει. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και στην ψυχή. Όταν δηλ. εμπέσει μέσα της η ουράνια γλυκύτητα, τότε, από τη γλυκιά μελωδία των λόγων του Θεού, που τα αισθανόμαστε στο νου μας, ολόκληρη η ύπαρξή μας ακολουθεί το δρόμο της μελωδίας αυτής, με αποτέλεσμα να ξεχάσει τις σωματικές ανάγκες αυτής της ζωής, και ακόμη, να χάσει και την όρεξη για φαγητό, και να υψωθεί, από τούτη τη ζωή, προς το Θεό. (287). Διαβάστε περισσότερα »
Η σημασία της προσευχής στον αγώνα εναντίον των εμπαθών λογισμών (Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)

ΤΗΝ περασμένη φορά σου περιέγραψα την όλη διαδικασία της μεταβάσεως από τον απλό λογισμό στην εμπαθή επιθυμία κι από εκεί στην εφάμαρτη πράξη. Όμως τα πράγματα δεν εξελίσσονται πάντα τόσο αργά όσο φάνηκε από την περιγραφή μου. Συχνά, αν όχι τις περισσότερες φορές, όλες οι φάσεις διαδέχονται η μία την άλλη αστραπιαία. Έτσι, πριν καλά-καλά προλάβει να εμφανιστεί ο λογισμός, τελείται η πράξη. Αυτό συμβαίνει κατεξοχήν στην περίπτωση του προφορικού λόγου. Δεν μπορείς, αλλά και δεν χρειάζεται ν’ αναλύεις όλα αυτά τα απρόβλεπτα και αλλεπάλληλα περιστατικά. Κάνε μόνο τούτο:
Διαβάστε περισσότερα »
Η ταπεινοφροσύνη (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

Πνευματικά θησαυρίσματα από τις ομιλίες του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου Διαβάστε περισσότερα »
Για την αποταγή (Αββάς Δωρόθεος)

Α΄ Διδασκαλία
«Ἀδελφός ἦλθεν ἀπό Σκήτεως πρός τόν Ἀββᾶν Ἀμμοῦν καί λέγει αὐτῷ·
Πέμπει μέ ὁ Πατήρ μου εἰς διακονίαν, καί φοβοῦμαι τήν πορνείαν.
Λέγει αὐτῷ ὁ γέρων·
Οἵαν ὥραν ἔρχεταί σοι πειρασμός, εἶπε:
«Ὁ Θεός τῶν δυνάμεων, εὐχαῖς τοῦ Πατρός μου, ἐξελοῦ με»
Σᾶς ἀναφέρω καί κάτι ἄλλο γιά τό ὁποῖο εἶμαι μάρτυρας, γιά νά μέθετε ὅτι καί ἀπό θάνατο ἀκόμα σώζει τόν ἄνθρωπο ἡ ὑπακοή καί τό νά μήν ἔχει δικό του θέλημα. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή της Ορθοδοξίας (Α’ Κυριακή των Νηστειών)

Συναξάρι Τριωδίου
Την πρώτη Κυριακή των Νηστειών τελούμε την ανάμνηση της αναστήλωσης των αγίων και σεπτών εικόνων, η οποία έγινε από τους αείμνηστους αυτοκράτορες Κωνσταντινουπόλεως Μιχαήλ και Θεοδώρα, τη μητέρα του, επί πατριαρχίας του αγίου Μεθοδίου του ομολογητή. Διαβάστε περισσότερα »
Το νόημα της χριστιανικής ασκήσεως (Σεβ. Μητροπολίτης Νέας Σμύρνης Συμεών Κούτσας)

Μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ, ἀγαπητοί ἀδελφοί, εἰσερχόμαστε ἀπό αὔριο στήν ἱερή περίοδο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. ‘Oνομάζεται καί εἶναι πράγματι στάδιο πνευματικό. Καί οἱ πιστοί, πού καλούμαστε νά εἰσέλθουμε σ’ αὐτό γιά νά ἀγωνιστοῦμε, εἴμαστε οἱ ἀγωνιστές «τοῦ καλοῦ ἀγῶνος τῆς πίστεως» (Α΄ Τιμ. 6,12). Οἱ ἀθλητές τοῦ πνεύματος. Οἱ στρατιῶτες τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ (Β΄ Τιμ. 2, 3, 5). Διαβάστε περισσότερα »
Αθεΐα και αθεΐα (Γέρων Μωυσής Αγιορείτης)

Περιττό νά τονίσουμε ὅτι ἡ ἄρνηση τῆς ὕπαρξης τοῦ Θεοῦ εἶναι δικαίωμα τοῦ καθενός. Ὁ Θεός μᾶς ἔδωσε ἀπεριόριστη ἐλευθερία, ὥστε ἄν θέλουμε καί νά τόν ἀρνηθοῦμε.
Δέν θά ἐπιχειρήσω διόλου νά ἀποδείξω τήν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ. Πιστεύω ὅτι δέν ἀποδεικνύεται λογικά ἡ ὕπαρξή του, ἀλλά μόνο βιώνεται στά βάθη τῆς καρδιᾶς. Εἶναι ἐλεύθερος λοιπόν κάποιος νά πρεσβεύει ὅ,τι θέλει. Δέν χρειάζεται ὅμως καθόλου ἕνας ἄθεος νά εἰρωνεύεται ἕναν πιστό καί φυσικά τό ἀντίθετο. Διαβάστε περισσότερα »
Η μεγαλύτερη αμάθεια είναι να μη γνωρίζουμε τον Θεό (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Αμάθεια, θλίψη, στεναχώρια, αυτά είναι σαν τριπλό μαστίγιο πάνω από το κεφάλι του καθενός που ξεχνάει και αρνιέται το Θεό και δημιουργό Του. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή της Τυρινής: Η συγχώρησις των αδελφών προϋπόθεσις της ενώσεώς μας με τον Χριστό († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Ομιλία εις την Τράπεζαν της Συγχωρήσεως, τη 24η Φεβρουάριου 1992, Κυριακή της Τυρινής. Διαβάστε περισσότερα »
Μακριά από το ψέμα (Επίσκ. Ειρηναίος, Αικατερίνμπουργκ και Ιρμπίτσκ)

Σήμερα θα πούμε πώς θα εμπνεύσουμε στα παιδιά τη φιλαλήθεια, πώς θα τα μάθουμε ν’ αγαπούν την αλήθεια και ν’ αποστρέφονται το ψέμα. Διαβάστε περισσότερα »
Πώς μπορώ να δω αν έχω ταπείνωση; (Γέρων Γερμανὸς Σταυροβουνιώτης)

Περὶ ταπεινώσεως Διαβάστε περισσότερα »
Σάββατο των ψυχών

Συναξάρι Τριωδίου
Το Σάββατο αυτό οι θειότατοι πατέρες θέσπισαν να μνημονεύουμε όλους τους ευσεβώς κοιμηθέντες όλων των αιώνων. Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Η αγία Σχολαστική, αδελφή του αγίου Βενεδίκτου

10 Φεβρουαρίου
Δίδυμη αδελφή του αγίου Βενεδίκτου, του πατριάρχη των μοναχών της Δύσης (14 Μαρτίου), η αγία Σχολαστική ήταν καθ’ όλα ενάμιλλος και συνεργάτιδα του αδελφού της. Αφιερωμένη από μικρή στον Θεό, όπλισε την ψυχή της με όλες τις άγιες αρετές για να γίνει αντάξια νύμφη του Χριστού. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού (Απόκρεω)

Συναξάρι Τριωδίου
Μετά από τις δύο παραβολές, του Τελώνου και Φαρισαίου και του Ασώτου, οι θειότατοι Πατέρες όρισαν να μνημονεύουμε την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, μήπως τυχόν κανείς, ακούγοντας σ’ εκείνες τις παραβολές για τη φιλανθρωπία του Θεού, πέσει σε αμέλεια, λέγοντας ότι ο Θεός είναι φιλάνθρωπος και όταν σταματήσω την αμαρτία, εύκολα θα τα κάνω όλα. Γι’ αυτό όρισαν εδώ αυτή τη φοβερή ημέρα, για να φοβίσουν τους αμελείς με τον θάνατο και με την προσδοκία των βασάνων και να τους επαναφέρουν στην αρετή, ώστε να μην προσβλέπουν μόνο στη φιλανθρωπία του Θεού και ξεθαρρεύουν, αλλά να σκέφτονται και ότι ο Θεός είναι δίκαιος κριτής και αποδίδει στον καθένα κατά τα έργα του. Διαβάστε περισσότερα »
Το νόημα των θλίψεων (Γέροντας Ευστράτιος Γκολοβάνσκι)

Οι θλίψεις μοιάζουν με τα πικρά νερά που συνάντησε στη Μερρά ο εβραϊκός λαός, επιστρέφοντας στη γη της επαγγελίας (Εξ. 15:22-25). Και όπως τότε ο Μωυσής, με την πίστη του και με την προσευχή του, έκανε τα νερά της Μερράς γλυκά και πόσιμα, έτσι και τώρα ο αληθινός χριστιανός, με τη θερμή πίστη του και με την εγκάρδια προσευχή του, μπορεί να γλυκάνει τις καθημερινές του πίκρες, τις θλίψεις και τα βάσανα. Είναι, πραγματικά, οι θλίψεις πικρά φάρμακα, φάρμακα όμως που χορηγούνται από τον επουράνιο Γιατρό για τη θεραπεία της ψυχής. Μαλακώνουν τη σκληρή καρδιά, ταπεινώνουν το εγωιστικό φρόνημα, καταστέλλουν τα πάθη και οδηγούν στην αυτογνωσία, στη μετάνοια, στην προσευχή, στην ταπείνωση, στην υπομονή, στην ελπίδα, στην ευχαριστία. Διαβάστε περισσότερα »
Δεν πρέπει να εμπιστευώμαστε, ούτε να δίνουμε θάρρος ποτέ στον εαυτό μας (Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης)

Το να μην εμπιστεύεσαι τον εαυτόν σου (8), αγαπητέ μου αδελφέ, είναι τόσο αναγκαίο σε αυτόν τον πόλεμο, που χωρίς αυτό, να είσαι βέβαιος, ότι, όχι μόνον δεν θα μπορέσεις να πετύχεις τη νίκη που επιθυμείς, αλλ’ ούτε καν να αντισταθείς στο παραμικρό και αυτό, ας τυπωθεί καλά στο νου σου. Γιατί, εμείς πράγματι, όντας φυσικά διεφθαρμένοι από τη φύσι μας από τον καιρό της παραβάσεως του Αδάμ, έχουμε σε μεγάλη υπόληψι τον εαυτό μας, η οποία αν και δεν είναι αλήθεια, παρά ένα ψέμα και τίποτα άλλο, εμείς όμως, νομίζουμε με μία απατηλή εντύπωση, πως είμαστε κάποιοι (9). Αυτό είναι ένα ελάττωμα, που πολύ δύσκολα αναγνωρίζεται, και που δεν αρέσει στο Θεό, ο οποίος αγαπά να έχουμε εμείς μία γνώσι χωρίς δόλο γι’ αυτή την βεβαιότατη αλήθεια. Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Ο άγιος Νικόλαος, ο Απόστολος της Ιαπωνίας

3 Φεβρουαρίου
Ο άγιος Νικόλαος ο Νέος, ο Απόστολος της Ιαπωνίας, γεννήθηκε το 1836 στο χωριό Μπεργιοζόφσκι (επαρχία Σμολένσκ). Ο πατέρας του, Ιωάννης Καζάτκιν που ήταν διάκονος, καθώς και η μητέρα του που είχε πεθάνει, όταν αυτός ήταν πέντε χρονών, ήσαν αμφότεροι άνθρωποι μεγάλης ευλάβειας. Ο νεαρός γιος τους προσέβλεπε στην στρατιωτική σταδιοδρομία, αλλά κατά τις γυμνασιακές σπουδές του προσανατολίσθηκε οριστικά προς τις μακρυνές ιεραποστολές που η Ρωσσική Εκκλησία αναλάμβανε την εποχή εκείνη. Σκέφτηκε κατ’ αρχήν την Κίνα, αλλά τελικά αποφάσισε να επιλέξει την Ιαπωνία, μετά την ανάγνωση ενός έργου για την κλειστή και μυστηριώδη εκείνη χώρα. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Ασώτου: Η αποδημία σε μακρινή χώρα (Άγιος Θεοφύλακτος, Αρχιεπίσκοπος Βουλγαρίας)

Η παραβολή του Ασώτου παρουσιάζει το Θεό σαν άνθρωπο, τον αληθινά φιλάνθρωπο και τους δύο γιούς, καθώς και τις δύο κατηγορίες των ανθρώπων, τους δίκαιους και τους αμαρτωλούς. Ο μικρός είπε· δώσε μου το μερίδιό μου από την περιουσία μας. Η δικαιοσύνη είναι αρχική κατάσταση του ανθρώπου, γι’ αυτό κι ο μεγάλος δεν παρεκκλίνει· υστερογέννητο κακό η αμαρτία, γι’ αυτό και παρεκκλίνει ο μικρός, αυτός, δηλαδή που συναυξήθηκε με την αμαρτία που μπήκε στον κόσμο έπειτα. Και με άλλο νόημα λέγεται ο αμαρτωλός άνθρωπος «νεώτερος γιός», σαν νεωτεριστής κι αποστάτης στο πατρικό θέλημα. Διαβάστε περισσότερα »
Στην Υπαπαντή του Κυρίου και Σωτήρα μας Ιησού Χριστού (Άγιος Ησύχιος Ιεροσολύμων)

Ἡ γιορτὴ λέγεται γιορτὴ τοῦ καθαρισμοῦ, ἀλλά δὲν θὰ κάνει λάθος κανείς, ἂν τὴν ὀνομάσει ἑορτή τῶν ἑορτῶν, Σάββατο τῶν Σαββάτων, ἅγια τῶν ἁγίων. Γιατί περιλαμβάνει ὅλο τὸ μυστήριο τῆς σάρκωσης τοῦ Χριστοῦ, περιγράφει ὅλο τὸ μυστήριο τοῦ Μονογενοῦς Κυρίου. Στὴ γιορτὴ αὐτὴ ὁ Χριστὸς κρατήθηκε ὡς βρέφος καὶ ὁμολογήθηκε ὅτι εἶναι Θεός, καὶ προσφέρθηκε στὴν ἀγκαλιά, καθισμένος σὰν σὲ θρόνο, ὁ Δημιουργός τῆς δικῆς μας φύσεως, καὶ πρόσφερε ἕνα ζευγάρι τρυγόνια λογικὰ στὸν Συμεὼν καὶ τὴν Ἄννα. Ἀλλά, ἂν συμφωνεῖτε, ἂς παρεμβάλουμε τὰ ἴδια τὰ εὐαγγελικὰ λόγια, γιατί ἐκεῖ θὰ δοῦμε τὴν παρεμβολὴ τοῦ Θεοῦ. Νὰ λοιπὸν πῶς διηγεῖται τὴν ἱστορία τῆς γιορτῆς ὁ εὐαγγελιστής Λουκᾶς: Διαβάστε περισσότερα »
Για την απλότητα την επιστήμη και την μόρφωση (Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)

– Παλιά, Γέροντα, ήταν καλύτερος ο κόσμος; Διαβάστε περισσότερα »
Η θρησκευτική και διανοητική μόρφωση των παιδιών (Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως)

Ο πιο αρμόδιος τρόπος, με τον οποίο μπορεί να επιτευχθεί η πνευματική (διανοητική) και η θρησκευτική μόρφωση του ανθρώπου, είναι εκείνος που ξεκινά από αυτή τη βρεφική ηλικία. Επειδή όμως οι μόνοι άμεσοι και αρμόδιοι δάσκαλοι αυτής της ηλικίας είναι οι μητέρες, γι’ αυτό και είναι ανάγκη αυτές πρώτα να παίρνουν επιμελημένη ανατροφή, γιατί αυτές θα χρησιμεύσουν για τα παιδιά τους ως εικόνες, των οποίων πιστά αντίγραφα θα γίνουν αυτά. Διότι κάπως έτσι στα χνάρια των μητέρων προχωρούν με ακρίβεια τα παιδιά, ώστε μπορούμε να πούμε ότι ένα χνάρι υπάρχει πάνω στο έδαφος, το χνάρι της μητέρας. Το παιδί τόσο πολύ μιμείται τα πλεονεκτήματα ή τα ελαττώματα της μητέρας, ακόμη και τη φωνή και το ύφος, ώστε πολύ εύστοχα θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε τα παιδιά με τον φωνογράφο, η ορειχάλκινη πλάκα του οποίου δέχεται πρώτα τα ίχνη της φωνής και στη συνέχεια την εκπέμπει με τον ίδιο τόνο, το ίδιο ύφος και με τον ίδιο χρωματισμό, με τον οποίο εκφωνήθηκε. Διαβάστε περισσότερα »
Για την παραβολή του Τελώνου και του Φαρισαίου (Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας)

(Λουκ. 18, 9-14)
[…] Για να μάθεις όμως πόση ζημία προκαλεί το να κατακρίνουμε τους άλλους και να μη μετανοούμε για τα δικά μας πταίσματα, θα σου το επιβεβαιώσω και από τα ίδια τα Ευαγγέλια. Λέγει πράγματι αυτός ο μακάριος Λουκάς για τον Σωτήρα μας Χριστό· «Εἶπε δὲ καὶ πρός τινας τοὺς πεποιθότας ἐφ᾿ ἑαυτοῖς ὅτι εἰσὶ δίκαιοι, καὶ ἐξουθενοῦντας τοὺς λοιπούς, τὴν παραβολὴν ταύτην: Είπε δε και προς μερικούς, που είχαν την αλαζονική αυτοπεποίθηση ότι είναι δίκαιοι και περιφρονούσαν τους άλλους, την παραβολή αυτή» [Λουκ.18, 9]. Και ποια είναι η παραβολή;
Διαβάστε περισσότερα »
Ο Τελωνισμός των ψυχών (Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος)

Η διδασκαλία της Αγίας Γραφής και των αγίων Πατέρων για τον τελωνισμό των ψυχών
Θαύματα του Χριστού την ημέρα του Σαββάτου († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ξανὰ καὶ ξανὰ διαβάζουμε στὸ Εὐαγγέλιο γιὰ τὴν ὀργὴ ποὺ προκάλεσε ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς πραγματοποιώντας μιὰ πράξη ἐλέους, ἕνα θαῦμα τὴν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου. Καὶ δὲν βοηθάει σὲ κάτι ἄν θέσουμε στὸν ἑαυτό μας τὴν ἐρώτηση: Γιατί τὸ ἔκανε αὐτὸ συνεχῶς, μὲ τέτοια ἐπιμονή; Θὰ μποροῦσε νὰ εἶχε γίνει γιὰ νὰ ἀμφισβητήσει ἐκείνους ποὺ βρίσκονταν γύρω Του; Γιὰ νὰ τοὺς προκαλέσει; Θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι ἁπλὰ μιὰ παιδαγωγικὴ πράξη; Διαβάστε περισσότερα »
Μέγας Ευθύμιος: Ο Ήλιος της Ερήμου (Φώτης Κόντογλου)

Ἀληθινὰ κράζει ὁ προφήτης: «Ἀγαλλιάσθω ἡ ἔρημος καὶ ἀνθήτω ὡς κρῖνον». Μὲ τὴ θρησκεία τοῦ Χριστοῦ γεμίσανε οἱ ἐρημιὲς ἀπὸ ἁγίους ἀνθρώπους, ἀπὸ ἄνθη πνευματικά. «Καὶ ἀντὶ τῆς στιβῆς, ἀναβήσεται κυπάρισσος, ἀντὶ δὲ τῆς κονίζης, ἀναβήσεται μυρσίνη». Καὶ ὁ ὑμνωδὸς γιὰ τὸν καθένα ἀπ᾿ αὐτοὺς τοὺς ἀγγελικοὺς κατοίκους τῆς ἐρήμου, ποὺ εἴχανε τὸ δάκρυ καθημερινό, ἀλλὰ ὄχι τὸ δάκρυ τῆς ἀπελπισίας, ἀλλὰ τῆς κατανύξεως τὸ «χαροποιὸν δάκρυον» ψέλνει παθητικά: «Ταῖς τῶν δακρύων σου ροαῖς, τῆς ἐρήμου τὸ ἄγονον ἐγεώργησας, καὶ τοῖς ἐκ βάθους στεναγμοῖς εἰς ἑκατὸν τοὺς πόνους ἐκαρποφόρησας, καὶ γέγονας φωστήρ, τῇ οἰκουμένῃ λάμπων τοῖς θαύμασι, Εὐθύμιε πατὴρ ἡμῶν ὅσιε. Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν».
Ὁ ἅγιος Εὐθύμιος ὁ Μέγας, ποὺ ἑορτάζει τὴ μνήμη του ἡ Ἐκκλησία στὶς 20 τοῦ Ἰανουαρίου, ἐστάθηκε ἕνας ἀπὸ τοὺς φωστῆρες τῆς ἀσκητικῆς πολιτείας. Διαβάστε περισσότερα »
Άγιος Μάρκος, επίσκοπος Εφέσου, ο Ευγενικός (Σάββας Ηλιάδης, Δάσκαλος)

Στις 19 Ιανουαρίου η Αγία Μας Εκκλησία τιμά την μνήμη του αγίου Μάρκου, Επισκόπου Εφέσου, του Ευγενικού.
Ο μέγας Υμνογράφος της Εκκλησίας, Γεράσιμος ο Μικραγιαννανίτης, στον «Ενιαύσιο Στέφανο της Ορθοδόξου Εκκλησίας», στο βιβλίο, το οποίο έχει και την έγκριση κυκλοφορίας από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος, γράφει το απολυτίκιο, το κοντάκιο και το μεγαλυνάριο του αγίου: Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΙΕ’ Λουκά: Ομιλία εις τον Ζακχαίον τον Τελώνην (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

Ὅσοι ἐπιθυμοῦν τὰ καλά, δέ διαφέρουν ἀπὸ τοὺς διψασμένους, ἀγαπητοί. Ὅσο δὲ βρίσκουν αὐτὸ ποὺ ζητοῦνε, τόσο ἀνάβει ἡ δίψα τους γιὰ ὅ,τι ποθοῦν. Καὶ τὴ νύχτα ὀνειρεύονται σὰ διψασμένοι τίς πηγές τῶν πόθων τους. Κι ὅταν ξημερώση πηγαίνοντας ἀπό τόπο σέ τόπο, μέ ἀεικίνητα μάτια βλέποντας γύρω, ἀναζητοῦν αὐτά πού ποθεῖ ἡ καρδιά τους. Κι ὅπως ὁδοιπόροι, πού σέ ὥρα μεσημεριοῦ διασχίζουν ἄνυδρο τόπο, ἀναγκασμένοι ἀπὸ τὴ δίψα βλέπουν γύρω τους πηγές· καὶ πολλὲς φορὲς θὰ τοὺς δῆς ν’ ἀνεβαίνουν καὶ βουνὰ ὅπου ὑπάρχει πηγή· κι ὅταν ἀπό μακριὰ τὴ δοῦν, χαίρονται καὶ συνεχίζουν τὴν πορεία τους πρὸς αὐτὴ μέ βιάση· ἔπειτα φθάνουν στὴν πηγὴ καὶ σβήνουν μὲ τὸ νερὸ τὴ δίψα τους· τέτοιοι εἶναι κι οἱ φίλοι τοῦ Χριστοῦ. Τὴν ἡμέρα ἀναζητοῦν τὸν ποθητό τους Χριστὸ μὲ καλά ἔργα καὶ τὴ νύχτα εἶναι κοντά του μὲ τὴν προσευχή κι ὅταν κοιμοῦνται βλέπουν στὸ ὄνειρό τους ὅτι περπατοῦν μαζί του.
Ὅταν στὰ ὁράματά τους τὸν ἰδοῦν ἀπὸ μακριά χαίρονται κι ἀναγαλλιάζουν καθὼς οἱ διψασμένοι, ὅταν βροῦν τὶς πηγὲς ποὺ ποθοῦν. Κι ὅταν ξυπνήσουν θέλουν νά ξανακοιμηθοῦν, γιὰ ν’ ἀντικρύσουν στὸν ὕπνο τους τὴν ἴδια πάλι ὁπτασία. Τέτοιος καὶ ὁ Ζακχαῖος ποὺ διαβάσαμε πρὶν ἀπὸ λίγο στὸ Εὐαγγέλιο. Διαβάστε περισσότερα »
Κήρυγμα για την Εκκλησία και την Θεία Κοινωνία († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρός, τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Πόσο μυστηριώδης εἶναι ἡ Ἐκκλησία, ἴδια στὸ κέντρο, ἴδια στὴ ρίζα, κι ὅμως τόσο ἐπώδυνα, μὲ τόσο τερατώδη τρόπο κομματιάζεται. Διαβάστε περισσότερα »
Μαρτυρίες της Αγίας Γραφής για την αθανασία της ψυχής (Γέροντας Ευστράτιος Γκολοβάνσκι)

Πρώτα πρώτα πρέπει να πω ότι, όπως η ύπαρξη του Θεού, έτσι και η αθανασία της ψυχής είναι, για έναν υγιή νου, αλήθεια ολοφάνερη και αναμφισβήτητη. Οι μαρτυρίες της Αγίας Γραφής γι’ αυτή την αλήθεια είναι πολλές. Διαβάστε περισσότερα »
“Κύριε και Σωτήρα μου, υψώνω τα μάτια της καρδιάς μου ψηλά στον ουρανό, προς εσένα και σου ζητώ να με σώσεις, με τη φώτιση του Αγίου σου Πνεύματος!” (Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης)

Ήχος Β.΄ Ἀντίφωνον Α΄
«Ἐν τῷ οὐρανῷ τὰ ὄμματα, ἐκπέμπω μου τῆς καρδίας, πρὸς σὲ Σωτήρ, σῶσόν με σῇ ἐπιλάμψει».
Αδελφοί μου, είναι μεγάλο καλό το να βρίσκεται ο άνθρωπος σε στενοχώρια και θλίψη. Διαβάστε περισσότερα »
Παγκοσμιοποίηση ή εν Χριστώ παγκοσμιότης; (Αρχ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ιεροκήρυκας Ι. Μ. Πατρών)

Ο όρος «παγκοσμιοποίηση» δεν είναι νέος. Ως προς την βαθύτερη έννοιά του είναι παλαιός. Ήδη από τον 16ο αιώνα ξεκινά η διεθνοποίηση της οικονομίας με απώτερο στόχο και σκοπό την αλληλοεξάρτηση των εθνικών οικονομιών σε τέτοιο βαθμό, ώστε αυτές τελικά να αποδυναμώνονται με αποτέλεσμα την ενιαία λειτουργία της οικονομίας σε παγκόσμιο επίπεδο. Η συνέπεια αυτού συνεπάγεται την επικράτηση των κανόνων της αγοράς επί των ιδεολογιών και της πολιτικής, γεγονός, το οποίο, δυστυχώς, βιώνουμε έντονα σήμερα.
Αυτή, όμως, η ιδεολογική επινόηση, όπως διαπιστώνουμε, κάμνει τους πτωχούς πτωχότερους και τους πλουσίους πλουσιότερους, ενώ παράλληλα με την οικονομική, διαμορφώνεται και η πολιτισμική παγκοσμιοποίηση, όπως ομολογούν οι ειδικοί. Έχουμε, δηλαδή, την κατάργηση των όρων έθνος, εθνική κοινωνία, σύνορα και θρησκείες. Δημιουργείται κατ’ αυτόν τον τρόπο ένα υπερκράτος με μία πανθρησκεία, για να οδηγηθούμε τελικά στην παγκόσμια κυριαρχία. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή μετά τα Φώτα: σχετικά με την έναρξη του σωτηρίου έργου του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού στη Γαλιλαία (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

(Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, Κεφ. 4, χωρία 12 έως 17)
Απόσπασμα από την ομιλία ΙΔ΄ του αγίου Ιωάννου, αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, του Χρυσοστόμου.
Ἀκούσας δὲ ὁ Ἰησοῦς ὅτι Ἰωάννης παρεδόθη, ἀνεχώρησεν εἰς τὴν Γαλιλαίαν (:Όταν δε ο Ιησούς άκουσε ότι ο Ιωάννης συνελήφθη κατά διαταγή του Ηρώδη Αντύπα και οδηγήθηκε στη φυλακή, αναχώρησε από την Ιουδαία για την Γαλιλαία).
Για ποιον λόγο ο Ιησούς αναχωρεί; Διαβάστε περισσότερα »
Ο θάνατος των νηπίων (Μητροπολίτης Ναυπάκτου & Αγίου Βλασίου Ιερόθεος)

Το θέμα αυτό, όπως το ανέπτυξε ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης και όπως θα το παρουσιάσουμε στην συνέχεια, έχει σχέση με όσα λέγονται στο κεφάλαιο αυτό για τον θάνατο και τον χωρισμό της ψυχής από το σώμα, γιατί, αφ’ ενός μεν θα συγκεφαλαιώση τις βασικές θέσεις της διδασκαλίας των Πατέρων για τον χωρισμό της ψυχής από το σώμα, που αναφέραμε προ ολίγου, αφ’ ετέρου δε θα τονισθούν μερικές άλλες ενδιαφέρουσες πλευρές που μας απασχολούν. Διαβάστε περισσότερα »
Η θέση της γυναίκας στην θεία Λατρεία (Αρχιμ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ιεροκήρυκας Ι. Μ. Πατρών)

Ὅπως γνωρίζουμε ὅλοι, ὁ Χριστιανισμὸς ἀνύψωσε τὴν γυναίκα καὶ ἐξίσωσε τὰ δύο φύλα. Ὀντολογικά, θεολογικὰ καὶ ὑπαρξιακὰ γκρεμίσθηκε ὁ μεσότοιχος ποὺ χώριζε τὰ δύο φύλα: «οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ» (Γαλ. 3, 28), διατρανώνει ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν Παῦλος. Καὶ τοῦτο γιὰ τὸν λόγο ὅτι ὁ ἄνθρωπος δὲν σώζεται ὡς φύλο, ἀλλὰ ὡς πρόσωπο.
Διαβάστε περισσότερα »
Κύριε, στη θλίψη μου, άκουσε τη φωνή της καρδιάς μου! (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)

«Ἐν τῷ θλίβεσθαί με, εἰσάκουσόν μου τῶν ὀδυνῶν, Κύριε σοὶ κράζω».
(Από το βιβλίο «ΝΕΑ ΚΛΙΜΑΞ»: Ερμηνεία του πρώτου Αναβαθμού του Α΄ ήχου, Ἀντίφωνον Α΄)
Τα Άγια Θεοφάνεια (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

Επιλεγμένα αποσπάσματα από την ομιλία ΙΒ΄ του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου σχετικά με τη Βάπτιση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
Διαβάστε περισσότερα »
Στον έφεδρο αξιωματικό σχετικά με το πώς ο Θεός δεν επιτρέπει (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Περιγράφετε την αληθινή ιστορία των παθών σας στην αιχμαλωσία, η οποία είναι πράγματι διδακτική. Τρείς φορές οι εχθροί σας οδήγησαν στο απόσπασμα και τις τρεις φορές σας γύρισαν χωρίς κάποιον ορατό λόγο. Είναι αόρατος ο λόγος από εσάς αλλά όχι από Εκείνον που σας δημιούργησε. Μόνος λέτε πως εκείνες τις φοβερές ώρες ασταμάτητα προσευχόσαστε μ’ όλη σας την καρδιά στον Θεό. «Επί τω Θεώ ήλπισα, ου φοβηθήσομαι τί ποιήσει μοι άνθρωπος», λέει ο ψαλμωδός (Ψαλμ. 55, 2). Διαβάστε περισσότερα »
Από τον βίο της αγίας Μελάνης

31 Δεκεμβρίου
Από τον Ευεργετινό
Η αγία Μελάνη μαζί με τον άντρα της Απελλιανό, αφού απαρνήθηκαν προ πολλού τον κόσμο και σκόρπισαν τον πλούτο τους, που ήταν αμέτρητος, σε όλη σχεδόν την οικουμένη, πήγαν και στην Αίγυπτο, επειδή ήθελαν να δουν και αυτής της χώρας τους αγίους ανθρώπους, και συγχρόνως να προσφέρουν την καλοσύνη τους και στους εκεί φτωχούς. Καθώς λοιπόν επισκέπτονταν τους ασκητές, έφτασαν σε μια καλύβα, όπου έμενε ένας κορυφαίος στην πνευματική φιλοσοφία που τον έλεγαν Ηφαιστίωνα. Τον παρακαλούσαν λοιπόν και αυτόν να πάρει ό,τι έδιναν και στους άλλους, αυτός όμως δεν δεχόταν. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή προ των Φώτων: Ερμηνεία Αποστολικού αναγνώσματος (Συμεών Κούτσας, Μητροπολίτης Ν. Σμύρνης)

(Β΄ προς Τιμόθεον 4, 5-8)
«Τέκνον Τιμόθεε, νήφε εν πάσι, κακοπάθησον, έργον ποίησον ευαγγελιστού, την διακονίαν σου πληροφόρησον. Εγώ γαρ ήδη σπένδομαι, και ο καιρός της εμής αναλύσεως εφέστηκε. Τον αγώνα τον καλόν ηγώνισμαι, τον δρόμον τετέλεκα, την πίστιν τετήρηκα· λοιπόν απόκειταί μοι ο της δικαιοσύνης στέφανος, όν αποδώσει μοι ο Κύριος εν εκείνη τη ημέρα, ο δίκαιος κριτής, ου μόνον δε εμοί, αλλά και πάσι τοις ηγαπηκόσι την επιφάνειαν αυτού».
«Παιδί μου Τιμόθεε, πρόσεχε άγρυπνα σε όλα. Κακοπάθησε, κάνε έργο ευαγγελιστή, εκπλήρωσε τη διακονία που σου ανατέθηκε. Όσο για μένα, ήρθε η ώρα να χύσω το αίμα μου σπονδή στον Θεό, κι έφτασε ο καιρός ν’ αναχωρήσω από τον κόσμο. Αγωνίστηκα τον ωραίο αγώνα, διέτρεξα τον δρόμο ως το τέλος, φύλαξα την πίστη. Τώρα πια απομένει για μένα το στεφάνι της δικαιοσύνης, που ο Κύριος, ο δίκαιος κριτής, θα μου αποδώσει εκείνη την ημέρα. Και όχι μόνο σ’ εμένα, αλλά και σ’ όλους εκείνους που θα έχουν αγαπήσει την επιφάνειά του».
Μια από τις αρχαίες ονομασίες της εορτής των Φώτων είναι και το όνομα Επιφάνεια. Ο τίτλος αυτός αποδόθηκε στη βάπτιση του Κυρίου διότι, όπως παρατηρεί ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, «φτάνοντας στον Ιορδάνη έδειξε σε όλους τους ανθρώπους τη συγκατάβαση της ευσπλαχνίας του. Την ώρα εκείνη ήρθε και φωνή του Πατέρα από τον ουρανό . Αλλά και το Πνεύμα ήρθε κι έμεινε επάνω του, και έτσι επεφάνη η ομοούσια Τριάδα». Και σε άλλη ομιλία του ο ίδιος Πατήρ επανέρχεται στο θέμα και λέει: «Τίνος ένεκεν ουχί η ημέρα καθ’ ήν ετέχθη, αλλ’ η ημέρα καθ’ ην εβαπτίσθη επιφάνεια λέγεται; Επειδή ουχ ότε ετέχθη, τότε πάσιν εγένετο κατάδηλος, αλλ’ ότε εβαπτισάτο ». Δηλαδή: «Για ποιο λόγο ονομάζεται επιφάνεια όχι η ημέρα κατά την οποία γεννήθηκε, αλλά η ημέρα κατά την οποία βαπτίσθηκε; Επειδή δεν έγινε σε όλους εντελώς φανερός όταν γεννήθηκε, αλλά όταν βαπτίσθηκε».
Η σημερινή Κυριακή ονομάζεται «πρό των Φώτων» επειδή προηγείται από τη μεγάλη Δεσποτική εορτή. Είναι φυσικό, λοιπόν, και τα αναγνώσματά της να έχουν κάποια σχέση με το θέμα της εορτής. Το αποστολικό ανάγνωσμα της ημέρας έχει ληφθεί από την Β΄ προς Τιμόθεον επιστολή του Παύλου. Διαβάζοντας το μας δίνει την εντύπωση πως είναι άσχετο με το περιεχόμενο της εορτής. Ωστόσο, φτάνοντας στο τέλος του ιερού κειμένου, βλέπουμε να περιέχεται η λέξη «επιφάνεια». Η ύπαρξη ακριβώς αυτής της λέξης, που εκφράζει το νόημα της εορτής της βαπτίσεως και απετέλεσε ένα από τα αρχαία ονόματά της, φαίνεται πως συνετέλεσε, ώστε η εν λόγω περικοπή να επιλεγεί ως αποστολικό ανάγνωσμα της Κυριακής των Φώτων. Διαβάστε περισσότερα »
Γιατί προσευχόμαστε στραμμένοι προς ανατολάς; (Άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός)

Α. Ἐπειδὴ ἔχουμε διπλὴ φύσι, προσφέρουμε διπλὴ προσκύνησι
Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός (1) μᾶς διδάσκει, ὅτι δὲν προσκυνοῦμε πρὸς ἀνατολὰς ἁπλῶς καὶ ὡς ἔτυχε, ἀλλὰ ἐπειδὴ ἡ φύσις μας εἶναι σύνθετος, δηλαδὴ ὁρατὴ καὶ ἀόρατος, νοητὴ καὶ αἰσθητή, προσφέρουμε στὸν Δημιουργὸ διπλὴ καὶ τὴν προσκύνησι: ἡ ψυχὴ εἶναι στραμμένη νοερὰ πρὸς τὸν Θεὸ καὶ ταυτόχρονα τὸ σῶμα προσκυνεῖ πρὸς ἀνατολάς. Διαβάστε περισσότερα »
Πίστη σε όλες τις άγιες εντολές (Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος)

Ο Κύριος και Θεός μας Ιησούς Χριστός, που είναι γνήσιος Υιός του Θεού και Πατέρα, ομοούσιος και ομοφυής και ομόδοξος, σύνθρονος και ομόθρονος, που μένει ενωμένος με τον Πατέρα, αλλά και ο Πατέρας μένει ενωμένος με τον Υιό, αφού έριξε το βλέμμα του στη δική μας ταλαιπωρία και κακοπάθεια, αλλά και στην ίδια τη δουλεία μας, που υποστήκαμε εξαιτίας της αμαρτίας και υπηρετήσαμε τον εχθρό (διάβολο), που μας εξαπάτησε, και αφού μας ελέησε με την ανέκφραστη φιλανθρωπία του και θέλησε να μας ελευθερώσει από τη δουλεία και από την αισχρότατη πλάνη μας, κατέβηκε από τον ουρανό, χωρίς διόλου να εγκαταλείψει τις πατρικές αγκάλες, όπως ο ίδιος γνωρίζει, και αφού ήρθε στη γη, περπάτησε ανάμεσά μας, και συναναστράφηκε μ’ εμάς τους ανθρώπους, αν και ήμασταν αμαρτωλοί, και αφού έδωσε σωτήρια προστάγματα στους αγίους μαθητές του και αποστόλους, ανέβηκε πάλι στον Πατέρα του με δόξα, παραγγέλλοντας σ’ αυτούς και λέγοντας: «Να πάτε και να κηρύξετε το Ευαγγέλιο σε όλη την κτίση, διδάσκοντας όλους τους ανθρώπους να τηρούν», όχι αυτό ή εκείνο, αλλά «όλα όσα σας παρήγγειλα» (Ματθ. 28:20). Και λέγοντας «όλα», δεν άφησε τίποτε, που δεν παρήγγειλε να φυλάξουν. Στη συνέχεια, τι λέει; «Αυτός, που θα πιστέψει και θα βαπτισθεί, θα σωθεί· εκείνος όμως που δεν θα πιστέψει, θα κατακριθεί» (Μαρκ. 16:15-16).
Άραγε λοιπόν, αγαπητοί αδελφοί, καταλάβατε τι σημαίνει αυτό που λέει, «Αυτός, που θα πιστέψει και θα βαπτισθεί», και στη συνέχεια πάλι τι σημαίνει, «Αυτός, που δεν θα πιστέψει»; Ή μήπως χρειάζεται να μιλήσω και γι’ αυτό στην αγάπη σας; Διότι ο λόγος φαίνεται να είναι κατανοητός και απλός, αλλά έχει κρυμμένα μέσα στο βάθος του τα νοήματα. Διαβάστε περισσότερα »
Η Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Βρισκόμαστε ακόμα στην εορτή των Χριστουγέννων, διότι και σήμερα, δεύτερη ημέρα της εορτής, Χριστούγεννα έχουμε. Αλλά ιδιαιτέρως η Εκκλησία μας τιμά σήμερα την Υπεραγία Θεοτόκο, δηλαδή το πρόσωπο εκείνο το οποίο περισσότερο από κάθε άλλο άνθρωπο συνήργησε στην Γέννηση του Σωτήρος μας Χριστού. Γι’ αυτό η Εκκλησία μας σήμερα επιτελεί Σύναξη, συνάγει δηλαδή τους πιστούς. Συγκεντρώνονται οι Χριστιανοί για να προσφέρουν την θεία Ευχαριστία και να εορτάσουν εις τιμήν της Παναγίας μας και από ευγνωμοσύνη προς την Υπεραγία Θεοτόκο. Διαβάστε περισσότερα »
Γιατί ο Θεός έγινε Άνθρωπος; (Άγιος Μάξιμος Ομολογητής)

” Τοῦτό ἐστι τὸ μακάριον, δι᾿ ὃ τὰ πάντα συνέστησαν τέλος”
«᾿Αλλὰ μὲ τὸ πολύτιμο αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ποὺ θυσιάστηκε σὰν ἀμνὸς ἄμωμος καὶ ἄσπιλος, κι ἦταν βέβαια προορισμένος πρὶν ἀπὸ τὴ δημιουργία τοῦ κόσμου, ἀλλὰ φανερώθηκε γιὰ χάρη μας αὐτὰ τὰ τελευταῖα χρόνια» 1. Προορισμένος ἀπὸ ποιόν;
Διαβάστε περισσότερα »
Χριστούγεννα: Γιορτή ή τραγωδία; (Ιερομόναχος Αντίπας Αγιορείτης)

Ἡ παροῦσα ὁµιλία πραγµατοποιήθηκε ἀπὸ τὸν ὁσιολογιώτατο ἱεροµόναχο π. Ἀντίπα Ἁγιορείτη (Γέροvτα τοῦ Ἱ. Ἰβηριτικοῦ Κελλίου Ἁγίας Ἄννης Καρυῶν) στὸ πλαίσιο τῆς χριστουγεvvιάτικης ἐκδηλώσεως, ἡ ὁποία ἔλαβε χώρα στὴν Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ Α.Π.Θ., ὡς προσκεκληµέvου τοῦ Προέδρου τοῦ Τµήµατος Θεολογίας κ. Παναγιώτη Σκαλτσῆ, στὶς 15 Δεκεµβρίου 2016. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος
Κάθε χρόνο πρὶν τὰ Χριστούγεννα, διαβάζουμε ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Ἀποστόλου Ματθαίου τὴν γενεαλογία τοῦ Χριστοῦ καὶ γιὰ χρόνια ἀναρωτιόμουνα, γιατί; Γιατί πρέπει νὰ διαβάζουμε ὅλα αὐτὰ τὰ ὀνόματα ποὺ σημαίνουν τόσο λίγα πράγματα γιά μᾶς, ἐὰν δὲν σημαίνουν τίποτα; Καὶ τότε μοῦ ἔγινε αἰσθητὴ ἡ σημασία ποὺ ἔχουν γιὰ μᾶς αὐτὰ τὰ ὀνόματα. Διαβάστε περισσότερα »
Περί πειρασμών (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)

Α. Τί σημαίνει τό «γρηγορεῖτε καί προσεύχεσθε ἵνα μή εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν;» Διαβάστε περισσότερα »
Απαντήσεις περί του θανάτου (Γέροντας Ευστράτιος Γκολοβάνσκι)

Υπάρχουν δύο ειδών θάνατοι, ο πρόσκαιρος και ο αιώνιος. Διαβάστε περισσότερα »
Ας σπεύσουμε να βρούμε τον Χριστό (Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος)

Αν θέλεις να επιτύχεις αυτά που επιθυμείς και ποθείς, εννοώ τα αγαθά του Θεού, και αν θέλεις από άνθρωπος να γίνεις επίγειος άγγελος, αγάπησε, αδελφέ, τη θλίψη του σώματος, δέξου την κακοπάθεια, και μάλιστα αγάπησε πολύ τους πειρασμούς, επειδή αυτοί πρόκειται να σου γίνουν πρόξενοι κάθε καλού. Διαβάστε περισσότερα »
Για το πνεύμα της Υπερηφάνειας (Αββάς Κασσιανός)

Κεφάλαιο 1· ῾Η ὄγδοη μάχη μας δίνεται ἐναντίον τοῦ πνεύματος τῆς ὑπερηφάνειας· ποιά εἶναι τά γνωρίσματά του. Διαβάστε περισσότερα »
Αν έπεσες, αδελφέ μου, από το ύψος του θεϊκού νόμου, μην απελπίζεσαι. Αγωνίσου να επιστρέψεις και ο Θεός θα σε στολίσει και θα σε στερεώσει με τις αρετές του. (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)

Από το βιβλίο «ΝΕΑ ΚΛΙΜΑΞ»: Ερμηνεία του τετάρτου Αναβαθμού του Α΄ ήχου:
Ἀντίφωνον Β΄
«Εἰς τὰ ὄρη τῶν σῶν, ύψώσας με νόμων, ἀρεταῖς ἐκλάμπρυνον, ὁ Θεός, ἵνα ὑμνῶ σε».
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΙΑ΄Λουκά: σχετικά με την παραβολή των βασιλικών γάμων (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

(Λουκά ιδ΄16-24)
Eπιλεγμένα αποσπάσματα από την ομιλία ΞΘ΄
«Και αποκρινόμενος ο Ιησούς είπε πάλι με παραβολές: Η βασιλεία των ουρανών μοιάζει με άνθρωπο βασιλέα, ο οποίος έκανε τους γάμους του υιού του. Και έστειλε τους δούλους του να καλέσουν τους καλεσμένους στους γάμους, αλλά αυτοί δεν ήθελαν να έλθουν. Πάλι έστειλε άλλους δούλους, λέγοντας· Πείτε στους καλεσμένους· το γεύμα μου είναι έτοιμο, οι ταύροι και τα μοσχάρια μου είναι σφαγμένα και όλα είναι έτοιμα· ελάτε στους γάμους. Αυτοί όμως έδειξαν αδιαφορία και μετέβησαν, άλλος μεν στο χωράφι του και άλλος στην επιχείρησή του, οι δε υπόλοιποι, αφού συνέλαβαν τους δούλους του, τους κακοποίησαν και τους φόνευσαν. Όταν όμως ο βασιλεύς τα άκουσε αυτά, οργίστηκε και έστειλε τον στρατό του, εξολόθρευσε εκείνους τους φονείς και κατέκαυσε την πόλη τους. Τότε λέγει στους δούλους του· Ο μεν γάμος είναι έτοιμος, αλλά οι καλεσμένοι δεν ήσαν άξιοι. Πηγαίνετε στα σταυροδρόμια και όσους θα βρείτε καλέστε τους στους γάμους. Και αφού βγήκαν οι δούλοι στους δρόμους, μάζεψαν όλους όσους βρήκαν, κακούς και καλούς, και γέμισε η αίθουσα των γάμων από τους καλεσμένους. Όταν όμως εισήλθε ο βασιλιάς για να δει τους καλεσμένους, είδε κάποιο άνθρωπο που δεν είχε ένδυμα γάμου και του λέγει· Φίλε, πώς εισήλθες εδώ χωρίς να έχεις το ένδυμα του γάμου; Αυτός δε δεν απάντησε. Ο δε βασιλιάς είπε στους υπηρέτες· Δέσετέ τον πόδια και χέρια και ρίξτε τον στο σκότος το εξώτερο· εκεί θα είναι το κλάμα και το τρίξιμο των δοντιών· διότι πολλοί είναι οι καλεσμένοι, λίγοι όμως οι εκλεκτοί».
Αντιλήφθηκες τη διαφορά που υπάρχει μεταξύ της προηγούμενης παραβολής του υιού του κτηματία που θανάτωσαν οι κακοί γεωργοί και αυτής εδώ της παραβολής των δούλων;
Διαβάστε περισσότερα »
Η σιωπή του Θεού και η σιωπή του ανθρώπου († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Ἡ συνάντηση τοῦ Θεοῦ μαζί μας μέσα σὲ ἐπίμονη προσευχή, πάντα ὁδηγεῖ στὴ σιωπή. Πρέπει νὰ μάθουμε νὰ ξεχωρίζουμε δύο εἰδῶν σιωπές. Τὴ σιωπὴ τοῦ Θεοῦ καὶ τὴ δική μας ἐσωτερικὴ σιωπή: Πρῶτα ἡ σιωπὴ τοῦ Θεοῦ, συχνὰ πιὸ δυσβάσταχτη καὶ ἀπὸ τὴν ἄρνησή Του –ἡ σιωπὴ τῆς ἀπουσίας. Ὕστερα, ἡ σιωπὴ τοῦ ἀνθρώπου, πιὸ βαθιὰ καὶ ἀπὸ τὴν ὁμιλία, καὶ σὲ πιὸ στενὴ ἐπικοινωνία μὲ τὸ Θεὸ ἀπὸ κάθε λόγο. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Ι’ Λουκά: Διδαχή στο Ευαγγέλιο της ημέρας (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

(Λουκ. 13, 10-17)
«Ην δε διδάσκων εν μια των συναγωγών εν τοις σάββασι»
Είναι παρηγορητικό, αγαπητοί αδελφοί, ν’ ακούμε ότι ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός την ημέρα του Σαββάτου -που στην παλαιοδιαθηκική Εκκλησία ήταν ό,τι η ημέρα της Κυριακής στην καινοδιαθηκική— δίδασκε τον λαό. Το ίδιο κάνουμε κι εμείς τώρα συγκεντρωμένοι εδώ, στον ιερό ναό, στο όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, δεκαεπτά αιώνες μετά την αναχώρησή Του από τη γη. Με τα σωματικά μας μάτια δεν Τον βλέπουμε. Τον βλέπουμε, όμως, με τα μάτια της πίστεως. Ακούμε τη διδασκαλία Του να εξαγγέλλεται μέσ’ από το ιερό Ευαγγέλιο. Τα γεγονότα που συνδέονται με την επίγεια παρουσία Του, καταγραμμένα με αγία απλότητα και ασυνήθιστη σαφήνεια από τους ιερούς ευαγγελιστές, ξετυλίγονται παραστατικά μπροστά μας. Μέσω των θείων Μυστηρίων αποκτούμε αδιάλειπτη κοινωνία με τον Κύριο. Μπορούμε να ενισχύουμε και να επεκτείνουμε αυτή την κοινωνία με τη διαρκή μνήμη Του, με διαγωγή σύμφωνη με τις αγίες εντολές Του, με τη συνεχή προσευχητική επίκλησή Του. Είναι αλήθεια: Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός βρίσκεται ανάμεσά μας. Δεν βρίσκεται μόνο για όποιον Τον αρνείται. Δεν πρόκειται για επινόηση τολμηρής φαντασίας. Δεν πρόκειται για πλάνη. Το είπε ο Ίδιος στους μαθητές Του: «Εγώ θα είμαι μαζί σας παντοτινά, ως τη συντέλεια του κόσμου». Όποιος δεν βλέπει τον Κύριο ανάμεσά μας, αυτός δεν είναι μαθητής Του. Διαβάστε περισσότερα »
Φοβάμαι όταν λέω «γενηθήτω το θέλημά Σου» (Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ)

Μία κυρία στο Παρίσι πριν από λίγα χρόνια μου έλεγε ότι δεν τολμούσε να απαγγείλει την προσευχή αυτή μετά τα λόγια «ελθέτω η Βασιλεία Σου». Φοβόταν τόσο πολύ ώστε αν έλεγε στον Θεό έντιμα, «γενηθήτω το θέλημά Σου», τότε όφειλε να δεχθεί «όλα όσα συμβαίνουν στη ζωή» με την ετοιμότητα να τα υπομένει χωρίς γογγυσμό, χωρίς μικροψυχία και τα παρόμοια. Πρόσφατα ένα άλλο πλάσμα μου έλεγε ακριβώς τα ίδια λόγια με σένα, σχετικά με το «και άφες ημίν… ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών». Διαβάστε περισσότερα »
Με ποιο τρόπο ο διάβολος κυβερνά στο βασίλειό του; (Αγ. Ιουστίνου Πόποβιτς)

Η αμαρτία παρουσιάζει μια δύναμη πολύ πιο δυνατή και ισχυρή από τον άνθρωπο, επειδή προέρχεται από το διάβολο που είναι ασύγκριτα πιο δυνατός και ισχυρός απ’ αυτόν. Και αυτός είναι ο λόγος που οι άνθρωποι δεν είναι ποτέ σε θέση, με τις δικές τους -ατομικές- δυνάμεις, να ελευθερώσουν τον εαυτό τους από την αμαρτία και το κακό. Γιατί ο διάβολος κυριαρχεί στα εναέρια, υπό-ουράνια μέρη (Εφεσ. 6,12, Αποκ. 12,9). Το βασίλειό του είναι μεγαλύτερο και ευρύτερο από την γη. Η γη είναι μόνο ένα κομμάτι από το μεγάλο του βασίλειο.
Με ποιό τρόπο ο διάβολος κυβερνά στο βασίλειό του; Διαβάστε περισσότερα »
Πως θα γίνουν τα παιδιά υπάκουα (Επίσκ. Ειρηναίος, Αικατερίνμπουργκ και Ιρμπίτσκ)

Τα παιδιά από τη φύση τους τρέφουν ιδιαίτερο σεβασμό απέναντι στους γονείς. Το φυσικό αυτό αίσθημα εμπνέει και η πέμπτη εντολή. Θα ήταν ίσως εντελώς περιττό να πούμε στους γονείς: Φερθείτε με τέτοιο τρόπο, ώστε να σας σέβονται τα παιδιά σας.
Βέβαια το παιδί γνωρίζει, ότι πρέπει να τιμά τον πατέρα και τη μητέρα, ότι αυτό ζητάει ο Θεός. Τι γίνεται όμως, όταν βλέπει στους γονείς κάτι που προκαλεί απέχθεια, αντιπάθεια και ταραχή στην αθώα παιδική του ψυχή, κι έτσι δεν μπορεί να τους σεβαστεί παρ’ όλη τή θέλησή του; Διαβάστε περισσότερα »
Οι κατά σάρκα και πνεύμα πατέρες και η ευθύνη της πνευματικής καρποφορίας των τέκνων τους (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)

Από το βιβλίο «ΝΕΑ ΚΛΙΜΑΞ»
Ερμηνεία του Όγδοου Αναβαθμού του Γ΄ ήχου:
«Κύκλῳ τῆς τραπέζης σου εὐφράνθητι, καθορῶν σου Ποιμενάρχα, τὰ ἔκγονα φέροντα, κλάδους ἀγαθοεργίας». Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΙΔ΄ Λουκά: για τη θεραπεία του τυφλού της Ιεριχούς (Άγιος Κύριλλος, αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας)

Εξήγησις υπομνηματική εις το κατά Λουκάν Ευαγγέλιον, κεφ. ΙΗ΄
«Ιησού, υιέ του Δαβίδ, ελέησέ με».
Διαβάστε περισσότερα »
Περί των αχράντων του Χριστού μυστηρίων (Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης)

Καταλαβαίνεις, άνθρωπε, πόσο μεγάλη χάρη σού κάνει ο Κύριος όταν σου δίνει να τρως το Πανάγιο Σώμα του και να πίνεις το δικό του Τίμιο Αίμα; Αυτή η χάρη είναι τόσο μεγάλη ώστε μόνο η δική του αγαθότητα και πανσοφία γνωρίζουν την αξία αυτού του δώρου. Για να μπορέσεις όμως και εσύ να το εκτιμήσεις, σύμφωνα πάλι με το μέτρο σου, θυμήσου ποιος είσαι, γιατί μεταλαμβάνεις τα θεία δώρα και γίνεσαι κοινωνός της θείας ζωής και ποιους καρπούς έχεις, όταν μεταλαμβάνεις αξίως των αχράντων μυστηρίων. Διαβάστε περισσότερα »
Η ενότης της Εκκλησίας και ο σύγχρονος χριστιανικός κόσμος (Ιερομόναχος Λουκάς Γρηγοριάτης)

Οἱ ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἔζησαν σέ βάθος τό μυστήριο τοῦ Χριστοῦ. Γι’ αὐτό ἐβίωσαν βαθύτατα τό μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας, καί γι’ αὐτό κατενόησαν τήν σημασία καί τήν ἀπόλυτη ἀναγκαιότητα τῆς ἑνότητός της. Σύμφωνα μέ τήν διδασκαλία τους καί ἐμεῖς πιστεύουμε καί ὁμολογοῦμε «Εἰς Μίαν Ἁγίαν Καθολικήν καί Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν». Ἡ ἑνότης τῆς Ἐκκλησίας φανερώνεται στό δόγμα, στήν Εὐχαριστία, στήν ἁγιότητα. Διαβάστε περισσότερα »
Ο εκ δεξιών πειρασμός (Ιερομ. Χρυσόστομος Κουτλουμουσιανός)

Ἡ «δεξιὰ» καὶ ἡ «ἀριστερά» δὲν ἔχουν νὰ κάνουν μόνο μὲ τὴν θέση τῶν κομμάτων στὸ Κοινοβούλιο. Χρησιμοποιήθηκαν γιὰ νὰ ὁρίσουν δύο κατηγορίες πειρασμῶν στὴν πνευματικὴ ζωή. Μάλιστα, ὁ «δεξιὸς» πειρασμός, ὡς πιὸ ἀδιόρατος, θεωρήθηκε καὶ ὁ πιὸ ἐπικίνδυνος! Διαβάστε περισσότερα »
Το μυστήριον της Θείας Ευχαριστίας και αι διαφοραί αυτής από τας άλλας «Εκκλησίας» (Αρχιμ. Νικόδημος Μπαρούσης, Ηγούμενος Ι. Μονής Παναγίας Χρυσοποδαριτίσσης)

Συγκρίνων κάποιος τήν ἐποχή μας πρός ἄλλες παλαιότερες διαπιστώνει ὅτι ἀρκετοί ἄνθρωποι, ὀλίγον ἕως πολύ, παραδέχονται ὅτι ὑπάρχει κάποιος θεός. Εὐκολότερα μάλιστα αὐτοί δέχονται τόν Χριστόν ὡς ἕνα σοφό διδάσκαλον, ὡς μίαν ἐξαιρετική προσωπικότητα, ἀλλά ὄχι ὡς τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος.
Ὅμως, ὁ σημερινός ἄνθρωπος, περισσότερον ὅλων, δυσκολεύεται νά ἀποδεχθῆ τήν Ἐκκλησία. Πράγματι, διά τούς περισσοτέρους, ἡ προσέγγισις τοῦ Θεοῦ προσκρούει εἰς τόν θεσμό τῆς Ἐκκλησίας, ἕναν θεσμό ἀκατανόητο κατ’ αὐτούς καί ἀπαράδεκτο. Ἀκόμη καί πολλοί ὀρθόδοξοι xριστιανοί, οἱ ὁποῖοι εκκλησιάζονται τακτικῶς, δέν ἀποδίδουν ἐν πολλοῖς εἰς τήν Ἐκκλησία τήν θέσι, τήν ὁποίαν αὐτή ἔχει διά τήν ἐπίτευξι τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς.
Συνήθως αὐτοί διερωτῶνται: Τί μᾶς ἐμποδίζει νά συνδεθοῦμε ἀμέσως μετά τοῦ Χριστοῦ; Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΙΓ’ Λουκά: Σχετικά με τον πλούσιο νεανίσκο που επιθυμούσε να κληρονομήσει την αιώνια ζωή (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

(Κατά Λουκάν Ευαγγέλιο, κεφ. ιη΄, χωρία 18 έως 27)
Αποσπάσματα από την ομιλία ΞΓ΄
«Καὶ ἰδοὺ εἷς προσελθὼν εἶπεν αὐτῷ· διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ἀγαθὸν ποιήσω ἵνα ἔχω ζωὴν αἰώνιον;» (Και ιδού Τον πλησίασε κάποιος και Του είπε· διδάσκαλε αγαθέ, τι καλό να κάνω για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή;)
Διαβάστε περισσότερα »
Τα Εισόδια της Υπεραγίας Θεοτόκου († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Ομιλία του μακαριστού π. Γεωργίου Καψάνη, στην τράπεζα της Ιεράς Μονής Γρηγορίου Αγίου Όρους, το 1988
Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ο οποίος εκτός των άλλων είναι και θεομητορικός θεολόγος, στη γνωστή Ομιλία του εις τα Εισόδια της Θεοτόκου αναφέρει, ότι η Παναγία μας εισελθούσα στα Άγια των Αγίων πρώτη αυτή στον κόσμο εγκαινίασε την οδό της νήψεως, της αναβάσεως του νου στον Θεό και της ενώσεως του νου του ανθρώπου με τον Θεό, την ησυχαστική δηλαδή οδό θεώσεως του ανθρώπου. Έτσι, για όσους ποθούν τη μυστική και ησυχαστική άνοδο προς τον Θεό και τη μυστική θεωρία και γνώση του Θεού, η Παναγία μας είναι το πρότυπο και η οδός. Δεν είναι μόνον οδός και πρότυπο για αυτούς που ζουν στον κόσμο, με παρθενία και σεμνό γάμο, για τις μητέρες, αλλά είναι πρότυπο και για τούς ιερώς ησυχάζοντες. Διαβάστε περισσότερα »
«Πες μου τι διαβάζεις, να σου πω ποιος είσαι!» (Σάββας Ηλιάδης, Δάσκαλος)

Βιβλία! Παντού βιβλία! Εκατομμύρια εκατομμυρίων οι τίτλοι, μυριάδες μυριάδων οι συγγραφείς, χιλιάδες χιλιάδων οι εκδοτικοί οργανισμοί!
Και ο κόσμος; Ποιος είναι ο κόσμος; Πώς είναι; Πού πάει; Πόσο ωφελείται; Πώς διαμορφώνεται; Είναι ανάλογο το αποτέλεσμα αυτής της συγγραφικής, «πνευματικής» οιστρηλασίας, με την κατάσταση που βιώνει η ανθρωπότητα, σ` ό,τι αφορά την ηθική της και, απλώς ειπείν, τον ανθρωπισμό της; Διαβάστε περισσότερα »
Kατανοούμε ορθά την Αγία Γραφή; (Αρχ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ιεροκήρυκας Ι. Μ. Πατρών)

Θα ήθελα να αρχίσω το παρόν άρθρο μου με την «εκ βαθέων» κραυγή του προφητάνακτος Δαυΐδ: «Ως ηγάπησα τον νόμον σου Κύριε όλην την ημέραν μελέτη μου εστί» (Ψαλμ. 118, 97).
Από τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες οι πιστοί εκαλούντο να μελετούν τον νόμο του Θεού που ήταν η Παλαιά Διαθήκη και κατόπιν προσετέθη και η Καινή Διαθήκη. Η μελέτη του Λόγου του Θεού ήταν ένα από τα πρώτα καθήκοντα των Χριστιανών. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Θ’ Λουκά: Η παραβολή του Άφρονος Πλουσίου († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

(Λουκ. ιβ΄16-21)
Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος
Τὸ τέλος τῆς σημερινῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς εἶναι μιὰ προειδοποιήση γιὰ κάτι ποὺ ὅλοι μας θὰ μπορούσαμε νὰ ἔχουμε συνειδητοποιήσει, – ὅτι ὁ θάνατος εἶναι δίπλα μας, ὅτι πολλά, πάρα πολλὰ ἀπὸ αὐτὰ ποὺ κάνουμε θὰ χαθοῦν μ’ ἐμᾶς ἐπειδὴ εἶναι περιττὰ, θνητά. Διαβάστε περισσότερα »
Το πάθος της πλεονεξίας (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

Έχεις λίγα χρήματα και ζητάς πολλά; Έχεις πολλά και ονειρεύεσαι περισσότερα; Όσα κι αν έχεις, δεν είσαι ικανοποιημένος; Διαβάστε περισσότερα »
Η Οδός Αγιασμού κατά την Ορθόδοξη διδασκαλία (Αρχιμ. Μάξιμος Κυρίτσης, Ηγούμενος Ι. Μ. Οσίου Διονυσίου εν Ολύμπω)

Ὅταν μιλᾶμε ὡς ὀρθοδοξοι γιά ἁγιασμό ἑννοοῦμε βασικά δυό παράγοντες πού ἐνεργοῦν:
1) Ἡ ἀνθρώπινη θέληση καί ἀσκητική, καί
2) Ἡ θεία ἐνέργεια, πού ἐνεργεῖ ὡς δωρεά ἀπό τόν Τριαδικό Θεό. Διαβάστε περισσότερα »
Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης: Η αληθινή μετάνοια προσελκύει το έλεος του Θεού (Σάββας Ηλιάδης, Δάσκαλος)

Από το βιβλίο:«ΝΕΑ ΚΛΙΜΑΞ» – (Ερμηνεία στον δεύτερο Αναβαθμό του Β΄ ήχου)
«Ἐλέησον ἡμᾶς τοὺς πταίοντάς σοι πολλὰ καθ’ ἑκάστην ὥραν, ὦ Χριστέ μου, καὶ δὸς πρὸ τέλους τρόπους τοῦ μετανοεῖν σοι». Διαβάστε περισσότερα »
Από το μαρτύριο του αγίου Μηνά

Ο άγιος Μηνάς μίλησε με πολλή παρρησία για τη δύναμη του Χριστού στον έπαρχο Ερμογένη, ο οποίος τον δίκαζε και τον υπέβαλλε σε βασανιστήρια. Τον διαβεβαίωνε δηλαδή ότι με την επίκληση του ονόματος του Χριστού όλα μπορεί να τα κάνει, ακόμη και βαριές αρρώστιες και πάθη ανίατα να θεραπεύσει, αλλά και εκείνα που μόνο ο Θεός μπορεί. Και ως μάρτυρα των λόγων του έφερνε τον λαό που ήταν εκεί. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Η’ Λουκά: Παραβολή του σπλαχνικού Σαμαρείτη († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

(Λουκ ι’, 25-37)
Εἰς τὸ Ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ Τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ἐν συντομίᾳ, τὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο ἐμπεριέχει ὅλα ὅσα ἀποτελοῦν τὸν τρόπο ζωῆς τοῦ χριστιανοῦ. Διαβάστε περισσότερα »
Τι να ξέρουμε για την μαγεία; (Γέροντας Κλεόπας Ηλίε)

Πάτερ Κλεόπα, Τί εἶναι ἡ μαγεία καί ποιά εἶναι τά εἴδη της; Διαβάστε περισσότερα »
Εγκώμιο στο θείο Αρχάγγελο Μιχαήλ τον Παμμέγιστο (Όσιος Νεόφυτος ο Έγκλειστος)

Μιχαήλ τον παμμέγιστο και μεγάλο ταξιάρχη, Μιχαήλ τον φωτεινό σαν πυρσό και ολόλαμπρο ήλιο, Μιχαήλ τον ταξιάρχη των ουρανών, τον βοηθό των ανθρώπων, επιθύμησα να εξυμνήσω, όσο μου είναι δυνατόν, τον επί κεφαλής και άρχοντα των ασωμάτων δυνάμεων, την μεγάλη δόξα των ανθρώπων και το φίμωτρο των δαιμόνων, το ολάνθιστο και σκιερό δένδρο του ουράνιου θόλου· ο σεμνότατος και μέγιστος ιατρός των επίγειων κακών, ο μέγιστος και ταχύτατος αετός «του μεγάλου βασιλέως», που με πίστη περιτρέχει γρήγορα όλη την υφήλιο, ο θαυμαστός και πύρινος στύλος, που φθάνει μέχρι τον ουρανό, ο ψηλός και γεμάτος κλαδιά κέδρος, το αμάραντο και εκλεκτό κλαδί, ο θείος ασπάλαθος, που ξεπερνά κάθε ευωδία, αυτός που απαλλάσσει τους πάσχοντες από τη δαιμονική δυσωδία, το κατάσκιο κλαδί και ο θεοφύτευτος βλαστός, που εξαφανίζει αμέσως τον καύσωνα των δαιμόνων, το θεϊκό κυπαρίσσι και το ψηλό πλατάνι, που κάτω από τη σκιά του θεραπεύονται ποικίλες ασθένειες και δυσκολοθεράπευτα πάθη, τώρα ας εγκωμιαστεί και από εμάς τους μικρούς ο παμμέγιστος, και αφού του προσφέρουμε λίγα μικρά εγκώμια, θα του απευθύνουμε χαιρετισμούς. Διαβάστε περισσότερα »
Οι σχέσεις των αγγέλων με τους ανθρώπους (Γέροντας Ευστράτιος Γκολοβάνσκι)

Οι άγιοι άγγελοι, με την εντολή του Θεού, παίρνουν ενεργό μέρος στα ανθρώπινα πράγματα, διακονώντας στο έργο της θείας οικονομίας, φροντίζοντας για τη σωτηρία μας, γνωστοποιώντας μας το θείο θέλημα, τιμωρώντας μας παιδαγωγικά για την παράβασή του, προστατεύοντάς μας από κινδύνους, στηρίζοντάς μας στον πνευματικό αγώνα, παρηγορώντας μας στις θλίψεις, λυτρώνοντάς μας από πειρασμούς και πολλά άλλα. Σχετικά παραδείγματα υπάρχουν άφθονα στην Αγία Γραφή, για να περιοριστούμε μόνο σ’ αυτήν. Διαβάστε περισσότερα »
Η ειδωλολατρία (Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)

«οἴδαμεν δὲ ὅτι ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ ἥκει καὶ δέδωκεν ἡμῖν διάνοιαν ἵνα γινώσκωμεν τὸν ἀληθινόν· καί ἐσμεν ἐν τῷ ἀληθινῷ, ἐν τῷ υἱῷ αὐτοῦ Ἰησοῦ Χριστῷ. οὗτός ἐστιν ὁ ἀληθινὸς Θεὸς καὶ ζωὴ αἰώνιος. Τεκνία, φυλάξατε ἑαυτοὺς ἀπὸ τῶν εἰδώλων· ἀμήν.» (Α’ Ἰωάν. 5,20-21)
Σὲ αὐτὸ τὸ στίχο (στ. 20) συνοψίζεται ὁλόκληρο τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ ἁγίου Ιωάννου του Θεολόγου καὶ ὁλόκληρη ἡ θεολογία του. «ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ ἥκει καὶ δέδωκεν ἡμῖν διάνοιαν», ὥστε σ’ Αὐτὸν νὰ γνωρίζουμε τὸν ἀληθινὸ Θεό. Καὶ μᾶς ἔδωσε καὶ τὴν δύναμη, μὲ τὴν ὁποία γίναμε δικοί Του, καὶ κατοικήσαμε ἐν Αὐτῷ. Ὥστε εἴμαστε μ’ ὅλο μας τὸ «εἶναι» μέσα σ’ Αὐτόν, στὸν ἀληθινὸ Θεὸ καὶ δι’ Αὐτοῦ στὴν αἰώνια ζωή, ἐπειδὴ Αὐτὸς εἶναι καὶ ἀληθινὸς Θεὸς καὶ ζωὴ αἰώνια. Διαβάστε περισσότερα »
Η πνευματική χαρά του εκκλησιασμού, κατά τον άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη (Σάββας Ηλιάδης, δάσκαλος)

Υπάρχουν σήμερα πολλά αγιοπατερικά βιβλία, από τα οποία μπορούμε με λίγο κόπο να ρουφήξουμε τους ευώδεις χυμούς του Πνεύματος. Ένα τέτοιο βιβλίο, στο οποίο άκρως θεολογεί ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, είναι «Η ΝΕΑ ΚΛΙΜΑΞ», καθώς ερμηνεύει και μας προσφέρει ως δώρα πνευματικά τα μηνύματα των Αναβαθμών της Οκτωήχου. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Ε’ Λουκά: Εις τον πτωχόν Λάζαρον και τον πλούσιον (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

(Κατά Λουκάν Ευαγγέλιο, κεφ. ιστ΄, χωρία 19 έως 31)
Αποσπάσματα από τις ομιλίες α΄ έως και ζ΄ «Εις τον πτωχόν Λάζαρον και τον πλούσιον» του αγίου Ιωάννου, Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Χρυσοστόμου, σχετικά με την ευαγγελική περικοπή για την παραβολή του πλουσίου και του Λαζάρου. Διαβάστε περισσότερα »
Παρατρεχάμενοι (Αρχιμ. Δανιήλ Αεράκης)

Δέν εἶναι γήπεδο! Δέν εἶναι ἀγορά. Δέν εἶναι θέατρο. Δέν εἶναι κέντρο διασκεδάσεως. Δέν εἶναι συγκέντρωσις φιλικῆς παρέας. Δέν εἶναι συνάντησις φίλων καί γνωστῶν. Εἶναι σύναξις πιστῶν. Πρόκειται γιά τό Ναό, πού συνάγονται οἱ ὀρθόδοξοι. Εἶναι ὁ τόπος τῆς λατρείας τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, πού «ὁμοθυμαδόν», «ἐν ἑνί στόματι καί μιᾴ καρδίᾳ» ἀναπέμπονται δεήσεις καί ἱκεσίες πρός τόν φιλάνθρωπο Θεό. Εἶναι ὁ φοβερός τόπος τῆς εὐχαριστιακῆς συνάξεως, πού ὁ «δι᾽ ἠμᾶς σταυρωθεῖς» «προσφέρει καί προσφέρεται». Εἶναι «ὁ οἶκος προσευχῆς», πού δέν μπορεῖ νά μεταβάλλεται σέ «οἶκο ἐμπορίου», κουβέντας καί κοσμικῆς συμπεριφορᾶς. Διαβάστε περισσότερα »
Ο άγιος Αβράμιος και η ανεψιά του Μαρία

29 Οκτωβρίου
Από τον Ευεργετινό
Ο άγιος Αβράμιος, όταν η ανεψιά του Μαρία έμεινε ορφανή, την πήρε κοντά του, στο εξωτερικό κελλάκι του ασκητηρίου του, και της δίδασκε την ασκητική ζωή. Αυτή, αν και μικρή, είχε επίδοση στην αρετή. Κάποτε όμως ένας επισκέπτης την παρέσυρε στην αμαρτία. Στη συνέχεια η Μαρία έπεσε σε απόγνωση, έφυγε από το ασκητήριο και κατέληξε πόρνη σ’ ένα ξενοδοχείο. Ο άγιος Αβράμιος, μετά δυο χρόνια αναζητήσεων, έμαθε πού βρίσκεται. Αμέσως ξεκίνησε για το ξενοδοχείο εκείνο, ντυμένος με στρατιωτική στολή, για να τη σώσει. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Ζ’ Λουκά: Ομιλία για τη θυγατέρα του Αρχισυναγώγου και για την αιμορροούσα (Επισκόπου Θεοφάνους Κεραμέως)

Σήμερα το ιερό Ευαγγέλιο μας (Λουκ. η’ 41-56) περιέγραψε διπλή ιστορία θαυμάτων. Και μάλλον αυτό είναι το κατά πολύ πιο παραδοξότατο των μεγάλων θαυμάτων, από όσα προηγήθηκαν. Από το να θεραπευθεί ο κωφάλαλος, ή ο παράλυτος, ή ο τυφλός, ή ο μανιακός, είναι πιο θαυμαστό το να ξαναζήσει αυτός που πέθανε. Και τώρα θαυματουργεί ο Κύριος, κάνοντας αρχή από την ανάσταση της θυγατέρας του Ιαείρου και παίρνει αυτήν την παρθένο από τον θάνατο απαρχή (πρώτη λεία) και αρχίζοντας έτσι να αιχμαλωτίζει τον άδη, το κάνει αυτό περισσότερο στη συνέχεια, γιατί η είσοδος του θανάτου στον κόσμο έγινε από την παρθένο Εύα. Αλλά, ανοίγοντας το ιερό βιβλίο του Ευαγγελίου, ας ακούσουμε τα ίδια τα λόγια του: Διαβάστε περισσότερα »
Εις τον άγιον Δημήτριον τον Μυροβλήτην († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Ομιλία του μακαριστού π. Γεωργίου Καψάνη, στην τράπεζα της Ιεράς Μονής Γρηγορίου Αγίου Όρους, το 2007
Η άσκηση του μοναχού και οι καρποί της (Iερομόναχος π. Λουκάς Γρηγοριάτης)

Εὐχαριστῶ τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ἱερισσοῦ, Ἁγίου Ὄρους καί Ἀρδαμερίου κ. κ. Θεόκλητο, τόσο γιά τήν ὁλόθυμη ἀρχιερατική του εὐλογία νά ὁμιλήσω στήν ἀποψινή ἐκδήλωση τοῦ Σωματείου «Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη» ὅσο καί γιά τήν τιμητική παρουσία του σέ αὐτήν. Τόν εὐχαριστῶ γιά τήν καρδιακή ἀναφορά του στό πρόσωπο τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος καί Καθηγουμένου μας, Ἀρχιμανδρίτου Γεωργίου Καψάνη, τοῦ ὁποίου τήν πνευματική παρακαταθήκη ἡ Ἱερά Μονή μας αἰσθάνεται ὡς μεγάλη εὐλογία. Ἡ τιμή πού ἀφειδώλευτα ὁ Σεβασμιώτατος ἐξέφρασε πρός τό πρόσωπο τοῦ ὁμιλοῦντος ἀντανακλᾶ τήν μεγάλη του ἀγάπη καί τόν εὐχαριστῶ.
Συγχαίρω τόν Πρόεδρο τῆς «Ἑνωμένης Ρωμηοσύνης» καί τούς συνεργάτες του γιά τήν διοργάνωση τῶν τριήμερων ἐκδηλώσεων «Στούς πρόποδες τοῦ Ἄθωνα» στήν ὄμορφη καί ἱστορική πόλη τῆς Ἱερισσοῦ ὑπό τήν αἰγίδα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως καί τοῦ Ἀριστοτελείου Πολιτιστικοῦ Κέντρου τῆς πόλεως. Εὐχαριστῶ τό Διοικητικό Συμβούλιο τῆς Ε.ΡΩ. γιά τήν πρόσκληση νά ὁμιλήσω καί εὔχομαι νά τούς ἐνδυναμώνῃ ὁ Θεός στό ἔργο, τό ὁποῖο ἐπιτελοῦν στίς δύσκολες στιγμές πού διέρχεται ἡ πατρίδα μας. Εὐχαριστοῦμε ὅλοι τόν Δήμαρχο Ἱερισσοῦ καί τήν Πρόεδρο τοῦ Πολιτιστικοῦ γιά τήν φιλοξενία τῆς ἐκδηλώσεως στό πανέμορφο αὐτό ἀμφιθέατρο.
Στά μέλη καί τούς φίλους τῆς Ε.ΡΩ. πού ἤλθατε ἐδῶ ἀπό ὅλη τῆς Ἑλλάδα, μεταφέρω τίς εὐχές τοῦ σεβαστοῦ μας Καθηγουμένου, Ἀρχιμανδρίτου Χριστοφόρου, καί εὔχομαι τό προσκύνημά σας νά εἶναι γεμᾶτο μέ τίς εὐλογίες τῆς Παναγίας μας. Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Ο όσιος Φίνταν της Τάγμον

21 Οκτωβρίου
Γιος Ιρλανδού βάρδου, ο όσιος Φίνταν εγκατέλειψε τη φύλαξη των κοπαδιών του πατέρα του για να πάει να διδαχθεί γράμματα και την Αγία Γραφή κοντά σ’ έναν ερημίτη ιερέα· κατά τη διάρκεια της απουσίας του δύο λύκοι φύλαγαν ήμεροι τα κοπάδια. Διαβάστε περισσότερα »
Μεγάλα και μικρά αμαρτήματα (Δημήτριος Παναγόπουλος)

Πολλές φορές ακούμε να γίνεται λόγος για «μικρά» αμαρτήματα. Αυτά μάλιστα παρουσιάζονται σ’ εμάς ως… απαραίτητα, διότι ακούμε πολλούς και πολλές, όταν λέμε ότι πρέπει να διορθωθούμε ολοκληρωτικά, να πετάγονται σαν ελατήρια, λέγοντας, μα δεν θα έχουμε τίποτε; δεν θα φωνάξουμε λίγο, δεν θα θυμώσουμε, δεν θα ζηλέψουμε αν ο άλλος είναι πιο καλός ή έχει κάτι πιο καλό, δεν θα πούμε και ένα ψέμα απαραίτητο; κ.τ.τ. Και πλανόμαστε έτσι, ότι μπορούμε (δεν πειράζει) να έχουμε αυτά τα μικρά φιδάκια, ξεχνώντας ότι τα θανάσιμα αμαρτήματα είναι μεγάλα φίδια ενώ τα συγγνωστά, μικρά. Και ότι και αυτά δεν παύουν να είναι φίδια, έστω και αν είναι μικρά. Και ακόμη, ότι και αυτά τα μεγάλα αμαρτήματα από μικρά έγιναν μεγάλα, δηλαδή από συγγνωστά έγιναν θανάσιμα που μας οδηγούν, αργά ίσως, αλλά σταθερά στην Κόλαση.
Επειδή, λοιπόν, η διάκριση της αμαρτίας είναι απαραίτητη για κάθε άνθρωπο, θα αναφέρουμε λίγα πράγματα. Διαβάστε περισσότερα »
Προς κατάδικο που ρωτά για την ψευδομαρτυρία (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Επίσκοπος Αχρίδος)

Καταδικάστηκες στὴ φυλακή. Καὶ τώρα κάθεσαι στὸ κελὶ καὶ στὴ σιωπὴ κοσκινίζεις ὁλόκληρη τὴ ζωή σου μὲ ψιλὸ-ψιλὸ κόσκινο. Παραξενεύεσαι πῶς ὅλα ξετυλίχθηκαν σὰν ἕνα κουβάρι ὅταν κατεβαίνει τὸ βουνό! Διαβάστε περισσότερα »
Το υπερφυσικό απαιτεί πίστη και υπακοή (Άγιος Ιωάννης Κρονστάνδης)

Πριν δημιουργήσει ο Θεός αυτό τον ωραίο κόσμο και τον άνθρωπο, γνώριζε ότι ο άνθρωπος μετά θα πέσει και είχε από την αρχή τον τρόπο πώς να τον ανορθώσει μετά την πτώση. Και ο τρόπος ήταν να κατέβει στη γη ο ίδιος ο Υιός του Θεού, χωρίς όμως να χωριστεί από τον Πατέρα του, να ντυθεί πραγματικά την ανθρώπινη σάρκα, να λάβει την ανθρώπινη ψυχή, να γίνει δηλαδή πραγματικός άνθρωπος, χωρίς να παύει να είναι ταυτόχρονα και Θεός. Μ’ αυτό το σώμα και τις δυνάμεις αυτής της ανθρώπινης ψυχής να εκπληρώσει το νόμο του Θεού, πράγμα που ο άνθρωπος μόνος του δεν μπορούσε να το κάνει, εξαιτίας της διαφθοράς που προκάλεσε μέσα του η αμαρτία. Να δώσει τον εαυτό του θυσία για τον άνθρωπο, να πεθάνει στην ατιμία, να αναστηθεί εκ νεκρών και να βάλει έτσι την αρχή της αναστάσεως, από το θάνατο στην αιώνια ζωή, για όλους που θα ακολουθούσαν στη συνέχεια τη δική του οδό.
Αλλά πώς ο Κύριος με τον θάνατό του έσωσε από τον θάνατο όλους τους ανθρώπους, αν οι άνθρωποι, που ζούσαν πριν ή μετά, δεν υπήρχαν τότε στη γη ή ήδη είχαν πεθάνει; Πώς, για παράδειγμα, μπορεί κάποιος να εξαγοράσει τον αιχμάλωτο αφού ούτε ο αιχμάλωτος δεν υπάρχει; Διαβάστε περισσότερα »
Ποια αμαρτήματα δεν μας εμποδίζουν από την Θεία Κοινωνία;

Οι Άγιοι Μακάριος Κορίνθου καὶ Νικόδημος Ἁγιορείτης, οἱ γνωστοὶ αὐτοὶ ὑπέρμαχοι τῆς Συνεχοῦς Μεταλήψεως τῶν Ἀχράντων τοῦ Χριστοῦ Μυστηρίων, στὸ περίφημο σχετικὸ βιβλίο τους ἀντιμετωπίζουν τὴν ἔνστασι καὶ ἀπορία τῶν καλοπροαιρέτων κατὰ τὰ ἄλλα ἐκείνων Χριστιανῶν, οἱ ὁποῖοι διαμαρτύρονται καὶ λέγουν γιὰ ὅσους μεταλαμβάνουν συχνά: «Τάχα καὶ αὐτοὶ ὡς ἄνθρωποι δὲν ἐνοχλοῦνται ἀπὸ τὰ πάθη γαστριμαργίαν, κενοδοξίαν, γέλωτα, ἀργολογίαν καὶ ὅσα ὅμοια; Πῶς λοιπὸν θέλουν νὰ κοινωνοῦν συχνά;» (Ἔνστασις Η΄).
Οἱ Ἅγιοι ἀπαντοῦν στὴν ἔνστασι αὐτή, Διαβάστε περισσότερα »
Το πρόσωπο και η «διόρθωση του φύλου» (Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος)

Τό νομοσχέδιο μέ τίτλο «Νομική Ἀναγνώριση τῆς Ταυτότητας τοῦ Φύλου» πού συζητήθηκε ἔντονα τόν τελευταῖο καιρό καί ψηφίσθηκε ἀπό τήν Βουλή τῶν Ἑλλήνων, καί μετά τήν ὑπογραφή ἀπό τόν Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας καί τήν δημοσίευσή του στήν Ἐφημερίδα τῆς Κυβερνήσεως θά εἶναι νόμος τοῦ Κράτους, ἔχει πολλά σημεῖα τά ὁποῖα δέχονται κριτική ἀπό θεολογικῆς, ἀνθρωπολογικῆς καί ψυχολογικῆς πλευρᾶς. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Δ’ Λουκά (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)

ομιλία μδ’.
(Λουκ. η’, 4-15) Διαβάστε περισσότερα »
Η εορτή τού αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)

Σήμερα κοινή χαρά ανέτειλε σε όλο τον κόσμο για τη φωτεινή εορτή και λαμπρή πανήγυρη του αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου. Χαίρεται ο ουρανός άνω και πανηγυρίζει όλη η θριαμβεύουσα Εκκλησία, επειδή έχει ανάμεσά της τη μακάρια ψυχή και το θείο και ολόφωτο πνεύμα του ιερού Συμεών. Χαίρεται και η γη κάτω, και όλη η στρατευομένη Εκκλησία των Ορθοδόξων πανηγυρίζει, επειδή κατέχει ως πολύτιμους θησαυρούς και εντρυφά και απολαμβάνει τα θεόπνευστα και φωτολαμπή και μελίρρυτα συγγράμματα του Συμεών. Και με την κοινή αυτή χαρά του ουρανού και της γης δοξολογείται από τους ουράνιους και τους επίγειους η ζωαρχική και παναγία Τριάς, ο Πατέρας, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα, ο Θεός των όλων, που χαρίτωσε και δόξασε και ανέδειξε μέγα τον άγιό του Συμεών, και όταν ήταν στη γη, με τόσα υπερφυσικά χαρίσματα, και όταν μετατέθηκε στον ουρανό, με τόσες ασύλληπτες δόξες και μακαριότητες. Διαβάστε περισσότερα »
Η ποιμαντική μέριμνα του γέροντος Γεωργίου Γρηγοριάτη για τους αρρώστους από τα ναρκωτικά (Μοναχός Νεόφυτος Γρηγοριάτης)

Ο μακαριστός Γέροντάς μας Αρχιμανδρίτης Γεώργιος ασχολήθηκε με την νεολαία από τα νεανικά του χρόνια. Είχε πρωτοφανή επιτυχία στον κατηχητικό χώρο από τότε. Όμως, άρχισε να ασχολείται ειδικά με την αποτοξίνωση από τα ναρκωτικά ορισμένων, κυρίως νέων ανθρώπων, από το 1986, μέχρι το 2014, οπότε εκοιμήθη εν Κυρίω, Κυριακή της Πεντηκοστής. Αιτία για να ασχοληθεί ο Γέροντας π. Γεώργιος με τα νεαρά αυτά παιδιά ήταν η προτροπή του Αγίου Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτη να μεριμνήσει ο Γέροντας Γεώργιος ποιμαντικώς για τους νέους αυτούς, διότι ο Άγιος Γέροντας Παΐσιος δεν είχε το χρόνο, ούτε τα μέσα, ούτε τον χώρο, προς τον σκοπό αυτό. Ο Άγιος Γέροντας Παΐσιος ειδοποίησε και μερικά άλλα αγιορείτικα μοναστήρια να πράξουν το ίδιο, γεγονός που έγινε πραγματικότητα από το 1986 μέχρι το 2014. Διαβάστε περισσότερα »
Τα θαύματα του Χριστού γίνονται και σήμερα; (Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom (†))

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Διαβάζουμε συνεχῶς γιὰ τὰ θαύματα τοῦ Χριστοῦ στὰ Εὐαγγέλια καὶ ἀναρωτιόμαστε: “Γιατί ἦταν τότε δυνατὰ. Γιατί γίνονταν τέτοια πράγματα ἐκεῖνες τὶς ἡμέρες, ἐνῶ ἐμεῖς σήμερα βλέπουμε τόσα λίγα θαύματα;” Νομίζω ὅτι ὑπάρχουν τρεῖς πιθανὲς ἀπαντήσεις. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Γ’ Λουκά: Το θαύμα της νεκρανάστασης (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

(Λουκ. ζ’ 11-16)
Πολλοί είναι οι άνθρωποι που αυτοτιτλοφορούνται «Σωτήρες της ανθρωπότητας». Ποιος απ’ όλους τους όμως θα μπορούσε να φανταστεί πως θα ήταν δυνατό να σώσει ανθρώπους από το θάνατο; Στην ιστορία έχουμε δει πολλούς καταχτητές. Κανένας τους όμως δε νίκησε το θάνατο. Στη γη γνωρίσαμε πολλούς βασιλιάδες που είχαν εκατομμύρια υποτελείς. Κανένας τους όμως δεν μπόρεσε να μετρήσει στους υποτελείς του και τους νεκρούς μαζί με τους ζωντανούς.
Κανένας, εκτός από τον μοναδικό Ένα, τον Κύριο Ιησού Χριστό, Εκείνον που μαζί Του δεν μπορεί να συγκριθεί κανένας. Δεν είναι μόνο ο Νέος Άνθρωπος. Είναι ο Νέος Κόσμος, ο Δημιουργός Του. Όργωσε τον αγρό ζώντων και νεκρών κι έσπειρε και στους δυό τον καινούργιο σπόρο της ζωής. Οι νεκροί μπροστά Του είναι όπως κι οι ζωντανοί, οι ζωντανοί όπως οι νεκροί. Ο θάνατος δεν είναι εμπόδιο στη βασιλεία Του. Παραμέρισε το εμπόδιο αυτό κι άνοιξε τη βασιλεία Του στην ιστορία, από τον Αδάμ και την Εύα ως τον τελευταίο άνθρωπο που θα γεννηθεί στη γη. Κοίταξε τη ζωή και το θάνατο του ανθρώπου με διαφορετικό τρόπο απ’ ότι βλέπουμε εμείς οι θνητοί. Κοίταξε και είδε πως η ζωή δεν τελειώνει με το σωματικό θάνατο, πως η πραγματικότητα του θανάτου για μερικούς ανθρώπους έρχεται πριν από το σωματικό τους θάνατο. Πολλούς ζωντανούς τούς βλέπει στον τάφο, πολλούς νεκρούς σε σώματα ζωντανά. «Μη φοβηθήτε από των αποκτεννόντων το σώμα, την δε ψυχήν μη δυναμένων αποκτείναι» (Ματθ. ι’ 28), είπε ο ίδιος στους αποστόλους Του. Ο σωματικός θάνατος δεν συνεπάγεται και τον ψυχικό θάνατο. Αυτός προκαλείται μόνο από τη θανάσιμη αμαρτία πριν ή και κατά το σωματικό θάνατο, ξέχωρα απ’ αυτόν.
Με την πνευματική ματιά Του ο Κύριος διαπερνά το χρόνο όπως η αστραπή τα σύννεφα. Οι ζωντανές ψυχές τόσο εκείνων που πέθαναν προ πολλού όσο και αυτών που δε γεννήθηκαν ακόμα εμφανίζονται μπροστά Του. Ο προφήτης Ιεζεκιήλ είδε σε όραμα μια πεδιάδα γεμάτη οστά νεκρών και δεν μπορούσε να κατανοήσει αν τα οστά αυτά θα μπορούσαν να αναζωογονηθούν, ωσότου του το αποκάλυψε ο Κύριος. «Υιέ ανθρώπου, ει ζήσεται τα οστέα ταύτα;», τον ρώτησε ο Κύριος, «και είπα· Κύριε Κύριε, συ επίστη ταύτα» (Ιεζ. λζ’ 3). Ο Χριστός δεν έβλεπε νεκρά οστά, αλλά τα ζωντανά πνεύματα που είχαν μέσα τους. Το σώμα και τα οστά του ανθρώπου δεν είναι παρά το περίβλημα κι ο εξοπλισμός της ψυχής. Το περίβλημα αυτό γερνάει και γίνεται σαν φθαρμένο ρούχο. Ο Θεός όμως θα το ανακαινίσει και θα ξαναντύσει με αυτό την ψυχή που αναχώρησε.
Ο Χριστός ήρθε για ν’ απαλλάξει τον άνθρωπο από τον αρχαίο φόβο, αλλά και να δημιουργήσει έναν καινούργιο φόβο σ’ αυτούς που αμαρτάνουν. Ο αρχαίος φόβος του ανθρώπου ήταν ο σωματικός θάνατος. Ο καινούργιος φόβος είναι ο πνευματικός θάνατος. Και τον φόβο αυτόν ο Χριστός τον ενίσχυσε, τον έκανε πιο δυνατό. Ο φόβος του σωματικού θανάτου οδηγεί τον άνθρωπο στην αναζήτηση βοήθειας απ’ αυτόν τον κόσμο. Οι άνθρωποι εγκαθίστανται σ’ αυτόν τον κόσμο, σκορπίζονται σ’ αυτόν και πιάνονται απ’ αυτόν, μόνο και μόνο για να σιγουρέψουν τη μεγαλύτερη δυνατή διαμονή για το σώμα τους, να διανύσουν ένα ταξίδι όσο μεγαλύτερο και αβασάνιστο γίνεται. Ο Κύριος όμως λέει σ’ εκείνον που ήταν πλούσιος ολικά αλλά φτωχός πνευματικά: «Άφρον, ταύτη τη νυκτί την ψυχήν σου απαιτούσιν από σου· α δε ητοίμασας τίνι έσται;» (Λουκ. ιβ’ 20). Τον άνθρωπο που φροντίζει για το σώμα του αλλά αδιαφορεί για την ψυχή του, ο Κύριος τον αποκαλεί άφρονα, ανόητο. «Ουκ εν τω περισσεύειν τινί η ζωή αυτού έστιν εκ των υπαρχόντων αυτού» (Λουκ. ιβ’ 15), είπε επίσης ο Κύριος. Σε τι συνίσταται λοιπόν η ζωή του ανθρώπου; Στην εξάρτησή του από το Θεό, που ζωοποιεί την ψυχή με το λόγο Του και μαζί με την ψυχή ζωοποιεί και το σώμα.
Με το λόγο Του ο Κύριος ανάστησε κι ανασταίνει ψυχές αμαρτωλές, ψυχές που πέθαναν πριν από το σωματικό θάνατο. Υποσχέθηκε πως θ’ αναστήσει τα νεκρά σώματα εκείνων που έχουν ήδη αποβιώσει. Με την άφεση των αμαρτιών, με τα ζωοποιά λόγια Του και με τα τίμια δώρα, το πάναγνο Σώμα και το Αίμα Του, ανέστησε κι ανασταίνει και σήμερα ακόμα νεκρούς. Και θα το κάνει αυτό ως τη συντέλεια του κόσμου. Μας το επιβεβαίωσε αυτό όχι μόνο με λόγια αλλά και με έργα, αφού ανάστησε αρκετούς στη διάρκεια της επίγειας ζωής Του, καθώς και με την Ανάστασή Του. «Αμήν λέγω υμίν ότι έρχεται ώρα, και νυν έστιν, ότε οι νεκροί ακούσονται της φωνής του υιού του Θεού, και οι ακούσαντες ζήσονται» (Ιωάν. ε’ 25). Πολλοί νεκροί άκουσαν τη φωνή του Υιού του Θεού και αναστήθηκαν. Ένα τέτοιο παράδειγμα έχουμε από το σημερινό ευαγγέλιο.
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Β’ Λουκά: Η εντολή του Χριστού για την αγάπη (Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom (†))

(Λουκ.6, 31-36)
Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Πολλές φορὲς ὁ Χριστὸς μᾶς μιλάει στὸ Εὐαγγέλιο Του γιὰ τὴν νέα ἐντολὴ ποὺ μᾶς ἔδωσε. Τί καινούργιο ὑπάρχει σὲ τούτη τὴν ἐντολὴ τῆς ἀγάπης; Εἶναι ἡ ἁγνότητα καὶ ἡ σπουδαιότητα της. Δὲν εἶναι καινούργιο ὅτι οἱ ἄνθρωποι ἀγαποῦν ὁ ἕνας τὸν ἄλλον· οἱ ἄνθρωποι πάντοτε ἀγαποῦσαν κάποιους ἄλλους ἀνθρώπους. Αὐτὸ ποὺ εἶναι καινούργιο σ’ αὐτή τὴν ἐντολὴ εἶναι ν’ ἀποκτήσουμε μιὰ καρδιὰ μὲ τὸν Οὐράνιο Πατέρα μας, νὰ συμμετέχουμε στὴν ἀγάπη Του. Αὐτὸ σημαίνει νὰ ἀγαπᾶμε μὲ τὸν ἴδιο τρόπο ποὺ ἀγαπᾶ κι’ Ἐκεῖνος, – ποὺ δὲν ξεχωρίζει τὸ καλὸ ἀπὸ τὸ κακό, ποὺ δὲν ξεχωρίζει ἐκείνους ποὺ εἶναι εὐγνώμονες καὶ ἐκείνους ποὺ εἶναι ἀχάριστοι, νὰ μὴν ἀναφέρω ἐκείνους ποὺ ἴσως γοητεύουν κάποιον. Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀπέραντη καὶ βαθιὰ καὶ ἀγκαλιάζει τὰ πάντα· αὐτὸ ποὺ διαφέρει σ’ αὐτή τὴν ἀγάπη εἶναι μιὰ ἐσωτερικὴ ποιότητα: ὁ Θεός μπορεῖ νὰ χαίρεται καὶ μπορεῖ νὰ πληρώσει τὸ τίμημα τῆς ἀγάπης Του ἐπάνω στὸν Σταυρό. Διαβάστε περισσότερα »
Ο θρυμματισμός του Προτεσταντισμού (Ιερομάρτυς Ιλαρίων Τρόιτσκι)

Μ’ αυτή την ίδια νέκρα ρεζιλεύεται και η προτεσταντική ψευδοδιδασκαλία. Τι κατάφεραν οι προτεστάντες ατιμάζοντας με τις σοφιστείες τους την ιδέα της Εκκλησίας; Κατάφεραν μόνο τον διαμελισμό και μάλιστα ένα διαμελισμό χωρίς καμιά ελπίδα. Ο Προτεσταντισμός συνεχώς θραύεται σε σέκτες. Εκκλησιαστική προτεσταντική ζωή δεν υπάρχει. Υπάρχει κάποια «μισο-ζωή» χωρισμένων σεκτών και κοινοτήτων. Την κοινή εκκλησιαστική ζωή, για την οποία προσευχήθηκε ο Κύριος Ιησούς Χριστός στην Αρχιερατική προσευχή, ο Προτεσταντισμός τη φόνευσε. Πράγματι, οι ακραίοι «ορθόδοξοι» προτεστάντες στέκονται πολύ εγγύτερα στους ορθοδόξους χριστιανούς παρά στους προτεστάντες των ακραίων ορθολογιστικών ομάδων, οι οποίες τίποτε κοινό δεν έχουν μεταξύ τους εκτός από αυθαίρετη, και χωρίς καμιά βάση, ιδιοποίηση απ’ αυτούς της ονομασίας «προτεστάντες» μιας και γι’ αυτό κανείς δεν θα τους διώξει δικαστικώς. Ποια ενότητα είναι δυνατή μεταξύ τους; Ποια κοινή ζωή μπορεί να υπάρχει σ’ αυτούς; Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Ο άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης

Αυτό το νεοφανές άστρο του στερεώματος της Εκκλησίας, ο όσιος Σιλουανός –κατά κόσμον Συμεών Ιβάνοβιτς Αντόνωφ– γεννήθηκε το 1866 σε οικογένεια χωρικών της περιφέρειας Ταμπώφ της Ρωσίας. Από την ηλικία των τεσσάρων ετών αναρωτιόταν: «Πού είναι αυτός ο Θεός; Όταν μεγαλώσω, θα γυρίσω όλη την γη αναζητώντας τον!» Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Α’ Λουκά (Θεοφύλακτος Αρχιεπίσκοπος Βουλγαρίας)

(Λουκ. ε΄. 1-11)
«Τὸν ἐστρίμωχναν τὰ πλήθη, γιὰ ν’ ἀκούσουν τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ κι αὐτὸς στεκόταν κοντὰ στὴ λίμνη Γενησαρέτ. Εἶδε δυὸ βάρκες ἀραγμένες στὴν ἀκρολιμνιά· οἱ ψαράδες πιὸ κεῖ ἔπλυναν τὰ δίχτυα τους. Μπῆκε σὲ μιὰ ἀπ’ αὐτὲς ποὺ ἦταν τοῦ Σίμωνα καὶ τὸν παρακάλεσε νὰ ξεμακρύνη λίγο ἀπὸ τὴ στεριά. Κι ἀφοῦ κάθισε ἄρχισε νὰ διδάσκη τὸν κόσμο μέσ’ ἀπὸ τὴ βάρκα. Ὅταν τέλειωσε εἶπε στὸ Σίμωνα· Γύρισε στ’ ἀνοιχτὰ καὶ ρίξετε τὰ δίχτυα γιὰ ψάρεμα.
Τοῦ ἀποκρίθηκε ὁ Σίμωνας καὶ τοῦ εἶπε· Δάσκαλε, ὅλη τὴ νύχτα κοπιάσαμε καὶ δὲν πιάσαμε τίποτα. Θὰ ρίξω ὅμως τὸ δίχτυ ἀφοῦ τὸ ὁρίζεις. Ἔκαμαν ἔτσι κι ἔπιασαν τόσο μεγάλο πλῆθος ψάρια ποὺ ἄρχισε τὸ δίχτυ νὰ σπάζη. Φώναξαν τοὺς συνεταίρους τους τῆς δεύτερης βάρκας νὰ πᾶν νὰ τοὺς βοηθήσουν. Πῆγαν καὶ γέμισαν καὶ οἱ δύο βάρκες σὲ σημεῖο νὰ βουλιάζουν. Ὅταν τὸ εἶδε αὐτὸ ὁ Σίμωνας πέφτει στὰ γόνατα τοῦ Ἰησοῦ καὶ τὸν παρακαλεῖ. Ἕβγα ἀπ’ τὴ βάρκα μου, Κύριε, γιατὶ εἶμαι ἁμαρτωλός. Τὸν εἶχε γεμίσει θάμπος κι αὐτὸν κι ὅλους τοὺς συντρόφους του γιὰ τὰ ψάρια ποὺ εἶχαν πιάσει μ’ αὐτὸ τὸν τρόπο. Ὅμοια εἶχαν ξαφνιαστῆ κι ὁ Ἰάκωβος καὶ ὁ Ἰωάννης, γιοὶ τοῦ Ζεβεδαίου ποὺ ἦσαν συνέταιροι τοῦ Σίμωνα. Γι’ αὐτὸ ὁ Ἰησοῦς εἶπε στὸν Σίμωνα· Μὴ φοβᾶσαι, ἀπὸ τώρα θὰ ψαρεύης ἀνθρώπους. Κι ἀφοῦ ἔσυραν τὰ πλοῖα στὴ στεριά, τὰ παράτησαν ὅλα καὶ τὸν ἀκολούθησαν». Διαβάστε περισσότερα »
Η ιδανική φιλία (Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος)

Ἡ γοητεία τοῦ κακοῦ καὶ ἡ φαυλότητα τῆς ζωῆς ἔχουν ἀμαυρώσει ὅλα τὰ καλὰ τοῦ βίου μας. Καὶ μεταξὺ αὐτῶν τῶν καλῶν συμπεριλαμβάνονται καὶ οἱ φιλίες. Κάτω ἀπὸ τὸ γενικὸ ξεπεσμὸ καὶ ἐξευτελισμὸ τῆς ζωῆς χάθηκαν ἢ ἀλλοτριώθηκαν κι αὐτές. Κι ὅμως, ὅλοι ἔχουμε ἀνάγκη μιᾶς γνήσιας, ἀληθινῆς, δυνατῆς καὶ πραγματικῆς φιλίας. Δύσκολα κτίζονται τέτοιες φιλίες. Εὔκολα καταστρέφονται. Κι ὅσοι ἀπέκτησαν τέτοιες ζηλευτὲς φιλίες ἔζησαν εὐτυχισμένοι. Γι᾽ αὐτὸ θὰ σᾶς δώσω τὴν συνταγὴ τῆς ἰδανικῆς φιλίας. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή μετά την Ύψωση του Σταυρού (Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom (†))

Στὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος
Τὴν ἡμέρα ποὺ θυμόμαστε τὸν Σταυρὸ τοῦ Κυρίου, πρέπει νὰ δίνουμε ἰδιαίτερη προσοχὴ σ’ ὅ,τι εἶναι ἡ Θεϊκὴ ἀγάπη. Τόσο πολὺ ἀγάπησε ὁ Θεὸς τὸν κόσμο ποὺ θυσίασε τὸν Μονογενῆ του Υἱό, ὥστε κανεὶς ἄνθρωπος δὲν θὰ πρέπει νὰ λησμονηθεῖ καὶ ν’ ἀγνοηθεῖ. Διαβάστε περισσότερα »
Εις την ύψωση του Τιμίου Σταυρού

Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός σε ομιλία του για τον Σταυρό θα αναφέρει: «Ο σταυρός είναι το τρόπαιο του Χριστού, που έγινε βέβαια μία φορά, αλλά τρέπει πάντοτε σε φυγή τους δαίμονες. Πράγματι που είναι τα είδωλα και οι μάταιοι φόνοι των ζώων; Πού είναι οι ναοί και η φωτιά της δυσεβείας; Σβήστηκαν όλα από ένα άγιο αίμα και γκρεμίστηκαν, και μένει ο σταυρός η πολυδύναμη δύναμη, αόρατο βέλος, άυλο φάρμακο, παυσίπονο πλήγμα, δόξα γεμάτη όνειδος· ώστε, κι αν μύρια άλλα διηγηθώ για τον Χριστό, κι αν καταπλήξω τον ακροατή μου διηγούμενος μύρια θαύματα, δεν καυχιέμαι τόσο για εκείνα, όσο για τον σταυρό». Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

Σεβασμός στην Παράδοση (Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης)

«Ἰησοῦς Χριστός χθές
καί σήμερον ὁ αὐτός
καί εἰς τούς αἰώνας»
Συχνά γίνεται λόγος γιά ἀνανέωση στήν Ἐκκλησία· λές καί ἡ Ἐκκλησία γηράσκει καί χρειάζεται ἀνανέωση. Προσπαθεῖ κανείς σήμερα νά κρατήσει λίγο τήν παράδοση, νά τηρεῖ τίς νηστεῖες, νά μή δουλεύει τίς γιορτές, να εἶναι εὐλαβής καί τόν λένε ἀναχρονιστικό καί ξεπερασμένο. Σέ ποιά ἐποχή ζεῖς; Αὐτά δέν γίνονται τώρα. Πᾶνε αὐτά τά πράγματα! Εἶναι μερικές ἀπό τίς ἐκφράσεις πού ἀκούει κανείς ἀπό τόν κόσμο. Δηλαδή, σιγά σιγά οἱ ἄνθρωποι ὅλα αὐτά τά παίρνουν γιά παραμύθια. Ἀκόμη και τίς ἀξίες τίς λένε κατεστημένο τώρα και πᾶνε νά ἀντικαταστήσουν τίς ἀξίες με ἀταξίες. Μεγάλη διαστροφή ὑπάρχει στόν κόσμο! Τήν ὀμορφιά τήν πνευματική τήν θεωροῦν ἀσχήμια. Ἡ πνευματική ὀμορφιά δηλαδή γιά τούς κοσμικούς εἶναι κοσμική ἀσχήμια. Διαβάστε περισσότερα »
Τι είναι εικόνα (Άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός)

Εικόνα λοιπόν είναι ομοίωμα κάποιου και δείγμα και αποτύπωμα, που δείχνει στον εαυτό του το εικονιζόμενο, οπωσδήποτε όμως δεν μοιάζει εξ’ ολοκλήρου η εικόνα με το πρωτότυπο, δηλαδή με το εικονιζόμενο-γιατί άλλο είναι η εικόνα και άλλο το εικονιζόμενο-, οπωσδήποτε όμως βλέπει κανείς σ’ αυτά διαφορά, αν και δεν είναι άλλο τούτο και άλλο εκείνο. Για παράδειγμα λέω το εξής. Η εικόνα του ανθρώπου, αν και αποτυπώνει τη μορφή του σώματος του, όμως δεν έχει τις ψυχικές δυνάμεις του, γιατί ούτε ζει ούτε σκέφτεται ούτε μιλάει ούτε αισθάνεται ούτε κουνάει κάποιο μέλος του. Και ο Υιός, ενώ είναι φυσική εικόνα του Πατρός, έχει κάποια διαφορά σε σχέση με Αυτόν· είναι Υιός και όχι Πατέρας. Διαβάστε περισσότερα »
Πώς δέχεται ο Θεός τη μετάνοια

Κυριακή ΙΓ’ Ματθαίου: Ερμηνεία του Ευαγγελίου (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Ματθ. κα’ 33-42)
– Η ερμηνεία αυτής της παραβολής μας βοηθά να καταλάβουμε γιατί ενώ ο Θεός αρχικά επέλεξε το γένος του Αβραάμ για να ανακαλέσει την ανθρωπότητα στην προτέραν μακαριότητα, έπειτα από το Πάθος και την Ανάστασή Του, εισάγει εις την θείαν αυτού χάριν, το γένος των ειδωλολατρών.
Για την πτώση του διαβόλου και των Αγγέλων του (Αββάς Κασσιανός)

Ὁ Ἀββᾶς Κασσιανός ταξιδεύει στήν ἔρημο τῆς Αἰγύπτου καί συνομιλεῖ μέ τούς πατέρες τῆς ἐρήμου. Ρωτᾶ τόν Ἀββᾶ Σέρηνο γιά τήν πτώση τοῦ διαβόλου καί τῶν ἀγγέλων του.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία (Γέροντας Ευστράτιος Γκολοβάνσκι)

Η Εκκλησία είναι αλάθητη; Διαβάστε περισσότερα »
Η μέθοδος θεραπείας του ανθρώπου (Αρχ. Σωφρόνιος Σαχάρωφ)

Οἱ παρατηρήσεις τῆς ψυχολογίας γιὰ τὸν ἄνθρωπο εἶναι ἀξιόλογες, διότι περιγράφουν ὅτι πέρα απὸ τὴν λογικὴ ὑπάρχει καὶ κάτι ἄλλο βαθύτερο. Ὅμως, οἱ ψυχολογικὲς ἀναλύσεις εἶναι παιδικὲς σὲ σχέση μὲ τὴν διδασκαλία τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας. Καίτοι οἱ παρατηρήσεις τῆς ψυχολογίας εἶναι ἀξιόλογες, ἐν τούτοις ἡ μέθοδος θεραπείας ποὺ προσφέρει εἶναι πολὺ ἄσχημη. Ἡ ψυχανάλυση δὲν θεραπεύει τὸν ἄνθρωπο, μᾶλλον τὸν συγχύζει περισσότερο. Διαβάστε περισσότερα »
Διδαχή τη IB’ Κυριακή του Ματθαίου για τη σωτηρία (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

«Διδάσκαλε αγαθέ, τι αγαθόν ποιήσω ίνα έχω ζωήν αιώνιον;» (Ματθ. 19, 16)
«ΑΓΑΘΕ Διδάσκαλε», ρώτησε τον Κύριό μας Ιησού Χριστό κάποιος νεαρός, «τι καλό να κάνω για ν’ αποκτήσω την αιώνια ζωή;». Δηλαδή: “Τι να κάνω για να σωθώ;”. Ερώτημα πολύ σοβαρό. Ερώτημα για ένα ζήτημα που πρέπει ν’ απασχολεί κάθε άνθρωπο σ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού της επίγειας ζωής του. Διαβάστε περισσότερα »
Η Παράδοση της Εκκλησίας (Πρωτ. Γεώργιος Φλωρόφσκυ)

Ἡ καθολική φύσις τῆς Ἐκκλησίας φαίνεται ζωηρότερον εἰς τό γεγονός ὅτι ἡ ἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας ἀνήκει εἰς ὄλας τάς ἱστορικάς ἐποχάς. Εἰς τήν ὕπαρξιν καί την ζωήν τῆς Ἐκκλησίας ὁ χρόνος μυστηριωδῶς κατανικᾶται καί τιθασσεύεται. Κατά κάποιον τρόπον ὁ χρόνος παραμένει ἀκίνητος. Ἀκίνητος ὄχι μόνον λόγῳ τῆς δυνάμεως τῆς ἱστορικῆς μνήμης ἤ τῆς φαντασίας, πού ἠμποροῦν «νά πετοῦν ὑπεράνω τοῦ διπλοῦ φράγματος τοῦ χρόνου καί τοῦ χώρου». Εἶναι ἀκίνητος λόγῳ τῆς δυνάμεως τῆς χάριτος, πού συγκεντρώνει εἰς καθολικήν ἑνότητα ζωῆς, ὅσα εἶχον διαχωρισθῆ ἀπό τοίχους πού ὑψώθησαν μέ τήν ροήν τοῦ χρόνου. Διαβάστε περισσότερα »
Ψυχωφελή κεφάλαια (Όσιος Θεόδωρος Εδέσσης)

Όπως το καλό έργο που γίνεται χωρίς ορθή πίστη είναι τελείως νεκρό και δεν έχει καμιά ενέργεια, έτσι και πίστη μόνη χωρίς ενάρετα έργα δεν μας απαλλάσσει από το αιώνιο πυρ· γιατί ο Κύριος είπε: «Όποιος με αγαπά, θα τηρήσει τις εντολές μου» (Ιω. 14:15). Αν λοιπόν αγαπούμε τον Κύριο και πιστεύουμε σ’ Αυτόν, ας εργαζόμαστε τις εντολές Του για να επιτύχουμε την αιώνια ζωή. Αν όμως παραβλέπουμε την τήρηση των προσταγμάτων Του, στα οποία πειθαρχεί όλη η κτίση, πώς θα καλέσουμε τους εαυτούς μας πιστούς, που έχουμε τιμηθεί παραπάνω απ’ όλη την κτίση, και μόνο εμείς απ’ όλα τα κτίσματα δείχνουμε τους εαυτούς μας ανυπάκουους στα προστάγματα του Δημιουργού και αχάριστους προς τον Ευεργέτη; Διαβάστε περισσότερα »
Περί της σχέσεως Θεού και ανθρώπου (Αρχιμ. Σωφρόνιος Σαχάρωφ)

Ἐρώτηση πρὸς τὸν π. Σωφρόνιο: Εἴπατε ὅτι ἀρχίσατε νὰ γράφετε, ἐπειδὴ πολλοὶ θέλησαν νὰ γνωρίσουν μὲ εὔκολο τρόπο τὴ σοφία τῆς ζωῆς. Μὰ ὅσο κι ἂν διαβάσουν, δὲν μποροῦν νὰ τὴ γνωρίσουν, διότι γιὰ νὰ τὴν μάθουν, εἶναι ἀπαραίτητο νὰ φοιτήσουν στὸ σχολεῖο τῆς ζωῆς ἀπὸ τὸ ὁποῖο Ἐσεῖς περάσατε. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΙΑ’ Ματθαίου: Οι συνέπειες των οφειλών (Μητροπ. Ναυπάκτου Ιερόθεος)

Το σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα αναφέρεται στον οφειλέτη των μυρίων ταλάντων, ο οποίος δεν μπορούσε να επιστρέψη το χρέος του και ο κύριός του διέταξε να πωλήσουν τον ίδιο, την γυναίκα του, τα παιδιά του, τα υπάρχοντά του για να εξοφληθή το ποσόν της οφειλής. Όμως, εκείνος ζήτησε συγγνώμη, η οποία του δόθηκε. Ενώ, όμως, εξοφλήθηκε το χρέος του με την μετάνοια, εν τούτοις ο ίδιος ήταν σκληρός στον σύνδουλό του, δεν τον συγχώρησε, παρ’ ό,τι του το ζήτησε, και τον έβαλε στην φυλακή. Αυτό το γεγονός μαθεύτηκε, οπότε ο κύριός του, ο οποίος προηγουμένως τον είχε συγχωρέσει, επανήλθε και τον παρέδωσε στους βασανιστές. Διαβάστε περισσότερα »
Θαύματα και σημεία (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

Σημεία του Χριστού και σημεία του Αντιχρίστου. Σε τι διαφέρουν;
Σε τι και πόσο βοηθούν τα θαύματα;
Ποιοι ζητούν θαύματα;
Η Παναγία (Απόστολος Παπαδημητρίου)

Η Μαρία, η μητέρα του Χριστού υπήρξε πρόσωπο, το οποίο έζησε στη σκιά του γυιού της και Θεού. Ο βίος της κύλισε στη σιωπή. Λίγες οι αναφορές σ’ αυτήν στα κείμενα της Καινής Διαθήκης και ουδεμία μετά την ανάσταση του Χριστού. Ο πιστός λαός όμως την τίμησε διαχρονικά, καθώς τη θεώρησε μεσίτρια προς τον γυιό της, όπως ακριβώς τονίζεται στον παρακλητικό της κανόνα. Αυτή υπήρξε επί χιλιετία η προστάτιδα της Κωνσταντινούπολης. Όταν οι Άβαροι την πολιόρκησαν κατά το Α΄ μισό του 7ου αιώνα, στη σκέπη της ο λαός της βασιλεύουσας απέδωσε τη σωτηρία του και συνέθεσε τον θαυμάσιο όχι μόνο από θεολογικής αλλά και από φιλολογικής άποψης ακάθιστο ύμνο. Αιώνες αργότερα αυτοκράτορας-ποιητής, ο Θεόδωρος Β΄ Λάσκαρις (13ος αιώνας) συνέθεσε τον μεγάλο παρακλητικό κανόνα προς τη Θεοτόκο, ο οποίος ψάλλεται στους ναούς εναλλάξ με τον μικρό κατά το πρώτο μισό του Αυγούστου. Αυτά και πολλά άλλα μαρτυρούν την ευλάβεια των προγόνων μας προς το πρόσωπο της Θεοτόκου, στην οποία έδωσαν πληθώρα προσωνυμίων εκδηλώνοντας την ευγνωμοσύνη τους για το πλήθος των ευεργεσιών της. Την Παναγία θεωρούν προστάτιδα και οι μοναχοί του Αγίου Όρους ονομάζοντας τον τόπο Περιβόλι της. Την Παναγία θεωρούσαν προστάτιδα και οι πολεμιστές που έγραψαν το τελευταίο έπος στα χιονισμένα βουνά της Βορείου Ηπείρου. Και στα μετόπισθεν ο γυναικείος πληθυσμός συνέρρεε στους ναούς να ψάλλει την παράκληση στην υπέρμαχο Στρατηγό!
Διαβάστε περισσότερα »
Η πανσεβάσμια κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου (Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος)

Όταν ο πατριάρχης Ιακώβ, αναχωρώντας από τη πατρική εστία, εξαιτίας της κατ’ αυτού απειλής του αδελφού του Ησαύ, έφθασε κοντά στη δύση του ηλίου σε έρημο τόπο, πήρε έναν λίθο, τον έβαλε κάτω από το κεφάλι του και κοιμήθηκε. Είδε τότε σκάλα στηριγμένη στη γη, της οποίας η κεφαλή έφθανε στον ουρανό και οι Άγγελοι του Θεού ανέβαιναν και κατέβαιναν σε αυτήν, ο δε Κύριος στηριζόταν πάνω της… Όταν σηκώθηκε ο Ιακώβ από τον ύπνο, είπε: «Ως φοβερός ο τόπος ούτος! Ουκ έστι τούτο αλλ’ ή οίκος Θεού και αύτη η πύλη του ουρανού» (Γεν. 28:17).
Η σκάλα εκείνη η μυστική ήταν τύπος και εικόνα της νοητής κλίμακας, της Υπεραγίας Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας, της οποίας την σεβάσμια Κοίμηση περιχαρώς εορτάζουμε. Διαβάστε περισσότερα »
Άγιος Τύχωνας του Ζαντόνσκ – Χρυσόστομος της Ρωσίας (Σέργιος Γοβορούν)

Α’ Σύντομος βίος
Ο Άγιος Τύχων του Ζαντόνσκ δικαίως θεωρείται ο Χρυσόστομος της Ρωσίας. Όλα τα έργα του είναι γεμάτα από ζωντανή εμπειρία της κοινωνίας με το Χριστό που εκφράζεται με μια πολύ ζωντανή και ποιητική γλώσσα η οποία κυριολεκτικά ευωδιάζει μ’ αυτή την εμπειρία. Είναι ο θεωρητικότατος εκκλησιαστικός συγγραφέας της Ρωσίας. Τα έργα του συναρπάζουν τον αναγνώστη και με ένα θαυμαστό τρόπο τον μυούν στις θείες εμπειρίες του συγγραφέα. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Ι’ Ματθαίου (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

(Ματθ.ιζ΄14-23)
Ὑπόμνημα εἰς τὸν Ἅγιον Ματθαῖον τὸν Εὐαγγελιστὴν
ὁμιλίαν νζ΄ Διαβάστε περισσότερα »
Ποιες είναι οι τρεις αιτίες των λογισμών (Αββάς Κασσιανός)

Ρωτᾶ τόν Ἀββᾶ Μωυσῆ
Τρεις είναι οι αιτίες των λογισμών. Διαβάστε περισσότερα »
Ο Άγιος Νεκτάριος για την Δυτική εκκλησία και το αλάθητο του Πάπα

Με το αλάθητο η Δυτική Εκκλησία εισήγαγε τα σπέρματα της τάσης για απομάκρυνση από το κέντρο, διότι δίδαξε στον καθένα να αποδέχεται τη γνώμη του ατόμου. Στη λυπηρή αυτή κατάσταση περιήλθε (και) η Εκκλησία των διαμαρτυρομένων, η οποία αποσυντίθεται συνεχώς και με γιγάντια βήματα προχωρά στην τέλεια αποσύνθεση· διότι η αρχή, την οποία αυτή αποδέχθηκε, έχει μέσα της το σπέρμα της απομάκρυνσης από το κέντρο. Η Δυτική Εκκλησία, μολονότι θέλησε με το αλάθητο να συγκεντρώσει την Εκκλησία γύρω από τον Πάπα, εντούτοις απέτυχε στον σκοπό της και έφερε τελείως αντίθετα αποτελέσματα· διότι, αν και φαίνεται συγκεντρωμένη, η αποκέντρωση είναι πλήρης· διότι περικλείει, σε διαφορετική μορφή, τα ίδια σπέρματα που περικλείει και η Εκκλησία των διαμαρτυρομένων, και οδηγείται στο ίδιο τέλος· διότι τα άκρα είναι όμοια μεταξύ τους. Διαβάστε περισσότερα »
Για την εγκράτεια και τη νηστεία (Αββάς Ισαάκ ο Σύρος)

Με γεμάτο στομάχι μην έχεις την αναίδεια να εξετάσεις και να εξερευνήσεις τίποτε από τα θεία πράγματα και νοήματα, για να μη μετανοιώσεις ύστερα. Βάλε καλά στο μυαλό σου τι σου λέω: Με γεμάτο στομάχι δεν είναι δυνατό να γνωρίσεις τα μυστήρια του Θεού. (95) Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Ο άγιος Οσβάλδος, βασιλιάς της Νορθουμβρίας

Ο άγιος Οσβάλδος ήταν γιος του βασιλιά της Βερνικίας (1) Εθελφρίδου. Όταν ο πατέρας του σκοτώθηκε στον πόλεμο κατά του βασιλιά της Ανατολικής Αγγλίας, κατέφυγε στην Σκωτία και βαπτίστηκε στην Μονή της Αϊόνας. Όταν ο Καντγουόλον, βασιλιάς της χώρας των Ουαλών, που είχε συμμαχήσει με τον Πέντα, έναν άγριο ειδωλολάτρη βασιλιά της Μερκίας, κατέλαβε την Νορθουμβρία αφού σκότωσε τον βασιλιά άγιο Έντγουιν, ο άγιος Οσβάλδος, ηλικίας τριάντα ετών τότε (634), ανέλαβε την επανάκτηση της χώρας του επικεφαλής ενός στρατού αδύναμου αριθμητικά, αλλά ισχυρού λόγω της εμπιστοσύνης του στην βοήθεια του Σωτήρος. Διαβάστε περισσότερα »
Η Μεταμόρφωση του Κυρίου (Αρχιμ. Γεώργιος Καψάνης)

Ασκητές μέσα στον κόσμο Β’: Ιερομόναχος Σεραφείμ Δημόπουλος

Βιογραφικά
Ο π. Σεραφείμ Δημόπουλος γεννήθηκε το έτος 1937 στο Ηράκλειο της Κρήτης από τον Κωνσταντίνο και την Ειρήνη. Ήταν δεύτερος από επτά αδέλφια και στην βάπτισή του ωνομάσθηκε Χρήστος. Η καταγωγή του πατέρα του ήταν από την Σμύρνη και είχε μακρινή συγγένεια με τον Εθνομάρτυρα και Ιερομάρτυρα άγιο Χρυσόστομο Σμύρνης. Ανατράφηκε με αρχές χριστιανικές. Φάνηκε από νωρίς η αγάπη του προς την Εκκλησία και η κλίση του για την Ιερωσύνη, καθώς και η προτίμησή του για την ασκητική ζωή.
Από μικρός είχε ζητήσει από τους γονείς του ξεχωριστό δωμάτιο. Η μητέρα του του έδωσε, αλλά απεφάσισε να κοιμάται μαζί του στο ίδιο δωμάτιο. Τότε της παρουσιάστηκε η Παναγία στον ύπνο και της είπε: «Άφησέ τον να αγωνίζεται». Έκτοτε ο μικρός Χρήστος μπορούσε να προσεύχεται τα βράδια ανενόχλητος.
Ήταν επιμελής στα μαθήματά του και προσεκτικός στην ζωή του. Δεν έλειπε γιορτές και Κυριακές από την Εκκλησία και από το Κατηχητικό. Σπούδασε την ιερά επιστήμη της θεολογίας για να λάβη εφόδια να διακονήση ως ιερέας την Εκκλησία.
Ως φοιτητής επεσκέπτετο Μοναστήρια. Συνδέθηκε ιδιαίτερα με το μοναστήρι του Αγίου Σεραφείμ Δομπού Λειβαδιάς, με την Λογγοβάρδα και τον οσίας μνήμης ηγούμενό της π. Φιλόθεο Ζερβάκο. Διαβάστε περισσότερα »
Το έγκλημα των εγκλημάτων είναι η βλασφημία (Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης)

Ένας άνθρωπος 60άρης, επιστήμων ήρθε στο Όρος και λέει: «Πάτερ, ξέρεις, βλαστημάω. Πήγα και πέρυσι και στον πάτερ τάδε, και συνέχισα και πάλι, ξέρω ότι είναι κακό». Διαβάστε περισσότερα »
Περί πολυθεΐας, αστρολογίας, ειμαρμένης και τύχης (Άγιος Συμεών Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης)

Διάλογος αρχιερέως και κληρικού
Κληρικός: Αρκετά είναι αυτά, Δέσποτα, προς ανατροπήν των αθέων, και νομίζω ότι κανείς δεν θέλει αντειπή εις αυτά, ειμή αν είναι χειρότερος και από αυτούς τους δαίμονας, επειδή και αυτοί οι ίδιοι ομολόγησαν, και μη θέλοντες, τον Υιόν του Θεού του ζώντος. Τι δε όμως πάλιν θέλομεν ειπή και προς εκείνους όσοι είναι παραδεδομένοι εις την πολυθεΐαν και πλανώνται εις την Αστρολογίαν και Γένεσιν των Αστέρων, και Ειμαρμένην και Τύχην;
Κυριακή Η’ Ματθαίου: Ερμηνεία στην περικοπή των Πέντε Άρτων († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς και του Υἱοῦ και τοῦ Ἁγίου Πνεύματος
Χρόνο μὲ τὸ χρόνο καὶ ἀπὸ γενιὰ σὲ γενιὰ διαβάζουμε τὸ Εὐαγγέλιο σὲ νέα πλαίσια και ὑπὸ τὸ πρῖσμα σημερινῶν καταστάσεων, εἴτε εἶναι προσωπικὲς ἤ ἱστορικὲς. Καὶ κάθε φορὰ τὸ ἕνα ἤ τὸ ἄλλο ἐδάφιο μπορεῖ μὲ διαφορετικὸ τρόπο νὰ προκαλεῖ τὴν προσοχή μας.
Σήμερα διαβάσαμε τὴν περικοπὴ γιὰ τὸν χορτασμὸ τοῦ πλήθους ἀπὸ τὸν Χριστὸ. Καὶ πιὸ συχνὰ ἔχουμε διαβάσει στὰ κείμενα τῶν Πατέρων καὶ σὲ πνευματικοὺς συγγραφεῖς γιὰ τὸ αἴσθημα τῆς κατάπληξης στὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς δύναμης ποὺ μποροῦσε νὰ θρέψει τόσους πολλοὺς μὲ τόσο λίγα, ποὺ πράγματι κάνει θαύματα σ’ ἕναν κόσμο τόσο πολὺ ἀποξενωμένο ἀπὸ Ἐκεῖνον, ὅταν μοναχὰ μιὰ ὑποψία πίστης, μιὰ ρωγμὴ στὴν ἁρματωσιὰ τῆς ἀπιστίας μας θὰ τοῦ ἐπέτρεπε νὰ ἐνεργήσει.
Καὶ σήμερα διαβάζοντας τὴν Εὐαγγελικὴ περικοπὴ μὲ ξάφνιασαν ξανὰ τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ. Οἱ μαθητὲς του κάνουν ἔκκληση νὰ διώξει τὰ πλήθη, ἐπειδὴ ἡ μέρα ἔφθασε στὸ τέλος της, ἐπειδὴ ἡ ἀπόσταση ἀπὸ τὸ μέρος ποὺ βρίσκονται μέχρι τὰ γειτονικὰ χωριὰ εἶναι μεγάλη, ἡ κούραση καὶ τὸ σκοτάδι θα τοὺς καταβάλλουν ἐὰν παραμείνουν ἐκεῖ περισσότερο. Καὶ ὅμως, ἔμειναν χωρὶς φαγητὸ μιὰ ὁλόκληρη μέρα, ἀκούγοντας τὸν ζωηφόρο λόγο τοῦ Χριστοῦ. Διαβάστε περισσότερα »
Επιστολή σ’ έναν νέο ουτοπιστή για τους ξένους επισκέπτες (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Θρηνείτε, επειδή δεν φτιάχνονται δρόμοι στο Ντούρμιτορ, για τους ξένους τουρίστες. Διαβάστε περισσότερα »
Σκέψεις και συμβουλές (Άγιος Ιωάννης Κρονστάνδης)

Ο άνθρωπος είναι ταλαίπωρος και αξιοθρήνητος. Όταν είναι νέος, γερός και δυνατός και δεν έχει στη ζωή του προβλήματα, τότε τις πιο πολλές φορές δεν σκέφτεται τον Θεό και είναι μακριά Του. Δεν σκέφτεται τον Θεό που του δίνει αυτή την ευτυχία. Σαν ένα αμέριμνο πουλί πετάει μέσα στον κήπο των απολαύσεων και απολαμβάνει όλες τις χαρές της ζωής. Βρίσκεται σε μία κατάσταση εξωφρενική, δεν έχει στη ζωή του σκοπούς. Και τότε δημιουργεί ένα είδωλο και αρχίζει να το λατρεύει. Κανείς δεν τον περιορίζει και ο ίδιος δεν περιορίζει τον εαυτό του. Έχει στη ζωή του τα πάντα, και τα περισσότερα απ’ αυτά που έχει, υπάρχουν μόνο για να του προσφέρουν απολαύσεις. Νομίζει ότι έτσι είναι η ζωή και δεν μπορεί να είναι αλλιώς. Διαβάστε περισσότερα »
Η λύπη για τις αμαρτίες μας (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)

1. Όταν γλιστρήσουμε και πέσουμε σε κάποιο αμάρτημα να μη λυπηθούμε. Να λυπηθούμε, όταν επιμένουμε σ’ αυτό το αμάρτημα˙ γιατί συμβαίνει πολλές φορές και στους τέλειους να πέσουν. Όμως, το να επιμένει ο άνθρωπος στην αμαρτία, χωρίς να ελέγχεται από τη συνείδησή του, είναι τέλεια νέκρωση της ψυχής. Η λύπη, τώρα, που νιώθουμε για τα αμαρτήματά μας, λογαριάζεται από τη χάρη του Θεού ως καθαρή εργασία. Όμως, αυτός που πέφτει για δεύτερη φορά με την πονηρή ελπίδα ότι θα μετανοήσει, χωρίς να δείχνει ίχνη πραγματικής μετάνοιας, αυτός πορεύεται ενώπιον του Θεού από το κακό στο χειρότερο, με πανουργία και δολιότητα, και του έρχεται ξαφνικά ο θάνατος, και δεν προλαβαίνει, όπως ήλπιζε, να μετανοήσει αληθινά και με ανάλογα έργα. (243-4). Διαβάστε περισσότερα »
H σχέση της υπακοής με την αγάπη (π. Ευσέβιος Βίττης)

Ό,τι αποδεικνύει την υπακοή «καθ’ υπερβολήν οδόν» προς την τελειότητα και την ελευθερία είναι η αγάπη. Η αγάπη είναι και κόρη και μητέρα της πνευματικής ελευθερίας και μόνο μέσα στο χώρο της αναπτύσσεται. Και αν κάπου πρέπει να υπάρχει η αγάπη ως ζωοποιό στοιχείο, αυτό είναι η υπακοή. Η υπακοή δεν είναι, δεν πρέπει να είναι, καρπός καταναγκασμού, αλλά αμοιβαιότητας και βαθειάς εν Χριστώ αγάπης. Πώς θα δείξει κανένας αγάπη στον Θεό, που δεν τον βλέπει, αν δεν δείξει διά της υπακοής αγάπη στον πρεσβύτερο αδελφό και πνευματικό του πατέρα, που τον βλέπει και είναι μπροστά του, έτοιμος να τον βοηθήσει; Διαβάστε περισσότερα »
Σ’ ένα νεαρό ιερέα για τη μοναξιά και την αληθινή επικοινωνία (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Μη φοβάσαι δεν είσαι μόνος. Μόνος είναι εκείνος που δεν γνωρίζει τον Θεό ακόμα και αν όλοι οι άνθρωποι συναναστρέφονται μαζί του. Αυτός, και στην πιο πολυάριθμη κοινωνία, θα έλεγε- όπως και τώρα λένε κάποιοι- «βαριέμαι, δεν ξέρω τι θέλω να κάνω με τον εαυτό μου, όλα είναι βαρετά». Αυτές είναι ψυχές άδειες από τον Θεό, φλοίδες χωρίς κουκούτσι, στάχτη χωρίς κάρβουνο. Αλλά εσύ δεν είσαι μόνος αφού είσαι πλάι στον Κύριο και ο Κύριος δίπλα σου. Διαβάστε περισσότερα »
Άγιοι: Οι μόνοι αληθείς παιδαγωγοί και διδάσκαλοι (Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)

Η παιδεία είναι προβολή της αγιότητος. Μόνον ο αγιασθείς άνθρωπος δύναται να αγιάζη και άλλους· μόνον γενόμενος αυτός φως δύναται να φωτίζη τους άλλους. Το Ευαγγέλιον του Θεανθρώπου συγκεντρώνει τα πάντα εις τον προσωπικόν αγώνα και την άσκησιν τα πάντα αρχίζουν από το ίδιον το πρόσωπον του ανθρώπου: σωζόμενος ο άνθρωπος σώζει απαραιτήτως και τους άλλους γύρω του· φωτιζόμενος φωτίζει και τους άλλους. Διαβάστε περισσότερα »
Εθνικότητα, εθνικισμός και έθνος (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Για εθνικότητα και εθνικισμό
Κάποιοι ταυτίζουν εθνικότητα και πίστη και από την ταύτιση αυτή υποφέρει τόσο η εθνικότητα όσο και η πίστη. Κάποιοι ταυτίζουν την επαναστατικότητα με τα βάναυσα μέσα του ταξικού αγώνα, πράγμα που συσκοτίζει το εθνικό ιδεώδες και παρασύρει τους ανθρώπους σε υποκατάστατα. Έτσι, κάποιος μπορεί να είναι εθνικιστής, μολονότι ολόψυχα περιφρονεί το έθνος του και φοβάται την επαφή με την λαϊκή ψυχή σαν άλλη επιδημία.
Διαβάστε περισσότερα »
Γνωρίζεις το συμφέρον της ψυχής σου; (Αββάς Ισαάκ ο Σύρος)

Χρειάζεται μεγάλος ἀγώνας, διότι τὰ πάθη ἔχουν μεγάλη δύναμη. Μὲ τὴ χάρη ὅμως τοῦ Θεοῦ θὰ νικήσει ὁ γενναῖος ἀθλητὴς ποὺ ἀγωνίζεται μ᾿ ὅλες τὶς δυνάμεις του.
Ὁ σωματικὸς κόπος καὶ ἡ μελέτη τῶν θείων Γραφῶν φυλᾶνε τὴν καθαρότητα τοῦ νοῦ. Ἀκόμη χρειάζεται καὶ πολλὴ προσευχή, ὥστε νὰ ἐπισκιάσῃ τὸν ἀγωνιστὴ ἡ Θεία Χάρη. Γιὰ ν᾿ ἀποκτήσῃ κανεὶς τὴ Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος χρειάζεται μεγάλος πνευματικὸς ἀγώνας, διότι εὔκολα παρασύρεται ὁ ἄνθρωπος στὸ κακὸ καὶ χάνει σὲ μιὰ στιγμὴ αὐτὸ ποὺ ἀπέκτησε ὕστερα ἀπὸ μεγάλους ἀγῶνες.. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή E’ Ματθαίου: Ομιλία περί του μη ζητείν ανταπόδοσιν παρά των ευεργετηθέντων (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Ματθ. η’ 28 – θ’ 1)
- Ο ευεργετηθείς όταν δείχνει αχαριστία προς τον ευεργέτη του αμαρτάνει. Μπορεί όμως και ο ευεργέτης να αμαρτάνει με κάποιο τρόπο;
- Μπορεί η αρετή να μεταβληθεί σε αμαρτία;
- Πότε η ευεργεσία είναι δοσοληψία και όχι δώρο; Ποια είναι η αληθινή ευεργεσία, πώς γίνεται και ποια η αυτής ανταπόδοση;
- Όταν ευεργετούμε πρέπει να περιμένουμε ανταπόδοση; Και αν ναι από ποιον;
- Μπορεί να έχει όφελος ο ευεργέτης από την αχαριστία του ευεργετηθέντος;
- Πρέπει ο ευεργέτης να σκανδαλίζεται από την αχαριστία του ευεργετηθέντος;
Τι είναι η Παράδοση (Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)

Πάντα ὅσα ὁ Θεάνθρωπος Χριστός, ὁ Ἴδιος καί διά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἔδωσεν ἐντολήν νά κρατῶμεν καί κατ’ αὐτά νά ζῶμεν· πᾶν ὅ,τι παρέδωκεν εἰς τήν Ἐκκλησία Του, ἐν τῇ ὁποίᾳ κατοικεῖ διαρκῶς ὁ Ἴδιος μετά τοῦ Ἁγίου Πνεύματός Του (πρβλ. Ματθ. 28, 19-20). «Αἱ παραδόσεις ἡμῶν» εἶναι ὅλη ἡ ἐν χάριτι ζωή μας ἐν Χριστῷ τῷ Θεῶ καί ἐν τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι· ἡ ζωή ἡμῶν τῶν χριστιανῶν, ἡ ὁποία ἤρχισεν ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ τοῦ Χριστοῦ, μέσῳ τῶν Ἀποστόλων, διά τῆς ἐπιφοιτήσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Διαβάστε περισσότερα »
Η αγάπη προς τους άλλους (Γέροντας Ευστράτιος Γκολοβάνσκι)

Ποιο είναι το περιεχόμενο της αγάπης προς τους εχθρούς;
Αν αγαπάμε πραγματικά τους εχθρούς μας, όπως θέλει ο Θεός, τότε δεν αισθανόμαστε αντιπάθεια και δεν τρέφουμε μνησικακία γι’ αυτούς, αλλά τους βλέπουμε σαν αδερφούς μας, που πλάστηκαν σύμφωνα με την εικόνα του Θεού και εξαγοράστηκαν από τον Ιησού Χριστό, σαν ανθρώπους για τους οποίους, όπως και για μας, προορίστηκε από τον Κύριο η αιώνια μακαριότητα. Τους τιμάμε και τους σεβόμαστε. Τους συμπονάμε και τους συμπαραστεκόμαστε στη δυστυχία ή την αρρώστια τους. Τους συγχωρούμε ολόψυχα για τις αδικίες που μας έκαναν και προσευχόμαστε εγκάρδια για τη διόρθωση και την επιστροφή τους στον Θεό. Διαβάστε περισσότερα »
Ερμηνεία εις το κατά Ματθαίον ευαγγέλιον της Δ’ Κυριακής (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Ματθ. η’ 5-13)
- Γιατί υπάρχουν διαφορές σε ίδια περιστατικά από Ευαγγελιστή σε Ευαγγελιστή;
- Ποια η διαφορά της ευεργεσίας από άνθρωπο και από τον Θεό;
- Εφόσον ο Ιησούς γνώριζε την πίστη του εκατόνταρχου, γιατί το ευαγγέλιο λέει ότι “εθαύμασε”;
- Οι σωζόμενοι απολαμβάνουν το ίδιο μέτρο της δόξης και οι κολαζόμενοι υπομένουν την ίδια τιμωρία;
Εγκώμιο στους αγίους Αποστόλους (‘Οσιος Εφραίμ ο Σύρος)

Χαίρετε, άγιοι Απόστολοι, βασιλείς του Χριστού· διότι σ’ εσάς εμπιστεύθηκε την επουράνια και την επίγεια βασιλεία. Σας έδωσε την εξουσία να κυβερνάτε και να φροντίζετε και τους δυο θρόνους, θέλοντας από τη μια να αποκατασταθεί η κληρονομιά της επίγειας βασιλείας, από την άλλη να αστράψει η δόξα, να πλεονάσει η ομορφιά, να φανερωθεί το φως, να γίνουν γνωστά τα μυστήρια, να κηρυχθεί η δύναμη της επουράνιας βασιλείας. Διαβάστε περισσότερα »
Για την ιερωσύνη, η οποία ατιμάζεται από εκείνους που τη χρησιμοποιούν κακώς (Άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης)

ΣΤΟΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΘΕΟΔΟΣΙΟ
Η ιερωσύνη βέβαια είναι θείο πράγμα και το πιο πολύτιμο από όλα, την ατιμάζουν όμως περισσότερο από όλους αυτοί που τη χρησιμοποιούν κακώς, οι οποίοι δεν έπρεπε να χειροτονούνται καθόλου, ώστε οι ανόητοι να μη τολμούν να αποδίδουν σ’ αυτήν τα εγκλήματα αυτών που την ασκούν. Γιατί, αφήνοντας αυτούς που την ατιμάζουν, στρέφουν σ’ αυτήν τις κατηγορίες, η οποία έπρεπε και να δικαστεί, επειδή ασχημονεί με ανθρώπους αχρείους, και οι οποίοι δεν έπρεπε να συγκαταριθμούνται σ’ αυτήν. Διαβάστε περισσότερα »
Για τη ζωή του αμαρτωλού (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Επιστολή στον κλειδαρά Ι. Τ. .
Κάποιος άνθρωπος κληρονόμησε μεγάλο πλούτο από τον πατέρα του. Όμως χρησιμοποίησε όλο τον κληρονομημένο πλούτο για το χτίσιμο, τη στερέωση και τη διακόσμηση ενός σπιτιού. Και ζούσε μόνος σ’ αυτό το σπίτι. Ούτε πήγαινε σε κανέναν ούτε δεχόταν κανέναν από τους καλούς ανθρώπους. Για τον εαυτό του δεν έδινε τίποτα˙ όλα για το σπίτι. Άπλυτος , αχτένιστος, με κουρέλια, άσιτος, τσιγκούνης για τον εαυτό του και τους άλλους, τα έδινε όλα μόνο για το σπίτι, στο οποίο έμενε. Χρόνια οι γείτονές του δεν μπόρεσαν να δουν το πρόσωπό του. Αλλά το σπίτι του απ’ έξω ήταν τόσο στολισμένο, ώστε ο καθένας από τους ξένους και τους περαστικούς αναφωνούσε από θαυμασμό. Άκουγε εκείνος ο άνθρωπος κάθε λόγο θαυμασμού για το σπίτι του, και αυτό ήταν η μόνη του ευχαρίστηση. «Πώς να ΄ναι εκείνος που κατοικεί σε τέτοιο παλάτι!», αναρωτιόντουσαν οι περαστικοί. Αλλά το πρόσωπο του νοικοκύρη κανένας δεν είδε. Διαβάστε περισσότερα »
Ασκητές μέσα στον κόσμο: Γερόντισσα Άννα

Η μακαριστή γερόντισσα Άννα Γιοβάνογλου γεννήθηκε το 1903 στην Πάνορμο της Μικράς Ασίας από γονείς πολύ ευλαβείς, τον Ιωάννη και την Δήμητρα. Ήταν πρωτότοκη και είχε άλλα οκτώ αδέλφια. Στην βάπτιση της δόθηκε το όνομα Αναστασία.
Διαβάστε περισσότερα »
Ο άγιος νέος οσιομάρτυρας Προκόπιος

Εις το Γενέθλιον του Τιμίου Προδρόμου († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Ομιλία του μακαριστού π. Γεωργίου Καψάνη, στην τράπεζα της Ιεράς Μονής Γρηγορίου Αγίου Όρους, στις 24/6/2007
Ερμηνεία εις το κατά Ματθαίον ευαγγέλιον της Γ’ Κυριακής (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Ματθ. στ’ 22-33)
- Ποια διάθεση είναι αναγκαία στην ψυχή του ανθρώπου για να μη κυριευθεί από το ολέθριο πάθος της φιλαργυρίας;
- Τι σημαίνουν οι λέξεις “λύχνος”, “οφθαλμός” και “μαμμωνάς”;
- Πώς μπορεί ο άνθρωπος να μην ενδιαφέρεται για τα χρήματα αφού έχει υλικές ανάγκες (τροφή, ένδυμα, κλπ);
- Πώς ο Θεός προστάζει “μη μεριμνάτε” όταν λέει “Ει τις ου θέλει εργάζεσθαι, μηδέ εσθιέτω”;
- Να ζητάμε τα ουράνια και θα λάβουμε και τα επίγεια.
Γιατί οι άνθρωποι εχθρεύονται την αλήθεια; (Άγιος Λουκάς Αρχιεπίσκοπος Κριμαίας)

«Και ελθόντι αυτώ εις το ιερόν προσήλθον αυτώ διδάσκοντι οι αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι τον λαού λέγοντες· εν ποία εξουσία ταύτα ποιείς, και τις σοι έδωκε την εξουσίαν ταύτην;» (Μτ. 21, 23). Γιατί έκαναν στον Κύριο Ιησού Χριστό μία τέτοια ερώτηση; Και είναι σίγουρο ότι τον ρώτησαν με θυμό. «Πώς τολμάς εσύ να διδάσκεις το λαό; Ποιος σου το επέτρεψε, ποιος σου έδωσε αυτό το δικαίωμα; Εμείς μόνον έχουμε την εξουσία να διδάσκουμε το λαό».
Την απάντηση που τους έδωσε ο Κύριος Ιησούς Χριστός κανείς άλλος δεν θα μπορούσε να δώσει. Αν στη θέση του βρισκόταν κάποιος που δεν είχε εξουσία να διδάσκει θα έχανε τον εαυτό του μπροστά στους αρχιερείς και τους πρεσβυτέρους και το πρώτο πράγμα που θα προσπαθούσε να κάνει θα ήταν να δικαιολογήσει τον εαυτό του. Ο Χριστός δεν τους απάντησε ευθέως. Τους έδωσε μία απάντηση που δεν την περίμεναν. Αντί να δικαιολογεί τον εαυτό του και να τους προβάλλει επιχειρήματα, που να δικαιολογούσαν την εξουσία του να διδάσκει τον λαό, τους ελέγχει και τους αναγκάζει να παραδεχτούν πως δεν έχουν δίκαιο σ’ αυτά που λένε. Διαβάστε περισσότερα »
Αμαρτήματα της γλώσσας (Άγιος Τύχων, αρχιεπίσκοπος Βορονέζ και Ζαντόνσκ)

Μήν κολακεύεις τούς ἄλλους, ἀλλά νά τούς φέρεσαι μέ ἁπλότητα, ὅπως στόν ἑαυτό σου. Ὅπως τούς φέρεσαι ἐξωτερικά, τό ἴδιο νά αἰσθάνεσαι καί ἐσωτερικά. Ὅ,τι τούς λένε τά χείλη σου, αὐτό νά πιστεύει καί ἡ καρδιά σου.
Ἡ κολακεία καί ἡ ὑποκρισία εἶναι γνωρίσματα μικρῶν ἀνθρώπων, πού στίς καρδιές τους ζεῖ ὁ διάβολος, διδάσκοντάς τους τό ψέμα καί τήν ὑποκρισία γιά τήν ἀποπλάνησή τους.
Μή συμπεριφέρεσαι λοιπόν στόν πλησίον σου πονηρά καί ὕπουλα, γιά νά μήν παραχωρήσεις τόπο τῆς καρδιᾶς σου στό διάβολο, ὁπότε θά σέ κατακτήσει καί θά σέ κάνει δοῦλο του. Διαβάστε περισσότερα »
Η ενδυμασία ανδρών και γυναικών (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)

Λίγα λόγια γιά τή μόδα
«Τί εἶναι μόδα; Ἡ λέξη εἶναι ξένη, εἶναι τό «mode», πέρασε στήν γλῶσσα μας μέ τήν ἴδια λέξη, καί τό d τό κάναμε δ. Ἑλληνικά λέγεται «συρμός». Συρμός ἤ μόδα θά πεῖ: Ἡ ἀντίληψη πού ἔχει ἕνα κοινωνικό σύνολο γιά κάποια πράγματα μέσα στή ζωή ἤ γιά τή ζωή. Γιά παράδειγμα, πῶς θά ντυθοῦμε, νά εἴμαστε κάτω ἀπό τόν ἴδιο συρμό, τή μόδα. Σήμερα δέν φορᾶνε φουστανέλες οἱ ἄνθρωποι, ἀλλά φορᾶνε οἱ ἄνδρες αὐτά, τά ὁποῖα λέγονται «φράγκικα ροῦχα». Παλιά, τά ραφτάδικα, εἰδικά στά χωριά, ἔγραφαν ἀπό ἔξω: «Ἑλληνοράφτης», δηλαδή ὁ ράφτης πού ράβει φουστανέλες. Στίς πόλεις παλιά ἔγραφαν οἱ ραφτάδες: «Φραγκοράφτης», ἐν ἀντιθέσει μέ τό «ἑλληνοράφτες», γι’ αὐτό λέγονταν «φραγκοράφτες». Θά πεῖ: Αὐτός πού ράβει παντελόνια. Ὑπῆρξε ἐποχή, ὁ συρμός, ἡ μόδα, πού φοροῦσαν φουστανέλες οἱ ἄνδρες. Σήμερα φορᾶμε παντελόνια, δέν φορᾶμε φουστανέλες. Ἡ μόδα λοιπόν εἶναι ἕνας τρόπος νά ντυθοῦμε, ἕνας τρόπος τί θά φᾶμε, ἕνας τρόπος πῶς θά χτίσομε τό σπίτι μας, νά εἶναι ἴδιο μέ τά ἄλλα. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Β΄ Ματθαίου (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

(Ματθ. δ΄ 18-22)
Ὑπόμνημα εἰς τὸν Ἅγιον Ματθαῖον τὸν Εὐαγγελιστὴν, ὁμιλία ιδ΄
Γιὰ ποιό λόγο ἀναχωρεῖ; Ἐπειδὴ θέλει νὰ μᾶς διδάξη πάλι νὰ μὴν συμπλεκώμαστε μὲ τὸν πειρασμὸ ἀλλὰ νὰ ὑποχωροῦμε καὶ νὰ παραμερίζωμε μπροστά του. Δὲν εἶναι ἔγκλημα νὰ μὴ ρίχνης τὸν ἑαυτὸ σου στὸν κίνδυνο, ἀλλὰ νὰ μὴ σταθῆς μὲ γενναιότητα, ὅταν πέσης σ’ αὐτόν. Αὐτὸ λοιπόν θέλει νὰ διδάξη καὶ νὰ διασκεδάση τὸ φθόνο τῶν Ἰουδαίων γι’ αὐτὸ ἀναχωρεῖ στὴν Καπερναούμ. Καὶ τὴν προφητεία ἐκπληρώνει καὶ βιάζεται νὰ συλλάβη στὸ δίχτυ του τοὺς δασκάλους τῆς οἰκουμένης, ἀφοῦ ἐκεῖ τοὺς εἶχε φέρει ἡ τέχνη τους. Διαβάστε περισσότερα »
Το πάθος της ακηδίας (Όσιος Νείλος Σόρσκυ)

Η ακηδία
Εάν μας αιχμαλωτίσει περισσότερο από τα άλλα πάθη η ακηδία, τότε η ψυχή μας ευρίσκεται σε μεγάλο αγώνα. Είναι πολύ φοβερό αυτό το πονηρό πνεύμα. Συγγενεύει πολύ με το πνεύμα της λύπης και νικά ιδιαίτερα αυτούς που ευρίσκονται στη μοναξιά. Όταν εγερθούν πελώρια τα κύματα λογισμών και παθών εναντίον της ψυχής, εκείνη την ώρα ο άνθρωπος νομίζει ότι δεν θα λυτρωθεί ουδέποτε απ’ αυτά. Ο νοητός εχθρός του επιφέρει παντός είδους λογισμούς και σκέψεις ότι, εάν σήμερα είναι τόσο άσχημα, αύριο θα είναι χειρότερα και μεθαύριο ακόμη χειρότερα. Έτσι του σφυρίζει στο νου ότι εγκαταλείφθηκε από τον Θεό, ότι του συμβαίνουν αυτά επειδή δεν τον φροντίζει ο Θεός, ότι αυτά συμβαίνουν μόνον σ’ αυτόν και σε κανέναν άλλον. Αλλά δεν είναι έτσι τα πράγματα, δεν είναι! Διαβάστε περισσότερα »
Ασκητές μέσα στον κόσμο: Η θεόθεν κλήση στην Χριστιανική πίστη ενός Μουσουλμάνου

Γεννήθηκε το 1926 σ’ ένα νησί της Δωδεκανήσου. Όλη την παιδική ηλικία την έζησε παίζοντας με τα χριστιανόπαιδα, ενώ ο ίδιος ήταν Μουσουλμάνος. Τις παραμονές των χριστιανικών γιορτών μαζί με τα παιδιά του χωριού έτρεχε στα κάλαντα παίζοντας με την φλογέρα του. Το σπίτι που έμεναν ήταν ένας σταύλος. Εκεί τη νύχτα της παραμονής των Χριστουγέννων –μετά τα κάλαντα– και αφού είχε ξαπλώσει για να κοιμηθή, αισθάνεται να ανοίγη η πόρτα και μπροστά του να εμφανίζεται ο Χριστός. Φορούσε άσπρο χιτώνα, το πρόσωπό του ήταν χαμογελαστό και του είπε: «Ήρθα για σένα, είσαι δικό Μου παιδί» και εξαφανίστηκε. Το ίδιο επαναλήφθηκε τις επόμενες δυο νύχτες. Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Οι 222 νεομάρτυρες της ρωσικής ιεραποστολής στο Πεκίνο

Το 1900, η μυστική εταιρεία πολεμικών τεχνών «Πυγμάχοι» (Boxers), υποστηριζόμενη από την επίκληρο αυτοκράτειρα, γνωστή για την ξενοφοβία της, εξαπέλυσε διωγμό κατά των χριστιανών, στους οποίους απέδιδαν την ευθύνη για όλες τις συμφορές της Κίνας. Στις 10 Ιουνίου τοιχοκολλήθηκαν προκηρύξεις στους δρόμους του Πεκίνου καλώντας τους ειδωλολάτρες να σφαγιάσουν τους χριστιανούς και απειλώντας όσους θα τολμούσαν να τους κρύψουν. Την επόμενη νύχτα, οι «Πυγμάχοι», περνώντας με αναμμένους δαυλούς από κάθε συνοικία της πόλης, συνελάμβαναν στα σπίτια τους όσους Ορθόδοξους χριστιανούς έβρισκαν και τους βασάνιζαν με σκοπό να αρνηθούν τον Χριστό. Πολλοί, τρομοκρατημένοι από τα μαρτύρια, έκαψαν θυμίαμα μπροστά στα είδωλα για να σώσουν την ζωή τους, ενώ άλλοι ομολόγησαν με γενναιότητα την πίστη τους και υπέστησαν τρομερά βασανιστήρια. Αφού έκαψαν τα σπίτια τους, τους οδήγησαν έξω από την πόλη, στους ειδωλολατρικούς ναούς των «Πυγμάχων», όπου ξεκοιλιάστηκαν, αποκεφαλίσθηκαν ή κάηκαν στην πυρά. Διαβάστε περισσότερα »
Ομιλία ΚΕ’ εκφωνηθείσα την Κυριακή των Αγίων Πάντων (Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς)

(Ματθ. ι΄ 32-33, 37-38· ιθ΄ 27-30)
Για την ανισότητα (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Για την ανισότητα
Η ανισότητα είναι σοφότερη και προτιμότερη από την ισότητα.
Η ανισότητα έχει τοποθετηθεί στο ίδιο το θεμέλιο του κτιστού κόσμου. Θα πρέπει να χαιρόμαστε με την ανισότητα αυτή και όχι να επαναστατούμε εναντίον της, επειδή την τοποθέτησε η αγάπη και όχι το μίσος, η σύνεση και όχι η παραφροσύνη. Δεν είναι η ζωή του ανθρώπου άσχημη επειδή λείπει η ισότητα αλλά εξαιτίας της έλλειψης αγάπης και πνευματικής κατανόησης ανάμεσα στους ανθρώπους. Προσθέστε ακόμα περισσότερη αγάπη Θεού και πνευματικής κατανόησης της ζωής και θα δείτε ότι και δύο φορές περισσότερη ανισότητα δεν μπορεί να βλάψει την μακαριότητα των ανθρώπων. Διαβάστε περισσότερα »
Η φοβερή ώρα του θανάτου (Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης)

Άμα είμαστε ετοιμασμένοι, δεν θα ταραχθούμε όταν έρθει η φοβερή ώρα του θανάτου. Θα ‘ρθει η φοβερή ώρα. Ο θάνατος είναι πάρα πολύ φοβερός, δεν τον έχουμε γευτεί και δεν ξέρουμε. Όταν θα έρθει δεν θα μπορούμε να το ομολογήσουμε, μόνο θα το υποστούμε. Έρχεται ο αρχάγγελος και ποτίζει και από την πίκρα η ψυχή εξέρχεται. Γι’ αυτό βλέπουμε και καταπίνει ο ετοιμοθάνατος, γι’ αυτό βλέπουμε και δακρύζει, γι’ αυτό βλέπουμε το απλανές βλέμμα του ετοιμοθάνατου. Δεν έχει έλεγχο του περιβάλλοντος, αυτός βλέπει άλλα. Τα μάτια χάνουνε τη φυσικότητα. Είναι ανοιχτά, αλλά βλέπουνε τα από μέσα μάτια, βλέπουν τους αγγέλους, βλέπουν τους δαίμονες. Και βλέπουμε να δακρύζουν· γιατί δακρύζουν; Ικετεύει η ψυχή εκείνη την ώρα, εκεί μιλούν οι άνθρωποι, αυτός όχι. Αυτόν τον θάνατο όλοι θα τον περάσουμε μηδενός εξαιρουμένου. Επομένως όλοι τώρα χαιρόμαστε, γελάμε, κάνουμε, φτιάχνουμε, αλλ’ όμως θα έρθει η ώρα αυτή. Διαβάστε περισσότερα »
Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος: Στο Άγιο Πνεύμα που είναι σύνθρονο με τον Χριστό, τον αιώνιο Βασιλιά, από τον Οποίον και διά του Οποίου, αφού κατέβηκε αυτεξούσιο, χορήγησε στους ανθρώπους την υιοθεσία (Λέων ο Αυτοκράτορας και Φιλόσοφος)

Λόγος ΙΓ’
Χθες έκαμνε την πανήγυρη με τον ερχομό Του ο Παράκλητος, και κάνοντας χαρούμενη την ημέρα και με το να προσκομίσει τη συμφιλίωση προς τον Θεό και Πατέρα, έκαμνε λαμπρή την παράσταση. Σήμερα συστήνουμε εμείς την πανήγυρη, σαν να απολαμβάνουμε κάποια υπόλοιπα της χθεσινής ιερής ηδονής. Χθες Εκείνος μας τιμούσε με την παρουσία Του, σήμερα τιμούμε εμείς τον ερχομό του Παρακλήτου. Χθες για εμάς υπόθεση της πανήγυρης ήταν η ευεργεσία που δεχτήκαμε, σήμερα αφορμή για να πανηγυρίζουμε είναι η δοξολογία του Πνεύματος. Ποια, λοιπόν, δοξολογία πρέπει να γίνει προς Εκείνο; Διαβάστε περισσότερα »
Ερμηνεία εις το κατά Ιωάννην ευαγγέλιον της Κυριακής της Αγίας Πεντηκοστής (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Ιωάν. ζ’, 37 – 52, η’ 12)
- Τι γιόρταζαν την πεντηκοστή οι Εβραίοι;
- Τι γιορτάζουμε την Πεντηκοστή οι χριστιανοί;
- Ποια χαρίσματα έλαβαν εκ του αγίου Πνεύματος οι εις Χριστόν πιστεύσαντες;
- Ποια είναι “η εσχάτη ημέρα της μεγάλης εορτής”;
- Ποιο είναι το “ύδωρ το ζων”;
- Γιατί έγινε διαίρεση μεταξύ αυτών που άκουγαν την διδασκαλία του Ιησού;
- Γιατί δεν συνέλαβαν τον Ιησού οι υπηρέτες των Φαρισαίων;
- Υπήρξαν Φαρισαίοι και άρχοντες που πίστεψαν στον Χριστόν;
- Ήταν αλήθεια αυτό που είπαν οι Φαρισαίοι στον Νικόδημο, ότι κανείς προφήτης δεν εγεννήθη στη Γαλιλαία;
- Γιατί ο Ιησούς δεν είπε ότι είναι ο Υιός του Θεού αλλά ότι είναι το Φως του κόσμου;
Ο χριστιανός και οι ασθένειες (Γέροντας Ευστράτιος Γκολοβάνσκι)

Πώς πρέπει να αντιμετωπίζει ο χριστιανός τις ασθένειες; Διαβάστε περισσότερα »
Τα τέσσερα «…ἀλλ’ οὐκ…» (Σάββας Ηλιάδης, Δάσκαλος)

Στους σημερινούς έσχατους και δυσκαρτέρητους καιρούς, φόβος, συστολή και σιωπή επέπεσε στα στόματα, τα οποία τάχθηκαν να διαφυλάξουν και να κηρύξουν την μοναδικότητα της Αλήθειας, την οποία διδάσκει η Εκκλησία μας. Και δε σταματούν εδώ, αλλά αντιθέτως, κηρύττουν ανερυθριάστως και σκληροκαρδίως ως «αλαζονική αποκλειστικότητα» την πίστη στη μοναδικότητα της αποκεκαλυμμένης στους αγίους μας Αλήθειας του Χριστού. Ο απόστολος Παύλος όμως, μας παρηγορεί, από προσωπική πείρα, να μην χάνουμε την ελπίδα και το θάρρος της ομολογίας για την πίστη στη Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, στην Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού και των αγίων του. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή των Πατέρων της Α’ Οικουμενικής Συνόδου: Περί της προσευχής του Ιησού προς τον Πατέρα υπέρ των δεδομένων εαυτώ μαθητών (Θεοφύλακτος, Αρχιεπίσκοπος Βουλγαρίας)

(Ἰωάν. ιζ΄, 1-13)
Αὐτὰ εἶπε ὁ Ἰησοῦς, σήκωσε τά μάτια του στὸν οὐρανὸ καὶ προσευχήθηκε· Πατέρα, ἡ ὥρα ἔχει ἔρθει, δόξασε τὸ Γιὸ σου, γιὰ νὰ σὲ δοξάση κι ἐκεῖνος, ὅπως τοῦ ἔδωσες νὰ ἐξουσιάζη κάθε ἄνθρωπο. Γιὰ νὰ δώση ζωὴ αἰώνια σὲ ὅλα ὅσα τοῦ ἔδωσες. Κι ἡ αἰώνια ζωὴ εἶναι νὰ γνωρίζουν ἐσένα τὸ μόνο ἀληθηνὸ Θεὸ καὶ τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ ποὺ ἔστειλες. Ἀφοῦ εἶπε στοὺς μαθητάς του «ὅτι θὰ δοκιμάσετε θλίψεις», καὶ τοὺς σύστησε νὰ ἔχουν θάρρος, τοὺς σηκώνει πάλι μὲ τὴν προσευχή, διδάσκοντάς μας κατὰ τοὺς πειρασμούς, ἀφοῦ τ’ ἀφήνομε ὅλα, νὰ καταφεύγωμε στὸ Θεό. Ἄλλωστε δὲν πρόκειται γιὰ προσευχὴ ἀλλὰ γιὰ συνομιλία μὲ τὸν Πατέρα. Ἄν σ’ ἄλλη περίπτωση προσεύχεται καὶ πέφτη στὰ γόνατα μὴ θαυμάσης. Γιατὶ ὁ Χριστὸς ἦρθε ὄχι γιὰ νὰ φανερώση μόνο τὸν ἑαυτό του ἀλλὰ γιὰ νὰ μᾶς διδάξη καὶ κάθε ἀρετή. Κι ὁ δάσκαλος δὲν πρέπει ν’ ἀσκῆ τὸ ἔργο του μὲ λόγια μόνο ἀλλὰ καὶ μὲ τὰ ἔργα του. Διαβάστε περισσότερα »
Λόγος στην Ανάληψη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού (Άγιος Διάδοχος Φωτικής)

Α’. Ελάτε τώρα οι ιερείς των Ιουδαίων, γιατί είναι ώρα για νικητήριους λόγους. Έλα εδώ εσύ που συγκεντρώνεις τα πλήθη και είσαι και κήρυκας του Χριστού και λέγε και ζωγράφιζε έντονα με την αλήθεια σου πώς οι πρώτοι έδωσαν το αργύριο της κακοβουλίας τους (Ματθ. κη’ 12) στους στρατιώτες, νομίζοντας πως με το ψέμα θα καλύψουν την μη ορατή αλήθεια. Λέγε ακόμη και το πώς τώρα οι λειτουργοί του Χριστού παραδεχόμαστε τον Κύριο, που αναστήθηκε την τρίτη ημέρα από τους νεκρούς και ανέβηκε στους ουρανούς, και τον αποκαλούμε αδιάκοπα με καύχηση Σωτήρα. Αυτόν, που Τον δέχτηκαν οι ουρανοί, καθώς παρουσιάστηκε σ’ αυτούς με θείο θαύμα, και που η γη, που βαστάζεται από τη θέλησή Του, δεν μπορούσε να Τον βαστάξει. Αυτόν που
Τον παρέλαβε φωτεινή νεφέλη εκπληρώνοντας φανερά το περιεχόμενο της προφητείας, και οι Άγγελοι τον συνόδευσαν με ύμνους μέχρι τους πατρικούς θρόνους, κράζοντας ακατάπαυστα: «Ο Κύριος των δυνάμεων, Αυτός είναι ο ένδοξος Βασιλιάς» (Ψαλμ. κγ’ 10). Αυτόν, που ο Ψαλμωδός προβλέποντας την άνοδό Του από τη γη στον ουρανό, φωτιζόμενος από το Άγιο Πνεύμα, έψαλλε: «Ανέβηκε ο Θεός μέσα σε αλαλαγμούς, ανέβηκε ο Κύριος με ήχους σάλπιγγας» (Ψαλμ. μστ’ 6). Γιατί αυτός ο θεόπνευστος προέβλεπε και την ωδή των αγίων Ευαγγελίων (Λουκ. β’ 14). Διαβάστε περισσότερα »
Αμαρτήματα θανάσιμα και συγγνωστά (Δημήτριος Παναγόπουλος)

Πολλές φορές ακούμε να γίνεται λόγος, τόσο για θανάσιμα, όσο και για συγγνωστά αμαρτήματα, και είναι αλήθεια ότι λίγοι από εμάς γνωρίζουμε να κάνουμε την διάκριση αυτή. Διαβάστε περισσότερα »
Η Ισαπόστολος Αγία Ελένη: Η «καλλίπαις» μητέρα (Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης)

Μετά την διευκρίνηση των περί της κοινής τιμής και μνήμης των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης ας δούμε τώρα τα βασικά στοιχεία της προσφοράς της Αγίας Ελένης που την καταξίωσαν στην συνείδηση της Εκκλησίας, ώστε να τιμάται ως αγία και ισαπόστολος. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή του Τυφλού (Αρχιεπίσκοπος Βουλγαρίας Θεοφύλακτος)

ἑρμηνεία εἰς τὸ κατὰ Ἰωαν. Εὐαγγέλιον Κεφ. θ΄
Καὶ προχωρῶντας εἶδε κάποιον τυφλὸ ἐκ γενετῆς· τὸν ρώτησαν οἱ μαθηταὶ του καὶ τοῦ εἶπαν· «Δάσκαλε, ποιὸς ἁμάρτησε αὐτὸς ἤ οἱ γονεῖς του γιὰ νὰ γεννηθῆ τυφλός;» Βγαίνοντας ἀπὸ τὸ ἱερὸ ὁ Κύριος μηχανεύεται τρόπο νὰ διασκεδάση τὸν θυμὸ τῶν Ἰουδαίων καὶ βαδίζει γιὰ νὰ θεραπεύση τὸν τυφλό. Μ’ αὐτὸ τὸν τρόπο θέλει νὰ μαλακώση τὴν σκληρότητα καὶ τὴν ἀπείθειά τους, ἄν καὶ δὲν ἐδόχοντα αὐτοὶ καμμιὰ ἐπίδραση. Συνάμα τοὺς ἔδειχνε ὅτι δὲν εἶπε μάταια καὶ κομπαστικά «Πρὶν γίνη ὁ Ἀβραάμ, ἐγὼ ὑπῆρχα». Διαβάστε περισσότερα »
Οι κακοί λογισμοί

● Ο σύγχρονος άγιός μας Παΐσιος έλεγε: «Η αρρώστια της εποχής μας είναι ότι πιστεύουμε στους λογισμούς. Δεν χρησιμοποιούμε ούτε τη λογική. Χρειάζεται να μη πιστεύουμε στους λογισμούς, γιατί μπορεί να μας τρελλάνουν» (Γ.Α., Διδαχές, σελ. 110). Διαβάστε περισσότερα »
Ο Τελευταίος Πειρασμός του Καζαντζάκη (Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγ. Βλασίου Ιερόθεος)

Την εποχή που ήμουν φοιτητής γινόταν πολύς λόγος για τον Καζαντζάκη και τα έργα του, που κυκλοφορούσαν πάρα πολύ και διαβάζονταν από τους νέους. Επειδή άκουγα πολλά για τον Καζαντζάκη και για τις περιπέτειες της ζωής του, ήθελα να έχω προσωπική γνώμη. Γι’ αυτό άρχισα να διαβάζω προσεκτικά και, κατά το δυνατόν, απροκατάληπτα τα έργα του. Διαβάστε περισσότερα »
Παραινετικός λόγος († Γέροντας Άνθιμος Αγιαννανίτης)

Σήμερα διερχόμαστε την χειρότερη κρίση από κτίσεως κόσμου. Βλέπετε τους ανθρώπους, ενώ ο Θεός έδωσε τη σοφία για το αγαθό, αυτοί την καταχρώνται για το πονηρό. Έχουν αποθηριωθεί, πράγμα που δεν συμβαίνει στα θηρία. Διαβάστε περισσότερα »
Διδαχή την Κυριακή της Σαμαρείτιδος για την πνευματική και αληθινή λατρεία του Θεού (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

«Οι αληθινοί προσκηνηταί προσκυνήσουσι τω πατρί εν πνεύματι και αληθεία· και γαρ ο πατήρ τοιούτους ζητεί τους προσκυνούντας αυτόν» (Ιω. 4, 23).
ΑΓΑΠΗΤΟΙ αδελφοί! Ακούσαμε στο σημερινό Ευαγγέλιο ότι οι αληθινοί ακόλουθοι του αληθινού Θεού Τον λατρεύουν πνευματικά και αληθινά, καθώς και ότι ο Θεός θέλει να έχει τέτοιους λάτρεις. Αν ο Θεός θέλει να έχει τέτοιους λάτρεις, είναι φανερό ότι αυτούς μόνο δέχεται, αυτοί μόνο Του είναι ευάρεστοι. Έτσι διακήρυξε ο ίδιος ο Υιός του Θεού. Ας Τον πιστέψουμε. Μ’ όλη μας την αγάπη ας αγκαλιάσουμε την πανάγια διδαχή Του. Για να Τον ακολουθήσουμε αλάθητα, ας εξετάσουμε τι σημαίνει να λατρεύουμε τον Θεό Πατέρα «πνευματικά και αληθινά».
Διαβάστε περισσότερα »
Η αγάπη “φονεύει” τον φόνο (Αρχ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ιεροκήρυκας Ι. Μ. Πατρών)

Ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης μᾶς ἀποκαλύπτει τὸ «τὶ» τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ: «Ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστί».[i] Ὅταν τὸ δημιούργημα τοῦ Θεοῦ, ὁ ἄνθρωπος, ζῆ «ἐν τῷ Θεῷ», τότε ἀποκτᾶ τὸ χάρισμα τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν Θεὸν καὶ τὸν συνάνθρωπο. Καὶ τοῦτο γιατὶ ἡ ἀγάπη εἶναι ἡ συνεκτικὴ ἐκείνη δύναμη, ἡ ὁποία συγκρατεῖ καὶ ὁδηγεῖ τὰ πάντα σὲ μία ἁρμονικὴ συμπόρευση καὶ κοινωνία. Ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος τονίζει: «Τὸ γὰρ πάντων αἴτιον τῶν κακῶν, τὸ μὴ εἶναι ἀγάπην».[ii] Καὶ ὁ Μ. Βασίλειος συμπερασματικῶς ἀποφαίνεται: «Εἰ γὰρ ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστίν, ὁ τὴν ἀγάπην οὐκ ἔχων τῆς θείας ἐστέρηται χάριτος».[iii] Διαβάστε περισσότερα »
Διδαχή την Κυριακή του Παραλύτου για τις τιμωρίες του Θεού (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

«Ίδε υγιής γέγονας· μηκέτι αμάρτανε, ίνα μη χείρόν σοί τι γένηται» (Ιω. 5, 14)
«ΠΡΟΣΕΞΕ, έχεις γίνει καλά· από δω και πέρα μην αμαρτάνεις, για να μην πάθεις τίποτα χειρότερο». Αυτή τη συμβουλή έδωσε ο Κύριος στον παράλυτο που θεράπευσε, όπως ακούσαμε σήμερα στο Ευαγγέλιο.
Αγαπητοί αδελφοί! Η συμβουλή του Κυρίου έχει και για μας πολύ μεγάλη σημασία. Κι αυτό, γιατί μας πληροφορεί ότι για τις ασθένειες και τα άλλα δεινά της επίγειας ζωής μας ευθύνονται οι αμαρτίες μας. Και όταν ο Θεός μας απάλλάξει από μιαν ασθένεια ή άλλη δυστυχία, τότε, αν αρχίσουμε πάλι να ζούμε αμαρτωλά, θα μας βρουν νέα δεινά, χειρότερα από τα πρώτα, που ήταν παιδαγωγικές και σωφρονιστικές θείες τιμωρίες. Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Αγία Μόνικα, η μητέρα του αγίου Αυγουστίνου

Υπόδειγμα συζύγου και χριστιανής μητέρας, η αγία Μόνικα γεννήθηκε στους κόλπους μιας θεοσεβούς οικογένειας της ρωμαϊκής Βόρειας Αφρικής. Παντρεύτηκε έναν αγαθοεργό, αλλά αψίθυμο εθνικό, τον οποίο χάρις στην υπομονή και γλυκύτητά της κατόρθωσε να φέρει στον δρόμο του Θεού στο τέλος της ζωής του. Μένοντας χήρα, δεν θέλησε να συνάψει δεύτερο γάμο, με σκοπό να αφιερώσει την ζωή της στην ευσέβεια και στην μόρφωση του γιου της Αυγουστίνου [15 Ιουν]. Διαβάστε περισσότερα »
Λόγος περί εξομολογήσεως (Γέρων Κλεόπας Ηλιέ)

Ο όσιος Παΐσιος ο Μέγας λέγει ότι: «Η εξομολόγησις των λογισμών στον Πνευματικό είναι το θεμέλιο της πνευματικής ζωής και η ελπίς της σωτηρίας για όλους τους πιστούς»
Πατέρες και αδελφοί,
Ένα από τα μεγαλύτερα πνευματικά καθήκοντα των μοναχών αλλά και των λαϊκών χριστιανών, είναι η εξομολόγησις των αμαρτιών. Γι αυτό, όσα πρόκειται να είπω παρακάτω, θα έχουν σχέσι με αυτό το Μυστήριο. Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Άγιος Πανάρετος επίσκοπος Πάφου

Ο άγιος Πανάρετος ήταν επίσκοπος Πάφου της Κύπρου κατά τον 18ο αιώνα. Άξιος του ονόματός του, ήταν ενδεδυμένος με όλες τις αρετές, όχι μόνο εκείνες του άγρυπνου και πονετικού απέναντι στο ποίμνιό του ιεράρχη, αλλά και με εκείνες ενός ασκητή, επιδιδόμενος κρυφά σε αγώνες αντάξιους των Πατέρων της ερήμου. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή των Μυροφόρων (Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς)

(Μάρκ. ιε΄ 43-ιστ΄8)
Ὁμιλία ιη΄ τῇ Κυριακῇ τῶν Μυροφόρων
Ἡ ἀνάσταση τοῦ Κυρίου εἶναι ἡ ἀνανέωση τοῦ ἀνθρώπου. Εἶναι τὸ ξαναζωντάνεμα καὶ τὸ ξαναπλάσιμο τοῦ πρώτου Ἀδάμ, ποὺ ἡ ἁμαρτία τὸν ὡδήγησε στὸ θάνατο κι ὁ θάνατος πάλι τὸν ἔκαμε νὰ παλινδρομήση στὴ γῆ ἀπ’ ὅπου πλάστηκε. Εἶναι ἡ ἐπιστροφὴ στὴν ἀθάνατη ζωή. Ἐκεῖνον κανένας ἄνθρωπος δὲν τὸν εἶδε, ὅταν τὸν ἔπλαθε ὁ Θεὸς καὶ τὸν ζωοποιοῦσε –τὴν ὥρα ἐκείνη κανένας ἄνθρωπος δὲν ὑπῆρχε ἀκόμα. Κι ὅταν μὲ τὸ φύσημα τοῦ Θεοῦ ἔλαβε πνοὴ ζωῆς, πρώτη ἀπ’ τοὺς ἄλλους τὸν εἶδε ἡ γυναίκα· ὕστερ’ ἀπ’ αὐτόν, ὁ πρῶτος ἄνθρωπος ἦταν ἡ Εὔα. Ἔτσι καὶ τὸ δεύτερο Ἀδάμ, δηλ. τὸν Κύριο, κανένας ἄνθρωπος δὲν τὸν εἶδε ν’ ἀναστήνεται ἀπὸ τοὺς νεκρούς. Διαβάστε περισσότερα »
Ο φονταμενταλισμός στη ζωή μας (Επισκ. Καρπασίας Χριστόφορος)

ΜΙΑ ΓΕΝΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΗ
Α. ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Ο φονταμενταλισμός στη ζωή μας εδραιώνεται μ’ ένα πολύ επικίνδυνο τρόπο. Συνήθως καλλιεργείται και αναπτύσσεται ασυναίσθητα, διότι οι εκφραστές του θεωρούν ότι υπερασπίζονται την αλήθεια και την προστατεύουν από την οποιαδήποτε νόθευσή της. Ταυτίζονται και οικειοποιούνται μ’ ένα πολύ επικίνδυνο τρόπο την αλήθεια και θεωρούν τους εαυτούς τους και το χώρο, στον οποίο ανήκουν και δραστηριοποιούνται, ως τη μόνη αυθεντία και το όργανο ερμηνείας και κατανόησης των πραγμάτων.
Τον ίδιο τρόπο ζωής και έκφρασης και αντίληψης των πραγμάτων επιδιώκουν με κάθε μέσο να τα επιβάλλουν ως γενικό ζωής για όλους τους ανθρώπους. Οπότε ο ίδιος τρόπος από φυσική έκφραση της ιδιαιτερότητας του κάθε προσώπου μεταβάλλεται σε ψυχοπαθολογική κατάσταση και μετατρέπεται σε ιδιοτροπία.
Έτσι θα μπορούσαμε να ορίσουμε το φονταμενταλισμό ως μία εμμονή και καθήλωση σε άκρως προσωπικά και συντηρητικά βιώματα, τα οποία λειτουργούν ως μέσο αντίστασης σε κάθε ενδεχόμενη αλλαγή ή διαφορετική προσέγγισή τους. Ο όρος αυτός, όπως είναι γνωστό, χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά την περίοδο μεταξύ του τέλους του 19ου αιώνα και των αρχών του 20ου από τους υποστηρικτές του, με σκοπό να περιγράψει ένα συγκεκριμένο ρεύμα θρησκευτικών απόψεων στο πλαίσιο της σύγκρουσης που είχε ξεσπάσει στις τάξεις της αμερικανικής προτεσταντικής κοινότητας μεταξύ φονταμενταλιστών (συντηρητικών) και νεωτεριστών. Φυσικά θα ήθελα να τονίσω ότι πολλές φορές και οι νεωτεριστές συμπεριφέρονται ως φονταμενταλιστές, όταν άκριτα και απόλυτα αρνούνται το παρελθόν και την παράδοση και κατηγορούν όσους με σκεπτικισμό και προβληματισμό προσεγγίζουν νεωτεριστικές και νέες αποκαλύψεις και δεδομένα που προκύπτουν στη ζωή μας.
Τα βασικά χαρακτηριστικά του φονταμενταλισμού είναι η τυπολατρική προσκόλληση και εμμονή (γι’ αυτό και είναι ψυχοπαθολογική κατάσταση, όπως θα δούμε και στη συνέχεια) στην παράδοση, τους κανόνες και τις διατάξεις που διαμορφώθηκαν μέσα στη ζωή μας. Οι κανόνες αυτοί δεν είναι κατ’ ανάγκη λανθασμένοι, μπορεί να είναι και ισορροπημένοι και χρήσιμοι στη διαμόρφωση μίας υγιούς προσωπικότητας. Στο φονταμενταλισμό όμως οι κανόνες, όπως θα έλεγε ο Άγιος Παϊσιος, γίνονται κανόνια… Η απόλυτη απαίτηση για κάθαρση και αποκατάσταση, καθώς και η πεποίθηση ότι αποτελούν ένα είδος κριτή των πάντων, οι εκφραστές του φονταμενταλισμού οδηγούνται στην υιοθέτηση, αρκετά συχνά, βίαιων αντιδράσεων και συμπεριφορών, όχι μόνο σωματικών, αλλά και ψυχολογικών.
Κυρίως οι μελετητές του φαινομένου περιορίζουν το φονταμενταλισμό στη θρησκεία. Η πραγματικότητα, όμως, είναι άλλη. Αυτός επεκτείνεται σε όλους τους τομείς της ζωής ακόμα και στον ατομικισμό (στην προσπάθεια του ανθρώπου να ζήσει ως άτομο αποκομμένο από κοινωνικές και θρησκευτικές ομάδες). Έτσι έχουμε την επίδραση και ενεργό εκδήλωσή του στη θρησκεία, στην πολιτική, στην οικονομία, στη σεξουαλικότητα, στην οικογενειακή ζωή, στις σέκτες, στον αθλητισμό κλπ.
Στη συνέχεια της εισήγησής μας θα δούμε πώς εκφράζεται σε κάποιους από τους τομείς αυτούς, με χρήση παραδειγμάτων, για να γίνει πιο κατανοητό το πρόβλημα, διότι όλοι είμαστε υποψήφιοι να εκδηλώσουμε φονταμενταλιστικές απόψεις και συμπεριφορές και να δούμε, τέλος, πώς τον υπερβαίνουμε μέσα από μια υγιή πνευματικότητα, όπως την προτείνει η Ορθόδοξη Εκκλησία. Διαβάστε περισσότερα »
Η ειδωλολατρία (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

Ο σατανάς δεν ικανοποιήθηκε με το ότι υπέταξε τον άνθρωπο και μαζί του όλη τη γη, με το ότι τον κρατούσε αιχμάλωτο, χρησιμοποιώντας σαν αλυσίδες τα διάφορα πάθη που ξεσήκωνε μέσα του, με το ότι τον έκανε δούλο της αμαρτίας και, μέσω αυτής, δούλο δικό του. Ο λογισμός που κυρίεψε τον πονηρό άγγελο όσο βρισκόταν στον ουρανό, δεν τον άφησε ούτε και τότε που ρίχτηκε, μετά την αποστασία του, κάτω από τον ουρανό, στα πρόθυρα, θα λέγαμε, του άδη. Ποιος λογισμός; Να γίνει ίσος με τον Θεό! Τον λογισμό του, λοιπόν, αυτόν τον έκανε πράξη, εισάγοντας στη γη την ειδωλολατρία. Διαβάστε περισσότερα »
Ο τροπαιοφόρος άγιος Γεώργιος (Κωνσταντίνος Γανωτής)

Ο μεγαλομάρτυς Γεώργιος είναι ο άγιος της άνοιξης, ο άγιος του γένους μας, που πάντα συμπαραστέκεται στους δίκαιους αγώνες μας. Γι’ αυτό και οι παλιές σημαίες του στρατού μας είχαν στο κέντρο τους ζωγραφισμένη την εικόνα του αγίου.
Ο άγιος μεγαλομάρτυς Γεώργιος άφησε ισχυρή μνήμη στην Καππαδοκία, από την οποία καταγόταν, και στην Παλαιστίνη, στην οποία μεταφέρθηκε το μαρτυρικό σώμα του μετά τον αποκεφαλισμό. Γι’ αυτό ακόμα και οι Τούρκοι και οι Άραβες τιμούν τη μνήμη του. Στο ναό του Αγίου Γεωργίου του Κουδουνά στην Πριγκηπόνησο έρχονται χιλιάδες Τούρκοι για να προσκυνήσουν την εικόνα του Αγίου και φέρνουν τάματα. Και ο ναός του Οικουμενικού Πατριαρχείου τιμάται στο όνομα του αγίου Γεωργίου. Διαβάστε περισσότερα »
Η εορτή της Ζωοδόχου Πηγής

Από το Ωρολόγιον το Μέγα
Έξω από την Κωνσταντινούπολη, προς τα μέρη των Επτά Πύργων, υπήρχε παλιά ναός πάρα πολύ μεγάλος και ωραίος στο όνομα της Θεοτόκου, ο οποίος είχε ανεγερθεί κατά τα μέσα του ε’ αιώνα από τον αυτοκράτορα Λέοντα τον Θράκα, τον επονομαζόμενο Μακέλλη, κοντά σε κάποια πηγή, της οποίας το νερό έκαμε κατά καιρούς πολλές θεραπείες και θεράπευσε κάθε είδους αρρώστιες με τη χάρη της Θεοτόκου, από την οποία και επονομάστηκε Ζωοδόχος, ή μάλλον Ζωηφόρος Πηγή. Αυτού του ναού τα εγκαίνια επιτελεί σήμερα η Εκκλησία του Χριστού. Διαβάστε περισσότερα »
Διδαχή την Κυριακή του Αντίπασχα για τον Χριστιανισμό (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

«Μακάριοι οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες» (Ιω. 20, 29)
«ΜΑΚΑΡΙΟΙ είναι εκείνοι που πιστεύουν χωρίς να μ’ έχουν δει».
Αυτά τα λόγια είπε ο Κύριος στον πιστό μαθητή Του, που αρνήθηκε να πιστέψει στην ανάστασή Του, όταν οι αδελφοί του, οι απόστολοι, του τη γνωστοποίησαν. Αυτά τα Λόγια είπε ο Κύριος στον μαθητή Του, που είχε δηλώσει ότι δεν θα πίστευε στην ανάστασή Του, ώσπου να βεβαιωνόταν με τις αισθήσεις του γι’ αυτό το τόσο θαυμαστό και τόσο σημαντικό για ολόκληρη την ανθρωπότητα γεγονός.
Διαβάστε περισσότερα »
«Αν δεις έναν αμαρτωλό, μην τον κατηγορήσεις. Ο Κύριος λέει: “Η κρίση είναι θέμα δικό Μου. Εγώ είμαι Αυτός που θα κρίνει τους ανθρώπους» (Όσιος Γαβριήλ ο διά Χριστόν Σαλός και Ομολογητής)

«Όταν ο άνθρωπος είναι βυθισμένος στην αμαρτία και δεν θέλει να βγει απ’ αυτή, μη του λες τίποτα. Μήπως όταν αμαρτάνει, σε ρωτάει; Όταν είναι σε δύσκολη κατάσταση και δεν ξέρει τι να κάνει, τότε βοήθησέ τον.
Ποτέ άλλοτε! Ίσως οι συμβουλές σου να του κάνουν κακό, γιατί εσύ δεν ξέρεις την πνευματική του κατάσταση. Στην πορεία προς την Ιερουσαλήμ, ούτε συμβουλεύεις ούτε απαγορεύεις…»
Διαβάστε περισσότερα »
Εξήγηση μερικών ρητών του αγ. Γρηγορίου Ναζιανζηνού που βρίσκονται μέσα σε τροπάρια που ψάλλονται το Άγιον Πάσχα (Αββάς Δωρόθεος)

ΙΣΤ’ Διδασκαλία
Με πολλή ευχαρίστηση θα σας μιλούσα λίγο για το νόημα των ψαλμών που ψάλλουμε στην Εκκλησία, για να μην σας απορροφάει η μελωδία, αλλά να συμμετέχει ανάλογα και ο νους σας στη δύναμη και το βάθος των λόγων. Τι λοιπόν ψάλαμε τώρα μόλις;
Είναι ημέρα της Αναστάσεως
Ας προσφέρουμε σαν δώρο τους ίδιους τους εαυτούς μας
Επειδή στην παλιά εποχή οι Ισραηλίτες στις γιορτές, δηλαδή στα θρησκευτικά πανηγύρια, πρόσφεραν, σύμφωνα με το νόμο, διάφορα δώρα στον Κύριο, όπως «θυσίες», «ολοκαυτώματα», «απαρχές» και άλλα παρόμοια, συμβουλεύει και εμάς ο Άγ. Γρηγόριος να γιορτάσουμε για τον Κύριο, όπως ακριβώς εκείνοι και μας προτρέπει λέγοντας.
Είναι ημέρα της Αναστάσεως.
Αντί της αγίας ημέρας που γιόρταζαν οι Ισραηλίτες, έχουμε τώρα ημέρα θεϊκού πανηγυριού, την ημέρα του χριστιανικού Πάσχα. Τι είναι όμως το Πάσχα του Χριστού; Οι Ισραηλίτες γιόρταζαν το «Φασέχ» όταν έφυγαν από τη γη της Αιγύπτου. Το Πάσχα όμως που μας προτρέπει τώρα ο Άγιος να πανηγυρίσουμε, το γιορτάζει η ψυχή, που βγαίνει από τη νοητή Αίγυπτο, δηλαδή από την αμαρτία. Γιατί όταν διαβαίνει η ψυχή από την αμαρτία στην αρετή, τότε γιορτάζει το «Φασέχ» του Κυρίου, όπως είπε και ο Ευάγριος: «Το Πάσχα του Κυρίου είναι διάβαση, δηλαδή πέρασμα από το χώρο της κακίας στον χώρο της αρετής».
Σήμερα λοιπόν είναι Πάσχα του Κυρίου, ημέρα λαμπρής γιορτής, ημέρα της Αναστάσεως του Χριστού, που πέθανε και αναστήθηκε και κάρφωσε στο σταυρό για χάρη μας την αμαρτία. Διαβάστε περισσότερα »
Ομιλία περί Ταφής και Αναστάσεως του Κυρίου (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΕΙΣ ΤΟ ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ
(Ματθ. 27, 62- 28, 10)
«Την δε επομένην ημέραν, μετά την Παρασκευήν, συνεκεντρώθησαν οι αρχιερείς και οι Φαρισαίοι εις τον Πιλάτον και του είπαν· Κύριε, ενεθυμήθημεν ότι εκείνος ο πλάνος είπεν, όταν ακόμη εζούσε, μετά τρεις ημέρας θα αναστηθώ. Δώσε λοιπόν διαταγήν να ασφαλισθή ο τάφος έως την τρίτην ημέραν, μήπως έλθουν οι μαθηταί Του και τον κλέψουν και ειπούν εις τον λαόν ότι ανεστήθη από τους νεκρούς, οπότε η τελευταία αυτή απάτη θα είναι χειροτέρα από την πρώτη» Διαβάστε περισσότερα »
Ο Επιτάφιος (π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος)

...διήγημα μέσα από: το σταυροδρόμι της καρδιάς μου.
Λόγος ΜΔ’: Αναφορά σε όσα θα έπρεπε να πει ο Πέτρος, όταν αρνήθηκε τον Χριστό και «έκλαυσε πικρώς» (Άγιος Μάξιμος Γραικός)

Αλλοίμονό μου, αλλοίμονό μου! Αλλοίμονο, αλλοίμονο! Με ποιους ποταμούς δακρύων θα εξαγνίσω την ατιμία μου εγώ, ο ακόλαστος; Με ποιους βαρείς στεναγμούς θα καθαρίσω την αδικία μου; Αληθώς, αλλοίμονό μου, επειδή αρνήθηκα τρεις φορές τον Χριστό, αλλοίμονό μου! Φοβήθηκα την ασήμαντη δούλη και λησμόνησα όλα τα δώρα, που έλαβα από Αυτόν, ο οποίος είναι ζωή και φως των όλων, ο Δημιουργός μου, ο Ζωοποιός και Κύριος, που ήλθε άνωθεν για να μας σώσει και για χάρη μου παρέδωσε την ζωή Του στον θάνατο.
Διαβάστε περισσότερα »
Γιατί ο Χριστός δεν άλλαξε τον Ιούδα; (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

«Τότε, ἀφοῦ πῆγε στοὺς ἀρχιερεῖς ἕνας ἀπὸ τοὺς δώδεκα, ὁ Ἰούδας ὁ Ἰσκαριώτης, εἶπε, τί θέλετε νὰ μοῦ δώσετε γιὰ νὰ σᾶς τὸν παραδώσω;»[…] Διαβάστε περισσότερα »
‘’Εν αρεταίς εκλάμποντες και πίστει ορθή’’ (Φώτης Μιχαήλ, ιατρός)

(Ὄρθρος τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τρίτης)
‘’Τόν Νυμφίον ἀδελφοί ἀγαπήσωμεν, τάς λαμπάδας ἑαυτῶν εὐτρεπίσωμεν, ἐν ἀρεταῖς ἐκλάμποντες καί πίστει όρθῇ, ἵνα ὡς αἱ φρὀνιμοι, τοῦ Κυρίου παρθένοι, ἕτοιμοι εἰσέλθωμεν, σύν αὐτῷ εἰς τούς γάμους’’.
Τό ἀναλόγιο εἶναι τό μέγα διδασκαλεῖο τῆς Πίστεώς μας. Οἱ ὑμνογράφοι -ὅσων τά ἔργα δοκιμάστηκαν στόν χρόνο καί καταξιώθηκαν στήν ἐκκλησιολογική καί δογματική συνείδηση τοῦ Ὀρθοδόξου πληρώματος- ἦσαν ἄνθρωποι θεοφώτιστοι, ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ. Διαβάστε περισσότερα »
Μεγάλη Τρίτη (Αρχ. Σεβαστιανός Τοπάλης)

“Μη μείνωμεν έξω του νυμφώνος Χριστού…”
Η ευχαριστιακή νηστεία και η Θ. Λειτουργία των Προηγιασμένων Τιμίων Δώρων (Πρωτοπρ. Αναστάσιος Κ. Γκοτσόπουλος, Εφημέριος Ι. Ν. Αγ. Νικολάου Πατρών)

(ιστορικοκανονική προσέγγιση)
Αναμφισβήτητα η Θ. Λειτουργία των Προηγιασμένων Τιμίων Δώρων διασώζει αρχαία λειτουργική πρακτική[1], αλλά κυρίως το ασκητικό ήθος και την πνευματικότητα της Ορθοδόξου παραδόσεως μέχρι τις ημέρες μας. Η περίοδος της Μ. Τεσσαρακοστής είναι η κατ’ εξοχήν πένθιμη περίοδος της Εκκλησίας μας. Το πένθος δηλούται με την απαγόρευση τελέσεως εορταστικών εκδηλώσεων και ακολουθιών[2], αλλά και με δύο πρακτικές που σχετίζονται άμεσα με το υπό εξέταση θέμα: με την καθιέρωση αυστηρότατης νηστείας και με την απαγόρευση τελέσεως Θ. Λειτουργίας τις καθημερινές ημέρες της Μ. Τεσσαρακοστής. Διαβάστε περισσότερα »
Το Νυμφώνα Σου βλέπω, Σωτήρ μου… (Μάρω Σιδέρη)

Πόση ταπείνωση κι απόγνωση κι επιθυμία πηγάζουν απ’ αυτά τα λόγια… και συνάμα πόση έμπνευση και σοφία: Το Παλάτι του γάμου βλέπω, Σωτήρ μου, στολισμένο μα εγώ δεν έχω κατάλληλο ένδυμα για να περάσω μέσα… φώτισέ μου τη στολή της ψυχής… Διαβάστε περισσότερα »
Σάββατο του Λαζάρου

Συναξάρι Τριωδίου
Την ημέρα αυτή, Σάββατο προ των Βαΐων, εορτάζουμε την ανάσταση του αγίου και δικαίου φίλου του Χριστού Λαζάρου του τετραημέρου. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή των Βαΐων († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Ομιλία του γέροντα στην τράπεζα της Μονής το 2002.
Τα πάθη είναι κακά καθεαυτά ή ανάλογα με τη χρήση τους; (Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής)

“Προς Θαλλάσιον, περί αποριών – Ερώτηση 1”
Τα πάθη είναι κακά καθεαυτά ή ανάλογα με τη χρήση τους; Εννοώ την ηδονή και τη λύπη, την επιθυμία και το φόβο και όσα ακολουθούν.
Διαβάστε περισσότερα »
Ο σωστός τρόπος υπακοής (Ιερομόναχος π. Ευσέβιος Βίττης)

Ποιος είναι ο σωστός τρόπος υπακοής; Ποια είναι η σωστή μορφή της; Η υπακοή μπορεί να είναι μόνο εξωτερική χωρίς εσωτερικό βάθος ή εσωτερική, με αναγκαίες όμως τις εξωτερικές εκδηλώσεις της. Η εξωτερική υπακοή μοιάζει με την κοσμική πειθαρχία και δεν αγγίζει το εσωτερικό εκείνου που την ασκεί έτσι. Μοιάζει με την πειθαρχία που επιβάλλουν οι ανθρώπινοι νόμοι, είναι δουλική και κινείται από τον φόβο της τιμωρίας του Θεού ή από άλλα όχι γνήσια ελατήρια. Η αυτού του είδους υπακοή δεν προσιδιάζει σε ελευθέρους ανθρώπους. Ο Κύριος ζητάει την ένωση μαζί του εν ελευθερία και γνησιότητι. Οδηγητική γραμμή της υπακοής είναι το θείο θέλημα και προϋπόθεση αναγκαία γι’ αυτό είναι η εν ελευθερία υπακοή, η εν αγάπη αμοιβαία υπακοή, η εν πλήρει επαναπαύσει υπακοή, η απομάκρυνση από την ψυχή του υπακούοντος και της παραμικρότερης σκιάς δυσπιστίας, καχυποψίας, αμφιβολίας και αρνητικότητας κάθε μορφής έναντι του πνευματικού του καθοδηγού. Διαβάστε περισσότερα »
Εμπιστοσύνη και ελπίδα στον Θεό. Προσευχή και θάρρος (Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)

Ἔχεις ἀκόμη ἀνησυχίες. Πές μου, ἀπὸ ποῦ θὰ μποροῦσαν νὰ προέρχονται; Ὅλα τὰ ἐξωτερικὰ πᾶνε καλά. Ὅλα τὰ ἐσωτερικὰ τὰ ἔχεις ἐπανεξετάσει καὶ τακτοποιήσει. Τὴν ἀπόφασή σου τὴν ἔχεις πάρει. Ἀπὸ ποῦ, λοιπόν, προέρχονται αὐτὲς οἱ ἀνησυχίες; Ὅλες εἶναι ἀπὸ τὸν ἐχθρό. Ὅλες. Ἀπὸ πουθενὰ ἀλλοῦ. Διαβάστε περισσότερα »
Για την ανατροφή των παιδιών (Άγιος Λουκάς, Αρχιεπ. Συμφερουπόλεως και Κρημαίας)

«Ουδείς εστιν ος αφήκεν οικίαν ή αδελφούς ή αδελφάς ή πατέρα ή μητέραν ή γυναίκα ή τέκνα ή αγρούς, ένεκεν εμού και ένεκεν του ευαγγελίου, εάν μη λάβη εκατονταπλασίονα νυν, εν τω καιρώ τούτω, οικίας και αδελφούς και αδελφάς και πατέρα και μητέρα και τέκνα και αγρούς μετά διωγμών, και εν τω αιώνι τω ερχομένω ζωήν αιώνιον» (Κατά Μάρκον Ευαγγέλιον, Κεφάλαιον 10-ο, στίχοι 29 έως 30).
Είναι αψευδής αυτός ο λόγος του Κυρίου. Σας βεβαιώνω ότι, όταν άφησα τα παιδιά μου και τα εμπιστεύτηκα στον Θεό, Εκείνος τα φρόντισε. Τα παιδιά μεγάλωσαν σωστά και νομίζω ότι εγώ δεν θα μπορούσα να τα φροντίσω τόσο καλά. Και ο Κύριος μου έδωσε εκατό φορές περισσότερα παιδιά. Μου έδωσε όλους εσάς. Μου έδωσε τις καρδιές σας! Διότι γνωρίζω πόσο με αγαπάτε και εγώ ανταποκρίνομαι στην αγάπη σας με τη δική μου θερμή αγάπη. Τόσο πολλά παιδιά μου έδωσε ο Θεός!… Διαβάστε περισσότερα »
Ε’ Κυριακή Νηστειών (Αγίας Μαρίας της Αιγυπτίας) († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Ομιλία του γέροντα στην τράπεζα της Μονής.
Πέμπτη του Μεγάλου Κανόνος

Συναξάρι Τριωδίου
Την ημέρα αυτή, σύμφωνα με την αρχαία παράδοση, ψάλλουμε την ακολουθία του κατανυκτικού Μεγάλου Κανόνος. Διαβάστε περισσότερα »
Για την καύση των νεκρών (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Στον δημοσιογράφο Ι.Τ. που ερωτά
Με ρωτάτε, για ποιο λόγο η Ορθόδοξη Εκκλησία αντίκειται στην καύση των νεκρών. Διαβάστε περισσότερα »
Στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

(Λουκ. α’ 24-38)
Ὅπως ὁ ἥλιος καθρεφτίζεται στά καθαρά καί διαυγή νερά, ἔτσι κι ὁ οὐρανός στήν καθαρή κι ἁγνή καρδιά.
Τό Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι πανταχοῦ παρόν κι ἀναπαύεται σέ πολλά σημεῖα τοῦ ἀχανοῦς σύμπαντος. Τό μέρος ἐκεῖνο ὅμως ὅπου ἀγαπάει κι ἐπιθυμεῖ περισσότερο ἀπ᾿ ὅλα νά κατοικεῖ, εἶναι ἡ ἁγνή καρδιά τοῦ ἀνθρώπου. Ἐκεῖ εἶναι τό πραγματικό Του ἐνδιαίτημα, ἡ κατοικία του. Ὅλοι οἱ ἄλλοι τόποι εἶναι ἁπλά τό ἐργαστήριό Του.
Ἡ καρδιά τοῦ ἀνθρώπου δέ μένει ποτέ ἄδεια. Πάντα ὑπάρχει κάτι νά τήν καλύψει: ἡ καθαρότητά της.
Κάποτε, γιά κάποιο διάστημα, τήν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου τή γέμιζε μόνο ὁ Θεός. Τότε ἡ καρδιά ἦταν καθρέφτης τοῦ κάλλους τοῦ Θεοῦ, ἕνας ὕμνος καί μιά δοξολογία γιά τό Θεό.
Ὑπῆρχε ἕνας καιρός πού ἡ καρδιά τοῦ ἀνθρώπου βρισκόταν πραγματικά στά χέρια τοῦ Θεοῦ, ἀπαλλαγμένη ἀπό κίνδυνο. Ὅταν ὅμως ὁ ἄνθρωπος μέ τήν παραφροσύνη του πῆρε τά πράγματα στά δικά του χέρια, τήν καρδιά του τήν κυνήγησαν πολλά ἄγρια θηρία. Κι ἀπό τότε ξεκίνησε ἐσωτερικά μέν ἡ δουλεία τῆς ἀνθρώπινης καρδιᾶς, ἐξωτερικά δέ αὐτό πού λέμε ἱστορία τοῦ κόσμου.
Ἀδύναμος πιά νά κουμαντάρει τήν καρδιά του ὁ ἄνθρωπος ἀναζήτησε στήριξη στά ἔμψυχα ὄντα ἤ καί στά ἄψυχα πράγματα πού τόν περιέβαλαν. Ὅ,τι κι ἄν βρῆκε ὁ ἄνθρωπος ὅμως γιά νά στηρίξει καί νά ἐνισχύσει τήν καρδιά του, ἀποδείχτηκε πώς αὐτό τήν τραυμάτιζε καί τήν πλήγωνε μόνο.
Καϋμένη καρδιά τοῦ ἀνθρώπου! Αἰχμαλωτίστηκες ἀπό πολλά πράγματα πού δέν εἶχαν καμιά δικαιοδοσία σέ σένα, καμιά ἐξουσία πάνω σου. Βρέθηκες σάν τό μαργαριτάρι ἀνάμεσα σέ χοίρους. Πόσο σέ σκλήρυνε ἡ μακροχρόνια δουλεία, πόσο σέ σκότισε τό μαῦρο σκοτάδι ὅπου κινεῖσαι! Ὁ Θεός ὁ ἴδιος κατέβηκε ἀπό τόν οὐρανό γιά νά σ᾿ ἐλευθερώσει ἀπό τή δουλεία, νά σέ γλιτώσει ἀπό τό σκοτάδι, νά σέ θεραπεύσει ἀπό τή λέπρα τῆς ἁμαρτίας σου, νά σέ ἀναλάβει ξανά στά δικά Του χέρια!
Ἡ ἔλευση τοῦ Θεοῦ στόν κόσμο κι ἡ πορεία Του ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους εἶναι ἡ πιό θαυμαστή κι ἀνυπέρβλητη ἔνδειξη τῆς ἀγάπης Του γιά τόν ἄνθρωπο. Εἶναι ὁ εὐαγγελισμός, ἡ εὐχάριστη εἴδηση τῆς ὕψιστης χαρᾶς γιά τήν καθαρότητα τῆς καρδιᾶς καί τό πιό ὀλέθριο γεγονός γιά τήν ἀκαθαρσία της.
Τήν ἔλευση τοῦ Θεοῦ στόν κόσμο θά τήν παρομοιάζαμε μέ τήν ἐμφάνιση πύρινου στύλου στά σκοτάδια τῆς ἀβύσσου. Ἡ εἴδηση γιά τήν ἔλευσή Του ξεκίνησε μέ ἕναν ἄγγελο καί μιά κόρη παρθένο, μιά συνομιλία πού ἔγινε ἀνάμεσα στήν οὐράνια καί τήν ἐπίγεια ἁγνότητα.
Ὅταν ἡ ἀκάθαρτη καρδιά συναντιέται μέ μιάν ἄλλη, ἐπίσης ἀκάθαρτη, θά προκύψει σύγκρουση. Ὅταν ἡ ἀκάθαρτη καρδιά συναντιέται μέ μιάν ἄλλη, καθαρή καρδιά, πάλι θά ᾿χουμε σύγκρουση. Μόνο ὅταν ἡ καθαρή καρδιά συναντηθεῖ μέ μιάν ἄλλη καθαρή ἔχουμε χαρά, εἰρήνη καί εὐφροσύνη.
Ὁ ἀρχάγγελος Γαβριήλ εἶναι ὁ πρῶτος ἀγγελιοφόρος τῆς εὐχάριστης εἴδησης γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. Τό θαυμαστό γεγονός τοῦ Θεοῦ γιά τή λύτρωση καί τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου δέ θά μποροῦσε νά συμβεί χωρίς νά φανεῖ ἡ θαυματουργή ἐνέργεια καί δύναμή Του. Ἡ πρώτη ἀπ᾿ ὅλους τούς ἀνθρώπους πού ἄκουσε τή σωτήρια αὐτή εἴδηση ἦταν ἡ πάναγνη Παρθένος. Καί τήν ἄκουσε μέ φόβο, μέ δέος. Ὁ οὐρανός καθρεφτιζόταν στήν ἁγνή καρδιά της ὅπως ὁ ἥλιος στά καθαρά καί διαυγή νερά. Στήν καρδιά της ὁ Κύριος καί Δημιουργός τοῦ νέου κόσμου καί ἀνακαινιστής τοῦ παλαιοῦ, ἐπρόκειτο νά γείρει τό κεφάλι Του καί νά δανειστεῖ σάρκα ἀπό τή σάρκα της.
Διαβάστε περισσότερα »
O ιεραπόστολος π. Κοσμάς Γρηγοριάτης. Περιστατικά της ζωής του (Μοναχός Δαμασκηνός Γρηγοριάτης)

Τον Νοέμβριο του 1978 ξεκίνησε από την Ιερά Μονή του Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους, με ευλογία του Καθηγουμένου αυτής πατρός Γεωργίου, ο ιερομόναχος π. Κοσμάς Γρηγοριάτης (Ασλανίδης), ο οποίος και εργάσθηκε στην ιεραποστολή στο Κολουέζι μέχρι τον Ιανουάριο του 1989. Στα έντεκα αυτά χρόνια βάπτισε περί τους 15.000 Αφρικανούς και ίδρυσε περί τις 55 ενορίες.
Οι συνέπειες της αμαρτίας (Γέροντας Ευστράτιος Γκολοβάνσκι)

Ποιες ήταν οι συνέπειες του προπατορικού αμαρτήματος; Διαβάστε περισσότερα »
Οι οπαδοί του Βολταιρισμού είναι αξιοθρήνητοι (Άγιος Αθανάσιος ο Πάριος)

Είναι να απορεί κανείς για τις κρίσεις που κάνουν πολλοί αναφορικά με το πιο ακριβό και πολύτιμο πράγμα που έχουν και από το οποίο πολυτιμότερο και πιο ανεκτίμητο ούτε υπάρχει, ούτε είναι δυνατόν να υπάρξει· και αυτό είναι η ψυχή, η λογική και αθάνατη. Η ψυχή, για την οποίαν ο Θεός έκανε τόσα, που κανένας λόγος ανθρώπινος δεν μπορεί να περιγράψει. Είναι αρκετό να πει κανείς ότι για αυτήν την ψυχή ο Θεός έγινε άνθρωπος, για να κάνει τον άνθρωπο Θεό.
Διαβάστε περισσότερα »
Γ’ Κυριακή των Νηστειών (Σταυροπροσκυνήσεως) († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Ομιλία του γέροντα στην τράπεζα της Μονής το 2003.
Ο Γέροντας Θεόκλητος Διονυσιάτης για τον πνευματικό αγώνα

Θα πρέπει να καταλάβουμε ότι από την πρώτη ηλικία της πνευματικής μας ζωής είμαστε σε εμπόλεμη κατάσταση. Βαπτιζόμενοι αναδυόμαστε από την κολυμβήθρα στρατιώτες. Να καταλάβουμε ότι είμαστε σε εμπόλεμη κατάσταση και χρειάζεται αδιάλειπτος αγώνας. Αλλά προσοχή, ο αγώνας μας πρέπει να γίνεται νομίμως, δηλαδή μέσα στα πλαίσια της διδασκαλίας του Χριστού, των Αποστόλων και των Αγίων. Διαβάστε περισσότερα »
Τα εμπόδια της μετανοίας: Απελπισία (Αρχιμ. Σεβαστιανός Τοπάλης)

Ένα μεγάλο εμπόδιο για την αληθινή μετάνοια είναι η απελπισία. Ο άνθρωπος μετά από την αμαρτία δέχεται έντονα τους νυγμούς της συνειδήσεως. Είναι ένας σωτήριος μηχανισμός και υγιής άμυνα του εσωτερικού κόσμου της καρδιάς για να αποβάλλει τον τεράστιο όγκο και το βάρος της αμαρτίας. Αδυσώπητη, έρχεται η λύπη για να αναταράξει τα έσωθεν και να «ξεράσει» το αχώνευτο φαγητό της αμαρτίας. Η αμαρτία γεννά την λύπη και η λύπη γεννά την μετάνοια. Η λύπη όντως είναι ένας δρόμος που οδηγεί στην μετάνοια και την ειρήνη. Οδηγεί στον Θεό για να ζητήσει την συγχώρηση και την αποκατάσταση και την λύτρωση. Αυτή η λύπη του ασώτου υιού της παραβολής του Χριστού άνοιξε τον δρόμο της επιστροφής στον πατέρα. Είναι η «κατά Θεόν λύπη» (Β’ Κορινθ. 7, 10) και οδηγεί στην σωτηρία. Αυτή η κίνηση χρειάζεται μεγάλη ταπείνωση καθώς και μεγάλη γνώση και πίστη στην αγάπη του Θεού. Αυτή η λύπη μετά από την αμαρτία έρχεται στον άνθρωπο είτε μέσα από την καρδιά του σωτήρια, είτε προκαλείται από τους διδασκάλους του Ευαγγελίου και τους Πνευματικούς Πατέρες διά του εμπνευσμένου λόγου των.
Όμως αυτή «η κατά Θεόν» λύπη μπορεί να ξεφύγει και να γίνει μέσα στην καρδιά του ανθρώπου υπερβολή λύπης, που είναι η απελπισία και η απόγνωση. Αυτή η απόγνωση κυριολεκτικά κατατρώγει την δύναμη της ψυχής. Διαβάστε περισσότερα »
Η αγωγή της υπακοής (Επίσκ. Ειρηναίος, Αικατερίνμπουργκ και Ιρμπίτσκ)

Στα παιδικά χρόνια του Κυρίου μας λίγα ευαγγελικά χωρία αναφέρονται. Αλλ’ αυτά τα λίγα είναι σπουδαία και πολύ διδακτικά. Έτσι, για το δωδεκάχρονο Ιησού γράφει λ.χ. ο ευαγγελιστής Λουκάς: «… Και κατέβη μετ’ αυτών και ήλθεν εις Ναζαρέτ και ην υποτασσόμενος αυτοίς» (Λουκ. 2:51).
Το σημείο που τονίζει εδώ ο ευαγγελιστής για το «παιδίον Ιησούν», είναι η υπακοή στους επίγειους γονείς Του. Το ίδιο σημείο, την υπακοή όμως τώρα προς τον ουράνιο Πατέρα, τονίζει και ο απόστολος Παύλος, όταν γράφει για τον Ιησού, μεγάλο πια σε ηλικία: «Γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού» (Φιλιπ. 2:8). Προχωράει μάλιστα ακόμα περισσότερο ο απόστολος, και από την υπακοή αυτή εξαρτά τη σωτηρία του κόσμου: «Ώσπερ γαρ διά της παρακοής του ενός ανθρώπου αμαρτωλοί κατεστάθησαν οι πολλοί, ούτω και διά της υπακοής του ενός δίκαιοι κατασταθήσονται οι πολλοί» (Ρωμ. 5: 19). Διαβάστε περισσότερα »
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ο Χριστιανισμός και το Ισλάμ (Πρωτ. Βασίλειος Α. Γεωργόπουλος, Λέκτορας Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.)

Τη δεύτερη Κυριακή των Νηστειών της Μεγ. Τεσσαρακοστής η Εκκλησία μας προβάλλει και τιμά για δεύτερη φορά μέσα στο εκκλησιαστικό έτος μία κορυφαία πατερική φυσιογνωμία, τον Αγ. Γρηγόριο, αρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης, τον Παλαμά. Το γεγονός αυτό είναι μία καλή αφορμή για να προσεγγίσουμε από ορθόδοξης πλευράς, με οδηγό μας το πρόσωπο του ιερού Πατέρα, ο οποίος εκφράζει την εκκλησιαστική διδασκαλία κατά τρόπο ακέραιο, αυθεντικό, σαφή και κρυστάλλινο, μία θεωρία που υπάρχει στη σύγχρονη, ετερόδοξη κυρίως ακαδημαϊκή διανόηση (π.χ. Karl Josef Kuschel, Bertold Klappert, Smail Balic, Jonathan Magonet, Thomas Nauman) κ.α. και σχετίζεται άμεσα και με την προβληματική των σύγχρονων διαθρησκειακών διαλόγων. Διαβάστε περισσότερα »
Της των Δέκα Παρθένων Παραβολής μνείαν ποιούμεθα

Γρηγορούντες
«Γρηγορείτε ουν…»
(Ματθ. κε’ 1-13)
Η σκόνη της ψυχής. Έτσι ωνόμασαν την ραθυμία, την αναμελιά εκείνη της ψυχής για την πνευματική ζωή και σωτηρία. Και σιγά-σιγά, βουλιάζει στην αφάνεια όπως όλα τα αρχαία του κόσμου τούτου κτίσματα. Το έργο της αναμελιάς έρχεται ν’ αποτελειώση η άγνοια του Νόμου του Θεού από την απουσία της μελέτης, και κατοπινά, η λησμοσύνη για ό,τι καλό παλιά η ψυχή έχει πάρει.
Και η ψυχή μου, Κύριε, κολώνα σπασμένη από το θείο Οικοδόμημα Της Εκκλησίας Σου, θάπτεται στης ραθυμίας το χώμα.
Δώσε μου, Μεγάλε Ανιχνευτά των ψυχών, την σκαπάνη της θείας εγρηγόρσεως για να σου την προσφέρω εύρημα πολύτιμο στην αγάπη Σου.
Διαβάστε περισσότερα »
Β’ Κυριακή των Νηστειών (Γρηγορίου Παλαμά): Η αληθής περί Θεού και ανθρώπου διδασκαλία († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Ομιλία του γέροντα στην τράπεζα της Μονής.
Η ευχή του Αγίου Εφραίμ του Σύρου (Ραφαήλ Χ. Μισιαούλης, Φοιτητής Θεολογίας ΑΠΘ)

Κατά την περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, μία μικρή αλλά σημαντική ευχή δεσπόζει στις ακολουθίες της Αγίας μας Εκκλησίας. Μια ευχή μικρή, αλλά περιεκτική, η οποία δεν απαγγέλλεται απλά, αλλά συνοδεύεται από κινήσεις μετανοίας. «Κύριε καί Δέσποτα τῆς ζωῆς μου…». Η Ευχή αυτή, σύμφωνα με την Παράδοση, αποδίδεται σε έναν από τους μεγάλους δασκάλους της πνευματικής ζωής, τον Όσιο Εφραίμ τον Σύρο (28 Ιανουαρίου), τον Άγιο των δακρύων, όπως τον χαρακτηρίζει ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης.
Διαβάστε περισσότερα »
Δεν δημιούργησε ο Θεός τον πόνο (Jean Claude Larchet)

Ο πόνος είναι ξένος προς το σχέδιο του Θεού και δεν δημιουργήθηκε από Αυτόν Διαβάστε περισσότερα »
Σάββατο της πρώτης εβδομάδας των Νηστειών

Συναξάρι Τριωδίου
Την ημέρα αυτή εορτάζουμε το παράδοξο θαύμα με τα κόλλυβα του αγίου και ενδόξου μεγαλομάρτυρα Θεοδώρου του Τήρωνος.
Διαβάστε περισσότερα »
Η Κυριακή της Ορθοδοξίας († Μοναχός Θεόκλητος Διονυσιάτης)

ΟΠΩΣ ἠμπορεῖ ὁ Ὀρθόδοξος νὰ εἴπῃ: «ἐμνήσθην τοῦ Θεοῦ καὶ ηὐφράνθην», «ἐμνήσθην τῆς Θεοτόκου καὶ ἐσώθη ἡ ψυχή μου», ἔτσι δύναται νὰ εἴπῃ «ἐμνήσθην τῆς Κυριακῆς της Ὀρθοδοξίας καὶ ἠγαλλιάσατο τὸ πνεῦμα μου»…
Διότι ἡ μνήμη της εἶναι γλυκεῖα, πάμφωτος, ζωογόνος, θεία… Καὶ μᾶς στερεώνει εἰς τὴν πίστιν καὶ μᾶς ἁγιάζει τὴν καρδίαν, καὶ μᾶς ὑψώνει τοὺς διαλογισμοὺς καὶ μᾶς ἀνανεώνει «ὡς ἀετοῦ τὴν νεότητα» τῆς ψυχῆς μας… Καὶ «βεβαιώνει ἐν χάριτι τὰς καρδίας»…
Τί εἶναι ἡ «Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας»;
Διαβάστε περισσότερα »
«Νίκα εν τω αγαθώ το κακόν»: Το χρήμα και η αγάπη (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)

1. Εάν στ’ αλήθεια είσαι ελεήμων, όταν άδικα σου αφαιρούν τα πράγματά σου, μη λυπηθείς καθόλου μέσα σου, μήτε να διηγείσαι στους ανθρώπους τη ζημιά που σου έκαμαν, αλλά μάλλον η ελεημοσύνη της καρδιάς σου ας καταπιεί τη ζημιά αυτών που σε αδίκησαν, όπως το πολύ νερό διαλύει τη δύναμη του κρασιού. Δείξε λοιπόν τον πλούτο της ελεημοσύνης σου με τις ευεργεσίες σου προς αυτούς που σε αδίκησαν. Διαβάστε περισσότερα »
Προσευχή μετανοίας (Όσιος Εφραίμ ο Σύρος)

Δέσποτα Κύριε, ο Θεός του ουρανού και της γης, Βασιλιά των αιώνων, ευδόκησε να ανοιχθεί για μένα η πόρτα της μετάνοιας, διότι σε ικετεύω με πόνο ψυχής. Δες στοργικά με την πολλή ευσπλαχνία σου, και δέξου τη δέησή μου, και μην αρνηθείς την ικεσία μου, αλλά συγχώρησε εμένα που έπεσα σε πολλά παραπτώματα. Στρέψε το αυτί σου στη δέησή μου, και συγχώρησέ μου όλες τις αμαρτίες που ως άνθρωπος έπραξα, επειδή νικήθηκα από την προαίρεσή μου. Διότι ζητώ ανάπαυση και δεν βρίσκω, επειδή η συνείδησή μου είναι μολυσμένη· αλλά ούτε ειρήνη υπάρχει μέσα μου εξαιτίας του πλήθους των αμαρτιών μου. Διαβάστε περισσότερα »
Λάδι όχι, ελιές ναι· γιατί; († Ιωάννης Φουντούλης, καθηγητής της Λειτουργικής)

«Γιατί σε καιρό νηστείας νηστεύουμε το λάδι και τα ψάρια και τρώμε ελιές και αυγοτάραχο;»
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή της Τυρινής († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Ομιλία του γέροντα στην τράπεζα της Μονής το 2006
Η αγία Φιλοθέη (Κωνσταντίνος Γανωτής)

Να ‘μαστε πάλι κι αυτή τη χρονιά, αγία μας μάρτυς Φιλοθέη, να ‘μαστε πάλι μέσα στο ναό, όπου δέχτηκες τους πόνους του μαρτυρίου κι ανάμεσά μας γερά στεριωμένο στη γη το κολωνάκι, όπου οι βασανιστές σου σ’ έδεσαν και σε χτυπούσαν αλύπητα. Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Ο άγιος Λέων Α’, πάπας Ρώμης

Κατά την εποχή που η Εκκλησία της Δύσεως βρισκόταν σε κοινωνία με την αδιαίρετη Εκκλησία, ο πάπας της Ρώμης, ως επίσκοπος της πρωτεύουσας τής Αυτοκρατορίας και πατριάρχης της Δύσεως, απολάμβανε μιας κάποιας υπεροχής στην εκκλησιαστική κοινωνία και θεωρούνταν από όλους τους χριστιανούς ως κατεξοχήν θεματοφύλακας της αποστολικής παραδόσεως, λειτουργώντας ως διαιτητής σε δογματικά θέματα. Κατέχοντας τον θρόνο της Ρώμης, σε μια από τις κρισιμότερες εποχές της ιστορίας, εποχή που είδε την κατάρρευση της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και που η Εκκλησία απειλούνταν πανταχόθεν με σχίσματα από τους αιρετικούς, ο άγιος Λέων μπόρεσε να διακηρύξει το ιερό δόγμα της Αληθείας και μερίμνησε με όλες τις δυνάμεις του για την διατήρηση της ενότητας της αγίας Εκκλησίας. Για τον λόγο αυτό δικαίως τιμάται, σε Ανατολή και Δύση, με τον τίτλο του αγίου Λέοντος του Μεγάλου. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Αποκρέω (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

(Ματθ. κε΄31-46)
Ὑπόμνημα εἰς τόν Ἅγιον Εὐαγγελιστὴν Ματθαῖο, ὁμιλία ΟΘ΄ Διαβάστε περισσότερα »
Η σχέση μας με τα επίγεια αγαθά (Γέροντας Ευστράτιος Γκολοβάνσκι)

Ποια πρέπει να είναι η σχέση μας με τα επίγεια αγαθά, ώστε να μη βλάπτεται απ’ αυτά η ψυχή μας; Διαβάστε περισσότερα »
Η αγάπη του Ουράνιου Πατέρα (Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης)

Ο Θεός μας είναι αγάπη και «ο μένων εν τη αγάπη εν τω Θεώ μένει και ο Θεός εν αυτώ». Όποιος Χριστιανός δεν έχει την αγάπη του Θεού μέσα στην καρδιά του, δεν έχει ζωή Χριστού στην ψυχή του. Αυτό το μεγάλο έργο της φιλανθρωπίας του Θεού, το να κατέβει ο Θεός, ο Λόγος του Θεού να γίνει άνθρωπος, να λάβει σάρκα, να κατοικήσει ανάμεσά μας, να μας πλησιάσει, δεν ήταν τίποτε άλλο, παρά η απέραντη φιλανθρωπία της θείας αγάπης. Η αγάπη του Θεού είναι αυτή που μας προστατεύει και μας φροντίζει για όλα. Εμείς οι άνθρωποι αμαρτάνουμε και λυπούμε τον Θεό. Ασεβούμε πολλάκις, αλλά η φιλανθρωπία Του είναι απέραντη και όλα τα συγχωρεί. Όλοι μας, και πρώτος εγώ, έχουμε λυπήσει αυτή την μεγάλη καρδιά του Θεού, που λέγεται αγάπη προς τον άνθρωπο. Γι’ αυτό θα πρέπει να προσέξουμε στην ζωή μας, στον βίο μας, και στη συνέχεια να μην Του δώσουμε ξανά την πίκρα της αμαρτίας. Διαβάστε περισσότερα »
Για την καταλαλιά και κατάκριση

Ηρώτησαν Γέροντα, τι διαφέρει η καταλαλιά από την κατάκρισιν; και ο Γέρων απεκρίθη: «Η καταλαλιά λέγεται εις τα ιδιώματα της ψυχής, καθώς όταν λέγης. ο δείνα είναι καλός, αλλά πεισματάρης ή αδιάκριτος. Η δε κατάκρισις λέγεται εις τας πράξεις όπως παραδείγματος χάριν όταν λέγης: εκείνος έκαμεν απάτην ή αρπαγήν. Και βέβαια, εννοείται, ότι η κατάκρισις είναι χειρότερη από την καταλαλιάν».
Η τελευταία είσοδος του οσίου Πορφυρίου στο Άγιον Όρος

«Επισκεπτόμουν το Άγιον Όρος από παιδί πολύ συχνά και το γεγονός που θα σας περιγράψω δεν μπορώ να το τοποθετήσω άριστα στον χρόνο. Ήταν μάλλον μετά το 1990, η δε περίοδος του χρόνου ήταν μάλλον Φθινόπωρο και ταξίδευα μόνος μου για τα Κατουνάκια, για τον παπα–Εφραίμ και τους Δανιηλαίους. Οι προσκυνητές ήσαν λίγοι. Το καΐκι που έκανε την διαδρομή Δάφνη–Λαύρα ήταν δεμένο στον ένα και μοναδικό τότε Αρσανά και το κουμαντάριζε ο δούλος του Θεού Ιορδάνης με την οικογένειά του. Άνθρωπος ευλαβής, πεισματάρης με την θάλασσα, γνώστης των καιρών και κυρίως των μικρών ιδιοτροπιών των πατέρων. Εκείνη την ημέρα ήταν νοτιάς, η θάλασσα είχε δυσκολία, ο Ιορδάνης είχε ακυρώσει το δρομολόγιο για την Λαύρα και φώναζε σε όλους μας, «τελευταίος σταθμός Αγία Άννα». Η αλήθεια ήταν ότι δεν με βόλευε, αλλά σκέφτηκα να μπω στο καΐκι και να κατέβω Αγία Άννα και να ανεβώ στο κάθετο καρδερίμι και μετά παράλληλα με την ακτή να περπατήσω με τα πόδια για τα Κατουνάκια. Ήμουν νέος και είχα τότε αντοχές για αυτές τις διαδρομές. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Ένας άνθρωπος βάδιζε στο δάσος. Ήθελε να διαλέξει ένα καλό δέντρο, απ’ όπου θα έβγαζε δοκάρια για τη σκεπή του σπιτιού του. Εκεί είδε δύο δέντρα, το ένα δίπλα στο άλλο. Το ένα ήταν ίσιο, λείο και ψηλό, αλλά το εσωτερικό του, ο πυρήνας του, ήταν σάπιο. Το άλλο είχε ανώμαλη επιφάνεια κι ο κορμός του έδειχνε άσχημος. Το εσωτερικό του όμως ήταν γερό. Ο άνθρωπος αναστέναξε και είπε: «Σε τι μπορεί να μου χρησιμέψει το ψηλό και ίσιο αυτό δέντρο, αφού το μέσα του είναι σάπιο κι ακατάλληλο για δοκάρια; Το άλλο μοιάζει ανώμαλο, άσχημο, αλλά τουλάχιστο το μέσα του είναι γερό. Έτσι, αν καταβάλω λίγο μεγαλύτερη προσπάθεια, μπορώ να το διαμορφώσω και να το χρησιμοποιήσω για δοκάρια στο σπίτι μου». Και χωρίς να το σκεφτεί περισσότερο, διάλεξε το δέντρο εκείνο, το γερό.
Το ίδιο θα κάνει κι ο Θεός για να ξεχωρίσει δύο ανθρώπους που βρίσκονται μέσα στο ναό Του. Δε θα διαλέξει εκείνον που φαίνεται επιφανειακά δίκαιος, αλλά τον άλλον, εκείνον που η καρδιά του είναι γεμάτη με την αληθινή δικαιοσύνη του Θεού. Διαβάστε περισσότερα »
Η Υπαπαντή του Χριστού († Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

«Νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλόν σου, δέσποτα, κατὰ τὸ ρῆμα σου ἐν εἰρήνῃ· ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τὸ σωτή ριόν σου, ὃ ἡτοίμασας κατὰ πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν, φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν καὶ δόξαν λαοῦ σου Ἰσραήλ» (Λκ. 2. 29 32)
Tὰ λόγια τοῦ Ἁγίου Συμεών σημειώνουν τὸ τέλος μιᾶς μακρᾶς περιόδου, χιλιάδων χρόνων κατὰ τὴ διάρκεια τῶν ὁποίων οἱ ἄνθρωποι ζοῦσαν χωρὶς τὸ Θεό· εἶχαν περάσει χιλιάδες χρόνια ἀπὸ τότε ποὺ ὁ Ἀδὰμ εἶχε χύσει τὸ πρῶτο του δάκρυ, ἀπὸ τότε ποὺ εἶχε θρηνήσει γιὰ πρώτη φορὰ πάνω στὴ γῆ ἐκείνη στὴν ὁποία δὲν εὕρισκες πιὰ τὸ Θεὸ ἀνάμεσα στὰ πλάσματά Του.
Ὁλόκληρη ἡ γῆ, ὅλο τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων ποθοῦσε τὴν ἡμέρα ἐκείνη ποὺ ἐπιτέλους θὰ συναντοῦσε γιὰ μιὰ ἀκόμη φορὰ τὸ Θεό του πρόσωπο μὲ πρόσωπο. Νά λοιπὸν ποὺ ἡ μέρα ἐκείνη εἶχε φτάσει: ὁ Θεὸς ἔγινε ἄνθρωπος μέσα σὲ μιὰ φάτνη στὴ Βηθλεέμ· ὁ Αἰώνιος μπῆκε μέσα στὸ χρόνο· ὁ Ἀπεριχώρητος καὶ Ἀτελεύτητος ὑπάχθηκε στοὺς περιορισμοὺς τῆς κτιστῆς μας κατάστασης.
Αὐτὸς ποὺ εἶναι ἡ ἴδια ἡ ἁγιότητα μπῆκε στὸν κόσμο τῆς ἁμαρτίας τὴ μέρα τοῦ βαπτίσματός Του μὲ τὸ νὰ βυθιστεῖ στὰ φοβερὰ νερὰ τοῦ Ἰορδάνη μέσα στὰ ὁποῖα οἱ ἄνθρωποι εἶχαν ἀποπλύνει τὰ ἁμαρτήματά τους· βυθίστηκε στὰ νερὰ τοῦ ποταμοῦ σὰν μέσα στὰ νεκρὰ νερὰ τῆς μυθολογίας καὶ τῶν παραμυθιῶν καὶ βγῆκε φορτισμένος μὲ τὴ νέκρα καὶ τὴ θνητότητα τῶν ἀνθρώπων τοὺς ὁποίους εἶχε ἔλθει νὰ σώσει.
Σήμερα θυμόμαστε τὴν Ὑπαπαντὴ τοῦ Κυρίου, τὴ συνάντησή Του μὲ τὸ πρῶτο πρόσωπο, ἐκτὸς ἀπὸ τὴ Μητέρα Του, τὸ ὁποῖο μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος Τὸν εἶχε διαισθανθεῖ ὡς Θεό. Ἡ τραγωδία τῆς ἀποστέρησης τοῦ Θεοῦ τὴν ὁποία βρίσκουμε στὴν Παλαιὰ Διαθήκη καὶ τὸν εἰδωλολατρικὸ κόσμο ἔχει τελειώσει· ὁ Κύριος εἶναι μαζὶ μὲ τὸ λαό Του· ἡ πληρότητα τῆς Θεότητας κατοικεῖ πάνω στὴ γῆ αὐτή. Διαβάστε περισσότερα »
Μελαγχολία, θλίψη, άγχος (Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης)

Τό σπουδαῖο εἶναι νά μποῦμε στήν Ἐκκλησία. Νά ἑνωθοῦμε μέ τούς συνανθρώπους μας, μέ τίς χαρές καί τίς λύπες ὅλων. Νά τούς νιώθουμε δικούς μας, νά προσευχόμαστε γιά ὅλους, νά πονᾶμε γιά τήν σωτηρία τους, νά ξεχνᾶμε τούς ἑαυτούς μας. Νά κάνομε τό πᾶν γι’ αὐτούς, ὅπως ὁ Χριστός γιά μᾶς. Μέσα στήν Ἐκκλησία γινόμαστε ἕνα μέ κάθε δυστυχισμένο καί πονεμένο κι ἁμαρτωλό. Κανείς δέν πρέπει νά θέλει νά σωθεῖ μόνος του, χωρίς νά σωθοῦν καί οἱ ἄλλοι. Εἶναι λάθος νά προσεύχεται κανείς γιά τόν ἑαυτό του, γιά νά σωθεῖ ὁ ἴδιος. Τούς ἄλλους πρέπει νά ἀγαπᾶμε καί νά προσευχόμαστε νά μή χαθεῖ κανείς· νά μποῦν ὅλοι στήν Ἐκκλησία. Αὐτό ἔχει ἀξία. Καί μ’ αὐτή τήν ἐπιθυμία πρέπει νά φύγει κανείς ἀπ’ τόν κόσμο, γιά νά πάει στό μοναστήρι ἤ στήν ἔρημο.
Μέσα στήν Ἐκκλησία, πού ἔχει τά μυστήρια πού σώζουν, δέν ὑπάρχει ἀπελπισία. Μπορεῖ νά εἴμαστε πολύ ἁμαρτωλοί. Ἐξομολογούμαστε, ὅμως μᾶς διαβάζει ὁ παπάς κι ἔτσι συγχωρούμαστε καί προχωροῦμε πρός τήν ἀθανασία, χωρίς καθόλου ἄγχος, χωρίς καθόλου φόβο. Διαβάστε περισσότερα »
Οι Τρεις Ιεράρχες στον 20ο αιώνα († Μοναχός Θεόκλητος Διονυσιάτης)

Συνήθως, όταν πρόκειται να ομιλήσωμεν διά τους Αγίους της Εκκλησίας, συμβαίνει να μεταφερώμεθα εις την εποχήν των. Και, παρασυρόμενοι από το κλίμα του παρελθόντος, να νομίζωμεν, ότι ανήκουν μόνον εις τον αιώνα των.
Παρ’ ότι και τώρα τους τιμώμεν, έχομεν την εντύπωσιν, ότι ο βίος των, τα έργα των, η διδαχή των, ισχύουν μόνον διά την εποχήν των.
Εν τούτοις, οι άγιοι «εις τον αιώνα ζώσι». Διότι η ζωή των και η διδαχή των περιέχει την αιωνίαν αλήθειαν του Θεού. Και ως τοιαύτη παραμένει άφθαρτος από τον χρόνον και τας μεταβολάς του κόσμου.
Αυτό έχει εφαρμογήν εις την πληρότητά του διά τους «Τρεις Ιεράρχας». Ό,τι τους έκαμε μεγάλους εις την εποχήν των, το ίδιον τους καθιστά μεγάλους ύστερα από δέκα πέντε αιώνας και μέχρι συντελείας του κόσμου. Καμμία εγκοσμία μεταλλαγή, δεν ημπορεί να ανατρέψη την θέσιν που κατέχουν οι «Τρεις Ιεράρχαι» εν τη Εκκλησία… Διαβάστε περισσότερα »
Ο όσιος Ιάκωβος ο ασκητής

Ο Όσιος πατήρ ημών Ιάκωβος ο Ασκητής, εν ειρήνη τελειούται, εις την 28ην Ιανουαρίου
(Ο βίος του Οσίου Ιακώβου του ασκητού, σύμφωνα με το μικρό και το μέγα συναξαριστή, μεταφρασμένος στη νεοελληνική)
Επιμέλεια: Ηλιάδης Χριστόδουλος Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακὴ ΙΖ΄ Ματθαίου (Χαναναίας) (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

(Ματθ. ιε΄, 21-28)
Ὑπόμνημα εἰς τὸν Ἁγιον Εὐαγγελιστήν Ματθαῖον ὁμιλία ΝΒ΄ Διαβάστε περισσότερα »
Πότε εισακούεται από το Θεό η προσευχή μας; (Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου)

Να πώς πρέπει να ζητάς κάτι, από το Θεό: «Κύριε, Εσύ βλέπεις ότι χρειάζομαι το τάδε πράγμα ή ότι υποφέρω από τη δείνα συμφορά. Βοήθησέ με, όπως ξέρεις και όπως θέλεις! Γενηθήτω το θέλημα Σου…». Διαβάστε περισσότερα »
Ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης για τους συλλόγους ειρήνης που ιδρύονται από διάφορα κράτη

– Γέροντα, οι σύλλογοι ειρήνης που ιδρύονται από διάφορα κράτη βοηθούν για την ειρήνη στον κόσμο; Διαβάστε περισσότερα »
Πρέπει να φοβόμαστε τον θάνατο; (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Στον ζαχαροπλάστη Σταύρο Ι.
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΙΕ’ Λουκά: Η μετάνοια του Ζακχαίου (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

(Λουκ. ιθ’ 1-10)
Όποιος θέλει να δει το Χριστό, πρέπει να σκαρφαλώσει πνευματικά, να υπερβεί τη φύση, γιατί ο Χριστός είναι ανώτερος απ’ αυτήν. Είναι πιο εύκολο να δεις ένα βουνό όταν είσαι πάνω σ’ ένα λόφο, παρά όταν βρίσκεσαι σε μια κοιλάδα. Ο Ζακχαίος ήταν κοντόσωμος άνθρωπος. Επειδή ήθελε πολύ να δει το Χριστό όμως, σκαρφάλωσε σ’ ένα ψηλό δέντρο.
Εκείνος που θέλει να πλησιάσει το Χριστό πρέπει να εξαγνιστεί, γιατί θα συναντήσει τον Άγιο των αγίων, τον Ιερό των ιερών. Ο Ζακχαίος είχε μολυνθεί από τη φιλοχρηματία και την ασπλαχνία. Έτσι όταν αποφάσισε να συναντήσει το Χριστό, έσπευσε να εξαγνιστεί με μετάνοια και με έργα ελέους.
Διαβάστε περισσότερα »
Γιατί δεν μπορώ να προσευχηθώ καλά; (Άγ. Μακάριος ο Αιγύπτιος)

Η ψυχρότητα στην προσευχή οφείλεται είτε σε ψυχική κόπωση είτε σε πνευματικό κορεσμό είτε σε σωματικές απολαύσεις και αναπαύσεις είτε σε πάθη, που κυριεύουν την ψυχή, προπαντός στην έπαρση. Όλα αυτά είναι ενάντια στην πνευματική ζωή, μέσα στην οποία κεντρική θέση κατέχει η προσευχή. Διαβάστε περισσότερα »
Τα παιδιά ο εκκλησιασμός και η προσευχή (Επίσκ. Ειρηναίος, Αικατερίνμπουργκ και Ιρμπίτσκ)

Πόσο εύκολο είναι να εμπνεύσει κανείς στο παιδάκι την αγάπη και την ευλάβεια στις ιερές ακολουθίες της Εκκλησίας! Φτάνει μόνο να του δώσουμε να καταλάβει, ότι στο ναό βρίσκεται πιο αισθητά ο «πανταχού παρών» Κύριος, ο Θεός που τόσο αγαπάει τα παιδιά, και που καλεί κι αυτό κοντά Του. Επομένως μέσα στο ναό πρέπει να στεκόμαστε ήσυχα, να κάνουμε με προσοχή το σταυρό μας και να προσευχόμαστε ευλαβικά. Διαβάστε περισσότερα »
Διάλογος Γέροντος Παϊσίου με προτεστάντη

(Η κατωτέρω συνομιλία του π. Παϊσίου μ’ έναν ευλαβή νέο, πού είχε πλανηθεί από τις κακοδοξίες προτεσταντικής αιρέσεως, δημοσιεύτηκε στην ετησία έκδοση “Ο Όσιος Γρηγόριος” της Ιεράς Κοινοβιακής Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους του έτους 1995. Ο μακαριστός γέροντας με τις φαινομενικά απλοϊκές απαντήσεις του στις υπαρξιακές ανησυχίες ενός νέου, έσωσε κι αυτή την ψυχή από την απώλεια και τον επανέφερε στην αγκαλιά της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ο καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου, Αρχιμανδρίτης π. Γεώργιος μας έδωσε την ευλογία του για την αναδημοσίευση του κειμένου της συνομιλίας αυτής). Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΙΒ’ Λουκά: Περί των δέκα λεπρών (Θεοφύλακτος, Αρχιεπίσκοπος Βουλγαρίας)

(Λουκ. ιζ΄, 11-19)
«Καὶ στὸ δρόμο ποὺ πήγαινε στὰ Ἱεροσόλυμα, πέρασε ἀνάμεσα ἀπὸ τὴ Σαμάρεια καὶ τὴ Γαλιλαία. Ὅταν ἔμπαινε σ’ ἕνα χωριό, τὸν συνάντησαν δέκα λεπροί, ποὺ στάθηκαν μακρυὰ καὶ μὲ φωνὴ δυνατὴ εἶπαν· Ἰησοῦ δάσκαλε, δεῖξε μας τὸ ἔλεός σου. Ἐκεῖνος τούς κοίταξε καὶ τοὺς εἶπε· πηγαίνετε νὰ σᾶς δοῦν οἱ ἱερεῖς. Καὶ καθώς ἐπήγαιναν καθαρίστηκαν ἐντελῶς. Ἕνας ἀπ’ αὐτοὺς μόλις εἶδε ὅτι θεραπεύτηκε γύρισε μὲ φωνὲς δυνατὲς δοξολογῶντας τὸ Θεὸ, ἔπεσε μὲ τὸ πρόσωπο στὰ πόδια του καὶ τὸν εὐχαριστοῦσε. Αὐτὸς ἦταν Σαμαρείτης. Ὁ Ἰησοῦς μίλησε καὶ εἶπε· Δὲν καθαρίστηκαν κι οἱ ἄλλοι! Ποῦ εἶναι οἱ ἑννιά; Δὲν μπόρεσαν νὰ γυρίσουν καὶ νὰ δοξολογήσουν τὸ Θεὸ παρὰ αὐτὸς ὁ ἀλλόφυλος; Καὶ τοῦ εἶπε· σήκω καὶ πήγαινε, ἡ πίστη σου σ’ ἔχει σώσει». Διαβάστε περισσότερα »
Ας διαλέξουμε: το ζυγό τού Χριστού ή το ζυγό τού σατανά; (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Γιατί ο Θεός επιτρέπει την τιμωρία του ανθρώπου; Επειδή θέλει να απομακρύνει την καταστροφή του. Το ίδιο όπως και ο γονέας τιμωρεί το γιό του όταν είναι στον στραβό δρόμο. Τον τιμωρεί για να τον προφυλάξει εγκαίρως από την επερχόμενη καταστροφή, που χάσκει στο τέλος του στραβού δρόμου. Διαβάστε περισσότερα »
Πήγε ο Χριστός στην Ινδία; (Πρωτοπρ. Βασίλειος Α. Γεωργόπουλος Μ. ΤΗ.)

Στους «βεβήλους και γραώδεις μύθους» (Αʹ Τιμ. δʹ 7), που επινοήθηκαν για να αμφισβητήσουν το Πάνσεπτο Πρόσωπο του Θεανθρώπου Κυρίου, ανήκει και ο ισχυρισμός κάποιων, ότι δήθεν το μοναδικό σε περιεχόμενο κήρυγμά Του και τα αξεπέραστα θαύματά Του οφείλονται στο γεγονός, ότι κατά το χρονικό διάστημα μεταξύ του 12ου και 30ού έτους της ζωής Του πήγε στην Ινδία. Εκεί διδάχθηκε από Βραχμάνους ή και Βουδιστές δασκάλους τη σοφία και απέκτησε απόκρυφες δυνάμεις, μέσω των οποίων τελούσε τα θαύματα. Διαβάστε περισσότερα »
Γιατί η ψυχή μοιάζει με τη μυλόπετρα; (Αββάς Κασσιανός)

Ο Αββάς Κασσιανός ταξιδεύει στην έρημο της Αιγύπτου και συνομιλεί με τον Αββά Μωυσή και τον ρωτά γιατί η ψυχή μοιάζει με μυλόπετρα. Διαβάστε περισσότερα »
Ο ενανθρωπήσας Λόγος και ο Χρόνος (Αρχιμ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ιεροκήρυκας Ι. Μ. Πατρών)

Ο Τριαδικός Θεός μέσω του Υιού και Λόγου του Θεού Πατρός παρεμβαίνει στον χρόνο, για να λυτρώσει τον άνθρωπο από την φθορά που συντελείται “ἐν χρόνῳ”.
Διαβάστε περισσότερα »
Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής μετά τα Φώτα: Ομιλία περί του ψευδεπιπλάστου νεοφανούς συστήματος της μεταξύ των ανθρώπων ισότητος (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Εφεσ. δ’, 7-13)
- Είναι όλοι οι άνθρωποι μεταξύ τους ίσοι;
- Έχουν όλοι οι άνθρωποι ίσες δυνατότητες;
- Είναι καλό σε μία κοινωνία να υπάρχει ανισότητα;
- Τι θα συμβεί όταν όλοι οι άνθρωποι γίνουν ίσοι;
- Μπορεί η ισότητα να οδηγήσει στην αναρχία;
- Αν επιτευχθεί η ισότητα μετά ακολουθεί η δημιουργία, εξ ανάγκης, της ανισότητας!
- Παρατηρείται ισότητα στην φύση;
- Η ανισότητα συνδέει.
- Μπορεί κάποιος πιστός και ευσεβής να πιστεύει στην ισότητα;
Εις την εορτήν των Θεοφανείων († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Ομιλία του γέροντα στην τράπεζα της Μονής το 1989
Όπως όλες οι Δεσποτικές εορτές, έτσι και η σημερινή εορτή έχει χαρακτήρα Τριαδικό, Χριστολογικό, ανθρωπολογικό και αφορά όλη την κτίσι. Διαβάστε περισσότερα »
Τα άγραφα Μυστήρια της Εκκλησίας (Μέγας Βασίλειος)

Από τα δόγματα και τας αληθείας που φυλάσσει η Εκκλησία άλλα μεν τα έχομεν πάρει από την γραπτήν διδασκαλίαν, άλλα δε, που μυστικώς έφθασαν μέχρις ημών εκ της παραδόσεως των αποστόλων, τα εκάμαμεν δεκτά. Και τα δύο στοιχεία, και η γραπτή και η άγραφος παράδοσις, έχουν την αυτήν σημασίαν διά την πίστιν. Και κανείς εξ όσων έχουν και μικρά γνώσιν των εκκλησιαστικών θεσμών δεν θα εγείρει αντίρρησιν επ’ αυτών.
Διαβάστε περισσότερα »
Εις την Περιτομήν του Κυρίου και το Νέο Έτος († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Ομιλία του γέροντα στην τράπεζα της Μονής το 1990
Οι ιεροί ύμνοι που ψάλαμε απόψε μας απεκάλυψαν και το βαθύ θεολογικό νόημα της σημερινής εορτής, της Περιτομής του Κυρίου. Έλεγαν: Διαβάστε περισσότερα »
Η Ευρώπη είναι ο θάνατος και ο Χριστός η ζωή (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Πού το σκοτάδι είναι πιο βαθύ;
Εκεί που λάμπει το πιο μεγάλο φως, και ύστερα σβήνει.
Σε μία πλατεία, που φωτίζεται με εκατοντάδες χιλιάδες λάμπες, τη στιγμή που σβήνουν όλες οι λάμπες, τότε το σκοτάδι είναι πιο βαθύ.
Πότε το σκοτάδι είναι βαθύ; Τη νύχτα λίγο πριν ξημερώσει.
Αδελφοί μου, στην εποχή μας αντικρίσαμε μία πλατεία που φωτιζόταν με εκατοντάδες χιλιάδες λάμπες, τόσο φωτεινή που συναγωνιζόταν το φως του ήλιου. Όταν όμως οι λάμπες έσβησαν, αντικρίσαμε μία πλατεία χωρίς φως, τόσο σκοτεινή σαν τη φωλιά του τυφλοπόντικα κάτω από τη γη. Αυτή η πλατεία στο χάρτη του κόσμου έχει το όνομα Ευρώπη.
Διαβάστε περισσότερα »
Για την αρετή της αγνείας (Γέροντας Ευστράτιος Γκολοβάνσκι)

Ποιες είναι οι αμαρτίες με τις οποίες αθετείται η αγνεία; Και τι κακό παθαίνει ο άνθρωπος από την αθέτησή της; Διαβάστε περισσότερα »
Πώς να αντέχουμε τον πόνο (Δημήτρης Καραβασίλης, Θεολόγος)

Λένε για μια γυναίκα που της πέθανε ο γιος της, πως γύρευε τρόπο να τον γυρίσει πίσω κοντά της, μέχρι που τα βήματά της την έφεραν σε κάποιον ερημίτη που ζούσε σε μια σπηλιά.
Εις την Γέννησιν του Κυρίου († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Ομιλία του μακαριστού π. Γεωργίου Καψάνη, στην τράπεζα της Ιεράς Μονής Γρηγορίου Αγίου Όρους, το 2004. Διαβάστε περισσότερα »
Στη Γέννηση του Χριστού – Λόγος Γ΄ (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Εὐκολότερο εἶναι στό θνητό ἄνθρωπο νά βυθομετρήσει τή θάλασσα ἤ νά ὑπολογίσει τό ὕψος τοῦ ἔναστρου στερεώματος, παρά νά μετρήσει τό ὕψος καί τό βάθος τῆς θείας σοφίας καί πρόνοιας γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου.
Γι᾿ αὐτό κι εἶναι πολύ περισσότεροι ἐκεῖνοι πού ἐπιδίδονται στήν πρώτη μέτρηση παρά στή δεύτερη. Εἶναι περισσότεροι ἐκεῖνοι πού ἐξετάζουν τά μάτια, παρά ἐκεῖνοι πού ἐρευνοῦν τό πνεῦμα. Αὐτό πού ἐρευνοῦν τά μάτια μοιάζει πιό σπουδαῖο, στήν πραγματικότητα ὅμως αὐτά πού ἐρευνᾶ κι ἐξετάζει τό πνεῦμα εἶναι ἀσύγκριτα πιό βαθιά, πιό μεγάλα καί πιό πλατιά, «τό γάρ Πνεῦμα πάντα ἐρευνᾶ καί τά βάθη τοῦ Θεοῦ» (Α΄ Κορ. Β΄, 10).
Τό βάθος τῆς θεϊκῆς σοφίας στό ξεκίνημα τοῦ παλιοῦ κόσμου ἦταν μεγάλο καί θαυμαστό. Δέν ἦταν ὅμως ὅπως τό ξεκίνημα τοῦ νέου κόσμου, μέ τή γέννηση τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Πάρτε σάν παράδειγμα τήν ἀνέκφραστη σοφία μέ τήν ὁποία ἀναφέρουν τή γέννηση τοῦ Κυρίου μας οἱ δυό εὐαγγελιστές, ὁ Ματθαῖος κι ὁ Λουκᾶς. Αὐτό πού συναντᾶμε καί στούς τέσσερις εὐαγγελιστές εἶναι ἀξιοθαύμαστο σύνολο, ὅμως συμπληρώνουν ὁ ἕνας τόν ἄλλο, ὅπως τ᾿ ἀστέρια κι οἱ ἐποχές ἀλληλοσυμπληρώνονται μεταξύ τους. Ὅπως ἡ ἀνατολή δέν μπορεῖ νά νοηθεῖ χωρίς τή δύση κι ὁ βορράς χωρίς τό νότο, ἔτσι κι ὁ ἕνας εὐαγγελιστής δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει χωρίς τό δεύτερο ἤ οἱ δυό χωρίς τόν τρίτο ἤ κι οἱ τρεῖς μαζί χωρίς τόν τέταρτο. Ὅπως κι οἱ τέσσερις ἄκρες τῆς γῆς ἀποκαλύπτουν, ἡ καθεμιά μέ τόν τρόπο της, τή δόξα καί τή μεγαλοσύνη τοῦ ζῶντος ἑνός καί Τριαδικοῦ Θεοῦ, ἔτσι κι οἱ τέσσερις εὐαγγελιστές, μέ τόν τρόπο του ὁ καθένας, ἀποκαλύπτουν τή δόξα καί τή μεγαλοσύνη τοῦ Σωτήρα Χριστοῦ.
Κάποιοι ἄνθρωποι, ἀνάλογα μέ τήν ἰδιοσυγκρασία τους, ἀναπαύονται περισσότερο στήν Ἀνατολή, ἐκεῖ βρίσκουν καί τήν ὑγεία τους. Ἄλλοι πάλι ἀναπαύονται στή Δύση κι ἄλλοι ἀκόμα στό Βορρά ἤ στό Νότο. Σ᾿ ἐκεῖνον πού δέν βρίσκει τήν εἰρήνη καί τήν ὑγεία του σέ κανέναν ἀπό τούς τέσσερις ὁρίζοντες, συνηθίζουμε νά λέμε πώς δέ φταίει ἡ γῆ, ἀλλά μᾶλλον ὁ ἴδιος. Ἔτσι μερικοί ἄνθρωποι, ἀνάλογα μέ τήν πνευματική ἰσορροπία τους ἀλλά καί τή διάθεσή τους, ἀναπαύονται περισσότερο κι ὠφελοῦνται ὅταν διαβάζουν τό κατά Ματθαῖον εὐαγγέλιο, ἄλλοι πάλι ὅταν διαβάζουν τό εὐαγγέλιο τοῦ Μάρκου, τοῦ Λουκᾶ ἤ τοῦ Ἰωάννη. Σ᾿ ἐκεῖνον πού δέν ἀναπαύεται καί δέ βρίσκει ὠφέλεια ἀπό κανένα εὐαγγέλιο λέμε πώς δέ φταῖνε οἱ εὐαγγελιστές γι᾿ αὐτό, μά ὁ ἴδιος. Εὔκολα μπορεῖ νά συμπεράνει κανείς πώς γιά τόν ἄνθρωπο αὐτόν δέν ὑπάρχει φάρμακο, οὔτε θεραπεία. Ὁ Δημιουργός τοῦ ἀνθρώπου εἶναι πάνσοφος, πανεύσπλαχνος. Γνωρίζει τή διαφορετικότητα καί τήν ἀδυναμία τῆς ἀνθρώπινης φύσης μας γι᾿ αὐτό οἰκονόμησε νά ᾿χουμε τέσσερις εὐαγγελιστές, ὥστε ὁ καθένας μας, ἀνάλογα μέ τήν πνευματική του φύση, νά κάνει κτῆμα του ἕνα ἀπό τά τέσσερα εὐαγγέλια πιό γρήγορα καί πιό εὔκολα, ὥστε τό εὐαγγέλιο αὐτό νά γίνει τό κλειδί γιά τήν ἀνάγνωση καί τῶν ἄλλων εὐαγγελίων.
Ἡ θεϊκή σόφια φαίνεται καθαρά στή δομή καί τήν ἀπόδοση τῶν εὐαγγελικῶν διδαχῶν. Καί γιά νά φανεῖ αὐτό μέ περισσότερη σαφήνεια, θά ἐξετάσουμε σήμερα ἕνα γεγονός, τή γέννηση τοῦ Χριστοῦ, ὅπως τό περιγράφουν δυό εὐαγγελιστές: ὁ Ματθαῖος κι ὁ Λουκᾶς. Καί οἱ δυό εὐαγγελιστές εἶχαν πάνω ἀπ᾿ ὅλα τό ἴδιο θεόπνευστο καθῆκον: νά φανερώσουν στούς πιστούς δύο διαφορετικά καί ἀλληλοσυμπληρούμενα χαρακτηριστικά στό πρόσωπο τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, πού παλιά κοσμοῦσαν τόν προπάτορά μας Ἀδάμ στόν παράδεισο. Καί τά δύο τά ἔχασε ὁ Ἀδάμ μέ τό πού ἔπεσε στή σατανική ἁμαρτία. Μολονότι καί τά δύο αὐτά χαρακτηριστικά μοιάζουν νά συγκρούονται μεταξύ τους, συμπληρώνουν θαυμαστά τό ἕνα τό ἄλλο, ὅπως τό φῶς τοῦ ἥλιου ἀπό ψηλά συνδέεται μέ τά ἄνθη τοῦ ἀγροῦ πού ἀναπτύσσονται ἀπό κάτω. Τό ἕνα ἀπό τά χαρακτηριστικά αὐτά εἶναι ἡ βασιλική ἐλευθερία καί τό ἄλλο ἡ υἱική ὑπακοή. Τό καθένα ἀπό τά χαρακτηριστικά αὐτά προϋποθέτει τό ἄλλο. Τό ἕνα ἐλευθερώνει τό ἄλλο ἀπό τούς περιορισμούς, ἤ καί μπορεῖ νά ἐμποδίσει τό ἄλλο καί νά τό καταστρέψει. Καί τά δυό εἶναι σάν τά δίδυμα, γεννήθηκαν μαζί, ζοῦν ἀλλά καί πεθαίνουν μαζί. Ἡ ἀπροϋπόθετη ὑπακοή συμβαδίζει μέ τήν ἀπεριόριστη ἐλευθερία. Ἡ ἀνυπακοή εἶναι ἐντελῶς ξένη στήν ἐλευθερία. Οἱ ἅγιοι εὐαγγελιστές τά ἰσορροποῦν καί τά δυό αὐτά. Ἀπό τή μιά δείχνουν καθαρά στούς ἀνθρώπους τή βασιλική ἐλευθερία τοῦ Θεανθρώπου κι ἀπό τήν ἄλλη τήν ταπεινή ὑπακοή Του.
Ὁ Λουκᾶς μιλάει γιά τό Ρωμαῖο Καίσαρα, τόν Αὔγουστο, καί τούς ποιμένες τῆς Βηθλεέμ. Ὁ Ματθαῖος δέν τούς ἀναφέρει καθόλου αὐτούς. Ἀντίθετα, αὐτός μιλάει γιά τόν Ἡρώδη, τό βασιλιά τῆς Ἰουδαίας, καί τούς μάγους ἐξ Ἀνατολῶν, ἐνῶ ὁ Λουκᾶς αὐτούς δέν τούς ἀναφέρει καθόλου. Τί σημαίνει αὐτό; Μήπως ὅτι ὑπάρχει ἔλλειψη ἤ ἀτέλεια; Ὄχι. Δέν ὑπάρχει οὔτε ἔλλειψη οὔτε ἀτέλεια. Σημαίνει μᾶλλον τή διασταύρωση δύο πηγῶν πού συμπληρώνουν καί τελειοποιοῦν ἡ μιά τήν ἄλλη. Θά ρωτήσει κάποιος ὅμως: Ἄν δέν ἀλληλοσυμπληρώνονταν, θά μποροῦσε ν᾿ ἀναφέρει ὁ Λουκᾶς τό Ρωμαῖο Καίσαρα μαζί μέ τούς μάγους τῆς Ἀνατολῆς κι ὁ Ματθαῖος τό βασιλιά Ἡρώδη μαζί μέ τούς ποιμένες; Ἀπό μιά πρώτη ἄποψη αὐτό φαίνεται πιθανό. Τότε κι οἱ δυό εὐαγγελιστές θά συμπλήρωναν ὁ ἕνας τόν ἄλλον καί ἡ διήγησή τους δέ θά ᾿χανε τίποτα οὔτε ἀπό τήν ὀμορφιά τῆς διήγησης οὔτε ἀπό τήν ἐσωτερική συνοχή. Δέ θά μποροῦσαν οἱ ποιμένες νά πληροφορήσουν τό βασιλιά Ἡρώδη καί τούς πρεσβυτέρους τοῦ Ἰσραήλ ὅτι ὁ νέος Βασιλιάς γεννήθηκε στόν κόσμο, ὅπως κι οἱ μάγοι; Καί στή μιά περίπτωση καί στήν ἄλλη, ὁ Ἡρώδης θά εἶχε σίγουρα διαπράξει τό ἔγκλημα ἐναντίον τῶν δεκατεσσάρων χιλιάδων νηπίων. Θά λέγαμε ἐπίσης: Δέ θά ᾿ταν συνετό ν᾿ ἀναφερθεῖ ὁ Καίσαρας Αὔγουστος μαζί μέ τούς μάγους ἐξ Ἀνατολῶν κι ὄχι μέ τούς ποιμένες τῆς Βηθλεέμ; Ὄχι. Γιατί ὅπως οἱ ποιμένες ἦταν ἁπλοί καί δέ θά ᾿χαν καμιά ἐπίδραση στόν Καίσαρα, ἔτσι θά γινόταν καί μέ τούς μάγους πού ἐμφανίστηκαν ξαφνικά στή Βηθλεέμ κι ἔπειτα ἐξαφανίστηκαν ξανά, ὅπως τούς ὁδήγησε ὁ ἀστέρας.
Ὅλ᾿ αὐτά ὅμως εἶναι ἁπλοί ἀνθρώπινοι συλλογισμοί, πού τούς κάνει ὁ ἀσταθής καί ἀδύναμος ἀνθρώπινος νοῦς. Ἄν ἀκολουθήσουμε τό βαθύ καί μυστηριώδη τρόπο πού σκέφτονται καί γράφουν οἱ δυό εὐαγγελιστές γιά τή γέννηση τοῦ Σωτήρα μας, θά κατανοήσουμε ὅτι αὐτός εἶναι ὁ μόνος σωστός τρόπος σχετικά μέ ὅλα τά πρόσωπα πού ἐμπλέκονται στή διήγηση. Εἶναι ὁ μοναδικός τρόπος. Ὁ Καίσαρας Αὔγουστος ἔπρεπε ν᾿ ἀναφερθεῖ στό εὐαγγέλιο καί μάλιστα σ᾿ ἐκεῖνο τό κεφάλαιο τοῦ εὐαγγελίου ὅπου ἀναφέρονται κι οἱ ποιμένες τῆς Βηθλεέμ. Ὁ Ἡρώδης ἔπρεπε ν᾿ ἀναφερθεῖ στό εὐαγγέλιο καί στό κεφάλαιο ἐκεῖνο ὅπου ἀναφέροται κι οἱ μάγοι από την Ανατολή. Γιά ποιό λόγο; Γιά νά φανερώσουν μέ ὅσο τό δυνατό σαφέστερο τρόπο τήν ἀντίθεση μεταξύ τῶν ἀνθρώπων αὐτῶν ὑπέρ ἤ κατά τοῦ Χριστοῦ, ὑπέρ ἤ κατά τῆς ἀληθινῆς θεϊκῆς σοφίας.
Η προσκύνησις των Μάγων (Άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός)

Η ΑΠΑΡΧΗ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ
Η προσκύνησις των Μάγων κατά τις παραδόσεις της αρχαίας Ανατολής
Όλοι οι αρχαίοι ερμηνευτές είδαν στο περιστατικό της προσκυνήσεως των Μάγων που περιγράφει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος έναν βαθύτερο συμβολισμό. Γι’ αυτό και η ιστορία αυτή αποτελεί ένα από τα πιο βασικά θέματα της υμνολογίας των Χριστουγέννων, που ωρισμένες φορές μάλιστα δεσπόζει χαρακτηριστικά(1). Διαβάστε περισσότερα »
«ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ»: ο π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος για τα Χριστούγεννα (ΕΡΤ)

Ο π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος καλεσμένος του π. Ιγνάτιου Γεωργακόπουλου στην εκπομπή «Αρχονταρίκι», σε μια συζήτηση που έλαβε χώρα λίγες μέρες πριν την εορτή των Χριστουγέννων. Διαβάστε περισσότερα »
Η συνείδηση (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ εἶναι ἡ αἴσθηση τοῦ πνεύματος τοῦ ἀνθρώπου, αἴσθηση λεπτὴ καὶ φωτεινή, ποὺ ξεχωρίζει τὸ καλὸ ἀπὸ τὸ κακό.
Ἡ αἴσθηση αὐτὴ ξεχωρίζει τὸ καλὸ ἀπὸ τὸ κακὸ πιὸ καθαρὰ ἀπ’ ὅσο ὁ νοῦς. Πιὸ δύσκολο εἶναι νὰ παραπλανήσει κανεὶς τὴ συνείδηση παρὰ τὸν νοῦ. Καὶ τὸν πλανεμένο νοῦ, ποὺ τὸν ὑποστηρίζει τὸ φιλάμαρτο θέλημα, γιὰ πολὺν καιρὸ τὸν ἀντιμάχεται ἡ συνείδηση. Διαβάστε περισσότερα »
Για την κακογλωσσιά (Δημήτριος Παναγόπουλος)

Φιλοσοφημένες ἐμπειρικές ἀλήθειες, τοῦ ἀειμνήστου Δημητρίου Παναγοπούλου.
Αναφορικώς με την κακογλωσσιά, που τόσο είμεθα ένοχοι οι πάντες, αναφέρω το εξής διήγημα:
Διαβάστε περισσότερα »
Ερμηνεία εις το κατά Ματθαίον ευαγγέλιον της Κυριακής προ της Χριστού γεννήσεως (Νικηφόρος Θεοτόκης, Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως)

(Ματθ. α’, 1-25)
- Η γενεαλογία του Ιησού Χριστού
- Ποιες είναι οι δύο γεννήσεις του Ιησού Χριστού;
- Γιατί το ευαγγέλιο λέγει “βίβλος γενέσεως” και όχι “βίβλος γεννήσεως”;
- Γιατί ο Ιησούς Χριστός ονομάζεται “υιός Δαβίδ” και “υιός Αβραάμ”;
- Γιατί η γενεαλογία του Ιησού Χριστού αρχίζει από τον Αβραάμ;
- Γιατί ο ευαγγελιστής Ματθαίος στην γενεαλογία του Ιησού, αναφέρει κάποια ονόματα, ενώ κάποια άλλα όχι;
- Γιατί ο Ματθαίος ονομάζει Ιακώβ τον πατέρα του Ιωσήφ, ενώ ο Λουκάς Ηλί;
- Γιατί οι ευαγγελιστές γενεαλογούντες τον Ιησούν Χριστόν, εγενεαλόγησαν τον Ιωσήφ, σαν να ήταν ο κατά σάρκα πατέρας του;
- Γιατί μεταξύ των δύο γενεαλογιών, αυτής του Ματθαίου και αυτής του Λουκά, υπάρχει διαφορά όχι μόνο ονομάτων αλλά και του αριθμού αυτών;
- Γιατί ο ευαγγελιστής Ματθαίος αναφέρει τον αριθμό δεκατέσσερα και μάλιστα τρεις φορές;
- Για ποιους λόγους ο Θεός ηθέλησε η αειπάρθενος Μαρία να μνηστευθεί τον Ιωσήφ;
- Γιατί ο άγγελος στο όνειρο του Ιωσήφ, τον ονομάζει υιό Δαβίδ;
- Ποια είναι η σημασία του ονόματος ΙΗΣΟΥΣ;
- Πώς δεν δίστασε ο Ιωσήφ να πράξει αυτά τα παράδοξα πράγματα που άκουσε από τον άγγελο στον ύπνο του;
- Γέννησε και άλλα παιδιά η Υπεραγία Θεοτόκος; Αν όχι, γιατί τότε ονομάζεται πρωτότοκος υιός ο Ιησούς;
Ο άνθρωπος της χάριτος σύμφωνα με τον άγιο Μακάριο. Πώς αποκτάει κανείς αποφασιστικότητα στον αγώνα για μιαν ενάρετη ζωή. (Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)

ΕΙΜΑΙ ανυπόμονος. Πιάνω την πένα μου και αρχίζω αμέσως να σου γράφω πάλι για την ομορφιά, τη θελκτικότητα, τη γλυκύτητα της θείας χάριτος και της θεοχαρίτωτης ψυχής. Το κάνω για ν’ αυξήσω τη γνώμη σου γύρω απ’ αυτό το θέμα, για να ενισχύσω τον ιερό πόθο σου και για να φουντώσω τον ένθεο ζήλο σου. Αυτή τη φορά, όμως, δεν θα χρησιμοποιήσω λόγια δικά μου, αλλά κάποιου θεόσοφου αγίου του Μεγάλου Μακαρίου, ο οποίος στη δέκατη όγδοη ομιλία του αναφέρει τα εξής: Διαβάστε περισσότερα »
Αρρώστιες και δοκιμασίες (Γέρων Ιάκωβος Τσαλίκης)

Έχω την καρδιά και το πρωί φοβάμαι τον ίλιγγό μου… έχω και αυτό το αυχενικό και δεν πάω και στους γιατρούς, για να μη με γυμνώνουν· γι’ αυτό δεν πάω. Και προτιμώ να υποφέρω. Διαβάστε περισσότερα »
Ο όρκος (Άγιος Αναστάσιος Σιναΐτης)

Ερώτηση: Αν κανείς ορίσει με όρκο να κάνει κάτι καλό, όπως, για παράδειγμα, να μην πιεί κρασί για κάποιο διάστημα ή να νηστέψει ή να κάνει κάτι άλλο παρόμοιο, και έπειτα από ραθυμία δεν μπορέσει να εκπληρώσει αυτό που επιχείρησε, τι οφείλει να κάνει; Διαβάστε περισσότερα »
Τα βιβλία της Καινής Διαθήκης είναι ιερά και άγια και οδηγούν στην αιώνια ζωή (Άγιος Αθανάσιος ο Πάριος)

Υπάρχουν δύο ισχυρά επιχειρήματα, που κάνουν αναντίρρητη αυτήν την πρόταση. Το ένα είναι οι προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης· το επιχείρημα αυτού του είδους οι φιλόσοφοι το ονομάζουν «εκ των προτέρων». Το άλλο είναι τα θαύματα· η απόδειξη που προέρχεται από αυτά, λέγεται «εκ των υστέρων». Αυτά τα δύο επιχειρήματα, ο Ωριγένης [1] ο οποίος υπήρξε μεγάλος δάσκαλος, όχι μόνο για τους Χριστιανούς, αλλά και για τους Έλληνες [2] τα χαρακτήρισε ως τους δύο άξονες, γύρω από τους οποίους στρέφεται η Χριστιανική θρησκεία, δηλαδή ο Νόμος της Χάριτος. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΙΑ΄ Λουκά (Αγίων Προπατόρων): Περί των καλουμένων εν τω δείπνω (Όσιος Θεοφύλακτος, Αρχιεπίσκοπος Βουλγαρίας)

(Λουκ. ιδ΄, 16-24)
«Κι ὁ Ἰησοῦς τοῦ εἶπε· Ἔκαμε κάποιος ἄνθρωπος μεγάλο δεῖπνο κι ἐκάλεσε πολλούς. Τὴν ὥρα τοῦ τραπεζιοῦ ἔστειλε τὸ δοῦλο του νὰ πῆ στοῦς καλεσμένους· Ἐλᾶτε, εἴναι ὅλα ἔτοιμα. Κι ἄρχισαν ὅλοι μὲ μιὰ γνώμη νὰ παρακαλοῦν νὰ μὴν παρευρεθοῦν. Ὁ πρῶτος τοῦ εἶπε ἀγόρασα χωράφι καὶ ἔχω ἀνάγκη νὰ βγῶ καὶ νὰ τὸ δῶ. Σὲ παρακαλῶ, θεώρησέ με δικαιολογημένο. Κι ὁ δεύτερος εἶπε ἀγόρασα πέντε ζευγάρια βόδια καί πηγαίνω νὰ τὰ δοκιμάσω. Σὲ παρακαλῶ, θεωρησὲ με δικαιολογημένο. Κι ὁ τρίτος εἶπε. Ἔκαμα τὸ γάμο μου καὶ γι’ αὐτὸ δὲν μπορῶ νἀρθῶ». Κι ὅταν κάποιος ἀπ’ αὐτοὺς ποὺ ἦσαν μαζί στὸ τραπέζι εἶπε· μακάριος εἶναι ὅποιος πάρη τὸ γεῦμα του στὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ὁ Κύριος τοῦ ἐξηγεῖ πλατύτερα, πῶς πρέπει νὰ φανταζώμαστε τὰ δεῖπνα τοῦ Θεοῦ. Καὶ λέει τὴν παραβολὴ αὐτή, ὀνομάζοντας ἄνθρωπο καὶ τὸν φιλάνθρωπο πατέρα του. Διαβάστε περισσότερα »
Τα γηρατειά (Αρχ. Σωφρόνιος Σαχάρωφ)

The Old Rectory
29 Οκτωβρίου 1967
Αγαπητή Αλεξάνδρα,
Ειρήνη σ’ εσένα.
Μετά την αποστολή του τελευταίου γράμματός μου, περίμενα τη δική σου απάντηση· και αυτό είναι λίγο αντίθετο στη συνήθειά μου. Ερωτάς· «γιατί στη συνήθειά σου;». Πράγματι σχημάτισα τη γνώμη ότι μπορώ κάπως να διατηρώ σύνδεσμο και σχέσεις, να ενημερώνομαι για αγαπητούς σε σένα ανθρώπους χωρίς υπερβολικά συχνή αλληλογραφία. Για παράδειγμα, να ανταλλάσσουμε γράμματα δύο-τρεις φορές το χρόνο. Για περισσότερο δεν επαρκεί ούτε η δύναμη ούτε ο χρόνος.
Συμμερίζομαι πλήρως τη σκέψη σου ότι, αν τα γηρατειά, η αλλαγή που σβήνει τις φυσικές δυνάμεις, δεν συνοδεύονταν από κάποια πνευματική πείρα, θα ήταν υπερβολικά βαρειά και ταπεινωτικά. Διαβάστε περισσότερα »
Αυτογνωσία (Άγιος Ιωάννης Κρονστάνδης)

“Δοκίμασόν με, ο Θεός, και γνώθι την καρδίαν μου, έτασόν με και γνώθι τας τρίβους μου. Και ίδε ει οδός ανομίας εν εμοί, και οδήγησόν με εν οδώ αιωνία” (Ψαλμ. 138, 23-24).
Από τότε που ο πρώτος άνθρωπος αμάρτησε, οι άνθρωποι σκοτίστηκαν τόσο πολύ στο ίδιο το κέντρο της ύπαρξής τους (την καρδιά), που πολύ συχνά δεν έχουνε συνείδηση ή συναίσθηση της πανταχού παρουσίας του Θεού· κι έτσι, έχουνε την εντύπωση πως τέσσερεις τοίχοι με μια οροφή από πάνω, τους κρύβουνε από Εκείνον, που όλα τα γεμίζει με την παρουσία Του και που βλέπει ακόμη και όποιον κρύβεται σε κάποιο τόπο μυστικό. “Ει κρυβήσεταί τις εν κρυφαίοις, και εγώ ουκ όψομαι αυτόν; Μη ουχί τον ουρανόν και την γην εγώ πληρώ; λέγει Κύριος” (Ιερεμ. 23,24). “Γυμνός ειμι, και εκρύβην” (Γεν. 3, 10), είπε ο Αδάμ κρυπτόμενος από τον Θεό. Ωστόσο, όχι, αυτό σε τίποτα δεν τον ωφέλησε· ο Θεός τον έβλεπε. Διαβάστε περισσότερα »
Η λύτρωση του ανθρώπου (Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης)

Σταχυολόγηση καί διασκευή κειμένου ἀπό τά “Πνευματικά Γυμνάσματα” τοῦ ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου
Ἄς συλογιστοῦμε, ἀγαπητοί, τό χάος στό ὁποῖο ἦταν βυθισμένη πρίν ἀπό τήν ἐνανθρώπηση τοῦ Χριστοῦ ἡ ἀνθρώπινη φύση, ἐξαιτίας τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ αἰώνιου θανάτου πού τήν ἀκολουθοῦσε, καί ἀπ᾿ ὅπου δέν μποροῦσε νά μᾶς βγάλει καμιά δύναμη. Γιατί ἄνθρωποι, βέβαια, δέν θά μποροῦσαν νά μᾶς λυτρώσουν, ἀφοῦ ὅλοι ἦταν σκλάβοι τοῦ διαβόλου, μολυσμένοι ἀπό τίς ἀνομίες: «Πάντες γάρ ἥμαρτον καί ὑστεροῦνται τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, δικαιούμενοι δωρεάν τῇ αὐτοῦ χάριτι διά τῆς ἀπολυτρώσεως τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ»1.
Διαβάστε περισσότερα »
Ο θεοστυγής Βολταίρος είναι άσπονδος εχθρός του Ιησού Χριστού (Άγιος Αθανάσιος ο Πάριος)

Κάθε επιστήμη και γενικότερα κάθε λογική κατασκευή, έχει το δικό της ιδιαίτερο γνωστικό υποκείμενο και τις δικές της συστατικές (αξιωματικές) αρχές, ώστε η καθεμιά να αναγνωρίζεται από την ονομασία της ποια είναι. Η Μεταφυσική, επί παραδείγματι, έχει σαν γνωστικό υποκείμενο το ον και σαν αξιωματικές αρχές της τις λογικές και κοσμολογικές ιδιότητες· η Φυσική το φυσικό σώμα και αρχές τα χαρακτηριστικά του σώματος· η Γεωμετρία το συνεχές ποσόν και τους δικούς της ορισμούς και τα αξιώματα και ούτω καθεξής όλες οι άλλες επιστήμες.
Έτσι και η θεία Πίστη, έχει ως γνωστικό υποκείμενό της τον Θεό· και σαν αρχές με τις οποίες αποδεικνύεται η ύπαρξή Του, έχει τα θεοπαράδοτα λόγια Του, όπως τα ονομάζει ο μέγας Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης. Πιο συγκεκριμένα, η Αγία Εκκλησία του Χριστού παρέλαβε και διδάχθηκε να πιστεύει σε Έναν Τρισυπόστατο Θεό, ο Οποίος αναγνωρίζεται και δοξάζεται εν Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι· παρέλαβε δε και έμαθε αυτήν την ιερή Πίστη εξ αποκαλύψεως, δηλαδή από τα παραδεδομένα από τον Ίδιο τον Θεό λόγια, τα οποία διδαχθήκαμε να τα ονομάζουμε θείες Γραφές. Διαβάστε περισσότερα »
Προς μία ευκατάστατη κυρία για τον άνεργο εργάτη (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Στη γειτονιά σας ζει ένας εργάτης «εργατικός, τίμιος και αξιόπιστος», όπως λέτε. Όμως τώρα είναι χωρίς δουλειά και χωρίς ψωμί. Ρωτάτε, εάν μπορεί να βοηθηθεί από δω, από την Αχρίδα.
Μπορεί! Μπορεί και θα γίνει. Η Αχρίδα θα τον βοηθήσει με την ομορφιά της. Όμως, γιατί εσείς να μην τον βοηθήσετε με τον πλούτο σας; Διαβάστε περισσότερα »
Λόγος ΙΗ’: Επιστολή προς φίλο φυλακισμένο που ρωτά πώς να απαλλαγεί από τον σατανικό πειρασμό, από τις αισχρές ονειρώξεις του ύπνου, από τα ακόλαστα συναισθήματα και από την ραθυμία (Άγιος Μάξιμος Γραικός)

Απόρησα με την παράκλησή σου, διότι κατεχόμενος από αυτήν την πικρία, μου ζητάς την ψυχική ίαση από τα αισθήματα, με τα οποία σε πειράζει ο φθόνος του διαβόλου. Εφόσον δεν έχω καμμία αρετή και δεν είμαι ικανός να σου προσφέρω τέτοια ίαση, πώς και με ποιον τρόπο μπορώ να σε βοηθήσω, όταν μάλιστα και εγώ ο ίδιος έχω ανάγκη από αυτήν;
Αφού όμως με εμπιστεύεσαι, όσο ο Θεός φωτίζει την αδύναμη σκέψη μου, θα σου υπενθυμίσω ό,τι ξέρεις και ο ίδιος. Διαβάστε περισσότερα »
Η μεγαλομάρτυς Αικατερίνα (Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)

Ὁ βίος τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης ἀποτελεῖ ἕνα πλούσιο πνευματικό ἐντρύφημα γιά ὅσους τιμοῦν τήν μνήμη της. Γιά σᾶς, εὐλαβέστατες ἀδελφές, ἀποτελεῖ ἕνα πλουσιώτερο ἐντρύφημα, γιατί ὁ βίος της σέ γενικές γραμμές ἐκφράζει πλήρως τήν μοναχική ζωή. Διαβάστε περισσότερα »
Αποστολικό ανάγνωσμα KΓ’ Κυριακής: Ομιλία περί του ότι άφευκτον της εργασίας των αρετών το χρέος (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Εφεσ. β’ 4-10)
- Ποιο έργο όρισε ο Θεός στον άνθρωπο;
- Υπάρχουν δικαιολογίες όταν παραβαίνουμε του Θεού τα προστάγματα; Η άγνοια και η αδυναμία μας μπορεί να αποτελέσουν ελαφρυντικά στην κρίση του Θεού;
- Ο Θεός εκτός από το αυτεξούσιο, έδωσε στον άνθρωπο τη λογική, τη διάκριση και τη συνείδηση. Ποια η ανάγκη αυτών;
Τα εμπόδια της μετανοίας: Ωραιοπάθεια, Φαρισαϊσμός (Αρχ. Σεβαστιανός Τοπάλης)

Μία άλλη οδός που οδηγεί μακριά από την αληθινή μετάνοια και καταλήγει στον ψυχικό θάνατο είναι η ωραιοπάθεια. Η ψευδής αίσθηση της αγιότητος δημιουργεί την εγωιστική αντίδραση προς την ταπεινή αποδοχή των λαθών και την μετάνοια. Η κατάκριση, η ζηλόφθονη σύγκριση και ο αυτοθαυμασμός είναι η ρίζα τού όλου κακού.
Διαβάστε περισσότερα »
Περί δεισιδαιμονίας και δεισιδαίμονα (Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως)

Δεισιδαιμονία είναι ο δίχως λογική φόβος του Θεού. Πρόκειται περί υπερβολής και ακρότητας, αφού το μέτρο διατηρεί μόνο η ευσέβεια. Ο δεισιδαίμονας έχει φοβική συνείδηση, γιατί δεν την έχει αναπτύξει και στέκεται προς το θείο γεμάτος φόβο και με τρόπο που δεν ταιριάζει στον Θεό. Έχει ατελή γνώση περί των θείων ιδιωμάτων και πιστεύει για τον Θεό πράγματα ανάξια γι’ Αυτόν. Ο δεισιδαίμονας έχει εσκοτισμένο τον νου και ταραγμένη τη διάνοια. Ο Πλούταρχος λέει για τη δεισιδαιμονία: «Είναι φοβερό το σκοτάδι της δεισιδαιμονίας και όταν καταλάβει τον άνθρωπο ενσπείρει σ’ αυτόν λογισμούς σύγχυσης και τύφλωσης και μάλιστα σε πράγματα που είναι απαραίτητοι οι συλλογισμοί». Διαβάστε περισσότερα »
Εις τα Εισόδια της Θεοτόκου († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Ομιλία του μακαριστού π. Γεωργίου Καψάνη, στην τράπεζα της Ιεράς Μονής Γρηγορίου Αγίου Όρους, το 2002 Διαβάστε περισσότερα »
Γιατί αγαπάμε τον Θεό (Άγιος Τύχων, αρχιεπίσκοπος Βορονέζ και Ζαντόνσκ)

“Αγαπητοί χριστιανοί, συνηθίζουμε να λέμε: “Αλλοίμονο! Πώς είναι δυνατόν να μην αγαπάει κανείς το Θεό; Ποιον ν΄αγαπήσεις, αν όχι το Θεό;” Και πολύ σωστά. Ο Θεός είναι το ύψιστο, αδημιούργητο, άναρχο, ατελεύτητο και αναλλοίωτο Αγαθό. “Ουδείς αγαθός ει μη εις ο Θεός” (Ματθ. 19, 17). Όπως ο ήλιος πάντοτε φέγγει, όπως η φωτιά πάντοτε θερμαίνει, έτσι και ο Θεός που από τη φύση Του είναι αγαθός, πάντοτε αγαθοποιεί. Τα παντοδύναμα χέρια Του μας έπλασαν. Μας έπλασαν όχι όπως και τ΄ άλλα πλάσματα, δίχως αισθήματα, δίχως λογική. Μας έπλασαν με την ξεχωριστή θεία Του βουλή. “Ποιήσωμεν άνθρωπον…” (Γεν. 1, 26), είπε. Για τ΄άλλα δημιουργήματα “αυτός είπε, και εγενήθησαν, αυτός ενετείλατο (πρόσταξε) και εκτίσθησαν” (Ψαλμ. 148, 5). Αλλά για τον άνθρωπο δεν έγινε το ίδιο. Αλλά τι; “Ποιήσωμεν“, είπε, “άνθρωπον“. Διαβάστε περισσότερα »
Το παράδειγμα του Ιώβ (Jean Claude Larchet)

Τo βιβλίο του Ιώβ αποτελεί, σχετικά με το ζήτημα του πόνου, έναν από τους βαθύτερους και δυνατότερους στοχασμούς που έχουν ποτέ γραφτεί. Το συγκεκριμένο βιβλίο με το πνεύμα που το διατρέχει τοποθετείται στο μεταίχμιο Παλαιάς και Καινής Διαθήκης. Διαβάστε περισσότερα »
Περί νηστείας (Δημήτριος Παναγόπουλος)

Εάν η νηστεία, όπως θα αποδείξουμε στη συνέχεια, είναι μέσο απαραίτητο για τη σωτηρία της ψυχής του ανθρώπου, τότε μόνο θα πρέπει να καταργηθεί, όταν εκλείψουν και οι εχθροί της, δηλαδή η σάρκα και ο Διάβολος. Κάποιοι ζητούν την κατάργησή της λέγοντας ότι οι περισσότεροι όχι μόνο δεν νηστεύουν, αλλά και αγνοούν τις νηστείες. Διαβάστε περισσότερα »
Ο πρώτος και ο δεύτερος Αδάμ (Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος)

Ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα φωτισμένος ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς παρουσιάζει γι΄ ἄλλη μιά φορά τά μυστήρια τοῦ Θεοῦ. Γράφοντας στούς Κορινθίους, μιλάει γιά δύο ἀνθρώπους: «Ὁ πρῶτος ἄνθρωπος ἐκ γῆς χοϊκός, ὁ δεύτερος ἄνθρωπος ὁ Κύριος ἐξ οὐρανοῦ. Οἷος ὁ χοϊκός, τοιοῦτοι καί οἱ χοϊκοί, καί οἷος ὁ ἐπουράνιος τοιοῦτοι καί οἱ ἐπουράνιοι· καί καθώς ἐφορέσαμεν τήν εἰκόνα τοῦ χοϊκοῦ, φορέσομεν καί τήν εἰκόνα τοῦ ἐπουρανίου». Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Η΄ Λουκά: Ομιλία εις την παραβολήν του εμπεσόντος εις τους ληστάς (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

Ἀκούσαμε, ἀδελφοί μου, στό Εὐαγγέλιο τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστὸ νὰ μᾶς λέη: «Κατέβαινε κάποιος ἀπό τὴν Ἱερουσαλήμ στήν Ἱεριχὼ κι ἔπεσε στά χέρια ληστῶν. Τοῦ πῆραν τὰ ροῦχα,τὸν ἐχτυπησαν καὶ τὸν παράτησαν μισοπεθαμένο. Ἕνας ἱερεὺς κι ἔνας Λευΐτης περνώντας ἀπὸ κεῖ τὸν εἶδαν ἀλλὰ συνέχισαν τὸ δρόμο τους. Ἕνας Σαμαρείτης ὅμως ποὺ ἦθρε στὸ μέρος αὐτὸ τὸν εἶδε καὶ τὸν λυπήθηκε. Ἀνακάτεψε λοιπὸν κρασὶ καὶ λάδι κι ἔβαλε στὶς πληγὲς, τὶς ἔδεσε κι’ ἀφοῦ τὸν ἔβαλε πάνω στὸ ζῶο του, τὸν ἔφερε στὸ πανδοχεῖο. Ἔδωσε στὸν πανδοχέα δυὸ δηνάρια καὶ τοῦ εἶπε. Περιποιήσου τὸν ἄνθρωπο κι ἄν ξοδέψης περισσότερα, στὴν ἐπιστροφή θὰ σοῦ τὰ δώσω ἐγώ». Ἄς δοῦμε λοιπὸν τὸ νόημα τῆς παραβολῆς καὶ μὲ γνωστικὴ ψυχὴ κατανοῶντας το, ἄς γνωρίσωμε τὰ μυστήρια τοῦ Θεοῦ. Διαβάστε περισσότερα »
Αλαζονεία και κενοδοξία (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ να συνετίσεις έναν υπερήφανο άνθρωπο, μη μεταχειριστείς πολλά λόγια. Θύμισέ του μόνο την ανθρώπινη φύση του και τη ρήση του σοφού Σειράχ: «Γιατί έχει τόση αλαζονεία το χώμα και η στάχτη;» (10:9). Κι αν εκείνος σου πει, ότι χώμα και στάχτη θα γίνει μετά το θάνατό του, δώσ’ του να καταλάβει ότι και τώρα, που ζει, δεν είναι τίποτα περισσότερο. Ας μην ξεγελιέται, βλέποντας την ομορφιά του, έχοντας την υγεία του, νιώθοντας τη δύναμή του, απολαμβάνοντας τις χαρές της σύντομης επίγειας ζωής. Χώμα και στάχτη είναι, «αφού, και όσο ακόμα ζει, αρχίζει η φθορά του» (Σοφ. Σειρ. 10:9).
Διαβάστε περισσότερα »
Περί ζήλου και ζηλωτή (Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως)

Περί ζήλου αγαθού
Ζήλος είναι η θέρμη της ψυχής, που εκδηλώνεται σαν ορμή ή σαν πάθος και επιθυμία. Ζήλο λίγο-πολύ διακρίνουμε και στους καλούς και στους κακούς ανθρώπους. Ο ζήλος είναι αγαθός όταν η όρμή του κινείται και εργάζεται προς το καλό. Όταν όμως εκδηλώνεται προς τα χυδαία και τα τιποτένια, είναι πονηρός. Ο αγαθός ζήλος ζητά την επικράτηση της βασιλείας του Θεού πάνω στη γη. Ζητά την τελειότητα της αρετής, μιμείται το καλό και ποθεί η ψυχή του το αγαθό. Ο αγαθός ζήλος γεννιέται μέσα στην αγαθή ψυχή σαν καλή επιθυμία, χωρίς ίχνος ζήλιας· είναι εκδήλωση της αγάπης προς το αγαθό και εκφράζει τη διάθεση για πρόοδο. Ο αγαθός ζήλος επιθυμεί πάντοτε τα ανώτερα.
Διαβάστε περισσότερα »
Εις τους αγίους Αρχαγγέλους († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Ομιλία του μακαριστού π. Γεωργίου Καψάνη, στην τράπεζα της Ιεράς Μονής Γρηγορίου Αγίου Όρους, το 2002
Σε μια μητέρα για τις “βασίλισσες της ομορφιάς” (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Μου αναγγέλλετε με αλόγιστη χαρά ότι η κόρη σας εκλέχθηκε «βασίλισσα ομορφιάς». Λες και περιμένετε κι εγώ να σας συγχαρώ. Για εμένα είναι ντροπή να γράφω για αυτό, και αντί για συγχαρητήρια σας δηλώνω βαθιά συλλυπητήρια. Διαβάστε περισσότερα »
Ποτέ να μην απελπιστούμε

Κάποιος αδελφός νικήθηκε από το πάθος της πορνείας και έκανε την αμαρτία καθημερινά, αλλά και καθημερινά ζητούσε έλεος από τον Κύριό του με δάκρυα και προσευχές. Ενεργώντας λοιπόν έτσι, τον ξεγελούσε η κακή συνήθεια, και έκανε την αμαρτία· έπειτα πάλι, μετά την αμαρτία, πήγαινε στην εκκλησία, και βλέποντας την ιερή και σεβάσμια εικόνα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, έπεφτε μπροστά της με πικρά δάκρυα και έλεγε: «Σπλαχνίσου με, Κύριε, και πάρε από επάνω μου αυτόν τον ύπουλο πειρασμό, γιατί με ταλαιπωρεί φοβερά και με τραυματίζει με τις πικρές ηδονές. Δεν έχω πρόσωπο, Κύριε, να αντικρίσω και να δω την αγία εικόνα σου και την υπέρλαμπρη μορφή του προσώπου σου, ώστε να γλυκαθεί και να ευφρανθεί η καρδιά μου». Διαβάστε περισσότερα »
Ποιμήν και ποίμνιο (Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)

«Διορθωθεῖτε ἐσεῖς καί θά διορθωθεῖ καί ὁ ἱερέας».
Μοῦ γράφετε ὅτι εἴχατε ἕναν καλό ἱερέα, ὁ ὁποῖος ὅμως διορίστηκε σέ ἄλλη ἐνορία. Στή θέση του ἦλθε κάποιος πού σᾶς στενοχωρεῖ μέ τήν συμπεριφορά του. Εἶναι ἀπρόσεκτος καί βιαστικός στίς ἀκολουθίες, ἐλαφρός στίς συζητήσεις, ἀμελής καί ἀσαφής στό κήρυγμα.
Μέ ρωτᾶτε πῶς μπορεῖτε ν’ ἀπαλλαγῆτε ἀπ’ αὐτόν τόν πειρασμό. Διαβάστε περισσότερα »
Τα δίχτυα του κοσμοκράτορα (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

Κάνοντας τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ, θὰ σᾶς ὁδηγήσω, ἀδελφοί, σ’ ἕνα πνευματικὸ θέαμα.
Κάποτε ὁ μεγάλος ὅσιος τοῦ Θεοῦ Ἀντώνιος, ὁ ἐρημίτης τῆς Αἰγύπτου, μὲ θεία ἀποκάλυψη εἶδε τὶς παγίδες τοῦ διαβόλου ἁπλωμένες σὰν δίχτυα πάνω σ’ ὅλη τὴ γῆ, γιὰ τὴν παγίδευση καὶ τὴν ψυχικὴ καταστροφὴ τῶν ἀνθρώπων. Στέναξε τότε μὲ πόνο ὁ ὅσιος καὶ ρώτησε τὸν Κύριο: «Ποιὸς τάχα, Κύριε, θὰ μπορέσει νὰ ξεφύγει ἀπ’ αὐτὰ τὰ δίχτυα καὶ νὰ σωθεῖ;»(1).
Βυθίζομαι μὲ τὴ σκέψη στὴν παρατήρηση τῶν διχτυῶν τοῦ διαβόλου. Εἶναι ἁπλωμένα ὄχι μόνο ἔξω ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο, ἀλλὰ καὶ μέσα του. Τὸ ἕνα δίχτυ εἶναι σφιχτοδεμένο μὲ τὸ ἄλλο. Κάποια δίχτυα εἶναι στημένα σὲ σειρές. Ἄλλα ἀφήνουν μεγάλα ἀνοίγματα, αὐτὰ ὅμως ὁδηγοῦν σὲ ἀναρίθμητες πτυχώσεις ἀπὸ τὶς ὁποῖες εἶναι ἀδύνατο νὰ ξεφύγει κανείς. Θρηνῶ πικρά, βλέποντας τὰ πολύπλοκα σατανικὰ δίχτυα! Αὐθόρμητα ρωτάω κι ἐγώ, ὅπως ὁ ἐρημίτης ὅσιος: “Κύριε, ποιὸς μπορεῖ νὰ γλιτώσει ἀπ’ αὐτά;”. Διαβάστε περισσότερα »
Ποια είναι η αιτία της ξαφνικής αλλαγής συναισθημάτων; (Αββάς Κασσιανός)

Ο ΑΒΒΑΣ ΚΑΣΣΙΑΝΟΣ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ ΚΑΙ ΣΥΝΟΜΙΛΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ. ΡΩΤΑ ΤΟΝ ΑΒΒΑ ΔΑΝΙΗΛ “Γιά τήν αἰτία τῆς ξαφνικῆς ἀλλαγῆς τῶν συναισθημάτων μας. Πῶς γίνεται καί, ἑνῶ νιώθουμε πολλή χαρά, ξαφνικά μᾶς καταλαμβάνει τέλεια ἀποθάρρυνση καί θλίψη; Διαβάστε περισσότερα »
Οι καρποί της καρδιακής προσευχής (Γέροντας Κλεόπας Ηλίε)

Κατά τις διδασκαλίες των Αγίων Πατέρων και των μεγάλων εργατών της προσευχής, ο πρώτος καρπός αυτής είναι η προσοχή και μετά η σεμνότητα. Αυτοί οι δύο καρποί, αν και φαίνονται πολύ μικροί, όμως εκδηλώνονται πριν από τους άλλους στον αγωνιστή της ιεράς προσευχής. Αποκτούνται με την επίμονη εξάσκηση σε οποιοδήποτε είδος προσευχής, αλλά ιδιαίτερα και εμφανέστερα στην εξάσκηση της νοεράς μνήμης του Ιησού, που είναι έργο ανώτερο από την ανάγνωση των ψαλμών, την ψαλμωδία και τις άλλες προφορικές προσευχές. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Ε’ Λουκά: Η παραβολή του πλουσίου και του φτωχού Λαζάρου (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

(Λουκ. ιστ’ 19-31)
Οι άνθρωποι αγωνίζονται για τα υπάρχοντά τους εδώ στη γη. Οι εξαντλητικοί και ανώφελοι διαπληκτισμοί τους δεν έχουν τέλος. Αχ, άνθρωποι! Πού ανήκετε; Είστε κοπάδι που μάχεστε για ένα βοσκοτόπι. Ο ιδιοκτήτης τόσο του κοπαδιού όσο και του λιβαδιού στέκεται και κοιτάζει με έκπληξη το κοπάδι του να διαπληκτίζεται για τη βοσκή του, όταν τόσο το κοπάδι όσο και η βοσκή ανήκουν σ’ εκείνον.
Οι άνθρωποι θυμούνται πολλά πράγματα. Ένα μόνο πράγμα δε θυμούνται ποτέ, όσο συχνά και να τ’ ακούνε: πως έρχονται γυμνοί σ’ αυτόν τον
κόσμο, χωρίς να κουβαλάνε τίποτα μαζί τους, και γυμνοί ξαναφεύγουν.
Οι άνθρωποι μοιράζουν τη γη αυτή, αν και ποτέ σχεδόν δεν καταφέρνουν να το κάνουν σωστά. Προστατεύουν τα όρια της γης τους με τη ζωή τους. Και παρ’ όλα αυτά, τα σύνορα μετακινούνται. Το πιο φτηνό πράγμα συνήθως καταλήγει πολύ ακριβότερο. Οι άνθρωποι δε διαφωνούν σ’ αυτό, αλλά δίνουν στο τρομερό κόστος τα επίθετα «δικαιοσύνη» ή «πατριωτισμός» ή κάποιο άλλο βολικό όνομα. Το μόνο που δε λένε ποτέ, είναι πως συνιστά παραφροσύνη να πεθαίνουν πρόβατα για μια αγκαλιά χόρτα, όταν τα χόρτα είναι εκεί για να στηρίξουν τη ζωή, όχι για άλλο λόγο.
Το ζήτημα της ιδιοκτησίας, σε τελευταία ανάλυση, είναι ζήτημα χόρτου. Όλα όσα τρώνε και ντύνονται οι άνθρωποι είναι χορτάρι ή κάτι πιο νεκρό από το χορτάρι. Στο πρώτο κεφάλαιο της Αγίας Γραφής αναφέρεται πώς ο Θεός έδωσε στους ανθρώπους και στα ζώα φυτά και χόρτα για τροφή (Γέν. α’ 29-30). Αν ρωτήσεις τους ανθρώπους να σου πούνε: «τι αξίζει περισσότερο, το χορτάρι ή οι άνθρωποι;», θ’ ακούσεις μόνο μια απάντηση: οι άνθρωποι. Με τις πράξεις τους όμως οι άνθρωποι δείχνουν πως λογαριάζουν πιο πολύτιμο το χορτάρι από τον άνθρωπο και γι’ αυτό θυσιάζουν και τη δική τους ζωή και των άλλων για το ευτελές χόρτο.
Αν το πρόβλημα της ιδιοκτησίας είναι πρόβλημα του χορταριού, τότε αυτό είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο, ο «λίθος προσκόμματος» της ζωής του ανθρώπου στη γη. Μόνο εκείνοι που έχουν αποκτήσει το πνεύμα του Θεού δεν σκαλώνουν στο εμπόδιο αυτό, αλλά το παρακάμπτουν ειρηνικά κι αφήνουν σε άλλους την περιουσία τους. Για όλους τους άλλους το εμπόδιο αυτό είναι αιτία φιλονικίας, αντεγκλήσεων, ατέρμονου μόχθου και ιδρώτα· το πρόβλημα και το περιεχόμενο όλης της ζωής τους και τελικά της μνήμης τους.
Πού είναι ο πλούτος του Κροίσου; Πού είναι τα συμπόσια του Λούκουλλου; Πού η αυτοκρατορία του Καίσαρα; Πού η δύναμη του Ναπολέοντα; Απ’ όλους τους έμειναν κάποια ίχνη, με τη μια ή την άλλη μορφή, που όμως δεν είναι ικανά ν’ απαντήσουν στο ερώτημα: Πού είναι τώρα ο πλούσιος Κροίσος; Πού ο κοιλιόδουλος Λούκουλλος; Πού οι φιλοκυρίαρχοι Καίσαρες; Πού ο παντοδύναμος Ναπολέων; Αξίζει πολύ περισσότερο να μάθουμε πού βρίσκονται οι άνθρωποι, όχι πού βρίσκονται οι κτήσεις κι η περιουσία τους. Αυτό όμως δεν μπορούμε να το μάθουμε, προτού ανακαλύψουμε πού ανήκουν οι άνθρωποι.
Σε ποιον λοιπόν ανήκουν οι άνθρωποι; Αυτός που θα βρει την απάντηση στο ερώτημα αυτό, θα βρει εύκολα απάντηση και στο πρόβλημα της ιδιοκτησίας του ανθρώπου, όπως οι εργαζόμενοι στο δρόμο που πρώτα μετακινούν τα βράχια κι έπειτα μπορούν να τακτοποιήσουν τ’ αμμοχάλικα και άλλα υλικά.
Όταν οι άνθρωποι βρουν την απάντηση στο ερώτημα αυτό μακριά από τον Κύριο Ιησού Χριστό, όπως έκαναν χιλιάδες χρόνια ως τώρα, θα πρέπει να το έκαναν ακολουθώντας τον ένα από τους δύο δρόμους: Πρώτο, πως ο άνθρωπος κατέχεται από κακές και πονηρές πνευματικές δυνάμεις, που κρύβονται πίσω από τη φύση και τα παράγωγά της. Ή, δεύτερο, πως ο άνθρωπος ανήκει στη φύση που τον δημιούργησε, τον συντηρεί για κάποιο διάστημα, όπως ένα έπιπλο ανάμεσα σε πολλά άλλα, και τελικά τον αποκόπτει και τον θανατώνει. Όλοι οι σοφοί από τη δημιουργία του κόσμου δε δανείστηκαν ούτε ένα ψήγμα αντίληψης από το Χριστό. Έχουν μόνο τις δυο αυτές απαντήσεις στο ερώτημα: σε ποιον ή σε τι ανήκει ο άνθρωπος;
Η απάντηση του Χριστού στο ερώτημα αυτό ξεκαθαρίζει πως ο άνθρωπος ανήκει στον Πανεύσπλαχνο Θεό. Ο άνθρωπος δεν είναι «κτήμα», όπως τα πράγματα που ανήκουν σε κάποιον. Ανήκει στο Θεό ως ελεύθερη και λογική ύπαρξη, ως υιός του Θεού. Η απάντηση αυτή δε δόθηκε από κάποιον φιλόσοφο. Αν ήταν έτσι τα πράγματα δε θα τον πιστεύαμε. Αυτή είναι η απάντηση του παντεπόπτου Θεού, που επισκέφτηκε τους ανθρώπους από το τριαδικό σύστημα ύπαρξης και ζωής, απ’ όπου πηγάζει η ζωή. Πιστεύουμε επομένως πως η απάντηση αυτή είναι η σωστή και την κρατάμε ως σωστική αλήθεια. Αυτή στην πραγματικότητα δεν μπορεί να κληθεί απλά «απάντηση», αλλά μαρτυρία του πάνσοφου Θεού.
Με τη μαρτυρία αυτή παίρνουμε την απάντηση στο πρόβλημα για τα υπάρχοντα του ανθρώπου, σ’ όλες τις ερωτήσεις για την ιδιοκτησία, τα οικονομικά και τις πολιτικές πάνω στη γη. Ο άνθρωπος ανήκει στο Θεό. Η φύση επίσης ανήκει στο Θεό. Αυτό σημαίνει πως όλα όσα ο άνθρωπος ονομάζει υπάρχοντά του, στην πραγματικότητα είναι του Θεού. Ο Θεός τα δανείζει στον άνθρωπο. Ο Θεός δάνεισε τα υπάρχοντα αυτά στους ανθρώπους άνισα. Γιατί αυτό; Επειδή οι άνθρωποι είναι ελεύθερες και λογικές υπάρξεις. Ο Θεός δε μοιράζει άνισα τα πράγματα σε νεκρούς ή σε μισοπεθαμένες υπάρξεις που δεν έχουν αντίληψη, που δε λειτουργεί ο νους τους. Έκανε όμως τη μοιρασιά στις λογικές κι ελεύθερες υπάρξεις άνισα, για να φανεί καθαρά η αντίληψη κι η ελευθερία τους· για να συνειδητοποιήσουν οι άνθρωποι την αλληλεξάρτησή τους και με τη σωστή και λογική χρήση των αγαθών που τους δάνεισε ο Θεός, να εργαστούν τόσο για τη δική τους σωτηρία, όσο και για τη σωτηρία των αδελφών τους. Έτσι αυτά που τους δάνεισε ο Θεός και που οι άνθρωποι ονομάζουν λαθεμένα περιουσία τους, πρέπει να γίνουν μέσα για τη σωτηρία των ανθρώπων. Διαβάστε περισσότερα »
Εγκωμιαστικός λόγος εις τον άγιον και πανένδοξον μεγαλομάρτυρα του Χριστού, Δημήτριον (Συμεών μοναχός και φιλόσοφος)

1. Φίλοι τοῦ μάρτυρα, σήμερα μᾶς συγκέντρωσε ὁ σπουδαῖος ἀνάμεσα στοὺς ἀγωνιστὲς τοῦ Χριστοῦ Δημήτριος, ὁ ἀληθινὸς πολιοῦχος καὶ θερμότατος προστάτης μας, προσφέροντάς μας τοὺς ἄθλους του σὲ πνευματικὸ συμπόσιο.
Ὅτι ἦταν λοιπὸν ξεχωριστὸς ὁ ἄνθρωπος καὶ ὑπερεῖχε ἀπ᾿ ὅλους τοὺς ἄλλους σὲ δύο πράγματα, στὴ γενιὰ καὶ τὴν εὐημερία τῆς φύσης, καθὼς καὶ στὴ σύνεση τῶν θείων καὶ τὴ δόξα τῶν ἀνθρώπινων εἶναι φανερὸ ἀπὸ πολλά, ποὺ τὸ δείχνουν καθαρά, ὅλα ὅσα σχετίζονται μ᾿ αὐτόν, ὅτι ἦταν ὅμως καὶ στοὺς ἄθλους ἀσυναγώνιστος, τὸ ἐπιβεβαιώνουν αὐτὰ ποὺ βλέπουμε.
Ποιὰ τιμὴ λοιπὸν τόσο μεγάλη καὶ ὑπέροχη, καὶ χοροστασία μὲ τὴ συμμετοχὴ ὅλου του λαοῦ καὶ ἄσματα γεμάτα χάρη, τοῦ ἔχουν ἀποδώσει ἀκόμη καὶ οἱ ἴδιοι οἱ βασιλιάδες περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλον;
Καὶ ἂν αὐτὰ ποὺ τελοῦμε ἐδῶ γιὰ τὰ μαρτύρια καὶ τοὺς ἄθλους του, ποὺ ἔκανε γιὰ χάρη τοῦ Χριστοῦ, τὸν ἀποδεικνύουν τόσο σπουδαῖο καὶ λαμπρό, πόσο σπουδαῖο θὰ τὸν ἀναδείξει ἡ εὐτυχία του στοὺς οὐρανούς; Διαβάστε περισσότερα »
Ποιος μας δίνει μαρτυρία ότι υπάρχει Θεός (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Στη δασκάλα Β.Σ.
Κι εσύ και η γερόντισσα μητέρα σου είστε αφιερωμένες στην ορθόδοξη πίστη. Από τότε που αρχίσατε να εκπληρώνετε τις εντολές της νηστείας, της προσευχής, της ελεημοσύνης και της Μετάληψης, από τότε τα μυστικά της αλήθειας όλο και περισσότερο σας αποκαλύπτονται. Πράγματι αυτός είναι ο ορθός δρόμος: μέσω της εξάσκησης του γνωστού φθάνουμε στο άγνωστο. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΣΤ’ Λουκά: Περί του Λεγεώνος (Θεοφύλακτος Αρχιεπίσκοπος Βουλγαρίας)

(Λουκ. η΄, 26-39)
«Καὶ ἔφτασαν μὲ τὸ πλοῖο στὴν περιοχὴ τῶν Γαδαρηνῶν, ποὺ εἶναι ἀπέναντι στὴ Γαλιλαία. Βγῆκε στὴ στεριὰ ὁ Ἰησοῦς καὶ τὸν συνάντησε κάποιος ἀπὸ τὴν πόλη, ποὺ εἶχε δαιμόνια ἀπὸ πολλὰ χρόνια. Ροῦχα δὲν ἔβαζε οὔτε ἔμενε στὸ σπίτι ἀλλὰ στὰ μνήματα. Ὅταν εἶδε τὸν Ἰησοῦ ἔβγαλε κραυγὴ καὶ πέφτοντας στὰ πόδια του τοῦ εἶπε σὲ ψηλὸ τόνο· Τί ἔχεις μαζί μου Ἰησοῦ, Γιὲ τοῦ Θεοῦ τοῦ Ἀνωτάτου; Μὴ μὲ βασανίσης σὲ παρακαλῶ». Γιατὶ εἶχε διατάξει τὸ ἀκάθαρτο πνεῦμα νὰ βγῆ ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο. Ἀπὸ πολλὰ χρόνια τὸν εἶχε κυριέψει καὶ τὸν ἔδεναν μ’ ἁλυσίδες καὶ τὸν κρατοῦσαν μὲ χειροπέδες, ἔσπαζε ὅμως αὐτὸς τὰ δεσμὰ καὶ τὸν ἔσερνε ὁ δαίμονας στὶς ἐρημιές. Διαβάστε περισσότερα »
Ερωτήματα για την αμαρτία (Γέροντας Ευστράτιος Γκολοβάνσκι)

Πώς θ’ απαλλαγούμε από τις αμαρτωλές συνήθειες; Διαβάστε περισσότερα »
Η σχέση του πόνου με την αμαρτία (II): Ο πόνος ως πηγή και ευκαιρία για την αμαρτία (Jean Claude Larcet)

Ο αρνητικός χαρακτήρας του πόνου φαίνεται να έχει και μια άλλη σημαντική διάσταση. Τούτη οφείλεται στο γεγονός ότι, εκτός από πηγή της αμαρτίας για τον πεπτωκότα άνθρωπο, αποτελεί τουλάχιστον αφορμή για τη διάπραξή της. Μάλιστα, με τον συγκεκριμένο χαρακτήρα χρησιμοποιείται από τις δαιμονικές δυνάμεις που επιδιώκουν να ωθούν τον άνθρωπο στο να διαπράττει το κακό. Και το επιχειρούν αυτό είτε συγκεκριμένα και με ακρίβεια, είτε με τον συνήθη τρόπο, υποδαυλίζοντας, δημιουργώντας και συντηρώντας πονηρά πάθη μέσα του, με θεμέλιο ακριβώς αυτόν τον πόνο. Διαβάστε περισσότερα »
Η μετάνοια του αμαρτωλού (Δημήτριος Παναγόπουλος)

Όταν ένας αμαρτωλός δεν ακούει τώρα συμβουλές, και δεν δέχεται τώρα νουθεσίες, άραγε θα δεχθεί τις προτροπές των ιερέων και λοιπών πνευματικών ανθρώπων στην ώρα του θανάτου του, αν βέβαια πεθάνει με φυσικό, ομαλό θάνατο και όχι απρόοπτα; Διαβάστε περισσότερα »
Η Ευρώπη διώχνει τον Χριστό με κάθε τρόπο (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Ο Χριστός με τη διδασκαλία του συνέβαλε στην πρόοδο της Ευρώπης; Η Ευρώπη ευχαρίστησε τον Χριστό; Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Δ’ Λουκά: Ερμηνεία του Ευαγγελίου (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

Η παραβολή του Σπορέως
(Λουκ. η’, 5-15)
- Ποιος είναι ο σπορεύς και γεωργός του λόγου;
- Τι συμβαίνει αν προσπαθήσει κανείς να καλλιεργήσει την αρετή χωρίς να ξεριζώσει την αμαρτία;
- Γιατί ο Χριστός μιλούσε με παραβολές;
- Ποιοι είναι οι “παρά την οδόν ακούοντες”;
- Ποιοι ανήκουν στη δεύτερη κατηγορία των ακροατών του λόγου του Θεού;
- Ποια είναι τα “αγκάθια” που συμπνίγουν το λόγο του Θεού;
- Ποιων ανθρώπων οι καρδιές ονομάζονται “καλή γη”;
- Μπορεί κάποιος που έχει ακοή να μην ακούει;
Μέγας ο κίνδυνος των Χριστιανών που καταφεύγουν στους μάγους (Μοναχός Δαμασκηνός Γρηγοριάτης)

Σήμερα η κοινωνία μας πάσχει πνευματικά. Η κυριότερη αιτία είναι η απομάκρυνσή μας από τον Θεό. Μπορεί να ονομαζόμαστε χριστιανοί, αλλά στην ουσία ν’ απέχουμε πολύ από τη ζωή που πρέπει να κάνει ένας πραγματικός χριστιανός. Γι’ αυτό και ο Κύριος παραχωρεί μερικές φορές στη ζωή μας παιδαγωγικές τιμωρίες, ώστε ο λίγος πόνος απ’ αυτές να μας βοηθά να συνερχόμαστε πνευματικά. Έτσι έκανε και στην Παλαιά Διαθήκη, στον Ισραήλ. Όταν αυτός ολιγοπιστούσε και απομακρυνόταν από τον Θεό και ειδωλολατρούσε, ο Θεός έπαιρνε τη χάρη του. Όταν όμως ο Ισραήλ ερχόταν σε συναίσθηση και μετανοούσε, ο Κύριος, βλέποντας τη μετάνοιά του, τον συγχωρούσε. Διαβάστε περισσότερα »
Ταπεινοφροσύνη αληθινή και ταπεινοφροσύνη ψεύτικη (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

“Κανείς ας μη σας κατακρίνει, δείχνοντας δήθεν ταπεινοφροσύνη”, λέει ο άγιος απόστολος Παύλος.
Αληθινή ταπεινοφροσύνη είναι η οικείωση του φρονήματος του Χριστού, “ο οποίος, αν και ήταν Θεός, …τα απαρνήθηκε όλα και πήρε μορφή δούλου, έγινε άνθρωπος, και όντας πραγματικός άνθρωπος, ταπεινώθηκε θεληματικά, υπακούοντας μέχρι θανάτου, και μάλιστα θανάτου σταυρικού”. Διαβάστε περισσότερα »
Περί πλούτου (Αββάς Κασσιανός)

Ὁ Ἀββάς Κασσιανός ταξιδεύει στήν ἔρημο τῆς Αἰγύπτου καί συνομιλεῖ μέ τούς πατέρες τῆς ἐρήμου. Ρωτᾶ τόν Ἀββά Παφνούτιο τόν ὄρο για τά «Πλούτη» Διαβάστε περισσότερα »
Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής ΙΣΤ’: Ερμηνεία εις την Β’ προς Κορινθίους επιστολή του Παύλου της ΙΣΤ’ Κυριακής (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Β’ Κορ. 6, 1-10)
- Ποιες είναι οι αιτίες που οι άνθρωποι πίστευουν στο Θεό;
- Με ποιο τρόπο οι απόστολοι βοηθούσαν τους πιστεύσαντες;
- Ο Θεός εξαποστέλλει την χάριν Του σε όλους τους ανθρώπους ή μόνο σε όσους πρόκειται να καρποφορήσει αυτή;
- Μπορεί η χάρις του Θεού να καταλήγει κενή σε κάποιους ανθρώπους;
- Με ποιο τρόπο μπορούμε να διδάσκουμε τους αδελφούς μας;
- Ποιος είναι ο καιρός ο ευπρόσδεκτος όπου ο Θεός θα ακούσει τις προσευχές των δεομένων;
- Ποια αρετή είναι αναγκαία για την αντιμετώπιση των παθημάτων και των θλίψεων;
- Οι αρετές μπορούν να κατακτηθούν από έναν ευσεβή άνθρωπο μέσα από χαροποιές καταστάσεις ή και από λυπηρές;
Διάλογος περί προσευχής (Γέροντας Κλεόπας Ηλίε)

– Τι είναι η προσευχή και ποια τα είδη της, κατά τους αγίους Πατέρες; Διαβάστε περισσότερα »
Πώς γίνεται ο Θεός να βρίσκεται μέσα στον άνθρωπο; (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Στόν στρατιώτη Σβέτισλαβ Κ. πού ρωτᾶ
Ρώτησες κάποιον ποῦ βρίσκεται ὁ Θεός! Καί ἔλαβες τήν ἀπάντηση, ὅτι ὁ Θεός βρίσκεται μέσα σου. Καί ἀναρωτιέσαι πῶς γίνεται αὐτό; Διαβάστε περισσότερα »
Αγώνας (Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)

Ὁ δρόμος τοῦ χριστιανοῦ εἶναι γεμᾶτος ἐμπόδια, πού γίνονται ὁλοένα καί πιό πολλά. Ἀγωνισθεῖτε λοιπόν μέ ἀνδρεία καί ἡρωϊσμό, ἀκολουθώντας τόν Ἀπόστολο Παῦλο. Ὅποιος παλεύει μέ τά πάθη του ἐκπληρώνει τίς ἐντολές τοῦ Κυρίου. Ἀνάλογα μέ τόν ἀγῶνα του ἐξαγνίζεται. Καί ἀνάλογα μέ τόν ἐξαγνισμό του πλησιάζει τόν Κύριο, πού ὑποσχέθηκε ὅτι: «ἐλευσόμεθα καί μονήν ποιήσομεν» (Ἰωάν.14, 23) στήν καθαρή καρδιά». Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακὴ Β΄ Λουκά: Η εντολή της αγάπης (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

(Λουκ.στ΄, 31-36)
Ὑπόμνημα εἰς τὸν Ἅγιον Εὐαγγελιστὴν Ματθαῖον, ὁμιλία Η΄ Διαβάστε περισσότερα »
Η αθεΐα είναι διπλή (Άγιος Αθανάσιος ο Πάριος)

Η αθεΐα στο παρελθόν ήταν μικρής έκτασης και αφανής, κατά τον αμέσως προηγούμενο όμως αιώνα γιγαντώθηκε στη μορφή και την όψη, έχοντας ηγέτες και υποστηρικτές και πολλούς άλλους, ιδιαίτερα όμως τον αθεότατο Βολταίρο.
Οι σοφοί διακρίνουν δύο μορφές αθεΐας, δηλαδή αθέων γιά νά άκριβολογοϋμε, τους «αποφατικούς» (αρνητικούς) και τους «θετικούς». Διαβάστε περισσότερα »
Τι να λέμε σε όσους κατηγορούν εύκολα κληρικούς (Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)

Ρωτήσαμε μιὰ μέρα τὸν Γέροντα γιὰ τὸ ἑξῆς πρόβλημα ποὺ ἀντιμετωπίζουμε: «Γέροντα, μᾶς λέτε συνέχεια νὰ ἔχουμε καλὸ λογισμό, θὰ σᾶς ποῦμε ὅμως, μία περίπτωση, γιὰ νὰ δοῦμε τί μᾶς συμβουλεύετε νὰ ἀπαντοῦμε. Ἔρχονται μερικοὶ ἄνθρωποι καὶ μᾶς λένε:
Ὁ τάδε ἱερέας παίρνει πολλὰ λεφτὰ ἀπὸ τὰ μυστήρια, ὁ δεῖνα καπνίζει πολλλὰ τσιγάρα καὶ πηγαίνει στὰ καφενεῖα, ὁ ἄλλος λένε πὼς εἶναι ἀνήθικος καί, γενικά, βγάζουν ἕνα δριμὺ κατηγορητήριο ἐναντίον τῶν κληρικῶν καὶ μάλιστα παρουσιάζουν μαζὶ κι ἀποδείξεις τῶν ὅσων λένε. Σ’ αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους τί μποροῦμε νὰ λέμε;» Διαβάστε περισσότερα »
Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής ΙΔ’: Ερμηνεία εις την Β’ προς Κορινθίους επιστολή του Παύλου της ΙΔ’ Κυριακής (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Β’ Κορ. α’ 21 – β’ 4)
- Για ποιους λόγους έγραψε την β’ προς Κορινθίους επιστολή του ο απ. Παύλος;
- Είναι η αλήθεια της πίστεως εις τον Υιόν του Θεού μεταβλητή;
- Με ποιον τρόπο ο Θεός “έχρισε”; Τι σημαίνει το “εσφράγισε”; Και τι είναι “ο εν ταις καρδίαις ημών αρραβών του πνεύματος”;
- Η φράση του απ. Παύλου “εγώ δε μάρτυρα τον Θεόν επικαλούμαι…” είναι όρκος;
- Ποιας χαράς ήταν συνεργός ο Παύλος; Με ποιον τρόπο έρχεται αυτή η χαρά στην καρδιά των πιστών;
- Πώς ο Παύλος λάμβανε χαρά από αυτούς που ο ίδιος στεναχωρούσε;
Ερωτήματα για την αγάπη (Γέροντας Ευστράτιος Γκολοβάνσκι)

Μου φαίνεται ότι κανένας δεν με αγαπάει, γι’ αυτό νιώθω ένα κενό στην ψυχή μου. Τι μου συμβαίνει; Διαβάστε περισσότερα »
Τα άγρια θηρία των παθών (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΡΟΝΤΙΖΟΥΜΕ για την διόρθωσι των παθών. Για σκεφθήτε τι άσχημο πράγμα είναι να βλέπη κανείς το σπίτι του σε κακή κατάστασι και τους τοίχους έτοιμους να πέσουν, και αντί να το διορθώση, κάθεται και κατασκευάζει αυλές και προαύλια. Ή να είναι άρρωστο το σώμα και αντί να φροντίζη γι’ αυτό, κάθεται και υφαίνει χρυσά φορέματα.
Έτσι γίνεται τώρα. Ενώ η ψυχή μας βρίσκεται σε κακή και αθλία κατάστασι, ενώ κυριεύεται από τον θυμό, από την κακολογία, από αισχρές επιθυμίες, από επίδειξι και κενοδοξία, από ατίθασες και επαναστατικές κινήσεις, ενώ σύρεται στο χώμα και σπαράζεται από τόσα θηρία, αντί να κοιτάξουμε να την απαλλάξουμε από τα πάθη, ασχολούμεθα με σωματικές ανέσεις και καλλωπισμούς. Διαβάστε περισσότερα »
Εις την Κυριακήν μετά την Ύψωσιν του Τιμίου Σταυρού († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης)

Ομιλία του μακαριστού π. Γεωργίου Καψάνη, στην τράπεζα της Ιεράς Μονής Γρηγορίου Αγίου Όρους, το 1985.
Εις την ύψωσιν του Τιμίου Σταυρού († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης)

Ομιλία του μακαριστού π. Γεωργίου Καψάνη, στην τράπεζα της Ιεράς Μονής Γρηγορίου Αγίου Όρους, το 1986.
«Οι Βίοι των Αγίων»: Η μοναδική Παιδαγωγική της Ορθοδοξίας (Ηλιάδης Σάββας, Δάσκαλος)

«Είμαστε για κλάματα»! Έτσι απλά εκφράζεται ο λαός, όταν βλέπει γύρω του να γκρεμίζονται άρδην «πνευματικά κατασκευάσματα», τα οποία χρειάστηκαν κόπο και χρόνο αιώνων, για να ορθωθούν και να αποτελέσουν «τις σταθερές» για την πορεία του ανθρώπου στο δύσκολο δρόμο του βίου του. Να παραμερίζονται με θράσος, με αδιαντροπιά, με εωσφορική μανία και μάλιστα από το ίδιο το κράτος. Λίγοι στρατευμένοι, που έχουν απωθημένα και προβάλλοντας ως επιχείρημα – προκάλυμμα την ευθυγράμμιση με το σήμερα, προχωρούν ανεμπόδιστοι στο «έργο» που τους ανατέθηκε.
Γι’ αυτό είμαστε για κλάματα. Διότι, ανεμπόδιστοι, οι λίγοι γκρεμίζουν και οι πολλοί στεκόμαστε θεατές του δράματος. Και όχι μόνο γι’ αυτό, αλλά κυρίως και επειδή το γκρέμισμα στρέφεται στον ευαίσθητο χώρο της Παιδείας. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή προ της Υψώσεως: Ερμηνεία εις το κατά Ιωάννην ευαγγέλιον (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Ιωάν. 3, 13-17)
- Ποιες είναι οι αποδείξεις της αλήθειας της Χριστιανικής πίστεως;
- Των προφητών η μαρτυρία εστί βεβαιοτέρα και αυτής της των αισθήσεων μαρτυρίας
- Γιατί έπρεπε να σταυρωθεί ο Ιησούς;
- Γιατί ο Θεός αγάπησε τόσο πολύ τον άνθρωπο;
- Πότε ο Θεός θα κρίνει τον κόσμο;
Εις το γενέσιον της Υπεραγίας Θεοτόκου († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης)

Ομιλία του μακαριστού Γέροντα στην τράπεζα της Ιερά Μονής Οσίου Γρηγορίου το 1986. Διαβάστε περισσότερα »
Για την προσευχή (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Επιστολή στη δασκάλα Γ. Ζ. σχετικά με την συμπεριφορά του συζύγου της
Ο άντρας σου είναι άπιστος και εξ αιτίας αυτού η ζωή σου είναι δηλητηριασμένη. Λόγω της απιστίας του είναι γεμάτος με όλα τα πάθη: κυκλοθυμικός, ανήθικος, οξύθυμος, ανελέητος, μοχθηρός. Αηδιαστικός και αξιοθρήνητος. Ούτε άνθρωπος, ούτε ζώο. Σκιά από άνθρωπο και σκιά από ζώο, που την φτιάχνει κάποιο μυστηριώδες κακό πνεύμα. Πάσχει από το σύνδρομο του «κουλτουριάρη» και του «πνευματικού ανθρώπου», διότι από το σχολείο ακόμα είχε το εξής ιδανικό: κουλτούρα αντί Θεού! Διαβάστε περισσότερα »
Γιατί να πονώ Θεέ μου; († Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης)

Είναι αλήθεια πως σήμερα υπάρχει άφθονος σωματικός και ψυχικός πόνος. Άλλοτε ευθύνεται γι’ αυτόν ο άνθρωπος και άλλοτε όχι. Σημασία έχει την ώρα του πόνου κάποιος να τον συνδράμει. Να μη τον αφήσει ν’ απογοητευθεί, να πνιγεί στη μοναξιά, να πονέσει ακόμη πιο πολύ.
Με αυτή την προοπτική γράφθηκε και το κείμενο που ακολουθεί, από ένα άνθρωπο που πόνεσε πολύ. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΙΑ’ Ματθαίου: Το ευαγγέλιο της συγχώρησης (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

(Ματθ. ιη’ 23-35)
Όταν ο Κύριος Ιησούς άφηνε την τελευταία Του πνοή στο σταυρό, ακόμα και τη στιγμή αυτή της επιθανάτιας αγωνίας Του, προσπαθούσε να κάνει καλό στους ανθρώπους. Δε σκεφτόταν τον εαυτό Του. Στους ανθρώπους ήταν ο νους Του, γι’ αυτό και παράδωσε ένα από τα μεγαλύτερα μαθήματα που έδωσε ποτέ στο ανθρώπινο γένος. Κι αυτό είναι η διδασκαλία Του για τη συγχώρηση. «Πάτερ, άφες αυτοίς· ου γαρ οίδασι τι ποιούσι» (Λουκ. κγ’ 34). Διαβάστε περισσότερα »
Δάκρυα κατανύξεως (Όσιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος)

Μέσα στά θεόπνευστα κείμενα τοῦ ὁσίου Συμεών τοῦ Στουδίτη, ἀνάμεσα στίς ἄλλες θαυμάσιες διδαχές του, βρέθηκε γραμμένο καί τοῦτο: «Ἀδελφέ, νά μήν κοινωνήσεις ποτέ σου τά Ἄχραντα Μυστήρια χωρίς δάκρυα». Αὐτό τό φύλαξε ὁ ἴδιος σ᾿ ὅλη του τή ζωή, γι᾿ αὐτό τό δίδαξε καί σέ μᾶς. Ἀλλά μόλις τ᾿ ἄκουσαν μερικοί, ὄχι μόνο λαϊκοί ἀλλά καί μοναχοί ὀνομαστοί στήν ἀρετή, παραξενεύτηκαν καί εἶπαν: “Ἐμεῖς λοιπόν πρέπει νά μένουμε σχεδόν πάντα ἀκοινώνητοι, γιατί εἶν᾿ ἀδύνατο νά κοινωνοῦμε κάθε φορά μέ δάκρυα”. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Ι’ Ματθαίου: Ερμηνεία του Ευαγγελίου (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Ματθ. 17, 14-22)
- Ποια είναι τα τρία όπλα του πιστού εναντίον του διαβόλου;
- Γιατί οι ευαγγελιστές δεν εφανέρωσαν το γένος ή την πατρίδα ή την θρησκεία και γενικότερα την κατάσταση του πατέρα που πλησίασε τον Ιησού;
- Ήταν η πανσέληνος αιτία του πάθους του νέου;
- Μπορούμε να συνδέσουμε το πάθος του νέου με αυτό που σήμερα οι ιατροί ονομάζουν επιληψία;
- Ο πατέρας λέγει στον Ιησού ότι οι μαθητές Του δεν μπόρεσαν να θεραπεύσουν τον υιό του για να τους μειώσει;
- Το γεγονός ότι οι μαθητές δεν μπόρεσαν να θεραπεύσουν την συγκεκριμένη περίπτωση τι μας διδάσκει;
- Ήταν η απιστία των αγίων αποστόλων η αιτία της αποτυχίας της θεραπείας;
Τα εμπόδια της μετανοίας: Η αναισχυντία (Αρχ. Σεβαστιανός Τοπάλης)

Ένα ακόμα εμπόδιο της μετανοίας και η ρίζα πολλών ψυχολογικών διαταραχών είναι η αναισχυντία. Με τον όρο αυτόν εννοούμε την κατάσταση του ανθρώπου που δε νιώθει ότι είναι αμαρτωλός, ούτε ότι έχει ανάγκη της λύτρωσης. Η πιο μεγάλη αμαρτία του καιρού μας είναι που έχει χαθεί η αίσθηση της αμαρτίας. Το χειρότερο είναι ότι υπερφίαλα και με σκληρότητα καυχιέται ο άνθρωπος για την αμαρτία του.
Για το πώς να υπερνικούμε το κακό (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Στην ράφτρα Τζ.
Υπάρχει ένας τρόπος να νικούμε το κακό, που εσείς δοκιμάσατε με επιτυχία. Με τον τίμιο μόχθο σας συντηρείτε τον εαυτό σας και τέσσερα παιδιά, φτωχή χήρα. Όμως για το απλήρωτο ενοίκιο ήρθε ο σπιτονοικοκύρης να κάνει απογραφή στα πράγματα. Εσείς τρέματε, τα παιδιά έκλαιγαν. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Θ’ Ματθαίου: Ερμηνεία του Ευαγγελίου (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Ματ. 14, 22-34)
- Τι μαθαίνουμε από τον τρόπο με τον οποίο προσευχήθηκε ο Ιησούς;
- Γιατί ο Ιησούς παρότι ηνάγκασε τους μαθητές του να μπουν στο πλοίο, επέτρεψε να κινδυνέψουν από μεγάλα κύματα;
- Γιατί οι Εβραίοι ονόμαζαν τα μέρη της νύχτας “φυλακές;
- Γιατί οι μαθητές δεν αναγνώρισαν αρχικώς τον Ιησού;
- Τι δείχνει η διάθεση του Πέτρου να πλησιάσει στην θάλασσα τον Κύριό του και τι η κραυγή του “Κύριε, σώσον με”;
- Γιατί ο Κύριος δεν επετίμησε τον άνεμο αμέσως, αλλά ήλεγξε τον Πέτρο; Γιατί τον ονομάζει ολιγόπιστο και όχι άπιστο;
- Και σε άλλη περίπτωση ο Χριστός επετίμησε τους ανέμους και εγαλήνεψε τη θάλασσα, αλλά τότε οι ιδόντες το θαύμα δεν ομολόγησαν ότι ο Ιησούς Χριστός είναι υιός Θεού, ενώ τώρα το πράττουν. Γιατί αυτό;
- Γιατί ο Ματθαίος λέγει ότι το πλοίο έφτασε στη Γεννησαρέτ, ενώ ο Μάρκος στη Βηθσαϊδά; Υπάρχει ασυμφωνία;
Φόβος Θεού (Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)

Ο φόβος του Θεού είναι η ρίζα κάθε καλού έργου. Ούτε ένα λεπτό να μην απομακρύνεται από την καρδιά σας. Σαν το κερί ν’ ανάβει και να φωτίζει όλους τους λογισμούς, όλες τις εσωτερικές κινήσεις της καρδιάς σας. Διαβάστε περισσότερα »
Νουθεσίες προς λαϊκούς (Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης)

«Να με συγχωρήτε, αγράμματος άνθρωπος είμαι, δεν ξέρω τίποτα να σας πω, μόνον που έχω πίστη στον Θεόν και ταπείνωση, τέκνα μου».
Εις την Κοίμησιν της Θεοτόκου († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Ομιλία του μακαριστού π. Γεωργίου Καψάνη, στην τράπεζα της Ιεράς Μονής Γρηγορίου Αγίου Όρους, το 2004. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Η΄Ματθαίου: Ο πολλαπλασιασμός των άρτων (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

(Ματθ. ιδ΄, 14-22)
Ὑπόμνημα εἰς τὸν Ἅγιον Ματθαῖον τὸν Εὑαγγελιστὴν
ὁμιλίαν μθ΄
Διαβάστε περισσότερα »
Το καλό κακό: Πότε δηλαδή το καλό γίνεται κακό (Πρεσβ. Βασίλειος Σπηλιόπουλος)

Σύμφωνα με την διδασκαλία των Πατέρων της Εκκλησίας η αμαρτία δεν είναι πάντα η ίδια αλλά έχει βαθμούς και στάδια. Τα στάδια της αμαρτίας, όπως μας λέει ο άγιος Νικόδημος ο αγιορείτης στο εξομολογητάριό του, είναι 12. Διαβάστε περισσότερα »
Ο ύμνος της αγάπης του αποστόλου Παύλου (Άγιος Λουκάς, Αρχιεπίσκοπος Κριμαίας)

(Α’ Κορ. 13:1-13)
Κανείς άλλος δεν μιλάει έτσι περί αγάπης όπως ο θείος Παύλος· μας έδειξε την πραγματική ουσία της αγάπης και τη σπουδαιότητά της. Η αγάπη είναι το κέντρο όλης της χριστιανικής διδασκαλίας, όλου του Ευαγγελίου. Ας προσπαθήσουμε να καταλάβουμε το βάθος των λόγων του αγίου αποστόλου.
Οι πειρασμοί του διαβόλου (Γέροντας Κλεόπας Ηλίε, Ρουμάνος ησυχαστής και διδάσκαλος)

Γιατί ο σατανάς έχει τόσο μίσος για τον άνθρωπο και γιατί του επιτρέπει ο Θεός να φέρνει πειρασμούς και να απατά με αμαρτίες το πλάσμα του;
Η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος (+ Αρχιμ. Γεώργιος Καψάνης)

(Ὁμιλία τοῦ ἀειμνήστου Ἁγιορείτου Ἡγουμένου π. Γεωργίου Καψάνη)
Ὅπως ὅλα τά γεγονότα πού μᾶς διηγοῦνται οἱ ἅγιοι Εὐαγγελισταί ἔγιναν διά τήν σωτηρίαν ἡμῶν, ἔτσι καί ἡ Θεία Μεταμόρφωση τοῦ Κυρίου ἔγινε δι’ ἡμᾶς καί διά τήν σωτηρίαν ἡμῶν. Δέν ὑπάρχει κάτι στή ζωή τοῦ Κυρίου μας, πού νά μήν ἔχει σωτηριολογική σημασία, πού νά μήν ἀφορᾶ τήν σωτηρία μας. Γι’ αὐτό ἄλλωστε ἐνηνθρώπισε ἔγινε ἄνθρωπος διά τήν σωτηρία μας. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Ζ΄ Ματθαίου: Η θεραπεία των δύο τυφλών (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

«Εν τη οικία του πατρός μου μοναί πολλαί εισίν» (Άγιος Λουκάς αρχιεπίσκοπος Κριμαίας)

«Μη ταρασσέσθω υμών η καρδία· πιστεύετε εις τον Θεόν, και εις εμέ πιστεύετε» (Ιω. 14:1).
Δεν ταράζεται η καρδιά μας; Ταράζεται, όταν βλέπουμε αυτά που γίνονται γύρω μας, ταράζεται, όταν πέφτουμε σε πειρασμούς· όταν ο Κύριος μάς στέλνει δοκιμασίες, όταν έχουμε θλίψεις και όταν μας κυριεύει η κατάθλιψη, η καρδιά μας ταράζεται. Διαβάστε περισσότερα »
Η ποιμαντική μέριμνα της Εκκλησίας υπέρ των φυλακισμένων (Αρχ. Γεώργιος Καψάνης)

ΣΥΜΒΟΛΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗΝ ΘΕΟΛΟΓΙΑΝ ΚΑΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΝ
ΕΝΑΙΣΙΜΟΣ ΕΠΙ ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΑ ΔΙΑΤΡΙΒΗ ΥΠΟΒΛΗΘΕΙΣΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΝ ΣΧΟΛΗΝ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ
ΑΘΗΝΑΙ 1969
Κυριακή ΣΤ’ Ματθαίου: Ερμηνεία του Ευαγγελίου (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Ματθ. θ’ 1-8)
- Αρκεί η ακοή και ο λόγος του Θεού ο δι’ αυτής εισερχόμενος εις την ψυχήν ημών, για να φωτίζει και να στηρίζει και αυξάνει την αληθινή θεογνωσία και ευσέβεια.
- Ο Κύριός μας μπήκε στο πλοίο για την Καπερναούμ όταν οι Γεργεσηνοί Τον έδιωξαν από τα σύνορα της πόλης τους.
- Γιατί ο ιερός ευαγγελιστής ονομάζει την Καπερναούμ “ιδίαν πόλιν”;
- Ποια πληροφορία μας βεβαιώνει για την απόλυτη παραλυσία του παραλυτικού;
- Ποιων την πίστη είδε ο Ιησούς Χριστός;
- Γιατί ονομάζει τον παραλυτικόν “τέκνον” ο Χριστός;
- Από που προκύπτει ότι ο παραλυτικός είχε μετανοήσει για τις αμαρτίες του;
- Από πού μαθαίνουμε ότι πολλές φορές οι αμαρτίες προκαλούν ασθένειες;
- Ο Θεός γνωρίζει και τους λογισμούς μας.
- Ο Ιησούς ενεργεί την ορατή θεραπεία του παραλυτικού για να αποδείξει την θεϊκή και αόρατη εξουσία που έχει να συγχωρεί τις αμαρτίες.
- Από πού φαίνεται ότι η άφεση των αμαρτιών δίδεται μόνο στην παρούσα ζωή και όχι στη μέλλουσα;
- Γιατί λέγει ο Ιησούς στον παραλυτικό να πάει στην οικία του;
- Γιατί ο λαός εδόξασε τον Θεόν και όχι τον Ιησούν Χριστόν που έκανε το θαύμα;
Οι σεξουαλικές σχέσεις πριν το γάμο είναι πορνεία; (Αρχ. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)

Κάποτε ήλθε για εξομολόγηση στους Τρεις Ιεράρχες στον π. Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο ένας φοιτητής, μέλος γνωστής χριστιανικής νεολαίας. Εκεί άρχισε μια συζήτηση για διάφορα θέματα, αλλά κυρίως για τα σαρκικά…
Η λαιμαργία και η μέθη (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

Τίποτα δεν προξενεί τόση ευχαρίστηση αλλά και τόση υγεία, όσο το να τρώει και να πίνει κανείς με κριτήριο την πραγματική ανάγκη του σώματός του, έτσι που να μην παίρνει βάρος μεγαλύτερο από το κανονικό. Και για να πεισθείς, παρατήρησε πρώτα εκείνους που τρώνε με μέτρο κι υστέρα εκείνους που τρώνε υπερβολικά. Τα σώματα των πρώτων είναι κατά κανόνα γερά, υγιή, εύρωστα, με όργανα που λειτουργούν ομαλά, ενώ των άλλων είναι πλαδαρά, βαριά, δυσκίνητα και ευπρόσβλητα από ασθένειες.
Αυτό, λοιπόν, είναι ευχάριστο; Και μπορούμε να πούμε ότι ο λαίμαργος αισθάνεται πραγματικά ηδονή, τρώγοντας πολλά και ποικίλα φαγητά; Αλλά πότε υπάρχει αληθινή ηδονή; Όταν προηγείται επιθυμία και ακολουθεί ικανοποίηση της επιθυμίας αυτής. Αν, όμως, επιδιώκεται μια απόλαυση χωρίς να υπάρχει επιθυμία ή πέρα από τα όρια της επιθυμίας, τότε η ευχαρίστηση από την ηδονή εξαφανίζεται.
Διδασκαλία για την ταπεινοφροσύνη (Αββάς Δωρόθεος)

Είπε κάποιος από τους Γέροντες: «Πάνω απ’ όλα έχουμε ανάγκη από την ταπεινοφροσύνη και να είμαστε έτοιμοι, σε κάθε λόγο που ακούμε, να λέμε «Συγχώρεσέ με». Γιατί με την ταπεινοφροσύνη καταστρέφονται όλες οι παγίδες του εχθρού και αντιπάλου».
Ας προσπαθήσουμε να καταλάβουμε ποιο είναι το βαθύτερο νόημα του λόγου του Γέροντα. Διαβάστε περισσότερα »
Ορθοδοξία και Ισλάμ († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης)

Πρόλογος
Ἐπικαλούμενος τήν εὐλογία τῶν ἁγίων Τριῶν Ἱεραρχῶν καί οἰκουμενικῶν διδασκάλων, τῶν ὁποίων σήμερα ἐπιτελοῦμε τήν μνήμη, γράφω τίς ταπεινές αὐτές γραμμές.
Σέ κείμενο του ὁ μακαριστός π. Γεώργιος Φλωρόφσκυ διαπιστώνει ὅτι ὑφίσταται χάσμα μεταξύ τῆς εὐσεβείας τῆς λατρευούσης Ἐκκλησίας καί τῆς ‟θεολογίας’’ ὡρισμένων θεολόγων (κληρικῶν καί λαϊκῶν) πού θεολογοῦν ἐρήμην καὶ ἀντίθετα πρός αὐτήν. Καί τό δυσάρεστο εἶναι ὅτι οἱ θεολόγοι αὐτοί δὲν ἐξέρχονται τοῦ περιβόλου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἀλλά «θεολογοῦν» ἐν ὀνόματι Αὐτῆς.
Ἔτσι ἐπέρχεται σύγχυσις στὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας καί ἐπηρεασμός τοῦ φρονήματος, ὄχι μόνον ἁπλῶν πιστῶν, ἀλλά καί θεολόγων καί μάλιστα νέων φοιτητῶν τῆς θεολογίας, οἱ ὁποῖοι διδάσκονται ἀπὸ ὡρισμένες πανεπιστημιακές ἕδρες διδασκαλίες ξένες καί ἀντίθετες πρός τήν Ὀρθόδοξο θεολογία, ὅπως εἶναι ἡ ‟θεολογία’’ τῆς ἀπομυθεύσεως ἤ ἡ λεγόμενη θεολογία τῆς ἀπελευθερώσεως.
Οἱ θεολόγοι αὐτοί δυστυχῶς γίνονται ἀνεκτοί καί κάποτε προβάλλονται ἀπό τήν ἐκκοσμικευμένη κοινωνία μας.
Βλέπουμε νὰ ἐπικρατῆ καὶ μεταξύ Ὀρθοδόξων ἡ ἀρχή τῆς περιεκτικότητος (comprehensiveness ) τῶν Ἀγγλικανῶν, δηλαδή ἡ συνύπαρξις στήν ἴδια Ἐκκλησία μελῶν της πού πιστεύουν διαφορετικά ἤ καί ἀντίθετα δόγματα.
Ἐάν ἡ περιεκτικότης (γνώρισμα τῆς ἀπιστίας καί τοῦ συγκρητισμοῦ) ἐπικρατήση καί στόν ὀρθόδοξο χῶρο, θά πρέπει νά θρηνήσουμε γιά τήν πτῶσι τῆς νέας Ἱερουσαλήμ καί τήν νέα βαβυλώνιο αἰχμαλωσία τοῦ νέου Ἰσραήλ τῆς Χάριτος.
Καί γιά νά μή νομισθῆ ὅτι ὑπερβάλλω, θά ὑπενθυμίσω τήν περίπτωση δύο κοιμηθέντων Ἱεραρχῶν. Ἑνός Ἀρχιεπισκόπου τῆς Ὀρθοδόξου Διασπορᾶς καί ἑνός Πατριάρχου τοῦ προσφάτως κοιμηθέντος Ἀλεξανδρείας Παρθενίου.
Ὁ πρῶτος, σέ ‟Ὀρθόδοξο’’ Κατήχηση πού συνέγραψε, δέχεται τήν θεωρία τῶν κλάδων πού ἀνατρέπει τήν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησιολογία καί ὁμιλεῖ εὐφήμως γιά τήν μασωνία. Ὁ δεύτερος, τουλάχιστον τρίς ἐχαρακτήρισε τόν Μωάμεθ ὡς ‟προφήτη’’ καί τό Κοράνιο ὡς ‟ἅγιο’’, ἐλθών σέ κραυγαλέα ἀντίθεση μέ τό Εὐαγγέλιο καί τήν Ἱερά Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας.
Οἱ Ἱεράρχαι αὐτοί ἐξέπεσαν ἀπό τήν Ὀρθόδοξο Πίστι. Ποιοί ὅμως τούς ἤλεγξαν γι’ αὐτό;
Καί πάλιν θά μνησθῶ τοῦ π. Φλωρόφσκυ πού ἔλεγε: «Δὲν ἔχουμε κρίσι θεολογίας, ἀλλά κρίσι πίστεως».
Ἀναγινώσκοντες τά κείμενα τοῦ διαλόγου Ὀρθοδόξου καί Μουσουλμάνων εἴχαμε τήν ἴδια αἴσθησι. Εἴδαμε νά ἀποσιωπῶνται θεμελιώδεις ἀλήθειαι τῆς ἁγίας εὐαγγελικῆς καί ἀποστολικῆς μας Πίστεως. Εἴδαμε νά ἐπικρατῆ ἕνα πνεῦμα οὑμανιστικό, πού μᾶς θύμισε τόν δυτικό Βαρλαάμ. Ἐάν ὑπῆρχε σήμερα ἕνας Γρηγόριος Παλαμᾶς, θά ἐξοβέλιζε μέ τήν μάχαιρα τοῦ Πνεύματος τήν ‟θεολογία’’ αὐτήν ἐκ μέσου τῆς Ἐκκλησίας.
Γράφουμε μέ πόνο καί ἀγάπη. Ἀλλά δέν ἡμποροῦμε νά σιωπήσουμε. Ἐάν σιωπήσουμε, φοβούμεθα ὅτι θά εἴμεθα συνένοχοι.
Τό κείμενο πού ἀκολουθεῖ, γραμμένο τῇ ἐπιστασίᾳ μου ἀπό ἀδελφό τῆς Ἱερᾶς Μονῆς μας, ἐκφράζει τόν προβληματισμό μας. Λυπούμεθα ἄν κάποιοι στενοχωρηθοῦν ἀπ’ αὐτό. Ἀλλά κατά τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Θεολόγο: «κρείσσων ἐπαινετός πόλεμος, εἰρήνης χωριζούσης Θεοῦ».
Ποτέ δέν θά ἠθέλαμε νά ἰδοῦμε τήν Ἐκκλησία μας ἀπό ‟ἑνότης τῆς Πίστεως καί κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος’’ νά ἐκπίπτῃ σέ οὑμανιστική θρησκευτική λέσχη.
Ἐλπίζουμε ὅτι καί ἄλλοι Ποιμένες καί Διδάσκαλοι τῆς Ἐκκλησίας μας ἔχοντες ἔνοικον τήν Χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, θά ὀρθοτομήσουν τόν λόγον τῆς Ἀληθείας.
Καιρός μαρτυρίας καί ὁμολογίας.
Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου
Ἁγίου Ὄρους.
†Ἀρχιμ. Γεώργιος
Κυριακή Ε’ Ματθαίου: Ερμηνεία του Ευαγγελίου (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Ματθ. η’ 28 – 34, θ’ 1)
- Η έρευνα των λόγων του Θεού είναι έργο της ευλάβειας και προθυμίας των πιστών, η κατανόηση όμως αυτών των λόγων και η εξ αυτών καρποφορία, είναι έλεος του πανοικτίρμονος Θεού.
- Γιατί ο Μάρκος και ο Λουκάς στη διήγηση του θαύματος αναφέρουν ένα δαιμονιζόμενο στη χώρα των Γαδαρηνών, ενώ ο Ματθαίος στη δική του, αναφέρει δύο δαιμονιζόμενους και στην χώρα των Γεργεσηνών;
- Γιατί οι δαιμονιζόμενοι ζούσαν στα μνήματα;
- Θα κριθούν και οι δαίμονες κατά την ημέρα της Κρίσεως;
- Γιατί οι δαίμονες παρεκάλεσαν να εισέλθουν στην αγέλη των χοίρων και γιατί ο Κύριος τους έδωσε άδεια;
- Γιατί ο δικαιότατος Θεός επέτρεψε να ζημιωθούν οι ιδιοκτήτες των χοίρων;
- Γιατί οι κάτοικοι της πόλης ζήτησαν από τον Ιησούν να φύγει από την περιοχή τους, αντί να θαυμάσουν και να ευχαριστήσουν για την θεραπεία των δαιμονιζόμενων;
Η κόλαση και ο παράδεισος: τόπος ή τρόπος; (Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος)

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΤΟΥΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΑΣ
ΤΟ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Η θεολογία των διηγήσεων της Παλαιάς Διαθήκης περί του Προφήτου Ηλία (Μητροπολίτης Γόρτυνος Ιερεμίας)

Kατά πρῶτον εὐχαριστῶ τόν Ποιμενάρχην τῆς ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης, τόν Παναγιώτατον Μητροπολίτην Κύριον Κύριον Ἄνθιμον, διότι μοῦ παρέσχε τήν ἄδεια νά ἔλθω στήν Ἱερά Του Μητρόπολη, διά νά μετάσχω στό θεολογικό αὐτό Συνέδριο, τό ἀφιερωμένο στήν μεγάλη προσωπικότητα τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης τόν προφήτη Ἠλία· ἔπειτα δέ εὐχαριστῶ καί τήν ἐπιτροπή τοῦ Συνεδρίου, διότι προσεκάλεσε καί τήν ταπεινότητά μου διά νά ὁμιλήσει εἰς αὐτό. Διαβάστε περισσότερα »
Ο Χριστιανός και τα πάθη (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

Ένας μεγάλος ασκητής, ο στάρετς Σεραφείμ του Σάρωφ, είπε ότι πρέπει να υπομένουμε τα ελαττώματά μας έτσι όπως υπομένουμε και των συνανθρώπων μας τα ελαττώματα. Να αντιμετωπίζουμε με συγκατάβαση τις αδυναμίες και τις ατέλειες της ψυχής μας, χωρίς ωστόσο να πέφτουμε στη νωθρότητα και την αμέλεια. Απεναντίας, μάλιστα, ν’ αγωνιζόμαστε με ζήλο για την διόρθωση και την πνευματική προκοπή μας. Διαβάστε περισσότερα »
Η ημέρα του Κυρίου (Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος)

Εἶναι δύσκολο νά μιλήσει κανείς γιά τή μέλλουσα κρίση. Ἐπειδή δέν θά πεῖ γιά τά παρόντα καί ὁρατά, ἀλλά γιά τά μέλλοντα καί ἀόρατα. Καί ἐγώ, πού θά μιλήσω, καί ἐσεῖς, πού θά μέ ἀκούσετε, χρειαζόμαστε πολλές προσευχές καί καθαρότητα τοῦ νοῦ καί φόβο Θεοῦ. Ἐγώ γιά νά μιλήσω σωστά, κι ἐσεῖς γιά ν᾿ ἀκούσετε προσεκτικά.
Τό θέμα αὐτοῦ τοῦ λόγου εἶναι «ἡ ἡμέρα τοῦ Κυρίου», τότε πού ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Κύριός μας, θά ἔρθει πάλι, ὄχι ὅμως πιά σά λυτρωτής, μά σάν κριτής, «ὅς ἀποδώσει ἑκάστῳ κατά τά ἔργα αὐτοῦ». Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Η αγία μάρτυς Ιουλία της Κορσικής

16 Ιουλίου
Η αγία Ιουλία καταγόταν από την Καρχηδόνα, συνελήφθη σε μια περσική εισβολή (1) και πουλήθηκε σκλάβα σε έναν σύριο έμπορο, τον Ευσέβιο που ήταν ειδωλολάτρης. Προσπάθησε επανειλημμένα να την κάνει να αρνηθεί τον Χριστό, αλλά η δούλη του Κυρίου, άψογη στις οικιακές υπηρεσίες της, παρέμενε ακλόνητη σε θέματα πίστεως. Διαβάστε περισσότερα »
Εκκλησία και ομοφυλοφιλία (Αμαλία Σπουρλάκου – Ευτυχιάδου, Δρ. Θεολογίας)

Εκκλησία και ομοφυλοφιλία είναι δύο έννοιες εκ διαμέτρου αντίθετες και ασυμβίβαστες, τις οποίες ο ισοπεδωτικός συγκρητισμός της εποχής μας και η αναθεώρηση των αξιών του ανθρώπου τείνουν, αναλόγως, να προσεγγίσουν ή να καταστήσουν ανεξάρτητες ή και παράλληλες έννοιες για τον άνθρωπο. Μέσα στη σύγχυση που επικρατεί, οι σύγχρονοι ομοφυλόφιλοι, επικαλούμενοι και την παρουσία ομοφυλοφίλων στους κόλπους της, διεκδικούν τον χώρο της Εκκλησίας, εκ μέρους της οποίας επισήμως τηρείται απόλυτη σιγή περί του θέματος, ενώ ακούονται δημοσίως και ασθενείς φωνές της περί κατανοήσεως και ανοχής των ομοφυλοφιλικών προβλημάτων, σαν να πρόκειται για ατομική υπόθεση και ευθύνη των ομοφυλοφίλων, η οποία δεν αφορά το σώμα της Εκκλησίας. Η ακολουθούσα σύντομη, αλλά πηγαία συνοπτική έκθεση περί αυτών αποδεικνύει το απαράδεκτο των ανωτέρω ισχυρισμών [Η παρούσα μελέτη αφορά μόνον στο ασυμβίβαστο Εκκλησίας και ομοφυλοφιλίας και δεν θίγει το μεγάλο και αναγκαίο θέμα της διαφωτίσεως και μάλιστα της έγκαιρης αγωγής των μελών της προς αποφυγή της σοδομικής αμαρτίας]. Διαβάστε περισσότερα »
Υπάρχει η μοίρα; (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Στον κύριο Θωμά Ο.
Γράφετε, πως γίνατε ογδόντα χρονών, και πως είστε ακόμα δυνατός και νέος ως προς το πνεύμα. Πολλές φορές ο θάνατος σας πλησίασε, όμως πάντα ξαφνικά σωζόσασταν. Γι’ αυτό ρωτάτε: Υπάρχει μοίρα, και πώς η Ορθόδοξη Εκκλησία βλέπει τη μοίρα; Διαβάστε περισσότερα »
Ο μετεωρισμός στην προσευχή (Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)

Καθώς προσεύχεσαι, προσπάθησε να κρατάς το νου και την προσοχή σου μέσα στην καρδιά, πουθενά αλλού. Το ότι ο νους, ύστερ’ από λίγη ώρα προσευχής, φεύγει από την καρδιά, χάνει τη μνήμη του Θεού και μετεωρίζεται, δηλαδή περιπλανιέται και ρεμβάζει, φανερώνει αδυναμία αυτοσυγκεντρώσεως και υποσυνείδητη αδιαφορία για την προσευχή. Η ψυχή κατά βάθος δεν εκτιμά την αξία της προσευχής και δεν την αισθάνεται τόσο ως ανάγκη όσο ως καθήκον. Βιάζεται, λοιπόν, ν’ απαλλαγεί απ’ αυτήν το συντομότερο, κάνοντας την όπως-όπως. Διαβάστε περισσότερα »
Περί των εννέα μακαρισμών (γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος)

(Ματθ. 5:3-12)
Α’. «Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, ότι αυτών εστιν η βασιλεία των ουρανών». Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Γ’ Ματθαίου: Ομιλία περί φιλαργυρίας (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Ματθ. στ’ 22-33)
- Ποια κακά προξενεί η φιλαργυρία;
- Πώς ο φιλάργυρος αποπλανάται από της πίστεως;
- Μπορεί ο φιλάργυρος να έχει αγάπη για τον συνάνθρωπό του και για τον Θεό;
- Το καλό δεν είναι καλό αν δεν γίνεται με καλό σκοπό.
- Είναι εύκολο να μετανοήσει ένας φιλάργυρος;
- Με ποιο τρόπο μπορούμε να αποφύγουμε από το πάθος της φιλαργυρίας;
Περί των οδών της πρόνοιας (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Στον γιατρό Τ.
Αναγγέλλετε πως από πολύ καιρό ήδη προσέξατε την πρόνοια του Θεού στη ζωή σας. Τη βλέπετε όχι μόνο στις δύσκολες και μεγάλες αλλαγές, αλλά και στα εντελώς μικρά και κατά την όψη ασήμαντα γεγονότα και συμβάντα. Διαβάστε περισσότερα »
Το κακό ως αποτέλεσμα διαβρωτικής παραμόρφωσης του αγαθού και οι επιπτώσεις του στη σχέση μας με τον Θεό

Μερικές επισημάνσεις επί του θέματος του κακού, με βάση την Αγία Γραφή και την ευρύτερη πατερική σκέψη.
Διαβάστε περισσότερα »
Προσοχή στη συνείδηση (Δημήτριος Παναγόπουλος)

Εάν, αγαπητέ, θέλεις τη σωτηρία σου, φρόντισε ν’ ακούς τη συνείδησή σου. Κάνε πάντα όσα σου λέει και θα δεις μεγάλη ωφέλεια. Διαβάστε περισσότερα »
Μοναχός και Ιεραποστολή (Αρχ. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)

Καλόν λυπήσαι γονείς, και μη Κύριον.
ο μεν γαρ Κύριος και έπλασεν, και έσωσεν.
οι δε πολλάκις ους ηγάπησαν απώλεσαν
και τη κολάσει παρέδωκαν.
(αγ. Ιωάν. Κλίμακος)
Αντί προλόγου
Όντως είναι μεγάλο θαύμα να βλέπει κανείς νέους και νέες, κάθε ηλικίας και μόρφωσης, να μην τους κάνουν καμία εντύπωση τα όσα (δήθεν ωραία και ευχάριστα) διαθέτει η εποχή μας, αλλά να τα’ απαρνούνται όλα, και με βιαστικό και χαρούμενο βήμα, όπως τα ελάφια που διψούν, να πηγαίνουν στις Ιερές Μονές για να βρουν εκείνο που δεν μπορεί σήμερα να τους προσφέρει (η δήθεν πλούσια, αλλά μάλλον ταλαιπωρημένη) εποχή μας. Για να αναφέρουμε στον συντομότατο αυτόν πρόλογο, τι είναι, ή τι σημαίνει Ορθόδοξος Ανατολικός Μοναχισμός είναι εντελώς αδύνατο. Για αυτόν έγραψαν συγγραφείς μεγάλου αναστήματος και Θεοφόροι Πατέρες καθοδηγούμενοι από το Άγιο Πνεύμα.
Διαβάζουμε στην ιερή Ιστορία, ότι κάθε καλό και θεάρεστο έργο το πολεμάει ο ανθρωποκτόνος εχθρός, ο διάβολος. Έτσι και στην προκειμένη περίπτωση, όλες οι ιερές Μονές και εντός και εκτός του Αγίου Όρους, αντιμετωπίζουν αρκετούς αφελείς άσχετους, Χριστιανούς, οι οποίοι, καθώς αγνοούν τι είναι ο Μοναχισμός – αγγελικό πολίτευμα, εκφράζονται με διάφορες αντιπατερικές εκφράσεις και πολλές φορές γίνονται θεομάχοι, και επιβαρύνουν τις ψυχές τους, άλλοι εκούσια και άλλοι ακούσια. Μια άλλη μερίδα Χριστιανών επηρεασμένη από το δυτικό πνεύμα, λέει «γιατί οι Μοναχοί να είναι στις Ι. Μονές; Τι προσφέρουν μέσα έγκλειστοι; Γιατί να μη γίνουν Ιεραπόστολοι κ.λπ.;», χλευάζοντας και βλασφημώντας τον ιερό θεσμό τον οποίο ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός θεσμοθέτησε.
Είναι πολύ γνωστός στο πανελλήνιο και την αγία μας Ορθόδοξη Εκκλησία ο πολύ σεβαστός Γέροντας αρχ. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, ο οποίος με τη θεία χάρη για δεκάδες χρόνια πρόσφερε και προσφέρει πολλά με τη φωτισμένη και ακούραστη γραφίδα του, και με το θείο του κήρυγμα σε όλες τις παρεκτροπές οι οποίες, δυστυχώς, σήμερα είναι πολλές και ποικίλες, και τείνουν να καταργήσουν κάθε ιερό και όσιο.
Μέσα στα πάμπολλά πατερικά του συγγράμματα, στον Α’ τόμο, «ΑΡΘΡΑ – ΜΕΛΕΤΑΙ – ΕΠΙΣΤΟΛΑΙ», έκδοση 1981 σελ. 662, βρίσκουμε μια συντομότατη, αλλά όντως θεόπνευστη μελέτη, η οποία είναι ακριβής απάντηση σε όσους υποβαθμίζουν τον Μοναχισμό.
Επειδή το εν λόγω θέμα έχει πάρει σήμερα διαστάσεις, και πολλοί άσχετοι με τον Μοναχισμό ταλαιπωρούν τους Μοναχούς, κι επειδή τις περισσότερες φορές συμβαίνει οι περισσότεροι Μοναχοί να δυσκολεύονται να αναιρέσουν τις κατηγορίες τους, αποφασίσαμε να ζητήσουμε την ευλογία του οσίου Γέροντα Επιφανίου, για να αναδημοσιεύσουμε την παραπάνω μελέτη του, για ενημέρωση των ευλαβών Χριστιανών, για να μην πέφτουν άθελά τους σε άστοχες κρίσεις, και ενίοτε σε βλάσφημες επικρίσεις κατά του Ιερού θεσμού της μοναχικής πολιτείας.
Ιερ. Ησυχαστήριον Μοναστικής Αδελφότητος
Δανιηλαίων Κατουνάκια Αγίου Όρους 63087
τηλ. 23770 61316 Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Β’ Ματθαίου: Ερμηνεία του Ευαγγελίου (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Ματθ. δ’ 18-23)
- Σε κάθε έργο του Θεού βλέπει κανείς και την πρόνοια και την φιλανθρωπία.
- Η εκλογή των θεοκηρύκων αποστόλων.
- Γιατί ενώ το ευαγγέλιο μας δίδει την πληροφορία ότι ο Πέτρος και ο Ανδρέας έριχναν τα δίχτυα στη θάλασσα, χρειαζόταν να υπογραμμίσει ότι ήσαν αλιείς;
- Γιατί ο Χριστός επέλεξε οι δύο πρώτοι και οι δύο δεύτεροι μαθητές του να είναι αδελφοί κατά σάρκα;
- Γιατί κάλεσε τον Πέτρο και τον Ανδρέα την ώρα που έριχναν τα δίχτυα στη θάλασσα;
- Ο Πέτρος και ο Ανδρέας ήσαν πρότερον μαθητές του Ιωάννου του Βαπτιστού.
- Γιατί το ευαγγέλιο μας δίδει την πληροφορία ότι ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης διόρθωναν οι ίδιοι τα δίχτυα τους;
- Γιατί ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης εγκατέλειψαν τον πατέρα τους ακολουθώντας τον Χριστόν;
- Ποια είναι η διαφορά μεταξύ των έργων που εποίησεν ο Θεός όταν έδωσε τον Μωσαϊκόν νόμον στους ανθρώπους και όταν κήρυξε το ευαγγέλιον της βασιλείας;
Η μετάνοια (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

«Μετανοεῖτε καί πιστεύετε στό Εὐαγγέλιο»1. «Μετανοεῖτε, γιατί ἔφτασε ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν»2. Αὐτά ἦταν τά πρῶτα λόγια τοῦ κηρύγματος τοῦ Θεανθρώπου. Κι αὐτά τά λόγια τά ἀπευθύνει Ἐκεῖνος μέχρι σήμερα σ᾿ ἐμᾶς μέσ᾿ ἀπό τό Εὐαγγέλιο.
Ὅταν ἡ ἁμαρτία αὐξήθηκε πολύ στή γῆ, τότε ἦρθε ἐδῶ ὁ παντοδύναμος Γιατρός. Κατέβηκε στή χώρα τῆς ἐξορίας, στή χώρα τῶν μόχθων καί τῶν βασάνων μας –τῶν βασάνων πού προηγοῦνται τῶν αἰώνιων ἐκείνων τοῦ ἅδη– καί εὐαγγελίστηκε τήν ἀπέλευθέρωση, τήν ἀνακούφιση, τή θεραπεία ὅλων τῶν ἀνθρώπων δίχως ἐξαίρεση.
Μετανοεῖτε! Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Όσιος Σαμψών ο Ξενοδόχος

27 Ιουνίου
Ο όσιος πατήρ ημών Σαμψών καταγόταν από οικογένεια της υψηλής αριστοκρατείας της Ρώμης, έχοντας καθώς φαίνεται συγγενικούς δεσμούς με το γένος του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Σπούδασε όλες τις επιστήμες της εποχής του και ιδιαιτέρως την ιατρική, προς την οποία τον ωθούσε η συμπονετική του φύση. Δεν μπορούσε να μένει απαθής στο θέαμα του πόνου και της δυστυχίας και δεχόταν στο σπίτι του τους αρρώστους και άπορους που συναντούσε για να τους προσφέρει με αγάπη όλες τις απαραίτητες φροντίδες και ακόμη περισσότερο την παραμυθία της προσευχής και της πίστης. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Αγίων Πάντων: Ομιλία περί αρετής (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Ματθ. ι’ 32-33, 37-38, ιθ’ 27-30)
- Ποια είναι της αρετής η ανταπόδοσις;
- Οι ενάρετοι τιμώνται και δοξάζονται μόνον εις τον ουρανόν εις την μέλλουσα ζωήν;
- Εκτός από την δόξα και την τιμή, ποια άλλη είναι η αμοιβή του ενάρετου ανθρώπου;
- Πότε ο πιστός γίνεται κατά χάριν θεός;
- Ποιον έχουν βοηθό στον αγώνα τους οι ενάρετοι;
- Μπορούν οι ενάρετοι να έχουν εξουσία και επί των στοιχείων της γης, του ουρανού, του θανάτου και πάσης της κτίσεως;
- Ενώ γνωρίζουμε την ωφέλεια της αρετής γιατί την περιφρονούμε;
- Πού πραγματικά βρίσκεται ο πλούτος, η δόξα, οι ανέσεις και η χαρά που αποζητούν οι άνθρωποι;
Τι θα μου έλεγε ο Ιησούς σήμερα; (Ιερομόναχος Ευσέβιος Βίττης)

«Ακούσομαι τι λαλήσει εν εμοί ο Κύριος». Θα αφουγκρασθώ τι θα μου πη ο Κύριος στα βάθη της καρδίας μου. Αυτό λέει ο ιερός ψαλμωδός. Και όντως άκουγε τον ψίθυρο του Θεού η αγαπημένη του εκείνη καρδιά. Και ό,τι άκουγε μας το έλεγε ο προφήτης. Και επειδή ήταν λόγος του Θεού, έμεινε στους αιώνες διαχρονικά μέχρι σήμερα. Και μας στηρίζει.
Η δική μου όμως καρδιά δεν είναι τέτοια, Κύριέ μου Ιησού, ώστε να λαλής σε αυτήν και αυτή να ακούη τα θεία Σου λόγια, όπως ο ιερός Σου προφήτης. Όμως μίλησες, όταν βρισκόσουν στη γη.
Και τότε είπες ό,τι πιο σημαντικό για όλους και για μένα. Με βάση λοιπόν από ό,τι είπες και διαχρονικά μένει μέχρι σήμερα αναλλοίωτο, προσπαθώ να κάνω μια σύνθεση αυτών, που θα μου έλεγες ακριβώς σήμερα, γιατί δεν έπαψες να είσαι παρών πάντα στην Εκκλησία Σου και ιδιαίτερα πάντα παρών «όπου εισί δύο ή τρεις συνηγμένοι εις το όνομά Σου». Και είναι το ίδιο σαν και τότε. Γιατί ξέρω, Κύριε, ότι Εσύ δεν φλυαρείς και δεν μου λες περιττά πράγματα ή δεν λες και ξαναλές, ό,τι ήδη μου είπες μέσω του ιερού Σου Ευαγγελίου και των θείων Αποστόλων Σου. Ό,τι λες, το λες μια για πάντα. Και έχει αξία για όλους και για όλα. Πάντοτε. Και σήμερα ετούτη τη στιγμή. Και επομένως θα μου είναι επίκαιρο. Γι’ αυτό και τολμώ τη σύνθεση αυτών, που θα μου έλεγες και σήμερα. «Τείνω λοιπόν το ους μου», τεντώνω το αυτί της καρδίας μου, και ακούω τι θα είχες να μου πης με όλο μου το σεβασμό και όλη την αγάπη της καρδιάς μου και όλη μου την αφοσίωση, που Σου αξίζει. Να, τι ακούω να μου λες: Διαβάστε περισσότερα »
Η Εύλαλη Σιωπή († Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης)

Σε μία εποχή πλούσια σε λόγο, πληροφόρηση, ενημέρωση, συζήτηση, διάλογο, επικοινωνία να μιλά κανείς περί σιωπής ακούγεται μάλλο αρκετά παράξενα. Σε καιρούς εκτροπής του λόγου σε ψεύδος, ύβρη, κολακεία, ειρωνεία, απάτη κι εμπαιγμό αξίζει νομίζουμε ν΄αναφερθεί κανείς και στην εγνωσμένη, επιλεγμένη, διακριτική, κερδοφόρα σιωπή. Η σιωπή είναι μία μορφή συμπεριφοράς. Διαβάστε περισσότερα »
Η αξία των ιερών Κανόνων (Αρχιμ. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)

Η ενασχόλησις περί τους ιερούς Κανόνας αποτελεί επείγουσαν ανάγκην διά την Εκκλησίαν. Η σύγχυσις ήτις υπάρχει ως προς την αξίαν και την σημασίαν των ιερών Κανόνων οδηγεί τα πράγματα της Εκκλησίας ένθα ου δει. Πρέπει να αποβή συνείδησις πάντων ότι οι ιεροί Κανόνες δεν είνε ανθρώπινα επινοήματα, αλλά καρποί του Αγίου Πνεύματος. Διαβάστε περισσότερα »
Η εκ της Δύσεως αλλοτρίωση (Σεβασμ. Μητροπολίτης Πατρών Χρυσόστομος)

Εἶναι μεγάλη ἡ διαφορά ἀνάμεσα στήν Ἀνατολή καί τήν Δύση. Δέν μιλῶ γεωγραφικά, ἀλλά πνευματικά καί πολιτιστικά.
Ἡ καθ’ ἡμᾶς Ἀνατολή μέ τήν Ὀρθόδοξη πίστη καί ἔκφραση ζωῆς ἔχει ἄλλη πορεία καί ἄλλη προοπτική ἀπό ἐκείνη τῆς Δύσεως, ἡ ὁποία ἀλλοτριώθηκε μέσα ἀπό τόν σχολαστικισμό καί νομικισμό, τήν ἀπολυτοποίηση τῆς ἀνθρώπινης λογικῆς καί τήν πλήρη ἐκκοσμίκευση.
Κυριακή της Πεντηκοστής: Ομιλία περί παθών δεσποτείας (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Ιωάν. ζ’ 37-52, η’ 12)
- Οι Φαρισαίοι μελετούσαν τις θείες γραφές και γνώριζαν τις προφητείες των προφητών για την έλευση του Μεσσία. Πώς λοιπόν ακούοντες τον Ιησούν Χριστόν κηρύττοντα, ότι αυτός είναι ο αποσταλμένος υπό του Θεού και βλέποντες την μεν ζωήν αυτού υπεραγία, τα δε θαύματα αυτού μεγάλα και πολλά, δεν επίστευσαν ότι αυτός είναι ο προσδοκώμενος;
- Πόση δύναμη μπορούν να ασκούν τα πάθη επάνω στον άνθρωπο;
- Τα πάθη προσβάλουν τους αμαθείς ανθρώπους ή και τους σοφούς;
- Ποια είναι τα στοιχεία εκείνα που συντελούν στο να είναι δύσκολη η αποχή από τα πάθη και η διόρθωση;
- Αφού δεν κατάφερε ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς Χριστός να θεραπεύσει το πάθος της φιλαργυρίας του Ιούδα, ποια ελπίδα έχουμε εμείς να θεραπευτούμε από τα πάθη μας; Ποιο είναι το “όπλο” μας;
- Εάν ένα πάθος έχει ριζώσει για πολύ καιρό στην καρδιά ενός ανθρώπου, είναι δυνατή η ιατρεία και εκρίζωσίς του;
Τα εμπόδια της μετανοίας: Η προφασιολογία και η μεταβίβαση των ευθυνών (Αρχιμ. Σεβαστιανός Τοπάλης)

Το πρώτο περιστατικό που μελετούμε ανοίγοντας την Αγία Γραφή είναι η πτώση των πρωτοπλάστων, του Αδάμ και της Εύας, με την γεύση, του απαγορευμένου καρπού. Μόλις γεύτηκαν και ένιωσαν την αμαρτία και το λάθος τους, δεν άντεξαν την τραγικότητά του, θέλησαν να ξεφύγουν από τις ενοχές και να κρατήσουν το καλό πρόσωπο μπροστά στον Θεό. Τότε άρχισαν να εμφανίζονται η φοβία, η φυγή (το κρυφτούλι), η ντροπή και οι μηχανισμοί απώθησης των ενοχών με την ψευδαίσθηση της εσωτερικής λύτρωσης και της τακτοποίησης του προσώπου τους. Επέπεσε μέσα τους ένας φόβος πώς θα αντικρύσουν τον Θεό, εφ’ όσον αμάρτησαν και παρέβησαν τον νόμο Του. Διαβάστε περισσότερα »
Το Άγιον Όρος της Ορθοδοξίας

Συνέντευξη του Προηγουμένου της Ιεράς Μονής Ιβήρων Αγίου Όρους Αρχιμανδρίτη Βασιλείου Γοντικάκη, στην εκπομπή “Αντιθέσεις” με τον Γιώργο Σαχίνη, στον τηλεοπτικό σταθμό ΚΡΗΤΗTV. Διαβάστε περισσότερα »
Σε αδελφό που ρώτησε για την αναισθησία της ψυχής και για την εξασθένηση της αγάπης (Αββάς Δωρόθεος)

Για την αντιμετώπιση της αναισθησίας της ψυχής, αδελφέ μου, βοηθάει η συνεχής ανάγνωση των θείων Γραφών, οι κατανυκτικοί λόγοι των θεοφόρων Πατέρων, η μνήμη της κρίσεως του Θεού και της εξόδου της ψυχής από το σώμα, της συναντήσεως των φοβερών δυνάμεων, με τις οποίες συνεργάστηκε για το κακό στην ολιγοχρόνια και ελεεινή αυτή ζωή. Διαβάστε περισσότερα »
Ποια είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία; (Δημήτριος Παναγόπουλος)

Η Ορθόδοξη Ανατολική του Χριστού Εκκλησία, η οποία οικοδομήθηκε «επί τω θεμελίω των αποστόλων και προφητών, όντος ακρογωνιαίου αυτού Ιησού Χριστού, εν ω πάσα οικοδομή συναρμολογουμένη αύξει εις ναόν άγιον εν Κυρίω» (Εφ. 2:20-21), από την ίδρυσή της διατηρεί την ενότητα της πίστεως αδιάσπαστη, απαραχάρακτη, αναλλοίωτη, κατά πάντα σύμφωνη, όπως την παρέλαβε από τον Κύριο διά των Αποστόλων. Διαβάστε περισσότερα »
Ερμηνεία εις το κατά Ιωάννην ευαγγέλιον της Κυριακής των αγίων Πατέρων της Α’ Συνόδου (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Ιω. 17, 1-11)
- Γιατί ο Κύριος Ιησούς σε αυτή την προσευχή (αλλά και σε άλλη περίπτωση π.χ. στην ανάσταση του Λαζάρου) ύψωσε τους οφθαλμούς Του εις τον ουρανόν;
- Γιατί ζητά να δοξαστεί την ώρα του πάθους και ποια δόξα ζητεί από τον Πατέρα του;
- Με ποιον τρόπο δοξάζεται ο Πατήρ;
- Η γνώσις του αληθινού Θεού γίνεται αίτιον και πρόξενος της αιωνίου ζωής.
- Ποιο ήταν το έργο του Ιησού Χριστού που τελείωσε στη γη;
- Ποιοι είναι άξιοι της θείας δόξας;
- Αφού ο Θεός ήταν γνωστός σε όλο το γένος των Ιουδαίων, γιατί λέγει ο θεάνθρωπος ότι εφανέρωσε το όνομα του Θεού στους ανθρώπους;
- Οι μαθητές του Χριστού ήσαν οικείοι τω Θεώ διά την αρετήν αυτών.
- Αφού ο Χριστός σταυρώθηκε για όλον τον κόσμο, ποιος είναι αυτός ο κόσμος, περί του οποίου ο Σωτήρ δεν παρακαλεί τον Πατέρα Του;
- Όταν λέγει “πάντα τα εμά σα εστί και τα σα εμά”, μπορεί κανείς να υποθέσει ότι εννοεί και τα προσωπικά ιδιώματα;
- Πώς εδοξάσθη ο Ιησούς από τους μαθητές του;
- Ο Ιούδας έγινε προδότης του Χριστού για να πληρωθεί η γραφή;
- Γιατί ο Κύριος έκανε αυτή την συγκεκριμένη προσευχή;
Η Ανάληψη του Κυρίου (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Ὅταν τὰ χελιδόνια μένουν ἀπὸ τροφὴ καὶ τὸ κρύο πλησιάζει, ξεκινοῦν τὸ ταξίδι τους γιὰ τὰ θερμὰ κλίματα. Ἐκεῖ θὰ βροῦν πολὺ ἥλιο καὶ ἀρκετὴ τροφή. Ἕνα χελιδόνι πετᾶ μπροστά, δοκιμάζει τὸν ἀέρα καὶ δείχνει τὸ δρόμο. Ὅλα τὰ ὑπόλοιπα χελιδόνια ἀκολουθοῦν τὴν πορεία του.
Ὅταν οἱ ψυχὲς μας μένουν ἀπὸ τροφὴ στὸν ὑλικὸ κόσμο κι ὅταν ἡ κρυάδα τοῦ θανάτου πλησιάζει, τότε τί καλὰ θὰ ἦταν νὰ ὑπῆρχε ἕνα χελιδόνι σὰν κι ἐκεῖνο, νὰ μᾶς ὁδηγήσει σὲ τόπο θερμό, ὅπου θὰ βρίσκαμε πολλὴ πνευματικὴ ζέστη καὶ τροφή! Ὑπάρχει ἄραγε τέτοιος τόπος; Καὶ μποροῦμε ἄραγε νὰ βροῦμε τέτοιο χελιδόνι; Διαβάστε περισσότερα »
Η νήψη (Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)

Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου ἄς εἶναι μαζί σας. Ὁ Θεός δέν ἀφήνει ἀπαρηγόρητους αὐτούς πού ἀγαπᾶ. Εἴθε νά στείλῃ καί σέ σᾶς τήν παρηγορία.
Πῶς τολήσατε νά σκεφθῆτε ὅτι τώρα πλέον ἡσυχάσατε καί ὁ ἐχθρός δέν σᾶς πολεμεῖ τόσο πολύ; Βγάλτε ἀπό τό μυαλό μιά τέτοια σκέψη. Προέρχεται ἀπό τόν ἐχθρό, πού θέλει νά χαλαρώσῃ τόν ζῆλο καί τήν προσοχή. Φέρτε στόν νοῦ σας σκέψεις ἀντίθετες. Φαντασθεῖτε ὅτι βαδίζετε σέ μιά λεπτή σανίδα πάνω ἀπ’ ἕνα γκρεμό. Φαντασθεῖτε ἀκόμη ὅτι ἀπό παντοῦ οἱ μοχθηροί ἐχθροί σᾶς τοξεύουν γιά νά σᾶς ρίξουν στό χάος. Τό χέρι ὅμως τοῦ Θεοῦ βρίσκεται ἀπό πάνω σας, ἕτοιμο σέ κάθε στιγμή νά σᾶς βοηθήσῃ καί νά σᾶς στηρίξῃ. Διαβάστε περισσότερα »
Η απόκρυφος περιαυτολογία (Αρχ. Σεβαστιανός Τοπάλης)

Έρχονται στιγμές που μπαίνεις σε μία χαρισματική αυτοσυνειδησία και αντιλαμβάνεσαι μέσα σου ένα τεράστιο κενό, που πάει να σε αποπνίξει και να σε απελπίσει. Διαπιστώνεις ότι βρισκόσουν σε έναν φαύλο κύκλο κενοδοξίας και μέσα σε μία άδηλη λατρεία και προβολή του εαυτού σου. Ύπουλα βλέπεις να δουλεύει μέσα σου μία μυστική και απόκρυφη περιαυτολογία. Μέσα στην καθημερινή δουλειά και στον αγώνα και τον κόπο συλλαμβάνει κανείς τον εαυτό του να κινείται σ’ αυτή την ψευδαίσθηση… να κτίζεται το μεγάλο ψέμα μέσα του. Είναι ο βάτραχος που κοάζει με τόσο άγαρμπο τρόπο μέσα στα λιμνάζοντα ύδατα της υπερηφάνειας αφαιρώντας κάθε χαρά της ταπεινής προσευχής του ανθρώπου του Θεού. Και νιώθει να χάνει τον Θεό και την χάρη Του να απομακρύνεται. Ένα ξεκλέψιμο του διάβολου. Και τι τραγικό να υπηρετείς τον εαυτό σου και να λατρεύεις το είδωλό σου και να στήνεις τον αυτοθαυμασμό σου με ένα κυνηγητό επαίνων των άλλων και σε μία σκληρή σύγκριση και αντιπαράθεση με τους άλλους! Ματαιότητα που πνίγει και αφαιρεί την χαρά της καθάριας αγάπης και της ειλικρινούς προσφοράς.
Και η απόκρυφη περιαυτολογία δεν είναι μόνο στα λόγια, αλλά κυρίως σε έναν απόκρυφο και άδηλο τρόπο ζωής. Μπορεί να είναι κάποιος χριστιανός και άνθρωπος της προσφοράς, αλλά μέσα του να κρύβει την άβυσσο της αυτοπροβολής και της υπερηφάνειας. Κι’ αυτό είναι ο πιο ύπουλος εχθρός που δόλια βάζει τον άνθρωπο να δουλεύει για τον εαυτό του, να τον τρέχει και να τρέχει στην πιο άγια προσφορά μόνο και μόνο για να νιώσει μία εσωτερική ικανοποίηση. Και στήνει το αυτί του για να ακούσει τυχόν επαίνους είτε από τον αυτοθαυμάζοντα εαυτό του είτε από τον διπλανό του, και να χαρεί για να συνεχίσει. Βέβαια, μπορεί να κινιόταν με μία ταπεινοσχημία και ευλάβεια επίπλαστη, αλλά όλο αυτό που έκτιζε ήταν η μεγάλη απάτη, η αθλία απόκρυφη περί του εαυτού του ενασχόληση και δόξα. Δεν μπορεί να είναι χαρούμενος και ειρηνικός, αλλά παλεύει πάντα σε μία αγωνία παρουσίας του προσώπου του. Πόσο δύσκολα να έρχεται μία στιγμή και να σκοντάφτει μπροστά σε ένα τεράστιο βουνό, που μέχρι τώρα το προσπερνούσε και δεν το έβλεπε… Παλεύοντας να υπάρξει σαν πρόσωπο και καλύπτοντας τα κενά και την ανασφάλειά του, όλα τα έβαζε κάτω από την υπηρεσία της ανάδειξης και προβολής του εαυτού του. Διαβάστε περισσότερα »
Ερμηνεία εις το κατά Ιωάννην ευαγγέλιον της Κυριακής του Τυφλού (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Ἰω. 9, 1-38)
- Ο θεάνθρωπος εφώτισε τον τυφλόν, ο φθόνος ετύφλωσε τους βλέποντας.
- Τι είδους τύφλωση είχε αυτός ο τυφλός; Γιατί ο ευαγγελιστής δεν δίδει σχετικές λεπτομέρειες;
- Απορία προκαλεί η ερώτηση των μαθητών για το αν αμάρτησε ο τυφλός ή οι γονείς του. Γιατί αφού ο τυφλός εγεννήθη τυφλός, πώς θα μπορούσε να είχε κάνει κάποια αμαρτία για την οποία τιμωρήθηκε; Από την άλλη πως θα μπορούσε να τιμωρείται για αμαρτία άλλων, δηλαδή των γονιών του;
- “ίνα φανερωθή τα έργα του Θεού εν αυτώ”. Γιατί ο Θεός επίτρεψε τόση βλάβη στον τυφλό, για να φανερωθεί η παντοδυναμία του;
- Τι ονομάζει “ημέρα” και τι “νύκτα” ο Σωτήρας;
- Γιατί λέγει ο Ιησούς ότι είναι φως του κόσμου;
- Γιατί έφτιαξε πηλό ο Κύριος; Δεν θα μπορούσε να θεραπεύσει τον τυφλό με έναν απλό λόγο του;
- Γιατί στέλνει ο Ιησούς τον τυφλό να νιφθεί; Τι χρειαζόταν αυτή η νίψις;
- Γιατί ο Χριστός έκανε πέντε από τα θαύματά του ημέρα Σάββατο;
- Από πού φαίνεται το μίσος που είχαν οι Ιουδαίοι για τον Χριστόν;
Για την αθέτηση του λόγου (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Επιστολή προς το αφεντικό Ν. Ν.
Μ΄ εσένα συνέβη κάτι τελείως όμοιο με ένα γεγονός από τους καιρούς των αποστόλων.
Το παιδί σου ήταν άρρωστο. Πάνω στη δυστυχία σου έκανες ένα τάμα στον Θεό, ότι θα χαρίσεις στην εκκλησία έναν μικρό αγρό, ώστε να γίνει καλά το παιδί σου. Αυτόν τον αγρό τον ήθελαν οι εκκλησιαστικοί επίτροποι και ζήτησαν να τον αγοράσουν από εσένα μερικές φορές γιατί συνόρευε με την αυλή του ναού. Όμως εσύ ζητούσες υψηλή τιμή. Στην απελπισία σου υποσχέθηκες να χαρίσεις αυτό το κομμάτι γης στην εκκλησία. Και το παιδί, πράγματι, θεραπεύθηκε. Τότε αθέτησες την υπόσχεσή σου. Διαβάστε περισσότερα »
Η ένωσή μας με τον Θεό (Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος)

Ὁ Θεὸς εἶναι φῶς, καὶ δίνει τὴ λαμπρότητά Του σ΄ ἐκείνους πού καθαρίζουν τὴ σβησμένη λαμπάδα τῆς ψυχῆς τους κι’ ἑνώνονται μὲ τὸ «Θεῖον πῦρ».
Θαῦμα παράδοξο! Ὁ ἄνθρωπος νὰ ἑνώνεται μὲ τὸν Θεό ὄχι μόνο πνευματικά, ἀλλά καὶ σωματικά. Ἄνθρωπος καὶ Θεὸς νὰ γίνονται ἕνα, ὅπως ἕνα εἶναι καὶ τὸ ζωντανὸ ἀνθρώπινο σῶμα μὲ τὴν ψυχή. Μὲ τὴν ἕνωση αὐτή ὁ ἄνθρωπος γίνεται «κατὰ χάριν Θεός», ὅπως λέει ὁ ψαλμωδὸς Δαβίδ: «Ἐγώ εἶπα, θεοὶ ἐστε καὶ υἱοί Ὑψίστου πάντες». Διαβάστε περισσότερα »
Η ελπίδα στο εφήμερο γεννήτρα της κατά κόσμον λύπης και φονεύτρα της κατά Θεόν χαράς (Ηλιάδης Σάββας, Δάσκαλος)

Επιστήμονες γιατροί, παιδαγωγοί, κοινωνιολόγοι, ψυχολόγοι εργάζονται και παλεύουν, για να ανακουφίσουν τον άνθρωπο από την ψυχοφθόρα λύπη. Ποιητές και λογοτέχνες και άλλοι άνθρωποι της τέχνης επίσης, ασχολούνται με το θέμα, προσπαθώντας να την προσεγγίσουν εικαστικά. Τη λύπη, που, όταν θρονιάζει στα έγκατα της ψυχής, γίνεται κολαστήριο εργαλείο και την συγκλονίζει, την παραμορφώνει και καθιστά τον άνθρωπο «άλλον εαυτόν». Όλοι προβληματίζονται και προβληματίζουν, αναρωτιούνται, επιρρίπτουν ευθύνες, προτείνουν λύσεις, καταριούνται την «τύχη», αλλά αυτή, παρόλο που μπορεί να κατασταλεί προσωρινά, παραμένει ανίκητη, συνεχίζοντας να παίζει το παιχνίδι της. Να φυτεύει στην ψυχή την απόγνωση και να την οδηγεί σε αδιέξοδα. Χωρίς να ξεχωρίζει πρόσωπα. Χωρίς να κάνει διακρίσεις. Όποιος κι αν είναι ο άνθρωπος, του χτυπάει την πόρτα της καρδιάς και την ροκανίζει με το σαράκι της. Πού να βρίσκεται άραγε το φάρμακο της θεραπείας της; Διαβάστε περισσότερα »
Η Κυριακή της Σαμαρείτιδος (Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom (†))

Όταν η Σαμαρείτης βιάστηκε για να γυρίσει στο χωριό της και άρχισε να καλεί τους γείτονές της για να έρθουν και να δουν το Χριστό, είπε: Ελάτε! Είναι ένας άνθρωπος, ο οποίος μου τα είπε όλα όσα έκανα! Και ο κόσμος μαζεύτηκε και άκουγε όσα ο Χριστός είχε να τους πει.
Καμιά φορά σκεφτόμαστε: Τι απλά ήτανε τότε! Πόσο εύκολα η γυναίκα μπόρεσε να πιστέψει, και τι εύκολο ήταν για αυτήν, αφού μόλις είχε εντυπωσιαστεί από την θαυμάσια συνάντηση, στράφηκε στους άλλους για να τους πει: “Ελάτε να δείτε έναν άνθρωπο που μιλάει, όπως δεν μίλησε ποτέ ένας άνθρωπος. Να δείτε τον άνθρωπο ο οποίος χωρίς να πω καμία λέξη, με κοίταξε και είδε το βάθος της καρδιάς μου και το σκοτάδι της ζωής μου. Είδε και τα κατάλαβε όλα!”. Άραγε δεν συμβαίνει αυτό με καθέναν από μας;
Το μυστήριο της εξομολογήσεως και οι διανοούμενοι (Δημήτριος Παναγόπουλος)

Πολλοί δυστυχώς από τους αυτοαποκαλούμενους «καλούς ανθρώπους» απορρίπτουν το Μυστήριο της ιεράς Εξομολογήσεως και εκφράζονται πολλές φορές και βλάσφημα εναντίον των ιερωμένων και με μία χαρακτηριστική αποστροφή μιλούν γι’ αυτούς λέγοντας: «Τι είναι αυτά που μας λέτε, να εξομολογηθούμε; Να πάμε εμείς σε παπά να πούμε τις αμαρτίες μας; Εμείς γνωρίζουμε καλύτερα από τον παπά! Εμείς είμαστε διανοούμενοι άνθρωποι. Τι μπορεί, άλλωστε, να μας προσφέρει ένας παπάς, και μάλιστα πολλές φορές κατώτερης μορφώσεως από εμάς; Εμείς πηγαίνουμε και κοινωνούμε έτσι! Λέμε, Χριστέ μας ή Παναγία μας, συγχώρεσέ μας, και είμαστε εντάξει» κτλ. Και δυστυχώς, αυτοί που τα λένε αυτά δεν είναι λίγοι, αλλά πολλοί. Και παρότι θεωρούν τους εαυτούς τους ανώτερους πνευματικά και ότι δεν έχουν ανάγκη εξομολογήσεως, αφέσεως, νουθεσίας, εντούτοις πέφτουν σε λάκκο μεγάλο, από αμάθεια και εγωϊσμό. Γι’ αυτό, αν θέλουν, ας προσέξουν τις παρακάτω διαφωτιστικές συμβουλές. Διαβάστε περισσότερα »
Ειρήνη (Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)

Ἡ ταραχή τῆς ψυχῆς καί τά πάθη, ἐπηρεάζουν τήν κυκλοφορία τοῦ αἵματος καί ὑποσκάπτουν τήν ὑγεία. Ἡ ἐσωτερική εἰρήνη, ἡ νηστεία καί ἡ ἐγκράτεια βοηθοῦν στήν διατήρησι τῆς ὑγείας. Ὁ γερμανός Γκούφελανδ σ’ ἕνα σύγγραμμά του γιά τήν μακροζωῒα, τονίζει τήν ὠφέλεια τῆς νηστείας. Οἱ ὀπαδοί του πρέπει νά τόν ὑπακούουν. Ἐμεῖς ὅμως ἔχουμε ἄλλους διδασκάλους, περισσότερο ἀξιόλογους. Ἡ προσευχή ἀνεβάζει τήν ψυχή πρός τήν πηγή τῆς ζωῆς. Ἡ ταπείνωσις καί τά δάκρυα τῆς μετανοίας δημιουργοῦν στήν ψυχή καί στό σῶμα κατάστασι γαλήνης καί ἠρεμίας… Διαβάστε περισσότερα »
Η κατάκριση μας χαρακώνει βαθειά (π. Εφραίμ Παναούσης)

Θα κάνω υπομονή. Δεν θα μιλήσω όταν οι άλλοι λένε. Δεν θα πω τίποτα. Θα κρατηθώ.
Δαγκώνω τα χείλη μου και κει που θαρρώ πως έδωσα τη μάχη και βγήκα νικητής, μία μικρή φράση δειλά, γρήγορα γίνεται χείμαρος… Δεν χρειάζεται πολύ, να ξεκινήσεις μόνο και μετά …άρχισες. Γιατί είναι τόσο δύσκολο να το παλέψω το πάθος της κατάκρισης, γιατί είναι τόσο εύκολο να νικηθώ; Διαβάστε περισσότερα »
Η σωτήρια έξωσις του ανθρώπου από τον Παράδεισο και η ολέθρια «αντέξωσις» του Θεού από τον κόσμο (Ηλιάδης Σάββας, Δάσκαλος)

*Αντέξωσις = η αμοιβαία έξωσις, εκβολή (lidell-Scott)
Όταν οι Πρωτόπλαστοι εξέπεσαν της εντολής του Θεού, ο Θεός έκανε διάλογο με τον Αδάμ και την Εύα με τρόπο διακριτικό και φιλάνθρωπο, όπως μας λένε οι ερμηνευτές και μάλιστα ο άγιος Χρυσόστομος, για να τους δώσει την ευκαιρία να έλθουν εις εαυτούς και να επανορθώσουν. Διαβάστε περισσότερα »
Ερμηνεία εις το κατά Ιωάννην ευαγγέλιον της Κυριακής του Παραλύτου (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Ιωάν. ε΄ 1 – 15)
- Για ποιο λόγο ο Ιησούς, ενώ ήταν στην Κανά της Γαλιλαίας πήγε εις τα Ιεροσόλυμα;
- Γιατί η κολυμβήθρα λεγόταν Προβατική; Και τι σημαίνει στην Εβραϊκή διάλεκτο η λέξη Βηθεσδά;
- Πότε ερχόταν ο άγγελος και ετάρασσε το ύδωρ; Και γιατί χρειαζόταν αυτό να το κάνει άγγελος;
- Γιατί όταν κατέβαινε ο άγγελος θεραπευόταν μόνο ένας ασθενής;
- Τι συμβολίζουν η Προβατική κολυμβήθρα, η κατάβασις του αγγέλου και η ταραχή του ύδατος;
- Γιατί το Ευαγγέλιο δεν δίδει λεπτομέρειες για τον παράλυτο (καταγωγή, όνομα, κατάσταση κλπ), αλλά μόνο ότι βρισκόταν εκεί 38 έτη;
- Τι νόημα έχει το ερώτημα του Ιησού “θέλεις υγιής γενέσθαι”; Είναι δυνατόν ένας ασθενής να μην θέλει να γίνει καλά; Αφού ο Χριστός γνώριζε ως παντογνώστης την απάντηση, γιατί ερωτά;
- Τι αποδικνύει το γεγονός ότι επί 38 έτη δεν βρέθηκε άνθρωπος να βοηθήσει τον παράλυτο;
- Τι δηλώνει ο τρόπος που απάντησε ο παράλυτος στον Ιησού;
- Τι δείχνει το πρόσταγμα του Ιησού στον ασθενή “έγειρε”; Και γιατί του είπε να πάρει και το κρεββάτι του στους ώμους του;
- Γιατί το θαύμα γίνεται Σάββατο;
- Γιατί οι Ιουδαίοι αποκαλούν τον θεραπευτή του παραλύτου “άνθρωπο” παρότι βρίσκονται μπροστά σε ένα τόσο μεγάλο θαύμα;
- Γιατί ο Ιησούς μετά το θαύμα έφυγε από τον τόπο εκείνο;
- Από πού μαθαίνουμε ότι η αμαρτία γεννά την ασθένεια;
Η επιζήμια ευλάβεια (Αρχ. Σεβαστιανός Τοπάλης)

Η επιζήμια προσέλευση
«μηδέ παγίδα και βρόχον ημίν εξαρτυέτω την επιζήμιον ευλάβειαν ο βαθύς εις πανουργίαν διάβολος» (Κύριλλος Αλεξανδρείας)
Ημέρες Μεγάλης Σαρακοστής και μεγάλων εορτών όλοι οι χριστιανοί πλησιάζουν στην Θεία Κοινωνία από μία συνήθεια ιερή και παράδοση αγία. Αυτή η συνήθεια δείχνει τον πόθο της αιωνιότητος και τη χαρά για την γεύση του Θεού. Είναι μία μυστική πηγαία ώθηση και ένας ακατάσχετος πόθος για να πλησιάσουν τον Θεό. Έτσι πλάστηκε και έτσι γεννιέται με τον φυσικό αυτό πόθο ο άνθρωπος. Όμως κάθε άγιο πράγμα και άγιο πόθο ο διάβολος προσπαθεί να το διαστρέψει. Πιο εύκολα πιάνει η μέθοδος της διαστροφής παρά η επιβολή της τέλειας άρνησης. Αφήνει μεν τον πόθο να υπάρχει μέσα στους χριστιανούς, βάζει όμως την επιζήμια ευλάβεια σαν παγίδα και θηλιά στον λαιμό τους, ώστε και να έχουν την ψευδαίσθηση ότι κοινωνούν σαν καλοί χριστιανοί, αλλά και να κολάζονται με την ανάξια συμμετοχή τους στο μυστήριο. Είναι η πονηριά του διαβόλου, ο οποίος με μαεστρία πλανεύει τον άνθρωπο. Βρισκόμαστε μπροστά σε μία καλά οργανωμένη πλάνη του διαβόλου, που έχει το θρησκευτικό της περιτύλιγμα, παρουσιάζεται ως ευλάβεια στον άνθρωπο και δημιουργεί μία ψευδή θρησκευτική αυτοπεποίθηση, ενώ πίσω της κρύβει μεγάλη απάτη, δαιμονική, ώστε ο άνθρωπος ποτέ του να μη νιώσει την χαρά με την ένωσή του με τον Χριστό. Είναι ο καθώς πρέπει καλός χριστιανός, που εκπληρώνει τις θρησκευτικές του υποχρεώσεις. Σαν να είναι ο Θεός ένα παντοπωλείο όπου ο άνθρωπος δίνει και παίρνει. Έτσι ο διάβολος δεν πολέμα τον πιστό άνθρωπο με την άμεση βεβήλωση του Μυστηρίου, αλλά με την έμμεση βέβηλη προσέλευσή του σε αυτό. Οι τρόποι της επιζήμιας ευλάβειας είναι:
α. Η εθιμοτυπική και εορταστική προσέλευση
β. Η κακότροπος προσέλευση
γ. Η πλάνη της νηστείας
δ. Η κατά αραιά διαστήματα Θεία Κοινωνία
Η αγάπη προς τον Θεό (Γέροντας Ευστράτιος Γκολοβάνσκι)

Ποια είναι τα γνωρίσματα της αληθινής αγάπης προς τον Θεό; Διαβάστε περισσότερα »
Μεγάλο κακό η υποκρισία (Δημήτριος Παναγόπουλος)

«Υπόκρισίς εστιν έτερον έχειν και έτερον ποιείν» (Χρυσόστομος)
Της υποκρισίας το αμάρτημα, που πολλοί δυστυχώς από εμάς το θεωρούν ως πλεονέκτημα και το χειροκροτούν ως προσόν ωφέλιμο και ως αναγκαία δήθεν οικονομία, είναι μέγα αμάρτημα και πολλών και ποικίλων αμαρτιών πρόξενος. Διαβάστε περισσότερα »
Μόνος, Ζων και Αληθινός (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Ποιος είναι εκείνος που σπέρνει σπόρο αγαθό σε χωράφι ακαλλιέργητο; Άνθρωπος λογικός δεν κάνει τέτοιο πράγμα.
Ο λογικός άνθρωπος ενεργεί σύμφωνα με τον λόγο του Θεού: πρώτα θα καθαρίσει το χωράφι από την ήρα και ύστερα θα σπείρει τον σπόρο τον αγαθό.
Χωράφι, η ψυχή του ανθρώπου· ήρα, η πολυθεΐα, και σπόρος αγαθός, η πίστη στον ένα Θεό. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Μυροφόρων: Ομιλία περί μεγαλοψυχίας (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Μάρκ. ιε. 43 – ιστ. 8)
- Ο Ιωσήφ έγινε υπηρέτης της ταφής του Ιησού Χριστού και οι Μυροφόρες πρώτοι κήρυκες της Αναστάσεώς του. Για ποια αρετή αυτοί οι άνθρωποι αξιώθηκαν αυτής της μεγάλης χάριτος;
- Γιατί είμαστε δειλοί στην εργασία της αρετής;
Η αποφυγή της κατάκρισης (Άγιος Αναστάσιος Σιναΐτης)

Ερώτηση: Με ποιον τρόπο θα μπορέσουμε να μην κρίνουμε αυτόν που αμαρτάνει φανερά; Διαβάστε περισσότερα »
Σπονδή στη θυσία (Άγιος Λουκάς Αρχιεπίσκοπος Κριμαίας)

Χαίρομαι πάρα πολύ που ο αριθμός των ανθρώπων που παρακολουθούν τα κηρύγματά μου γίνεται κάθε φορά μεγαλύτερος. Χαίρομαι να ζω για να σας διδάσκω την οδό της σωτηρίας και εσείς με προσοχή και ζήλο να με ακούτε. Αυτό σημαίνει ότι ο λόγος μου μπαίνει βαθιά στην καρδιά και στο νου σας, ότι δεν κηρύττω μάταια, και ο λόγος της σωτηρίας εγκατοικεί στην καρδιά και στο νου σας.
Τω Θεώ ημών δόξα εις τούς αιώνας των αιώνων.
Γι’ αυτό με ακόμα μεγαλύτερο ζήλο θα σας κηρύττω το λόγο του Θεού.
Αρκετές φορές στα κηρύγματά μου έκανα λόγο για τον μεγάλο κήρυκα του Ευαγγελίου, τον απόστολο Παύλο, και προσπάθησα να ερμηνεύσω τις επιστολές του. Τον ονομάζουν δεύτερο μετά τον Κύριο Ιησού Χριστό ιδρυτή του Χριστιανισμού. Και εμείς όλοι πρέπει να προσπαθήσουμε να εισχωρήσουμε όσο πιο βαθιά γίνεται σε κάθε λόγο του μεγάλου αυτού αποστόλου.
Ακούστε τώρα έναν πολύ καταπληκτικό και πολύ σημαντικό για μας λόγο από την επιστολή του προς Φιλιππησίους: «Αλλ’ ει και σπένδομαι επί τη θυσία και λειτουργία της πίστεως υμών, χαίρω και συγχαίρω πάσιν υμίν· το δ’ αυτό και υμείς χαίρετε και συγχαίρετέ μοι» (Φιλ. 2, 17-18). Τι σημαίνει αυτό; Για ποια θυσία, στην οποία προσφέρεται σαν σπονδή, μιλάει εδώ ο απόστολος;
Οι θλίψεις και οι πειρασμοί (Γέροντας Κλεόπας Ηλίε, Ρουμάνος ησυχαστής και διδάσκαλος)

Οι πόνοι στον κόσμο είναι επακόλουθα της αμαρτίας (Ιώβ 4, 8· Ψαλ. 7, 14-16· Παροιμ. 22, 8· Ιερ. 4, 18). Τα διάφορα παθήματα είναι τιμωρίες για αμαρτίες (Λευ. 26, 24-28· Β’ Βασ. 7, 14), αν, όμως, θα δεχθούμε όλα τα παθήματα με υπομονή και ευχαριστία, θα μας φέρουν μεγάλο πνευματικό όφελος προς σωτηρία της ψυχής μας. Γενικά βλέπουμε, ότι όσο πληθαίνουν οι αμαρτίες και οι κακίες στον κόσμο, τόσο πληθαίνουν και οι παιδαγωγικές επισκέψεις, δηλαδή ο λιμός, οι σεισμοί, οι πόλεμοι, οι πάσης φύσεως αρρώστιες και ο θάνατος. Η μέριμνά μας, των χριστιανών, είναι να εγκαταλείψουμε τις αμαρτίες, να συμφιλιωθούμε με τον Θεό και να έχουμε φόβο Θεού, ταπείνωση και υπομονή, και τότε όλες αυτές οι ταλαιπωρίες θα λιγοστέψουν και θα μας είναι πολύ ωφέλιμες για τη σωτηρία μας. Διαβάστε περισσότερα »
Η κατανόηση της Αναστάσεως (Αρχιμ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ιεροκήρυκας Ι. Μ. Πατρών)

Η Ορθόδοξος Εκκλησία πανηγυρίζει την εκ νεκρών Ανάσταση του Θεανθρώπου Κυρίου· «Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας». Διαβάστε περισσότερα »
Ερμηνεία εις το κατά Ιωάννην ευαγγέλιον της Κυριακής του Αντιπάσχα (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Ιωάν. 20, 19-31)
- Ποια ημέρα εμφανίστηκε ο Ιησούς, μετά την Ανάστασή του, στους μαθητές του; Γιατί βράδυ;
- Γιατί εισήλθε “των θυρών κεκλεισμένων”; Και πώς ενώ είχε ανθρώπινο σώμα διεπέρασε τις κλειστές θύρες;
- Γιατί στάθηκε στο μέσον και γιατί είπε “Ειρήνη υμίν”;
- Ποιος είναι ο πνευματικός λόγος που ο Ιησούς έδειξε στους μαθητές του τα χέρια του και την πλευρά του;
- Γιατί και προ του πάθους δύο φορές έδωσε την ειρήνη και μετά την ανάσταση ομοίως;
- Πώς και γιατί ο Πατήρ απέστειλε τον Υιόν; Και για ποιο σκοπό απέστηλε ο Ιησούς Χριστός τους μαθητές του στον κόσμον;
- Ποια χάριν έλαβαν οι απόστολοι από τον Κύριον;
- Αφού ο Ιούδας μετά την προδοσίαν εξέπεσε του αποστολικού αξιώματος, γιατί το ευαγγέλιο λέει πως έλειπε ένας από τους δώδεκα μαθητές και όχι ένας από τους έντεκα; Και γιατί εκείνη την ώρα έλειπε ο Θωμάς; Και αφού έλειπε, πώς αυτός μετέλαβε της χάριτος του παναγίου πνεύματος που ο Ιησούς ενεφύσησε στους παρόντες μαθητές;
- Με δεδομένο ότι ο Θωμάς είχε δει τρεις αναστάσεις (θυγατέρα Ιαείρου, της χήρας τον υιόν και τον Λάζαρο), γιατί αυτή η απιστία για την ανάσταση του Κυρίου;
- Γιατί ο θεάνθρωπος δεν εμφανίστηκε αμέσως στον Θωμά, αλλά μετά από οκτώ ημέρες;
- Πώς στο άφθαρτο σώμα του Κυρίου εφαίνοντο οι τύποι των ήλων και της λόγχης; Και πώς ο Θωμάς μπόρεσε να ψηλαφήσει το σώμα του Κυρίου;
- Για ποια σημεία (τα μη γεγραμμένα) ομιλεί το ευαγγέλιον. Για αυτά προ της Αναστάσεως ή για όσα ακολούθησαν τον γεγονός της Αναστάσεως; Και γιατί κάποια σημεία εγράφησαν και κάποια άλλα όχι;
Διδακτικός διάλογος στο τρένο (Γέροντας Κλεόπας Ηλίε)

Κάποτε ο π. Κλεόπας, όταν ακόμη ήταν απλός μοναχός, πήγε με το τρένο από το Πασκάνι προς το Μπακάου. Στο βαγόνι ήταν μόνος. Στην επόμενη στάση ανέβηκε μια ομάδα αξιωματικών του στρατού. Διηγείται ο γέροντας: Διαβάστε περισσότερα »
Εγωϊσμός – Ταπείνωση (Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)

Η αυτοεκτίμηση που βλάπτει την ψυχή…
Προσέχετε τον εαυτό σας. Η πρόοδος στην πνευματική ζωή διακρίνεται με την ολοένα και περισσότερη συναίσθησι της μηδαμινότητός μας. Ενώ όσο αυξάνει η εκτίμησις του εαυτού μας σε κάτι, τόσο βαδίζουμε στην καταστροφή. Ο εχθρός θα το εκμεταλλευθή αυτό. Θα πλησιάση και θα επιχειρήση να πετάξη κανένα πετραδάκι στον δρόμο μας για να σκοντάψουμε. Μια ψυχή που δίνει στον εαυτό της αξία, μοιάζει με τον κόρακα του Αισώπου που ακούγοντας τις κολακείες της αλεπούς για την «ωραία» του φωνή, άνοιξε το στόμα και του έπεσε το τυρί…». Διαβάστε περισσότερα »
Τι έκανε ο Θεός για τη σωτηρία μας (Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης)

Σταχυολόγηση καί διασκευή κειμένου ἀπό τά “Πνευματικά Γυμνάσματα” τοῦ ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου
Ἄς σκεφτοῦμε, ἀγαπητοί, πόσα ἔκανε ὁ Θεός γιά τή σωτηρία μας. Πρῶτα ἀποφάσισε κι ἑτοίμασε τή βασιλεία Του γι’ αὐτούς πού θά ὑπακούσουν στό νόμο Του. Τήν εὐτυχία καί τή μακαριότητα ὁ Θεός Πατέρας δέν τήν κράτησε μόνο γιά τόν ἑαυτό Του καί τόν ἀγαπητό Του Υἱό καί τό Ἅγιο Πνεύμα. Ἡ ἀγαθότητά Του θέλησε νά προνοήσει καί γιά μᾶς. Θέλησε νά μᾶς κάνει θετά παιδιά Του κατά χάρη καί μετόχους τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὅταν λοιπόν ἦρθε ὁ κατάλληλος καιρός, αὐτή ἡ ἄναρχη πρόνοια τοῦ Θεοῦ γιά μᾶς ἐκπληρώθηκε μέ ἔργα. Γιατί ὅλα τ’ ἀποτελέσματα καί τῆς φύσεως καί τῆς χάριτος τά ἑτοίμασε ὁ Θεός γιά τήν ἀνάπαυση, τήν ὠφέλεια καί τή σωτηρία μας, ὅπως λέει καί ὁ ἀπόστολος: “Τά γάρ πάντα δι’ ἡμᾶς”(Β΄ Κορ. 4, 15). Διαβάστε περισσότερα »
Εγκωμιαστικός λόγος εις τον Άγιον Μεγαλομάρτυρα Γεώργιον τον τροπαιοφόρον (Άγιος Ανδρέας Κρήτης)

Ερμηνεία και μετάφραση στην κοινή διάλεκτο από τον άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη.
Ο παρών εγκωμιαστικός λόγος προς τον Άγιον Γεώργιον έχει ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό. Ο Άγιος Ανδρέας έκπληκτος μπροστά στο μαρτύριο του Αγίου Γεωργίου τον εγκωμιάζει με λόγους θαυμασίους, κάνοντας μία προσπάθεια ν’ αναδείξει το ψυχικό μεγαλείο του Αγίου. Ακούσια όμως αφήνει να φανεί και ο δικός του ψυχικός πλούτος. Στη συνέχεια ακολουθεί ο Άγιος Νικόδημος που από αγάπη για τον πλησίον, για να δώσει καθαρή ευαγγελική τροφή, μεταφέρει στη γλώσσα της εποχής του το λόγο του Αγίου Ανδρέα. Η μεταφορά αυτή όμως είναι διαποτισμένη και με την δική του αγιότητα. Δίνει στο κείμενο ένα νέον παλμό, μία νέα ζωντάνια, χωρίς να παραμερίζονται ούτε ο εγκωμιαζόμενος Άγιος, ούτε και ο Άγιος Ανδρέας που συνέταξε το εγκώμιο. Έχουμε λοιπόν τρία πρόσωπα συγκεντρωμένα επί το αυτό, γύρω από έναν άξονα, το πρόσωπο του Χριστού. Ο δε λόγος του Κυρίου, ότι, «ου γαρ εισιν δύο ή τρεις συνηγμένοι εις το εμόν όνομα, εκεί ειμι εν μέσω αυτών» (Ματθ. ι8, 20), αποδεικνύει την ιδιαίτερη χάρη αυτού του κειμένου. Είναι μία θαυμάσια εισαγωγή στην κοινωνία των Αγίων, εκεί που όλα τείνουν και κινούνται γύρω από τον Χριστό, εκεί που κάθε αγιασμένος νους, νευρούμενος από το θυμικό τόνο και πυρακτωμένος από τον ακρότατο πόθο της επιθυμίας, γίνεται όλος οφθαλμός εντρυφώντας στη δόξα του προσώπου του Χριστού. Όλοι οι λόγοι αυτού του εγκωμίου οδηγούν, αλλά και χειραγωγούνται από τον οικοδεσπότη της κοινωνίας της αγάπης, αυτόν τον «μονώτατον» Λόγον. Ο Χριστός δορυφορούμενος από τον μεγαλομάρτυρα Γεώργιον, τον Άγιον Ανδρέα και τον Άγιον Νικόδημον μας καλεί προς το δείπνο της Βασιλείας Του. Η παρούσα έκδοση του κειμένου αποσκοπεί στην μετάδοση της γεύσεως αυτής της κοινωνίας των Αγίων. Διαβάστε περισσότερα »
Στην Ανάσταση του Κυρίου (Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης)

ΜΕΛΕΤΗ ΛΒ’
Στην Ανάσταση του Κυρίου, στην οποία οφείλουμε να χαρούμε μαζί
Α’. Με τον Χριστό που αναστήθηκε.
Β’. Με την αγιώτατη μητέρα του.
Γ’. Με το σώμα μας. Διαβάστε περισσότερα »
Όταν ο Κύριος ήταν πάνω στον Σταυρό (Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης)

ΜΕΛΕΤΗ ΛΑ’
Όταν ο Κύριος ήταν πάνω στον Σταυρό, στον οποίον
Α’. Υπέφερε πάρα πολύ ως προς το σώμα.
Β’. Υπέφερε πάρα πολύ ως προς την ψυχή.
Γ’. Μας άφησε ως διδασκαλία του τους επτά λόγους του.
Στο βάσταγμα του Σταυρού που έκανε ο Κύριος (Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης)

ΜΕΛΕΤΗ Λ’
Στο βάσταγμα του Σταυρού που έκανε ο Κύριος βαστάζοντάς τον
Α’. Δημόσια.
Β’. Γενναία.
Γ’. Καρτερικά και υπομονετικά.
Στην μαστίγωση του Ιησού Χριστού (Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης)

ΜΕΛΕΤΗ ΚΘ’
Στην μαστίγωσι του Ιησού Χριστού, στην οποία ο Κύριος δοκίμασε:
Α’. Έναν υπερβολικό πόνο.
Β’. Μία υπερβολική ντροπή.
Γ’. Μία υπερβολική αγάπη. Διαβάστε περισσότερα »
Από πού προήλθε η άρνηση του Αποστόλου Πέτρου; (Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης)

ΜΕΛΕΤΗ ΚΗ’
Στην αρνησι του Αποστόλου Πέτρου, που προήλθε
Α’. Από την υπερηφάνεια.
Β’. Από την αδιαφορία.
Γ’. Από την έλλειψι τής προσευχής. Διαβάστε περισσότερα »
Γιατί ο Χριστός ίδρωσε στον κήπο με ιδρώτα που έμοιαζε με θρόμβους αίματος; (Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης)

ΜΕΛΕΤΗ ΚΖ’
Α’. Διότι προέβλεπε όλα τα πάθη που επρόκειτο να πάθη.
Β’. Διότι λυπόταν για τις αμαρτίες μας.
Γ’. Διότι προγνώριζε την αχαριστία μας.
Ομιλία εις το Ευαγγέλιον της Κυριακής των Βαΐων, περί της ετοιμασίας της προς υποδοχήν της θείας μεταλήψεως (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Ιωάν. ιβ’, 1 – 18)
- Η ανάγνωση των ευαγγελίων των παθών του Ιησού Χριστού, η τελετή του νιπτήρος, τα ψάλματα της εκκλησίας και ο ετήσιος διορισμός αυτών των ημερών γιατί γίνεται;
- Ποια ετοιμασία κάνουμε για την υποδοχή του Ιησού Χριστού δια της θείας μεταλήψεως;
- Οι άνθρωποι υποδέχθηκαν στην Ιερουσαλήμ τον Χριστό γιατί τον έβλεπαν. Πώς να υποδεχθούμε εμείς τον Χριστόν αφού δεν τον βλέπουμε;
- Ποιοι θα πρέπει να προσέρχονται για την μετάληψη των αγίων μυστηρίων;
Προσοχή την ψυχή μας! (Δημήτριος Παναγόπουλος)

Η ψυχή μας είναι εικόνα του Θεού, όταν όμως τη μολύνουμε με αμαρτία, τι κάνουμε τότε; Ρίχνουμε την εικόνα του Θεού στον βόρβορο. Ω ψυχή μας, πόσο σε καταφρονούμε! Ω Θεέ, πώς υπομένεις τέτοια καταφρόνηση! Τιμούμε την εικόνα ενός βασιλιά ή άρχοντα και δεν τιμούμε την ψυχή μας στην οποία χάραξες Εσύ την εικόνα Σου. Τίποτε δεν είναι πολυτιμότερο της ψυχής, και όμως για μία εφήμερη απόλαυση ή για πρόσκαιρη τιμή ή γι’ απόκτηση λίγου πλούτου πωλούμε την ψυχή μας, τον πολύτιμο αυτό θησαυρό. Διαβάστε περισσότερα »
«Εξαγοραζόμενοι τον καιρόν» (Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος)

Περισσότερο ὠφελεῖται κανείς μελετώντας καθημερινά τό νόμο τοῦ Θεοῦ, παρά ὁποιοδήποτε ἄλλο βιβλίο. Γιατί μέσα στή Γραφή εἶναι κρυμένα νοήματα ἁγιοπνευματικά, πού ὄχι μόνο χαρίζουν ἀνέκφραστη ἡδονή στήν ψυχή, μά καί τήν ἀνεβάζουν στόν οὐρανό, πάνω ἀπό τά γήινα καί κοσμικά πράγματα.
Ἄς δοῦμε λοιπόν τώρα κάτι μέσα ἀπό τίς σελίδες τῆς Γραφῆς. Διαβάστε περισσότερα »
Γίνονται τελετές μαγείας με τον Σταυρό; (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Στόν κ. Κ.Κ., πού ρωτᾶ …
Μοῦ γράφετε ὅτι βλέπατε Σταυρούς ἀπό βέργες, πού ὁ λαός στό χωριό φυτεύει στούς ἀγρούς. Καί ρωτᾶτε τί «μάγια» εἶναι αὐτά μέ τούς Σταυρούς. Μπορῶ ἀμέσως νά σᾶς ἀπαντήσω, ὅτι δέν πρόκειται γιά μάγια. Ἄραγε μποροῦν νά γίνονται μάγια μέ τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ; Διαβάστε περισσότερα »
Η οντολογική μετάνοια (Αρχ. Κύριλλος Κωστόπουλος, ιεροκύρηκας Ι. Μ. Πατρών)

Ολοι διαπιστώνουμε ότι η σημερινή εποχή είναι μια αλλοπρόσαλλη εποχή, στην οποία ο άνθρωπος, ως τέκνο του Θεού, διέκοψε αυθαιρέτως την σχέση του με τον Δημιουργό του Θεό. Αιτία της όλης αυτής καταστάσεως είναι η αμαρτία. Διαβάστε περισσότερα »
Μόρφωση και ευσέβεια (πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης)

ΚΑΝΕΝΑΣ δέν µπορεῖ νά ἀµφισβητήσει τή µόρφωση σ᾿ ἕνα κληρικό ἤ µοναχό τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι ἀπαραίτητη καί βοηθάει πολύ στό ποιµαντικό ἔργο. Ἰδιαίτερα στήν ἐποχή µας, πού οἱ ἄνθρωποι ἔχουν ἀρκετή κοσµική µόρφωση καί ἀπαιτοῦν ἀπό τούς κληρικούς νά ἔχουν τά ἀνάλογα προσόντα προκειµένου νά ἐργάζονται ἀποδοτικά καί νά µποροῦν νά ἀνταποκρίνονται στίς σύγχρονες ἀνάγκες. Ὡστόσο, µόνη της ἡ µόρφωση δέν φτάνει.
Εἶναι βέβαια χρήσιµο µέσον, δέν εἶναι ὅµως αὐτή πού θά βοηθήσει τόν κληρικό νά ποιµάνει ἐπιτυχῶς τό λαό τοῦ Θεοῦ. Χρειάζεται νά συνοδεύεται καί ἀπό εὐσέβεια, ἱερό ζῆλο καί φόβο Θεοῦ. ∆ίχως αὐτά δέν µπορεῖ νά προκύψει σηµαντικό ἔργο. Διαβάστε περισσότερα »
Ομιλία εις το Ευαγγέλιον της Ε’ Κυριακής Νηστειών, περί του ότι η αγάπη αχώριστος της ταπεινοφροσύνης (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Μάρκ. ι’, 32 – 45)
- Γιατί ο Χριστός μαζί με το παράδειγμα της ταπεινοφροσύνης, δίδει και αυτό της υπερβολικής αγάπης;
- Μπορεί κάποιος να είναι ταπεινός και να μην έχει αγάπη ή να αγαπάει χωρίς να είναι ταπεινός;
- Με ποιον τρόπο μπορώ να καταλάβω πότε αγαπώ τον εαυτόν μου περισσότερο από τον πλησίον μου;
- Ποια ήταν η αιτία της ταπεινώσεως του Ιησού Χριστού; Μόνο ο Χριστός είναι παράδειγμα ταπεινώσεως;
- Τι θα συνέβαινε στον κόσμο, αν η αγάπη και η ταπείνωση ήταν για πάντα στην καρδιά όλων των ανθρώπων;
- Ανωφελής πάσα αρετή χωρίς την αρετή της ταπεινοφροσύνης.
Η κοινή προσευχή (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

Η προσευχή της Εκκλησίας έχει τόσο μεγάλη δύναμη, ώστε και αν ακόμη είμαστε πιο άφωνοι και από τις πέτρες, θα μπορούσε να κάνει τη γλώσσα μας πιο ελαφρά από το φτερό. Διότι, όπως ο ζέφυρος όταν φυσάει στα πανιά του πλοίου το κάνει να τρέχει πιο γρήγορα από το βέλος, έτσι και η προσευχή της Εκκλησίας όταν πέσει στη γλώσσα αυτού που την λέει, κινεί τον λόγο δυνατότερο από τον ζέφυρο. Διαβάστε περισσότερα »
Πειρασμοί (Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)

Η προσβολή στην ψυχή ακαθάρτων σκέψεων, συναισθημάτων και επιθυμιών είναι φαινόμενο συνηθισμένο και καθολικό.
Μόνο με την προσβολή αυτή δεν έχουμε αμαρτία. Η αμαρτία αρχίζει όταν συγκρατήσουμε μέσα μας και υποδεχθούμε τους εμπαθείς αυτούς λογισμούς. Όταν όμως τους διώξουμε αμέσως και με οργή, είμαστε καθαροί και ανεύθυνοι. Είμαστε επιπλέον και αξιέπαινοι για την απόκρουσι του πειρασμού, όπως οι στρατιώτες που πολέμησαν και κατεδίωξαν τους εχθρούς.
Κάθε φορά που νικηφόρα αποκρούετε τον πειρασμό, να μη σταματάτε σ’ αυτό, αλλά να καταφεύγετε στην προσευχή, μέχρις ότου στην ψυχή σας επικρατήσουν αντίθετοι λογισμοί, δηλαδή καθαρές σκέψεις και επιθυμίες.
Έτσι θα ολοκληρώνετε τον αγώνα σας εναντίον των εχθρών. Διαβάστε περισσότερα »
Δύο παγίδες του διαβόλου (Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης)

Σταχυολόγηση καί διασκευή κειμένου ἀπό τά “Πνευματικά Γυμνάσματα” τοῦ ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου
Πολλές εἶναι οἱ παγίδες που στήνει ὁ διάβολος, για να πιάσει τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων καί νά τίς ὁδηγήσει στόν ὄλεθρο. Δυό ἀπ᾿ αὐτές εἶναι ἡ ἀργία καί ἡ πολυπραγμοσύνη. Καί ἡ ἀργία, δηλαδή τό νά κάθεται κανείς καί νά σαπίζει σέ μιά ἀξιοκατάκριτη ἀπραξία, καί ἡ πολυπραγμοσύνη, δηλαδή τό νά μπλέκεται κανείς μέ χίλιες ὑποθέσεις καί δουλιές, εἶναι ἐμπόδια γιά τή σωτηρία.
Προς επίδοξους… ιεροκήρυκες: Περί ησυχίας (Αββάς Αμμωνάς)

Γνωρίζετε βέβαια αγαπητοί μου αδελφοί, ότι από τότε που έγινε η παράβασις των πρωτοπλάστων, δεν μπορεί η ψυχή να γνωρίση, όπως πρέπει, τον Θεό, εάν δεν περιοριστή μακρυά από τους ανθρώπους και από κάθε περισπασμό. Διότι τότε θα δοκιμάση τον πόλεμο των εχθρών της. Και αφού νικήση σε κάθε προσβολή των αντιπάλων, τότε το πνεύμα του Θεού θα κατοικήση μέσα της και όλος ο κόπος της θα μεταβληθή σε χαρά και αγαλλίασι. Βέβαια στον καιρό του πολέμου θα υπομείνη θλίψεις, στενοχώριες και άλλα πολυποίκιλα βάσανα. Αλλά ας μη φοβηθή. Δεν θα νικηθή, εφ’ όσον αγωνίζεται στην ησυχία. Διαβάστε περισσότερα »
Νεκροί για τον κόσμο και τη σάρκα (Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος)

Ἄν μελετᾶμε καί ἐρευνᾶμε τίς θεῖες Γραφές, ὅπως μᾶς προστάζει ὁ Κύριος, τότε θά γνωρίσουμε τό δρόμο τῶν ἐντολῶν Του. Καί ἀκολουθώντας τό δρόμο αὐτό χωρίς νά στρέφουμε «εἰς τά ὀπίσω», θά φτάσουμε στή σωτηρία, πού εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Ἰησοῦς Χριστός.
Ἄς τρέξουμε λοιπόν πρόθυμα καί γρήγορα, χωρίς νά σηκώνουμε κανένα ἄλλο φορτίο, κανένα κοσμικό πράγμα, πού θά μᾶς ἐμποδίσει νά φτάσουμε στήν «ἄνω Ἱερουσαλήμ» καί νά δοῦμε τό Σωτήρα μας Χριστό. Ἄς νοιαστοῦμε μόνο γιά τή σωτηρία μας, γιά τίποτ᾿ ἄλλο.
Ἀλλά πῶς θά σωθοῦμε; Μέ ποιά μέσα; Διαβάστε περισσότερα »
Οι χριστιανοί δεν πρέπει να καλλωπίζονται και να φορούν αρώματα (Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης)

Ομιλία του Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτη βασισμένη στόν λόγο Ε’ του Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου από το βιβλίο «Χρηστοήθεια»
Ἀκοῦστε τήν ὁμιλία ἐδῶ (Συνάξεις Κυριακῆς στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ἱ. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης)
Σήμερα θυμόμαστε τή Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου μας καί τή μέλλουσα κρίση. Θυμόμαστε ὅτι ὅλοι θά δώσουμε λόγο στόν Θεό γιά τίς πράξεις, τίς σκέψεις, τίς ἐπιθυμίες, τά συναισθήματά μας. Θά φορέσουμε τίς πράξεις μας σάν ἕνα ἄλλο ἔνδυμα. Μέ αὐτό τό ἔνδυμα θά παρουσιαστοῦμε μπροστά στόν Θεό. Αὐτό τό ἔνδυμα εἶναι πού θά μᾶς ξεχωρίσει, θά ξεχωρίσει τούς χριστιανούς, ἀπό τούς μή χριστιανούς, τά πρόβατα ἀπό τά ἐρίφια.
Λέει ὁ ἅγιος Κύριλλος ὅτι ὅπως ξεχωρίζεις ἀπό τό μαλλί, τό κατσίκι ἀπό τό πρόβατο, ἔτσι θά ξεχωρίσουν τότε καί οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ ἀπό τούς ἀνθρώπους πού δέν θέλουν νά ἔχουν σχέση μέ τόν Θεό. Θά ξεχωρίσουν ἀπό τήν ὅλη τους ἐμφάνιση καί τό ὅλο τους παρουσιαστικό. Μπορεῖ σ’ αὐτήν τή ζωή νά ξεγέλασαν τούς ἄλλους ἀνθρώπους. Νά φαινόντουσαν καλοί γιατί φοροῦσαν μάσκες. Ὅμως ἐκείνη τή στιγμή θά πέσουν ὅλες οἱ μάσκες.
Κάποτε συνέβη ἕνα περιστατικό ἀστεῖο, ἀλλά καί διδακτικό.
Ὑπῆρχε ἕνας ἄνθρωπος πού εἶχε τσίρκο. Ἔντυνε λοιπόν μιά μαϊμού σάν ἄνθρωπο, τῆς ἔβαζε μιά προσωπίδα ἀνθρώπινη καί ἔκανε πολύ περίτεχνα πράγματα, πολύ ἐντυπωσιακά. Οἱ ἄνθρωποι ἑλκύονταν καί πήγαιναν καί ἔβλεπαν αὐτήν τήν παράσταση.
Κάποιος ὑποψιάστηκε τί συμβαίνει καί πέταξε στήν ἀρένα μερικά φουντούκια καί ἀμύγδαλα. Τότε ἡ μαϊμού ξέχασε τήν ἐκπαίδευση πού εἶχε πάρει, τά χειροκροτήματα καί τό πλῆθος καί ὅρμησε πρός τά φουντούκια. Ἐπειδή ὅμως δέν μποροῦσε νά τά φάει γιατί εἶχε τήν προσωπίδα, τήν ξέσκισε καί τότε φάνηκε ὅτι ἦταν μαϊμού πού ὅρμησε ἀκάθεκτη πρός τούς καρπούς. Φυσικά ὅλοι ξέσπασαν σέ γέλια.
Κάπως ἔτσι θά συμβεῖ καί στή Δευτέρα Παρουσία. Ὁ καθένας θά φανεῖ ποιός πραγματικά εἶναι. Θά πέσουν ὅλες οἱ μάσκες. Σήμερα οἱ ἄνθρωποι φορᾶμε μάσκες. Ὄχι μόνο κάνοντας ὑποκριτικά πράγματα, ἀλλά τίς φορᾶμε καί στήν κυριολεξία, ἀφοῦ ἀλλοιώνουμε τό πρόσωπό μας καί τήν ἐμφάνισή μας.
Ἄς μιλήσουμε λοιπόν γιά αὐτό τό θέμα, πού ἐνῶ φαίνεται μικρό καί τετριμμένο, εἶναι πολύ σημαντικό. Στόν πέμπτο λόγο τῆς Χρηστοήθειας τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ ἁγιορείτου ὑπάρχουν τέσσερα βασικά κεφάλαια, ὅπου διαβάζουμε:
1ον: Οἱ χριστιανοί δέν πρέπει νά καλλωπίζονται.
2ον: Δέν πρέπει νά κρατοῦν ἀρώματα.
3ον: Δέν πρέπει νά χρησιμοποιοῦν φτιασίδια.
4ον: Δέν πρέπει νά βλέπουν μέ περιέργεια. Πρέπει δηλαδή νά προσέχουν τά μάτια τους καί νά μήν κοιτάζουν μέ περιέργεια. Διαβάστε περισσότερα »
Η απομάκρυνσις από τον Θεόν (Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης)

ΠΟΙΟΣ εἶναι ὁ µεγαλύτερος ἐχθρὸς τῶν κοσµικῶν καὶ ἄπιστων ἀνθρώπων; Ἤ καλύτερα ποιὸν θεωροῦν µεγαλύτερο ἐχθρό τους; Εἶναι φοβερὴ ἡ ἀπάντηση. Θεωροῦν τὸν Θεό, γιατὶ τοὺς ἐµποδίζει στὴν ἀκόρεστη ἡδονή, στὴ φιλοδοξία καὶ τὴν πλεονεξία. ∆ὲν θέλουν οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ ἐµπόδια στὴν ἱκανοποίηση τῶν ἁµαρτωλῶν τους παθῶν, δὲν ἀναγνωρίζουν ἠθικὲς ἐντολὲς καὶ ἀρνοῦνται κάθε περιορισµὸ τῆς ἐλευθερίας τους, γι’ αὐτὸ κι ἔχουν κηρύξει πόλεµο κατὰ τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῶν κληρικῶν. Διαβάστε περισσότερα »
Ομιλία εις το Ευαγγέλιον της Γ’ Κυριακής Νηστειών, περί ψυχής (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Μαρκ. η’ 34-38- θ’ 1)
- Γιατί είναι ατίμητη η αξία της ψυχής; Από πού παρήχθη; Ποια η ουσία και η φύσις αυτής; Πόσο ο της διαρκείας αυτής καιρός;
- Ποιος είναι ο ποιητής της ψυχής, γιατί επλάσθη και ποιο είναι το έργο της;
- Είναι σωστό αυτό που λέγεται, ότι δηλαδή ο άνθρωπος δεν διαφέρει από τα ζώα;
- Τι συμβαίνει όταν η ψυχή υποδουλώσει την θέλησή της στις επιθυμίες του σώματος;
Λόγος ψυχωφελής και θαυμάσιος (Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός)

Πρέπει να ξέρομε ότι ο άνθρωπος είναι διπλός, δηλαδή από σώμα και ψυχή, και έχει διπλές τις αισθήσεις και διπλές τις αρετές τους. Πέντε αισθήσεις έχει η ψυχή και πέντε το σώμα. Οι ψυχικές αισθήσεις είναι, νους, διάνοια, γνώμη, φαντασία και αίσθηση· οι σοφοί τις ονομάζουν και δυνάμεις. Οι σωματικές αισθήσεις είναι τούτες: όραση, όσφρηση, ακοή, γεύση και αφή. Γι΄ αυτό και διπλές είναι οι αρετές, διπλές και οι κακίες. Ώστε είναι αναγκαίο να γνωρίζει καθαρά ο κάθε άνθρωπος, πόσες είναι οι ψυχικές αρετές και πόσες οι σωματικές. Και ποια είναι τα ψυχικά πάθη και ποια τα σωματικά. Διαβάστε περισσότερα »
Περί πολυλογίας (Στάρετς Ζωσιμάς)

Κάποια αδελφή έλεγε κάποτε θλιμμένη στο στάρετς Ζωσιμά:
– Τι να κάνω, γέροντα, που νικιέμαι από τη γλώσσα μου και φλυαρώ και ματαιολογώ; Στεναχωριέμαι πολύ γι’ αυτό και παίρνω κάθε τόσο απόφαση να διορθωθώ, αλλά πάλι πέφτω. Διαβάστε περισσότερα »
Μνημόνευε τους εχθρούς σου για να γίνουν φίλοι (Άγιος Βαρσανούφιος)

Κάποτε, ἕνας ἄρχοντας τῆς τσαρικῆς αὐλῆς, πῆγε νά συμβουλευτεῖ ἕναν περίφημο τότε γιά τήν ἀρετή του, ἱερέα τῆς Πετρούπολης.
– Πάτερ, πές μου, τί νά κάμω; Ἔχω πολλούς ἐχθρούς. Μέ μισοῦν «ματαίως»· χωρίς κανένα λόγο. Μέ συκοφαντοῦν στόν Τσάρο. Κινδυνεύω νά χάσω τήν δουλειά μου. Ἂν ὁ Τσάρος πεισθῆ καί μέ ἀπολύσει, ποῦ θά σταθῶ; Πῶς θά ζήσω; Σᾶς παρακαλῶ, συμβουλέψετέ με. Τί νά κάμω; Διαβάστε περισσότερα »
Εις τον Ευαγγελισμόν της Θεοτόκου († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Ομιλία του μακαριστού π. Γεωργίου Καψάνη, στην τράπεζα της Ιεράς Μονής Γρηγορίου Αγίου Όρους, το 2006 Διαβάστε περισσότερα »
«Πού βρίσκονται οι ψυχές των αμαρτωλών που πέθαναν αμετανόητοι και ασυγχώρητοι;» (Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)

Αμέσως μετά το σωματικό θάνατο του ανθρώπου, είτε ενάρετου είτε αμαρτωλού, η ψυχή του υφίσταται τη λεγόμενη μερική-ατομική κρίση. Κρίνεται, δηλαδή, σε μια πρώτη φάση από το Θεό και στη συνέχεια τοποθετείται σ’ έναν υπεραισθητό χώρο, όπου, περιμένοντας την τελική και καθολική Κρίση, προγεύεται είτε την ευφροσύνη του παραδείσου, αν ήταν δίκαιη, είτε το βασανισμό της κολάσεως, αν ήταν αμαρτωλή και δεν μετανόησε ως την ώρα της εξόδου της από το σώμα. Περιορισμένες, λοιπόν, σ’ αυτόν το χώρο, τον καθορισμένο από τον Κύριο και γνωστό μόνο σ’ Αυτόν, οι ψυχές των αμετανόητων αμαρτωλών περιμένουν με τρόμο, φρίκη και οδύνη τη στιγμή της οριστικής τους καταδίκης. Διαβάστε περισσότερα »
Η αδύναμη πίστη (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)

Σταχυολόγηση καί διασκευή κειμένου ἀπό τά “Πνευματικά Γυμνάσματα” τοῦ ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου
Ἡ πίστη εἶναι μιά δύναμη, πού κατοικεῖ στό νοῦ καί στή θέληση. Ὁ νοῦς φωτίζεται ἀπό οὐράνιο φῶς καί κρατάει ὅσα μᾶς ἀποκαλύπτει ὁ Θεός. Ἡ θέληση πάλι παρακινεῖται κι αὐτή ἀπό τό Θεό ν᾿ ἀποδέχεται ὅσα ἀποκάλυψε στό νοῦ μέ τό φωτισμό. Ἀπό τήν ἄλλη ὅμως, ἡ θέληση συχνά προστάζει μέ τή θεία πίστη τό νοῦ – ἰδιαίτερα ὅταν αὐτός σκοτιστεῖ ἀπό κάποιο πάθος – νά κρατάει σάν ἀληθινά ὅσα ἀποκαλύπτει ὁ Θεός. Γιατί στή θέληση, στό αὐτεξούσιο, ὑποτάσσεται κι αὐτός ἀκόμα ὁ νοῦς. Τό αὐτεξούσιο, βλέπετε, εἶναι ἰδίωμα τῆς ψυχῆς, πού τῆς δόθηκε γιά νά ὑποτάσσει ὅλες τίς ἄλλες δυνάμεις της, τό ἴδιο ὅμως νά ὑποτάσσεται μόνο στό Θεό καί τό νόμο Του, ὄχι στό κακό καί τήν ἁμαρτία. Γιατί ὁ Θεός «οὐκ ἐνετείλατο οὐδέν ἀσεβεῖν καί οὐκ ἔδωκεν ἄνεσιν οὐδενί ἁμαρτάνειν»1. Διαβάστε περισσότερα »
«Καθόλου δεν πρέπει να θυμώνει κανείς με άνθρωπο ή να βάζει τις φωνές. Τι γεννά τον θυμό, και τι τον θεραπεύει» (Αββάς Μάρκος)

Τό πάθος τοῦ θυμοῦ στηρίζεται κυρίως στήν ὑπερηφάνεια, καί ἀπό αὐτήν δυναμώνει καί γίνεται ἀνίκητο. Ὅποιος λοιπόν θέλει νά γκρεμίσει καί νά ἰσοπεδώσει μέσα του αὐτό τό οἰκοδόμημα τῆς ἀνομίας –πού χτίζει κάθε φορά στήν ψυχή του ὁ πονηρός μαζεύοντας, ἀντί γιά πέτρες, διάφορες προφάσεις στούς λογισμούς, εὔλογες ἤ παράλογες, μέσα ἀπό τά ὑλικά πράγματα ἤ λόγια, καί κατασκευάζοντας μέ αὐτές οἰκοδομή κακίας μέσα στήν ψυχή– αὐτός ἄς κρατᾶ ἀλησμόνητη μέσα στήν καρδιά του τήν ταπείνωση τοῦ Κυρίου.
Διαβάστε περισσότερα »
Γιατί στο ευαγγέλιο δεν γίνεται καθόλου λόγος περί ευτυχίας; (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Σε μια ορφανή…
Πώς δεν λέγεται, τίμια ψυχή; Περί τίνος λέγεται στο Ευαγγέλιο περισσότερο απ ό,τι περί ευτυχίας; Εμένα μου φαίνεται, ότι το Ευαγγέλιο θα μπορούσε να ονομαστεί «το Βιβλίο της Ευτυχίας» και η διδαχή του Χριστού «διδαχή περί ευτυχίας». Εσένα σίγουρα σε μπέρδεψε το ότι στο Ευαγγέλιο δεν αναφέρεται ειδικά η ίδια η λέξη ευτυχία. Διαβάστε περισσότερα »
Ομιλία εις το Ευαγγέλιον της A’ Κυριακής Νηστειών, περί της ωφελείας που λαμβάνει ο διαπαντός συλλογιζόμενος, ότι ο Θεός ενώπιον αυτού παρίσταται (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Κατά Ιωάννην α’ 44– 52)
- Ποιες αρετές εμφυτεύει μέχρι σήμερα στους πιστούς, ο λόγος του Χριστού “προ του σε Φίλιππον φωνήσαι, όντα υπό την συκήν είδόν σε“; Και τι μαθαίνουμε οι άνθρωποι για τον Θεό από αυτόν το λόγο;
- Με ποιο τρόπο μπορώ να “βλέπω” το Θεό;
- Με ποιον τρόπο μπορούμε να αναχαιτίσουμε την θέλησή μας όταν αυτή μας ωθεί στην αμαρτία;
- Τι μας προθυμοποιεί και μας στηρίζει στην κατόρθωση των καλών έργων;
- Τι είναι αυτό που μπορεί να φέρει παρηγορία στην καρδία μας, στον καιρό των θλίψεων, των κινδύνων, των συμφορών και της ανάγκης;
Η θεραπευτική της ακηδίας (Jean Claude Larchet)

Κατά την περιγραφή του πάθους της ακηδίας είδαμε την ιδιαιτερότητά του: καταλαμβάνει όλες τις δυνάμεις της ψυχής, κινητοποιεί σχεδόν όλα τα πάθη, και επομένως σημαίνει το θάνατο όλων των αρετών. Επίσης, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα πάθη, η ακηδία δεν επιδέχεται θεραπεία και αντικατάσταση από κάποια αρετή, ειδικά αντίθετη προς αυτή. Διδάσκει σχετικά ο Άγιος Ιωάννης Σιναΐτης: «Τα μεν λοιπά πάθη, μια τινι αρετή καταργείται καθ’ έκαστον· ακηδία δε […] περιεκτικός θάνατος [Σ.τ.μ.: Θάνατος που περιέχει όλα τα κακά και περισφίγγει τον άνθρωπο απ’ όλες τις πλευρές] [εστίν]» (Κλίμαξ). Η συγκεκριμένη ιδιαιτερότητα απαιτεί μία πολύμορφη θεραπευτική, όπως υπογραμμίζει ο Άγιος Ιωάννης Κασσιανός: όποιος επιθυμεί να διεξάγει σύμφωνα με τους κανόνες τον αγώνα της τελείωσης οφείλει να […] μάχεται σ’ όλα τα μέτωπα το καταστροφικό τούτο πνεύμα [Σ.τ.μ.: Με την έννοια του πάθους] της ακηδίας (De institutis coenobiorum). Διαβάστε περισσότερα »
Zηλοφθονία: Η κατάργηση της ετερότητος (Αρχ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ιεροκήρυκας Ι. Μ. Πατρών)

Ο άνθρωπος, ως δημιούργημα του Θεού της Αγάπης, φανερώνει την αιώνια αλήθεια ότι μπορεί να πραγματώσει την αγαπητική ελευθερία στο να αγαπά τον αδελφό ή να τον απορρίπτει. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή της Τυροφάγου: Ερμηνεία εις το κατά Ματθαίον ευαγγέλιον (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Ματθ. 6, 14-21)
- Ποιες αρετές διδάσκει το σημερινό ευαγγέλιο;
- Με ποιες άλλες αρετές πρέπει να συνδυάζεται η νηστεία για να μην είναι μάταιος αγώνας;
- Με ποιον τρόπο πρέπει να νηστεύουμε;
- Ποιοι είναι οι δύο τόποι που μπορούν να θυσαυρίσουν οι άνθρωποι;
Η ομοφυλοφιλία ως άρνηση της ανθρώπινης οντολογίας και φυσιολογίας (Ιωάννης Ν. Μαρκάς, θεολόγος)

Το θέμα περί ομοφυλοφιλίας, το οποίο θα πραγματευτεί η παρούσα εργασία, είναι ένα θέμα λυμένο εξ επόψεως ορθοδόξου θεολογίας και ζωής από καταβολής κόσμου, με την πλέον έγκυρη γνωμοδότηση του ίδιου του Θεού ως Δημιουργού-Κατασκευαστή της ανθρώπινης φύσεως και κατόπιν των Αγίων Προφητών και Πατέρων που ασχολήθηκαν με τη σειρά τους απλανώς και αλαθήτως με το εν λόγω θέμα. Συνεπώς, η παρεμβατική, ας μου επιτραπεί αυτός ο όρος, τούτη εργασία, δεν έχει τη ψευδαίσθηση πως κομίζει κάτι νέο ή πρωτότυπο στο χώρο της ορθοδόξου θεολογίας, τουναντίον έχει την πλήρη επίγνωση πως παραβιάζει ανοιχτές θύρες επί του συγκεκριμένου ζητήματος. Πολύ εύλογα επομένως μπορεί να αναρωτηθεί κάποιος καλόπιστος αναγνώστης, προς τι λοιπόν αυτή η εργασία-παρέμβαση; Και ποιό το όφελος της υπενθυμίσεως βασικών όρων της χριστιανικής ηθικής εξ επόψεως ορθοδόξου; Διαβάστε περισσότερα »
Ομιλία στους αγίους Σαράντα Μάρτυρες (Μέγας Βασίλειος)

Περί αγάπης και αληθείας προς τους αιρετικούς

Πολύ συχνά στα θέματα της Πίστεως και της προασπίσεώς της, προβάλλεται -συνήθως από νεωτεριστές, όπως λ.χ. τους οικουμενιστές κ.α.- το επιχείρημα αφ’ ενός της «αγάπης» προς τους καινοτόμους, τους αιρετικούς, τους αιρετίζοντες Ορθοδόξους κ.λπ., αφ’ ετέρου δε της «αποφυγής της κατακρίσεώς» τους. Σκοπός αλλά και επιτυγχανόμενο αποτέλεσμα της προβολής αυτού του επιχειρήματος είναι η άμβλυνση των αποστάσεων μεταξύ των «χριστιανικών ομολογιών» και των θρησκειών.
Η παρούσα μελέτη, θα προσπαθήσει να προσεγγίσει λίγο πιο προσεκτικά (όχι πλήρως, αλλά πάντως το κατά δύναμιν βαθύτερα) το θέμα τούτο της αγάπης προς τους αιρετικούς και πώς αυτή νοείται, πάντοτε βάσει αντιπροσωπευτικών διδασκαλιών, οι οποίες απηχούν τη διαχρονική φωνή της Εκκλησίας μας, την «consensus Ecclesiae», δηλ. την «ομοφωνία της Εκκλησίας».
Οργή (Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)

Μαλώσατε μέ τόν Ν.Ν. Καί δέν συμφιλιωθήκατε; Προσπαθῆστε νά διευθετῆτε πάντοτε τά πράγματα μέ πνεῦμα πραότητος καί νά διαγράψετε ἀπό τό λεξιλόγιο σας τήν φιλονικία.
Στόν κόσμο μας τίποτε δέν ὑπάρχει ἄξιο λόγου γιά νά φιλονικεῖ κανείς παρά μόνο γιά τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς του. Συχνά νά ἐπαναλαμβάνετε τά λόγια του Κυρίου: «Τί γάρ ὠφελεῖται ἄνθρωπος ἐάν τόν κόσμον ὅλον κερδίσῃ, τήν δέ ψυχήν αὐτοῦ ζημιωθῇ;» (Ματθ. 16, 26). Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή της Αποκρέω: Ερμηνεία εις το κατά Ματθαίον ευαγγέλιον (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Ματθ. 25, 31-46)
- Και η βασιλεία και η κόλασις είναι αιώνιος και ατελεύτητος.
- Ο φοβερός και δικαιότατος Κριτής την ημέρα της Κρίσεως μόνον τα περί ελεημοσύνης θα εξετάσει;
- Η δευτέρα Αυτού παρουσία δεν θα είναι ταπεινή και αγνώριμος όπως η πρώτη, αλλά θα είναι υπερένδοξη και με λαμπρότητα.
- Γνωρίζουμε σε ποιο μέρος της γης θα γίνει η δεύτερη έλευσή Του;
- Ποιους ονομάζει “πρόβατα” και ποιους “ερίφια”;
- Γιατί λέγει το ευαγγέλιο για τους δίκαιους “κληρονομήσατε” και όχι “λάβετε”;
- Από που φαίνεται στο σημερινό ευαγγέλιο ότι ο άνθρωπος υπερέχει από όλα τα άλλα επίγεια κτίσματα;
- Η φιλανθρωπία και η ελεημοσύνη είναι μόνον υλική;
- Η αρετή διαμένει και μετά θάνατον ανεξάλειπτος.
- Γιατί ο Χριστός αποκαλεί τους φτωχούς αδελφούς Του;
- Ποιες είναι οι τρεις τιμωρίες που φανερώνονται από την απόφαση του Κριτή για τους αμαρτωλούς;
- Ο φιλανθρωπότατος θεός ητοίμασε βασιλείαν για τους ανθρώπους από καταβολής κόσμου; Ητοίμασε και κόλαση;
- Θα μπορούσε ο Θεός να δόξαζε τους δικαίους αιώνια αλλά τους αμαρτωλούς να κόλαζε πρόσκαιρα;
Η αδιάλειπτη Προσευχή (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

Όπως το να αναπνέεις ποτέ δεν είναι άκαιρο, έτσι ούτε και το να ζητάς, αλλά το να μη ζητάς είναι άκαιρο. Διότι όπως έχουμε ανάγκη από αυτήν, την αναπνοή, έτσι και από τη βοήθειά Του· και εάν θέλουμε, εύκολα μπορούμε να Τον προσελκύσουμε. Διαβάστε περισσότερα »
Για την εξομολόγηση (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Στον τεχνίτη Πάγια…
Ήθελες να μάθεις εάν η εξομολόγηση είναι απολύτως απαραίτητη! Παλιότερα συχνά εξομολογιόσουν, και σταμάτησες επειδή κάποιος γέλασε γι’ αυτό μαζί σου. Δεν έπρεπε να σταματήσεις. Διαβάστε περισσότερα »
Η ακηδία (Jean Claude Larchet)

Η ακηδία είναι παραπλήσια της λύπης (ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΣΣΙΑΝΟΣ, De institutis coenobiorum), σε τέτοιο βαθμό που η ασκητική παράδοση της Δύσης της οποίας εμπνευστής είναι ο Άγιος Γρηγόριος ο Μέγας, ενώνει τα δύο πάθη σ’ ένα μόνο (Moralium liber). Η ασκητική παράδοση της Ανατολής, ωστόσο, τα διακρίνει.
Η λατινική γλώσσα δανείζεται τον όρο acedia από την ελληνική, ενώ ο γαλλικός όρος «acedie», που προέρχεται από τον λατινικό, δυσκολεύεται πραγματικά ν’ αποδώσει νόημα ταυτόχρονα απλό και πλήρες· οι λέξεις «οκνηρία» ή «ανία», με τις «οποίες συχνά αποδίδεται, εκφράζουν μόνο κατά ένα μέρος τη σύνθετη πραγματικότητα, που ο όρος υποδηλώνει [Σ.τ.μ.: Δεν υπάρχει, αντίθετα, πρόβλημα στην ελληνική γλώσσα, όπου οι λέξεις αδιαφορία, παραμέληση, ολιγωρία αποδίδουν επαρκώς το νόημα του όρου «ακηδία»]. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Ασώτου: Ερμηνεία εις το κατά Λουκάν ευαγγέλιον (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Λουκ. ιε’, 11-32)
- Τι συμβολίζει ο πρεβύτερος υιός και τι ο νεώτερος στην παραβολή;
- Τι άραγε είναι “το επιβάλλον μέρος της ουσίας”;
- Από που φαίνεται πόσο πολύ επιρρεπής είναι ο άνθρωπος εις την αμαρτία;
- Ποια είναι η “χώραν μακράν” που απεδήμησε ο νεώτερος υιός;
- Μόνο την περιουσία του σπατάλησε ο άσωτος υιός ή και κάτι ακόμα;
- Διορθώθηκε άραγε ο άσωτος όταν άρχισε να στερείται;
- Ποιοι είναι οι “πολίτες” και ποιοι οι “αγροί” τους; Ποιους ονομάζει “χοίρους” ο Κύριος στην παραβολή και γιατί; Τι συμβολίζει η τροφή των χοίρων;
- Έχουν κορεσμό οι επιθυμίες των ασελγών;
- Ποιοι είναι οι “μίσθιοι”;
- Ποιες είναι των σωζομένων οι τάξεις;
- Με ποιον τρόπο αμάρτησε ο άσωτος εις τον ουρανόν και ενώπιον του Θεού;
- Ποια στοιχεία επιβεβαιώνουν την αληθινή μετάνοια του ασώτου;
- Τι συμβολίζουν “οι δούλοι” του πατέρα, “η στολή η πρώτη”, το “δακτύλιον”, τα “υποδήματα” και “ο μόσχος ο σιτευτός”;
- Γιατί ο πατέρας ονομάζει τον υιόν του νεκρό και χαμένο;
- Πως ο μεγαλύτερος υιός, που εμφανιζόταν “δίκαιος”, οργίζεται για την σωτηρία του νεώτερου αδελφού του;
- Τι συμβολίζει “ο αγρός” στον οποίο ήταν ο μεγαλύτερος υιός;
- Ποια δικαιώματα νομίζουν ότι έχουν, όσοι πιστεύουν ότι είναι δίκαιοι;
Αφυπνιστικά περί μετανοίας και εξομολογήσεως Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου (Ηλιάδης Σάββας, Δάσκαλος)

Αρχομένου του Τριωδίου και επερχομένης της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, προστρέχουμε στο λόγο των αγίων, που είναι ο πλέον κατάλληλος, για να μας βοηθήσει, σύμφωνα με την προαίρεση του καθενός, να εισέλθουμε με αγωνιστικό φρόνημα στο στίβο τον πνευματικό. Να καθαριστούμε στην καρδιά και να συμπορευτούμε με το Χριστό. Να συσταυρωθούμε και να νεκρωθούμε με τη χάρη του ως προς τις ηδονές του βίου, έτσι ώστε να ζήσουμε μαζί του και να τον ακούσουμε να μας φωνάζει, πως θα μας ανυψώσει μαζί του στην άνω Ιερουσαλήμ, στη Βασιλεία των Ουρανών. (Από τροπάριο των Αίνων της Μεγάλης Δευτέρας)
Γι` αυτόν το λόγο, διαλέξαμε μερικά αποσπάσματα από ομιλίες του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, αναφερόμενα στο μυστήριο της Μετανοίας και Εξομολογήσεως. Ένα Μυστήριο, το οποίο πολεμάται με φοβερό μίσος από το διάβολο και επηρεάζει τις ψυχές ώστε να απέχουν, με σκοπό να καταφέρει την απώλειά τους. Διαβάστε περισσότερα »
Αθυμία, ακηδία, βιοτικές μέριμνες (Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)

Αθυμία και μελαγχολία. Τα αίτιά τους.
Ο Θεός, με την πανάγαθη και πάνσοφη βουλή Του, τα οικονομεί όλα για το συμφέρον μας. Όσο για την αθυμία που σας κυριεύει καμιά φορά, αυτή οφείλεται στη σωματική σας αδυναμία. Η αδυναμία, όταν διαρκεί για πολύ, δημιουργεί στη ψυχή μια αίσθηση εγκαταλείψεως απ’ όλους, αίσθηση που γεννάει στη καρδιά φόβο και μελαγχολία. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Τελώνου και Φαρισαίου: Ερμηνεία εις το κατά Λουκάν ευαγγέλιον (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Λουκ. 18, 10-14)
- Διατί ο Χριστός ηθέλησε να διδάξει της ταπεινοφροσύνης την ωφέλεια και της υπερηφάνειας την βλάβη με παραβολή και όχι με μια διδαχή Του;
- Πόσα είναι τα είδη της προσευχής;
- Αρκεί κανείς, για να είναι ενάρετος, να απέχει μόνο από το κακό;
- Ποια είναι τα στοιχεία που δηλώνουν την περηφάνεια του Φαρισαίου και την ταπεινοφροσύνη του Τελώνου;
- Γιατί τελικά δικαιώνεται ο αμαρτωλός και κατακρίνεται ο ενάρετος;
Η αντιμετώπιση των ασθενειών (Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)

Όλα δίνονται από το Θεό. Και όλα δίνονται για τη σωτηρία μας. Μ’ αυτή τη σκέψη να δεχθείς κι εσύ την ασθένειά σου, ευχαριστώντας το Θεό, που φροντίζει για τη σωτηρία σου. Τώρα, το πως συντελεί στη σωτηρία μας οτιδήποτε παραχωρεί ο Κύριος, μόνο Εκείνος το γνωρίζει. Εμείς συνήθως δεν μπορούμε να το αντιληφθούμε. Στέλνει λ.χ. μια συμφορά άλλοτε για να μας παιδαγωγήσει, άλλοτε για να μας αφυπνίσει πνευματικά, άλλοτε για να μας γλυτώσει από ένα μεγαλύτερο κακό, άλλοτε για να μας αυξήσει τον ουράνιο μισθό, άλλοτε για να μας απαλλάξει από κάποιο πάθος κ.ο.κ. Εσύ, λοιπόν, ν’ αναλογίζεσαι τις αμαρτίες σου και να λες: «Δόξα σ’ Εσένα, Κύριε, που με τιμωρείς δίκαια!». Να συλλογίζεσαι ότι πρωτύτερα είχες ξεχάσει το Θεό και να λές: «Δόξα σ’ Εσένα, Κύριε, που μου έδωσες αφορμή και γνώση για να Σε θυμάμαι συχνά!». Να σκέφτεσαι ότι, αν ήσουν υγιής, πιθανότατα δεν θα έκανες το καλό, και να λές: «Δόξα σ’ Εσένα, Κύριε, που μ’ εμπόδισες από την αμαρτία!». Αν αντιμετωπίζεις μ’ αυτόν τον τρόπο και μ’ αυτές τις σκέψεις την ασθένεια σου, το φορτίο σου θα γίνει πολύ ελαφρό. Διαβάστε περισσότερα »
Η θεραπεία της υπερηφάνειας (Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης)

Σταχυολόγηση καί διασκευή κειμένου ἀπό τά “Πνευματικά Γυμνάσματα” τοῦ ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου
Πῶς λοιπόν μπορεῖ νά γιατρευτεῖ ἡ φοβερή ἀρρώστια τῆς ὑπερηφάνειας;
Θρησκευτική συνέπεια ή οντολογική εκκλησιαστική ζωή; (Αρχ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ιεροκήρυκας Ι. Μ. Πατρών)

Ο άνθρωπος θέλει να πιστεύει στον Θεό Δημιουργό του και να μιλάει γι’ Αυτόν. Είναι μία ανάγκη αυθόρμητης αναφοράς σε κάτι πιο πάνω από τον ίδιο, σε κάποια ύπαρξη πολύ ανώτερη απ’ αυτόν.
Προσπαθεί κυρίως ο σημερινός άνθρωπος να είναι συνεπής σε ένα μεγάλο ποσοστό προς αυτήν την ιδεολογία του. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι πρακτικά πιέζει τον εαυτό του να μετέχει στην ζωή της Ορθοδόξου Εκκλησίας με την μορφή εκπληρώσεως ορισμένων «υποχρεώσεων». Αυτή η μετοχή «στις θρησκευτικές υποχρεώσεις» τον κάμνει να καυχάται ότι είναι ιδεολογικώς εντάξει. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΙΖ’ Ματθαίου: Ομιλία περί της εις τα καλά έργα υπομονής (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Ματθ. ιε, 21 – 28)
- Αρκεί η πίστις και η ταπεινοφροσύνη για την σωτηρία μας;
- Ποια η βοήθεια του χριστιανού στην απόκτηση των αρετών;
- Μπορεί κάποιος άνθρωπος σε όλη του τη ζωή να μείνει σταθερός στην αρετή;
Χριστιανισμός και εξουσία (πρωτοπρ. Γεώργιος Μεταλληνός)

Ἡ στάση τῶν Τριῶν Μάγων ἔναντι τοῦ ἀσεβεστάτου Βασιλέως Ἡρώδου («δεινὸν παιδοκτόνον ἐγκατέλιπον παιζόµενον») θέτει τὸ πρόβληµα τῆς στάσεως τοῦ Χριστιανισµοῦ ὡς Ἐκκλησίας ἀπέναντι στὴν κάθε µορφὴ Ἐξουσίας. Διαβάστε περισσότερα »
Σε μια γυναίκα, που ταλαιπωρείται από βαριά θλίψη (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Γράφεις ὅτι σέ ταλαιπωρεῖ κάποια ἀκατανίκητη καί ἀνεξήγητη θλίψη. Σωματικά εἶσαι ὑγιής, τό σπίτι γεμάτο, ἀλλά ἡ καρδιά ἄδεια. Γιά τήν ἀκρίβεια ἡ καρδιά σου εἶναι γεμάτη ἀπό σκοτεινή θλίψη. Ἀναγκάζεσαι νά πηγαίνεις σέ χορούς καί σέ γιορτές, ἀλλά αὐτό σοῦ μεγαλώνει τή θλίψη.
Πρόσεχε καλά γιατί αὐτό εἶναι ἐπικίνδυνη ἀσθένεια τῆς ψυχῆς. Μπορεῖ νά νεκρώσει πλήρως τήν ψυχή. Τέτοια θλίψη ἡ ἐκκλησία μας τήν βλέπει ὡς θανάσιμο ἁμάρτημα. Ἀφοῦ κατά τόν λόγο τοῦ Ἀποστόλου ὑπάρχουν δύο εἴδη θλίψης: Διαβάστε περισσότερα »
Το ψέμα της Νέας Εποχής (Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου Αγίου Όρους)

Γεννηθήκαμε σέ μιά ἐποχή ἀναμετρήσεων. Μιά ἐποχή πού μοιάζει βέβαια μέ ἄλλες, ὅμως ἔχει τήν δική της ξεχωριστή σφραγίδα, ἀφοῦ ἡ ἱστορία δέν ἐπαναλαμβάνεται. Ἕνα χαρακτηριστικό τῆς ἐποχῆς αὐτῆς εἶναι ἡ ἐκπληκτική καί ταχύτατη διάχυση τοῦ κακοῦ, ἡ παρουσία του σέ συνεχῶς ἐναλλασσόμενες μορφές. Αὐτός πού μπορεῖ νά δεῖ, θλίβεται βλέποντας νά ἐνεργεῖται σέ ἕνα κόσμο κόσμημα τό μυστήριο τῆς ἀνομίας (Β΄ Θεσ. 2,7). Διαβάστε περισσότερα »
Η Μεγάλη Σύνοδος και οι προσυνοδικές διαδικασίες (Ιερά Μονή Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Η πορεία προς τη Μεγάλη Σύνοδο της Ορθοδόξου Εκκλησίας βαίνει προς το τέλος της. Την Πεντηκοστή του 2016, εκτός απρόοπτου. Διαβάστε περισσότερα »
Εξ’ αφορμής της Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας (Αρχ. Βασίλειος Γοντικάκης, Προηγούμενος Ιεράς Μονής Ιβήρων Αγίου Όρους)

Τώρα καὶ πολλὲς δεκαετίες γίνεται λόγος γιὰ μιὰ μεγάλη Σύνοδο ποὺ ἑτοιμάζεται. Κάποιοι λένε νὰ μὴν γίνη. Ἄλλοι προβληματίζονται γιὰ τὸ πῶς πρέπει νὰ ὀνομαστῆ ἢ ποιά εἶναι τὰ θέματα ποὺ πρέπει νὰ ἀντιμετωπίση. Διαβάστε περισσότερα »
Νοσοκομείο που «νοσεί» πώς μπορεί να σώσει; (Ηλιάδης Σάββας, Δάσκαλος)

Ο εκτός Εκκλησίας άνθρωπος της Δύσης είναι αφώτιστος. Και αφού δεν έχει εμπειρίες και δεν καταδέχεται να ακούσει την αλήθεια από τους γνήσιους θεόπτες, τους αγίους της Εκκλησίας μας, δεν μπορεί να καταλάβει τι σημαίνει Αλήθεια. Επιχειρεί να σχετικοποιήσει τα πάντα περί την αλήθεια. Θέλει να προωθήσει, το αμαρτωλό θέλημά του και την προσπάθεια να κάνει πονηρούς ελιγμούς, μη ελεγχόμενος από την οδό της αλήθειας, σχετικοποιώντας ή αμφισβητώντας τη γνησιότητα και την καθαρότητα της Εκκλησίας, η οποία τον ενοχλεί και μπαίνει εμπόδιο.
Λέει πως χρειάζεται εξαγιασμό η Εκκλησία. Ποιος όμως θα την αγιάσει έτι περισσότερο την Εκκλησία και με ποια προσόντα; Ο ασθενής θα διδάξει στους γιατρούς και στους νοσοκόμους πώς να αποκτήσουν την υγεία τους; Είναι δυνατόν; Δεν είναι πλήρης παραλογισμός; Αυτό εννοεί το μήνυμα το εξ Εσπερίας προερχόμενο. Το πλάσμα θα διορθώσει, θα διδάξει, θα συμπληρώσει τον Δημιουργό. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΙΣΤ’ Ματθαίου: Ομιλία περί του ότι ουδείς εστιν ο μη έχων τάλαντον (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Ματθ. κε’ 14-30)
- Υπάρχουν άνθρωποι στους οποίους ο Θεός δεν εμπιστεύτηκε κανένα τάλαντο;
- Μήπως σε κάποιους δεν έδωσε τάλαντο, επειδή προέβλεψε ότι θα γίνει αίτιο κολάσεως;
- Το τάλαντο είναι όργανο της εκπληρώσεως της αγάπης.
- Γιατί όμως σε κάποιους δίδει πολλά και σε άλλους λίγα τάλαντα;
- Ποιο τάλαντο μπορεί να έχει κάποιος φτωχός και άσημος και ποια η δυνατότητά του να το πολλαπλασιάσει;
- Με ποιους τρόπους πολλαπλασιάζεται το τάλαντο που μας έδωσε ο Θεός;
Περί ελευθερίας και ισότητας (Άγιος Αθανάσιος ο Πάριος)

Όπου αποδεικνύεται ότι οι άνθρωποι ούτε γεννιούνται ούτε είναι ελεύθεροι (*) στον κόσμο
(*) Ο όρος «Ελευθερία» έχει εδώ περισσότερο την σημασία όχι τόσο των πολιτικών ελευθεριών, όσο της αυτονομίας, της ανεξαρτησίας από οποιοδήποτε κέντρο αναφοράς, όπως φαίνεται από το κείμενο. Με αυτή την έννοια, οι θέσεις του αγ. Αθανασίου είναι απόλυτα ορθές, αφού ο άνθρωπος, από οποιαδήποτε οπτική γωνία και αν ειδωθεί, είναι ετεροκαθοριζόμενο ον: Η ίδια η ύπαρξή του στο σύμπαν, έστω και ως βιολογικού είδους μόνον, δεν οφείλεται στον ίδιο. Διαβάστε περισσότερα »
Εις την Υπαπαντήν του Κυρίου († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Ομιλία του γέροντα στην τράπεζα της Μονής το 1991. Διαβάστε περισσότερα »
Αποστολικό ανάγνωσμα: Ερμηνεία εις την πρώτην προς Τιμόθεον επιστολήν του Παύλου, την αναγινωσκομένην την ΛΒ΄ Κυριακή (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Α’ Τιμ. δ’, 9-15)
- Ποιο είναι το χρέος των ποιμένων της Εκκλησίας;
- Γιατί δεν πρέπει να έχουμε την ελπίδα μας στους ανθρώπους αλλά στον Θεό.
- Ποια είναι η διαφορά της “παραγγελίας” από την “διδασκαλία”;
- Με ποιο τρόπο, ακόμα και ένας νέος επίσκοπος, μπορεί να γίνει ακαταφρόνητος;
- Ποιο είναι το έργο της αρχιερωσύνης;
Ιεροί Κανόνες: Η θεραπευτική της Ορθόδοξης Εκκλησίας (π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος)

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία πού ἔγινε στόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Δημητρίου τοῦ ὁμωνύμου προαστίου Ἀθηνῶν, τήν Δευτέρα 19 Ὀκτωβρίου 2009. Διαβάστε περισσότερα »
Τα σημάδια της αγάπης προς τον Θεό (Άγιος Τύχων, αρχιεπίσκοπος Βορονέζ και Ζαντόνσκ)

Ἀλλά ἄς δοῦμε ποιά εἶναι τά σημάδια τῆς ἀγάπης μας πρός τόν Θεό, γιά νά μήν ἔχουμε ψεύτικη ἰδέα γιά τήν ἀγάπη αὐτή. Γιατί σέ τίποτε ἄλλο δέν ἀπατᾶται ὁ ἄνθρωπος, ὅσο στό θέμα τῆς ἀγάπης. Τά σημάδια τῆς ἀληθινῆς ἀγάπης εἶναι τά ἑξῆς: Διαβάστε περισσότερα »
Η σωστική παρέμβαση της Θεοτόκου (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Επιστολή σ’ έναν από τη Μάτσβα που ρωτά κάτι που δεν επιδέχεται ερωτήσεις.
Ρωτάς για ποιό λόγο ολόκληρη η ορθόδοξη και η καθολική Εκκλησία αποκαλούν τη Θεοτόκο «σωτήρα» λέγοντας Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς, ενώ είναι ο Σωτήρας, ο Ιησούς Χριστός, ο Βασιλεύς και Κύριος. Διαβάστε περισσότερα »
Στον πάνσεπτο του Χριστού Πρόδρομο και Βαπτιστή Ιωάννη (Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς)

Ἄν ὁ θάνατος τῶν ὁσίων εἶναι ἀξιοτίμητος καί ἡ μνήμη τοῦ ἀνθρώπου, πού σ’ ὅλη του τή ζωή ἔκανε μέ συνέπεια τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, πανηγυρίζεται μέ ἐγκωμιαστικούς λόγους, πόσο περισσότερο ἔχουμε ἐμεῖς ὑποχρέωση νά γιορτάζουμε μέ ἐγκώμια τή μνήμη τοῦ Ἰωάννη, πού βρίσκεται στήν πιό ψηλή κορυφή, πάνω ἀπ’ ὅλους τούς ὁσίους καί τούς δικαίους; τοῦ Ἰωάννη πού σκίρτησε προφητικά γιά τή σάρκωση τοῦ Θεοῦ-Λόγου -ἐνόσω ἀκόμα βρισκόταν στή μητρική κοιλιά- πού γεννήθηκε καί κήρυξε πρίν ἀπό Ἐκεῖνον καί μέ τά κηρύγματά του ἑτοίμασε τήν ἔλευσή Του στόν κόσμο; τοῦ Ἰωάννη πού ἀπό Αὐτόν τόν Θεό-Λόγο ἐπίσης ἀνακηρύχτηκε καί ὁμολογήθηκε δημόσια ὡς ἀνώτερος ἀπ᾽ ὅλους τούς προφῆτες, τούς δικαίους καί τούς ὁσίους ὅλων τῶν αἰώνων; Δέν μποροῦμε βέβαια νά ἰσχυριστοῦμε ὅτι, ἐπειδή ἡ ζωή του ξεπερνάει τά ἀνθρώπινα λόγια ἤ ὅτι ἐπειδή ὁμολογήθηκε ἀπό τόν ἴδιο τόν Μονογενῆ Λόγο τοῦ Θεοῦ καί τιμήθηκε δημόσια, δέν ἔχει ἀνάγκη καί ἀπό τό δικό μας ἐγκώμιο, καί μέ αὐτή τήν πρόφαση νά σιωπήσουμε καί ν’ ἀφήσουμε νά περάσει ἡ ἡμέρα τῆς μνήμης του χωρίς ἐγκωμιαστικούς λόγους, αὐτούς πού οἱ δυνάμεις μας ἐπιτρέπουν νά ἐκφωνήσουμε, μέ σκοπό νά τιμήσουμε αὐτόν πού, κατά τίς γραφές, ὑπῆρξε ἡ φωνή τοῦ Θεοῦ-Λόγου. Διαβάστε περισσότερα »
Για τις άγιες νηστείες (Αββάς Δωρόθεος)

ΙΕ` ΔΙΔΑΣΚΑΛIΑ
Mέ τό Μωσαϊκό Νόμο πρόσταξε ὁ Θεός τούς Ἰσραηλίτες, νά ξεχωρίζουν κάθε χρόνο τό ἕνα δέκατο ἀπό ὅσα θ᾽ ἀποκτοῦν (Ἀριθμ. 18) καί νά τ᾽ ἀφιερώνουν στό Θεό καί κάνοντας αὐτό νά παίρνουν εὐλογία γιά ὅλα τους τά ἔργα. Ἔχοντας ὑπόψη τους αὐτό, οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι σκέφτηκαν καί ἀποφάσισαν, γιά νά βοηθήσουν καί νά εὐεργετήσουν τίς ψυχές μας, νά μᾶς παραδώσουν κάτι ἀκόμα ὑψηλότερο καί τελειότερο, δηλαδή ν᾽ ἀφιερώνουμε στό Θεό τό ἕνα δέκατο τῶν ἡμερῶν τῆς ζωῆς μας, γιά νά εὐλογοῦνται ἔτσι τά ἔργα μας καί νά παίρνουμε συγχώρεση κάθε χρόνο γιά τίς ἁμαρτίες ὁλόκληρου τοῦ χρόνου. Διαβάστε περισσότερα »
Στον άνθρωπο που του ανταποδίδουν κακό αντί αγαθού (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Παραπονιέσαι πως οι άνθρωποι έγιναν κακοί. Πουθενά δεν συναντάς καλό άνθρωπο. Και παραξενεύεσαι, γιατί ο Θεός υπομένει τέτοιο κόσμο και δεν τον τελειώνει πια. Θα ξαφνιαστείς όταν ακούσεις, ότι το ίδιο παράπονο άκουσα από ενα γείτονά σου από την ίδια πόλη. Καί αυτός λέει, πως εξαφανίστηκαν οι καλοί άνθρωποι και πως αισθάνεται εντελώς έρημος στην οδό της δικαιοσύνης και της αλήθειας. Εκείνος δεν γνώρισε εσένα κι εσύ δεν ξέρεις γι’ αυτόν. Εάν εσείς οι δυο καλοί άνθρωποι είχατε γνωριστεί, θα αλλάζατε γνώμη και η λύπη σας θα μετατρεπόταν σε χαρά. Ο Χριστός είπε στους μαθητές Του: «Υμείς δε λυπηθήσεσθε, αλλ’ η λύπη υμών εις χαραν γενήσεται» (Ιωάν. 16, 20). Διαβάστε περισσότερα »
Η εκκοσμίκευση στην θεολογία (Μητροπολίτης Ναυπάκτου & Αγ. Βλασίου Ιερόθεος)

Ὁ ὅρος «ἐκκοσμίκευση» χρησιμοποιεῖται, ἰδιαιτέρως τόν τελευταῖο καιρό, πολύ συχνά, ἀλλά ὁ κάθε ἕνας χρησιμοποιεῖ τόν ὅρο αὐτό, γιά νά κατηγορήσει κάποια θεολογική ἔκφραση, ποὺ χρησιμοποιεῖται ἀπό κάποιον ἄλλον, μέ τόν ὅποιον διαφωνεῖ. Στήν οὐσία, χρησιμοποιεῖ τόν ὅρο αὐτό, γιά νά ἐξάρει τήν δική του θεολογία, τήν ὁποία συνήθως θεωρεῖ ὡς αὐθεντική. Βεβαίως, ὁ ὅρος «ἐκκοσμίκευση», γιά τήν θεολογία, χρησιμοποιεῖται γιά νά χαρακτηρίσει τήν δυτική θεολογία (σχολαστική καί προτεσταντική), ἡ ὁποία ἀποδεσμεύτηκε ἀπό τήν νηπτική – ἡσυχαστική παράδοση τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, μέ ἀποτέλεσμα νά ταυτισθεῖ εἴτε μέ τόν στοχασμό – λογοκρατία εἴτε μέ τόν ἠθικισμό – ἠθικοκρατία.
Αὐτό, κατ’ ἐπέκταση, σημαίνει ὅτι, ὅταν μερικοί Ὀρθόδοξοι θεολόγοι προσπαθοῦν νά θεολογοῦν μέ τίς προϋποθέσεις καί τά δεδομένα τῆς δυτικῆς θεολογίας, καί στήν πραγματικότητα ἀποδεσμεύονται ἀπό τήν ἡσυχαστική παράδοση, ποὺ εἶναι ὁ ὀρθόδοξος τρόπος τοῦ θεολογεῖν, τότε ζοῦν τήν ἐκκοσμίκευση σέ ὅλο το βάθος της.
Ἑπομένως, οἱ θεολόγοι μέ δυτικές ἐπιρροές καί ἐπιδράσεις ἐκφράζουν τήν ἐκκοσμικευμένη θεολογία. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΙΔ’ Λουκά: Ερμηνεία του Ευαγγελίου (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Λουκ. 18, 35-43)
- Εκτός από τον ευαγγελιστή Λουκά, την υπόθεση του τυφλού περιγράφουν και οι Μάρκος και Ματθαίος. Ο Ματθαίος όμως μιλά για δύο τυφλούς. Γιατί;
- Γιατί ο Χριστός ρωτάει τον τυφλό το αίτημά του; Δεν γνώριζε τι επιθυμούσε ο τυφλός;
- Γιατί ο Θεάνθρωπος αποδίδει την θεραπεία του τυφλού στην πίστη του;
Για το μάθημα των θρησκευτικών (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Σ΄ ἕναν καθηγητὴ… Διαβάστε περισσότερα »
Είναι σωστό το «Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς»; (Αρχ. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)

Φίλος Ιερεύς, συναντήσας μοι προ ολίγων ημερών, με ηρώτησε: «Δεν νομίζεις, αδελφέ, ότι το εν ταις ιεραίς Ακολουθίαις ημών λεγόμενον «Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς», δεν είνε ορθόν και πρέπει να αποβληθή ή, μάλλον ειπείν, να αντικατασταθή ολοκληρωτικώς διά του «Υπεραγία Θεοτόκε, πρέσβευε υπέρ ημών»; Το δεύτερον τούτο είνε νοητόν, εφ’ όσον η Αγία ημών Εκκλησία δέχεται την επίκλησιν της πρεσβείας των Αγίων, αλλά το πρώτον; Τις δύναται να σώση πλην του Κυρίου; Αυτός μόνος δεν είνε, όστις «σώσει τον λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών»; (Ματθ. α’, 21). Δεν είνε αλήθεια αναντίρρητος, ότι «ουκ έστιν εν άλλω ουδενί η σωτηρία• ουδέ γαρ όνομά εστιν έτερον υπό τον ουρανόν, το δεδομένον εν ανθρώποις εν ω δει σωθήναι ημάς»; (Πράξ. δ’ 12). Πώς λοιπόν καλούμεν την Θεοτόκον ίνα σώση ημάς, ενώ η σωτηρία είνε αποκλειστική ιδιοκτησία και αποκλειστικόν δικαίωμα του ενανθρωπήσαντος Λόγου;» Διαβάστε περισσότερα »
Ο Μέγας Αντώνιος και ο σύγχρονος οικουμενισμός (Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης, Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.)

1. Δὲν εἶναι ἀναχρονιστικὴ ἡ συνάφεια. Παρόμοιο διαθρησκειακὸ καὶ διαχριστιανικὸ περιβάλλον.
Στὸ ἄρθρο μας μὲ τίτλο «Μακρὰν τῆς ὁδοῦ τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡ συνάντηση Βαρθολομαίου καὶ πάπα» εἴχαμε ἐξαγγείλει ὅτι θά συνεχίζαμε τὴν ἔκθεση τῶν ἐκτιμήσεών μας μὲ βάση τὴ διαχρονικὴ συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως αὐτὴ ἐκφράζεται μέσα στοὺς βίους τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ διδασκάλων. Ἐπειδή μάλιστα ὁ Ἁγιος Σπυρίδων, ὁ θαυματουργὸς πολιοῦχος τῆς Κέρκυρας, ἔδιωξε τὸν πάπα μέσα ἀπὸ τὸν ναό του μὲ ἕνα ἐντυπωσιακὸ θαῦμα ποὺ ἔκανε, ἐνῶ οἱ σημερινοὶ προκαθήμενοι, τὸν εἰσάγουν στοὺς ὀρθόδοξους ναούς, τὸν ἀσπάζονται, τὸν θυμιάζουν καὶ τὸν πολυχρονίζουν, σχεδιάσαμε νὰ παρουσιάσουμε αὐτὸ τὸ θαῦμα, ὅπως τὸ διασώζει καὶ τὸ σχολιάζει ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Πάριος, μεγάλος λόγιος καὶ διδάσκαλος τοῦ Γένους καὶ μέλος τῆς τριάδος τῶν Ἁγίων Κολλυβάδων τοῦ 18ου αἰῶνος. Ὁ σχεδιασμὸς αὐτὸς καὶ ἡ προτεραιότητα παραμένει, μὲ μία μικρὴ χρονικὴ παρέκκλιση, λόγω τῆς ἑορτολογικῆς συγκυρίας.
Ἡ μνήμη τοῦ Μεγάλου Ἀντωνίου, σὲ ναὸ τοῦ ὁποίου στὴ Θεσσαλονίκη ὑπηρετοῦμε μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν εὐλογία τοῦ Ἁγίου ἤδη δεκατρία χρόνια, μᾶς ἔδωσε τὴν εὐκαιρία καὶ πάλι νὰ ἐντρυφήσουμε στὸ θαυμάσιο «βίο» του, πρότυπο ἀπὸ πλευρᾶς γραμματολογικῆς ὅλων τῶν μεταγενέστερων «βίων» Ἁγίων, τὸν ὁποῖο συνέγραψε ὁ διατελέσας μαθητής του ἀρχιεπίσκοπος Ἀλεξανδρείας καὶ στύλος τῆς Ὀρθοδοξίας, ὄντως Μέγας Ἀθανάσιος. Διαβάστε περισσότερα »
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ’ ΛΟΥΚΑ: Η θεραπεία των δέκα λεπρών (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

(Λουκ. ιζ 12-19)
Συχνά είμαστε αδύναμοι να διδαχτούμε από τα μεγάλα πράγματα και διδασκόμαστε από τα μικρά. Αφού δεν μπορούμε να κατανοήσουμε πώς o Θεός βλέπει όλους τους ανθρώπους, ας παρατηρήσουμε πώς στέλνει ο ήλιος το φως του παντού στη γη, σ’ όλα τα πράγματα. Αν αδυνατούμε να κατανοήσουμε πως η ψυχή του ανθρώπου δεν μπορεί ούτε στιγμή να ζήσει χωρίς Θεό, ας δούμε πώς το σώμα του ανθρώπου δεν μπορεί ούτε στιγμή να ζήσει χωρίς τον αέρα.
Αν δεν μπορούμε ν’ αντιληφθούμε γιατί ο Θεός ζητάει υπακοή από τους ανθρώπους, ας καταλάβουμε γιατί ο αρχηγός της οικογένειας απαιτεί υπακοή από τα μέλη της, ο βασιλιάς από τους υπηκόους του, ο διοικητής από τους στρατιώτες του κι ο αρχιτέκτονας από τους οικοδόμους. Αν δεν κατανοούμε γιατί ο Θεός ζητάει ευγνωμοσύνη από τους ανθρώπους, ας αναλογιστούμε γιατί ο πατέρας ζητάει την ευγνωμοσύνη των παιδιών του. Γιατί ο πατέρας επιμένει πως ο γιος του πρέπει να πάρει το κύπελλό του, να του κάνει υπόκλιση και να λέει ευχαριστώ για το κάθε τι, μικρό ή μεγάλο, που παίρνει από τους γονείς του; Γιατί το κάνουν αυτό οι γονείς; Μήπως πλουτίζουν περισσότερο με τις ευχαριστίες των παιδιών, μήπως γίνονται πιο δυνατοί ή πιο διάσημοι ή αποκτούν μεγαλύτερη επιρροή στην κοινωνία; Όχι, τίποτα απ’ όλ’ αυτά. Αφού λοιπόν οι γονείς δεν κερδίζουν προσωπικά τίποτα από την ευγνωμοσύνη των παιδιών, δεν είναι περίεργο που διδάσκουν συνέχεια τα παιδιά τους να είναι ευγνώμονα; Κι αυτό δεν το κάνουν μόνο οι πιστοί γονείς, μα ακόμα κι οι άπιστοι. Διαβάστε περισσότερα »
Οι Άγιοι γίνονται οι φορείς της Χάριτος και του ελέους του Κυρίου (Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως)

Η Εκκλησία έλαβε εντολή από τους Αποστόλους να εύχεται για όλο τον κόσμο και να μεσιτεύει στο Χριστό για χάρη του κόσμου. Διαβάστε περισσότερα »
Πώς ενεργεί η χάρη. Η ελεύθερη αποδοχή της από τον άνθρωπο. (Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)

ΘΥΜΑΣΑΙ, πιστεύω, ότι ο χριστιανός δεν είναι ένας κοινός άνθρωπος, αφού διαμορφώνεται τόσο από τη φύση όσο και από τη χάρη. Πρέπει να διευκρινίσω, όμως, ότι από τους χριστιανούς δεν σώζονται όλοι. Σώζονται, μπαίνουν δηλαδή στην αιώνια βασιλεία του Θεού, μόνο εκείνοι στους οποίους ενοικεί η χάρη, διαποτίζοντάς τους ολοκληρωτικά, μεταμορφώνοντας θα έλεγα, σύνολη τη φύση τους. Διαβάστε περισσότερα »
Κάλλος και ησυχία στην αγιορείτικη πολιτεία (Αρχ. Βασίλειος Γοντικάκης, Προηγούμενος Ι. Μ. Ιβήρων Αγίου Όρους)

Εισήγηση στο Διεθνές Συμπόσιο “Το Άγιον Όρος χθες, σήμερα, αύριο”, που διοργανώθηκε από την Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών και πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη 29 Οκτωβρίου με 1 Νοεμβρίου 1993. Διαβάστε περισσότερα »
Ο άνθρωπος και ο χρόνος (Αρχ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ιεροκήρυκας Ι. Μ. Πατρών)

Ο Τριαδικός Θεός, ως ο Δημιουργός του Σύμπαντος και του ανθρώπου, παρεμβαίνει με την Ενανθρώπηση του Υιού και Λόγου του Θεού Πατρός στον χρόνο. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή μετά τα φώτα: Το ευαγγέλιο της νίκης του Χριστού κατά των πειρασμών (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

(Ματθ. δ’ 1-11)
Δεν υπάρχει ούτε μια εντολή τού Θεού που δεν έχουν παραβιάσει οι άνθρωποι. Δεν υπάρχει ούτε μία μοναδική εντολή τού Θεού που να έχουν τηρήσει οι άνθρωποι χωρίς να γογγύσουν και να διαμαρτυρηθούν. Και δεν υπάρχει ούτε μία εντολή τού Θεού που να παραβίασε ο Κύριος Ιησούς κι ούτε μία που να την τήρησε με γογγυσμούς και διαμαρτυρίες. Όλα όσα είχε στην επίγεια ζωή Του να υποφέρει, να τηρήσει και να υποστεί, τα εφάρμοσε με τέλεια ταπείνωση κι απόλυτη υπακοή στον ουράνιο Πατέρα Του. Κι αυτό για να διδάξει σ’ όλους εμάς την ταπείνωση και την υπακοή· να μας ενθαρρύνει στην αντοχή και την καρτερία· να μας δείξει πως όλες οι ουράνιες εντολές είναι και δυνατές και απαραίτητες για μας να τις τηρήσουμε, με την εποπτεία και την καθοδήγηση του παντεπόπτη και ζώντος Θεού. Οι άνθρωποι διαμαρτύρονται για τη φτώχεια τους, παραπονούνται ότι δε γνωρίζουν την καταγωγή τους, μ’ όλο που όλοι οι άνθρωποι γνωρίζουν, αν κάνουν μια αναδρομή, ότι οφείλουν την ύπαρξή τους στο βασιλιά Θεό. Κι Εκείνος, ο Μονογενής κι αγαπητός Υιός τού Θεού, δεν παραπονέθηκε που γεννήθηκε σε φάτνη αλόγων ή που δεν είχε «που την κεφαλήν κλίνη». Διαβάστε περισσότερα »
Άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής του Χριστού (Απόστολος Παπαδημητρίου)

Ο άγιος Ιωάννης ο πρόδρομος και βαπτιστής του Χριστού είναι λαϊκός άγιος, γι’ αυτό και πολύ διαδεδομένη η ονοματοδοσία, ώστε να υπάρχει και λαϊκή παροιμία, ασφαλώς άστοχη, «σπίτι δίχως Γιάννη προκοπή δεν κάνει»! Ο τρόπος, με τον οποίο προσεγγίζουμε τα προβαλλόμενα από την Εκκλησία μηνύματα, μέσω των ακολουθιών, κατά το δωδεκαήμερο από τα Χριστούγεννα ως τα Θεοφάνεια, δεν μας επιτρέπουν να σταθούμε στο πρόσωπο, το οποίο αποτελεί τον συνδετικό κρίκο μεταξύ Παλαιάς και Καινής Διαθήκης του Θεού προς τους ανθρώπους. Διαβάστε περισσότερα »
Τα Άγια Θεοφάνεια (Αρχ. Αρσένιος Κατερέλος, Ηγούμενος Ι. Μονής Αγίου Νικολάου Δίβρης Φθιώτιδος)

Ὅταν ὁ Χριστός ὡς ἄνθρωπος συνεπλήρωσε τό τριακοστόν ἔτος τῆς ἡλικίας Του, γιατί ὡς Θεός πού ταυτόχρονα ἦταν εἶναι ἄχρονος, ἐπῆγε στόν Ἰορδάνη ποταμό γιά νά βαπτισθῆ ἀπό τόν Ἰωάννη. «Ὁ δὲ Ἰωάννης διεκώλυεν αὐτὸν λέγων· Ἐγὼ χρείαν ἔχω ὑπὸ σοῦ βαπτισθῆναι, καὶ σὺ ἔρχῃ πρός με;». Ἐγώ ἔχω ἀνάγκη νά βαπτισθῶ ἀπό Ἐσένα καί Σύ ἔρχεσαι πρός ἐμένα; (Ματθ. Γ´, 14). Ἄλλωστε, ὁ Ἰωάννης εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος διεκήρυξε: «Ἰδού ὁ ἀμνός τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τήν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου» (Ἰωάν. Α´, 29). Νά, δηλαδή τό πρόβατον, τό ὁποῖον θά σφαγιασθῆ καί ἡ θυσία του αὐτή θά ἔχη διαστάσεις παγκοσμιότητος, διότι μέ τήν θυσία αὐτή θά σηκώση τήν ἐνοχή ὅλου τοῦ κόσμου ὅλων τῶν ἐποχῶν. Διαβάστε περισσότερα »
Σχέση Μικρού και Μεγάλου Αγιασμού κατά τους Κολλυβάδες και δη κατά τον Άγιο Αθανάσιο τον Πάριο

Με τη ευκαιρία της μεγάλης δεσποτικής εορτής των Θεοφανείων και της κατ’ αυτήν τελέσεως του Μεγάλου Αγιασμού, επιθυμούμε ν’ αναφερθούμε στη σχέση αυτή του Μεγάλου, ως λέγεται, Αγιασμού, προς τον αποκαλούμενο Μικρό Αγιασμό, ο οποίος τελείται σε κάθε άλλη περίπτωση π.χ. Πρωτομηνιά, εγκαινισμούς οίκων, καταστημάτων κ. ά., με σκοπό να συμβάλλουμε στη αποφυγή των πολλών παρανοήσεων, αλλά και στην εξάλειψη των λανθασμένων απόψεων και εθιμικών διατάξεων σχετικά με τη σύγκριση των δύο Αγιασμών και την χρήση τους.
Οδηγό σ’ αυτήν την προσπάθεια θα έχομε έναν από τους κυριώτερους εκπροσώπους της Φιλοκαλικής αναγέννησης του 18ου αιώνος, του κινήματος δηλ. των Κολλυβάδων, των Άγιο Αθανάσιο τον Πάριο, ο οποίος είχε ασχοληθεί με το θέμα εκτενώς. Διαβάστε περισσότερα »
Ο Άγιος Βασίλειος και ο ύπαρχος Μόδεστος

Πώς σκέφτηκες εσύ (ανέφερε το όνομά του χωρίς να τον αξιώσει να τον ονομάσει επίσκοπο) και τολμάς να αντιστέκεσαι εναντίον τόσης εξουσίας, μόνος εσύ από όλους φέρεσαι με τόσην αυθάδεια; Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή προ των Φώτων (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Μάρκ. α 1-8
Δεν υπάρχει αληθινή σοφία χωρίς αγάπη, ούτε και αληθινή αγάπη χωρίς σοφία. Σοφία χωρίς αγάπη είναι όπως η σοφία τού φιδιού, ιδιοτελής και φαρμακερή. Αγάπη χωρίς σοφία είναι μια νεροποντή, την ώρα που η άνυδρη γη αναζητά ένα ψέκασμα νερού.
Πόσο αμέτρητη είναι η σοφία τού Θεού! Τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί μαζί της, εκτός από τη θεϊκή αγάπη. Η αγάπη κι η σοφία τού Θεού, που αποκαλύφθηκαν στη δημιουργημένη φύση, είναι τα μέγιστα δώρα Του. Ακόμα κι αυτά όμως δεν είναι παρά σκιά, αν συγκριθούν με τη σοφία και την αγάπη που αποκάλυψε ο Θεός μέσω του Κυρίου Ιησού Χριστού, στο έργο τής σωτηρίας τού ανθρώπου. Πόσο μεγίστη είναι η σοφία κι η αγάπη τού Θεού που αποκαλύφθηκαν στην πρώτη Δημιουργία! Αυτή όμως ήταν η σοφία της δημιουργίας κάποιου που δεν υπήρχε, η αγάπη που δίνει σε κάποιον που δεν έχει γεννηθεί ακόμα. Η σοφία που αποκαλύφθηκε στη Νέα Κτίση, είναι η σοφία της θεραπείας κάποιου που είναι σοβαρά άρρωστος. Η αγάπη τής Νέας Κτίσης όμως, είναι η αγάπη τής αυτοθυσίας.
Διάβασε μια φορά, δυο φορές και πολλές φορές ακόμα, το ευαγγέλιο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και σβήσε τη δίψα σου στην αμέτρητη σοφία κι αγάπη τού Θεού. Και θα νιώσεις ισάριθμες φορές ψυχική υγεία, ψυχική δύναμη, χαρά και ζωή. Διαβάστε περισσότερα »
Περί χρόνου και εις την Περιτομήν του Κυρίου (†Αρχ. Γεώργιος Καψάνης)

Ομιλία του μακαριστού π. Γεωργίου Καψάνη, στην τράπεζα της Ιεράς Μονής Γρηγορίου Αγίου Όρους, το 2003
Διαβάστε περισσότερα »
Για τις αρρώστιες και συμφορές (Μέγας Βασίλειος)

Ο Μέγας Βασίλειος στο λόγο του, «ότι ουκ έστιν αίτιος των κακών ο Θεός», μας λέγει: Διαβάστε περισσότερα »
Λόγος επαινετικός στον Άγιο Πρωτομάρτυρα Στέφανο (Άγιος Πρόκλος, πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως)

Ο ήλιος ο αισθητός, που ανατέλλει πάνω από τη γη, έχει δίπλα του συνακόλουθους, τα αστέρια της Άρκτου, του Ωρίωνα, της Πούλιας, ακόμα και του Αυγερινού.
Ο Ήλιος όμως της Δικαιοσύνης, ο οποίος ακτινοβόλησε ανατέλλοντας μέσα από τους παρθενικούς κόλπους, δεν έχει ανάγκη τη συνδρομή από το φως των αστεριών, αλλά έθεσε τον Πρωτομάρτυρα Στέφανο να λάμπει αυτός, δίπλα στις αθάνατες ακτίνες Του. Διαβάστε περισσότερα »
Το εξόριστο βρέφος (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος, Αγ. Νικόδημος Αγιορείτης)

Στις 26 Δεκεμβρίου εορτάζεται η Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου (τιμούμε δηλ. το πρόσωπό της καθώς συνέβαλε στο Μυστήριο της Θείας Οικονομίας) και η Φυγή στην Αίγυπτο. Διαβάστε περισσότερα »
Φανέρωση της απείρου αγάπης τού Θεού († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Τὰ Χριστούγεννα, ποὺ µὲ τὴν Χάρι τοῦ Θεοῦ ἑορτάζουµε καὶ φέτος, µᾶς δίνουν τὴν εὐκαιρία νὰ ἐµβαθύνουµε στὸ Μυστήριο τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Πολλὰ καὶ ἀνεκτίµητα εἶναι τὰ δῶρα τοῦ Θεοῦ σέ µᾶς. Τὸ µεγαλύτερο ὅµως δῶρο Του εἶναι ἡ ἐνανθρώπηση τοῦ Μονογενοῦς Του Υἱοῦ, χωρὶς τὴν ὁποία θὰ εἴµεθα ἀκόµη ἀπελπισµένοι αἰχµάλωτοι τοῦ διαβόλου καὶ τοῦ θανάτου. Διαβάστε περισσότερα »
Στη Γέννηση του Χριστού – Λόγος Β’ (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Ἐκεῖνο τόν καιρό κυβερνοῦσε ὁ Καίσαρας Αὔγουστος. Ἡ παντοκρατορία του σ᾿ ὁλόκληρη τή γῆ εἶναι μιά εἰκόνα τῆς παντοκρατορίας τοῦ Θεοῦ στούς δύο κόσμους: τόν ὑλικό καί τόν πνευματικό. Ὁ πολυκέφαλος δράκοντας τῆς ἐξουσίας πού εἶχε προξενήσει ἀπό τήν ἀρχή τῆς πτώσης μεγάλη παρακμή στούς ἀνθρώπους, τώρα εἶχε μείνει μ᾿ ἕνα κεφάλι. Ὅλα τά γνωστά ἔθνη κι οἱ λαοί τῆς γῆς βρίσκονταν ἄμεσα ἤ ἔμμεσα στήν ἐξουσία τοῦ Καίσαρα Αὐγούστου, εἴτε ἀναγνωρίζοντας τούς ρωμαϊκούς ἀξιωματούχους καί τούς ρωμαϊκούς θεούς. Ὁ πόλεμος γιά ἐξουσία εἶχε σταματήσει. Ἡ μοναδική ἐξουσία πού κυβερνοῦσε τόν κόσμο ὁλόκληρο βρισκόταν στά χέρια τοῦ Καίσαρα Αὐγούστου. Πάνω ἀπ᾿ αὐτόν δέν ὑπῆρχε οὔτε ἄνθρωπος οὔτε καί Θεός αὐτοανακηρύχτηκε θεός κι οἱ ἄνθρωποι ἔκαναν θυσίες στήν εἰκόνα του, σφάζοντας ζῶα. Ἀπό τότε πού δημιουργήθηκε ὁ κόσμος κανένας ἄλλος ἄνθρωπος στή γῆ δέν εἶχε συγκεντρώσει τόση ἐξουσία καί δύναμη ὅση ὁ Αὔγουστος. Κυβερνοῦσε τόν κόσμο χωρίς ἀντίπαλο. Διαβάστε περισσότερα »
Πρoς ένα Γερμανό θεολόγο: Για την ορθόδοξη Εκκλησία και την ειρήνη τού κόσμου (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

«Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» (Λουκ. β΄: 14).
Σᾶς φαίνεται ὅτι ἡ ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἐλάχιστα ἐνδιαφέρεται γιά τήν εἰρήνη στόν κόσμο, καί αὐτό σᾶς ταλαιπωρεῖ. Πῶς ἐλάχιστα; Διαβάστε περισσότερα »
Τα ζώα της φάτνης

Στὴ βυζαντινὴ εἰκόνα τῆς Γεννήσεως τοῦ Σωτῆρος τὸ κεντρικὸ πρόσωπο, τὸ θεῖο Βρέφος, εἰκονίζεται μέσα σὲ σπήλαιο ἀνάμεσα σὲ ζῶα· ἢ μᾶλλον τὰ ζῶα εἶναι σκυμμένα πάνω Του· εἶναι πάντοτε δύο καὶ εἶναι συγκεκριμένα: ἕνας «βοῦς» (βόδι) καὶ ἕνας «ὄνος» (γαϊδουράκι). Διαβάστε περισσότερα »
Χριστούγεννα († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Ομιλία του μακαριστού π. Γεωργίου Καψάνη, στην τράπεζα της Ιεράς Μονής Γρηγορίου Αγίου Όρους, το 2007.
Διαβάστε περισσότερα »
Ο Χριστός της αγάπης († μοναχός Μωυσής Αγιορείτης)

…Ὁ Χριστὸς δύο χιλιετίες ἀπὸ τὸν ἐρχομό Του παραμένει σχεδὸν ἄγνωστος στὸν κόσμο ἢ παραποιημένος ἢ μεταρρυθμισμένος ἢ ἀνανεωμένος καὶ διορθωμένος ἀπὸ μερικοὺς ἢ ἀρκετούς. Δὲν εἶναι ὁ Θεὸς δυνάστης, ἀφέντης… Δὲν εἶναι ὁ μακάρια ἀναπαυόμενος στοὺς οὐρανούς, ὁ μακρυνός, ὁ δύσκολος, ὁ ἀδιάφορος, ὁ βαθύς, ὁ βαρύς, ὁ ξένος, τοῦ οὑμανισμοῦ, τοῦ ὀρθολογισμοῦ … Διαβάστε περισσότερα »
Ο Απόστολος Παύλος έναντι των αιρέσεων (Μοναχός Αρσένιος Βλιαγκόφτης)

Το στόμα του Χρυσορρήμονος Ιωάννου και η γραφίδα του θα χρειαζόταν για να εγκωμιάσουμε επαξίως τον μέγα Απόστολο Παύλο, το στόμα του Χριστού. Επειδή μας λείπουν και τα δύο αυτά, θα δανεισθούμε λόγους του ίδιου του Αποστόλου για να παρουσιάσουμε το θέμα μας. Φυσικά την αντιμετώπιση των αιρέσεων, θέμα τόσο σημαντικό στην ποιμαντική διακονία της Εκκλησίας, δεν θα μπορούσε να την αμελήσει αυτός που είχε την μέριμναν πασών των εκκλησιών1, ο Απόστολος των Εθνών Παύλος. Διαβάστε περισσότερα »
Η Ορθοδοξία σήμερα. Πόσο ανήκει στους καιρούς μας ή ποιές προσαρμογές επιβάλλονται; († Μοναχός Θεόκλητος Διονυσιάτης)

Ο τίτλος είναι, σαφώς καθοριστικός, ως χρονικός προσδιορισμός της Ορθοδοξίας σήμερα και ως διαστολή από το χθες. Δηλαδή, υπό την σύγχρονη οπτική γωνία, τί είναι η Ορθοδοξία, ποιό είναι το μήνυμά της, ποιά στοιχεία τη συγκροτούν, πόσον απηχεί σήμερα, τί παλαιό από το σώμα της πρέπει ν’ αποβληθεί, τί νέο μπορεί και πρέπει να προσλάβει, τέλος, πόσο ανήκει στους καιρούς μας ή ποιές προσαρμογές επιβάλλονται; Διαβάστε περισσότερα »
Για το ότι δεν πρέπει κανείς να εμπιστεύεται στη φρόνησή του (Αββάς Δωρόθεος)

Έργα Ασκητικά: Ε’ Διδασκαλία
61.- Στην Παλαιά Διαθήκη, στο βιβλίο των Παροιμιών, διδάσκεται ότι: Οι άνθρωποι που δεν έχουν ισχυρή και συνετή διακυβέρνηση πέφτουν σαν τα μαραμένα φύλλα. Η δε σωτηρία εξασφαλίζεται μετά από φρόνιμη και θεόπνευστη καθοδήγηση (Παροιμ. ΙΑ’, 14). Καταλαβαίνετε τη δύναμη που κρύβουν αυτά τα λόγια, αδελφοί μου, βλέπετε τι μας διδάσκει η Αγ. Γραφή. Μας κάνει προσεκτικούς να μην εμπιστευόμαστε τους εαυτούς μας, να μην τους θεωρούμε συνετούς, να μην πιστεύουμε ότι μπορούμε να κυβερνούμε τον εαυτό μας. Έχουμε ανάγκη από βοήθεια, έχουμε ανάγκη από ανθρώπους που, μετά από το Θεό, θα μας κυβερνούν. Δεν υπάρχει τίποτα πιο άθλιο και πιο ευκολοθήρευτο για τον εχθρό από εκείνους που δεν έχουν κάποιο καθοδηγητή στο δρόμο του Θεού. Γιατί λέει, εκείνοι που δεν έχουν κάποιον να τους κατευθύνει, πέφτουν σαν τα μαραμένα φύλλα; Το φύλλο όταν πρωτοβγαίνει είναι πάντα χλωρό, τρυφερό, όμορφο. Μετά σιγά-σιγά ξεραίνεται και πέφτει και τελικά περιφρονείται σαν κάτι άχρηστο και ποδοπατιέται. Έτσι είναι και ο άνθρωπος που δεν έχει κάποιον να τον τιμονέψει. Στην αρχή έχει πολύ ζήλο και διάθεση να νηστεύει, ν’ αγρυπνεί, να μένει στην ησυχία, στην υπακοή, να κάνει πολλά ακόμα καλά και αξιέπαινα πράγματα. Μετά όμως, μόλις σιγά-σιγά σβήσει ο πρώτος εκείνος ζήλος, επειδή δεν έχει κάποιον να τον κατευθύνει, να τον ενισχύει και να του ανάβει περισσότερο τον πρώτο εκείνο ζήλο, ξεραίνεται λίγο-λίγο, χωρίς να το καταλαβαίνει, και πέφτει στα χέρια των δαιμόνων και αιχμαλωτίζεται απ’ αυτούς και τον κάνουν πια ό,τι θέλουν. Διαβάστε περισσότερα »
Το Σαρανταλείτουργο (β) (π. Δημήτριος Μπόκος)

Τὸ σαρανταήμερο (15 Νοεμβρίου – 25 Δεκεμβρίου), ἡ περίοδος τῆς νηστείας τῶν Χριστουγέννων, συνδέεται μὲ τὸ σαρανταλείτουργο. Ἡ καθημερινὴ τέλεση τῆς Θείας Λειτουργίας κατὰ τὴν περίοδο αὐτή, σὲ συνδυασμὸ μὲ τὸν ἀγώνα τῆς νηστείας, μιᾶς συνολικῆς ἄσκησης κατὰ τῶν ἐγωκεντρικῶν μας ἐπιθυμιῶν καὶ παθῶν, εἶναι μιὰ ἄριστη προετοιμασία γιὰ ἀληθινὴ βιωματικὴ προσέγγιση τοῦ συγκλονιστικοῦ γεγονότος τῆς σάρκωσης τοῦ Θεοῦ. Γιατί ἔχει τόση σημασία γιὰ μᾶς ἡ Θεία Λειτουργία;
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΙΑ’ Λουκά (Αγίων Προπατόρων): Η παραβολή τού Μεγάλου Δείπνου (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

(Λουκ. ιδ’ 16-24)
Την ομιλία αυτή την βρίσκουμε στην περικοπή του κατά Ματθαίου Ευαγγελίου, κεφ. κβ’ 2-14, που αναφέρεται στην ίδια παραβολή.
Ο Θεός θέλει τον άνθρωπο να πιστεύει σ’ Εκείνον, περισσότερο απ’ οποιονδήποτε η οτιδήποτε άλλο στον κόσμο.
Ο Θεός θέλει τον άνθρωπο να ελπίζει σ’ Εκείνον, περισσότερο απ’ οποιονδήποτε η οτιδήποτε άλλο στον κόσμο.
Ο Θεός ζητάει όμως και κάτι παραπάνω: θέλει ο άνθρωπος να προσκολληθεί με αγάπη μόνο σ’ Εκείνον. Και τότε, με την αγάπη που θ’ ακτινοβολεί από μέσα του, θα γίνει ένα και με την κτίση του Θεού.
Αυτή είναι η ένωση του ανθρώπου με το Θεό. Αυτή είναι η μνηστεία της ψυχής με το Χριστό. Κάθε άλλη ένωση είναι μοιχεία και πορνεία. Μόνο τέτοια στενή ένωση της ψυχής με το Χριστό, που σ’ εμάς απεικονίζεται πιο καθαρά με τον επίγειο γάμο, μπορεί να κάνει την ψυχή πλούσια και καρποφόρα. Όλες οι άλλες σχέσεις που μπορεί να συνάψει η ψυχή είναι αγκάθια και ζιζάνια, που είναι γυμνά και άγονα από κάθε αγαθό. Αν αυτό δεν το γνωρίζουν και δεν μπορούν να το γνωρίζουν οι άνθρωποι που ζουν μακριά από την Εκκλησία του Χριστού, οι χριστιανοί όμως πρέπει να το γνωρίζουν, ιδιαίτερα οι ορθόδοξοι χριστιανοί. Είναι στο πνεύμα και την παράδοσή μας να κατανοήσουμε το βάθος και το πλάτος της αποκάλυψης του Θεού που έγινε με τον Κύριο Ιησού. Να κατανοήσουμε την αιωνιότητα πιο σωστά από τους λαούς της Ανατολής, να κατανοήσουμε το χρόνο πιο σωστά από τους ανθρώπους της Δύσης.
Με ότι είναι πιο στενά δεμένη η ψυχή του ανθρώπου, μ’ αυτό κι έχει δεσμευτεί, είτε αυτό είναι ζωντανό είτε νεκρό πράγμα, είτε πρόκειται για σώμα είτε για κάποιο ρούχο, για χρυσό ή άργυρο ή για οποιοδήποτε επίγειο αγαθό, εγκόσμια δόξα ή τιμή, πάθος ή ότι άλλο στην κτίση, όπως για παράδειγμα κόσμημα, τρόφιμο, ποτό, χορό, φύση ή οτιδήποτε άλλο. Κάθε τέτοια δέσμευση της ψυχής είναι άνομη κι επισύρει ατέλειωτη δυστυχία για την ψυχή, τόσο σ’ αυτόν τον κόσμο όσο και στον άλλον. Το ίδιο συμβαίνει με την άνομη σχέση άναμεσα στον άντρα και τη γυναίκα, που επιφέρει στενοχώριες όχι μόνο σ’ αυτούς τους δύο, αλλά και στα τυχόν παιδιά που θ’ αποκτήσουν. Δεν πρέπει να κρύβουμε εκείνο που η Αγία Γραφή λέει πεντακάθαρα: πως ο Θεός είναι ζηλωτής (Εξ. κ’ 5, Δευτ. δ’ 24). Ο ζήλος του Θεού δε στρέφεται εναντίον άλλου στη γη, παρά μόνον στην ψυχή του ανθρώπου. Ο Θεός θέλει αποκλειστικότητα στην ψυχή του ανθρώπου, την θέλει πιστή με καθαρότητα και ειλικρίνεια. Κι αυτό ο Θεός το θέλει για το καλό της ψυχής. Η άπειρη σοφία του Θεού γνωρίζει – όπως πρέπει και μεις να γνωρίζουμε μετά την έλευση του Χριστού – πως αν η πίστη της ψυχής στο Θεό, το Δημιουργό, είναι ελλιπής, πως αν ενωθεί με απόλυτη αγάπη με κάποιον άλλον ή κάτι άλλο στον κόσμο, τότε σιγά σιγά θα υποδουλωθεί, θα γίνει σκλάβα, θα είναι σαν μια σκοτεινή κι απελπισμένη σκιά και τελικά θα καταλήξει σε μια ελεεινή εικόνα εκεί, όπου είναι ο τρυγμός κι ο βρυγμός των οδόντων.
Η θερμή αγάπη της ψυχής προς το Θεό είναι ο μόνος νόμιμος δεσμός. Κάθε άλλη αγάπη, που είναι μακριά από το Θεό ή εναντίον του Θεού, είναι ειδωλολατρεία. Με την αγάπη για το σώμα, ο άνθρωπος μετατρέπει το σώμα σ’ έναν ψεύτικο θεό, ένα είδωλο. Με την αγάπη για κάθε επίγειο αγαθό ή κόσμημα, ο άνθρωπος ειδωλοποιεί τα αντικείμενα αυτά. Με την αγάπη για οποιονδήποτε ή για οτιδήποτε, ο άνθρωπος ειδωλοποιεί τον εαυτό του. Αυτό σημαίνει πως ο άνθρωπος καθοδηγεί την αγάπη, που ανήκει αποκλειστικά στο Θεό, σε κάτι μικρότερο και υποδεέστερο από το Θεό, σε κάτι λιγότερο άξιο ν’ αγαπηθεί. Σε οτιδήποτε πιστεύει ο άνθρωπος, ελπίζει ή αγαπά περισσότερο από το Θεό, παίρνει τη θέση του Θεού, καθίσταται είδωλο, ένας ψεύτικος θεός της ψεύτικης ψυχής. Κάθε τέτοια ειδωλολατρεία οι προφήτες την ονόμασαν μοιχεία και πορνεία (Ιερ. γ’ 1, Ιεζεκ. κγ’ 7).
Το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι οι ειδωλολάτρες ταυτίζονται με τα είδωλά τους. Σε κάθε αγάπη, ο άνθρωπος χάνεται σταδιακά στο αντικείμενο της αγάπης του. Εκείνο που ο άνθρωπος σκέφτεται συχνότερα, εκείνο που αγαπά κι επιθυμεί περισσότερο, σιγά σιγά θα γίνει η ίδια η ουσία τής ύπαρξής του, είτε τρόφιμο είναι αυτό είτε ποτό, χρυσός ή ασήμι, κόσμημα ή ρούχο, σπίτια ή κτήματα, τιμή ή δύναμη. Αυτό το διαβάζουμε και στην Αγία Γραφή: «Επορεύθησαν οπίσω τών ματαίων και εματαιώθησαν» (Δ’ Βασ. ιζ’ 15).
Η επιθυμία ανάμεσα σ’ έναν άντρα και μια γυναίκα είναι κάτι φυσικό, δεν είναι εξαίρεση. Ο άνθρωπος ταυτίζεται με ό,τι αγαπά. Αν αυτό που αγαπά είναι ο Θεός, γίνεται Θεός. Αν είναι ο πηλός, γίνεται πηλός. Ο άνθρωπος σώζεται ή κολάζεται από την αγάπη που έχει σ’ αυτή τη ζωή. Μια μόνο σωστική αγάπη υπάρχει, η αγάπη για το Θεό. Κάθε άλλη αγάπη είναι απώλεια. Ένας μόνο νόμιμος και σωστικός γάμος υπάρχει για την ψυχή: ο γάμος της με το Θεό. Κάθε άλλος γάμος που δεν προέρχεται από το γάμο αυτό, όπως οι ακτίνες από τον ήλιο, είναι κολάσιμος.
Το σημερινό ευαγγέλιο μας δίνει την πιο καθαρή εικόνα του θαυμαστού αυτού μυστηρίου. Μας λέει δηλαδή πως η ψυχή του ανθρώπου στεφανώνεται με το Θεό, ως πιστή νύμφη· πως σαν τυφλός προδότης και άπιστος σύζυγος από την άλλη, παρασύρεται στον όλεθρο και στο σκοτάδι, στα ζιζάνια και την κακία της ειδωλολατρείας.
Διαβάστε περισσότερα »
Η πλάνη τού “Ελληνοxριστιανισμού” (Αρχ. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)

Η συλλογή αυτή επιστολών / άρθρων του π. Επιφάνειου Θεοδωρόπουλου μπορεί να ξενίσει κάποιους. Τι συμβαίνει λοιπόν; Μήπως αποκηρύττουμε την εθνική μας ταυτότητα με τον ίδιο τρόπο που οι παγανιστές αποκηρύττουν την συμπόρευση Ελληνισμού και Χριστιανισμού εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια; Τίποτα τέτοιο. Ο μακαριστός Γέροντας σε καμία περίπτωση δεν εννοεί κάτι τέτοιο, όπως θα δείτε διαβάζοντας. Όμως λανθασμένοι και αντιεκκλησιαστικοί όροι όπως “Ελληνοχριστιανισμός” γεννήθηκαν από εθνοφυλετικά ιδεολογήματα και υπονοούν όχι απλά συμπόρευση, αλλά ταύτιση και ένωση των δύο, πράγμα άτοπο, αφού ο Χριστιανισμός είναι και πανανθρώπινος και υπερφυλετικός αλλά και ο Εθνοφυλετισμός (όχι: Πατριωτισμός) έχουν καταδικαστεί από την Εκκλησία μας. Ορθότερο ίσως είναι να μιλάμε για “Ελληνορθόδοξη πολιτισμική παράδοση”, ή καλύτερα: “Ρωμηοσύνη”, όπως λεγόταν. Αυτή είναι υπαρκτότατη και πρόκειται περί ενός πολιτισμικού μεγέθους πολλών αιώνων στο οποίο βρίσκουμε να συμβιώνουν και να διαλέγονται τις ταυτότητες της Ορθοδοξίας και του Ελληνικού πολιτισμού. Όμως το να μιλάμε περί “Ελληνοχριστιανισμού” (η ακόμα και περί Ελληνορθοδοξίας) είναι πέρα για πέρα λάθος, όσο το να μιλάμε για “Ρωσοχριστιανισμό” ή “κινεζοχριστιανισμό” ή «κινεζορθοδοξία», όπως μας εξηγεί και ο μακαριστός Πατέρας. Για όσους δεν γνωρίζουν θα πρέπει να πούμε πως σε όσα αρχαία κείμενα παραθέτοντας αναφέρεται η λέξη «Έλληνας», αυτή θα πρέπει να μεταφράζεται σήμερα ως «Ειδωλολάτρης», και όχι με την σημερινή εθνική σημασία. Διαβάστε περισσότερα »
Υπερηφάνεια, το μεγάλο εμπόδιο της σωτηρίας μας (Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης)

Σταχυολόγηση καί διασκευή κειμένου ἀπό τά “Πνευματικά Γυμνάσματα” τοῦ ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου
Ὅπως ἀπ᾿ ὅλες τίς ἀρρώστιες τοῦ σώματος πιό ἐπικίνδυνη εἶναι ἡ κρυφή καί ἄγνωστη στόν ἄρρωστο, ἔτσι καί ἀπ᾿ ὅλες τίς κακίες, πού εἶναι ἀρρώστιες τῆς ψυχῆς, ἡ πιό ἐπικίνδυνη εἶναι ἡ ὑπερηφάνεια. Γιατί ὅσο καταστρεπτική εἶναι, ἄλλο τόσο εἶναι ἀπόκρυφη στόν ἄρρωστο. Καί μάλιστα πολλοί ἄνθρωποι τοῦ κόσμου ὄχι μόνο δέν ἐλέγχονται ἀπό τή συνείδησή τους πού εἶναι ὑπερήφανοι, ἀλλά κυριολεκτικά μεθᾶνε ἀπό τήν ὑπερηφάνεια, σέ σημεῖο πού καταντᾶνε νά τήν ἔχουν γιά στόλισμα καί στεφάνωμα! Γι᾿ αὐτό καί ὁ Προφήτης τούς ἐλεεινολογεῖ, λέγοντας:
«Οὐαί τῷ στεφάνῳ τῆς ὑπερηφανείας… οἱ μεθύοντες ἄνευ οἴνου»1.
Διαβάστε περισσότερα »
Οι εργάτες του Ευαγγελίου και τα αξιώματα (Αρχιμ. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)

Ἀξιότιμε κ. Διευθυντὰ
Ἐν τῇ ἀγαπητῇ «Ἐνορίᾳ» τῆς 1-5-59 δημοσιεύεται (ἢ μᾶλλον ἀναδημοσιεύεται) ἄρθρον τοῦ κ. Τσαταλοῦ περὶ ἀναδιοργανώσεως τῆς Ἐκκλησίας, ἐν ᾦ, μεταξὺ ἄλλων ὀρθοτάτων ἐν πολλοῖς παρατηρήσεων, ὑπάρχει καὶ τις, εὐγενὴς πάντως, ἐπίκρισις ἐναντίον ὡρισμένων Κληρικῶν, διότι «κατὰ γενικὸν κανόνα ἀποφεύγουν τὴν ἀρχιερωσύνην». Ἂς μοι ἐπιτρέψῃ ὁ καλὸς ἀρθρογράφος μίαν ὀξείαν διαφωνίαν ἐν τῷ προκειμένῳ ζητήματι. Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Ι’ Λουκά: Η θεραπεία τής συγκύπτουσας (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

(Λουκ. ιγ’ 10-17)
Ο Κύριος Ιησούς Χριστός επισκέφτηκε τη γη δυναμικά αλλά ταπεινά, για να διδάξει τους ανθρώπους ν’ αγαπούν το Θεό και τον άνθρωπο. Οι άνθρωποι από μόνοι τους είναι αδύναμοι. Η αγάπη τού Θεού τους κάνει δυνατούς. Από μόνοι τους οι άνθρωποι είναι υπερήφανοι. Η αγάπη για τον άνθρωπο τους κάνει ταπεινούς. Η αγάπη για τον άνθρωπο προέρχεται από την αγάπη για το Θεό. Η ταπείνωση προέρχεται από μια αίσθηση θεϊκής δύναμης. Η αγάπη για τον άνθρωπο χωρίς αγάπη για το Θεό είναι ψεύτικη. Κάθε άλλη δύναμη εκτός από εκείνη του Θεού, είναι υπερήφανη και ψεύτικη.
Οι άνθρωποι όμως έχουν βρει κι έναν τρίτο δρόμο, που δεν είναι ούτε αγάπη για το Θεό ούτε αγάπη για τον άνθρωπο. Είναι η αγάπη για τον εαυτό τους, η φιλαυτία. Η φιλαυτία είναι φράγμα που τους χωρίζει από Θεό κι απ’ ανθρώπους και τους αφήνει εντελώς απομονωμένους.
Όταν ο άνθρωπος αγαπά μόνο τον εαυτό του, δεν αγαπά ούτε το Θεό ούτε το συνάνθρωπό του. Δεν αγαπά ούτε τον άνθρωπο που κρύβει μέσα του. Αγαπά μόνο τις σκέψεις για τον εαυτό του, τη φαντασίωση του εαυτού του. Αν επρόκειτο ν’ αγαπήσει τον μέσα άνθρωπο, θ’ αγαπούσε ταυτόχρονα και την εικόνα του Θεού που φέρει μέσα του και σύντομα θα κατέληγε ν’ αγαπά το Θεό και τον άνθρωπο, γιατί τότε θ’ αναζητούσε το Θεό και τον άνθρωπο στους άλλους ανθρώπους, ως αντικείμενα της αγάπης του.
Η φιλαυτία δέν είναι άγάπη. Είναι απόρριψη του Θεού και περιφρόνηση του ανθρώπου, είτε φανερή είναι είτε κρυμμένη. Η φιλαυτία δέν είναι αγάπη, είναι αρρώστια. Είναι μια σοβαρή αρρώστια που αναπόφευκτα συμπαρασύρει μαζί της κι άλλες αρρώστιες. Όπως η ευλογιά προκαλεί με σιγουριά πυρετό σ’ ολόκληρο το σώμα, έτσι κι η φιλαυτία παράγει τη φωτιά τού φθόνου και της οργής σ’ ολόκληρο τον άνθρωπο. Ο φίλαυτος άνθρωπος είναι γεμάτος φθόνο για εκείνους που είναι καλλίτεροι ή πιο πλούσιοι απ’ αυτόν, πιο μορφωμένοι ή πιο σεβαστοί στους ανθρώπους. Το φθόνο ακολουθεί πάντα η οργή κι ο θυμός, όπως άπό τη φωτιά βγαίνει ο καπνός. Η κρυμμένη οργή που ξεπροβάλλει που και που, φανερώνει όλη την ασχήμια της άρρωστης καρδιάς που έχει προσβληθεί από το δηλητήριο της φιλαυτίας.
***
Η σημερινή ευαγγελική περικοπή μας παρουσιάζει καθαρά από τη μία μεριά την εικόνα της μεγάλης αγάπης του Χριστού για τον άνθρωπο κι από την άλλη τη φιλαυτία των Φαρισαίων, μαζί με το φθόνο και την οργή τους. Διαβάστε περισσότερα »
Ο παλαιοημερολογιτισμός και η Ιερά Μονή Εσφιγμένου († Μοναχός Θεόκλητος Διονυσιάτης)

Η Ανάσταση του Χριστού εθεωρήθη και θεωρείται ως ένας μύθος, εξ αφορμής ενός ψεύδους μεταξύ των Εβραίων. Αφού οι στρατιώτες της κουστωδίας, είπαν στους αρχιερείς τα συγκλονιστικά γεγονότα της Αναστάσεως, τους έδωσαν πολλά χρήματα και τους είπαν να λένε, ότι όταν εμείς κοιμόμασταν, ήλθαν οι μαθητές Του και Τον έκλεψαν. Και συμπληρώνει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος: «Και διεφημίσθη ο λόγος ούτος παρά τοις Ιουδαίοις μέχρι της σήμερον». Ένα μεγάλο ψεύδος πέρασε μέσα στην ιστορία. Τέτοια ψεύδη στον κόσμον υπήρξαν πολλά.
Ένα ψεύδος, επίσης, αποτέλεσε την γενεσιουργόν αιτίαν του παλαιοημερολογιτισμού, που μέχρι σήμερα αποδυναμώνει το έργον της Ορθοδοξίας, με τις επιδράσεις των σχισματικών αυτών στους απλοϊκούς χριστιανούς. Και ποιό είναι το ψεύδος αυτό; Διαβάστε περισσότερα »
Περί ταπεινώσεως (Δημήτριος Παναγόπουλος)

«Η πύλη του ουρανού εστίν η ταπείνωσις» (Αββάς Ιωάννης)
Αγωνίζου να υπομένης την προσβολήν και την εξουθένωσιν που σου κάνουν οι άνθρωποι, χωρίς να ταράζεσαι και να αγανακτής μέσα στην ψυχήν σου, για να αποκτήσης παρρησίαν εις τον Θεόν. Διαβάστε περισσότερα »
Περί Εκκλησίας (Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης)

Η Εκκλησία είναι άναρχη, ατελεύτητη, αιώνια, όπως ο ιδρυτής της, ο Τριαδικός Θεός, είναι άναρχος, ατελεύτητος, αιώνιος. Η Εκκλησία είναι άκτιστη, όπως και ο Θεός είναι άκτιστος. Υπήρχε προ των αιώνων, προ των αγγέλων, προ της δημιουργίας του κόσμου. Είναι θείο καθίδρυμα και σ’ αυτήν «κατοικεί παν το πλήρωμα της θεότητος». Είναι το μυστήριο των μυστηρίων. Υπήρξε αφανέρωτο και εφανερώθη «επ’ εσχάτων των χρόνων». Η Εκκλησία παραμένει απαρασάλευτη, γιατί είναι ριζωμένη στην αγάπη και στη σοφή πρόνοια του Θεού. Διαβάστε περισσότερα »
Η οδύνη της κολάσεως (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

ΟI ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΗΔΟΝΕΣ δεν διαφέρουν καθόλου από τις σκιές και από τα όνειρα. Πριν καλά καλά τις γευθή ο αμαρτωλός, σβήνουν. Ενώ οι τιμωρίες που επισύρουν είναι χωρίς τέλος. Και το γλυκό που προσφέρουν στον άνθρωπο είναι λίγο, ενώ το πικρό αιώνιο. Όποια σχέσι υπάρχει ανάμεσα σ’ ένα όνειρο μιας ημέρας και ολοκλήρου του χρόνου της ζωής μας, τέτοια υπάρχει ανάμεσα στις εδώ απολαύσεις και στις μελλοντικές τιμωρίες. Και ποιος, αλήθεια, θα προτιμούσε να ιδή ένα ευχάριστο όνειρο και εξ αιτίας του να τιμωρήται σ’ όλη του την ζωή; Διαβάστε περισσότερα »
Ο Χρυσός Κανόνας (Άγιος Λουκάς, Αρχιεπίσκοπος Κριμαίας)

«ΚΑΘΩΣ ΘΕΛΕΤΕ ΙΝΑ ΠΟΙΩΣΙΝ ΥΜΙΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΚΑΙ ΥΜΕΙΣ ΠΟΙΕΙΤΕ ΑΥΤΟΙΣ ΟΜΟΙΩΣ»
«Και καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως, και ει αγαπάτε τους αγαπώντας υμάς, ποία υμίν χάρις εστί; και γαρ οι αμαρτωλοί τους αγαπώντας αυτούς αγαπώσι. και εάν αγαθοποιήτε τους αγαθοποιούντας υμάς, ποία υμίν χάρις εστί; και γαρ οι αμαρτωλοί το αυτό ποιούσι. Και εάν δανείζητε παρ’ ων ελπίζετε απολαβείν, ποία υμίν χάρις εστί; και γαρ αμαρτωλοί αμαρτωλοίς δανείζουσιν ίνα απολάβωσι τα ίσα. πλην αγαπάτε τους εχθρούς υμών και αγαθοποιείτε και δανείζετε μηδέν απελπίζοντες, και έσται ο μισθός υμών πολύς, και έσεσθε υιοί υψίστου, ότι αυτός χρηστός εστίν επί τους αχάριστους και πονηρούς, γίνεσθε ουν οικτίρμονες, καθώς και ο πατήρ υμών οικτίρμων εστί» (Λκ. 6, 31, 36).
Τόσο απλά λόγια! Είναι τόσο απλά και τόσο φυσικά ώστε ο άνθρωπος, όταν πρώτη φορά ακούει ότι πρέπει να φέρεται στους άλλους έτσι όπως ήθελε οι άλλοι να φέρονται σ’ αυτόν, αισθάνεται αμηχανία. Κύριε! Πώς μόνος μου δεν το σκέφτηκα! Όλα τα σπουδαία και μεγάλα πράγματα είναι απλά και όλη η διδασκαλία του Χριστού είναι καταπληκτικά απλή. Απευθυνόταν στους ανθρώπους με απλή καρδιά. Την δέχτηκαν οι απλοί αλιείς από την Γαλιλαία και έγιναν φως για όλο τον κόσμο. Διαβάστε περισσότερα »
Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής: «Ουδέν ούτε εννοίας θανάτου φοβερώτερον, ούτε Θεού μνήμης θαυμασιώτερον» (Ηλιάδης Σάββας, Δάσκαλος)

Πόσο αρμονικά και ισορροπημένα παραθέτει ο Άγιος τις δυο αυτές λειτουργίες της ψυχής του ανθρώπου, τη σκέψη και τη μνήμη, υπενθυμίζοντας το σκοπό, για τον οποίο τις έβαλε ο Θεός μέσα μας. Η καθεμιά, συνταιριασμένη με το αντίστοιχο θέμα, με το οποίο έχει να ασχολείται. Η σκέψη με το θάνατο, για να κρατήσει τον άνθρωπο στη φρόνηση και στη σύνεση και η μνήμη με το Θεό, για να τον κρατήσει στη ζωντανή ελπίδα. Είναι οι κορυφαίες απασχολήσεις τους στην παρούσα ζωή. Χαρακτηρίζει, τη σκέψη του θανάτου φοβερότερη από όλα όσα έχει να σκέφτεται ο άνθρωπος και τη μνήμη του Θεού θαυμασιότερη από όλα όσα έχει να θυμάται. Τέλειος συνδυασμός. Διαβάστε περισσότερα »
Ο προορισμός του ανθρώπου († Μοναχός Θεόκλητος Διονυσιάτης)

(Στις 20 Ιανουαρίου 2006 σε βαθύτατο γήρας κοιμήθηκε εν Κυρίω ο μοναχός Θεόκλητος Διονυσιάτης, η επιφανέστερη σύγχρονη μορφή του Αγίου Όρους. Προσήλθε στην Ιερά Μονή Διονυσίου στις 4 Αυγούστου 1941, ως δόκιμος μοναχός (εκάρη 5 Απριλίου 1943), στην υπακοή του Ηγουμένου γέροντος Γαβριήλ).
Ο προορισμός του ανθρώπου, είναι ομολογουμένως ένα πάντοτε επίκαιρον θέμα το οποίον πρέπει να απασχολεί όλους μας. Αν και σαν πιστά τέκνα της Εκκλησίας θα έπρεπε οπωσδήποτε να γνωρίζωμεν εις όλας τας διαστάσεις, εις όλον το βάθος το θέμα αυτό (αφού η Εκκλησία μας διδάσκει πολυμερώς και πολυτρόπως περί Θεού, περί ανθρώπου, περί αφετηρίας του ανθρώπου και τελικού σκοπού της ζωής του, που είναι ο προορισμός του), εν τούτοις, πολύ φοβούμαι ότι πολλοί από ημάς είμεθα ακόμη κατηχούμενοι, έχομεν δηλαδή ανάγκην κατηχήσεως διότι, ατυχώς, εμπλεκόμεθα «ταις του βίου πραγματείαις» και, έτσι, το «εν ου εστί χρεία» το παραμελούμεν και διατελούμεν εις κατάστασιν αγνοίας. Διαβάστε περισσότερα »
Στάδια αναπτύξεως των παθών: λογισμοί, συναισθήματα και επιθυμίες (Αγ. Θεοφάνης ο Έγκλειστος)

Τὰ πάθη ἐμφανίζονται μέσα μας κάθε τόσο. Ἡ ἐμφάνισή τους πιστοποιεῖ τὴν ἀκαθαρσία μας, ἀλλὰ δὲν μᾶς ἐνοχοποιεῖ. Ἔνοχοι εἴμαστε ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ κλίνουμε εὐνοϊκὰ πρὸς ὁποιοδήποτε πάθος, ἀπὸ τὴ στιγμή, δηλαδή, ποὺ ὄχι μόνο δὲν τὸ θεωροῦμε ὡς ἐχθρὸ καὶ δὲν τὸ πολεμᾶμε μὲ τὸ θυμό, ἀλλὰ καὶ τὸ καλοδεχόμαστε, ὅποτε ἐμφανίζεται, βρίσκοντας ἀπόλαυση στὸν ἐρεθισμὸ ποὺ μᾶς προξενεῖ. Αὐτὴ ἡ στάση δείχνει διάθεση συμφιλιώσεως μὲ τὸ πάθος καί, συνεπῶς, ἐναντιώσεως στὸν Θεό· «γιατί ὅποιος ἔχει σαρκικὸ φρόνημα, ἐχθρεύεται τὸν Θεὸ» (Ρωμ. η´ 7).
Μόλις ἀρχίζει ἡ εὐνοϊκὴ κλίση πρὸς τὸ πάθος, ὅσο ἀνεπαίσθητη κι ἂν εἶναι αὐτή, ἀρχίζει καὶ ἡ ἐνοχή. Καὶ ὅσο αὐξάνεται ἡ πρώτη, τόσο αὐξάνεται καὶ ἡ δεύτερη. Στὴ συνέχεια θὰ σοὺ περιγράψω τὴν σχετικὴ διαδικασία: Διαβάστε περισσότερα »
Η νηστεία (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

Η κορυφή των αρετών είναι η προσευχή. Η βάση των αρετών είναι η νηστεία.
Νηστεία είναι ο διαρκής μετριασμός της τροφής με σύνεση και διάκριση. Διαβάστε περισσότερα »
Πορίσματα ημερίδας με θέμα: «Yoga; Ευχαριστώ δεν θα πάρω!»

Πορίσματα ἡμερίδας μὲ θέμα: «Yoga; Εὐχαριστῶ δὲν θὰ πάρω!» πού διοργανώθηκε ἀπὸ τὴν ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ ὑπὸ τὴν αἰγίδα τῆς Ἱ. Μ. Κηφισίας Ἀμαρουσίου καὶ Ὠρωποῦ μετὰ τοῦ ἀντιαιρετικοῦ της Γραφείου στὶς 14 Νοεμβρίου 2015 στὸ Δημοτικὸ Θέατρο Πεύκης.
ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ ΚΖ΄ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗΣ ΕΝΤΕΤΑΛΜΕΝΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΚΑΙ ΙΕΡΩΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΝ ΓΙΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΑΣ (Όψεις του συγχρόνου Αποκρυφισμού)

Ἡ ΚΖ΄ Πανορθόδοξη Συνδιάσκεψη Ἐντεταλμένων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί Ἱερῶν Μητροπόλεων γιά θέματα αἱρέσεων καί παραθρησκείας, πού πραγματοποιήθηκε, ὑπό τήν αἰγίδα τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερωνύμου, στό Συνεδριακό Κέντρο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κορίνθου, ἀπό 2 ἕως 4.11.2015, μέ τή φιλόξενη φροντίδα τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κορίνθου κ. Διονυσίου καί ὑπό τήν προεδρία τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Γλυφάδας κ. Παύλου, Μέλους τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς ἐπί τῶν Αἱρέσεων, μέ θέμα: «Ὄψεις τοῦ συγχρόνου Ἀποκρυφισμοῦ», μετά ἀπό ἐκτενῆ συζήτηση ἐπί τῶν εἰσηγήσεων, ἐνέκρινε ὁμοφώνως τά ἀκόλουθα Πορίσματα: Διαβάστε περισσότερα »
Τα Εισόδια της Θεοτόκου (Άγιος Λουκάς Κριμαίας)

…Αν όλοι εμείς οι μεγάλοι πρέπει όλη τη ζωή μας να είμαστε στενά ενωμένοι με το Αληθινό Κλήμα, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό και να τρεφόμαστε με το ζωοποιό χυμό από τη Θεία Ρίζα, το ίδιο αυτό ισχύει και για τα μικρότερα κλήματα του Αμπελιού, τα πιο μικρά πράσινα φύλλα και τα μικρά τρυφερά άνθη, που ανθίζουν στο άγιο Κλήμα. Αυτά τα άνθη, τα φύλλα και τα μικρά κλήματα είναι τα παιδιά μας, τα οποία φροντίζουμε με τρυφερότητα, τα οποία αγαπάμε σαν την καρδιά μας.
Έχουν μεγάλο χρέος και ευθύνη ενώπιον του Θεού εκείνοι οι χριστιανοί, οι οποίοι δεν εκτελούν το ιερό καθήκον τους να προστατεύουν τα μικρά τους παιδιά, και όχι μόνο τα παιδιά αλλά και τα βρέφη, από τους εχθρικούς ανέμους, οι οποίοι μπορούν να τα αποκόψουν από το Κλήμα του Χριστού και να τα πάνε πολύ μακριά και να τα ρίξουν στη σκόνη και στο βόρβορο, όπου θα τα πατήσουν με τα πόδια τους οι εχθροί της ανώτατης αλήθειας και του αγαθού. Διαβάστε περισσότερα »
Αποστολικό ανάγνωσμα ΚΕ΄ Κυριακής: Ομιλία περί του, ότι η μεταξύ των ανθρώπων συμφωνία εστίν η πηγή πάσης ευτυχίας, και της αιωνίου σωτηρίας η πρόξενος (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Εφ. 4, 1-7)
- Γιατί είναι δύσκολο να συμφωνήσουν οι άνθρωποι μεταξύ τους;
- Με ποιον τρόπο μπορούν να ξεπεραστούν τα εμπόδια για την ένωση των ανθρώπων;
- Κανείς άνθρωπος δεν είναι ελεύθερος ελαττωμάτων. Πώς λοιπόν μπορεί να υπάρξει ενότητα;
- Ποιο είναι το αίτιο του παροξυσμού και του χωρισμού;
- Ο απόστολος Παύλος διδάσκει “εν σώμα και εν πνεύμα”.
- Πότε μπορεί να υπάρξει ειρήνη και ομόνοια;
- Έχει όρια η ανοχή προς τον άλλον; Εάν ναι, ποια είναι αυτά;
- Μπορεί η κακία να “κατοικεί” πλησίον της αρετής;
- Μπορεί η ανοχή να είναι και αρετή και αμαρτία;
- Ποιοι λόγοι καθιστούν τον άνθρωπο αδιάφορο;
- Ποια αμαρτήματα προξενεί η αδιαφορία;
- Υπάρχει εντολή ή νόμος που να εμποδίζει την αδιαφορία ως αμαρτία;
Στον αρχάριο της πίστης: Για την επιστροφή στην πίστη (Άγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Όπως κάποιος που επιστρέφει σπίτι του από πολύ μακριά, έτσι αισθάνεστε εσείς τώρα επιστρέφοντας από τους παγωμένους τόπους της απιστίας στη ζεστή εστία της πίστης των πατέρων σας. Οι δυσκολίες που έχετε, δεν είναι άγνωστες στην Εκκλησία. Διότι η Εκκλησία έχει γενικά εμπειρία όσων συμβαίνουν στους ανθρώπους όταν απομακρύνονται από την πίστη, και όταν επιστρέφουν σ’ αυτή. Διαβάστε περισσότερα »
Εκείνοι που αμαρτάνουν με την ελπίδα της κατοπινής εξομολογήσεως (Άγ. Νικόδημος Αγιορείτης)

Σταχυολόγηση καί διασκευή κειμένου ἀπό τά “Πνευματικά Γυμνάσματα” τοῦ ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου
Η «φιλανθρωπία» των αιρέσεων

Αιρέσεις και ομάδες της παραθρησκείας για να στρατολογήσουν οπαδούς εκμεταλλεύονται συστηματικά τον ανθρώπινο πόνο και την ανθρώπινη δυστυχία και εμφανίζουν προς τα έξω έναν παραπλανητικό ανθρωπιστικό χαρακτήρα ατόμων αφοσιωμένων στον οίκτο. Και δεν είναι μόνο σκοπός της δραστηριότητας αυτής των ομάδων ο προσηλυτισμός «προς άγραν» οπαδών, αλλά υποκρύπτεται υπό τον μανδύα της «φιλανθρωπίας» η συγκέντρωση, δια του μέσου αυτού, χρημάτων για τους σκοπούς της κάθε οργάνωσης. Απευθύνονται στα φιλάνθρωπα αισθήματα ευαίσθητων και θρησκευόμενων κυρίως ανθρώπων και ζητούν οικονομικές ενισχύσεις για να διατεθούν, όπως τους λέγουν, «για την αντιμετώπιση της δυστυχίας στον πλανήτη μας». Διαβάστε περισσότερα »
Περί αντιχρίστου (Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός)

Οφείλουμε να γνωρίζουμε ότι ο αντίχριστος πρέπει να έλθει. Καθένας βέβαια που δεν παραδέχεται ότι ο Υιός του Θεού, και Θεός ο ίδιος, δεν έχει σαρκωθεί, ότι δεν είναι τέλειος Θεός και δεν έγινε τέλειος άνθρωπος παραμένοντας Θεός, αυτός είναι αντίχριστος.
Όμως ιδιαίτερα και ξεχωριστά Αντίχριστος ονομάζεται αυτός που θα έλθει στα τέλη των αιώνων. Πρώτα, δηλαδή, πρέπει το ευαγγέλιο να κηρυχθεί σε όλα τα έθνη, όπως είπε ο Κύριος, και τότε (ο Αντίχριστος) θα έλθει για να ελέγξει την ασέβεια των Ιουδαίων. Διότι ο Κύριος τους είπε: «Εγώ ήλθα απεσταλμένος από τον Πατέρα μου, και δεν με δέχεσθε· θα έλθει όμως άλλος από δική του πρωτοβουλία, και εκείνον θα τον δεχθείτε». Διαβάστε περισσότερα »
Περί των βιαίως αποθνησκόντων (Άγ. Αναστάσιος ο Σιναΐτης)

Ερώτησις: Άραγε όλοι όσοι πέφτουν από ύψος ή καλύπτονται από χώματα ή πνίγονται, το παθαίνουν αυτό από θεία απειλή και παραχώρησι ή από ενέργεια του πονηρού; Διαβάστε περισσότερα »
Το κάλλος θα σώση τον κόσμο – Μια αγιορείτικη θεώρησι (Αρχιμ. Βασίλειος Γοντικάκης, Προηγούμενος Ιεράς Μονής Ιβήρων Αγίου Όρους)

«Οτιδήποτε έχει ταπείνωσι είναι θεϊκά ωραίο» (Αββάς Ισαάκ ο Σύρος)
* Εισήγησι που έγινε στις 5 Μαρτίου του 2005 σε συνέδριο πού διεξήχθη στο Καίμπριτζ της Μ. Βρεταννίας με θέμα: «Το κάλλος θα σώση τον κόσμο». Διαβάστε περισσότερα »
Η έννοια της αμαρτίας (Αρχιμ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ιεροκήρυκας Ι. Μ. Πατρών)

Η έννοια της αμαρτίας, κυρίως στην σημερινή κοινωνία, έχει (εσκεμμένα;) αλλοιωθή. Και τούτο για τον λόγο ότι παραμείναμε στην επιφανειακή ερμηνεία της λέξεως (αποτυχία, αστοχία κ.τ.ό.) και χάσαμε το βαθύτερο νόημά της. Διαβάστε περισσότερα »
Περί μνησικακίας (Άγιος Τύχων, επίσκοπος Ζαντόνκ)

[Ἀπὸ τὶς ἐπιστολὲς τοῦ Ἅγ. Τύχωνος, ἐπισκόπου Ζαντόνκ]
Ἀξιότιμε καὶ ἀγαπητὲ κ. I. Β.
Ἔμαθα, πὼς εἶχες κάμει μήνυση ἐναντίον τοῦ Φ. Λ., ἐπειδὴ σὲ πρόσβαλε μὲ ὡρισμένες ὑβριστικὲς λέξεις· καὶ πὼς αὐτὸς ἔχει πιὰ πρὸ πολλοῦ πεθάνει! Ἀκόμα ἔμαθα, πώς σοῦ ἔστειλε κάποιον, καὶ σοῦ ζήτησε νὰ τὸν συγχωρέσης. Μὰ σὺ, ὄχι μόνο δὲν τὸν συγχώρησες, ἀλλὰ καὶ τώρα θέλεις νὰ ἐκδικηθῆς τὸν γυιό του!
* * *
Ἂν αὐτὰ ἀληθεύουν, σὲ παρακαλῶ νὰ μὲ ἀκούσης μὲ ὑπομονή. Καὶ νὰ κάμῃς αὐτὸ ποὺ θὰ σοῦ εἰπῶ: Διαβάστε περισσότερα »
Διάλογος για τη θεότητα του Χριστού (π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)

«Όλοι οι μεγάλοι άπιστοι της ιστορίας εκεί σκάλωσαν. Το ψαροκόκκαλο που τους κάθησε στο λαιμό και δεν μπορούσαν να το καταπιούν, αυτό ακριβώς ήταν. Το ότι ο Χριστός είναι και Θεός. Διαβάστε περισσότερα »
Η στάσις του αγίου Ιωάννου της Κρονστάνδης έναντι των μη ορθόδοξων ομολογιών

Ο άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης, Ρώσος ιερεύς, Πνευματικός και θερμουργός κήρυξ του Ευαγγελίου. Ήκμασε στα τέλη του περασμένου αιώνος και στις αρχές του παρόντος. Προορατικός και θαυματουργός.
Ηναλώθη στην καθημερινή διακονία του πάσχοντος λαού. Χριστομίμητος η αγάπη του. Αυτή η αγία αγάπη τον αναγκάζει να πη την αλήθεια για την Ορθοδοξία που σώζει και για την αίρεση και ετεροδοξία που δεν εξασφαλίζουν την σωτηρία.
Σύμφωνα με τους λόγους του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου. «μόνο όποιος μετέχει του Σώματος και του Αίματος του Χριστού κατανοεί την αληθινή φύσι της Εκκλησίας». Ποιος άλλος, λοιπόν, κατενόησε καλύτερα τι είναι η Εκκλησία του Χριστού από τον άγιο Ιωάννη της Κρονστάνδης, του οποίου την αγιότητα χαρακτήριζε η ευλαβεστάτη, συχνή και μάλιστα καθημερινή τέλεσις της Θείας Λειτουργίας; Από αυτήν ενεπνέετο για την μεγάλη ποιμαντική του διακονία. Αυτή ήταν η πηγή της υψηλής, εμπειρικής του θεολογίας. Μεταδίδοντας καθημερινώς το Σώμα του Χριστού στον λαό, με τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος έβλεπε τα όρια της Εκκλησίας και αγωνιζόταν σ’ όλη του την ζωή εναντίων των αιρετικών και σχισματικών, οι οποίοι σοβαρώτατα αμάρτησαν παραβαίνοντας την εντολή του Χριστού: «ίνα πάντες εν ώσιν» ( Ιω. Ιζ’ 21).
Ο άγιος Ιωάννης δεν εδημιούργησε συστήματα Ορθοδόξου δογματικής, όπως και ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, ο οποίος επίσης δεν συστηματοποίησε την διδασκαλία του. Ωστόσο, οι σύγχρονοί του εύρισκαν σ’ αυτόν μία υψηλότατη και αλάθητη λύση των θεμάτων της πίστεως. Διαβάστε περισσότερα »
Για το θείο φόβο (Αββάς Δωρόθεος)

ΕΡΓΑ ΑΣΚΗΤΙΚΑ: Δ’ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ
47.-. Ο Αγιος Ιωάννης λέει στις Καθολικές Επιστολές: H τέλεια αγάπη φυγαδεύει το φόβο (Α’ Ιωάννου 4, 18). Άραγε, τι θέλει μ’ αυτό να μας επισημάνει ο Αγιος; Ποια άραγε ονομάζει αγάπη και ποιο φόβο; Ο Προφήτης λέει στον ψαλμό: Φοβήθητε τον Κύριο, πάντες οι άγιοι αυτού (Ψαλμ. 33, 10) και χίλια άλλα παρόμοια βρίσκουμε στις Άγιες Γραφές. Αν λοιπόν και οι άγιοι που τόσο αγαπούν τον Κύριο τον φοβούνται, πως λέει: Η αγάπη φυγαδεύει τον φόβο; Θέλει να μας δείξει ο άγιος ότι είναι δύο είδη φόβων, ένας αρχικός και ένας τέλειος. Και ότι ο μεν ένας είναι χαρακτηριστικό των αρχαρίων, όπως θα λέγαμε, στην πνευματική ζωή, ο δε άλλος είναι χαρακτηριστικό των αγίων που έχουν πια τελειωθεί πνευματικά, αυτών που έφτασαν στο μέτρο της άγιας αγάπης. Να, τι θέλω να πω: Κάνει κανείς το θέλημα του Θεού για το φόβο της τιμωρίας. Αυτός, όπως είπαμε, είναι ακόμα ολότελα αρχάριος. Δεν αγωνίζεται για το ίδιο το καλό, αλλά επειδή φοβάται τις τιμωρίες. Άλλος κάνει το θέλημα του Θεού επειδή αγαπάει το Θεό, επειδή χαίρεται ιδιαίτερα με το να είναι η ζωή του ευάρεστη στο Θεό. Αυτός γνωρίζει την ουσία του καλού, αυτός γεύτηκε τι σημαίνει να είναι κανείς ενωμένος με το Θεό. Αυτός είναι εκείνος που έχει αληθινή αγάπη, που ο άγιος την ονομάζει τέλεια. Και αυτή η αγάπη τον οδηγεί στον τέλειο φόβο. Γιατί αυτός φοβάται και κάνει το θέλημα του Θεού, όχι από φόβο για τις τιμωρίες, όχι από φόβο μήπως κολαστεί, αλλά, όπως ακριβώς είπαμε, επειδή γεύτηκε τη γλυκύτητα που δοκιμάζει όποιος είναι ενωμένος με το Θεό, φοβάται μήπως τη χάσει, φοβάται μήπως τη στερηθεί. Αυτός λοιπόν ο τέλειος φόβος, που προέρχεται απ’ αυτή την αγάπη, απομακρύνει τον αρχικό φόβο. Και γι’ αυτό λέει: Η τέλεια αγάπη φυγαδεύει το φόβο. Είναι όμως αδύνατο να φτάσει κανείς διαφορετικά στον τέλειο φόβο, παρά μόνο με τον αρχικό. Διαβάστε περισσότερα »
Προσευχή για το κάθε τι (Αρχ. Σωφρόνιος του Έσσσεξ)

Το καθ’ ομοίωσιν ως επίκεντρο της ζωής μας
195. Στην κοινή ζωή η υπακοή μας επιτρέπει σιγά-σιγά να κατανοήσουμε την ψυχολογία των άλλων προσώπων. Μαθαίνοντας να ζούμε με ένα πρόσωπο, μαθαίνουμε να ζούμε με εκατομμύρια προσώπων που του μοιάζουν. Έτσι, προοδευτικά, εισχωρούμε σε βαθύ πόνο για όλη την ανθρωπότητα. Το πνεύμα μας πρέπει ν’ αναπτυχθεί σε όλες τις διαστάσεις του ανθρωπίνου είναι, και όχι μόνο στο επίπεδο των καθημερινών φροντίδων και δυσκολιών. Οι μικρές αυτές εργασίες, οι προστριβές που τις συνοδεύουν, είναι ασφαλώς αναπόφευκτες, αλλά δεν είναι ο τελικός σκοπός της ζωής μας. Ο προορισμός μας είναι να γίνουμε «καθ’ ομοίωσιν» του Χριστού. Εάν όμως «εγώ» δεν μπορώ να φέρω μέσα μου μια μικρή αδελφότητα, πώς θα μπορούσα να αγκαλιάσω, όπως ο Χριστός, το σύνολο της ανθρωπότητας μέσα στο χρόνο και το χώρο; Διαβάστε περισσότερα »
Η τραγωδία της πίστης: Επτά αιτίες λόγω των οποίων η πίστη εξαντλείται και πεθαίνει (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Η πρώτη αιτία είναι ότι συνηθίζουμε αυτό τον κόσμο και τη ζωή. Όσο μας φαίνεται καινούργιος και ασυνήθιστος αυτός ο κόσμος, η πίστη μας στον Θεό είναι δυνατή.
Όμως τη μέρα εκείνη που ο κόσμος θα μας φανεί τελείως παλιός και τελείως
συνηθισμένος, η πίστη μέσα μας σβήνει. Όσο περισσότερα βιώνουμε, τόσο
περισσότερο συνηθίζουμε αυτό τον κόσμο. Και όσο περισσότερο συνηθίζουμε, τόσο
περισσότερο απομακρυνόμαστε από τη φοβερή και μεγαλειώδη εντύπωση που μας άφησε
στην αρχή ο κόσμος. Όποιος μια φορά ανεβεί στις Άλπεις, παραμένει θαμπωμένος
από το μοναδικό και απροσδόκητο θέαμα. Ενώ όποιος ζήσει δέκα χρόνια στις
Άλπεις, το θέαμα απ’ αυτές όχι μόνο δεν τον θαμπώνει, αλλά του γίνεται βαρετό.
Ο αστρονόμος που πρώτη φορά μαθαίνει για το μέγεθος και το πλήθος των άστρων,
για την απόσταση μεταξύ τους και για την αλάνθαστη ροή τους, παραμένει
μεθυσμένος από τη γοητεία. Όμως, όταν για μερικά χρόνια βλέπει πάντα το ίδιο
θέαμα με τη βοήθεια των πιο εξελιγμένων μηχανών, θα του φανούν όλα συνηθισμένα,
και από την πρωταρχική γοητεία που ένιωσε δεν θα παραμείνει ούτε σκιά. Πολύ
καιρό βλέπουμε το θέατρο του κόσμου, και δε μπορεί η παράξενη και πλούσια
παράσταση να μας παρέχει φρέσκο ενδιαφέρον έως το τέλος. Είναι πολύς ο καιρός
που ζούμε, για να μην αρχίσουμε να χασμουριόμαστε από ανία. Ενώ από ανία
χασμουριόντουσαν οι άνθρωποι και στην κορυφή των Άλπεων και στον κόλπο της
Νεάπολης και κάτω από το έναστρο ουράνιο σκέπαστρο της Ινδίας. Όπου όμως
κατοικήσει η πλήξη απ’ αυτό τον κόσμο, από εκεί η πίστη στον Θεό φεύγει. Και
απ’ όπου η πίστη στον Θεό φεύγει, από εκεί φεύγει και η ψυχική ευθυμία και η
ησυχία.
Για το μαρτύριο των Αγίων: Απαντήσεις σε ερωτήματα περί του κακού και καλού (Αββάς Κασσιανός)

– Γιατί ο Θεός
επιτρέπει να διαπράττονται εγκλήματα εναντίον των δούλων του;
– Σε ποιες
κατηγορίες κατατάσσονται όλα τα πράγματα σ’ αυτόν τον κόσμο;
– Μπορεί το κακό
να επιβληθεί σε κάποιον με την βία και χωρίς να το θέλει;
– Μπορούμε να πούμε
ότι ο Θεός είναι δημιουργός του κακού και επιτρέπει με αυτό να θλίβονται οι άνθρωποι;
– Αν οι θλίψεις
ωφελούν ένα μεγάλο μέρος ανθρώπων, πώς μπορούμε να τις θεωρούμε ως κακό;
– Αν ο δίκαιος που φονεύεται, εκτός του ότι
δεν παθαίνει κανένα κακό, ανταμείβεται κιόλας για την οδύνη του, τότε γιατί να
κατηγορήσουμε τον φονιά, ο οποίος σκοτώνοντάς τον, δεν του στερεί τίποτα, αλλά
αντίθετα τον ευεργετεί;
– Ποια κατάσταση
είναι ωφέλιμη για τον άνθρωπο; Η ευημερία ή οι αντιξοότητες;
– Ποια είναι η
πνευματική έννοια του όρου «αμφοτεροδέξιος»;
– Από ποιο σημάδι
αναγνωρίζεται η τέλεια αρετή;
– Ποια είδη
πειρασμών υπάρχουν και με ποιους τρόπους μας προσβάλλουν;
– Είναι δυνατόν
η ψυχή να παραμείνει στην ίδια, σταθερή κατάσταση;
– Είναι οι
αγγελικές δυνάμεις άτρεπτες;
–
Η πτώση του ανθρώπου
συνέβη ξαφνικά ή οφείλεται σε προηγούμενα λάθη του;
Πότε μοιάζεις με τον Θεό; (Αγ. Γρηγόριος Νύσσης)

«Και δημιούργησε ο Θεός τον άνθρωπο· σύμφωνα με τη δική του εικόνα
τον δημιούργησε». Μήπως όμως δεν πρόσεξες ότι ήταν ελλιπή κι όχι επαρκή
τα αποδεικτικά στοιχεία, που παρουσιάσαμε; «Ας δημιουργήσουμε τον
άνθρωπο σύμφωνα με τη δική μας εικόνα και κατά τη δική μας ομοίωση». Η
απόφαση είχε δύο στοιχεία «κατ’ εικόνα» και «καθ’ ομοίωση». Η δημιουργία
όμως έχει ένα. Πώς εξηγείται αυτό; Μήπως αρχικά σκέφθηκε ο Θεός
διαφορετικά, και εκ των υστέρων άλλαξε γνώμη; Μήπως κάποια μετάνοια
ακολούθησε ευθύς μετά τη δημιουργία; Μήπως εκφράζεται η αδυναμία του
Δημιουργού, που άλλα αποφασίζει πιο μπροστά, κι άλλα πραγματοποιεί
μεταγενέστερα; Ή μήπως κρύβεται κάποια πολυλογία σ’ αυτά τα λόγια;
Γιατί αμέσως αυτό λέει· «Ας δημιουργήσουμε τον άνθρωπο σύμφωνα με την
εικόνα και την ομοίωση». Γιατί, αφού είπε «κατ’ εικόνα», δεν παρέλειψε
να προσθέσει: και «καθ’ ομοίωση». Απ’ αυτές όποια άποψη κι αν
προτιμήσουμε, θα κατηγορήσουμε το γραφτό λόγο. Γιατί αν λέει το ίδιο
πράγμα με δύο όρους, είναι πλεονασμός, το να επαναλαμβάνει δύο φορές τα
ίδια. Αλλά το να λέμε ότι στην Αγία Γραφή υπάρχει λόγος περιττός, είναι
φοβερή βλασφημία. Γιατί δεν περιέχει λόγια περιττά. Συνεπώς είναι
αναγκαίο να δημιουργήθηκε ο άνθρωπος σύμφωνα με την εικόνα του Θεού και
καθ’ ομοίωση.
Περί του «ψάλλειν», «υμνείν» και «άδειν» ολίγα (Ηλιάδης Σάββας, Δάσκαλος)

«Λαλοῦντες
ἑαυτοῖς ψαλμοῖς καὶ ὕμνοις καὶ ᾠδαῖς πνευματικαῖς, ᾄδοντες καὶ ψάλλοντες εν τῇ καρδίᾳ ὑμῶν τῷ Κυρίῳ» (Εφεσ. 5,19)
Απόδοση στη
νεοελληνική: «Να τέρπετε τους εαυτούς σας με ψαλμούς και ύμνους και ωδές
πνευματικές, τραγουδώντας και ψάλλοντας με την καρδιά σας». Από τον παραπάνω
αποστολικό στίχο παίρνουμε αφορμή και παραθέτουμε σχόλια ψυχωφελή των αγίων της Εκκλησίας μας.
Η συνήθεια του «ψάλλειν» είναι στη φύση μας και
βοηθάει στην τήρηση της αρμονίας των πραγμάτων στη ζωή μας αλλά και στη
θεραπεία της ψυχής και του σώματος. Το από καρδιάς «τραγούδι» στο Θεό είναι
ένδειξη πνευματοφόρας ψυχής. Είναι ξεχείλισμα. «Κακοπαθεῖ τις ἐν ὑμῖν;
προσευχέσθω· εὐθυμεῖ τις; ψαλλέτω» (Ιακ.5, 13) Η καρδιά και τα χείλη είναι τα
καλύτερα όργανα, που παίζουν και τραγουδούν για τη δόξα του Θεού.
Για το ότι η πλάνη οφείλεται σε αμέλεια (Αγ. Νεκτάριος Πενταπόλεως)

Αλλά γιατί να πλανηθεί ο πρώτος άνθρωπος; Γιατί με την πρώτη
δοκιμασία που ήρθε ηττήθηκε αμέσως το ηθικό του αυτεξούσιο; Μήπως δεν
ήταν αρκετά ισχυρός για να αντισταθεί και να υπομείνει την δοκιμασία;
Για τον ασπασμό (χειροφίλημα) του Ιερέως (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Επιστολή στον τυπογράφο Γ.Κ.
Πέθανε ο γέρος ιερέας σας, και στη θέση του ήρθε νέος
θεολόγος. Στον γέρο ιερέα με ευχαρίστηση φιλούσατε το χέρι, αλλά λέτε
ότι σας είναι δυσάρεστο να φιλάτε το χέρι του ιερέα που είναι πολύ πιο
νέος από σας. Δεν ακούσατε την ιστορία περί του
ηγεμόνα Μίλος και του νεαρού ιερέα; Αυτή η ιστορία έχει ως εξής:
Τα ονόματα των παθών (Αγ. Ισαάκ ο Σύρος)

Όταν θέλουμε να ονομάσουμε όλα τα πάθη μαζί, τα λέμε «κόσμο». Και
όταν θέλουμε να ξεχωρίσουμε και να δώσουμε στο καθένα το όνομά του, τα
ονομάζουμε «πάθη». Και τα πάθη, καθώς διαδέχονται το ένα το άλλο,
σχηματίζουν το δρόμο του κόσμου, και όπου τελειώνουν τα πάθη, εκεί παύει
να υπάρχει ο δρόμος του κόσμου.
Διαβάστε περισσότερα »
Με ποια δύναμη οι αιρετικοί θαυματουργούν και προφητεύουν; (Αγ. Αναστάσιος Σιναΐτης, Επίσκοπος Θεουπόλεως Αντιοχείας)

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΡΙΣΕΙΣ
ΕΡΩΤΗΣΗ 20η
Με ποια δύναμη αυτοί που πιστεύουν και κάνουν τα αντίθετα, πολλές φορές προφητεύουν και θαυματουργούν;
Από το Συναξάρι – Ο άγιος Σέργιος του Ραντονέζ ο Θαυματουργός

(25 Σεπτεμβρίου)
Ο όσιος Σέργιος ήταν ο δεύτερος από τους
τρεις υιούς ευσεβών βογιάρων, του Κυρίλλου και της Μαρίας, οι οποίοι
διεκρίνοντο για τον πλούτο και την ισχύ τους στην ηγεμονία του Ροστώφ.
Λίγες ημέρες πριν από την γέννησι του
αγίου, ο Θεός με σημείο προεμήνυσε την μελλοντική δόξα του δούλου Του.
Μία Κυριακή φώναξε δυνατά τρεις φορές κατά την διάρκεια της θείας
Λειτουργίας μέσα από την κοιλιά της μητέρας του. Γεννήθηκε το 1314 και
οι γονείς του στο βάπτισμα τον ονόμασαν Βαρθολομαίο. Το σκεύος αυτό της
Αγίας Τριάδος τις Τετάρτες, τις Παρασκευές και όταν η μητέρα του
κρεοφαγούσε, δεν θήλαζε το μητρικό γάλα.
Διαβάστε περισσότερα »
Η καθημερινότητα ως μοχλός σωτηρίας (Αρχ. Σωφρόνιος του Έσσσεξ)

Η πνευματική μας πρόοδος
εξαρτάται κυρίως από τη στάση μας
204. Ο
σκοπός που θέτουμε στη ζωή μας εμποτίζει όλες τις πράξεις μας. Αν π.χ.
επιδιώκουμε πρώτα απ’ όλα να κερδίσουμε χρήματα, όλα όσα θα κάνουμε θα απορρέουν
από εκεί.
205. Η
εργασία, η κοινωνική θέση δεν έπρεπε να έχουν καμιά σημασία στις σχέσεις μεταξύ
των ανθρώπων. Η υπεροχή δεν είναι εξωτερική, αλλά εσωτερική: Όποιος αγαπά
περισσότερο τον Θεό, όποιος προσεύχεται περισσότερο, όποιος προσπαθεί
περισσότερο να φυλάξει τις εντολές, θα είναι πιο κοντά στον Κύριο. Αυτό είναι
πολύ σημαντικό. Ελευθερώστε το πνεύμα σας από κάθε σκέψη «καριέρας». Δεν υπάρχει
καριέρα στην πνευματική ζωή.
Ποιος είναι φιλάνθρωπος; (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

1. Μην ποδοπατείς αυτόν που έπεσε, αλλά και να τον ελεείς.
Γιατί, αν δούμε κάποιον που ενοχλείται από τη χολή του, που έχει
σκοτοδίνη και ετοιμάζεται να κάνει εμετό αυτό το κακό υγρό, απλώνουμε
το χέρι μας και τον κρατούμε τη στιγμή που σπαρταράει, ακόμη κι’ αν
λερώσουμε τα ρούχα μας, δεν απομακρυνόμαστε, αλλά ένα μόνον επιδιώκουμε,
πως θα τον απαλλάξουμε από τη δύσκολη και δυσάρεστη αυτή κατάσταση.
Αυτό ας κάνουμε και σ’ αυτούς και ας τους κρατάμε, όταν κάνουν εμετό και
σπαρταράνε. Ούτε να τους αφήσουμε, πριν βγάλουν όλη την πίκρα της
χολής. Τότε αυτός θα σου αναγνωρίσει πολύ μεγάλη ευγνωμοσύνη. Όταν του
περάσει το κακό, τότε θα καταλάβει καλά, από πόσο μεγάλη ταραχή τον
ελευθέρωσες.
Διαβάστε περισσότερα »
Επιφυλακή (Όσιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς)

Τήρησε σθεναρά την πνευματική επιφυλακή, επειδή δεν γνωρίζεις πότε θα
σε καλέσει ο Κύριος κοντά Του. Κατά την επίγειο ζωή σου, να είσαι
έτοιμος ανά πάσα στιγμή να Του δώσεις
λογαριασμό. Πρόσεχε να μην σε πιάσει στα δίχτυα του ο εχθρός, ή να σε
ξεγελάσει, προκαλώντας σε να πέσεις σε πειρασμό. Καθημερινά εξέταζε την
συνείδησή σου, δοκίμαζε την καθαρότητα των λογισμών σου, τις προθέσεις
σου.
Η εκκλησιολογική διάσταση της ΣΤ’ Οικουμενικής Συνόδου (Πρωτοπρεσβύτερος Αναστάσιος Κ. Γκοτσόπουλος, Εφημέριος Ι. Ν. Αγ. Νικολάου Πατρών)

Μαζί
με τη μεγάλη εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, στις 14 Σεπτεμβρίου, η
Εκκλησία μας τίμησε και μία δεύτερη «ύψωση». Την ύψωση της αληθείας της Πίστεώς
μας κατά της πλάνης και του ψεύδους. Όπως διαβάσαμε στο συναξάριο της εορτής
του Σταυρού επιτελείται η μνήμη της Αγίας Στ’ Οικουμενικής Συνόδου των 170
Αγίων Πατέρων που καταδίκασαν την αίρεση του μονοθελητισμού. Οι εορτές της μνήμης
των Οικουμενικών Συνόδων δεν είναι μία απλή ενθύμηση ενός γεγονότος, αλλά
κυρίως υπενθύμιση της ζωντανής παρακαταθήκης στην αγιοπνευματική πορεία της
Εκκλησίας του Χριστού.

Eικονογράφηση της Στ΄ Οικουμενικής Συνόδου
στον περίφημο Ναό Σταυροπόλεως Βουκουρεστίου (1724)
Επειδή
η μεγάλη εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού υποβιβάζει αναγκαστικά την
εορτή
προς τιμήν της Αγίας και Στ΄ Οικουμενικής Συνόδου, για να τιμηθεί
πρεπόντως η
εορτή, οι Πατέρες όρισαν να μετατίθεται κατά την πρώτη Κυριακή μετά
την Ύψωση (Τυπικό Αγ.
Συμεών Θεσσαλονίκης). Έτσι και η Στ΄ Οικουμενική Σύνοδος όπως και η Α΄, η
Δ΄ και η Ζ΄ τιμώνται κατά την αναστάσιμη και πανηγυρική ημέρα της
Κυριακής.
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή μετά την Ύψωση: Όχι επανάσταση, αλλά ανάσταση († Μητροπ. Σερβίων και Κοζάνης Διονύσιος)

Η περασμένη Κυριακή ήταν η Κυριακή «προ της Υψώσεως», η χθεσινή είναι
η Κυριακή «μετά την Ύψωσιν». Εκείνη ήταν το προανάκρουσμα της μεγάλης
εορτής του Σταυρού, η χθεσινή είναι ο απόηχος της εορτής που πέρασε. Η
εορτή του Σταυρού πέρασε κι η Εκκλησία εξακολουθεί να κάνει λόγο για το
Σταυρό· ο Απόστολος και το Ευαγγέλιο και πολλά τροπάρια υπόθεση έχουν το
Σταυρό του Κυρίου. Αλλά όλη η Εκκλησία κι η θεία λατρεία κι η πίστη μας
κι η ζωή μας είναι ο Σταυρός του Κυρίου· ο Σταυρός κι η Ανάσταση, που
είναι οι δύο όψεις του ίδιου πράγματος, καθώς το ψάλλομε το Μέγα
Σάββατο· «Δόξα, Κύριε, τω Σταυρώ σου και τη Αναστάσει σου».
Διαβάστε περισσότερα »
Η μεγαλύτερη αρετή (Αγ. Συμεών ο Νέος Θεολόγος)

Ἀδελφοί μου, θέλω νά σᾶς
μιλήσω γιά κεῖνα τά πράγματα πού συμβάλλουν στήν ὠφέλεια τῆς ψυχῆς, καί
ντρέπομαι τήν ἀγάπη σας, γνωρίζοντας τήν ἀναξιότητά μου. Θά προτιμοῦσα νά
σιωπήσω, γιατί δέν τολμῶ νά σηκώσω τά μάτια μου καί ν’ ἀντικρύσω πρόσωπο
ἀνθρώπου. Ἡ συνείδησή μου μέ κατακρίνει, καί μέ πληροφορεῖ πώς εἶμαι
ἀνάξιος νά γίνω ὀδηγός σας. Λυπᾶμαι πού προκρίθηκα νά ὁδηγῶ ἐσᾶς ἐγώ ὁ
ταπεινός, ἐγώ πού εἶμαι κατώτερος ἀπ’ ὅλους σας καί δέν ἔχω λόγο «μεμαρτυρημένο»
ἀπό τίς πράξεις μου καί τήν πολιτεία μου. Γνωρίζω καλά πώς ὁ Κύριος δέν μακαρίζει ὅποιον διδάσκει μόνο, μά ὅποιον ἐφαρμόζει πρῶτα τίς ἐντολές Του καί ὕστερα διδάσκει. «Ὁ ποιήσας καί διδάξας»
λέγει, «μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν». Γιατί μόνον ὅσοι ἀκοῦνε ἕνα τέτοιο δάσκαλο, προθυμοποιοῦνται νά τόν μιμηθοῦν. Καί δέν ὠφελοῦνται ἀπό τά λόγια του τόσο, ὅσο παρακινοῦνται ἀπό τά καλά του ἔργα. Σᾶς παρακαλῶ ὅμως, νά μή βλέπετε τή
δική μου
ραθυμία, ἀλλά ν’ ἀκοῦτε τά προστάγματα τοῦ Θεοῦ καί τίς ὑποθῆκες τῶν
ἁγίων Πατέρων. Γιατί οἱ θεοφώτιστοι Πατέρες μας δέν ἔγραφαν καμιά ἐντολή, ἄν πρῶτα δέν τήν ἐφάρμοζαν.
Οἱ ἐντολές λοιπόν τοῦ Κυρίου εἶναι ἕνας δρόμος, πού μᾶς ἀνεβάζει ὅλους στόν οὐρανό, μᾶς ὁδηγεῖ στόν Θεό.
Πολλοί εἶναι οἱ δρόμοι καί οἱ τρόποι, πού φέρνουν τόν ἄνθρωπο στή βασιλεία τῶν
οὐρανῶν. Ἤ μᾶλλον οἱ δρόμοι αὐτοί φαίνονται πολλοί ἀλλά στήν πραγματικότητα εἶναι ἕνας, πού χωρίζεται σέ πολλούς, ἀνάλογα
μέ τή δύναμη καί τήν προαίρεση τοῦ καθενός.
Σχέση σώματος και ψυχής (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

1. Tο σώμα δηλαδή είναι κατώτερο από την ψυχή, δεν είναι όμως αντίθετο
από την ψυχή. Η ψυχή είναι απλή και εξυπηρετείται με τις επιθυμίες του
σώματος.
Διαβάστε περισσότερα »
Ασκητές μέσα στον κόσμο: Πατήρ Ηλίας Διαμαντίδης ο Μυροβλήτης

Τα στοιχεία που συνθέτουν τον σύντομο
βίο του π. Ηλία προέρχονται από διηγήσεις
της κόρης του Καλλιόπης (Κάλλης) και των
εγγονών του Μαρίας και Όλγας (κόρες της
Καλλιόπης). Ευχαριστίες οφείλονται
στους κ. Κλημεντίδη Παναγιώτη και κ.
Πιλιτσίδη Μιχαήλ, δισέγγονο του π. Ηλία,
που κατέγραψαν αντιστοίχως τις διηγήσεις.
Ο Γέροντας Παίσιος είχε διαβάσει τον
βίο, έκανε τις παρατηρήσεις του και
τόνισε ότι ο π. Ηλίας από μικρός πήρε
την θεία Χάρι γιατί υπέμεινε με ανεξικακία
τα βασανιστήρια της μητρυιάς του.
Διαβάστε περισσότερα »
Εις την Ύψωσιν του Τιμίου Σταυρού († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Ομιλία του μακαριστού π. Γεωργίου Καψάνη, στην τράπεζα της Ιεράς Μονής Γρηγορίου Αγίου Όρους, το 2003.
Διαβάστε περισσότερα »
Ορθόδοξος ανθρωπολογία και παιδεία († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης Γρηγοριάτης)

Με αφορμή την έναρξη του νέου σχολικού έτους.
Εισήγησις στο Ε’ Πανελλήνιο Θεολογικό
Συνέδριο (4.9.1982).
Η αναγκαιότης του Πνευματικού έναντι των «ψυχοθεραπευτών» (Πρωτ. π. Ευθύμιος Μουζακίτης)

[Ὁμιλία στὸ ἀρχονταρίκι τοῦ Ἱ. Ν. Ἁγ. Γεωργίου,
Διονύσου Ἀττικῆς (27/11/2014)]
Σύμφωνα
μὲ τὴν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας ὁ ἄνθρωπος ἀσθενεῖ. Δὲν εἶναι ἔτσι ὅπως τὸν
ἔπλασε ὁ Θεός. Οἱ Πατέρες λένε ὅτι ἡ αἰτία τῆς ἀσθένειας τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἡ
ἀποστασία του ἀπὸ τὸν Δημιουργό του καὶ ἐν συνεχείᾳ ἡ παρουσία καὶ οἰκοδόμηση
τῆς ὑπερηφάνειας.
Ἔτσι λοιπόν, γιὰ τὴν θεραπεία τῆς "ἀμαυρωθείσης" φύσης μας, ἀναγκαία εἶναι μόνον ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ καὶ ὁ πνευματικὸς ποὺ μπορεῖ νὰ τὴν μεταδώσει διά τῶν Μυστηρίων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας.
Κυριακή προ της Υψώσεως: Ομιλία περί του τίνες οι καρποί της των θείων πραγμάτων μελέτης (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

– Αρκεί η ορθή πίστις για να σωθούμε;
– Αν χωρίς την αγάπη δεν μπορεί να σωθεί κανείς, γιατί βλέπουμε τόσους λίγους Χριστιανούς να έχουν αγάπη;
– Με ποιο τρόπο όμως μπορεί κανείς να βάλει στην καρδιά του την αγάπη;
– Γίνεται κάποιος να έχει αγάπη στην καρδιά του και να καρποφορεί αμαρτίες και ανομίες;
– Με ποιο τρόπο καλλιεργείται η αγάπη;
– Με ποιο τρόπο ανθυμούμαστε τον Θεόν;
– Αν η ανάγνωση των αγίων βιβλίων και των νόμων του Θεού βοηθεί στο να έχουμε πάντα στην μνήμη μας τον Θεό, τότε προκύπτει το ερώτημα: πώς μπορεί κάποιος που έχει οικογένοια, φροντίδες, ανάγκες, να μελετά τους θείους νόμους;
Διαβάστε περισσότερα »
Η Παναγία μας (Αγ. Ιωάννης της Κρονστάνδης)

Ταπείνωση τῆς Παναγίας
Τί ἀνύψωσε τὴ Μητέρα τοῦ Θεοῦ πάνω ἀπὸ
ὅλα τὰ δημιουργήματα; Ἡ ταπείνωση. Ὁ Θεὸς «ἐπέβλεψεν
ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν τῆς δούλης αὐτοῦ» (Λκ. 1, 48),
καὶ γι’ αὐτὴ τὴν ἐπιβραβευμένη ταπείνωσή Της τὴν μακαρίζουν ὅλες οἱ γενιές. Καὶ
ἐσὺ περισσότερο ἀπὸ ὅλα τὰ ἄλλα προσπάθησε νὰ ἀποκτήσεις ταπείνωση. Ὁ Θεὸς
στοὺς ταπεινοὺς δίνει τὴ χάρη, ἐνῶ στοὺς ὑπερήφανους ἀντιτάσσεται.
Η δύναμη της συνήθειας (Αγ. Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

Η
δύναμη μιας ριζωμένης στη ψυχή συνήθειας είναι ίση με τη δύναμη μιας
φυσικής ιδιότητας. Ο μαθητής του Κυρίου μας Ιησού Χριστού οφείλει να
αποκτήσει καλές συνήθειες και να αποφεύγει τις άτοπες.
Νέε μου! Να είσαι
συνετός και προνοητικός. Στα χρόνια της νεότητάς σου φρόντισε με
επιμέλεια να αποκτήσεις καλές συνήθειες. Έτσι, στην ώριμη και στη
γεροντική σου ηλικία θα χαρείς τον πλούτο που σχεδόν άκοπα απέκτησες στη
νεανική.
Μη
θεωρήσεις ασήμαντη την εκπλήρωση μιας κακής επιθυμίας σου, όσο μικρή κι
αν φαίνεται αυτή. Κάθε επιθυμία, όταν εκπληρώνεται, βάζει τη σφραγίδα
της στη ψυχή. Και το σφράγισμα αυτό κάποτε είναι τόσο δυνατό, που
γίνεται αρχή μιας καταστροφικής συνήθειας.
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΙΔʼ Ματθαίου: Ομιλία περί της αιωνίου κολάσεως (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

– Με ποιο τρόπο μπορούμε να κατανοήσουμε τι είναι η Βασιλεία του Θεού και τι είναι η κόλασις;
– Γιατί ο Απόστολος Παύλος δεν εφανέρωσε αυτά που είδε όταν ανέβη έως τρίτου ουρανού;
– Πολλά εφανέρωσε ο Κύριός μας διά του παναγίου αυτού στόματος αλλά και διά των αποστόλων Του για να καταλάβουμε την ατελεύτητην και οδυνηροτάτην βάσανον της μελλούσης κολάσεως.
– Τι σημαίνουν όλα αυτά τα συμβολικά που λέγονται για την κόλαση στην Αγία Γραφή;
Διαβάστε περισσότερα »
Η φροντίδα για την ψυχή (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

ΟΣΟΙ υπερηφανεύονται για τα καλά τους έργα και δεν έχουν πίστη στο Θεό,
μοιάζουν με λείψανα νεκρών, που είναι ντυμένα με ωραία ρούχα, αλλά δεν
αισθάνονται την ωραιότητά τους. Σε τι ωφελείται, δηλαδή, ο άνθρωπος,
όταν έχει ψυχή ντυμένη με καλά έργα αλλά νεκρή; Τα έργα γίνονται για τον
Κύριο και με την ελπίδα των επουράνιων βραβείων. Αν, λοιπόν, αγνοείς
Εκείνον που προκηρύσσει τα βραβεία, τότε για ποιόν αγωνίζεσαι;
Για να φάει κανείς, πρέπει να είναι ζωντανός. Όποιος δεν έχει ζωή, δεν
είναι δυνατό να δεχθεί τροφή. Για να ζήσει κανείς αιώνια, πρέπει να έχη
πίστη στο Χριστό, πίστη που τρέφεται και με τα καλά έργα. Όποιος δεν
έχει πίστη στο Χριστό, ακόμα κι αν κάνει καλά έργα, δεν είναι δυνατό να
κερδίσει την ουράνια βασιλεία, αν έχει ζωντανή πίστη. Και θα σας το
αποδείξω στη συνέχεια.
Διαβάστε περισσότερα »
Αυτός που σε έπλασε ενδιαφέρεται για τη σωτηρία σου (Μέγας Βασίλειος)

Υπάρχουν, αγαπητέ, δύο τρόποι προσευχής: ο ένας είναι της με
ταπεινοφροσύνη δοξολογίας και ο δεύτερος, που ακολουθεί, της αιτήσεως.
Όταν λοιπόν προσεύχεσαι, μην αρχίζεις αμέσως με αίτηση αλλιώς γίνεται
ύποπτη η προαίρεσή σου, ότι δηλαδή προσεύχεσαι στο Θεό πιεζόμενος από
ανάγκη.
Διαβάστε περισσότερα »
Οι ελαφριές αμαρτίες (Αγ. Νικόδημος Αγιορείτης)

Σταχυολόγηση
καί διασκευή κειμένου ἀπό τά “Πνευματικά Γυμνάσματα” τοῦ ὁσίου Νικοδήμου τοῦ
Ἁγιορείτου
Ἄς σκεφτοῦμε,
ἀγαπητοί, τό μεγάλο καί φοβερό ἀριθμό τῶν ἁμαρτημάτων μας, ἀπό τά ὁποῖα
ἕνα μικρό μέρος θυμόμαστε καί
τό μεγαλύτερο τό ξεχάσαμε. Γιά νά μπορέσουμε νά θυμηθοῦμε κάτι ἀπ’ τίς ἁμαρτίες
μας, ἔστω καί
συγκεχυμένα, ἄς στοχαστοῦμε
ὅλους τους τόπους ὅπου
μείναμε στή διάρκεια τῆς
ζωῆς μας, ὅλες τίς ὑποθέσεις πού μᾶς ἀπασχόλησαν, ὅλα τ’ ἀξιώματα πού
πήραμε, ὅλες τίς ἡλικίες μας καί ὅλους τούς ἀνθρώπους
πού συναναστραφήκαμε. Τότε μόνο θά δοῦμε πόσο μακριά εἶναι
ἡ ἁλυσίδα τῶν
ἁμαρτιῶν πού κάναμε.
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΙΓʼ Ματθαίου: Ομιλία περί της θείας μακροθυμίας (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Ματθ. κα’ 33–42)
– Γιατί πολλές φορές αργούν της θείας δικαιοσύνης τα αποτελέσματα; Μήπως γιατί ο Θεός δεν έχει καμία πρόνοια περί των πράξεων των ανθρώπων; Ή μήπως γιατί δεν τιμωρεί τους αμαρτωλούς;
– Ποια είναι τα λάθος συμπεράσματα που βγάζουν οι άνθρωποι λόγω της μακροθυμίας του Θεού;
– Τι συμβαίνει όταν ο αμαρτωλός άνθρωπος περιφρονεί την μακροθυμία του Θεού;
– Πόσα χρόνια μπορεί να διαρκέσει η μακροθυμία του Θεού;
– Πώς γίνεται όμως πολλοί άνθρωποι να αμαρτάνουν έτη πολλά, να μένουν αδιόρθωτοι και να μην λαμβάνουν καμία τιμωρία αλλά φτάνουν να πεθάνουν εν ειρήνη;
Διαβάστε περισσότερα »
Η βραδυνή προσευχή ύστερα από μια κουραστική μέρα… (Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)

"Το βράδυ, κατάκοπος καθώς είμαι από το μόχθο της ημέρας, δεν έχω όρεξη για προσευχή. Άλλωστε, για τι να προσευχηθώ;…"
Διαβάστε περισσότερα »
Υπακοή στον Θεό, στον πνευματικό μας και στον συνάνθρωπο (γέροντας Σωφρόνιος Σαχάρωφ)

140. Ο Απόστολος Πέτρος λέγει για το «βασίλειον ιεράτευμα» ότι μπορεί να
εκπληρωθεί με τη συμμετοχή μας στη Λειτουργία. Να φοβάστε, αλήθεια, να
πηγαίνετε από συνήθεια στη λειτουργία. Προσπαθείστε να ζείτε κάθε φορά
πιο βαθιά αυτό που ζούσε ο Χριστός κατά το Μυστικό Δείπνο, όταν
εγκαθίδρυσε το μεγάλο αυτό μυστήριο που είναι η θεία Ευχαριστία. Τότε η
λειτουργία θα αποβεί σωτήρια όχι μόνο για σας, αλλά και για όσους
συμμετέχουν σ’ αυτή. Δεν ανήκει μόνο στους ιερείς να ζουν στην καρδιά
τους τα παθήματα του Χριστού για τον κόσμο που είναι λεία της αμαρτίας
και του θανάτου.
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΙΒ’ Ματθαίου: Ερμηνεία του Ευαγγελίου (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Ματθ. ιθ’ 16-26)
– Από πού συμπεραίνουμε ότι ο νεανίσκος προσήλθε προς τον Ιησού από ευλάβεια και όχι υποκριτικά και με δόλο;
– Ο νεανίσκος πίστευε ότι ο Ιησούς Χριστός ήταν ο Θεός;
– Ποιες είναι οι προϋποθέσεις για την σωτηρία του ανθρώπου;
– Ευκολότερη η φυγή από την αμαρτία, από την κατόρθωση του αγαθού.
– Άλλη η δόξα των σεσωσμένων και άλλη η δόξα των τελείων δηλαδή των αγίων.
– Θέλει ο άνθρωπος πολλές φορές την τελειότητα αλλά τα υλικά πράγματα τον εμποδίζουν.
– Πολύ δύσκολο πράγμα είναι ο πλούσιος να καταφέρει να μην πέσει στην παγίδα της πλεονεξίας, της φιλαργυρίας, της αδικίας και δυναστείας.
– Και ο πλούσιος και ο φτωχός άνθρωπος δεν μπορεί να σωθεί με τις ίδιες δυνάμεις τους.
Διαβάστε περισσότερα »
Απόρριψη της απογνώσεως (Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός)

Δεν πρέπει όμως ν’ απελπιζόμαστε, όταν δεν είμαστε όπως πρέπει να είμαστε. Κακό είναι βέβαια, άνθρωπε, που αμάρτησες.
Γιατί
όμως αδικείς το Θεό και από άγνοιά σου τον νομίζεις αδύνατο; Μήπως δεν
μπορεί να σώσει την ψυχή σου Εκείνος που έκανε για σένα αυτόν τον τόσο
μεγάλο κόσμο που βλέπεις; Κι αν πεις ότι «αυτό μάλλον καταδίκη μου
είναι, όπως και η συγκατάβασή Του», μετανόησε και δέχεται τη μετάνοιά
σου, όπως του ασώτου και της πόρνης.
Διαβάστε περισσότερα »
Χαρακτήρας του αδίκου (κατά τη Σοφία Σολομώντος, κεφ. β’) (Αγ. Νεκτάριος)

Ο χαρακτήρας του αδίκου στη Σοφία
Σολομώντος περιγράφεται ως εξής:
Διαβάστε περισσότερα »
Πώς μπορούμε να αναγνωρίσουμε την ορθόδοξη εικόνα της Παναγίας Θεοτόκου (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Στόν
ζωγράφο Παῦλο Ι. πού ρωτᾶ
Μοῦ παρέθεσες μαζί μέ τό γράμμα μία
γυναικεία εἰκόνα, πού μέσα στόν λαό διαδίδεται μέ τό ὄνομα τῆς Παναγίας
Θεοτόκου. Ἡ εἰκόνα παρουσιάζει μία νέα, εὔθυμη γυναίκα, μέ ἀφημένα μαλλιά στούς
ὤμους, μέ χοντρό πρόσωπο, μέ χείλη δυνατά, μέ παρδαλά φορέματα. Χωρίς παιδί στά
χέρια. Καί μόνος κατάλαβες, ὅτι αὐτή δέν εἶναι ἡ ὀρθόδοξη μορφή τῆς Θεομήτορος,
ἀλλά ρωτᾶς πῶς μπορεῖ ἕνας ἄνθρωπος εὔκολα νά ἀναγνωρίσει τήν ὀρθόδοξη μορφή
της;
Εις την Κοίμησιν της Θεοτόκου († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Ομιλία του μακαριστού π. Γεωργίου Καψάνη, στην τράπεζα της Ιεράς Μονής Γρηγορίου Αγίου Όρους, το 1998.
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΙΑ’ Ματθαίου: Ερμηνεία του Ευαγγελίου (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Ματθ. ιη’ 23-35)
– Ποιος είναι ο Βασιλέας της παραβολής και ποιος ο οφειλέτης;
– Μπορεί ο αμαρτωλός να εξιλεώσει τον Θεόν για τις αμαρτίες του;
– Τι σημαίνει η πώλησις του οφειλέτου, της οικογένειάς του και των υπαρχόντων του προς επίδοσιν του χρέους;
– Γιατί ο Θεός επιτρέπει δυστυχίες στους ανθρώπους;
– Ποιο είναι το ήθος του ασυμπαθούς ανθρώπου;
– Μηδαμινό το χρέος των συνανθρώπων μας προς εμάς, έναντι του χρέους μας προς τον Θεόν. Παρόλα αυτά δεν συγχωρούμε τα πταίσματα των αδελφών μας.
– Ποιοι είναι οι σύνδουλοι των ανθρώπων;
– Πώς οι άγγελοι πρεσβεύουν υπέρ των αμαρτωλών;
– Ποια είναι η τιμωρία των ασπλάχνων μετά τον θάνατό τους;
– Ποιος είναι ο σκοπός της παραβολής;
– Ο Θεός δεν θα είναι πατέρας για τους αμαρτωλούς αλλά κριτής.
Διαβάστε περισσότερα »
Η ομοφυλοφιλία είναι ασθένεια, κληρονομική διάθεση ή πάθος; (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)

Απομαγνητοφωνημένο απόσπασμα ομιλίας του μακαριστού π. Αθανασίου Μυτιληναίου, που έγινε την Κυριακή 18/3/1990.
Διαβάστε περισσότερα »
Ο διάβολος και η μαγεία – Πώς η ζημιά γίνεται κέρδος (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

Σε λύπησε ο διάβολος όταν σου αφήρεσε τα χρήματα; Λύπησέ τον και σύ, μην του δώσης ευχαρίστησι.
Αν
έλθης σε μάντεις, ευχαρίστησες το διάβολο. Αν ευχαριστήσης το Θεό,
έδωσες στο διάβολο το θανάσιμο κτύπημα. Και πρόσεχε τι γίνεται. Ούτε τα
χρήματα θα βρης, αν έλθης στους μάντεις, διότι δεν είναι στο χέρι
εκείνων να γνωρίζουν – αν και κάπου είπαν και επέτυχαν.
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Ι’ Ματθαίου: Ομιλία περί των πειρασμών του διαβόλου και των κατ’ αυτού όπλων (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Ματθ. ιζ 14-23)
– Ποιες είναι οι πηγές όλων των αμαρτημάτων;
– Γιατί ο ευαγγελιστής Ματθαίος εσιώπησε τα πάθη, διά των οποίων το ακάθαρτο πνεύμα εβασάνιζε τον σεληνιαζόμενο;
– Ποια κατηγορία αμαρτημάτων συμβόλιζε το πυρ και ποια το ύδωρ;
– Ποιες είναι οι μεθοδίες του διαβόλου;
– Ο διάβολος πειράζει μόνο τους αμαρτωλούς;
– Γιατί ο Θεός επιτρέπει στον σατανά να πειράζει τους ανθρώπους;
– Ποιά είναι τα όπλα του αγωνιζόμενου πιστού κατά του διαβόλου;
Διαβάστε περισσότερα »
Ομιλία στην Θεία Μεταμόρφωση (άγιος Κύριλλος επίσκοπος Αλεξανδρείας)

Αὐτοί πού καλά γνωρίζουν νά ἀγωνίζονται γιά ἕνα βραβεῖο κατά τούς ἀθλητικούς ἀγῶνες, εὐχαριστιοῦνται ἀπό τά χειροκροτήματα τῶν θεατῶν καί μέ τῶν ἐπάθλων τήν ἐλπίδα ἔντονα παρακινοῦνται πρός τήν νίκη, πού ἁρμόζει σ᾽ αὐτά. Ἀσφαλῶς ὅμως καί ὅσοι ἔχουν σφοδρή
ἐπιθυμία νά ἐπιτύχουν τά θεῖα χαρίσματα καί διψοῦν νά γίνουν μέτοχοι τῆς
ἐλπίδας πού ἔχει ἑτοιμαστεῖ γιά τούς ἁγίους, ἀφενός ἀναλαμβάνουν μετά χαρᾶς τούς
ἀγῶνες χάριν τῆς εὐσέβειας πρός τόν Χριστό.
Ἀφετέρου
τήν τιμημένη καί ἔνδοξη ζωή κατορθώνουν ὄχι μέ τό νά προτιμοῦν τήν τεμπελιά,
πού εἶναι στερημένη ἀπό μισθό, οὔτε βέβαια ἀγαπώντας τήν ἄνανδρη δειλία, ἀλλά
πιό πολύ κινούμενοι μέ ἀνδρεία ἐναντίον κάθε πειρασμοῦ καί συνεπῶς μέ τό νά κρίνουν
σχεδόν ὡς ἀνάξεις λόγου τίς ἐπιθέσεις πού προέρχονται ἀπό τούς διωγμούς. Ἔτσι
θεωροῦν πλοῦτο τό νά ὑποστοῦν παθήματα γιά χάρη Του. Διότι ἀνακαλοῦν στήν μνήμη
τους τόν μακάριο Παῦλο, πού ἔγραφε ὅτι δέν ἔχουν ἀξία τά παθήματα τῆς ἐδῶ ζωῆς
ἐμπρός στήν δόξα πού πρόκειται νά φανερωθεῖ σ᾽ ἐμᾶς.
Η δροσιά (Αγ. Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

Στόν γαλανό καί ἀσυννέφιαστο οὐρανό
μιᾶς ὑπέροχης καλοκαιριάτικης ἡμέρας ὁ μεγαλόπρεπος ἥλιος ἀκολουθοῦσε τή
συνηθισμένη του πορεία. Ἄστραφταν οἱ χρυσοί σταυροί τοῦ πεντάτρουλου
μοναστηριακοῦ Καθολικοῦ, πού εἶναι ἀφιερωμένο στήν Παναγία Θεαρχική Τριάδα. Οἱ
ἀσημένιοι τροῦλοι του ἀντανακλοῦσαν ἐκτυφλωτικά τίς ἡλιαχτίδες. Ἡ σκιά τους
ἔδειχνε ὅτι πλησίαζε ἡ δέκατη ὥρα· θά ἄρχιζε, ὅπως πάντα, ἡ θεία Λειτουργία.
Ἀπό τόν μεγάλο δρόμο ἔρχονταν βιαστικά κι ἔμπαιναν στήν ἥσυχη μονή πολλοί
χριστιανοί –δέν θυμᾶμαι ἄν ἦταν Κυριακά ἤ γιορτή.
Αγιογραφικά σταχυολογήματα περί πλεονεξίας (Ηλιάδης Σάββας, Δάσκαλος)

Η
πλεονεξία είναι πάθος του επιθυμητικού
της ψυχής, για συνεχή απόκτηση πέρα από τα αναγκαία της ζωής. Δεν είναι
απόλυτα συνδεμένη με τον πλούτο ή την ανέχεια, αλλά επιθυμία, που βασανίζει την
καρδιά τού «να έχεις πάντοτε περισσότερο από αυτό που αρκεί, δηλαδή του αναγκαίου» (Ζιγαβηνός).
Ο απόστολος Παύλος τη θεωρεί ως τη χειρότερη από
όλα τα πάθη. Όλα τα άλλα μπορούν να μας απομακρύνουν από το Θεό, ενώ αυτή
απομακρύνει τον ίδιο το Θεό, αφού τη θέση του Θεού την παίρνει ο πλούτος, το
χρήμα, ο υλισμός και τα λοιπά «εράσμια» του κόσμου.
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Θ’ Ματθαίου: Ερμηνεία του Ευαγγελίου (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Ματθ. ιδ’ 22-34)
– Τι μας διδάσκει ο τρόπος που προσευχήθηκε ο Ιησούς;
– Γιατί ο Κύριος δεν φρόντισε να έχουν ήσυχη θάλασσα στο ταξίδι τους οι μαθητές;
– Γιατί ο Κύριος ενώ κινδυνεύουν οι μαθητές αργοπορεί και αναβάλλει την βοήθεια;
– Η ανθρώπινη φύση πολλές φορές τα μεγάλα επιτελεί και άλλες φορές τα μικρά φοβάται.
– Ο Πέτρος παρότι εφοβήθη και εδίστασε δεν εστράφη προς τα πίσω, ούτε απελπίστηκε, αλλά ζήτησε από τον Ιησού να τον σώσει. Άγιον το παράδειγμα αυτό για δύσκολες περιστάσεις.
– Γιατί ο Ιησούς δεν επετίμησε τον άνεμο αλλά ήλεγξε τον Πέτρο;
– Γιατί ο Ιησούς αποκάλεσε τον Πέτρο ολιγόπιστο και όχι άπιστο;
Διαβάστε περισσότερα »
Η πρόνοια του Θεού (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

Γιά ποιό λόγο ὁ Θεός δέν ἐξαφανίζει τόν ἐχθρό τῶν ἀνθρώπων, τό διάβολο, πού ἐξαπάτησε τόν Ἀδάμ καί τήν Εὔα καί συνεχίζει νά πολεμάει ἄγρια ὅλους μας; εἶναι ἕνα ἐρώτημα καί συνάμα μιά ἀξίωση πολλῶν.
Από το Συναξάρι – Μνήμη της οσίας μητρός ημών Ειρήνης της εκ Καππαδοκίας, της ασκησάσης εν τη Μονή του Χρυσοβαλάντου

28 Ιουλίου 2014
Η οσία
Ειρήνη ζούσε στην Καππαδοκία στους κόλπους πλούσιας και ευγενούς
οικογένειας, μετά τον θάνατο του εικονομάχου αυτοκράτορα Θεοφίλου (842).
Όταν η Θεοδώρα ανέλαβε την αντιβασιλεία, αναζήτησε σε όλη την
Αυτοκρατορία σύζυγο για τον γιο της, τον αυτοκράτορα Μιχαήλ Γ’
(842-867). Οι απεσταλμένοι της αυλής πρόσεξαν την ομορφιά και ευγένεια
των ηθών της Ειρήνης και την έστειλαν στην Κωνσταντινούπολη μαζί με την
αδελφή της, η οποία παντρεύτηκε αργότερα τον καίσαρα Βάρδα, αδελφό της
Θεοδώρας. Στο δρόμο τους πέρασαν κοντά από το όρος Όλυμπος της Βιθυνίας
και η Ειρήνη επισκέφθηκε τον άγιο Ιωαννίκιο τον Μέγα [+ 4 Νοεμ.], ο
οποίος την χαιρέτησε προλέγοντας ότι θα γινόταν ηγουμένη της Μονής
Χρυσοβαλάντου.
Διαβάστε περισσότερα »
Έτσι γινόμαστε ναός του Θεού (Μέγας Βασίλειος)

Προσευχές πάλι, οι οποίες διαδέχονται την ανάγνωση, βρίσκουν την ψυχή πιο
νεαρή και πιο ακμαία, αφού έχει συγκινηθεί από τον πόθο προς τον Θεό (που
προκάλεσε η ανάγνωση). Καλή δε προσευχή είναι εκείνη που προκαλεί μέσα στην
ψυχή, σαφή την έννοια του Θεού. Και αυτό είναι ενοίκηση του Θεού, το να έχει
κανείς εγκατεστημένο μέσα του το Θεό με τη μνήμη. Έτσι γινόμαστε ναός του Θεού,
όταν δεν διακόπτεται η συνέχεια αυτής της μνήμης από γήινες φροντίδες, όταν δεν
ταράσσεται ο νους από απροσδόκητα πάθη, αλλά αποφεύγοντάς τα όλα ο φιλόθεος
αναχωρεί στο Θεό, και εκδιώκοντας ό,τι μας προσκαλεί στην κακία, ενδιατρίβει
στις ασχολίες που οδηγούν στην αρετή.
Από το Συναξάρι – Η κοίμηση της Αγίας Άννας

(25 Ιουλίου)
Η αγία Άννα, η οποία θεία χάριτι έγινε κατά σάρκα προμήτωρ (γιαγιά)
του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, καταγόταν από τη φυλή Λευί και ήταν
υστερότοκη θυγατέρα του αρχιερέως Ματθάν και της συζύγου του Μαρίας, η
οποία έφερε στον κόσμο άλλες δυο κόρες: την Μαρία και την Σοβή. Η
πρωτότοκη Μαρία νυμφεύτηκε στην Βηθλεέμ και γέννησε την Σαλώμη την μαία.
Η δε Σοβή νυμφεύτηκε κι αυτή στη Βηθλεέμ και έφερε στον κόσμο την
Ελισάβετ, την μητέρα του Ιωάννη του Προδρόμου. Η Άννα νυμφεύτηκε στην
Γαλιλαία τον συνετό Ιωακείμ και, μετά από μακρά περίοδο ατεκνίας, με την
παρέμβαση του Θεού έφερε στον κόσμο την Μαρία την Παναγία Θεοτόκο. Έτσι
η Σαλώμη, η Ελισάβετ και η Θεοτόκος Μαρία ήσαν πρώτες εξαδέλφες, και ο
Κύριος κατά το ανθρώπινον και ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος ήσαν δεύτερα
εξαδέλφια.
Διαβάστε περισσότερα »
Πως θα ακολουθήσουμε και θα μιμηθούμε τον Κύριό μας Ιησού Χριστό (Αγ. Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

«Ὅποιος θέλει νά μέ ὑπηρετεῖ, ἄς ἀκολουθεῖ
τόν δικό μου δρόμο»1, εἶπε ὁ Κύριος. Κάθε
χριστιανός, μέ τίς ὑποσχέσεις πού ἔδωσε στή βάπτισή του, ἀνέλαβε τήν ὑποχρέωση
νά εἶναι δοῦλος καί ὑπηρέτης τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Κάθε χριστιανός πρέπει ἀπαραίτητα
ν᾿ ἀκολουθεῖ τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό.
Ἀφοῦ ἀποκάλεσε τόν ἑαυτό Του «ποιμένα τῶν
προβάτων»2, ὁ Κύριος εἶπε ὅτι «τά πρόβατα Τόν ἀκολουθοῦν,
γιατί ἀναγνωρίζουν τή φωνή Του»3. Ἡ φωνή τοῦ Χριστοῦ
εἶναι ἡ διδασκαλία Του. Ἡ φωνή τοῦ Χριστοῦ εἶναι τό Εὐαγγέλιο. Ὅποιος, στόν
δρόμο τῆς ἐπίγειας πορείας του, ἀκολουθεῖ τ᾿ ἀχνάρια τοῦ Χριστοῦ, κατευθύνεται ἀπό
τίς ἐντολές Του.
Γιά ν᾿ ἀκολουθήσω τόν Χριστό, πρέπει νά
γνωρίσω τή φωνή Του. Γνώρισε τό Εὐαγγέλιο, καί θά μπορέσεις μέ τή ζωή σου ν᾿ ἀκολουθήσεις
τόν Χριστό.
Στον Βούλγαρο ιερέα Ιβάν Ντζ., που απελπίζεται λόγω των αθεϊστών (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Κουράγιο, τίμιε πατέρα. Δέν κτυποῦν
βροντές ἀπό κάθε σύννεφο. Γράφετε, πώς ἄθεοι στή Βουλγαρία ἔφτιαξαν σύλλογο καί
πώς δημόσια ἐπιτίθενται στήν πίστη τοῦ Θεοῦ καί χλευάζουν τά χριστιανικά ἱερά.
Καί τοῦτο σᾶς φέρνει ἑως τήν ἀπελπισία. Κατεβάστε ἄλλη μία φορά τό βλέμμα βαθιά
μέσα στήν καρδιά σας καί δεῖτε, ἐάν ἡ δική σας προσωπική πίστη εἶναι δυνατή.
Ἀφοῦ ἡ ἀπελπισία εἶναι καρπός ὀλιγοπιστίας, καί ὄχι πραγματικῆς εὐσέβειας. Ὁ εὐσεβής
ἄνθρωπος ἐπιτυχημένα μάχεται ἐναντίον τῆς ἀπελπισίας μέ τή βοήθεια τῆς πίστης
ὡς ἀκαταμάχητου ὅπλου.
Ο Προφήτης Ηλίας (Σεβ. Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμίας)

Μεγαλόπολη, Κυριακή 20 Ἰουλίου 2014
ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ
1. Σήμερα, ἀδελφοί μου χριστιανοί, ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει
τήν μνήμη ἑνός μεγάλου προφήτου, τοῦ προφήτου Ἠλία τοῦ «Θεσβίτου». Λέγεται ἔτσι,
γιατί καταγόταν ἀπό τήν Θεσβών τῆς Γιλεάδ, τῆς πέραν τοῦ Ἰορδάνου χώρας. Ὁ
προφήτης αὐτός ἔμεινε ζωηρά χαραγμένος στήν καρδιά τοῦ λαοῦ, γι᾽ αὐτό καί στήν
Παλαιά Διαθήκη ἔχουμε πέντε διηγήσεις1 γιά τόν προφήτη Ἠλία, οἱ ὁποῖες
προέρχονται ἀπό τό στόμα τοῦ λαοῦ. Γι᾽ αὐτό καί οἱ πέντε αὐτές διηγήσεις δέν
περιέχουν θεωρητική διδασκαλία, ἀλλά περιστατικά καί θαύματα ἀναφερόμενα στόν
προφήτη. Ἀλλά καί τόν μεγαλύτερο ἔπαινο στόν προφήτη Ἠλία τόν Θεσβίτη τόν ἔκανε
μετά ἀπό πολλά χρόνια πάλι ὁ λαός. Ὅταν, ἀγαπητοί μου, ὁ λαός τῆς Παλαιστίνης ἄκουε
τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό νά κηρύττει καί νά θαυματουργεῖ, ἔκπληκτοι γιά ὅσα ἄκουαν
καί ἔβλεπαν, ἔλεγαν: Ποιός εἶναι αὐτός; Μήπως εἶναι ὁ Ἠλίας; (Βλ. Λουκ. 9,19).
Πίστη και έργα (Όσιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος)

Ἄν ποθοῦμε τή βασιλεία τῶν οὐρανῶν, πρέπει νά ἔχουμε πολλή προσοχή καί ἐπιμέλεια καί προθυμία στήν ἐργασία τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ. Για νά σωθοῦμε, δέν φτάνει μόνο νά
πιστεύουμε στόν ἀληθινό Θεό καί νά εἴμαστε ὀρθόδοξοι χριστιανοί. Πρέπει καί ν᾿
ἀγωνιζόμαστε «τόν καλόν ἀγῶνα», νά ζοῦμε «ἀξίως τῆς κλήσεως, ἧς ἐκλήθημεν»,
δηλαδή νά κάνουμε καί ἔργα χριστιανικά, ἀφοῦ εἴμαστε βαπτισμένοι χριστιανοί καί
τιμημένοι μέ τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ.
Οι αμαρτίες μας και η αχαριστία μας απέναντι στον Θεό (Αγ. Νικόδημος Αγιορείτης)

Σταχυολόγηση
καί διασκευή κειμένου ἀπό τά “Πνευματικά Γυμνάσματα” τοῦ ὁσίου Νικοδήμου τοῦ
Ἁγιορείτου
Ἄς σκεφτοῦμε, ἀγαπητοί, τό μεγάλο καί
φοβερό ἀριθμό τῶν ἁμαρτημάτων μας, ἀπό τά ὁποῖα ἕνα μικρό μέρος θυμόμαστε καί
τό μεγαλύτερο τό ξεχάσαμε. Γιά νά μπορέσουμε νά θυμηθοῦμε κάτι ἀπ’ τίς ἁμαρτίες
μας, ἔστω καί συγκεχυμένα, ἄς στοχαστοῦμε ὅλους τους τόπους ὅπου μείναμε στή
διάρκεια τῆς ζωῆς μας, ὅλες τίς ὑποθέσεις πού μᾶς ἀπασχόλησαν, ὅλα τ’ ἀξιώματα
πού πήραμε, ὅλες τίς ἡλικίες μας καί ὅλους τούς ἀνθρώπους πού συναναστραφήκαμε.
Τότε μόνο θά δοῦμε πόσο μακριά εἶναι ἡ ἁλυσίδα τῶν ἁμαρτιῶν πού κάναμε.
Οι δρόμοι της μετάνοιας (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

Εἶσαι ἁμαρτωλός; Μήν ἀπελπίζεσαι! Μπές
στήν ἐκκλησία μέ μετάνοια. Ἁμάρτησες; Πές στόν Θεό! “Ἁμάρτησα”. Τόσο δύσκολο εἶναι
νά ὁμολογήσεις τήν ἁμαρτία σου; Μά, ἄν δέν κατηγορήσεις ἐσύ τόν ἑαυτό σου, θά ἔχεις
κατήγορό σου τόν διάβολο. Πρόλαβε, λοιπόν, καί ἅρπαξέ του τό ἀξίωμα· γιατί,
πράγματι, ἀξίωμά του εἶναι τό νά κατηγορεῖ. Πρόλαβέ τον καί σβῆσε τό ἁμάρτημα·
γιατί ἔχεις κατήγορο πού δέν μπορεῖ νά σωπάσει.
Ἁμάρτησες; Δέν σοῦ ζητῶ τίποτ ἄλλο,
παρά τοῦτο μόνο: “Μπές στήν ἐκκλησία καί πές μετανοημένος στόν Θεό τό “Ἁμάρτησα”.
Γιατί εἶναι γραμμένο: «Λέγε πρῶτος ἐσύ τίς ἁμαρτίες σου, γιά νά δικαιωθεῖς» (Ἠσ.
43, 26). Πές τήν ἁμαρτία, γιά νά τήν ἐξαλείψεις. Δέν χρειάζονται γι’ αὐτό οὔτε
κόπος, οὔτε πολλά λόγια, οὔτε ἔξοδα, οὔτε ἄλλο τίποτα παρόμοιο. Ἕνας λόγος
μόνο: «Ἁμάρτησα».
Ποιος είναι ο εσωτερικός άνθρωπος; (Αγ. Λουκάς, Αρχιεπ. Συμφερουπόλεως & Κριμαίας)

Στο 4ο κεφάλαιο της Β’ προς Κορινθίους
επιστολής του μεγάλου Aποστόλου Παύλου διαβάζουμε πολύ βαθειά και
σημαντικά λόγια, τα οποία θα ήθελα να σας εξηγήσω. «Αλλ’ ει και ο έξω ημών άνθρωπος διαφθείρεται, αλλ’ ο έσωθεν ανακαινούται ημέρα και ημέρα» (Β’ Κορ. 4, 16).
Διαβάστε περισσότερα »
Αγ. Παΐσιος και Οικουμενισμός (Πρωτοπρ. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος)

Στήν
ἐποχή μας, ἐποχή συγχύσεως καί πνευματικῆς ἀφασίας, ἡ ζωή τῶν Ἁγίων καί θεοφόρων
Πατέρων εἴθε νά ἀποτελέσει ὁδοδείκτη τῆς δικῆς μας ἐν Χριστῷ πολιτείας.
Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Ανάμνηση Θαύματος Αγίας Ευφημίας

(11 Ιουλίου)
Κατά την Τετάρτη Αγία και Οικουμενική Σύνοδο, που συγκλήθηκε στη
Χαλκηδόνα από τους ευσεβείς αυτοκράτορες Μαρκιανό και Πουλχερία στη
μεγάλη βασιλική της αγίας Ευφημίας, οι εξακόσιοι τριάντα Πατέρες
ανέλαβαν να αναιρέσουν τις αιρετικές γνώμες του αρχιμανδρίτη Ευτυχίου,
που υποστηριζόταν από τον αρχιεπίσκοπο Αλεξανδρείας Διόσκορο. Για να
λυθεί η διαφορά με θεία απόφαση, ο πατριάρχης άγιος Ανατόλιος πρότεινε
στα δύο μέρη να συντάξουν τόμο περιέχοντα την αντίστοιχη Ομολογία
Πίστεώς τους και τα δύο έγγραφα να κατατεθούν στην λάρνακα της αγίας
Ευφημίας. Οι δύο περγαμηνές στις οποίες ήσαν γραμμένοι οι ορισμοί της
Πίστεως όσον αφορά το Πρόσωπο του Χριστού, αποτέθηκαν έτσι πάνω στο
στήθος της αγίας και αφού σφραγίστηκε η λάρνακα οι Πατέρες άρχισαν να
προσεύχονται. Μετά οκτώ ημέρες μετέβησαν όλοι στο μαρτύριο και
ανοίγοντας τη λάρνακα ανακάλυψαν με θαυμασμό την αγία να κρατά στην
αγκαλιά της τον ορθόδοξο τόμο, σαν να ήθελε να τον βάλει στην καρδιά
της, ενώ ο τόμος των αιρετικών ήταν πεταμένος στα πόδια της. Μπροστά στη
λαμπρή αυτή απόδειξη της αλήθειας, οι Ορθόδοξοι ανέπεμψαν ευχαριστίες
στον Θεό και οι αιρετικοί αποδοκιμάστηκαν και ονειδίστηκαν από το πλήθος
των πιστών.
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΣΤ’ Ματθαίου: Ερμηνεία του Ευαγγελίου (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Ματ. 9, 1-8)
– Γιατί δίδεται η πληροφορία ότι ο παραλυτικός έρχεται επί της κλίνης;
– Ποιων είδε την πίστη ο Χριστός; Αφού ένας ήταν ο παραλυτικός. Και πώς φανερώνεται η πίστη τους;
– Από πού γνωρίζουμε ότι ο παραλυτικός είχε μετανοήσει για τις αμαρτίες του;
– Μπορεί η αμαρτία να είναι το αίτιο της σωματικής ασθένειας; Εάν ναι τότε η συγχώρησις των αμαρτιών μπορεί να θεραπεύσει και τις σωματικές ασθένειες;
– Γιατί ο Ιησούς ονόμασε τον εαυτό του "Υιό του ανιρώπου";
– Ο Ιησούς είπε ότι "εξουσία έχει". Ούτε ότι "έλαβε", ούτε ότι του "εδόθη".
– Η άφεσις των αμαρτιών δίδεται εις την παρούσα ζωή και όχι εις την μέλλουσα.
– Γιατί λέγει ο Ιησούς στον παραλυτικό να πάει στην οικίαν του;
– Ο λαός δοξάζει τον Θεόν μετά το θαύμα αλλά όχι όπως έπρεπε. Γιατί;
Διαβάστε περισσότερα »
Κοντά στον Θεό (Αρχ. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)

κόσμος συνεχώς χειροτερεύει. Αυτό τό απότομο κατρακύλισμα κάπου μας
φοβίζει. Εμείς τι μπορούμε να κάνουμε;
Τα τεχνάσματα του πονηρού και η αντιμετώπισή τους (Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)

Η ΧΑΡΗ του Θεού να ‘ναι μαζί σου!
«Είμαι
λυπημένη», γράφεις. «Δεν μπορώ να βρω ειρήνη πουθενά. Κάτι με
καταθλίβει. Την καρδιά μου την πλάκωσε ένα βάρος και την τύλιξε ένα
σκοτάδι».
Ο Γάμος (Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ)

Το άναρχο, το απόλυτο Είναι μας αποκαλύφθηκε ως Προσωπικό. Αυτό είναι το
Προαιώνιο γεγονός του Είναι. Το πώς είναι δυνατό αυτό το Γεγονός θα
παραμείνει στην αιωνιότητα απρόσιτο Μυστήριο για όλα τα κτιστά όντα.
Όταν όμως γίνεται λόγος για κτιστά πρόσωπα, εννοούμε ότι αυτά έχουν
δημιουργηθεί «εν αρχή» (Γεν. 1, 26) ως καθαρή δυνατότητα, που οφείλει να
πραγματοποιηθεί ως εκείνο τον βαθμό πληρότητος όπου το πρόσωπο γίνεται
«καθαρή ενέργεια». Όλη η οδός αυτή της «πραγματώσεως» του προσώπου περνά
πλέον οπωσδήποτε από την συνέργεια Θεού και ανθρώπου. Ο άνθρωπος μπορεί
να αποκαλυφθεί ως τον έσχατο βαθμό συναντώντας τον Θεό και Πατέρα και
να ομοιωθεί εντελώς με Αυτόν. Μπορεί όμως επίσης να αρνηθεί τον
Δημιουργό κατά τις αναζητήσεις του για τις μορφές και τις οδούς του
είναι.
Διαβάστε περισσότερα »
Περί πλεονεξίας και εικόνας του πλεονέκτη. Περί κλοπής και αρπαγής και περί κλέφτη και άρπαγα. (Αγ. Νεκτάριος Πενταπόλεως)

Η πλεονεξία είναι πάθος αχόρταγης ψυχής.
οικία την οικία και αγρό τον αγρό, με σκοπό να αφαιρέσει κάτι από τον ιδιοκτήτη
έως ότου δεν του αφήσει τίποτα. Ο πλεονέκτης, όσο περισσότερο αυξάνει την
περιουσία του, τόσο περισσότερο γίνεται άπληστος. Ο πλεονέκτης αισθάνεται δίψα για
χρυσάφι και πείνα για περιουσία γι’ αυτόν το λόγο δεν μπορεί να απαλλαγεί ούτε από
τη φτώχεια ούτε από τη στέρηση. Με ποτό μεν έχουν σβήσει την όρεξη του πότη και
την επιθυμία της τροφής τη χόρτασαν με τροφή. Την πλεονεξία όμως δεν την
έσβησαν ούτε με ασήμι ούτε με χρυσάφι.
Από το Συναξάρι – Άγιος Μιχαήλ Χωνιάτης, Μητροπολίτης Αθηνών

4 Ιουλίου
Ο άγιος Μιχαήλ καταγόταν από τις Χώνες
της Φρυγίας και προερχόταν από μία εκ των πλέον επιφανών οικογενειών
του τόπου (1138). Μαθήτευσε πρώτα κοντά στον μητροπολίτη Νικήτα, κατόπιν
σπούδασε στην Κωνσταντινούπολη υπό την καθοδήγηση του αγίου Ευσταθίου,
του μελλοντικού μητροπολίτη Θεσσαλονίκης [20 Σεπτ.], ο οποίος του
ενέπνευσε την αγάπη του για τον Όμηρο και τον Πίνδαρο. Εισήλθε έπειτα
στην πατριαρχική αρχιγραμματεία, όπου οι ικανότητές του εκτιμήθηκαν και
εξελέγη μητροπολίτης Αθηνών (1182), που κατά τους χρόνους εκείνους είχε
καταντήσει μικρή πολίχνη, θύμα συχνών πειρατικών επιδρομών και της
οποίας ο λαός είχε περιπέσει σε αθλιότητα, τόσο υλική όσο και
πνευματική.
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Εʼ Ματθαίου: Η θεραπεία του δαιμονισμένου (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

(Ματθ. η’ 28-34, θ’ 1)
Οι άνθρωποι είναι άδικοι με
το Θεό, γι’ αυτό και εξοργίζονται μαζί Του. Ποιός έχει το δικαίωμα όμως να
εξοργιστεί εναντίον οποιουδήποτε και μάλιστα εναντίον του Θεού;
Η Κατάθεση της τιμίας Εσθήτος της Θεοτόκου (Σεβ. Μητροπ. Ναυπάκτου & Αγ. Βλασίου Ιερόθεος)

Σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας, ἀγαπητοί ἀδελφοί, τελεῖ τήν ἀνάμνηση τῆς καταθέσεως τῆς τιμίας Ἐσθῆτος τῆς Ὑπεραγίας ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας στίς Βλαχέρνες. Πρόκειται γιά μία ἑορτή ἑνός γεγονότος πού ἀναφέρεται στήν Παναγία μας καί ἀφορᾶ ἕνα
ἔνδυμά της πού εἶναι τό «ἐπανωφόριόν» της.
Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής Ε’ Ματθαίου: Ομιλία περί του, πόση η δύναμις της εις Χριστόν πίστεως, και πόσον εύλογος η κτήσις αυτής, εξ ου και αναπολόγητος γίνεται ο των θείων εντολών παραβάτης (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης

– Ο Κύριος Ιησούς Χριστός, ο θυσιάσας εαυτόν επάνω εις το ξύλον του Σταυρού, εξήλειψε την προπατορικήν αμαρτίαν, εδικαίωσε τον άνθρωπον και ήνοιξε την πύλην της μακαρίας Εδέμ. Έκτοτε δε πας ο εις Αυτόν πιστεύσας και βαπτισθείς, εισέρχεται ανεμποδίστως εις την αιώνιον δόξαν του Θεού.
– Μεγάλη αληθώς η δύναμις της εις Χριστόν πίστεως. Εάν πιστεύσω εις αυτόν, γίνομαι αθώος από των αμαρτιών μου. Εάν ομολογήσω, ότι Αυτός εστί Θεός αληθινός, κληρονομώ βασιλείαν αιώνιον. Αλλά πόθεν τόση δύναμις εις την εις Χριστόν πίστιν;
– Διά την παρακοήν του πρώτου ανθρώπου κατεκρίθημεν, διά την μέχρι θανάτου υπακοήν του δευτέρου εδικαιώθημεν. Δια τον από του Θεού χωρισμόν του πρωτοπλάστου εστερήθημεν της θείας δόξης, διά την μετά του Χριστού ένωσιν αναβαίνομεν εις την θεία δόξαν.
– Ποιόν αγώνα ηγωνίσθης ότε επίστευσας εις τον Ιησούν Χριστόν, και πιστεύσας εδικαιώθης; Ουδένα. Ποίον κόπον ανέλαβες, ή ποίαν δυσκολίαν εδοκίμασας, ότε εβαπτίσθης, και βαπτισθείς ηνώθης μετά του Ιησού Χριστού, και γέγονας μέλος του σώματος αυτού; Ουδεμία. Ταύτα τα επουράνια και σωτηριώδη χαρίσματα εισίν έλεος Θεού. Δωρεάν αυτά έλαβες, χάριτι Θεού σοι εδόθησαν. Ποιά όμως είναι η απάντηση στην ένσταση, ότι μπορεί αυτά να μου χαρίστηκαν άνευ κόπου, αλλά εάν δε φυλάξω του Θεού τις εντολές, φοβερή καταδίκη με περιμένει; Και η φυλακή των εντολών και δυσκολία έχει και κόπους απαιτεί.
– Είναι όμως πράγματι η εκπλήρωσις των εντολών του Ιησού Χριστού κοπιαστική και δύσκολη;
Διαβάστε περισσότερα »
Υπομονή και αυτομεμψία (Αγ. Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

«Κατοικία τῆς ψυχῆς εἶναι ἡ ὑπομονή, ἐπειδή μέσα σ᾿ αὐτήν ζεῖ ἐξασφαλισμένη, καί τροφή τῆς ψυχῆς εἶναι ἡ ταπείνωση, ἐπειδή μ᾿ αὐτήν τρέφεται», λέει ὁ ὅσιος Ἠλίας ὁ Ἔκδικος1. Ὅταν ἀκριβῶς τρέφεται ἡ ψυχή μέ τήν
ἁγία τροφή τῆς ταπεινώσεως, μπορεῖ νά παραμένει στήν ἁγία κατοικία τῆς
ὑπομονῆς. Ὅταν ἡ τροφή αὐτή εἶναι ἀνεπαρκής, τότε ἡ ψυχή βγαίνει ἀπό τό σπίτι
τῆς ὑπομονῆς. Καί τότε σάν ἀνεμοστρόβιλος ἡ ταραχή τήν ἁρπάζει, τήν παρασύρει
καί τή ζαλίζει. Μέσα της ξεσηκώνονται σάν κύματα διάφοροι ἐμπαθεῖς λογισμοί καί
ἐμπαθή αἰσθήματα, πνίγοντάς την στά βάθη σκοτεινῶν καί ἁμαρτωλῶν φαντασιῶν,
λόγων καί πράξεων. Ἔτσι ἡ ψυχή καταντᾶ σέ κατάσταση ἀδυναμίας, σκοτισμοῦ καί
ἀκηδίας, πέφτοντας συχνά στό βάραθρο τῆς θανάσιμης ἀπελπισίας καί τῆς
ὁλοκληρωτικῆς διαλύσεως.
Θέλεις νά παραμείνεις μέσα στήν ἁγία
κατοικία τῆς ὑπομονῆς καί νά μή βγαίνεις ἀπ᾿ αὐτήν;
Εις την μνήμην των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Ομιλία του μακαριστού π. Γεωργίου Καψάνη, στην τράπεζα της Ιεράς Μονής Γρηγορίου Αγίου Όρους, την 29/6/2007
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Δ’ Ματθαίου: Ομιλία περί της θείας μεταλήψεως (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

– Γιατί πολλοί άνθρωποι δεν φοβούνται να μεταλάβουν αναξίως;
– Με ποιους τρόπους ο Θεός μας βεβαιώνει ότι ο άρτος και ο οίνος μεταβάλλονται στην Θ. Ευχαριστία σε ζωηφόρο σώμα και ζωοποιόν αίμα του Ιησού Χριστού.
– Η πίστις νικά την αίσθησιν.
– Γιατί οι μεταλαμβάνοντες σώμα και αίμα Χριστού βλέπουμε άρτο και οίνο;
– Τι συμβαίνει αοράτως όταν μεταλαμβάνουμε;
– Τι συμβαίνει όταν μεταλαμβάνουμε αναξίως;
– Ποια θα πρέπει να είναι η προετοιμασία του πιστού πριν μεταλάβει των αχράντων μυστηρίων;
– Αλλά θα μπορούσε να ρωτήσει κανείς. Ποιός είναι ο άγιος; Καθαρός από κάθε ρύπον για να προσέλθει αξίως στα άγια μυστήρια; Μήπως λοιπόν είναι προτιμότερο να απέχουμε από το μυστήριο για να μην πέσουμε σε ενοχή και κρίμα;
Διαβάστε περισσότερα »
Ο καρπός της νηστείας (Όσιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος)

Ὁ ἄνθρωπος πού φοβᾶται τό Θεό δέν καταφρονεῖ τό νόμο τῆς νηστείας. Θά σᾶς μιλήσω γι᾿ αὐτό τό θέμα, γιατί ὁ πονηρός διάβολος, πού μισεῖ ὅλα τά καλά, πηγαίνει σέ κάθε χριστιανό καί, δένοντάς τον ἀόρατα μέ τήν ἀμέλεια καί τήν ὀκνηρία, τόν πείθει νά καταφρονήσει τήν ἁγία νηστεία, πού γεννάει τόσα πνευματικά ἀγαθά καί συντελεῖ στή σωτηρία μας.
Το κακό που περιέχει η αμαρτία (Όσιος Νικόδημος Αγιορείτης)

Σταχυολόγηση
καί διασκευή κειμένου ἀπό τά “Πνευματικά Γυμνάσματα” τοῦ ὁσίου Νικοδήμου τοῦ
Ἁγιορείτου
Ὁ Θεός εἶναι τό ἄκρο ἀγαθό, πού πρέπει
ν᾿ ἀγαπᾶμε, ἐνῶ ἡ ἀμαρτία τό ἄκρο κακό, πού πρέπει νά σιχαινόμαστε καί νά
μισοῦμε.
Ὁ Θεός εἶναι ἕν᾿ ἀπέραντο πέλαγος τελειότητος, ἐνῶ ἡ ἁμαρτία εἶναι μιά ἀπύθμενη ἄβυσσος κακίας.
Ὁ Θεός εἶναι ἀγαθό ἄπειρα καλύτερο ἀπ᾿ ὅλα τ᾿ ἀγαθά, ἐνῶ ἡ ἁμαρτία εἶναι κακό ἄπειρα χειρότερο ἀπ᾿ ὅλα τά κακά.
Ἡ ἁμαρτία εἶναι ἡ μεγαλύτερη τερατωδία
καί τῆς τωρινῆς καί τῆς μέλλουσας ζωῆς.
Ὁ Θεός δέν γνωρίζει κακό πιό φοβερό καί
πιό ἐνάντιο στή μεγαλειότητα καί τήν ἀγαθότητά Του, ἀπό τήν ἁμαρτία.
Ὁ ἅδης, ἄν ἔφευγε ἀπ᾿ αὐτόν ἡ ἁμαρτία, δέν
θά ἦταν ἅδης πιά ἀλλά παράδεισος. Κι ἄν ἡ ἁμαρτία ἔμπαινε στόν παράδεισο, δέν
θά ἦταν πιά παράδεισος ἀλλ᾿ ἅδης.
Τόσο πικρό καί δραστικό εἶναι τό
φαρμάκι τῆς ἁμαρτίας!
Τι είναι το Τάμα; (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Στην ασθενή Στάνιγια Ν.
Είναι η υπόσχεση που κάποιο πρόσωπο δίνει στον Θεό από ευγνωμοσύνη ή
εξαιτίας της αμαρτίας. Από τα χωριά μας γύρω από το Μπίτολ πολλοί νέοι
άνθρωποι πηγαίνουν για δουλειά στους μακρινούς τόπους του κόσμου. Κατά
την αναχώρηση τους οι μητέρες ή οι αδελφές δίνουν κρυφά κάποια υπόσχεση
στον Θεό για την υγεία τους και για καλή επιστροφή. Τούτες οι γυναίκες,
όπως λέγεται, δώσανε τάμα. Ένα Σάββατο μπήκαμε ξαφνικά σε μια μικρή
χωριάτικη εκκλησία, και εκεί βρήκαμε μία γριά που έπλενε το πάτωμα.
Ρωτώντας την ιδιαιτέρως, εκείνη εξήγησε ότι το κάνει ήδη δεκαοχτώ μήνες
κάθε Σάββατο, κατά το τάμα της για τον γιο της στην Αμερική. Και όταν ο
γιός της επέστρεψε, ακούσαμε, ότι εκείνη συνέχισε να πλένει την εκκλησία
ακόμα έξι μήνες από την ευγνωμοσύνη της προς τον Θεό.
Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Μνήμη του αγ. Ιωάννου Μαξίμοβιτς, αρχιεπ. Σαγκάης, κατόπιν Βρυξελλών και εν συνεχεία Σαν Φρανσίσκο

19 Ιουνίου
Γεννημένος
το 1896 στο χωριό Αδάμοβκα της επαρχίας Χάρκωφ, ο μακάριος ιεράρχης
Ιωάννης ανήκε στην ευγενή οικογένεια των Μαξίμοβιτς. Βαπτίσθηκε με το
όνομα Μιχαήλ, ολοκλήρωσε τη μέση εκπαίδευση στη στρατιωτική σχολή της
Πολτάβας και εν συνεχεία σπούδασε Δίκαιο στο Πανεπιστήμιο του Χάρκωφ.
Η επανάσταση και η κατάρρευση της Ρωσικής Αυτοκρατορίας που ακολούθησε,
τον έπεισε για το πρόσκαιρο των επίγειων πραγμάτων, και το ανίσχυρο των
ανθρώπινων δυνάμεων, οπότε και έλαβε την απόφαση να απαρνηθεί τη
ματαιότητα του κόσμου για να αφιερωθεί ολοκληρωτικά στην υπηρεσία του
Θεού. Κατά τον εμφύλιο πόλεμο (1921), η οικογένειά του κατέφυγε στο
Βελιγράδι, όπου ολοκλήρωσε τις θεολογικές σπουδές του.
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Γ’ Ματθαίου: Ομιλία εις το «Ουδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν» (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

Πολλοί από τους πιστούς δεν είναι λιγότερο
από τους απίστους προσκολλημένοι στην κακία. Μερικοί μάλιστα πολύ περισσότερο
από αυτούς. Γι’ αυτό και σε εκείνους είναι αναγκαίο να ειπούμε: «Έγειρε ο καθεύδων και ανάστα εκ των νεκρών,
και επιφαύσει σοι (θα σε φωτίσει δηλαδή) ο Χριστός». Προς αυτούς αρμόζει να
ειπούμε και τούτο: «Ο Θεός ουκ έστι
νεκρών, αλλά ζώντων». Εφ’ όσον λοιπόν δεν είναι Θεός νεκρών, ας ζήσουμε.
Διαβάστε περισσότερα »
Φιλοδοξίες των Αποστόλων (Αρχ. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)

Πώς ερμηνεύεται το ότι οι Απόστολοι
ζητούσαν πρωτοκαθεδρίες;
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Β’ Ματθαίου: Ομιλία κατά των μη μεριμνώντων περί της ψυχής (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Ματθ. δ’ 18-23)
– Ο Χριστός προσκαλεί τους ανθρώπους να τον ακολουθήσουν. Γιατί όμως δεν ενεργεί ο λόγος Του στις καρδιές των ανθρώπων όπως παλαιότερα; Γιατί μένουμε αδιόρθωτοι στην αμαρτία;
– Γιατί έχει σκληρυνθεί η καρδιά των ανθρώπων και έχει γίνει ανεπίδεκτη του φωτισμού των λόγων του Θεού;
– Ποιους τρόπους μετέρχεται ο Θεός για να προσκαλέσει τους σκληροκάρδιους ανθρώπους σε μετάνοια;
– Ποιο είναι το τέλος όσων δεν φροντίζουν για την σωτηρία τους;
Διαβάστε περισσότερα »
Σκέψεις για τον θάνατο (Αγ. Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

Ο ΚΛΗΡΟΣ
όλων των ανθρώπων της γης, κλήρος αναπόφευκτος, είναι ο θάνατος. Τον φοβόμαστε
ως τον πιο άσπονδο εχθρό μας. Τα θύματά του τα κλαίμε πικρά. Ωστόσο ζούμε σαν να
μην υπήρχε θάνατος, ζούμε σαν να είμαστε αιώνιοι πάνω στη γη.
Διαβάστε περισσότερα »
Πνευματικά και κοσμικά αναγνώσματα (Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)

Σου στέλνω τις Παραινέσεις* του αγίου
Αντωνίου, τις οποίες μου ζήτησες. Διάβασέ τες με προσοχή. Θα σε
εντυπωσιάσουν. Ο άγιος δεν ήταν εγγράμματος και δεν είχε μελετήσει τα
βιβλία των σοφών. Γνώριζε, ωστόσο, απέξω το μεγαλύτερο μέρος της Γραφής.
Η χάρη του Θεού σόφισε το νου του, γι’ αυτό και οι διδαχές του είναι,
όπως θα διαπιστώσεις, πολύ σοφές. Σύμφωνα με αφηγήσεις αυτόπτων
μαρτύρων, τα πνευματικά του λόγια, βγαίνοντας από την καρδιά του,
ξεχύνονταν σαν χείμαρρος από το στόμα του και πλημμύριζαν τις καρδιές
των ακροατών του, που συχνά περνούσαν ολόκληρες νύχτες ακούγοντάς τον,
χωρίς να κουράζονται ή να νυστάζουν. Είχαμε κι εμείς τον π. Σεραφείμ του
Σάρωφ, που, παρότι ήταν επίσης αγράμματος, έγινε σοφότερος από τους
σοφούς χάρη στην οικείωση της σοφίας του Θεού και των θεοφόρων αγίων
πατέρων.
Διαβάστε περισσότερα »
Τα δύο είδη ταπεινώσεως: Η άκτιστη-Θεία και η κτιστή-ασκητική (Αρχ. Σωφρόνιος Σαχάρωφ του Έσσεξ)

Ο Κύριος μας έδωσε την εντολή να
ταπεινωθούμε, για να ομοιάσουμε προς Αυτόν. Η ταπείνωση, σε αντίθεση με
την υπερηφάνεια, ανοίγει την καρδιά με κίνηση αγάπης προς όλη την κτίση·
κάνει τον άνθρωπο να αισθάνεται ευτυχής βλέποντας τους άλλους σε δόξα.
Καθιστά τον άνθρωπο αληθινά θεοειδή. Ελκύει σε αυτόν το Άκτιστο Φως του
Θεού. Εμπνέει τη δίψα να ομοιωθεί με Αυτόν σε όλα τα επίπεδα. Κάποια
χροιά της ταπεινώσεως της Θείας αγάπης έχει η αγάπη της μητέρας προς το
παιδί της. Αυτή υπηρετεί το βρέφος, υποδουλώνει τον εαυτό της, χωρίς να
αισθάνεται καμία εξουδένωση. Έτσι και στην αγάπη του Χριστού δεν υπήρξε
εξουδένωση, όταν Αυτός, δίνοντάς μας υπόδειγμα, ένιψε τα πόδια των
Αποστόλων κατά τον Μυστικό Δείπνο. Η αγάπη του Χριστού θέλει να
υπηρετήσει τους «μικρούς» και αδυνάτους του αιώνος αυτού.
Διαβάστε περισσότερα »
Μπορούμε να γίνουμε άγιοι σήμερα; (Αγ. Συμεών ο Νέος Θεολόγος)

Πολλές
φορές ἀκοῦμε τούς χριστιανούς νά λένε:
«Ἄν ζούσαμε κι’ ἐμεῖς στήν ἐποχή τῶν Ἀποστόλων καί ἀξιωνόμασταν νά δοῦμε τό Χριστό, ὅπως Τόν εἶδαν ἐκεῖνοι, θά γινόμασταν ἅγιοι, ὅπως ἔγιναν κι’ αὐτοί». Ὅσοι σκέφτονται ἔτσι,
ξεχνοῦν ὅτι Ἐκεῖνος πού μιλοῦσε στόν καιρό
τῶν ἀποστόλων, μιλάει καί τώρα. Ἴσως ὅμως καί πάλι νά
πεῖ κάποιος: «Μά δέν εἶναι τό
ἴδιο πράγμα νά δεῖ κανείς τό Χριστό μέ τά μάτια του, ὅπως Τόν
εἶδαν οἱ ἀπόστολοι, καί ν’ ἀκούει μόνο τά λόγια Του
ἀπό ἄλλους ἤ νά τά διαβάζει στή Γραφή, ὅπως
ἐμεῖς σήμερα».
Διαβάστε περισσότερα »
Η εικόνα του άφρονα (Αγ. Νεκτάριος Πενταπόλεως)

Ο άφρων στερείται φρόνησης και
διορατικότητας, περιπλανιέται και χάνεται μέσα στις σκέψεις του. Ο άφρων
προσκρούει σε πολλές επιθυμίες που είναι ανόητες και βλαβερές.
Παρασύρεται σε σκοτεινούς δρόμους και οδηγείται σε καταστροφή και σε
απώλεια. Ο άφρων είναι ασεβής∙ η αφροσύνη του τον οδήγησε στην άρνηση
του Θεού: «Εἶπεν ἄφρων ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ∙ οὐκ ἔστι Θεός».
Διαβάστε περισσότερα »
Προσευχή χωρίς ευλάβεια (Αγ. Συμεών ο Νέος Θεολόγος)

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αμαρτία, από το να προσεύχεται κανείς χωρίς φόβο Θεού, χωρίς προσοχή και ευλάβεια.
Διαβάστε περισσότερα »
Τα Άγια Λείψανα (γέροντας π. Ιάκωβος Τσαλίκης)

Ποιος είναι ο σκοπός ύπαρξης των
Αγίων Λειψάνων στην Ορθοδοξία μας και πως μπορούμε να σταθούμε και να
αξιοποιήσουμε την ιαματική τους Χάρη και ευλογία. Συνέντευξη με τον μακαριστό γέροντα π. Ιάκωβο Τσαλίκη, προηγούμενο της Ιεράς Μονής Οσίου Δαυίδ Ευβοίας.
Σʼ έναν τακτικό αναγνώστη της Αγίας Γραφής, που ρωτά γιατί το Αγιο Πνεύμα εμφανίσθηκε με τη μορφή πύρινης γλώσσας (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Όταν ο Κύριος βαπτίσθηκε στον Ιορδάνη το Αγιο Πνεύμα εμφανίσθηκε εν
είδει περιστεράς. Εμφανίσθηκε όχι για να προσθέσει κάτι στον Χριστό,
αλλά συμβολικά, έτσι ώστε να δείξει αυτό που υπάρχει μέσα στον Χριστό:
την ακακία, την καθαρότητα και την ταπεινότητα.
Αυτό συμβολίζει το
περιστέρι. Όταν οι απόστολοι συγκεντρώθηκαν την πεντηκοστή ημέρα από την
ημέρα της Ανάστασης, το Αγιο Πνεύμα εμφανίσθηκε με τη μορφή πύρινων
γλωσσών. Εμφανίσθηκε ως πύρινη γλώσσα για να τους αφαιρέσει κάτι και να
τους προσθέσει κάτι. Δηλαδή, να αφαιρέσει από αυτούς κάθε αμαρτία, κάθε
αδυναμία, φόβο και ακαθαρσία της ψυχής και να τους δωρίσει τη δύναμη, το
φως και τη ζεστασιά. Οι πύρινες γλώσσες επισημαίνουν συμβολικά αυτά τα
τρία: τη δύναμη, το φως και τη ζεστασιά.
Τι είναι προσευχή: Μπορούμε αυτό το καταφύγιο να το βρούμε και στο σπίτι μας (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

«Και ο Κύριος έγινε καταφύγιο για τον φτωχό, βοηθός στην κατάλληλη στιγμή των θλίψεων» (Ψαλμ. 9, 10).
Αυτός, λέγει ο Προφήτης Δαυίδ, με
ασφάλισε, διότι τίποτε δεν είναι ίσο με αυτό το καταφύγιο, τόσο εύκολο
και τόσο ασφαλές. Επειδή τα άλλα καταφύγια είναι δυνατόν να τα
επιβουλευτούν και δεν μπορεί κανείς να τα βρει γρήγορα και έτοιμα, αλλά
εμποδίζονται και από τον τόπο, και από τον χρόνο και από χιλιάδες άλλους
παράγοντες, ενώ αυτήν πάντα την βρίσκεις κοντά σου, εάν μόνον την
επιζητήσεις με σωστό τρόπο. Διότι «τότε θα φωνάξεις και ο Θεός θα σε
ακούσει, και ενώ εσύ ακόμα μιλάς θα σου πει, να εγώ είμαι κοντά σου» (Ησ. 58, 9). Και «εγώ ο Θεός που είμαι κοντά σου και όχι Θεός απόμακρος» (Ιερ. 23, 23)·
δεν χρειάζεται λοιπόν να διανύσουμε απόσταση, ούτε να πάμε σε άλλους
τόπους, αλλά μπορούμε αυτό το καταφύγιο να το βρούμε και στο σπίτι μας.
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή των Αγίων πατέρων της Α’ Οικουμενικής Συνόδου: Ομιλία περί προσευχής (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

– Τί διδασκόμαστε από την προσευχή του Ιησού;
– Μεγάλο το χρέος των ανθρώπων να δοξάζουν τον Θεόν.
– Έναν άρχοντα ούτε όποτε θέλει κανείς, ούτε ο οποιοσδήποτε μπορεί να πλησιάσει. Τον ίδιον τον Θεόν – διά της προσευχής – ο άνθρωπος πλησιάζει όταν θέλει και ζητεί ότι θέλει. Και Αυτός υπόσχεται να δώσει τα ζητούμενα! Πολλές φορές ζητούμε αυτό που μας βλάπτει, αλλά λαμβάνουμε εκείνο που μας συμφέρει.
– Πολλές φορές μια σύντομη δέηση δικαιώνει τον αμαρτωλό (Τελώνης) και τον σώζει (Ληστής)!
– Γιατί όμως κάποιες φορές παρότι προσευχόμαστε με πίστη (;) και κατάνυξη (;) δεν λαμβάνουμε το ποθούμενον;
– Την προσευχή που λαλεί το στόμα μας την ακούει η ψυχή μας;
– Ποιος όμως μπορεί να προσευχηθεί και ο νους του να μένει ασάλευτος και στον Θεόν προσηλωμένος, χωρίς να σκέφτεται τις βιοτικές μέριμνες και τις κοσμικές υποθέσεις;
– Πόσο εύκολο είναι να συμφωνεί ο προφορικός λόγος με τον ενδιάθετο;
Διαβάστε περισσότερα »
Η Ανάληψη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού (Αγ. Γρηγόριος Νύσσης)

1. Σαν γλυκύς συνοδοιπόρος του ανθρώπινου βίου ο
προφήτης Δαβίδ βρίσκεται σε όλους τους δρόμους της ζωής και αναστρέφεται
πρόσφορα με όλες τις πνευματικές ηλικίες και είναι κοντά σε κάθε
παράταξη που προκόβει. Παίζει με όσους νηπιάζουν, όπως θέλει ο Θεός, με
τους άνδρες συναγωνίζεται, παιδαγωγεί τη νεότητα, υποστηρίζει τα
γηρατειά, γίνεται στους πάντες τα πάντα. Γίνεται το όπλο των στρατιωτών,
ο προπονητής των αθλητών, η παλαίστρα όσων γυμνάζονται, το στεφάνι των
νικητών, η χαρά του τραπεζιού, η παρηγοριά στις κηδείες. Δεν υπάρχει
τίποτε από τη ζωή μας που να είναι αμέτοχο από αυτή τη χάρη. Ποια δυνατή
προσευχή γίνεται, που δεν έχει σχέση μ’ αυτή ο Δαβίδ; Ποια ευφροσύνη
γιορτής δοκιμάζομε χωρίς να τη χαροποιεί ο Δαβίδ; Αυτό μπορούμε να το
διαπιστώσομε και τώρα· ότι δηλαδή, ενώ και γι’ άλλους λόγους είναι
μεγάλη η εορτή, ο προφήτης με τη συνεισφορά του την έκανε μεγαλύτερη,
συνεισφέροντας πρόσφορα σ’ αυτήν την ευφροσύνη από τους ψαλμούς. Στον
ένα ψαλμό σε προτρέπει να γίνεις πρόβατο που το ποιμαίνει ο Θεός και δε
στερείται από κανένα αγαθό· και χόρτο να βοσκήσει και νερό να πιει και
τροφή και μάντρα και δρόμος και οδηγία και τα πάντα γίνεται ο καλός
ποιμένας (Ιω. 10, 2-4· 11), επιμερίζοντας κατάλληλα τη χάρη του σε κάθε
ανάγκη.
Διαβάστε περισσότερα »
Για τα τρία μεγαλύτερα πράγματα στη ζωή μας (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Μοῦ θέσατε τρία ἐρωτήματα καί εἶναι τά
ἑξῆς:
Ποιά εἶναι ἡ μέγιστη σκέψη ἀντάξια τοῦ ἀνθρώπου;
Ποιά εἶναι ἡ μέγιστη μέριμνα ἀντάξια τοῦ ἀνθρώπου;
Ποιά εἶναι ἡ μέγιστη προσδοκία ἀντάξια τοῦ ἀνθρώπου;
Ο πόλεμος που άναψε ο Χριστός (Αγ. Νικόδημος Αγιορείτης)

Σταχυολόγηση
καί διασκευή κειμένων ἀπό τά «Πνευματικά Γυμνάσματα» τοῦ ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου
Διαβάστε περισσότερα »
Πώς θα έχουμε πνευματική ωφέλεια από τις βιοτικές ασχολίες (Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)

ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΟΣ
από τον επίσκοπο Τύχωνα, συνέταξα και σου στέλνω την ακόλουθη
εποικοδομητική διδαχή για το πώς το καθετί μπορεί να μεταβληθεί σε
συνήγορο της θείας Αληθείας και να μας θυμίζει τον Θεό.
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή του Τυφλού: Ομιλία περί προσκαίρου των αμαρτωλών τιμωρίας (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

– Μπορούν οι άνθρωποι να γνωρίζουν με ποιον τρόπο και για ποιο σκοπό ο Θεός παιδεύει αμαρτωλούς και δικαίους;
– Γιατί υπάρχουν αμαρτωλοί που ευτυχούν και δίκαιοι που παιδεύονται;
– Ποιους από τους αμαρτωλούς ο Θεός παιδεύει;
– Γιατί ο Θεός δεν παιδεύει τον αμαρτωλό αμέσως μετά την διάπραξη της αμαρτίας;
– Υπάρχουν παιδαγωγίες του Θεού που οι άνθρωποι περιφρονούν;
– Είναι όλες οι παιδαγωγίες που συμβαίνουν στους ανθρώπους εκ Θεού; Ή μήπως είναι τυχαία γεγονότα ή αποτελέσματα της φύσεως;
Διαβάστε περισσότερα »
H θέσις της Αγίας Γραφής διά την Αστρολογίαν (πρωτ. π. Βασίλειος Α. Γεωργόπουλος, Επικ. Καθ. Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.)

Αφορμή
για το σημερινό μας άρθρο υπήρξε εκπομπή μικρού τηλεοπτικού σταθμού της Αττικής, στην οποία κάποια κυρία που αυτοπροσδιοριζόταν «Ερευνήτρια πνευματικών φαινομένων», μεταξύ των άλλων παράδοξων επιχειρημάτων της, υποστήριξε, ότι η Βίβλος σε πολλά σημεία ομιλεί για την «καταλυτική επίδραση των άστρων στη ζωή του ανθρώπου».
Διαβάστε περισσότερα »
Ερμηνεία εις το κατά Ιωάννην ευαγγέλιον της Κυριακής της Σαμαρείτιδος (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

– Τι μας διδάσκει ο κόπος και η δίψα που ένιωσε ο Ιησούς από την οδοιπορία;
– Η σωτηρία των ανθρώπων γίνεται κατά θεία πρόνοια.
– Τι μας διδάσκει το γεγονός ότι οι μαθητές του Ιησού είχαν πάει να αγοράσουν τροφές;
– Πώς γνώριζε η Σαμαρείτιδα ότι ο Κύριος ήταν Ιουδαίος;
– Από νόμο ή συνήθεια οι Ιουδαίοι δεν συναναστρέφονταν τους Σαμαρείτες; Κι αν το απαγόρευε ο νόμος, τότε πώς ο Ιησούς μίλησε στην Σαμαρείτιδα;
– Ποια είναι η δωρεά του Θεού και ποιο το ύδωρ το ζων;
– Γιατί μίλησε αλληγορικά ο Ιησούς και δεν αποκάλυψε αμέσως ποιος ήταν;
– Γιατί ο Ιησούς ομιλεί στην Σαμαρείτιδα για τον άνδρα της ενώ γνώριζε ότι δεν είχε σύζυγο;
– Ποια είναι η αληθινή του Θεού λατρεία;
– Γιατί ο Χριστός, ο υπό πάσης της κτίσεως προσκυνούμενος και λατρευόμενος, λέγει "ημείς προσκυνούμεν";
– Ποιος είναι ο κατάλληλος τόπος και τρόπος που προσκυνείται ο Θεός;
– Ποιοι είναι οι αληθινοί προσκυνητές του Θεού;
– Γιατί η Σαμαρείτιδα αξιώθηκε να ακούσει από τον ίδιο τον Κύριο ότι είναι ο Μεσσίας;
– Γιατί οι μαθητές εθαύμασαν που είδαν τον Ιησού να μιλάει με γυναίκα; Και γιατί κανείς τους δεν ερώτησε τον Κύριο σχετικά με αυτό;
– Η ταπείνωση νικά την φυσική αισχύνη.
– Γιατί η Σαμαρείτιδα, ενώ επίστευε ότι ο άνθρωπος που συνάντησε ήταν ο Μεσσίας, μετά εμφανίζεται να αναρωτιέται αν είναι ο Χριστός;
– Αφού ο Ιησούς Χριστός είναι ο ίδιος ο Θεός, πως λέγει ότι πέμπεται παρά του Πατρός και ότι ποιεί το θέλημά του;
– Ποιο είναι το θέλημα του Θεού και η τελείωσις του έργου Αυτού;
– Ποιες εννοεί ως "χώρες λευκές";
– Οι προφήτες εκοπίασαν για να σπείρουν στις ψυχές των ανθρώπων, την γνώση του αληθινού Θεού και την ελπίδα της ελεύσεως στον κόσμο του σωτήρος Ιησού Χριστού. Ποιός ήταν αυτός ο σπόρος; Πού φαίνεται ότι οι Απόστολοι εθέρισαν;
Διαβάστε περισσότερα »
Άγιες Γραφές, το αείποτε «Ευλογημένο καταφύγιο» (Ηλιάδης Σάββας, Δάσκαλος)

Το καλό βιβλίο μορφώνει
Το κακό βιβλίο παραμορφώνει
Η Αγία Γραφή μεταμορφώνει.
(Στέργιος Σάκκος, καθηγητής Α.Π.Θ + 2012)
Μιας και δανειστήκαμε στο κείμενό μας τον τίτλο από το βιβλίο
του Φώτη Κόντογλου «Ευλογημένο καταφύγιο», έχουμε και χρέος να ξεκινήσουμε το
λόγο απ΄ αυτόν, κάνοντας μια μικρή εισαγωγή από τα γραφόμενά του και
συγκεκριμένα από το βιβλίο «Μυστικά Άνθη», όπου γράφει ο Κόντογλου:
Η θέα του Χριστού (Αγ. Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

Θέλεις νά δεῖς τόν Ἰησοῦ Χριστό; «Ἔλα καί δές», λέει ὁ ἀπόστολός Του.
Ὁ Κύριος ὑποσχέθηκε στούς μαθητές Του
ὅτι θά εἶναι μαζί τους παντοτινά «ὥς τή συντέλεια τοῦ κόσμου». Καί, πραγματικά,
εἶναι μαζί τους μέσα στό ἅγιο Εὐαγγέλιο καί στά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας. Τόν Χριστό δέν Τόν βλέπουν ὅσοι δέν
πιστεύουν στό Εὐαγγέλιο. Αὐτοί δέν Τόν βλέπουν, γιατί εἶναι τυφλωμένοι ἀπό
τήν ἀπιστία.
Η ανθρώπινη αχαριστία και πως πρέπει να την αντιμετωπίζουμε. Η συμπάθεια προς τον άνθρωπο. (Αρχ. Σωφρόνιος Σαχάρωφ του Έσσεξ)

«Το Βρέφος Χριστός είχε έναν κήπο.
Και πολλά ρόδα καλλιεργούσε σε αυτόν…
Όταν όμως τα ρόδα άνθισαν
Αυτός προσκάλεσε τα παιδιά των Εβραίων,
Αλλά αυτά ξερίζωσαν τα άνθη,
Και ερημώθηκε ολόκληρος ο κήπος…
Τα παιδιά τότε από τα αγκάθια
Έπλεξαν γι’ Αυτόν ακάνθινο στεφάνι»
(παλιό ρωσικό παιδικό τραγούδι).
Τέτοια είναι η οδός που προσφέρεται σε όλους μας, για να μείνουμε
έπειτα αιώνια μαζί Του: Να μην περιμένουμε ευγνωμοσύνη από κανέναν για
όλα όσα κάναμε γι’ αυτούς· να τους ευεργετούμε όλους, αν είναι δυνατό να
συμπάσχουμε με αυτούς, γιατί δεν γνωρίζουν ακόμη την Αλήθεια της
Αιώνιας Αγάπης του Ουρανίου Πατρός.
Περί ανειλικρινούς φίλου (Αγ. Νεκτάριος Πενταπόλεως)

Ο ανειλικρινής φίλος είναι άνθρωπος ιδιοτελής, άφιλος, κρυψίνους,
εγωιστής, υποκριτής. Φοράει το προσωπείο της φιλίας
για να ωφεληθεί από οτιδήποτε χρήσιμο μπορεί να προκύψει.
Λέει ψέματα όταν μιλάει για φιλία και έχει δόλο μέσα του όταν παριστάνει τον
αφοσιωμένο.
Από το Συναξάρι – Ο άγιος Πέτρος ο Θαυματουργός, επίσκοπος Άργους

3 Μαΐου
Ο άγιος πατήρ ημών Πέτρος γεννήθηκε περί το 850 στην Κωνσταντινούπολη
από γονείς ευσεβείς και εύπορους, οι οποίοι ασκούμενοι μεγαλόδωρα στην
φιλοξενία και την ελεημοσύνη ενέπνευσαν στα τέκνα τους την αγάπη για την
αρετή. Ο πρωτότοκος γιός τους, Παύλος, φλεγόμενος από έρωτα για τα
θεία, έγινε μοναχός κοντά σε έναν ονομαστό τα χρόνια εκείνα ασκητή,
ονόματι Πέτρο. Ο νεώτερος αδελφός του, Διονύσιος, ακολούθησε το
παράδειγμα του και σύντομα οι δύο γονείς τους, όπως και η νεαρή αδελφή
τους, απαρνήθηκαν τον κόσμο και εκείνοι για να ασπασθούν τον ισάγγελο
βίο υπό την καθοδήγηση του Παύλου.
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή του Παραλύτου: Ομιλία περί αμαρτίας (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

– Γιατί δεν αποκαλύπτει ο ευαγγελιστής πόσες ή ποια ήταν η αμαρτία του παραλύτου;
– Ποια αρετή περικλείει όλες τις εντολές του Θεού;
– Είναι ο νόμος του Θεού ωφέλιμος στην παρούσα ζωή;
– Γιατί πολλοί αμαρτωλοί ζούνε χωρίς προβλήματα στην παρούσα ζωή;
Διαβάστε περισσότερα »
Ορθόδοξη ανθρωπολογία – Εκτρώσεις (Αρχ. Αρσένιος Κατερέλος, Ηγούμενος Ι. Μονής Αγ. Νικολάου Δίβρης Φθιώτιδος)

Ἄς μοῦ
ἐπιτραπῆ σήμερα εἰς τήν ἀγάπη σας, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, νά παρουσιάσωμε
κάποιες, πατερικές πάντα, θέσεις γύρω ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Ἀνθρωπολογία. Τί εἶναι
δηλ. ὁ ἄνθρωπος, πῶς πλάσθηκε ἀπό τόν Θεό, ἀπό τί ἀποτελεῖται, ποιές εἶναι
θεόθεν οἱ δυνατότητές του, ποιός ὁ σκοπός του, καί μέσα ἐκεῖ, σέ ὅλα αὐτά τά
θαυμάσια πατερικά χωρία, τά ὁποῖα ἐλαφρῶς θά ἀναλύσωμε, κατά τήν μικρή δύναμή
μας, ἐκτός τῶν ἄλλων, ἐκεῖ μέσα θά ἀποδειχθῆ πόσο τρομερό, δυστυχῶς, ἔγκλημα εἶναι ἡ ἔκτρωσις.
Υπερηφάνεια (Αγ. Ιωάννης Κρονστάνδης)

"Ο Θεός υπερηφάνοις αντιτάσσεται,
ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν"
Η
εμφάνιση της σατανικής υπερηφάνειας στους ανθρώπους
Η υπερηφάνεια
συνηθέστατα κάνει την εμφάνισή της στον άνθρωπο με τον εξής τρόπο: Ο
άνθρωπος που δέχτηκε τη μόλυνσή της, εξισώνει με τον εαυτό του τους
πάντες ή τουλάχιστον πολλούς ανωτέρους ή μεγαλύτερούς του στην
ηλικία, την εξουσία ή τις ικανότητες, και δεν ανέχεται να βρίσκεται
χαμηλότερά τους. Αν ο υπερήφανος άνθρωπος είναι υφιστάμενος, δεν
σέβεται – όπως και πρέπει – τον προϊστάμενό του, δεν θέλει να του
υποκλίνεται με σεβασμό, δεν σέβεται τις εντολές του και τις εκτελεί
απρόθυμα, από φόβο· εξισώνει τον εαυτό του με όλους τους μορφωμένους
ανθρώπους και δεν παραχωρεί την υπεροχή πάνω από τον εαυτό του σε
κανένα ή, αν το κάνει αυτό, το κάνει για πολύ λίγους ανθρώπους. Αν
είναι είτε μορφωμένος είτε αμόρφωτος, είτε γιός είτε κόρη, δεν
αποδίδει τον προσήκοντα σεβασμό στους γονείς και τους ευεργέτες του,
ιδιαίτερα τους απλοϊκούς και τους απαίδευτους, θεωρώντας τους ίσους
με τον εαυτό του, ακόμα και υποδεέστερους.
Διαβάστε περισσότερα »
Πως να υπομένουμε τους πειρασμούς (Όσιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος)

Όσοι είναι φίλοι του Θεού, όσοι έχουν κλείσει μέσα τους τον Κύριο σαν
ένα πολύτιμο θησαυρό, δέχονται με πολλή χαρά τις βρισιές και τις
ατιμίες, και αγαπούν με καθαρή καρδιά, σαν ευεργέτες, αυτούς που τους
αδικούν.
Διαβάστε περισσότερα »
Είναι καλύτερος ο αιφνίδιος θάνατος; (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Στον αρχειοφύλακα Μπράνισλαβ Ν., που ρωτά…
Ακουσες πως μερικοί
επιθυμούν τον αιφνίδιο θάνατο. Αφού ο θάνατος είναι να έρθει τουλάχιστον ας είναι
αιφνίδιος, ώστε να δώσει μία κι έξω τέλος σ’ αυτή τη ζωή. Καλύτερα έτσι παρά να
βασανιζόμαστε από τις αρρώστιες και να βασανίζουμε τους άλλους. Η προσμονή του
θανάτου είναι φοβερό πράγμα ενώ ο απρόσμενος θάνατος δεν είναι τίποτα. Στο
χωριό μας ένα αυτοκίνητο χτύπησε μια γυναίκα και τη σκότωσε. Αυτό το γεγονός
έδωσε αφορμή για διάφορες συζητήσεις. Κάποιοι ισχυρίζονταν ότι τέτοιου είδους
θάνατος είναι καλύτερος. Κάποιος μάλιστα είπε για τον θάνατο το εξής: ας έρθει,
αρκεί να μην μας δαγκώσει! Γι’ αυτό γράφεις και ζητάς μια εξήγηση.
Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Ο άγιος απόστολος και Ευαγγελιστής Μάρκος

Ο άγιος και ένδοξος Απόστολος Μάρκος, ο οποίος ονομαζόταν επίσης
Ιωάννης, ήταν γιος ευλαβούς γυναίκας των Ιεροσολύμων, της Μαρίας, η
οποία πρόσφερε την κατοικία της στους Αποστόλους για τις λατρευτικές
συνάξεις τους. Ο άγιος Πέτρος πήγαινε συχνά εκεί και συμπάθησε τον
νεαρό Μάρκο, τον οποίο κατήχησε στην χριστιανική πίστη, τον βάπτισε και
τον θεωρούσε υιό του (Α’ Πέτρ. 5, 13) 1. Ήταν
επίσης εξάδελφος του αγίου Αποστόλου Βαρνάβα, ο οποίος τον πήρε μαζί του
όταν έφυγε για την Αντιόχεια μαζί με τον Απόστολο Παύλο (Πράξ. 12, 24).
Κατά την διάρκεια των ιεραποστολικών αυτών περιοδειών, ο Μάρκος βοηθούσε
ταπεινά τους δύο Αποστόλους, μεριμνώντας για τις υλικές τους ανάγκες
και αφομοιώνοντας το κήρυγμά τους.
Ο Θεός Λόγος είναι η Ζωή η αιώνια, η Αλήθεια, η Αγάπη και το Φως – Σχόλιο στην Αποστολική Περικοπή Αʼ Επιστολή Ιωάννου Θεολόγου, ΚΕΦ. Α´ στίχ. 1-7 (Αγ. Ιουστίνος Πόποβιτς)

"῝Ο ἦν ἀπ᾿ ἀρχῆς, ὃ ἀκηκόαμεν, ὃ ἑωράκαμεν
τοῖς ὀφθαλμοῖς ἡμῶν, ὃ ἐθεασάμεθα καὶ αἱ χεῖρες ἡμῶν ἐψηλάφησαν, περὶ τοῦ λόγου
τῆς ζωῆς·"
Τό κύριο εὐαγγέλιο καί ἡ σκέψη καί ἡ ἀλήθεια· ὁ Θεός Λόγος
ἐνσαρκώθηκε, ὥστε κι ἐμεῖς νά συσσαρκωθοῦμε μαζί Του· Αὐτός ἔγινε ἄνθρωπος, ὥστε νά μᾶς θεώσει·
Αὐτός -Ζωή αἰώνια- ἐμφανίστηκε στή γῆ, ὥστε νά ἔχουμε κοινωνία μαζί Του, ζώντας
μαζί Του. «Περὶ τοῦ λόγου τῆς ζωῆς» εἶναι τό θέμα αὐτοῦ τοῦ Εὐαγγελίου. Λές καί
θέλει ὁ ἅγιος Θεολόγος νά μᾶς δώσει νέα ἐξήγηση τῆς κύριας χαρμόσυνης ἀγγελίας
τοῦ Εὐαγγελίου του· «Καὶ ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο» (᾿Ιωάν. α´, 14).
῾Ο Θεός Λόγος, πού εἶναι Αἰώνια
Ζωή, πέρασε σέ μᾶς· «ὃ ἦν ἀπ᾿ ἀρχῆς» δηλαδή τό Αἰώνιο κατέβηκε στή γῆ, ἔγινε
σάρκα, ἔγινε ἡ δική μας γήινη πραγματικότητα, ἔγινε προσιτό στά αἰσθητήριά μας, στή γνώση μας καί στίς αἰσθήσεις μας· κι αὐτό εἶναι «ὃ ἀκηκόαμεν»· ἀκούσαμε
τό εὐαγγέλιο τοῦ Θεοῦ Λόγου· εἶναι ἐκεῖνο «ὃ ἑωράκαμεν τοῖς ὀφθαλμοῖς ἡμῶν»·
εἴδαμε Θεό σέ σῶμα, Θεό στόν κόσμο, τόν Θεό ἀνάμεσά μας· εἶναι ἐκεῖνο «ὃ ἐθεασάμεθα»·
ἔχουμε δεῖ, ἔχουμε παρατηρήσει τόν Θεό στόν ἄνθρωπο· εἶναι ἐκεῖνο πού «αἱ
χεῖρες ἡμῶν ἐψηλάφησαν»· ἄγγιξαν τό σῶμα τοῦ Θεοῦ Λόγου, τόσο πρίν ἀπό τόν σταυρικό
του θάνατο, ὅσο καί μετά τήν ἀνάστασή του ἀπό τούς νεκρούς. «᾿Ακούσαμε, εἴδαμε,
παρατηρήσαμε, ψηλαφήσαμε» -τό Λόγο τῆς ζωῆς, τό Θεό τῆς ζωῆς. ῾Ο Θεός Λόγος
ἔγινε ἡ δική μας πιό προσιτή πραγματικότητα· κι ἐμεῖς αὐτό τό ἐπαληθεύουμε μέ
τόν πιό ὀφθαλμοφανῆ, τόν πλέον πειραματικό τρόπο.
Η ευαγγελική διδασκαλία (Αγ. Νικόδημος Αγιορείτης)

Σταχυολόγηση
καί διασκευή κειμένων ἀπό τά «Πνευματικά Γυμνάσματα» τοῦ ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου
Οι βουλές του Θεού (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, πού γνώρισε τόσα ἀπόρρητα μυστήρια καί ἀνέβηκε ὡς τόν τρίτο οὐρανό, καθώς μελετοῦσε τίς βουλές καί τίς κρίσεις τοῦ Θεοῦ, αἰσθάνθηκε ἴλιγγο, σάν νά κοίταζε σέ ἄβυσσο. Προσπαθώντας νά ἐρευνήσει τό βάθος τῆς
σοφίας καί τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ, σάστισε. Σάστισε καί σταμάτησε ἀμέσως τήν ἔρευνα,
ἀναφωνώντας: «Ποιός γνώρισε τή σκέψη τοῦ Κυρίου; Πόσο ἀνεξερεύνητες εἶναι οἱ ἀποφάσεις
του καί πόσο ἀνεξιχνίαστα τά σχέδιά του!» (Ρωμ. 11:34, 33).
Ἄν ἔτσι ἀντιμετώπισε τοῦ Θεοῦ τίς
βουλές ὁ ἀπόστολος, ἐμεῖς γιατί ματαιοπονοῦμε, προσπαθώντας νά ἐρευνήσουμε τά ἀνεξερεύνητα
καί νά ἐξιχνιάσουμε τά ἀνεξιχνίαστα; Ἄς μή φτάνουμε, σᾶς παρακαλῶ, σέ τέτοιο
σημεῖο παραλογισμοῦ. Ἀλλά, σέ κάθε
μας ἀπορία, ἄς θυμόμαστε κι ἄς ἐπαναλαμβάνουμε τό λόγο τοῦ ψαλμωδοῦ: «Οἱ
δίκαιες κρίσεις σου εἶναι σάν μιά βαθειά ἄβυσσος» (Ψαλμ. 35:7).
Τα ουτοπικά όνειρα των νεωτεριστών (Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)

Υπάρχει κάποια πατερική θέση, σχετικά με τις λεγόμενες «ανθρωπιστικές οργανώσεις» παγκόσμιου βεληνεκούς;
Διαβάστε περισσότερα »
Ομοτιμία άνδρα και γυναίκας (Αγ. Γρηγὀριος Νύσσης)

«Και δημιούργησε ο Θεός τον άνθρωπο σύμφωνα με τη δική του εικόνα».
Τον άνθρωπο, θα ισχυρισθεί η γυναίκα, κατά τί αφορά εμένα; Ο άνδρας
έγινε. Γιατί δεν λέει: την άνθρωπο, συνεχίζει. Και με την προσθήκη του
άρθρου δηλώνει το αρσενικό γένος. Αλλά για να μη χρησιμοποιήσει κανείς
αμαθής την προσωνυμία του ανθρώπου αναφορικά μόνο με τον άνδρα,
προσθέτει: «Αρσενικό και θηλυκό τους δημιούργησε». Κι η γυναίκα είναι
δημιουργημένη κατ’ εικόνα Θεού, όπως κι ο άνδρας. Με τον ίδιο τρόπο
τιμώνται εξίσου οι φύσεις (τόσο ο άνδρας όσο κι η γυναίκα), είναι ίσες
οι αρετές, ίσα τα έπαθλα, η αυτή καταδίκη. Ας μη λέει η γυναίκα· είμαι
αδύνατη. Η αδυναμία βρίσκεται στο σώμα, η δύναμη είναι στη ψυχή. Επειδή,
λοιπόν, τιμάται με τον ίδιο τρόπο η κατά Θεόν εικόνα, ας τιμάται κι η
αρετή με τον ίδιο τρόπο.
Διαβάστε περισσότερα »
Ομιλία περί πίστεως (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

– Αρκεί μόνον να πιστεύει ο άνθρωπος για να σωθεί; Μήπως τα καλά έργα αρκούν;
– Πόσα είδη πίστεως υπάρχουν;
– Ποια η σχέση των καλών έργων με την πίστη;
Η δημιουργία (Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ)

Ο Χριστός είναι το μέτρο όλων των
πραγμάτων, πρόσκαιρων και αιωνίων, Θείων και ανθρώπινων. Για τον λόγο
αυτό όλα, όσα προτίθεμαι να γράψω εδώ, θα προέρχονται από τη θεώρηση του
Χριστού ως Θεανθρώπου. Η χριστιανική ανθρωπολογία μας δεν πρέπει να
έχει αφηρημένο χαρακτήρα, αλλά να προσφέρει απαραιτήτως θεμέλιο για όλη
την εν τω Θεώ ζωή μας. Δεν θα δίσταζα να ονομάσω την ανθρωπολογία αυτή
ασκητική. Η εικόνα του Θεού στον άνθρωπο είναι πολυδιάστατη. Μία από τις
διαστάσεις της είναι η δημιουργική δύναμη, που εκδηλώνεται σε ποικίλες
περιοχές: σε κουλτούρες όλων των ειδών, δηλαδή πολιτισμούς, τέχνες,
επιστήμες.
Διαβάστε περισσότερα »
H εικόνα του φίλου (Αγ. Νεκτάριος Πενταπόλεως)

Ο φίλος είναι άνθρωπος αγαθός, υγιής στην ψυχή, σκέπτεται σωστά, αγαπάει την
αρετή, είναι ακέραιος στο ήθος, πιστός στην αγάπη, ειλικρινής στον λόγο,
σταθερός στην ψυχή, έντιμος σύμβουλος, θαρραλέος, αγαπάει την αλήθεια και τη
δικαιοσύνη.
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή του Πάσχα: Ευαγγέλιο της νίκης κατά του θανάτου (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Όσοι
παγώνουν από τ’ αγιάζι μαζεύονται γύρω από τη φωτιά, για να νιώσουν τη θαλπωρή
της. Όσοι λιμοκτονούν πλησιάζουν στο τραπέζι, για να κορέσουν την πείνα τους.
Εκείνοι που τράβηξαν πολλά όσο κρατούσε η μακρά νύχτα, χαίρονται με την ανατολή
του ήλιου, με το φως. Αυτοί που εξαντλήθηκαν σε μάχες σκληρές και φονικές,
χαίρονται πολύ όταν απολαμβάνουν μιαν ανέλπιστη νίκη.
Εσύ,
Κύριε, με την Ανάστασή Σου, έγινες τα πάντα σε όλους τους ανθρώπους! Ένδοξε
Κύριε! Μ’ ένα Σου δώρο, γέμισες τ’ άδεια χέρια που απλώνονταν προς τον ουρανό!
Χαίρετε ουρανοί, χαίρε η γη! Χαίρετε ουρανοί, όπως χαίρεται η μάνα που ταΐζει τα
πεινασμένα παιδιά της. Χαίρε γη, όπως χαίρονται τα παιδιά όταν δέχονται το
τάισμα από τα χέρια της μάνας τους!
Η ανάσταση του Χριστού είναι η
μοναδική νίκη που κάνει όλη την ανθρωπότητα να χαίρεται, από τον πρωτόπλαστο ως
τον τελευταίο άνθρωπο που ζει στη γη. Κάθε άλλη νίκη στη γη έχει χωρίσει κι
εξακολουθεί να χωρίζει τους ανθρώπους, τον ένα από τον άλλο.
Διαβάστε περισσότερα »
Το παράπονο του Εσταυρωμένου († Αρχιμ. Γεώργιος Καψάνης Γρηγοριάτης)

Λαός μου,
τί ἐποίησά σοι καί τί μοι ἀντεπέδωκες;
ἀντί τοῦ
μάννα χολήν, ἀντί τοῦ ὕδατος ὄξος
ἀντί τοῦ ἀγαπᾶν με, σταυρῷ με προσηλώσατε.
(Ἀντίφωνον ιβ΄ Μ. Παρασκευῆς)
Ἀκοῦμε κάθε χρόνο τό παράπονο τοῦ
πάσχοντος Χριστοῦ πρός τούς Ἰουδαίους, πού ἡ ἀγάπη του εἶχε πλούσια εὐεργετήσει.
Ἄς διερωτηθοῦμε μήπως τό παράπονο αὐτό ἔχει
ὁ Χριστός καί ἀπό ἐμᾶς τούς σύγχρονους Χριστιανούς καί μάλιστα τούς Ὀρθοδόξους Ἕλληνας
Χριστιανούς; Μήπως καί ἐμεῖς μέ τίς ἁμαρτίες μας, τίς σοβαρές παραβάσεις τοῦ
ἁγίου Νόμου Του, μέ τήν σκληροκαρδία καί ἀμετανοησία μας, τήν σαρκική καί ἐγωιστική
ζωή μας, τίς ἀδικίες μας, τόν ἀνασταυρώνουμε; Μπορεῖ καί σέ μᾶς νά εἰπῇ ὁ
Κύριος: Λαός μοι τί ἐποίησά σοι;
Πώς δει τιμάν τα Άγια Πάθη (Ηλίας Μηνιάτης)

“…ἔπαθε τότε ὁ Χριστός ἀπό τούς Ἑβραίους καί τό ἴδιον παθαίνει τώρα ἀπό τούς Χριστιανούς, ὅπου ταύταις ταῖς ἁγίαις ἡμέραις μέ τά λόγια τόν προσκυνοῦσι, μέ τά ἔργα τόν σταυρώνουσι· μέ τήν ἐξωτερικήν ἐπίδειξιν «Ὡσαννά», μέ τήν ἐσωτερικήν διάθεσιν «σταυρωθήτω». Τοῦτο θέλει εἶσθαι τῆς σημερινῆς διδαχῆς ἡ ὑπόθεσις, ἤγουν: μέ ποῖον τρόπον πρέπει οἱ Χριστιανοί νά τιμῶσι τά πάθη τοῦ Χριστοῦ εἰς ταύτας τάς ἁγίας ἡμέρας.
Διαβάστε περισσότερα »
Ο Νυμφίος στους «Νυμφίους» (π. Β. Σπηλιόπουλος)

Οι
ακολουθίες της Μ. Εβδομάδος ξεκινούν στην πραγματικότητα από την
ακολουθία του Όρθρου της Μεγάλης Δευτέρας η οποία είθισται, όπως και οι
όρθροι της Μ. Τρίτης και της Μ. Τετάρτης, να αποκαλούνται «ακολουθία του
νυμφίου» ή απλά «νυμφίος» ακριβώς διότι σε αυτούς ψάλλεται το γνωστό
τροπάριο «ιδού ο νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός». Και αυτή, όμως, η ιερή ακολουθία δεν έμεινε ανεπηρέαστη από τον έντονο
συναισθηματισμό ο οποίος έχει ποτίσει όλο το σύγχρονο ενοριακό, και όχι
μόνο, λειτουργικό κύκλο. Το κοσμικό φρόνημα έχει και εδώ επικρατήσει
και γίνεται αντιληπτό από συγκεκριμένα στοιχεία της ακολουθία όπως:
Διαβάστε περισσότερα »
Ομιλία εις τα Βάια (Αγ. Επιφάνιος, Επίσκοπος Κύπρου)

Χαῖρε μέ ἀσυγκράτητη χαρά, θυγατέρα τῆς Σιών. Ἀπόλαυσε βαθιά χαρά καί ἀναγάλλιασε, ὁλόκληρη τοῦ Χριστοῦ ἡ Ἐκκλησία. Ἔρχεται πάλι σέ σένα ὁ Βασιλιάς. Ὁ νυμφίος σου ἔρχεται καθισμένος στό πουλάρι, ὅπως σέ θρόνο. Ἄς βγοῦμε νά Τόν προϋπαντήσουμε. Ἄς βιαστοῦμε νά δοῦμε τή δόξα Του. Ἄς προλάβωμε νά τιμήσωμε τόν ἐρχομό Του μέ χαρά. Ἄλλη μιά φορά σωτηρία στόν κόσμο, πάλι ὁ Θεός ἔρχεται γιά νά σταυρωθῆ. Διαβάστε περισσότερα »
Τι περιμένει ο Θεός από εμάς; (Ιερομόναχος Λουκάς Γρηγοριάτης)

Οι
απαντήσεις, που με τη Χάρη του Θεού και την ευλογία του Γέροντα θα
ακολουθήσουν, θα είναι αναπόφευκτα ο καρπός της προσωπικής μας, και βεβαίως
μικράς, πείρας. Θεωρώ ότι την καθολική επί του θέματος απάντηση έχει διδάξει το
ίδιο το Άγιον Πνεύμα στην Εκκλησία δια των Αγίων μας. Εμείς μπορούμε να
αναπτύξουμε μόνο κάποιες πλευρές της καθολικής αυτής εμπειρίας της Εκκλησίας,
σύμφωνα με το λόγο του Αποστόλου Παύλου: «εκ μερους δε γινωσκομεν και εκ μερους
προφητεύομεν» (Α’ Κορ. 13:9).
Διαβάστε περισσότερα »
Συμβουλές Γέροντος σε χριστιανούς που ζουν στον κόσμο

Η αγάπη μας προς τον Θεό (Αγ. Νικόδημος Αγιορείτης)

Σταχυολόγηση καί διασκευή κειμένων ἀπό τά «Πνευματικά Γυμνάσματα»
Ἄς σκεφτοῦμε, ἀγαπητοί, ὅτι τρεῖς εἶναι οἱ σπουδαιότεροι λόγοι, πού μᾶς παρακινοῦν – ἤ καλύτερα μᾶς ἀναγκάζουν – ν᾿ ἀγαπᾶμε τό Θεό. Ὁ πρῶτος εἶναι, ὅτι ὁ Ἴδιος μᾶς προστάζει νά Τόν ἀγαπᾶμε· ὁ δεύτερος, ὅτι Αὐτός εἶναι ἄξιος ἀγάπης περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλο· καί ὁ τρίτος, ὅτι Αὐτός προκαλεῖ τήν ἀγάπη μας μέ τή δική Του ἀγάπη καί μέ ἀναρίθμητες εὐεργεσίες.
Διαβάστε περισσότερα »
Στην άτεκνη γυναίκα για τα παιδιά (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Πικρά παραπονιέσαι πως δεν έχεις παιδιά. Παραπονιέσαι για τον άνδρα σου,
που τον θεωρείς υπαίτιο. Και ακόμα τολμάς να παραπονεθείς και για τον
Δημιουργό σου. Μην αμαρτάνεις φορτώνοντας την ψυχή σου,
αλλά υποτάξου στο θέλημα του Θεού. Διότι ο Θεός είναι η αιτία των
παιδιών, ενώ οι γαμήλιοι σύντροφοι είναι μόνο τα κανάλια μέσω των οποίων
εμφανίζονται τα παιδιά στον κόσμο, κατά την πρόνοια του Θεού και κατά
το στοργικό θέλημά Του.
Διαβάστε περισσότερα »
Η διαστροφή της ομοφυλοφιλίας και η θεραπεία της κατά την Ορθόδοξη παράδοση (π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος)

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του πρωτοπρεσβυτέρου Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου, που έγινε στα πλαίσια των κατηχητικών αναλύσεων των Όρων κατ᾽ επιτομήν 225, 226 και 229 του Μεγάλου Βασιλείου, στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου, Δικηγορικών Γλυφάδας, το Σάββατο 14-01-2006.
Διαβάστε περισσότερα »
Λόγος εις την Εʼ Κυριακή των Νηστειών (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

(Μαρκ. ι´ 32-45)
Η ταπείνωση του
Κυρίου μας Ιησού Χριστού είναι ένα γεγονός τόσο αξιοθαύμαστο, όσο είναι τα
θαύματα κι η Ανάστασή Του. Είναι το θαύμα των θαυμάτων. Φόρεσε το στενόχωρο
ανθρώπινο σώμα σαν σκλάβος κι έγινε Δούλος των δούλων Του.
Γιατί οι άνθρωποι
προσπαθούν να φαίνονται πιο σπουδαίοι και πιο καλοί απ’ ό,τι πραγματικά είναι;
Τα χόρτα του αγρού δεν το επιδιώκουν αυτό, ούτε τα ψάρια στο νερό ή τα πουλιά
στον αέρα. Γιατί τότε οι άνθρωποι το θέλουν τόσο πολύ και το προσπαθούν;
Επειδή έναν καιρό ήταν πραγματικά πιο σπουδαίοι και πιο καλοί απ’ ό,τι είναι
σήμερα κι η σκιά της μνήμης αυτής τους πιέζει να υπερβάλουν σε μεγαλοσύνη και
καλοσύνη. Κινούνται πάνω σ’ ένα νήμα που πότε τεντώνουν και πότε χαλαρώνουν οι
δαίμονες.
Συμβουλές για κάθε πνευματικό αγωνιστή. Ανοιξιάτικοι κίνδυνοι. (Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)

Την προηγούμενη φορά σου έδωσα
δυο-τρεις απλούς κανόνες. Θα προσθέσω τώρα και δυο-τρία προφυλακτικά μέτρα.
Διαβάστε περισσότερα »
Στον ευαγγελισμό της πανυπέραγνης Δέσποινάς μας Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας (Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς)

“…αὐτὴ ἡ παρθενομήτωρ εἶναι ἡ μόνη μεθόριο κτιστῆς καὶ ἄκτιστης φύσεως· ὅσοι βέβαια γνωρίζουν τὸν Θεὸ θὰ ἀναγνωρίσουν καὶ αὐτὴν ὡς χώρα τοῦ ἀχωρήτου καὶ αὐτὴν θὰ ὑμνήσουν μετὰ τὸν Θεὸ ὅσοι ὑμνοῦν τὸν Θεό. Αὐτὴ εἶναι καὶ αἰτία τῶν πρὶν ἀπὸ αὐτὴ καὶ προστάτις τῶν μετὰ ἀπὸ αὐτὴ καὶ πρόξενος τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν. Αὐτὴ εἶναι ὑπόθεσις τῶν προφητῶν, ἀρχὴ τῶν Ἀποστόλων, ἑδραίωμα τῶν μαρτύρων, κρηπίδα τῶν διδασκάλων. Αὐτὴ εἶναι ἡ δόξα τῶν ἐπὶ γῆς, ἡ τερπνότης τῶν οὐρανίων, τὸ ἐγκαλλώπισμα ὅλης τῆς κτίσεως. Αὐτὴ εἶναι ἡ καταρχή, ἡ πηγὴ καὶ ἡ ρίζα τῆς ἀποθησαυρισμένης γιὰ μᾶς ἐλπίδος στοὺς οὐρανούς.” Διαβάστε περισσότερα »
Σύντομος βίος αγ. Ιωάννου της Κλίμακος

Ἐπί κλίμαξι κλίμακας πυκνῶς, Πάτερ, Τάς σάς ἀρετάς θείς, ἔφθασας πόλου μέχρι.
Ἔθεσες, Πάτερ, τίς ἀρετές σου κλιμακωτά καί πυκνά σέ κλίμακες καί ἔφτασες μέχρι τόν οὐρανό.
Παραμορφώσεις μετανοίας και σημεία της μορφής της κατά τον Όσιο Ιωάννη της Κλίμακος (Αρχ. Νικόδημος Κανσίζογλου, Ιεροκήρυκας Ι.Μ. Εδέσσης, Πέλλης & Αλμωπίας)

Α. ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΗ ΔΙΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ
1. Δεν έχουμε όλοι οι
χριστιανοί την ίδια αίσθηση και αντίληψη για τη φύση, το βάθος και τα αποτελέσματα
της αμαρτίας επί της υπάρξεώς μας. Δεν αξιολογούμε πάντοτε με ακρίβεια το ηθικό
και πολύ περισσότερο το οντολογικό βάθος της. Το να αναγνωρίζουμε την παρουσία
του κακού και της αμαρτίας μέσα μας είναι αφενός άθλημα έμπονης πνευματικής ενδοσκόπησης και αφετέρου δώρημα του Θεού. Πρέπει και εμείς να προσπαθήσουμε
και ο Θεός να μας δωρίσει. Υπάρχουν μερικοί που αμαρτάνουν βαρέως και δεν
αισθάνονται τη νόσο τους. Και άλλοι που με δυσκολία υποφέρουν και τον παραμικρό
νυγμό της συνειδήσεώς τους, όπως δεν υποφέρεται και το παραμικρό σκουπιδάκι
στην επιφάνεια του οφθαλμού μας. Η
επίγνωση των πνευματικών μας νόσων είναι η αρχή της μετανοίας, μιας πνευματικής
πορείας που καταλήγει στην ελευθερία των τέκνων του Θεού. Γι’ αυτό και
προσευχόμαστε εκ βαθέων: «Κύριε, βασιλεύ,
δός μοι του οράν τα εμά πταίσματα».
Η μαύρη φυλή και η βασιλεία των ουρανών

Πάντα εἶχα τήν ἀπορία, ἄν οἱ ἄνθρωποι
πού ἀνήκουν στή μαύρη φυλή ἔχουν τίς ἴδιες προϋποθέσεις μέ τούς λευκούς νά
εὐαρεστήσουν τό Θεό. Γιατί δέν ἤξερα κανένα μαῦρο πού νά ἔγινε γνωστός
γιά τούς πνευματικούς του ἀγῶνες καί τήν ἁγιότητά του. Μήπως, σκεφτόμουνα, τό
χρῶμα τοῦ σώματός τους ἔχει ἐπιπτώσεις στήν ψυχή τους; Ἤ μήπως ὁ Θεός τούς ἔχει
ἀποδοκιμάσει; Ἀλλά γιατί;
Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι: Όσιος Αλέξιος, ο άνθρωπος του Θεού

17 Μαρτίου
Ο όσιος Αλέξιος γεννήθηκε στην Ρώμη την
εποχή του αυτοκράτορα Αρκαδίου (395-408). Οι γονείς του, ο ευλαβής
συγκλητικός Ευφημιανός και η Αγλαΐα, ήσαν επί πολλά χρόνια άτεκνοι. Ο
Αλέξιος έλαβε λαμπρή μόρφωση και όταν ενηλικιώθηκε, οι γονείς του
προετοίμασαν τα του γάμου του με μια νεαρή κόρη εκλεκτής οικογένειας της
αριστοκρατίας της Ρώμης. Όμως την ίδια την νύκτα του γάμου τους ο
Αλέξιος, ο οποίος ποθούσε την αγία και τέλεια παρθενία, ψιθύρισε κάτι
στο αυτί της συζύγου και αφού της παρέδωσε το δαχτυλίδι του, έφυγε
κρυφά. Εμπιστευόμενος την θεία Πρόνοια, επιβιβάστηκε σε πλοίο και έφθασε
στην Λαοδίκεια της Συρίας και από εκεί ακολούθησε ένα καραβάνι εμπόρων
που κατευθυνόταν στην Έδεσσα.
Περί φιλίας (Αγ. Νεκτάριος Πενταπόλεως)

Φιλία
είναι αγάπη υγιούς ψυχής προς ψυχή επίσης υγιή. Η φιλία ως απόρροια υγιούς
ψυχής είναι ιερή, αγνή, ακέραιη, πιστή, σταθερή, ειλικρινής, θαρραλέα, αληθινή,
αιώνια. Η φιλία είναι αρετή, γιατί θεμελιώνεται στο ήθος
την καλή διαγωγή της υγιούς ψυχής γι’ αυτό και μόνο με την
αρετή συνάπτεται και αυτής γίνεται εραστής και αυτήν
αγκαλιάζει, μένοντας μαζί της πάντοτε. Η φιλία σαν
αρετή, έλκεται από το όμοιο και αναπαύεται με τις συγγενείς
αρετές. Είναι σύνδεσμος δύο όμοιων ψυχών.
«Ο πανάγαθος Θεός τον Σταυρόν μας εχάρισεν…» (Αγ. Κοσμάς ο Αιτωλός)

Ὁ πανάγαθος Θεός τόν Σταυρόν μᾶς ἐχάρισεν. Μέ τόν Σταυρόν νά εὐλογοῦμεν καί τά Ἄχραντα Μυστήρια, μέ τόν Σταυρόν νά ἀνοίγωμεν καί τόν Παράδεισον, μέ τόν Σταυρόν νά κατακαίωμεν καί τούς δαίμονας, Πρῶτα ὅμως καί ἐμεῖς νά ἔχωμεν τό χέρι μας καθαρόν ἀπό ἁμαρτίες καί ἀμόλυντο. Καί τότε, ὡσάν κάνωμεν τόν σταυρόν, κατακαίεται ὁ διάβολος καί φεύγει. Εἰδέ
καί εἴμασθε μεμολυσμένοι μέ ἁμαρτίες, δέν πιάνεται ὁ σταυρός ὁπού κάνομεν. Ὅθεν
ἀδελφοί μου, ἤ τρῶτε ἤ πίνετε κρασί ἤ νερόν ἤ περιπατεῖτε ἤ δουλεύετε νά μή σᾶς
λείπει αὐτός ὁ λόγος ἀπό τό στόμα σας καί ὁ σταυρός ἀπό τό χέρι σας. Καί ἄν
ἠμπορῆτε τό ἡμερόνυκτο νά κάμετε καί πενῆντα καί ἑκατό κομποσχοίνια, καλόν καί
ἅγιον εἶναι ἔργον. Καί νά προσεύχεσθε πάντο τε τήν αὐγήν καί τό βράδυ καί
μάλιστα τό μεσονύκτιον ὅλον ὁπού εἶναι ἡσυχία.
Ο πόλεμος με τα πάθη (α) (Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)

Υπάρχουν μέσα μας πάθη, αλλά δεν αποτελούν ουσιώδη και εγγενή μέρη
της ψυχής. Ο λόγος, π.χ., δηλαδή το λογικό, είναι μέρος της ψυχής. Γι’
αυτό δεν μπορεί να αφαιρεθεί, χωρίς να καταστραφεί η ψυχή. Με τα πάθη,
όμως, δεν συμβαίνει το ίδιο. Επειδή είναι ξένα προς τη φύση μας, μπορούν
ν’ απομακρυνθούν χωρίς αυτή ν’ αλλοιωθεί. Απεναντίας μάλιστα, όταν
απομακρυνθούν, τότε γινόμαστε αληθινοί άνθρωποι, ενώ, όσο υπάρχουν μέσα
μας, μας κάνουν από ορισμένες τουλάχιστον απόψεις, χειρότερους κι από
ζώα. Όταν αγαπάμε τα πάθη που μας εξουσιάζουν, τότε αυτά δένονται τόσο
στενά με την ανθρώπινη φύση, ώστε, ενώ ενεργούμε με εμπάθεια, φαίνεται
ότι ενεργούμε φυσιολογικά. Κι αυτό, γιατί, όταν είμαστε υποταγμένοι στα
πάθη, όχι μόνο κάνουμε πρόθυμα ό,τι θέλουν, μα και πιστεύουμε ακράδαντα
πως η φύση είναι τέτοια και πως, επομένως, αλλιώς δεν μπορεί να γίνει.
Διαβάστε περισσότερα »
Μόλις ένα πάθος εμφανιστεί, αμέσως ξερίζωσέ το (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Ἕνα χοντρὸ σκοινὶ φτιάχνεται ἀπὸ λεπτές Fκαννάβινες ἴνες . Μιὰ λεπτὴ ἴνα δὲν μπορεῖ νὰ σὲ δέσει, οὔτε
νὰ σὲ στραγγαλίσει. Διότι μπορεῖς πανεύκολα νὰ τὴ σπάσεις καὶ νὰ ἐλευθερωθεῖς ἀπ’
αὐτήν. Ἂν ὅμως εἶσαι δεμένος μὲ ἕνα χοντρὸ σκοινί, κρατιέσαι δέσμιος καὶ ἀκόμη,
μπορεῖ νὰ στραγγαλιστεῖς ἀπ’ αὐτό. Δὲν μπορεῖς εὔκολα νὰ τὸ σπάσεις, ἀλλὰ οὔτε
καὶ νὰ ἐλευθερωθεῖς! Ὅπως ἕνα χοντρὸ σκοινὶ εἶναι φτιαγμένο ἀπὸ λεπτὲς καὶ ἀδύναμες
ἴνες, ἔτσι καὶ τὰ πάθη τοῦ ἀνθρώπου ἀποτελοῦνται ἀπὸ μικρά, ἀρχικῶς, ἁμαρτήματα.
Oι Ιεροί Κανόνες και η εποχή μας (Αρχ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ιεροκήρυκας Ι. Μ. Πατρών, Δρ Θεολογίας)

Στην Ορθόδοξη
Εκκλησία – η οποία είναι το Μυστικό Σώμα του Θεανθρώπου Κυρίου, «υπέρ του
σώματος αυτού (του Χριστού) ο εστίν η εκκλησία» (Κολ. 1, 25) – και την Θεολογία
της συνυπάρχουν και συμπορεύονται η ποιμαντική και η σωτηριολογία.
Η πορεία της
Εκκλησίας χαράσσεται σύμφωνα με την Αγία Γραφή και την ιερά Παράδοση. Στον χώρο
της ιεράς Παραδόσεως που είναι η Πατερική διδασκαλία ενυπάρχουν και οι ιεροί
κανόνες, οι οποίοι συνιστούν και αυτοί ερμηνεία της Αγίας Γραφής, ομού μετά της
όλης ερμηνείας αυτής.
Διαβάστε περισσότερα »
Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς (1296 – 14.11.1356)

Ποιος,
αγαπητοί, ήταν ο μέγας και θείος Γρηγόριος το πληροφορούμεθα με
σαφήνεια και πληρότητα και μόνον από το απολυτίκιό του.
ο φωστήρ, Εκκλησίας το στήριγμα και διδάσκαλε, των μοναστών η καλλονή,
των θεολόγων υπέρμαχος απροσμάχητος, Γρηγόριε θαυματουργέ, Θεσσαλονίκης
το καύχημα, κήρυξ της χάριτος, ικέτευε δια παντός, σωθήναι τας ψυχάς
ημών".
Η ωφέλεια της νηστείας (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

ΠΟΛΛΟΙ χριστιανοί, αγνοώντας τη μεγάλη ωφέλεια της νηστείας, την
τηρούν με δυσφορία ή και την αθετούν. Και όμως, τη νηστεία πρέπει να τη
δεχόμαστε με χαρά, όχι με βαρυγγώμια ή φόβο. Γιατί δεν είναι σ’ εμάς
φοβερή, αλλά στους δαίμονες. Φέρτε την μπροστά σ’ έναν δαιμονισμένο, και
θα παγώσει από το φόβο, θα μείνει ακίνητος σαν πέτρα, θα δεθεί με δεσμά
αόρατα, όταν μάλιστα δει να τη συνοδεύει η αδελφή της και αχώριστη
συντρόφισσά της, η προσευχή. Γι’ αυτό και ο Χριστός είπε: «Το δαιμονικό
γένος δεν βγαίνει από τον άνθρωπο, στον οποίο έχει μπει, παρά μόνο με
προσευχή και νηστεία» (Ματθ. 17:21)
Διαβάστε περισσότερα »
Γένεσις και αντιμετώπισις της οικονομικής και άλλων κρίσεων στην Ελλάδα (Ιερομόναχος Γρηγόριος Γρηγοριάτης)

Ομιλία στο Ηράκλειο Κρήτης στις 30/11/2014 στο πνευματικό κέντρο της Ι. Αρχιεπισκοπής Κρήτης, με διοργανωτή τον σύλλογο "Οι φίλοι του Αγίου Όρους" Ηρακλείου.
Διαβάστε περισσότερα »
Προϋποθέσεις για να έχουν αποτέλεσμα οι προσευχές μας (Αγ. Νικόδημος Αγιορείτης)

Μια διδακτική ιστορία για τη Σαρακοστή από τον Άγιο Νικόλαο Βελιμίροβιτς

Οἱ διὰ Χριστὸν σαλοὶ διακρίνονται ἀπὸ μιὰ σπάνια ἔλλειψη
φόβου. Ὁ μακάριος Νικόλαος ἔτρεχε ἀνάμεσα στοὺς δρόμους τοῦ Πσκὼφ
προσποιούμενος τὸν τρελό, ἐλέγχοντας τοὺς ἀνθρώπους γιὰ τὶς κρυφὲς ἁμαρτίες
τους καὶ προφητεύοντας ἐκεῖνα ποὺ ἐπρόκειτο νὰ τοὺς συμβοῦν.
Διαβάστε περισσότερα »
Τί είναι ένα Ανάθεμα; (Αγ. Θεοφάνης ο Έγκλειστος)

Μέ ἁπλές σκέψεις καί συγκρίσεις ἀπό τήν καθημερινή ζωή καί
μέ ἐπίκληση τῆς κοινῆς λογικῆς ὁ ἅγιος Θεοφάνης ὁ Ἔγκλειστος (Ρωσία, 1815-1894)
παρουσιάζει ἀποδεικτικῶς τήν πνευματική ὠφέλεια καί ἀναγκαιότητα τῶν ἐπισήμων
ἀναθεμάτων τοῦ Συνοδικοῦ τῆς Ὀρθοδοξίας (οἱ τίτλοι κεφαλαίων εἶναι πρόσθετοι,
τῆς μεταφράσεως).
Διαβάστε περισσότερα »
Κατήχησις περί εγκρατείας και περί της ομολογίας των αγίων εικόνων (Όσιος Θεόδωρος ο Στουδίτης)

Ἀδελφοί καί Πατέρες, τίς ἡμέρες αὐτές πού διερχόμαστε οἱ περισσότεροι ἀπό τούς ἀνθρώπους τίς ὀνομάζουν ἑορτές ἐπειδή τρώγουν καί πίνουν κατ᾽ αὐτές ἀπρεπῶς καί μέ ἀκράτεια, μή γνωρίζοντας ὅτι ἀκριβῶς αὐτές τίς ἡμέρες μᾶς παραγγέλεται ἀποχή κρεάτων κι ὄχι νά καταγινώμαστε μέ μέθες κι ἀσωτεῖες πού εἶναι γνώρισμα εἰδωλολατρικῶν ἑορτῶν. Συνήθεια δέ καί γνώρισμα τῶν Χριστιανῶν
εἶναι τό νά εἶναι ὀλιγαρκεῖς καί λιτοδίαιτοι, καί τῆς σαρκός πρόνοιαν μή ποιεῖσθαι
εἰς ἐπιθυμίας (Ρωμ. ιγ’ 14), ὅπως διδάσκει ὁ Ἀπόστολος. Ἀλλ᾽ ὅμως τό κακό ἐπεκράτησε
σάν νόμος, γι᾽ αὐτό ἄγει καί φέρει τόν κόσμο ὅπως θέλει.
Συνεχής καλλιέργεια (permaculture): Ασυμβίβαστη με την Ορθόδοξη πίστη (Ι.Μ. Γλυφάδας)

1. Τι είναι η permaculture
H permaculture, γνωστή και ως συνεχής/μόνιμη/διαρκής καλλιέργεια ή
αεικαλλιέργεια, είναι μια «ολιστική προσέγγιση» παραγωγής τροφής, χρήσης
της γης και σχεδιασμού κοινοτήτων, η οποία δημιουργήθηκε τη δεκαετία
του 1970 από δύο Αυστραλούς οικολόγους, τον Bill Mollison και τον David
Holmgren. «Παρότι ο όρος Συνεχής Καλλιέργεια (permaculture)
πρωτοεμφανίστηκε ως “διαρκής γεωργία” (permanent agriculture), οι αρχές
πάνω στις οποίες βασίζεται μπορούν να εφαρμοστούν στην οποιαδήποτε
ανθρώπινη ενέργεια με αποτέλεσμα η Συνεχής Καλλιέργεια να θεωρείται
πλέον σαν η Συνεχής Κουλτούρα (permanent culture)».[1] Έτσι, η συνεχής
καλλιέργεια είναι κυρίως μια φιλοσοφία που επεκτείνεται σε όλους τους
τομείς της ζωής, ή με τα λόγια των δασκάλων της, είναι μια «επανάσταση
μεταμφιεσμένη σε κηπουρική»[2]. Κατά άλλους, η «permaculture αποτελεί
μια γεωκεντρική έκφραση της πνευματικής πρακτικής της γιόγκα»[3],
είναι μια «φιλοσοφία…που λαβαίνει έμπνευση από το Αϊκίντο»[4], «ένα
παγκόσμιο κίνημα που στοχεύει στην πνευματική ευημερία». «Η permaculture
είναι κάτι περισσότερο από καλλιέργεια και συγκομιδή τροφών. Πρόκειται
για τη θεραπεία ενός ταραγμένου πλανήτη και αυτό σημαίνει την αλλαγή των
αντιλήψεων για τη φύση και τη σχέση μας με αυτήν. Η γιόγκα, το τάι τσι
και η βαθιά οικολογία[5] είναι μέρος του προγράμματος σπουδών της
συνεχούς καλλιέργειας… Οι μαθητές και οι δάσκαλοι δοκιμάζουν ένα νέο
μονοπάτι»[6], το οποίο οδηγεί σε «μυστικιστικές διαδικασίες»[7].
Για τους αντίπαλους της πίστης (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Στον θεολόγο Κ.Ι.
Γιατί φοβήθηκες; Ξεσηκώθηκαν
οι φτωχοί εναντίον του πλούτου σου κι εσύ φοβήθηκες! Ανέκαθεν ήταν έτσι, οι
φτωχοί να βλέπουν τους πλούσιους με δυσαρέσκεια. Η πίστη σου είναι ο πλούτος
σου. Η χριστιανική σου πίστη περιλαμβάνει τον ουρανό και την αιωνιότητα και τη
χαρά και το φως και τους αγγέλους και το τραγούδι. Και εκείνοι που είναι χωρίς
όλα αυτά εξεγείρονται εναντίον σου, του αληθινά πλούσιου. Εάν αυτοί
εξεγείρονταν , για να γίνουν και οι ίδιοι πνευματικά πλούσιοι σαν εσένα, τότε
να χαιρόμασταν. Αλλά όχι∙ αυτοί θέλουν μόνο να φτωχύνουν εσένα. Σ’ αυτό
έγκειται η διαφορά μεταξύ των εξεγειρόμενων εναντίον των κοσμικά πλουσίων και
των εξεγειρόμενων εναντίον των πνευματικά πλουσίων.
Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Άγιος Ζαχαρίας, πατριάρχης Ιεροσολύμων

21 Φεβρουαρίου 2014
Ο
άγιος Ζαχαρίας χρημάτισε αρχικά εφημέριος και σκευοφύλαξ της Εκκλησίας
της Κωνσταντινουπόλεως, και κατόπιν διαδέχθηκε τον πατριάρχη Ησύχιο στον
θρόνο των Ιεροσολύμων (690). Κατά την τραγική άλωση της Αγίας Πόλεως
από τους Πέρσες, στις 20 Μαΐου 614, ο άγιος Ζαχαρίας ματαίως προσπάθησε
να μεσολαβήσει για να αποφευχθεί η λεηλασία. Προτιμώντας να πεθάνει
παρά να εγκαταλείψει τον Τίμιο Σταυρό στα βέβηλα χέρια των ειδωλολατρών,
εξορίσθηκε στην Περσία, και σε όλη τη διάρκεια της πεζοπορίας έσφιγγε
στην αγκαλιά του το ένδοξο Τρόπαιο της Σωτηρίας μας.
Κυριακή της Τυροφάγου: Τα όπλα του Χριστιανού (Πρωτ. Γεώργιος Μεταλληνός)

(Ματθαίου στ’ 14-21)
«Το στάδιον των αρετών ηνέωκται»
1. Ευρισκόμεθα στο τέλος
του πρώτου μέρους του Τριωδίου και
από αύριο εισερχόμεθα στο δεύτερο μέρος
του, την Μ. Τεσσαρακοστή. Μας
δίδαξε ήδη η Εκκλησία μας την αρετή της
ταπεινοφροσύνης, ως βασική προϋπόθεση της μετανοίας, κατά την Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου. Μας
βεβαίωσε την πραγματικότητα της σωτηρίας, όταν υπάρχει ειλικρινής μετάνοια, κατά την Κυριακή του Ασώτου. Και τέλος μας προέβαλε ανάγλυφο τον λόγο, για
τον οποίο έχουμε ανάγκη μετανοίας και επιστροφής, το γεγονός δηλαδή της παγκοσμίου Κρίσεως, κατά την Κυριακή της Απόκρεω. Επειδή δε η Μ. Τεσσαρακοστή είναι περίοδος
πνευματικοσωματικής προετοιμασίας και εισαγωγής στο πάθος του Χριστού μας,
μας υπενθυμίζει η Εκκλησία σήμερα ένα σοβαρό και θλιβερό γεγονός, που έγινε
αιτία να έλθει ο Χριστός στον κόσμο και να πάθει. Μας υπενθυμίζει την έξωση του ανθρώπου από τον Παράδεισο.
Στην εποχή μας λείπουν τα παραδείγματα (Αγ. Παΐσιος Αγιορείτης)

Η ουσία της απογνώσεως (Αρχ. Σωφρόνιος Σαχάρωφ του Έσσεξ)

…Όταν μιλώ για "απόγνωση", δεν εννοώ κάποια σκυθρωπότητα, κάποια δυσφορία σαν από δυσπεψία, αϋπνία κλπ… Όχι. Η ουσία της απογνώσεως είναι η απώλεια της ελπίδας, της "προσδωκίας" να φθάσουμε τη θεία αιωνιότητα. Οι άνθρωποι δεν το καταλαβαίνουν αυτό. Κυρίως οι άνθρωποι του "πολιτισμένου", "ουμανιστικού" αιώνα μας… Να "σκοτώσει" όμως κάποιος εντελώς μέσα του την ικανότητα του ανθρωπίνου πνεύματος να προσλάβει την αιωνιότητα δεν είναι σε όλους κατορθωτό. Και εκείνοι που το κατόρθωσαν, ζουν όπως ζουν και τα ζώα. Εκείνοι όμως που δεν το κατόρθωσαν, ζουν σε καταστάσεις κρυφής εσωτερικής συγκρούσεως…
Διαβάστε περισσότερα »
Η εικόνα της αδικίας (Αγ. Νεκτάριος Πενταπόλεως)

Αδικία είναι η
συνήθεια να βλέπη κανείς τους νόμους με υπεροψία. Αδικία είναι η περιφρόνηση
των νόμων, η καταπάτηση του δικαίου. Αδικία είναι η εναντίωση στο θείο θέλημα.
Είναι ενέργεια για να επικρατήσει το κακό, ο πόλεμος, η ταραχή, η κακοδαιμονία,
η βασιλεία του πονηρού. Η αδικία είναι ανοσιούργημα κι αυτόν που την εργάζεται
τον καθιστά ακάθαρτο μπροστά στον Θεό. Η αδικία είναι αποκρουστική στα μάτια του
Θεού, καθώς προσβάλλει το πρώτο των θείων χαρακτηριστικών που είναι η θεία δικαιοσύνη.
Είναι δε μητέρα κάθε κακίας, αφού μέσα στην αδικία κρύβεται διαμιάς η κακία.
Διαβάστε περισσότερα »
Διάλογοι περί Ορθοδόξου Kοινωνιολογίας στον Άθω († Μοναχός Θεόκλητος Διονυσιάτης)

Τί έχει να πει η Ορθοδοξία για τα διάφορα κοινωνικά φαινόμενα που ερευνά η επιστήμη της κοινωνιολογίας;
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή της Απόκρεω: Ομιλία περί του γιατί η ελεημοσύνη μόνη μνημονεύεται εν τη ημέρα της κρίσεως (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

– Η περιγραφή της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου, το αδέκαστον Αυτού κριτήριον και περί των δικαίων και αμαρτωλών απόφαση.
– Γιατί ο θεάνθρωπος όταν δίδαξε τα περί της παγκοσμίου κρίσεως, σιωπήσας πάσαν άλλην αρετήν, ελάλησε μόνο περί ελεημοσύνης;
– Τί πρέπει να κάνει κανείς για να κατανοήσει της ορθοδόξου πίστεως τα δόγματα και το θέλημα του Θεού;
Διαβάστε περισσότερα »
Αδιάλειπτη μνήμη του Θεού (Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)

Εξομολογήθηκες και κοινώνησες. Συγχαρητήρια! Εύχομαι τα θεία
Μυστήρια να ζωογονήσουν το πνεύμα σου, να φέρουν την καρδιά σου πιο κοντά
στον Κύριο, να δώσουν νόημα στη ζωή σου και να οχυρώσουν την ψυχή σου,
για να μπορέσεις, αποκρούοντας αποτελεσματικά τις επιθέσεις του εχθρού,
να ευαρεστήσεις τον Θεό. Πάνω απ’ όλα, πάντως, εύχομαι και ελπίζω να
βιώνεις τη χαρά της σωτηρίας που έφερε ο Ιησούς Χριστός. Γιατί ο Χριστός
βρίσκεται τώρα μέσα σου. Και όπου βρίσκεται ο Χριστός, εκεί είναι και η
σωτηρία.
Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ (34): Ο πνευματικός νόμος (Αγ. Μάρκος ο Ασκητής)

Πρόλογος
Ο ΟΣΙΟΣ Μάρκος ὁ ἀσκητής εἶναι ἕνας ἀπό τούς ἐπιφανέστερους ἀσκητικούς συγγραφεῖς τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἔζησε στά τέλη του 4ου καί στίς ἀρχές τοῦ 5ου αἰ. Ἦταν μαθητής τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου. Διετέλεσε πρεσβύτερος καί προϊστάμενος μοναστικῆς ἀδελφότητας στην Ἄγκυρα, πρίν ἀποσυρθεῖ στήν ἔρημο τῆς Γαλατίας, ὅπου ἀσκήτεψε μόνος. Κοιμήθηκε αἰωνόβιος μετά τό 430.
Φιλόθεος καί φιλόπονος ὁ ὅσιος Μάρκος, ἐπιδόθηκε για ἑξήντα χρόνια στή νήψη καί τή μελέτη τῶν θείων Γραφῶν. Φτάνοντας «εἰς τὸ ἄκρον τῆς ἀσκήσεως καὶ τῆς ἀρετῆς», ὅπως σημειώνει χαρακτηριστικά ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης στό συναξάρι του (5 Μαρτίου), ἀπέκτησε τά χαρίσματα τῆς θαυματουργίας καί τῆς ἁγιοπνευματικῆς σοφίας. Το τελευταῖο τό ἀποδεικνύουν διαχρονικά τά δογματικά και ἀσκητικά του συγγράμματα, τά ὁποῖα ἔγιναν τόσο δημοφιλή, ὥστε οἱ βυζαντινοί χριστιανοί ἔφτασαν νά λένε: «Πάντα πώλησον καὶ Μᾶρκον ἀγόρασον»! Τή μαρτυρία του, ἄλλωστε, ἐπικαλοῦνται συχνά μεταγενέστεροί του ἀσκητικοί συγγραφεῖς, ὅπως ὁ ἀββάς Δωρόθεος, ὁ ὅσιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης, ὁ ὅσιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος, ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς κ.ἄ.
Ἕνα ἀπό τά ἔργα τοῦ θεοφόρου ἀσκητῆ, μικρό ἀλλά ἔξοχο, εἶναι καί τό Περὶ νόμου πνευματικοῦ, πού περιέχεται στή Φιλοκαλία τῶν ἱερῶν Νηπτικῶν. Σ’ αὐτό, σέ διακόσια ἀποφθεγματικά «κεφάλαια», μέ τρόπο πρωτότυπο ἀλλά και μέ στέρεη θεμελίωση στήν Ἁγία Γραφή καί τήν ἱερή Παράδοση, ἀναλύεται ἡ λειτουργία τοῦ πνευματικοῦ νόμου. Ὁ νόμος αὐτός, σύμφωνα μέ τόν ἱερό συγγραφέα, εἶναι «ὁ νόμος τῆς ἐλευθερίας», ὁ ὁποῖος περιέχεται στό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ. Ἡ τήρηση τῶν εὐαγγελικῶν ἐντολῶν ἀποτελεῖ το περιεχόμενο τῆς χριστιανικῆς ἀσκήσεως καί ὁδηγεῖ τούς πιστούς ἀπό τή δουλεία τῶν παθῶν στήν ἐλευθερία τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ καί στήν εἰρήνη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ἀξίζει νά σημειωθεῖ ὅτι ὁ ὅσιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος (949-1022) ἔφτασε σέ πολύ νεαρή ἡλικία στή θέα τοῦ ἀκτίστου θείου φωτός, μελετώντας μέ ὑπόδειξη
τοῦ πνευματικοῦ του πατέρα τό σύγγραμμα αὐτό τοῦ ὁσίου Μάρκου καί ἐφαρμόζοντας κυρίως τήν ἀκόλουθη συμβουλή του: «Ἄν ζητᾶς νά θεραπευθεῖς, φρόντισε τή συνείδησή σου καί κάνε ὅ,τι σοῦ λέει…».
Σήμερα, πού ἡ περιφρόνηση τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ ἔχει ὁδηγήσει τήν κοινωνία μας σέ βαθιά κρίση καί σέ ἀδυναμία διακρίσεως τοῦ καλοῦ ἀπό
τό κακό, τά θεόσοφα «κεφάλαια» τοῦ ἁγίου Μάρκου προβάλλουν ὡς πολύτιμος καθοδηγητικός κανόνας τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς. Τά σημαντικότερα ἀπ’
αὐτά ἔχουν ἀνθολογηθεῖ στίς ἑπόμενες σελίδες καί πιστεύουμε ὅτι θά ὠφελήσουν τούς ἀδελφούς μας ἐκείνους πού ἀγωνίζονται εὐσυνείδητα ν’ ἀπαλλαγοῦν «ἀπὸ τοῦ νόμου τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ θανάτου» καί νά οἰκειωθοῦν «τὸν νόμον τοῦ πνεύματος τῆς ζωῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ» (πρβλ. Ρωμ. 8:2).
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
Ο Μέγας Φώτιος και οι αιρετικοί Λατίνοι († Αγιορείτης μοναχός Θεόκλητος Διονυσιάτης)

«ΟΣΟΙ μελετοῦν τὰ αἴτια τοῦ σχίσματος,
βλέπουν τὸν Μ. Φώτιον ὡς πρωταγωνιστήν, ὡς δογματικὸν διδάσκαλον, ἀντιτεθέντα
εἰς τὰς καινοτομίας τῆς Ρώμης. Καὶ πολλοὶ μένουν μὲ τὴν ἐντύπωσιν ὅτι, ἐπειδὴ ὁ
παπισμὸς παρουσιάζει τάσεις καταδυναστείας ἐφ’ ὁλοκλήρου τῆς Ἐκκλησίας καὶ
εἰσῆγε νέαν διδασκαλίαν ἐπὶ τῆς κυρίως Θεολογίας τῆς Ἁγίας Τριάδος, ὁ Μ. Φώτιος,
κατὰ ἕνα τρόπον ἐντελῶς δογματικόν, ἀντέδρασε προετοιμάσας τὸ σχίσμα, τὸ ὁποῖον
τόσον ἐταλαιπώρησε τὴν Ἐκκλησίαν.
Ἡ ἑρμηνεία αὕτη εἰς τὴν στάσιν τοῦ Μ.
Φωτίου ἔναντι τῆς πρεσβυτέρας Ρώμης, δὲν στερεῖται βεβαίως ποιᾶς τινος
ἀληθείας. Ἀλλὰ δὲν ἐξαντλεῖται ἡ ἀλήθεια. Θὰ πρέπει νὰ μελετήση κανεὶς βαθύτατα
τὴν ζωὴν καὶ τὰ φρονήματα τοῦ θειοτάτου καὶ σοφωτάτου Φωτίου, διά νὰ ἀντιληφθῆ
ὅτι τὰ αἴτια τοῦ σχίσματος, τὸ ὁποῖον ἐπεδίωξεν ὁ ἅγιος Φώτιος, εὑρίσκοντο πολὺ
βαθύτερα ἀπὸ τὰ φαινόμενα, τὰ ὁποῖα ἀπατοῦν καὶ ἐνίοτε ἀδικοῦν.
Κυριακή Ασώτου: Ομιλία περί του κανόνος της μετανοίας και εξομολογήσεως (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Λουκ. ιε’ 11-32)
– Ποιός είναι ο τύπος της αληθινής μετάνοιας και εξομολογήσεως;
– Ποιά είναι η αρχή της μετάνοιας;
– Πριν την εξομολόγηση θα πρέπει κανείς να εξετάζει με πολλή σκέψη την συνείδησή του.
– Πότε μετανοεί κανείς πραγματικά;
– Η ευσπλαγχνία του Θεού είναι άπειρη. Ποιούς όμως ευσπλαγχνίζεται;
Διαβάστε περισσότερα »
Περισπασμός και προσοχή (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

Οι άνθρωποι που έχουν κοσμικό φρόνημα θεωρούν τον περισπασμό αθώο, οι άγιοι Πατέρες όμως λένε πως είναι η αρχή όλων των κακών.
Διαβάστε περισσότερα »
Για τις νεότερες αιρέσεις (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Στον βιβλιοπώλη Σβέτολικ Μ.
Ἄκουσες,
λές, κάποιους ἀνθρώπους ἐκεῖ γύρω ἀπό τόν Δούναβη πώς μιλοῦν στόν λαό
γιά νέα καί ἀσυνήθιστη διδασκαλία. Τό περιεχόμενο αὐτῆς τῆς διδασκαλίας
τονίζει: ὅσο περισσότερο, τόσο καλύτερα. Ἰσχυρίζονται ὅτι ἡ συντέλεια
τοῦ κόσμου εἶναι ἤδη στό κατώφλι τῆς πόρτας μας. Δείχνουν κάποια
προειδοποιητικά σημάδια τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Χριστοῦ ὡς ἤδη
ἐμφανισμένα στόν κόσμο. Τέτοια εἶναι οἱ σεισμοί, οἱ πόλεμοι, ἡ ἀθεΐα, ἡ
διαταραχή τῆς φύσης, ἡ σύγχυση μεταξύ τῶν ἀνθρώπων καί πολλά ἄλλα. Μέ
βάση αὐτά διδάσκουν στούς ἀνθρώπους νά μήν ἀγωνίζονται καθόλου ἐνάντια
στό κακό τοῦ κόσμου καί ἔτσι θά ἐπισπευστεῖ ἡ Δευτέρα Παρουσία τοῦ
Χριστοῦ. Πρέπει, λένε, νά χαιρόμαστε μέ τή σύγχυση, τούς πολέμους, τίς
κρίσεις, τίς πλημμύρες, τίς ξηρασίες, τήν πείνα, τούς διαπληκτισμούς
ἀνάμεσα σέ γείτονες, τίς διαιρέσεις τῶν οἰκογενειῶν, τήν ἀταξία, τήν
παραπαίουσα Ἐκκλησία, τήν κατάρρευση τοῦ κράτους. Δέν πρέπει νά
διορθώσουμε αὐτήν τή ζωή, δέν πρέπει νά μπαλώσουμε τόν κόσμο, ἀλλά νά
τόν ἀφήσουμε νά γίνει ὁλόκληρος κομμάτια, σκουριά, νά δηλητηριαστεῖ καί
ἔτσι νά γίνει ἀκατοίκητος. Καί ὅλα αὐτά γιά νά τόν δεῖ ὁ Χριστός
μουχλιασμένο ὥστε νά ἐπισπεύσει τόν ἐρχομό Του καί νά δώσει τέλος σ᾿ ὅλα
αὐτά. Μέ μιά λέξη ἐμεῖς πρέπει νά συνεργασθοῦμε γιά τήν καταστροφή τοῦ
κόσμου καί ἔτσι ξεκάθαρα, ἀνοικτά νά ἐξαναγκάσουμε τόν Χριστό νά ἔρθει
ξανά. Καί ἀσταμάτητα ἐπαναλαμβάνουν: ὅσο περισσότερο, τόσο καλύτερα.
Αὐτή εἶναι ἡ νέα διδασκαλία τῆς ὁποίας οἱ δάσκαλοι αὐτοαποκαλοῦνται νέοι
ἀντβεντιστές.
Διαβάστε περισσότερα »
Η Υπαπαντή του Χριστού (Μητρ. Ναυπάκτου και Αγ. Βλασίου Ιερόθεος)

Σαράντα ἡμέρες ἀπὸ τὴν κατὰ σάρκα Γέννηση Του ὁ Χριστὸς προσφέρθηκε στὸν Ναό, σύμφωνα μὲ τὰ καθιερωμένα ἀπὸ τὸν νόμο. Καὶ ἐπειδὴ ἐκεῖ στὸν Ναὸ Τοῦ ἔγινε ὑποδοχὴ
ἀπὸ πνευματοκίνητους ἀνθρώπους, καὶ μάλιστα ἐπειδὴ ὁ Συμεὼν τὸν πῆρε στὴν ἀγκαλιά
Του, γι᾿ αὐτὸ καὶ λέγεται Ὑπαπαντή. Ἡ λέξη προέρχεται ἀπὸ τὸ ρῆμα ὑπαντάω καὶ
σημαίνει ἔρχομαι σὲ συνάντηση κάποιου.
Ἡ Ἐκκλησία καθόρισε ἡ μεγάλη αὐτὴ
Δεσποτικοθεομητορικὴ ἑορτὴ νὰ ἑορτάζεται τὴν 2α Φεβρουαρίου, γιατί αὐτὴ ἡ ἡμέρα
εἶναι ἡ τεσσαρακοστὴ ἀπὸ τὴν 25η Δεκεμβρίου, πού ἑορτάζεται ἡ Γέννηση τοῦ
Χριστοῦ κατὰ σάρκα.
Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο διαιρεῖ τὸν ἐτήσιο χρόνο μὲ τοὺς σταθμοὺς τῆς θείας οἰκονομίας καὶ τὸν εὐλογεῖ. Ταυτόχρονα δίνει στὸν ἄνθρωπο τὴν
δυνατότητα νὰ μυηθῆ στὸ μεγάλο μυστήριο τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ
Θεοῦ. Τὸ περιστατικὸ τῆς προσφορᾶς τοῦ Χριστοῦ στὸν Ναό, κατὰ τὴν
τεσσαρακοστὴ ἡμέρα ἀπὸ τὴν Γέννησή Του περιγράφεται μόνον ἀπὸ τὸν Εὐαγγελιστὴ
Λουκᾶ (Λουκ. 6´ 22-39).
Αποστολικό Ανάγνωσμα: Ερμηνεία εις την δευτέραν προς Τιμόθεον επιστολήν του Παύλου, την αναγινωσκομένην την Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(β´ Τιμ. γ´ 10-15)
– Γιατί ο απ. Παύλος προφητεύει ότι όποιος θέλει να ζει με ευσέβεια εν Χριστώ Ιησού θα διωχθεί;
– Με ποιόν τρόπο οι πονηροί άνθρωποι προκόπτουν;
– Με ποιόν τρόπο ο άνθρωπος μπορεί να οδηγηθεί στον δρόμο της σωτηρίας;
– Με ποιόν λόγο του απ. Παύλου φανερώνεται η ταπεινοφροσύνη του;
– Ποιό στοιχείο είναι αυτό που προετοιμάζει τον άνθρωπο για της υπομονής το κατόρθωμα;
Η ελληνική και η κατά Χριστόν μόρφωσις, κατά τους τρεις Ιεράρχας († Αρχ. Γεώργιος Καψάνης)

Ομιλία εκφωνηθείσα εις την εν Αγίω Όρει Αθωνιάδα Σχολήν τη 30η Ιανουαρίου 2001, εορτή των Τριών Ιεραρχών.
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Ις’ Λουκά (Τελώνου & Φαρισαίου): Ερμηνεία του Ευαγγελίου (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Λουκ. ιη’ 10-14)
– Γιατί ο Ιησούς μίλησε για το θέμα της υπερηφάνειας με παραβολή και όχι με κάποιο διδακτικό Του λόγο;
– Ποιά είναι τα είδη της προσευχής;
– Ποιές αμαρτίες διέπραξε ο Φαρισαίος προσευχόμενος;
– Είναι ενάρετος κάποιος όταν μόνον απέχει από το κακό;
– Ποιές ημέρες νήστευαν οι Ιουδαίοι και γιατί;
– Γιατί ο τελώνης στεκόταν μακριά από το θυσιαστήριο;
– Μπορεί κάποιος που πράττει το αγαθό να κατακριθεί;
Διαβάστε περισσότερα »
Να μετριάσεις την εμπιστοσύνη στη διαίσθησή σου…! (Αρχ. Σωφρόνιος Σαχάρωφ)

…Αν όμως εμπιστευόμαστε τη
διαίσθηση μας για πράγματα υπέρτατης σημασίας, τότε το κάθε λάθος μπορεί
να απειλήσει τον άνθρωπο ακόμη και με απώλεια. Με την έννοια λοιπόν
αυτή να υπακούς στην πείρα των αρχαίων ασκητών, που δεν επιτρέπει να
εμπιστευόμαστε σε τέτοιο βαθμό τη διαίσθηση μας.
Διαβάστε περισσότερα »
Λόγος ΙΘʼ: Προς όσους επιδίδονται στα φοβερά αμαρτήματα των Σοδόμων, τα οδηγούντα στον όλεθρο και την αιώνια κόλαση (Αγ. Μάξιμος Γραικός)

«Αρχή σοφίας φόβος Κυρίου, σύνεσις δε αγαθή πάσι τοις ποιούσιν αυτήν»,
λέγει ο θείος ψαλμωδός. Και ποιός είναι
αυτός που οδηγείται από τον φόβο του Κυρίου, διδάσκει ο ίδιος ο ψαλμωδός
λέγοντας σε άλλο χωρίο: «Μακάριος ανήρ ο
φοβούμενος τον Κύριον, εν ταις εντολαίς αυτού θελήσει σφόδρα», δηλαδή θα τις αγαπήσει, θα κατευθύνει με ζήλο την
ζωή του σύμφωνα με αυτές και θα διδάσκεται από αυτές, όπως πάλι λέγει ο ίδιος:
«Ως ηγάπησα τον νόμον σου, Κύριε· όλην
την ημέραν μελέτη μού εστιν». Και αλλού πάλι λέγει: «Ως γλυκέα τω λάρυγγί μου τα λόγια σου, υπέρ μέλι τω στόματί μου».
Έχουν αγαθό νου αυτοί που έχουν οδηγό τους τον φόβο
του Κυρίου, δηλαδή εκτελούν έμπρακτα τις άγιες εντολές Του. Αντιθέτως, όσοι τις παραβαίνουν δεν έχουν αγαθό
νου, αλλά μεγάλη ανοησία, και επιφέρουν στον εαυτό τους αιώνιο όλεθρο,
όπως λέγει ο ίδιος προφήτης: «Μακράν από
αμαρτωλών σωτηρία, ότι τα δικαιώματά σου ουκ εξεζήτησαν». Επίσης λέγει: «Εξουδένωσας πάντας τους αποστατούντας από
των δικαιωμάτων σου, ότι άδικον το ενθύμημα αυτών».
Αν όμως ο Θεός εξουδενώνει
τους αποστατούντας από «των δικαιωμάτων
του», τότε είναι φανερό ότι θα καταλήξουν στην αιωνία καταστροφή. Και ποιοί
είναι αυτοί που θα χαθούν περισσότερο από όλους, αν όχι όσοι με την μεγάλη τους
ανοησία νομίζουν ότι δεν θα καταδικαστούν οι άνομοι το ίδιο όπως και οι παλαιότεροι
ασεβείς, οι κάτοικοι των Σοδόμων, τους οποίους η κρίση του Θεού κατέστρεψε μαζί
με τις πόλεις τους διά πυρός και σιδήρου; Αυτούς έχει κάνει παράδειγμα για όσους
θα θελήσουν αργότερα να δείξουν ασέβεια, όπως αυτοί, στους οποίους αναφέρεται ο
απόστολος Πέτρος στην Β’ Επιστολή του.
Διαβάστε περισσότερα »
Επιστολή στο Νικόβουλο που κατηγορούσε την σύζυγό του (Αγ. Γρηγόριος Θεολόγος)

Ἐπιστολή τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου στό Νικόβουλο ὁ ὁποῖος πῆρε
σύζυγό του τήν Ἀλυπιανή, ἀνιψιά τοῦ Γρηγορίου ἀπό τήν ἀδερφή του
Γοργονία. Φαίνεται ὅτι σέ κάποια προστριβή πού παρουσιάστηκε στό
ἀνδρόγυνο ἀναφέρεται ἡ ἐπιστολή. Γράφτηκε τό 365 μ.Χ
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΙE’ Λουκά: Ερμηνεία του Ευαγγελίου (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Λουκ. ιθ’ 1-10)
– Ήταν αποτέλεσμα τύχης το γεγονός ότι ο Ιησούς πέρασε από το σημείο που βρισκόταν ο Ζακχαίος; Υπάρχει η έννοια της τύχης;
– Τί σημαίνουν η μεγάλη επιθυμία του Ζακχαίου να δει τον Κύριον, η πολλή σπουδή να ανέβει στην συκομωρέαν και η αληθινή χαρά που έλαβε όταν Τον είδε;
– Γιατί θεωρούσαν αμαρτωλούς όλους τους τελώνες οι Ιουδαίοι;
– Γιατί εγόγγυσε κατά του Ιησού ο λαός;
– Γιατί έκανε την συγκεκριμένη διανόμή των χρημάτων του ο Ζακχαίος;
Διαβάστε περισσότερα »
Η εικόνα του δίκαιου ανθρώπου (Αγ. Νεκτάριος Πενταπόλεως)

Η εικόνα του δίκαιου είναι γεμάτη χάρη! Όλες μαζί οι αρετές ήρθαν και του
ζωγράφισαν τον χαρακτήρα «γιατί στη δικαιοσύνη υπάρχουν όλες οι αρετές μαζί».
Σπέρνει δικαιοσύνη και ευχαριστιέται με τους καρπούς της. Ο Κύριος εισακούει
την προσευχή του. Ο δίκαιος θα ανθίσει σαν τον φοίνικα και θα αυξηθεί όσο ο
κέδρος του Λιβάνου. Οι καρποί της δικαιοσύνης του δεν χάνονται΄ λαβαίνει δε τον
μισθό του από τον Κύριο. Ο δίκαιος ζει μέσα στη χαρά και την ευφροσύνη΄ το φώς του
δίκαιου λάμπει για πάντα, η δε ευλογία του Θεού ακουμπάει επί της κεφαλής του.
Λόγος Η’: Διδασκαλία ηθική για τους άρχοντες των χριστιανών (Αγιος Μάξιμος ο Γραικός)

Με αφορμή τις επικείμενες εθνικές εκλογές του Ιανουαρίου 2015. Μια άλλη (τρίτη) ματιά… [Η πρώτη εδώ και η δεύτερη εδώ]
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΙΒ’ Λουκά: Ερμηνεία του Ευαγγελίου (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

Θεραπεία των δέκα λεπρών
(Λουκά ιζ’ 12-19)
– Γιατί ο Ιησούς στέλνει τους δέκα λεπρούς στους ιερείς;
– Έχει ανάγκη από τις ευχαριστίες μας ο Θεός;
– Γιατί σημειώνεται ότι ο ένας από τους λεπρούς που ευχαρίστησε τον Θεάνθρωπο ήταν Σαμαρείτης;
– Οι υπόλοιποι εννέα λεπροί που δεν ευχαρίστησαν τον Ιησού, δεν πίστευαν σε Αυτόν;
Διαβάστε περισσότερα »
Η ψύχρανση του πνευματικού ζήλου και οι αιτίες της. Τι πρέπει να κάνουμε σε τέτοια περίπτωση. (Όσιος Θεοφάνης Έγκλειστος)

ΦΟΒΑΣΑΙ. Αμφιβάλεις αν θα
καταφέρεις να ολοκληρώσεις την προσπάθειά σου, μολονότι έκανες μια
φιλότιμη αρχή. Ναι, πρέπει να το φοβάσαι αυτό, γιατί, καθώς είμαστε
συχνά άστατοι, προκαλούμε βλάβη στον εαυτό μας. Μη στηρίζεσαι στις
δυνάμεις σου. Απόθεσε κάθε ελπίδα σου στον Θεό. Από την ανησυχία και το
φόβο της αποτυχίας όχι μόνο δεν θα ζημιωθείς, αλλ’ απεναντίας και θα
ωφεληθείς, αν, πρώτον, δεν απελπιστείς και, δεύτερον, ακουμπήσεις και
στηριχθείς στον παντοδύναμο Κύριο. Διατήρησε αυτή την καλή ανησυχία.
Διαβάστε περισσότερα »
Η ηθοπλαστική εργογραφία και η θρησκευτική κίνησις των Πατρών (Αρχιμ. Νικόδημος Μπαρούσης, Ηγούμενος της Ι.Μ. Παναγίας Χρυσοποδαριτίσσης Νεζερών Πατρών)

Ομιλία που εκφωνήθηκε στις 19/11/2009, στα πλαίσια των "ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΕΙΩΝ 2009" και της παρουσίασης του τόμου «Συμβολή στην Αχαϊκή Ορθόδοξη Βιβλιογραφία 1690-2009» που εκδόθηκε από την Ιερά Μητρόπολη Πατρών.
Διαβάστε περισσότερα »
Αν ο ιερέας δεν ζει σωστά, ο βαπτιζόμενος από αυτόν βλάπτεται; (Αγ. Ισίδωρος Πηλουσιώτης)

ΣΤΟΝ ΚΟΜΗΤΑ ΕΡΜΙΟ
Ότι, εάν ο Ιερέας δεν ζει σωστά, ο βαπτιζόμενος δεν βλάπτεται καθόλου ως προς τα σωτηριώδη σύμβολα.
Λόγος Κς’: Διεξοδικός και συμπονετικός περί των άναρχων πράξεων και ατασθαλιών βασιλέων και αρχόντων (Αγ. Μάξιμος Γραικός)

Με αφορμή τις επικείμενες εθνικές εκλογές του Ιανουαρίου 2015. Μια άλλη (δεύτερη) ματιά… [Η πρώτη εδώ]
Διαβάστε περισσότερα »
Ερμηνεία εις το κατά Ματθαίον ευαγγέλιον της Κυριακής μετά τα Φώτα (Νικηφόρος Θεοτόκης, Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως)

(Ματθ. δ’ 12-17)
– Γιατί ο Ιησούς ανεχώρησε για την Γαλιλαίαν όταν ο Ιωάννης φυλακίστηκε;
– Γιατί ο ευαγγελιστής περιγράφει μετά ακριβείας την επαρχία και τοποθεσία που πήγε ο Ιησούς;
– Γιατί η αμαρτία ονομάζεται "σκιά θανάτου";
– Γιατί ο Ιησούς άρχισε να κηρύττει μετά την φυλάκιση του Προδρόμου και όχι νωρίτερα;
Διαβάστε περισσότερα »
Υπάρχουν θαυματουργές εικόνες; (Αρχ. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)

Ημείς οι Ορθόδοξοι δεν λατρεύομεν τας Εικόνας, ούτε τους Αγίους, ούτε τους Αγγέλους, ούτε αυτήν την Παναγίαν Μητέρα του Κυρίου.
Μόνον τον εν Τριάδι Θεόν λατρεύομεν. Τον Πατέρα, τον Υιόν και το Άγιον Πνεύμα.
Τιμώμεν και δοξάζομεν τους Αγίους, τους Αγγέλους, και περισσότερον
πάντων την «Τιμιωτέραν των Χερουβείμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των
Σεραφείμ», την Αειπάρθενον και Παναγίαν Μητέρα του Σωτήρος μας, αλλά
λατρείαν δεν απονέμομεν ούτε εις τα πρόσωπά των ούτε εις τας Εικόνας
των. Άλλο η τιμή και ο σεβασμός και άλλο η λατρεία.
Ο λαός μας, καθώς και άλλοι Ορθόδοξοι λαοί, θεωρούν μερικάς Εικόνας
ως θαυματουργούς. Είναι αυτό αλήθεια; Υπάρχουν όμως θαυματουργοί
Εικόνες; Ή μάλλον: Είναι δυνατόν να υπάρχουν Εικόνες θαυματουργοί, Εικόνες που κάμνουν θαύματα;
Πολλοί Ορθόδοξοι Θεολόγοι αποδίδουν τα θαύματα μερικών Εικόνων όχι
εις τας Εικόνας αυτάς καθ’ εαυτάς, αλλ’ εις την Πίστιν των ανθρώπων που
προσεύχονται ενώπιον αυτών. Ότι η Πίστις θαυματουργεί, ότι η θερμή
προσευχή θαυματουργεί, είτε γίνεται αυτή ενώπιον Εικόνος είτε όχι, αυτό
είναι έξω πάσης αμφιβολίας. Τούτο όμως δεν είναι λόγος να αρνηθώμεν ότι
μερικαί Εικόνες δύνανται να έχουν αυταί αι ίδιοι θαυματουργικήν χάριν.
Θα φανή παράδοξον τούτο, αλλά δεν είναι καθόλου παράδοξον. Είναι πολύ
φυσικόν. (Διά τους πιστούς εννοείται. Διά τους απίστους όλα είναι όχι
μόνον παράδοξα, αλλ’ ανύπαρκτα…).
Διαβάστε περισσότερα »
Στον δασοφύλακα Μανόγιλο για τα φτερά του Αγίου Ιωάννη (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

…ρωτᾶς,
γιατί ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος ζωγραφίζεται μέ φτερά;
Διαβάστε περισσότερα »
Τα Θεοφάνεια (Lev Gillet, μοναχός της Ανατολικής Εκκλησίας)

…Τὰ Θεοφάνεια εἶναι ἡ πρώτη δημόσια ἐμφάνιση τοῦ Χριστοῦ. Μετὰ τὴ
Γέννησή Του στὴ Βηθλεέμ, ὁ Κύριός μας εἶχε ἀποκαλυφθεῖ σὲ μερικοὺς
προνομιούχους. Σήμερα ὅμως, ὅλοι ὅσοι περικύκλωναν τὸν Ἰωάννη, δηλαδὴ οἱ
μαθητές του, καὶ ὅλο τὸ πλῆθος ποὺ εἶχε κατεβεῖ στὴν ὄχθη τοῦ Ἰορδάνη,
γίνονται μάρτυρες μιᾶς πολὺ ἐπισημότερης φανέρωσης τοῦ Ἰησοῦ.
Σὲ τί συνίσταται αὐτὴ ἡ φανέρωση; Ἔχει δύο πτυχές. Ἀφ’ ἑνὸς ὑπάρχει ἡ
πτυχὴ τῆς ταπεινώσεως στὴν ὁποία ὑπόκειται ὁ Κύριος, καὶ ἡ ὁποία
ἀντιπροσωπεύεται ἀπὸ τὸ βάπτισμα. Ἀφ’ ἑτέρου, ἡ πτυχὴ τῆς δόξας, ἡ ὁποία
ἀντιπροσωπεύεται ἀπὸ τὴν ἀνθρώπινη μαρτυρία ποὺ ὁ Πρόδρομος δίνει γιὰ
τὸν Ἰησοῦ καί, σ’ ἕνα ἐπίπεδο ἀπείρως ἀνώτερο, ἡ θεία μαρτυρία ποὺ ὁ
Πατὴρ καὶ τὸ Πνεῦμα παρέχουν γιὰ τὸν Υἱό.
Λόγος ΚΖ’: Επιστολή προς τους ορθοδόξους άρχοντες σχετικά με τον τρόπο που οφείλουν να διοικούν και να εκδικάζουν τις υποθέσεις κατά τρόπο θεοπρεπή και φιλεύσπλαχνο (Αγ. Μάξιμος Γραικός)

Με αφορμή τις επικείμενες εθνικές εκλογές του Ιανουαρίου 2015. Μια άλλη ματιά…
Διαβάστε περισσότερα »
“Η άποψη που διατυπώνεται από μερικούς, ότι διασπάσθηκε η Εκκλησία και υπάρχουν πολλές Εκκλησίες, οι οποίες έχουν διαφορετικές αλήθειες, είναι κακόδοξη” (Μητροπ. Ναυπάκτου & Αγ. Βλασίου Ιερόθεος)

Αγαπητοί
μου αδελφοί,
εορτή των Χριστουγέννων είναι θεολογική εορτή, όπως και όλες οι εορτές της
Εκκλησίας μας, και όχι κοσμική εορτή, οπότε πρέπει να την πανηγυρίζουμε θεολογικά.
Όταν κάνουμε λόγο για θεολογία, δεν εννοούμε μια ξηρή διανοητική γνώση, αλλά
την εμπειρία της Χάριτος του Θεού. Θεολογία είναι η γνώση του Θεού, που γίνεται
με την μετάνοια, την προσευχή, τα Μυστήρια της Εκκλησίας, την κοινωνία του
Σώματος και του Αίματος του Χριστού, την θέα του Θεού.
Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής προ των Φώτων: Ερμηνεία εις την δευτέραν προς Τιμόθεον επιστολήν του Παύλου (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Β’ Τιμ. δ’ 5-8)
– Ποιά η διαφορά Ευαγγελιστού και Αποστόλου;
– Ο τρισμακάριος Παύλος γνώριζε πότε και με ποιο τρόπο θα τελειώσει ο βίος του.
– Ποιός είναι ο αγών ο καλός τον οποίο ηγωνίσθη ο Παύλος; Και γιατί "καλός"; Υπάρχει και κακός αγώνας;
– Ποιά θα είναι η ανταπόδοση του Θεού σε όσους αγωνίσθηκαν τον αγώνα των αρετών;
Διαβάστε περισσότερα »
Ερμηνεία εις το κατά Μάρκον ευαγγέλιον της Κυριακής προ των Φώτων (Νικηφόρος Θεοτόκης, Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως)

(Μαρκ. α’ 1-8)
– Ποιοί προφήτες προφήτευσαν τα λόγια που αναφέρονται στο σημερινό ευαγγέλιο και αφορούν τον Πρόδρομο; Γιατί ο Μάρκος τα έγραψε και στο ευαγγέλιό του; Και γιατί αυτά τα προφητικά λόγια είναι αρχή του Ευαγγελίου;
– Ποιοί ήσαν αυτοί που έρχονταν να βαπτισθούν υπό του Ιωάννου;
– Γιατί ο ευαγγελιστής ξεχωρίζει τους Ιεροσολυμίτες από τους υπόλοιπους Ιουδαίους;
– Ο Ιωάννης έτρωγε ακρίδες ή βότανα και φυτά;
– Ποιά η διαφορά του άγριου μελιού από το κοινό μέλι;
Διαβάστε περισσότερα »
Εις την πρώτην του έτους (†Αρχ. Γεώργιος Καψάνης)

Ομιλία του μακαριστού π. Γεωργίου Καψάνη, στην τράπεζα της Ιεράς Μονής Γρηγορίου Αγίου Όρους, την Πρωτοχρονιά του 2002
Εις τον Μέγαν Βασίλειον (†Αρχ. Γεώργιος Καψάνης)

Ομιλία του μακαριστού π. Γεωργίου Καψάνη, στην τράπεζα της Ιεράς Μονής Γρηγορίου Αγίου Όρους, το 2008
Διαβάστε περισσότερα »
Ο Μέγας Βασίλειος και ο αι-Βασίλης (Σεβ. Μητροπ. Ναυπάκτου και Αγ. Βλασίου Ιερόθεος)

Ομιλία στους Ναυπακτίους των Αθηνών.
1. Η προσωπικότητα του Μ. Βασιλείου
Διαβάστε περισσότερα »
Η ασύλληπτη αξία της ανθρώπινης ζωής (Αρχιεπ. Τιράνων, Δυρραχίου & πάσης Αλβανίας Αναστάσιος)

«Εγώ ήλθον ίνα ζωήν έχωσι και περισσόν έχωσιν» (Ιω. 10:10)
Ο τονισμός της αξιοπρέπειας του ανθρώπου κυριαρχεί στην εποχή μας
στις ποικίλες δημόσιες διακηρύξεις. Το γεγονός όμως που αναδεικνύει με
μοναδική ένταση την αξία της ανθρώπινης ζωής είναι αυτό που δεσπόζει στη
μεγάλη εορτή: Οτι ο Υιός του Θεού του ζώντος, του απροσίτου και
παντοδυνάμου, προσέλαβε την ανθρώπινη φύση, έγινε άνθρωπος. Αυτό
παραμένει το εκπληκτικό κεντρικό μήνυμα των Χριστουγέννων. Για τη
σωτηρία του κόσμου, ο Θεός δεν έστειλε αγγέλους, δεν έλαβε τη μορφή
κάποιου άλλου δημιουργήματος, αλλά έγινε άνθρωπος. Ετσι τόνισε με σαφή
τρόπο την αξία αυτής καθεαυτής της ανθρώπινης ζωής και φανέρωσε την
ιερότητα της κάθε ανθρώπινης υπάρξεως. Αλλά συγχρόνως το Ευαγγέλιο
αποκαλύπτει ότι ο Χριστός ήλθε για να ανυψώσει την ανθρώπινη φύση, να
μεταγγίσει σ αυτήν πλησμονή ζωής. Αυτή η εορτή λοιπόν είναι η κατεξοχήν
εορτή της ζωής, σε όλες τις διαστάσεις και την προοπτική της.
Διάκονος Στέφανος, ο Πρωτομάρτυρας της αγάπης (Αγ. Νικόδημος Αγιορείτης)

Αυτός
ο μακάριος Πρωτομάρτυρας και Αρχιδιάκονος Στέφανος, όταν έγινε μια
φορά συζήτησις μεταξύ Ιουδαίων και Σαδδουκαίων και Φαρισαίων και
Ελληνιστών σχετικά με τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, και άλλοι μεν έλεγαν,
ότι είναι Προφήτης, άλλοι ότι είναι πλάνος και άλλοι, ότι είναι Υιός
Θεού, όταν, λέω, έγινε αυτή η συζήτησις, τότε ο πανύμνητος Στέφανος
στάθηκε επάνω σε έναν τόπο υψηλό και κήρυξε σε όλους τον Κύριό μας
Ιησού Χριστό, λέγοντας· «Άνδρες αδελφοί, γιατί αυξήθηκαν τόσο οι κακίες
σας και είναι ταραγμένη όλη η Ιερουσαλήμ;
Μακάριος
είναι ο άνθρωπος εκείνος, ο οποίος δεν ένιωσε στην καρδιά του δισταγμό
για τον Ιησού Χριστό. Διότι αυτός είναι, που έγειρε τους Ουρανούς και
κατέβηκε για τις αμαρτίες μας και γεννήθηκε από την Παρθένο την Αγία και
καθαρή και διαλεγμένη πριν από την αρχή του κόσμου. Αυτός πήρε τις
ασθένειές μας, και κράτησε τις νόσους. Αυτός έκανε να ξαναβρούν το φως
τους οι τυφλοί. Αυτός καθάρισε τους λεπρούς και έδιωξε τα δαιμόνια από
τους δαιμονισμένους».
Διαβάστε περισσότερα »
Σχετικά με τον χαιρετισμό «Χριστός ετέχθη» (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Ὅταν λέμε: «Χριστός ἐτέχθη», εἶναι τό
ἴδιο μέ τό νά λέμε: «Ὁ Μεσσίας γεννήθηκε», ἤ «ὁ Βασιλιάς γεννήθηκε», ἤ
«ὁ Σωτήρας γεννήθηκε»!
Μέ τόν χαιρετισμό αὐτό ἰσχυριζόμαστε καί
μαρτυροῦμε ὁ ἕνας στόν ἄλλο, ὅτι ἦρθε στόν κόσμο Ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ἔπρεπε
νά ἔρθει γιά τή σωτηρία τῆς γενεᾶς τῶν ἀνθρώπων, καί ὅτι ἐκτός Αὐτοῦ
ἄλλον δέν πρέπει νά περιμένουμε.
Διαβάστε περισσότερα »
Η ενανθρώπηση του Θεού είναι γεμάτη φιλανθρωπία (Αγ. Κύριλλος Αλεξάνδρειας)

Επειδή όμως
αυτά, και μύρια άλλα και δυσδιήγητα είδη της θείας οικονομίας λίγους
ευεργέτησαν, ενώ οι υπόλοιποι άνθρωποι έμειναν αθεράπευτοι, τότε λοιπόν,
τότε έγινε το μεγάλο και απερίγραπτο μυστήριο της ενανθρωπήσεως. Γιατί ο
ίδιος ο Λόγος του Θεού, ο δημιουργός όλης της κτίσεως, ο άπειρος, ο
απερίγραπτος, ο αναλλοίωτος, η πηγή της ζωής, το φως που προήλθε από το
φως, η ζωντανή εικόνα του Θεού, η ακτινοβολία της δόξας, η σφραγίδα της
υποστάσεώς του, προσλαμβάνει την ανθρώπινη φύση και ανακαινίζει την
εικόνα του που είχε καταστραφεί με την αμαρτία, και ανανεώνει τον
ανδριάντα που είχε παλιώσει από τον υιό της πονηρίας, και τον κάνει πιο
χαριτωμένο από τον πρώτο, όχι δημιουργώντας τον πάλι από χώμα, όπως
παλιά, αλλά δεχόμενός τον ο ίδιος, χωρίς να μεταβάλει τη θεϊκή φύση σε
ανθρώπινη, αλλά ενώνοντας την ανθρώπινη με τη θεϊκή. Γιατί, μένοντας
αυτό που ήταν, έλαβε αυτό που δεν ήταν. Και αυτό μας το διδάσκει ο
μακάριος Παύλος φωνάζοντας• «Ας επικρατεί μεταξύ σας το ίδιο φρόνημα,
που υπήρχε και στον Ιησού Χριστό, ο οποίος, αν και είχε θεϊκή ύπαρξη,
δεν θεώρησε κάτι σαν αρπαγή το ότι ήταν ίσος με τον Θεό, αλλά ταπείνωσε
τον εαυτό του, παίρνοντας μορφή δούλου». Από αυτά είναι φανερό ότι η
μορφή του Θεού, μένοντας αυτό που ήταν, έλαβε τη μορφή δούλου. Και μορφή
δούλου δεν ονομάζει αυτό που φαίνεται μόνο στον άνθρωπο, αλλά όλη τη
φύση του ανθρώπου. Γιατί, όπως η μορφή του Θεού σημαίνει την ουσία του
Θεού, γιατί το Θείο είναι χωρίς μορφή και σχήμα, και κανείς που έχει τα
λογικά του δεν μπορεί να πει ότι ο ασώματος και ασύνθετος έχει μορφή και
διαίρεση μελών, έτσι η μορφή του δούλου φανερώνει όχι μόνο αυτό που
φαίνεται, αλλά όλη την ουσία του ανθρώπου.
Διαβάστε περισσότερα »
Το γιατί και το πώς της Σαρκώσεως του Θεού (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

Βλέπω
ταυτόχρονα έναν μαραγκό και μια φάτνη και ένα Βρέφος και σπάργανα και
λεχώνα Παρθένο που στερείται τα πλέον απαραίτητα, βλέπω τα πάντα να
είναι φτωχικά, τα πάντα πλημμυρίζουν από ανέχεια. Είδες πλούτος που
υπάρχει μέσα σε τόσο μεγάλη φτώχεια; Είδες πως, ενώ ο Χριστός ήταν
πλούσιος, φτώχευσε για χάρη μας; Δεν είχε ούτε κρεβάτι ούτε στρώμα και
γι’ αυτό τοποθετήθηκε σε μια ξερή φάτνη.
Διαβάστε περισσότερα »
Βηθλεέμ (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

Ας σηκωθούμε λοιπόν και ημείς. Και αν ταράσσονται όλοι, εμείς ας τρέξωμεν εις το σπίτι του παιδιού. Και αν μας εμποδίζουν
εις τον δρόμον μας αυτόν είτε βασιλείς, είτε πλήθη είτε τύρρανοι, ας
μη αφήσωμεν τον πόθο μας να σβήση. Έτσι θα αποκρούσωμεν τα δεινά που μας
απειλούν. Διότι και αυτοί, αν δεν έβλεπαν το παιδί, δεν θα εξέφευγαν
τον κίνδυνο εκ μέρους του βασιλέως. Πριν ιδούν το παιδί επρομηνύοντο από
παντού φόβοι και κίνδυνοι και ταραχαί. Μετά τη προσκύνηση η γαλήνη
και η ασφάλεια. Όχι πλέον Άστρον αλλά τους αναλαμβάνει ο άγγελος, αφού
έγιναν έπειτα από την προσκύνησιν ιερείς, αφού άλλωστε προσφέρουν και
δώρα.
Διαβάστε περισσότερα »
Τα δώρα των Μάγων (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

«Και ανοίξαντες τους θησαυρούς αυτών προσήνεγκαν αυτώ δώρα, χρυσόν και λίβανον και σμύρναν» (Ματθ. β’ 11).
Τρία δώρα έφεραν στο νεογέννητο Βασιλιά. Και χωρίς να το θέλουν
συμβόλισαν την αγία και ζωοποιό Τριάδα, στο όνομα της οποίας ήρθε στον
κόσμο το παιδί Ιησούς, αλλά και την τριπλή διακονία του Κυρίου: τη
βασιλική, την ιερατική και την προφητική, γιατί ο χρυσός συμβολίζει την
αυτοκρατορική, το λιβάνι την ιερατική και η σμύρνα την προφητική ή τη
θυσιαστική. Το νεογέννητο βρέφος θα γινόταν ο Βασιλιάς του αθάνατου
βασιλείου, ο αναμάρτητος ιερέας και προφήτης και, όπως οι περισσότεροι
προφήτες πριν απ’ Αυτόν, θα θανατωνόταν.
Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Ο άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης

(20 Δεκεμβρίου)
Ο
Ιβάν Ίλιτς Σέρκιεφ γεννήθηκε στις 19 Οκτωβρίου 1829 στη Σούρα, μικρό
χωριό στην επαρχία του Αρχαγγέλου, στο Ρωσικό Άπω Βορρά, από γονείς
φτωχούς. Ο πατέρας του ήταν νεωκόρος και του εμφύσησε την αγάπη για την
Εκκλησία, τις Ακολουθίες και την προσευχή˙ τον δίδαξε επίσης να μη ζητά
καταφύγιο και παρηγοριά για τις δοκιμασίες του παρά μόνον στον Θεό. Στο
σχολείο, ο μικρός Ιβάν δυσκολευόταν πολύ να μάθει γράμματα˙ ο Θεός όμως
άκουσε τις παρακλήσεις του και εν μια νυκτή τον απάλλαξε από την
νωθρότητα του πνεύματος˙ ο Ιωάννης έγινε τόσο λαμπρός μαθητής ώστε
κέρδισε υποτροφία για να συνεχίσει τις σπουδές του στην Θεολογική Σχολή
της Αγίας Πετρούπολης. Ως σπουδαστής, ενδιαφερόταν για όλες τις
επιστήμες, μελετούσε πολύ, αλλά αναζητούσε πάνω απ’ όλα την προσευχή και
την δοξολογία του Κυρίου σε μοναχικούς περιπάτους στη φύση.
Διαβάστε περισσότερα »
Στη Γέννηση του Χριστού Α΄ (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Ὅποιος πλησιάζει τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό
μέ ὑπακοή καί ταπείνωση, δέ θά θελήσει ποτέ νά τόν ἀποχωριστεῖ.
Ἡ πρώτη δοκιμασία γιά νά συμπεριληφθεῖ
κάποιος στό στρατό τοῦ Χριστοῦ, εἶναι ἡ
ἄσκηση στήν ὑπακοή καί τήν ταπείνωση.
Ὁ νέος κόσμος, ἡ νέα κτίση, ὁ νέος
ἄνθρωπος, ὅλα ξεκίνησαν μέ ὑπακοή καί ταπείνωση. Ὁ παλαιός κόσμος ἀψήφισε τήν
ὑπακοή στό Θεό, τήν καταπάτησε, μαζί μέ τήν ταπείνωσή του. Ἔτσι γκρέμισε τή
γέφυρα πού ἕνωνε τή γῆ μέ τόν οὐρανό. Τά πνευματικά ὑλικά γιά τήν ἀνακατασκευή
τῆς γέφυρας αὐτῆς εἶναι κυρίως ἡ ὑπακοή καί ἡ ταπείνωση.
Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής προ της Χριστού γεννήσεως: Ερμηνεία εις την προς Εβραίους επιστολήν του Παύλου (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Εβρ. ια’ 9-10, 32-40)
– Γιατί οι θεοφόροι Πατέρες θεσμοθέτησαν προεόρτια και μεθέορτα;
– Ποιά ήταν η γη της επαγγελίας κατά το γράμμα και το αλληγορικό νόημα;
– Στο εικοστό πέμπτο κεφάλαιο της Γενέσεως φαίνεται ότι ο Ιακώβ εγεννήθη μετά τον θάνατο του Αβραάμ. Πώς αυτός (ο Αβραάμ) λοιπόν συνέζησε μετά του Ιακώβ εις την γην της επαγγελίας;
– Γιατί ενώ ο Θεός υπεσχέθη στον Αβραάμ την γην της επαγγελίας, αυτός έζησε σε αυτή ως πάροικος και ξένος;
Διαβάστε περισσότερα »
Περί του ανθρώπου, ο οποίος πλάσθηκε δυνάμει ηθικά ελεύθερο ον και ότι οφείλει να αποβεί και ενεργώς ηθικά ελεύθερος (Αγ. Νεκτάριος Πενταπόλεως)

Ο άνθρωπος, εφόσον έχει πλασθεί να εικονίζει σαν σε μικρογραφία στη γη τη θεία
εικόνα του Δημιουργού, κατά συνέπεια
οφείλει να φέρει και ο ίδιος, σε κάποια σχετική αντιστοιχία, τις
ιδιότητες του
Θεού. Σαν εικόνα του Θεού, ο άνθρωπος, πρέπει να είναι ύπαρξη με νου
αυτεξούσιο,
αυτοσυνείδητο και ηθικά ελεύθερο. Διότι ον χωρίς νου, εξαρτημένο, δίχως
συνείδηση και ηθικά
ανελεύθερο, είναι ανάξιο της υψηλής κλήσης στην οποία φαίνεται ότι έχει
κληθεί και στον σπουδαίο προορισμό για τον οποίο προορίσθηκε και την
υψηλή θέση στην οποία ανυψώθηκε ο άνθρωπος, από την
εξαίσια βούληση του θείου Δημιουργού. Ο άνθρωπος πλάσθηκε άξιος της
κλήσης και
της υψηλής θέσης που του δόθηκε, αφού αποδεικνύεται ύπαρξη νοερή και
αυτεξούσια, η οποία έχει συνείδηση του εαυτού της.
Διαβάστε περισσότερα »
Η κοινή προσευχή (Από το βίο του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά)

Ήταν το βράδυ του
μεγάλου και Μυστικού Δείπνου και των κατά σάρκα Παθών του Κυρίου. Ενώ
λοιπόν ετελείτο μεγαλοπρεπώς η Ακολουθία των Παθών στην Μεγίστη Λαύρα
κατά την συνήθεια, και ο Γρηγόριος συμμετείχε στην πανήγυρι και στους
ύμνους μαζί με τους προκρίτους των μοναχών, και συμπαραστεκόταν σ’
αυτούς, στολίζοντας, θα έλεγε κανείς, εκείνη την σύναξη με την παρουσία
του. Αλλά, όπως συμβαίνει συχνά, μερικοί από τους συμπαριστάμενους σαν
να λησμόνησαν τα τελούμενα, τις μεγάλες εκείνες και θαυμάσιες ωδές,
καθώς και το σκοπό της συναθροίσεως, εκτράπηκαν σε μάταιες ομιλίες και
μάλιστα πέρα από το μέτρο και υπερβολικά, αν μπορεί να μιλήσει κανείς
για μέτρο σε τέτοια ζητήματα. Δυσανασχετεί γι’ αυτό ο άνθρωπος του Θεού,
όπως είναι φυσικό· αλλά επειδή δεν θεωρούσε σωστό να παρατηρήσει σ’
εκείνους να σταματήσουν την ομιλία, αφού απομάκρυνε τον νου συγχρόνως
και από εκείνους και από την υμνωδία, τον στρέφει προς τον εαυτό του,
όπως συνήθιζε, και διά του εαυτού του προς το Θεό· και αμέσως τον
περιλάμπει από πάνω θείο φως, και αφού φωτίσθηκαν από τις ακτίνες
εκείνες οι οφθαλμοί τόσο του σώματος όσο και της ψυχής, βλέπει καθαρά
σαν να είναι στο παρόν αυτό που επρόκειτο να συμβεί μετά πολλά χρόνια.
Διαβάστε περισσότερα »
Στον μορφωμένο άνθρωπο που οδηγήθηκε στη διαπίστωση ότι «κάτι» υπάρχει (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Μοῦ
γράφεις ὅτι ἐν τέλει πρέπει νά ὑπάρχει «κάτι». Διάβασες, λές, ἕνα
βιβλίο ἑνός μεγάλου ἀστρονόμου περί ἀστέρων καί ὑπέπεσε στήν ἀντίληψή
σου ὁ ἰσχυρισμός αὐτοῦ τοῦ λαμπροῦ ἐπιστήμονα: «Χωρίς τόν Θεό τίποτα
στόν κόσμο δέν μπορεῖ νά κατανοηθεῖ οὔτε νά ἐξηγηθεῖ». Ἐξ αὐτοῦ
ὁδηγήθηκες στό συμπέρασμα ὅτι «κάτι» ὑπάρχει.
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΙΑ’ Λουκά: Ερμηνεία του Ευαγγελίου (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Λουκ. ιδ’ 16-24)
– Γιατί ο Ιησούς Χριστός στην παραβολή ονομάζει άνθρωπο το Θεό;
– Τί σημαίνει το δείπνο και γιατί χαρακτηρίζεται Μέγα;
– Γιατί στην παραβολή λέγει ότι "εκάλεσε πολλούς" και όχι όλους, αφού ο Θεός θέλει να σωθούν όλοι;
– Ποιός είναι ο "δούλος" που πηγαίνει προ του δείπνου να καλέσει και πάλι τους προσκεκλημένους;
– Ποιά είναι αυτά που ετοιμάστηκαν για τους καλεσμένους και με ποιόν τρόπο γίνεται η κλήση;
– Ποιούς εκάλεσε πρώτα ο Κύριος στο δείπνο;
– Τί σημαίνουν ο "αγρός", τα "πέντε ζεύγη βοών" και το "δια την γυναίκα";
– Γιατί λέγει "εις τας πλατείας και ρύμας της πόλεως";
– Ποιοί είναι αυτοί που αποδέχονται την πρόσκληση;
– Ποιοί καλούνται την δεύτερη φορά;
– Ποιά έννοια έχει το "ανάγκασον εισελθείν"; Σημαίνει άραγε το βίασον, δυνάστευσον, βασάνισον σωματικώς, όπως έκαναν πολλοί ετερόδοξοι που βασάνισαν και έκαψαν χιλιάδες ανθρώπους;
– Τί σημαίνει το "ίνα γεμισθή ο οίκος μου";
– Όσοι άνθρωποι παρότι προσκαλούνται προς την εις Χριστόν πίστιν, δεν δέχονται αυτήν την πρόσκληση ή την δέχονται αλλά κατόπιν την αθετούν διά της αρνήσεως ή των πονηρών έργων των εναντίων της πίστεως, δεν πρόκειται να απολαύσουν των επουρανίων δωρεών.
Διαβάστε περισσότερα »
Απόστολος Κυριακής των Προπατόρων: Ομιλία περί της δευτέρας του Χριστού παρουσίας και της μελλούσης κρίσεως (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

"Όταν ο Χριστός φανερωθή, η ζωή ημών, τότε και υμείς συν αυτώ φανερωθήσεσθε εν δόξη"
– Γιατί ο μονογενής Υιός του Θεού ήλθε στον κόσμο και εφανερώθη ενώπιον των ανθρώπων εν ταπεινότητι και όχι εν δόξη, όπως θα φανερωθεί στη Δευτέρα Παρουσία;
– Ποιές είναι οι αποδείξεις ότι ο Ιησούς Χριστός δεν ήταν μόνον άνθρωπος, αλλά Θεός και άνθρωπος;
– Γιατί οι άνθρωποι θα φανερωθούν έμπροσθεν του βήματος του Χριστού την Δευτέρα Παρουσία;
– Η μετάνοια είναι παντοδύναμη προ της κρίσεως αλλά αδύνατη μετά την κρίσην.
– Πώς μπορούμε να αποφύγουμε την καταδίκη των αμαρτωλών και να καταξιωθούμε την δόξα των δικαίων;
Διαβάστε περισσότερα »
Η συγχωρητικότητα (Ιερομόναχος Σάββας Αγιορείτης)

[Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἀνεξίκακε ἐλέησόν
με]
«Εἶπεν ὁ Κύριος ἐάν ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καὶ ὑμῖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος· ἐὰν δὲ μὴ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, οὐδὲ ὁ πατὴρ ὑμῶν ἀφήσει τὰ παραπτώματα ὑμῶν. Δηλαδή: Εἶπε ὁ Κύριος· ἂν συγχωρήσετε
τοὺς ἀνθρώπους γιὰ τὰ παραπτώματά τους, θὰ σᾶς συγχωρήσει κι ἐσᾶς ὁ οὐράνιος
Πατέρας σας. ῍Αν ὅμως δὲν συγχωρήσετε στοὺς ἀνθρώπους τὰ παραπτώματά τους, οὔτε
κι ὁ Πατέρας σας θὰ συγχωρήσει τὰ δικά σας παραπτώματα» [1].
Μᾶς τό διδάσκει
προτρέποντας μας καί ὑποσχόμενος τήν ἀμοιβή: «Συγχωρέστε γιά νά συγχωρηθῆτε».
Μᾶς τό διδάσκει καί
ἀποτρέποντάς μας ἀπό τό ἀντίθετο κακό, τήν μή συγχώρησι, ἐπισείοντάς μας τήν
ἀπειλή: «Ἐάν δέν συγχωρέσετε δέν θά
συγχωρηθῆτε».
– «Μά … ἐγώ
ἐξομολογήθηκα» ἴσως πεῖ κάποιος.
– Ναί, καί πῆρες τήν ἄφεσι διά τῆς συγχωρητικῆς εὐχῆς, ἀλλά μέ τήν προϋπόθεση νά συγχωρήσεις καί ἐσύ τόν σύνδουλο, ἐν Χριστῷ ἀδελφό σου.
Πως πρέπει να προσέχει τον εαυτό του όποιος ζει μέσα στον κόσμο (Αγ. Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

Συντάχθηκε για έναν ευσεβή λαϊκό που ήθελε να ζει προσεκτικά μέσα στον κόσμο
Ψυχή όλων των ασκήσεων, που
γίνονται για τον Κύριο, είναι η προσοχή. Δίχως προσοχή, όλες αυτές οι
ασκήσεις είναι άκαρπες, νεκρές. Όποιος ποθεί τη σωτηρία του, πρέπει να
μάθει να προσέχει άγρυπνα τον εαυτό του, είτε ζει στη μόνωση είτε ζει
μέσα στον περισπασμό, οπότε καμιά φορά, και χωρίς να το θέλει,
παρασύρεται από τις συνθήκες.
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Ι’ Λουκά: Ερμηνεία του Ευαγγελίου (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Λουκ. ιγ΄10-17)
– Ο σατανάς κατά άδεια ή κατά παραχώρηση του Θεού επιφορτίζει τον άνθρωπο με ασθένειες.
– Γιατί ο ευαγγελιστής λέγει ότι η συγκύπτουσα είχε πνεύμα ασθενείας και όχι ότι ασθενούσε;
– Τί συμβολίζει η ασθένεια όπου η γυναίκα δεν μπορούσε να υψώσει την κεφαλή της στον ουρανό, αλλά έβλεπε πάντα εις την γην;
– Γιατί ο Ιησούς χωρίς σχετικό αίτημα από κανέναν σπεύδει να θεραπεύσει την γυναίκα; Τί μας διδάσκει αυτή η ενέργεια;
– Γιατί λέγει "απολέλυσαι" και ὀχι "θεραπεύσου";
– Χρειαζόταν ο Ιησούς να βάλει τα χέρια του στο κεφάλι της γυναίκας για να την θεραπεύσει; Ασφαλώς όχι. Γιατί τότε το έκανε;
– Ο αρχισυνάγωγος σκεπάζει τον φθόνο του δια του ζήλου!
Διαβάστε περισσότερα »
Αποστολικό ανάγνωσμα: Ερμηνεία εις την προς Εφεσίους επιστολή του Παύλου της ΚΣΤ’ Κυριακής (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Εφ. 5, 8-19)
– Δεν αρκεί να φεύγουμε της αμαρτίας. Πρέπει να καλλιεργούμε και τις αρετές.
– Γιατί ο απόστολος Παύλος ονομάζει τους χριστιανούς “τέκνα φωτός”;
– Γιατί σε αυτή την επιστολή του ο Παύλος γράφει ότι οι καρποί του Αγίου Πνεύματος είναι τρεις, ενώ στην επιστολή προς Γαλάτας γράφει ότι είναι εννέα;
– Με ποιό τρόπο μπορούμε να περιπατούμε ως τέκνα φωτός;
– Πώς μπορούμε να γνωρίζουμε ποια έργα είναι αρεστά στο Θεό;
– Ποιά είναι τα άκαρπα έργα; Και πότε συγκοινωνούμε με τα άκαρπα έργα;
– Ο έλεγχος της αμαρτίας είναι πράξη έργου αγαθού. Με ποιόν τρόπο πρέπει να ελέγχουμε τους άρχοντες; Γιατί δεν αρκεί να απέχουμε από την αμαρτία αλλά πρέπει να την ελέγχουμε επί πλέον;
– Όσο κρύπτεται η αμαρτία ποτέ δεν διορθώνεται. Όταν ελέγχεται υπάρχει η ελπίδα της διορθώσεως.
– Τί σημαίνει το “εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, ότι αι ημέραι πονηραί εισι”; Αγοράζεται ή πωλείται ο καιρός; Μπορεί οι ημέρες να είναι πονηρές ή απονήρευτες;
– Ποιός είναι ο άφρων και ποιός ο φρόνιμος;
– Γιατί μετά την παραγγελία της φρονήσεως παραγγέλει αμέσως την αποχήν της μέθης;
– Ποιά η διαφορά των ψαλμών, των ύμνων και των ωδών;
– Ποιές είναι οι ωδές οι πνευματικές και ποιές οι σωματικές;
– Με ποιόν τρόπο πρέπει να προσφέρονται στον Θεόν οι ύμνοι, οι ψαλμοί και οι ωδές;
Διαβάστε περισσότερα »
Η χάρη της προσευχής φέρνει το νου σε επαφή με το Θεό (Αγ. Μάξιμος ο Ομολογητής)

Η συνεχής προσευχή χωρίζει το νου απ’ όλα τα νοήματα και έτσι τον
εμφανίζει γυμνό από περισπασμούς ενώπιον του Θεού· διότι τα νοήματα
προκαλούνται από διάφορα πράγματα. Τα δε πράγματα είναι άλλα αισθητά και
άλλα νοητά. Εφ’ όσον λοιπόν ο νους διακινείται μέσα στην περιοχή των
πραγμάτων αυτών, αυτά συλλαμβάνει και αυτά τα νοήματα περιφέρει. Η δε
χάρη της προσευχής φέρνει τον νου σε επαφή με το
Θεό. Αφού δε τον ενώσει με το Θεό, τον χωρίζει απ’ όλα τα νοήματα· τότε ο
νους γυμνός πλέον επικοινωνεί μαζί Του και γίνεται θεοειδής. Αφού δε
γίνει θεοειδής, ζητεί από το Θεό τα πρέποντα κι έτσι δεν σφάλλει ποτέ
στα αιτήματά του, διότι πάντοτε η παράκλησή του πραγματοποιείται από το
Θεό. Γι’ αυτό ο Απόστολος Παύλος μας διατάσσει: «αδιαλείπτως
προσεύχεσθε…», για να πετύχουμε με την διαρκή συνάφεια του νου μας με το
Θεό, σιγά-σιγά την αποκοπή του από κάθε προσκόλληση στα υλικά.
Διαβάστε περισσότερα »
Πώς μας πολεμούν τα πονηρά πνεύματα; (Γέροντας Ευστράτιος Γκολοβάνσκι)

ΑΠ.: Πρώτα-πρώτα πρέπει να ξέρετε ότι, στον δαιμονικό πόλεμο εναντίον
των ανθρώπων, κάθε πονηρό πνεύμα έχει τον δικό του ρόλο. Κάθε αμαρτία
γίνεται με την παρακίνηση ή και τη συνεργεία ορισμένου δαιμονίου και
κάθε πάθος υποστηρίζεται από ορισμένο δαιμόνιο.
Διαβάστε περισσότερα »
Τελευταίες συμβουλές πριν από την Εξομολόγηση και τη θεία Κοινωνία (Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)

ΕΙΝΑΙ κοντά η μέρα της Εξομολογήσεως και στη συνέχεια η πανευφρόσυνη
στιγμή της Μεταλήψεως του Σώματος και του Αίματος του Χριστού. Ο Θεός να
δώσει, ώστε να εξομολογηθείς και να κοινωνήσεις όπως πρέπει. Έτσι ο
αγώνας της νηστείας και όσα τυχόν κέρδισες απ’ αυτόν, θα επισφραγιστούν
με τη θεϊκή σφραγίδα των ιερών Μυστηρίων.
Γιατί γράφεις ότι φοβάσαι την Εξομολόγηση;
Διαβάστε περισσότερα »
Επιστολή περί της Κρίσεως του Θεού (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Επιστολή στον
επαγγελματία Σίμο Μ., τον οποίο βασανίζει η εκδοχή ότι αυτή η ζωή
αποτελεί τη Δίκη του Θεού
Ακουσες
από κάποιον ότι αυτή η ζωή αποτελεί ήδη τη δίκη του Θεού και ότι
δεύτερη κρίση δεν πρόκειται να υπάρξει. Αυτή η σκέψη σε βασάνιζε αρκετό
καιρό και δεν μπορούσες να αποφασίσεις αν θα την αποδεχθείς ή θα την
απορρίψεις.
Διαβάστε περισσότερα »
Η εικόνα της απόγνωσης (Αγ. Νεκτάριος Πενταπόλεως)

Απόγνωση!
Λέξη φοβερή, λέξη που δηλώνει καταστροφή και συμφορά από κάθε είδος δεινά.
Διαβάστε περισσότερα »
Η ακηδία, η λύπη και η απόγνωση. Η γνώση του είναι. Τι είναι αμαρτία (Αρχ. Σωφρόνιος Σαχάρωφ του Έσσεξ)

Η ακηδία, η λύπη, η καταπόνηση οπωσδήποτε θα σε επισκέπτονται, όπως
και κάθε άνθρωπο. Το κυριότερο θέμα είναι πώς εμείς τις
αντιλαμβανόμαστε. Σου έγραψα ήδη, μου φαίνεται, ότι αν ζούμε τις
καταστάσεις μας ως “ατομικές” μας μόνο, τότε η ψυχή στο τέλος όλων
πτωχεύει και γίνεται άκαρπη, ενώ η ζωή χάνει το νόημά της και γίνεται
αφόρητα οχληρή. Ο σκοπός μας, τον οποίο έχει θέσει μπροστά μας το
Ευαγγέλιο, είναι να γίνουμε παγκόσμιες υποστάσεις, να φέρουμε μέσα μας
όλο τον κόσμο, να ζήσουμε όλο το βάθος της ιστορίας του κόσμου, και
επάνω απ’ όλα του Ανθρώπου. Όλη δηλαδή η ανθρωπότητα είναι αυτό το
«Εγώ», και όλη η ιστορία είναι η ζωή μου.
Διαβάστε περισσότερα »
Περί πραότητος και ανεξικακίας (Γέρων Γερμανὸς Σταυροβουνιώτης)

Παραπονιέσαι ὅτι δέν σοῦ
συμπεριφέρονται καλά αὐτοί μέ τούς ὁποίους συναναστρέφεσαι. Ἄκου τή συμβουλή
μου: Ἐάν κάποιος δέν σοῦ συμπεριφέρεται καλά, ἐσύ νά τοῦ συμπεριφέρεσαι μέ
καλωσύνη. Ὅλη ἡ ὑπόθεση θέλει ταπείνωση. Ἄς ποῦμε ἕνα παράδειγμα: Σοῦ λέγει
κάποιος πώς ἡ δουλειά σου δέν εἶναι καλή. Νά τοῦ πῆς: "Εὐχαριστῶ, πού μέ
συμβουλεύεις. Βοήθησέ με νά γίνω καλύτερος. Λέγε μου τά λάθη μου, γιά νά τά
διορθώσω". Νά δέχεσαι ἀπ’ ὅλους συμβουλές, ἀπό ταπείνωση ὅμως καί ὄχι ἀπό
δειλία. Ἔτσι θά διατηρῆς στήν ψυχή σου τήν οὐράνια χαρά καί τήν εἰρήνη.
Διαβάστε περισσότερα »
Πότε και πως νηστεύομε (Μητροπολίτης Ν. Σμύρνης Συμεών Κούτσας)

Η λέξη νηστεία είναι σύνθετη και προέρχεται από το αρνητικό μόριο νη και το ρήμα εσθίω, που είναι άλλος τρόπος του έσθω και του έδω και που σημαίνει τρώγω. Νήστις
– η πρώτη λέξη που δημιουργήθηκε – σημαίνει αυτός που δεν εσθίει, που
δεν τρώγει. Από την λέξη αυτή στη συνέχεια προήλθε το ρήμα νηστεύω και το αφηρημένο ουσιαστικό νηστεία, που αρχικά σήμαινε την πλήρη αποχή από τροφές και ποτά, δηλαδή την ασιτία και ατροφία.
διάρκειας και την προοδευτική διαμόρφωση του θεσμού της νηστείας,
νηστεία δεν σήμαινε μόνο την πλήρη αποχή από στερεές ή υγρές τροφές,
αλλά και την μερική αποχή, την αποχή δηλαδή από ορισμένες τροφές και την
λήψη άλλων, συγκεκριμένων τροφών. Έτσι έχουμε την διάκριση σε νηστήσιμες και αρτυμένες ή αρτύσιμες τροφές.
Αρτύσιμα, αντίθετα,
θεωρούνται τα διάφορα φαγητά που μαγειρεύουμε με την χρήσι ελαίου ή
βουτήρου και διαφόρων καρυκευμάτων, όπως και το κρασί (Όταν δεν τρώμε
λάδι, δεν πίνουμε και κρασί).

Λόγος στα Εισόδια της Υπεραγίας Θεοτόκου (Αγ. Ταράσιος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως)

Α. Χαρούμενη και παράδοξη είναι η
σημερινή πανήγυρη, δηλαδή η είσοδος της Αειπαρθένου και Θεοτόκου στο
ναό, οδηγεί δε σε υμνωδία τον πόθο των φιλεόρτων. Σήμερα ο ουρανός και η
γη συνεορτάζουν και δοξολογούν το Δημιουργό, που διάλεξε από την
ανθρώπινη φύση, αυτήν την ευλογημένη από τον Θεό κόρη, για δική του
κατοικία. Σήμερα ετοιμάζεται η κατοικία του προαιώνιου μυστηρίου που
επρόκειτο να φανερωθεί στο μέλλον. Σήμερα αυτή που γεννήθηκε από τον
Ιωακείμ και την Άννα μετά την υπόσχεση σ’ αυτούς, προσφέρεται από τους
ίδιους ως τίμιο δώρο σ’ Αυτόν, που αργότερα καταδέχθηκε να γεννηθεί απ’
αυτήν. Σήμερα το ξεκίνημα της χαράς, δηλαδή η Θεοτόκος, τριών ετών
μπαίνει στο ναό, και προπορεύονται παρθένες κρατώντας λαμπάδες. Σήμερα η
κατάργηση της κατάρας της στειρώσεως οδηγείται ως δώρον στα Άγια των
αγίων. Σήμερα το περιεχόμενο του κηρύγματος των προφητών οδηγείται στα
άδυτα από τον αρχιερέα και προφήτη Ζαχαρία. Εκεί που αυτός μια φορά το
χρόνο με ευλάβεια εισερχόταν, η Θεοτόκος παρέμενε συνεχώς ημέρα και
νύκτα.
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Θʼ Λουκά: Η παραβολή του άφρονα πλουσίου (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

(Λουκ. ιβ’ 16-21)
Ο Κύριος Ιησούς Χριστός
ήρθε στη γη για να θεραπεύσει τους ανθρώπους από τα φθοροποιά πάθη και τις
ροπές τους. Τα πάθη κι οι ροπές είναι σοβαρές ψυχικές παθήσεις.
Κλέβει ποτέ ένας γιός από
τον πατέρα του; Όχι. Ο δούλος όμως κλέβει από τ’ αφεντικό του. Τη στιγμή που ο Αδάμ εγκατέλειψε την ιδιότητα του υιού κι
απόκτησε την ιδιότητα του δούλου, το χέρι του απλώθηκε για να πιάσει τον
απαγορευμένο καρπό. Γιατί ο άνθρωπος κλέβει αυτό που ανήκει σ’ έναν άλλο; Είναι
επειδή το χρειάζεται; Ο Αδάμ τα είχε όλα, δεν του έλειπε τίποτα. Παρ’ όλ’ αυτά
όμως προχώρησε στην κλοπή. Γιατί ο άνθρωπος κλέβει άλλον άνθρωπο κι ο δούλος
άλλο δούλο; Επειδή έμαθαν πρώτα να κλέβουν από τ’ αφεντικό τους. Οι άνθρωποι συνήθως κλέβουν πρώτα από το
Θεό κι έπειτα ο ένας από τον άλλο. Ο προπάτορας του ανθρώπινου γένους
άπλωσε το χέρι του να κλέψει πρώτα αυτό που ανήκε στο Θεό κι έπειτα, σαν
αποτέλεσμα, οι απόγονοί του άρχισαν να κλέβουν ο ένας τον άλλο.
Οι άνθρωποι κλέβουν από
Θεό και ανθρώπους, από τη φύση κι από τον εαυτό τους. Ο άνθρωπος δεν κλέβει μόνο με τις σωματικές αισθήσεις του, αλλά και με την
καρδιά, την ψυχή και το νου του. Δεν υπάρχει πράξη κλοπής που ο διάβολος να μην
είναι συνεργός του ανθρώπου. Είναι ο υποβολέας και υποκινητής κάθε κλοπής.
Είναι ο εισηγητής και καθοδηγητής κάθε σκέψης για κλοπή. Κανένας κλέφτης στον
κόσμο δεν ήταν ποτέ μόνος του. Συνήθως υπάρχουν τουλάχιστο δύο που συμμετέχουν
σε μια κλοπή κι ένας τρίτος που παρακολουθεί. Ο άνθρωπος κι ο διάβολος πάνε για
να κλέψουν κι ο Θεός που τους βλέπει. Όπως η Εύα δεν έκλεψε μόνη της, αλλά
παρέα με το διάβολο, έτσι κανένας άνθρωπος δεν έχει τελέσει μια πράξη κλοπής
μόνος του, αλλά πάντα με την παρέα του διαβόλου.
Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Ο άγιος Φιλάρετος Μόσχας

Ο άγιος Φιλάρετος υπήρξε μία από τις πιο διαπρεπείς μορφές της
ρωσικής Εκκλησίας κατά τον 19° αιώνα. Γεννήθηκε το 1782 από πατέρα
ιερέα, στην πόλη Κολομνά κοντά στη Μόσχα και το βαπτιστικό του ήταν
Βασίλειος. Σε ηλικία εννέα χρόνων μπήκε στο τοπικό ιεροδιδασκαλείο και
συνέχισε τις σπουδές του στην ιερατική σχολή που ήταν προσαρτημένη στη
Λαύρα της Αγίας Τριάδος του αγίου Σεργίου. Όντας
εξαίρετος μαθητής στις αρχαίες γλώσσες, όπως και στη θεολογία και την
ποίηση, ο νεαρός ιεροσπουδαστής επέπεσε στην αντίληψη ενός συχνού
επισκέπτη στη Λαύρα, του μητροπολίτη Μόσχας Πλάτωνα, ο οποίος και τον
πήρε υπό την προστασία του. Παρά τα προσόντα του, ο Βασίλειος παρέμενε
ευσεβής, ήρεμος και σεμνός και ήταν αγαπητός από όλους. Αποφοίτησε
πρώτος στην τάξη του και προσελήφθη αμέσως για να διδάξει αρχαία
ελληνικά (τα οποία έγραφε και μιλούσε με ευχέρεια) και εβραϊκά. Σύντομα
διορίσθηκε ιεροκήρυκας στη Λαύρα και καθηγητής Ρητορικής, αφού ήταν ένας
εξαίρετος ρήτορας που γνώριζε πώς να μεταδίδει στις ψυχές τη φλόγα του
έρωτα της αρετής.
Πότε η υπομονή είναι τέλεια (Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)

H υπομονή σας πρέπει να είναι τέλεια και να κρατήσει ως το τέλος.
Και πότε είναι τέλεια η υπομονή;
Διαβάστε περισσότερα »
Ελληνική Ευαγγελική Εκκλησία Κύπρου (π. Ανδρέας Γκατζέλης)

Ιστορία:
Η Ελληνική Ευαγγελική Εκκλησία της Κύπρου ιδρύθηκε επί
Αγγλοκρατίας γύρω στο 1887. Την εποχή εκείνη Σκοτσέζοι γιατροί κι εκπαιδευτικοί
ήρθαν για να συνδράμουν με τις γνώσεις τους στην κρατική ανασύσταση. Παράλληλα
όμως διέδιδαν την θρησκεία τους προσηλυτίζοντας, τους απλοϊκούς και
ταλαιπωρημένους από τις συνεχείς κατακτήσεις, Κυπρίους. «Έτσι μέσα από το πέρασμα των χρόνων δημιουργήθηκαν στην Κύπρο οι
πρώτες Ελληνικές Ευαγγελικές Εκκλησίες όπου σήμερα αποτελούνται από γηγενή
πληθυσμό, είναι ανεξάρτητες, αυτοκέφαλες και αυτοσυντηρούμενες». Σήμερα σε
κάθε πόλη του νησιού δραστηριοποιείται η «Μεταρρυθμισμένη (Πρεσβυτερική)
Εκκλησία» με την ονομασία Ελληνική Ευαγγελική Εκκλησία Κύπρου.
Πορίσματα ΚΣΤ’ Πανορθόδοξης Συνδιάσκεψης με θέμα «Εξωχριστιανικές, αιρετικές και αποκρυφιστικές θεωρήσεις περί του Χριστού»

Η
ΚΣΤ’ Πανορθόδοξη Συνδιάσκεψη Εντεταλμένων Ορθοδόξων Εκκλησιών και Ιερών
Μητροπόλεων για θέματα αιρέσεων και παραθρησκείας, που
πραγματοποιήθηκε, υπό την αιγίδα του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών
και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου Β’, στο Πνευματικό και Διοικητικό
Κέντρο της Ιεράς Μητροπόλεως Φθιώτιδος στη Λαμία, από 3 έως 5.11.2014,
με τη φιλόξενη φροντίδα του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Φθιώτιδος κ.
Νικολάου και υπό την προεδρία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Γλυφάδας κ.
Παύλου, Μέλους της Συνοδικής Επιτροπής επί των Αιρέσεων, με θέμα:
«Εξωχριστιανικές, αιρετικές και αποκρυφιστικές θεωρήσεις περί του Χριστού», μετά από εκτενή συζήτηση επί των εισηγήσεων, ενέκρινε ομοφώνως
τα ακόλουθα Πορίσματα:
Διαβάστε περισσότερα »
Τί πρέπει να κάνει ο χριστιανός για να κληρονομήσει την αιώνια ζωή; (Αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος)

Ο Χριστιανός, για να κληρονομήσει την αιώνια ζωή, πρέπει:
Διαβάστε περισσότερα »
Η ηθική της γλώσσας στον Χρυσόστομο (Μπαμπινιώτης Γεώργιος, Καθηγ. Γλωσσολογίας Παν/μίου Αθηνών)

Εἶναι γνωστό ὅτι στούς Τρεῖς Ἱεράρχες ὀφείλεται κατ’ ἐξοχήν ἡ ὑπέρβαση τῆς ἀντιθέσεως Ἑλληνισμοῦ καί Χριστιανισμοῦ καί ἡ οἰκοδόμηση τοῦ ἑλληνοχριστιανικοῦ ἰδεώδους. Εἶναι ἐπίσης γνωστό ὅτι οἱ τρεῖς Μεγάλοι Πατέρες τῆς Ὀρθοδοξίας καί ἀκαταγώνιστοι κήρυκες τῆς χριστιανικῆς πίστεως ἀπεδείχθησαν καί ἐξαιρετικῆς ἑλληνικῆς παιδείας ἄνδρες ὑπῆρξαν.
Ὁ νεότερος ἀπό τούς τρεῖς Πατέρες τῆς Ὀρθοδοξίας (γεννήθηκε γύρω στό
350), καταγόμενος ἀπό τήν Ἀντιόχεια τῆς Συρίας, δηλ. ἀπό τήν Ἀνατολή κι αὐτός, μαθητεύει γιά λίγο στόν φιλόσοφο Ἀνδραγάθιο ἀλλά, κυρίως, σπουδάζει κοντά στόν φημισμένο ρήτορα Λιβάνιο (στόν ὁποῖο ἐμαθήτευσε καί ὁ Μέγας Βασίλειος). Ὁ Χρυσόστομος- ἀντίθετα πρός τόν
Βασίλειο καί τόν Γρηγόριο – εἶναι καί ὁ μόνος ἀπό τούς τρεῖς πού φοίτησε σέ
Θεολογική Σχολή, στήν Σχολή τῆς γενέτειράς του Ἀντιόχειας, ὅπου φοίτησε κοντά
στόν Καρτέριο καί Διόδωρο. Μέ τέτοιες σπουδές εἶναι φανερό ὅτι ὁ Ἰωάννης, ὅπως
καί οἱ ἄλλοι δύο Πατέρες, ὁπλίστηκε μέ σπάνια γιά συγχρόνους του Χριστιανούς
παιδεία, ἀπό τήν ὁποίαν καί βαθιά γνώση ἀπέκτησε καί κυρίως καλλιέργεια τοῦ νοῦ
καί τῆς γλώσσας, πού ἀκονίστηκε στή φιλοσοφία καί στή ρητορική: ὁ Γρηγόριος
διδάσκει ρητορική. Ὁ Βασίλειος καί ὁ Ἰωάννης ἐφαρμόζουν τή ρητορική στά
δικαστήρια, ἀσκώντας ὅ,τι σήμερα θά ὀνομάζαμε δικηγορία. Καί οἱ τρεῖς τους
σύντομα ἐγκαταλείπουν τό ἐπάγγελμα πού ἄρχισαν νά ἀσκοῦν, γιά νά ἀφοσιωθοῦν
ὁλοκληρωτικά στόν λόγο τοῦ Θεοῦ, στήν ὀρθόδοξη πίστη καί διδασκαλία.
Ὁ Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος εἶναι ἰδιαίτερα
προσεκτικός ἕως ἐπιφυλακτικός πρός τίς «ἔξωθεν μαθήσεις». Φοβᾶται τίς
παρεξηγήσεις πού μπορεῖ νά γεννήσει ἡ πρώιμη διδασκαλία τους στά παιδιά σέ
σχέση μέ τά διδάγματα τῆς Ἐκκλησίας. Ἄς μήν ξεχνᾶμε ὅτι ἡ κύρια σπουδή τοῦ
Χρυσοστόμου ὑπῆρξε ἡ θεολογική καί λιγότερο -σέ σχέση μέ τούς δύο ἄλλους-
ἑλληνική.
Η προφητική, αποστολική και πατερική συνείδηση του Οσίου Γέροντα Φιλόθεου Ζερβάκου (Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης)

Και ερχόμεθα τώρα, στην παρουσίαση
σε αδρές γραμμές των στοιχείων που τον παρουσιάζουν, πέραν των άλλων πλευρών
της πολυμερούς του προσωπικότητος και της πολυποίκιλης δράσης του, ως αγωνιστή και ομολογητή της Ορθοδοξίας.
Βάσει αυτών των στοιχείων, ιδιαίτερα της αυστηρής αλλά δίκαιης κριτικής που
ασκεί στις εκ της Δύσεως επιρροές και στο χώρο του ήθους, της ηθικής ζωής, αλλά
και στο χώρο του δόγματος, στις εκτροπές από την ορθόδοξη πίστη, ο Γέροντας
όσιος Φιλόθεος υπερτερεί όλων των άλλων οσίων Γερόντων του περασμένου αιώνος
και αναδεικνύεται σε εφάμιλλη των Αγίων Πατέρων και Διδασκάλων μορφή. Συντάσσει
θαρραλέα υπομνήματα προς πολιτικούς και εκκλησιαστικούς άρχοντες αλλά και προς
τον λαό, και ως προφήτης της μετανοίας διαβλέπει ότι, αν συνεχιστεί αυτή η
ηθική διάβρωση και η αποστασία από την πίστη, ο Θεός θα αποσύρει την Χάρη και
την ευλογία Του παιδαγωγικά από το ελληνικό έθνος, όπως το έπραξε και στο
παρελθόν.
Διαβάστε περισσότερα »
Η εικόνα της απελπισίας (Αγ. Νεκτάριος Πενταπόλεως)

Απελπισία!
Φρικτό άκουσμα, πλήρες καταστροφής και παντός είδους κακών!
Ποιός μπορεί να
αριθμήσει όλα τα δεινά που την ακολουθούν; Ποιός μπορεί να εικονίσει τον
χαρακτήρα της; Είναι μαύρη σαν κόρη του Άδη και αποτρόπαιη σαν ερινύα. Πατέρας
της είναι ο Τάρταρος. Ανέβηκε
από τις σπηλιές του Άδη πάνω στη γη, για να βυθίσει τον κόσμο στον ζοφερό
Τάρταρο. Γεννήθηκε για να καταστρέψει την ύπαρξη των ανθρώπων και να τους
εξαφανίσει και από προσώπου γης. Όπου αντηχήσει τ’ όνομά της, εκεί η φθορά και
η καταστροφή εγκαθιδρύουν το κράτος τους. Η ερήμωση και ο αφανισμός ακολουθούν στα
ίχνη της. Δαίμονας εκδικητικός διευθύνει την πορεία της και φρίκη συνοδεύει την
εμφάνισή της.
Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Ο άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως

(9 Νοεμβρίου)
Ο Άγιος πατήρ ημών Νεκτάριος γεννήθηκε
την 1η Οκτωβρίου 1846, στη Σηλυβρία της Θράκης, απο γονείς φτωχούς, αλλά
ευσεβείς χριστιανούς, τον Δήμο και τη Μαρία Κεφαλά. Το βαπτιστικό του
ήταν Αναστάσιος και από μικρός έδειξε μεγάλη ευλάβεια και βαθειά αγάπη
για τη μελέτη.
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Ζʼ Λουκά: Η δύναμη του Θεού και η πίστη του ανθρώπου (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

(Λουκ. η’ 41-56)
Όταν οι ακτίνες του ήλιου
πέφτουν σ’ ένα βράχο, τον κάνουν να λάμπει. Όταν η φλόγα αγγίξει ένα άκαφτο
κερί, το ανάβει. Όταν ο μαγνήτης αγγίξει ένα μεταλλικό αντικείμενο, το
μαγνητίζει. Όταν το ηλεκτροφόρο καλώδιο αγγίξει ένα συνηθισμένο σύρμα, και τα δυο
τους ηλεκτρίζονται.
Όλες αυτές οι φυσικές ενέργειες
δεν είναι παρά εικόνες ή πνευματικά φαινόμενα. Όλα όσα συμβαίνουν στον
εξωτερικό κόσμο, είναι απλά η εικόνα όσων γίνονται στον εσωτερικό. Ολόκληρη η
εφήμερη φύση είναι σαν ένα όνειρο, σε σχέση με την εσωτερική πραγματικότητα, σαν
ένα παραμύθι, όταν μιλάμε με όρους αιώνιας ζωής.
Η ψυχή είναι η
πραγματικότητα του σώματος. Ο Θεός είναι η πραγματικότητα της ψυχής. Όταν ο
Θεός αγγίζει την ψυχή, την ζωοποιεί, της μεταδίδει την δράση. Όταν η ψυχή
αγγίζει το σώμα, κάνει το ίδιο. Το σώμα λαβαίνει φως, ζεσταίνεται, δέχεται
μαγνητισμό και ηλεκτρισμό, δράση, ακοή και κίνηση από την ψυχή. Όταν η ψυχή
αναχωρεί από το σώμα, όλ’ αυτά χάνονται, εξαφανίζονται. Η ψυχή δέχεται από το
Θεό έναν ειδικό φωτισμό, θέρμη, μαγνητισμό και ηλεκτρισμό, δράση, ακοή και
κίνηση. Κι όλ’ αυτά χάνονται όταν η ψυχή χωρίζεται από το Θεό.
Υπάρχει άνθρωπος σ’ ολόκληρο τον κόσμο που όταν αγγίζει
μια νεκρή ψυχή την επαναφέρει στη ζωή, της μεταδίδει φως και θερμότητα,
μαγνητισμό και ηλεκτρισμό από την πηγή της ζωής; Υπάρχει κάποιος σ’ ολόκληρο τον
κόσμο, από την αρχή της ιστορίας του ανθρώπου, που όταν άγγιξε ένα νεκρό σώμα το
έκανε να σηκωθεί, να μιλήσει και να περπατήσει;
Διαβάστε περισσότερα »
Ο σύγχρονός κόσμος και η σχέση του προς τον άνθρωπο (Αρχ. Σωφρόνιος Σαχάρωφ)

Τί συμφορά να ζούμε σε παρόμοιες μεταβατικές εποχές! Πολλά
εκατομμύρια ανθρώπων υποφέρουν σε όλη τους τη ζωή. Όλη η ιστορία της
ανθρωπότητας είναι εφιαλτική με αδιάκοπους αδελφοκτόνους πολέμους. Και
μέχρι σήμερα -συγχωρήστε με για την έκφραση- η ανθρωπότητα παραμένει,
όπως και προηγουμένως, άγρια και αιμοδιψής, βίαια και εγκληματική. Τα
άγια λόγια, «οι πραείς κληρονομήσουσι την γην», αναμφίβολα θα
πραγματοποιηθούν σε κάποια απροσδιόριστη ακόμη στιγμή, αλλά για την ώρα
τρόμος και φρίκη. Η φρίκη αυτή αυξήθηκε στην εποχή μας, γιατί σε κάθε
στιγμή ολόκληρη η Γη γνωρίζει λίγο πολύ όλα τα γεγονότα που είναι στη
συντριπτική τους πλειοψηφία εγκληματικά και ζοφώδη.
Οι τρεις απλές αρχές της ζωής του π. Σεραφείμ Ρόουζ

Ο π. Αλέξιος θυμάται τρεις απλές αρχές ζωής που έμαθε από τον π.
Σεραφείμ. «Τις έμαθα» λέει, «όχι τόσο πολύ από τα βιβλία του π.
Σεραφείμ όσο από αυτά που μου είπε σε διάφορες ομιλίες κατά τα χρόνια
που πέρασαν. Η πρώτη από αυτές τις αρχές είναι:
Διαβάστε περισσότερα »
Η αδιάλειπτη προσευχή (Αγ. Νικόδημος ο Αγιορείτης)

Με
άλλο τρόπο δεν μπορεί ο άνθρωπος να φυλάξει την πρώτη και μεγάλη
εντολή, δηλαδή το «να αγαπήσεις Κύριον τον Θεό σου με όλη την καρδιά σου
και με όλη τη ψυχή σου και με όλη τη δύναμή σου και με όλη τη διάνοιά
σου», καθώς μας προστάξει ο Κύριος (Λουκ. 3, 27), παρά με το μέσον της
νοεράς προσευχής.
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή E’ Λουκά: Ερμηνεία του Ευαγγελίου (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Κατά Λουκάν Ευαγγέλιον, Κεφ. Ιστ. 19 – 31)
– Ήταν η περίπτωση του πλουσίου και του πτωχού Λαζάρου ιστορία ή παραβολή; Ποιός ο σκοπός της αναφοράς αυτής στο Ευαγγέλιο;
– Ποιά ενδύματα ελέγοντο βύσσος;
– Γιατί αναφέρεται μόνο το όνομα του πτωχού και όχι του πλουσίου;
– Εστράφη ο πτωχός εναντίον του Θεού για τα πολλά του πάθη; Κατηγόρησε τον πλούσιο για την στάση του;
– Τί σημαίνει ο "κόλπος του Αβραάμ" και γιατί δεν είπε και περί του πτωχού το ετάφη, όπως είπε για τον πλούσιο;
– Τί συμβαίνει στις ψυχές των δικαίων και τί στις ψυχές των αμαρτωλών μετά το θάνατό τους;
– Πότε οι δίκαιοι θα απολαύσουν το τέλειον της θείας δόξης, ενώ οι αμαρτωλοί το τέλειον της κολάσεως;
– Τί σημαίνουν οι φωνές του πλουσίου και η οικτρά δέησις και η δίψα;
– Γιατί ο Αβραάμ ονομάζει "τέκνον" τον πλούσιο;
– Όλοι όσοι απολαμβάνουν τα επίγεια αγαθά κολάζονται στην μέλλουσα ζωή και όσοι πάσχουν εν τω κόσμω δοξάζονται στον ουρανό;
– Είναι δυνατόν ένας αμαρτωλός μετά τον θάνατό του να μεταβεί εκ του τόπου της βασάνου εις τον τόπον της μακαριότητος; Αν ναι, πότε γίνεται αυτό και με ποιόν τρόπο;
– Τί ήταν αυτό που έκανε τον ασυμπαθή πλούσιο να προνοήσει, μετά τον θάνατό του, για τους αδελφούς του;
– Όποιος δεν πιστεύει και δεν πείθεται στα λόγια της Θείας Γραφής, αυτός δεν θα πιστεύσει ακόμα και σε θαύμα ανάστασης! Πώς επιβεβαιώνεται κάτι τέτοιο;
– Γιατί η παραβολή αυτή παριστάνει τους κολασμένους να βλέπουν και να αναγνωρίζουν τους δικαίους και το αντίστροφο; Αν όμως οι δίκαιοι βλέπουν τους κατάδικους, δεν θα σμικρύνεται η τελειότητα της χαράς τους, λόγω της ευσπλαγχνίας τους;
– Θα μπορούν και μετά την Δευτέρα Παρουσία να βλέπουν οι δίκαιοι τους κολασμένους;
Διαβάστε περισσότερα »
Λόγος περί πίστεως και διδασκαλία για εκείνους που λένε, ότι δεν είναι δυνατόν εκείνοι που βρίσκονται μέσα στις φροντίδες του κόσμου να φτάσουν στην τελειότητα των αρετών (Αγ. Συμεών ο νέος θεολόγος)

Αδελφοί και πατέρες· είναι καλό να διακηρύττομε σε
όλους το έλεος του Θεού και να φανερώνομε στους πλησίον μας την ευσπλαχνία και
την ανείπωτη αγαθότητα του Θεού προς εμάς. «Εγώ
λοιπόν, καθώς το βλέπετε, μήτε νηστείες έκανα, μήτε αγρυπνίες, μήτε
χαμαικοιτίες, αλλά μόνο ταπεινώθηκα και ο Κύριος σύντομα με έσωσε», λέει ο
θείος Δαβίδ. Και μπορεί κανείς να πει πολύ πιο σύντομα: «Μόνο πίστεψα, και με δέχτηκε ο Κύριος».
Επειδή είναι πολλά αυτά που μας εμποδίζουν ν’
αποκτήσομε την ταπείνωση, να βρούμε όμως την πίστη δεν μας εμποδίζει τίποτε.
Γιατί αν το θελήσομε ολόψυχα, ευθύς ενεργεί μέσα μας η πίστη, αφού είναι δώρο
του Θεού και φυσικό προσόν, αν και υπόκειται στην αυτεξουσιότητα της
προαιρέσεώς μας. Γι’ αυτό ακόμη και οι Σκύθες και οι βάρβαροι πιστεύουν ο ένας
τα λόγια του άλλου. Και για να σας δείξω στην πράξη την ενέργεια της ενδιάθετης
πίστεως και να βεβαιώσω όσα είπα, ακούστε να σας διηγηθώ κάτι που άκουσα από
κάποιον που δεν ψεύδεται.
Διαβάστε περισσότερα »
Αποφυγή της μελέτης βιβλίων με ψευδοδιδασκαλίες (Αγ. Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

Πάλι
σοῦ προσφέρω, πιστό παιδί τῆς Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας, λόγια συμβουλευτικά, λόγια
εἰλικρινή καί ἀγαθά. Δέν ἀνήκουν σ᾿ ἐμένα ἀλλά στούς ἁγίους Πατέρες. Ἀπό τά
συγγράμματά τους προέρχονται ὅλες μου οἱ νουθεσίες. Φύλαξε τόν νοῦ καί τήν
καρδιά σου ἀπό τίς διδασκαλίες τοῦ ψεύδους. Μή συζητᾶς γιά τή χριστιανική πίστη
μέ ἀνθρώπους πού δηλητηριάστηκαν ἀπό τό ψεῦδος. Μή διαβάζεις βιβλία γιά τόν
χριστιανισμό γραμμένα ἀπό ψευδοδιδασκάλους.
Αποφασιστικότητα και αγωνιστικότητα (Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)

Η
κατάσταση μιας ψυχής φωτεινής, μιας ψυχής φλογισμένης από τη θεία
χάρη, είναι πολύ θελκτική. Γι’ αυτό όλοι επιθυμούν να φτάσουν στην
κατάσταση αυτή˙ όλοι, όπως ίσως εσύ, βιάζονται να ριχτούν με ορμή στην
προσπάθεια για την οικείωσή της. Η ορμή, όμως, δεν φτάνει. Είναι δυνατό
να ξεκινήσεις ορμητικά και ξαφνικά να σταματήσεις. Τότε ούτε συνέχεια θα
έχει ούτε, βέβαια, και αποτέλεσμα το ορμητικό ξεκίνημά σου. Όχι, λοιπόν, η
ορμή δεν φτάνει. Πρέπει να εξετάσεις το πράγμα εξονυχιστικά, πριν
πάρεις μια σταθερή και αμετάκλητη απόφαση με επίγνωση όλων των μόχθων,
των εμποδίων και των δυσκολιών, που θα βρεις μπροστά σου. Έτσι θα είσαι
έτοιμη ν’ αντιμετωπίσεις με θάρρος και γενναιοφροσύνη κάθε αντιξοότητα
ως το τέλος της ζωής σου.
Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Αγ. Ιάκωβος ο Αδελφόθεος, πρώτος επίσκοπος Ιεροσολύμων

(23 Οκτωβρίου)
Ο άγιος Ιάκωβος ήταν υιός του Ιωσήφ του
Μνήστορος από τον πρώτο του γάμο. Ευλογήθηκε παρά Θεού όταν ήταν ακόμη
στην κοιλία της μητρός του, και υπήρξε τόσο δίκαιος στον βίο του ώστε
όλοι οι Εβραίοι τον αποκαλούσαν «Δίκαιο» και «Ωβλία», που στα εβραϊκά
σημαίνει «προμαχών λαού» και «δικαιοσύνη». Από την παιδική ήδη ηλικία, ο
Ιάκωβος έζησε με την πιο αυστηρή άσκηση. Δεν έπινε κρασί ούτε άλλα
δυνατά ποτά. Μιμούμενος τον άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο, δεν έτρωγε ποτέ
τίποτε από όσα έχουν πνοή ζωής μέσα τους. Ξυράφι ποτέ δεν πέρασε επί της
κεφαλής του, όπως ορίζει ο Νόμος για όσους αφιερώνονται στον Θεό
(Αριθ. 6, 5). Ποτέ του δεν λουζόταν και δεν χριόταν με έλαιο,
προκρίνοντας τη μέριμνα της ψυχής έναντι εκείνης του σώματος.
Περί αδελφού χωρίς αδελφοσύνη (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Στον οινοποιό Σ.
μοναδικό. Και αυτόν τώρα τον απαρνιέσαι. Δεν είναι ο αδελφός μου, λες, αλλά αδελφός
χωρίς αδελφοσύνη! Όντως, έκανε μεγάλο έγκλημα. Διέρρηξε το σπίτι ενός γέρου,
τον σκότωσε και του πήρε τα λεφτά. Δικάστηκε, και καταδικάστηκε σε θάνατο.
Τώρα κάθεται στη φυλακή και περιμένει
την τελευταία του ώρα. Από τη φυλακή σου έγραψε γράμματα και σε παρακαλούσε να
τον συγχωρέσεις σαν αδελφό. Σου ζητούσε μετά από τον θάνατό του να προσεύχεσαι
γι’ αυτόν και να τελείς μνημόσυνα. Και να μεταφέρεις το σώμα του και να το
κηδέψεις δίπλα στους τάφους των γονιών σας. Κι εσύ πώς αντιδράς σ’ όλα αυτά;
Εσύ τον σιχαίνεσαι, στα γράμματά του δεν απαντάς, στη φυλακή δεν τον
επισκέπτεσαι, το όνομά του δεν λες. «Μου λέρωσε την τιμή», λες δυνατά, να σε ακούσουν
οι άνθρωποι.
Η Εκκλησία προϋπόθεσις της Σωτηρίας (Αρχιμ. Γεώργιος Καψάνης Γρηγοριάτης)

Δεν
μπορούμε να κατανοήσουμε την Αποστολή της ενορίας ως
ευχαριστιακής εκκλησιαστικής κοινότητος, εάν δεν
συνειδητοποιήσουμε την σημασία της Εκκλησίας για την σωτηρία μας.
Διαβάστε περισσότερα »
Περί μακροθυμίας (Αγ. Νεκτάριος Πενταπόλεως)

Η
μακροθυμία είναι αρετή γενναίας και
ευγενικής ψυχής, που έχει θεμέλιο την αγάπη προς τον πλησίον. Η μακροθυμία
είναι μεγαλοψυχία, μεγαλοφροσύνη και φίλη της πραότητας. Η μακροθυμία μαρτυράει
καλή αγωγή ψυχής και εκδηλώνεται σαν συμπάθεια, φιλανθρωπία, μετριοφροσύνη και
δικαιοσύνη. Ο μακρόθυμος κυριαρχεί πάνω
στον θυμό και την οργή του∙ κατευνάζει δε τις ορμές της καρδιάς του,
ελεεί όσους έφταιξαν σε κάτι και λυπάται αυτούς που αμαρτάνουν. Ο έλεγχός του
γίνεται με επιείκεια και τα λόγια του εκφράζονται με σύνεση και φρόνηση. Η οργή
δεν σκοτίζει τον νου του και ο θυμός δεν διαταράσσει τα λογικά του. Η όψη του
είναι ευχάριστη και οι κινήσεις του σεμνοπρεπείς. Έχοντας πολλή φρόνηση, δεν
δικάζει με εμπαθή οξύτητα, αλλά αποφαίνεται με αγαθή κρίση για τα παραπτώματα.
Διαβάστε περισσότερα »
Εκκλησιαστικοί εορτασμοί (Σεβ. Μητροπ. Ναυπάκτου & Αγ. Βλασίου Ιερόθεος)

Τό ἑορτολόγιο τῆς Ἐκκλησίας διαιρεῖ τό
ἐκκλησιαστικό ἔτος σέ διάφορους σταθμούς πού σηματοδοτοῦν τό σωτήριο
ἔτος, πού εἶναι σωτηριώδης χρόνος, καί τό προσδιορίζουν. Ἔτσι ἔχουμε τίς
Δεσποτικές καί Θεομητορικές ἑορτές καί τίς ἑορτές τῶν ἁγίων τῆς
Ἐκκλησίας, καθώς ἐπίσης τίς ἑορτές διαφόρων ἐκκλησιαστικῶν γεγονότων.
Τό ἐκκλησιαστικό ἔτος (ἔναρξη 1η
Σεπτεμβρίου) καί τό ἑορτολόγιο ἀρχίζουν ἀπό τήν Γέννηση τῆς Θεοτόκου (8
Σεπτεμβρίου), μέ τήν ὁποία ἀρχίζει ἡ ἀντίστροφη μέτρηση γιά τήν
ἐνανθρώπηση τοῦ Χριστοῦ, καί τελειώνει τόν Αὔγουστο μέ τήν ἑορτή τῆς
Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου καί τήν ἑορτή τῆς Ἁγίας Ζώνης τῆς Παναγίας. Μέσα
σέ αὐτό τό διάστημα ἐκτίθεται τό ἔργο τῆς θείας Οἰκονομίας, δηλαδή ἡ
ἐνανθρώπηση τοῦ Χριστοῦ τῆς ὁποίας ἡ συνέπεια εἶναι ἡ σωτηρία τοῦ
ἀνθρώπου. Αὐτά ἀποτελοῦν τήν ἱερά ἱστορία.
Οἱ ἅγιοι εἶναι «μιμήματα τῆς θείας
ἀγάπης», εἶναι μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, γι’ αὐτό καί οἱ ἑορτές τους
εἶναι σημαντικά γεγονότα γιά τήν ζωή τῆς Ἐκκλησίας. Οἱ ἅγιοι δέν εἶναι
ἁπλῶς οἱ καλοί ἄνθρωποι καί εὐσεβεῖς Χριστιανοί, ἀλλά οἱ θεούμενοι,
ἐπειδή μετέχουν τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ καί ὁδηγοῦνται πρός τήν θέωση.
Ἡ λέξη θεούμενος δέν σημαίνει αὐτόν πού
ἔχει θεωθῆ ὡς μιά στατική κατάσταση, ἀλλά αὐτόν πού βρίσκεται σέ πορεία
πρός τήν θέωση, ἁγιαζόμενος ἀπό τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ ὁ ἅγιος συνεχῶς
ἁγιάζεται, κατά τόν λόγο τῆς Ἀποκαλύψεως «καὶ ὁ ἅγιος ἁγιασθήτω ἔτι»
(Ἀπ. κβ΄, 11).
Γιά νά μελετήση κανείς τόν βίο κάθε
ἁγίου πρέπει νά προβῆ σέ τέσσερεις ἐνέργειες, γιατί οἱ ἅγιοι ἔχουν μιά
ἰδιαιτερότητα ἀπό τούς ἀνθρώπους ἐκείνους πού διακρίνονται μέσα στήν
κοινωνία καί τήν ἱστορία.
Διαβάστε περισσότερα »
Αποστολικό ανάγνωσμα ΙΘ’ Κυριακής: Ερμηνεία εις την δευτέραν προς Κορινθίους επιστολήν του Παύλου (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Β’ Κορ. ια’ 31- ιβ’ 9)
– Γιατί ο Παύλος επικαλείται μάρτυρα τον Θεόν για ότι πρόκειται να διηγηθεί;
– Η καύχηση δεν συμφέρει την ψυχήν του ανθρώπου γιατί είναι καρπός της υπερηφάνειας. Γιατί τότε ο Παύλος εκαυχήθη για τους αγώνες, τις οπτασίες και τις αποκαλύψεις του;
– Ποιά είναι η διαφορά της οπτασίας με την αποκάλυψη;
– Γιατί ο Παύλος μιλάει σε τρίτο πρόσωπο, ενώ ο ίδιος ήταν ο αρπαγείς έως τρίτου ουρανού;
– Γιατί ο Παύλος αποκαλύπτει το γεγονός μετά από δεκατέσσερα χρόνια;
– Ποιός είναι ο τρίτος ουρανός;
– Ποιό το νόημα του "ηρπάγει"; Γιατί δεν λέγει "ανέβη";
– Ποιά είναι η ασθένεια του Παύλου για την οποία καυχάται; Και γιατί να καυχάται για ασθένεια;
– Τί σημαίνει το "τη υπερβολή των αποκαλύψεων"; Κατά τον αριθμό ή κατά το μέγεθος;
– Τί σημαίνει "σκόλοψ" και τί "άγγελος σατάν";
– Γιατί οι άνθρωποι προχωρούν εύκολα σε λογισμούς υπερηφανείας σε καιρό χαράς και ευτυχίας, ενώ σε καιρό θλίψεως και δυστυχίας έρχεται η ταπείνωση;
– Τί σημαίνουν οι φράσεις "αρκεί σοι η χάρις μου" και το "η γαρ δύναμίς μου εν ασθενεία τελειούται";
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Γ’ Λουκά: Ερμηνεία του Ευαγγελίου (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Λουκ. 7, 1-16)
– Γιατί έβγαλαν τον νεκρόν έξω από την πόλη;
– Τί μας διδάσκει το γεγονός ότι ο Ιησούς ενέργησε χωρίς κάποια παράκληση;
– Γιατί ο Ιησούς παράβλεψε τον Ιουδαϊκόν νόμον;
– Γιατί ο Ιησούς μόλις ανάστησε τον νέον τον παρέδωσε στη μητέρα του;
Διαβάστε περισσότερα »
Το μυστήριο των διαπροσωπικών σχέσεων και η ανθρώπινη τύφλωση (Αρχ. Σωφρόνιος Σαχάρωφ του Έσσεξ)

Επιστολή 36 του Γέροντος Σωφρονίου Σαχάρωφ, 7 Ιουλίου 1968
… Ναι, και εγώ επίσης το πήρα απόφαση ότι το μυστήριο των διαπροσωπικών
σχέσεων θα παραμείνει για μένα άλυτο ως το τέλος των ημερών μου, τέλος που ήδη
πλησιάζει[1]. Έχει ενισχυθεί μέσα μου η συνείδηση ότι όλοι εμείς οι άνθρωποι
στον ένα ή τον άλλο βαθμό είμαστε τυφλοί.
Βλέπουμε κάποιο μέρος της παγκόσμιας ζωής και βασιζόμαστε στις κρίσεις μας
από τη «μερική» αυτή θεώρηση. Η μερική, ατομική αυτή θεώρηση κυριεύει τον
άνθρωπο τόσο ισχυρά, ώστε να μην μπορεί να κρίνει διαφορετικά, παρά βασιζόμενος
στη δική του αντίληψη ή, όπως είπα, θεώρηση των πραγμάτων.
Ως συνέπεια της χαρακτηριστικής σε όλους μας τυφλώσεως, όλοι ανεξαιρέτως,
δεν κατανοούμε πότε πληγώνουμε τους άλλους, πότε καταστρέφουμε τη ζωή τους,
πότε κρίνουμε γι’ αυτούς σύμφωνα με την αντίδραση εκείνη που αποδείχθηκε
συνέπεια ίσως κάποιας δικής μας ενέργειας.
Διαβάστε περισσότερα »
Επιστήμη, ευτυχία και ισοθεΐα (Αρχ. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)

Ἐπιστήμη
καὶ
εὐτυχία
– Γέροντα, ἔχει διατυπωθῆ ἡ ἄποψις, ὅτι μὲ τὴν τεχνολογικὴ
ἀνάπτυξι καὶ ἐξέλιξι θὰ λυθοῦν ὅλα τὰ προβλήματα. Τί λέτε;
Από το Συναξάρι – Οι άγιοι Πρόβος, Τάραχος και Ανδρόνικος

(12 Οκτωβρίου)
Οι άγιοι αυτοί μάρτυρες έζησαν επί Διοκλητιανού (304). Ο Τάραχος, που
ήταν ήδη σε προχωρημένη ηλικία, καταγόταν από την Κλαυδιούπολη της
Ισαυρίας· ήταν Ρωμαίος πολίτης και είχε υπηρετήσει επί μακρά σειρά ετών
στο αυτοκρατορικό στράτευμα· ο Πρόβος ήταν από την πόλη Σίδη της
Παμφυλίας, ο δέ Ανδρόνικος ήταν γόνος αρχοντικής οικογένειας της Εφέσου.
Όταν μαθεύτηκε ότι ήταν χριστιανοί, τους συνέλαβαν στην Πομπηιούπολη
και τους έφεραν ενώπιον του διοικητού της Κιλικίας Μαξίμου, στην Ταρσό·
κατόπιν τους πήγαν στην Μοψουεστία και τέλος στην πόλη Ανάζαρβο.
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Δ’ Λουκά: Ομιλία περί της ορωμένης ακαρπίας του θείου λόγου (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Λουκ. η’ 5 – 15)
– Tί ήταν αυτό που έκανε τους ακροατές του λόγου των Αποστόλων να πιστεύουν κατά χιλιάδες, όταν μάλιστα προέτρεπαν τους ακροατές τους να αθετήσουν την πατροπαράδοτη πίστη τους και να πιστεύσουν εις τον Χριστόν; Όταν δίδασκαν αυτούς να υποταχθούν σε άλλο νόμο τον ευαγγελικό, ο οποίος ήταν ενάντιος στα ήθη τους και τις συνήθειές τους; Τί ήταν αυτό που τους έκανε να καταφρονούν τις ηδονές της σαρκός, την τρυφήν και την ανάπαυσιν και να τρέχουν στους διωγμούς, στους αγώνες, στους κινδύνους, ακόμα και στον θάνατο;
– Μήπως η αιτία ήταν τα θαύματα που έβλεπαν. Εάν ναι τότε γιατί δεν πίστευαν όλοι; Και γιατί πίστευαν και πολλοί που δεν είδαν θαύματα;
– Γιατί σήμερα δεν καρποφορεί ο λόγος του Θεού; Μήπως γιατί τα έργα του ιεροκήρυκα είναι ανάξια του κηρύγματος και ενάντια της διδασκαλίας του; Είναι η αγιωσύνη του ιεροκύρηκα το αίτιο και η κακία αυτού το εμπόδιο της καρποφορίας του κηρύγματος; Θα πρέπει να μας ενδιαφέρει εάν ο ιεροκήρυκας διδάσκει τα ορθά δόγματα και όχι αιρετικά φρονήματα ή να εξετάζουμε τον βίο του;
– Ποιά είναι τα τρία αίτια της ακαρπίας του λόγου και ποιές οι τάξεις των ακροατών;
– Ποιά διάθεση πρέπει να έχει ο ακροατής όταν ακούει τον λόγο του Θεού;
– Εάν απειθούμε στον λόγον του Θεού και ουδεμία εξ αυτού λαμβάνουμε ωφέλεια, ουδεμία ελπίδα σωτηρίας έχουμε.
Διαβάστε περισσότερα »
Η μελέτη του Ευαγγελίου (Αγ. Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

Ὅταν μελετᾶς τό Εὐαγγέλιο, μή ζητᾶς
ἀπόλαυση, μή ζητᾶς ἔξαρση, μή ζητᾶς περίλαμπρες σκέψεις. Ζήτα νά δεῖς τήν
ἀλάθητη ἁγία Ἀλήθεια. Μήν ἀρκεῖσαι στήν ἄκαρπη μελέτη τοῦ
Εὐαγγελίου. Μελέτα το ἔμπρακτα. Ἀγωνίσου νά ἐκπληρώνεις τίς ἐντολές του. Σάν
βιβλίο ζωῆς, μελέτα το μέ τή ζωή σου.
Λόγος Εγκωμιαστικός στην Αγ. Μάρτυρα Πελαγία (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

(8 Οκτωβρίου)
Ας
είναι ευλογητός ο Θεός· διότι και γυναίκες πλέον περιπαίζουν το θάνατο, και
κόρες τον περιγελούν, και παρθένες, και μάλιστα πολύ νέες και που δεν γνώρισαν
γάμο, σκιρτούν επάνω στα ίδια τα κεντριά του άδη χωρίς να παθαίνουν τίποτε το
φοβερό. Όλα αυτά λοιπόν τα αγαθά μάς δόθηκαν εξαιτίας του Χριστού που γεννήθηκε
από Παρθένο· διότι μετά τους μακάριους εκείνους ανυπόφορους πόνους και την
φρικωδέστατη γέννηση ατόνησαν τα νεύρα του θανάτου, παρέλυσε η δύναμη του
διαβόλου, και όχι μόνο στους άνδρες πλέον, αλλά και στις γυναίκες έγινε
ευκαταφρόνητος, και όχι μόνο στις γυναίκες, αλλά και στις κόρες.
Διαβάστε περισσότερα »
Στον Αμερικανό ουνιταριστή, που εξεγείρεται εναντίον της Αγίας Τριάδας (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Επιστολή στον Αμερικανό κύριο Σκομ
Στόν
ὀλισθηρό δρόμο τῆς πολιτικῆς στόν ὁποῖο βρεθήκατε δέν εἶναι παράξενο
πού ἀντιδρᾶτε ἐνάντια στή χριστιανική διδασκαλία περί Ἁγίας Τριάδας. Ἡ
δική σας ἡ οὐνιτική σέκτα δέν θεμελιώνεται καί δέν βασίζεται στήν καθαρή
ἀλήθεια, ἀλλά βασίζεται στή συμφιλίωση ὅλων τῶν θρησκειῶν τοῦ κόσμου.
Τό γεγονός ὅτι εἶναι δύσκολο νά ἐξισώσετε τό βουνό μέ τήν πεδιάδα σᾶς
κάνει νά ἐκνευρίζεστε μέ τό βουνό. Ἐπειδή σᾶς φαίνεται -ἐντελῶς
λανθασμένα- εὐκολότερο νά χαμηλώσετε τό σωτήριο βουνό ἀπό τό νά
ἀνυψώσετε τήν πεδιάδα. Καί ἐκτός αὐτοῦ ἰσχυρίζεστε ὅτι ἡ σέκτα σας
πιστεύει στόν Χριστό.
Διαβάστε περισσότερα »
Εκκλησία και κοινωνία (Αρχ. Γεώργιος Καψάνης Γρηγοριάτης)

Ο χριστιανός έχει ευθύνη
για την κοινωνική ζωή. Η ευθύνη αυτή του υπαγορεύει να εργασθή για την
επικράτησι στην κοινωνία του θελήματος του Θεού για σωτηρία, αγάπη, δικαιοσύνη,
ελευθερία και φιλανθρωπία μεταξύ των ανθρώπων. Στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας, η
σωτηρία θεωρείται όχι μόνο σαν κάθετη σχέσι με το Θεό (προσωπικά), αλλά και σαν
οριζόντια σχέσι με τους αδελφούς (κοινωνικά και εκκλησιαστικά). Η στάσι μας
απέναντι στον αδελφό έχει συνέπεια στην σωτηρία μας και γι’ αυτό έχει ύψιστη
σημασία για μας. Η κοινωνική αποστολή και δράσι του ανθρώπου, όπως και το εν
γένει ήθος του, προσδιορίζεται αποφασιστικά από το «πιστεύω»» του, δηλαδή από
τις κοσμοθεωριακές του αρχές και προϋποθέσεις, από τη φιλοσοφική του
τοποθέτησι. Η πρακτική δράσι προϋποθέτει ένα γενικώτερο προσανατολισμό. Στη
θεολογική γλώσσα λέμε ότι δόγμα και ήθος, θεολογία και ζωή,
αλληλοπεριχωρούνται.
Διαβάστε περισσότερα »
Η αιτία της εσωτερικής συγχύσεως και ταραχής. Η θεραπεία του ανθρώπου από τις συνέπειες του προπατορικού αμαρτήματος (Αγ. Θεοφάνης ο Έγκλειστος)

Σε παρακίνησα να σκεφτείς από που μπορεί
να προέρχονται τα σπέρματα της εσωτερικής συγχύσεως και ταραχής, και
σου υποσχέθηκα να το συζητήσουμε. Είναι αλήθεια, όμως, πως ήδη γνωρίζεις
την προέλευσή τους. Δεν υπάρχει λόγος, λοιπόν να σκεφτείς, αλλά μόνο να
θυμηθείς ποιά είναι η σχετική πίστη μας.
Διαβάστε περισσότερα »
Η εικόνα του πνευματικού ανθρώπου (Αγ. Νεκτάριος Πενταπόλεως)

Πνευματικός άνθρωπος είναι αυτός που είναι τέλειος στην αρετή, που έχει
υπερβεί τους νόμους της φύσης και δεν σκέφτεται τίποτα το γήινο.
Πνευματικός άνθρωπος είναι αυτός που οδηγείται από το Άγιο Πνεύμα και
δεν ζει πλέον ο ίδιος , με τις φυσικές του δηλαδή δυνάμεις, αλλά έχει
μέσα του τον ζώντα Χριστό. Πνευματικός είναι αυτός ο οποίος έχει δεχτεί
το λαμπρό φως του Αγίου Πνεύματος και από Αυτό φωτίζεται οι νους του.
Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Ο άγιος Ρεμίγιος, Επίσκοπος Ρενς, Απόστολος των Φράγκων

Μνήμη: 1η Οκτωβρίου
Από το Ορθόδοξο Αγιολόγιο της Γαλλίας
Διαβάστε περισσότερα »
Πρόσωπο και άτομο (Σεβ. Μητροπ. Ναυπάκτου & Αγ. Βλασίου Ιερόθεος)

Διαβάζοντας διάφορα σύγχρονα
κείμενα πού γράφονται ἀπό θεολογοῦντες καί φιλοσοφοῦντες βλέπω νά γίνεται λόγος
γιά τόν ἄνθρωπο ὅτι εἶναι πρόσωπο, ὁρίζεται ὡς προσωπικότητα, καί ὅτι τό πρόσωπο
διαφέρει ἀπό τό ἄτομο καί ἡ προσωπικότητα διαφέρει ἀπό τήν ἀτομικότητα.
Ὁρίζεται ὅτι πρόσωπο εἶναι αὐτός πού διακρίνεται γιά τήν ἀγάπη, τήν ἐλευθερία
καί τήν αἰώνια μοναδικότητα τῆς ὕπαρξης, ἐνῶ ἄτομο εἶναι μιά βιολογική ἔννοια
πού ἁπλῶς προσμετρᾶται.
Πρίν πολλά χρόνια πολλοί
εἴχαμε ἐπηρεασθῆ ἀπό τέτοιες ἀναλύσεις καί χρησιμοποιούσαμε αὐτές τίς ἔννοιες,
ὁριοθετώντας τήν διαφορά μεταξύ προσώπου καί ἀτόμου. Ὅμως, μέ τήν πάροδο τοῦ
χρόνου κατάλαβα ὅτι αὐτές οἱ ἔννοιες προέρχονται κυρίως ἀπό τήν δυτική
θεολογία, φιλοσοφία καί κοινωνιολογία, καί δέν ἔχουν οὐσιαστική σχέση μέ τήν
πατερική θεολογία.
Αὐτό τό θέμα τό ἔχω θίξει σέ
διάφορα πρόσφατα δημοσιευθέντα κείμενα, ἀλλά στό ἄρθρο αὐτό θά τονισθοῦν μέ
ἁπλό καί σύντομο τρόπο μερικά σημεῖα γιά νά γίνουν κατανοητά.
Η Ενορία ως εκκλησιαστική κοινότης (Αρχιμ. Γεώργιος Καψάνης Γρηγοριάτης)

Η ενορία, ως συγκεκριμένη εν χρόνω και τόπω πραγματικότης,
καθιστά τον κάθε Χριστιανό παρόν και στο Μυστήριο της
Εκκλησίας. Στην ενορία του ο Χριστιανός λαμβάνει πείρα ότι η
Εκκλησία δεν είναι κάτι το γενικό, αόριστο, αφηρημένο, αλλά η
συγκεκριμένη ευχαριστιακή σύναξις, που ποιμαίνεται από
συγκεκριμένους ποιμένες και που ενωμένη με τον εις τύπον και
τόπον Χριστού επιχώριο Επίσκοπο είναι ενωμένη με την Καθολική
Εκκλησία.
Διαβάστε περισσότερα »
Πατερικές διδαχές περί αυτεξουσίου του ανθρώπου

Ὁ ἅγιος Νεκτάριος σχετικά μέ τό αὐτεξούσιο
τοῦ ἀνθρώπου μᾶς λέγει ὅτι «Ἡ προτίμηση τοῦ καλοῦ ἤ τοῦ κακοῦ εἶναι
χαρακτηριστικό τοῦ αὐτεξουσίου. Ἡ θέληση καί ἡ πράξη τοῦ ἀγαθοῦ, εἶναι
χαρακτηριστικό τῆς ἠθικῆς ἐλευθερίας. Τό αὐτεξούσιο εἶναι ἠθικό χαρακτηριστικό
κάθε ἀνθρώπου, κι ἡ ἠθική ἐλευθερία χαρακτηριστικό μόνο τῶν ἐναρέτων. Τό αὐτεξούσιο
κάνει τόν ἄνθρωπο δυνάμει ἠθικό, ἐνῶ ἡ ἠθική ἐλευθερία ἐνεργείᾳ ἠθικό. Τό αὐτεξούσιο
παραπλανώμενο ἀπό τίς ὁρμές, ἐπιθυμίες ἤ λανθασμένες σκέψεις, κατεβάζει τόν ἄνθρωπο
στήν τάξη τῶν ἀλόγων ζώων. Ἡ δέ ἠθική ἐλευθερία τόν ἀνεβάζει ὡς τίς τάξεις τῶν
οὐρανίων ἀΰλων πνευμάτων. Τό αὐτεξούσιο ὠθεῖ τόν ἄνθρωπο καί στήν φωτιά καί
στόν θάνατο, ἀλλά ἡ ἠθική ἐλευθερία, πού προτιμάει πάντα τό καλό, τόν ὁδηγεῖ
στό ὕδωρ τό ζῶν καί στήν αἰώνια ζωή. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι αὐτεξούσιος νά προτιμήσει
τήν εὐλογία ἤ τήν κατάρα, ἀλλά ὅποιος μέν προτίμησε τήν εὐλογία φάνηκε ἠθικά ἐλεύθερος,
ὅποιος δέ τήν κατάρα, αὐτός ἔγινε ἠθικά δοῦλος»1.
Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής ΙΣΤ’: Ομιλία περί του, ότι και οι ευτυχίες, και οι δυστυχίες γίνονται όργανα αρετής (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Β’ Κορ. στ’ 1-10)
– Οι σχολαστικοί φιλόσοφοι λένε ότι τα ενάντια πράγματα, ουδέποτε ποιούν το ίδιο αποτέλεσμα. Ο δε επουράνιος φιλόσοφος Παύλος, διά της σημερινής επιστολής διδάσκει μάθημα εναντίον της σχολαστικής διδασκαλίας. Αυτός λέει ότι δύο πράγματα ενάντια, τα δεξιά και τα αριστερά, δηλαδή οι ευτυχίες και οι δυστυχίες, είναι όπλα της δικαιοσύνης, δηλαδή ποιούν ένα και το αυτό αποτέλεσμα, αυτό της αρετής. Ποιό άραγε από αυτά τα δύο μαθήματα είναι το αληθές; Το υπό των σχολαστικών διδασκόμενον ή το υπό του Παύλου κηρυττόμενον;
– Υπό Κυρίου πέμπονται προς τους ανθρώπους και οι ευτυχίες και οι δυστυχίες.
– Η αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο, ούτε μέτρο έχει ούτε τέλος και είναι γενική και καθολική.
– Πώς εν μέσω τόσον ανίσου διανομής (π.χ. του πλούτου) μένει σώα η ισότης της αγάπης;
– Ο Θεός δεν είναι μόνον φιλάνθρωπος αλλά και δίκαιος.
– Η δικαιοσύνη του Θεού είναι αλάνθαστος, ευθυτάτη, διακριτική και υπερτέλεια. Γιατί η δικαιοσύνη των ανθρώπων είναι ατελής;
– Πώς οι ευτυχίες ή οι δυστυχίες μπορούν να γίνουν όργανα της αρετής ή της κακίας; Από τί εξαρτάται το αποτέλεσμα;
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Αʼ Λουκά: Ερμηνεία του Ευαγγελίου (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Λουκ. ε’ 1-11)
– Ο Ιησούς όταν τελειώνει το πνευματικόν έργον, φροντίζει και για τα αναγκαία στο σώμα. Τί μας διδάσκει αυτό;
– Ποιό ήταν το αποτέλεσμα της υπακοής του Πέτρου και πότε οι κόποι μας έχουν αποτέλεσμα;
– Γιατί φοβήθηκε ο Πέτρος τον Ιησού;
– Ποιοί ήσαν αυτοί που άφησαν τα πάντα και ακολούθησαν τον Ιησού;
– Γιατί ο ένας ευαγγελιστής ομιλεί για την θάλασσα της Γαλιλαίας και για το ίδιο περιστατικό ο άλλος ευαγγελιστής ομιλεί για την λίμνη της Γεννησαρέτ;
– Γιατί ο ένας ευαγγελιστής λέγει ότι έπλεναν τα δίχτυα, ενώ ο άλλος ότι ψάρευαν;
– Γιατί ούτε ο Ματθαίος ούτε ο Μάρκος δεν διηγούνται το θαύμα;
Διαβάστε περισσότερα »
Ομοφυλοφιλία και ορθόδοξη πνευματική κληρονομιά (Θεόδωρος Ρηγινιώτης)

Ποια
είναι η στάση της Εκκλησίας απέναντι στην ομοφυλοφιλία και τον ομοφυλόφιλο;
Διαβάστε περισσότερα »
Η αληθινή θεολογία (Φώτης Κόντογλου)

Εἴπαμε
πῶς, ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα, ὄχι μοναχὰ δὲν διαβάζουμε, ἀλλὰ κἂν δὲν ξέρουμε ἂν ὑπάρχουνε
οἱ μυστικοὶ Πατέρες ποὺ φωτίσανε τὴν Ὀρθοδοξία. Γιὰ τοὺς θεολόγους ἡ Ὀρθοδοξία
κατάντησε μία κούφια λέξη, ἀφοῦ ἡ μυστικὴ οὐσία τῆς τοὺς εἶναι ἄγνωστη, ὅπως κι᾿
ἡ παράδοσή τους. Οἱ δικοί μας θεολόγοι παίρνουνε τὰ φῶτα ἀπὸ τὴ Δύση, γιατὶ ἐκεῖ
ἡ θεολογία ἔχει γίνει ἐπιστήμη, κ᾿ ἡ ματαιοδοξία τους κολακεύεται ἀπ᾿ αὐτὸ τὸ
πράγμα. Ἡ πίστη, γι᾿ αὐτούς, δὲν ἔχει καμμιὰ σημασία. Θὰ μοῦ πῆτε, «θεολογία χωρὶς
πίστη, γίνεται;» Μὰ κ᾿ ἐγὼ σᾶς ρωτῶ, μὲ τὴν ἴδια ἀπορία, «γίνεται θεολογία χωρὶς
πίστη;»
Από το Συναξάρι – Αγ. Ευστάθιος αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης

(20 Σεπτεμεβρίου)
Ο άγιος Ευστάθιος γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη μεταξύ των ετών
1115 και 1135. Τα πρώτα του γράμματα τα διδάχθηκε στην σχολή, η οποία
λειτουργούσε στην μονή της αγίας Ευφημίας, όπου και νωρίς εκάρη μοναχός. Εν συνεχεία ολοκλήρωσε τις φιλοσοφικές και θεολογικές του γνώσεις στην
περιβόητη πατριαρχική σχολή. Το 1150 χειροτονήθηκε διάκονος της Μεγάλης
Εκκλησίας (Αγίας Σοφίας) στην μονή του αγίου Φλώρου, από όπου έλαβε και
την προσωνυμία Κατάφλωρος. Ήδη γνωστός όμως για την μεγάλη του μόρφωσι
και την ρητορική του δεινότητα, αναγορεύθηκε δημόσιος διδάσκαλος της
πατριαρχικής σχολής με τον τίτλο του μαγίστορος των ρητόρων. Στην
διδασκαλία του απεδείκνυε ότι η ελληνική φιλοσοφία έγινε θεραπαινίς της
χριστιανικής αληθείας. Λέγεται ότι τόσο εξαιρετικό ήταν το διδασκαλικό
του χάρισμα, ώστε «πάσα η φιλόλογος νεολαία της Πόλεως» συνωστιζόταν με
ακόρεστη επιθυμία στην ακρόασι των μαθημάτων του, όταν δε έφευγε έμοιαζε
με σμήνη μελισσών που βγαίνουν μέσα από το κοίλωμα του βράχου.
Διαβάστε περισσότερα »
Απόστολος Κυριακής Μετά την Ύψωσιν: Ομιλία περί του, ότι η σταύρωσις των επιθυμιών, και η ακινησία προς το κακόν, και η νέκρωσις των παθών, ουκ έστιν αδύνατον εις την φύσιν των ανθρώπων (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

Ομιλία εις το ρητό του Αποστόλου, το, "Χριστώ συνεσταύρωμαι΄ ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός".
(Γαλ. β’ 16-20)
– Ποιά είναι η κατά Θεόν ζωή;
– Πώς σταυρώνονται οι επιθυμίες της σαρκός; Και πώς συσταυρώνεται ο άνθρωπος με τον Χριστό;
– Με ποιό τρόπο έρχεται και κατοικεί μέσα μας ο Χριστός;
– Γιατί είπε αυτά τα λόγια ο απόστολος; Ποιός ήταν ο σκοπός του; Μήπως για να καυχηθεί και να κερδίσει τον έπαινο των ανθρώπων;
– Εάν τα λόγια του αποστόλου Παύλου είναι ο όρος και ο κανών της χριστιανικής ζωής, ποιός μπορεί να σωθεί; Ποιός μπορεί να νεκρώσει τα πάθη του με τόσους πειρασμούς; Μήπως λοιπόν, κάτι τέτοιο είναι αδύνατο στη φύση των ανθρώπων;
– Πώς συμβιβάζονται τα λόγια "Στενή η πύλη, και τεθλιμμένη η οδός, η απάγουσα εις την ζωήν" και "Ο γαρ ζυγός μου χρηστός, και το φορτίον μου ελαφρόν εστιν";
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή μετά την Ύψωσιν του Τιμίου Σταυρού: Ομιλία περί φιλαυτίας (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

– Από πού ο θεάνθρωπος έλαβε αφορμή για να διδάξει το "όστις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν, και αράτω τον σταυρόν αυτού, και ακολουθείτω μοι"; Ποιός μπορεί να κατορθώσει κάτι τέτοιο;
– Πώς ο απόστολος Πέτρος (κατ’ ουσίαν) προέτρεψε τον Ιησούν Χριστόν να πέσει στο αμάρτημα της φιλαυτίας;
– Τί ονόμασε ως άρνηση του εαυτού μας ο Κύριος;
– Από πού γεννάται και τί είναι φιλαυτία;
– Μα ο Θεός δεν εφύτευσε την αγάπη στον άνθρωπο ως αναγκαία προς διατήρησή του; Πότε λοιπόν η αγάπη στον εαυτό μας είναι ωφέλιμη και σωτήρια και πότε βλαβερή και ολέθρια;
– Μπορεί κάποιος φίλαυτος να γίνει αληθινός μαθητής του Ιησού Χριστού;
– Η φιλαυτία γίνεται αίτιον πάσης αμαρτίας και εμπόδιο πάσης αρετής.
– Γιατί οι άνθρωποι προκρίνουν την ηδονή της σαρκός έναντι των εντολών και προσταγμάτων του Θεού;
– Γιατί οι άνθρωποι δεν μπορούν να αναγνωρίσουν μεγάλα σφάλματά τους, όταν την ίδια στιγμή διακρίνουν με ευκολία μικρά σφάλματα των άλλων;
– Γιατί όλοι νομίζουμε ότι είμαστε ανώτεροι των άλλων;
– Μπορεί ο άνθρωπος να σωθεί, εάν δεν εκβάλει από την καρδιά του την φιλαυτία;
– Πώς άραγε είναι δυνατόν να ελευθερωθεί ο άνθρωπος από ένα τέτοιο πάθος εσωτερικό και ισχυρό;
– Κανένας νόμος δεν προστάζει να μην αγαπάμε τον εαυτό μας, υπό δύο όμως όρους. Ποιοί είναι αυτοί;
Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Οι αγίες μάρτυρες και καλλίνικες παρθένες Πίστη, Ελπίδα και Αγάπη, και η μητέρα τους Σοφία

(17 Σεπτεμβρίου)
Οι τρεις αυτές αδελφές, Πίστις, Ελπίς και Αγάπη, ζούσαν σε κάποια
πόλι της Ιταλίας την εποχή του Αδριανού (117-138). Γόνοι περιφανούς
οικογενείας, ανατράφηκαν από την χήρα μητέρα τους Σοφία με πίστι, ελπίδα
και αγάπη, όπως δήλωναν και τα ονόματά τους. Όταν κάποτε παρέμειναν
στην Ρώμη, η φήμη του ενάρετου βίου τους διέτρεξε την πόλι και ο
αυτοκράτωρ έστειλε στρατιώτες να του τις παρουσιάσουν. Η σταθερότητα των
τριών αδελφών στην πίστι, ασυνήθιστη για την ηλικία τους, κατέπληξε τον
Αδριανό και, πιστεύοντας πως η αμοιβαία συμπαράσταση τους έδιδε την
δύναμι να του αντιστέκωνται, σκέφθηκε να τις εξετάση χωριστά.
Διαβάστε περισσότερα »
Προς έναν επαναστάτη για τη συμπόνοια (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Βροντάτε εναντίον των πλουσίων, και τούτο,
νομίζετε, ότι είναι μοντέρνο. Πριν απ’ όλα, εξερευνήστε τον εαυτό σας. Ας πούμε,
σας δίνεται η ευκαιρία να γίνετε πλούσιος. Θα το αρνηθείτε; Και τότε δεν θα
σωπάσετε; Εσείς θυμώνετε με την Εκκλησία ότι εκείνη δεν μάχεται τους πλούσιους.
Δεν το κάνει η Εκκλησία άραγε; Και δεν το έκανε και πριν από τη γέννησή σας,
και πριν από τη γέννηση του παππού και του προπάππου σας άραγε; Και όταν το
στόμα σας σωπάσει στον τάφο, άραγε και το στόμα της Εκκλησίας θα σωπάσει;
Διαβάστε περισσότερα »
Τα μοναχικά κοινόβια πρότυπα των ενοριών (Αρχ. Γεώργιος Καψάνης Γρηγοριάτης)

Τον κοινοβιακό τρόπο ζωής που εγκαινίασε ο Κύριος με τους
μαθητάς Του και εφήρμοσε η Αποστολική Εκκλησία, συνεχίζουν
σήμερα τα Ορθόδοξα κοινόβια.
Κοινόβιο και Ενορία έχουν πολλά κοινά σημεία. Κέντρο αμφοτέρων
είναι το θυσιαστήριο του Ναού. Πηγή της ενότητος των μελών ο
θυσιαζόμενος και προσφερόμενος Χριστός. "Το συναγαγόν τους
μοναχούς όνομα (είναι) το όνομα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού"
κατά τον Μ. Βασίλειον (όροι κατά πλ. λστ’. Ρ.G. 31,100).
Διαβάστε περισσότερα »
Λόγος εις την παγκόσμιον Ύψωσιν του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού (Αγ. Ανδρέας Αρχιεπίσκοπος Κρήτης)

Ἑορτάζουμε τήν πανήγυρι τοῦ Σταυροῦ, καί ὅλο τό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας καταφωτίζεται. Ἑορτάζουμε τήν πανήγυρι τοῦ Σταυροῦ, καί ὅλη ἡ οἰκουμένη φωταγωγεῖται καί γεμίζει μέ ἀκτίνες θεϊκῆς χαρᾶς. Ἑορτάζουμε τήν πανήγυρι τοῦ Σταυροῦ, διά τοῦ ὁποίου τό σκοτάδι (τῆς ἁμαρτίας) διώχθηκε, καί ἦλθε τό φῶς (τῆς ἀρετῆς). Ἑορτάζουμε τήν πανήγυρι τοῦ Σταυροῦ, καί ὑψούμεθα πνευματικά μαζί μέ τόν Σταυρωθέντα Σωτήρα μας, ἀφήνοντας κάτω τή γῆ μέ τήν ἁμαρτία, γιά νά κερδίσουμε τά ἄνω ἀγαθά.
Διαβάστε περισσότερα »
Η εικόνα αυτού που πιστεύει στον Χριστό (Αγ. Νεκτάριος Πενταπόλεως)

Πόσο ωραία είναι η εικόνα του πιστού! Πόσο θαυμαστή η χάρη της! Το
κάλλος της σε γοητεύει, το δε ύφος της εκφράζει την εμπιστοσύνη του
πιστού προς τον Θεό. Η γαλήνη που είναι απλωμένη στη μορφή της εκφράζει
την ειρήνη της ψυχής, η δε ηρεμία της την αταραξία της καρδιάς
Διαβάστε περισσότερα »
Η ενορία ως επί το αυτό ευχαριστιακή σύναξις των Χριστιανών ενός τόπου (Αρχ. Γεώργιος Καψάνης Γρηγοριάτης)

Στην ενορία δεν συνάγονται Χριστιανοί από διάφορα μέρη αλλά από
τον συγκεκριμένο χώρο και τόπο, που περιβάλλει τον ενοριακό Ναό.
Στην ενορία τους οι Χριστιανοί ενός τόπου εκκλησιοποιούνται.
Ενώνονται πνευματικά, αδελφώνονται, ώστε στις καθημερινές τους
σχέσεις να ζουν ως αδελφοί εν Χριστώ και μέλη της Εκκλησίας.
Διαβάστε περισσότερα »
Σχετικά με το ποιον πρέπει να εμπιστευόμαστε (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Στον Αμερικανό Ιωάννη Κ.
Περιγράφετε, πως
κάποιος από τους εκεί πολίτες, υπό τον τίτλο του επιστήμονα, μάζευε χρήματα απ’
όλους (και από εσάς), για να κατασκευάσει φτερά για να μπορεί να πετάει κάθε
άνθρωπος. Οι άνθρωποι τον εμπιστεύτηκαν και του έδιναν, ώσπου τελικά, φάνηκε
ότι σας ξεγέλασε όλους και σαν να είχε κάποια αόρατα φτερά εξαφανίστηκε από την
κοινωνία. «Δεν ξέρει ο άνθρωπος σήμερα σε τι να πιστεύει και ποιον να
εμπιστεύεται». Έτσι τελειώνετε το γράμμα σας. Και εδώ κάποιοι βαπτισμένοι
άνθρωποι καμιά φορά ρωτούν σε τι να πιστεύουν. Εύκολα θα απαντήσουμε σ’
αυτό, όταν πρώτα κατοχυρώσουμε ποιον
μπορούμε να εμπιστευόμαστε!
Διαβάστε περισσότερα »
Λόγος εις το Γενέθλιον της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας (Αγ. Λουκάς αρχιεπ. Κριμαίας)

Η συντριπτική πλειοψηφία
των ανθρώπων, εκατομμύρια και δισεκατομμύρια άνθρωποι, είναι άνθρωποι κοινοί,
τους οποίους η Αγία Γραφή ονομάζει «λαόν της γης» (Δ’ Βασ. 15,
5). Γιατί τους ονομάζει έτσι; Γιατί αυτοί μοιάζουν με
γκρίζο χορτάρι ή με χαμόκλαδα. Δεν έχουν στη ζωή τους κάποιους ανώτερους
σκοπούς και επιδιώξεις, ο νους τους είναι πολύ επιπόλαιος και ασχολείται μόνο
με τις βιοτικές μέριμνες, τα γήινα αγαθά και τα καθημερινά προβλήματα.
Πατερικές διδαχές περί της αρετής της αγνότητος

Ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος Μπριαντσανίνωφ μᾶς λέγει σχετικά μέ τήν ἀρετή τῆς ἁγνείας
«Πολλοί λένε πώς ἡ ἀπελευθέρωση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τήν δουλεία τῆς σάρκας καί
πολύ περισσότερο ἡ ἀπαλλαγή του ἀπό πορνικούς λογισμούς καί πορνικά αἰσθήματα εἶναι
ἀδύνατη, ἐπειδή τάχα πρόκειται γιά κατάσταση ἀφύσικη. Ἀλλά ὁ πάνσοφος νομοθέτης
Θεός γνωρίζει πολύ καλύτερα ἀπό μᾶς τό τί εἶναι δυνατό καί τί ἀδύνατο γιά τόν ἄνθρωπο.
Καί ἀφοῦ Ἐκεῖνος νομοθέτησε τήν ἁγνεία τοῦ σώματος καί τῆς καρδιᾶς, ὁπωσδήποτε
αὐτή εἶναι δυνατή.
Διαβάστε περισσότερα »
Ομιλία περί των ειδών της καυχήσεως, και περί του, διά τί ο απόστολος καταλιπών παν άλλο καύχημα, εκαυχάτο εν τω Σταυρώ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

Ομιλία εις το ρητόν του αποστόλου, το "εμοί δε μη γένοιτο καυχάσθαι, ειμή εν τω Σταυρώ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού"
(Γαλ. στ’ 11-18)
– Ποιούς δυσκολεύτηκαν περισσότερο, οι θείοι Απόστολοι, να ελκύσουν στην πίστη του Χριστού; Τους εθνικούς ειδωλολάτρες ή τους Ιουδαίους;
– Γιατί κάποιοι από τους Ιουδαίους που επίστευσαν στον Χριστόν, συνέχιζαν να περιτέμνωνται;
– Ποιό είδος καύχησης δεν είναι αμαρτία;
– Γιατί είναι η καύχησις μωρία και αφροσύνη;
– Η καύχησις είναι θυγάτηρ της υπερηφανείας.
– Είναι παράδοξο και ακατανόητο το, πώς τόσα αναρίθμητα πλήθη Ιουδαίων και εθνικών εδέχθησαν την πίστιν του Χριστού, αφού για τους Ιουδαίους, η σταύρωσίς Του ήταν σκάνδαλο, για τους δε εθνικούς ήταν μωρία. Σοφοί και αμαθείς, πλούσιοι και πένητες, άρχοντες και δούλοι, βασιλείς και υπήκοοι, άνδρες και γυναίκες, νέοι και γέροντες, πάσης ηλικίας και τάξεως και καταστάσεως, παντός γένους, και ήθους, και γλώσσης και θρησκείας επίστευσαν στον Χριστόν. Κι αυτό χωρίς βία, χωρίς ελπίδα σωματικών απολαύσεων, χωρίς ελπίδα πλούτου, χωρίς ελπίδα εξουσίας! Θαυμαστό και παράδοξο και η ταχύτης με την οποία εξαπλώθηκε η πίστις!
Διαβάστε περισσότερα »
Ομιλία εις την Κυριακήν προ της Υψώσεως του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού (Επισκόπου Θεοφάνους Κεραμέως)

Ελάτε
σήμερα, ω θεοφιλεστάτη συνάθροισις, ας εορτάσομε τα προεόρτια της
ανυψώσεως του ζωηφόρου Σταυρού. Αντηχεί στην ακοή μου η θεσπεσία φωνή
του Ευαγγελίου, η οποία προσφωνεί το σταυρικό μυστήριο θέτοντας ως
υπόδειγμα το χάλκινο όφι που είχαν κρεμάσει στο ξύλο οι Ισραηλίτες. Και
μου γίνονται τα αναγνώσματα προμηνύματα και προκηρύγματα της
προσκυνήσεως του Σταυρού. Ας στρέψομε λοιπόν προσεκτικά το βλέμμα μας
στα ολόφωτα λόγια του Ευαγγελίου χρησιμοποιώντας αυτά ως προπομπή του
βασιλικού σκήπτρου.
Διαβάστε περισσότερα »
Η προσευχή για τους κεκοιμημένους αιρετικούς ή απίστους (Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)

Για τους γονείς σας που πέθαναν μέσα στην αίρεση, μπορείτε να προσεύχεστε, παραδίνοντάς τους στο άπειρο έλεος του Θεού. Στις εκκλησιαστικές ακολουθίες, όμως, και στη Θεία Λειτουργία δεν μπορούν να μνημονεύονται.
Η Εκκλησία προσεύχεται για τα παιδιά της στον Κύριο, ικετεύοντάς Τον να
τα στερεώσει στην ορθή πίστη και να τα καθοδηγήσει στο δρόμο της
ευσέβειας. Για τους απίστους, τους αιρετικούς, τους πλανεμένους και,
γενικά, όλους όσοι βρίσκονται έξω από τους κόλπους της, προσεύχεται να
επιστρέψουν, γνωρίζοντας τον αληθινό Θεό. Και επειδή δεν μπορούν να
επιστρέψουν παρά μόνο εδώ, στη γη, και σ’ αυτή τη ζωή, η προσευχή της
περιορίζεται στους ζωντανούς. Οι «κεκοιμημένοι» άπιστοι ή αιρετικοί
έχουν χάσει οριστικά κάθε δυνατότητα επιστροφής.
Διαβάστε περισσότερα »
Γιατί οι άδικοι προοδεύουν; (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Μέχρι πότε προοδεύουν; Και τί συμβαίνει στο τέλος σ΄ αυτούς και στους απογόνους τους; Αναρωτήθηκες ποτέ;
Διαβάστε περισσότερα »
Νευροθεολογία: επιστήμη ή αίρεση; (Ιερά Μητρόπολις Γλυφάδας)

Το θέμα της λεγόμενης νευροθεολογίας είχε απασχολήσει το αντιαιρετικό
περιοδικό του Διορθοδόξου Συνδέσμου Πρωτοβουλιών Γονέων «ΔΙΑΛΟΓΟΣ» από
το 2001. Δεκατρία χρόνια μετά και εν μέσω καταιγισμού αιρέσεων και
παραθρησκευτικών ιδεών, με έκπληξη βλέπουμε την προσπάθεια εισαγωγής της
νευροθεολογίας και στο χώρο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, από το περιοδικό
«Ψυχής Δρόμοι». Συγκεκριμένα, στο τεύχος 7 του περιοδικού «Ψυχής
Δρόμοι», φιλοξενείται άρθρο με τίτλο «Εγκέφαλος και θρησκευτική
εμπειρία». Συγγραφείς του άρθρου ο κ. Παναγιώτης Μήτσιας, ιατρός
νευρολόγος και ο προτεστάντης (Πρεσβυτεριανός) κληρικός κ. David Hogue.
Διαβάστε περισσότερα »
Λόγος στην κατάθεση και προσκύνηση της σεπτής και Τιμίας Ζώνης της Υπεραγίας Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας (Αγ. Γερμανός, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως)

«Δεδοξασμένα έλαλήθη περί σου η
Πόλις του Θεού» μας έψαλλε ο Προφήτης και Βασιλέας Δαβίδ διά του Αγίου
Πνεύματος. Πραγματικά φανερώνοντας, Πόλη του Μεγάλου Βασιλέα, εκείνη για
την οποία ειπώθηκαν πολλά λαμπρά, έπαινοι και ύμνοι. Μα ποια άραγε να
είναι αυτή η Πόλη; Μου φαίνεται να το λέει αυτό ο θείος Δαβίδ σαφέστατα
και αναμφίβολα γι’ αυτήν την πραγματικά εκλεγμένη και ανώτερη από όλες
τις άλλες· όχι ότι είναι υπερτέρα οικοδομημάτων, αλλ’ ούτε ψηλότερη από
τους πιο ψηλούς λόφους και όρη της γης. Είναι ψηλότερη λόγω των μεγάλων
ενθέων αρετών και υπερέχει στην καθαρότητα αυτή η υπέραγνη και υπεράμωμη
Θεοτόκος. Σ’ αυτήν κατοίκησε ο Βασιλεύς των βασιλευόντων και Κύριος των
κυριευόντων καλύτερα δε θα λέγαμε, σύμφωνα με τον θείον Απόστολο, ότι
κατοίκησε σ’ αυτήν όλο «το πλήρωμα της θεότητος σωματικώς».
Διαβάστε περισσότερα »
Θεολογία και Ιατρική (πρωτοπρεσβ. π. Άγγελος Αγγελακόπουλος εφημέριος Ι. Ν. Αγίας Παρασκευής Καλλιπόλεως Πειραιώς)

Εν Πειραιεί 26-7-2013
Όπως
είναι γνωστό, αγαπητοί μου, ο άγιος ένδοξος μεγαλομάρτυς και ιαματικός
Παντελεήμων εξασκούσε την τέχνη της ιατρικής, ήταν ιατρός. Την ιατρική
τέχνη των σωμάτων την έμαθε από κάποιον Ευφρόσυνο, ο οποίος είχε πολύ
μεγάλη φήμη και δόξα και φαινόταν ότι έφθασε στο άκρο της ιατρικής, ενώ
την κατά Χριστόν ιατρική τέχνη της ψυχής την έμαθε από τον άγιο Ερμόλαο,
που ήταν ιερεύς της Εκκλησίας της Νικομήδειας, και του οποίου την μνήμη
εορτάσαμε χθες. Το γεγονός αυτό μας παρέχει εύκαιρον αφορμή, για να
ομιλήσουμε σήμερα περί της σχέσεως επιστήμης και θεολογίας και πιο
συγκεκριμένα περί της σχέσεως ιατρικής και θεολογίας.
Στην αποτομή της κεφαλής του Τιμίου Προδρόμου (Αγ. Ανδρέας Κρήτης)

Τόν εἶπαν καί «Ἠλία». «Καί ἄν θέλετε νά τό παραδεχτεῖτε, αὐτός εἶναι ὁ Ἠλίας πού πρόκειται νά ἔρθει» (Ματθ. 11, 14). «Καί αὐτός θά πορευτεῖ πρίν ἀπό τόν Κύριο μέ τή δύναμη καί τό πνεῦμα τοῦ προφήτη Ἠλία» (Λουκ. 1, 17). Πολλοί τόν ἀποκάλεσαν καί «διδάσκαλο». «Ἦρθαν δέ καί τελῶνες νά βαφτιστοῦν καί τοῦ εἶπαν, δάσκαλε τί νά κάνουμε»; (Λουκ. 3, 12). Ἀκόμη ὀνομάστηκε «ἑτοιμαστής». «Γιατί θά πορευτεῖς πιό μπροστά ἀπό τόν Κύριο, νά ἑτοιμάσεις στίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων τό δρόμο τοῦ Θεοῦ» (Λουκ. 1, 76). Καί «κήρυκας» ὀνομάστηκε. «Ὁ Ἰωάννης
βάπτιζε στήν ἔρημο καί κήρυττε βάπτισμα μετανοίας γιά τή συγχώρεση τῶν
ἁμαρτιῶν καί κήρυττε λέγοντας. Ἔρχεται πίσω ἀπό μένα αὐτός πού εἶναι
ἰσχυρότερος ἀπό μένα». (Μάρκ. 1, 4-7). Ὁ ἴδιος χαρακτήρισε τόν ἑαυτό του σάν φωνή. «Ποιός
εἶσαι, πές μας. Ποιός εἶσαι γιά νά δώσουμε καί ἐμεῖς ἀπάντηση σ’ αὐτούς
πού μᾶς ἔστειλαν. Πῶς θεωρεῖς ἐσύ τόν ἑαυτό σου; Καί ἐκεῖνος εἶπε. Ἐγώ
εἶμαι ἡ φωνή ἐκείνου πού φωνάζει στήν ἔρημο» (Ἰωάν. 1, 22). Εἶναι καί λέγεται καί «Βαπτιστής». «Φτάνει ὁ Ἰησοῦς στόν Ἰορδάνη ἀπό τή Γαλιλαία γιά νά βαπτιστεῖ ἀπό τόν Ἰωάννη» (Ματθ. 3, 13). «Ὁ δέ Ἰωάννης βρισκόταν ἐκεῖ καί βάπτιζε καί ἔρχονταν ὅλοι νά βαπτιστοῦν» (Μάρκ. 1, 4).
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΙΒ’ Ματθαίου: Ομιλία περί του ότι ουχ ο πλούτος, αλλ’ η τούτου χρήσις σώζει ή κολάζει τον άνθρωπον (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Ματθ. ιθ’ 16-26)
– Γιατί ο πλούσιος δύσκολα γίνεται τέλειος στα πνευματικά, σε αντίθεση με τον πτωχό;
– Πώς ο Θεός, ο Πατήρ πάντων, που αγαπά όλους και θέλει όλοι να σωθούν, διαμερίζει άνισα τα αγαθά Του, αναδυκνείοντας άλλους πτωχούς και άλλους πλούσιους;
– Με ποιό τρόπο σώζεται ο πλούσιος και με ποιό τρόπο ο φτωχός;
– Αφού ο πλούτος προξενεί πολλά εμπόδια εις την κατόρθωση της αρετής, πώς μπορεί να σωθεί ένας πλούσιος;
– Είναι ο πλούτος καλός ή κακός;
– Υπάρχουν παραδείγματα πλουσίων που ήσαν δίκαιοι και άγιοι;
– Είναι ο πλούτος πρόξενος κολάσεως;
– Είναι η πτωχεία αίτιον της αρετής;
Διαβάστε περισσότερα »
«Και ο τίμιος Γάμος οδηγεί στην αγιότητα» (Σεβ. Μητροπολίτης Πατρών Χρυσόστομος)

Στὶς 26 Αὐγούστου ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία τιμᾶ τὴν ἱερὰ μνήμη τῶν Ἁγίων Ἀδριανοῦ καὶ Ναταλίας οἱ ὁποῖοι ἦταν σύζυγοι. Ἀξίζει τὸν κόπο πρὶν ἀναφέρωμε ὁ,τιδήποτε ἄλλο, νὰ σημειώσωμε κάποια στοιχεῖα ἀπὸ τὴν ὡραία, συγκινητικὴ καὶ θαυμαστὴ ζωὴ τῶν δύο Ἁγίων.
Διαβάστε περισσότερα »
Αποστολικό Ανάγνωσμα: Ερμηνεία εις την A’ προς Κορινθίους επιστολήν του Παύλου, την αναγινωσκομένην τη ΙΑ’ Κυριακή (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Α’ Κορ. θ’ 2-12)
– Γιατί ο απ. Παύλος είχε ανάγκη να αποδείξει ότι είναι γνήσιος απόστολος του Κυρίου;
– Είχε ο Παύλος σύζυγο;
– Γιατί ο απόστολος Παύλος χρησιμοποιεί τα παραδείγματα του στρατού, του αμπελώνα και της ποίμνης;
– Γιατί ονομάζονται οι Απόστολοι και οι διδάσκαλοι της πίστεως, αροτήρες και αλοητήρες;
– Ποιά είναι τα πνευματικά τα υπό των αποστόλων σπειρόμενα και ποιός ο καρπός τους;
– Ποιά είναι τα σαρκικά τα υπό των αποστόλων θεριζόμενα;
– Γιατί ο απ. Παύλος δεν ελάμβανε (κατά κανόνα) από τους πιστούς ούτε τα προς το ζην απαραίτητα, αλλά δούλευε ο ίδιος;
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΙΑ’ Ματθαίου: Ομιλία περί μνησικακίας (Αρχιεπ. Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Ματθ. ιη’ 23-35)
– Πότε ένας άνθρωπος είναι μνησίκακος;
– Ποιά είναι τα είδη της μνησικακίας;
– Γιατί δεν έχει ελπίδα σωτηρίας ο μνησίκακος;
– Μπορεί ένα έργο να είναι καλό όταν λείπει η αγάπη;
– Μίσος και αγάπη ποτέ δεν συγκατοικούν όπως και το φως με το σκότος.
– Μπορεί ο μνησίκακος να πει ότι μισώ τον πλησίον μου αλλά αγαπώ το Θεό;
– Ένας μνησίκακος μπορεί να μεταβάλλει την απόφαση του Θεού προσευχόμενος και προσφέροντας μεγαλοπρεπή αφιερώματα και δώρα πολύτιμα;
– Πώς όμως μπορώ να συγχωρέσω αυτόν που με έβλαψε, τον συκοφάντη μου, τον αδικητήν μου;
– Ο Ιησούς Χριστός και οι απόστολοι και οι μάρτυρες, μεγάλα παραδείγματα συγχωρήσεως.
– Όσο προχωράει ο καιρός, τόσο στερεώνεται το μίσος.
Διαβάστε περισσότερα »
Ο σκοπός του Ιερέα-Πνευματικού στην Ορθοδοξία μας (π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος)

Απομαγνητοφωνημένο απόσπασμα ομιλίας που έγινε στα πλαίσια των κατηχητικών αναλύσεων
της Β᾽ προς Τιμόθεον επιστολής του Αποστόλου Παύλου, στο χωρίο κεφάλαιο
2, στίχος 3, στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου, Δικηγορικών Γλυφάδας, την
Πέμπτη 13-03-2014.
-Ποιά είναι η έννοια της πνευματικής πατρότητας; -Ποιο είναι το
πνευματικό παιδί; -Υπάρχει προσωπική σχέση μεταξύ πνευματικού πατέρα και
παιδιού εκτός Εκκλησίας; -Το μυστήριο της εξομολόγησης πότε και πώς
λειτουργείται; -Πότε συγχωρούμασθε; -Μετράει η πνευματικότητα του
εξομολόγου ιερέα στο μυστήριο; -Υπάρχουν έκτακτοι πνευματικοί
χαρισματούχοι; -Ποια η έννοια της πνευματικής καθοδήγησης; -Πρέπει να
υπακούμε τυφλά στον πνευματικό;
Ασθένεια και θεραπεία στην ορθόδοξη παράδοση και στις σύγχρονες αιρέσεις (Ιερεύς Σωτήριος Ο. Αθανασούλιας)

Θά
παρακολουθήσουμε στή συνέχεια τό φαινόμενο τῆς «θεραπείας» α) στόν χῶρο τῶν
χριστιανικῶν αἱρέσεων καί β) στόν χῶρο τοῦ ἀποκρυφισμοῦ καί τῶν ὁμάδων πού
ἀνήκουν στό κίνημα τῆς Νέας Ἐποχῆς καί, τέλος, θά δοῦμε πῶς θεωρεῖ τό θέμα ἡ
Ὀρθόδοξη χριστιανική Παράδοση.
Διαβάστε περισσότερα »
Θα φιλοξενούμε θεσμικά στο τμήμα θεολογίας τους αρνητές της θεότητας του Χριστού (Δημήτριος Τσελεγγίδης, Καθηγ. Δογματικής στο Τμήμα Θεολογίας Α.Π.Θ.)

Δημοσιεύουμε
ἐδῶ, λόγῳ τῆς σπουδαιότητός του, ἕνα μέρος τῆς θεολογικῆς προσεγγίσεως
τοῦ καθηγητοῦ κ. Δημητρίου Τσελεγγίδη, γιά τό θέμα τοῦ Τμήματος
Ἰσλαμικῶν Σπουδῶν, ἔτσι ὅπως παρουσιάσθηκε στή συνεδρία τοῦ Τμήματος
Θεολογίας τοῦ Α.Π.Θ. στίς 7.3.2014. Οἱ ὑπογραμμίσεις (bold) εἶναι δικές
μας.
Διαβάστε περισσότερα »
Αποστολικό Ανάγνωσμα: Ερμηνεία εις την Α’ προς Κορινθίους επιστολήν του Παύλου, την αναγινωσκομένην τη I’ Κυριακή (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Α’ Κορ. δ’ 9-16)
– Οι αυστηροί έλεγχοι βλάβη προξενούν αντί ωφέλεια.
– Η σοφία του απ. Παύλου μετέτρεπε την πικρότητα του ελέγχου σε γλυκύτατη νουθεσία, ώστε να είναι ο έλεγχος ευπρόσδεκτος στον νουν και να θεραπεύει τις ασθένειες της ψυχής.
– Όποιος υπομένει όσους τον υβρίζουν, τον αδικούν, τον διώκουν ή τον βλασφημούν και καμία εκδίκηση δεν πράττει, αυτός εργάζεται αρετή μεγάλη. Αυτός όμως που επί πλέον ευλογεί τους εχθρούς του και εύχεται υπέρ αυτών, ανεβαίνει στης αρετής την ακρώρεια.
– Ποιούς ονομάζει ο απ. Παύλος παιδαγωγούς και ποιούς πατέρες;
– Γιατί ο απ. Παύλος λέγει “μιμηταί μου γίνεσθε” και όχι “μιμηταί Χριστού γίνεσθε”;
Διαβάστε περισσότερα »
‘Μήτηρ υπάρχουσα της Ζωής’ (Δημήτρης Κουτρουμπής)

Ένα από τα ωραιότερα τροπάρια της Εκκλησίας
μας, είναι και το τροπάριο που ψάλλεται κατά την εορτήν της Κοιμήσεως
της Θεοτόκου. «Εν τη γεννήσει την Παρθενίαν εφύλαξας, εν τη κοιμήσει τον
κόσμον ου κατέλιπες, Θεοτόκε…». Είναι ωραίον, όχι μόνον διότι
περιέχει επιτυχέστατα συμπλέγματα ιδεών, λέξεων και φθόγγων που γεννούν
γνησίαν ποιητικήν συγκίνησιν , αλλά και διότι κατορθώνει εις ολίγας
φράσεις να συνοψίση την πίστιν και την πείραν της Εκκλησίας περί του
προσώπου και του έργου της Παναγίας εις την οικονομίαν της σωτηρίας και
την ζωήν του Σώματος του Χριστού.
Το τροπάριον αυτό ονομάζει την Παναγίαν «Μητέρα της Ζωής».
Ή, ακριβέστερον, διακυρήττει ότι η Θεοτόκος, μετά την κοίμησίν της, δεν
«κατέλιπε τον κόσμον» – δεν έπαυσε να εργάζεται και να είναι παρούσα εις
τον κόσμον ˙ αλλά μετέβη με όλην την ύπαρξίν της, ψυχή τε και σώματι,
προς την ζωήν, πλησίον του Θεού – διότι ήτο, είναι και θα είναι Μήτηρ
της Ζωής, «Μήτηρ υπάρχουσα της Ζωής». 1
Τι σημαίνει όμως ότι η Παναγία ήτο, είναι και θα είναι «Μήτηρ της Ζωής»;
Διαβάστε περισσότερα »
Για τον πεινασμένο Χριστό (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Στον πωλητή Αντζέμ Σ.
(Ματθ. 25, 35), θα πει ο Κύριος την ημέρα της Κρίσεως στους ελεήμονες.
Εσύ παραξενεύεσαι, διαβάζοντας το Ευαγγέλιο, πότε ήταν ο Χριστός
πεινασμένος στη γη;
Η συμβίωση ανθρώπων του ίδιου φύλου ασυμβίβαστη προς τις εντολές του Θεού (Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος)

Ὁ Κύριος ἡμῶν ηὐλόγησε, διά τοῦ πρώτου θαύματος Αὐτοῦ
ἐν Κανᾷ τῆς Γαλιλαίας, τό ἱερόν μυστήριον τοῦ γάμου, εἰς τό ὁποῖον συνέρχονται
δύο ἄνθρωποι δύο διαφορετικῶν φύλων, μέ σκοπόν τήν ἕνωσιν εἰς ἕν σῶμα: «καί ἔσονται
οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν. Τό μυστήριον τοῦτο μέγα ἐστίν, ἐγώ δέ λέγω εἰς Χριστόν
καί εἰς τήν ἐκκλησίαν» (Ἐφεσ. ε΄, 31-33).
ταύτης τῶν δύο προσώπων ἐν Χριστῷ, ἡ οἰκογένεια γίνεται κατοικητήριον τοῦ
Χριστοῦ, «ἐξ Οὗ πᾶσα πατριά ἐν οὐρανοῖς καί ἐπί γῆς ὀνομάζεται» (Ἐφεσ. γ΄,
15-16), πᾶσα πατριά, δηλαδή κάθε γενεαλογική προέλευσις καί παρουσία ἐπί τῆς γῆς,
τῆς ὁποίας κύτταρον ἀπό Ἀδάμ καί Εὔας εἶναι ἡ οἰκογένεια, διά τῆς ὁποίας
συνεχίζεται ἡ ζωή καί «κατακληρονομεῖται ἡ γῆ» καί ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν, ὑπό
τοῦ κατ᾿ εἰκόνα καί καθ᾿ ὁμοίωσιν πλασθέντος ἀνθρώπου.
πνευματικός ἀγών καί πορεία πρός ἕν τέρμα, τόν οὐρανόν. Τῆς πορείας αὐτῆς
κρισιμώτερον σημεῖον καί σπουδαιότατον μέσον εἶναι ὁ γάμος, ἡ ἐν Χριστῷ καί
κατά Χριστόν συζυγία, ὁ τίμιος γάμος (Ἑβρ. ιγ΄,4), τό μέγα μυστήριον (Ἐφ. ε΄,
32). Εἶναι δέ ἀποδεδειγμένον, ὅτι ἡ ἐπιτυχία ἤ ἡ ἀποτυχία, ἡ πρόοδος ἤ ὁ
καταποντισμός ἐν τῇ πνευματικῇ ζωῇ ἀρχίζει ἀπό τοῦ γάμου.
Στενάχωρες περιδιαβάσεις στο λαβύρινθο των αντικανονικών ατραπών της μεταπατερικής συγχύσεως (Πρωτοπρ. Ιωάννης Κ. Φωτόπουλος, Νομικός-Θεολόγος, εφημέριος Ι. Ν. Αγ. Παρασκευής Αθηνών)

(Μέ ἀφορμή τήν ὁλοκλήρωση τοῦ Συνεδρίου τῆς Ἀκαδημίας θεολογικῶν σπουδῶν Βόλου γιά τούς ἱερούς Κανόνες)
Διά
τῆς νηός ταύτης εἰκονίζεται ἡ καθολική τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία τῆς ὁποίας,
τρόπις μέν εἶναι ἡ πρός τήν ἁγίαν Τριάδα ὀρθόδοξος πίστις. Δοκοί
δέ καί σανίδες, τά τῆς πίστεως δόγματα καί αἱ παραδόσεις.Ἱστός, ὁ
σταυρός. Ἄρμενα, ἡ Ἐλπίς καί Ἀγάπη. Κυβερνήτης, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς
Χριστός. Πρωρεῖς καί ναῦται, οἱ Ἀπόστολοι, καί οἱ τῶν Ἀποστόλων
διάδοχοι, καί κληρικοί πάντες. Γραμματικοί καί νοτάριοι, οἱ κατά καιρούς
διδάσκαλοι. Ἐπιβάται, ἅπαντες οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοί. Θάλασσα, ὁ
παρών βίος. Πνεῦμα γαληνόν καί ζεφύριον, αἱ τοῦ ἁγίου Πνεύματος πνοαί τε
καί χάριτες. Ἄνεμοι, οἱ κατ᾿ αὐτῆς πειρασμοί, Πηδάλιον δέ αὐτῆς, δι᾿ οὗ
πρός τόν οὐράνιον λιμένα ἰθύνεται, ἡ παροῦσα Βίβλος τῶν Ἱερῶν Κανόνων
ἐστίν.
Πορίσματα Ημερίδας με θέμα: «Εναλλακτικές ‘θεραπείες’: ‘Ιατρική’ της Νέας Εποχής

[ΠΟΛΕΜΙΚΟ
ΜΟΥΣΕΙΟ 17 ΜΑΪΟΥ 2014 – ΥΠΟ ΤΗΝ ΑΙΓΙΔΑ Ι.Μ. ΓΛΥΦΑΔΑΣ]
λεγόμενες «ἐναλλακτικές θεραπεῖες» ἀποτελοῦν ἐφαρμογή στό χῶρο τῆς ὑγείας τῶν
περί Θεοῦ, ἀνθρώπου καί κόσμου ἀντιλήψεων τῶν ἀνατολικῶν θρησκειῶν καί τῆς
«Νέας Ἐποχῆς τοῦ Ὑδροχόου» καί γι᾽ αὐτό εἶναι πιό σωστό νά ὀνομάζονται «Ἰατρική
τῆς Νέας Ἐποχῆς».
Αποστολικό Ανάγνωσμα: Ερμηνεία εις την Α’ προς Κορινθίους επιστολήν του Παύλου, την αναγινωσκομένην τη Θ’ Κυριακή (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Α’ Κορ. γ’ 9-17)
– Μπορεί ο άνθρωπος να είναι συνεργός του Θεού;
– Γιατί ο απ. Παύλος χρησιμοποιεί μεταφορικά τους όρους “γεώργιον” και “οικοδομή”;
– Ο απ. Παύλος επαινεί τον εαυτόν του όταν τον χαρακτηρίζει “σοφό αρχιτέκτων”;
– Τί σημαίνουν οι λέξεις “χρυσός”, “άργυρος”, “τίμιοι λίθοι” και τί “τα ξύλα”, ο “χόρτος” και η “καλάμη”;
– Με ποιούς τρόπους φθείρουμε τον άγιο νανόν του Θεού;
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Θ’ Ματθαίου: Η ολιγοπιστία του Πέτρου (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

(Ματθ. ιδ’ 22-34)
Ο Θεός μας είναι ο Νικητής. Όλες οι καλές νίκες, μόνιμες ή πρόσκαιρες, από
την αρχή του χρόνου ως το τέλος της ιστορίας, ανήκουν σ’ Εκείνον. Είναι νικητής
όταν αποκαθιστά την τάξη, μέσα στην αταξία που προκαλούν αμαρτωλοί άνθρωποι.
Όταν οι χειρότεροι των ανθρώπων ανέρχονται στην πρώτη θέση και οι καλλίτεροι
πέφτουν στην τελευταία, Εκείνος αναποδογυρίζει την αταξία και βάζει τον
τελευταίο πρώτο και τον πρώτο τελευταίο. Νικά
την κακία και τα τεχνάσματα των πονηρών πνευμάτων που μαίνονται εναντίον των
ανθρώπων και τα διαλύει, όπως σκορπίζει ο ισχυρός άνεμος μια άσχημη δυσοσμία. Είναι νικητής σε κάθε έλλειψη: όπου υπάρχει
λίγο, το αυξάνει· όπου δεν υπάρχει τίποτα, δίνει με αφθονία. Είναι νικητής στην αρρώστια και στα βάσανα.
Λέει ένα μόνο λόγο κι η αρρώστια μαζί με τα βάσανα εξαφανίζονται. Οι τυφλοί
βλέπουν, οι κουφοί ακούνε, οι άλαλοι μιλάνε, οι παράλυτοι σηκώνονται και
περπατάνε, οι λεπροί καθαρίζονται. Είναι
νικητής του θανάτου: διατάζει κι ο θάνατος ελευθερώνει το θύμα από τα
σαγόνια του. Βασιλεύει στο βασίλειο των ουρανίων δυνάμεων – των αγγέλων και των
αγίων – που δεν έχει τέλος. Ένα βασίλειο που αν συγκριθούν μαζί του τα
βασίλεια αυτού του κόσμου είναι τόσο σκοτεινά και περιορισμένα, όσο ένας τάφος.
Διατάζει τα στοιχεία και τα όντα αυτού του κόσμου και τίποτα δεν μπορεί ν’ αντισταθεί
στις εντολές Του, χωρίς τον κίνδυνο να διαλυθεί και ν’ αποσυντεθεί.
Διαβάστε περισσότερα »
Αναστάσεις ζώων στους βίους των Αγίων (Σουλτάνα Λάμπρου, Λέκτωρ Θεολογικής Σχολή Α.Π.Θ.)

Στη Μεταμόρφωση του Κυρίου και Θεού (Θεόληπτος Φιλαδελφείας)

1. –
Ἡ σημερινή λαμπρή ἡμέρα τῆς Μεταμόρφωσης, ἀπαιτεῖ νά ἐξηγήσω στήν ἀγάπη σας -ἀνάλογα μέ τή Χάρη πού μοῦ δόθηκε ἀπό τόν Χριστό πού μεταμορφώθηκε- τό μυστήριο τῆς ἑορτῆς. Καί
ἔτσι, ἀφοῦ
μάθουμε τή δύναμη
τοῦ μυστηρίου πού κρύβεται μέσα της, νά ἑορτάζουμε ἀπό
δῶ καί πέρα
ὄχι μόνο ψάλλοντας ἱερούς ὕμνους,
ἀλλά
καί μέ σωστή ζωή. Ἐπειδή αὐτό ἀκριβῶς, δηλαδή ἡ
προκοπή μας στά καλά ἔργα,
ἀποδεικνύει καί ὅτι
ἔχουμε ἐπίγνωση
τῆς δωρεᾶς πού ἀξιωθήκαμε καί ὅτι
ἔχουμε ἀνακαλύψει τό θησαυρό της, τιμώντας ἔτσι σεβαστικά τήν
ἑορτή καί μέ
τά λόγια
καί μέ τά
ἔργα μας.
Η ζωή του σώματος. Τα όργανα και οι ανάγκες του σώματος. Η φροντίδα για το σώμα (Αγ. Θεοφάνης ο Έγκλειστος)

προκάλεσαν τα δυο προηγούμενα γράμματά μου! Αποδεικνύεται έτσι πως είσαι μια
μαθήτρια εύστροφη, επιμελής και δεκτική, πράγμα που εγγυάται την επιτυχία σου.
σου γράφω με μεγαλύτερη προθυμία. Δεν θα σου απαντήσω, όμως, σε όλα από τώρα.
Αυτή τη φορά θ’ ασχοληθώ με το ζήτημα που σε απασχολεί περισσότερο. Γράφεις: “Όσα
λέτε για τις πλευρές, τις δυνάμεις και τις ανάγκες της ανθρώπινης φύσεως, με
οδηγούν στο εσωτερικό του εαυτού μου. Κοιτάω, λοιπόν, μέσα μου. Κάτι βλέπω,
αλλά το μεγαλύτερο μέρος του εσωτερικού μου κόσμου είναι άλλοτε συγκεχυμένο και
δυσδιάκριτο, άλλοτε εντελώς αόρατο και απρόσιτο. Θά ‘θελα πολύ να μάθω για την
πνευματική, τη διανοητική και τη σωματική πλευρά του ανθρώπου, τις ανάγκες
καθεμιάς και τον τρόπο με τον οποίο ικανοποιούνται αυτές οι ανάγκες. Θέλω πολύ
να κρατήσω τον εαυτό μου στο επίπεδο της ανθρώπινης αξίας, έτσι όπως την καθόρισε ο Δημιουργός”.
στις απαρχές της ζωής μας. Η εξέτασή τους θα είναι το αντικείμενο της
συζητήσεώς μας από δω και πέρα. Γιατί δεν θα μπορούσε, βέβαια, ο άνθρωπος να
ζει διαφορετικά, παρά μόνο με τον τρόπο που καθορίστηκε κατά τη δημιουργία του,
με τον τρόπο που ταιριάζει στη φύση του. Εφόσον, λοιπόν, αποδεχθούμε κάποιες
λογικές και αναμφισβήτητες αρχές ως προς τη φύση και τη συγκρότηση του
ανθρώπου, τότε θα έχουμε ασφαλή δεδομένα για το πώς οφείλει να ζει.
ζουν τη ζωή που πρέπει, γιατί πιστεύουν πως οι κανόνες της δεν απορρέουν από
τον ίδια τη φύση του ανθρώπου, αλλά έχουν επιβληθεί από εξωτερικούς παράγοντες.
Γι’ αυτό τους απορρίπτουν και τους παραβαίνουν. Αλλά δεν έχουν δίκιο. Άκουσέ με προσεκτικά.
Ο π. Γεώργιος Καψάνης ως θεολόγος. Η θεολογική του μαρτυρία στη σύγχρονη εκκλησιαστική ζωή (Ιερομόναχος Λουκάς Γρηγοριάτης)

Εἰσήγησις στή κληρικολαϊκή σύναξι τῆς
Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κυθήρων (13/7/2014)
Θά
χρειασθοῦν πολλά χρόνια γιά νά ἀποτιμηθῇ
ἐπαρκῶς τό ἔργο
τοῦ μακαριστοῦ
Γέροντος, π. Γεωργίου Καψάνη. Χρονικό διάστημα σαρἀντα
ἡμερῶν
ἀπό τήν κοίμησί
του προσφέρεται μόνο ὡς εὐκαιρία
εὐλαβικῆς ἀναφορᾶς
στόν ἄνθρωπο πού ἐσφράγισε
τήν ἐποχή μας μέ τήν προσωπικότητα, τό
πολύπλευρο ἔργο καί συγκεκριμένα τήν θεολογική
του μαρτυρία στήν σύγχρονη ἐκκλησιαστική ζωή.
Πατερικές διδαχές για την Θεία Λειτουργία

Ὁ
ρῶσος συγγραφέας Νικολάϊ
Βασίλιεβιτς Γκόγκολ στοχαζόμενος στήν θεία Λειτουργία ἔγραφε «Ἡ
Θεία Λειτουργία εἶναι, σύμφωνα μέ μία θεώρηση, ἡ διαρκής ἐπανάληψη τῆς ὑπέρτατης
ἐκδηλώσεως ἀγάπης, πού φανερώθηκε “ἐφ᾽ ἅπαξ” γιά χάρη μας… Ὅποιος θέλει νά
προκόψει καί νά γίνει καλύτερος, πρέπει νά συμμετέχει ὅσο τό δυνατόν πιό συχνά
στή θεία Λειτουργία, καί μάλιστα νά συμμετέχει προσεκτικά καί βιωματικά. Ἡ
Λειτουργία, ἀδιόρατα καί μυστικά, οἰκοδομεῖ καί καταρτίζει τό χριστιανό. Κι ἄν ἡ
κοινωνία μας δέν ἔχει ὁλότελα ἀποσυντεθεῖ καί ἐρειπωθεῖ, ἄν οἱ ἄνθρωποι δέν
χωρίζονται ἀπό θανάσιμο καί ἄσβεστο μῖσος, ἡ μυστική αἰτία εἶναι ἡ θεία
Λειτουργία, πού θυμίζει στόν καθένα μας τήν ἁγία, τήν οὐράνια ἀγάπη πρός τόν ἀδελφό»1.
Διαβάστε περισσότερα »
Ομιλία περί Ελεαζάρου και των επτά παίδων (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

(1η Αυγούστου)
Η ομιλία Περί Ελεαζάρου και των
επτά παίδων, εκφωνήθηκε στην Αντιόχεια την παραμονή της εορτής των Μακκαβαίων
και έχει απολογητικό και συγχρόνως εγκωμιαστικό χαρακτήρα. Στην αρχή της
ομιλίας του ο Ιερός Χρυσόστομος μιλάει με θαυμασμό για κάποιον γέροντα που
μίλησε πριν απ’ αυτόν. Έπειτα διορθώνει εκείνους που δε δέχονται τους
Μακκαβαίους ως αγίους και δεν τους συγκαταλέγουν στο χορό των μαρτύρων
λέγοντας, πως δε μαρτύρησαν για το Χριστό, αλλά για το νόμο. Ανατρέποντας την
άποψη αυτή ο Χρυσόστομος λέγει πως ο Ελεάζαρος και οι επτά νέοι είναι λαμπροί
μάρτυρες, γιατί ακολούθησαν το δρόμο της αρετής και αγωνίσθηκαν εναντίον του
θανάτου πριν από την έλευση του Χριστού και θυσιάσθηκαν για χάρη του Χριστού,
αφού αυτός έδωσε το νόμο. Στη συνέχεια συγκρίνει Παλαιά και Καινή Διαθήκη και
τονίζει την υπεροχή της δεύτερης, στρέφεται εναντίον της ειδωλολατρικής και της
ιουδαϊκής σοφίας τονίζοντας τη δύναμη του σταυρού, και παρατηρεί πως το γράμμα
του νόμου θανατώνει ενώ η χάρη του Πνεύματος δίνει ζωή. Τελειώνει προτρέποντας
τους πιστούς να μεταβούν στο ναό των αγίων και να πάρουν μέρος με ειλικρινή
διάθεση και καθαρή ψυχή στην πανήγυρή τους. Το κείμενο της ομιλίας λαμβάνεται
από την έκδοση Montfaucon.
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Η’ Ματθαίου: Ερμηνεία του Ευαγγελίου (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Ματ. 14, 14-22)
– Ο απ. Ματθαίος αναφέρει ότι οι μαθητές είπαν στον Ιησούν, να απολύσει το πλήθος, ενώ ο απ. Ιωάννης αναφέρει ότι ο Ιησούς είπε προς τον Φίλιππον, από που να αγοράσουν άρτους για να φάει το πλήθος. Είναι αυτά τα ιστορούμενα υπό των αποστόλων αντίθετα;
– Γιατί ο Ιησούς λέγει στους μαθητές του να μοιράσουν αυτοί τις τροφές και δεν την δίνει ο Ίδιος;
– Όπου υπάρχει αδυναμία φύσεως εκεί ενεργεί η δύναμις και η τελειότης της χάριτος.
– Γιατί ο Ιησούς ζήτησε να του πάνε τους πέντε άρτους και τους δύο ιχθύες και δεν πραγματοποίησε το θαύμα Του με έναν Του μόνο λόγο;
– Γιατί ο Ιησούς προσέταξε να καθίσει ο λαός στο χορτάρι κατά ομάδες;
– Αφού ο ίδιος έχει την εξουσία να πράξει το θαύμα γιατί κοιτάζει προς τον ουρανόν πριν την πραγματοποίησή του;
– Τί διδασκόμαστε από την ευλογία των τροφών υπό του Ιησού;
– Γιατί ο Ιησούς κόβει τους άρτους πριν τους δώσει στους μαθητές Του, για να τους δώσουν αυτοί με την σειρά τους στον λαό;
– Γιατί ενώ χόρτασε ο λαός επερίσσευσαν οι τροφές; Και γιατί δώδεκα κοφίνια και όχι λιγότερα ή περισσότερα;
Διαβάστε περισσότερα »
Σκέψεις στην ακροθαλασσιά (Αγ. Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

Με ποιόν μοιάζει ο χριστιανός, που σηκώνει τις θλίψεις
της επίγειας ζωής με αληθινή πνευματική σύνεση; Μ’ έναν οδοιπόρο, που στέκεται στην
ακροθαλασσιά σε ώρα τρικυμίας.
Διαβάστε περισσότερα »
Πως να σηκώνουμε την συκοφαντία (Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)

Σας
συκοφάντησαν. Δεν είστε ένοχος. Οφείλετε, ωστόσο, να υπομείνετε τη
συκοφαντία μεγαλόψυχα. Και η υπομονή σας αυτή θα είναι ο κανόνας, το
θεραπευτικό επιτίμιο, για παράπτωμα που διαπράξατε και για το οποίο
είστε ένοχος. Μέσα στη συκοφαντία, επομένως, είναι κρυμμένο το έλεος του
Θεού…
Διαβάστε περισσότερα »
Η ψυχική ιατρεία του Αγίου Παντελεήμονος (+ Αρχιμ. Γεώργιος Καψάνης)

Εἰς τό Ἀπολυτικιο τοῦ
Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Παντελεήμονος τοῦ ὁποίου σήμερα ἐπιτελοῦμε τήν μνήμην,
παρακαλοῦμε τόν Ἅγιον νά πρεσβεύῃ στόν Κύριο, διά τήν ἄφεσιν τῶν ἁμαρτιῶν μας.
Θά περίμενε κανείς ὅτι, ἀπό ἕνα τόσο μεγάλο ἰατρό, ὅπως εἶναι ὁ Ἅγιος
Παντελεήμων, νά ζητούσαμε τήν ἰατρεία τῶν σωματικῶν ἀσθενειῶν, ἀλλά ἡ Ἐκκλησία
ζητάει τήν ἴασι τῶν ψυχικῶν ἀσθενειῶν, τῶν παθῶν, οἱ ὁποῖες πολλές φορές εἶναι
ἡ αἰτία τῶν σωματικῶν ἀσθενειῶν, ἀλλά καί οἱ ὁποῖες εἶναι καί οἱ χειρότερες,
διότι οἱ μέν σωματικές ἀσθένειες μπορεῖ νά κάνουν καί καλό στόν ἄνθρωπο, ψυχικό
καλό, νά τόν ὁδηγήσουν σέ μετάνοια, ἀλλά οἱ ἀσθένεις τῆς ψυχῆς τά πάθη δηλαδή,
αὐτά ὁδηγοῦν στόν αἰώνιο θάνατο.
Διαβάστε περισσότερα »
Πατερικές διδαχές περί της αρετής της σιωπής

Ὁ ἅγιος Παΐσιος Βελιτσκόφσκι
σέ ἔργο του λέγει γιά τήν σιωπή «Ὅποιος χαλιναγωγεῖ καί συγκρατεῖ τήν γλῶσσα
του, αὐτός μπορεῖ, ξέρει καί χαλιναγωγεῖ καί ὁλόκληρο τό σῶμα του. Ὅποιος
κρατάει τήν γλῶσσα του, ἀποφεύγει τό κάθε κακό, πού πηγή του ἔχει τήν γλῶσσα. Τήν γλῶσσα λέγει ὁ ἅγιος Ἰάκωβος “κανείς ἀπό τούς ἀνθρώπους δέν εἰμπορεῖ νά
τήν δαμάσει. Εἶναι κακό ἀσυγκράτητο, γεμάτη ἀπό δηλητήριο θανατηφόρο” Ἰακ. 3,8.
Πολλοί ἐπῆγαν ἀπό κοφτερό μαχαίρι. Μά πιό πολλοί χάθηκαν ἀπό την γλῶσσα τους.
Γιατί ἡ γλῶσσα εἶναι μία μάχαιρα δίστομος, πού ἔστω καί ἄν αὐτό δέν γίνεται αἰσθητό
μέ τά σωματικά μάτια, κυριολεκτικά σφάζει και τήν ψυχή καί τό σῶμα ἐκείνων, πού
τό ρίχνουν στήν ἀργολογία καί στίς μάταιες λογομαχίες. Ὤ γλῶσσα, ἐχθρέ τῆς
δικαίωσής μου! Ὤ γλῶσσα, καταστροφή μου, πνεῦμα σατανικό! Καί πῶς ὄχι; Ὁ ἄνθρωπος
χτίζει μέ κόπο πολύ τό πνευματικό του οἰκοδόμημα! Καί νά σύ, γλῶσσα, μέ μία σου
μόνο λέξη καί σέ μία στιγμή, τό γκρεμίζεις καί τό ἰσοπεδώνεις! Γι᾽ αὐτό ἡ Γραφή
λέγει: “Ἀνήρ δέ φρόνιμος ἡσυχίαν ἄγει” Παρ. 11,12»1.
Κυριακή Ζ’ Ματθαίου: Ερμηνεία του Ευαγγελίου (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Ματ. θ’ 27-35)
– Πώς γνώριζαν οι τυφλοί ότι ο Ιησούς μπορεί να τους θεραπεύσει;
– Γιατί ο Ιησούς δεν απαντούσε στους τυφλούς που Τον φώναζαν, παρά μόνον εντός της οικίας;
– Γιατί ο Ιησούς Χριστός ρώτησε τους τυφλούς αν πιστεύουν ότι μπορεί Αυτός να τους θεραπεύσει; Ως καρδιογνώστης, δεν γνώριζε την απάντηση;
– Η πίστις προηγείται της γνώσεως
– Γιατί ο Ιησούς ψηλαφίζει τους οφθαλμούς των τυφλών για να τους θεραπεύσει; Δεν αρκούσε και ένας μόνον λόγος Του;
– Γιατί ο Ιησούς προστάζει με αυστηρότητα τους τυφλούς να μην μάθει κανείς για την θεραπεία τους; Γιατί οι θεραπευμένοι τυφλοί παρήκουσαν την εντολήν;
– Γιατί ο κοινός λαός, αμαθής ων, κρίνει ορθότερα των διδασκάλων, δηλαδή των Φαρισαίων;
– Γιατί δεν απάντησε τίποτα ο Ιησούς στην αδιακρισία και βλασφημία των Φαρισαίων;
Διαβάστε περισσότερα »
Ο Χριστός δικαιώνει τον Θεό μπροστά στον κόσμο και τον άνθρωπο μπροστά στον Θεό. Η αποστασία. Για την ειρήνη όλου του κόσμου είναι απαραίτητη πρωτίστως η πνευματική αναγέννηση του ανθρώπου. (Αρχ. Σωφρόνιος Σαχάρωφ του Έσσεξ)

The Old Rectory, 3 Ιουνίου 1966
Χριστός δεν είναι Θεός, τότε εμείς μένουμε στο σκοτάδι και είναι αδύνατο να
δικαιώσουμε τον Θεό βλέποντας τα ατελείωτα παθήματα του κόσμου. Αν όμως
πραγματικά ο Χριστός είναι Θεός, όπως εμείς αδίστακτα πιστεύουμε, τότε κανένας
δεν μπορεί να μεμφθεί τον Θεό για τα κακά που διαδραματίζονται στον κόσμο. Χάρη
στην εμφάνιση του Χριστού γνωρίζουμε τώρα Ποιος είναι ο Θεός· Τον αγαπούμε και
δεν επιρρίπτουμε σε Αυτόν καμία μομφή. Ο Χριστός μας φανέρωσε τον Θεό, ο Οποίος
είναι Φως «και σκοτία εν Αυτώ ουκ έστιν ουδεμία».
Πώς εκδικούνται οι νεκροί; (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Γράμμα σε μια κυρία
Τρία παιδιά εμφανίζονται μόλις κλείσεις τα μάτια και γελούν μαζί σου, σε
κοροϊδεύουν, σε απειλούν και σε τρομάζουν. Πήγες, είπες, σε έξυπνους ανθρώπους
και έψαχνες φάρμακο. Εκείνοι σου είπαν: «Δεν είναι τίποτα»! Εσύ τους είπες:
«Αφού δεν είναι τίποτα διώξτε αυτό το τέρας από μένα! Μα, μπορεί να μην είναι
τίποτα εκείνο που δεν μ’ αφήνει να ησυχάσω ήδη έξι μήνες»; Και εκείνοι σου
απάντησαν: «άλλαξε αέρα, πήγαινε σε χαρούμενες παρέες, να τρέφεσαι καλύτερα.
Αυτό είναι απλή υποχονδρία».
(Περί πίστεως) Περί της ασφάλειας που προέρχεται από την πίστη και της πληροφορίας που αντλούν από αυτή οι πιστοί για όσα δεν γίνονται αντιληπτά μέσω των αισθήσεων (Αγ. Νεκτάριος Πενταπόλεως)

Ο Θεοφύλακτος λέει τα εξής για την
ασφάλεια που προέρχεται από την πίστη: «Και η πίστη αυτή καθεαυτή είναι
φραγμός, που δεν επιτρέπει να εισέλθουν στον νου αμαρτωλοί λογισμοί».
Διαβάστε περισσότερα »
Ασκητές μέσα στον κόσμο Β’: Αικατερίνα Δέρβα

Βιογραφικά
Γεννήθηκε
στην Βλάστη Κοζάνης το 1890 και ήταν η
έκτη θυγατέρα του Γιάννη Βλαχογιάννη
και της Μαρίας, που ήταν πολύ ευλαβής
γυναίκα και πολύ συνετή. Διηγείτο η
μητέρα της ότι οι πρόγονοί της φιλοξένησαν
στο σπίτι τους δύο φορές τον άγιο Κοσμά
τον Αιτωλό και τους ευλόγησε.
Κατερίνα παρακολούθησε μερικές τάξεις
στο Δημοτικό Σχολείο, έμαθε να διαβάζη
και σ’ όλη της την ζωή μελετούσε πολύ.
Ήταν πολύ όμορφη και όταν ήρθε στο χωριό
τους ένας νέος δάσκαλος, του άρεσε και
την έκλεψε. Ο πατέρας της έδωσε την ευχή
του, έγινε ο γάμος της Κατερίνας με τον
Κωνσταντίνο Δέρβα και εγκαταστάθηκαν
στο χωριό του συζύγου της, στην Τσαρίτσανη
Ελασσώνος. Όταν η Κατερίνα περίμενε το
τρίτο της παιδί, τον άνδρα της κάποιος
τον πυροβόλησε και τον σκότωσε. Έτσι σε
ηλικία 27 ετών έμεινε χήρα με τρία μωρά.
Για να ζήση εμαθε να ράβη.
Αργότερα οι
συγγενείς της της έκτισαν ένα σπίτι
στην Βλάστη δίπλα στο πατρικό της. Εκεί
έμαθε και πλεκτομηχανή. Ο γυιός της, ο
Γιώργος, έμαθε και αυτός ραπτική και
αργότερα εγκαταστάθηκε στην Θεσσαλονίκη,
όπου τον ακολούθησε και η μητέρα του
Κατερίνα.
εγκατάστασή της στην πόλη του Αγίου
Δημητρίου ήταν δώρο Θεού για την Κατερίνα,
γιατί αξιοποίησε τις πνευματικές
ευκαιρίες που υπήρχαν. Εκκλησιαζόταν
στον Άγιο Μηνά, στην Παναγία Χαλκέων,
στην Αγία Αικατερίνη και κυρίως στην
Αγία Σοφία, την οποία θεωρούσε σπίτι
της. Εκεί βρήκε τον π. Βασίλειο Καϊμάκη,
τον ενάρετο πνευματικό, στον οποίον
εξωμολογείτο.
μεγάλη ευλάβεια στα θεία και εσέβετο
πολύ τους ιερείς. Είχε ανεψιό τον π.
Ευσέβιο Βίττη, τον οποίον υπεραγαπούσε.
Στην ζωή της αξιώθηκε δύο φορές να
προσκυνήση τους Αγίους Τόπους.
εξωτερική της εμφάνιση ήταν μικρόσωμη.
Φορούσε πάντα μανδήλα στο κεφάλι και
μαύρα ρούχα. Ήταν περιποιημένη, δεν ήταν
ρακένδυτη και ατημέλητη. «Αυτά είναι
υπερβολές», έλεγε. «Ο άνθρωπος να είναι
καθαρός και περιποιημένος».
την μετάνοια και πενθούσε για τις
αμαρτίες της, αλλά εκφραζόταν αυτό ως
χαρά. Ζούσε το χαροποιό πένθος, την
χαρμολύπη, όπως λέγουν οι πατέρες. Ήταν
άνθρωπος που αγαπούσε την ζωή, την
ομορφιά της ζωής, την καθημερινή
πραγματικότητα. Δεν ένιωθε μέσα της ότι
εστερήθη, ότι εταλαιπωρήθη, ότι υπέφερε.
Δεν παραπονείτο για τίποτε, όλα τα
ξεπέρασε με την εμπιστοσύνη της στον
Θεό και την προσευχή.
πήγαινε άλλαζε την ατμόσφαιρα. Μετέδιδε
αυτό που βίωνε, και όταν την ρωτούσαν
κάτι, μετέδιδε τον λόγο του Θεού. Δεν
είχε μονοτονία στην συμπεριφορά της.
Ήταν πάντα ένας δροσερός άνθρωπος.
Έλεγε: «Μία καινούργια μέρα, μία καινούργια
ζωή». Δεν αγωνιούσε για τίποτε. Αν και
είχε περάσει πολλές δυσκολίες στην ζωή
της, έλεγε: «Αν ξαναερχόμουν στην ζωή,
πάλι εύκολα θα την περνούσα. Εμένα ο
Θεός με αξίωσε να περνώ άνετα, χωρίς να
έχω ούτε κτήμα ούτε σπίτι στο όνομά μου.
Δεν ξέρω τι θα πει εφορία, τι θα πει
δικηγόρος. Πέρασα σαν βασίλισσα». Ήταν
πάντα ειρηνική χωρίς εκρήξεις και
θυμούς.
Ο Άγιος Προφήτης Ηλίας (+ Αρχιμ. Γεώργιος Καψάνης)

Ὁμιλία τοῦ ἀειμνήστου Ἁγιορείτου Ἡγουμένου
π. Γεωργίου Καψάνη
ἐποχή πού ἔζησε ὁ Ἅγιος Προφήτης Ἠλίας γύρω στό 800 π.Χ. ἔχει πολλά κοινά
καί μέ τήν σημερινή ἐποχή πού ζοῦμε ἐμεῖς. Ἦταν καί τότε, εἶναι καί σήμερα μία ἐποχή
ἀποστασίας ἀπό τήν πίστι τῶν Πατέρων. Καί ἡ ἀποστασία γίνεται συνήθως διά
λόγους συμβιβασμοῦ, γιατί θέλουν νά συμβιβασθοῦμε μέ τή ζωή τῆς ἁμαρτίας ἤ
θέλουν νά συμβιβασθοῦμε μέ τούς κρατοῦντες κάθε ἐποχῆς ἤ θέλουν νά συμβιβασθοῦμε
μέ τήν ἑκάστοτε πολιτική ἐξουσία.
Από το Συναξάρι – Άγιος Μάρτυρας Αιμιλιανός

(18 Ιουλίου)
Όταν ο Ιουλιανός ο Παραβάτης ανέλαβε
την αυτοκρατορική εξουσία (361), περιφρονώντας ό,τι καλό είχε παραλάβει
από τον άγιο Κωνσταντίνο τον Μέγα καθώς και από τη χριστιανική του
παιδεία, ανέτρεψε τη δημόσια τάξη με την τυραννία του και καθύβρισε τον
Θεό καταγινόμενος με όλα τα μέσα να επαναφέρει τη λατρεία των ειδώλων.
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΣΤ’ Ματθαίου: Ομιλία περί του παραλύτου τον οποίον κατέβασαν από την στέγη (Ιωάννης Ξιφιλίνος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως)

(Ματθ. θ’ 1-8)
Οι ψυχές όσων μιμούνται
θεοφιλώς την φιλοπονία και εργατικότητα των μελισσών, ελκύονται από την γλυκύτητα
των θείων λόγων και δρέπουν από αυτούς χρήσιμα και ωφελιμότατα πράγματα,
πετώντας όπως εκείνες επάνω από τους λειμώνες και συλλέγοντας από όλα τα αμάραντα
βότανα και τα άνθη ό,τι χρησιμώτερον υπάρχει εκεί. Και από άλλους μεν λόγους
συλλέγουν το άνθος της σωφροσύνης· από άλλους δε το της δικαιοσύνης· από άλλους
το της φρονήσεως· από άλλους το της ανδρείας· από αλλούς το άνθος της συμπαθείας
και της φιλανθρωπίας προς τους ομοδούλους· το της πραότητος και της επιεικείας
από εδώ, το της υπομονής και της καρτερίας στα δεινά από εκεί. Και γενικώς, απανθίζοντας
από παντού όλα όσα συντελούν στην σωτηρίαν της ψυχής, τα εναποθέτουν στην
κυψέλη της καρδίας, τα κατεργάζονται και παρασκευάζουν εκεί το «υπέρ μέλι και
κηρίον γλυκάζον» μέλι των αρετών.
Αυτούς, λοιπόν, ας
μιμούμεθα και εμείς, αδελφοί μου, και όταν προσερχώμεθα στον θείο και περικαλλή
αυτόν λειμώνα, την Εκκλησίαν, ας μη χρησιμοποιούμε την εδώ προσέλευσί μας σαν αφορμή
για συζητήσεις μεταξύ μας, αλλά να περιεργαζώμεθα τις θείες Γραφές, οι οποίες αναγιγνώσκονται
για την σωτηρία μας, και να ζητούμε το ψυχικόν όφελος που πηγάζει από αυτές, επιμελώς,
με μεγάλην προσοχή και εξεταστικήν διάθεσι. Με τον τρόπον αυτόν, άλλοτε
νουθετούμενοι περί αυτής της αρετής, άλλοτε διδασκόμενοι περί εκείνης, μίαν
άλλη φορά ακούγοντας παραινέσεις για κάποιαν άλλη, και συνεχώς μέσα σ’ αυτό το
κλίμα παιδαγωγούμενοι και γυμναζόμενοι, θα ημπορέσωμε να κατορθώσωμε κι εμείς
τις αρετές και να προσφέρωμε στον Θεόν την γλυκύτητα και τον φωτισμόν που
γεννάται από αυτές μέσα στις ψυχές μας, σαν μέλι και κηρήθρα. Διότι πάντοτε η
Θεία Γραφή τα θεοφιλή και σωτήρια διδάσκει και προβάλλει, και τίποτε δεν
υπάρχει μέσα σ’ αυτήν που να μη συντελή στην ωφέλεια της ψυχής. Επειδή λοιπόν
έτσι έχουν τα πράγματα, ας μάθωμε από τα λόγια του σημερινού Ευαγγελίου πόσο
μεγάλο κακόν είναι η αμαρτία, και ότι
βλάπτει πάρα πολύ την ψυχή, αλλά είναι και η βασική αιτία των περισσοτέρων σωματικών νοσημάτων.
Η στέρηση πολύ βοηθάει (Γέροντας Παΐσιος)

– Γέροντα, γιατί σήμερα ο κόσμος ταλαιπωρείται τόσο
πολύ;
τον αρρωσταίνει και τον ταλαιπωρεί. Οι ευκολίες στην εποχή μας έχουν
αποβλακώσει τον κόσμο. Αυτή η μαλθακότητα σήμερα έχει φέρει και τις πολλές
αρρώστιες. Παλιά τι τραβούσαν για να αλωνίσουν! Τι κόπος, αλλά και τι γλυκό
ήταν το ψωμί! Πού να έβλεπες ψωμί πεταμένο! Αν εύρισκες κανένα κομματάκι, το
μάζευες και το ασπαζόσουν. Όσοι πέρασαν Κατοχή βλέπουν ένα κομμάτι ψωμί και το
βάζουν στην άκρη, ενώ οι άλλοι το πετούν, δεν καταλαβαίνουν την αξία του.
Πετάνε κομμάτια ψωμί στα σκουπίδια, δεν το εκτιμούν. Ούτε ένα “δόξα σοι ο Θεός”
δεν λένε οι περισσότεροι για τις ευλογίες που δίνει ο Θεός. Σήμερα όλα γίνονται
με άνεση.
Λόγος κατά των ιεροκατηγόρων (Μητροπολίτης Δέρκων Γρηγόριος)

Με αφορμή τις εκδηλώσεις προς τιμήν του Μητροπολίτου Δέρκων Γρηγορίου που πραγματοποιήθηκαν χθες Κυριακή 13/7/14 στην γενέτειρά του τη Ζουμπάτα (οικισμός Μοίρα Πατρών), αναδημοσιεύουμε σήμερα από το τευχίδιο "Γρηγορίου Μητροπολίτου Δέρκων, Λόγοι και Υμνογραφήματα", εκδόσεως της εφημερίδας των Πατρών Ο Εκκλησιολόγος, αρ. φ. 365, 21/6/14 και επιμέλειας Νεζεριτών μοναχών, τον λόγο του κατά των ιεροκατηγόρων. Το εξαιρετικό αυτό τευχίδιο περιέχει, προλεγόμενα με πληροφορίες σχετικές με τους λόγους, δύο λόγους και ένα ποίημα του.
Ο Μητροπολίτης Δέρκων Γρηγόριος απαγχονίστηκε στην Κωνσταντινούπολη μαζί με τον Πατριάρχη Γρηγόριο τον Ε’, σε αντίποινα για την κήρυξη της επανάστασης στον Μοριά. Οι κάτοικοι του χωριού κατασκεύασαν προτομή για να τιμήσουν τον συμπατριώτη τους εθνομάρτυρα, της οποίας τα αποκαλυπτήρια είχε κάνει ο Μητροπολίτης Πατρών Χρυσόστομος.
Διαβάστε περισσότερα »
Κολακεία: Ο εκφυλισμός της φιλίας (Αρχ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ιεροκήρυκας Ι. Μ. Πατρών, Δρ. Θεολογίας)

Η κολακεία από αρχαιοτάτων χρόνων
εξέφραζε την δια των λόγων ή και έργων δουλοπρεπή έξαρση ανύπαρκτων ή
ενδεχομένως και υπαρκτών προτερημάτων κάποιου προσώπου με σκοπό την απόκτηση
ευνοίας ή χρηματικής ωφελείας απ᾽αυτό.
Διαβάστε περισσότερα »
Ομιλία μετά την προς Τίτον επιστολήν του Παύλου, την αναγινωσκομένην τη Κυριακή των πατέρων της τετάρτης συνόδου εις το, “Πιστός ο λόγος”. Περί του, ότι η εις Χριστόν πίστις εστίν αληθής, και βεβαία, και αναντίρρητος (Νικηφόρος Θεοτόκης)

Γιατί υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι φωτίζονται από την χάρη του Θεού, που
αγαπά όλους τους ανθρώπους, αλλά δεν πιστεύουν; Και πώς γνωρίζουμε ότι η
Χάρις του Θεού φωτίζει και ενεργεί; Είναι όλοι οι άνθρωποι σε θέση να
αντιληφθούν αυτόν τον φωτισμό; Αν όχι ποιοί δεν μπορούν;
Χριστού και προετοιμασία των ανθρώπων για την υποδοχή των ευαγγελικών
διαταγμάτων.
– Πώς είμαστε σίγουροι ότι τα θαύματα του Ιησού Χριστο,ύ που μαρτυρούν οι θείοι απόστολοι ως αυτόπτες, δεν είναι ψεύδος;
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή των αγίων Πατέρων της Δ’ Οικουμενικής Συνόδου: Ομιλία εις το ρητόν, “ος δ’ αν ποιήση και διδάξη, ούτος μέγας κληθήσεται εν τη βασιλεία των ουρανών” (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Ματθ. ε’ 14-19)
– Το σημερινό Ευαγγέλιο περιέχει τις αρετές των αληθινών ποιμένων και διδασκάλων, γι’ αυτό και διαβάζεται σήμερα (Κυριακή) προς τιμήν των θεοφόρων Πατέρων της Δ’ Οικουμενικής Συνόδου.
– Η πράξη της αρετής είναι καρπός της ελεύθερης προαιρέσεως του ανθρώπου. Της διδασκαλίας όμως το επάγγελμα δεν είναι έργο μόνον της προαιρέσεως, αλλά και της μαθήσεως.
– Αφού ο Θεός δεν έδωσε σε όλους της σοφίας το τάλαντο, δεν είναι άδικο να διορίζει μεγάλες ανταποδόσεις σε αυτόν που όχι μόνον πράττει την αρετήν αλλά και την διδάσκει; Γιατί και αυτός που δεν έχει το χάρισμα της διδασκαλίας, να μην καθίσταται μέγας στην βασιλεία των ουρανών;
– Με ποιό κριτήριο διανέμει ο Θεός τα τάλαντα; Πώς δεν αντιτίθεται στην δικαιοσύνη του Θεού, η διανομή περισσότερων ταλάντων σε κάποιους ανθρώπους;
– Ο Δημιουργός και Εξουσιαστής της κτίσεως, ουδεμίαν χρείαν έχει των αρετών μας.
– Η σωτηρία και κληρονομία της βασιλείας του Θεού είναι έλεος, δώρο και χάρις. Τα καλά έργα μόνον αφορμή δίδουν στον Θεόν.
– Ο Θεός θέλει να κοπιάζουμε για το κατόρθωμα των αρετών, γιατί αυτό είναι απόδειξη της ευλάβειας και της προθυμίας της ψυχής μας.
– Ο Θεός μετρά την ποσότητα των κόπων ή την προθυμία της καρδιάς;
– Η διδασκαλία γίνεται κατά δύο τρόπους: ή διά λόγου ή διά των έργων. Η δε διά των έργων διδασκαλία είναι ισχυρότερη από αυτή που γίνεται διά λόγου. Γιατί συμβαίνει αυτό;
– Μπορεί να διδάσκει ένας αμαθής και απαίδευτος; Αν ναι με ποιό τρόπο;
– Αν διδάσκει και ο αμαθής και απολαμβάνει μισθόν διδασκάλου, δεν είναι περιττή η μάθησις;
– Από τί κινδυνεύουν όσοι διδάσκουν;
– Εάν κανείς κατέχει την ρητορικήν τέχνην, μπορεί να διδάσκει ανεξάρτητα από το αν έχει κατορθώσει της αρετής τα έργα;
– Μπορεί το διδάσκειν μόνο, να καταστήσει κάποιον μέγαν στη βασιλεία των ουρανών;
Διαβάστε περισσότερα »
Μία απάντηση στην αγάπη του Χριστού (Πρωτ. Θωμάς Βαμβίνης)

Ἡ
καταγραφή μιᾶς προσωπικῆς μαρτυρίας, κυρίως ὅταν ἀναφέρεται στόν ἀγώνα γιά τήν εὕρεση τοῦ πραγματικοῦ νοήματος τῆς ζωῆς, ἔχει μεγάλο πνευματικό βάρος. Μιά τέτοια
μαρτυρία διαβάσαμε πρόσφατα στό διαδίκτυο.
Σέ
αὐτήν τήν μαρτυρία καταγράφεται ἡ ἀναζήτηση
καί ἡ ἐκκλησιαστική ἐμπειρία μιᾶς ἀπό
γεννήσεως προτεστάντισσας, ἡ
ὁποία στήν πνευματική ἐναγώνια πορεία της ἔγινε κατ’ ἀρχήν καθολική σέ μιά κοινότητα, ἡ ὁποία
«διακατεχόταν ἀπό ἀκραῖο μοντερνισμό», κατόπιν, ἀνικανοποίητη στίς ἀναζητήσεις της, ἐντάχθηκε σέ μιά καθολική μοναστική ἀδελφότητα, γιά νά φθάση τελικά στό
«σπίτι της», μέ τό νά λάβη τό ὀρθόδοξο
Βάπτισμα καί νά γίνη στήν συνέχεια ὀρθόδοξη
μοναχή στά Ἱεροσόλυμα.
Θά
καταγράψουμε ὁρισμένα, κατά τήν
γνώμη μας, σημαντικά στοιχεῖα
ἀπό τήν μαρτυρία της, τά ὁποῖα
θεωροῦμε ὅτι ἀποτελοῦν ἀφυπνιστικές
ὑπομνήσεις, γιά τόν μεγάλο θησαυρό πού δόθηκε
δωρεάν, σ΄ ἐμᾶς τούς ἐκ γενετῆς ὀρθοδόξους
Χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι
«ὡς ἀναισθητοῦντα βρέφη» λάβαμε τό ὀρθόδοξο Βάπτισμα, χωρίς ἴσως νά τό ἐνεργοποιήσουμε μέ τήν ἐν Χριστῷ ζωή μας.
Ποιμαντικά λάθη εις την αντιμετώπισιν των αιρέσεων: Η περίπτωσις του κηρύγματος (πρωτ. Βασίλειος Α. Γεωργόπουλος, Επικ. Καθ. Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.)

παράγοντας στην ποιμαντική πράξη για τη σωστή και υπεύθυνη αντιμετώπιση των
διαφόρων αιρέσεων δεν είναι μόνο η καλή γνώση των δοξασιών και των πρακτικών
της κάθε αιρετικής κίνησης, αλλά και η αποφυγή διαφόρων ποιμαντικών λαθών.
αποφυγή αυτών των λαθών είναι καίριας σημασίας αναγκαιότητα γιατί, μεταξύ των
άλλων, σχετίζεται με την ορθή στρατηγική του ποιμένα ή και του χριστιανού για
να βοηθηθεί ο πλανεμένος συνάνθρωπός μας. Ένα τέτοιο ποιμαντικό λάθος είναι
ορισμένες φορές και η ποιότητα και το περιεχόμενο του αντιαιρετικού κηρύγματος.
αυτονόητο ότι το ορθόδοξο εκκλησιαστικό κήρυγμα δεν μπορεί να είναι ούτε
προτεσταντικού τύπου ευσεβιστική ηθικολογία ούτε ρωμαιοκαθολικού τύπου
σχολαστική καθηκοντολογία. Είναι όμως, επίσης, αδιανόητο το αντιαιρετικό
κήρυγμα να περιλαμβάνει την καλλιέργεια φανατισμού και σκληρότητας προς τον
άνθρωπο που έχει εμπλακεί στην πλάνη.
Η κοινωνία της ερήμου και η ερημία των πόλεων († μοναχός Μωυσής Αγιορείτης)

Βρισκόμαστε, ἀγαπητοί μου, στήν ἐποχή πού προφήτευσε ὁ ἅγιος, πώς ὁ ἄνθρωπος θά κάνει ἡμέρες δρόμο γιά νά βρεῖ ἕναν ἄνθρωπο καί σάν τόν συναντήσει θά τόν ἀσπάζεται ὡς ἀδελφό του. Τοῦτο
παράδοξα συμβαίνει προτοῦ
πραγματοποιηθεῖ ἀκριβῶς, ὅπως τό λέει ὁ ἅγιος
Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός,
ὕστερα ἀπό ἕναν, ἄς ποῦμε, ἐπερχόμενο τρίτο παγκόσμιο πόλεμο. Μόνος
ὁ σημερινός ἄνθρωπος ἄγχεται, ἀγωνιᾶ, πάσχει, ταλαιπωρεῖται καί ταλαιπωρεῖ. Γιατί; Μιά κάποια ἀπάντηση θά προσπαθήσει νά δώσει ἡ παροῦσα ὁμιλία μεταφέροντας τό ἄρωμα τῆς κοινωνίας τῆς ἐρήμου
στήν ἐρημία τῶν συγχρόνων μεγαλουπόλεων.
Πατερικές διδαχές περί της ειρήνης του Θεού

Ὁ Ἅγιος Νικόλαος
Βελιμίροβιτς ἑρμηνεύοντας τό Εὐαγγέλιο τῆς Κυριακῆς
τοῦ Θωμᾶ, λέγει: «Ὅταν οἱ ἄνθρωποι χάνουν τήν ἐσωτερική εἰρήνη τους κι οἱ ἐπίγειες
μέριμνες τούς γονατίζουν, λένε εἰρήνη ὑμῖν, ἀλλά προσφέρουν κάτι, πού οἱ ἴδιοι
δέν ἔχουν. Ὁ χαιρετισμός αὐτός οὔτε τήν δική τους εἰρήνη μπορεῖ νά αὐξήσει οὔτε
τήν εἰρήνη ἐκείνων στούς ὁποίους ἀπευθύνονται. Ὁ χαιρετισμός τοῦ Χριστοῦ ὅμως εἶναι
διαφορετικός. Ἐκεῖνος δίνει αὐτό, πού πραγματικά ἔχει. Ἡ δική Του εἰρήνη εἶναι
τοῦ Νικητῆ, πού ἡ νίκη Του εἶναι πλήρης, ὁλοκληρωτική. Ἡ εἰρήνη Του ἑπομένως εἶναι
χαρά, θάρρος, ὑγεία, εἰρήνη καί δύναμη. Δέ δίνει τήν εἰρήνη Του ὅπως κάνει ὁ
κόσμος. Δέν τή δίνει ἁπλά μέ τά χείλη Του, ἀλλά μέ τήν ἴδια τήν ψυχή Του, μέ ὅλη
Του τήν καρδιά καί τό νοῦ, ὅπως ἡ ἀγάπη δίνεται στήν ἀγάπη. Χαρίζοντάς τους τήν
εἰρήνη Του, τούς μεταγγίζει μέ ἕνα μυστηριώδη τρόπο τήν ὕπαρξή Του. Τέτοια εἰρήνη
σηματοδοτεῖ τήν βασιλεία τοῦ Θεοῦ μέσα στήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου»1.
Διαβάστε περισσότερα »
Απόστολος Κυριακής Δ’ Ματθαίου: Ομιλία περί του, ότι και ο αγιασμός των δικαίων, και η αισχύνη των αμαρτωλών ορατά εισι και αισθητά (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

Πώς η αμαρτία εισάγει την αισχύνη σ’ αυτόν που την πραγματοποιεί; Ο
Αδάμ και η Εύα παρότι δεν τους έβλεπε κανείς και δεν γνώριζε άλλος (αφού
δεν υπήρχαν άλλοι άνθρωποι στον κόσμο) την αμαρτία τους, γιατί
ντράπηκαν μετά από αυτή;
Κυριακή Δ΄ Ματθαίου: Η μεγάλη πίστη του εκατόνταρχου (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

(Ματθ. η’ 5-13)
Όταν ο άνθρωπος δεν έχει μεγάλη ταπείνωση,
πραότητα, υποταγή και υπακοή στο Θεό, πώς μπορεί να σωθεί; Πώς θα μπορούσε να
σωθεί ένας άπιστος κι αμαρτωλός άνθρωπος, όταν κι ο δίκαιος «μόλις σώζεται» (Α’ Πέτρ. δ’ 18); Το νερό δε μαζεύεται στα ψηλά κι απόκρημνα βουνά, αλλά σε χαμηλά,
επίπεδα και βαθιά μέρη. Το έλεος του
Θεού δεν κατοικεί στους υπερήφανους, που κομπάζουν και αντιτίθενται στο Θεό, αλλά
στους ταπεινούς και τους πράους, που η καρδιά τους είναι ταπεινωμένη κι ειρηνική,
που είναι υποταγμένοι στο μεγαλείο του Θεού κι υπάκουοι στο θέλημά Του.
Σταχυολογήματα (Όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ)

Πρόλογος
Τρεις είναι οι αγιότερες
και πιο οσιακές μορφές της Ορθοδοξίας του Βορρά, ο Άγιος Θεοδόσιος του Κιέβου, ο Άγιος
Σέργιος του Ραντονέζ και ο Άγιος
Σεραφείμ του Σάρωφ, τρία αστέρια ολοφώτεινα στο στερέωμα της Ρωσικής
Ορθοδοξίας.
Ο Άγιος Σεραφείμ, νεώτερος των άλλων, έζησε, έδρασε και έλαμψε τον
18ον και 19ον αιώνα (1759— 1833). Γεννήθηκε στις 19 Ιουλίου του 1759 στην πόλη
Κούρσκ και παρέμεινε εκεί μέχρι το 18ο έτος της ηλικίας του. Στην ηλικία αυτή
πήρε τη γενναία απόφαση να αφοσιωθεί ολόψυχα στο Θεό και οδήγησε τα βήματα του
στο Μοναστήρι του Σάρωφ.
Στην μοναχική του κουρά
ονομάσθηκε Σεραφείμ — προηγουμένως είχε το όνομα Πρόχορος. Ένα έτος αργότερα
χειροτονήθηκε Διάκονος και μετά έξι χρόνια, σε ηλικία
34 ετών, Ιερεύς. Όταν λειτουργούσε, πετούσε στα ουράνια, και πολλές φορές
αξιωνόταν να βλέπει θαυμαστά οράματα και να ακούει αγγελικές μελωδίες.
Διψώντας να πλησιάσει
περισσότερο τον Θεό παρακάλεσε να αποσυρθεί σε μια ερημική περιοχή. Έλαβε από
τη Μονή την άδεια και επί πέντε χρόνια αφοσιώθηκε στη σιωπή, στην άσκηση, στην
έντονη προσευχή. Βαθειά μέσα στο δάσος αγωνιζόταν να ανεβαίνει ημέρα με την
ημέρα την κλίμακα που οδηγεί στον Ουρανό. Τότε έκανε και την γνωστή άσκηση, τις
«χίλιες νύχτες προσευχής». Ανεβασμένος σε μια μεγάλη πέτρα επί χίλιες νύχτες
ξαγρύπνησε προσευχόμενος.
Μαζί με την προσευχή
διάβαζε ακατάπαυστα την Αγία Γραφή. «Πρέπει να τρέφεις, έλεγε, την ψυχή με τον
λόγον του Θεού, διότι ο λόγος του Θεού είναι ο «άρτος των αγγέλων». Με αυτόν
πρέπει να τρέφονται οι ψυχές που αγαπούν με πάθος τον Θεόν». Ευλαβείτο
αφάνταστα την Θεοτόκο. Στο πρόσωπό Της εύρισκε ανέκφραστη πνευματική
αγαλλίαση. Έλεγε συχνά, «η Παναγία είναι η χαρά, η μεγαλύτερη απ’ όλες τις
χαρές».
Με τις τόσες προσευχές και
μελέτες και ασκήσεις έγινε κατοικητήριο του Αγίου Πνεύματος, γεμάτος χάρη και
σοφία και πνευματική δύναμη. Απέκτησε φήμη αγίου και φωτισμένου ανδρός και ο
κόσμος έτρεχε κοντά του να ξεδιψάσει. Στην αρχή απέφευγε τον κόσμο, αλλά αργότερα,
το 1815, σε ηλικία 56 ετών, κατόπιν οράματος και προσταγής της Θεοτόκου, άνοιξε
το κελλί του και δεχόταν τους πάντας. Τώρα πια άρχισε το έργο του
«στάρετς», του πνευματικού καθοδηγητού.
Η δράση του ως «στάρετς»
υπήρξε καταπληκτική. Εκατοντάδες χιλιάδες κόσμος έτρεχε κοντά του. Αναρίθμητες
ψυχές πήγαιναν να βρουν σ’ αυτόν τη γαλήνη, τη χάρη, τη σωτηρία. Και όσοι δεν
μπορούσαν να φθάσουν μέχρι το κελλί του, τον κατέκλυζαν με επιστολές.
Οι επισκέπτες του εγύριζαν
άλλοι άνθρωποι. Καθώς προσευχόταν γι’ αυτούς, καθώς τους ευλογούσε με το σημείο
του Σταυρού, καθώς εμύρωνε το μέτωπό τους με λάδι από την κανδήλα της Παναγίας,
καθώς τους έδινε πνευματικές συμβουλές, μια μυστική δύναμη απλωνόταν στις ψυχές
τους. «Οποιοσδήποτε ερχόταν στον στάρετς Σεραφείμ, ένοιωθε να τον εγγίζει η
θεϊκή φλόγα που υπήρχε σ’ αυτόν και να αγκαλιάζει την ψυχή του». Σ’ όλους
εμοίραζε ειρήνη, χαρά, θεϊκές ευλογίες.
Συνιστούσε συχνά την
ειρήνη: «Απόκτησε την πνευματική ειρήνη και τότε χίλιες ψυχές ολόγυρα σου θα
βρουν τη λύτρωση». Σχετικά με τον προορισμό μας εδίδασκε: «Σκοπός του
ανθρώπινου βίου είναι να αποκτήσουμε μέσα μας το Άγιον Πνεύμα». Μιλούσε πολύ
για την Ανάσταση του Χριστού. Χαιρετούσε τους επισκέπτες του με τα λόγια:
«Χαρά μου, Χριστός ανέστη»! Kαι κάθε φορά που κοινωνούσε, απήγγελλε τον
πασχαλινό κανόνα «Αναστάσεως ημέρα…».
Για τα πνευματικά
χαρίσματα που είχε, τι να πρωτοαναφέρουμε; Το μάτι του διέσχιζε τα βάθη των
καρδιών. Είχε βλέμμα προφήτου. Προέβλεπε τα μέλλοντα. Απαντούσε σε επιστολές,
χωρίς να τις ανοίξει, γιατί εγνώριζε το περιεχόμενο τους. Ήταν ακόμη και
θαυματουργός. Εσκόρπιζε θεραπείες σε αρρώστους. Πολλές φορές το πρόσωπό του
άστραφτε σαν ήλιος. Και μέσα στο δάσος, όταν ασκήτευε, είχε φιλίες με τα άγρια
πουλιά και ζώα, και μάλιστα με μια πελώρια αρκούδα, που κάθε ήμερα ερχόταν να
φιλοξενηθεί κοντά του! Ζωή προπτωτική, παραδεισένια!
Το πέρασμά του από τη γη
θα μείνει αξέχαστο. Η Εκκλησία του Χριστού λίγες παρόμοιες μορφές εγνώρισε. Τα
λόγια του και τα έργα του θα δυναμώνουν πάντα τους πιστούς.
Ο θάνατός του υπήρξε
οσιακός. Ευρέθηκε (2 Ιανουαρίου τον 1833) νεκρός, γονατισμένος, με τα μάτια
του προσηλωμένα στην εικόνα της Θεοτόκου, ενώ την προηγουμένη ημέρα είχε
κοινωνήσει των Αχράντων Μυστηρίων και είχε αποχαιρετήσει τους πατέρες του Μοναστηριού.
Άγιος ανεκηρύχθη επίσημα το 1903. Εορτάζει στις 2 Ιανουαρίου και στις 19
Ιουλίου. Η αγιότης του γίνεται συν τω χρόνω γνωστή σ’ όλο το χριστιανικό
κόσμο.
Οι πρεσβείες του είθε να
μας ενισχύουν στο δρόμο της ζωής μας και το παράδειγμά του ας μας εμπνέει.
Στέρηση της ελευθερίας, υποκρισία και εγωισμός: μόνιμα χαρακτηριστικά της κοσμικής ζωής (Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)

"Άλλο
ένα πράγμα που παρατηρώ", γράφεις, "είναι το πως τρέχουν όλοι με κομμένη
ανάσα πέρα-δώθε, κυνηγώντας, θαρρείς, κάτι που ποτέ δεν καταφέρνουν να
πιάσουν. Τί φασαρία, τί αναβρασμός, τί πήγαιν’ έλα είν’ εκείνο που
βλέπω, όποτε περνάω από πολυσύχναστο δρόμο; Διαπιστώνω, όμως, ότι το
ίδιο συμβαίνει και στα σπίτια, ίσως και μέσα στις ψυχές των ανθρώπων. Τα
‘χω χαμένα! Μπορεί κανείς, αλήθεια, να ζει μ’ αυτόν τον τρόπο;…
Παρατηρώ,
επίσης, το πώς καταναγκάζουν και καταπιέζουν ο ένας τον άλλο. Κανένας
δεν έχει τη δική του βούληση. Κανένας δεν είναι ελεύθερος. Δεν τολμάς να
ντυθείς όπως θά ‘θελες, να φερθείς όπως θά ‘θελες, να πεις ό,τι θά
‘θελες. Δεν μπορείς να ξεχωρίσεις από τους υπόλοιπους. Ό,τι κάνουν,
επιβάλλεται από έναν άγραφο νόμο, ένα νόμο στον οποίο όλοι υποτάσσονται,
ένα νόμο, ωστόσο, που κανένας δεν ξέρει το πώς καθιερώθηκε, μα ούτε και
το πώς να τον αποφύγει. Μ’ αυτόν τον τρόπο αλληλοβασανίζονται. Δεν
τολμάς ν’ ακούσεις κανέναν – τί θλιβερό!
Διαβάστε περισσότερα »
Το σκηνικό των συγχρόνων Αιρέσεων (π. Αρσένιος Βλιαγκόφτης, Δρ. Θεολογίας)

Ἀπό
εἰσήγηση πού πραγματοποιήθηκε τόν Μάρτιο 2013, στήν Κύπρο, στά πλαίσια
Ἀντιαιρετικοῦ Ἐπιμορφωτικοῦ Σεμιναρίου, πού διοργάνωσε ἡ Συνοδική
Ἐπιτροπή γιά θέματα αἱρέσεων καί παραθρησκείας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου.
Διαβάστε περισσότερα »
Απόστολος Πέτρος (Πρωτ. π. Γεώργιος Παπαβαρνάβας)

(29 Ιουνίου)
Ο
Απόστολος Πέτρος είχε φλογερό ζήλο και μεγάλη αγάπη για τον Χριστό.
Βέβαια, κατά την διάρκεια του πάθους Του, Τον αρνήθηκε τρεις φορές με
όρκο, αλλά μετενόησε. Θυμήθηκε, μετά το λάλημα του πετεινού, τον λόγο
του Χριστού, που του είχε προαναγγείλει την πτώση του στο αμάρτημα της
αρνήσεως, και αφού βγήκε έξω έκλαυσε πικρά. Ο Χριστός, μετά την Ανάστασή
Του, τον αποκατέστησε στο αποστολικό αξίωμα, αφού τον ερώτησε τρεις
φορές εάν τον αγαπά, και του έδωσε την εντολή να ποιμαίνη τα λογικά Του
πρόβατα.
Ομιλία εγκωμιαστική στον απόστολο Παύλο (Αγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

1.-.
Τί τέλος πάντων εἶναι ὁ ἄνθρωπος καί πόση εἶναι ἡ εὐγένεια τῆς δικῆς μας φύσης καί πόσο ἱκανό στήν ἀρετή εἶναι αὐτό τό ὄν, μᾶς τό ἔδειξε περισσότερο ἀπ᾿ ὅλους τούς ἀνθρώπους ὁ Παῦλος. Καί τώρα σηκώνεται, ἀπό ἐκεῖ
πού ἔχει φθάσει,
καί μέ καθαρή φωνή πρός ὅλους
ἐκείνους πού κατηγοροῦν τή φύση μας ἀπολογεῖται γιά χάρη τοῦ Κυρίου, προτρέπει γιά ἀρετή, κλείνει τά ἀναίσχυντα στόματα τῶν βλάσφημων καί ἀποδεικνύει ὅτι δέν εἶναι μεγάλη ἡ διαφορά ἀνάμεσα στούς ἀγγέλους καί στούς ἀνθρώπους, ἄν θέλουμε νά προσέχουμε τόν ἑαυτό μας. Γιατί χωρίς νά ἔχει ἄλλη φύση, οὔτε νά ἔχει λάβει ἄλλη ψυχή, οὔτε νά κατοίκησε σ᾿ ἄλλο
κόσμο, ἀλλά ἄν καί ἀνατράφηκε στήν ἴδια γῆ καί τόπο καί μέ τούς ἴδιους νόμους καί συνήθειες, ξεπέρασε ὅλους τούς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ἔζησαν ἀπό τότε πού ἔγιναν οἱ ἄνθρωποι.
Ποῦ εἶναι λοιπόν ἐκεῖνοι
πού λέγουν, ὅτι εἶναι δύσκολο πράγμα ἡ ἀρετή
καί εὔκολο ἡ κακία; Γιατί ὁ Παῦλος τούς ἀντικρούει λέγοντας· «Οἱ θλίψεις μας πού γρήγορα περνοῦν, προετοιμάζουν σ᾿ ἐμᾶς σέ ὑπερβολικά μεγάλο βαθμό αἰώνιο βάρος δόξας» (Β´ Κορ. 4,
17). Ἐάν ὅμως τέτοιες θλίψεις περνοῦν εὔκολα, πολύ περισσότερο οἱ φυσικές ἡδονές. Καί δέν εἶναι μόνο αὐτό τό θαυμαστό του, ὅτι δηλαδή ἀπό πολλή προθυμία δέν αἰσθανόταν τούς κόπους του γιά τήν ἀρετή, ἀλλ᾿
ὅτι ἀσκοῦσε αὐτήν χωρίς ἀμοιβή.
Διαβάστε περισσότερα »
Αλιείς ανθρώπων (Πρωτ. π. Θωμάς Βαμβίνης)

Σήμερα διαβάζεται στούς Ιερούς Ναούς τό
ευαγγελικό ανάγνωσμα, από τό κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, πού περιγράφει τήν
κλήση τών τεσσάρων πρώτων μαθητών τού Χριστού. Τούς βρήκε «παρά τήν
θάλασσαν τής Γαλιλαίας», τούς μέν (Πέτρο καί Ανδρέα) «βάλλοντας
αμφίβληστρον εις τήν θάλασσαν», δηλαδή ρίχνοντας τά δίχτυα τους στήν
λίμνη, τούς δέ (Ιάκωβο καί Ιωάννη) «καταρτίζοντας τά δίκτυα αυτών» καί
τούς κάλεσε νά εγκαταλείψουν τήν αλιεία τών ψαριών, νά Τόν ακολουθήσουν,
προκειμένου νά τούς κάνη «αλιείς ανθρώπων». Τούς πήρε από τήν θάλασσα
τής Γαλιλαίας καί τούς άνοιξε στό πέλαγος τής κοινωνίας τών ανθρώπων
δίνοντάς τους ως δίχτυ τήν διδασκαλία Του καί τήν μαρτυρία γιά τό
πρόσωπό Του, τόν Θεό Λόγο, πού προσέλαβε στήν υπόστασή Του ακέραιη τήν
φύση μας.
Διαβάστε περισσότερα »
Αποστολικό Ανάγνωσμα: Ερμηνεία εις την προς Ρωμαίους επιστολήν του Παύλου, την αναγινωσκομένην τη Β’ Κυριακή (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Ρωμ. β’ 10-16)
– Αφού ο Θεός ούτε γένος, ούτε άλλο κοσμικό πράγμα επιβλέπει, γιατί ο απ. Παύλος λέγει ότι είναι άξιος δόξης και τιμής και ειρήνης ο Ιουδαίος πρώτα και έπειτα ο Εθνικός;
– Γιατί οι Ιουδαίοι κρίνονται αυστηρότερα έναντι των Εθνικών;
– Αφού οι Εθνικοί δεν είχαν τον νόμο του Θεού τον γραπτόν, πώς μπορούσαν να φεύγουν της αμαρτίας και να κατορθώνουν την αρετήν; Πώς γνώριζαν τί είναι καλό και τί κακό;
– Ποιός είναι ο φυσικός νόμος;
– Γιατί ο απ. Παύλος λέγει ότι ο Θεός θα κρίνει τα κρυπτά των ανθρώπων διά Ιησού Χριστού και όχι ο ίδιος ο Πατήρ;
Λόγος εγκωμιαστικός περί των Οσίων Πατέρων των εν τούτω τω Αγίω Όρει του Άθω λαμψάντων (Αγ. Νικόδημος Αγιορείτης)

Κυριακή Β’ Ματθαίου, των Αγιορειτών
Πατέρων
Οσιακή πανήγυρις, πάντες οι
δήμοι των Οσίων συνάχθητε. Μοναστών και μιγάδων εορτή σήμερον εις την του
Χριστού Εκκλησίαν ανέτειλε· τα πλήθη των μοναστών και μιγάδων συνεορτάσατε.
Καινή και κοινή μνήμη πάντων των του Όρους Αγίων Πατέρων εξέλαμψε. Καινά και
κοινά άσματα πάντες κοινώς οι εν τω Όρει πατέρες ψάλατε. Διατί κοινά; Ότι κοινοί προστάται και ευεργέται όλου κοινώς του
Αγίου Όρους και οι θείοι ούτοι Πατέρες εφάνησαν. Διατί καινά; Ότι καινή και νεοφανής και η τούτων μνήμη· εις μεν τους
ανωτέρω και παλαιούς χρόνους ουδαμώς τελουμένη, ήδη δε εις τους καθ’ ημάς καιρούς
δικαίως και ευλόγως εορταζομένη.
Τι είναι η Ευρώπη

1) ΤΟ ΚΟΣΜΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ ΣΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ
ΖΩΗ – Γέροντος
Παϊσίου Ἁγιορείτου
2) ΟΙ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΔΙΩΧΝΟΥΝ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΜΕ
ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ – Ἁγίου Νικολάου
[Βελιμίροβιτς], Ἐπισκόπου Ἀχρίδος
– Ὁ Χριστός μέ τή διδασκαλία
του συνέβαλε στήν πρόοδο τῆς Εὐρώπης;
– Ἡ Εὐρώπη εὐχαρίστησε τόν Χριστό;
Διαβάστε περισσότερα »
Πρόσχωμεν! Την ομολογίαν της πίστεως εν ταπεινώσει και ορθή εκκλησιολογία προσφέρειν (Μητροπολίτης Γόρτυνος & Μεγαλοπόλεως Ιερεμίας)

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ
Δημητσάνα-Μεγαλόπολη,
Κυριακή 15 Ἰουνίου 2014
ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ
(Ἀπάντηση σέ ἐπιστολές
καί μηνύματα)
Διαβάστε περισσότερα »
Η ακράτεια είναι η αιτία της αμαρτίας

Ο άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ μας λέγει για την αρετή της νηστείας: «Ο νους, αυτός ο βασιλιάς του εσωτερικού κόσμου του ανθρώπου, για να ασκήσει και να διατηρήσει τα κυριαρχικά δικαιώματά του, πρέπει πρώτα απ ̓ όλα να υποταχθεί στον νόμο της νηστείας. Μόνο έτσι θα μπορέσει να υποτάξει τις επιθυμίες της καρδιάς και του σώματος. Και μόνο με την συνεχή εγρήγορση, την νήψη, θα μπορέσει να διδαχθεί τις ευαγγελικές εντολές και να τις εφαρμόσει. Το θεμέλιο, λοιπόν, των αρετών είναι η νηστεία. Η νηστεία αποξενώνει τον άνθρωπο από τα σαρκικά πάθη, ενώ η προσευχή παλεύει με τα ψυχικά πάθη και, αφού νικήσει, διαποτίζει όλη την ύπαρξη του ανθρώπου, τον οποίο καθαρίζει από κάθε ρύπο κακίας. Και τότε ο Θεός έρχεται και κατοικεί στον καθαρό τούτο λογικό ναό. Όποιος σπέρνει σε γη ακαλλιέργητη, χάνει τον σπόρο και, αντί για σιτάρι, θερίζει αγκάθια. Έτσι κι εμείς, αν σπέρνουμε στην ψυχή την προσευχή έχοντας παχιά σάρκα, τότε, αντί για καλό καρπό, θα θερίσουμε αμαρτία. Η προσευχή θα χάνεται ή θα μολύνεται μέσα σε μάταιες σκέψεις, ακάθαρτες φαντασιώσεις και ηδονικά αισθήματα» [1].
Διαβάστε περισσότερα »
Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής Αγίων Πάντων: Ομιλία περί του, ότι έκαστος έχει προκείμενον ίδιον αγώνα, και περί του, πώς δύναται τούτον διανύσαι αξοπρεπώς (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

Κυριακή Α’
Ματθαίου
Πολλοί οι υπέρ της αρετής αγώνες και κατά της αμαρτίας. Γιατί τότε ο
απόστολος Παύλος δεν είπε πληθυντικώς, τους προκειμένους ημίν αγώνας,
αλλ’ είπε ενικώς;
–
Η ενατἐνιση της περιόδου της παναγίας ζωής του Ιησού Χριστού και του
κοσμοσωτηρίου πάθους Του, βοήθεια στον αγώνα των Χριστιανών εναντίον της
αμαρτίας και υπέρ της απόκτησης των αρετών.
Διαβάστε περισσότερα »
Συν πάσι τοις αγίοις (Αγ. Ιουστίνος Πόποβιτς)

Ὁ Πρόλογος καί ὁ Ἐπίλογος εἰς τούς «Βίους τῶν Ἁγίων»
Διαβάστε περισσότερα »
Αγιον Πνεύμα και Χριστιανική ενότης (Πρωτοπρ. Γεώργιος Μεταλληνός, ομότ. Καθηγητής Παν/μίου Αθηνών)

Ἕνα εὔκολο –καὶ πρόχειρο– ἐπιχείρημα, γιὰ νὰ ὑποστηριχθεῖ ἡ συγγένεια τῶν Μεγάλων Θρησκειῶν (Θρησκευμάτων ὀρθότερα), εἶναι ἡ ἀναφορὰ σὲ ἕνα Θεό, πού ἀπὸ κοινοῦ ἀποδέχονται. Καὶ
βέβαια ὁ
Θεὸς
εἶναι
ἕνας.
Ὁ
ἕνας
ὅμως
Θεὸς
θεωρεῖται
ἀπὸ τὰ
διάφορα θρησκεύματα μέσα ἀπὸ εἰδικὴ προοπτική, ὥστε τελικὰ νὰ
διαφέρει ὁ
Θεὸς
ἀπὸ θρησκεία σὲ θρησκεία, καὶ τελικὰ
νὰ
ἀποδεικνύεται,
ὅτι
δὲν
εἶναι
ὁ
ἴδιος
Θεός, στὸν ὁποῖο ἀναφέρονται,
ἀκόμη καὶ οἱ
λεγόμενες μονοθεϊστικὲς
θρησκεῖες, ἀλλὰ
καὶ οἱ χριστιανικὲς «Ὁμολογίες».
Πατερικές διδαχές περί πραότητος

Ὁ ἅγιος Νεκτάριος σχετικά μέ τήν ἀρετή τῆς πραότητος στο Γνῶθι σαυτόν, λέγει: «Ἡ πραότητα
εἶναι ἠρεμία ψυχῆς, πού ἀγαπά- ει τόν Θεό καί τόν πλησίον της. Ἡ πραότητα εἶναι
ἀρετή ἀγαπητή στον Θεό, πού εὐχαριστεῖ ὅσους βλέπουν τήν εἰκόνα της. Ἡ ἡμερότητα
τοῦ χαρακτῆρος της ξεχύνεται σάν ὀμορφιά, πού διανθίζει μέ χάρη ὅλο το ἦθος του
καί φέρνει εὐχαρίστηση σέ ὅσους τήν βλέπουν. Ἡ πραότητα εἶναι πλοῦτος ἀνεκτίμητος,
εἶναι θεϊκό ὄνομα, εἶναι οὐράνιο χάρισμα, εἶναι σκάλα, πού ἀνεβάζει τόν ἄνθρωπο
στόν οὐρανό. Ἡ πραότητα κάνει τόν ἄνθρωπο εἰκόνα τοῦ πράου Ἰησοῦ, πού θερμαίνει
τήν καρδιά του. Ἡ πραότητα ἀκολουθεῖται ἀπό τήν ταπεινοφροσύνη, τήν ἀνεξικακία
καί τήν ὑπομονή. Ὁ πρᾶος εἶναι εὐμενής καί εὐγενικός προς ὅλους, καί σέ ὅσους ἁμαρτάνουν
μέ ἐπιείκεια φέρεται. Δέν μαλώνει, δέν βλαστημάει, δέν βρίζει, ἀλλά μέ ἀγάπη
διορθώνει ὅσους φταῖνε»1.
Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Ο άγιος Παναγής Μπασιάς (1801-1888)

7 Ιουνίου
Παναγής γεννήθηκε το 1801 στην Κεφαλληνία από ευγενή οικογένεια, ενώ από
μικρό παιδί φανέρωσε ζωηρή ευφυΐα και μεγάλη αγάπη για την ανάγνωση των
ιερών βιβλίων. Όταν πέθανε ο πατέρας του υποχρεώθηκε να αναλάβει την
προστασία της μητέρας του και της αδελφής του και άρχισε να ασκεί το
επάγγελμα του δασκάλου, παρά το νεαρόν της ηλικίας του. Σύντομα όμως
παραιτήθηκε για να αποφύγει συμβιβασμούς υπό την πίεση των Αρχών της
αγγλικής κατοχής <1>, ως προς την πίστη του και τα πατριωτικά του
αισθήματα, και άσκησε το επάγγελμά του ιδιωτικά, μέχρι την ημέρα που
αποφάσισε να κόψει κάθε δεσμό με τον κόσμο εγκαταλείποντας την
οικογένειά του και την σταδιοδρομία του και γινόμενος μοναχός στην Μονή
της Παναγίας των Βλαχερνών στην νήσο Δίο. Μετά από τις επίμονες
παρακλήσεις της μητέρας του επέστρεψε στο Ληξούρι, χωρίς ωστόσο να
απαρνηθεί την ασκητική βιοτή που διήγε σε όλη του την ζωή, κάτω από
οποιεσδήποτε περιστάσεις. Χειροτονήθηκε πρεσβύτερος σε ηλικία τριάντα
πέντε ετών και έκτοτε αφιερώθηκε ολόκληρος στην υπηρεσία της Εκκλησίας,
με την καθημερινή σχεδόν τέλεση της θείας Λειτουργίας, με το κήρυγμα και
κυρίως με το παράδειγμα των ευαγγελικών αρετών του. Στεκόταν στην
εκκλησία ως στύλος προσευχής, και όταν έβγαινε το έκανε για να μοιράσει
ελεημοσύνες, να επισκεφθεί δεινοπαθούντες ή να φέρει πίσω στο ποίμνιο
παραστρατημένες ψυχές. Αρνήθηκε πάντα να διορισθεί σε κάποια ενορία,
προκειμένου να αποφύγει τους βιοτικούς περισπασμούς και τις πιέσεις των
κατακτητών, και εγκαταστάθηκε στο μονύδριο του Αγίου Σπυρίδωνος, απ’
όπου για πενήντα χρόνια μοίραζε σε όλο τον λαό της Κεφαλληνίας τους
θησαυρούς που έκρυβε στην καρδιά του. Ακολουθώντας το παράδειγμα του
αγίου Γερασίμου [20 Οκτ.] και του αγίου Άνθιμου του Τυφλού [4 Σεπτ.], ο
παπα-Μπασιάς δίδασκε και διέδιδε την χάρη του Θεού στον λαό, δίχως
ωστόσο να εγκαταλείπει το ερημητήριό του. Πήγαινε επίσης να λειτουργήσει
σε όλα τα εξωκκλήσια που ήσαν διεσπαρμένα γύρω από το Ληξούρι, όπου
μόλις γινόταν γνωστή η έλευσή του συναζόταν πλήθος πιστών.
Ερμηνεία εις τας πράξεις των αποστόλων, τας αναγινωσκομένας την Κυριακή της Πεντηκοστής (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

– Γιατί οι απόστολοι μαζεύτηκαν όλοι μαζί την πεντηκοστή ημέρα από την Ανάσταση του Κυρίου;
– Γιατί ο ήχος που ακούστηκε ερχόταν από τον ουρανό;
– Η πολυγλωττία ως ποινή εχώρισε τους ανθρώπους σε πολλά έθνη.
Τώρα ως δώρο ενώνει πάντα τα έθνη εις ένα έθνος, το χριστιανικό, και
εις μία εκκλησία την του Χριστού.
– Γιατί το άγιο πνεύμα είχε την μορφή πύρινων γλωσσών;
– Τί σήμαινε το γεγονός ότι κάθε μία πύρινη γλώσσα εκάθισεν σε καθένα από τους αποστόλους;
– Είναι το Άγιο Πνεύμα πυρ, δηλαδή υλικό πράγμα;
– Οι απόστολοι περίμεναν την έλευση του Αγίου Πνεύματος;
– Τί σημαίνει το “επλήσθησαν άπαντες πνεύματος”;
– Οι απόστολοι μίλησαν τις γλώσσες όσων βρέθηκαν εκεί ως ακροατές ή όλες τις γλώσσες;
– Το χάρισμα της πολυγλωττίας το έλαβαν μόνο οι απόστολοι;
Εις την Πεντηκοστήν (Αγ. Νικόδημος Αγιορείτης)

Των Αγίων Πατέρων της Πρώτης Οικουμενικής Συνόδου (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Σήμερα (Κυριακή)
ἡ Ἐκκλησία μας γιορτάζει τὴ μνήμη μίας πολὺ μικρῆς
ὁμάδας μαθητῶν καὶ ὀπαδῶν
Του. Σήμερα παρουσιάζει μπροστά σου μόνο τριακόσιους δεκαοκτὼ γλυκεῖς, εὐώδεις
καὶ ἀμάραντους καρπούς. Μιὰ μικρὴ ἀλλά ἐκλεκτὴ ὁμάδα. Αὐτοὶ εἶναι οἱ
τριακόσιοι δεκαοκτὼ ἅγιοι πατέρες τῆς Πρώτης Οἰκουμενικῆς
Συνόδου, ποὺ συνῆλθε
στὴ Νίκαια τὸ
325 μ. Χ., τὴν ἐποχὴ
τοῦ αὐτοκράτορα Κωνσταντίνου τοῦ Μεγάλου, γιὰ τὴν ὑπεράσπιση, ἀποσαφήνιση καὶ βεβαίωση τῆς Ὀρθόδοξης Πίστης.
Διαβάστε περισσότερα »
Η Ανάληψη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού – δέκα τοποθετήσεις σε δέκα ερωτήσεις (Πρωτοπρ. Γεώργιος Δ. Δράγας)

2. Γιατί έφαγε ο αναστημένος Χριστός ψητό ψάρι και μέλι;
3. Γιατί έγινε η Ανάληψη στο Όρος των Ελαιών;
4. Γιατί έπρεπε να ήταν παρόντες οι Απόστολοι και η Θεοτόκος;
5. Πως έγινε η πρωτόγνωρη και μοναδική Ανάληψη του Χριστού;
6. Γιατί εστάλησαν οι δύο ανθρωπόμορφοι και λευκοφόροι Άγγελοι;
7. Ποιο ήταν το μήνυμα των λευκοφόρων Αγγέλων;
8. Ποιος ήταν ο αντίκτυπος της Ανάληψης στους Αποστόλους και στο μικρό ποίμνιο της πρώτης Εκκλησίας;
9. Ποιος ήταν ο αντίκτυπος της Ανάληψης στις ταξιαρχίες των Αγγέλων στους ουρανούς;
10. Γιατί διατηρήθηκαν τα αποτυπώματα των πληγών στο Αναστημένο Σώμα του Χριστού;
Η Ανάληψη του Κυρίου (Lev Gillet, μοναχός της Ανατολικής Εκκλησίας)

Εάν έχουμε ζήσει τη χαρά της Πασχαλινής περιόδου, είναι σπάνιο
να μην νιώσουμε ένα σφίξιμο στην καρδιά, όταν έρχεται η μέρα της
Αναλήψεως. Ξέρουμε πολύ καλά ότι είναι μία από τις μεγαλύτερες γιορτές
της Χριστιανοσύνης. Κι όμως, μας φαίνεται σαν αναχώρηση, σαν χωρισμός,
ότι ο Κύριός μας δεν είναι πια παρών με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Οι
μαθητές δεν αντέδρασαν έτσι. Θα μπορούσε n λύπη να τους έχει καταβάλει,
αυτοί όμως αντιθέτως» υπέστρεψαν εις Ιερουσαλήμ μετά χαράς μεγάλnς»
(Λουκ. 24:36-53). Γιατί n Ανάληψη χαροποιεί τους χριστιανούς;
Διαβάστε περισσότερα »
Αναζητώντας το νόημα (Αρχ. Βασίλειος Γοντικάκης, Προηγούμενος Ι. Μ. Ιβήρων Αγίου Όρους)

Ιερά Μητρόπολις Θεσσαλονίκης
Γραφείο Νεότητος
Ομιλία προς τους Νέους την Δευτέρα 26-5-2014 στις 20.00 στο
Βελλίδειο Συνεδριακό Κέντρο.
Διαβάστε περισσότερα »
Ενέργειες; Ποιές ενέργειες; Θεραπευτές; Ή μέντιουμ; Απάτη ή Μάρκετινγκ; (πρωτοπρ. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος)

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία που έγινε σε ημερίδα στο πολεμικό μουσείο, από
την Εστία Πατερικών Μελετών, υπό την αιγίδα της Ιεράς Μητροπόλεως
Γλυφάδας, με θέμα: «ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ «ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ»: «ΙΑΤΡΙΚΗ» ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ».
Διαβάστε περισσότερα »
Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής του Τυφλού: Ομιλία περί των αναγόντων εις τα κριτήρια (δικαστήρια) και περί των κριτών (δικαστών) (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

16-34)
– Θα πρέπει οι χριστιανοί όταν αδικούνται να σιωπούν και να
μην ζητούν το δίκαιό τους στο δικαστήριο;
– Τί θα πρέπει να ελέγχει ο
χριστιανός πριν φτάσει στην απόφαση να οδηγήσει τον αδελφό του στα
δικαστήρια;
– Πώς πρέπει να σταθεί ο χριστιανός στο δικαστήριο εάν για
το δίκαιό του φτάσει εκεί;
– Ποιοί κανόνες πρέπει να διέπουν την κρίση
των δικαστών;
Ομιλία εις τον εκ γενετής τυφλόν (Αγ. Αστέριος, Επίσκοπος Αμασείας)

το Άγιον Πνεύμα που από αλιέα και χειροτέχνη τον έκαμε συγγραφέα και
κήρυκα θείων όντως και υψηλών υποθέσεων, να μας εκθέτη το θαύμα της
σωματικής και πνευματικής αναβλέψεως του εκ γενετής τυφλού. Στο
προηγούμενο κεφάλαιον ανέλυσε την πολλή και εκτεταμένη διάλεξι του
Κυρίου, με την οποία καθωδηγούσε τον απειθή και δύστροπον εβραϊκό λαό
στην θεογνωσία του Πατρός και του Υιού, απομακρύνοντας τον νου τους από
την έννοια της μοναρχίας• τους ήνοιγε την πόρτα για να περάσουν από την νομική παράδοσι στην χάριν, οδηγώντας τους ομαλώς από την Παλαιά στην Καινή Διαθήκη, όπως κάποτε από την έρημο προς την πλούσια και εύφορον γη.
Τα σχόλια και οι κρίσεις των ανθρώπων. Η ανάγκη καλού πνευματικού οδηγού. (Οσίου Θεοφάνους Εγκλείστου)

Η Χάρη του Θεού να ‘ναι μαζί σου!
“Με κουτσομπολεύουν”, γράφεις.
Καταλαβαίνω πώς αισθάνεσαι. Πόσο καυστική είναι η φωτιά της γλώσσας και
πόσο καχύποπτο το μάτι του ανθρώπου! Γι’ αυτό και ο άγιος Δαβίδ στους
Ψαλμούς του συχνά και εγκάρδια ικετεύει τον Θεό να τον λυτρώσει από την
ανθρώπινη κακογλωσσιά.
Πού θα βρεις παρηγοριά και στήριγμα; Στη μαρτυρία της συνειδήσεώς σου.
Κράτα μέσα σου την επίγνωση της ορθότητας των πράξεών σου ενώπιον του
Θεού και των σοβαρών ανθρώπων. Έτσι θ’ αντιμετωπίσεις θαρραλέα τα λόγια
του κόσμου, όποια κι αν είναι αυτά. Ταυτόχρονα, όμως, να φέρεσαι σε
όλους φυσιολογικά, σαν να μην έχεις ακούσει τίποτε από τα κουτσομπολιά
τους.
Είναι αδύνατο να αγνοήσεις εντελώς το τι λένε ή τι μπορεί να πουν οι
άνθρωποι. Γενικά, το πιο συνετό θα είναι να μην προκαλείς σχόλια και
αντιδράσεις. Δεν πρέπει ωστόσο, για την αποφυγή των αντιδράσεων να
φτάνεις ως το σημείο να αθετείς τις θείες εντολές και να παραιτείσαι
από την πνευματική ζωή.
Διαβάστε περισσότερα »
Μια αφανής αγία…

Σε μια κωμόπολι της βορείου Ελλάδος ζούσε μια κοπέλα τυφλή, ονόματι Ασπασία. Ήταν ορφανή, πολύ φτωχή και εγκαταλελειμμένη απ’ όλους γι’ αυτό και μεγάλωσε χωρίς να μπορέση να μάθη γράμματα.
Αγώνας μέσα στην οικογένεια (Στάρετς Σάββας ο παρηγορητής)

Πολύ μιλούσε ο στάρετς για τον σταυρό της οικογένειας, για το πώς θα
βρεις στο σπίτι σου τη σωτηρία, μέσα στο συνηθισμένο περιβάλλον του
σπιτιού.
Διαβάστε περισσότερα »
Η χριστιανική αγάπη (Αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος)

Ὁ
Κύριος εἶπε: «Ὅπου εἶναι συναγμένοι δύο ἤ τρεῖς στό ὄνομά μου, ἐκεῖ εἶμαι
κι ἐγώ ἀνάμεσά τους» (Ματθ. 18, 20). Ὥστε, λοιπόν, δέν βρίσκονται δύο-τρεῖς
ἑνωμένοι στό ὄνομά Του; Βρίσκονται, ἀλλά σπάνια. Ἄλλωστε δέν μιλάει γιά μιάν
ἁπλή τοπική σύναξη καί ἕνωση ἀνθρώπων. Δέν ζητάει μόνο αὐτό. Θέλει, μαζί μέ τήν
ἕνωση, νά ὑπάρχουν στούς συναγμένους καί οἱ ἄλλες ἀρετές. Μ’ αὐτά τά λόγια,
δηλαδή, θέλει νά πεῖ: «Ἄν κάποιος θά ἔχει Ἐμένα σάν βάση καί προϋπόθεση τῆς
ἀγάπης του στόν πλησίον, καί μαζί μ’ αὐτήν τήν ἀγάπη ἔχει καί τίς ἄλλες ἀρετές,
τότε θά εἶμαι μαζί του». Τώρα,
ὅμως οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι ἔχουν ἄλλα κίνητρα. Δέν βασίζουν στόν Χριστό τήν
ἀγάπη τους. Ὁ ἕνας ἀγαπάει κάποιον, γιατί κι ἐκεῖνος τοῦ δείχνει ἀγάπη· ὁ ἄλλος
ἀγαπάει ἐκεῖνον πού τόν τίμησε· καί ὁ ἄλλος ἀγαπάει ἐκεῖνον πού τοῦ φάνηκε
χρήσιμος σέ μιάν ὑπόθεσή του. Εἶναι δύσκολο νά βρεῖς κάποιον πού ν’ ἀγαπάει τόν
πλησίον μόνο γιά χάρη τοῦ Χριστοῦ, γιατί σύνδεσμος τῶν ἀνθρώπων εἶναι συνήθως
τά ὑλικά συμφέροντα. Μιά ἀγάπη, ὅμως, μέ τέτοια ἐλατήρια, εἶναι χλιαρή καί
πρόσκαιρη. Μέ τό παραμικρό πρόβλημα -ὑβριστικό λόγο, χρηματική ζημιά, ζήλεια,
φιλοδοξία ἤ κάτι ἄλλο παρόμοιο- ἡ ἀγάπη αὐτή, πού δέν ἔχει θεμέλιο πνευματικό,
διαλύεται.
Ἀπεναντίας,
ἡ ἀγάπη πού ἔχει αἰτία καί θεμέλιο τόν Χριστό, εἶναι σταθερή καί ἀκατάλυτη.
Τίποτα δέν μπορεῖ νά τήν διαλύσει, οὔτε συκοφαντίες, οὔτε κίνδυνοι, οὔτε καί
ἀπειλή θανάτου ἀκόμα. Ἐκεῖνος πού ἔχει τήν χριστιανική ἀγάπη, ὅσα δυσάρεστα κι
ἄν πάθει ἀπό ἕναν ἄνθρωπο, δέν παύει νά τόν ἀγαπάει· γιατί δέν ἐπηρεάζεται ἀπό
τά ὅποια παθήματά του, ἀλλά ἐμπνέεται ἀπό τήν Ἀγάπη, τόν Χριστό. Γι’ αὐτό καί ἡ
χριστιανική ἀγάπη, ὅπως ἔλεγε ὁ Παῦλος, ποτέ δέν ξεπέφτει.
Καί τί μπορεῖς, ἀλήθεια, νά
ἐπικαλεστεῖς ὡς αἰτία, γιά νά πάψεις ν’ ἀγαπᾶς τόν συνάνθρωπό σου;
Διαβάστε περισσότερα »
Η καταξίωση της γυναίκας (Αρχ. Κύριλλος Κωστόπουλος)

Η θέση της γυναίκας στην ανθρώπινη Ιστορία είναι
πολυσυζητημένο θέμα. Για τον λόγο αυτό πρέπει να το προσεγγίσουμε μέσα από τον
χώρο της αληθείας.
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή της Σαμαρείτιδος: Ομιλία περί προορισμού (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

– Εάν ο Θεός σε εκείνους που θέλει δίνει το έλεός του (όπως στην Σαμαρείτιδα) και ετοιμάζει αυτούς για την αιώνιον ζωήν και αυτούς που θέλει τους καθιστά άξιους απωλείας, τί νόημα έχει να αντισταθεί κανείς σε αυτό το θέλημά Του;
– Εάν ο Θεός δίδει την αγαθήν θέλησιν και τα καλά έργα, γιατί μετά ρωτάει αν θέλει ο άνθρωπος; Πώς αυτά συμφωνούν;
– Μα αν η σωτηρία μου ή η απώλειά μου είναι προορισμένη από τον Θεόν, τότε γιατί να μεριμνώ για την σωτηρία της ψυχής μου;
– Πώς γίνεται ο Θεός να προγνωρίζει εάν κάποιος σωθεί ή όχι και συγχρόνως ο άνθρωπος να είναι ελεύθερος;
– Αρκεί η θέλησις του Θεού για να σωθεί ο άνθρωπος;
– Μπορεί από μόνος του ο άνθρωπος να σωθεί ακόμα κι αν το επιθυμεί;
Διαβάστε περισσότερα »
Περί σιωπής (Γέρων Γερμανὸς Σταυροβουνιώτης)

Σιώπα καί εἰρήνευε.
Ὁ πολύλογος, ἔστω κι ἄν εἶναι ρήτορας, πνευματικά δέν εὐδοκιμεῖ.
Ἡ ἀργολογία
ἐκδιώκει ἀπό τήν καρδιὰ τό χαροποιόν πένθος.
Νά ὁμιλεῖς μόνο ὅταν πρόκειται νά πεῖς κάτι ἀνώτερο τῆς σιωπῆς.
Η Ορθόδοξη αλήθεια για την άσκηση (Αρχ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ιεροκήρυκος Ι. Μ. Πατρών)

Είναι σε όλους
γνωστό ότι στην ερώτηση «ποίων έργο είναι η άσκηση» η απάντηση είναι η αυτή:
«Των ασκητών».
Δικαιώνεται,
όμως, μια τέτοια απάντηση από την Ορθόδοξη Θεολογία;
Περί της θείας πίστης στον Χριστό (Αγ. Νεκτάριος Πενταπόλεως)

δίνοντας τον ορισμό της πίστης λέει: «εστί δε πίστις ελπιζομένων υπόστασις,
πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων». (Εβρ. ια’ 1)
Πορεία προς Εμμαούς (Θεοφάνους Κεραμέως)

Ομιλία στο ε΄ Εωθινό Ευαγγέλιο
«Οἱ δύο Μαθητές πρός Ἐμμαούς. Ποιός εἶναι
αὐτὸς πού δὲν κατονομάζεται;» (Λουκ. κδ’, 12-13)
Η προετοιμασία για τον θάνατο (Αρχ. Σωφρόνιος του Έσσεξ)

Είναι φυσικό, επειδή όλοι σας γερνάτε και προσβάλλεσθε από ασθένειες,
να ετοιμάζεσθε επίσης για το αναπόφευκτο. Να ετοιμάζεσθε όμως
εορταστικά, σαν να ετοιμαζόμαστε για τη μεγαλύτερη στιγμή της επίγειας
υπάρξεώς μας και όχι με αίσθημα απογνώσεως και αχαριστίας.
Διαβάστε περισσότερα »
Σκέψεις για την Πίστη (Αγ. Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

Ξεχύνω τά λόγια τῆς καρδιᾶς μου, πού ἁπαλά σκιρτᾶ ἀπό
χαρά ἄφθαρτη κι ἀνέκφραστη. Ἀδελφοί, ἄν εἰσχωρήσετε στά λόγιά μου μέ καθαρό
λογισμό, θά εὐφρανθεῖτε σάν σέ συμπόσιο πνευματικό! Ἡ πίστη στό Χριστό εἶναι ζωή. Ὅποιος τρέφεται μέ τήν πίστη, γεύεται ἤδη, στή διάρκεια τῆς ἐπίγειας
πορείας του, τήν αἰώνια
ζωή, πού ἑτοιμάστηκε γιά
τούς δικαίους στό τέλος αὐτῆς τῆς πορείας. Ὁ Κύριος εἶπε: «Ὅποιος πιστεύει σ’ ἐμένα, αὐτός ἔχει τήν αἰώνια ζωή».
Ασκητές μέσα στον κόσμο: Τήρηση αργίας

Οι χριστιανοί
παλαιότερα σέβονταν πολύ την αργία, την τηρούσαν με φόβο Θεού, δεν ήταν μια
απλή τυπική πράξη. Η τήρησή της ήταν πρόξενος ευλογίας και η παράβαση επέφερε
δοκιμασίες και όλεθρο.
Διαβάστε περισσότερα »
Αλητεία και ασέβεια (Σεβ. Μητροπ. Ναυπάκτου και Αγ. Βλασίου Ιερόθεος)

Ἕνας ἀξιοσέβαστος Ἱεράρχης τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, σέ Συνεδρίαση τῆς Ἱεραρχίας, στήν ὁποία γινόταν συζήτηση γιά τά Κατηχητικά Σχολεῖα ὅπου πρέπει νά διαπαιδαγωγοῦμε τά παιδιά κατά Χριστόν καί μέ ἐκκλησιαστικό φρόνημα, ἀνέφερε ἕναν πολύ ἐνδιαφέροντα λόγο τοῦ ἀειμνήστου Καθηγητοῦ Παναγιώτου Τρεμπέλα, πού τούς ἔλεγε στό Φροντιστήριο Κατηχητῶν τῆς ἐποχῆς ἐκείνης: «Καλύτερα τά παιδιά νά γίνουν ἀλῆτες παρά ἀσεβεῖς».
Κυριακή των Μυροφόρων (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Οι Μυροφόρες γυναίκες φορείς του αγγέλματος της Ανάστασης
Το ευαγγέλιο της Κυριακής των Μυροφόρων αναφέρεται στη φροντίδα που
έδειξαν για το θάνατο του Αθάνατου οι γυναίκες εκείνες που η διδασκαλία
του Χριστού τους έδωσε ζωή.
Διαβάστε περισσότερα »
Η καλύτερη λύση (π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)

Γέροντα, βλέπει κανείς, ότι κατεξοχήν στην εποχή μας κυριαρχεί το οικονομικό
πρόβλημα. Όλοι προσπαθούμε να αυξήσουμε τα έσοδά μας. Κι όταν το
πετύχουμε, διαπιστώνουμε πάλι ότι δεν μας φθάνουν. Τελικά τα οικονομικό
μας πρόβλημα θα μείνει πάντα άλυτο;
Και ο π. Επιφάνιος απήντησε:
Η τεθλιμμένη οδός της χριστιανικής ζωής (Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου)

Λύπη καί χαρά. Ἡ ἐναλλαγή
τους στή ζωή.
Ἡ πλήξη.
Πῶς νά νικᾶμε τή θλίψη
καί τήν πλήξη.
Πῶς μᾶς δοκιμάζει ὁ
Κύριος.
Στον εισοδηματία που γράφει πως εξασφάλισε τον εαυτό του και τους οικείους του (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Επίσκοπος Αχρίδος)

Φοβᾶμαι γιά σᾶς. Μοῦ
γράφετε πώς ἐξασφαλίσατε τόν ἑαυτό σας καί τά παιδιά σας τόσο σταθερά, ὥστε
τώρα μπορεῖτε νά ζήσετε χωρίς ἀνησυχία. Ἡ ἀσφάλειά σας, φαίνεται, ἔδιωξε ἀπό
τήν ψυχή σας τόν φόβο τοῦ Θεοῦ. Μέ τί ἐξασφαλιστήκατε; Μέ τό χρῆμα; Μά δέν
ἀκοῦτε αὐτές τίς μέρες, πώς ἡ ξαφνική πτώση τῶν τραπεζῶν σέ μιά νύχτα κάνει
τούς ἑκατομμυριούχους ζητιάνους καί, τό χειρότερο, αὐτόχειρες; Μέ τά σπίτια καί
τά μαγαζιά; Μά δέν διαβάζετε περί τῶν ἐπαναλαμβανόμενων σεισμῶν, πού σ᾿ ἕνα
λεπτό γκρεμίζουν τίς πόλεις σέ σωρό χαλάσματα; Ἀγοράσατε τούς ἀγρούς καί τούς
κήπους φρούτων; Μά ξεχάσατε τίς πρόσφατες ξηρασίες, καί τίς πλημμύρες, καί τά
σύννεφα ἀπό τίς ἀκρίδες; Ἐάν διαβάζατε τό Εὐαγγέλιο, θά εἴχατε
ἐμπεδώσει τόν λόγο τοῦ Χριστοῦ: «Ἡ
ἀπάτη τοῦ πλούτου» (Ματθ. Ιγ΄, 22). Μέ παραξενεύει, πῶς ἀκριβῶς αὐτές τίς μέρες, ὅταν ὁ θυμός τοῦ Θεοῦ
σπάει κάθε γήινη ἀσπίδα, μέ τήν ὁποία οἱ ἄνθρωποι θέλουν νά προστατέψουν τόν
ἑαυτό τους ἐκτός ἀπό τήν πίστη σ᾿ Ἐκεῖνον, τόν Παντοδύναμο, ἐσεῖς θεωρεῖστε
προστατευμένος μέ τόσο τιποτένια ἀσπίδα σάν τόν πλοῦτο.
Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Ο άγιος Βασιλεύς και η αγία Γλαφύρα

26 Απριλίου
Ο άγιος πατήρ ημών Βασιλεύς ανήλθε στον επισκοπικό θρόνο της Αμασείας
του Πόντου την εποχή του Μεγάλου Διωγμού που εξαπέλυσαν ο Διοκλητιανός,
ο Μαξιμιανός και ο Μαξιμίνος Δάια. Τόσο με το κήρυγμα όσο και με το
παράδειγμα της ζωής του, ο Βασιλεύς κατέδειξε ότι ο χριστιανός πρέπει
πάντα να είναι έτοιμος να χύσει το αίμα του για τον Χριστό. Μετά το
πέρας της αιματηρής καταστολής, ο άγιος στερέωσε τις Εκκλησίες του
Πόντου, συμμετείχε στις Συνόδους της Αγκυρας και της Νεοκαισαρείας (314)
και δίδαξε στους πιστούς πώς να φυλάγονται από τους αιρετικούς.
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή του Θωμά: Η Πρώτη Κυριακή μετά το Πάσχα (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Τὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο μᾶς προσφέρει μιὰ μεγαλειώδη ἀπόδειξη τῆς Ἀνάστασης τοῦ Χριστοῦ. Μιὰ ἀπόδειξη πού πιστοποιεῖται μὲ τὴν πίστη τοῦ ἀποστόλου Θωμᾶ, ἀλλά καὶ μὲ τὴν πίστη χιλιάδων ἄλλων χριστιανῶν ἀπὸ τὴν ἀρχή τῆς ἱστορίας τῆς σωτηρίας ἴσαμε σήμερα.
Αθεϊσμός ή θεοποίηση των πάντων; (Αρχ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ιεροκήρυκας Ι. Μ. Πατρών)

Αθεϊσμός είναι η
άρνηση της πρώτης αρχής, δηλαδή του Δημιουργού Τριαδικού Θεού. Οι έννοιες
α-θεϊστής και α-θεϊσμός απαντούν στην Αρχαία Ελλάδα στα πλατωνικά κείμενα με
τις λέξεις άθεος (Απολογία 26G) και αθεότης (Πολιτικός 305E) αντιστοίχως.
Ο όρος άθεος απαντά
εκ νέου στην εποχή του Χριστιανισμού, στην επιστολή του Αποστόλου Παύλου προς
τους Εφεσίους (2, 12) και στα έργα των εκκλησιαστικών συγγραφέων. Ο Ιγνάτιος
Αντιοχείας αποκαλεί τους ειδωλολάτρες αθέους, ο δε Ιουστίνος ο Φιλόσοφος
υποστηρίζει ότι μόνον οι χριστιανοί λατρεύουν τον αληθινό Θεό και κατά συνέπεια
δεν είναι άθεοι.
Ο αιώνας που
διανύουμε είναι εντελώς διαφορετικός από τους προηγούμενους ως προς την αποδοχή
της υπάρξεως του Θεού. Ο κόσμος αποτελούσε αντικείμενο θαυμασμού και
επικρατούσε η αντίληψη ότι ο άνθρωπος δεν είχε ανάγκη ενός Θεού Δημιουργού.
Διαβάστε περισσότερα »
Λόγος στο Άγιο Πάσχα (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

- Εἶναι κατάλληλη στιγμή σήμερα ν᾿ ἀναφωνήσουμε ὅλοι ἐμεῖς ἐκεῖνο πού εἶπε ὁ μακάριος Δαυΐδ. «Ποιός μπορεῖ νά διηγηθεῖ τή δύναμη τοῦ Κυρίου, νά ἐξυμνήσει ὅλες τίς δόξες του;» (Ψαλμ. 105, 2). Νά λοιπόν ἔφθασε ἡ ποθητή γιά μᾶς καί σωτήρια ἑορτή, ἡ ἀναστάσιμη ἡμέρα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἡ προϋπόθεση τῆς εἰρήνης, ἡ ἀφορμή τῆς συμφιλίωσης, ἡ ἐξαφάνιση τῶν πολέμων, ἡ κατάργηση τοῦ θανάτου, ἡ ἥττα τοῦ διαβόλου. Σήμερα οἱ ἄνθρωποι ἀναμείχθηκαν μέ τούς ἀγγέλους καί αὐτοί πού ἔχουν σῶμα προσφέρουν τή δοξολογία τους μαζί μέ τίς ἀσώματες δυνάμεις. Σήμερα καταργεῖται ἡ ἐξουσία τοῦ διαβόλου, σήμερα λύθηκαν τά δεσμά τοῦ θανάτου, ἐξαφανίσθηκε ἡ νίκη τοῦ ἅδη. Σήμερα εἶναι εὐκαιρία νά ποῦμε τά προφητικά ἐκεῖνα λόγια. «Ποῦ εἶναι, θάνατε, τό κεντρί σου; ποῦ εἶναι, ἅδη, ἡ νίκη σου;» (Α´ Κορ. 15, 55). Σήμερα ὁ Κύριός μας ὁ Χριστός συνέτριψε τίς χάλκινες πύλες καί ἐξαφάνισε τόν ἴδιο τό θάνατο.
Η επίσκεψη των Μυροφόρων στον Τάφο, ο λαμπροφορεμένος άγγελος και η αναγγελία της Αναστάσεως (Θεοφάνους Κεραμέως)

Ομιλία στο β΄ Εωθινό Ευαγγέλιο
Η επίσκεψη των Μυροφόρων στον Τάφο (Μάρκ. ις’ 2-4)
Όταν πλέον πέρασε η λύπη του Σαββάτου και ενεργήθηκε το μυστήριο της
αναστάσεως και ο Ήλιος της δικαιοσύνης σαν από κάποιο ορίζοντα ανέτειλε,
τότε η τριάδα των ιερών γυναικών που μετέφεραν τα αρώματα έφθασε στο
ζωηφόρο μνήμα. «Και πολύ πρωί, την πρώτη ημέρα της εβδομάδας, έρχονται
στο μνήμα, μόλις ανέτειλε ο ήλιος». Γιατί η Εύα, επειδή απατήθηκε κατά
το δειλινό, εξορίζεται από τον τόπο της απολαύσεως (παράδεισο). Αντίθετα
όμως, οι απόγονοί της σπεύδουν πολύ πρωί να μάθουν την αποκατάσταση της
πρώτης μητέρας του ανθρώπινου γένους (Εύας), που έγινε μέσω της
αναστάσεως.
Εγκωμίων εγκώμιον (π. Β. Σπηλιόπουλος)

Έχουμε ήδη κάνει αναφορά, σε προγενέστερο
άρθρο, σε λειτουργικά λάθη και λειτουργικές καινοτομίες κατά την Μ.
Εβδομάδα που αλλοιώνουν το γνήσιο λειτουργικό και εν γένει ορθόδοξο
φρόνημα. Ένα από τα στοιχεία της Μ. Εβδομάδος όπου το τυπικό παραβιάζεται, ενίοτε δε βάναυσα,
με αποτέλεσμα να χάνεται η ιεροπρέπεια της Ιεράς Ακολουθίας, η οποία
ολισθαίνει και τείνει να μετατραπεί σε κοσμική σύναξη, είναι ο Όρθρος του Μ. Σαββάτου που τελείται συνήθως στις ενορίες το εσπέρας της Μ. Παρασκευής. Η σοβαρότερη παρατυπία έγκειται και αφορά στην ψαλμωδία των λεγομένων εγκωμίων.
Διαβάστε περισσότερα »
Οι πληγές του Χριστού (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Μοῦ γράφεις ὅτι ἄκουσες ἀπό τήν γιαγιά σου κάτι (σάν παραμύθι!), γιά τίς πέντε πληγές τοῦ Χριστοῦ. Καί ρωτᾶς: Ποία εἶναι ἡ πραγματικότητα;
Διάβασε τήν Καινή Διαθήκη. Εἶναι ντροπή νά μήν ξέρωμε τήν Πίστη μας. Ἄφησε στήν
ἄκρη κάθε ἄλλο διάβασμα! Ἄρχισε τήν μελέτη σου ἀπό τά ἱερά Εὐαγγέλια. Αὐτή
εἶναι ἡ πιό σπουδαία καί ἡ πιό λυτρωτική μελέτη. Πρώτη στήν σειρά, ἔρχεται ἡ
γνώση τῆς Πίστεως. Καί μετά ἡ κάθε ἄλλη γνώση.
Νά
τόν μελετᾶς τόν λόγο τοῦ Θεοῦ. Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ δίνει ἀξία στόν δικό μας λόγο.
Ὅπως τά διαμάντινα στά γυναικεῖα κοσμήματα.
Ἡ ἁγία Γραφή δέν μᾶς τό λέει καθαρά ὅτι οἱ πληγές τοῦ Χριστοῦ εἶναι πέντε. Μά
εἶναι ἡ φοβερή πραγματικότητα: δύο στά χέρια˙ δύο στά πόδια˙ καί μία στά
πλευρά. Ἀπό τά καρφιά. Καί ἀπό τίς ἁμαρτίες μας. Τρυπημένα τά χέρια πού
εὐλογοῦσαν! Τρυπημένα τά πόδια πού βάδιζαν τόν δρόμο τῆς ἀλήθειας! Τρυπημένη ἡ
πλευρά, πού ἄναψε τήν θεία καί ἱερή φλόγα τῆς ἀγάπης! Ἔτσι τό θέλησε ὁ Υἱός τοῦ
Θεοῦ.
Συσταυρούμενοι ή Ανασταυρούντες; (π. Β. Σπηλιόπουλος)

Η
λειτουργική ζωή της Εκκλησίας μας είναι αυτή που εκφράζει και
υποστασιοποιεί την πίστη και το βίωμα Της. Στη Λειτουργική ζωή ζει
κανείς αυτό που διδάσκει η Εκκλησία, ζει τα ελπιζόμενα και επηγγελθέντα,
ζει την ίδια την Βασιλεία του Θεού. Ακριβώς για τον λόγο αυτό οι τα
πάντα καλώς διαταξάμενοι Θείοι Πατέρες, οι οποίοι ζούσαν το αυθεντικό
Ορθόδοξο βίωμα, «έχτισαν» κατά τέτοιο τρόπο όλη την Λειτουργική Ζωή ώστε
οι δυνάμενοι και βουλόμενοι να διδάσκονται, βιωματικά, το βίωμα αυτό.
Είναι, λοιπόν, θρασύ τόλμημα που αγγίζει τα όρια της βλασφημίας η
οποιαδήποτε αυθαίρετη αλλαγή και επέμβαση συμβεί στις λειτουργικές
διατάξεις. Οποιαδήποτε αλλαγή δεν αλλοιώνει απλώς το τυπικό – τον τύπο
αλλά αλλοιώνει το φρόνημα, το βίωμα, την πίστη, αυτό το ίδιο το
Ευαγγέλιο.
Διαβάστε περισσότερα »
Οι επτά φράσεις του Χριστού στον σταυρό (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Επίσκοπος Αχρίδος)

Θέλετε νὰ µάθετε τὴ σηµασία ἐκείνων τῶν ἑπτὰ φράσεων τὶς ὁποῖες εἶπε ὁ Κύριος πάνω στὸν σταυρό. Δὲν εἶναι σαφεῖς;
Στο μυστήριο της θείας ευχαριστίας παρουσιάζεται: α) Το μεγαλείο του δώρου, β) Η αγάπη εκείνου που το χαρίζει και γ) Η ωφέλεια εκείνου που το δέχεται (Αγ. Νικόδημος Αγιορείτης)

ΜΕΛΕΤΗ ΚΣΤ’
Α’
Σκέψου, ότι τρία πράγματα πρέπει να υπάρχουν για να
θεωρηθή ένα δώρο πολύ μεγάλης αξίας: α.
το μεγαλείο του δώρου, β. η αγάπη
εκείνου που το χαρίζει και γ. η ωφέλεια
που δέχεται εκείνος που απολαμβάνει το δώρο. Τώρα και τα τρία αυτά βρίσκονται
υπέροχα στο μυστήριο της Θείας
Ευχαριστίας. Και α’. σκέψου το μεγαλείο του δώρου αυτού· ναι, μεγάλα
πράγματα μας χάρισε ο Θεός. Γιατί μας
χάρισε τον ίδιο τον εαυτό μας φέρνοντάς μας από την ανυπαρξία στην ύπαρξι
κατ’ εικόνα και ομοίωσί του. Γιατί μας χάρισε αναρίθμητα ουράνια και επίγεια κτίσματα, άϋλα και υλικά για ωφέλεια της
γεννήσεως και διαφυλάξεώς μας. Γιατί δημιούργησε για μας τον ουρανό και την γη και όλα όσα υπάρχουν σ’ αυτά. Αλλά όλα αυτά τα χαρίσματα και
δώρα, που με άλλον τρόπο μπορεί να ήταν τόσο μεγάλα και τόσης αξίας παρόλα αυτά
ήταν πεπερασμένα και περιωρισμένης
δυνάμεως. Αλλά στην ένσαρκη
οικονομία του ο Θεός χάρισε στους ανθρώπους ένα δώρο και χάρισμα άπειρο· αυτό όμως το χάρισμα
δόθηκε πρώτα σε μόνη την ανθρωπότητα του Ιησού Χριστού, με την οποία ενώθηκε
κατά την υπόστασι ο Θεός Λόγος και μέσα από αυτήν έγινε έμμεσα και σε μας. Απέμεινε
λοιπόν, στον Κύριό μας κάτι ακόμη να χαρίση, αν ήθελε και ο ίδιος να δώση τον εαυτό
του μερικώς σε κάθε ένα από τους πιστούς και με τον τρόπο αυτόν να διαδώση
περισσότερο την αμέτρητη ευεργεσία της ενανθρωπήσεώς του.
Και, λοιπόν, αυτό που
έλειπε, να που το χάρισε και συνέχεια το χαρίζει με την αγία κοινωνία των μυστηρίων χαρίζοντάς μας μέσα από αυτήν όσα πλούτη και
αγαθά έχει το πανάγιο Αίμα του και όσες ευεργεσίες και αρετές έχει η θεωμένη
του ψυχή και όσες φυσικές τελειότητες έχει η θεότητά του· γι’ αυτό και είπε
ο θείος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, ότι
«Λέγεται το μυστήριο αυτό Μετάληψις γιατί
με αυτό γινόμαστε μέτοχοι της θεότητας του Ιησού. Κοινωνία, διότι μέσα από αυτήν κοινωνούμε με τον Χριστό και
γινόμαστε μέτοχοι της σαρκός και της θεότητάς του». Και για να μιλήσω με
συντομία, σύμφωνα με τον πατριάρχη
Ιερεμία, το μυστήριο αυτό είναι εικόνα
όλης της ένσαρκης οικονομίας και περιέχει ταυτόχρονα και την γέννησι του Κυρίου
και την ανατροφή και την ανάδειξι και τα πάθη και τον θάνατο και την ταφή και την
κάθοδο στον άδη και την ανάστασι και την ανάληψι και την από τα δεξιά καθέδρα και
την Δευτέρα Παρουσία, όπως περιέχουν και οι θείες Λειτουργίες του Βασιλείου
και του Χρυσοστόμου· και τί λέω; όπως λέει ο ιερός Καβάσιλας η Θεία Κοινωνία είναι εικόνα και αυτής της
μελλοντικής απολαύσεως και ενώσεως των μακαρίων. Γιατί τότε οι μακάριοι πρόκειται να είναι ενωμένοι και
μεταξύ τους και με τον Χριστό, όπως τα μέλη του σώματος με την κεφαλή, όπως ακριβώς και τώρα μετέχοντας από τον
ένα άρτο και το ένα Ποτήριο είναι ενωμένοι μεταξύ τους και με τον Χριστό,
σύμφωνα με την ευχή του Κυρίου· «Για να είναι ένα, όπως εμείς είμαστε ένα»
(Ιω. 17, 22)· όλα αυτά κανένα άλλο από τα
επτά μυστήρια δεν τα περιέχει. Γι’ αυτό και ο άγιος Διονύσιος ωνόμασε αυτό το μυστήριο τελετή των τελετών, επειδή περιέχει
και τελειοποιεί όλα τα άλλα μυστήρια.
Ομιλία στην Γυναίκα την αλείψασα τον Κύριο Μύρω (Αγ. Αμφιλόχιος επίσκοπος Ικονίου)

(Μ. ΤΡΙΤΗ ΕΣΠΕΡΑΣ)
ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΙΚΟΝΙΟΥ
ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΩΛΟΝ, ΤΗΝ ΑΛΕΙΨΑΣΑΝ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ ΜΥΡΩ ΚΑΙ ΕΙΣ ΦΑΡΙΣΑΙΟΝ
Α’
Πολύ ωφέλησε την ψυχή μας ο Χριστός, σαν παρακάθησε στο τραπέζι του
Ζακχαίου. Γιατί όπου ο Χριστός φιλοξενείται, και κάμνει συντροφιά με
τους ανθρώπους, και το πιοτό και το τραπέζι μας καταδέχεται, εκεί
κατοικεί η ευφροσύνη. Γιατί ποιος τελώνης ή πόρνη ή απ’ εκείνους που
έπραξαν όσα δε λέγονται κακά, βλέποντας τον Ποιητήν του ουρανού και της
γης να εισέρχεται στο σπίτι του Τελώνη, ή εκείνον που μας δίδει τα
στάχυα, να λαβαίνει με τα χέρια του ανθρώπινο ψωμί, ή των τσαμπιών τον
χορηγό να πίνει απ’ το κρασί και να ευλογεί τα πατητήρια, και στο μυαλό
του δε θάβαζε την πράξη τούτη για μεγάλη γιορτή και λαμπρό πανηγύρι;
Αληθινά γιορτή. Ευφροσύνη αγγελικής φιλοξενίας, να βλέπεις το Δεσπότη με
τους δούλους· το Θεό με τους ανθρώπους· τον Κριτήν τέλος να βλέπεις μ’
εκείνους που θα κρίνει, να κάθεται το ίδιο τραπέζι. Μα για τούτον το
λόγο ήρθε στη γη, χωρίς να εγκαταλείψει τον ουρανό ορφανό από τη θεϊκή
δόξα· γιατί και τέλειος γενόμενος άνθρωπος, δεν έπαυσε να είναι Θεός.
Μεγάλη Τρίτη (Αρχ. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)

(Μ. ΔΕΥΤΕΡΑ ΕΣΠΕΡΑΣ)
Κατά την Μ. Τρίτην επιτελούμεν ανάμνησιν της περί των δέκα παρθένων γνωστοτάτης παραβολής του Κυρίου. Η Εκκλησία μας
καλεί να είμεθα έτοιμοι διά να υποδεχθώμεν, κρατούντες τας λαμπάδας των αρετών
μας, τον ουράνιον Νυμφίον, τον Κύριον Ιησούν, ο Οποίος θα έλθη αιφνιδίως, είτε
ειδικώς κατά την στιγμήν του θανάτου μας, είτε γενικώς κατά την Δευτέραν
Παρουσίαν. Επίσης μας καλεί, φέρουσα ενώπιόν μας και την παραβολήν των ταλάντων, να καλλιεργήσωμεν και να αυξήσωμεν τα
χαρίσματα που μας έδωσεν ο Θεός.
Μεγάλη Δευτέρα (Αρχ. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)

(ΚΥΡΙΑΚΗ ΒΑΪΩΝ ΕΣΠΕΡΑΣ)
Κατά την Μ. Δευτέραν επιτελούμεν ανάμνησιν του εναρέτου Ιωσήφ (υιού του
πατριάρχου Ιακώβ και δισεγγόνου του Αβραάμ), ο οποίος είνε τύπος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Διαβάστε περισσότερα »
Η Βαϊοφόρος – Ερμηνεία της εικόνας

Η σκηνή αναφέρεται στην Ευαγγελικά
περικοπή που περιγράφει τη θριαμβευτική είσοδο του Χριστού στα
Ιεροσόλυμα, έξι ημέρες πριν από το Πάσχα. Για το περιστατικά αυτά μιλούν
όλοι οι Ευαγγελιστές: Ματθ. 21: 1-11, Μαρκ. 11:1-10, Λουκ. 19: 29-38,
Ιωάν. 12:12-15.
Διαβάστε περισσότερα »
Στην αγία εορτή των Βαΐων (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

«Έξι ημέρες πριν από το Πάσχα πήγε ο Ιησούς στη Βηθανία, όπου ήταν ο
Λάζαρος», στον οίκο της Μαρίας και της Μάρθας, «και του παρατέθηκε
δείπνο από αυτούς»· η Μάρθα υπηρετούσε και ο Λάζαρος έτρωγε. Και αυτό
ήταν απόδειξη της αληθινής αναστάσεως, το ότι μετά από πολλές ημέρες και
ζούσε και έτρωγε. Άρα είναι φανερό, ότι το γεύμα γινόταν στην οικία της
Μάρθας· δέχονται δηλαδή τον Ιησού επειδή ήταν φίλοι και αγαπώνταν από
αυτόν. Κάποιοι όμως λένε, ότι αυτό γινόταν σε ξένη οικία. Η Μαρία
υπηρετούσε γιατί ήταν μαθήτρια. Πάλι αυτή εδώ επιτελεί πνευματικότερη
διακονία· δεν διακονούσε όμως σαν προς καλεσμένο, ούτε ήταν κοινή η
υπηρεσία της, αλλά σ’ αυτόν μόνο παρείχε την τιμή, και απέδιδε αυτήν,
όχι ως προς άνθρωπο, αλλ’ ως προς Θεό. Γιατί γι’ αυτό έχυσε μύρο και το
σκούπισε με τα μαλλιά της κεφαλής της, πράγματα που έδειχναν, ότι η
υπόληψή της προς αυτόν δεν ήταν τέτοια, τέτοια που του απέδιδαν οι
πολλοί. Αλλά την επετίμησε ο Ιούδας με πρόσχημα δήθεν την ευλάβεια. Τί
λέγει λοιπόν ο Χριστός; «Άφησέ την· αυτό το έκανε προνοητικά για την
ημέρα του ενταφιασμού μου». Γιατί τέλος πάντων δεν ήλεγξε τον μαθητή για
την επιτίμηση της γυναίκας, ούτε είπε αυτό το οποίο είπε ο
ευαγγελιστής, ότι επετίμησε τη γυναίκα επειδή ο ίδιος ήταν κλέφτης;
Ήθελε με την πολλή μακροθυμία του να του προκαλέσει ντροπή και να τον
αποτρέψει από το σχέδιό του. Γιατί, το ότι γνώριζε, ότι ήταν προδότης,
φαίνεται από το ότι τον ήλεγξε στην αρχή λέγοντας πολλές φορές• «Δεν
πιστεύουν όλοι», και, «Ένας από σας είναι διάβολος». Δήλωσε δηλαδή ότι
γνώριζε πως αυτός θα είναι ο προδότης, δεν τον ήλεγξε όμως φανερά, αλλά
τον συγχώρησε, θέλοντας να τον αποτρέψει από το σχέδιό του.
Διαβάστε περισσότερα »
Η προετοιμασία για την προσευχή (Αγ. Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

Ἡ προσευχὴ ἔχει μεγάλη σημασία γιὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ γι’ αὐτὸ θὰ πρέπει νὰ ὑπάρξει ἡ σωστὴ προετοιμασία πρὶν ἀπὸ αὐτὴν – ὅπως λέει καὶ ἡ Παλαιὰ Διαθήκη: «Προετοιμάσου πρὶν προσευχηθεῖς καὶ μὴν γίνεσαι σὰν ἕνας ποὺ πειράζει τὸν Κύριο».
Διαβάστε περισσότερα »
Περί του ότι κανείς δεν ημπορεί να βλάψη εκείνον ο οποίος δεν αδικεί τον εαυτό του (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

"…το
γένος των ανθρώπων είναι γεμάτον από πολλήν σύγχυσιν, και ότι πολλοί είναι εκείνοι
που κάθε ημέραν αδικούνται, υβρίζονται, εκβιάζονται, βλάπτονται, οι αδύνατοι από
τους δυνατωτέρους και οι πτωχοί από τους πλουσίους· και όπως δεν ημπορούμεν να
μετρήσωμεν τα κύματα της θαλάσσης, έτσι δεν ημπορούμεν και να μετρήσωμεν το
πλήθος των κατατρεγμένων, των υβριζομένων, των αδικουμένων και ούτε η απειλή των
νόμων, ούτε ο φόβος των δικαστηρίων, ούτε τίποτε άλλο σταματά αυτόν τον όλεθρον
και αυτήν την ασθένειαν, αλλά καθημερινώς αυξάνεται το κακόν, και από παντού
πληθύνονται οι αναστεναγμοί και οι θρήνοι και τα δάκρυα των αδικουμένων. "
"…πολλοί
από τους πλέον ανοήτους και δυστυχισμένους, …, κατηγορούν την πρόνοιαν του Θεού, βλέποντες τον μεν σώφρονα άνθρωπον πολλάκις να τον
διασύρουν, να τον προσβάλλουν, να τον καταπιέζουν, τον δε θρασύν και αδιάντροπον
και άτιμον και γόνον ατίμων να πλουτίζη και να περιβάλλεται με δύναμιν και να
γίνεται επίφοβος εις πολλούς, και να προξενή αναρίθμητα δεινά εις τους δικαίους…"
"κανείς από τους αδικουμένους δεν αδικείται από
κάποιον άλλον, παρά μόνον από τον ίδιον τον εαυτόν του."
"τί είναι αδικία και εκ ποίων πραγμάτων συνίσταται,
και τί είναι ανθρωπίνη αρετή, και τί είναι εκείνο που την βλάπτει, και τί είναι
εκείνο που φαίνεται ότι την βλάπτει, ενώ δεν την βλάπτει"
"τί είναι εκείνο το οποίον βλάπτει το γένος των ανθρώπων,
και τί είναι εκείνο που βλάπτει την αρετήν του ανθρώπου."
"πώς είναι δυνατόν, να αδικούν πολλοί και κανείς να μη αδικήται;"
Διαβάστε περισσότερα »
Γιατί να πεθαίνει ένα παιδί;… (Από το Γεροντικόν)

ΣΤΑ ΜΑΡΤΥΡΟΛΟΓΙΑ, που είναι γεμάτα μ’ ολόχρυσες σελίδες ηρωϊκών πράξεων, διαβάζομε την ακόλουθη συγκινητική ιστορία:
Διαβάστε περισσότερα »
Η οικογένεια εις καιρούς Αποστασίας (Αρχιμ. Αθανάσιος, Ηγούμενος Ι. Μ. Σταυροβουνίου Κύπρου)

Τὸ Ἱερὸν «Μυστήριον τοῦ ΓΑΜΟΥ» μέσα εἰς τὴν σήμερινὴν κατάστασιν τῆς Μεγάλης Ἀποστασίας τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὸν Θεὸν
Ἀγαπητοί
μου Χριστιανοί, “χαίρετε
ἐν Κυρίῳ πάντοτε”!
Εἰς
τὰς ἡμέρας
μας ἤδη καλλιεργεῖται καὶ βιοῦται μέσα εἰς τὸν κόσμο ἡ κατ’ ἐξοχὴν Μεγάλη Ἀποστασία, περὶ τῆς
ὁποίας ὁμιλοῦν καὶ προφητεύουν τόσον ἡ Ἁγία
Γραφὴ ὅσον καὶ οἱ
θεῖοι Πατέρες.
Αὐτὴ ἡ
παρουσιαζομένη σήμερα πρωτοφανὴς
Ἀποστασία ἀπὸ
ὅσα ὁρίζει ὁ Νόμος καὶ ὁ
Λόγος τοῦ Θεοῦ, προετοιμάζει τὸ σαθρό, διεφθαρμένο καὶ ἐξαθλιωμένο
περιβάλλον, μέσα ἀπὸ τὸ
ὁποῖο
θὰ δυνηθῆ νὰ
ἀναδυθῆ καὶ νὰ
ἀναφανῆ ὁ
προφητευμένος Ἔσχατος Ἀντίχριστος!
Ἡ Ἀποστασία,
εἰς τὰς ἡμέρας
μας, συνίσταται τόσον στὴν
θεωρητική, ὅσον καὶ στὴν πρακτικὴ ἄρνησι
τῆς ὑπάρξεως
τῆς ἀθανάτου
ψυχῆς, τῆς μετὰ θάνατον ζωῆς, τοῦ πνευματικοῦ κόσμου, τῆς αἰωνιότητος, τοῦ Δημιουργοῦ καὶ κυρίως μάλιστα τοῦ Θεανθρωπίνου Προσώπου τοῦ Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ποὺ ἦλθε
στὴν γῆν καὶ ὡς
ἄνθρωπος, γιὰ νὰ
σώση τὸν κόσμον ἀπὸ
τὴν ἁμαρτίαν
τὴν φθοράν, τὴν διαφθοράν, καὶ τὴν
αἰώνιον ἀπώλειαν!
Αὐτὴ ἡ
Ἀποστασία προχωρεῖ εἰς
τὰς ἡμέρας
μας μετὰ συνεχῶς ἐπαυξανομένης
ταχύτητος καὶ ἐπιπόνου τραχύτητος πρὸς τὴν ἄνευ
προηγουμένου αἰχμήν της, ἀναφορικῶς, ὄχι μόνο στὸ ”κοσμοθεωρητικό”, ἀλλά, καὶ κατὰ ἀναπόδραστον
συνέπειαν, καὶ στὸ ”πρακτικὸ” καὶ τὸ
”ἡθικὸ” πεδίο!
Ὀφθαλμοφανής, ὅσο ποτὲ ἄλλοτε,
παρουσιάζεται σήμερον ἡ
πολλὴ ἀσέβεια πρὸς τὸν Δημιουργὸ καὶ ἡ
πολλὴ ἠθικὴ διαφθορὰ μεταξὺ ἡμῶν τῶν ἀνθρώπων.
Τὸ κακὸ ἐπληθύνθη
ἐπὶ
τῆς γῆς καὶ διαπράττεται τώρα εὐκολωτέρως, ἀνετωτέρως καὶ εὐρυτέρως
καί, προπαντός, κατὰ
τρόπον ἀναιδέστερον, ὑποβοηθούσης μάλιστα καὶ τῆς
κακῆς χρήσεως τῆς ραγδαίως ἐξελισσομένης τεχνολογίας!
«Πάντες ἐξεκλίναμεν» κατὰ τὸν
ψαλμῳδὸν Δαυίδ, καὶ οὐαὶ καὶ ἀλίμονον
ὅταν θὰ ξεχειλίση κάποιαν στιγμὴν τὸ ποτήριον τὴς ὑπομονῆς τοῦ Θεοῦ!
Η γαστρονομική τέχνη (Μητροπ. Ναυπάκτου & Αγ. Βλασίου Ιερόθεος)

Ὁ ἄνθρωπος ὡς θνητό ὄν ἔχει ἀνάγκη τήν
τροφή γιά νά ζήση, νά λαμβάνη τό σῶμα τίς ἀπαραίτητες βιταμίνες καί
θερμίδες. Βέβαια, ἀπό πλευρᾶς θεολογικῆς λέμε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζῆ ἀπό
τήν βρώση τῶν τροφῶν, δηλαδή δέν εἶναι οἱ βιταμίνες καί οἱ θερμίδες πού
τόν διατηροῦν στήν ζωή, ἀλλά ἡ ἐνέργεια καί ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ διά τῶν
βιταμινῶν καί θερμίδων καί τῶν τροφῶν, μερικές δέ φορές καί
θαυματουργικῶς. Ἀπόδειξη εἶναι ὅτι, ὅταν ὁ ἄνθρωπος ὁδηγῆται πρός
θάνατο, λόγῳ τῆς φθαρτότητας καί τῆς θνητότητας, δέν τόν βοηθοῦν οἱ
τροφές, ὅσες καί ἄν καταναλώση.
Διαβάστε περισσότερα »
Αποστολικό ανάγνωσμα: Ερμηνεία εις την προς Εβραίους επιστολήν του Παύλου, την αναγινωσκομένην την Ε’ Κυριακή των Νηστειών (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Εβρ. 9, 11-14)
– Σύμβολα και τύποι των εν τη νέα Διαθήκη πραγμάτων ήσαν πάντα, όσα είχεν η Διαθήκη η παλαιά.
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Ε΄ των Νηστειών (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

(Μάρκ. ι΄ 32-45)
Ὑπόμνημα εἰς τὸν Ἅγιον Εὐαγγελιστὴν Μάρκον, ὁμιλία ΞΕ΄ α΄.
Ὅταν ἦρθε ἀπὸ τὴ Γαλιλαία, δὲν ἀνεβαίνει ἀμέσως στὰ Ἱεροσόλυμα. Ἐθαυματούργησε πρῶτα, ἔκλεισε τὰ στόματα τῶν Ἰουδαίων, συνομίλησε μὲ τοὺς μαθητάς του· ἐπάνω στὸ θέμα τῆς ἀκτημοσύνης. «Ἄν θέλης νὰ εἶσαι τέλειος, λέει, πούλησε τὰ ὑπάρχοντά σου»· καὶ τῆς παρθενίας. «Ὅποιος μπορεῖ νὰ καταναοήση, ἄς κατανοήση»· καὶ τῆς ταπεινοφροσύνης· «Ἄν δὲν ἀναπλεύσετε τὴ ζωή σας καὶ δὲ γίνετε σὰν παιδιά, δὲ θὰ μπῆτε στὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Συνωμίλησε ἀκόμα κι ἐπάνω στὸ θέμα τῆς ἐδῶ ἀνταμοιβῆς· «Ὅποιος ἄφησε σπίτια ἤ ἀδελφούς, ἤ ἀδελφές, θὰ λάβη τὰ ἑκατονταπλάσια στὴ ζωὴ αὐτή». Καὶ γιὰ τὶς ἀμοιβὲς ἐκεῖ, «Καὶ θὰ κληρονομήσετε ζωὴν αἰώνια». Διαβάστε περισσότερα »
Εξήγηση της Θ΄ Ωδής του κανόνος του Ακαθίστου Ύμνου (Ανδρέας Θεοδώρου)

«Άπας γηγενής, σκιρτάτω τω πνεύματι λαμπαδουχούμενος· πανηγυριζέτω δε, αΰλων Νόων φύσις γεραίρουσα, την ιεράν πανήγυριν της Θεομήτορος, και βοάτω· Χαίροις παμμακάριστε, Θεοτόκε, αγνή αειπάρθενε».
(Κάθε ανθρώπου που είναι πλασμένος και υπάρχει στη γη, ας σκιρτήσει
το πνεύμα του, φέροντας τη λαμπάδα του Θεού. Και ας πανηγυρίζει στον
ουρανό, η νοερά φύση των αγγέλων, ανυμνούσα την ιερή πανηγύρι της
Θεομήτορος, και ας φωνάξει δυνατά· Να χαίρεις παμμακάριστε, Θεοτόκε,
αγνή αειπάρθενε.)
Τι είναι ο Μεγάλος Κανόνας, πότε ψάλλεται και γιατί ονομάστηκε έτσι (Σεβ. Μητροπολίτης Νέας Σμύρνης Συμεών και Ιωάννης Φουντούλης)

Η
Πέμπτη εβδομάδα των Νηστειών είναι το λειτουργικό αποκορύφωμα της Τεσσαρακοστής.
Οι ακολουθίες είναι μακρότερες και εκλεκτότερες. Στη συνήθη ακολουθία των
λοιπών εβδομάδων θα προστεθούν δυο νέες μεγάλες ακολουθίες· Την Πέμπτη ο
Μεγάλος Κανόνας και το Σάββατο ο Ακάθιστος Ύμνος. Κανονικά το αποκορύφωμα αυτό
θα έπρεπε να αναζητηθεί στην επόμενη, στην Έκτη εβδομάδα των Νηστειών, που
είναι και η τελευταία της περιόδου αυτής. Αλλά όλα στη λατρεία μας έχουν
τακτοποιηθεί από τους πατέρες με πολλή μελέτη και περίσκεψη. Με «διάκριση» κατά
την εκκλησιαστική έκφραση. Μετά από την τελευταία εβδομάδα ακολουθεί η Μ.
Εβδομάδα, με πυκνές και μακρές ακολουθίες, ανάλογες προς τα μεγάλα εορτολογικά
θέματα. Μεταξύ αυτής και του αποκορυφώματος της Τεσσαρακοστής έπρεπε να
μεσολαβήσει μια περίοδος σχετικής αναπαύσεως, μια μικρή ανάπαυλα. Το τόσο
λοιπόν ανθρώπινα αναγκαίο μεσοδιάστημα είναι η τελευταία εβδομάδα και την
έξαρση του τέλους βαστάζει η πρότελευταια.
Διαβάστε περισσότερα »
Πίσω από την δοκιμασία κρύβεται η ευλογία του Θεού (Γέρων Εφραίμ, προηγούμενος Ιεράς Μονής Φιλοθέου Αγίου Όρους)

Η θλίψη είναι κακό πράγμα. Αλλά πίσω απ’ αυτό, πίσω από τον πόνο, πίσω από την θλίψη, πίσω από την δοκιμασία, κρύβεται η ευλογία του Θεού, κρύβεται
η αναγέννηση, η ανάπλαση του ανθρώπου, της οικογένειας. Οι πάντες
σχεδόν την μεταστροφή τους την οφείλουν σε κάποια δοκιμασία. Νομίζουν
ότι πηγαίνουν όλα ωραία· τους παίρνει ο Θεός το παιδί· κλάματα, κακό,
κ.λ.π. Έρχεται και επισκιάζει έπειτα η χάρις του Θεού και ειρηνεύουν οι άνθρωποι· και
πλησιάζουν την εκκλησία, πλησιάζουν την εξομολόγηση, πλησιάζουν τον
ιερέα. Χάριν του παιδιού πάνε στην εκκλησία· ο πόνος τους κάνει ν’
αναζητήσουν, να προσευχηθούν υπέρ αναπαύσεως, να κάνουν τις λειτουργίες.
Διαβάστε περισσότερα »
Εξήγηση της Η΄ Ωδής του κανόνος του Ακαθίστου Ύμνου. (Ανδρέας Θεοδώρου)

«Παίδας ευαγείς εν τη καμίνω ο τόκος της Θεοτόκου διεσώσατο· τότε μεν τυπούμενος νυν δε ενεργούμενος, την οικουμένην άπασαν αγείρει ψάλλουσαν· τον Κύριον υμνείτε τα έργα και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας».
(Τους ευσεβείς Παίδες στο καμίνι ο Τόκος της Θεοτόκου διέσωσε (από
τις φλόγες). Και τότε μεν σαν προτύπωση, τώρα δε πραγματικά σώζει την
οικουμένη, την οποίαν και συναθροίζει με ένα στόμα ψάλλουσα. Υμνείτε τον
Κύριον όλα τα έργα του και υπερυψούτε αυτόν εις πάντας τους αιώνας.)
Η προσφώνησις «πάτερ» των κληρικών (Πρωτ. Βασίλειος Α. Γεωργόπουλος, Λέκτωρ Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.)

Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΙΡΕΤΙΚΗΝ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΙΝ
Συζητώντας
κάποιος με αιρετικούς διαφόρων αποχρώσεων θα διαπιστώσει ότι πολλές
φορές με μια πρωτοφανή αλαζονεία, εγκαλούν τους ορθόδοξους χριστιανούς
και κληρικούς για τη χρήση του όρου «Πάτερ» υποστηρίζοντας ότι αυτή η
προσφώνηση είναι αντίθετη προς την Αγία Γραφή, επικαλούμενοι το Ματθ.
23, 9.
Αποστολικό ανάγνωσμα: Ερμηνεία εις την προς Εβραίους επιστολήν του Παύλου, την αναγινωσκομένην την Δ’ Κυριακή των Νηστειών (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Εβρ. 6, 13-20)
– Ποιά ανάγκη έχει ο Θεός να ορκιστεί; Αυτός δεν είναι η Αυτοαλήθεια; Και δεν παραβιάζει την εντολή του “μη ομόσαι όλως”;
– Γιατί ο απ. Παύλος ονομάζει “άγκυρα” την ελπίδα της του Ιησού Χριστού σωτηριώδους ευλογίας;
– Ποιό είναι το “εσώτερον του καταπετάσματος”;
Εξήγηση της Ζ΄Ωδής του Κανόνος του Ακαθίστου Ύμνου (Ανδρέας Θεοδώρου)

«Οὐκ ἐλάτρευσαν τῇ κτίσει οἱ θεόφρονες παρὰ τὸν Κτίσαντα· ἀλλὰ πυρὸς ἀπειλὴν ἀνδρείως πατήσαντες, χαίροντες ἔψαλλον· Ὑπερύμνητε, ὁ τῶν Πατέρων Κύριος καὶ Θεός, εὐλογητὸς εἶ».
Οἱ θεόφρονες (Τρεῖς Παῖδες) δὲν θέλησαν νὰ λατρεύσουν τὰ κτίσματα ἀντὶ τοῦ Κτίσαντος· ἀλλὰ ἀψηφίσαντες μὲ ἀνδρεία τὴν ἀπειλὴ τοῦ τυράννου, μὲ χαρὰ ἔψαλλαν· Ὑπερύμνητε Πατέρα, Κύριε καὶ Θεέ, εἶσαι εὐλογημένος. Διαβάστε περισσότερα »
Λόγος εις την Δʼ Κυριακή των Νηστειών: Περί της των παίδων ανατροφής, ότι από τους γονείς κρέμαται και η απώλεια και η σωτηρία των τέκνων τους (Αρχιεπ. Αστραχάν & Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Ευαγγέλιο: Μαρκ. θ’ 17-32)
– Ο Ιησούς εθεράπευσε πολλούς ασθενείς αλλά ποτέ δεν ρώτησε πόσα χρόνια ήταν ο καθένας τους ασθενής. Γιατί σε αυτή την περίπτωση ρωτάει τον πατέρα του παιδιού; Μα ο Χριστός ως Θεός δεν γνώριζε;
– Αν η παιδική μας ηλικία είναι κρίσιμη για το ήθος που θα έχουμε ως ενήλικοι, δεν θα μπορούσε να πει κανείς ότι αυτό είναι άδικο; Η περίοδος όπου ο άνθρωπος δεν έχει διάκριση, γνώση και εμπειρία, να είναι τόσο κρίσιμη για την πορεία μας μετά; Ποιοί θα είναι υπεύθυνοι αν αυτή η πορεία δεν είναι καλή;
– Οι νέοι και οι νέες όμως δεν έχουν δική τους θέληση, αυτεξούσιον;
– Εκείνος που ημπορεί να εμποδίσει μια αμαρτία και δεν την εμποδίζει, αμαρτάνει κι αυτός.
– Είναι άδικο όταν ο Θεός ελέγχει τους γονείς για τα αμαρτήματα των τέκνων τους;
– Χρειάζεται η αυστηρότητα στους γονείς ή είναι αρκετός ο απαλός λόγος και το παράδειγμα; Τί μας διδάσκει η Αγία Γραφή;
– Είναι όμως δυνατόν για τους γονείς, στη σημερινή εποχή όπου η ασέβεια περίσσεψε, να διαφυλάξουν τα τέκνα τους από την αμαρτία;
Διαβάστε περισσότερα »
Εξήγηση της ΣΤ΄ Ωδής του κανόνος του Ακαθίστου Ύμνου (Ανδρέας Θεοδώρου)

«Την θείαν ταύτην και πάντιμον τελούντες εορτήν οι θεόφρονες, της
Θεομήτορος, δεύτε τας χείρας κροτήσωμεν, τον εξ αυτής τεχθέντα, Θεόν
δοξάζοντες».
(Την θεία αυτή και πάντιμη εορτή της Θεομήτορος τελούντες οι
θεόφρονες, ελάτε να κροτήσουμε τα χέρια, δοξάζοντες αυτόν που γεννήθηκε
απ’ αυτήν.)
Ασκητές μέσα στον κόσμο: Ονειδισμός ανεξομολογήτου

Ο μπαρμπα-Θεόδωρος ζούσε σ’ ένα χωριό του Ξηρομέρου
της Αιτωλοακαρνανίας. Ήταν περίπου 52 ετών και δεν είχε ποτέ
εξομολογηθή. Πήγαινε όμως στην Εκκλησία και είχε καλή προαίρεση. Κάποτε,
όταν βρέθηκε στον Αστακό, (κωμόπολη) για
μία υπόθεση του, πήγε στον Ι. Ναό του αγίου Νικολάου, βρήκε τον εφημέριο
π. Ιερόθεο, που ήταν και Πνευματικός, και εξωμολογήθηκε. Έκανε μια
τυπική εξομολόγηση και τις βαρειές αμαρτίες δεν τις είπε. Εκείνος για να
τον στηρίξη στην μετάνοια, του συνέστησε να επισκεφθή την ιερά Μονή του αγίου Γερασίμου στην Κεφαλληνία που πανηγυρίζει το καλοκαίρι στις 16
Αυγούστου.
Διαβάστε περισσότερα »
Στον Ευαγγελισμό τής Θεοτόκου Μαρίας (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

1. Πάλι σήμερα ἔχουμε χαρμόσυνες εἰδήσεις, πάλι ἔχουμε μηνύματα ἐλευθερίας, πάλι ἔχουμε μία ἀνάκληση ἀπὸ τὴν πτώση καὶ μία ἐπάνοδο στὴ ζωή, μία ὑπόσχεση εὐφροσύνης καὶ μία ἀπαλλαγὴ ἀπὸ τὴ δουλεία. Ἕνας ἄγγελος συνομιλεῖ μὲ τὴν Παρθένο, γιὰ νὰ μὴν ξαναμιλήσει ὁ διάβολος μὲ γυναίκα. Λέει ἡ Γραφή· «Τὸν ἕκτο μήνα τῆς ἐγκυμοσύνης τῆς Ἐλισάβετ στάλθηκε ἀπὸ τὸν Θεὸ ὁ ἄγγελος Γαβριὴλ σὲ μία παρθένο, ποὺ ἦταν μνηστευμένη μὲ ἕναν ἄνδρα». Στάλθηκε ὁ Γαβριήλ, γιὰ νὰ ἀποκαλύψει τὴν παγκόσμια σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. Στάλθηκε ὁ Γαβριήλ, νὰ φέρει στὸν Ἀδὰμ τὴ βέβαιη ἀποκατάστασή του. Στάλθηκε ὁ Γαβριήλ, στὴν παρθένο, γιὰ νὰ μεταβάλει τὴν ἀτιμία τοῦ γυναικείου φίλου σὲ τιμή. Στάλθηκε ὁ Γαβριήλ, γιὰ νὰ προετοιμάσει τὸν νυμφικὸ θάλαμο, ὥστε νὰ εἶναι ἀντάξιος γιὰ τὸν ἀμόλυντο Νυμφίο. Στάλθηκε ὁ Γαβριήλ, γιὰ νὰ συντελέσει νὰ νυμφευθεῖ τὸ πλάσμα μὲ τὸν πλάστη.
Διαβάστε περισσότερα »
Λόγος εις την Γʼ Κυριακή των Νηστειών (της Σταυροπροσκυνήσεως) (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

(Ευαγγέλιο: Μαρκ. η’ 34-38- θ’ 1)
Μεγάλη η δύναμη της
αλήθειας! Δεν υπάρχει τίποτα ικανό στον κόσμο που να μπορεί να της αφαιρέσει τη
δύναμη αυτή.
Η θεραπευτική δύναμη της
αλήθειας είναι πολύ μεγάλη! Δεν υπάρχει στον κόσμο αρρώστια ή νόσημα που δεν μπορεί
να θεραπευτεί από την αλήθεια.
Οι άρρωστοι που υποφέρουν
κι είναι αδύναμοι, αναζητούν γιατρό για να τους δώσει την ανάλογη θεραπεία.
Κανένας τους δεν ψάχνει για κάποιο γιατρό που θα τους χορηγήσει φάρμακο γλυκό και
γευστικό. Όλοι τους θ’ αναζητήσουν κάποιον που θα τους δώσει φάρμακο αποτελεσματικό,
είτε γλυκό θά ’ναι αυτό είτε πικρό είτε κι εντελώς άγευστο. Όσο πιο πικρό είναι
το φάρμακο που σύστησε ο γιατρός κι όσο πιο περίπλοκη είναι η εξέλιξη της
θεραπείας, τόσο μεγαλύτερη εμπιστοσύνη αποκτά ο γιατρός στα μάτια του αρρώστου.
Γιατί οι άνθρωποι απορρίπτουν το πικρό φάρμακο μόνο
όταν το προσφέρει το χέρι του Θεού;
Γιατί αναζητούν μόνο γλυκίσματα από το χέρι του Θεού; Επειδή δεν
αντιλαμβάνονται πόσο σοβαρή είναι η αρρώστια της αμαρτίας τους, επειδή νομίζουν
πως μπορούν να θεραπευτούν μόνο με γλυκίσματα.
Διαβάστε περισσότερα »
Εξήγηση της Ε΄ Ωδής του Κανόνος του Ακαθίστου Ύμνου (Ανδρέας Θεοδώρου)

«Ἐξέστη τὰ σύμπαντα ἐπὶ τῇ θείᾳ δόξῃ σου· σύ γάρ, ἀπειρόγαμε Παρθένε, ἔσχες ἐν μήτρᾳ τὸν ἐπὶ πάντων Θεὸν καὶ τέτοκας ἄχρονον Υἱόν, πᾶσι τοῖς ὑμνοῦσι σε, σωτηρίαν βραβεύοντα».
Ὅλος ὁ κόσμος ἔμεινε ἔκπληκτος γιά τή θεία δόξα σου· διότι σύ, ἀπειρόγαμε Παρθένε, ἀξιώθηκες νά δεχτεῖς στή μήτρα σου τὸν Θεό πού βρίσκεται πάνω σὲ ὅλα τὰ κτίσματα (καὶ τὰ ἐξουσιάζει), καὶ ἔχεις γεννήσει τὸν ἄχρονο Υἱὸ τοῦ Πατρός, ὁ ὁποῖος χαρίζει τή σωτηρία σὰν βραβεῖο σὲ ὅσους μὲ εὐλάβεια σὲ ἀνυμνοῦν.
Εξήγηση της Δ΄ Ωδής του Κανόνος του Ακαθίστου Ύμνου (Ανδρέας Θεοδώρου)

Ὠδὴ Δ’. Ὁ Εἱρμὸς
«Ὁ καθήμενος ἐν δόξῃ, ἐπὶ θρόνου θεότητος, ἐν νεφέλῃ κούφῃ, ἦλθεν Ἰησοῦς ὁ ὑπέρθεος, τή ἀκηράτῳ παλάμῃ καὶ διέσωσε, τοὺς κραυγάζοντας· Δόξα,
Χριστέ, τή δυνάμει σου».
Αὐτός πού κάθεται στήν Τριαδικὴ δόξα τῆς θεότητος, ἦλθε μέσα σὲ κούφη (ἐλαφριά) νεφέλη, ὁ Ἰησοῦς ὁ ὑπέρθεος, ὁ ὁποῖος μὲ τή δύναμη τῆς ἀκήρατης παλάμης του ἔσωσε (ἀπὸ τὴν ἁμαρτία) αὐτούς πού κραυγάζουν δόξα, Χριστέ, στήν θεία σου δύναμη.
Ομοφυλοφιλία: Θεομίσητη αμαρτία (Το τρίτο θαύμα των Χριστουγέννων)

Σε σημείωση του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, στα Προλεγόμενα του πεζού Κανόνος της Χριστού Γεννήσεως, από το Εορτοδρόμιο (τόμος Α’, σελ. 145), αναφέρονται τρία θαύματα που ακολούθησαν την Γέννηση του Χριστού.
Διαβάστε περισσότερα »
Για την μυστική ανάγνωση των ευχών της αγίας Αναφοράς (Δημήτρης Μαυρόπουλος)

Θα ήθελα να πω δυο λόγια
για την μυστική ανάγνωση των ευχών της αγίας Αναφοράς, αλλά και άλλων ευχών της
θείας Λειτουργίας. Το θέμα ανακινείται συχνά σε θεολογικές και λειτουργικές
συζητήσεις, είτε γραπτώς σε άρθρα, είτε προφορικώς σε ομιλίες και εισηγήσεις σε
Συνέδρια. Και η μεν συζήτηση δεν θα ενοχλούσε, ως καλοπροαίρετη ενασχόληση με
το θεολογικό περιεχόμενο των ευχών, στην πράξη όμως δημιουργεί μια αταξία, για
να μην πω σύγχυση, όχι απλώς ως προς τη λατρεία, αλλά ως λανθασμένη προσέγγιση
του μυστηρίου.
Διαβάστε περισσότερα »
Β´ Κυριακή των Νηστειών: Ερμηνεία εις το κατά Μάρκον Ευαγγέλλιον και ομιλία περί του ότι ο Θεός μας βοηθά, όταν εμείς κάνουμε όσα μπορούμε (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Ευαγγέλιο: Μαρκ. β’ 1-12)
– Γιατί ο Ιησούς Χριστός ενώ εγνώριζε τις προθέσεις όσων μετέφεραν τον παράλυτο, τους άφησε να μπουν σε τόσους κόπους, τον δε παράλυτο να υποστεί την ταλαιπωρία, πριν δείξει το έλεός Του;
– Γιατί ο Θεός διά την σωτηρία της ψυχής μας ζητεί τα έργα μας; Και τί αξία έχουν τα έργα μας μπροστά στα αμέτρητα χρέη μας προς τον Θεόν; Ποιά είναι τα χρέη μας;
– Μπορούν τα έργα των ανθρώπων να είναι τέλεια; Είναι οι αρετές στους ανθρώπους τέλειες; Μπορούν οι άνθρωποι να κατορθώσουν τις αρετές χωρίς την συνέργεια του Θεού; Τί είναι αυτό που μπορεί να συνεισφέρει ο άνθρωπος;
– Ο Θεός θέλει την σωτηρίαν πάντων των ανθρώπων. Πρώτα όμως θέλει να πληρωθεί η δικαιοσύνη Του και έπειτα εκχέει το άπειρον έλεός Του.
– Αφού ο Θεός είναι της ασθενείας ο διώκτης και της υγείας ο δοτήρ, γιατί χρειάζεται να πάμε στον γιατρό και να πάρουμε φάρμακα όταν ασθενήσουμε;
Διαβάστε περισσότερα »
Πρέπει να φοβόμαστε τον Χριστό; (Αγ. Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)

«Ἡ τέλεια ἀγάπη βγάζει ἔξω τόν φόβο• ἐπειδή, ὁ φόβος ἔχει κόλαση• καί ἐκεῖνος πού φοβᾶται δέν ἔχει τελειωθεῖ στήν ἀγάπη» (Α΄ Ἰωάννου 4,
18)
Ὅταν ἀγαπᾶς τόν Χριστό, παρόλες τίς ἀδυναμίες καί τή συναίσθηση πού ἔχεις γι’ αὐτές ἔχεις τή βεβαιότητα ὅτι ξεπέρασες τόν θάνατο, γιατί
βρίσκεσαι στήν κοινωνία τῆς
ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ.
Τόν Χριστό νά τόν αἰσθανόμαστε σάν φίλο μας. Εἶναι φίλος μας. Τό βεβαιώνει ὁ ἴδιος,
ὅταν λέει: «Ἐσεῖς
εἶστε φίλοι μου…» (Ἰω. 15,14). Σάν φίλο νά τόν ἀτενίζομε καί νά τόν πλησιάζομε.
Πέφτομε; Ἁμαρτάνομε; Μέ οἰκειότητα, μέ ἀγάπη κι ἐμπιστοσύνη νά τρέχομε κοντά του· ὄχι μέ φόβο ὅτι θά μᾶς τιμωρήσει ἀλλά μέ θάρρος, πού θά μᾶς τό δίδει ἡ αἴσθηση
τοῦ φίλου. Νά τοῦ ποῦμε: «Κύριε, τό ἔκανα, ἔπεσα, συγχώρεσέ με». Ἀλλά συγχρόνως νά αἰσθανόμαστε ὅτι μᾶς ἀγαπάει,
ὅτι μᾶς δέχεται τρυφερά, μέ ἀγάπη καί μᾶς συγχωρεῖ. Νά μή μᾶς χωρίζει ἀπ’ τόν Χριστό ἡ ἁμαρτία.
Ὅταν πιστεύουμε ὅτι μᾶς ἀγαπάει
καί τόν ἀγαπᾶμε, δέν θά αἰσθανόμαστε ξένοι καί χωρισμένοι ἀπ’ Αὐτόν, οὔτε ὅταν ἁμαρτάνουμε. Ἔχουμε ἐξασφαλίσει τήν ἀγάπη Του κι ὅπως καί νά φερθοῦμε, ξέρομε ὅτι μᾶς ἀγαπάει.
Εξήγηση της Γ΄ Ωδής του Κανόνος του Ακαθίστου Ύμνου (Ανδρέας Θεοδώρου)

Ὠδὴ Γ’.
Ὁ Εἱρμὸς
«Τοὺς σούς ὑμνολόγους, Θεοτόκε, ὡς ζῶσα καὶ ἄφθονος πηγή, θίασον συγκροτήσαντας πνευματικὸν στερέωσον καὶ ἐν τῇ θείᾳ δόξῃ σου στεφάνων δόξης ἀξίωσον».
Αὐτῶν πού σὲ ὑμνολογοῦν, Θεοτόκε, σὰν πλούσια καὶ ζωντανὴ πηγὴ δωρεῶν, στερέωσε τὸν πνευματικὸ θίασο πού ἔχουν συγκροτήσει· καὶ στή θεία δόξα σου ἀξίωσέ τους νά λάβουν στεφάνια δόξας ἀμάραντης.
Από τις προσωπικές σημειώσεις του γέροντος Γαβριήλ: Για τους πειρασμούς και τις θλίψεις

κόσμω θλίψιν εξετε’ αλλά θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον» (Ιωάν.
16, 33)
πειρασμοί στους ανθρώπους. Δεν είναι έργο της εγκαταλείψεως του Θεού, αλλά
ένδειξη της κηδεμονίας του Θεού.
Κυριακή τής Ορθοδοξίας (Σεβ. Μητροπ. Πατρών Χρυσόστομος)

ἑορτάζομε τήν νίκη τῆς ἀληθείας ἐναντίον τοῦ ψεύδους, τόν θρίαμβο τῆς
Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ ἐναντίον τῆς πλάνης καί τῶν αἱρέσεων πού κατά καιρούς
ταλαιπώρησαν τό σῶμα τοῦ Κυρίου. Ὑψώνομε τίς πανσεβάσμιες εἰκόνες,
προσκυνοῦντες τήν πανακήρατη τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ μορφή καί τιμῶντες τούς
Ἁγίους ἐν εἰκονίσμασι, διακηρύττοντες κατ’ αὐτόν τόν τρόπο καί τήν θεοειδῆ
ἀξία τοῦ κατ’ εἰκόνα Θεοῦ δημιουργηθέντος ἀνθρώπου.
Εξήγηση της Α΄ Ωδής του Κανόνος του Ακαθίστου Ύμνου (Ανδρέας Θεοδώρου)

Ἦχος δ΄
Ὁ Εἱρμός
«Ἀνοίξω τὸ στόμα μου καὶ πληρωθήσεται πνεύματος καὶ λόγον ἐρεύξομαι, τῇ βασιλίδι Μητρί· καὶ ὀφθήσομαι, φαιδρῶς πανηγυρίζων καὶ ᾄσω γηθόμενος ταύτης τὰ θαύματα».
Θ’ ἀνοίξω τὸ στόμα μου καὶ θὰ γεμίσει ἀπὸ Πνεῦμα ἅγιο καὶ θ’ ἀπευθύνω λόγο πρὸς τή βασίλισσα Μητέρα τοῦ Θεοῦ· καὶ θὰ μὲ δοῦν νά πανηγυρίζω μὲ φαιδρότητα, ψάλλοντας μὲ εὐφρόσυνη χαρὰ τὰ θαυμαστὰ μεγαλεῖα της.
Α´ Κυριακή των Νηστειών: Περί πίστεως (Νικηφόρος Θεοτόκης)

Πιστεύεις; Μείζω τούτων
ὄψει. (Ἰω. α´ 51)
ΠΡΟΒΑΛΛΟΝΤΑΣ σήμερον, ὦ
χριστοφόροι λαοί, ἡ ἁγιωτάτη τῶν ὀρθοδόξων Ἐκκλησία πνευματέμφορον ὅρον τῆς
ἁγίας οἰκουμενικῆς ἑβδόμης Συνόδου, καί τοὺς μὲν εὐσεβεῖς, καὶ ὀρθοδόξους
μακαρίζοντας, τοὺς δὲ ἀπίστους καὶ κακοδόξους ἀναθεματίζοντας, ὑπέρμετρον τὴν
ἐπιθυμίαν διὰ τὸν περὶ πίστεως λόγον εἰς τὴν καρδίαν τοῦ καθενὸς ἐγείρει, καὶ
ἐξυπνᾷ. Ἀκούοντες σήμερον τόσους μακαρισμοὺς εἰς τοὺς πιστούς, τόσα ἀναθέματα
εἰς τοὺς ἀπίστους, ὅλοι, φαίνεταί μου, πὼς ἐπιθυμᾶτε νὰ ἀκούσετε τί εἶναι, καὶ
πῶς ἔλαβε τὸ εἶναι, καὶ ἐπάνω εἰς ποῖες ἀρχὲς θεμελιώνεται, καὶ μὲ ποῖον τρόπον
παρασταίνεται, καὶ μὲ ποῖες ἀπόδειξες ἀποδείχνεται ἡ πίστις ὁποὺ πιστεύομεν.
Ἐπιθυμᾶτε ἴσως ὅλα ἐτοῦτα νὰ τὰ ἀκούσετε, μὰ ὄχι μὲ τὸν τρόπον ὁποὺ οἱ
δογματικοὶ διδάσκαλοι τῆς Ἐκκλησίας μας διδάσκουσι τοὺς πιστούς, ἀλλὰ μὲ τὸν
τρόπον ὁποὺ οἱ σχολαστικοὶ φιλόσοφοι καταπείθουσι τοὺς ἀπειθεῖς. Τώρα λοιπὸν
ἐγνωρίζω πόσον μεγάλη εἶναι ἡ ὑπόθεσις ὁποὺ ἔχω ἔμπροσθέν μου σήμερον, πόσον
βάθος ἔχει ἡ ὕλη, μέσα εἰς τὴν ὁποίαν ἐμβαίνω. Κανένας δὲν ἠμπορεῖ νὰ καταλάβῃ
πρῶτον, καὶ καλὰ νοήσῃ τὸν ὁρισμὸν τοῦ πράγματος.
Διαβάστε περισσότερα »
Ποιός ο λόγος για την ατεκνία; (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

Αν
και η φύσις εργάζεται, δεν εργάζεται με τη δική της δύναμη, αλλά
υπακούοντας στο πρόσταγμα του δημιουργού, και ποτέ να μη στεναχωριούνται
οι γυναίκες όταν δεν γεννούν, αλλά ας καταφεύγουν στο δημιουργό της
φύσεως, αποδεικνύοντας αγαθή διάθεση και ας ζητούν από εκείνον, που
είναι ο Κύριος της φύσεως, και ας μη αποδίδουν τη γέννησει των παιδιών,
ούτε στη συνουσία των συζήγων, ούτε σε κάποιον άλλο, αλλά στο δημιουργό
όλων, που από το μηδέν έφερε τη ζωή στο ανθρώπινο γένος και μπορεί να το
διορθώσει πάλι, όταν παρουσιάζει κάποια αδυναμία.
Διαβάστε περισσότερα »
Περί ελεημοσύνης (Αγ. Ιωάννης Κρονστάνδης)

Με προσευχή και νηστεία θα προσεγγίσουμε τον Χριστό στην Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή (π. Μωυσής Αγιορείτης)

Τα στοιχεία τα κύρια της Σαρακοστής είναι η προσευχή και η νηστεία. Η
προσευχή προϋποθέτει την πίστη. Ένας μη προσευχόμενος είναι αβοήθητος,
ανασφαλής, τυφλός και μόνος.
Δένεται με τη γη, την ύλη, δεν γνωρίζει
να πετά ψηλά, να σελαγίζει στους ουρανούς, να έχει απαραίτητη ουράνια
συνδρομή. Είναι μαγνητισμένος, δεμένος, προσκολλημένος στα φθαρτά γήινα.
Δεν ξαγγιστρώνεται εύκολα. Προσπαθεί να θησαυρίζει στη γη. Αναζητά
συνεχώς ηδονές, για να τον χαροποιήσουν, αλλά μάλλον οδύνη του δίνουν.
Λυπηρό και αξιοθρήνητο να ψάχνει τη χαρά στη λάσπη.
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή της Τυροφάγου: Ομιλία περί νηστείας (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Ματθ. στ’ 14-21)
– Είναι η νηστεία εντολή του Θεού ή μήπως είναι εφεύρημα των ανθρώπων; Εάν είναι εντολή γιατί δεν περιλαμβάνεται στις δέκα εντολές του Νόμου; Γιατί ούτε ο Ιησούς Χριστός, ούτε οι μαθητές Του, ενομοθέτησαν δια λόγου την νηστείαν;
– Μήπως η νηστεία βλάπτει την υγείαν;
– Είναι η νηστεία αποχή από κάποιες τροφές και μόνον;
– Με δεδομένο όμως ότι η νηστεία προξενεί αδυναμία, πώς μπορούμε να εκπληρώσουμε τα καθημερινά μας έργα;
– Τί πρέπει να προσέχουμε όταν νηστεύουμε για να μην χάσουμε της νηστείας την χάριν και τον μισθόν; Και οι δαίμονες νηστεύουν πάντοτε, ουδέποτε όμως ωφελούνται!
Διαβάστε περισσότερα »
Τυρινής: Ευλόγησε τους εχθρούς μου, Κύριε (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Ο θρήνος τού Αδάμ (Αρχιμ. Σωφρόνιος)

Ὁ Ἀδάμ, ὁ πατέρας τῆς οἰκουμένης, ἐγνώριζε στόν Παράδεισο τή γλυκύτητα τῆς θείας ἀγάπης. Ἔτσι, μετά τήν ἔξωσή του ἀπό τόν Παράδεισο γιά τό ἁμάρτημά του, ἐγκαταλειμμένος ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, θλιβόταν πικρά καί ὀδυρόταν μέ βαθεῖς στεναγμούς. Ὅλη ἡ ἔρημος ἀντηχοῦσε ἀπό τούς λυγμούς του. Ἡ ψυχή του βασανιζόταν μέ τή σκέψη: «Ἐλύπησα τόν ἀγαπημένο μου Θεό». Δέν μετάνοιωνε τόσο γιά τήν Ἐδέμ καί τό κάλλος της, ὅσο γιά τήν ἀπώλεια τῆς θείας ἀγάπης, πού τραβᾶ ἀχόρταγα τήν ψυχή στό Θεό.
Διαβάστε περισσότερα »
Από τί εξαρτάται η αποτελεσματικότητα της προσευχής μας; (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

Με δυο λόγια, η αποτελεσματικότητα της προσευχής μας εξαρτάται:
πρώτον, από το αν είμαστε άξιοι να λάβουμε ό,τι ζητάμε· δεύτερον, από το αν προσευχόμαστε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού· τρίτον, από το αν προσευχόμαστε αδιάλειπτα· τέταρτον, από το αν για όλα καταφεύγουμε στο Θεό· πέμπτον, από το αν ζητάμε εκείνα που είναι ωφέλιμα σ’ εμάς.
Και δίκαιοι ακόμα να παρακαλέσουν τον Κύριο, δεν θα εισακουστούν, αν δεν
πρέπει.
Διαβάστε περισσότερα »
Κανονόμαχοι και κανονολάτρες: Εκκλησιαστικό πρόβλημα ή εκκλησιολογική αίρεση; (Παν. Μπούμης)

1. Ιερές εικόνες και θείοι κανόνες
Θα διερωτάτο κάποιος· γιατί κάνουμε αυτόν τον παραλληλισμό ή το
συσχετισμό. Κάνουμε αυτόν τον παραλληλισμό ή αύτη την παράλληλη σύνδεση,
γιατί οι θείοι και Ιεροί κανόνες είναι οι «εικόνες» της Εκκλησίας.
Εκφράζουν και αποτυπώνουν τη συνείδηση της Εκκλησίας. Οι κανόνες αυτοί
μάς υποδεικνύουν, τι θέλει η Εκκλησία, και ορίζουν, πώς θα ιδρύονται,
πώς θα οργανώνονται και πώς θα λειτουργούν και θα δρουν οι κατά τόπους
Εκκλησίες, οι οποίες αντιπροσωπεύουν την καθόλου Εκκλησία, σαν άλλες
εικόνες Της. Αλλά και οι κανόνες αυτοί καθορίζουν τα περί της τάξεως και
ενότητας μέσα στην καθόλου Εκκλησία, η οποία έτσι θα δίδει στον κόσμο
μία καλή εικόνα της παρουσίας Της σ’ αυτόν.
ΚΕ’ Πανορθόδοξη Συνδιάσκεψη για θέματα αιρέσεων και παραθρησκείας: Η “πνευματική” διάσταση των “εναλλακτικών” θεραπειών (π. Αρσένιος Βλιαγκόφτης)

Ομιλία που εκφωνήθηκε στο Συνεδριακό Κέντρο Θεσσαλίας στις
5/11/2013, στα πλαίσια της ΚΕ’ Πανορθοδόξου Συνδιασκέψεως Εντεταλμένων
Ορθοδόξων Εκκλησιών και Ιερών Μητροπόλεων δια Θέματα Αιρέσεων και
Παραθρησκείας.
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή της Απόκρεω: Περί της φοβεράς Κρίσεως (Αγ. Λουκάς, Αρχιεπ. Κριμαίας)

Τρεις μήνες συνεχίζεται τώρα στη Νυρεμβέργη η φοβερά δίκη
στην οποία δικάζονται οι εγκληματίες που δεν έχει ξαναδεί ο κόσμος,
δίκη φοβερά γι’ αυτούς, διότι ξέρουν ότι τους περιμένει η καταδίκη σε
θάνατο. Την έσχατη ποινή γι’ αυτούς απαιτεί η
συνείδηση όλων των λαών, όλης της ανθρωπότητος, διότι ο κόσμος έχει
συνταραχθεί από τα αποτρόπαια εγκλήματά τους! Ποτέ πριν δεν ήταν τόσο
συνταραγμένος από αυτά τα εγκλήματα, που δεν μπορεί να περιγράψει ο
ανθρώπινος λόγος. Έχουν αφανιστεί δεκάδες εκατομμύρια αμάχου πληθυσμού –
δεν αναφέρω αυτούς που σκοτώθηκαν στο μέτωπο – . Μόνο στο στρατόπεδο
συγκεντρώσεως Οσβέντσιμ έχουν σκοτωθεί 5.121.000 άνθρωποι. Όλος ο κόσμος
είναι γεμάτος αγανάκτηση και περιμένει την ώρα όταν το δικαστήριο θα
βγάλει την απόφασή του γι’ αυτούς τους εγκληματίες…. Η συνείδηση των
ανθρώπων απαιτεί γι’ αυτούς καταδίκη σε θάνατο, η συνείδηση των ανθρώπων
απαιτεί αυτά τα φοβερά εγκλήματα να μην μείνουν ατιμώρητα.
Και τί να πούμε για την δικαιοσύνη του Θεού; Πώς ο Κύριος αντέχει
αυτό το κακό; Κι αν είναι τόσο τρομερό και μεγάλο αυτό το κακό, είναι
όμως, μόνο μία σταγόνα στον ωκεανό της κακίας που βλέπει ο οφθαλμός του
Θεού και γνωρίζει ο πάνσοφος νους του Κυρίου, διότι αμέτρητα ποτάμια
κακίας πνίγουν το ανθρώπινο γένος από την αρχή μέχρι σήμερα. Από τότε
που δημιουργήθηκε ο κόσμος, μπροστά στα μάτια του Θεού γίνονταν αμέτρητα
εγκλήματα, λέγονταν βλασφημίες και άσεμνοι λόγοι. Συνέχεια η ανθρώπινη
αρετή, σ’ αυτό τον κόσμο τον άπιστο και αμαρτωλό, κατεπατείτο και
διώκετο.
Διαβάστε περισσότερα »
Οπωσδήποτε θα υπάρξη κρίσις και ανταπόδοσις (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

Ας μη νομίζουμε λοιπόν ότι όλα τα σχετικά με εμάς σταματούν σ’
αυτήν την ζωή, αλλά ας πιστεύουμε ότι οπωσδήποτε θα υπάρξη κρίσις και
ανταπόδοσις για όλα αυτά που κάνουμε εδώ. Διότι αυτό είναι τόσο σαφές
και ολοφάνερο σε όλους, ώστε και οι Ιουδαίοι και οι Έλληνες και οι
αιρετικοί και ο οποιοσδήποτε άνθρωπος έχουν την ίδια γνώμη γι’ αυτό το
θέμα. Αν και δεν πιστεύουν δηλαδή όλοι στην ανάστασι όπως θα έπρεπε,
αλλά όμως για την κρίσι και την κόλασι και για τα εκεί δικαστήρια όλοι
συμφωνούν, ότι υπάρχει κάποια ανταπόδοσις εκεί για όσα γίνονται εδώ.
Διότι, εάν αυτό δεν συνέβαινε, για ποιόν λόγο άπλωσε τόσο μεγάλο
ουρανό, έστρωσε κάτω την γη, άπλωσε την θάλασσα, άφησε να χυθή παντού ο
αέρας, έδειξε τόσο μεγάλη πρόνοια, εάν δεν επρόκειτο να μας φροντίση
μέχρι τέλους.
Διαβάστε περισσότερα »
Επειδή μας έχει προαγγελθεί, πέντε ημερών νηστεία, σήμερα ας βυθιστούμε στη μέθη

Εμπρός, κάμε λοιπόν τον εαυτό σου άξιο για την τόσο σεμνή νηστεία μη διαφθείρεις με την σημερινή μέθη την αυριανή εγκράτεια. Κακός ο συλλογισμός, πονηρή η σκέψη
επειδή μας έχει προαγγελθεί, πέντε ημερών νηστεία, σήμερα ας βυθιστούμε
στη μέθη. Κανείς, ενώ πρόκειται να νυμφευθεί γυναίκα σεμνή σύμφωνα με
τους νόμους του γάμου, δεν βάζει στο σπίτι του προηγουμένως παλλακίδες
και πόρνες. Διότι η νόμιμος σύζυγος δεν ανέχεται την συνοίκηση με τις
διεφθαρμένες. Μη
λοιπόν και συ, ενώ αναμένεται νηστεία, οδηγείς πρώτα την μέθη, την
δημόσια πόρνη, την μητέρα της αναισχυντίας, την φίλη του γέλωτα, την
μανιακή, την εύκολη σε κάθε ιδέα ασχημοσύνης. Δεν θα μπει η νηστεία και η
προσευχή σε ψυχή που λερώθηκε από την μέθη.
Διαβάστε περισσότερα »
Οι σεισμοί εις τα συναξάρια της Εκκλησίας (Σεβ. Μητρ. Ναυπάκτου και Αγ. Βλασίου Ιερόθεος)

Οἱ σεισμοὶ συνδέονται μὲ τὴν ζωὴ τῶν ἀνθρώπων σὲ ὅλες τὶς ἱστορικὲς περιόδους. Ἡ ἱστορία διασώζει μνῆμες τέτοιων καταστρεπτικῶν σεισμῶν ποὺ εἶχαν φοβερὲς συνέπειες καὶ σὲ ἀνθρώπους καὶ σὲ ἄλλα ἀντικείμενα. Μέσα στὸ Συναξάριο τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ διαβάζεται καθημερινὰ κατὰ τὴν ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου, διασώζονται οἱ μνῆμες τέτοιων φοβερῶν σεισμῶν. Καὶ τὸ ὅτι ἐτέθησαν στὸ Συναξάριο, αὐτὸ ἦταν ἔκφραση τῆς εὐγνωμοσύνης πρὸς τὸν Θεὸ γιὰ τὴν σωτηρία, ἀλλὰ καὶ τῆς παρακλήσεως πρὸς Αὐτὸν γιὰ νὰ μὴ συμβοῦν ἐκ νέου τέτοιες καταστροφικὲς ἐνέργειες.
ΚΕ’ Πανορθόδοξη Συνδιάσκεψη για θέματα αιρέσεων και παραθρησκείας: Αποκρυφιστικές προσεγγίσεις στο θέμα της ασθένειας (Πρωτ. Βασίλειος Α. Γεωργόπουλος, Λέκτορας Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ)

Συνεδριακό Κέντρο Θεσσαλίας, 5/11/2013
Αναφορά στις ανορθόδοξες "θεραπευτικές" μεθόδους:
Εσωτέρα θεραπευτική
Weleda
Aura
– Soma
Τα
φυλακτά
Κρυσταλλοθεραπεία
Αγγελοθεραπεία
Διαβάστε περισσότερα »
Το ασυμβίβαστο των ‘ενεργειακών θεραπειών’ (π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος)

Απομαγνητοφωνημένο απόσπασμα ομιλίας του πρωτοπρεσβύτερου Κωνσταντίνου
Στρατηγόπουλου, που έγινε στα πλαίσια των κατηχητικών αναλύσεων στην Α’
προς Τιμόθεον Επιστολή, στο χωρίο Κεφάλαιο 6, στίχοι 14-15, στον Ιερό
Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου, Δικηγορικών Γλυφάδας, την Πέμπτη 07-11-2013.
Διαβάστε περισσότερα »
Στην παραβολή του Κυρίου περί του ασώτου (Αγ. Γρηγόριος ο Παλαμάς)

«Θα γίνη κάποτε λιμός», είπε o προφήτης θρηνώντας την Ιερουσαλήμ, «όχι πείνα άρτου και ύδατος, αλλά πείνα για τον λόγο τού Κυρίου». Είναι δε ο λιμός στέρησις και συγχρόνως όρεξις της αναγκαίας τροφής. Υπάρχει όμως και κάτι χειρότερο και αθλιώτερο από αυτήν την πείνα· όταν δηλαδή κάποιος, ενώ στερείται τ’ αναγκαία για την σωτηρία, δεν έχει συναίσθησι της συμφοράς, επειδή δεν έχει όρεξι για τη σωτηρία. Όποιος πεινά και δεν διαθέτει τ’ αναγκαία, τριγυρίζει αναζητώντας ένα κομμάτι ψωμιού οπουδήποτε· κι’ αν εύρει μουχλιασμένο ζυμάρι, ή του προσφέρει κάποιος άρτο από κεχρί ή από πίτουρα ή κάτι άλλο από τα ευτελέστατα είδη τροφής, χαίρεται τόσο πολύ, όσο επονούσε προηγουμένως που δεν εύρισκε. Όποιος επίσης έχει πνευματική πείνα, δηλαδή στέρηση και συγχρόνως όρεξη για πνευματικές τροφές, τριγυρίζει αναζητώντας αυτόν που έχει από τον Θεό το χάρισμα της διδασκαλίας· κι’ αν εύρει, τρέφεται ευφρόσυνα με τον άρτο της ζωής της ψυχής, δηλαδή με τον σωτήριο λόγο, που όποιος τον αναζητεί έως το τέλος δεν πρόκειται να μη τον εύρει· «διότι όποιος αιτεί λαμβάνει και όποιος αναζητεί ευρίσκει, και στον κρούοντα θ’ ανοιγεί η θύρα», είπε ο Χριστός.
Διαβάστε περισσότερα »
Ορθοδοξία και νεοελληνισμός (Αρχ. Βασίλειος Γοντικάκης, Προηγούμενος Ιεράς Μονής Ιβήρων Αγίου Όρους)

Ομιλία στη Λεμεσό το 1989
Διαβάστε περισσότερα »
Και τότε ό,τι θεωρούμε σαν αποτυχία είναι επιτυχία (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

Η προσευχή
είναι μεγάλο αγαθό, αν γίνεται και με λογισμό αγαθό· αν ευχαριστούμε
το Θεό όχι μόνο όταν μας δίνει, αλλά και όταν δεν μας δίνει ό,τι Του
ζητάμε, αφού και τα δύο τα κάνει για την ωφέλειά μας.
Διαβάστε περισσότερα »
Ψυχαγωγία κοσμική και χριστιανική (π. Θεόδωρος Ζήσης)

Η ΑΛΛΗ
ΟΨΙΣ: «Με αφορμή τις ψυχαγωγικές εκδηλώσεις που τελούνται κατά κανόνα με την
αρχή του Τριωδίου και όπου μεγάλο μέρος της κοινωνίας αποδέχεται ως κάτι
ακίνδυνο και ψυχωφελές, προτείνουμε σήμερα την ανάγνωση της εργασίας του π.
Θεοδώρου Ζήση με τίτλο «ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ ΚΟΣΜΙΚΗ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ» όπου ο αναγνώστης θα
παρατηρήσει με μεγάλη ευκολία τις ομοιότητες των διασκεδάσεων στην εποχή του
Ιερού Χρυσοστόμου με την σημερινή και ως εκ τούτου την επικαιρότητα της
καταδίκης των».
Κριτική είναι η στάσις του
Χρυσοστόμου έναντι των διαφόρων ψυχαγωγικών εκδηλώσεων, διά των οποίων
επιδιώκεται η ικανοποίησις της ανάγκης φυγής από την μονοτονίαν της καθημερινής
ζωής με την αναζήτησιν του ποικίλου, του μη συνήθους, και η ανταπόκρισις εις
έμφυτον ισχυράν παρόρμησιν προς χαράν, γέλωτα, ευφροσύνην. Εις την κατά των εν
λόγω εκδηλώσεων πολεμικήν του ουδεμίαν παραλείπει, αλλά κρίνει ταύτας
λεπτομερώς από του θεάτρου μέχρι και της δι’ αστεϊσμών συνομιλίας.
Γίνεται δεκτόν υπό των
ερευνητών ότι εξ όλων των Πατέρων της Εκκλησίας ο Χρυσόστομος είναι ο αυστηρότερος κριτής του τρόπου ψυχαγωγίας
των ανθρώπων της εποχής του – κυρίως δε κατά του θεάτρου απήγγειλε φιλιππικούς όντως λόγους. Ωρισμένοι
μάλιστα αποδίδουν την αντιθεατρικήν αυτήν σταυροφορίαν του πατρός εις υπερβολικόν
ασκητικόν φανατισμόν.
Εις την παρούσαν μελέτην, εις μεν το πρώτον μέρος
περιγράφομεν, επί τη βάσει του Χρυσοστόμου, τους κυρίους τρόπους ψυχαγωγίας των
συγχρόνων του και εκθέτομεν τους εξ επόψεως χριστιανικής ηθικής λόγους επί των οποίων
στηρίζει την καταδίκην αυτών, εις το δεύτερον δε μέρος αναφερόμεθα εις τον
τρόπον του χριστιανικώς ψυχαγωγείσθαι, ως κατανοεί αυτόν ο Χρυσόστομος.
Ο άγιος Χαράλαμπος έπαυσε το θανατικό

Περίπου το έτος 1930, στο χωριό Αύρα της Καλαμπάκας, έπεσε λοιμική νόσος, η λεγόμενη οστρακιά. Πέθαναν πολλά
παιδιά, περισσότερα από πενήντα. Υπήρξαν σπίτια που έχασαν δυό και τρία
παιδιά μαζί. Δεν προλάβαιναν να τα θάπτουν. Τα σκαπανικά τα άφηναν στο
νεκροταφείο για να τα έχουν πρόχειρα να ανοίγουν τους τάφους. Τότε οι
κάτοικοι του χωριού κατέφυγαν στον άγιο Χαράλαμπο τον θαυματουργό, που
έχει ειδική χάρη γι’ αυτές τις αρρώστιες. Ζήτησαν βοήθεια από τον άγιο
Στέφανο Μετεώρων και έφεραν οι μοναχοί την άγια Κάρα του.
Ενθουσιασμός και φανατισμός (Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης)

ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ἄνθρωποι δὲν εἶναι σὲ θέση νὰ δοῦν τὶς διαφορές, ποὺ
ὑπάρχουν ἀνάμεσα στὸν ἐνθουσιασμὸ καὶ τὸ φανατισμό, γι᾽ αὐτὸ καὶ συχνὰ
τὸν ἐνθουσιώδη τὸν χαρακτηρίζουν φανατικὸ καὶ τὸ ἀντίστροφο. Εἶναι ὅμως
μεγάλη ἀδικία νὰ ταυτίζονται ἢ νὰ συγχέονται οἱ δύο αὐτὲς ἔννοιες, ἀφοῦ
εἶναι ἀντίθετες. Ὁ ἐνθουσιαμὸς διακρίνει τὸν ἄνθρωπο τῶν καλῶν
προθέσεων, ποὺ θέλει νὰ ὁλοκληρώσει κάποιο ἔργο ὄχι γιὰ τὸν ἑαυτό του,
ἀλλὰ γιὰ τοὺς ἄλλους, γιὰ τὸ κοινωνικὸ σύνολο. Ἐνῶ ὁ φανατισμὸς
διακρίνει τὸν ἄνθρωπο, ποὺ ὑπηρετεῖ ἰδιοτελεῖς σκοποὺς καὶ δὲν διστάζει
συχνὰ νὰ χρησιμοποιήσει τὴ βία σὲ ἐκείνους, ποὺ τὸν ἐμποδίζουν καὶ
θέλουν νὰ ματαιώσουν τὰ σχέδιά τους.
Διαβάστε περισσότερα »
Αποστολικό Ανάγνωσμα Κυριακής Τελώνου και Φαρισαίου: Ομιλία εις το ρητόν του Παύλου, το, “Και πάντες δε οι θέλοντες ευσεβώς ζην εν Χριστώ Ιησού, διωχθήσονται”, ήτοι, ότι τούτο σκανδαλίζει πολλούς, τούτο όμως εστίν απόδειξις της πίστεως’ ότι η εις Χριστόν πίστις ουκ έστιν έργον ανθρώπων, αλλά της υπερφυσικής του Θεού δυνάμεως κατόρθωμα (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

ΛΓ’ Κυριακή
(Β΄ Τιμ. γ΄ 10-15)
– Δεν φοβάται ο απ. Παύλος μήπως λέγοντας ότι, όποιος πολιτεύεται κατά τους νόμους της πίστεως θα δεχθεί διωγμούς, κινδύνους, ακόμα και θάνατο, θα αποθήσει τους ανθρώπους από την εις Χριστόν πίστιν;
– Ποιοί είναι αυτοί που μισούν τους κήρυκες της αλήθειας και γιατί τους μισούν;
– Ποιοί ονομάζονται “κόσμος”;
– Ποιά είναι η απόδειξη ότι η εις Χριστόν πίστις δεν είναι έργο ανθρώπινον, αλλά της υπερφυσικής του Θεού δυνάμεως κατόρθωμα;
– Τί υπεσχέθη ο Χριστός σε όσους τον ακολουθούν; Είναι όμως οι υποσχέσεις για πράγματα μέλλοντα, αόρατα και αβέβαια, αρκετές για να πείσουν τους μαθητές Του και να πιστεύσουν εις Αυτόν;
– Τί είναι αυτό που κάνει τους μαθητές του Χριστού να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, τους συγγενείς τους, τα παιδιά τους, τους φίλους τους και να ακολουθήσουν έναν φτωχό και περιφρονημένο;
– Μπορεί να σωθεί ο άπιστος;
– Ποιά είναι η πηγή και η ρίζα όλων των αρετών;
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Τελώνου & Φαρισαίου: Ομιλία περί ταπεινοφροσύνης (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

Ομιλία μετά το κατά Λουκάν Ευαγγέλιον της ΙΣΤ΄ Κυριακής (Λουκ. ιη’ 10-14)
– Ποιά είναι τα χαρακτηριστικά του υπερήφανου και ποιά του ταπεινού ανθρώπου;
– Ποιά είναι τα χαρίσματα του ταπεινού ανθρώπου;
– Γιατί η ταπείνωση αναβιβάζει τον άνθρωπο στα ύψη της θείας δόξης και λαμπρότητος;
– Ποιά είναι τα αγαθά για τα οποία ο υπερήφανος υψηλοφρονεί, ο δε ταπεινός ταπεινοφρονεί;
– Πώς ο άνθρωπος μπορεί να γίνει άξιον κατοικητήριον του Θεού;
– Με ποιόν τρόπο μπορούμε να γίνουμε ταπεινόφρονες και να αποφεύγουμε την υπερηφάνεια;
Διαβάστε περισσότερα »
Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός ως αγιορείτης (Αρχ. Βασίλειος Γοντικάκης, Προηγούμενος Ι. Μ. Ιβήρων Αγίου Όρους)

Ομιλία στην Πολυτεχνική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης το 1980
Διαβάστε περισσότερα »
Ερμηνεία της εικόνας της Υπαπαντής του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού (Χρήστος Γκότσης)

Τεσσαράκοντα ἡμέρες μετὰ τὴν Γέννησιν τοῦ Κυρίου ὁ Ἰωσὴφ καὶ ἡ Θεοτόκος ἀνέβηκαν εἰς τὸν Ναὸν τῶν Ἱεροσολύμων, διὰ νὰ ἐκπληρώσουν δύο ἀπαιτήσεις τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου. Ἡ
μία ἦτο ὁ ἁγιασμὸς τοῦ Παιδίου καὶ ἡ ἄλλη ὁ καθαρισμὸς τῆς Θεοτόκου.
Από το συναξάρι – Τη αυτή ημέρα, μνήμη των αγίων Σατύρου, Σατουρνίνου, Σεκούνδου, Ρεουκάτου, Περπέτουας και Φηλικιτάτης, εν Καρθαγένη μαρτυρησάντων

Περί το 203, στην ρωμαϊκή Βόρειο Αφρική, μια περιοχή όπου ο χριστιανισμός είχε ευρέως εξαπλωθεί, συνελήφθησαν στην πόλη Θουβουρβώ, οι νεαροί κατηχούμενοι: Περπέτουα, Ρεουκάτος, Φηλικιτάτη, Σατουρνίνος και Σεκούνδος. Η Φηλικιτάτη ήταν δούλη, σύντροφος του Ρεουκάτου.
Στην Υπαπαντή του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος μας Ιησού Χριστού (Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς)

Ἐκείνη τὴν προγονικὴ κατάρα καὶ καταδίκη πρὸ Χριστοῦ τὴν εἴχαμε ὅλοι κοινὴ καὶ ἴδια, ἐκχυμένη σὲ ὅλους ἀπὸ ἕναν προπάτορα, σὰν νὰ ἀναπτυσσόταν ἀπὸ τὴ ρίζα τοῦ γένους καὶ νὰ ἦταν συνημμένη μὲ τὴ φύσι. Ὁ καθένας ἐπέσυρε ἢ τὴν μομφὴ ἢ τὸν ἔπαινο ἀπὸ τὸν Θεό, μὲ ὅσα ἔπραττε
προσωπικῶς, ἐνῶ δὲν μποροῦσε νὰ κάμη τίποτε ἀπέναντι σ’ ἐκείνη τὴν κοινὴ κατάρα
καὶ καταδίκη καὶ ἀπέναντι στὸν πονηρὸ κλῆρο πού κατεβαίνει ἀπὸ ἐπάνω σ’ αὐτὸν
καὶ διʼ αὐτοῦ στοὺς ἀπογόνους του. Ἀλλ’ ἦλθε ὁ Χριστὸς ἐλευθερωτὴς τῆς
φύσεως, πού μετέβαλε τὴν κοινὴ κατάρα σὲ κοινὴ εὐλογία· ἀφοῦ ἀνέλαβε τὴν ἔνοχη
φύσι μας ἀπὸ τὴν ἀκήρατη Παρθένο καὶ τὴν ἥνωσε στὴν ὑπόστασί του νέαν, χωρὶς νὰ
ἔχη μετάσχει σὲ παλαιὸ σπέρμα, τὴν κατέστησε ἀθῶα καὶ δικαιωμένη, ὥστε καὶ οἱ
γεννώμενοι ἀπὸ αὐτόν ἔπειτα κατὰ πνεῦμα νὰ μένουν ὅλοι ἔξω ἀπὸ τὴν προγονικὴ
ἐκείνη κατάρα καὶ καταδίκη.
Η Δευτέρα Παρουσία (Όσιος Εφραίμ ο Σύρος)

Πρόλογος
Ο όσιος Εφραίμ, που η Εκκλησία
μας εορτάζει στις 28 Ιανουαρίου, είναι ο μεγαλύτερος Σύρος ασκητικός πατέρας,
θεολόγος και ποιητής.
Γεννήθηκε το 306 και ανατράφηκε
μέσα σε χριστιανικό περιβάλλον. Πολύ νέος, φλεγόμενος από την αγάπη προς το
Θεό, έγινε μοναχός. Γρήγορα αναδείχθηκε σε μεγάλο διδάσκαλο μοναχών και λαϊκών.
Συνέθεσε πολυάριθμους και
συγκλονιστικούς ύμνους και λόγους. Η διδαχή του όλους τους συνάρπαζε και
πολλούς έσωζε. Οι κατανυκτικές του ομιλίες, ιδίως για τη μέλλουσα κρίση και τον
παράδεισο, συνοδεύονταν από ακατάπαυστα δάκρυα.
Πορεύθηκε στους ουρανούς το
373. Η ηχώ όμως των λόγων του φτάνει με την ίδια ζωντάνια μέχρι την εποχή μας.
Ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης, σ’
ένα εγκώμιό του σ’ αυτόν, με μεγάλο θαυμασμό αναφέρει: «Ποιός απ’ όσους αναζητούν
τη χαρά στις υλικές απολαύσεις και αποστρέφονται τα δάκρυα, όταν ακούσει λίγα από
τα λόγια του αγίου Εφραίμ, δεν θα θρηνήσει, δεν θα κλάψει και δεν θα θυμηθεί τη
μέλλουσα ανταπόδοση; Ποιός θα μελετήσει τους λόγους του για τη μέλλουσα κρίση,
δηλαδή τη δευτέρα παρουσία του Χριστού, και δεν θα νομίσει ότι βρίσκεται από
τώρα μπροστά στο δικαστήριο εκείνο, περιμένοντας έντρομος την τελική απόφαση της
καταδίκης του; Έτσι ζωγράφισε το μελλοντικό δικαστήριο του Θεού ο φημισμένος και
προφητικότατος άγιος, ώστε τίποτα πλέον να μην παραμένει άγνωστο γι’ αυτό».
Η δεύτερη έλευση του
Κυρίου είναι μια αναμφισβήτητη αλήθεια. Πολλοί από μας, ίσως ασυναίσθητα,
προσπαθούμε να την απωθήσουμε, ως ενοχλητική, σε κάποια σκοτεινή γωνιά της
ψυχής μας. Άλλοι, ίσως παγιδευμένοι από την οίηση, την αντιμετωπίζουμε με
φαρισαϊκή αυτοπεποίθηση.
Σκοπός του παρόντος φυλλαδίου είναι να γίνει γνωστό
στο ευρύτερο κοινό το κατανυκτικό και αφυπνιστικό κήρυγμα του οσίου Εφραίμ. Ίσως
έτσι μερικές καλοπροαίρετες ψυχές να βγουν από το λήθαργο των ψευδαισθήσεων,
καθώς θα δουν παραστατικά από τώρα τη μεγαλειώδη και συγκλονιστική δευτέρα
παρουσία του Κυρίου μας.
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
Εγκώμιο στον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο (Αγ. Ιωάννης ο Δαμασκηνός)

Έπρεπε βέβαια, ω πάγχρυσε Ιωάννη, όσοι επιχειρούν να
συνθέσουν τα εγκώμιά σου, να σου εκφωνούν χρυσόρροο λόγο, έχοντας
προηγουμένως την τύχη να έχουν γλώσσα χρυσή. Σ’ αυτούς όμως έπρεπε να
υπάρχει η δική σου φωνή, γιατί αυτή μόνο θα πετύχαινε αντάξια την
ευφημία σου και μάλιστα τώρα. Γιατί για σένα
που έζησες πάνω στη γη μαζί με τους ανθρώπους, ήδη πριν από την εκδημία
σου σε αγώνα για το πρωτείο στους λόγους η λήθη των κατορθωμάτων σου
ήταν κατήγορος της καλής σου φήμης. Γιατί στην περίπτωση των σοφών
κρύβουν κατά κάποιο τρόπο τα κατορθώματά τους, ώστε να μη διαφύγει η
πραγματικότητα κάτω από τα φαινόμενα, ενώ στην περίπτωση των πατέρων
θαυμάζουν αυτοί και τα ψελλίσματα των παιδιών τους και τα δύο λεπτά
είναι προσφιλέστερα στο Θεό από τα λαμπρά κατορθώματα. Γιατί είναι
φυσικό να κρίνονται αυτά από την προαίρεση και όχι από το αποτέλεσμα.
Επιπλέον δεν πρέπει ν’ αποκρούομε και την προτροπή ενός ανθρώπου που
αγαπά το Θεό, γιατί αυτός είναι σεβαστός και του χρεωστούμε πολλές
χάρες. Γι’ αυτό αρχίζω το λόγο μου, όχι με θράσος και δίχως συστολή,
αλλά με δισταγμό και φόβο σου προσφέρω ό,τι καλύτερο από τα δικά σου
θεία και ιερά διδάγματα. Γιατί, αναπτύσσοντας ένα τέτοιο θέμα, δε θα
είναι ο έπαινός μου ασήμαντος, εάν πλησιάσω το άξιο, αν όμως δεν το
επιτύχω, που βέβαια άριστο είναι να μην το πάθω, αν και αμφίβολο, μου
αξίζει συγχώρεση, γιατί υπέκυψα σε δικαιολογημένη ήττα. Δος μου λοιπόν
την πυρίπνοη χάρη του Πνεύματος, γιατί και συ χρημάτισες στόμα του
Χριστού, βγάζοντας απ’ το μηδαμινό σπουδαίο. Και όχι ένα και δύο, γιατί
αυτό μπορεί ίσως να το επιτύχει ο καθένας, αλλά οικοδομώντας σπίτια
ολόκληρα και χωριά και πόλεις.
Διαβάστε περισσότερα »
Λαϊκοί ασκητές στο Άγιον Όρος

Ο γέρο-Ιωακείμ, από την Βατοπεδινή Καλύβη της Αναλήψεως πλησίον των
Καρυών, ήταν από τους παλαιότερους Αγιορείτες. Πλησίασε τα 100 και έζησε
πάνω από 70 χρόνια στο Άγιον Όρος. Διηγήθηκε ότι όταν ήταν νέος
μοναχός, εγνώρισε ένα λαϊκό ασκητή, που ασκήτευε απέναντι από την αρχαία
Μονή του Αλυπίου, σε μία σπηλιά, κοντά στο λεγόμενο Κελλί του
Πατριάρχου.
Διαβάστε περισσότερα »
Αποστολικό ανάγνωσμα ΛΒ΄ Κυριακής: Ομιλία περί του, ότι η ευσέβειά εστι προς πάντα ωφέλιμος, και περί των εις τους παρόντας καιρούς απορριψάντων αυτήν παντελώς, και γεγονότων απίστων, και εξ ολοκλήρου ασεβών και αθέων (Αρχιεπ. Νικηφόρος Θεοτόκης)

– Ποιές είναι οι αποδείξεις ότι η ευσέβεια είναι προς πάντα ωφέλιμος και στην παρούσα ζωή και στην μέλλουσα;
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΙΕ’ Λουκά (Ζακχαίου): Ομιλία περί ωφελίμου και ανωφελούς μετανοίας (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Λουκ. ιθ’ 1-10)
– Ούτε το βάρος, ούτε το πλήθος των αμαρτημάτων, ούτε η πολυχρόνιος επιμονή στην αμαρτία, νικά της μετανοίας την δύναμη. Είναι όμως η μετάνοιά μας αληθινή; Πώς θα το γνωρίζουμε αυτό;
– Ποιά είναι έργα της μετανοίας;
– Μετανόησε ο Ιούδας;
– Είναι κάθε μετάνοια σωτηριώδης;
Διαβάστε περισσότερα »
«Δύο σε ένα» (Σεβ. Μητροπ. Ναυπάκτου & Αγ. Βλασίου Ιερόθεος)

Τήν ἐξίσωση
«δύο σέ ἕνα» τήν διάβασα σέ μιά ἐφημερίδα καί μοῦ προξένησε ἐντύπωση,
γιατί ἀναφερόταν στά Μυστήρια πού γίνονται στήν Ἐκκλησία. Ἐννοοῦσε δύο
Μυστήρια σέ ἕνα, δηλαδή γάμος καί βάπτιση μαζί. Βέβαια, δέν εἶναι δύο σέ
ἕνα, ἀλλά τρία σέ ἕνα, γιατί τό Μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος συνδέεται μέ
τό Μυστήριο τοῦ Χρίσματος.
Διαβάστε περισσότερα »
Ομιλία στο Αποστολικό ανάγνωσμα ΚΘ΄ Κυριακής (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

Ομιλία περί του, ότι ο αποστολικός λόγος «απεκδυσάμενοι τον παλαιόν άνθρωπον συν ταις πράξεσιν αυτού, και ενδυσάμενοι τον νέον, τον ανακαινούμενον εις επίγνωσιν κατ’ εικόνα του κτίσαντος», ουκ έστι συμβουλή, αλλά νομοθεσία’ και ότι η εκπλήρωσις τών τε δεσποτικών προσταγμάτων, και του αποστολικού τούτου προστάγματος, ουκ έστιν έργον αδύνατον’ και οι λέγοντες αδύνατον την τούτων εκπλήρωσιν, βλασφημούσι κατά του Θεού
(Κολ. γ’ 4-11)
– Ο Απ. Παύλος παραγγέλει να εκδυθούμε τον παλαιόν άνθρωπον, δηλαδή να απομακρυνθούμε από την αμαρτία και να ενδυθούμε τον νέον, δηλαδή να εργαζόμαστε την αρετήν. Είναι όμως δυνατόν ο άνθρωπος να περιφρονήσει τον πλούτο, να μην ενδιαφέρεται για την δόξα, να μην νοιάζεται για τα αγαθά του κόσμου, να μην ταραχθεί από θυμό ή να αδιαφορήσει για τις σαρκικές ηδονές; Μήπως τελικά αυτά τα παραγγέλματα είναι ανώτερα της ασθενικής ανθρώπινης φύσης; Μήπως αυτά είναι μια συμβουλή του απ. Παύλου αλλά όχι νόμος του Θεού; Μήπως αυτά είναι μεν νόμος του Θεού αλλά όχι για τους κοσμικούς ανθρώπους, αλλά για τους μοναχούς;
– Πόσοι και ποιοί είναι οι χαρακτήρες της τελειότητας του χριστιανού;
– Ποιοί παράγοντες δυσχεραίνουν τον αγώνα του Χριστιανού για να πράττει έργα σύμφωνα με την νομοθεσία του Ιησού Χριστού; Επηρεάζει αυτόν τον αγώνα η ηλικία, η τάξη, το φύλο, η φυλή ή η μόρφωση;
– Και αφού είναι δύσκολο αυτό το έργο, πώς εξηγείται ότι άνθρωποι που για πολλά χρόνια έζησαν πράττοντες έργα ενάντια της νομοθεσίας του Ιησού Χριστού, μετά ευκολίας ετέλεσαν τα θεία Αυτού προστάγματα, από μια στιγμή και έπειτα;
– Πώς εξηγείται ότι πλήθος αγίων ανθρώπων, με την ίδια ασθενή φύση με την δική μας, εφύλαξαν τα προστάγματα του Ιησού Χριστού με τόση ακρίβεια; Τί είναι αυτό που τους διαφοροποίησε;
Διαβάστε περισσότερα »
Ομιλία 61η: Στη ΙΒʼ Κυριακή του Λουκά για τους δέκα λεπρούς (Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς)

Η κάθαρση των λεπρών
προβάλλεται ως τύπος της πνευματικής καθάρσεως. Γιατί όλοι εμείς ήμασταν
λεπρωμένοι, μέχρι που ο Κύριος παρέλαβε την φύση μας και την ελευθέρωσε από την
καταδίκη. Ο ευγνώμων από τους δέκα θεραπευθέντες εκπροσωπεί την επιστροφή των
Εθνικών, ενώ οι εννέα αγνώμονες είναι οι Ιουδαίοι. Ο ομιλητής παρουσιάζει τον
Θεό ως ειρηνάρχη, και τον εαυτό του ως επιστάτη της ειρήνης. «Ταύτης γαρ ένεκα
της ειρήνης και ημείς επέστημεν υμίν τη Εκκλησία Χριστού, διάκονοι της αυτού
κληρονομιάς και χάριτος». Κλείνει με προτροπή να μη εκπέσομε από την πατρική ευχή
ούτε και να απορρίψομε την κληρονομιά του ουράνιου Πατέρα, για να μη χάσομε και
την υιοθεσία και την ευλογία και αποκλεισθούμε από τον πνευματικό νυμφώνα.
Γιατί λοιπόν μας δόθηκε αυτή η παράλογη ζωή; (Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ)

Η αποκάλυψη λέγει για τον Θεό «Ο Θεός αγάπη εστίν», «Ο Θεός φως εστί και σκοτία εν Αυτώ ουκ έστιν ουδεμία» (Α’ Ιωαν. δ’ 8, α’ 5)
Πόσο δύσκολο είναι για εμάς τους ανθρώπους να το αντιληφθούμε!
Διαβάστε περισσότερα »
Ο μύθος του ‘Καλού Ανθρώπου’

Ο σημερινός άνθρωπος έχει παγιωθεί σε μια αυτοδικαίωση που συνήθως
εκφράζεται ως εξής: «Είμαι καλός άνθρωπος, δε σκότωσα κανέναν, δεν
πείραξα κανέναν, δίνω και ελεημοσύνη που και που οπότε γιατί να μη με
σώσει ο Θεός;».
Διαβάστε περισσότερα »
Ομολογητές πίστεως και μάρτυρες Χριστού (Σεβ. Μητροπ. Ναυπάκτου & Αγ. Βλασίου Ιερόθεος)

Είναι γεγονός ότι ζούμε σε αποκαλυπτικούς καιρούς, αφού
βλέπουμε να επικρατή μια μεγάλη αποστασία των ανθρώπων από το θέλημα του
Θεού και κυρίως, βέβαια, από τον ζωντανό Θεό. Το πρόβλημα όμως είναι το
πώς αντιμετωπίζει κανείς αυτήν την κατάσταση.
Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής μετά τα Φώτα: Ερμηνεία εις την προς Εφεσίους επιστολήν του Παύλου (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Εφεσ. δ’, 7-13)
– Ο Θεός δημιουργός του κόσμου (υλικόν) και της Εκκλησίας (πνευματικόν). Η Εκκλησία έχει δύο μέρη: εν τω ουρανώ και επί της γής. Ποιές είναι οι διαφορές της εν ουρανώ Εκκλησίας και επί της γης;
– Ποιά είναι η Εκκλησία πτο νόμου, εν νόμω και η εν χάριτι;
– Ποιό είναι το μέτρο της δωρεάς του Χριστού;
– Είναι τα χαρίσματα που δίδει ο Θεός στον άνθρωπο δωρεά ή ανταπόδοση της αρετής τους;
– Κατέβη στην γη ως Θεός και ενέβη εις τον ουρανόν ως άνθρωπος!
– Πώς γίνεται ο πανταχού Παρών να εμφανίζεται να κατεβαίνει στην γη, στον Άδη και να ανεβαίνει στους ουρανούς;
– Υπάρχουν πολλοί ουρανοί;
– Γιατί λέγει ο απ. Παύλος ότι "έδωκε (ο Κύριος) προφήτας"; Υπάρχουν προφήτες και μετά τον Χριστόν;
– Γιατί ο Κύριος έδωσε το αποστολικό, το προφητικό και διδασκαλικό χάρισμα στους ανθρώπους;
– Έως πότε οι λαμβάνοντες τα πνευματικά χαρίσματα έχουν χρέος να διακονούν;
– Πότε έχουμε ενότητα της πίστεως και πότε επίγνωση του Υιού του Θεού;
– Τί σημαίνει το "εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας";
– Ποιό είναι το πλήρωμα του Χριστού;
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή μετά τα Φώτα: Ομιλία περί σκανδάλου (Νικηφόρος Θεοτόκης, Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως)

(Ματθ. δ’ 12-17)
– Θα πρέπει να αποφεύγουμε τον άνθρωπο που θέλει να μας βλάψει;
– Θα έπρεπε οι απόστολοι να σταματήσουν το κήρυγμα αφού έβλεπαν τους απίστους να σκανδαλίζονται; Η αγάπη γι’ αυτούς δεν θα έπρεπε να τους κάνει να σιωπήσουν και να φύγουν;
– Εάν δεν παραβαίνω κάποιο νόμο και δεν δημιουργώ αταξία, φταίω αν ο άλλος σκανδαλίζεται από τις ενέργειές μου;
– Μεγάλο το βάρος της αμαρτίας του σκανδαλισμού των αδελφών μας. Γιατί ενώ μία αμαρτία κρυφή βλάπτει μόνον εκείνον που την πράττει, η φανερή αμαρτία βλάπτει και όλους όσους την βλέπουν ή την ακούν.
– Γιατί όμως το φανερό αμάρτημα μεταδίδεται τόσο εύκολα στους ανθρώπους;
– Η αυθάδεια μητέρα όλων των αμαρτημάτων.
– Μεγάλο το βάρος της αμαρτίας του σκανδαλοποιού, αλλά και ο σκανδαλιζόμενος γίνεται υπόδικος κολάσεως.
– Πρέπει να φεύγουμε από τους ανθρώπους που μας σκανδαλίζουν;
– Ποιός όμως άνθρωπος ποτέ κανέναν δεν εσκανδάλισε; Κανείς. Ποιός λοιπόν μπορεί να σωθεί;
– Είναι πράγματι η υπόθεσις του σκανδάλου τόσο δύσκολη; Με ποιό τρόπο μπορούμε να καταφέρουμε να μην σκανδαλίσουμε;
– Σε ποιά περίπτωση πρέπει να εγκαταλείπουμε το έργο μας προκειμένου να μην σκανδαλίσουμε τον αδελφό μας;
Διαβάστε περισσότερα »
Για τη μετεμψύχωση (Γέροντας Παΐσιος Αγιορείτης)

– Γέροντα,
πώς μερικοί άνθρωποι, ακόμη και μορφωμένοι, πιστεύουν στην μετεμψύχωση;
Διαβάστε περισσότερα »
Γιατί μνημονεύουμε τα ονόματα (Αγ. Ιωάννης Κρονστάνδης)

Μερικοί ρωτούν γιατί μνημονεύουμε τα ονόματα των κεκοιμημένων και των
ζώντων στις προσευχές που κάνουμε γι’ αυτούς. Ο Θεός σαν παντογνώστης
που είναι, δεν ξέρει τα ονόματά τους και τις ανάγκες τους;
Όμως αυτοί που μιλούν και σκέπτονται έτσι, ξεχνούν ότι την προσευχή δεν
την κάνομε για ενημέρωση του Θεού. Φυσικά ο Θεός δεν έχει ανάγκη τέτοιας
ενημερώσεως. Άλλη είναι η σημασία αυτής της προσευχής.
Προσευχόμεθα υπέρ των ζώντων και των μεταστάντων και τους μνημονεύουμε
με τα ονόματά τους, για να δείξουμε, ότι τους αγαπάμε με όλη μας την
καρδιά.
Διαβάστε περισσότερα »
Την Αγία ημέρα των Φώτων (Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς)

Περιλαμβάνεται
καὶ παρουσίασις τοῦ μυστηρίου τοῦ βαπτίσματος τοῦ Χριστοῦ.
Χθὲς συνεκκλησιάζοντας καὶ συνεορτάζοντας μὲ σᾶς ποὺ προεωρτάζατε τὴν ἡμέρα τῶν Φώτων σᾶς ἀνέπτυξα τὰ ἀπαραίτητα λέγοντας πρὸς τὴν ἀγάπη σας τὰ σχετικὰ μὲ τὸ βάπτισμα κατὰ Χριστόν, τὸ ὁποῖο ἀξιωθήκαμε ἐμεῖς· ὅτι δηλαδὴ εἶναι ἐπίγνωσις τοῦ Θεοῦ καὶ ὑπόσχεσις πρὸς τὸν Θεό· πίστις μὲν καὶ ἐπίγνωσις τῆς ἐν Θεῷ ἀλήθειας, συμφωνία δὲ καὶ ὑπόσχεσις ἔργων καὶ λόγων καὶ τρόπων ἀρεστῶν στὸν Θεὸ ποὺ τελοῦνται διὰ τῶν ἱερῶν συμβόλων. Ἀλλά διδάσκοντας προσθέσαμε καὶ τοῦτο, ὅτι ἂν δὲν μετατρέψωμε σὲ ἔργο τὶς ὑποσχέσεις ἐκεῖνες, τὰ ἱερὰ ἐκεῖνα σύμβολα καὶ οἱ δι’ αὐτῶν καὶ μαζὶ μὲ αὐτά διὰ λόγου ὑποσχέσεις πρὸς τὸν Θεό, ὄχι μόνο δὲν ὠφελοῦν τὸν ἄνθρωπο, ἀλλὰ καί δικαίως τὸν ὑποβάλλουν σὲ καταδίκη.
Αποστολικό ανάγνωσμα την Κυριακή προ των Φώτων: Ομιλία περί θανάτου και των οδυνών αυτού, και περί του, πώς οι ωδίνες του θανάτου λύονται (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Β’ Τιμ. δ’ 5-8)
– Τίποτα στον κόσμο πιο οδυνηρό και πιο φοβερό από τον θάνατο. Και μόνη η ενθύμησις του θανάτου καταπικραίνει την καρδιά του ανθρώπου. Μήπως όμως αυτό δεν είναι αλήθεια αφού υπάρχουν αυτόχειρες που θανατώνουν τους εαυτούς τους;
– Γιατί ο θάνατος προκαλεί τόσο θλιβερή αίσθηση στον άνθρωπο;
– Όσο η ψυχή μένει ελευθέρα της των παθών του σώματος τρικυμίας, τόσο βλέπει τελειότερα και της αμαρτίας το βάρος. Γι’ αυτό εις την ώραν του θανάτου διακρίνει η ψυχή εντελώς, ποίας βασιλείας εστέρησεν αυτήν η αμαρτία και ποίας κολάσεως εποίησεν αυτήν υπόδικον.
– Η απόφασις του θανάτου έμεινε αμετάβλητος και αμετάτρεπτος. Ούτε ο θάνατος του Ιησού Χριστού μετέβαλε αυτή την απόφαση. Τί άλλαξε τότε, μετά την ανάσταση του Ιησού Χριστού;
– Λύνονται του θανάτου οι ωδίνες σε όλους τους ανθρώπους που πιστεύουν στον Χριστόν;
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή προ των Φώτων: Ομιλία περί του αγίου Βαπτίσματος (Νικηφόρος Θεοτόκης, Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως)

(Μαρκ. α’ 1-8)
– Γιατί ο Θεός ηθέλησε να βαπτιζόμαστε όχι μόνο διά πνεύματος αλλά και διά ύδατος;
– Τί σημαίνουν όσα ποιούμε στην τελετή του αγίου Βαπτίσματος;
– Ποιά χαρίσματα λαμβάνουμε βαπτιζόμενοι;
– Πόσα είναι του Ιησού Χριστού τα βαπτίσματα;
– Η ελευθερία του Ισραηλιτικού γένους από της αιχμαλωσίας του Φαραώ, διά του περάσματος της Ερυθράς θάλασσας, προτύπωσις του αγίου Βαπτίσματος.
– Γιατί ο Θεός όρισε το ύδωρ ως υλικό σημείο της επουρανίου χάριτος;
– Σώζεται ο άνθρωπος που μολύνει τον επουράνιο χιτώνα του θείου Βαπτίσματος;
– Μπορεί να εξαλείψει το προπατορικό αμάρτημα το μυστήριο της μετανοίας και εξομολογήσεως;
– Γιατί το διά του μαρτυρίου βάπτισμα είναι πολύ σεβασμιώτερον των άλλων βαπτισμάτων;
– Το βάπτισμα των δακρύων, η πιο μεγάλη απόδειξη της άπειρης του Θεού ευσπλαγχνίας.
Διαβάστε περισσότερα »
Γνώσεις και επιθυμίες (Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης)

Οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι ἀγνοοῦν ὅτι
ἡ στενὴ σχέση μὲ τὸ Θεὸ εἶναι πηγὴ ὅλων τῶν ἀγαθῶν, ποὺ χρειάζονται,
γιὰ νὰ ζήσουν τὴν ἀνώτερη πνευματικότητα, χωρὶς νὰ περιφρονήσουν καὶ τὶς
καθημερινὲς ἀπαιτήσεις τῆς ζωῆς. Αὐτὸ ὀφείλεται στὸ γεγονὸς ὅτι οἱ
ὑπεύθυνοι κληρικοὶ δὲν δίνουν τόση σημασία, ἀφοῦ περιορίζονται σὲ ἁπλὲς
καὶ γενικόλογες παραινέσεις καὶ ἀποφεύγουν νὰ ἀναλύσουν τὰ βαθύτερα
αἴτια τῆς ἀπομάκρυνσης τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὸ δρόμο τοῦ Θεοῦ.
Διαβάστε περισσότερα »
Ύμνος για την περιτομή του Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού και για τον Μέγα Βασίλειο (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Συ, που έδωσες το Νόμο στον κόσμο και στον άνθρωπο,
Συ, ο Νομοθέτης, έθεσες Εαυτόν υπό το Νόμο·
άλλοι συμμορφώθηκαν λόγω επιβολής, Συ εκουσίως, γ’ αυτό την όγδοη ημέρα περιετμήθης τη σαρκί.
Διαβάστε περισσότερα »
Εγκώμιο στον Μέγα Βασίλειο (Όσιος Εφραίμ ο Σύρος)

Στρέψτε τὰ αὐτιὰ σας σ’ ἐμένα, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί· θὰ σᾶς διηγηθῶ μιὰ ὡραιότατη διήγηση. Διότι εἶναι σωστὸ νὰ κρύβει κανεὶς τὶς ἀποφάσεις τῶν βασιλέων, εἶναι ὅμως καλὸ νὰ ἀποκαλύπτει τὰ μυστήρια τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος μὲ ἀφορμή τούς πιστοὺς δούλους του στηρίζει τοὺς ἀδύναμους, ἀπὸ τοὺς ὁποίους πρῶτος εἶμαι ἐγώ. Ὑπάρχει λοιπὸν σ’ ἐμένα ὁ πόθος νὰ ἀγγίξω γεγονότα πού ἔχουν συμβεῖ γιὰ τὴ θεραπεία τῆς ταλαίπωρης ψυχῆς μου. Θέλω νὰ βάλω σήμερα στὸν ἀργαλειὸ στημόνι ἀπὸ τὸ ὡραῖο μαλλὶ τοῦ λογικοῦ προβάτου.
Ποθῶ νὰ ὑφάνω κεντημένο χιτώνα ἀπὸ τὸ μαλλὶ τῆς λογικῆς καὶ προσευχητικῆς γλώσσας. Διότι εἶδα κάποτε ἕνα κριάρι πού εἶχε ὡραία ἐμφάνιση καὶ πνευματικὰ κέρατα, τὰ ὁποῖα ἠχοῦσαν μὲ λόγια τοῦ Θεοῦ· καὶ ἀφοῦ τὸ πλησίασα μὲ μεγάλη ἀγωνία, ἀφαίρεσα ἀπ’ αὐτό ἀθόρυβα μιὰ μικρὴ τούφα.
Μὲ κυρίευσε ὅμως ἕνας ἀβάσταχτος φόβος, διότι ἀποτόλμησα τέτοιες φοβερὲς πράξεις, ἐπειδὴ δὲν ἤμουν συνετός.
Θέλετε λοιπὸν νὰ φανερώσω ποιὸ ἦταν αὐτό τὸ κριάρι πού ἦταν στολισμένο μὲ τόσο ὡραῖα χρώματα; Αὐτό τὸ κριάρι ἦταν ὁ σοφὸς καὶ πιστὸς Βασίλειος, ὁ ὁποῖος ἐπισκόπευσε στὴ χώρα τῶν Καππαδοκῶν καὶ κήρυξε στὴν πόλη τῶν Καισαρέων σωτήριες διδασκαλίες γιὰ ὅλη τὴν οἰκουμένη.
Διαβάστε περισσότερα »
Ο Μέγας Βασίλειος και ο Santa Claus (πρεσβυτέρου Παναγιώτη Βούρκου)

Αποστολικό ανάγνωσμα την Κυριακή μετά την Χριστού Γέννησιν: Ομιλία περί του παλαιού ανθρώπου, και του νέου, του κατά Θεόν κτισθέντος (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Γαλ. α’ 11-19)
– Πού οφείλεται το παράδοξο, ο απ. Παύλος από την μια να κατέχει της ταπεινοφροσύνης την τελειότητα και από την άλλη να επαινεί και ν’ ανυψώνει τον εαυτό του με όσα λέγει στην σημερινή αποστολική περικοπή;
– Απορίας άξιον είναι επίσης το γεγονός ότι ο απ. Παύλος, διά της επιστολής του, θυμίζει στους Γαλάτες ότι η ευαγγελική διδασκαλία δεν είναι κατά άνθρωπον, αλλά υπέρ άνθρωπον. Μα πώς όμως τα υπέρ άνθρωπον, μπορεί να είναι ευπρόσδεκτα στους ανθρώπους; Ποίον εννοεί ως άνθρωπον ο απόστολος Παύλος;
– Ότι επιθυμούμε οι άνθρωποι (πλούτο, δόξα, ηδονή, δύναμη), οι νόμοι του Ευαγγελίου το εμποδίζουν. Πώς λοιπόν οι άνθρωποι δεν θα αποστραφούν το Ευαγγέλιο και δεν θα πέσουν σε απιστία; Πώς αφού ο άνθρωπος είναι σαρκικός, θα ακούσει το Ευαγγέλιο που κηρύττει διδασκαλία πνευματική; Και πώς δεν θα θεωρήσουν οι άνθρωποι τους νόμους του Ευαγγελίου υπέρτερους των δυνάμεών τους;
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή μετά την Χριστού Γέννησιν: Ομιλία περί υπακοής (Νικηφόρος Θεοτόκης, Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως)

(Ματθ. β’ 13-23)
– Η αρετή της υπακοής η αιτία της εκλογής του Ιωσήφ ως του αξιότερου των ανθρώπων για να υπηρετήσει το μέγα μυστήριο της ενανθρωπίσεως του Ιησού Χριστού.
– Είναι η υπακοή αρετή αναγκαία για την σωτηρία του ανθρώπου;
– Ο Θεός υποτάχθηκε στον άνθρωπο, δηλαδή στο πλάσμα Του;
– Πού οφείλονται οι αταξίες, οι ταραχές, οι ασυμφωνίες, οι συγκρούσεις, τα σκάνδαλα, οι ανομίες, στην οικογένεια, στην Εκκλησία και στην πολιτεία;
– Γιατί οι άνθρωποι καταφρονούν τόσο εύκολα μια αρετή (την υπακοή) τόσο αναγκαία και ωφέλιμη;
– Πώς είναι δυνατόν να πιστεύουν οι άνθρωποι ότι οι θείοι νόμοι είναι βαρείς και δύσκολοι, παραβλέποντας την άπειρη σοφία και πρόνοια και φιλανθρωπία του δημιουργού της κτίσεως;
– Υπάρχει υπακοή αναγκαστική και υπακοή προαιρετική; Εάν ναι, ποιά είναι η διαφορά τους;
Διαβάστε περισσότερα »
Στον δάσκαλο Σ., που ρωτά γιατί ο Χριστός έπρεπε να γεννηθεί και όχι απλά να εμφανισθεί (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Ρωτήσατε, γιατί ὁ Κύριος Χριστός ἔπρεπε νά γεννηθεῖ, καί νά μεγαλώσει, καί νά βασανισθεῖ; Γιατί δέν ἐμφανίσθηκε ξαφνικά μέ μιᾶς ἀπό τούς οὐρανούς μέ τή μορφή ὥριμου ἀνθρώπου ὅπως, κατά τούς ἑλληνικούς μύθους, ὁ Ἀπόλλων ἐμφανιζόταν στούς ἀνθρώπους;
Διαβάστε περισσότερα »
Τα Χριστούγεννα μιας μοναχικής γυναίκας (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς, επίσκοπος Αχρίδος)

Τα Χριστούγεννα της Ιωάννας.
«Παραπονιέσαι για τη μοναξιά στη
μέση μεγάλης πόλης. Τόσος λαός γύρω σου κοχλάζει σαν μυρμηγκοφωλιά, και
εσύ και πάλι αισθάνεσαι σαν στην έρημο. Στις μεγάλες γιορτές η κατάσταση
είναι ανυπόφορη. Παντού πλημμυρίζει η χαρά, ενώ εσένα σε πιέζει η λύπη.
Οι εορταστικές ημέρες των Χριστουγέννων και της Ανάστασης σου φαίνονται
σαν κάποια άδεια δοχεία, τα οποία εσύ γεμίζεις με δάκρυα. Όταν αυτές οι
άγιες γιορτές βρίσκονται μακριά πίσω ή μπροστά σου, αισθάνεσαι πιο
ήρεμη. Αλλά όταν πλησιάσουν και έρθουν, η θλίψη και η ερημιά κυριεύουν
την ψυχή σου.
Τί να σου κάνω; Θα σου διηγηθώ την ιστορία για τα
Χριστούγεννα της Ιωάννας διότι ίσως σε ωφελήσει. Θα αφήσω όμως να σου
διηγείται εκείνη όπως τα είχε διηγηθεί σε μένα.
Διαβάστε περισσότερα »
Ομοφυλοφιλία: Ο «Κολοφών των κακών» (Iερός Χρυσόστομος)

Δελτίο Τύπου Ι. Μητροπ. Πειραιώς
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ & ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ
Ἀκτὴ Θεμιστοκλέους 190, 185 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ,
Τηλ. +30 210 4514833 (19),
Fax +30 210 4528332
e-mail: impireos@hotmail.com
Με
πολλή ανησυχία και θλίψη παρακολουθούμε τον τελευταίο καιρό μια
καταιγιστική επέλαση του πάθους της ομοφυλοφιλίας σε παγκόσμιο επίπεδο.
Διαπιστώνουμε μια απρόσμενη συμπάθεια προς αυτή, από συγκεκριμένες
κοινωνικές ομάδες και μια προκλητική αποδοχή από τις κυβερνήσεις των
κρατών, επιχειρώντας να την νομιμοποιήσουν και να την καθιερώσουν, όχι
μόνο ως νόμιμη, αλλά και ως φυσική επιλογή. Για να «χρυσώσουν το χάπι»
έπαψαν πλέον να την χαρακτηρίζουν ως σεξουαλική διαστροφή και την
ονομάζουν «διαφορετικότητα»! Σε πολλές χώρες, όπως στη Γαλλία, έχουν
αναγάγει τη σχέση μεταξύ των ομοφύλων ατόμων σε νομική σχέση «γάμου» με
όλα τα δικαιώματα του γάμου μεταξύ των ετεροφυλικών ατόμων. Σε πολλές
μάλιστα περιπτώσεις, δίνονται περισσότερα δικαιώματα στους «γάμους» των
ομοφυλοφίλων. Αναφέρουμε για παράδειγμα πρόσφατη απόφαση του Πολεμικού
Ναυτικού των Η.Π.Α. η οποία δίνει σκανδαλώδεις διευκολύνσεις και
προνόμια σε ζευγάρια ομοφυλοφίλων στρατιωτικών, σε σχέση με τα ετερόφυλα
ζευγάρια! Στην Αγγλία η κατάσταση είναι ακόμη πιό τραγική. Η χώρα αυτή
διαλύεται κυριολεκτικά από ηθική και πνευματική σήψη και μπορούμε να
πούμε, ότι εδώ βρίσκει απόλυτη εφαρμογή το πασίγνωστο λεχθέν υπό του
Ντοστογιέφσκι «χωρίς Θεό όλα επιτρέπονται». Ο λαός της ήδη γεύεται τους
πικρούς καρπούς της εδώ και δεκαετίες εφαρμοζομένης σεξουαλικής αγωγής,
στην οποία κεντρική θέση κατέχει η διδασκαλία της ομοφυλοφιλίας από την
ηλικία των 5 ετών στα σχολικά εκπαιδευτικά τους προγράμματα. Η χώρα
καταρρέει θριαμβευτικά χωρίς μεταφυσική ελπίδα, χωρίς νόημα ζωής,
προσπαθώντας να μπαζώσει τα υπαρξιακά της κενά, επιδιδόμενη στα
λασπόλουτρα των ναρκωτικών, του άκρατου ηδονισμού και της
εγληματικότητος. Αλλά πως θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, όταν σ’ αυτή
την χώρα χειροτονούνται επίσκοποι της δήθεν «Αγγλικανικής Εκκλησίας»
ομοφυλόφιλοι και λεσβίες και νομιμοποιούνται έτσι οι ανθρώπινες
διαστροφές; Και έρχονται σήμερα οι ημέτεροι θιασώτες του άκρατου
προοδευτισμού με πρωτοπόρους τα κόμματα της αριστεράς και τους δημάρχους
Αθηνών και Θεσσαλονίκης κυρίους Καμίνη και Μπουτάρη, να μας
παρουσιάσουν τα αγγλικά βοθρολύματα ως αξιομίμητα παραδείγματα προς
μίμησιν, διοργανώνοντας Gay Pride, φεστιβάλ και παρελάσεις ομοφυλοφίλων.
Ω της διαστροφής! Σε ποιό κατάντημα έφθασε η πατρίδα μας! Πως δεν έπεσε
ακόμη φωτιά να μας κάψει, όπως κάποτε στα Σόδομα και τα Γόμορα; Τι να
επισημάνει κανείς πρώτον και τι δεύτερον; Το γεγονός ότι οι παρά πάνω
πρωτοπόροι έρχονται σε ευθεία αντίθεση με το Ελληνικό Σύνταγμα, το οποίο
στο άρθρο 21, παράγραφος 1 προβλέπει ότι: «η οικογένεια είναι το
θεμέλιο της συντηρήσεως και προαγωγής του Έθνους», καθ’ ότι «γάμος»
μεταξύ προσώπων του αυτού φύλου και «συντήρησις» του Έθνους, είναι
έννοιες αντιφατικές μεταξύ τους; Ή να θρηνήσει το γεγονός ότι η
διοικούσα Εκκλησία, η πλειονότης των ιεραρχών μας, παρακολουθεί άφωνη
και ουσιαστικά αδιάφορη τα γεγονότα, λες και έχουν παραλύσει τα ηθικά
και πνευματικά αντανακλαστικά της, βλέποντας να διαπράττονται μπροστά
στα μάτια της όλα αυτά τα αίσχη των φεστιβάλ και των παρελάσεων, ενώ θα
έπρεπε να προχωρήσει σε δυναμικές κινητοποιήσεις και συλλαλητήρια, αλλά
και σε κάθε άλλο επιβαλλόμενο ποιμαντικό μέτρο;
Δεν
έχουμε σκοπό, με το πόνημά μας αυτό, να στιγματίσουμε τα ανθρώπινα
πρόσωπα, που έπεσαν στο πάθος της ομοφυλοφιλίας, ούτε να τους «ρίξουμε
σε καμιά πυρά», όπως επιχειρούν κάποιοι να παρουσιάσουν την αντίθεση της
Εκκλησίας μας στο φοβερό αυτό πάθος, όπως βέβαια και σε όλα τα πάθη, τα
οποία απομακρύνουν τον άνθρωπο από τον Θεό και μπορούν να του στερήσουν
την σωτηρία. Άλλωστε ο Ίδιος ο Θεός σέβεται απόλυτα την ανθρώπινη
ελευθερία και τις όποιες επιλογές του ανθρωπίνου προσώπου. Σκοπός μας
είναι να γνωστοποιήσουμε με πολλή συντομία στον πιστό λαό του Θεού την
διδασκαλία της Εκκλησίας μας σχετικά με το πάθος αυτό και να
επισημάνουμε στους αδελφούς μας, που έχουν αιχμαλωτιστεί από αυτό, τις
ολέθριες συνέπειες που έχει στην πνευματική τους πορεία, και εν τέλει
στην ίδια την σωτηρία τους. Να κάνουμε δε πατρική έκκληση σ’ αυτούς, να
πάρουν την γενναία απόφαση, να αγωνιστούν με όλες τις δυνάμεις τους, με
τα πνευματικά όπλα που τους προσφέρει η Εκκλησία, να αποτινάξουν το
πάθος αυτό από πάνω τους. Βέβαια δεν είναι εύκολο, να ξεριζωθεί ένα
πάθος. Απαιτεί σκληρό, και μερικές φορές αιματηρό αγώνα, μέχρι θανάτου.
Για να είμαστε ακριβέστεροι, είναι αδύνατον ο άνθρωπος με τις δικές του
δυνάμεις να ξεριζώσει πάθος. Αυτό είναι έργο μόνον της Θείας Χάριτος.
Ωστόσο η Χάρις δεν ενεργεί, παρά μόνον υπό την προϋπόθεση, ότι και ο
άνθρωπος θα αγωνιστεί με όλες του τις δυνάμεις.
Διαβάστε περισσότερα »
ΚΕ’ Πανορθόδοξη Συνδιάσκεψη για θέματα αιρέσεων και παραθρησκείας: «Οι “θεραπείες” της Χριστιανικής Επιστήμης (Christian Science)» (π. Κυριακός Τσουρός, Δρ Θεολογίας)

Η ομιλία εκφωνήθηκε στο
Συνεδριακό Κέντρο Θεσσαλίας στις 5/11/2013, στα πλαίσια της ΚΕ’
Πανορθοδόξου Συνδιασκέψεως Εντεταλμένων Ορθοδόξων Εκκλησιών και Ιερών
Μητροπόλεων δια Θέματα Αιρέσεων και Παραθρησκείας.
Διαβάστε περισσότερα »
Αποστολικό ανάγνωσμα την Κυριακή προ της Χριστού γεννήσεως: Ομιλία περί της των υλικών και γηίνων πραγμάτων προσπαθείας και προσηλώσεως (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Εβρ. ια’ 9-10, 32-40)
– Για ποιόν λόγο ο Αβραάμ έζησε στην γη της επαγγελίας ως ξένος και πάροικος και ως άνθρωπος ο οποίος έμελλε σύντομα να αναχωρήσει; Μήπως δεν είχε τρόπο να αγοράσει κτήματα και ακίνητα; Μα ήταν πλούσιος. Τότε γιατί ζούσε σε σκηνές; Τί διδάσκει αυτή του η στάση σε όλους εμάς;
– Γιατί δεν πείθονται οι άνθρωποι από την φωνή του Θεού που μας διδάσκει ότι είμαστε πρόσκαιροι, ότι μας περιμένει ο θάνατος και τίποτα από τα πράγματα του κόσμου -που τόσο εκοπιάσαμε και τόσο αγωνιστήκαμε για να αποκτησουμε-, δεν θα μας βοηθήσει; Τί είναι άραγε αυτό; Ανοησία ή αναισθησία;
– Πώς όμως είναι δυνατόν, κάποιος που έχει οικογένεια και πρέπει να ζήσει τα παιδιά του, να μην φροντίζει για τα επίγεια πράγματα; Και είναι σωστό κανείς να κάθεται αργός; Ποιά πρέπει να είναι η πρώτη μέριμνά μας;
– Τί σημαίνουν οι προφάσεις των ανθρώπων, δηλαδή ο "αγρός", τα "πέντε ζεύγη των βοών" και η "γυνή";
– Ποιές είναι οι επιπτώσεις στις οικογένειές μας όταν ξεχνάμε τις εντολές του Θεού;
– Με ποιό τρόπο είναι δυνατόν να αποτρέψουμε την επιθυμία μας από τα μάταια πράγματα του κόσμου και να προτιμήσουμε τα επουράνια;
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως: Ομιλία περί του πώς η ένσαρκος οικονομία και πτώσις και ανάστασις (Νικηφόρος Θεοτόκης, Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως)

(Ματθ. α’ 1-25)
– Ο γεννηθείς εκ της παρθένου Ιησούς, εστίν ο καθαιρέτης της αμαρτίας, ο διώκτης της λύπης, ο χορηγός της χαράς, ο διανομεύς της ευλογίας, ο δοτήρ της χάριτος, ο Σωτήρ του κόσμου.
– "Ιδού ούτος κείται εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών εν τω Ισραήλ, και εις σημείον αντιλεγόμενον" (Λουκ. 2, 34). Πώς όμως είναι δυνατόν το ίδιο πρόσωπο (ο Ιησούς) να γίνεται αιτία και πτώσεως και αναστάσεως; Και πώς είναι δυνατόν ο Ιησούς να γίνεται αίτιος πτώσεως πολλών;
– Τί συμβαίνει με όσους πιστεύουν και ομολογούν το μυστήριον της θείας ενανθρωπίσεως αλλά έχουν ασθενή θέληση; Πρόκειται και αυτοί να κολασθούν όπως οι άπιστοι και όσοι περιφρονούν του θείου λόγου την σάρκωση;
Διαβάστε περισσότερα »
Περί νηστείας (π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)

Αναγκαίος ο θεσμός της νηστείας
Αυτοί που ενσυνείδητα παραθεωρούν το θέμα της νηστείας, χωρίς να έχουν λόγους
υγείας, πολύ φοβάμαι ότι δεν ενδιαφέρονται πραγματικά για τη σωτηρία της ψυχής
τους.
Διαβάστε περισσότερα »
Ο Σωφέρ και η κούρασή του (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Επίσκοπος Αχρίδος)

Στενοχωρεῖσαι.
Βαρέθηκες τὴν δουλειά σου. Ὅλες οἱ ἄλλες ἐργασίες σοῦ φαίνονται καλύτερες. Εἶσαι
πικραμένος καὶ ἀνήσυχος, γιατί δὲν μπορεῖς νὰ βρῆς ἄλλο ἐπάγγελμα!
ΚΕ΄ Πανορθόδοξη Συνδιάσκεψη κατά των αιρέσεων: Οι “θεραπείες” των Πεντηκοστιανών (π. Αυγουστίνος Μύρου, Δρ. Θεολογίας)

Ομιλία που εκφωνήθηκε στο Συνεδριακό Κέντρο Θεσσαλίας στις
5/11/2013, στα πλαίσια της ΚΕ’ Πανορθοδόξου Συνδιασκέψεως Εντεταλμένων
Ορθοδόξων Εκκλησιών και Ιερών Μητροπόλεων δια Θέματα Αιρέσεων και
Παραθρησκείας.
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή IΑ’ Λουκά: Ομιλία περί προφάσεων (Νικηφόρος Θεοτόκης, Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως)

(Λουκ. ιδ’ 16-24)
– Το σημερινό Ευαγγέλιο διδάσκει μάθημα αναγκαίο για την σωτηρία παντός ανθρώπου.
– Αποτελούν οι προφάσεις -για τον Θεό- δικαιολογίες;
– Είναι η ασθένεια της σαρκός, η ματαιότης του κόσμου και του διαβόλου οι πειρασμοί, εμπόδια για να καταξιωθούμε των επουρανίων δωρεών του Κυρίου μας;
– Ο Θεός αποστρέφεται τις παράλογες προφάσεις. Μήπως όμως αποδέχεται τις ευλογοφανείς;
– Κάθε πρόφαση είναι πονηρία και του διαβόλου εφεύρημα, με το οποίο αποκοιμίζει τον άνθρωπο, για να πεθάνει στις αμαρτίες του. Γι’ αυτό θα πρέπει να φεύγουμε των προφάσεων, για να αποφύγουμε της κολάσεως την κατάκριση.
Διαβάστε περισσότερα »
Όσο ξεχνάμε τον εαυτό μας, τόσο μας θυμάται ο Θεός (Γέροντας Παΐσιος Αγιορείτης)

Όποιος
έχει θυσία και πίστη στον Θεό, δεν υπολογίζει τον εαυτό του. Ο
άνθρωπος, όταν δεν καλλιεργήση το πνεύμα της θυσίας, σκέφτεται μόνον τον
εαυτό του και θέλει όλοι να θυσιάζωνται γι’ αυτόν. Αλλά όποιος
σκέφτεται μόνο τον εαυτό του, αυτός απομονώνεται και από τους ανθρώπους,
απομονώνεται και από τον Θεό – διπλή απομόνωση-, οπότε δεν δέχεται την
Θεία Χάρη. Αυτός είναι άχρηστος άνθρωπος. Και να δήτε, αυτόν που
σκέφτεται συνέχεια τον εαυτό του, τις δυσκολίες του κ.λπ., και
ανθρωπίνως κανείς δεν θα του συμπαρασταθή σε μια ανάγκη. Καλά, θεϊκή
συμπαράσταση δεν θα έχη, αλλά δε θα έχη και ανθρώπινη. Μετά θα προσπαθή
από εδώ-από εκεί να βοηθηθή. Θα βασανίζεται δηλαδή, για να βοηθηθή από
ανθρώπους, αλλά βοήθεια δεν θα βρίσκη. Αντίθετα, όποιος δεν σκέφτεται
τον εαυτό του, αλλά σκέφτεται συνέχεια τους άλλους, με την καλή έννοια,
αυτόν τον σκέφτεται συνέχεια ο Θεός, και μετά τον σκέφτονται και οι
άλλοι. Όσο ξεχνάει τον εαυτό του, τόσο τον θυμάται ο Θεός. Να, μια ψυχή
φιλότιμη μέσα σε ένα Κοινόβιο θυσιάζεται, δίνεται κ.λπ. Αυτό, νομίζετε,
δεν έχει πέσει στην αντίληψη των άλλων; Μπορεί να μην την σκεφθούν οι
άλλοι αυτήν την ψυχή που δίνεται ολόκληρη και δεν σκέφτεται τον εαυτό
της; Μπορεί να μην την σκεφθή ο Θεός; Μεγάλη υπόθεση! Εδώ βλέπει κανείς
την ευλογία του Θεού, πώς εργάζεται ο Θεός.
Διαβάστε περισσότερα »
Περί βλασφημίας (π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)

Διηγείται πνευματικό τέκνο του Γέροντα:
Όταν ήμουν υποψήφιος για το Πανεπιστήμιο, στο φροντιστήριο ο γεωμέτρης
κι ο φιλόλογος κάπου-κάπου βλασφημούσαν τα θεία, όταν μερικοί σπουδαστές
δεν ήσαν καλά ετοιμασμένοι στο μάθημα.
Διαβάστε περισσότερα »
Ο Χριστός μοναδικός Δάσκαλος (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Επίσκοπος Αχρίδος)

Ευλογημένος
είναι εκείνος ο άνθρωπος που δεν θέλει να κάνει το δάσκαλο ούτε τον
αρχηγό. Τρία ουράνια χαρίσματα συνοδεύουν ένα τέτοιο άνθρωπο: το πρώτο
ονομάζεται ειρήνη, το δεύτερο ονομάζεται σοφία, και το τρίτο ονομάζεται
ευδοξία.
Ο Κύριος είπε στους μαθητές Του: «Μηδέ κληθήσετε καθηγηταί· εις γαρ υμών εστιν ο καθηγητής, ο Χριστός» (Ματθ. 23, 10).
Εσείς
που ανελλιπώς μελετάτε την Αγία Γραφή ίσως θα βρεθείτε σε αμηχανία,
προκειμένου να φέρετε σε συμφωνία την παραπάνω σαφή εντολή με την
επόμενη: Πηγαίνετε να κηρύξετε και να διδάξετε όλους τους λαούς. (Ματθ.
28, 19-20).
Κυριακή I’ Λουκά: Ομιλία περί υποκρίσεως (Νικηφόρος Θεοτόκης, Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως)

(Λουκ. ιγ΄10-17)
– Πότε γινόμαστε υποκριτές;
– Ποιός είναι ο σκοπός του υποκριτή;
– Είναι οι πολιτικοί υποκριτές σήμερα;
– Όπου κυριεύει η υποψία, η αμφιβολία και ο φόβος εκείθεν φεύγει η αγάπη.
– Γιατί ο του κόσμου Λυτρωτής ονόμασε την αμαρτίαν της υποκρισίας ζύμη;
– Ποιό πρόσωπο υπερέβη πάντας τους υποκριτές, όσοι υπήρξαν, υπάρχουν και θα υπάρξουν;
– Ο Ιησούς κατ’ ουδενός αμαρτωλού εξεβόησε τόσες φορές το ουαί, όσες κατά των υποκριτών! Για κανέναν άλλον αμαρτωλό δεν εφανέρωσε την τιμωρία του ονομαστικά, εκτός από τον υποκριτή!
Διαβάστε περισσότερα »
Αποστολικό ανάγνωσμα KΔ’ Κυριακής: Ομιλία περί του, ότι ο Χριστός εστιν η ειρήνη ημών, και ότι αυτός εστίν ο δοτήρ της αληθινής ειρήνης (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Εφεσ. β΄ 14-22)
– Άλλη η ειρήνη του κόσμου και άλλη η ειρήνη του Θεού.
– Είναι αλήθεια ότι στον πλούτο βρίσκουμε την ζητούμενη ειρήνη και ανάπαυση;
– Πώς ο Θεός μεταδίδει στους ανθρώπους της ειρήνης το χάρισμα;
– Με ποιό τρόπο αποκτούμε την ειρήνη;
– Όπως το φως του ηλίου δεν ενεργεί στους οφθαλμούς των τυφλών, έτσι και η ειρήνη του Θεού δεν διαμένει στις καρδιές των πονηρών.
Διαβάστε περισσότερα »
‘Οι δοκιμασίες βοηθούν να συνέλθουν οι άνθρωποι’ (Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης)

– Γέροντα, μαθαίνω για την ταλαιπωρία των δικών μου. Θα τελειώσουν ποτέ τα βάσανά τους;
Διαβάστε περισσότερα »
Απαρέγκλιτη τήρηση των Ιερών Κανόνων (π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)

Επισκέφθηκε κάποτε το Μοναστήρι ένας Κόπτης Θεολόγος. Στη συζήτηση, την
οποία είχε με τον Γέροντα, αυτός του ευχήθηκε να τον οδηγήσει σύντομα ο
Θεός στην Ορθοδοξία. Επειδή, όμως οι ιεροί Κανόνες απαγορεύουν τη
συμπροσευχή με αιρετικούς, ο Γέροντας δεν του επέτρεψε να παρακολουθεί
τις Ακολουθίες από το Ναό, αλλά από το Αρχονταρίκι, το οποίο βρίσκεται
δίπλα σ’ αυτόν. Θυμάμαι, αναφέρει ο διασώσας το περιστατικό, ότι μεταξύ
άλλων είπε:
Διαβάστε περισσότερα »
Η υπομονή αγιάζει (Νικόλαος Βοϊνέσκος)

Πριν
μερικά χρόνια μία κυρία έστειλε ένα γράμμα στον μακαριστό γέροντα
Εφραίμ τον Κατουνακιώτη και του έγραφε ότι έχει πολλά βάσανα, μεγάλο
σταυρό και δεν μπορεί να σηκώσει τον Σταυρό της.
Για το ράσο των κληρικών (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Εσείς
θεωρείτε, τίμιε πατέρα, λεπτομέρεια την ένδυση των ιερέων, τα γένια και τα
μαλλιά, και παραξενεύεστε, που η υψηλότερη εκκλησιαστική εξουσία φροντίζει περί
αυτού.
Εν τω μεταξύ
συνεχίζετε να μιλάτε για τη σημασία της αναμόρφωσης της εξωτερικής εμφάνισης
και συμπεριφοράς των ιερέων. Πως ταιριάζει αυτό; Και λεπτομέρεια και σημαντική
αναμόρφωση;
Διαβάστε περισσότερα »
Αποστολικό ανάγνωσμα KΓ’ Κυριακής: Ομιλία περί του ότι άφευκτον της εργασίας των αρετών το χρέος (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Εφεσ. β’ 4-10)
– Εάν, όπως γράφει ο απόστολος Παύλος, διά της πίστεως και χάριτος σωζόμαστε, τότε γιατί να εργαζόμαστε τις αρετές;
– Μόνον ο άνθρωπος, εκ πάντων των επιγείων κτισμάτων, μπορεί να εργαστεί την αρετήν.
– Ο Θεός έπλασε και ανέπλασε τους ανθρώπους διά την κατόρθωσιν της αρετής. Πώς όμως ο άνθρωπος μπορεί να κατορθώσει την αρετή αφού έχει φύση αδύναμη;
– Η άγνοια σμικρύνει την τιμωρία επειδή σμικρύνει το χρέος. Αλλά ποιός δεν διακρίνει το καλό από το κακό; Ποιός δεν γνωρίζει την αρετήν και την αμαρτίαν;
– Αληθινοί φίλοι του Θεού είναι όσοι πράττουν το θέλημά Του.
– Μόνο ο άνθρωπος -από όλα τα κτίσματα- αρνήθηκε να πράξει το διορισθέν από τον Θεόν έργο. Μήπως όμως αυτό συμβαίνει γιατί ο άνθρωπος επλάσθη αυτεξούσιος, ενώ τα υπόλοιπα κτίσματα είναι αναγκασμένα να υπακούουν στην εντολή του Θεού;
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΙΔ’ Λουκά: Ομιλία κατά των εμποδιζόντων τους εργαζομένους την αρετήν (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Λουκ. ιη΄ 35 – 43)
– Υπάρχουν άνθρωποι που όχι μόνον δεν συνεργούν αλλά και εμποδίζουν τα καλά έργα. Ποιά είναι τα αίτια αυτής της αμαρτίας;
– Πώς χαρακτηρίζει το Άγιο Πνεύμα διά του αποστόλου Παύλου εκείνους που εμποδίζουν της αρετής τα έργα;
– Με ποιούς τρόπους πέφτουμε σε αυτή την αμαρτία;
Διαβάστε περισσότερα »
Γιατί πρέπει να αντιμετωπίζουμε ποιμαντικά τις αιρέσεις – λατρείες (Θεοφιλ. Επίσκοπος Καρπασίας Κύπρου Χριστοφόρος)

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος κάνει μιὰ διαπίστωση «Πάντες (οἱ ἄνθρωποι) ἥμαρτον καὶ στεροῦνται τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ» (Ρωμ. 3,23). Συνεπῶς, τὸ πρόβλημα τῆς ἀνθρωπότητας ἔγκειται στὸ γεγονὸς αὐτό, ὅτι στερεῖται τὴν ἐμπειρία, ἐννοεῖται μετὰ τὴν πτώση, τῆς δόξας τοῦ Θεοῦ. Ὁπότε ἡ πνευματικὴ τελείωση τοῦ ἀνθρώπου ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴν μετοχή του στὴν δόξα τοῦ Θεοῦ, διαφορετικὰ ὸ ἄνθρωπος εἶναι, θὰ ἔλεγα, ἐλλειμματικός (κάτι τοῦ λείπει). Ἡ ἀσθένεια αὐτὴ τοῦ ἀνθρώπου θεραπεύεται, μόνον ὅταν φθάσει σ’ αὐτὴ τὴν ἐμπειρία. Πῶς φθάνει, ὅμως σ’ αὐτὸ τὸ γεγονός;
Η αγάπη «ου ζητεί τα εαυτής» (Ισαάκ ο Σύρος)

Λένε γιὰ τὸν μακάριο Ἀντώνιο ὅτι ποτὲ δὲν σκέφθηκε νὰ κάνει κάτι ποὺ νὰ ὠφελεῖ τὸν ἑαυτὸ του πιότερο ἀπὸ τὸν πλησίον του. Κι
αὐτό, γιατί πίστευε πὼς τὸ κέρδος τοῦ πλησίον του εἶναι γι’ αὐτὸν
ἄριστη ἐργασία.
Καὶ πάλι εἶπαν γιὰ τὸν
ἀββᾶ
Ἀγάθωνα, ὅτι ἔλεγε πὼς «ἤθελα νὰ βρῶ ἕνα
λεπρὸ καὶ νὰ
λάβω τὸ σῶμα του καὶ νὰ
τοῦ δώσω τὸ δικό μου».
Εἶδες τέλεια ἀγάπη; Καὶ πάλι, ἂν εἶχε κάποιο πράγμα χρήσιμο, δὲν ἄντεχε
νὰ μὴν
ἀναπαύσει μ’ αὐτὸ
τὸν πλησίον του. Εἶχε κάποτε μιά σμίλη γιὰ νὰ
κόβει τὶς πέτρες. Ἦρθε λοιπὸν ἕνας
ἀδελφὸς κοντά του καί, ἐπειδὴ τὴν
εἶδε καὶ τὴ
θέλησε, δὲν τὸν ἄφησε
νὰ βγεῖ ἀπὸ τὸ
κελὶ του χωρὶς αὐτή.
Αγαπάτε τους φίλους σας (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Η αγάπη προς τους φίλους
είναι ακριβή. Εγώ μιλώ για την αληθινή, θεία αγάπη. Βοήθησε το φίλο σου
για το καλό -και ζήτησε τη βοήθειά του για το καλό- μόνον αυτό μπορεί να
ονομαστεί πραγματική φιλική αγάπη. Επιθυμώ το φίλο
όχι για να κολακεύει τις αδυναμίες μου και να σκεπάζει και να
δικαιολογεί τα λάθη μου αλλά, αντίθετα, να με διορθώνει στο κακό και να
με υποστηρίζει στο καλό. Τέτοια φιλία είναι καθαρτήριο,
στο οποίο ο άνθρωπος καθαρίζεται από τις άγριες και χαμηλές συνήθειες
και διαθέσεις. Η φιλία είναι πιο απαραίτητη στην ψυχή παρά στο σώμα. Στη
θλίψη η σκέψη του φίλου φέρνει ευχάριστη όψη στο πρόσωπο. Στο νεκρικό
κρεβάτι η παρουσία του φίλου ομορφαίνει το πρόσωπο του θανάτου. Η φιλία
είναι πάντοτε η ζωοδότρα πνοή του αγγέλου που μας παρακολουθεί στη ζωή, που μας σηκώνει όταν πέφτουμε και μας εμπνέει όταν αποδυναμωνόμαστε.
Έπαινος και κατηγορία (Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης)

Ο κατά Θεόν ἀγωνιζόμενος
ἄνθρωπος συχνά ἀντιμετωπίζει εὐχάριστες καί δυσάρεστες καταστάσεις, τίς ὁποῖες δημιουργοῦν οἱ συνάνθρωποί του. Εὐαίσθητος δέ καθώς εἶναι,
προβληματίζεται καί θέλει νά ἀποφεύγει τίς ὑπερβολές καί νά προφυλάσσεται ἀπό
τίς πλάνες.
Αποστολικό ανάγνωσμα: Ερμηνεία εις την προς Γαλάτας επιστολή του Παύλου της ΚΒ’ Κυριακής (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

–
Η περιτομή σύμβολον του Αγίου Βαπτίσματος.
– Γιατί Ιουδαίοι που πίστευσαν στον Ιησού Χριστό εκήρυτταν ότι η περιτομή είναι αναγκαία για την σωτηρίαν;
– Γιατί ο απόστολος Παύλος δηλώνει ότι έγραψε την επιστολή ιδιοχείρως;
– Τί είναι η καινή κτίσις;
Διαβάστε περισσότερα »
Λόγος στη γιορτή της Υπεραγίας Δέσποινάς μας Θεοτόκου όταν οδηγήθηκε από τους γονείς της στον Ναό (Όσιος Θεοφύλακτος, Αρχιεπίσκοπος Αχρίδος)

Στον ναό προσφέρουν στον Δεσπότη
αφιέρωμα ζωντανό που κινείται και στον οίκο του Θεού προστίθεται
ωραιότητα και ο τόπος του ναού κληρώνεται σαν κατοικητήριο της δόξας
—πράγμα που και ο Δαβίδ παραδέχεται ότι επιθυμεί, αλλά δεν αξιώνεται να
το δει με τα μάτια του. Και ξεχνά η παιδούλα το πατρικό της σπίτι και
οδηγείται στον βασιλιά, που επιθύμησε το κάλλος της.
Διαβάστε περισσότερα »
Παρηγοριά πενθούντων: Οι παραμυθητικές επιστολές του Μ. Βασιλείου (π. Θεόδωρος Ζήσης)

Εισαγωγικά
1. Εκκλησιαστικοί αγώνες και συγγραφικό έργο
2. Η ομάδα των παραμυθητικών επιστολών
3. Διακριτική συμπεριφορά προς τους πενθούντες
4. Θνητός ο άνθρωπος για το συμφέρον του. Και των νέων ο θάνατος ευεργεσία
5. Τα σημαντικότερα παραμυθητικά επιχειρήματα
α. Ο άνθρωπος γεννιέται θνητός. Δεν εξαιρείται κανείς
β. Και η κτίσις θνητή: Ο ουρανός, η γη, τα άστρα
γ. Ούτε αναλγησία και απάθεια, ούτε όμως υπερβολική λύπη. Μετρημένος πόνος,
μετριοπάθεια
δ. Η πρόνοια τον Θεού και στον θάνατο. Ούτε τύχη, ούτε πεπρωμένο, ούτε κακός Θεός
ε. Τα όρια της ζωής τα ορίζει ο Θεός με σοφία. Οι άνθρωποι αδυνατούμε να τα καταλάβουμε
στ. Η συμβίωση δημιουργεί οικειότητα. Να ευχαριστούμε το Θεό για όσο διάστημα μας εχάρισε αγαπητά πρόσωπα
ζ. Ο θάνατος νέων ανθρώπων ευεργεσία και γι αυτούς που φεύγουν και γι’ αυτούς
που μένουν
η. Ο θάνατος δεν είναι τέλος, αλλά αρχή της αληθινής ζωής. Θα συναντηθούμε όλοι εκεί
θ. Παράδειγμα ο Ιώβ και η μητέρα των Μακκαβαίων
ι. Με ανδρεία τον πόνο, για το καλό των συγγενών μας και των άλλων
ια. Φυλακή το φθαρτό σώμα. Είναι καλύτερα χωρίς αυτό
ιβ. Με την προσευχή ο Θεός στέλνει παρηγοριά και ανακούφιση
Επίλογος
Διαβάστε περισσότερα »
Η ελεημοσύνη εξαφανίζει τον θάνατο! (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

Είναι
τόσο μεγάλη η δύναμή της, ώστε όχι μόνο να καθαρίζει αμαρτήματα, αλλά να
εξαφανίζει και τον ίδιο το θάνατο. Και θα σας πω με ποιο τρόπο.
Και ποιος, ισχυρίζεται κάποιος, δίνοντας
ελεημοσύνη, έγινε ανώτερος από τον θάνατο; Μην ανησυχείς, αγαπητέ.
Αλλά, μάθε από τα ίδια τα πράγματα, ότι η δύναμη της ελεημοσύνης,
κατέλυσε και την τυραννία του θανάτου.
Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Η αγία Χίλντα, η πνευματική μητέρα της ορθόδοξης Αγγλίας

(17 Νοεμβρίου)
Η αγία Χίλντα ήταν στενή συγγενής του βασιλέα Έντουιν της
Νορθουμβρίας, ενός από τα επτά βασίλεια στα οποία ήταν διαιρεμένη η
Αγγλία τον 7° αιώνα, την εποχή που έβγαινε από την ειδωλολατρία. Είχε
λάβει το άγιο Βάπτισμα χάρη στο κήρυγμα του αγίου Παυλίνου, ενός από
τους ιεραποστόλους της Ρώμης, και για τριάντα χρόνια καλλιεργούσε τις
ευαγγελικές αρετές στον κόσμο, μέχρι την ημέρα που ανταποκρινόμενη στην
κλήση του Θεού έλαβε την απόφαση να εγκαταλείψει τα εγκόσμια, την
οικογένειά της και την πατρίδα της.
Διαβάστε περισσότερα »
Σταθεροί και αποφασιστικοί (Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης)

ΠΟΛΛΟΙ χριστιανοί διαπιστώνουν ὅτι παρά τίς
καλές τους προθέσεις καί τόν ἀγώνα τους δέν ἔχουν πνευματική πρόοδο στή ζωή
τους. Μένουν πάντα ἴδιοι καί ἀμετάβλητοι. Δέν ἐγκαταλείπουν τίς «ἀθῶες»
συνήθειες καί δέν ἀποκτοῦν ἀρετές. Κατά τά ἄλλα εἶναι οἱ τακτικοί καί σταθεροί ἄνθρωποι,
πού δέν παραλείπουν τόν ἐκκλησιασμό τους, πού ἀρέσκονται νά ἀκοῦν κηρύγματα καί
ὁμιλίες καί θέλουν νά ἐπικοινωνοῦν μέ ἀδελφούς, οἱ ὁποῖοι ἔχουν χριστιανικά ἐνδιαφέροντα
καί εἶναι «δικοί τους». Ἐνδεχομένως νά ἔχουν καί τόν ἴδιο πνευματικό. Γιατί ὅμως
δέν ἔχουν πρόοδο; Γιατί δέν ἀλλάζει τίποτε στή ζωή τους;
Αποστολικό ανάγνωσμα KΑ’ Κυριακής: Ερμηνεία εις την προς Γαλάτας επιστολήν του Παύλου (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Γαλ. 2, 16-20)
– Πώς ενώ ο Θεός παραδίδει το νόμο Του στους ανθρώπους, ο Απ. Παύλος λέει ότι δεν δικαιώνεται ο άνθρωπος από τα έργα του Νόμου;
– Αφού όμως τα έργα του νόμου δεν δικαιώνουν τον άνθρωπο αλλά μόνον η πίστις στον Χριστόν, πώς οι προ νόμου δίκαιοι εδικαιώθησαν;
– Μπορεί όμως μόνο η πίστις στον Ιησούν Χριστόν χωρίς αγαθά έργα να σώσει τον άνθρωπο;
– Μπορεί να δικαιωθεί ο άνθρωπος που πιστεύει στον Χριστόν αλλά αμαρτάνει;
Περί καταθλίψεως και λογισμών (Αγ. Θεοφάνους του Εγκλείστου)

Τελευταῖες
ἀνησυχίες.
Ἐμπιστοσύνη
καὶ
ἐλπίδα
στὸν
Θεό. Προσευχὴ
καὶ
θάρρος.
Ἔχεις
ἀκόμη ἀνησυχίες. Πές μου, ἀπὸ
ποῦ θὰ μποροῦσαν νὰ προέρχονται; «Ὅλα τὰ ἐξωτερικὰ πᾶνε
καλά» ὅλα τὰ ἐσωτερικὰ τὰ
ἔχεις ἐπανεξετάσει καὶ τακτοποιήσει- τὴν ἀπόφασή
σου τὴν ἔχεις πάρει. Ἀπὸ
ποῦ, λοιπόν,
προέρχονται αὐτὲς οἱ ἀνησυχίες;
Ὅλες εἶναι ἀπὸ
τὸν ἐχθρό.
Ὅλες. Ἀπὸ
πουθενὰ ἀλλοῦ.
Τί ἄλλο θὰ μποροῦσε νὰ συμβαίνει; Μήπως σκέφτεσαι
νὰ φτιάξεις τὴ ζωή σου μόνη σου, μὲ τὶς δικές σου ἱκανότητες καὶ προσπάθειες;
Διαβάστε περισσότερα »
Η ψυχανάλυση αντικαθιστά την εξομολόγηση;

Ο άνθρωπος μπερδεύει «το φάντη με το ρετσινόλαδο»!
Η
ψυχανάλυση, καρπός της ψυχιατρικής, είναι έργο ανθρώπινο, ατελέστατο,
όπως όλα τ’ ανθρώπινα κατασκευάσματα. Η ψυχανάλυση, κύριο έργο του
Φρόυντ, του θεμελιωτή της Ψυχαναλύσεως, ερευνά «ψυχονευρωτικές»
καταστάσεις, εξετάζει άτομα με ψυχολογικά προβλήματα.
Η εξομολόγηση
είναι ουρανόσταλτο μυστήριο, δώρο του Θεού προς τον άνθρωπο και χαρίζει
«δωρεάν», «άκοπα», «αστραπιαία» ό,τι πιο πολύτιμο αναζητά ο άνθρωπος :
χαρά και ψυχική γαλήνη!
Διαβάστε περισσότερα »
Διατί υποφέρουν οι ενάρετοι; (π. Διονύσιος Τάτσης)

ἐνάρετοι; Ἀφοῦ ὅλα στή ζωή τά ρυθμίζει ὁ Θεός, γιατί ἐπιτρέπει τά
δυσάρεστα στούς ἀνθρώπους, πού τηροῦν τίς ἐντολές του καί ἔχουν
πνευματικό ἀγώνα; Ποῦ εἶναι ἡ πρόνοιά του, γιατί ἐπιτρέπει νά ἀφαιρεῖται
ἀπό τή ζωή τῶν δικῶν του ἀνθρώπων ἡ χαρά καί ἡ μακαριότητα; Στά
ἐρωτήματα αὐτά οἱ Γέροντες ἔδιναν διάφορες ἀπαντήσεις, προσπαθώντας νά
δείξουν τή μεγάλη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρός τούς ἀνθρώπους. Εἶναι ἐνδιαφέρον
νά σημειώσω ἐπιγραμματικά μερικές.
Αποστολικό ανάγνωσμα K’ Κυριακής: Ερμηνεία εις την προς Γαλάτας επιστολήν του Παύλου (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Γαλ.
1, 11-19)
– Πώς αποδεικνύεται ότι ο Απ. Παύλος παρέλαβε και εδιδάχθη
το Ευαγγέλιον από τον ίδιο τον Ιησού Χριστό;
– Από πού γνωρίζουμε το πόσον ζηλωτής ήταν ο Παύλος υπέρ του
Ιουδαϊσμού;
– Γιατί λέγει ο Απ. Παύλος ότι: «ουδέ ανήλθον εις Ιεροσόλυμα
προς τους προ εμού αποστόλους» ενώ είχε πάει τέσσερις φορές;
– Τί μας πληροφορεί η δεκαπενταήμερος διαμονή του Απ. Παύλου
με τον Απ. Πέτρον;
– Γιατί λέγει ο Απ. Παύλος ότι ουδέποτε είδε άλλον απόστολον
εκτός του Πέτρου και του Ιακώβου ενώ είχε δει;
– Γιατί ο Απ. Παύλος ονομάζει τον Ιάκωβο αδελφό του Κυρίου;
Είχε ο Ιησούς αδέλφια;
Διάλογος του π. Επιφανίου Θεοδωρόπουλου με έναν φοιτητή της Ιατρικής!

Φοιτητής: Εσείς οι Χριστιανοί αδιαφορείτε λίγο-πολύ για τα
προβλήματα αυτής της ζωής. Συνέχεια μιλάτε για την αιώνια βασιλεία.
Αιώνια βασιλεία εδώ, αιώνια βασιλεία εκεί, ενώ ο κόσμος έχει τόσα
προβλήματα.
Ο γέροντας τον κοίταξε με το διαπεραστικό του βλέμμα και είπε:
Διαβάστε περισσότερα »
Αποστολικό ανάγνωσμα ΙΘ’ Κυριακής: Ομιλία περί του, όστις πληροφορηθή, ότι πάσα δυστυχία και οδύνη εκ Θεού εστίν, αυτή η πληροφορία γίνεται βάλσαμον θεραπευτικόν πάσης οδύνης και θλίψεως (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

– Ποιό είναι το "φάρμακο" στις θλίψεις;
– Ποιός με βεβαιώνει ότι οι θλίψεις μου προέρχονται από τον Θεόν;
– Πώς μπορεί να με παρηγορήσει η πληροφορία ότι οι θλίψεις προέρχονται από τον Θεόν; Μα επιτρέπει ο πανάγαθος Θεός στο πλάσμα που αγαπά, θλίψεις που το παιδεύουν;
– Η άγνοια των μελλόντων αυξάνει την θλίψη από τις συμφορές που μας συμβαίνουν.
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Ε’ Λουκά: Ομιλία κατά των λεγόντων, ότι η ελεημοσύνη ουκ έστι χρέος (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Λουκ. ιστ’ 19-31)
– Ο πλούσιος του ευαγγελίου κατεδικάσθη σε φοβερά βάσανον παρότι ούτε ειδωλολάτρης, ούτε επίορκος, ούτε εορτών περιφρονητής, ούτε γονέων υβριστής, ούτε μοιχός, ούτε κλέπτης, ούτε φονεύς, ούτε ψευδομάρτυς, ούτε ξένων πραγμάτων επιθυμητής ήταν! Άραγε λοιπόν είναι τόσο αναγκαία για την σωτηρία μας η αρετή της ελεημοσύνης;
– Είναι η ελεημοσύνη προς τους πένητας εντολή του δεκαλόγου; Και αν όχι, τότε γιατί είναι χρέος των χριστιανών;
– Ο Θεός δεν με έχει καταστήσει κύριο των υπαρχόνντων που μου χαρισε; Εάν ναι, τότε γιατί κολάζομαι εάν δεν θελήσω να δώσω εξ αυτών σε φτωχούς;
– Πώς σώζεται ο πλούσιος και πώς ο φτωχός;
– Πού οφείλεται η πλάνη ότι η ελεημοσύνη δεν αποτελεί χρέος;
– Ποιά είναι η αληθινή ελεημοσύνη, η ηγαπημένης στον Θεόν;
– Ο φόβος της κολάσεως και η ελπίς της ανταποδόσεως αρκούν ως αιτίες ελεημοσύνης;
– Εάν κάποιος είναι φύσει ασυμπαθής, έχει αμαρτία εάν δεν ελεήσει τον πτωχόν; Πώς γίνεται να υπερνικήσει την φύση του; Πώς μπορεί να γίνει δηλαδή από ασυμπαθής, φιλεύσπλαγχνος;
Διαβάστε περισσότερα »
Είναι Χριστιανοί οι “Μάρτυρες του Ιεχωβά”; (Ιερά Μητρόπολη Πειραιώς)

ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟ ΦΥΛΛΑΔΙΟ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Ποιοι είναι οι «Μάρτυρες του
Ιεχωβά»

Ορισμένοι τους τοποθετούν ως μια αίρεση στον ευρύτερο προτεσταντικό χώρο. Δεν πρόκειται όμως για «καθαρή»
θρησκεία, αλλά για μια πολυεθνική εμπορική μετοχική εταιρεία, με τον τίτλο:
«ΒΙΒΛΙΚΗ ΚΑΙ ΦΥΛΛΑΔΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΣΚΟΠΙΑ», η οποία εδρεύει και δραστηριοποιείται
στο Μπρούκλιν των Η.Π.Α., με παραρτήματα σε όλο τον κόσμο. Ξεκίνησε τις
εργασίες της το 1884 και ιδρυτής της υπήρξε ο Κάρολος Ρώσελ. Από τότε και ως τα
σήμερα εκδίδει τα περιοδικά «ΣΚΟΠΙΑ» και «ΞΥΠΝΑ», με τα οποία διαδίδει σε όλο
τον κόσμο τις χονδροκομμένες πλάνες της, συνοψίζοντας όλες τις αντιχριστιανικές
αιρετικές διδασκαλίες του παρελθόντος. Σύμφωνα με την οργάνωση, η τυφλή πίστη
στις δοξασίες της και η προώθηση των εκδοτικών προϊόντων της, είναι η «αληθινή
λατρεία του Ιεχωβά»! Ονομάζονται «Μάρτυρες του Ιεχωβά» και «Χιλιαστές», από τη
δοξασία τους της δήθεν «χιλιετούς βασιλείας του Χριστού στη γη». Στην αρχή
ονομάζονταν «Σπουδαστές των Γραφών».
Διαβάστε περισσότερα »
Περί μεταμοσχεύσεων (Αρχιμ. Αρσένιος Κατερέλος, Ηγούμ. Ι. Μ. Αγ. Νικολάου Δίβρης Φθιώτιδος)

…περί μεταμοσχεύσεων ζωτικῶν ὀργάνων καί τοῦ κλινικο-νομικοῦ ἐπινοήματος πού τό ἐβάπτισαν ”ἐγκεφαλικό, δῆθεν, θάνατο”, καί βέβαια, τοῦ ἀντιστοίχου σχετικοῦ ἀντισυνταγματικοῦ καί ἀντιδημοκρατικοῦ, ἐπάρατου καί, πέρα γιά πέρα, ἀντιχριστιανικοῦ νόμου.
Διαβάστε περισσότερα »
Οι καθημερινές προφάσεις και δικαιολογίες (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

από λίγο ψωμί, ακούγονται πολλές κακολογίες, διαβολές, κατηγορίες για
οκνηρία, λοιδορίες, βρισιές και πειράγματα. Και δε σκέπτεσαι ότι και συ
είσαι άνθρωπος, που δεν εργάζεσαι, ο Θεός, όμως, σου δίνει τα αγαθά του.
Μη μου πεις, βέβαια, ότι ασχολείσαι και συ με κάτι, αλλά να μου
αποδείξεις αυτό, εάν, δηλαδή, κάνεις και χρησιμοποιείς κάτι από τα
απαραίτητα. Εάν, όμως, μου αναφέρεις την απόκτηση των χρημάτων και κέρδη
με απάτη και τη φροντίδα και την αύξηση του πλούτου σου, θα σου
απαντήσω ότι όλα αυτά δεν μπορούν να ονομασθούν εργασίες· εργασίες είναι
η ελεημοσύνη, οι προσευχές, οι φροντίδες για την προστασία εκείνων που
αδικούνται και τα παρόμοια, Από αυτά βρισκόμαστε σε αργία για όλη μας τη
ζωή.
Αποστολικό ανάγνωσμα: Ερμηνεία εις την δευτέραν προς Κορινθίους επιστολήν του Παύλου την αναγινωσκομένην την ΙΗ’ Κυριακή (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(B΄ Κορινθ. 9, 6-11)
– Ποιοί είναι οι κανόνες της ελεημοσύνης και ποιούς μισθούς λαμβάνουν οι ελεήμονες; Ποιά είναι η προς τον Θεόν ευπρόσδεκτος ελεημοσύνη;
– Ο πλούτος εάν μείνη αμετάδοτος γίνεται άκαρπος όπως ο σπόρος που δεν δίδει καρπούς εάν δεν σπαρθή.
– Ο Θεός δεν επιβλέπει μόνο στην ποσότητα της ελεημοσύνης αλλά και στην διάθεση του ελεούντος.
– Ποιοί λυπούνται όταν ελεούν και γιατί;
Ασκητές μέσα στον κόσμο Β’: Παναγιώτα Χατζηκτωρή

Η μακαριστή Παναγιώτα γεννήθηκε
στις 10-3-1909 στο κατεχόμενο σήμερα κεφαλοχώρι Κάτω Ζώδια της Κύπρου. Οι
γονείς της Χαράλαμπος Καρής και Θεογνωσία Χατζηπαναγιώτου απέκτησαν ακόμη πέντε
παιδιά. Καταγόταν από ευλαβή παραδοσιακή οικογένεια. Ο αδελφός της γιαγιάς της
ήταν πρωτόπαπας, ενώ ανάμεσα στους προγόνους της υπήρχαν αρκετοί ιερείς. Μέχρι
σήμερα οι απόγονοί τους ξεχωρίζουν για την καλωσύνη, την ευλάβεια και τον καλό
τους χαρακτήρα, κυρίως όμως για την αγάπη τους προς τον Θεόν και την Εκκλησία.
Διαβάστε περισσότερα »
Ορθοδοξία και οικολογία (π. Θεόδωρος Ζήσης)

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ
ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ
1. Ο κόσμος έχει αξία όταν σχετίζεται με τον Θεό και τον άνθρωπο
2. Το οικολογικό είναι πρωτίστως πνευματικό πρόβλημα
3. Ολιγοδεΐα – Ολιγάρκεια – Ασκητικότητα
4. Η αγωνία για τα οικολογικά δεινά αδικαιολόγητη με βασικές αρχές του
χριστιανισμού
5. Προτάσεις για την αντιμετώπιση του οικολογικού προβλήματος
ΛΙΤΟΤΗΣ – ΟΛΙΓΑΡΚΕΙΑ
Ελληνορθόδοξη απάντηση στην κοινωνική
και οικολογική κρίση
1. Η δημιουργία πλασματικών αναγκών στην καταναλωτική κοινωνία
2. Η ζωή στην αρχαία Ελλάδα
3. Η Χριστιανική άσκηση
α. Στην Καινή Διαθήκη
β. Στους πατέρες της Εκκλησίας
Γονείς και παιδιά, σύγκρουση ή συνάντηση (Αρχ. Νεκτάριος Αντωνόπουλος)

Με αφορμή την εκλογή του αρχιμ. Νεκτάριου Αντωνόπουλου, ηγουμένου της Ι. Μ. Σαγματά Βοιωτίας ως Μητροπολίτη Αργολίδος, δημοσιεύουμε σήμερα ομιλία που είχε πραγματοποιήσει στο παρελθόν στην Κύπρο.
Διαβάστε περισσότερα »
Η περιέργεια (μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης)

Μπορεί να είναι πάθος ανησυχίας ή αφορμή μαθήσεως. Υπάρχει ανώφελη και
κουραστική περιέργεια. Δεν είναι φρόνιμο να μας αφορούν τα πάντα.
Η συνεχής φιλοπερίεργη διάθεση δεν ωφελεί πάντοτε τον άνθρωπο. Πολλές
φορές τον δυσκολεύει και τον ταλαιπωρεί. Από την περιέργεια μπορεί να
έρχεται η κατάκριση. Μην είμαστε υπερβολικά αυστηροί με τους άλλους. Μη
τους βάζουμε εύκολα στον παράδεισο ή στην κόλαση. Δεν είμαστε οι έξυπνοι
και εύστοχοι κριτές.
Διαβάστε περισσότερα »
Οικοδομώντας τον Ναό του Θεού μέσα μας και μέσα στους αδελφούς μας (Αρχιμ. Ζαχαρίας Ι. Μ. Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας)

Την Δευτέρα 15 Απριλίου ο π. Ζαχαρίας, επισκεπτόμενος
την Ναύπακτο και την Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Βομβοκούς της οποίας
είναι ο Πνευματικός, ομίλησε στην Σύναξη της Δευτέρας, αντί του
Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγ. Βλασίου Ιεροθέου, ο οποίος απουσίαζε στην Κρήτη. Το κείμενο της
ενδιαφέρουσας ομιλίας του π. Ζαχαρία δημοσιεύουμε κατωτέρω.
Η ελεημοσύνη (Μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης)

Δόση αγαθή από τους εύπορους στους άπορους. Κυρίως ελεήμων είναι ο Θεός,
γι’ αυτό μας καλεί να τον μιμηθούμε. Τον κάθε ελεήμονα τον μακαρίζει ο
Θεός.
Ο Χριστός ήταν φτωχός και φιλάνθρωπος και αυτά πάντοτε δίδασκε. Το
βασικό κίνητρο της ελεημοσύνης είναι η αγάπη. Γνήσια αρετή της
ελεημοσύνης είναι η έλλειψη ιδιοτέλειας και επαίνων. Υπάρχουν δυστυχώς
και άνθρωποι που είναι σκληροί, ανελεήμονες και αφιλάνθρωποι. Υπάρχουν
και σήμερα ελεήμονες αλλά δεν είναι πολλοί.
Διαβάστε περισσότερα »
Απόκριση προς τον αδελφό που έπεσε σε πολλή λύπη και αθυμία

᾿Απόκριση τοῦ ἴδιου, τοῦ μεγάλου Γέροντα, πρός τόν ἴδιο
(ἀδελφό), τότε πού ἐκεῖνος (ὁ ἀδελφός) ἔπεσε σέ πολλή λύπη καί ἀθυμία.
᾿Aδελφέ
᾿Ανδρέα, εἴθε νά μήν ἐπιτρέψει ὁ φιλάνθρωπος Θεός μας στό μισόκαλο ἐχθρό νά
σπείρει μέσα σου τή λύπη καί τήν ἀθυμία, τήν ὁποία ἐκεῖνος φέρνει στίς ψυχές,
γιά νά μή σέ ὁδηγήσει σέ ἀπόγνωση, σχετικά μέ ὅσα ὑποσχέθηκε ὁ Θεός, ὁ
εὐλογητός, διά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, σέ σένα τόν ἀγαπητό, ἀλλά νά ἀνοίξει τήν
καρδιά σου νά κατανοήσεις τίς Γραφές, ὅπως ἄνοιξε τήν καρδιά τῶν μαθητῶν, πού
ἦταν μαζί μέ τόν Κλεόπα (Λουκ. 24, 32).
Για τον Καζαντζάκη… (π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)

Νόστιμο φαγητό με λίγο … υδροκυάνιο!
-Γέροντα,
ο Καζαντζάκης εκτός από τα τόσα στραβά που λέει, έχει και κάποια καλά.
Γιατί τον πετάμε εξ ολοκλήρου και δεν τον αξιολογούμε, να πούμε αυτό
είναι καλό, εκείνο κακό;
Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής των Πατέρων της Ζ’ Οικουμενικής Συνόδου: Ομιλία περί πίστεως θερμής, και ολιγοπιστίας, και πόθεν αύται προσγίνονται (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Τίτ. γ’ 8-15)
– Μπορεί η πίστις να είναι βέβαιη αφού πίστις και βεβαιότης φαίνονται δύο πράγματα ενάντια;
– Έχει η πίστις μέτρα και βαθμούς όπως η αγάπη;
– Πότε θερμαίνεται η πίστις;
– Αντιπαλεύει η αίσθησις τα υπό της πίστεως διδασκόμενα;
– Πότε νικά και πότε νικάται η αίσθησις;
– Πως γίνεται να αρπάζω, να αδικώ, να έχω αισχρούς λογισμούς, να δυναστεύω, να ψεύδομαι, να φονεύω, να διαπράττω αμαρτίες χωρίς να ντρέπομαι, ενώ πιστεύω ότι ο Θεός βλέπει όλα τα έργα μου και γνωρίζει τ’ απόκρυφά μου, όταν μάλιστα ντρέπομαι να διαπράξω τα ίδια ενώπιον ενός ποταπού ανθρώπου;
– Η πίστις αποτρέπει τους πιστούς από την αμαρτία και τους οδηγεί στις αρετές.
– Είναι αλήθεια ότι η σωτηρία μας κρέμεται από της πίστεως. Ποιάς πίστεως όμως;
– Πώς μπορώ να διαφυλάξω την πίστην μου θερμήν και στερεάν και ακμάζουσαν, όταν ψυχραίνουν την θερμότητα αυτής του σώματος οι αισθήσεις, κλονίζουν την στερεότητα αυτής της σαρκός τα πάθη, μαραίνει το άνθος αυτής η πλάνη του κόσμου;
Διαβάστε περισσότερα »
Nηπτική λύσις στο πρόβλημα της κατανοήσεως και της μεταφράσεως των Λειτουργικών Κειμένων (π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος)

(Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του πρωτοπρεσβύτερου
Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου, επάνω στο χωρίο του κατά Λουκάν Ευαγγελίου,
κεφάλαιο 8ο, στίχοι 5 έως 15, στα πλαίσια της ερμηνείας του κηρύγματος
της Κυριακής, που έγινε την Κυριακή στις 17-10-2010.)
Ερμηνευτική προσέγγιση της παραβολής του σπορέως σε κυριακάτικο κήρυγμα
Η
παραβολή του σπορέως που ακούσαμε στο σημερινό Ευαγγέλιο, η τόσο
γνωστή, αλλά και τόσο άγνωστη, είναι, σε ένα πρώτο κοίταγμα πολύ εύληπτη
και πολύ κατανοητή. Τόσο κατανοητή και γνωστή στο πλήρωμα του λαού της
Εκκλησίας μας, που θα ερωτούσε κανείς «τι άλλες ερμηνευτικές
προσεγγίσεις θα μπορούσε να κάνει κάποιος ,παρά να μιλήσει για τα
γνωστά»;Κι
όμως με το ίδιο αυτό κείμενο με αυτά τα λόγια του Χριστού μας
ανοίγεται ένα πολύ μεγάλο θέμα, το οποίο αφορά τον κάθε Χριστιανό και
είναι το πώς κατανοούνται μέσα στην Εκκλησία τα λειτουργικά κείμενα.
Πως μπορούμε να ζήσουμε τα κείμενα; Πολλοί λένε ότι «δεν καταλαβαίνουμε
τι γίνεται στα τελούμενα μέσα στην εκκλησία».
Ο άγιος Αρσένιος ο Νέος για τον Μακράκη

Ὁ Μακράκης, εὑρισκόμενος εἰς Πάρον, μετέβη εἰς τὴν Μονὴν τῆς Μεταμορφώσεως, διὰ
νὰ γνωρίσει τὸν Πατέρα Ἀρσένιον καὶ νὰ ἐξομολογηθῇ. Ἤρχισε νὰ ἐξομολογῆται, ἀλλὰ
ἀντὶ νὰ ἐξομολογηθῇ μὲ ταπείνωση καὶ συντριβὴ καρδίας τὰς ἁμαρτίας του, ἤρχισε νὰ
διηγῆται τὰ κατορθώματά του καὶ ὅτι ἐλέγχει τοὺς ἁμαρτάνοντας καὶ ἰδίως τοὺς ἀρχιερεῖς,
ἱερεῖς, ἄρχοντας καὶ δημοσιεύει μετὰ θάῤῥους τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν. Ὁ Πατὴρ Ἀρσένιος
μὲ πραότητα τῷ εἶπεν:
Διαβάστε περισσότερα »
Η παράδοση ως κίνδυνος και ως ελπίδα (Αρχ. Βασίλειος Γοντικάκης, προηγούμενος I. Μ. Ιβήρων Αγ. Όρους)

Εκδήλωση – συζήτηση της Σύναξης και του Μεγάρου
Μουσικής Αθηνών την Δευτέρα 1 Απριλίου 2013 με θέμα: Η
παράδοση ως κίνδυνος και ως ελπίδα – Ομιλητές: π. Βασίλειος Γοντικάκης,
προηγούμενος I. μονής Ιβήρων Αγ. Όρους, Μάριος Μπέγζος, Κοσμήτορας Θεολογικής
Σχολής Αθηνών, Θανάσης Ν. Παπαθανασίου, Δρ. Θεολογίας, αρχισυντάκτης του
περιοδικού “Σύναξη”. Συντονιστής: Βασίλης Ξυδιάς, Θεολόγος καθηγητής
Διαβάστε περισσότερα »
«Η δε γυνή ίνα φοβήται τον άνδρα» (Αγ. Νεκτάριος Πενταπόλεως)

θεολογικός σχολιασμός στο Εφεσ. 5, 33
Αγίου Νεκταρίου, Μητροπολίτου Πενταπόλεως, Αθήνα
1902
Περί του τις η αληθής ερμηνεία
Αφού ο Απόστολος Παύλος εγνώρισε τοις
Εφεσίοις τον μυστικόν χαρακτήρα του γάμου και εδίδαξεν αυτούς ότι ο Γάμος είνε
μέγα μυστήριον και έδειξε την αναλογίαν του δεσμού του γάμου προς την ένωσιν
του Χριστού μετά της Εκκλησίας, και έταξε τον άνδρα, ίνα, κατά την Αγίαν
Γραφήν, ήνε κεφαλή της γυναικός, καθ’ ην αναλογίαν ο Χριστός είνε κεφαλήν της
Εκκλησίας, και εδίδαξεν ότι ο τε ανήρ και η γυνή επίσης κατά την Αγίαν Γραφήν
εισίν εν σώμα και εν πνεύμα ως μέλη του σώματος της Εκκλησίας, ήτις είνε σώμα
Χριστού, του αγαπήσαντος ημάς ως οικείαν εαυτού σάρκα, συνιστά καθ’ ένα έκαστον
των ανδρών ούτω να αγαπά την εαυτού γυναίκα, ως ο Χριστός ηγάπησε την Εκκλησίαν.
Από το Συναξάρι – Η οσία Μεθοδία της Κιμώλου

5 Οκτωβρίου
Η οσία Μεθοδία γεννήθηκε το 1865 στην Κίμωλο των Κυκλάδων, από γονείς
ευσεβείς και θεοφοβούμενους. Ήδη από τα παιδικά της χρόνια, επιθυμούσε
να αφιερωθεί ολοκληρωτικά στην υπηρεσία του Θεού και της αγίας
Εκκλησίας’ αποστρεφόταν τις εγκόσμιες απολαύσεις και χαιρόταν μόνον με
ό,τι ήταν ωφέλιμο στην ψυχή.
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Γ’ Λουκά: Ομιλία παραμυθητική των θλιβομένων διά τον θάνατον των συγγενών και φίλων (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Λουκ. 7, 1-16)
–
Για ποιόν λόγον ο Ιησούς λέγει στην μητέρα του νεκρού "Μή κλαίε"; Είναι
δυνατόν μια χήρα μητέρα που βλέπει νεκρό το μοναχογιό της να μην
κλαίει;
– Πόσοι θάνατοι υπάρχουν;
– Γιατί οι άπιστοι δεν βρίσκουν παρηγορία όταν αποθάνη κάποιος ηγαπημένος των;
– Επιτρέπεται ο πιστός να κλαίει τον συγγενή ή φίλο του που πέθανε;
– Από πού λαμβάνει παρηγορία ο πιστός;
–
Τρομερή η δεισιδαιμονία των συγγενών που πιστεύουν ότι μετά την
εξομολόγηση και την μετάληψιν των Μυστηρίων, ο ασθενής αποθνήσκει!
– Πότε είναι τα δάκρυα τα χεόμενα επί τους νεκρούς, ευλογοφανή και δίκαια και ωφέλιμα;
Διαβάστε περισσότερα »
Η κοινωνία Θεού και ανθρώπου δια του Θεανθρώπου εν τη Εκκλησία (Αρχ. Βασίλειος Γοντικάκης, Προηγούμενος Ιεράς Μονής Ιβήρων Αγίου Όρους)

Εισήγηση στο θεολογικό συνέδριο της Ι. Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης με θέμα “Ο παμβασιλεύς Χριστός”, 17 Νοεμβρίου 1990
Διαβάστε περισσότερα »
Ποιός κάνει ‘κουμάντο’ μέσα στην οικογένεια; (Γέροντας Σωφρόνιος)

Αν η γυναίκα
εργάζεται εξίσου με τον άνδρα, τότε πάλι καταργείται η δικαιοσύνη, επειδή η
γυναίκα στην οικογένεια, παράλληλα με την εργασία, βαστάζει και άλλα βάρη,
επιπρόσθετα καθήκοντα, επειδή ακριβώς αυτή είναι η μητέρα των παιδιών. Θα
νόμιζε κάποιος ότι, επειδή η γυναίκα βαρύνεται από μεγαλύτερες ευθύνες και
ασκεί πολυπλοκότερο ρόλο, σε αυτήν πρέπει να ανήκει το προνόμιο να «κατευθύνει»
την οικογένεια. Ασφαλώς κάποιος πρέπει να κατευθύνει την οικογένεια, όπως και
κάθε άλλο ανθρώπινο καθίδρυμα. Έτσι, σε πολλές οικογένειες ανακύπτει η πάλη για
εξουσία, που πολύ συχνά γίνεται καταστροφική για την οικογένεια. Συνεπώς, όπου
και αν στρέψουμε την προσοχή μας, παντού βλέπουμε υπερβολικά πολύπλοκα
προβλήματα, και δεν πλησιάσαμε ακόμη στην επίλυσή τους.
Διαβάστε περισσότερα »
Αποστολικό ανάγνωσμα ΙΔ΄Κυριακής: Ομιλία περί κατανύξεως (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Β’ Κορ. α’ 21 – β’ 4)
– Γιατί εμείς δεν θρηνούμε για τις προσωπικές μας αμαρτίες, ενώ ο απ. Παύλος είχε τόση θλίψη και στεναχωρία καρδίας για τις αμαρτίες των Κορινθίων;
– Η κατάνυξις θυγάτηρ της αγάπης. Από πού όμως πληροφορούμαστε ότι η αγάπη γεννά την κατάνυξη και τα δάκρυα;
– Χωρίς κατανύξεως ουκ έστι μετάνοια, χωρίς μετανοίας ουκ εστιν αμαρτημάτων συγχώρησις, χωρίς συγχωρήσεως αμαρτιών ουκ έστι σωτηρία. Γιατί ποιός είναι αναμάρτητος;
– Η κατάνυξη είναι κλειδί που ανοίγει την θύρα του ελέους και της ευσπλαχνίας του Θεού.
– Η θυσία της κατανύξεώς σου, και η προσφορά των δακρύων σου, τόσην δύναμιν έχει, ώστε μεταβάλλει και αυτήν του Θεού την απόφασιν!
– Η κατάνυξις μεταβάλη την δικαιοσύνη του Θεού σε έλεος.
– Αλλά με ποιό τρόπο θα γίνουμε κατανυκτικοί; Είναι ο ίδιος για όλους;
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Βʼ Λουκά: Η τέλεια αγάπη (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

(Λουκ. στ’ 31-36)
Όταν οι άνθρωποι έχουν
παντοτινή επίγνωση της φιλανθρωπίας του Θεού προς αυτούς, θα είναι φιλάνθρωποι
κι ο ένας προς τον άλλον. Δεν υπάρχει τίποτ’ άλλο που να κάνει τους ανθρώπους
άσπλαχνους προς τους άλλους, όσο η πεποίθηση πως κανένας δε θέλει να δώσει και
στους ίδιους. Κανένας; Και πού είναι ο
Θεός τότε; Δε μας αποζημιώνει κάθε μέρα και κάθε νύχτα ο Θεός με την ευσπλαχνία
Του, σε αντίθεση μ’ εμάς που είμαστε άσπλαχνοι; Δεν είναι πιο σπουδαίο για
μας να μας ευεργετήσει ο Βασιλιάς στην αυλή Του με την ευσπλαχνία Του, αντί να
μας ευεργετούν οι δούλοι Του; Τί μας ωφελεί αν μας ευεργετούν όλοι οι δούλοι
Του, αλλά ο Βασιλιάς είναι συγκρατημένος απέναντι μας;
Για τον Μακρυγιάννη και τον ανώνυμο ησυχαστή (Αρχ. Βασίλειος Γοντικάκης, Προηγούμενος Ιεράς Μονής Ιβήρων Αγίου Όρους)

Ομιλία του γέροντα στις Σέρρες το 1983
Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Μνήμη του οσίου πατρός ημών Σωφρονίου επισκόπου Βράτσης της Βουλγαρίας

22 Σεπτεμβρίου
Ο άγιος Σωφρόνιος —κατά κόσμον Στόικο Βλαντισλάβωφ— γεννήθηκε το 1739
στην βουλγαρική πόλη Κότελ. Ορφανός από μικρός, σε ηλικία εννέα ετών
εισήλθε στην εκκλησιαστική σχολή, όπου έμαθε την σλαβονική και ελληνική
γλώσσα. Μετά την αποφοίτηση του νυμφεύθηκε και χειροτονήθηκε ιερεύς
(1762) της γενέτειράς του. Το έργο του ήταν το κήρυγμα του θείου λόγου
στην απλή βουλγαρική, η μετάφρασις των βίων των αγίων από τα ελληνικά
και σλαβονικά στα βουλγαρικά και η διδασκαλία θρησκευτικών μαθημάτων
στους μαθητάς της εκκλησιαστικής σχολής. Η
μεγάλη αυτή ποιμαντική δραστηριότης του προκάλεσε τον φθόνο άλλων
Βουλγάρων ιερέων, οι οποίοι συχνά με ραδιουργίες προσπαθούσαν να τον
βλάψουν αλλά και από τους Τούρκους πολλές φορές μαστιγώθηκε και
φυλακίσθηκε. Αναγκασμένος να απομακρυνθή από την πατρίδα του, κατέφυγε
στο Βιδίνιο, όπου ο μητροπολίτης τον διόρισε σε μια ενορία. Και εκεί
όμως εκινδύνευσε να απαγχονισθή από κάποιον Τούρκο, επειδή προστάτευσε
νεαρή χριστιανή από τους ασελγείς σκοπούς του.
Διαβάστε περισσότερα »
Αποστολικό ανάγνωσμα ΙΓ΄Κυριακής: Ομιλία περί της ευλαβείας και περιποιήσεως, της χρεωστουμένης τοις εναρέτοις ανθρώποις (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Α’ Κορ. ιστ’ 13-24)
– Η ευλάβεια, η περιποίησις και η υπακοή προς τους εναρέτους και αγίους ανθρώπους, εστίν έργον αρεστόν και ευπρόσδεκτον εις τον Θεόν.
– Τί παθαίνουν όσοι δεν ευλαβούνται, κατακρίνουν και περιφρονούν τους δούλους του Θεού (εναρέτους ανθρώπους, ιερωμένους, διδασκάλους κλπ)
– Οι γονείς πρέπει να διδάσκουν τα παιδιά τους την οφειλόμενη τιμή προς τους δούλους του Κυρίου.
– Όμως πώς γίνεται να βλέπουμε πλήθος διωκτών, τυράννων και παγκακίστων ανθρώπων οι οποίοι ετυράννησαν, περιφρόνησαν ακόμα και θανάτωσαν πλήθος αγίων ανδρών και γυναικών, αλλά ουδεμία να λαμβάνουν τιμωρία;
– Ακόμα και τα άγρια ζώα ευλαβήθησαν και υπηρέτησαν τους δούλους του Κυρίου! Υπήκουσε εις αυτούς όλη η κτίση (πυρ, αέρα, ύδωρ, ήλιος, σελήνη, νέφη κλπ). Και όχι μόνο τα υλικά και αισθητά αλλά και τα νοερά και άυλα κτίσματα υποτάσσονται εις τους ποιούντας του Κυρίου το θέλημα (δαίμονες, άγγελοι κλπ).
– Γιατί τελικά τόση τιμή, τόση εξουσία, τόση χάρις εις τους εναρέτους άνδρες;
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Αʼ Λουκά: Η μεγάλη ψαριά (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

(Λουκ. ε’ 1-11)
Δοτήρας κάθε αγαθού είναι ο
Κύριος. Κι όλα τα δώρα του Θεού είναι τέλεια. Έχουν τέτοια τελειότητα, που
κάνουν τους ανθρώπους να θαυμάζουν. Το θαύμα δεν είναι τίποτ’ άλλο, παρά ένα
δώρο του Θεού, αξιοθαύμαστο. Οι άνθρωποι θαυμάζουν τα δώρα του Θεού, λόγω της
τελειότητάς τους.
Παραινετική επιστολή δια τας σχέσεις μας προς τον πλησίον και διά την σημασίαν των θλίψεων (Μοναχός Μάρκελλος Καρακαλληνός)

Τίποτε
δεν κάνει τόσο εύκολο τον δρόμο διά την προσέγγισι του Θεού, όσο το
έλεος που προσφέρεται από το βάθος της ψυχής προς εκείνους που το έχουν
ανάγκη. Ο Κύριος είπεν: «Εφ’ όσον εποιήσατε ενί τούτων των ελαχίστων,
εμοί εποιήσατε» (Ματθ. 25, 40).
Το Άγιον Όρος και η Νεοελληνική Παιδεία («Ησυχασμός και Επανάσταση») (Αρχ. Βασίλειος Γοντικάκης, Προηγούμενος Ιεράς Μονής Ιβήρων Αγίου Όρους)

Ομιλία στην Πολυτεχνική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, 27 Μαρτίου 1984.
Διαβάστε περισσότερα »
Ασκητές μέσα στον κόσμο Β’: Πατήρ Ευάγγελος Χαλκίδης

Ο
πατήρ Ευάγγελος Χαλκίδης γεννήθηκε το έτος 1923. Οι γονείς του ήταν
πρόσφυγες από την Μαγνησία της Μικράς Ασίας. Περιπλανώμενοι μέχρι να
εγκατασταθούν κάπου οριστικά, πέρασαν από την Λαμία, ενώ η μητέρα του
ήταν έγκυος. Τότε γέννησε στον γυναικωνίτη του Ιερού Μητροπολιτικού Ναού
Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Λαμίας. Οι ιερείς του ναού, μη θέλοντας το
παιδί να φύγη αβάπτιστο από εκεί, το βάπτισαν και του έδωσαν το όνομα
«Ευάγγελος» από το όνομα του ναού.
Διαβάστε περισσότερα »
Εις την Ύψωσιν του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού (Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Φιλόθεος)

α´ ᾿Επειδή ἀπεκόπημεν ἀπό
τήν πρώτη καί θεία καί μακαρία ζωή λόγῳ τῆς
παραβάσεως τοῦ προπάτορος, καί μακρυνθέντες ἀπό
τόν Θεόν, ἐγίναμε
ἐξόριστοι
τοῦ Παραδείσου, καί ξεπέσαμε εἰς μία πολύ ἁμαρτωλή ζωή, καί κατεκρίθημεν εἰς τό νά
ἀποθάνωμε, καί κατατεμαχισθήκαμε σέ
ἀναρίθμητες γνῶμες, καί
πλάνες καί ἀσέβειες, ὡς δοῦλοι τοῦ ἐχθροῦ διαβόλου μέ τίς
φιληδονίες καί τά
πάθη τῆς σαρκός, καί διά τοῦτο εἴχαμε ἀνάγκη
νά σαρκωθῇ ὁ
Θεός, ὁ ῾Οποῖος δέν ὑπέφερε τήν ζημία τοῦ πλάσματός Του, οὔτε
ἤθελε
νά
τό
ἀφήσῃ
νά
καταστραφῇ· προκειμένου ἀπό
Αὐτόν
πού ἐπλάσθημεν,
ἀπό
Αὐτόν
καί νά ἀναπλασθῶμεν, δι᾿
αὐτόν
ἀκριβῶς τόν λόγον, ὁ μονογενής Υἱός τοῦ Θεοῦ καί Λόγος,
ὁ ῾Οποῖος ἀπ᾿
αἰῶνος ὑπάρχει
μαζί μέ τόν
Πατέρα, ἄχρονος ὤν, εὐσπλαγχνισθείς τήν
φύσιν
μας, ἡ ὁποία ἐγλίστρησε καί ἀπεμακρύνθη ἀπό
τό καλό, καί ἐξ
αἰτίας
τῆς ἁμαρτίας ἔφθασε εἰς τά βάθη
τοῦ ᾅδου· εὐδόκησε καί
ἠθέλησε νά
γίνῃ ἄνθρωπος σέ
μία ὡρισμένη στιγμή, καί νά
εἰσέλθῃ μέσα
εἰς τόν χρόνον, καί νά
γίνῃ
ὅμοιος κατά πάντα
μέ
ἡμᾶς, πλήν
τῆς
ἁμαρτίας. Διά
τοῦτο ὁ ᾿Αχώρητος χωρεῖται μέσα σέ Παρθενικά σπλάγχνα, καί περιγράφεται κατά τήν
σάρκα
ὁ
᾿Απερίγραπτος, καί διά τῆς
κοινωνίας
αὐτῆς θεώνει
τό
πρόσλημμα, καί γίνεται ἀληθινός καί
τέλειος
ἄνθρωπος, Αὐτός
πού πάντοτε ἦτο τέλειος Θεός.
Για τον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό και τον Καζαντζάκη (Αρχ. Βασίλειος Γοντικάκης, Προηγούμενος Ιεράς Μονής Ιβήρων Αγίου Όρους)

Η ΑΛΛΗ ΟΨΙΣ: Με αφορμή την έναρξη του νέου σχολικού έτους, δημοσιεύουμε μία ομιλία τού π. Βασιλείου που δόθηκε στην Αθήνα το 2007 (15 Νοεμβρίου) προς εκπαιδευτικούς, με την ευχή μας να εμπνευστούν όλοι οι εκπαιδευτικοί επισκέπτες μας για το δύσκολο έργο της διαπαιδαγώγησης των παιδιών μας.
Διαβάστε περισσότερα »
Έχουμε ανάγκη μια ‘Πολιτική Εκκλησία’; (Γέροντας Σωφρόνιος)

«Εγείρεται το ερώτημα: Έχει άραγε το Ευαγγέλιο «πολιτική διάσταση»; Κάθε
διεθνής ή ταξική πάλη συνδέεται με τη βία: «Χτυπάτε τους εχθρούς». Η
εντολή όμως του Χριστού λέει «Αγαπάτε τους εχθρούς υμών» (Ματθ. 5,44). Η
τελευταία δεν επιτρέπει καθόλου να υποβιβάσουμε το Ευαγγέλιο στο
επίπεδο της αδελφοκτόνου διαιρέσεως των υλικών αγαθών.
Όταν μπουν στις
τάξεις των μαχητών οι επίσκοποι, οι θεολόγοι, οι πιστοί Χριστιανοί
γενικά, θεωρούν εκείνους που αποφεύγουν τη συμμετοχή στο είδος αυτό των
δραστηριοτήτων ως μικρόψυχους και δειλούς. Όσο πιο επικίνδυνη είναι η
συμπλοκή με τους καταπιεστές, τόσο περισσότερο θεωρείται η ανθρωπιστική
αποστολή ως μαρτύριο για τον «Χριστό».
Διαβάστε περισσότερα »
Στη Γέννηση της Υπεραγίας Θεοτόκου (Αγ. Ιωάννης Δαμασκηνός)

Ἐλᾶτε ὅλα τὰ ἔθνη, κάθε ἀνθρώπινη γενιά, καὶ κάθε γλώσσα, καὶ κάθε ἡλικία, καὶ κάθε ἀξίωμα, νὰ γιορτάσουμε μὲ ἀγαλλίαση τὴ γέννηση τῆς παγκόσμιας χαρᾶς. Γιατὶ ἂν οἱ εἰδωλολάτρες, μὲ ψεύτικα δαιμονικὰ παραμύθια ποὺ ξεγελοῦν τὸ μυαλὸ καὶ σκοτεινιάζουν τὴν ἀλήθεια, κι᾿ ἂν ἀκόμα προσφέροντας ὅ,τι εἶχαν καὶ δὲν εἶχαν τιμοῦσαν γενέθλια βασιλιάδων, ποὺ τοὺς τυραννοῦσαν σ᾿ ὅλη τους τὴ ζωή, πόσο περισσότερο πρέπει ἐμεῖς νὰ τιμοῦμε τὴ γέννηση τῆς Θεοτόκου, ποὺ ἀνώρθωσε ὁλόκληρο τὸ ἀνθρώπινο γένος, ποὺ ἄλλαξε τὴ λύπη τῆς πρώτης μας μητέρας, τῆς Εὔας, σὲ χαρά; Ἐκείνη ἄκουσε τὴν ἀπόφαση τοῦ Θεοῦ: «Μὲ πόνους νὰ γεννᾷς τὰ παιδιά σου». Αὐτή: «Χαῖρε, Κεχαριτωμένη». Ἐκείνη: «Στὸν ἄνδρα σου ἡ ὑποταγή σου». Αὐτή: «Ὁ Κύριος εἶναι μαζί σου».
Τί ἄλλο λοιπὸν ἀπὸ λόγο νὰ προσφέρουμε στὴ Μητέρα τοῦ Λόγου; Ὅλη ἡ κτίση ἂς γιορτάσει μαζί μας κι᾿ ἂς ὑμνήσει τὸν ἁγιασμένο καρπὸ τῆς ἁγίας Ἄννας. Γιατὶ γέννησε στὸ κόσμο παντοτινὸ θησαυρὸ ἀγαθῶν, δηλ. τὴν Παναγία. Μὲ τὴν μεσολάβηση τῆς Παναγίας ὁ Πλάστης ξανάπλασε πρὸς τὸ καλύτερο ὁλόκληρη τὴν πλάση, μὲ τὴν ἀνθρώπινη φύση τοῦ Χριστοῦ. Γιατὶ, ἀφοῦ ὁ δημιουργικὸς Λόγος τοῦ Θεοῦ ἔγινε ἕνα μὲ τὴν ἀνθρώπινη φύση, ἑνώθηκε συνάμα μ᾿ ὁλόκληρη τὴν πλάση, ἀφοῦ καὶ ὁ ἄνθρωπος, μετέχοντας σὲ πνεῦμα καὶ σὲ ὕλη, εἶναι σύνδεσμος ὅλης της ὁρατῆς καὶ ἀόρατης δημιουργίας. Ἂς γιορτάσουμε λοιπὸν τὴν λύση τῆς ἀνθρώπινης στειρότητας, γιατὶ πῆρε τέλος γιὰ μᾶς ἡ στέρηση τῶν ἀγαθῶν.
Γιὰ ποιὸ λόγο ὅμως γεννήθηκε ἡ Μητέρα καὶ Παρθένος ἀπὸ γυναίκα στείρα; Διαβάστε περισσότερα »
Περί σιωπής (Αγ. Νεκτάριος Πενταπόλεως)

Το να σιωπάς είναι
πράγματι αποτέλεσμα και καρπός βασιλικής και ευγενικής παιδείας. Αυτός που
έμαθε να σιωπά, αυτός έμαθε και να μιλάει. Γιατί η σιωπή είναι προϊόν σύνεσης όχι μικρότερης από το να μιλάει κανείς
συνετά. Έτσι λοιπόν αυτός που δεν ξέρει να σιωπά, ούτε να συζητάει μπορεί.
Για τον νέο μάλιστα, η σιωπή δημιουργεί περιβάλλον ασφαλές΄ και μάλιστα όταν
ακούει τον άλλον και δεν ταράζεται ούτε αντιμιλάει με άπρεπα λόγια. Ακόμη κι αν
τα λόγια που ακούει δεν του πολυαρέσουν, να τα ανέχεται και να περιμένει να
σταματήσει ο συνομιλητής του. Ούτε αμέσως να προβάλλει την αντίρρησή του, αλλά,
όπως λέει ο Αισχίνης, να του αφήνει χρόνο, μήπως και θέλει να προσθέσει κάτι ακόμη
στα λεγόμενά του ο άλλος, ή κάτι να διορθώσει ή να αφαιρέσει από μόνος του.
Αυτοί δε που αμέσως διακόπτουν, ούτε ακούν ούτε ακούγονται, μιλούν σ’ αυτούς που
ταυτόχρονα μιλούν κι έτσι καταλήγουν να φέρονται άσχημα (Πλούταρχος).
Η σιγή είναι μητέρα τής προσοχής, κρίκος τής πύλης τού ουρανού, κλειδί τού Παραδείσου» (Ιωάννης της Κλίμακας).
Η προσευχή διώχνει την απελπισία

«Έχεις γυναίκα μ’ ελαττώματα; Σε θλίβει,
σε ταλαιπωρεί καθημερινά; Να κάνεις, ό,τι έκαμε ο Ισαάκ, να παρακαλείς
θερμά το Θεό να λύσει Εκείνος το πρόβλημά σου. Ο Ισαάκ με την ταπεινή
προσευχή του έλυσε την πήρωσιν της φύσεως. (πήρωσις από το ρ. πηράω=
κάνω κάποιον ανάπηρο, σωματική αναπηρία, στην περίπτωση του Ισαάκ
ατεκνία). Πολύ περισσότερο εμείς με την καλήν μας «προαίρεση»
(=διάθεση) θα μπορέσουμε να διορθώσομε τα ελαττώματά μας, αν
παρακαλούμε, ικετεύομε συνεχώς τον Θεόν. Αν σε δει ο Θεός ότι δείχνεις
καρτερίαν και υποφέρεις (αντέχεις, σηκώνεις) με γενναιότητα, ψυχραιμία,
ηρεμία τα ελαττώματα της γυναίκας σου, γιατί σέβεσαι τον νόμο Του,
«συνεφάπτεται» (συν+άπτομαι-εγγίζω» θα σου δώσει χέρι βοηθείας) για την
ορθήν διδασκαλίαν σου και θα σου δώσει υπεραρκετόν μισθόν, μέγιστα
ουράνια βραβεία, για την υπομονή σου.
Διαβάστε περισσότερα »
Για την ευγένεια (Αγ. Ισαάκ ο Σύρος)

Μεγάλο κεφάλαιο η ευγένεια για τον πιστό άνθρωπο.
Συνήθως
όμως, η συμπαθητική αυτή αρετή της ευγενείας, μπαίνει από τους πολλούς
στο περιθώριο, και θεωρείται μια υπόθεση ξεπερασμένη, που για να σταθής
σήμερα, πρέπει να σε διακρίνει το θράσος, η ελευθεροστομία και η
αναίδεια.
Η ευγένεια, θεωρείται σήμερα, νόμισμα απηρχαιωμένο, που θέση δεν έχει στην σύγχρονη ζωή.
Ωστόσο, οι αντιλήψεις αυτές προδίδουν παρακμή και εκφυλισμό στις ανθρώπινες κοινωνικές σχέσεις.
Η ευγένεια ποτέ δεν ξεπέφτει, όπως κι’ η μάνα που τη γέννησε, η αγάπη, γιατί γνήσιο παιδί της αγάπης είναι.
Η ευγένεια συγκαταλέγεται στο σύνολο των χριστιανικών αρετών και είναι δείκτης της πνευματικής καλλιέργειας.
Η διατήρηση της ευγενείας, τόσο στη δημόσια όσο και στην ιδιωτική ζωή είναι κάτι αρκετά δύσκολο.
Λίγοι άνθρωποι μπορούν να καυχηθούν ότι διατηρούν την ευγένειά τους και στον ιδιωτικό και απόλυτα προσωπικό τους βίο.
Διαβάστε περισσότερα »
Επιστήμη και Θρησκεία (Αγ. Λουκάς Αρχιεπίσκοπος Κριμαίας)

«Όταν
εξετάζουμε τη σύγχρονη επιστήμη όπως αυτή δημιουργήθηκε από επιστήμονες
σαν τον Λαμάρκ και τον Δαρβίνο, βλέπουμε την αντίθεση και θα έλεγα την
απόλυτη ασυμφωνία που υπάρχει μεταξύ επιστήμης και θρησκείας σε θέματα
που αφορούν τα βασικότερα προβλήματα της ύπαρξης και της γνώσης. Γι’
αυτό, νους φωτισμένος και λογικός δεν μπορεί να δέχεται ταυτόχρονα και
το ένα και το άλλο και πρέπει να επιλέξει μεταξύ θρησκείας και
επιστήμης».
Τα
λόγια αυτά τα έγραψε 65 χρόνια πριν ένας γνωστός Γερμανός ζωολόγος,
θερμός οπαδός του Δαρβίνου, ο Γέκκελ στο βιβλίο του «Τα μυστικά του
κόσμου» που γνώρισε μεγάλη επιτυχία και όπως φαινόταν απέδειξε ότι η
πίστη είναι ένας παραλογισμός. Λέει, λοιπόν, ο Γέκκελ ότι κάθε άνθρωπος
με φωτισμένη διάνοια πρέπει να διαλέξει μεταξύ επιστήμης και θρησκείας
και να ακολουθήσει είτε το ένα είτε το άλλο. Και θεωρεί απαραίτητο να
αρνηθούν αυτοί οι άνθρωποι την θρησκεία διότι ένας άνθρωπος λογικός δεν
μπορεί να αρνηθεί την επιστήμη.
Πραγματικά
αυτό είναι απαραίτητο;
Διαβάστε περισσότερα »
Ορθόδοξη θεολογική κατανόηση του περιβαλλοντικού ζητήματος (Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος)

Ορθόδοξη Λειτουργία και φυσικό περιβάλλον
Η Ορθόδοξη λειτουργική οπτική αντιλαμβάνεται τη δημιουργία ως θείο δώρο, και ως εκ τούτου προσδιορίζει την Ορθόδοξη θεολογική κατανόηση του περιβαλλοντικού ζητήματος κατά τρόπο σαφή και μεστό, ενώ ταυτόχρονα καθορίζει ότι η ανθρώπινη στάση έναντι του θείου αυτού δώρου οφείλει να είναι η υπεύθυνη και σωστή χρήση του κτιστού κόσμου. Κάθε πιστός καλείται να τιμά τη ζωή κατά τρόπο που αντανακλά τους λόγους της θείας Λειτουργίας: «Τα Σά εκ των Σών Σοι προσφέρομεν κατά πάντα και διά πάντα».
Διαβάστε περισσότερα »
Λόγος Δέκατος: Περί καταλαλιάς (Αγ. Ιωάννης Σιναΐτης)

1. Κανείς από όσους σκέπτονται
ορθά δεν θα έχη, νομίζω, αντίρρησι ότι η καταλαλιά γεννάται από το μίσος
και την μνησικακία. Γι΄αυτό και την ετοποθετήσαμε στην σειρά της μετά
τους προγόνους της. Καταλαλιά σημαίνει γέννημα του μίσους, ασθένεια
λεπτή, αλλά και παχειά∙ παχειά βδέλλα, κρυμμένη και αφανής, πού απορροφά
και εξαφανίζει το αίμα της αγάπης. Σημαίνει υπόκρισις αγάπης, αιτία της
ακαθαρσίας, αιτία του βάρους της καρδιάς, εξαφάνισις της αγνότητος.
Διαβάστε περισσότερα »
Εις την αποτομήν τής Ι. Κεφαλής τού Προδρόμου (Αγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης)

Πνευματικὴ πανήγυρις
Ὄντως λαμπρὰ καὶ θεϊκῆς χαρμοσύνης πλήρης ἡ σημερινὴ σύναξη, ποὺ μᾶς συγκέντρωσε ὅλους ἐμᾶς, ἀγαπητοὶ Χριστιανοί, γιὰ νὰ γιορτάσουμε σήμερα τὸ πνευματικὸ πανηγύρι. Καὶ δίκαια χαρακτηρίζεται λαμπρά, ἀπὸ αὐτὸ τὸ ἴδιο τὸ ἐπώνυμο τοῦ ἁγίου, τοῦ ὁποίου τελοῦμε τὴν μνήμη, μιὰ καὶ εἶναι καὶ θεωρεῖται «λύχνος φωτός». Χωρὶς ἀμφιβολία δὲν πρόκειται γιὰ λύχνο, ποὺ περιαυγάζει τοὺς σωματικούς μας ὀφθαλμοὺς μὲ γήϊνη ἀκτινοβολία. Γιατὶ αὐτοῦ τοῦ εἴδους ἡ λάμψη θὰ ἦταν παροδική, μὲ συνεχεῖς διακοπὲς ἀπὸ κάθε ἐμπόδιο, ποὺ θὰ παρεμβαλλόταν σὰν σκιά. Ἀντίθετα, πρόκειται γιὰ φῶς, ποὺ καταυγάζει μὲ τὴν ἀκτινοβολία τῆς θείας Χάριτος τὶς καρδιὲς ὅλων ἐκείνων, ποὺ ἀνέκαθεν ἔχουν συναχθεῖ στὴν ἑορτή, γιὰ φῶς, ποὺ ἀνυψώνει τὸν νοῦ στὴ θεωρία τῆς ἀθλήσεως τοῦ δικαίου. Κι ἔτσι, καθὼς μὲ τὰ μάτια τῆς ψυχῆς μας θὰ ἀτενίζουμε τὸ μακάριο τοῦτο πάθος, θὰ δημιουργοῦμε παράλληλα καὶ τὴν προϋπόθεση τῆς προσωπικῆς μας εὐφροσύνης. Γιατὶ τὸ αἷμα ὁποιουδήποτε ἄλλου, ποὺ ἀπὸ ξίφος ἔρρευσε κάτω στὴ γῆ, οὔτε θὰ μποροῦσε νὰ τέρψει τὴν ἀνθρώπινη ὅραση οὔτε ἡ διήγηση τοῦ γεγονότος νὰ καλύψει μὲ σεβασμὸ τὴν μνήμη τοῦ νεκροῦ. Γιατί, πῶς θὰ μποροῦσε νὰ ἑλκύσει τὸν ἄνθρωπο, ποὺ ἀπὸ τὴν φύση του ἀγαπᾶ τὴ ζωή, μιὰ αἱματοχυσία ποῦ ὁδηγεῖ στὸ θάνατο; Μᾶλλον τὸ ἀντίθετο θὰ τὸν ὁδηγοῦσε μὲ τὴν ἀπέχθεια ζωγραφισμένη στὸ πρόσωπό του σὲ συναισθήματα συμπαθείας καὶ ἐλέους γιὰ τὸ πάθημα, ἐκτὸς βέβαια ἐὰν κανεὶς βρίσκεται σὲ κατάσταση ἀλλοφροσύνης ἢ ἀποκτηνώσεως, μὴ μπορώντας νὰ ἀντιδράσει λογικὰ σὲ αὐτὰ ποὺ βλέπει, ὅπως κάνουν τὰ ἄγρια θηρία. Ὅπως ἀκριβῶς συμβαίνει καὶ μὲ τοὺς πετεινούς, ποὺ ἐνῷ ἄλλοι σφάζονται, αὐτοὶ χαίρονται, λαλοῦν, πηδοῦν δεξιὰ – ἀριστερά, μένοντας μόνο σὲ αὐτὸ ποὺ βλέπουν καὶ χωρὶς νὰ συλλογίζονται, ὅτι θὰ ἔλθει καὶ ἡ δική τους ἡ σειρὰ νὰ πάθουν τὸ ἴδιο. Τὸ αἷμα, ὅμως, τοῦ δικαίου τὸ βλέπει κανεὶς καὶ τέρπεται, ἀκούει γι᾿ αὐτὸ καὶ τοῦ μεταφέρονται χαροποιὰ ἀγγέλματα, ἀξίζει νὰ τὸ ψαύει μὲ τὰ χείλη προσκυνηματικά. Γιατὶ ἡ προσφορὰ αὐτοῦ τοῦ αἵματος χαρίζει τὴν μετοχὴ στὴν ἀθάνατη καὶ ἀληθινὴ ζωή. Καὶ πιστεύω, ὅτι ὄχι μόνο ἡ σταγόνα τοῦ αἵματος, ἀλλὰ καὶ ὀ,τιδήποτε δικό του, εἴτε λείψανο εἴτε μία τρίχα εἴτε κάτι ἀπ᾿ ὅσα φοροῦσε ἢ ἄγγιζε, εἶναι περιζήτητο καὶ πολύτιμο σ᾿ αὐτὸν ποὺ ἔχει βάλει σκοπό του νὰ ζεῖ μὲ εὐσέβεια. Γι᾿ αὐτὸ τὸ λόγο ἐκεῖνος, ποὺ ἔχει κάτι τέτοιο στὸ σπίτι του ἣ στὴν ἐκκλησία, δηλαδὴ ὁλόκληρο λείψανο ἢ ἕνα μέρος ἢ κάτι ἀπειροελάχιστο, τὸ θεωρεῖ καύχημά του, σὰν νὰ κατέχει κάποιο θησαυρό, ποὺ τοῦ χαρίζει ἁγιασμὸ καὶ τοῦ ἐξασφαλίζει τὴν σωτηρία. Καὶ προσέρχεται μὲ εὐλάβεια στὴ λειψανοθήκη μὲ τὴν ἱερὴ σκόνη καὶ ἀσπάζεται μὲ ἅγιο φόβο τὰ ἄψαυστα ἅγια λείψανα.
Διαβάστε περισσότερα »
Θέλετε να σας πω και άλλη αιτία, για την οποία φοβόμαστε το θάνατο; (Αγ. Iωάννης Χρυσόστομος)

Θέλετε
να σας πω και άλλη αιτία, για την οποία φοβόμαστε το θάνατο; Γιατί δεν
ζούμε ενάρετη ζωή και δεν έχουμε καθαρή συνείδηση. Αλλιώς ο θάνατος δεν
θα μας τρόμαζε. Απόδειξέ μου ότι θα κληρονομήσω τη βασιλεία των ουρανών
και σφάξε με τώρα κιόλας. Θα σου χρωστάω μάλιστα και χάρη για τη σφαγή
μου, αφού θα με στείλεις γρήγορα σ’ εκείνα τα αγαθά.
Διαβάστε περισσότερα »
Πρέπει να απλοποιηθή το ράσο ή και να καταργηθή ακόμη για να διευκολυνθούν κυρίως οι έγγαμοι Κληρικοί στην ζωή τους εκτός Ναού; (Σεβ. Μητροπ. Ναυπάκτου και Αγ. Βλασίου Ιερόθεος)

Συνέντευξη του Σεβ.
Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου στην
δημοσιογράφο κ. Παπαβλάχου.
Διαβάστε περισσότερα »
Εσωτερισμός με οικολογικό προσωπείο (Πρεσβ. Στέφανος Στεφόπουλος, Εφημέριος Ιερού Ναού Αγίου Ταξιάρχου Ιστιαίας Ιεράς Μητροπόλεως Χαλκίδος)

ἡμερίδα τῆς
Ἱ. Μ.
Κηφισίας
Ἱ. Ν. Ἁγ.
Κοσμᾶ
Αἰτωλοῦ
Ἀμαρουσίου
Σάββατο 13
Ἀπριλίου 2013
Κύριλλε,
Μνήμη των Αγίων Αδριανού και Ναταλίας: Η κατά Χριστόν συζυγία (Αρχιμ. Επιφάνιος Οικονόμου)

Σήμερα (26 Αυγούστου) η Εκκλησία μας, αγαπητοί μου, φέρνει ενώπιόν μας ένα αγιασμένο ζευγάρι νέων συζύγων, που έζησαν στα χρόνια του μεγάλου διωγμού κατά τον Χριστιανών, στα τέλη του 3ου αιώνα, όταν το θηρίο της ειδωλολατρίας ψυχορραγούσε. Πρόκειται για τους Αγίους Μάρτυρες Αδριανό και Ναταλία, το παράδειγμα των οποίων συνιστά την πεμπτουσία της κατά Χριστόν συζυγίας.
Διαβάστε περισσότερα »
Περί της αργίας της Κυριακής (Επίσκοπος Ευσέβιος Αλεξανδρείας)

Μετά την απόλυση της Θείας
Λειτουργίας, μια ημέρα Κυριακή, ενώ καθόταν έξω από τον Ναό ο Επίσκοπος
Ευσέβιος, τον πλησίασε ο Αλέξανδρος και του λέει:
– Σε παρακαλώ, άγιε Πατέρα, πες μου, για ποιο λόγο
είναι αναγκαίο σ’ εμάς τους Χριστιανούς να τηρούμε την αργία της Κυριακής και
ποιο κέρδος έχουμε με το να μην εργαζόμαστε;
Ο ιερομάρτυρας Πατροκοσμάς (μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης)

Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής Θ’ Ματθαίου: Ομιλία περί του πλασθέντος καθαρτηρίου πυρός (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Α’ Κορ. γ’, 9-17)
– Η πλάνη του καθαρτηρίου πυρός όπου "καθαρίζει" την ψυχή από τις αμαρτίες, για διάστημα τέτοιο ανάλογα το βάρος τους και έπειτα απολαμβάνει της Θείας δόξης.
– Έχει τέλος η κόλαση;
– Έχουν την δύναμη οι αρετές των ανθρώπων να καθαρίσουν τα αμαρτήματά τους;
– Αν όμως της μετανοίας τα έργα δεν έχουν την δύναμη να καθαρίσουν την αμαρτία μας, τότε γιατί να γίνονται;
– Γιατί η πλάνη του καθαρτηρίου πυρός είναι αδικία εις τον Θεόν;
– Δεν γίνεται η ψυχή να αμαρτάνει, χωρίς της συναισθήσεως του σώματος και ούτε το σώμα χωρίς της συγκαταθέσεως της ψυχής.
– Γιατί η πλάνη του καθαρτηρίου πυρός καταργεί δόγμα πίστεως;
– Το καθαρτήριο πυρ σε σχέση με την ημέρα της κρίσεως.
– Κανείς από τους Θείους Πατέρες δεν μίλησε για καθαρτήριο πυρ.
– Οι γραφές μιλούν για πυρ άσβεστον, πυρ αιώνιον, πυρ γεέννης, πυρ φλογερόν, αλλά όχι για πυρ "καθαρτήριον".
– Γιατί τότε η Ορθόδοξος Εκκλησία προσφέρει υπέρ των κεκοιμημένων ορθοδόξων προσευχές και ελεημοσύνες;
– Έως την ημέρα της κρίσεως ούτε οι δίκαιοι, ούτε οι αμαρτωλοί λαμβάνουν το τέλειον της ανταποδόσεως.
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Θ’ Ματθαίου (καθησύχαση της τρικυμίας): Ερμηνεία του Ευαγγελίου (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Ματθ. ιδ’, 22–34)
– Πως πρέπει να γίνεται η προσευχή με βάση το παράδειγμα του Ιησού Χριστού.
– Γιατί ο Ιησούς άφησε πρώτα τους ανέμους και την βία των κυμάτων να απειλήσουν το πλοίο και μετά κατέστειλε τους ανέμους και γαλήνευσε την θάλασσα;
– Τί είναι η "φυλακή της νυκτός";
– Τί δείχνει το θέλημα του απ. Πέτρου να πλησιάσει τον Ιησού στη θάλασσα;
– Αυτή είναι η φύσις του ανθρώπου. Πολλές φορές τα μεγάλα επιτελεί και άλλες φορές στα μικρά διστάζει.
– Όταν και εμείς περιπέσωμεν σε κίνδυνο, θα πρέπει όπως ο Πέτρος να προστρέξουμε στον Θεόν κραυγάζοντας το "Κύριε σώσον ημάς" και ο φιλάνθρωπος θα εκτείνει ην χείρα Του και θα μας σώσει από τον κίνδυνο.
– Ποιά ήταν η αιτία που βυθίστηκε στο νερό ο Πέτρος;
– Γιατί ο Κύριος αποκάλεσε τον Πέτρο ολιγόπιστο και όχι άπιστο;
– Υπάρχει ασυμφωνία μεταξύ των Ευαγγελιστών για το πού έφθασε το πλοίο;
Διαβάστε περισσότερα »
Όταν αμαρτάνει το παιδί; (Αρχ. Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης, Προηγούμενος Ι. M. Σίμωνος Πέτρας)

Τὸ
σκοτάδι, ὡς συνέπεια τῆς πτώσεως τοῦ ἀνθρώπου, δὲν βγάζει ποτὲ στὸ φῶς.
Τὸ φῶς διαλύει τὸ σκοτάδι, διότι τὸ σκοτάδι εἶναι ἀνυπόστατο, δὲν ἔχει
οὐσία. Ὑπάρχει ὅμως μία περίπτωσις τὴν ὁποία πανσόφως ἐκμεταλλεύεται ὁ
παντουργὸς Θεὸς γιὰ τὸ καλό μας, βγάζοντας καὶ ἀπὸ τὸ κακὸ καλό, ἀπὸ τὸ
σκοτάδι φῶς. Πῶς; Διὰ τῆς μετανοίας. Βλέπω τὴν κακία μου, τὴν ἁμαρτία
μου, μετανοῶ, κλαίω, θρηνῶ, ὁδηγοῦμαι στὸν Θεόν, ἀναλαμβάνω τὶς εὐθύνες
μου, νήφω, καρτερῶ, καὶ μέσα μου καλλιεργεῖται ὁ καινούργιος ἄνθρωπος
ποὺ βγαίνει ἀπὸ τὴν μετάνοια. Ἄρα, τὸ καλὸ δὲν βγαίνει ἀπὸ τὸ κακό, ἀλλὰ
ἀπὸ τὴν μετὰνοια, ποὺ εἶναι ἄλλος νοῦς, ὁ νοῦς ποὺ τὸν παρέχει ὁ Θεὸς
μέσα στὴν καρδιά.
Διαβάστε περισσότερα »
Κατά τις έσχατες ημέρες θα έρθουν καιροί δύσκολοι (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

Τί διαβάστηκε
λοιπόν σήμερα; «Να γνωρίζετε και αυτό, ότι κατά τις έσχατες ημέρες θα έρθουν
καιροί δύσκολοι». Στον Τιμόθεο πάλι γράφει ο Παύλος. Φοβερή είναι η απειλή,
αλλά ας προσέξουμε. Γιατί αναφέρεται στους σημερινούς καιρούς και τους
επόμενους και αυτούς που θα πλησιάζει το τέλος του κόσμου. «Να γνωρίζετε και
αυτό, ότι κατά τις έσχατες ημέρες θα έρθουν καιροί δύσκολοι». Σύντομος ο λόγος
και μεγάλη η δύναμή του.
Διαβάστε περισσότερα »
Χριστιανική θεώρηση του πόνου (Πρωτοπρεσβ. Θεόδωρος Ζήσης)

1. Πολύς πόνος, λίγη βοήθεια
στον κόσμο πολύς πόνος και ποικίλος. Όχι μόνο από τους πολλούς ασθενείς
και τα ποικίλα είδη των ασθενειών, σωματικών και ψυχικών, που
αντιμετωπίζουν οι γιατροί στα νοσοκομεία και στα ιατρεία, αλλά και από
τις ποικίλες συμφορές και θλίψεις, από τα πάμπολλα δεινά που κατατρέχουν
τους ανθρώπους, από την ημέρα που θα γεννηθούν σφραγίζοντας με το
βρεφικό κλάμμα την αδυσώπητη πραγματικότητα του πόνου, μέχρι την ημέρα
που θα τελειώσουν την επί γης πορεία τους με τον θάνατο, που είναι το
αποκορύφωμα του πόνου. Επισκεπτόμενος κανείς τα νοσοκομεία βλέπει
αθροιστικά την εικόνα αυτή του ανθρώπινου πόνου, αλλά και έξω από τα
νοσοκομεία, στα σπίτια και στα εργαστήρια, υπάρχει κρυμμένος ή έκδηλος
πολύς πόνος. κάθε σπίτι και κάθε άνθρωπος κουβαλά τον δικό
του σταυρό, και, όπως συνήθως λέμε, υπάρχει πάντοτε μεγαλύτερος σταυρός
από τον δικό μας. Έχει απλώσει ο πόνος τα δίχτυα του παντού ή μάλλον τα
φορτία του πόνου διαρκώς γίνονται βαρύτερα και μοιάζει η ανθρωπότης να
στενάζει και ως αχθοφόρος του πόνου να γονατίζει, να λυγίζουν τα γόνατά
της, και να παραπατά, έτοιμη να πέσει από το βαρύ φορτίο.
Παναγία η προστάτις (Απόστολος Παπαδημητρίου)

Η
Παναγία υπήρξε διαχρονικά η προστάτις των Ρωμηών. Η βασιλεύουσα των πόλεων
θεωρούσε ότι δεν την έσωζαν τα ισχυρά
της τείχη από τις αλλεπάλληλες εναντίον της επιδρομές, αλλά η σκέπη της. «Τη
υπερμάχω στρατηγώ» είναι ύμνος, που οι κάτοικοί της προσέφεραν ως ένδειξη
ευγνωμοσύνης μετά από σωτηριώδη επέμβασή της. ΚΙ όταν η σκέπη της απομακρύνθηκε
από την Πόλη εξ αιτίας των κριμάτων αρχόντων και λαού, ο λαός μας ένοιωσε την
Παναγία να πονά περισσότερο από τον ίδιο και της αφιέρωσε το τραγούδι της
παρηγοριάς «Σώπασε κυρά Δέσποινα και μη πολυδακρύζεις». Και μέσα στη φοβερή
σκλαβιά σ’ αυτήν κατέφευγε να παρηγορηθεί, να πάρει δύναμη, να αντέξει. Την
εμπιστευόταν, γιατί κι εκείνη ως μητέρα είχε πολύ πονέσει και κατανοούσε τον
ανθρώπινο πόνο. Γι’ αυτό ήταν γοργοεπήκουος, ώστε να μεταφέρει την παράκληση
του πονεμένου ανθρώπου στον γυιό της, Κύριό της και Κύριό μας. Άλλωστε μας το
υποσχέθηκε κατά τη μετάστασή της και το τήρησε, ώστε να το ομολογούμε: «Ταις
πρεσβείαις ταις σαις λυτρουμένη εκ θανάτου τας ψυχάς ημών». Τις ψυχές μας και
τις ζωές μας, όπως τις ζωές των στρατιωτών που «ημύνοντο του πατρίου εδάφους»,
το οποίο επιβουλευόταν πρόσφατα ιταμός επίδοξος κατακτητής.
Διαβάστε περισσότερα »
Απλοποιήστε την ζωή σας! (Γέροντας Παΐσιος Αγιορείτης)

Οι κοσμικοί λένε: “Καλότυχοι αυτοί που ζουν στα παλάτια και έχουν όλες
τις ευκολίες”. Αλλ’ όμως μακάριοι είναι αυτοί που κατόρθωσαν να απλοποιήσουν
την ζωή τους και ελευθερώθηκαν από την θηλειά της κοσμικής αυτής εξελίξεως
των πολλών ευκολιών, ίσον των πολλών δυσκολιών, και απαλλάχθηκαν από τον
φοβερό άγχος της σημερινής εποχής μας. Αν δεν απλοποιήση την ζωή του ο
άνθρωπος, βασανίζεται. Ενώ, αν την απλοποιήση, δεν θα έχη αυτό το
άγχος.
Διαβάστε περισσότερα »
Αποστολικό Ανάγνωσμα: Ερμηνεία εις την Α’ προς Κορινθίους επιστολήν του Παύλου, την αναγινωσκομένην τη Η’ Κυριακή (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Α’ Κορ. 1, 10-17)
– Γιατί η αποστολή του κηρύγματος σε απίστους ήταν δυσκολότερη από την ιερουργία του βαπτίσματος των πιστευσάντων; Και γιατί ο Χριστός απέστειλε τον Παύλο όχι για να βαπτίζη αλλά για να κηρύττη το Ευαγγέλιο; Γιατί όμως εβάπτισε κάποιους;
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Η’ Ματθαίου: Ομιλία περί ελπίδος (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Ματ. ιδ’ 14-22)
– Κάθε ψυχή ανθρώπου έχει από τον Θεόν της ελπίδος την δύναμη.
– Οι άνθρωποι διαστρέφουμε το δώρο της ελπίδος που μας έδωσε ο Θεός και αντί να ελπίζουμε σε Αυτόν, ελπίζουμε στους ανθρώπους, στα χρήματα, τα υλικά πράγματα, τα ασθενή, τα φθαρτά, τα μεταβλητά και πρόσκαιρα. Γιατί οι άνθρωποι το κάνουν αυτό;
– Οι επί τον Θεόν ελπίζοντες, ουδέποτε μένουσιν εστερημένοι των δωρεών Αυτού.
– Η ελπίς θυγάτηρ γνησία της πίστεως.
–
Ο άπιστος μην έχοντας ελπίδα στο Θεό δεν βρίσκει παρηγορία στις θλίψεις του.
Διαβάστε περισσότερα »
Η Θεοτόκος Μαρία (Παναγιώτης Νέλλας)

Στήν ὀρθόδοξη προοπτική ἡ Ἁγία Γραφή εἶναι ὁ πυρήνας καί ταυτόχρονα ἡ πρώτη ἀνάπτυξη τῆς Παραδόσεως τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ Ἀποκάλυψη, πού εἶναι ὁ σαρκωθείς Λόγος τοῦ Θεοῦ, δόθηκε βέβαια μιά γιά πάντα στήν ἀνθρωπότητα ἐπί “Καίσαρος Αὐγούστου” (Λουκ. 2, 1) “ἐν ἡμέραις Ἡρώδου τοῦ Βασιλέως” (Ματθ. 2, 1) καί ἐκεῖνοι πού τήν εἶδαν “τοῖς ὀφθαλμοῖς αὐτῶν” καί τήν ἄκουσαν καί “ἐψηλάφησαν ταῖς χερσίν αὐτῶν” (Α´ Ἰω. 1, 1) τήν κατέγραψαν στά βιβλια τῆς Καινῆς Διαθήκης. Ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὅμως γράφει ὅτι “ἔστι καί ἄλλα πολλά, ἅ ἐποίησεν ὁ Ἰησοῦς, ἅτινα, ἐάν γράφηται καθ’ ἕν οὐδ’ αὐτό οἷμαι τόν κόσμον χωρῆσαι τά γραφόμενα βιβλία” (21, 25). Καί ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς βεβαιώνει ὅτι ἡ Παρθένος – καί μαζί μ’αὐτή ἡ πρώτη κοινότης, ἡ Ἐκκλησία – “συνετήρει … ταῦτα συμβάλλουσα ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτῆς” (2 , 19· 2, 51)… Ἔτσι στήν Ὀρθοδοξία ἡ Αγία Γραφή καί ἡ Παράδοση εἶναι στενότατα ἑνωμένες καί κατανοοῦνται καί οἱ δυό μαζί στή θεία Λειτουργία, ὅπου γίνεται ἡ “ἀνάμνηση” ὅπου ὁ σαρκωθείς Λόγος γίνεται στήν κάθε ἐποχή σύγχρονος.
Λόγος εις την Κοίμησιν της Θεοτόκου (Αγ. Λουκάς Αρχιεπ. Κριμαίας)

Τὸν καθένα ἀπὸ μᾶς τὸν βασανίζει τὸ ἐρώτημα: τί θὰ γίνει μέ μᾶς καὶ τί μᾶς περιμένει μετὰ τὸ θάνατο; Μία σαφῆ ἀπάντηση σ’ αὐτὸ τὸ ἐρώτημα μόνοι μας δὲν μποροῦμε νὰ τὴν βροῦμε. Ἀλλὰ ἡ Ἁγία Γραφὴ καὶ πρῶτα ἀπ’ ὅλα ὁ λόγος τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ μᾶς ἀποκαλύπτουν αὐτὸ τὸ μυστικό.
Μᾶς τὸ ἀποκαλύπτουν ἐπίσης τὸ ἀπολυτίκιο καὶ τὸ κοντάκιο τῆς μεγάλης αὐτῆς γιορτῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ οἱ ἐκκλησιαστικοὶ ὕμνοι ποὺ ψάλλονται σ’ αὐτὴ τὴ γιορτή.
Διαβάστε περισσότερα »
Εγκώμιο στην Κοίμηση της Θεοτόκου (Αγ. Ιωάννης ο Δαμασκηνός)

Η ντροπή είναι όπλο και στολίδι (Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος)

Ναί, παιδιά, ἡ ντροπὴ ἔχει
αὐτὰ
τὰ ὑπέροχα
χαρακτηριστικά. Καὶ
θὰ δεῖτε στὴ συνέχεια τὸ πῶς
καὶ τὸ γιατί…
Τὴν ἀφορμὴ γιὰ ὅλα
ὅσα θὰ ἀναπτυχθοῦν ἔδωσε
μία ἐπιστημονικὴ ἔρευνα,
ποὺ ἦρθε στὸ φῶς
τῆς δημοσιότητας. Ἡ ἔρευνα
αὐτὴ
ἔγινε ἀπὸ
τὸ Πανεπιστήμιο τῆς Καλιφόρνιας μεταξὺ 60 φοιτητῶν [1]. Καὶ τι ἔδειξε; Πώς «ἀποτελεῖ κρυφὸ πλεονέκτημα τὸ νὰ
εἶναι κανεὶς ντροπαλός»! Πὼς «οἱ ντροπαλοὶ ἀποδεικνύονται
πιὸ ἔμπιστοι καὶ πιὸ γενναιόδωροι»! Καὶ πὼς
«νοιώθει κανεὶς πιὸ ἄνετα,
ὅταν ἐμπιστεύεται ντροπαλοὺς ἀνθρώπους
καὶ μάλιστα θέλει νὰ συσχετιστεῖ μαζί τους»! Ὅπως δὲ τόνισαν οἱ εἰδικοὶ κοινωνικοὶ ψυχολόγοι – ἐρευνητὲς «ἡ συστολὴ εἶναι
ἔνδειξη ἀρετῆς»!
Γιατί ο Θεός δημιούργησε (αν και γνώριζε εκ των προτέρων) αυτούς που επρόκειτο να αμαρτάνουν και να μη μετανοούν; (Αγ. Ιωάννης ο Δαμασκηνός)

Ο Θεός από αγαθότητα δημιουργεί εκ του μηδενός τα δημιουργήματά Του και είναι προγνώστης αυτών που θα συμβούν.
Αν βέβαια δεν επρόκειτο να υπάρχουν, ούτε θα επρόκειτο να είναι κακοί και ούτε θα τους γνώριζε εκ των προτέρων. Διότι η γνώση αναφέρεται σ’ αυτά που υπάρχουν και η πρόγνωση αναφέρεται σ’ αυτά που οπωσδήποτε θα συμβούν, προηγείται δηλαδή η ύπαρξη και μετά ακολουθεί η καλή ή κακή ύπαρξη.
Διαβάστε περισσότερα »
Ελληνισμός, Χριστιανισμός και Χριστιανικό έθνος (π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)

– Γέροντα
ποιο έθνος εννοεί ο Κύριος, όταν λέει· «Αρθήσεται αφ’ υμών (από τους
Ισραηλίτες) η βασιλεία του Θεού και δοθήσεται έθνει ποιούντι τους
καρπούς αυτής»; ( Ματθ. κα, 43).
Διαβάστε περισσότερα »
Η ενορία ως κέντρο της ευχαριστιακής συνάξεως (Αρχιμ. Βασίλειος Γοντικάκης, Προηγούμενος Ιεράς Μονής Ιβήρων Αγίου Όρους)

Ομιλία που πραγματοποιήθηκε στην Κύπρο στις 26/6/2004
Διαβάστε περισσότερα »
Ποιμαντικόν έργον και πολιτιστικαί εκδηλώσεις (Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης)

ΣΥΧΝΑ βλέπουμε ἔντονη δραστηριότητα σὲ
κάποιες ἐνορίες μεγάλων πόλεων καὶ αἰσθανόμαστε χαρὰ γιὰ τὸ ζῆλο τῶν ἐφημερίων.
Οἱ ἐνορίτες τοὺς ἐπαινοῦν καὶ μιλοῦν γιὰ τὴν αὐταπάρνησή τους. Τὰ πνευματικὰ ὅμως
ἀποτελέσματα δὲν εἶναι ἀνάλογα. Καταβάλλεται πολὺς κόπος, ἀλλὰ ἡ συγκομιδὴ εἶναι
λίγη. Εὔκολα διαπιστώνει κάποιος ἔμπειρος περὶ τὰ ἐκκλησιαστικὰ ὅτι κάτι λείπει
στοὺς δραστήριους αὐτοὺς κληρικούς.
Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής Ζ’ Ματθαίου: Ερμηνεία εις την προς Ρωμαίους επιστολή του Παύλου, την αναγινωσκομένην τη Ζ’ Κυριακή (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Ρωμ. 15, 1-7)
– Η αγάπη καλύπτει πλήθος αμαρτιών. Χωρίς της αγάπης πάσαι αι αρεταί εισίν ουδέν. Εκ της αγάπης κρέμανται όλος ο νόμος και οι προφήται. Η αγάπη εστί το πλήρωμα του νόμου. Η αγάπη εστίν ο χαρακτήρ των μαθητών του Χριστού, ήγουν ο χαρακτήρ και το γνώρισμα των σωζομένων. Η αγάπη εστίν αρετή μείζων και αυτής της πίστεως, και της προς θεόν ελπίδος. Όστις ου χωρίζεται από της αγάπης, εκείνος ηνωμένος εστί μετά του Θεού και ο Θεός ου χωρίζεται απ’ αυτού. Αλλά πώς άραγε δυνάμεθα ημείς θησαυρίσαι τοιούτον ατίμητον θησαυρόν; Ποία η οδός; Ποίος ο τρόπος; Ποίον το μέσον;
– Πώς ο απ. Παύλος, παραδόξως, επαινεί τον εαυτόν του λέγοντας "Ημείς οι δυνατοί";
– Ποιοί είναι οι δυνατοί και ποιοί οι αδύνατοι; Ποιά είναι τα ασθενήματα των αδυνάτων; Με ποιό τρόπο οι δυνατοί βαστάζουν τα ασθενήματα των αδυνάτων.
– Με ποιούς τρόπους γινόμαστε αρεστοί στους συνανθρώπους μας; Είναι όλοι οι τρόποι θεμιτοί;
– Γιατί ο απ. Παύλος ονομάζει τον Θεό, Θεό υπομονής και παρακλήσεως;
– Το ζητούμενο δεν είναι οι άνθρωποι να συμφωνούν μεταξύ τους και μόνο, αλλά να συμφωνούν κατά το θέλημα του Ιησού Χριστού.
Διαβάστε περισσότερα »
Οι αρνητές του Θεού και της Αλήθειας (Μοναχός Μωϋσής, αγιορείτης)

Περιττό
να τονίσουμε ότι η άρνηση της ύπαρξης του Θεού είναι δικαίωμα του
καθενός. Ο Θεός μας έδωσε απεριόριστη ελευθερία, ώστε αν θέλουμε και να
τον αρνηθούμε.
Δεν
θα επιχειρήσω διόλου να αποδείξω την ύπαρξη του Θεού. Πιστεύω ότι δεν
αποδεικνύεται λογικά η ύπαρξή του, αλλά μόνο βιώνεται στα βάθη της
καρδιάς. Είναι ελεύθερος λοιπόν κάποιος να πρεσβεύει ό,τι θέλει. Δεν
χρειάζεται όμως καθόλου ένας άθεος να ειρωνεύεται έναν πιστό και φυσικά
το αντίθετο.
Θεοσοφία: Η μήτρα του νεωτέρου θρησκευτικού συγκρητισμού (Πρωτ. Βασίλειος Γεωργόπουλος, Λέκτωρ Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.)

Ο
νεότερος θρησκευτικός συγκρητισμός είναι ένα από τα πλέον επικίνδυνα
φαινόμενα της εποχής μας. Κυρίαρχο σύνθημά του είναι ο γνωστός
ισχυρισμός, ότι όλες οι θρησκείες του κόσμου οδηγούν στον ίδιο Θεό,
ασχέτως με το πώς ο καθένας τον ονομάζει ή τον λατρεύει1.
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Ζ’ Ματθαίου: Ομιλία κατά της κενοδοξίας (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Ματ. 9, 27-35)
– Τα θαύματα λύχνος φωτίζων, και μαγνήτις εφέλκουσα την καρδίαν του ανθρώπου εις την εις Χριστόν πίστιν. Δεν είναι τότε παράδοξο ο Ιησούς να εμποδίζει των θαυμάτων την ανακήρυξη; Γιατί άραγε;
– Η κενοδοξία νεκράν ποιεί την πίστην.
– Πρώτον πάντων των προαιρετικών παθών αναφαίνεται εις τον άνθρωπον της κενοδοξίας το πάθος.
– Η κενοδοξία βρίσκει στον κάθε άνθρωπο ύλη εις την οποία γεννάται και τρέφεται.
– Είναι τέτοια η δύναμις της κενοδοξίας, που ακόμα κι αν ο άνθρωπος δεν έχει τίποτα καλό να καυχηθεί, τότε αυτή βλάπτει την φαντασία!
– Η κενοδοξία κατακυριεύει τον άνθρωπο σχεδόν ανεπαισθήτως.
– Όταν μετερχώμεθα ή το κάλλος ή τον πλούτον ή την σοφίαν, ή την αρετήν, ίνα δοξασθώμεν υπό των ανθρώπων, τότε ο Θεός διασκορπίζει και αφαιρεί αφ’ ημών τα αγαθά ταύτα, ημείς δε μένομεν γυμνοί και κατησχυμμένοι. Αξίζει όμως τέτοια καταδίκη για μια ματαιοφροσύνη που κανέναν δεν αδικεί; Ή μήπως αδικεί;
– Ποιό είναι το πνεύμα και ποιό το σώμα της αρετής;
– Μπορεί ο σκοπός μιας πράξεως να μεταβάλλει την αρετή σε κακία και την κακία σε αρετή;
Διαβάστε περισσότερα »
Ο γάμος είναι ένας δρόμος που αρχίζει από τη γη και τερματίζει στον ουρανό (Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης)

Πάνω ἀπό τήν ἀγάπη, πάνω ἀπό τόν ἄνδρα σου, πάνω ἀπό τήν γυναῖκα σου, πάνω ἀπό τά καθημερινά σου γεγονότα, νά θυμᾶσαι ὅτι προορίζεσαι γιά τόν οὐρανό, ὅτι μπῆκες στόν δρόμο πού πρέπει ὁπωσδήποτε νά σέ βγάλη ἐκεῖ.
«Η αναισχυντία μήτηρ εστί της πορνείας» (Μιχαήλ Ε. Μιχαηλίδης, Θεολόγος)

Τή σύγχρονη ἐποχή
μας, δίχως ἀμφιβολία, τή
χαρακτηρίζει ἡ ἀπουσία τοῦ ἤθους, τῆς
σεμνότητας καί τῆς αἰδοῦς. Δέν πλεονάζει μονάχα, ἀλλά ὑπερπλεονάζει
ἡ ἀναισχυντία. Γι’ αυτό και θυμήθηκα
τό σοφό λόγο τοῦ ἀββᾶ Δωροθέου,
ὅτι «ἡ ἀναισχυντία μήτηρ ἐστί τῆς πορνείας».
Δέν ὑπάρχει
κακό καί ἄσεμνο καί ἀνεπίτρεπτο, πού νά μή ἔχει γιά μάνα του τήν ἀδιαντροπιά, τήν ἀναισχυντία. Τήν ἀναισχυντία θά τη συναντήσεις στό
κάθε σου βῆμα. Στά Μ.Μ.Ε.,
στά ἔντυπα, τά
περιοδικά, τό θέατρο, τόν κινηματογράφο, στίς κουβέντες, στίς συντροφιές, στό
γυναικεῖο ντύσιμο – ἤ μᾶλλον γδύσιμο! – στά τραγούδια… καί ὅπου ἀλλοῦ.
Πνευματικά κεφάλαια (Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ)

1.
Αγαπητοί μου αδελφοί και αδελφές, ανοίξτε την καρδιά σας, για να
χαράξει εκεί το Άγιο Πνεύμα την εικόνα του Χριστού. Τότε θα γίνετε
σιγά-σιγά ικανοί να έχετε μέσα σας τη χαρά και το πένθος, το θάνατο και
την ανάσταση.
2. Ο κόσμος δεν γνωρίζει τίποτε
μεγαλύτερο από την κλήση του χριστιανού. Αλλά όσο υψηλότερος είναι ο
σκοπός, τόσο δυσκολότερη είναι η πραγμάτωσή του.
Το έργο των πατέρων και το έργο των φιλοσόφων (Στυλιανός Παπαδόπουλος)

ΠΑΤΡΟΛΟΓΙΑ ΤΟΜΟΣ Α’ ΑΘΗΝΑ 1977 σ.σ. 58-61
Συχνά
οι ερευνητές και αποτιμητές της πνευματικής προσφοράς των φιλοσόφων και
των Πατέρων δημιουργούν παρεξηγήσεις που οδηγούν σε απαράδεκτη
υποτίμηση των Πατέρων και του έργου τους. Το συνηθέστερο πρίσμα, κάτω
από το οποίο θεωρείται συγκριτικά το πρόβλημα, είναι το εξής:
Στην Μεταμόρφωση του Σωτήρος (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

Ομοφυλοφιλία: «Παράνομος και παρά φύσιν» (Μιχαήλ Ε. Μιχαηλίδης, θεολόγος)

Ο Νόμος του Θεού δεν καταδικάζει μονάχα την πορνεία και τη μοιχεία αλλά και την ομοφυλοφιλία. Στην Παλαιά Διαθήκη διαβάζουμε: «Και μετά άρσενος ου κοιμηθήση κοίτην γυναικείαν, βδέλυγμα γαρ εστι» (Λευιτ. ΙΗ΄ 22). Να μη έχεις σαρκική σχέση με άντρα, σαν να είναι γυναίκα, γιατί αυτή η πράξη είναι μισητή και σιχαμερή.
Διαβάστε περισσότερα »
Προϋποθέσεις πνευματικής ωφέλειας (Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης)

ΠΟΛΛΟΙ εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ καυχῶνται, γιατὶ
γνωρίζουν κάποιον ἐνάρετο κληρικὸ ἢ μοναχὸ καὶ ἐπικοινωνοῦν πνευματικὰ μαζί του.
Ἐκ πρώτης ὄψεως αὐτὸ θεωρεῖται θετικὸ καὶ μακάρι ὅλοι οἱ πιστοὶ νὰ ἐπικοινωνοῦσαν
μὲ ἐνάρετους ἀνθρώπους καὶ νὰ παραδειγματίζονταν ἀνάλογα.
Στὴν πραγματικότητα ὡστόσο τὰ πράγματα εἶναι διαφορετικά, γιατὶ ἀπὸ τὴν ἐπικοινωνία
αὐτὴ δὲν ἔχουμε τὰ ἀναμενόμενα ἀποτελέσματα. Καὶ διερωτᾶται κανείς, γιατὶ
συμβαίνει αὐτό, γιατὶ οἱ ἄνθρωποι μένουν ἀνεπηρέαστοι καὶ ἄρα ἀδιόρθωτοι; Ποῦ
βρίσκεται τὸ ἀδύνατο σημεῖο; Τί πρέπει νὰ προσέξουν; Θὰ μποροῦσε κανεὶς νὰ
παρομοιάσει τοὺς χριστιανοὺς αὐτοὺς μὲ χέρσο ἀγρό, ποὺ δὲν ἀποδίδει τίποτα, ὅσους
σπόρους καὶ ἂν ρίξεις. Χρειάζεται προηγουμένως νὰ καθαριστεῖ, νὰ σκαφτεῖ βαθιά,
νὰ κοποῦν οἱ ἄγριες ρίζες, νὰ λιπανθεῖ καὶ μετὰ νὰ σπείρει ὁ γεωργός, ὁ ὁποῖος
στὴ συνέχεια πρέπει νὰ ποτίζει καὶ νὰ βοτανίζει, γιὰ νὰ περιμένει τὴ σοδειά.
Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής ΣΤ’ Ματθαίου: Ομιλία περί της κατά φύσιν, και της κατά χάριν αρετής (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Ρωμ. ιβ’ 6-14)
– Εάν οι αρετές είναι Θεού χαρίσματα, όπως λέει ο απ. Παύλος, γιατί ο Θεός νομοθετεί περί αυτών, και ζητεί αυτές από εμάς και σώζει αυτόν που τις κατορθώνει;
– Υπάρχουν δύο ειδών αρετές; Εάν ναι, ποιά η διαφορά τους;
– Μπορούν να έχουν αρετές άνθρωποι και έθνη που δεν έχουν νόμο Θεού;
– Σε ποιούς ανθρώπους δίδει ο Θεός τα χαρίσματα της αρετής;
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΣΤ’ Ματθαίου: Η θεραπεία του παραλυτικού (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

Κυριακή ΣΤ’ Ματθαίου: Η θεραπεία του παραλυτικού (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)
(Ματθ θ’, 1-8)
«Καὶ ἀφοῦ μπῆκε στὸ πλοῖο πέρασε διὰ μέσου τῆς λίμνης στὸ ἀπέναντι
μέρος καὶ ἦλθε στὴ δική του πόλη. Καὶ νὰ
ἔφεραν σ’ αὐτὸν
ἕνα παραλυτικὸ πάνω στὸ κρεβάτι. Καὶ ὁ
Ἰησοῦς, ὅταν εἶδε τὴν πίστη τους, εἶπε στὸν παραλυτικό· Ἔχε θάρρος, παιδί μου, σοῦ ἔχουν
συγχωρηθεῖ οἱ ἁμαρτίες
σου»
Δική
του πόλη ὀνομάζει ἐδῶ
τὴν Καπερναούμ. Ἡ Βηθλεὲμ τὸν ἔφερε
στὴ ζωή, ἡ Ναζαρὲτ τὸν μεγάλωσε, ἡ Καπερναοὺμ τὸν εἶχε μόνιμο κάτοικό της. Ὁ παραλυτικὸς ἐδῶ εἶναι
ἄλλος ἀπὸ
ἐκεῖνον
ποὺ ἀναφέρει ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης.
Ἐκεῖνος
ἦταν κατάκοιτος στὴν κολυμβήθρα, αὐτὸς
ἦταν στὴν Καπερναούμ. Ἐκεῖνος
ἦταν ἄρρωστος τριάντα ὀκτὼ
χρόνια· γι’ αὐτὸν ἐδῶ δὲ
λέγεται τίποτα τέτοιο. Ἐκεῖνος δὲν εἶχε κανένα νὰ τὸν
προστατέψει, αὐτὸς ὅμως
εἶχε αὐτοὺς
ποὺ τὸν φρόντιζαν, ποὺ τὸν
σήκωσαν κιόλας καὶ
τὸν ἔφεραν.
Καὶ σ’ αὐτὸν
λέει, «παιδί μου, συγχωροῦνται
οἱ ἁμαρτίες
σου» σ’ ἐκεῖνον, «θέλεις νὰ βρεῖς τὴν ὑγεία
σου»; Κι ἐκεῖνον τὸν θεράπευσε τὸ Σάββατο, αὐτὸν
ὅμως ὄχι. Γιατί βέβαια θὰ τὸν
κατηγοροῦσαν ἂν τὸ ἔκανε·
καὶ γι’ αὐτὸ
οἱ Ἰουδαῖοι σ’ αὐτὸν
σιώπησαν, σ’ ἐκεῖνον ὅμως ἐπιτέθηκαν καὶ τὸν
καταδίωκαν. Αὐτὰ τὰ
εἶπα ὄχι χωρὶς λόγο ἀλλὰ
γιὰ νὰ μὴ
νομίσει κανένας πὼς
ὑπάρχει διαφωνία, ἐπειδὴ σχημάτισε τὴν ὑποψία
πὼς ἦταν
ὁ ἴδιος
παραλυτικός.
Ομιλία εις την Λιτανείαν του Σταυρού κατά την 1η Αυγούστου (Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς)

Ομιλία εις την Λιτανείαν του Σταυρού: Θάνατο του σώματος ούτε έδωσε ο Θεός ούτε έκαμε,
ούτε παρήγγειλε να συμβαίνει. Από πού λοιπόν προξενήθηκε; Τον εισηγήθηκε με
δόλο ο Σατανάς και τον δέχθηκαν οι προπάτορές μας και απογυμνωθήκαμε από την
ουράνια αίγλη των φωτεινών και ζωτικών ενδυμάτων. Άρα εμείς οι ίδιοι γίναμε
γεννήτορες του θανάτου μας, γιατί εγκαταλείψαμε εκούσια τον κτίστη και ζωοποιό
Δεσπότη. Κέντρο του θανάτου, σωματικού και ψυχικού, είναι η αμαρτία. Έτσι η
φιλανθρωπία των Πατέρων όρισε τη νοσηρή αυτή εποχή του έτους να τελείται ο
αγιασμός του ραντισμού την πρώτη Αυγούστου, ώστε να μένομε απρόσβλητοι από τα
προερχόμενα από την αμαρτία νοσήματα.
Ναός, Ιερέας, Θ. Λειτουργία, Θ. Κοινωνία (αρχιμ. Βασίλειος Μπακογιάννης)

Ζοῦμε στή λεγόμενη Νέα Ἐποχή. Καί Νέα Ἐποχή σημαίνει νέος τρόπος
ζωῆς, νέο σκεπτικό, νέα ἤθη. Τό βλέπουμε καθημερινά, ἀκόμα
καί μέσα στούς χώρους τῆς Ἐκκλησίας μας. Οἱ ἔννοιες «Ναός»,
«Ἱερέας» «Λειτουργία», «Θ. Κοινωνία», πού στίς παλαιότερες ἐποχές
προκαλοῦσαν δέος στίς ψυχές τῶν χριστιανῶν μας, σήμερα ἔχουν
καταντήσει ἔννοιες «ρουτίνα». Καί ὅπως ἔλεγε ὁ
μακαριστός π. Ἀντώνιος
Ἀλεβιζόπουλος (+1996) ἡ Νέα Ἐποχή δέν θά ἀδειάσει τίς
ἐκκλησίες ἀπό κόσμο, ἀλλά αὐτόν τόν κόσμο πού πάει στίς
ἐκκλησίες, θά τοῦ ἀλλάξει τά μυαλά. Καί ἀπό ὅτι
φαίνεται ὁ προφητικός του λόγος ἐπαληθεύθηκε.Βιώνουμε πρωτόγνωρα
πράγματα! Ἐνδεικτικά:
Διαβάστε περισσότερα »
Ποτέ «αλειτούργητοι» (Μιχαήλ Ε. Μιχαηλίδης, Θεολόγος)

Στά πρῶτα χριστιανικά χρόνια τῶν διωγμῶν καί τῶν κατακομβῶν, οἱ
χριστιανοί ἦσαν ἀληθινό χρυσάφι. Ὅσο περνοῦσαν τά χρόνια, ἔχαναν τήν
πνευματική τους λαμπρότητα καί θερμότητα, λόγῳ τῆς ἐκκοσμίκευσης καί τῆς
χαλάρωσης τῶν ἰδεῶν καί τῆς χριστιανικῆς τους Πίστης. Αὐτό συμβαίνει
καί θά συμβαίνει πάντοτε, παρά τίς ἀποστολικές προτροπές: «Μή
συσχηματίζεσθαι τῷ αἰῶνι τούτῳ, ἀλλὰ μεταμορφοῦσθαι τῇ ἀνακαινώσει τοῦ
νοὸς ὑμῶν» (Ρωμ. ΙΒ´ 2), καί «μή γίνεσθε ἑτεροζυγοῦντες ἀπίστοις» (Β´
Κορ. Στ´ 14).
Διαβάστε περισσότερα »
Διάλογος Αγίου Ανδρέου διά Χριστόν Σαλού με έναν ομοφυλόφιλο

Ο ακόλαστος ευνούχος
Ενώ
καθόταν μπροστά στην είσοδο (ο όσιος Ανδρέας ο δια Χριστόν Σαλός), πλησίασε
κάποιος νεαρός ευνούχος, θαλαμηπόλος ενός πλουσίου. Το πρόσωπό του ήταν ρόδινο
και το δέρμα του λευκό σαν χιόνι. Ήταν ωραίος, μάλλον ξανθός, υπερβολικά
μαλθακός και μύριζε από μακριά αρώματα. Με τον Επιφάνιο ήσαν πολύ αγαπημένοι,
ήσαν γείτονες και συνομήλικοι. Κρατούσε στο χέρι τριάντα χουρμάδες που
φαίνονταν σαν ξερά σύκα. Βλέποντας τον όσιο γυμνό, απόρησε και ρώτησε ταραγμένος:
Υπάρχει Θεός; (Αρχιμ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ιεροκήρυκας Ι. Μ. Πατρών)

Ένα καθημερινώς βιούμενο γεγονός είναι η αμφισβήτηση
της υπάρξεως του Τριαδικού Θεού. Η ανθρώπινη αναφορά, θετική ή αρνητική στον
Θεό, τον Δημιουργό του Σύμπαντος και του ανθρώπου, δεν είναι φαινόμενο της
εποχής μας, αλλά αποτελεί διαχρονικό και παγκόσμιο φαινόμενο.
Διαβάστε περισσότερα »
Παράδοση: βεβαιότητα ή αυτοσχεδιασμός; Παρατεινόμενη η εκκλησιολογική εκτροπή του περιοδικού ΣΥΝΑΞΗ (Πρωτ. Ιωάννης Φωτοπούλος)

Ὁ
λόγος γιά τήν Ἐκδήλωση –
συζήτηση στό Μέγαρο Μουσικῆς
πού προκάλεσε ὁ ἀρχισυντάκτης τοῦ περιοδικοῦ ΣΥΝΑΞΗ Θανάσης Παπαθανασίου τή Δευτέρα
1η Ἀπριλίου
2013 μέ θέμα: «Παράδοση: κίνδυνος ἤ
ἐλπίδα;». Τρεῖς οἱ ὁμιλητές.
Ὁ π. Βασίλειος Γοντικάκης, Προηγούμενος
τῆς Ἱ.
Μ. Ἱβήρων, ὁ κοσμήτωρ τῆς Θεολ. Σχολῆς κ. Μάριος Μπέγζος καί ὁ κ. Θ. Παπαθανασίου. Ὁ κ. Παπαθανασίου μίλησε τελευταῖος γιά 19 λεπτά καί, νομίζω, ἦταν ἐκεῖνος
πού ἔδωσε τό
στίγμα τῆς ἐκδηλώσεως στέλνοντας συγκεκριμένα
μηνύματα στούς συγκεντρωμένους.
Τό
περιοδικό «Σύναξη» ἔχει
ὡς ὑπότιτλο
τή φράση «Σπουδή στήν Ὀρθοδοξία».
Ἔτσι κάθε ἔκφραση τοῦ περιοδικοῦ προφορική ἤ γραπτή θά ἔπρεπε νά ἀπηχεῖ καί νά σπουδάζει αὐτό τό στόχο, τήν Ὀρθοδοξία. Κατ΄ἀρχάς δέν ἔχω ἀκόμη καταλάβει ποιά ἦταν ἡ ἀφορμή
γιά τό θέμα τῆς ἐκδηλώσεως, τήν ἀξιολόγηση τῆς Παραδόσεως. Τί ειναι αὐτό πού ἀπασχολεῖ τούς ἀνθρώπους τῆς «Συνάξεως». Ἴσως βασανίζονται ἀπό τήν ἀποτυχία «ἀναγεννήσεως» τῆς Παραδόσεως μέ τήν ἀναπάντεχη διακοπή τῆς προηγουμένης ἀρχιεπισκοπίας καί τήν ἀνακοπή τῶν θεσμικῶν ἀλλαγῶν πού ἐπεδίωκαν σέ ὅλο τό φάσμα τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς. Καί ἴσως γι΄ αὐτό προσπαθοῦν νά κρατοῦν τό θέμα «Παράδοση» στήν ἐπικαιρότητα προσδοκώντας καλλίτερες
μέρες γιά τήν ἐπιτυχία τῶν σκοπῶν τους.
Παρακολουθώντας
μέ ἰδιαίτερη
προσοχή τήν εἰσήγηση τοῦ κ. Παπαθανασίου ἐντόπισα κάποια σημεῖα τά ὁποῖα
θά ἤθελα νά
σχολιάσω.
Διαβάστε περισσότερα »
Αποστολικό Ανάγνωσμα: Ερμηνεία εις τας πράξεις των Αποστόλων, τας αναγινωσκομένας την Κυριακή της Σαμαρείτιδος (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Πράξ. 11, 19-30)
– Γιατί οι Απόστολοι προτιμούσαν αρχικά
να κηρύξουν το Ευαγγέλιον στο γένος των Ιουδαίων;
– Γιατί επελέγη
ο Βαρνάβας για να πάει να κηρύξει την πίστη στην Αντιόχεια;
– Γιατί ο
Βαρνάβας παρότι ο αριθμός των πιστών μεγάλωνε συνεχώς, αναζήτησε βοήθεια στον
Παύλο;
– Ποιός ονόμασε (και σε ποιόν τόπο) για πρώτη φορά όσους
επίστευαν στον Χριστό, χριστιανούς;
– Υπάρχουν μετά Χριστόν προφήτες;
Πώς εξηγείται το απόσπασμα στις Πράξεις των Αποστόλων που ομιλεί για μετά
Χριστόν προφήτες;
– Ελάμβαναν προφητικό χάρισμα οι γυναίκες;
–
Από πού γνωρίζουμε ότι η προφητεία του Αγαβου, για μεγάλη πείνα στην οικουμένη
εκπληρώθηκε;
– Επίστευσαν εις τα προφητευθέντα οι τότε
Χριστιανοί;
– Ποιοί ήσαν οι πρεσβύτεροι και ποιά η σχέση τους με τους
αρχιερείς και επισκόπους;
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή της Σαμαρείτιδος (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

Σαμαρείτιδος καὶ πρέπει τὸ φτωχὸ πλοιάριο τοῦ λόγου μου νὰ διαπλεύση τὸ
πέλαγος τῶν κατορθωμάτων της. Βλέπω τὴν πίστη της καὶ θέλω νὰ φτιάξω τὸ
ἐγκώμιό της καὶ μαζί σας νὰ ἐπαινέσω τὴν φτωχιὰ καὶ τὴν πλούσια, τὴν πόρνη καὶ
τὴν ἀπόστολο, τὴν ἄσωτη καὶ τὴν πιστή, τὴν πολύγαμο καὶ πολυδύναμη, αὐτὴ ποὺ
πολλοὺς ἐμόλυνε καὶ ποὺ τὸν μονογενῆ γιὸ τοῦ Θεοῦ ὑπηρέτησε. Αὐτὴ ποὺ
μολύνθηκε καὶ καθαρίστηκε, ποὺ δίψασε κι ἐπιθύμησε νερὸ ζωντανό, καὶ
κληρονόμησε τὰ νάματα τῆς χάρης τοὐρανοῦ.
Η σιωπή του Αγίου Όρους (Αρχιμ. Βασίλειος Γοντικάκης, Προηγούμενος Ιεράς Μονής Ιβήρων Αγίου Όρους)

Ομιλία
Διαβάστε περισσότερα »
Η αγάπη του Θεού και η ελευθέρα εκλογή του ανθρώπου (Ιερομόναχος π. Φιλόθεος Γρηγοριάτης)

«Ο Θεός αγάπη εστί» μας λέγει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης (Α’ Ιωάν. δ’, 8). Και όντως αυτός είναι ο καλλίτερος χαρακτηρισμός του Θεού. Για να καταλάβουμε εμείς οι άνθρωποι, τί είναι ο Θεός.
Κατά τον ιερό Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη βέβαια, και σύμφωνα με την αποφατική θεολογία της ’Εκκλησίας, ο Θεός υπερβαίνει κάθε έννοια ανθρώπινη. Δεν είναι ούτε ψυχή, ούτε λόγος, ούτε δύναμις, ούτε φως, ούτε ζωή, ούτε ουσία, ούτε χρόνος, ούτε επιστήμη, ούτε αλήθεια, ούτε βασιλεία, ούτε σοφία, ούτε αγαθότης… (βλ. Περί Μυστικής Θεολογίας, κεφ. ε’).
Ωστόσο, ας μου επιτραπεί να πω, θα μπορούσε να γίνει κάποια εξαίρεσις για το όνομα “αγάπη”. Ο Θεός δεν είναι τίποτε άλλο παρά Αγάπη.
Διαβάστε περισσότερα »
Η Μασονία είναι ο μέγιστος εχθρός τής Ορθοδοξίας, εσωτερικός και εξωτερικός (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Επίσκοπος Αχρίδος)

Ἡ ἐν προκειμένῳ ἀποτίμηση καὶ προειδοποίηση τοῦ Ἁγίου Νικολάου Ἀχρίδος ἔναντι τοῦ ἐπικίνδυνου φαινομένου τῆς Μασονίας, προέρχεται ἀπὸ τὰ – ἐν πολλοῖς ἄγνωστα καὶ δυσεύρετα – Πρακτικὰ τῆς Προκαταρκτικῆς Ἐπιτροπῆς τῶν Ἁγίων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν τῆς συνελθούσης ἐν τῇ ἐν Ἁγίῳ Ὄρει Ἱερᾷ Μεγίστῃ Μονῇ τοῦ Βατοπεδίου, ἐπὶ Πατριαρχίας Φωτίου Β΄. Ἡ Ἐπιτροπὴ ἄρχισε τὶς ἐργασίες της τὴν Κυριακὴ τῆς Πεντηκοστῆς, 8 Ἰουνίου, τοῦ 1930 καὶ συγκρότησε συνολικὰ 15 συνεδρίες ὑπὸ τὴν προεδρία τοῦ Μητροπολίτου Ἡρακλείας Φιλαρέτου.
Ο πόνος και αι θλίψεις εις την ζωή μας (Γέρων Εφραίμ, προηγούμ. Ι. Μ. Φιλοθέου)

Μήπως γράφουμε με εμπάθεια; (π. Βασίλειος Καλλιακμάνης)

επίσκοποι συντάσσουν και δημοσιεύουν στις μέρες μας διάφορα κείμενα. Ωστόσο
ορισμένοι μη έχοντας επίγνωση του βάρους των λεγομένων τους ακολουθούν την
κοσμική αντίληψη της ανταγωνιστικής δημοσιογραφίας. Μετρούν με αυταρέσκεια
και καύχηση την επισκεψιμότητα των προσωπικών τους ιστολογίων, μετατρέπουν
το θεολογικό λόγο σε εμπορική είδηση και όχι σπάνια καπηλεύονται το θείο
λόγο.
Αποστολικό Ανάγνωσμα: Ερμηνεία εις τας πράξεις των Αποστόλων, τας αναγινωσκομένας την Κυριακή του Παραλύτου (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Πράξ. θ’, 32-42)
– Ποιά είναι η σχέσις πίστεως και
θαυμάτων;
– Γιατί ονομάζει αγίους τους κατοικούντας Λύδδαν;
–
Ποιό παράδειγμα έδωσε με το έργο του ο απ. Πέτρος στους επισκόπους;
–
Γιατί αποσιωπώνται άλλα στοιχεία του θεραπευθέντος Αινέα;
– Τί
σημαίνει το “στρώσον σεαυτώ”;
– Ποιά ήταν τα αποτελέσματα της θεραπείας
του παραλύτου;
– Γιατί ο ιστοριογράφος κρίνει απαραίτητο να ερμηνεύσει
το όνομα Ταβιθά;
– Γιατί πλένουν τα νεκρά σώματα οι Χριστιανοί;
–
Τί εδήλωσε ο ιστορικός σημειώσας το “Μετ’ αυτών ούσα”;
– Γιατί ο
απόστολος Πέτρος έβγαλε όλους έξω από το δωμάτιο της Ταββιθάς πριν την
πραγματοποίηση του θαύματος; Γιατί, αντίθετα, το θαύμα της θεραπείας του
παραλύτου το έκανε σε κοινή θέα;
– Ποιά πληροφορία παίρνουμε από την
φράση “επιστρέψας προς το σώμα”;
– Τί μας διδάσκει η ανάσταση της
Ταββιθάς εκ νεκρών και τί η ανάστασή της εκ της κλίνης από τον Απ. Πέτρο;
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή του Παραλύτου (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

(Ευαγγέλιο: Ιωάν. ε’ 1-16)
Μακάριος
είναι ο άνθρωπος που υπομένει όλα τα λυπηρά αυτής της ζωής με
καρτερία κι ελπίδα στο Θεό. Γι’ αυτόν η κάθε μέρα θα είναι μήνας
στον ουρανό, ενώ στον άπιστο θα μοιάζει με χρόνο ολόκληρο. Γιατί ο
άπιστος χαίρεται μόνο όταν δεν υποφέρει· κι όταν υποφέρει, το κάνει χωρίς
υπομονή κι ελπίδα στο Θεό και δυσανασχετεί.
Μακάριος είναι ο
άνθρωπος που δε γογγύζει όταν υποφέρει, αλλ’ εξετάζει τις
αιτίες με υπομονή κι ελπίδα στο Θεό. Πού θα βρει τις αιτίες που τον
κάνουν να υποφέρει αυτός που πάσχει;
Έρως και πρόσωπο (Αρχ. Βασίλειος Γοντικάκης, Προηγούμενος Ιεράς Μονής Ιβήρων Αγίου Όρους)

Ομιλία στο Πολυτεχνείο Ξάνθης 2001
Διαβάστε περισσότερα »
Τα πονηρά πνεύματα (Αββάς Κασσιανός)

Πρόλογος
Δυστυχῶς, ἀρκετοί ἀδελφοί μας χριστιανοί, ἀπό ἄγνοια ἤ ἐπιπολαιότητα, ἀμφιβάλλουν γιά τήν ὕπαρξη τῶν πονηρῶν πνευμάτων. Ἡ Ἁγία Γραφή, ὅμως, μᾶς μιλάει ξεκάθαρα ὄχι μόνο γιά τήν ὕπαρξή τους, ἀλλά καί γιά τά πονηρά τους ἔργα· ὄχι μόνο γιά τήν ἔκπτωσή τους ἀπό τήν ἀγγελική τάξη, ἀλλά καί γιά τόν φθόνο καί τό μίσος πού τρέφουν ἐναντίον τῶν ἀνθρώπων.
Ὁ διάβολος, μέ τήν πανουργία του, ὄχι μόνο ἔβγαλε τόν ἄνθρωπο ἀπό τόν παράδεισο, ἀλλά στή συνέχεια ἔκανε καί κάνει τά πάντα γιά νά τόν κρατᾶ μακριά ἀπό τόν Θεό.
Ἔτσι, στόν μεταπτωτικό κόσμο τῆς φθορᾶς καί τοῦ θανάτου τά πονηρά πνεύματα ἐπινοοῦν ἀπίστευτα τεχνάσματα γιά νά παρασύρουν κάθε ἀνθρώπινη ψυχή στήν ἁμαρτία, νά τήν ὑποδουλώσουν στά πάθη, νά τῆς στερήσουν τη θεία βοήθεια. Στό ἔργο τους αὐτό χρησιμοποιοῦν ὡς δολώματα τήν ἡδονή, τόν πλοῦτο καί τή δόξα. Στόχος τους εἶναι νά σκοτίσουν τόν νοῦ τοῦ ἀνθρώπου, νά κυριαρχήσουν στούς λογισμούς του, νά ἐλέγξουν τίς ἐπιθυμίες του.
Ὁ ἄνθρωπος, ὡστόσο, δέν ἔμεινε ἀβοήθητος. Ὁ Χριστός, λέει ἡ Γραφή, ἦρθε στόν κόσμο «γιά νά καταστρέψει τά ἔργα τοῦ διαβόλου» (Α´ Ἰω. 3:8). Ἔτσι, ὅλοι ὅσοι Τον ἀκολούθησαν κι ἔγιναν μαθητές Του, πολέμησαν μέ τους ἀόρατους ἐχθρούς, τούς νίκησαν, μέ τή δύναμη τῆς θείας χάριτος, καί στεφανώθηκαν ἀπό τόν Θεό.
Ἐξέχουσα θέση ἀνάμεσά τους κατέχουν οἱ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, πού κατέγραψαν τίς ἐμπειρίες τους ἀπό τόν ἀόρατο αὐτό πόλεμο καί μᾶς παρέδωσαν πολύτιμες συμβουλές γιά τό πῶς νά ἀντιμετωπίζουμε τίς ἐπιθέσεις τῶν πονηρῶν πνευμάτων, πῶς νά ἀποφεύγουμε τίς παγίδες τους καί πῶς νά θεραπευόμαστε ἀπό τά τραύματα πού μᾶς προξενοῦν.
Ἕνας ἀπό τούς πατέρες αὐτούς εἶναι καί ὁ ἀββάς Κασσιανός, πού σάν ἄστρο φωτεινό ἔλαμψε στό νοητό στερέωμα τῆς Ἐκκλησίας στά τέλη τοῦ 4ου καί στίς ἀρχές τοῦ 5ου αἰ. Μέ τίς σοφές διδαχές του, ἀπόσταγμα τῆς πνευματικῆς σοφίας τῶν ἀσκητῶν τῆς Ἀλεξανδρινῆς ἐρήμου, φωτίζει μέχρι σήμερα τίς φιλόθεες ψυχές.
Στά στενά ὅρια τοῦ τεύχους αὐτοῦ θά προσπαθήσουμε νά ἐκθέσουμε περιληπτικά τή διδασκαλία του γιά τά πονηρά πνεύματα, πού περιλαμβάνεται στό ἔργο του «Συνομιλίες μέ τούς Πατέρες τῆς Ἐρήμου» (ἔκδ. τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Τιμίου Προδρόμου Καρέα).
Ὁ ἀββάς Κασσιανός, μέσα ἀπό τίς «Συνομιλίες» του, μᾶς λύνει πολλές ἀπορίες πού ἔχουν σχέση μέ τήν ὕπαρξη καί τή δραστηριότητα τῶν πονηρῶν πνευμάτων: Πότε δημιουργήθηκαν, ποιά εἶναι ἡ φύση τους καί πόση ἡ δύναμή τους, γιατί μισοῦν τούς ἀνθρώπους καί πῶς τούς πολεμοῦν, τί εἶναι οἱ δαιμονισμένοι κ.ἄ.
Εἶναι πολύ σημαντικό νά γνωρίζουμε ποιοί εἶναι οἱ ἐχθροί μας, ποιά ἡ τακτική καί ποιά τά ὅπλα τους. Γιατί, ὅταν κανείς γνωρίζει τή δύναμη καί τίς συνήθειες τῶν ἐχθρῶν του, τούς ἀντιμετωπίζει πιό ἀποτελεσματικά.
Στόν ἀγώνα μας αὐτόν ἄς παρακαλοῦμε ἀκατάπαυστα τόν Κύριο νά μᾶς ἐνισχύει μέ τή χάρη Του, ὥστε, «νηφάλιοι καί ἄγρυπνοι» (Α´ Πέτρ. 5:8), νά ἀντιστεκόμαστε σθεναρά «στίς μεθοδεῖες τοῦ διαβόλου» (Ἐφ. 6:11). (ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ)
Αποστολικό Ανάγνωσμα: Ερμηνεία εις τας πράξεις των Αποστόλων, τας αναγινωσκομένας την Κυριακή των Μυροφόρων (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Πράξ. 6, 1-7)
– Ποιοί ήσαν οι Εβραίοι
Ελληνιστές;
– Γιατί οι Ελληνιστές εγόγγυζαν κατά των Εβραίων;
–
Οι Απόστολοι έμειναν απαθείς απέναντι στον γογγυσμό των Ελληνιστών;
–
Γιατί οι Απόστολοι αφιερώθηκαν στο ευαγγελικό κήρυγμα και παρετήθηκαν από το
έργον της τραπέζης;
– Γιατί δεν επέλεξαν οι ίδιοι οι Απόστολοι τους
επτά επιστάτες; Γιατί επτά και όχι περισσότερους ή λιγότερους;
– Τί
σημαίνει η επίθεσις των χειρών των Αποστόλων εις τας κεφαλάς των εκλεχθέντων
επτά ανδρών;
– Ποιό χάρισμα έλαβαν οι επτά άνδρες; Αυτό του διακόνου,
του πρεσβυτέρου ή απλά του διακόνου της σωματικής υπηρεσίας;
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή των Μυροφόρων (Αγ. Λουκάς Αρχιεπίσκοπος Κριμαίας)

Στὰ τριάμιση τελευταῖα χρόνια τῆς ἐπίγειας ζωῆς τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅταν Αὐτὸς κήρυττε τὸ Εὐαγγέλιο τῆς δικαιοσύνης καὶ ἔκανε ἀμέτρητα θαύματα, μαζί Του βρίσκονταν συνεχῶς οἱ ἅγιοι ἀπόστολοι καὶ οἱ μυροφόρες γυναῖκες. Οἱ ἀπόστολοι τοὺς ὁποίους ὁ Ἴδιος διάλεξε ἦταν περισσότεροι ἀπὸ τὶς μυροφόρες. Καὶ μόνο τοὺς ἀποστόλους ἔστελνε ὁ Κύριος νὰ κηρύττουν τὸ Εὐαγγέλιο. Μόνο στοὺς ἀποστόλους ἔδωσε τὴν ἐξουσία νὰ διώχνουν τὰ δαιμόνια καὶ νὰ θεραπεύουν τοὺς ἀσθενεῖς. Οἱ μυροφόρες, ἂν καὶ δὲν τὶς ἀγαποῦσε ὁ Κύριος λιγότερο ἀπὸ τοὺς ἀποστόλους, δὲν ἔλαβαν ἀπ’ Αὐτὸν τέτοια χαρίσματα.
Η ελληνική επαρχία ως πολιτιστική πρωτεύουσα (Αρχ. Βασίλειος Γοντικάκης, Προηγούμενος Ιεράς Μονής Ιβήρων Αγίου Όρους)

Πτολεμαΐδα 2002
Διαβάστε περισσότερα »
Το ορθόδοξο και το «ορθόδοξο» βιβλίο (Πρωτ. Ιωάννης Φωτόπουλος)

Τό βιβλίο ἀπό τήν ἐφεύρεση τῆς γραφῆς ἀποτέλεσε ἕνα μέσο γνώσεως. Κάθε ἀνθρωπος διψασμένος γιά γνώση τοῦ κόσμου πού τόν περιβάλλει, γιά γνώση τῆς ἱστορίας καί τοῦ νοήματος τῆς ὑπάρξεώς του κατέφευγε στή μελέτη βιβλίων. Ὅσο πιό παλιά ἀνατρέχουμε μαθαίνουμε πόσο προσεκτικά γραμμένα διακοσμημένα καί βιβλιοδετημένα ἦσαν τά βιβλία, ἀλλά καί πόσο πολύτιμα, ἀκριβά καί δύσκολο ἦταν νά ἀποκτηθοῦν.
Μέ τήν εἰσβολή τῆς τεχνολογίας τά τελευταῖα 40 χρόνια φαίνεται πώς χάθηκε ἡ δύναμη τοῦ βιβλίου. Ἡ εὐκολία καταναλώσεως εἰκόνων, γνώσεων καί ἰδεῶν πού προσφέρει ἡ τηλεόραση καί τό διαδίκτυο ἔκαναν γιά πολλούς τό βιβλίο δυσκολοχώνευτο καί βαρετό. Σήμερα ὑπάρχει καί τό λεγόμενο ἠλεκτρονικό βιβλίο.
Γιά μᾶς τούς Χριστιανούς τό πνευματικό βιβλίο εἴτε στήν κλασσική εἴτε στήν ἠλεκτρονική του μορφή παραμένει ἀπαραίτητο βοήθημα γιά τήν πνευματική μας τροφοδοσία. Νομίζω πάντως -χωρίς νά ἀκυρώνω τή μελέτη μέσω internet- ὅτι τά γρήγορα περάσματα πνευματικῆς μελέτης στό διαδίκτυο, ἕνα εἶδος fastfood δέν μποροῦν νά μᾶς ὠφελήσουν τόσο, ὅσο ἡ ἤρεμη καί συστηματική μελέτη ἑνός πνευματικοῦ βιβλίου μέ ἐνδεχόμενες ὑπογραμίσεις καί σημειώσεις καί χωρίς τήν κόπωση τῆς ἠλεκτρονικῆς ὀθόνης.
Πρόσεχε τον εαυτό σου (Μέγας Βασίλειος)

Πρόλογος
Πρόσεχε τόν ἑαυτό σου!». Μιά φράση, πού λέγεται συχνά-πυκνά ὡς ἔκφραση ἐνδιαφέροντος και ἀγάπης, μέ περιεχόμενο ὅμως ἰδιαίτερα ἐγωκεντρικό καί ὑλιστικό. «Πρόσεχε τόν ἑαυτό σου!». Πρόσεχε, δηλαδή, τήν ὑγεία σου, τή δίαιτά σου, τήν ἐμφάνισή σου, τή δουλειά σου…
Ἡ ἴδια ἀκριβῶς φράση, ἀλλά μέ διαμετρικά ἀντίθετη ἔννοια, συναντᾶται ἀρκετές φορές καί στήν Ἁγία Γραφή: «Πρόσεχε σεαυτῷ».
Τήν ἀκριβή ἑρμηνεία τῆς θείας αὐτῆς προσταγῆς μᾶς ἀναπτύσσει σέ μιά ὑπέροχη ποιμαντική του ὁμιλία ὁ ἅγιος Βασίλειος ὁ Μέγας. Σύμφωνα μέ τούς μελετητές τοῦ ἔργου του, ὁ λόγος Εἰς τὸ Πρόσεχε σεαυτῷ – ὡς «λόγο ἀξιοθαύμαστο καί γεμάτο ἀπό κάθε σοφία» τόν ἀξιολογεῖ ὁ ὅσιος Πέτρος ὁ Δαμασκηνός– εἶναι ὁ σπουδαιότερος ἠθικός λόγος του καί ἀποτελεῖ ἐπιτομή τῆς ὀρθόδοξης ἀνθρωπολογίας.
Ὁ ἅγιος ἱεράρχης μᾶς καλεῖ νά μαζέψουμε τόν νοῦ μας ἀπό τή μάταιη περιπλάνηση στήν κενότητα τῆς κοσμικῆς ζωῆς καί νά τόν στρέψουμε προσεκτικά στον ἐσωτερικό μας ἄνθρωπο, γιά νά γνωρίσουμε τόν πραγματικό μας ἑαυτό. Τί εἴμαστε; Ποιοί εἴμαστε; Ἀπό ποῦ ἤρθαμε καί ποῦ πηγαίνουμε; Ποιός εἶναι ὁ ἀληθινός σκοπός τῆς ζωῆς μας; Ποιά τά κύρια καί ποιά τά δευτερεύοντα στοιχεῖα τῆς ὑπάρξεώς μας; Τί ἐπιθυμεῖ ἡ ψυχή μας, μέ ποιά αἰσθήματα ζεῖ, σέ ποιά κατάσταση βρίσκεται; Ἡ εἰλικρινής αὐτοεξέταση μᾶς ὁδηγεῖ στην αὐτογνωσία. Κι αὐτή, ἀφοῦ συνταιριαστεῖ μέ τή μετάνοια, τόν πνευματικό ζῆλο καί τήν ἄγρυπνη φροντίδα μας γιά τήν τήρηση τῶν εὐαγγελικῶν ἐντολῶν, μᾶς ἀνεβάζει σταδιακά στή θεογνωσία. Ἔτσι, ἡ προσοχή τοῦ ἑαυτοῦ μας γίνεται τελικά μιά ἐνατένιση τοῦ Θεοῦ, μιά αἴσθηση τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ στή ζωή μας. «Πρόσεχε σεαυτῷ, ἵνα προσέχῃς Θεῷ», τονίζει ὁ θεοφόρος ἅγιος στό τέλος τοῦ λόγου του.
Ἡ ἀποκλειστική προσκόλληση τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου στήν ἄμετρη ἱκανοποίηση τῶν ἀτομικῶν του βιοτικῶν ἀναγκῶν τόν ἔχει στερήσει ἀπό τήν κοινωνία με τόν ἀληθινό Θεό καί τόν συνάνθρωπό του καί τόν ἔχει ὁδηγήσει σέ τραγικά ὑπαρξιακά ἀδιέξοδα.
Γι’ αὐτό εἶναι, νομίζουμε, ἐπίκαιρος ὁ ἀφυπνιστικός καί καθοδηγητικός λόγος τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, ὅπως μάλιστα αὐτός βιώνεται στήν ὀρθόδοξη παράδοσή μας. Τόν προσφέρουμε σέ ἐλεύθερη νεοελληνική ἀπόδοση, μέ τήν εὐχή νά προκαλέσει στίς καλοπροαίρετες ψυχές θεϊκές ἀλλαγές, σάν ἐκεῖνες πού ἔνιωθε ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, ὅταν μελετοῦσε τούς λόγους τοῦ ὁμόψυχου φίλου του. «Ὅταν ἐντρυφῶ στούς ἠθικούς λόγους τοῦ Βασιλείου», ἔλεγε, «ἐξαγνίζομαι στήν ψυχή καί τό σῶμα καί γίνομαι ναός πού δέχεται τόν Θεό, ὄργανο πού τίς χορδές του χτυπᾶ τό Ἅγιο Πνεῦμα. Ξαναρυθμίζω τότε τή ζωή μου σύμφωνα μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα καί μέ μιά θεϊκή ἀλλαγή γίνομαι ἄλλος ἄνθρωπος». (ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ)
Διαβάστε περισσότερα »
Αποστολικό Ανάγνωσμα: Ερμηνεία εις τας πράξεις των Αποστόλων, τας αναγινωσκομένας την Κυριακή του Αντιπάσχα (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Πράξ. 5, 12-20)
– Πώς οι Απόστολοι ως άνθρωποι απλοί,
αγράμματοι, χωρίς κοσμική εξουσία, πλούτο ή όπλα μπόρεσαν να γίνουν κήρυκες του
Ευαγγελίου, ενάντια σε ισχυρούς διώκτες;
– Ποιά η διαφορά των σημείων και
των τεράτων; Τί σημαίνει το καθένα;
– Τί ήταν η Στοά του Σολομώντος που
ήταν μαζεμένοι οι απόστολοι και τί σχέση έχει με τον Ναό;
– Γιατί δεν
τολμούσε ο λαός να πλησιάσει τους Αποστόλους;
– Πώς δικαιώνεται
ο σεβασμός των Ορθοδόξων στα άγια λείψανα, αλλά και η πίστη ότι θεραπεύουν
αρρώστιες ασθενών με την δύναμη του Χριστού;
– Ποιά ήταν η αίρεσις των
Σαδδουκαίων και γιατί συνέλαβαν και έκλεισαν στην φυλακή τους
Αποστόλους;
-Τί είναι τα “ρήματα ζωής”;
Διαβάστε περισσότερα »
Το θέλημα του Θεού και η ζωή μας (Αγ. Σιλουανός ο Αθωνίτης)

Ειλικρίνεια χωρίς σπλάχνα είναι έγκλημα (Γέρων Παΐσιος Αγιορείτης)

Ὁ
κόσμος πάει ἄσχημα σήμερα, γιατί ὅλοι λένε μεγάλες «ἀλήθειες», ποὺ δὲν
ἀνταποκρίνονται ὅμως στὴν πραγματικότητα. Τὰ γλυκὰ λόγια καὶ οἱ μεγάλες
ἀλήθειες ἔχουν ἀξία, ὅταν βγαίνουν ἀπὸ ἀληθινὰ στόματα, καὶ πιάνουν τόπο μόνο
στοὺς καλοπροαίρετους ἀνθρώπους καὶ σ᾽ ἐκείνους ποὺ ἔχουν καθαρὸ νοῦ.
Η μητέρα μου (Γέροντος ἱερομ. Πετρωνίου Τανάσε)

συμμετεῖχε μέ πολλή εὐλάβεια, ἀκόμη καί στίς μικρότερες. Βέβαια δέν γνώριζε ἀπό
βιβλία, εἶχε διάκρισι καί διαίσθησι, δέν ἐγνώριζε ἀπό ἑορταστικούς κύκλους καί
ὅμως συμμετεῖχε σ᾿ ὅλες τίς ἑορτές, στίς νηστεῖες καί στά ἐτήσια μνημόσυνα τῆς
Ἐκκλησίας μας ἀλανθάστως.
Εγώ είμαι η Ανάσταση και η Ζωή (Αγ. Ιουστίνος Πόποβιτς)

Ο Νικητής τού θανάτου (Αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος)

Αποστολικό Ανάγνωσμα: Ερμηνεία εις τας πράξεις των Αποστόλων, τας αναγινωσκομένας την Κυριακή του Πάσχα (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Πράξ. α’, 1-9)
– Γιατί ο απ. Λουκάς ονομάζει το
ευαγγέλιο που συνέγραψε πρώτο λόγο;
– Από την Ανάστασή Του έως την
Ανάληψή Του εις τον ουρανόν, ο Ιησούς Χριστός παρουσιάζεται στους μαθητές
Του, συνομιλεί με αυτούς, διερμηνεύει τις Γραφές και συντρώγει,
βεβαιώνοντάς τους για το γεγονός της εκ νεκρών Αυτού αναστάσεως.
–
Ήταν οι Απόστολοι βαπτισμένοι; Από ποιόν και πότε;
– Ποιά χαρίσματα
έλαβαν οι Απόστολοι κατά την Πεντηκοστή;
– Γνώριζαν οι Απόστολοι
την ημέρα της καταβάσεως του αγίου Πνεύματος;
– Πριν το φωτισμό τους
από το άγιο Πνεύμα οι μαθητές του Χριστούς ήταν ατελείς; Κατανοούσαν πλήρως
τις διδαχές του Ιησού Χριστού;
– Είναι γνωστή η ημέρα του τέλους
του κόσμου στους ανθρώπους; Εάν όχι γιατί δεν γνωρίζουν; Οι άγγελοι
γνωρίζουν; Ποιός μας βεβαιώνει για τον άγνωστο χρόνο της συντέλειας;
Είναι σταθερή και αμετάβλητη η ημέρα του τέλους;
– Είναι σε θέση ο
νους του ανθρώπου να κατανοήσει τις μεταβολές του χρόνου που ο Θεός
ποιεί;
– Γιατί ο Χριστός δεν εθεράπευσε την προκατάληψη των Αποστόλων
περί της επίγειας δἠθεν Βασιλείας Του;
– Γιατί ο Θεάνθρωπος προ της
Αναστάσεως αυτού περιώρισε την αποστολή των δώδεκα μαθητών εις σύνορα
μικρά, ενώ μετά την Ανάστασἠ Του επλάτυνε της αποστολής αυτών τα όρια;
Διαβάστε περισσότερα »
ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ: Ο θάνατος (Αγ. Τύχων, αρχιεπ. Βορονέζ και Ζαντόνσκ)

“Η σκέψη του θανάτου είναι ικανή να παρακινήσει τον αμαρτωλό σε μετάνοια. Μας είναι και γνωστός και άγνωστος ο θάνατος. Γνωστός, γιατί ξέρουμε ότι όλοι θα πεθάνουμε. Άγνωστος, γιατί δεν ξέρουμε πότε, πού και πώς θα πεθάνουμε. Όσο περισσότερο ζούμε, τόσο περισσότερο μικραίνει η ζωή μας, τόσο λιγοστεύουν οι μέρες μας και πλησιάζουμε στο θάνατο. Είμαστε πιο κοντά του σήμερα απ΄ό,τι χθές, αυτή την ώρα απ΄ό,τι την προηγούμενη. Ο θάνατος βαδίζει αόρατος πίσω απ΄τον καθένα και τον αρπάζει τότε που δεν το υποπτεύεται. Εντούτοις, σχεδόν όλοι οι άνθρωποι – και μάλιστα οι υγιείς και οι δυνατοί – κάνουν τις ακόλουθες σκέψεις για τον ευατό τους:
Διαβάστε περισσότερα »
Το θεμέλιο της νέας ζωής (Αγ. Ιουστίνος Πόποβιτς)

«Πολλοὶ γὰρ περιπατοῦσιν, οὓς πολλάκις ἔλεγον ὑμῖν, νῦν δὲ καὶ κλαίων λέγω, τοὺς ἐχθροὺς τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ» (Φιλ. 3, 18).
Ἀντίθετα στὴ ζωὴ ἐν Χριστῷ στέκει ἡ ζωὴ χωρὶς τὸν Χριστὸ καὶ ἐνάντια στὸν Χριστό. Αὐτὴ ζοῦν οἱ ἀντίπαλοι τοῦ Χριστοῦ, «οἱ ἐχθροὶ τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ». Μποροῦν καὶ ὑπάρχουν τέτοιοι; Μὰ ὁ σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ σωτηρία τοῦ κόσμου ἀπὸ τὸ θάνατο, ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, ἀπὸ τὸ διάβολο, ἀπὸ τὴν κόλαση. Ὁ σταυρὸς εἶναι ἡ «δύναμη τοῦ Θεοῦ» καὶ ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ, γι’ αὐτὸ εἶναι καὶ ἀνθρώπινη δύναμη καὶ ἀνθρώπινη δόξα. Ὁ σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ εἶναι θεμέλιο τῆς νέας ζωῆς, τῆς αἰώνιας ζωῆς, θεμέλιο τῶν Ἀποστόλων, θεμέλιο τῶν Μαρτύρων, θεμέλιο τῶν Ὁμολογητῶν, θεμέλιο τοῦ ἀσκητισμοῦ, θεμέλιο τῆς ἁγιοσύνης, μὲ μία λέξη, θεμέλιο ὅλου τοῦ εὐαγγελίου καὶ τῆς πίστης καὶ τῆς ἐλπίδας καὶ τῆς ἀγάπης καὶ τῆς προσευχῆς καὶ τῆς νηστείας καὶ τῆς πραότητας καὶ τῆς ἀνοχῆς καὶ τῆς ταπεινοφροσύνης καὶ τῆς ἀπάθειας καὶ τῆς θεοποίησης. Ναί, εἶναι «ἡ δύναμη τοῦ Θεοῦ», μὲ τὴν ὁποία οἱ ἄνθρωποι νικοῦν ὅλους τοὺς θανάτους, ὅλες τὶς ἁμαρτίες, ὅλα τὰ κακά. Καὶ τὸ ὅτι ὑπάρχουν ἄνθρωποι ἐνάντιοι στὸ σταυρό, τοῦτο εἶναι πράγματι ἀξιοθρήνητο.
Διαβάστε περισσότερα »
Ω παγκάκιστη αμέλεια! (Αγ. Νικόδημος Αγιορείτης)

«Ειρήνην την εµήν δίδωµι υµίν» (Lev Gillet, μοναχός της Ανατολικής Εκκλησίας)

Ὁ Λυτρωτὴς δίνει τὴν εἰρήνη του στούς µαθητὲς του τή στιγµή πού πρόκειται νά µπῆ στήν περιοχή τοῦ Πάθους του. Ἔχοντας µπροστὰ του τὴν τροµακτικὴ ὀδύνη τοῦ Σταυροῦ καὶ τὸν ἄµεσο θάνατο µιλάει γιά τὴν εἰρήνη του καὶ µεταγγίζει τὴν εἰρήνη του. Ἀφοῦ ὁ Ἰησοῦς, σ’ αὐτὴν ἀκριβῶς τή στιγµή παραµένει ὁ κύριος τῆς εἰρήνης, ἡ δύναµή της δέν θὰ ἐγκαταλείψη τὸ µαθητή στίς µικρότερες θύελλες πού θ’ ἀντιµετωπίση. «Ἐγὼ δὲ λέγω µὴ ἀντιστῆναι τῷ πονηρῷ» (Ματθ. 5, 39). Λόγος σκανδαλώδης καὶ πολὺ παράξενος στά µάτια τῶν ἀνθρώπων — τῶν ἀνθρώπων γενικὰ κι ὄχι µόνο τῶν ἀπίστων. Τὸ ἀριστερὸ µάγουλο πού πρέπει νά στρέψωµε σ’ αὐτόν πού µᾶς ἐρράπισε τὸ δεξιό. Τὸ ἱµάτιο πού πρέπει ν’ ἀφήσουµε σ’ αὐτόν πού µᾶς πῆρε καὶ τὸ χιτώνα. Τὰ δύο µίλια πού πρέπει νά περιπατήσουµε µ’ ἐκεῖνον πού µᾶς ἀγγάρεψε ἕνα µίλι. Ἡ εὐλογία πού πρέπει νά δώσουµε στόν ἄλλο πού µᾶς καταράσθηκε.
Τὶ ὑποδοχὴ βρίσκουν οἱ ἐντολὲς αὐτὲς µεταξὺ ἐκείνων πού θὰ ἔπρεπε πρῶτοι νά τὶς δεχθοῦν καί νά τὶς καταλάβουν;
Ο Κύριος Ιησούς Χριστός θύτης και θύμα (Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Ηγούμενος Ι. Μ. Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους)

«Ὡς ἐνιαύσιος ἀμνός, ὁ εὐλογούμενος ἡμῖν, στέφανος χρηστός ἑκουσίως, ὑπέρ πάντων τέθυται, Πάσχα τό καθαρτήριον· καί αὖθις ἐκ τοῦ τάφου ὡραῖος, δικαιοσύνης ἡμῖν ἔλαμψεν Ἥλιος» (Ἀναστάσιμος Κανών, ὠδή δ΄).
Κατά τήν ἔξοδό του ἀπό τήν αἰγυπτιακή τυραννίδα ὁ ἰσραηλιτικός λαός προσετάχθη ἀπό τόν Θεό νά φάγῃ τόν πασχάλιο ἀμνό (Ἔξ. ιβ΄ 3-10), ὁ ὁποῖος προετύπωνε τό ἀληθινό Πάσχα, «τόν Ἀμνόν τοῦ Θεοῦ τόν αἴροντα τήν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου» (πρβλ. Ἰω. α΄ 29) καί θυσιαζόμενο ὑπέρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς καί σωτηρίας.
Τήν Μ. Παρασκευή θά δοῦμε καί πάλι τόν Κύριό μας ὑψωμένο ἐπάνω στό ξύλο τοῦ Σταυροῦ, καταπληγωμένο καί πάσχοντα.
Διαβάστε περισσότερα »
Ποιά είναι η συκιά του Ευαγγελίου που ξεράθηκε φαινομενικά παράλογα; (Όσιος Μάξιμος ο Ομολογητής)

(Μάρκ. 11,12-14.,Ματθ. 21,18)
Ποια είναι η
συκιά του Ευαγγελίου που ξεράθηκε φαινομενικά παράλογα; Και ποια είναι η
ακρότατη πείνα που ζητούσε καρπό πριν από την ώρα; Και τι σημαίνει η
κατάρα για ένα αναίσθητο πράγμα.
Η είσοδος του Χριστού στα Ιεροσόλυμα (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

«Την άλλη μέρα, το μεγάλο πλήθος που είχε έρθει για τη γιορτή του Πάσχα, όταν άκουσαν ότι έρχεται ο Ιησούς στα Ιεροσόλυμα, πήραν κλαδιά φοινικιάς, και βγήκαν από την πόλη να τον προϋπαντήσουν, και κραύγαζαν: «Δόξα στο Θεό! Ευλογημένος αυτός που έρχεται σταλμένος από τον Κύριο! Ευλογημένος ο βασιλιάς του Ισραήλ»(Ιωάν. ιβ, 12-13). Την επόμενη μέρα του δείπνου της Βηθανίας, ο Κύριος ξεκίνησε για τα Ιεροσόλυμα, την πόλη που θανάτωσε τους προφήτες.
Η Ανάσταση του Λαζάρου (Lev Gillet, μοναχός της Ανατολικής Εκκλησίας)

Το Σάββατο του Λαζάρου κατέχει ξεχωριστή θέση στο λειτουργικό
ημερολόγιο. Δεν ανήκει στις σαράντα ημέρες της μετάνοιας της Μ. Τεσσαρακοστής
ούτε και στις οδυνηρές ημέρες της Μ. Εβδομάδας, αυτές που αρχίζουν από τη Μ.
Δευτέρα και τελειώνουν τη Μ. Παρασκευή. Μαζί με την Κυριακή των Βαΐων συνθέτουν
ένα σύντομο χαρούμενο πρελούδιο των γεμάτων πόνο ημερών που ακολουθούν. Δύο
σημαντικά περιστατικά συνδέονται με τη Βηθανία: εκεί ανέστησε τον Λάζαρο και
από εκεί ξεκίνησε ο Ιησούς την πορεία και άνοδο Του προς τα Ιεροσόλυμα.
Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής των Βαΐων: Ερμηνεία εις την προς Φιλιππησίους επιστολήν του Παύλου, την αναγινωσκομένην την Κυριακή των Βαΐων (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Φιλιπ. δ’ 4-9)
– Ποιά είναι η διαφορά του "χαίρετε" με
το "χαίρετε εν Κυρίω" και γιατί επαναλαμβάνεται δύο φορές;
– Ποιά η
διαφορά προσευχής και δεήσεως;
– Ποιά είναι η ειρήνη η πάντα νουν
υπερέχουσα;
Διαβάστε περισσότερα »
Λόγος εις την Κυριακήν των Βαΐων (Αγ. Λουκάς Αρχιεπίσκοπος Κριμαίας)

Αυτός, συνοδευόμενος από τους μαθητές Του, δεν περπατούσε πεζός, όπως πάντα, αλλά, ξεκινώντας από τη Βηθσφαγή, ανέβηκε σ’ ένα θηλυκό γαϊδούρι και το πουλάρι του, για να πληρωθεί το ρηθέν του προφήτη Ζαχαρία: «Χαίρε σφόδρα, θύγατερ Σιών κήρυσσε, θύγατερ Ιερουσαλήμ• ιδού ο βασιλεύς σου έρχεταί σοι, δίκαιος και σώζων αυτός, πραϋς και επιβεβηκώς επί υποζύγιον και πώλον νέον» (Ζαχ. 9, 9). Οι απόστολοι έβαλαν πάνω στο γαϊδούρι και το πουλάρι του τα ρούχα τους, ενώ ο λαός πήρε κλαδιά φοινίκων και έστρωνε τα ρούχα του στον δρόμο, στα πόδια των ζώων, κραυγάζοντας με μεγάλη χαρά: «Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου, βασιλεύς του Ισραήλ».
“Ο πιστεύων εις εμέ καν αποθάνη, ζήσεται” (Αρχ. Βασίλειος Γοντικάκης, Προηγούμενος Ιεράς Μονής Ιβήρων Αγίου Όρους)

Άγιος Λάζαρος Λάρνακας 2004
Διαβάστε περισσότερα »
Ομολογίες του αειμνήστου Δημητρίου Παναγοπούλου για την «προ Χριστού» ζωή του, και διδακτικά παραδείγματά του

* Ο Θεός έκανε σκανδαλωδώς έλεος σε μένα, διαφορετικά θα είχα ταρταρωθεί εδώ και καιρό. Έπρεπε στα χρόνια της κατοχής και στο Αλβανικό μέτωπο, να είχα πεθάνει 7 φορές. Εντούτοις, ακόμα ζω, όχι εξαιτίας της δικής μου δικαιοσύνης, αλλά εξαιτίας του ελέους του Θεού, γιατί γνώριζε, ότι θα επιστρέψω και θα μετανοήσω και με προστάτευε, για να μπορέσω έτσι να σωθώ και να μην πάει χαμένο το ποσοστό αίματος που έχυσε ο Χριστός και για την δική μου ψυχή.
Όψεις θρησκευτικής μισαλλοδοξίας: Η Ιερά Εξέταση (Πρωτ. Βασίλειος Γεωργόπουλος, Λέκτωρ Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.)

Στούς πλέον ἀπαίσιας φήμης μηχανισμούς καταστολῆς, πού γνώρισε ἡ παγκόσμια ἱστορία, συναριθμεῖται καί ἡ «Ἱερά Ἐξέταση». Θεσμός, πού δημουργήθηκε ἀπό τόν πάπα Ρώμης Γρηγόριο τόν Θ΄ κατά τόν 13ο αἰ., ἀγκαλιάστηκε καί ἐνισχύθηκε ἀπό τούς διαδόχους του καθώς τοῦ δόθηκε, ἐκτός τῆς χρήσης φρικτῶν βασανιστηρίων καί ἡ δυνατότητα νά καταδικάζει ἀνθρώπους στό θάνατο.
Διαβάστε περισσότερα »
Ανομούντες διακενής (Πρωτ. π. Θωμάς Βαμβίνης)

«Η Θεανθρωπίνη Παιδεία του Γένους και η ανατροπή της με το προτεινόμενο Πρόγραμμα Σπουδών για το Μάθημα των Θρησκευτικών» (Αρχιμ. Γεώργιος Καψάνης, Καθηγούμενος Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Η εισήγηση έγινε στο Πανελλήνιο Επιστημονικό Συνέδριο για το Μάθημα των
Θρησκευτικών που διοργάνωσε το Εργαστήριο Παιδαγωγικής –
Χριστιανικής Παιδαγωγικής του Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας του
Αριστοτελείου Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης, υπό την Αιγίδα της Ιεράς
Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης, στην Αίθουσα Τελετών του Α.Π.Θ. και στην Αίθουσα
Εκδηλώσεων της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης, στις 11 – 12 Μαρτίου 2013 με
θέμα: Το Μάθημα των Θρησκευτικών: Προβληματισμοί – Επισημάνσεις –
Προτάσεις. Την εισήγηση αναγιγνώσκει ο Ιερομόναχος π. Λουκάς
Γρηγοριάτης.
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Ε’ Νηστειών: Λόγος εις το «Ιδού αναβαίνομεν εις Ιεροσόλυμα και ο Υιός του ανθρώπου παραδοθήσεται εις χείρας αμαρτωλών» (Βασιλείου Επισκόπου Σελευκείας)

Κατά Μάρκον Ευαγγέλιον Κεφ. ι’, 32 – 45
Και προσπορεύονται αυτώ Ιάκωβος και Ιωάννης υιοί Ζεβεδαίου λέγοντες, διδάσκαλε, θέλομεν ίνα ο εάν αιτήσωμεν ποιήσης ημίν. Ο δέ είπεν αυτοίς” τί θέλετε ποιήσαί με υμίν? Οι δέ είπον αυτώ, δός ημίν ίνα είς εκ δεξιών σου και είς εξ ευωνύμων σου καθίσωμεν εν τη δόξη σου. Ο δέ Ιησούς είπεν αυτοίς” ουκ οίδατε τί αιτείσθε. Δύνασθε πιείν το ποτήριον ο εγώ πίνω, και το βάπτισμα ο εγώ βαπτίζομαι βαπτισθήναι? Οι δέ είπον αυτώ, δυνάμεθα. Ο δέ Ιησούς είπεν αυτοίς, το μέν ποτήριον ο εγώ πίνω πίεσθε, και το βάπτισμα ο εγώ βαπτίζομαι βαπτισθήσεσθε’ το δέ καθίσαι εκ δεξιών μου και εξ ευωνύμων ουκ έστιν εμόν δούναι, αλλ’ οις ητοίμασται. Και ακούσαντες οι δέκα ήρξαντο αγανακτείν περι Ιακώβου και Ιωάννου. Ο δέ Ιησούς προσκαλεσάμενος αυτούς λέγει αυτοίς” οίδατε ότι οι δοκούντες άρχειν των εθνών κατακυριεύουσιν αυτών και οι μεγάλοι αυτών κατεξουσιάζουσιν αυτών’ ουχ ούτω δέ έσται εν υμίν, αλλ’ ός εάν θέλη γενέσθαι μέγας εν υμίν, έσται υμών διάκονος’ και ός εάν θέλη υμών γενέσθαι πρώτος, έσται πάντων δούλος” και γάρ ο υιός του ανθρώπου ουκ ήλθε διακονηθήναι, αλλά διακονήσαι, και δούναι την ψυχήν αυτού λύτρον αντί πολλών.
Το χαροποιόν πένθος (π. Βασίλειος Γοντικάκης, Προηγούμενος Ιεράς Μονής Ιβήρων Αγίου Όρους)

Ομιλία του π. Βασιλείου του Ιβηρίτη
Η ΑΛΛΗ ΟΨΙΣ: “Αναζητούμε ερείσματα που θα μας δημιουργήσουν αισιοδοξία μέσα στο ζοφερό κλίμα των ημερών που ζούμε. Φαίνεται πως δεν υπάρχουν. Είναι όμως αλήθεια αυτό;
Υπάρχουν απαντήσεις που δίδουν χαρά στις δοκιμασίες που μας συνθλίβουν; Ναι υπάρχουν. Θα τις διακρίνει κανείς στα λόγια του π. Βασιλείου”.
Διαβάστε περισσότερα »
Γιατί δεν έρχονται οι νέοι στην Εκκλησία; (Danion Vasile)

πάθη", "οἱ νέοι εἶναι ἀνυπάκουοι", "οἱ νέοι δέν ἔχουν φόβο Θεοῦ…" Ἔχω
ἀκούσει πολλές φορές αὐτές τίς ἠθικιστικές διαπιστώσεις. Ἡ ἐρώτησή μου
εἶναι: εἶχαν οἱ νέοι τίς ἀπαραίτητες συνθῆκες γιά νά ἐννοήσουν τή Χριστιανική
ζωή ἤ ὄχι; Θά ρωτήσει κάποιος: "Τί, οἱ νέοι εἶναι προορισμένοι νά
χαθοῦν;"
προορισμένος οὔτε γιά τό καλό, οὔτε γιά τό κακό. Τό πρόβλημα εἶναι ὅτι οἱ
νέοι δὲν ἀπορρίπτουν τήν πίστη στό Χριστό ὅπως μᾶς διδάσκει ἡ Ἐκκλησία
διά τῆς φωνῆς τῶν Ἁγίων Πατέρων, ἀλλά ἀπορρίπτουν ἕνα ὑποκατάστατο πίστεως
τό ὁποῖο δέν τούς πείθει. Γιατί ἕνας νέος ποὺ ἔχει μεγαλώσει σέ μία πραγματικά
Χριστιανική οἰκογένεια συμπεριφέρεται ἀλλιώτικα ἀπό ἕναν ποὺ μεγάλωσε σέ μία
οἰκογένεια μέ ἀπίστους γονεῖς ἤ ἀπό ἕναν τοῦ ὁποίου οἱ γονεῖς πιστεύουν μέν στό
Θεό ἀλλά δέν πηγαίνουν στή Ἐκκλησία;
οἱ νέοι ἐμᾶς τούς μεγάλους. Θά τολμήσω νά δώσω τό λόγο στή νέα γενιά καί πιό
συγκεκριμένα σ’ αὐτούς πού βρίσκονται μακριά ἀπό τήν ἐκκλησία:
Η προσευχή (μοναχός Μωυσής, αγιορείτης)

Τα στοιχεία τα κύρια της Σαρακοστής είναι η προσευχή και η νηστεία. Η
προσευχή προϋποθέτει την πίστη. Ένας μη προσευχόμενος είναι αβοήθητος,
ανασφαλής, τυφλός και μόνος.
Διαβάστε περισσότερα »
Αποστολικό ανάγνωσμα Δ’ Κυριακής των Νηστειών: Ομιλία περί όρκου (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

– Είναι ο όρκος αρετή ή αμαρτία ή έργο
αδιάφορο;
– Υπάρχει διαφορά στο θέμα του όρκου στην Παλαιά και Καινή
Διαθήκη;
– Ο όρκος στην Παλαιά Διαθήκη ήταν επιτρεπτός χωρίς όρια και
προϋποθέσεις;
– Τί συμβαίνει όταν τον όρκο στον επιβάλει ο νόμος του
κράτους; Εάν κανείς ορκισθεί σ΄ αυτή την περίπτωση, με αλήθεια και δικαιοσύνη
είναι καταδίκης άξιος;
– Γιατί ορθόδοξοι βασιλείς ενομοθέτησαν τον
όρκο;
– Είναι σωστή και αποτελεσματική η πρακτική να ορκίζεται κανείς
για να γίνεται πιστευτός;
Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Άγιος Μαρτίνος πάπας Ρώμης

13 Απριλίου
Ο στύλος αυτός της Ορθοδοξίας έζησε επί βασιλείας Κώνσταντος Β’ (641-668). Τρεις μήνες μόλις μετά την ανάρρησή του στον αρχιεπισκοπικό θρόνο (649) συνεκάλεσε στην βασιλική τού Αγίου Ιωάννη στο Λατερανό σύνοδο, στην οποία συμμετείχαν περί τους εκατό επισκόπους, που καταδίκασε την αίρεση των μονοθελητών (βλ. 21 Ιαν.) και τον Τίτο που εξέδωσε ο αυτοκράτορας, όπου λόγω πολιτικής καιροσκοπίας συγχέονταν αλήθεια και πλάνη (Οκτ. 649). Έχοντας διατελέσει αποκρισάριος του πάπα Θεοδώρου στην Βασιλεύουσα, ο άγιος Μαρτίνος γνώριζε εξ ιδίας αντιλήψεως τις προθέσεις του αυτοκράτορα και των θεολόγων του οι οποίοι, διακηρύσσοντας μία μόνο θέληση στο Πρόσωπο του Χριστού, επεδίωκαν δολίως να κερδίσουν την συμμαχία των μονοφυσιτών της Ανατολής.
Ομιλία εις το Ευαγγέλιον της Δ’ Κυριακής Νηστειών, περί καιρού (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

– Γιατί ο Ιησούς Χριστός, ενώ εγνώριζε, ρώτησε τον πατέρα πόσο καιρό πάσχει ο υιός του; Τί σημασία είχε πόσο καιρό έπασχε ο νέος;
– Ποιός καιρός είναι αρμόδιος για την ψυχικήν μας σωτηρία;
– Καμία αναβολή επιδέχονται της αρετής τα έργα, επειδή ο καιρός απατά και φεύγει.
– Η πολυκαιρία φέρει την συνήθειαν, η δε συνήθεια την έξιν, η δε έξις γίνεται άλλη φύσις σχεδόν αμετάβλητος.
Διαβάστε περισσότερα »
Το μήνυμα των Νεομαρτύρων δια του αγίου Κοσμά του Αιτωλού (Αρχ. Βασίλειος Γοντικάκης, Προηγούμενος Ιεράς Μονής Ιβήρων Αγίου Όρους)

Ομιλία στον ιερό ναό του Αγίου Δημητρίου Θεσσαλονίκης, Δ΄ Κυριακή των Νηστειών το 1986
Διαβάστε περισσότερα »
Η αξία της νηστείας (π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)

Από το Συναξάρι – Ο όσιος Δανιήλ του Περεγιασλάβλ-Ζαλέσκι

Ο όσιος πατήρ ημών Δανιήλ γεννήθηκε περί
το 1459 στο Περεγιασλάβλ-Ζαλέσκι της περιοχής του Βλαδίμιρ. Μικρό παιδί ακόμη,
ακούγοντας τον Βίο του αγίου Συμεών του Στυλίτου αποφάσισε αμέσως να γίνει
μοναχός και έδεσε κρυφά ένα σχοινί γύρω από την μέση του, το οποίο όμως του
προκάλεσε πρόβλημα υγείας. Μόλις αποκαταστάθηκε η υγεία του, μετά από
παρακλήσεις της αδελφής του, ο Δανιήλ εγκατέλειψε την πρόωρη αυτή άσκηση και
πήγε να μάθει γράμματα σε μια μονή όπου ο γέροντας ήταν συγγενής του. Ο
πόθος της μοναχικής ζωής τον κατέφλεγε και σε ηλικία δεκαεπτά ετών έφυγαν με
τον αδελφό του, Γεράσιμο, και εισήλθαν στην Μονή του αγίου Παφνουτίου του
Μπορόφσκ, οπου ο Δανιήλ εκάρη μοναχός και έλαβε αυστηρή ασκητική αγωγή από τον
γέροντα Λεύκιο του Βολοκολάμσκ.
Αποστολικό Ανάγνωσμα: Ερμηνεία εις την προς Εβραίους επιστολήν του Παύλου, την αναγινωσκομένην την Γ’ Κυριακή των νηστειών (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Εβρ. δ΄ 14 – ε’ 6)
– Της αρχιερωσύνης το έργον, και την εξ αυτής ωφέλειαν διδάσκει διά των σήμερον αναγνωσθέντων λόγων ο θεόπνευστος του Κυρίου απόστολος΄ και το μεν έργον, λέγει, του αρχιερέως αστίν η προς τον Θεόν μεσιτεία, και η προσφορά των θυσιών και των δώρων΄ η δε ωφέλειά εστιν η αιώνιος των ψυχών σωτηρία.
– Τα δύο είδη των παθών. Μπορούν τα αδιάβλητα πάθη να καταλήξουν σε αμαρτία;
– Ο Ιησούς Χριστός αμέτοχος των διαβλητών παθών.
– Γιατί ο Ιησούς Χριστός γίνεται συμπαθής στις ασθένειες των ανθρώπων;
– Ποιος είναι ο θρόνος της χάριτος στον οποίον αναφέρεται ο απόστολος Παύλος; Υπάρχει και άλλος θρόνος;
– Τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του αρχιερέως.
– Συγκατάβασις και συμπάθεια πρέπει εις τον αρχιερέα, καθότι κι αυτός φορεί ασθένειαν, δηλαδή της φύσεως την αδυναμία εκ της οποίας προέρχεται η αμαρτία.
– Από πού λαμβάνει ο αρχιερεύς της αρχιερωσύνης την αξία;
– Σχέση του εν νόμω τυπικού αρχιερέως και του αρχιερέως Ιησού Χριστού.
Διαβάστε περισσότερα »
Ο Σταυρός του Χριστού και o σταυρός του κάθε ανθρώπου (Αγ. Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

Ο θεολόγος στη σύγχρονη πραγματικότητα (Αββάς Ισαάκ, Ντοστογιέφσκι, Κουροσάβα, Φρανκλ) (Αρχ. Βασίλειος Γοντικάκης, Προηγούμενος Ιεράς Μονής Ιβήρων Αγίου Όρους)

Ομιλία στη Θεολογική Σχολή της Θεσσαλονίκης το 2006
Διαβάστε περισσότερα »
Βάπτισμα – Τα έργα, η πομπή και η λατρεία του σατανά (άγ. Κύριλλος Ιεροσολύμων)

Αποστολικό Ανάγνωσμα: Ερμηνεία εις την προς Εβραίους επιστολήν του Παύλου, την αναγινωσκομένην την B’ Κυριακή των νηστειών (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Εβρ. α΄ 10 – β’ 3)
– Γιατί ο
απόστολος μιλά για “ουρανούς” και όχι για “ουρανό”;
– Τί εννοεί με τη
λέξη “απολούνται” οι ουρανοί; Μήπως ότι οι ουρανοί εν τη ημέρα τής παρουσίας τού
Κυρίου θα αφανιστούν;
– Ποιός είναι αυτός ο άγγελος προς τον οποίον ο
Κύριος είπε: “κάθου εκ δεξιών μου”;
– Το κύρηγμα των προφητών εστί
παιδαγωγόν εις Χριστόν, τα δε υπό του Ιησού Χριστού διδαχθέντα εισί της σωτηρίας
πρόξενα.
– Εάν ο λόγος, ο λαληθείς δι’ αγγέλων εβεβαιώθη διά της των
πραγμάτων εκβάσεως, και πάντες οι παραβάται ετιμωρήθησαν, πώς ημείς δυνάμεθα
φυγείν την τιμωρίαν, εάν αμελήσωμεν τον τοσούτον σωτηριώδη λόγον του Ιησού
Χριστού, όστις εστίν ο λόγος του ευαγγελίου;
Διαβάστε περισσότερα »
Ομιλία εις την Β΄ Κυριακή Νηστειών (Αγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)

Ἡ (νηστεία εἶναι) ὁδός, μέ τήν ὁποία ἐσύ καί ἐγώ βαδίζουμε πρός τήν Ἀνάστασι. Τήν ἀνάστασι τοῦ σώματος καί τῆς ψυχῆς. Ναί. Καί ἐσύ καί ἐγώ. Γι’ αὐτό ἡ νηστεία εἶναι θαυμαστή. Γιατί εἶναι ἕνας δρόμος. Γιά ποῦ; Γιά τήν Ἀνάστασι. Καί λοιπόν, αὐτό τί σημαίνει; Σημαίνει Ἀνάστασι – νίκη κατά τοῦ θανάτου· Ἀνάστασι – νίκη κατά τῆς ἁμαρτίας· Ἀνάστασι – νίκη κατά τοῦ διαβόλου. Αὐτό εἶναι ἡ νηστεία!
Διαβάστε περισσότερα »
Ο αγώνας του Ορθοδόξου Χριστιανού (Αρχ. Βασίλειος Γοντικάκης, Προηγούμενος Ιεράς Μονής Ιβήρων Αγίου Όρους)

Ιερά Μητρόπολη Λεμεσού 2002
Διαβάστε περισσότερα »
Λόγος εις τον Ευαγγελισμό τής Θεοτόκου (Αγ. Λουκάς Κριμαίας)

Αποστολικό Ανάγνωσμα: Ερμηνεία εις την προς Εβραίους επιστολήν του Παύλου, την αναγινωσκομένην την Α’ Κυριακή των νηστειών (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Εβρ.. ια΄ 24-26, 32-40)
– Γιατί ο
Μωυσής ελέγετο υιός τής θυγατρός τού Φαραώ;
– Γιατί η απόλαυσις που
απελάμβανεν ο Μωυσής στην οικία του Φαραώ ήταν απόλαυση αμαρτίας;
– Πώς ο
Μωυσής ενόμισε πλούτον μείζονα των θησαυρών τής Αιγύπτου τον ονειδισμόν τού
Χριστού, τόσα έτη πριν ο Χριστός ονειδισθή;
– Οι ονειδισμοί τού Μωυσέως
προτύπωσις των ονειδισμών τού Χριστού.
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Α’ Νηστειών, της Ορθοδοξίας: Διδαχή περί Πίστεως (Επίσκοπος Κερνίκης και Καλαβρύτων Ηλίας Μηνιάτης)

Κατά Ιωάννην α’ 44– 52.
Ο θάνατος και ο πόνος στη ζωή του χριστιανού (Αρχ. Βασίλειος Γοντικάκης, Προηγούμενος Ιεράς Μονής Ιβήρων Αγίου Όρους)

Συνέντευξη σε τηλεοπτικό σταθμό της Μυτιλήνης το 2007
Λόγος στον εσπερινό τής συγχωρήσεως (Αγ. Λουκάς, Αρχιεπίσκοπος Κριμαίας)

Αποστολικό Ανάγνωσμα: Ερμηνεία εις την προς Ρωμαίους επιστολήν του Παύλου, την αναγινωσκομένην την Κυριακή της Τυροφάγου (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Ρωμ. ιγ΄ 11 – ιδ΄ 4)
– Γιατί ο απόστολος Παύλος παραγγέλλει
εις τους Ρωμαίους να ενδυθούν τον Ιησούν Χριστόν ενώ ήσαν βαπτισμένοι και
ενδεδυμένοι τον Ιησούν Χριστόν;
– Ποιοί ήταν οι ασθενούντες κατά την
πίστη;
Διαβάστε περισσότερα »
Τυρινής: Η αληθινή συγχώρησις (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

Η ειρηνική επανάσταση (Αρχ. Βασίλειος Γοντικάκης, Προηγούμενος Ιεράς Μονής Ιβήρων Αγίου Όρους)

Συνέντευξη στον Ραδιοφωνικό Σταθμό της Ι. Μητροπόλεως Λεμεσού το 2004
– Ποιά ήταν η εμπειρία σας από την πρώτη σας επίσκεψη των κατεχόμενων εδαφών στην Κύπρο;
Περί ελεημοσύνης (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Γιατί παραχωρεί ο Θεός στο διάβολο να μας πολεμά; (Αγ. Μάξιμος ο Ομολογητής)

Ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής απαριθμεί πέντε αιτίες για τις οποίες παραχωρεί ο Θεός τη δυνατότητα στον διάβολο να πολεμά τους ανθρώπους:
Διαβάστε περισσότερα »
Αποστολικό Ανάγνωσμα: Ερμηνεία εις την πρώτην προς Κορινθίους επιστολήν του Παύλου, την αναγινωσκομένην την Κυριακή της Αποκρέω (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Προς Κορινθίους Παύλου Α΄ Επιστολή κεφ. η΄ 8 – θ΄ 2)
–
Επειδή αύριο (Δευτέρα) ανοίγουσι της εγκρατείας τα προπύλαια, και πάσα η εβδομάς
εστι προκαθάρσιμος, και της νηστείας πρόδρομος, διά τούτο προβάλλει σήμερον
(Κυριακή) εις τους πιστούς η αγία του Θεού εκκλησία το μέρος της επιστολής του
Παύλου, το διαλαμβάνον περί των τροφών.
– Γιατί αμαρτάνοντες εις
τους αδελφούς μας, αμαρτάνομεν εις τον Χριστόν;
– Γιατί την εποχή
εκείνη κάποιοι χριστιανοί είχαν ασθενή συνείδηση;
– Πρέπει να
γνωρίζουμε ότι όχι μόνο από τα αμαρτήματα οφείλουμε να απέχουμε, αλλά και από τα
έργα εκείνα που μπορεί να μην είναι μεν αμαρτήματα αλλά σκανδαλίζουν τους
αδελφούς.
Διαβάστε περισσότερα »
Ομιλία εις την Δευτέραν Παρουσίαν Του Κυρίου (Αγ. Κύριλλος Αρχιεπίσκοπος Ιεροσολύμων)

Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον: κε΄ 31 – 46.
Ταπείνωση και Θεία Χάρη (Αρχ. Βασίλειος Γοντικάκης, Προηγούμενος Ιεράς Μονής Ιβήρων Αγίου Όρους)

Ομιλία στην Εγκώμη Κύπρου το 2002
Διαβάστε περισσότερα »
Οι δύο κόσμοι (Μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης)

Από το Συναξάρι – Άγιος Νικόλαος, επίσκοπος Αχρίδος και Ζίτσης (+1956)

Αγιορείτης Άγιος
«Ξέρετε, τί δηλητήριο έχουν τα νομίσματα των ξένων τουριστών;» (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Επιστολή σ’ έναν νέο ουτοπιστή για τους ξένους επισκέπτες Θρηνείτε, επειδή δεν φτιάχνονται δρόμοι στο Ντούρμιτορ, για τους ξένους τουρίστες.
Εάν λέγατε για τα δάση ή για να βελτιωθούν οι μετακινήσεις του λαού, θα το καταλάβαινα. Σ’ αυτή την περίπτωση δεν θα σας απαντούσα τίποτα, αφού η μέριμνα για τους δρόμους ανήκει σ’ εκείνους που είναι υπεύθυνοι γι’ αυτήν. Όμως, όταν διαβάζω τον λόγο σας, γιατί πρέπει να φτιαχτούν δρόμοι στο Ντούρμιτορ, κοκκινίζω από ντροπή. Και πώς να σιωπήσω; Εσείς θέλετε να τραβήξετε τους ξένους, ώστε να έρχονται στο Μαυροβούνιο και να αφήνουν λεφτά! Γιατί; Επειδή μερικές μέρες θα βόσκουν τα μάτια τους στα λιβάδια, όπου ο τίμιος λαός από πάντα έβοσκε τα λευκά κοπάδια του, με τα οποία συντηρείται. Ακούγοντας αυτό, πιστέψτε με, προτιμώ πιο ευχάριστα να συζητώ με τους νεκρούς παρά με τους ζωντανούς. Ω, άγιε Πέτρο του Τσετίνιε, που πρώτος έσπασες τον στρατό του Βοναπάρτη, τί θα έλεγες σ’ αυτό; Κρύψου, σπαθί του Ιώλα Πίλετιτς, να μην πετούν επάνω σου δίφραγκα οι ξένοι, σαν φιλοδώρημα που θα σε δούν!
Προς τους νέους, πώς να ωφελούνται από τα Ελληνικά γράμματα (Μέγας Βασίλειος)

Αποστολικό Ανάγνωσμα: Ερμηνεία εις την πρώτην προς Κορινθίους επιστολήν του Παύλου, την αναγινωσκομένην την Κυριακή του Ασώτου (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Προς Κορινθίους Παύλου Α΄ Επιστολή κεφ. στ΄, 12 –
20)
– Τα μεν βρώματα, ως πρόσκαιρα, εισίν
υπό την εξουσίαν ημών, τα δε σώματα ημών, ως
αιώνια μέλη τού σώματος τού Ιησού Χριστού, ουκ εισίν υπό την ημετέραν
εξουσίαν.
– Πώς οι Χριστιανοί γινόμαστε ένα
σώμα και ποιοί είναι τα μέλη της Εκκλησίας;
–
Γιατί είναι φρικτό το αμάρτημα της πορνείας;
– Με ποιόν
τρόπο ο πορνεύων ποιεί μέλη πόρνης τα μέλη του Χριστού και γιατί ο ενούμενος με
την σύζυγό του δεν χωρίζει τα μέλη του Χριστού;
-Ποιά είναι η διαφορά των
αμαρτημάτων υπό των οποίων πάσχομεν και ποιά είναι αυτά που
ποιούμεν;
– Ποιά εξουσία έχουμε οι
άνθρωποι στο σώμα μας;
– Με ποιό τρόπο
δοξάζεται ο Θεός στο σώμα μας και το
πνεύμα μας;
Διαβάστε περισσότερα »
Η παραβολή του Ασώτου Υιού (Αρχιμ. Βασίλειος Γοντικάκης, Προηγούμενος Ιεράς Μονής Ιβήρων Αγίου Όρους)

ΛΟΓΟΣ ΕΞΗΚΟΣΤΟΣ ΕΒΔΟΜΟΣ: Περί μετανοίας (Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος)

α. Περί μετανοίας· και τί λογής αγώνα ψυχής, και πόνον καρδίας έχει εκείνος οπού μετανοεί με Πνεύμα συντετριμμένον, και με κατάνυξιν.
β. Ποία είναι εκείνα οπού λέγει, και εύχεται προς τον φιλάνθρωπον Θεόν.
γ. Και περί φόβου Θεού.
Διαβάστε περισσότερα »
Μόνο οι καλοί ορθόδοξοι χριστιανοί θα σωθούν; Οι καλές πράξεις δεν μας σώζουν; (Αγ. Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

Εἶναι λυπηρό. Ὁμως σήμερα ὑπάρχουν χριστιανοί, πού ἁπλά δέν γνωρίζουν τί σημαίνει νά πιστεύεις στό Χριστό, ἀλλά καί ἔχουν μία ἐντελῶς συγκεχυμένη ἀντίληψη γιά τήν πίστη στόν Ἕνα καί μοναδικό Σωτήρα καί Θεό, τόν Χριστό.
Λένε:
– Γιατί ἐσεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι ἐπιμένετε ὅτι ἔχετε τήν ἀποκλειστικότητα τῆς ἀληθείας;
– Γιατί τάχα, μόνο οἱ Ὀρθόδοξοι θά σωθοῦν;
– Ἀνάμεσά μας ὑπάρχουν τόσοι καλοί ἄνθρωποι! Καί Μωαμεθανοί, καί Βουδδιστές, καί χριστιανοί ἄλλων ὁμολογιῶν, ἀκόμη καί ἄθεοι.
– Στέκει νά θέλεις νά τούς στείλεις ὅλους αὐτούς στήν κόλαση;
Μία τέτοια σκέψη, φαίνεται να εἶναι καί σωστή· καί τετραγωνικά λογική. Εἶναι ὅμως;
Διαβάστε περισσότερα »
Μάθετε στα παιδιά σας να προσεύχονται και μετά να ομιλούν ξένες γλώσσες και να παίζουν πιάνο! (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Απάντηση σε κάποια θλιμμένη μητέρα, για τα "κακά" παιδιά.
Παραπονείστε, αλίμονο, για τα ίδια σας τα παιδιά! Εκτός από το σχολείο τους, πληρώνατε ιδιαίτερους δασκάλους για να τα διδάξουν να παίζουν πιάνο και να μιλούν γαλλικά. Και τώρα σας έχουν πάρει το κεφάλι με το πιάνο. Και όταν μεταξύ τους μιλάν τα γαλλικά, κοροϊδεύουν.
Διαβάστε περισσότερα »
Επιστολή στον κατατρεγμένο άνθρωπο για τα ανθρώπινα δικαστήρια (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Σχολιασμός σε άρθρο τού θεολόγου Αριστ. Πανώτη για τη συμπροσευχή με αιρετικούς (π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος)

Δημοσιεύθηκε στίς 13.2.2013 ἄρθρο τοῦ θεολόγου Ἀριστ. Πανώτη μὲ τίτλο «Ἡ Πατερικὴ παράδοση περὶ «Ἑνότητας» καὶ «Συμπροσευχῆς» τῶν Χριστιανῶν, Σκέψεις περὶ τὸν ἑορτασμὸ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν στόν Ἄθωνα».
Νομίζω ὅτι ὀφείλουμε χάριτας στόν κ. Πανώτη, διότι εἶναι ὁ μόνος ἐκ τῶν ὑποστηρικτῶν τῆς μετὰ τῶν ἑτεροδόξων συμπροσευχῆς πού προσπαθώντας νά τὴν θεμελιώσει στήν «πατερικὴ παράδοση» ἀπέδειξε περίτρανα τὸ ἀντιπατερικὸν της! Ἂς μοῦ ἐπιτραποῦν κάποιες ἐπισημάνσεις:
Διαβάστε περισσότερα »
Ομιλία εις την κατά τον Τελώνην και τον Φαρισαίον του Κυρίου παραβολήν (Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς)

Το σύνολο του ανθρωπίνου γένους διαχωρίζεται σε δύο τάξεις, διά της παρουσιάσεως του Τελώνου και του Φαρισαίου, την των ταπεινών και την των υπεροπτών. Το παράδειγμα του πρώτου δεικνύει ότι οφείλει ο άνθρωπος όχι μόνον ν’ απαρνηθεί την κακίαν, αλλά και να φθάσει στο σημείον ταπεινώσεως ώστε ν’ αυτοκατακριθεί.
Διαβάστε περισσότερα »
Άγιον Όρος, αγωγή των νέων και ευχή του Ιησού (Αρχ. Βασίλειος Γοντικάκης, Προηγούμενος Ιεράς Μονής Ιβήρων Αγίου Όρους)

Μια ομιλία (2η) για τους μαθητές και μαθήτριες επισκέπτες της ιστοσελίδος μας και όσους αισθάνονται ότι μαθητεύουν ανεξάρτητα από την ηλικία τους.
Ο π. Βασίλειος μιλάει για το Άγιον Όρος, την αγωγή των νέων, την ευχή και απαντά σε ερωτήσεις μαθητών.
Γ’ Τάξη εξατάξιου Γυμνασίου Λεμεσού 1982
Διαβάστε περισσότερα »
Η ελευθερία τού ανθρώπου και η οικονομική κρίση (π. Νικόλαος Λουδοβίκος)

Αποστολικό ανάγνωσμα: Ερμηνεία εις την Β’ προς Κορινθίους επιστολή του Παύλου της ΙΖ’ Κυριακής (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Κορ. Β’ στ’ 16 – ζ΄ 1)
– Ποιά είναι η αληθινή αγιωσύνη;
– Είναι οι Διαθήκες σύμφωνες μεταξύ τους και διδάσκουν την αυτήν διδασκαλίαν;
– Είναι οι Χριστιανοί κατοικητήριον του αθανάτου Θεού; Εάν ναι, σε ποιούς Χριστιανούς και με ποιόν τρόπο;
– Ποιοί είναι αυτοί για τους οποίους λέγει: “εξέλθετε εκ μέσου αυτών και αφορίσθητε”;
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΙΖ’ Ματθαίου (Χαναναίας): Ερμηνεία του Ευαγγελίου (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

– Έχει πας έπαινος όρους και μέτρα. Εάν δε ο εγκωμιαστής υπερβή ταύτα, ή μείνη οπίσω αυτών, κιβδηλεύει την αλήθειαν. Επειδή δε οι άνθρωποι, και συλλογιζόμενοι και λαλούντες, και συγγράφοντες εύκολα ή υπό της ασθενείας του νοός ή υπό της βίας των παθών απατώνται, διά τούτο, όταν επαινώσιν, εύκολόν εστιν ή να αναβώσιν εις τας υπερβολάς, ή να πέσωσιν εις τας ελλείψεις. Όθεν ύποπτοι πάντοτέ εισιν οι υπό των ανθρώπων λεγόμενοι έπαινοι. Αλλ’ ότε επαινέτης εστίν ο Θεός ο αλάνθαστος και απαθής και πανυπερτέλειος, τότε μωρός εστι και ασύνετος, όστις αμφιβάλλει περί της αληθείας των εγκωμίων. Του Θεού το στόμα μεγάλους επαίνους έπλεξεν εις την προς αυτόν προσελθούσαν Χαναναίαν. Ευσεβέστατοι χριστιανοί, προσηλώσατε τον νουν εις την ερμηνείαν της σήμερον αναγνωσθείσης ευαγγελικής ιστορίας, ίνα μάθητε πόσον μεγάλη ην η πίστις της Χαναναίας.
– Ποιούς αποκαλεί τέκνα και ποιούς κυνάρια ο Ιησούς και γιατί;
– Γιατί μιλά με αυτόν τον τρόπο στην Χαναναία και φαίνεται πως την περιφρονεί;
Διαβάστε περισσότερα »
Άγιον Όρος, νέοι και η ευχή του Ιησού (Αρχ. Βασίλειος Γοντικάκης, Προηγούμενος Ιεράς Μονής Ιβήρων Αγίου Όρους)

Ο π. Βασίλειος μιλάει για το Αγιον Όρος, την ευχή και απαντά σε ερωτήσεις μαθητών.
Στ’ Τάξη εξατάξιου Γυμνασίου Λεμεσού 1982
Ενεργειακοί τόποι: Μία ακόμη νεοεποχίτικη δοξασία (Πρωτ. Βασίλειος Γεωργόπουλος, Λέκτωρ Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.)

Θλίψη (μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης)

Κυριακή ΙΣΤ Ματθαίου: Ομιλία εις την παραβολήν των ταλάντων (Γερμανός ο Β’ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως)

Οι γεωργοί που φυλάσσουν τους αγρούς και τα περιβόλια των αρχόντων, έχουν συνήθεια να συνάζουν όσα άνθη εύρουν ωραία και ευωδέστατα, και να τα προσφέρουν στους κυρίους των· και εάν έχουν και άλλους φίλους, δίδουν και σ’ αυτούς. Εκείνοι δεχόμενοι τα κρίνα περιχαρώς, ευχαριστούν και φιλοδωρούν τους γεωργούς, αν και δεν λαμβάνουν από τα άνθη εκείνα άλλην ωφέλειαν εκτός από το ότι ευχαριστούν για λίγην ώραν την όρασι και ότι ευωδιάζουν την όσφρησίν τους. Εμείς δε οι πνευματικοί γεωργοί και διδάσκαλοι, που μας έχει εμπιστευθή ο Κύριος τον αειθαλή λειμώνα τού αγίου Ευαγγελίου και περιποιούμεθα τόσον ωραίον και πανευφρόσυνον περιβόλι, δεν προσφέρουμε μόνον μίαν φοράν τον χρόνον σ’ εσάς τους ηγαπημένους αδελφούς και φίλους μας άνθη καλοκαιρινά και ευμάραντα, αλλά καθημερινώς συνάζουμε λόγους πνευματικούς από τον αειθαλή Παράδεισον της Γραφής και σας διδάσκουμε με πολύν πόθο και επιμέλειαν, ευφραίνοντας τις ψυχές σας με διάφορες νουθεσίες και υποδείγματα, με τα οποία ωφελείσθε, μετανοείτε για τις αμαρτίες σας και ευρίσκετε σωτηρίαν αιώνιον. Περιχαρώς λοιπόν να υποδέχεσθε την διδαχήν, αδελφοί και εκδιώκετε την δυσωδίαν της αμαρτίας με την ευωδίαν του Αγίου Πνεύματος· Και αφού έτσι καθαρισθήτε, θα γίνετε ναός τού Θεού και κατοικητήρια θείας χάριτος. Ακούσετε λοιπόν και την σημερινήν παραβολήν τού Κυρίου μας, να λάβετε στην ψυχήν πολλήν ωφέλειαν, και ιδιαιτέρως οι αμελείς και ράθυμοι, οι οποίοι δεν επιμελούνται να μεταδώσουν στον αδελφόν και πλησίον τους από το χάρισμα που έχει κάθε ένας κατά την τέχνην και την επιστήμην του. Προσέχετε λοιπόν με πολλήν ακρίβειαν.
Ομιλία εκφωνηθείσα εις περίοδον πείνης και ξηρασίας (Μέγας Βασίλειος)

Το πρόβλημα των θρησκευτικών στα σχολεία. Μία αγιορείτικη θεώρησι (Αρχιμ. Βασιλείος Γοντικάκης (Προηγούμενος Ι. Μ. Ιβήρων Αγίου Όρους)

Ἀκοῦμε τὸ θέμα ποὺ ὑπάρχει. Καταλαβαίνουμε τὰ προβλήματα. Δεχόμαστε τὶς δυσκολίες. Ὑπάρχουν καινούργιες συνθῆκες ζωῆς. Βρίσκονται μαζὶ μὲ τὰ ὀρθόδοξα παιδιὰ τῆς Ἑλλάδος ξένα, ἄλλης καταγωγῆς καὶ ἄλλων παραδόσεων.
Πρέπει νὰ βρεθῆ ἕνας τρόπος νὰ μπορέσωμε νὰ συμβιώνωμε, νὰ ἀνεχόμαστε τὸν ἄλλον τῆς ἄλλης παραδόσεως. Βρισκόμαστε σὲ νέα ἐποχή. Εὔκολα μετακινοῦνται πληθυσμοί. Μεταφέρονται πληροφορίες, γνώσεις καὶ ἐμπορεύματα.
Πρέπει νὰ εἶναι τὸ σχολεῖο ἀνοιχτό, ἀνεκτικό. Καὶ τὰ δικά μας παιδιὰ νὰ τὸ καταλάβουν, νὰ τὸ δεχθοῦν. Καὶ τὰ ξένα παιδιὰ νὰ μὴν αἰσθάνωνται ξένα, ἀλλὰ νὰ τρέφωνται ἀπὸ τὴ μιὰ πηγὴ τῆς ἀλήθειας.
Γίνεται συζήτησι. Προβληματίζονται πολλοί. Προτείνονται λύσεις: τὸ σχολεῖο νὰ ἔχη ἕνα χαρακτῆρα θρησκειολογικό. Νὰ μείνη ὁμολογιακὸ ἐφόσον ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία, σχεδὸν ὁλότης, εἶναι ὀρθόδοξη. Νὰ πάρη χαρακτῆρα πιὸ ἀνοιχτό, μὲ γνωσιολογικὸ περιεχόμενο.
Τὰ ἀκοῦμε, τὰ βλέπομε, τὰ κατανοοῦμε. Ὑπάρχει πρόβλημα. Ἀλλὰ ἔτσι ποὺ τίθεται προκαλεῖ δυσκολίες. Δημιουργοῦνται ἀντιμαχόμενες παρατάξεις.
Ὅλοι ἰσχυρίζονται ὅτι ξεκινοῦν ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Δὲν ἀρνοῦνται ἀλλὰ κηρύττουν τὴν Ὀρθόδοξη παράδοσι. Ἀλλὰ ἐνῶ αὐτὰ λέγονται οἱ διαφωνίες ὑπάρχουν. Τὸ χάσμα φαίνεται μεγάλο.
Διαβάστε περισσότερα »
Λόγος εις την Υπαπαντή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και εις την Θεοτόκον και εις τον Συμεών (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

Αποστολικό ανάγνωσμα: Ερμηνεία εις την Β’ προς Κορινθίους επιστολή του Παύλου της ΙΕ’ Κυριακής (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Β’ Κορ. δ’ 6-15)
– Ο Θεός που εποίησε στην αρχή τής δημιουργίας το κτιστό φως προς φωτισμό των κτισμάτων, αυτός απέστειλε και το άλλο φως, το πνευματικό, τον υιόν αυτού ενανθρωπήσαντα, τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν ο οποίος εφώτισε τις καρδιές των ανθρώπων για να γνωρίσουν την αληθινή δόξα του Θεού.
– Τί ονομάζει ο απόστολος “θησαυρόν” και ποιά είναι τα “πήλινα σκεύη”;
– Πως η θεία χάρις ενισχύει την αδυναμία της φύσεως.
– Τί σημαίνει η νέκρωσις του Κυρίου Ιησού, ην περιέφερον εν τω σώματι αυτών οι θείοι απόστολοι;
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΙΕ’ Ματθαίου: Λόγος περί αγάπης (Αγ. Θεόληπτος Μητροπολίτης Φιλαδέλφειας (Α) και (Γ) και Αγ. Νεκτάριος Επίσκοπος Πενταπόλεως (Β))

Επιστολή σχετικά με τις λιτανείες (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Οι λιτανείες γίνονται και μέσα στους ναούς. Αλλά εσύ ρωτάς για τις λιτανείες στους δρόμους και στους αγρούς. Τί νόημα έχουν;
Από το πνευματικό ημερολόγιο του Αγίου Ιωάννη της Κρονστάνδης

Κυριακή ΙΕ’ Λουκά: Διόρθωση και σωτηρία τού αρχιτελώνη Ζακχαίου (Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς)

Γίνεται λόγος και εναντίον της φιλαργυρίας
1. Πρωτύτερα ἐπήραμε ἀφορμὴ ἀπὸ τὶς διηγήσεις τοῦ εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ περὶ τῆς ἰάσεως τῶν λεπρῶν καὶ τυφλῶν κατὰ τὸ σῶμα γιὰ τὴν πνευματικὴ ὁμιλία πρὸς τὴν ἀγάπη σας. Σήμερα θέμα θὰ ἔχωμε τὸν κατὰ τὴν ψυχὴ τυφλὸ Ζακχαῖο πού κατοικοῦσε στὴν Ἱεριχῶ καὶ τὴν ἀναβλεψὶ του κατ’ αὐτήν.
Εἶναι δὲ μεγάλο τὸ σχετικὸ μὲ αὐτὸν θαῦμα καὶ ὄχι μικρότερο ἀπὸ τὰ σχετικὰ μ’ ἐκείνους. Διότι καὶ αὐτὸς εἶχε σκοτεινούς τους ἐσωτερικοὺς ὀφθαλμοὺς τῆς καρδιᾶς, ὅπως ὁ τυφλὸς ἐκεῖνος εἶχε σκοτεινούς τους ὀφθαλμοὺς τῆς ἔξω ἀπὸ τὸ πρόσωπο μορφῆς· ἀφοῦ οὔτε αὐτὸς δὲν μποροῦσε κατὰ τὴ διὴγησι νὰ ἰδῆ τὸν Ἰησοῦ, ἀπαλλάχθηκε δὲ καὶ αὐτὸς ἀπὸ τὸ σκότος τοῦ νοῦ μὲ μόνο τὸ λόγο ἐκείνου πού καὶ στὴν ἀρχὴ τοῦ κόσμου μὲ μόνο τὸ λόγο συνέστησε τὸ φῶς καὶ κατηύγασε ὅλη τὴν αἰσθητὴ κτίσι. Ὅπως δηλαδὴ τότε, πρὶν νὰ εἰπῆ ὁ Θεός, «ἂς γίνη φῶς, κι’ ἔγινε φῶς», ὑπῆρχε σκότος ἐπάνω ἀπὸ τὴν ἄβυσσο, ἔτσι καὶ τώρα, πρὶν νὰ εἰπῆ πρὸς τὸν Ζακχαῖο ὅτι «σήμερα πρέπει νὰ μείνω στὸν οἶκο σου», τὸ δεινὸ σκότος τῆς φιλαργυρίας ἦταν καθισμένο ἐπάνω στὴν ψυχὴ τούτου, ἐνῶ ἡ διάνοιά του ἦταν ὁπωσδήποτε παραχωμένη μαζὶ μὲ τὸ χρυσὸ σὲ σκοτεινοὺς τόπους, ὅπου θησαυρίζεται ἀπὸ τοὺς φιλαργύρους ὁ χρυσὸς καὶ ἄργυρος.
Διαβάστε περισσότερα »
Ο “Έγκλειστος” Αγιος Nεόφυτος ο Kύπριος (Φώτης Κόντογλου)

Η εικόνα τού απίστου (Αγιος Νεκτάριος)

Η αιώνια πραγματικότητα και ο σημερινός άνθρωπος (Αρχ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ιεροκήρυκας Ι. Μ. Πατρών)

Κυριακή IB’ Λουκά: Ομιλία περί ευχαριστίας (Νικηφόρος Θεοτόκης, Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως)

(Λουκά ιζ’ 12-19)
Μέγας Αντώνιος: «Σε όποιον ο νους υγιαίνει, σε αυτόν δεν είναι αναγκαία τα γράμματα»

Χριστιανικές σκέψεις περί θανάτου (Ανδρέας Θεοδώρου, τ. Καθηγητής Πανεπ. Αθηνών)

Θλίψεις: Η παιδαγωγία που γεννά χαρά. Η ωφέλεια από την υπομονή. Η ευθύνη μας έναντι του άλλου (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

(Eβρ. 12, 11-13)
Τα ευεργετικά αποτελέσματα των θλίψεων και η ζημία από την τρυφηλή ζωή και την πολυφαγία (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

ΣΤΗΝ ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
(Εβρ. 12, 4-10)
Από το Συναξάρι – Σύναξις του αγίου ενδόξου Προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου

Από πολύ παλιά έχει καθορισθεί να εορτάζουμε κατά την επομένη ημέρα των Αγίων Θεοφανείων την Σύναξη του Προφήτου, Προδρόμου και Βαπτιστού, για το λόγο ότι αξιώθηκε να βαπτίσει τον Ιησού Χριστό. Ο Τίμιος Πρόδρομος υπήρξε ο Όρθρος που ανήγγειλε τον ερχομό της ημέρας του Κυρίου. Ο Όρθρος που προηγήθηκε της Ανατολής του Ηλίου της δικαιοσύνης. Έτσι τον ονομάζει ένας ύμνος των Θεοφανείων.
Ανάλυση της θεολογίας της εικόνας της Βαπτίσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού (πρωτοπρ. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος)

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του πρωτοπρεσβύτερου Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου, στα πλαίσια των μαθημάτων Αγιογραφίας των Αγίων Εικόνων της Ορθοδοξίας μας, που έγινε την Παρασκευή, 02-12-2005.
Διαβάστε περισσότερα »
Λόγος στην Κυριακή των Φώτων (Αγ. Λουκάς, Αρχιεπίσκοπος Κριμαίας)

Τὸ Εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα τῶν Θεοφανίων περιέχει ἕναν λόγο τοῦ Χριστοῦ μεγάλης σπουδαιότητας. Σ’ αὐτὸν τώρα θέλω λίγο νά στρέψω τὴν προσοχὴ σας.
Τοῦ μεγάλου αὐτοῦ γεγονότος τῆς Θεοφάνειας τοῦ Κυρίου προηγεῖται κήρυγμα στίς ὄχθες τοῦ Ἰορδάνη ποταμοῦ, τοῦ Ἰωάννου, τοῦ Προδρόμου τοῦ Κυρίου, τοῦ μείζονος μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων πού γέννησαν ποτέ οἱ γυναῖκες. Τὸ φλογερὸ του κήρυγμα τῆς μετανοίας γιά τὸ ὁποῖο προετοιμαζόταν εἴκοσι ὁλόκληρα χρόνια στήν ἔρημο τῆς Ἰουδαίας τραβοῦσε πρὸς αὐτὸν μεγάλο πλῆθος ἀνθρώπων. Ὁ πύρινος λόγος τοῦ κηρύγματός του ἔκαιγε τίς καρδιὲς τῶν ἀνθρώπων τοὺς ὁποίους βάπτιζε στά νερὰ τοῦ Ἰορδάνη καθαρίζοντας τίς ἁμαρτίες τους.
Διαβάστε περισσότερα »
Εις τα άγια Θεοφάνεια (Αγ. Πρόκλος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως)

Φάνηκε ὁ Χριστός στόν κόσμο καί τόν ἄχαρο κόσμο στόλισε μ᾿ ἀπέραντη εὐφροσύνη. Σήκωσε πάνω Του τήν ἁμαρτία τοῦ κόσμου, καί καταπάτησε γιά πάντα τόν ἐχθρό τοῦ κόσμου. Ἅγιασε τίς πηγές τῶν ὑδάτων καί φώτισε τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων. Θαύματα μίχθηκαν μέ μεγαλύτερα θαύματα. Σήμερα, ἀπό τή χαρά πού ἔφερε ὁ Σωτήρας μας Χριστός, χωρίστηκαν ἡ γῆ καί ἡ θάλασσα καί ἀπ᾿ ἄκρη ὡς ἄκρη γέμισε ὁ κόσμος εὐφροσύνη. Ἡ σημερινή γιορτή ἀποκαλύπτει μεγαλύτερα θαύματα ἀπό ἐκείνη τῆς Χριστουγεννιάτικης νυχτιᾶς. Γιατί κείνη τήν νύχτα πού μᾶς πέρασε χαιρότανε μονάχα ἡ γῆ, καθώς βάσταζε πάνω της στήν ἀγκαλιά τῆς φάτνης τόν Παντοκράτορα Θεό. Σήμερα ὅμως, πού γιορτάζουμε τά Θεοφάνεια, εὐφραίνεται μαζί της καί ἡ θάλασσα. Καί εὐφραίνεται γιατί διά μέσου τοῦ Ἰορδάνη λαβαίνει μέρος καί αὐτή στήν εὐλογία τοῦ ἁγιασμοῦ.
Διαβάστε περισσότερα »
Ρέικι: Μια ανορθόδοξη θεραπεία με αποκρυφιστικά στοιχεία (Πρωτ. Βασίλειος Γεωργόπουλος, Λέκτωρ Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.)

Βασικός τρόπος ἔκφρασης και παρουσίας τοῦ ἄκρως ἀντιχριστιανικοῦ φαινομένου τῆς “Νέας Ἐποχῆς” στό χῶρο τῆς ὑγείας ἀποτελοῦν οἱ λεγόμενες Ἀνορθόδοξες ἤ ἐνεργειακές “θεραπεῖες”, οἱ ὁποῖες στεροῦνται ἐπιστημονικοῦ χαρακτήρα. Μεταξύ αὐτῶν τῶν ἀνορθόδοξων “θεραπειῶν” συγκαταλέγεται καί τό «Ρέϊκι»1.
Διαβάστε περισσότερα »
Ο Μέγας Βασίλειος (Χρήστος Γκότσης)

Ἕνας ἀπὸ τοὺς Τρεῖς Ἱεράρχες ὁ Μέγας Βασίλειος, μεγάλος Πατέρας καὶ Οἰκουμενικὸς διδάσκαλος, τιμᾶται ἰδιαίτερα ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Δυὸ φορὲς τὸ χρόνο (1 καὶ 30 Ἰανουαρίου) ἑορτάζεται ἡ μνήμη του καὶ δέκα φορὲς τελεῖται ἡ Λειτουργία του. Γιὰ τὴν Ἐκκλησία εἶναι μέγας καὶ οὐρανοφάντωρ.
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή μετά την Χριστού Γέννησιν: Λόγος εις το Αχραντον και θείον Γενέθλιον του Μεγάλου Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού (Αγ. Νεόφυτος ο Έγκλειστος)

Η υπομονή (Μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης)

Το νόημα των Χριστουγέννων και η συσκότισίς του (π. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός)

Μέ τήν ἐνανθρώπηση καὶ τὴ γέννησή Του ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστὸς πραγματοποιεῖ τὸ σκοπὸ τῆς πλάσεως τοῦ ἀνθρώπου, τὴν ἐμφάνιση τοῦ Θεανθρώπου στὴν Ἱστορία. Τὴν ἕνωση τοῦ κτιστοῦ πλάσματος μὲ τὸν Ἄκτιστο Πλάστη. Ὁ σκοπὸς τῆς ἐνανθρωπήσεως εἶναι ἡ θέωση τοῦ ἀνθρώπου. «Ἄνθρωπος γίνεται Θεός, ἵνα Θεὸν τὸν Ἀδὰμ ἀπεργάσηται» (τροπάριο Χριστουγέννων). «Αὐτὸς ἐνηνθρώπησεν, ἵνα ἡμεῖς θεοποιηθῶμεν» (Μ. Ἀθανάσιος). «Ἄνθρωπος γὰρ ἐγένετο ὁ Θεὸς καὶ Θεὸς ὁ ἄνθρωπος» (Ἅγ. Ἰ. Χρυσόστομος). Στὴ λογικὴ ἑνὸς ἠθικιστοῦ ὁ ὅρος «θεοποιηθῶμεν», ποὺ χρησιμοποιοῦν Πατέρες, ὅπως ὁ Μ. Ἀθανάσιος, εἶναι σκάνδαλο. Γι᾽ αὐτὸ μιλοῦν γιὰ «ἠθικὴ θέωση».
Διαβάστε περισσότερα »
Να έλθουν ή να μην έλθουν τα Χριστούγεννα; (π. Ανδρέας Αγαθοκλέους)

Από το Συναξάρι – Ο άγιος Νήφων, επίσκοπος Κωνσταντιανής

23 Δεκεμβρίου
Γιος εύπορου αξιωματούχου της Αμιροπόλεως της Αιγύπτου, ο άγιος Νήφων εστάλη σε ηλικία οκτώ ετών στην Κωνσταντινούπολη για να σπουδάσει. Πράος, ευλαβής, με ζήλο για την μελέτη και τα του Θεού, αφέθηκε παρ’ όλα αυτά να παρασυρθεί από κακές παρέες και βυθίσθηκε σε βίο φιλήδονο και έκλυτο, όπως συνήθιζαν οι νεαροί αριστοκράτες της Βασιλεύουσας. Παρά τις τύψεις της συνειδήσεως και τις επιπλήξεις των χριστιανών φίλων του, που προσπαθούσαν να τον ξαναφέρουν στον ίσιο δρόμο υπενθυμίζοντάς του την πάλαι ποτέ αρετή του, η δύναμη της συνήθειας ήταν πιο ισχυρή και ο Νήφων παρέμενε στην αμαρτία. Μια νύχτα ωστόσο, αποφάσισε να σηκωθεί και να προσευχηθεί στον Θεό, αλλά προς μεγάλη του σύγχυση εμφανίστηκε μπροστά του ένα μαύρο σύννεφο που του έκλεινε τον ορίζοντα. Μη μπορώντας πλέον να κοιμηθεί, μόλις χάραξε, πήγε σε μια εκκλησία και πλήρης συντριβής δεήθηκε μπροστά στην εικόνα της Θεοτόκου, η οποία φάνηκε να κοιτάζει τον νέο με στοργή και έδωσε στην καρδιά του την διαβεβαίωση ότι δεν είχαν χαθεί όλα και ότι ήταν δυνατή η μετάνοια. Από τότε, κάθε φορά που έπεφτε στην αμαρτία, έτρεχε με εμπιστοσύνη στην εκκλησία, εξομολογούταν το αμάρτημά του μπροστά στην εικόνα, η οποία στην αρχή φαινόταν αυστηρή, αλλά μετά έδειχνε να του χαμογελάει, και έφευγε γεμάτος ελπίδα. Όσο πιο συχνά πήγαινε στην εκκλησία, τόσο περισσότερο επέμενε στον ανελέητο αγώνα ενάντια στα πάθη του που του είχαν γίνει δεύτερη φύση, με την νηστεία, την αγρυπνία, την αδιάκοπη αυτομεμψία. Στις πονηρές μηχανεύσεις των δαιμόνων απαντούσε με περιφρόνηση επικαλούμενος το Όνομα του Χριστού. Όταν οι επιθέσεις των δαιμόνων γίνονταν πιο επίμονες, έδερνε με ραβδί το σώμα του, ώστε να μην λησμονεί τις πολύ χειρότερες τιμωρίες που τον περίμεναν στην κόλαση. Στα τεχνάσματα των δαιμόνων αντιπαρέθετε τα δικά του. Έτσι, έτρωγε κάποιες φορές μέχρι κορεσμού, αλλά αμέσως σηκωνόταν νωρίτερα απ’ ό,τι τις άλλες ημέρες για να προσευχηθεί, χλευάζοντας τους δαίμονες και δείχνοντάς τους ότι δεν ήταν πλέον δούλος τους ούτε δούλος κάποιου κανόνα, αλλά ελεύθερος και μαθητής του Χριστού και τίποτε δεν μπορούσε να τον εμποδίσει να προσεύχεται στον Θεό.
Διαβάστε περισσότερα »
Ομιλία (56η) περί των Αγίων και φρικτών μυστηρίων του Χριστού (Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς)

Από την κρίση στην ελπίδα (Αρχιμ. Γεώργιος Καψάνης, Ηγούμενος Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Τά ἐφετινά Χριστούγεννα βρίσκουν τόν λαό μας σέ κρίσιμη ἀκόμη κατάστασι. Οἱ ἐπικυρίαρχοι δανεισταί μας ἐπιβάλλουν ὅλο καί πιό δυσβάστακτες φορολογίες. Οἱ νέοι μας μαστίζονται ἀπό τήν ἀνεργία. Οἱ ἡλικιωμένοι βιώνουν πρωτοφανῆ ἀνασφάλεια. Γιά πολλούς χάθηκε ἡ ἐλπίδα. Συνάνθρωποί μας δέν ἀντέχουν πλέον τήν οἰκονομική δυσπραγία. Οἱ περισσότεροι ἀγωνιοῦν γιά περαιτέρω συνέπειες. Κάποιοι ἀπελπίζονται καί, δυστυχῶς, ὡρισμένοι αὐτοκτονοῦν.
Διαβάστε περισσότερα »
Δώρα Θεού (Αγ. Ιωάννης Κρονστάνδης)

Ἡ ζωή μας
Επαναλαμβανόμενες διαπιστώσεις (Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης)

Η Εκκλησία είναι μία, οι αιρέσεις είναι πολλές! (Αγ. Ιουστίνος Πόποβιτς)

Όψεις αποκρυφισμού: Η Αριθμολογία (Πρωτ. Βασίλειος Α. Γεωργόπουλος, Λέκτωρ Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.)

Φωνή Αγιορειτών Πατέρων: “Ανθρωποι μίσους δεν είναι γνήσιοι χριστιανοί”

Δεκέμβριος 2012: Ας ελπίσουμε ότι δεν θα έχουμε ταραγμένες μέρες στο άμεσο μέλλον στην πατρίδα μας και να χρειαστεί ανάλογη έκκληση.
Ψευδοπροφητεία περί συντελείας του κόσμου στις 21 Δεκεμβρίου του 2012 (Πρεσβ. Αθανάσιος Μηνάς)

«ὅτι πολλοί πλάνοι εἰσῆλθον εἰς τόν κόσμον, οἱ μή ὁμολογοῦντες Ἰησοῦν Χριστόν ἐρχόμενον ἐν σαρκί· οὗτος ἐστιν ὁ πλάνος καί ὁ ἀντίχριστος.» (Β΄ Ἰω. 7)
Ἀκούγονται καὶ πάλι στὶς ἡμέρες μας παλαιὲς ἀνοησίες. Ξανὰ καὶ ξανὰ οἱ σειρῆνες τῆς πλάνης καὶ τῆς ἀπάτης ἠχοῦν στὰ ὦτα μας: «Στὶς 21 Δεκεμβρίου 2012 ἔρχεται τὸ τέλος τοῦ κόσμου»!
Ὦ τοὺς δυστυχεῖς κράχτες! Ἀφοῦ ἐγκατέλειψαν τὴν ἀλήθεια ἐξ αἰτίας τῆς πολυπραγμοσύνης καὶ τῆς ἄσοφης σοφίας τους, στή συνέχεια ἀνελέητα καί τήν ἀδικοῦν. Δέν ἀνοίγουν τόν ἐσωτερικό τους κόσμο ὥστε νά εἰσαχθεῖ καί νά δράσει μέσα τους ἡ Ἀλήθεια. Περιάπτουν μὲ εἴδωλα τὸ σέβας καὶ τὴ δόξα τοῦ Θεοῦ. Ὅτι ὑπάρχει Θεὸς τὸ γνωρίζουν, ἀφοῦ περιφέρουν τὸ σεπτὸ ὄνομά Του, ἀλλά δὲν θέλουν νὰ συμμετέχουν στὴ δόξα Του ὥστε καὶ ὁ Χριστὸς νὰ τοὺς ἀντιδοξάζει καὶ νὰ τοὺς φωτίζει.
Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Η Σύλληψις της Αγίας Άννας

9 Δεκεμβρίου
Σύμφωνα με το προαιώνιο σχέδιο του Θεού, ο οποίος επιθυμούσε να ετοιμάσει ένα πάναγνο κατοικητήριο για να κατασκηνώσει μαζί με τους ανθρώπους, δεν επετράπη στον Ιωακείμ και την Άννα να αποκτήσουν απογόνους. Και οι δύο είχαν φθάσει σε προχωρημένη ηλικία και είχαν μείνει στείροι – συμβολίζοντας την ανθρώπινη φύση, στρεβλωμένη και αποξηραμένη από το βάρος της αμαρτίας και του θανάτου -, δεν έπαυσαν ωστόσο να παρακαλούν τον Θεό να τους λυτρώσει από το όνειδος της ατεκνίας. Όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, ο Θεός έστειλε τον Αρχάγγελο Γαβριήλ στον Ιωακείμ που είχε αποσυρθεί σε ένα βουνό και στην Άννα που θρηνούσε την δυστυχία της στον κήπο τους, για να τους αναγγείλει ότι επρόκειτο σύντομα να εκπληρωθούν στο πρόσωπό τους οι πάλαι προφητείες και ότι θα γεννούσαν τέκνο που προοριζόταν να καταστεί η αυθεντική Κιβωτός της καινής Διαθήκης, η θεία Κλίμαξ, η άφλεκτος Βάτος, το αλατόμητον Όρος, ο ζωντανός Ναός όπου θα κατοικούσε ο Λόγος του Θεού <1>. Την ημέρα αυτή, με την σύλληψη της Αγίας Άννης, τερματίζεται η στειρότητα της ανθρώπινης φύσης, που χωρίσθηκε από τον Θεό δια του θανάτου· και με την υπέρ φύσιν τεκνοποίηση αυτής που είχε μείνει στείρα έως την ηλικία κατά την οποία δεν μπορούν πλέον φυσιολογικά να τεκνοποιήσουν οι γυναίκες, ο Θεός ανήγγειλε και επιβεβαίωσε το πλέον υπερφυές θαύμα της ασπόρου συλλήψεως και την αμώμου γεννήσεως του Χριστού από τα σπλάγχνα της Υπεραγίας Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας.
Διαβάστε περισσότερα »
Ομιλία (54η) ότι μετά την παρουσία του Κυρίου θα είναι και στους ενάρετους μεγαλύτερη η αμοιβή και στους απειθείς περισσότερη η τιμωρία και περί διαφόρων παθών και αρετών (Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς)

Προσφέρουμε στον Θεό το πιο καθαρό (Γέροντας Παΐσιος Αγιορείτης)

– Γέροντα, οἱ ἀδελφὲς νὰ καῖνε στὰ κελλιὰ ὅσα κεριὰ θέλουν;
– Ἂς κάψουν, νὰ καῆ καὶ ὁ διάβολος. Ἐδῶ καίγεται ὁ κόσμος ὅλος. Μόνο νὰ ἔχη νόημα τὸ κεράκι ποὺ θὰ ἀνάψουν· νὰ συνοδεύεται μὲ προσευχή.
Διαβάστε περισσότερα »
Όψεις αποκρυφισμού: Τα φυλακτά (Πρωτοπρ. Βασίλειος Γεωργόπουλος, Λέκτωρ Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ)

Μπορούμε να κρίνουμε τους άλλους; (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

Αποστολικό ανάγνωσμα ΚΣΤ΄ Κυριακής: Ομιλία περί μέθης και ότι αυτή εστιν αμαρτία πολύ μεγάλη (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Εφ. 5, 8-19)
– Είναι η μέθη μικρό αμάρτημα, γι’ αυτό ο Απόστολος Παύλος μίλησε σύντομα γι’ αυτό;
Κυριακή ΙΔ΄ Λουκά: Λόγος εις την θεραπείαν του τυφλού της Ιεριχούς (Γερμανού Β. Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως)

Κατά Λουκάν Ευαγγέλιον: ΙΗ. 35 – 43.
Ο δεκάλογος του χριστιανικού νόμου (Αγ. Γρηγόριος ο Παλαμάς)

1. Κύριος ο Θεός ημών, Κύριος εις έστιν.
Ψυχανάλυση και ψυχοσύνθεση (Μητροπ. Ναυπάκτου και Αγ. Βλασίου Ιερόθεος)

Δημιουργία και οικολογικό πρόβλημα στην Ορθόδοξη Θεολογία (Βασίλειος Τ. Γιούλτσης)

«Το να σιωπά κανείς δεν σημαίνει οπωσδήποτε ότι είναι αδιάφορος…» (Μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης)

Από το Συναξάρι – Ο Άγιος Κλήμης επίσκοπος Ρώμης

24 Νοεμβρίου
Ο μακάριος πατήρ ημών Κλήμης έζησε στη Ρώμη επί Δομητιανού και των διαδόχων του, Νέρβα και Τραϊανού (μεταξύ 81 και 117). Σύμφωνα με ορισμένους καταγόταν από πριγκιπική οικογένεια και φέρεται ως μαθητής των Αποστόλων <1> και του ιδίου του αγίου Πέτρου: «Το κήρυγμά τους αντηχούσε στα αυτιά του, η παράδοσή τους ήταν ακόμη μπροστά στα μάτια του», έγραψε γι’ αυτόν ο άγιος Ειρηναίος <2>. Αφού έδωσε δείγματα του ευαγγελικού του ζήλου χειροτονήθηκε επίσκοπος Ρώμης (περί το 91), μετά τον άγιο Λίνο και τον άγιο Ανέγκλητο <3>. Υποστηρίζεται από κάποιους ότι υπήρξε ο πρώτος επίσκοπος της Ρώμης. Αλλά δεν υπάρχει πραγματική αντίφαση, διότι την εποχή εκείνη το επισκοπικό αξίωμα δεν διακρινόταν ευκρινώς από εκείνο του πρεσβυτέρου και ο Λίνος, ο Ανέγκλητος και ο Κλήμης, οι τρεις σπουδαιότεροι τότε μαθητές των Αποστόλων στην Εκκλησία της Ρώμης, θα μπορούσαν να αναλαμβάνουν διαδοχικώς ή εκ περιτροπής το λειτούργημα αυτό.
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΙΓ’ Λουκά: Ομιλία περί της χριστιανικής τελειότητος (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

– Γιατί ο Ιησούς λέει στον πλούσιο ότι ένα σου λείπει για την τελειότητα και μετά του λέει δύο πράγματα: να πουλήσει την περιουσία του δίνοντας τα χρήματα στους φτωχούς πρώτον, και να Τον ακολουθήσει δεύτερον;
– Αρκεί κανείς να εγκαταλείψει όλα τα υπάρχοντά του για να ανέβει τον υψηλόν της αρετής βαθμόν;
– Από τί εξαρτάται ο βαθμός τής τελειότητος;
– Πώς σχετίζεται η φιλανθρωπία και η αγάπη προς τον Θεό;
– Πρότυπο όσων επιθυμούν την τελειότητα ο σωτήρας του κόσμου Ιησούς Χριστός.
– Μπορεί από μόνος του ο άνθρωπος να φτάσει στην τελειότητα;
– Δεν είναι όμως πιο εύκολο για έναν πτωχό να αφήσει τα υπάρχοντά του και να ακολουθήσει τον Ιησού Χριστό, παρά για έναν πλούσιο;
– Υπάρχουν και σήμερα παραδείγματα ανθρώπων που αφήνουν τα υπάρχοντά τους και ακολουθούν τον Χριστό;
– Εάν κανείς δεν μπορέσει να φτάσει στην τελειότητα κινδυνεύει και αυτή η σωτηρία του;
– Υπάρχει ανταμοιβή για τους τελείους και ποιά είναι αυτή;
Διαβάστε περισσότερα »
5η Συνάντηση Διορθοδόξου Δικτύου Πρωτοβουλιών Μελέτης Θρησκειών και Καταστροφικών Λατρειών: Πορίσματα, Διαπιστώσεις, Συμπεράσματα, Προτάσεις

Νόβι Σαντ-Σερβίας, 24-27 Σεπτεμβρίου 2012
ΓΕΝΙΚΟ ΘΕΜΑ: «ΓΚΟΥΡΟΥΙΣΜΟΣ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΕΣ ΛΑΤΡΕΙΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥ: ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ – ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ – ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥΣ»
Διαβάστε περισσότερα »
Λόγος στα Εισόδια της Υπεραγίας Θεοτόκου (Αγ. Πρόκλος Πατριάρχης Κων/πόλεως)

Νά πάλι ἑορτή.
Νά πάλι πανηγύρι.
Νά πάλι χαρούμενο ἀναψοκέρι γιά τήν μητέρα τοῦ Κυρίου.
Νά ἡ προπόρευσις τῆς ἀψεγάδιαστης νύμφης.
Νά τό πρῶτο ξεπροβόδισμα τῆς βασιλίσσης.
Νά τό σίγουρο σημάδι γιά τήν δόξα πού τήν περιμένει.
Νά προάγγελος τῆς χάριτος πού πρόκειται νά τήν ἐπισκιάση.
Νά γνώρισμα, πού φαίνεται ἀπό μακρυά, τῆς ὑπερβολικῆς της καθαρότητος.
Διότι ἐκεῖ πού ὁ ἱερέας εἰσερχόμενος ὄχι πολλές φορές, ἀλλά μόνον μία φορά τόν χρόνο, τελεῖ τίς μυστικές λατρεῖες, ἐκεῖ γιά νά παραμένη μόνιμα ὁδηγεῖται ἀπό τούς γονεῖς της οἱ ὁποῖοι ἀναδεικνύονται ἔτσι λειτουργοί τῆς χάριτος.
Διαβάστε περισσότερα »
«Ενός δέ εστι χρεία» (π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος)

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του πρωτοπρεσβύτερου Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου, επάνω στο χωρίο του κατά Λουκάν Ευαγγελίου, κεφάλαιο 10ο, στίχοι 38 έως 42 και κεφάλαιο 11ο, στίχοι 27 έως 28, στα πλαίσια της ερμηνείας του κηρύγματος της Κυριακής, που έγινε την Κυριακή στις 21-11-2004.
Η διαφορά (ενός γέροντα κι ενός γκουρού) (Αθανάσιος Ρακοβαλής)

Θα προσπαθήσουμε να περιγράψουμε τις διαφορές μεταξύ ενός γκουρού όπως τον δημιουργεί η παράδοση των ανατολικών θρησκειών (Ινδουισμός, Βουδισμός κλπ) και ενός γέροντα όπως τον θέλει η παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Αυτές οι δύο ‘μορφές’ είναι ‘θεσμοί’ που υπάρχουν εδώ και χιλιετίες μέσα στις αντιδιαμετρικές αυτές παραδόσεις και ενώ εκ’ πρώτης όψεως μοιάζουν να έχουν τον ίδιο ρόλο, εν τούτοις μία βαθύτερη και προσεκτικότερη ματιά θα μας αποκαλύψει τις τεράστιες διαφορές τους. Το μπακίρι έχει το χρώμα και την λάμψη του χρυσού και μπορεί να ξεγελάσει ανθρώπους χωρίς πείρα, το έμπειρο μάτι όμως καταλαβαίνει την τεράστια διαφορά τους.
Για την θεραπεία της ψυχής μας (Σεβ. Μητροπ. Γόρτυνος Ιερεμίας)

Ἀδελφοί μου Χριστιανοί,
1. Στόν κόσμο αὐτό πού ἤρθαμε πρέπει νά βροῦμε τόν Θεό καί ἀλλοίμονό μας ἄν δέν τόν βροῦμε. Γιατί τό νά βροῦμε τόν Θεό καί νά ζοῦμε σωστά τήν ζωή μας κατά τόν Νόμο Του, αὐτός εἶναι ὁ σκοπός τῆς ζωῆς μας. Ἄς τό μάθουμε καί ἄς τό καταλάβουμε: Ὁ σκοπός τῆς ζωῆς μας δέν εἶναι νά γίνουμε πλούσιοι οὔτε νά γίνουμε ἄρχοντες καί ἐπίσημοι, οὔτε τέλος πάντων νά ψευτοζήσουμε βολεύοντας τά προβλήματά μας ἀπό ᾿δῶ καί ἀπό ᾿κεῖ, ἀλλά ὁ σκοπός γιά τόν ὁποῖο ἤρθαμε στόν κόσμο εἶναι να βροῦμε τόν Θεό καί νά ἑνωθοῦμε μαζί Του. Ὅπως τό ψάρι ἔγινε γιά νά κολυμπάει και ὅπως τό πουλάκι ἔγινε γιά νά πετάει, ἔτσι, ἀγαπητοί μου, καί ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι γενήκαμε γιά τόν Θεό.
Διαβάστε περισσότερα »
Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής Θ’ Λουκά: Ερμηνεία εις την προς Εφεσίους επιστολή του Παύλου της ΚΔ’ Κυριακής (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Εφ. 2, 14-22)
– Ο Χριστός ειρηνεύει και ενώνει τα δύο αντιμαχόμενα έθνη, των Ιουδαίων και των Εθνικών σε ένα έθνος το Χριστιανικόν. Με ποιό τρόπο το κατορθώνει;
– Ποιό νόμο κατήργησε ο Χριστός αφού "ουκ ήλθε καταλύσαι τον νόμον";
– Ποιός είναι ο καινός άνθρωπος και γιατί ονομάζεται έτσι;
– Ο Χριστός διά του σταυρού συμφιλιώνει τους δύο λαούς (Ιουδαίους και Εθνικούς) με τον Θεόν.
– Σε ποιά πόλη και ποιών αγίων γίνονται συμπολίτες οι πιστεύοντες στον Χριστόν Εθνικοί και Ιουδαίοι;
– Γιατί αλλού ο Χριστός ονομάζεται θεμέλιον και αλλού κεφαλή;
Κυριακή Θ’ Λουκά: Ερμηνεία του Ευαγγελίου και Ομιλία περί αιφνιδίου θανάτου, και πώς δυνάμεθα φυγείν αυτόν (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

Παραβολή του άφρoνος πλουσίου (Λουκ. 12, 16-21)
Από την ερμηνεία:
– Γιατί ο Θεός ευδόκησε, η χώρα του κακού και διεστραμένου πλουσίου, να καρποφορήσει πλήθος παντοίων και καλών καρπών;
– Τί κακά προξενεί ο πλούτος;
– Η πλεονεξία πάθος ακόρεστον. Ο πλεονέκτης όσο συνάγει τόσο περισσότερο επιθυμεί!
– Είναι δικά του τα αγαθά που θέλει να απολαύσει ο πλούσιος;
– Γιατί ανακηρύττει ο Θεός τον πλούσιο άφρονα;
– Γιατί ο Θεός λέγει “απαιτούσιν” (την ψυχή σου) και όχι “απαιτώ”;
Από την ομιλία:
– Φοβερός ο αιφνίδιος θάνατος. Μετά θάνατον ούτε ο ενάρετος μεταβάλλεται από την αρετή στην αμαρτία, ούτε ο αμαρτωλός από την αμαρτία στην αρετή. Όπως και αν ευρεθεί ο άνθρωπος στην ώρα του θανάτου έτσι και διαμένει.
– Όταν προ του θανάτου ο φιλάνθρωπος Θεός στέλνει ως άγγελον βαρύτατη ασθένεια, τότε αυτή βοά: Άνθρωπε, ετοίμασε τον εαυτό σου για την μέλλουσα ζωή και για το εκεί φοβερό κριτήριο. Οι πόνοι και η βάσανος της αρρώστιας και ο φοβερός φόβος του θανάτου την σκληρή καρδιά πολλές φορές κάμπτει. Τότε αισθάνεται ο άνθρωπος ότι χωρίζεται από του κόσμου, τότε βλέπει ότι σε τίποτα δεν τον ωφελεί ούτε ο πλούτος ούτε η δόξα ούτε όλα τα αγαθά του κόσμου.
– Όταν προ του θανάτου ο άνθρωπος είναι υγιής και εύρωστος και αμαρτάνων, μετά όμως από μια στιγμή άλαλος και αναίσθητος, ποιά ελπίδα τότε σωτηρίας; Πού επιστροφή;
– Ο Θεός ως εξουσιαστής και δεσπότης και της στάσεως και της κινήσεως και των νόμων και των ιδιωμάτων της φύσεως, και αυτής της φύσεως και των κτισμάτων πάντων δημιουργός και παντοδύναμος, κινεί και μεταβάλλει τα πάντα και ποιεί όσα θέλει και καθώς θέλει και βούλεται.
– Κάθε συμφορά, κάθε θλίψη και κάθε κακό όταν έλθει εξαίφνης γίνεται βαρύτερο και θλιβερότερο. Όταν έχει ο άνθρωπος προϋπάρχουσα είδηση του κακού, εάν μεν είναι το κακό φευκτόν, ή φεύγει αυτό παντελώς, ή με κάποιο τρόπο το κάνει μετριώτερο. Εάν δε άφευκτον, προετοιμάζει την καρδιά του για την υποδοχή του.
– Όταν προγνωρίζουμε τον θάνατον δια της μετανοίας και εξομολογήσεως απαλλασσόμαστε από το βαρύ φορτίο των αμαρτημάτων μας, καθησυχάζουμε της συνηδείσεως τον έλεγχο και διώχνουμε τον υπέρμετρο φόβο τής αιωνίου κολάσεως. Μεταλαβόντες δε των αγίων μυστηρίων, συνενούμεθα με τον σωτήρα Ιησού Χριστό.
– Όχι όμως μόνο αγνοούμε την ώρα τού θανάτου αλλά και το είδος του.
– Γιατί όμως ο Θεός ηθέλησε να μην γνωρίζουμε την ώρα του θανάτου μας;
Διαβάστε περισσότερα »
Ιδιοτροπίες και φοβίες (Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης)

– Πες μου, εσύ τι σιχαίνεσαι;
– Όλα τα σιχαίνομαι.
-Τότε όλα σ’ εσένα θα έρχονται! Και τα σκουλήκια στα φρούτα ή στα όσπρια και καμιά τρίχα στο ψωμί κ.λπ.
– Έτσι γίνεται, Γέροντα!
– Δόξα Σοι ο Θεός! Βλέπεις πόσο σε βοηθάει ο Θεός για να το ξεπεράσεις;
– Από τον λογισμό δεν ξεκινάει, Γέροντα, αυτό; Ας πούμε ότι βρήκε η αδελφή μια τρίχα. Ας τη βγάλει στην άκρη.
– Αυτό είναι ευλογία! Δώσ’ την σ’ εμένα, να την πάρω εγώ ευλογία!…
Ο περί βλασφημίας λόγος του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου και το σχόλιο του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου

Περί βλασφημίας – Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος
Θρησκεία και εκκλησία (μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης)

Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής ΙΕ’: Ομιλία περί του, μη φοβείσθαι τον αγώνα της αρετής (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

– Οι 3 εχθροί που πολεμούν να εξαλείψουν από την ψυχή κάθε ανθρώπου την απλότητα και ακακία και να τυπώσουν σε αυτή παν είδος κακίας και δολιότητος: α) της σαρκός ο πόλεμος, β) ο πόλεμος του κόσμου, γ) ο πόλεμος του διαβόλου.
– Ποιά είναι τα όπλα του πιστού με τα οποία θα νικηθούν οι εχθροί;
– Ποιοί είναι οι βοηθοί μας σε αυτόν τον πόλεμο;
– Πώς γνωρίζουμε ότι ο Θεός είναι μαζί μας, βοηθός εις την κατά των εχθρών μας πάλην; Πότε ο Θεός είναι συνοδοιπόρος;
Κυριακή Η’ Λουκά: Ερμηνεία του Ευαγγελίου και Ομιλία περί θείας ευσπλαγχνίας και των καταχρωμένων αυτής (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Λουκά 10, 25-37)
Η παραβολή του καλού Σαμαρείτου
Από την ερμηνεία:
– Ποιοί ονομάζονταν νομικοί στα χρόνια του Ιησού;
– Ο νομικός ρώτησε τον Ιησού από προσωπικό ενδιαφέρον ή ρωτάει άλλον λόγο;
– Γιατί ο Ιησούς ρωτάει τον Νομικό τί είναι γεγραμμέν ο στο νόμο;
– Ο νομικός αναγκάζεται να προβάλλει τα λόγια του νόμου.
– Αφού ο νομικός δεν επίστευε στον Ιησούν Χριστόν, γιατί ο Κύριος του είπε να αγαπά τον Θεόν και τον πλησίον του για να κληρονομήσει την αιώνιον ζωή;
– Γιατί ο νομικός ρωτάει τον Ιησούν για το ποιός είναι ο πλησίον; Αγνοούσε την απάντηση ο ίδιος; Τί απάντησε ο Ιησούς διδάσκοντας;
– Τί συμβολίζει ο άνθρωπος που λήστευσαν στην παραβολή; Τί συμβολίζουν οι ληστές; Τί συμβολίζουν οι πληγές στο σώμα του θύματος;
– Τί συμβολίζει ο ιερεύς της παραβολής και τί ο Λευίτης; Τί συμβολίζει το γεγονός ότι αυτοί προσπερνούν τον πάσχοντα και δεν τον θεραπεύουν; Τί συμβολίζεται στο πρόσωπο του Σαμαρείτη και τί στις ενέργειές του;
– Τί συμβολίζει το έλαιον και ο οίνος που έβαλε ο Σαμαρείτης στις πληγές του τραυματισμένου;
– Τί συμβολίζει το γεγονός της επιβίβασης του τραυματισμένου στο ζώο του Σαμαρείτη;
– Τί συμβολίζει το πανδοχείο και τί ο πανδοχέας;
– Τί συμβολίζουν τα δύο δηνάρια;
-Τί σημαίνει το γεγονός ότι ο Σαμαρείτης υπόσχεται να επιστρέψει, πληρώνοντας όσα παραπάνω έξοδα γίνουν για την θεραπεία του τραυματισμένου;
Από την ομιλία:
– Το μεγάλο βάρος των αμαρτημάτων του ανθρώπου και η ευσπλαγχνία και το έλεος του Θεού μετά την μετάνοιά μας.
– Ακόμα κι αν η μετάνοια δεν είναι αυτοπροαίρετη, αλλά αναγκασμένη και βεβιασμένη (π.χ. από κάποια ασθένεια ή άλλη απειλή) και τότε η μετάνοια ισχύει. Ουδεμία αμαρτία νικά την ευσπλαγχνία του Θεού.
– Απέραντα είναι της ευσπλαγχνίας του Θεού τα όρια. Μια φωνή του ληστή στο σταυρό ήταν αρκετή για να λάβει την συγχώρηση από τον Κύριο.
– Ο Θεός είναι δίκαιος και εύσπλαγχνος. Ενεργεί η ευσπλαγχνία χωρίς να βλάπτεται η δικαιοσύνη Του.
– Πώς ενώ πέφτουμε στα ίδια αμαρτήματα, μπορούμε να ελπίζουμε στου δικαιοτάτου κριτού την συγχώρεση;
– Αυθάδης αυτός που περιμένει να μετανοήσει στο τέλος της ζωής του.
– Πώς συμβιβάζεται η δικαιοσύνη του Θεού με το γεγονός ότι μας συγχωρεί πολλές φορές την ίδια αμαρτία;
– Σε όλα τα παραδείγματα της Αγίας Γραφής θα συναντήσει κανείς την δικαιοσύνη του Θεού συμπεπλεγμένη με την ευσπλαγχνία Του. Ας μην καταχραζόμαστε την ευσπλαγχνία του Θεού γιατί θα βρεθούμε εμπρός στην δικαιοσύνη Του!
– Παράλογος και ισχυρογνώμων αυτός που απελπίζεται.
– Ο ευσεβής φοβάται περισσότερο την ευσπλαγχνία του Θεού παρά την δικαιοσύνη Του, γιατί γνωρίζει ότι αν παροργίσει την δικαιοσύνη καταφεύγει στην ευσπλαγχνία, εάν δε παροργίσει την ευσπλαχνία δεν θα έχει άλλο καταφύγιο!
Διαβάστε περισσότερα »
Η περί Αγγέλων διδασκαλία του Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού

Κατά τον ιερό Δαμασκηνό ο Θεός είναι ο δημιουργός εξ ουκ όντων των αγγέλων. Οι άγγελοι είναι κτίσματα του Θεού, φέρουν όμως την εικόνα του Δημιουργού τους, ως λογικά και αυτεξούσια όντα. Είναι φύσεις ασώματες κάτι σαν πνεύμα η άϋλη φωτιά, σύμφωνα με τον Δαυΐδ. Λέγοντας ο Δαυΐδ για τους αγγέλους «Ο ποιών τους αγγέλους αυτού πνεύματα και τους λειτουργούς αυτού πυρός φλόγα» θέλει να δείξει «το κούφον (=ανάλαφρο) και διάπυρον (=φλογερό) και θερμόν και τομώτατον (=κοφτερό) και οξύ περί την θείαν έφεσίν τε και λειτουργίαν, το ανωφερές αυτών και το πάσης υλικής επινοίας απηλλαγμένον»[1].
Διαβάστε περισσότερα »
Ο άγιος Χρυσόστομος διδάσκει (Μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης)

Ούτε η πίστη είναι δικό μας κατόρθωμα! (Αγ. Ιουστίνος Πόποβιτς)

Λόγος περί βλασφημίας (Αγ. Νεκτάριος)

Βλασφημία! Λέξη φοβερὴ, λέξη ποὺ προκαλεῖ ἀποτροπιασμό, λέξη ποὺ φανερώνει ἀσέβεια πρὸς τὸ Θεό.
Ἡ βλασφημία εἶναι ἔκφραση μίσους κατὰ τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἀποτέλεσμα βρώμικης καρδιᾶς καὶ χαρακτηρίζει πονηρὴ ψυχή.
Διαβάστε περισσότερα »
Η σύγχρονη ψευδοαγγελολογία (Πρωτοπρ. Βασίλειος Γεωργόπουλος, Λέκτωρ Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.)

Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής Ε’ Λουκά: Ομιλία περί ανθρωπαρεσκείας, ότι η ανθρωπαρέσκεια κατακρημνίζει τους ανθρώπους εις πολλά και μεγάλα αμαρτήματα (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Γαλ. στ’, 11-18)
– Πολλά σκάνδαλα και ταραχές και φθορά προξένισαν στην Εκκλησία του Χριστού όσοι εδίδασκαν ότι είναι ανάγκη να περιτέμνονται όσοι πίστευαν στον Χριστόν. Το πανάγιον πνεύμα έκρινε ότι η περιτομή είναι περιττόν βάρος.
– Το πάθος της ανθρωπαρέσκειας τρέφεται και αυξάνει και στηρίζεται από τα πάθη του φόβου, της ντροπής και της φιλοδοξίας.
– Είναι όλοι οι άνθρωποι επιρρεπείς στο πάθος της ανθρωπαρέσκειας ανεξάρτητα από το αξίωμά τους ή την κοινωνική τους θέση;
– Δεν πρέπει όμως να είμαστε αρεστοί στον προστάτη μας ή σε αυτόν από τον οποίο αναμένουμε βοήθεια;
– Σε όλες τις περιπτώσεις το να είμαστε αρεστοί στους ανθρώπους είναι αμαρτία;
– Ποιά είναι τα οφέλη του ανθρώπου που θέλει να ευαρεστεί τον Θεόν παρά τους ανθρώπους;
Διαβάστε περισσότερα »
Ομιλία 48η: Στην Ε’ Κυριακή τού Λουκά, για τους πλούσιους και φτωχούς ενώπιον της σωτηρίας (Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς)

Εμπόδια στην εξομολόγηση (αντιρρήσεις και προφάσεις) (Πρεσβ. Χαράλαμπος Νεόφυτος)

Ας μην πετροβολάμε τους ανθρώπους… χριστιανικά! (Γέροντας Παΐσιος Αγιορείτης)

Είπα σε κάποιον μια φορά: «Τί είσαι εσύ; Μαχητής τού Χριστού ή μαχητής τού πειρασμού; Ξέρεις πως υπάρχουν και μαχητές του πειρασμού;». Ο Χριστιανός δεν πρέπει να είναι φανατικός, αλλά να έχει αγάπη για όλους τους ανθρώπους.
Διαβάστε περισσότερα »
Σε αναζήτηση ελπίδας (Μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης)

Κυριακή Z’ Λουκά: Ερμηνεία του Ευαγγελίου και Ομιλία περί του ότι ουδέν τω Θεώ ευπρόσδεκτον, εάν μη και την ψυχήν αυτώ αφιερώσωμεν, και περί του πώς γίνεται η τοιαύτη αφιέρωσις (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

Η ιατρεία της αιμορροούσης και η εκ νεκρών ανάσταση της του Ιαείρου θυγατρός.
(Λουκ. η’ 41-56)
– Πολλοί είτε εξ απλότητος είτε εκ πονηρίας ονομάζουσι θαύματα και εκείνα, όσα πράγματι και αληθεία ουκ εισί θαύματα, αλλ’ έργα της φύσεως σπάνια και δύσκολα. Το αληθές θαύμά εστιν έργον ουχί της φύσεως, αλλά της του Θεού δυνάμεως.
– Ποιά είναι τα αναγκαία για να εισακουστεί η δέησή μας προς τον Θεό;
– Γιατί ο Ιησούς, στην περίπτωση της αιμορροούσης, ρωτά ποιός Τον ακούμπησε ενώ γνωρίζει τα πάντα;
– Τί είδους δύναμη ήταν αυτή που εξήλθε από το ιμάτιον του Κυρίου Ιησού και εθεράπευσε την αιμορροούσα;
– Γιατί η γυναίκα αποκαλύπτει μόνη της την θεραπεία που έλαβε απ’ τον Ιησού;
– Είναι σωστό να σεβόμαστε εκτός από τα λείψανα και τα ιμάτια των αγίων;
– Γιατί ο Ιησούς είπε ότι η νεκρά δεν απέθανε αλλά κοιμάται, ενώ πραγματικά είχε πεθάνει;
– Γιατί δεν ελάμβαναν την Χάριν του Χριστού και όλοι οι άλλοι που τον άγγιζαν λόγω του συνοστισμού;
– Γιατί ο Ιησούς μετά την ανάσταση της νεκρής, διέταξε να της δώσουν να φάει; Και γιατί ζητάει στους παρευρισκόμενους να μην φανερώσουν το θαύμα;
– Ο Θεός ενομοθέτησε τις προσευχές, τις νηστείες και τις εορτές, αλλά δεν τα ζήτησε από τους ανθρώπους ως εξωτερικά σημεία της ψυχικής τους διαθέσεως, αλλά ως αποδείξεις της ψυχής που είναι αφιερωμένη σε Αυτόν.
– Όταν ο άνθρωπος αφιερώσει την ψυχή του στον Θεόν, τότε αυτή με την δύναμη της Θείας Χάριτος οδηγεί το σώμα προς την υπηρεσία πάσης αρετής και αγαθοεργίας. Πώς όμως μπορεί ο άνθρωπος να αφιερώσει τον νουν, την καρδίαν και την ψυχήν του στο Θεό;
– Περί του θανάτου, της ζωής, της κρίσεως, της κολάσεως και της δόξης.
– Η κτίσις βοηθός στον άνθρωπο για να στοχαστεί την παντοδυναμία τού Θεού.
– Πώς μποροούν οι εν τω κόσμω άνθρωποι να αφιερώσουν όλον το νου τους στο Θεό, όταν προσηλώνονται στο επάγγελμα και τις εργασίες που απαιτούνται για να ζήσουν;
Διαβάστε περισσότερα »
Στον μεγαλομάρτυρα και θαυματουργό και μυροβλύτη Δημήτριο (Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς)

«Ἐμοὶ δὲ λίαν ἐτιμήθησαν οἱ φίλοι σου, ὁ Θεός, λίαν ἐκραταιώθησαν αἱ ἀρχαὶ αὐτῶν (: Από εμένα με μεγαλοπρέπεια τιμήθηκαν οι φίλοι Σου, Θεέ μου, και οι αρχές της καταβολής και της ύπαρξής τους και εν γένει η δύναμη και επιρροή τους κάτω από το προστατευτικό Σου χέρι υπήρξαν εξόχως ισχυρές και αδιάσειστες)» [Ψαλμ.138,14], λέγει εκείνος ο Δαβίδ, ο πιο θεόπνευστος από τους ψαλμωδούς που υπήρξαν ποτέ. Αρχές του χορού των Αποστόλων είναι οι κορυφαίοι, του καταλόγου των προφητών όσοι κατονομάστηκαν ότι είχαν αξιωθεί την θεοπτία, των δε ιερών διδασκάλων και όλης της ομηγύρεως των οσίων όσοι ονομάστηκαν μεγάλοι σύμφωνα με την υπόσχεση του κοινού Σωτήρος όλων μας [βλ. Ματθ. 5, 19: «Ὃς ἐὰν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καὶ διδάξῃ οὕτω τοὺς ἀνθρώπους, ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν· ὃς δ᾿ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ, οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν (: Αφού λοιπόν οι εντολές έχουν κύρος και ισχύ ακατάλυτη, οποιοσδήποτε παραβεί μία κι από εκείνες ακόμη τις εντολές μου που φαίνονται πολύ μικρές και διδάξει έτσι τους ανθρώπους, να τις θεωρούν δηλαδή μικρές κι ασήμαντες, θα κηρυχθεί ελάχιστος και τελευταίος στην Βασιλεία των ουρανών. Εκείνος όμως που θα εφαρμόσει όλες ανεξαιρέτως τις εντολές και θα διδάξει και τους άλλους να τις τηρούν, αυτός θα ανακηρυχθεί μεγάλος στην Βασιλεία των ουρανών. Κι αυτές λοιπόν τις εντολές που οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι παραμερίζουν με τις ανθρώπινες παραδόσεις τους, πρέπει να τις προσέχετε και να τις εφαρμόζετε)»], όπως και των μαρτύρων του Χριστού οπωσδήποτε οι μεγαλομάρτυρες.
Ανάμεσα σ’ αυτούς τους τελευταίους διαπρέπει λαμπρώς εξέχοντας από τους περισσότερους ο άγιος που υμνείται και τιμάται εξαιρέτως από εμάς, ο εντόπιος και συμπολίτης μας πολιούχος, το μέγα θαύμα της οικουμένης, το μέγα ωράισμα της Εκκλησίας, ο σε όλα σπουδαίος και θαυματουργός και μυροβλύτης Δημήτριος. Διαβάστε περισσότερα »
Για τις εκτρώσεις, τους Ιερούς Κανόνες, τον πνευματικό και την εξομολόγηση (Γέροντος Κλεόπα Ηλίε)

Καλύτερα να μην γεννιόταν η γυναίκα εκείνη που σκοτώνει τα παιδιά της. Διότι είναι αμαρτία εναντίον του Αγίου Πνεύματος. Και έπειτα, που έπρεπε να βρίσκει ο Θεός καλύτερη κατοικία για το παιδί παρά στη κοιλία της μητέρας του; Και από ’κει το βγάζεις και το πετάς στα σκυλιά και το σκοτώνεις; «Ποια λέαινα, λέει ο άγιος Έφραίμ ο Σύρος, ποια αρκούδα θα σκότωνε ποτέ το μικρό της; Και εσύ, λογικό ον, κάνεις χειρότερα από τα άγρια ζώα, όταν έφτασες να σκοτώσεις τα παιδιά σου». Πήγαινε στο δάσος για να συναντήσεις μια αγριογουρούνα με γουρουνόπουλα. Εγώ ήμουν στο δάσος, έμεινα εννέα χρόνια και επτά μήνες μόνος μου σ’ ένα βουνό στο «Ποϊάνα Κραϊνικούλουι». ΄Ημουν μόνος μου. Όταν βρεθήκαμε αντιμέτωποι, ο Θεός φυλάξοι, γύρισα διότι είχα ένα έλατο και γαντζώθηκα απ’ αυτό. Σάν αστραπή ώρμησε πάνω μου. Όταν αγγίξεις το γουρουνόπουλο σκόνη σε έκανε˙ εκεί μπορείς να πεθάνεις. Και οι κυνηγοί τις φοβούνται. ΄Ετσι φυλάει το αγριογούρουνο τα γουρουνόπουλά του. Οι χριστιανές μητέρες μόνο σκοτώνουν τα παιδιά τους! ΄Ετσι είναι οι νόμοι της φύσης που άφησε ο Θεός˙ η μητέρα να φυλάσσει τους υιούς της. Να είναι όμως ο λογικός άνθρωπος χειρότερος από τα ζώα και τα κτήνη και να σκοτώνει τα παιδιά του; Άλλοίμονο για τέτοιες μητέρες! Θεός φυλάξοι! Όλες οι αμαρτίες είναι βαριές, αλλά αυτή είναι βαρύτερη από όλες. Γι’ αυτό οι ΄Αγιοι Πατέρες την τιμωρούν τόσο βαριά….
Διαβάστε περισσότερα »
Πιλοτικά Προγράμματα Θρησκευτικών: Κάτι ιερό και άγιο προδίδεται (Αρχιμ. Βασίλειος Γοντικάκης, Προηγούμενος Ιεράς Μονής Ιβήρων Αγίου Όρους)

ΕΝ ΑΓΙΩ ΟΡΕΙ ΤΗ 25-9/8-10-2012
Και τολμώ να σας κουράσω για λίγο και να εξομολογηθώ το λογισμό μου.
Αποστολικό ανάγνωσμα K’ Κυριακής: Ομιλία περί συκοφαντίας, και τίνι τρόπω δει απολογείσθαι κατά των συκοφαντούντων ημάς (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

– Γιατί πρέπει να είναι απόλυτη η αποχή μας από το φοβερό αμάρτημα της συκοφαντίας;
– Τί είναι προτιμότερο ως αντίδραση. Να επαινέσω και να ευλογήσω τον συκοφάντη μου ή να σιωπήσω; Εάν σιωπήσω και δεν απολογηθώ δεν είναι σαν να μην έχω απολογία και σαν να δέχομαι την ψευδή κατηγορία; Είναι η απολογία αμαρτία; Πώς απολογήθηκε ο Χριστός όταν τον εσυκοφάντησαν; Ο Κύριός μας απολογήθηκε σε κάθε συκοφαντία;
– Ποιοί βλάπτονται από την συκοφαντία;
– Ποιές είναι οι συνέπειες σε όσους πιστεύουν τις συκοφαντίες;
– Οι βαθμοί της συκοφαντίας.
– Η συκοφαντία θυγάτηρ του μίσους και του φθόνου.
Κυριακή ΣΤ’ Λουκά: Ερμηνεία του Ευαγγελίου και Ομιλία περί αχαριστίας (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Λουκ. η’ 27-39)
– Τί δηλώνουν τα λόγια "Εκ χρόνων ικανών" και το "Δέομαί σου, μη με βασανίσης";
– Γιατί το δαιμόνιο οδηγούσε τον δαιμονιζόμενο στις ερημιές;
– Γιατί ο Ιησούς ρώτησε για το όνομα του δαιμονίου; Δε γνώριζε;
– Γιατί ο ένας ευαγγελιστής ομιλεί για λίμνη ενώ ο άλλος για θάλλασα;
– Γιατί οι παριστάμενοι, με την εκδίωξη των δαιμονίων, εφοβήθησαν;
– Γιατί ζήτησαν από τον Ιησούν να φύγει, ενώ ο ιαθείς άνθρωπος Τον παρακαλούσε να μείνει μαζί του;
– Γιατί ο Ιησούς είπε: "διηγού ὀσα εποίησέ σοι ο Θεός" και όχι "όσα εποίησά σοι εγώ";
– Ο ευεργέτης χρέος έχει να μην ζητή αμοιβή παρά του ευεργετηθέντος και ο ευεργετηθείς χρέος έχει να αγωνίζεται να ανταμείψη την ευεργεσία.
– Με ποιούς τρόπους οι άνθρωποι φαίνονται αχάριστοι προς τους ευεργέτες τους; Ποιά είναι η χειρότερη τάξη των αχαρίστων και ποιά είναι η αμαρτία τους; (αμαρτάνουν κατά της φύσεως, κατά του ορθού λόγου και κατά του Θεού).
– Ο Θεός έχει ανάγκη την ευχαριστία των ευεργετηθέντων και οργίζεται κατά των αχαρίστων; Εάν όχι, γιατί ζητεί την ευχαριστία και αγανακτεί με την αχαριστία;
– Με ποιό τρόπο οι άνθρωποι γίνονται αχάριστοι προς τον Θεό;
– Μήπως ο ασθενής, ο φτωχός, ο δυστυχής, δεν χρωστούν ευχαριστίας ανταπόδοση στον Θεό, γιατί δεν έλαβαν καμία ευεργεσία;
Διαβάστε περισσότερα »
«Τί κάνουν οι καλόγεροι; Γιατί δεν βγαίνουν στον κόσμο, να βοηθήσουν την κοινωνία;» (Γέροντας Παΐσιος Αγιορείτης)

Γέροντα τί σημαίνει για σας η προσευχή;
Πώς θα γίνει η Δύση πάλι Ορθόδοξη; (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Μην επηρεάζεστε από αυτά που βλέπουν τα μάτια, επειδή τα μάτια βλέπουν επιφανειακά και δε βλέπουν το βάθος. Τα μάτια βλέπουν την εξωτερική ενδυμασία του ανθρώπου και δε βλέπουν τον χαρακτήρα του, βλέπουν τον ηθοποιό και δεν βλέπουν τον άνθρωπο.
Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Οι άγιοι Ναζάριος, Γερβάσιος, Κέλσιος και Προτάσιος

14 Οκτωβρίου
Ο άγιος Ναζάριος έζησε στα χρόνια του Νέρωνος (μεταξύ 54 και 68) στη Ρώμη. Ήταν γόνος οικογενείας πλούσιων και ευγενών Ρωμαίων. Ο πατέρας του, ο Αφρικανός, και η μητέρα του, η Περπέτουα, είχαν οδηγηθεί στην αληθινή πίστη από τον άγιο Απόστολο Πέτρο, και ο Ναζάριος βαπτίσθηκε από τον πρώτο επίσκοπο Ρώμης, τον άγιο Αίνο [5 Νοεμ.].
Κυριακή Δ’ Λουκά: Λόγος στο ευαγγέλιο που λέγει «βγήκε ο σπορέας να σπείρει τον σπόρο του» (Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς)

Και αυτό γίνεται φανερό περισσότερο από όλα και από την περικοπή τού ευαγγελίου που διαβάζεται σήμερα.
Ο Χριστός απαγορεύει τους όρκους (Αρχιμ. Χαράλαμπος Δ. Βασιλόπουλος)

Ο Θεάνθρωπος, όταν ήλθε αυτοπροσώπως στη Γη προ 2.000 ετών, έδωσε νέον Νόμον περί όρκου.
Με αυτόν τον Νόμον απαγορεύει τελείως τον όρκον. Το λέγει καθαρά «Εγώ δε λέγω υμίν μη ομόσαι όλως. Έστω δε ο λόγος υμών ναι ναι, ου ου». (Ματθ. ε’, 34).
Και όχι απλώς το απαγορεύει, αλλά τον κηρύσσει και ως ασυμβίβαστον εις τέλειον Νόμον Του. Ο οποίος πλάθει τελείους ηθικούς χαρακτήρες. Άλλωστε ιδιαίτερο γνώρισμα των οπαδών Του είναι η φιλαλήθεια και η ειλικρίνεια.
Απαγορεύει, λοιπόν, τελείως ο Κύριος τον όρκον.
Αλλά ο όρκος χρειάστηκε σαν εγγύησις και ασφάλεια κατά του ψεύδους. Γι’ αυτό και ο Κύριος λέγει, ότι εκ του πατρός του ψεύδους, εκ του πονηρού, προήλθεν η ανάγκη του όρκου. Όπου όμως επικρατεί αλήθεια – και πρέπει να επικρατή στις χριστιανικές κοινωνίες – ο όρκος είναι περιττός.
Είναι αμαρτία και ασέβεια, το να χρησιμοποιή κανείς το όνομα του Θεού ή άλλων ιερών προσώπων και πραγμάτων και να τα κατεβάζη στην τάξι των κοινών και βιοτικών πραγμάτων. Και τούτο, για να εξασφαλίση πολλές φορές ευτελή συμφέροντα ή για να ικανοποιήση την φιλαυτία του.
Ο Κύριος ήλθε στον κόσμο «ίνα λύση τα έργα του διαβόλου». Δηλ. ήλθε για να καταστρέψη τα μεταξύ των ανθρώπων έργα του διαβόλου, που είναι η αμαρτία και τ’ αποτελέσματά της. (Α’ Ιωάν. γ’ 8).
Γι’ αυτό θέλει να απομακρύνη τελείως από την επί γης Βασιλείαν Του, τόσον το ψέμα, όσον και τον όρκο. Γι’ αυτό απαγορεύει απόλυτα στους οπαδούς Του να χρησιμοποιούν οποιονδήποτε όρκον.
Περί του προσώπου τού Αναδόχου εις το Μυστήριον του Βαπτίσματος (Σεβ. Μητροπ. Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού Κύριλλος)

Στον καφετζή που έπρεπε να επιλέξει ανάμεσα στην αυτοκτονία και την επαιτεία (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Γράφεις ότι όλη σου η περιουσία πωλήθηκε σε τρίτους. Όταν βρέθηκες στον δρόμο χωρίς τίποτα και κανέναν κατευθύνθηκες προς το νεκροταφείο αποφασισμένος να αυτοκτονήσεις. Δεν είχες αμφιβολία ούτε δεύτερη σκέψη επ’ αυτού. Εξουθενωμένος από την ταλαιπωρία ξάπλωσες πάνω στον τάφο των γονιών σου και αποκοιμήθηκες. Στον ύπνο σου εμφανίσθηκε η μητέρα σου που σε απείλησε λέγοντάς σου ότι στο Βασίλειο του Θεού υπάρχουν πολλοί από εκείνους που επαιτούσαν στη γη, αλλά ούτε ένας από εκείνους που αφαίρεσαν μόνοι τους τη ζωή τους. Αυτό το όνειρο σ’ έσωσε από την αυτοκτονία. Όντως η αγαπημένη σου μητέρα σε έσωσε κατά την πρόνοια του Θεού. Αρχισες να επαιτείς και από την επαιτεία να ζεις. Και ρωτάς αν μ’ αυτό καταπατάς τον νόμο τού Θεού;
Διαβάστε περισσότερα »
Ανορθόδοξη ορθοδοξία (Μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης)

Αποστολικό ανάγνωσμα ΙΗ’ Κυριακής: Ομιλία περί ελεημοσύνης (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

– Ελεημοσύνη: νομοθεσία Θεού, αρετή αρεστή στο Θεό και δια αυτήν λαμβάνουμε πολλές ανταποδόσεις
– Ποιές παγίδες στείνει ο διάβολος στους ελεήμονες για να χάσουν τον μισθό τους από την άσκηση της αρετής;
– Για ποιά λύπη μιλούσε ο θείος απόστολος όταν παρέδωσε τους περί ελεημοσύνης κανόνες; Ποιά λύπη μολύνει της ελεημοσύνης την θυσία;
– Η ντροπή ή η ενόχληση από πτωχόν μπορεί να αποτελούν αιτίες ελεημοσύνης; Είναι σε αυτές τις περιπτώσεις η ελεημοσύνη ευπρόσδεκτη από τον Θεό;
– Γιατί η ντροπή ως αιτία ελεημοσύνης είναι στην πραγματικότητα αδικία;
– Ποιά εντολή παραβαίνουμε όταν αιτία της ελεημοσύνης είναι η ενόχληση απ’τον πτωχόν;
– Η ελεημοσύνη δώρο Θεού που ανταποδίδουμε.
– Τί σημασία έχει η αιτία της ελεημοσύνης από την στιγμή που ο πτωχός παρηγορείται και η ανάγκη του καλύπτεται;
– Ποιός είναι ο πραγματικός σκοπός της ελεημοσύνης;
Κυριακή Γ’ Λουκά: Ομιλία στο ευαγγέλιο που έχει θέμα το παιδί της χήρας που αναστήθηκε από τον Κύριο, όπου γίνεται λόγος και για το ότι πρέπει να είμαστε συγχωρητικοί και στοργικοί μεταξύ μας (Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς)

Από το Συναξάρι – Ο όσιος Αμμούν ο Αιγύπτιος

4 Οκτωβρίου
«Η ανθρώπινη δικαιοσύνη δεν είναι για τους πνευματικούς ανθρώπους» (Γέροντας Παΐσιος Αγιορείτης)

Η Θεία και η ανθρώπινη δικαιοσύνη
– Γέροντα, τί είναι Θεία δικαιοσύνη;
– Θεία δικαιοσύνη είναι να κάνης αυτό που αναπαύει τον άλλον. Αν έχης λ.χ. να μοιρασθής κάτι με κάποιον άλλον, να του δώσης όχι το μισό από αυτό που έχεις, αλλά όσο
θέλει εκείνος. Να του πης: Πόσα θέλεις; δυόμισι; τρία; πάρ’ τα. Να δίνης τα καλά και να κρατάς τα σάπια. Να δίνης τα περισσότερα και να κρατάς τα λιγώτερα. Να, πες πως μας φέρνει τώρα μια αδελφή δέκα δαμάσκηνα. Αν εγώ από λαιμαργία φάω τα οκτώ και σου
αφήσω τα δύο, θα σε αδικήσω. Αν πω: αφού είμαστε δύο, θα φάω τα πέντε και θα σου
αφήσω τα άλλα πέντε, τότε έχω την ανθρώπινη δικαιοσύνη. Αν όμως δω ότι σου αρέσουν
τα δαμάσκηνα και φάω μόνον ένα και σου πω: κάνε αγάπη να φας εσύ τα υπόλοιπα, γιατί
εμένα δεν μου πολυαρέσουν, αλλά με πειράζουν και στα έντερα, τότε έχω την θεία δικαιοσύνη.
– Δηλαδή ανθρώπινη δικαιοσύνη ποιά είναι;
– Ανθρώπινη δικαιοσύνη είναι, αν πρέπη λ.χ. να μοιρασθής κάτι με κάποιον άλλον, να δίνης το μισό και να κρατάς το άλλο μισό.
«Ο Ελληνοχριστιανικός πολιτισμός» και ο Μέγας Βασίλειος (Αρχ. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)

Η σημασία των λόγων τού Χριστού «ουκ ήλθον βαλείν ειρήνην αλλά μάχαιραν» (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Επιστολή στο σιδερά Κώστα
Αποστολικό ανάγνωσμα IZ’ Κυριακής: Ομιλία περί του ότι άπαντες χρεωστούμεν γενέσθαι άγιοι και περί του πώς τοιούτοι γινόμεθα (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Β΄ Κορ.. στ’ 16 – ζ΄ 1)
– Ο θεόπνευστος Παύλος παραγγέλει να γίνουμε άγιοι. Όχι μόνο οι μοναχοί και οι ασκητές, αλλά και όσοι ζούμε μέσα στο θόρυβο του κόσμου βυθισμένοι στις φροντίδες.
– Πώς όμως μπορεί κανείς να γίνει άγιος; Είναι κάτι το δύσκολο ή ακατόρθωτο;
– Μπορεί το σώμα να είναι καθαρό πάσης σωματικής αμαρτίας αλλά η ψυχή πλήρης πάσης ακαθαρσίας. Το αντίθετο ουδέποτε συμβαίνει. Δηλαδή, ουδέποτε το σώμα αμαρτάνει όταν η ψυχή καθαρεύη από των πονηρών εννοιών και αντικρούη και απωθή τις επιθυμίες του σώματος. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό;
– Πώς μπορούμε να εμποδίσουμε τον κακό λογισμό; Τα στάδια των λογισμών (προσβολή, συνηδυσμός, πάλη, συγκατάθεση).
– Μάταια προφασιζόμαστε άλλος μεν την νεότητα, άλλος δε το γήρας, άλλος μεν τον πλούτον, έτερος δε την πτωχείαν, άλλος το αξίωμα και άλλος την ιδιωτικήν κατάσταση. Μάταια προβάλουμε τις δυσκολίες για την ανάβαση της κλίμακας της αγιότητος. Όλες οι δικαιολογίες σβήνουν μπρος στα αγαθά που περιμένουν τους αγίους στον ουρανό.
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Β’ Λουκά: Ερμηνεία του Ευαγγελίου και Ομιλία περί της προς τους εχθρούς αγάπης (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Λουκά στ΄ 31-36)
– Το “αγαπάτε τους εχθρούς ημών” εντολή του Θεού ή συμβουλή;
– Ποιά εντολή φυλαττομένη αναβιβάζει τον άνθρωπο εις τα ύψη της τελειότητος;
– Το να αγαπώ τους εχθρούς μου δεν είναι αντίθετο με την φύση μου και άρα αδύνατον;
– Μα όποιος αγαπά και ευεργετεί τον εχθρό του δε νομίζεται μωρός και δε γίνεταο όνειδος όλου του κόσμου;
– Είναι όμως η αγάπη προς τους εχθρούς μας έργο δίκαιον;
– Εάν η αγάπη προς τους εχθρούς μας είναι στη φύση μας, γιατί η καρδιά μας ζητά την εκδίκηση κατά των εχθρών μας;
– Έχουν οι άνθρωποι εξουσία ή δικαίωμα ή λόγο για να μην υπακούσουν το Θείο πρόσταγμα, επειδή η εφαρμογή του είναι δύσκολη;
Από το Συναξάρι – Η Αγία Επίχαρις

(27 Σεπτεμβρίου)
Η αγία Επίχαρις ζούσε στην Ρώμη την εποχή που ξέσπασε ο διωγμός του Διοκλητιανού (303-305). Καίτοι ήταν δωδεκα ετών, συνελήφθη ως χριστιανή και ανακρίθηκε από τον έπαρχο Καισάριο, ο οποίο πρόσταξε να την κρεμάσουν και να την ξύνουν. Ενώ η μάρτυς έπασχε, προσευχόταν στον Θεό να δείξη τα θαυμάσιά του στους παρευρισκομένους ειδωλολάτρες και ευθύς η πέτρα, επάνω στην οποία στεκόταν η αγία, ανέβλυσε άφθονο νερό. Το θαύμα αυτό οδήγησε πολλούς εθνικούς στην πίστι του Χριστού.
Διαβάστε περισσότερα »
Λόγος στον άγιο Απόστολο και Ευαγγελιστή και στον Χριστό ιδιαίτερα αγαπημένο Ιωάννη τον Θεολόγο (Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς)

Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς είναι κυρίως γνωστός ως δογματικός θεολόγος, ως ο θεολόγος του ακτίστου φωτός. Αλλά διέπρεψε και ως κήρυκας του θείου λόγου. Εξεφώνησε ωραιότατες ομιλίες από τους άμβωνες των εκκλησιών ιδίως της μητροπολιτικής περιφερείας του, της Θεσσαλονίκης. Οι ομιλίες του αυτές, εφόσον εκφωνούνταν ως προφορικός λόγος θείου κηρύγματος την ώρα της θείας λατρείας, δεν καταγράφηκαν όλες. Κι από αυτές που καταγράφηκαν χάθηκαν πολλές. Αλλά σώζονται εξήντα τρεις. Η τεσσαρακοστή τέταρτη είναι αφιερωμένη στον Αγ. Ιωάννη τον Θεολόγον. Εκφωνήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου, ημέρα που γιορτάζουμε την εορτή της μεταστάσεως του αγίου Ιωάννου.
Διαβάστε περισσότερα »
Ο πολιτισμός κατάντησε καινούργια μορφή αθεΐας (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Οι άνθρωποι περιμένουν πολλά καλά από τους μεγάλους ευεργέτες και φιλάνθρωπη συμπεριφορά από τους πλουσίους. Ποιός είναι ο μεγαλύτερος ευεργέτης, και ποιός είναι ο πλουσιότερος από όλους; Χωρίς αμφισβήτηση ο Θεός. Τί ζητάμε εμείς σαν Χριστιανοί και σαν χριστιανικός λαός από το Θεό μας;
Διαβάστε περισσότερα »
Γνωρίζομε άραγε τί είναι το Μυστήριο του Γάμου; (Σεβ. Μητροπ. Πατρών Χρυσόστομος)

Ἐπειδὴ τὰ τελευταῖα χρόνια στὴ χώρα μας ἔχει γίνει ἀποϊεροποίηση τῆς ζωῆς μας, τὸ ὅλο κλῖμα ἐπηρέασε καὶ αὐτὴ τὴν στάση πολλῶν ἀνθρώπων ἔναντι τῆς Ἐκκλησιαστικῆς καί πνευματικῆς ζωῆς, μὲ ἀποτέλεσμα τὰ Ἱερὰ Μυστήρια νὰ θεωροῦνται ἁπλὲς τελετὲς ἢ κοινωνικὲς ὑποχρεώσεις.
Διαβάστε περισσότερα »
Ψαρεύοντας στα θολά νερά: Η χρήση από την «Νέα Εποχή» όρων με άλλο νόημα (μοναχός Αρσένιος Βλιαγκόφτης, Δρ. Θεολογίας, Πτ. Φιλοσοφίας)

Από το Συναξάρι – Ο όσιος Ρωμύλος της Ραβάνιτσας

Μνήμη 18 Σεπτεμβρίου
Ο όσιος Ρωμύλος γεννήθηκε κατά το 1300 στην παραδουνάβια πόλι Βιδίνιο από ευσεβείς γονείς, πατέρα Έλληνα και μητέρα Βουλγάρα. Κατά το άγιο βάπτισμα ονομάσθηκε Ράϊκος. Από την παιδική του ηλικία έδειχνε πόθο για μάθησι και οι διδάσκαλοί του, θαυμάζοντας την σοφία και την σύνεσί του, τον αποκαλούσαν «παιδαριογέροντα». Όταν ανδρώθηκε, για να αποφύγη τον γάμο που εσκέπτοντο οι γονείς του, έφυγε κρυφά σε μοναστήρι της επαρχίας του Τιρνόβου. Εκεί, μετά την κανονική δοκιμασία, εκάρη μικρόσχημος με το όνομα Ρωμανός και διακονούσε με πολλή ευλάβεια στον ναό ως εκκλησιαστικός.
Αισιοδοξία – Απαισιοδοξία (Αγ. Νικόλαος Βέλιμίροβιτς)

(…)
Για να βοηθηθούμε όλοι να αποδοκιμάσουμε την απαισιοδοξία σαν ασθένεια παράλογη, και για να γνωρίσουμε το μυστικό της θεραπείας της κυκλοφορούμε το τεύχος αυτό με εξαίρετα κείμενα που βρήκαμε κατάλληλα για τον σκοπό αυτό.
Νεοπαγανιστικές Αντιφάσεις (Πρωτοπρ. π. Βασίλειος Γεωργόπουλος, Λέκτωρ Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.)

Φως εις το σκότος του Βατικανού (Μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης)

AΣΧΕΤΩΣ ἐάν ὁρισμένοι ἐκκλησιαστικοί ταγοί δέν παραδέχονται ὅτι ὁ παπισμός ἀποτελεῖ αἵρεση, ὑπάρχουν ἄλλοι πού τεκμηριωμένα τονίζουν τό ἀντίθετο. Ἡ λεγόμενη «ἁγία ἕδρα», τό γνωστό Βατικανό, ἔρχεται σέ ὀξεῖα ἀντίθεση μέ τόν εὐαγγελικό χριστιανισμό. Ὁ Χριστός δίδαξε τήν ἀγάπη, την ταπείνωση, τήν ἄσκηση, τήν ἐγκράτεια, τή λιτότητα, τήν ἁπλότητα, τήν ἀδοξία καί ἀφάνεια. Τό πλούσιο κι ἐπηρμένο Βατικανό ἀποτελεῖ σίγουρα ἕνα θεοκρατικό κράτος. Τό καθεστώς του εἶναι δικτατορικό, καθαρά ἀπολυταρχικό καί μοναρχικό. Ἀποτελεῖ κράτος, μέ κυβέρνηση, ὁπλισμένη ἀστυνομία, μυστικές ὑπηρεσίες καί λοιπά. Ἔχει οἰκονομική ἰσχύ, διασυνδέσεις, διπλωματίες καί ὑψηλές γνωριμίες, ἐπηρεάζει τίς ἐξελίξεις ξένων χωρῶν. Μάλιστα ἔχει τράπεζα οἰκονομική, την ὁποία δέν ντρέπεται νά ὀνομάζει τοῦ Ἁγίου Πνεύματος!
Διαβάστε περισσότερα »
Ύψωσις του Τιμίου Σταυρού: Ιστορικό εορτής, θεολογική σημασία, περιγραφή εικόνος

Ἡ 14η Σεπτεμβρίου εἶναι γνωστή εἰς τούς Χριστιανούς ὡς ἡμέρα «τῆς παγκοσμίου Ὑψώσεως τοῦ τιμίου καί ζωοποιοῦ Σταυροῦ. Εἶναι ἡμέρα ἀργίας καί νηστείας, διά νά δυνηθοῦν οἱ πιστοί νά προσκυνήσουν «τό ζωομύριστον ξύλον» καί τόν «θαυμάτων θησαυρόν», τόν «συνθετοτρισόλβιον» Σταυρόν καί «χαρίτων παροχέα» (α’ Οἶκος εἰς τόν τίμιον Σταυρόν).
Διαβάστε περισσότερα »
Στη μοναχική και άρρωστη γυναίκα για την αυτοκτονία (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Ξέρω ότι είναι δύσκολο. Πριν μερικά χρόνια πέθανε o άνδρας σου. Στενοχωριόσουν το ξεπέρασες. Πάντρεψες τον μοναχογιό σου· η χαρά επέστρεψε. Έπειτα σε χαροποιούσε πάρα πολύ το εγγόνι. Όμως εκείνο που αγαπούσες εσύ αγαπούσε και ο Θεός και το πήρε. Μόλις το εγγόνι σου πέταξε στον αόρατο κόσμο, αρρώστησε και η νύφη σου. Τη στέγνωσε η στενοχώρια και η λύπη κι εκείνη ακολούθησε τον γιό. Τελικά πίσω τους έφυγε κι ο μοναχογιός σου. Κι εσύ έμεινες μόνη κι έρημη. Προσπάθησες μία φορά να δηλητηριαστείς. Έμεινες ζωντανή. Ετοίμασες έπειτα το σχοινί για να κρεμαστείς. Όμως σε ξάφνιασε η κοπέλα από τη γειτονιά. Βλέποντάς σε κάτω από το ετοιμασμένο σχοινί εκείνη σου είπε, πως άκουσε από τους γέρους, ότι η αυτοκτονία είναι αμαρτία χωρίς συγχώρεση και στους δυο κόσμους. Καλά σου είπε. Τούτη η κοπέλα σού έσωσε την ψυχή. Όντως, εκείνη είναι η μέγιστη ευεργέτριά σου στον κόσμο. Μόνο χάρη εκείνης μπορείς να ελπίζεις να ιδωθείς στον άλλο κόσμο με τον γιό, τη νύφη, το εγγόνι και τον άνδρα σου.
Διαβάστε περισσότερα »
H θέση της Παναγίας στην Ορθόδοξη Εκκλησία (Αρχιμ. Βασίλειος Γοντικάκης Ιβηρίτης)

Συνέντευξη σε ραδιοφωνικό σταθμό της Κύπρου τον Μάιο του 1989.
Ερώτησι: Ένας περίφημος ύμνος της Εκκλησίας μας ονομάζει την Παναγία ουρανό: «Αὕτη γὰρ ἀνεδείχθη οὐρανὸς καὶ ναὸς τῆς θεότητος». Θα θέλατε, π. Βασίλειε, να συζητήσουμε λίγο τη θέσι της Πλατυτέρας των Ουρανών μέσα στην Ορθόδοξή μας Εκκλησία;
Διαβάστε περισσότερα »
Εις την γέννησιν της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου (Αγ. Νικόλαος Καβάσιλας)

8 Σεπτεμβρίου
…ἡ πανάμωμη Παρθένος, χωρὶς νὰ ἔχη γιά πόλη της τὸν οὐρανό, χωρὶς νὰ ἔχη γεννηθῆ ἀπὸ τὰ οὐράνια σώματα, ἀλλὰ ἀπὸ τὴ γῆ -ἀπό αὐτὸ τὸ ξεπεσμένο γένος, ποὺ ξέχασε τὴν ἴδια του τὴ φύση- καὶ κατὰ τὸν ἲδιο μὲ ὅλους τρόπο, μόνη αὐτὴ ἀπὸ ὅλους τούς ἀνθρώπους ὅλων τῶν ἐποχῶν ἀντιστάθηκε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ὡς τὸ τέλος σὲ κάθε κακία. Ἀπέδωκε ἔτσι στὸν Θεὸ ἀμόλυντη τὴν ὡραιότητα ποὺ χάρισε στὴ φύση μας καὶ χρησιμοποίησε, αὐτὴ μόνη, ὅλα τά ὅπλα καὶ ὅλη τὴ δύναμη ποὺ ἔβαλε μέσα μας. Μὲ τὸν ἔρωτα ποὺ εἶχε γιά τὸν Θεό, μὲ τὴ ρωμαλεότητα τῆς σκέψεώς της, τὴν εὐθύτητα τῆς θελήσεως καὶ τὴ μεγαλειώδη σωφροσύνη της ἔτρεψε σὲ φυγὴ κάθε ἁμαρτία κι ἔστησε τρόπαιο νίκης τέτοιο, ποὺ δὲν μπορεῖ μὲ τίποτε νὰ συγκριθῆ. Μὲ ὅλα αὐτὰ φανέρωσε τὸν ἂνθρωπο τέτοιον ποὺ ἀληθινὰ δημιουργήθηκε, φανέρωσε δὲ καὶ τὸν Θεό, τὴν ἂφατη σοφία καὶ τὴν ἀπέραντη φιλανθρωπία Του.
Λατρεύοντες τους γκουρού ως θεούς (Πρωτ. Βασίλειος Γεωργόπουλος)

Από το Συναξάρι – Μνήμη του αγίου ιερομάρτυρος Αθανασίου ηγουμένου της μονής του Οσίου Συμεών του Στυλίτου εν Μπρεστ-Λιτόβσκ

5 Σεπτεμβρίου
Ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος γεννήθηκε στὴν Βίλνα (σημερινὴ πρωτεύουσα τῆς Λιθουανίας) τῆς Μικρορωσίας τὸ 1596, τὸν ἴδιο χρόνο ποὺ ἔγινε στὸ Μπρὲστ – Λιτὸβσκ ἡ ψευδοένωσις μεταξὺ τῆς Ρώμης καὶ ὡρισμένων Ρώσων ἐπισκόπων. Υἱὸς εὐγενοῦς στὴν καταγωγὴ Λιθουανοῦ, ἀρκετὰ πτωχοῦ παρὰ ταῦτα, ἔλαβε εὐρεῖα καὶ σπάνια μόρφωσι γιὰ τὴν ἐποχή του. Ἦταν κάτοχος πολλῶν ξένων καὶ ἀρχαίων γλωσσῶν καὶ βαθὺς γνώστης τόσο τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, ὅσο καὶ τῶν φιλοσόφων καὶ θεολόγων τῆς Δύσεως.
Διαβάστε περισσότερα »
Τα παράδοξα φαινόμενα των Γκουρού (Πρωτοπρ. Βασίλειος Α. Γεωργόπουλος)

Στίς διάφορες γκουρουϊστικές κινήσεις θά συναντήσει κάποιος τήν ὕπαρξη διαφόρων παραδόξων φαινομένων, πού ἐκ πρώτης ὄψεως ἐντυπωσιάζουν ἤ δέν ἑρμηνεύονται εὔκολα μέ τήν λογική. Τέτοια φαινόμενα εἶναι γνωστά στην Ἰνδουιστική θρησκευτικότητα ὡς Σίντις (Siddhis). Ὁ ὅρος Σίντις εἶναι σανσκριτικός ὅρος καί ἀναφέρεται στίς παραφυσικές καταστάσεις και τά ἀσυνήθιστα φαινόμενα, πού πραγματοποιοῦνται σέ προχωρημένο στάδιο στά πλαίσια τῆς Γιόγκα. Σ᾽ αὐτά ἀνήκουν ἡ διόραση, ἡ τηλεπάθεια, ἡ αἰώρηση, οἱ ὑλοποιήσεις, ἡ ἐξωσωματική προβολή κ.ἄ 1. Ἀντίστοιχα φαινόμενα ὑπάρχουν καί στό Βουδισμό.
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΙΓ’ Ματθαίου: Ομιλία εις την παραβολήν του αμπελώνος και εις την ξηρανθείσαν συκήν (Αγ. Ιωάννης ο Δαμασκηνός)

Η θανατηφόρος μάστιγα των ναρκωτικών (Αρχιμ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ιεροκήρυκας Ι. Μ. Πατρών)

Το κακό (μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης)

Γενικά φαίνεται το κακό σήμερα να επικρατεί στον κόσμο. Μερικοί θεωρούν αίτιο των κακών το Θεό.
Τον θεωρούν με ανθρώπινα πάθη κακό, τιμωρό και εκδικητή. Γιατί τα επιτρέπει; Γιατί τα παραχωρεί; Γιατί δεν τα αποσύρει, ενώ τόσο ταλαιπωρούν τα πλάσματά του; Όπως είναι γνωστό, ο άνθρωπος είναι πλήρως ελεύθερος να επιλέξει το κακό ή το καλό. Για την επιλογή του κακού δεν ευθύνεται ο Θεός. Δεν μπορούμε να κατηγορούμε το Θεό, γιατί μας έκανε τέλεια ελεύθερους. Ο Θεός είναι η αυτοαγαθότητα, δεν εποίησε κανένα κακό ποτέ.
Διαβάστε περισσότερα »
Ας μη περιφρονούμε την προσευχή

1.«Επειδή, λοιπόν, είναι μεγαλύτερο το κέρδος και μεγαλύτερη η ευκολία σ’ εκείνους που πλησιάζουν τον Θεό, ας μην περιφρονούμε την προσευχή. Γιατί τότε θα συμφιλιωθείς και θα συνομιλήσεις καλύτερα μ’ Αυτόν, τότε σου δίνει ευκολότερα εκείνο που ζητάς, όταν εσύ ο ίδιος τον παρακαλείς, όταν η καρδιά σου είναι καθαρή, όταν οι λογισμοί σου συνοδεύονται από σωφροσύνη, όταν δεν Τον παρακαλείς με αδιαφορία, πράγμα που κάνουν πολλοί, και η μεν γλώσσα τους λέει τα λόγια της προσευχής, ενώ η ψυχή περιφέρεται σε πολλά μέρη του σπιτιού, της αγοράς, των δρόμων!
Διαβάστε περισσότερα »
Ο φόβος και η υπέρβασή του (αρχιμ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ιεροκήρυκας Ι. Μ. Πατρών)

Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής ΙΒ’ Ματθαίου: Ομιλία κατά των εν ταις καθ΄ημάς ημέραις απίστων (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

– Εάν ρωτήσει κανείς όσους πολεμούν τον Χριστιανισμό, γιατί επιδεικνύουν τόσο ζήλο για τον αφανισμό της χριστιανικής πίστεως, απαντούν ότι σκοπός τους είναι να φωτίσουν τους ανθρώπους. Αλλά το είδος αυτού του φωτισμού το μαρτυρεί ο βίος και το πολίτευμά τους.
Κυριακή ΙΒ’ Ματθαίου: Περί πλούτου και πλουσίων (Αγ. Λουκάς Κριμαίας)

Ακούσατε σήμερα το ευαγγελικό ανάγνωσμα περί του πλούσιου νεανίσκου, ο οποίος δεν ήθελε να μοιράσει την περιουσία του για να γίνει κληρονόμος της Βασιλείας των Ουρανών. Τότε ο Κύριος είπε στους μαθητές του ότι είναι πιο εύκολο να περάσει καμήλα από βελονότρυπα παρά να μπει πλούσιος στην Βασιλεία των Ουρανών.
Διαβάστε περισσότερα »
Πως πρέπει να κυβερνάμε τη γλώσσα μας (Αγ. Νικόδημος Αγιορείτης)

(«ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ», ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΔ´)
Ἀνάγκη μεγάλη εἶναι νὰ κυβερνᾷ κάποιος ὅπως πρέπει τὴν γλῶσσα του καὶ νὰ τὴν χαλιναγωγῇ. Γιατὶ, κάθε ἕνας κλίνει πολὺ στὸ νὰ τὴν ἀφήνῃ νὰ τρέχῃ καὶ νὰ ὁμιλῇ γιὰ ἐκεῖνα ποὺ δίνουν εὐχαρίστησι στὶς αἰσθήσεις μας· ἡ πολυλογία, τὶς περισσότερες φορές, προέρχεται ἀπὸ τὴν ὑπερηφάνεια, ἀπὸ τὴν ὁποία, φανταζόμενοι ἐμεῖς πὼς γνωρίζουμε πολλά, καὶ ἰκανοποιώντας τὴ γνώμη μας, πιεζόμαστε μὲ πολλὲς ἐπαναλήψεις τῶν λόγων μας, νὰ τυπώσουε τὴν γνώμη μας αὐτὴ στὶς καρδιὲς τῶν ἄλλων, γιὰ νὰ τοὺς κάνουμε τὸν δάσκαλο, σὰν νὰ ἔχουν ἀνάγκη νὰ μάθουν ἀπὸ μᾶς· καὶ μάλιστα τὴν ἴδια ὑπερηφάνεια δείχνουμε ὅταν τοὺς διδάσκουμε χωρὶς αὐτοὶ νὰ μᾶς ρωτήσουν πρῶτα.
Διαβάστε περισσότερα »
Γιατί και πώς πρέπει να διαβάζουμε την Αγία Γραφή (Αγ. Ιουστίνος Πόποβιτς)

Τά όνειρα (Αγ. Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

Οἱ δαίμονες χρησιμοποιοῦν τὰ ὄνειρα γιὰ νὰ ἐνοχλήσουν καὶ νὰ πληγώσουν τὶς ἀνθρώπινες ψυχές. Μὲ παρόμοιο τρόπο οἱ ἄπειροι στὸν πνευματικὸ ἀγώνα Χριστιανοὶ ποὺ δίδουν σημασία στὰ ὄνειρα κάνουν κακὸ στὸν ἑαυτό τους. Εἶναι, ἔτσι, σημαντικὸ νὰ διακρίνουμε τὴν ἀκριβῆ σημασία τῶν ὀνείρων σὲ κάποιο πρόσωπο ποὺ ἡ φύση του δὲν ἔχει ἀνανεωθεῖ μὲ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα.
Διαβάστε περισσότερα »
Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής ΙΑ’ Ματθαίου: Ομιλία περί του κατά Θεόν ζήλου (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

– Ο ζήλος γεννάται εκ της αγάπης, διευθύνεται υπό της διακρίσεως και στηρίζεται υπό της υπομονής και σταθερότητος
Κυριακή ΙΑ’ Ματθαίου: Περί σκληροκαρδίας (Αγ. Λουκάς Κριμαίας)

Ποιός άνθρωπος δεν θα θυμώσει και δεν θα διαμαρτυρηθεί ακούγοντας την παραβολή του κακού δούλου στον οποίο ο Κύριος του συγχώρεσε ένα μεγάλο χρέος ενώ αυτός δεν ήθελε να συγχωρέσει στον πλησίον του ένα μικρό;
Διαβάστε περισσότερα »
Περί του αγγέλου μας κατά την βάπτιση

«Χαίρε αυγή μυστικής ημέρας» (Σεβ. Μητροπ. Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος)

Η Κοίμησις της Θεοτόκου: «Επί σοι Χαίρει, Κεχαριτωμένη. Πάσα η κτίσις» (Φώτης Κόντογλου)

«Ως εμψύχω Θεού κιβωτώ ψαυέτω μηδαμώς χειρ αμυήτων. χείλη δε πιστών τη Θεοτόκω ασιγήτως φωνήν του αγγέλου αναμέλποντα, εν αγαλλιάσει βοάτω: Όντως ανωτέρα πάντων υπάρχεις, Παρθένε αγνή». «Εσένα που είσαι ζωντανή κιβωτός του Θεού, ας μη σε αγγίζει ολότελα χέρι άπιστο, αλλά χείλια πιστά ας ψάλλουνε δίχως να σωπάσουνε τη φωνή του αγγέλου (ο υμνωδός θέλει να πει τη φωνή του αρχαγγέλου Γαβριήλ, που είπε «ευλογημένη συ εν γυναιξί») κι ας κράζουνε: «Αληθινά, είσαι ανώτερη απ’ όλα Παρθένε αγνή».
Εγκώμιον εις την κοίμησιν της αγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου (Αγ. Θεόδωρος Στουδίτης)

Φωνή κεράτινης σάλπιγγας, που να αντηχή δυνατώτερα από ανθρώπινη φωνή και να συγκλονίζη τα πέρατα, απαιτεί ένας λόγος προς τιμήν της ιεράς αυτής ημέρας, αγαπητοί μου. γι’ αυτό και κινδυνεύει ν’ αποτύχη τώρα, καθώς ακούγεται προερχόμενος από το ασθενές φωνητικό μου όργανο. Η Κυρία όμως και Βασίλισσα του παντός, έτσι καθώς είναι αφιλόδοξη, θα δεχτή νομίζω κι αυτόν εδώ τον σύντομο και πενιχρό λόγο που της προσφέρουμε οι δούλοι της, όμοια με εκείνους τους διεξοδικούς και αστραφτερούς των σπουδαίων ομιλητών, με το να παρακινείται σε συμπάθεια από τις προσευχές αυτού που με προστάζει να ομιλήσω. επειδή ακριβώς και ένα μόνο πράγμα προσέχει η φιλάγαθη: την πρόθεσι.
Διαβάστε περισσότερα »
Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής Ι’ Ματθαίου: Ομιλία εις το ρητόν, Μιμηταί μου γίνεσθε(Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

– Ο Χριστός πρωτότυπο παράδειγμα πάσης αρετής και τελειότητος. Παράδειγμα αναμαρτησίας, αληθείας και ειλικρινείας. Παράδειγμα ταπεινοφροσύνης, μακροθυμίας, πραότητος, ανεξικακίας. Παράδειγμα δικαιοσύνης, υπερτέλείας αγάπης και ευσπλαχνίας.
– Ο πιστός άνθρωπος όσο αγιώτερο παράδειγμα έχει, τόσο θεοπρεπέστερα εργάζεται το έργο του.
– Πώς λοιπόν ο απόστολος Παύλος αντικατέστησε τον εαυτό του αντί του Χριστού ως παράδειγμα λέγοντας: "Μιμηταί μου γίνεσθε; Γιατί δεν παραγγέλει τη μίμηση του αρχετύπου που είναι ο Χριστός; Είναι αποτέλεσμα υπερηφάνειας αυτό;
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Ιʼ Ματθαίου: Η δύναμη της πίστης (Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς)

(Ματθ. ιζ 14-23)
Από τη δημιουργία του κόσμου και του χρόνου όλοι οι λαοί της γης πίστευαν πως υπάρχει πνευματικός κόσμος, αόρατα πνεύματα. Πολλοί άνθρωποι όμως απομακρύνθηκαν από τη θεωρία αυτή κι αποδίδουν μεγαλύτερη δύναμη στα πονηρά πνεύματα, παρά στα αγαθά. Με την πάροδο του χρόνου θεοποίησαν τα πονηρά πνεύματα, έχτισαν ναούς προς τιμή τους, προσέφεραν θυσίες και προσευχές και κατέφευγαν σ’ αυτά για κάθε πρόβλημά τους. Όσο περνούσαν τα χρόνια πολλοί άνθρωποι εγκατέλειψαν τελείως την πίστη τους στα αγαθά πνεύματα κι αφέθηκαν να πιστεύουν μόνο στα πονηρά, στους «κακούς θεούς», όπως τα ονόμαζαν. Ο κόσμος αυτός έμοιαζε πια με στάδιο, όπου άνθρωποι και πονηρά πνεύματα ανταγωνίζονταν μεταξύ τους. Τα πονηρά πνεύματα βασάνιζαν τους ανθρώπους όλο και περισσότερο, τους τύφλωναν πνευματικά, μόνο και μόνο για να σβήσουν από τη μνήμη τους την ιδέα του καλού Θεού και της μέγιστης και θεόσδοτης δύναμης των αγαθών πνευμάτων.
Διαβάστε περισσότερα »
Ο Χριστός σώζει, όχι η πίστη που δεν κάνει εμπειρία ζωής το Χριστό

Ο Χριστός ρώτησε τους δύο τυφλούς αν πιστεύουν. Επίσης, θεραπεύοντάς τους, τους είπε «Ας γίνει σε σας σύμφωνα με την πίστη σας». Στη συνέχεια όταν του έφεραν έναν κωφάλαλο δαιμονισμένο, ο Κύριος τον θεράπευσε από το δαιμόνιο και του χάρισε τη σωματική υγεία, χωρίς να ζητήσει την πίστη του. Αυτό το έκανε, επειδή δεν ήταν εκείνος σε θέση να απαντήσει, λόγω της δεινής ψυχοσωματικής καταστάσεώς του. Το σημείο αυτό είναι άξιο ιδιαίτερης προσοχής. Πηγή της θεραπείας δεν είναι η θετική τοποθέτηση των ασθενών απέναντί του, αλλά ο ίδιος ο Κύριος. Ζητάει την πίστη, επειδή σέβεται το αυτεξούσιο του ανθρώπου. Αυτός είναι που σώζει και που χαρίζει τη θεραπευτική και σωτήρια χάρη του, ενώ οι πιστοί απλώς ανοίγουν την καρδιά τους, για να λάβουν δωρεάν τη σωτηρία από αυτόν.
Διαβάστε περισσότερα »
Η εικόνα της Μεταμορφώσεως (Χρήστος Γκότσης)

Ἕνα ἀπὸ τὰ θαύματα τοῦ Κυρίου, πού δείχνει τὴν θεότητά Του, τὴν μεγαλειότητα καὶ τὴν δύναμίν Του, εἶναι ἡ Μεταμόρφωσίς Του. Δι’ αὐτὴν ὁμιλοῦν οἱ τρεῖς πρῶτοι Εὐαγγελισταί, ὁ Ματθαῖος, ὁ Μάρκος καὶ ὁ Λουκᾶς, καθὼς καὶ ἕνας ἀπὸ τοὺς αὐτόπτες Μαθητές τοῦ Κυρίου, ὁ Πέτρος.
Τὰ ὅσα λέγουν, ἀκούονται κατὰ τὴν Θείαν Λειτουργίαν τῆς ἑορτῆς (6 Αὐγούστου) καὶ μᾶς μεταφέρουν εἰς τὸ ὅρος Θαβώρ, ἐπί τοῦ ὁποίου κατὰ τὴν παράδοσιν ἔλαβε χώραν τὸ γεγονὸς τῆς Μεταμορφώσεως.
Διαβάστε περισσότερα »
Λόγος στην Μεταμόρφωση του Σωτήρος (Αγ. Λουκάς Κριμαίας)

Ἡ μεγάλη γιορτὴ τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου μᾶς δίνει τὴν ἀφορμὴ νὰ θυμηθοῦμε τὰ λόγια του Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ: «Οὐ πιστεύεις ὅτι ἐγὼ ἐν τῷ πατρὶ καὶ ὁ πατὴρ ἐν ἐμοί ἐστι; Τὰ ρήματα ἃ ἐγὼ λαλῶ ὑμῖν, ἀπ’ ἐμαυτοῦ οὐ λαλῶ, ὁ δὲ πατὴρ ὁ ἐν ἐμοὶ μένων αὐτὸς ποιεῖ τὰ ἔργα. Πιστεύετέ μοι ὅτι ἐγὼ ἐν τῷ πατρὶ καὶ ὁ πατὴρ ἐν ἐμοί. εἰ δὲ μή, διὰ τὰ ἔργα αὐτὰ πιστεύετέ μοι» (Ἰωάν. 14, 10-11).
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Θ’ Ματθαίου: Ομιλία 32η στο Ευαγγέλιο με θέμα την καθησύχαση της τρικυμίας όπου γίνεται λόγος και για τους πειρασμούς (Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς)

Eπιστολή για τη νηστεία, την εγκράτεια και τη δίαιτα (Γέρων Ιωσήφ Βατοπαιδινός)

Σεμνοπρεπεστάτη Μ.,
ἡ Χάρις τοῦ Χριστοῦ μας μετὰ τοῦ πνεύματός σου.
Πῆρα τὸ γράμμα σου καὶ διάβασα τὸ περιεχόμενο μὲ προσοχή. Ἀξιέπαινα εἶναι ὄχι τὰ θέματα καθ’ ἑαυτὰ ποὺ προβάλλετε ὅσο ἡ καλή σας θέληση καὶ ἀπόφαση γιὰ ἀκριβεστέρα ἐν Χριστῷ ζωὴ καὶ περὶ τούτου πάντοτε εὔχομαι ἀτελείωτη προκοπή.
Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής Η’ Ματθαίου: Ομιλία περί του, τἰνα τα πείθοντα, ότι η εις Χριστόν πίστις εστίν αληθής και θεοπαράδοτος (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Α΄ Κορ.. 1, 10-17)
Τέσσερις τρόποι υπάρχουν για να πεισθεί κανείς στα θελήματα κάποιου άλλου: δύο καλοί και επαινετοί δηλαδή η μαρτυρία και η απόδειξις & δύο κακοί και επίμεμπτοι δηλαδή η δυναστεία και η απάτη.
Κανένας όμως από αυτούς τους τρόπους δεν ενήργησε εις το κήρυγμα του ευαγγελίου.
Οι πιστεύσαντες εις το ευαγγελικό κήρυγμα δεν επίστευσαν ούτε από πολλές μαρτυρίες, ούτε από αποδείξεις, ούτε με τη βία, ούτε με εξαπάτηση. Κι αυτό γιατί όταν ξεκίνησαν οι απόστολοι να κηρύττουν δεν υπήρχε πλήθος μαρτύρων να μαρτυρήσουν τα περί του Ιησού Χριστού. Λίγοι οι απόστολοι για ολόκληρη την οικουμένη. Θα μπορούσαν βέβαια οι λίγοι να πείσουν τους πολλούς με λόγο αποδεικτικό ή με την τέχνη της ρητορικής και της ευφράδειας του λόγου. Όμως ποια μαθηματική απόδειξη ή σοφιστική τέχνη ή διαλέκτου ευφράδεια ή ρητορική τέχνη είχε ο λόγος των αποστόλων; Ήσαν αγράμματοι και όσα εκήρυτταν ήταν μωρία για τους Εθνικούς και σκάνδαλο για τους Ιουδαίους.
Αλλά μήπως άσκησαν βία; Μήπως εφοβέρισαν, μήπως εφόνευσαν; Κανένα τέτοιο περιστατικό δεν μαρτυρείται ούτε από τους εχθρούς του Χριστού. Αντιθέτως οι ίδιοι εδιώχθησαν, εβασανίσθησαν και θανατώθηκαν.
Μήπως, τέλος, εξαπάτησαν υποσχόμενοι πλούτο, δόξα ή ηδονή; Ούτε αυτό συνέβη γιατί αυτοί εδίδασκαν όχι τα αρεστά στα πάθη, αλλά πτωχεία, ταπείνωση, μαρτύρια, παθήματα ακόμα και θάνατο για την πίστη του Κυρίου.
Από τα προηγούμενα προκύπτει ότι καμία δύναμη κοσμική δεν θα μπορούσε να μετατρέψει μυριάδες ανθρώπους -πάσης τάξεως και καταστάσεως- και να δεχθούν μια τέτοια νομοθεσία και να υπομείνουν βάσανα, παιδευτήρια ακόμα και τον θάνατον. Μόνο ενεργούσα υπερφυσική δύναμις στο κήρυγμα των αποστόλων θα έπειθε τις καρδιές των ακροατών.
Μόνο εσκοτισμένος και ανόητος νους δεν μπορεί να διακρίνει ότι το αποτέλεσμα του κηρύγματος των αποστόλων ήταν τέτοιο λόγω της συνέργειας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Ηʼ Ματθαίου: Ο πολλαπλασιασμός των άρτων (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

(Ματθ. ιδ’ 14-22)
Το πιθηκίζειν και παπαγαλίζειν στην θεολογία (Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγ. Βλασίου Ιερόθεος)

Στoν κατεστραμμένο έμπορο που όλοι εγκατέλειψαν (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Γράφεις ότι καταστράφηκες. Οι φίλοι σε εγκατέλειψαν. Οι μεν αποστρέφουν την κεφαλή τους από σένα, οι δε σε κοροϊδεύουν. Μόνο η πίστη στον Θεό σε κρατά, για να μην τρελαθείς ή να μην κάνεις κακό στον εαυτό σου. Έτσι γράφεις.
Διαβάστε περισσότερα »
Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής Ζ’ Ματθαίου: Ομιλία περί ομονοίας (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Ρωμ. 15, 1-7)
– Γιατί ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός ζητά από τον Πατέρα του να είναι ενωμένοι όσοι πιστεύουν εις Αυτόν;
– Αφού δεν μπορούμε να είμαστε ένα κατά το σώμα και την ψυχή, με ποιόν τρόπο μπορούμε εμείς οι άνθρωποι να είμαστε ένα;
– Η ταυτότης της γνώμης, της διαθέσεως της καρδιάς και της θελήσεως, γεννά την μεταξύ των ανθρώπων αληθινή και ειλικρινή αγάπη.
– Η ετεροφροσύνη γεννά την διχόνοια, την φιλονικία και τον χωρισμό.
– Η ασυμφωνία των φρονημάτων γεννά αιρέσεις.
– Η ομοφροσύνη -για την οποία εδεήθη ο μονογενής Υιός του Θεού- είναι χάρισμα υπό του Θεού, άνωθεν πεμπόμενον εις όσους Αυτός ευδοκήσει.
– Βαστάζουμε τον θυμόν και την οργήν όσων μας υβρίζουν, όπως μας διδάσκει ο Κύριός μας; Βαστάζουμε τον φθόνο και το μίσος όσων μας συκοφαντούν; Υποδεχόμαστε τον προδότη μας όπως υποδέχθηκε ο Κύριός μας τον Ιούδα; Εμείς ούτε έναν πικρό λόγο δεν μπορούμε να υποφέρουμε! Πώς λοιπόν θα γίνουμε μέτοχοι του θείου δώρου της ομοφροσύνης; Και εστερημένοι της ομοφροσύνης πώς θα δούμε ομόνοια στις πόλεις μας, στα σπίτια μας, στο περιβάλλον μας; Μόνο σκάνδαλα αλληλομαχίες, πολέμους και χίλια άλλα δυστυχήματα.
– Η ομόνοια στηρίζει και την πολιτική διοίκηση. Μήπως βρισκόμαστε μπροστά στη βασική προϋπόθεση για την επιτυχία του έργου των πολιτικών;
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Ζʼ Ματθαίου: Η θεραπεία των δύο τυφλών (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

(Ματθ. θ’ 27-35)
Ο πρωτόπλαστος άνθρωπος ζούσε όπως οι άγγελοι, με τη θεωρία τού Θεού. Μετά την πτώση, οι απόγονοί του ζούσαν με την πίστη στο Θεό. Εκείνοι που δε θεωρούσαν το Θεό κι η πίστη τους είχε εκλείψει, δεν μπορούσαν να συναριθμηθούν με τους ζωντανούς, αφού δεν είχαν επαφή με τη Ζωή. Πώς, λοιπόν, θα μπορούσαν να ζουν;
Διαβάστε περισσότερα »
Η ακυβέρνητη οικογένεια (Αρχ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ιεροκήρυκας Ι. Μ. Πατρών)

Ο δαίμονας και οι δαιμονισμένοι (Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος)

Κυριακή Ε’ Ματθαίου
Κυριακή Ε’ Ματθαίου: Λόγος εις τον δαιμονιζόμενον των Γεργεσηνών (Βασίλειος Επίσκοπος Σελευκείας)

Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον Κεφ. Η. 28 – 34, θ. 1.
Οι Χιλιαστές και ο Τίμιος Σταυρός του Κυρίου (Πρωτ. Βασίλειος Α. Γεωργόπουλος, Λέκτορας Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ)

Η κρίση του κόσμου (π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος)

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του πρωτοπρεσβύτερου Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου, επάνω στο χωρίο του κατά Λουκάν Ευαγγελίου, κεφάλαιο 6ο, στίχοι 31 έως 36, στα πλαίσια της ερμηνείας του κηρύγματος της Κυριακής, που έγινε την Κυριακή στις 05-10-2008.
Από το Συναξάρι – Σύναξη των αγίων, ενδόξων και πανευφήμων Αποστόλων

Κυριακή Δ’ Ματθαίου: Λόγος εις τον εκατόνταρχον (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον: Η.5 – 13.
Η ιστορικότητα της Παλαιάς Διαθήκης (Αγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

(απόσπασμα από την Σύνοψις της Παλαιάς τε και Καινής Διαθήκης, ως εν τάξει υπομνηστικού, του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου)
Καινή Διαθήκη ονομάζεται από το χρόνο και τη φύση των γεγονότων που συνέβηκαν σ’ αυτή, γιατί όλα ανακαινίστηκαν, και πρώτα ο άνθρωπος, για τον οποίο έγιναν τα πάντα. Για να μη λέγει λοιπόν κανείς ‘Ο ουρανός είναι ο ίδιος, όπως και η γη, και το σπουδαιότερο απ’ όλα ο άνθρωπος είναι ο ίδιος’, δόθηκε νέος νόμος, νέες εντολές, είναι νέα η χάρη που δίνεται με το βάπτισμα, νέος ο άνθρωπος, νέες οι υποσχέσεις. Γιατί δεν είναι πια γη και τα προερχόμενα από τη γη, αλλά ουρανός και τα συμβαίνοντα στους ουρανούς. Νέα τα μυστήρια. Δεν είναι πια εκείνα τα υλικά, δηλαδή πρόβατο και αίμα και κνίσσα και ακαθαρσία, αλλ’ η λογική και ενάρετη λατρεία, οι εντολές νέες, ο σταυρός που ανεβάζει στους ουρανούς και κάνει υψηλούς τους ανθρώπους. Ο σκοπός λοιπόν και από τις δύο Διαθήκες είναι ένας, η διόρθωση του ανθρώπου.
Διαβάστε περισσότερα »
Υπάρχει Θεός; (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Ἐπιστολή σέ πνευματικό του παιδί
Ένας συνάδελφός σου σού ἐπαναλαμβάνει συνεχῶς: "ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΟΣ!" Καί αἰσθάνεσαι σά νά σέ χτυπᾶ μέ μαστίγιο.
Κι ἐσύ ἀγωνιᾶς γιά τήν ψυχή του καί τή ζωή του. Καί καλά σκέφτεσαι.
Ἄν δέν ὑπάρχει ὁ Ζῶν κι ὁ Παντοδύναμος Θεός κι ἄν δέν εἶναι ἰσχυρότερος ἀπό τό θάνατο, τότε ὁ θάνατος εἶναι ὁ μοναδικός κυρίαρχος.
Καί ἡ κάθε ζωντανή ὕπαρξη δέν εἶναι παρά ἕνα κλωτσοσκούφι τοῦ θανάτου. Ἕνα ποντικάκι στό στόμα τῆς γάτας.
Ἄν ἤμουν στή θέση σου, θά τοῦ ἔλεγα τά ἑξῆς:
Εγκώμιον εις το Γενέσιον του Αγίου Προφήτου Προδρόμου (Όσιος Θεόδωρος ο Στουδίτης)

24 Ιουνίου
Μάταιος ο πόλεμος κατά της Εκκλησίας (Aγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

Ο Θεός την στερέωσε, ποιος επιχειρεί να την κλονίσει; Δε γνωρίζεις τη δύναμή του. «Ἐπιβλέπει ἐπί τήν γῆν, καί ποιεῖ αὐτήν τρέμειν» (Ψαλμ. 103.32). Δίνει εντολή και αυτά που κλονίζονταν στερεώνονται. Αν στερέωσε την πόλη που κλονιζόταν, πολύ περισσότερο μπορεί να στερεώσει την Εκκλησία.
Ορθοδοξία και Έθνος (Αγ. Ιουστίνος Πόποβιτς)

(Κατὰ τὸ Μητροπολίτη Κιέβου Ἀντώνιο Χραποβίτσκυ)
Κρίση και αυτοκριτική (μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης)

Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής Β’ Ματθαίου: Ομιλία περί του, ότι τα λόγια του Παύλου στηρίζουσι τους εναρέτους και ποιούσιν αναπολογήτους τους αμαρτωλούς (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Ρωμ. Β’ 10-16)
Κυριακή Β’ Ματθαίου: Λόγος εις το “Δεύτε οπίσω μου και ποιήσω υμάς αλιείς ανθρώπων” (Όσιος Βασίλειος, Επίσκοπος Σελευκείας)

Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον (δ’ 18 – 23).
Και περιήγεν όλην την Γαλιλαίαν ο Ιησούς διδάσκων εν ταις συναγωγαίς αυτών και κηρύσσων το ευαγγέλιον της βασιλείας και θεραπεύων πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν εν τω λαώ.
Απορρύθμιση και πνευματική ρύθμιση (Επίσκοπος Καρπασίας Χριστοφόρος)

Ο ἄνθρωπος τῆς σύγχρονης κοινωνίας μοιάζει μέ μία μηχανή, ἡ ὁποία φαίνεται νά ἔχει ἀπορρυθμισθεῖ. Ἀσθμαίνει, ταλαιπωρεῖται, ἀγωνιᾶ, φοβᾶται, ἀγχώνεται, συγκρούεται. Θεοποιεῖ τήν ἁμαρτία καί δικαιολογεῖ συνεχῶς τήν ὅλο καί αὐξανόμενη κακία, πού δημιουργεῖται μέσα στή ζωή του. Εἶναι ἄρρωστος πνευματικά καί τό χειρότερο ἀγνοεῖ τήν ἀρρώστια του. Θά ἤθελα στή συνέχεια νά ἀναφερθῶ ἀφ’ ἑνός σ’ αὐτή τήν πνευματική ἀπορρύθμιση καί ἀφ’ ἑτέρου στήν πνευματική ρύθμιση. Ἄλλωστε, ἡ ζωή, γιά νά ἔχει νόημα, πρέπει νά εἶναι πνευματικά ρυθμισμένη.
Διαβάστε περισσότερα »
Εγκώμιο στους Αγίους Πάντες, που μαρτύρησαν σ’ όλο τον κόσμο (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

Δεν πέρασαν ακόμη επτά μέρες, από τότε που γιορτάσαμε την ιερή πανήγυρη της Πεντηκοστής, και πάλι μας πρόφθασε χορός μαρτύρων ή καλύτερα στρατιά μαρτύρων και παράταξη, που δεν είναι καθόλου κατώτερη από τη στρατιά των αγγέλων, την οποία είδε ο πατριάρχης Ιακώβ, αλλά είναι ίδιας αξίας και τάξης με αυτή. Γιατί μάρτυρες και άγγελοι διαφέρουν μόνο στα ονόματα, στα έργα τους όμως ταυτίζονται. Στον ουρανό κατοικούν οι άγγελοι, στον ουρανό και οι μάρτυρες. Αιώνιοι και αθάνατοι είναι εκείνοι, το ίδιο θα γίνουν και οι μάρτυρες. Αλλ᾽ εκείνοι έλαβαν και ασώματη φύση; Και τι σημασία έχει αυτό; Γιατί οι μάρτυρες, αν και έχουν σώμα, όμως είναι αθάνατο ή καλύτερα και πριν από την αθανασία ο θάνατος του Χριστού στολίζει τα σώματά τους περισσότερο από την αθανασία. Δεν είναι τόσο λαμπρός ο ουρανός, που στολίζεται με το πλήθος των αστεριών, όσο είναι τα σώματα των μαρτύρων, που στολίζονται με το λαμπρό αίμα των τραυμάτων. Ώστε επειδή πέθαναν γι᾽ αυτό και είναι ανώτεροι, και βραβεύτηκαν πριν από την αθανασία παίρνοντας τα στεφάνια από την ώρα του θανάτου τους.
Διαβάστε περισσότερα »
Η υποκρισία (μοναχός Μωυσής Αγιορείτης)

Ο Χριστός δεν ανέχεται το ψεύδος, την απάτη και τον εγωισμό. Οι παραλείψεις, οι αδυναμίες συγχωρούνται εύκολα από τους νέους, αλλά δεν τους συγχωρείται η υποκρισία. Η υποκρισία σήμερα δυστυχώς καταλαμβάνει τα πάντα. Σπάνια ακούς όλη την αλήθεια. Άλλα λέει κάποιος και άλλα μυστικώς πραγματοποιεί. Αυτό ενοχλεί ιδιαίτερα τους νέους, που πάντα αναζητούν το ατόφιο, το γνήσιο και το αληθινό.
Παιδεία και ελευθερία κατά τον Άγιο Κοσμά (Πρωτοπρ. π. Λάμπρος Φωτόπουλος)

Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής της Πεντηκοστής: Ομιλία περί πίστεως (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

– Τα πιστευόμενα ως υπερφυή και υπερούσια δεν επιδέχονται υλικές αποδείξεις γι’ αυτό όποιος πιστεύει γίνεται μακάριος.
– Εάν η απόδειξη μας έπειθε να πιστέψουμε θα πιστεύαμε αναγκαστικώς και όχι προαιρετικώς.
– Το ότι υπάρχουν πράγματα που δεν κατανοούμε δεν σημαίνει ότι αυτά δεν υπάρχουν.
– Παραλληλισμός του λόγου και της τριαδικότητος του Θεού.
– Είναι λάθος να ζητούμε φυσική απόδειξη για τα υπέρ φύσιν και βεβαιότητα αισθητή για τα υπέρ την αίσθησιν.
– Η αγιότητα των αποστόλων εγγύηση αλήθειας όσων εμαρτύρησαν και έγραψαν.
– Όσο ο άνθρωπος μελετά τα θεία λόγια της Αγίας Γραφής τόσο ο νους του φωτίζεται και κατανοεί τα θεία πράγματα. Μάταιη η κατανόηση δια του νου των θείων πραγμάτων χωρίς την πίστη.
Διαβάστε περισσότερα »
Στην αγία Πεντηκοστή (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

“Πάτερ ημών…”: Ερμηνεία στην Κυριακή Προσευχή (Αρχιμ. Βασίλειος Γοντικάκης, Προηγούμενος Ι. Μ. Ιβήρων Αγίου Όρους)

Διάλεξα ένα κομμάτι από το Ευαγγέλιο, από την Αγία Γραφή, και ιδιαίτερα το «Πάτερ ημών», γιατί νομίζω είναι η πιο χαρακτηριστική προσευχή, εφ᾿ όσον είναι «Κυριακή» προσευχή, η προσευχή που μας έδωσε ο Κύριος.
Και νομίζω ότι ο Κύριος μας δίδαξε την προσευχή που Εκείνος έκανε, μας έδωσε τη ζωή που Εκείνος έζησε και μας δίδαξε τον ίδιο τον εαυτόν Του· κι αυτό είναι η αλήθεια του Ιησού Χριστού. Και όπως μας είπε άλλη φορά «Εγώ ειμί η άμπελος, υμείς τα κλήματα» (Ιω. ιε´ 5)· όπως η σχέση του κλήματος και της αμπέλου είναι μια σχέση οργανική και αθόρυβα προχωρά ο χυμός της αμπέλου προς τα κλήματα, έτσι και ο Κύριος μας έδωσε όλη την ύπαρξή Του, οπότε, μέσα στην προσευχή αυτή – αν την κάνουμε συνειδητά και αν την ζούμε – νομίζω ότι ζούμε εν Χριστώ Ιησού.
Αλλά ας αρχίσουμε να διαβάζουμε την προσευχή αυτή και νά την παρακολουθούμε φράση προς φράση.
Διαβάστε περισσότερα »
Λόγοι εις Ευτρόπιον (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

Πρόλογος
Οι δύο λόγοι «Εις Ευτρόπιον» του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου (354-407) είναι αναμφισβήτητα από τα πιο αντιπροσωπευτικά δείγματα τόσο της ρητορικής δεινότητος όσο και της ποιμαντικής δεξιοτεχνίας τού μεγάλου ιεράρχη.
Αλλά ποιός ήταν ο Ευτρόπιος; Ένας ευφυής και πανούργος αυλικός, που είχε κατορθώσει με τέχνασμα να δώσει ως σύζυγο στον τότε αυτοκράτορα Αρκάδιο (395-408) την Ευδοξία, πανέμορφη κόρη στρατιωτικού. Κερδίζοντας έτσι την εύνοια της νεαρής αυτοκράτειρας, αναρριχήθηκε στην εξουσία και σύντομα έγινε πρωθυπουργός. Πανίσχυρος και ασύδοτος καθώς ήταν, χρησιμοποιούσε αδίσταχτα κάθε μέσο για να ικανοποιεί την αχαλίνωτη φιλοδοξία και την ακόρεστη πλεονεξία του. Ο λαός τον μισούσε και ο ιερός Χρυσόστομος ασκούσε δριμύτατο έλεγχο των παρανομιών και των εγκλημάτων του.
Ένα από τα μέτρα που είχε πάρει ο Ευτρόπιος για την εξόντωση των πολιτικών του αντιπάλων ήταν και η κατάργηση του ασύλου των ναών. Οι οδυνηρές συνέπειες όμως αυτού του μέτρου τι τραγική ειρωνεία!-έπληξαν πρώτα τον ίδιο. Γιατί σύντομα τα πράγματα πήραν άλλη τροπή.
Το 399, αφού το ποτήρι της λαϊκής αγανακτήσεως ξεχείλισε, ο Αρκάδιος, με αποφασιστική επέμβαση του στρατού, αποφάσισε την καθαίρεση του άνομου πρωθυπουργού, που εγκαταλείφθηκε αμέσως απ’ όλους. Κυνηγημένος από τον μανιασμένο όχλο, που διψούσε για εκδίκηση, και βλέποντας να κινδυνεύει άμεσα η ζωή του, κατέφυγε στο ναό των Αγίων Αποστόλων και γαντζώθηκε έντρομος στην αγία Τράπεζα.
Ο αρχιεπίσκοπος Ιωάννης, αφού με παρέμβασή του στον αυτοκράτορα εξασφάλισε το δικαίωμα της ασυλίας, ανέβηκε στον άμβωνα του ναού και εκφώνησε τον πρώτο «Εις Ευτρόπιον» λόγο του, με τον οποίο κατόρθωσε να τιθασεύσει την παραφορά τού λαού και να σώσει τη ζωή τού έκπτωτου αξιωματούχου.
Λίγες μέρες αργότερα ο Ευτρόπιος προσπάθησε να φύγει από την Κωνσταντινούπολη. Το πλήθος τον αναγνώρισε και τον συνέλαβε. Παίρνοντας αφορμή απ’ αυτό το γεγονός, ο άγιος ιεράρχης εκφώνησε τον δεύτερο «Εις Ευτρόπιον» λόγο του.
Τα αποσπάσματα των δύο λόγων που ακολουθούν σε ελεύθερη απόδοση επικεντρώνονται σε τρία θέματα: α) την ακατάβλητη δύναμη της Εκκλησίας, που είναι το ασφαλές καταφύγιο όλων, β) τη ματαιότητα της παρούσης ζωής και γ) το πνεύμα της αγωνιστικότητος και αυτοθυσίας που πρέπει να διακρίνει τον επίσκοπο σε κάθε εκκλησιαστικό ζήτημα, έστω και δευτερεύον.
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
Διαβάστε περισσότερα »
Οι συνέπειες του ορθολογισμού στη ζωή μας (Αρχιμ. Αθανάσιος Αναστασίου, Καθηγούμενος Ι. Μ. Μεγάλου Μετεώρου)

Οι αιρετικοί και η Αγία Γραφή – Χρυσοστομικαί επισημάνσεις (Πρωτ. Βασίλειος Α. Γεωργόπουλος, Λέκτωρας Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.)

Ο ιερός Χρυσόστομος ανήκει στις πλέον επιφανείς και εξέχουσες πατερικές προσωπικότητες. Υπήρξε συν τοις άλλοις ο ανυπέρβλητος ερμηνευτής της Αγίας Γραφής, «ο γαρ των του Θεού απορρήτων σοφός προφήτης» κατά τον άγιο Ισίδωρο τον Πηλουσιώτη (Επισ. Ι, 156. ΡG 78, 288 Β). Το ερμηνευτικό του έργο είναι μοναδικό μέσα στην ιστορία της Εκκλησίας τόσο για τον όγκο του όσο και για το βάθος, τον πλούτο, τον ρεαλισμό και τη σαφήνειά του (Βλ. H. F. von Campenhausen, Griechische Kirchenväter, 8η έκδ, 1993, σ. 137. B. Altaner – A. Stuiber, Patrologie, Sonderausgabe, 1993, σ. 324).
Ο ιερός Χρυσόστομος δεν υστέρησε φυσικά και στην υπεράσπιση της Ορθοδόξου πίστεως εναντίον των διαφόρων αιρετικών. Η πτυχή αυτή του έργου του μαρτυρείται με σαφήνεια και στις ερμηνευτικές του παρατηρήσεις σε διάφορα χωρία της Αγ. Γραφής που διαστρέβλωναν οι αιρετικοί της εποχής του. Διαβάστε περισσότερα »
Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής των Πατέρων της Α’ Οικουμενικής Συνόδου: Ομιλία περί του των εκκλησιαστικών προεστώτων χρέους (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Πράξ. 20, 16-18, 28-36)
– Ο θείος Απόστολος Παύλος τύπος και κανόνας του αληθινού και τέλειου ποιμένα των λογικών του Ιησού Χριστού προβάτων.
– Ο ποιμένας ακόμα κι αν είναι καθαρός πάσης αμαρτίας, ακόμα κι αν έχει ανεβεί σε υψηλά όρη αρετής, δεν μπορεί να σωθεί αν δεν δείξει υπέρ της ποίμνης τόση προσοχή όση δείχνει υπέρ της δικής του σωτηρίας.
– Τί σημαίνει όμως “προσοχή”;
– Ο ποιμένας μάταια θα προσπαθεί να φωτίσει το ποίμνιό του εάν πρώτα δεν καθαριστεί από τις αμαρτίες, δεν αγιασθεί και δεν φωτισθεί πρώτα ο ίδιος.
Κυριακή των Αγίων πατέρων της Α’ Οικουμενικής Συνόδου: Λόγος εις τους οσίους 318 θεοφόρους Πατέρες και εις τον Κωνσταντίνον τον ευσεβέστατον Βασιλέα (πρεσβύτερος Γρηγόριος Καισαρείας)

Ομιλία εις την Ανάληψιν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

Ποιὰ εἶναι ἡ σημερινὴ ἑορτή; Εἶναι σεπτὴ καὶ μεγάλη, ἀγαπητέ, καὶ ὑπερβαίνει τὸν ἀνθρώπινο νοῦ καὶ εἶναι ἀντάξια τῆς γενναιοδωρίας τοῦ Θεοῦ πού τὴν καθιέρωσε. Γιατί σήμερα ἔγινε συμφιλίωση τοῦ Θεοῦ μὲ τὸ ἀνθρώπινο γένος. Σήμερα διαλύθηκε ἡ παλιὰ ἔχθρα καὶ τελείωσε ὁ μακροχρόνιος πόλεμος. Σήμερα ἐπανῆλθε κάποια θαυμάσια εἰρήνη πού ποτὲ δὲν τὴν περίμεναν προηγουμένως οἱ ἄνθρωποι. Γιατί ποιὸς θὰ ἔλπιζε ὅτι ὁ Θεὸς ἐπρόκειτο νὰ συμφιλιωθεῖ μὲ τὸν ἄνθρωπο; Ὄχι ἐπειδὴ ὁ Κύριος μισοῦσε τὸν ἄνθρωπο, ἀλλ’ ἐπειδὴ ὁ ὑπηρέτης ἦταν ἀδιάφορος· οὔτε ἐπειδὴ ὁ Κύριος ἦταν σκληρός, ἀλλ’ ἐπειδὴ ὁ δοῦλος ἦταν ἀχάριστος.
Εναλλακτικές «θεραπευτικές» μέθοδοι – Μια Ορθόδοξη Χριστιανική θεώρηση (Θεοφιλ. Επίσκοπος Καρπασίας Χριστοφόρος)

Ερμηνεία εις τας Πράξεις των Αποστόλων, τας αναγινωσκομένας την Κυριακή του Τυφλού (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Πραξ. 16, 16-34)
– Τί είναι το πνεύμα του Πύθωνος που αναφέρεται στην αποστολική περικοπή;
– Πώς ο διάβολος – ο πατήρ του ψεύδους – έλεγε την αλήθεια (ότι οι απόστολοι ήσαν δούλοι του Θεού) και πώς δεν φοβόταν μήπως όσοι τον ακούσουν πιστέψουν στο Αποστολικό κήρυγμα;
– Ο διάβολος μπορεί να κηρύξει την αλήθεια μόνο για να βλάψει τους ακροατές του.
– Γιατί ο απ. Παύλος δεν εκδίωξε από την πρώτη ημέρα το δαιμόνιο;
– Το παράδειγμα των Αποστόλων που αν και τραυματισμένοι, δεμένοι και φυλακισμένοι προσεύχονταν, μας διδάσκει να προσευχόμαστε και να δοξάζομε τον Θεό και στις θλιβερότατες περιστάσεις.
– Οι απόστολοι δεν ζητούν την ίαση των πληγών τους ούτε την ελευθερία τους αλλά δοξάζουν τον Θεό και Αυτός τους παρέχει ότι χρειάζονται.
– Πώς ο Παύλος μέσα στην φυλακή και με σκοτάδι μέσα και έξω από αυτήν, είδε την απόπειρα του δεσμοφύλακα να θανατωθεί; Και πώς κατάλαβε τον λόγο της απόπειρας;
– Γιατί προηγήθηκε η κατήχησις και το βάπτισμα της οικογένειας του δεσμοφύλακα και έπειτα ακολούθησε η τράπεζα;
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή του εκ γενετής τυφλού: Ομιλία εις τον τυφλόν (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

(Ἰω. 9, 1-5)
«Καί διερχόμενος ὁ Ἰησοῦς εἶδεν ἄνθρωπον τυφλόν ἐκ γενετῆς. Καί ἠρώτησαν αὐτόν οἱ μαθηταί του, λέγοντες· Διδάσκαλε, ποῖος ἥμαρτεν, αὐτός ἤ οἱ γονεῖς του, ὥστε νά γεννηθῇ τυφλός;»
«Καί διερχόμενος ὁ Ἰησοῦς εἶδεν ἄνθρωπον τυφλόν ἐκ γενετῆς». Ἐπειδή εἶναι πάρα πολύ φιλάνθρωπος καί φροντίζει διά τήν σωτηρίαν μας καί θέλων νά κλείσῃ τά στόματα τῶν ἀχαρίστων, δέν παραλείπει νά κάνῃ ἀπό ἐκεῖνα πού ἔπρεπε νά κάνῃ καί ἄν ἀκόμη κανείς δέν τόν ἐπρόσεχεν. Αὐτό λοιπόν γνωρίζων καλά καί ὁ προφήτης ἔλεγεν· «Διά νά δικαιωθῇς μέ τούς λόγους σου καί νά νικήσῃς μέ τήν κρίσιν σου» (Ψαλμ. 50, 6).
Διά τοῦτο λοιπόν καί ἐδῶ, ἐπειδή δέν ἐδέχθησαν τό ὑψηλόν νόημα τῶν λόγων του, ἀλλά τόν ὠνόμασαν καί δαιμονισμένον καί ἐπεχείρουν καί νά τόν φονεύσουν, ἀφοῦ ἐξῆλθεν ἀπό τόν ναόν, θεραπεύει τόν τυφλόν, καί καταπραύνων τήν ὀργήν των μέ τήν ἀπουσίαν του καί μέ τήν πραγματοποίησιν τοῦ θαύματος μαλακώνων τήν σκληρότητα καί τήν ἀσπλαχνίαν των καί κάμνων πιστευτούς τούς λόγους του· καί τό θαῦμα πού κάμνει δέν εἶναι τυχαῖον, ἀλλά τότε συνέβη διά πρώτην φοράν. Καθ̉ ὅσον λέγει· «Ποτέ πρίν δέν ἠκούσθη, ὅτι ἤνοιξε κάποιος τούς ὀφθαλμούς τυφλοῦ ἐκ γενετῆς» (Ἰω. 9, 32)· διότι ἴσως κάποιος νά ἤνοιξε τούς ὀφθαλμούς τυφλοῦ, ἐκ γενετῆς ὅμως ὄχι ἀκόμη. Καί τό ὅτι ἐξελθών ἀπό τόν ναόν, ἦλθεν ἐπίτηδες νά κάνῃ τό θαῦμα γίνεται φανερόν ἀπό τό ἑξῆς· αὐτός δηλαδή εἶδε τόν τυφλόν, καί δέν προσῆλθε πρός αὐτόν ὁ τυφλός, καί μέ τόσην προσοχήν τόν εἶδεν, ὥστε καί εἰς τούς μαθητάς νά κάνῃ ἐντύπωσιν.
Διαβάστε περισσότερα »
Για την απόγνωση και την αυτοκτονία (Αγ. Νεκταρίου)

Για το σοβαρό θέµα τής απόγνωσης και της αυτοκτονίας εκφώνησε µια οµιλία ο Αγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως στη Λαµία στις 20 Νοεµβρίου 1893 σαν Ιεροκήρυκας. Και επειδή το κοινωνικό αυτό πρόβληµα έχει σήµερα ανησυχητικές διαστάσεις, ο φωτισµένος λόγος του Θεοφόρου πατρός της Εκκλησίας µας και συγχρόνου Αγίου είναι πολύ ωφέλιµος και επίκαιρος. Η απόγνωση είναι φοβερό κακό και αγιάτρευτο πάθος που φθείρει την ψυχή του ανθρώπου. Καταστρέφει κάθε τι υγιές µέσα του, τον παραδίδει στην καταστροφή και τον ωθεί να θέσει τέρµα στη ζωή του. Ο απεγνωσµένος παρότι ζει είναι νεκρός, διότι έχασε το σύνδεσµο µε τον κόσµο και κάθε ευχαρίστηση της ζωής. Νοµίζει ότι ένας γρηγορότερος θάνατος από τον φυσικό θα τον απαλλάξει από τις θλίψεις και τις δυσκολίες της ζωής και καταλήγει στην αυτοκτονία.
Διαβάστε περισσότερα »
Τύχη και ατυχία (μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης)

Υπάρχουν τυχεροί και άτυχοι άνθρωποι; Κάτι τέτοιο δεν θα ήταν άδικο; Τι είναι η τύχη; Για την ορθόδοξη εκκλησία δεν υπάρχει τύχη.
Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής της Σαμαρείτιδος: Ομιλία περί του τί δηλοί το όνομα Χριστιανός (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Πράξ. 11, 19-30)
– Πότε ονομάστηκαν Χριστιανοί οι πιστεύσαντες στον Χριστό;
– Γιατί εδόθη αυτό το όνομα; Και πόσο σπουδαίο είναι αυτό για κάθε Χριστιανό;
– Ο άνθρωπος πριν την πτώση του έλαβε δύο εξουσίες από τον Δημιουργό του. Βασιλέας της κτίσεως και των παθών κύριος.
– Με την σταύρωση και την ανάστασή Του ο Χριστός επανέφερε στο αρχαίο αξίωμα τον άνθρωπο που είχε απωλέσει μετά την πτώση του.
– Το όνομα Χριστιανός είναι ενδοξότερο από το άρχων, ηγεμών, δεσπότης, βασιλεύς και οποιοδήποτε άλλο αξίας σημαντικόν όνομα.
– Τί έκανε ο διάβολος όταν οι μαθητές τού Χριστού ονομάστηκαν Χριστιανοί;
– Αρκεί όμως μόνο το άγιον όνομα "Χριστιανός" για την σωτηρία του ανθρώπου;
– Σε ποιά περίπτωση το όνομα "Χριστιανός" θα μας κατακρίνει;
Διαβάστε περισσότερα »
Περί της Σαμαρείτιδος και ότι πρέπει να καταφρονούμε τα παρόντα (Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς)

Η διάκριση (μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης)

Αιδώς – Αναίδεια (Ιερομόναχος Σάββας Αγιορείτης)

Η ΑΙΔΩΣ (ΝΤΡΟΠΗ) ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΑΡΕΤΗ ΚΑΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΛΗΘΙΝΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ. Η ΕΞΑΛΕΙΨΗ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΟΛΕΘΡΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.
Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής του Παραλύτου: Ομιλία περί του ότι μεγάλη της ελεημοσύνης η δύναμη (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Πράξ. 9, 32-42)
– Ποιά ήταν η αιτία που η Ταβιθά επιλέχθηκε από τους Αποστόλους για να αξιωθεί της χάριτος και εξαιρέσεως της αναστάσεώς της;
– Η χάρις της ελεημοσύνης υπερβαίνει την χάριν πάσης θυσίας!
– Η ελεημοσύνη δεν είναι δωρεά όπως νομίζουν κάποιοι. Είναι δάνειο. Ποιός είναι εγγυητής αυτού του δανείου;
– Πώς είναι δυνατόν ο άνθρωπος, που έχει άπειρα χρέη προς τον Θεόν, διά της ελεημοσύνης να καθιστά τον Θεό χρεώστη;
– Ποιές είναι οι ανταποδόσεις της ελεημοσύνης; Ποιοί ωφελούνται από την ελεημοσύνη;
– Για ποιά άλλη αρετή υπεσχέθη ο Θεός τόσες ανταμοιβές όσες υπεσχέθη για την ελεημοσύνη;
Διαβάστε περισσότερα »
Τί απαντά ο άγιος Αναστάσιος ο Σιναΐτης για τους ανάξιους άρχοντες;

Απόκρισις περί αναξίων αρχόντων.[1]
TOY EN ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΣΙΝΑΪΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ
Κυριακή του Παραλύτου: Λόγος για την συνήθεια της αμαρτίας (Αγ. Μακάριος ο Πάτμιος)

Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον: ε΄ 1 – 15.
Το θαύμα τής Ορθοδόξου Πίστεώς μας και οι σύγχρονοι θαυματοποιοί (Μοναχός Πέτρος Γρηγοριάτης)

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στήν πρός Κοριθ. Α΄ ἐπιστολή του (κεφ. ιβ΄ 7-11) ἀναφερόμενος στά ὑπό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος διδόμενα πνευματικά χαρίσματα, λέγει ὅτι δέν ἐπιθυμεῖ νά ἔχουν ἄγνοια οἱ Κορίνθιοι σχετικῶς μέ αὐτά. Γι᾿αὐτό προβαίνει σέ ὡρισμένες ἐπεξηγήσεις. Αὐτές σήμερα μᾶς εἶναι πολύτιμες, διότι πάντοτε ὑπάρχουν ἀναλογικά παρόμοιες περιστάσεις μέ τήν ἐποχή ἐκείνη καί ἔτσι πάντοτε διδασκόμαστε ὥστε νά πορευώμαστε ὀρθόδοξα καί νά μή πλανώμαστε.
Διαβάστε περισσότερα »
Ιωνάς και Νινευίτες (Όσιος Εφραίμ ο Σύρος)

«…ένας συγκλονιστικός λόγος τού κατανυκτικότατου οσίου Εφραίμ του Σύρου. Ένας λόγος με καυτή επικαιρότητα, μια και ολόκληρη η ανθρωπότητα ζει σήμερα στην κατάσταση της Νινευή: Σε κατάσταση ανταρσίας απέναντι στο Θεό και το νόμο Του… Ας ξυπνήσουμε όλοι οι σύγχρονοι Νινευΐτες από την πνευματική μας νάρκη και ας ετοιμαστούμε».
Διαβάστε περισσότερα »
Αληθινή και όχι ψεύτικη χαρά (Φώτης Κόντογλου)

«Ἀληθινὴ κι᾿ ὄχι ψεύτικη χαρὰ νοιώθει μονάχα ὅποιος ἔχει τὸν Χριστὸ μέσα του, κ᾿ εἶναι ταπεινός, πρᾶος, γεμάτος ἀγάπη. Ἀληθινὴ χαρὰ ἔχει μονάχα ἐκεῖνος ποὺ ξαναγεννήθηκε στὴν ἀληθινὴ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ. Κι᾿ αὐτὴ ἡ ἀληθινὴ χαρὰ βγαίνει ἀπὸ καρδιὰ ποὺ πονᾶ καὶ θλίβεται γιὰ τὸν Χριστό, καὶ βρέχεται ἀπὸ τὸ παρηγορητικὸ δάκρυο τὸ ὁποῖο δὲν τὸ γνωρίζουνε οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι, κατὰ τὸν ἅγιο λόγο ποὺ εἶπε τὸ στόμα τοῦ Κυρίου: «Μακάριοι οἱ πενθοῦντες, ὅτι αὐτοὶ παρακληθήσονται» (Ματθ. ε´ 4), «Καλότυχοι ὅσοι εἶναι λυπημένοι, γιατὶ αὐτοὶ θὰ παρηγορηθοῦνε.» Κι᾿ ἀλλοῦ λέγει:… «Καλότυχοι ὅσοι κλαῖτε τώρα, γιατὶ θὰ γελάσετε.» (Λουκ. στ´ 21).
Διαβάστε περισσότερα »
Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής των Μυροφόρων: Ομιλία περί ανεξικακίας (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Πράξ. 5, 12-20)
– Ποιές ήταν οι αιτίες όπου τόσοι πολλοί, σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα, επίστευσαν στον Χριστό μετά την Ανάστασή Του;
– Πώς ενεργούν οι αρετές κάποιων ανθρώπων σε άλλους πιστούς ανθρώπους και πώς σε απίστους;
– Τί ήταν αυτό που συγκινούσε τους ακροατές των Αποστόλων και συνεργούσε στον φωτισμό τους;
– Πώς αποδεικνύεται η αγάπη των Αποστόλων στον Ιησού Χριστό;
– Πού φαίνεται το μεγαλείο της ανεξικακίας των αποστόλων;
– Πώς ενεργούμε εμείς όταν κάποιος αδικήσει τους ηγαπημένους οικείους μας ή βλάψει τους φίλους μας;
– Οι Απόστολοι αφιέρωσαν όλες τους τις δυνάμεις για να ευεργετήσουν τους εχθρούς και διώκτες και φονείς του Ιησού Χριστού, νουθετώντας και διαδάσκοντάς τους.
– Πώς αντέδρασαν οι Απόστολοι στις διώξεις τους.
– Πώς αντιδρούμε εμείς όταν επιχειρούμε να ευεργετήσουμε κάποιον και αυτός ανταποδίδει κακία;
– Πώς η αρετή της ανεξικακίας έγινε η αιτία της σωτηρίας μας;
– Αιτία πάντων των κακών στον κόσμο η απουσία ανεξικακίας από τις καρδιές μας, όπου την θέση της πήρε η μνησικακία και το πνεύμα εκδικήσεως.
– Ποιός είναι Αυτός που μπορεί να φυτεύσει στις καρδιές των ανθρώπων την αρετή της ανεξικακίας;
Διαβάστε περισσότερα »
Η θέση των ναζί έναντι του Χριστού (Πρωτ. Βασίλειος Γεωργόπουλος, Λέκτωρας Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.)

Εἶναι γνωστό, ὅτι ὁ Ναζισμός ἀνήκει στίς πλέον ἐγκληματικές ἰδεολογίες, πού γνώρισε ἡ παγκόσμια ἱστορία. Στό παρόν ἄρθρο μας, ἐρχόμαστε νά παρουσιάσουμε συνοπτικά, πῶς οἱ Ναζί τοποθετήθηκαν ἀπέναντι στό πρόσωπο τοῦ Θεανθρώπου τόσο σέ ἰδεολογικό ἐπίπεδο, ὅσο καί σέ πρακτικό, στό πῶς δηλαδή προσπάθησαν να ἐπιβάλλουν τίς ἰδέες τους.
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή των Μυροφόρων: Λόγος εις τας Μυροφόρους και εις την θεόσωμον ταφήν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, και εις τον Ιωσήφ τον από Αριμαθαίας, και εις την τριήμερον Ανάστασιν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού (Γρηγορίου Πατριάρχου Αντιοχείας)

Κατά Μάρκον Ευαγγέλιον: Ιε.43 – ιστ.8.
ΚΑΙ διαγενομένου του σαββάτου, Μαρία η Μαγδαληνή και Μαρία η του Ιακώβου και Σαλώμη, ηγόρασαν αρώματα, ίνα ελθούσαι αλείψωσιν Αυτόν. Και λίαν πρωϊ της μιάς σαββάτων έρχονται επί το μνημείον, ανατείλαντος του ηλίου. Και έλεγον προς εαυτάς: «τίς αποκυλίσει ημίν τον λίθον εκ της θύρας του μνημείου?» Και αναβλέψασαι θεωρούσιν ότι αποκεκύλισται ο λίθος’ ήν γάρ μέγας σφόδρα. Και εισελθούσαι εις το μνημείον, είδον νεανίσκον καθήμενον εν τοις δεξιοίς, περιβεβλημένον στολήν λευκήν, και εξεθαμβήθησαν. Ο δέ λέγει αυταίς: «μή εκθαμβείσθε, Ιησούν ζητείτε τον Ναζαρηνόν τον εσταυρωμένον. Ηγέρθη, ουκ έστιν ώδε, ίδε ο τόπος όπου έθηκαν αυτόν. Αλλ’ υπάγετε είπατε τοις μαθηταίς αυτού και τω Πέτρω, ότι προάγει υμάς εις την Γαλιλαίαν, εκεί αυτόν όψεσθε, καθώς είπεν υμίν.» Και εξελθούσαι έφυγον από του μνημείου, είχε δέ αυτάς τρόμος και έκστασις, και ουδενί ουδέν είπον’ εφοβούντο γάρ".
Αν ο Παπισμός ανήκει στην Εκκλησία του Χριστού, τότε… (π. Αναστάσιος Κ. Γκοτσόπουλος, Εφημέριος Ι. Ν. Αγ. Νικολάου Πατρών)

Απλές σκέψεις εκκλησιολογικής συνέπειας …
Η σημασία της Ελληνορθοδόξου παραδόσεώς μας (Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Ηγούμ. Ι. Μ. Οσίου Γρηγορίου Αγ. Όρους)

Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής του Αντιπάσχα (Θωμά): Ομιλία περί θείου και δαιμονικού και αδιακρίτου ζήλου (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Πράξ. 5, 12-20)
– Τα δύο είδη ζήλου: Ο θεϊκός και ο δαιμονικός. Πού "κατοικεί" ο καθένας από αυτούς;
– Υπάρχει ζήλος ευπρόσδεκτος και ζήλος αποτρόπαιος για τον Θεό;
– Ποιός είναι ο αδιάκριτος ζήλος και πώς γεννάται;
– Πότε ο ζήλος μας μπορεί να προξενήσει βλάβη;
– Πολλές φορές ο ζήλος μας όχι μόνο αδιάκριτος είναι, αλλά και υπό των παθών μας μεμολυσμένος.
– Η υπερηφάνεια, ο φθόνος και η δοξομανία είναι πολλές φορές η αφετηρία του ζήλου μας.
– Πώς μπορούμε να γνωρίζουμε ποιος είναι ζήλος θεϊκός, ποιος δαιμονικός, ποιος διακριτικός και ποιος αδιάκριτος; Πόσο εύκολο είναι αυτό;
Διαβάστε περισσότερα »
Ο ορθός λόγος και ο Θεός Λόγος (Αρχ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ιεροκήρυκας Ι. Μ. Πατρών)

Πώς θα αλλάξουν τα αναστημένα σώματα κατά την Δευτέρα Παρουσία; (Αγ. Συμεών o Νέος Θεολόγος)

Η ερμηνεία της εικόνας της Αναστάσεως (Χρήστος Γκότσης)

Το γεγονός της Αναστάσεως (Αρχ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ιεροκήρυκας Ι. Μ. Πατρών, Δρ. Θεολογίας)

Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής του Πάσχα: Ομιλία περί της Χριστού Αναστάσεως (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Πράξεις των Αποστόλων κεφ. α’ 1-9)
– Ποιές είναι οι δύο δημιουργίες του Θεού;
– Ποιά είναι η σχέση της πρώτης μέρας δημιουργίας και της ημέρας της Αναστάσεως του Χριστού;
– Γιατί εορτάζεται κάθε Κυριακή η Ανάστασις;
– Θεμέλιον της πίστεως η Ανάστασις του Κυρίου.
– Ποιά εἰναι της Αναστάσεως τα σύμβολα στην Παλαιά Διαθήκη και ποιές οι προφητείες;
– Οι φανερώσεις και τα θαύματα του Ιησού Χριστού μετά την Ανάσταση, μια από τις πολλές αποδείξεις ότι ανέστη εκ των νεκρών.
Διαβάστε περισσότερα »
Η κάθοδος του Χριστού εις τον Άδην (Αγ. Επιφάνιος Αρχιεπ. Κωνσταντίας Κύπρου)

1.-. Ἐκεῖνος πού χθές, μέσα στήν ἄπειρη συγκατάβασί Του, δέν ἐκαλοῦσε νά τόν βοηθήσουν οἱ λεγεῶνες τῶν Ἀγγέλων, λέγοντας στόν Πέτρο, ὅτι εἶναι στό χέρι μου νά παρατάξω τώρα ἀμέσως, περισσότερες ἀπό δώδεκα λεγεῶνες Ἀγγέλων (Ματθ. κστ´ 53), σήμερα κατέρχεται μέ τόν θάνατό Του κατά τοῦ ἅδου καί τοῦ θανάτου, τοῦ τυράννου, ὅπως ταιριάζει σέ Θεό καί Κυρίαρχο, ἐπί κεφαλῆς τῶν ἀθανάτων καί ἀσωμάτων στρατευμάτων καί τῶν ἀοράτων ταγμάτων, ὄχι μέ δώδεκα μόνο λεγεῶνες, ἀλλά μέ μύριες μυριάδες καί χίλιες χιλιάδες Ἀγγέλων, Ἀρχαγγέλων, Ἐξουσιῶν, Θρόνων, Ἐξαπτερύγων, Πολυομμάτων, οὐρανίων ταγμάτων, τά ὁποῖα, ὡς Βασιλέα καί Κύριό τους, προπέμπουν, δορυφοροῦν καί τιμοῦν τόν Χριστό. Ὄχι, ὅτι συμμαχοῦν καί συμπολεμοῦν μαζί Του. Ὄχι, ποτέ! Γιατί ἀπό ποιά συμμαχία ἔχει ἀνάγκη ὁ παντοδύναμος Χριστός; Τόν συνοδεύουν γιατί χρωστοῦν πάντοτε καί ποθοῦν νά εἶναι κοντά στόν Θεό τους.
Διαβάστε περισσότερα »
Η σημασία της θυσίας του Χριστού (Αγ. Συμεών ο Νέος Θεολόγος)

Κατηχητικός λόγος του Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου σχετικά με τη σημασία της θυσίας του Ιησού Χριστού, για την ζωή του ανθρώπου.
Διαβάστε περισσότερα »
Για τους χιτώνες τού Κυρίου (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Επίσκοπος Αχρίδος)

Μὲ ῥωτᾶς, σεβαστὴ ἀδελφή, γιά τοὺς τρεῖς χιτῶνες μὲ τοὺς ὁποίους ἦταν ντυμένος καὶ σκεπασμένος ὁ Κύριος κατά τὸ διάστημα ἀρκετῶν ὡρῶν τή Μεγάλη Παρασκευή. Γιατὶ ὁ Πιλᾶτος τὸν ἔντυσε μὲ πορφυρὸ χρῶμα; Γιατὶ ὁ Ἡρώδης τὸν ἔντυσε μὲ λευκὸ χρῶμα; Καὶ γιατὶ οἱ ἐκτελεστὲς ἐπίσης λίγο πρὶν Τὸν θανατώσουν Τὸν ἔντυσαν πάλι μὲ τὸν δικὸ Του χιτῶνα;
Ὅλα ὅσα συνέβησαν κατά τή διάρκεια τῆς ἐπίγειας ζωῆς τοῦ Χριστοῦ ἔχουν μεγάλη σημασία, ὅλα ἀποκαλύπτουν κάποια ἀλήθεια καὶ χρησιμεύουν ὡς δίδαγμα στούς ἀνθρώπους. Κάποια ἀπὸ αὐτὰ τὰ διδάγματα εἶναι ἄμεσα καὶ ἐμφανῶς ἀντιληπτά, ἐνῶ κάποια ἄλλα εἶναι ἔμμεσα καὶ μὲ παραστάσεις πού χρήζουν ἑρμηνείας. Τὸ σκέπασμα τοῦ Χριστοῦ μὲ τρεῖς χιτῶνες ἀνήκει σ’ αὐτὴν τή δεύτερη κατηγορία διδαγμάτων.
Διαβάστε περισσότερα »
Λίγα λόγια για τη Θ. Ευχαριστία (Ι. Μ. Σαγματά)

Θεία Εὐχαριστία
Ἕνας ἀπὸ τοὺς μεγαλύτερους προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ὁ Ἡσαΐας, περιγράφει στὸ βιβλίο του μίαν ἐκπληκτικὴ ἐμπειρία του, ἕνα ἀποκαλυπτικὸ ὅραμα. Εἶδε, μᾶς λέει, τὸν Θεὸ νὰ κάθεται σ᾿ ἕνα θρόνο ψηλό, πλημμυρισμένο ἀπὸ δόξα. Γύρω ἀπὸ τὸν θεϊκὸ αὐτὸ θρόνο, στέκονταν ἄγγελοι καὶ ἔψαλλαν τὸν γνωστὸ ὕμνο: «Ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος Κύριος Σαβαώθ, πλήρης πᾶσα ἡ γῆ τῆς δόξης αὐτοῦ». Ὁ Ἡσαΐας παρακολουθοῦσε μὲ ἔκπληξη καὶ θαυμασμό. Σὲ κάποια στιγμὴ εἶπε: «Ὢ ταλαίπωρος ἐγώ! Ἔχω συγκλονιστεῖ ὁλόκληρος! Γιατὶ ἐνῶ εἶμαι ἄνθρωπος ἁμαρτωλὸς καὶ ἔχω ἀκάθαρτα χείλη καὶ κατοικῶ μέσα σὲ λαὸ ποὺ ἔχει ἐπίσης ἀκάθαρτα χείλη, ἀξιώθηκα νὰ δῶ τὸν βασιλιὰ Κύριο Σαβαώθ». Μόλις εἶπε αὐτὰ τὰ λόγια, ἕνας ἄγγελος πῆρε μὲ μιὰ λαβίδα ἕνα ἀναμμένο κάρβουνο, τὸ ἔβαλε στὸ στόμα τοῦ Ἡσαΐα καὶ τοῦ εἶπε: « Νὰ αὐτὸ τὸ ἀναμμένο κάρβουνο ἄγγιξε τὰ χείλη σου καὶ θὰ ἀφαιρέσει τὶς ἀνομίες σου καὶ θὰ καθαρίσει τὶς ἁμαρτίες σου». Ὁ Ἡσαΐας πῆρε μεγάλη δύναμη ἀπὸ τὴ φωτιὰ αὐτὴ ποὺ τὸν ἄγγιξε καὶ ξεκίνησε τὴν μεγάλη ἀποστολή του.
Αὐτὸ τὸ ἐκπληκτικὸ γεγονὸς συμβολίζει τὸ μυστήριο τῆς θείας εὐχαριστίας, ποὺ μεταγγίζει στὸν ἄνθρωπο τὸ πῦρ τῆς θεότητος. Εἶναι ὁ ἀνεκτίμητος θησαυρὸς ποὺ κατέχουν οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, ἀλλὰ ποὺ δυστυχῶς τὸν ἀγνοοῦν ἢ τὸν περιφρονοῦν.
Διαβάστε περισσότερα »
Ο προδότης Ιούδας (Αγ Νικόλαος Βελιμίροβιτς Επίσκοπος Αχρίδος)

Ἐπιστολή στόν σιδερὰ Ῥαντοσάββα Ι., γιά τὸν προδότη Ἰούδα
Ῥωτᾶς: «Θὰ συγχωρηθεῖ, ἄραγε, στόν Ἰούδα ἡ ἁμαρτία τῆς προδοσίας τοῦ Διδασκάλου καὶ Κυρίου του Ἰησοῦ Χριστοῦ;». Δὲν γνωρίζω γιά ποιό λόγο σὲ ἐνδιαφέρει κάτι τέτοιο. Γιά μᾶς ἀποτελεῖ τή μεγαλύτερη μέριμνα αὐτό, τὸ νά μὴν προδώσουμε ἐμεῖς τὸν Χριστὸ μὲ τίς ἀνομίες μας. Καὶ ἀκόμα πιὸ σημαντικό• τό πῶς νά σώσουμε τίς ψυχὲς μας. Γιατὶ δές, τὸ ῥολόι τῆς ζωῆς μας μετράει γοργὰ τὶς μέρες καὶ τὶς ὦρες ὑπενθυμίζοντάς μας τὴν ἐπικείμενη ἔξοδο ἀπὸ τοῦτο τὸν κόσμο. Ὅλοι ἐμεῖς θὰ βρεθοῦμε ἐνώπιον τοῦ αἰώνιου Κριτή, ὁ Ὁποῖος θὰ ἐκφέρει τὴ δίκαιη Κρίση Του γιά ὅλα ἐκεῖνα πού πράξαμε στή ζωὴ μας, ἐνώπιον ὅλων τῶν οὐρανίων ἀνθρώπων.
Διαβάστε περισσότερα »
«Τα τάλαντα…» (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

Πρόσεξε δέ ὅτι παντοῦ δέν ἀπαιτεῖ ἀμέσως αὐτά πού ἐνεπιστεύθη. Διότι εἰς τήν παραβολήν τοῦ ἀμπελῶνος (Ματθ. 21, 33), ἀφοῦ τόν παρέδωκεν εἰς τούς γεωργούς, ἀπεδήμησε. Καί ἐδῶ ἐνεπιστεύθη τά τάλαντα καί ἀπεδήμησε. Διά νά μάθῃς μ᾽ αὐτό τήν μακροθυμίαν Του. Ἐγώ δέ νομίζω ὅτι λέγοντας αὐτά ὑπαινίσσεται καί τήν Ἀνάστασιν. Μόνον πού ἐδῶ δέν ἀναφέρονται πλέον γεωργοί καί ἀμπελών, ἀλλά ὅλοι εἶναι ἐργάται. Διότι δέν ἀναφέρεται μόνον στούς ἄρχοντας, οὔτε στούς Ἰουδαίους, ἀλλά σέ ὅλους. Καί ἐκεῖνοι μέν πού προσφέρουν ὁμολογοῦν μέ εὐγνωμοσύνη καί τά ἰδικά τους, ἀλλά καί ὅσα τούς ἔδωκεν ὁ δεσπότης. Ἔτσι ὁ μέν ἕνας λέγει: «Κύριε, πέντε τάλαντα μοῦ ἔδωσες», ὁ δέ ἄλλος λέγει «δύο», δεικνύοντες ὅτι ἀπό Ἐκεῖνον ἔλαβαν τό κεφάλαιον τῆς ἐργασίας των, καί Τοῦ ἀναγνωρίζουν μεγάλην χάριν, καί ἀποδίδουν τό πᾶν εἰς Αὐτόν.
Διαβάστε περισσότερα »
Οι λίθοι κεκράξονται (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Επίσκοπος Αχρίδος)

Όταν ο Χριστός επήγε για τελευταία φορά στα Ιεροσόλυμα, ο λαός βγήκε σε προϋπάντησή Του. Αναρίθμητα μάτια Τον κοίταζαν. Και αμέτρητα στόματα εφώναζαν με ενθουσιασμό: Ωσαννά Υιέ Δαβίδ! Ευλογημένος ο ερχόμενος… Ο Βασιλεύς του Ισραήλ! Μα αυτό έκαμε τους Φαρισαίους και πρασίνισαν από το κακό τους! Και είπαν στο λαό, να μην κραυγάζει! Απάντησε ήρεμα ο Χριστός: «Αν αυτοί σιωπήσωσιν, οι λίθοι κεκράξονται».
Περιγραφή της εικόνας ‘Η Έγερσις του Λαζάρου’ (Γκότσης Χρήστος)

Η παράσταση μας μεταφέρει έξω από την πόλη, σε βράχους. Σ’ έναν από αυτούς, όπως συνήθιζαν οι Ιουδαίοι, ήταν λαξευμένο το μνήμα του Λαζάρου. Δεσπόζει κι εδώ η μορφή του Χριστού.
Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής των Βαΐων: Ομιλία περί χαράς, και περί του, τίς εστιν ο δυνάμενος χαίρειν πάντοτε (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Προς Φιλιππησίους Παύλου Επιστολή κεφ. δ’ 4-9)
– Πώς μπορούμε να ακολουθήσουμε το πρόσταγμα του Αποστόλου Παύλου, να χαιρόμαστε αδιάκοπα, όταν είμαστε περικυκλωμένοι από πλήθος κακών και θλίψεων;
– Για ποιά χαρά μιλάει ο Απόστολος και ποιός μπορεί να έχει αυτή τη χαρά;
– Ποιά κακά είναι βαρύτερα; Αυτά που προξενεί η φύσις ή αυτά που προξενεί η προαίρεσις;
– “Η θλίψις υπομονήν κατεργάζεται΄ η δε υπομονή, δοκιμήν΄ η δε δοκιμή, ελπίδα΄ η δε ελπίς ου καταισχύνει”
– Πώς, ενώ κατά την διδασκαλία του Παύλου οι ενάρετοι χαίρονται πάντοτε, έχουμε περιπτώσεις στην Αγία Γραφή αντίθετες;
– Αρετή και κοσμική λύπη είναι πράγματα ασυμβίβαστα.
– Μπορεί να συνυπάρξει Θεός και λύπη;
– Μάταια οι άνθρωποι αναζητούμε την χαρά εις τα κοσμικά πράγματα. Εις τον πλούτον, εις τους προβιβασμούς, εις τα αξιώματα, εις τις διασκεδάσεις, εις τις τροφές και τα ποτά. Όλα αυτά για λίγο ευφραίνουν και έπειτα γεμίζουν την ψυχήν πίκρα. Η αμαρτία προξενεί βραχύτατη ηδονήν, όταν όμως ολοκληρωθεί φέρει φόβον, ντροπή και έλεγχο.
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή των Βαΐων: Ευλογημένος ο Ερχόμενος (Φώτης Κόντογλου)

Ο Τεκτονισμός εις την «καθ’ ημάς Ανατολήν» (πρωτοπρ. Γεώργιος Μεταλληνός)

Ὁ Τεκτονισμὸς/Μασονία εἶναι ἐμβόλιμο μέγεθος στὴν ἑλληνορθόδοξη κοινωνία, ποὺ παρασιτεῖ στὸ σῶμα της, μὲ συνέπειες ὀδυνηρὲς γιὰ τὴν συνοχὴ καὶ ταυτότητά της. Τὸ σημαντικότερο: Ὁ Τεκτονισμὸς εἶναι τοκετὸς ξένων ὠδίνων, ξένος τελείως πρὸς τὴν ταυτότητα τοῦ Γένους/Ἔθνους μας, καὶ μάλιστα στὴν οὐσία του μὴ συμβατὸς μὲ αὐτήν. Ἔτσι, ἐνεργεῖ τὸν ἰδεολογικὸ διαμελισμὸ τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας, κυρίως στὰ «ὑψηλότερα» κοινωνικὰ στρώματά της, συμβάλλοντας στὴ διαιώνιση καὶ τὸ βάθεμα τοῦ ἰδεολογικοῦ μας διχασμοῦ. Ἡ δράση του (ἀπὸ τὸν 18ο αἰώνα) στὸν δικό μας γεωγραφικὸ χῶρο ἐθεμελίωσε τὴν βεβαιότητα ὅτι ἡ Μασονία ταυτίζεται μὲ τὸν ἀποκρυφισμὸ καὶ τὴν σκοτεινότητα λειτουργίας καὶ ἐνέργειας, κάτι ποὺ ὑποστασιώνεται στὴ γνωστὴ στὰ Ἰόνια Νησιὰ καὶ ἀπαξιωτικὴ γιὰ κάποιον διατύπωση’ «σὰν μασόνος»…
Διαβάστε περισσότερα »
Η μετάνοια (Μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης)

Από το Συναξάρι – Η οσία Μαρία η Αιγυπτία

Αποστολικό ανάγνωσμα Ε’ Κυριακής των Νηστειών: Ομιλία περί του μεγάλου μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, ότι όσον εστίν ακατάληπτον εις την δύναμιν του νοός, τόσον αναγκαίον εστί δια την σωτηρίαν της ψυχής (Αρχιεπ. Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Προς Εβραίους Παύλου Επιστολή κεφ. θ’ 11-14)
Γιατί στο ναό και όχι στο σπίτι μου; (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

Oι διαπροσωπικές μας σχέσεις στο φως της σχέσεώς μας με το Θεό (π. Ζαχαρίας, Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου, Εσσεξ)

Η γλώσσα τής Εκκλησίας (Γανωτής Κωνσταντίνος, Φιλόλογος)

Ἡ ἁγία μας ἐκκλησία ἀπὸ τὴν ἵδρυσή της εἶναι ἡ μάννα, ποὺ ταΐζει τὰ τέκνα της οὐράνια τροφή, γιὰ νὰ γίνουν ὅμοια μὲ τὸν Πατέρα τους. Ἡ τροφὴ αὐτὴ εἶναι τὸ ἴδιο τὸ σῶμα καὶ τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ, εἶναι ἡ δύναμη τῶν θαυμάτων, εἶναι ἀκόμα τὸ παράδειγμα τῶν μαρτύρων.
Πέρα, ὅμως, ἀπ’ αὐτὰ ἤ μᾶλλον στὴν πράξη πρὶν ἀπ’ αὐτὰ εἶναι ὁ λόγος. Ὁ λόγος κατηχεῖ, διδάσκει ἀλλὰ καὶ τελετουργεῖ τὴ Θεία Λειτουργία καὶ ὅλα τὰ μυστήρια.
Διαβάστε περισσότερα »
Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου (Σεβ. Μητροπ. Ναυπάκτου & Αγ. Βλασίου Ιερόθεος)

α) Τι σημαίνει ευαγγελισμός
β) Η θέωση της Παναγίας
γ) Θεοτόκος και προπατορικό αμάρτημα
δ) Υπακοή και ελευθερία της Θεοτόκου
ε) Η σύλληψη του Λόγου έγινε δημιουργικώς
στ) Η θέωση της ανθρωπίνης φύσεως «άμα τη προσλήψει»
ζ) Η υπέρ φύσιν και κατά φύσιν κυοφορία
η) Η σύλληψη ανήδονος, η κυοφορία άκοπος και η γέννηση ανώδυνος
θ) Η Θεοτόκος τύπος του μέλλοντος αιώνος
ι) Προσωπική μέθεξη του Ευαγγελισμού
Διαβάστε περισσότερα »
Λόγος εις την Δʼ Κυριακή των Νηστειών (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

(Ευαγγέλιο: Μαρκ. θ’ 17-32)
Από την αρχή τής δημιουργίας τού κόσμου και του χρόνου, όλοι οι λαοί τής γης πιστεύουν πως ο πνευματικός κόσμος υπάρχει και πως τα αόρατα πνεύματα είναι αληθινά. Πολλοί άνθρωποι όμως έχουν πλανηθεί σ’ αυτό το σημείο. Υποστηρίζουν πως τα πονηρά πνεύματα έχουν μεγαλύτερη δύναμη από τα αγαθά. Με την πάροδο του χρόνου μάλιστα προχώρησαν στη θεοποίηση των πονηρών πνευμάτων, τους έφτιαξαν ναούς, πρόσφεραν θυσίες και προσευχές και πρόστρεχαν σ’ αυτά για όλα τα θέματα. Όσο περνούσε ο καιρός πολλοί ήταν εκείνοι που εγκατέλειψαν τελείως την πίστη στα αγαθά πνεύματα και κράτησαν την πίστη τους μόνο στα πονηρά, ή στους κακούς «θεούς», όπως τους αποκαλούσαν. Έτσι αυτός ο κόσμος άρχισε να μοιάζει μ’ ένα στίβο, όπου άνθρωποι και πονηρά πνεύματα ανταγωνίζονταν μεταξύ τους. Τα πονηρά πνεύματα βασάνιζαν όλο και περισσότερο τους ανθρώπους και τους τύφλωναν, με αποκλειστικό στόχο να σβήσουν από το νου τους κάθε ιδέα για τον καλό Θεό και για τη μεγάλη και θεόσδοτη δύναμη των αγαθών πνευμάτων.
Διαβάστε περισσότερα »
Περί Εκκλησίας (Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Ηγούμ. Ι. Μ. Οσίου Γρηγορίου Αγ. Όρους)

– Εκτός Εκκλησίας δεν υπάρχει σωτηρία. Εκτός Εκκλησίας είμαστε ατομικές υπάρξεις. Ο καθένας χωρισμένος από τον άλλο και χωρισμένος από τον Χριστό.
Ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης “φωτίζει” το βαθύτερο αίτιο της κρίσης: «Όποιος επιμελείται μόνον τον εαυτόν του αμελεί δε τον αδελφόν του, αυτός βλάπτει και τον ίδιον εαυτόν του»

Ο άγιος Νικόδημος, πατερικός ερμηνευτής της Καινής Διαθήκης, ερμηνεύοντας τους λόγους του αποστόλου Παύλου, στην Β΄ προς Τιμόθεον επιστολή, κεφ. γ΄, γράφει:
«Εὐθύς βάλλει ὁ Ἀπόστολος τό πρῶτον πάθος ἀπό ὅλα τά πάθη καί τήν πρώτην ρίζαν ὁπού γεννά ὅλα τά κακά, ἤγουν τήν φιλαυτίαν, διατί φυσικῶ τῷ τρόπω, πρῶτον τινάς ἀγαπᾶ τόν ἑαυτόν του καί ἔπειτα διά τόν ἑαυτόν του ἀγαπᾶ καί τούς ἄλλους ἀνθρώπους καί τά ἄλλα τοῦ κόσμου πράγματα.
Διαβάστε περισσότερα »
Πως πρέπει να είναι οι πολιτικοί ηγέτες κατά τους ιερούς Πατέρες

Καθὼς ἡ πατρίδα μας διέρχεται βαθιὰ οἰκονομική, πνευματικὴ ἀλλὰ καὶ πολιτικὴ κρίση, ὅλο καὶ περισσότερο ἀκούγονται ἀπορριπτικὲς ἀντιλήψεις γιὰ τοὺς πολιτικοὺς ἡγέτες μας. Μάλιστα πολλοὶ ἀγανακτισμένοι πολίτες ἐκφράζουν συχνὰ ἀπόψεις τελείως ἀπορριπτικὲς γιὰ τὸ θεσμὸ τῶν πολιτικῶν ἡγετῶν. Ποιοὶ ὅμως πρέπει νὰ εἶναι οἱ πολιτικοὶ ἡγέτες; Πῶς ὀφείλουν νὰ ἐπιτελοῦν τὸ ἔργο τους; Εἶναι ἀναγκαία ἡ ὕπαρξή τους; Σ’ αὐτὰ τὰ ἐρωτήματα θὰ ἀντλήσουμε ἀπαντήσεις μέσα ἀπὸ τὴ σοφία τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας.
Διαβάστε περισσότερα »
Η ελευθερία (μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης)

Αποστολικό ανάγνωσμα Γ’ Κυριακής των Νηστειών: Ομιλία περί μετανοίας και περί της παντοδυνάμου μεσιτείας του Ιησού Χριστού, του Υιού του Θεού (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Προς Εβραίους Παύλου Επιστολή κεφ. δ’ 14 – ε’ 6)
– Σε όλα τα σημεία της Αγίας Γραφής βλέπουμε ότι ο πολυεύσπλαγχνος Θεός προσκαλεί τους αμαρτωλούς σε μετάνοια και υπόσχεται την εξάλειψη των αμαρτιών και την σωτηρία της ψυχής αυτών.
– Ο Θεός δέχεται τους μετανούντας περιχαρώς και συγχωρεί τα αμαρτήματά τους πανευσπλάγχνως.
– Αμφιβάλλεις ότι εάν προσέλθης προς τον Θεόν εν μετανοία και εξομολογήσει, λαμβάνεις την άφεσιν των αμαρτιών και της ψυχής σου την σωτηρίαν;
– Ποιός είναι ο αρμόδιος καιρός για να ζητήσουμε το έλεος του Θεού;
Διαβάστε περισσότερα »
Γ’ Κυριακή των Νηστειών, Σταυροπροσκυνήσεως: Ομιλία εις τον Τίμιο και Ζωοποιό Σταυρό (Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς)

Μικρή περίληψη ομιλίας 11: Εις τον Τίμιον Σταυρόν, την Κυριακήν της Σταυροηροσκυνήσεως. Την ημέραν αυτήν εορτάζεται ο Σταυρός προ του Σταυρού· αυτή είναι προτύπωσις της πραγματικής εορτής του Σταύρου, κατά την 14 Σεπτεμβρίου, και το εορταζόμενον γεγονός είναι προτύπωσις του Σταύρου του Χριστου. Ο Σταυρός είναι αιώνιον φαινόμενον και κανείς ποτέ δεν συνεφιλιώθη με τον Θεόν χωρίς την δύναμιν του Σταύρου. Διότι ο Σταυρός του υπήρχε πάντοτε ως προτύπωσις και προαγγελία του Σταύρου του Κυρίου. Προϋπήρχεν αναμέσον των προπατόρων, ενεργών εις αυτούς το μυστήριον του Σταυρού. Το μυστήριον του Σταυρού είναι διπλούν, σημαίνον πρώτον μεν φυγήν ημών από τον κόσμον, δεύτερον δε φυγήν των παθών από ημάς· το πρώτον είναι σταύρωσις του κόσμου δι’ ημάς, ήτοι η πραξις, το δεύτερον είναι σταύρωσις ημών δια τον κόσμον, ήτοι η θεωρία.
Διαβάστε περισσότερα »
Η νηστεία της Εκκλησίας και η «Ενεργειακή διατροφή» της Νέας Εποχής (π. Σωτήριος Ο. Αθανασούλιας)

Νηστεία καί «Νηστειοθεραπεία»
Ἀπό τά πανάρχαια χρόνια εἶναι γνωστά τά εὐεργετικά ἀποτελέσματα τῆς νηστείας. Ἡ νηστεία εἶναι μιά μέθοδος διατροφῆς, πού ὠφελεῖ καί τό σῶμα καί τήν ψυχή. Οἱ γιατροί τή συνιστοῦν γιά τά εὐεργετικά της ἀποτελέσματα στήν ὑγεία τοῦ ἀνθρώπου, ἐνῶ οἱ διάφορες θρησκευτικές παραδόσεις τήν ἐπιβάλλουν μέ σκοπό τήν ἐπίτευξη κάποιων ἄλλων «πνευματικῶν» στόχων. Ἔτσι, συναντᾶμε τή νηστεία σέ ὅλες σχεδόν τίς θρησκεῖες, ἀπό ἀρχαιοτάτων χρόνων μέχρι σήμερα.
Διαβάστε περισσότερα »
Μία απάντηση από τον Αγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη σε όσους υποστηρίζουν την μεταγλώττιση των Λειτουργικών κειμένων

Άτομο και πρόσωπο (Αρχ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ιεροκήρυκας Ι. Μ. Πατρών)

Αποστολικό ανάγνωσμα Β’ Κυριακής των Νηστειών: Ομιλία περί των αμελούντων της ψυχικής αυτών σωτηρίας και ότι οι τοιούτοι ευλόγως συνετάχθησαν υπό του αποστόλου μετά των παραβατών και παρηκόων (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Προς Εβραίους Παύλου Επιστολή κεφ. α’ 10 – β’ 3)
– Γιατί αυτοί που δεν εργάζονται την αρετή και αμελούν την σωτηρία της ψυχής τους καταδικάζονται, έστω κι αν δεν παραβαίνουν τις εντολές του Θεού και δεν παρακούουν τα θεία προστάγματα;
-Ποιές εντολές παραβαίνει αυτός ο οποίος δεν φροντίζει για την ψυχική του σωτηρία;
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Β’ Νηστειών – Αγίου Γρηγορίου Παλαμά: Ο Αγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης ομιλεί περί του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά και της προσφοράς του στην Εκκλησία

17ος αιών – Από το βιβλίο "Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς και η Θεολογία του" του μοναχού Θεοκλήτου Διονυσιάτου, σελ. κη’ – μβ’. Πρόλογος του αγίου Νικοδήμου στα μεταφρασμένα από αυτόν Παλαμικά συγγράμματα, τα οποία όμως αποτεφρώθησαν από πυρκαϊά στο τυπογραφείο της Βενετίας.
Αλλοίμονο στον καιρόν εκείνο που δεν σε αγαπούσα, λέγει κάπου προς τον Θεό, φλεγόμενος από έρωτα, ο άγιος Αυγουστίνος. Εγώ δε μεταβάλλοντας ελαφρώς τον λόγο, θα έλεγα αναλόγως: αλλοίμονο στον καιρόν εκείνο που δεν είχαν εκδοθή διά του τύπου τα πάνσοφα και θαυμαστά και θεόβροντα συγγράμματα του μεγάλου φωστήρος της Θεσσαλονίκης Γρηγορίου. Ας χαθή ο φθόνος! Μάλλον δε ο πατήρ του φθόνου, ο οποίος άφησε τα συγγράμματα αυτά κάπου τέσσερις αιώνες και πλέον μέσα στο σκότος, παραπεταμένα σε μίαν άκρη, και μόλις να σωθούν από την φθοράν, αυτά που ήσαν όχι μόνον άξια αλλά και υπεράξια να ιδούν το φως της οικουμένης ολοκλήρου, για να μην ειπώ άξια και του ιδίου του ουρανού.
Διαβάστε περισσότερα »
Λόγος εις την Βʼ Κυριακή των Νηστειών (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

(Ευαγγέλιο: Μαρκ. β’ 1-12)
Θέματα πνευματικού αγώνος (Αρχιμ. Γεώργιος Καψάνης, Καθηγούμενος Ι. Μ. Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Λόγος παραινετικός εις την είσοδον της Αγίας Τεσσαρακοστής (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

ΛΟΓΟΣ ΤΡΙΑΚΟΣΤΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟΣ
Ευλόγησον Πάτερ,
Χαίρω και ευφραίνομαι, βλέποντας σήμερον στολισμένην την Εκκλησίαν τού Θεού με το πλήθος των παιδιών της, και όλους σας, όπου με πολλήν χαράν εσυντρέξατε. Διότι όταν αποβλέπω εις τα χαρούμενά σας πρόσωπα, έχω σημείον μεγαλώτατον της ψυχικής σας ηδονής, καθώς έλεγε και κάποιος σοφός˙ «Καρδίας ευφραινομένης θάλλει πρόσωπον». Δια τούτο λοιπόν και εγώ εσηκώθηκα σήμερον με περισσοτέραν προθυμίαν, δια να σας μεταδώσω εις τον αυτόν καιρόν αυτήν την πνευματικήν χαράν, και να σας γένω μηνυτής τού ερχομού της αγίας Τεσσαρακοστής, του ιατρικού λέγω των ψυχών μας. Διότι ο κοινός απάντων ημών Δεσπότης, θέλων ως φιλόστοργος Πατήρ να ξεπλύνωμεν τας αμαρτίας, όπου εκάμαμεν εις όλον τον καιρόν, επενόησεν εις ημάς την θεραπείαν, και δια μέσου της αγίας Τεσσαρακοστής. Ας μη γίνεται λοιπόν τις κατηφής˙ ας μη γίνεται τις σκυθρωπός, αλλ’ ας χορεύη, και ας χαίρεται και ας δοξάζη τον κηδεμόνα, και επιμελητήν των ψυχών μας, όπου μας άνοιξεν αυτήν την εξαίρετον στράταν, και ας δεχθή με πολλήν χαράν τον ερχομόν της.
Διαβάστε περισσότερα »
Αποστολικό ανάγνωσμα Α΄ Κυριακής των Νηστειών – Ορθοδοξίας: Ομιλία περί νηστείας, ήτοι πόσον αμαρτάνει, όστις καταφρονεί της νηστείας τους νόμους, και πόσον καρποφορεί της νηστείας η αρετή, και πόση η υπό Θεού υπέρ αυτής ανταπόδοσις (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Εβρ. ια’ 24-26, 32-40)
– Τί είναι η αμαρτία; Ποιά είναι η πρώτη εντολή του Θεού και γιατί αυτή δεν γράφτηκε στις πλάκες του νόμου;
– Η εντολή της νηστείας μήπως δεν έχει ισχύ σήμερα;
– Σχετίζεται η νηστεία με τον μαρασμό των παθών;
– Φθείρει η νηστεία το σώμα;
– Διατί ο Ιησούς ενήστευσε;
– Η νηστεία κίνημα και καρπός του Αγίου Πνεύματος.
– Η νηστεία καταβιβάζει απ’ ουρανού τους αγγέλους προς υπηρεσίαν των ανθρώπων!
– Αυτός που δεν νηστεύει μιμητής του χοϊκού ανθρώπου. Αυτός που νηστεύει μιμητής του επουρανίου ανθρώπου.
Διαβάστε περισσότερα »
Λόγος εις την Α’ Κυριακή των Νηστειών (Αγ. Λουκάς, Αρχιεπίσκοπος Κριμαίας)

Ορθόδοξη πίστη και ζωή (Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης)

Ο πόνος (μοναχός Μωυσής Αγιορείτης)

Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής της Τυροφάγου: Ομιλία περί κατακρίσεως και πόσον το βάρος αυτής (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Προς Ρωμαίους Παύλου Επιστολή κεφ. ιγ΄ 11 – ιδ΄ 20)
– Η κατάκρισις είναι αδικία και ανομία μεγάλη
– Πώς αδικούμε αυτόν που κατακρίνουμε;
– Όταν κατακρίνουμε τον συνάνθρωπό μας, κατακρίνουμε τον Πλάστη μας, Κριτή μας και Σωτήρα μας.
– Πώς κανείς πλήρης ελαττωμάτων, παθών και αμαρτιών τολμά να κρίνει ως αμαρτολόν το πλάσμα του Θεού;
– Γιατί η κατάκρισις είναι παράβασις πάντων των ευαγγελικών νόμων;
– Γιατί η κατάκρισις μας καθιστά αναπολόγητους έμπροσθεν του Κυρίου;
– Είναι η κατάκρισις χαλινός της αμαρτίας; Μπορεί να γιατρέψει κανείς το κακόν δια τουκακού; Μπορεί να προέλθει κάτι καλό από την κατάκριση;
– Πότε και με ποιον τρόπο μπορεί κανείς να ελέγξει τον αδελφό του; Πότε αυτός ο έλεγχος είναι ευάρεστος στον Κύριον;
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή της Τυροφάγου: Λόγος περί μετανοίας και περί εξορίας του Αδάμ και ότι εάν μετανοούσε δεν θα εξωρίζετο από τον Παράδεισον (Αγ. Συμεών ο Νέος Θεολόγος)

Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον: στ’ 14 – 21.
Όταν δέ νηστεύητε, μή γίνεσθε ώσπερ οι υποκριταί σκυθρωποί’ αφανίζουσι γάρ τα πρόσωπα αυτών, όπως φανώσι τοις ανθρώποις νηστεύοντες. Αμήν λέγω υμίν, ότι απέχουσι τον μισθόν αυτών. Σύ δέ νηστεύων, άλειψαί σου την κεφαλήν και το πρόσωπόν σου νίψαι, όπως μή φανής τοις ανθρώποις νηστεύων, αλλά τω Πατρί σου τω εν τω κρυπτώ. Και ο Πατήρ σου ο βλέπων εν τω κρυπτώ, αποδώσει σοι εν τω φανερώ.
Μή θησαυρίζετε υμίν θησαυρούς επι της γής, όπου σής και βρώσις αφανίζει, και όπου κλέπται διαρύσσουσι και κλέπτουσι. Θησαυρίζετε δέ υμίν θησαυρούς εν ουρανώ, όπου ούτε σής ούτε βρώσις αφανίζει, και όπου κλέπται ου διορύσσουσιν ουδέ κλέπτουσιν’ όπου γάρ εστιν ο θησαυρός υμών, εκεί έσται και η καρδία υμών.
Αιρετικοί θεολόγοι (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

"Εκεί που ο Χριστός είναι περισσότερο απών, εκεί περισσεύει το χυδαίο και το βάρβαρο…"
Η προσοχή στην προσευχή (Αγ. Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής της Απόκρεω: Ομιλία περί κοιλιοδουλείας και των ταύτης ειδών (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Α΄ Κορ. η’ 8 – θ’ 2)
Επειδή την ερχόμενη εβδομάδα ανοίγουν της εγκράτειας τα προπύλαια και είναι εβδομάδα προκαθάρσιμος και της νηστείας πρόδρομος, για αυτό προβάλλει την Κυριακή στους πιστούς η αγία του Θεού εκκλησία το μέρος της επιστολης του Παύλου περί των τροφών.
– Τα 3 είδη της κοιλιοδουλείας: α) λαιμαργία, β) γαστριμαργία, γ) αδδηφαγία
– Γιατί η κοιλιοδουλεία εκτός από το σώμα βλάπτει και την ψυχή.
– "Παχεία γαστήρ λεπτόν ου τίκτει νόα"
– Γιατί ο απόστολος ονόμασε εχθρούς του σταυρού τους κοιλιόδουλους
Διαβάστε περισσότερα »
Ομιλία εις την Κυριακή της Απόκρεω (Αγ. Γρηγόριος ο Παλαμάς)

1. Την περασμένη Κυριακή η Εκκλησία εμνημόνευε την απερίγραπτη φιλανθρωπία του Θεού προς εμάς που παρουσιάζεται με την παραβολή του σεσωσμένου ασώτου. Την σημερινή Κυριακή διδάσκει περί της μελλούσης φρικωδεστάτης κρίσεως του Θεού, χρησιμοποιώντας μια καλή τάξι και ακολουθώντας τις προφητικές φωνές· διότι, λέγει, «θα σου ψάλω, Κύριε, έλεος και κρίσι», και «μια φορά ελάλησε ο Θεός και άκουσα τα δυο αυτά, ότι το κράτος είναι του Θεού και ιδικό σου, Κύριε, το έλεος, διότι εσύ θ’ αποδώσης στον καθένα κατά τα έργα του».
Διαβάστε περισσότερα »
Τα παιδιά μας έγιναν ανίκανα για την πίστη εξ αιτίας των γονέων (Γέρων Σωφρόνιος Αγιορείτης – Έσσεξ)

– Πώς ή γιατί συμβαίνουν όλα αυτά;
Δείτε τι έλεγε ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος για την κρίση της εποχής του

«Επιτρέπει ο Θεός να τραντάζεται η γη, αλλά δεν την καταστρέφει, σείει δυνατά τα πάντα με το σεισμό, αλλά δεν τα κατεδαφίζει, για να μας οδηγήσει στην μετάνοια. Τόσο μεγάλο είναι το πέλαγος της ευσπλαχνίας Του. Γιατί είδε να παραβαίνουμε τις εντολές Του και να Τον πικραίνουμε υπερβολικά. Είδε την επιθυμία μας να αρπάζουμε την ξένη περιουσία, είδε ότι χτίζαμε το ένα σπίτι κοντά στο άλλο και ότι επλησιάζαμε το ένα χωράφι κοντά στο άλλο, με σκοπό να κλέψουμε το διπλανό μας. Είδε ότι δεν ελεούσαμε τα ορφανά και αδιαφορούσαμε για τις χήρες. Είδε τους δασκάλους να κάνουν τα αντίθετα από εκείνα που εδίδασκαν. Είδε μαθητές να προσβάλουν τις σεμνές τελετές της Εκκλησίας με αταξίες που αρμόζουν σε θέατρα. Είδε να ζούμε μέσα στην κακία και να κινούμαστε από φθόνο. Είδε να προσθέτουμε στο φθόνο και την πονηρία. Είδε τις καταιγίδες της υποκρισίας να βυθίζουν σαν βάρκες τους απονήρευτους. Είδε να φονεύουμε σκόπιμα. Είδε ότι αδικούσαμε όσο μπορούσαμε περισσότερο. Είδε να ναυαγεί η αγάπη και να προκόβει η απάτη στο πέλαγος της ζωής. Είδε να αποσκιρτούμε από την αλήθεια και να καταφεύγουμε πρόθυμα στο ψέμα. Και για συνοψίσουμε, είδε να υπηρετούμε τον πλούτο και όχι τον Κύριο» (Εις άγιον Βάσσον, 1, MG 50, 721).
Τι πρέπει να κάνουμε, όταν είμαστε πληγωμένοι… (Αγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)

Αποστολικό Ανάγνωσμα Κυριακής του ασώτου υιού: Ομιλία περί του αμαρτήματος της πορνείας (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Προς Κορινθίους Παύλου Α΄ Επιστολή κεφ. στ΄, 12 – 20)
– Γιατί το αμάρτημα της πορνείας στρέφεται και εναντίον του Δημιουργού και καθιστά τον άνθρωπο που έπεσε σε αυτό, χειρότερο και από τους σταυρωτές του Χριστού;
– Τί γράφει ο Απόστολος των Εθνών για το αν έχουμε εξουσία επί του σώματός μας.
Ομιλία εις την Κυριακήν του Ασώτου (Αγ. Ιουστίνος Πόποβιτς)

Από το Συναξάρι – Αγιος Χαράλαμπος

Ο άγιος και ένδοξος μάρτυς Χαράλαμπος ζούσε κατά τους χρόνους της βασιλείας του αυτοκράτορα Σεπτίμου Σεβήρου (194-211) στην Μαγνησία επί του ποταμού Μεάνδρου, κοντά στην Έφεσο, όταν διοικητής της πόλεως ήταν ο Λουκιανός. Ήταν ηλικίας εκατόν επτά ετών και ασκούσε από πολύ καιρό το ιερατικό λειτούργημα για τους χριστιανούς της πόλεως, διδάσκοντάς τους με ζήλο πώς να ακολουθούν την οδό της αληθείας και κηρύττοντας σε όλους την πίστη του Χριστού, δίχως να φοβάται τις απειλές των ειδωλολατρών. Καταγγέλθηκε ως επικίνδυνος ταραχοποιός και οδηγήθηκε στο δικαστήριο του Λουκιανού, όπου στις απειλές του διοικητή απάντησε με τα λόγια: «Δεν μπορείς να ξέρεις τι είναι επωφελές και σωτήριο για μένα. Τίποτε δεν μου είναι πιο ευχάριστο από τα βασανιστήρια για τον Χριστό. Εμπρός, βασάνισε το γρηγορότερο το γηραλέο σώμα μου με ότι πιο ανυπόφορο κρίνεις εσύ μέσο, για να μάθεις ποια είναι η απροσμάχητη δύναμη του Χριστού μου». Οι δήμιοι τότε του έβγαλαν την ιερατική στολή και με σιδερένια νύχια του ξέσχισαν τις σάρκες, δίχως να μπορέσουν να του αποσπάσουν την παραμικρή κραυγή πόνου. Αντίθετα, τους έλεγε: «Σας ευχαριστώ, αδελφοί μου, γιατί γδέρνοντας το γερασμένο τούτο σώμα, ανανεώνετε την ψυχή μου και την προετοιμάζετε για την αιώνια μακαριότητα!».
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή του Ασώτου (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

Θεολογική θεώρηση του πόνου (πρωτοπρ. Γεώργιος Μεταλληνός)

Η ζημιά του Ινδουισμού (Γέρων Παϊσος Αγιορείτης)

Από το Συναξάρι – Όσιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης

4 Φεβρουαρίου
Ο όσιος Ισίδωρος γεννήθηκε περί το 360. Ήταν γόνος ευγενούς και επιφανούς οικογενείας της Αλεξανδρείας η οποία είχε συγγενικούς δεσμούς με τον πατριάρχη Θεόφιλο και τον ανηψιό του Κύριλλο (9 Ιουν.). Έλαβε λαμπρή μόρφωση, τόσο θύραθεν όσο και θεολογική, στις σχολές του περιφανούς αυτού κέντρου της αρχαίας σοφίας, και με ζήλο αφοσιώθηκε στην διδασκαλία των προγενεστέρων Πατέρων της Εκκλησίας, ιδιαίτερα δε του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, του οποίου και θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους μαθητές.
Διαβάστε περισσότερα »
Λόγος περί της υποθέσεως του Τελώνου και του Φαρισαίου (Αγ. Ανδρέας, Αρχιεπίσκοπος Κρήτης)

Η Ευαγγελική περικοπή της Θείας Λειτουργίας.
Κατά Λουκάν Ευαγγέλιον: ιη’ 10 – 14
Η Υπαπαντή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού: Μικρό σχόλιο στη βυζαντινή εικόνα

«Λέγε Συμεών, τίνα φέρων εν αγκάλαις, εν τω ναώ αγάλλη;», ερωτά υμνογραφώντας ο άγιος Γερμανός, πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, στο πρώτο Στιχηρό ιδιόμελο του Εσπερινού της Υπαπαντής, ήχου α΄. Η βυζαντινή εικόνα της Υπαπαντής του Κυρίου, αποτολμά ν’ απαντήσει στο υμνολογικό αυτό ερώτημα μ’ ένα άλλο είδος τέχνης, περισσότερο προσιτό στο ευρύτερο σώμα των πιστών.
Διαβάστε περισσότερα »
Περί παιδείας και παιδαγωγίας… (π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος)

(Ερμηνεία της Προς Εβραίους επιστολής του Αποστόλου Παύλου Κεφ. 12, στ. 07-09)
Παιδεία δίχως γνώση Θεού μπορεί να είναι επιτυχής;
Έχει πόνο η παιδεία; Πότε ο πόνος γίνεται κάλλος;
Ο Θεός δεν είναι αίτιος κακών (Μ. Βασίλειος)
Η αγάπη, η ελευθερία και η θυσία: τα βασικά μεγέθη της αληθινής παιδείας.
Πού οφείλεται η αγωνία των ανθρώπων για τα πράγματα του κόσμου; Η πρόνοια του Θεού.
Πώς σηκώνει ένας λαός τον “σταυρό” του;
Η αξιολόγηση του προσώπου του Μ. Αλεξάνδρου από την Αγία Γραφή.
Η αμαρτία αιτία του πόνου. Η μετάνοια η άρση του.
Τί όπλα πρέπει να χρησιμοποιούν οι Χριστιανοί εναντίον του “εχθρού”; “Γόνατα” ή “πέτρες”;
Μήπως εμείς είμαστε η λύση για τον συνάνθρωπό μας; Τον πεινασμένο, τον άνεργο κλπ.
Η παιδαγωγία δεν μπορεί να ασκείται κατά το δοκούν. Η παιδεία κρίνεται εκ του αποτελέσματος στον παιδαγωγούμενο. Τί αποτέλεσμα είχαμε στην κοινωνία μας από την παιδεία χωρίς Χριστό;
Άλλο το κόμπλεξ και άλλο η ταπείνωση. Άλλο η μελαγχολία και άλλο η μετάνοια. (Γέρων Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης)

Μου έλεγε ο Γέροντας μια μέρα: «Ο χριστιανός πρέπει να αποφεύγει την αρρωστημένη θρησκευτικότητα: τόσο το αίσθημα ανωτερότητος για την αρετή του, όσο και το αίσθημα κατωτερότητος για την αμαρτωλότητά του. Άλλο πράγμα είναι το κόμπλεξ και άλλο η ταπείνωση∙ άλλο η μελαγχολία και άλλο η μετάνοια. Με επισκέφθηκε κάποτε ένας κοσμικός ψυχίατρος και μου κατηγόρησε τον Χριστιανισμό, διότι, όπως είπε, δημιουργεί ενοχές και μελαγχολία. Του απάντησα: Παραδέχομαι ,ότι μερικοί χριστιανοί ,από σφάλματα δικά τους ή άλλων, παγιδεύονται στην αρρώστια των ενοχών, αλλά κι εσύ πρέπει να παραδεχθείς, ότι οι κοσμικοί παγιδεύονται σε μια χειρότερη αρρώστια, την υπερηφάνεια. Και οι μεν θρησκευτικές ενοχές, κοντά στον Χριστό, φεύγουν με την μετάνοια και την εξομολόγηση, η υπερηφάνεια όμως των κοσμικών, που ζουν μακριά από τον Χριστό, δεν φεύγει.
Διαβάστε περισσότερα »
Η εργασία κατά την θεολογική σκέψη των τριών ιεραρχών (Δημήτριος Ι. Τσελεγγίδης, Καθηγητής Α.Π.Θ.)

Από το Συναξάρι – Οι τρεις Ιεράρχες (30/1)

Επί βασιλείας του αυτοκράτορα Αλεξίου του Κομνηνού (1081-1118) ξέσπασε στην Βασιλεύουσα φιλονικία που διαίρεσε τους λογίους, τους καταρτισμένους στα ζητήματα της πίστεως και τους έμπλεους ζήλου για την αρετή, με θέμα τους τρεις αγίους ιεράρχες και μεγάλους Πατέρες της Εκκλησίας: τον Μέγα Βασίλειο, τον Γρηγόριο τον Θεολόγο και τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο. Αλλοι έλεγαν ότι προτιμούν τον Μέγα Βασίλειο, γιατί ερμήνευε τα μυστήρια της φύσης όπως κανείς άλλος, και με τον ενάρετο βίο του συναγωνιζόταν τους αγγέλους. Θεμελιωτής του μοναχισμού, αρχηγός σύμπασας της Εκκλησίας στον αγώνα της κατά της αίρεσης, αυστηρός ποιμένας και απαιτητικός ως προς την καθαρότητα των ηθών, δεν έβρισκες πάνω του τίποτε το γήινο και το κατώτερο. Γι’ αυτό, έλεγαν, ήταν ανώτερος από τον άγιο Χρυσόστομο ο οποίος από την φύση του ήταν πιο συγκαταβατικός προς τους αμαρτωλούς. Αλλοι, παίρνοντας το μέρος του ονομαστού αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, αντιστρέφοντας το επιχείρημα, υποστήριζαν ότι ο Ιωάννης διόλου δεν υπολειπόταν σε ζήλο του Βασιλείου, είτε επρόκειτο για τον αγώνα κατά των παθών είτε για την καθοδήγηση των αμαρτωλών στην μετάνοια και την ανύψωση του λαού προς την ευαγγελική τελείωση. Ασυναγώνιστος σε ευγλωττία, ο «Χρυσορρήμων» αυτός ποιμένας γεώργησε την Εκκλησία με έναν αληθινό ποταμό λόγων, στους οποίους ερμήνευσε τον θείο λόγο και έδειχνε πως εφαρμόζεται στην καθημερινή ζωή, με ρητορική τέχνη ανώτερη των δύο άλλων αγίων διδασκάλων. Μια άλλη ομάδα υποστήριζε ότι ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος ήταν ο ανώτερος, λόγω της κομψότητος, του εύρους και του βάθους του θεολογικού του λόγου. Έχοντας αφομοιώσει το σύνολο της ελληνικής σοφίας και ρητορικής, έφθασε, έλεγαν, σε τέτοιο ύψος θεωρίας του Θεού, ώστε κανείς άλλος δεν μπορούσε να εκφράσει τόσο τέλεια το δόγμα της Αγίας Τριάδος.
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΙΖ’ Ματθαίου: Λόγος εις την Χαναναία (Όσιος Βασίλειος, Επίσκοπος Σελευκείας)

Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον Κεφ. Ιε. 21 – 28.
Μετενσάρκωση (Πρωτ. Βασίλειος Α. Γεωργόπουλος)

Μιά ἀπό τίς πιό διαδεδομένες ἰδέες τοῦ ἀντιχριστιανικοῦ φαινομένου τῆς «Νέας Ἐποχῆς» (New Age), πού προβάλλεται κατά τρόπο συστηματικό ἀπό τήν τηλεόραση και τά ποικίλα κοσμικά περιοδικά σχετικά μέ τήν μετά θάνατον ζωή, εἶναι ἡ πλάνη τῆς μετενσάρκωσης.
Σέ δημοσκόπηση, πού δημοσιεύθηκε σ’ ἑβδομαδιαῖο περιοδικό, ἔνθετο μεγάλης ἀθηναϊκῆς ἐφημερίδας (ΝΕΑ. Ταχυδρόμος. Αρ. 264/19-3-2005) ἀναφέρεται σύν τοῖς ἄλλοις , ὅτι τό 33% τῶν Ἑλλήνων ἀποδέχεται τήν ἀντιχριστιανική ἰδέα τῆς μετενσάρκωσης.
Τό ἐν λόγῳ ποσοστό ἀναδεικνύει γιά μιά ἀκόμα φορά τό μεγάλο ἔλλειμα ἐπαρκοῦς κατήχησης και γνώσης τῆς Ὀρθόδοξης πίστης μας, πού παρατηρεῖται στους χριστιανούς μας, μέ φυσική συνέπεια, οἱ νεοεποχίτικες και ἀντιχριστιανικές ἀντιλήψεις νά διαβρώνουν σιγά-σιγά, ὕπουλα και μεθοδευμένα τό φρόνημα τῶν Ὀρθοδόξων.
Διαβάστε περισσότερα »
Φεύγετε την Ευρώπην (Αγ. Αθανάσιος Πάριος)

Κυριακή ΙΕ’ Λουκά: Λόγος εις τον Ζακχαίον (Αγ. Αμφιλόχιος, Επίσκοπος Ικονίου)

Κατά Λουκάν Ευαγγέλιον Κεφ. Ιθ. 1 – 10.
γ. Παΐσιος: “Αυτοί που δεν είναι καλά πνευματικά, είναι μερικοί ιερωμένοι που σπουδάζουν ψυχολογία για να βοηθήσουν τις ψυχές” (Σωτήρης Αδαμίδης, παθολόγος, διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών και διευθυντής Παθολογικής Κλινικής στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών)

«Αυτοί που δεν είναι καλά πνευματικά, είναι μερικοί ιερωμένοι που σπουδάζουν ψυχολογία, για να βοηθήσουν τις ψυχές (με ανθρώπινες τέχνες). Και το παράξενο είναι που οι δάσκαλοί τους οι ψυχολόγοι δεν πιστεύουν στον Θεό και δεν παραδέχονται ούτε ψυχή, ή την παραδέχονται με ένα δικό τους τρόπο (σχεδόν όλοι). Από αυτήν την πράξη τους οι κληρικοί αυτοί φανερώνουν ότι πνευματικά είναι άρρωστοι και έχουν ανάγκη από Αγιοπατερικές εξετάσεις, και, αφού θεραπευθούν, τότε θα διακρίνουν και μόνοι τους το άρρωστο αυτό πνεύμα και θα γνωρίσουν παράλληλα και τη θεία Χάρη, για να χρησιμοποιούν στο εξής τις ψυχές που πάσχουν την θεία ενέργεια και όχι τις ανθρώπινες τέχνες.
Διαβάστε περισσότερα »
Η κρίση με τα μάτια ενός Αγιορείτη (Αρχ. Βασίλειος Γοντικάκης, Προηγούμενος Ιεράς Μονής Ιβήρων Αγίου Όρους)

Ενώ πονά και υποφέρει, δεν απογοητεύεται. Χαίρει και αγάλλεται στο βάθος, γιατί υπάρχει λύσι. Μπορεί να βρεθή τρόπος και τόπος αναπαύσεως για τον δοκιμαζόμενο λαό.
Από το Συναξάρι – Ο Όσιος Ιωάννης ο Καλυβίτης (15/1)

Ερμηνεία εις την προς Κολοσσαείς επιστολήν του Παύλου, την αναγινωσκομένην την ΚΘ΄ Κυριακή (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Κολ. γ’ 4-11)
Γιατί η πλεονεξία είναι ειδωλολατρεία;
Οργίζεται ο Θεός;
Υπάρχει διαφορά μεταξύ θυμού και οργής;
Ποιός είναι ο παλαιός άνθρωπος και ποιός ο νέος;
Ποιόν άραγε σκοπό είχε ο Παύλος προβάλλων τον Έλληνα και τον Ιουδαίο, τον περιτετμημένο και τον απερίτμητον, τον βάρβαρο και τον Σκύθη, τον δούλο και τον ελεύθερο;
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΙΒ’ Λουκά: Θεραπεία των δέκα λεπρών – Ομιλία περί Ευχαριστίας (Αγ. Νικόδημος Αγιορείτης)

Κατά Λουκάν Ευαγγέλιον Κεφ. ΙΖ. 12 – 19.
Η Ελληνική πρόταση για την παιδεία της Ευρώπης (πρωτοπρ. Γεώργιος Μεταλληνός)

Ψυχαναλυτικές περιπλανήσεις στο χώρο των Μυστηρίων και της ιερατικής διακονίας – Κριτική στις νέες εκδόσεις ψυχοθεολογίας (Ιερά Μητρόπολις Γλυφάδας)

Από το Συναξάρι – Η ΣΥΝΑΞΙΣ του ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ και ΒΑΠΤΙΣΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ

Κυριακή Μετά τα Φώτα: Λόγος περί μετανοίας (Αγ. Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον: Δ. 12 – 17.
Απο τότε ήρξατο ο Ιησούς κηρύσσειν και λέγειν: «μετανοείτε, ήγγικε γάρ η βασιλεία των ουρανών.»
Το τελειωτικό κτύπημα (Γέρων Εφραίμ Φιλοθεϊτης)

Περιτομή του Χριστού – Εορτή Μεγάλου Βασιλείου (Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης)

Τριπλή εορτή σήμερα! Οι δύο από τις εορτές έχουν εκκλησιαστικό χαρακτήρα: η εορτή της περιτομής του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, όπως και η εορτή και η μνήμη του Μεγάλου Βασιλείου Αρχιεπισκόπου Καισαρείας, Ουρανοφάντορος. Και κοντά σ’ αυτές τις δύο γιορτές υπάρχει θα λέγαμε και η πολιτική εορτή της ενάρξεως του νέου πολιτικού έτους, η πρωτοχρονιά και η πρωτομηνιά, η οποία όμως κι αυτή προσλαμβάνει, μέσα στην Εκκλησία για όλους μας, πνευματικό χαρακτήρα και δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται απλώς ως μία κοσμική εορτή και να κάνουμε κι εμείς τα του κόσμου. Τα αγιογραφικά αναγνώσματα της σημερινής ημέρας, το μεν Ευαγγέλιο του Όρθρου, από το κατά Ιωάννην Άγιο Ευαγγέλιο, ορίστηκε εξ αιτίας της εορτής του Μεγάλου Βασιλείου· και εκεί, όσοι ήσαν το πρωί στον Όρθρο, άκουσαν ότι ο Χριστός μάς ομίλησε για τον καλό ποιμένα, ποιος είναι ο καλός ποιμήν· κι ότι τα πρόβατα ακούν τη φωνή του καλού ποιμένος, ενώ του κακού ποιμένος την φωνήν ως ξένου, ως αλλοτρίου, δεν την ακούν. Αλλοτρίω δε, ου μη ακολουθήσωσιν, αλλά φεύξονται απ’ αυτού, ότι ουκ οίδασι των αλλοτρίων την φωνήν (Ιωάν., 10, 5). Και ορίστηκε αυτή η περικοπή, διότι καλός ποιμήν, κατ’ εξοχήν, καθ’ υπερβολήν μέγας ποιμήν της Εκκλησίας είναι ο εορταζόμενος σήμερα άγιος, ο Μέγας Βασίλειος.
Λόγος εις τα νήπια που εφονεύθησαν εις την Βηθλεέμ από τον Ηρώδη (Αγ. Γρηγόριος Νύσσης)

Η διόρθωση του βίου συνίσταται στην εσωτερική μεταμόρφωση και όχι στην εξωτερική (Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου)

Έχεις αρχίσει να κάνεις ό,τι χρειάζεται. Ο Θεός βοηθός! Όλες οι αποφάσεις σου για τον μελλοντικό νέο τρόπο ζωής σου είναι καλές. Ωστόσο, για να μη γίνεις μονόπλευρη μέσα στον ενθουσιασμό σου, σπεύδω να σου δώσω μερικές συμβουλές.
Πρέπει να πιστεύουμε στην τύχη; Υπάρχουν άτυχοι και τυχεροί; (Αρχιμ. Αθηναγόρα Καραμαντζάνη)

Από την απάτη των Christmas στη γιορτή των Χριστουγέννων (Παναγιώτης Ασημακόπουλος, καθηγητής θεολόγος)

Περί κατάκρισης… (π. Πορφύριος)

Καυχόμαστε στις θλίψεις γιατί γνωρίζουμε πως η θλίψη παράγει υπομονή (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

Από το Συναξάρι – Μνήμη του εν αγίοις πατρός ημών Διονυσίου του Νέου, του εκ Ζακύνθου, επισκόπου γενομένου Αιγίνης

Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως: Κατήχησις προς τους Φωτιζομένους περί Ενανθρωπήσεως (Αγ. Κύριλλος Ιεροσολύμων)

Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον Κεφ. Α’ 1 – 25.
Αβραάμ εγέννησε τον Ισαάκ, Ισαάκ δέ εγέννησε τον Ιακώβ, Ιακώβ δέ εγέννησε τον Ιούδαν και τους αδελφούς αυτού, Ιούδας δέ εγέννησε τον Φαρές και τον Ζαρά εκ της Θάμαρ, Φαρές δέ εγέννησε τον Εσρώμ, Εσρώμ δέ εγέννησε τον Αράμ, Αράμ δέ εγέννησε τον Αμιναδάβ, Αμιναδάβ δέ εγέννησε τον Ναασσών, Ναασσών δέ εγέννησε τον Σαλμών, Σαλμών δέ εγέννησε τον Βοόζ εκ της Ραχάβ, Βοόζ δέ εγέννησε τον Ωβήδ εκ της Ρούθ, Ωβήδ δέ εγέννησε τον Ιεσσαί, Ιεσσαί δέ εγέννησε τον Δαυϊδ τον βασιλέα. Δαυϊδ δέ ο βασιλεύς εγέννησε τον Σολομώντα εκ της του Ουρίου, Σολομών δέ εγέννησε τον Ροβοάμ, Ροβοάμ δέ εγέννησε τον Αβιά, Αβιά δέ εγέννησε τον Ασά, Ασά δέ εγέννησε τον Ιωσαφάτ, Ιωσαφάτ δέ εγέννησε τον Ιωράμ, Ιωράμ δέ εγέννησε τον Οζίαν, Οζίας δέ εγέννησε τον Ιωάθαμ, Ιωάθαμ δέ εγέννησε τον Άχαζ, Άχαζ δέ εγέννησε τον Εζεκίαν, Εζεκίας δέ εγέννησε τον Μανασσή, Μανασσής δέ εγέννησε τον Αμών, Αμών δέ εγέννησε τον Ιωσίαν, Ιωσίας δέ εγέννησε τον Ιεχονίαν και τους αδελφούς αυτού επι της μετοικεσίας Βαβυλώνος.
Μετά δέ την μετοικεσίαν Βαβυλώνος Ιεχονίας εγέννησε τον Σαλαθιήλ, Σαλαθιήλ δέ εγέννησε τον Ζοροβάβελ, Ζοροβάβελ δέ εγέννησε τον Αβιούδ, Αβιούδ δέ εγέννησε τον Ελιακείμ, Ελιακείμ δέ εγέννησε τον Αζώρ, Αζώρ δέ εγέννησε τον Σαδώκ, Σαδώκ δέ εγέννησε τον Αχείμ, Αχείμ δέ εγέννησε τον Ελιούδ, Ελιούδ δέ εγέννησε τον Ελεάζαρ, Ελεάζαρ δέ εγέννησε τον Ματθάν, Ματθάν δέ εγέννησε τον Ιακώβ, Ιακώβ δέ εγέννησε τον Ιωσήφ τον άνδρα Μαρίας, εξ ής εγεννήθη Ιησούς ο λεγόμενος Χριστός.
Πάσαι ούν αι γενεαί απο Αβραάμ έως Δαυϊδ γενεαί δεκατέσσαρες, και απο Δαυϊδ έως της μετοικεσίας Βαβυλώνος γενεαί δεκατέσσαρες, και απο της μετοικεσίας Βαβυλώνος έως του Χριστού γενεαί δεκατέσσαρες.
του δέ Ιησού Χριστού η γέννησις ούτως ήν. μνηστευθείσης γάρ της μητρός αυτού Μαρίας τω Ιωσήφ, πρίν η συνελθείν αυτούς, ευρέθη εν γαστρί έχουσα εκ Πνεύματος Αγίου. Ιωσήφ δέ ο ανήρ αυτής, δίκαιος ών και μή θέλων αυτήν παραδειγματίσαι, εβουλήθη λάθρα απολύσαι αυτήν. Ταύτα δέ αυτού ενθυμηθέντος, ιδού άγγελος Κυρίου κατ’ όναρ εφάνη αυτώ λέγων, Ιωσήφ υιός Δαυϊδ, μή φοβηθής παραλαβείν Μαριάμ την γυναίκά σου, το γάρ εν αυτή γεννηθέν εκ Πνεύματός εστιν Αγίου. τέξεται δέ υιόν, και καλέσεις το όνομα αυτού Ιησούν’ αυτός γάρ σώσει τον λαόν αυτού απο των αμαρτιών αυτών. Τούτο δέ όλον γέγονεν ίνα πληρωθή το ρηθέν υπό του Κυρίου δια του προφήτου λέγοντος, Ιδού η παρθένος εν γαστρί έξει και τέξεται υιόν, και καλέσουσι το όνομα αυτού Εμμανουήλ, ο εστι μεθερμηνευόμενον μεθ’ ημών ο Θεός. Διεγερθείς δέ ο Ιωσήφ απο του ύπνου εποίησεν ως προσέταξεν αυτώ ο άγγελος Κυρίου, και παρέλαβε την γυναίκα αυτού, και ουκ εγίνωσκεν αυτήν, έως ού έτεκε τον υιόν αυτής τον πρωτότοκον, και εκάλεσε το όνομα αυτού Ιησούν.
Κυριακή ΙΑ’ Λουκά: Ομιλία εις την Κυριακήν των Προπατόρων (Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς)

Η συμμετοχή στον πόνο των άλλων (Γέροντας Παΐσιος Αγιορείτης)

Ὅταν ὁ ἄνθρωπος πονάη γιὰ τὸν συνάνθρωπο του, ὁ Θεὸς κατὰ κάποιον τρόπο συγκινεῖται, χαίρεται, γιατὶ ὁ ἄνθρωπος αὐτός, μὲ τὴν ἀγάπη ποὺ ἔχει, συγγενεύει μαζί Του, καὶ τοῦ δίνει θεία παρηγοριά. Ἀλλιῶς δὲν θὰ μποροῦσε νὰ ἀντέξη τὸν πόνο γιὰ τὸν συνάνθρωπό του.
Διαβάστε περισσότερα »
Πώς προσεύχεσαι; (Αγ. Κασσιανός ο Ρωμαίος)

Παιδαγωγικά θέματα (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

Δὲν εἶναι ἀξιοπερίεργο τὸ ὅτι στέλνουμε τὰ παιδιά μας στὸ σχολεῖο νὰ μάθουν γράμματα καὶ τέχνες καὶ ἐξαντλοῦμε ὅλες μας τὶς δυνατότητες γιὰ τὴν ἐπιτυχία αὐτοῦ τοῦ σκοποῦ καὶ δὲν ἐνδιαφερόμαστε νὰ τὰ ἀναθρέψουμε συγχρόνως καὶ σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ;
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Ι’ Λουκά: Ομιλία περί της σταθερότητος την οποίαν χρεωστούμε να έχωμεν εις την ευσέβειαν της Αγίας μας Πίστεως (Προκόπιος ο Μεγαλοσπηλαιώτης)

Θεραπεία της συγκυπτούσης γυναικός
Κατά Λουκάν Ευαγγέλιον Κεφ. ιγ. 10 – 17.
4η Συνάντηση Διορθοδόξου Δικτύου Πρωτοβουλιών Μελέτης Θρησκειών και Καταστροφικών Λατρειών: Πορίσματα, Διαπιστώσεις, Συμπεράσματα, Προτάσεις

06 – 09 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2011
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ – ΕΛΛΑΔΑ
ΓΕΝΙΚΟ ΘΕΜΑ: «ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ «ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΩΝ» ΛΑΤΡΕΙΩΝ, ΤΩΝ ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΤΙΚΩΝ ΠΡΑΚΤΙΚΩΝ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΨΥΧΟΛΑΤΡΕΙΩΝ. ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΚΑΙ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ»
Διαβάστε περισσότερα »
Για το ψέμα και τη δολιότητα (Αγ. Νικόδημος Αγιορείτης)

Εσείς είσθε Χριστιανοί και, με τη Χάρη του Αγίου Βαπτίσματος, απογυμνωθήκατε από τον παλαιό άνθρωπο και ενδυθήκατε τον Χριστό, που είναι η αλήθεια, όπως το λέει και ο Ίδιος: «Εγώ είμαι η οδός, η αλήθεια και η ζωή». Πώς τολμάτε λοιπόν να αφήνετε την αλήθεια και να προτιμάτε το ψεύδος; Δεν σκέπτεσθε ότι με τις ψευδολογίες σας αυτές ξεντύνεσθε τον Χριστό, το νέο άνθρωπο, και ενδύεσθε πάλι τον παλαιό που φθείρεται και χάνεται; Δεν ακούτε πως σας συμβουλεύει ο μακάριος απόστολος Παύλος, να μη λέτε ψέματα ο ένας στον άλλον, αλλά να πετάξετε από πάνω σας τον παλαιό άνθρωπο, του οποίου το κύριο χαρακτηριστικό είναι το ψεύδος, και να ενδυθείτε το νέο, του οποίου ίδιο είναι η αλήθεια; «Μη λέτε ψέματα ο ένας στον άλλον, αφού βγάλατε από πάνω σας τον παλαιό αμαρτωλό εαυτό σας με τις συνήθειες του, και ντυθήκατε τον καινούργιο άνθρωπο, που ανανεώνεται συνεχώς, σύμφωνα με την εικόνα του Δημιουργού του, ώστε με τη νέα ζωή να φθάσει στην τέλεια γνώση του Θεού».
Ο ιερός Χρυσόστομος λέει: Αν κάποιος φοράει καινούργιο φόρεμα, αυτό γίνεται εύκολα αντιληπτό από όλους. Έτσι και σεις, λέει, είσθε Χριστιανοί, επειδή έχετε ενδυθεί, κατά το άγιο Βάπτισμα, τον Χριστό σαν ένα φόρεμα. Αυτό μόνο πρέπει να φροντίζετε να γίνεται φανερό στο περιβάλλον σας με τα έργα και τα λόγια σας και γενικά με όλη σας τη βιοτή. Να γίνεται αντιληπτό δηλαδή ότι το ένδυμα σας είναι ο Χριστός : «Ας ενδυθούμε τον Χριστό», λέει ο ιερός πατέρας, «και ας είμαστε μαζί Του. Διότι εκείνος που φοράει ένα καινούργιο ένδυμα, αυτό γίνεται καταφανές σε όλους τους γύρω του. Ας γίνεται λοιπόν καταφανής ανάμεσα μας με κάθε τρόπο ο Χριστός. Πώς όμως θα γίνει φανερός; Αν πράττουμε πάντοτε όσα Εκείνος επιθυμεί».
Ομιλία περί του ότι ο Χριστός εστιν η ειρήνη ημών και ότι αυτός εστιν ο δοτήρ της αληθινής ειρήνης και ότι υπόσχεται και ο κόσμος ειρήνην, πλην άλλη εστί η ειρήνη του κόσμου και άλλη η του Θεού (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Προς Εφεσίους Παύλου Επιστολή κεφ. β’, 14 – 22)
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΙΓ’ Λουκά: Λόγοι περί ακτημοσύνης και μοναχικής αποταγής (Μέγας Βασίλειος και Μέγας Αθανάσιος)

Κατά Λουκάν Ευαγγέλιον: ιη. 18 – 27.
Τω καιρώ εκείνω, επηρώτησεν τον Ιησούν τις αυτόν άρχων λέγων: διδάσκαλε αγαθέ, τί ποιήσας ζωήν αιώνιον κληρονομήσω; Είπε δέ αυτώ ο Ιησούς: τί με λέγεις αγαθόν; Ουδείς αγαθός, ει μή είς, ο Θεός. Τας εντολάς οίδας΄ μή μοιχεύσης, μή φονεύσης, μή κλέψης, μή ψευδομαρτυρήσης, τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου. Ο δέ είπε: ταύτα πάντα εφυλαξάμην εκ νεότητός μου. Ακούσας δέ ταύτα ο Ιησούς είπεν αυτώ: έτι έν σοι λείπει, πάντα όσα έχεις πώλησον και διάδος πτωχοίς, και έξεις θησαυρόν εν ουρανώ, και δεύρο ακολούθει μοι. Ο δέ ακούσας ταύτα περίλυπος εγένετο΄ ήν γάρ πλούσιος σφόδρα. Ιδών δέ αυτόν ο Ιησούς περίλυπον γενόμενον, είπε: πώς δυσκόλως οι τα χρήματα έχοντες εισελεύσονται εις την βασιλείαν του Θεού! Ευκοπώτερον γάρ εστι κάμηλον δια τρυμαλιάς ραφίδος εισελθείν, ή πλούσιον εις την βασιλείαν του Θεού εισελθείν. Είπον δέ οι ακούσαντες: και τίς δύναται σωθήναι? Ο δέ είπε: τα αδύνατα παρά ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ εστίν.
ΟΜΙΛΙΑ 63η: Προς εκείνους που δυσανασχετούν για τις παντός είδους δυσκολίες που συμβαίνουν (Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς)

Ερμηνεία Εικόνας ‘Τα Εισόδια της Θεοτόκου’ (Χρήστος Γ. Γκότσης)

Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος ως παιδαγωγός

Κυριακή Η’ Λουκά: Ομιλία εις την παραβολήν του καλού Σαμαρείτου (Γερμανός Β’ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως)

Η αγάπη πρώτη εις την Αγιοπνευματικήν αξιολόγησιν (Πρωτ. Γεώργιος Μεταλληνός)

Ο Χριστιανισμός ως Ορθοδοξία δεν αναφέρεται σε «αξίες» -καρπό ανθρώπινης αξιολόγησης, αλλά σε «αγιοπνευματικές αρετές», καρπό του Αγίου Πνεύματος μέσα στην «καθαρὰν καρδίαν» (Ψαλμ. 50, 12) του ανθρώπου. Αυτό λέγει ο Απ. Παύλος. «Ο δε καρπός του Πνεύματος εστίν αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια» (Γαλ. 5, 22). Με αυτή την έννοια η πρώτη χριστιανική «αξία» είναι η αγάπη, που πραγματώνεται ως ανθρωπιά, φιλανθρωπία.
Διαβάστε περισσότερα »
Ο δίκαιος ανταμείβεται και σ’ ετούτη την ζωή (Γέροντας Παΐσιος Αγιορείτης)

Oμιλία περί πνευματικής ζωής, περί Θεολογίας, περί των νεο-νικολαϊτικών απόψεων των νεο-ορθοδόξων (+ π. Θεόκλητος Διονυσιάτης)

Ιστορικής σημασίας, ανέκδοτη μέχρι τώρα, ομιλία του Γέροντος Θεοκλήτου Διονυσιάτου, στο Δ΄ Αμφιθέατρο της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης, στις 6 Νοεμβρίου του 1997. Ο Γέρων Θεόκλητος, προσκεκλημένος στο μάθημα του Καθηγητού Αντωνίου Παπαδοπούλου, και έπειτα από σύντομη εισαγωγή του Πρωτοπρεσβυτέρου Καθηγητού π. Θεοδώρου Ζήση, ομιλεί περί πνευματικής ζωής, περί Θεολογίας, περί των νεο-νικολαϊτικών απόψεων των νεο-ορθοδόξων και απαντά σε ερωτήσεις φοιτητών και φοιτητριών.
Διαβάστε περισσότερα »
Τί είναι ο ανθρώπινος νους χωρίς το Χριστό; (Αγ. Ιουστίνος Πόποβιτς)

Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής Ζ’ Λουκά: Ομιλία περί του ότι η αρετή εστι κατά φύσιν, παρά φύσιν δε η κακία (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Προς Γαλάτας Παύλου Επιστολή, β’ κεφ., 16-20)
Τα μεν σαρκικά πάθη είναι κατά φύσιν, η δε νέκρωσις αυτών και η αρετή είναι πράγματα υπέρ φύσιν; Αποδείξεις για το αντίθετο.
Η αμαρτία έσπειρε στον άνθρωπο την διάθση και την κλίση εις το κακό.
Έχει ο άνθρωπος κατά φύσιν της αρετής τα σπέρματα.
Ο νόμος του Θεού είναι γεγραμμένος στις καρδιές των ανθρώπων;
Εάν η φύσις διδάσκει και οδηγεί προς την αποστροφήν από της κακίας, και προς την κατόρθωση της αρετής, ποιά είναι η χρησιμότητα των θείων νόμων;
Η αρετή αντιφέρεται στα ιδιώματα της φύσεως;
Κυριακή Ζ΄ Λουκά: Λόγος εις την ανάστασιν της θυγατρός του Ιαείρου και εις την αιμορροούσαν (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

Κατά Λουκάν Ευαγγέλιον: Η’ 41 – 56.
Η προς το Θεό ελπίδα

Διηγήσεις από το γεροντικό, με κεντρικό θέμα το ζήτημα της ελπίδας προς το Θεό.
"Αν όντως πιστεύεις πως ο Θεός είναι Παντοδύναμος και αληθινός", λέει ο Αββάς Ευπρέπιος, "στήριζε σ’ αυτόν μόνο την ελπίδα Σου και να είσαι βέβαιος πως θα κληρονομήσεις τα αγαθά Του."
Διαβάστε περισσότερα »
Αίτια της διαστροφής των παιδιών. Οι παιδοκτόνοι γονείς (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

Πάσα δυστυχία και οδύνη εκ Θεού εστίν. Αυτή η πληροφορία γίνεται βάλσαμον θεραπευτικόν πάσης οδύνης και θλίψεως (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Β’ προς Κορινθίους Παύλου Επιστολή ια’ 31 – ιβ΄ 9)
Από πού γνωρίζουμε ότι ο Θεός επέτρεψε την θλίψη μας;
Γιατί επιτρέπει ο Θεός τις θλίψεις και τις συμφορές;
Κυριακή Ε’ Λουκά: Ομιλία εις τον πλούσιον και τον εις τον Λάζαρον (Οσίου Αστερίου Επισκ. Αμασείας)

Κατά Λουκάν Ευαγγέλιον, Κεφ. Ιστ. 19 – 31
Από το Συναξάρι – Αγίου Μεγαλομάρτυρος Αρέθα και των συν αυτώ, ιδίως της αγίας Γυναικός, της εν φλοξί πυρός τελειωθείσης μετά του Βρέφους αυτής, του επιρρίψαντος εαυτό εις την φλόγαν

Κυριακή ΣΤ’ Λουκά: Ομιλία περί της θεραπείας του δαιμονιζομένου των Γαδαρινών (Αγ. Γρηγόριος ο Παλαμάς)

Κατά Λουκάν Ευαγγέλιον, Κεφ. Η. 27 – 39.
Αχαριστία – Όταν σας πικραίνουν οι ευεργετηθέντες (Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος)

Ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός ευεργέτησε την ανθρωπότητα, και ιδιαιτέρως τους συμπατριώτες του Ιουδαίους, με ποικίλες και πολύτροπες ευεργεσίες. Όμως έλαβε ως αμοιβή από τους ευεργετηθέντες ονειδισμούς, εμπτυσμούς, κολαφισμούς, μαστιγώσεις, καταφρονήσεις΄ δέχτηκε στο κεφάλι του ένα στεφάνι πλεγμένο με αγκάθια, ποτίστηκε ξίδι και χολή και στο τέλος καταδικάστηκε με το σταυρικό θάνατο, το θάνατο της πιο μεγάλης ντροπής. Αλλά και στους Μαθητές του λίγο πριν από το σταυρικό του θάνατο είπε: Αν καταδίωξαν εμένα, και σας θα κυνηγήσουν. Αν ετήρησαν το λόγο μου, και το δικό σας λόγο θα σεβαστούν και θα τηρήσουν… Επειδή δεν είστε ένα κομμάτι από τον αμαρτωλό κόσμο, θα σας μισήσει ο κόσμος ο αμαρτωλός.
Διαβάστε περισσότερα »
Περί της αγάπης προς τον πλησίον (Γέρων Πορφύριος)

Υπεράνω όλων η ΑΓΑΠΗ. Εκείνο που πρέπει να μας απασχολεί, παιδιά μου, είναι η αγάπη για τον άλλο, η ψυχή του. Ό,τι κάνουμε, προσευχή, συμβουλή, υπόδειξη να το κάνουμε με αγάπη. Χωρίς την αγάπη η προσευχή δεν ωφελεί, η συμβουλή πληγώνει, η υπόδειξη βλάπτει, καταστρέφει τον άλλον, που αισθάνεται αν τον αγαπάμε ή αν δεν τον αγαπάμε και αντιδρά αναλόγως. Αγάπη, αγάπη, αγάπη! Η αγάπη στον αδελφό μας προετοιμάζει να αγαπήσουμε περισσότερο το Χριστό. Ωραίο δεν είναι;
Τί θα απαντούσε ο άγιος Ακάκιος ο Νέος στους Χριστιανούς που θα τον ρωτούσαν αν πρέπει να πληρώσουν άδικους φόρους (χαράτσια);

"Εξήλθε η φήμη του Οσίου (Ακακίου) πανταχού, και έτρεχον προς αυτόν, οι μεν ευχής χάριν, οι δ’ ωφελείας΄ καί τινες υποταξάμενοι έμειναν παρ’ αυτώ΄
Διαβάστε περισσότερα »
Η υπομονή και η ευχαριστία στην ευρύτερη σκέψη και τα έργα των Πατέρων της Εκκλησίας μας (Αδελφότης Ι. Μ. Τιμίου Προδρόμου Καρέα)

Η ΑΡΕΤΗ ΤΗΣ ΥΠΟΜΟΝΗΣ
Βαθύτερη έννοια της αρετής της υπομονής
Η αρετή της υπομονής, ως υπέρβαση ορισμένων αντίξοων καταστάσεων της ζωής, δεν είναι κάποιο περιπτωσιακό φαινόμενο συμπεριφοράς, αλλά τρόπος ζωής. Είναι κάνιστρο που εμπεριέχει τη χάρη και την καρποφόρο λειτουργία πολλών άλλων αρετών. Είναι στεφάνι με όλα τα άνθη των αρετών, τις οποίες, ασφαλώς, προϋποθέτει, καλλιεργεί και αυξάνει.
Κυριακή Δ’ Λουκά: Διδαχή εις την παραβολήν του Σπορέως (Αγ. Κοσμάς ο Αιτωλός)

Η Ευαγγελική περικοπή της Θείας Λειτουργίας.
Κατά Λουκάν Ευαγγέλιον Κεφ. Η. 5 – 15
Είπεν ο Κύριος την παραβολήν ταύτην. Εξήλθεν ο σπείρων του σπείραι τον σπόρον αυτού. και εν τω σπείρειν αυτόν ο μέν έπεσε παρά την οδόν, και κατεπατήθη, και τα πετεινά του ουρανού κατέφαγεν αυτό, και έτερον έπεσεν επι την πέτραν, και φυέν εξηράνθη δια το μή έχειν ικμάδα, και έτερον έπεσεν εν μέσω των ακανθών, και συμφυείσαι αι άκανθαι απέπνιξαν αυτό. και έτερον έπεσεν εις την γήν την αγαθήν, και φυέν εποίησε καρπόν εκατονταπλασίονα. ταύτα λέγων εφώνει, ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω. Επηρώτων δέ αυτόν οι μαθηταί αυτού λέγοντες, τίς είη η παραβολή αύτη; ο δέ είπεν, υμίν δέδοται γνώναι τα μυστήρια της βασιλείας του Θεού, τοις δέ λοιποίς εν παραβολαίς, ίνα βλέποντες μή βλέπωσι, και ακούοντες μή συνιώσιν. έστι δέ αύτη η παραβολή. Ο σπόρος εστίν ο λόγος του Θεού, οι δέ παρά την οδόν εισίν οι ακούσαντες, είτα έρχεται ο διάβολος και αίρει τον λόγον από της καρδίας αυτών, ίνα μή πιστεύσαντες σωθώσιν. οι δέ επι της πέτρας, οι όταν ακούσωσι, μετά χαράς δέχονται τον λόγον, και ούτοι ρίζαν ουκ έχουσιν, οι προς καιρόν πιστεύουσι, και εν καιρώ πειρασμού αφίστανται. το δέ εις τας ακάνθας πεσόν, ούτοί εισίν οι ακούσαντες, και υπό μεριμνών και πλούτου και ηδονών του βίου πορευόμενοι συμπνίγονται και ου τελεσφορούσι. το δέ εν τη καλή γή, ούτοί εισίν οίτινες εν καρδία καλή και αγαθή ακούσαντες τον λόγον, κατέχουσι και καρποφορούσιν εν υπομονή. Ταύτα λέγων εφώνη΄ ο έχων ώτα ακούειν, ακουέτω.
Διαβάστε περισσότερα »
«Φρόντισε να θεραπεύσης τα πάθη σου και έπειτα των άλλων» (Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος)

Ανέκδοτες επιστολές π. Φιλοθέου Ζερβάκου
8-10-1946
Κυριακή Γ’ Λουκά: Λόγος εις την ανάστασιν του υιού της χήρας (Ιωάννου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως του Ξιφιλίνου)

Κατά Λουκάν Ευαγγέλιον, Κεφ. Ζ’ 11 – 16.
Θέλεις να κάνεις το καλό; Ετοιμάσου για πειρασμό… (Αββάς Ισαάκ ο Σύρος)

ΟΤΑΝ ΘΕΛΗΣΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΑΡΧΗ ΚΑΛΟΥ ΕΡΓΟΥ, ΝΑ ΕΤΟΙΜΑΣΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΣΜΩΝ
Όταν θελήσεις να κάνεις αρχή καλού έργου, πρώτα να ετοιμάσεις τον εαυτό σου για την αντιμετώπιση των πειρασμών, που πρόκειται να έρθουν εναντίον σου. Γιατί ο εχθρός, όταν δει κάποιον ν’ αρχίζει με θερμή πίστη μια θεάρεστη ζωή, συνηθίζει να του επιτίθεται με διάφορους και φοβερούς πειρασμούς, ώστε να δειλιάσει απ’ αυτούς ο άνθρωπος και να εγκαταλείψει την καλή του πρόθεση. Και παραχωρεί ο Θεός να πέσει σε πειρασμό για να χτυπήσεις επίμονα τη θήρα (του ελέους) Του και για να ριζώσει μέσα στο νου σου, από το φόβο των θλίψεων, η μνήμη Εκείνου, και για να Τον πλησιάσεις με τις προσευχές, ώστε ν’ αγιασθεί έτσι η καρδιά σου από την ακατάπαυστη ενθύμησή Του. Και όταν Τον επικαλείσαι, θα σε ακούσει. Και θα μάθεις έτσι, ότι ο Θεός είναι αυτός που σε λυτρώνει. Και τότε θα νιώσεις την παρουσία Εκείνου που σ’ έπλασε και σε δυναμώνει και σε προστατεύει. Γιατί η σκέπη και η πρόνοια του Θεού αγκαλιάζει όλους τους ανθρώπους. Δεν γίνεται όμως ορατή παρά μόνο σ’ εκείνους που καθάρισαν τον εαυτό τους από την αμαρτία και είναι συνεχώς προσηλωμένοι στο Θεό. Εξαιρετικά μάλιστα φανερώνεται σ’ αυτούς η βοήθεια και η πρόνοια του Θεού, όταν μπουν σε μεγάλη δοκιμασία για χάρη της αλήθειας. γιατί τότε την αισθάνονται πολύ καθαρά με την αίσθηση του νου.
Μετεμψύχωση: Η γνώμη της Εκκλησίας (Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος)

Ο συνοδικός θεσμός και οι αιρέσεις (Πρωτ. Ευάγελλος Πριγκιπάκης)

Ο Συνοδικός Θεσμός
Εκπτώσεις σε θέματα πίστεως (Απόστολος Παπαδημητρίου)

Ενδυμασία – Καλλωπισμός (π. Φιλόθεος Ζερβάκος)

Ἡ ἄσεμνη ἐνδυμασία τῶν γυναικῶν – Ὅταν χαθεῖ ἡ αἰδὼς (ἡ ντροπή) ἀπὸ τὶς γυναῖκες – Στὸ ἑξῆς νὰ πάψεις νὰ βάφεσαι
Διαβάστε περισσότερα »
Για την Υπομονή και την Ευχαριστία (Μέγας Βασίλειος)

«Για όλα», λέει ο Απόστολος, «να ευχαριστείτε τον Θεό». Πώς όμως είναι δυνατόν, απαντούν μερικοί, να ευχαριστούμε για όλα; Πώς να μην ξεσπά κανείς σε θρήνους και δάκρυα, όταν η ψυχή είναι βουτηγμένη στη λύπη εξαιτίας των διαφόρων συμφορών, και όταν κεντιέται από τις λόγχες του πόνου; Πώς να ευχαριστήσει τον Θεό, σαν νά ‘ταν αυτά δωρεές και ευλογίες και όχι θλίψεις και βάσανα;
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή μετά την Ύψωσιν του Τιμίου Σταυρού: Ομιλία περί της αληθούς ελευθερίας (Αγ. Νεκτάριος Επίσκοπος Πενταπόλεως)

Κατά Μάρκον Ευαγγέλιον Κεφ. Η. 34 – 38, θ. 1.
«Τω καιρώ εκείνω, προσκαλεσάμενος ο Ιησούς τον όχλον συν τοις μαθηταίς αυτού είπεν αυτοίς: όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν, και αράτω τον σταυρόν αυτού, και ακολουθείτω μοι. Ος γαρ αν θέλη την ψυχήν αυτού σώσαι, απολέσει αυτήν· ος δ’ άν απολέση την εαυτού ψυχήν ένεκεν εμού και του ευαγγελίου, ούτος σώσει αυτήν. Τί γάρ ωφελήσει άνθρωπον εάν κερδήση τον κόσμον όλον, και ζημιωθή την ψυχήν αυτού; Ή τί δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού; Ος γαρ εάν επαισχυνθή με και τους εμούς λόγους εν τη γενεά ταύτη τη μοιχαλίδι και αμαρτωλώ, και ο Υιός του ανθρώπου επαισχυνθήσεται αυτόν όταν έλθη εν τη δόξη του Πατρός αυτού μετά των αγγέλων των αγίων. Και έλεγεν αυτοίς: αμήν λέγω υμίν ότι εισί τινες των ώδε εστηκότων, οίτινες ου μη γεύσωνται θανάτου, έως αν ίδωσι την βασιλείαν του Θεού εληλυθυίαν εν δυνάμει».
Η παγκόσμιος Ύψωσις του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού

Σύμφωνα με την ιερή παράδοση της Εκκλησίας μας, αμέσως μετά την εύρεση του Τιμίου Σταυρού, η αγία Ελένη τον ασπάσθηκε και τον παρέδωσε στον πατριάρχη Ιεροσολύμων Μακάριο, ο οποίος ύψωσε ψηλά τον Σταυρό του Χριστού για να τον δουν οι παρευρισκόμενοι χριστιανοί.
Ένα παρόμοιο περιστατικό έγινε λίγα χρόνια μετά, το 335, την επομένη των εγκαινίων του πανίερου Ναού της Αναστάσεως. Ο πατριάρχης ύψωσε και πάλι τον Σταυρό και ευλόγησε τα πλήθη των χριστιανών, των κληρικών και των λαϊκών, που είχαν συρρεύσει στην αγία πόλη για την τελετή των εγκαινίων και παραλλήλως ζητούσαν να προσκυνήσουν το ιερώτατο σύμβολο του χριστιανισμού.
Για μία τρίτη και τελευταία φορά πραγματοποιήθηκε η ύψωσις του Τιμίου Σταυρού και συγκεκριμένα το έτος 628. Είναι η εποχή που ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Ηράκλειος πολεμά τους Πέρσες. Ο λαός αυτός, προ 14 ετών, έχει καταλάβει την Παλαιστίνη και έχει αρπάξει από τούς χριστιανούς τον Τίμιο Σταυρό. Ο Ηράκλειος νικά και επανακτά τον Σταυρό. Στις 14 Σεπτεμβρίου έρχεται στα Ιεροσόλυμα φέροντας στους ώμους του τον Σταυρό. Είναι ανυπόδητος και φτωχικά ντυμένος. Φθάνει στο Ναό της Αναστάσεως και παραδίδει τον Σταυρό στα χέρια του πατριάρχη Ζαχαρία. Εκείνος υψώνει τον Τίμιο και Ζωοποιό Σταυρό και ευλογεί τα πλήθη των χριστιανών, ψάλλοντας για πρώτη φορά τον πολύ γνωστό ύμνο «Σώσον Κύριε τον λαόν Σου και ευλόγησον την κληρονομίαν Σου …».
Για την Ευχαριστία (Μέγας Βασίλειος)

Ακούσατε, ασφαλώς, τα λόγια του αποστόλου Παύλου που αναφέρονται στην Προς Θεσσαλονικείς Επιστολή του. Απευθύνθηκε βέβαια ο Απόστολος προς τους Θεσσαλονικείς, και γενικά σε όποιον κάθε φορά βρισκόταν σε άμεση σχέση μαζί του, αυτά όμως που είπε δεν αφορούσαν μόνο αυτούς, αλλά όλους εμάς τους χριστιανούς.
Λέει λοιπόν ο Απόστολος: «Πάντοτε να χαίρετε, αδιάκοπα να προσεύχεσθε και για όλα να ευχαριστείτε» (Α’ Θεσ. 5, 16-18). Το τι σημαίνει αυτό το «να χαίρετε» και ποια ωφέλεια μπορεί να προκύψει από αυτή την προτροπή, το πως μπορεί επίσης να αποκτήσει κανείς την αδιάλειπτη προσευχή και το πως θα κατορθώσει να ευχαριστεί τον Θεό για καθετί, θα τα αναλύσουμε, κατά το δυνατόν, αργότερα, ένα προς ένα.
Διαβάστε περισσότερα »
Ο μόνος φιλάνθρωπος (Αγ. Ιουστίνος Πόποβιτς)

Το χειρότερο πράγμα για τους ανθρώπους είναι ο θάνατος: το να γίνω λάσπη, να μεταβληθώ σε σκουλήκια, σε πηλό! Αξίζει τάχα να είναι κανείς άνθρωπος; Γιατί να σε αγαπήσω, Θεέ μου, αφού αύριο θα μεταβληθώ σε σκουλήκια και πηλό;
Διαβάστε περισσότερα »
Το Γενέσιο της Θεοτόκου – Ερμηνεία της εικόνας

Αναζητώντας νόημα ζωής και ελευθερίας σ’ ένα στρατόπεδο συγκεντρώσεως. Μία υποθετική συζήτηση με τους Πατέρες (π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος)

Για την Υπομονή (Όσιος Εφραίμ ο Σύρος)

Εκείνος που θέλει να ευαρεστήσει στον Θεό και με την πίστη να γίνει κληρονόμος Του, για να ονομασθεί και αυτός παιδί του Θεού, γεννημένο από το Αγιο Πνεύμα, πρέπει να αποκτήσει, πριν απ’ όλα, μακροθυμία και υπομονή.
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΙΒ’ Ματθαίου: Ομιλία προς τους πλουτούντας (Μέγας Βασίλειος)

Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον: ΙΘ. 16 – 26.
Τη α΄ του μηνός Σεπτεμβρίου: Αρχή της Ινδίκτου, ήτοι του νέου εκκλησιαστικού έτους

Τι σημαίνει Ινδικτιών
Γιατί ο Σεπτέμβριος θεωρείται αρχή του Εκκλησιαστικού έτους
Μνήμη τῶν ἁγίων ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΝΤΑ ΠΑΡΘΕΝΟΜΑΡΤΥΡΩΝ καί ΑΜΜΟΥΝ τοῦ διακόνου καί διδασκάλου αὐτῶν.
Διαβάστε περισσότερα »
Για την Υπομονή και τη Μακροθυμία (Μέγας Βασίλειος)

Κανένας να μην παρακινηθεί από τα διάφορα λυπηρά που του συμβαίνουν και να πει με το λογισμό του: Αφού έπαθα τόσα δεινά, άρα δεν υπάρχει κανένας που να ενδιαφέρεται για μας τους ανθρώπους.
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή ΙΑ΄ Ματθαίου: Ομιλία εις την Παραβολήν του τα μύρια τάλαντα οφείλοντος και τα εκατό δηνάρια απαιτούντος (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

Κεφ. 18, χωρία 23 έως 35 Η παραβολή του πονηρού δούλου
Για την Υπομονή που γίνεται για την Αγάπη του Θεού (Αγ. Ισαάκ ο Σύρος)

Δόξα νά ‘χει Εκείνος που μας σώζει και με τα δεξιά μέσα, δηλαδή με τις ευλογίες και τα χαρίσματα, αλλά και με τα αριστερά, δηλαδή με τις θλίψεις και τους πειρασμούς. Γιατί με όλα αυτά μας δίνει ο Θεός αφορμή, ώστε να ανακαλύψουμε το σκοπό και το νόημα της ζωής μας.
Κυριακή Ι’ Ματθαίου: Λόγος εις το ότι το να σεληνιάζεται κανείς και να πάσχει από τον δαίμονα, σημαίνει την υποδούλωσι στα θελήματα της σαρκός, όπως η πορνεία και άλλα (Αγ. Μακάριος ο Πάτμιος)

Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον Κεφ. Ιζ. 14 – 23
Πού παραδινόμαστε; (Αγ. Ιωάννης της Κρονστάνδης)

Ασκητές μέσα στον κόσμο: Μικρός με διορατικό χάρισμα

Τον Σεπτέμβριο κάποιου έτους στο ογκολογικό τμήμα του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου του Ρίου επικρατεί μεγάλη αναστάτωση. Ο μικρός Δημητράκης ζητούσε επειγόντως τον ιερέα του Νοσοκομείου. Ήθελε οπωσδήποτε να κοινωνήσει. Ήταν 13 ετών. Ενάμιση περίπου χρόνο βρισκόταν στην συγκεκριμένη κλινική. Ένας μικρός πονοκέφαλος τον οδήγησε εκεί. Οι γιατροί διέγνωσαν καρκίνο του εγκεφάλου. Η καταγωγή του ήταν από το Φίερι της Αλβανίας. Οι γονείς του αβάπτιστοι. Έμεναν αρκετά χρόνια στην Πάτρα.
Διαβάστε περισσότερα »
Η Κοίμησις της Θεοτόκου (Αγ. Μάξιμος ο Ομολογητής)

Τώρα με την Χάριν της θα ομιλήσωμε περί της εξόδου και της Μεταστάσεως αυτής από τον παρόντα κόσμον εις την αιώνιον Βασιλείαν του Υιού της. Είναι όντως φαιδρά και χαρμόσυνος για την ακοήν των φιλοθέων η τοιαύτη διήγησις.
Διαβάστε περισσότερα »
Περιγραφή της εικόνας της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (Χρήστος Γκότσης)

H Θεοτόκος: το κόσμημα του ουρανού και της γης (Αρχιμ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ιεροκήρυκας Ι. Μ. Πατρών, Δρ Θεολογίας)

Εις την Πάνδοξον Κοίμησιν της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών και Παναχράντου Θεοτόκου (Αγ. Νικόλαος Καβάσιλας)

Kανείς νομίζω δεν αγνοεί ότι σπουδαιότερος αγώνας ρητορικής εγκωμιαστικού λόγου δεν μπορεί να υπάρξη από αυτόν εδώ, εάν βέβαια ήθελε προσπαθήσει κανείς να τηρήση τα καθιερωμένα και πρέποντα. Εγώ προσωπικά δυσκολεύομαι τόσο περισσότερο να επιδιώξω στην προκειμένη περίσταση τον πρέποντα λόγο, όσο νομίζω ότι όλοι μεν οι άνθρωποι οφείλουν ασφαλώς αυτό τον άθλο των εγκωμίων προς την Παρθένο, πλην όμως ούτε είναι καν δυνατόν να ελπίζουν ότι θα ανταποκριθούν με τα εγκώμιά τους στο μεγαλείο της πραγματικότητας. Γι’ αυτό ακριβώς δεν είναι δυνατόν να μας κατηγορήσουν για τόλμη. Γιατί πού υπάρχει τόλμη; Το να καταπιάνεται βέβαια κανείς με υψηλά θέματα και να εγκαταλείπη την προσπάθεια εμπρός στο ενδεχόμενο μιας ήττας δεν θα ήταν λογικό. Πράγματι κανείς απολύτως δεν θα μπορούσε να κατηγορήση όσους υστέρησαν στον αγώνα τον οποίο κανείς δεν είναι δυνατόν να κερδίση. Πώς λοιπόν είναι δυνατόν να χαρακτηρισθή υποχώρηση ή ήττα ό,τι είναι έκτος ευθύνης και κατηγορίας; Αφού λοιπόν προσήρμοσα το λόγο με τις δυνάμεις μου, θα πλέξω το εγκώμιο της Παρθένου, προσθέτοντας ότι δεν το επιχειρώ αυτό για να κάμω γνωστές στους ακροατές τις χάριτες της Παρθένου που τυχόν αγνοούν, γιατί δεν υπάρχει κανείς που θα μπορούσε ν’ αγνοή το κοινό αγαθό, αλλά για να κάμω, με την ανάμνηση της αιτίας της σωτηρίας μου, καλύτερη την ψυχή, σε όσους βέβαια είναι τούτο δυνατόν, αφού θυμηθώ και τη δική μου σωτηρία. Γιατί γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο μου φαίνεται ότι όλοι ύμνησαν την Παναγία και δεν υπάρχει κανείς που να μην έκαμε αυτόν τον αγώνα, επιτυγχάνοντας βέβαια άλλος λιγώτερο και άλλος περισσότερο το σκοπό του. Γιατί είναι πολυύμνητη η Παρθένος όχι μόνο αφότου γεννήθηκε, αλλά και πριν ακόμη χαρισθή στους ανθρώπους.
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Θ’ Ματθαίου: Ομιλία εις το ‘ολιγόπιστε, εις τί εδίστασας;’ (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον, Κεφ. Ιδ. 22 – 34
Στην κοπέλα που δεν μπορεί να αποφασίσει αν πρέπει να παντρευτεί ή να πάει στο μοναστήρι… (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Αυτοεκτίμηση (π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος)

"Ράδιο Παράγκα". Ραδιοφωνική Εκπομπή στο σταθμό της Εκκλησίας της Ελλάδος. 3/11/2002
Διαβάστε περισσότερα »
Υπάρχουν θαυματουργοί εικόνες; (Αρχ. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος (1930-1989))

Η γλώσσα της αγάπης (Γκουνέλας Χρήστος, Πτ. Θεολογίας, Διπλ. Βυζαντινής Μουσικής)

Τον τελευταίο καιρό γίνονται διάφορες συζητήσεις και επισημάνσεις αξιόλογων ανθρώπων για το αν πρέπει το Ευαγγέλιο να ακούγεται στους ναούς (και) στη δημοτική γλώσσα. Η εποχή μας βεβαίως δεν ενδείκνυται κατά την ταπεινή μας άποψη για τέτοιου είδους αλλαγές, αλλά και συζητήσεις.
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Η’ Ματθαίου: Λόγος εις τους εκ πέντε άρτων τραφέντας πεντακισχιλίους (Όσιος Βασίλειος επίσκ. Σελευκείας)

Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον Κεφ. Ι δ. 14 – 22
Ομιλία εις την Θείαν Μεταμόρφωσιν του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού (Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς)

Το θείο φως αν και άκτιστο, δεν είναι το ίδιο με την ουσία του Θεού…
Το φως μερίζεται βέβαια σύμφωνα με την αξία αυτών που το δέχονται, αλλά άλλοι λαμβάνουν πολύ, άλλοι λίγο, άλλοι καθόλου και άλλοι λαμβάνουν μέρος τώρα και μέρος ύστερα. Αλλ’ όμως η ουσία δεν είναι κοινή σε Θεό και ανθρώπους. Το φως είναι καρπός της τριαδικής θεότητας από τη μία τρισυπόστατη φύση…
«Καρδιακός θάνατος» (Σεβ. Μητροπ. Ναυπάκτου & Αγ. Βλασίου Ιερόθεος)

H λύπη στην ευρύτερη σκέψη των Πατέρων της Εκκλησίας (Αδελφότης Ι. Μ. Τιμίου Προδρόμου Καρέα)

Η φύση της λύπης
H λύπη, κατά τους αγίους Πατέρες, είναι δύναμη της ψυχής, η οποία ενυπάρχει στη φύση του ανθρώπου. O άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει χαρακτηριστικά ότι τη λύπη την έβαλε ο Θεός στην ψυχή του ανθρώπου, ώστε, χρησιμοποιώντας την κανείς σωστά, να λάβει μεγάλο κέρδος.
Διαβάστε περισσότερα »
Ο Μέγας Παρακλητικός Κανών. Ένας αυτοκράτορας ικέτης της Θεοτόκου (Πρωτοπρ. Γεώργιος Μεταλληνός)

Τά γλυκά βράδια τοῦ Δεκαπενταύγουστου ψάλλονται στίς Ἐκκλησίες μας ἐναλλάξ οἱ δύο κατανυκτικοί παρακλητικοί Κανόνες, ὁ Μικρός καί ὁ Μέγας. Δυό ὕμνοι πασίγνωστοι, δημοφιλεῖς, πού ἔχουν καταστεῖ ἡδύτατο «ἄκουσμα καί λάλημα» τῶν ἑλληνοφώνων Ὀρθοδόξων, ταπεινή ἐξομολόγηση ἀμέτρητων ψυχῶν, θρηνητική καί παρακλητική ἀναφορά τοῦ πληρώματος τῶν πιστῶν στήν Κυρία καί Δέσποινα τοῦ κόσμου, τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο. ‘Ο δεύτερος ἀπό τούς Κανόνες αὐτούς, ὁ καί Μέγας ὀνομαζόμενος, εἶναι ποίημα τοῦ Αὐτοκράτορα τῆς ΝικαίαςΘεοδώρου B΄τοῦΛασκάρεως, τοῦ Βασιλιᾶ πού τίμησε καί ὕμνησε ὅσο λίγοι τήν Παναγία.
Διαβάστε περισσότερα »
Περί ατεκνίας (Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης)

Δυσκολίες στην τεκνοποιία – Περιπτώσεις ατεκνίας – Η αξιοποίηση της ατεκνίας
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Ζ’ Ματθαίου: Ομιλία εις τους δύο θεραπευθέντας τυφλούς (Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς)

Τι είναι η βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Στον Πέτρο Σ. που ρωτά.
Για τη λύπη και την αθυμία (Μέγας Βασίλειος)

Όταν πάλι συνειδητοποιήσω τη μεγάλη δύναμη του Θεού, και ότι Εκείνος γνωρίζει να ανορθώνει τους τσακισμένους, να αγαπά τους δικαίους, να συντρίβει τους υπερήφανους και να κατεβάζει τους ηγεμόνες που καταδυναστεύουν όσους κυβερνούν, τότε αισθάνομαι κάποια ανακούφιση και γεμίζω ελπίδα.
Γνωρίζω, και είμαι σίγουρος γι’ αυτό, πράγμα το οποίο θέλω και σεις να γνωρίζετε, ότι η επέμβαση του Θεού δεν είναι μακριά και ότι Εκείνος δεν εγκαταλείπει τελικά τον άνθρωπο.
Διαβάστε περισσότερα »
Τα καλλυντικά

Εἶναι γνωστό πόσο ἀνθεῖ διεθνῶς ἡ βιομηχανία καλλυντικῶν καί πόσα ξοδεύει ὁ γυναικεῖος κόσμος στά λεγόμενα ‘ἰνστιτοῦτα αἰσθητικῆς’. Καί ὅλα αὐτά, γιά νά καταπολεμηθῆ ὁ μεγάλος «ἐχθρός»: …οἱ ρυτίδες καί ἡ φυσική φθορά τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος!
Ἡ ἁγία ὁσιομάρτυς Παρασκευή, τῆς ὁποίας τήν μνήμη γιορτάζουμε στίς 26 Ἰουλίου, ἦταν μιά νέα κοπέλα· καί θά ἦταν πολύ φυσικό νά ἐνδιαφερόταν γιά τήν ὀμορφιά της. Ἐπειδή ὅμως εἶχε χωνέψει καλά ὅτι ἡ ὀμορφιά τοῦ σώματος ἔχει… ἡμερομηνία λήξεως, γι’ αὐτό φρόντιζε – πρῶτα ἀπό ὅλα – γιά τήν ὀμορφιά, πού δέν μαραίνεται: τἠν ὀμορφιά πού χαρίζουν οἱ ἀρετές καί ἡ ὁλόψυχη ἀγάπη πρός τόν Χριστό. Ἡ καρδιά της εἶχε «τρωθῆ» ἀπό τό κάλλος καί τόν πόθο τοῦ Χριστοῦ.
Διαβάστε περισσότερα »
Βίος και πολιτεία της Αγίας Οσιοπαρθενομάρτυρος Παρασκευής (Αγίου νέου Οσιομάρτυρος Κοσμά του Αιτωλού)

Η αγία Παρασκευή ήταν δώδεκα χρονών κορίτσι από γένος ευγενικόν. Απέθανεν ο πατέρας της και η μητέρα της. Κάθεται η Αγία και κάνει έναν πύργον υψηλόν και δυνατόν, και έβαλε τα πράγματά της όλα μέσα. Έβαφε τα μάτια της με μαυράδι, έβανε σκουλαρίκια στα αυτιά της, έβαφε το πρόσωπό της και τα χείλη της με κοκκινάδι, έβανε γερδάνια εις τον λαιμόν της, είχε και δακτυλίδια εις τα δάκτυλά της, είχε και ένα ζωνάρι μαλαματένιο εις την μέσην της, βάνει και ένα φόρεμα ωραιότατον και παπούτσια ως μίαν πιθαμήν υψηλότερα από τα άλλα κορίτσια. Με αυτά εστολιζόταν η αγία. Είναι εδώ κανένα κορίτσι που θέλει να στολίζεται; Ας πάρει παράδειγμα να στολίζεται ωσάν την αγιαν Παρασκευήν.
Η διδασκαλία της Εκκλησίας περί του Διαβόλου (π. Αγαθάγγελος Χαραμαντίδης)

Η άκαιρη λύπη (Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς)

Από την ΚΘ’ ομιλία του Αγ. Γρηγορίου (P.G. 151, 364-376) στο Ευαγγέλιο του Ματθαίου της ΣΤ’ Κυριακής για την «κατά Θεόν λύπη»
Όσοι αμαρτήσαμε έχουμε ανάγκη πάλι από τη λύπη και τον πόνο της μετάνοιας για τα αμαρτήματα που έχουμε διαπράξει. Πρέπει να μετανοήσουμε και να πέσουμε στα γόνατα, για να ακούσει καθένας μας μυστικά μέσα στην καρδιά του, όπως ο Παράλυτος του Ευαγγελίου, «έχε θάρρος, τέκνο». Και έτσι, αφού πληροφορηθεί η καρδιά μας ότι έχουμε λάβει τη συγχώρηση, να μεταστρέψουμε τη λύπη σε χαρά. Διότι αυτή είναι η λύπη, το μέλι το πνευματικό, που θηλάζουμε εμείς από τη στερεά πέτρα, σύμφωνα με το αποστολικό ρητό: «ΕΘήλασαν μελί από πέτρα» (Δευτ. 32, 13) «η δε πέτρα είναι ο Χριστός» (Α’ Κορ. 10, 4).
Διαβάστε περισσότερα »
Ο Πύρινος Άγιος: Ηλίας ο Θεσβίτης (Φώτης Κόντογλου)

Τι σημαίνει η φράση «αιωνία η μνήμη» (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Περί Ακηδίας (Σεβ. Μητροπ. Λεμεσού Αθανάσιος)

Καλησπέρα καθίστε, σκέφθηκα να σας μιλήσω για ένα θέμα πνευματικό πάλι βέβαια αλλά ανεξάρτητο από τον Άγιο Σιλουανό, είναι για ένα θέμα το οποίο απασχολεί πολύ τους ανθρώπους και αποτελεί ένα ψυχικό πάθος ένα πόλεμο πνευματικό ο οποίος άπτεται όλων μας γενικά όλων των ανθρώπων και των μοναχών και των εν τω κόσμω αγωνιζομένων.
Περί της ώρας του θανάτου (Αγ. Λουκάς, Αρχιεπίσκοπος Κριμαίας)

Για το Πνεύμα της Λύπης (Aββάς Κασσιανός)

Τί κακό προξενεί η λύπη στην ψυχή μας.
Ο πέμπτος αγώνας μας εστιάζεται στην αντίσταση που πρέπει να προβάλλουμε εναντίον του πάθους της λύπης. Γιατί, αν αφήσουμε τη λύπη να κυριεύει λίγο-λίγο την ψυχή μας, αυτή αμέσως, μόλις θα δίδεται κάποια αφορμή, θα μας αποσπά από τη Θεία Θεωρία και θα καταθλίβει το πνεύμα μας. Όταν η λύπη καταλάβει την ψυχή του ανθρώπου, δεν του επιτρέπει να προσεύχεται με την ίδια χαρά, ούτε να καταφεύγει στη μελέτη της Αγίας Γραφής, ώστε να βρει σ’ αυτή φάρμακο και να θεραπευθεί.
Διαβάστε περισσότερα »
Προσευχή ή διαλογισμός; Κοινωνία με τον Θεό ή κάτι άλλο; (Μοναχός π. Αρσένιος Βλιαγκόφτης)

Ισαπόστολος Όλγα (Πρωτ. π. Γεώργιος Παπαβαρνάβας)

Το παράδειγμα του εκατοντάρχου (π. Γεώργιος Μεταλληνός, Ομότ. Καθηγ. Παν. Αθηνών)

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (Ματθαίου η’ 5-13)
Για τη Λύπη (Αντίοχος Μοναχός)

Το να λυπάται κανείς με το παραμικρό είναι κατάσταση που προέρχεται από τον φθονερό δαίμονα. Γιατί μ’ αυτό τον τρόπο θέλει να βρει ο εχθρός αφορμή, ώστε να αποσπάσει το νου από τη διάθεση που έχει για προσευχή και έτσι να κάνει τον άνθρωπο άκαρπο. Γι’ αυτό ο δαίμονας προκαλεί στον άνθρωπο την άκαιρη λύπη. Δεν πρέπει λοιπόν να αποδεχόμαστε αυτό τον πειρασμό και να γεμίζουμε με χαρά τον εχθρό, κάνοντάς του το θέλημα.
Διαβάστε περισσότερα »
Η ομολογία των Αγίων Νέων Μαρτύρων έκφραση αγάπης προς τον Θεό και τους ανθρώπους (Αρχιμ. Γεώργιος Καψάνης, Καθηγούμενος Ι. Μ. Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Το ένδοξο και φωτεινότατο νέφος των Αγίων Παλαιών Μαρτύρων κάθε τόσο διευρύνεται και πλατύνεται με νέους Μάρτυρες.
Περί Θείας πρόνοιας (Αρχ. Μελέτιος Βαδραχάνης)

«Εμβλέψατε εις τα πετεινά του ουρανού, ότι ου σπείρουσιν ουδέ θερίζουσιν ουδέ συνάγουσιν εις αποθήκας και ο πατήρ υμών ο ουράνιος τρέφει αυτά ούχ υμείς μάλλον διαφέρετε αὐτών;» (Ματθ. 6, 26-27)
Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της ζωής των ανθρώπων, είναι και η μέριμνα προς εξασφάλιση των αναγκαίων υλικών αγαθών, που απαιτούνται δια την ζωή των ανθρώπων. Ο άνθρωπος μεριμνά και φροντίζει, με ζήλο και πόθο και προσπάθεια, για την τροφή του, το ποτό του, το ένδυμά του, την κατοικία του, τις υλικές ανάγκες του γενικά. Και βέβαια, μια λογική φροντίδα και μέριμνα, είναι κάτι το φυσιολογικό και δεν το απαγορεύει ο Θεός. Εφ’ όσον έχουμε σώμα με υλικές ανάγκες και μάλιστα ο Θεός μας έπλασε έτσι, ώστε να εξαρτώμεθα και από τα υλικά αγαθά, απαιτείται ο άνθρωπος να φροντίζει και να ενδιαφέρεται δια τα προς το ζην.
Σχετικά με την καύση ή ταφή των νεκρών (Σεβ. Μητροπ. Κυρηνείας Παύλος)

“Η Εκκλησία καταδικάζει την καύση των νεκρών και τη θεωρεί ως αντίθετη προς τη δογματική της διδασκαλία και ως πράξη αποκρουστική, η οποία προσβάλλει βάναυσα τους κεκοιμημένους”.
Τί έχει υποχρέωση να γνωρίζει ο κάθε ορθόδοξος χριστιανός;
Ομιλία στην εορτή των κορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου (Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς)

Περίληψη 28ης Ομιλίας, στην περικοπή Ματθ. 16,13-19. Οι δύο απόστολοι είναι λαμπροί φωστήρες, λαμπρύνοντας την Εκκλησία με τη συνάντησή τους κατά την εορτή της 29ης Ιουνίου, η οποία δεν προκαλεί έκλειψη, αλλά έκλαμψη. Υπενθυμίζοντας τις πράξεις τους τίποτε δεν προσθέτομε στα αγαθά τους, αλλ’ αυξάνομε αντίθετα τα δικά μας αγαθά. Κεντρικό σημείο της ομιλίας είναι η περιγραφή της αντιθετικής κινήσεως του πειρασμού και της μετάνοιας. Ο πειραστής έπεισε τον Πέτρο να επιδιώκει περισσότερο ζήλο από τον αναγκαίο, αλλ’ ενώ αυτός έφθασε στο σημείο όπου αρχίζει η πτώση, νίκησε τον πειραστή με την αυτοκατάγνωση, την αυτοκριτική του. Κατέστη υπόδειγμα ειλικρινούς μετάνοιας για την πτώση του στην άρνηση του Χριστού και πατέρας του γένους των θεοσεβών. Ο Παύλος πάλι με τη μετάνοιά του για την καταδίωξη της χριστιανικής πίστεως και την μετέπειτα δραστηριότητά του κατέστη υπόδειγμα καρτερίας. Οι δύο απόστολοι είναι ισάξιοι σε λαμπρότητα, γι’ αυτό και η Εκκλησία «μίαν και την αυτήν αμφοτέροις νέμει τιμήν».
Διαβάστε περισσότερα »
Διάλογος μ’ έναν άπιστο (Αρχιμ. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)

Επιστολές σε αδελφό που βρίσκεται σε πειρασμό (Αββάς Δωρόθεος)

– ΣΤΟΝ ΑΔΕΛΦΟ ΠΟΥ ΔΟΚΙΜΑΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΠΕΙΡΑΣΜΟ
– ΣΤΟΝ ΑΔΕΛΦΟ ΠΟΥ ΕΠΕΣΕ ΣΕ ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΑ ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΑΛΛΕΣ ΣΥΜΦΟΡΕΣ
– ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΑΔΕΛΦΟ, ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΑΣΘΕΝΕΣΤΕΡΟ, ΠΟΥ ΤΟΝ ΒΑΣΑΝΙΖΑΝ ΔΙΑΦΟΡΟΙ ΛΟΓΙΣΜΟΙ, ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥΣΑΝ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΟΥ
Διαβάστε περισσότερα »
«εάν μη τις γεννηθή εξ ύδατος και Πνεύματος» (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

«απεκρίθη Ιησούς· αμήν αμήν λέγω σοι, εάν μη τις γεννηθή εξ ύδατος και Πνεύματος, ου δύναται εισελθείν εις την βασιλείαν του Θεού». (Ιω. 3, 5)
Αληθινή ομορφιά η σεμνότης (Μιχαήλ Μιχαηλίδης, θεολόγος)

Ο καλλωπισμός φθείρει την ψυχήν
Το κάλλος, η ομορφιά, είναι και ωραίο και καλό. Δημιουργός του κάλλους είναι ο ίδιος ο Θεός. Όπου κι αν στρέψουμε τη ματιά μας θ’ αντικρύσουμε την ομορφιά και τη σοφία του Θεού. Στον ουρανό, στη γη, στα βουνά, τις θάλασσες, τα πουλιά, τα λουλούδια… Παντού. Στο κάθε μας βήμα. Την κάθε στιγμή. Όλα πλασμένα «καλά λίαν».
Διαβάστε περισσότερα »
Πιστεύω στο Θεό, στην εκκλησία δεν πηγαίνω (Αρχιμ. Αθηναγόρας Καραμαντζάνης)

Ομιλία εις το ότι ο Θεός δεν είναι αίτιος των κακών (Μέγας Βασίλειος)

Περιγραφή της εικόνος ‘Η φιλοξενία του Αβραάμ’ (Χρήστος Γκότσης)

Για το δόγμα της Αγίας Τριάδος, εκτός από τας ρητάς μαρτυρίας της Καινής Διαθήκης, έχομεν και υπαινιγμούς εις την Παλαιάν Διαθήκην. Ένας από αυτούς τους υπαινιγμούς είναι και η εμφάνισις του Θεού εις τον Αβραάμ υπό την μορφήν τριών ανδρών.
Διαβάστε περισσότερα »
Οι Ορθόδοξοι εορτάζουμε τα ονομαστήρια και όχι τα γενέθλια

Ἀπόσπασμα Ὁμιλίας τῆς Α. Θ. Π. τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, κατὰ τὸν ἑσπερινὸν τῆς ἑορτῆς Αὐτοῦ ἐν τῇ Ἱ. Μονῇ Βαλουκλῆ (10.06.2010).
Διαβάστε περισσότερα »
Γνώση του Θεού (Όσιος Σιλουανός ο Αθωνίτης)

Ο Πατέρας μας αγάπησε τόσο, που μας έδωσε τον Υιό Του. Αλλά και ο Ίδιος ο Υιός θέλησε και ενσαρκώθηκε κι έζησε μαζί μας στη γη. Κι οι Άγιοι Απόστολοι και ένα πλήθος ανθρώπων είδαν τον Κύριο κατά σάρκα, αλλά δεν τον εγνώρισαν όλοι ως Κύριο. Σ᾿ εμένα δε, τον γεμάτον αμαρτίες, δόθηκε από το Αγιο Πνεύμα να γνωρίσω πως ο Ιησούς Χριστός είναι Θεός.
Ο Κύριος αγαπά τον άνθρωπο και εμφανίζεται σ᾿ αυτόν, όπως ο Ίδιος ευδοκεί. Και η ψυχή, όταν δη τον Κύριο, ευφραίνεται ταπεινά για την ευσπλαγχνία του Δεσπότη και δεν μπορεί πια ν᾿ αγαπήση τίποτε άλλο τόσο, όπως αγαπά τον Δημιουργό της. Κι αν ακόμα όλα τα βλέπη κι όλους τους αγαπά, όμως πάνω απ᾿ όλους θα αγαπά τον Κύριο.
Η ψυχή γνωρίζει αυτή την αγάπη, δεν μπορεί όμως να την μεταδώση με λόγια, γιατί γνωρίζεται μόνο με το Άγιο Πνεύμα.
Διαβάστε περισσότερα »
Ερμηνεία της εικόνας της Πεντηκοστής (Χρήστος Γκότσης)

Πεντήκοντα ημέρας μετά το Πάσχα η Εκκλησία μας εορτάζει την Πεντηκοστήν εις ανάμνησιν της επιφοιτήσεως του Αγίου Πνεύματος επί τους αγίους Μαθητάς του Κυρίου. Η επιφοίτησις αυτή έγινε την ημέραν που οι Ιουδαίοι εώρταζον την εορτήν της Πεντηκοστής. Οι Ιουδαίοι με την εορτήν αυτήν ηυχαρίστουν τον Θεόν δια την συγκομιδήν των σιτηρών. Δια τούτο η Πεντηκοστή ελέγετο και εορτή του θερισμού ή των πρώτων καρπών. Κατά τους χρόνους όμως του Κυρίου είχε και άλλην σημασίαν. Ήτο εορτή αναμνηστική της παραδόσεως υπό του Θεού του Νόμου εις τον Μωϋσήν, που έγινε την 50ήν ημέραν μετά το Πάσχα.
Διαβάστε περισσότερα »
Ο μεγαλύτερος εχθρός της Εκκλησίας (π. Γεώργιος Μεταλληνός)

Λόγος περί πίστεως και γνώσεως (του εν αγίοις πατρός ημών Ισαάκ του Σύρου)

Ερμηνεία της εικόνας της Αναλήψεως (Χρήστος Γκότσης)

Η εορτή της Αναλήψεως είναι το επισφράγισμα του λυτρωτικού έργου του Χριστού και το θριαμβευτικόν επιστέγασμα των όσων έπραξεν ο Κύριος υπέρ των ανθρώπων. Όπως λέγει το Κοντάκιον της εορτής: «Την υπέρ υμών πληρώσας οικονομίαν και τα επί γης ενώσας τοις επουρανίοις, ανελήφθης εν δόξη Χριστέ ο Θεός ημών, ουδαμόθεν χωριζόμενος, αλλά μένων αδιάστατος και βοών τοις αγαπώσί σε· Εγώ ειμι μεθ᾿ υμών και ουδείς καθ᾿ υμών». Ο Χριστός δηλαδή, που είναι Θεός μας, ανελήφθη εν δόξη, όταν συμφώνως προς το θείον σχέδιον συνεπλήρωσε και ωλοκλήρωσε τα όσα υπέρ ημών έπραξεν. Αυτά ήνωσαν την γην με τον ουρανόν, τους ανθρώπους με τον Θεόν. Η Ανάληψις δεν εσήμαινε βεβαίως και χωρισμόν του Κυρίου από τους ηγαπημένους Του Μαθητάς. Με αυτούς ο Διδάσκαλος παρέμεινεν ηνωμένος συμφώνως προς την υπόσχεσίν Του: «Και ιδού εγώ μεθ᾿ υμών ειμι πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος. Αμήν» (Ματθ. 28, 20).
Το έργον του Κυρίου μετά την Ανάληψίν Του εις τους ουρανούς συνέχισε και συνεχίζει η Εκκλησία. Αυτή, με την δύναμιν που της έδωκεν ο Ιδρυτής της, διδάσκει, θαυματουργεί, αγιάζει και σώζει τους πιστούς. Οι πιστοί είναι δια της Εκκλησίας και εις την Εκκλησίαν ηνωμένοι με τον Αρχηγόν των.
Διαβάστε περισσότερα »
Απάντησις σε αστοχίες άρθρου περί των μυστικών ευχών (αρχιμ. Νικόδημος Μπαρούσης, Ηγούμενος Ι.Μ. Χρυσοποδαριτίσσης Νεζερών)

Εις το τεύχος μηνός Φεβρουαρίου 2011 του περιοδικού «Εφημέριος», εδημοσιεύθη άρθρον του αναπληρωτού Καθηγητού του Α.Π.Θ. κ. Παναγιώτου Σκαλτσή, υπό τον τίτλον: «Ιωάννης Φουντούλης και μυστική Λατρεία». Επιτρέψατέ μου, παρακαλώ, να εκθέσω επ’ αυτού, όσον δύναμαι επιγραμματικώς, κάποιες απόψεις. Σεβόμενος τον χώρον του περιοδικού, θα περιορισθώ μόνον εις τις κυριώτερες ανακρίβειες του εν λόγω άρθρου, ικανές, κατά την άποψίν μου, να δημιουργήσουν λανθασμένες αντιλήψεις.
Διαβάστε περισσότερα »
Η πείνα των πτωχών και η πλεονεξία-ασπλαχνία των πλουσίων, κατά τον Μ. Βασίλειο (Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκου και Αγ. Βλασίου Ιερόθεος)

Έφθασε η ώρα να δρέψωμε τους πικρούς καρπούς του «ευρωπαϊκού εκσυγχρονισμού» μας…

Περί της δημιουργίας των Αγγέλων (Αγ. Νεκτάριος)

Ο γέροντας Παΐσιος για τα αναστενάρια

–Γέροντα, λένε ότι οι αναστενάρηδες, στην γιορτή του Αγίου Κωνσταντίνου, πατούν σε αναμμένα κάρβουνα και δεν καίγονται. Τί είναι αυτό;
Ομιλία εις την τέταρτη Κυριακή μετά το Πάσχα – Κυριακή της Σαμαρείτιδος (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

(Ευαγγέλιο: Ιωάν. δ’ 5-42)
Ανθρωπε! Αν εξακολουθείς να πιστεύεις πως η σωματική τροφή και το ποτό είναι ικανά να θρέψουν και να ξεδιψάσουν την ψυχή σου, θα βρεθείς στο επίπεδο όπου βρίσκονται τα οικόσιτα ζώα και τα άγρια κτήνη. Αν κατόρθωσες να ξεπεράσεις το επίπεδο αυτό κι ελπίζεις πως η ψυχή σου μπορεί να τραφεί και ν’ αναζωογονηθεί από την ανθρώπινη σοφία και το εγκόσμιο κάλλος, τότε θα βρεθείς στο επίπεδο εκείνων που έχουν αποκτήσει ημι-εμπειρία, ημι-ανάπτυξη. Η πρώτη σκέψη είναι ανόητη, η δεύτερη (η ελπίδα) είναι στείρα. Στο δεύτερο αυτό επίπεδο ακούς τα βογγητά και τις κραυγές του διψασμένου κόσμου και νομίζεις πως είναι τραγούδια κι ευωχίες, μια προσπάθεια να ξεδιψάσει κανείς με τη δίψα των άλλων. Αν ξεπέρασες το επίπεδο αυτό κι ένιωσες μια ανέκφραστη δίψα, που καμιά πηγή στον κόσμο δε θα μπορούσε να τη σβήσει – που δε θα μπορούσε ούτε κι ολόκληρος ωκεανός να τη σβήσει – τότε έχεις αποκτήσει πραγματική εμπειρία, είσαι άνθρωπος αληθινός. Μόνο όταν βρεθείς στο επίπεδο αυτό της ακόρεστης πνευματικής δίψας, της δίψας εκείνης που ένιωσε κι ο Δαβίδ, θα κατανοήσεις με πληρότητα το σημερινό ευαγγέλιο.
Διαβάστε περισσότερα »
Περί Ημερολογίου Επιστολές (Γέρων Φιλόθεος Ζερβάκος)

Ομιλία εις την Κυριακήν του Παραλύτου (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

Στό χρυσωρυχεῖο οὔτε τήν πιό ἀσήμαντη φλέβα δέν θά δεχόταν νά περιφρονήση κανένας κι ἄς προξενῆ πολύν κόπο ἡ ἔρευνά της. Ἔτσι καί στίς θεῖες Γραφές δέν εἶναι χωρίς βλάβη νά προσπεράσης ἕνα γιῶτα ἤ μιά κεραία. Ὅλα πρέπει νά ἐξετάζωνται. Τό ἅγιο Πνεῦμα τά ἔχει πεῖ ὅλα καί τίποτα δέν εἶναι ἀνάξιο σ̉ αὐτές. Πρόσεξε λοιπόν τί λέει ὁ Εὐαγγελιστής κι ἐδῶ: Αὐτό πάλι ἦταν τό δεύτερο σημεῖο πού ἔκανε ὁ Ἰησοῦς, πηγαίνοντας ἀπό τήν Ἰουδαία στήν Γαλιλαία. Καί δέν πρόσθεσε βέβαια ἔτσι ἁπλᾶ τή λέξη «δεύτερο», ἀλλά τονίζει ἀκόμα περισσότερο τό θαῦμα τῶν Σαμαρειτῶν. Δείχνει ὅτι, μόλο πού ἔγινε καί δεύτερο σημεῖο, δέν εἶχαν φτάσει ἀκόμα στό ὕψος ἐκείνων πού τίποτα δέν εἶδαν (τῶν Σαμαρειτῶν) αὐτοί πού ἔχουν δεῖ πολλά καί θαυμάσει. Ὕστερ̉ ἀπ̉ αὐτά ἦταν ἑορτή τῶν Ἰουδαίων. Ποιά ἑορτή; Ἡ ἑορτή τῆς Πεντηκοστῆς, νομίζω, καί ἀνέβηκε ὁ Ἰησοῦς στά Ἱεροσόλυμα. Συστηματικά τίς γιορτές βρίσκεται στήν πόλη. Ἀπ̉ τή μιά γιά νά φανῆ πώς ἑορτάζει μαζί τους, ἀπ̉ τήν ἄλλη γιά νά τραβήξη κοντά του τόν ἁπλό λαό. Γιατί αὐτές τίς μέρες γινόταν περισσότερη συρροή τῶν πιό ἁπλῶν. Ὑπάρχει στά Ἱεροσόλυμα ἡ προβατική κολυμβήθρα, Βηθεσδά μέ τό Ἑβραϊκό ὄνομά της, μέ πέντε στοές. Σ̉ αὐτές ἦσαν πεσμένοι ἄρρωστοι πλῆθος – κουτσοί, τυφλοί, ξηροί, πού περίμεναν τήν ταραχή τοῦ νεροῦ. Τί σημαίνει αὐτός ὁ τρόπος τῆς θεραπείας; Τίνος μυστηρίου κάνει ὑπαινιγμό; Αὐτά δέν ἔχουν γραφῆ ἁπλᾶ καί τυχαῖα ἀλλά εἰκονίζει καί ὑποτυπώνει ὅσα ἀνάγονται στό μέλλον. Μ̉ αὐτόν τόν τρόπο, τόν ὑπερβολικά παράξενο, ὅταν συνέβαινε ὁλότελα ἀπροσδόκητα, δέ θά κατάστρεφε μέσα στίς ψυχές τῶν πολλῶν τή δύναμη τῆς πίστης. Ποιό εἶναι λοιπόν αὐτό πού εἰκονίζει;
Διαβάστε περισσότερα »
6 Μαΐου: Του δικαίου Ιώβ – Η αμοιβή της υπομονής (Αρχιμ. Νικόδημος Παυλόπουλος, Καθηγ. Ι. Μ. Αγίου Ιγνατίου – Λειμώνος Λέσβου)

Χίλια εννεακόσια είκοσι πέντε χρόνια προ Χριστού, αγαπητοί μου αδελφοί, πέντε δηλαδή γενεές μετά τον Αβραάμ, ζούσε στη χώρα της Αυσίτιδος, κοντά στην Ιουδαία και Αραβία, ένας απόγονος του Ησαύ, ο πολύ γνωστός και δίκαιος Ιώβ. Ήταν, καθώς ο ίδιος ο Θεός αποφαίνεται μέσα στο προφητικό και ποιητικό συνάμα βιβλίο του Ιώβ, ήταν άνθρωπος «δίκαιος, αληθινός, άμεμπτος, απεχόμενος από παντός πονηρού πράγματος».
Διαβάστε περισσότερα »
«Πιστεύω σε μια ανώτερη Δύναμη…»! Και λοιπόν αρκεί; (Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος)

«Σαν ελεύθερος άνθρωπος, πιστεύω στην ύπαρξη κάποιας ανώτερης Δύναμης με απέραντη και αδιανόητη για μας σοφία. Δεν δίνω όνομα ούτε “καλούπι” σ’ αυτή την Δύναμη. Έτσι δεν κινδυνεύω να πέσω στην παγίδα, που πέφτουν οι άνθρωποι, πλάθοντας πολλές φορές τον Θεό κατ’ εικόνα και ομοίωσή τους (!) και όχι το αντίθετο (που ίσως δεν συνέβηκε ποτέ). Εξάλλου δεν έχουμε “χειροπιαστές” αποδείξεις (δεν μου αρκεί το “πίστευε και μη ερεύνα”), γι’ αυτό η θέση μου είναι αυτή, προς το παρόν…”.
Το κείμενο αυτής της επιστολής, το θεωρούμε πολύ σημαντικό. Τούτες τις σκέψεις τις κάνουν πολλοί σήμερα. Όσοι πραγματικά δεν πιστεύουν στον Θεό! Ή η πίστη τους είναι… πρωτόγονη! Γι’ αυτό λέμε να το σχολιάσουμε διεξοδικά, καταλήγοντας σε κάποια ουσιώδη συμπεράσματα.
Σαν τον Θωμά (μοναχός Μωυσής Αγιορείτης)

Την περασμένη Κυριακή εορτάσαμε την ένδοξη του Κυρίου Ανάσταση. Ο απόηχος της μεγάλης εορτής παραμένει.
Το λαμπρό φως της μας λούζει. Ο αναστημένος Χριστός επισκέπτεται τον δύσπιστο Θωμά κι εμάς. Συγκαταβαίνει στην αδυναμία μας. Καταδέχεται να μας επισκεφθεί για να μας διώξει λογισμούς απιστίας, αμφιβολίας και φόβου.
Διαβάστε περισσότερα »
Ομιλία εις την Νέα Κυριακή και εις τον Απόστολο Θωμά (Αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος)

Η εικόνα της Αναστάσεως

Ανάσταση του Χριστού, νέκρωση του θανάτου (Πρωτοπρ. Γεώργιος Μεταλληνός, Ομοτ. Καθηγ. Θεολογικής Σχολής Πανεπ. Αθηνών)

Πάσχα: παρένθεση αμηχανίας ή πηγή χάριτος; (Αρχιμ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ιεροκήρυκας Ι. Μ. Πατρών, Δρ. Θεολογίας)

Ο Αναστάς Κύριος Ελευθερωτής μας (Αρχιμ. Γεώργιος Καψάνης, καθηγούμενος Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους)

«ΕΞΗΓΟΡΑΣΑΣ ημάς εκ της κατάρας του νόμου τω τιμίω σου αίματι· τω Σταυρώ προσηλωθείς και τη λόγχη κεντηθείς, την αθανασίαν επήγασας ανθρώποις, Σωτήρ ημών δόξα σοι» (Κάθισμα ΙΕ΄ Αντιφώνου Μ. Παρασκευῆς).
Διαβάστε περισσότερα »
Προς Εμμαούς (Lev Gillet, μοναχός της Ανατολικής Εκκλησίας)

«…Και ιδού δύο εξ αυτών ήσαν πορευόμενοι εν αυτή τη ημέρα εις κώμην απέχουσαν σταδίους εξήκοντα από Ιερουσαλήμ, η όνομα ᾿Εμμαούς … Και εγένετο εν τω ομιλείν αυτοὺς και συζητείν και αυτὸς ο Ιησούς εγγίσας συνεπορεύετο αυτοίς…» (Λουκ. κδ΄, 13-15)
Αξίζει πράγματι να μελετήσωμε, να εξετάσωμε καλύτερα τον τρόπον, με τον οποίον ο Ιησούς Χριστός επλησίασε τον Κλεόπα και τον άλλον μαθητὴν καθ’ οδόν προς Εμμαούς.
Ποιός μου βεβαιώνει εμένα ότι ο Χριστός αναστήθηκε; (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Η αποφυγή της απογνώσεως (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

Γεωργία Κουνάβη, Θεολόγος, επιμελήτρια της Ελληνικής Πατρολογίας
Το κείμενο που ακολουθεί είναι τόσο γλαφυρό, τόσο αισιόδοξο, τόσο πατρικό. Γραμμένο από τον άγιο Πατέρα με περισσή αγάπη και πόνο, με λαχτάρα και φροντίδα για κάθε άνθρωπο που αμαρτάνει και επαναλαμβάνει τα αμαρτήματα του από αδυναμία. Είναι πολύ ενισχυτικό και μπορεί να παρηγορήσει ακόμη και το μεγαλύτερο αμαρτωλό και να τον ενθαρρύνει να μετανοεί συνεχώς. Άλλωστε αφού αδιάκοπα αμαρτάνουμε όλοι μας, συνεχώς πρέπει και να μετανοούμε μέσα από τα έγκατα της καρδιάς μας.
Κατά τον ιστορικό Παλλάδιο, η καθημερινή φροντίδα του ιερού Χρυσοστόμου ήταν, «η των χηρών κηδεμονία, η των παρθένων παραμυθία, η των αρρωστούντων νοσοκομία, η των πλανωμένων επιστροφή, η των συντετριμμένων φροντίς, η των εν φυλακαίς επίσκεψις».
Η διαφορά τής ανθρώπινης και της θείας δικαιοσύνης (Γέροντας Παΐσιος Αγιορείτης)

Εις την προδοσία του Ιούδα – Ομιλία Α΄ (Aγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος)

Στην προδοσία του Ιούδα ομιλία Α΄καθώς και στο Πάσχα, στην παράδοση της Θείας Ευχαριστίας, και για το ότι δεν πρέπει κανείς να είναι μνησίκακος. Εκφωνήθηκε κατά την αγία και μεγάλη Πέμπτη.
Διαβάστε περισσότερα »
Περί φιλαυτίας και ελευθερίας (Αρχιμ. Γεώργιος Καψάνης, Καθηγούμ. Ι. Μονής Οσίου Γρηγορίου)

Οι Χριστιανοί δεν πρέπει να ρίχνουν τουφέκια την Λαμπρή (Αγ. Νικόδημος ο Αγιορείτης)

Τώρα λοιπόν, αδελφοί μου Χριστιανοί, σας βαστά η ψυχή σας, αντί να ευχαριστήτε και να δοξάζετε τον γλυκύτατο Ιησού Χριστό, τον Θεό και Πατέρα και Πλάστη σας, εσείς να τον ατιμάζετε και να τον υβρίζετε με τα διαβολικά έργα που κάνετε τις ημέρες της Ανάστασής Του; Αυτός να πάθη τόσα και τόσα, για να θανατώση την αμαρτία, και εσείς πάλι να την ζωντανεύετε; Αυτός να αναστηθή, για να σας αναστήση από τα κακά, και εσείς πάλι να γκρεμίζεσθε σε αυτά; Και πότε; Σε εκείνες τις ίδιες ημέρες που αυτός σας ανέστησε. Ω μεγάλη αχαριστία! Ω ανήκουστη σκληροκαρδία των Χριστιανών!
Διαβάστε περισσότερα »
Ομιλία εις την Κυριακήν των Βαΐων (Αγ. Γρηγόριος ο Παλαμάς)

Η Μεγάλη Εβδομάδα (Αρχιμ. Βασίλειος Γοντικάκης, Προηγούμενος Ι. Μ. Ιβήρων Αγίου Όρους)

Ομιλία του αρχιμανδρίτη π. Βασιλείου Γοντικάκη που έλαβε χώρα το 1993 στις Βρυξέλλες με θέμα “Η Μεγάλη Εβδομάδα”.
Διαβάστε περισσότερα »
Η Ορθοδοξία μέσα στη σύγχρονη πολυπολιτισμική κοινωνία (Αρχιμ. Βασίλειος Γοντικάκης, προηγούμενος Ι. Μ. Ιβήρων Αγίου Όρους)

Ο Ακάθιστος Ύμνος εις την Κωνσταντινούπολιν (Υπό Ακακαίου του Σαββαΐτου)

Ομιλία εις την Ε’ Κυριακήν των Νηστειών (Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς)

Γίνεται λόγος και περί ελεημοσύνης
Περίληψη ομιλίας εις την Πέμπτην Κυριακήν των Νηστειών: Τα πλοία κρεμούν εις τα πλάγια κώδωνας, δια ν’ απομακρύνουν τα απαντώμενα κήτη. Η Εκκλησία είναι το πλοίον του Θεού, έχουσα κώδωνας τους πνευματικούς διδασκάλους, των οποίων η διδαχή εκδιώκει τα πονηρά θηρία, τους δαίμονας. Τούτο προετύπωνον οι κώδωνες, τους οποίους έφερεν η ιερατική στολή του Ααρών. Κύριον στοιχείον της διδαχής είναι το περί νηστείας. Νηστεία είναι η εντολή ζωής υπό του Θεού, ακρασία είναι η εντολή θανάτου υπό του διαβόλου. Η κάθαρσις δια της νηστείας φέρει την θεοπτίαν. Αλλά «ουκ αυτήν καθ’ εαυτήν την σωματικήν επαινούμεν νηστείαν, αλλ’ ως ενεργούσαν προς έτερα ψυχωφελέστερα». Τα περισσεύματα από της νηστείας πρέπει να διατίθενται εις φιλανθρωπίαν και τούτο αποτελεί το κύριον θέμα της ομιλίας.
Διαβάστε περισσότερα »
Θαυματολαγνεία και χαρισματολαγνεία: Μια παιδική αρρώστια (Αρχιμ. Βαρνάβας Λαμπρόπουλος)

Ομιλία εις την Δ’ Κυριακήν των Νηστειών (1965) (Αγ. Ιουστίνος Πόποβιτς)

Κυριακή τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος!
Γιατί ἡ Ἐκκλησία τοποθετεῖ αὐτόν τόν Ἅγιο στό μέσον τῆς νηστείας, ὡσάν τήν πιό ἅγια εἰκόνα, ὥστε νά ἀτενίζουν ὅλοι σέ Αὐτόν;
Ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος. Ποιός εἶναι αὐτός;
Πνεύμα αργολογίας (Μιχαήλ Μιχαηλίδης, Θεολόγος)

Από τον πόλεμον των παθών
Όποιος ελέγχει τον εαυτό του, είναι προσεκτικός στα λόγια του. Ούτε πολυλογεί, ούτε αργολογεί. Ούτε πολυμιλάει, αλλ’ ούτε απερίσκεπτα βγαίνουν απ’ τα χείλη του τα λόγια που λέει.
Διαβάστε περισσότερα »
Ομιλία εις την Δ΄ Κυριακή των Νηστειών (Αγ. Γρηγόριος ο Παλαμάς)

Έχει θέμα το ευαγγέλιο που αναγινώσκεται κατ’ αυτήν όπου γίνεται λόγος και για την επιμέλεια των εσωτερικών λογισμών Περίληψη ομιλίας εις την Τετάρτην Κυριακήν των Νηστειών: Περιγράφει την παιδαγωγικήν μέθοδον του Χριστού προς τον σκοπόν να φέρη εις την πίστιν τον πατέρα του δαιμοναζομένου νέου, του κωφαλάλου. Η θεραπεία έπρεπε να εξασφαλισθή δια της πίστεως. Το δαιμόνιον τούτο είναι το της ακολασίας και προς εκδίωξίν του απαιτείται προσευχή και νηστεία· με την νηστείαν χαλινώνεται το σώμα, με την προσευχήν κατευνάζονται οι λογισμοί της ψυχής, οι εξερεθίζοντες προς το πάθος. Τα πάθη δε είναι τα δαιμόνια, τα οποία πρέπει να εκβάλωμεν.
Ασκητές μέσα στον κόσμο: Νικόλαος Σαββούδης

«…Ίνα τί αγαπάτε ματαιότητα και ζητείτε ψεύδος;» (Ψαλμ. δ´, στ. 3) (Πρεσβ. Αθανάσιος Μηνάς)

Ο Σατανάς, ψεύτης και ανθρωποκτόνος απ’ αρχής, μετασχηματίζεται και σε άγγελο φωτός. Στόχος του είναι να καταστρέѱει την δημιουργία του Θεού.
Ο υποκριτής άνθρωπος, θύμα του αρχεκάκου όφεως, ενώ είναι λύκος, παρουσιάζεται σαν δήθεν πρόβατο, για να ξεγελάσει και να εκμεταλλευθεί τον συνάνθρωπο.
Ο σημερινός πολιτισμός, η σύγχρονη τεχνολογία και με ένα λόγο, το φρόνημα, που στις ημέρες μας καλλιεργείται και παραδίδεται από γενιά σε γενιά, είναι μεταλλαγμένο και αφύσικο. Του λείπει ο Χριστός. Καταντά ά-Χριστο. Είναι δρόμος χωρίς Φως, Αλήθεια, και Ζωή.
Διαβάστε περισσότερα »
Λόγος εις τον Ευαγγελισμόν της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών και Αειπαρθένου Μαρίας (Αγ. Νικόλαος Καβάσιλας)

Ο Ευαγγελισμός, μυστήριον κραυγής εν σιωπή (Αρχιμ. π. Βασίλειος Γοντικάκης)

Ασκητές μέσα στον κόσμο: Παπά Γιάννης ο εξορκιστής

Όταν το 1917 στην Ρωσία έγινε η επανάσταση των Μπολσεβίκων, συνέλαβαν στην Οδησσό 17 ιερείς για να τους εκτελέσουν. Ένας απ’ αυτούς κρύφθηκε στα δάση και σώθηκε’ μετά βρήκε τα δύο του παιδιά, ένα αγόρι και ένα κορίτσι, τα οποία είχαν κρύψει οι γείτονές του και γλύτωσαν από τους κομμουνιστές. Την πρεσβυτέρα του όμως την συνέλαβαν και την εκτέλεσαν.
Το Άκτιστον Φως κατά τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά (Αρχιμ. Γεώργιος Καψάνης, Ηγούμενος Ι.Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

φιλοξενία του Σεβασμ. Μητροπολίτου Παντελεήμονος.
Ομιλία κατά την Κυριακή Β’ Νηστειών της Αγίας Τεσσαρακοστής (Αγ. Γρηγόριος ο Παλαμάς)

Για τον παράλυτο που εθεραπεύτηκε στην Καπερναούμ από τον Κύριο και προς τους ομιλούντας ακαίρως μεταξύ τους κατά τις ιερές συνάξεις στην Εκκλησία
Μικρή περίληψη της 10ης ομιλίας του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά: Εις τον παραλυτικόν της Καπερναούμ, την δευτέραν Κυριακήν των Νηστειών, την μετέπειτα αφιερωθείσαν εις τον άγιον Γρηγόριον τον Παλαμάν. Ο παράλυτος της Καπερναούμ εφέρετο υπό τεσσάρων ανδρών προς θεραπείαν παρά του Ιησού. Ο ψυχικώς παράλυτος, μετανοών, φέρεται εις τον Κύριον από τέσσαρας δυνάμεις· την αυτοκριτικήν, την εξομολόγησιν, την υπόσχεσιν αποχής από τα κακά εις το μέλλον, την δέησιν προς τον Θεόν. Η οροφή την οποίαν θα χαλάσωμεν δια να φθάσωμεν εις τον Κύριον είναι ο νους, ο οποίος πρέπει να καθαρθή δια να καθοδηγή και το σώμα.
Διαβάστε περισσότερα »
Να μην προσκυνάμε την ανάπαυση (Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης)

– Όσο κάθεται κανείς, τόσο χαλαρώνει∙ όσο δουλεύει, τόσο δυναμώνει. Εκτός που διώχνει την μούχλα με την δουλειά, βοηθιέται και πνευματικά.
Ομιλία εις την Κυριακήν της Ορθοδοξίας – Α’ Νηστειών (Αγ. Ιουστίνος Πόποβιτς)

Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν.
Σήμερα, αδελφοί και αδελφές, είναι η αγία Κυριακή της Ορθοδοξίας, μία από τις πενήντα δύο Κυριακές του έτους που ονομάζεται Κυριακή της Ορθοδοξίας.
Μεγάλη και αγία Κυριακή. Κυριακή, κατά την οποία εορτάζεται η νίκη της Ορθοδοξίας εναντίον κάθε ψεύδους, εναντίον κάθε αναλήθειας, εναντίον κάθε αιρέσεως, εναντίον κάθε ψευδοθεού· νίκη της Ορθοδοξίας εναντίον κάθε ψευδούς διδασκαλίας, εναντίον κάθε ψευδούς φιλοσοφίας, επιστήμης, πολιτισμού, εικόνος. Αγία νίκη της Ορθοδοξίας. Και αυτό σημαίνει αγία νίκη της Παναληθείας.
Διαβάστε περισσότερα »
Λόγοι αθανασίας πλήρεις: O Άγιος Συμεών ο Nέος Θεολόγος (Φώτης Κόντογλου)

12 Μαρτίου
Θάγραφα σήμερα απάνω σε κάποιο άλλο θέμα, που να μην είναι θρησκευτικό. Aλλά πήρα πολλά γράμματα και τηλεφωνήματα από αναγνώστες της "Eλευθερίας" που εκφράζουν τη ζωηρή επιθυμία τους να διαβάσουν περισσότερα σχετικά με τους Oρθοδόξους Πατέρας και τα συγγράμματά τους, επειδή δε βρίσκουν πουθενά τέτοια πνευματική τροφή. Λοιπόν, άλλαξα σκοπό και θα γράψω για τον άγιο Συμεών το Nέο Θεολόγο.
Aληθινά. Aνύποπτοι είναι όσοι δεν γευθήκανε απ’ αυτή την αθάνατη βρύση, θέλω να πω από τους λόγους των αγίων Πατέρων, που πολλοί τα έχουνε για παπαδίστικες φλυαρίες.
Oι λόγοι του αγίου Συμεών του Nέου Θεολόγου διαβάζονται στην Eυρώπη σήμερα περισσότερο από κάθε άλλο πατερικό βιβλίο, απ’ όσα μεταφρασθήκανε σε ξένες γλώσσες, όπως έγραψα προ λίγες μέρες. Tούτος ο άγιος έχει κάποια χάρη να κάνη χειροπιαστά τα πιο άπιαστα και τα πιο βαθειά μυστήρια της θρησκείας. Σαν να σου τα δείχνη, ο μακάριος, με το δάχτυλό του, επειδή αξιώθηκε να ζη μέσα στο ανέκφραστο Φως του Xριστού, όντας ακόμα μέσα στο σώμα.
Διαβάστε περισσότερα »
Μία απάντησις εις την Ακαδημίαν Θεολογικών Σπουδών Βόλου (Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου)

Η Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδως, σε απάντησή της σε πρόσφατα δημοσιεύματα, σχετικά με αρνητικές κριτικές σε συνέδριά της, ως άλλος αρχάγγελος φωνάζει: «Στώμεν καλώς…»! Μήπως προς την Ακαδημία θα έπρεπε ν᾽ απευθυνθεί η προσταγή αυτή;
Διαβάστε περισσότερα »
Η Ορθοδοξία και το φρόνημα της Νέας Εποχής (Πρωτοπρ. Σωτήριος Αθανασούλιας)

Ασκητές μέσα στον κόσμο: Λαμπρινή Βέτσιου

Αυτή η ασήμαντη εξωτερικώς γιαγιά δέχθηκε χαρίσματα από τον Χριστό που μόνο μεγάλοι Άγιοι είχαν. Κατέβαζε με τις προσευχές της τον ουρανό και τους Αγίους κάτω, συνομιλούσε με την Θεοτόκο, έβγαινε από το σώμα της και με την ψυχή της ταξίδευε σε Παράδεισο και κόλαση, φθάνοντας σε μέτρα απίστευτα για την εποχή μας. Γιαγιά Λαμπρινή πρέσβευε υπέρ ημών…
Περί Εκκλησίας (Αγ. Ιουστίνος Πόποβιτς)

Η χαρά η αληθινή (Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης)

Το νόημά της είναι γνωστό και δεν χρειάζεται να το αναλύσουμε. Σήμερα όμως φαίνεται πως έχει χάσει το αληθινό νόημά της. Ο πόνος κυριαρχεί και η χαρά απουσιάζει. Ή η χαρά παρουσιάζεται όχι στην πραγματική, ουσιαστική και ολοκληρωμένη της μορφή, αλλά σε φτηνά υποκατάστατα, που μεγαλώνουν τον πόνο της ψυχής.
Η εγκράτεια στην χριστιανική ζωή (Σεβασμ. Μητροπολίτης Νέας Σμύρνης Συμεών)

«Εγκρατεία την σάρκα ταπεινώσαι
πάντες σπουδάσωμεν, το θείον υπερχόμενοι
στάδιον της αμώμου νηστείας…».
(1ο Προσόμοιο του Τριωδίου Εσπερινού Κυριακής της Τυρινής)
Το έλεος και η αγάπη του Θεού μας αξιώνει κι εφέτος να εισέλθουμε στην ιερή περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
Απόψε βρισκόμαστε στο κατώφλι της. Και συνήλθαμε στον ιερό τούτο ναό
* Να συγχωρηθούμε μεταξύ μας.
* Να ευχηθούμε ο ένας στον άλλον Καλή Τεσσαρακοστή, που σημαίνει ν’ αξιωθούμε με τη χάρη του Θεού να διανύσουμε την ιερή περίοδο, αγωνιζόμενοι με ζήλο τον καλόν αγώνα της πίστεως.
Η αναγκαιότητα για μια υπεύθυνη στάση και μια συνειδητή πορεία κατά τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή μας υποχρεώνει να θέσουμε το ερώτημα: Ποιό είναι το νόημα της ιερής αυτής περιόδου; Σε τί συνίσταται η πιο βασική επιδίωξή μας;
Απάντηση στο ερώτημα αυτό ανευρίσκουμε στην εκκλησιαστική μας υμνογραφία· στους ιερούς ύμνους με τους οποίους κι απόψε κι ολόκληρη την Τεσσαρακοστή απευθυνόμαστε προς τον Τριαδικό Θεό μας.
Οι ύμνοι αποτελούν την ιερή γλώσσα της λατρείας. Και σ᾿ αυτούς έχει αποταμιευθεί ο πλούτος της εκκλησιαστικής εμπειρίας. Μ᾿ αυτούς εκφράζεται η εξαγιασμένη αίσθηση του λαού του Θεού.
Ένας, λοιπόν, από τους ύμνους που ψάλαμε και που μας υποδεικνύει τι οφείλουμε να πράξουμε και πως θα πρέπει να βιώσουμε κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, είναι και το 1ο Προσόμοιο του Τριωδίου. Ο υμνογράφος απευθύνεται σε όλους μας· απευθύνεται στη συναγμένη Εκκλησία και την προτρέπει:
«Εγκρατεία την σάρκα ταπεινώσαι πάντες σπουδάσωμεν, το θείον υπερχόμενοι στάδιον της αμώμου νηστείας…».
Δηλαδή: Καθώς εισερχόμαστε στο ιερό στάδιο της άμωμης νηστείας, ας ἀγωνιστούμε με ζήλο να ταπεινώσουμε τη σάρκα με την εγκράτεια.
Η μετάφρασις των ιερών κειμένων αποτελεί βεβήλωσιν και εξοβελισμόν (Σεβ. Μητροπ. Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ. Ιερεμίου)

1. Η πίστη μας, αγαπητοί μου, έχει ιερά κείμενα και αυτό είναι το μεγαλείο της. Ιερώτατο δε κείμενο, ανώτερο όλων των άλλων, είναι η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ, η Παλαιά και η Καινή Διαθήκη. Το βιβλίο αυτό είναι θεόπνευστο και έχει την θέση του πάνω στην Αγία Τράπεζα, εκεί που έχει την θέση του και το Αγιο Ποτήριο. Και όπως κοινωνούμε από το Αγιο Ποτήριο το Σώμα και το Αίμα του σαρκωθέντος στην κοιλία της Αγίας Θεοτόκου Υιού του Θεού, έτσι, λέγουν οι Πατέρες, κοινωνούμε και από την Αγία Γραφή τον λόγο του Θεού. Την Αγία Γραφή πρέπει να την αγαπήσουμε και να την κάνουμε το πολυφίλητο καθημερινό μας ανάγνωσμα.
Διαβάστε περισσότερα »
Πώς καθιερώθηκαν και επικράτησαν οι νηστείες της Εκκλησίας μας

Το καρναβάλι (μια θεολογική θεώρηση) (Αρχιμ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ιεροκήρυκας Πατρών)

Ασκητές μέσα στον κόσμο: Ο ευλογημένος Συμεών

Το 1922 ήρθε από την Μικρασία με τους πρόσφυγες ένα ορφανό Ελληνόπουλο, ονόματι Συμεών. Εγκαταστάθηκε στον Πειραιά σε μια παραγκούλα και εκεί μεγάλωσε μόνο του. Είχε ένα καροτσάκι και έκανε τον αχθοφόρο, μεταφέροντας πράγματα στο λιμάνι του Πειραιά. Γράμματα δεν ήξερε ούτε πολλά πράγματα από την πίστη μας.
Είχε την μακαρία απλότητα και πίστη απλή και απερίεργη. Όταν ήρθε σε ηλικία γάμου νυμφεύθηκε, έκανε δύο παιδιά και μετακόμισε με την οικογένεια του στη Νίκαια. Κάθε πρωί πήγαινε στο λιμάνι του Πειραιά για να βγάλει το ψωμάκι του.
Περνούσε όμως κάθε μέρα το πρωί από το ναό του αγίου Σπυρίδωνος, έμπαινε μέσα, στεκόταν μπροστά στο τέμπλο, έβγαζε το καπελάκι του και έλεγε: «Καλημέρα Χριστέ μου, ο Συμεών είμαι. Βοήθησέ με να βγάλω το ψωμάκι μου».
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή της Απόκρεω: Αγάπη ναι, αλλά πιά αγάπη; (Πρωτ. Γεώργιος Μεταλληνός)

Ματθαίου κε’ 31-46.
Σύγχρονοι γέροντες (μοναχός Μωυσής Αγιορείτης)

Θεωρώ τον εαυτό μου ιδιαίτερα τυχερό που γνώρισε κάποιους πριν από λίγα χρόνια κοιμηθέντες ρασοφόρους. Πρόκειται για τους πατέρες Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο, Παΐσιο Αγιορείτη, Πορφύριο Καυσοκαλυβίτη, Εφραίμ Κατουνακιώτη, Νικόλαο Μπεκατώρο και Αιμιλιανό Σιμωνοπετρίτη, που μου έδωσε το μέγα σχήμα των μοναχών. Με βοήθησαν πολύ στη ζωή μου, ιδιαίτερα ο τελευταίος.
Διαβάστε περισσότερα »
Το κίνημα των Κολλυβάδων και η προσφορά του (Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης)

Τι κακά κάνουν οι Χριστιανοί στις απόκριες (Αγ. Νικόδημος ο Αγιορείτης)

Ποιός μπορεί να διηγηθή τις αταξίες, που κάνουν οι Χριστιανοί κατά την περίοδο των Αποκρέων, και μάλιστα στα νησιά; Στ’ αλήθεια, θα μπορούσε να πη κανείς, ότι τότε οι Χριστιανοί δαιμονίζονται όλοι, διότι χορεύουν, παίζουν, τραγουδούν ασυνείδητα, μέχρι και αυτοί οι πλέον γέροντες. Και, όποιος δεν χορέψει ή δεν τραγουδήσει, θεωρείται τρελλός, διότι οι άνδρες φορούν γυναικεία φορέματα και οι γυναίκες ανδρικά· διότι ντύνεται ο καθένας με διαφορετικά ρούχα και μάσκες, τις κοινώς αποκαλούμενες μουτσούνες· τότε δεν έχει διαφορά η ημέρα από την νύκτα· διότι όπως η ημέρα και όλη η νύκτα ξοδεύεται σε χορούς και μασκαριλίκια· τότε δεν διαφέρουν οι λαϊκοί από τους κληρικούς και τους ιερωμένους· διότι όλοι εξ ίσου ατακτούν· τότε, για να πω έτσι, πανηγυρίζει η ασέλγεια· γιορτάζει η ακολοσία· ευφραίνεται η μέθη· αγάλλεται η τρυφή και η ασωτεία· χορεύει ο διάβολος με δέκα μανδύλια και μαζί με αυτόν χορεύει όλο το πλήθος των δαιμόνων· διότι το κέρδος, που κάνουν μόνο στις αποκριές, δεν μπορούν να το αποκτήσουν σε ολόκληρο τον χρόνο. Λυπάται δε η αρετή· στενοχωριέται η σωφροσύνη· οδύρεται η χριστιανική σεμνότητα και η ευταξία· διώχνεται ο φόβος του Θεού και ο φόβος της κολάσεως και της κρίσεως· πενθεί ο Χριστός και θρηνούν όλοι οι άγγελοι και οι δίκαιοι.
Διαβάστε περισσότερα »
Ποιές είναι οι αμαρτίες με τις οποίες αθετείται η αγνότητα;

Θα δεχόταν ο Χριστός τόση λάμψη στις Εκκλησίες; (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Επισκ. Αχρίδος)

Απάντηση σε επιστολή
Στο προηγούμενο γράμμα μου απαντάτε πάλι με ερώτηση: «Θα ανεχόταν ο Χριστός τόση λάμψη στην Εκκλησία;». Οπωσδήποτε. Το ανεχόταν και τότε, θα το ανεχόταν και τώρα. Τότε υπήρχε στα Ιεροσόλυμα ο ναός του Σολομώντα, ένα από τα σπάνια θαύματα της αρχιτεκτονικής και πολυτέλειας στον κόσμο. Τούτος ο ναός είχε περισσότερο χρυσό και πολύτιμες πέτρες εσωτερικά απ’ ό,τι έχουν σήμερα όλοι οι χριστιανικοί ναοί στα Βαλκάνια. «Και όλον τον οίκον περιέσχε χρυσίω έως συντέλειας παντός του οίκου» (Γ’ Βασ. 6,22). Σ’ αυτό το ναό έμπαινε ο Χριστός πολλές φορές, όμως ποτέ δεν εξέφρασε τη δική σας σκέψη, ότι θα έπρεπε όλα αυτά να μεταμορφωθούν σε ψωμί και να φαγωθούν.
Διαβάστε περισσότερα »
Τα ευεργετικά αποτελέσματα των θλίψεων (Σεβ. Μητροπολίτου Εδέσσης Ιωήλ)

Μέσα στον κόσμο, αλλ’ όχι μέσα μας ο κόσμος (Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος)

Στη Βιβλική και θεολογική ορολογία, η λέξη «κόσμος» έχει δύο έννοιες. Η μία αναφέρεται στο σύνολο της δημιουργίας, δηλαδή στο σύμπαν. Η άλλη αναφέρεται στις εγκόσμιες δυνάμεις του κακού, που εχθρεύονται και πολεμούν το έργο του Θεού.
Διαβάστε περισσότερα »
Ουράνια ή επίγεια; (Αρχιμ. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)

Πότε είναι δυνατή η ορθή ομολογία (Πρωτοπρ. Γεώργιος Μεταλληνός)

Το διαχρονικά ζωηφόρο μήνυμα των Τριών Μεγάλων Πατέρων της Εκκλησίας (Παναγιώτης Τσαγκάρης, Θεολόγος, Πρόεδρος της Ένωσης Θεολόγων Νομού Λέσβου -Παράρτηματος της ΠΕΘ)

Ομιλία που εκφωνήθηκε στο Δημοτικό θεάτρο Μυτιλήνης, στα πλαίσια της εκδήλωσης που οργάνωσε η Περιφερειακή Δ/νση Εκπαίδευσης Βορείου Αιγαίου για την σχολική εορτή των Τριών Ιεραρχών, στις 30 Ιανουαρίου 2010.
Διαβάστε περισσότερα »
Προς τη χήρα που θλίβεται και ανησυχεί (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Για την κα Ευδοκία Μ. (Η ΑΛΛΗ ΟΨΙΣ)
Στενοχωριέσαι για τον νεκρό σύζυγο. Ανησυχείς για τα παιδιά. Κλαις μέρα-νύχτα. Στην ψυχή σου υπάρχει σύγχυση και σκοτάδι. Μπροστά στα μάτια ομίχλη και αβεβαιότητα.
Κουράγιο. Μην φοβάσαι. Πες στον εαυτό σου: «ο άνδρας μου ανήκε πρώτα στον Θεό και έπειτα σ’ εμένα και τα παιδιά μου, πρώτα είναι του Θεού και έπειτα δικός μου. Εάν ο έμπειρος κηπουρός τραβήξει μία δέσμη από τα άνθη, να ξέρεις, ότι χρειαζόταν να πράξει έτσι. Εκείνος ξέρει τους λόγους για τους οποίους το έκανε. Και ένας από τους λόγους είναι και αυτός: για να εξελίσσονται τα γύρω άνθη. Κι εσύ με τα παιδιά σου από τώρα θα εξελίσσεσαι πνευματικά καλύτερα.
Διαβάστε περισσότερα »
Ο Αγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος και η ελληνική παιδεία (Κωνσταντίνος Χολέβας, Πολιτικός Επιστήμων)

Παραινέσεις, περί ήθους και χρηστής πολιτείας (Μέγας Αντώνιος)

Από το βιβλίο "Ο Μέγας Αντώνιος", Εκδόσεις Β. Ρηγοπούλου.
«Θεραπείες» μέσω τεχνών: Γ΄ Δραματοθεραπεία (Ελένη Ανδρουλάκη, Καθηγήτρια)

1. Ορισμός και στόχοι της δραματοθεραπείας
Γλώσσα, κοινωνία και λατρεία κατά τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη (Φώτης Δημητρακόπουλος, καθηγ. Πανεπιστημίου Αθηνών)

Τί είναι η εκκλησία; (μοναχός Μωυσής Αγιορείτης)

Μετάνοια και ταπείνωση (Αρχιμ. Βασίλειος Γοντικάκης, Προηγούμενος Ιεράς Μονής Ιβήρων Αγίου Όρους)

Ομιλία στο πανεπιστήμιο Κύπρου (1994)
Διαβάστε περισσότερα »
Για μια καλή χρονιά (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

Θα σου πάει καλά όλη η χρονιά, όχι αν μεθάς την πρώτη του μηνός, αλλά αν και την πρώτη του μηνός και κάθε μέρα κάνεις αυτά που αρέσουν στον Θεό. Διότι η ημέρα γίνεται κακή ή καλή όχι από τη δική της φύση, αφού δεν διαφέρει η μια μέρα από την άλλη, αλλά από τη δική μας επιμέλεια ή ραθυμία.
Διαβάστε περισσότερα »
Αγιασμένες μέρες (Φώτης Κόντογλου)

Οι Πατέρες της Εκκλησίας και η μεταπατερική «θεολογία» (μοναχός Μωυσής Αγιορείτης)

Τελευταία γίνεται πολύ λόγος για "νεοπατερική σύνθεση", για "μεταπατερική θεολογία", για "θεολογία της συνάφειας" και λοιπά φιλόδοξα και κενόδοξα λυπηρά ευφυολογήματα ορισμένων, που επιθυμούν να επικρατήσουν, να πρωτοτυπήσουν και να διαφοροποιηθούν. Όλα αυτά δημιουργούν εκπλήξεις, απορίες, λογισμούς και σκέψεις. Μερικές από αυτές συνοπτικά και ταπεινά παρακάτω θα παρουσιάσουμε, αφού ξανατονίσουμε μερικές γνωστές εκκλησιαστικές θέσεις.
Διαβάστε περισσότερα »
Πως να εξασφαλίσεις τη ζωή του παιδιού σου (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Ευδιαθεσία, ‘θετική ενέργεια’ ή Χάρις Θεού;

ΛΟΓΟΣ ΕΒΔΟΜΟΣ: Η ένδεια είναι ευεργεσία του Θεού (Αγ. Συμεών ο Νέος Θεολόγος)

Ου γαρ πάντων η πίστις (Πρωτ. π. Θωμάς Βαμβίνης)

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΕΡΙ ΤΗΝ ΕΞΟΔΙΟΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑΝ: Καύση Νεκρών (Πρωτοπρεσβύτερος Λάμπρος Φωτόπουλος)

Εισαγωγή
Δεν μπορεί να υπάρξη ανώτερη επιθυμία για τον Χριστιανό από το να τον βρη ο θάνατος σε νήψη και προσευχή εκτελώντας τις εντολές του Χριστού. Αυτή την ευλογημένη έξοδο από τον κόσμο θα ακολουθήση η αιώνια δόξα και μακαριότητα που έχει ετοιμασθεί για τους δικαίους, το ευλογημένο τραπέζι, στο οποίο θα τους υπηρετεί αυτοπροσώπως ο ίδιος ο Χριστός (Λουκ. 12, 37). Η δόξα αυτή καθενός από τους τετελειωμένους Χριστιανούς, μέλη του Σώματος του Χριστού, δεν είναι άσχετη με τον αγώνα της στρατευομένης Εκκλησίας. «Όταν δοξάζεται εν μέλος, συγχαίρει πάντα τα μέλη» (Κορ. 12, 26).
Ο δοξασμός του εκδημούντος μέλους προευφραίνει τα ευρισκόμενα ακόμα στο στάδιο του αγώνα τέκνα της Εκκλησίας. Αυτό εκδηλώνεται ως χαρά και ευχαριστία προς τον Θεό και έχει αποτυπωθή εις την Εξόδιο Ακολουθία, την Ακολουθία εις Κεκοιμημένους όπως τη γνωρίζουμε.
Διαβάστε περισσότερα »
Μαγειρική και νηστεία (μοναχός Μωυσής Αγιορείτης)

Μάλιστα οι συνταγές τους είναι πολλές φορές λίαν δαπανηρές και σπάνιες. Προέρχονται από διάφορες μακρινές χώρες, ξένες, από την απλή, ωραία και υγιεινή γνωστή μεσογειακή δίαιτα. Σε μία εποχή δύσκολη, σαν τη δική μας, να παρουσιάζονται καθημερινά λαχταριστοί αστακοί, γαρίδες, κρέατα φερμένα από μακριά, αποτελεί μία οδυνηρή πρόκληση. Όταν οι συνάνθρωποί μας δεν έχουν ούτε τον άρτο τον επιούσιο, ξενίζει αυτή η πολυδάπανη και πολυποίκιλη παρουσίαση εδεσμάτων γαργαλιστικών.
Μορφές και εκφράσεις του συγχρόνου αποκρυφισμού

ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΒ’ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΕΩΣ ΕΝΤΕΤΑΛΜΕΝΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΚΑΙ ΙΕΡΩΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΝ ΔΙΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΑΣ
Η ΚΒ’ Πανορθόδοξη Συνδιάσκεψη Εντεταλμένων Ορθοδόξων Εκκλησιών και Ιερών Μητροπόλεων για θέματα αιρέσεων και παραθρησκείας, που πραγματοποιήθηκε υπό την αιγίδα του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου, στο Δημοτικό Ωδείο της Λάρισας, από 1 έως 3.11.2010, με τη φιλόξενη φροντίδα του Σεβ. Μητροπολίτου Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Ιγνατίου και υπό την προεδρία του Σεβ. Μητροπολίτου Νικοπόλεως και Πρεβέζης κ. Μελετίου, Προέδρου της Σ. Ε. επί των Αιρέσεων, με θέμα: «Μορφές και εκφράσεις του σύγχρονου Αποκρυφισμού», μετά από εκτενή συζήτηση επί των εισηγήσεων, ενέκρινε ομοφώνως τα ακόλουθα Πορίσματα:
ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ TOY ΣΤΑΥΡΟΥ: Δύναμη, Σημασία και Θαύματά του

Εισαγωγικά
Πριν από είκοσι αιώνες ο σταυρός ήταν όργανο ατιμωτικής τιμωρίας και φρικτού θανάτου. Οι Ρωμαίοι καταδίκαζαν στην ποινή της σταυρώσεως τους πιο μεγάλους εγκληματίες.
Σήμερα ο σταυρός κυριαρχεί σ’ ολόκληρη τη ζωή των πιστών χριστιανών, σ’ ολόκληρη τη ζωή της Εκκλησίας μας, ως όργανο θυσίας, σωτηρίας, χαράς, αγιασμού και χάριτος. Όπως γράφει ο ιερός Χρυσόστομος, «αυτό το καταραμένο και αποτρόπαιο σύμβολο της χειρότερης τιμωρίας τώρα έχει γίνει ποθητό και αξιαγάπητο». Παντού το βλέπεις. «Στην αγία Τράπεζα, στις χειροτονίες των ιερέων, στη θεία λειτουργία. στα σπίτια, στις αγορές, στις ερημιές και στους δρόμους. στις θάλασσες, στα πλοία και στα νησιά. στα κρεββάτια και στα ενδύματα. στους γάμους, στα συμπόσια, στα χρυσά και τ’ ασημένια σκεύη. στα κοσμήματα και στις τοιχογραφίες… Τόσο περιπόθητο σ’ όλους έγινε το θαυμαστό αυτό δώρο, η ανέκφραστη αυτή χάρη.»
Πράγματι, όπου κι αν στρέψει κανείς το βλέμμα του, μέσα κι έξω από τον ναό, θα δει το σημείο του σταυρού. Σαν ορατό, σχηματικό σύμβολο, αλλά και σαν ιερή χειρονομία. Το σημείο του σταυρού δεσπόζει στη ζωή της Εκκλησίας.
Γιατί όμως;
Γιατί από τότε, που πάνω στον σταυρό καρφώθηκε και πέθανε για τη σωτηρία του κόσμου ο ίδιος ο Θεός, ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, το όργανο αυτό της τιμωρίας έγινε όργανο σωτηρίας. «… Ου γαρ έτι καταδίκης εστί τιμωρία, αλλά τρόπαιον εδείχθη ημίν σωτηρίας», λέει ένα τροπάριο. Το αντικείμενο της αισχύνης έγινε η δόξα της Εκκλησίας. Της κατάρας το σύμβολο, έγινε «αράς της αρχαίας λύτρον». Της οδύνης και του θανάτου το ξύλο, έγινε «χαράς σημείον» και «ζωής ταμείον». Και όλ’ αυτά, επειδή πάνω στο ξύλο του σταυρού, μαζί με το πανάχραντο σώμα Του, ο Κύριος κάρφωσε και τις αμαρτίες μας. Όπως γράφει ο άγιος απόστολος Παύλος, μας χάρισε «πάντα τα παραπτώματα, εξαλείψας το καθ’ ημών χειρόγραφον… προσηλώσας αυτό τω σταυρώ.»
Ο Σταυρός του Χριστού μας συμφιλίωσε με τον ουράνιο Πατέρα, από τον Οποίο μας είχε χωρίσει ο διάβολος, εξαπατώντας τους προπάτορες. Ο Σταυρός του Χριστού μας άνοιξε τη βασιλεία των ουρανών, αφού μέχρι τη σταύρωση Εκείνου ο άδης κατάπινε αχόρταγα ακόμη και τους δικαίους. Γι’ αυτό έχει τόση δύναμη και χάρη, τη δύναμη και τη χάρη του Χριστού, που, όταν σταυρώθηκε, τη μεταβίβασε με τρόπο μυστικό και ακατάληπτο στον τίμιο σταυρό Του, όπως σοφά μας λέει και η υμνολογία: «Ο σταυρός σου, Χριστέ, ει και ξύλον οράται τη ουσία, αλλά θείαν περιβέβληται δυναστείαν. και αισθητώς τω κόσμω φαινόμενος, νοητώς την ημών θαυματουργεί σωτηρίαν…».
Ο σταυρός λοιπόν έγινε το σύμβολο του ιδίου του Χριστού. Σύμβολο, που τρέμουν τα δαιμόνια.
Διαβάστε περισσότερα »
«ειπέ τη εκκλησία» [Ματθ. 18, 17] (Γέροντας Παΐσιος Αγιορείτης)

Υπόμνημα Μητροπολίτου Γλυφάδας κ. Παύλου προς την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος για τις “συναφειακές”, “μεταπατερικές” και άλλες “θεολογικές” αναζητήσεις σε συνέδριο της Θεολογικής Ακαδημίας του Βόλου

ΔΕΛΤΙΟΝ ΤΥΠΟΥ
Εν Βούλα τη 28η Σεπτεμβρίου 2010
Υ Π Ο Μ Ν Η Μ Α
Στήν «Ἀκαδημία Θεολογικῶν Σπουδῶν» τῆς Ἰερᾶς Μητροπόλεως Δημητριάδος, στόν Βόλο, διοργανώθηκε στίς ἀρχές Ἰουνίου τοῦ τρέχοντος ἔτους, Θεολογικό Συνέδριο μέ θέμα:
«ΝΕΟΠΑΤΕΡΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ Ή ΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ. ΤΟ ΑΙΤΗΜΑ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΤΗΣ ΣΥΝΑΦΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ»
Tό συνέδριο αὐτό ἦταν μία «ριζοσπαστική θεολογική ἔκπληξη», ὑπό τήν ἀρνητική ἔννοια, γιά τόν ἀκροατή πού δέν εἶχε προετοιμαστεῖ δεόντως, προκειμένου νά ἀκούσει μία διαστρεβλωτική «νεοθεολογική γλώσσα». Καί δέν ἦταν δύσκολο νά ἀκουστεῖ αὐτή ἡ «γλώσσα» ἀπό πολλούς, ἐπειδή οἱ ἐργασίες τοῦ συνεδρίου μεταδίδονταν ἀπό τόν διαδικτυακό τηλεοπτικό σταθμό www.intv.gr., μέ παράλληλη μετάφραση στά ἀγγλικά καί ἑλληνικά. Θά σημειώσουμε στή συνέχεια, δειγματοληπτικά, μερικά ἀπό τά ἀνορθόξα ἀκούσματα τοῦ συνεδρίου. Εἶναι ὅμως ἀπαραίτητο νά προτάξουμε τίς παρατηρήσεις μας, σέ δύο καθοριστικούς ὅρους πού ὁδήγησαν ἐκ προοιμίου τή «θεολογική σύναξη» αὐτή σέ «θεολογικό ναυάγιο».
Αγαπημένοι τόποι της συγχρόνου Ορθοδόξου θεολογίας (Παναγιώτης Γκουρβέλος, θεολόγος)

«Ιησούς Χριστός χθες και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας» (Εβρ. ιβ΄ 13), διακηρύσσει ο άγιος Απόστολος Παύλος. Επομένως και η Ορθόδοξη πίστη, ως «άπαξ παραδοθείσα τοις αγίοις πίστις» (Ιούδα 3), παραμένει σταθερή και αναλλοίωτη μέσα στο πέρασμα του χρόνου. Βέβαια, κάθε άνθρωπος είναι μια μοναδική και ανεπανάληπτη προσωπικότητα, που προσλαμβάνει και βιώνει την ἲδια πάντοτε εξ Αποκαλύψεως παράδοση με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο. Και τούτο είναι και φυσικό και καλό: Ο Χριστιανισμός δεν είναι ένας ισοπεδωτικός και ομοιόμορφος τρόπος ζωής, αλλά αντίθετα σέβεται πλήρως την ανθρώπινη ελευθερία, αρκεί βεβαίως αυτή να μη εκτρέπεται από την Ορθόδοξη πίστη και να μη εκπίπτει σε αίρεση.
Έτσι, και κάποιες τάσεις, που ανέκαθεν παρουσίαζε αλλά και σήμερα παρουσιάζει η Χριστιανική Θεολογία είναι καλές και άγιες, καθότι αναδεικνύουν την ιδιαιτερότητα των ανθρωπίνων προσώπων. Όμως, οι ιδιαίτερες αυτές προτιμήσεις δεν πρέπει επ’ ουδενί να απολυτοποιούνται και να αναπτύσσονται εις βάρος της όλης («της καθολικής») αλήθειας της Εκκλησίας, διότι τότε καταντούν κακοδοξία και αίρεση. Τέτοιες τάσεις, κατ’ αρχήν καλές, έχει να επιδείξει και η σύγχρονη Ορθόδοξη Θεολογία.
Διαβάστε περισσότερα »
Για τις βιοτικές μέριμνες (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Όλα τα πλούτη μας, η δόξα και οι τιμές, δεν είναι παρά ένα φευγαλέο όνειρο, που τελειώνει με τον θάνατο. Κάνεις δεν παίρνει τίποτε μαζί του στον άλλο κόσμο, ούτε ένα έστω ψιχουλάκι από το επίγειο συμπόσιο! Είναι μακάριος όποιος κατανοεί πως η ψυχή είναι το μοναδικό απόκτημα του, το οποίο από τίποτε δεν φθείρεται, ούτε και απ’ αυτόν τον θάνατο! Ένας τέτοιος άνθρωπος σκέπτεται τρεις μόνον πραγματικότητες: τον θάνατο, την ψυχή και τον Θεό-Κριτή. Ο αββάς Ευάγριος διδάσκει τα εξής: «Κράτα διαρκώς στο νου σου τον επικείμενο θάνατό σου και την Κρίση κι έτσι θα διαφυλάξεις την ψυχή σου από την αμαρτία».
Διαβάστε περισσότερα »
Λύπη και αθυμία (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

Τη λύπη την έβαλε μέσα μας ο Θεός. Όχι, όμως, για να τη μεταχειριζόμαστε άσκοπα ή και βλαπτικά, σε ακατάλληλο χρόνο και σε αντίθετες συνθήκες στη φύση μας περιστάσεις, κλονίζοντας έτσι την υγεία της ψυχής και του σώματος, αλλά για ν’ αποκομίζουμε απ’ αυτήν όσο γίνεται μεγαλύτερο πνευματικό κέρδος. Γι’ αυτό, δεν πρέπει να λυπόμαστε όταν παθαίνουμε κάτι κακό, μα όταν κάνουμε κάτι κακό. Εμείς, ωστόσο, έχουμε αντιστρέψει τα πράγματα. Έτσι, και αμέτρητα κακά να διαπράξουμε, ούτε λυπόμαστε ούτε ντρεπόμαστε. Αν, όμως, πάθουμε και το παραμικρό κακό από κάποιον, τότε τα χάνουμε, βαριοθυμούμε, γινόμαστε συντρίμμια και δεν συλλογιζόμαστε πως οι θλίψεις και οι πειρασμοί φανερώνουν τη φροντίδα του Θεού για μας περισσότερο από τα ευχάριστα περιστατικά.
Διαβάστε περισσότερα »
Δόγμα και ήθος (Σεβ. Μητροπ. Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος)

Το δόγμα δεν είναι κάποιες θεωρητικές διδασκαλίες, που είναι ανεξάρτητες από την ζωή των Χριστιανών, αλλά συνδέονται στενά με το ήθος, δηλαδή με την όλη ζωή τους. Αυτό θα δούμε σύντομα στα επόμενα.
Διαβάστε περισσότερα »
Ποιός άνθρωπος είναι ελεύθερος; (Αγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Η μεγάλη είδηση που καθημερινά ευαγγελίζεται στον κόσμο ο χριστιανισμός, είναι ότι ένα πράγμα αξιολογείται πλήρως ως προς την αξία του, αν κρίνεται όχι κατά τα εξωτερικά φαινόμενα, αλλά κατά την ουσία του.
Να αξιολογείτε τα πράγματα, όχι ανάλογα με το χρώμα και το σχήμα τους, αλλά ανάλογα με το νόημά τους. Να αξιολογείτε τον κάθε άνθρωπο όχι κατά την ιδιότητα και την περιουσία του, κατ’ όψιν δηλαδή, αλλά κατά την καρδιά του – εκεί, όπου τα αισθήματα, ο νους και η βούλησή του ενώνονται.
Με αυτό το μέτρο (που αποτελεί πάντοτε ένα νέο δίδαγμα για τον κόσμο), εκείνος που εξωτερικά είναι υποδουλωμένος δεν είναι δούλος, και εκείνος που έχει εξωτερική -σωματική- ελευθερία, δεν είναι ελεύθερος.
Διαβάστε περισσότερα »
Ύποπτες κινήσεις στα ιδρύματα της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών

(Πηγή: ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΓΛΥΦΑΔΑΣ)
Αξιόλογο το έργο που επιτελεί η Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών και το ενδιαφέρον που επιδεικνύει ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπός μας για τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, για τη στήριξη της οικογένειας και για την επιμόρφωση ποιμένων, κατηχητών και λαϊκών στελεχών. Ο λόγος για τα ιδρύματα «ΔΙΑΚΟΝΙΑ», «ΚΕ.Σ.Ο.» («Κέντρο Στήριξης Οικογένειας») και «Ι.Π.Ε.» («Ίδρυμα Ποιμαντικής Επιμορφώσεως»).
Διαβάστε περισσότερα »
Η αυτοκτονία είναι πολύ βαρύτερη αμαρτία από την ανθρωποκτονία (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Η αυτοκτονία είναι αμαρτία θανάσιμη και πράξη καταφρονήσεως, προσβολής του ίδιου του Ζωοποιού Αγίου Πνεύματος. Η αυτοκτονία είναι πολύ βαρύτερη αμαρτία από την ανθρωποκτονία΄ διότι ένας εγκληματίας μπορεί να μετανοήσει, αλλά ο αυτόχειρας δεν έχει περιθώριο μετανοίας.
Διαβάστε περισσότερα »
Διαπαιδαγώγηση (Ναυπάκτου Ιερόθεος)

Χριστόφιλος ή Χριστομάχος (Όσιος Ιουστίνος Πόποβιτς)

«Eν τούτῳ γινώσκετε το πνεύμα του Θεού· παν πνεύμα ο ομολογεί Ιησούν Χριστόν εν σαρκί εληλυθότα, εκ του Θεού εστι· και παν πνεύμα ο μη ομολογεί τον Ιησούν Χριστόν εν σαρκί εληλυθότα, εκ του Θεού ουκ έστι· και τούτό εστι το του αντιχρίστου ο ακηκόατε ότι έρχεται και νυν εν τω κόσμω εστιν ήδη». (Ιωάννου Α΄ 4:2)
Στην πραγματικότητα όλα τα πνεύματα καταλήγουν σε δύο είδη: σ’ εκείνα που είναι από τον Θεό και σ’ εκείνα που είναι από τον διάβολο. Από τον Θεό είναι εκείνα που αναγνωρίζουν και ομολογούν ότι ο Ιησούς είναι ο ενσαρκωμένος Θεός Λόγος, Κύριος και Σωτήρας· ενώ από τον διάβολο είναι εκείνα που δεν Τον αναγνωρίζουν.
Διαβάστε περισσότερα »
Τί πρέπει να αιτούμεθα τον Θεό και τί όχι (Όσιος Ιουστίνος Πόποβιτς)

«Εάν τις ίδη τον αδελφόν αυτού αμαρτάνοντα αμαρτίαν μη προς θάνατον, αιτήσει, και δώσει αυτώ ζωήν, τοις αμαρτάνουσι μη προς θάνατον. Έστιν αμαρτία προς θάνατον· ου περί εκείνης λέγω ίνα ερωτήση» (Α’ Ιωάννου 5,16).
Διαβάστε περισσότερα »
Η Ορθόδοξη αγωγή (Σεβ. Ναυπάκτου & Αγ. Βλασίου Ιερόθεος)

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ’ ΛΟΥΚΑ
«Νεανίσκε σοι λέγω, εγέρθητι. Και ανεκάθισεν ο νεκρός και ήρξατο λαλείν» (Λουκ. Ζ’14-15)
Ο Χριστός, σύμφωνα με την σημερινή ευαγγελική περικοπή, ανέστησε τον νεκρό νέο και τον έδωσε στην μητέρα του. Αυτό το θαύμα, όπως όλα τα θαύματα του Χριστού, δείχνει το μεσσιανικό του έργο, την ουσιαστική και τελική κατάργηση του θανάτου και την ζωοποίηση του ανθρώπου. Αυτό βασικά είναι και το έργο της Εκκλησίας, αφού η αγιότης και η δύναμη της Κεφαλής (του Χριστού) μεταβιβάζεται στην Εκκλησία. Έτσι η Εκκλησία έχει σκοπό να καταργεί τον θάνατο, να ανασταίνει τον άνθρωπο και να τον αφθαρτίζει. Αυτό λέγεται παιδεία και αγωγή. Γι’ αυτό η Ορθόδοξη παιδεία – αγωγή προς όλους και ειδικά προς τους νέους έχει αναστάσιμο χαρακτήρα.
Στην συνέχεια θα δούμε μερικές πτυχές του θέματος, όπως το ότι η Ορθόδοξη παιδεία και αγωγή δεν νοείται έξω από την Εκκλησία, έξω από την θεία Λειτουργία και έξω από την Κοινότητα.
Διαβάστε περισσότερα »
«Η Αγάπη πάντα μένει και υπάρχει εν τη Αληθεία» (Όσιος Ιουστίνος Πόποβιτς)

«Ει τις έρχεται προς υμάς και ταύτην την διδαχήν ου φέρει, μή λαμβάνετε αυτόν εις οικίαν και χαίρειν αυτώ μη λέγετε·
ο γαρ λέγων αυτώ χαίρειν κοινωνεί τοις έργοις αυτού τοις πονηροίς.
Πολλά έχων υμίν γράφειν, ουκ ηβουλήθην δια χάρτου και μέλανος, αλλά ελπίζω ελθείν προς υμάς και στόμα προς στόμα λαλήσαι, ίνα η χαρά ημών η πεπληρωμένη.
Ασπάζεταί σε τα τέκνα της αδελφής σου της εκλεκτής· αμήν» (Β’ ΙΩΑΝ. 10-13).
Διαβάστε περισσότερα »
Οι νέοι και η γλώσσα των Λειτουργικών κειμένων (Χολέβας Κωνσταντίνος, Πολιτικός Επιστήμων)

Σημεία των καιρών (Γέροντας Παΐσιος Αγιορείτης)

Μετά από την μπόρα την δαιμονική, θα έλθη η λιακάδα η Θεϊκή.
«Παχεία γαστήρ λεπτόν ου τίκτει νόον» (Γέρων Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης)

Δεν γίνεστε άγιοι κυνηγώντας το κακό. Αστε το κακό. Να κοιτάζετε προς τον Χριστό κι αυτὸ θα σας σώσει. Εκείνο που κάνει άγιο τον άνθρωπο είναι η αγάπη, η λατρεία προς τον Χριστό, η οποία δεν μπορεί να εκφραστεί, δεν μπορεί, δεν μπορεί… Και προσπαθεί ο άνθρωπος να κάνει ασκήσεις, να κάνει τέτοια πράγματα και να καταπονεί τον εαυτό του για την αγάπη του Θεού.
Περί της σπουδαιότητος της ιερωσύνης και του προς τους ιερείς οφειλομένου σεβασμού (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

Μόνο Χριστοσωτηρία (Πρωτοπρ. Γεώργιος Μεταλληνός)

Πολλές φορές τίθεται το «πρόβλημα» της σωτηρίας των μη Χριστιανών, όπως ακόμη και των «χριστιανών» εκείνων, που τους αρκεί να είναι «καλοί» άνθρωποι και «ηθικοί», αλλά για διαφόρους λόγους δεν θέλουν να έχουν σχέσεις με τον Χριστό και την Εκκλησία. Άμεση απάντηση στο «ψευδοπρόβλημα» αυτό μας δίνει ο Απόστολος Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή του.
Νεοπατερική, μεταπατερική καί συναφειακή «θεολογία» (Σεβ. Μητροπ. Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος)

Η παραίτηση αρχιερέως από το θρόνο του – Θέσπιση ορίου ηλικίας (Σεβασμ. Μητροπ. Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος)

Κατά καιρούς αναφύεται το θέμα της θεσπίσεως ορίου ηλικίας για τους ηλικιωμένους Αρχιερείς η ακόμη γίνεται λόγος για παραίτηση Αρχιερέως από την Μητρόπολη την οποία διαποιμαίνει. Τελευταία, μάλιστα, το θέμα αυτό ετέθη κατά οξύτερο τρόπο, που προκάλεσε ποικίλες συζητήσεις. Η θέσπιση ορίου ηλικίας κατά τρόπο έμμεσο συνδέεται και με την παραίτηση των ηλικιωμένων Αρχιερέων από τον μητροπολιτικό θρόνο.
Διαβάστε περισσότερα »
Περί της αληθινής πατρίδος (Αγ. Κοσμάς ο Αιτωλός)

Μια διδαχή του Αγ. Κοσμά του Αιτωλού περί της αληθινής πατρίδος των Χριστιανών. Απλή και συμπυκνωμένη όλη η πατερική διδασκαλία, που έχει την δύναμη να σοφίσει τον άνθρωπο.
Διαβάστε περισσότερα »
Ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος για την Λειτουργική Γλώσσα

«Φούρνος του Χότζα»
O Σταυροφόρος χριστιανός (μοναχός Μωϋσής Αγιορείτης)

Ομιλία π. Μωϋσή αγιορείτου.
Σεμινάρια Ορθοδόξου Πίστεως.
Ενορία Αγίας Παρασκευής Αττικής.
Με την ευλογία της Αρχιεπισκοπής Αθηνών και του πρωτοπρεσβυτέρου Κυριακού Τσουρού.
Εις μνήμην Πατρός Αντωνίου Αλεβιζοπούλου
Διαβάστε περισσότερα »
Ανθρωπος και Θεάνθρωπος (Αγ. Ιουστίνος Πόποβιτς)

1. Αναμφιβόλως, ο άνθρωπος είναι μετά τον Θεόν η περισσότερον μυστηριώδης και αινιγματική ύπαρξις εις όλους τους κόσμους τους γνωστούς εις την ανθρωπίνην σκέψιν. Εις τα απύθμενα και απέραντα βάθη της ανθρωπίνης υπάρξεως ζουν και στροβιλίζουν ασυμβίβαστοι αντιθέσεις: η ζωή και ο θάνατος, το αγαθόν και το καλόν, ο Θεός και ο διάβολος, και ό,τι υπάρχει εντός των και γύρω των. Δι’ όλων των θρησκειών του, των φιλοσοφιών, των επιστημών, των πνευματικών και υλικών πολιτισμών του, το ανθρώπινον γένος προσεπάθει να λύση εις την ουσίαν εν μόνον πρόβλημα, παμπεριεκτικόν πρόβλημα: το πρόβλημα του ανθρώπου. Και από όλους τους πόνους και τα μαρτύριά του εσφυρηλάτησε δια τον εαυτόν του μίαν υπερτάτην θεότητα, την οποίαν ελάτρευσεν ως υψίστην αξίαν και το ύψιστον κριτήριον των πάντων. Η υπερτάτη αυτή θεότης είναι: «μέτρον πάντων άνθρωπος», δηλαδή ο άνθρωπος είναι το μέτρον όλων των όντων και πραγμάτων. Αλλά με τον τρόπον αυτόν η αυτού θεία μεγαλειότης, ο άνθρωπος, δεν έλυσε το πρόβλημα του ανθρώπου. Διότι μετρών δι’ εαυτού τον εαυτόν του δεν κατενόησε ούτε εαυτόν ούτε τον κόσμον γύρω του (πρβλ. 2 Κορ. 10, 12). Εις την πραγματικότητα εματαιοπόνει: κατώπτριζε κάτοπτρον εν κατόπτρω. Και τα πάντα συνωψίσθησαν εις την συγκλονιστικήν κραυγήν και την ανατριχιαστικήν εξομολόγησιν: «ουδέν εμαυτώ σύνοιδα» (Α’ Κορ. 4, 4). Τίποτε δεν γνωρίζω δια του εαυτού μου: δεν γνωρίζω ούτε τί είναι ο άνθρωπος, ούτε τί είναι ο Θεός, ούτε τί είναι ο θάνατος, ούτε τί είναι η ζωή. Επί πλέον, με όλον το είναι μου αισθάνομαι ότι είμαι δούλος του θανάτου, δούλος του κακού, και δια της αμαρτίας δούλος του διαβόλου. Καρπός όλης της δραστηριότητος του ανθρώπου ήτο να υφανθή εξ ολοκλήρου του ανθρωπίνου γένους εν σώμα: «το σώμα του θανάτου». Και κάθε άνθρωπος κατέστη σύσσωμος αυτού του σώματος του θανάτου. Και τί κρύπτεται μέσα εις αυτό το σώμα του θανάτου; — Δυσωδία, σήψις, σκώληκες… «Ταλαίπωρος εγώ άνθρωπος! τις με ρύσεται εκ του σώματος του θανάτου τούτου;» (Ρωμ. 7, 24).
Διαβάστε περισσότερα »
Β’ απάντηση Μητροπολίτη Ναυπάκτου Ιεροθέου στον π. Βασίλειο Θερμό

Περί του γογγυσμού κατά του Θεού (Αγ. Λουκάς Αρχιεπίσκοπος Κριμαίας)

Την προηγούμενη Κυριακή προσπάθησα να αποκαλύψω το μεγαλείο και το βάθος του λόγου του αποστόλου Παύλου που τον εαυτό του ονομάζει σπονδή στη Θυσία. Σας έλεγα για τις αμέτρητες συμφορές και τα βάσανα που υπόφερε σ’ όλη τη ζωή του για τον Κύριο Ιησού Χριστό, ο οποίος προσφέρθηκε Θυσία για τις αμαρτίες όλου του κόσμου.
Διαβάστε περισσότερα »
Ο Ορθόδοξος επιστήμονας σήμερα (π. Γεώργιος Μεταλληνός)

Τι είναι η εκκλησία (μοναχός Μωυσής Αγιορείτης)

Θεραπευτική των Ιερών Κανόνων (Αρχιμ. Σαράντης Σαράντος)

Ο Χριστός και το κοινωνικό πρόβλημα (Αρχιμ. Γεώργιος Καψάνης, Ηγούμενος Ι. Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Όσοι βλέπουν τον άνθρωπο ρομαντικά και εξωτερικά μεταθέτουν το κακό από τα πρόσωπα στην κοινωνία, γι’ αυτό και πρεσβεύουν ότι η βελτίωση της κοινωνίας θα φέρει και βελτίωση των προσώπων. Αλλά οι Ορθόδοξοι χωρίς να αρνούμεθα τη σημασία της κοινωνικής επιδράσεως στα πρόσωπα, δίνουμε την προτεραιότητα στη μεταμόρφωση του προσώπου δια της μετανοίας και της Θ. Χάριτος.
Είναι μεγάλη πλάνη να θέλουμε να αλλάξουμε την κοινωνία χωρίς να αγωνισθούμε, να αλλάξουμε τον εαυτό μας. Είναι τουλάχιστον αφελές να πιστεύουμε ότι η αλλαγή μερικών κοινωνικών θεσμών θα φέρει και την αλλαγή των ανθρώπων χωρίς μετάνοια.
Οι φτωχοί της Εκκλησίας (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

Η ταυτότητα του Αγίου (Πρωτοπρ. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός)

Οι έννοιες Αγιος και Αγιότητα στην εποχή μας διέρχονται κρίση: ή αποκρούονται, ή χλευάζονται, ή παραποιούνται. Και μάλιστα όχι μόνο σε κοινωνικές ομάδες, που έχουν προσωρινά ή μόνιμα διακόψει κάθε σχέση και σύνδεσμο με το εκκλησιαστικό σώμα, αλλά και μεταξύ των λεγομένων χριστιανών και μάλιστα των «Ορθοδόξων». Ιδανικό στον κόσμο μας είναι οι οικονομικές αξίες, η ευζωία, η υλική ευημερία. Ποιός, ακόμη και χριστιανός, έχει βάλει σκοπό της ζωής του να γίνει άγιος; Ποιός, ενδιαφερόμενος και μοχθών για την σταδιοδρομία του παιδιού του, δίνει προτεραιότητα στην αγιότητά του; Και όμως σε προηγούμενους καιρούς αυτός ήταν ο κύριος σκοπός του ορθοδόξου πιστού. «Χριστός και ψυχή σας χρειάζονται», δηλαδή η σωτηρία, έλεγε ο Πατροκοσμάς αναδιατυπώνοντας τον λόγο του Αποστόλου Παύλου, που ήταν το ιεραποστολικό πρότυπό του: «Πάντα ηγούμαι σκύβαλα (σκουπίδια), ίνα Χριστόν κερδήσω» (Φιλ. 3, 8)
Διαβάστε περισσότερα »
Μοναχισμός και Θέα του Ακτίστου Φωτός (Πανοσιολ. Αρχιμ. Γεώργιος Καψάνης, Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Το ενδιαφέρον του ιερού Χρυσοστόμου για τους νέους (Μητροπολίτου Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας κ. Ιωήλ)

Χρυσοστομικό Συμπόσιο,
εκδ. Αποστολική Διακονία, Αθήνα 2007, σελ. 137-145
1. Εισαγωγικά
Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος στα πολυπληθή έργα του πολλές φορές κάνει λόγο για τους νέους. Έχει πάρα πολλούς χαρακτηρισμούς που αφορούν τη νεότητα και αναφέρεται συχνά στις διάφορες εκδηλώσεις των νέων. Ας αναφέρουμε γενικές επισημάνσεις του ιερού Χρυσοστόμου για την ηλικία της νεότητος.
Διαβάστε περισσότερα »
Ενα …”ευχάριστο” πάθος η γαστριμαργία (Αρχιμ. Αθηναγόρας Καραμαντζάνης)

Ο λόγος για το πάθος της γαστριμαργίας δεν θα παύσει να είναι επίκαιρος, για όσο χρόνο ο άνθρωπος θα εξακολουθεί να… τρώγει. Διότι η γαστριμαργία, επειδή ακριβώς είναι ένα ευχάριστο πάθος, είναι αμφίβολο εάν προ του θανάτου εγκαταλείπει τον άνθρωπο. «Θαυμάζω, ει μη τις, τάφον οικήσας, εγένετο ταύτης ελεύθερος» μας βεβαιώνει ο Αγ. Ιωάννης της Κλίμακας (Κλίμαξ έκδ. Παρακλήτου σελ. 185). Αλλά και η εποχή μας, ως εποχή αφθονίας και καλοζωίας, έχει δημιουργήσει το πλέον κατάλληλο κλίμα, για να καλλιεργείται και να γιγαντώνεται το πάθος αυτό στη ζωή του συγχρόνου ανθρώπου.
Διαβάστε περισσότερα »
Αυτοεκτίμηση ή Ταπείνωση; Πορεία από την τραγωδία στην κάθαρση (π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος)

Τα τελευταία χρόνια ακούμε στην Ελλάδα πολλούς αυτοαποκαλούμενους ψυχοθεραπευτές να ομιλούν περί αυτοανάλυσης, αυτοεκτίμησης ή αυτοσεβασμού, τη στιγμή που συνάδελφοί τους στο εξωτερικό (http://www.tanadineen.com/media/ReportMagazineReview.html ) καταδεικνύουν το μη επιστημονικό αλλά και επικίνδυνο αυτού του δήθεν θεραπευτικού και παιδαγωγικού εργαλείου. Πρακτικές και μέθοδοι που στηρίζονται στην αυτοεκτίμηση, όπως και με όποιους στόχους και αν χρησιμοποιούνται, έχουν καταστροφικές συνέπειες. Η θεραπεία βρίσκεται στην ταπείνωση. Η Εκκλησία μας θεραπεύει διαλύοντας την αυτοεκτίμηση και καταργώντας την αυτοανάλυση. (Η συντακτική ομάδα της ΑΛΛΗΣ ΟΨΕΩΣ)
Διαβάστε περισσότερα »
Η Εκκλησία δεν λειτουργεί με κοσμικούς θεσμούς (Αρχιμ. Βασίλειος Γοντικάκης, Προηγούμενος Ι.Μ. Ιβήρων Αγίου Όρους)

«Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου» (Αρχιμ. Γερβάσιος Ι. Ραπτόπουλος)

Η θεολογική σκέψις του Οσίου Ιουστίνου (Πόποβιτς) του Νέου (Jean-Louis Palierne)

Τα Σκάνδαλα (Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος)

«Η περί παίδων αγωγή» κατά τον Πλούταρχο και τον Ιωάννη το Χρυσόστομο (Ειρήνη Αρτέμη, MPhil Θεολογίας – πτ. Θεολογίας – Φιλολογίας, Υποψηφίας διδάκτορος του Πανεπιστημίου Αθηνών)

Οι γονείς και οι ελεύθερες σχέσεις (Ιερομόναχος π. Σάββας Αγιορείτης)

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία – Κυριακή του τυφλού (9/5/2010)
Διαβάστε περισσότερα »
Η θεολογική πρόταση της αποηθικοποίησης του Χριστιανισμού (Σταύρος Ζουμπουλάκης)

Απόσπασμα Εισήγησης σε θεολογικό συνέδριο με τίτλο «Αναταράξεις στη μεταπολεμική θεολογία – Η “θεολογία” του ’60», 6-8 Μαΐου 2005, Εκδόσεις «Ίνδικτος» 2009
Διαβάστε περισσότερα »
Μυστήρια και πνευματική ζωή (Σεβασμ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος)

Συνέντευξη του σεβασμιωτάτου στο Περιοδικό «Ziarul Lumina» του Πατριαρχείου Ρουμανίας (Μάρτιος 2010)
Οι διαθρησκειακές εκδηλώσεις και η παράδοσις της Εκκλησίας (Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Καθηγούμ. Ι.Μ. Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Το ξεχασμένο αντίδωρο

Η ιστορία, που θα σας αφηγηθώ είναι πέρα για πέρα αληθινή όσα απίστευτα στοιχεία και αν έχει. Συνέβη πριν μερικούς μήνες. Συγκεκριμένα ήταν αρχές Δεκέμβρη 2007.
Η δημιουργία του κόσμου και του ανθρώπου (Αγ. Νεκτάριος Πενταπόλεως)

Υπό του Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως
Μεταγλώττιση στην Νεοελληνική
υπό Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Δ. Δράγα, δφ, δθ.Η Ορθόδοξος παράδοσις και ο σύγχρονος κόσμος (Γέρων Θεόκλητος Διονυσιάτης (+))

(Από ομιλία που είχε κάμει στη Λεμεσό το Νοέμβριο του 1981)
Τώρα που ευρισκόμεθα εις τον 20ον αιώνα, εις τον κόσμον αυτόν με τας συγχρόνους αντιλήψεις του, με τας ιδιότυπους δομάς του, με την αλλοφροσύνην του, με την σύνεσίν του, με την αλογίαν του και την λογικήν του, η Εκκλησία δεν έχει να πη τίποτε νεώτερον απ’ ό,τι είπε. Απλώς μπορεί να χρησιμοποιή μεθόδους διαφόρους αι οποίαι επιβάλλονται λόγω των συνθηκών του συγχρόνου κόσμου. Ό,τι όμως είπε δια των Αγίων Πατέρων, συνεχίζει να το λέγη και σήμερα εις τον κόσμον. Εάν ακολουθώμεν τους βίους των Αγίων μας και την εν Αγίω Πνεύματι διδασκαλίαν των αγωνιζόμενοι να οικειοθώμεν αυτήν δια πείρας, τότε θα καταλάβωμεν τι θησαυρούς έχει η αγία μας Εκκλησία.
Διαβάστε περισσότερα »
Το «βασίλειο ιεράτευμα» και η ιερωσύνη (Μητρ. Ναυπάκτου & αγ. Βλασίου Ιερόθεος)

Γέροντας Παΐσιος: “Σιγά- σιγά, μετά την κάρτα και την ταυτότητα, δηλαδή το φακέλωμα, θα προχωρήσουν πονηρά στο σφράγισμα”

Απαντήσεις Γέροντα Παϊσίου σε απορίες για Ταυτότητες:
Το μήνυμα του μοναχισμού στον σύγχρονο κόσμο (Σεβ. Μητροπ. Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος)

Ομιλία σε Μοναστικό Συνέδριο που διοργάνωσε η Ιερά Μητρόπολη Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας, στην Ιερά Μονή Αγίου Γρηγορίου Παλαμά Κουφαλίων.
Πνευματική αναδοχή (π. Θεμιστοκλής Χριστοδούλου)

Απάντηση εις την ένσταση: «Είμαι πολύ αμαρτωλός και δεν υπάρχει συγχώρησις πια για μένα· τί να κάμω λοιπόν εις την Εκκλησίαν;» (Δημήτριος Παναγόπουλος)

Δυστυχώς, όταν κατορθώση ο Διάβολος και μας βάλη, όπως λέμε στο χέρι, τότε αρχίζει τας απειλάς και τας απογοητεύσεις, επιδιώκων να μας φέρη εις απόγνωσιν.
Ενώ, έως ότου πράξωμεν την αμαρτίαν μας λέγει, ότι αυτή δεν είναι τίποτε, όταν κατόπιν την διαπράξωμεν τότε μας λέγει τα αντίθετα. Ότι δηλαδή δεν συγχωρείται, ότι είναι μεγάλη, ότι ο Χριστός είναι αυστηρός, ότι ο Ιερεύς είναι κακός και θα τα μαρτυρήση κ.τ.τ.
Διαβάστε περισσότερα »
Ο τρόπος που λειτουργεί η Θεία πρόνοια (Αρχ. Μελέτιος Βαδραχάνης)

Απάντηση εις την ένσταση: «Και αυτοί που εργάζονται την Κυριακήν, λόγω του είδους της εργασίας των και δεν εκκλησιάζονται, θα κολασθούν;» (Δημήτριος Παναγόπουλος)

Είναι αλήθεια, ότι και αυτήν την ένστασιν την συναντώμεν συχνά, προβαλλομένην εκ μέρους των λεγομένων «καλών ανθρώπων», οίτινες θέλουν, σώνει και καλά, να αποφύγουν τον εκκλησιασμόν.
Και λέγουν «Εγώ, κύριοι, είμαι φερ’ ειπείν, αστυνομικός, και την Κυριακήν το πρωΐ είμαι υπηρεσία. Τί πρέπει να κάμω να πάω εις την Εκκλησίαν ή εις την υπηρεσίαν μου;
Διαβάστε περισσότερα »
Κριτική επί της Λειτουργικής θεολογίας του π. Αλεξάνδρου Σμέμαν (πρωτοπρ. Μιχαήλ Πομαζάνσκυ + 1987)

Τί σημαίνει ανανέωση μέσα στην Εκκλησία; (Πρωτοπρ. Γεώργιος Μεταλληνός)

ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΝΕΩΣΕΩΣ
1. Αίτημα των καιρών
Ο λόγος για ανανέωση «μέσα στην Εκκλησία» έφθασε στο κατακόρυφο τα τελευταία χρόνια. Στις ραγδαίες εξελίξεις της εποχής μας βλέπει κανείς και την Εκκλησία ως ένα κοσμικό μέγεθος (κοινωνική ομάδα), που πρέπει και αυτή να δεχθεί όλες τις μεθόδους βελτιώσεως και προόδου. Από την εποχή της Β’ Βατικανής (1962-65) ο όρος «Aggiornamento» (= εκσυγχρονισμός) έγινε το πιο συνηθισμένο σύνθημα στη ζωή του δυτικού Χριστιανισμού.
Είναι πράγματι αλήθεια, ότι πολύ συχνά οι παραδοσιακές μας μέθοδοι στο χώρο της εκκλησιαστικής ιεραποστολής φαίνονται ανίκανες να δώσουν τους αναμενόμενους καρπούς. Έτσι δημιουργείται η εντύπωση ότι χρειαζόμαστε μια θεμελιακή ανανέωση «της Εκκλησίας», για να έχουμε στο έργο μας κάποια επιτυχία. Πρέπει, λοιπόν, να απαντήσουμε στα ακόλουθα θεμελιακά ερωτήματα:
α. Τί είναι αυτό, που μπορεί ν’ αλλάξει μέσα στην Εκκλησία;
β. Πώς νοείται θεολογικά η ανανέωση; και
γ. τί μπορεί να θεωρηθεί ως γνήσια ανανεωτική διαδικασία;
Διαβάστε περισσότερα »
Το μυστήριο του πόνου (Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης)

Ένας άνθρωπος που υποφέρει είναι πάντοτε συμπαθής. Ο Ντοστογιέφσκι λέει πως το ζήτημα ενός ανθρώπου που πονά είναι ιερό. Είναι γεγονός πως ο πόνος δεν ωφελεί πάντα τον πονεμένο. Ένας παρατηρητής ενός πάσχοντος σπάνια συμμετέχει πολύ στο άλγος του.
Είναι ένας απλός θεατής, που μπορεί να συγκινείται και να λέει δυο λόγια συμπαθείας, αλλά δεν βιώνει το μαρτύριο του αλγούντος. Ο πόνος σαν θέαμα μπορεί να συγκινήσει κάποιον και να αισθανθεί την ιερότητά του. Έναν που υποφέρει είναι ανάγκη να τον συνδράμω κατά το δυνατόν. Να προσπαθήσω να εμβαθύνω στον μυστήριο του πόνου του.
Διαβάστε περισσότερα »
Οι σύγχρονοι τοκογλύφοι (Σεβασμ. Μητροπ. Ναυπάκτου και αγ. Βλασίου Ιερόθεος)

Σεβασμός στη Θεία Λειτουργία (Σεβ. Μητροπ. Ναυπάκτου και Αγ. Βλασίου Ιερόθεος)

Απάντηση εις την ένσταση: «Δεν έχω καιρό δια την Εκκλησίαν· έχω τόσες ασχολίες και δεν προλαμβάνω» (Δημήτριος Παναγόπουλος)

Και αυτό ακούεται συχνά από τους ανθρώπους, που είναι νεκροί κατά το πνεύμα, ότι δήθεν δεν έχουν καιρόν. Ωρισμένοι δε με ωραίον γαρνίρισμα απορρίπτουν την θρησκεία λέγοντες. Η Θρησκεία είναι καλή και ωφέλιμος, δεν υπάρχει αντίρρησις, και εάν μας ήτο δυνατόν ευχαρίστως θα ακολουθούσαμε τας απαιτήσεις της. Δυστυχώς όμως μας είναι αδύνατον, είναι ανάγκη βλέπετε να εργασθώμεν δια να εξασφαλίσωμεν την συντήρησιν. Οι καιροί είναι δύσκολοι και πολλές και βαρείες φροντίδες και ευθύνες μας πολιορκούν και δι’ αυτό δεν δυνάμεθα να εξοικονομήσωμεν τον απαιτούμενον χρόνον δια να εκπληρώσωμεν τας απαιτήσεις της Θρησκείας, τον εκκλησιασμόν, την προσευχήν, την εξομολόγησιν, την Θείαν Κοινωνίαν και τ’ άλλα θρησκευτικά καθήκοντα. Αργότερον ίσως αλλάξουν αι περιστάσεις. Ελπίζομεν, ότι τα έσοδά μας θα αυξήσουν, τα παιδιά μας θα μεγαλώσουν και θα αποκατασταθούν και τότε ίσως έχουμε καιρόν δι’ αυτές τις δουλειές.
Διαβάστε περισσότερα »
Θλίψη και κατάθλιψη (μοναχός Μωυσής Αγιορείτης)

Η σύγχρονη κρίση από εκκλησιαστικής πλευράς (Σεβ. Μητροπ. Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος)

Ωφελεί τα παιδιά να βλέπουν τους Αγίους συνομηλίκους τους; (Ευανθία Μπράνγκ)

Πώς είναι οι άγιοι αλήθεια; Ένα ερωτήματα που ακούει πολύ συχνά ένας δάσκαλος από παιδικά χείλη. Στη σημερινή εποχή, την εποχή της εικόνας και της πληροφόρησης, η «εικόνα» των αγίων είναι άγνωστη στα περισσότερα παιδιά. Το πρόσωπο του Χριστού τους είναι κάπως οικείο, οι άγιοι παντελώς ξένοι. Κι όμως, στο ερώτημα «τί είναι οι άγιοι», η απάντηση έρχεται από τα ίδια τα στόματα των παιδιών αυθόρμητα και απλά: κάποιοι άνθρωποι που πίστευαν πολύ στον Θεό, που αγάπησαν πολύ τον Χριστό και έδωσαν ακόμη και τη ζωή τους γι’ Αυτόν. Απάντηση που πραγματικά αγγίζει την αλήθεια, αφού οι άγιοι είναι οι γνήσιοι «φίλοι» του Χριστού, αυτοί που έκαναν το θέλημά Του θέλημά τους και τη ζωή Του ζωή τους.
Διαβάστε περισσότερα »
Απάντηση εις την ένσταση: «Τί είναι καλύτερον, να πηγαίνω εις την Εκκλησίαν και να κάμνω το αντίθετον από αυτό που λέγει το Ευαγγέλιον, σαν μερικούς; Εγώ δεν πηγαίνω και είμαι καλύτερος απ’ αυτούς» (Δημήτριος Παναγόπουλος)

Αυτήν την ένστασιν, ως επί το πλείστον, την δικαιολογεί η ανακόλουθος ζωή ωρισμένων χριστιανών, τόσον λαϊκών όσον και κληρικών…
Είναι αλήθεια, ότι υπάρχει μία μερίς μεταξύ των λεγομένων «καλών ανθρώπων», η οποία επαναπαύεται εις τα λάθη των άλλων και έχει την γνώμην, ότι είναι δυνατόν ποτέ ο Χριστός να λάβη υπ’ όψιν τα λάθη και τας αδυναμίας των άλλων, ίνα κάλυψη τας ιδικάς των.
Επίσης είναι αλήθεια, ότι πολλοί εκ των εκκλησιαζομένων ιερωμένων, ψαλτών, νεωκόρων, επιτρόπων, μελών θρησκευτικών Όργανώσεων και διαφόρων Φιλανθρωπικών ταμείων, ως και απλών λαϊκών χριστιανών, δεν είναι εν τάξει εις την ιδιωτικήν των ζωήν.
Διαβάστε περισσότερα »
Αγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) και Οικουμενισμός

"Επειδή πραγματική τιμή του αγίου Ιουστίνου (η μνήμη του σήμερα 14/6) είναι η από μέρους μας μίμησή του, καλό θα ήταν να προσέξουμε και να προβληματιστούμε από τις θέσεις που εκφράζονται στο κείμενό του" Η ΑΛΛΗ ΟΨΙΣ
Απάντηση εις την ένσταση: «Καλά, τί αγιαστικήν χάριν ημπορεί να έχη ένας αμαρτωλός Κληρικός, ώστε να πάω εις την Εκκλησίαν ίνα εξομολογηθώ εις αυτόν ή κοινωνήσω απ’ αυτόν;» (Δημήτριος Παναγόπουλος)

Επιδιώκεται πάση θυσία, (παρά πολλοίς δυστυχώς), να επικρατήση η γνώμη ότι, εάν… εις Κληρικός είναι αμαρτωλός, δεν μεταδίδει αγιαστικήν χάριν. Εις δε την προτροπήν να βρουν ένα καλόν ιερέα και όχι αμαρτωλόν, μας δίδουν την απάντησιν μα πού ξεύρομεν ημείς τι κάνει στα κρυφά ο Παπάς;
Διαβάστε περισσότερα »
Αλλοίωσις του ευσεβούς φρονήματος των Ορθοδόξων περί του Παπισμού, παρά την εμμονήν των Παπικών εις τας αιρέσεις (Αρχιμ. Γεώργιος Καψάνης, Ηγούμενος Ι.Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

«Με αφορμή την επίσκεψη του Πάπα στην Κύπρο, δημοσιεύουμε σήμερα κείμενο του Αρχ. Γεωργίου Καψάνη, Ηγουμένου της Ιεράς Μονής Γρηγορίου Αγίου Όρους, το τρίτο και τελευταίο μέρος μελέτης που έγραψε το 1978, γιατί πιστεύουμε ότι εάν γνωρίζουμε τις τοποθετήσεις του Παπισμού αλλά και τις θέσεις της Ορθοδοξίας, ελαχιστοποιείται ο κίνδυνος να αλλοιωθούν οι συνειδήσεις μας, ενώ αποφεύγουμε και τον κίνδυνο της μισαλλοδοξίας». Η ΑΛΛΗ ΟΨΙΣ
Διαβάστε περισσότερα »
Απάντηση εις την ένσταση: «Μα πώς να πάω εις την Εκκλησίαν, αφού εκείνοι που πηγαίνουν δεν είναι καλύτεροι εμού, είτε λαϊκοί είναι ούτοι, είτε Κληρικοί;» (Δημήτριος Παναγόπουλος)

Οι Ορθόδοξοι έναντι του Παπισμού (Αρχιμ. Γεώργιος Καψάνης, Ηγούμενος Ι.Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

«Με αφορμή την επίσκεψη του Πάπα στην Κύπρο, δημοσιεύουμε σήμερα κείμενο του Αρχ. Γεωργίου Καψάνη, Ηγουμένου της Ιεράς Μονής Γρηγορίου Αγίου Όρους, το δεύτερο μέρος (από τρία που θα έχουν δημοσιευθεί έως 3/6/2010) μελέτης που έγραψε το 1978, γιατί πιστεύουμε ότι εάν γνωρίζουμε τις τοποθετήσεις του Παπισμού αλλά και τις θέσεις της Ορθοδοξίας, ελαχιστοποιείται ο κίνδυνος να αλλοιωθούν οι συνειδήσεις μας, ενώ αποφεύγουμε και τον κίνδυνο της μισαλλοδοξίας». Η ΑΛΛΗ ΟΨΙΣ
Διαβάστε περισσότερα »
Η αίρεσις του Παπισμού (Αρχιμ. Γεώργιος Καψάνης. Ηγούμενος Ι.Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

«Με αφορμή την επίσκεψη του Πάπα στην Κύπρο, δημοσιεύουμε σήμερα κείμενο του Αρχ. Γεωργίου Καψάνη, Ηγουμένου της Ιεράς Μονής Γρηγορίου Αγίου Όρους, το πρώτο μέρος (από τρία που θα έχουν δημοσιευθεί έως 3/6/2010) μελέτης που έγραψε το 1978, γιατί πιστεύουμε ότι εάν γνωρίζουμε τις τοποθετήσεις του Παπισμού αλλά και τις θέσεις της Ορθοδοξίας, ελαχιστοποιείται ο κίνδυνος να αλλοιωθούν οι συνειδήσεις μας, ενώ αποφεύγουμε και τον κίνδυνο της μισαλλοδοξίας». Η ΑΛΛΗ ΟΨΙΣ
Διαβάστε περισσότερα »
Για την μεταγλώτισση των Λειτουργικών κειμένων

Η λειτουργική μας γλώσσα και οι νέοι μας (Σεβασμ. Μητροπ. Πειραιώς Σεραφείμ)

Τα τελευταία χρόνια όλο και πιο συχνά ακούγεται ότι οι νέοι δεν εκκλησιάζονται επειδή δεν κατανοούν τα όσα λέγονται στις ιερές ακολουθίες.
Σκέψεις για τη μετάφραση των κειμένων της Λατρείας (Αρχιμ. Χρίστος Κυριαζόπουλος)

Πριν καν αρχίσουμε να συνειδητοποιούμε τι σημαίνει για τον καθένα μας και για την πατρίδα μας η οικονομική κρίση στην οποία αρχίζουμε να διολισθαίνουμε και ποιες οι πιθανές μελλοντικές παρενέργειές της στις ποικίλες πτυχές του εθνικού αλλά και του εκκλησιαστικού μας βίου, βρεθήκαμε αίφνης ενώπιον ενός άλλου μείζονος προβλήματος. Κάποιες φωνές, μέσα από την Εκκλησία, ζητούν επιμόνως και επειγόντως τη μετάφραση των εκκλησιαστικών κειμένων. Πιστεύουν μάλλον πως, αν αυτό συμβεί, θα γεμίσουν οι ναοί από κόσμο, και ιδιαίτερα από νέους ανθρώπους. Σε ώρες που η εθνική σύμπνοια είναι αναγκαία όσο ποτέ, ανοίγουν ένα εσωτερικό μέτωπο εντάσεων και συγκρούσεων. Μήπως άραγε προτίθενται να θέσουν οσονούπω επί τάπητος και άλλα θέματα ενώπιον των οποίων τα ζητήματα τα σχετικά με τη γλώσσα θα ωχριούν; Για το θέμα των μεταφράσεων θα εκθέσουμε ταπεινά ελάχιστες σκέψεις.
Ανάληψη, η δοκιμασία του λογικού (Φώτης Κόντογλου)

Ο σημερινός άνθρωπος δεν έχει καμιά σχέση με το υπερφυσικό. Δεν πιστεύει πως υπάρχει τίποτα πέρα από τα φυσικά φαινόμενα, και πολύ περισσότερο δεν πιστεύει πως μπορεί να γίνει τίποτα έξω από τους φυσικούς νόμους. Όχι μοναχά ο άθρησκος άνθρωπος, μα κι αυτός που λέγει πως είναι Χριστιανός, κι αυτός δεν πιστεύει στα υπερφυσικά. Ο Χριστιανισμός έχει γίνει για πολλούς ένα σύστημα λογικό και ηθικό, ώστε να μην έρχεται σε αντίθεση με τη λογική τους. Ενώ η βάση της θρησκείας αυτής είναι το υπερφυσικό, οι σημερινοί Χριστιανοί κρατήσανε απ’ αυτή ό,τι δεν χρειάζεται την πίστη για να το παραδεχθούνε, κι ό,τι είναι αποκαλυπτικό το πετάνε ή το παρασιωπούνε.
Διαβάστε περισσότερα »
Η εμπειρία μου με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά (Νικόλαος Μαυρομάγουλος)

Ομιλία που εκφωνήθηκε σε Αντιαιρετικό Σεμινάριο της Ι. Μητρ. Γλυφάδας, τη Δευτέρα 22-2-2010 στο Πνευματικό Κέντρο του Ασκληπιείου Βούλας.
Διαβάστε περισσότερα »
Η ψυχρότητα στην προσευχή (Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου)

Η ψυχρότητα στην προσευχή οφείλεται είτε σε ψυχική κόπωση είτε σε πνευματικό κορεσμό είτε σε σωματικές απολαύσεις και αναπαύσεις είτε σε πάθη, που κυριεύουν την ψυχή, προπαντός στην έπαρση. Όλα αυτά ειναι ενάντια στην πνευματική ζωή, μέσα στην οποία κεντρική θέση κατέχει η προσευχή. Έτσι, πρώτα και κύρια προκαλούν το στέρεμα της πηγής της προσευχής μέσα μας. Αυτό, όμως, μπορεί να oφείλεται και σε απομάκρυνση της χάριτος, που συμβαίνει με θεία παραχώρηση. Και να γιατί: Όταν η ψυχή μας φλέγεται από τόν πόθο του Θεού και από την καρδιά μας ξεχύνεται ολόθερμη προσευχή, δεν έχουμε παρά ελεητική επίσκεψη της χάριτος. Εμείς όμως, οταν η ευλογημένη αυτή κατάσταση παρατείνεται για πολύ, νομίζουμε ότι κατορθώσαμε κάτι σπουδαίο με το δικό μας αγώνα και κυριευόμαστε από την κενοδοξία. Για λόγους παιδαγωγικούς, λοιπόν, απομακρύνεται η χάρη και μένει η ψυχή μας μόνη της, γυμνή και αδύναμη, ανίκανη να ζήσει πνευματικά, ψυχρή και απρόθυμη να προσευχηθεί…
Διαβάστε περισσότερα »
Ο Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος (+ 8 Μαΐου 1980)

Ο προσανατολισμός εν τη Λατρεία (Αρχιμ. Νικόδημος Μπαρούσης, Ηγούμενος Ι.Μ. Χρυσοποδαριτίσσης Νεζερών)

Το πρόβλημα της θέσεως του λειτουργού και των πιστών κατά την τέλεσιν της θείας Ευχαριστίας δύναται να εύρη ικανοποιητικὴν απάντησιν, όταν αυτό τεθή εντός του γενικωτέρου πλαισίου της λατρευτικής τοποθετήσεως των χριστιανών.
Διαβάστε περισσότερα »
Διευκρινίσεις περί των ”μεταφράσεων” της λειτουργικής γλώσσης στο ”Οδοιπορικόν” της Αιθερίας (Αρχιμ. Νικόδημος Μπαρούσης, Ηγούμενος Ιεράς Μονής Χρυσοποδαριστίσσης Νεζερών)

Πρὸ ὀλίγων ἡμερῶν (30.04.2010) ὑπὸ τοῦ ἠλεκτρονικοῦ πρακτορείου ἐκκλησιαστικῶν εἰδήσεων romfea.gr ἐδημοσιεύθη ἄρθρον ὑποστηρίζον τὴν «μετάφραση» τῶν λειτουργικῶν κειμένων καὶ εἰδικότερον ὅτι διὰ τὴν ἐφαρμογήν της δὲν ἀπαιτεῖται συνοδικὴ ἔγκρισις. Ἡ γνώμη δὲ αὐτὴ ἐστηρίχθη μεταξὺ ἄλλων ἐπὶ ἱστορικῶν στοιχείων ἀντληθέντων ἀπὸ τοῦ Ὁδοιπορικοῦ τῆς Αἰθερίας, εἰς τὴν ἐλληνικὴν ἔκδοσιν τοῦ ὁποίου παραπέμπεται ὁ ἀναγνώστης (Ὁδοιπορικόν τῶν Ἁγίων Τόπων καί Σινᾶ, ἐκδ. «Τῆνος», 1989, σ. 105)
Ἐπὶ τῆς συγκεκριμένης ὅμως παραπομπῆς ἀπαιτοῦνται ὁρισμένες διευκρινίσεις πρὸς σχηματισμὸν πληρεστέρας ἀντιλήψεως τῶν πραγματικῶν διαστάσεων τοῦ ὅλου θέματος καὶ ἀποφυγὴν παρανοήσεων (Οἱ παραπομπὲς ἀναφέρονται εἰς τὴν β´ ἔκδοσιν τοῦ Ὁδοιπορικοῦ, μετ᾽ Εἰσαγωγῆς καὶ Σχολίων ὑπὸ τοῦ ὑπογραφομένου): Διαβάστε περισσότερα »
Περί του γλωσσικού προβλήματος της θείας λατρείας (Φώτης Σχοινάς)

Ο π. Βασίλειος Θερμός στο άρθρο του «Ο λόγος ως προσωπείο. Περί της αμυντικής λειτουργίας της εκκλησιαστικής γλώσσας» στη Σύναξη του Απριλίου-Ιουνίου 1998 (τεύχος 66), έθεσε θέμα αναγκαιότητος μεταγλωττίσεως των ιερών κειμένων της θείας λατρείας, των πεζών βέβαια και όχι των ποιητικών. Το κύριο επιχείρημα του π. Βασιλείου είναι ότι η μεταγλώττιση των κειμένων της θείας λατρείας θα διευκολύνει την διανοητική κατανόησή τους λόγω της αποκοπής της νεωτέρας γενιάς των Νεοελλήνων από τις παλαιότερες μορφές της γλώσσας μας.
Ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης: Πνευματικές δοκιμασίες – Θεοεγκατάλειψη (Αρχιμ. Σωφρόνιος Σαχάρωφ)

Στην αρχή ο άνθρωπος προσελκύεται από το Θεό με τη δωρεά της χάρης, κι όταν έχει πια προσελκυσθεί, τότε αρχίζει μακρά περίοδος δοκιμασίας. Δοκιμάζεται η ελευθερία του ανθρώπου και η εμπιστοσύνη του στο Θεό, και δοκιμάζεται «σκληρά».
Στην αρχή οι αιτήσεις προς το Θεό, μικρές και μεγάλες, ακόμη και οι παρακλήσεις πού μόλις εκφράζονται, εκπληρώνονται συνήθως με γρήγορο και θαυμαστό τρόπο από το Θεό.
Όταν όμως έλθει η περίοδος της δοκιμασίας, τότε όλα αλλάζουν και σαν να κλείνεται ο ουρανός και να γίνεται κουφός σ’ όλες τις δεήσεις.
Ιεροκανονική θεώρησις του παπικού πρωτείου (Πρεσβύτερος Αναστάσιος Γκοτσόπουλος, Εφημέριος Ι. Ν. Αγ. Νικολάου Πατρών)

Εισήγηση στην Ημερίδα «Πρωτείο» – Συνοδικότης και Ενότης της Εκκλησίας που διοργάνωσε η Ιερά Μητρόπολις Πειραιώς, την Τετάρτη 28 Απριλίου 2010, στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας

Λειτουργία με όλες τις αισθήσεις (Σεβασμ. Μητροπ. Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος)

Ναι ή όχι στην μετάφραση της Λειτουργικής Γλώσσας: Ένα ερωτηματολόγιο (π. Αθανάσιος Λαγουρός)

Η απλούστευσι της γλώσσης της Λατρείας μας (Σεβασμ. Μητροπ. Ηλείας Γερμανός)

Συμμετέχων στη συζήτησι της ανάγκης απλουστεύσεως ή μη της γλώσσης της Ορθοδόξου Λατρείας μας, θα σταθώ σε μια άλλη πρακτική πλευρά του θέματος, η οποία δεν έχει συζητηθή, που όμως την θεωρώ ουσιώδη. Στο αν δηλαδή ο σκοπός της ορθοδόξου Λατρείας, επιτυγχάνεται ή όχι μόνον με την απλούστευσι της γλώσσης.
Διαβάστε περισσότερα »
Η εξορία του κόσμου τούτου κι η ελπίδα στο Θεό (Κώστας Τσιρόπουλος)

Όλοι οι άνθρωποι είμαστε ξένοι και παρεπίδημοι στον κόσμο αυτό. Αλλά η γοητεία της ζωής αυτής και οι πειρασμοί μας κρύβουν από τα μάτια της ψυχής την μέγιστη αυτή αλήθεια και μας προσκολλούν σε πρόσωπα και πράγματα, σε έργα της ματαιότητας. Ο αληθινός όμως χριστιανός έχει κατανικήσει, κατανικά αδιάκοπα, με πόνους και στερήσεις τη μαγεία του πρόσκαιρου αυτού κόσμου για ν’ αφοσιωθεί στο Χριστό. Εκείνος μονάχα αγωνιζόμενος αντιλαμβάνεται πως η ζωή αυτή είναι μια εξορία για τον πιστό, ένας τόπος δοκιμασιών πικρίας και πως η αληθινή του πατρίδα είναι η άλλη ζωή· είναι ο Θεός που με την αγάπη και τη Χάρη του κρατά τη χριστιανική ψυχή ορθή και ανθεκτική. Έχει δικαίωμα κι ο χριστιανός να ζήσει να χαρεί τη ζωή αυτή αλλά χωρίς ν’ αφοσιωθεί, χωρίς να περιμένει τίποτε από τον εδώ κόσμο. Η ελπίδα του, η αγάπη του, η αφοσίωσή του είναι σταθερά δοσμένα στο Θεό. Και χωρίς Αυτόν, η ζωή είναι έρημος και εξορία.
Διαβάστε περισσότερα »
Απάντηση εις την ένσταση: «Πιστεύω εις τον Θεόν καλύτερα από τον καθένα, αλλά εις την Εκκλησίαν δεν πηγαίνω· την Θρησκεία την έχω μέσα μου» (Δημήτριος Παναγόπουλος)

Υπάρχει δυστυχώς και μία τοιαύτη μερίς ανθρώπων, που φέρουν τον τίτλον του «καλού, του θρήσκου, του αγαθού», αλλά μακρυά από την Εκκλησίαν του Χριστού.
Διαβάστε περισσότερα »
Τα πορίσματα της ημερίδος ”Γλώσσα και Λατρεία – νοησιαρχία ή μέθεξις;”

διοργανωθείσης υπό της Ενορίας Αγ. Παρασκευής Αττικής, την 17η Απριλίου 2010, επί παρουσία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου Β´.

Το ποτήρι των θλίψεων (Αγ. Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

-Τί θέλετε να κάνω για σας; ρώτησε Εκείνος.
-Όταν θα εγκαταστήσεις την ένδοξη βασιλεία Σου, του αποκρίθηκαν, βάλε μας να καθίσουμε ο ένας στα δεξιά Σου και ο άλλος στα αριστερά Σου.
-Δεν ξέρετε τί ζητάτε, τους είπε τότε ο Ιησούς. Μπορείτε να πιείτε το ποτήρι των παθημάτων που θα πιω εγώ και να βαπτιστείτε με το βάπτισμα με το οποίο θα βαπτιστώ εγώ;
-Μπορούμε, του λένε.
Οι μεταφράσεις των λειτουργικών κειμένων (Σεβασμ. Μητροπ. Ναυπάκτου και Αγ. Βλασίου Ιερόθεος)

Τον τελευταίο καιρό επιτείνεται μια τάση που παρετηρείτο και παλαιότερα, δηλαδή επικρατεί μια «φρενίτις» μεταφράσεων των λειτουργικών κειμένων και μάλιστα των λειτουργικών ευχών με απρόβλεπτες συνέπειες.
Διαβάστε περισσότερα »
Απάντηση εις την ένσταση: «Καλά, τι θα γίνουν τόσοι καλοί; Θα κολασθούν, διότι δεν εδέχθησαν τον Χριστόν;» (Δημήτριος Παναγόπουλος)

Αυτή η απορία έχει μεγάλην κυκλοφορίαν. Ασφαλώς θα την έχετε ακούσει και σεις ή ίσως έχει απασχολήσει και σας κάποτε ή ίσως σας απασχολεί ακόμη. Πάντως εις ημάς πολλές φορές ετέθη εκ μέρους ακροατών μας, λόγω της φύσεως της μικράς μας διακονίας.
Και είναι αλήθεια, ότι η ερώτησις αύτη, άμα και απορία, εις πολλούς παρουσιάζει εκ πρώτης όψεως τινα αληθοφάνειαν, εν σχέσει με άλλας, αλλά εις την βάσιν της δεν ευσταθεί.
Διαβάστε περισσότερα »
Επιστολή σχετικά με τον παλαιοημερολογίτικο ζηλωτισμό (Αρχ. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)

Αθήνα, 22 Ιουλίου 1971
Προσφιλέστατε π. Νικόδημε
χαίρε εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών.

Βιομέριμνες

Οι φιλόλογοι ετυμολογούν τη λέξη «μέριμνα» από το «μερίς»-«μερίζω» (= χωρίζω, μοιράζω). Η μέριμνα, δηλαδή, χωρίζει και μοιράζει την ψυχή. Της κάνει κακό. Την καταστρέφει. Την κατακομματιάζει.
Διαβάστε περισσότερα »
Καθαρθώμεν τας αισθήσεις και οψόμεθα (Φώτης Κόντογλου)

Στο αποκαλυπτικό αυτό κείμενο του Κόντογλου γίνεται λόγος όχι μόνο για τη δύναμη του Αναστάντος Χριστού που δια του θείου φωτός Του καθαρίζει και αγιάζει τα πνευματικά μας αισθητήρια, αλλά και για την αιτία που κάποιοι πολεμούν και καταφρονούν την αγία ορθόδοξη παράδοση.
Διαβάστε περισσότερα »
Οι αμφιβολίες για την πίστη μας (Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)

Αγάπη προς τον Κύριο (Αγ. Δημήτριος του Ροστώφ)

«Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος» (Ιω. 12. 13) κράζει, πληγωμένη από θείο πόθο και θεία αγάπη, κάθε ψυχή που ποθεί την ένωσί της με τον Νυμφίο Χριστό. Και Τον καλεί ακατάπαυστα, στολίζοντας τη λαμπάδα της με τις αρετές. Καμμιά προκοπή δεν θα κάνη η ψυχή που αγωνίζεται στο πνευματικό στάδιο, αν δεν φλέγεται από αγάπη στον Κύριο Ιησού.
Για να μπορής νύχτα και μέρα ν’ ακολουθής με ζήλο τα ίχνη του Ιησού, για να ενωθής μυστικά μαζί Του, πρέπει και η δική σου καρδιά να είναι πληγωμένη από τη θεία αγάπη. Προσκολλήσου στον Κύριο με πάθος, για ν’ απελευθερωθής από τα πάθη, να λυτρωθής από τις πτώσεις, να βρης έλεος για τις αμαρτίες σου, όπως βρήκε και η αμαρτωλή εκείνη γυναίκα του Ευαγγελίου: «ότι ηγάπησε πολύ» (Λουκ. 7, 47). Πρέπει όμως να φλέγεσαι και να λιώνης από θείο πόθο και να προσθέτης κάθε μέρα αγάπη στην αγάπη, ζήλο στον ζήλο, φλόγα στη φλόγα.
Διαβάστε περισσότερα »
Ο Σταυρός του Χριστού η μόνη λύσις του αδιεξόδου μας (Αρχιμ. Γεώργιος Καψάνης, Καθηγούμενος Ι. Μ. Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Διανύουμε μία ιδιαίτερα δύσκολη περίοδο. Πολλοί ανησυχούν για την οικονομική ύφεση και κρίσι. Θεωρούμε όμως ότι πιο ανησυχητική είναι η πνευματική κρίσι και η προσπάθεια κάποιων παραγόντων να αποχριστιανίσουν και αποορθοδοξοποιήσουν τον λαό μας. Η Ευρ. Ένωσις φαίνεται ότι συμβάλλει με τις οδηγίες της προς την κατεύθυνσι αυτή. Οι δομές, που προετοιμάζουν τον ερχομό της «Νέας Εποχής», είναι επίσης επικίνδυνες, γιατί αποπροσωποποιούν τα ανθρώπινα πρόσωπα και μεταβάλλουν την κοινωνία σε μάζα. Θεσμοί όπως το ηλεκτρονικό φακέλωμα, η κατάργησις του θρησκεύματος από τις ταυτότητες των Ελλήνων, ο σταδιακός περιορισμός της διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών στα σχολεία, η σχεδιαζόμενη επαχθής και ασφυκτική για την λειτουργία της φορολόγησις της Εκκλησίας, η ενορχηστρωμένη πολεμική των Μ.Μ.Ε. κατά της Εκκλησίας, η συστηματική προσπάθεια να διαλυθή η Ορθόδοξος ελληνική οικογένεια, συνιστούν μέτρα αποδομήσεως των ελληνορθόδοξων θεμελίων του Έθνους μας.
Εν μέσω αυτής της ζοφεράς καταστάσεως, θα εορτάσωμε τα Αγια Πάθη του Σωτήρος Χριστού.
Διαβάστε περισσότερα »
Αυτοεκτίμηση ή Ταπείνωση; Πορεία από την τραγωδία στην κάθαρση (π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος)

Ομιλία που πραγματοποιήθηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Παντελεήμονος της Ιεράς Μητρ. Γλυφάδας.
Διαβάστε περισσότερα »
Προσευχή (Αγ. Δημήτριος του Ροστώφ)

Ψυχή χωρίς προσευχή είναι καταδικασμένη να πεθάνη από πνευματική ασφυξία, όπως το σώμα όταν στερηθή το οξυγόνο.
Δυο ειδών προσευχές έχουμε: την κοινή, τη φανερή· και την ατομική, τη μυστική. Η κοινή προσευχή πρέπει να γίνεται πάντοτε σύμφωνα με την τάξι και το τυπικό που ορίζει η Εκκλησία μας. Στην κοινή προσευχή δεν έχουμε δικαίωμα ν’ αυτοσχεδιάζουμε, όπως κάνουν οι αιρετικοί. Έχει τον καθωρισμένο χρόνο και το καθωρισμένο από την Εκκλησία περιεχόμενό της: μεσονυκτικό, όρθρος, ώρες, λειτουργία, εσπερινός, απόδειπνο. Το ίδιο το Πανάγιο Πνεύμα, που συγκροτεί ολόκληρη την Εκκλησία, ώρισε αυτές τις προσευχές, για να λατρεύεται και να δοξάζεται αδιάκοπα ο αληθινός Θεός στη γη από τους ανθρώπους, όπως δοξάζεται στον ουρανό από τους αγγέλους.
Διαβάστε περισσότερα »
Λογισμοί αμαρτωλού (Φώτης Κόντογλου)

Μετά βαΐων και κλάδων… (Μοναχός Μωϋσής, Αγιορείτης)

Οι τελευταίες ημέρες της επίγειας διαβάσεως του Θεανθρώπου πλησιάζουν. Με σταθερό βηματισμό πορεύεται στο πάθος, στο σταυρό και στην ανάσταση. Ο λαός, ενθουσιασμένος από το θαύμα της αναστάσεως του Λαζάρου, μόλις άκουσε ότι ο Ιησούς πλησιάζει στα Ιεροσόλυμα βγήκε να τον προϋπαντήσει με ζητωκραυγές κι επευφημίες.
Διαβάστε περισσότερα »
Ο Ευαγγελισμός (Πρωτοπρ. π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος)

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του πρωτοπρεσβύτερου Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου, στα πλαίσια των μαθημάτων Αγιογραφίας των Αγίων Εικόνων της Ορθοδοξίας μας, που έγινε την Παρασκευή, 18-11-2005.
Διαβάστε περισσότερα »
Μυστική ένωσις με τον Κύριο (Αγ. Δημήτριος του Ροστώφ)

Χαρά και ευφροσύνη απέραντη, γιορτή και πανηγύρι αιώνιο της ψυχής είναι η μυστική ένωσίς της με τον Κύριο Ιησού Χριστό.
Αδελφέ μου, «έρχου και ίδε!» (Ίω. 1. 47). Έλα και δες τον Ιησού! Έλα και δόξασέ Τον! Έλα και ύμνησε τον Κύριό σου! Έλα και γονάτισε και κλάψε μπροστά στον πλάστη σου! Έλα, προσκύνησέ Τον, αναγνώρισέ Τον, ομολόγησέ Τον! «Πρόσελθε προς αυτόν και φωτίσθητι, και το πρόσωπόν σου ου μη καταισχυνθή” (Ψαλμ. 33. 6).
Διαβάστε περισσότερα »
Ομιλία εις την Ε΄ Κυριακήν των νηστειών: «Κύριε, προτού χαθώ τελείως σώσε με» (Αγ. Ιουστίνος Πόποβιτς)

(Μετάφραση αδελφών της Ι. Μ. Οσίου Γρηγορίου Αγ. Όρους, από το βιβλίο: Πασχαλινές Ομιλίες (Pashalne Besede), Βελιγράδι 1998)
Περί μεταφράσεων των λειτουργικών κειμένων (Αγιορείτες Ιερομόναχοι)

Τον τελευταίο καιρό γίνεται πολύ λόγος για το θέμα των μεταφράσεων των λειτουργικών κειμένων της Εκκλησίας σε γλώσσα περισσότερο προσιτή στον σημερινό κόσμο. Στο μικρό αυτό άρθρο εξετάζεται κατά πόσον μια ενδεχόμενη μετάφραση των λειτουργικών κειμένων θα βοηθήση ή θα βλάψη, και αν επομένως είναι σκόπιμη ή και θεμιτή η προσπάθεια αυτή.
Διαβάστε περισσότερα »
Σύντομα σχόλια στις Προηγιασμένες Θ. Λειτουργίες (πανοσιολ. αρχιμ. Βασίλειος Μπακογιάννης, ιεροκήρυξ Ι. Μ. Πατρών)

Οκνηρία στα πνευματικά έργα (Αγ. Δημήτριος του Ροστώφ)

ΦΥΛΑΞΕ την ψυχή σου από τη φοβερή παραλυσία, που οι Πατέρες ονομάζουν ακηδία, την οκνηρία δηλαδή στα πνευματικά έργα. Να θυμάσαι πάντοτε τα λόγια του αποστόλου που μας συμβουλεύει να είμαστε «τη σπουδή μη οκνηροί, τω πνεύματι ζέοντες, τω Κυρίω δουλεύοντες” (Ρωμ. 12. 11). Μην είσαι ράθυμος και χλιαρός, για να μην ακούσης κάποτε τα λόγια: «Ούτως ότι χλιαρός ει, και ούτε ζεστός ούτε ψυχρός, μέλλω σε εμέσαι εκ του στόματός μου» (Αποκ. 3. 16). Αγωνίζου, αγρύπνα, νήφε, μη χάνης μάταια τον χρόνο της ζωής σου, τον χρόνο που σου δόθηκε για την καλλιέργεια της ψυχής και την απόκτησι των αιωνίων αγαθών. Φρόντιζε να μην πέραση ούτε μια μέρα σου αργή από πνευματικά έργα. Ο χρόνος που περνά δεν γυρίζει πίσω.
Διαβάστε περισσότερα »
Η Ευχαριστιακή Ζωή (Αρχιμ. Γεώργιος Καψάνης, Ηγούμενος Ι.Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Ομιλία του γέροντα με θέμα “Η Ευχαριστιακή Ζωή”
Διαβάστε περισσότερα »
Υπομονή (Αγ. Δημήτριος του Ροστώφ)

«Υπομονής έχετε χρείαν, ίνα το θέλημα του Θεού ποιήσαντες κομίσησθε την επαγγελίαν» (Εβρ. 10. 36). Αυτοί που υπομένουν αγόγγυστα και με καρτερία τα πάντα, μένουν πιστοί στο θέλημα του Θεού. Κι αυτοί που μένουν πιστοί στο θέλημα του Θεού, θα πάρουν την αμοιβή που υποσχέθηκε Εκείνος: τη βασιλεία των ουρανών. Γι’ αυτό κι εσύ «μη νικώ υπό του κακού, αλλά νίκα εν τω αγαθώ το κακόν… Μηδενί κακόν αντί κακού αποδιδόντες· προνοούμενοι καλά ενώπιον πάντων ανθρώπων· μη εαυτούς εκδικούντες, αγαπητοί, αλλά δότε τόπον τη οργή· γέγραπται γαρ· εμοί εκδίκησις, εγώ ανταποδώσω, λέγει Κύριος» (Ρωμ. 12. 21, 17, 19). Στον Κύριο ανήκει η κρίσις και η καταδίκη όσων σε αδικούν. Σε σένα η καλωσύνη και η μακροθυμία. Στον Κύριο ανήκει η τιμωρία και η πάταξις του κάκου. Σε σένα η ανεξικακία και η υπομονή.
Διαβάστε περισσότερα »
Θλίψεις (Αγ. Δημήτριος του Ροστώφ)

Τις δοκιμασίες και τις θλίψεις, που έρχονται και παρέρχονται και ξεχνιούνται, μην τις αντιμετωπίζης με άλογη απελπισία. Ο χρόνος φέρνει τη λήθη και η λήθη την παρηγοριά και τη θεραπεία κάθε κακού. Όλα είναι περαστικά και φευγαλέα, η ευτυχία και η δυστυχία, η χαρά και η λύπη, η ηδονή και ο πόνος, η ζωή και ο θάνατος. Τα μόνα μόνιμα και αμετάβλητα είναι η αιώνια ζωή και η αιώνια κόλασις. Αυτό μην το ξεχνάς ποτέ.
Διαβάστε περισσότερα »
Ζήλος ου κατ’ επίγνωσιν (Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης)

Συχνά εμφανίζονται στον ιερό χώρο της Εκκλησίας άνθρωποι, που υπερβάλλουν στην τήρηση διαφόρων τύπων της θρησκευτικής ζωής. Με άγρυπνα μάτια παρακολουθούν τους πάντες, κληρικούς και λαϊκούς, και εύκολα βγάζουν συμπεράσματα και προβαίνουν σε εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, οι οποίες μερικές φορές είναι θυελλώδεις και δυναμικές. Ο ου κατ’ επίγνωσιν ζήλος των αδελφών αυτών, προκαλεί δυσάρεστες καταστάσεις, οι οποίες κουράζουν τους άλλους, που βρίσκονται στον Ιερό Ναό για να λατρέψουν τον Θεό και να βρουν παρηγορία.
Διαβάστε περισσότερα »
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς (Αρχιμ. Βασίλειος Γοντικάκης, Προηγούμενος Ιεράς Μονής Ιβήρων Αγ. Όρους)

Ομιλία του π. Βασίλειου Γοντικάκη που πραγματοποιήθηκε το 2002 στη Θεολογική σχολή της Θεσσαλονίκης με θέμα: “Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς”.
Διαβάστε περισσότερα »
Πνευματικότητα και βιοτικές μέριμνες (Πρεσβ. Διονύσιος Τάτσης)

Οι συνειδητοί χριστιανοί συχνά διαπιστώνουν ότι οι βιοτικές μέριμνες, όταν ξεπερνούν κάποιο όριο, γίνονται το μεγάλο εμπόδιο, σχεδόν ανυπέρβλητο, στην κατά Θεόν ζωή τους. Το θέμα είναι σοβαρό και πρέπει να αντιμετωπίζεται με προσοχή και διάκριση.
Διαβάστε περισσότερα »
Οργή και μνησικακία (Αγ. Δημήτριος του Ροστώφ)

Σαφής, αλλά και φοβερή, είναι η προειδοποίησις του Κυρίου: «Πας ο οργιζόμενος τω αδελφώ αυτού εική, ένοχος έσται τη κρίσει» (Ματθ. 5. 22). Μην οργίζεσαι εναντίον κανενός ανθρώπου, έστω κι αν πραγματικά έχης απ’ αυτόν αδικηθή. «Οργή γαρ ανδρός δικαιοσύνην Θεού ου κατεργάζεται» (Ιακ. 1. 20). Γι’ αυτό «ο ήλιος μη επιδυέτω επί τω παροργισμώ υμών… πάσα πικρία και θυμός και οργή και κραυγή και βλασφημία αρθήτω αφ’ υμών συν πάση κακία. Γίνεσθε δε εις αλλήλους χρηστοί, εύσπλαχνοι, χαριζόμενοι εαυτοίς καθώς και ο Θεός εν Χριστώ εχαρίσατο υμίν» (Εφ. 4. 26, 31-32).
Διαβάστε περισσότερα »
Τα δεύτερα πληρωτικά της Θ. Λειτουργίας του Χρυσοστόμου (π. Νικόλαος Μέζης)

Ζήλεια και φθόνος (Αγ. Δημήτριος του Ροστώφ)

Ρύπος της ψυχής είναι η ζήλεια, ο φθόνος, που γεννιέται από την υπερηφάνεια.
Μη ζηλεύης, αδελφέ μου, κανέναν άνθρωπο για την ευτυχία του εδώ στη γη. Μη ζηλεύης τον πλούσιο και τον ένδοξο. Μη ζητάς «θησαυρούς επί της γης, όπου σης και βρώσις αφανίζει, και όπου κλέπτεται διορύσσουσι και κλέπτουσι» (Ματθ. 6. 19). Να ζηλεύης και να μιμήσαι τον εργάτη της αρετής, τον άνθρωπο του Θεού τον χαριτωμένο από το Άγιο Πνεύμα, τον πιο ένδοξο από τους ένδοξους και τον πιο πλούσιο από τους πλουσίους, που αποταμιεύει «θησαυρούς εν ουρανώ, όπου ούτε σης ούτε βρώσις αφανίζει, και όπου κλέπται ου διορύσσουσιν ουδέ κλέπτουσιν» (Ματθ. 6. 20).
Διαβάστε περισσότερα »
Η δύναμη της πίστης και η αδυναμία της απιστίας (Φώτης Κόντογλου)

Οι άνθρωποι έχουν στην καρδιά τους μεγάλο φόβο μήπως απομείνουν απροστάτευτοι και φτωχοί στη ζωή τους, και για τούτο, ο νους κι’ ο λογισμός τους είναι στο να μαζέψουν χρήματα, ή ν’ αποχτήσουν κτήματα κι’ άλλα πλούτη, για να τάχουνε στην ανάγκη τους.
Διαβάστε περισσότερα »
Φιλαργυρία και ελπίδα στον Θεό (Αγ. Δημήτριος του Ροστώφ)

Για την μνησικακία (Αββάς Δωρόθεος)

Από το βιβλίο Αββά Δωροθέου “Έργα Ασκητικά”, Εκδ. «ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ», Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου, Καρέας
Η‘ Διδασκαλία
Διαβάστε περισσότερα »
Η υπακοή ως οδός ελευθερίας (Αρχιμ. Γεώργιος Καψάνης, Ηγούμενος Ι. Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Ανάπαυσις της ψυχής κοντά στον Κύριο (Αγ. Δημήτριος του Ροστώφ)

Όσο και ν΄ αναζητάς ανάπαυσι και παρηγοριά σ’ αυτόν τον πρόσκαιρο κόσμο δεν θα την βρης. Την ειρήνη και την παρηγοριά μπορεί να τη δώση στην ψυχή μόνον ο Κύριος, με τη χάρι Του. Όπως ο ίδιος είπε: «Ειρήνην αφίημι υμίν, ειρήνη την εμήν δίδωμι υμίν· ου καθώς ο κόσμος δίδωσιν, εγώ δίδωμι υμίν» (Ιω. 14. 27).
Οι μητέρες των Τριών Ιεραρχών (Αρχιμ. Μελέτιος Βαδραχάνης)

Όποιος μελετά τη ζωή και το έργο των Τριών Ιεραρχών διαπιστώνει ότι οι μεγάλοι παιδαγωγοί εις την εν Χριστώ ζωή και στη σμίλευση κατά Θεό της προσωπικότητάς τους υπήρξαν κυρίως οι άγιες μητέρες τους. Αυτές υπήρξαν σαρκικές μητέρες αλλά και πνευματικές. Αυτές τους κυοφόρησαν, τους γέννησαν, τους ανέθρεψαν, τους στήριξαν με τις προσευχές τους, τις συμβουλές τους, το παράδειγμά τους. Στο βίο των Τριών Ιεραρχών δεν βρίσκουμε γέροντες και πνευματικούς οδηγούς. Αν εξαιρέσουμε τον άγιο Χρυσόστομο, ο οποίος αφού χειροτονήθηκε αναγνώστης σε ηλικία 21 ετών, έφυγε στην έρημο όπου και μόνασε κοντά σε γέροντα 4 έτη, δεν έχουμε άλλο στοιχείο καθοδηγήσεως τους.
Διαβάστε περισσότερα »
Η παιδεία στους Τρεις Ιεράρχες (Γ.Δ. Μπαμπινιώτης)

Μνήμη θανάτου και αδιαφορία για τα φθαρτά (Αγ. Δημήτριος του Ροστώφ)

«Ξένος και παρεπίδημος ει επί της γης» (πρβλ. Εβρ. 11. 13). Δεν θ’ αργήσης ν’ αποδημήσης από τον μάταιο τούτο κόσμο. Να θυμάσαι λοιπόν πάντοτε τον θάνατο, και τότε ούτε με τα παρόντα και πρόσκαιρα θα δεθής, ούτε θ’ αμαρτήσης: «μιμνήσκου τα έσχατά σου, και εις τον αιώνα ουχ αμαρτήσεις» (Σοφ. Σειρ. 7. 36).
Διαβάστε περισσότερα »
Η Οσία Ξένη της Πετρουπόλεως η δια Χριστόν Σαλή

Ο Ηλείας Γερμανός περί κριτηρίων Αγιοκατατάξεως και Παπουλάκου

1. Ως γνωστόν ένα από τα 4 ιδιαίτερα γνωρίσματα της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας είναι το «ΑΓΙΑ», αφού κεφαλή αυτής είναι ο ΠΑΝΑΓΙΟΣ Θεάνθρωπος Κυριος Ιησούς Χριστός. Αλλά και ο γλυκύτερος καρπός της Εκκλησίας μας είναι ο αγιασμός των μελών της, αφού «τούτο γαρ εστι θέλημα του Θεού, ο αγιασμός υμών» (Α Θεσσαλ. Δ 3), ενώ ο Θεάνθρωπος εις την αρχιερατικήν του προσευχήν έλεγεν· «υπέρ αυτών εγώ αγιάζω εμαυτόν, ίνα και αυτοί ώσιν ηγιασμένοι εν αληθεία» και παρεκάλει τον Ουράνιον Πατέρα του· « αγίασον αυτούς εν τη αληθεία σου» ( Ιωάννου ΙΖ 17-19 ). Δια τούτο και η θεϊκή παραγγελία· «άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ άγιος ειμί>> (Α’ Πετρου Α 16).
Μετάνοια (Αγ. Δημήτριος του Ροστώφ)

ΝΑ ΚΡΑΤΑΣ αδιάκοπα την ψυχή σου σε κατάστασι μετανοίας και πένθους. Διαπίστωσε και τις πιο ασήμαντες αδυναμίες σου και πολέμησέ τες. Αν αδιαφορήσης για τις μικρές πτώσεις και τα μικρά αμαρτήματα, να είσαι βέβαιος ότι θα δεις κάποτε τον εαυτό σου ν’ αδιαφορή και για τα μεγάλα. Από την πιο φευγαλέα και λεπτή αμαρτωλή σκέψι γεννιέται κάποτε το πιο σοβαρό αμάρτημα.
Διαβάστε περισσότερα »
Ένα διαδεδομένο πάθος (Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας κ. Ιωήλ)

«Εἰσὶ δὲ τρεῖς διαφοραὶ ψεύδους’ ἔστιν ὁ ψευδόμενος κατὰ διάνοιαν καὶ ἔστιν ὁ ἐν λόγῳ ψευδόμενος καὶ ἔστιν ὁ εἰς αὐτὸν τὸν βίον αὐτοῦ ψευδόμενος» (ἀββᾶ Δωροθέου, Περὶ Ψεύδους, ΕΠΕ «ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ», τ. 12, σ. 434).
Ὑπάρχουν τρεῖς γενικοὶ τρόποι γιὰ νὰ λέμε ψέματα καὶ νὰ εἴμαστε ψευδόμενοι, γράφει ὁ ἀββᾶς Δωρόθεος. Διαβάστε περισσότερα »
Γέλιο και αργολογία (Αγ. Δημήτριος του Ροστώφ)

Μην παρασύρεσαι σε άκαιρο και αδιάκριτο γέλιο και σε αργολογία, για να μη σκορπίσης ό,τι μάζεψες με κόπο και δάκρυ. Το αδιάκριτο γέλιο διασκορπίζει όλα τα καλά που μαζεύτηκαν στην ψυχή. Απομακρύνει τη χάρι του Κυρίου, φονεύει τη μνήμη του θανάτου, φέρνει τη λησμοσύνη της φοβερής κρίσεως, ψυχραίνει τον αγωνιστικό ζήλο, σκοτίζει τη συνείδησι, θλίβει τους αγγέλους, χαροποιεί τους δαίμονες. Το γέλιο είναι αίτιο της αυθάδειας, παραγωγός της αμαρτίας, χειραγωγός στην ασωτία, πρόδρομος κάθε πτώσεως. Το γέλιο είναι γνώρισμα φιλήδονης καρδίας, φανέρωσις ψυχής δειλής και απόδειξις πνευματικής ανανδρίας.
Διαβάστε περισσότερα »
Η Εκκλησία «ζωτικό μέρος της κοινωνίας» (Πρωτ. π. Θωμάς Βαμβίνης)

Γράφηκε στην εφημερίδα Καθημερινή (1-11-2009): «Ο κόσμος αλλάζει τόσο ριζικά, που οι αποφάσεις των Εκκλησιών θα κρίνουν αν θα επιζήσουν ως ζωτικά μέρη της κοινωνίας». Αυτή είναι η κατάληξη άρθρου του Ν. Κωνσταντάρα με τίτλο: «Το δίκοπο σπαθί του Βενεδίκτου».
Διαβάστε περισσότερα »
Κατάκρισις (Αγ. Δημήτριος του Ροστώφ)

Λύτρωσι από τις αμαρτίες σου ποτέ δεν θα βρης, όσο δεν εφαρμόζεις την εντολή και την προειδοποίηση του Κυρίου: «Μη κρίνετε ίνα μη κριθήτε· εν ω γαρ κρίματι κρίνετε κριθήσεσθε, και εν ω μέτρω μετρείτε μετρηθήσεται υμίν» (Ματθ. 7. 1-2). Ποτέ να μην κρίνης, γιατί ένας είναι μόνο ο Κριτής, που θα κρίνη ζώντας και νεκρούς. Κοίτα μόνο τον εαυτό σου και τα έργα σου, για τα οποία θα κριθής. Δεν βλέπεις πόσες αμαρτίες έχεις; Πώς τολμάς λοιπόν να κατακρίνης τον άλλον;
Το παράπονο (Αρχιμ. Αθηναγόρας Καραμαντζάνης)

Ο Mέγας Bασίλειος κι ο Παραμορφωμένος Xριστιανισμός (Φώτης Κόντογλου)

Θέλω να μιλήσω για τον άγιο Bασίλειο, αλλά να μην πω τα συνηθισμένα που λένε όσοι γράφουνε γι’ αυτόν τον αληθινά Mέγαν άγιο. Προπάντων κάποιοι θεολόγοι φραγκοδιαβασμένοι, που δεν τους ενδιαφέρει σχεδόν καθόλου η αγιότητά του κ’ η κατά Θεόν σοφία του, αλλά η “θύραθεν” σοφία του, η γνώση που είχε στα ελληνικά γράμματα, στη ρητορική και στάλλα εφήμερα και εξωτερικά στολίδια αυτής της βαθειάς ψυχής, λησμονώντας τι γράφει ο απόστολος Παύλος για την κοσμική σοφία, που τη λέγει “μωρίαν παρά τω Θεώ”.
Διαβάστε περισσότερα »
Πορίσματα ημερίδος «Οι Ιεροί Κανόνες ισχύουν σήμερα;»

Η ημερίδα πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2009 στον Ι. Ν. Αγ. Κοσμά Αμαρουσίου.
Εμπεριστατωμένες εισηγήσεις με πλούσιες αγιοπατερικές παραπομπές έκαναν οι: πρωτοπρεσβύτερος Ιωάννης Φωτόπουλος, θεολόγος-νομικός, με θέμα: «Ιερά Παράδοση και Ιεροί Κανόνες», πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Διαμαντόπουλος, θεολόγος-φιλόλογος, με θέμα: «Η νηπτική θεολογία ως προϋπόθεση ερμηνείας των Ιερών Κανόνων», αρχιμανδρίτης Σαράντης Σαράντος, θεολόγος-φιλόλογος, με θέμα: «Θεραπευτική των Ιερών Κανόνων» και τέλος ο πρωτοπρεσβύτερος Λάμπρος Φωτόπουλος με θέμα: «Σχέση Ιερών Κανόνων και κοσμικών νόμων».
Συμμετοχή της Εκκλησίας της Ελλάδος στον διάλογο μεταξύ Ορθοδόξου Εκκλησίας και Παπισμού (Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος)

Παρέμβαση του Σεβασμιωτάτου στην Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος που κατετέθη στα Πρακτικά της Συνόδου
Ανθρώπινη μηδαμινότητα και αδυναμία (Αγ. Δημήτριος του Ροστώφ)

Κράτησε μόνιμα μέσα στον νου σου ότι «εν ανομίαις συνελήφθης και εν αμαρτίαις εκίσσησέ σε η μήτηρ σου» (πρβλ Ψαλμ. 50. 7). Η ύπαρξίς σου είναι συνυφασμένη με την αμαρτία, από τη στιγμή της συλλήψεώς σου. Γι’ αυτό μη νομίζης πως έχεις την παραμικρή αξία. «Ει γαρ δοκεί τις είναί τι μηδέν ων, εαυτόν φρεναπατά» (Γαλ. 6. 3).
Διαβάστε περισσότερα »
Το ένδυμα της ντροπής (Αρχιμ. Αθηναγόρας Καραμαντζάνης)

«Εστίν αισχύνη επάγουσα αμαρτίαν και εστίν αισχύνη δόξα και χάρις» (Παροιμίες 26,11)
Η Ενανθρώπηση του Υιού και οι συνέπειές της (Αγ. Ιωάννης Δαμασκηνός)

Για ποιο λόγο ενανθρώπησε ο Υιός του Θεού και όχι ο Πατήρ ή το Πνεύμα και ποιες οι συνέπειες της ενανθρώπησης. (Αγίου Ιωάννη Δαμασκηνού)
Διαβάστε περισσότερα »
Ανάλυση της θεολογίας της εικόνας της Γεννήσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού (π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος)

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του πρωτοπρεσβύτερου Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου, στα πλαίσια των μαθημάτων Αγιογραφίας των Αγίων Εικόνων της Ορθοδοξίας μας, που έγινε την Παρασκευή, 11-11-2005.
Διαβάστε περισσότερα »
Εις την Γέννησιν του Ιησού Χριστού (Αγ. Νικόδημος Αγιορείτης)

Σκέψου, αγαπητέ μου, ότι όπως είναι συναρμολογημένος απ’ όλα τα κτίσματα αυτός ο αισθητός απέραντος κόσμος, έτσι ακόμη είναι καμωμένος ένας άλλος κόσμος νοητός που αποτελείται από αμαρτωλούς, του οποίου τα στοιχεία είναι οι τρεις διεστραμμένοι έρωτες, που αναφέρει ο Θεολόγος Ιωάννης: δηλ. α) ο έρωτας των ηδονών, β) ο έρωτας του πλούτου και γ) ο έρωτας της δόξας. “Παν εν τω κόσμω η επιθυμία της σαρκός και η επιθυμία των οφθαλμών και η αλαζονεία του βίου” (Α’ Ιω. 2,16)1.
Ταπείνωσις (Αγ. Δημήτριος του Ροστώφ)

Ικέτευε ακατάπαυστα τον Κύριο να σ’ αξίωση ν’ ανταποκριθής στο θείο κάλεσμά Του: «Δεύτε πρός με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, καγώ αναπαύσω υμάς. Άρατε τον ζυγόν μου εφ’ υμάς και μάθετε απ’ εμού, ότι πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία, και ευρήσετε ανάπαυσιν ταις ψυχαίς υμών» (Ματθ. 11. 28-29). Πουθενά δεν θα βρης τόση ανάπαυσι, όση μέσα στην ταπείνωσι. Πουθενά δεν θα βρης τόση ταραχή, όση μέσα στην υπερηφάνεια. Ταπεινώσου μπροστά σε όλους και θα υψωθής από τον Κύριο. Αλλά και όταν υψωθής από Εκείνον μείνε πάλι ταπεινός, για να μη χάσης τη χάρι Του, «Ταπεινώθητε ενώπιον του Κυρίου και υψώσει υμάς» (Ιακ. 4. 10).
Υπερηφάνεια (Αγ. Δημήτριος του Ροστώφ)

Θυμήσου ότι από μόνη την υπερηφάνεια ένας άγγελος έπεσε από τον ουρανό. Και από άγγελος έγινε διάβολος.
Μην είσαι κι εσύ υπερήφανος και υψηλόφρων, για να μη γίνης όμοιος με τους δαίμονες. Να είσαι ταπεινός και πράος, και θα γίνης όμοιος με τους αγγέλους. Τότε θα ευλογηθής από τον Κύριο: «Επί τίνα επιβλέψω, αλλ’ ή επί τον ταπεινόν και ησύχιον και τρέμοντά μου τους λόγους;» (Ησ. 66. 2).
Δεν υπάρχει τίποτε πιο βδελυκτό στον Θεό, αλλά και στους ανθρώπους, από την υπερηφάνεια και την οίηση. Και δεν υπάρχει τίποτε πιο προσφιλές και ευχάριστο από την πραότητα και την ταπεινοφροσύνη.
Διαβάστε περισσότερα »
Σχέση Ιερών Κανόνων και κοσμικών νόμων (Πρωτοπρ. π. Λάμπρος Φωτόπουλος)

Ομιλία που εκφωνήθηκε στα πλαίσια της ημερίδος “Οι Ιεροί Κανόνες ισχύουν σήμερα;“, που διοργάνωσαν οι Ιεροί Ναοί Κοιμήσεως Θεοτόκου και Αγίου Κοσμά Αιτωλού Αμαρουσίου. Η ημερίδα πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2009 στο Πνευματικό Κέντρο του Ι. Ν. Αγίου Κοσμά Αιτωλού με ομιλητές: τον Πρωτ. Ι. Φωτόπουλο με θέμα: “Ιερά Παράδοση και ιεροί Κανόνες”, τον Πρωτ. Γ. Διαμαντόπουλο με θέμα: “Η νηπτικὴ θεολογία ως προϋπόθεση ερμηνείας των Ι. Κανόνων”, τον Αρχιμ. Σαράντη Σαράντο με θέμα: “Θεραπευτικὴ των Ιερών Κανόνων”, και τον Πρωτοπρ. Λάμπρο Φωτόπουλο με θέμα: “Σχέση Ι. Κανόνων και κοσμικών νόμων”.
Η ανθρώπινη δόξα (Αγ. Δημήτριος του Ροστώφ)

Η δόξα των ανθρώπων σου στερεί τη δόξα του Θεού. Μη γλυκαίνεσαι με την τιμή του κόσμου τούτου, για να μην πικραθής ξαφνικά κι αναπάντεχα από την ατίμωσι του κόσμου τούτου. Γιατί, σ’ αυτή τη γη, τη δόξα ακολουθεί συνήθως η ατίμωσις. Μετά την ευδαιμονία έρχεται η δυστυχία, μετά την ευφροσύνη η θλίψις, μετά τη χαρά ο πόνος, μετά τη ζωή ο θάνατος. Όλα μεταβάλλονται, όλα έρχονται και παρέρχονται, εκτός από τον αιώνιο Θεό και την αιώνια δόξα Του.
Διαβάστε περισσότερα »
Καύχησις και αυτοέπαινος (Αγ. Δημήτριος του Ροστώφ)

Ζητάς με πάθος και μανία τον έπαινο, την αναγνώρισι και τη δόξα των ανθρώπων. Εκτός από τον Θεό, τον πάντων ποιητή, κανείς άλλος δεν είναι άξιος επαίνου και δόξης, «Μη καυχάσθω ο φρόνιμος εν τη φρονήσει αυτού, και μη καυχάσθω ο δυνατός εν τη δυνάμει αυτού, και μη καυχάσθω ο πλούσιος εν τω πλούτω αυτού, αλλ’ εν τούτω καυχάσθω ο καυχώμενος, συνιείν και γινώσκειν τον Κύριον και ποιείν κρίμα και δικαιοσύνην εν μέσω της γης» (Α’ Βασιλ. 2. 10).
Διαβάστε περισσότερα »
Η πονηρία του όρκου (Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος)

Το θέμα του όρκου μπορεί να το αντιμετωπίση κανείς από πολλές πλευρές, ήτοι θεολογική, φιλοσοφική, κοινωνιολογική, νομική κ.λπ. Διετυπώθησαν κατά καιρούς πολλές απόψεις για το αν πρέπει να θεσπίζεται ο όρκος σε χριστιανικά ή κοσμικά κράτη.
Θεωρώ ότι δύο είναι οι βάσεις πάνω στις οποίες μπορεί ένας κληρικός να εκφέρη την άποψή του για την διατήρηση ή την κατάργηση του όρκου. Η μία είναι ποια είναι η σκοπιμότητα της πρότασης για κατάργηση: Γίνεται από σεβασμό στον Θεό, στην Εκκλησία, στις προσωπικές πεποιθήσεις, ή από προσπάθεια αποθρησκειοποίησης της κοινωνίας; Η άλλη βάση είναι καθαρά θεολογική, που συνδέεται με μια εκκοσμικευμένη χριστιανική ζωή.
Διαβάστε περισσότερα »
Θείες και γήινες παρηγοριές (Αγ. Δημήτριος του Ροστώφ)

Εάν δεν προσκολληθής στα γήινα πράγματα, θα μείνης ελεύθερος και από τα δεσμά των θλίψεων. Ας μη σαγηνεύεται η καρδιά σου από τα υλικά, για να μη γίνη αιχμάλωτή τους. Μην αναζητάς ανάπαυσι και παρηγοριά στις σαρκικές απολαύσεις, γιατί δεν θ’ αναπαυθής ποτέ σ’ αυτές. Αναζήτησε τον Κύριο, τον πλάστη και ευεργέτη σου. Όλα τα επίγεια είναι πρόσκαιρα και απατηλά, μόνο ο Θεός και η αγάπη Του μένουν στον αιώνα.
Διαβάστε περισσότερα »
Αυτοκτονία: οι Ιεροί Κανόνες και η Παράδοση της Εκκλησίας (πρωτοπρεσβύτερος Λάμπρος Φωτόπουλος, εφημέριος Ι.Ν. Αγίου Κοσμά Αιτωλού Αμαρουσίου)

Η δισχιλιετής παράδοση της Εκκλησίας μας διδάσκει χωρίς καμμία απολύτως αμφιβολία ότι ο αυτόχειρας δεν κηδεύεται, εκτός βέβαια αν είναι παράφρονας. Όταν μάλιστα τα Κοιμητήρια ανήκαν στην Εκκλησία και όχι όπως σήμερα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, οι αυτόχειρες όχι μόνο δεν εκηδεύοντο με εκκλησιαστική κηδεία, αλλά εν σιωπή εθάπτοντο εκτός του περιβόλου του Κοιμητηρίου. Η πρακτική αυτή δεν είναι μόνον προφορική παράδοση της Εκκλησίας που φτάνει μέχρι τους αγίους Αποστόλους και το Χριστό , αλλά αποτελεί και Κανονική υποχρέωση που απορρέει από γραπτό Ιερό Κανόνα. Αυτός είναι ο 14ος ι. Κανών του αγίου Τιμοθέου Αλεξανδρείας, που έχει Οικουμενικό κύρος μετά την επικύρωσή του από τον 2ο Κανόνα της έκτης Οικουμενικής Συνόδου. Να τι λέγει ο ι. Κανόνας:
Διαβάστε περισσότερα »
Νηστεία και εγκράτεια (Αγ. Δημήτριος του Ροστώφ)

ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΗΣ ποτέ πνευματική διαύγεια, σωστή κρίσι και θεϊκά αποτελέσματα στον πόλεμο κατά των παθών σου, αν δεν αγαπήσης τη νηστεία και δεν ασκηθής σε γενικότερη εγκράτεια όλων των επιθυμιών σου. Αλλιώς θα δαπανήσης τη ζωή σου μέσα στο σκοτάδι της συγχύσεως και της αλογίας και θα πάρης ως αμοιβή τη στέρησι της ουράνιας μακαριότητος.
Διαβάστε περισσότερα »
Πρέπει να ορκιζόμαστε, ή όχι; (Χάρης Ανδρεόπουλος, Θεολόγος)

Θεολογικό σχόλιο μ’ αφορμή την άρνηση ενίων βουλευτών να δώσουν τον νενομισμένο όρκο – Τί επιτάσσει το Ευαγγέλιο, τί προτρέπουν οι Πατέρες της Εκκλησίας; – Tι έχει αποφασίσει εδώ και μια δεκαετία το ΣτΕ
Διαβάστε περισσότερα »
Συνείδησις και διάκρισις (Αγ. Δημήτριος του Ροστώφ)

Για να δης τα υλικά πράγματα, πρέπει να είναι υγιείς οι σωματικοί οφθαλμοί σου. Για να γνωρίσης τα νοερά πράγματα, πρέπει να είναι υγιείς οι οφθαλμοί της ψυχής σου, να έχης δηλαδή φωτισμένη συνείδησι και διάκρισι. Μόνο μ’ αυτή την προϋπόθεση θα εφαρμόζης σωστά τις εντολές του Θεού «και ουκ εκκλινείς απ’ αυτών εις δεξιά ουδέ εις αριστερά, ίνα συνής εν πάσιν οις εάν πράσσης» (Ιησ. Ναυή 1. 7).
Διαβάστε περισσότερα »
Θείος φωτισμός (Αγ. Δημήτριος του Ροστώφ)

Βυθό βαθύ ονομάζει ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος τα μυστήρια και τη σοφία του Θεού. Γι’ αυτό, ενώ η ανθρώπινη σοφία διδάσκεται από τους ανθρώπους, η θεία σοφία διδάσκεται μόνο από τον Θεό και μόνο σε λίγους, όσους έχουν ζωντανή πίστι και καλή προαίρεσι. Εκείνος που δεν διδάχθηκε από τους ανθρώπους τη σοφία τους, δεν θα μπορέση ποτέ να την κατανοήση και να την οικειοποιηθή. Εκείνος που διδάχθηκε από τον Θεό τη θεία σοφία, είναι σε θέσι να κατανοή τα πάντα, και θεία και ανθρώπινα.
Διαβάστε περισσότερα »
Ο κόσμος της φθοράς και ο κόσμος της αφθαρσίας (Φώτης Κόντογλου)

Βαθειά μελαγχολία αισθάνεται κανένας, βλέποντας με πόση αγάπη και με τι ζήλο καταγίνονται οι άνθρωποι να χτίσουνε τα σπίτια τους και τα εξοχικά τους, να τα στολίσουνε απ’ έξω κι από μέσα, να βάλουνε έμορφα έπιπλα, ακριβά χαλιά, βιβλιοθήκες, έργα της τέχνης, πολυέλαια και πολύφωτα, να φυλάξουνε στα ντουλάπια τα καλά τα ρούχα τους, τα δικά τους και των παιδιών τους, να στολίσουνε τις κάμαρες μ’ ένα σωρό αγαπημένα πράγματα, που τα ξεσκονίζουνε με προσοχή μην τύχει και πάθουνε τίποτα, να περιποιηθούνε τους κήπους τους, μ’ έναν λόγο να είναι αφοσιωμένοι, οι καημένοι, μ’ όλη την ψυχή τους στο να κάνουνε την κατοικία τους ευχάριστη, για να περάσουνε καλή ζωή με την οικογένειά τους και με τους φίλους τους.
Διαβάστε περισσότερα »
Προ του γάμου και μετά τον γάμον ή περί αστείων πραγμάτων (Αρχιμ. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)

Κύριε διευθυντά,
γνωστός φιλοσοφών θεολόγος, καθηγητής Ανωτάτης Σχολής, περιοδεύων κατ’ αυτός εν Κύπρω ηκούσθη εις δημόσιον συζήτησιν να λέγη και τα ακόλουθα:
«Ο γάμος δεν είναι μυστήριο, με την έννοιαν του αν κάνουμε έρωτα πέντε λεπτά πριν το γάμο είναι αμαρτία, ενώ αν κάνουμε έρωτα πέντε λεπτά αργότερα είμαστε εντάξει. Αστεία πράγματα!».
Το «αστεία πράγματα» το επανέλαβε με στόμφο τρεις φορές. Και συμπλήρωσεν:
«Ο γάμος είναι μυστήριο με την έννοια όχι του ότι έρχεται να νομιμοποιήσει τις σχέσεις δύο ανθρώπων, αλλά κατά το ότι δύο άνθρωποι γίνονται δεκτοί σαν συζευγμένοι μέσα στην κοινότητα της Εκκλησίας». Επειδή οι απόψεις αυτές εσκανδάλισαν πολλούς, παρακαλώ θερμώς τον «Ο. Τ.» να αναλάβη την ευθύνην να μας διαφωτίση περί του θέματος αυτού.
Με την εν Κυρίω αγάπη
Κύπριος θεολόγος
ΣΗΜ. «Ορθόδοξου Τύπου.»: Την παρούσαν επιστολήν εθέσαμεν υπ’ όψιν του Αρχιμ. π. Επιφανίου Θεοδωροπούλου και τον παρεκαλέσαμεν να υποβληθή εις τον κόπον να απαντήση εις τον επιστολογράφον μας. Ούτος μας έστειλε την κατωτέρω δημοσιευομένων απάντησιν η οποία τοποθετεί τα πράγματα εις την αρμόζουσαν θέσιν και δια την οποίαν τον ευχαριστούμεν.
Πόλεμος λογισμών (Αγ. Δημήτριος του Ροστώφ)

Από τους πονηρούς λογισμούς που πολεμούν τον άνθρωπο, τρεις είναι οι πιο σκληροί: της απιστίας, της βλασφημίας και της πορνείας.
Για να κοπάση αυτός ο πόλεμος, πρέπει πρώτα να γνωρίζης πότε αμαρτάνεις και πότε όχι:
Διαβάστε περισσότερα »
Πρόσωπο και είδωλο στην Εκκλησία (Αρχιμ. Βασίλειος Γοντικάκης, προηγούμενος Ι.Μ. Ιβήρων Αγίου Όρους)

Ομιλία του του αρχιμανδρίτη π. Βασιλείου Γοντικάκη στην πολυτεχνική σχολή της Θεσσαλονίκης το 1983.
Διαβάστε περισσότερα »
Περί την αναγνώρισιν παγκοσμίου πρωτείου στον Πάπα της Ρώμης κατά την πρώτη χιλιετία (Αρχιμ. Γεώργιος Καψάνης, καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Ανθρωπιστικός και Θεανθρώπινος πολιτισμός († Αρχιμ. Ιουστίνος Πόποβιτς, 1894-1979)

…Ο Θεάνθρωπος μεταμορφώνει πρώτον την ψυχήν και κατόπιν το σώμα. Η μεταμορφωμένη ψυχή μεταμορφώνει το σώμα, δηλαδή μεταμορφώνει την ύλην.
Ο σκοπός του θεανθρωπίνου πολιτισμού είναι να μεταμορφώση όχι μόνον τον άνθρωπον και την ανθρωπότητα, αλλά δι’ αυτών και όλην την κτίσιν. Αλλά πώς δύναται να πραγματοποιηθή ο σκοπός αυτός; Μόνον με τα θεανθρώπινα μέσα. Αυτά δε είναι αι ευαγγελικοί αρεταί: πίστις και αγάπη, ελπίς και προσευχή, νηστεία και ταπείνωσις, πραότης και ευσπλαχνία, φιλοθεΐα και φιλανθρωπία. Ο ασκών τας αρετάς αυτάς οικοδομεί την θεανθρωπίνην ορθόδοξον κουλτούραν και τον πολιτισμόν. Ο πράττων τας αρετάς αυτάς άνθρωπος μεταβάλλει την ψυχήν του από άσχημον εις εύμορφον, από σκοτεινήν εις φωτεινήν, από αμαρτωλήν και ζοφοειδή εις Χριστοειδή. Το δε σώμα του μεταβάλλει εις πλαίσιον το οποίον πλαισιώνει την Χριστοειδή ψυχήν του.

Η αντιμετώπιση του θανάτου (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

Πολλά πράγματα θέλουμε να μαθαίνουμε και να κατανοούμε, προπαντός όμως τον καιρό που θα γίνει η συντέλεια του κόσμου. Ο απόστολος Παύλος, για να περιορίσει την άκαιρη αυτή πολυπραγμοσύνη μας, γράφει σε μιαν επιστολή του: «Σχετικά με το χρόνο του ερχομού του Κυρίου, αδελφοί, δεν χρειάζεται να σας γράψω, γιατί κι εσείς το ξέρετε πολύ καλά, ότι η ημέρα του Κυρίου θα έρθει απροειδοποίητα, όπως ο κλέφτης τη νύχτα» (Α’ Θεσ. 5:1-2).
Τί θα κερδίσουμε, δηλαδή, αν γνωρίζουμε πότε θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία του Χριστού; Πέστε μου. Ας υποθέσουμε ότι θα γίνει ύστερ’ από είκοσι χρόνια ή τριάντα ή εκατό. Ποιά σημασία μπορεί να έχει αυτό για μας; Μήπως για τον καθένα μας η συντέλεια δεν έρχεται με το τέλος της ζωής του; Γιατί, λοιπόν, πονοκεφαλιάζεις και βασανίζεσαι για το τέλος του κόσμου; Δυστυχώς, όμως, όπως συμβαίνει και σε πολλές άλλες περιπτώσεις, στις οποίες αδιαφορούμε για τα ζητήματα που μας αφορούν άμεσα και καταπιανόμαστε με τα ζητήματα των άλλων, παραμελούμε τις δικές μας υποθέσεις και φροντίζουμε για τις ξένες, έτσι και σε τούτη την περίπτωση· αντί ο καθένας μας να ενδιαφέρεται για το δικό του τέλος, θέλουμε να μάθουμε με λεπτομέρειες πώς και πότε θα έρθει το κοινό τέλος όλων μας.
Διαβάστε περισσότερα »
Οι «Βυζαντινολιγούρηδες» και ο μηδενισμός του πρωτοπρεσβυτέρου π. Βασιλείου Θερμού

Ακολούθως δημοσιεύομεν κείμενον, το οποίον υπογράφουν οι κάτωθι διαπρεπείς κληρικοί: π. Ιωάννης Φωτόπουλος, εφημ. Ι. Ν. Αγ. Παρασκευής Αττικής, π. Αθανάσιος Μηνάς, πρώην εφημ. Ι. Ν. Αγ. Ελευθερίου Αρεως, π. Γεώργιος Διαμαντόπουλος εφημ. Ι. Ν. Αγ. Ανδρέου Λαυρίου, π. Βασίλειος Κοκολάκης, εφημ. Ι. Ν. Υψώσεως Τ. Σταυρού Χολαργού, π. Σταύρος Τρικαλιώτης, εφημ. Ι. Ν. Αγ. Παρασκευής Αττικής, π. Αντώνιος Μπουσδέκης, εφημ. Ι. Ν. Αγ. Νικολάου Νικαίας, π. Γεώργιος Παπαδάκης, εφημ. Ι. Ν. Αγ. Νικολάου Αμαρουσίου, π. Νικόλαος Πουρσανίδης εφημ. Ι. Ν. Παμ. Ταξιαρχών Αχαρνών, π. Γεώργιος Χρόνης, εφημ. Ι. Ν. Αγίου Ανδρέου Παιανίας, π. Χαράλαμπος Θεοδώσης, εφημ. Ι. Ν. Αγ. Νεκταρίου Κ. Κηφισιάς, π. Ιωάννης Χατζηθανάσης εφημ. Ι. Ν. Αγίας Παρασκευής Αττικής, π. Ευθύμιος Μουζακίτης, εφημ. Ι. Ν. Αγ. Κοσμά Αιτ. Αμαρουσίου, π. Χρήστος Κατσούλης, εφημ. Ι. Ν. Παναγίας Βλαχερνών Αμαρουσίου, Αρχιμ. Σαράντης Σαράντος εφημ. Ι. Ν. Κοιμ. Θεοτόκου Αμαρουσίου, οι οποίοι προέρχονται από διαφόρους Μητροπόλεις της Ελλαδικής Εκκλησίας, βάσει του οποίου ελέγχεται ο π. Βασίλειος Θερμός, αλλά και όσοι αποδέχονται τας καινοτόμους, αντιπατερικάς ιδέας του.
Το ύφος του κειμένου είναι απλούν, θεολογικόν αλλά και αυστηρόν εις τας -φρικτάς, δυστυχώς!- διαπιστώσεις του π. Βασιλείου Θερμού δια το Μέγα Μυστήριον της Θείας Ευχαριστίας, ως αυτό παρεδόθη από τους Αγίους Πατέρας και τελείται έως τας ημέρας μας αναλλοίωτον και πανάγιον.
Ο π. Βασίλειος Θερμός εμμένει εις την λεγομένην Λειτουργικήν αναγέννησιν, την οποίαν απέρριψεν -επί Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου- ο ευσεβής Ορθόδοξος Ελληνικός λαός.
Φρικτοί οι χαρακτηρισμοί του δια την Θείαν Λειτουργίαν, την οποίαν έγραψαν Θεοφόροι Πατέρες, ως οι Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος και Μέγας Βασίλειος.
Ο ισοπεδοτικός π. Βασίλειος εχαρακτήρισεν ως «Βυζαντινολιγούρηδες όσους τιμούν το Βυζάντιον» και ότι ο Βυζαντινός πολιτισμός ήτο «ένας πολιτισμός όπως όλοι».
Ο «Ορθόδοξος Τύπος» έχει ασχοληθή και παλαιότερον με δηλώσεις και ομιλίας του π. Βασιλείου Θερμού θέλων -με βάσιν τους Αγίους Πατέρας και την Ιεράν Παράδοσιν της Αγίας μας Εκκλησίας- να αντικρούση και ανασκευάση τας καινοτόμους ιδέας του.
Το κείμενον, το οποίον υπογράφουν οι διαπρεπείς κληρικοί, έχει ως εξής:
Διαβάστε περισσότερα »
Ο πλούτος και η φτώχεια (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

Αν δεις κάποιον να γίνεται πλούσιος χωρίς να το αξίζει, μην τον καλοτυχίσεις, μην τον ζηλέψεις, μην τα βάλεις με τη θεία πρόνοια, μη νομίσεις ότι γίνεται τίποτα στον κόσμο τούτο τυχαία και άσκοπα. Θυμήσου την παραβολή του πλουσίου και του Λαζάρου. O πλούσιος είχε φτάσει στην κορύφωση του πλούτου και των απολαύσεων, ενώ συνάμα ήταν σκληρός και απάνθρωπος, πιο άγριος κι από τα σκυλιά. Τα σκυλιά σπλαχνίζονταν το Λάζαρο κι έγλειφαν τις πληγές, που σκέπαζαν το σώμα του, ενώ ο πλούσιος ούτε τα ψίχουλα του τραπεζιού του δεν έδινε στον φτωχό. Ο πλούσιος είχε περισσότερα απ’ όσα του χρειάζονταν. Ο Λάζαρος δεν είχε ούτε τα απόλυτα αναγκαία, ούτε την απαραίτητη καθημερινή του τροφή. Και μολονότι πάλευε συνέχεια με την πείνα και την αρρώστια, δεν αγανάκτησε, δεν βλαστήμησε το Θεό, δεν παραπονέθηκε ενάντια στη θεία πρόνοια.
Διαβάστε περισσότερα »
Η αποφυγή του θανάτου (Γιώργος Μπάρλας)

Δύο πρόσφατα γεγονότα μας κάνουν να σκεφτούμε το πώς αντιμετωπίζουν σήμερα οι άνθρωποι στον δυτικό κόσμο το γεγονός του θανάτου. Το πρώτο είναι η λεγόμενη γρίππη των χοίρων (Α/Η1Ν1) που με τη συνήθη κινδυνολογία των ΜΜΕ ήρθε να υπενθυμίσει με έναν σαφή τρόπο ότι η ανθρώπινη ζωή κινδυνεύει και από αυτόν τον νέο παράγοντα, ο οποίος χρήζει ειδικής αντιμετώπισης. Η αντιμετώπιση έγκειται στις προσπάθειες των επιστημόνων να περιορίσουν ή και να καταστήσουν ακίνδυνο τον ιό και επίσης στην ενημέρωση των ανθρώπων για το τι πρέπει να κάνουν έτσι ώστε να μην κινδυνεύσουν αλλά και να προστατεύσουν και τους συνανθρώπους τους. Το δεύτερο είναι ο νέος αντικαπνιστικός νόμος και η επικείμενη απαγόρευση του καπνίσματος σε όλους τους δημόσιους χώρους. Θα μπορούσε να προσθέσει κανείς και άλλα στοιχεία της σύγχρονης ζωής (η λατρεία της νεότητας, η προσοχή στις διατροφικές συνήθειες, η έμφαση που δίνεται στη γυμναστική, η συνεχής ιατρική πρόληψη κλπ.) για να διαπιστωθεί η τάση του σημερινού ανθρώπου αλλά και του πολιτισμού γενικότερα να διατηρηθεί με κάθε τρόπο όσο το δυνατόν περισσότερο σε κατάσταση υγείας και ταυτόχρονα να παρατείνει τη ζωή.
Διαβάστε περισσότερα »
Το αρχέτυπο της Ορθοδοξίας στην πράξη – Ο Αγιος (Αρχιμ. π. Βασίλειος Γοντικάκης)

ΣΤ’ εισήγηση στην ΣT’ συνεδρίαση του ΣΤ’ Θεολογικού Συνεδρίου που οργάνωσε η Πανελλήνιος Ένωσις Θεολόγων, και έλαβε χώρα υπό την Προεδρία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Σεραφείμ και ενώπιον 2.500 περίπου Συνέδρων, από 5-7 Σεπτεμβρίου 1986 με κεντρικό θέμα το «Ανθρώπινο πρότυπο της σύγχρονης παιδείας και το αρχέτυπο της Ορθοδοξίας»
Διαβάστε περισσότερα »
Η ανατροφή των παιδιών (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

Σας θερμοπαρακαλώ και σας ικετεύω να φροντίζετε πολύ για τα παιδιά σας και να επιδιώκετε τη σωτηρία της ψυχής τους.
Διαβάστε περισσότερα »
Αιρέσεις (“Χριστιανική Κίνηση Αγάπης”) δρουν ανεξέλεγκτα στο χώρο των πανεπιστημίων

Η προτεσταντική υπερδογματική ομάδα «Χριστιανική Κίνηση Αγάπης» κινείται στο χώρο των Πανεπιστημίων προσεγγίζοντας φοιτητές και καθηγητές και διανέμοντας DVD για το Χριστό με μη ορθόδοξες σωτηριολογικές θέσεις. Η ομάδα αυτή που έχει χαρακτηρισθεί ως ασυμβίβαστη με την Ορθόδοξη Πίστη (αρ. 71 στον κατάλογο των χριστιανικών αιρέσεων) δραστηριοποιείται αυτή την περίοδο στο Πανεπιστήμιο των Πατρών. Άτομα της ομάδας δραστηριοποιούνται επίσης και στα Πανεπιστήμια της Αθήνας, Θεσσαλονίκης, Αλεξανδρούπολης, Κομοτηνής, Ξάνθης, Ιωαννίνων, Ρεθύμνου, Βόλου και Φλώρινας καθώς και στα Α.Τ.Ε.Ι Καβάλας, Σερρών, Λάρισας, Φλώρινας, Κοζάνης, Καστοριάς και Χανίων. Περισσότερα στοιχεία για τη «Χριστιανική Κίνηση Αγάπης» τα αντι-ορθόδοξα δόγματα και τον τρόπο δράσης της μπορεί κανείς να βρει στη μελέτη του μακαριστού π. Αντωνίου Αλεβιζοπούλου «Εγχειρίδιο αιρέσεων και παραχριστιανικών ομάδων», Αθήνα 2004 (βλέπε παρακάτω).
Διαβάστε περισσότερα »
Η χριστιανική συζυγία: Συμβουλές προς τον σύζυγο (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

…
Ας θεωρούμε, λοιπόν, ότι ο άνδρας είναι το κεφάλι και η γυναίκα το σώμα, όπως αποδεικνύει και τούτος ο αποστολικός συλλογισμός: «Ο άνδρας είναι η κεφαλή (δηλ. ο αρχηγός) της γυναίκας, όπως και ο Χριστός της Εκκλησίας. Ο Χριστός είναι και ο σωτήρας του σώματός Του, της Εκκλησίας. Όπως όμως η Εκκλησία υποτάσσεται στο Χριστό, έτσι και οι γυναίκες πρέπει σε όλα να υποτάσσονται στους άνδρες τους» (Εφ. 5:23-24).
Εσύ, ο άνδρας, ακούς τον Παύλο, που συμβουλεύει τη γυναίκα να υποτάσσεται σ’ εσένα, και τον επαινείς και τον θαυμάζεις. Ακου, όμως, τι λέει παρακάτω. Ακου τι ζητάει από σένα: «Οι άνδρες ν’ αγαπάτε τις γυναίκες σας, όπως ο Χριστός αγάπησε την Εκκλησία και πρόσφερε τη ζωή Του γι’ αυτήν» (Εφ. 5:25). Είδες προηγουμένως υπερβολή υποταγής; Δες τώρα υπερβολή αγάπης. Θέλεις να υπακούει σ’ εσένα η γυναίκα σου, όπως η Εκκλησία υπακούει στο Χριστό; Φρόντιζε κι εσύ γι’ αυτήν, όπως ο Χριστός για την Εκκλησία. Κι αν χρειαστεί τη ζωή σου να θυσιάσεις γι’ αυτήν, κομμάτια να γίνεις χίλιες φορές, τα πάντα να υπομείνεις και να πάθεις, μην αρνηθείς να το κάνεις.
Διαβάστε περισσότερα »
Η άσκηση του σώματος ως επικουρική θεραπευτική (Jean Claude Larchet)

Είδαμε ότι στην ευρεία σημασία της, η έννοια της άσκησης είναι δυνατόν να παρομοιαστεί με αυτήν της «πράξεως», γεγονός που υποδηλώνει τη διπλή κίνηση με την οποία ο άνθρωπος εξαγνίζεται από τα πάθη και αποκτά τις αρετές.
Συχνά η άσκηση κατανοείται στην πιο στενή σημασία της, ως σύνολο πρακτικών ή δοκιμασιών που αφορούν αμέσως στο σώμα: τούτο συμβαίνει για δύο λόγους: πρωτίστως επειδή ο άνθρωπος καλείται ν’ αντιμετωπίσει τα λεγόμενα «σωματικά» πάθη, και κατά δεύτερο λόγο γιατί συναντά στην πνευματική ζωή του κάποια εμπόδια, που οφείλονται σε συγκεκριμένες σωματικές καταστάσεις. Γενικά τότε κάνουμε λόγο για «σωματικήν άσκησιν», που διακρίνεται από την «έσω άσκησιν» [Σ.τ.μ.: θ’ αναφέρεται και ως εσωτερική άσκηση] (που μερικές φορές ονομάζεται: «άσκησις της καρδίας») (Βλ. για παράδειγμα: ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΜΕΓΑΣ, Επιστολή), της οποίας προηγείται λογικά, αλλ’ όχι προσωρινά. Σ’ αυτή την άσκηση αναφέρεται ο Απόστολος Παύλος, όταν δηλώνει: «Υπωπιάζω μου το σώμα και δουλαγωγώ» (Α’ Κορ. 9, 21).
Διαβάστε περισσότερα »
Φάε, η αμαρτία δική μου

Συχνά τυχαίνει σε παρέες, κάποιος να μη νηστεύει και να λέει με «αυτοθυσία» στον άλλο που νηστεύει:
-Φάε, η αμαρτία δική μου. Λες και η νηστεία είναι φόρος που θα μπορούσε να πληρώσει ο συνέταιρος!
Η προτροπή αυτή δείχνει τη νομικιστική αντίληψη που έχουμε για την σχέση μας με την Εκκλησία. Έγκλημα και τιμωρία. Παράβαση, ενοχή, ποινή, εξιλέωση. Οι κανόνες της Εκκλησίας υποβιβάζονται σε στείρους νόμους και κυριαρχεί το άγχος, μη τυχόν τους παραβεί κανείς· και ακολουθήσει η τιμωρία.
Διαβάστε περισσότερα »
Η προσευχή (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

Η προσευχή είναι μεγάλο αγαθό, αν γίνεται και με λογισμό αγαθό· αν ευχαριστούμε το Θεό όχι μόνο όταν μας δίνει, αλλά και όταν δεν μας δίνει ό,τι Του ζητάμε, αφού και τα δύο τα κάνει για την ωφέλειά μας. Έτσι, και όταν δεν παίρνουμε, ουσιαστικά παίρνουμε με το να μην πάρουμε ό,τι δεν μας συμφέρει. Υπάρχουν, βλέπετε, περιπτώσεις που η μη ικανοποίηση του αιτήματός μας είναι πιο ωφέλιμη. Και τότε ό,τι θεωρούμε σαν αποτυχία είναι επιτυχία.
Ας μη στεναχωριόμαστε, λοιπόν, όταν ο Θεός αργεί να εισακούσει την προσευχή μας. Ας μη χάνουμε την υπομονή μας. Μήπως και πριν ζητήσουμε κάτι, δεν μπορεί να μας το δώσει ο Πανάγαθος; Μπορεί, φυσικά, αλλά περιμένει από μας κάποιαν αφορμή, ώστε να μας βοηθήσει δίκαια. Γι’ αυτό ας Του δίνουμε την αφορμή με την προσευχή και ας περιμένουμε με πίστη, με ελπίδα, με εμπιστοσύνη στην πανσοφία και στη φιλανθρωπία Του. Μας έδωσε ό,τι ζητήσαμε; Ας Τον ευχαριστούμε. Δεν μας έδωσε; Και πάλι ας Τον ευχαριστούμε, γιατί δεν γνωρίζουμε, όπως γνωρίζει Εκείνος, τι είναι καλό για μας.
Διαβάστε περισσότερα »
Η θεραπευτική της κενοδοξίας και της υπερηφανίας: Η ταπείνωση (Jean Claude Larchet)

1. Η θεραπευτική της κενοδοξίας
Περιγράφοντας την κενοδοξία, είδαμε, ότι αποτελεί ένα πάθος ιδιαίτερα λεπτό, δύσκολο ν’ αναγνωριστεί και ικανό να περιβάλλεται πολλές μορφές και να επιτίθεται στον άνθρωπο από πολλές πλευρές. Ο Αγιος Ιωάννης Σιναΐτης τη θεωρεί ως την πιο δύσκολη και επικίνδυνη απ’ όλες τις παγίδες.
Η θεραπευτική έναντι της συγκεκριμένης πνευματικής νόσου αποδεικνύεται λοιπόν ότι είναι εξαρχής ιδιαίτερα λεπτή: και τόσο περισσότερο μάλιστα, καθώς το πάθος τροφοδοτείται ακόμη και απ’ όσα κάνουμε για να το πολεμήσουμε και ενισχύεται από την ήττα και την καταστροφή του, όπως εξηγεί ο Αγιος Ιωάννης Κασσιανός: Όλα τα κακά εξασθενούν μόλις κυριαρχήσουμε σ’ αυτά και όταν ηττηθούν αποδυναμώνονται μέρα με τη μέρα […]. Η κενοδοξία, μόλις νικηθεί (από κάποιον), ανορθώνεται και επανέρχεται για να τον πολεμήσει αγριότερα και ενώ τη θεωρούμε αδύναμη και μισοπεθαμένη, αυτή μπροστά στο κατώφλι του θανάτου αναλαμβάνει τις δυνάμεις της. Οι υπόλοιπες κακίες προσβάλλουν γενικά μόνο όσους έχουν ήδη νικηθεί· όμως αυτή εδώ καταδιώκει σκληρότερα τους νικητές της, και όσο δυναμικότερα την πιέζει και τη στριμώχνει κάποιος, τόσο περισσότερο επωφελείται η κενοδοξία από την έπαρση και την αλαζονία του νικητή της, ώστε να (του) αντεπιτεθεί βιαιότερα. Έτσι η κενοδοξία εξαπατά ανελέητα όσους δεν περιμένουν την επίθεσή της και δεν παίρνουν τα μέτρα τους.
Εκείνος που αναλαμβάνει τη θεραπευτική της κενοδοξίας θα πρέπει λοιπόν να δείχνει από την αρχή ως το τέλος μεγάλη πνευματική διάκριση και συνεχή νήψη και εγρήγορση (Πρβλ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΣΣΙΑΝΟΣ, ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΙΝΑΪΤΗΣ, Κλίμαξ, ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΑΖΗΣ, Επιστολή).
Διαβάστε περισσότερα »
Ο Μέγας και Άγιος Κωνσταντίνος (Αρχιμ. Μελέτιος Στάθης, Εφημέριος του Ιερού Ναού Αγίας Βαρβάρας Άνω Πατησίων και συνεργάτης της Συνοδικής Επιτροπής της Εκκλησίας επί των αιρέσεων)

Και μόνο το όνομα Κωνσταντίνος ν’ ακουσθεί, συγκινεί κάθε χριστιανική καρδιά, όχι μόνο σήμερα αλλά από πολλά χρόνια πριν, διότι συνδέεται με τους θρύλους της φυλής, ότι “πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θάναι”. Συγκινεί, διότι ο πρώτος που έφερε το όνομα ο Κωνσταντίνος ο Α’ ο Μέγας, υπήρξε όχι μόνο ένας από τους μεγαλύτερους άνδρες της παγκόσμιας ιστορίας αλλά κάτι παραπάνω. Υπήρξε Αγιος.
Κι όταν ακούσουν την λέξη Αγιος, αρχίζουν να διαμαρτύρονται οι κράχτες της αθεΐας και της απιστίας. Είναι Αγιος; Στρατηγός, ναι είναι, Βασιλιάς και Αυτοκράτορας ναι. Μέγας ναι είναι, αλλά Αγιος; Όχι, δεν είναι Αγιος λένε. Γιατί δεν είναι Αγιος; Διότι, λένε, ότι ο Μ. Κωνσταντίνος έκανε εγκλήματα, ότι σκότωσε τον γιο του τον Κρίσπο, ότι σκότωσε την δεύτερη γυναίκα του την Φαύστα, και συνεπώς δεν πρέπει να ονομάζεται Αγιος.(*)
Διαβάστε περισσότερα »
Το βαθύ μυστήριο της Ορθοδοξίας. Ας το διαφυλάξουμε (Φώτης Κόντογλου)

Μεγάλο, πολὺ μεγάλο καὶ σπουδαῖο εἶναι ἕνα ζήτημα ποὺ δὲν τοῦ δώσανε σχεδὸν καθόλου προσοχὴ οἱ περισσότεροι Ἕλληνες. Κι αὐτὸ εἶναι τὸ ὅτι ἀπὸ καιρὸ ἀρχίσανε κάποιοι δικοί μας κληρικοὶ νὰ θέλουν καὶ νὰ ἐπιδιώκουν νὰ δέσουν στενὲς σχέσεις μὲ τοὺς παπικούς, ποὺ ἐπὶ τόσους αἰῶνες μᾶς ρημάξανε. Γιατί, στὰ ἀληθινά, δὲν ὑπάρχει πιὸ μεγάλος ἀντίμαχος τῆς φυλῆς μας, κι ἐπίμονος ἀντίμαχος, πού, σώνει καὶ καλά, θέλει νὰ σβήσει τὴν Ὀρθοδοξία. Οἱ δεσποτάδες ποὺ εἶπα πὼς τοὺς ἔπιασε, ἄξαφνα κι ἀναπάντεχα, ὁ ἔρωτας μὲ τοὺς Λατίνους, λένε πὼς τὸ κάνουνε ἀπὸ «ἀγάπη». Μὰ αὐτὸ εἶναι χονδροειδέστατη δικαιολογία καὶ καλὰ θὰ κάνουνε νὰ παρατήσουνε αὐτὰ τὰ ροσόλια τῆς «ἀγάπης», ποὺ τὴν κάνανε ρεζίλι. Ὁ διάβολος, ἅμα θελήσει νὰ κάνει τὸ πιὸ πονηρὸ παιγνίδι του, μιλᾶ, ὁ ἀλιτήριος γιὰ ἀγάπη. Ὅ,τι εἶπε ὁ Χριστός, τὸ λέγει κι αὐτὸς κάλπικα, γιὰ νὰ ξεγελάσει. Τώρα, στὰ καλὰ καθούμενα, τοὺς ρασοφόρους μας στὴν Πόλη, τοὺς ἔπιασε παροξυσμὸς τῆς ἀγάπης γιὰ τοὺς Ἰταλιάνους, ποὺ στέκουνται, ὅπως πάντα, κρύοι καὶ περήφανοι καὶ δὲν γυρίζουνε νὰ τοὺς δοῦνε αὐτοὺς τοὺς «ἐν Χριστῷ ἀδελφούς», ποὺ ὅσα τοὺς κάνανε ἀπὸ τὸν καιρὸ τῶν Σταυροφόρων ἴσαμε τώρα, δὲν τοὺς τἄκανε μήτε Τοῦρκος, μήτε Τάταρος, μήτε Μωχαμετάνος. Ἴσως καὶ οἱ δικοί μας νὰ κάνουν ἀπὸ παρεξηγημένη καλωσύνη.
Διαβάστε περισσότερα »
Η Θεοτόκος (Αρχ. Βασίλειος Γοντικάκης, Προηγούμενος Ιεράς Μονής Ιβήρων Αγίου Όρους)

Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας.
Η Θεοτόκος ρίζα της αληθινής ελευθερίας μας (Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Καθηγούμενος Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Η ομιλία πραγματοποιήθηκε στις 15-3-1987 στον Άγιο Δημήτριο
Θεσσαλονίκης, από τον Καθηγούμενο της Ιεράς Μονής Γρηγορίου, Αγίου Όρους.
Διαβάστε περισσότερα »
Ένα φαινόμενο της νεοελληνικής θρησκευτικής ζωής: Οι Χριστιανικές Οργανώσεις (Απ. Αλεξανδρίδης)

Μέσα στις δύσκολες στιγμές των πρώτων χρόνων της ελεύθερης ζωής και της δημιουργίας του συγχρόνου ελληνικού κράτους, η Ελληνική Εκκλησία βρέθηκε σε αδυναμία να αντιμετωπίσει τις καινούργιες συνθήκες και καταστάσεις.
Διαβάστε περισσότερα »
Απόστολος Παύλος: Ο πρώτος μετά τον Ένα; (π. Νικόλαος Μέζης)

«Εναλλακτικές Θεραπείες». Η επιστροφή του γιατρού – μάγου (Μοναχός Αρσένιος Βλιαγκόφτης, Δρ. Θεολ. Πτ. Φιλολ.)

Τις λεγόμενες εναλλακτικές θεραπείες μπορεί να προσεγγίσει κάποιος από την επιστημονική-ιατρική πλευρά, αλλά και από την πνευματική πλευρά, την πλευρά δηλαδή της κοσμοθεωριακής των θεμελιώσεως, και των πνευματικών επιπτώσεων που ενδεχομένως έχει η ενασχόληση με αυτές. Την ιατρική πλευρά, είναι άλλοι αρμοδιότεροι να την πραγματευτούν. Εμείς θα ασχοληθούμε εδώ όσο μας το επιτρέπει ο χώρος με την πνευματική πλευρά. Θα πρέπει πάντως να πούμε εξ αρχής ότι και από επιστημονικής-ιατρικής πλευράς οι εναλλακτικές θεραπείες δεν γίνονται αποδεκτές.
Διαβάστε περισσότερα »
Περί μεταμόσχευσης… (Αρχ. Σωφρόνιος Σαχάρωφ)

…διαβάζω περισσότερο και βρήκα μάλιστα δυνάμεις να γράψω και μερικά γράμματα. Γενικά τα γράμματα έγιναν για μένα ένας εφιάλτης. Δυστυχώς, από μένα και σε αυτή την κατάσταση που βρίσκομαι, οι άνθρωποι περιμένουν γράμματα γεμάτα προσοχή και κατανόηση. Ο καθένας περιμένει αυτό, ανεξάρτητα από τα ενδιαφέροντά του, τη θέση του ή την κατάστασή του. Προ πολλού έθεσα ως στόχο μου να έχω τέτοια γνώση του ανθρώπου, για να μπορώ πραγματικά να εισδύω στα βιώματα του καθενός, ώστε να είμαι σε θέση να μοιράζομαι πραγματικά τα παθήματά του. Στην περίπτωση αυτή δημιουργείται η ακόλουθη εικόνα:
Διαβάστε περισσότερα »
Η μεγάλη μου περιπέτεια κατά την αναζήτηση της αληθείας (Από την αδελφή Ματθαία Όσβαλντ)

Η ιστορία διηγείται, πως μία ρωμαιοκαθολική Μοναχή ανακάλυψε την πληρότητα της αληθείας στην Ορθόδοξη Εκκλησία
Διαβάστε περισσότερα »
Φιλοκαλικοί Πατέρες του 18ου αιώνος (Αρχιμ. Γεώργιος Καψάνης Καθηγούμενος Ι. Μ. Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Η αγάπη του Θεού εχάρισε στην Εκκλησία αγιασμένους πατέρες, οι οποίοι εσφράγισαν τον 18ο και τον 19ο αιώνα με την φωτεινή παρουσία τους, την ορθόδοξη θεολογία τους, την αυστηρή ασκητική τους ζωή, τα θεοφώτιστα συγγράμματά τους και τις παραδοσιακές μοναστικές τους αρχές. Οι πατέρες μας αυτοί άφησαν ανεξίτηλη την σφραγίδα τους στην εκκλησιαστική ζωή μέχρι τις ημέρες μας. Ωνομάσθηκαν σκωπτικά «κολλυβάδες» και η πνευματική τους δραστηριότητα «κολλυβαδικό κίνημα», επειδή την αφορμή για την εμφάνισί της έδωσε το γεγονός ότι οι μοναχοί της Ιεράς Σκήτης της Αγίας Αννης τελούσαν τα «μετά κολλύβων» μνημόσυνα των κτιτόρων του ανακαινιζομένου τότε καθολικού ναού (Κυριάκου) της Σκήτης κατά την ημέρα της Κυριακής αντί του Σαββάτου. Στην συνείδησι της Εκκλησίας όμως οι «κολλυβάδες» θα παραμείνουν ως «οι Φιλοκαλικοί Πατέρες του 18ου και 19ου αιώνος» και το πολύπλευρο έργο τους ως «Φιλοκαλική Αναγέννησις», όπως εύστοχα τους ονομάζει ο Σεβ. Μητροπολίτης Μαυροβουνίου Αμφιλόχιος[1]. Οι επιφανέστεροι και γνωστότεροι από αυτούς τους πατέρες είναι ο άγιος Μακάριος επίσκοπος Κορίνθου, ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης και ο άγιος Αθανάσιος ο Πάριος. Λόγω της θεολογικής τους μαρτυρίας, οι αοίδιμοι «Φιλοκαλικοί πατέρες» υπέστησαν διωγμούς και εξορίες από το Αγιον Όρος. Ο άγιος Αθανάσιος ο Πάριος μάλιστα αδίκως αφορίσθηκε. Εν τούτοις η ακούσια διασπορά τους, στα νησιά του Αιγαίου κυρίως, δημιούργησε μία θαυμάσια πνευματική κίνησι με πολλούς και εύχυμους καρπούς.
Διαβάστε περισσότερα »
The Bachelor Party – Το πάρτυ του εργένη (Πρωτ. Θεμιστοκλέους Χριστοδούλου)

Η δύση φαίνεται ἰδιαίτερα κατὰ τοὺς τελευταίους αἰῶνες ἦταν καὶ εἶναι μία πρόκληση γιὰ μίμηση ἐκ μέρους τῆς Ἀνατολῆς. Πρὶν ἀπὸ πολλοὺς αἰῶνες, ὅταν ἡ Δύση δὲν εἶχε ἀναπτύξει πολιτισμό, τότε συνέβαινε τὸ ἀντίθετο. Δηλαδὴ ἡ Δύση δανειζόταν πολιτισμὸ ἀπὸ τὴν Ἀνατολή. Πόσο ὅμως παράξενα εἶναι τὰ πράγματα! Οἱ φωτοδότες- Ἀνατολικοὶ νὰ γίνονται ἐξ αἰτίας τοῦ ἄκριτου μιμητισμοῦ μιμητὲς ξένων στοιχείων καὶ παραδόσεων πρὸς τὶς δικές τους παραδόσεις.
Ἕνα νέο φροῦτο προέκυψε κατὰ τὰ τελευταῖα χρόνια στὴν καθ΄ ἡμᾶς Ἀνατολὴ καὶ στὸ γάμο. Στὴν ἀποχριστιανοποιημένη καὶ ἄκρως ὑλιστικὴ Δύση ξεκίνησε ἕνα ἔθιμο. Αὐτὸ τὸ ἔθιμο ἔχει τὸ ὄνομα Βachelor party καὶ γίνεται τὴν προηγουμένη ἡμέρα τῆς τελέσεως τοῦ μυστηρίου τοῦ γάμου. Διαβάστε περισσότερα »
Ενορία – Σώμα Χριστού

α) Η ενορία ως κέντρο της ευχαριστιακής συνάξεως (π. Βασίλειος Γοντικάκης)
β) Η εν Χριστώ ενότητα της ενορίας, στην καθημερινή ζωή (π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος)
Διαβάστε περισσότερα »
Η πρόκληση του Διαφωτισμού και οι «Κολλυβάδες» πατέρες (Πρωτοπρ. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός)

Το 18ο αιώνα συντελείται νέα περιπετειώδης συνάντηση της Ορθόδοξης Ανατολής με τη Δύση, που στα βασικά της σημεία συνιστά επανάληψη της ανάλογης διαδικασίας του 14ου αιώνα. Συνεχιστές, άλλωστε, των Ησυχαστών του φθίνοντος Βυζαντίου ήσαν οι αγιορείτες Κολλυβάδες Πατέρες, ενώ στη θέση του Καλαβρού «Λατινέλληνος» Βαρλαάμ, του φορέα δηλαδή και εκφραστού της «ευρωπαϊκής» συνειδήσεως, κατέλαβαν οι επισημότεροι εκπρόσωποι του Ελληνικού Διαφωτισμού, κληρικοί και μοναχοί στην πλειονότητα τους, όπως και εκείνοι. Πρόκειται για μια νέα φάση του μακραίωνος εθνικού διχασμού μας, του μακρόσυρτου δηλαδή «πνευματικού δυϊσμού», που κατατρώγει μόνιμα την εθνική μας σάρκα.
Διαβάστε περισσότερα »
Ο Αγιος Νικόδημος, η Παιδεία και τα Θρησκευτικά (Κωνσταντίνος Χολέβας, Πολιτικός Επιστήμων)

Στις 14 Ιουλίου το Γένος των Ορθοδόξων Ελλήνων τιμά τη μνήμη του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου. Εφέτος δε αξίζει να ξαναδιαβάσουμε τα πάμπολλα έργα του και να διδαχθούμε από την σοφία του, δεδομένου ότι συμπληρώνονται 200 ακριβώς χρόνια από την οσιακή κοίμησή του. Ο Αγιος εκοιμήθη στις 14-7-1809 στο κελλί των Σκουρταίων κοντά στις Καρυές του Αγίου Όρους σε ηλικία 60 ετών. Πολλά εγράφησαν και θα γραφούν για την προσφορά του στο υπόδουλο τότε Γένος μας και στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Σήμερα θα προσπαθήσουμε να αξιολογήσουμε τη μορφή του ως πρότυπο παιδείας και ως δάσκαλο με όλη τη σημασία της λέξης.
Διαβάστε περισσότερα »
Κοσμικόν φρόνημα και νεότης (Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης)

Στις μεγάλες πόλεις υπάρχουν κληρικοί, οι οποίοι ασχολούνται με τους νέους και προσπαθούν να τους οδηγήσουν κοντά στο Χριστό, χρησιμοποιώντας σύγχρονες μεθόδους. Η προσπάθειά τους είναι αξιέπαινη, παρόλο που συχνά παρατηρούνται υπερβολές, οι οποίες υποβαθμίζουν το ορθόδοξο ήθος.
Διαβάστε περισσότερα »
Δεν επιτρέπεται η αιμοδοσία μετά την Θ. Κοινωνία (Αρχιμ. Νικόδημος Μπαρούσης)

Σε κάποιες περιπτώσεις υποστηρίζεται ότι επιτρέπεται η αιμοδοσία μετά την Θ. Κοινωνία «για λόγους υγείας» ή «χάριν των συνανθρώπων μας». Είναι όμως έτσι;
Διαβάστε περισσότερα »
Στη δίνη του εθνικισμού ο Χριστός και η Παναγία (π. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός)

1) Ένα σύμπτωμα του νοσηρού εθνικισμού (υπάρχει και ο υγιής εθνισμός, η φιλοπατρία) είναι η προσπάθεια κάποιων κύκλων του νεοπαγανισμού να αποδειχθεί η (δήθεν) ελληνική καταγωγή του Χριστού, ώστε και η σωτηρία του κόσμου, όπως και αν την κατανοούν οι εκπρόσωποί τους, να αποδοθεί στον Ελληνισμό. Σ’ αντίθεση, λοιπόν, προς εκείνους τους νεοειδωλολάτρες, που με μανία αποκρούουν και απορρίπτουν κάθε τι το χριστιανικό ψέγοντάς το με αποτροπιασμό ως «εβραϊκό», αυτοί τηρούν μια συγκαταβατική και διαλλακτική στάση, όχι φυσικά από ενδιαφέροντα σωτηριολογικά και θεολογικά, αλλά καθαρά εθνοφυλετικά, και κυρίως για την πολιτική εκμετάλλευση του Ελλαδικού Χριστιανισμού, ως Ορθοδοξίας, και την εξαπάτηση των αφελών.
Διαβάστε περισσότερα »
Σύγχρονος μοναστικός βίος (Αρχ. Βασίλειος Ιβηρίτης (Γοντικάκης))

Η θεραπευτική του φόβου: Ο φόβος του Θεού (Jean Claude Larchet)

Ο φόβος και οι καταστάσεις που συνδέονται ενδεχομένως μ’ αυτόν, όπως η δειλία, η ανησυχία, το άγχος, η αγωνία, η φοβία, έχουν ουσιαστική σχέση, όπως είδαμε, με την προσκόλληση στα αισθητά αγαθά. Δεν είναι λοιπόν δυνατόν να θεραπευτεί ο άνθρωπος απ’ αυτόν παρά μόνο αν (απο)χωριστεί από τον κόσμο τούτο (Πρβλ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ, Ομιλία-ανδριάντες), αν αποθέσει όλη του τη μέριμνα στο Θεό, με σταθερή την ελπίδα, ότι μέσω της Πρόνοιάς Του, θα φροντίσει για όλες του τις ανάγκες.
Διαβάστε περισσότερα »
«Το ζήτημα της συμπροσευχής μετά των ετεροδόξων κατά τους Ιερούς Κανόνες»: Σχολιασμός σε άρθρο του καθηγητού Βλασίου Φειδά (π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος, Εφημέριος Ι. Ν. Αγ. Νικολάου Πατρών)

Δημοσιεύθηκε στό δελτίο ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ (τεύχ. 699/30.4.09, σ.σ. 11-33) ἄρθρο τοῦ Καθηγητοῦ Βλασίου Φειδᾶ μέ τίτλο «τό ζήτημα τῆς συμπροσευχῆς μετά τῶν ἑτεροδόξων κατά τούς ἱερούς Κανόνες»[1] (στό ἑξῆς: Φειδᾶς). Ὅπως ἀναφέρει ὁ συντάκτης, τό ἄρθρο αὐτό ἀποτελεῖ ἀπάντηση–γνωμοδότηση σέ ἐρώτημα πού τοῦ ἀπευθύνθηκε.
Ἡ δημοσίευση τόσο μεγάλης ἐργασίας (σελ. 23) στό ἐπίσημο δελτίο τοῦ Ὀρθοδόξου Κέντρου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου (Σαμπεζύ Γενεύης) καί ἡ προσωπικότητα καί οἱ πολλές καί κρίσιμες ἰδιότητες τοῦ συντάκτου καταδεικνύουν τή σοβαρότητα τοῦ θέματος τῶν συμπροσευχῶν μέ ἑτεροδόξους στή σύγχρονη διορθόδοξη καί διαχριστιανική συνεργασία.
Στό ἄρθρο ὁ καθηγητής συμπεραίνει ὅτι ὄχι μόνο δέν ἀπαγορεύεται ἡ συμπροσευχή μέ τούς ἑτεροδόξους στά πλαίσια τῆς Οἰκουμενικῆς Κινήσεως, ἀλλά ἀντιθέτως οἱ Ἱ. Κανόνες ἐνθαρρύνουν τήν κοινή προσευχή μέ τίς ἄλλες ὁμολογίες, ἡ δέ κανονική ἀπαγόρευση περιορίζεται ἀποκλειστικά στή Θ. Λειτουργία.
Είναι όμως σωστό αυτό το συμπέρασμα;
Διαβάστε περισσότερα »
«Πλήν ο Υιός του ανθρώπου ελθών άρα ευρήσει την πίστιν επί της γης;» (Λουκ. 18, 8) (Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Δημήτριος (Τρακατέλλης))

Το μεγάλο όμως θέμα είναι αν οι άνθρωποι, στο πέρασμα του χρόνου και στη διαδοχή των αιώνων, μπορέσουν να διατηρήσουν ζωντανή και ενεργό μια τέτοια πίστη. Το πρόβλημα ακριβώς αυτό εκφράζεται με το εκπληκτικά έντονο και αποκαλυπτικό ερώτημα του Χριστού στο τέλος της παραβολής της χήρας και του αδίκου κριτού: «Πλήν ο Υιός του Ανθρώπου ελθών άρα ευρήσει την πίστιν επί της γης;» (Λουκ. 18, 8).
Βασικές αρχές της Αγιογραφίας και ανάλυση της θεολογίας της εικόνας της Υπεραγίας Θεοτόκου (Πρωτοπρ. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος)

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του πρωτοπρεσβύτερου Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου, στα πλαίσια των μαθημάτων Αγιογραφίας των Αγίων Εικόνων της Ορθοδοξίας μας, που έγινε την Παρασκευή, 04-11-2005.
Διαβάστε περισσότερα »
Η Θεανθρώπινη Εξέλιξη (Γέροντας Ιουστίνος Πόποβιτς)

Ζητάς να σου απαντήσω στο ερώτημα, αν μπορεί η επιστημονική αντίληψη περί της εξελίξεως του κόσμου και του ανθρώπου να συνυπάρξει με την παραδοσιακή ορθόδοξη αίσθηση και γνώση. Ακόμη, ρωτάς, το ποια είναι στην περίπτωση αυτή η στάση των Πατέρων και για το αν υπάρχει γενικώς η ανάγκη για μια τέτοια συνύπαρξη. Με πολλή συντομία λοιπόν γράφω τα εξής:
Διαβάστε περισσότερα »
Οι γονείς και η ανατροφή των παιδιών (Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης)

Ευχαριστώ για την ευγενή πρόσκληση προς την ταπεινότητά μου. Ίσως σκεφθεί κάποιος δικαιολογημένα τι έχει να πει ένας απομακρυσμένος Αγιορείτης μοναχός για την οικογένεια, για τους γονείς και την ανατροφή των τέκνων τους; Ο μοναχός δεν είναι ανέραστος, μισόκοσμος κι απομονωμένος. Ο μοναχός είναι ευχέτης υπέρ όλης της οικουμένης. Πάντοτε η Εκκλησία ήθελε ν’ ακούει τους μοναχούς. Στην ιερά ησυχία σοφίζεται, φωτίζεται, αγωνιζόμενος και καθαιρόμενος. Παρατηρεί λοιπόν τους ασκητές να μηνύουν στον άστατο κόσμο το «στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου». Η μεγάλη τρυφή του κόσμου, η υπερκαταναλωτική κοινωνία, η ευδαιμονία, η ευμάρεια δεν είναι διόλου θετικά στοιχεία για την ανάπτυξη της πνευματικής ζωής.
Το Αγιον Όρος ανησυχεί για την κατιούσα πορεία του κόσμου. Για τις ανίερες ιδέες που ακούγονται πρώτη φορά στον νεοελληνικό βίο, για συμβίωση μόνιμη και νόμιμη αγάμων ακόμη κι ομοφυλοφίλων, για την έξαρση της μοιχείας, την αύξηση των διαζυγίων. Καθημερινά έρχονται θλιμμένοι και προβληματισμένοι άνθρωποι στο Αγιον Όρος, πνιγμένοι στ’ αδιέξοδα από μια ανοημάτιστη ζωή κι ένα λανθασμένο τρόπο βίου.
Ιδιαίτερα μας προβληματίζει η αδιαφορία των νέων, με τα πολλά ψυχικά τραύματα. Ταπεινά φρονούμε πως ένα τελευταίο ακόμη οχυρό είναι η οικογένεια, παρά τα όποια προβλήματά της.
Διαβάστε περισσότερα »
Πραγματοποίησαν μεταμόσχευση οι άγιοι Κοσμάς και Δαμιανός; (Κωνσταντίνος Καρακατσάνης, αναπληρωτής καθηγητής και διευθυντής του Εργαστηρίου Πυρηνικής Ιατρικής, του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης)

(Επιστολή προς το περιοδικό “ΘΕΟΔΡΟΜΙΑ”)
Αιδεσιμολογιώτατε π. Θεόδωρε, ευλογείτε,
Στο τεύχος 4 του Περιοδικού Θεοδρομία του έτους 2008 δημοσιεύθηκε άρθρο του συναδέλφου κ. Αθανασίου Αβραμίδη με τίτλο: «Μύθος ή θαύμα; Η μεταμόσχευση τον μαύρου ποδιού υπό των Αγίων Κοσμά και Δαμιανού», σελ. 524-529.
Στο προαναφερθέν άρθρο του ο κ. Αβραμίδης αναφέρεται, στη Δ’ ενότητα, σε ημέτερο πόνημα στο οποίο αναγράφονται ορισμένες πληροφορίες για το αναφερόμενο αυτό «θαύμα». Προς πληρέστερη ενημέρωση των αξιότιμων αναγνωστών σας, σχετικώς προς το «θαύμα» αυτό, επιθυμώ να προσθέσω τα ακόλουθα:
Διαβάστε περισσότερα »
H σωτηρία των αλλοθρήσκων

“Όσοι είναι καλοί άνθρωποι αλλά είναι εκτός Εκκλησίας θα σωθούν;”
Ερώτηση: Μόλις τελείωσα το βιβλίο: “Οι Γκουρού, ο νέος, και ο Γέροντας Παΐσιος”. Είχα υπαλλήλους που δούλευαν για μένα που ήταν ινδουιστές από την γέννηση τους, που ήταν καλοί άνθρωποι. Θα μπορούσα να πω πως είμαι περισσότερο αμαρτωλός απ’ ότι αυτοί, ειδικά επειδή είμαι Ορθόδοξος. Πως μπορεί αυτή η κατάσταση να υπάρχει, καλοί και δίκαιοι άνθρωποι εξαιτίας του μέρους που γεννήθηκαν να μην έχουν πιθανότητα να γνωρίσουν τον Χριστό; Είναι δαιμονισμένοι; Αν είναι τότε φοβάμαι πως είμαι και εγώ, αφού είναι πραγματικά καλύτεροι, πιο ταπεινοί από εμένα. Αυτή η απορία με ανησυχεί πολύ. Ελπίζω να μπορείτε να μου απαντήσετε. Συγγχωρέστε με.
Διαβάστε περισσότερα »
Η θεραπευτική της οργής: Η πραότητα και η υπομονή (Jean Claude Larchet)

Με δεδομένο ότι η φιληδονία αποτελεί κύρια αιτία τής παθολογικής χρήσης τής θυμοειδούς δύναμης [Σ.τ.μ.: Υπενθυμίζεται ότι οι όροι θυμός, θυμικό, θυμοειδής δύναμη και θυμοειδές θα χρησιμοποιούνται εναλλακτικά για τη δήλωση του τμήματος τούτου του παθητικού μέρους τής ψυχής. Το αντίστοιχο πάθος θ’ αναφέρεται ως οργή. Μόνο στα κείμενα των Πατέρων και των εκκλησιαστικών συγγραφέων θα διατηρείται ο όρος «θυμός» για το πάθος, αν βεβαίως προσδιορίζεται έτσι], είναι προφανές ότι καταρχήν αυτή πρέπει να ξεριζώσουμε, αν θέλουμε να θεραπευτούμε από το πάθος της οργής [ΕΥΑΓΡΙΟΣ, Λόγος πρακτικός, ΔΩΡΟΘΕΟΣ ΓΑΖΗΣ, Διδασκαλία. Το ζήτημα της θεραπευτικής τής οργής μελετήθηκε κατά ένα μέρος στο τέταρτο τμήμα τού βιβλίου αυτού και στο δεύτερο κεφάλαιο (ενότητα τρία), μέσα από την προοπτική τής θεραπευτικής τής θυμοειδούς δύναμης, από την οποία προέρχεται άμεσα το πάθος τής οργής. Δείξαμε ειδικότερα, ότι η θεραπευτική εντοπίζει ως αίτιο παθογενετικό παράγοντα την αναστροφή του θυμικού στοιχείου, η οποία συνίσταται στην απόκλιση από τον πλησίον και την προσαρμογή αποκλειστικά στον πονηρό, τους δαίμονες, τα πάθη και την αμαρτία. Στα πλαίσια της θεραπευτικής είναι δυνατό το πάθος – οργή να υποκατασταθεί από την ενάρετη οργή. Τώρα, δεν θα επανέλθουμε στο συγκεκριμένο θέμα. Θα αντιμετωπίσουμε όμως τη θεραπευτική τής οργής και τις αρετές που αντιτίθενται στο πάθος τούτο, υπό το πρίσμα τής σχέσης με τον πλησίον, μιας οπτικής γωνίας την οποία η προηγούμενη προσέγγιση δεν είχε λάβει υπόψη].
Διαβάστε περισσότερα »
Η διάσταση Ενωτικών – Ανθενωτικών και οι συνέπειές της δια το Γένος (Πρωτοπρ. Γεώργιος Μεταλληνός, Ομ. Καθ. Πανεπιστημίου Αθηνών)

1. Αποφράς ημέρα δια το Γένος μας δεν είναι μόνον η 29η Μαΐου 1453, αλλά και η 12/13η Απριλίου του 1204, όταν έπεσε η Βασιλεύουσα και η αυτοκρατορία της Νέας Ρώμης-Ρωμανίας στους Φράγκους της Δ’ Σταυροφορίας. Υπάρχει, μάλιστα, γενετική σχέση μεταξύ τους. Από το 1204 η Πόλη και σύνολη η Αυτοκρατορία δεν μπόρεσε να ξαναβρεί την πρώτη δύναμή της. Το φραγκικό κτύπημα εναντίον της ήταν τόσο δυνατό, που έκτοτε η Κωνσταντινούπολη ήταν «μια πόλη καταδικασμένη να χαθεί» (Ελ. Γλύκατζη-Αρβελέρ). Από το 1204 μέχρι το 1453 η αυτοκρατορία μας διανύει την περίοδο της πολιτικής παρακμής και πτωτικής της πορείας. Μετά το 1453 το Γένος χρειαζόταν κάποια δύναμη, που θα εμπόδιζε την αλλοτρίωσή του και θα εξασφάλιζε την ανάκαμψη και επιβίωσή του. Αυτή την δυσκολότατη, αλλά και αναγκαιότατη αποστολή, ανέλαβε η εκκλησιαστική ηγεσία, ως Εθναρχία, με πρώτο το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο.
Διαβάστε περισσότερα »
Ομολογία πίστεως κατά του Οικουμενισμού (Σύναξη Ορθοδόξων Κληρικών και Μοναχών, Απρίλιος 2009)

(ΝΕΑ ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΗ ΕΚΔΟΣΗ)
Από τον Καθηγούμενο της Ιεράς Μονής Ξηροποτάμου Αγίου Όρους Αρχιμ. Ιωσήφ, λάβαμε και δημοσιεύουμε την ενημερωμένη έκδοση της «Ομολογίας».
Διαβάστε περισσότερα »
Ιεροί Κανόνες και νόμοι της Πολιτείας (Σεβ. Μητροπ. Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος)

Η υπόθεση του πρώην Μητροπολίτου Αττικής Παντελεήμονος απετέλεσε μια κρίση για την Εκκλησία, τουλάχιστον εδώ και μία επταετία. Για το θέμα αυτό εξεδόθησαν τρεις αποφάσεις από την Ιερά Σύνοδο, ήτοι η έκπτωση από της θέσεως του Μητροπολίτου Αττικής (Αύγουστος 2005), η αναστολή κάθε περαιτέρω δίωξης (Μάρτιος 2009) και η διαπιστωτική πράξη καθαίρεσης, ύστερα από την αμετάκλητη απόφαση του Αρείου Πάγου (Μάιος 2009).
Η τελευταία απόφαση δημιούργησε σοβαρή συζήτηση, επειδή προκλήθηκε καθαίρεση από το αρχιερατικό αξίωμα κατά τις διατάξεις του άρθρου 160 του νόμου 5383/1932 από το Πρωτοβάθμιο για Αρχιερείς Δικαστήριο «άνευ ετέρας τινός διαδικασίας», οπότε ετέθη θέμα κατά πόσον η Εκκλησία θα πρέπει να κυβερνάται σύμφωνα με τους ιερούς Κανόνες ή τους νόμους της Πολιτείας.
Διαβάστε περισσότερα »
Νεομάρτυρας Ευγένιος Ραντιόνωφ (Μαρτύρησε στις 23 Μαΐου 1996)

Αποκεφαλίστηκε το 1996, τη μέρα που γινόταν 19 ετών διότι δεν δέχτηκε να βγάλει τον Σταυρό από τον λαιμό του.
Τα παρακάτω σύντομο συναξάρι αποτελεί ένα ευλαβικό αφιέρωμα της Ιεράς Μονής Παντοκράτορα Μελισσοχωρίου. Η μετάφραση του ρωσικού κειμένου που λήφθηκε από ρωσική ιστοσελίδα εκπονήθηκε από πατέρες της Ι.Μ.
Διαβάστε περισσότερα »
Το “πρόβλημα” της αναγνώσεως των ευχών (Αρχ. Νικόδημος Μπαρούσης, Ηγούμενος Ι.Μ. Χρυσοποδαριτίσσης Νεζερών)

Ως μη ώφειλεν, επανέκαμψε το ζήτημα του τρόπου της αναγνώσεως των ευχών εις την θείαν Λειτουργίαν. Καίτοι είναι γνωστόν πλέον ότι όλοι οι Πατέρες και οι διδάσκαλοι της Εκκλησίας ανεγίνωσκον εκ πεποιθήσεως τις ευχές μυστικώς, δηλαδή εις επήκοον μόνον των συλλειτουργών, εν τούτοις κάποιοι επιμένουν εθελοτυφλούντες να υποστηρίζουν το αντίθετον, επικαλούμενοι μάλιστα δύο γνωστούς καθηγητάς της λειτουργικής, τους μακαριστούς ήδη Παναγιώτην Τρεμπέλαν και Ιωάννην Φουντούλην. Όμως η μαρτυρία των σεβαστών καθηγητών, αν και επ’ ουδενὶ είναι ισοστάσιος των αγίων Πατέρων, ουδόλως δικαιώνει αυτούς, διότι:
Διαβάστε περισσότερα »
Δείξον μοι τόν άνθρωπόν σου… (Πρωτ. π. Θωμάς Βαμβίνης)

Η θεραπευτική της πορνείας: Η εγκράτεια και η σωφροσύνη. Β’ Μέρος: Η σωφροσύνη στο γάμο (Jean Claude Larchet)

Η θεραπευτική της πορνείας ακολουθεί άμεσα τη θεραπευτική της γαστριμαργίας στo βαθμό που η πορνεία, όπως και η γαστριμαργία συγκαταλέγονται στα «σωματικά πάθη» και είναι μέρος των αδρών καί πρωταρχικών παθών τα οποία πρέπει ν’ αντιμετωπίσουμε κατά προτεραιότητα· όμως και στο βαθμό που η πορνεία συνδέεται άμεσα με τη γαστριμαργία, η οποία συχνά συνεπάγεται την εμφάνισή της (Πρβλ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΣΣΙΑΝΟΣ), οι θεραπευτικές για τα δύο πάθη είναι αλληλένδετες.
Αποδεικνύεται ότι η θεραπευτική της πορνείας είναι εξαιρετικά δύσκολη· απαιτεί πολλή δύναμη, προσοχή και διαρκεί πολύ, όπως σημειώνει ο Αγιος Κασσιανός· ο δεύτερος αγώνας μας, σύμφωνα με τη διδασκαλία των Πατέρων μας, είναι εναντίον του πνεύματος της πορνείας· έχει μεγάλη διάρκεια, είναι σκληρότερος απ’ όλους τους υπόλοιπους και ελάχιστοι είναι εκείνοι που πετυχαίνουν ολοκληρωτική νίκη. Είναι ένας πόλεμος φοβερός.
Η αρετή που αντιστέκεται στην πορνεία είναι η σωφροσύνη [Σ.τ.μ.: Αποδίδουμε έτσι τη λέξη chastete, ακολουθώντας το συγγραφέα. Ο όρος κατανοείται ισοδύναμα και ως αγνεία] με τη στενή έννοια τού όρου. Μπορούμε να διακρίνουμε δύο οδούς σωφροσύνης: την πρώτη στα πλαίσια του μοναχισμού, της αγαμίας ή της χηρείας [Θα την ονομάσουμε «μοναχική σωφροσύνη», καθώς ο μοναχισμός υποδηλώνει ετυμολογικά την κατάσταση αυτού, ο οποίος βρίσκεται μοναχός. Υπενθυμίζουμε ότι στην ορθόδοξη Εκκλησία, η αγαμία δεν αποτελεί ένα στάτους, αλλά μία προσωρινή κατάσταση εν αναμονή τού αρραβώνα ή μέσω της οδού τού γάμου ή μέσω της οδού τού μοναχισμού, που είναι οι δύο δυνατές πνευματικές οδοί. Σε αναφορά προς τους Πατέρες, θα χρησιμοποιήσουμε εξίσου τον όρο «παρθενία», τον οποίο κατανοούμε, όπως κάνουν ορισμένοι Πατέρες, στην ευρεία σημασία του ως «τέλειας εγκράτειας» και «απόλυτης παραίτησης από την άσκηση της σεξουαλικότητας» (Μ. ΑUΒΙΝΕΑU, Εισαγωγή στo ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΝΥΣΣΗΣ, Περί παρθενίας)] και τη δεύτερη στο πλαίσιο του γάμου. Αν οι δύο τούτοι τρόποι σωφροσύνης διαφέρουν ως προς τη μορφή τους, εντούτοις στοχεύουν στην επίτευξη του ίδιου σκοπού: αφενός μεν ν’ αποκαταστήσουν την αγνεία στο σώμα και την ψυχή χωρίς την οποία είναι αδύνατο να ενωθεί ο άνθρωπος με το Θεό, και αφετέρου να επιτρέψουν στον άνθρωπο ν’ αφιερώσει στο Θεό, -και όχι πλέον στη «σάρκα»-, το σύνολο της επιθυμητικής δύναμης και της αγάπης του.
Διαβάστε περισσότερα »
Ο «Μικροαστός»: Ένα ερωτηματολόγιο περί της «μεταφράσεως» λειτουργικών κειμένων (Πρεσβ. Αθανάσιος Λαγουρός)

Εγερτήριες σκέψεις πάνω σε μη καθεύδον θέμα
Υποστηρίζεται επιμόνως και μεθοδικώς εδώ και χρόνια με την επίκληση σχετικής επιχειρηματολογίας η «χρεία μετάφρασης των εκκλησιαστικών κειμένων της Λατρείας μας στα Νέα Ελληνικά, μια διαδικασία άκρως απαραίτητη, η οποία θα έπρεπε ήδη να έχει ξεκινήσει προ πολλού» (*).
Τεκμηριωμένα έχει επίσης διατυπωθεί και η αντίθετη άποψη, που υπερασπίζεται την παραδεδομένη γλώσσα.
Ειδικότεροι και αξιότεροι περί τα θέματα έχουν εκφέρει πλούσιο και θεμελιωμένο προβληματισμό. Εν τούτοις είναι τόσο ακριβό και απαράγραπτο το ελεύθερον της γνώμης, κατακριτέο δε το «υποσιωπάν και υποστέλλεσθαι», ώστε η καταγραφή και της ταπεινότερης γνώμης να μπορούσε να συμβάλει έστω κατ’ ελάχιστον στην προαγωγή ενός διαλόγου, ο οποίος στα όρια της θεανθρωπίνης λειτουργίας υπηρετεί το θέλημα του Θεού (και όχι των ανθρώπων) και το καλό της Εκκλησίας, είναι δηλαδή ανοικτός στην φωνή του Ουρανού. Με μια επισήμανση, ότι στα εκκλησιαστικά πράγματα καραδοκεί ενίοτε ο κίνδυνος, η διαφοροποίηση γνωμών να προσλαμβάνει προσωπικό χαρακτήρα. Μη γένοιτο! Γι’ αυτό εδώ αποφεύγεται η αναφορά σε πρόσωπα.
Διαβάστε περισσότερα »
«Όσον υπερέχεις κατά τον πλούτον, τόσον υστερείς κατά την αγάπην» (Μέγας Βασίλειος)

Ένα “άλλο” μήνυμα σε καιρούς οικονομικής κρίσης.
Η ικανοποίησις των αναγκών των πτωχών καταναλώνει τον πλούτον, όταν δηλ. ο καθένας μεν δέχεται ολίγα δια την ικανοποίησιν των αναγκών του, όλοι δε μαζί μοιράζωνται τα υπάρχοντα που εξοδεύονται δι’ όλους. Ώστε αυτός που αγαπά τον πλησίον ωσάν τον εαυτόν του δεν κατέχει τίποτε περισσότερον από τον πλησίον. Αλλ’ όμως φαίνεσαι να έχης πολλά κτήματα. Από πού αυτά; Από που αλλού παρά από του ότι είναι φανερόν ότι επροτιμούσες την ιδικήν σου απόλαυσιν από την παρηγορίαν τών πολλών. Όσον, λοιπόν, υπερέχεις κατά τον πλούτον, τόσον υστερείς κατά την αγάπην. Διότι προ πολλού θα είχες σκεφθή να απομακρύνης τα χρήματα, εάν είχες αγαπήσει τον πλησίον. Τώρα δε τα χρήματα είναι συνδεδεμένα μαζί σου περισσότερον από τα μέλη τού σώματος, και ο χωρισμός από αυτά σε λυπεί, σαν τον ακρωτηριασμόν τών χρησιμωτέρων μελών.
Διαβάστε περισσότερα »
Η θεραπευτική της πορνείας: Η εγκράτεια και η σωφροσύνη. Α’ Μέρος: Η μοναχική σωφροσύνη (Jean Claude Larchet)

Η θεραπευτική της πορνείας ακολουθεί άμεσα τη θεραπευτική της γαστριμαργίας στo βαθμό που η πορνεία, όπως και η γαστριμαργία συγκαταλέγονται στα «σωματικά πάθη» και είναι μέρος των αδρών καί πρωταρχικών παθών τα οποία πρέπει ν’ αντιμετωπίσουμε κατά προτεραιότητα· όμως και στο βαθμό που η πορνεία συνδέεται άμεσα με τη γαστριμαργία, η οποία συχνά συνεπάγεται την εμφάνισή της (Πρβλ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΣΣΙΑΝΟΣ), οι θεραπευτικές για τα δύο πάθη είναι αλληλένδετες.
Αποδεικνύεται ότι η θεραπευτική της πορνείας είναι εξαιρετικά δύσκολη· απαιτεί πολλή δύναμη, προσοχή και διαρκεί πολύ, όπως σημειώνει ο Αγιος Κασσιανός· ο δεύτερος αγώνας μας, σύμφωνα με τη διδασκαλία των Πατέρων μας, είναι εναντίον του πνεύματος της πορνείας· έχει μεγάλη διάρκεια, είναι σκληρότερος απ’ όλους τους υπόλοιπους και ελάχιστοι είναι εκείνοι που πετυχαίνουν ολοκληρωτική νίκη. Είναι ένας πόλεμος φοβερός.
Η αρετή που αντιστέκεται στην πορνεία είναι η σωφροσύνη [Σ.τ.μ.: Αποδίδουμε έτσι τη λέξη chastete, ακολουθώντας το συγγραφέα. Ο όρος κατανοείται ισοδύναμα και ως αγνεία] με τη στενή έννοια τού όρου. Μπορούμε να διακρίνουμε δύο οδούς σωφροσύνης: την πρώτη στα πλαίσια του μοναχισμού, της αγαμίας ή της χηρείας [Θα την ονομάσουμε «μοναχική σωφροσύνη», καθώς ο μοναχισμός υποδηλώνει ετυμολογικά την κατάσταση αυτού, ο οποίος βρίσκεται μοναχός. Υπενθυμίζουμε ότι στην ορθόδοξη Εκκλησία, η αγαμία δεν αποτελεί ένα στάτους, αλλά μία προσωρινή κατάσταση εν αναμονή τού αρραβώνα ή μέσω της οδού τού γάμου ή μέσω της οδού τού μοναχισμού, που είναι οι δύο δυνατές πνευματικές οδοί. Σε αναφορά προς τους Πατέρες, θα χρησιμοποιήσουμε εξίσου τον όρο «παρθενία», τον οποίο κατανοούμε, όπως κάνουν ορισμένοι Πατέρες, στην ευρεία σημασία του ως «τέλειας εγκράτειας» και «απόλυτης παραίτησης από την άσκηση της σεξουαλικότητας» (Μ. ΑUΒΙΝΕΑU, Εισαγωγή στo ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΝΥΣΣΗΣ, Περί παρθενίας)] και τη δεύτερη στο πλαίσιο του γάμου. Αν οι δύο τούτοι τρόποι σωφροσύνης διαφέρουν ως προς τη μορφή τους, εντούτοις στοχεύουν στην επίτευξη του ίδιου σκοπού: αφενός μεν ν’ αποκαταστήσουν την αγνεία στο σώμα και την ψυχή χωρίς την οποία είναι αδύνατο να ενωθεί ο άνθρωπος με το Θεό, και αφετέρου να επιτρέψουν στον άνθρωπο ν’ αφιερώσει στο Θεό, -και όχι πλέον στη «σάρκα»-, το σύνολο της επιθυμητικής δύναμης και της αγάπης του.
Διαβάστε περισσότερα »
Η κρίση είναι πνευματική (Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου, Ιερόθεος)

Το Πάσχα του Ισαάκ

Αυτοτελές απόσπασμα μέσα από το βιβλίο “Το σταυροδρόμι της καρδιάς μου”, σελ. 9, εκδόσεις “Φιλοκαλία”, Μάιος 2002.
Διαβάστε περισσότερα »
Κατάκριση: Η μεγάλη αδικία (Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης)

«Μόνον ο Θεός κρίνει δίκαια, γιατί μόνον Αυτός γνωρίζει τις καρδιές των ανθρώπων. Εμείς, επειδή δεν ξέρουμε την δίκαιη κρίση του Θεού, κρίνουμε “κατ’ όψιν”, εξωτερικά, και γι’ αυτό πέφτουμε έξω και αδικούμε τον άλλον».
Διαβάστε περισσότερα »
Η θεραπευτική της γαστριμαργίας: Η εγκράτεια (Jean Claude Larchet)

Η θεραπευτική ενέργεια που αποσκοπεί στην ίαση του ανθρώπου από τα πνευματικά νοσήματά του καλείται πρωτίστως να καταγίνεται με το πάθος της γαστριμαργίας για δύο λόγους: αφενός μεν γιατί το συγκεκριμένο πάθος είναι το πιο αδρό και πρωτόγονο, αφετέρου δε γιατί η νίκη πάνω σ’ αυτό αποτελεί, σε μεγάλο βαθμό, προϋπόθεση για την επιτυχή έκβαση του αγώνα και εναντίον των υπόλοιπων. Γι’ αυτό και ο Αγιος Γρηγόριος Μέγας γράφει ότι κανένα δεν μπορεί ν’ αποκτήσει πλεονέκτημα στον πνευματικό αγώνα, αν έχει κυριαρχήσει πάνω του ο εχθρός με την (τεχνητή) απόκρυψη [Σ.τ.μ.: Δηλαδή το καμουφλάζ] των γαστρονομικών επιθυμιών. Είναι απάτη να θέλεις να δώσεις μάχη εναντίον δυνάμεων που απέχουν πολύ, πτοείσαι και τα χάνεις από αυτές που είναι εντελώς δίπλα σου […]. Ωρισμένοι που αγνοούν ποια τακτική ν’ ακολουθήσουν στον αγώνα τους παραθεωρούν (το) να νικήσουν τη γαστριμαργία τους και ρίχνονται απερίσκεπτα στους πνευματικούς αγώνες: δεν εγκαταλείπουν μερικές φορές την πραγμάτωση σημαντικών στόχων που απαιτούν ισχυρό χαρακτήρα, αλλά κυριευμένοι από την κοιλιοδουλία, τα θέλγητρα της σάρκας τούς οδηγούν στην απώλεια κάθε οφέλους που είχαν αποκομίσει με θάρρος και καρτερία (ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΜΕΓΑΣ, ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΣΣΙΑΝΟΣ).
Διαβάστε περισσότερα »
Η σωστή αντιμετώπιση των θλίψεων

Πνευματικές εμπειρικές συμβουλές γύρω από τους πειρασμούς και τις θλίψεις
Του Αγίου Ισαάκ του Σύρου, Οσίου Μάρκου του Ασκητού, Αρχιμ. Επιφανίου Θεοδωροπούλου (†1989)
Διαβάστε περισσότερα »
Εφηβεία: το τέλος ή η αρχή της επαναστάσεως; (π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος)

Ομιλία που πραγματοποιήθηκε στην Πανελλήνια Ένωση Γονέων, στην Αγία Παρασκευή του ομωνύμου προαστίου Αθηνών, την Παρασκευή 20/2/2009.
Διαβάστε περισσότερα »
Οικουμενιστικά βήματα από τη Ραβέννα έως την Ελούντα (Αρχιμ. Σαράντης Σαράντος, εφημέριος Ι.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Αμαρουσίου)

Διάλεξις η οποία εδόθη εις την αίθουσαν της “Αρχαιολογικής Εταιρείας” την 24ην Νοεμβρίου 2008, επί τη συμπληρώσει 50 χρόνων από της ιδρύσεως της Πανελληνίου Ορθοδόξου Ενώσεως.
Διαβάστε περισσότερα »
Η οσία πόρνη. Το θαύμα της μετάνοιας (Μοναχός Μωυσής αγιορείτης)

Εξομολόγηση – εξομολόγος – εξομολογούμενος (Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης)

Η εξομολόγηση είναι θεοπαράδοτη εντολή και αποτελεί ένα των μυστηρίων της Εκκλησίας μας. Η εξομολόγηση δεν είναι μία τυπική, από συνήθεια «για το καλό» και λόγω των επικείμενων εορτών, βεβιασμένη και πρόχειρη πράξη από ένα και μόνο καθήκον ή υποχρέωση και προς ψυχολογική εκτόνωση. Η εξομολόγηση θα πρέπει νάναι συνδυασμένη πάντοτε με τη μετάνοια. Μας έλεγε Αγιορείτης Γέροντας: Πολλοί εξομολογούνται, λίγοι μετανοούν! (Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης).
Διαβάστε περισσότερα »
Άγιον Όρος και τεχνικός πολιτισμός (Πανοσ. Αρχ. Βασίλειος Γοντικάκης, Καθηγ. Ι. Μ. Σταυρονικήτα*)

Είναι πλέον σαφές εις όλους ότι το Άγιον Όρος αποτελεί το μεγαλύτερον και τελευταίον κεφάλαιον της σωτηρίας του Γένους και της Εκκλησίας μας. Είναι κιβωτός η οποία φέρεται άθικτος επί των υδάτων τού κατακλυσμού των θορύβων τού συγχρόνου πολιτισμού που παραμορφώνει την δημιουργίαν, μολύνει, επί κυριολεξία, τον αέρα, την γην και την θάλασσαν.
Ο Σταυρός ως αξεπέραστο επίπεδο και μοντέλο Παιδείας (π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος)

Λόγος για τη μετάνοια (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

Aλήθεια, ποιό λιμάνι μπορεί να συγκριθεί με το λιμάνι της εκκλησίας; Ποιός παράδεισος μπορεί να συγκριθεί με τον παράδεισο των συγκεντρωμένων πιστών; Δεν υπάρχει εδώ φίδι που γυρεύει να μάς βλάψει, μόνο ο Xριστός που μάς οδηγεί μυστικά. Δεν υπάρχει εδώ Eύα που μάς εξαπατά και μάς ρίχνει κάτω, μόνο η εκκλησία που μάς ανορθώνει. Δεν έχει εδώ φύλλα δέντρων, αλλά καρπούς πνευματικούς. Δεν έχει εδώ φράχτη με αγκάθια, παρά αμπέλι γεμάτο σταφύλια. Aν πάλι βρω κάποιο αγκάθι, το μεταβάλλω σε ελιά. Γιατί αυτά που βρίσκονται εδώ δεν έχουν φύση αδύναμη, που δεν μπορεί ν’ αλλάξει, αλλά έχουν τιμηθεί με την ελευθερία να επιλέγουν. Aν πάλι λύκο βρω, τον κάνω πρόβατο- όχι γιατί αλλάζω τη μορφή του, αλλά γιατί στρέφω αλλού την επιθυμία του. Γι’ αυτό δεν θα ‘ταν λάθος αν θεωρούσαμε την εκκλησία πιο σπουδαία από την κιβωτό. Γιατί η κιβωτός δεχόταν βέβαια τα ζώα και τα διατηρούσε ζώα- η εκκλησία όμως δέχεται τα ζώα και τα αλλάζει. Tί εννοώ μ’ αυτό: Mπήκε στην κιβωτό ένα γεράκι, βγήκε πάλι γεράκι- μπήκε ένας λύκος, βγήκε πάλι λύκος. Eδώ μπαίνει κανείς γεράκι και βγαίνει περιστέρι- μπαίνει λύκος και βγαίνει πρόβατο- μπαίνει φίδι και βγαίνει αρνί΄ όχι επειδή μεταβάλλεται η φύση του, αλλά επειδή διώχνεται μακριά η κακία.
Διαβάστε περισσότερα »
Μια ακόμη οργάνωση της Σαηεντολογίας

Εδιώξαμεν τον Χριστόν από την Παιδείαν και την Κοινωνίαν (π. Θεόδωρος Ζήσης, Ομότιμος Καθηγ. Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ)

Ουδεμία αλλαγή πολιτικής θα επιτύχη άνευ της θείας Ηθικής του Ευαγγελίου
Μετάνοια, ένας καινούργιος τρόπος ζωής († Αρχ. Χριστόδουλος Φάσσος)

Η Εκκλησία μας, αγαπητοί αδελφοί, καθώς γνωρίζετε, με τον αποψινό εσπερινό (της Κυριακή Τυροφάγου) μας εισάγει στην ιδιαίτερη εκείνη χρονική περίοδο του εκκλησιαστικού έτους, η οποία ονομάζεται Μεγάλη και Αγία Σαρακοστή. Η είσοδος αυτή δεν γίνεται για λόγους ηθικούς ή ακόμα για να κρατήσουμε κάποιες παλιές εκκλησιαστικές παραδόσεις ή, αν θέλετε, για να γίνει μια πνευματική εναλλαγή στην καθημερινή ζωή τού πιστού, αλλά γίνεται για λόγους πολύ πιο βασικούς και σημαντικούς.
Διαβάστε περισσότερα »
Από την Ιερά Λαύρα του Αγίου Σάββα της ερήμου της Ιουδαίας, αναφορικώς προς το εφετινό Πατρινό καρναβάλι

Το πνεύμα των Πατέρων για παρόμοιες εορτές με τις σημερινές καρναβαλικές εκδηλώσεις

Παραθέτουμε τον 62 κανόνα της Πενθέκτης Οικουμενικής Συνόδου, ο οποίος καταδικάζει τις μεταμφιέσεις και τις μάσκες, όπως και τους χορούς και τους αστεϊσμούς, που ελάμβαναν χώρα σε παρόμοιες καρναβαλικές εορτές του παρελθόντος.
Διαβάστε περισσότερα »
Άγγελος Θεού Παντοκράτορος είναι ο Ιερεύς (Επιστολή γέροντος Φιλόθεου Ζερβάκου, 5-2-1958)

…Έχεις δίκαιον να φοβήσαι να εισέλθης εις την Ιερωσύνην. Τον φόβον αυτόν τον είχον όλοι οι Αγιοι Πατέρες, δι’ αυτό και πολλοί έφευγον την ιερωσύνην ταπεινούμενοι, στοχαζόμενοι αφ’ ενός το ύψος της ιερωσύνης, την καθαρότητα και την αγιότητα την οποίαν οφείλει να έχη ο ιερεύς, αφ’ ετέρου τας ευθύνας τας οποίας αναλαμβάνει από την στιγμήν κατά την οποίαν λαμβάνει το χάρισμα της Ιερωσύνης. Πολλοί δε εκ των Αγίων και εκρύπτοντο δια να αποφύγουν την ιερωσύνην και τότε εδέχοντο, όταν ο Κύριος τους απεκάλυπτε, ή όλος ο δήμος τους πρότεινε ως αξίους, δι’ αυτό και επεκράτησε κατά τους χρόνους εκείνους το, ή θεόκλητος ή δημόκλητος.
Διαβάστε περισσότερα »
Η Ορθοδοξία και οι θησαυροί της (Φώτης Κόντογλου)

… Εάν ο άνθρωπος απελπισθεί από κάθε άλλη βοήθεια και δέσει σφιχτά την ελπίδα του στον Θεό μοναχά, και ταπεινωθεί και δεν λογαριάζει για τίποτα τον εαυτό του, τότε θα νοιώσει να τον σκεπάζει η θεϊκή ευσπλαχνία και να του δίνει κάποια δύναμη ώστε να μην υπάρχει τίποτα πια για να τον φοβερίζει, κι’ ούτε καμμιά ανάγκη για να τον κάνει να τη συλλογισθεί. Όλα του φαίνονται σαν να μην υπάρχουνε, κι’ αυτός ελαφρός σαν πνοή γεμάτη δύναμη, χαρά, ελπίδα και αγάπη (γιατί η αληθινή αγάπη βγαίνει από την πίστη κι’ από την ελπίδα), πετά υψηλά, γλυτωμένος από το βάρος της σαρκός κι’ από τις μάταιες φροντίδες τις σαρκικής διάνοιας, ήγουν τη φιλοδοξία, τον μωρό ζήλο να ερευνήσει το μυστήριο του κόσμου, κι’ όλες τις άλλες μικρολογίες με τις οποίες είναι δεμένη η ζωή μας.
Διαβάστε περισσότερα »
Μοναχισμός και κοσμικό φρόνημα (Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης)

Θα πρέπη λοιπόν όλοι οι Μοναχοί να αποφεύγουμε, όσο μπορούμε, τα σύγχρονα μέσα για την λειτουργία της Μονής και να σεβαστούμε την έρημο με το να προσαρμόζουμε τον εαυτό μας με αυτή, για να μας χαρίση τότε και η έρημος την αγία της ηρεμία, και να βοηθηθούμε στην ερήμωση της ψυχής μας από τα πάθη μας. Δεν είναι, σωστό να θέλουμε να προσαρμόσουμε την έρημο με τον κοσμικό μας εαυτό, διότι είναι αμαρτία να ατιμάζουμε την έρημο.
Διαβάστε περισσότερα »
Το μάθημα των Θρησκευτικών: Η ουσία και η εθνική σημασία του (Πρωτοπρ. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός, Ομότιμος Καθηγητής Παν/μίου Αθηνών)

Εισήγηση στην Δ΄ Επιμορφωτική Ημερίδα των Θεολόγων Ηπείρου, Κέρκυρας και Λευκάδας – Λευκάδα, 7/2/2009

Η “ιερωσύνη” του Πάπα (Σεβ. Μητροπ. Ναυπάκτου & Αγ. Βλασίου Ιερόθεος)

Ο “Αμαθής και Αγροίκος Άγιος” Λουκάς ο Στειρίτης (Φώτης Κόντογλου)

Στις 7 Φεβρουαρίου, τελείται η μνήμη του αγίου Λουκά του Στειρίτου. Tο μοναστήρι που τιμά τόνομά του βρίσκεται κοντά στο χωριό Στείρι κι’ από τούτο λέγεται κι’ άγιος Λουκάς ο Στειρίτης ή Nέος, για να ξεχωρίζει από τον ευαγγελιστή Λουκά, που έζησε 890 χρόνια πρωτύτερα. Aυτό το μοναστήρι είναι φημισμένο κ’ η εκκλησιά του είναι η πιο μεγάλη απ’ όσες σώζουνται από κείνον τον καιρό, στολισμένη με ψηφιά και με χρωματιστά μάρμαρα. Πηγαίνει κανένας στο μοναστήρι από το Δίστομο. Eίναι χτισμένο σε έμορφο μέρος, κοντά στο βουνό που το λέγανε στ’ αρχαία Eλικώνα και σήμερα το λένε Παληοβούνα.
Διαβάστε περισσότερα »
Η πολυτέλεια στην Εκκλησία (Αρχ. Ιωάννης Κωστώφ)

Ερωτήσεις που έγιναν από το Μανώλη Μελινό προς τον π. Ιωάννη Κοστώφ, θεολόγο και φυσικό, στο ραδιοφωνικό σταθμό της Εκκλησίας της Ελλάδος με γενικό τίτλο «Το χτες, στο σήμερα, για το αύριο»
Παρηγορητική επιστολή προς την σύζυγον του Νεκταρίου, για τον θάνατο του παιδιού της (Μέγας Βασίλειος)

Επιστολή 6η Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου
Διαβάστε περισσότερα »
Η πρόταση των Τριών Ιεραρχών για την παιδεία της Ευρώπης (Πρωτοπρ. Γεώργιος Μεταλληνός Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών)

1. Η αποκτηθείσα εμπειρία από την προενταξιακή διαδικασία (από το 1958) και την μετέπειτα ένταξή μας στην Ενωμένη Ευρώπη, οδήγησε σε κάποιες αξιωματικές αρχές, ως σταθερές της πορείας μας μέσα σ’ αυτήν. Η πρώτη αρχή είναι, ότι το πρόβλημα δεν είναι η Ευρώπη, όπως δεν υπήρξε ποτέ πρόβλημα κάθε αναγκαστικός αναπροσανατολισμός της εθνικής μας πολιτικής σ’ όλη την ιστορική μας διάρκεια. Το πρόβλημα είμαστε εμείς, η δική μας δηλαδή παρουσία μέσα στην Ευρώπη. Η δεύτερη αρχή είναι, ότι το πρόβλημα της Ευρώπης δεν είναι πρώτιστα πολιτικό ή οικονομικό, αλλά πνευματικό και πολιτιστικό. Διότι το αμείλικτο ερώτημα είναι, ποιον άνθρωπο και ποια κοινωνία μπορεί να παραγάγει η Ενωμένη Ευρώπη, και τελικά ποιον πολιτισμό.
Διαβάστε περισσότερα »
Αναμνήσεις από την Λειτουργική Προσφορά του Μητροπολίτου Πατρών Νικοδήμου (+ 2008) (Αρχιμ. Νικόδημος Μπαρούσης, Ηγούμενος Ιεράς Μονής Παναγίας Χρυσοποδαριτίσσης Νεζερών)

Όταν την Κυριακή της Πεντηκοστής (2α Ιουνίου 1974), ο νεοεκλεγείς τότε Μητροπολίτης Πατρών Νικόδημος, εκφωνούσε, από του θρόνου του Ναού τού Πρωτοκλήτου, τον ενθρονιστήριον λόγον του, μεταξύ άλλων είπεν:
«Η λειτουργική ζωή της Ορθοδόξου ημών Εκκλησίας, και μάλιστα η μυστηριακή τοιαύτη, είναι πρώτιστον μέλημά μου. Διότι το πρώτον έργον της Εκκλησίας είναι το αγιαστικόν. Οι έχοντες διάφορον αντίληψιν δεν ορθοδοξούσιν. Οι φιλέορτοι και φιλακόλουθοι Πατρινοί θα γνωρίζωσιν ότι ο επίσκοπός των θα ιερουργή τακτικώτατα, κατά πάσαν εόρτιον ευκαιρίαν. Θα επιτελή δε πάντοτε υποδειγματικώς τα της θείας λατρείας, τόσον από πλευράς μυσταγωγικής και κατανυκτικής, όσον και, ως προς την ψαλμωδίαν και την εν γένει λειτουργικήν παράστασιν και μεγαλοπρέπειαν».
Διαβάστε περισσότερα »
Η Παράδοσις της Εκκλησίας της Ελλάδος και ο Φαρμακίδης – Προς την Οικουμενικήν Εκκλησίαν (Δρ. Δημ. Γρ. Τσάκωνας, Καθηγητού της Χριστ. Κοινωνιολογίας εν τω Ορθοδ. Θεολογ. Ινστιτούτω Παρισίων)

Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ δέν εἶναι ἐθνική, ἀλλά Οἰκουμενική. Ἐάν δέν ἦτο Οἰκουμενική, θά ἐχαρακτηρίζετο ἐπίγειος. Ἐν οὐδεμιᾶ περιπτώσει θά ἦτο ἐθνική. Πάσα σύλληψις ἐθνικῆς Ἐκκλησίας ἀντιστρατεύεται τήν καθολικότητα καί ἀκεραίωσιν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ. Τό Ἔθνος ὑπῆρξε προϊόν τῆς πολιτικῆς χειραφετήσεως τῆς ἀστικῆς τάξεως ἐν τῆ Δύσει, στραφέν πρός ἀποκλειστικήν ἐπιδίωξιν συμφερόντων. Ἐάν λογική εἶναι ἡ ἀνάγκη, ἤτις ἐγέννησε τό Ἔθνος, ὁ Χριστιανισμός ὑπῆρξεν ἀπόρροια καί ἐξ Ἀποκαλύψεως ἐκδήλωσις. Διό καί ὅταν ἀντιστρατεύηταί τις τήν Οἰκουμενικήν Ἐκκλησίαν, δέν εἶναι ὅτι ἀντιτίθεται εἰς τήν Παράδοσιν τῆς καθ’ ἡμᾶς Ὀρθοδοξίας, ἀλλά καί ἀποδεικνύεται γόνος τοῦ Δυτικοῦ Οὑμανισμοῦ, νοσηρός φιλελεύθερος.
Διαβάστε περισσότερα »
«Ελεημοσύνη» και «φιλανθρωπία» στη θεία Ευχαριστία της πρώτης Εκκλησίας (Γ. Ν. Φίλιας, Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών)

Α. Οι βιβλικές παράμετροι του θέματος
1) Η έρευνα κατέδειξε ότι ο όρος «ελεημοσύνη» υπήρξε άγνωστος στην ελληνική γραμματεία. Οι εβδομήκοντα χρησιμοποίησαν τον όρο για να σημάνουν την ευεργεσία και την επιβράβευση του Θεού προς τον άνθρωπο. Η ελεημοσύνη τού Θεού προς τον άνθρωπο, άλλωστε, αποτελείτο πρότυπο για την ελεημοσύνη του ανθρώπου προς το συνάνθρωπό του. Αυτή η τελευταία έννοια τής ελεημοσύνης, όμως, προβάλλεται στην Π.Δ. ως μία πράξη θρησκευτική και όχι απλώς κοινωνική.
Διαβάστε περισσότερα »
Κλασσικός έρως και Χριστιανικόν δέος (Δρ. Δημ. Γρ. Τσάκωνας, Καθηγητού της Χριστ. Κοινωνιολογίας εν τω Ορθοδ. Θεολογ. Ινστιτούτω Παρισίων)

Ὁ Δωρικός Ἔφηβος ἐτραυματίσθη ἀπό τήν εἰσβολήν τῆς Χριστιανικῆς Γραμματείας. Πρός τόν Ἔφηβον ἀντιστοιχεῖ ὁ Ἔρως. Ὁ Χριστιανισμός ἐκόμισε τήν Ἀγάπην ἐπί τῆς ὁποίας ἀνηγέρθη τό Δέος πρός τόν Θεόν.
Τοῦ ἐρῶντος τέκνον εἶναι τό αἰσθητόν κάλλος, ἡ συμμέθεξις πρός τήν ὕλην διά τῆς ὁποίας ἐξασφαλίζεται ἡ ἀνάτασις πρός τό ἰδεῶδες. Ὁ Ἔρως συνυπάρχει μέ τό Ἀντικείμενον, εἶναι ἡ ὁρμή τῆς συνευρέσεως μέ πλαστικᾶς ἀξίας, σημαίνει προσπάθειαν κατακτήσεως τοῦ ποθουμένου, ὅπερ ἵσταται μακράν.
Περί της θεωρίας της εξελίξεως

Χριστιανός Ορθόδοξος Ανάδοχος (Αρχ. Ιωήλ Κωνστάνταρος, Ιεροκήρυκας – Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος, Ιεράς Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης)

Ὅπως ὅλοι γνωρίζουμε και ζοῦμε, ἡ Ἁγία μας Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, το Σῶμα δηλ. τοῦ Χριστοῦ, εἶναι Ἐκκλησία τῶν Μυστηρίων.
Τό πρῶτο ἀπό τά μυστήρια, τό εἰσαγωγικό μυστήριο, πού μᾶς εἰσάγει καί μᾶς κάνει ὀργανικά μέλη τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι τό μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος.
Νεοανθρωπισμός και είδωλα της ‘Νέας Εποχής’

Περί της καύσεως των νεκρών (Γέροντας Παΐσιος)

Ήρθε εδώ κάποιος, καθηγητής Πανεπιστημίου, και μου λέει ότι σκέφτονται στα σοβαρά να καίνε τα οστά των νεκρών, γιατί δεν υπάρχει χώρος.
Διαβάστε περισσότερα »
Λόγος περί του διατί ο Χριστιανισμός δεν πρέπει να αλλάζει με τους καιρούς (Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου)

Πόσο χάρηκα που το άκουσα. Αυτό σημαίνει ότι ακούτε προσεκτικά ό,τι λέγω, και όχι μόνο ακούτε, αλλά και είστε διατεθειμένοι να το τηρήσετε. Τι περισσότερο θα μπορούσαμε να επιθυμήσουμε εμείς που κηρύττουμε όπως διαταχθήκαμε και όσα διαταχθήκαμε;
Ανεξάρτητα από όλα αυτά, με κανένα τρόπο δεν μπορώ να συμφωνήσω με την γνώμη σας και το θεωρώ καθήκον μου να την σχολιάσω και να την διορθώσω. Διότι – μολονότι ίσως είναι παρά την θέλησι και την πεποίθησί σας – προέρχεται από αμαρτωλή πηγή, σαν να μπορούσε ο Χριστιανισμός να μεταβάλλη τα δόγματά του, τους κανόνες του, τις αγιαστικές του τελετουργίες, για να ανταποκριθή στο πνεύμα κάθε εποχής και προσαρμοσμένος στα μεταβλητά γούστα των υιών του αιώνος τούτου, να μπορούσε να προσθέση η να αφαιρέση κάτι.
Η πιο εύκολη αμαρτία (Αββάς Δωρόθεος)

Πορίσματα Κ’ Πανορθοδόξου Συνδιασκέψεως δια θέματα αιρέσεων και Παραθρησκείας (Εντεταλμένοι Ορθοδόξων Εκκλησιών και Ιερών Μητροπόλεων)

Ἡ Συνδιάσκεψη, μὲ σεβασμὸ πρὸς τὴν θρησκευτικὴ ἐλευθερία καὶ ἀφοῦ μελέτησε τὰ προβλήματα ποὺ δημιουργοῦνται ἀπὸ τὴν δραστηριότητα τῶν νεοφανῶν αἱρέσεων κατέληξε στὰ ἀκόλουθα πορίσματα:
Διαβάστε περισσότερα »
Αυτογνωσία και θεογνωσία (Μον. Μωυσής Αγιορείτης)

Ζούμε σε μία εποχή συνεχούς εξωστρέφειας, υπερκαταναλωτισμού, φλυαρίας, ευκολίας και ρηχότητος. Η εσωστρέφεια θεωρείται πάντα νοσηρή, ο αυτοέλεγχος περιττός, η αυτοκριτική αχρείαστη. Η αυτογνωσία αφέθηκε ως τέχνη των μάγων της Ανατολής. Η ενδοσκαφή, η αυτοπαρατήρηση, η αυτομεμψία και η μνήμη του θανάτου χαρακτηρίζονται ως φαινόμενα πλάνης. Η μελέτη του έσω ανθρώπου όμως θα προσφέρει στον εραστής της τη βαθειά γνώση της μεγάλης πνευματικής πενίας και γυμνότητας. Θεωρήθηκε σκοπός της ζωής η απόκτηση ενός πολυτελούς οχήματος. Έτσι χάθηκε και το νόημα της υπάρξεως. Σε ορισμένους δεν υπάρχει ούτε καν η υποψία αυτής της αναζήτησης.
Διαβάστε περισσότερα »
Λόγος για την ομοφυλοφιλία (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

Το κείμενον του Ιερού Χρυσοστόμου κατά μετάφρασιν έχει ως εξής:
Διαβάστε περισσότερα »
Πότε η εκκλησιαστική περιουσία ανήκει στο λαό; (Πρωτοπρ. π. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός, τ. Κοσμήτορας Θεολ. Σχολης Παν/μίου Αθηνών)

Το 1984, σε ανύποπτο
δηλαδή χρόνο, έγραφα σε ένα κείμενό μου: Σχετικά με την κατοχή οποιωνδήποτε
αγαθών «υπάρχει ένας χριστιανικός κανόνας, που δεν αφήνει περιθώρια για
παρερμηνεία. Πρέπει και η απόκτησή τους και η χρήση τους να γίνονται σύμφωνα με
το θέλημα του Θεού, με τιμιότητα δηλαδή και δικαιοσύνη. Όσα προέρχονται από
εκμετάλλευση ή αδικία ή απάτη κάθε μορφής, δεν μπορούν να καταξιωθούν
χριστιανικά». (π. Γ.Δ.Μ., Ορθοδοξία και Κοινωνικοπολιτική διακονία, στο:
Ορθόδοξη θεώρηση της Κοινωνίας, έκδ. ΜΗΝΥΜΑ, Αθήνα 1986, σ. 40).
Διαβάστε περισσότερα »
Άγιος Nίκων ο “Mετανοείτε” (Φώτης Κόντογλου)

Στις 26 Nοεμβρίου, γιορτάζεται από την Oρθόδοξη Eκκλησία μας η μνήμη του αγίου Nίκωνος “του Mετανοείτε”. Tον είπανε “Mετανοείτε”, επειδή έλεγε συχνά στους ανθρώπους να μετανοήσουνε, όπως έκανε ο άγιος Iωάννης ο Πρόδρομος.
Τί θα έλεγε σήμερα ο Αθανάσιος ο Πάριος; (Αρχ. Μελέτιος Βαδραχάνης)

Ο Αθανάσιος Πάριος (1721-1813), ο οποίος το 1994 ανεγνωρίσθη επισήμως από την Εκκλησία μας ως άγιος, μαζί με το Μακάριο Νοταρά επίσκοπο Κορίνθου και τον άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη υπήρξαν οι κορυφαίες θεολογικές προσωπικότητες του 18ου αιώνος και συνέχισαν το έργο του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά (του 14ου αιώνος). Από τους εχθρούς τους ονομάστηκαν ειρωνικά Κολλυβάδες. Από διαπρεπείς όμως ερευνητές και μάλιστα ξένους (l. Petit, Le Guillu, Αμφιλόχιος Ράντοβιτς) θεωρήθηκαν ως οι δημιουργοί της ησυχαστικής και φιλοκαλικής αναγεννήσεως του 18ου αιώνος (βλ. πρωτοπρ. Θεοδώρου Ζήση, καθηγητού του Α.Π.Θ., Κολλυβάδικα, Θεσσαλονίκη 2004, σελ. 69).
Διαβάστε περισσότερα »
Η σωτήρια επαφή († Αρχ. Χριστόδουλος Φάσσος)

Λουκ. Η’ 40-56
Το ιερό Ευαγγέλιο που ακούσαμε, αγαπητοί μου αδελφοί, μας περιγράφει δύο εξαίσια θαύματα του Κυρίου. Το ένα είναι η θεραπεία της αιμορροούσης γυναίκας και το άλλο η ανάσταση της νεκρής θυγατέρας του Ιαείρου.
Διαβάστε περισσότερα »
Ο Pοβινσώνας της Oρθοδοξίας: Oσία Θεοκτίστη η Λεσβία (Φώτης Κόντογλου)

9 Νοεμβρίου
“Mέγα το κατόρθωμα του σου βίου, Mήτερ, αληθώς. Eκπλήττεις γαρ των πιστών πάσαν ακοήν τοις σοις αριστεύμασιν. Ότι ως άγγελος επί γης… Oσία, εβίωσας και αγγέλοις καθωμοίωσαι”.
Διαβάστε περισσότερα »
Η ανάσταση των νεκρών (Αγ. Κύριλλος Ιεροσολύμων)

Τα σκάνδαλα και η Εκκλησία (Πρωτ. π. Θωμάς Βαμβίνης)

Στις μέρες μας είναι αναπόφευκτος ο λόγος για τα
σκάνδαλα. Είναι το κυρίαρχο θέμα των ημερών που αγγίζει την ιερή σχέση
τού λαού με την Εκκλησία.
Διαβάστε περισσότερα »
Γιατί υποφέρουν οι Χριστιανοί; (Πρεσβ. Διονύσιος Τάτσης)

Οι κοσμικοί προβληματίζονται κάθε φορά που βλέπουν τους συνειδητούς χριστιανούς να υποφέρουν ή ν’ αντιμετωπίζουν δυσάρεστες καταστάσεις. Νομίζουν ότι οι άνθρωποι του Θεού είναι απαλλαγμένοι απ’ όλα αυτά. Μερικοί μάλιστα, αμφισβητώντας τις προθέσεις τους, λένε ότι γι’ αυτό το σκοπό καταφεύγουν στο Θεό! Τέτοιοι ισχυρισμοί είναι ανεύθυνοι και αποκαλύπτουν την επιπολαιότητα με την οποία βλέπουν τα θρησκευτικά θέματα οι εκτός της Εκκλησίας κοσμικοί. Συχνά, προβληματισμό έχουν και οι ίδιοι οι χριστιανοί, οι οποίοι άλλοτε παραπονούνται και άλλοτε γογγύζουν.
Το θέμα αυτό είναι πνευματικό και μόνο πτυχές του μπορεί κανείς να μελετήσει, γι’ αυτό και ρώτησα το Νήφωνα:
«Πώς μπορούμε ν’ απαντήσουμε στο ερώτημα, γιατί επιτρέπει ο Θεός να δοκιμάζονται οι χριστιανοί, την ώρα που οι άλλοι άνθρωποι απολαμβάνουν τα υλικά αγαθά, ζουν μέσα στις σαρκικές ηδονές και δεν πιστεύουν στην αιώνια ζωή;»
Διαβάστε περισσότερα »
Ορθόδοξη Οικουμενικότητα και Παγκοσμιοποίηση (Πρωτοπρ. Γεώργιος Μεταλληνός, Κοσμήτωρ Θεολογικής Σχολής Αθηνών)

της ιστορίας μας: από την ορθόδοξη οικουμενικότητα μεθιστάμεθα, ή
ορθότερα εξιστάμεθα, στην νεοεποχίτικη παγκοσμιοποίηση. Η αυθεντική
διαχρονικά κίνηση του Ελληνισμού στην συνάντησή του με τους «άλλους»,
την πολιτιστική ετερότητα, είναι καταφατική και αλληλοπεριχωρητική και
ποτέ εξουσιαστική και δυναστικά αφομοιωτική. Δια της Εκκλησίας, ως
σώματος Χριστού και εν Χριστώ κοινωνίας, διευρύνθηκε μετά τον
Αλέξανδρο, η ελληνική οικουμενική συνείδηση. Η Πεντηκοστή οδήγησε σε
ενότητα καθολική και πνευματική. την υπέρβαση κάθε διαίρεσης (φυλετικής, ταξικής, πολιτικής), με βάση την ισοτιμία και εν Χριστώ ισότητα όλων των ανθρώπων.
Ταφή ή καύση των νεκρών; (Βασίλειος Δημαρ. Κουνάλης, θεολόγος)

Η ταφή των νεκρών είναι ο κανόνας για τη συντριπτική πλειοψηφία των εθνών, των λαών και των θρησκειών. Αιγύπτιοι, Ασσυροβαβυλώνιοι, Χετταίοι, Φιλισταίοι, Πέρσες και όλοι οι λοιποί αρχαίοι λαοί, αλλά και φυλές πρωτόγονες και απολίτιστες, στη συντριπτική τους πλειοψηφία και κατά κανόνα θάπτουν τους νεκρούς τους.[01]
Διαβάστε περισσότερα »
Η τραγικότητα της ανθρώπινης ελευθερίας († Αρχ. Χριστόδουλος Φάσσος)

Η θεραπεία τού δαιμονιζομένου: Λουκά Η’, 26-39
Το ιερό Ευαγγέλιο που διαβάσαμε σήμερα, αγαπητοί αδελφοί, μας περιέγραψε τη θαυμαστή θεραπεία ενός δυστυχισμένου ανθρώπου στην περιοχή των Γεργεσηνών, ο οποίος ευρίσκετο κάτω από την επήρεια καί την κυριαρχία πλήθους δαιμόνων. Απ’ αυτή την περικοπή θα ήθελα να επισημάνω και να υπογραμμίσω στην αγάπη σας σήμερα ένα μόνο σημείο, το οποίο θεωρώ ότι έχει παρά πολύ μεγάλη σημασία και είναι αληθινά συγκλονιστικό.
Διαβάστε περισσότερα »
Στάρετς Σέργιος: Οι κίνδυνοι της νοησιαρχίας (Jean Claude Larchet)

Όπως πολλοί Ρώσοι πνευματικοί, ο Γέροντας (Στάρετς Σέργιος) είναι ιδιαίτερα επικριτικός απέναντι στην υπερεκτίμηση των διανοητικών ικανοτήτων που συναντούμε στον δυτικό κόσμο. Η δυτική Χριστιανοσύνη υπέφερε από αυτή την υπερεκτίμηση κατά τον Μεσαίωνα, όπου η θεολογία, υπό την επήρεια του σχολαστικού ορθολογισμού, είχε καταλήξει να είναι μια αποκλειστικά εννοιολογική άσκηση, και η πίστη πολλών χριστιανών είχε περιοριστεί σε ιδέες περί Θεού.
Διαβάστε περισσότερα »
Η οργή (Jean Claude Larchet)

Το πάθος τής οργής προέρχεται από το θυμικό τής ψυχής και περιλαμβάνει όλες τις παθολογικές εκδηλώσεις τού θυμού.
Έχουμε δει, ότι η θυμοειδής δύναμη [Σ.τ.μ.: Θα εναλλάσσουμε τον όρο με τη λέξη «θυμικό»] δόθηκε στον άνθρωπο από το Θεό κατά τη δημιουργία του, και αποτελεί μέρος τής ίδιας της φύσης του. Σύμφωνα με το σχέδιο του Δημιουργού, όφειλε να λειτουργεί έτσι ώστε να επιτρέπει στον άνθρωπο ν’ αγωνίζεται εναντίον των πειρασμών και του πειραστή, και ν’ αποφεύγει την αμαρτία, το κακό: εξαρχής λοιπόν είχαν καθοριστεί ο φυσικός σκοπός της και η φυσιολογική χρήση της. Όπως έχουμε δείξει, όμως, ο άνθρωπος, με το αμάρτημα, την εξέτρεψε από το σκοπό της και την έστρεψε κατά του πλησίον του, κάνοντας παρά φύση χρήση της, αντί να τη χρησιμοποιεί για να μάχεται τον Πονηρό. Το πάθος τής οργής σ’ όλες τις μορφές του συνιστά νόσο τής ψυχής, η οποία έγκειται συγκεκριμένα στην παρά φύση χρήση του θυμικού.
Διαβάστε περισσότερα »
Καρδία συντετριμένη: Αληθινή χαρά, η πονεμένη (Φώτης Κόντογλου)

Η κενοδοξία (Jean Claude Larchet)

Η κενοδοξία, που απαντάται και ως ματαιοδοξία είναι ιδιαίτερα σημαντικό πάθος και πηγή πολλών άλλων νόσων της ψυχής. Ο Αγιος Ιωάννης Κασσιανός σημειώνει ότι εμφανίζει ποικιλία μορφών, διαιρείται σε διάφορα είδη, όμως συνοψίζεται σε δύο γένη, τα οποία θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως δύο βαθμίδες.
Διαβάστε περισσότερα »
Κυριακή Β’ Λουκά: Ομιλία εις το «Καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, και υμείς ποιείτε αυτοίς» (Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς)

Το Ευαγγέλιο Της Κυριακής (Λουκά στ΄ 31-36)
Και καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως. Και ει αγαπάτε τους αγαπώντας υμάς, ποία υμίν χάρις εστί; Και γαρ οι αμαρτωλοί τους αγαπώντας αυτούς αγαπώσι. Και εάν αγαθοποιήτε τους αγαθοποιούντας υμάς, ποία υμίν χάρις εστί; Και γαρ οι αμαρτωλοί το αυτό ποιούσι. Και εάν δανείζητε παρ΄ ων ελπίζετε απολαβείν, ποία υμίν χάρις εστί; Και γαρ αμαρτωλοί αμαρτωλοίς δανείζουσιν ίνα απολάβωσι τα ίσα. Πλην αγαπάτε τους εχθρούς υμών και αγαθοποιείτε και δανείζετε μηδέν απελπίζοντες, και έσται ο μισθός υμών πολύς, και έσεσθε υιοί υψίστου, ότι αυτός χρηστός εστίν επί τους αχαρίστους και πονηρούς. Γίνεσθε ουν οικτίρμονες, καθώς και ο πατήρ υμών οικτίρμων εστί.
H γαστριμαργία (Jean Claude Larchet)

Η γαστριμαργία είναι δυνατόν να οριστεί ως αναζήτηση της ηδονής του εσθίειν, με άλλα λόγια ως επιθυμία του εσθίειν για την ηδονή, ή ακόμη και αρνητικά σε σχέση με την αρετή, της οποίας συνιστά την άρνηση, δηλαδή ακράτεια του στόματος και της κοιλίας.
Το συγκεκριμένο πάθος εμφανίζει δύο κύριες μορφές: μπορεί ν’ αποβλέπει κατά βάση στην ποιότητα των τροφών, οπότε πρόκειται για την αναζήτηση εύγευστων και εκλεκτών εδεσμάτων, και την επιθυμία τα εδέσματα να προετοιμάζονται επιμελώς· μπορεί ν’ αποβλέπει κυρίως στην ποσότητα των εδεσμάτων και τότε πρόκειται για επιθυμία να τρώγει κάποιος πολύ. Στην πρώτη περίπτωση είναι η ηδονή του στόματος και της γεύσης το κατεξοχήν ζητούμενο και επιθυμητό στη δεύτερη περίπτωση πρόκειται γενικά για την ηδονή της κοιλίας και των οργάνων της πέψης. Σε αμφότερες τις περιπτώσεις υπάρχει αναζήτηση ενός συγκεκριμένου τύπου σωματικής ηδονής· να γιατί η γαστριμαργία μπορεί να ταξινομηθεί μεταξύ των «παθών του σώματος».
Διαβάστε περισσότερα »
Οι κρυφοί αιρετικοί και ο αποστεωμένος ορθολογισμός (Φώτης Κόντογλου)

Σιγά-σιγά, χωρίς να το καταλάβουμε, οι αιρετικοί πληθαίνουνε μέσα στην Εκκλησία μας, παρεκτός τους απ’ έξω. Οι απ’ έξω αιρετικοί είναι φανεροί. Εδώ θα μιλήσω για τους κρυφούς αιρετικούς, τους κρυφοδαγκανιάρηδες σκύλους, αυτούς που μας φέρνουνε τον προτεσταντισμό και τον καθολικισμό από τη Δύση, εκεί που πάνε και σπουδάζουνε.
Διαβάστε περισσότερα »
Η πορνεία (Jean Claude Larchet)

Το πάθος της πορνείας συνίσταται στην παθολογική χρήση της σεξουαλικότητας [Σ.τ.μ.: Θα προτιμήσουμε τη χρήση της, ξενικής προέλευσης, λέξης «σεξουαλικότητα» έναντι των ελληνικών όρων: γενετήσιο ένστικτο, ερωτική διάθεση κ.λπ.] από τον άνθρωπο (Η λέξη πορνεία δηλώνει, κυριολεκτικά, τη σεξουαλική ικανοποίηση έξω από το γάμο. Οι Πατέρες όμως περιλαμβάνουν υπό τον όρο αυτό όλες τις μορφές των σεξουαλικών παθών. Η γαλλική λέξη «luxure», φαίνεται, ελλείψει καλύτερης, η καταλληλότερη για ν’ αποδώσει τη συγκεκριμένη έννοια, καθώς το λεξικό Robert της γαλλικής γλώσσας την αποδίδει ως «recherché des plaisirs sexuelles» (αναζήτηση των σαρκικών ηδονών).
Διαβάστε περισσότερα »
Ουνία: Η μέθοδος του παποκεντρικού οικουμενισμού (Αρχιμ. Γεώργιος Καψάνης, Καθηγούμενος Ι. Μ. Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Προσφάτως ο Πάπας διώρισε επίσκοπο και αποστολικό Έξαρχο για τους εν Αθήναις ελαχίστους Ουνίτας τον χειροτονηθέντα εις επίσκοπον Καρκαβίας την 24η Μαΐου 2008 ουνίτη κληρικό κ. Δημήτριο Σαλάχα, καθηγητή στο Ινστιτούτο Ανατολικών Σπουδών της Ρώμης και μέλος της Μικτής Θεολογικής Επιτροπής για τον Διάλογο Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών. Για την ουνιτική κοινότητα των Αθηνών το γεγονός υπήρξε βαρυσήμαντο, όπως φαίνεται από την ανακοίνωση της κοινότητος στην ιστοσελίδα της και κυρίως από τον χειροτονητήριο λόγο του κ. Σαλάχα (Ελληνική Καθολική Εξαρχία, http://www.cen.gr). Για τους Ορθοδόξους όμως το ίδιο αυτό γεγονός υπήρξε λυπηρό και προκλητικό, καθώς έφερε πάλι στην επικαιρότητα το πρόβλημα της Ουνίας, απεκάλυψε για μία ακόμη φορά τις διαθέσεις του Βατικανού εναντίον τής Ορθοδοξίας και φανέρωσε πόσο επικίνδυνη είναι για την Ορθοδοξία η προοπτική των λεγομένων Θεολογικών Διαλόγων. Οι κατωτέρω διαπιστώσεις είναι αρκούντως πειστικές περί τούτου:
Διαβάστε περισσότερα »
O φόβος (Jean Claude Larchet)

Οι Πατέρες συμπεριλαμβάνουν στα πάθη το φόβο και τις συγγενείς προς αυτόν καταστάσεις, που συνιστούν μορφές ή διαβαθμίσεις του, όπως τη φοβία, το δέος, τον τρόμο και επιπλέον το άγχος, την αγωνία, την αδημονία.
Γενικά, ο φόβος προκαλείται από τον κίνδυνο στέρησης ή πόνου/δοκιμασίας, μέσω της ιδέας ή του αισθήματος ότι θα χάσουμε ή ενδεχομένως θα χάσουμε αυτό, που επιθυμούμε ή αυτό στο οποίο είμαστε προσκολλημένοι.
Ωστόσο, ο φόβος, -που ορίζεται κατ’ αυτό τον τρόπο- είναι δυνατόν ν’ αποτελεί αρετή παρά πάθος. Σημειώνει σχετικά ο Κλήμης ο Αλεξανδρέας: «Ει και πάθος ο φόβος, ως βούλονταί τινες, ότι φόβος εστί πάθος, ουχ ο πας φόβος πάθος». Πρέπει λοιπόν να διακρίνουμε δύο είδη φόβου.
Διαβάστε περισσότερα »
Νεοειδωλολατρία και Νέα Εποχή (μοναχός Αρσένιος Βλιαγκόφτης)

Εισήγηση στο Επιστημονικό Συνέδριο με θέμα «Φαινόμενα Νεοειδωλολατρίας. Δωδεκαθεϊσμός – Υποτίμηση Παλαιάς Διαθήκης – Ολυμπιακοί αγώνες», Θεσσαλονίκη 25-27 Μαΐου 2003, Αίθουσα Τελετών Α.Π.Θ.
Μέσα στην πολύμορφη σύγχυση που ταλαιπωρεί τον άνθρωπο της εποχής μας, παρατηρείται τα τελευταία δεκαπέντε περίπου χρόνια και η σταδιακή ανάπτυξη του ρεύματος της αναβιώσεως της αρχαίας θρησκείας.
Το φαινόμενο δεν είναι μόνον ελληνικό. Είναι παγκόσμιο. Οι πρωτεργάτες του φιλοδοξούν «να προσφέρουν τα στοιχεία για τη δημιουργία μιας νέας ανθρώπινης ταυτότητας…», όπως επίσης και μιας «νέας εθνικής ταυτότητας». Παρουσιάζουν την αρχαία θρησκεία ως την μόνη ικανή να εκφράσει την αρχαία ψυχή και το ελληνικό ιδεώδες.
Διαβάστε περισσότερα »
Η ένωση των εκκλησιών (Γέρων Φιλόθεος Ζερβάκος)

Η ένωση των Εκκλησιών είναι αδύνατη, διότι οι Παπικοί είναι ενάντιοι στο Ευαγγέλιο του Χριστού και στις Πατερικές Παραδόσεις
(απαντητική επιστολή προς τον Καθολικό κ. Morello, Μάρτιος 1964)
Αγαπητέ κ. Morello,
Έλαβα την επιστολή σας και τη διάβασα με προσοχή. Μας γράφετε να μην εμποδίζουμε την ένωση με τον Τοποτηρητή του θρόνου του Πρωτοκορυφαίου Πέτρου, Πάπα Παύλο τον ΣΤ’, διότι θα μετανιώσουμε αιωνίως. Σας απαντούμε ότι δε λέει την αλήθεια. Εμείς θέλουμε την ένωση και ευχόμαστε διαρκώς «υπέρ της των πάντων ενώσεως». Ουσιαστικά την εμποδίζετε σεις οι Παπικοί. Και αν δε μετανοήσετε εδώ, στην πρόσκαιρη ζωή, θα μετανοήσετε στον Αδη, όπου όμως «ουκ έστι μετάνοια»!
Διαβάστε περισσότερα »
Φωτιές και εμπρηστές (Σεβ. Μητροπ. Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος)

[…]
Άγιος Iωάννης ο Πρόδρομος (Φώτης Κόντογλου)

Σήμερα που γράφω, 29 Aυγούστου, είναι η μνήμη του αγίου Iωάννου του Προδρόμου. Xθες το βράδυ ψάλαμε τον Eσπερινό κατανυκτικά σ’ ένα παρεκκλήσι, κ’ ήτανε μοναχά λίγες γυναίκες και δυο-τρεις άνδρες. Σήμερα το πρωί ψάλαμε τη λειτουργία του πάλι με λίγους προσκυνητές. Tα μαγαζιά ήτανε ανοιχτά, όλοι δουλεύανε σαν να μην ήτανε η γιορτή του πιο μεγάλου αγίου της θρησκείας μας. Aληθινά λέγει το τροπάρι του “Mνήμη δικαίου μετ’ εγκωμίων, σοι δε αρκέσει η μαρτυρία του Kυρίου, Πρόδρομε”. Mε εγκώμια και με ευλάβεια γιορτάζανε άλλη φορά οι ορθόδοξοι χριστιανοί τον Πρόδρομο, αλλά τώρα του φτάνει η μαρτυρία του Kυρίου. Aυτή η μαρτυρία θ’ απομείνει στον αιώνα, είτε τον γιορτάζουνε είτε δεν τον γιορτάζουνε οι άνθρωποι, είτε τον θυμούνται είτε τον ξεχάσουνε. K’ η μαρτυρία είναι τούτη: πως ο άγιος Iωάννης ο Πρόδρομος είναι “ο εν γεννητοίς γυναικών μείζων” δηλ. “ο πιο μεγάλος απ’ όσους γεννηθήκανε από γυναίκα” κατά τα λόγια του ίδιου του Xριστού. Γι’ αυτό κ’ η Eκκλησία μας ώρισε να μπαίνει το εικόνισμά του πλάγι στην εικόνα του Xριστού στο εικονοστάσιο της κάθε ορθόδοξης εκκλησιάς.
Διαβάστε περισσότερα »
Ο Άγιος Nικάνωρ και το Μοναστήρι του στη Zάμπορδα (Φώτης Κόντογλου)

Ωστόσο, στην Eυρώπη, που στάθηκε η μάνα της επιστήμης και το σχολειό της αθεΐας, υπάρχουνε πολλοί άνθρωποι από την τάξη των σπουδασμένων, που γυρεύουνε να βρούνε κάτι αλλοιώτικο από την ανθρώπινη γνώση, και ψάχνοντας, φτάνουνε στη θρησκεία. H ταραχή, η αβεβαιότητα κ’ η αγωνία βασανίζουνε τους σημερινούς ανθρώπους και δεν τους αφήνουνε να ησυχάσουνε, γιατί, κατά τον Σολομώντα “ο προστιθείς γνώσιν προστίθησιν άλγημα”, δηλ. “όποιος πληθαίνει τη γνώση του πληθαίνει τον πόνο του”.
Πολλοί, λοιπόν, απ’ αυτούς τους θαλασσοδαρμένους που τους βασανίζει η πνευματική ανεμοζάλη και δεν αφήνει το πνεύμα τους και την καρδιά τους να γαληνέψουνε, ύστερα από πολλά περιπλανέματα, σαν εκείνον τον Oδυσσέα, βρίσκουνε το λιμάνι της θρησκείας και μπαίνουνε μέσα για να συνεφέρουνε και να αναπαυτούνε. Aυτό που έχει μεγάλη σημασία για μας τους Έλληνες, είναι τούτο: Πως οι τέτοιοι πνευματικά καραβοτσακισμένοι καταφεύγουνε οι περισσότεροι στην Oρθοδοξία, και νοιώθουνε μεγάλη χαρά κι’ ανακούφιση σαν την ανακαλύψουνε. Γιατί η Oρθοδοξία είναι η αληθινή θρησκεία του Xριστού, η απαραμόρφωτη, και για τούτο έχει μέσα της την ειρήνη, κι’ όλα της είναι γαληνεμένα κ’ ειρηνικά, κι’ αυτή την ειρήνη τη μεταδίνει και σε όσους πάνε κάτω από τις φτερούγες της. H Oρθοδοξία έχει το άγιον Πνεύμα, που λέγεται Παράκλητος, δηλαδή Παρηγορητής.
Aλλά τι είναι η Oρθοδοξία; Hμείς οι ίδιοι, που λεγόμαστε Oρθόδοξοι, δεν τη γνωρίζουμε, κι’ ούτε είμαστε σε θέση να νοιώσουμε τα ουρανόσταλτα δώρα της. Γι’ αυτό δεν γνωρίζουμε και τους αγίους που την καταστολίσανε.
Ένας απ’ αυτούς τους άγνωστους αγίους είναι κι’ ο άγιος Nικάνωρ, που θέλω να γράψω σήμερα για το βίο του και για το μοναστήρι του, και που η μνήμη του γιορτάζεται στις 7 Aυγούστου.
Η προσευχή (Όσιος Νείλος ο ασκητής)

Διά τους κατηγορούντας τον Θεόν (Αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος)

Διά τους κατηγορούντας τον Θεόν, διατί δεν εξαφανίζει τον διάβολον∙ και ότι δεν μας βλάπτει καθόλου η πονηριά του αν προσέχουμε
Διαβάστε περισσότερα »
Συνέχεια ή οπισθοδρόμηση; (π. Γεώργιος Μεταλληνός)

Ο Ελληνισμός, βρήκε την οριστική ταυτότητα του μέσα στην Ορθοδοξία. Η ελληνική αυτοσυνειδησία έγινε ελληνορθόδοξη και με αυτό το περιεχόμενο έζησε και εμεγαλούργησε τόσους αιώνες. Κάθε απόπειρα συνεπώς αποορθοδοξοποιήσεως του Ελληνισμού, ως αποεκκλησιοποιήσεώς του, θα επαναλαμβάνει το απονενοημένο διάβημα του Ιουλιανού και του Πλήθωνος. Ο Νέος Ελληνισμός διατηρεί την συνάφειά του με την αρχαιότητα μέσω της βυζαντινής και μεταβυζαντινής περιόδου του ιστορικού του βίου, μέσα στην οποία διαμόρφωσε την εθνική του αυτοσυνειδησία. Μέτρο και κριτήριο και της πολιτιστικής του αυτοσυνειδησίας είναι η ορθόδοξη λατρεία και η πατερική θεολογία.
Διαβάστε περισσότερα »
«Κι εγώ μένω στα χέρια του Θεού τώρα, για πάντα!»

Ευγένιος Lufika. Ανδρας 33 ετών. Χρόνια τώρα ανάπηρος σε καροτσάκι. Όμως πιστός, ειρηνικός, ευγενής, καρτερικός.
Η ιεραποστολή φρόντισε και του εξασφάλισε καινούργιο αμαξάκι.
Μου είπαν ότι είναι στην αυλή μας. Τον πλησίασα. Κάθισα στο καινούργιο μεταφορικό μέσον του. Πιάσαμε την κουβέντα και μου διηγήθηκε.
Διαβάστε περισσότερα »
Μνημόσυνα (Πρωτ. Θεμιστοκλέους Χ. Χριστοδούλου, Δρ. Θεολογίας)

Τελευταία τείνει νὰ ἐπικρατήσει μιὰ συνήθεια ἰσοπεδώσεως της Παραδόσεως. Ἔτσι εἴθισται ὀρισμένοι ἀπό τούς πιστούς μας κατὰ τὰ μνημόσυνα τῶν κεκοιμημένων τους νὰ μὴν προσκομίζουν στὸ ναὸ κόλλυβα, ἀλλὰ ἀντὶ αὐτῶν κουλουράκια, πίτες καὶ διάφορα γλυκίσματα. Ἀντὶ τοῦ ζυμωτοῦ προσφόρου νὰ προσκομίζουν ἕτοιμα βιομηχανοποιημένα πρόσφορα. Ἀντὶ τοῦ προσφερομένου κόκκινου οἴνου νὰ προσκομίζουν λευκὸ οἶνο. Ἀντὶ τῆς πατερικὴς φιλανθρωπίας νὰ ἐμφανίζεται μιὰ τάση ἐπιδείξεως καὶ δωρεᾶς πρὸς σωματεῖα καὶ ἱδρύματα ὂχι μὲ σκοπὸ τὴ χριστιανικὴ βοήθεια. Στὴν ἴδια σειρὰ τείνουν νὰ ξεχασθοῦν καὶ πολλὲς ἄλλες ἀκόμα παραδοσιακὲς συνήθειες, ὅπως: συνεχεῖς μνημονεύσεις τῶν κεκοιμημένων κατὰ τὶς Θ. Λειτουργίες, ψυχωφέλιμες ἐπισκέψεις στὰ κοιμητήρια ἂφ’ ἐνὸς μὲν γιὰ τὴ φιλοσόφηση τοῦ μυστηρίου τοῦ θανάτου καὶ ἂφ’ ἑτέρου γιὰ τὴν κοινωνία μετὰ τῶν κεκοιμημένων μας προσφορὰ προσφορῶν καθ’ ὃλην τὴν διάρκεια τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους καὶ ἰδιαιτέρως κατὰ τὰ ψυχοσάββατα· δωρεὲς καὶ φιλανθρωπίες στὰ ἐκκλησιαστικὰ καθιδρύματα καὶ τέλος τακτικὴ τέλεση θ. Λειτουργιῶν, Τρισαγίων καὶ προσευχῶν.
Διαβάστε περισσότερα »
Η αίρεσις, το σχίσμα και η ενδεικνυομένη προς τους αιρετικούς και σχισματικούς ποιμαντική στάσις (Αρχιμανδρίτης Γεώργιος Καψάνης, Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου, Αγίου Όρους)

Η ζωή στην Εκκλησία και το εμπόδιο του ψυχολογισμού (Πρωτ. π. Θωμάς Βαμβίνης)

«Υμείς εστε το φως του κόσμου» († Αρχ. Χριστόδουλος Φάσσος)

Κυριακή των 630 Αγίων Πατέρων (Δ’ Οικ. Συν.) – Ματθ. Ε’, 14-19
Στην Ακολουθία του Όρθρου, αγαπητοί αδελφοί, μνημονεύσαμε τους εξακόσιους τριάκοντα Αγίους Πατέρες, επισκόπους, ιερείς και μοναχούς, οι οποίοι το έτος 451 μ.Χ., όταν ήταν αυτοκράτορας ο Μαρκιανός και η ευλαβής γυναίκα του η Πουλχερία (πολλά έχουν κάνει οι ευσεβείς γυναίκες), βασιλείς που διακρίνονταν προπάντων για την ευαισθησία της πίστεώς τους, απεφάσισαν να συγκροτήσουν την Τετάρτη (Δ’) Οικουμενική Σύνοδο, για να καταπολεμηθεί η αίρεση του Μονοφυσιτισμού΄ και έγινε η Σύνοδος αυτή στη Χαλκηδόνα. Η Χαλκηδόνα είναι απέναντι από την Κωνσταντινούπολη. Σήμερα είναι μία πόλη, τότε ήτανε προάστιο. Εκεί είχε μαρτυρήσει η Αγία Ευφημία και ήτο τεράστιος ναός, τον οποίον είχε φτιάξει ο Μέγας Κωνσταντίνος. Εκεί μέσα, λοιπόν, σ’ αυτόν το ναό συγκεντρώθηκαν εξακόσιοι τριάντα Αγιοι Πατέρες και μελέτησαν τα θέματα της πίστεώς μας και ιδίως ό,τι αφορά στο πρόσωπο του Χριστού μας. Αυτή είναι η Τετάρτη εν Χαλκηδόνι Οικουμενική Σύνοδος.
Προς τιμήν τους ψάλαμε ωραιότατα τροπάρια από χθες το βράδυ, στον Εσπερινό, και σήμερα το πρωί. Π.χ. «Των Αγίων Πατέρων ο χορός…» (Μηναίον Οκτωβρίου, Κυριακή Αγίων Πατέρων, Δοξαστικό των αίνων), οι οποίοι συνήλθαν και μας διέσωσαν την πίστη. Προς τιμήν τους διαβάζουμε και ειδική Ευαγγελική Περικοπή, την οποίαν ακούσατε.
Διαβάστε περισσότερα »
Περί της θεωρίας της δι’ εξελίξεως καταγωγής του ανθρώπου (Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης)

Ως γνωστόν η θεωρία αυτή (όντως θεωρία, υπόθεσις και όχι αποδεδειγμένο συμπέρασμα) έχει υποστεί από της εμφανίσεώς της μέχρι σήμερα άπειρες αναθεωρήσεις. Εκείνο, όμως, που δεν μπορεί να γίνη ανεκτόν είναι το γεγονός ότι αρκετές φορές υπερβαίνοντας τα όριά της -και με όχι τίμια μέσα- προσπάθησε να περιβληθή τον τίτλο αποδεδειγμένης αρχής, και ως τοιαύτη -τό και χειρότερον- να γίνη υλικόν εκμεταλλεύσεως και όπλον στα χέρια αθέων και υλιστών, για να πολεμήσουν την σχετική αγιογραφική διδασκαλία.
Διαβάστε περισσότερα »
«Υπάρχουμε για να γίνουμε άγιοι…» (Μον. Μωυσής αγιορείτης)

Η αποτυχία αυτής της επιτεύξεως αποτελεί τη μεγαλύτερη τραγωδία της ανθρώπινης ύπαρξης. Όμως πώς θεωρείται σήμερα η αγιότητα; Πώς στεκόμαστε απέναντί της, πώς την αντικρίζουμε και πώς τη ζούμε; Πώς μπορούμε να τη βρούμε και να τη χάσουμε, να τη χρησιμοποιήσουμε και να την εκμεταλλευθούμε ακόμη;
Ιουστίνος ο φιλόσοφος και μάρτυς: Ένας ανήσυχος κυνηγός της Αλήθειας (Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης, Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.)

Ο Χριστιανισμός εμφανίστηκε στον κόσμο σαν μία πνευματική επανάσταση. Στην επαναστατική διδασκαλία του Χριστιανισμού αντέδρασε το κατεστημένο της τότε εποχής. Το κατεστημένο, όχι μόνον υπό την έννοια της αντιδραστικής τάξεως των αρχόντων, αλλά και υπό την έννοια ορισμένων ταπεινωτικών για τον άνθρωπο ηθικών αρχών, τις οποίες εδέχετο και εφήρμοζε ο λαός. Όταν υποταγεί κανείς εις τα πάθη και τις κακίες του, συνηθίζει σ’ αυτή την κατάσταση∙ όποιος επιχειρήσει να τον βγάλει απ’ αυτήν, γίνεται εχθρός του.
Με πρωτοφανή εχθρότητα λοιπόν αντιμετωπίστηκε ο Χριστιανισμός στα πρώτα του βήματα από το πάσης φύσεως κατεστημένο. Επαγγελματίες που δεν τους συνέφερε η λιτή και απλή χριστιανική ζωή, φιλόσοφοι που έχαναν τους μαθητάς των και ο όχλος που δεν εύρισκε στον Χριστιανισμό τον κόλακα αλλά τον τιμητή των κακιών του, ξεσήκωσαν πρωτοφανή εκστρατεία κατασυκοφαντήσεως και αποδυναμώσεως του Χριστιανισμού.
Η αλήθεια, μία αλήθεια που αιώνες περίμενε η ανθρωπότητα, καθόταν στο εδώλιο του κατηγορουμένου, όπως συμβαίνει συνήθως σε κάθε εποχή. Και σε κάθε εποχή, ο γνήσιος άνθρωπος, ο ασυμβίβαστος, ο ανήσυχος, ο δυναμικός άνθρωπος, καλείται να διαλέξει ανάμεσα στο ψεύδος και την αλήθεια, έστω κι αν αυτό σημαίνει γκρέμισμα και αφανισμό της προηγούμενης πνευματικής του υποδομής και υλική κακοπάθεια.
Το δρόμο και τα βήματα που οδήγησαν στην αλήθεια μία εκλεκτή προσωπικότητα του δεύτερου αιώνος μετά Χριστόν, της ταραγμένης αυτής εποχής, κατά την οποία ο Χριστιανισμός γνήσιος, ενθουσιώδης και αγωνιστικός, ξεχυνόταν μέσα στη λυσσασμένη αντίδραση των πολλών, για να κατακτήσει τον κόσμο, θα παρακολουθήσουμε εδώ σύντομα.
Διαβάστε περισσότερα »
Κοινωνικά προβλήματα κατά τους Πατέρες της Εκκλησίας: πλούτος, δουλεία, πόλεμος-ειρήνη (Παυλίνα Δούζη)

Εισαγωγή
α) Η σημασία του όρου «Κοινωνικό πρόβλημα»
β) Σημασία του όρου «Πατέρες της Εκκλησίας»
γ) Η στάση των Πατέρων έναντι των κοινωνικών προβλημάτων
1. Πλούτος και ιδιοκτησία
α) Η ιδιοκτησία στους αρχαίους λαούς (Έλληνες – Ρωμαίους – Ιουδαίους)
β) Η ιδιοκτησία και ο πλούτος στη Χριστιανική διδασκαλία
γ) Η στάση των Πατέρων έναντι της ιδιοκτησίας και του πλούτου
2. Το πρόβλημα της δουλείας
α) Η δουλεία στην αρχαιότητα (Έλληνες – Ρωμαίοι – Ιουδαίοι)
β) Η δουλεία στον Χριστιανισμό
γ) Η στάση και οι απόψεις των Πατέρων έναντι της δουλείας
3. Πόλεμος – Ειρήνη
α) Το πρόβλημα του πολέμου σε παγκόσμια κλίμακα
β) Η ειρήνη και ο πόλεμος στην διδασκαλία του Χριστιανισμού
γ) Οι Πατέρες έναντι του πολέμου και της ειρήνης
Επίλογος
Διαβάστε περισσότερα »
Ορθοδοξία: Η Μεγαλομάρτυς του Χριστού (Φώτης Κόντογλου)

Η Εκκλησία είναι το σώμα του Χριστού κι απαρτίζεται από όσους ανθρώπους πιστεύουνε σ’ Αυτόν ορθά κι αληθινά όπως εδίδαξε Εκείνος.
Η Ορθόδοξος Εκκλησία είναι «η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία», όπως λέγει το Σύμβολον της Πίστεως. Λέγει «Μία», που θα πη πως δεν υπάρχουν άλλες Εκκλησίες. Κι αυτή η Μία Εκκλησία είναι η Ορθόδοξος. Οι άλλες που παρουσιάζονται σαν Εκκλησίες δεν είναι εκκλησίες, αλλά είναι αιρέσεις. Η Ορθόδοξος Εκκλησία είναι η μόνη που κράτησε έως σήμερα όσα παρέλαβε από τους Αποστόλους κι από τους διαδόχους των, τους αγίους Πατέρας. Η Παπική, η Προτεσταντική κι οι άλλες, μικρότερες, λεγόμενες Εκκλησίες, δεν κρατήσαμε ανάλλαχτα όσα παραλάβανε από καταβολής της Χριστιανικής Εκκλησίας, αλλά τα αλλάξανε, κατά τις γνώμες και κατά τα θελήματα των ανθρώπων, και γι’ αυτό σήμερα είναι παραμορφωμένες, σε πολλά μάλιστα σε τέτοιο σημείο που να αναρωτιέται κανείς τι σχέση έχουνε με τη διδασκαλία του Χριστού ορισμένα πράγματα που διδάσκουνε και κάνουνε. Κατεβάσανε τη θεϊκή διδασκαλία στα μέτρα του αμαρτωλού ανθρώπου, με τις μικρότητες του, με τις μωροφιλοδοξίες του, με τα συμφέροντα του, με τους φυλετικούς εγωισμούς του. Μ’ αυτό τον τρόπο, αυτές οι λεγόμενες Εκκλησίες καταντήσανε σαν συστήματα εγκόσμια, όπως όλα τ’ άλλα που αποβλέπουνε σε εγκόσμιες σκοπιμότητες, πολλές φορές με τον πιο αποκρουστικό και σατανικό τρόπο, τόσο, που αντί να τραβούνε προς τον Χριστό τις ψυχές που διψάνε τη σωτηρία, τα απολωλότα αυτά πρόβατα, τα διώχνουνε και τα ρίχνουνε στην αθεΐα και στην αδιαφορία για την ψυχή τους, όπως κάνανε οι Φαρισαίοι, που γι’ αυτούς είπε ο Κύριος, ωργισμένος: «Αλλοίμονο σας, Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, γιατί κλείνετε τη Βασιλεία των Ουρανών (τη σωτηρία) μπροστά στους ανθρώπους. Επειδή, μήτε εσείς οι ίδιοι μπαίνετε μέσα, μήτε τους άλλους αφήνετε να μπουν». (Ματθ. κ.γ’ 14).
Διαβάστε περισσότερα »
Οικουμενισμός και υποδούλωσις εις τα πάθη (Δάφνη Βαρβιτσιώτη, Ιστορικός)

Από Εισήγηση της Δ.Β., με τίτλο «Φονταμενταλιστικά Στοιχεία του Οικουμενισμού», στα πλαίσια του Διορθοδόξου Θεολογικού Συνεδρίου, με θέμα «Οικουμενισμός, Γένεση, Προσδοκίες-Διαψεύσεις», το οποίο διοργάνωσαν από κοινού η Εταιρεία Ορθοδόξων Σπουδών και το Τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας τής Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. (20-24.9.2004).
Διαβάστε περισσότερα »
Η Γιόγκα και ο Διαλογισμός είναι αντίθετα και ασυμβίβαστα με την ορθόδοξη χριστιανική άσκηση και ειδικότερα την προσευχή (μον. Αρσένιος Βλιαγκόφτης, πτ. Θεολογίας και Φιλοσοφίας)

Η εποχή μας είναι εποχή μεγάλης πνευματικής συγχύσεως και αποστασίας από το θέλημα του Θεού. Πατέρας αυτής της καταστάσεως είναι ο διάβολος, ο οποίος χρησιμοποιεί ανθρώπους που παρασύρει στην πλάνη, για να φέρει σε πέρας το ανθρωποκτόνο σχέδιο του. Τη σύγχυση αυτή καλλιεργούν κυρίως οι ομάδες της λεγόμενης «Νέας Εποχής του Υδροχόου». Βασικό τους δόγμα είναι ότι όλες οι θρησκείες είναι το ίδιο. Όλες είναι δρόμοι που οδηγούν, λένε, στον ίδιο σκοπό. Ο ίδιος όμως ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός τους διαψεύδει λέγοντας στο Ευαγγέλιο: «Εγώ ειμί η Οδός και η Αλήθεια και η Ζωή» (Ιω.,14,6). Συνεπώς, δεν υπάρχουν πολλοί δρόμοι προς τη σωτηρία, παρά ένας και μοναδικός που είναι ο Χριστός και η Εκκλησία του.
Οι κήρυκες της συγχύσεως ταυτίζουν τη χριστιανική προσευχή με τη γιόγκα και το διαλογισμό που είναι τεχνικές των ανατολικών θρησκειών και του αποκρυφισμού.
Με αυτά που θα πούμε πιστεύω ότι θα διαλύσουμε αυτή τη σύγχυση.
Διαβάστε περισσότερα »
Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης απέναντι στον Απόστολο Μακράκη (Μάριος Μπέγζος, Αναπλ. Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Παν/μίου Αθηνών)

Βαρυσήμαντο Υπόμνημα του Αγίου Όρους για το Π.Σ.Ε.

Διαβάστε τα συμπεράσματα και τις προτάσεις του εκτενούς υπομνήματος (60 σελίδες Α4) περί της συμμετοχής της Ορθοδόξου Εκκλησίας στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, το οποίο συνέταξε πέρυσι η επί των Δογματικών Ιεροκοινοτική Επιτροπή, και ενέκρινε προ ολίγων εβδομάδων η Ιερά Κοινότης τον Αγίου Ορους. Το Υπόμνημα απεστάλη στον Παναγιότατο Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο, σε όλους τους Αρχιερείς, σε όλους τους Θεολόγους Καθηγητές Πανεπιστημίου και όπου αλλού έπρεπε.
Με τρόπο ορθοδοξότατο και ομολογιακό, αλλά συγχρόνως νηφάλιο και πλήρως τεκμηριωμένο, εκφράζεται η καλή ανησυχία και ο γενικότερος προβληματισμός των Αγιορειτών για τα διατυπούμενα και τελούμενα στους λεγόμενους θεολογικούς διάλογους του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών (Π.Σ.Ε.).
Το Αγιον Ορος για άλλη μια φορά στη χιλιόχρονη Ιστορία του αρθρώνει λόγο πατερικά θεολογικό, ο οποίος εκφράζει απόλυτα την διαχρονική αυτοσυνειδησία των Ορθοδόξων, ότι αποτελούμε την «Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν» του Συμβόλου της Πίστεως.
Η αίσθηση ευθύνης των Αγιορειτών για την διατήρηση ακαινοτομήτου της παραδοθείσης πίστεως των πατέρων μας, πιστεύουμε και ευχόμεθα ότι θα παρακινήσει και άλλους ποιμένες και διδασκάλους της Εκκλησίας να ομιλήσουν και να πράξουν αναλόγως.
Διαβάστε περισσότερα »
Ορθόδοξη θεολογία και επιστήμη (Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος)

Η μοναδικότητα της Παράδοσης της Ορθοδοξίας (Φώτης Κόντογλου)

Διαβάστε απόσπασμα από τα σχετικά κείμενα που εξέδωσαν οι εκδόσεις “Ορθόδοξος Κυψέλη” τον Απρίλιο του 2005, Θεσ/νίκη, με την συμπλήρωση 40 ετών από την εκδημία του αειμνήστου Φώτη Κόντογλου
Ο Γάμος ως Μυστήριον (Ιερομ. Γεώργιος Καψάνης, Δρ. Θεολογίας)

Είναι κοινή διαπίστωσις ότι σήμερον ο γάμος περνά κρίσιν. Αυτό μαρτυρεί το πλήθος των διαζυγίων. Αυτό μαρτυρούν τα τόσα ζεύγη που χωρίς να φθάσουν εις το διαζύγιον ζουν κατά συνθήκην και κατ’ ανοχήν συζυγικήν ζωήν και δεν ευρίσκουν καμμίαν ευτυχίαν και καμμίαν χαράν εις τον δεσμόν των.
Εν σοβαρόν αίτιον της κρίσεως αυτής είναι ότι οι ερχόμενοι εις γάμου κοινωνίαν Χριστιανοί δεν ζουν τον γάμον των, ως Μυστήριον.
Η σχέση μας και ο σύνδεσμός μας με τον Κύριο Ιησού († Αρχ. Χριστόδουλος Φάσσος)

Κυριακή του Τυφλού, Ιω. Θ΄, 1-38
Ο τυφλός του αυριανού Ευαγγελίου, αδελφοί μου, με το άνοιγμα των εκ γενετής εσφραγισμένων οφθαλμών του, με το αντίκρυσμα της ομορφιάς τού γύρω κόσμου αντικρύζει – συγχρόνως με τα μάτια τής ψυχής του – και το φως τής πίστεως στο Φωτοδότη. Συνδέεται τόσο στενά με τον άγνωστο ευεργέτη του, ώστε καμμία δύναμη δεν μπορεί να τον αποσπάσει απ’ αυτόν. Απόδειξη η κραταιά μάχη πίστεως και αφοσιώσεως στον Ιησού, που δίνει με τους σκληροτράχηλους Φαρισαίους και την οποία μας περιγράφει η αυριανή ευαγγελική περικοπή.
Διαβάστε περισσότερα »
Η άλωση της Πόλης: Ανάμνησις και αυτοκριτική (ιερομ. Λ.Γ. της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους)

…Όταν προσεγγίζουμε την ιστορία εκκλησιαστικά, στην πραγματικότητα θεολογούμε. Ψηλαφούμε τα ίχνη της παρουσίας του Θεού μέσα στην ιστορία. Ο Κύριος είναι παρών στην ιστορία δια των ακτίστων ενεργειών του, προνοών και ρυθμίζων τα πάντα προς το συμφέρον και την σωτηρία μας: «Κύριος πτωχίζει και πλουτίζει, ταπεινοί και ανυψοί» (Α’ Βασιλ. 2, 7).
Πίσω από το γεγονός της Αλώσεως κρύβονται οι ανεξιχνίαστες βουλές του Θεού….
…Προσεγγίζοντες, το γεγονός της Αλώσεως φέρομε στην μνήμη μας τέσσερα σημεία, με την ελπίδα ότι θα προκύψη και η ανάλογη πνευματική ωφέλεια σε όλους μας.
Διαβάστε περισσότερα »
Τα αίτια της πτώσεως της Κωνσταντινουπόλεως, κατά τον Ιωσήφ τον Βρυέννιον (Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος)

Η επιφάνεια του Θεού στην οικογένεια (Αρχιμ. Σαράντης Σαράντος, εφημερίου Ι. Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Αμαρουσίου)

Κληρικολαϊκό Συνέδριο της Ιεράς Μητροπόλεως Αττικής
Ιερός Ναός της Παναγίας Νέας Ερυθραίας
Τρίτη 21 Μαρτίου 1989
Διαβάστε περισσότερα »
Η στάμνα της Σαμαρείτιδος († Αρχ. Χριστόδουλος Φάσσος)

Αυτή η ευαγγελική περικοπή, αδελφοί μου, που διαβάσαμε, η συνομιλία του Κυρίου μας με τη Σαμαρείτιδα, είναι μία από τις ωραιότερες αλλά και διδακτικότερες σελίδες της ευαγγελικής διηγήσεως. Ο Κύριός μας αποκαλύπτει στη συνομιλία Του με τη γυναίκα αυτή αλήθειες δογματικές, θεολογικές και λατρευτικές, τις οποίες για πρώτη φορά ακούμε και διαβάζουμε μέσα στο Ευαγγέλιο.
Διαβάστε περισσότερα »
Ο Γέρων Αρσένιος (Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος)

Ένα κείμενο περί Εξομολογήσεως

Από το βιβλίο “Οι περιπέτειες ενός προσκυνητού” σελ. 165, εκδ. Παπαδημητρίου.
Διαβάστε περισσότερα »
Η τολμηρή αγάπη των Μυροφόρων († Αρχ. Χριστόδουλος Φάσσος)

«Τολμήσας εισήλθε προς Πιλάτον» (Μάρκ. ΙΕ’, 43). Μας κάνει εντύπωση, αδελφοί μου, από το σημερινό Ευαγγέλιο η παραπάνω φράση που καταγράφει ο ευαγγελιστής Μάρκος. Τόλμησε, λέγει, ο Ιωσήφ από την Αριμαθαία, παρουσιάστηκε στον Πιλάτο και ζήτησε το σώμα του νεκρού πλέον Κυρίου μας, για να το αποκαθηλώσει από το σταυρό μαζί με το Νικόδημο, το δεύτερο Μυροφόρο άνδρα (βλ. Ιω. ΙΘ’, 39). Ηθελαν να το πλύνουν, να το καθαρίσουν, να το «μυρίσουν», όπως λέει το Ευαγγέλιο, και κατόπιν να το περιτυλίξουν με σεντόνι καθαρό και με τα οθόνια, όπως συνήθιζαν οι Εβραίοι. Βοηθοί τους ήταν οι Μυροφόρες γυναίκες: η Παναγία μας βέβαια κατ’ αρχήν, η Μαρία η Μαγδαληνή, η Σαλώμη, η μητέρα των μαθητών του Κυρίου μας, η Μάρθα και η Μαρία, οι αδελφές του Λαζάρου, και άλλες γυναίκες, οι οποίες υπήρξαν πιστές μαθήτριες του Κυρίου μας.
Διαβάστε περισσότερα »
Τα «απ’ αρχής» και οι νόμοι της σκληροκαρδίας (Πρωτ. π. Θωμάς Βαμβίνης)

Αρπαγή νοός – Θαυμαστόν όραμα (Αγιορείτικο γράμμα)

Εις ένα «Πατερικόν» βιβλίον της Ιεράς Μονής Φιλοθέου Αγίου Όρους ευρίσκεται γραμμένη η ακόλουθος διήγησις, την οποίαν και μεταφέρω εδώ δια ψυχικήν σας ωφέλειαν.
Διαβάστε περισσότερα »
Ερωτήσεις σχετικές με συνήθειες κατά την Θ. Λειτουργία

Αν ευκολύνεστε να μου καταθέσετε την άποψή σας για ορισμένες απορίες σχετικά με κάποιες συνήθειες των μελών των αδελφοτήτων.
Το βαθύτερο νόημα της Αναστάσεως του Κυρίου († Αρχ. Χριστόδουλος Φάσσος)

Ατμόσφαιρα χαράς βασιλεύει παντού, χαρμόσυνος χαιρετισμός κυριαρχεί. Η Εκκλησία πλέει σε θάλασσα αγαλλιάσεως και δόξας. Οι ύμνοι της διασαλπίζουν τα συναισθήματά της: «Αύτη η ημέρα, ην εποίησεν ο Κύριος, αγαλλιασώμεθα και ευφρανθώμεν εν αυτή» (Πεντηκοστάριον, Ορθρος Κυριακής του Πάσχα, στίχοι των αίνων). Αυθορμήτως έρχεται στα χείλη όλων ο νικητήριος χαιρετισμός: «Χριστός Ανέστη» και αυθορμήτως η απάντηση: «Αληθώς Ανέστη». Ακόμη και αυτοί οι άπιστοι παρασύρονται και το επαναλαμβάνουν.
Διαβάστε περισσότερα »
Η ασθένεια της αποϊεροποίησης (Πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Λ. Βασιλείου)

Ο Θεός είναι άγιος και όλα αυτά που δημιούργησε είναι άγια και ιερά. Δηλαδή δεν έγιναν για οποιαδήποτε χρήση αλλά για κάποιο σκοπό. Αυτόν για τον οποίο τα δημιούργησε ο Θεός. Εφ’ όσον, λοιπόν, είναι ιερά, θα πρέπει να στεκόμαστε απέναντί τους ιεροπρεπώς.
Δυστυχώς, όμως, από τότε που εισήλθε η αμαρτία στον κόσμο, άρχισε και η αποϊεροποίηση των δημιουργημάτων του Θεού. Ο Διάβολος και τα όργανά του, διαρκώς αυτό επιχειρούν. Την αποϊεροποίηση των πάντων. Του ανθρώπου, της ζωής του, της φύσεως όλης.
Η προσπάθεια που πρέπει να κάνουμε σήμερα είναι να ξαναδούμε τα πράγματα όπως είναι και όχι μέσα απ’ το πρίσμα της δαιμονικής διαστροφής. Η ζωή, ο κόσμος θα πάρουν άλλη τροπή.
Η πνευματική κατάστασις του ανθρώπου (Μοναχού Μαρκέλλου Καρακαλληνού)

Παραινετική επιστολή δια τας σχέσεις μας προς τον πλησίον και διά την σημασίαν των θλίψεων
Διαβάστε περισσότερα »
Μετάνοια και εξομολόγηση (Αρχιμ. Νεκτάριος Αντωνόπουλος, Ηγούμενος Ι.Μ. Σαγματά)

Τι είναι μετάνοια; – Τι είναι εξομολόγηση;
Διαβάστε περισσότερα »
Περί Ηδονής (Όσιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)

Η ΦΕΥΓΩΝ ΦΕΥΓΕ, Η ΕΜΠΑΙΖΩΝ ΕΜΠΑΙΖΕ ΤΟΝ ΜΑΤΑΙΟΝ ΚΑΙ ΑΠΑΤΕΩΝΑ ΚΟΣΜΟΝ…
Δὲν ὑπάρχουν ἰσχυρότεροι μαγνῆτες καὶ θελκτικότεροι ἐξουσιαστὲς καὶ ποθεινότερες ἁλυσίδες γιὰ τὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου, ἀπὸ τὶς ἡδονὲς τῶν πέντε αἰσθήσεων. Πόσο ἀρεστὲς καὶ πόσο βλαβερὲς εἶναι! Καὶ ὁ καλύτερος ρήτορας δὲν θὰ μποροῦσε νὰ παρουσιάσει ποτὲ τὴν κακία τους καὶ τὴν βλάβη ποὺ προξενοῦν στὴν ψυχή. Ἂν ὁ διάβολός μας ἔδινε τὸ φαρμάκι του μὲ κάποιο πικρὸ βότανο, δὲν θὰ τὸ πίναμε. Ἐπειδὴ ὅμως μας τὸ δίνει μὲ τὸ μέλι τῶν ἡδονῶν, τὸ παίρνουμε εὐχάριστα.
Διαβάστε περισσότερα »
Κατά των τοκιζόντων (Αγιος Γρηγόριος επίσκοπος Νύσσης)

«Εκκλινον από του κακού και ποίησον αγαθόν» (Ψαλμ. 36, 27)
Των φιλαρέτων ανθρώπων που προαιρούνται να ζουν σύμφωνα με τον θείο Λόγο (πρβλ. Ιωάν. 1, 1) ο βίος τους έχει κανονισθεί με νόμους αγαθούς και προστάγματα, στα οποία φαίνεται καθαρά η γνώμη του νομοθέτη, που αποτείνεται γενικώς σε δύο σκοπούς: ο ένας μεν που απαγορεύει αυτά που δεν πρέπει να γίνονται, ο άλλος δε που επιβάλλει την ενέργεια των καλών. Διότι δεν είναι δυνατό διαφορετικά να κατορθωθεί βίος με καλή πολιτεία και φρόνιμος, παρά μόνον αν αποφύγει με όλη του την δύναμη την κακία και επιδιώξει την αρετή, όπως ο υιός την μητέρα του. Αφού συναχθήκαμε λοιπόν και σήμερα για να ακούσουμε τα προστάγματα του Θεού, ακούσαμε τον προφήτη να φονεύει τα κακά παιδιά των δανεισμάτων, τους τόκους (Ιεζ. 22, 12), και να εξαίρει στην ζωή την χρήση των χρημάτων για εργασία. Ας δεχθούμε προθύμως το παράγγελμα, για να μη γίνουμε η πέτρα εκείνη στην οποία κατέπεσε ο σπόρος και έμεινε ξηρός και άγονος (Λουκ. 8, 13), ούτε να λεχθούν σ’ εμάς αυτά που κάποτε ελέχθησαν στον απείθαρχο Ισραήλ: «Θα ακούσετε με τα αυτιά σας και δεν θα καταλάβετε, θα ιδείτε με τα μάτια σας και δεν θα ιδείτε» (Ησ. 6, 9). Παρακαλώ δε αυτούς που θα με ακούσουν να μη με κατακρίνουν καθόλου για θρασύτητα ή ανοησία΄ αν και άνδρας εκλεκτός και ονομαστός για την φιλοσοφία του, που και ασκήθηκε σε κάθε είδος παιδείας (υπαινίσσεται εδώ τον αδελφό του Μ. Βασίλειο. Εδώ φαίνεται η μεγάλη του ταπείνωση), και έχοντας καλή φήμη σ’ αυτήν την υπόθεση και μας άφησε τον λόγο του κατά των τοκιστών κτήμα για την ζωή, και εγώ προς την ίδια άμιλλα κατέβηκα, αφού εχρησιμοποίησα άρμα όνων ή βοδιών δίπλα σε άλογα στεφανωμένα. Διότι εμφανίζονται πάντοτε τα μικρά κοντά στα μεγάλα: η σελήνη, που λάμπει όταν φωτίζει ο ήλιος΄ και όταν το μυριόφορτο (δηλ. πλοίο που φέρει φορτίο άνω των 10 χιλ. μέτρων) πλοίο πλέει και σπρώχνεται με την σφοδρότητα των ανέμων, επακολουθεί η μικρή βαρκούλα, που διαβαίνει τα ίδια βάθη΄ και ενώ πάλιν αγωνίζονται οι άνδρες με τους αθλητικούς νόμους, μετέχουν στον αγώνα στο ίδιο μέρος και τα παιδιά. Αυτή λοιπόν ας είναι η αίτηση της συγγνώμης.
Διαβάστε περισσότερα »
«Σύμφωνο Συμβίωσης»: Μια νέα μορφή οικογένειας (Μητροπολίτης Ξάνθης και Περιθεωρίου Παντελεήμων)

Η θεολογία της Λειτουργικής Αναγεννήσεως (Σεβ. Μητρ. Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος)

«Κατά καιρούς στον εκκλησιαστικό μας χώρο γίνεται λόγος, για την λεγομένη λειτουργική αναγέννηση, που υπονοείται ως μία κίνηση, για να επανέλθουν τα αρχαία τυπικά της λατρείας και οι αρχαίες λειτουργικές παραδόσεις.
Παρά τις πολλές προσπάθειες, που έγιναν στο πρόσφατο παρελθόν, για μια λειτουργική αναγέννηση, τελικά δεν επεκράτησε, και αυτό οφείλεται στο ότι επεχείρησαν την αλλαγήν των εξωτερικών τυπικών, ανεξάρτητα από την θεολογία της Εκκλησίας. Αν όμως δεν δη κανείς την εκκλησιολογία της λατρείας, την θεολογία, που διαποτίζει την λατρευτική ζωή, αν δεν δη την ασκητική και την ησυχαστική διάσταση κάθε τέτοιας αλλαγής, τότε δεν ορθοποδεί κάθε λειτουργική αναγέννηση.
Για παράδειγμα γίνεται λόγος, για την επαναφορά στην αρχαία εκκλησιαστική τάξη της συχνής θείας Κοινωνίας. Αν, όμως, δεν εξετάσουμε τα αίτια, που οδήγησαν τους Χριστιανούς στην αραιά μετοχή στην θεία Κοινωνία, ή αν δεν δούμε την ασκητική διάσταση του θέματος, τότε θα επικρατήση αυτή η λεγομένη λειτουργική αναγέννηση ή και αν επικρατήση, θα θεωρηθή μια μηχανική λειτουργία και μηχανική αναγέννηση, γιατί η μετάληψη των Τιμίων Δώρων δεν γίνεται απροϋπόθετα.
Στην Παπική «Εκκλησία» με την Β’ Βατικάνεια Σύνοδο προσπάθησαν να κάνουν μια λειτουργική αναγέννηση, να απλοποιήσουν, δηλαδή, την λειτουργική ζωή, αλλά επειδή η Παπική “Εκκλησία” διατηρεί την απόκλιση από το δόγμα, όλες αυτές οι λειτουργικές αλλαγές τελικά δεν προσφέρουν τίποτε στο λαό.
Παρά την καλή προσπάθεια των αγωνιζομένων, για την λειτουργική αναγέννηση, εν τούτοις ως όρος και ως κίνηση μου προκαλεί δυσφορία, όταν μάλιστα συνδέεται με μερικές εξωτερικές και τυπικές αλλαγές. Γι αυτό είναι ανάγκη να δούμε, για λίγο την θεολογία της λεγομένης λειτουργικής αναγεννήσεως.
Στην συνέχεια θα εξετάσω το θέμα αυτό μέσα από την θεολογία τής Εκκλησίας και θα διατυπώσω μερικές σκέψεις, οι οποίες στην πραγματικότητα δείχνουν και το τι σημαίνει στην πραγματικότητα λειτουργική αναγέννηση, γιατί μια κακής ποιότητας λειτουργική αναγέννηση όχι μόνο δεν θα επικρατήση, αλλά θα δημιουργήση και πνευματική ζημιά.
Διαβάστε περισσότερα »
«Κλίμαξ» αγίου Ιωάννου του Σιναΐτου († Αρχ. Χριστόδουλος Φάσσος)

Σ’ αυτή την αγιασμένη περίοδο της Μεγάλης Σαρακοστής, αδελφοί μου, η Ορθόδοξη Εκκλησία συνεχίζει κάθε Κυριακή να προβάλλει ένα δείγμα από τους πνευματικούς θησαυρούς, τους οποίους περικλείει μέσα στα σπλάχνα της. Το προβάλλει το δείγμα αυτό για να μας διδάξει και για να μας βοηθήσει να προχωρήσουμε στον πνευματικό μας αγώνα, στον αγώνα της αρετής και της αγιότητος.
Ετσι, λοιπόν, την πρώτη Κυριακή μας πρόβαλε τις Αγιες Εικόνες. Τη δεύτερη Κυριακή μας πρόβαλε τη μεγάλη μορφή του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, του Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης. Την τρίτη Κυριακή μάς πρόβαλε το Σταυρό του Χριστού μας. Και σήμερα μας προβάλλει έναν διακεκριμένον Αγιό της. Τον μνημονεύσαμε, τον ακούσατε όσοι ήρθατε πιο πρωί· είναι ο Αγιος Ιωάννης ο Σιναΐτης, ο οποίος έχει γράψει ένα βιβλίο πολύ σημαντικό που λέγεται «Κλίμαξ». Γι’ αυτό λέγεται Ιωάννης της Κλίμακος.
Αυτός ο Αγιος, τον οποίον προβάλλει σήμερα η Εκκλησία, κοιμήθηκε στις 30 Μαρτίου (τότε είναι η μνήμη του), αλλά σήμερα, την τετάρτη Κυριακή των Νηστειών, τον προβάλλει επίτηδες η Εκκλησία μας για να μας διδάξει εξ αυτού. Γιατί; Τί έχει να μας διδάξει; Πολύ σημαντικά πράγματα.
O Aγ. Ιωάννης ο Xρυσόστομος και η οικογενειακή ζωή (Αρχιμ. Εφραίμ, Καθηγούμενος Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου)

Η κρίση στον γάμο σήμερα
Νεοβαρλααμισμός η «Λειτουργική Αναγέννηση» (Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης)

Ο Σταυρός του Κυρίου μας πηγή ζωής και σωτηρίας († Αρχ. Χριστόδουλος Φάσσος)

Γ’ Κυριακή των Νηστειών (Σταυροπροσκυνήσεως)

(Σκίτσο βιβλίου: Νεκτάριος Σταματέλος)
Σήμερα, αγαπητοί αδελφοί, καθώς έχουμε μπροστά μας το Σταυρό του Κυρίου μας, επάνω στον oποίον έχυσε το αίμα Του και παρεδόθη «εις θάνατον Σταύρου» ο Κύριός μας, ήθελα να πω λίγες σκέψεις στην αγάπη σας γι’ αυτό το θέμα, δηλαδή για το σταυρικό θάνατο του Κυρίου.
Διαβάστε περισσότερα »
Ομιλία εις μέρος του 14ου ψαλμού και κατά των τοκιζόντων (Μ. Βασιλείου, Ομιλία 3η)

1. Χθες, όταν σας εξηγούσαμε τον 14ο ψαλμό, δεν επετράπη από την ώρα να φθάσουμε στο τέλος του λόγου. Τώρα δε ήλθαμε σαν ευγνώμονες οφειλέτες για να εξοφλήσουμε τους υπόλοιπους στίχους του ψαλμού. Και αυτό που παραλείψαμε είναι μικρό βέβαια στο να το ακούσουμε, ώστε να φανεί έτσι δα, και πιθανώς στους πολλούς ακόμη θα διέφυγε της προσευχής, ώστε να νομισθεί ότι τίποτε δεν έχει παραλειφθεί από τον ψαλμό. Επειδή όμως κατανοήσαμε καλώς ότι η μικρή αυτή φράση έχει μεγάλη σημασία για τα βιοτικά πράγματα, ενομίσαμε ότι πρέπει να παρουσιάσουμε το χρήσιμο από την εξέταση.
Διαβάστε περισσότερα »
Τα παρασκήνια μιας ‘εβδομάδος’ (π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος)

Ἡ Καθιερωμένη, ἐδῶ καί χρόνια, «Ἑβδομάς Ἐξωτερικῆς Ἱεραποστολῆς» διοργανώθηκε καί πάλι ἀπό τήν Ἀποστολική Διακονία μέ τήν εὐλογία τῆς Ἱερᾶς Συνόδου. Ποιοί εἶναι οἱ σκοποί αὐτῆς τῆς ἑβδομάδος; Τό ἐρώτημα εἶναι οὐσιαστικό καί πρέπει νά τεθεῖ κάτω ἀπό τό στόχαστρο τῆς ματιᾶς τοῦ ἱεραποστολικοῦ ταξιδευτῆ.
«Oυ δει αιρετικοίς ή σχισματικοίς συνεύχεσθαι»: Προσεγγίζοντας την κατ’ οικονομία πράξη της Εκκλησίας (π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος, Εφημέριος Ι. Ν. Αγ. Νικολάου Πατρών)

Β΄ μέρος της μελέτης, του π. Αναστασίου. Επιτρέπεται η κατ’ οικονομίαν συμπροσευχή με αιρετικούς; Σκέψεις αναφορικά με την κατάργηση των σχετικών Ιερών Κανόνων.
Διαβάστε περισσότερα »
Μέθοδος Σίλβα – Silva Mind Control (π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος)

Τις ημέρες αυτές διοργανώνονται σεμινάρια για την μέθοδο Σίλβα (Silva Stress Management) σε γνωστό ξενοδοχείο στην Πάτρα και διαφημίζονται στον τοπικό τύπο. Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί θα πρέπει να γνωρίζουν σχετικά με την συγκεκριμένη μέθοδο τα εξής:
Διαβάστε περισσότερα »
Η λυδία λίθος (Δημήτριος Παναγόπουλος)

Η πίστις δοκιμάζεται ωσάν σε λυδία λίθον, επάνω εις τας θλίψεις. Εις τας θλίψεις η πίστις φαίνεται, εάν είναι αληθής η ψευδής.
Πολλοί όταν όλα έρχωνται καλά, όπως τα θέλουν είναι πιστοί.
Πηγαίνουν εις την Εκκλησίαν ανάπτουν κεριά, παρακολουθούν κηρύγματα, προσεύχονται, μελετούν θρησκευτικά βιβλία, συζητούν ωφέλιμα, παίρνουν ενεργόν μέρος εις Χριστιανικάς Κινήσεις, ενθουσιάζονται διά κάθε ευγενικόν, υψηλόν και ωραίον. Είναι εύθυμοι, είναι γελαστοί, ψάλλουν τραγουδούν, χαίρονται. Νομίζει κανείς, ότι δεν υπάρχουν άλλοι πιο αφοσιωμένοι εις τον Θεόν.
Η σύζυγος δεν ευρίσκει λόγους να ευχαριστή τον Κύριον, διότι ο σύζυγος έρχεται με χέρια γεμάτα. Ο σύζυγος το ίδιο χαίρεται διότι η σύζυγός του είναι καλά εις την υγείαν, τα παιδιά είναι «γερά», η δουλειά πηγαίνει εμπρός.
Μα αν η θάλασσα είναι δυνατόν να μείνη άνευ κυμάτων, άλλο τόσον είναι δυνατόν να μείνη ο άνθρωπος, η οικογένεια, άνευ θλίψεως και δοκιμασίας.
Ή η μητέρα θ’ αρρωστήση, ή το παιδί θα πάθη κάτι, ή κάποια ζημιά θα τους επισκευθή, ή ο σύζυγος θα μείνη άνευ εργασίας, ή κάποιος θάνατος θα τους επισκευθή, ουδέποτε παραμένουν οι άνθρωποι πάντα χαρούμενοι και γελαστοί.
Αλλά, αν συμβή κάτι εξ αυτών, τι γίνεται τότε;
Διαβάστε περισσότερα »
Λάιονς (Γεώργιος Ψαλτάκης, θεολόγος)

Η διεθνής αυτή οργάνωσις «ιδρύθηκε το 1917 στο Σικάγο της Αμερικής. Ο ιδρυτής του Λαϊονισμού είναι ο ασφαλιστής Melvin Jones από την Αριζόνα των Η.Π.Α…» [1]. Πρόκειται για μια μυστική οργάνωση με ιδιόρρυθμες τελετές και λαβυρινθώδη διάρθρωση… Έχει θρησκευτικό χαρακτήρα και δεν πρόκειται για φιλανθρωπική οργάνωση, όπως ισχυρίζονται τα μέλη της (Τελετές – Εορτές – Προσηλυτισμός κλπ.)…. Πλησιάζουν Αρχιερείς και Πατριάρχες ως φιλανθρωπική κίνηση και στην συνέχεια διατυμπανίζουν ότι τάχα έλαβαν τις ευλογίες τους…» [2]. Ωρισμένοι Μητροπολίται της Εκκλησίας της Ελλάδος με Εγκυκλίους τους έχουν καταστήσει προσεκτικούς τους πιστούς τους απέναντι στην οργάνωσιν των Λάιονς. Ενώ δε εκάλεσαν τους Λάιονς να ξεκαθαρίσουν την θέσιν τους και να αναφέρουν τι ακριβώς πιστεύουν, όμως «μέχρι σήμερα δεν υπήρξε καμία κίνησις που να αποδεικνύει ότι οι Έλληνες Λάιονς ασπάστηκαν τα κελεύσματα της μητρός Εκκλησίας» [3].
Βασικές θέσεις της Νέας Εποχής. Ορθόδοξη αντιμετώπιση (π. Αρσένιος Βλιαγκόφτης, εκδότης του περιοδικού “Παρακαταθήκη”)

Η Ιερά Μητρόπολη Λαρίσης και Τυρνάβου, στα πλαίσια του αντιαιρετικού σεμιναρίου ενημέρωσης του ποιμνίου της για την “Νέα Εποχή”, διοργάνωσε ειδική εκδήλωση-ομιλία την Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2007, στο “Χατζηγιάννειο” Πνευματικό Κέντρο Λαρίσης, με ομιλητή τον λόγιο μοναχό π. Αρσένιο Βλιαγκόφτη, εκδότη του Ορθοδόξου περιοδικού “ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ“, ο οποίος ανέπτυξε το θέμα: “Βασικές θέσεις της Νέας Εποχής. Ορθόδοξη αντιμετώπιση“.
Διαβάστε περισσότερα »
Η προβληματική γύρω από την ομοφυλοφιλία – Η παιδαγωγική των γονέων προς αποφυγή της ομοφυλοφιλίας (Αρχ. Σαράντης Σαράντος)

Μπορούν τα παιδιά (αγόρια – κορίτσια) να οδηγηθούν στην ομοφυλοφιλία από την δεσποτική μητέρα ή τον σκληρό και αυταρχικό πατέρα;
Ρόταρυ (Γεώργιος Ψαλτάκης, Θεολόγος)

Η διεθνής αυτή οργάνωση ιδρύθη στο Σικάγο στις 23.2.1905 από τον Αμερικανό δικηγόρο Paul P. Harris. Κάτω από το πρόσχημα φιλανθρωπικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων καλύπτει μυστικούς σκοπούς. Δια τούτο θεωρείται ως «το νηπιαγωγείον της Μασονίας»[1].
Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος και μεμονωμένοι Μητροπολίται με Εγκυκλίους συνιστούν αποχήν από συγκεντρώσεις Ροταριανών και δεν επιτρέπουν σε Ροταριανούς να είναι Ανάδοχοι σε Βαπτίσεις.
Διαβάστε περισσότερα »
Δια τον Παπισμόν και τον Οικουμενισμόν (Σεβασμ. Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ)

Το πλήρες κείμενον της επιστολής, η οποία απευθύνεται προς τον πνευματικόν καθοδηγητήν της “Π.Ο.Ε.” και έχοντα την πνευματικήν επιστασίαν του “Ο.Τ.” Πανοσιολογιώτατον Αρχιμανδρίτην Μάρκον Μανώλην, έχει ως ακολούθως:
Διαβάστε περισσότερα »
Τα «θανατηφόρα» σχέδια, τα ευλογημένα εμπόδια και οι «μαραμένες» επαύλεις (Aρχ. Αρσένιος Κωτσόπουλος, εφημέριος Ιερού Ναού Προφήτη Ηλία Παγκρατίου)

«Το σχέδιό μου είναι να μπω στο σχέδιο του Θεού ομαλώς και όχι άτσαλα, όπως συνήθως μπαίνουμε όλοι στην εποχή μας».
Όλοι σήμερα προσπαθούμε να φτιάξουμε τη ζωή μας με τα προβλεπόμενα ανθρώπινα σχέδιά μας. Ο Θεός όμως λειτουργεί ευεργετικά σε μας με τα απρόβλεπτά του σχέδια. Όλα τα ανθρώπινα είναι προβλεπόμενα. Όλα τα θεϊκά είναι απρόβλεπτα, εκπληκτικά για τους ταπεινούς, συντριπτικά για τους υπερηφάνους. Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, ο Ιησούς Χριστός κείται εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών. Δηλαδή προκαλεί η παρουσία Του πτώση για τους υπερηφάνους και ανόρθωση στους ταπεινούς.
Ο Ορθόδοξος μοναχισμός κατά τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη (Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Καθηγούμενος Ι.Μ. Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Ετερος καθηγητής προ ολίγων ετών προσήψε βαρύτατες κατηγορίες κατά του Αγίου χαρακτηρίζοντάς τον ως ηθικιστή και ως υπεύθυνο για την επικράτηση στην νεοελληνική κοινωνία του δυτικού πνεύματος. Στις κατηγορίες αυτές απήντησε η Ιερά Κοινότης του Αγίου Ορους με εμπεριστατωμένο κείμενό της.
Ανορθόδοξες «Θεραπείες» της Νέας Εποχής (Πρωτ. Βασίλειος Α. Γεωργόπουλος Δρ. Θ.)

Ο ανθρώπινος πόνος και η ασθένεια υπήρξε πάντα ένα φαινόμενο στην ιστορία του ανθρωπίνου γένους που έτυχε πολυμερούς προσέγγισης και ερμηνείας με κύριο παράγοντα φυσικά αντιμετώπισής του την ιατρική επιστήμη. Το πλήθος των παραμέτρων με τις οποίες συσχετίζεται το πρόβλημα της ασθένειας, υπήρξε η αφορμή τις τελευταίες δεκαετίες, πλήθος αποκρυφιστικών, εσωτεριστικών, γκουρουιστικών κ.ά. ομάδων, κομμάτια του παγκόσμιου αντιχριστιανικού μωσαϊκού της “Νέας Εποχής”, να χρησιμοποιούν μέσα στις διδασκαλίες τους θέματα που σχετίζονται με την υγεία.
Διαβάστε περισσότερα »
Όνειρα oνειροπόλου ρεαλιστού μη φαντασιόπληκτου αντιρομαντικού (π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος)

Ορθοδοξία και Μοναχισμός (Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης)

Ο πιστός Ορθόδοξος Ελληνικός λαός έχει ανάγκη την ακριβή ενημέρωση επί των τεκταινομένων της πίστεως. Οι πιστοί πάντοτε είναι υποχρεωμένοι να διατηρούν την εκκλησιαστική τους συνείδηση εν εγρηγόρσει, τη δογματική τους ευαισθησία εν ανατάσει. Ιδιαίτερα, όμως, τούτο θα πρέπει να πράττουν οι μοναχοί. Περισσότερο από τις ανακαινιστικές ανάγκες των ιερών μονών τους, τις υψηλές γνωριμίες και τις οικονομικές επιδοτήσεις, θα πρέπει οι ολοκληρωτικά αφιερωθέντες στον Θεό μοναχοί να έχουν μεγαλύτερη προσοχή στην ακεραιότητα της αμωμήτου Ορθοδόξου Πίστεως. Δεν μπορεί η καρδιά του μοναχού ν’ ανεχθεί την καινοτομία της πίστεως. Η με φιλότιμο καλή αυτή αγωνία και φιλόθεη ανησυχία, κατά τον μακαριστό Γέροντα Παϊσιο, σημαίνει συνεχή ορθοστασία, μόνιμη επαγρύπνηση στην κάθε νεωτεριστική πράξη, που αντιτίθεται στην πατροπαράδοτη ευσέβεια. Αγρυπνεί προσευχόμενος ο καλός μοναχός για την υγεία του εκκλησιαστικού σώματος, την αμετάβλητη παράδοση, την ακαινοτόμητη πίστη, την ανεκκοσμίκευτη Εκκλησία.
Διαβάστε περισσότερα »
Το κείμενο της Ραβέννας και το πρωτείο του πάπα (Αρχιμ. Γεώργιος Καψάνης, Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Στην Ι’ Συνέλευσί της στην Ραβέννα (Οκτώβριος 2007) η Διεθνής Μικτή Θεολογική Επιτροπή για τον Διάλογο Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών υποστηρίζει ότι έθεσε «σταθερόν έρεισμα δια μελλοντικήν συζήτησιν του ερωτήματος του πρωτείου επί του παγκοσμίου επιπέδου εν τη Εκκλησία» (Κείμενο της Ραβέννας παράγρ. 46) (1). Το «σταθερόν έρεισμα», όπως προκύπτει από τις 46 παραγράφους του ανωτέρω κειμένου, είναι η παραδοχή ότι κατά την πρώτη χιλιετία, πριν από το οριστικό σχίσμα του 1054, ο επίσκοπος της Ρώμης ανεγνωρίζετο πρώτος μεταξύ των πέντε πατριαρχών στο πλαίσιο της καλώς λειτουργούσης τότε συνοδικότητος. Προαγγέλλεται η περαιτέρω συζήτησις περί του Πρωτείου ως εξής: «Το ερώτημα περί του ρόλου του επισκόπου Ρώμης εν τη κοινωνία πασών των εκκλησιών παραμένει προς μελέτην εις μεγαλύτερον βάθος. Ποία είναι η συγκεκριμένη λειτουργία του επισκόπου “της πρώτης καθέδρας” εν μια εκκλησιολογία κοινωνίας και υπό το πρίσμα όσων περί συνοδικότητος και αυθεντίας έχομεν αναφέρει εν τω παρόντι εγγράφω; Πώς θα ήτο δέον να νοήται και να βιούται η διδασκαλία της πρώτης και της δευτέρας βατικανής συνόδου επί του παγκοσμίου πρωτείου υπό το φώς της εκκλησιακής πρακτικής κατά την πρώτην χιλιετίαν; Ταύτα είναι κρίσιμα ερωτήματα δια τον ημέτερον διάλογον και δια τας ημετέρας ελπίδας περί αποκαταστάσεως της πλήρους μεταξύ ημών κοινωνίας» (παράγρ. 45).
Η σοβαρότης του θέματος είναι προφανής. Πού προβλέπεται να καταλήξη ο διάλογος; Η εκτίμησις του διεθνούς Τύπου (Le Figaro 15/11/2007, The Times 16/11/2007), κυρίως όμως του ιταλικού, είναι ότι τα πράγματα οδηγούνται προς ένωσι των Εκκλησιών με αναγνώρισι του παπικού Πρωτείου επί θυσία ενδεχομένως κάποιων προνομίων του Πάπα. Η Δύσις με συγκρατημένη αισιοδοξία περιμένει την ένωσι Ρωμαιοκαθολικών και Ορθοδόξων επί τη βάσει της αρξαμένης συμφωνίας. Στην καθ’ ημάς Ορθόδοξο Ανατολή υπάρχει επιφυλακτικότης και αγωνία. Διερωτάται ο πιστός λαός: Θα διαφυλαχθή άραγε ανόθευτος η Ορθόδοξος Πίστις;
Διαβάστε περισσότερα »
+ Γερόντισσα Φωτεινή – «Αρεστή γαρ ην Κυρίω η ψυχή αυτής» (Σοφ. Σολ. δ , 14)

Η μακαριστή Γερόντισσα Φωτεινή, η Καθηγουμένη της Ιεράς Μονής Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας), κατά κόσμον Ντέμου Χαρούλα, γεννήθηκε στις 17 Ιανουαρίου του σωτηρίου έτους 1954, ημέρα Κυριακή στο ορεινό χωριό Καστανέα Κονίτσης.

Προσευχή και σιωπή. Ομιλία ΣΤ’ του Αγ. Μακαρίου του Αιγυπτίου (Πρεσβ. Βασίλειος Κοκολάκης)

Μια απάντηση περί του τρόπου συμμετοχής του λαού στην Θεία Λειτουργία
Διαβάστε περισσότερα »
«Η κοσμική ψυχοθεραπεία» είναι συμβατή με τις αρχές και την ανθρωπολογία της Ορθοδοξίας; (Jean Claude Larchet, Καθηγητής Πανεπιστημίου)

”Ανορθόδοξες” θεραπευτικές μέθοδοι

Δύο Πανορθόδοξες Συνδιασκέψεις για θέματα αιρέσεων και παραθρησκείας έχουν ασχοληθεί με θέματα εναλλακτικών “θεραπειών”.
Διαβάστε περισσότερα »
Η Οσία Θωμαΐς η εκ της Λέσβου. Η προστάτις του συζυγικού βίου.

Ο άνθρωπος και ο χωροχρόνος (Αθανασίου Γιέφτιτς, Πρώην Επισκόπου Ζαχουμίου και Ερζεγοβίνης)

Από το βιβλίο «ΧΡΙΣΤΟΣ Η ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΖΩΝΤΩΝ», Εκδόσεις «ΙΝΔΙΚΤΟΣ», ΑΘΗΝΑ 2007
Πρωτοδημοσιεύθηκε στον τόμο των Πρακτικών του Διεθνούς Επιστημονικού Συνεδρίου «Επιστήμες, Τεχνολογίες αιχμής και Ορθοδοξία», Δημόκριτος, Αθήνα, 4-8 Οκτωβρίου 2000
Διαβάστε περισσότερα »
Το νόημα της ευτυχίας (Αρχ. Μελέτιος Βαδραχάνης)

Και πάλι φέτος, βρισκόμαστε στην είσοδο του νέου χρόνου. Και πάλι στεκόμαστε στο κατώφλι της νέας χρονιάς, γεμάτοι ελπίδες και όνειρα για τις μέρες που θ’ ακολουθήσουν. Οι ευχές παίρνουν και δίδουν. «Χρόνια πολλά», «Καλή χρονιά», «Ευτυχισμένος ο καινούργιος χρόνος». Κι όλος ο κόσμος περιμένει μία αλλαγή προς το καλύτερο. Με αφορμή τις ευχές αυτές και τις ελπίδες που έχει ο κόσμος για μία ευτυχισμένη νέα χρονιά, για μία χρονιά όλο χαρά, για μία χρονιά χωρίς θλίψεις και βάσανα, θα ήταν καλό σήμερα να προβληματιστούμε ποιο είναι πράγματι το νόημα της λέξεως ευτυχία. Πώς επιτυγχάνεται άραγε η ειρήνη, η ευφορία, η ψυχική ηρεμία, η αισιοδοξία, η συνεχής και αμείωτος χαρά; Και ποια πράγματι είναι η βαθύτερη έννοια των λέξεων αυτών, που τόσο συχνά τις χρησιμοποιούμε στις ευχές μας και τις έχουμε κάνει καραμέλα;
Διαβάστε περισσότερα »
Ξενιτειά (Aρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και Πάσης Αλβανίας Αναστάσιος)

Ιδιωτικός Ιησούς; (Παναγιώτης Ανδριόπουλος, Θεολόγος)

Όταν ο πρεσβύτης Συμεών δέχθηκε στις αγκάλες του τον Ιησού «βρέφος τεσσαρακονθήμερον», προφήτευσε ότι το παιδίον θα είναι «σημείον αντιλεγόμενον» (Λουκ. β’ 35). Η προφητεία του επαληθεύτηκε αμέσως, αν λάβει κανείς υπ’ όψιν του πώς αντιμετώπισε τον Ιησού ο Ισραήλ, αλλά επαληθεύεται έκτοτε συνεχώς και αδιαλείπτως ώς τις μέρες μας.
Ειδικά τα τελευταία χρόνια ο Ιησούς έχει επανέλθει με ορμή στο προσκήνιο της ανθρωπότητας, η οποία επαναδιατυπώνει, ουσιαστικά, το από αιώνων ερώτημα: Τι είναι ο Ιησούς; Η Εκκλησία αναγνωρίζει τον Χριστό ως Θεάνθρωπο, όμως ο σύγχρονος άνθρωπος δεν μπορεί να δεχθεί αυτή την «δογματική αλήθεια» και έχει αποδυθεί σ’ έναν απελπισμένο αγώνα εξανθρωπισμού του Ιησού.
Διαβάστε περισσότερα »
Άτοπα εορτών κατά τον Ιερό Χρυσόστομο (Αρχ. Μελέτιος Απ. Βαδραχάνης)

Περιληπτική διασκευή σε μέρος του λόγου του αγίου Χρυσοστόμου που επιγράφεται “Λόγος ταις καλάνδαις”.
Διαβάστε περισσότερα »
Γιατί ο Γάμος περνάει κρίση στην εποχή μας; (Αρχιμ. Κύριλλος, Καθηγούμενος Ι. Μ. Παντοκράτορα Μελισσοχωρίου)

Απάντηση του ηγουμένου σε σχετική ερώτηση φοιτητή θεολογίας.
Διαβάστε περισσότερα »
Η πνευματική αντιμετώπιση της ασθένειας (Ιερομόναχος Γρηγόριος, Ιερόν Κουτλουμουσιανόν Κελλίον Άγ. Ιωάννης ο Θεολόγος, Καρυές Άγιον Όρος)

Η προϋπόθεση για να ωφεληθεί ο άνθρωπος από την δοκιμασία της αρρώστιας του είναι να την αντιμετωπίσει πνευματικά. Τότε ευχαριστεί τον Θεό, ο οποίος σαν καλός πατέρας τον αξίωσε της παιδείας Του, ενθυμούμενος τον προφητικό λόγο: Ον αγαπά Κύριος παιδεύει, μαστιγοί δε πάντα υιόν ον παραδέχεται. Ενθυμείται ακόμη τον λόγο του Αποστόλου «Τις εστιν υιός ον ου παιδεύει πατήρ», και αφήνεται στην πρόνοια του Θεού, του μοναδικού Ιατρού της ψυχής και του σώματος. Ας δούμε αναλυτικότερα ποια είναι η πνευματική αντιμετώπιση της ασθενείας.
Διαβάστε περισσότερα »
Ο Άνθρωπος σε αναζήτηση του Θεού. Ανθρωπολογία της Ασκητικής Γραμματείας (Αρχ. Βασίλειος Γοντικάκης, Προηγούμενος Ι. Μ. Ιβήρων Αγίου Όρους)

Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός και Νίκος Καζαντζάκης. Οι δύο πόλοι της παιδείας.
Το μυστήριο του Θεού δεν ανοίγει τις πύλες στην παληκαριά του θράσους, αλλά στην συστολή του δέους!
Εσωτερισμός

Περί Παπισμού και Οικουμενισμού (Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ)

Ιστορική αναδρομή περί της μυστικής αναγνώσεως των ευχών της Θείας Λειτουργίας (π. Ευθύμιος Μουζακίτης, εφημέριος Αγ. Κοσμά του Αιτωλού Αμαρουσίου)

(Τό Μυστικό τῆς Ὀρθοδόξου Λατρείας)
Λόγος εις τα Εισόδια της Θεοτόκου (Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς)

- Ἐὰν τὸ δένδρο ἀναγνωρίζεται ἀπὸ τὸν καρπό, καὶ τὸ καλὸ δένδρο παράγει ἐπίσης καλὸν καρπὸ (Ματθ. ζ´ 16., Λουκ. Ϛ´ 44), ἡ μητέρα τῆς αὐτοαγαθότητος, ἡ γεννήτρια τῆς ἀΐδιας καλλονῆς, πῶς δὲν θὰ ὑπερεῖχε ἀσυγκρίτως κατὰ τὴν καλοκαγαθία ἀπὸ κάθε ἀγαθὸ ἐγκόσμιο καὶ ὑπερκόσμιο; Διότι ἡ δύναμις ποὺ ἐκαλλιέργησε τὰ πάντα, ἡ συναΐδια καὶ ἀπαράλλακτη εἰκὼν τῆς ἀγαθότητος, ὁ προαιώνιος καὶ ὑπερούσιος καὶ ὑπεράγαθος Λόγος, ἀπὸ ἀνέκφραστη φιλανθρωπία κι᾽ εὐσπλαγχνία γιὰ χάρι μας ἠθέλησε νὰ περιβληθῇ τὴν ἰδική μας εἰκόνα, γιὰ νὰ ἀνακαλέσῃ τὴν φύσι ποὺ εἶχε συρθῇ κάτω στοὺς μυχοὺς τοῦ ἅδη καὶ νὰ τὴν ἀνακαινίσῃ, διότι εἶχε παλαιωθῆ, καὶ νὰ τὴν ἀναβιβάσῃ πρὸς τὸ ὑπερουράνιο ὕψος τῆς βασιλείας καὶ θεότητός του. Γιὰ νὰ ἑνωθῇ λοιπὸν μὲ αὐτὴν καθ᾽ ὑπόσταση, ἐπειδὴ ἐχρειαζόταν σαρκικὸ πρόσλημμα καὶ σάρκα νέα συγχρόνως καὶ ἰδική μας, ὥστε νὰ μᾶς ἀνανεώσῃ ἀπὸ ἐμᾶς τοὺς ἴδιους, ἐπὶ πλέον δὲ ἐχρειαζόταν καὶ κυοφορία καὶ γέννα σὰν τὴ δική μας, τροφὴ μετὰ τὴ γέννα καὶ κατάλληλη ἀγωγή, γινόμενος πρὸς χάριν μας καθ᾽ ὅλα σὰν ἐμᾶς, εὑρίσκει γιὰ ὅλα πρέπουσα ὑπηρέτρια καὶ χορηγὸ ἀμόλυντης φύσεως ἀπὸ τὸν ἑαυτό της αὐτὴν τὴν ἀειπάρθενη, ἡ ὁποία ὑμνεῖται ἀπὸ μᾶς καὶ τῆς ὁποίας σήμερα ἑορτάζομε τὴν παράδοξη εἴσοδο στὰ ἅγια τῶν ἁγίων. Διότι αὐτὴν προορίζει πρὶν ἀπὸ τοὺς αἰῶνες ὁ Θεὸς γιὰ τὴ σωτηρία καὶ ἀποκατάσταση τοῦ γένους, καὶ τὴν ἐκλέγει ἀνάμεσα ἀπὸ ὅλους, ὄχι ἁπλῶς τοὺς πολλούς, ἀλλὰ τοὺς ἀπὸ τοὺς αἰῶνες ἐκλεγμένους καὶ θαυμαστοὺς καὶ περιβοήτους γιὰ τὴν εὐσέβεια καὶ σύνεσι, καθὼς καὶ γιὰ τὰ κοινωφελῆ καὶ θεοφιλῆ συγχρόνως ἤθη καὶ λόγια καὶ ἔργα.
Οι νέοι ρωτούν την Εκκλησία για… (π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος)

- Προγαμιαίες σχέσεις και γενικά για θέματα σχέσεων και αγάπης
- Καταγωγή και προορισμό του ανθρώπου
- Εξωγήινους
- Μουσική
- Ενδυμασία
- Εξομολόγηση
- Προσευχή
- Πίστη
- Νηστεία
- Παιδεία
- Μετά θάνατο ζωή
- Παράδοση
- Εγκράτεια
- Θαύματα
- Κατηχητικά κ.α.
Η άπειρη αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο (Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Ηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

- Η αγάπη του Θεού στην δημιουργία
- Έκφραση της αγάπης του Θεού η πλάση του ανθρώπου
- Η αγάπη του Θεού αποκαλύπτεται και στην πτώση του ανθρώπου
- Η αγάπη του Θεού στην Π. Διαθήκη
- Η αγάπη του Θεού εκφράζεται πολύ έκδηλα κατά την οικονομία της σωτηρίας στην Καινή Διαθήκη
- Η αγάπη του Θεού αποκαλύπτεται και στην ίδρυση της Εκκλησίας
- Η αγάπη του Θεού εκδηλώνεται και στην προσωπική μας ζωή
- Πώς συμβιβάζεται η αγάπη του Θεού με την αιώνια κόλαση και το φυσικό κακό;
- Ποιά τα αποτελέσματα στον άνθρωπο της αισθήσεως της αγάπης του Θεού;
- Πώς θα ζήσουμε το μυστήριο της Θείας αγάπης;
- Οι τρεις κεντρικοί αγωγοί μέσω των οποίων εκχέεται στην ψυχή μας η γνώση και η εμπειρία της αγάπης του Θεού: α) Η Θ. Λειτουργία και η Λατρεία της Εκκλησίας μας, β) Η προσευχή, γ) Μελέτη της Αγίας Γραφής, των βίων και συγγραμμάτων των αγίων της Εκκλησίας μας.
Περί ελεύσεως του Αντιχρίστου (Αρχιμ. Κύριλλος, Καθηγούμενος Ι. Μ. Παντοκράτορα Μελισσοχωρίου)

Ερώτηση: Πριν λίγες ημέρες άκουσα ότι έφθασαν τα χρόνια του Αντιχρίστου. Είναι αλήθεια; Και αν ναι, πόσο σύντομα; Περιμένω απάντησή σας. Ευχαριστώ πολύ.
Διαβάστε περισσότερα »
ΕΥΡΥΘΜΙΑ: Καλλιτεχνική έκφρασις ή αποκρυφιστική πρακτική; (Πρωτ. π. Βασίλειος Α. Γεωργόπουλος, Δρ. Θ)

Σε αρκετά κοσμικά περιοδικά αλλά και από ορισμένους πολιτιστικούς συλλόγους στην πατρίδα μας διαφημίζεται με μια φρασεολογία αρκετά ελκυστική, ως μορφή «καλλιτεχνικής έκφρασης» ή ως «ως κοσμικός χορός» ή ως «μια νέα τεχνική κίνησης, που στοχεύει στην αρμονική ισορροπία του σώματος, της ψυχής και του ανθρώπινου πνεύματος» η «Ευρυθμία». Τί είναι, όμως, η «Ευρυθμία»; Και αποτελεί όντως η «Ευρυθμία» μορφή καλλιτεχνικής έκφρασης; Η πραγματικότητα είναι ριζικώς διαφορετική.
Διαβάστε περισσότερα »
Ο σκοπός και η ωφέλεια των ασθενειών (Ιερομόναχος Γρηγόριος, Ιερόν Κουτλουμουσιανόν Κελλίον Άγ. Ιωάννης ο Θεολόγος, Καρυές Άγιον Όρος)

Η ασθένεια είναι μία επίσκεψη του Θεού προς τον άνθρωπο. Είναι μία εκδήλωση της αγάπης Του, που έχει ως σκοπό την θεραπεία της ψυχής μας από την αρρώστια της αμαρτίας. «Ο Θεός δίνει τις αρρώστιες για την υγεία της ψυχής», λένε οι άγιοι Πατέρες.
Διαβάστε περισσότερα »
Μέθοδος Πιλάτες: η Γιόγκα της Δύσης (Ελένη Ανδρουλάκη, Καθηγήτρια)

(Πηγή: «ΔΙΑΛΟΓΟΣ», Τεύχος 49 & Ιερά Μητρόπολη Γλυφάδας)
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ:
1. Τι είναι η μέθοδος Πιλάτες
2. Η ιστορία και οι στόχοι του Πιλάτες
3. Το ανατολικό φιλοσοφικο-θρησκευτικό υπόβαθρο
4. Κριτική θεώρηση
5. Συνοψίζοντας
Διαβάστε περισσότερα »
Αθεΐα: Το καύχημα της εποχής μας (Φώτης Κόντογλου)

«Νυξ αφεγγής τοις απίστοις, Χριστέ, τοις δε πιστοίς φωτισμός.
Αθεΐα! Τίτλος μεγάλος και καύχημα για τον σημερινόν άνθρωπο. Όποιος τον αποχτήσει (και για να τον αποχτήσει, φτάνει να χειροτονηθεί μοναχός του άπιστος), γίνεται παρευθύς στα μάτια των άλλων σοφός, κι’ ας είναι αμόρφωτος, σοβαρός, κι’ ας είναι γελοίος, επίσημος κι’ ας είναι αλογάριαστος, υπεράξιος κι’ ας είναι ανάξιος, επιστήμονας κι’ ας είναι κουφιοκέφαλος.
Δεν μιλώ για τον άνθρωπο που έχει πόθο να πιστέψει, μα δεν μπορεί, με όλο που κατά βάθος πάντα η αιτία της απιστίας είναι η περηφάνεια, αυτή η οχιά, που κρύβεται τόσο επιτήδεια μέσα στον άνθρωπο, που δεν μπορεί να την καταλάβει.
Διαβάστε περισσότερα »
Αγαμία και παρθενία. Διαφέρουν ή ταυτίζονται; (Αρχ. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)

«Εν εσχάταις ημέραις ενστήσονται καιροί χαλεποί· έσονται γαρ οι άνθρωποι φίλαυτοι…, ακρατείς…, φιλήδονοι μάλλον ή φιλόθεοι» (Β’ Τιμ. γ’, 1 κ.έ.).
Τα δύο προηγηθέντα δημοσιεύματα μου περί προγαμιαίων σχέσεων (φύλλα «Ορθοδόξου Τύπου» της 8ης και της 22ας Φεβρουαρίου, έ.έ.) είχον μίαν απροσδόκητον συνέπειαν. Κατεκλύσθην υπό «πληροφοριών» ότι πολλοί Καθηγηταί θεολόγοι (και όχι μόνον Γυμνασίου ή Λυκείου…) διδάσκουν μίαν πολύ «βολικήν» και πολύ «έξυπνον» θεωρίαν: Ότι πορνεία είνε μόνον η επί χρήμασι σαρκική ικανοποίησις· ενώ όπου υπάρχει αγάπη, όπου υπάρχει ψυχική επαφή, εκεί δεν έχομεν πορνείαν. Συνεπώς, δι’ εν ζεύγος αγαπωμένων νέων, η σαρκική συνάφεια, αποτελούσα απλώς «ολοκλήρωσιν της αγάπης των», δεν είνε πορνεία, ούτε άλλως πως συνιστά αμαρτίαν. Το Ευαγγέλιον μόνον την πορνείαν (και την μοιχείαν) απαγορεύει. Δεν απαγορεύει την «ολοκλήρωσιν της αγάπης» ενός ζεύγους…
Διαβάστε περισσότερα »
Τα αίτια των ασθενειών (Ιερομόναχος Γρηγόριος, Ιερόν Κουτλουμουσιανόν Κελλίον Άγ. Ιωάννης ο Θεολόγος, Καρυές Άγιον Όρος)

Όταν ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο και τον άνθρωπο, τα έκαμε όλα καλά λίαν. Από πού λοιπόν προέρχονται οι ασθένειες και οι σωματικές αναπηρίες; Ποια είναι η αιτία που ο άνθρωπος πολύ συχνά είναι άρρωστος;
Η νηστεία: Το αληθινό νόημα και περιεχόμενό της (Ιερά Μονή Σαγματά)

Παρά το γεγονός ότι οι Ορθόδοξοι χριστιανοί τηρούν, και προσπαθούν να τηρούν τις νηστείες που έχει θεσπίσει η εκκλησία, αγνοούν οι πιο πολλοί απ΄ αυτούς τους χριστιανούς, τη σημασία, το νόημα και το περιεχόμενο της νηστείας. Από την άλλη πλευρά, εκείνοι που δεν νηστεύουν θεωρούν τη νηστεία σαν “παπαδική εφεύρεση”, ή περιττό τύπο, που δεν έχει σχέση με τη ζωή ενός συγχρόνου “προοδευτικού”, “μορφωμένου”, “πολιτισμένου” κλπ ανθρώπου. Γι’ αυτό το λόγο και οι πρώτοι και οι δεύτεροι είναι ανάγκη να κοιτάξουν βαθύτερα και να συνειδητοποιήσουν μερικές αλήθειες γύρω από τη νηστεία, που οπωσδήποτε δεν είναι σκοπός, αλλά μέσον για την τελειοποίηση του ανθρώπου.
Διαβάστε περισσότερα »
Γιατί και πως πρέπει να διαβάζουμε την Αγία Γραφή (Ιερά Μονή Σαγματά)

Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι ο άνθρωπος αναζητάει τη λύτρωση. Στην πορεία του ακούει ποικίλα καλέσματα σωτηρίας. Ενθουσιασμένος τρέχει ξωπίσω τους με προσδοκίες. Ομως οι νέες αλήθειες αποδεικνύονται ψεύτικες και η απογοήτευση γεμίζει την ψυχή του. Και η περιπλάνηση συνεχίζεται με νέες ελπίδες και νέες απογοητεύσεις.
Ο Θεός, από άπειρη αγάπη κινούμενος, θέλησε με την ενανθρώπισή του να δώσει διέξοδο στην άσκοπη περιπλάνηση του ανθρώπου. Ήλθε στη γη μας, φόρεσε την ανθρώπινη σάρκα μας, έζησε ανάμεσά μας, θυσιάστηκε για χάρη μας. Μας έδωσε έτσι την δυνατότητα, ενωμένοι μαζί Του στο θεανθρώπινο Σώμα του, την εκκλησία, να λυτρωθούμε και να ζήσουμε αιώνια κοντά Του. Τα όσα έκανε η άπειρη αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο, τα όσα μυστήρια αποκάλυψε ο Θεός στον άνθρωπο, είναι καταγραμμένα στο βιβλίο των βιβλίων, στην Αγία Γραφή.
Η Αγία Γραφή δεν είναι απλώς ένα ωραίο βιβλίο, ανάμεσα στα τόσα άλλα. Είναι το κατεξοχήν βιβλίο, η Αλήθεια του Θεού, με τεράστια μεταμορφωτική δύναμη, που μπορεί να ξεδιψάσει κάθε καλοπροαίρετο άνθρωπο, που διψάει για την Αλήθεια και περιπλανιέται άσκοπα στις ερήμους του κόσμου τούτου για να την βρει.
Διαβάστε περισσότερα »
Η αποτελεσματικότητα του Πνευματικού και του Ψυχιάτρου στην ψυχοσωματική υγεία του ανθρώπου (Αρχιμ. Μάξιμος Κυρίτσης, Ηγούμενος Ι. Μ. του Αγίου Διονυσίου του εν Ολύμπω)

Οι Άγιοι της Εκκλησίας μας (Ιερά Μονή Σαγματά)

Στην Ορθόδοξη Εκκλησία δίνουμε μεγάλη σημασία στην ύπαρξη των αγίων, γιατί αυτοί ενώθηκαν με το Χριστό, είναι τα πραγματικά μέλη του Σώματος του Χριστού και ζουν τη ζωή Του. Η αγιότητα είναι ο σκοπός της ζωής του ανθρώπου, η προοπτική του, η κλήση του, όπως επανειλημμένα τονίζεται στην Αγία Γραφή. «Τούτο γαρ το θέλημα του Θεού, ο αγιασμός ημών». Και, «κατά τον καλέσαντα ημάς άγιον, και αυτοί άγιοι εν πάση αναστροφή γεννήθητε, διότι γέγραπται, άγιοι γίνεσθε ότι εγώ άγιος ειμί».
Αν αυτός είναι ο στόχος και το όραμα που θέτει η εκκλησία για τον άνθρωπο, το αντίθετο επιχειρεί ο κόσμος, για την αντίστροφη πορεία αγωνίζεται «ο άρχων του κόσμου τούτου». Και βλέπουμε παντού να προβάλλεται το κακό και η αμαρτία με όλες της τις μορφές, π.χ. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, ο τύπος, συναγωνίζονται στην προβολή του κακού, της αμαρτίας, του σκανδάλου και γενικά του πεπτωκότος ανθρώπου. Απ’ αυτά άλλωστε εξαρτάται η ακροαματικότητα και η κυκλοφορία τους. Παντού προβάλλεται το έγκλημα, η απάτη, η βαρβαρότητα, η παλιανθρωπιά. Πρότυπα ζωής έγιναν ο λεφτάς, ο καταφερτζής, ο πανούργος, ο «πετυχημένος», ο βολεμένος.
Αντίθετα με τον κόσμο, ο οποίος «εν τω πονηρώ κείται», η εκκλησία του Χριστού προβάλλει τον «ανιστάμενο», άνθρωπο, τον θεωμένο, τον Αγιο. Τον άγιο φέρνει ως πρότυπο ζωής, την αγιότητα δείχνει ως προοπτική. Δεν είναι τυχαίο ότι η εκκλησία μας κάθε μέρα γιορτάζει και προβάλλει κάποιον ή κάποιους αγίους. Όλη η λατρεία της είναι διαποτισμένη από αγιολογικούς ύμνους. Χιλιάδες ακολουθίες συντέθηκαν και αμέτρητοι ύμνοι γράφτηκαν για να τιμηθούν οι άγιοι, οι φίλοι του Θεού και συνάμα, οι αυθεντικοί, οι γνήσιοι άνθρωποι. Και αυτές οι γιορτές, οι ακολουθίες, οι υπέροχοι ύμνοι, τι άλλο είναι παρά μια κλήση για να πλησιάσουμε τους αγίους, να τους γνωρίσουμε, να πάρουμε μαθήματα αγιότητος και να προσπαθήσουμε να τους μιμηθούμε;
Διαβάστε περισσότερα »
Ρέικι: θεραπεία ή αποκρυφισμός; (Ελένη Ανδρουλάκη, Καθηγήτρια)

(Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Γλυφάδας, ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: Περιοδικό «Παρακαταθήκη» τεύχος 48, Μάιος – Ιούνιος 2006)
1. Η έννοια της θεραπείας
Οι εκτρώσεις και οι πόλεμοι των πολιτισμών (Herman T. Engelhardt)

Μια διαπάλη μεταξύ των ασυμβίβαστων απόψεων της ηθικής και της πραγματικότητας
Η άμβλωση αποτελεί σήμερα μια ευρέως αποδεκτή ιατρική πρακτική και η αιτιολόγηση της ύπαρξής της μπορεί να αναζητηθεί στον χαρακτήρα και την κουλτούρα της κοινωνίας μας, η οποία την αποδέχεται. Παρόλα αυτά η Εκκλησία διαφοροποιεί την θέση της απέναντι σε αυτό το θέμα αναγνωρίζοντας την βιολογική και ηθική σημασία της νέας ανθρώπινης ζωής, η οποία μορφοποιείται με την ένωση του σπέρματος και του ωαρίου.
Διαβάστε περισσότερα »
Οι Χιλιαστές ή Μάρτυρες του Ιεχωβά στην πόρτα μας (Ιερά Μονή Σαγματά)

- Τι πρέπει να γνωρίζουμε
- Ποιοι είναι
- Τι διδάσκουν
- Πως δρουν
- Πως να αντιδράσουμε
- Ποιο είναι το χρέος μας
Επικίνδυνες πόρτες: Μάγοι & Μαγεία (Ιερά Μονή Σαγματά)

“Δυστυχώς στην εποχή μας η μαγεία, με τις διάφορες μορφές της, έχει πάρει διαστάσεις επιδημίας. Τα κρούσματα της λευκής και μαύρης μαγείας αυξάνονται επικίνδυνα. Οι μάγοι, οι πνευματιστές, οι εξορκιστές, οι οραματίστριες, οι μέντιουμ, οι αστρολόγοι κ.λ.π. πληθαίνουν όλο και περισσότερο και κάνουν χρυσές δουλειές. Είναι και αυτό ένδειξη της απομάκρυνσής μας από τον αληθινό Θεό. Η πίστη στο Θεό και η ζωντανή σχέση μαζί Του, έχουν ατονήσει. Ο άνθρωπος αισθάνεται ανασφαλής, νοιώθει το κενό και προσπαθεί να το υποκαταστήσει με τη μαγεία και τον αποκρυφισμό. Είναι παρατηρημένο από την ιστορία ότι όσο η πίστη των ανθρώπων στον ζώντα Θεό ατονεί, τόσο αναβιώνει η μαγεία και αυξάνουν οι μάγοι. Στις μέρες μας πολύ συχνά βλέπουν το φως της δημοσιότητας γεγονότα συγκλονιστικά και ιστορίες φρικιαστικές με πρωταγωνιστές μάγους, σατανιστές κι ένα σωρό τσαρλατάνους και αγύρτες. Τα μέσα που χρησιμοποιούν είναι μαγικά ξόρκια και φυλαχτά, δαιμονικές επικλήσεις και μαγγανείες, σατανιστικές τελετουργίες με ζωοθυσίες και ανθρωποθυσίες. Οι συνέπειες στη ζωή εκείνων που καταφεύγουν στη μαγεία, είναι τραγικές. Ξεκινούν με την ελπίδα ότι θα λύσουν τα προβλήματά τους και καταλήγουν σε σύγχυση και αδιέξοδο, σε μαρασμό και κατάθλιψη, σε ψυχοσωματική και οικονομική εξουθένωση.”
Διαβάστε περισσότερα »
Ανησυχία για την προετοιμαζομένη από το Βατικανό ένωσι Ορθοδόξων – Ρωμαιοκαθολικών (Αρχιμ. π. Γεώργιος, Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Οι φιλικές εκδηλώσεις και φιλοφρονήσεις Ορθοδόξων ταγών και οικουμενιστών προς τον Πάπα Ρώμης δεν θα ενέπνεαν σοβαρές ανησυχίες σε μεγάλο αριθμό συνειδητών Ορθοδόξων, εάν συνωδεύοντο από κάποιες ενδείξεις αλλαγής στην γραμμή του Βατικανού. Αλλαγή όμως δεν παρατηρείται. Αντιθέτως μάλιστα η Ουνία ενισχύεται, το Πρωτείον και το Αλάθητον διακηρύσσονται από τον Πάπα ευκαίρως ακαίρως και η διπλωματία του Βατικανού κάνει ό,τι μπορεί για να προωθήση μία ένωσι με τους Ορθοδόξους σύμφωνη με το πνεύμα της Συνόδου Φεράρας-Φλωρεντίας και της Β’ Βατικανείου Συνόδου, οι οποίες καλούσαν τους «απεσχισμένους αδελφούς» Ορθοδόξους να επανέλθουν στην Παπική Εκκλησία, διότι μόνον ή κοινωνία με τον διάδοχο του Πέτρου εξασφαλίζει την πλήρη και αληθή εκκλησιαστικότητα.
Ο Παπισμός είναι δεσμευμένος από τις αποφάσεις δεκατεσσάρων «οικουμενικών» Συνόδων, πέρα των επτά αγίων Οικουμενικών Συνόδων της αδιαιρέτου Καθολικής Εκκλησίας, και άρα δεν δύναται να συζητήση ή αναζητήση άλλης μορφής ένωσι πλην της «επιστροφής» των Ορθοδοξων. Από τις αποφάσεις μάλιστα της Β’ Βατικανείου διαπιστώνουμε ότι, εκτός από κάποια ανώδυνα και επιφανειακά ανοίγματα του Βατικανού προς τους Ορθοδόξους, το Πρωτείον και το Αλάθητον όχι μόνον δεν περιορίζονται ή τουλάχιστον αποσιωπώνται, αλλά ενισχύονται έναντι της Α’ Βατικανείου Συνόδου.
Διαβάστε περισσότερα »
Ο Πνευματικός Πατήρ: Η πνευματική πατρότης υπό το φως της ορθοδόξου παραδόσεως (Σεβ. Συμεών Π. Κούτσας, Μητροπολίτης Νέας Σμύρνης)

Α – Η ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΘΕΣΜΟΥ
6. Η ανταπόκριση του πνευματικού τέκνου προς τον πνευματικό του Πατέρα
Β – Η ΠΑΘΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΠΑΤΡΟΤΗΤΑΣ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ
Συμβουλές σε νιόπαντρη γυναίκα (Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος)

Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος έστειλε σε μια πνευματική του θυγατέρα, (την Ολυμπιάδα), την κατωτέρω επιστολή σα «δώρο» για τον γάμο της, που μόλις τέλεσε. Η κατωτέρω επιστολή έχει βάθος Θεολογίας και ψυχολογίας. Και πάνω απ’ όλα δίνει στη σύζυγο πολύτιμες συμβουλές για έναν πετυχημένο γάμο. Γράφει (Μετάφραση υπό κ. Αθηνάς Α. Καραμπέτσου, φιλολόγου, βλ. “Ορθόδοξος Τύπος”, φ. 31.3.2000, σελ. 3):
Διαβάστε περισσότερα »
Δεισιδαιμονίες & Προλήψεις (Ιερά Μονή Σαγματά)

Ζούμε σε μια εποχή όπου η επιστήμη γνώρισε μίαν εκπληκτική πρόοδο. Ανακαλύψεις και κατακτήσεις που πριν δυο-τρεις αιώνες φαίνονταν αδιανόητες και κινούνταν στη σφαίρα της φαντασίας, έγιναν πραγματικότητα. Η ζωή των ανθρώπων άλλαξε σε σημαντικό βαθμό. Κι ενώ θα περίμενε κανείς η πρόοδος αυτή να οδηγούσε στην απελευθέρωση του ανθρώπου από τις προλήψεις, δεισιδαιμονίες, θρησκοληψίες, πρωτογονισμούς του παρελθόντος, η κατάσταση δεν φαίνεται να άλλαξε σημαντικά. Ο σύγχρονος άνθρωπος, καυχιέται για τις κατακτήσεις του, αλλά και παραμένει δέσμιος των πρωτόγονων καταβολών του. Οι πρωτόγονες προλήψεις και δεισιδαιμονίες βασανίζουν και καταταλαιπωρούν τον άνθρωπο. Σε κάθε του βήμα διαβλέπει κινδύνους, ταλαιπωρίες, αποτυχίες, ασθένειες, θανάτους, με αποτέλεσμα να χάνει την ειρήνη του. Και το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι νομίζει πως όλα αυτά είναι μέσα στο χώρο της πίστης!
Διαβάστε περισσότερα »
Στην εποχή των ψευδοθεραπειών – «θεραπεία αγγέλων» (Ελένη Ανδρουλάκη, Καθηγήτρια)

- Προλογίζοντας
Το άρθρο που ακολουθεί είναι τολμηρό και ταυτόχρονα επικίνδυνα αποκαλυπτικό. Δεν θα μπορούσε να είναι γραμμένο αλλιώς. Γιατί η αλήθεια δεν μπορεί να κρύβεται και γιατί στις μέρες μας, περισσότερο ίσως από ποτέ, υπάρχει η ανάγκη ουσιαστικής ενημέρωσης. Ζούμε σήμερα σε μια νέα εποχή. Μια εποχή αντιδραστική σε καθετί αληθινό. Μια εποχή αντί: αντι-θεολογίας, αντι-πνευματικότητας, αντι-θεΐας. Μια εποχή φορτωμένη ψεύδος: ψευδο-θεοί, ψευδο-επιστήμονες, ψευδο-προφήτες και ψευδο-θεραπευτές. Η αλλοτρίωση προσπαθεί να διεισδύσει παντού, ακόμα και σε χώρους χριστιανικούς. Διαβάστε περισσότερα »
«Oυ δει αιρετικοίς ή σχισματικοίς συνεύχεσθαι» Προσεγγίζοντας την κατ’ ακρίβεια πράξη της Εκκλησίας (π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος, Εφημέριος Ι. Ν. Αγ. Νικολάου Πατρών)

Γιατί «ου δει συνεύχεσθαι»;
Λόγος εις την Κοίμησην της Θεοτόκου (Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς)

Ο άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης

O προορατικός & ιαματικός ιερέας της εκκλησιαστικής ζωής και της κοινωνικής αλληλεγγύης

ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ
Γιόγκα και διαλογισμός: νεοεποχίτικη θρησκευτική πρακτική με το μανδύα της άσκησης (Ελένη Ανδρουλάκη, Καθηγήτρια)

(Πηγή: Περιοδικό «Διάλογος», τεύχη 44-45, Απρίλιος-Σεπτέμβριος 2006 & Ιερά Μητρόπολη Γλυφάδας)
- Ορισμοί
Ο όρος «γιόγκα» προέρχεται από τη σανσκριτική ρίζα «yuj» (γιουτζ) και «σημαίνει “συνάντηση”, “ένωση”, “επικοινωνία”, “απορρόφηση”, …“επαφή” της ψυχής με την Υπερψυχή, το Θεό».[i] «Γιόγκα είναι ο πρακτικός τρόπος για να βαδίσουμε στο Μονοπάτι της επιστροφής μας σ’ Αυτόν…και ο σκοπός όλων των [συστημάτων] γιόγκα είναι η ένωση και η απορρόφηση της ψυχής στην Πηγή της, το Θεό».[ii] Ο στόχος της γιόγκα ορίζεται ως η συγχώνευση στο απρόσωπο, απόλυτο «Ένα» του Ινδουισμού ή η συγχώνευση στο «κενό» του Βουδιστικού νιρβάνα.[iii] Διαβάστε περισσότερα »
Καταναλωτισμός (Πρωτοπ. Θεμιστοκλής Μουρτζανός, Γ.Α.Ε. Ι. Μ. Κερκύρας)

Το άλογο του Θεού (C.V. Gheorghiu)

Κάθε φορά που φαντάζομαι τον πατέρα μου, τον βλέπω με τον ζυγό γύρω από το λαιμό του, ζευγμένον με το επιτραχήλι. Τον βλέπω ζευγμένον, σαν ένα άλογο του Ιησού Χριστού. Ποδεμένον με τις πεταλωμένες μπότες του, να τρέχει από τη μια στην άλλη άκρη της ενορίας, τριάντα ορεινά χιλιόμετρα, που έπρεπε να διατρέξει δύο φορές τη μέρα μερικές φορές. Γι’ αυτό ήταν πάντα αποκαμωμένος. Έτοιμος να σωριαστεί απ’ την κούραση. Όπως κάθε ζευγμένο πλάσμα. Κι όμως δε σταματούσε ποτέ.
Διαβάστε περισσότερα »
Η θεραπεία από την αρρώστια του Φαρισαϊσμού (Μητροπολίτη Λεμεσού Αθανασίου)

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία
Διαβάστε περισσότερα »
Δεν είναι η Εκκλησία αυτό που νομίζουμε (Αρχιμ. Βασίλειος Γοντικάκης Ιβηρίτης)

Οι χριστιανοί σήμερα (Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης)

Σχέση ψυχολογίας και πνευματικής ζωής κατά τον γέροντα Πορφύριο

Απόσπασμα εισήγησης του Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου, στο Διορθόδοξο Μοναχικό Συνέδριο για τον Γέροντα Πορφύριο, στην Ι. Μονή Χρυσοπηγής Χανίων Κρήτης.
«Μου ‘λεγε ο Γέρων Θεόκλητος» (Διονυσίου Πελέκη, Δικηγόρου παρ’ Αρείω Πάγω)

Ομιλία στην Ημερίδα για τον Γέροντα Θεόκλητο, στο Πολεμικό Μουσείο Αθηνών
Διαβάστε περισσότερα »
Δεν αρκούν μόνο τα καλά έργα (Αγιος Λουκάς, Αρχιεπίσκοπος Κριμαίας)

Μεταξύ των ανθρώπων που ζουν γύρω μας υπάρχουν και αυτοί που δεν πιστεύουν στον Θεό και όμως κάνουν πολλά καλά έργα. Συχνά ακούω την εξής ερώτηση: «Αυτό δεν είναι αρκετό, δεν θα σωθούν αυτοί οι άνθρωποι με τα καλά τους έργα»; Πρέπει οπωσδήποτε να δώσω την απάντηση. Όχι, δεν θα σωθούν μόνο με τα καλά έργα. Γιατί δεν θα σωθούν; Γιατί έτσι είπε ο Κύριος και Θεός μας Ιησούς Χριστός, όταν «επηρώτησε… νομικός, πειράζων αυτόν και λέγων: διδάσκαλε, ποιά εντολή μεγάλη εν τω νόμω; ο δε Ιησούς έφη αυτώ’ αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εν όλη τη καρδία σου…, αυτή εστί πρώτη και μεγάλη εντολή, δευτέρα δε όμοια αυτής’ αγαπήσεις τον πλησίον σου ως εαυτόν» (Ματ. 22, 35-39).
Διαβάστε περισσότερα »
Η θεώρησις των εορτών της Εκκλησίας από τον άγ. Ιωάννη τον Χρυσόστομο (Μητροπ. Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού Δανιήλ)

Η αλλοίωση του ορθοδόξου φρονήματος και η έκπτωση από την «εν Χριστώ» ζωή φανερώνεται και από τον τρόπο που οι πιστοί εορτάζουν και συμμετέχουν στις εορτές της Εκκλησίας μας.
Οι εορτές της εκκλησιαστικής κοινότητος μετατρέπονται ενίοτε είτε σε εκδηλώσεις νοσηρής θρησκευτικότητος είτε σε εμποροπανηγύρεις είτε σε ευκαιρίες αναπαύσεως από τον κόπο των βιοτικών μεριμνών και εκδρομών αναψυχής, ιδιαιτέρως μάλιστα για τους κατοίκους των αστικών περιοχών.
Για την πνευματική θωράκιση των πιστών, για την προστασία της εκκλησιαστικής μας ζωής και των εορτών της Εκκλησίας από το αλλοτριωτικό πνεύμα του κόσμου και για τον τρόπο συμμετοχής των πιστών σ’ αυτές ερρανίσθημεν όσα ο φωτισμένος από το Άγιο Πνεύμα άγιος πατέρας μας Ιωάννης ο Χρυσόστομος εδίδαξε στις κατηχητικές και ερμηνευτικές ομιλίες του.
Διαβάστε περισσότερα »
Γενικά για το Άγιο Βάπτισμα

Αδελφοί μας,
ως Χριστιανοί, όλοι δεχτήκαμε σε κάποια στιγμή της ζωής μας τη μεγάλη ευλογία του Θεού, να βαπτισθούμε και να γίνουμε μέλη του σώματος του Χριστού. Να ενωθούμε μαζί Του, να Τον ντυθούμε, όπως χαρακτηριστικά ψάλλουμε: «Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε. Αλληλούια».
Τη δική μας τη Βάπτιση συνήθως δεν την θυμόμαστε -φυσικό αυτό αν βαπτισθήκαμε σε νηπιακή ηλικία- αλλά αρκεί το να αγωνιζόμαστε να ζούμε πραγματικά σαν Χριστιανοί και συχνά να συμμετέχουμε στα άλλα Μυστήρια της Εκκλησίας μας που δυναμώνουν τη σχέση μας με το Χριστό. Όμως αρκετά συχνά συμβαίνει να παρακολουθούμε κάποια Βάπτιση. Είτε σαν καλεσμένοι είτε σαν γονείς ή παππούδες ή και σαν ανάδοχοι κάποιου μωρού που πρόκειται να βαπτιστεί. Όχι σπάνια μπορεί να παρακολουθήσουμε και τη Βάπτιση ενός ενηλίκου ατόμου.
Το μικρό αυτό φυλλάδιο σκοπό του έχει να μας βοηθήσει να ζούμε την κάθε Βάπτιση σαν ένα Μυστήριο της Εκκλησίας μας, όπως είναι, και μάλιστα το πρώτο. Γνωρίζοντας κάποια βασικά πράγματα για τη σημασία των όσων τελούνται, είναι πιο εύκολο για μας να συμμετέχουμε συνειδητά, με προσευχή και ευλάβεια και να αποφεύγουμε το δυστυχώς συχνό φαινόμενο να έχουμε όλοι -ποιος λίγο, ποιος πολύ- μεταβάλει στο δικό μας περιβάλλον το συγκλονιστικό αυτό γεγονός, όπου ένας ακόμη άνθρωπος «υιός και κληρονόμος της επουρανίου γίνεται βασιλείας» (ευχή του Αγίου Μύρου), σε κοσμική εκδήλωση.
Διαβάστε περισσότερα »
Τι δεν γράφουν τα τέσσερα Ευαγγέλια (Ιωάννης Δ. Καραβιδόπουλος, Ομότιμος Καθηγητής Ερμηνείας της Καινής Διαθήκης στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης)

1. Όσο κι αν φαίνεται παράδοξο, τα γνωστά μας τέσσερα Ευαγγέλια της Καινής Διαθήκης δεν αφηγούνται την Ανάσταση του Χριστού, ενώ δίνουν πολλές λεπτομέρειες στις διηγήσεις τους για τα Πάθη (σύλληψη, δίκη στο Μ. Συνέδριο, στον Πιλάτο, σταύρωση, ταφή), καθώς και για την προηγούμενη δραστηριότητά του. Και στη μια και στην άλλη περίπτωση το ενδιαφέρον των συγγραφέων τους δεν είναι αυστηρά ιστορικό αλλά ερμηνευτικό: Επικεντρώνεται δηλαδή στην ερμηνεία των γεγονότων και τη σημασία τους για τον αναγνώστη. Σ’ αυτό το πλαίσιο προσάγονται από τους ευαγγελιστές χωρία της Παλαιάς Διαθήκης για να τονιστεί πως ό,τι συμβαίνει στην τρίτη δεκαετία του Α’ αιώνα μ.Χ. σχετικά με τη σταύρωση του Ιησού δεν αποτελεί επιτυχία των Ιουδαϊκών και Ρωμαϊκών αρχών αλλά θέλημα του Θεού που εξαγγέλθηκε προ πολλών αιώνων.
Διαβάστε περισσότερα »
‘Εναλλακτικές Θεραπείες’: Θεραπεία ή Παραθρησκεία; (Αρχ. Μελέτιος Στάθης, Συνεργάτης της Συνοδικής Επιτροπής επί των αιρέσεων)

Αδέλφια μας Ορθόδοξοι Χριστιανοί, προσέχετε, γιατί στις μέρες μας πολλές Αποκρυφιστικές και παραθρησκευτικές ομάδες μπλέκουν με ένα πολύ επικίνδυνο τρόπο, μέσα στις διδασκαλίες τους και θέματα που αφορούν την υγεία.
Διαβάστε περισσότερα »
Ο διάλογος με παπικούς (π. Γεώργιος Μεταλληνός)

Ομιλία του π. Γ. Μεταλληνού που έγινε στα σεμινάρια Υποψηφίων Κατηχητών, το Σάββατο 5 Μαΐου 2007
Διαβάστε περισσότερα »
«Θεραπείες» μέσω τεχνών: Β΄ Χοροθεραπεία (Ελένη Ανδρουλάκη, Καθηγήτρια)

(Πηγή: ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΓΛΥΦΑΔΑΣ, ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: “Παρακαταθήκη” Μάιος – Ιούνιος 2007)
Αναμφισβήτητη είναι η αξία της τέχνης που αποτελεί για τον άνθρωπο μέσο έκφρασης, επικοινωνίας και δημιουργίας. Παρά τις απόψεις των αρνητών της τέχνης, η μουσική, ο χορός, το θέατρο, η ζωγραφική έχουν τη θέση τους στη ζωή μας και μπορούν να αποτελέσουν εργαλεία καλλιέργειας, έκφρασης, ψυχαγωγίας, ανθρώπινης προσέγγισης. Στην Ορθόδοξη Εκκλησία χρησιμοποιείται η βυζαντινή μουσική και η αγιογραφία για να εκφράσει ο άνθρωπος τη λατρεία του προς το Θεό και την αγάπη του για τους Αγίους. Είναι όμως οι τέχνες θεραπευτικές; Και γιατί όλη αυτή η εμμονή για την «θεραπεία μέσω τεχνών» που έκανε την εμφάνισή της τον 20ο αιώνα; Δε μιλάμε πια για τη χρήση των τεχνών, αλλά για την απολυτοποίησή τους. Όπως επισημαίνεται σε έρευνα για το ρόλο των τεχνών σήμερα, «οι επιστήμονες, βασιζόμενοι σε εθνολογικές και ανθρωπολογικές μελέτες, ανακάλυψαν τις θεραπευτικές ιδιότητες της τέχνης και τις μεθόδευσαν για να αντιμετωπίζουν ψυχοσωματικά προβλήματα. Είναι μάγοι του 20ου αιώνα, που δεν χρησιμοποιούν βότανα, ξόρκια ή άλλου είδους γιατροσόφια, απλώς θέλουν να επαναφέρουν τη χαμένη μαγεία της τέχνης στους ανθρώπους της σύγχρονης ασφυκτικής πόλης, να τους μυήσουν στην τελετουργία της δημιουργίας». Ο λόγος για τη μουσικοθεραπεία, τη χοροθεραπεία, τη δραματοθεραπεία και την εικαστική θεραπεία (art therapy), γνωστές ως «θεραπείες μέσω των τεχνών», οι οποίες ορίζονται ως «μη ορθόδοξες μέθοδοι ψυχοθεραπείας», ως «εναλλακτικές ή ολιστικές θεραπείες», ως «νέοι δρόμοι στην ψυχοθεραπεία», «νέες θεραπείες». Ανήκουν στο ολιστικό μοντέλο υγείας, έχουν νεοεποχίτικα χαρακτηριστικά και διατείνονται ότι μπορούν να θεραπεύσουν. Οι ίδιοι οι «θεραπευτές μέσω τεχνών» φροντίζουν εξαρχής να διασαφηνίσουν ότι δεν ασχολούνται με την προσθήκη τέχνης στη θεραπεία, ούτε με την προσθήκη θεραπείας στην τέχνη, αλλά με μεθόδους που αποτελούν νέες συνθέσεις, ξεχωριστές οντότητες.
Διαβάστε περισσότερα »
Λόγος εις την Πεντηκοστήν (Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς)

Όταν συμπληρωνόταν η πεντηκοστή ημέρα μετά την Ανάσταση, της οποίας έφθασε τώρα η μνήμη, ενώ όλοι οι μαθητές ήσαν συγκεντρωμένοι μαζί και ευρίσκονταν ομόψυχοι στο υπερώο (οίκος) εκείνου του ιερού, αλλά και στο προσωπικό του υπερώο, στο νου του, συναγμένος ο καθένας τους (διότι ήσαν σε ησυχία και αφιερωμένοι στη δέηση και στους ύμνους προς το Θεό), ξαφνικά, λέγει ο ευαγγελιστής Λουκάς, «ακούσθηκε ήχος από τον ουρανό, σαν από ορμή βιαίου ανέμου και εγέμισε τον οίκο όπου κάθονταν».(Πραξ.2, 1-11). Είναι βίαιος γιατί νικά τα πάντα και ξεπερνά τα τείχη του πονηρού, γκρεμίζει κάθε οχύρωμα του εχθρού, ταπεινώνει τους υπερήφανους, ανυψώνει τους ταπεινούς στη καρδιά και διασπά τους συνδέσμους των αμαρτημάτων. Γέμισε δε ο οίκος εκείνος στον οποίο κάθονταν, καθιστώντας τον, κολυμβήθρα πνευματική και εκπληρώνοντας την επαγγελία του Σωτήρα, που τους έλεγε, πριν αναληφθεί: «Ο μεν Ιωάννης βάπτισε με νερό, εσείς δε θα βαπτισθήτε με άγιο Πνεύμα, όχι έπειτα από πολλές μέρες».
Διαβάστε περισσότερα »
O Μέγας Κωνσταντίνος και η ιστορική αλήθεια (Πρωτ. Γεώργιος Μεταλληνός, Κοσμήτορας Θεολογικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών)

«Θεραπείες» μέσω τεχνών: Α΄ Μουσικοθεραπεία (Ελένη Ανδρουλάκη, Καθηγήτρια)

(Πηγή: ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΓΛΥΦΑΔΑΣ, ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: “Παρακαταθήκη” ΙΑΝ – ΦΕΒ 2007)
Αναμφισβήτητη είναι η αξία της τέχνης που αποτελεί για τον άνθρωπο μέσο έκφρασης, επικοινωνίας και δημιουργίας. Παρά τις απόψεις των αρνητών της τέχνης, η μουσική, ο χορός, το θέατρο, η ζωγραφική έχουν τη θέση τους στη ζωή μας και μπορούν να αποτελέσουν εργαλεία καλλιέργειας, έκφρασης, ψυχαγωγίας, ανθρώπινης προσέγγισης. Στην Ορθόδοξη Εκκλησία χρησιμοποιείται η βυζαντινή μουσική και η αγιογραφία για να εκφράσει ο άνθρωπος τη λατρεία του προς το Θεό και την αγάπη του για τους Αγίους. Είναι όμως οι τέχνες θεραπευτικές; Και γιατί όλη αυτή η εμμονή για την «θεραπεία μέσω τεχνών» που έκανε την εμφάνισή της τον 20ο αιώνα; Δε μιλάμε πια για τη χρήση των τεχνών, αλλά για την απολυτοποίησή τους. Όπως επισημαίνεται σε έρευνα για το ρόλο των τεχνών σήμερα, «οι επιστήμονες, βασιζόμενοι σε εθνολογικές και ανθρωπολογικές μελέτες, ανακάλυψαν τις θεραπευτικές ιδιότητες της τέχνης και τις μεθόδευσαν για να αντιμετωπίζουν ψυχοσωματικά προβλήματα. Είναι μάγοι του 20ου αιώνα, που δεν χρησιμοποιούν βότανα, ξόρκια ή άλλου είδους γιατροσόφια, απλώς θέλουν να επαναφέρουν τη χαμένη μαγεία της τέχνης στους ανθρώπους της σύγχρονης ασφυκτικής πόλης, να τους μυήσουν στην τελετουργία της δημιουργίας» [1]. Ο λόγος για τη μουσικοθεραπεία, τη χοροθεραπεία, τη δραματοθεραπεία και την εικαστική θεραπεία (art therapy), γνωστές ως «θεραπείες μέσω των τεχνών», οι οποίες ορίζονται ως «μη ορθόδοξες μέθοδοι ψυχοθεραπείας» [2], ως «εναλλακτικές ή ολιστικές θεραπείες», ως «νέοι δρόμοι στην ψυχοθεραπεία», «νέες θεραπείες» [3]. Ανήκουν στο ολιστικό μοντέλο υγείας [4], έχουν νεοεποχίτικα χαρακτηριστικά και διατείνονται ότι μπορούν να θεραπεύσουν. Οι ίδιοι οι «θεραπευτές μέσω τεχνών» φροντίζουν εξαρχής να διασαφηνίσουν ότι δεν ασχολούνται με την προσθήκη τέχνης στη θεραπεία, ούτε με την προσθήκη θεραπείας στην τέχνη, αλλά με μεθόδους που αποτελούν νέες συνθέσεις, ξεχωριστές οντότητες.
Διαβάστε περισσότερα »
Λόγος περί της Αναλήψεως του Χριστού (Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς)

Βλέπετε αυτή τη κοινή για μας εορτή και ευφροσύνη, την οποία ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός εχάρισε με την ανάσταση και ανάληψή του στους πιστούς; Επήγασε από θλίψη.
Τα στάδια του αθεϊσμού (Μητροπ. Ναυπάκτου & Αγ. Βλασίου Ιερόθεος)

Κάθε γεγονός και κάθε πνευματική κατάσταση έχει στάδια. Σταδιακά αναπτύσσεται ο άνθρωπος και σταδιακά μπορεί να ζήσει διάφορες καταστάσεις. Στάδια μπορεί να διακρίνει κανείς στην αμαρτία, αλλά και στην αρετή. Έτσι μπορούμε να μιλήσουμε για στάδια και στον αθεϊσμό.
Διαβάστε περισσότερα »
Η σιωπή των Ευαγγελιστών για τα πρώτα έτη της ζωής του Χριστού (Αρχ. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)

Τα Ευαγγέλια δεν είχαν σκοπό να εκθέσουν με λεπτομέρειες όλη τη ζωή του Χριστού. Αναφέρουν μόνο τη δημόσια δράση του (η οποία αρχίζει από το 30ο έτος) και αυτή όχι με λεπτομέρειες, αλλά κεφαλαιωδώς. (βλ. Ιω. κα’ 25). Μόνο εισαγωγικώς περιγράφουν τα γεγονότα της Γέννησης, της Περιτομής Του κτλ. Η ζωή του Ιησού, μέχρι του τριακοστού έτους, ήταν καθαρά ιδιωτική στο οικογενεικό Του περιβάλλον, χωρίς να έχει κανένα αντικειμενικό ενδιαφέρον. Γι’ αυτό και οι Ευαγγελιστές αντί άλλης περιγραφής λένε επιγραμματικά: «Το δε παιδίον ηύξανε και εκραταιούτο πνεύματι πληρούμενον σοφίας και χάρις Θεού ην επ’ αυτό» (Λουκ. β’ 40).
Διαβάστε περισσότερα »
Για να μην λυπάσθε (*) (Αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος)

«Δεν θέλω, αδελφοί μου, να αγνοείτε όσα έχουν σχέση με εκείνους που έχουν κοιμηθεί, για να μη λυπάσθε, όπως όλοι οι άλλοι που δεν έχουν ελπίδα. Γιατί, αν πιστεύουμε ότι ο Ιησούς πέθανε και αναστήθηκε, έτσι και ο Θεός, εκείνους που έχουν κοιμηθεί, όντας ενωμένοι μαζί του με την πίστη στον Ιησού, θα τους πάρει κοντά Του» (Α’ Θεσ. 4, 13).
Διαβάστε περισσότερα »
Ομόφωνη η γνώμη των Αγίων: Ο ΠΑΠΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΙΡΕΣΗ! (π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος, Εφημέριος Ι. Ν. Αγ. Νικολάου Πατρών)

Παρατηρήσεις σε άρθρο του θεολόγου κ. Παν. Ανδριόπουλου.
Δημοσιεύθηκε στον πατραϊκό τοπικό τύπο επιστολή του θεολόγου κ. Παν. Ανδριόπουλου με τίτλο «Η Πάτρα, οι Καθολικοί και ο π. Κύριλλος». Αν και πιστεύω ότι λεπτά θεολογικά θέματα είναι πολύ επικίνδυνο να εξετάζονται στον Τύπο, ας μου επιτρέψει ο κ. Ανδριόπουλος, αναλαμβάνοντας το ρίσκο, στον περιορισμένο χώρο ενός άρθρου, να σχολιάσω ορισμένα σημεία της επιστολής του, τα οποία δημιουργούν επικίνδυνη σύγχυση στο λαό του Θεού:
Διαβάστε περισσότερα »
Συμβολισμοί και προτυπώσεις στην λειτουργική ζωή της Εκκλησίας μας

Θα ήθελα να μου πείτε ποιος είναι ο ρόλος και ο λόγος της εκκλησιαστικής μουσικής, του άμβωνα, των εικόνων, των εξαπτερύγων, των φώτων και κηροπηγίων, των ιερών σκευών, της πολυτελούς αμφιέσεως των ιερέων και αυτών των αμφίων.
Διαβάστε περισσότερα »
Ο τρίτος πειρασμός της Εκκλησίας (Σεβ. Μητροπ. Ναυπάκτου & Αγ. Βλασίου Ιερόθεος)

Στην εποχή μας οι άνθρωποι της Εκκλησίας αντιμετωπίζουν τον πειρασμό να μετατρέπωνται σε κοινωνικούς παράγοντες, να χρησιμοποιούν τρόπους και μεθόδους μιας ανθρωποκεντρικής κοινωνίας, προκειμένου να αποκτούν δόξα, χρήμα, επικοινωνία, προβολή.
Αυτό στην ουσία είναι ο τρίτος πειρασμός που αντιμετώπισε ο Χριστός στην έρημο, σύμφωνα με τον οποίο ο διάβολος του έδειξε όλες τις βασιλείες του κόσμου και τη δόξα τους και ζήτησε, προκειμένου να Του τις δώση, να τον προσκυνήση. Ο Χριστός απέρριψε αυτόν τον πειρασμό λέγοντας: «Υπαγε οπίσω μου, σατανά! γέγραπται γαρ, Κύριον τον Θεόν σου προσκυνήσεις και αυτώ μόνω λατρεύσεις» (Ματθ. δ, 10) και μας υπέδειξε τον τρόπο που και εμείς θα αντιμετωπίσουμε αυτόν τον τρίτο πειρασμό.
Διαβάστε περισσότερα »
Ο σταυρωθείς και Αναστάς Κύριος η μόνη αλήθεια (Αρχιμ. Γεώργιος Καψάνης, Καθηγούμενος της Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Ο Πιλάτος, άνθρωπος με φιλοσοφικές αναζητήσεις, όταν άκουσε από τον Κύριο ότι η βασιλεία Του δεν είναι εκ του κόσμου τούτου και ότι ήλθε να μαρτυρήση «τη αληθεία», δηλαδή να φανερώση την αλήθεια, ερώτησε: «Τι εστίν αλήθεια» (Ιωάν. ιη’ 38). Δεν περίμενε την απάντησι, προφανώς, γιατί ήξερε ότι κανένας φιλόσοφος δεν μπόρεσε να δώση ικανοποιητική απάντησι. Πολλώ μάλλον δεν περίμενε την απάντησι από ένα υπόδουλο στους Ρωμαίους Εβραίο, που οι συμπατριώται του τον έκριναν ένοχο θανάτου. Αλλά και ο Ιησούς παρότι πολλές φορές ωμίλησε για την αποστολή Του να φέρη στον κόσμο την Αλήθεια, δεν απήντησε στον Πιλάτο. Ο Πιλάτος δεν έλαβε απάντησι, γιατί δεν ερώτησε σωστά. Εάν ερωτούσε όχι «τι εστίν αλήθεια» αλλά «τίς εστίν Αλήθεια», θα ελάμβανε την απάντησι: «Εγώ ειμί η Αλήθεια» (Ιωάν. ιδ΄ 6).
”Ολιστική μάλαξη”: Μια σύγχρονη νεοεποχίτικη ”θεραπευτική” μέθοδος (Πρωτ. Βασίλειος Κοκολάκης)

Νέα μέθοδος ψυχοσωματικής “θεραπείας” πλασσάρεται τα τελευταία χρόνια είτε μέσω του τύπου είτε μέσω των ΜΜΕ. Είναι αλήθεια τόσο αθώα;
Διαβάστε περισσότερα »
Από το Συναξάρι – Αγία Γοργονία: Ένας πρότυπος βίος για όλες τις γυναίκες

Η μακαρία Γοργονία [23 Φεβ.] ήταν αδελφή του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου (*) [25 Ιαν.] και θυγατέρα του Γρηγορίου Ναζιανζηνου του Πρεσβυτέρου [1η Ιαν.] και της αγίας Νόννας [5 Αυγ.]. Από το υποδειγματικό αυτό ζευγάρι δεν έλαβε μόνο την ύπαρξη, άλλα και τον ζήλο για την πίστη. Μεγάλωσε στην Ναζιανζό, αλλά πάντα θεωρούσε ως αληθινή πατρίδα της την ουράνια Ιερουσαλήμ και ότι η πραγματική ευγένειά της ήταν εκείνη της εικόνος του Θεού που από νεαρή ηλικία προσπαθούσε να καλλύνει με τα στολίδια των αρετών, ιδιαιτέρως δε την αγνεία στην οποία διέπρεπε. Νυμφευμένη με έναν κάτοικο του Ικονίου, τον Αλύπιο, με τον οποίο έκανε τρεις κόρες, επεδείκνυε στον γάμο την διάθεση των παρθένων αποκλειστικά προς τον Θεό και συμπαρέσυρε πίσω της τον σύζυγό της ως συναθλητή στους αγώνες της αρετής.
Διαβάστε περισσότερα »
Παλαιοημερολογίτες (Γέροντας Παΐσιος Αγιορείτης)

Ένα άλλο θέμα που απασχόλησε τον Γέροντα, ήταν το θέμα του ημερολογίου. Πονούσε για το χωρισμό και προσευχόταν. Λυπόταν για τις παρατάξεις των παλαιοημερολογιτών που είναι ξεκομμένες σαν τα κλήματα από την Άμπελο, και δεν έχουν κοινωνία με τα Ορθόδοξα Πατριαρχεία και τις κατά τόπους αυτοκέφαλες Ορθόδοξες Εκκλησίες. Μερικές τέτοιες ενορίες στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη ενώθηκαν καθ’ υπόδειξή του με την Εκκλησία κρατώντας το παλαιό ημερολόγιο.
Έλεγε, λοιπόν ο Γέροντας: «Καλό ήταν να μην υπήρχε αυτή η εορτολογική διαφορά, αλλά δεν είναι θέμα πίστεως». Στις ενστάσεις ότι το νέο ημερολόγιο το έκανε Πάπας, απαντούσε: «Το νέο ημερολόγιο το έκανε Πάπας και το παλιό ειδωλολάτρης», εννοώντας τον Ιούλιο Καίσαρα. Για να φανεί καλύτερα η τοποθέτηση του Γέροντα στο θέμα του ημερολογίου, παρατίθεται στη συνέχεια μια σχετική μαρτυρία:
Διαβάστε περισσότερα »
Αντιμετώπιση ενός αιρετικού (Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)

Ο Όσιος Θεοφάνης, μετά από εικοσιπέντε χρόνια πολύπλευρης και καρποφόρου εκκλησιαστικής διακονίας, αφήνει την επαρχία του και κλείνεται σ’ ένα φτωχικό κελί στην έρημο Βισένσκ. Εκεί θα ζήση έγκλειστος τα υπόλοιπα εικοσιοκτώ χρόνια της ζωής του.
Εδώ παραθέτουμε την επιστολή – απάντηση του Οσίου Θεοφάνους, σε πιστό όπου του αναφέρει την δράση ενός ψευδοδιδασκάλου στην περιοχή του.
Η Λειτουργική Γλώσσα (Φώτιος Σχοινάς, Δρ. Φιλοσοφίας)

Πώς μπορούμε να διεισδύσουμε στην ουσία του Χριστιανισμού; Πώς μπορούμε να κατανοήσουμε το βαθύτερο σωτηριολογικό περιεχόμενό του και κυρίως να το οικειοποιηθούμε καθιστώντας το προσωπικό μας κτήμα; Πώς μπορούμε να μετουσιώσουμε σε προσωπική μας βίωση τις αλήθειες που διεκήρυξαν οι Απόστολοι και οι Πατέρες της Εκκλησίας; Πώς μπορούμε να συμμετάσχουμε στην αιώνια ζωή του προανάρχου Λόγου, ο οποίος ενηθρώπισε και εφανερώθη εν σαρκί για τη δική μας σωτηρία; Η απάντηση σ’ αυτά τα ερωτήματα νομίζω ότι μπορεί να συνοψισθεί στην επάξια και καρποφόρο συμμετοχή μας στη Θ. Λειτουργία. Βεβαίως και η κατ’ ιδίαν προσευχή και η εργασία των εντολών του Χριστού και η άσκηση των αρετών είναι απαραίτητες προϋποθέσεις και όροι sine qua non της εν Θεώ ζωής, όμως επιστέγασμα, επισφράγιση και τελείωση όλων αυτών είναι η επάξια συμμετοχή μας στο Ποτήριον της Ζωής.
Διαβάστε περισσότερα »
Ο γέρων Ιουστίνος Πόποβιτς (Μητρ. Αμφιλόχιος Ράντοβιτς – Μητρ. Ειρηναίος Μπούλοβιτς)

O κ. Κλείτος Ιωαννίδης, συγγραφέας του βιβλίου “Γεροντικό του 20ου αιώνος”, συνομιλεί με τον Μητροπ. Μαυροβουνίου Αμφιλόχιο Ράντοβιτς και τον Μητροπ. Μπάτσκας Ειρηναίο Μπούλοβιτς, για τον γέροντα Ιουστίνο Πόποβιτς.

Η Νηστεία (Μέγας Βασίλειος)

«…αληθής νηστεία η των κακών αλλοτρίωσις, εγκράτεια γλώσσης, θυμού αποχή, επιθυμιών χωρισμός, καταλαλιάς, ψεύδους και επιορκίας…»
Η νηστεία είναι θεσμός πανάρχαιος και θεόσδοτος. Τη νομοθέτησε ήδη στον παράδεισο ο Θεός, αμέσως μετά την πλάση του ανθρώπου, όταν απαγόρευσε στους πρωτοπλάστους να φάνε «από το δέντρο της γνώσεως του κάλου και του κάκου» (Γεν. 2:17). Την όρισε στη συνέχεια ο Μωσαϊκός Νόμος. Την επικύρωσε ο Θεάνθρωπος Ιησούς τόσο με το λόγο Του όσο και με το παράδειγμά Του, όταν νήστεψε «σαράντα μέρες και σαράντα νύχτες» (Ματθ. 4:2). Την τήρησαν οι απόστολοι και οι πρώτοι χριστιανοί. Τη θεσμοθέτησε η Εκκλησία: «Αν κάποιος επίσκοπος ή πρεσβύτερος ή διάκονος ή υποδιάκονος ή αναγνώστης ή ψάλτης δεν νηστεύει την Αγία Τεσσαρακοστή, την Τετάρτη και την Παρασκευή, να καθαιρείται. Αν είναι λαϊκός αυτός που δεν νηστεύει, να αφορίζεται. Εκτός, βέβαια, αν εμποδίζεται να νηστέψει από σωματική ασθένεια» (Καν. ξθ’ Αγίων Αποστόλων).
Διαβάστε περισσότερα »
Η κατά σάρκα του Χριστού Οικονομία (Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς)

Σχετικά με τη συγκαταβατική ενσάρκωση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και τα όσα προσφέρθηκαν εξαιτίας της σ’ αυτούς που τον εμπιστεύτηκαν αληθινά και σχετικά με την αιτία που ο Θεός, αν και μπορούσε να ελευθερώσει με ποικίλους άλλους τρόπους το ανθρώπινο γένος από την υποταγή στο διάβολο, προτίμησε να χρησιμοποιήσει αυτή τη συγκαταβατική τακτική.
Το μυστήριο και η διαδικασία του θανάτου (Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος)

Η συνέντευξη που ακολουθεί δόθηκε στον Καθηγητή-Ιατρό του Νοσοκομείου της Αγίας Ειρήνης Βουκουρεστίου και μέλος της εκεί Χριστιανικής Κοινότητος δρ. Παύλο Chirila, ο οποίος γνωρίζει τον Σεβασμιώτατο από τα βιβλία του που έχουν μεταφρασθή στα ρουμανικά και δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα θέματα που θίγονται στην συνέντευξη όχι μόνον ακαδημαϊκά, αλλά κυρίως ποιμαντικά.
Διαβάστε περισσότερα »
Η αγάπη (Οσιος Μάξιμος ο Ομολογητής)

«Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλού, … ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν…΄ πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει» (Α΄ Κορ. 13:4, 5, 7)
Ο λόγος για την αγάπη είναι πάντοτε επίκαιρος. Ιδιαίτερα στην εγωκεντρική εποχή μας, που πέτρωσαν οι καρδιές και χάθηκαν τα ειλικρινή αισθήματα, και που λόγια πολλά δίχως αντίκρυσμα ζωής, στείρα ιδεολογήματα και νοσηροί συναισθηματισμοί διεκδικούν τη θέση της αγάπης.
Σε τούτο το ύψιστο αγαθό μπορούν να μας χειραγωγήσουν με ασφάλεια οι άγιοι της Εκκλησίας μας, γιατί αυτοί, με τη ζωή και το λόγο τους, φανερώνουν τη σαρκωμένη Αγάπη, που είναι ο ίδιος ο Θεός – «ο Θεός αγάπη εστί» (Α’ Ιω. 4:16).
Διαβάστε περισσότερα »
Η μνήμη θανάτου: δώρον Θεού (Ιερομονάχου Γρηγορίου)

Οι άγιοι Πατέρες μας διδάσκουν ότι, η μνήμη του θανάτου αφ’ ενός μας συγκρατεί από την αμαρτία, αφ’ ετέρου μας παρακινεί να εργασθούμε τις αρετές. Λέγει σχετικά ο αββάς Ησαΐας: «Τρία πράγματα αποκτά με δυσκολία ο άνθρωπος, και είναι αυτά που συντηρούν όλες τις αρετές: Το πένθος, τα δάκρυα για τις αμαρτίες του και η ενθύμηση του θανάτου του. Διότι όποιος καθημερινά συλλογίζεται τον θάνατο και λέγει στον εαυτό του “Μόνο την σημερινή μέρα έχω να ζήσω σ’ αυτόν τον κόσμο”, ούτος ποτέ δεν θα αμαρτήσει ενώπιον του Θεού, ενώ εκείνος που ελπίζει να ζήσει πολλά χρόνια, θα μπλεχτή σε πολλές αμαρτίες».
Διαβάστε περισσότερα »
Η Ορθοδοξία και η απανθρωπιά της βίας (Πρωτοπρ. Γεώργιος Μεταλληνός)

Η πέρα και από την τολμηρότερη φαντασία τρομοκρατική επίθεση στην Νέα Υόρκη (11.9.2001) δεν απέδειξε μόνο ότι καμία Υπερδύναμη στον κόσμο μας δεν είναι άτρωτη και, συνεπώς, αξιόπιστη ηγέτιδα του κόσμου, αλλά οδήγησε και σε τραγικά επακόλουθα, με σωρεία αθώων θυμάτων στον βωμό του Μολώχ των συμφερόντων. Έτσι φθάσαμε στην ιταμή εισβολή στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ, όπως παλαιότερα στο Κόσσοβο, με τις εκατόμβες των αθώων. Διότι στους αδικοχαμένους αθώους του Ιράκ, της Σερβίας, της Νέας Υόρκης εντοπίζεται το πρόβλημα. Χωρίς να είναι ανάγκη να γίνονται συμψηφισμοί, μπορεί τα γεγονότα αυτά να τοποθετούνται παράλληλα, διότι μόνο έτσι θα μπορέσουμε -αν διαθέτουμε ίχνος ανθρωπιάς- να τα αποφύγουμε στο μέλλον. Αφού όμως συνεχίζεται η εξολόθρευση των αθώων, φαίνεται ότι κάποιοι δεν διαθέτουν ανθρωπιά, αλλ’ ούτε και τις πολιτικές ικανότητες (ίσως ούτε και τη θέληση) να την αποφύγουν. Έτσι, μία τρομοκρατία, που καλύπτεται με τον μανδύα της διεθνούς νομιμότητας, συστρατεύει πιεστικά τους συμμάχους της, για να καταπνίξει τη «ρέμπελη» τρομοκρατία άλλων συμφερόντων, με άμεσο κίνδυνο μία νέα παγκόσμια σύρραξη, που για κάποιους πολιτικούς αναλυτές άρχισε ήδη. Η ιουδαιοχριστιανική Δύση (κατά τον Σ. Χάντιγκτον) εναντίον της ισλαμικής Ανατολής, έστω και αν το Ισλάμ έχει πλέον διεισδύσει και στην πολυπολιτισμική πια Δύση και τα όρια της διάκρισης των πολιτισμών, γεωγραφικά τουλάχιστον, είναι δυσπροδιόριστα.
Διαβάστε περισσότερα »
Θεώρηση χώρου και χρόνου στο Άγιον Όρος (Πανοσ. Αρχιμανδρίτης π. Βασίλειος Γοντικάκης, Προηγούμενος της Ι.Μ. Ιβήρων Αγίου Όρους)

Ένας παλιός καραβοκύρης μου έλεγε: «Είχαμε τότε τα ιστιοφόρα. Και δεν φοβόμασταν την ανοιχτή θάλασσα, γιατί το πανί κρατούσε το καράβι, και έπαιζε με το κύμα. Δυσκολία πολλή συναντούσαμε, όταν πλησιάζαμε στη στεριά. Και όταν πηγαίναμε τους υποψήφιους μοναχούς στο Όρος, ξέραμε ότι δεν θα τους ξαναπαίρναμε. Τους χάναμε, δεν ξανάβγαιναν έξω, όπως δεν γυρίζουν πίσω οι πεθαμένοι που τους πάνε στο κοιμητήριο».
Το Άγιον Όρος το χαρακτήρισε κοιμητήριο, τάφο, όπου μπαίνει κανείς και δεν βγαίνει έξω. Και είχε δίκιο. Μπορούμε να πούμε ότι το Άγιον Όρος είναι ένα κοιμητήριο νεκρών σπόρων, από όπου βλάστησε μια άλλη ζωή και ανθοφορία.
Το Άγιον Όρος είναι κάτι που σε συγκινεί βαθύτατα και σε έλκει. Κάτι που έχει σχέση με ένα θάνατο και με μια ζωή. Ο υποψήφιος μοναχός έρχεται στο Άγιον Όρος. Μένει εν ελευθερία. Θέλει να δει ποιές αντιδράσεις δημιουργούνται μέσα του με το τόπο. Και οι αντιδράσεις είναι διάφορες, ποικίλλουν κατά τα πρόσωπα και κατά τις αναζητήσεις των.
Εάν η κλίση σου είναι γι’ αυτή τη ζωή, τη λογική, τον τόπο και το κλίμα, τότε μένεις. Γίνεται η κουρά σου. Και το άγιο Θυσιαστήριο, η αγία Τράπεζα είναι ο Τάφος ο πανάγιος του Χριστού, απ’ όπου ανατέλλει ως Νυμφίος εκ παστάδος φωτεινής. Και αγαπάς έναν Τάφο. Και προσπίπτεις στον Τάφο, επειδή αγαπάς τη ζωή.
Διαβάστε περισσότερα »
Περί της λειτουργικής γλώσσας (Γέροντας Σωφρόνιος)

«Οι Έλληνες δια της φιλοσοφίας έφθασαν εις τα υψηλότερα δυνατά όρια αναπτύξεως του ανθρωπίνου πνεύματος και δια της γλώσσης παρουσίασαν την τελειοτέραν δυνατήν μορφήν εκφράσεως του ανθρωπίνου λόγου. Την μορφήν ταύτην της εκφράσεως προσέλαβε και εχρησιμοποίησε κατά πρόνοιαν Θεού εις την Λατρείαν επί δύο χιλιετίας η Εκκλησία του Χριστού.
Η Λειτουργία, ως το κορυφαίον μέσον αναφοράς του ανθρώπου προς τον Θεόν είναι φυσικόν να έχη ως εκφραστικόν όργανον την κατά το δυνατόν τελειωτέραν γλώσσαν.
Η χρήσις του τελειοτέρου υπάρχοντος γλωσσικού οργάνου εις τας λατρευτικάς συνάξεις βοηθεί τους πιστούς να διατηρούν την αίσθησιν του Τελείου και συμβάλλει εις την πληρεστέραν δυνατήν κοινωνίαν μετ’ αυτού.
Διαβάστε περισσότερα »
Οικολογία και “Νέα Εποχή”

Η διογκούμενη οικολογική κρίση λαμβάνει τραγικές πλέον διαστάσεις απειλώντας με αφανισμό ολόκληρο τον πλανήτη. H απειλή αυτή θέτει ολόκληρη την ανθρωπότητα προ των ευθυνών της και επιτάσσει την εύρεση ικανοποιητικών λύσεων για την αντιμετώπιση των οξυτάτων περιβαλλοντολογικών προβλημάτων.
Στις μέρες μας σημειώνεται μία ιδιαίτερη ευαισθητοποίηση για την προστασία του περιβάλλοντος, από οικολογικές οργανώσεις, κυβερνήσεις κρατών, κοινωνικούς φορείς, διεθνείς οργανισμούς και μεμονωμένα άτομα. Μία ευαισθητοποίηση η οποία, όμως, τις περισσότερες φορές δεν ξεκινά από ασφαλή βάση, καθώς αρνείται να αναγνωρίσει την αληθινή αιτία της κρίσεως, η οποία είναι πρωτίστως πνευματική και πηγάζει από την απομάκρυνση του ανθρώπου από τον Άγιο Τριαδικό Θεό και την άρνηση των εντολών του.
Για την ορθόδοξη πατερική σκέψη και θεολογία η κτίση είναι δημιουργία του Θεού και γι’ αυτό η μόνη αληθινή και σωτήρια σχέση του ανθρώπου με το περιβάλλον απορρέει από την ανάλογη σχέση και κοινωνία του ανθρώπου με τον Θεό.
Διαβάστε περισσότερα »
Εύρος και βάθος της ελεημοσύνης – Ποιος είναι πλούσιος κατά τον Ιερό Χρυσόστομο (Στυλιανός Παπαδόπουλος, Ομ. Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών)

Το γεγονός της ελεημοσύνης έχει εύρος και βάθος που και τα δύο στηρίζονται στην θεολογία και γι’ αυτό κατανοούνται στον χώρο της Εκκλησίας και στην όλη σκέψη του Χρυσοστόμου.
Διαβάστε περισσότερα »
Οι γέροντες και τα παιδιά

…Οι γονείς ψάχνουμε τους παιδαγωγούς από την Ευρώπη για να μας δείξουν τα φώτα της διαπαιδαγώγησης των παιδιών μας. Τα φώτα όμως αυτά σε πολλές περιπτώσεις είναι φτωχά και αδύναμα.
Οι πατέρες της Εκκλησίας μας – φωτισμένοι οι ίδιοι – έχουν γράψει λόγους για την παιδαγωγία των παιδιών μας, αλλά δυστυχώς για χρόνια ίσως τους αφήσαμε στην άκρη. Είναι καιρός να φωτισθούμε από αυτό το καθαρό φως πρώτα οι γονείς και έπειτα τα παιδιά μας…
Διαβάστε περισσότερα »
Ομιλία εις την Γ΄ Κυριακήν των Νηστειών (Αγ. Ιουστίνος Πόποβιτς)

«Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού, και ακολουθείτω μοι» (Μάρκ. η’ 34).
Αίροντες τον σταυρό, ευαρεστούμε τον Κύριο Ιησού Χριστό, Τον ακολουθούμε. Αν ακολουθούμε τον εαυτό μας, δεν μπορούμε να ακολουθούμε Εκείνον. Όποιος δεν απαρνηθή τον εαυτό του, δεν μπορεί να Με ακολουθήση (Ματθ. ι’ 38).
Αν ακολουθήσης τον δικό σου νου και όχι τον νου του Χριστού, αν ακολουθήσης το θέλημά σου και όχι το θέλημα του Χριστού, όπως αναφέρεται στο άγιο Ευαγγέλιο, η ψυχή σου δεν είναι καθαρή, δεν είναι αγιασμένη, είναι χαμένη στην ζούγκλα των ψυχοφθόρων και φρικτών πλανών. Διότι η αμαρτία, το κακό, κατόρθωσε να χτίση μέσα μας, δίπλα σε εκείνη την θεοειδή ψυχή που ελάβαμε από τον Θεό, την δική της ψυχή. Αν η αμαρτία μας γίνη έξις, δημιουργεί μέσα μας την δική της ψυχή. Αν πράττωμε την αμαρτία, εκείνη σταδιακά μορφώνεται στην ψυχή μας. Κοντά σε εκείνη την θεοειδή ψυχή, την οποία ο Θεός σου έδωσε, εσύ φέρνεις ένα ξένο, ο οποίος σε αιχμαλωτίζει. Αυτός διαφεντεύει, ενώ ό,τι θεϊκό είναι μέσα σου, είναι σαν κοιμισμένο, σαν μουδιασμένο. Το απέρριψες, και εκείνο δεν ζη μέσα σου, πεθαίνει.
Διαβάστε περισσότερα »
Χαριτωμένοι άνθρωποι στο Άγιον Όρος (*) (Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Καθηγούμενος Ι.Μ. Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους)


π. Κωνσταντίνος: Σε πρόσφατο προσκύνημά μας στο Άγιον Όρος είχαμε την ευλογία να συναντήσουμε τον σεπτό καθηγούμενο της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου, τον π. Γεώργιο, και να μας ομιλήση για τους χαριτωμένους ανθρώπους που γνώρισε στην ζωή του. Τον παρακαλούμε και τώρα, να απευθυνθή προς τους ακροατάς της εκπομπής μας και να μας ομιλήση για τους χαριτωμένους ανθρώπους.
π. Γεώργιος: Ο π. Κωνσταντίνος με παρεκάλεσε να ομιλήσω για τους χαριτωμένους ανθρώπους που υπάρχουν στο Άγιον Όρος. Κατ’ αρχήν θα ήθελα να πω ότι χαριτωμένοι είναι όλοι οι Χριστιανοί, γιατί όλοι οι Χριστιανοί έχουν την Χάρι του αγίου Βαπτίσματος. Χαριτωμένοι είναι και οι μοναχοί, γιατί εκτός από την Χάρι του αγίου Βαπτίσματος έχουν και την Χάρι του αγγελικού Σχήματος. Βέβαια το ζήτημα είναι ότι λόγω των παθών μας κρύβουμε αυτήν την Χάρι, όπως κρύβεται η φωτιά κάτω από την στάχτη και δεν φαίνεται. Όταν όμως σιγά-σιγά με την μετάνοιά μας, την άσκησί μας, τον αγώνα μας τον πνευματικό και την προσευχή μας παραμερίσουμε τα πάθη, τότε σιγά-σιγά υποχωρεί η στάχτη των παθών και η φωτιά της θείας Χάριτος -που καίει μέσα μας- φανερώνεται. Και φανερώνεται η Χάρις του Θεού στους ανθρώπους, οι οποίοι αγωνίζονται έτσι. Τότε οι άνθρωποι είναι χαριτωμένοι και φαίνονται χαριτωμένοι.
Διαβάστε περισσότερα »
Ο Θρίαμβος της Εκκλησίας (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)

Το δώρο της πίστεως είναι ανεκτίμητο. Αλίμονο σ’ όποιον το στερήθηκε. Η ανεστιότητα και η ορφάνια θα επηρεάζουν αδιάκοπα τις εκδηλώσεις του, θα τραυματίζουν βαθιά τον ψυχικό του κόσμο, θα τον απογυμνώνουν σταδιακά από καθετί το ανώτερο και θα τον κατεβάζουν στο επίπεδο του εξελιγμένου κτήνους, εκεί ακριβώς που τοποθετούν τον άνθρωπο με τη μυωπία τους οι υλιστές, για να πετύχουν έτσι την αυτοδικαίωσή τους.
Η ζωή του πιστού είναι πλημμυρισμένη με φως. Μια πανίσχυρη δύναμη τον γεμίζει αισιοδοξία, ειρήνη, ελπίδα, χαρά, βοηθώντας τον να νικάει τις δυσκολίες της ζωής, ν’ αντιμετωπίζει ηρωικά κι αυτόν ακόμα το θάνατο.
Βασική αιτία της απιστίας είναι η ζωή της τρυφής και της αμαρτίας. Για την τρυφή είναι γραμμένο στην Παλαιά Διαθήκη: «Έφαγε ο ισραηλιτικός λαός και χόρτασε, και κλώτσησε το Θεό ο αγαπημένος. Πάχυνε, χόντρυνε, έγινε θρεφτάρι, και εγκατέλειψε το Θεό, τον πλάστη του, και απομακρύνθηκε από το Θεό, τον σωτήρα του» (Δευτ. 32:15). Όσο για την αμαρτία, όλοι οι λαοί σ’ όλες τις εποχές κατανόησαν, ότι υψώνει τείχος αδιαπέραστο ανάμεσα στον άνθρωπο και το Θεό.
Είναι εντελώς ασυμβίβαστη η σκοτεινή ζωή της αμαρτίας με το φως μιας ζωντανής πίστεως στον παντεπόπτη Θεό, που «ετάζει καρδίας και νεφρούς». Γι’ αυτό ακριβώς είναι τόσο δύσκολο το πνευματικό ξαναζωντάνεμα μιας πωρωμένης ψυχής. Και γι’ αυτό δεν αρκούν οι «αποδεικτικοί» λόγοι της απολογητικής, αλλά χρειάζονται οπωσδήποτε η θερμή προσευχή και η αγία ζωή των χριστιανών, ώστε με τη χάρη του Θεού να επηρεάσουν όχι τόσο το νου όσο την καρδιά των απίστων. Τα λόγια δεν αρκούν στο έργο της ιεραποστολής. Ο ίδιος ο Κύριος είπε: «Για χάρη τους εγώ αγιάζω τον εαυτό μου, ώστε και αυτοί να είναι αγιασμένοι, με τη βοήθεια της αλήθειας» (Ιω. 17:19).
Διαβάστε περισσότερα »
Πανθρησκειακός, συγκρητικός και δογματικός μινιμαλισμός: Οι σύγχρονοι Εικονομάχοι (Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Καθηγούμενος Ι. Μ. Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Ημέρα χαράς και δοξολογίας του Τριαδικού Θεού για τη νίκη της ορθής πίστεως κατά των «χριστιανοκατηγόρων» Εικονομάχων και όλων των αιρετικών. Μεγάλος ήταν ο πόνος της Εκκλησίας για την επικράτηση της εικονομαχικής αιρέσεως επί εκατόν περίπου χρόνια. Και γι’ αυτό μεγάλη σήμερα η χαρά της:
«Ημέρα χαρμόσυνος, και ευφροσύνης ανάπλεως, πεφανέρωται σήμερον· φαιδρότης δογμάτων γαρ, των αληθεστάτων, αστράπτει και λάμπει, η Εκκλησία του Χριστού, κεκοσμημένη αναστηλώσεσιν, Εικόνων των αγίων νυν, εκτυπωμάτων και λάμψεσι· και ομόνοια γίνεται, των πιστών θεοβράβευτος» (Προσόμοιον αίνων Κυριακής της Ορθοδοξίας).
Αλλά και ημέρα μνήμης των Αγίων Πατέρων και Ομολογητών, οι οποίοι δε συνεβιβάσθησαν με την αίρεση και την πολιτική εξουσία και τη διορισμένη απ’ αυτήν εκκλησιαστική εξουσία, αλλά εκράτησαν, ομολόγησαν και παρέδωσαν την Ορθόδοξο πίστην υποστάντες διωγμούς, φυλακίσεις, βασανιστήρια, εξορίες, δημόσιες διαπομπεύσεις και εξευτελισμούς και τελικά πολλοί απ’ αυτούς και μαρτυρικούς θανάτους.
Διαβάστε περισσότερα »
Η Μαγεία (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)

1. Τα είδη της μαγείας είναι πολλά
α) Η καθαυτό μαγεία
β) Η μαντεία
γ) Η γοητεία
δ) Η φαρμακεία
ε) Η οιωνοσκοπία
στ) Η αστρολογία
ζ) Τα φυλαχτά
η) Οι κλήδονες
2. Γιατί ο Θεός απαγορεύει τα μαγικά
3. Γιατί οι Χριστιανοί έπεσαν στα μαγικά
α) Μόνο ο Θεός θεραπεύει αληθινά
β) Μόνο ο Θεός γνωρίζει τα απόκρυφα
γ) Οι Χριστιανοί δεν πρέπει να φοβούνται το διάβολο και τους δαίμονες
Μια προσέγγιση του αειμνήστου π. Θεοκλήτου Διονυσιάτου (Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος)

Ο αείμνηστος π. Θεόκλητος ήταν μια σύγχρονη προσωπικότητα του Αγίου Όρους, με τον οποίον πολλοί ασχολήθηκαν, είτε θετικά είτε αρνητικά, ακριβώς γιατί εκπορευόταν από αυτόν μεγάλη ενέργεια. Με την ζωντανή παρουσία του, τον λόγο, την συγγραφή και την διοίκηση αποτελούσε την έκφραση του Αγίου Όρους, κυρίως σε μια εποχή που λίγοι μοναχοί έδιναν λόγο προς τους έξω του Αγίου Όρους και ενώ η ουσιαστική ζωή του Αγίου Όρους ήταν κεκρυμμένη από πολλούς. Έτσι, ο π. Θεόκλητος έδωσε την δυνατότητα στους έξω να προσεγγίσουν η να οσφρανθούν λίγο τα έσω του Αγίου Όρους.
Διαβάστε περισσότερα »
Πολύτιμος θησαυρός ο χρόνος

Δεν έχουμε το δικαίωμα ή την πολυτέλεια να τον αδικοσπαταλούμε. Ο Θεός μας τον χαρίζει για τον καταρτισμό μας, για τον αγιασμό μας και την σωτηρία μας. Συχνά στην καθημερινή μας ζωή επαναλαμβάνουμε για πολλά θέματα, τη φράση «δεν έχω χρόνο». Ακόμη και για τον εκκλησιασμό μας, ή και για τη μελέτη του Θείου Λόγου. Ασχολούμενοι μόνιμα με πράγματα εξωπνευματικά, ζώντας δηλαδή μέσα στην αμαρτία, ή συμβιβασμένοι επικίνδυνα και ποικιλότροπα μαζί της, όντως δεν έχουμε ούτε χρόνο, ούτε διάθεση να εφαρμόσουμε τις επιταγές της Εκκλησίας μας. Είναι πάρα πολλοί εκείνοι που προβάλουν (στο ερώτημα περί εκκλησιασμού τους) το επιχείρημα των πολλών, και αναγκαίων ενασχολήσεων, πρακτικά της ελλείψεως τάχα, ελεύθερου χρόνου. Δικαιολογία, η αναγκαιότητα αναπαύσεώς τους κατά τις Κυριακές.
Διαβάστε περισσότερα »
Νεοεποχίτικες εκπλήξεις

Τους τελευταίους μήνες οι δύο εκκλησιαστικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί (Εκκλησία της Ελλάδος και Πειραϊκή Εκκλησία) διαφημίζουν συνεχώς το βιβλιοπωλείο του Πέτρου Κυριακίδη στην Αθήνα. Το εν λόγω βιβλιοπωλείο, το οποίο διαφημίζεται και από τις σελίδες του περιοδικού «Τόλμη» της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, άνοιξε πριν ενάμιση χρόνο στο κέντρο των Αθηνών. Στο βιβλιοπωλείο αυτό βρίσκει κανείς ωραία ορθόδοξα βιβλία, κομποσκοίνια, σταυρούς και λοιπά εκκλησιαστικά είδη. Όλα αυτά όμως συνυπάρχουν με πλήθος βιβλίων ασυμβίβαστων με την ορθόδοξη πίστη. Συγκεκριμένα, στο βιβλιοπωλείο βρίσκει κανείς πάμπολλα βιβλία από διάφορους αποκρυφιστικούς εκδοτικούς οίκους, τα οποία έχουν περιεχόμενο βουδιστικό, αποκρυφιστικό, εσωτεριστικό, νεοεποχίτικο. Έτσι, βρίσκει κανείς βιβλία για ρεφλεξολογία, αυτοθεραπεία, χρωματοθεραπεία, κρυσταλλοθεραπεία, εναλλακτικές ψευδοθεραπείες κατά του καρκίνου, ανθοϊάματα Μπαχ, βοτανοθεραπεία, ιριδολογία κ.α. Επίσης βιβλία βουδιστικού προσανατολισμού για τις επιθανάτιες και μεταθανάτιες εμπειρίες, βιβλία με οραματισμούς και τεχνικές διαλογισμού, με αποσπάσματα από τη Μπαγκαβάτ Γκίτά (το ιερό έπος των Ινδουιστών), με αναλύσεις προηγούμενων ζωών, με αναφορές στο Βούδα, στο κάρμα, στο σαμανισμό, την τηλεπάθεια, την αγγελική «θεραπεία». Δε λείπουν, ακόμα, τα βιβλία με «ψυχοθεραπείες» της Νέας Εποχής που κινούνται από τις ανατολικές θρησκευτικές πρακτικές έως τον εγωκεντρισμό- υπάρχει και ένα «εγχειρίδιο ανανέωσης μετά το διαζύγιο» και ένα ογκώδες βιβλίο με σκανδαλιστικό περιεχόμενο.
Διαβάστε περισσότερα »
Ερώτημα περί θρησκευτικών οργανώσεων στην Ελλάδα

Ερώτημα: Θα ήθελα να σας ρωτήσω σχετικά με τις θρησκευτικές οργανώσεις (ΣΩΤΗΡ-ΖΩΗ κλπ), πώς έχουν δημιουργηθεί, ποιός ο ρόλος τους στην Εκκλησία, αν είναι καλύτερα να γίνουμε μέλη τους ή να ενταχθούμε σε αυτές. Επιτρέψτε να εκθέσω και τον προβληματισμό μου, γιατί να λειτουργούν όταν υπάρχουν ενορίες στις οποίες γίνονται κηρύγματα, κατηχητικά κλπ. Τέλος, γιατί τους προσάπτονται κατηγορίες για ευσεβισμό, απαράδεκτες καινοτομίες (“αφιερωμένοι”), ανέραστη – ηθικιστική ζωή κλπ, όπως από τον καθηγητή κ. Γιανναρά. Σας ευχαριστώ.
Διαβάστε περισσότερα »
Σχολιασμός της επισκέψεως του Αρχιεπισκόπου κ. Χριστοδούλου στο Βατικανό (Αρχιμανδρίτου π. Αθανασίου Αναστασίου, Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Μεγάλου Μετεώρου)

Πραγματοποιήθηκε τις ημέρες αυτές η επίσκεψη του Αρχιεπισκόπου κ. Χριστοδούλου και της αντιπροσωπείας της ελλαδικής Εκκλησίας στο Βατικανό. Δυστυχώς η επίσκεψη αυτή επιβεβαίωσε τις ανησυχίες όλων εκείνων που είχαν εκφράσει την αντίθεσή τους.
Επεκράτησε και εδώ ό,τι και πριν από μερικές ημέρες στο Φανάρι: η θυσία της θεολογικής αλήθειας στον βωμό των εντυπώσεων, της διπλωματίας, της «κοινωνικής πολιτικής» και των «καλών σχέσεων», των προσωπικών φιλοδοξιών και επιδιώξεων, της προβολής και των εντυπώσεων. Όλη η επίσκεψη, άλλωστε είναι φανερό πως οργανώθηκε με κριτήρια καθαρά επικοινωνιακά και με τρόπο, ώστε τεχνηέντως να αποκρύπτεται ο ουσιαστικός της χαρακτήρας και οι συνέπειές της.
Από την αρχή τονιζόταν εκ μέρους των συμμετεχόντων στην αποστολή ότι αυτή θα είχε δήθεν μόνον εθιμοτυπικό χαρακτήρα και ότι οι συζητήσεις θα περιοριζόταν σε κοινωνικά ζητήματα. Πρόκειται για κινήσεις τακτικής, που προκαλούν τον αποπροσανατολισμό του πιστού λαού, τον εθισμό και την άμβλυνση της συνειδήσεώς του.
Ανεξάρτητα όμως από το τί συζητήθηκε στο Βατικανό υπάρχουν συγκεκριμένα και ουσιαστικά δεδομένα τα οποία δεν απαλείφονται και δεν παραβλέπονται, παρά τις συστηματικές προσπάθειες ωραιοποιήσεως και αποσιωπήσεώς τους.
Διαβάστε περισσότερα »
Η γνωριμία μας με το Θεό (Όσιος Σιλουανός ο Αθωνίτης)

Ο όσιος Σιλουανός ο Αθωνίτης είναι μία από τις μεγαλύτερες σύγχρονες φυσιογνωμίες του αγιορείτικου και γενικότερα του ορθοδόξου μοναχισμού.
Γεννήθηκε το 1866 στη Ρωσία από γονείς ευσεβείς. Ύστερ’ από διάφορες μεταπτώσεις των πρώτων νεανικών του χρόνων, ένα αποκαλυπτικό όραμα της Υπεραγίας Θεοτόκου τον έκανε να μετανοήσει βαθιά και να ποθήσει την ισάγγελη μοναχική πολιτεία.
Το 1892 ήρθε στο Άγιον Όρος, στη μονή του Αγίου Παντελεήμονος. Μικρόσχημος μοναχός έγινε το 1896 και μεγαλόσχημος το 1911.
Η ζωή του στον Άθωνα, διαποτισμένη από τη διαρκή μνήμη του Θεού, ξεχώριζε για τη συνέπεια και την ακρίβειά της τόσο στους πνευματικούς αγώνες όσο και στις μοναστηριακές διακονίες.
Υπομονετικός και μακρόθυμος, πράος και άκακος, ταπεινός και υπάκουος ο όσιος Σιλουανός, κέρδισε την αγάπη και την εκτίμηση των συμμοναστών του, αλλά και δέχτηκε πολλές επιθέσεις από τους φθονερούς και μισόκαλους δαίμονες.
Έχοντας παραδώσει τον εαυτό του ολοκληρωτικά στο Θεό, πολύ σύντομα αξιώθηκε να λάβει το δώρο της ακατάπαυστης ευχής από την Κυρία Θεοτόκο, αλλά και να δει τον ζώντα Χριστό μέσα στο ναό του προφήτη Ηλία, στο μυλώνα της μονής.
Η θεοφάνεια εκείνη ήταν ο σημαντικότερος σταθμός της ζωής του. Από τότε η οξεία πνευματική αίσθησή του έγινε ακόμα οξύτερη. Αισθανόταν αφόρητο πόνο για την αμαρτία. Λυπόταν και έκλαιγε για τις ψυχές που βρίσκονται μακριά από την αλήθεια. Προσευχόταν αδιάλειπτα για όλο τον κόσμο. Αγαπούσε τους ανθρώπους και το Θεό χωρίς όρια. Μολονότι ολιγογράμματος, απέκτησε σπάνια σοφία και πείρα με τους αγώνες και τις μελέτες του. Η επικοινωνία μαζί του ήταν πηγή χαράς. Η παρουσία του χάριζε ειρήνη και ανάπαυση.
Μέσα στην προσευχή και τη δοξολογία του Θεού τελείωσε την επίγεια πορεία του. Κοιμήθηκε στις 11/24 Σεπτεμβρίου 1938 στη μονή της μετανοίας του.
Η διδασκαλία του, που έχει αποτυπωθεί στις γραφές του, είναι βαθιά βιωματική και αναφέρεται σε καίρια ζητήματα της πνευματικής ζωής – προσευχή, χάρη, δοκιμασίες, ταπείνωση, ειρήνη, ελευθερία, μετάνοια, αγάπη, υπακοή, θεογνωσία.
Η βιογραφία του, γραμμένη από το μαθητή του γέροντα Σωφρόνιο του Έσσεξ (+1993), καθώς και οι θεόσοφες διδαχές του σαγήνευσαν πολλούς ανθρώπους, και μάλιστα αλλοδόξους, και τους έκαναν να γνωρίσουν τον αληθινό Θεό και να επιστρέψουν στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας. Σ΄ αυτήν ακριβώς τη γνωριμία με το Θεό – γνωριμία που πραγματώνεται όχι με τον ορθό λόγο και το στοχασμό, αλλά με την εν Χριστώ άσκηση και την εν Αγίω Πνεύματι εμπειρία – αναφέρονται τα αποσπάσματα που ανθολογήθηκαν σ΄ αυτό το τεύχος.
Το διεθνές σκηνικό του Νεοπαγανισμού (Πρεσβ. Βασίλειος Α. Γεωργόπουλος, M.Th)

Μια από τις πλεον επικίνδυνες και εφιαλτικές όψεις του σύγχρονου και αντιχρίστου κινήματος της “Νέας Εποχής”, είναι και η προσπάθεια νεκρανάστασης και αναβίωσης διεθνώς των αρχαίων παγανιστικών θρησκειών, η οποία ξεκίνησε δειλά-δειλά μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, εάν εξαιρέσουμε βεβαίως την κίνηση αναβίωσης της Γερμανικής ειδωλολατρείας κατά την περίοδο του μεσοπολέμου και ναζισμού.
Σήμερα ο νεοπαγανισμός αναπτύσεται με γρήγορους ρυθμούς παγκοσμίως και περιλαμβάνει την επαναφορά της λατρείας κάθε είδους προχριστιανικού μεταπτωτικού ειδωλολατρικού μορφώματος. Ενδεικτικά μόνο, θα αναφέρουμε ότι νεοπαγανιστικές οργανώσεις υπάρχουν σήμερα μέχρι και στην Αλάσκα.
Με δεδομένο, λοιπόν, ότι η σωστή και επαρκής ενημέρωση είναι βασική προϋπόθεση για την ορθή ποιμαντική αξιολόγηση και αντιμετώπιση του φαινομένου του σύγχρονου νεοπαγανισμού, θα προσπαθήσουμε να καταγράψουμε τις μορφές που έχει και με τις οποίες εκφράζεται στον ευρωπαϊκό κυρίως χώρο, και ταυτοχρόνως θα αναφέρουμε τις κυριότερες νεοπαγανιστικές ομάδες, οργανισμούς και τα περιοδικά τους. Το παρόν άρθρο, αποβλέπει, στο να αποτελέσει μια μικρή συμβολή στην ενημέρωση για το πως διαμορφώνεται το διεθνές σκηνικό του νεοπαγανισμού.
Διαβάστε περισσότερα »
«Εάν ημείς σιωπήσωμεν, οι λίθοι κεκράξονται» (Λουκ. 19, 40) (Πρωτοπρ. Γεώργιος Μεταλληνός, Κοσμήτωρ της Θεολογικής Σχολής του Παν/μίου Αθηνών)

Πριν, όμως, καταγραφεί και η δική μου ταπεινή άποψη, ως απάντηση στην απορία κάποιων για την «δήθεν» σιωπή μου —και λέγω «δήθεν», διότι δεν έλειψαν οι τηλεοπτικές τοποθετήσεις μου— θέλω να επαινέσω τις σπουδαίες αναφορές στο θέμα του αγαπητού συναδέλφου και συναγωνιστού π. Θεοδώρου Ζήση, του σεβαστού μου καθηγητού κ. Ιω. Κορναράκη και του κ. Γεωργίου Ζερβού στον «Ορθόδοξο Τύπο» της 22.12.2006, αλλά και του καθηγητού κ. Χρήστου Γιανναρά στην όπως πάντα εντυπωσιακή επιφυλλίδα του στην «Κυριακάτικη Καθημερινή» της 24ης του ιδίου μηνός. Προσυπογράφω τις εύστοχες επισημάνσεις όλων των παραπάνω και δηλώνω ταυτισμένος μαζί τους στην προσπάθεια να σωθούν η αξιοπρέπεια και ο αυτοσεβασμός σ’ αυτό τον τόπο. Θα περιορισθώ γι’ αυτό σε μερικές μόνον παρατηρήσεις.
Μακράν της οδού των αγίων Πατέρων η συνάντησις Βαρθολομαίου και πάπα Ρώμης Βενεδίκτου (Πρωτοπρ. π. Θεόδωρος Ζήσης, Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής Παν/μίου Θεσσαλονίκης)

“Έπαυσαν οι άνθρωποι να διακρίνουν μεταξύ ορθού και εσφαλμένου, μεταξύ αληθείας και πλάνης. Το ναρκωτικό του Οικουμενισμού, της νέας αυτής θρησκείας του Αντιχρίστου, της Παναιρέσεως αυτής κατά τον Γέροντα Ιουστίνο Πόποβιτς, διδόμενο κατά μικρές δόσεις επί δεκαετίες και καλυμμένο με ορθοδοξοφανές περικάλυμμα σαν την Ουνία, με παρερμηνευόμενα χωρία της Αγίας Γραφής και των Πατέρων της Εκκλησίας, έχει ναρκώσει τις συνειδήσεις των περισσοτέρων και μάλιστα πολλών κληρικών και θεολόγων. Έχει δημιουργήσει μία φανταστική, ψεύτικη ατμόσφαιρα ειρήνης και ενότητος με τον δήθεν διάλογο της αγάπης, μέσα στην οποία αναπαύονται μακάρια τα πλήθη, που παίρνουν ανυποψίαστα και δωρεάν από τα μέσα ενημέρωσης το χαπάκι της οικουμενιστικής ηρωίνης.”
Διαβάστε περισσότερα »
Η Θέωσις ως σκοπός της ζωής του ανθρώπου (Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Καθηγούμενος της Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

-
Η αιτία της πτώσης του ανθρώπου και οι συνέπειες αυτής της απομάκρυνσης από το Θεό.
-
Ο Θεός δίδει την δυνατότητα στον άνθρωπο να γίνει Θεός κατά Χάριν.
-
Η κληρονομιά της άρρωστης ανθρώπινης φύσεως και η νέα ζωή που ο Χριστός φέρνει στον κόσμο.
-
Η σωτηρία του ανθρώπου μόνο στην Εκκλησία του Κυρίου Ιησού Χριστού.
-
Ουσία και ενέργειες του Θεού
-
Μόνο η Θ. Χάρις θεώνει ως άκτιστη ενέργεια του Θεού.
-
Προϋποθέσεις για την Θέωση: α) Ταπείνωσις. Ο Θεός κέντρο του κόσμου για τον ταπεινό Χριστιανό. β) Κάθαρση της καρδιάς από τα πάθη. Μετάνοια, άσκησις, προσευχή.
-
Η Θέωσις για τους Ορθοδόξους δεν είναι μια κατάστασις ιδεαλιστική.
-
Στάδια της εμπειρίας της Θεώσεως. Δάκρυα μετανοίας, γλυκύτητα, θέαση του Ακτίστου Φωτός.
-
Η αντικατάσταση του πρωταρχικού σκοπού της ενώσεώς μας με τον Θεό, από δευτερεύοντες.
-
Ο κίνδυνος του ηθικισμού. Δεν είναι τα καλά έργα που σώζουν, αλλά η Χάρις του Θεού.
-
Η Θεοποιός ησυχία.
Αλλοίωση του καθιερωμένου Συμβόλου της Πίστεως (Σεβ. Μητρ. Ναυπάκτου και Αγ. Βλασίου Ιερόθεος)

Είναι γνωστόν ότι η Α καί Β’ Οικουμενικές Σύνοδοι καθόρισαν το Σύμβολο της Πίστεως, που αναφέρεται στα βασικά σημεία της πίστεως για τον Τριαδικό Θεό, την ενσάρκωση του Δευτέρου Προσώπου της Αγίας Τριάδος, την Εκκλησία και την αιώνια ζωή. Και μάλιστα η Γ’ Οικουμενική Σύνοδος με τον τρίτο (3) όρο της, τον οποίο έχει επικυρώσει και η Δ Οικουμενική Σύνοδος, απαγορεύει κάθε αλλοίωση του Συμβόλου της Πίστεως, με προσθαφαίρεση η παραχάραξή του.
Την ακριβή έννοια του όρου αυτού καταγράφει ο άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας, Πρόεδρος της Γ’ Οικουμενικής Συνόδου, σε επιστολή του προς τον Αντιοχείας Ιωάννη, όταν του γράφη μεταξύ των άλλων ότι δεν επιτρέπεται «η λέξιν αμείψαι των εγκειμένων εκείσε (στο Σύμβολο της Πίστεως) η μίαν γουν παραβήναι συλλαβήν». Και σε άλλη επιστολή του προς τον Βερροίας Ακάκιον επαναλαμβάνει τα ίδια: «ώστε και πάντας ομολογείν τε και πιστεύειν ούτω και διδάσκειν, μήτε προστεθέντος τινός, μήτε μην υφημένου» (Ιωάννου Καρμίρη, Τα δογματικά και συμβολικά μνημεία της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, τομ. 1, σελ. 147, σημ. 3).
Παρά τις σαφέστατες αυτές απαγορεύσεις οι Φράγκοι κατ’ αρχάς και στην συνέχεια οι Λατίνοι εισήγαγαν στο Σύμβολο της Πίστεως το Filioque, ότι δηλαδή το Άγιον Πνεύμα δεν εκπορεύεται εκ μόνου του Πατρός, αλλά εκ του Πατρός και εκ του Υιού. Έτσι, αυτή η εισαγωγή και όλη η θεολογία που συνδέεται με αυτήν, είναι η βασική δογματική διαφορά μεταξύ των Ορθοδόξων και των Παπικών.
Πάνω στο θέμα αυτό εγράφησαν πολλές πραγματίες. Πέρα από το θεολογικό μέρος του θέματος οι άγιοι Πατέρες υποστήριξαν ότι ήταν λάθος των δυτικών να προσθέσουν κάτι στο Σύμβολο το οποίο εθέσπισαν οι Οικουμενικές Σύνοδοι, πράγμα το οποίο δεν είχαν κανένα δικαίωμα να πράξουν. Τον όρο της Γ Οικουμενικης Συνόδου επικαλέσθηκε ο ιερός Φώτιος κατά της εισαγωγής στο Σύμβολο της Πίστεως από τους Φράγκους του Filioque, το ίδιο έπραξε ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ο άγιος Μάρκος ο Ευγενικός στην Σύνοδο Φερράρας-Φλωρεντίας και πολλοί άλλοι άγιοι Πατέρες.
Διαβάστε περισσότερα »
Προβλήματα ψυχικής υγείας του συγχρόνου ανθρώπου (Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος)

α) Στοιχεία
β) Διαπιστώσεις
γ) Προτάσεις
2. Η Ορθόδοξη Εκκλησία για την υγεία του ανθρώπου
α) Η Ενορία ως θεραπευτική κοινότητα
β) Η θεολογία της Εκκλησίας για την υγεία του ανθρώπου
γ) Παράδειγμα
Διαβάστε περισσότερα »
Ερμηνεία της θείας Λειτουργίας (Άγιος Νικόλαος ο Καβάσιλας)

Η ΘΕΙΑ Λειτουργία αποτελεί το κέντρο της ορθόδοξης λατρείας. Είναι το μεγαλύτερο μυστήριο της Εκκλησίας μας, το μυστήριο της παρουσίας του Χριστού ανάμεσά μας. Γι’ αυτό και παραμένει πάντα η μοναδική ελπίδα αληθινής ζωής για τον άνθρωπο.
Στον πνευματικό χώρο της θείας Λειτουργίας μας εισάγει αριστοτεχνικά ο άγιος Νικόλαος Καβάσιλας, μεγάλος μυστικός θεολόγος και κορυφαίος θεωρητικός της λειτουργικοπνευματικής ζωής, ο σημαντικότερος εκπρόσωπος του ορθόδοξου ανθρωπισμού του 14ου αιώνα…
Στην τελευταία και ώριμη περίοδο της ζωής του ιερού Καβάσιλα ανήκουν τα δύο κύρια πνευματικά του έργα, «Εις την θείαν λειτουργίαν» και «Περί της εν Χριστώ ζωής», που είναι από τα λαμπρότερα κείμενα της χριστιανικής γραμματείας. Μια σύνθεση εκλεκτών αποσπασμάτων του πρώτου, σε νεοελληνική απόδοση, παρουσιάζεται στις επόμενες σελίδες.
Ο θεόπνευστος λόγος του αγίου ανοίγει τα πνευματικά μας μάτια, κάνοντάς μας ικανούς να πλησιάσουμε με αίσθηση ψυχής τη θεία Λειτουργία και να γίνουμε ουσιαστικοί συμμέτοχοί της, όχι παθητικοί θεατές της. Έτσι θα μπορέσουμε ν’ ανταποκριθούμε με επίγνωση στο ευφρόσυνο κάλεσμα που η μητέρα μας Εκκλησία επαναλαμβάνει σε κάθε ευχαριστιακή της σύναξη: «Γεύσασθε και ίδετε ότι χρηστός ο Κύριος».
Διαβάστε περισσότερα »
Ο Μύθος της Ορθοδόξου Μαρτυρίας εις τους διαλόγους με αλλοδόξους (Ιωάννης Κορναράκης, Ομότιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών)

Στο φύλλο του «Ο.Τ.» της 17-11-06 δημοσιεύθηκε κείμενο με τίτλο: «Η επικοινωνία με τους αλλόδοξους δυνατότητα ορθοδόξου μαρτυρίας».
Το εν λόγω κείμενο στηρίζει και προβάλλει τη συμμετοχή των ορθοδόξων στους διαχριστιανικούς διαλόγους με το γνωστό επιχείρημα ότι η επικοινωνία μας με τους αλλοδόξους αποτελεί μοναδική ευκαιρία προσφοράς, εκ μέρους μας, της μαρτυρίας της ορθοδόξου αληθείας, την οποία η Εκκλησία μας κατέχει!
Πρόκειται, σήμερα, για έναν ισχυρισμό, ο οποίος στηρίζεται στην κοινή λογική, σύμφωνα με την οποία η επικοινωνία μας αυτή επιβάλλεται ως μονόδρομος μιας τέτοιας προσφοράς, εφόσον είναι λογικό να δεχθούμε ότι, εάν δεν συναντηθούμε εν διαλόγω με τους αλλοδόξους αδελφούς μας, δεν μπορούμε να τους πληροφορήσουμε πειστικά για τον πλούτο των αληθειών της πατερικής μας παραδόσεως και γενικά για την ορθοδοξία της πίστεώς μας!
Αλλά ένας τέτοιος ισχυρισμός θα ήταν πράγματι, σήμερα, ένα πειστικό επιχείρημα για τη συμμετοχή της Εκκλησίας μας σε τέτοιους διάλογους, εάν υπήρχαν όντως οι όροι και οι προϋποθέσεις και οι συνθήκες εκείνες, οι οποίες θα καθιστούσαν πραγματοποιήσιμο ένα τέτοιο έργο μαρτυρίας της ορθοδόξου πατερικής διδασκαλίας στους πλανεμένους αλλοδόξους αδελφούς μας!
Εντούτοις, σήμερα, πολλοί παράγοντες, ποικίλης φύσεως, αποδεικνύουν ουτοπικό έναν τέτοιο ισχυρισμό ή μέθοδο επικοινωνίας μας με τους αλλοδόξους, με στόχο την ανάπτυξη της ιεραποστολικότητας της Εκκλησίας σε χώρους διαχριστιανικών διαλόγων, στους οποίους κυριαρχεί το οικουμενιστικό πνεύμα, της αλλοτριώσεως της χριστιανικής πίστεως από τα στοιχεία της αγιοπνευματικής-χαρισματικής της δυναμικής! Έτσι κάτω από τις προϋποθέσεις και τους όρους, υπό τους οποίους οι διάλογοι αυτοί πραγματοποιούνται σήμερα, το επιχείρημα της αναγκαιότητος αναπτύξεως ιεραποστολικότητος της Εκκλησίας στους εν λόγω χώρους, ως ουτοπικό, αποτελεί μύθο.
Διαβάστε περισσότερα »
”Φώτα” – Ένα άγνωστο θρησκευτικό άρθρο του Παπαδιαμάντη (Γιώργος Βαλέτας, Από το Περιοδικό ΝΕΑ ΕΣΤΙΑ, 1941)


Σήμερον η Εκκλησία ημών εορτάζει την μεγάλην εορτήν των Θεοφανείων, και ποιείται μνείαν της βαπτίσεως του Χριστού εν τω Ιορδάνη. Ο Ιωάννης ο Πρόδρομος και Βαπτιστής, όστις έμβρυον εν τη μήτρα είχεν αναγνωρίσει τον Λυτρωτήν και εσκίρτησεν, ανήρ γενόμενος υπήρξε και ο πρώτος πιστεύσας, υποδείξας και κηρύξας τον Χριστόν. «Ίδε ο αμνός του Θεού, ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου», είπεν ότε είδε τον Ιησούν περιπατούντα. «Έρχεται άλλος οπίσω μου, ου ουκ ειμί ικανός λύσαι τον ιμάντα των υποδημάτων αυτού», έλεγε προς τους μαθητάς του. Τινές δε των μαθητών τούτων, εγκαταλιπόντες αυτόν, ηκολούθησαν τον Ιησούν, όθεν ο Ιωάννης εγκαρτερών και υποτασσόμενος έλεγεν, «Εκείνον δει αυξάνειν, εμέ δε ελαττούσθαι». Εκ των μαθητών τούτων του Ιωάννου λέγεται ότι ήσαν ο Ανδρέας ο πρωτόκλητος και ο αδελφός αυτού Σίμων Πέτρος, όστις και πρώτος εκ των άλλων αποστόλων ωμολόγησε τον Χριστόν, «Ραββί, συ ει ο Χριστός, ο υιός του Θεού, συ ει ο βασιλεύς του Ισραήλ». Προς τούτον λοιπόν τον Ιωάννην, τον κηρύττοντα και βαπτίζοντα βάπτισμα μετανοίας, προσήλθεν ο Χριστός ως άνθρωπος και εβαπτίσθη θέλων να δώση το παράδειγμα.
Διαβάστε περισσότερα »
Ανακοίνωσις Ιεράς Κοινότητος Αγίου Όρους Άθω (30/12/2006)

Η πρόσφατη επίσκεψις του Πάπα Βενεδίκτου ΙΣΤ΄ στο Οικουμενικό Πατριαρχείο επί τη θρονική εορτή του Αγίου Ανδρέου (30ή Νοεμβρίου 2006) και κατόπιν η επίσκεψις του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών κ. Χριστοδούλου στο Βατικανό (14η Δεκεμβρίου 2006) προεκάλεσαν ποικίλες εντυπώσεις, εκτιμήσεις και αντιδράσεις. Παρερχόμεθα όσα ο εκκοσμικευμένος Τύπος αξιολόγησε ως θετικά ή αρνητικά, για να επιμείνωμε σε όσα αφορούν την σωτηρία μας, χάριν της οποίας εξήλθαμε από τον κόσμο στην ερημία του Αγίου Όρους.
Διαβάστε περισσότερα »
Περί πνευματικής αναισθησίας (Περιοδικό «Όσιος Νίκων Ο “Μετανοείτε”»)

Η εποχή μας χαρακτηρίζεται δια την πνευματικήν της αναισθησία. Ο άνθρωπος βυθισμένος στις καθημερινές μέριμνες τής ζωής, αδιαφορεί δια την πνευματικήν του πορεία. Κουρασμένος από τον βομβαρδισμό των υλικών αγαθών, ζαλισμένος από τις σειρήνες των κάθε λογής ηδονών, απασχολημένος πώς θα αποκτήσει περισσότερα μέσα επίδειξης, και δύναμης, ναρκώνεται πραγματικά, χωρίς να μπορεί να αντιδράσει και να αναζητήσει πνευματικά στηρίγματα.
Ο Άγιος Ιωάννης της κλίμακος μας περιγράφει πολύ παραστατικά αυτή την αρρωστημένη κατάσταση, ακόμη και στη δική του εποχή. Χαρακτηριστικά μας λέγει «o άνθρωπος διαβάζει για την κρίση και αρχίζει να χαμογελά. Για την κενοδοξία και κενοδοξεί την ώρα της αναγνώσεως. Αποστηθίζει λόγους περί αγρυπνίας, και παρευθύς καταβυθίζεται στον ύπνο. Εγκωμιάζει την προσευχή, και την αποφεύγει σαν μαστίγιο. Μόλις χορτάσει φαγητό μετανοεί, και ύστερα από λίγο τρώγει και χορταίνει περισσότερο. Μακαρίζει την σιωπή και την εγκωμιάζει με πολυλογία. Επαινεί και δοξάζει τους ελεήμονες, αλλά υβρίζει τους πτωχούς». (Λόγος Δέκατος έβδομος, Αγίου Ιωάννου της Κλίμακος).
Διαβάστε περισσότερα »
Κληρικοί του «παλαιού τυπικού» (Πρωτ. Θωμάς Βαμβίνης)

Ο π. Θωμάς εμπνεύστηκε το παρόν κείμενο – όπως εξηγεί σε άρθρο του στην “Εκκλησιαστική Παρέμβαση” – από την κοίμηση ενός Κληρικού που έζησε από κοντά και γνώρισε την εμμονή του στην παραδοσιακή λατρεία, όχι μόνο λόγοις, αλλά και έργοις, παρά τις δυσκολίες που του δημιουργούσαν οι πολλές του ασθένειες. Ήταν ένας Κληρικός του «παλαιού τυπικού», της παλαιάς αυθεντικής ιερατικής νοοτροπίας.
Διαβάστε περισσότερα »
Η Φιλοπτωχεία (Αγ. Γρηγόριος ο Θεολόγος)

Χριστός Γεννάται (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

«Χριστός γεννάται, δοξάσατε·
Χριστός εξ ουρανών, απαντήσατε·
Χριστός επί γης, υψώθητε»
Το προπατορικό αμάρτημα είχε ως αποτέλεσμα την υποταγή του ανθρώπινου γένους σε τρεις αμείλικτους εχθρούς: «Πριν την παρουσία του Χριστού», λέει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, «τη φύση μας την εξουσίαζαν ο διάβολος, η αμαρτία και ο θάνατος… Ο διάβολος απατούσε, η αμαρτία έσφαζε και ο θάνατος έθαβε».
Για τη λύτρωση του ανθρώπου από την τυραννία της ψυχόλεθρης αυτής τριάδας, ο Θεός οικονόμησε την ενανθρώπηση του Υιού Του.
Γι’ αυτό λοιπόν χαίρει η οικουμένη, γι’ αυτό πανηγυρίζει η Εκκλησία, «επειδή ο Πατέρας έστειλε τον Υιό Του για να σώσει τον κόσμο» (Α’ Ιω. 4:14).
Η ομιλία του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου «Εις το γενέθλιον του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού», της οποίας το μεγαλύτερο μέρος ακολουθεί σε ελεύθερη νεοελληνική απόδοση, εκφωνήθηκε στην Αντιόχεια, κάποια Χριστούγεννα της προτελευταίας δεκαετίας του 4ου αιώνα.
Θέμα της είναι το μυστήριο της σαρκώσεως του Λόγου του Θεού και η ερμηνεία του μεγαλειώδους σχεδίου της θείας οικονομίας. Συγκρίνοντας ο άγιος τα γεγονότα Παλαιάς Διαθήκης και Καινής, διαπιστώνει την προαγγελία της ενανθρωπήσεως του Κυρίου, την οποία, αν και γνώριζαν οι Ιουδαίοι, δεν αποδέχθηκαν. Έτσι, τόσο αυτοί όσο, κατ’ επέκταση, και όλοι οι ανά τους αιώνες άπιστοι και αμφισβητίες ελέγχονται για την αγνωμοσύνη τους προς τον ευεργέτη μας Κύριο.
Ο λόγος του ιερού Χρυσοστόμου με το ενθουσιώδες πανηγυρικό ύφος, τη συστηματική αγιογραφική κατοχύρωση, τον πλούτο των επιχειρημάτων και τη θεολογική σαφήνεια, τέρπει, πείθει, ενθουσιάζει, συναρπάζει…
Με συνοδοιπόρο λοιπόν τον ιερό πατέρα και τα χρυσά του λόγια, ας πορευθούμε νοερά μέχρι το ιερό σπήλαιο της Βηθλεέμ κι ας προσκυνήσουμε με ευγνωμοσύνη το σπαργανωμένο θείο Βρέφος, τον Σωτήρα και Λυτρωτή μας.
(Πρόλογος υπό των πατέρων της Ιεράς Μονής Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής)
Νεονικολαϊτικές δοξασίες (Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης)

Όσοι εκ των προσκυνητών είχαν ασχοληθεί με κείμενα ενός γνωστού συγγραφέως και καθηγητού και, προβληματισμένοι εξ αυτών, έτυχε να ερωτήσουν τον μακαριστό Γέροντα Παΐσιο σε μία επίσκεψίν τους -μερικοί μάλιστα χωρίς καν να προλάβουν να τον ερωτήσουν- άκουσαν και γνωρίζουν και μαρτυρούν την σαφώς αρνητικήν τοποθέτησίν του απέναντί του. Ο Γέροντας κυρίως στηλίτευε τις σχετικές με τον έρωτα θεωρίες του, καθώς και τις ορθολογιστικές μέχρι βλάσφημες κρίσεις του για αγίους της Εκκλησίας μας. Πονούσε κυρίως για την ανεπανόρθωτη φθορά που προκαλούσε στους νέους ο προαναφερθείς συγγραφεύς – “μας παρέσυρε χωρίς να το καταλάβωμε και μας κατέστρεψε, και τώρα δεν μπορούμε να κάνωμε πίσω”, ωμολογούσαν οι ίδιοι-, αλλά και για τις συκοφαντίες που εξετόξευε κατά των αγίων Πατέρων μας. Αν και στην αρχή με πολλήν αγάπη, υπομονή και ανεκτικότητα προσπάθησε να τον βοηθήση, να συνειδητοποιήση τις πλάνες στις οποίες τον παρέσυραν ο Πονηρός και τα πάθη του, από ένα σημείο και μετά, βλέποντας την εγωϊστικήν αθεράπευτη εμμονή του, αισθανόταν υποχρεωμένος να ενημερώνη και να προφυλάσση τους πιστούς [1].
Από τις πολλές σχετικές μαρτυρίες που υπάρχουν, παραθέτομεν στην συνέχεια ενδεικτικώς μόνον δύο:
Διαβάστε περισσότερα »
Περί παραδόσεως (Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης)

Θεωρούμε τις θέσεις του μακαριστού γέροντος εξαιρετικά χρήσιμες, ιδιαίτερα αυτές τις ημέρες που πολλά ακούγονται και γράφονται προς την αντίθετη κατεύθυνση της Ορθοδόξου παραδόσεως.
Ι. Ο μεγάλος πόνος του και η ξεκάθαρη αντίθεσίς του δια τις κατά καιρούς -και με διαφόρους προφάσεις- διενεργούμενες συμπροσευχές ορθοδόξων μετά αιρετικών και πολύ περισσότερον μετά ετεροθρήσκων’ ακόμη και ειδωλολατρών!
II. Η επιμονή του εις το αναλλοίωτον της Λειτουργικής μας γλώσσης και η αυστηρότατη καταδίκη του πάσης συζητήσεως για μετάφρασιν λειτουργικών μας κειμένων εις την νεοελληνικήν.
III. Η απαρέσκειά του προς την ανάγνωσιν των λειτουργικών ευχών εις επήκοον του λαού.
IV. H σαφής διαφωνία του ακόμη και σε προτάσεις δια συζήτησιν μετατροπών συναφών με τις Ιερές Νηστείες.
V. Η έντονος αντίδρασίς του στις προσπάθειες μεταρρυθμίσεως ή καταργήσεως της ενδυμασίας των κληρικών (ράσο) [3], αλλά και της εν γένει εκκοσμικευμένης εμφανίσεως των (κοπή γενειάδος και κόμης).
VI. Η εναγώνιος προσπάθειά του δια την διατήρησιν της μοναχικής και δη της Αγιορείτικης Παραδόσεως.
Διαβάστε περισσότερα »
Ορθόδοξη Αγωγή και Ελευθερία του Πνεύματος (Αρχ. Βασίλειος Γοντικάκης, Προηγούμενος Ι.Μ. Ιβήρων Αγίου Όρους)

Ομιλία του αρχ. Βασιλείου Γοντικάκη σε φοιτητές

Με αφορμή την επίσκεψη του προηγούμενου της Ιεράς Μονής Ιβήρων Αγίου Όρους π. Βασιλείου Γοντικάκη στο πανεπιστήμιο της Πάτρας (7/12/2006), προτείνουμε μιαν άλλη ομιλία του σε φοιτητές όπου μας παραχώρησε ο φίλος Στυλιανός Μ.
Διαβάστε περισσότερα »
Ο Σταυρός του Χριστού στην ζωή μας (Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Ηγούμενος Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους)

-
Γιατί ο επί του σταυρού θάνατος του Κυρίου είναι ζωοποιός και λυτρωτικός;
-
Γιατί ο σταυρός του Χριστού είναι για τους Ιουδαίους σκάνδαλο, για τους ειδωλολάτρες μωρία, ενώ για τους Χριστιανούς Θεού σοφία και δύναμις; Γιατί είναι το μεγαλύτερο παράδοξο της Ιστορίας;
-
Ο Κύριος ζήτησε από τους ανθρώπους να πορεύονται στη ζωή τους σταυρικά. Ο σταυρός δεν είναι μόνο σύμβολο, αλλά ο τρόπος ζωής των Χριστιανών. Αλλά τί σημαίνει να ζει κανείς σταυρικά;
-
Μπορεί ο φίλαυτος άνθρωπος να είναι φιλόθεος ή φιλάνθρωπος;
-
Τί σημαίνει «κόσμος» για τους Αγίους Πατέρες;
-
Με ποιους τρόπους γίνεται ο άνθρωπος άξιος να σηκώνει τον σταυρόν του Χριστού;
-
Ποιός ήταν ο σταυρός για την Υπεραγία Θεοτόκο;
-
Πως γινόμαστε συμμέτοχοι του σταυρού του Χριστού;
-
Γιατί ο Θεός επιτρέπει να πάσχουν οι δίκαιοι;
-
Είχε η Θεοτόκος συμμετοχή στα παθήματα του Χριστού;
-
Με ποιο τρόπο δείχνει κανείς αληθινή αγάπη στο Θεό; Ποιά είναι η ωφέλεια από την πνευματική άσκηση;
-
Εμπνέουμε σήμερα στα παιδιά μας το ασκητικό και σταυροαναστάσιμο ήθος;
-
Δείγμα τελείας αγάπης, η προσφορά των κόπων της ασκήσεως στο Θεό, για την σωτηρία μας αλλά και για την σωτηρία του συνανθρώπου μας.
-
Η κυριαρχία του αντι-σταυρικού πνεύματος σήμερα. Ποιές είναι οι επιπτώσεις στην ζωή του ανθρώπου από την υιοθέτηση αυτού του πνεύματος;
-
Ποιά είναι η πραγματική χαρά και πως αποκτάται;
-
Ποιά είναι η λύση στο αδιέξοδο της αντι-σταυρικής ζωής που επιλέγουν πολλοί άνθρωποι σήμερα;
-
Ποιά είναι η ερμηνεία των σταυρών των ληστών;
- Πώς ο διάβολος προσπαθεί να εμποδίσει τον άνθρωπο να συσταυρωθεί με τον Χριστό;
- Ο Χριστός έδειξε την αγάπη του στους ανθρώπους παρότι γνώριζε ότι θα την εκμεταλλευτούν. Ποιό είναι το παράδειγμά Του για την σχέση μεταξύ των ανθρώπων;
- Οι άνθρωποι θέλουν να φτιάξουν έναν επίγειο παράδεισο αλλά χωρίς σταυρό. Υπάρχει όμως παράδεισος χωρίς αγάπη; Και μπορεί να υπάρξει αληθινή αγάπη χωρίς σταυρό; Η επανάσταση κατά του εγωισμού είναι η πιο ριζική επανάσταση στον κόσμο, που χωρίς αυτήν καμία αλλαγή στο καλύτερο δεν μπορεί να γίνει.
Εξομολόγηση και Ψυχοθεραπεία (Πρωτοπρ. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος)

Εισαγωγή
Τί είναι πρόσληψη;
Τί είναι ψυχιατρική;
Τί είναι ψυχολογία;
Τι είναι ψυχοθεραπευτική;
Υπάρχει ορισμός της ψυχής στην Ψυχοθεραπευτική;
Ορισμός της ψυχής, σύμφωνα με τους Πατέρες της Εκκλησίας.
Πρώτο θεολογικό σημείο.
Δεύτερο θεολογικό σημείο.
Τρίτο θεολογικό σημείο.
Τι είναι οι ψυχοθεραπευτικές μεθοδολογίες;
Μπορούν οι ψυχοθεραπευτικές μεθοδολογίες να γιατρέψουν την ψυχή;
Πώς θεραπεύεται το “εγώ” σύμφωνα με τον Άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή.
Ο μισών την ψυχήν αυτού ένεκα εμού και του Ευαγγελίου, ούτος σώσει αυτήν.
Μπορεί το Μυστήριο να δεχτεί τεχνικές και μεθοδολογίες;
Ούτε αίρεσις ούτε σχίσμα ο παπισμός (Πλέον τολμηροί οι νέοι Λατινόφρονες) (Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Καθ. της Θεολογικής Σχολής του Παν/μίου Θεσσαλονίκης)

1. Μικρές ή μεγάλες οι διαφορές που μας χωρίζουν;
2. Είναι αιρετικοί οι Λατίνοι, γιατί σφάλλουν στην πίστη
3. Οι Λατίνοι ούτε αιρετικοί ούτε σχισματικοί, αλλά αδελφοί άλλου δόγματος
4. Οι απόψεις του αρχιεπισκόπου και του μητροπολίτου Καλαβρύτων
5. Συκοφαντίες και διώξεις των αγωνιστών
Επίλογος
Διαβάστε περισσότερα »
Από τα ρεπορτάζ της επιστήμης (Πρωτ. Θωμάς Βαμβίνης)

Κατά καιρούς δημοσιεύονται σε εφημερίδες μεγάλης κυκλοφορίας άρθρα με θέματα αντλημένα από τις έρευνες της σύγχρονης επιστήμης. Ορισμένες εφημερίδες μάλιστα έχουν μόνιμες σελίδες αφιερωμένες στην σχετική αρθρογραφία. Τα άρθρα αυτά, όπως είναι φυσικό, προκαλούν το ενδιαφέρον κάθε φιλοπερίεργου αναγνώστη, προπαντός όταν οι τίτλοι τους είναι προκλητικοί.
Διαβάστε περισσότερα »
Η βλασφημία (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)

“Το τεύχος τούτο είναι μια σύνθεση από διάφορες ομιλίες του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, σε ελεύθερη απόδοση, και απευθύνεται στις καλοπροαίρετες ψυχές των αδελφών μας εκείνων, που από άγνοια, επιπολαιότητα ή κυρίως από κακή συνήθεια παραμένουν υποχείριοι της βλασφημίας.
Όσοι πάλι, με τη χάρη του Θεού, είναι απαλλαγμένοι από το φοβερό τούτο πάθος, ελπίζουμε πως θα παρακινηθούν ν’ αναλάβουν μιαν ιερή αντιβλασφημική σταυροφορία.”
…
“Ευχή και ελπίδα μας είναι, οι αδελφοί μας, που κυριαρχούνται από το πάθος της βλασφημίας, αγνοώντας το βάρος και τις καταστροφικές της συνέπειες, να φωτιστούν και ν’ απαλλαγούν απ’ αυτήν.
Ο δρόμος που οδηγεί στη διόρθωση, περνάει από τη μετάνοια, την εξομολόγηση, την προσευχή, τη θεία Κοινωνία. Είναι δρόμος μοναδικός, που πείθει και τους πιο δύσπιστους για τη γλυκύτητα της αγάπης του Θεού και Πλάστη μας…”
Διαβάστε περισσότερα »
Διδαχές (Αγ. Νεκτάριος Πενταπόλεως)

Ο ΑΓΙΟΣ Νεκτάριος Πενταπόλεως, ο θαυματουργός, αποτελεί, στις πενιχρές μέρες του εικοστού αιώνα, ένα δώρο του Θεού στον κόσμο. Στο πρόσωπό του ανακαλύπτει κανείς έναν μεγάλο Πατέρα της Εκκλησίας, όπου η αγιότητα του βίου συνδυάζεται με τη χάρη της θαυματουργίας και την ορθόδοξη διδασκαλία.
Διαβάστε περισσότερα »
Η σημασία των ονείρων στην ορθόδοξη Εκκλησία (Παπαθεοχάρης Μιχαήλ, επί πτυχίω φοιτητής Θεολογίας)

Έχουμε αναρωτηθεί ποτέ, πόσες χιλιάδες όνειρα βλέπει ο άνθρωπος καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του; Πόσες παραστάσεις, εικόνες, ήχους, τα οποία, ενώ βλέπουμε και ακούμε όσο είμαστε ξύπνιοι, τα ξαναβλέπουμε και ενώ κοιμόμαστε, αλλά πολλές φορές είτε με διαφορετικό περιεχόμενο είτε συνδυάζοντας και άλλες στιγμές τις ζωής μας; Και όμως αυτές οι εικόνες, οι παραστάσεις, και γενικά τα όνειρα είναι και παραμένουν ακόμη και για την επιστήμη ένα μυστήριο!
Διαβάστε περισσότερα »
Ο Χριστός είναι φως και η μαγεία σκότος (π. Αθανάσιος Γιουσμάς)

Η Εκκλησία μας, δε συμφωνεί με κάθε είδους μαγική τεχνική, δεδομένου ότι σ’ αυτές γίνεται μια καθαρή επίκληση των πονηρών πνευμάτων. Η Εκκλησία μας καταδικάζοντας απερίφραστα τη μαγεία, διακηρύττει πως όλες αυτές οι ενέργειες δηλώνουν έλλειψη πίστης στην Πρόνοια του Θεού, καθώς επίσης και στην παντοδυναμία Του.
Οι απόψεις Της και οι θέσεις Της δεν είναι αυθαίρετες ή προσωπικές, στηρίζονται στην Αγία Γραφή και στην Ιερή μας Παράδοση.
Διαβάστε περισσότερα »
Η Ορθόδοξη πίστη και η Μασωνία (Πρωτ. Βασίλειος Α. Γεωργόπουλος, Δρ. Θ.)

Βασική τακτική διαφόρων ομάδων, κινήσεων, οργανώσεων κ. α όπου ο χαρακτήρας τους, οι διδασκαλίες και οι πρακτικές είναι απολύτως ασυμβίβαστες με την ορθόδοξη πίστη μας, είναι η προσπάθεια χειραγώγησης των ανθρώπων μέσω της παραπληροφόρησης. Τακτική η οποία κατ’ εξοχήν χρησιμοποιείται από τον Τεκτονισμό ή Μασωνία.
Μόνιμη επωδός των διαφόρων Τεκτόνων αποτελεί ο ισχυρισμός, ότι αποτελούν απλώς φιλοσοφική οργάνωση που αποβλέπει στην αναζήτηση της αλήθειας, στην κοινωνική και ατομική πρόοδο χωρίς να έχουν θρησκευτικό χαρακτήρα. Άποψη που προσπαθούν να τη διαδώσουν με κάθε πρόσφορο μέσο και σε κάθε ευκαιρία. Θεωρούν μάλιστα ότι μπορεί κάποιος να είναι ταυτοχρόνως και χριστιανός και Τέκτονας. Ισχύει όμως κάτι τέτοιο; Είναι δυνατόν κάποιος να είναι χριστιανός ορθόδοξος και ταυτοχρόνως να είναι και Μασώνος;
Διαβάστε περισσότερα »
Το πνευματικό κίνημα των Κολλυβάδων (Νικόλαος Ντανυλέβυτς, Φοιτητής Θεολογικής Ακαδημίας Μόσχας)

Στην ιστορία του Αγίου Όρους αναφέρονται πολλές προσπάθειες των μοναχών του να εμβαθύνουν στο πνεύμα της Ορθοδοξίας, και μια από αυτές, ήταν η διδασκαλία του Ησυχασμού. Αλλά σιγά-σιγά αυτή η διδασκαλία της ησυχαστικής παραδόσεως φαίνεται να λησμονήθηκε. Από την πολύχρονη αφάνειά της, όμως, την έβγαλε και την ξαναζωντάνευσε ένα άλλο μοναχικό κίνημα, λιγότερο γνωστό, αλλά εξ ίσου σπουδαίο, σύμφωνα με τα αποτελέσματά του, το κίνημα των Κολλυβάδων. Το αντικείμενο του αγώνα τους ήταν η αναγέννηση της λειτουργικής και πνευματικής ζωής της Εκκλησίας και του ορθοδόξου λαού κατά τον ΙΗ’ αιώνα. Το κίνημα των Κολλυβάδων, ή όπως το ονομάζει ο Σέρβος αρχιμ. Αμφιλόχιος Ράντοβιτς, (νυν Μητροπολίτης Μαυροβουνίου), η “Φιλοκαλική αναγέννησις” , έδωσε την ορθόδοξη απάντηση στις απαιτήσεις και το πνεύμα της εποχής: στον Διαφωτισμό και τον δυτικό ορθολογισμό, δικαιώνοντας την γενική προσδοκία της αναγεννήσεως της ζωής της Εκκλησίας.
Διαβάστε περισσότερα »
Επιστολή διαμαρτυρίας – έκκληση βοήθειας (ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΑΧΡΙΔΟΣ)

Οι υπεύθυνοι του περιοδικού Σόμπορνοστ που εκδίδεται στην ΠΓΔΜ από την Αρχιεπισκοπή Αχρίδος, μας απέστειλαν μια Εγκύκλιο επιστολή, όπου περιγράφονται τα νέα βάσανα της Εκκλησίας της Αχρίδος.
Διαβάστε περισσότερα »
Οι μυστικές ευχές των λαϊκών (Πρωτ. Θωμάς Βαμβίνης)

Οι παρατηρήσεις πάνω σ’ ένα λειτουργικό θέμα, οι οποίες στην συνέχεια θα διατυπωθούν, πιστεύω ότι δεν αποτελούν ανεπίκαιρους σχολιασμούς, διότι αφ’ ενός μεν η λατρεία της Εκκλησίας μας, το τελετουργικό της, είναι διαρκώς παρόν μέσα στην ζωή μας, αφ’ ετέρου δε διότι τον τελευταίο καιρό είδαν το φως της δημοσιότητος πολλά κείμενα και έγιναν πολλές και ενδιαφέρουσες συζητήσεις –κάποιες φορές, μάλιστα, με αρκετή ένταση– γύρω από σημαντικά θέματα της λατρείας μας.
Αυτά που θα σημειωθούν δεν είναι πορίσματα ενός ειδικού λειτουργιολόγου, ούτε επίσης καρπός μιας γενικής εκσυγχρονιστικής η συντηρητικής ιδεολογικής τοποθέτησης, που είναι και οι δυό συνήθεις στον καιρό μας. Είναι παρατηρήσεις ενός τελεστή των μυστηρίων, ο οποίος προσπαθεί ν’ ακούη τις συζητήσεις που γίνονται, αλλά πριν απ’ όλα επιθυμεί να βλέπη το νόημα της παραδεδομένης τελετουργικής μέσα από τις ερμηνείες των αγίων Πατέρων.
Διαβάστε περισσότερα »
Η ωφέλεια από τα μνημόσυνα (Αγ. Ιωάννης Δαμασκηνός)

Η Μετάνοια (Αγίου Κυρίλλου Ιεροσολύμων)

Η μετάνοια είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της πνευματικής ζωής. Η αναγνώριση της αμαρτωλότητός μας, ο πόνος επειδή πικράναμε τον Θεό, η απόφαση για μια αλλαγή και η καταφυγή στην εξομολόγηση αποτελούν την απαρχή της σωτηρίας μας.
Ο Τίμιος Πρόδρομος και ο ίδιος ο Κύριος άρχισαν το κήρυγμά τους καλώντας σε μετάνοια. Κανείς δεν μπορεί να σωθεί, αν δεν μετανοήσει. Μόνο με την μετάνοια ένας μεγάλος ληστής «λήστεψε» ακόμη και τον παράδεισο.
Είναι λοιπόν δαιμονική πλάνη να παραμελούν οι χριστιανοί την μετάνοια και την εξομολόγηση. Βέβαια, δεν αναφερόμαστε στην περίπτωση εκείνων, που ισχυρίζονται ότι δεν έκαναν τίποτε το αμαρτωλό, ή εκείνων που αυτοσχεδιάζουν τρόπους εξομολογήσεως, επειδή δεν θέλουν να ταπεινωθούν και να σκύψουν στο πετραχήλι του πνευματικού, όπως η θεόπνευστη εκκλησιαστική τάξη ορίζει. Αναφερόμαστε κυρίως στην περίπτωση πολλών χριστιανών, που αρκούνται σε άλλα «θρησκευτικά καθήκοντα» ή σε μια συμμετοχή στο ιεραποστολικό έργο ή σε νεφελώδεις συζητήσεις με Γέροντες, χωρίς καμιά διάθεση να «φυλάξουν οδούς σκληράς». Έτσι πιστεύουν ότι κατακτούν κορυφές, ενώ πλανώνται σε θανατηφόρα τέλματα αμετανοησίας, αναισθησίας και ναρκισσισμού.
Η αδιαφορία μας για μια αποφασιστική μετάνοια αποδεικνύεται ολοφάνερα από την ενασχόληση με την ζωή και τα σφάλματα των άλλων.
Είθε τα πολλά παραδείγματα μετανοίας, που αναφέρει ο άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων, να μας ανανεώσουν τον ζήλο για μια πραγματική μετάνοια. Είθε να μας βοηθήσουν στο να επισημαίνουμε και να εξομολογούμαστε χωρίς καμιάν επιφύλαξη ή συγκάλυψη ή δικαιολογία όλες τις μυστικές αρρώστιες, τις πληγές και τα πάθη που λυμαίνονται την ψυχή μας, για την καθαρότητα της οποίας έχυσε το αίμα Του ο Κύριος. Είθε, τέλος, η μικρή ντροπή που δοκιμάζουμε μπροστά στον Πνευματικό, να μας απαλλάξει από την απέραντη ντροπή μπροστά σε ανθρώπους και αγγέλους κατά την ώρα της Κρίσεως.
(Πρόλογος εκ της Ι. Μ. Παρακλήτου)
Ο Μέγας Ιεροεξεταστής. Οι τρεις πειρασμοί (Φώτης Κόντογλου)

Πολλά, αμέτρητα, είναι όσα γραφήκανε για τον Παπισμό, αλλά λίγα είναι σαν αυτά που έγραψε για το αινιγματικό τούτο σύστημα ο πλέον βαθυστόχαστος κι’ αποκαλυπτικός Ρώσος συγγραφέας Θεόδωρος Ντοστογέφσκης. Τούτο το μοναδικό κείμενο είναι ένα κεφάλαιο μέσα στο βιβλίο του «Τ’ Αδέρφια Καραμάζωφ», κι’ αυτό το κεφάλαιο έχει για επανώγραμμα «Ο Μέγας Ιεροεξεταστής». Ο Ντοστογέφσκης, μ’ όλο που είναι ένα φιλοσοφικό πνεύμα, ωστόσο στον «Μέγαν Ιεροεξεταστή» αισθάνεται και γράφει σαν Ορθόδοξος, που ξέρει καλά ποιος είναι ο αληθινός Χριστός κι’ η διδασκαλία του.
Στον «Μέγαν Ιεροεξεταστή» βάζει τον Χριστό αντιμέτωπο με τον ψεύτικο αντιπρόσωπό του στη γη, με τον Ιησουίτη Ιεροεξεταστή, το φοβερό τέρας που έκαιγε τους «αιρετικούς» στ’ όνομα του Χριστού, ένα πράγμα απίστευτο κι’ ακατανόητο. Είναι τρομερό να σκεφθή κανένας τι μπορεί να κάνη ο διάβολος για να δυσφημήση τον Χριστό, αφού φτάνει στο σημείο να φαίνεται ο σατανάς πως είναι ο ίδιος ο Χριστός!
Διαβάστε περισσότερα »
Το μυστήριο της Μετανοίας και Εξομολογήσεως (Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Καθηγούμενος Ι.Μ. Γρηγορίου Αγ. Όρους)

Θεωρούμε πως η παρούσα ομιλία μπορεί να είναι πνευματικά ωφέλιμη σε όσους είναι μακρυά από την μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας μας αλλά και χρήσιμη για μια επανατοποθέτηση όσων αγωνιζόμαστε για αληθινή μετάνοια.
Διαβάστε περισσότερα »
Ποιός είναι ο ”Χρυσός Κανόνας”; (Παναγιώτης Σωτήρχος)

Μορφωμένος άνθρωπος ο κ. Σταύρος. Με πτυχίο πανεπιστημίου και ξένες γλώσσες και πείρα ζωής. Δυσκολευόταν, όμως, στα πνευματικά. Δεν μπορούσε να καταλάβει και τα πιο απλά πράγματα. Όλα τα εξέταζε και τα πλησίαζε με αυστηρότητα. Ήταν σχολαστικά ηθικιστής. Δεν ήταν πρόθυμος να συγχώρηση εύκολα τους άλλους. Παντού έβλεπε αμαρτίες και αμαρτωλούς. Αυτό κάνουν όλοι οι ηθικιστές. Καθόταν τώρα απέναντι από τον Γέροντα Ιάκωβο, έναν ασκητικό ιερομόναχο, με ροζιασμένα χέρια και ένοιωθε σαν μαθητούδι μπροστά στον δάσκαλο. Ερωτήσεις πολλές. Αντιρρήσεις περισσότερες. Αλλά και οι απαντήσεις σοφές και αποκαλυπτικές.
Διαβάστε περισσότερα »
Η θέσις των Κολλυβάδων έναντι των μυστικών ευχών (Αρχ. Νικόδημος Μπαρούσης)

Η ανάγνωσις των ευχών της θείας Λειτουργίας φαίνεται πως ήταν ένα θέμα που απασχόλησε τους πιστούς από παλαιά, αλλά πάντοτε η Εκκλησία, σταθερή εις την Αποστολική της παράδοσι, ετάχθη υπέρ της μυστικής αναγνώσεώς τους.
Διαβάστε περισσότερα »
Λειτουργική Αναγέννησις ή Οικουμενιστική Ομοιομορφία; (Αρχ. Νικόδημος Μπαρούσης)

Και πάλι στις μέρες μας, πολύς ο λόγος για κάποια λειτουργική αναγέννησι. Δεν γνωρίζω αν ο όρος είναι ανεκτός από ορθοδόξου πλευράς, φαίνεται όμως σαφώς ότι νοηματοδοτείται από την λειτουργική κίνησι της Δύσεως, τις αρχές του Μπωντουαίν (BEAUDUIN) και των μαθητών του, ίσως ελαφρώς επεξεργασμένες από την σύγχρονη φιλοσοφία και τις κοινωνικές ανάγκες, εφ’ όσον από τότε επέρασαν ήδη πενήντα περίπου χρόνια. Βεβαίως το αίτημα της “λειτουργικής αναγεννήσεως” δεν προέρχεται μόνον από την Δύσι, συνδέεται όμως πάντοτε με τραγικά πρόσωπα της εκκλησιαστικής μας ιστορίας, ανθρώπους που διέκριναν την παρακμή της Λατρείας εις την εποχή τους και θέλησαν να εργασθούν για την ανύψωσί της. Όμως, με την αυτοπεποίθησι όπου τους διέκρινε, προχώρησαν με το δικό τους βήμα, με την δική τους συμβολή, ώρυξαν εαυτοίς φρέαρ συντετριμμένον, χαλκεύοντας έτσι, ασυναισθήτως ίσως, πληρέστερα την αρξαμένη αποσύνθεσι.
Διαβάστε περισσότερα »
Υπάρχουν νεορθόδοξοι; (+ Μοναχός Θεόκλητος Διονυσιάτης)

Το θέμα αυτό, πρέπει να ομολογήσω, δεν μου είναι ευχάριστο. Γιατί αναπόφευκτα θίγονται πρόσωπα φιλικά, γνωστά, αξιόλογα. Αλλά αν σήμερα καταπιάνομαι μ’ αυτό το υπό συζήτηση πρόβλημα, αυτό οφείλεται στην από καιρό ενόχληση, θα έλεγα, που υφίσταμαι, για να πω τη γνώμη μου δημοσίως. Γράφω δημοσίως, γιατί στις συζητήσεις μας εδώ, κυρίως με φοιτητές και διαφόρους θεολογούντες ή ενδιαφερομένους επιστήμονες, δεν οκνώ να εκφράζω ελευθέρως τι φρονώ περί των λεγομένων νεορθοδόξων.
Θέτοντας το ερώτημα, αν όντως υπάρχουν νεορθόδοξοι, γίνεται φανερόν, ότι αμφισβητώ την ύπαρξή τους και δέχομαι μια διάφορη ερμηνεία στο φαινόμενον αυτό. Δηλαδή δεν έχομε καμμιά νέα έκδοση Ορθοδοξίας ή συγκεκριμένους φορείς της. Απλώς διαπιστώνει κανείς συμπτώματα νοθείας στην ορθόδοξη Παράδοση από ωρισμένους θεολόγους χριστιανούς, είτε διδάσκοντες είτε παθητικά αποδεχομένους τις νοθείες.
Διαβάστε περισσότερα »
Ορθοδοξία: Η ελπίδα των λαών της Ευρώπης (Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Καθηγούμενος Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Στο κείμενο αυτό επισημαίνεται ότι η Ορθόδοξος αυτοσυνειδησία δεν μας επιτρέπει να παρακάμπτωμε το γεγονός ότι η Ορθοδοξία δεν ημπορεί να συναποτελή μαζί με τον Δυτικό Χριστιανισμό μία ενιαία “χριστιανική ταυτότητα”, αλλά αντιθέτως μας υποχρεώνει να τονίσωμε ότι η Ορθοδοξία είναι η λησμονημένη από την Ευρώπη πρωτογενής της Πίστις, η οποία πρέπει κάποτε να αποτελέση εκ νέου την χριστιανική της ταυτότητα.
Διαβάστε περισσότερα »
“Αναγέννησις ή μεταρρύθμισις” της Θ. Λατρείας; (Αρχ. Νικόδημος Μπαρούσης)

Για ό,τι και αν κάμη ο σημερινός άνθρωπος, πιστεύει πως την πρώτη θέσι πρέπει να έχη η καλή εικόνα που θα δοθή προς τα έξω. Οποιαδήποτε πράξις του κρίνεται όχι καθ’ εαυτήν, αλλ’ από την εντύπωσι που θα δημιουργήση στο ευρύτερο κοινό. Έτσι, συχνά, κανείς λαμβάνει τούτη ή εκείνη την απόφασι, όχι επειδή έχει βεβαιωθή για την ορθότητα της, αλλ’ επειδή τον διακαιώνει ή όχι η κοινή γνώμη.
Εδώ και πολλές δεκαετίες, τουλάχιστον, η δημοτικότης και η αποδοχή της κοινής γνώμης ήσαν τα κριτήρια της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας. Φαίνεται, όμως, ότι στις ημέρες μας, η ανευθυνότης των κριτηρίων αυτών άρχισε να εισβάλη εντός των πυλών της ορθοδόξου Εκκλησίας. Γι’ αυτό και διάφοροι “εκπρόσωποί” της αναζητούν σήμερα “νέους τρόπους” εκφράσεως της Αληθείας, “νέους τρόπους” προσεγγίσεως των πιστών, μέσα από μια προσπάθεια, της οποίας την αιχμή του δόρατος αποτελεί η υποκριτικώς ονομαζομένη “λειτουργική αναγέννησις”, για να αποφευχθή τεχνηέντως ο κακόηχος μεν, αλλ’ αντικειμενικός όρος “λειτουργική μεταρρύθμισις”.
Διαβάστε περισσότερα »
Διέξοδοι στη μοναξιά του σύγχρονου ανθρώπου (Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης)

“Η μοναξιά δεν εξοβελίζεται μ’ ευφυείς συνταγές ψυχολόγων, κοινωνιολόγων, συγγραφέων και κηρύκων. Θέλει προσωπικό αγώνα, εσωτερική τακτοποίηση, μετωπική σύγκρουση με την υπαρξιακή άγνωστη ταυτότητά μας, ανδρεία ενδοσκαφή προς ανεύρεση του πρωτόκτιστου κάλλους, ταπεινή προσκύνηση του Θεού, προς μαθητεία και βοήθεια, ειλικρινή και τίμια έξοδο προς συνάντηση των άλλων, με πνεύμα θυσίας, με διάθεση κατανοήσεως και παραδοχής, αλληλοσυμπληρώσεως και αλληλοβοηθείας.”
Διαβάστε περισσότερα »
Παιδαγωγικοί λόγοι του π. Πορφυρίου II (π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος)

Ομιλία του π. Κωνσταντίνου την 24/8/2006 – Αποσπάσματα από τους παιδαγωγικούς λόγους του π. Πορφυρίου
Με αφορμή την έναρξη της νέας εκπαιδευτικής χρονιάς προτείνουμε την παρούσα ομιλία σε όλους τους γονείς και εκπαιδευτικούς.
Διαβάστε περισσότερα »
Παιδαγωγικοί λόγοι του π. Πορφυρίου I (π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος)

Ομιλία του π. Κωνσταντίνου την 17/8/2006 – Αποσπάσματα από τους παιδαγωγικούς λόγους του π. Πορφυρίου
Με αφορμή την έναρξη της νέας εκπαιδευτικής χρονιάς προτείνουμε την παρούσα ομιλία σε όλους τους γονείς και εκπαιδευτικούς.
Διαβάστε περισσότερα »
Παιδεία και Μόρφωση (π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος)

Ομιλία του π. Κωνσταντίνου σε λύκειο της Γλυφάδας την 20/3/2006, με θέμα “Παιδεία και Μόρφωση”
Με αφορμή την έναρξη της νέας εκπαιδευτικής χρονιάς προτείνουμε την παρούσα ομιλία σε όλους τους γονείς και εκπαιδευτικούς. Πρόκειται να ακολουθήσουν άλλες δύο με παιδαγωγικές συμβουλές.
Διαβάστε περισσότερα »
Η παραβολή του ασπλάγχνου οφειλέτου (+ Αρχ. Σεραφείμ Παπακώστας)

(Ματθαίον κεφ. ΙΗ’ στίχ. 21-35)
Μία από τας μεγαλυτέρας αρετάς του αληθινού Χριστιανού και από τα εξοχώτερα γνωρίσματα τον χριστιανικού χαρακτήρος είναι η ανεξικακία. Δεν ημπορεί να νοηθή Χριστιανός, ο οποίος δεν είναι έτοιμος να συγχωρή παν σφάλμα, πάσαν προσβολήν, πάσαν αδικίαν, που του έκαμεν ο πλησίον. Ουδέ είναι δυνατόν να υπάρχουν ομαλαί σχέσεις προς τον πλησίον—είτε μέλος της οικογενείας μας είναι ο πλησίον, είτε μέλος της κοινωνίας—όταν δεν επικρατή η ανεξικακία, δηλαδή η από καρδίας συγχώρησις του άλλου.
Μεγίστην σημασίαν έδωκεν ο Κύριος εις την αρετήν αυτήν. Και δι’ αυτό ωμίλησε μεν περί αυτής εις την περίφημον επί του όρους ομιλίαν του, εδίδαξε δε και ιδιαιτέραν παραβολήν, την παραβολήν του ασπλάγχνου δούλου, του οφειλέτου των μυρίων ταλάντων. Διαβάστε περισσότερα »
Αναζητώντας ένα σύγχρονο ορθόδοξο λόγο (Αρχ. Βασίλειος Γοντικάκης, πρώην Καθηγούμενος Ι.Μ. Ιβήρων, Αγίου Όρους)

Εισήγηση του π. Βασιλείου και συζήτηση από την 6η νεανική συνάντηση γνωριμίας και επικοινωνίας, που διοργάνωσε ο Νεανικός Επιμορφωτικός Όμιλος Σύρου(1), στη Ζίτσα Ιωαννίνων στις 21-26 Ιουλίου 1991, υπό τον γενικότερο τίτλο «Αναζητώντας την ταυτότητά μας»(2).
Διαβάστε περισσότερα »
Περί βελονισμού (Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης)

Η θέση του μακαριστού γέροντα για την συγκεκριμένη εναλλακτική θεραπεία…
Διαβάστε περισσότερα »
Περί Ομοιοπαθητικής (Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης)

“Η εξάπλωσις της ομοιοπαθητικής στην πατρίδα μας επί των ημερών του μακαριστού Γέροντος ήτο αρκετά μικροτέρα από ό,τι επί των ημερών μας και πολύ μικροτέρα ακόμη η περί αυτής διαμάχη τόσον μεταξύ ιατρικού, όσον και μεταξύ θεολογικού κόσμου. Φυσικόν, λοιπόν, είναι να μην υπάρχουν πολλές μαρτυρίες περί της θέσεώς του επί του θέματος. Αυτό που μας αναγκάζει να αναφερθούμε στην σαφώς αρνητικήν τοποθέτησίν του επί του θέματος αυτού, είναι το γεγονός ότι προ ετών -και φυσικά μετά την κοίμησίν του…- όλως αναληθώς παρουσιάστηκε και χρησιμοποιήθηκε από κορυφαίον ομοιοπαθητικόν της Βορείου Ελλάδος σε σχετικό συνέδριο ως …υποστηρικτής της ομοιοπαθητικής!!!
Διαβάστε περισσότερα »
Μνήμη γέροντος Θεοκλήτου (Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης)

Ομιλία που πραγματοποιήθηκε στο Πνευματικό Κέντρο του ιερού ναού Αγίου Δημητρίου Ναυπάκτου στις 26.2.2006 κατά την εκδήλωση της Ιεράς Μητροπόπλεως για το τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο του αειμνήστου Γέροντος Θεοκλήτου Διονυσιάτου.
Διαβάστε περισσότερα »
Πατήρ Θεόκλητος Διονυσιάτης – Μνήμη Δικαίου (Χάϊδω Πελέκη)

Ένα μικρό μνημόσυνο για τον γέροντα που ο Θεός μας αξίωσε να συναντήσουμε και να διδαχθούμε από τους λόγους του.
Η Θεοτόκος αρχή και τέλος της σωτηρίας των ανθρώπων (Θεοπούλα Παναγιώτου)

Αποσπάσματα από το βιβλίο “Ο θησαυρός του Δαμασκηνού”
Πάσχα του καλοκαιριού ονομάζει ο πιστός λαός μας την δεκαπενθήμερη περίοδο που ξεκινά την 1η Αυγούστου και καταλήγει στις 15 Αυγούστου, την ημέρα που η Αγία μας Εκκλησία τιμά την Κοίμηση της Υπεραγίας μας Θεοτόκου. Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί καθ’ όλη την περίοδο αυτή τελούμε παρακλήσεις στην Παναγία, ικετεύουμε τη μεσολάβησή Της, την πρεσβεία της προς τον Υιό Της να μας ευσπλαχνιστεί και να ανοίξει τον Παράδεισο και για μας τους ελεεινούς και τρισάθλιους. Παρακαλούμε την Δέσποινα του κόσμου, την Πλατυτέρα των ουρανών να μεσιτεύει, ώστε να αντιμετωπίσουμε τις ποικίλες δυσκολίες της ζωής, να στεριώσουμε την πίστη μας στην Αγία Τριάδα, να αποφύγουμε το πυρ της κολάσεως.
Έχουμε άραγε αναρωτηθεί πόσα λίγα πράγματα γνωρίζουμε οι σημερινοί Χριστιανοί για την Παναγία μας; Έχουμε άραγε εξετάσει το γιατί η Παναγία αφουγκράζεται τον πόνο μας και ανταποκρίνεται ως αρίστη διακόνισσα στα αιτήματά μας; Έχουμε ερευνήσει το γιατί πρέπει να τιμούμε την αγία Θεοτόκο μας;
Η αναξιότητά μας να περιγράψουμε την Παναγία μας οδηγεί εκ του ασφαλούς να αναφερθούμε στα σχετικά κείμενα του Αγίου Ιωάννη Δαμασκηνού που περιγράφει τα θαύματα που συνέβησαν την ημέρα της Κοιμήσεώς Της. Να λοιπόν πως εξιστορεί τα γεγονότα και τα θαύματα που τότε συνέβησαν.
Διαβάστε περισσότερα »
Η Μεταμόρφωση του Χριστού (Σεβ. Μητροπ. Ναυπάκτου & Αγ. Βλασίου Ιερόθεος)

α) Υπάρχουν πολλά γεγονότα μεταμορφώσεως
β) Τί σημαίνει μεταμόρφωση
γ) Το όρος Θαβώρ και οι δύο ήλιοι
δ) Το φως του Χριστού είναι η δόξα της θεότητος
ε) Η Βασιλεία του Θεού
στ) Ο Χριστός έδειξε το πρωτότυπο της δημιουργίας του ανθρώπου
ζ) Άκτιστο και κτιστό φως
η) Άκτιστο φώς, περιγραπτό στο σώμα του Χριστού, υπέρφωτος γνόφος
θ) Η φανέρωση του Τριαδικού Θεού
ι) Ο Μωϋσής και ο Ηλίας στο Θαβώρ
ια) Γιατί εμφανίσθηκαν οι δύο αυτοί Προφήτες
ιβ) Οι τρεις Μαθητές στο Θαβώρ
ιγ) Ο Χριστός, Κέντρο της Παλαιάς και Καινής Διαθήκης
ιδ) Το σώμα του Χριστού είναι ομόθεο
ιε) Διαφορετική μετοχή στην δόξα του Θεού
ιστ) Τί είναι η Εκκλησία και ποιός ο σκοπός της
ιζ) Προσωπική μέθεξη της θεώσεως
Διαβάστε περισσότερα »
Οι προγαμιαίες σχέσεις υπό το φως της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας (Πρωτοπρεσβύτερος Σαράντης Σαράντος)

Απόσπασμα από το βιβλίο “Το σώμα του Χριστού και ο κήπος των τέρψεων”

(Εκδόσεις “ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ”)
Ο Αντίχριστος και το χρίσμα (Σεβ. Μητρ. Ναυπάκτου και Αγ. Βλασίου Ιερόθεος)

Αγωγή των νέων στη σύγχρονη κοινωνία (Μητροπολίτη Λεμεσού κ. Αθανασίου)

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του Μητροπολίτη που έγινε τον Ιούνιο 2005
“Ίσως διδάσκουμε στα παιδιά μας με ακρίβεια τα Χριστιανικά δόγματα και τις εκκλησιαστικές τους “υποχρεώσεις”. Φθάνει όμως αυτό; Είναι όλο αυτό που χρειάζεται για την εν Χριστώ ζωή και πορεία τους;“
Διαβάστε περισσότερα »
Ένας Αμερικάνος ιερέας επισκέπτεται το Κοσυφοπέδιο (Αρχιμ. Νεκτάριος Serfes)

Το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Ιουλίου του 2005, ο αρχιμανδρίτης Νεκτάριος (Serfes), εφημέριος του ιερού ναού των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, στην πόλη Boise (Idaho, U.S.A.), και πρόεδρος του «Ταμείου Αρωγής Ιεράς Μονής Ντέτσανι», που εδρεύει στις Η.Π.Α. (http://www.serfes.org/missionary/charter.htm) και σκοπό έχει να βοηθήσει τους πάσχοντες Ορθόδοξους Χριστιανούς στο Κοσυφοπέδιο και στα Μετόχια (http://www.kosovo.net/main.html), επισκέφθηκε την Σερβία. Διηγείται ο ίδιος:

Ενώπιον του θανάτου (Άγιος Κυπριανός Καρθαγένης)

Δέν πρέπει νά θλιβώμεθα, ἀγαπητοί χριστιανοί ἀπό τήν ἐκδημία τῶν ἀδελφῶν μας πρός τόν Θεό, ἀφοῦ γνωρίζομε καλά ὅτι δέν ἔχουν χαθῆ, ἀλλ᾿ ὅτι ἁπλῶς προηγοῦνται ἀπό ἐμᾶς. Ξέρομε πράγματι ὅτι δέν μᾶς ἐγκαταλείπουν παρά γιά νά προπορευθοῦν, ὅπως κάνουν συχνά οἱ ταξιδιῶτες καί οἱ ναυτικοί. Μποροῦμε νά λυπούμεθα, χωρίς ὅμως νά θρηνοῦμε τήν ἀπώλειά τους.
Διαβάστε περισσότερα »
Η Κυριακή Προσευχή (Άγιος Αμβρόσιος Μεδιολάνων)

Ο Άγιος Αμβρόσιος Μεδιολάνων (Δ’ αι.) σε μια από τις μυσταγωγικές του Κατηχήσεις, ερμηνεύει με απλότητα, αλλά και βαθύτητα, το “Πάτερ ημών…”, βοηθώντας μας να το κατανοήσωμε καλύτερα.
Διαβάστε περισσότερα »
Η Άλλη Όψις ενός πολέμου

(+ 2006)

Ο μεγάλος ξερριζωμός των Σέρβων από το Κοσυφοπέδιο κατά τον ιζ’ αι. μ.Χ.
Ο Άγιος Νικόλαος Καβάσιλας και οι ευχές της Θ. Λειτουργίας (Αρχ. Νικόδημος Μπαρούσης)

Εἰς τὴν ἔγκριτον ἐφημερίδα «Ὀρθόδοξος Τύπος», (εἰς τὸ φύλλον 1643 καὶ εἰς τὴν σελίδα 5), μεταξὺ ἄλλων ἀναγράφεται ὅτι ὁ ἅγιος Νικόλαος Καβάσιλας «ἁπλῶς ἀναφέρει τὴν συνήθεια, ποὺ τότε εἶχε ἐπικρατήσει, νὰ μὴ ἀκούγωνται οἱ εὐχές». Ἐπ’ αὐτοῦ θὰ ἤθελα νὰ διατυπώσω συμπληρωματικῶς κάποιες ἀπόψεις [1]:
Διαβάστε περισσότερα »
Η Ορθόδοξη «σεξουαλική αγωγή» (Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Μεταλληνός)

Ο «φροϋδισμός» έχει καταστεί κυρίαρχη ιδεολογία στην εποχή μας. Η προτεραιότητα δίνεται στο σεξουαλικό ένστικτο και στην κτηνώδη ορμή. Το ανθρώπινο σώμα κατήντησε υποτιμημένη αξία και αντικείμενο-όργανο ηδονής. Μέσα σ’ αυτό το κλίμα διαμορφώνεται το περιεχόμενο της «σεξουαλικής» διαφώτισης του ευρωπαίου ανθρώπου. Έρχεται όμως από τα βάθη των αιώνων η φωνή του ουρανοβάμονα και θεόπτη Απ. Παύλου να μας παρουσιάσει την «σεξουαλική αγωγή», όπως (πρέπει να) διδάσκεται στο Σώμα του Χριστού, στο «σχολείο» της Εκκλησίας. Παραθέτουμε το σχετικό κείμενό του:
Ένα οδοιπορικό στο Κοσυφοπέδιο


Ιερά Μονή του Τσέρνα Ρέκα (Μαύρου Ποταμού) στο Κοσυφοπέδιο
Ο Εκκλησιασμός (Άγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

ΒΙΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΓΕΡΟΝΤΩΝ: Γέροντας Σωφρόνιος (Σαχάρωφ), Ο Οικουμενικός αγιορείτης του Έσσεξ (Επιμέλεια Παναγιώτης Μπούρδαλας)

(Μόσχα Ρωσίας 1896 – Έσσεξ Αγγλίας 11-07-1993)
Διαβάστε περισσότερα »
ΒΙΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΓΕΡΟΝΤΩΝ: Ο Πνευματικός Αντύπας, ο Μολδαβός (Επιμέλεια Παναγιώτης Μπούρδαλας)

(Μολδαβία 1816 – Ι. Μ. Βαρλαάμ Ρωσίας 10-01-1882)
Διαβάστε περισσότερα »
Περί του Αποστόλου Μακράκη

Ἡ, κατὰ καιρούς, ἐκλεκτικὴ προβολὴ τοῦ προσώπου τοῦ Ἀπ. Μακράκη καὶ ἡ συνακόλουθη ἀναγωγή του σὲ πρότυπο «ὀρθοδόξου μαχητῆ», διὰ τῆς σιωπηρᾶς παρακάμψεως τῶν ἐγνωσμένων πλανῶν του, ὁδηγεῖ μᾶλλον στὴν ἀντίληψι, ὅτι μπορεῖ νὰ ὑπάρξῃ ὀρθόδοξος ἀγωνιστικὴ δρᾶσις ἐρήμην τῆς ἐκκλησιαστικῆς καὶ δογματικῆς συνειδήσεως. Παραλλήλως, ἐνδέχεται τὸ ἰδεῶδες μιᾶς «καθαρᾶς» Ἐκκλησίας, λόγῳ τῆς λανθανούσης αὐτονομήσεως τῆς ἠθικῆς ἀπὸ τὴν θεολογία, νὰ θέλγῃ περισσότερον ἀπὸ τὸ ὅραμα μιᾶς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ἂς γίνῃ, λοιπόν, ὑπὸ μορφὴν ἐρωτημάτων μία λυπηρὰ ὑπόμνησις κάποιων ἀληθειῶν: Διαβάστε περισσότερα »
Η Σχέση μεταξύ Επιστήμης και Ορθόδοξης Θεολογίας (π. Βασίλειος Γοντικάκης, πρώην Καθηγούμενος Ι.Μ. Ιβήρων Αγ. Όρους)

Επιστολή – απάντηση στο άρθρο του π. Βασιλείου Θερμού με τίτλο «Λειτουργοί ή μάγοι;» (Πρωτοπρ. Λάμπρος Φωτόπουλος)

Ο γνωστός ψυχίατρος, αλλά και πρωτοπρεσβύτερος, κ. Βασίλειος Θερμός, δημοσίευσε στο ενημερωτικό για τους ιερείς της Εκκλησίας της Ελλάδος περιοδικό ΕΦΗΜΕΡΙΟΣ (Οκτώβριος 2005) ένα ακόμη άρθρο «ποιμαντικού περιεχομένου». Το άρθρο αυτό είναι συγκεκαλυμμένα υβριστικό για τους ιερείς και για το υψηλό λειτούργημά τους. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο ψυχίατρος – κληρικός αποστασιοποιείται από τους «μάχιμους» ιερείς και εκφράζει δημόσια την απαρέσκειά του για τον τρόπο που τελείται η θεία Λατρεία από τους Λειτουργούς της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Η άτεγκτη κριτική του δεν έχει αφήσει κατά καιρούς καμμία πλευρά του εκκλησιαστικού βίου άθικτη. Όλα του φταίνε· από τον Δικέφαλο που διακοσμεί τους Ναούς μέχρι τα ράσα των κληρικών… ακόμη και η Αγία Πρόθεση, όπως γίνεται τόσους αιώνες. Όλα του φαίνονται μαύρα, λανθασμένα, άχρηστα, ανώφελα, μαγικά… Αναλαμβάνει έτσι ως αυτόκλητος προστάτης της Εκκλησίας να διορθώσει την χιλιόχρονη παράδοσή της με νέους Κανόνες, δικής του εμπνεύσεως, που υποτίθεται ότι εκφράζουν την αλήθεια που η ιδιοτέλεια των παπάδων έχει συγκαλύψει.
Διαβάστε περισσότερα »
Περί του τρόπου αναγνώσεως των ευχών της Θ. Λειτουργίας (Απάντησις εις τον κ. Γ. Φίλιαν) (Αρχ. Νικόδημος Μπαρούσης)

‘Οι Πατερικές μαρτυρίες βοούν για την απαγγελία των ευχών’ (Αρχ. Νικόδημος Μπαρούσης)

Μὲ αὐτὲς ἀκριβῶς τὶς λέξεις καὶ χωρὶς ἄλλα τεκμήρια, σεβαστὸς ἀρθρογράφος τοῦ περιοδικοῦ «Ἐφημέριος», (εἰς τὸ τεῦχος τοῦ μηνὸς Ἰανουαρίου 2006), προσπαθεῖ νὰ ὑπερασπισθῇ τὴν γνώμη του, ὅτι οἱ εὐχὲς τῆς θείας Λειτουργίας πρέπει νὰ ἀναγινώσκωνται εἰς ἐπήκοον τοῦ λαοῦ. Διαβάστε περισσότερα »
Ήταν Έλληνες οι Βυζαντινοί;

Απληστία: Καλύτερα παρέα με γύπες… (Θανάσης Ν. Παπαθανασίου, Δρ. Θεολογίας, Εκπαιδευτικός, Αρχισυντάκτης του περιοδικού ‘Σύναξη’)

“…είναι ιδιαιτέρως εύστοχος ο ορισμός που δίνει ο άγιος Μάξιμος
Ομολογητής (π. 7ον αι.) στη φιλαργυρία. Είναι, λέει, το πάθος εκείνου
που λαμβάνει με χαρά και δίνει με λύπη! Σ’ αυτό καθαυτό, δηλαδή, το
γεγονός του (ατομικού) πάθους εμπεριέχεται η εργαλειοποίηση του άλλου.
Το ίδιο ουσιαστικά λέει και ο Μ. Βασίλειος όταν, για να περιγράψει τους
πλεονέκτες, επιστρατεύει μιαν εικόνα που παραπέμπει σε όσα είπαμε
παραπάνω περί άπατου πηγαδιού: όπως κάνουν τα ψάρια, έτσι και ο
πλεονέκτης καταπίνει στο απύθμενο στομάχι του τους αδύναμους. Είναι
αδύνατο ο πλεονέκτης να μη στραφεί κατά του συνανθρώπου του. Γι’ αυτό κι
ένας έμπειρος ασκητής, ο Ισαάκ Σύρος (7ον αι.), συνιστά: Καλύτερα να
κάτσεις παρέα με γύπες, παρά με πλεονέκτη και άπληστο.”
Η ξενιτεία του νου (Σπύρος Χιόνης, πτυχ. Νομικής)

Δεν είναι λίγες οι φορές που ακούγοντας τις διάφορες συζητήσεις, τις ποικίλες εκπομπές στην τηλεόραση και όταν συμμετέχει κανείς σε ποικίλες δραστηριότητες συλλογικές, νιώθει μια πλήξη, έναν κορεσμό από αυτό που αποκαλούμε κόσμο, από την φασαρία, τον θόρυβο, την τύρβη. Είναι ένα συναίσθημα περίεργο. Αισθάνεται κανείς πως δουλεύει για την ματαιότητα, γι’ αυτό και όχι σπάνια του ‘ρχεται στα χείλη η γνωστή φράση της Αγίας Γραφής «Ματαιότης ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης» (Εκκλ. 1,2).
Τι σημαίνει η κάθαρση στην Εκκλησία (Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος Βλάχος)

Πρόσωπα ή προσωπεία; (Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος Βλάχος)

“…νομίζω ότι τα διάφορα μέτρα είναι ημίμετρα για τους αρρώστους, οι οποίοι θα βρουν τρόπους να τα ξεπεράσουν, αλλά είναι ανεπαρκή και εντελώς άχρηστα γι’ αυτούς που γνωρίζουν το νόημα και τον σκοπό της Ιερωσύνης και ζουν ασκητικά, δηλαδή ευαγγελικά. Οπότε σήμερα χρειαζόμαστε Κληρικούς και Επισκόπους με χριστοειδή αγάπη, με ασκητική διάθεση, με νηφάλια μέθη, με υπέρβαση της ηδονής και της οδύνης, δηλαδή Επισκόπους ωσάν τους Πατέρας της Εκκλησίας που θα θεολογούν και δεν θα ηθικολογούν ή πολιτικολογούν, που θα ζουν ως υπηρέτες του λαού και όχι ως φεουδάρχες, που θα βιώνουν την εξουσία ως κένωση και προσφορά και όχι ως εξουσιολαγνεία, ήτοι ως κάλυψη της εσωτερικής γυμνότητος και ψυχοσωματικών αναστολών. Σήμερα ο κόσμος χρειάζεται πρόσωπα και όχι προσωπεία Κληρικών.”
Οι σκανδαλιζόμενοι (Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος Βλάχος)

“Πρόκειται για τους σκανδαλιζόμενους, τους υποκύπτοντες στους πειρασμούς από τα σκάνδαλα, αυτούς που χάνουν την πίστη τους ή φεύγουν από την Εκκλησία, γιατί έχουν σκανδαλισθή από διάφορα γεγονότα που συμβαίνουν στην κοινωνία, ακόμη δε και μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας. Εάν οι σκανδαλίζοντες έχουν ευθύνη ενώπιον του Θεού και θα δώσουν φρικτό λόγο στον Θεό εν ημέρα κρίσεως, και οι σκανδαλιζόμενοι έχουν την δική τους ευθύνη.”
Διαβάστε περισσότερα »
Εγκάρσιος και κάθετος Βαλκανικός άξονας (Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος Βλάχος)

“Τελικά, η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι Σώμα Χριστού και κοινωνία θεώσεως και όχι ένας πολιτιστικός, πολιτικός και εθνικιστικός οργανισμός με όλες τις συνέπειες αυτών των θεωρήσεων. Όταν βλέπουμε την Ορθόδοξη Εκκλησία μέσα από την προοπτική ότι είναι Σώμα Χριστού και κοινωνία θεώσεως, τότε σίγουρα τα πράγματα θα ενεργούν πιο σταθερά, υπόγεια και αληθινά επαναστατικά.”
Διαβάστε περισσότερα »
Η Ορθοδοξία ως σκάνδαλον (Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος Βλάχος)

“Η Ορθόδοξη Εκκλησία, είναι σκάνδαλο για όσους, επηρεασμένοι από τον σχολαστικισμό του Καθολικισμού και τον ηθικισμό του Προτεσταντισμού, θεωρούν ότι και αυτή έχει φιλοσοφικές – ιδεολογικές αλήθειες και ηθικό σύστημα για μια ευτυχισμένη ζωή, με την συμβατική έννοια του όρου, και αγνοούν ότι η Ορθοδοξία θεραπεύει το πυρήνα της προσωπικότητος του ανθρώπου.
Ο Χριστιανός ως καταναλωτής (Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος Βλάχος)

“Δυστυχώς, αυτή η νοοτροπία του αμερικανικού θρησκευτικού καταναλωτισμού, εισχωρεί και στην δική μας Εκκλησία. Υπάρχουν μερικοί που θεωρούν ότι οι Χριστιανοί είναι καταναλωτές, ότι η πίστη, τα μυστήρια και οι διάφορες θρησκευτικές τελετές είναι ένα προϊόν, οπότε και οι μέθοδοι είναι αντίστοιχες. Τα κηρύγματα πολλών ιεροκηρύκων εντάσσονται μέσα σε αυτήν την προοπτική, και πολλές εκκλησιαστικές ενέργειες κατευθύνονται από επικοινωνιολόγους για να είναι καταναλωτικές. Ακόμη χρησιμοποιούνται και επικοινωνιολόγοι για να διαμορφώσουν την εικόνα ενός Κληρικού στο χριστιανικό καταναλωτικό κοινό.”
Ο Οικουμενισμός εν τη πράξη (Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος Βλάχος)

Απομαγνητοφώνηση εισηγήσεως στο Διορθόδοξο Συνέδριο της Θεσσαλονίκης: «Οικουμενισμός: Γένεση-Προσδοκίες-Διαψεύσεις» (20-24 Σεπτεμβρίου 2004).
Η επίδραση ξένων θρησκειών και αιρέσεων, είναι εμφανής στους τρόπους και στις εκφράσεις ακόμα και Ορθοδόξων θεολόγων. Και αυτό το άρθρο του σεβ. Ιεροθέου, βάζει πολλά πράγματα στη θέση του, για να διορθώνουμε όλοι μας τις ελλείψεις μας, και να συγχρονιζόμαστε με τους αγίους Πατέρες, και όχι με πλάνες
Η ανάγνωσις των ευχών της Θείας Λειτουργίας (Αρχ. Νικόδημος Μπαρούσης, Ηγούμενος της Ι. Μ. Παναγίας Χρυσοποδαριτίσσης Νεζερών Πατρών)

Η ανάγνωση των ευχών της Θ. Λειτουργίας (Αρχιμ. Νικόδημος Μπαρούσης)

Διά την απαγγελίαν των ευχών της Θ. Λειτουργίας (Αρχ. Νικόδημος Μπαρούσης)

Η τιμητική προσκύνηση των ιερών εικόνων (Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος Βλάχος)

Από την αρχαία εκκλησιαστική εποχή, και αυτήν ακόμη την αρχαία ελληνική περίοδο, παρατηρείται η σύγκρουση μεταξύ του ιδεαλισμού και του ματεριαλισμού, του ορθολογισμού και του μυστικισμού, της λατρείας των θεών του δήμου και της αποδοχής του μεταφυσικού ιδεαλισμού, εκ μέρους της αριστοκρατίας. Στήν περίοδο της εικονομαχίας συγκρούσθηκαν δύο αντιλήψεις, ήτοι του ανεικονίστου ασιατικού πνεύματος και του εξεικονιστικού ελληνικού πνεύματος και βεβαίως οι άγιοι Πατέρες αντιμετώπισαν θεολογικά το θέμα αυτό και τελικά κατοχυρώθηκε η ορθόδοξη διδασκαλία περί εικόνων από την Ζ’ Οικουμενική Σύνοδο.
Διαβάστε περισσότερα »
Η κτίση και ο Κτίστης (Σεβασμ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος Βλάχος)

Ποιός είναι άραγε πραγματικά οικολόγος;
Η «κατ’ ενώπιον του λαού» τέλεσις της θείας Λειτουργίας (Αρχ. Νικόδημος Μπαρούσης)

Ἡ ἐκκοσμικευμένη ἀντίληψις τῆς ζωῆς, ὅπως αὐτὴ διεμορφώθη εἰς τὴν Εὐρώπη κατὰ τὸ α΄ ἥμισυ τοῦ 20ου αἰῶνος, σταδιακῶς διέφθειρε τὴν χριστιανικὴ σκέψι. Ἔτσι, περὶ τὸ μέσον τοῦ αἰῶνος αὐτοῦ, διεπιστώθη ὅτι μόνον ἕνας μικρὸς ἀριθμὸς πιστῶν εἶχε τὴν διάθεσι νὰ ἐκκλησιασθῇ. Μετὰ τὴν διαπίστωσιν αὐτὴν ὁ ρωμαιο-καθολικὸς κόσμος ἐκινητοποιήθη πρὸς ἀνεύρεσι θεσμικῶν μέτρων, ὁποὺ θὰ ἠμποροῦσαν νὰ συμβάλουν οὐσιαστικῶς εἰς τὴν ὑπέρβασι τῆς κρίσεως. Τὴν ἐποχὴν ἐκείνην πολλοὶ ἐκπρόσωποι τοῦ ρωμαιο-καθολικισμοῦ ὑπεστήριζαν ὅτι θὰ ἐπανέλθῃ ὁ κόσμος εἰς τὴν ἐκκλησία ἂν οἱ Λατῖνοι προσήγγιζαν τὶς ἀπόψεις τῶν Διαμαρτυρομένων. Καρπὸς αὐτῆς τῆς ἀντιλήψεως ἦταν, μεταξὺ ἄλλων, καὶ ἡ εἰσαγωγὴ τῆς κατ’ ἐνώπιον τοῦ λαοῦ τελέσεως τῆς λειτουργίας ὑπὸ τῶν Ρωμαιο-καθολικῶν. Διαβάστε περισσότερα »
«Η Πόλις εάλω», αλλά και ζή (Σεβασμ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος Βλάχος) (ομιλία)

Τα πολιτικά της Εκκλησίας (Σεβασμ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος Βλάχος)

Διάλογοι για το Εκκλησιαστικό
Διαβάστε περισσότερα »
Η Οικουμενικότητα της Ορθοδοξίας (Σεβασμ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος Βλάχος)

Χριστιανισμός και Ευρώπη (Σεβασμ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος Βλάχος)

Πολλοί κάνουν λόγο για τον αποχριστιανισμό της Ευρώπης, όπως φαίνεται τόσο στον τρόπο ζωής των ανθρώπων, όσο και στα νομικά και πολιτικά κείμενα, με τα οποία επιχειρείται η θεσμική εξέλιξη της Ευρώπης και η ενότητά της.
Διαβάστε περισσότερα »
Εκκλησία και Δικαιοσύνη (Σεβασμ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος Βλάχος)

Βασικά σημεία διαφοράς μεταξύ Ορθοδόξου Εκκλησίας και Παπισμού (Σεβασμ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος Βλάχος)

1. Οι Επίσκοποι της Παλαιάς Ρώμης, παρά τις μικρές και μη ουσιαστικές διαφορές, είχαν πάντοτε κοινωνία με τους Επισκόπους της Νέας Ρώμης και τους Επισκόπους της Ανατολής μέχρι το 1009-1014, όταν για πρώτη φορά κατέλαβαν τον θρόνο της Παλαιάς Ρώμης οι Φράγκοι Επίσκοποι. Μέχρι το 1009 οι Πάπες της Ρώμης και οι Πατριάρχες της Κωνσταντινουπόλεως ήσαν ενωμένοι στον κοινό αγώνα εναντίον των Φράγκων Ηγεμόνων και Επισκόπων, αλλά και των κατά καιρούς αιρετικών.
Διαβάστε περισσότερα »
Περί σκανδάλων (Συνέντευξη) (Σεβασμ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος Βλάχος)

Ο μύθος του χωρισμού μεταξύ κράτους και Εκκλησίας (Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγ. Βλασίου Ιερόθεος Βλάχος)

Tο θέμα του χωρισμού Κράτους και Εκκλησίας βρίσκεται στην επικαιρότητα, κατά περίεργο τρόπο, γιατί παραπέμπει στην άποψη ότι δήθεν τα υπαρκτά και ανύπαρκτα σκάνδαλα μέσα στο χώρο της Εκκλησίας, από άρρωστα μέλη της, κληρικούς και λαϊκούς, θεωρείται ότι οφείλονται στη σχέση μεταξύ Κράτους και Εκκλησίας, όπως λειτουργεί σήμερα. Αυτό είναι λάθος. Στη συνέχεια, θα υπογραμμίσω μερικά σημεία, τα οποία μπορούν να ξεκαθαρίσουν λίγο το θέμα αυτό, το οποίο όσο περνά ο καιρός σκοτίζεται ακόμη περισσότερο από τις ποικίλες γνώμες και απόψεις, έγκυρες και μη, που διατυπώνονται. Γενικώς, επί του θέματος φαίνεται να κυριαρχεί η άγνοια ή η ημιμάθεια.
Διαβάστε περισσότερα »
Η “αυτοκάθαρση” στην Εκκλησία (Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος Βλάχος)

Παρέμβαση στην έκτακτη Σύνοδο της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος (18-19 Φεβρουαρίου 2005) (Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος Βλάχος)

Το καρναβάλι λοιμική νόσος (Πρωτοπρ. π. Θεόδωρος Ζήσης, Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης)

ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ λοιμικής νόσου προσλαμβάνει κάθε χρόνο το καρναβάλι, αφού πολλοί δήμαρχοι και άλλοι φορείς επιδεικνύουν ασυνήθιστο ζήλο και κοπιώδη δραστηριότητα για το ποιος θα οργανώσει το εντυπωσιακότερο καρναβάλι ξοδεύοντας τεράστια ποσά και απασχολώντας εκατοντάδες ή χιλιάδες ανθρώπων. Και δεν είναι βέβαια μόνο η σπατάλη τόσων χρημάτων, που θα μπορούσαν να διατεθούν σε κάλυψη άλλων σπουδαίων αναγκών, όχι μόνο στην ανακούφιση πτωχών και ενδεών ανθρώπων, αλλά και σε πολιτιστικούς και πνευματικούς στόχους, στη βελτίωση π.χ. των συνθηκών υγείας και παιδείας. Το σημαντικώτερο είναι η ηθική ζημία και βλάβη από την αναισχυντία της γύμνιας, την ξετσιπωσιά της αισχρότητας, τις βωμολοχίες και τα πορνικά άσματα και θεάματα, την παρότρυνση σε σαρκικά αμαρτήματα κάτω μάλιστα από την ελευθερία κινήσεων που προσφέρει η μάσκα, άσυλο αδιαντροπιάς και αποπροσωποίησης. Κάτω από το προσωπείο ο άνθρωπος παύει να είναι πρόσωπο, που έχει απέναντί του και βλέπει τον Θεό και τους συνανθρώπους — προς + όψις ή —ώψ— και μεταβάλλεται σε απρόσωπο όν, μέλος ενός ανωνύμου πλήθους, που κινείται μόνο από εμπαθείς ορέξεις και επιθυμίες.
Διαβάστε περισσότερα »
Διαθρησκειακές συναντήσεις: Άρνησις του Ευαγγελίου και προσβολή των Αγίων Μαρτύρων (Πρωτοπρ. π. Θεόδωρος Ζήσης, Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης)

- Από το φως της Βηθλεέμ και του Ιορδάνη στο σκότος της Ασίζης
Η ιερολογία του Γάμου και τα συναφή προβλήματα (Αρχ. Σαράντης Σαράντος)

Αἵρεση ὀνόματι “Λειτουργική ἀνανέωση”. Εἶναι αἵρεση, γιατί ἀποκόπτει καί ξεχωρίζει ἀπό τό Λειτουργικό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας , ἀπό τόν μέχρι τώρα χιλιοδοκιμασμένο τρόπο ἀριστουργηματικῆς ἀναφορᾶς μας πρός τόν ἐν Τριάδι Θεό, διαχωρίζει τό σημερινό κομμάτι τῆς λατρείας μας, προσπαθεῖ νά τό ἐκσυγχρονίσει καί νά τό μεταλλάξει πρός τά σύγχρονα νεοεποχίτικα παγκοσμιοποιητικά καί πανθρησκειακά δεδομένα.
Λειτουργική ἀνανέωση δέν μπορεῖ νά σημαίνει ἐπιστροφή στή λειτουργική μας παράδοση. Γιατί ἄν αὐτό σημαίνει, ὅπως ἰσχυρίστηκε ἕνα μέλος τῆς Συνοδικῆς ἐπιτροπῆς, τότε σημαίνει, ὅτι ἕνα μεγάλο κομμάτι τῆς λειτουργικῆς μας ζωῆς – καί φυσικά ὑπο-νοεῖται τό τελευταῖο χρονικά – βρίσκεται ἐκτός τῆς Χάριτος, ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας καί ἔξω ἀπό συνολική ἐκτίμηση ὅλων τῶν πιστῶν. Ἡ προτεσταντική σκέψη θεωρεῖ τό Ἀποστολικό μόνο παρελθόν γνήσιο καί αὐθεντικό κατ’ αὐτούς Χριστιανικά. Ἡ Ὀρθόδοξη σκέψη καί ἡ Ὀρθόδοξη Θεία Λατρεία κινοῦνται ἑνιαῖα διαχρονικά.
Οἱ ἐπίσημες εἰσηγήσεις πού ἔγιναν στά τρία συνέδρια “λειτουργικῆς ἀνανεώσεως” πού προηγήθηκαν, μιλοῦσαν ρητά γιά ἀναδόμηση τῆς Θείας λατρείας μας. Ἀπό τόν καθηγητή κ. Εὐάγγελο Θεοδώρου προτάθηκαν δέκα τόν ἀριθμό λόγοι, δέκα δηλαδή κριτήρια, μέ τά ὁποῖα θά πρέπει νά γίνει ἡ ἀναδόμηση. Ἕτερος εἰσηγητής ἰσχυρίζεται, ὅτι ἡ λατρεία εἶναι τόσο καταξιωμένη καί τέλεια ἀπό κάθε πλευρᾶς (γλωσσικῆς νοηματικῆς, μουσικῆς, μετρικῆς δογματικῆς, ἀνθρωπιστικῆς) ὥστε δέ χρειάζεται τίποτα νά πειραχ-θεῖ ἀπό τό λειτουργικό μας πλοῦτο. Προτείνει, ὅπως καί ἄλλοι βέβαια, νά φυλαχθεῖ ὡς σπάνιο μουσιακό εἶδος στό μουσεῖο τοῦ παρελθόντος, τοῦ πρό τοῦ 2000 καί ἀπό ἐδῶ καί πέρα νά δημιουρ-γοῦμε τά δικά μας, ὡς νέα ἐποχή.
Νά γιατί, ταπεινῶς φρονοῦμε, ὅτι ὅλη αὐτή ἡ κίνηση εἶναι ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας, ἀφοῦ καί οἱ νέοι καί οἱ μεγαλύτεροι τρέχουν στίς μακρόωρες ἱερές Ἀγρυπνίες καί σέ πολλές ἄλλες λατρευτικές εὐκαιρίες ποτέ μή ὑπονοώντας, ὅτι ὅλα αὐτά τά ποικίλα ὑμνολο-γικά καί λατρευτικά ἀριστουργήματα δέν τούς εἶναι κατανοητά, ἄρα μεταβλητά.
Ἄν μάλιστα ληφθεῖ (ὑπ’ ὄψιν) καί ἡ πενηντάχρονη ἐμπειρία τῶν Παπικῶν, τότε καί ἀπό τήν πλευρά τους δικαιωνόμαστε, ἀφοῦ καρδηνάλιος ἐκφράζοντας τήν συνολική λειτουργική του ἐμπειρία ὑποστηρίζει, ὅτι ἀπέτυχε σ’ αὐτούς ἡ ἐπιχειρηθεῖσα λειτουργική μεταρρύθμιση πού ἐπέβαλε ἡ Β. Βατικάνειος Σύνοδος, γιατί ἀντί νά συνάξει τό σύγχρονο κόσμο γύρω ἀπό τήν ἐκκλησία, τόν ψύχρανε καί τόν ἀπομάκρυνε ἀφοῦ ἡ λειτουργική μεταρρύθμιση ἔγινε ἀπόντος τοῦ Παρακλήτου.
Μέσα σ’ αὐτήν τήν ἀνανεωτική λειτουργική μανία ἐντάσσονται καί οἱ προτάσεις γιά ἐκσυγχρονισμό τῆς Ἱερολογίας τοῦ Μυστηρίου τοῦ Ἀρραβῶνος καί τοῦ Γάμου. Διαβάστε περισσότερα »
Είναι η ομοφυλοφιλία ελάττωμα;

«Ιερές μουσικές της πολιτιστικής ολυμπιάδας» Πολιτιστική εκδήλωσις ή προάγγελος της Πανθρησκείας; (Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π. Γεώργιος Καψάνης, Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Η ανακοίνωσις για τις «Ιερές Μουσικές της Ολυμπιάδας» (Εφημ. «Καθημερινή» 19-6-2003) φαίνεται να δικαιώνη την ανησυχία πολλών ότι η Πολιτιστική Ολυμπιάδα και οι Ολυμπιακοί Αγώνες θα χρησιμοποιηθούν και για την προώθησι των σχεδίων της Νέας Εποχής, και μάλιστα για την προβολή της Πανθρησκείας.
Διαβάστε περισσότερα »
Περί του συνεδρίου του Π.Σ.Ε. για την ιεραποστολή (Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π. Γεώργιος Καψάνης, Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Φοβερό και παράδοξον μυστήριον (Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π. Γεώργιος Καψάνης, Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους)

«Φοβερόν και παράδοξον μυστήριον σήμερον ενεργούμενον καθοράται· ο αναφής (αψηλάφητος), κρατείται· δεσμείται, ο λύων τον Αδάμ της κατάρας· ο ετάζων (αυτός που ερευνά και γνωρίζει) καρδίας και νεφρούς, αδίκως ετάζεται (ανακρίνεται)· ειρκτή κατακλείεται, ο την άβυσσον κλείσας. Πιλάτω παρίσταται, ω τρόμω παρίστανται ουρανών αι δυνάμεις· ραπίζεται χειρί του πλάσματος, ο Πλάστης· ξύλω κατακρίνεται, ο κρίνων ζώντας και νεκρούς· τάφω κατακλείεται, ο καθαιρέτης του Αδου…».
Διαβάστε περισσότερα »
Καινοφανείς θεολογικές απόψεις ενόψει Διαλόγων (Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π. Γεώργιος Καψάνης, Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους)

H στασιμότης στην εξέλιξι των Θεολογικών Διαλόγων δεν σημαίνει αδράνεια από πλευράς των θεολόγων που οραματίζονται μία οικουμενιστική-συγκρητιστική ενότητα του Χριστιανικού κόσμου. Φαίνεται ότι κάποιοι θεολόγοι εργάζονται για να δημιουργήσουν τις θεολογικές γραμμές, στις οποίες θα ήθελαν να ωθήσουν τις συνοδικές διαδικασίες των Ιεραρχιών των Αγιωτάτων Ορθοδόξων Εκκλησιών η ενδεχομένως και μιας μελλούσης πανορθοδόξου συνόδου. Εργάζονται, ώστε το έργο τους να αποτελέση τις προτάσεις η το περιεχόμενο των “φακέλων” που θα προωθηθούν ως υλικό για την συνοδική απόφανσι. Η εργασία τους ενίοτε έχει ακαδημαϊκό χαρακτήρα, άλλοτε όμως αποτελεί την ολοκλήρωσι του έργου ειδικών εκκλησιαστικών επιτροπών.
Διαβάστε περισσότερα »
Ο πόνος στη ζωή μας (Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π. Γεώργιος Καψάνης, Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Άγιον Όρος και Ευρωπαϊκή κοινότης (Αρχιμ. Βασίλειος Γοντικάκης)

Bρισκόμαστε στὸ Λουξεμβοῦργο, στὴν καρδιὰ τῆς Εὐρώπης, ποὺ ἀγωνίζεται νὰ πραγματοποιήση τὴν ἑνότητα τῶν λαῶν της. Βρισκόμαστε ταυτόχρονα ὄχι μακριὰ ἀπὸ τὴν πρώην Σοβιετικὴ Ἕνωσι, ποὺ πρὶν ἀπὸ λίγο καιρὸ κατέρρευσε, χωρὶς νὰ πετύχη τὸ ὅραμα τῆς ἑνότητος ποὺ ἐπεδίωκε, τῶν δικῶν της λαῶν. Αὐθόρμητα τίθεται τό ἐρώτημα: Μήπως τὸ Ἅγιον Ὄρος, ὡς μία ἰδιότυπη ὑπερχιλιετὴς δημοκρατία μοναχῶν προερχομένων ἀπὸ διαφόρους τόπους καὶ λαούς, ἔχει νὰ μᾶς πῆ κάτι γιὰ τὰ ἀνωτέρω γεγονότα; τὴν κατάρρευσι τῆς Σοβιετικῆς Ἑνώσεως καὶ τὴν ἐκκολαπτόμενη ἑνότητα τῶν εὐρωπαϊκῶν λαῶν; Διαβάστε περισσότερα »
Η διαμάχη μεταξύ Φαναρίου και Αθηνών (Αρχ. Βασίλειος Γοντικάκης)

Τό θέμα τής διαμάχης μεταξύ Φαναρίου καί Αθηνών:Ανύπαρκτο καί σοβαρό. Μά, δέν είναι μητέρα μας η Μεγάλη Εκκλησία; Δέν βρίσκεται εκεί η καρδιά μας, η δύναμι καί τό πώς ζήσαμε μέχρι τώρα; Καί δέν βρίσκεται εκεί η εξασφάλισι τής ελπίδος γιά τό πώς μπορούμε νά ζήσωμε στήν εποχή τής παγκοσμιοποιήσεως καί διεθνοποιήσεως;
Μια ορθόδοξη θεώρησι του ανθρώπου κατά τον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό (Αρχ. Βασίλειος Γοντικάκης)

Κάποιες στιγμές, όντας κανείς μόνος στο Άγιον Όρος, δηλαδή όντας μαζί με όλο τον κόσμο, καταλαβαίνει αυτό που είπε ο άσωτος υιός: “Πόσοι μίσθιοι του πατρός μου περισσεύουσιν άρτων, εγώ δε λιμώ απόλλυμαι…” (Λουκ. ιε’, 17). Πόσος πλούτος υπάρχει στην παράδοσί μας, πόση ελευθερία, πόση δυνατότητα να χαρούμε τη ζωή μας, κι από την άλλη μεριά εμείς πεινάμε και υποφέρουμε.
Διαβάστε περισσότερα »
Θάνατος και χαρά (Αρχ. Βασίλειος Γοντικάκης)

Κάθε φορά που ο άνθρωπος έρχεται αντιμέτωπος με τον θάνατο, τα συναισθήματα που κυριαρχούν είναι η θλίψη, η απογοήτευση και ο φόβος. Ο π. Βασίλειος Γοντικάκης στην ιστορική, πλέον, ομιλία του στην Φιλοσοφική Σχολή του Α.Π.Θ. το 1986 έδειξε, με αφορμή την πορεία προς Εμμαούς, τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να αντιμετωπίζουμε το θάνατο.
Διαβάστε περισσότερα »
Οι διάλογοι χωρίς προσωπείον (Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Δ. Μεταλληνός, Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών)

Είναι κοινή διαπίστωση, ότι οι Διάλογοι, διαχριστιανικοί και διαθρησκειακοί, γίνονται στις ημέρες μας όλο και πιο συχνοί. Και το μεν Οικουμενικό Πατριαρχείο συνεχίζει και εντατικοποιεί την παλαιά σχετική τακτική του, το συναγωνίζεται όμως και η Εκκλησία της Ελλάδος, ρίχνοντας το βάρος κυρίως προς δύο κατευθύνσεις: τις επαφές με το Βατικανό και τον Παπισμό αφ’ ενός, αλλά και τις διαθρησκειακές συναντήσεις αφ’ετέρου. Και το μεν Οικουμενικό Πατριαρχείο ακολουθεί την χαραγμένη από τον Πατριάρχη Αθηναγόρα (†1972) πορεία, χωρίς δυνατότητα πλέον αυτοκριτικής και αυτοελέγχου, η δε Εκκλησία της Ελλάδος, στις διοικητικές δομές της και παρά τις συνεχείς αντιδράσεις της πλειονοψηφίας του Κλήρου και του ευσεβούς Λαού, τείνει να υπερβή το Πατριαρχικό Κέντρο σε πρωτοβουλίες, με ρυθμούς συνεχώς επιταχυνομένους, που δίκαια προβληματίζουν, διότι αθετούν σκανδαλωδώς την γνωστή από το παρελθόν τακτική της συνετής αυτοσυγκρατήσεως, που εφήρμοζαν οι Αρχιεπίσκοποί μας, από τον Χρυσόστομο Β´ (†1968) μέχρι και τον Σεραφείμ (†1998). Και το ερώτημα είναι αμείλικτο: Διατί;
Διαβάστε περισσότερα »
Ορθοδοξία και φανατισμός (Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Δ. Μεταλληνός, Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών)

Τί είναι φανατισμός;
Γιατί η θεοκρατία ευνοεί την βιαιότερη μορφή φανατισμού;
Γιατί επιστρατεύεται ο Θεός για να υπηρετήσει τις κρατικές επιλογές;
Ιερός πόλεμος και ιδεολογικοποίηση της πίστης.
Διαφορές δυτικής και Ορθόδοξης λογικής.
Η ορθοδοξία υπέρβαση της ιδεολογίας, της θρησκείας και της ηθικής.
Γιατί ο πόλεμος δεν μπορεί να ιεροποιηθεί;
Εξωτερική και εσωτερική βία!
Καταπολέμηση της τρομοκρατίας.
Συνοδικό σύστημα.
Το εθνικιστικό πνεύμα ως παρέκκλιση.
Το θέμα των ταυτοτήτων ως ομολογία και ορθόδοξη μαρτυρία.
Διαβάστε περισσότερα »
Προβολή ειδωλολατρικών εθίμων και η στάση των Χριστιανών (Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Δ. Μεταλληνός, Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών)

Έθνος – Εθνικισμός και Ορθόδοξο φρόνημα (Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Δ. Μεταλληνός, Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών)

"Είναι ανάγκη, συνεπώς, να συνειδητοποιήσουν και οι Έλληνες «εθνικιστές», ότι με την τακτική τους συμπλέουν, τελικά, με τον ευρωπαϊκό εθνικισμό – ρατσισμό, δολοφονώντας τον αυθεντικό πατριωτισμό, πού θεμελιώνεται μόνο στην άδολη φιλανθρωπία της Ορθοδοξίας των Αγίων μας."
Διαβάστε περισσότερα »
Ο φόνος εν πολέμω και η παρ’ ημίν Ιεροσύνη (Αρχ. Νικόδημος Μπαρούσης)

Είναι γνωστό ότι η εποχή μας αρέσκεται να αμφισβητεί τα πάντα, αλλ’ είναι δύσκολο να φαντασθεί κανείς πανεπιστημιακό διδάσκαλο της θεολογίας όχι μόνο να σχετικοποιεί το φοβερό αμάρτημα του φόνου, αλλά και να επικαλείται, ως δήθεν συνηγόρους του, τους Πατέρας και την μακραίωνα συνείδηση της Εκκλησίας.
Διαβάστε περισσότερα »
Λατινογενής η Λειτουργική Μεταρρύθμισις (Αρχιμ. Νικόδημος Μπαρούσης)

Παρά την ηπιότητα, με την οποίαν εκφράζονται κάποτε οι οπαδοί της λειτουργικής μεταρρυθμίσεως, το κίνημά τους φαίνεται διατεθειμένο να προχώρηση σταθερά, αποφασισμένο, όσον είναι δυνατόν, να καινοτομήση. Αυτό ίσως, κατ’ αρχήν, θα ημπορούσε να μη θεωρηθή οπωσδήποτε αρνητικό, αλλ’ όμως, προκειμένου να υπάρξη διάλογος, πρέπει να προηγηθή ειλικρινής ενημέρωσι.
Διαβάστε περισσότερα »
Η ‘Λειτουργική Κίνησις’ της Δύσεως και ο Οικουμενισμός (Αρχ. Νικόδημος Μπαρούσης)

Η στολή η πρώτη. Μια θεολογική θεώρηση του ενδύματος (Περιοδικό ‘Έρεισμα’)

Διασκευή σε άρθρο του Eric Peterson: “Pour une theologie du vetement”, (Λυών Γαλλίας, 1943)
Η ανάγνωσις εν μεταφράσει των αγιογραφικών κειμένων (Αρχ. Νικόδημος Μπαρούσης)

Ο οικουμενισμός (Ιερά Μονή Παρακλήτου – Ωρωπός Αττικής)

Ένα εξαιρετικά διαφωτιστικό κείμενο για τον Οικουμενισμό από την Ιερά Μονή Παρακλήτου (Ωρωπός Αττικής)
Τι είναι ο Οικουμενισμός. Πότε εμφανίστηκε. Η συμμετοχή των Ορθοδόξων στην Οικουμενική Κίνηση. Τα θεωρητικά ‘ανοίγματα’ του Οικουμενισμού. Η ορθόδοξη αντίληψη για την Εκκλησία. Τί μας λένε όμως οι ορθόδοξοι οικουμενιστές; Οι διάλογοι. Οι διάλογοι του Οικουμενισμού (Α’. Έλλειψη ορθόδοξης ομολογίας, Β’. Έλλειψη ειλικρίνειας, Γ’. Υπερτονισμός της αγάπης, Δ’. Άμβλυνση ορθοδόξων κριτηρίων, Ε’. Συμπροσευχές, Στ’. Διακοινωνία (Intercommunio)). Συνεργασία σε πρακτικά θέματα. Ανταλλαγή επισκέψεων. Η διαθρησκειακή εξέλιξη του Οικουμενισμού. Τελικά τί είναι ο Οικουμενισμός; Αντιδράσεις στην Οικουμενική Κίνηση. Η συμμετοχή του πιστού λαού στην Οικουμενική Κίνηση. Το χρέος των Ορθοδόξων Χριστιανών.
Μοναστική Οικονομία και Οικολογία (Αρχιμ. Πλακίδας Deseille)

Έχει συγγράψει πολυάριθμα βιβλία, από τα οποία μερικά έχουν μεταφρασθεί στα ελληνικά: 1. «Το Ευαγγέλιο στην έρημο», (εκδ. «Τήνος»), 2. «Ο Παχωμιακός μοναχισμός», (εκδ. «Τήνος»)», 3. «Η πορεία μου προς την Ορθοδοξία», (εκδ. «Ακρίτας»), 4. «Φιλοκαλία» …….. (εκδ. «Ακρίτας»).
Θα ήθελα να γνωρίζω τις διαφορές Ορθοδόξου και Καθολικής Εκκλησίας

Απάντηση του δικτυακού τόπου ‘ΟΡΘΡΟΣ’ σε ερώτηση επισκέπτη
Η πίστις σήμερα (Σέργιος Αβέριντσεφ)

Στις παρυφές της επιστήμης (Στέλιος Παπαλεξανδρόπουλος, καθηγητής Θεολογικής Σχολής Αθηνών)

Στο κρύο, ασπρογάλαζο φως ενός απ’ τους ήλιους του Σολάρις, το πρόσωπο της Ρέγιας λάμπει παράξενα. Έκφραση απορίας. Δίπλα είναι το βασανισμένο βλέμμα του Κέλβιν. Γύρω ο διαστημικός σταθμός, λουσμένος στο ίδιο φως, φωσφορίζει μεταλλικά με λάμψεις εμαγιέ. Και κάτω συστρέφονται αργά τα κύματα του πλανήτη-αίνιγμα. Πάνω απ’ τον Σολάρις, δυο ανθρώπινα όντα ξαναζούν το αίτημα μιας αγάπης που θέλει να διαρκέσει για πάντα, υπερβαίνοντας τον χρόνο και τον θάνατο. Ο ένας απ’ τους δύο, η γυναίκα, δεν είναι ακριβώς ανθρώπινο πλάσμα. Ο ωκεανός του περίεργου πλανήτη, μια τεράστια μάζα ζωντανού πλάσματος, έχει κατορθώσει να διεισδύσει, άγνωστο πως, στη σκοτεινή φυλακή του υποσυνειδήτου των κατοίκων του σταθμού και αφού λαφυραγωγήσει το πιο μυστικό και κρυφό του περιεχόμενο, τους το στέλνει πίσω ενσαρκωμένο. Τα τρισδιάστατα αντίτυπα της μνήμης, της θέλησης και της σκέψης των ερευνητών, που έχουν εγκατασταθεί στον σταθμό, για να μελετήσουν τον Σολάρις, είναι οι μυστηριώδεις τους «επισκέπτες». Και η Ρέγια είναι ένας απ’ αυτούς. Κάπου, μακρυά στο παρελθόν, η ιστορία της αγάπης της με τον Κέλβιν είχε τελειώσει τραγικά με την αυτοκτονία της. “Όταν εκείνος έφευγε, εκείνη του είχε πει: «Φαντάζομαι ξέρεις τι σημαίνει αυτό». Δεν την πίστεψε – δεμένος εξάλλου μαζί της, δεν θά ‘φευγε για πολύ. Όταν ξαναγύρισε, την βρήκε νεκρή. Το μοιραίο λάθος, το τραγικό αποτέλεσμα και η αγάπη που μένει, ανάμεικτη με την ενοχή και το βάρος, μόνιμη πηγή θλίψης.
Διαβάστε περισσότερα »
Δημιουργικότης και μοναχική αγιότης στην σκέψι και το έργο του Αντρέι Ταρκόφσκι (Edwin Carels)

Ευαγγελισμός (Παπαδημητρίου Απόστολος, Κοζάνη)

“Παρά την κατάχρηση του επιθέτου νέα (νέα εποχή, νέα τάξη πραγμάτων, νέες ιδέες και νέα οράματα) ο κόσμος μας βυθίζεται υπό το βάρος των προβλημάτων που οι άνθρωποι στέκονται ανήμποροι να αντιμετωπίσουν. Ξιππασμένοι από τα επιτεύγματά μας στον τομέα της επιστήμης και της τεχνολογίας, έχοντας αποσείσει κάθε αυθεντία και επαναφέροντας ως ρυθμιστή της ζωής μας, προσωπικής, οικογενειακής και κοινωνικής, τον άνθρωπο, θαλασσοδερνόμαστε δίχως πυξίδα και καταποντιζόμαστε στο υπαρξιακό κενό καθώς αρνούμαστε πεισματικά να απλώσουμε χέρι ικεσίας προς τον μόνο που θα μπορούσε να μας προσφέρει βοήθεια. Αυτόν που μας στέλλει διαρκώς μήνυμα σωτηρίας, αυτόν που ταπεινώθηκε και έγινε άνθρωπος, ώστε εμείς να γίνουμε θεοί «κατά χάριν»!”
Διαβάστε περισσότερα »
Ο άνθρωπος ‘βασιλιάς’ της Φύσεως; (Πρωτοπρ. Γεώργιος Αναγνωστόπουλος, Αναπλ. Καθηγητής Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών, Δημοκρίτειου Παν/μίου Θράκης)

Επεξεργασμένο απόσπασμα από το βιβλίο ‘Η Φύση της Φύσεως και το αφύσικο της φυσικότητας’ που διανέμεται στα πλαίσια του μαθήματος Περιβαλλοντική Ηθική στους πρωτοετείς φοιτητές του Τμ. Μηχανικών Περιβάλλοντος ΔΠΘ.
Η Εκκλησία φρουρός της Ελληνικής γλώσσας (Πρεσβ. Σταύρος Τρικαλιώτης)

Το άρθρο αυτό γράφτηκε τον Αύγουστο του 2004, πριν την πιλοτική εφαρμογή της παράλληλης αναγνώσεως του αποστολικού και ευαγγελικού αναγνώσματος στην δημοτική.
‘Καταδικασμένοι’ να είναι αθάνατοι (Αρχ. Ιουστίνος Πόποβιτς)

Οἱ ἄνθρωποι κατεδίκασαν τόν Θεόν εἰς θάνατον.ὁ Θεός ὅμως διά τῆς Ἀναστάσεώς Του ″καταδικάζει″ τούς ἀνθρώπους εἰς ἀθανασίαν. Διά τά κτυπήματα τούς ἀνταποδίδει τούς ἐναγκαλισμούς.διά τάς ὕβρεις τάς εὐλογίας.διά τόν θάνατον τήν ἀθανασίαν. Ποτέ δέν ἔδειξαν οἱ ἄνθρωποι τόσον μῖσος πρός τόν Θεόν, ὅσον ὅταν Τόν ἐσταύρωσαν.καί ποτέ δέν ἔδειξεν ὁ Θεός τόσην ἀγάπην πρός τούς ἀνθρώπους, ὅσην ὅταν ἀνέστη. Οἱ ἄνθρωποι ἤθελαν νά καταστήσουν τόν Θεόν θνητόν, ἀλλ᾽ ὁ Θεός διά τῆς Ἀναστάσεώς Του κατέστησε τούς ἀνθρώπους ἀθανάτους. Ἀνέστη ὁ σταυρωθείς Θεός καί ἀπέκτεινε τόν θάνατον. Ὁ θάνατος οὐκ ἔστι πλέον. Ἡ ἀθανασία κατέκλυσε τόν ἄνθρωπον καί ὅλους τούς κόσμους του.
Επιστροφές ετεροδόξων στην Ορθοδοξία (Ιερομόναχος Αλέξιος Καρακαληνός)

Εισήγηση εκφωνηθείσα στο Διορθόδοξο Θεολογικό Συνέδριο: «Οικουμενισμός. Γένεση-Προσδοκίες-Διαψεύσεις», το οποίο διoργανώθηκε στην Θεσσαλονίκη, στις 20-24 Σεπτεμβρίου 2004, από την «Εταιρεία Ορθοδόξων Σπουδών»
Απληστία και φιλαργυρία (Ιεροδιάκονος Ευστράτιος Γιουσμάς)

Είναι κοινά αποδεκτό ότι οι εποχές έχουν αλλάξει. Οι ανάγκες και οι απαιτήσεις δεν παύουν καθημερινά να προβληματίζουν το σύγχρονο άνθρωπο. Το άγχος για καλύτερη ζωή και ο υπερκαταναλωτισμός είναι δυστυχώς, μία από τις βασικές έγνοιες μας. Αυτά ωθούν τον εγωισμό μας στο να επιθυμούμε περισσότερα κι έτσι να απομακρυνόμαστε από το Θεό, εξαιτίας της απληστίας μας και της φιλαργυρίας μας
Διαβάστε περισσότερα »
Ενδιαφέρουσες ερωτήσεις για την εξωτερική ιεραποστολή (π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος)

Στο γνωστό τριμηνιαίο ιεραποστολικό περιοδικό «Πάντα τα έθνη» τεύχος 94 (Απρίλιος – Ιούνιος 2005) δημοσιεύονται ενδιαφέρουσες ερωτήσεις για την εξωτερική Ιεραποστολή:
Διαβάστε περισσότερα »
Είναι αποδεκτή η ‘διαφήμιση’ του φιλανθρωπικού έργου από την Εκκλησία; (Χρήστος Δενάζης)

Με αφορμή το κήρυγμα του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Χριστοδούλου, στον Ι. Ναό Παντανάσσης Τζιτζιφιών (29/8/2005), όπου αναφέρθηκε στο πλούσιο φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας της Ελλάδος (62 εκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο διαθέτει η Εκκλησία για φιλανθρωπία), η «Άλλη Όψις» διατυπώνει την αντίθεσή της σ’ αυτή την πρακτική, της «διαφήμισης» δηλαδή του φιλανθρωπικού έργου από μέρος της Εκκλησίας, παραθέτοντας παλαιότερη επιστολή προς τον Αρχιεπίσκοπο, αλλά και την απάντησή του. Τα συμπεράσματα τα αφήνουμε στην κρίση των επισκεπτών της ιστοσελίδας.
Ημπορούν οι λαϊκοί να διοικούν μοναστήρια; (Αρχιμ. Νεκτάριος Κωστόπουλος, Ηγούμενος Ιεράς Μονής Γόλας Λακωνίας)

Τα τελευταία χρόνια μας απασχόλησε σοβαρώς το παραπάνω ερώτημα. Βέβαια, για τους πιστούς χριστιανούς μας, οι οποίοι έχουν και διατηρούν πνευματικές σχέσεις με τα ιερά καθιδρύματα, τα αγαπούν, τα επισκέπτονται, στηρίζονται από αυτά στον κατά Θεόν αγώνα τους και δέχονται το «νοερό φως» της αγγελικής πολιτείας («Φως μεν μοναχοίς Άγγελοι, φως δε πάντων ανθρώπων, Μοναχική πολιτεία»)1, είναι γνωστή και δεδομένη η απάντηση, που ασφαλώς την έχει δώσει η διαχρονική μυστική εμπειρία της ιεραρχικώς οργανωμένης Εκκλησίας και που θέλει εκάστη τάξη —των ιερωμένων, μοναχών, λαϊκών— με τις δικές της, απολύτως καθορισμένες, ευθύνες, λειτουργίες και αρμοδιότητες.
Διαβάστε περισσότερα »
…για την Κατάθλιψη (απόσπασμα) (Γέροντας Πορφύριος Ιερομόναχος)

"… η κατάθλιψη είναι σήμερα πολύ διαδεδομένη. Όπως λέγει ο Γέροντας Πορφύριος, αυτό οφείλεται στο μεγάλο εγωισμό, από τον οποίο πάσχομε οι περισσότεροι…"
ΙΕΡΟΝ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ
Ζητούν και οι κληρικοί δεύτερο γάμο! (Πρωτοπρ. Βασίλειος Ε. Βολουδάκης, Ι.Ναός Αγ. Νικολάου Πευκακίων)

Εκεί εφθάσαμε;
Στο μικρό περιοδικό μας (ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ) ασχοληθήκαμε εδώ και πολλούς μήνες με το μέγιστο θέμα του γάμου και προσπαθήσαμε να αναδείξουμε μέσα από τα κείμενά μας την απόλυτη αξία που έχει η μοναδική και αποκλειστική, σχέση δύο ετεροφύλων ανθρώπων, όταν αυτή καλλιεργηθή με τις οδηγίες του Χριστού και της Εκκλησίας Του, γιατί μόνο μέσω αυτής της σχέσεως πραγματοποιείται ο σκοπός του εγγάμου ανθρώπου, δηλαδή να ολοκληρώση την προσωπικότητά του και να νοιώση, πραγματικά και όχι μόνο συναισθηματικά, ριζωμένος στον Θεό.
Διαβάστε περισσότερα »
Η Ορθοδοξία ως Θεραπεία (π. Γεώργιος Μεταλληνός, Κοσμήτορας της Θεολ. Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών)

Εναλλακτικές ή συμπληρωματικές ή αναπληρωματικές θεραπευτικές μέθοδοι (Ομοιοπαθητική, Βελονισμός κλπ) (Αθανάσιος Β. Αβραμίδης, Καθ. Παθολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών)

Είναι αυτές οι μέθοδοι συμβατές με την Ορθόδοξη πίστη και ζωή;
Η αυθεντία της Παλαιάς Διαθήκης (Αρχ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ιεροκήρυκας Ι.Μ. Πατρών)

Φραγμός και εξέλιξη (Πρωτ. π. Θωμάς Βαμβίνης)

Η συμβολή της Ορθοδοξίας στον πολιτισμό (Μανόλης Δρεττάκης, Πρώην αντιπρόεδρος της Βουλής, υπουργός και καθηγητής της ΑΣΟΕΕ)

Εξέλιξη ή δημιουργία; (Βασιλείου Νοϊτσάκη Τακτ. Καθ. Οικοφυσιολογίας του Α. Π. Θεσσαλονίκης)

Τα Πάθη και η Ανάσταση στα απόκρυφα ευαγγέλια (Ι. Δ. Καραβιδόπουλος, καθηγητής στο τμήμα Θεολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης)

Οι «μεταφράσεις» των ποιητών (Παναγιώτης Αντ. Ανδριόπουλος, θεολόγος καθηγητής στο Αρσάκειο Λύκειο Πατρών)

Πολύς λόγος γίνεται τον τελευταίο καιρό για μια «λειτουργική αναγέννηση» προς χάριν του λαού -ερήμην του βεβαίως, καθώς δεν φαίνεται να υπάρχει ανάλογο αίτημα- στο πλαίσιο της οποίας εντάσσεται και η μετάφραση των λειτουργικών κειμένων.
Διαβάστε περισσότερα »
Φαινόμενα Νεοειδωλολατρίας (Νικόλαος Ριτσίκαλης)

Εντυπώσεις από το συνέδριο της Εταιρείας Ορθοδόξων Σπουδών με θέμα την Νεοειδωλολατρία (Δωδεκαθεϊσμός – Υποτίμηση Παλαιάς Διαθήκης – Ολυμπιακοί Αγώνες) όπου προήδρευσε ο π. Γεώργιος Μεταλληνός
Διαβάστε περισσότερα »
Πορίσματα του Συνεδρίου για την Νεοειδωλολατρία (Εταιρεία Ορθοδόξων Σπουδών)

Tο Επιστημονικό Συνέδριο, που οργανώθηκε στη Θεσσαλονίκη από την Εταιρεία Ορθοδόξων Σπουδών με θέμα ‘Φαινόμενα Νεοειδωλολατρίας. Δωδεκαθεϊσμός – Υποτίμηση Παλαιάς Διαθήκης – Ολυμπιακοί Αγώνες’, διεξήγαγε τις εργασίες του από 25-27 Μαΐου 2003 στην Αίθουσα Τελετών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ανακοινώθηκαν τριάντα τρεις (33) εισηγήσεις από ισαρίθμους ειδικούς εισηγητάς, κληρικούς, μοναχούς, πανεπιστημιακούς καθηγητάς και ερευνητάς.
Διαβάστε περισσότερα »
Ιστορικές και φιλοσοφικές αφέλειες; (Παναγιώτης Μελκίδης)

Το πρόβλημα του γυμνισμού (Αγιορείτης Μοναχός)

Επιστολή Αγιορείτου Μοναχού
Συμπτώματα παθολογικά στην ζωή της Εκκλησίας μας

Μοναστηριακά και Ενοριακά πράγματα – αντιορθόδοξες νοοτροπίες
Διαβάστε περισσότερα »
Αληθώς Ανέστη! (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

Η πλάνη πάντα αυτοκαταστρέφεται και, παρόλο που δεν το θέλει, στηρίζει σε όλα την αλήθεια. Πρόσεξε: Έπρεπε ν’ αποδειχθεί ότι ο Χριστός πέθανε και τάφηκε και αναστήθηκε. Ε, λοιπόν όλα αυτά τα κατοχυρώνουν οι ίδιοι οι εχθροί! Εφ’ όσον έφραξαν με τον βράχο και σφράγισαν και φρούρησαν τον τάφο, δεν ήταν δυνατό να γίνει καμιά κλοπή. Αφού όμως δεν έγινε κλοπή και εν τούτοις ο τάφος βρέθηκε άδειος, είναι ολοφάνερο και αναντίρρητο ότι αναστήθηκε. Είδες πως και μη θέλοντας στηρίζουν την αλήθεια;
Διαβάστε περισσότερα »
Λειτουργική Αναγέννηση (Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης)

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ πρόσφατες θεολογικές συζητήσεις, θα ήθελα να καταθέσω τον λογισμό μου, ειλικρινά, ταπεινά και πολύ απλά. Κατ’ αρχάς θεωρώ αδόκιμο τον όρο «λειτουργική αναγέννηση». Αναγέννηση νομίζω σημαίνει εκ νέου γέννηση, ξαναγέννημα, επειδή έχουμε φθορά, ακρωτηριασμό, αδυναμία ή και παρακμή. Παρατηρείται αποδεδειγμένα κάτι τέτοιο, και γι’ αυτό φταίει το κείμενο, η γλώσσα της θ. Λειτουργίας και η εκ τούτου μη συμμετοχή των λαϊκών στα «εκκλησιαστικά δρώμενα»; Με μόνο οπλισμό την ειλικρίνειά μου εξέρχομαι, για να μη χαρακτηρισθώ «κοσμόφοβος και μισόκοσμος», και δίχως δυνατά και υψηλά επιχειρήματα διατυπώνω ξεκάθαρα τη σκέψη μου και λέγω, πρώτα σε μένα, πως χρειάζεται καλύτερα προσωπική αναγέννηση· ταπεινή μαθητεία στην παράδοση, στην απλότητα, στη σωφροσύνη, με άχρωμα γυαλιά. Δεν θεωρώ ότι αυτό είναι το κύριο πραγματικό ποιμαντικό πρόβλημα. Είναι δημιουργημένο, κατασκευασμένο πρόβλημα. Μάλιστα προέρχεται από εκεί πού δεν θα το περίμενες. Δεν θεωρώ, επαναλαμβάνω, ότι είναι πραγματικής ποιμαντικής αναγκαιότητας.
Διαβάστε περισσότερα »
Η ομοιοπαθητική ασυμβίβαστη με την Ορθόδοξη πίστη (Πρωτοβουλία Γονέων Βορείου Ελλάδος)

Ανθρωποκεντρική θεώρηση και ψυχολογική ερμηνεία των προβλημάτων του ανθρώπου (Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καρπενησίου κ. Νικόλαος)

Είναι θρησκεία ο τεκτονισμός;

Εναλλακτικές ‘θεραπευτικές’ μέθοδοι: Μια νέα μορφή πνευματικού ολοκληρωτισμού (Ελένη Ανδρουλάκη, Καθηγήτρια)

Συνέδριο: «Οικουμενισμός – Γένεση, Προσδοκίες, Διαψεύσεις» (Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, 20 – 24 Σεπτεμβρίου 2004)

«Να μην φοβάστε το θάνατο ούτε την αλήθεια, αλλά την αμαρτία» (Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Χριστόδουλος)

“…αναφερόμενος στο γεγονός ότι ο κόσμος δεν θέλει να ακούει για την αμαρτία, θύμισε ότι ο υποψήφιος Επίτροπος στον Τομέα της Δικαιοσύνης στην Ευρωπαϊκή Ένωση κ. Μπουτιλιόνε έχασε τη υποψηφιότητα επειδή έμεινε σταθερός στις απόψεις του εναντίον του γάμου των ομοφυλοφίλων. «Το να είσαι ομοφυλόφιλος μπορεί να μην θεωρείται ποινικό αδίκημα, είναι όμως αμαρτία… Σκεφθείτε σε τι κατάντημα έχουμε φθάσει! Αυτό που είναι αμαρτία να θέλουμε να το καλύψουμε, να θέλουμε να γίνει αποδεκτό απ’ όλους…”
Tα βουρκωμένα και μετανιωμένα μάτια, είναι τα ωραιότερα για τον Xριστό… (Πρωτοπρ. Αθανάσιος Γιουσμάς)

Φίλοι αναγνώστες, ας σταθούμε λίγο προ του εαυτού μας κι ας κοιτάξουμε κατάματα την πραγματικότητα. Με τις λογιών – λογιών απερισκεψίες μας, έχουμε μεταβάλλει σε άκοσμο τον όμορφο κόσμο μας – κι αυτόν που μας περιβάλλει κι αυτόν που κρύβουμε μέσα μας. H κοινωνία μας ολοένα και μεταποιείται σε κόλαση… O άνθρωπος, από κορωνίδα όλης της δημιουργίας, ολοταχώς βαδίζει στην πνευματική του καταστροφή. Yποστηρίζουν πως καταντήσαμε όμοιοι «τοις κτήνεσι τοις ανοήτοις», αλλά νομίζω, πως η συμπεριφορά μας είναι πάμπολλες φορές χειρότερη κι από κείνη των ζώων… Eμείς οι μεγαλύτεροι αναπολούμε, θέλοντας και μη, το χθες, την αγνότητα και την καθορότητα των ανθρώπων που γνωρίσαμε. Kάποιες στιγμές, πάνω στα ερείπια της ανθρώπινης απερισκεψίας μας, ή πλημμυρισμένοι από τις παράλογες ειδήσεις που μας κατακλύζουν, θρηνούμε, σαν τον προφήτη Iερεμία «επί τον ποταμό Bαβυλώνος», για κείνο που χάθηκε ανεπιστρεπτί. Μονολογούμε. Aναρωτιόμαστε· γιατί έγινε έτσι ο κόσμος, εμείς; Bρίσκουμε απαντήσεις, σκεφτόμαστε ν’ αλλάξουμε, να παλέψουμε ώστε ν’ αλλάξουμε τον κόσμο, μα δυστυχώς, μας αρέσει να ξαναγυρνάμε σαν το σκυλί στα… ξεράσματά του.
Διαβάστε περισσότερα »
Εμπειρίες ενός γιατρού στο Άγιο Όρος (Ι.Θ. Καρακασίδης, Ιατρός, Περιοδικό ‘Πρωτάτον’)

Συνέντευξη Σεβ. Μητροπ. Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικολάου στην Άννα Παναγιωταρέα

Ανήμερα των Θεοφανίων, η Άννα Παναγιωταρέα, φιλοξένησε στην εκπομπή της «Ουδείς Αναμάρτητος» στην ΕΤ1, τον Σεβ. Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαο Χατζηνικολάου.
Mια διαφορετική προσέγγιση στο πνεύμα των εορτών, το νόημα των Θεοφανίων, την προσφορά της εκκλησίας, την πίστη και την ελευθερία, μέσα από τις σκέψεις και το λόγο του Μητροπολίτη Μεσογαίας.
Η εκπομπή όμως προσέγγισε και θέματα που απασχολούν την επικαιρότητα, όπως η κάθαρση στο χώρο της Εκκλησίας, οι καθαιρέσεις μητροπολιτών και η ανανέωση της ιεραρχίας.
Αθεϊα ή ειδωλολατρία; (Αρχ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ιεροκήρυκας Ι.Μ. Πατρών)

Είναι άραγε αυτοί που δηλώνουν ‘άθεοι’ όντως άθεοι;
Διαβάστε περισσότερα »