Σχεδόν το 75% των εφήβων έχουν έρθει σε επαφή με αγνώστους στο ίντερνετ.
Οι έφηβοι βλέπουν συστηματικά ακατάλληλο βίαιο ή σεξουαλικό περιεχόμενο, απασχολούνται πολλές ώρες στο διαδίκτυο και έρχονται πολύ συχνά σε επαφή με αγνώστους, σύμφωνα με έρευνα που έγινε για το Sky News.
«Δεν πρόκειται για το σώμα μου. Το καταλαβαίνω. Αλλά είναι μέρος του εαυτού μου. Και εγώ δεν άνοιξα το στόμα μου…»
Paul (άντρας που η γυναίκα του έκανε έκτρωση το μωρό τους)
Η Kat Rosenfield, φεμινίστρια δημοσιογράφος, υπέρ του δικαιώματος στην «επιλογή», διαπραγματεύεται το θέμα του πένθους του πατέρα που χάνει το παιδί του από την «επιλογή» της γυναίκας.
Μπορεί να δημιουργηθεί παιδί χωρίς τη συμμετοχή του άνδρα; Όχι, γιατί απαιτείται εκτός από το γυναικείο ωάριο και ένα ανδρικό σπερματοζωάριο. Η βιολογική δημιουργία κάθε μωρού υποστηρίζεται εξίσου από τον άνδρα και τη γυναίκα. Είναι λοιπόν δίκαιο ο άνδρας , ο πατέρας του παιδιού, να μην έχει λόγο στην επιβίωσή του; Συνήθως είναι οι γυναίκες που γίνονται θύματα του άντρα όταν απαιτεί την θανάτωση του αγέννητου παιδιού του. Δεν είναι λίγες όμως οι περιπτώσεις που θύματα γίνονται και οι πατέρες, που επιθυμούν να ζήσει το παιδί τους, ωστόσο δεν καταφέρνουν να πείσουν τη γυναίκα.
Η Kat Rosenfield, δημοσιογράφος «υπέρ της επιλογής», έγραψε ένα άρθρο παίρνοντας συνεντεύξεις από άνδρες που πενθούν γιατί τα αγέννητα παιδιά τους σκοτώθηκαν με έκτρωση. Η Rosenfield, γράφοντας για τη Free Press, (1) δήλωσε ότι ακόμη και ως φεμινίστρια «υπέρ της επιλογής», πιστεύει ότι οι άνδρες «έχουν την αξία τους και αξίζουν κάτι καλύτερο» από την κατηγορία ότι το μόνο που κυνηγούν είναι το αδιάκριτο σεξ.
Σημειώνει ότι «οι άντρες παραγκωνίζονται από τις συζητήσεις για την εγκυμοσύνη και τον τοκετό ακόμη και όταν το συναισθηματικό τους κόστος είναι φανερό».
Το ντοκιμαντέρ παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο 24ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, κερδίζοντας βραβείο κοινού, αλλά και σε άλλα φεστιβάλ στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, μεταξύ των οποίων και στο 19th San Francisco Greek Film Festival, αποσπώντας την εύφημο μνεία της κριτικής επιτροπής.
Ο κορεσμένος άνθρωπος τι να επιθυμήσει; Χωρίς ενεργό επιθυμία με τι να ενθουσιαστεί;
Είναι όλοι οι άνθρωποι κορεσμένοι; Υπάρχουν, δυστυχώς, και στις μέρες μας, στις χώρες τής Ευρώπης και στην Ελλάδα, άνθρωποι που δεν έχουν τα αναγκαία, που στερούνται τής απαραίτητης τροφής και κάποιοι και τής στέγης. Υπάρχουν, βέβαια, προγράμματα για την ακραία φτώχεια, που κάπως μετριάζουν το αίσθημα τής στέρησης, όμως δεν απαλλάσσουν από την φτώχεια και κάποιες φορές και από την πείνα. Πώς, λοιπόν, μιλάμε στις μέρες μας για κορεσμένους ανθρώπους;
Σε λίγες ημέρες ψηφίζουμε για την Ευρωβουλή. Τις ίδιες αυτές ημέρες συζητείται στη Γαλλική Εθνοσυνέλευση η πρόταση Νόμου της κυβέρνησης Μακρόν να επιτρέπεται η γεροντοκτονία καθώς και η ευθανασία σε κάθε ανήμπορο άνθρωπο, ανεξαρτήτως ηλικίας, που θεωρείται ότι πάσχει από ανίατη ασθένεια. Η εκτέλεση θα συμβαίνει είτε δια αναγραφής από τον ιατρό συνταγής θανατηφόρου φαρμάκου (τύπου σύγχρονου κωνείου), που ονομάζεται «υποβοηθούμενη αυτοκτονία» – εκτέλεση στην ουσία, είτε με ενεργητική εκτέλεση, δι’ έγχυσης από τον ιατρό ενέσεως με την θανατηφόρο ουσία, που κατ’ ευφημισμό αποκαλείται «ευθανασία». Για την πρωτοβουλία Μακρόν οι σύγχρονοι Γάλλοι φιλόσοφοι Pierre Manent και Frederic Worms ευλόγως διερωτώνται αν η ευθανασία σε αδύναμους συνανθρώπους μας αποτελεί «αναπόφευκτη πρόοδο, ή ανθρωπολογική οπισθοδρόμηση;» (Λε Φιγκαρό, 4/4/2024, σ. 18).
Η μόδα της «πολιτικής ορθότητας» έχει έρθει προ πολλού και στη χώρα μας. Είχε ξεκινήσει πριν από μερικές δεκαετίες στις Η.Π.Α. ως απόπειρα καταπολέμησης των διακρίσεων απέναντι σε θεωρούμενες ευπαθείς κοινωνικές ομάδες (μαύρους, ομοφυλόφιλους, μετανάστες κτλ.) και για το σκοπό αυτό κρίθηκε σκόπιμη η χρήση «ουδέτερων» και ανώδυνων εκφράσεων σχετικά με τις ομάδες αυτές (για παράδειγμα «έγχρωμος» αντί «μαύρος»). Ως εδώ, κανένας λογικός άνθρωπος με κοινωνικές ευαισθησίες δε θα είχε την παραμικρή αντίρρηση. Γρήγορα όμως η όλη κίνηση, παρά τις αρχικές αξιέπαινες προθέσεις, γενικεύτηκε υπέρμετρα και εξετράπη σε υπερβολές, για να εξελιχτεί τελικά σε de facto φίμωση της γλώσσας με μια σειρά απλές διαδικασίες. Συγκεκριμένα, προβλήθηκαν και υπογραμμίστηκαν κατά κόρον ορισμένες αρνητικά φορτισμένες και άκρως δυσφημιστικές λέξεις (ανισότητα, διακρίσεις, σεξισμός, ξενοφοβία, εθνικισμός, ρατσισμός, φασισμός κτλ.). Και ταυτόχρονα οι λέξεις αυτές χρησιμοποιήθηκαν ως ανεξίτηλα κοινωνικοπολιτικά στίγματα, το καθένα από τα οποία ήταν και με το παραπάνω αρκετό για να καταδικάσει σε «λιθοβολισμό» ή να οδηγήσει σε «θάψιμο» κάθε ανυπακοή ή παρέκκλιση.
Η Κίνα ήταν πολύ πιο μπροστά από τη Δύση όσον αφορά τους κινδύνους της ανατροφής μιας γενιάς ζόμπι
Φανταστείτε ότι ένας κακός του Τζέιμς Μποντ αποφάσισε να επιτύχει την παγκόσμια κυριαρχία όχι με στρατούς ή drones αλλά μέσω του εγκεφάλου μας. Μπορεί να χειραγωγήσουν το μυαλό μας για να μας εθίσουν σε κόσμους φαντασίας, να μας στρέψουν τον έναν εναντίον του άλλου και να μειώσουν την ικανότητά μας να συγκεντρωνόμαστε.
Πρόσφατα, ο ομότιμος καθηγητής τού Πανεπιστημίου Λέστερ, ψυχαναλυτής και «αντιψυχολόγος», δρ. Ιάν Πάρκερ σε δύο αίθουσες τής Αθήνας παρουσίασε το νέο βιβλίο που το συνυπέγραψε με τον καθηγητή Νταβίντ Παβόν-Κονέγιαρ με τον τίτλο «Ψυχανάλυση και επανάσταση: Κριτική ψυχολογία για τα κινήματα απελευθέρωσης».
Καίτοι ο ίδιος είναι ψυχαναλυτής, εν τούτοις δηλώνει «αντιψυχολόγος», επειδή στις ημέρες μας παρατηρείται «η αλλοτρίωση τών αξιών» και «η ψυχολογικοποίηση στην οποία έχουν περιέλθει οι κοινωνίες». Αν και εργάσθηκε ως «ψυχαναλυτής» για 30 χρόνια, παρατηρεί ότι «η ψυχολογία εμπορευματοποιείται».
Ανέλυσε την σκέψη του, ως καρπό μακροχρόνιας ενασχολήσεως με το θέμα αυτό, σε συνέντευξη που παρεχώρησε στον Αθανάσιο Κατσικίδη (Καθημερινή 10-3-2024).
«Η έκταση του εκβαρβαρισμού της γλώσσας μας είναι τραγική και αναρωτιέμαι αν είναι τυχαία»
«Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική… Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου στις αμμουδιές του Ομήρου…» έγραψε ο Οδυσσέας Ελύτης στο «Άξιον Εστί». Ευτυχώς που δεν ζει για να θαυμάσει τον εκβαρβαρισμό της.
Ο λανθασμένος τρόπος που αντιμετωπίζουν οι γονείς τα προβλήματα που συνήθως εμφανίζουν τα παιδιά τους, ήδη από την παιδική ηλικία, φαίνεται να είναι μία από τις βασικές αιτίες, που δημιουργεί, συντηρεί και αυξάνει την αντικοινωνική, βίαιη και επιθετική τους συμπεριφορά.
Πρώτον: Η λεγόμενη εφηβική βία δεν έχει όριο ηλικίας όπως σε παλαιότερους καιρούς. Τα 13χρονα έχουν αναβαθμισθεί σε 17χρονα. Δεύτερον: Η λεγόμενη εφηβική βία δεν περιορίζεται στον χώρο του σχολείου. Μπορεί να εκδηλωθεί στον δρόμο ή ακόμη και στο σπίτι του θύματος. Τρίτον: Η λεγόμενη εφηβική βία έχει κοινωνική υπεραξία. Αν σε άλλες εποχές περιοριζόταν στη μικρή κοινότητα των αυτοπτών, τώρα αναπαράγεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Δεν φτάνει να κακοποιήσεις κάποιον συμμαθητή σου ή κάποιον αδύναμο συνομήλικό σου. Για να επιτύχει το εγχείρημα πρέπει να το κοινοποιήσεις στο Διαδίκτυο, ακόμη κι αν αυτό συνεπάγεται τον εντοπισμό σου και την ενδεχόμενη τιμωρία σου. Προχθές ανακοινώθηκαν διάφορες ποινές, που έχουν στόχο να περιορίσουν τη βία των ανηλίκων στο σχολικό περιβάλλον. Η επαναφορά της πενθήμερης αποβολής – με κίνδυνο να αποκαλύψω την ηλικία μου, ομολογώ ότι δεν ήξερα πως έχει καταργηθεί. Η αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος όχι μόνο για τα θύματα, αλλά και για τους θύτες. Είναι μια μέθοδος που έχει αποδειχθεί αποτελεσματική στην αστυνομία, όπου μάθαμε ότι οι ανίκανοι του τμήματος των Αγίων Αναργύρων μετατέθηκαν σε άλλα τμήματα. Ας δεχθώ ότι όλ’ αυτά είναι όχι μόνον απαραίτητα αλλά και αποτελεσματικά. «Ο γιος ή η κόρη σας έσπασε στο ξύλο τον συμμαθητή του ή τη συμμαθήτριά του και ως εκ τούτου του επιβάλλεται πενθήμερη αποβολή και αλλαγή περιβάλλοντος». Να πάει αλλού να σπάει στο ξύλο, όχι όμως σ’ εμάς.
Κανένα πρόβλημα δε θα λύσει η ηλεκτρονική πλατφόρμα για την αντιμετώπιση του ενδοσχολικού εκφοβισμού.Το επίπεδο της βίας, της ωμότητας και της σκληρότητας, της παραβατικότητας και της πλήρους περιφρόνησης και των στοιχειωδών κανόνων συμπεριφοράς και ευγένειας από σημαντικό κομμάτι της νεολαίας (και όχι πλέον αποκλειστικά του πιο περιθωριοποιημένου) είναι πλέον πέραν του ορίου συναγερμού. Δηλαδή, δε μιλάμε πλέον για εκφοβισμό, για μπούλινγκ, αλλά για ωμή εγκληματική βία και παραβατικότητα.
Κανείς δεν μπορεί να μπει στη θέση του άλλου. Ποιος από όσους περπατάμε, τρέχουμε και κολυμπάμε μπορεί πραγματικά να μπει στη θέση ενός παιδιού που γεννήθηκε παράλυτο; Αν όμως αυτό είναι οντολογικά και ψυχικά αδύνατο, υπάρχει κάτι άλλο που, αν και εξαιρετικά σπάνιο, υπήρξε δυνατό: να πάρει κανείς τη θέση του άλλου, ενός άγνωστου άλλου, όταν απειλείται η ζωή του. Αυτό έχει γίνει στην Ιστορία, είναι υπαρκτό γεγονός, ξέρουμε ανθρώπους που το έκαναν – θα υπάρχουν ασφαλώς και άλλοι που το έπραξαν και δεν τους ξέρουμε. Ενα από τα κορυφαία σχετικά παραδείγματα είναι του Πολωνού φραγκισκανού ιερέα Μαξιμιλιανού Κόλμπε, κρατούμενου στο Αουσβιτς, ο οποίος ζήτησε και πήρε τη θέση ενός συγκρατούμενού του, παντρεμένου με παιδιά, ο οποίος, μαζί με άλλους εννιά, είχε επιλεγεί να πεθάνει στο υπόγειο μπούνκερ του στρατοπέδου από πείνα και δίψα –δεν είχαν ξεκινήσει ακόμη οι θάλαμοι αερίων του Μπιρκενάου– και πέθανε εκεί, στη θέση του άλλου, στις 14 Αυγούστου 1941.
Αλματωδώς αυξάνεται ο τζίρος των τυχερών παιχνιδιών στην Ελλάδα από την περίοδο της πανδημίας κι έπειτα. «Καμπανάκι» για τον εθισμό στις νεότερες ηλικίες
(1997) Η κυρα-Δήμητρα, γιαγιά του σκηνοθέτη, είναι ογδονταεννιά χρονώ και ζει μόνη της, στο Αρματολικό, ένα ειδυλλιακό χωριό της Πίνδου. Δίπλα από το σπίτι της, κυλάει ο πανάρχαιος ποταμός Αχελώος. Στο σημείο αυτό χτίζεται το φράγμα της Μεσοχώρας, έργο κεφαλής της εκτροπής του Αχελώου. Το σπίτι της γιαγιάς, θα πλημμυρίσει από τα νερά της μεγάλης τεχνητής λίμνης που θα δημιουργηθεί.
Δυο από τα εγγόνια της, ο Δημήτρης και ο Κώστας, γυρίζουν το ντοκιμαντέρ σκιαγραφώντας το πορτρέτο όχι μόνον μιας αντιπροσωπευτικής γυναίκας της Πίνδου αλλά και μιας τραγικής φιγούρας που με απίστευτο ψυχικό σθένος και κουράγιο, συνεχίζει να ζει στον τόπο που γεννήθηκε και αγάπησε.
Το παιδί έχει δικαίωμα στη ζωή, έχει δικαίωμα να μεγαλώνει μαζί με τη μητέρα και τον πατέρα του, να γεννιέται ελεύθερο και όχι να αγοράζεται και να πωλείται. Το παιδί στο ομόφυλο ζευγάρι είναι το άφωνο μέλος μιας «συμφωνίας» στην οποία δεν θα συναινούσε ποτέ.
Άσχημα θά ’ταν να ζήσει κι αυτή ένα παραμύθι, ν’ αφήσει τον κόσμο της, ν’ανεβεί πάνω στα σύννεφα;
Ευάγγ. Αυδίκος, Δρολάπι
Το ερώτημα κρίσιμο. Ποιος διαθέτει πρωτογενώς, κι όχι κατά παραχώρηση, την εξουσία απονομής κι αναγνώρισης δικαιωμάτων στον Άνθρωπο;
Η θρησκεία πρεσβεύει ότι μόνον ο πανάγαθος Θεός έχει δικαιώματα επί των πλασμάτων που δημιούργησε και ειδικά για τον Άνθρωπο έστειλε και τις 10 εντολές για να του θυμίσει και τις υποχρεώσεις του.
Η απρόσωπη Φύση διεκδικεί τα δικαιώματά της (προστασία περιβάλλοντος, πανίδας, χλωρίδας) και τιμωρεί σκληρά όσους τα παραβιάζουν (πλημμύρες, σεισμοί, κλιματική αλλαγή κλπ).
Η σύγχρονη οργανωμένη συμπεριληπτική κοινωνία αναζητεί -κυρίως μέσω του κοινωνικού συμβολαίου- τρόπους αρμονικού συμβιβασμού των επιμέρους (ατομικών και κοινωνικών) δικαιωμάτων με στόχο την ειρηνική συνύπαρξη.
Ο Νόμος δια του “σοφού” νομοθέτη, καλείται να αναγνωρίσει (ατομικά και πολιτικά) δικαιώματα, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι μόνον η σχετικοποίησή τους (σε ειδικές περιπτώσεις κρίσης ή σύγκρουσης) μπορεί να λειτουργήσει υπέρ του συνόλου.
Καθώς τις βουλές του Θεού και της Φύσης δεν τις γνωρίζουμε περιοριζόμαστε στην αποκρυπτογράφηση των σκέψεων/αποφάσεων της Κοινωνίας και του Νομοθέτη.
Στη εποχή μας θριαμβεύει το κίνημα της αφύπνισης, το λεγόμενο WOKE. Στο όνομα της αποκατάστασης αδικιών του παρελθόντος, εις βάρος των μαύρων της Αμερικής, εις βάρος των γυναικών, των ατόμων με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό, των μεταναστών, των διεμφυλικών, το κίνημα αυτό κινητοποιείται συνεχώς, κυρίως στο Διαδίκτυο, αλλά και με ακτιβιστικές ενέργειες, ώστε να ακυρωθεί στον δημόσιο λόγο οποιαδήποτε παρέμβαση δεν είναι σύμφωνη μ’ αυτό. Η κουλτούρα του εξοστρακισμού ή ακύρωσης (cancel culture) απαγορεύει να μιλούν δημόσια άνθρωποι που έχουν αντίθετες απόψεις, καθώς θεωρεί εκ προοιμίου ρατσιστικό τον λόγο τους, καταστρέφει αγάλματα ακόμη και προέδρων των ΗΠΑ που αμφισβητείται σήμερα ο ανθρωπισμός τους, πιέζει ώστε να μη διδάσκονται στα πανεπιστήμια κείμενα όπως τα ομηρικά έπη ή οι αρχαίες τραγωδίες, διότι διαφαίνεται υποτίμηση των γυναικών ή αποδοχή του χωρισμού των ανθρώπων σε ελεύθερους και δούλους, και ζητά να γυρίζονται σειρές ή ταινίες που διαστρέφουν την Ιστορία, όπως για παράδειγμα η μαύρη Κλεοπάτρα, βασίλισσα της Αιγύπτου, για να επέλθει έτσι η κάθαρση από τις αμαρτίες του παρελθόντος.
Ζούμε σε μία εποχή, που τα κέντρα άσκησης εξουσίας έχουν αλλάξει χέρια. Η λήψη αποφάσεων έχει περάσει σε παγκοσμιοποιημένα κέντρα εξουσίας, που με σκοπούς όχι συμφέροντες για το σύνολο της ανθρωπότητας, προχωρούν στην υλοποίηση σχεδίων βήμα- βήμα. Τα κράτη πια κυβερνώνται από πολιτικούς, που η εξουσία τους επεκτείνεται μόνο στις δράσεις επανεκλογής τους. Οι κοινωνίες, όπως γλαφυρά περιγράφει ο Zygmunt Bauman, χάσκουν «ορθάνοιχτες» στις νέες ιδέες, με διάτρητα σύνορα, αποσαθρωμένα όρια, αφομοιωμένες από τον καταναλωτισμό, απορροφημένες στην δημιουργία χαρωπών αυτοεικόνων, ατομιστικές, ολοένα και πιο αποστερημένες από την δυνατότητα συλλογικών αντιδράσεων.
Αν και η απομάκρυνση των παιδιών από τις οθόνες είναι ζωτικής σημασίας για τη συνολική ευημερία και ανάπτυξή τους, στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για μια καθόλου εύκολη μετάβαση
Τι αποτέλεσμα θα είχε κάτι τέτοιο; Tι λένε οι έρευνες, τι λένε οι ειδικοί και τι λένε οι γονείς για την επίδραση των σόσιαλ μίντια στη ζωή παιδιών και εφήβων;
Τον 11ο αιώνα, η Εκκλησία όρισε την 30η Ιανουαρίου για τον κοινό εορτασμό τριών μεγάλων αγίων, που έλαμψαν κατά τον βίο τους με την ευρύτητα των γνώσεων, με την ανάλωση για τον συνάνθρωπό τους, με την ακτημοσύνη τους και με την άκρα συνέπεια μεταξύ λόγων και έργων ακολουθώντας το παράδειγμα του σωτήρος Χριστού. Το 1842 το Πανεπιστήμιο Αθηνών καθιέρωσε για την ελεύθερη Ελλάδα την εορτή των Τριών Ιεραρχών ως ημέρα αφιερωμένη στην Παιδεία και στα Γράμματα. Ήταν ελάχιστο χρέος έναντι της Εκκλησίας, που κατά τη μακρόχρονη δουλεία, διατήρησε, μέσω στοιχειώδους εκπαίδευσης, τη γραπτή ελληνική γλώσσα, αλλά, κυρίως, αποσόβησε τον ολικό εξισλαμισμό και τον αφανισμό του Γένους! Ήταν ελάχιστο χρέος και έναντι του πρώτου κυβερνήτη, που δολοφονήσαμε, κατά προτροπή των ξένων. Αυτού φίλος, ο Ιωάννης Δομπόλης, μετά τον θάνατο του Καποδίστρια, χρηματοδότησε την ανέγερση του πρώτου Πανεπιστημίου της χώρας, που φέρει ως σήμερα το όνομα Καποδιστριακό. Ο φωτισμένος κυβερνήτης αναλώθηκε για την παιδεία του Γένους και στο σύντομο χρονικό διάστημα διακυβέρνησης πραγματοποίησε σπουδαιότατο έργο. Όραμά του ήταν τα ελληνόπουλα να εγκολπωθούν παιδεία θεμελιωμένη στην παράδοσή μας την ελληνορθόδοξη.
“Η Ελληνορθόδοξη Παιδεία των Τριών Ιεραρχών είναι η Παιδεία των Αρχαίων Ελλήνων, η οποία διηθείται μέσα από την Αποκαλυφθείσα από τον Θεάνθρωπο Αλήθεια, μεταμορφώνεται και καθίσταται «πεπληρωμένη» από πάσης πλευράς Παιδεία με σκοπό την ολοκλήρωση του ανθρώπου” .
Αυξάνεται η σεξουαλική κακοποίηση μεταξύ ανηλίκων, νέων και γυναικών καθώς αυτή τροφοδοτείται από τη διαδικτυακή πορνογραφία. Το άσεμνο θέαμα που είχε ήδη διεισδύσει στη ζωή των παιδιών από το διαδίκτυο υποστηρίζεται τώρα και από τα σχολικά προγράμματα συμπεριληπτικής σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης. Υπάρχει ανάγκη για ανάληψη δράσης από τους γονείς και τη πολιτεία για να προστατευθούν τα παιδιά από τη χρήση της, καθώς τόσο τα θύματα όσο και οι θύτες πληθαίνουν.
Η συζήτηση που γίνεται σήμερα για το θέμα του γάμου ατόμων του ιδίου φύλου τείνει να αγνοεί το ευρύτερο πλαίσιο, μέσα στο οποίο διεξάγεται αυτή η συζήτηση. Και το ευρύτερο πλαίσιο είναι η υπαρξιακή κρίση που αντιμετωπίζει σήμερα ο Δυτικός Πολιτισμός, ο οποίος φαίνεται πως έχει κηρύξει έναν ανελέητο πόλεμο σε πάσης μορφής συλλογικές ταυτότητες, προωθώντας ως απόλυτα κυρίαρχο και ανεξέλεγκτο πολιτικό υποκείμενο το “απέραντο” άτομο. Δηλαδή, το άτομο που δεν αντιμετωπίζει κανενός είδους περιορισμούς, ούτε καν από την ίδια τη φύση και που δια των επιλογών του μπορεί να ορίζει τα πάντα, ακόμη και το φύλο του!
Μια μικρού μήκους ταινία για το που μπορεί να οδηγήσει η απρόσεκτη- επιπόλαια δημοσίευση φωτογραφιών παιδιών στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης και γενικότερα στο Διαδίκτυο. Ότι ανεβαίνει στο διαδίκτυο μένει για πάντα εκεί, ακόμα και αν φαινομενικά αυτός που το ανέβασε το κατεβάσει.
Το ημερολόγιο υπήρξε εξαιρετικά χρηστική ανακάλυψη του ανθρώπου, καθώς τον διευκόλυνε τρομακτικά στον προγραμματισμό των εργασιών του. Η παρατήρηση της κίνησης του ηλίου γύρω από τη γη, όπως θεωρούσαν οι αποδεχόμενοι το γεωκεντρικό σύστημα σε πολλούς πολιτισμούς, αποτέλεσε τη βάση του ημερολογίου με τον ορισμό ως έτους τη χρονική διάρκεια πλήρους περιστροφής. Η διακήρυξη από τον Αρίσταρχο τον Σάμιο ότι η γη περιστρέφεται γύρω από τον ήλιο, δεν έγινε αποδεκτή και επί αιώνες οι άνθρωποι των χωρών που ανέπτυξαν τον πολιτισμό επέμεναν στην αποδοχή του γεωκεντρικού συστήματος. Εκείνο που διέφερε στους πολιτισμούς ήταν ο ορισμός της αρχής του ημερολογιακού έτους. Η αλματώδης ανάπτυξη της τεχνολογίας στις δυτικές χώρες υποχρέωσε όλους τους λαούς να υιοθετήσουν, για τη συνεννόηση, ως αρχή του έτους αυτή που έχει καθιερωθεί σ’ αυτές.
Το κοινωνικοπολιτικό σύστημα, μέσω του οποίου εξουσιάζονται και καταδυναστεύονται οι λαοί του πλανήτη έχει ως μόνη αξία το χρήμα. Γι’ αυτό και έχει επιβληθεί στους πολίτες του κόσμου το δόγμα ότι οικονομική ευμάρεια και ευτυχία είναι έννοιες ταυτόσημες. Η αγοραστική δύναμη καθιστά τον καταναλωτισμό ισχυρό. Και η ένταση του καταναλωτισμού έχει ως απόρροια την αύξηση των κερδών των κρατούντων, που στην εποχή μας δεν είναι πλέον οι στα φανερά ασκούντες εξουσία, στην πραγματικότητα υπηρέτες, αλλά οι οικονομικά ισχυροί, που δεν ελέγχουν μόνο τις τράπεζες και τις πανίσχυρες επιχειρήσεις, τις γνωστές με τον όρο πολυεθνικές, αλλά και τις κυβερνήσεις. Ο εθισμός στην κατανάλωση, ώστε με την πάροδο του χρόνου να γίνει αποδεκτός ο καταναλωτισμός ως στάση ζωής, επιχειρείται εξ απαλών ονύχων. Για τα παιδιά πολυεθνική, της οποίας τα αναψυκτικά «δροσίζουν» μεγάλο πλήθος των πολιτών του πλανήτη είχε ετοιμάσει, εδώ και πολλές δεκαετίες, ένα γέρο καλοσυνάτο και ευτραφή, πρότυπο του καταναλωτισμού, πού ταξιδεύει σε έλκυθρο φορτωμένο με δώρα για όλα τα παιδιά του κόσμου! Η αφετηρία στο βορρά δείχνει περίτρανα τη δυτικοευρωπαϊκή καταγωγή της παράδοσης. Οι Αγγλοσάξονες τον αποκαλούν Σάντα Κλάους, οι Γερμανοί Νικολάους, οι Γάλλοι μπαμπά-Χριστούγεννα και άλλοι αλλιώς.
Η μοναξιά είναι από τις συχνότερες δυσκολίες που εκφράζουν οι ηλικιωμένοι. Η δυνατότητά τους να επικοινωνούν με τους συγγενείς και φίλους και να συμμετέχουν στις παλιές τους δραστηριότητες είναι ότι καλύτερο για την ψυχολογία και την υγεία τους, αλλά αυτό δεν είναι πάντα εύκολο.
Αφού έγραψα τη δημοσίευση για το τι μπορεί να μας διδάξει ο Martin Heidegger για την τεχνολογία, συνειδητοποίησα ότι ορισμένοι αναγνώστες μπορεί να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι τα πάντα σχετικά με την τεχνολογία είναι «κακά» – σε τελική ανάλυση, η αντίληψη του Heidegger φαίνεται να είναι πολύ απαισιόδοξη. Πρέπει να πούμε, ωστόσο, ότι ο Γερμανός στοχαστής δεν υποστήριξε την καταστροφή όλων των τεχνικών συσκευών και την επιστροφή σε έναν προμοντέρνο, αγροτικό τρόπο ζωής.
Η δημοκρατία προάγεται όταν οι νέες γενιές εξασκούνται στη συνεργασία από μικρή ηλικία. Διαφορετικά δηλαδή από την ιδεολογική ”κατήχηση” στην οποία επεδόθηκαν με ζήλο τα ελληνικά κόμματα.
“Εσείς εδώ πιο πολύ αγαπάτε τα σκυλιά και τις γάτες παρά τα παιδιά…” μου είπε ο Ρατζάβ (ή κάπως έτσι) την ώρα που περνούσαμε έξω από το τεράστιο “πετ-σοπ” (μεγαλύτερο από το μίνι μάρκετ της γειτονιάς) καθ’ οδόν προς το χρωματοπωλείο προκειμένου να διαλέξουμε χρώματα για το βάψιμο του σπιτιού.
Θεραπεία σε μια νόσο υπάρχει, μόνον, όταν διαγνωστούν τα αίτιά της. Η εφηβική επιθετικότητα, ως εκδήλωση βίαιης και εχθρικής συμπεριφοράς, απασχολεί καθημερινά τη χώρα μας, με θύματα συνομίληκες, συμμαθητές/τριες, γονείς, εκπαιδευτικούς, όπως και αντικείμενα, από χώρους εντός ή εκτός του σχολείου.
Περίληψη ομιλίας της Lila Rose, προέδρου της Live Action, στη Διατλαντική Σύνοδο Κορυφής 2023 στη Ν. Υόρκη, προς τα Ηνωμένα Έθνη, υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του αγέννητου παιδιού.
Το sex και ο σεξουαλισμός δεν ταυτίζονται με τις συζυγικές σχέσεις. Οι σεξουαλικές έχουν μια μονομέρεια και αφορούν τις σωματικές ηδονές, ενώ οι συζυγικές είναι αποτέλεσμα της ψυχικής αλλά και σωματικής ένωσης του άντρα και της γυναίκας. Ο Θεός προίκισε τον άνθρωπο με την έλξη του άλλου φύλου και την απόκτηση απογόνων, διότι αυτό ήταν μια παρηγοριά για την απώλεια της αθανασίας του ανθρώπου. Συνδέθηκε φυσικά με την ηδονή, η οποία είναι ολοκληρωμένη, όταν είναι ψυχοσωματική, ενώ όταν την απομονώσεις και μείνει μόνο στην σωματική ηδονή είναι πρόσκαιρη και επιφανειακή. Η απομόνωση αυτή της ηδονής αποτελεί διαστρέβλωση της έμφυτης αυτής τάσης του ανθρώπου για συνάντηση με το άλλο φύλο.
Κι όταν είσαι με τη μόδα υποτίθεται ότι είσαι με το μέρος της νεότητας. Ωστόσο, δεν αποφεύγονται τα εμπόδια. Αν ως γονιός μιμείσαι τους νέους, δεν μπορείς να επιδράσεις πάνω τους. Εκεί είναι το πρόβλημα.
Καθώς διαφαινόταν ότι ο μετανθρωπισμός αποτελεί μία από τις κυρίαρχες τάσεις για την πορεία της ανθρωπότητας, με την οποία τα μέσα έντυπης και ηλεκτρονικής επικοινωνίας είχαν αναλάβει να μας εξοικειώσουν, η ανάγκη της γράφουσας για κατανόηση του κόσμου σε συνδυασμό με μια ικανή δόση έμφυτης περιέργειας κατέστησαν την αναζήτηση περισσότερων πληροφοριών και την εκπόνηση σχετικής έρευνας μονόδρομο. Η έρευνα αυτή διήρκεσε αρκετούς μήνες και άνοιξε ένα παράθυρο στο αναδυόμενο μέλλον, όπως αυτό μας επισκέπτεται σιγά σιγά, με βασικό χαρακτηριστικό του την ενσωμάτωση μιας ψηφιακής διάστασης μέσω της τεχνολογίας σε κάθε τομέα της ζωής για τη μετάβαση σε μια ψηφιακή εποχή.
Τόσο τα αρχαιολογικά ευρήματα, όσο και οι περιγραφές του Ομήρου μας κάμνουν να πιστεύουμε ότι οι ρίζες οι ελληνικές ξεπερνούν και αυτούς ακόμη τους ομηρικούς χρόνους. Διαπιστώνουμε ακόμη ότι τότε το μεγαλύτερο ιδανικό ήταν ο ηρωισμός. Η ανθρώπινη αξία μετρούνταν με την ανδρεία του πολεμιστή και του αθλητή, των οποίων η φήμη επεκτεινόταν και μετά θάνατον. Οι ήρωες δεν πεθαίνουν, αλλά δεσπόζουν στον χώρο, στον χρόνο και στη μνήμη όλων των συνανθρώπων, εχθρών και φίλων. Με αυτό το πνεύμα είναι γραμμένα τα αριστουργήματα του Ομήρου.
Πρόσφατο ρεπορτάζ από τις ΗΠΑ, που αναδημοσίευσε η «Κ» στην ιστοσελίδα της, αναφέρει ότι οι περικοπές στις «ανθρωπιστικές σπουδές» γίνονται όλο και περισσότερες, καθώς το εν λόγω πανεπιστημιακό πεδίο «δεν προσφέρει θέσεις εργασίας».
Ο πολιτικός κόσμος και φορείς προώθησης ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιωμάτων έχουν αναλάβει πρωτοβουλίες ώστε να χαρακτηρισθεί ως ΓΑΜΟΣ η συμβίωση δύο ατόμων του ιδίου βιολογικού φύλου αναγνωρίζοντας στα ομόφυλα ζεύγη ίσα δικαιώματα με τα ετερόφυλα ζεύγη. Είναι γνωστή η πρωτοβουλία «Εθνική Στρατηγική για την ισότητα των ΛΟΑΤΚΙ», το Μάρτιο του 2021, στην οποία προτείνεται ομάδα μέτρων σε επίπεδα Εκπαίδευσης χωρίς Αποκλεισμούς, Ισοτιμίας στην Εργασία, Θέματα Υγείας, Αιμοδοσίας, Ασύλου, Θέματα Κατάρτισης στον Δημόσιο Τομέα, Προστασίας των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων, θέματα Αστυνομικού Ελέγχου και Προσωρινής Κράτησης, Ρητορικής Μίσους, «Θεραπείες Μεταστροφής», Κοινωνικής Πολιτικής για Ειδικές Ομάδες ΛΟΑΤΚΙ+, Ζητήματα Οικογενειακού Δικαίου: (Πολιτικός) Γάμος – Συγγένεια, Νομικής Αναγνώρισης Ταυτότητας Φύλου, Ζητήματα που αφορούν τα Intersex Άτομα, Δράσεις Ορατότητας και άλλα πολλά.(1,2)
Η άμβλωση δεν είναι απλό θέμα. Αφαιρεί μια παιδική ζωή. Όσες δικαιολογίες και αν επικαλεσθεί η γυναίκα, όσο και αν την απωθήσει, η πράξη διαποτίζει όλη της τη ζωή και την ύπαρξη.
Ζούμε δυστυχώς σε καιρούς εσχατολογικούς και αποκαλυπτικούς, όπου η πνευματική κατάπτωση και αποστασία σε συνδυασμό με την ηθική εξαθλίωση συνθέτουν μια δαιμονική κατάσταση, πρωτόγνωρη στην ανθρώπινη ιστορία. Αποτελεί πλέον κοινή διαπίστωση ότι η εποχή μας, αξιολογούμενη μέσα από τα προφητικά κείμενα της Εκκλησίας μας, έχει όλα εκείνα τα στοιχεία, που αναφέρει ο βιβλικός και πατερικός λόγος, για να θεωρηθεί ως η εποχή της πλήρους καταπτώσεως όλων των αξιών, οι οποίες στήριξαν το ανθρώπινο γένος επί σειρά αιώνων και το διαφοροποίησαν από το αγελαίο ζωικό βασίλειο, όπου δεν υπάρχει ηθική, αλλά κυριαρχούν τυφλά ένστικτα, απλά και μόνο για τη διαιώνιση των ζωικών ειδών.
Συνήθως οι μελετητές της άμβλωσης ερευνούν το θέμα από την πλευρά της γυναίκας. Υποστηρίζουν πως η γυναίκα προχωρά στην άμβλωση για να εξυπηρετήσει τα «δικαιώματα» ή συμφέροντά της, πως επιθυμεί να απαλλαχθεί από τα βάρη της ανατροφής του παιδιού, πως πέφτει θύμα της εκμετάλλευσης των εμπόρων της υγείας κ.α Ποιος είναι όμως ο ρόλος των εξίσου υπεύθυνων με τη μητέρα για τα παιδιά που εκτρώνονται; Ο ρόλος των πατέρων τους δηλαδή; Μήπως αν ήταν ποιο υπεύθυνοι και στήριζαν τη γυναίκα που κυοφορεί το παιδί τους, και η απόφαση της μητέρας θα ήταν διαφορετική;
Ο άνθρωπος, ως «ον ατελές και ελλιπές», έχει ανάγκη την Ελληνορθόδοξη Παιδεία, για να τελειοποιηθεί και να ολοκληρωθεί. Και λέγω «Ελληνορθόδοξη Παιδεία» –και σ᾽ αυτό είμαι απόλυτος– διότι εάν δεν έχουμε αυτή την Παιδεία, τότε θα έχουμε ή μόνο την Ελληνική ή μόνο Ευρωπαϊκή Παιδεία.
Ο Μίλτος Τεντόγλου ξέρει ότι για να ανέβει στο βάθρο χρειάζεται δουλειά και για να παραμείνει εκεί χρειάζεται ψυχή. Ξέρει ότι θα πέσουν πάνω του τα φώτα, για ένα επίτευγμα και όχι για μια ενίσχυση σιλικόνης, για τη σωστή αποτρίχωση στο κατάλληλο σημείο ή για τον δημόσια κατάθεση αυτοθαυμασμού του που μετατρέπεται με θαυμαστή ευκολία σε θαυμασμό του πλήθους στο όνομα μιας νέας μορφής κατασκευής «προτύπων» στον αχανή διαδικτυακό τόπο.
Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για τις νέες ηλεκτρονικές ταυτότητες. Η όλη συζήτηση αναζωπυρώθηκε μετά την από του βήματος της Βουλής σχετική ανακοίνωση του (πρώην, πλέον) Υπουργού Προστασίας του Πολίτη προ ολίγων εβδομάδων για την κυκλοφορία των νέων ταυτοτήτων από τον ερχόμενο Σεπτέμβριο. Βέβαια, η συζήτηση για την μορφή, τις τεχνικές προδιαγραφές και τα ψηφιακά δεδομένα που η νέα ταυτότητα θα περιέχει δεν ξεκίνησε χθες και μάλλον δεν θα ολοκληρωθεί σύντομα.
Στον κόσμο του γάμου και της οικογένειας, όταν η «ισότητα» υποστηρίζει τα συναισθήματα και τις ιδιαίτερες προτιμήσεις κάποιων ενηλίκων, οδηγεί πάντα στην ανισότητα τους πιο αδύναμους, τις γυναίκες και τα παιδιά.
Πάνε κάµποσα χρόνια τώρα που το διεθνές έθιμο τηρείται απαρεγκλίτως. Μόλις ανοίγει η άνοιξη τα τεφτέρια της, αν βέβαια ισχύει ακόμα ο χωρισμός του έτους σε τέσσερις διακριτές εποχές, αρχίζει το πανηγύρι της αριστείας, του ποσοτικοποιημένου κάλλους, της βαθμολογημένης αίγλης νησιών, ακρογιαλιών, λιμνών, ποταμών, ορεινών «απομονωτηρίων», τουριστικών προορισμών εν γένει: «οι εκατό καλύτερες αμμουδιές του κόσμου», «τα δέκα ωραιότερα νησιά», «είκοσι μυστικές “Μπαχάμες” στη Μεσόγειο»… Κι από κοντά, αφού τα ταξίδια ανοίγουν την όρεξη (ιδίως τα καθιστικά ταξίδια, από το σπίτι σου κατευθείαν για άραγμα στο ξενοδοχείο με τις τρεις πισίνες, εκατό μέτρα από τη θάλασσα), «οι πενήντα καλύτερες σαλάτες του κόσμου», «τα είκοσι νοστιμότερα τυριά του ευρωπαϊκού Νότου», «τα 49+1 γευστικότερα πιάτα της Ευρώπης», «τα τριάντα καλύτερα κρασιά»…
Στις αρχές Ιουνίου του 2023, η Dailymail1 αφιέρωσε ένα άρθρο της σε μια πολύ ιδιαίτερη συντροφική σχέση, αυτή της Ροζάνα με τον Έρεν. Ο Έρεν Κάρταλ είναι ένας όμορφος μελαχρινός νεαρός άνδρας με γοητευτικά πράσινα μάτια, που εργάζεται στον ιατρικό τομέα και στον ελεύθερο χρόνο του ασχολείται με το γράψιμο. Σύζυγός του είναι η Ροζάνα Ράμος, μια 36χρονη γυναίκα από το Μπρονξ.
Η εμφάνιση τελευταία της Τεχνητής Νοημοσύνης, μπορεί να δημιουργεί έντονα ερωτήματα και φοβίες για το πώς θα επηρεάσει την πορεία του κόσμου. Οι ειδικοί μάς βεβαιώνουν ότι θ’ αλλάξει τη ζωή μας, θ’ αυξηθεί η ανεργία, θ’ αντικαταστήσει τον άνθρωπο.
Τώρα υπάρχει η Εθνική στρατηγική για τα ΛΟΑΤΚΙ+ Δικαιώματα.(1) Εντυπωσιάζει ότι φλέγοντα οικογενειακά ζητήματα, όπως τα διαζύγια, η άρνηση της μητρότητας, ο δημογραφικός αφανισμός, η απαξίωση της Ελλάδας από τους νέους ως χώρου δημιουργίας, η εγκατάλειψη των ηλικιωμένων και αναπήρων και άλλα πολλά, δεν συγκίνησαν το πολιτικό σύστημα ώστε να οργανώσει «παρελάσεις», να δραστηριοποιηθούν ΜΚΟ, να συσταθούν επιτροπές, να οργανωθούν σεμινάρια και σχολικές δεξιότητες. Για τα «ιδιαίτερα» όμως σεξουαλικά δικαιώματα κινείται γη και ουρανός…
Το δυσάρεστο αποτέλεσμα της προβολής ταινίας με άσεμνο περιεχόμενο σε παιδιά Δημοτικού (1), φέρνει στην επικαιρότητα ένα διαρκώς διογκούμενο φαινόμενο. Την έκθεση των παιδιών μας στη πορνογραφία. Οι απρεπείς εικόνες παρουσιάζονται στα παιδικά μάτια με τη βοήθεια της τεχνολογίας, κυρίως της περιήγησης στο διαδίκτυο. Τώρα δυστυχώς προσφέρεται και στα πλαίσια της σεξουαλική διαπαιδαγώγησης του σχολείου. Γίνεται μέσα από εφαρμογές streaming, υπολογιστές (και συσκευές σχολικής έκδοσης), από τα smartphone και τα tablet που τους χάρισαν οι γονείς τους. Οι εικόνες έρχονται από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τις εφαρμογές και κονσόλες παιχνιδιών, την ύλη εκπαιδευτικών «δεξιοτήτων», μέσω της εικονικής πραγματικότητας, ακόμη και μέσω εφαρμογών βιβλιοθήκης.
Συμμετέχετε σε μια συζήτηση για το φύλο και κάποιος λέει ότι η αποδοχή της τρανς θεωρίας είναι απαραίτητη για να καταρρίψει η κοινωνία μας τα επιβλαβή στερεότυπα για τους άνδρες και τις γυναίκες.
Το τρανσεξουαλικό κίνημα έχει προκαλέσει σύγχυση σε πολλούς ευφυείς ανθρώπους ως προς το φύλο. Είναι οι κατηγορίες του ανθρώπινου φύλου κάτι το εμπειρικά πραγματικό, αμετάβλητο και δυαδικό ή είναι απλώς «κοινωνικές κατασκευές»; Το ερώτημα έχει επιπτώσεις στην πολιτική της νομικής και της υγειονομικής προστασίας των πολιτών, συμπεριλαμβανομένου του ζητήματος κατά πόσον άρρενες μπορούν να αγωνίζονται σε αθλήματα γυναικών, να κρατούνται σε γυναικείες φυλακές και να έχουν πρόσβαση σε χώρους που ιστορικά για λόγους δικαιοσύνης και ασφάλειας διαχωρίζονται με βάση το φύλο.
«Τα εκτρωμένα παιδιά έχουν πια χαθεί. Η ομορφιά τους δεν ολοκληρώθηκε, μηδενίστηκε από μια απόφαση με την οποία και εγώ συμφώνησα… Τώρα έχω αλλάξει, από υπέρ της “επιλογής” σε υπέρ του παιδιού»
Η σταθερή παρουσία ενός πατέρα που αγαπά, φροντίζει και υποστηρίζει τα παιδιά του, είναι η καλύτερη ασπίδα προστασίας απέναντι στη λαίλαπα της ιδεολογίας του φύλου και στις κακές επιδράσεις του περιβάλλοντος.
Ανεκτίμητη η προσφορά τους στην οικογένεια και την κοινωνία!
Η εργασία των γυναικών μέσα στο σπίτι αποτέλεσε τη βάση της επιτυχίας πολλών παραδοσιακών κοινωνιών και οικογενειών. Την ώρα που οι άνδρες εργάζονταν για να προσφέρουν το μεγαλύτερο μέρος του οικογενειακού εισοδήματος, εκείνες διηύθυναν το σπίτι τους και επέβλεπαν την ανατροφή των παιδιών. Ωστόσο στη σύγχρονη κοινωνία ένας τέτοιος ρόλος υποτιμάται. Η γυναίκα που μένει στο σπίτι θεωρείται από κάποιους πως υστερεί. Υποστηρίζεται πως δεν έχει οικονομική – επομένως ατομική – ανεξαρτησία, δεν συνεισφέρει στο οικογενειακό εισόδημα, δεν έχει λόγο και επιρροή στα κοινωνικά δρώμενα, δεν αξιοποιεί τις ατομικές της δυνατότητες.
Οι μητέρες στο σπίτι χαρακτηρίζονται «καταπιεσμένες νοικοκυρές», «υποταγμένες σε σεξιστικούς ρόλους», «τεμπέλες». Για τους λόγους αυτούς πολλές γυναίκες που θα ήθελαν να ασχοληθούν με τα «του οίκου τους», δεν το κάνουν παρά το ότι δεν έχουν οικονομικές ανάγκες ή άλλα σχέδια, και ενώ αναγνωρίζουν τον αναντικατάστατο ρόλο της μητέρας στο σπίτι. Διαβάστε περισσότερα »
Πολλοί πιστεύουν πως η ομοφυλοφιλική συμπεριφορά είναι γενετικά προκαθορισμένη, πως ελέγχεται από κάποιο γονίδιο που όταν υπάρχει την καθιστά αναπόφευκτη. Κατά συνέπεια, το άτομο, η οικογένεια, η κοινωνία δεν έχουν λόγο για αυτή, ούτε υπάρχουν περιθώρια παρέμβασης και αλλαγής εφόσον «η φύση επέλεξε έτσι».
Βέβαια ο άνθρωπος παρεμβαίνει σε καταστάσεις όπου η φύση έκανε μεν τη δική της επιλογή αλλά εκείνος τη κρίνει ανεπιθύμητη. Αυτό συμβαίνει σε συγγενείς ανωμαλίες, κληρονομικά νοσήματα, αλλά και δευτερεύουσας σημασίας χαρακτηριστικά όπως ζητήματα αισθητικής, βελτίωση της συμπεριφοράς, της σωματικής διάπλασης κ.α. Συνεπώς το επιχείρημα «γεννήθηκα έτσι» δεν έχει αξία, διότι εάν ένα χαρακτηριστικό θεωρηθεί ανεπιθύμητο υπάρχει πάντα δυνατότητα παρέμβασης άσχετα αν είναι κληρονομούμενο ή εκ γενετής.
Από πού προέρχεται ο γουοκισμός και ποια είναι τα θεμέλιά του;
Ο Γάλλος φιλόσοφος Jean-François Braunstein που εξετάζει αυτά τα ερωτήματα στο δοκίμιό του «La Religion Woke», συγκρίνει το κίνημα αυτό με την αναβίωση των ευαγγελιστών προτεσταντών, πριν από 200 χρόνια. Κατά τον Braunstein, η woke ιδεολογία έχει αναπτύξει θρησκευτικά χαρακτηριστικά: προσπαθεί ν’ απαντήσει στην έλλειψη μιας ανώτερης αλήθειας που χαρακτηρίζει τη σημερινή μετα-θρησκευτική κοινωνία.
Το 2019 ο πρόεδρος της Γαλλίας Εµανουέλ Μακρόν και η παράταξή του κατέθεσαν τροπολογία για την αλλαγή των οικογενειακών στοιχείων των παιδιών, προτείνοντας αντί “όνοµα πατρός” και “όνοµα µητρός” να αναγράφεται “γονέας Α΄” και “γονέας Β΄” αντίστοιχα[1].
Αν και στην Ελλάδα δεν υπήρξε παρόμοια τροπολογία όμως οι όροι “γονέας Α’” και “γονέας Β΄” εμφανίστηκαν σε παρόμοιες δηλώσεις που κλήθηκαν να υπογράψουν γονείς για θέματα που αφορούν τη λειτουργία των σχολείων και προκάλεσαν την έντονη αντίδρασή τους, όπως αναφέρεται στο διαδίκτυο[2].
Όμως, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και αλλού όπως λ.χ. στο Μπουργκάς της Βουλγαρίας, σύμφωνα με διαδικτυακή ενημέρωση, υπήρξε έντονη αντίδραση γονέων διότι οι αιτήσεις εγγραφής στην Α΄ τάξη του Σχολείου έγραφαν “γονέας Α΄” και γονέας Β΄” αντικαθιστώντας το “πατέρας” και “μητέρα”. Πολλοί γονείς δήλωσαν ότι δεν θέλουν να αντιμετωπίζονται ως πλάσματα χωρίς φύλο και μετά την έντονη αντίδραση τα πεδία “γονέας Α΄” και γονέας Β΄” άλλαξαν στα κλασικά “μητέρα” και “πατέρας”. Η αρμόδια διοίκηση το απέσυρε αποδίδοντάς το σε τεχνικό σφάλμα[3].
Οι θιασώτες και εισηγητές της πρακτικής της αλλαγής των όρων “πατέρας” και “μητέρα” σε “γονέας Α’” και “γονέας Β’” υποστηρίζουν ότι αυτό θα αποτελέσει το τέλος των έμφυλων διακρίσεων και του κοινωνικού ρατσισμού χωρίς βέβαια να εξηγούν για ποιο λόγο ο ένας γονέας να είναι ο “A΄” και ο άλλος να είναι ο “Β’”. Έτσι, ο Μακρόν αιτιολόγησε αυτήν την τροπολογία λέγοντας ότι με αυτόν τον τρόπο θα υπάρξει ένα τέλος στις διακρίσεις και στον κοινωνικό ρατσισμό απέναντι στις μειονότητες και απέναντι σε εκείνους που δεν θα επιθυμούσαν να δηλώσουν το βιολογικό τους φύλο[4].
Υποστηρίζεται επίσης ότι οι όροι “πατέρας” και μητέρα” είναι αναχρονιστικοί χωρίς όμως να μπορούν να δικαιολογήσουν οι εισηγητές αυτής της αλλαγής, πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν διακριτοί οι όροι “πατέρας” και μητέρα” σε όλες τις ανθρώπινες γλώσσες παγκοσμίως από την αυγή της ανθρώπινης ιστορίας έως σήμερα. Μάλιστα, δεν αποτελούν τεχνητό κατασκεύασμα, όπως άλλες λέξεις, αλλά προέκυψαν φυσικά, καθώς οι λέξεις αυτές αποτελούν την αυθόρμητη ομιλία του βρέφους που έρχεται στη ζωή, όπως επισημαίνει η δημοσιογράφος Άντζελα Ζιούτη: “Μα, µα, µα, φώναζαν τα παιδιά τις µανούλες ανά τον κόσµο και έτσι προέκυψε η πιο γλυκιά λέξη του κόσµου. Μαµά… Η µητέρα ‘γεννιέται’ κι αυτή µε την έλευση του παιδιού της, αντιµετωπίζοντας µια εµπειρία που δεν µοιάζει µε καµία άλλη στη ζωή της”[5].
Ο εθισμός στον μηχανισμό των likes και πώς επηρεάζει τη σχέση μας με τον (πραγματικό) κόσμο
Με τα σόσιαλ μίντια «αντί να εργαζόμαστε για να αναπτύξουμε χρήσιμες και αξιέπαινες προσωπικές ιδιότητες, ξοδεύουμε μεγάλη ενέργεια για να βελτιώσουμε το διαδικτυακό πορτρέτο μας», επισημαίνει ο Τζέιμς Ντέιβις.
Είναι ο εθισµός που προκαλούν και τροφοδοτούν τα κοινωνικά δίκτυα ένα νέο «ναρκωτικό»; Πώς έχει ο ψηφιακός κόσμος αλλάξει την κοινωνική και ψυχική ζωή μας; Απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα αναζητεί ο καθηγητής Iατρικής Ανθρωπολογίας και Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Ρόχαμπτον, Τζέιμς Ντέιβις. Στο πρόσφατο έργο του «Sedated: How Modern Capitalism Created Our Mental Health Crisis» επιχειρεί να εξηγήσει γιατί ενώ σε όλους τους τομείς της υγείας η πρόοδος είναι θεαματική, στην ψυχική υγεία τα πράγματα είναι στάσιμα, αν όχι χειρότερα απ’ ό,τι πριν από 40 χρόνια. Ο κ. Ντέιβις μίλησε στην «Κ».
Ειδικοί εξηγούν στην «Κ» ότι σήμερα βιώνουμε μια μετάβαση από την κλασική παραβατικότητα των ανηλίκων –τους μικροδιαβόλους, τους ταραξίες, τους τσαμπουκάδες– σε μια πρώιμη εγκληματικότητα ενηλίκων με οργάνωση, βία, όπλα.
Η 14χρονη βρισκόταν μόνη της σε πιτσαρία της γειτονιάς στον Εύοσμο Θεσσαλονίκης, όταν η ομάδα των κοριτσιών που την παρενοχλούσαν το τελευταίο διάστημα της ζήτησε να βγει για λίγο έξω, που «την ήθελε κάτι». Την οδήγησαν πίσω από το δημαρχείο και άρχισαν να τη χτυπούν, ενώ κάποια βιντεοσκόπησε το περιστατικό και το ανέβασε στο ΤikΤok. Σε ένα άλλο βίντεο, ένα 12χρονο αγόρι εμφανίζεται να κακοποιείται σεξουαλικά από έναν 13χρονο. Φόντο ένα ανώνυμο χωριό της Βόρειας Ελλάδας. Αυτά που «δεν συμβαίνουν εδώ», συμβαίνουν. Το παραμύθι μιας αμόλυντης αφετηρίας, μιας άσπιλης παιδικότητας, μιας αθώας χώρας γκρεμίζεται με πάταγο. Έχουμε και τα (πολλά) βίντεο που το αποδεικνύουν.
Οι σεξουαλικές σχέσεις προ του γάμου και οι πολλαπλοί σύντροφοι αυξάνουν την πιθανότητα διαζυγίου 2-3 φορές!
Είναι σχεδόν κανόνας οι νέοι να συγκατοικούν και να έχουν σεξουαλικές σχέσεις πριν το γάμο τους. Αυτό θεωρείται «φυσιολογική κατάσταση» για όσους ο γάμος είναι τυπικό ζήτημα, ενώ από τους υποστηρικτές του γάμου δικαιολογείται ως «δοκιμή» για το αν η επικοινωνία εντός γάμου θα είναι επιτυχημένη. Διαβάστε περισσότερα »
Η καινοφανής «θεωρία του φύλου» επανέρχεται διαρκώς στην επικαιρότητα, σε θέματα όπως η διαβόητη «θεματική εβδομάδα» στα σχολεία, ο γάμος των ομοφύλων και το δικαίωμά τους στην υιοθεσία, η «επιλογή φύλου» των εφήβων κ.α. Ενδεδυμένοι τον μανδύα της επιστημονικής αυθεντίας, οι οπαδοί της θεωρίας αυτής επιθυμούν να καθορίσουν την κρατική πολιτική σε όλο το φάσμα των σχετικών με το φύλο ζητημάτων. Παράλληλα, ο εξορισμός κάθε αντίθετης άποψης στην ομιχλώδη κατηγορία του ανορθολογισμού, του σκοταδισμού και της μισαλλοδοξίας, ακυρώνει εκ των προτέρων κάθε προσπάθεια σοβαρού δημόσιου διαλόγου γύρω από τα θέματα αυτά. Ο νέος Λόγιος Ερμής επιχειρεί μια πρώτη παρουσίαση της θεωρίας του φύλου και των πολιτικών, κοινωνικών και ψυχολογικών προεκτάσεών της.
Όσα ζευγάρια στήριξαν τη σχέση τους ξεπέρασαν τα προβλήματα και έζησαν ευτυχισμένα.
Δεν είναι λίγα τα ζευγάρια που δυσκολεύονται μετά την απόκτηση ενός ή περισσοτέρων παιδιών. Αλλάζουν τα δυναμικά στη σχέση τους, προκύπτουν νέες ανάγκες και ισορροπίες ενώ τρίτα άτομα παρεμβάλλονται συχνά δίνοντας λάθος συμβουλές. Παραθέτουμε έρευνα που δείχνει πως όταν το ζευγάρι επιμείνει και στηρίξει στην σχέση του, τα χρόνια που ακολουθούν είναι ευτυχισμένα. Αξίζει λοιπόν το κόπο οι νέοι γονείς να μείνουν ενωμένοι στηρίζοντας τα παιδιά τους και ο ένας τον άλλο.
Εισήγηση στο 38ο Παιδαγωγικό Συνέδριο της Χριστιανικής Εστίας Πατρών με θέμα «Αναζητώντας τη χαμένη Παιδικότητα στα σημερινά παιδιά», στις 4 και 5 Φεβρουαρίου 2023. Πρώτη τμηματική δημοσίευση στην εφημερίδα «Ο Εκκλησιολόγος» 803/ 25-02-2023. Διαβάστε περισσότερα »
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΙΚΑ αποκλειστικό φαινόμενο των ελληνικών τηλεοπτικών μέσων η εξοντωτική κάλυψη μιας μεγάλης καταστροφής με πολλά θύματα.
Ο επικρατών όρος και μόνο («εθνική τραγωδία»), όσο κυριολεκτικός κι αν μοιάζει συμπυκνώνοντας όλο το ανείπωτο δράμα της περίστασης, αναφέρεται σε ένα είδος της μυθοπλασίας και δίνει το έναυσμα για πλήθος δημοσιογραφικών υπερβάσεων που ξεφεύγουν από το λεπτομερές ρεπορτάζ και την ανάλυση των γεγονότων και χτυπάνε απευθείας στο, ευάλωτο ήδη, κοινό θυμικό.
Τα «μεγάλα» ελληνικά κανάλια όμως αυτό το έχουν αναγάγει σε φάμπρικα, σε ένα είδος τέχνης. Μακριά από μας ο ελληνικός εξαιρετισμός (είτε για καλό είτε για κακό), πραγματικά όμως δυσκολεύεται κανείς να φανταστεί οποιαδήποτε άλλη τηλεόραση στον πλανήτη να επιδίδεται σε τέτοιο κανιβαλικό ξεζούμισμα μιας εθνικής καταστροφής.
Τι είναι γυναίκα; Προκλητική και ενοχλητική ερώτηση… Υπάρχουν φύλα; Είναι «κοινωνική κατασκευή» οι ρόλοι των φύλων και τα ίδια τα φύλα; Μπορεί πράγματι μια γυναίκα να «παγιδευτεί στο σώμα ενός άνδρα»; Μπορεί ένας άνδρας να διεκδικήσει να θεωρείται «γυναίκα» κάνοντας μία απλή δήλωση συναισθημάτων; Το να γεννηθείς γυναίκα δεν σημαίνει απολύτως τίποτα; Πιστεύαμε μέχρι τώρα ότι το να είσαι γυναίκα έχει σχέση με τη βιολογία, αλλά τώρα τελευταία θέλουν να μας διαβεβαιώνουν ότι αυτό πια δεν ισχύει. Διαβάστε περισσότερα »
Όλοι το υποπτεύονταν, αλλά τώρα πλέον είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός: Η εκμάθηση αρχαίων ελληνικών στα παιδιά τα ωφελεί ποικιλοτρόπως. Κοντολογίς, τα κάνει εξυπνότερα, κοινωνικότερα, διευρύνει τους ορίζοντές τους, βελτιώνει την ορθογραφική ικανότητά τους, τη μνήμη, την αναγνώριση του προφορικού λόγου! Ο άνθρωπος πίσω από την τεκμηρίωση της ευμενούς επίδρασης των αρχαίων ελληνικών στα παιδιά είναι η Άννα Γραβάνη, πτυχιούχος Ψυχολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και ο ιθύνων νους της διπλωματικής εργασίας με τίτλο «Υπάρχουν οφέλη από την εκμάθηση των αρχαίων ελληνικών για τη γλωσσική – γνωστική ανάπτυξη των παιδιών (ομιλητών) της νέας ελληνικής γλώσσας;».
Η πρωτοποριακή μεταπτυχιακή έρευνά της έγινε δεκτή από τη Σχολή Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Dundee (Σκοτία). Όπως μας εξήγησε η ίδια, «η εκμάθηση μιας γλώσσας συνδέεται με πτυχές της ψυχικής και της γνωστικής λειτουργίας του ατόμου. H Γνωστική Ψυχολογία μελετά πώς ένα άτομο αποκτά γνώση. Οι γνωστικές λειτουργίες, μέσω των οποίων κατακτούμε τη γνώση, είναι η αντίληψη, η μνήμη, η γλώσσα, η σκέψη, η ικανότητα επίλυσης προβλημάτων». Σκοπός της έρευνάς της ήταν να εξετάσει αν η εκμάθηση των αρχαίων ελληνικών έχει θετικό αντίκτυπο στη γνωστική ανάπτυξη των παιδιών. Στην έρευνα χρησιμοποίησε τεστ αξιολόγησης γλωσσικών – γνωστικών λειτουργιών και εκεί έγινε σύγκριση δύο ομάδων (παιδιά που παρακολουθούσαν μαθήματα αρχαίων ελληνικών και παιδιά που δεν είχαν επαφή με τα αρχαία ελληνικά). Τα αποτελέσματα – συμπεράσματα της έρευνας έδειξαν ότι «υπήρξαν οφέλη από την εκμάθηση των αρχαίων ελληνικών στους ψυχογλωσσικούς τομείς: ορθογραφική ικανότητα, αναγνώριση γραπτού λόγου (ανάγνωση), αναγνώριση προφορικού λόγου, απόδοση εννοιών – ορισμός λέξεων, μνημονική ικανότητα και μορφολογική και σημασιολογική επεξεργασία σύνθετων λέξεων». Η συζήτηση μαζί της είναι διαφωτιστική… Διαβάστε περισσότερα »
Η σχέση με το κινητό και το τάμπλετ ξεκινάει πριν από το σχολείο. Οι ειδικοί της εκπαίδευσης και της παιδικής υγείας βλέπουν ήδη τις επιπτώσεις της ψηφιακής ζωής στην πρόσληψη της γνώσης και τη συγκέντρωση
Πολλά παιδιά «παίζουν» με το τάμπλετ των γονιών τους ή διαθέτουν τα ίδια τάμπλετ ή κινητό ήδη από δύο ετών! Φωτ. GETTY IMAGES
Στην ιστορία διαχρονική είναι η διαπάλη μεταξύ των ηγετικών προσώπων με υγιή ήθος και φρόνημα και των δημαγωγών. Όταν ο λαός ακολουθεί τους πρώτους, διανύει περίοδο ακμής, όταν τους δεύτερους παρακμής. Βέβαια για να γίνει η διάκριση των δύο κατηγοριών απαιτείται η θέσπιση κριτηρίου γενικά αποδεκτού και εδώ έγκειται η μεγάλη δυσκολία. Πώς θα γίνει κάποιο κριτήριο γενικά αποδεκτό, ώστε να προχωρήσουμε σ’ αυτή τη διάκριση; Ας προβάλλουμε κάποιο και ας ερευνήσουμε στη συνέχεια τις αντιγνωμίες. Υγιή ήθος και φρόνημα έχουν τα πρόσωπα, στα οποία υπάρχει πλήρης ή κατά το δυνατόν πλήρης ταύτιση λόγων και έργων. Γράφουμε κατά το δυνατόν, επειδή στον άνθρωπο εμφιλοχωρούν αδυναμίες, που δεν επιτρέπουν την ταύτιση στον απόλυτο βαθμό. Γίνεται αυτό το κριτήριο καθολικά αποδεκτό από το σύνολο των προσώπων; Ασφαλώς όχι, και ο λόγος είναι απλός. Οι δημαγωγοί διακρίνονται για την τρομακτική απόκλιση μεταξύ λόγων και έργων και ουδείς στην ιστορία αποδέχθηκε ότι ανήκει στην τάξη αυτή. Διαβάστε περισσότερα »
*Η Eugenie Bastie, διακεκριμένη δημοσιογράφος της εφημερίδας Le Figaro και συγγραφέας, πραγματοποίησε μια διάλεξη στη Γαλλική Ακαδημία Ηθικών και Πολιτικών Επιστημών, τη Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2022 την οποία και αναπαράγουμε.(ν.Λ.Ε.)
Θα ήθελα να ξεκινήσω αυτή την ανακοίνωση με ένα απόσπασμα του Τσέστερτον. Στη συλλογή του, Αιρετικά, γράφει πως, αύριο, «θα χρειαστεί να ανάψουμε φωτιές για να αποδείξουμε ότι δύο και δύο κάνουν τέσσερα· να τραβήξουμε το ξίφος για να αποδείξουμε ότι τα φύλλα είναι πράσινα το καλοκαίρι (…)· να παλέψουμε για ορατά θαύματα σαν να ήταν αόρατα».
Μιλώντας μπροστά σας, σήμερα, για τη «διάσωση της διαφοράς μεταξύ των φύλων», νιώθω σαν να βγάζω το σπαθί μου για να αποδείξω ότι τα φύλλα είναι πράσινα το καλοκαίρι. Και όμως, σε αυτό το σημείο έχουμε φθάσει. Σε μια εποχή όπου κυριαρχούν τα emoji «έγκυος άντρας», η αποφυλοποίηση των μπάρμπεκιου [Να πάψει το μπάρμπεκιου να είναι «ανδρική υπόθεση», όπως διεκδικείται από έναν ορισμένο φεμινισμό (σ.τ.μ.)] και ο τρανς ως η νέα εμβληματική φιγούρα της πλανητικής επανάστασης, φαίνεται ότι είναι πράγματι απαραίτητο να τραβήξουμε, αν όχι το σπαθί, τουλάχιστον την πένα μας, για να υπερασπιστούμε το ορατό θαύμα που είναι η διαφορά των φύλων ωσάν να ήταν αόρατο.
Το περιεχόμενο των διαλόγων που έχουν την πρωτοκαθεδρία στις μέρες μας, πολύ συχνά αφορούν την κατάθλιψη, την έλλειψη ύπνου, και σε ένα πολύ μεγαλύτερο βαθμό την κόπωση από τα εξαντλητικά εργασιακά ωράρια. Σκεφτείτε μόνο πόσοι από τους κοντινούς σας ανθρώπους παραπονιούνται για υπερκόπωση, έχουν μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια, γκρινιάζουν για πόνους στη μέση καθώς και για μυοσκελετικές παθήσεις από την ορθοστασία ενώ παράλληλα παραπονιούνται για αϋπνίες, και το εξοντωτικό εργασιακό στρες. Ακόμα, συζητούν για τις κρίσεις πανικού για τα deadlines, και το γεγονός ότι καθημερινά τους βασανίζουν ασταμάτητες ημικρανίες. Πολλές φορές νιώθουμε σαν χάμστερ σε έναν τροχό που γυρίζει αέναα χωρίς παύση. Τις τελευταίες δεκαετίες, η έννοια της εργασιακής εξουθένωσης συζητείται και αναλύεται εκτενέστερα. Το 2019, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) την προσδιόρισε ως ένα σύνδρομο που προέρχεται από ένα επαγγελματικό φαινόμενο.
Απ΄ ότι φαίνεται η παραδειγματική ασθένεια του 21ου αιώνα δεν είναι πλέον η μόλυνση που προκαλούν τα βακτήρια ή οι ιοί, αλλά οι νευρολογικές ασθένειες – όπως η κατάθλιψη, η διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας (ADHD), η οριακή διαταραχή προσωπικότητας (BPD) και κυρίως το σύνδρομο εργασιακής εξουθένωσης, γνωστό και ως σύνδρομο του Burn-out. Σε αυτό το τελευταίο θα σταθούμε στο παρόν άρθρο και θα επιχειρήσουμε να κατανοήσουμε από πού προκύπτει αυτό, και τι έχει αλλάξει στη κοινωνία μας που εντατικοποιεί το φαινόμενο της συλλογικής κούρασης;Διαβάστε περισσότερα »
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι ηλεκτρονικές συσκευές έχουν μπει για τα καλά στις οικογενειακές μας στιγμές! Χρόνο με το χρόνο αυξάνεται ο αριθμός των ενηλίκων που χρησιμοποιούν το διαδίκτυο, διαθέτουν smartphone και καλύπτουν με αυτά σημαντικό μέρος της κοινωνικής και επαγγελματικής τους δραστηριότητας. Όμως, πώς επιδρά η χρήση αυτών των συσκευών στις σχέσεις μέσα στην οικογένεια και το ζευγάρι;
Η παιδεία θεωρείται ακόμη και σήμερα, οπότε εξέλιπε κάθε ίχνος της, πολύτιμο εφόδιο παιδιών και εφήβων, που, κατά τον άκρως υποκριτικό ισχυρισμό μας, αποτελούν το ελπιδοφόρο μέλλον της κοινωνίας μας. Γι’ αυτό και κοπτόμαστε ότι κάνουμε τα πάντα, ώστε να τους την προσφέρομε πλουσιοπάροχα. Έτσι νομίζουμε, γιατί και εμείς, οι μεγάλοι, είμαστε άμοιροι παιδείας έχοντας επιφέρει φοβερή σύγχυση των εννοιών παιδεία και εκπαίδευση. Το θλιβερό είναι ότι το σχολείο, στο οποίο έχουμε παραδώσει τα παιδιά μας, μη έχοντας τη διάθεση να ασχοληθούμε μαζί τους, εν πολλοίς έπαυσε να προσφέρει ακόμη και εκπαίδευση, γι’ αυτό και ανθίζει η λεγόμενη, κακώς, παραπαιδεία αντί παρεκπαίδευση. Η δυτική κοινωνία ήδη κατά τον Μεσαίωνα είχε δομηθεί στη βάση της απόκτησης γνώσης, η οποία όμως ήταν προσιτή μόνο στους οικονομικά ισχυρούς. Ακόμη και η θεολογία στη Δύση έδινε προτεραιότητα στην απόκτηση γνώσης, ως μέσου για την κατανόηση του Θεού. Αλλά ο Θεός κατανοείται μόνο μέσω της κάθαρσης, την οποία ακολουθεί ο φωτισμός και η θέωση. Γι’ αυτό και ο λαός μας, ο οποίος υπέφερε φρικτή επί αιώνες δουλεία, λόγω των κριμάτων του, φρόντιζε να μαθαίνουν τα παιδιά του θεοτικά γράμματα. Η αντίληψη αυτή ανετράπη σταδιακά υπό την επίδραση των δυτικών, που μας απελευθέρωσαν, για να μας καταστήσουν δούλους τους. Σημαντική βοήθεια στην αποδόμηση της παράδοσής μας προσέφεραν οι «διαφωτισμένοι» στη Δύση ομογενείς, οι οποίοι στελέχωσαν τον κρατικό μηχανισμό με την εύνοια των «προστατών» μας, εκφράζοντας με το έργο τους την ευγνωμοσύνη τους για την εύνοια αυτή. Υπό τις συνθήκες αυτές ερμηνεύεται κατά τρόπο απλό η τραγική κρίση αξιών, που μαστίζει τη σύγχρονη ελληνική κοινωνία.
Για να ικανοποιηθούν τα «σεξουαλικά δικαιώματα» εκείνων που τα ανέλαβαν…
Αυτός που είχε μητέρα και πατέρα που του στάθηκαν από τη στιγμή που ήταν αγέννητος μέχρι που έκλεισαν τα μάτια τους, αυτός που τους στερήθηκε σα παιδί και έκλαψε βλέποντας να έχουν μόνο οι άλλοι, αυτός μόνο μπορεί να καταλάβει τι σημαίνει για ένα παιδί να μεγαλώνει και να μην έχει δική του μητέρα ή πατέρα…Διαβάστε περισσότερα »
Τι είναι ο ψηφιακός αυτοτραυματισμός και αυτοεκφοβισμός. Ποια είναι τα κίνητρα των εφήβων που στρέφονται σε αυτόν. Τι μπορεί να υποκρύπτουν οι συμπεριφορές αυτές. Πως να τους βοηθήσετε
Ως έναν από τους μεγαλύτερους σύγχρονους ηθοποιούς, χωρίς μεγάλη εργογραφία και περιορισμένης φήμης σε παγκόσμιο επίπεδο, έχω ξεχωρίσει τον Ρώσο-Νορβηγό Pyotr Nikolayevich Mamonov. Γεννηθείς στη Μόσχα το 1951, μουσικός και μουσικοσυνθέτης της ροκ, ως ηθοποιός έχει συμμετάσχει σε 14 κινηματογραφικά φιλμ. Πολυτάραχη ζωή που μετά τα 40 της έτη βρήκε ξεκούραση στον Ορθόδοξο Χριστιανισμό. Κρατώντας το τελευταίο δεδομένο στο πίσω μέρος του μυαλού μου, από τις συμμετοχές του σε κινηματογραφικά πρότζεκτ, ξεχωρίζω και προτείνω συχνά σε σινεφίλ φίλους δύο αριστουργηματικές ερμηνείες του. Το Ostrov (Pavel Lungin/2006) – π. Ανατόλιος – και το Tsar (Pavel Lungin/2009) – Ιβάν ο Τρομερός.
Πρόκειται για δύο κόντρα ρόλους που συναντιούνται κάπως στο γεγονός πως πρόκειται για δύο αρκετά φευγαλέες προσωπικότητες, αν και σε αντίθετες τροχιές και πεποιθήσεις. Η διαφορά τους είναι πως ο ένας είναι άγιος που το παίζει τρελός (φαντασιακός αλλά μελετημένος και βασισμένος πάνω σε αληθινούς χαρακτήρες τέτοιας πάστας) και ο άλλος είναι τρελός που το παίζει άγιος (και ιστορικό πρόσωπο).
Με το άνοιγμα των σχολείων ονειρεύτηκα πως πολιτικοί και πολίτες ένα Σεπτέμβριο συμφωνήσαμε ανακωχή για λίγες ημέρες. Σκοπός, να υπάρξει ένας μεταξύ μας γόνιμος διάλογος για το τι Παιδεία επιθυμούμε και τι εκπαίδευση μας χρειάζεται, ώστε όλη η σπουδάζουσα νεολαία να έχει πετυχημένη σύγχρονη εκπαίδευση, να αγαπήσει την Πατρίδα μας και να θέσει ως σκοπό ζωής να την βοηθήσει να αναπτυχθεί περαιτέρω και να προοδεύσει. Ως Έλληνες έχουμε από τους προγόνους μας πολλά εφόδια για μια σωστή πρωτοπόρο Παιδεία και είναι λάθος να μην τα αξιοποιούμε. Διαβάστε περισσότερα »
Οι οικογένειες και τα παιδιά που συνεργάζονται στις δουλειές του σπιτιού μπορούν να αποκομίσουν πολλά οφέλη.
Όλοι πιθανότατα έχουμε παραπονεθεί για τις δουλειές του σπιτιού κάποια στιγμή στη ζωή μας. Είναι καθημερινές, ατελείωτες αλλά πάλι τόσο αναγκαίες! Πολλοί γονείς δεν απασχολούν τα παιδιά τους σ΄ αυτές, συχνά και οι ίδιοι τις αναθέτουν αλλού. Πιστεύουν πως είναι χαμένος χρόνος, προκαλούν κούραση, δεν είναι οικονομικά προσοδοφόρες, ίσως και να τις θεωρούν ταπεινωτικές. Για τα παιδιά τους επιλέγουν να ασχοληθούν αντί για αυτές με το παιγνίδι, την μόρφωσή τους, μια έξοδο με φίλους… Αλλά τα πράγματα δεν είναι έτσι. Οι ομαδικές οικογενειακές δραστηριότητες που εξυπηρετούν τις πρακτικές ανάγκες ενός σπιτικού, ακόμη και αν δεν είναι επιστημονικές ή πνευματικές ή ψυχαγωγικές αποφέρουν σπουδαία οφέλη αρκεί να γίνονται με τη κατάλληλη διάθεση. Και εδώ την ευθύνη την έχουν οι γονείς. Διαβάστε περισσότερα »
Φύλα – Γάμος – Οικογένεια – Συμβολή στον δημόσιο διάλογο [Λάρισα, 29 Ιουνίου 2022]
Δήλωση: Συμμετέχουμε με το κίνημα «Μαμά, Μπαμπάς και Παιδιά» στη σημερινή εκδήλωση, η οποία έχει θέμα τον ομόφυλο γάμο και τις ιδιαίτερες συνθήκες που δημιουργεί μέσα στην οικογένεια. Το κίνημά μας είναι αντίθετο στο γάμο των ομόφυλων ατόμων θεωρώντας ότι κακοποιεί και προσβάλλει την ανθρώπινη φύση, αδικεί τα παιδιά, αλλοιώνει το χαρακτήρα της οικογένειας, απομακρύνει τον άνθρωπο από τις πνευματικές και βιολογικές του ρίζες, επιτίθεται στην θρησκευτική και επιστημονική συνείδηση και την ελευθερία του λόγου, ενώ δημιουργεί τεράστια κοινωνικά βάρη και αδικίες. Για εμάς ΔΕΝ υπάρχει άλλος γάμος εκτός από τον Ορθόδοξο Χριστιανικό γάμο των δύο ετερόφυλων συζύγων που ζητούν την ευλογία του Θεού για την κοινή και έως την αιωνιότητα συμπόρευσή τους.
Το «Μαμά Μπαμπάς και Παιδιά», κίνημα υπέρ της παραδοσιακής οικογένειας ευχαριστεί το Σύλλογο Πολυτέκνων Λαρίσης και περιχώρων για την τιμητική πρόσκληση προκειμένου να συζητήσουμε με θέμα τον ομόφυλο «γάμο» και το πώς αυτός επηρεάζει την παραδοσιακή οικογένεια, αυτή δηλαδή που αποτελείται από έναν βιολογικό άνδρα και μία βιολογική γυναίκα που είναι σύζυγοι και μεγαλώνουν από κοινού τα δικά τους παιδιά.Διαβάστε περισσότερα »
Παρ΄ όλο που τα social media αποτελούν την πρώτη επιλογή των πολιτών για επικοινωνία και ενημέρωση, οι προκλήσεις και οι αλλαγές στον κυβερνοχώρο φαίνεται να είναι… ατελείωτες.
Από μόνο του το φυσικό σχέδιο της δημιουργίας εκφράζει την αναγκαιότητα για κάθε παιδί να έχει ένα πατέρα. Για να συλληφθεί και να υπάρξει ένα παιδί απαιτείται πατέρας και μητέρα. Ωστόσο, πέρα από αυτό το γεγονός, έχουν διαπιστωθεί ευεργεσίες στην ανατροφή των παιδιών που προέρχονται αποκλειστικά από την πατρότητα και αυτές είναι αδιαμφισβήτητες και αναντικατάστατες. Η άριστη αγωγή και κοινωνικοποίηση του παιδιού απαιτεί και την παρουσία πατέρα στη ζωή του και μάλιστα του δικού του πατέρα.
Παρουσιάζουμε συμπεράσματα μελετών που αναδεικνύουν την αξία του πατέρα της οικογένειας για την ευημερία και την κοινωνική πρόοδο των παιδιών του. Διαβάστε περισσότερα »
«Τα φωτογραφικά φίλτρα δημιούργησαν μία μορφή κοινωνικής δυσμορφίας»
Η κατάχρηση στις εφαρμογές του ρετούς μπορεί να βλάψει την υγεία. Με τη selfie, το τυποποιημένο “ινσταγκραμικό πρόσωπο” έχει εισβάλει στα κοινωνικά δίκτυα.
Séverine Pierron
Le Monde, 19.01.2020
Ένα απόσπασμα από τη συνέντευξη της S. Pierron με τον ψυχίατρο Michael Stora.Διαβάστε περισσότερα »
Οδυνηρό είναι το θέμα του διαζυγίου στην πατρίδα μας.(1) Η Ελληνική οικογένεια δοκιμάζεται καθώς ο αριθμός των γάμων μειώνεται -με αύξηση του ποσοστού πολιτικών γάμων και συμφώνων συμβίωσης (2)– ενώ ο αριθμός των διαζυγίων αυξάνεται και μάλιστα σε οικογένειες με παιδιά. (1) Οι περισσότεροι γονείς σήμερα ξεκινούν άπειροι σε θέματα οικογένειας αλλά ακόμη χειρότερα στερημένοι κατόπιν δικής τους επιλογής από την βοήθεια του Θεού. Ο Ορθόδοξος χριστιανικός γάμος και ο χριστιανικός αγώνας κάνουν θαύματα και δίνουν φτερά στην οικογένεια και τα παιδιά! Ποιος όμως το καταλαβαίνει; Ας δούμε τις δυστυχείς συνέπειες της εγωιστικής διάσπασης του γάμου κυρίως πάνω στα παιδιά. Διαβάστε περισσότερα »
Η δυτική σκέψη είναι σε αδιέξοδο, ως προς το να απαντήσει για τον σκοπό της ζωής του ανθρώπου. Κάποιοι υποστηρίζουν το ακόμη χειρότερο, ότι δεν υπάρχει πια δυτική σκέψη, δεν υπάρχουν διανοητές που να παράγουν σκέψη. Έτσι και επειδή σε πολλούς σύγχρονους διανοητές ο Ιησούς Χριστός είναι ταμπού, αυτοί βρίσκουν διέξοδο στους προ Χριστού φιλοσόφους κυρίως τους Έλληνες, αλλά και τους Ρωμαίους. Διαβάστε περισσότερα »
Η συγγραφέας Μαργαρίτα Καραπάνου έζησε μικρή στη Γαλλία και, λόγω της μητέρας της, γνώρισε τους μεγάλους συγγραφείς και καλλιτέχνες του 20ου αιώνα, Σάρτρ, Καμί, Μποβουάρ, Πικάσο. Σε μια συνέντευξη ρωτήθηκε:
– Αυτοί οι άνθρωποι που γνωρίσατε στη Γαλλία, σας φαίνονταν ευτυχισμένοι; Διαβάστε περισσότερα »
Η θανατική ποινή υπήρξε διαχρονικά η έσχατη τιμωρία τόσο σε καιρό πολέμου, όσο και ειρήνης. Αναφέρομαι βέβαια σε ποινή, που επιβάλλεται από δικαστήριο και όχι στις σφαγές και εκτελέσεις, μετά από συνοπτικές διαδικασίες.
Το ανθρώπινο δίκαιο ατελές, όπως και ο άνθρωπος διαμορφωτής του, διακρίνεται για τις διαχρονικές του αδυναμίες κατά τόπους. Αν αποδεχθούμε ότι η επιβολή ποινής έχει ως σκοπό τον σωφρονισμό του παραβάτη των νόμων, τότε η θανατική οπωσδήποτε δεν σωφρονίζει αυτόν, καθώς δεν του παρέχεται η δυνατότητα μεταμέλειας. Ο όρος μετάνοια ως εκκλησιαστικός δεν είναι σε χρήση στον χώρο του δικαίου. Βέβαια υποστηρίζεται ότι με την επιβολή της θανατικής ποινής επιχειρείται ο σωφρονισμός των άλλων, που ρέπουν προς την παραβατικότητα. Δρα λοιπόν αυτή σωφρονιστικά προς αποφυγή διάπραξης και από άλλους παρομοίων εγκλημάτων. Διαβάστε περισσότερα »
Η μνημειώδης απόφασις του Ανωτάτου Δικαστηρίου των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, SupremeCourt, της 24ης Ιουνίου 2022, με την οποία ανετράπη η απόφασις Roev. Wade, κρίνουσα ότι δεν υπάρχει πλέον Ομοσπονδιακό Συνταγματικό δικαίωμα στην άμβλωση, αποτελεί μία εκπληκτική νίκη του κράτους δικαίου και της αθώας ζωής, γιατί σκοταδισμός και οπισθοδρόμησις, όπως αποδεικνύει η ιστορική γνώσις, είναι η σύγχρονη μίμησις των Αρχαίων Ρωμαίων, που είχαν το δικαίωμα να θανατώνουν τα τέκνα τους κατά την βούλησίν τους.
Οι εκτρώσεις στην Ελλάδα υπολογίζονται σήμερα σε περισσότερες από 300.000 κάθε χρόνο, (κανείς δεν γνωρίζει τον ακριβή αριθμό τους) και προκαλούν, ίλιγγο φρίκης, απανθρωπιάς και βαρβαρότητος! Αυτό σημαίνει ότι κάθε χρόνο σφαγιάζεται και παραδίδεται σε αφανισμό μια πολυάνθρωπη πόλη μεγαλύτερη από την Πάτρα, τη Λάρισα ή το Ηράκλειο. Πρόκειται για ένα συνεχιζόμενο και διαρκώς επαυξανόμενο έγκλημα, για το οποίο θα έπρεπε να ντρέπεται η σημερινή σύγχρονη και «πολιτισμένη», όπως θέλει να ονομάζεται, κοινωνία μας. Θα έπρεπε να ντρέπεται, όχι μόνο διότι παραμένει αδρανής και αδιάφορη μπροστά στη σφαγή αθώων και ανυπεράσπιστων ανθρωπίνων υπάρξεων, αλλά και διότι έχει φθάσει στο σημείο να κατοχυρώσει και νομικά το έγκλημα αυτό, ώστε να αποτελεί σήμερα νόμο του Ελληνικού Κράτους.
Πολλά επιχειρήματα προβάλλουν οι υπερασπιστές των εκτρώσεων. Ας δούμε μερικά από αυτά, τα σπουδαιότερα και πως αυτά ανατρέπονται με βάση τον νόμο του Θεού και τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας. Μας λέγουν: Διαβάστε περισσότερα »
Στο σχολείο, στην αρθρογραφία, στον δημόσιο λόγο ακούμε τα τελευταία χρόνια διαρκώς την έκφραση «πρέπει να αποδομήσουμε τα στερεότυπα». Τα στερεότυπα υποτίθεται ότι είναι κάτι κακό, κάτι λανθασμένο, κάτι που πρέπει να καταστρέψουμε.
Δεν είναι σωστό να έχουμε στερεότυπα. Αν δούμε ωστόσο τι χαρακτηρίζουν ως στερεότυπα, θα αντιληφθούμε ότι αυτό που θέλουν να αποδομήσουμε είναι οι αξίες μας, οι παραδόσεις μας, η ιστορία μας, δηλαδή η ταυτότητά μας. Διαβάστε περισσότερα »
Αν έβρισκα το θάρρος να σε κοιτάξω στα μάτια και να σου πω όσα με γεμίζουν αγωνία, ίσως σου εμπιστευόμουνα τις παρακάτω σκέψεις :
Αισθάνομαι πολύ μεγάλο φόβο και άγχος όταν πρόκειται να συζητήσω το πρόβλημά μου με κάποιον ενήλικα. Το άγχος και οι ενοχές μου είναι μεγάλες, γιατί πολλές φορές γεύτηκα την απόρριψη ακόμα και των γονιών μου, των δασκάλων μου ή των συμμαθητών μου.
Η βία στους νέους ανθρώπους έχει αυξηθεί σε ανησυχητικό βαθμό τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, καθώς και σε όλη τη Δύση, ιδιαίτερα δε στις ΗΠΑ. Με το γεγονός αυτό ήρθε στο μυαλό μου το ερώτημα «τις πταίει;», που έθεσε ο Χαρίλαος Τρικούπης το 1874 για την παρακμιακή κατάσταση διακυβέρνησης της χώρας. Ο Τρικούπης κατονόμασε ως υπεύθυνο τον τότε βασιλιά Γεώργιο. Σήμερα οι απαντήσεις που δίδονται στο «τις πταίει» είναι λογικοφανείς, αλλά απέχουν της ουσίας και της πραγματικότητας.
Ο συγγραφέας και καθηγητής Φιλοσοφίας σε μία συζήτηση με τον Γιάννη Πανταζόπουλο (lifo) για τον εθισμό στα social media, την αυτοπραγμάτωση των νέων και το δίλημμα «μνήμη ή λήθη»
«Νομίζω ότι είμαστε σε μια εποχή αυξημένου φθόνου, γιατί εδώ και δεκαετίες είμαστε σε μια εποχή αυξημένου ναρκισσισμού»
Συνέντευξη του καθηγητή Φιλοσοφίας Θεοφάνη Τάση στον Μάκη Προβατά (athensvoice) με αφορμή το βιβλίο του «Ψηφιακός ανθρωπισμός», εκδόσεις ΑΡΜΟΣ
Θεοφάνης Τάσης, φιλόσοφος, καθηγητής Φιλοσοφίας. Αφορμή της συζήτησής μας ήταν το καινούριο του βιβλίο «Ψηφιακός ανθρωπισμός». Πραγματική αιτία: είναι από τους πιο μαγευτικούς συνομιλητές που μπορείς να συναντήσεις.
Ο Νίτσε με τον Υπεράνθρωπο σφράγισε ανεξίτηλα τη μοίρα και την ιστορία του αιώνα μας. Η θεωρία του Υπεράνθρωπου είναι μια θεωρία σκληρότητας. Πρέπει να λυτρωθούμε, διακηρύσσει ο Νίτσε, από την ηθική των δούλων και των αδυνάτων. Η αγάπη κατεβάζει τον άνθρωπο. Μόνο η σκληρότητα είναι δημιουργική. Και η σκληρότητα επιβάλλεται για την υπέρβαση του ανθρώπου και τη δημιουργία του Υπεράνθρωπου. «Ο Υπεράνθρωπος είναι πάνω από ηθικές δεσμεύσεις, δυνατός, σκληρός, γεμάτος δημιουργικότητα- περιφρονεί τα χλιαρά αισθήματα της αγάπης και της συμπόνιας και ποδοπατεί αδίστακτα τους ασθενείς». Στο πορτρέτο αυτό εύκολα κανείς μπορεί ν’ αναγνωρίσει την εικόνα του αιώνα μας. Στην προσπάθειά μας να γίνουμε Υπεράνθρωποι καταντήσαμε απάνθρωποι και μισάνθρωποι. Αναζητώντας τον Υπεράνθρωπο παραμερίσαμε τον άνθρωπο, αφαιρέσαμε από αυτόν κάθε στοιχείο ηθικής, προκαλέσαμε άμβλυνση των ηθικών του μέτρων. Τον Υπεράνθρωπο εκφράζουν σήμερα πολιτικοί, κρατικοί και οικονομικοί μηχανισμοί, που λειτουργούν με γνώμονα τη μακιαβελλική λογική, ποδοπατώντας τα τελευταία ράκη της ηθικής, που μόνο σαν πρόσχημα για νέες ανήθικες πράξεις χρησιμοποιείται. Έτσι, Διαβάστε περισσότερα »
Όταν τελειώσει ο αχός των βιασμών και των σεξουαλικών παρενοχλήσεων και έχει πάρει τον δρόμο της η δικαστική διερεύνηση των σεξουαλικών εγκλημάτων, θα πρέπει να τεθεί το πραγματικό ερώτημα. Ποιο είναι το πολιτισμικό και ανθρωπολογικό υπόβαθρο πάνω στο οποίο εδράζεται η απόλαυση του κακού, ο ερωτισμός του σκότους;Διαβάστε περισσότερα »
Πτυχή της πορνείας είναι η πορνογραφία, συνήθως διαδικτυακή. Καθώς δεν πειθόμαστε από την αγάπη των λόγων του Θεού, έχουμε ανάγκη από μελέτες για να ξεκόψουμε…Το παρακάτω άρθρο εξηγεί επιστημονικά το τρόπο που η πορνογραφία δηλητηριάζει ό,τι ωραίο και ευγενικό υπάρχει σε ένα παιδί, σύζυγο… άνθρωπο. Τα επιχειρήματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν και σε μία συζήτηση με νέους. Διαβάστε περισσότερα »
Τα μέλη της Εκκλησίας είναι φυσικό να ενδιαφέρονται για την πολιτική ζωή και να φροντίζουν για την αντιμετώπιση και επίλυση των προβλημάτων της, είτε ως απλοί πολίτες είτε ως εκπρόσωποι και διαχειριστές των κρατικών εξουσιών. Άλλωστε και η αδιαφορία για την πολιτική αποτελεί κάποια μορφή πολιτικής τοποθετήσεως. Η τοποθέτηση μάλιστα αυτή υποβαθμίζει περισσότερο την πολιτική ζωή.
«Ελεύθερη και ωραία». Δυο λέξεις από ένα γνωστό διαφημιστικό σλόγκαν, που περικλείουν ένα σύντομο χαρακτηρισμό του γυναικείου προτύπου, όπως το προβάλλει η σύγχρονη διαφήμιση. Πραγματικά, η «γυναίκα της τηλεόρασης» είναι «ελεύθερη», αφού έχει κατορθώσει ν’ αποβάλει κάθε ίχνος «δεσμευτικής» σεμνότητας και ν’ αποκαλεί προκλητικά μ’ ερεθιστική φωνή το θεατή «beau mec» (= ωραίο φίλο)• κι επίσης είναι ωραία, αφού έχει γίνει κάτοχος όλων των απίθανων σημερινών «μυστικών της ομορφιάς». Σκοπός των διαφημιστών είναι ν’ αυξήσουν τον όγκο των πωλήσεων ενός προϊόντος και γι’ αυτό χρησιμοποιούν κάθε μέσο, ακόμη κι αν αυτό αποδεικνύεται μειωτικό για τη γυναίκα. Έτσι, ο χαρακτηρισμός «ελεύθερη», με τον τρόπο που προβάλλεται στις «μικρές οθόνες», δεν είναι δυνατό να δηλώνει τη δυναμική στάση της γυναίκας απέναντι σε κάποιους ξεπερασμένους πια θεσμούς, αλλ’ ουσιαστικά υπονοεί, αυτό που γράφαμε στην αρχή, την ελεύθερη των ηθών. Διαβάστε περισσότερα »
Μπορούν άραγε οι γονείς να ισχυριστούν, ότι για την καταστροφή των παιδιών φταίει το καταλυτικό πνεύμα της εποχής; Πολλοί γονείς παραπονιούνται: «Η σημερινή εποχή είναι πολύ χειρότερη από τη δική μας. Όταν ήμασταν εμείς νέοι, υπήρχε περισσότερος φόβος Θεού. Και τα παιδιά άκουγαν περισσότερο τους γονείς και τους σέβονταν». Διαβάστε περισσότερα »
Όχι δεν είναι καινούρια μυθιστορηματική κινηματογραφική ταινία κατά το «Δύο γάμοι και μια κηδεία». Ο τίτλος αφορά πραγματικότητα.
Υπάρχει νόμιμος φόνος; δυστυχώς υπάρχει αλλά δεν θα έπρεπε. Υπάρχει ένα είδος φόνου ο οποίος καταδικάζεται από το νόμο και την κοινωνία αλλά υπάρχει και ένας άλλος φόνος που δεν καταδικάζεται, μάλλον δικαιολογείται, από τον νόμο και το κράτος αλλά και μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Τι χωρίζει αυτούς τους δύο διαφορετικούς φόνους; Μια στρώση από δέρμα, μύες, βλεννογόνου και ένα υγρό, το αμνιακό υγρό. Τους χωρίζει μια κοιλία.
Υπολογίζεται ότι 164 εκατομμύρια άτομα στις ΗΠΑ, – ο μισός πληθυσμός περίπου – παίζουν βιντεοπαιχνίδια, αυτό που ονομάζουμε gaming. Σε αντίθεση με τη δημοφιλή πεποίθηση, δεν είναι μόνο οι έφηβοι που παίζουν τα παιχνίδια. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, μόνο το 21% των παικτών ήταν κάτω των 18 ετών. Ενώ το gaming μπορεί να γίνει ένας ευχάριστος τρόπος να ξεχαστεί κάποιος ή ακόμη και ένα χόμπι (μάλιστα σε πολλές πανεπιστημιουπόλεις έχει γίνει και ανταγωνιστικό άθλημα), ωστόσο όταν το παιγνίδι γίνει υπερβολικό μπορεί να προκύψουν κίνδυνοι για την υγεία.
Ποιοι είναι οι κίνδυνοι από το gaming και τι μπορεί να γίνει για αυτoύς;
Το «Πολύχρωμο Σχολείο» είναι μια οργάνωση που επιδιώκει την «Συμπεριληπτική Ολοκληρωμένη Σεξουαλική Εκπαίδευση» στα σχολεία και ειδικότερα «μια συμπεριληπτική εκπαίδευση σε ζητήματα φύλου και σεξουαλικότητας», για «την προάσπιση των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤΚΙ+ παιδιών των οποίων τα εξωτερικά χαρακτηριστικά ή/και η συμπεριφορά δεν εναρμονίζονται με τα έμφυλα στερεότυπα, με αποτέλεσμα να υφίστανται ομοφοβικό σχολικό εκφοβισμό και κοινωνικό αποκλεισμό». Καθώς το καλοκαίρι του 2021 η Σεξουαλική Διαπαιδαγώγηση εντάχθηκε ως θεματική στο μάθημα «Εργαστήρια Δεξιοτήτων», το «Πολύχρωμο Σχολείο» πέτυχε την υιοθέτηση από το υπουργείο Παιδείας του εκπαιδευτικού πακέτου: «Προχωρώντας Μπροστά – Ευαισθητοποίηση μαθητριών/μαθητών σε ζητήματα σεξουαλικού προσανατολισμού, ταυτότητας φύλου, έκφρασης φύλου και χαρακτηριστικών φύλου», που απευθύνεται σε μαθητές δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Το εκπαιδευτικό υλικό «Προχωρώντας Μπροστά» περιλαμβάνει 39 δραστηριότητες, 8 οδηγούς και 17 αρχεία υποστηρικτικού υλικού. Το βιολογικό φύλο, το γνωστό αρσενικό – θηλυκό, αμφισβητείται.Διαβάστε περισσότερα »
Σχεδόν το 10% των μητέρων στο Ηνωμένο Βασίλειο δεν γνωρίζουν ποιος είναι ο πατέρας των παιδιών τους.
6 Ιανουαρίου 2022
(LifeSiteNews) — Το 1934, ο ανθρωπολόγος της Οξφόρδης J.D. Unwin δημοσίευσε το μνημειώδες έργο του «Sex and Culture», μια μελέτη 80 πρωτόγονων φυλών και 6 πολιτισμών σε βάθος πέντε χιλιετιών. Σύμφωνα με τον Unwin, οι μελέτες αποδεικνύουν ότι όσο οι κοινωνίες γίνονται πλουσιότερες, τόσο χαλαρώνουν και τα πρότυπα της σεξουαλικής τους ηθικής. Ως αποτέλεσμα, οι κοινωνίες απογυμνώνονται από τη συνοχή τους, χάνουν τα ουσιαστικά νοήματα της ζωής και τα κίνητρά τους. Εν ολίγοις, και σύμφωνα με τον Unwin, η επιτυχία μιας κοινωνίας, είναι άμεσα συνδεδεμένη με τα σεξουαλικά όρια που εφαρμόζει. Μόλις αυτά χαθούν, «ρίχνεται ο κύβος» και η παρακμή είναι αμετάκλητη. Διαβάστε περισσότερα »
Ομιλία στη Αίθουσα “Ολυμπία” Εθνικής Λυρικής Σκηνής, Ημερίδα για την Παιδεία, οργάνωση Ενορίας Αγ. Νικολάου Πευκακίων (31/1/2010)
…Όταν σήμερα μιλάμε για κρίση, οι πλείστοι εννοούμε πρωτίστως την οικονομική και μας διαφεύγει το γεγονός ότι η πρωτεύουσα κρίση είναι ηθική. Κρίση όχι των χρηματιστηριακών αλλά των ηθικών αξιών, η οποία με τη σειρά της είναι απότοκος μιας άλλης γενικευμένης σχεδόν σε οικουμενική διάσταση, της παιδαγωγικής. Οι ρίζες του φυτού που γέννησαν αυτή την πολυδιάστατη κρίση ανάγονται στην αμέσως μετά τον πόλεμο εποχή, όταν το σχολείο χάνει την ανθρωποπλαστική του αποστολή και γίνεται εργοστάσιο παραγωγής ανθρωπάκων, ικανών να υπηρετήσουν αξίες -ουσιαστικά απαξίες- κάθε λογής αλλ’ όχι την αξία του ανθρώπου. Τον άνθρωπο της αξίας υπεσκέλισε ο άνθρωπος της επιτυχίας.Διαβάστε περισσότερα »
Στην αποκλειστική αυτήν συνέντευξη στην El País, ο νοτιο-κορεάτης φιλόσοφος συζητά για την ψηφιακή υποδούλωση, την εξαφάνιση του τελετουργικού και τι αποκαλύπτει για την κοινωνία το «Squid Game». Διαβάστε περισσότερα »
Σε μία πρόσφατη τηλεοπτική διαφήμιση, παρουσιάζεται ο Άη Βασίλης να κάνει «τραπ» (μουσικοφανής παράθεση λέξεων, απ’ τη μεριά του τραγουδιστή πάνω σε μπιτ).
«Κι έτσι, όπως είναι, ισοπεδωμένος είναι», σκέφτηκα για να με παρηγορήσω. Διαβάστε περισσότερα »
Εδώ και αρκετές δεκαετίες ο τρόπος που οργανώνονται τα κυρίαρχα πρότυπα, δεν αισθάνεται καθόλου άνετα με την πραγματικότητα των δύο φύλων. Ας πάρουμε για παράδειγμα, τις κυρίαρχες καταναλωτικές αξίες: Ένας κόσμος που βασίζεται στην ιδέα ότι η επιθυμία είναι απεριόριστη, και ότι ο κάθε άνθρωπος, με το ανάλογο χρηματικό αντίτιμο βέβαια, έχει την δύναμη να επινοήσει εκ του μηδενός τον εαυτό του, δεν μπορεί να ανεχτεί την ιδέα ότι το φύλο μας θέτει κάποια απώτατα όρια στις μεταμορφώσεις που μπορούμε να υιοθετήσουμε. Διαβάστε περισσότερα »
«Άλλ’ όταν η μεγάλη κρίσις έλθει η τόλμη και η απόφασίς μας χάνονται» Κ. ΚΑΒΑΦΗΣ: «Τρώες»
«Μια φορά κι έναν καιρό……». Έτσι άρχιζε το παραμύθι της γιαγιάς και μονομιάς βρισκόμαστε σ’ άλλους κόσμους, αντιμετωπίζαμε μαζί με τους πολεμιστές τους διάφορους κινδύνους, σώζαμε μαζί με τον πανέμορφο ιππότη την εξίσου πανέμορφη βασιλοπούλα από τα χέρια του κακού μάγου και πολεμούσαμε μαζί με το γενναίο ιππότη εναντίον του φοβερού δράκοντα. Όμως, κάποτε ο μύθος τελείωνε και παραχωρούσε τη θέση του στην σκληρή πραγματικότητα, αλλ’ εμείς συνεχίζαμε πλέον στη σκέψη και στα όνειρά μας τα κατορθώματα των αγαπημένων μας ηρώων, επιθυμώντας κάποτε να τους μοιάσουμε. Όλες σχεδόν οι ανθρώπινες γενιές έχουν θηλάσει, χάρη στο παραμύθι, το γάλα του ηρωισμού.
Τώρα βρισκόμαστε στην εξώθυρα του 21ου αιώνα. Έχει περάσει πια η εποχή των φτερωτών τεράτων και των «σιδεροχάρμηδων» πολεμιστών, η εποχή όπου το «τζιν» ενός μαγικού λυχναριού υπηρετούσε τις επιθυμίες και τις διαταγές του αφέντη του. Πέρασε η εποχή των ιπτάμενων χαλιών, η εποχή των ιπποτών, των μαγικών φίλτρων, των ξορκιών και των ξωτικών, η εποχή των ασκητών, η εποχή των ακριτών. Ζούμε πλέον στην εποχή της ταχύτητας και του αυτοματισμού. Όλα όσα έκαναν στο παρελθόν κάποιοι ήρωες, τα κάνουν σήμερα οι μηχανές. Ο ηρωισμός φαίνεται πως δεν έχει θέση στη ζωή μας. Η μηχανή τον έχει εκτοπίσει. Φαίνεται πως το είχε διαισθανθεί ο αρχαίος Σπαρτιάτης, που όταν έμαθε πως ο Φίλιππος εξόπλισε τους στρατιώτες του με τη σάρισσα (δόρυ μήκους 7 μέτρων) είπε: «Όλωλεν ανδρός αρετά». Χάθηκε η παλικαριά του ανθρώπου. Γιατί τώρα πια δε θα πολεμούν οι άνδρες, αλλά τα δόρατα.
Έντονα απασχόλησε πρόσφατα τα μέσα ενημέρωσης η έξαρση της βίας κατά γυναικών με θύτες άνδρες. Ως συνήθως η είδηση προβάλλεται με εστίαση στη στατιστική και αποφεύγεται με άκρα επιμέλεια η διερεύνηση των αιτιών, που συντελούν στο φαινόμενο, που βέβαια δεν είναι αποκλειστικά της εποχής μας. Ως λύση οι «ειδήμονες» προτείνουν την ενθάρρυνση των γυναικών που ζουν το δράμα της ενδοοικογενειακής βίας, ώστε να τολμήσουν αυτές να καταγγείλουν τον βίαιο σύζυγο ή σύντροφο, περιοριζόμενοι συνήθως να κάνουν γνωστό ότι σε κάποια αστικά κέντρα λειτουργούν ξενώνες βραχυχρόνιας παροχής φροντίδας σε γυναίκες, θύματα βίας. Έτσι οι πλείστοι αναπαύονται με την αίσθηση ότι επιτέλεσαν το καθήκον τους! Διαβάστε περισσότερα »
Στην εποχή μας έχουν καλυφθεί σχεδόν όλες οι ημέρες του ημερολογιακού έτους με διάφορες αφιερώσεις. Μία από αυτές, την 20ή Νοεμβρίου, είναι η αφιερωμένη στα παιδιά, αυτά που με περισσή υποκρισία διακηρύσσουμε ότι είναι το μέλλον και κοπτόμαστε ότι γι’ αυτά κάνουμε τα πάντα. Βέβαια συνήθως εννοούμε, αν και δεν αφήνουμε να φανεί ξεκάθαρα, ότι κάνουμε τα πάντα για τα δικά μας παιδιά και μόνο. Διαβάστε περισσότερα »
10 Ερωτήματα προς τους γονείς που σκέπτονται να πάρουν smartphone στα παιδιά τους
Σχόλιο «Μαμά Μπαμπάς και Παιδιά»: Είναι το παιδί σας ώριμο για smartphone; Το smartphone δεν είναι απλά μια συσκευή τηλεφωνικής επικοινωνίας, αλλά εργαλείο πολλαπλών χρήσεων. Χρησιμοποιείται για καταγραφή και μετάδοση ήχου, εικόνων, μηνυμάτων, για πρόσβαση στο ίντερνετ, σε οικονομικές συναλλαγές, διεισδύει στον προσωπικό χώρο, παρακολουθεί και καταγράφει μετακινήσεις, βιομετρικά στοιχεία …κλπ. Η απόφαση του γονέα να δώσει στο παιδί του smartphone εξαρτάται από την ωριμότητα και τη συνεργασία του παιδιού με τον γονέα του. Διαβάστε περισσότερα »
Τον καιρό που γύριζα τον κόσμο, βρέθηκα μια φορά στη Μαρσίλια, κ’ επειδή μ’ άρεζε αυτή η πολιτεία, κ’ είχα και κάμποσους καλούς φίλους εκεί πέρα, κάθισα ένα – δυο μήνες. Διαβάστε περισσότερα »
Χρόνος: το Μέλλον. Τόπος: ένα σούπερ-μάρκετ. Και μέσα σ’ αυτό τρία ρομπότ, συνοδευόμενα από έναν άνθρωπο, κοιτάζουν, ελέγχουν κι εξετάζουν τα διάφορα προϊόντα, για ν’ αποφασίσουν τελικά ν’ αγοράσουν κάποιο συγκεκριμένο. Μ’ αυτό τον τρόπο διαφήμισε πρόσφατα στην τηλεόραση τα προϊόντα της γνωστή εταιρία. Για τους περισσότερους η διαφήμιση αυτή δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα απλό «παραμύθι», επιστημονικής φαντασίας. Λίγοι είναι αυτοί που πρόσεξαν πως ο άνθρωπος δεν αποτελεί παρά έναν «κομπάρσο, ένα διακοσμητικό στολίδι», στο θέμα της διαφήμισης, κι ακόμη λιγότεροι αυτοί που ανησύχησαν. Μήπως, η σκηνή δεν αποτελεί απλώς μια έξυπνη επινόηση των διαφημιστών, αλλά κι ένα δυσάρεστο οιωνό για το μέλλον; Μήπως τα λόγια του Μαρξ αποδειχθούν προφητικά; Διαβάστε περισσότερα »
Τα παιδιά και οι έφηβοι θα διδαχθούν τώρα στο σχολείο την «ιδεολογία του φύλου», θα γίνουν ακτιβιστές, θα πιστεύουν και θα διαδίδουν την ψευδή άποψη ότι το φύλο μπορεί να είναι «επιλογή», ότι το βιολογικό φύλο είναι κάτι άσχετο, ότι «έχουν δικαίωμα» να «μεταβαίνουν» μέσω φαρμάκων και χειρουργικών επεμβάσεων, χωρίς τη γονεϊκή έγκριση σε άλλο φύλο και ότι όλα αυτά είναι φυσιολογικά.
Το σχολείο αντίθετα με όσα διατυμπανίζει, κακοποιεί, κάνοντας πλύση εγκεφάλου στα παιδιά μας, εφόσον δεν τους προσφέρει τις σωστές επιλογές της κανονικότητας και της σεξουαλικής εγκράτειας. Το σχολείο γνωρίζει πως η ανάπτυξη του εγκεφάλου ενός παιδιού δεν έχει ολοκληρωθεί μέχρι τις αρχές ή και τα μέσα της δεκαετίας των 20 ετών, καθώς και ότι τα παιδιά και οι έφηβοι έχουν ψυχολογική αστάθεια και δεν έχουν την ικανότητα να λαμβάνουν τόσο σοβαρές αποφάσεις για το μέλλον τους. Ωστόσο προχωρεί ύπουλα, εκμεταλλευόμενο την ανωριμότητά τους, τα απομονώνει από τους γονείς, και προωθεί καταστροφικές για το σώμα και τη ψυχή διδασκαλίες, εκτός επιστημονικής αλήθειας και πραγματικότητας.
Αν τα παιδιά δεν έχουν ανατραφεί σωστά, το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης ανήκει στους γονείς.
Βέβαια, λίγοι γονείς θα το παραδεχθούν. Οι περισσότεροι πιστεύουν – και καμαρώνουν γι’ αυτό – ότι εκπληρώνουν ευσυνείδητα τα καθήκοντά τους. Ποιος όμως φταίει, αν τα παιδιά σας δεν πήραν την αγωγή που θα έπρεπε; Διαβάστε περισσότερα »
άν συμμετείχατε σε μια συζήτηση για τις «σύγχρονες μορφές οικογένειας» και κάποιος σας έλεγε: «μην ανησυχείτε, τα παιδιά τελικά θα είναι μια χαρά», εσείς τί θα απαντούσατε; Το επιχείρημα αυτό έχει επανειλημμένα χρησιμοποιηθεί για να υποχωρήσουν οι αντιδράσεις στις ριζοσπαστικές αλλαγές στον γάμο και την οικογένεια που προωθούνται ως ισότιμες με την παραδοσιακή οικογένεια. Διαβάστε περισσότερα »
«Ρεκλάμες θα μας πνίξουν κι άδεια κονσερβοκούτια» (ΑΝΤΙΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟ ΣΛΟΓΚΑΝ)
Η διαφήμιση οφείλει την επιτυχία της στη….. διαφήμιση! Κι αποτελούν διαφήμιση για τη διαφήμιση τα όσα θα γράψουμε – έστω κι αν είναι αρνητικά. Ασυναίσθητα θα μπούμε στο «παιχνίδι» της και συνειδητά θα χρησιμοποιήσουμε τη «γλώσσα» της. Διαβάστε περισσότερα »
Δεν είναι λίγοι από εμάς – θέλουμε να πιστεύουμε – είτε πρόκειται για γονείς, μαθητές ή δασκάλους, που να μην έχουμε αναρωτηθεί έστω και για μια φορά στη ζωή μας, τι θα συνέβαινε άραγε σε κείνο το σχολείο, στο οποίο οι δάσκαλοι θα άφηναν τους μαθητές τους να κάνουν ότι θέλουν χωρίς να επεμβαίνουν, οτιδήποτε και αν αυτοί έκαναν;Διαβάστε περισσότερα »
Για το οπτικοακουστικό φαινόμενο που ονομάζεται «Τραπ», έχουν μιλήσει και γράψει πολλοί/ες τις τελευταίες ημέρες, με αφορμή την οδηγική αυτοκτονία (ευτυχώς άνευ δολοφονίας) ενός Ελληνοαμερικανού τράπερ. Επομένως δε θα είχε πολύ νόημα, άλλο ένα καθαρά αφοριστικό κείμενο. Ως προς το ανάθεμα, θα αρκούσε να ειπωθεί πολύ συνοπτικά το εξής: η τραπ εθίζει τα παιδιά στο κακό, στην υπερβολή, στην αλαζονεία, στη χυδαιότητα…και όλο αυτό μοσχοπουλάει. Περισσότερο ενδιαφέρον, νομίζουμε, έχει μια σύντομη γενεαλογία του μουσικού είδους και κυρίως η προσπάθεια να απαντηθούν ερωτήματα όπως: α) πώς εξηγείται η απήχηση που φαίνεται να έχει στους νέους; β) πώς καταφέρνει να διεισδύσει, αυτή η χυδαία υποκουλτούρα, στη νεανική ψυχή;Διαβάστε περισσότερα »
Η πανδημία προσφέρει την ιστορική ευκαιρία να ξαναδώσουμε στους μικρούς τη χαμένη τους κοινωνικοποίηση
Καθώς οι μαθητές θα επιστρέψουν στα θρανία τις επόμενες εβδομάδες, η προσοχή θα στραφεί στην κατάσταση της ψυχικής υγείας τους. Πολλά προβλήματα θα αποδοθούν στην πανδημία, αλλά στην πραγματικότητα πρέπει να κοιτάξουμε πίσω, στο 2012, για να εντοπίσουμε τη ρίζα τους. Εννέα χρόνια πριν από σήμερα, τα ποσοστά εφηβικής κατάθλιψης, μοναξιάς, αυτοτραυματισμού και αυτοκτονίας άρχισαν να αυξάνονται κατακόρυφα. Μέχρι το 2019, λίγο πριν από την πανδημία, τα ποσοστά κατάθλιψης στους εφήβους σχεδόν διπλασιάστηκαν.
Ο αντιπρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής και Τεχνοηθικής, Χαράλαμπος Τσέκερης, καταγράφει τους κινδύνους
Φωτ. SHUTTERSTOCK
Η ζωή μας κυριαρχείται από τους αλγορίθμους. Έξυπνα συστήματα εξορύσσουν πληροφορίες, κλείνουν ραντεβού, διεκπεραιώνουν έγγραφα, πωλούν και διανέμουν προϊόντα, παραδίδουν διαδικτυακά μαθήματα, συγκεντρώνουν και αναλύουν απόψεις πολιτών, εντοπίζουν δικαιούχους επιδομάτων ή υπόπτους εγκλημάτων, επιμετρούν ποινές στα δικαστήρια. Ακόμη, κάνουν ιατρικές διαγνώσεις, χειρουργούν, μεταφράζουν, γράφουν ρεπορτάζ και βιβλία, ρυθμίζουν την κυκλοφορία, κινούν οχήματα, αεροσκάφη, drowns, κερδίζουν παγκόσμιους πρωταθλητές σε παιχνίδια…
Όλα τα έργα του Θεού είναι βλογημένα. Τότε που έκανε τον κόσμο, είδε πως είναι πολύ καλά όσα έκανε. «Και είδεν ο Θεός πάντα όσα εποίησε, και ιδού καλά λίαν». Και το κρύο κ’ η ζέστη, κ’ η καλοσύνη κ’ η φουρτούνα, κι ο χειμώνας και το καλοκαίρι, κ’ η δροσιά κ’ η πάχνη. Αληθινά, όλα είναι καλά. Γι’ αυτό λέγει ο Δαβίδ: «Αινείτε τον Κύριον επί της γης, δράκοντες και πάσαι άβυσσοι˙ πυρ, χάλαζα, χιών, κρύσταλλος, πνεύμα καταιγίδος, τα ποιούντα τον λόγον αυτού˙ τα όρη και πάντες βουνοί, ξύλα καρποφόρα και πάσαι κέδροι». Τον καιρό που ζούσα φυσικά και βλογημένα, θυμάμαι πως όλα μου φαινόντανε καλά. Όλα τα δεχόμουνα με χαρά, και τα πιο σκληρά˙ φουρτούνες, παγωνιές, βροχές, κούραση, δίψα, πείνα και κάθε κακοπάθηση. Και μάλιστα εύρισκα πολλή ευχαρίστηση να τα περνώ με υπομονή. Και τώρα που τα θυμάμαι, μου φαίνονται ακόμα πιο έμορφα. Έτσι, και τις ώρες που έκανε κάψα, κ’ η γης καβουρντιζότανε και μύριζε στουρναρόπετρα, ένιωθα πολλά πράγματα μέσα μου, μυστήρια ποιητικά, που με κάνανε να την αγαπώ. Τ’ απομεσήμερο, την ώρα που βράζει ο κόσμος, βαστά μια βουβή ησυχία, σαν να ‘ναι νύχτα βαθιά. Διαβάστε περισσότερα »
Το πρότυπο γυναίκας που προβάλλει η σύγχρονη διαφήμιση λειτουργεί ανυψωτικά ή μειωτικά; Την απάντηση δίνει το γνωστό διαφημιστικό σλόγκαν: «Είμαι, όπως με θέλετε». Η γυναίκα παρά τις θρυλούμενες κατακτήσεις, εξισώσεις και δικαιώματα, δεν τολμά ακόμη να είναι ο εαυτός της. Είναι αυτό που της ορίζει ο νέος δυνάστης: η διαφήμιση. Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο πως όλες οι μάρκες ακριβών αυτοκινήτων είναι γένους θηλυκού! Διαβάστε περισσότερα »
Ένας διεθνής συνασπισμός 100 περίπου ομάδων υπεράσπισης και εμπειρογνωμόνων για την ανάπτυξη των παιδιών δήλωσε ότι το Instagram του Facebook για παιδιά κάτω των 13 ετών, θα εκμεταλλευτεί τα παιδιά με ποικίλους τρόπους θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία και την ευημερία τους.
Ο Ιούλιος είναι μήνας αποκαλύψεων. Κάτι η ζέστη, κάτι η χαλάρωση των ρυθμών του Χειμώνα, έρχεται και η θερινή άδεια και γίνονται ορατά πολλά απ’ όσα μένουν κρυμμένα τους υπόλοιπους μήνες του χρόνου.
Η παράδοση αναφέρει ότι κάποιο ον, όσο περισσότερο ικανοποιούσε την πείνα του, τόσο αυτή μεγάλωνε, με αποτέλεσμα να κατασπαράξει τον εαυτό του. Το πρόσωπο αυτό είναι και πρόσωπο της δικής μας κοινωνίας, της λεγόμενης Καταναλωτικής, που καταναλώνεται καταναλώνοντας και ο άνθρωπος τρώγεται τρώγοντας. Διαβάστε περισσότερα »
Η πρόσφατη κατάργηση των ελληνικών και λατινικών ως υποχρεωτικών μαθημάτων στο πανεπιστήμιο του Πρίνστον δεν μου προκαλεί μόνο δυσαρέσκεια, αλλά και βαθιά ανησυχία. Δεν είναι απλά ένα φαινόμενο των καιρών μα, περισσότερο, το σύμπτωμα μιας αρρώστιας. Δεν πρόκειται για κάτι που σχετίζεται αποκλειστικά με τις κλασσικές σπουδές, αλλά με την ικανότητά μας να δεχτούμε τη σκέψη. Είναι η απόρριψη της συζήτησης, να τι διακυβεύεται σ’ αυτή την ιστορία. Στη γενικότερη αυτή υποκρισία, που απαιτεί τον σεβασμό όλων, δεν μπορεί πλέον κανείς να εκφράσει τη γνώμη του. Καμιά σκέψη όμως δεν μπορεί να είναι ουδέτερη. Αυτό είναι που μας υπενθυμίζουν οι αρχαίες γλώσσες, μας επιτρέπουν να διαμορφώσουμε τη σκέψη μας για να μπορούμε να λέμε όχι.
Η «κοινή γνώμη», όπως αποκαλούμε συχνά τη γενική εικόνα που έχουμε για τις απόψεις της πλειονότητας, πέρα από προβληματισμό, προκαλεί -ομολογουμένως- και μελαγχολία. Εντούτοις η αίσθηση αυτή δεν είναι και τόσο ακριβής αν αναλογιστεί κανείς ότι η λέξη «κοινή» αναφέρεται μόνο στις εκπεφρασμένες απόψεις· τις απόψεις που απλώς εξωτερικεύτηκαν χωρίς όμως να είναι απαραίτητα αντιπροσωπευτικές του συνόλου. Σε κάθε περίπτωση πάντως, όσο «κοινή» και αν είναι πραγματικά αυτή η γνώμη, η γενική αίσθηση είναι -αν μη τι άλλο- ανησυχητική.
Ο δημόσιος διάλογος μοιάζει αθεράπευτα εθισμένος στις κραυγές, τις υπερβολές και τις προσβολές. Η περιήγηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης το επιβεβαιώνει. Μήπως η ελληνική κοινωνία έχει κάποια ενδιάθετη ροπή στις υπερβολές κάθε είδους; Ίσως και να έχει. Αυτό που σίγουρα έχει, είναι μια αποστροφή προς τις ήρεμες φωνές και τις λογικές λύσεις. Πάντα είχε. Το γούστο της ελληνικής κοινωνίας όμως, ούτε τώρα διαμορφώθηκε ούτε και τις συνέπειές του βιώνουμε τώρα για πρώτη φορά, απλώς τα social media κάνουν τον εκτροχιασμό αυτόν περισσότερο αισθητό από ποτέ.
Από την προβληματική αυτή εικόνα προκύπτουν δύο κρίσιμα ερωτήματα. Διαβάστε περισσότερα »
(Στη ΡΕΝΑΤΑ, που μέσα της θάλλει η ομορφιά της Κρήτης)
Πολλοί υποστηρίζουν ότι ο άνθρωπος, για να ζήσει, πρέπει να πιστεύει κάπου. Σήμερα ο άνθρωπος, για να ζήσει, πρέπει ν’ αγοράζει. Βέβαια, πάντα συνέβαινε κάτι τέτοιο. Όμως, ποτέ η αγορά κάποιων αγαθών δεν είχε αναχθεί σε πίστη, ούτε η κατανάλωση σε θρησκεία, που απαιτεί τη θυσία του ίδιου του εαυτού μας. Οι «θεοί» της είναι πολύ απαιτητικοί. Οι νέοι του Παρισιού, στην περίφημη εξέγερση του Μάη του 1968, είχαν μ’ ένα «γραμματικό», τρόπο αισθητοποιήσει τις απαιτήσεις των νέων «θεών»: Καταναλώνω – καταναλώνεις – καταναλώνει – καταναλώνουμε – καταναλώνετε – επωφελούνται
Για να τιμήσουμε τα 200 χρόνια από τη Μεγάλη Ελληνική Επανάσταση του 1821 αξίζει να θυμηθούμε αυτούς που προετοίμασαν το έδαφος διαφυλάσσοντας τη Χριστιανική Πίστη, την εθνική συνείδηση και την ελληνική γλώσσα. Επιλέγω πέντε φωτεινούς φάρους, οι οποίοι φώτισαν το Γένος κατά τα σκοτεινά χρόνια της δουλείας. Διαβάστε περισσότερα »
Είναι αλήθεια πως τα παιδιά που ανατρέφονται από δύο άτομα του ίδιου φύλου είναι το ίδιο καλά προσαρμοσμένα όπως και τα παιδιά που ανατρέφονται σε οικογένειες με μητέρα και πατέρα;
Μέχρι πρόσφατα, η αδιαμφισβήτητη απάντηση σε αυτήν την ερώτηση ήταν “όχι”. Ωστόσο, μέσα στην τελευταία δεκαετία, επαγγελματικοί οργανισμοί υγείας, (1) ακαδημαϊκοί, υπεύθυνοι χάραξης κοινωνικής πολιτικής και τα μέσα ενημέρωσης έχουν αρχίσει να ισχυρίζονται ότι πρέπει να αρθούν οι απαγορεύσεις γονεϊκής μέριμνας που αφορούν στα ζευγάρια του ιδίου φύλου.
Προκειμένου όμως να καθιερωθούν σε μια κοινωνία τέτοιες μακροπρόθεσμα ανατρεπτικές θέσεις, κάθε υπεύθυνος συνήγορος της πρότασης όφειλε να έχει στηριχθεί σε αποδεικτικά στοιχεία που είναι πλήρη και αξιόλογα. Αυτό όμως όχι μόνο δεν συμβαίνει, αλλά αντίθετα υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις ότι τα παιδιά που εκτίθενται στον ομοφυλοφιλικό τρόπο ζωής είναι πιθανόν πως διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο για συναισθηματική, ψυχική, ακόμη και σωματική βλάβη.Διαβάστε περισσότερα »
Σου μιλάω σαν σε ζωντανό φίλο και αδελφό εν Χριστώ. Γιατί πιστεύω πως ζεις στον κόρφο του Θεού, όπως έλεγες. Τώρα, βέβαια, τα έμαθες όλα. Όταν ήσουνα εδώ, χάρη στην πίστη και τη χριστιανική ζωή σου, εγνώριζες ελάχιστα. Τώρα βλέπεις την ανθρώπινη ματαιότητα και το σκοτάδι του κόσμου με τέλεια γνώση. Και κατανοείς πλήρως τι σημαίνει ο λόγος του Χριστού: «όλος ο κόσμος κείται εν τω πονηρώ». Βλέπεις ότι το σατανικόν έρεβος έχει κατακαλύψει τα πάντα και μονάχα όσοι με συνέπεια πιστεύουν και ζουν εν Χριστώ, κατορθώνουν σε κάποιο μέτρο να φωτίζωνται από την αλήθεια του Θεού.
Υπήρξες πιστός Ορθόδοξος, στο βαθμό που προσδιόριζαν διάφοροι παράγοντες: φυσική καταβολή, ανατροφή, περιβάλλον, παιδεία, συνθήκες, προαίρεση. Και αναδείχτηκες αληθινός δούλος του Θεού, τέκνο πιστό της Εκκλησίας, παραδοσιακός Έλληνας. Σε εγνώρισα πριν τρεις μήνες. Και θαύμασα την ευσέβειά σου, την πίστη σου, την ευθύτητά σου, τη γνώση σου, την εντιμότητά σου, τη σωφροσύνη σου, την αγάπη σου στον Θεόν και τον πλησίον, τη λεβεντιά σου, την αυτοθυσία σου, την επιμονή σου στις προσευχές, την υπομονή σου στους τρομερούς πειρασμούς σου, την ευχαριστία σου στον Κύριον κατά το παρατεταμένο μαρτύριο των αθεράπευτων τραυμάτων σου, των ανοικτών σου πληγών.
Και πήρα απόφαση να σε προβάλω για υπόδειγμα ελληνορθόδοξου βίου. Διαβάστε περισσότερα »
«Ακόμη και σήμερα αντιμετωπίζουμε ένα δυνατόν άντρα σαν Ηγέτη· μια δυνατή γυναίκα σαν ανωμαλία της φύσης» (Από μαθητικό γραπτό)
Η απόκτηση μεγάλου κεφαλαίου έχει γίνει στις μέρες μας υπόθεση εκμετάλλευσης «μικρών κεφαλιών». Απαραίτητη, βέβαια, η ύπαρξη των έξυπνων επιχειρηματιών, που εκμεταλλεύονται με τον πιο εύστοχο, για το σκοπό τους, τρόπο, τα «μικρά κεφάλια» και τα μετατρέπουν σε μεγάλα κεφάλαια. Ο τρόπος, με τον οποίο γίνεται η εκμετάλλευση των πρώτων και η απόκτηση των δεύτερων, είναι η διαφήμιση. Τα «μικρά κεφάλια» είναι οι γυναίκες, που δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι ο εαυτός τους και μόνο αυτός είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο. Διαβάστε περισσότερα »
Η γιατρός Παναγιώτα Χατζηγιαννάκη, ιδρυτικό μέλος του κινήματος «Μαμά, Μπαμπάς και Παιδιά» μιλά για τα νέα εκπαιδευτικά προγράμματα που ψήφισε, παρά τις αντιδράσεις, το ΥΠΕΠΟ, αλλά και για το νομοσχέδιο για τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση από το νηπιαγωγείο!
Η παραδοσιακή οικογένεια, δηλαδή το έγγαμο ζευγάρι, η μητέρα με τον πατέρα, που μεγαλώνουν από κοινού τα παιδιά τους και έχουν τη διάθεση να μείνουν δεμένοι για όλοι τους τη ζωή, υποβαθμίζεται στις μέρες μας, με πολλούς τρόπους. Για τον λόγο αυτό, τα Ορθόδοξα Χριστιανικά Σωματεία των Αθηνών, αποφάσισαν να δημιουργήσουν από κοινού το κίνημα “Μαμά-μπαμπάς και παιδιά” προκειμένου να υποστηρίξουν την οικογένεια ως βασική μονάδα της κοινωνίας σύμφωνα με τις αρχές της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Η γιατρός και πνευμονολόγος Παναγιώτα Χατζηγιαννάκη, ιδρυτικό μέλος του κινήματος μιλά στην Ορθόδοξη Αλήθεια για τον σύλλογο που δημιουργήθηκε, με στόχο να στηρίξει την παραδοσιακή οικογένεια. Θα αναφερθεί επίσης στα νέα εκπαιδευτικά προγράμματα πουτον Ιούνιο, παρά το ότι στη δημόσια διαβούλευση υπήρξε μεγάλη αντίδραση, το υπουργείο προχώρησε και ψήφισε. Θα μας πληροφορήσει για ένα συγκεκριμένο νομοσχέδιο που αφορά στην εισαγωγή των δεξιοτήτων ζωής στα σχολεία με το οποίο προωθούνται τα λεγόμενα συμπεριληπτικά προγράμματα σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης, από την αθώα ηλικία των παιδιών του νηπιαγωγείου. Διαβάστε περισσότερα »
Όταν λέτε «όχι» στο παιδί σταματά η συζήτηση, αλλά εάν λέτε το «όχι» πολύ συχνά, τα παιδιά σας ενδέχεται να σταματήσουν να ζητούν άλλο τη γνώμη σας. Το να λέτε «όχι» μπορεί να γίνει αναποτελεσματικό εάν χρησιμοποιηθεί υπερβολικά, ενώ συχνά οδηγεί σε μια μάχη για τη διατήρηση της δικής σας εξουσίας.» (3) Από την άλλη το να λέτε «ναι» όλη την ώρα ίσως εμποδίσει τα παιδιά σας να μάθουν την πειθαρχία, το σεβασμό, τα όρια αλλά και τους κινδύνους. Μπορεί να βγάλει τη ζωή σας εκτός ελέγχου, επειδή θα κάνετε συνεχώς πράγματα για τα παιδιά, θα τους υπόσχεστε “όλο τον κόσμο” και θα τους δημιουργήσετε την αίσθηση πως έχουν πάντα σωστές απόψεις και μόνο δικαιώματα. Εάν η δική σας ζωή βγει εκτός ελέγχου, αυτό θα κάνει περισσότερη ζημιά στη ζωή του παιδιού, από το να μην τους είχατε υποσχεθεί το κάθε τι που σας ζητούν. Και αν η σκέψη σας είναι πως το παιδί θα απογοητευτεί από τη δική σας άρνηση πρέπει να σας πούμε πως στα σίγουρα θα υπάρξουν άλλοι άνθρωποι στη ζωή του παιδιού σας που θα τους πούνε το «όχι». Είναι σημαντικό να τους πείτε το «όχι» τώρα, ώστε να τα βοηθήσετε να μάθουν πώς να διαχειρίζονται τα συναισθήματά τους και να μπορούν να λειτουργούν, όταν αντιμετωπίζουν την αποτυχία και την άρνηση. Αυτό που πρέπει να προσέξετε είναι τον τρόπο σας και τη συχνότητα. Επειδή λοιπόν δεν θέλετε να γίνετε ο γονέας του αδιάκριτου «ναι» ούτε και του άδικου «όχι», χρειάζεται να ξέρετε πότε θα πείτε το καθένα. Θα σας δείξουμε ορισμένα οφέλη που έχει η κάθε μία απάντηση, ώστε να χρησιμοποιείτε το «όχι» ή το «ναι» για να επιτύχετε αυτό που είναι καλύτερο για το παιδί, ενώ συγχρόνως μπορείτε να ανταποκριθείτε κι εσείς. Διαβάστε περισσότερα »
Πρόσφατα, στην τηλεοπτική εκπομπή «Στα άκρα», της δημοσιογράφου Βίκυς Φλέσσα, ήταν καλεσμένος ο καθηγητής Φιλοσοφίας, Θεοφάνης Τάσης, ο οποίος μίλησε για το «κίνημα» του υπερανθρωπισμού και για την αναβάθμιση του ανθρώπου. Με λίγα λόγια, στη Μέκκα της τεχνολογίας, στo Silicon Valley, της Καλιφόρνιας, ετοιμάζεται ο μετάνθρωπος ή υπεράνθρωπος. Ο υπεράνθρωπος είναι το νέο ανθρώπινο είδος, ένας γενετικά μεταλλαγμένος, ένας τεχνολογικά «αναβαθμισμένος» άνθρωπος και δυστυχώς δεν είναι συνομωσία, δεν ειπώθηκε από κάποιους «ψεκασμένους».
Είναι αλλόκοτο το θέαμα μιας κοινωνίας που ενώ απειλείται, αφήνει τις λίγες δυνάμεις της να σκορπίζουν, λες και δεν είναι δικές της και δεν της στοιχίζει να χάνονται. Μοιάζει σαν ο εγκέφαλος να μη μπορεί να δώσει τις απαραίτητες εντολές στους μυς και στα νεύρα. Όλα δείχνουν πως σ’ αυτήν την αδυναμία έχει αιχμαλωτισθεί η ελληνική κοινωνία.
Μαθαίνει κανένας τα κακουργήματα που γίνουνται σήμερα, κι ανατριχιάζει περισσότερο απ’ άλλη φορά, από την αναισθησία, από την απάθεια, από την πώρωση που έχουνε κείνοι που τα κάνουνε, σαν να είναι αληθινοί σατανάδες, και σαν να είναι ο σκοτωμός η φυσική τροφή της ψυχής τους. Άλλη φορά οι φονιάδες σκοτώνανε, οι περισσότεροι, χωρίς να το θέλουνε, μέσα στη ζάλη τους. Ένα σύννεφο από θυμό ή από ζήλεια ή από πνιγμένο δίκιο, θόλωνε τα μάτια τους για μια στιγμή. Μα ύστερα σκόρπιζε αυτό το σύννεφο, τα μάτια τους καθαρίζανε, και μετανιώνανε. Πολλές φορές κλαίγανε, θέλανε να σκοτωθούνε, ντρεπόντανε τον κόσμο. Τώρα οι φονιάδες, κ’ οι άλλοι που κάνουνε κακές πράξεις, είναι ολότελα μαυρόψυχοι, ξεροί, παγωμένοι, αναίσθητοι σατανάδες, βουβοί και ψυχροί κακούργοι. Και τί; Μικροί και μεγάλοι, χωριάτες και σπουδαγμένοι! Ένα πράγμα φοβερό! Αυτές οι σκέψεις με κάνανε να θυμηθώ κάποιους φονιάδες, που έζησα μαζί τους τον καιρό που ήμουνα πολύ νέος, και που είχανε κάνει την αμαρτία του σκοτωμού μέσα στην άναψη της ψυχής τους. Αυτοί ήτανε ζεστοί φονιάδες, να πούμε, δεν ήτανε ψυχροί, σαν τους περισσότερους σημερινούς. Ένιωθες πως ήτανε άνθρωποι σαν κ’ εσένα κι όχι φίδια κρύα, όπως είναι οι σημερινοί φονιάδες, χωρίς καρδιά, εκτρώματα βουβά, παγωμένα, ολότελα ξένα για τον άνθρωπο. Γι’ αυτό, εκείνους τους παλιούς φονιάδες τους λέγω αθώους φονιάδες, μπροστά στους καινούργιους, που είναι, οι περισσότεροι, κακούργοι μέχρι κόκκαλο, σατανόψυχοι, αμετανόητοι. Διαβάστε περισσότερα »
Η προσεκτική περιδιάβαση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τους διαλόγους που διεξάγονται εκεί, όχι μόνο μεταξύ αγνώστων ή ανωνύμων, αλλά και μεταξύ ανθρώπων που επικοινωνούν με το πραγματικό τους όνομα με γνωστούς τους, φανερώνει την ραγδαία εξάπωση της πανδημίας της βεβαιότητας.Διαβάστε περισσότερα »
Ισχύουν οι αστρολογικές προβλέψεις; Στο βίντεο αυτό μαθαίνουμε αστρονομία καταρρίπτοντας την αστρολογία. Παρουσιάζονται τα βασικά επιχειρήματα που δείχνουν ότι η αστρολογία δεν είναι δυνατόν να ισχύει και ότι δίκαια θεωρείται ψευδοεπιστήμη από την επιστημονική κοινότητα.Διαβάστε περισσότερα »
Ήδη γίνεται η επεξεργασία του προσχέδιου νόμου για τον γάμο των ομόφυλων ατόμων. Ο γάμος αποτελεί σωματική και ψυχική ένωση δύο ατόμων διαφορετικού φύλου που αναλαμβάνουν ευχαρίστως να υποστηρίξουν όλα τα επόμενα αυτής της ένωσης. Τα παιδιά και τις καταστάσεις που διαμορφώνει η κοινή τους ζωή.
Ο γάμος δεν είναι κάποιου τύπου οικονομική συνεργασία, δεν λειτουργεί σαν εταιρία, ή σα μια θρησκευτική ή επιστημονική ένωση, δεν είναι φορέας αναγνώρισης σεξουαλικών επιλογών, πολύ περισσότερο δεν μπορεί να λειτουργεί ως μέσο επίλυσης ψυχολογικών ή κοινωνικών εκκρεμοτήτων, αισθημάτων αδικίας, και γενικότερων κοινωνικών ανισοτήτων ή προβλημάτων. Ο γάμος είναι επίσημη δέσμευση απέναντι στο Θεό και στη κοινωνία, η οποία καλείται να τον υποστηρίξει αλλά και να απολάβει τα αποτελέσματα του υγιούς και δημιουργικού γάμου.
Τα έγγαμα άτομα διαμορφώνουν το μέλλον μιας κοινωνίας διότι δημιουργούν οικογένειες και προσφέρουν τα παιδιά τους. Στα παιδιά καλύπτουν όχι απλά τις βιολογικές τους ανάγκες αλλά συγχρόνως δίνουν αρχές ζωής και λειτουργούν ως πρότυπα υπεύθυνων επιλογών.
Ανταποκρίνεται ο ομοφυλοφιλικός γάμος σε αυτές τις προδιαγραφές και απαιτήσεις; Διαβάστε περισσότερα »
Τα παιδιά και οι έφηβοι καταδιώκονται από τον πόθο να ευτυχήσουν και φοβούνται πολύ κάθε στέρηση. Μετρούν μέσα τους τα ποσοστά ευτυχίας που αισθάνονται ή και εξασφαλίζουν σαν καλοί έμποροι κι ανάλογα αισθάνονται καλά ή όχι. Διαβάστε περισσότερα »
Υπερκυβέρνηση. Νέα τάξη πραγμάτων. Σύστημα. Ολιγάρχες. Ελίτ. Λέσχες. Παγκόσμια αγορά.
Όλα τα παραπάνω αναφέρονται κατά καιρούς ως η αιτία του κακού για την κατρακύλα των σύγχρονων κοινωνιών και τη χειραγώγηση του λαού. Κάποιοι λένε πως όλα αυτά είναι θεωρίες συνωμοσίας και ότι μόνοι μας ορίζουμε τα πάντα. Άλλοι ότι έχουν βάση τέτοιες υποψίες και ότι είμαστε πιόνια στα χέρια ισχυρών. Εγώ θα έλεγα ότι ενδεχομένως να ισχύουν εν μέρει και τα δύο.
Υπάρχει όμως τα τελευταία δέκα χρόνια κάτι πολύ πιο απλό και συγκεκριμένο, που επηρεάζει τη ζωή μας καθοριστικά, μας χειραγωγεί, διαλύει την κοινωνία και μας καθοδηγεί σε επικίνδυνους δρόμους. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Το facebook, το twitter, το Instagram, το ΤikΤok και δεκάδες ακόμα. Και δεν το λέω εγώ, αλλά αυτοί που τα κατασκεύασαν!Διαβάστε περισσότερα »
Εδώ και αρκετά χρόνια υπάρχει ένας ιός που έχει μολύνει τις κοινωνίες. Είναι η ψευδαίσθηση ότι η άγνοια είναι εξίσου έγκυρη με τη γνώση. Τούτο σημαίνει ότι για να αντιπαρατεθεί κάποιος στη δημόσια σφαίρα με όπλο την άγνοιά του (το τίποτα) και για να αποκτήσει αξία επιλέγει να γίνεται χυδαίος και εξαιρετικά αγενής και, ασκώντας βία σωματική και ψυχική, να επιβάλλεται στους άλλους. Το «παράδοξο» είναι ότι αυτός ο τρόπος πετυχαίνει και αποκτά ακροατές-θαυμαστές. Τούτο ισχύει στην πολιτική, κατά κύριο λόγο, και στη συνέχεια διαχέεται στην κοινωνία μέσω των ΜΜΕ. Η διάθεση να επιβληθεί κάποιος δίχως την πραγματική γνωστική αξία του, αλλά με οποιοδήποτε μέσο, οδηγεί αναπόδραστα στην αγένεια και στη χυδαιότητα. Είναι ο ανταγωνισμός της ατομικής επιβίωσης, ο ανταγωνισμός της φάρμας των ζώων. Διαβάστε περισσότερα »
Πώς και γιατί εθιζόμαστε στο διαδίκτυο και στα προϊόντα των τεχνολογικών κολοσσών – Οι στρατιές των ειδικών επιστημόνων που έχουν αποστολή να κάμψουν τις αντιστάσεις μας
Πριν από δύο περίπου δεκαετίες ο Απόστολος Δοξιάδης έγραψε ένα μικρό και όμορφο μυθιστόρημα με τίτλο Ο θείος Πέτρος και η εικασία τού Γκόλντμπαχ. Το μυθιστόρημα έχει κάνει δεκάδες εκδόσεις στα Ελληνικά, ενώ έχει μεταφραστεί και στα Αγγλικά με πολύ καλές κριτικές. Παρ’ όλο που περιστρέφεται γύρω από ένα μαθηματικό πρόβλημα, μπορεί να το διαβάσει και να το καταλάβει πλήρως ακόμα και κάποιος που η σχέση του με τα μαθηματικά δεν είναι ιδιαίτερα καλή. Η υπόθεση αφορά τον θείο τού αφηγητή, τον θείο Πέτρο, ο οποίος είναι σπουδαίος μαθηματικός και έχει αφιερώσει σημαντικό μέρος τής ζωής του στην προσπάθεια να αποδείξει την εικασία τού Γκόλντμπαχ. Διαβάστε περισσότερα »
Για τους νέους μας ξοδεύουμε πολλά χρήματα και κυρίως για τις σπουδές τους. Ξοδεύουμε περισσότερα για τις σπουδές και για την ψυχαγωγία τους παρά για την διατροφή τους. Νομίζουμε ότι με τις σπουδές τους θα εξασφαλίσουν την τροφή τους, με την ψυχαγωγία τους θ’ αντέξουν τον κόπο των σπουδών τους. Όμως διαπιστώνουμε ύστερα με κατάπληξη ότι τα παιδιά μας ούτε ευτυχούν απ’ το επάγγελμά τους, ούτε παρηγορημένα και ευτυχισμένα είναι με την ψυχαγωγία τους. Διαβάστε περισσότερα »
Η αμφισβήτηση των “ειδικών” εν όψει του δεύτερου πανδημικου κύματος, γίνεται όχι για να ελεγχθούν, αλλά για να υποκατασταθεί η εξουσία τους από εκείνη των δημαγωγών.
Δεν είναι μόνο η Ελλάδα, που δείχνει συμπτώματα κοινωνικής αποσύνθεσης, όπως τα ζούμε στην καθημερινότητά μας και όπως τα προβάλλουν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (ΜΜΕ) και τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης (ΜΚΔ). Είναι όλη η λεγόμενη πολιτισμένη Δύση. Μπορεί οι χώρες Της και μόνον αυτές, ως επί το πλείστον να έχουν δημοκρατικά καθεστώτα, όμως στην πραγματικότητα είναι ένα πολυτελές και με πολύτιμους εντός του θησαυρούς οικοδόμημα, που είναι υπό κατάρρευση. Το λυπηρό είναι ότι ουδείς εκ των σημερινών ηγητόρων των χωρών της Δύσης δεν κρούει τον κώδωνα του κινδύνου. Όλοι είναι διαχειριστές της παρακμής… Και αν κάποιος τολμήσει να πει την αλήθεια για την ηθική υπόσταση της νεωτερικής Δύσης και να αντιδράσει δέχεται τα πυρά των οπαδών Της. Διαβάστε περισσότερα »
«Φωνές βοώντων εν τη ερήμω»: Αν και χαμένη πια η λειτουργία της δοτικής («εν τη ερήμω»), χαμένη και η εκφραστική δυναμική της μετοχής («βοώντων»), η φράση επιμένει να κραυγάζει μιαν αλήθεια ζωντανή, έστω και θαμμένη στην αδιαφορία. Ξεμυτίζουν ακόμα φωνές με σθεναρή την επίγνωση της ματαιοπονίας, προορισμένες για τη δημοσιότητα, ενώ προβλέπουν («και πολλοί προβλέπουν») ότι η δημοσιότητα θα αποδειχθεί έρημος, όπου τίποτα δεν ηχεί για να απηχείται.
Πόσοι από τους αναγνώστες τής εδώ επιφυλλίδας θα εκτιμήσουν τυχόν διαμαρτυρίες ή την οργή και την αγανάκτηση για την υπουργική απόφαση «να αρχίζει από το νηπιαγωγείο η διδασκαλία της αγγλικής γλώσσας στην Ελλάδα»; Στην έρημο της α-νοησίας που καταπίνει προοδευτικά και αδυσώπητα την πολιτική, ο υπουργικός φετφάς γυαλίζει (και αυτό επιδίωκε), ωσάν πρωτοβουλία «προοδευτική», «εκσυγχρονιστική», μέγιστης «χρησιμότητας». Μην ξεχνάμε ότι μόνιμος καϋμός της Δεξιάς είναι να μη φανεί ποτέ ότι υστερεί σε επιδόσεις «προοδευτικής» αρλούμπας ανταγωνιζόμενη τον μηδενισμό τής τάχα και Αριστεράς. Διαβάστε περισσότερα »
Σ’ ένα θεατρικό έργο, παρουσιάζεται ένας νεαρός αξιωματικός, που φοβάται τον πόλεμο, αλλά για να φαίνεται γενναίος, καταφεύγει στο αλκοόλ. Ο Μολιέρος με την περιώνυμη κωμωδία του «Ταρτούφος»» (Tartuffe») πλούτισε το παγκόσμιο λεξιλόγιο με μια νέα λέξη: ταρτουφισμός. Η λέξη είναι ταυτόσημη του ψευτοηθικού, του ψευδοευλαβούς, γενικότερα του κάλπικου ανθρώπου.
Βέβαια, είναι πολύ δύσκολο να είναι πάντα κανείς ο πραγματικός εαυτός του. Τα «κατά συνθήκην ψεύδη»* της κοινωνικής ζωής δημιουργούν και τον «κατά συνθήκην ψευδή άνθρωπο». Κάθε άνθρωπος, λοιπόν, ζει σε δυο διαστάσεις, την «εσωτερική» και την «εξωτερική». Ζει με τον εαυτό του και με τους άλλους. Αλλ’ ενώ η επικοινωνία με τον εσωτερικό του κόσμο δε γίνεται με κανένα ορατό μέσο, για την επικοινωνία του με τον εξωτερικό χρησιμοποιείται η συμπεριφορά, που είναι βέβαια ορατή αλλ’ όχι πάντα κατανοήσιμη. Διαβάστε περισσότερα »
Επιπτώσεις του διαζυγίου στις μελλοντικές προσωπικές σχέσεις των παιδιών.
Τα παιδιά από διαζευγμένες οικογένειες δυσκολεύονται να βρουν πληρότητα και χαρά στο γάμο, στην οικογένεια και στις συντροφικές τους σχέσεις και για αυτό φταίμε εμείς οι ενήλικες.
Τα διαζύγια στην Ελλάδα αυξάνονται. Η πλειοψηφία τους με κοινή συναίνεση. Οι γονείς έχουν απαράδεκτες αυταπάτες για την μετά το διαζύγιο εποχή, που τις τρέφουν ο εγωισμός, οι δικοί τους γονείς, τρίτα «φιλικά άτομα», δικηγόροι και λογής-λογής επιστήμονες-σύμβουλοι, που βεβαιώνουν πως όλα μετά θα είναι καλύτερα, και πως τα παιδιά θα μεγαλώσουν ήρεμα χωρίς τον απαράδεκτο «φταίχτη», αλλά με την τόσο καλή γιαγιά, παππού, ξένη γυναίκα, Παιδικό Σταθμό, μόνα τους ή και σε μια μονογονεϊκή «κατάσταση», νέο γάμο, συμβίωση εκτός γάμου, κτλ.
Όλο και περισσότερα παιδιά στην πατρίδα μας βιώνουν αυτήν την παραπλάνηση. Διαβάστε περισσότερα »
Στο Μεσαίωνα είχε κυριεύσει τους ανθρώπους το πάθος να βρουν τεχνητές μεθόδους για την κατασκευή χρυσού. Κάθε μέταλλο που είχε τη χαρακτηριστική υποκίτρινη λάμψη, θεωρούνταν πολύτιμο και χιλιάδες αλχημιστές αφιέρωναν τη ζωή τους σε πειράματα και κατασκευές του πολύτιμου μετάλλου, που και τότε, όπως και σήμερα, παίζει κυρίαρχο ρόλο στη ζωή μας.
Στις ημέρες μας η αλχημεία έχει προοδεύσει. Υπάρχουν ειδικοί «αλχημιστές», που φτιάχνουν ειδικούς τύπους ανθρώπων, ανθρώπους-πρότυπα, που χάρη σε μια υποκίτρινη απόχρωση, προβάλλονται σαν επιτυχημένοι, ευτυχισμένοι, με τέλειο χαρακτήρα, καμωμένο από χρυσάφι προσόντων κι αρετών. Οι μοντέρνες αλχημείες ονομάζονται διαφήμιση, μόδα, προπαγάνδα, δημόσιες σχέσεις, μάρκετιγκ και άλλες, που θα εμφανισθούν προτού ακόμη ολοκληρωθεί η εκτύπωση του δοκιμίου αυτού. Γιατί μια «μοντέρνα» αρχή ζωής ορίζει πως οι νέες ανάγκες απαιτούν διαρκώς ένα νέο άνθρωπο. Έτσι ο σημερινός άνθρωπος αναγκάζεται συνεχώς ν’ αλλάζει φλοιό, πράγμα που δεν του επιτρέπει να έχει ούτε πυρήνα. Διαβάστε περισσότερα »
Ως γνωστόν κάθε νέος υπουργός Παιδείας μας απειλεί, έχει δυστυχώς και ένα «νέο όραμα» για την Παιδεία. Και υποστυλώνει το «όραμα» του με μια εμβληματική λέξη, μια λέξη – σύνθημα, που σαν αφηρημένο αναφορικό υποκατάστατο σημαίνει δυνητικά τα πάντα, χωρίς στην πραγματικότητα να περιέχει τίποτε. Διαβάστε περισσότερα »
Συνεχίζω από το άρθρο της περασμένης εβδομάδας και εφαρμόζω την προκατάληψη της επιβεβαίωσης στον όρο επιστήμη. Μας παραξενεύει συχνά ότι δύο επιστήμονες διαφωνούν μεταξύ τους, ακόμα και όταν πρόκειται για τους «καλύτερους» ειδικούς (τι να σημαίνει άραγε αυτό το γενικής φύσης επίθετο, εν προκειμένω;). Όσο πιο πολύ μας παραξενεύει, τόσο λιγότερο νομίζω ότι έχουμε κατανοήσει τον όρο επιστήμη. Οι διαφωνίες αυτές, βέβαια, δεν άπτονται πραγμάτων που έχουν ήδη γίνει πλήρως αποδεκτά από την επιστημονική κοινότητα.
Άποψη του υπογράφοντος, όπως αυτή έχει εκφραστεί σε άλλα κείμενα, είναι ότι η έλευση του κορωνοϊού κατέδειξε ένα ανατριχιαστικό κενό στις εξουσιαστικές δομές του Δυτικού Κόσμου. Τόσο στις εθνικές κυβερνήσεις, όσο και σε αυτές των υπερεθνικών – πολυεθνικών δομών, όπως είναι η Ε.Ε. και η περιβόητη «παγκοσμιοποίηση», η οποία αποδείχθηκε μια συλλογική αυταπάτη.
Η άποψη αυτή βρίσκεται στον αντίποδα μιας πλειάδας συνωμοσιολογικών θεωριών, οι οποίες κυριαρχούν στην κοινή γνώμη και αποδίδουν τον κορωνοϊό σε κάποιο σκοτεινό σχέδιο, οργανωμένο από δυνάμεις που κινούνται στα παρασκήνια.
Κατά την άποψη του υπογράφοντος αυτές οι αντιλήψεις αποτελούν εν πολλοίς εκδήλωση μιας σοβαρής παθογένειας του σύγχρονου δυτικού πολιτισμού και συγκεκριμένα της φαντασιακής αυτοθέωσης του Νεωτερικού Ανθρώπου. Διαβάστε περισσότερα »
Η Κοινωνιολόγος και Συγγραφέας Gabriele Kuby στο βιβλίο της “The Global Sexual Revolution: Destruction of Freedom in the Name of Freedom” μιλά για το πώς η σεξουαλική «απελευθέρωση» αποτέλεσε την αιχμή του δόρατος στην κατάργηση παραδοσιακών κοινωνικών αξιών. Στο κεφάλαιο 12, με τίτλο «ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΑΠΟ ΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΕΩΣ ΤΑ 12» αναφέρεται στο πώς τα παιδιά, μέσω της υποχρεωτικής σχολικής διδασκαλίας «σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης», απομακρύνονται από τις αξίες που θα τα οδηγούσαν σε μία ευτυχισμένη ερωτική και οικογενειακή ζωή.
Τι είναι παράδοση; Είναι οι φορεσιές και οι σκοποί του τόπου μας ή κάτι παραπάνω; Είναι ένας τρόπος ζωής που χάθηκε και τον βάλαμε στις προθήκες του λαογραφικού μουσείου; Και εάν είναι έτσι γιατί μιλάμε για εκείνην σαν κάτι που συμβαίνει ακόμη; Εμείς οι… γραμματιζούμενοι έχουμε την «πολυτέλεια» πλέον να κάνουμε τέτοιους στοχασμούς. Να ψάχνουμε να βρούμε από πού κρατά η σκούφια μας και έπειτα περήφανα να την επιδεικνύουμε στις νέες εποχές που μάλλον δεν πολυσυμπαθούν τέτοιες ταυτότητες πολιτισμικές. Διαβάστε περισσότερα »
Η καραντίνα και η απαγόρευση κυκλοφορίας που έχουν επιβληθεί λόγω κορωνοϊού γεννά μεταξύ άλλων κάποια ζητήματα διαχείρισης χρόνου των ατόμων μέσα στα σπίτια που βρίσκονται σε μεγάλο βαθμό στα αστικά κέντρα και είναι συχνά διαμερίσματα. Ποια είναι η πιο εύκολη και αποτελεσματική διέξοδος; Βεβαίως, οι οθόνες με όλες τις εκδοχές τους, από την συμβατική τηλεόραση μέχρι το διαδίκτυο. Δεν περίμεναν βέβαια οι άνθρωποι τον κορωνοϊό για να την ανακαλύψουν, τώρα όμως μοιάζει να συνιστά σε μεγάλο βαθμό μονόδρομη διέξοδο των έγκλειστων και απομονωμένων ατόμων, ειδικά μάλιστα όσων έχουν παιδιά και οικογένειες. Αποφασίσαμε λοιπόν να δημοσιεύσουμε μια βιβλιοκριτική από το γαλλικό περιοδικό «Eléments» προσαρμοσμένη και μεταφρασμένη στα ελληνικά για λογαριασμό του Δικτύου Psy-Counsellors, αναφορικά με την εγκατάλειψη των παιδιών μας στις «οθόνες- νταντάδες». Για να μην κερδίσουμε την «μάχη με τον κορωνοϊό» και την χάσουμε, με τις ζωές τις δικές μας και των παιδιών μας…
Η συγκατοίκηση πριν το γάμο είναι μια διαδεδομένη συνήθεια. Την επιλέγουν τα ζευγάρια για να «γνωριστούν καλύτερα» και την αποδέχονται οι γονείς τους είτε κατ’ ανάγκην είτε ως ένα λογικό βήμα των παιδιών τους.Διαβάστε περισσότερα »
Στην εργασία αυτή θα προσπαθήσουμε να διαυγάσουμε, στο μέτρο των δυνατοτήτων μας, αυτό που για κάποιους είναι το «θολό τοπίο των εμβολιασμών». Η δυσπιστία απέναντι στον εμβολιασμό δεν είναι κάτι νέο[1], τα τελευταία χρόνια μάλιστα απεικονίστηκε σε οργανωμένα αντιεμβολιαστικά κινήματα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η Ιταλία όπου κάποια πολιτικά κινήματα άρθρωσαν και αντιεμβολιαστικές ρητορικές. Αυτή η τάση ωστόσο, με την έλευση της πανδημίας του κορωνοϊού, δείχνει να φθίνει. Διαβάστε περισσότερα »
Η θεωρία ότι οι άνθρωποι «γεννιούνται ομοφυλόφιλοι» έχει χρησιμοποιηθεί για να υποστηρίξει ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός είναι κάτι ανάλογο με τη φυλή – και ότι «ο ομοφυλόφιλος είναι ο καινούργιος μαύρος». Αν βασισθούμε σε αυτή την αρχή, μπορεί ναφτιάξουμε νόμους για την ισότητα που θα αναγνωρίζουν στον σεξουαλικό προσανατολισμό πολιτικά και άλλα δικαιώματα όπως ακριβώς ισχύει με τη φυλή.
Αλλά είναι αλήθεια ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός έχει ήδη καθορισθεί κατά ή και πριν τη γέννηση;Διαβάστε περισσότερα »
Σχόλιο «Μαμά, Μπαμπάς και Παιδιά»: Το «Μαμά Μπαμπάς και Παιδιά» υποστηρίζει το παιδί και την παραδοσιακή οικογένεια. Επιθυμεί για τα παιδιά να έχουν τη βέλτιστη σωματική και πνευματική υγεία. Είναι εναντίον κάθε μορφής παιδικής κακοποίησης ή περιθωριοποίησης. Η παιδεία που λαμβάνει ένα παιδί οφείλει να μην προσβάλλει τις αρχές της οικογένειάς του. Το παρακάτω άρθρο αφορά την προωθούμενη Ολιστικού τύπου Σεξουαλική Εκπαίδευση και βασίστηκε στις πληροφορίες που δίνουν οι ίδιοι οι πάροχοι των προγραμμάτων Ολοκληρωμένης Σεξουαλικής Εκπαίδευσης, τόσο του εξωτερικού όσο και οι εγκεκριμένοι από το Ελληνικό Υπουργείο Παιδείας.
Οι γονείς, αφού ενημερωθούν για το περιεχόμενο των σχετικών προγραμμάτων, θα αποφασίσουνεάν τα προγράμματα εκφράζουν τις οικογενειακές αρχές και αξίες τους και θα αποφασίσουν για τον τρόπο που θα ασκήσουν τα γονεϊκά τους δικαιώματα στο ευαίσθητο ζήτημα της σεξουαλικής παιδείας των παιδιών τους.
Αγαπημένε μας γιε, καλημέρα. Ελπίζουμε η επιστολή μας αυτή να σε βρίσκει καλά στην υγεία σου και οι σπουδές σου να προχωρούν βάσει προγράμματος. Μας λείπεις, να ξέρεις, όλο την κουβέντα σου έχουμε. Εμείς εδώ είμαστε όλοι καλά, όπως τα ξέρεις. Πρέπει να σου πούμε πως ο σκύλος χτυπάει το κουδούνι όποτε θέλει να μπει μέσα. Πολλά χαιρετίσματα στη θεία Ασπασία και στον θείο σου τον Τζίμη. Να μην τους στενοχωρείς. Θα τα πούμε τα Χριστούγεννα. Φιλιά. 9 Νοεμβρίου 1977. «Αύριο το πρωί στις 6.30, στο γκισέ νούμερο τάδε της Ολυμπιακής, θα βρεις το εισιτήριό σου για την πτήση των 8 για Χίθροου. Θα σε περιμένω στις Αφίξεις».
Με αυτό το σύντομο τηλεφώνημα του πατέρα μου από το Λονδίνο ξεκίνησε η περίοδος του ξενιτεμού μου. Έξι χρόνια έλειψα και το ταχυδρομείο ήταν η μεγάλη μου προσμονή, μια επιστολή από τους γονείς, μια κάρτα από κάποιο ξαδέλφι, μια φωτογραφία παλιών συμμαθητών από τη βόλτα στη Βάρκιζα με οτοστόπ, μια ειδοποίηση πως το συνάλλαγμά μου έχει κατατεθεί. Το ταχυδρομείο με κράταγε σε επαφή με την πατρίδα, την οικογένεια και τους φίλους. Και όταν πια γύρισα, πάλι το ταχυδρομείο περίμενα, μια γλυκιά ταραχή στο στέρνο όποτε έβρισκα φάκελο για μένα στο σπίτι, από την άλλη πλευρά πια. Από τους καινούργιους φίλους, τους συμφοιτητές. Και το πτυχίο μου ταχυδρομικά το παρέλαβα. Διαβάστε περισσότερα »
Τα κρούσματα σχολικής βίας σε δημόσια σχολεία της χώρας μαρτυρούν κατάφορα το μέγεθος της κοινωνικής μας παρακμής. Οι κρατούντες από καιρό έχουν θέση ως στόχο να καταστήσουν τη χώρα ευρωπαϊκή, όχι βέβαια με τη γεωγραφική έννοια του όρου, αλλά την πολιτισμική. Βέβαια το ορθό θα ήταν να κάνουν χρήση του όρου δυτικοευρωπαϊκή, αλλά αυτός ως μακρόσυρτος είναι και δύσχρηστος. Αποτύχαμε να τους μιμηθούμε σε κάποιους τομείς. Ένας από αυτούς είναι της οικονομίας, καθώς εμείς δεν είχαμε αποικίες ούτε και την ισχύ για την προώθηση των προϊόντων μας. Ένας άλλος είναι η διοικητική μηχανή του Δημοσίου. Εδώ η αποτυχία μας οφείλεται στην κληρονομιά του ρουσφετιού από τους επί αιώνες κατακτητές μας. Στον τομέα όμως της κοινωνίας τους ακολουθήσαμε πιστά απεμπολώντας την παράδοσή μας και εκδηλώνοντας συνάμα ακραία περιφρόνηση προς αυτήν. Συνεπώς η έξαρση της σχολικής βίας δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Είναι η συγκομιδή των πικρών καρπών εκ της σποράς στον αγρό της παιδείας σπόρων παντοίων κοινωνικών κακών. Διαβάστε περισσότερα »
Με το άρθρο του στη Wall Street Journal της 22.12.2019 με τίτλο «Οι κατηγορίες (κατά του προέδρου Τραμπ) και η αναγέννηση. Η ενάρετη πολιτική των Ιταλών ανθρωπιστών δείχνει την έξοδο από την τρέχουσα δυσαρέσκεια της Αμερικής», ο James Hankins, καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ και συγγραφέας του γνωστού βιβλίου «Virtue Politics: Soulcraft and Statecraft in Renaissance Italy», υποστηρίζει τη θέση ότι η απάντηση στη σημερινή πολιτική κρίση στις ΗΠΑ βρίσκεται στην ελπίδα για μια νέα Αναγέννηση, που θα έλθει αν δώσουμε έμφαση στις ανθρωπιστικές σπουδές και έχουμε περισσότερο ενάρετους πολιτικούς και πολίτες, όπως ακριβώς έγινε στη Δυτική Ευρώπη τον 15ο και 16ο αιώνα. Διαβάστε περισσότερα »
(Στη ΔΗΜΗΤΡΑ που ήξερε να βλέπει τη ζωή από τη σκοπιά του ωραίου)
Η κοινωνία της Αφθονίας αποτελεί ένα άλλο πείραμα του ανθρώπου, για την τελείωση. Άλλη μια φιλοσοφική λίθο, που θα του δώσει τη δυνατότητα από ατελής να γίνει τέλειος· από τη στέρηση να περάσει στην επάρκεια. Όμως το πείραμα δε φαίνεται ν’ αποδίδει τ’ αναμενόμενα. Το ελιξήριο [Ελιξήριο (αραβ. al iksir = πέτρα της γνώσης): Θαυματουργή συσκευασία των αλχημιστών, που μπορεί να ξαναδίνει τη νεότητα και να παρατείνει τη ζωή] του καταναλωτισμού δεν τον ελευθερώνει από ανάγκες· απεναντίας τον δεσμεύει σε νέες.
Ο άνθρωπος πάντα ζει με τη νοσταλγία του “απολεσθέντος παραδείσου”. Αφού τον έχασε στον ουρανό, προσπαθεί αενάως να τον φτιάξει στη γη. Το δράμα του είναι πως συχνά οι παράδεισοι του δε διαφέρουν πολύ από την κόλαση. Ο παράδεισος της καταναλωτικής κοινωνίας βεβαιώνει του λόγου το ασφαλές. Διαβάστε περισσότερα »
Στην “κοινωνία της πληροφορίας” είναι πραγματικά άτοπο να γράψεις κατά της τεχνολογίας, ή να αμφισβητήσεις τις απεριόριστες δυνατότητες και ευκαιρίες που αυτή προσφέρει για επικοινωνία, αλληλόδραση και συμμετοχή σε κάθε λογής δίκτυα. Κι αυτό γιατί ο ψηφιακός κόσμος μας, μέσω των δικτύων, έγινε πιο αλληλένδετος, πιο συναρτησιακά εξαρτώμενος, πιο περίπλοκος και ταυτόχρονα πιο άμεσος, έστω και μέσω πολλαπλών διαμεσολαβήσεων.
Με περισσή καύχηση διακηρύσσουμε κατά καιρούς ότι ζούμε στην εποχή της πληροφορίας. Μέσω της τηλεόρασης και του διαδικτύου πληθωρικά και υπό τύπον βομβαρδισμού μεταδίδονται παντοίες ειδήσεις από τα πέρατα του πλανήτη, ώστε ο πολίτης να αδυνατεί πλέον να παρακολουθεί τις εξελίξεις, καθώς τα γεγονότα διαδέχονται το ένα το άλλο με τρομακτική ταχύτητα. Ας εξετάσουμε κάποια από τα χαρακτηριστικά των συνήθων ειδήσεων στον δυτικό κόσμο, στον οποίο ανήκομε και μέσω του οποίου πληροφορούμαστε τα συμβαίνοντα, μέσω δηλαδή της «ιδεολογίας της πληροφόρησης». Διαβάστε περισσότερα »
Η κινηματογραφική ταινία «Joker», που προβλήθηκε και στην Ελλάδα, θέτει ξεκάθαρα ένα μεγάλο ερώτημα της ανθρώπινης ύπαρξης: τι γίνεται με το πρόβλημα του κακού; Το δικαιολογούμε; Παλεύουμε να το αντιμετωπίσουμε; Η πάλη είναι μόνο διά των νόμων και της τάξης; Είναι εσωτερική; Πόσο απελπισμένος δικαιολογείται να είναι ο άνθρωπος που δε βρίσκει αγάπη από την κοινωνία; Είναι αρκετό να καταδικάζουμε στα λόγια μια κοινωνία ατομοκεντρική, που γελά με τον πόνο των άλλων, που αρνείται να δώσει σταλιά αγάπης ιδίως σε εκείνους που η οικογένεια, το σχολείο, οι παρέες δεν τους βλέπουν ως ανθρώπους, αλλά τους απορρίπτουν ως σκουπίδια;Διαβάστε περισσότερα »
Μια πρόσφατη Αμερικανική μελέτη (η οποία πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό Ασφαλιστικής Εταιρείας που παρέχει και υπηρεσίες υγείας), αναφέρει ότι λίγο περισσότερο από το 40% των Αμερικανών αισθάνονται εγκαταλελειμμένοι, απομονωμένοι, ολομόναχοι. Με την πτώση στα ποσοστά γεννήσεων και τον αυξανόμενο ρυθμό διαζυγίων, όλο και περισσότεροι άνθρωποι μένουν χωρίς τα μέλη της οικογένειάς τους για να τους παρηγορήσουν και να τους διευκολύνουν όταν το χρειάζονται.
Σύμφωνα με άλλη πηγή, το 2015, πάνω από το 13 % των Αμερικανών ζούσε μόνο του, ενώ για το 6,6% δεν υπήρχε κανένα ζωντανό μέλος της οικογένειάς του. Μέχρι το 2060, ο αριθμός των ατόμων που δεν θα έχουν άλλα μέλη στην οικογένεια αναμένεται να διπλασιαστεί.
Σύμφωνα με την μελέτη, οι νέοι άνθρωποι ηλικίας 16-24 ετών αισθάνονταν συχνότερα μόνοι από ό,τι εκείνοι πάνω από 72 ετών. Η δε ενασχόληση με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν μπόρεσε να καλύψει το ψυχολογικό κενό σε αυτά τα παιδιά, που κάθονται μόνα μπροστά σε ένα υπολογιστή και απλά βάζουν βάρος.
Από τα πιο στέρεα στηρίγματα της ελληνικής κοινωνίας ήταν μέχρι πριν από μερικά χρόνια η ικανότητα να σκεπάζει τις ίδιες της τις πληγές. Το πόσοι και ποιοι έχαναν στον καθημερινό αγώνα για το υστέρημα, δεν φαινόταν και πολύ καθαρά. Αναμφίβολα, σε μερικές περιπτώσεις η ανημποριά ήταν εξόφθαλμη, από μακριά διακρινόταν το μέρος εκείνο του πληθυσμού που του ήταν αδύνατο να ορθοποδίσει μετά τα πλήγματα που είχε υποστεί. Διαβάστε περισσότερα »
Τοπίο ειδυλλιακό: ήρεμα γαλαζοπράσινα νερά ενός τροπικού νησιού, πάνω στα οποία λικνίζεται ελαφρά ένα όμορφο ολόλευκο κόττερο. Το σκηνικό εξίσου ονειρικό: πάνω στο κόττερο μια παρέα νέων, όλοι τους ψηλοί, ωραίοι, με γυμνασμένα σώματα χαίρονται τη ζωή και τις χαρές της, συντροφιά με τις γοητευτικές συνοδούς τους και απολαμβάνουν τις μοναδικές και ανεπανάληπτες στιγμές, που μόνο ένα τέτοιο τοπίο και μια συγκεκριμένη μάρκα ποτού μπορεί να τους προσφέρει.
Εικόνα εξωτική, συνηθισμένη, μια από τις τόσες “ονειρικές” εικόνες, με τις οποίες οι διαφημιστικές εταιρίες κατακλύζουν καθημερινά τη ζωή μας, για να της δώσουν την αίσθηση του ονείρου, που αισθητοποιείται με την αγορά ενός προϊόντος. Η διαφήμιση είναι μια ένεση παραισθήσεων, που οδηγεί τον άνθρωπο, χωρίς αυτός καλά-καλά να το νιώθει, στον κόσμο της αγοράς. Γι’ αυτό έχει λάβει τόσο τρομακτικές διαστάσεις στη ζωή μας κι έχει εισβάλει, ιδίως με την τηλεόραση, ακόμη και μέσα στα σπίτια μας και τους πιο προσωπικούς και “απόκρυφους” χώρους μας. Η διαφήμιση είναι αναμφισβήτητα ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της εποχής μας• ίσως είναι η ίδια η εποχή μας. Διαβάστε περισσότερα »
Όσο περισσότερες συνταγές δίνονται τόσο η πάθηση χειροτερεύει. Μολονότι πολλοί υποφέρουν πολύ από την ανίατη αρρώστια της πλήξης, και δεν βρίσκουν εύκολα τρόπους να εμποδίσουν τις επισκέψεις της. Φοβούνται πως θα έρθει και θα χτυπήσει την πόρτα τους κατά το σούρουπο, και για να μη συμβεί αυτό ζητούν οδηγίες, ψάχνουν το φάρμακο. Περιοδικά και διαφημίσεις δεν παύουν να το χορηγούν σε διαρκώς αυξανόμενες δόσεις.
Πρόσφατα ένα δημοσίευμα σε ιταλική εφημερίδα έφερε ξανά στο φως, μ’ έναν απροσδόκητο τρόπο, το πρόβλημα των ηλικιωμένων στον σύγχρονο δυτικό κόσμο. Κάποιος μοναχικός συνταξιούχος δάσκαλος ζητούσε με αγγελία του να υιοθετηθεί από οικογένεια που θα ενδιαφερόταν να αξιοποιήσει τα προσόντα του. Θα μπορούσε να συμβάλλει στη μόρφωση των παιδιών ή των εγγονιών, και γενικά, όπως ο ίδιος έγραφε, να είναι «κοινωνικά χρήσιμος». Διαβάστε περισσότερα »
Η έρευνα αποδεικνύει τα πολλαπλά οφέλη από τα κοινά οικογενειακά γεύματα, ειδικά ως προς την προστασία των εφήβων από συμπεριφορές υψηλού κινδύνου. Δυστυχώς τα κοινά γεύματα σπανίζουν σήμερα στις οικογένειες. Δεδομένης της προστασίας που παρέχουν στα παιδιά και τους εφήβους, οι γονείς πρέπει να ενθαρρύνονται στο να καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για να συγκεντρώνονται τακτικά στο οικογενειακό τραπέζι. Διαβάστε περισσότερα »
Το ακόλουθο κείμενο αποτελεί επιστολή ανωνύμου καθηγητή πανεπιστημίου στις ΗΠΑ, ο οποίας διδάσκει στον τομέα των θετικών και εφαρμοσμένων επιστημών (STEM: Science, Technology, Engineering, Mathematics), προς την στήλη του συντηρητικού δημοσιογράφου Rod Dreher στο περιοδικό The American Conservative. Καθώς η εν λόγω στήλη συχνά πραγματεύεται ζητήματα υπερβολικής χρήσεως των τεχνολογικών μέσων και των αρνητικών συνεπειών τους στην κοινωνία και την ανάπτυξη του προσώπου, ο καθηγητής περιγράφει την άθλια διανοητική κατάσταση στην οποία βρίσκει τους περισσοτέρους φοιτητές του.
Υστερόγραφο: Η ανησυχία πως η υπερβολική χρήση των νέων τεχνολογιών μπορεί να βλάψει την αναλυτική ικανότητα των νέων ή τομείς όπως η δυνατότητα συγκέντρωσης είναι διαδεδομένη αλλά όχι οικουμενική. Η δυσπιστία στην εξαιρετικά δυσάρεστη οπτική του είναι απολύτως λογική και την συμμερίζεται και ο μεταφραστής, 24 ετών και συνεπώς έχοντας περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του μέσα στην ηλεκτρονική τεχνολογία και βιώνοντας την ταχύτατη πρόοδο της, ειδικά τα τελευταία 7-8 χρόνια. Από την άλλη η δυσκολία ολοένα και περισσοτέρων ανθρώπων – και δη νέων – να επεξεργαστούν τον σύνθετο γραπτό λόγο είναι επίσης παρατηρήσιμη στο περιβάλλον μας. Συνιστώ στον αναγνώστη να δει το πρωτότυπο άρθρο και τα σχόλια από κάτω του, όπου συγκρούονται διαφορετικές προσεγγίσεις.
Η εποχή μας διαπνἐεται από κοινωνική ευαισθησία. Η ευαισθησία αυτή φαίνεται ότι δεν αναγνωρίζει πρόσωπα αλλά κοινωνικές ομάδες. Οι οποίες θεωρούνται a priori καλές ή κακές, χρήζουν υπερασπίσεως ή καταδίκης. Μάλιστα, με περισσή ευκολία τα πρόσωπα κατατάσσονται στις αντίστοιχες ομάδες, δεχόμενα την υπεράσπιση ή την καταδίκη αδιακρίτως. Διαβάστε περισσότερα »
Στο κείμενο αυτό, ο Αμερικανός Ορθόδοξος δημοσιογράφος Rod Dreher (γνωστός κυρίως για το ευπώλητο βιβλίο του The Benedict Option για την επιβίωση και το μέλλον του χριστιανισμού στη Δύση) απευθύνεται σε μία 35χρονη γυναίκα, η οποία έστειλε ένα ανώνυμο γράμμα στην στήλη συμβουλών του περιοδικού New York. H γυναίκα αναφέρεται στην πολύ έντονη ψυχολογική κρίση που βιώνει, έχοντας χάσει την έμπνευση της και τη θέληση για ζωή, ενώ δεν έχει φτιάξει οικογένεια και νιώθει όλο και πιο κενή και δυστυχισμένη, σαν φάντασμα. Ο Dreher προσπαθεί να δώσει την δική του οπτική στο θέμα, αποκαλύπτοντας ένα από τα μεγαλύτερα ψέματα της εποχής μας: την εμμονή για μια «αυθεντική, περιπετειώδη ζωή» που εν τέλει αφήνει τον άνθρωπο συντετριμμένο και αιωνίως ανικανοποίητο. Παρά τις ειδικές περιστάσεις που διεκτραγωδεί η επιστολή, το μήνυμα μπορεί να φανεί χρήσιμο σε άνδρες και γυναίκες, ειδικά σε όσους είναι στην αρχή της ενήλικης ζωής τους και δεν έχουν κατασταλάξει ακόμη όσον αφορά την ταυτότητα τους, το μέλλον και τα όνειρα τους.
Υπερτουρισμός: Οι αρνητικές επιπτώσεις της μετατροπής του παραγωγικού ιστού ενός τόπου, που αποτελεί προορισμό, σε τουριστική μονοκαλλιέργεια με συνέπεια την υπέρβαση της φέρουσας ικανότητας ενός συστήματος να δεχθεί άλλους τουρίστες και με αποτέλεσμα την καταστροφή του παραγωγικού και κοινωνικού ιστού της περιοχής. Αλήθεια, τι επιπτώσεις θα υπάρχουν στη φέρουσα ικανότητα του πλανήτη γη όταν μέχρι το 2030 οι τουρίστες φθάσουν στα 1,8 δισεκατομμύρια; Διαβάστε περισσότερα »
«Το Σώμα μου, η Επιλογή μου». Είναι ένα από τα πιο συνηθισμένα επιχειρήματα που χρησιμοποιούνται για την υπεράσπιση των αμβλώσεων. Αλλά τι γίνεται με τα δικαιώματα που έχει το σώμα του αγέννητου μωρού; Σε αυτό το βίντεο, η Kristin Watson, σύζυγος του πρωταθλητή του Superbowl Benjamin Watson, απαντά όπως η ίδια γνωρίζει άριστα ως πολύτεκνη μητέρα στο «My Body, My Choice», και ενισχύει την επιχειρηματολογία υπέρ της ζωής για τα πιο ευάλωτα μέλη της κοινωνίας μας, τα αγέννητα παιδιά. Διαβάστε περισσότερα »
Υπάρχει μια σιωπηλή τραγωδία που εκτυλίσσεται σήμερα στα σπίτια μας και αφορά στα πιο πολύτιμα κοσμήματά μας: τα παιδιά μας. Τα παιδιά μας βρίσκονται σε μια συναισθηματική κατάσταση καταστροφική! Τα τελευταία 15 χρόνια, οι ερευνητές μας πρόσφεραν στατιστικές κάθε φορά και πιο ανησυχητικές σχετικά με την οξυμένη και επίμονη αύξησης παιδικής ψυχασθένειας που τώρα έχει φτάσει αναλογίες επιδημίας:
Είναι πολλές φορές που οι γονείς που αναθρέφουν παιδιά προβληματίζονται στο αν η θέσπιση ορίων στην συμπεριφορά τους είναι χρήσιμη και ωφέλιμη.
Όπως διαβάζουμε και στο βιβλίο του οικογενειακού ψυχολόγου Dr Jan-Uwe Rogge «Τα παιδιά χρειάζονται όρια», τα παιδιά στην πραγματικότητα επιζητούν τα όρια και τους κανόνες. Τα έχουν ανάγκη διότι τους αρέσει η σαφήνεια. Τα όρια τους αποτελούν για αυτά προστασία, και με αυτά αισθάνονται ασφάλεια που τους αρέσει. Αντίθετα, η έλλειψη ορίων τους στερεί την πολύτιμη αυτή αίσθηση και είναι γνωστό ότι αρκετές δυσκολίες στην ανατροφή των παιδιών πηγάζουν ακριβώς από την έλλειψη ορίων.
Στο μυαλό πολλών, όμως, η έννοια των ορίων παίρνει νόημα αρνητικό διότι συνδέεται με την τιμωρία, την αποθάρρυνση, την απαγόρευση, τον ηθικό περιορισμό και την διαρκή άρνηση. Ίσως αυτός είναι ένας από τους λόγους που οι γονείς διστάζουν και αποφεύγουν να θέτουν όρια στα παιδιά τους. Διαβάστε περισσότερα »
ΟΧΙ! Δεν είναι φυσικά η εθνική μας επέτειος! Είναι όμως το δικαίωμα ή μάλλον η υποχρέωση του γονιού να θέτει όρια στην παιδική παντοδυναμία και ένας τρόπος είναι να μη φοβάται να πει όχι όταν χρειάζεται. Διαβάστε περισσότερα »
Θα στενοχωρήσω τους πολιτικούς αρχηγούς και τους βουλευτές, αλλά οι άνθρωποι στην Ελλάδα δεν σταμάτησαν να κάνουν τόσα παιδιά όσα έκαναν εξ αιτίας της κρίσης και της οικονομικής δυσπραγίας. Είναι κι αυτός ένας λόγος αλλά δεν είναι ο κύριος. Επομένως, οι πολιτικοί καλά κάνουν και σκέφτονται οικονομικές ενισχύσεις, αλλά αυτές δεν θα λύσουν το πρόβλημα της υπογεννητικότητας. Διαβάστε περισσότερα »
Όταν οι άνθρωποι πάσχουν από κάποια ψυχική ασθένεια ή από γεροντική άνοια, πολύ συχνά εγκαταλείπονται στην τύχη τους και η κατάστασή τους επιδεινώνεται, διότι παύουν πια να χρησιμοποιούν ό,τι τους έχει απομείνει από τη ζωτικότητα τους, τις νοητικές τους δυνάμεις, την αντίληψή τους.
Έτσι χειροτερεύουν προκαταβολικά, ενώ δεν θα ήταν απαραίτητο να συμβεί αυτό.
Δεν ξέρω αλήθεια, πόσο προχώρησε το φεμινιστικό κίνημα. Εκείνο που ξέρω, είναι πως ξαφνικά η γυναίκα εμφανίζεται στον αιώνα μας σαν η σοβαρότερη καταναλώτρια. Οι διαφημιστές σε αυτήν κυρίως αποτείνονται. Και το περίεργο είναι πως όχι μόνο για το υπεραυτόματο πλυντήριο που θα την ξεκουράσει ούτε μόνο για τα ρουχαλάκια του παιδιού ή τα είδη γάλακτος για το μωρό, αλλά και για τα προσωπικά είδη του άντρα σ’ αυτήν αποτείνονται.
Και είναι πια κοινό μυστικό πως της φόρτωσε η σημερινή μας κοινωνία και μια ευθύνη ακόμα. Να φροντίζει πριν απ’ όλους για όλους. Γι’ αυτό και ευθύνεται για τον «υπερκαταναλωτισμό» την καινούρια και φοβερά επικίνδυνη αρρώστια της εποχής μας. Μα ας δούμε την προϊστορία του θέματος.
Τριώδιο καλείται στην εκκλησιαστική γλώσσα η περίοδος τριών εβδομάδων προετοιμασίας για την είσοδο στη Μεγάλη Σαρακοστή, η οποία αποτελεί στάδιο πνευματικών αγώνων, ώστε να πανηγυρίσουμε όπως πρέπει τη μεγάλη γιορτή της Αναστάσεως του Χριστού. Στον καιρό μας το Τριώδιο έχει λησμονηθεί ως όρος καθώς έχει υποκατασταθεί από τον όρο Αποκριά. Και Αποκριά, κατά κόσμο, σημαίνει φαγοπότι, γλέντι, χορός, ξεφάντωμα. Βέβαια αν είχαμε σε βάθος γνώση της γλώσσας μας και ενδιαφέρον για τα νοήματα των λέξεων, θα θέταμε στους εαυτούς μας το ερώτημα: Πώς η Αποκριά, που δηλώνει αποφυγή κρεοφαγίας, δηλαδή νηστεία, έχει συνδεθεί άρρηκτα με τα ξεφάντωμα; Είναι δυστυχώς αυτό δεινή ήττα του εκκλησιαστικού σώματος, ήττα που δεν είναι γνώρισμα των τελευταίων δεκαετιών, όπως πολλές άλλες. Η εκκοσμίκευση είχε ήδη αρχίσει πριν από την παύση των διωγμών κατά της χριστιανικής πίστης. Και συνίστατο η πρωταρχική εκείνη στη διατήρηση ειδωλολατρικών καταλοίπων, τα οποία με περισσή καύχηση οι αντιστρατευόμενοι την Εκκλησία προβάλλουν ως αρχαία παράδοση, ωσάν οι αρχαίοι πρόγονοί μας να μη προσέφεραν τίποτε άλλο στην ανθρωπότητα πέρα από τη λατρεία της Αφροδίτης και του Διονύσου! Διαβάστε περισσότερα »
Λογαριασμοί, συναλλαγές, ύποπτα χρήματα και πάλι ύποπτα χρήματα. Όλος ο κόσμος μιλάει για λεφτά στο σαλόνι του την ώρα που δίπλα, στην εφηβική κρεβατοκάμαρα ακούγονται παραμιλητά. Η νεολαία είναι άρρωστη, προσβεβλημένη από έναν ιό ύπουλο, διαβρωτικό, συνέπειες που στον καθένα είναι πια γνωστές. Διαβάζουμε πως ο ένας στους τέσσερις νέους δηλώνει απογοητευμένος από τη ζωή. Πότε πρόλαβε;
Κάποτε ο Μεμίς Αγάς, ένας άνθρωπος πολύ φιλάργυρος, αρρώστησε βαριά. Η γυναίκα του φώναξε αμέσως τον γιατρό, για να δει τι είχε. Εν τω μεταξύ ο Μεμίς Αγάς έστειλε κρυφά τον εγγονό του, να φωνάξει τον γέροντα Ιμάμη.
Έπειτα από λίγο ο Ιμάμης και ο γιατρός βρίσκονταν στο δωμάτιο του Μεμίς Αγά. Ο Μεμίς Αγάς ρώτησε πρώτα τον γιατρό πόσο θα στοιχίσει η θεραπεία του, επισκέψεις και φάρμακα μαζί. Ο γιατρός του είπε ότι η αρρώστια του ήταν πολύ βαριά και ότι η θεραπεία του θα στοίχιζε τουλάχιστον 200 έως 250 γρόσια. Γύρισε έπειτα προς τον Ιμάμη και τον ρώτησε πόσο θα στοίχιζε η κηδεία του, αν τυχόν πέθαινε. Ο Ιμάμης του είπε ότι θα στοίχιζε 40 γρόσια. Τότε λοιπόν, γύρισε ο Μεμίς Αγάς προς τον γιατρό και του λέει:
Είσαι ελεύθερος, γιατρέ, δεν έχω ανάγκη από τις υπηρεσίες σου. Όπως βλέπεις από αυτήν την υπόθεση, προτιμώντας τον Ιμάμη, κερδίζω τουλάχιστον 160 γρόσια!
(Διάπλασις των Παίδων, Ιανουάριος 1934)
Θα μπορούσαμε να μεταφέρουμε τον παραπάνω μύθο στο σήμερα και να παραλληλίσουμε τα πρόσωπά του και τις ενέργειές τους με αυτές που ξεδιπλώνονται τις τελευταίες δεκαετίες στην πατρίδα μας, κάνοντας μερικές σκέψεις. Διαβάστε περισσότερα »
Τα κορίτσια στην εφηβεία έχουν διπλάσια πιθανότητα σε σχέση με τα συνομήλικα αγόρια να εμφανίσουν συμπτώματα κατάθλιψης εξαιτίας της χρήσης του Facebook και των άλλων μέσων κοινωνικής δικτύωσης.
Ο δυτικός άνθρωπος χαρακτηρίζεται από συμπεριφορά άκρως ιδιόρρυθμη. Καυχάται για την εδραίωση της σκέψης και των αποφάσεών του στην ορθή λογική, παράλληλα όμως διακρίνεται για πλήθος ενεργειών που αποδεικνύουν περίτρανα το αντίθετο. Με την εκπνοή κάθε έτους ετοιμάζεται να υποδεχθεί πανηγυρικά το νέο. Δεν είναι υπερβολικό να γράψουμε ότι οργανώνει θρίαμβο πριν από την εκστρατεία. Έχει τόσο στερέψει από βάσιμη ελπίδα, ώστε να θεωρεί εκ προοιμίου ότι το νέο θα είναι καλύτερο από τα προηγούμενα. Ο Αλμπέρ Καμύ, ο θαυμάσιος αυτός δυτικός διανοούμενος, έγραψε ότι το μέλλον είναι η μόνη υπερβεβαιότητα των ανθρώπων χωρίς Θεό! Και ο δυτικός άνθρωπος απέρριψε τον Θεό και μαζί μ’ Αυτόν και τη βάσιμη ελπίδα. Τι είναι ένα νέο έτος;Διαβάστε περισσότερα »
Ο χρόνος που πέρασε είναι ο χρόνος της ζωής μας· δεν υπάρχει χρόνος ουδέτερος. Χαρές και λύπες, αρετές και κακίες, λάθη κι επιτυχίες γεμίζουν το χρόνο μας.
Το 2018 ήταν ένα μέρος του χρόνου της ιστορίας της ζωής του ανθρώπινου γένους. Ο χρόνος των αψύχων δεν γίνεται αισθητός από τα άψυχα. Είναι χρόνος ανθρώπινος κι αυτός.
Όταν λογαριάζουμε το χρόνο λογικά, περιγράφοντας εξωτερικά τα γεγονότα και τα πράγματα, είμαστε πάντοτε χαμένοι. Ο χρόνος που πέρασε είναι η ζημιά μας σε όλα γενικά τα πράγματα. Χάνουμε πλούτο, χάνουμε νιάτα, χάνουμε αισθήσεις και αισθήματα, ακόμα και τις ευγενικότερες αισθήσεις και αρετές και τις επιτυχίες μας. Όλα τα καταπίνει ο χρόνος που περνάει.
Ζούμε σε εποχή ενός ιδιότυπου και άκρως επικίνδυνου διωγμού της πίστης προς τον Θεό στον δυτικό κόσμο. Οι διώκτες της πίστης στη διαπίστωση αυτή θα αντιδράσουν με ειρωνικά σχόλια. Γι’ αυτούς δεν υφίσταται διωγμός, καθώς όλοι οι άνθρωποι είναι ελεύθεροι να ασκούν τα λατρευτικά τους καθήκοντα και ουδεμία δίωξη κατά πιστών ενεργείται ούτε απαγόρευση της λατρείας του Θεού υπάρχει, της οποιασδήποτε λατρείας. Απλά ήλθε το «πλήρωμα του χρόνου» να επιβεβαιωθούν οι «προφήτες» της αθεΐας ότι η πίστη σε Θεό είναι κοινωνικό επιφαινόμενο. Χαρακτηρίζει αυτή, κατά την άποψη των αθέων, τα άτομα των προεπιστημονικών κοινωνιών και είναι καταδικασμένη να σβήσει με την πρόοδο της επιστήμης και την θεσμοθέτηση με βάση την «ορθή» λογική. Διαβάστε περισσότερα »
Ένα μικρό παιδί με δυσλεξία χάνεται σε έναν κόσμο φτιαγμένο από βιβλία. Μόνο του στον κόσμο αυτό, αναγκάζεται να σκαρφαλώσει ένα βουνό που αντιπροσωπεύει το εκπαιδευτικό σύστημα. Η ταινία κινουμένων σχεδίων μικρού μήκους ΕΙΜΑΙ ΔΥΣΛΕΚΤΙΚΟΣ εκφράζει το πως αισθάνεται κάποιος που έχει μαθησιακή διαφορά στο τωρινό σχολικό σύστημά. Όσοι έχουν μαθησιακές διαφορές θα πρέπει να είναι περήφανοι για το ποιοι είναι και δεν πρέπει ποτέ να αισθάνονται μόνοι τους. Η ταινία χρησιμοποιεί ισχυρές μεταφορές για να απεικονίσει αυτά τα συναισθήματα, ακολουθώντας ένα μικρό αγόρι στο ταξίδι του για να σκαρφαλώσει ένα βουνό σε έναν κόσμο φτιαγμένο από βιβλία.
Τι είναι η ομορφιά; Οι περισσότεροι ακούγοντας αυτή τη λέξη θα τρέξουμε να απαντήσουμε πως αυτή σημαίνει το εξωτερικό κάλλος, ένα εντυπωσιακό σώμα, την εμφάνιση εκείνη που προκαλεί τον πόθο και την επιθυμία. Διαβάστε περισσότερα »
Με την πάροδο των ετών, η τεχνολογία εξελίσσεται με καταιγιστικούς ρυθμούς. Η επαφή του ανθρώπου με αυτήν μεγαλώνει, ενώ παράλληλα μειώνεται η επαφή των ανθρώπων μεταξύ τους. Δεν αναφέρομαι στην επαφή μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, διότι αυτή είναι ελλειμματική και επιφανειακή. Δεν μπορούμε να γνωριστούμε σε βάθος με τον συνάνθρωπο και να υπάρξει μια ειλικρινής και αληθινή επικοινωνία προσώπων. Διαβάστε περισσότερα »
Δεν ξέρω πόσοι έχετε προσέξει, σε πετρόχτιστα σπίτια, πως ορισμένες πέτρες – συνήθως γωνιακές – εξέχουν κάπως από το υπόλοιπο κτίσμα. Πριν από πολλά χρόνια είχα ρωτήσει έναν σπουδαίο μάστορα της πέτρας να μου εξηγήσει γιατί γίνεται αυτό. Το δικό μου μυαλό έφτανε μέχρι την εξήγηση πως τις έχουν αφήσει επίτηδες για να δημιουργείται ένα είδος σκάλας για να ανεβαίνουν και να χτίζουν τα ψηλότερα σημεία.
Μου έδωσε μια απάντηση που όχι απλά με ξάφνιασε, αλλά μετατόπισε μέσα μου κάποιες φιλοσοφικές σταθερές.
Όποιο περιεχόμενο κι αν έχουν τα παιγνίδια ανταγωνισμού που προβάλλονται στα ιδιωτικά κανάλια, ένα γνώρισμα τα εξομοιώνει: το απόλυτο δικαίωμα των κριτών να εξευτελίζουν τους παίχτες. Αυτούς δηλαδή που βιάζονται να πιστέψουν πως είναι παίχτες, ελπίζοντας ότι η πίστη τους αυτή θα θεραπεύσει τα τραύματα της αξιοπρέπειάς τους. Στην πραγματικότητα είναι πιόνια. Για λίγες μονάδες τηλεθέασης, οφείλουν να συμμορφωθούν, να ανεχθούν τις λοιδορίες των κριτών. Αυτός είναι ο κανόνας, είτε για διαγωνισμούς μαγειρικής πρόκειται είτε για την «επιβίωση σε άγρια νησιά» ή την επιλογή σούπερ μοντέλου. Διαβάστε περισσότερα »
Η Σούζαν αγόρασε στον 6χρονο γιο της ένα iPad όταν πήγαινε πρώτη Δημοτικού. «Σκέφτηκα, γιατί να μην δοκιμάσει;», μου είπε κατά τη διάρκεια μια συνεδρίας μας. Το σχολείο του Τζον είχε αρχίσει να χρησιμοποιεί τις συσκευές σε όλο και μικρότερες τάξεις, ο δάσκαλος τεχνολογίας εκθείαζε τα εκπαιδευτικά τους οφέλη, οπότε η Σούζαν θέλησε να κάνει ότι ήταν καλύτερο για το ξανθό της αγοράκι που λάτρευε να διαβάζει και να παίζει μπέιζμπολ.
Όση αισιοδοξία και αν έχει κανείς ή, αν θέλετε, και όση άγνοια, καταλαβαίνει ότι το κακό έχει πλεονάσει με πλείστες μορφές στον ανοήτως θεωρούμενο προηγμένο σημερινό κόσμο. Η παρουσία του με χίλιες αφορμές ολοένα διογκώνεται και συνδυάζεται με τον γενικότερο εκβαρβαρισμό. Στο παρελθόν ο Νίτσε περιγράφοντας τον επερχόμενο μηδενισμό τον ονόμασε ‘αποβαρβάρωση’, και την κατάσταση αυτή την έβλεπε στην εξέλιξη του δυτικοευρωπαϊκού πολιτισμού. Διαβάστε περισσότερα »
Μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συνέντευξη με τον κορυφαίο Γάλλο παιδίατρο στο περιοδικό Le Point, με αφορμή την κυκλοφορία του νέου βιβλίου «Εκπαιδεύοντας τα παιδιά»
Στο καινούργιο του βιβλίο,«Εκπαιδεύοντας τα παιδιά» (Odile Jacob), ο πιο γνωστός παιδίατρος στη Γαλλία εξηγεί γιατί τα παιδιά μας είναι χειρότερα από πριν και ενθαρρύνει τους γονείς να αναλάβουν χωρίς φόβο τον ρόλο του καθοδηγητή.
Υπενθυμίζει την επιθυμία του, την επιστροφή του πατέρα, κριτικάρει την «ιερή» διατροφή του παιδιού να τρώει όποτε αυτό θέλει, επικρίνει την παντοδυναμία της μητέρας και εκφέρει την άποψη του θετικού ρόλου του πόνου στην γέννα. Εδώ και 25 χρόνια ο παιδίατρος Aldo Naouri αναλύει ένα προς ένα τα βασικά που αφορούν την γέννηση και την μοντέρνα εκπαίδευση.
Στο βιβλίο του «Εκπαιδεύοντας τα παιδιά» που κυκλοφόρησε στις 20 Μαρτίου από τις εκδόσεις Odile Jacob, ο Naouri καλεί τους γονείς όσο ποτέ άλλοτε να ξαναπάρουν σταθερά στα χέρια τους την υπόθεση των επιγόνων τους. Τα σημερινά «προβληματικά παιδιά», τα δύσκολα παιδιά, τα ανήσυχα και δυστυχισμένα, των οποίων ο αριθμός κατά τον Naouri αυξάνεται, είναι παιδιά κακοαναθρεμμένα.
Ο γνωστός Αμερικάνος κοινωνιολόγος Κρίστοφερ Λας περιέγραφε στο βιβλίο του, Εξέγερση των Ελίτ, πώς η ενσωμάτωση των κοινωνιών στους ρυθμούς της αγοράς επιφύλασσε τη δραστική συρρίκνωση όλων των άτυπων θεσμών που επιτελούσαν την ένταξη των νέων γενεών στο κοινωνικό σώμα: Από την οικογένεια, που εξαιτίας των καταιγιστικών εργασιακών ρυθμών βίωνε μια πρωτοφανή συρρίκνωση του παιδαγωγικού της ρόλου, μέχρι τη γειτονιά, που για τους ίδιους λόγους έπαυε να διατηρεί το δίκτυο των διαπροσωπικών σχέσεων μέσω των οποίων τα παιδιά εξασκούνταν στην κοινωνική αγωγή, δηλαδή στην αμοιβαία εμπιστοσύνη που διασφαλίζει τη συνοχή της κοινωνίας.
Το κενό αυτό κάλυψαν, στο πλαίσιο του κράτους πρόνοιας, οι επίσημοι εκπαιδευτικοί μηχανισμοί, που ενσωμάτωσαν στην παιδαγωγική τους αντίληψη στοιχεία της αγωγής που άλλοτε συντελούνταν αυθόρμητα και αυτοτελώς από αυτούς τους άτυπους θεσμούς – κι εδώ μπορούμε να επισημάνουμε έναν υπόγειο ανταγωνισμό μεταξύ της επίσημης εκπαίδευσης και της οικογένειας, ή της γειτονιάς. Διαβάστε περισσότερα »
Το μόνο πράγμα που μπορεί να παρατηρήσει κανείς, αμέσως μόλις κοιτάξει τα πρόσωπα των ανθρώπων στις μέρες μας, είναι μία κατάθλιψη. Μόνο λίγα παιδάκια, όχι όλα κι όχι σ’ όλες τις ώρες, δείχνουν ξένοιαστα και χαρούμενα. Η κατάθλιψη βέβαια αυτή δεν διαπιστώνεται μόνο άμεσα, αλλά συχνά και έμμεσα. Πρόσωπα οργισμένα, ανήσυχα και βιαστικά, πρόσωπα καχύποπτα ή παγερά αδιάφορα, πρόσωπα σε παραλήρημα θριάμβου για γελοίες επιτυχίες, πρόσωπα λαίμαργα για κάθε είδους ηδονές και προπαντός πρόσωπα που διψούν για παρανομία, για διαστροφή, για κάτι το αλλόκοτο ή με τη νευρασθένεια των συνεχών αλλαγών, πρόσωπα τέλος με την έκφραση της ειρωνείας στα χείλη, του χλευασμού και της αηδίας. Διαβάστε περισσότερα »
Από όλα τα κακώς κείμενα στον τόπο μας, το ελληνικό σχολείο και η παιδεία που παρέχεται μέσα σ’ αυτό φαίνεται να πληγώνει περισσότερο. Και αυτό συμβαίνει, διότι όλο το πλέγμα της κακοδαιμονίας, που χρόνια τώρα βαραίνει την καθημερινότητά μας έρχεται σε αντιδιαστολή με τη φρεσκάδα των νέων ψυχών που ξεκινάνε τη ζωή τους και τα νεανικά τους όνειρα. Διαβάστε περισσότερα »
Για να έρθει στη συνάντησή μας, χρειάστηκε να μπει στο μετρό. Μέσα στο βαγόνι έσκυψε το κεφάλι. Προσπάθησε να εστιάσει στο πάτωμα, σε κάποιο χρώμα, σε οτιδήποτε θα του αποσπούσε την προσοχή, γιατί δεν άντεχε τόσο κόσμο ολόγυρα. Βγαίνει από το σπίτι του δύο φορές την εβδομάδα. Δεν μπορεί παραπάνω. Λέει ότι αλλιώς νιώθει πίεση, ότι έχει ταχυπαλμίες. Επί χρόνια, του ήταν αφόρητο να απομακρυνθεί ακόμη και από το δωμάτιό του. Παρέμενε εκεί, άυπνος μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή, βυθισμένος σε κάποιο διαδικτυακό παιχνίδι.
Η συντριπτική πλειονότητα των εθισμένων στα βιντεοπαιχνίδια στην Ελλάδα αποτελείται από νεαρούς άντρες που ξαγρυπνούν μπροστά σε μια οθόνη
O άγιος Kοσμάς υπήρξε ο κατ’ εξοχήν φωτιστής των σκλαβωμένων! O ίδιος, μήνες προ του μαρτυρικού του θανάτου, κάνει τον απολογισμό του εκπαιδευτικού του έργου σε επιστολή του προς τον αδελφό του Xρύσανθο, δάσκαλο. «Έως τριάντα επαρχίας περιήλθον, δέκα σχολεία ελληνικά εποίησα, διακόσια διά κοινά Γράμματα, του Kυρίου συνεργούντος και τον λόγον μου βεβαιούντος, διά τινών επακολουθησάντων σημείων, πλην δόξα τω λέγοντι, η γαρ δύναμίς μου εν ασθενεία τελειούται». Tο έργο είναι θαυμαστό τόσο ποιοτικά όσο και ποσοτικά και ασύγκριτο προς το αντίστοιχο του οποιουδήποτε άλλου διδασκάλου του Γένους. Διαβάστε περισσότερα »
Βίος ανεόρταστος μακρά οδός απανδόχευτος, έλεγαν οι αρχαίοι πρόγονοί μας. Γι’ αυτό φρόντιζαν να είναι πολλές οι γιορτές που διέκοπταν την δύσκολη και κοπιαστική ή μονότονη καθημερινότητα του βίου. Αυτή την αρχή υιοθέτησαν και οι νεότεροι στη μετά Χριστόν εποχή. Τόσο οι προ όσο και οι μετά Χριστόν έδιναν στις γιορτές τους θρησκευτικό χαρακτήρα. Όλες ήσαν αφιερωμένες αρχικά σε θεότητες και στη συνέχεια στον ένα Θεό, που αποκαλύφθηκε στον άνθρωπο διά του Ιησού Χριστού, και στους αγίους του. Κατ’ αυτόν τον τρόπο πραγμάτωναν το ρητό «εκ Θεού άρξασθαι». Και άρχιζαν με προσφορές, ευχαριστίες και δοξολογίες, για να ακολουθήσουν λαμπρές πανηγύρεις, κατά τις οποίες κύριο γνώρισμα ήταν η κοινή συμμετοχή και η μεταλαμπάδευση των ηθών και εθίμων στους νεότερους, ώστε να διατηρηθεί η παράδοση. Διαβάστε περισσότερα »
Ακόμη μια τραγικότητα..! Ακόμη μια αυτοχειρία νέου παιδιού! Ακόμη μία «γροθιά» στη σαθρή κοινωνία, που διστάζει να λύσει τα δομικά της προβλήματα και νομίζει ότι με δημοσιογραφικού τύπου τηλεοπτικές ή έντυπες αναφορές κάνει το χρέος της. Ίσα ίσα για να το πει. Ίσα ίσα για να κερδίσει κάτι ακόμη από τον πόνο κάποιων ανθρώπων. Χωρίς όμως να διδάξει τίποτε. Μέχρι το επόμενο ευαίσθητο θύμα, που βρίσκει όμως μια κρυφή απίστευτη δύναμη να γίνει αυτό-θύτης. Για να υπάρξει και πάλι επιφανειακός σχολιασμός, σύντομη υφέρπουσα ικανοποίηση της σαθρής κοινωνίας ότι «κάτι είπε» και ο κύκλος του πόνου να συνεχίζεται. Η κοινωνική σήψη να ανανεώνεται, με ένα βουβό πόνο που, όμως, πάντα πουλάει και θα πουλάει… Τον πόνο του αυτοθανάτου, που για κάποιους νέους φαίνεται λύτρωση, ενώ στην ουσία του είναι μια τραγικότητα για την οποία ουσιαστικά κανένας δεν ενδιαφέρθηκε. Αυτός ο «κανένας» άκουσε, ένιωσε ένα στιγμιαίο σφίξιμο στο στήθος, γρήγορα σκέφτηκε αν τον αφορά, είδε ότι δεν τον άγγιξε προσωπικά το θέμα, είπε ένα «κρίμα το παιδί» και προσπέρασε. Διαβάστε περισσότερα »
Όσο για την ταφή μου, αν ακουστούν φωνές, κυρίως της πεθεράς μου και των αγαπητών κουνιάδων μου, που θα προτείνουν καύση, σε παρακαλώ να τις ξαποστείλεις… για καύση. Ποτέ δε θα ξεχάσω εκείνη τη γυναίκα που συνόδευσα στο κρεματόριο του Περ Λασαίζ για να αποτεφρωθεί ο εικοσιεξάχρονος γιος της. Την ώρα που η σορός αναλωνόταν από τις φλόγες, εκείνη, στο σαλόνι όπου φρόνιμα περιμέναμε να μας επιστραφεί η στάχτη του, πολλές φορές χτύπησε βίαια το κεφάλι στον τοίχο φωνάζοντας και κλαίγοντας: «Το παιδί μου τώρα καίγεται!». Διαβάστε περισσότερα »
To 1953, σε ένα διάσημο πείραμα, οι ερευνητές Τζέιμς Ολντς (James Olds) και Πίτερ Μίλνερ (Peter Milner) τοποθέτησαν ηλεκτρόδια στους εγκεφάλους ποντικιών. Με το πάτημα ενός μοχλού στο κλουβί των ζώων, διοχετευόταν στους μικρούς τους εγκεφάλους ηλεκτρικό ρεύμα, που τους προκαλούσε ευχαρίστηση. Πολύ σύντομα, τα ποντίκια έμαθαν να ελέγχουν τη ροή του ηλεκτρικού ρεύματος και να προκαλούν έτσι κύματα ικανοποίησης στον εγκέφαλό τους. Τα κακά νέα είναι πως δεν μπορούσαν να σταματήσουν. Πολύ σύντομα βυθίστηκαν στην εξάρτηση. Πατούσαν τον μοχλό αδιάκοπα. Τα σταματούσαν μόνο οι πόνοι από τα άσχημα πληγιασμένα τους πόδια ή ο θάνατος από ασιτία και αϋπνία.
Οι σύγχρονοι δυτικοί μοιάζουμε πολύ με αυτά τα ποντίκια. Ο διαφωτισμός καλλιέργησε την ατομικότητα που με με τη σειρά της οδήγησε στην ηδονοθηρία. Η αναζήτησή της ευχαρίστησης αναδείχθηκε στο απόλυτο νόημα της ζωής μας. Διαβάστε περισσότερα »
Θα φορούσατε στην τρίχρονη κόρη σας ένα Τ-shirt που γράφει «Future WΑG» («Μέλλουσα Σύζυγος και Γκόμενα» ποδοσφαιριστή, μπασκετμπολίστα κ.ο.κ.); Στη Βρετανία έχουν κυκλοφορήσει τέτοια μπλουζάκια (γι’ αυτήν ακριβώς την ηλικιακή γκάμα) καθώς και άλλα, για εφήβους, με το σλόγκαν: «So many boys, so little time» («Tόσο πολλά αγόρια, τόσο λίγος χρόνος»). Η καταναλωτική κουλτούρα φροντίζει ώστε η σεξουαλικοποίηση, ειδικά των κοριτσιών, να ξεκινήσει, όπως φοβούνται οι ειδικοί, υπερβολικά νωρίς. Διαβάστε περισσότερα »
Η δοτική πράξη, η δωρεά, είναι μια πράξη εξαιρετική, είναι η απόφαση και η ενέργεια, με την οποία ένας άνθρωπος προσφέρει σ’ έναν άλλο άνθρωπο ή στο κοινωνικό σύνολο τα μέσα για να κρατήσει την ύπαρξή του ζωντανή. Θα αναφερθώ ειδικά στην ελληνική περίπτωση και θα υπενθυμίσω μια παρατήρηση που έκαναν άλλοτε συχνά οι ξένοι περιηγητές στον τόπο μας. Πώς εξηγείται, αναρωτιόνταν, στην Ελλάδα να υπάρχει ένα τέτοιο κράμα κυνηγητού του συμφέροντος και αυταπάρνησης; Διαβάστε περισσότερα »
Η νηπιαγωγός και πολύτεκνη μητέρα Μαρία Μπουρλή μιλάει στην «Ορθόδοξη Αλήθεια» για τη σημασία τού να διδάξουμε την ευθύνη στη νηπιακή ηλικία και εξηγεί πώς… βλάπτει τελικά η σημερινή υπερπροστασία των γονέων. Διαβάστε περισσότερα »
Ό,τι ονομάζουμε «ατομικό δικαίωμα» αφορά στο πεδίο της συμπεριφοράς: των πράξεων και των σχέσεων. Δεν έχει να κάνει με το πεδίο της ύπαρξης, τα δεδομένα φυσικά όρια του υπαρκτού. Έχω δικαίωμα να επιλέγω το κόμμα που ψηφίζω, την ιδεολογία που ασπάζομαι, το επάγγελμα που με ελκύει. Είναι α-νοησία να διεκδικήσω σαν «δικαίωμα» άλλο χρώμα ματιών ή ψηλότερο ανάστημα ή κοφτερότερο μυαλό. Ένα δικαίωμα που μπορώ να απαιτήσω, είναι να μην αλλάζουν οι συμπεριφορές απέναντί μου, επειδή είμαι κοντός, μαυρομάτης ή κάπως βραδύνους. Διαβάστε περισσότερα »
Δεν θα έπρεπε να μας εκπλήσσει το γεγονός ότι σήμερα η αχαλίνωτη συμπεριφορά γίνεται συνήθεια ή και νόμος. Προστυχιές, χλευασμοί και βρισιές σε όλη την κλίμακα της χυδαιότητας ανταλλάσσονται με μια ευκολία που θα άφηνε άναυδο έναν άνθρωπο περασμένης εποχής, μιας εποχής από εκείνες όπου δεν είχε ακόμη διασυρθεί τόσο πολύ η λέξη «φραγμός». Διαβάστε περισσότερα »
«Τι θα σας χρησίμευε να είχατε μερικά ιδεώδη;». Φαντασθείτε να δινόταν ένα τέτοιο θέμα στις πανελλαδικές εξετάσεις. Ένα μούδιασμα που δεν θα έμοιαζε με κανένα προηγούμενο θα απλωνόταν αρχικά στις αίθουσες. Θα κρατούσε όμως λιγότερο απ’ όσο θα υπέθεταν οι ανήσυχοι κηδεμόνες. Πολύ γρήγορα οι περισσότεροι από τους διαγωνιζόμενους θα έβαζαν σε εφαρμογή το σχέδιο εκτάκτου ανάγκης που έχει πάντοτε στη διάθεσή της η νεολαία, όταν βρίσκει τα σκούρα: κάνει αυτό που νομίζει ότι θα ικανοποιούσε τους κριτές της. Διαβάστε περισσότερα »
Γνωρίζεις πολλούς που θα ήθελαν να τους αναγνωρίζει ο κόσμος από το λυπημένο τους πρόσωπο;
Καθώς επικράτησε σιγά σιγά και ύπουλα η φιλοσοφία της διαφήμισης, μετατοπίζοντας το νόημα από το σημαντικό στο ασήμαντο, από το βαθύ στο επιφανειακό κι από τη φιλότιμη προσπάθεια στη φυγόπονη ευκολία, αισθάνθηκα να πνίγομαι στο βούρκο της ασάφειας. (Σαλβαδόρ δελ Πόθο, 60 Μαθήματα Ζωής από τον Δον Κιχώτη) Διαβάστε περισσότερα »
Η σύγχρονη οικογένεια είναι μια βασανισμένη οικογένεια. Γεύεται πολλές πίκρες και λίγες χαρές. Όταν γνωρίζονται δυο νέοι και νιώθουν να συγκινεί ο ένας τον άλλο με τον ιδιαίτερο εκείνο τρόπο, που τον λέμε έρωτα, τότε αισθάνονται μια πρωτόγνωρη ευτυχία. Αυτή την ευτυχία την απολαμβάνουν και θυσιάζουν πολλά άλλα και τα στερούνται ευχαρίστως, για να συντηρήσουν αυτό το θησαυρό. Διαβάστε περισσότερα »
Πάει καιρός τώρα που προβληματίζομαι σοβαρά αν έχει κάποιο νόημα να δημοσιοποιεί κανείς επιστημονικά επιχειρήματα γύρω από ζητήματα που απασχολούν την κοινή γνώμη, όπως π. χ. αυτό της τεκνοθεσίας από ομοφυλόφιλα (ή ομόφυλα, επί το πολιτικά ορθότερο) ζευγάρια. Για τους εξής, τουλάχιστον, λόγους:
Για αιώνες, ο άνθρωπος γράφει με το χέρι, ωστόσο με την είσοδο της τεχνολογίας, τα smartphones και ο υπολογιστής το καθιστούν περιττό. Οι επιστήμονες προειδοποιούν ότι αυτό δεν βοηθάει στην ανάπτυξη των παιδιών, γράφει η γερμανική εφημερίδα Die Zeit, επιλέγοντας μάλιστα να κάνει σήμερα την αξία του χειρογράφου πρώτο θέμα στην ηλεκτρονική της έκδοση.
Γράφοντας στο Google τη λέξη «delete», η πρώτη επιλογή που προσφέρεται είναι «delete Facebook». Αυτή είναι η μόδα των ημερών. Η καμπάνια #deletefacebook αγκαλιάστηκε από μερικές δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους που έσβησαν το προφίλ τους, ως ένδειξη διαμαρτυρίας για το σκάνδαλο της διαρροής προσωπικών δεδομένων από το Facebook στην εταιρεία Cambridge Analytica. Δεν ήταν κάτι που μας εξέπληξε, αλλά αφενός 50 εκατ. προφίλ (τόσα βρέθηκαν στα χέρια της βρετανικής εταιρείας) είναι πάρα πολλά και αφετέρου η υποψία της πολιτικής χειραγώγησης την εποχή του Ντόναλντ Τραμπ και του Brexit χτυπάει αυτόματα πολλά καμπανάκια ανησυχίας. Ο Μαρκ Ζάκερμπεργκ είδε τη μετοχή της εταιρείας του να κατρακυλάει και ζήτησε συγγνώμη μέσα από μια σειρά αμήχανων συνεντεύξεων. Διαβάστε περισσότερα »
(με αφορμή το γράμμα μιας μητέρας στον τοπικό τύπο)
Αφορμή για το άρθρο αυτό αποτέλεσε το γράμμα μιας μητέρας, της κ. Αντωνίας, που δημοσιεύθηκε πριν μερικές ημέρες στον Τοπικό Τύπο. Ξεπερνώντας τα συναισθήματα που μου προκάλεσε ο πόνος της μάνας που «χάνει» το εξαρτημένο από κάνναβη παιδί της, (και που, φαντάζομαι, πως είναι τα ίδια με τα συναισθήματα όλων των αναγνωστών της επιστολής), θέλω να ενώσω τη δική μου φωνή με τη δική της, στο ερώτημα που διατυπώνει: «Τι πάτε να κάνετε κ. Τσίπρα, κ. Παπανδρέου και κ. βουλευτές που ψηφίζετε το Νομοσχέδιο για τη νομιμοποίηση της κάνναβης;» Διαβάστε περισσότερα »
Η 24χρονη Άννα Κόκκορη, ψάχνοντας δουλειά στο εξωτερικό, βρέθηκε να δουλεύει σε ένα απομακρυσμένο αγγλικό χωριό, ως εποχιακή αποκλειστική νοσοκόμα μιας δύστροπης ηλικιωμένης με άνοια. Δεν φανταζόταν όμως την εξέλιξη.
ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΗΣ PATRICIA: Μια φωτογραφία που τράβηξε με το κινητό της η συγγραφέας του άρθρου, στα χέρια της γυναίκας που φρόντιζε…
Σε μια από τις διασημότερες αλληγορίες από καταβολής κόσμου, της σπηλιάς του Πλάτωνα, οι άνθρωποι ζουν φυλακισμένοι και αλυσοδεμένοι σε μια σπηλιά και το μόνο που βλέπουν είναι οι σκιές των αντικειμένων, που από το φως μιας φωτιάς που σιγοκαίει πίσω τους προβάλλονται στον τοίχο της σπηλιάς. Οι σκιές είναι ο πραγματικός κόσμος των δεσμωτών. Σε όλη τη ζωή τους βλέπουν τις σκιές των πραγμάτων, ο πραγματικός κόσμος γι’ αυτούς είναι εικονικός, μια αναπαράσταση της πραγματικότητας. Αν κάποιοι δεσμώτες απελευθερωθούν από τις ψευδαισθήσεις τους, σπάσουν τα εικονικά δεσμά τους και εξέλθουν από τη σπηλιά, θα γνωρίσουν τον πραγματικό κόσμο και όχι τα αντίγραφά του. Η πιο σύγχρονη παραλλαγή της σπηλιάς του Πλάτωνα είναι το facebook και τα άλλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Οι δεσμώτες του facebook είναι καθηλωμένοι κατά μόνας σε μια σκοτεινή τρύπα, την οθόνη του υπολογιστή στην οποία ζουν οι φίλοι και οι συγγενείς τους, με το περίεργο όνομα likes. Μήπως όμως η σπηλιά του facebook είναι πιο σκοτεινή και αδυσώπητη από τη σπηλιά του Πλάτωνα; Διαβάστε περισσότερα »
Υπουργείο Μοναξιάς. Θα μπορούσε να είναι τίτλος ποιήματος του Τάσου Λειβαδίτη, όμως τώρα πια είναι πραγματικότητα στη Μεγάλη Βρετανία. Ήταν μια κίνηση εντυπωσιασμού της Τερέζα Μέι η σύσταση του υπουργείου με το βαρύγδουπο όνομα ’ή μήπως τα εννέα εκατομμύρια Βρετανοί που δηλώνουν ότι υποφέρουν από χρόνια μοναξιά είναι επαρκής λόγος για να συστηθεί μια αρμόδια αρχή; Διαβάστε περισσότερα »
Όταν η μόδα του αντικληρικαλισμού κατακτά την Ελλάδα.
Ένα θέμα που αναδύεται στην επικαιρότητα όταν υπάρχει ανάγκη αποπροσανατολισμού του κόσμου ή έτσι, επειδή είναι πιασάρικο και πουλάει, είναι η περιουσία της Εκκλησίας και η φορολόγηση αυτής. Διαβάστε περισσότερα »
«Χορεύοντας μόνος». Ελληνική έκδοση: «ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ ΣΤΟΝ ΑΙΩΝΑ ΤΩΝ ΨΕΥΤΙΚΩΝ ΘΕΩΝ» Εκδόσεις: «ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»
«Ο συγγραφέας αυτού του βιβλίου κάνει μια δημόσια εξομολόγηση, που αποκαλύπτει στον ετερόδοξο Χριστιανό ποιος είναι ο δρόμος που θα τον οδηγήσει στην πατρική του εστία. Είναι μια διεξοδική κριτική του πολιτισμού της Δύσεως και ταυτόχρονα μια παρήγορη αντιπροσφορά της αυθεντικής, αποστολικής, αγιοπατερικής εμπειρίας της Ορθοδόξου Εκκλησίας, της μόνης αληθινής Εκκλησίας του Χριστού». (Αρχιμ. Γεώργιος, Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής του Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους). Διαβάστε περισσότερα »
Το προσωπείο της κατ` επίφαση ανθρωπιάς φορέθηκε οριστικά από τα μέλη του θιάσου της άρνησης, που συνεχίζει κανονικά τις παραστάσεις του στη σκηνή της καθημερινότητας, προσφέροντας συνταγές με τα μολυσμένα και θανατηφόρα του προϊόντα.
Ο άνθρωπος σήμερα, απόμακρος και ξένος από τη διδασκαλία του Ευαγγελίου και των Αγίων, ακολουθεί μια πορεία δική του. Την έχει επιλέξει ως μονόδρομο, αφού δεν υπάρχει γι` αυτόν Χριστός Σωτήρας διά της Αγίας του Εκκλησίας και μάλιστα είναι βέβαιος για την επιλογή του. Αποφασισμένος δε να ακολουθήσει αυτήν την οδό, δεν ακούει τίποτε, δεν σηκώνει διάλογο. Και, αν καταδεχτεί να μπει σ` αυτήν τη διαδικασία, έχει έτοιμες τις απαντήσεις ως δικλείδες ασφαλείας. Φέρνει επιχειρήματα με απύθμενο βάθος γνώσεων και επιδίδεται σε ατέρμονες λεκτικούς ελιγμούς. Και όλα αυτά, μην τυχόν και παραβιάσει το άβατο της πίστης του και καταρρεύσει το ψεύτικο οικοδόμημα, το οποίο έχτισε μέσα του και μείνει στο κενό, που νιώθει πως τον παραμονεύει αδυσώπητο! Διαβάστε περισσότερα »
«Aν αύριο το πρωί ξυπνούσαμε σε έναν κόσμο χωρίς σόσιαλ μίντια, αυτός θα ήταν ένας καλύτερος κόσμος». Να μια δήλωση που θα έκανε θραύση στο Facebook. Βροχή τα likes, τα ουάου και τα «τέλειο!», τα interaction, όπως θα έλεγε ο Μαρκ Ζάκερμπεργκ, που κατάφερε το πολυπόθητο: να αλλάξει τον κόσμο, προς ποια κατεύθυνση ασήμαντο. Η επιτυχία που θα έκανε η δήλωση θα οφειλόταν στο χαρακτηριστικό που έχουν όλες οι επιτυχημένες στα σόσιαλ δηλώσεις: είναι απόλυτη. Φτιάχνει ένα τσιτάτο – που μοιάζει αληθινό, ακούγεται αληθινό, άρα πρέπει να είναι αληθινό, σωστά; Είναι σύντομο, στιβαρό, βαρύγδουπο, θα προκαλέσει. Φυσικά, κανείς δεν θα ασχοληθεί με το αν πραγματικά ισχύει, αυτά είναι λεπτομέρειες. Διαβάστε περισσότερα »
Οι αντίθεες δυνάμεις, που δεν έπαψαν να δρουν και στις κοινωνίες, οι οποίες, κακώς, χαρακτηρίστηκαν χριστιανικές επέτυχαν σημαντική νίκη καθιερώνοντας βακχική και αφροδισιακή γιορτή σε περίοδο, κατά την οποία η Εκκλησία καλεί τους πιστούς σε ετοιμασία, μέσω της άσκησης και μετάνοιας, για την μεγάλη γιορτή της, την Ανάσταση του Χριστού. Δεν θα ισχυριστώ ότι όλα τα δρώμενα κατά την περίοδο της Αποκριάς αντιβαίνουν προς τον ευαγγελικό λόγο. Οι κατήγοροι πάντως της Εκκλησίας εκτοξεύουν την κατηγορία ότι αυτή στραγγαλίζει την επιθυμία του ανθρώπου να χαρεί και συμπαρασύρουν αρκετούς στην αποδοχή της κατηγορίας. Στην πραγματικότητα αγνοούν τόσο οι κατήγοροι όσο και οι συνοδοιπόροι το τι είναι χαρά, καθώς αυτή δεν βιώνεται χωρίς αγώνα, αγώνα πνευματικό. Διαβάστε περισσότερα »
Γιατί ο «σκεπτόμενος άνθρωπος» είναι πια «καλωδιωμένος»
Συνομιλώ με μια αγαπημένη παιδική φίλη. Δεν τα λέμε συχνά, αλλά είναι μία από αυτές τις λυτρωτικά αβίαστες σχέσεις· έχουν τόσο γερά θεμέλια, ακόμη και αν δεν τους κάνεις συχνό «update». Την ώρα που μιλάμε στο σταθερό τηλέφωνο, την αισθάνομαι να «χάνεται». «Λουκία;». Περνούν κάποια δευτερόλεπτα ώσπου να μου απαντήσει. Η φωνή της κάπως αργόσυρτη, η προσοχή της πρόδηλα εστιασμένη αλλού. Δεν μου παίρνει πολύ να αντιληφθώ ότι μόλις έχει λάβει e-mail από τον φίλο της στις ΗΠΑ. Υποτασσόμενη στο άγραφο savoir vivre του ψηφιακού κόσμου – ένα ηλεκτρονικό μήνυμα από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού είναι ιεραρχικά πολύ ανώτερο από μια τηλεφωνική συνδιάλεξη, ήτοι ένα άθλιο κουφάρι της αναλογικής εποχής – της λέω ηττοπαθώς: «Σε αφήνω τώρα». Διαβάστε περισσότερα »
«Ας εκπληρώσουμε με συνέπεια τα καθήκοντά μας». Πώς σας φαίνεται η προτροπή; Είμαι βέβαιος πως εάν εξακολουθεί να κυλάει στις φλέβες σας μεσογειακό αίμα, η φράση θα σας γεννήσει αμέσως μια αίσθηση στριμώγματος. Να κλειστώ μέσα σε κάτι που μου ορίζεται απ’ έξω; Ο νότιος άνθρωπος αντιστέκεται αυθορμήτως στο καθήκον, την ίδια στιγμή που ο βόρειος βρίσκει σ’ αυτό μια ευκαιρία για να γλιτώσει από τα εσωτερικά του βάσανα. Διαβάστε περισσότερα »
Το επιχείρημά μου διατυπώνεται ως εξής: στο εθνικό εκπαιδευτικό σύστημα έχει επιλεγεί η μονοκαλλιέργεια των μαθημάτων με εργαλειακό χαρακτήρα. Ενώ τα μαθήματα με εγγενή αξία (μη μετρήσιμη, άρα μη εργαλειακή) συρρικνώνονται έως πλήρους εξαφάνισης από το πρόγραμμα σπουδών, προάγονται τα χρηστικά μαθήματα. Τα πρώτα συνέβαλαν σε μια κοινή ιστορική και πολιτισμική αφήγηση, επειδή αντλούσαν από την δεξαμενή μιας κοινής συλλογικής μνήμης, και συνεπώς συντηρούσαν μια κοινή κουλτούρα και μια κοινή εθνική ταυτότητα (βλ. σχήμα). Η δεύτερη επιλογή δεν συντηρεί καμία κοινή συλλογική μνήμη, τα χρηστικά και εξειδικευμένα μαθήματα θρυμματίζουν τη μνήμη και τον ίδιο τον εαυτό, οδηγώντας σε μια κατακερματισμένη, οιονεί ανυπόστατη εθνική ταυτότητα, εύκολα διαχειρίσιμη και χειραγωγήσιμη. Διαβάστε περισσότερα »
Η Εκκλησία, θεμέλιο της ρωσσικής κοινωνίας για αιώνες, λοιδορήθηκε απ’ το Σοβιετικό καθεστώς και καταδιώχθηκε με πρωτόγνωρη αγριότητα. Διαβάστε περισσότερα »
(Στον Μητροπολίτη Μονεμβασίας και Σπάρτης κ. ΕΥΣΤΑΘΙΟΝ, που ξέρει να κάνει το λόγο της αγάπης έργο αγάπης)
«Όποιος ποτέ του δεν αγάπησε, θ’ αγαπήσει στο φως» (Γ. ΣΕΦΕΡΗΣ)
Κάποιος έγραψε: «Ν’ αγαπήσεις τον άνθρωπο είναι το μεγαλύτερο μυστικό της ζωής κι ό,τι κυρίως απομένει από αυτήν». Αληθινά, μια φράση τέτοια μπορεί να βρει ανταπόκριση σ’ έναν κόσμο που ζει μέσα σε συνθήκες συμπυκνωμένης σκληρότητας, σ’ έναν αιώνα που οι γενοκτονίες κάνουν τις βαρβαρικές επιδρομές του παρελθόντος να μοιάζουν με αταξίες νηπίων; Διαβάστε περισσότερα »
Πολλές εφημερίδες και περιοδικά δημοσιεύουν ωροσκόπια και αρκετοί άνθρωποι «πολιτισμένοι» τα διαβάζουν. Άλλοι το κάνουν από περιέργεια, άλλοι για να δημιουργήσουν μια ατμόσφαιρα χιουμοριστική και πολλοί για να δουν το μέλλον της ζωής τους, γιατί πιστεύουν ότι επαληθεύονται. Είναι πολύ σημαντικό ότι πριν από μερικά χρόνια στις Η.Π.Α, από τις 1750 εφημερίδες που κυκλοφορούσαν οι 1200 είχαν ειδική στήλη αστρολογίας.
Τα ωροσκόπια είναι περιγραφές και συμβουλές που δίνονται από τους αστρολόγους ύστερα από παρατηρήσεις στην κίνηση των άστρων και ιδιαιτέρως από τις παρατηρήσεις των ζωδίων. Διαβάστε περισσότερα »
Ο άνθρωπος ζει ελπίζοντας διαρκώς σε ένα καλύτερο αύριο. Η ελπίδα αποτελεί αχώριστο σύντροφο των ανθρώπων που δεν έχουν παραιτηθεί από τον αγώνα πάλης με τις αντιξοότητες του βίου. Εκείνο που δεν συνειδητοποιούμε ολοένα και περισσότεροι είναι το θεμέλιο επάνω στο οποία η ελπίδα του καθενός μας εδράζεται. Βέβαια διαχρονικά πολλές ελπίδες υπήρξαν αθεμελίωτες γι’ αυτό και προέκυψε ο όρος φρούδες ελπίδες. Οι ελπίδες αυτές υπήρξαν κατ’ εξοχήν ενδοκοσμικές, θεμελιώνονταν δηλαδή και εξακολουθούν να θεμελιώνονται στις ανθρώπινες δυνάμεις και ικανότητες, των ελπιζόντων προσώπων ή των ηγετών, οι οποίοι διαχειρίζονταν και διαχειρίζονται τα κοινά. Όταν παρατηρούνται οι άνθρωποι που παραμυθιάζεται με ενδοκοσμικού τύπου ελπίδες κατά κανόνα απαντούν: Είναι κακό να ελπίζει ο άνθρωπος; Ασφαλώς και δεν είναι κακός σύντροφος η ελπίδα υπό όρον όμως: Να είναι θεμελιωμένη. Η αθεμελίωτη ελπίδα παρασύρει τον άνθρωπο να βιώνει εκτός πραγματικότητας. Διαβάστε περισσότερα »
Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’70 η κατάθλιψη ήτανε νόσημα σπανιότατο στην πατρίδα μας. Από ‘κει και πέρα, όμως, τα πράγματα άλλαξαν: Η ανασφάλεια, η απογοήτευση, η θλίψη και η απόγνωση άρχισαν να μας επισκέπτονται όλο και πιο συχνά. Οι ψυχίατροι πύκνωσαν και οι συνταγές με αντικαταθλιπτικά πήραν την ανιούσα.
Τι έφταιξε άραγε, που προσβληθήκαμε τόσο άσχημα από αυτήν την καταραμένη αρρώστια; Διαβάστε περισσότερα »
Τόσο φιλοσοφικά όσο και επιστημονικά η αστρολογία καταρρίπτεται. Ακόμη, χριστιανική ζωή και αστρολογία δεν συμβιβάζονται μεταξύ τους. Αυτό επισημαίνουν τόσο η Παράδοση της Εκκλησίας, όσο και η Αγία Γραφή. Από την στιγμή που ορίζουμε το Θεό ως οδηγό μας, παύει πλέον να ισχύει κάθε άλλη απόλυτη εξάρτηση από είδωλα, δεισιδαιμονίες και πεπρωμένο. Όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Επρόκειτο για θρησκοληψίες και πνιγηρή ζωή επί ειδωλολατρικού εδάφους. Ο Θεός μάς θέλει ελεύθερους και ρωμαλέους, όχι υποταγμένους σε αδιέξοδους και ψεύτικους ντετερμινισμούς. Οι πιστοί εμπιστεύονται στο θέλημα του παντοδύναμου Θεού και όχι στη μαγεία και δουλεία αστρολογικών υπολογισμών και αστερισμών, των οποίων άλλωστε οι ενδείξεις και οι θέσεις έχουν αλλάξει κατά πολύ από το παρελθόν, σύμφωνα και με τα πορίσματα της αστρονομίας. Εξάλλου, οι εσωτερικοί αστρολόγοι αντιμετωπίζουν την αστρολογία σαν πίστη, όχι σαν επιστήμη, και μάλιστα αποκρυφιστική, ΣΑΝ “ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ”. Στο ίδιο πλαίσιο, ο χριστιανός που έχει ουσιαστική σχέση με την αστρολογία, οφείλει να γνωρίζει ότι άγεται και φέρεται από μια προχριστιανική πλάνη, της οποίας το θρησκευτικό κοσμοείδωλο δεν ισχύει πλέον.
Είµαι της γαλλικής σχολής, αποφεύγω να ανοίγω και να στέλνω επαγγελματικά e-mail μετά από κάποια ώρα της ημέρας. Είναι όπως εκείνος ο «αστικός» κανών: «Δεν τηλεφωνείς σε ξένο σπίτι τις ώρες κοινής ησυχίας» (κάτι που ίσχυε παλαιά αλλά πλέον έχει καταπατηθεί, πρωτίστως από τις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας). Ο κανόνας μου ισχύει περισσότερο για τα Σαββατοκύριακα, οπότε – εκτός εκτάκτων φυσικά περιπτώσεων – είμαι συνειδητά offline. Δεν ξέρεις βέβαια από πού θα σε βρει το κακό. Την περασμένη Κυριακή το βράδυ και ενώ έχω ξαπλώσει μακαρίως με το βιβλίο μου, κάνω το λάθος να ρίξω μια ματιά στο Facebook. Είναι ήδη 12.30 π.μ. «Καλημέρα» κουδουνίζει πάραυτα το μήνυμα στο messenger. Δεν απαντώ. Ακολουθεί «πάσα» για επαγγελματική συζήτηση. Οι stalkers του Διαδικτύου βρίσκονται παντού και συνήθως δεν ανήκουν στο στενό επαγγελματικό ή φιλικό περιβάλλον σου. Το δευτερόλεπτο που εμφανίζεσαι online, ό,τι ώρα και να ‘ναι, ό,τι βαθμό οικειότητας και να έχεις μαζί τους, εκείνοι θεωρούν ότι είσαι απολύτως διαθέσιμος, προσπελάσιμος, διάφανος. Πλήρης διατάραξη της ατομικής ησυχίας. Πάτησα την «απενεργοποίηση» και γύρισα πλευρό. Διαβάστε περισσότερα »
Ξεκινώντας την έρευνα για τους Αλκοολικούς Ανώνυμους είχα την αίσθηση ότι κάτι δεν πάει καλά. Τα στοιχεία, όμως, που ήρθαν στο φως μέσα από την έρευνα στο Διαδίκτυο, τη μελέτη και την επικοινωνία με δεκάδες πρώην μέλη της οργάνωσης των Αλκοολικών Ανώνυμων ήταν κάτι περισσότερο από μια επιβεβαίωση των αρχικών υποθέσεων· ήταν ένα αποκαλυπτικό ξάφνιασμα για μένα και το ίδιο υποθέτω ότι θα είναι και για όσους αναγνώστες δεν έτυχε να ασχοληθούν με το θέμα. Διαβάστε περισσότερα »
Ανήκω σε μία γενιά, που ίσως είναι η τελευταία που πρόλαβε να γευτεί, να νιώσει, να βιώσει την βαριά σκιά του πατέρα στο σπίτι. Μεγάλωσα σε μία εποχή που την χαρακτήριζε η –ας μου επιτραπεί το αδόκιμο της φράσης- η ευλογημένη έλλειψη κάποιων αγαθών, που σήμερα υπερεκχειλίζουν στα σπίτια μας. Μίλησα για έλλειψη αγαθών, για την «έντιμον πτωχείαν» του καθ’ ημάς Παπαδιαμάντη. Δεν έλειπε όμως το όντως αγαθόν, και χρησιμοποιώ τον όρο με την αρχαιοελληνική του σημασία, που σημαίνει το καλό, το χρηστό, το ενάρετο. Το καλό αυτό, το εξεικόνιζε ο πατρικός λόγος, προσταγή και ευχή συνάμα, «πρόσεξε όταν μεγαλώσεις να γίνεις χρήσιμος άνθρωπος στην κοινωνία». Πόσο βαθιά σοφία ανέδιδε η φαινομενικώς απλοϊκή αυτή φράση, σοφία που πήγαζε και από βίον ενάρετο, διότι όπως μας κανοναρχεί ο παλαιός εκείνος δάσκαλος του πατέρα, ο Πλούταρχος: «ου γαρ ο λόγος τοσούτον, όσον ο βίος εις την αρετήν άγει». Βαριά, καταλυτική η παρουσία του πατέρα στο σπίτι, ανακούφιζε την δύσμοιρη μάνα, που ανεχόταν, βάσταζε τα βάρη, την βάσανο και την τυραννία της τροφής και ανατροφής μας. Διαβάστε περισσότερα »
Η Νέα Εποχή του αποκρυφισμού (*), που ονομάζεται και εποχή του Υδροχόου (από το αγαπημένο τους ζώδιο του Υδροχόου), εμφανίστηκε στις αρχές του 20ουαιώνα και έχει συγκεκριμένη ιδεολογία, λατρεία και ηθική, που κινούνται στο αντίθετο άκρο της Ορθόδοξης πνευματικότητας και ζωής. Η σε παγκόσμια έκταση κινούμενη στην εποχή μας ‘Νέα Αποκρυφιστική Εποχή’ καταστρέφει σαν ασθένεια τα υγιή κύτταρα λαών και πολιτισμών, ενώ μεθοδεύεται έντεχνα και ύπουλα για να μην ξεσηκώσει άμεσες αντιδράσεις. Διαβάστε περισσότερα »
Το νομοσχέδιο για την αλλαγή φύλου είναι ένας πεντακάθαρος καθρέφτης της σύγχρονης κοινωνίας. Η οποία έχει ένα κύριο χαρακτηριστικό. Απεχθάνεται την ευθύνη. Προτιμάει να φταίει πάντα κάποιος άλλος εκτός από αυτήν. Κι αυτή τη νοοτροπία τη μαθαίνει από τα γεννοφάσκια της στα σπίτια της από τους γονείς της. Η επίρριψη της ευθύνης στα καπρίτσια της φύσης αντί για τον οικογενειακό ιστό ταιριάζει γάντι στην ανευθυνότητα των γονιών. Διαβάστε περισσότερα »
Το μεγάλο διαπροσωπικό δυστύχημα της εποχής μας είναι η αποτυχία στον έρωτα. Στ’ αρχαία χρόνια τα π.Χ. και στις άλλες παραδόσεις δεν υπάρχει τραγωδία ερωτική, γιατί η γυναίκα είναι απλώς χρησιμοποιούμενο σεξουαλικά ον.
Όταν με τον Χριστιανισμό η γυναίκα απέκτησε πρόσωπο και μάλιστα ιερό μέσω της Θεοτόκου, ο έρωτας συνοικοδομήθηκε μαζί με τη σύνολη προσπάθεια του ανθρώπου και συνδέθηκε με το θέμα της σωτηρίας. Διαβάστε περισσότερα »
Παρά τις προσωπικές μας αδυναμίες και την αναισχυντία της γύρω μας θορυβώδους κακίας, ακούμε σε ώρες ηρεμίας τη φωνή της συνείδησης, την καθημερινή πείρα, τη μαρτυρία της ιστορίας και, προ παντός, τον λόγο του Θεού, να βροντοφωνούν την τεράστια σημασία που έχει το καλό ήθος, ο ακέραιος χαρακτήρας και η ανεπίληπτη συμπεριφορά για τις κοινωνίες και τα άτομα. Διαβάστε περισσότερα »
Μιλώντας προ ηµερών µε µια ισπανίδα φίλη κοινωνική λειτουργό – είχε έρθει στην Αθήνα για λίγες ημέρες διακοπών με τον έλληνα σύζυγό της – άκουσα για πρώτη φορά τον όρο «violencia filio-parental». «Ξέρεις, όταν τα παιδιά δέρνουν τους γονείς τους» μου είπε. Γνωρίζοντας ότι η ίδια ανέλαβε πρόσφατα συντονίστρια σε ένα είδος καταφυγίου για παιδιά από δυσλειτουργικές οικογένειες, κούνησα το κεφάλι μου με κατανόηση. «Οχι, αυτό δεν αφορά παιδιά από “διαλυμένα” σπίτια ή εφήβους με παραβατική συμπεριφορά» έσπευσε να μου αποσαφηνίσει. «Είναι ένα φαινόμενο που πλήττει πολύ συχνά πλέον “κανονικές” οικογένειες, από μεσαία στρώματα, συχνά ανώτερου μορφωτικού επιπέδου. Ξεκίνησε γύρω στο 2005 και κάθε χρόνο τα κρούσματα αυξάνονται. Πολλοί γονείς φοβούνται ή ντρέπονται να μιλήσουν. Τα παιδιά σήμερα μεγαλώνουν χωρίς κανείς να τολμά να τους πει “όχι”. “Δεν με αφήνεις να αγοράσω το κινητό που θέλω;”. “Δεν με αφήνεις να γυρίσω στο σπίτι ό,τι ώρα θέλω; Θα σου δείξω εγώ”». Διαβάστε περισσότερα »
Ακούμε πολύ συχνά γονείς να αγωνιούν για την υπερβολική ενασχόληση των παιδιών τους με τον υπολογιστή και το διαδίκτυο.
Το θέμα της εμμονής των παιδιών με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές είναι περίπλοκο. Οφείλουμε πρώτα να διερευνήσουμε και να κατανοήσουμε τους λόγους για τους οποίους ένα παιδί ή ένας έφηβος κάνει υπερβολική χρήση-άρα στην ουσία καταφεύγει στο διαδίκτυο- για να βρει διέξοδο από κάτι που τον ή την ταλαιπωρεί. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να βοήθήσουμε πραγματικά. Η δαιμονοποίηση του μέσου δεν βοηθά σε τίποτα.
Ο όσιος Παΐσιος, σε επιστολή του το 1969, αναφέρεται, μεταξύ άλλων, σε ένα φαινόμενο της χριστιανικής κοινωνίας της εποχής του, μια νοοτροπία επικίνδυνη για την ψυχική υγεία και το εκκλησιαστικό ήθος. Περιγράφει μια μερίδα ανθρώπων που ζουν μεν μέσα στον χώρο της Εκκλησίας, αλλά χαρακτηρίζονται από τάσεις ασυμφωνίας και διαίρεσης.Διαβάστε περισσότερα »
Ήταν γύρω στα μεσάνυχτα όταν το ταξί σταμάτησε έξω από κάποιες εγκαταστάσεις που θύμιζαν φυλακή, και οι γονείς του Ζιόνγκ Τσένκζουό τον παρέδωσαν στον άνθρωπο που τον αποκαλούν «σατανικό νονό».
Νωρίτερα μέσα στη μέρα, οι τρεις τους είχαν ξεκινήσει από το σπίτι τους, πάνω από 600 χλμ μακριά, για κάτι που οι γονείς του Ζιόγνκ ισχυρίστηκαν ότι θα επρόκειτο για μια οικογενειακή εκδρομή. Στην πραγματικότητα όμως, ο προορισμός τους ήταν ένα κέντρο αποκατάστασης που λειτουργεί σαν στρατώνας, και αφορά παρεκκλίνοντες αλλά και εξαρτημένους από το διαδίκτυο εφήβους, που η εμμονή τους με την χρήση του ανησύχησε τους γονείς τους. Διαβάστε περισσότερα »
Ξεχάσατε το smartphone σας στο σπίτι και τώρα νιώθετε νευρικότητα, αισθάνεστε ότι κάτι χάνετε; Μπαίνετε να χαζέψετε στο Facebook, στο Instagram ή στο YouTube και καταλήγετε να χαραμίζετε όλη τη μέρα εκεί; Η ημερήσια διάταξη θεμάτων που απασχολούν το μυαλό σας ορίζεται από τα θέματα που θέτουν τα σόσιαλ μίντια; Δεν είστε εξαίρεση, ούτε και ευθύνεστε αποκλειστικά για αυτόν τον καθ’ όλα σύγχρονο εθισμό. Η τεχνολογία έχει βρει τον τρόπο να κάνει κατάληψη στο μυαλό μας, υποστηρίζει ο Τρίσταν Χάρις, πρώην product manager της Google και νυν επικριτής των μεγάλων εταιρειών τεχνολογίας, που, όπως λέει, έχουν βρει τρόπους να ελέγχουν και να χειρίζονται τη σκέψη και τον χρόνο μας. Διαβάστε περισσότερα »
Γεννήθηκα στον αστερισμό του www… Ναι, για μένα μιλάω, για μένα που κλείνω τώρα τα δέκα μου χρόνια. Για μένα που πηγαίνω στην τετάρτη τάξη του Δημοτικού, για μένα που ξέρω το ξυλίκι και την αμπάριζα μόνο από τις ιστορίες του μπαμπά, όπως σήμερα που είναι εδώ οι φίλοι του και θυμούνται τα παιδικά τους χρόνια στις γειτονιές που μεγάλωσαν. Διαβάστε περισσότερα »
Ο σημερινός τρόπος ζωής των ανθρώπων, στα πλαίσια του “ηθικού” και του “πολιτισμένου”, έχει δώσει χώρο και τόπο για να ανθούν φαινόμενα και τάσεις όπως αυτός της δερματοστιξίας. Μία συνήθεια που, όπως δείχνει η εξέλιξή της δεν είναι και τόσο περαστική ή τόσο “αθώα”, έχει σαν σκοπό να παγιωθεί και να εδραιωθεί σε όλες τις τάξεις των ανθρώπων και σε όλες τις ηλικίες. Διαβάστε περισσότερα »
(Στην ΓΚΕΛΗ που ήξερε να βλέπει, να αισθάνεται και ν’ αγωνίζεται· δηλαδή ν’ αγαπά)
«Κοινωνία της Μοναξιάς»- ένα οξύμωρο σχήμα, που, επειδή είναι μια πραγματικότητα, εκφράζει με παραστατικότητα το μεγάλο πρόβλημα της εποχής μας. Δείχνει το μεγάλο μας «κατόρθωμα» να ενώσουμε δυο λέξεις με τόσο διαφορετικό νόημα: την κοινωνία, που σημαίνει επικοινωνία, και τη μοναξιά που σημαίνει απομόνωση, αποξένωση, έλλειψη επικοινωνίας. Έτσι αυτό που σήμερα ονομάζουμε κοινωνία, από σύνολο συνδεομένων λειτουργικά ανθρώπων, γίνεται σύνολο μοναξιάς. Ρίξαμε το καράβι της ανθρωπιάς στα βράχια κάποιου έρημου νησιού. Δεν επικοινωνούμε με ανθρώπινο τρόπο ούτε και στην έχθρα μας. Αντιπαθούμε τους συνανθρώπους μας όχι γι’ αυτό που είναι αλλά γι’ αυτό που είμαστε. Σκεπτόμαστε το διπλανό μας, μόνο όταν τον ζηλεύουμε και τον φθονούμε. Ο λόγος μας έχασε την επικοινωνιακή, συνδετική λειτουργία του. Ένα απλό «δυστυχώς» δε σημαίνει απόκριση και ανταπόκριση. Διαβάστε περισσότερα »
Είναι πάντα παρήγορο να βλέπει κανείς γύρω του υπάρξεις που επιμένουν να ζουν και δεν παραδίδονται αμαχητί στη φθορά. Ό,τι και να τύχει, θα το αντιμετωπίσουν με μια συσπείρωση των δυνάμεών τους, αυτών που τους έχουν απομείνει. Σε μια από τις τελευταίες νουβέλες του ο Τολστόϊ μιλά για ένα φυτό που ευδοκιμεί στα μέρη του Καυκάσου, ένα γαϊδουράγκαθο που το ονομάζουν «Τάταρο». Διαβάστε περισσότερα »
Παρατήρηση “Άλλης Όψεως”: Πόσο διαφορετικά, ίσως, να ήταν τα πράγματα σήμερα, αν είχαν εισακουστεί τέτοιες φωνές πριν 42 χρόνια!!!Διαβάστε περισσότερα »
Οι απλουστεύσεις κατά κανόνα βγάζουν σε λανθασμένα συμπεράσματα. Και ήρθε η κρίση να ζητήσει επαναπροσδιορισμό. Ένα εξ αυτών και η αξία της ιεραρχίας. Όχι όπως την ξέραμε. Όχι όπως την εφαρμόζαμε. Καλούμαστε, να γίνουμε δίκαιοι μέσα στη φτώχεια μας, ώστε να την ξεπεράσουμε. Άλλωστε, είναι καλό να παραδεχόμαστε τους καλύτερους. Πρώτα για εμάς… Διαβάστε περισσότερα »
Κατά το ισχύον σύστημα, το φύλο καθορίζεται με βάση τα εξωτερικά γεννητικά όργανα και στη συνέχεια, η κατάταξη σε ανδρικό ή γυναικείο φύλο αναγράφεται στη ληξιαρχική πράξη γεννήσεως του νεογνού. Το φύλο, ως σημαντικό στοιχείο εξατομικεύσεως του ανθρώπου, διέπεται από την αρχή της μη ελεύθερης επιλογής, της σταθερότητας και της μη μεταβλητότητας.
Για παράδειγμα, η επιλογή φύλου στην εξωσωματική γονιμοποίηση δεν επιτρέπεται παρά μόνον για να αποφευχθεί κληρονομική ασθένεια που συνδέεται με το φύλο (ΑΚ 1455 § 2). Έτσι το φύλο ούτε επιλέγεται ελεύθερα, ούτε και μεταβάλλεται ελεύθερα. Κατ’ εξαίρεση, το ελληνικό δίκαιο μνημονεύει τον όρο “αλλαγή φύλου” στο ν. 344/1976, άρθρ. 14 (Μεταβολαί στοιχείων ληξιαρχικών πράξεων) και στο άρθρ. 11 § 3 (ενημέρωση ασθενούς) ν. 3418/2005 που είναι ο Κώδικας Ιατρικής Δεοντολογίας. Για την αλλαγή δεν χρειαζόταν ποτέ κάποια δικαστική άδεια, αλλά το δικαστήριο εκαλείτο να κρίνει αν δικαιολογείται για πολύ σοβαρούς λόγους η μεταβολή της ληξιαρχικής πράξης γεννήσεως. Ούτε επιβάλλεται οπωσδήποτε να προηγηθεί κάποια χειρουργική επέμβαση ή ιατρική θεραπεία. Επομένως δεν φαίνεται απαραίτητο ένα νέο νομοθέτημα. Διαβάστε περισσότερα »
Οι κάδοι αραδιασμένοι. Δύο μεγάλοι για τα σκουπίδια, τέσσερις άλλοι, μικρότεροι για ανακυκλώσιμα υλικά: Πλαστικό, χαρτί, αλουμίνιο και γυαλί. Ανοίγεις τους κάδους του πλαστικού ή του χαρτιού για να αποθέσεις κάποια υλικά και βλέπεις σακούλες με σκουπίδια! Γιατί ρε Έλληνα; Διαβάστε περισσότερα »
Στις 9 Φεβρουαρίου του 2009 το Facebook εισήγαγε το πασίγνωστο πλέον κουμπί του Like. Αρχικά το κουμπί ήταν ένα αθώο πραγματάκι, χωρίς να έχει σκοπό να κρατήσει σε ομηρία το μυαλό του χρήστη ως σύστημα προσωπικής διαδικτυακής επιβράβευσης. Διαβάστε περισσότερα »
Η ελληνική λέξη «κηδεία» ερμηνεύεται στα έγκυρα λεξικά ως «εκφορά νεκρού, ταφή, ξόδι», όπου «ξόδι» σημαίνει έξοδος, (εξ – οδεύω) δηλαδή, αναχώρηση από αυτήν τη ζωή για την άλλη. Λέξη του γλωσσοπλάστη λαού, η οποία ταυτίζεται νοηματικά με την ονομασία: «Εξόδιος Ακολουθία», όπως την ονομάζει η Εκκλησία. Το δε ρήμα «κηδεύω» σημαίνει στην πρώτη του έννοια φροντίζω, κατόπιν ενταφιάζω και επίσης δίνω σε γάμο. Ακόμη και το ρήμα «κήδω, κήδομαι» έχει την έννοια του φροντίζω. Ούτως ή άλλως όμως και τα δυο ρήματα ετυμολογικά παράγονται από τη λέξη «κήδος», που σημαίνει «φροντίδα».
Από τις λίγες αυτές λεξιλογικές αναλύσεις φαίνεται ξεκάθαρα πως η λέξη κηδεία δεν είναι και δεν σημαίνει απλώς μια τυπική θρησκευτική τελετουργία, αλλά έχει βαθύτερη φιλάνθρωπη πνευματική διάσταση, που απορρέει από τη φυσική κλήση του ανθρώπου αλλά θεμελιώνεται και από τη διδασκαλία της Αγίας μας Εκκλησίας. Διαβάστε περισσότερα »
Οι «κοινότητες», ένας αρχαιότατος θεσμός, λειτούργησαν ως «θεματοφύλακες» του ελληνισμού για πολλά έτη διασώζοντας τα ταυτοτικά και συνεκτικά του στοιχεία. Με την οριστική διάλυσή τους τα τελευταία χρόνια και την ταφόπλακα που μπήκε με την εφαρμογή των σχεδίων «Καποδίστριας» και «Καλλικράτης», εντείνεται η προσπάθεια (στο πλαίσιο του επελαύνοντος εθνομηδενισμού) να αποκοπούμε από κάθε τι που μας συνδέει με τις παραδόσεις και τις αξίες που διέπουν το λαό μας.
Με την εξέλιξη της τεχνολογίας, την εξάπλωση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και την «πρόοδο» η οποία συντελέστηκε (σε μια σειρά πραγμάτων), καταφέραμε και εμείς οι Έλληνες να «εκμοντερνιστούμε», για να μην μείνουμε πίσω από τον υπόλοιπο κόσμο. Σε μια εποχή με σωρεία προβλημάτων, σε μια Ελλάδα που φθίνει σε όλους τους τομείς, σε ένα κατεστραμμένο κράτος, σε μια αποσυντεθειμένη κοινωνία, λίγα πράγματα μπορούν ακόμα να μας αφήσουν μια ελπίδα, όσον αφορά στην κρατική και την εθνική μας υπόσταση. Είναι ορισμένες μορφές συλλογικότητας οι οποίες μπορούν να αποτελέσουν ένα ανάχωμα στην κατηφόρα που έχουμε περιέλθει και να σταθούν εμπόδιο στον ατομισμό μας, την κίβδηλη κοινωνικότητα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, την αποχαύνωση της τηλεόρασης και την αποξένωση από τον συνάνθρωπο.
Στοιχείο της ανθρώπινης ζωής είναι η λύπη και στοιχείο του ανθρώπινου οργανισμού τα λίπη. Η λύπη δεν λείπει από τον άνθρωπο, μα ούτε και τα λίπη από τη διατροφή του. Λύπη, λίπη και λείπει λοιπόν! Τρεις λέξεις ομόηχες, αλλά με σημασία τόσο διαφορετική, η οποία αποδίδεται με τη διαφορετική γραφή. Διαβάστε περισσότερα »
Ο Δήμος Αθηναίων και οι «χώροι εποπτευόμενης χρήσης»
Η πρόσφατη ανάληψη από τον Δήμο της Αθήνας μιας πρωτοβουλίας για τη δημιουργία χώρων «εποπτευόμενης χρήσης» ναρκωτικών, που εγκαινιάστηκε με μια ημερίδα όπου κοινωνικοί φορείς κλήθηκαν να καταθέσουν τις απόψεις τους και συνεχίζεται μια ανάληψη πρωτοβουλίας προς το υπουργείο Υγείας, επαναφέρει στο προσκήνιο τη συζήτηση για την εξάρτηση και την στάση της κοινωνίας απέναντι στο φαινόμενο. Διαβάστε περισσότερα »
«Own spiro, spew»- εφόσον αναπνέω, ελπίζω. Ήταν η πρώτη φράση ενός παλιού λατινικού αναγνωσματαρίου, μια φράση που, παρά το χρηστικό χαρακτήρα της, δίνει το φιλοσοφικό στίγμα της ανθρώπινης ύπαρξης: ζωή και ελπίδα. Ένα στίγμα, που θα έπρεπε, ίσως, να είναι ο ψυχικός βηματοδότης κάθε παραπαίοντος ανθρώπου, το φως που δείχνει το στενό μονοπάτι που οδηγεί στην κορυφή. Το φως, όμως, δεν είναι χρήσιμο στους τυφλούς και, δυστυχώς, ο σημερινός άνθρωπος είναι ένας εκούσιος τυφλός, αφού οικειοθελώς κλείνει τα μάτια στα προβλήματα του καιρού του. Χωρίς ηθικό έρμα, όσο ζει, απελπίζεται. Ο στρουθοκαμηλισμός φαντάζει στα μάτια του σαν η πιο εύκολη λύση. Αλλ’ αν δεν υπάρχουμε εμείς για τα προβλήματα, δε σημαίνει πως τα προβλήματα δεν υπάρχουν για μας. Διαβάστε περισσότερα »
Διαβάζω κι ακούω κάποιους που θρηνολογούν για την οριστική απώλεια της απλότητας και της ποίησης στη ζωή μας και στο περιβάλλον μας έτσι, όπως το μεταμορφώσαμε. Τους διαβάζω, ακούω τα θρηνολογήματά τους και… σ’ ένα μέρος τους συμμερίζομαι. Προσπαθώ όμως να γίνω και κάπως κριτικός. Διαβάστε περισσότερα »
Όλο και περισσότεροι Έλληνες και Ελληνίδες παντρεύονται πια κοντά στα σαράντα τους χρόνια. Πολλές γυναίκες αποκτούν το πρώτο τους παιδί σ’ αυτή την ηλικία, ενώ είναι κοινός τόπος ότι πολλοί δεν θέλουν καν να παντρευτούν, και αν τελικά προχωρήσουν στον γάμο, στην πρώτη δυσκολία δεν διστάζουν να καταφύγουν και στο διαζύγιο. Διαβάστε περισσότερα »
…«Παλιά υπήρχε ένα μόνο στυλ στα τζιν. Τα αγόραζες και εφάρμοζαν χάλια. Αν τα φόραγες πολύ καιρό και τα έπλενες κάθε λίγο και λιγάκι, σιγά σιγά άρχιζες να τα νιώθεις καλά πάνω σου. Όταν, λοιπόν, πήγα ν’ αγοράσω καινούργιο τζιν ύστερα από πολλά χρόνια, λέω στον πωλητή: “Χρειάζομαι ένα παντελόνι τζιν. Το μέγεθός μου είναι αυτό”. Και εκείνος με ρωτάει: “Το θέλετε εφαρμοστό, άνετο ή χαλαρό; Το θέλετε με κουμπιά ή με φερμουάρ; Πετροπλυμένο ή ξεβαμμένο; Ταλαιπωρημένο, ίσως; Φαρδύ απ’ το γόνατο και κάτω ή στενό, μπλα μπλα μπλα…” Και συνέχιζε… Έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Και όταν συνήλθα, λέω: “Θέλω εκείνο το στυλ που υπήρχε όταν υπήρχε μόνο ένα στυλ”. Δεν είχε ιδέα για τι πράγμα μιλούσα. Πέρασα λοιπόν μία ώρα να δοκιμάζω όλα εκείνα τα διαολεμένα παντελόνια μέχρι που έφυγα απ’ το κατάστημα με το πιο βολικό παντελόνι που είχα φορέσει ποτέ· η αλήθεια να λέγεται. Όλες εκείνες οι επιλογές με βοήθησαν να διαλέξω καλύτερα. Αλλά αισθάνθηκα χειρότερα. Γιατί;Διαβάστε περισσότερα »
«Μερικοί βλέπουν τα πράγματα όπως είναι κι αναρωτιούνται «γιατί;». Εγώ ονειρεύομαι πράγματα που δεν υπήρξαν ποτέ κι αναρωτιέμαι, γιατί όχι;» (ΜΠΕΡΝΑΡΣΩ)
«Κράτος που μετατρέπει σε νάνους τους πολίτες, για να τους κάνει πειθήνια όργανά του, θα διαπιστώσει ότι με μικρούς ανθρώπους δεν μπορεί να κάνει μεγάλα έργα». Η φράση αυτή του Τζων Στιούαρτ Μιλλ αισθητοποιεί το σοβαρότερο πολιτικό πρόβλημα του καιρού μας: τη μικροποίηση και μικροβιοποίηση του πολίτη. Φυσικά ποτέ τα μικρόβια δε θα διανοηθούν να επαναστατήσουν. Απλώς θα φροντίσουν να μολύνουν ολόκληρο τον πολιτικό οργανισμό. Το να εξηγήσει κανείς πόσο δυσάρεστο είναι αυτό, φαίνεται μάλλον περιττό. Κανείς δεν ανοίγει διάλογο με τα μικρόβια· τα σκοτώνει. Ο λόγος φαίνεται σε πρώτη ματιά σκληρός. Δε θέλουμε σαν πρότυπο πολιτικής τον Νέρωνα, που ευχόταν όλος ο ρωμαϊκός λαός να είχε ένα λαιμό, για να τον κόψει με μια σπαθιά. Χρησιμοποιώντας το ρήμα «σκοτώνω», το εννοούμε σε μια μεταφορική διάσταση: να σκοτώσουμε τα συστήματα, που προωθούν τη μικροβιοποίηση μας, κάνοντας ο καθένας ένα ποιοτικό άλμα: την προσωπική του επανάσταση. Κατά πόσο, όμως, είναι έτοιμος και πρόθυμος ο σημερινός Έλληνας για μια τέτοια επανάσταση; Διαβάστε περισσότερα »
Υπακοή είναι η υποταγή της θελήσεώς μας στη θέληση κάποιου άλλου. Αλλά για να υποτάξω τη θέλησή μου στη θέληση του άλλου, πρέπει να τον σέβομαι. Και επιπλέον πρέπει να τον αγαπώ, για να μπορώ να τον ακολουθήσω. Διαβάστε περισσότερα »
Κι αν φτάσεις σε σημείο να αλλάζεις με μια υπεύθυνη δήλωση κάτι το οποίο είναι αυταπόδεικτο και σε χαρακτηρίζει από την επιφάνεια μέχρι τα έσω σου, όπως το φύλο, τι νόημα έχει πια για σένα οτιδήποτε; Τι σημαίνουν πια οι έννοιες «Θεός», «πατρίδα», «οικογένεια», «φίλοι», «σημαία», «Ιστορία», «κοινωνία», «πίστη», «πολιτισμός», «αξίες», «αρετή»; Διαβάστε περισσότερα »
Σίγουρα όλοι μας έχουμε ακούσει τη λέξη ‘’stalking’’. Είτε σε συζητήσεις με παρέες, είτε στα social media, το μάτι μας έχει πέσει επάνω σε μια λεζάντα, η οποία εμπεριέχει αυτή τη ‘’βαρύγδουπη’’ λέξη. Στην ανάγνωσή της, κάνει δειλά-δειλά την εμφάνισή του ένα ρίγος και η σκέψη μας προσεγγίζει μαυροφορεμένες μορφές και εμμονικές τάσεις γεμίζουν το μυαλό μας. Διαβάστε περισσότερα »
Στο πλαίσιο της ημερίδας που πραγματοποιήθηκε στην Κόρινθο στις 19/3/2017 για τις έμφυλες ταυτότητες στο Δημοτικό Θέατρο Κορίνθου, προσκεκλημένη του τοπικού Παραρτήματος της Ένωσης Θεολόγων σε μια εκδήλωση υπό την Αιγίδα του Δήμου Κορινθίων, και συνδιοργανωτές τους Συλλόγους Γονέων και Κηδεμόνων Γυμνασίων της πόλης, καθώς και των Τριτέκνων και Πολυτέκνων, παρουσίασε τις αληθινές όψεις των έμφυλων ταυτοτήτων και τόνισε την μεγάλη σημασία της ανατροφής σαν αγόρι ή σαν κορίτσι στη διαμόρφωση της ταυτότητας φύλου. Παράλληλα, τόνισε τις σοβαρές επιφυλάξεις που έχει για την πρόχειρη και αποσπασματική εισαγωγή στα Γυμνάσια της θεματικής “Έμφυλες Ταυτότητες” από μη ειδικούς στην ευαίσθητη ηλικία των 12-15 ετών.
Δεν πρέπει να διαπλάθεται η προσωπικότητα και ο ψυχισμός των ανθρώπων σύμφωνα με διάφορες νέες κοινωνικές θεωρίες περί φύλου, γιατί συχνά αποδεικνύονται λανθασμένες.
Η σεξουαλική αγωγή των νέων σαφώς και είναι χρήσιμη, αλλά απαιτείται να γίνεται κατόπιν σοβαρού σχεδιασμού, ως προς το τι θα μάθουν τα παιδιά, ποιος θα τους το διδάξει και σε ποια επιστημονική βάση.
Οι θεωρίες περί φύλου, είναι αβάσιμες επιστημονικά και όπως φαίνεται από την παρουσίαση της κυρίας Προκοπάκη, έχουν βασιστεί σε έρευνες που κατέπεσαν ή ήταν ψευδείς.
Ο Χριστός αποτελεί το πλέον αμφιλεγόμενο ιστορικό πρόσωπο. Για κανένα άλλο δεν χύθηκαν τόσοι ποταμοί αίματος πιστών σ’ αυτόν και κανένα άλλο δεν πολεμήθηκε τόσο είτε με διωγμούς των πιστών του είτε με λοιδορίες, βλασφημίες ακόμη και αμφισβήτηση της ιστορικής του ύπαρξης, πόσο μάλλον της ανάστασής του! Η ιστορία έχει γραφεί και γράφεται κατά τους νεότερους χρόνους από ανθρώπους, που στην πλειοψηφία τους είναι καθηλωμένοι στην ενδοκοσμικότητα και αρνούνται τον Θεό ως κατευθύνοντα την ιστορική πορεία του ανθρωπίνου είδους. Γι’ αυτό ελάχιστα έχουν ασχοληθεί με το πρόσωπο, το οποίο, έστω και αν δεν τους αρέσει, διαίρεσε την ιστορία στην προ αυτόν και μετά από αυτόν εποχή! Διαβάστε περισσότερα »
Η είδηση δημοσιεύθηκε, σχετικά πρόσφατα, στην βρετανική εφημερίδα The Independent: «Στην Βρετανία τα νοικοκυριά, τα εστιατόρια και τα ξενοδοχεία πετούν κάθε χρόνο στα σκουπίδια 16 εκατομμύρια τόνους τροφίμων, ποσότητα, που θα μπορούσε να καλύψει το μισό των ετήσιων αναγκών της Αφρικής. Σύμφωνα με υπολογισμούς, η αξία των τροφίμων που πετάγονται στα σκουπίδια ανέρχεται στο ποσό των 26 δις ευρώ»!… Διαβάστε περισσότερα »
Νέα μελέτη έδειξε ότι οι μανιώδεις χρήστες των μέσων αυτών έχουν διπλάσιες πιθανότητες να αισθάνονται κοινωνικώς απομονωμένοι, σε σύγκριση με τους λιγότερο «κολλημένους» φίλους τους
Συνέντευξη του Σεβ. Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικολάου στην Χριστιανική Φοιτητική Δράση σχετικά με τη Θεματική Εβδομάδα «Σώμα και Ταυτότητα» στα Γυμνάσια, τη θέση του ανθρώπινου φύλου στην Εκκλησία και στην κοινωνία, την ομοφυλοφιλία και την αναζήτηση ταυτότητας του φύλου.
Δυο λέξεις, γραμμένες στην αρχαία ελληνική, που καταρχάς, από μόνες τους, φαίνονται ακατανόητες. Αυτές οι λέξεις όμως βοήθησαν, ώστε να ακολουθήσει ένας έφηβος στη ζωή του το δρόμο της φιλοπονίας και της εργατικότητας. Του έδωσαν την πρώτη ισχυρή ώθηση, για να διδαχθεί στη συνέχεια πως ο ιερός κόπος είναι πάντα ευλογημένος. Διαβάστε περισσότερα »
Ο άνθρωπος έχει τα γενικά χαρακτηριστικά του είδους του αλλά και τα εντελώς ιδιαίτερα, που τον κάνουν να ξεχωρίζει από κάθε συνάνθρωπό του· είναι μια ατομική αλλά μαζί και μια κοινωνική δομή. Έχει, δηλαδή, την ικανότητα ν’ αγωνίζεται για τον εαυτό του αλλά και για όλους. Κατά συνέπεια, είναι ένα ημι-εξειδικευμένο μέλος του συνόλου, που με το μικρό και ίσως ασήμαντο έργο του βοηθά στην ανάπτυξη της κοινωνίας και την επίτευξη επαναστάσεων, που ξεκινούν από ένα απλό συναίσθημα: τη συνείδηση της θέσης του ανθρώπου και της πραγματικής του αξίας. Όταν ο άνθρωπος συνειδητοποιεί ότι κάποια κατάσταση τον υποβαθμίζει ή τον απανθρωποποιεί, τότε εξεγείρεται και επαναστατεί. Από την άποψη αυτή το συνειδητοποιημένο άτομο είναι ένα αφυπνισμένο άτομο. Μόνο όπου υπάρχει αφύπνιση, υπάρχει κι επανάσταση. Διαβάστε περισσότερα »
Υπάρχει ένας πόλεμος που βρίσκεται σε εξέλιξη. Πρόκειται για τον πόλεμο κατά των μετρητών. Διεξάγεται σε όλο τον κόσμο, ενώ στην χώρα μας έχει λάβει μια ιδιαίτερα επιθετική μορφή. Οι πολιτικοί μαζί με τους τραπεζίτες, υποστηρίζουν ότι αυτό θα κάνει πιο ασφαλή την κοινωνία μας. Όμως τίθεται το ερώτημα, μήπως πρόκειται για ακόμη μια προπαγάνδα; Μήπως αφορά στον απόλυτο έλεγχο των πολιτών και των χρημάτων τους από το κράτος και τις τράπεζες; Μπορεί η κατάργηση των μετρητών να σημαίνει κατάλυση της Δημοκρατίας και των προσωπικών μας ελευθεριών;
Ο άνθρωπος περί το τέλος της εποχής της νεωτερικότητας πρόβαλε κατά τρόπο προκλητικό την καύχησή του ότι με τη βοήθεια της επιστήμης έχει καταφέρει να ανατρέψει όλες τις προλήψεις και δεισιδαιμονίες του παρελθόντος καθώς και τον ανορθολογικό τρόπο σκέψης των προγόνων μας όλων των εποχών. Θα ανέμενε κάποιος εχέφρων εξωγήινος να φέρνει αποδείξεις για τα επιτεύγματά του αυτά ο σύγχρονος άνθρωπος, αποδείξεις απτές και αδιαμφισβήτητες. Αντ’ αυτών σφράγισε την εποχή αυτή και εισήλθε πλέον στην άλλη της μετανεωτερικότητας με τη φιλοσοφία του παραλόγου, οι οπαδοί της οποίας διατείνονται ότι οι ανθρώπινες ενέργειες δεν απορρέουν από προηγηθείσα λογική σκέψη, ότι είναι παράλογες. Κατ’ αυτόν τον τρόπο κατερρίφθη χωρίς πάταγο ή τυμπανοκρουσίες το οικοδόμημα του «ορθού λόγου», το οποίο με τόση προσπάθεια επί δύο αιώνες επιχείρησαν να ορθώσουν οι οπαδοί του διαφωτισμού! Διαβάστε περισσότερα »
Παλαιότερα στη στήλη αυτή έγινε αναφορά στο υπόβαθρο συμπεριφοράς, το οποίο εξηγεί προκαταλήψεις, ασυνέπειες και αντιφάσεις («Εστία» 15.11, 29.11 και 13.12), σε σχέση με τις απόψεις περί κοινωνικών και πολιτικών ζητημάτων.
Με χρήση ορισμένων παραδειγμάτων επισημάνθηκε η εγγενής δυσκολία του ανθρώπου να επιχειρεί να δει τα πράγματα από διαφορετικές οπτικές γωνίες (κάτι που συσχετίζεται και με την ευφυία του), καθώς και η δυσκολία να δεχθεί ένα νέο δεδομένο χωρίς να το εντάξει αυτομάτως σε κάποιο ήδη επεξεργασμένο σκεπτικό. Σήμερα θα δούμε πώς η τεχνολογία επιτείνει αυτό το φαινόμενο και μάλιστα λειτουργεί μακροπρόθεσμα ως καταλύτης για την κοινωνική πόλωση.
Σιωπή. Νεκρική σιωπή σκέπασε τη γη και τον ουρανό της πατρίδας μας. Δεν ακούγεται άχνα. Μόνο πόνος. Μουγγός, εσώψυχος ο πόνος. Και το κλάμα του λαού αφανέρωτο. Βασίλισσα στέκει η σιωπή, παρακολουθώντας την άρδην ανατροπή των πάντων. Διαβάστε περισσότερα »
Όποιο κανάλι σχεδόν κι αν ανοίξεις της τηλεόρασης εδώ και καιρό, θα δεις κάποιους ευφραδείς αναλυτές, πολιτικούς ή δημοσιογράφους να μας εξηγούν πώς φτάσαμε στην κρίση, ποιοι φταίνε και πώς θα βγούμε απ’ αυτή. Και η κρίση είναι πάντα αποκλειστικά οικονομική, κρίση εισοδήματος. Διαβάστε περισσότερα »
Κάθε φορά που βρισκόμαστε προ της μνήμης ενός Αγίου ή μιας Αγίας καλούμαστε να μελετήσουμε και να τους μιμηθούμε. Ο ιερός Χρυσόστομος λέει: «Μνήμη Αγίου – μίμησις Αγίου», πράγμα δυστυχώς που εμείς δεν κάνουμε. Εορτάζουμε Αγίους και Αγίες, πανηγυρίζουμε Αγίους και Αγίες, αλλά δεν τους μιμούμαστε. Καμία προθυμία δεν δείχνουμε προς αυτό. Δυστυχώς κάθε μνήμη Αγίου ή Αγίας θεωρείται από εμάς ως μία ευκαιρία για ξεφάντωμα, για γλέντι, για χορό, για διαφθορά, γι’ άνομα ραντεβού κ.τ.τ. Διαβάστε περισσότερα »
Νέα ελληνική μελέτη δείχνει ότι σχεδόν τα δύο τρίτα των εφήβων περνούν τουλάχιστον δύο ώρες την ημέρα αγκαλιά με μια ηλεκτρονική συσκευή μόνο για διασκέδαση – Τι συμβουλεύει τους γονείς ο «γκουρού» της σχέσης παιδιών – οθόνης καθηγητής Δημήτρης Χρηστάκης
«Εμείς οι δυο σαν ένα» θα μπορούσε να είναι το μότο των σημερινών παιδιών στη χώρα μας – και όχι μόνο – σε ό,τι αφορά τη σχέση τους με τις οθόνες παντός είδους (τηλεόραση, λάπτοπ, υπολογιστές, κινητά, τάμπλετ κ.λπ.). Διότι στη σύγχρονη ψηφιακή εποχή μας η επαφή με τις οθόνες ξεκινά σχεδόν από την αρχή της ζωής εμφανίζοντας… κρεσέντο στην «οθονόπληκτη» εφηβεία. «Το Βήμα» παρουσιάζει σήμερα νέα, ελληνικά στοιχεία που αποδεικνύουν ότι οι έφηβοι περνούν ακόμη και περισσότερες από τέσσερις ώρες ημερησίως μπροστά σε μια οθόνη, μόνο για τη διασκέδασή τους – αν σε αυτές προσθέσουμε και τις ώρες μελέτης που πλέον έχουν λάβει ηλεκτρονική μορφή τότε θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι μονίμως… καλωδιωμένα, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για την ψυχική αλλά και τη σωματική υγεία τους. Συγχρόνως μιλά με έναν «γκουρού» παγκοσμίως σχετικά με τα παιδιά και τα ψηφιακά μέσα, τον καθηγητή Παιδιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον Δημήτρη Χρηστάκη. Ο καθηγητής είναι μάλιστα ένας από τους κύριους συγγραφείς των νέων κατευθυντηρίων οδηγιών της Αμερικανικής Ακαδημίας Παιδιατρικής για τη χρήση οθονών από παιδιά και εφήβους οι οποίες εξεδόθησαν μόλις τον περασμένο μήνα και αποτελούν «πυξίδα» και για τους ειδικούς στη χώρα μας. Το κύριο μήνυμα των ειδικών είναι ένα και απευθύνεται στους γονείς: μην πυροβολείτε την ψηφιακή ζωή των παιδιών σας αλλά βάλτε της όρια και κάντε την εποικοδομητική. Διαφορετικά το όπλο θα στραφεί ενάντια στο μέλλον τους.
Ζούμε την εποχή της μεγάλης σύγχυσης. Παντού η ποσότητα εκτοπίζει την ποιότητα. Στον τομέα της τέχνης κυριαρχεί το «κιτς», στην αρχιτεκτονική η πολυκατοικία, στη δίαιτα η πολυφαγία, στις ανθρώπινες σχέσεις η βαναυσότητα, στο συναίσθημα η ρηχότητα, στην πολιτική το σύνθημα, στον αθλητισμό το ρεκόρ επιδόσεων και αμοιβών, στην οικονομία ο ρυθμός παραγωγής και κατανάλωσης, στα βιβλία το εκάστοτε πολυδιαφημισμένο «μπεστ σέλερ», στην τηλεόραση η σαπουνόπερα ή κοινώς σήριαλ, στον κινηματογράφο το πορνό και η βία, στο θέατρο η βωμολοχία, στην επαφή μας με τη φύση ο εμπρησμός και η οικοπεδοφαγία. Είναι μια εποχή που ο άνθρωπος τρώει τον εαυτό του. Διαβάστε περισσότερα »
Η ευθυμία που δείχνουν οι σημερινοί άνθρωποι είναι διανοητικά επιτηδευμένη. Έχουν πεισθεί οι άνθρωποι από την ψυχολογική προπαγάνδα ότι χαρά είναι η επιδερμική ηδονή, η ικανοποίηση των σαρκικών επιθυμιών και, όταν βρίσκονται αυτές οι προϋποθέσεις, «πείθονται» ότι είναι ευτυχισμένοι, χαρούμενοι. Κι επειδή έχουν ασυνείδητα την ειδοποίηση της ανεπάρκειας αυτής της ευτυχίας, βάζουν ένταση μεγάλη για να καλύψουν το αίσθημα αυτό και τότε φαίνονται πολύ ψυχαγωγούμενοι, πολύ κεφάτοι. Διαβάστε περισσότερα »
Με αφορμή την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς. Ο αναγνώστης του κειμένου θα αντιληφθεί εύκολα την απόσταση μεταξύ του πνεύματος του Παπαδιαμάντη και του πνεύματος που επικρατεί πια στα σχολεία μας. (Η ΑΛΛΗ ΟΨΙΣ)
Η ιστορία του Νάρκισσου, με τις διάφορες εκδοχές της, είναι μία από τις δημοφιλέστερες της μυθολογίας. Ο νέος από τη Βοιωτία, θαμπωμένος από την ομορφιά του που καθρεφτίζεται στο νερό, πεθαίνει από μαρασμό εξαιτίας του ανικανοποίητου έρωτα προς τον ίδιο του τον εαυτό. Ο ναρκισσισμός, η εμμονική αυταρέσκεια που μπορεί να καταλήξει σε πάθηση, δεν είναι κάτι καινούργιο. Υπάρχει από τότε που ο άνθρωπος πρωτοσυνάντησε το είδωλό του. Σήμερα, όμως, που ο καθένας ανεβάζει δεκάδες είδωλά του χάρη στην κατάρα και ευλογία των social media, ο ναρκισσισμός, εκτός από υπαρκτός, είναι και ψηφιακός. Οι διαταραχές που προκαλούνται από τη μανία της εξαντλητικής αυτοφωτογράφισης και της online υπερέκθεσης απασχολεί όλο και πιο συχνά τα ψυχιατρικά συνέδρια, με τους ειδικούς να επιμένουν ότι η υπέρμετρη προσήλωση στο «εγώ και ο εαυτός μου», εκτός από γραφική, σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να αποδειχθεί και επικίνδυνη. Διαβάστε περισσότερα »
Είναι από τις παράπλευρες συνέπειες της κρίσης αυτή η γενικευμένη δυσθυμία και τα επεισόδια καθημερινής βαρβαρότητας με επιθετικές συμπεριφορές, αδιανόητα τρολαρίσματα στο Διαδίκτυο, ανώνυμες ιντερνετικές ασχήμιες, ή βλαστήμιες στον δρόμο από τους αυξανόμενους εχθρούς της κοσμιότητας… Διαβάστε περισσότερα »
Η Δύση, ενώπιον της πληθώρας των προβλημάτων της, επιχειρεί με ευφυολογήματα και νεολογισμούς να τα υπερβεί, καθώς αδυνατεί να τα αναλύσει σε βάθος και ασκούμενη στην αυτοκριτική να διορθώσει κάποια από τα τρομακτικά σφάλματά της. Διαβάστε περισσότερα »
Το ότι η κοινωνία μας υποφέρει από μακρόχρονη βαριά ασθένεια είναι ηλίου φαεινότερο. Λόγω ακριβώς της βαριάς μας ηθικής και κοινωνικής ασθένειας καταντήσαμε έρμαιοι χειραγωγήσεων. Αυτή η πρόσφατη τρέλλα με τα pokemon είναι ένα ακόμη σύμπτωμα της κατάστασής μας. Η δωρεάν εφαρμογή «Pokemon Go» για «έξυπνα» κινητά τηλέφωνα έχει προκαλέσει «φρενίτιδα» σε χιλιάδες χρήστες στην Ελλάδα. Οι παίκτες επιδίδονται σε ένα πρωτοφανές αλλά και επικίνδυνο κυνήγι «τεράτων» στους δρόμους, στις πλατείες, αλλά και στις εκκλησίες και στα νεκροταφεία των πόλεων! Κάποτε σχήμα λόγου ήταν το «κυνήγι των μαγισσών». Σήμαινε ότι κυνηγά κάποιος το παράλογο, τη χίμαιρα. Τώρα άνθρωποι, κυρίως νέοι, κυνηγούν «τέρατα» μέσα στην εικονική τους πραγματικότητα…
Βλέπω τους νέους να στέκονται μουδιασμένοι μπροστά στην κλήση να κάνουν οικογένεια. Ίσως λαχταρούν ν’ αγαπήσουν και φοβούνται. Μια κοπέλα εξομολογείται: «Λες του άλλου σ’ αγαπώ και φρικάρει». Ακούτε; Φρικάρει! Πώς μπόρεσε η αγάπη να συνδυαστεί με τη φρίκη!
Έτσι αρκούνται σε μια επιδερμική επισκόπηση και λογαριάζουν τις στιγμές (στιγμές!) ηδονής, που μπορούν ν’ αποσπάσουν. Κι ύστερα ν’ ακολουθεί η βασανιστική διάρκεια του τίποτα, του κενού της πλήξης, πρόξενου της κατάθλιψης.Διαβάστε περισσότερα »
Ο πύργος της Βαβέλ! Διαβάσατε στην Αγία Γραφή για τον πύργο της Βαβέλ; Έλκος της γης! Έλκος της ανθρωπότητας μετά τον κατακλυσμό του Νώε. Όσο οι άνθρωποι ήταν ανήθικοι πριν τον Κατακλυσμό τόσο μετά τον Κατακλυσμό ήταν άθεοι. Πότε πρόλαβαν; Πότε πρόλαβαν να ξεχάσουν το Θεό, οι απόγονοι του Νώε; Ο Νώε ήταν ο μοναδικός που σώθηκε από το Θεό μετά τον Κατακλυσμό, λόγω της πίστης του και της δικαιοσύνης του. Ο Κατακλυσμός, η τιμωρία του Θεού δεν βοήθησε καθόλου τους απογόνους του Νώε; Βοήθησε κάποιους -ποτέ ο κόσμος δεν ξέμεινε από δίκαιους ανθρώπους- αλλά πολλούς δεν τους βοήθησε. Τότε αυτοί οι πολλοί αποφάσισαν να χτίσουν τον πύργο της Βαβέλ για να δοξαστούν, λέγοντας τα εξής: Ας χτίσουμε για τον εαυτό μας πόλη και πύργο του οποίου η κορυφή θα φτάνει μέχρι τον ουρανό, για να δοξαστούμε προτού διασκορπιστούμε στη γη (Γεν. 11,4).
Δόξα και τιμή στους γονείς μας. Και αν μεν ζουν ακόμη, ευλογημένα ας είναι τα γηρατειά τους και ανώδυνη και ειρηνική η δύση της παροδικής ζωής τους. Αν πάλι μετέβησαν προπορευόμενοι από εμάς στην αιωνιότητα, φως δικαίων ας τους καταυγάζει για πάντα. «Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου» είναι θεία εντολή του δεκαλόγου. Και αρκεί απλά η μεταξύ των άλλων εντολών θέση της, για να πιστοποιήσει κάποιος πόσο κοντά προς τον Θεό είναι το υπούργημα του γονέα και πώς και πόση ιερότητα έχουν, για να αριθμούνται τα προς αυτούς καθήκοντα αμέσως μετά τα προς τον Θεό. Γι’ αυτό και από πολλούς λαούς πραγματικά θρησκευτικές τιμές αποδόθηκαν στον γονέα. Διαβάστε περισσότερα »
«Όποιος έχει τ’ όνομα θα ‘χει και τη χάρη». (Λαϊκό απόφθεγμα)
Όταν τα καθημερινά πράγματα της ζωής προσπαθεί να τα βλέπει ο καθείς κάτω από το φως της πάτριας ρωμαίικης Παράδοσής μας, τότε, χωρίς να διαθέτει ιδιαίτερη παρατηρητικότητα, υποπίπτουν στην αντίληψή του, «οι αποκλίσεις», «οι εκτροπές», «τα κενά», από το γνήσιο, το παραδεδομένο. Λίγη παιδεία και εντρύφηση στο πνεύμα αυτό, μέσα από τη γνώση της ιστορίας (εθνικής και εκκλησιαστικής), που πάντα προσφερόταν «ανάπηρη» από το σχολείο, αλλά και από την ανατροφή που παρέχεται από την οικογένεια, η οποία, δυστυχώς «απορροφήθηκε» κι αυτή, χωρίς αντιστάσεις, από την κοσμική δυτικόφερτη νοοτροπία, θα ήταν αρκετή να κρατήσει ζωντανό το αισθητήριο και να ακολουθηθεί η μέση οδός, σύμφωνα με τα δεδομένα της τρέχουσας πραγματικότητας. Διαβάστε περισσότερα »
Εδώ μας μάζεψε η οδυνηρή αίσθηση της αποτυχίας μας στην αγωγή των παιδιών μας. Καμιά εποχή στην Ιστορία δεν μαρτυρείται να είχε τέτοια αποτυχία αγωγής και να το νιώθει τόσο έντονα. Διαβάστε περισσότερα »
Γιατί τόση ένταση στη διαμαρτυρία μας για τη σύγχρονη «ανθρωπιστική» παιδεία, που καλλιεργεί πλέον συστηματικά και μεθοδευμένα η πολιτική και επιστημονική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας; Τι ζητάμε από μια ηγεσία λυμεώνα του Ορθόδοξου λαού μας; Αφού το λένε καθαρά και ξάστερα οι άνθρωποι ότι διδάσκουν τους μαθητές να είναι χειραφετημένοι από ό,τι ονομάζεται πρόσδεση στο παρελθόν… Και οι διδάσκοντες να «εστιάσουν το ενδιαφέρον τού μαθητή στην ανθρώπινη διάσταση των θρησκειών». Άρα στοχεύουν σε μια νεολαία, που πιστεύει σ’ έναν Αρειανισμό όλων των θρησκειών! Συμβουλεύουν ότι δεν πρέπει «να καταφεύγομε στη θαλπωρή της Εκκλησίας για τη λύση των προβλημάτων μας, αλλά στο άτομο». Άρα δεν είναι κάποιοι ιθύνοντες που λαθεύονται, αλλά στοχεύουν εκούσια και συνειδητά στο γκρέμισμα του παραδοσιακού μας πολιτισμού. Διαβάστε περισσότερα »
Κοιτάζω και ξανακοιτάζω το σκίτσο του Αϊλάν και σκέφτομαι την υπόσχεση που είχα δώσει στον εαυτό μου να μην ξεχάσω το όνομά του: αυτό το παιδάκι που όσο ζούσε ήταν ένα ακόμα παιδάκι, με το θάνατό του είχε γίνει το σύμβολο ενός δράματος…
Πολλούς μήνες αργότερα, οι περιγραφές που φτάνουν από τα κέντρα φιλοξενίας με μπερδεύουν. Ανάμεσα σε ιστορίες ανθρώπινες και τρυφερές που σε κάνουν να θέλεις πιο πολύ να αγκαλιάσεις και να στοργέψεις αυτές τις ψυχές, ξεπετάγονται ιστορίες αχαριστίας, προκλητικές συμπεριφορές, τρομακτικές αφηγήσεις που δε μπορείς πάντα να αμφισβητήσεις και δεν επιτρέπεται και να αψηφήσεις… Διαβάστε περισσότερα »
Η χαρακτηριστική ευκολία με την οποία ξεσηκώνονται πραγματικές θύελλες επικρίσεων και χλευαστικών σχολίων κάθε φορά που ορισμένοι (ελάχιστοι δυστυχώς) ιεράρχες μας τολμούν να πουν δημοσίως κάποια απλώς αυτονόητα πράγματα (από τη σχέση της γιόγκα ή των λεγομένων πολεμικών τεχνών με τις ανατολικές θρησκείες έως τις πνευματικές παγίδες του οικουμενισμού και από τα επίχειρα του συμφώνου συμβίωσης μέχρι τον θανάσιμο κοινωνικό, δημογραφικό και εθνικό κίνδυνο που διατρέχει η πατρίδα μας εξαιτίας του μεταναστευτικού) και ταυτόχρονα η απίστευτη ελαφρότητα με την οποία χαρακτηρίζονται ως ακραίοι, γραφικοί, ξενοφοβικοί, φονταμενταλιστές κλπ, παρέχουν καθημερινά προφανείς αφορμές προβληματισμού, αλλά και θλίψης, για τα ανεκδιήγητα πνευματικά χάλια στα οποία έχει πλέον διολισθήσει ο πάλαι ποτέ λαός της Φιλοκαλίας. Διαβάστε περισσότερα »
Ίσως δεν είναι γνωστό στο ευρύ κοινό, αλλά η αστρολογία βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στο φαινόμενο Forer, δηλαδή σε αόριστες περιγραφές προσωπικότητας που μπορούν να εφαρμοστούν σε ένα πολύ ευρύ φάσμα ανθρώπων. Ο Derren Βrοwn σε απόσπασμα από την εκπομπή Trick of the Mind, αποκαλύπτει αυτή την απάτη, η οποία χρησιμοποιείται συνεχώς στα ωροσκόπια από αστρολόγους αλλά και μελλοντολόγους. Διαβάστε περισσότερα »
Ο δάσκαλος Δημήτριος Νατσιός στην τηλεοπτική συχνότητα του 4Ε και την εκπομπή του “Γράμματα Σπουδάματα”, συζητά με τον ιατρό κ. Φώτιο Μιχαήλ για τον ιερό θεσμό της Οικογένειας, την “Μεγάλη του Γένους Σχολή”. Διαβάστε περισσότερα »
Τις κοινωνίες αυτές που ορισμένοι χαρακτηρίζουν μαζικές ή μαζικοδημοκρατικές διασχίζει μια συστηματική και ανεξέλεγκτη βία. Βία με ποικίλες μορφές, βία που τη μετρούν οι στατιστικές ως σταθερή αύξηση εγκληματικότητας. Και βέβαια, σε διάφορα μήκη και πλάτη της γης, θα μπορούσε κανείς να μιλήσει για βία που σχετίζεται με το είδος των ανθρώπων που κατοικεί στις συγκεκριμένες περιοχές. Φυλές ή λαοί που έζησαν χρόνια εκτεθειμένοι σε λογής-λογής κινδύνους, έχουν αναπτύξει ένα, θα έλεγα, επιθετικό ένστικτο. Φυλές ή λαοί που σφραγίστηκαν από θρησκευτικές καταστάσεις- ένα είδος αιρέσεων ή υπο-αιρέσεων και σεχτών, που διεκδικούν την αλήθεια της πίστης εξίσου με το πιο ορθόδοξο δόγμα- έχουν μάθει να λύνουν τις διαφορές τους εξαπολύοντας βία εναντίον των υποτιθέμενων αντιπάλων, τις περισσότερες φορές σκορπώντας θάνατο.
Αν οι αρχαίοι ειδωλολάτρες πρόγονοί μας έλεγαν: «απὸ Διὸς ἄρχεσθαι», εμείς οφείλουμε να τονίζουμε μετ` επιτάσεως: «από Χριστού άρχεσθαι». Διότι το σπουδαιότερο όλων στη ζωή μας είναι ο Θεός μας, ο Χριστός και η επικοινωνία με το πρόσωπό Του, ει δυνατόν αδιαλείπτως, καθώς ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος λέει: «Μνημονευτέον Θεού μάλλον ή αναπνευστέον».
Και ποια είναι για μας τους χριστιανούς αυτή η αρχή; Είναι η προσευχή. Διαβάστε περισσότερα »
Ενα ερώτημα που ημέρα με την ημέρα γίνεται και πιο ενοχλητικό. Τι θέλουμε ακριβώς; Θέλουμε να έλθει το καλύτερο, ή προτιμάμε να το φέρουμε εμείς οι ίδιοι; Στην πρώτη περίπτωση διαλέγουμε να αρκεστούμε στην προσμονή και στις ευχές μας. Στη δεύτερη, επιχειρούμε να αποσπάσουμε από το άγνωστο κάτι καλύτερο απ’ αυτό που μας δόθηκε μέχρι στιγμής. Μπορούμε επομένως να πράξουμε, να μη μένουμε με σταυρωμένα τα χέρια. Αλλά εδώ ακριβώς, στην πράξη, εμφανίζεται σήμερα το οξύτερο πρόβλημα. Διαβάστε περισσότερα »
Πρώτον: Στα εισαγόμενα από τη Δύση, κατά τη μακρόσυρτη διαδικασία της μετακένωσης, ανήκει και η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου, προστάτη των ερωτευμένων κάθε είδους (14 Φεβρουαρίου). Δεν νομίζω πως συνιστά ανεπίτρεπτη υπερβολή η θεώρηση του αμφίβολου ιστορικά και κυρίως εκκλησιαστικά «Αγίου» ως μια άλλη (αρσενική!) εκδοχή της αρχαιοελληνικής Αφροδίτης, με ρίζες στον ευρωπαϊκό Μεσαίωνα. Πρόκειται για έναν κατασκευασμένο «Άγιο», επιστρατευμένο στην εμπορευματοποίηση και των ανθρώπινων συναισθημάτων, που θυσιάζονται και αυτά στον αδηφάγο Μολώχ της κατανάλωσης και του κέρδους. Υπάρχει, βέβαια, και ακούγεται στην άλλη Ευρώπη η εκδοχή ότι κάτω από τον γλυκερό Άγιο Βαλεντίνο κρύπτεται για πολλούς ο ηθοποιός του Μεσοπολέμου Ροντόλφο Βαλεντίνο (ΐ1926), που λατρεύτηκε και αυτός ως «θεός» του έρωτα και αναδείχθηκε ίνδαλμα των ερωτευμένων. Διαβάστε περισσότερα »
Η αυτοκρατορία της Ρωμανίας, το όνομα της οποίας στρέβλωσαν οι Φράγκοι μετά την άλωση της βασιλεύουσας Πόλης, υπήρξε η πλέον μακρόβια αυτοκρατορία παρά το ότι είχε να αντιπαλέψει με τα στίφη των βαρβάρων που επέλαυναν από την Ανατολή, ενώ συγχρόνως δεχόταν τα πισώπλατα μαχαιρώματα της αχάριστης Δύσης, στην οποία είχαν κυριαρχήσει οι Φράγκοι. Κύλισαν αιώνες από τότε. Ο ελληνισμός δοκιμάστηκε από μακραίωνη δουλεία υπό τον Τούρκο κατακτητή, για να αναστηθεί και πάλι μετά από ποταμούς αιμάτων και την παρέμβαση της Δύσης, η οποία προς εξυπηρέτηση των συμφερόντων της έλαβε την τελική απόφαση (ναυμαχία του Ναυαρίνου). Διαβάστε περισσότερα »
Είχα διαβάσει σε μικρότερη ηλικία, όταν πολλές φορές διαβάζουμε ανώριμα, περίπου βουλιμικά κάποια βιβλία, την εξαίσια πραγματεία του Ξενοφώντος με τίτλο «Οικονομικός». Ανήκει στην τετραλογία των φιλοσοφικών του έργων, που στρέφονται γύρω από την μορφή του μεγάλου δασκάλου του, του Σωκράτη. Τα άλλα τρία τιτλοφορούνται «Απομνημονεύματα», «Συμπόσιον» και «Απολογία». Στο έργο αυτό ο μέγας φιλόσοφος αναφέρεται κυρίως στην γεωργία, σημειώνοντας στην εισαγωγή του πέμπτου κεφαλαίου ότι «έοικε γαρ η επιμέλεια αυτής είναι άμα τε ηδυπάθεια τις και οίκου αύξησις και σωμάτων άσκησις εις το δύνασθαι όσα ανδρί ελευθέρω προσήκει», δηλαδή, η γεωργία είναι πηγή τέρψεως και της περιουσίας αύξηση και του σώματος άσκηση, ώστε να μπορεί το σώμα να κάνει όσα αρμόζουν σ’ έναν άνθρωπο ελεύθερο, διότι «των σωμάτων θηλυνομένων και αι ψυχαί πολύ αρρωστότεραι γίγνονται». Διαβάστε περισσότερα »
Υπό ποία κλίμακα αξιολογείται το «σύμφωνο συμβίωσης» για την ορθότητα του;
Φίλοι πριν να ξεκινήσετε την ανάγνωση του άρθρου θέλω να επιστήσω την προσοχή σας στις παραπομπές που έχω με link γιατί αντανακλάται με ακρίβεια η κρισιμότητα των πραγμάτων. Διαβάστε περισσότερα »
«Να είσαι έξυπνος! Να προσέχεις! Να μην κοιμάσαι! Να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά! Τα μάτια δεκατέσσερα!», είναι μερικές από τις συμβουλές, που συνηθίζουν να δίνουν οι γονείς και οι μεγάλοι, θέλοντας να φυλάξουν τα παιδιά από τους πιθανούς κινδύνους, που μπορεί να διατρέχουν. Και είναι πολύ περιεκτικές και εύστοχες οι παραινέσεις αυτές. Αλήθεια, τι σημαίνει η λέξη «έξυπνος»; Ποια είναι η έννοια που της προσδίδουμε στην καθημερινότητα; Διαβάστε περισσότερα »
«… ἀπιστίᾳ νοσήσαντες, θεϊκῆς ἐξέπεσον χάριτος…»
«Νῦν εἰς σημεῖον τοῖς πᾶσιν, ἐμφανῶς αἱ γλῶσσαι γεγόνασιν· Ἰουδαῖοι γάρ, ἐξ ὧν κατὰ σάρκα Χριστός, ἀπιστίᾳ νοσήσαντες, θεϊκῆς ἐξέπεσον χάριτος, καὶ τοῦ θείου φωτὸς οἱ ἐξ ἐθνῶν ἠξιώθημεν, στηριχθέντες τοῖς λόγοις τῶν Μαθητῶν, φθεγγομένων τὴν δόξαν τοῦ εὐεργέτου τῶν ὅλων Θεοῦ· μεθ’ ὧν τὰς καρδίας σὺν τοῖς γόνασι κλίναντες, ἐν πίστει προσκυνήσωμεν, τῷ ἁγίῳ Πνεύματι στηριχθέντες, Σωτῆρι τῶν ψυχῶν ἡμῶν». (Ιδιόμελο των αποστίχων του Εσπερινού του Αγίου Πνεύματος)
Την ημέρα της Πεντηκοστής οι Ιουδαίοι δεν θέλησαν να δεχτούν «πάσαν την αλήθειαν», που αποκαλύφθηκε διά του Αγίου Πνεύματος στους Αποστόλους, παρέμειναν στην απιστία και εξέπεσαν της θείας χάριτος. Έτσι, αρρώστησαν βαριά από την ασθένεια αυτή. Διότι είναι βαριά ψυχοσωματική ασθένεια η απιστία. Είναι ασθένεια ψυχοπαθολογική. Και αφορά άμεσα η στάση αυτή των Ιουδαίων και εμάς, τους Έλληνες Ορθόδοξους του εικοστού πρώτου αιώνα, καθώς απιστία δεν είναι μόνο η έχθρα προς το Χριστό αλλά και η αδιαφορία προς το πρόσωπό Του και τη δυνατότητα σωτηρίας διά της Εκκλησία Του. Και αυτό συμβαίνει κυρίως με τους Έλληνες σήμερα. Διότι παρόλο που για αιώνες πολλούς «τοῦ θείου φωτὸς οἱ ἐξ ἐθνῶν ἠξιώθημεν, στηριχθέντες τοῖς λόγοις τῶν Μαθητῶν», τώρα ακολουθούμε τα ίχνη των Ιουδαίων. Βάλλεται και προσβάλλεται η Εκκλησία και η πίστη του, υβρίζονται τα θεία και ο Έλληνας, με τη στάση του, ομολογεί ότι δεν συμβαίνει και τίποτε το τραγικό. Με την αναδιάταξη και πλήρη ανατροπή των αξιών, όλα αυτά φαίνονται πως δεν τον αγγίζουν. Διαβάστε περισσότερα »
Εισήγηση-Πρόταση του Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου ενώπιον της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος και των εκπροσώπων των Θεολογικών Σχολών και των Συλλόγων Θεολόγων (12 Ιανουαρίου 2016)Διαβάστε περισσότερα »
Εδώ και καιρό ο τόπος μας βουλιάζει ολοένα και πιο βαθιά μες στην απόγνωση. Κυβερνήσεις ανεβοκατεβαίνουν, φέρνοντας όλες τους ανεξαιρέτως όλο και πιο κοντά την εκποίηση της χώρας και συνεχίζοντας μεθοδικά το βασικό έργο τους, δηλαδή την πνευματική διάλυση αυτού του λαού, μέσα από το επί δεκαετίες συστηματικό ξεχαρβάλωμα των αξιών του, της πίστης, της γλώσσας και της παιδείας του. Ενός λαού που περνά τραγικές στιγμές, όχι μόνο λόγω της οικονομικής κρίσης, αλλά πρωτίστως επειδή χωρίς πλέον ιστορική μνήμη, εθνικά απονευρωμένος και θρησκευτικά αποχρωματισμένος, έχει χάσει πια τα πνευματικά του αντισώματα, αυτά που του επέτρεπαν να επιβιώνει και να αναγεννιέται σε οικονομικά ή πολιτικά πολύ χειρότερους από τον σημερινό καιρούς. Κι έχει απομείνει χαμένος μέσα στις αυταπάτες των «εκσυγχρονιστικών» του ειδώλων και της ευδαιμονιστικής του πλάνης, αποστερημένος από τα πιο ζωτικά στοιχεία της ίδιας του της ταυτότητας, σε πλήρη αποστασία από τον Θεό, παραζαλισμένος κι αλλοπρόσαλλος, εθισμένος πλέον στο να καταπίνει αμάσητα τόσα και τόσα νεοταξίτικα «προοδευτικά» σκουπίδια, βουλιάζοντας καθημερινά στην ανοησία, την ασυναρτησία και τη χυδαιότητα. Διαβάστε περισσότερα »
Αλήθεια, θα μπορούσε να αναρωτηθεί ο καθένας και περισσότερο ένας αγωνιζόμενος στο δρόμο του Θεού, θα μπορούσε να αναρωτηθεί: Τι μπορεί να προσφέρει το σημερινό σχολείο στην κατά Χριστό ζωή και τον αγώνα για τη σωτηρία της ψυχής σ` ένα παιδί, το οποίο, αυτό διδάχτηκε στο σπίτι του και καθόρισε κατά κάποιον τρόπο το σχέδιο της ζωής του; Σ` ένα παιδί, που έφυγε από τα χέρια της οικογένειάς του, από τα πέντε του χρόνια μ` αυτές τις προϋποθέσεις, μ` αυτήν την απλοϊκή αλλά συγκεκριμένη πίστη και δόθηκε στα χέρια του σχολείου, στα χέρια των δασκάλων και γενικότερα στα χέρια της κοινωνίας, για να συνεχίσει την πορεία του αυτή; Διαβάστε περισσότερα »
«…παρά να μένουν ήθελαν κοντά στους Λωτοφάγους, λωτό να τρώνε, τη γλυκιά πατρίδα λησμονώντας» (Ομήρου Οδύσσεια ι,96-97)
Στη δέκατη ραψωδία της Οδύσσειας (στίχοι 82-104), ο Οδυσσέας αφηγείται στον Αλκίνοο την περιπέτειά του με τους συντρόφους του στη χώρα των Λωτοφάγων. Ιδού η αφήγηση, σε απόδοση στη Νεοελληνική, από το Ζήσιμο Σίδερη. Ας την απολαύσουμε:
«Μέρες εννιά παράδερνα μ’ ανάποδους ανέμους στο ψαροθρόφο πέλαγο. Τη δέκατη πια μέρα στους Λωτοφάγους πήγαμε, πόχουν θροφή λουλούδια, Τότε όξω βγήκαμε νερό να πάρουμε από βρύση, κι εκεί τραπέζι ετοίμασαν κοντά στα πλοία οι ναύτες. Και μια μπουκιά άμα φάγαμε και βρέξαμε τα χείλια, τότε συντρόφους έστειλα να πάνε και να μάθουν, ποιοι κατοικούσαν άνθρωποι στον τόπο σιτοφάγοι, π’ όλους δυο διαλέγοντας και τρίτον έναν κράχτη. Κι εκεί που πήγαν τρέχοντας, τους Λωτοφάγους βρήκαν. Αυτοί κακό δε σκέφτηκαν να κάμουν στους συντρόφους μόνο τους έδωσαν λωτό να φάνε. Κι αν κανένας το μελιστάλαχτο καρπό τον έβαζε στο στόμα, πίσω δεν ήθελε να ρθει, μήτε είδηση να φέρει, παρά να μένουν ήθελαν κοντά στους Λωτοφάγους, λωτό να τρώνε, τη γλυκιά πατρίδα λησμονώντας. Μα εγώ τους πήρα στανικώς, κι ας έκλαιγαν, στα πλοία και σέρνοντας τους έδεσα στους μπάγκους από κάτω. Τότε στους άλλους φώναξα τους ποθητούς συντρόφους, γλήγορα απάνω στα γοργά καράβια να πηδήσουν, λωτό μη φάνε κι έπειτα ξεχάσουν την πατρίδα. Κι εκείνοι αμέσως μπήκανε και κάθισαν στους μπάγκους, αράδα και τη θάλασσα με τα κουπιά χτυπούσαν».
Θα αναρωτηθεί βέβαια ο αναγνώστης, γιατί αυτός ο πρόλογος και η αναφορά στα μυθοποιημένα γεγονότα και πρόσωπα ενός μακρινού παρελθόντος, στον Οδυσσέα και στους Λωτοφάγους; Διαβάστε περισσότερα »
Δεν έχουμε δικαίωμα σήμερα να εγείρουμε λόγο διαμαρτυρίας για τη διαμορφωθείσα κατάσταση. Όχι. Θα είναι μια μορφή υποκρισίας και αποποίησης των ευθυνών μας. Λες και ό,τι συνέβαινε και συμβαίνει γύρω μας τόσα χρόνια ήταν ξένο, κρυφό και άγνωστο. Σαν να μη συνέβαινε στο συγγενή μας, στο συμμαθητή μας, στο συνάδελφό μας, στο γείτονά μας. Όχι, δεν έχουμε λόγο, διότι, αν στραφούμε ένδον και κοιτάξουμε ειλικρινά τον εαυτό μας, θα δούμε πως είμαστε συνένοχοι, ο καθένας με το μερίδιο που του αναλογεί. Δεν έχουμε λόγο να παραπονούμαστε για την άρδην ανατροπή των πραγμάτων στην πατρίδα μας. Διαβάστε περισσότερα »
Πριν από δύο περίπου χιλιάδες χρόνια ο Θεός έκρινε πως είχε έρθει το πλήρωμα του χρόνου. Τότε έστειλε τον υιό του τον μονογενή να γεννηθεί ως άνθρωπος για να μας λυτρώσει από την αμαρτία.
Ακούμε για αμαρτία σήμερα και μειδιούμε ειρωνικά. Σήμερα βιώνουμε την υπέρβαση της αμαρτίας, βιώνουμε την κοινωνική «απελευθέρωσή» μας. Σήμερα στον δυτικό κόσμο έχουμε τα κοινοβούλια που νομιμοποιούν ό,τι κάποτε ο χριστιανός αγωνιζόταν να αποφύγει επειδή, σύμφωνα με το Ευαγγέλιο του Χριστού, είναι αμαρτωλό, δηλαδή αντικείμενο προς το θέλημα του Θεού! Έχουμε επί πλέον την Επιστήμη, όπως προτιμούμε να διακηρύσσουμε αντί του ορθού κάποιους επιστήμονες, εχθρούς του Χριστού, που υποκαθιστούν την παπική βιομηχανία συγχωροχαρτίων κατά τον Μεσαίωνα. Έχουμε, τέλος, τον καταιγισμό πληροφορίας, που μας βοηθά να ξεπεράσουμε τις όποιες δικές μας προκαταλήψεις και να μιμηθούμε τους πριν από μας «ελευθερωμένους». Ζούμε με τη θλιβερή ψευδαίσθηση ότι πορευόμαστε το δρόμο της προόδου και της ευημερίας! Διαβάστε περισσότερα »
Σε μία πολιτισμένη και ευνομούμενη κοινωνία θεωρείται αυτονόητο οι υπεύθυνοι άρχοντές της να νομοθετούν υπέρ του φυσιολογικού και αγαθού και εναντίον του παρά φύσιν και βλαβερού. Η διαχρονικά αναντίρρητη αυτή αρχή ανατρέπεται εκ βάθρων στην περίπτωση του λεγομένου «συμφώνου ελεύθερης συμβίωσης». Το νομοθέτημα αυτό στην ουσία του δεν είναι τίποτε άλλο από μία υπεραπλουστευμένη καὶ πρὸς τὸ χείρον τείνουσα μορφή του γνωστού νομοθετήματος για τον πολιτικό γάμο, εφ όσον αντιμετωπίζει την συμβίωση με απόλυτη αδιαφορία για τον Θεό, τον δημιουργό του ανθρώπου, αρνείται τον μυστηριακό της χαρακτήρα, ανοίγει τον δρόμο για την αναγνώριση της ομοφυλοφιλίας ως φυσιολογικής σχέσεως και διευκολύνει ακόμη περισσότερο την διάλυση της οικογενείας στην αποδεκτή για αιώνες μορφή της. Παρ’ όλον ότι οι εισηγηταί της δήλωναν πως η ισχύς του εν λόγω νομοθετήματος θα καταστήση τα πρόσωπα που «συμβιώνουν ελευθερα» περισσότερο υπεύθυνα, στην πραγματικότητα αυτό νομιμοποιεί κραυγαλέα την ανευθυνότητα (ο όρος χρησιμοποιείται με την σημασία, που έχει στον καθημερινό λόγο ως ασυνειδησία ή αναξιοπιστία, κατά τον Γ. Μπαμπινιώτη). Είναι χαρακτηριστικός ο τρόπος με τον οποίο δημοσιογράφος, η οποία αξιολογοῦσε το προτεινόμενο νομοσχέδιο «θετικά», απευθυνόταν τότε σε όσους ἐπρόκειτο να το αξιοποιήσουν για να τους αναγγείλει: «Συνυπογράφοντας δηλαδή ένα συμβόλαιο με το έτερον ήμισυ δεν θα σας επιβάλει να φορέσετε βέρα και κυρίως θα σας επιτρέπει να δραπετεύσετε όποτε εσείς θελήσετε». Διαβάστε περισσότερα »
Έγινε μόδα! Επικράτησε ως τάση και ίσως έφτασε πλέον να γίνει εξάρτηση, εθισμός, που οδηγεί σε ψυχικές ασθένειες. Ήταν η λέξη της χρονιάς του 2013, όμως δυο χρόνια μετά όχι μόνο δεν ξεπεράστηκε, αλλά φαίνεται πως έγινε… εμμονή. Selfie σημαίνει αυτοπορτρέτο ή αυτοφωτογράφιση. Όσοι ακόμα θυμάστε την ευγενική παράκληση κάποιων τουριστών – ή και του εαυτού σας να σας τραβήξουν φωτογραφία μπροστά σε κάποιο αξιοθέατο, δεν είστε απλώς πάνω από 50 χρονών(!), είστε εκτός εποχής.
Όχι τόσο διότι οι φωτογραφικές μηχανές άλλαξαν. Διότι έγιναν ψηφιακές και έχουν άπειρες δυνατότητες σε σχέση με τις παλιές. Οι εποχές άλλαξαν. Οι άνθρωποι. Τώρα, τους άλλαξε η τεχνολογία, ή αυτοί την χρησιμοποίησαν για να «ζήσουν» την αλλοτρίωσή τους; Μεγάλο θέμα. Γεγονός είναι ότι τώρα κέντρο δεν είναι κάποιο αξιοθέατο, κάποιο τοπίο, κάποιο μνημείο με σκοπό τη δυνατότητα της διατήρησης στη μνήμη μέσω της απαθανάτισής του. Όχι. Τώρα κέντρο είναι ο άνθρωπος. Το εγώ μας! Πρέπει να είμαστε μέσα στη φωτογραφία κι εμείς, αλλιώς τι νόημα έχει; Και σταδιακά αποδοκιμάζεται και η παρέα και η ομάδα και προτιμάται μόνο ο εαυτός μας. Διαβάστε περισσότερα »
Μια επτάλεπτη πικρή σάτιρα του δυτικού εκπαιδευτικού μοντέλου που τα τελευταία χρόνια εφαρμόζεται με στόχο την κοινωνική μεταβολή. Η μεταβολή αυτή έχει πολλές ονομασίες, ορισμούς και ερμηνείες. Το εκπαιδευτικό μοντέλο είναι ένα τμήμα των μεθόδων εφαρμογής της. Όσοι την σχεδίασαν, φαίνονται αποφασισμένοι να την επιβάλλουν σε παγκόσμιο επίπεδο. Η διαχεόμενη τρομοκρατία έρχεται να προλάβει την όποια αντίδραση στην επιβολή της. «Ισότητα των δυο φύλων, δικαιώματα ομοφυλοφίλων, ανεκτικότητα, πολυπολιτισμός, αντιρατσισμός» είναι μερικοί από τους προσχηματικούς τίτλους που οι επιτιθέμενες πολιτικές χρησιμοποιούν, για να εμφανιστούν ως αμυνόμενες έναντι ενός «υπαρκτού» εχθρού. Η ισοπέδωση βαφτίζεται «ισότητα», η υπεροχή στιγματίζεται ως «εκφεύγουσα του μέσου όρου», η αλλαγή της οικογενειακής δομής παρουσιάζεται ως «προστασία των μειονοτήτων», και η φασιστική μέθοδος εξαγνίζεται ως «δημοκρατική διαδικασία». Το φιλμάκι έγραψε και σκηνοθέτησε ο Αυστραλός Neel Kolhatkar.
Αν ρωτήσει κανείς σήμερα έναν απλό πολίτη ποια είναι η μεγαλύτερή του ανησυχία, αυτό που τον τρώει και τον βασανίζει, θα μπορέσει άραγε να απαντήσει; Έχει προλάβει να σκεφτεί και να χωνέψει όλη αυτήν την, με κινηματογραφική ταχύτητα, εναλλαγή των δεδομένων της επικαιρότητας;
Χθες μιλούσε με πόνο και απογοήτευση για την απελπιστική οικονομική κατάσταση που βιώνει αυτός και η οικογένειά του. Μιλούσε για την ανεργία, για την οικονομική αποκατάσταση των παιδιών του. Σκεφτόταν τη μετανάστευση, αν δεν του έχουν φύγει ήδη μερικά μέλη της οικογένειάς του στη «δεύτερη μητέρα», στην πολιτισμένη Εσπερία.
Σήμερα, ακούγοντας και βλέποντας όλα τα συγκλονιστικά γεγονότα που συμβαίνουν στην Ευρώπη, πρόλαβε να ξανασκεφτεί και να αναδιατάξει κάποιες από τις αποφάσεις που μπορεί να πήρε; Κι αν έκανε κάποια προσπάθεια μελέτης του σήμερα και έδωσε κάποιες ερμηνείες και έβαλε τα πράγματα στο κατά δύναμη στη σειρά τους, είναι βέβαιος πως το αύριο θα ξημερώσει με τα ίδια δεδομένα; Διαβάστε περισσότερα »
“Ευγένεια: Η πιο αποδεκτή υποκρισία”, Αμβρόσιος Μπηρς (1842-1913;)
Μια φράση, από έναν Αμερικανό δημοσιογράφο και συγγραφέα, άθεο, η οποία βρίσκει το σημερινό διαμορφωθέν ήθος και την τρέχουσα πραγματικότητα στην πατρίδα μας να επιβεβαιώνει το αληθές του σημαινομένου της. Ήθος, το οποίο διαμόρφωσαν οι άθεοι και αντίχριστοι της πατρίδας μας και το έχουν ήδη επιβάλει. Κρύβει μια μεγάλη αλήθεια και γίνεται αυτή η ίδια κατήγορός τους. Διαβάστε περισσότερα »
Όπου και όποτε γινόταν συζήτηση για την τηλεόραση και την τηλοψία και για τη σχέση που μπορεί να έχει με αυτά τα πράγματα ένας άνθρωπος που αγωνίζεται για τη σωτηρία της ψυχής του, καθόμουν και σκεφτόμουν πάντοτε, θέλοντας να δώσω κάποια λύση ξεκάθαρη και οριστική. Σκεφτόμουν, διότι δεν με ανέπαυε οποιοδήποτε επιχείρημα, που πραγματικά μπορεί να ήταν λογικό, για να με πείσει πως είναι αναγκαία η τηλεόραση -αυτή η τηλεόραση που λειτουργεί στη χώρα μας- στην καθημερινότητά μας. Διαβάστε περισσότερα »
Διαβάσαμε το άρθρο του πατρός Δανιήλ Αεράκη,
«Ξεθεμέλιωμα του γάμου», στο οποίο
επισημαίνει τα τραγικά φαινόμενα
περί του «γάμου» γενικώς, αλλά και περί
του μυστηρίου του γάμου από τους βαφτισμένους στην κολυμβήθρα της Αγίας μας
Εκκλησίας Έλληνες Ορθoδόξους
Χριστιανούς. Διαβάστε περισσότερα »
(Η Αγία Γραφή και οι άγιοι οδηγοί μας
στις επερχόμενες εκλογές)
Ο απόστολος Παύλος
στην προς Ρωμαίους επιστολή, στο δέκατο τρίτο κεφάλαιο γράφει: «Πᾶσα ψυχὴ ἐξουσίαις ὑπερεχούσαις ὑποτασσέσθω· οὐ γάρ ἐστιν ἐξουσία
εἰ μὴ ὑπὸ Θεοῦ· αἱ δὲ οὖσαι ἐξουσίαι ὑπὸ τοῦ Θεοῦ τεταγμέναι εἰσίν».(Ρωμ.
13,1) Και η μετάφραση: «Ο κάθε ένας ας
υποτάσσεται στις ανώτερες εξουσίες, διότι δεν υπάρχει εξουσία παρά από το Θεό
και οι εξουσίες που υπάρχουν έχουν ταχθεί από το Θεό». Διαβάστε περισσότερα »
Ένα γνωστό θέμα που κάποιοι
κατά καιρούς συζητούν ανάμεσα σε άλλα, μέσα στα τελευταία χρόνια, είναι και
αυτό των αεροψεκασμών. Μάλιστα έχουν πραγματοποιηθεί και ολιγάριθμες πορείες
διαμαρτυρίας για την ευαισθητοποίηση των αρμόδιων φορέων για αυτό. Υποστηρίζουν
κάποιοι από την μια πλευρά ότι σε πολλές περιοχές και σε διάφορες χώρες της γης
πραγματοποιούνται σε μεγάλη έκταση πολύ συχνά εδώ και δέκα-είκοσι χρόνια
αεροψεκασμοί, κατά τους οποίους λένε επιβλαβείς για τον άνθρωπο και το
περιβάλλον ουσίες, όπως ρινίσματα βαρέων μετάλλων (αλουμίνιο, βάριο κ.α.),
ελευθερώνονται σε μεγάλα ύψη (30000-40000 πόδια). Όλοι αυτοί, προκειμένου να
στηρίξουν τις απόψεις τους σχετικά με αυτό το ζήτημα, παραθέτουν πλήθος
συνεντεύξεων, ομιλιών, φωτογραφιών και βίντεο. Ωστόσο υπάρχουν και πολλοί από
την απέναντι παράταξη που αντιτίθενται σε όλα τα παραπάνω παραθέτωντας άλλα
στοιχεία, τα οποία παρουσιάζουν τα στοιχεία των πρώτων είτε ως μη
ανταποκρινόμενα στους ισχυρισμούς όσων υποστηρίζουν την θεωρία των αεροψεκασμών,
και ανεπαρκή να την αποδείξουν, είτε ως άσχετα προς το όλο ζήτημα, αλλά και
πλαστά, παραπλανητικά ή και παιδαριώδη αστεία. Διαβάστε περισσότερα »
Διαβάσαμε, πως κάποιος επίσκοπος της
Ορθόδοξης Εκκλησίας εισηγήθηκε στην ειδικὴ επιτροπή,
που προετοιµάζει τη Μεγάλη Σύνοδο των Ορθοδόξων και θα συγκληθεί το 2016 στην
Κωνσταντινούπολη: "…τα δικαιώµατα των σεξουαλικών
µειονοτήτων πρέπει να προστατεύονται απὸ κάθε είδους διάκριση και απὸ άδικους
διωγµούς". Διαβάστε περισσότερα »
Το
ανωτέρω πατερικό απόφθεγμα είναι παρμένο από τον Ευεργετινό, Υπόθεσις ΙΖ΄: «Ότι
δεν πρέπει κινούμενοι από υπερηφάνεια να πολυπραγμονούμε περί τα υψηλά νοήματα
της Γραφής και περί τα δογματικά και υπέρτερα της λογικής ή να προσπαθούμε να
εννοήσουμε τα κρίματα του Θεού». Διαβάστε περισσότερα »
Καλό
θα ήταν να μην εμπιστεύεστε τυφλά τις έρευνες Ψυχολογίας: Η μεγαλύτερη
μελέτη που έχει πραγματοποιηθεί ως σήμερα για το θέμα διαπιστώνει ότι τα
δύο τρίτα των δημοσιεύσεων δεν είναι δυνατό να αναπαραχθούν από
ανεξάρτητες ερευνητικές ομάδες.
Ο
ευαγγελιστής Ματθαίος απαριθμώντας τους προγόνους του Χριστού τους χωρίζει σε
τρία τμήματα, από δεκατέσσερις γενεές το καθένα. Θέλει να δείξει πως οι
Ιουδαίοι σε κάθε γενεαλογικό τμήμα είχαν
διαφορετικό πολίτευμα. Κριτές, Βασιλείς,
Αρχιερείς. Σχολιάζει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Θέλει «να δείξει (ο Ματθαίος), ότι ούτε και με τη μεταβολή των πολιτειακών συστημάτων έγιναν καλύτεροι οι
Ιουδαίοι. Αλλά και αριστοκρατούμενοι και βασιλευόμενοι και ολιγαρχούμενοι,
παρέμεναν στα ίδια κακά. Και δεν είχαν καμία προκοπή στο θέμα της αρετής, έστω
και αν κυβερνιόνταν και από δημαγωγούς και από ιερείς και από βασιλείς».
Άλλαζαν πολιτεύματα, μα προκοπή δεν είχαν. Είναι νόμος πνευματικός πως, αν δεν υπάρξει αλλαγή εσωτερική
στο φρόνημα του λαού, οι εξωγενείς παράγοντες αδυνατούν να επιβάλουν την αρετή
και κατά συνέπεια την κοινωνική δικαιοσύνη και γαλήνη. Σύμφωνα δε και με τη
σημερινή κατάσταση της Ελλάδας αποδείχτηκε, πωςούτε από αριστερά ούτε από δεξιά ούτε από το κέντρο μπορεί να
προέλθει η «έξοδος». Κόμματα άλλοτε πανίσχυρα, παντοδύναμα. Πού ο πλούτος, το
κάλλος, η ισχύς και η ευπρέπεια; Πάντα κόνις, πάντα τέφρα, πάντα σκιά (Εξόδιος
ακολουθία). Δεν έχουν κανένα νόημα οι ονομασίες τους και οι προκηρύξεις τους ως
προς το αταλάντευτο και το διαχρονικό του ιδεολογικού τους περιεχομένου, αν δεν
διακονηθούν από ανθρώπους με καθαρά θυσιαστικό πνεύμα. Διαβάστε περισσότερα »
«Μὴ κρίνετε,
καὶ οὐ μὴ κριθῆτε»(Λουκά 6,37), είπε ο Χριστός.
Μα πώς να μην κρίνω και πώς να μην κατακρίνω, αφού το ζωντανό και όμοιο πλάσμα, το συγκρίσιμο με μένα, ο πλησίον, είναι η
δυνατότερη και γλυκύτερη πρόκληση και ευκαιρία, να διατρανώσω το έλλειμμα της αγάπης που υπάρχει στην καρδιά μου, αγκαλιά με την
υπερηφάνεια και την κενοδοξία,
κατακρίνοντάς τον και εισπράττοντας τη γλυκιά αίσθηση της αμαρτωλής ηδονής; Πώς; Αφού αυτή είναι η πικρή
αλήθεια;
Και μετά, ξέρω. Το έχω μάθει. Το κενό, η πίκρα, η
απογοήτευση. Κι αν δεν υπάρχει δάκρυ, πόνος, μετάνοια και… πετραχήλι, παραμένει η κόλαση στην καρδιά, το αδιέξοδο.
Αλλά εγώ συνεχίζω. Συνεχίζω με πλήρη αφροσύνη…
Το διαδίκτυο, άλλο ένα
επίτευγμα του σύγχρονου τεχνολογικού πολιτισμού, μέσα σε λίγα χρόνια μπήκε για
τα καλά στη ζωή μας και συνεπώς την επηρέασε σημαντικά ποικιλοτρόπως, όπως ούτε
καν θα μπορούσαμε να φανταστούμε λίγο παλιότερα, προσφέροντας πολλά καλά όταν χρησιμοποιείται
σωστά, αλλά και αποβαίνοντας καταστροφικό μέσο όταν χρησιμοποιείται με
απροσεξία ή για ιδιοτελείς και παράνομους σκοπούς, καταπατώντας χωρίς κανένα
σεβασμό τις ανθρώπινες αξίες και τα δικαιώματα. Παρακάτω θα προσπαθήσουμε να συνοψίσουμε
τα εντελώς βασικά και απαραίτητα που χρειάζεται να προσέχουμε κατά την χρήση
του διαδικτύου, προκειμένου να αποφύγουμε να καταλήξουμε θύματά των παγίδων
του, και να αξιοποιήσουμε προς όφελος τις δυνατότητες που προσφέρει. Διαβάστε περισσότερα »
Αναρωτιέμαι πολλές φορές, ποια είναι η στάση, που οφείλει να
κρατήσει ένας Ρωμηός, σε περιπτώσεις,
που η ουσία της Πίστεώς μας προσβάλλεται από κάποιους ανθρώπους, και
μάλιστα από ’’έγκριτους’’ καθηγητές των λεγόμενων θεολογικών μας σχολών ή ακόμα
και από γνωστούς ’’προβεβλημένους’’ Ιεράρχες; Ή αλλιώς, μέχρι ποιο σημείο έχει το δικαίωμα ένας Ορθόδοξος
Χριστιανός, εν ονόματι τάχα του δυτικόφερτου κώδικα καλής συμπεριφοράς, να
σιωπά και να μην υπερασπίζεται-ομολογεί την Πίστη των Πατέρων του, όταν αυτή η
Πίστις περιφρονείται από κάποιους επιτήδειους και -το χειρότερο- παραχαράσσεται
και αλλοιώνεται; Διαβάστε περισσότερα »
Ένα βασικό κριτήριο μεταξύ των άλλων και μάλιστα πειστικότατο,
που καταδεικνύει την ηθική και
πνευματική κατάσταση ενός λαού, είναι οι
νόμοι που ψηφίζονται από τα θεσμικά όργανα του κράτους και τα θέματα των οποίων άπτονται και τακτοποιούν. Διότι, εκ
προοιμίου, ο λαός με τις αδυναμίες του και τις
αρετές του είναι συνυπεύθυνος και
«ηθικός αυτουργός» για τη δημιουργία του
όλου νομοθετικού πλαισίου του κράτους. Διαβάστε περισσότερα »
Οι γονείς συνήθως είναι υπεύθυνοι, άμεσα ή έμμεσα, που τα παιδιά και
οι έφηβοι κολλάνε με τα ψηφιακά μέσα, παίζουν συνεχώς βιντεοπαιχνίδια ή
στέλνουν SMS επί ώρες καθημερινά αντί να αλληλεπιδρούν με τον αληθινό
κόσμο και τους ανθρώπους μέσα σε αυτόν. Αυτό είναι το θλιβερό
συμπέρασμα πολλών ειδικών στην ανατροφή των παιδιών, οι οποίοι
υποστηρίζουν ότι οι γονείς πρέπει να προλάβουν ή να διορθώσουν το
πρόβλημα προτού προκληθεί μεγάλη ζημιά στην κοινωνική, συναισθηματική
και διανοητική ανάπτυξή τους. Διαβάστε περισσότερα »
Καλοκαίρι. Βλέπω τους ανθρώπους να πηγαινοέρχονται πέρα στο
δρόμο. Με την ελάχιστη παρατηρητικότητα, ανάμεσα στις άλλες προ των οφθαλμών
ρέουσες εικόνες, προβάλλουν στην πλειονότητά τους επαναλαμβανόμενες ως ακριβές
αντίγραφο η μια κατόπιν της άλλης αυτές του θήλεος φύλου, πάσης ηλικίας, συνθέτοντας κατά ασχήμονα και απειρόκαλο
τρόπο μια αισθησιακή, επιτηδευμένη, αφύσικη και εν πολλοίς απροκάλυπτη, «αποκαλυπτική» και προκλητική παρέλαση, έναν «ξενισμό» παντελώς άγευστο της «ευωδίας», που αναδύει μέσα από τους αιώνες
η ιστορία της Ρωμιάς γυναίκας. Διαβάστε περισσότερα »
Ο άνθρωπος πασχίζει
αγωνιωδώς και αναλώνεται, για να διεκπεραιώσει τις τρέχουσες καθημερινές
εργασίες του, άλλες που χρειάζονται απλώς δικό του μόνο κόπο, σωματικό και
πνευματικό και άλλες που έχουν σχέση με
τον πλησίον και χρειάζονται λύση σε επίπεδο διαπροσωπικό και γενικώς και πέρα
απ΄ αυτόν. Είναι η μοίρα του. «Εν ἱδρῶτι τοῦ προσώπου σου φαγῇ τὸν ἄρτον σου» (Γεν. 3, 19). Ιδιαίτερα σήμερα με τις
δημιουργηθείσες πλασματικές ανάγκες του τρέχοντος πολιτισμού, που τρέχει και
δεν προλαβαίνει. Κατά τη διαρκή αυτή διαδικασία
προκύπτουν ηθικά διλήμματα. Διλήμματα, που κουράζουν, εξουθενώνουν
πολλές φορές τον άνθρωπο, στην προσπάθειά του να δώσει λύση κατά συνείδηση. Να
μη χάνει την επικοινωνία με τα πρόσωπα, αλλά και να μην μυκτηρίζει (κοροϊδεύει)
το Θεό. Δε γίνεται λόγος βέβαια γι΄
αυτούς που έχουν αυτοσκοπό την απάτη και την περιθωριακού τύπου συμπεριφορά σε
κάθε διαδικασία του «δούναι λαβείν». Αν και τα παρακάτω γραφόμενα μπορούν να
τους «θίξουν» και αυτούς και να τους
προβληματίσουν. Θέλει να τελειώσει τη δουλειά του αναπαυμένος ο κάθε
ευσυνείδητος και να γυρίσει στο σπίτι
του ήρεμος. Πώς όμως μπορεί να γίνει αυτό με τον καλύτερο και δικαιότερο κατά
τα ανθρώπινα δυνατό τρόπο; Διαβάστε περισσότερα »
Στην εποχή που ζούμε σήμερα, ο
γάμος, μια ανθρώπινη πραγματικότητα συνομήλικη του ανθρώπινου γένους,
συναντάται σε κατάσταση σύγχυσης, που οπωσδήποτε δεν έχει παρόμοιο προηγούμενο
σε τέτοια έκταση όπως έχει στις μέρες μας. Αν και υπήρχαν στο παρελθόν κάποια
φαινόμενα που δεν είναι συμβατά με το γάμο, όπως τουλάχιστον θα τον εννοούσαν
οι περισσότεροι – ανάμεσα σε πρόσωπα διαφορετικού φύλου, μονογαμικό, ισόβιας
προοπτικής –, ωστόσο στις μέρες μας τέτοια φαινόμενα, όπως είναι οι δεύτεροι ή
και τρίτοι γάμοι, μετά από διαζύγια που ακολούθησαν από τον πρώτο ή και δεύτερο
γάμο (μπορεί η πολυγαμία να μην συναντάται πλέον, όχι τουλάχιστον στον αναπτυγμένο δυτικό κόσμο, ωστόσο οι
δεύτεροι, τρίτοι γάμοι ήρθαν προς αντικατάσταση αυτής), οι εκτός γάμου σχέσεις,
οι σχέσεις μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου (ομοφυλοφιλία) έχουν πάρει μεγάλη
διάσταση, οδηγώντας έτσι αυτόν στην κρίση που όλοι μας γνωρίζουμε. Και έτσι,
ενώ ο θεσμός του γάμου, αιώνες τώρα μέσα
στην ανθρώπινη ιστορία, είναι άρρηκτα δεμένος με τις ανθρώπινες θρησκείες,
παραδόσεις, πολιτισμούς, κοινωνίες των διαφόρων λαών, ωστόσο σήμερα ούτε αυτός
δεν εξαιρέθηκε από την βαθιά κρίση των αξιών της εποχής μας, και μέσω άλλων
σημαντικών πτυχών του ανθρώπινου βίου, που χαρακτηρίζουν τον άνθρωπο και τον
καθιστούν αυτό που είναι, βάλλεται και αυτός και αμφισβητείται και γίνεται
προσπάθεια για τη υποβάθμισή του εξισώνοντάς τον με τις εκτός γάμου σχέσεις,
όπου επιδιώκεται να διαχωριστεί από την οικογένεια που θεωρούταν ως τώρα
αχώριστο ζεύγος.
Παιδιά μας, που μπήκατε στην κολυμβήθρα και ευλογηθήκατε από
το χέρι της αγίας μας Εκκλησίας. Βρεθήκατε να ζείτε σ΄ αυτόν τον κόσμο και σας
προσφέρεται αυτός ο τρόπος ζωής που
ζείτε σήμερα. Αυτός είναι ο δρόμος και πρέπει να τον ακολουθήσετε. Ναι. Αφού δεν
μπορείτε να δείτε, αν υπάρχει γύρω σας έστω ένα
μονοπατάκι, για να διαλέξετε. Έτσι, θέλοντας και μη, αφεθήκατε να ζείτε
όπως ζείτε, χωρίς να ρωτηθείτε ουσιαστικά, αν είστε χορτασμένα ψυχικά, αν έχουν
απαντηθεί τα ερωτήματά σας, οι βαθιές ανησυχίες σας και τα ερωτηματικά, που
«νύττουν» (τσιμπάνε) ασταμάτητα το νου και την καρδιά σας και δε σας αφήνουν
πολλές φορές να ησυχάσετε. Διαβάστε περισσότερα »
Πριν από το θαύμα του χορτασμού των πέντε χιλιάδων ανδρών, ο Χριστός
είχε έναν μικρό διάλογο με τον απόστολο Φίλιππο. Τον ρώτησε:
«Πόθεν ἀγοράσωμεν ἄρτους
ἵνα φάγωσιν οὗτοι;» (Ιωαν. 6, 5), και εκείνος του απάντησε: «Διακοσίων δηναρίων ἄρτοι
οὐκ ἀρκοῦσιν αὐτοῖς ἵνα ἕκαστος αὐτῶν βραχύ
τι λάβῃ». (Ιωαν. 6, 7) Διαβάστε περισσότερα »
«Πρόβλημά
σου». «Πρόβλημά μου». Φράσεις σκληρές, ψυχρές και
αφιλάνθρωπες, σαν το κλίμα,
την ιδιοσυγκρασία αλλά και τη νοοτροπία των ανθρώπων από όπου
προέρχονται. Προσπαθούμε να τις μετρήσουμε, έχοντας ως μέτρο τη δική
μας παράδοση. Όμως δεν έχουν καμία
σχέση, δεν ταιριάζουν ούτε με το Ευαγγέλιο ούτε με τη μακραίωνη ρωμαίικη
παράδοσή μας, την ελληνορθόδοξη, αλλά ούτε και με αυτήν απλώς τη
λεγόμενη
ανθρωπιά. Διαβάστε περισσότερα »
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Γιόγκα (!) (21/6) δημοσιεύουμε ένα κείμενο όπου μπορεί κανείς να δει ευδιάκριτα το ασυμβίβαστο αυτής της μεθόδου με την ιδιότητα του Ορθοδόξου Χριστιανού. Διαβάστε περισσότερα »
Δεν είναι “prideparade” (παρέλαση
υπερηφάνειας).Είναι μάλλον δημόσια δήλωση και επισφράγιση της ήδη επιτελούμενης
αυτοκαταστροφής τους. Ναι. Παράλληλα είναι και έμμεση, απεγνωσμένη αίτηση ακρόασης αλλά και βοήθειας. Χρειάζονται βοήθεια
οι ψυχές. Ποιος να τους βοηθήσει όμως,
όταν έχουν κλειστά τα αυτιά του σώματος και της ψυχής τους; Το γνωρίζουν πολύ
καλά οι «αυτόχειρες» και δεν είναι δύσκολο να το ομολογήσουν, αν τους προσεγγίσει
κάποιος και συζητήσει ειλικρινά μαζί τους. Είναι
έναςτρόπος οριστικής δήλωσης
«αυτοκτονίας» ψυχικής και κατά δεύτερο λόγο σωματικής.Είναι απόλυτα εγωιστική ενέργεια. Διαβάστε περισσότερα »
Η υπερηφάνεια, σύμφωνα
με την ορθόδοξη πίστη είναι η ρίζα όλων των κακιών. Γι’ αυτό ο Θεός
αντιτάσσεται στους υπερήφανους και δίνει τη χάρη του στους ταπεινούς. (Επιστ.
Ιακώβου Δ΄ 6). Κατά τις τελευταίες
δεκαετίες στη διαστροφή περί τη γενετήσια σφαίρα πρόσθεσαν την υπερηφάνεια
παρελαύνοντας με περισσή καύχηση και διεκδικώντας δικαιώματα, που τους στερεί η
άδικη και «ομοφοβική» κοινωνία, πλήθος συνανθρώπων μας στις δυτικές χώρες του
«πολιτισμού» και της «προόδου»! Επί τέλους και στη χώρα μας η υπερηφάνεια
ξεχύνεται στους δρόμους με θερμή την υποστήριξη των ιθυνόντων! Αυτοί δεν
κρύβουν τη ντροπή που αισθάνονται να υπολείπεται η πατρίδα μας από τις άλλες
χώρες της Δύσης, στην οποία με υπερηφάνεια τονίζουν ευκαίρως ακαίρως ότι
ανήκομεν (πρόσφατα το επανέλαβε, για να μη το λησμονούμε, και ο πρόεδρος της
έρμης δημοκρατίας μας). Διαβάστε περισσότερα »
Δικαιολογία και
διεκδίκηση. Δυο
τρόποι έκφρασης φαινομενικά άσχετοι, μάλλον αντίθετοι, με κοινό όμως στόχο: Την
εξασφάλιση και υποστήριξη του «αδιαμφισβήτητου» δικαιώματος διά του άνευ ορίων
θελήματος. Βασικό χαρακτηριστικό του σύγχρονου κόσμου, του άγευστου από την
ασκητική ρωμαίικη παράδοση. Διαβάστε περισσότερα »
Γνωρίζουμε πολύ καλά πως ο καθένας μας
αποτελεί ΜΟΝΑΔΙΚΟΤΗΤΑ. Αυτό το
γνωρίζουμε και το χαιρόμαστε ως θείο δώρο στη ζωή. Είναι ένα βασίλειο η μοναδικότητα, που φέρουμε ο καθένας μας ως
υπάρξεις και έχουμε τη χάρη και τη χαρά να τo κυβερνάμε ελεύθερα,
κατά βούληση και κατά συνείδηση. Και μπορούμε μέσα σ΄ αυτήν να συμπεριλάβουμε
και να βιώσουμε όλο το νόημα της ζωής. Και μαζί να αγκαλιάσουμε και τον πλησίον
και όλον τον κόσμο. Συνεπώς, τι περισσότερο έχει να πει η λέξη διαφορετικότητα σε μια χριστιανική
ψυχή, αλλά και σε κάθε ψυχή, που βλέπει τα πρόσωπα, τα πράγματα, τις
καταστάσεις, μέσα από τη φυσική και φυσιολογική τους τάξη. Το μόνο που μπορεί
να πετύχει είναι η περιθωριοποίηση και ο χωρισμός της κοινωνίας σε ομάδες, ενώ η μοναδικότητα να ενώσει. Κι αυτό
πιστεύουμε πως θα φανεί από τις παρακάτω λίγες φτωχές σκέψεις. Διαβάστε περισσότερα »
Μεταφέρουμε την είδηση αυτολεξεί, όπως αυτή καταχωρήθηκε σε ελληνικό blog:
«Γονείς-τέρατα μεγαλώνουν το παιδί τους σαν αγόρι και κορίτσι παράλληλα. Η
διαστροφή στις μέρες μας δεν έχει προηγούμενο. Κάποιος εισαγγελέας δεν υπάρχει
για να τους πάρει την κηδεμονία;;; Μία νέα τεχνική για την ανατροφή των παιδιών
που είναι γνωστή ως “gender-neutral parenting” ή αλλιώς ανατροφή των παιδιών ως
ουδέτερα, επέλεξαν δύο γονείς. Το πρωί, λοιπόν, ντύνουν τον μικρό Μαξ με καρό
πουκάμισο και τον βάζουν να παίζει με τρακτέρ και το μεσημέρι με ένα μπλέ φόρεμα
και τον βάζουν να παίζει με τις κούκλες» (14-2-2014). Διαβάστε περισσότερα »
Ο Άγιος Παϊσιος έλεγε: «Οι άνθρωποι ως
πρόσωπα έχουν ενδιαφέρον. Τα πράγματα όμως με τα οποία ασχολούνται δε με
ενδιαφέρουν καθόλου ή με ενδιαφέρουν πολύ λίγο. Τα κοσμικά είναι χωρίς σημασία,
διότι δεν οδηγούν στη σωτηρία».
Βλέπω τους ανθρώπους να ασχολούνται με χίλια
δυο μάταια και να αγωνίζονται με πολύ
κόπο και πάθος να τα μάθουν, να τα κατακτήσουν και να τα διδάξουν και στους
άλλους. Να αναλώνονται σε πράγματα, που τους κλέβουν κυριολεκτικά τις
διαθέσιμες πνευματικές δυνάμεις της ψυχής και του σώματος. Τρέχουν με μανία πίσω από τόσα άχρηστα, πρόσκαιρα και στείρα εν τέλει για την
ψυχή εφευρήματα.
Οι καιροί είναι τέτοιοι που
επιβάλλουν στις σκέψεις μας να πηγαίνουν πιο πέρα από εκεί όπου συνήθως
έφθαναν. Συνηθίζουν πολλοί τελευταία να μετράνε και να ξαναμετράνε το
δημόσιο χρέος της χώρας και να το χαρακτηρίζουν αιτία του σημερινού
προβλήματος. Πράγματι, ακόμη κι αν δεν είναι τόσο υψηλό ώστε από μόνο
του να δημιουργεί συνθήκες αποδιάρθρωσης της οικονομίας, το χρέος
παραμένει ως μέγεθος στοιχείο νοσηρό. Δεν είναι όμως αιτία της κρίσης,
είναι αποτέλεσμα. Για να εντοπίσουμε τι υπάρχει πριν απ’ αυτό και πίσω
απ’ αυτό, πρέπει να θέσουμε το ερώτημα: γιατί τόση ευκολία μέχρι τώρα
στο να προσφεύγουμε σε πιστωτές; Η απάντηση μπορεί να βγει μέσα από την
ίδια την ερώτηση. Η Ελλάδα δανειζόταν εύκολα γιατί πίστευε στην
ευκολία. Διαβάστε περισσότερα »
Ζούμε σ’ ένα βάρβαρο πολιτισμό
εκτεταμένου κυνισμού που λογαριάζει τους ηλικιωμένους για «δαπάνη» προς
σταδιακή «κατάργηση». Είναι κοινό μυστικό ότι στα δημόσια νοσοκομεία οι
γέροντες αποτελούν τη, ναι μεν, πολυπληθή, αλλά τελευταία κατηγορία στην
ιεραρχία της περίθαλψης. Ενας υφέρπων ηλικιακός ρατσισμός τούς
αποκλείει από την ιατρική εγρήγορση. Η ηλικία τους καθορίζει τον βαθμό
ενδιαφέροντος, την ένταση των προσπαθειών, το ξόδεμα των γιατρικών.
("Ο γέροντας της Κιμώλου", έργο του Φώτη Κόντογλου)
Συμπληρώθηκαν
70 έτη από την λήξη του Β΄ παγκοσμίου πολέμου στο ευρωπαϊκό έδαφος. Οι λαοί
καταπληγωμένοι από τις συρράξεις θρηνούσαν 55 περίπου εκατομμύρια νεκρούς και
ήσαν υποχρεωμένοι να ανασυγκροτηθούν, καθώς σχεδόν όλες οι υποδομές είχαν
καταστραφεί και το ζωικό κεφάλαιο είχε αφανιστεί. Στη Δύση, η οποία προκάλεσε
την τρομακτική αυτή σύγκρουση (η Ιαπωνία είχε ήδη εγκολπωθεί τις «αξίες» της),
περισσή είναι η καύχηση για τον ορθολογισμό, τον οποίο καλλιέργησε κατά την
περίοδο της νεωτερικότητας, με βάση τον οποίο έθεσε, όπως καυχώνται οι οπαδοί
της, στο περιθώριο τον ανορθολογικό τρόπο σκέψης και ενέργειας των ανθρώπων
κατά το παρελθόν! Τί θα ανέμενε ο κοινός νους ως ευεργέτημα του ορθολογισμού,
αν μη την ειρηνική συνύπαρξη των λαών, αν γι’ αυτήν επαρκεί η κοινή λογική; Και
όμως άγριοι υπήρξαν και οι δύο πόλεμοι του 20ου αιώνα, μάλιστα ο
δεύτερος τρομακτικά αγριότερος του πρώτου! Διαβάστε περισσότερα »
Σήμερα η ζωή μας κατακλύζεται από
οικονομικούς όρους αμέτρητους, εν πολλοίς ακατανόητους ή δυσνόητους. Όλοι τους
επιδίδονται στην περιγραφή των οικονομικών δεδομένων και γενικότερα στην
οικονομική κατάσταση προσώπων, οργανισμών, εταιρειών αλλά και κρατών και όλης
της ανθρωπότητας. Δυο απ΄ αυτούς, το «έλλειμμα» και το «πλεόνασμα», παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο
στη ζωή μας, όχι μόνο ως οικονομικοί όροι αλλά και ως τρόποι του ζειν και
αγωνίζεσθαι στο στίβο της πολυκύμαντης πραγματικότητας αυτής ταύτης της ζωής. Οι όροι αυτοί έχουν προσλάβει μέσα μας
ανεπαίσθητα κάποια ιερότητα, ένα περιεχόμενο παγανιστικό θα μπορούσαμε να πούμε και εμείς είμαστε
στραμμένοι, προσηλωμένοι προς αυτούς
ψυχή τε και σώματι. Καθώς προβάλλονται μάλιστα και παρουσιάζονται και αναλύονται από τους ειδικούς, πολιτικούς
και οικονομολόγους, καθορίζουμε σύμφωνα μ’ αυτά την οικονομική μας αλλά και όλη
μας τη συμπεριφορά προς τις καταστάσεις
και τα πρόσωπα που μας περιβάλλουν. Επειδή όμως είμαστε κληρονόμοι μιας
παράδοσης και ιστορίας πλούσιας σε αρχές και ιδανικά και σε πνευματικό
περιεχόμενο, που πηγάζει από τους Αγίους και τους ήρωές μας (εθνικούς,
επιστημονικούς, φιλανθρωπικούς, κοινωνικούς, κ.λπ.), έχουμε και την
παρακαταθήκη και την εμπειρία και την υποχρέωση να δούμε τα πράγματα και από
την άλλη σκοπιά. Αυτή των πατέρων μας, δηλαδή την πάτρια. Στις αμέτρητες δοκιμασίες που έζησε το
Γένος μας ανά τους αιώνες, υπήρξαν στιγμές που αντιμετώπισαν οι πατέρες μας
αυτό το «δίλημμα»: «ΕΛΛΕΙΜΜΑ» ή «ΠΛΕΟΝΑΣΜΑ». Διαβάστε περισσότερα »
Και οι υπεύθυνοι, αλλά και οι
ανεύθυνοι, οι δηµαγωγοί πολιτικοί άνδρες, συχνά στον αιώνα µας, καθώς
έρχονται καθηµερινά αντιµέτωποι µε το Κακό του κόσµου, αισθάνονται την
ανάγκη, είτε για να επιµερίσουν τις ευθύνες τους, είτε για ν’
αναζητήσουν συµµετόχους στους χειρισµούς τους, είτε για να επισηµάνουν
τη ρίζα του κακού να αναφερθούν στην πνευµατική ηγεσία του τόπου. Διαβάστε περισσότερα »
H Πληροφορική υποτίθεται ότι βρίσκεται στα πρόθυρα
συγκλονιστικής μετεξέλιξης: κβαντικοί υπολογιστές επί θύραις, «νέφη
λογισμικού» συνδεδεμένα με υπερυπολογιστές που υπόσχονται παγκόσμια
τεχνητή υπερνοημοσύνη και «Διαδίκτυο των Πάντων» όπου θα μας δίνει
δεδομένα ακόμη και… το παπούτσι μας. Ομως, κάτι πάει θεόστραβα σε αυτό
το Βασίλειο των Δεδομένων. Οι απανωτές αποκαλύψεις που ξεκίνησαν με την
εξέγερση συνείδησης του πρώην πράκτορα της NSA Εντουαρντ Σνόουντεν
έφθασαν τώρα σε ένα λεπτομερειακό ξεμπρόστιασμα του πώς η Υπηρεσία
Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ είναι σε θέση να μπολιάζει στον υπολογιστή του
καθενός μας προγράμματα κατασκοπείας αδιόρατα από οποιοδήποτε «ψηφιακό
αντιβιοτικό». Η ανασφάλειά μας είναι τόσο τραγική ώστε οι ερευνητές που
ανακάλυψαν τον μηχανισμό αυτόν να προειδοποιούν ότι «η μόνη λύση είναι
να πετάξετε τον σκληρό σας δίσκο». Και σαν να μην έφτανε αυτό, μας
αποκάλυψαν – συνεργαζόμενοι με την Interpol – ότι και οι μη κρατικοί
απατεώνες είναι σε θέση να κλέβουν δισεκατομμύρια από τις τράπεζες όλου
του πλανήτη, παραμένοντας ασύλληπτοι. Διαβάστε στις σελίδες μας το «πόσο
γυμνοί είμαστε» και αποφασίστε για το «πόσο εξαρτημένοι πρέπει να
είμαστε» από την Πληροφορική.
Το
αίτημα της δικαιοσύνης είναι διαχρονικό και πανανθρώπινο. Ποτέ όμως μέχρι
σήμερα δεν κατέστη δυνατόν να επικρατήσει αυτή στις ανθρώπινες κοινωνίες. Κατά
καιρούς βίαιες και αιματηρές επαναστάσεις ξέσπασαν με αίτημα την ανατροπή της
κοινωνικής αδικίας. Μάταιες οι θυσίες! Οι κοινωνίες απλώς άλλαξαν δυνάστες. Διαβάστε περισσότερα »
Στην Ευρώπη ο διαφωτισμός παρουσιάσθηκε πολύ πιο πριν απ’ ό,τι στην Ελλάδα:
στην ελληνική σκέψη γενικότερα τοποθετείται από το 1770 ως το 1820. Στα ίδια
χρόνια με τη φιλοκαλική αναγέννηση. Για τη σκέψη των διαφωτιστών, των δικών μας
και των Ευρωπαίων, ο κόσμος βρίσκεται σε πρόοδο —η έννοια της προόδου είναι
δεσπόζουσα στην πορεία του πολιτισμού— τελείως γραμμική αντίληψη, που σημαίνει
ότι όσο περνάει ο καιρός, τόσο ο κόσμος προοδεύει. Είναι γνωστό ότι ο
διαφωτισμός συνδέθηκε με τον θαυμασμό της αρχαιότητας και κυρίως του Λόγου που
αυτή είχε εισηγηθή. Όμως στην αρχαιότητα δεν έλειπε βεβαίως ο Μύθος και η
θρησκεία, ούτε το εξωλογικό στοιχείο. Ο διαφωτισμός ταύτισε τον Μύθο με την
πρόληψη, και τη θρησκεία με τη δεισιδαιμονία. Στην ακμή του μάλιστα ο
διαφωτισμός υποστήριξε την αθεΐα. Η Πρόνοια του Θεού αντικαθίσταται από την
πρόοδο του ανθρώπου. Διαβάστε περισσότερα »
Είναι πολλοί άραγε οι Ελληνες που θα
έβρισκαν λόγο να γιορτάσουν τα δεκάχρονα των Ολυμπιακών; Ας φερθούμε
απλόχερα, όπως οι γαλαντόμοι συμπατριώτες μας που στελέχωναν τότε τις
ποικίλες επιτροπές. Και ας δεχτούμε πως είναι εκατό χιλιάδες ή και
πεντακόσιες όσοι θυμούνται το 2004 με γλυκιά συγκίνηση και μόνο· όσοι
συνεχίζουν να νιώθουν μονάχα περηφάνια γι’ αυτό το κομμάτι του περίφημου
«ελληνικού καλοκαιριού» – γιατί υπήρξε και το Γιούρο, η εξαγνιστική
αίγλη του οποίου κατέκαψε τα παράσιτα που μόλυναν το ποδόσφαιρό μας. Κι
έτσι να ’ναι όμως, όσοι έχουν εντελώς διαφορετικά αισθήματα, όσοι
μελαγχολούν πια ή και θυμώνουν ακούγοντας για τους Ολυμπιακούς, πιθανώς
ξεπερνούν το 90%. Ισως φτάνουν το 97%, το ποσοστό όσων δήλωσαν σε
πρόσφατη δημοσκόπηση ότι κρίνουν σημαντικό θέμα την επιστροφή των
Μαρμάρων. Διαβάστε περισσότερα »
Συνέντευξη που
παραχωρήθηκε από τον υπεύθυνο του προγράμματος διδασκαλίας αρχαίων ελληνικών σε
παιδιά κ. Γεωργιάδη Κυριάκο στον Γιώργο Ρακκά για λογαριασμό του περιοδικού «Άρδην».
Σέρρες 11 Ιουνίου 2014
Άρδην: Κύριε Γεωργιάδη, η επιλογή διδασκαλίας
αρχαίων ελληνικών σε παιδιά του δημοτικού συγκρούεται μετωπικά με τη
στερεοτυπική αντίληψη που τα θέλει δύσκολα και απροσπέλαστα ακόμα και για τους
μαθητές λυκείου. Ποιά είναι η πείρα που αποκομίζετε από τη διεξαγωγή των μαθημάτων; Διαβάστε περισσότερα »
Ο
δυτικός άνθρωπος έχει παγιώσει κατά τους τελευταίους αιώνες την κυριαρχία του
στον πλανήτη. Με την ισχύ που απέκτησε επέβαλε και τις θεωρούμενες από αυτόν
αξίες σε όλους τους λαούς, οι οποίοι πορεύονται υποταγμένοι εν πολλοίς στον
δυτικό τρόπο ζωής, παρά τις διαφορετικές θρησκευτικές πίστεις, τους
διαφορετικούς πολιτισμούς και τις διαφορετικές παραδόσεις. Κορύφωση του δυτικού
τρόπου βιωτής αποτελεί στην εποχή μας το «αμερικανικό όνειρο», το οποίο
αποδέχονται με εκδηλώσεις λατρείας πλείστοι όσοι όχι μόνον Αμερικανοί αλλά και
πολίτες πολλών άλλων χωρών. Διαβάστε περισσότερα »
Τα έχουμε ακούσει τόσες πολλές φορές που στο άκουσμά τους σπάνια πια αισθανόμαστε ρίγη: Ελευθερία, Δημοκρατία, Δικαιοσύνη, Αξιοπρέπεια, Συνέπεια, Ειλικρίνεια, Φιλοπατρία. Τα έχουμε ακούσει ως υπόσχεση
από βρώμικα χείλη και βρώμικα μυαλά, τα έχουμε χρησιμοποιήσει και οι
ίδιοι με βρώμικα χείλη και βρώμικες σκέψεις, ώστε στα αφτιά μας φτάνουν
πια σαν ένας μονότονος ήχος: μπλα-μπλα-μπλα! Διαβάστε περισσότερα »
1. Είναι ανεξήγητη η παραδοχή των αστρολόγων, ότι τα αστέρια
επηρεάζουν τον άνθρωπο μόνο τη στιγμή της γέννησης. Κατά τους εννέα
μήνες της ενδομήτριας ζωής και μετά τη γέννηση αδρανοποιείται η αστρική
επίδραση; Διαβάστε περισσότερα »
Εκείνη, στα εβδομήντα έξι της. Εκείνος, γεμάτα ογδόντα. Εκείνη,
ευτυχώς, όρθια ακόμη. Εκείνος,
εδώ και πέντε χρόνια, καθηλωμένος στο κρεβάτι του πόνου από βαρύ εγκεφαλικό. Το
μισό του κορμί δεν ορίζεται. Είναι εντελώς παράλυτο. Πάνω στο άβολο χαμηλό εναμισάρι η καθημερινή του φροντίδα καταντάει ολόκληρο
μαρτύριο για την υπέργηρη αγαπημένη του. Όσο
δυνατός και να είναι κανείς, πόσο μπορεί να αντέξει σκυμμένος τόσο χαμηλά, για
να ταΐσει, να δώσει νερό, να σκουπίσει τα δάκρυα και τον ιδρώτα, να αλλάξει τα
λερωμένα ρούχα, να σαπουνίσει και να πλύνει τις ευαίσθητες περιοχές, να λούσει,
να χτενίσει και να κάνει τόσα άλλα πράγματα, που έχει ανάγκη ένας παράλυτος άνθρωπος; Το σώμα το ημιπληγικό γίνεται πολύ βαρύ. Ασήκωτο! Όσοι
έχουνε φροντίσει άνθρωπο με ημιπληγία πάνω σε συνηθισμένο κρεβάτι, ξέρουνε πολύ
καλά τι τραβάει κανείς σ’ αυτές τις περιπτώσεις.
Υπάρχουν, όμως, μερικά πράγματα, που μπορούν να ελαφρύνουν
κάπως την κατάσταση και να διευκολύνουν όχι μονάχα τον ασθενή αλλά και τους
δικούς του, που τον περιποιούνται. Διαβάστε περισσότερα »
Ονομάστηκε «ευρωσκεπτικισμός» το (κάπως
όψιμο) κύμα επιφυλάξεων για τη σκοπιμότητα και αποτελεσματικότητα της
«ευρωπαϊκής ενοποίησης» (ή «ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης»): Δηλαδή για το
εγχείρημα της ένωσης όλων των κρατών της Ευρώπης –με την «ένωση» να
σημαίνει τη διαμόρφωση (και θεσμοποίηση) κοινής πολιτικής σε όλους τους
κεφαλαιώδεις τομείς της οργανωμένης συνύπαρξης. Διαβάστε περισσότερα »
Η παγκοσμιοποίηση δεν είναι η λύση στην Παιδεία. Τα παιδιά
μας πρώτα πρέπει να μάθουν για τις ρίζες τους, να μάθουν να έχουν Πίστη και να
αγαπούν την οικογένειά τους και την Πατρίδα τους. Μετά μπορούν άφοβα για την
ψυχή τους και τη ζωή τους να πληροφορηθούν για
τον κοσμοπολιτισμό και για τη λογική που τους επιβάλλεται από τους
ισχυρούς οικονομικά και τεχνολογικά λαούς. Στην εκπαίδευσή μας σήμερα τείνουμε
να ανατρέψουμε τη λογική αυτή.
Καθηκόντως παρακολούθησα την εορτή
για τη λήξη του σχολικού έτους στην Τρίτη Τάξη του Α΄ Δημοτικού Σχολείου
Αρσακείου Ψυχικού. Θέμα της «Τα παιδικά δικαιώματα» και υποθέματα «Μαθαίνω-Προστατεύομαι-Βοηθώ». Οι
«σκέψεις» που είπαν τα παιδιά ήσαν: «Επιβίωση», «Ανάπτυξη», «Προστασία» και
«Συμμετοχή». Στο βοήθημα που διδάχθηκαν τα 9χρονα παιδιά σημειώνεται:
Η Τοπικήμας Αυτοδιοίκηση, μέσα σε 70
χρόνια, γνώρισε την ”γερμανική μπότα” τουλάχιστον δύο φορές: Η πρώτη ήτανε το
1941. Η δεύτερη, πριν από τέσσερα χρόνια, συμπίπτει με την εγκατάσταση του
Δ.Ν.Τ. και την υπαγωγή μας σε καθεστώς ξένης οικονομικής επιτήρησης. Διαβάστε περισσότερα »
Με τίτλο ενός έργου του, «Ο μύθος της ψυχοθεραπείας», ο γνωστός
αμερικανός καθηγητής της ψυχιατρικής στο πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης
Thomas Szasz, φέρνει στο προσκήνιο του προβληματισμού της
ψυχοθεραπευτικής δεοντολογίας το ειδικό πρόβλημα της ποιότητος ή
ταυτότητος της ψυχοθεραπείας. Τι είναι η ψυχοθεραπεία; Είναι
πραγματικότης ή μύθος;
Σάββατο βράδυ. Ένα βράδυ που τα
μικρά παιδιά που δεν έχουν την Κυριακή σχολείο κάθονται πιο αργά στο σαλόνι και
κοιτάζουν τηλεόραση. Εκείνο το βράδυ ήταν η μεγάλη η συγκλονιστική βραδιά του
τελικού της Eurovision. Αρχίζει η ψηφοφορία και μεγάλο ρίγος διακατέχει
εκατοντάδες τηλεθεατές σε όλη την γηραιά ήπειρο που όπως φαίνεται από τα πολλά
γηρατειά έχει πάθει… άνοια τραγικής μορφής. Φτάνουμε στην κρίσιμη στιγμή της
αναγγελίας του μεγάλου νικητή και τα μικρά παιδιά ξαφνικά βλέπουν ένα ανθρώπινο
κατασκεύασμα με περισσή σκηνοθεσία και με ένα ακατανόητο πρόσωπο, γυναικείο,
αντρικό με μούσι και με αστραφτερό φόρεμα να χοροπηδά γιατί είναι ο μεγάλος
θριαμβευτής. Είναι η Κονσίτα! Είναι η ανατέλλουσα Ευρώπη του μέλλοντος! Είναι η
Ευρώπη που νίκησε την ομοφοβία αφού αυτό ήταν το πιο «μεγάλο» το πιο «καυτό»
πρόβλημα των εκατομμύριων Ευρωπαίων. Και τώρα τα μικρά παιδιά που είχαν την
ατυχή συγκυρία να δουν εκείνο το βράδυ τηλεόραση, θα κοιμηθούν με το νέο πρότυπο
στον τρυφερό τους μυαλό να τους καθοδηγεί από εδώ και πέρα στο δύσκολο μέλλον
τους. Το πρότυπο του τραβεστί με τα χρυσές ανταύγειες και τα πανάκριβα
φορέματα! Διαβάστε περισσότερα »
Το internet φαίνεται πλέον να κατέχει σημαντική θέση στη ζωή
μας, συμβάλλοντας στην εξέλιξή της. Ψυχαγωγία, ενημέρωση, διασκέδαση και
επικοινωνία αποτελούν μόνο μερικά από τα πλεονεκτήματα που μας προσφέρει.
Πρόσφατη έρευνα* επιβεβαιώνει την αναγκαιότητα της εκμάθησης της ασφαλούς
χρήσης του και στη σχολική κοινότητα, όπου το 80% των εκπαιδευτικών τάσσονται
υπέρ της εισαγωγής μιας νέας διδακτικής ενότητας για την «Παιδεία στα Μέσα»
στην ατζέντα των μαθημάτων.
Παράλληλα, δεν θα πρέπει να μένουμε αμέτοχοι και θεατές σε
όλα αυτά που αποτελούν την αρνητική πλευρά του internet. Η αλόγιστη και
κακόβουλη χρήση του οδηγεί σε προβλήματα που αφορούν στα προσωπικά δεδομένα, το
«phishing», τα κοινωνικά δίκτυα, την ψηφιακή παρενόχληση και τον εθισμό.
Ωστόσο το να προσπαθήσουμε να κρατήσουμε τα παιδιά μας
μακριά από τον υπολογιστή και το internet δεν θα αποτελούσε τη λύση για την
προστασία τους. Θα ήταν εντελώς ανώφελο για την εποχή μας και μόνο αρνητικά
αποτελέσματα θα μπορούσε να επιφέρει, διαταράσσοντας την οικογενειακή
ισορροπία.
(* Έρευνα για την «Παιδεία στα Μέσα» στην πρωτοβάθμια
εκπαίδευση, η οποία πραγματοποιήθηκε ηλεκτρονικά μέσω των εγγεγραμμένων χρηστών
του Πανελλήνιου Σχολικού Δικτύου, του εκπαιδευτικού κλειστού δικτύου του υπουργείου
Παιδείας, ενώ τα στοιχεία επεξεργάστηκε το Ινστιτούτο Οπτικοακουστικών Μέσων)
Τί κάνεις με έναν ογδοντάχρονο πατέρα, μισοπαραλοϊσμένο, που νομίζει
ότι έχει κερδίσει ένα εκατομμύριο δολάρια στο λαχείο και φεύγει από το
σπίτι του για να πάει με τα πόδια σε μακρινή πόλη, εκατοντάδες
χιλιόμετρα μακριά, να εισπράξει το ποσό; Τον μαζεύεις μια, τον μαζεύεις
δυο από τους δρόμους, και μετά; Λογικό δεν είναι, αφού οι δυο γιοι του
δουλεύουν και η γυναίκα του, γριά και αυτή, δεν μπορεί να τον κάνει
ζάφτι, να μπει ο άνθρωπος αυτός σε γηροκομείο, για να μην κινδυνεύει
τουλάχιστον η ζωή του στους αυτοκινητόδρομους; Αυτό ακριβώς θεωρούν ότι
πρέπει να γίνει η γυναίκα του και ο μεγάλος γιος. Ο μικρός όμως θα πει
όχι και θα αποφασίσει να συντροφέψει τον πατέρα στο παράλογο ταξίδι του.
Μιλάω για τη μαυρόασπρη «Νεμπράσκα» του Αλεξάντερ Πέιν. Διαβάστε περισσότερα »
Είμαστε σε μία κατάσταση όπου η καλύτερη περίπτωση είναι η… χειρότερη περίπτωση! Ζούμε την αρχιτεκτονική των αδιεξόδων. Οι αριστοτέχνες της σύγχρονης ρυμοτομίας από χίλιους δρόμους μας οδήγησαν στη λεωφόρο της απελπισίας. Αλλά και της μωρίας. Ο πιο σίγουρος τρόπος να κάνεις τον άνθρωπο ηλίθιο, είναι να τον αντιμετωπίζεις σαν… ηλίθιο. Κι έτσι μας αντιμετωπίζουν.
Ο Θοδωρής είναι
πραγματικό πρόσωπο. Γεννήθηκε σ΄ένα πανέμορφο αλλά δύσβατο χωριό στα
ηρωϊκά Άγραφα, στα χίλια μέτρα υψόμετρο, την δεκαετία του ΄60. Οι γονείς
του ήθελαν να του εξασφαλίσουν μία καλύτερη τύχη, που τότε ταυτιζόταν
με την φυγή από την αγροτική ζωή. Όταν τελείωσε το Λύκειο, κάποιος
τοπικός κομματάρχης φρόντισε ο Θοδωρής να μπει στην Αστυνομία (τότε
έμπαινες με «μέσον»). Ο νεαρός Θοδωρής εισήλθε σ’ έναν κόσμο όπου τα
πάντα ρυθμίζονταν από τις πελατειακές σχέσεις, τα «βύσματα» και τα
«κοννέ».
Κάποια
στιγμή, εκεί που χάζευα κάποιες φωτογραφίες από γκράφιτι στο διαδίκτυο,
σκέφτηκα για δύο απ’ αυτές μια λεζάντα που θα μπορούσαν να έχουν
σχετικά με τους τρόπους αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης και τις
μοιράζομαι μαζί σας: Διαβάστε περισσότερα »
Από
καταβολής του ανθρώπου μέχρι σήμερα οι διαμάχες των ανθρώπων
περιστρέφονταν κυρίως σε χωρικές διαφορές, όπου κάθε ομάδα, φυλή ή
κράτος επεδίωκε να εδραιώσει και να αυξήσει την χωρική του επικράτεια σε
σχέση με τις φυσικές διαστάσεις του γεωγραφικού του χώρου.
Τώρα
με την Παγκοσμοιοποίηση, δηλαδή με την ομογενοποίηση του χώρου δράσης,
των υπηρεσιών, των συναλλαγών και της επεξεργασίας δεδομένων ο νέος
χώρος διαμάχης και ανταγωνισμού αναφέρεται πλέον στον Πληροφοριακό χώρο
και όποιος προηγείται στην Πληροφόρηση και την Τεχνολογία θα έχει και το
βασικό προβάδισμα στην ανάπτυξη και γενικά στην επικράτηση μέσα από τον
διαρκή ανταγωνισμό. Διαβάστε περισσότερα »
Έφτασε πάλι φέτος η περίοδος αυτή, που οι γονείς
καλούμαστε να δώσουμε την άδειά μας για την συμμετοχή των παιδιών μας, σε
κάποιο πάρτυ μασκέ ή ακόμα και στον αποκριάτικο χορό του σχολείου. Κάποιοι από
εμάς αναρωτιόμαστε: Είναι τόσο κακό να πω «ναι»; Πώς να πω «όχι» αφού όλα τα
άλλα παιδιά θα συμμετέχουν; Μήπως αντί να παιδαγωγήσω το παιδί με το «όχι»,
προκαλέσω την αντίδρασή του και γίνει μεγαλύτερο κακό; Λογικές οι ανησυχίες,
αλλά είναι η λογική ο μόνος οδηγός για την διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας; Θα
μιλήσω ως ορθόδοξη μητέρα χωρίς κάποια άλλη επιστημονική ιδιότητα.. Διαβάστε περισσότερα »
Η
γενιά των μεσηλίκων βαρύνεται με δύο πολύ βαρειές κακίες. Η πρώτη είναι η
υποκρισία και η δεύτερη απεμπόληση της παράδοσης. Αυτοί που την απαρτίζουν
ενδιαφέρθηκαν ιδιαίτερα για τη διαμόρφωση εικόνας, ίματζ επί το ελληνικότερο,
στο κοινωνικό πλαίσιο, ενώ είχαν αποβάλει κάθε ιερό και κάθε όσιο. Είναι
σύνηθες να λέγεται ότι εμείς οι μεγάλοι ό,τι κάνουμε, το κάνουμε για το καλό
των παιδιών μας. Γι’ αυτά ζούμε, γι’ αυτά νοιαζόμαστε, σ’ αυτά θέλουμε να
παραδώσουμε έναν καλύτερο κόσμο! Ίσως κάποιοι να έχουν εθιστεί στη
συνθηματολογία και να έχουν πιστέψει ότι πράγματι γι’ αυτά μόχθησαν και
συνεχίζουν να μοχθούν. Όμως η νέα γενιά έχει από καιρό διαπιστώσει την
υποκρισία των μεσηλίκων και δεν είναι λίγες οι εκδηλώσεις αηδίας γι’ αυτήν. Όσο
για τον κόσμο που παραλαμβάνουν, τα πολλαπλά αδιέξοδα είναι οι αδιάψευστοι
μάρτυρες της παταγώδους αποτυχίας της «γενιάς του Πολυτεχνείου»! Διαβάστε περισσότερα »
Ήδη από τις απαρχές του
φαινομένου, περί το 1989 – 1990, σε κάθε μου κάθοδο στην πρωτεύουσα το
θέαμα της ιδιωτικής τηλεόρασης με ξένιζε με έναν μοναδικό τρόπο. Καθώς
ακόμη δεν είχε φτάσει στη Θράκη η λαίλαπα αυτή, μου άφηνε μία αίσθηση
μετάβασης σε έναν άλλο κόσμο, εντελώς άσχετο με κείνον που βίωνα
καθημερινά. Η ολοήμερη διάρκειά της, η θεματολογία της, τα πρόσωπά της, η
δημοφιλία της, όλα τούτα συνέθεταν μια ακατανόητη εικόνα για μένα και
με περιέργεια προσπαθούσα να δω την όψη της Ελλάδας που περιέγραφαν. Διαβάστε περισσότερα »
Το πνεύμα των Τριών Ιεραρχών είναι πάντα επίκαιρο και σύγχρονο. Η δομή
της σκέψεώς τους είναι τόσο αυθεντική, ώστε δύναται να θεωρηθούν ως υπέρχρονοι
και συνάμα διαχρονικοί. Θα λέγαμε ότι έχουν καταστεί, πραγματικά παιδευτικά
πρότυπα.
Είναι γενικά αποδεκτό ότι η σύγχρονη Παιδεία διέρχεται μία από τις πιο
μεγάλες κρίσεις της. Έχει επιβληθεί σχεδόν ολοκληρωτικά ο στόχος, τον οποίο
επιβάλλει ο τεχνικός πολιτισμός και παράλληλα έχει κυριαρχήσει η αναπτυξιακή
καταναλωτική κατεύθυνση. Έτσι, η Παιδεία των Τριών Ιεραρχών, η Παιδεία της
Θεανθρώπινης αγωγής, της μορφώσεως, του πολιτισμού και της αναδείξεως των
φορέων της σε ηθικές και πνευματικές προσωπικότητες, κατήντησε εκπαίδευση για
την αναπτυξιακή, καταναλωτική κατεύθυνση του μαθητού. Κύριος στόχος της Παιδείας
σήμερα είναι να εκπαιδεύσει παραγωγικές μονάδες. Για τον λόγο αυτό τα
Πανεπιστήμια πρέπει να ετοιμάσουν
μηχανικούς υπολογιστών, γιατρούς, αρχιτέκτονες, οικονομολόγους κ.ο.κ.. Διαβάστε περισσότερα »
Με αφορμή την ανάρτησή μας για το ηλεκτρονικό εισιτήριο λάβαμε το εξής σχόλιο: "Επιτέλους
κάτι σωστό πάει να γίνει και το σαμποτάρουμε; Γι’ αυτό η Ελλάδα δεν
πρόκειται να πάει μπροστά. Κοιτάμε ως τζαμπατζήδες ή κλέφτες πως θα
κερδίσουμε."
Από πού να αρχίσει κανείς και που να τελειώσει σχετικά με αυτό το ερώτημα. Το θέμα είναι πρωτίστως αξιακό:
Ο
αριθμός αυτοκτονιών στη χώρα μας έχει αυξηθεί σημαντικά! Οι της αντιπολίτευσης
προβάλλουν ως αιτία την οικονομική κρίση και στηλιτεύουν τους κυβερνώντες.
Αυτοί τηρούν σιγήν ιχθύος επί του θέματος. Όλοι παραβλέπουν τη ρίζα του κακού. Έχουμε γράψει κατά καιρούς ότι η
κρίση που μας ταλανίζει δεν είναι πρωτίστως οικονομική, όπως την προβάλλουν οι
επιχειρούντες υλιστική ανάλυση των γεγονότων, είναι πνευματική. Έχουμε
απεμπολήσει τις πνευματικές αρχές και αξίες, γι’ αυτό και έχει εξασθενήσει
τρομακτικά η άμυνα της ψυχής μας, στην ύπαρξη της οποίας, δυστυχώς, πάψαμε να
πιστεύουμε! Ας εξετάσουμε κάποια συμβάντα αυτοκτονίας. Διαβάστε περισσότερα »
Η
υγεία της οικονομίας μιας χώρας εδράζεται στο ενεργητικό ισοζύγιο εξαγωγών –
εισαγωγών. Η χώρα μας από τη σύστασή της διακρινόταν για το παθητικό ισοζύγιο,
καθώς οι εισαγωγές υπερτερούσαν των εξαγωγών κατά πολύ. Αυτό ανάγκαζε τις
κυβερνήσεις να δανείζονται διαρκώς προς κάλυψη των ελλειμμάτων αντί να
ανασκουμπώνονται και να οδηγούν τους πολίτες της χώρας στην εργατικότητα, στη
βελτίωση της ποιότητας των παραγομένων προϊόντων, στη μείωση του κόστους
παραγωγής αυτών και στην αύξηση των εξαγωγών μέσω μηχανισμών, όπως διμερείς
συμβάσεις, αξιοποίηση των ομογενών και διαφήμιση. Όσο για την απασχόληση, το
πρόβλημα της ενδημούσας ανεργίας επέλυαν με την εξαγωγή εργατικών χεριών, καθώς
στο σύστημα που επικρατεί και το ανθρώπινο πρόσωπο αποτελεί εμπόρευμα! ΟΙ
μετανάστες εργαζόμενοι σκληρά στις χώρες εγκατάστασής τους κάλυπταν με τα
εμβάσματά τους πλήθος αναγκών της οικογενείας τους και, κατ’ επέκταση, της
κοινωνίας. Διαβάστε περισσότερα »
«Θε
μου τι λέπομεν στις μέρες μας» (στρατηγός
Μακρυγιάννης)
Το
ίδιο αναφωνούμε κι εμεί στις μέρες μας. Θεέ μου τι βλέπουμε!!
«Να
δούμε ακόμα πού θα φτάσουμε! Δεν αφήσαμε βρωμιά, δεν αφήσαμε σιχαμένη πράξη,
που να μην κάνουμε, δεν αφήσαμε πονηρό διαλογισμό που να μην τον πούμε ή να μην
τον γράψουμε με την μεγαλύτερη αδιαντροπιά. Ξεχαλινωθήκαμε πια ολότελα. Ποτέ ο
άνθρωπος δεν είχε φτάσει ούτε στην μισή αναισθησία και σιχαμένη παραμόρφωση,
απ’ όσο έφτασε σήμερα…». (Φ. Κόντογλου, «Μυστικά Άνθη», εκδ. «Αστήρ», σελ.
31). Δεν προλαβαίνουμε στον δύσμοιρο τούτο τόπο να μετρούμε τις «σιχαμένες
πράξεις». Οσμή θανάτου, σάβανα απλώθηκαν πάνω από τα πάλαι ποτέ ρόδινα
ακρογιάλια της πατρίδας μας και μας καταπλακώνουν.
Οι προστυχιές, οι χλευασμοί, οι βρισιές δεν είναι αποτέλεσμα της κρίσης
Δεν θα ’πρεπε να μας εκπλήσσει το γεγονός ότι σήμερα η αχαλίνωτη
συμπεριφορά γίνεται συνήθεια ή και νόμος. Προστυχιές, χλευασμοί και
βρισιές σε όλη την κλίμακα της χυδαιότητας ανταλλάσσονται με μια ευκολία
που θα άφηνε άναυδο έναν άνθρωπο περασμένης εποχής, μιας εποχής από
εκείνες που δεν είχε ακόμη διασυρθεί τόσο πολύ η λέξη «φραγμός».
Αν την Αυγή εκείνου του Οκτώβρη, οι
Ελληνες Μαχητές πηγαίνοντας στα σύνορα, μπορούσαν να ξέρουν σε τι χέρια
μακρινών επιγόνων θα άφηναν τα άγια χώματα, για τα οποία σε λίγο θα έπεφταν
νεκροί υπερτάφιοι, είναι αμφίβολο αν θα πραγμάτωναν για άλλη μια φορά τον άθλο
της υπεράσπισης της ελευθερίας του σύμπαντος κόσμου. Διαβάστε περισσότερα »
Η κρίση που ταλανίζει κάποια χρόνια τώρα τον τόπο μας σημαδεύτηκε και
από μια εξόχως τραγική διάσταση. Tην αύξηση των αυτοκτονιών. Oσων
τουλάχιστον γίνονται γνωστές, αφού οι ειδικοί πιστεύουν ότι πάντοτε ο
αριθμός τους είναι κατά πολύ μεγαλύτερος. Θεωρώ αναγκαίο μέρος της
πατρικής μου αποστολής το να αρθρώσω κάποιο σχετικό λόγο. Διαβάστε περισσότερα »
«Αν πιστεύαμε στην αιωνιότητα, θα παραδινόμαστε λιγότερο στην στιγμή» (Γκαίτε)
Επίκαιρα
όσο ποτέ φαίνεται να ακούγονται τα λόγια αυτά του Γκαίτε καθώς μοιάζει
να δικαιώνονται όσοι αποκαλούν την εποχή μας «εποχή της κενότητας» αφού
κυρίαρχο στοιχείο της είναι το αίσθημα της απογοήτευσης και της
διάψευσης των προσδοκιών, της ψυχικής και συναισθηματικής ανεπάρκειας
στον σύγχρονο άνθρωπο. Μεθυσμένοι στην ευημερία της κατανάλωσης και
αφομοιωμένοι από τον… «πολιτισμό» της αδηφαγίας που ονομάσαμε πρόοδο και
ευημερία δεν διστάσαμε να νεκρώσομε την συνείδηση μας με κατανάλωση,
απαντώντας με… shopping therapy στην πνευματική μας ατροφία.
Η απαγκίστρωση από τις αποκτημένες ικανότητες μολύνει την κοινωνία με νέου τύπου ανασφάλεια και στοιχίζει στην οικονομία
Να γίνετε ευέλικτοι… Ιδού τι ζητούν σήμερα οι περιστάσεις, οι
ανάγκες, η οικονομία, τα ήθη. Η λέξη δεν ηχεί άσχημα κατ’ αρχήν. Την
ακούει κανείς και στον νου του έρχονται εικόνες γεμάτες από κίνηση και
πλαστικότητα. Αλλά αμέσως οι εικόνες εξαφανίζονται από τη στιγμή που η
λέξη συνδεθεί με συγκεκριμένες ενέργειες, οι οποίες επιβάλλεται να
γίνουν. Διαβάστε περισσότερα »
Το έχουμε τονίσει επανειλημμένως ότι από τα σχολικά εγχειρίδια, τα
βιβλία Γλώσσας, τα Αναγνωστικά του Δημοτικού-όπως τα ονομάζαμε
παλαιότερα-είναι τα κρισιμότερα και από πλευράς συγγραφής, τα
δυσκολότερα. (Μία διευκρίνηση. Τα βιβλία Γλώσσας, ονομάζονταν
Αναγνωστικά, όχι μόνο γιατί μέσω των βιβλίων αυτών, μάθαινε ο μαθητής
ανάγνωση, να συλλαβίζει, να διαβάζει.
Αυτό τελειώνει στην Α’ Δημοτικού. Με τα παλιά, ωραία Αναγνωστικά, γινόταν ανάγνωση του πολιτισμού μας.
Ξεφυλλίζοντάς τα ο μαθητής περιδιάβαινε και οικειωνόταν τα, καθ’ ημάς,
τιμαλφή. Τα βιβλία περιείχαν γνώσεις ιστορικές, γεωγραφικές,
λαογραφικές. Τα μυρίπνοα άνθη της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού, αρωμάτιζαν τα «φυλώμματά» τους. Γι’
αυτό και η συγγραφή τους ανατίθετο σε τρανούς και σπουδαίους λογοτέχνες
και επιστήμονες και όχι, ως είθισται σήμερα, σε σκύβαλα και
περιτρίμματα της εθνοαποδόμησης). Διαβάστε περισσότερα »
Στα χρόνια του Σταλινισμού, ο οποίος είχε μετατρέψει την σοβιετική χώρα σε απέραντο
εργοτάξιο κνουτοκρατούμενων μυρμηγκιών ή σε στρατόπεδα εξοντώσεως
ανεπιθυμήτων, χιλιάδες φυλακισμένοι είχαν επισκεπτήριο μία φορά τον
χρόνο, για 15 λεπτά. Οι γυναίκες τους – όπως μας το διηγείται ο
Σολζενίτσιν στο «Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ – , που συχνά ζούσαν χιλιάδες
μίλια μακριά, μάζευαν καπίκι-καπίκι τα ναύλα τους, όλο το χρόνο, για να
ταξιδέψουν την ορισμένη ημερομηνία, που μπορούσαν να αντικρίσουν το
πρόσωπο του συζύγου τους, μόλις για 15 λεπτά, και μάλιστα πίσω από μια
χοντρή, προστατευτική σίτα. Κι ενώ «ζούσαν» γι’ αυτήν την στιγμή και
ετοίμαζαν τα λόγια, που θα τους έλεγαν μες στα 15 αυτά λεπτά, τις πιο
πολλές φορές δεν άνοιγαν καθόλου το στόμα, μόνο κοιτάζονταν με πόνο όλη
την ώρα, ώσπου να τις απομακρύνουν οι δεσμοφύλακες. Κι αυτό γινόταν για
10, 15 και 25 χρόνια. Διαβάστε περισσότερα »
Ο αριθμός των ελλήνων εφήβων που
κρίνονται εθισμένοι στο Διαδίκτυο διπλασιάστηκε μέσα σε πέντε χρόνια!
Πολλοί απ’ αυτούς σερφάρουν ανεξέλεγκτα σε πορνογραφικές ιστοσελίδες και
ηλεκτρονικούς «ναούς» του τζόγου!
Εν
πρώτοις μία φράση που ειπώθηκε από τον ιστορικό και λογοτέχνη των Αθηνών, τον
σπουδαίο Δημ. Καμπούρογλου: «Όλα τα έθνη για να προοδεύσουν πρέπει να βαδίσουν
εμπρός, πλην του ελληνικού που πρέπει να στραφεί πίσω». Είναι βέβαιο ότι ο
σοφός αθηναιογράφος, όπως ονομάστηκε, εννοούσε την παράδοσή μας, που δεν είναι
κάτι το νεκρό, αλλά η ζωντανή φωνή των κεκοιμημένων. Μόνο οι νεκροί λαοί έχουν
παράδοση νεκρή. «Εμείς θα γινόταν να ζήσουμε χωρίς τους νεκρούς;» αναρωτιέται ο
ποιητής. Υπακούοντας, λοιπόν, στην προτροπή του συγγραφέα, θα στρέψουμε το
βλέμμα μας πίσω, για να δούμε, εν συντομία, και να καμαρώσουμε τον δάσκαλό,
όπως μας τον προβάλλει η έξοχη παράδοσή μας. Και θα κλείσουμε με τα λόγια, του
αγίου Γέροντα Παϊσίου. Κατ’ αρχάς, τι σημαίνει η λέξη δάσκαλος; «αρχή σοφίας
ονομάτων επίσκεψις».
Η
γενετική μηχανική είναι, όπως υποστηρίζεται, πολλά υποσχόμενος κλάδος για τη
βελτίωση της υγείας του ανθρώπου στο μέλλον. Ως νέος επιστημονικός κλάδος
ελκύει το ενδιαφέρον πολλών ερευνητών, οι οποίοι φιλοδοξούν να προσφέρουν στην
ανθρωπότητα, αλλά και να δρέψουν δάφνες. Το ποιο κίνητρο είναι το επικρατούν,
ας το επισημάνει ο αναγνώστης. Η έρευνα απαιτεί κεφάλαια, πολλά κεφάλαια. Αυτά
δυνατόν να προσφέρει ο ιδιωτικός τομέας, αν πεισθεί για το μελλοντικό
πολλαπλάσιο όφελος, ή ο δημόσιος, ο οποίος εν αγνοία του λαού διαχειρίζεται το
χρήμα του.
Μέθοδοι
που δεν έχουν σχέση με επιστήμη, όμως χρησιμοποιούνται συστηματικά από
πολλές μαίες, μαιευτήρια και από κάποιους μαιευτήρες σαν μέθοδοι
ανώδυνου τοκετού είναι οι εξής:
1) ΜΕΘΟΔΟΣ LAMAZE = ΥΠΝΩΣΗ
2) ΜΕΘΟΔΟΣR.A.T. (Respiratory Autogenic Training) ή Αυτογενής αναπνοή ή Αυτογενής χαλάρωση ή Μέθοδος τοκετού με Αυτογένεια = ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ
3) ΜΕΘΟΔΟΣ ΓΑΛΑΚΤΕΡΟΥ = ΑΝΑΠΝΟΕΣ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΗ ΓΙΟΓΚΑ
4) ΓΙΟΓΚΑ ΚΑΙ PILATES ΣΤΗΝ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ
Οι
ανωτέρω μέθοδοι δεν έχουν σχέση με τις αναπνοές που συνειδητά θα πρέπει
μια έγκυος να παίρνει κατά τη διάρκεια των συσπάσεων του τοκετού.
5)
Eναλλακτικές «θεραπείες» (ομοιοπαθητική, βελονισμός, χειροπρακτική,
ρεφλεξολογία κ.λ.π.), που τολμούν πολλές φορές να υποσχεθούν ανώδυνο
τοκετό. Διαβάστε περισσότερα »
Ξενισμός είναι η γλωσσική ξενομανία, η γλωσσική μας εξάρτηση από
τις ξένες γλώσσες –μακροπρόθεσμα η πιο επικίνδυνη- κυρίως από την
Αγγλική. Ο μεγάλος μας ποιητής Γ. Σεφέρης είχε επισημάνει το πρόβλημα
από πολύ παλιά, όταν έλεγε πως «….στα χρόνια μας, πρέπει να μην το
ξεχνάμε, το ζήτημα δεν είναι πια αν θα γράφουμε καθαρεύουσα ή δημοτική.
Το τραγικό ζήτημα είναι αν θα γράφουμε, ή όχι, ελληνικά». Ποιοι είναι
όμως οι λόγοι που οδηγούν στην άλωση της γλώσσας μας από τους ξενισμούς;
Πού οφείλεται αυτή η αδικαιολόγητη χρήση ξένων λέξεων και φράσεων; Εν
τάχει απαριθμούμε κάποιους απ’ αυτούς.
Πριν
αρκετά χρόνια, τη δεκαετία του ’60, κατά την περίοδο που η πατρίδα
ανορθωνόταν γοργά από τα ερείπια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και του
εμφυλίου, ένα σημαίνον πολιτικό πρόσωπο εξέφρασε σκωπτικά τη θέση ότι η
χώρα, για να ανορθωθεί, χρειάζεται πολιτικούς μηχανικούς, γεωπόνους,
αρχιτέκτονες κλπ. και όχι θεολόγους. Η δήλωση αυτή ουσιαστικά ενσάρκωνε
αυτό που σήμερα κυριαρχεί σε πολλές εκφάνσεις της δημόσιας ζωής: τον
τεχνοκρατικό αμοραλισμό ή τον αμοραλισμό ως τεχνοκρατία. Ουσιαστικά
δι’ αυτής της στάσης ζωής, η οποία πηγάζει από έναν άδηλο ή και
δεδηλωμένο στυγνό υλισμό, απολυτοποιείται ο τεχνικός πολιτισμός και τα
επιτεύγματά του. Οι αριθμοί, τα εργαλεία, οι μηχανές, τα αγαθά δεν
αποτελούν πλέον μέσο εξυπηρέτησης του ανθρώπου, αλλά είναι αυτό το
ίδιο το όραμά του.
Τα χαμένα λεφτά και ο χρόνος που δεν διαθέσαμε για να βρούμε συνοδοιπόρους
Οταν τα χρήματα λιγοστεύουν, ο κόσμος φαίνεται σαν να απομακρύνεται απ’
όποιον ζημιώθηκε. Δεν μπορεί πια ο παθών ν’ απλώσει το χέρι του και να
πάρει ό,τι τερπνό λαμποκοπούσε πάνω στον δίσκο της ζωής. Απρόσιτα γι’
αυτόν τα ωραία πράγματα, τι κρίμα – τι του μένει λοιπόν; Ισως μερικοί
κοντινοί του, κάποιοι που θα μπορούσαν να τον παρηγορήσουν για τις
απώλειες. Διαβάστε περισσότερα »
Τι καταλαβαίνουμε σήμερα με τη λέξη «γεωπολιτική»; Tο νοηματικό
περιεχόμενο της λέξης το καθόριζε πάντοτε η διφυής καταγωγή της:
Σημαίνει το ενδιαφέρον, τη σημασία – σπουδαιότητα που έχει μια χώρα ή
περιοχή στο πλαίσιο της διεθνούς πολιτικής, των αναμετρήσεων ισχύος
μεταξύ των εθνών. Διαβάστε περισσότερα »
Πάει καιρός που οι άνθρωποι πήγαιναν στην θάλασσα για να γευτούν μόνο την δροσιά της θάλασσας αλλά και της ιαματικές της ιδιότητες. Τα τελευταία χρόνια οι πλειονότητα των ανθρώπων που καταφεύγουν στις πολυσύχναστες παραλίες αναζητούν και άλλα πράγματα.
Κατ’ αρχήν το να πάει κάποιος για μπάνιο στην θάλασσα προϋποθέτει μία προετοιμασία. Περίπου ένα μήνα λοιπόν πιο πριν οι άνθρωποι θα λιγοστέψουν το φαγητό τους, ίσως γραφτούν και στο συνοικιακό τους γυμναστήριο ώστε όταν έρθει η ώρα να πάνε στην παραλία να μπορούν να σταθούν “αξιοπρεπώς”.
ΚΑΤΑΓΡΑΦΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΩΝ ΚΙΝΗΤΗΣ ΤΗΛΕΦΩΝΙΑΣ
Στοιχεία για τον τόπο κατοικίας, δουλειάς και διασκέδασης πωλούνται από τους παρόχους κινητής τηλεφωνίας σε εταιρείες και δημοτικές αρχές, καθώς οι τηλεπικοινωνιακοί κολοσσοί στις ΗΠΑ αναζητούν νέες πηγές κερδών
Οι εταιρείες κινητής τηλεφωνίας έχουν πρόσβαση σε έναν τεράστιο όγκο πληροφοριών σχετικά με τις μετακινήσεις και γενικά την καθημερινότητα των πελατών τους. Τις πληροφορίες αυτές, όμως, μέχρι σήμερα τις έχουν εκμεταλλευτεί ελάχιστα.
Αυτές οι πληροφορίες είναι έτοιμες να «απελευθερωθούν» για εμπορική χρήση. Σε μία προσπάθεια να αυξήσουν τις πηγές εσόδων τους, ένας αριθμός εταιρειών πλέον συλλέγει, αρχειοθετεί και αναλύει τα στοιχεία των συνδρομητών.
Το «Ελληνικό Δίκτυο για το Σεβασμό στη Γέννα»
ή αλλιώς ΕΝCA Hellas είναι ένα δίκτυο φορέων και οργανισμών οι οποίοι
δικτυώνονται προκειμένου να ενισχύσουν και να προωθήσουν τόσο την
περιγεννητική φροντίδα στη χώρα μας και τον σεβασμό στην ίδια τη γέννα, όσο και
τον φυσιολογικό τοκετό, το μητρικό θηλασμό και γενικώς την ιδέα ότι η γέννα
είναι μια φυσική διαδικασία και όχι μια ασθένεια που απαιτεί ιατρική παρέμβαση,
όχι μια ιατρική πράξη.
Είναι ευνόητο και οφείλουμε να το αναγνωρίσουμε ευθύς εξ αρχής ότι οι
σκοποί του δικτύου είναι αγαθοί και οι στόχοι επαινετοί. Όμως, για μια ακόμη
φορά, τα μέσα που χρησιμοποιούνται για την επίτευξη των σκοπών και οι
φιλοσοφικές ιδέες που μειγνύονται και σερβίρονται μαζί με τους κατά τα
άλλα αγαθούς σκοπούς, μας υποχρεώνουν να προβάλλουμε ενστάσεις και να
ενημερώσουμε εκείνους τους πιστούς που ενδιαφέρονται να κρατήσουν την Ορθόδοξη
Πίστη τους κρυστάλλινη και ανόθευτη από κάθε πλάνη, ότι οι ιδέες και οι
πρακτικές που προωθεί το δίκτυο είναι ασυμβίβαστες με την Πίστη μας και
προβάλλονται από το κίνημα της «Νέας Εποχής».
Θ’ αντιληφθής καλύτερα την υπεροχή της Κυριακής απέναντι στις άλλες εορτάσιμες ημέρες και από το εξής. Κάθε άλλη εορτάσιμη ημέρα το έτος φέρει μόνο μια φορά, ενώ την Κυριακή μας την επαναφέρει και ο κάθε μήνας μόνος του τέσσερις φορές· έτσι αυτή με την τόσο συχνή επάνοδο μάς καθιστά όλο το έτος της αληθινής αφέσεως, έτος ευπρόσδεκτο από τον Κύριο. Γι’ αυτό και ο Κύριος διδάσκοντάς μας να την εορτάζωμε εμπράκτως με το πέρασμα κάθε εβδομάδος ημερών, εμφανίσθηκε πρώτα στους μαθητάς σε οικία, ενώ απουσίαζε ο Θωμάς, και παρουσίασε τον εαυτό του ζωντανόν, τους πρόσφερε την ειρήνη και με το εμφύσημα εχάρισε τη χάρι του θείου Πνεύματος· ενέβαλε σ’ αυτούς θεία δύναμι να δένουν και να λύουν τις αμαρτίες και τους κατέστησε συμμετόχους της ουράνιας κυριαρχίας, λέγοντάς τους, «λάβετε άγιο Πνεύμα, αν συγχωρήσετε τις αμαρτίες κάποιων, τους συγχωρούνται, αν τις κρατήτε, κρατούνται».
Η τόσο σημαντική για την ομαδική συμβίωση κοινωνική αγωγή -επειδή δεν ανήκει στον κόσμο των αφηρημένων εννοιών- διδασκόταν παλαιότερα στα σχολεία ως μέσο άσκησης της ομαδικής ζωής. Περιελάμβανε στοιχεία ανάδειξης του αυτοσεβασμού και του σεβασμού των άλλων στην καθημερινή ζωή. Διδασκόταν επίσης η κοινωνική αγωγή στην οικογένεια από γενιά σε γενιά σε μεγάλο βαθμό με το απτό παράδειγμα, σε βάθος χρόνου. Στη σύγχρονη εποχή η έμπρακτη διδασκαλία τής κοινωνικής αγωγής δεν εξυπηρετείται ούτε στα σχολεία ούτε -δυστυχώς- στην οικογένεια, στον βαθμό που είναι από τα σύγχρονα δεδομένα απαιτητή. Διαβάστε περισσότερα »
«H Κουρούνα με το νου της εμαγείρευε το φάβα»…Από όλες τις παροιμίες
που μου έχει πει η γιαγιά μου αυτή νομίζω ότι ταιριάζει απόλυτα στην εποχή
που ζούμε. Με τους πολλούς «επαναστάτες» χωρίς την επανάσταση. Γιατί πιο
εύκολο είναι απλώς να ρίχνουμε το ανάθεμα, να ψέγουμε αυτούς που μας έφεραν
σε αυτήν την κατάσταση, να κάνουμε την επανάσταση της πολυθρόνας χωρίς καμία
ενδοσκόπηση και αυτογνωσία. Για να τα πάρουμε όμως από την αρχή. Πώς φτάσαμε
ως εδώ;
Στην αποκρυφιστική αγορά της Νέας Εποχής (New Age) ξεχωριστή θέση έχουν οι Κρύσταλλοι, που χρησιμοποιούνται ως φυλακτά, ως μέσο μαντείας και ως μορφή «ενεργειακής» θεραπείας.
Είναι σύνηθες το φαινόμενο στο χώρο της Νέας Εποχής, ιδιαιτέρως στα πλαίσια της αποκρυφιστικής και άκρως αντιχριστιανικής ιδεολογίας της, να χρησιμοποιούν αναλογίες για πραγματικότητες και μεγέθη του επιστητού μ’ ένα ψευδοεπιστημονικό μανδύα.
Στους σύγχρονους καιρούς πολλά έχουν γραφτεί και ειπωθεί για την
εκπαίδευση και την ευρύτερη παιδεία των νέων. Οι ασχολούμενοι με το θέμα
αναγνωρίζουν τον καταλυτικό ρόλο της παιδείας στη διαμόρφωση της κοινωνίας και
του έθνους, μολαταύτα στην πράξη παρατηρούμε ότι οι λύσεις που δίδονται είναι
ημιτελείς, αποσπασματικές, ανοργάνωτες και συχνά εκτός στόχου. Μα τελικά, θα
αναρωτηθεί κανείς, μπορούμε να συλλάβουμε ποιος ο στόχος της εκπαίδευσης και
της παιδείας;
Ο Πλάτων θα αποφθέγγονταν κάπου στον 5ο με 4ο αιώνα π.Χ.: “Πάσα τε
επιστήμη χωριζομένη δικαιοσύνης και της άλλης αρετής, πανουργία τις, και ου
σοφία φαίνεται”, δηλαδή κάθε επιστήμη, όταν χωρίζεται από τη δικαιοσύνη και
την υπόλοιπη αρετή, γίνεται πανουργία και όχι σοφία. Μήπως το απόφθεγμα αυτό
μας θυμίζει κάτι; Δεν είναι οι επιστήμονες και τα τεχνολογικά επιτεύγματά τους
που στηρίζουν τη σύγχρονη παγκόσμια επιβολή μιας νέας δικτατορίας;
Η αλήθεια για την αποτυχία της σύγχρονης εκπαίδευσης κρύβεται πίσω από τις
λέξεις που χρησιμοποιεί ο Πλάτων. Ας τις δούμε μία-μία:
Η απορία και το ερώτημα τού Γερμανού καθηγητή εύλογα: «Μα καλά γιατί εγκαταλείπουν οι νέοι τής Ελλάδας την πατρίδα τους σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία; Στην κατεστραμμένη Γερμανία τού ’45 η νέα γενιά δεν κατέφυγε σε χώρες που δεν είχαν πληγεί από τη λαίλαπα του πολέμου. Έμεινε εδώ και πρωτοστάτησε στο γερμανικό θαύμα». Παιδί τής πρώτης μεταπολεμικής γενιάς γαλουχημένος στα νάματα του γερμανικού κλασικισμού και του θαυμασμού τής ελληνικής αρχαιότητος αδυνατεί να κατανοήσει τα τεκταινόμενα στη σύγχρονη Ελλάδα. Η Ελλάδα γι’ αυτόν είναι ένας ισότιμος εταίρος στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες, ισάξιος μέτοχος της πορείας προς την ευρωπαϊκή ενοποίηση.
«Το να είσαι Έλληνας δεν είναι θέμα καταγωγής, αλλά
αγωγής»
Νικ. ΕγγονόπουλοςΑπό τους τελευταίους Δασκάλους του
Γένους μας, ο Φώτης Κόντογλου, για να παραστήσει την εικόνα της σημερινής
Ελλάδας, κατέφυγε σ’ ένα μύθο. Το μύθο του χταποδιού.
«Το λοιπόν, αν θέλωμαν το λίγον να γένη μεγάλον, πρέπει να
λατρεύωμεν Θεόν, ν’ αγαπάμε πατρίδα· νάχωμεν αρετή· τα παιδιά μας να τα
μαθαίνωμεν γράμματα και ηθική» (Στρατηγός Μακρυγιάννης)
Τα
παιδιά τα «μαθαίνωμεν» γράμματα, τα «μαθαίνωμεν» και σπουδάματα και θάματα
πολλά, αλλά του Θεού τα πράματα και ηθική δεν τα μαθαίνωμεν ούτε τα
διδάσκουμε, γιατί έτσι προέκρινε η αφελληνισμένη ψευτοδιανόησις, που
αλωνίζει ανενόχλητα τόσα χρόνια παιδιά και Παιδεία. Και τώρα που μας
ξανάρθαν οι Σταυροφόροι-Σταυροφορίες, η μεγαλύτερη απάτη της παγκόσμιας
ιστορίας-και στήσανε τα μπαϊράκια τους στην αγία γη μας, τι κάνουμε; Θα
αφήσουμε τους Ιούδες ακόμη να κυβερνούν; Ως πότε θα ανεχόμαστε τους λύκους,
τα λυσσασμένα σκυλιά της αθεϊας και της πατριδομαχίας να κατασπαράζουν τα
παιδιά μας; Ως πότε; Διαβάστε περισσότερα »
Πώς φτάσαμε να θεωρείται κανονικότητα η επίδειξη των κακών τρόπων
Οταν συναντιούνται τυχαία δύο άγνωστοι στον δρόμο, έλεγε ο Ερβιν Γκόφμαν (αμερικανός κοινωνιολόγος των ηθών της καθημερινής ζωής), αυτό που ακούγεται συχνότερα να βγαίνει από το στόμα τους είναι «καλημέρα» και «συγγνώμη». Και συμπλήρωνε: Αυτά τα «καλημέρα» και τα «συγγνώμη» πρέπει να τα λάβουμε σοβαρά υπόψη και να τα μελετήσουμε, αν θέλουμε να κατανοήσουμε πώς λειτουργεί μια κοινωνία. Διαβάστε περισσότερα »
Θέλεις να έχω το μεράκι του καλλιτέχνη αλλά πάει καιρός από το τελευταίο σου χειροκρότημα. Και οι καλλιτέχνες να ξέρεις αν νιώσουν ότι δεν αρέσουν πικραίνονται, και τότε δεν αποδίδουν. Σε ακούω να με κατηγορείς και να με απαξιώνεις μπροστά στο παιδί σου και ύστερα να αναρωτιέσαι γιατί δεν του εμπνέω σεβασμό.
Η σωστή διάγνωση της ασθένειας είναι το μισό της θεραπείας. Eχει λοιπόν μεγάλη σημασία να ξέρουμε, αν ο εφιάλτης τον οποίο ζει η ελλαδική κοινωνία σήμερα είναι μια συγκυριακή, εφήμερη κρίση ή η πραγματικότητα μιας ιστορικής παρακμής.
Δεν θα πω για τους άλλους. Λίγο με ενδιαφέρει η ποιότητα και η στάση τους σε τέτοιες στιγμές. Ούτε και περίμενα καλύτερη αντιμετώπιση. Όσο και να τους βρίσω, χαϊδεύω τα αυτιά μας και τίποτα δεν αλλάζει. Θα πω για εμάς, και συγχωρήστε με: Διαβάστε περισσότερα »
Δεν είμαι γλωσσολόγος. Είμαι, όμως, ένας μαθητής τής ελληνικής γλώσσας, που αξιώθηκε να αποκτήσει στο σχολείο πρόσβαση σε όλες τις εξελικτικές της φάσεις. Για τον λόγο αυτό δεν ανέχομαι να μου "σερβίρουν" τα μέσα ενημερώσεως και οι διάφοροι ομιλητές μια ανατριχιαστικά εκβαρβαρισμένη γλώσσα. Διαβάστε περισσότερα »
Ωραία. Τώρα βλέπουμε και αυτό μεταξύ πολλών άλλων. Οι μαθητές να επιπλήττουν τους δασκάλους έστω και με τρόπο ευγενικό. Όμως όταν πρόκειται περί των μεγίστων στην ζωή, δηλαδή περί του μεγίστου, τότε οι όποιες ευγένειες και οι όποιοι τρόποι δεν μπορούν να υποκαταστήσουν τα ουσιώδη.
«Πολῖται, χρὴ τὰ καίρια λέγειν»[1] . Στην απάντηση των νέων θεολόγων εκπαιδευτικών, που σχεδίασαν το νέο πιλοτικό σχέδιο προγράμματος σπουδών για τα θρησκευτικά[2], προς την διακριτική κριτική και νουθεσία που τους ασκήθηκε από τον π. Βασίλειο Γοντικάκη, και με την οποία συμφώνησαν πολλοί άλλοι Αγιορείτες ασκητές, όπως ο π. Γεώργιος Καψάνης[3] και άλλοι, είδαμε να εκφράζεται η δυσαρέσκεια ορισμένων θεολόγων μας. Δηλαδή, ότι οι Αγιορείτες μοναχοί έκαναν κριτική από έμμεση πληροφόρηση και χωρίς να έχουν εξαντλητικά μελετήσει το προτεινόμενο από αυτούς σχέδιο θρησκευτικών για μαθητές δημοτικού γυμνασίου και λυκείου. Διαβάστε περισσότερα »
Προσφιλές μου πρόσωπο προ ολίγων ημερών, σε συζήτηση που είχαμε για την συγκομιδή της ελιάς, μου δήλωσε ότι προτιμά να αγοράζει το λάδι έτοιμο, παρά να μαζέψει τις 10 ρίζες ελιές που έχει και να βγάλει το δικό του. “Πλήρωσε για λιοπάνια, λανάρια, εργάτη, λιοτρίβι, σακιά κλπ…, ενώ με 50-60 ευρώ βρίσκω τον τενεκέ από την γειτόνισσα και χωρίς να κουραστώ”. Το ίδιο σκεπτικό έχουμε οι περισσότεροι από εμάς και όχι μόνο σε ό,τι αφορά τις αγροτικές δουλειές. Απλώς το συγκεκριμένο παράδειγμα είναι ενδεικτικό της αλλαγής που έχει συντελεστεί στην κοινωνία της χώρας μας. “Γιατί να βγω να μαζέψω χόρτα, όταν με 5 ευρώ το πρωί στη λαϊκή και 2-3 ευρώ το μεσημέρι τα αγοράζω ξεκούραστα” “Γιατί να έχω πέντε κότες, που θέλουν περιποίηση, καθάρισμα, μυρίζουν κλπ κλπ, όταν στο super market τα αγοράζω φθηνά και ξεκούραστα”;
Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε πολλά παρόμοια παραδείγματα, όμως είναι σε όλους μας γνωστά. Το θέμα είναι κατά πόσον θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε αυτόν τον εντελώς λανθασμένο τρόπο σκέψης.
«Όλες οι άλλες θρησκείες είναι ψεύτικες και μονάχα η δική μας Πίστη είναι αληθινή» άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός
Έχω παρατηρήσει ότι σε κάποια κείμενά μου- και ζητώ συγγνώμη για τον προσωπικό τόνο, αλλά κάποιες προκλήσεις απαιτούν απάντηση- στα οποία εκφράζω την ελλιπή, αλλά εδραία μου πίστη στο Χριστό και την κοσμοσώτειρα και ελληνοσώτειρα Εκκλησία μας, πίστη και ευλάβεια που προσπαθώ, κατά το δυνατόν, να μεταλαμπαδεύσω και στους μαθητές μου, ορισμένοι σχολιαστές, συνήθως ανώνυμοι, εξεμέουν δηλητήρια και γράφουν ανόητα σχόλια. Είναι οι λεγόμενοι δωδεκαθεϊστές, νεοπαγανιστές, οπαδοί της «πατρώας θρησκείας» και λοιπές ευτράπελες και γελοίες ονομασίες που επιλέγουν. Τα τελευταία δε χρόνια πληθαίνουν οι εκδόσεις «ιστορικών» βιβλίων στα οποία εκθειάζονται κυρίως ο Ιουλιανός ο Παραβάτης και ο ματαιόσπουδος φιλόσοφος του 15ου αιώνα, Γεώργιος Γεμιστός, ο οποίος έμεινε στην ιστορία με το καλλιτεχνικό του ψευδώνυμο, «Πλήθων». (Προφανώς το «Γεμιστός» το θεωρούσε παρακατιανό και επέλεξε το αρχαιοελληνικό συνώνυμο).
Καθώς η οικονομική κρίση εντείνεται και η φτώχια εξαπλώνεται σε ευρύτερα στρώματα του λαού μας δίδεται σε κάποιους εμπαθείς εχθρούς της Εκκλησίας η αφορμή να πλήξουν αυτήν έμμεσα «παίζοντας» με τις λέξεις. Έτσι είναι πλέον του συρμού η χρήση της λέξης αλληλεγγύη, οι χρήστες της οποίας διαστέλλουν αυτήν ευκαίρως ακαίρως από τη λέξη φιλανθρωπία, όρο κατ’ εξοχήν εκκλησιαστικό, τονίζοντας την υπέρτερη αξία της πρώτης έναντι της δεύτερης.
Αν θέλετε να ενισχύσετε την δημιουργικότητά σας, τότε καλύτερα να αφήσετε τα ηλεκτρονικά σας γκάτζετ στην άκρη, αφού πείραμα απέδειξε ότι η ικανότητα επίλυσης προβλημάτων μπορεί να βελτιωθεί κατά 50% όταν δεν έχουμε τη βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας.
Η είσοδος σε νέο έτος συνοδεύεται από πανηγυρισμούς, ανταλλαγές ευχών και προσδοκία για ένα καλύτερο αύριο. Είναι χαρακτηριστικοί οι στίχοι αποπομπής του παλαιού και υποδοχής του νέου έτους.
Γέρε χρόνε φύγε τώρα,
πάει η δική σου η σειρά,
ήρθε ο νέος με τα δώρα
με τραγούδια με χαρά!
Το απερχόμενο έτος προβάλλεται ως αποδιοπομπαίος τράγος, στον οποίο φορτώνονται όλα τα δυσάρεστα συμβάντα. Αλλά όμως ο χρόνος δεν είναι υπεύθυνος για κάτι ούτε ευχάριστο ούτε θλιβερό. Λέγεται βέβαια ότι ο χρόνος γιατρεύει τα πάντα στη φιλολογική και όχι βιολογική γλώσσα. Και όμως ο ορθολογικός άνθρωπος, που καυχάται ότι ξεπέρασε τις προκαταλήψεις και δεισιδαιμονίες του παρελθόντος, ο άνθρωπος, που καυχάται ότι αποτίναξε ακόμη και τον ζυγό του Θεού, του μέγιστου δυνάστη, προσδοκά στην αρχή κάθε νέου έτους. Τί προσδοκά; Εκείνο που εύχεται: Υγεία πάνω απ’ όλα, όπως τονίζεται. Ευτυχία στη συνέχεια. Οικονομική προκοπή τέλος, αν και ενδόμυχα το τοποθετεί πρώτο ταυτίζοντάς την με την ευτυχία και παραβλέποντας την υγεία, που κατά κανόνα θεωρεί δεδομένη!
Έγινε το μεγάλο αυτό κακό στην υπερφίαλη Αμερική, που παραπέμπει ευθέως στον κυριακό λόγο για «το έξωθεν του ποτηρίου», το οποίο είναι φανταχτερό, αλλά «έσωθεν γέμει» αδικίας, βίας και πάσης ακαθαρσίας, έχουμε στο κεφάλι μας και τα σάβανα της οικονομικής φρίκης, πυκνώνει το σκοτάδι γύρω μας. Ο φόβος για τα μελλούμενα μεγαλώνει. Και στο στόμα και την σκέψη όλων μας τι θα γίνουν τα παιδιά μας…
Έτσι συνηθίζουμε να λέμε εμείς οι μεγάλοι. Το παιδί αποτελεί αντικείμενο λατρείας, ο ήλιος περί τον οποίο περιφέρονται ως πλανήτες οι γονείς, ιδιαίτερα αν ο ήλιος είναι μονογενής. Σ’ αυτό έχει αφιερωθεί και μια ημέρα του έτους. Ποιο άραγε το νόημα της αφιέρωσης; Μήπως στην πραγματικότητα οι υπόλοιπες δεν είναι για το παιδί; Ας εξετάσουμε την κοινωνική κατάσταση, όπως αυτή έχει διαμορφωθεί στα πλαίσια της αστικής κοινωνίας.
«Αδέρφια μου. Φυλάξτε τα ελληνικά συνήθειά μας, γιορτάστε όπως γιορτάζανε οι πατεράδες σας, και μη ξεγιελιώσαστε με τα ξένα κι άνοστα πυροτεχνήματα. Οι δικές μας οι γιορτές αδελφώνουν τους ανθρώπους, τους ενώνει η αγάπη του Χριστού. Μην κάνετε επιδείξεις. «Ευφράνθητε εορτάζοντες». Ακούστε τι λένε τα παιδάκια που λένε τα κάλαντα: «Και βάλετε τα ρούχα σας, εύμορφα ενδυθήτε, στην εκκλησίαν τρέξετε με προθυμίαν μπήτε, ν’ακούσετε με προσοχήν όλην την υμνωδίαν και με πολλήν ευλάβειαν την Θείαν Λειτουργίαν. Και πάλιν σαν γυρίσετε εις το αρχοντικόν σας, ευθύς τραπέζι στρώσετε, βάλτε το φαγητόν σας. Και τον σταυρό σας κάνετε, γευθήτε, ευφρανθήτε. Δώστε και κανενός φτωχού όστις να υστερήται». Αθάνατη ελληνική φυλή! Φτωχή μα αρχοντομαθημένη, βασανισμένη, μα χαρούμενη και καλόκαρδη περισσότερο από τους ευτυχισμένους της γης, που τους μαράζωσε η καλοπέραση. Ναι, αδερφοί μου Έλληνες, χαίρετε μαζί με κείνους που χαίρουνται και κλαίτε μαζί με κείνους που κλαίνε. Αυτή είναι η παραγγελία του Χριστού, και σ’ αυτή μονάχα θα βρήτε ανακούφιση. Δίνετε στους άλλους απ’ ότι έχετε. Το παραπάνω απ’ ότι έχει κανένας ανάγκη, το κλέβει από τον άλλον. «Μακάριον το διδόναι μάλλον, ή λαμβάνειν». Τι εξαίσια λόγια! Είναι του Φώτη Κόντογλου στο βιβλίο «Χριστού Γέννησις. Το φοβερόν Μυστήριον» (εκδ. Αρμός, σελ 14).
Η απίστευτη ιστορία της Κινέζας ρακοσυλλέκτριας η οποία κατάφερε μέσα σε 40 χρόνια να σώσει και να αναθρέψει 30 εγκαταλελειμμένα μωρά!
Στην Κίνα, η βρεφοκτονία και η βρεφική εγκατάλειψη είναι σε τρομερή έξαρση λόγω των σκληρών πολιτικών μέτρων που επιτρέπουν μόνο ένα παιδί σε κάθε οικογένεια που ζει σε πόλη.
H Lou Xiaoying
Έτσι οι Κινέζοι ωθούμενοι από τη φτώχεια και την τεράστια πολιτική πίεση αναγκάζονται να προβούν σε εγκατάλειψη μωρών εφόσον είναι τα δεύτερα της οικογένειας ή ακόμα και σε βρεφοκτονίες αν το πρώτο τους παιδί είναι κορίτσι. Νομίζουν ότι ένα αγόρι θα ανταποκριθεί καλύτερα στις οικονομικές ανάγκες της οικογένειας.
Γράφετε πόσο αγαπάτε τα παιδιά εξαιτίας της υπέροχης ευγνωμοσύνης τους, η οποία έχει χαθεί στους μεγάλους ή έχει περιοριστεί αρκετά. Δίνετε παραδείγματα. Θα σας δώσω και εγώ ένα.
… Και να, που ερχόμαστε τώρα να γράφουμε στα greeklish. στη μόδα του iPhone και του BlackBerry, του Facebook και του Skype. και τι θα πείραζε να γράφουμε στα ελληνικά; Γιατί θα πρέπει να υποτάξουμε τη γλωσσική παράδοση ετών και να μαζοποιηθούμε;
Έχει, δυστυχώς, συνδεθεί ή και ταυτισθεί η έννοια της παιδείας με την πολυμάθεια. Στο παρόν άρθρο μας δεν θέλουμε να αποκλείσουμε την πολυμάθεια. Πρέπει, όμως, να διακηρύξουμε ότι την παιδεία συνιστούν, κυρίως, η γνώση και η μεταμόρφωση. Εάν δε, θέλουμε να είμαστε περισσότερο ακριβείς, θα τονίσουμε ότι παιδεία σημαίνει, πρωτίστως, μεταμόρφωση. Διαβάστε περισσότερα »
Η σημερινή οικονομική κρίση δεν είναι ένα πρωτοφανές γεγονός. Είναι ίσως πιο τραγικό, επειδή ο άνθρωπος, ύστερα από τον β’ παγκόσμιο πόλεμο, πίστεψε ότι δημιούργησε ένα κόσμο διαρκούς αναπτύξεως, οικονομικής σταθερότητας, κοινωνικής ισορροπίας και πολιτικής ειλικρίνειας.
Στην παρούσα αναφορά θα φανεί ότι η οικονομική κρίση σήμερα, όπως και άλλοτε, δεν είναι πρόβλημα της οικονομίας, καθ’ όσον η πολιτική κρίση δεν είναι απλώς και μόνον πρόβλημα της πολιτικής. Αντιθέτως αποτελούν προβλήματα του πνεύματος, άλυτα μέχρι σήμερα, παρά την τεχνολογική ανάπτυξη που έχει συντελεσθεί κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Επιπλέον θα επιχειρηθεί να προσδιορισθεί ποιά είναι η δέουσα συμπεριφορά του ανθρώπου απέναντι στην σημερινή οικονομική κρίση.
Όταν ήταν παιδιά τους έλεγαν ότι είναι οι καλύτεροι. Σήμερα παίρνουν αντικαταθλιπτικά γιατί αισθάνονται ότι δεν ανταποκρίνονται στην εικόνα που έχουν για τον εαυτό τους. Ποιoς φταίει;
Με τον ν. 1304 του 1982 καταργήθηκε ο θεσμός του επιθεωρητή στην ελληνική εκπαίδευση. Το φάντασμά του όμως πλανιέται ακόμη πάνω από τα σχολεία μας. Κανείς από τους σημερινούς δασκάλους και καθηγητές δεν έχει αντικρίσει στη ζωή του επιθεωρητή, επικαλούνται όμως ακόμη το ψιλό, για αυτούς, όνομα σε κάθε συζήτηση περί αξιολόγησης – και, εννοείται, εναντίον της. Τα φαντασιακά φόβητρα είναι ισχυρότερα από τους πραγματικούς φόβους. Το 1982 ωστόσο δεν καταργήθηκε μόνο ο επιθεωρητής, σταμάτησε συλλήβδην και η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Ο σχολικός σύμβουλος, που με τον ίδιο αυτό νόμο τον αντικατέστησε, δεν αξιολόγησε ποτέ κανέναν, μολονότι η αξιολόγηση περιλαμβανόταν στα καθήκοντά του. Εκτοτε, κάθε λίγο και λιγάκι, ψηφίζονται νόμοι, εκδίδονται προεδρικά διατάγματα και υπουργικές εγκύκλιοι που επιβάλλουν και ρυθμίζουν την αξιολόγηση, και από τα οποία -είναι απίστευτο- δεν εφαρμόστηκε ποτέ κανένα!
Σε μία περίοδο κρίσεως, επικρίσεως και κατακρίσεως, πτώσεων, καταπτώσεων, επιπτώσεων και εκπτώσεων, ζάλης, παραζάλης, πάλης κι αιθάλης πάσχει η μοναδική λαλιά μας, η εγχώρια πλούσια γλώσσα. Μαζί της μπορείς να πεις και να εκφράσεις τα πιο δύσκολα, τα πιο κούφια, τα πιο υψηλά. Όπως λέει ποιητής Οδυσσέας Ελύτης, η ελληνική γλώσσα είναι η πιο παλιά και η πιο πλούσια του κόσμου. Διαβάστε περισσότερα »
«Εσύ πώς μπήκες στο δημόσιο, δάσκαλε;» Ερώτηση πρόδηλα οργισμένου, ανέργου συνομιλητή. «Είμαι της προ-ΑΣΕΠ εποχής» του λέω, «τότε ίσχυε ο θεσμός της επετηρίδας». Τον αγνοούσε και του εξήγησα το «τι εστί». Απάντηση λίαν απαξιωτική: «Από το παράθυρο, δηλαδή».
Με προβλημάτισε η απάντηση-ψόγος. Με την κρίση ξεβράζονται πολλές κοινωνικές παθογένειες. Όλοι εναντίον όλων.
«Από τη στιγμή που θαπει κανείς, προκειμένου για τις υποθέσεις του κράτους, «Tιμ’ ενδιαφέρει;», μπορούμε να υπολογίζουμε ότι έχει γίνει το πρώτο βήμα για την παρακμή τον κράτους αυτού». Η φράση αυτή του Ζ.Ζ.Ρουσσώ φρονούμε ότι αποτελεί την καλύτερη αφετηρία για την ανάπτυξη των ιδεών μας σχετικά με το εξεταζόμενο θέμα.
Στο πολυτεχνείο το ‘74 φωνάζαμε «ψωμί, παιδεία, ελευθερία». Ψωμί σημαίνει να μπορεί να ζει το σώμα και να έχει υγεία και δύναμη να στηρίζει το πνεύμα, το οποίο οδηγεί στην ελευθερία.
Από το γράμμα σας κατάλαβα, ότι είστε διατεθειμένος να αναγνωρίσετε κάποια ειδική ηθική για την πολιτική, διαφορετική από την ηθική στις άλλες δουλειές και τις ανθρώπινες σχέσεις. Τούτο δεν μπορεί να σημαίνει τίποτα άλλο, όσο και αν εκφράζεστε προσεκτικά και λεπτά, παρά ότι εκείνο που στις καθημερινές ανθρώπινες ασχολίες θεωρείται άτιμο να αναγνωριστεί στην πολιτική ως τίμιο και εκείνο που στις υπόλοιπες ανθρώπινες σχέσεις θεωρείται άπρεπο στην πολιτική να αναγνωριστεί ως ευπρεπές. Τούτη η επικίνδυνη ροπή δεν είναι κάτι πρωτοφανές· δυστυχώς ο λαός μας έχει αρχίσει όντως να θεωρεί την πολιτική ως μια ειδική ηθική, δηλαδή ανήθικη. Όμως κι εσείς κι εγώ συχνά έχουμε ακούσει από το λαϊκό στόμα την εξής κρίση περί κάποιου: «Εσύ όντως νομίζεις ότι αυτός λέει την αλήθεια; Όχι, αυτά είναι πολιτικάντικα». Διαβάστε περισσότερα »
Η αθέλητη ακρόαση μιας τυπικής συζήτησης στην ουρά τού ταμείου ενός ναυπακτιακού σούπερ μάρκετ, συντηρούμενη στην μνήμη, γέννησε το ενδιαφέρον για μια ανάλυση τού περιεχομένου της από κοινωνική και θεολογική σκοπιά. Στην συζήτηση μπορούσε κανείς να εντοπίση παραπομπές στο πνευματικό υπόβαθρο μιας μεγάλης μερίδος Νεοελλήνων, αυτών στους οποίους μπορούμε να δώσουμε τον χαρακτηρισμό τού μέσου Έλληνα ως προς το οικονομικό και μορφωτικό επίπεδό τους. Ο εντοπισμός τέτοιων παραπομπών υπέβαλε την εντύπωση ότι η συζήτηση (αν και κοινότατη) άξιζε μιαν ανάλυση.
Όταν τον Μάϊο ε.έ. ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγ. Βλασίου Ιερόθεος επισκέφθηκε την Κύπρο προσκεκλημένος από τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο κ. Χρυσόστομο (βλ. τεύχος 190), συνάντησε την Μιράντα Συμεωνίδου, μια Κυπρία γυναίκα, παντρεμένη με δύο παιδιά, η οποία προσβλήθηκε από την νόσο των κινητικών νευρώνων MND, που την οδήγησε σε πλήρη παραλυσία, και τώρα ζη καθηλωμένη στο καροτσάκι και εξαρτημένη πλήρως από τον τεχνητό αναπνευστήρα της. Η Μιράντα παρακολούθησε την ομιλία τού Σεβασμιωτάτου για την του Θεού Σοφία γεμάτη χαρά και συνομίλησε μαζί του με τα …βλέφαρά της, το μόνο μέλος τού σώματός της που μπορεί να κινή. Η συνομιλία έγινε με την βοήθεια μιας ειδικής μεταφράστριας που κατανοεί τον τρόπο αυτό επικοινωνίας της.
Στην συνέχεια αναδημοσιεύουμε ένα κείμενο της ηρωϊκής αυτής γυναίκας που αντιμετωπίζει με «απίστευτη» πίστη την ασθένειά της.
Οι αυτοκτονίες των συμπατριωτών μας αυξάνουν με ρυθμό άκρως ανησυχητικό. Το φαινόμενο υπαρκτό από καιρό σε άλλες κοινωνίες απασχολούσε ελάχιστα τη δική μας. Δύο θεωρούνται ως κύριες αιτίες για το απονενοημένο διάβημα. Ως πρώτη προβάλλεται η έλλειψη νοήματος του βίου. Είναι κυρίαρχο γνώρισμα των αυτοχείρων στις δυτικές κοινωνίες της αφθονίας. Ως δεύτερη προβάλλεται η απόγνωση μπροστά σε ανυπέρβλητα προβλήματα. Είναι γνώρισμα των αυτοχείρων των κοινωνιών της Ανατολής από την Ινδία ως την Κορέα. Διαβάστε περισσότερα »
Είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο ότι το αίσθημα της μοναξιάς είναι παγκόσμιο φαινόμενο. Δεν υπάρχει άνθρωπος στην γη, ο οποίος ημπορεί να ισχυρισθεί ότι δεν έχει νοιώσει, έστω και μια φορά στην ζωή του, το αίσθημα αυτό της μοναξιάς. Διάσημοι και άσημοι, άγιοι και αμαρτωλοί, όλοι έχουν περάσει από τις οδυνηρές και κρίσιμες ώρες της μοναξιάς. Διαβάστε περισσότερα »
«Ανέστη Χριστός, και ζωή πολιτεύεται. Ανέστη Χριστός και νεκρόςουδείς επί μνήματος», ακούμε στο τέλος της πασχαλινής λειτουργίας, από το στόμα του ιερού Χρυσοστόμου. «…ο τον λόγον μου ακούων και πιστεύων τω πέμψαντί με, έχει ζωήν αιώνιον και εις κρίσιν ουκ έρχεται, αλλά μεταβέβηκεν εκ του θανάτου εις την ζωήν», ακούμε στο ευαγγελικό ανάγνωσμα της κηδείας, από το αψευδές στόμα του Κυρίου μας. Διαβάστε περισσότερα »
Θεόρατα κύματα πολυποίκιλης βίας ταράζουν καθημερινά τη ζωή των ταλαίπωρων ανθρώπων. Το φαινόμενο είναι παγκόσμιο, αλλά και ελληνικό δυστυχώς. Ο Νεοέλληνας μαθητεύει στο σχολείο του εύκολου κέρδους, της πλούσιας και ηδονικής ζωής, της κακουργίας, της ληστείας, ακόμη και του εγκλήματος. Καταλύεται η ιερότητα, η μοναδικότητα, το ανεπανάληπτο του ανθρώπινου προσώπου. Χάθηκε η ντροπή, η αναστολή, η αθωότητα, το απονήρευτο, το άδολο, το διαφανές και αληθινό. Επικρατεί ασυδοσία, βαρβαρότητα, σκληρότητα και τραχύτητα. Βιαστές απαγωγείς, ληστές, φονιάδες, βομβιστές, τρομοκράτες παρελαύνουν καθημερινά με το κεφάλι ψηλά. Ένα πλήθος σιωπά, φοβάται, παρατηρεί από μακριά, κρύβεται και απορεί.
Ένα -νομίζουμε- καλό που επέφερε η οικονομική κρίση είναι που ανάγκασε ορισμένους να επιστρέψουν στην επαρχία. Πήγε αρκετούς νέους κοντά στην παραμελημένη φύση και στην καλλιέργεια αγρών. Η διατάραξη της σχέσης του ανθρώπου με το φυσικό περιβάλλον έχει σοβαρές συνέπειες. Υπάρχει μια ανησυχία και αγωνία, αλλά όχι κάτι το περισσότερο. Φυσικά δεν μιλάμε για μία ονειροπόλα επιστροφή στη φύση. Η οικολογική κρίση των άστατων καιρών μας είναι αξιοσημείωτη.
Λίγα πράγματα μπορούμε να κάνουμε στη ζωή απεριόριστα, δίχως χρονικούς ή άλλους ποσοτικούς φραγμούς. Στον τομέα των συναισθημάτων και των διαθέσεων, μπορούμε να αγαπάμε, να μισούμε, να βαριόμαστε ή να υπομένουμε απεριόριστα, όμως αν επιχειρήσουμε να τρώμε, να πίνουμε ή να λιαζόμαστε απεριόριστα, θα το πληρώσουμε ακριβά. Μπορούμε να διαβάζουμε, να ονειροπολούμε, να χαζεύουμε ή να προσευχόμαστε απεριόριστα. Επίσης μπορούμε να ακούμε μουσική ή να βλέπουμε τηλεόραση ή να σερφάρουμε στο Διαδίκτυο απεριόριστα, ζώντας ταυτόχρονα μια ζωή που φαίνεται κανονική. Μόνο η δυνατότητα για τίμια (ούτε καν δημιουργική) εργασία, για αξιοπρεπή επιβίωση δεν παρέχεται πλέον απεριόριστα.
Ένα κύμα αυτοκτονιών σαρώνει τη χώρα. Κατά μέσο όρο τρία άτομα την ημέρα αποπειρώνται να βάλουν ή βάζουν τέλος στη ζωή τους αφήνοντας εμβρόντητη την ελληνική κοινωνία… Και καταγράφεται ένας ανησυχητικός μιμητισμός στον τρόπο αυτοχειρίας. Την απερίγραπτη φρίκη της αγχόνης διαδέχθηκε το αποσβολωτικό πλήγμα του πιστολιού ή της καραμπίνας και ακολούθησε η ανατριχιαστική πτώση στο κενό. Ο μεσήλικας με την υπερήλικη μητέρα του στην πλατεία Βάθης, ο συνταξιούχος στου Ζωγράφου, ο δικηγόρος στην Πλάκα, ο τραπεζικός υπάλληλος στην Ακρόπολη, ο συνταξιούχος γιατρός στο νοσοκομείο Λαμίας. Προ δύο ή τριών ημερών ένας ηλικιωμένος στη Σπερχειάδα απειλούσε να πέσει από την ταράτσα του σπιτιού του, όμως τον συγκράτησε η αστυνομία και ο γιος του, το ίδιο προσπάθησε να κάνει ένας μεσήλικας στον Ισθμό της Κορίνθου και ένας νεαρός άνδρας στα Πατήσια, που σώθηκαν με την παρέμβαση αστυνομικών, συγγενών, ψυχολόγου…
Πριν λίγα χρόνια ένας Κούρδος φίλος αδυνατώντας να ζήσει στον τόπο του τον εγκατέλειψε, και αφού κατέφυγε αρχικά στην Τουρκία, όπου παρέμεινε μερικούς μήνες κουβαλώντας στην πλάτη σακιά με κρεμμύδια για να εξασφαλίσει μία μερίδα φαγητού την ημέρα και μια γωνιά ύπνου στην αποθήκη των κρεμμυδιών τη νύχτα, κατάφερε φτάνοντας στο Αϊβαλί να αγοράσει ένα φουσκωτό και με πολλούς κόπους και κινδύνους να φτάσει τελικά στην Αθήνα. Τις τρεις πρώτες μέρες δε βρήκε να βάλει μια μπουκιά στο στόμα του. Την τέταρτη βλέποντας ένα φορτηγό να ξεφορτώνει ψωμιά σ’ ένα μίνι- μάρκετ πήγε κι έκλεψε ένα ψωμί. Το επόμενο πρωί συνάντησε έναν φίλο του που τον πήρε μαζί του στο γιαπί κι έτσι άρχισε να ζει. Με το πρώτο μεροκάματο έστειλε τον φίλο του στο αφεντικό του μάρκετ για να πληρώσει εκ μέρους του το αντίτιμο του κλεμμένου ψωμιού, ζητώντας επιπλέον μία συγνώμη. Το αφεντικό θέλησε να συναντήσει αυτόν τον έντιμο άνθρωπο κι αφού τον γνώρισε του εξασφάλισε μέσα σε λίγες μέρες μια πολύ καλή δουλειά. Διαβάστε περισσότερα »
«…όλα γίνονται στην Ελλάδα σα να μας κινεί ένα θανάσιμο μίσος για τη λαλιά μας. Το κακό είναι τόσο μεγάλο, που μόνο σαν φαινόμενο ομαδικής ψυχοπάθειας θα μπορούσε κανείς να το εξηγήσει». Γ. Σεφέρης
Είναι του Κωστή Παλαμά η φράση: «νικήτρα του θανάτου» η γλώσσα. Ωραιότατη, μοσχοβολά σαν τους στίχους των δημοτικών μας τραγουδιών. «Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ως τώρα, όλα τα θεριά πολεμούν να (την) φάνε και δεν μπορούνε· τρώνε… και μένει μαγιά». Η φωτιστική και αλιστική της ιδιότητα λάμπει εις τους αιώνας.
Το είχε πει σε μια συνέντευξή του ο αείμνηστος Νίκος Καρούζος: «Μεταξωτοί άνθρωποι». Μιλούσε για κάποιους χωρικούς που είχε συναντήσει στη Λέσβο. Αγράμματοι ήταν, αλλά σοφοί. Και, προπάντων, τρυφεροί με τους άλλους. Απαλοί, χωρίς γωνίες που κόβουν, χωρίς καχυποψία, δίχως έπαρση και επιθετική ειρωνεία που πληγώνει. Μεταξωτοί άνθρωποι…
«Να δούμε ακόμα πού θα φτάσουμε! Δεν αφήσαμε βρωμιά, δεν αφήσαμε σιχαμένη πράξη, που να μην την κάνουμε, δεν αφήσαμε πονηρό διαλογισμό που να μην τον πούμε ή να μην τον γράψουμε με την μεγαλύτερη αδιαντροπιά. Ξεχαλινωθήκαμε πια ολότελα. Ποτέ ο άνθρωπος δεν είχε φτάσει ούτε στην μισή αναισθησία και σιχαμένη παραμόρφωση, απ’ όσο έφτασε σήμερα…». (Φ.Κόντογλου, «Μυστικά Άνθη», εκδ. «Αστήρ», σελ. 21). Αν ζούσε σήμερα ο κυρ-Φώτης, πενήντα χρόνια μετά την μακαρία κοίμησή του, κι έβλεπε τις προκοπές και τις πομπές μας, τι θα έγραφε άραγε; Δεν θα ‘πιανε την μύτη από τις αναθυμιάσεις; Τι καλό να περιμένεις, όταν, για παράδειγμα, στην πάλαι ποτέ συμβασιλεύουσα πόλη του αγίου Δημητρίου και του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, παρελαύνει, «δόξη και τιμή», η διαστροφή; Να μαγαρίζεται μια ολόκληρη πόλη από την δυτικόφερτη ασυδοσία με τις «ευλογίες» της δημοτικής αρχής; «Θε μου τι βλέπομεν στις μέρες μας», όπως αναφωνεί ο Μακρυγιάννης. Και από κοντά τα δημοσιογραφικά γιουσουφάκια, να υπερασπίζονται το δικαίωμα της θηλύγλωσσης αναίδειας να παρελάσει, προβάλλοντας και πάλι το μπαχαρικό των τάχα και ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Πριν λίγες μέρες, κάποιος γνωστός μου, αυτοκτόνησε. Τι έκανε όμως έναν δημόσιο υπάλληλο, κάτοχο πτυχίου, με μόνιμη εργασία, παντρεμένο (χωρισμένο για την ακρίβεια) και με παιδί, να προτιμάει τον θάνατο; Σας παρακαλώ, μην βιαστείτε να απαντήσετε με τη γνωστή «καραμέλα» για την «οικονομική κρίση». Πριν την οικονομική, έχει προηγηθεί μια άλλη κατάρρευση, η ηθική, η ψυχική, η πνευματική.
Οκτώ χρόνια μετά τους Ολυμπιακούς επικρατεί εικόνα πλήρους ερήμωσης
Στο απαλό Αττικό φως, οι ολυμπιακές εγκαταστάσεις της Αθήνας, δεν δείχνουν τόσο κακές. Αντρες και γυναίκες τρέχουν ευγενικά δίπλα στον τοίχο των Εθνών, αθλητές προπονούνται και ποδηλάτες πηγαινοέρχονται. Ετσι ακριβώς, όπως θα έπρεπε να είναι η κατάσταση 8 χρόνια μετά τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων στη χώρα που αυτοί γεννήθηκαν κάποιος θα μπορούσε να πει. Υστερα από λίγο όμως, προσέχεις κάποια μικρά πραγματάκια. Τα ρολόγια έχουν σταματήσει στους διαδρόμους, στα ατελείωτα υπόγεια γραφεία, έξω από τα αποδυτήρια και γύρω από το ποδηλατοδρόμιο.
Μετρήστε την εξάρτησή σας με τη βοήθεια τεστ νορβηγών ειδικών
Εάν φίλοι και συγγενείς επιμένουν ότι είστε «κολλημένοι» με το Facebook, τότε ενδεχομένως να έχουν δίκιο. Προκειμένου να βοηθήσουν όσους έχουν εθιστεί στην φημισμένη ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης να συνειδητοποιήσουν την κατάστασή τους, ειδικοί του Πανεπιστημίου του Μπέργκεν(UiB) δημιούργησαν ένα τεστ, ικανό να σημάνει το «καμπανάκι» του κινδύνου.
Μη σπεύσετε να πετάξετε το τετράδιο και το μολύβι!
Στο διατμηματικό μάθημα της Βιοηθικής, αξιοποιώντας τις προφορικές επιχειρηματολογίες (debate) μεταξύ φοιτητών(-τριών), για να αντιπαρατεθούν μεταξύ τους ως προς τα υπέρ και τα κατά μιας νέας τεχνολογίας, της γενετικής παρέμβασης στην επιμήκυνση λ.χ. του προσδόκιμου ορίου ζωής μέσω γενετικών παρεμβάσεων, πολλοί προσέτρεξαν στο Διαδίκτυο. Στην παρουσίασή τους όμως μερικοί (μη εξοικειωμένοι με τη Γενετική – μη βιολόγοι) ανάλωσαν τον χρόνο τους επιχειρηματολογώντας στο επίπεδο της αισθητικής και όχι των νέων γενετικών τεχνολογιών. Στην παρατήρησή μας ότι βρέθηκαν εκτός θέματος, υπερασπίστηκαν εαυτούς ότι αυτά βρήκαν στις ιστοσελίδες ινστιτούτων αισθητικής και παγιδεύτηκαν αμαχητί!
Η ΑΛΛΗ ΟΨΙΣ: «Νομίζουμε πως έχει μια αξία σήμερα, μέσα στη δύνη που προκαλεί η κρίση, να δούμε τι είναι αυτό που μπορεί να συνετέλεσε σ΄ αυτή την κατάσταση που βιώνει ένα μεγάλο μέρος των Ελλήνων, αλλά και πόσο υγιείς ήταν οι επιλογές μας εκτός κρίσης. Σε αυτόν τον προβληματισμό συμβάλει το παρακάτω παλαιότερο άρθρο».
Ο χρόνος που πέρασε ανέδειξε πραγματικά για όλους μας με δραματικό τρόπο τη στενωπό στην οποία βρίσκεται η Πατρίδα μας. Η παγκόσμια οικονομική κρίση άλλαξε τις ισορροπίες ανάμεσα στα κράτη, μοιράζοντας τους ρόλους των δανειστών και των δανειζόμενων, με τρόπο που συχνά παραπέμπει σε καθεστώς «υποδούλωσης. Πριν καταλήξουμε όμως σ’ αυτή την κατάσταση, είχαν προηγηθεί άλλες μορφές υποδούλωσης εμφανιζόμενες υπό τον μανδύα τής προόδου, του μιμητισμού, του κώδικα συνεννόησης μέσα στο «παγκόσμιο χωριό» μας. Διαβάστε περισσότερα »
Δεν θέλησα τον τελευταίο καιρό – και αυτό προκάλεσε εντύπωση στους αναγνώστες- να ασχοληθώ με τα όσα συνέβησαν στο προσκήνιο, κυρίως όμως στο παρασκήνιο, μέχρι να φθάσουμε στο σχηματισμό της νέας κυβερνήσεως. Κάποιοι μεγαλοστόμως –πριν καν σχηματισθεί- την ονόμαζαν κυβέρνηση «Εθνικής Σωτηρίας»! Εγώ απλώς ένα θα πω: Έχουμε πρωθυπουργό άνευ χαρτοφυλακίου. Και σωτηρίαν ου βλέπω. Διαβάστε περισσότερα »
Σε ένα πρόσφατο άρθρο, της γνωστής εφημερίδας Canadian Medical Association Journal, ο Rajendra Kale απεκάλεσε την άμβλωση θηλυκών βρεφών «διάκριση κατά των γυναικών στην πιο ακραία μορφή του». Ζήτησε την απόκρυψη πληροφοριών σχετικά με το φύλο κάθε αγέννητου μωρού μέχρι τις 30 εβδομάδες κυοφορίας, ώστε να σταματήσει η άμβλωση των θηλυκών η οποία όπως αναφέρει συμβαίνει σε συγκεκριμένες εθνικές ομάδες. Διαβάστε περισσότερα »
Δίνοντας ψευδή στοιχεία, όλο και περισσότεροι μαθητές Δημοτικού δημιουργούν προφίλ στα social media
Η διαδικτυακή αυτοδιάθεση της νέας γενιάς Ελλήνων προχωρά με ρυθμούς τόσο ταχείς που οι γονείς αδυνατούν να τους παρακολουθήσουν. Αποτέλεσμα; Στις (μέχρι πρότινος) αθώες ηλικίες του Δημοτικού τα παιδιά χρησιμοποιούν πλέον μαζικά το διαδίκτυο, συχνά χωρίς την έγκριση των γονέων τους ή ακόμα και από ίντερνετ καφέ. Ενα σημαντικό ποσοστό εξ αυτών μάλιστα δημιουργούν προφίλ σε ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης δίνοντας ψεύτικα στοιχεία για την ηλικία τους!
Τουλάχιστον 200.000 άνθρωποι θα χάσουν τη ζωή τους από το αλκοόλ τα επόμενα 20 χρόνια.
Περίπου 210.000 άνθρωποι στην Αγγλία και την Ουαλία θα χάσουν τη ζωή τους πρόωρα εξαιτίας του αλκοόλ τα επόμενα 20 χρόνια, με το ένα τρίτο των θανάτων αυτών να προκαλούνται από ασθένειες του ήπατος, προειδοποιούν ειδικοί.
Δυστυχήματα, βιαιότητες και αυτοκτονίες ή ασθένειες όπως υπέρταση, εγκεφαλικά, καρκίνος και καρδιακά νοσήματα ευθύνονται για τους θανάτους αυτούς, επισημαίνουν οι ειδικοί σε έκθεση του δημοσιεύεται στην ιατρική επιθεώρηση Lancet.
Στην επαρχία παρουσιάζεται μεγαλύτερο ποσοστό συμπεριφορών εθισμού
«Είμαι μόνος, μα τελικά ποιος φταίει; Ίσως λέω πολλά, αλλά κάνω λίγα. Για ένα πράγμα είμαι σίγουρος: δεν είμαι αυτός που θα ήθελα να είμαι. Τίποτε από όλα αυτά δεν θα είχε συμβεί εάν δεν ήμουν πραγματικά αδύναμος. Είμαι 17 ετών. Μόνος και γεμάτος θυμό. Φίλοι; Δεν μου έμεινε κανείς. Υπάρχει μόνο ένα άτομο στο οποίο μπορώ να τηλεφωνήσω από το κινητό μου. Σύντομα δεν θα μπορώ να τηλεφωνήσω σε κανέναν. Είναι δικό μου το φταίξιμο που τους έδιωξα έναν-έναν από κοντά μου. Ωστόσο, βαθιά μέσα μου, αισθάνομαι ότι εάν είχα την κατάλληλη στήριξη, θα μπορούσα ακόμη και να τα καταφέρω…». Διαβάστε περισσότερα »
Σύμφωνα με αμερικανική έρευνα, όλα τους υποφέρουν όταν λύνεται ο γάμος των γονιών
Όσο φιλικό και «βελούδινο» κι αν είναι, ένα διαζύγιο δεν κάνει ποτέ καλό στα παιδιά, σύμφωνα με έρευνα του πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια, στις ΗΠΑ. ανάλυση στοιχείων από σχεδόν 1.000 οικογένειες έδειξε ότι τα παιδιά υποφέρουν όταν τελειώνει ο γάμος των γονιών τους. Διαβάστε περισσότερα »
Το έτος είναι υποδιαίρεση του χρόνου που εξυπηρετεί πλείστες όσες ανάγκες του ανθρώπου ως κοινωνικού όντος. Στη λήξη του αυτό γεννά πλήθος συναισθημάτων χαρμοσύνων αλλά και μελαγχολικών. Στο απερχόμενο έτος, το οποίο απεικονίζεται ως γέρος και γι’ αυτό εξοβελίζεται σύμφωνα με το τραγουδάκι των ημερών, έχουμε την τάση να επιρρίπτουμε όλα τα κακά που μας συνέβησαν κατά τη διάρκειά του. Στο νέο έτος, το οποίο απεικονίζεται ως βρέφος φορτωμένο με δώρα για τους ανθρώπους, εναποθέτουμε όλες μας τις ελπίδες. Όμως ο χρόνος, που χαρακτηρίζεται με φιλοσοφική διάθεση άλλοτε πανδαμάτωρ άλλοτε ανελέητος και άλλοτε αλλιώς, είναι παντελώς αναίτιος για τα καλά ή τα κακά που συμβαίνουν κατά τη διάρκεια του βίου μας. Ο χρόνος απλώς κυλά. Ίσως αυτό να είναι και το πλέον σοβαρό υπαρξιακό μας πρόβλημα, καθώς έχουμε τη βεβαιότητα ότι η παρέλευση ενός ακόμη έτους μας οδηγεί πλησιέστερα προς το αναπόδραστο τέλος, τον θάνατο. Κατ’ αυτόν τον τρόπο βιώνουμε την ακραία αντίφαση: Εναποθέτουμε στο μέλλον όλες μας τις ελπίδες (το μέλλον είναι η μόνη υπερβεβαιότητα των ανθρώπων χωρίς θεό, σύμφωνα με τον Γάλλο φιλόσοφο Αλμπέρ Καμύ) και συνάμα επιθυμούμε διακαώς να βραδύνει ο ρυθμός με τον οποίο κυλά ο χρόνος, ώστε να διαρκέσει περισσότερο ο βίος μας. Σε ακραίες καταστάσεις παραισθήσεων επιχειρούμε απόδραση από τα δεσμά του ορθολογισμού και ονειρευόμαστε την δια της επιστήμης παράταση του βίου μας, όνειρο που μας προσγειώνει τόσο πιο σκληρά στην πραγματικότητα, όσο πιο πολύ διαρκεί.
Τα «ειρηνιστικά κινήματα είναι πολύ παραπλανητικά. Αν έχετε προσέξει, ομιλούν μόνο για ειρήνη. Γιατί μόνο περί ειρήνης, και όχι περί ελευθερίας; Η ελευθερία δεν είναι δώρο Θεού;
Οι «ειρηνιστές» ομιλούν για ειρήνη εξωτερική. Η εσωτερική ειρήνη που πάει; Όταν ο άνθρωπος δεν έχει εσωτερική ειρήνη, όταν δεν ειρηνεύσει με τον Θεό, ακόμη κι αν δεν έχει εξωτερική αναταραχή, εξωτερικό πόλεμο, θα τρώγεται με τον εαυτό του. Θα τρώγεται με τα ρούχα του. Θα μαλώνουν ο πατέρας με τα παιδιά, η γυναίκα με τον άνδρα, οι πεθερές με τις νύφες. Θα γίνεται πόλεμος. Θα είναι πεδίο συρράξεως το ίδιο το σπίτι μας, αν δεν έχουμε εσωτερική ειρήνη. Τι μιλάμε περί ειρήνης εξωτερικής, όταν απουσιάζει η εσωτερική ειρήνη;
Δεν γνωρίζω πολλά πράγματα σχετικά με το διάλογο θεολόγων και μαρξιστών, διότι εδώ, στο Αγιον Όρος, δεν έχουμε τη δυνατότητα να παρακολουθούμε όσα γράφονται και λέγονται στον κόσμο και συνεπώς δεν μπορώ να πω πού οφείλεται η τάσις για ένα διερευνητικό διάλογο μεταξύ τους.
Στη μνήμη των 100 χρόνων από την κοίμηση του αγίου των Νεοελληνικών μας Γραμμάτων, του «μεγάλου ζωγράφου των ταπεινών» κατά τον Παλαμά και ψάλτη των «τραγουδιών του Θεού», του ερημικού γλάρου της Σκιάθου, που με την πένα του χάραζε τόσο βαθιά όσο άλλος κανείς «τα πάθια και τους καημούς του κόσμου», του σεμνού κοσμοκαλόγερου με τα σταυρωμένα χέρια και το πάντα γερτό κεφάλι, Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη, δημοσιεύουμε παρακάτω μαρτυρία της Μυρτιώτισσας. Ο αναγνώστης άλλο τίποτε μέσα σ’ αυτή δεν θα διακρίνει, παρά το ήθος ενός ανθρώπου που στο πρόσωπό του επαληθεύθηκε για άλλη μια φορά έκτυπα η φυσιογνωμία της ελληνικής φύτρας: το «φιλοκαλούμεν μετ’ ευτέλειας» της αρχαιότητας, συνοδευμένο απ’ το «τη ταπεινώσει τα υψηλά, τη πτωχεία τα πλούσια» της Ορθοδοξίας μας. Για να μην ξεχνούμε από πού κρατάμε… Διαβάστε περισσότερα »
Το έργο του πολύφωνο, πολύχρωμο, πολυδύναμο, πολύγλωσσο. Γιατί ο Παπαδιαμάντης, όπως και κάθε μεγάλος, εκφράζεται με όλες τις φωνές, με όλους τους ήχους, με όλα τα χρώματα, με όλες τις δυναμικές που του προσφέρει η γλώσσα του, στην οποία έχει «υποταχθεί» και την οποία έχει «κυριεύσει»(1). Στα κείμενά του ανασαίνει κανείς την απλότητα της μεγάλης τέχνης, την αμεσότητα και τη δύναμη που προέρχονται από την αληθινή επαφή του καλλιτέχνη με τον τόπο, τη γλώσσα και τον λαό του. Γι’ αυτόν ο Κ. Παλαμάς θα γράψει: «Δεν θυμούμαι αλλού ν’ απάντησα τεχνίτη σαν αυτόν, που όχι μόνον να μην έχει της τέχνης του την αυταρέσκειαν, αλλά να κοιτάζει πως να κρύψει κάθε τεχνητή πόζα και κάθε σκέψη του σα ματαιότητα. Η τέχνη του είναι να μη δείχνει καμιά τέχνη». Ο ίδιος, «άκακος σαν καλός χριστιανός, χωρίς αξιώσεις, χωρίς εγωισμούς, σαν να μην είχε κι αυτός δικαιώματα στη ζωή… Περιφρονητής των πάντων! Αξιωμάτων, χρήματος, κοινωνικής λάμψεως» (1). Το περιστατικό που ακολουθεί – σεμνή αναφορά σ’ αυτόν (2) που μας χάρισε τα ανεπανάληπτα Χριστουγεννιάτικα διηγήματά του – είναι από τον Σταμ Σταμ, ευθυμογράφο και γελοιογράφο στην εφημερίδα του Βλάση Γαβριηλίδη «Ακρόπολις». Αναφέρεται στην πρώτη συνάντησή του με τον Παπαδιαμάντη: Διαβάστε περισσότερα »
Εάν έλθη εις ημάς κάποιος πτωχός, που μόλις και μετά βίας ομιλεί από την πείναν, αποστρεφόμαστε τον όμοιο με ημάς κατά την φύσιν, σιχαινόμαστε, γρήγορα προσπερνούμε, ωσάν να φοβούμεθα μήπως, με το να βαδίσουμε σιγά, λάβουμε και ημείς μέρος στην ιδία τη δυστυχία. Διαβάστε περισσότερα »
Τα τελευταία χρόνια διαβάζουμε όλο και πιο συχνά σε άρθρα και αναλύσεις ότι χρειαζόμαστε καλύτερους δασκάλους στα δημόσια σχολεία μας και ότι, αν δεν έβαζαν εμπόδια τα συνδικάτα των δασκάλων, τα παιδιά της Αμερικής θα σκόραραν όσο και της Σιγκαπούρης στους μεγάλους διεθνείς διαγωνισμούς. Αναμφίβολα, ένας καλός δάσκαλος μπορεί να επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό την επίδοση ενός μαθητή: χρειάζεται να στρατολογούμε, να εκπαιδεύουμε και να ανταμείβουμε τέτοιους δασκάλους. Υπάρχει όμως και κάτι άλλο που δείχνουν νεότερες μελέτες: χρειαζόμαστε και καλύτερους γονείς. Οι γονείς που εστιάζουν στην εκπαίδευση των παιδιών τους μπορούν κι αυτοί να επηρεάσουν τις επιδόσεις τους.
«Όσoι το χάλκεον χέρι βαρύ του φόβου αισθάνονται ζυγό, δουλείας ας έχωσι θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία»
Ανδρέας Κάλβος «εις Σάμον»
«Ένα νέο είδος ανθρώπου έχει αναδυθεί τον τελευταίο καιρό: ο μορφωμένος βάρβαρος-που έχει σπουδάσει είκοσι χρόνια, έχει αποκατασταθεί θαυμάσια επαγγελματικά, αλλά δεν έχειδιαβάσει τίποτα, δεν ξέρει ιστορία και αγνοεί οτιδήποτε βρίσκεται εκτός της ειδικότητάς του… Μερικοί τυχαίνει να είναι και δάσκαλοι. Δεν διαβάζουν τίποτε εκτός από τα βιβλία που πρέπει να διδάξουν (σ.σ. αμφίβολο κι αυτό). Δεν έχουν νιώσει ποτέ την απόλαυση της ανάγνωσης και δεν μπορούν να μεταγγίσουν ενθουσιασμό, για να μην πω αγάπη για το αντικείμενό τους».
(Το κείμενο είναι της Βρετανίδας Ντόρις Λέσινγκ και περιέχεται στο βιβλίο «ο Αντιχριστιανισμός», του Σωτήρη Γουνελά, εκδ. «Αρμός», σελ. 34-35).
Για να σωθεί η Ελλάδα σε τούτους τους καιρούς τους ύστατους, οφείλουμε, χρωστάμε όλοι μας, να αναλογισθούμε εκείνον τον χαριτωμένο αρχαίο λόγο: «πη παρέβην; τι δ’ έρεξα; τι μοι δέον ουκ ετελέσθη;». Ή να σοβαρετούμε επιτέλους και να ξεκινήσουμε την αυτομεμψία «μη τα αλλότρια αλλά τα οικεία πολυπραγμανώμεν κακά» ας μην ασχολούμαστε με τα ξένα σφάλματα, αλλά με τα δικά μας, μας κανοναρχεί ο ιερός Χρυσόστομος («εις ασάφειαν», ομιλ. Β’, ΕΠΕ 1,380).
Η ΑΛΛΗ ΟΨΙΣ: "Τι κρίμα που απόψεις σαν και αυτή που καταγράφεται παρακάτω, δεν έγιναν έγκαιρα συνείδηση, σε μια κρίσιμη μάζα πολιτών! Ίσως με αυτόν τον τρόπο να είχαμε αποφύγει τα χειρότερα, που δυστυχώς ήρθαν. Τώρα πια είναι ώρα για μετάνοια."
Το ότι ο άνθρωπος είναι προσκολλημένος μόνο σε τούτη τη ζωή δεν χρειάζεται να το αποδείξουμε με λόγια, το βλέπουμε στις επιδιώξεις του. Αλλωστε ό,τι είναι ο καθένας καθορίζεται απ’ αυτό που θέλει. Αυτές οι επιδιώξεις έχουν καθαρά υλιστικό χαρακτήρα κι αυτό, ανάμεσα στα άλλα, φανερώνεται και από την υπερχρέωση των ελληνικών νοικοκυριών σε δάνεια και πιστωτικές κάρτες. Πολλές μάλιστα απ’ αυτές βρίσκονται ήδη στο «κόκκινο», δηλαδή οι κάτοχοί τους δυσκολεύονται πολύ να τις ξεχρεώσουν. Το πλαστικό χρήμα διευκολύνει πολύ τον καταναλωτή να καταναλώνει ολοένα και περισσότερα πράγματα χωρίς να αισθάνεται ότι χάνει χρήματα…
Θα μου επιτρέψετε να σας αναφέρω ένα μικρό απόσπασμα από μία επιστολή που διαβαζόταν κάθε φορά που συνεδρίαζαν οι εκπαιδευτικοί της ειδικής αγωγής σ’ ένα συνέδριο στην Ουαλία. Ήταν μία επιστολή ενός κρατουμένου στο στρατόπεδο Νταχάου.
Σχόλιο ID-ont: Δείτε κατωτέρω μια έρευνα η οποία αποδεικνύει πως σιγά-σιγά ισοπεδώνονται οι συνειδήσεις. Αμβλύνονται οι αντιστάσεις και τα πλέον παράλογα, με την εξοικείωση, φαίνονται φυσιολογικά και καλώς καμωμένα. Αυτός είναι μεγάλος κίνδυνος και όλοι μας πρέπει να λάβουμε τα μέτρα μας μη επιτρέποντας παράνομες και ανήθικες πρακτικές να γίνονται ανεκτές, εκπαιδεύοντας πρώτα από όλους τα παιδιά μας.
Σημαντικός αριθμός εκδοτικών οίκων επιλέγει να χρησιμοποιεί το πολυτονικό σύστημα
Αναρωτιέμαι πόσο άνετα διαβάζουν ένα πολυτονικό κείμενο οι κάτω των 30. Είναι ένα ερώτημα σε ισχύ, καθώς τα κείμενα που κυκλοφορούν με πολυτονικό έχουν αυξητική τάση. Και δεν αναφέρομαι μόνο σε όσους επιλέγουν ακόμη και σε δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης τη γραμματοσειρά με πνεύματα και τόνους, αλλά σε εμπορικούς εκδοτικούς οίκους που τυπώνουν τα βιβλία τους με πολυτονικό. Τίθενται ερωτήματα. Είναι άραγε ζήτημα προσωπικής εμμονής, είναι ζήτημα αντίστασης στη γλωσσική ισοπέδωση, είναι νεύμα στην ιστορική ορθογραφία, είναι απλώς θέμα αισθητικής; Εχει ελπίδα το πολυτονικό να συμπλέει παράλληλα με την επίσημη μονοτονική γραφή ή με τη γλώσσα της γραφειοκρατίας; Για πολλούς θεωρείται εστέτ επιλογή. Για άλλους είναι ένδειξη συντηρητισμού, αλλά υπάρχουν και άλλοι που θεωρούν ότι η επιλογή του πολυτονικού έχει μία εγγενή έννοια ελευθερίας, καθώς αντιλαμβάνεται τη γλώσσα εκτός της γραφειοκρατικής και νομικής διαδικασίας.
Εκ πρώτης όψεως μοιάζει παράδοξο: σε ένα σχολείο που βρίσκεται στην καρδιά της Σίλικον Βάλεϊ και στο οποίο φοιτούν τα παιδιά των εργαζομένων στην Google, την Apple, την Yahoo και άλλων τεχνολογικών κολοσσών, δεν υπάρχει ούτε ένας υπολογιστής, ούτε μια οθόνη. Η χρήση οποιουδήποτε τεχνολογικού γκάτζετ απαγορεύεται στις σχολικές αίθουσες, ενώ οι εκπαιδευτικοί συστήνουν στους μαθητές τους να μην τους χρησιμοποιούν ούτε στο σπίτι.
– Επαναφέρει, ενισχύει και σταθεροποιεί την ενέργεια του σώματος. – Ενισχύει την άμυνα του οργανισμού από την ακτινοβολία (απο κινητά, Η/Υ κτλ.) – Ενισχύει την αποτοξίνωση – Μειώνει τις φλεγμονές – Βελτιώνει την εστίαση και τη συγκέντρωση – Ενισχύει την κυκλοφορία του αίματος
– Βελτιώνει την απορρόφηση των θρεπτικών συστατικών από το αίμα
– Προωθεί την ανανέωση των κυττάρων
– Καταστρέφει ιούς και βακτήρια
– Ενισχύει το ενδοκρινικό σύστημα
– Βοηθά στην προστασία του DNA
– Επιβραδύνει τη διαδικασία της γήρανσης
– Διώχνει την σκόνη και τα νεκρά κύτταρα.
Αυτά υπόσχεται το φαινομενικά απλό βραχιολάκι σιλικόνης με το περίεργο ολόγραμμα στον πυρήνα του. Έχει γίνει ανάρπαστο στην Αμερική, ενώ οι πωλήσεις του έχουν αυξηθεί κατακόρυφα και στην χώρα μας, όπου και πωλείται στα φαρμακεία έναντι του διόλου ευκαταφρόνητου ποσού των 40 ευρώ το κομμάτι.
Τα ιδιωτικά μαιευτήρια των Αθηνών, όπως και άλλοι χώροι υγείας, έχουν καταλήξει τα τελευταία χρόνια σε χώρους προσηλυτισμού. Η παραμονή και οι επισκέψεις σε κάποια ιδιωτικά μαιευτήρια στιγματίζονται από μια συστηματική προσπάθεια διάδοσης ανατολικοθρησκευτικών δοξασιών και πρακτικών.
Δεν σε γνωρίζω προσωπικά, ξέρω όμως αρκετά για την κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι. Από πέρυσι που διορίστηκες στο δημοτικό σχολείο αυτού του χωριού -είναι από τα λίγα που κρατάνε ακόμη- διαπίστωσες πως θα δυσκολευόσουν πολύ με τα έξοδά σου. Ο μισθός σου ψαλιδίστηκε, γεγονός που σε καίει όλο και περισσότερο. Δεν θα συζητήσουμε όμως εδώ για το πόσο επώδυνο και άδικο είναι αυτό. Αν σου γράφω αυτό το γράμμα, είναι για να σου θέσω ανοιχτά ένα άλλο ζήτημα που το θεωρώ εξίσου σοβαρό. Εννοώ τη μετάγγιση της δυσαρέσκειάς σου στους μαθητές.
Προφίλ σε ιστοχώρους κοινωνικής δικτύωσης από το νηπιαγωγείο
Ένα έως δύο στα 10 παιδιά σε ποσοστό 14% των νηπιαγωγείων της χώρας μας έχει ήδη προφίλ σε κάποιον ιστοχώρο κοινωνικής δικτύωσης. Αυτό ανέδειξε κλειστή έρευνα μέσω διαδικτυακού ερωτηματολογίου που πραγματοποίησε η Δράση Ενημέρωσης Saferinternet.gr του Ελληνικού Κέντρου Ασφαλούς Διαδικτύου την περίοδο 10/5/2011 έως 25/9/2011 με αποδέκτες τους εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων εκπαίδευσης, με την πολύτιμη συμβολή και συνεργασία του Πανελλήνιου Σχολικού Δικτύου. Στην έρευνα ανταποκρίθηκαν 2.319 εκπαιδευτικοί από όλη την Ελλάδα. Τα κυριότερα αποτελέσματα της έρευνας σε σχέση με τη χρήση διαδραστικών τεχνολογιών από τους μαθητές είναι τα εξής: Διαβάστε περισσότερα »
Κανείς, πιστεύουμε, δεν μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός ότι η ανθρωπότητα διέρχεται την δυσκολότερη καμπή της Ιστορίας της. Κρίση πολιτική, οικονομική, ιδεολογική, διάσπαση κοινωνική, οικογενειακή και ατομική συνθέτουν την ζοφερή εικόνα της ανθρωπότητος σήμερα. Εικόνα που πληροί όλους μας με τρόμο και απόγνωση. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η μεταπολεμική επικράτηση της καταναλωτικής κουλτούρας και της απελευθερώσεως των ηθών σηματοδότησε μια βαθειά αλλαγή στο σύνολο των συναισθηματικών και πνευματικών δυνάμεων των ανθρώπων. Η αλλαγή αυτή δεν παραμένει απλώς στο οικονομικό ή επικοινωνιακό επίπεδο, αλλά αγγίζει την ποιότητα του χαρακτήρα του ανθρώπου, τις πράξεις και τις πεποιθήσεις του.
Διαφοροποίηση των τρόπων εκδήλωσης στις βόρειες και νότιες χώρες της Ευρώπης
Ο έμμεσος σχολικός εκφοβισμός σε βάρος μαθητών – θυμάτων, που στοχοποιούνται από τους συμμαθητές τους γιατί εμφανίζουν κάποιες ιδιαιτερότητες, είναι διαρκώς παρών και αποτελεί κανόνα της σχολικής ζωής, με σημαντικότερες και πιο επικίνδυνες συνέπειες, ακόμη και από τον άμεσο εκφοβισμό, που μπορεί να εκδηλωθεί μέσα από έναν καβγά ή ξυλοδαρμό. Χαρακτηρίζει δε περισσότερο την εικόνα συμπεριφοράς μαθητών στα σχολεία των χωρών του νότου της Ευρώπης και των Βαλκανίων, από ό,τι των βόρειο-δυτικών κοινωνιών, όπου ο άμεσος εκφοβισμός είναι συχνότερος και εντονότερος, καθώς δεν αποκλείεται να εκδηλώνεται και μέσα από συμμορίες.
Οι διαφορές αυτές οφείλονται στο γεγονός ότι οι κοινωνίες των χωρών του νότου και των Βαλκανίων, διατηρούν ακόμη την παραδοσιακή τους δομή και τις ισχυρές οικογενειακές σχέσεις, σε αντίθεση με τις βόρειες χώρες, όπου παρατηρείται διάρρηξη του οικογενειακού ιστού, απουσία των γονιών από το σπίτι και αποξένωση.
Την χρήση βίας και τις διαφορές συμπεριφοράς των μαθητών στο σχολικό περιβάλλον, επιχειρεί να καταγράψει και να συγκρίνει έρευνα που διενεργείται ταυτόχρονα σε 10 ευρωπαϊκά κράτη (Ελλάδα, Κύπρος, Σλοβενία, Ιταλία, Γαλλία, Βέλγιο, Ρουμανία, FYROM, Βουλγαρία, Γερμανία), από ακαδημαϊκά και εκπαιδευτικά ιδρύματα των χωρών, στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού προγράμματος Daphne III. Στην Ελλάδα, φορείς υλοποίησης είναι το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και το πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, ενώ τα συνολικά αποτελέσματα, πρόκειται να παρουσιαστούν στο τέλος της χρονιάς στην Ιταλία.
Αν «φιλοσοφήσουμε» λίγο τους παραπάνω βαθείς στίχους του ποιήματος του Ουράνη, δεν θα τους βρούμε κραυγή απελπισίας και παραίτησης. Όχι. Επαναλαμβάνουν μια παρόμοια φράση του αρχαίου ιστορικού Πολύβιου, ο οποίος ζει τα χρόνια της Ρωμαιοκρατίας, τότε που ανθούν, όπως και σήμερα, οι Γραικύλοι: «Ει μη ταχέως απολώμεθα ουκ αν εσώθημεν», αν δεν χαθούμε, δεν καταστραφούμε «ταχέως», δεν θα σωθούμε.
… Οι πολιτικοί κακοποίησαν την ιδέα της δημοκρατίας
Η αρνητική εικόνα, η πανθομολογούμενη χρεοκοπία της πολιτικής, η κατακραυγή κατά των Ελλήνων βουλευτών που φτάνει μέχρι την καταδίκη του ίδιου του συστήματος, προέρχεται από το ότι οι ίδιοι κακοποίησαν την ιδέα της αλλαγής και το περιεχόμενο της δημοκρατίας. Παρέλαβαν το 1974 την αυθόρμητη θέληση του λαού να φτιάξει κάτι νέο, κάτι καλύτερο, κάτι ανθρωπινότερο για τη χώρα. Αντί όμως του εξορθολογισμού, του εξευρωπαϊσμού, του εκσυγχρονισμού δημιούργησαν ένα διεφθαρμένο κράτος, μια παράλυτη κρατική μηχανή, μια ισοπεδωμένη κοινωνία, έναν λαό σε ανασφάλεια. Κατέστρεψαν τη συναίνεση του λαού, τη δύναμη της λαϊκής εκπροσώπησης. Ο πολιτικός κόσμος -δημιουργός του πελατειακού κατεστημένου αποδείχτηκε κατώτερος όχι μόνο των προσδοκιών αλλά της αποστολής του! Διαβάστε περισσότερα »
Η αύξηση των περιστατικών κακοποίησης και αμέλειας ανηλίκων, τοποθέτησης μεγάλου αριθμού παιδιών σε κρατική φροντίδα και απόπειρας αυτοκτονιών εφήβων, έχει τη ρίζα του στην αύξηση του αριθμού των μονογονεϊκών οικογενειών, των άγαμων ζευγαριών ή χωρισμένων γονιών, σύμφωνα με πρόσφατη αυστραλιανή έρευνα.
Υπήρξα δύο φορές Υπουργός Παιδείας, το 1989 και το 1990. Εύλογο είναι άρα το υπεύθυνο κάπως ενδιαφέρον μου για τις σπουδαίες αποφάσεις σε θέματα παιδείας. Πληροφορούμαι από δημοσίευμα ότι προγραμματίζεται διδασκαλία ξένης γλώσσας από την πρώτη ήδη τάξη του Δημοτικού, με πρόσφορη έστω μέθοδο για τη δεκτικότητα μαθητών ηλικίας μικρότερης και των δέκα ετών. Ανησυχώ, λοιπόν, μήπως η πρόωρη αυτή διδασκαλία έχει ως αποτέλεσμα όχι το ελπιζόμενο αγαθό της διγλωσσίας, άλλα μάλλον το ελάττωμα της δυσγλωσσίας, και όχι αυτό μόνο. Διαβάστε περισσότερα »
Eξοργίζεσθε με μερικούς συναδέλφους σας οι οποίοι δεν βλέπουν ευμενώς την Κατήχηση στα σχολεία. Και έχετε δίκιο. H οργή σας είναι οργή δικαίου και τέτοια οργή έχει αξία ενώπιον του Θεού. Δεν ωφελεί όμως μονάχα να οργιζόμαστε, αλλά και να πείθουμε. Χρειάζεται ακόμη, να προσευχόμαστε στο Θεό για εκείνους πού από ανοησία εξεγείρονται ενάντια στο νόμο του Θεού στα σχολεία. Να τους ανοίξει ο Θεός τα μάτια και να δουν ότι πριονίζουν το κλαδί πάνω στο όποιο κάθονται. Γιατί πραγματικά, όλη η διαπαιδαγώγηση της χριστιανικής νεολαίας βασίζεται στην ασάλευτη πέτρα της διδαχής του Χριστού.
ΤΟ 38% ΤΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΤΗΣ ΓΗΡΑΙΑΣ ΗΠΕΙΡΟΥ, ΉΤΟΙ 165 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ
Από ψυχικές και νευρολογικές παθήσεις βασανίζονται σχεδόν 165 εκατομμύρια Ευρωπαίοι, ή το 38% του πληθυσμού της Ευρώπης, όπως έδειξε ευρεία έρευνα, που κάλυψε 30 χώρες και αποκαλύπτει με απλά νούμερα πως σχεδόν 4 στους 10 Ευρωπαίους αντιμετωπίζουν προβλήματα όπως κατάθλιψη, έντονο στρες, αϋπνία ή άνοια.
Από ομιλία του εις το κατά Λουκά Ευαγγέλιον της Α’ Κυριακής
Πιστεύουν πολλοί ότι ο πολιτικός άνθρωπος απολαμβάνει τα αγαθά του κόσμου. Ο πολιτικός, λέγουν, γίνεται στον κόσμον αυτόν ευτυχής. Και γίνομαι πολιτικός, όταν… Διαβάστε περισσότερα »
Στό Ευαγγέλιο διαβάζουμε ότι στόν Γολγοθά τήν ώρα τής σταυρώσεως τού Χριστού ένας εκ τών ληστών πού σταυρώθηκε μαζί του είπε στόν Χριστό: «Μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθης εν τή βασιλεία σου» (Λουκ. κγ’, 42). Καί ο Χριστός τόν διαβεβαίωσε ότι εκείνη τήν ημέρα θά εισερχόταν στήν Βασιλεία Του.
Με την αρχή του νέου εκκλησιαστικού έτους και την έναρξη της σχολικής χρονιάς, είναι επιτακτική ανάγκη να σκεφθούμε τα παιδιά μας, κάνοντας αυτοκριτική για τα μεγάλα μας εγκλήματα που έχουν σαν αποτέλεσμα ένα κόσμο-βαμπίρ που ρουφάει με απληστία κάθε νεανική ικμάδα από τις παιδικές ψυχές.
[Με αφορμή την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς…]
Κάθε εποχή έχει τη νοοτροπία της. Κάποιοι επιβάλλουν έναν τρόπο, ανεξαρτήτως πως τελικά οι ιδέες τους λαμβάνουν σάρκα και οστά. Η απόσταση μεταξύ θεωρίας και εφαρμογής μπορεί να γίνει το άλλοθι τόσο του ακραίου όσο και του ρεαλιστή. Σε κάθε περίπτωση όμως, ορισμένοι επιφυλάσσουν για τον εαυτό τους τον ρόλο της άσπιλης συνείδησης της εποχής. Στο μεταξύ, δίνουν τον τόνο, αλλά δεν τους πιάνεις από πουθενά. Κάπως έτσι, μια «προοδευτική» νοοτροπία – «ηγεμονία στο εποικοδόμημα», όπως θα έλεγαν και οι ίδιοι – με κύριο μέλημα στις διακηρύξεις της το δημόσιο σχολείο, κατόρθωσε μέσα σε τριάντα χρόνια να το αφανίσει και να καταστήσει το ιδιωτικό σχολείο, από ανυπόληπτο εκπαιδευτήριο μέχρι τη δεκαετία του ’70, desideratum και συγχρόνως πραγματικότητα της ελληνικής κοινωνίας.
Η κρίση που ταλανίζει την Ευρώπη επιμένουν να διατυμπανίζουν οι εντός και εκτός του συστήματος είναι οικονομική. Κατ’ αυτόν τον τρόπο στρέφουν την προσοχή των πολιτών στο δένδρο με οδυνηρή τη συνέπεια να παραβλέπεται το δάσος. Αυτό βέβαια έχει απλή την ερμηνεία του. Ο Ευρωπαίος, όπως και ο Βορειοαμερικανός έχουν μάθει να ζουν για να καταναλώνουν. Συνεπώς μόνο τη στέρηση της δυνατότητας προς κατανάλωση θεωρούν ως πρόβλημα που τους αγγίζει. Η Ευρώπη νοσεί βαθύτατα και, δυστυχώς, δεν το αντιλαμβάνεται!
Ένα από τα σύγχρονα φαινόμενα της ελληνικής κοινωνίας είναι και η θεωρούμενη ως απαραίτητη φοίτηση σε κάποιο γυμναστήριο. Είναι μια συνήθεια της μέσης αστικής οικογένειας, κάποιο από τα μέλη της, τα νεότερα κυρίως, συχνά και ένας, ή και οι δύο γονείς, να πηγαίνουν γυμναστήριο. Είναι θέμα άσκησης, αλλά και υγείας. Αυτός προφανώς είναι ο κυριότερος λόγος. Δηλαδή κάποιος γιατρός τους σύστησε την άσκηση και τη γυμναστική. Δευτερευόντως, υποσυνείδητα ίσως και αδιάγνωστα, μπορεί να λειτουργεί και μια άλλη αιτία συμπληρωματική, κοινωνικής καταξίωσης και προσωπικής επιβεβαίωσης. Διαβάστε περισσότερα »
Ειδικοί προειδοποιούν ότι η «καλωδίωση» θρέφει μια νέα γενιά με πρόβλημα συγκέντρωσης και προσοχής
Ο αχανής και πολύτιμος σε μεγάλο βαθμό κόσμος του Διαδικτύου, των ηλεκτρονικών παιχνιδιών και των ιστοτόπων κοινωνικής δικτύωσης είναι πλέον κομμάτι της ζωής μας. Ωστόσο, όπως μαρτυρούν όλο και περισσότερα ερευνητικά στοιχεία, ο κόσμος αυτός μπορεί να μετατραπεί σε «μαύρη τρύπα» ικανή να… ρουφήξει και να εξαφανίσει τον νου και την προσωπικότητα, προκαλώντας αλλαγές στον εγκέφαλο και στη συμπεριφορά, η οποία μπορεί να παρουσιάζει ακόμη και αυτιστικά χαρακτηριστικά.
Βρετανική μελέτη έδειξε ότι πάνω από το 33% είναι μόνιμα «γαντζωμένο» στις συσκευές του
Νέα μελέτη της βρετανικής εταιρείας Οfcom έδειξε ότι το 60% των εφήβων και περισσότερο από το 33% των ενηλίκων θεωρούν το κινητό τους φυσική προέκταση του εαυτού τους, αφού το χρησιμοποιούν παντού και χωρίς όρια.
Στη δημοσκόπηση έλαβαν μέρος περισσότεροι από 2.000 ενήλικες καθώς και 500 έφηβοι ηλικίας 12-15 ετών, από τη Βρετανία. Βάσει των αποτελεσμάτων φάνηκε ότι ο εθισμός στα κινητά τηλέφωνα είναι ιδιαίτερα έντονος στις νεαρές αλλά και στις πιο προχωρημένες ηλικίες και μάλιστα έρχεται να… σαρώσει τους καλούς μας τρόπους.
Δήλωση του πρώην υπουργού Υγείας των ΗΠΑ
Τα αποτελέσματα του Εθνικού Κέντρου Εθισμού και κατάχρησης ουσιών στο Πανεπιστήμιο της Κολούμπια, κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου στους γονείς, οι οποίοι θα πρέπει να είναι πιο προσεκτικοί με τα παιδιά τους από εδώ και πέρα. Η έρευνα κατέληξε στο συμπέρασμα πως τα Social Networks, όπως το Facebook και το Twitter, μπορούν να οδηγήσουν τα παιδιά στην κατανάλωση αλκοόλ και τη χρήση ναρκωτικών ουσιών.
Ο ευαγγελιστής Λουκάς, ο οποίος έχει ως κύρια πηγή για τη συγγραφή του ευαγγελίου του την Παναγία, διέσωσε τον διάλογο της Θεοτόκου με την συγγενή της Ελισάβετ, μητέρα του Προδρόμου, στον οποίο διάλογο περιέχεται και η φράση: «Ότι επέβλεψεν επί την ταπείνωσιν της δούλης αυτού. Ιδού γαρ από του νυν μακαριούσι με πάσαι αι γενεαί».
Τουλάχιστον σοκαριστικά είναι τα αποτελέσματα της έρευνας που δημοσίευσε η εφημερίδα «New York Post» σχετικά με το πόσο μας επηρεάζουν τα social networks.Σύμφωνα λοιπόν με την έρευνα αυτή, ιστοσελίδες όπως το Facebook και το Twitter προκαλούν πολύ μεγάλο εθισμό και μάλιστα σε βαθμό που πλησιάζει την εξάρτηση ενός τοξικομανούς από τα ναρκωτικά!
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, θα ήθελα να πω μερικά λόγια στην αγάπη σας για την τραγική και επίπονη κρίση εξαιτίας της οποίας σήμερα πάσχει η Ελλάδα και κάθε Έλληνας ξεχωριστά. Και εγώ, αν και γεννημένος στην Αμερική, αγαπώ και πονάω πάρα πολύ την Ελλάδα μας την οποία επέλεξα από όλες τις άλλες χώρες της γης για ένα πολύ σημαντικό λόγο, τον οποίο μερικοί προκλητικά περιφρονούν και αυτός είναι ο θεϊκός πλούτος της, είναι η ίδια η Ορθοδοξία. Όπως ξέρουμε όλοι, οι οικονομικές λύσεις είναι ανύπαρκτες και μη αποδοτικές, άσχετα με τις λύσεις που δίδει η Ευρώπη σήμερα ή που θα μας προτείνει του χρόνου. Όμως, και το τονίζω αυτό, υπάρχουν πνευματικές λύσεις που άνωθεν έχουν φοβερή δύναμη και μπορούν πολύ εύκολα να μετατρέψουν την πιο απελπιστική κατάσταση σε ένα μέλλον γεμάτο με ελπίδα, αισιοδοξία και χάρη Θεού, αλλά χρειάζονται ταπείνωση, αυτογνωσία και έπειτα μετάνοια για να γίνει αυτό το πανέμορφο όραμα πραγματικότητα.
Η σύγχρονη εποχή θεωρείται αρκετά προοδευμένη και μιλά συνεχώς για δικαιώματα, κατακτήσεις και ελευθερίες. Αρκετοί ψυχολόγοι μιλούν για πλήρη απελευθέρωση των παιδιών, ν’ αφήνονται να κάνουν ό,τι θέλουν, να μην περιορίζονται καθόλου, να μην πιέζονται ποτέ. Έτσι, αν θέλετε το παιδί σας να το καταστρέψετε για πάντα, ακολουθήστε τις εξής οδηγίες:
Οι επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στην καθημερινότητά μας, οι μειώσεις των αποδοχών και οι αυξήσεις των τιμών των προϊόντων αποτελούν μόνιμη επωδό των συζητήσεων που ακούγονται στους χώρους εργασίας και στα σπίτια συγγενών και φίλων. Ακόμη και μετά την κυριακάτικη Θεία Λειτουργία συχνά οι πιστοί εκτρέπονται στην ίδια αυτή συζήτηση αφήνοντας πίσω τους την δοξολογία του αναστάντος Χριστού και γκρινιάζοντας διαρκώς για τις μειώσεις που είχαν στο μισθό ή τη σύνταξή τους και τις δύσκολες μέρες που έρχονται.
Ερευνα δείχνει ότι αναδιοργανώνει τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η μνήμη μας
Οι μηχανές αναζήτησης όπως το Google μάς δίνουν καθημερινά χιλιάδες λύσεις και διευκολύνουν τη ζωή μας. Μήπως όμως παράλληλα αλλάζουν το μαυλό μας; Φαίνεται πως ναι, σύμφωνα με νέα μελέτη η οποία υποστηρίζει ότι το Internet έχει άμεσο αντίκτυπο στον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η μνήμη μας.
Η έρευνα, η οποία είναι η πρώτη η οποία εξετάζει την επίδραση των μηχανών αναζήτησης στην ανθρώπινη μνήμη, διενεργήθηκε από ψυχολόγους των πανεπιστημίων Κολούμπια και Χάρβαρντ καθώς και του Πανεπιστημίου του Γουισκόνσιν.
Τα αποτελέσματά της, που δημοσιεύτηκαν στην επιθεώρηση «Science», υποδηλώνουν ότι ο τρόπος με τον οποίο ο εγκέφαλός μας «αποθηκεύει» τις διάφορες πληροφορίες έχει αλλάξει αισθητά εξ αιτίας της «σιγουριάς» ότι για κάποιες από αυτές θα βρούμε την απάντηση online.
Κάθε απλός πολίτης τής χώρας μας δικαιούται να απορεί για πολλά από αυτά που καθημερινά συμβαίνουν, που χαρακτηρίζουν τον τρόπο τής σκέψης μας και που μαζί με πολλά άλλα μάς οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση. Απορεί κανείς λ.χ. πώς σ΄ αυτή τη χώρα η ιερή σχέση πολίτη και πολιτικού ευτελίστηκε σε σχέση ρουσφετιού, πώς ο φόβος τού πολιτικού κόστους εξέθρεψε την ανευθυνότητα και οδήγησε στη συσσώρευση χρόνιων προβλημάτων, πώς η ίδρυση πανεπιστημιακών και τεχνολογικών ιδρυμάτων για τοπικιστικούς λόγους ανήχθη σε μοχλό μιας ανύπαρκτης ανάπτυξης, πώς η ιδιωτική, ιδίως, τηλεόραση (που ξεκίνησε ως «ελεύθερη»!) εξελίχθηκε σε πεδίο ανταγωνιστικών οικονομικών συμφερόντων και άσκησης πολιτικών πιέσεων εις βάρος τελικά των πολιτών που αγωνίστηκαν να δημιουργηθεί. Απορίες, απορίες… Θα σταθώ σε μερικά ενδεικτικά απορητικά ψήγματα.
Κάθε κρίσιμη ιστορική περίσταση απευθύνει ένα πλήθος ερωτημάτων προς την κοινωνία, η οποία καλείται να επιλέξει με ποια από αυτά τα απορήματα επιθυμεί να διαλεχθεί. Τούτη ακριβώς η επιλογή αποκαλύπτει σε μεγάλο βαθμό τις προθέσεις της κοινωνίας, ίσως και την ποιότητά της. Η κρίση που εμφανίστηκε στην Ελλάδα τον τελευταίο καιρό (κρίση που όμως κυοφορείται, όπως όλα μαρτυρούν, εδώ και δεκαετίες) κατέθεσε κι αυτή τα δικά της εγγενή ερωτήματα. Από αυτά εκείνο που διακρίνεται, εκείνο που έχει κατακλύσει τις εφημερίδες, τους τηλεοπτικούς μας δέκτες και τις καθημερινές μας συζητήσεις, δεν είναι άλλο, από το ποιός ευθύνεται για την σημερινή κατάσταση.
Σε τούτη την διερεύνηση, οι θεσμοί, οι πολιτικοί, οι κερδοσκόποι, οι δημόσιοι λειτουργοί (μαζί με αυτούς κι άλλοι πολλοί) προβάλλουν ως ένοχοι, έναντι μιας αθώας «κοινωνίας των πολιτών», η οποία καταγγέλλει τους «φταίχτες», για να διαλαλήσει στους πάντες, πως εκείνη δεν φέρει καμία ευθύνη για την καταστροφή. Οι αβίαστες απαντήσεις δεν μοιάζουν ικανές να αποκρύψουν όμως, τα κοινά μας κρίματα.
– Η καλλιέργεια φορολογικής συνείδησης είναι ζητούμενο από όλους τους Έλληνες πολίτες.
– Η φοροκλοπή, η φοροδιαφυγή, η φοροαποφυγή συνιστούν οικονομικό έγκλημα με σοβαρές επιπτώσεις στο κοινωνικό σύνολο.
– Συνέπεια της παράνομης πρακτικής της μη έκδοσης ή/και μη λήψης αποδείξεων, είναι να αδυνατεί το κράτος να εισπράξει τα έσοδα που έχει ανάγκη προκειμένου να ασκήσει δίκαιη κοινωνική και φορολογική πολιτική.
Η ελληνική νεολαία σήμερα μπορεί να έχει διάφορα τρωτά. Να φοβάται τον πολύ μόχθο, να αδιαφορεί για ουσιαστικά θέματα, να απορρίπτει δίχως έρευνα σοβαρά νοήματα, να παρασύρεται εύκολα από επιπόλαιες ιδέες. Από την άλλη όμως διατηρεί μεγάλη δίψα για την αλήθεια, μια αναζήτηση για τη γνησιότητα, έχει καλές ευαισθησίες, έναν ωραίο αυθορμητισμό, ευφυία, αυταπάρνηση και ανθρωπιά.
Όλοι παρακολουθούμε μέ προβληματισμό καί σκεπτικισμό, αμηχανία καί πόνο τά όσα γίνονται τά τελευταία χρόνια στήν Πατρίδα μας, σχετικά μέ τήν λεγόμενη οικονομική κρίση. Γράφω «λεγόμενη» γιατί στήν ουσία η κρίση είναι βαθύτερη, είναι κρίση αξιών, προτύπων, πολιτισμού, πνευματικής υποδομής πολλών Ελλήνων.
Τα παιδιά γίνονται σταδιακά πιο αδύναμα, λιγότερο μυώδη και πιο ανίκανα να εκτελέσουν γυμναστικές ασκήσεις και γενικότερα σωματικές δραστηριότητες σε σχέση με τα παιδιά των προηγούμενων γενεών. Γι’ αυτό φταίει κυρίως η σύγχρονη online ζωή και ειδικότερα το γεγονός ότι τα βιντεο-παιγνίδια, οι υπολογιστές και τα κινητά έχουν αντικαταστήσει τις υπαίθριες και φυσικές δραστηριότητες, σύμφωνα με μια νέα βρετανική επιστημονική έρευνα.
Στις 14 Ιουνίου του 1964, μία εβδομάδα αφότου κατέθεσε τη διπλωματική του εργασία, ο π. Σεραφείμ Ρόουζ έγραψε στους γονείς του αυτό το γράμμα με σκοπό να τους εξηγήσει τους λόγους για το σχέδιό του.
Ήμουν πολύ τυχερή στήν ζωή μου, πού γνώρισα τίς δυό γιαγιάδες μου, τίς μητέρες καί τών δυό γονιών μου. Μ’ αγαπούσαν πολύ καί μέ συμβούλευαν συνέχεια χωρίς νά αντιλαμβάνομαι τότε πόσο σοφές ήταν οι κουβέντες τους. Κουβέντες διδάγματα πού καθημερινά σχεδόν σκουντουφλάνε στό υποσυνείδητό μου, προσπαθώντας νά κάνουν θόρυβο γιά νά τούς δώσω σημασία. Νά με ταρακουνήσουν, νά μέ ξυπνήσουν. Νά μήν ξεχάσω όσα οι «αγράμματες» εκείνες γυναίκες μέ δίδαξαν. Εκτός από τίς συνηθισμένες συμβουλές (πού δίνουν όλες οι γιαγιάδες στά εγγόνια τους), μέ μάθαιναν πρώτα απ’ όλα πώς νά είμαι καλή νοικοκυρά. Πώς νά ανοίγω φύλλα γιά πίτα, πώς νά φτιάχνω ψωμί, νά διαλέγω τίς φακές κλπ. Μέ μάθαιναν όμως καί πώς νά αυτοσυντηρούμαι γιά νά μήν έχω κανέναν ανάγκη, όπως έκαναν κι εκείνες. Πώς, δηλαδή, νά καλλιεργώ διάφορα λαχανικά στόν κήπο, νά αρμέγω τήν κατσίκα, νά περιποιούμαι τίς κότες, τά κουνέλια, νά πλέκω, πώς νά στοιβάζω ξύλα στό τζάκι γιά καλύτερη φωτιά καί όλες αυτές τίς δουλειές πού γιά εκείνες ήταν δεδομένο ότι έπρεπε κάθε κορίτσι νά ξέρη. Απαραιτήτως! Ανάμεσα στ’ άλλα έβρισκα επίσης πάρα πολύ ενδιαφέρουσες τίς γνώσεις τους γιά διάφορα θαυματουργά γιατροσόφια, χρησιμοποιώντας υλικά από τήν φύση, όπως χαμομήλι, σκόρδο, τσουκνίδα, κρεμμύδι, λεμόνι κ.ά., πού επιβαλλόταν νά τά γνωρίζουν γιατί δέν υπήρχαν στήν εποχή τους φαρμακεία. Οι «παλιοί» ήξεραν πάντα τί νά πιούν, όταν είχαν πονόλαιμο, πονόκοιλο, τί νά βάζουν πάνω σέ μιά πληγή, αλλά καί πώς νά βγάλουν έναν δύσκολο λεκέ από τά ρούχα χρησιμοποιώντας π.χ. ξύδι ή χυμό ντομάτας, καθώς καί πώς νά φτιάχνουν αλισίβα από στάχτη, τό καλύτερο απορρυπαντικό ρούχων. Ό,τι χρειάζονταν γιά τήν διαβίωσή τους τό έφτιαχναν μόνες τους.
Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η έγκυρη και σύγχρονη ενημέρωση πάνω στις ιατρικά δεδομένα που αφορούν στην ομοφυλοφιλία. H «ιατρικοποίηση» της ομοφυλοφιλίας πριν τα μέσα του 20ου αιώνα αντιπροσώπευε μία προσπάθεια απομάκρυνσης του στίγματος της ανηθικότητας και επανένταξης των ομοφυλοφίλων στην κοινωνία, μέσω θεραπείας. Από την δεκαετία του 1980, η ομοφυλοφιλία σταδιακά «αποιατρικοποιήθηκε», καθώς ο χαρακτηρισμός της ως «νόσου» θεωρήθηκε από τα ομοφυλοφιλικά κινήματα ως νέο στίγμα. Η διεθνής σύγχρονη προσπάθεια νομιμοποίησης της ομοφυλοφιλίας ως φυσιολογικής πρακτικής δεν βασίζεται σε επιστημονικά ιατρικά δεδομένα, αλλά σε «φιλοσοφικά-κοινωνικά» δεδομένα και ισχυρές πολιτικές πιέσεις.
Τα αποτελέσματα της θεώρησης της ομοφυλοφιλίας ως φυσιολογικής και ισότιμης συμπεριφοράς και η νομοθέτηση πρακτικών όπως ο «γάμος» μεταξύ ομοφυλοφίλων και η δυνατότητα υιοθέτησης παιδιών μπορεί να έχουν σοβαρές συνέπειες στην δομή της κοινωνίας και στις ανθρώπινες σχέσεις. Διαβάστε περισσότερα »
Τα βασανιστήρια ως σωματική κάκωση και άσκηση βίας απαγορεύονται στα δημοκρατικά καθεστώτα, όπως τουλάχιστον «γράφουν τα χαρτιά» και οι διακηρύξεις, όμως δεν έχουν εκλείψει. Απλώς αναπροσαρμόστηκαν, εκσυγχρονίστηκαν οι μέθοδοι βασανισμού. Την παραδοσιακή τεχνική των σωματικών πόνων διαδέχτηκε η τεχνολογία που λιανίζει το μυαλό, συντρίβει τη σκέψη και, κυρίως, ελέγχει τη συνείδηση. Οι σημερινοί βασανιστές δεν είναι τα παγερά καθάρματα του παρελθόντος, επαγγελματίες σαδιστές, κτηνάνθρωποι που ποδοπατούσαν και κατακρεουργούσαν κορμιά, αλλά «υπερειδικοί» που εξουθενώνουν και υποτάσσουν ψυχές. Τα σατανικά εργαλεία και μέσα των βασανιστηρίων δεν είναι πια τα μαστίγια, τα κνούτα και τα ηλεκτρόδια, αλλά η τηλεοπτική εικόνα, το καθημερινό βασανιστήριο κατατρομοκράτησης των πολιτών για αλλαγή ή προσαρμογή της συμπεριφοράς τους, για την πειθήνια υπακοή σε μνημόνια, για την αποκοίμηση έως αναισθησίας των αντανακλαστικών τους, για την δολοφονία των ιδεών, για το αλυσόδεμα, εντέλει, της σκέψης και την κατάλυση της διαφωνίας και τους αντίλογου. Μια συναφής παραπομπή. Στο εξαιρετικό ο «Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος» του Άλντους Χάξλεϋ, στον πρόλογο, διαβάζουμε μια προφητική σύγκριση μεταξύ του έργου του Χάξλεϋ και του περίφημου «1984» του Όργουελ. Διαβάστε περισσότερα »
Μεγάλη συζήτηση γίνεται εσχάτως στην ελληνική κοινωνία ακόμα και μέσα στην εκπαιδευτική κοινότητα των Θεολόγων όσον αφορά στο περιεχόμενο του μαθήματος των Θρησκευτικών και τον τρόπο της διδασκαλίας του. Γίνεται λόγος για μείωση των ωρών διδασκαλίας, την μετατροπή του σε επιλεγόμενο, ακόμα και σε κατάργηση του (από ορισμένες, ευτυχώς, μειοψηφίες). Ως προς το περιεχόμενο του ζητείται η αλλαγή τού προσανατολισμού σε Θρησκειολογικό, ανθρωπιστικό ή κοινωνιολογικό, χωρίς σαφή Ορθόδοξο προσανατολισμό. Το ίδιο το μάθημα χαρακτηρίζεται ως ομολογιακό, αμιγώς κατηχητικό, ενώ μερικοί κάνουν λόγο ακόμα και για «προσηλυτισμό». Νομίζουμε ότι για κάθε ένα χαρακτηρισμό πρέπει να γίνει ιδιαίτερη αναφορά κατατείνοντας στην άποψη ότι τελικώς το μάθημα πρέπει να είναι ομολογιακό, με στοιχεία θρησκειολογίας, χωρίς ποτέ να χάνει τον Ορθόδοξο προσανατολισμό του:
Το σκοτάδι, ως συνέπεια της πτώσεως του ανθρώπου, δεν βγάζει ποτέ στο φως. Το φως διαλύει το σκοτάδι, διότι το σκοτάδι είναι ανυπόστατο, δεν έχει ουσία. Υπάρχει όμως μία περίπτωσις την οποία πανσόφως εκμεταλλεύεται ο παντουργός Θεός για το καλό μας, βγάζοντας και από το κακό καλό, από το σκοτάδι φως. Πώς; Δια της μετανοίας. Βλέπω την κακία μου, την αμαρτία μου, μετανοώ, κλαίω, θρηνώ, οδηγούμαι στον Θεόν, αναλαμβάνω τις ευθύνες μου, νήφω, καρτερώ, και μέσα μου καλλιεργείται ο καινούργιος άνθρωπος που βγαίνει από την μετάνοια. Αρα, το καλό δεν βγαίνει από το κακό, αλλά από την μετά-νοια, που είναι άλλος νούς, ο νους που τον παρέχει ο Θεός μέσα στην καρδιά. Διαβάστε περισσότερα »
Οι διακοπές, η ηρεμία των πασχαλινών ημερών, προσφέρονται και για την ενασχόληση με την σχεδόν λησμονημένη σήμερα τέχνη της ανάγνωσης. Κάποια βιβλία, τα οποία, επειδή μας εκύκλωσαν, αι του βίου μας ζάλαι και μέριμναι, δεν πρόλαβαν να ξεφυλλιστούν, αποσπώνται από το ράφι της βιβλιοθήκης και….άρχεται η απόλαυση της μελέτης.
Συζήτηση με αφορμή το 16σέλιδο αφιέρωμα της «Π+13» για τα ΝΑΤΟϊκά βιβλία
Ποικίλες συζητήσεις προκάλεσε το 16σέλιδο αφιέρωμα της «Π+13» για τα ΝΑΤΟϊκά βιβλία που… άλλαξαν τα φώτα της Ιστορίας και όλα όσα γράφτηκαν για την Ελλάδα και τα Βαλκάνια με τα λεφτά των ΗΠΑ και της Γερμανίας. Πολλές οι παρατηρήσεις και τα τηλεφωνήματα για ένα τόσο σημαντικό θέμα. Η εφημερίδα μας, συνεχίζοντας τη συζήτηση για το ζήτημα αυτό, δημοσιεύει σήμερα ένα κείμενο του πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Δ. Μεταλληνού, ομότιμου καθηγητή της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, για τις προσπάθειες να ξαναγραφτεί η Ιστορία, με την υπόμνηση ότι οι σελίδες μας είναι ανοικτές σε κάθε άποψη.
Όταν είδε ο Θεός, τον κόσμο, που δημιούργησε, είδε ότι είναι καλός και μάλιστα, όταν τον είδε μετά τη δημουργία του ανθρώπου, ο κόσμος ήταν “καλός λίαν”, πολύ ωραίος.
Μέσα στα “λίαν καλά” της δημιουργίας, ασφαλώς και η γονική λειτουργία των ανθρώπων. Κι επειδή η θέα του καλού κόσμου του Θεού κινεί τον άνθρωπο στη δοξολογία του Θεού, η δωρεά αυτή του Θεού στον άνθρωπο να γίνεται γονιός είναι αιτία χαράς, ισόβιας χαράς, δηλαδή ευτυχίας. Διαβάστε περισσότερα »
«Μη με διαβάζετε, όταν δεν πήγατε τουλάχιστον μια φορά στην Αποκαθήλωση». Ν. Καρούζος
Η Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα. Και ονομάζεται Μεγάλη όχι γιατί είναι μεγαλύτερη ή έχει περισσότερες μέρες, αλλά «επειδή μεγάλα ημίν γέγονεν εν αυτή παρά του Δεσπότου κατορθώματα», λέει ο ιερός Χρυσόστομος. Όλη η ποίηση του Χριστιανισμού και όλη η δόξα της Ορθοδοξίας, από αυτή την εβδομάδα πηγάζουν.
Μεγάλη Εβδομάδα της χαρμολύπης, του χαροποιού πένθους, τέτοιους εκπληκτικούς γλωσσικούς ακροβατισμούς, μόνο η ελληνική λαλιά μπορεί να συνταιριάσει. Πώς να το εξηγήσεις το «χαροποιόν πένθος»; Αυτό μόνο βιώνεται διά της πίστεως. «Τα μέγιστα διά της πίστεως ου δια λογισμών κατορθούνται», θα πει ο Μέγας Βασίλειος.
Εισήγησις εις την Διημερίδα της ΠΕΘ. 12–13 Μαρτίου 2011
Ζούμε σε μια εποχή σύγχυσης εξαιτίας της παρατηρούμενης ανάμειξης ιδεολογιών, βιοθεωριών, τυποποιημένων οραμάτων, εμπορευματοποιημένων πολιτικών σχημάτων και ποικίλων ευρημάτων της καλούμενης μετανεωτερικότητας. Παρά τις βαρύγδουπες διακηρύξεις για την αξία του ανθρώπινου προσώπου και το δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής, αόρατα πολυεθνικά πολιτικά και πολιτιστικά σχήματα λειτουργούν ως ισοπεδωτικός οδοστρωτήρας πάνω σε ανθρώπους και στα προϊόντα του πολιτισμού. Τον τελευταίο μάλιστα καιρό φαίνεται να είναι γεγονός, πως η καλούμενη οικονομική κρίση είναι πρωτίστως κρίση κοινωνική και θεσμική, κρίση αξιών και πως είναι εμφανής η συρρίκνωση στους ανθρώπους της πίστης, της ελπίδας, της αγάπης…
Όλα τα παραπάνω, σε συνδυασμό με την κοινή διαπίστωση πως ιδιαίτερα σήμερα ισχύει αυτό, που ο Αγιος Κοσμάς ο Αιτωλός επισήμανε για την εποχή του, τονίζοντας με έμφαση πως «αγρίεψε το Γένος μας», ασφαλώς όχι απὸ την αμάθεια, αλλά λόγω απουσίας Παιδείας, και πως, κατα τον Αγιο Κοσμά, «εγινήκαμεν ως τα θηρία»[1], θέτουν επί τάπητος το παρατηρούμενο στην Πατρίδα μας έλλειμμα Παιδείας. Έτσι, επειδή πριν από λίγο καιρὸ ακούγαμε από επίσημα χείλη πως όλα είναι θέμα Παιδείας, πιστεύω πως καθίσταται αναγκαία η διερεύνηση των ακόλουθων ερωτημάτων: Απαρτίζεται, και σε ποιο βαθμό, η σημερινή ελληνική εκπαίδευση από παιδαγωγούντα – προσωποκεντρικά σχολεία και σχολές, στα οποία κεντρική θέση έχει η, κατά τον Αγιο Μέγα Βασίλειο, «ωφέλιμος παιδεία», η οποία βρίσκεται στον αντίποδα «της ανοήτου και βλαβεράς»[2]; Μήπως, άραγε, διεξάγεται στον τόπο μας ένας πολυμέτωπος κρυφός καί, παράλληλα, δόλιος πόλεμος εναντίον της ωφέλιμης Παιδείας;
Με αφορμή τον εορτασμό της Ημέρας Ασφαλούς Διαδικτύου (ιντερνέτ) διαπιστώνω ότι μια αχλή μυστηρίου συνεχίζει να περιβάλλει τον κόσμο των κομπιούτερ και της ψηφιακής τεχνολογίας στην οποία στηρίζεται το διαδίκτυο (Ιντερνέτ) δημιουργώντας για τους αδαείς και κάποιες μαγικές διαστάσεις. Στην κοινωνιολογία της γνώσης διαπιστώνεται και με το ιντερνέτ ότι συμβαίνει με κάθε άλλη μορφή ραγδαίας υπέρβασης των συνόρων της ανθρώπινης γνώσης. Δηλαδή, τεχνογνωσία και τεχνολογία εξελίσσονται πολύ πιο γρήγορα από την αναγκαία παράλληλη εξέλιξη των πλαισίων ηθικής και δεοντολογίας για να ελεγχθεί η ροή και η χρήση του πλούτου των πληροφοριών που παρέχει το διαδίκτυο. Υπάρχουν κίνδυνοι που σχετίζονται με το ιντερνέτ που αφορούν στα αυταρχικά καθεστώτα, άλλοι αφορούν σε παιδιά και άλλοι που αφορούν ώριμα στην ηλικία άτομα που υποφέρουν από μοναξιά!
Καθώς φυλλομετρούσα την έκδοση του Μορφωτικού Ιδρύματος της ΕΣΗΕΑ με τον τίτλο «Ο Παπαδιαμάντης μας» έφθασα σε μια σελίδα με τον παραπάνω τίτλο.
Ήταν ένα άρθρο του πρωτοπόρου δημοσιογράφου και συγγραφέα στην εφημερίδα «Ακρόπολις» στα τέλη του 19ου αιώνα. Ανάμεσα σε άλλα έγραφε: «Και τι πταίει η γλαυξ, η θρηνούσα επί ερειπίων; Πταίουν οι πλάσαντες τα ερείπια. Και τα ερείπια τα έπλασαν οι ανίκανοι κυβερνήται της Ελλάδος». Και συνεχίζει παρακάτω με την ίδια αιχμηρή γλώσσα:
Δυστυχώς η ανησυχία μερικών είναι που απειλείται, η απληστία τους και όχι ότι πεινούν. Ο ατομισμός, ο εγωισμός και το συμφέρον δεν αφήνουν πολλούς να δουν τα πράγματα καλά.
Δεν νομίζω ότι υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι ημέρες που βιώνουμε, παγκοσμίως, είναι εξόχως αποκαλυπτικές. Καθένας, με βάση τα φιλοσοφικά ή/ και θρησκευτικά του «πιστεύω», δίνει τη δική του εξήγηση γι΄ αυτό. Θα ήταν όμως σαν να εθελοτυφλεί κάποιος αν ταυτοχρόνως δεν ήταν σε θέση να διαπιστώσει ότι στη μικρή αυτή γωνιά του πλανήτη μας, στη χώρα μας, είμαστε επίσης στα πρόθυρα μιας κοινωνικής εξεγέρσεως… Η κοινωνία βράζει. Και αλίμονο αν δεν προλάβουν να ανοίξουν ασφαλιστικές δικλίδες και τιναχθεί το καπάκι… Διότι, τότε, η συνέχεια θα είναι απρόβλεπτη και οι συνέπειες ανεξέλεγκτες… Δεν χρειάζονται αποδείξεις για του λόγου το ασφαλές. Το διαισθανόμεθα όλοι όσοι παροικούμε την Ιερουσαλήμ… Το πιάνει κανείς στον αέρα…
Η ταχύτητα στις μέρες μας, φίλοι, είναι πλέον το παν. Κάθε δε ανακάλυψη ή και αντικείμενο και μέσο είναι χρήσιμο, αν είναι ενταγμένο σ’ αυτή την κατεύθυνση. Δεν είναι τυχαίο, που είπαν την εποχή μας, «εποχή της ταχύτητας». Όλα κινούνται γρήγορα, όλα πραγματοποιούνται πολύ γρήγορα, όλα υπάρχουν για το γρήγορα, όλα έγιναν κατεπείγοντα! Κι όλα σ’ ένα κατατείνουν: Στο πως θα γίνονται τα πάντα με… υπερβολική ταχύτητα πια! Και μέσα σ’ αυτή τη διαδικασία, τρέχουμε όλοι, αποκτήσαμε μόνιμο άγχος, προσπεράσαμε την οικογένειά μας, εγκαταλείψαμε τον συνάνθρωπό μας, παραβλέψαμε την ψυχή μας, χάσαμε την ποιότητα, την ουσία και την αξία της ζωής. Όλα τώρα έγιναν «φαστ». Με φανταχτερά χρώματα, έντονο θόρυβο, κοσμοπολιτισμό και… τίποτα! Ας το δούμε…
Ενώ η εποχή μας χαρακτηρίζεται από την υπεραφθονία και την υπερκατανάλωση -η οικονομική κρίση έβαλε λίγο φρένο-, την υψηλή τεχνολογία, την πρόοδο της επιστήμης, τις πολλές ανέσεις και υλικές απολαύσεις, παρατηρείται σοβαρή έξαρση ψυχολογικών προβλημάτων, βλέπει κανείς γκρίζα πρόσωπα, νευρικά, ταραγμένα, φοβισμένα, αγχωμένα, θλιμμένα και στεναχωρημένα.
Εγώ έχω καθαρή και διάφανη ζωή. Δεν έχω να φοβηθώ τίποτα. Ας με παρακολουθεί όποιος θέλει!
Ισχυρισμοί όπως ο ανωτέρω ακούγονται συχνά από ανθρώπους που δεν έχουν συνειδητοποιήσει τους κινδύνους που κρύβει η Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση και το κλειδί της η Κάρτα του Πολίτη. Με το κατωτέρω κείμενο καταγράφουμε αυτές τις θέσεις που έχουμε συναντήσει σε συζητήσεις που κάνουμε και παρουσιάζουμε τις απόψεις μας.
Όταν το 1988 κυκλοφόρησε το βιβλίο «Το χρονικό του χρόνου» (“Α Brief History Of Time”) του Stephen Hawking, κανείς δεν µπορούσε να φανταστεί την τεράστια κυκλοφορία που θα είχε. Έξι εκατοµµύρια αντίτυπα πωλήσεις, εννέα εκατοµµύρια συνολικά σε κυκλοφορία. Είναι γεγονός ότι η επιστηµονική δραστηριότητα του Hawking, παρά τη βαριά του µυοπάθεια, προκαλεί µεγάλη εντύπωση. Δύσκολα ὅµως αυτό θα εξηγούσε την πώληση έξι εκατοµµυρίων αντιτύπων ενός επιστηµονικού βιβλίου που, παρά την εκλαΐκευσή του, είναι αρκετά δυσνόητο (το πιο διαδεδοµένο και λιγότερο διαβασµένο επιστηµονικό βιβλίο, είπαν µερικοί!). Η εµπορική επιτυχία αποδίδεται από πολλοὺς στις αναφορές του συγγραφέα στον Θεό. Εάν το βιβλίο δεν περιείχε µεταφυσικές προεκτάσεις, ελάχιστοι θα το αγόραζαν. «Ο Θεός εκτόξευσε το βιβλίο του Hawking στην λίστα των bestsellers» παρατήρησε αρθρογράφος της «Guardian». Διαβάστε περισσότερα »
Καθηµερινό φαινόµενο οι κλήσεις – SOS στη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήµατος
Ο Νίκος, ο Γιώργος κι ο Πάνος απείλησαν να βάλουν τέρµα στη ζωή τους όταν έχασαν πόντους στο παιχνίδι που έπαιζαν στο Ιντερνετ. Ο Γιάννης είχε ήδη προσπαθήσει µια φορά να αυτοκτονήσει µε χάπια όταν το παιχνίδι τον «απέβαλε» για 2 ώρες και ετοιµαζόταν να επαναλάβει την απόπειρα µε ακόµη περισσότερα χάπια όταν για δεύτερη φορά βρέθηκε εκτός παιχνιδιού. Τα δύο τελευταία χρόνια η ∆ίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήµατος έχει καταφέρει να εντοπίσει έξι εφήβους και νέους ηλικίας από 13 έως 22 ετών που απείλησαν να βάλουν τέρµα στη ζωή τους επειδή µαράθηκαν τα διαδικτυακά τους φυτά, έχασαν το εικονικό τους ξίφος ή άδειασε το ηλεκτρονικό τους θησαυροφυλάκιο. «Για πολλούς ανθρώπους τα διαδικτυακά παιχνίδια ρόλων αποτελούν τρόπο ζωής. Τα συναισθήµατα και η ψυχολογία τους αλλάζουν αναλόγως µε την εξέλιξη του παιχνιδιού. Ορισµένοι από αυτούς φτάνουν στο σηµείο να επιθυµούν ακόµη και να βάλουν τέρµα στη ζωή τους αν χάσουν κάποιους πόντους ή χάσουν ένα αντικείµενο του χαρακτήρα τους στο παιχνίδι», λέει στα «ΝΕΑ» ο προϊστάµενος της υποδιεύθυνσης ∆ίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήµατος, Μάνος Σφακιανάκης. Διαβάστε περισσότερα »
«Αρχοντος αρετήν… το εκ φαύλης σπουδαίαν (πόλιν) παρασκευάσαι»
Μέσα στην πολιτική ομίχλη που βαραίνει τον ελληνικό ουρανό και δημιουργεί κλίμα αβεβαιότητας και απαισιοδοξίας, η καρδιά και η σκέψη αναζητά φωτεινές ακτίνες αλήθειας και ελπίδας μέσα στην Ιερή μας Παράδοση, μέσα στον αγιοπατερικό λόγο. Το ηγεμονικό πνεύμα του Μεγάλου Φωτίου (810-893μ.Χ.), οικουμενικού διδασκάλου και Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως – η ιερή του μνήμη τιμάται στις 6 Φεβρουαρίου – διαβλέπει πως η άσκηση της εξουσίας είναι αποτελεσματική και σωτήρια μόνο όταν είναι ενάρετη. Η Πατριαρχεία του συνδέεται με τον εκχριστιανισμό των Σλάβων. Καρπός αυτού του έργου ήταν η βάπτιση του ηγεμόνα της Βουλγαρίας Βόρι, ο οποίος έλαβε το χριστιανικό όνομα Μιχαήλ. Σ’ αυτόν που αποκαλεί «ευγενές και γνήσιο γέννημα των πνευματικών του ωδίνων» απευθύνει, με ιδιαίτερη πατρική αγάπη, ο Πατριάρχης Φώτιος, παραινετική επιστολή για την άσκηση θεοφιλούς και επιτυχημένης ηγεμονίας. Μια σταχυολόγηση των συμβουλών του Αγίου από την επιστολή του αυτή μπορεί να οδηγήσει σε μια αναλογική και γόνιμη σύγκριση με το σημερινό τρόπο άσκησης της εξουσίας στην ελληνική πραγματικότητα, που αλγεί από τα πολυποίκιλα πλήγματα μιας απαξιωμένης πολιτικής τακτικής, και συγχρόνως να δώσει απαντήσεις στα αμείλικτα και πολυώνυμα γιατί. Διαβάστε περισσότερα »
Κύριε Διευθυντά, … Παρακολουθούσα τις προάλλες στο τηλεοπτικό κανάλι του ΣΚΑΪ την, υποτίθεται, σατιρική εκπομπή ΕΛΛΗΝΟΦΡΕΝΕΙΑ. Τι αστείο, αλήθεια, το θέαμα της σημαίαςαναρτημένης ανάποδα. Ολότελα ξεκαρδιστικό. Στηνπραγματικότητα θλιβερό, για τον εμπνευστή του και τον υπεύθυνο που το ενέκρινε. Τηλεφώνησα στο σταθμό σας για να διαμαρτυρηθώ, αλλά βρέθηκα αντιμέτωπος με έναν νεαρό που θεώρησε πρέπον να με χλευάσει, μη γνωρίζονταςότι για εκείνον και τους συνομηλίκους του άφησατοαριστερό μου πόδι στο Τεπελένι, τον Ιανουάριο του 1941. Διαβάστε περισσότερα »
Μαιευτήρια σαμποτάρουν τον μητρικό θηλασμό και προωθούν συγκεκριμένες μάρκες βρεφικού γάλακτος. Το «πάρτι» με τις εταιρείες γάλακτος, όπως αποκάλυψε έρευνα της Εθνικής Επιτροπής Θηλασμού και του Ινστιτούτου Υγείας του Παιδιού, συνεχίζεται, αφού μαιευτικές κλινικές έχουν αναλάβει την προώθηση των προϊόντων τους με τη μορφή δώρων προς τις μητέρες. Εφτά στις δέκα μητέρες (67%) φεύγουν από το μαιευτήριο με μια συνταγή «για να υπάρχει στο σπίτι σε περίπτωση που χρειαστεί», ακόμη κι όταν θηλάζουν στο μαιευτήριο και τουλάχιστον μία στις τρεις (36%) με δείγματα σε σκόνη κατά παράβαση της νομοθεσίας. Ετσι εξηγείται γιατί έχουμε εντυπωσιακά μικρά ποσοστά μητρικού θηλασμού. Παρ’ ότι οι περισσότερες Ελληνίδες έχουν διάθεση να θηλάσουν, στον έκτο μήνα θηλάζει αποκλειστικά μόλις το 0,9% έναντι 12% στις ΗΠΑ.
Η φωτογραφία που διένειμε το Associated Press δείχνει ένα αγοράκι να παίζει μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή. Θα πει κάποιος: Τί πιο συνηθισμένη παράσταση σήμερα για τη Δύση; Ωστόσο, αυτό γίνεται υπό την καθοδήγηση της παιδοψυχολόγου και ο παίκτης-θεραπευόμενος φοράει ένα κράνος με το σύνθημα «play attention», παίξε προσοχή, παίξε συγκέντρωση!
Το υποψιαζόμασταν τόσα χρόνια, το φοβόμασταν, το λέγαμε και το γράφαμε και εμείς της Ευθύνης και πλείστοι άλλοι. Αλλά, για τους μεν «προοδόπληκτους» ήμαστε κινδυνολόγοι, αντιδραστικοί και τα όμοια -κατά τη στερεότυπη, δηλαδή αβασάνιστη, αντίδραση και φρασεολογία- όλοι όσοι εκφράζαμε τέτοιες ανησυχίες, για τους δε «προγονόπληκτους» η κριτική ήταν ήπια, αφού οι επιπτώσεις θα είναι σωστός «εφιάλτης», «αρμαγεδδών» και ποιος ξέρει τι άλλο… Διαβάστε περισσότερα »
Ένα ρήμα που είχε, απροσδόκητα, πολύ υψηλά ποσοστά χρήσης τις μέρες της κρίσης του Δεκεμβρίου 2008 ήταν το ρήμα "αφουγκράζομαι" και η προτρεπτική υποτακτική να αφουγκραστούμε τα παιδιά. Να σημαίνει κάτι άραγε τούτη η λεξιλογική και συντακτική επιλογή; Νομίζω πως όσοι την έκαναν εννοούσαν ή υπονοούσαν ότι τα παιδιά έχουν μέσα τους την αλήθεια, είτε την εκφράζουν καθαρά είτε την ψελλίζουν αδέξια, και αν στήσουμε προσεκτικά το αυτί μας θα την ακούσουμε, θα τη συλλάβουμε.
Τα παιδιά τα ξέρουν όλα, έτσι κι αλλιώς όπως έλεγε και εκείνο το δημοφιλές τραγουδάκι, και δεν απομένει σε μας τους ενήλικους παρά να τα ακούσουμε με προσοχή δηλαδή να τα αφουγκραστούμε. Εν τέλει, τα παιδιά είναι αθώα, τίμια, ειλικρινή σοφά. Ας ενωτισθούμε τη μυστική φωνή τους.
Ένα άλλο ρήμα ωστόσο που δεν ακούστηκε διόλου και που θα ακούγεται στο εξής όλο και λιγότερο, ανήκει σχεδόν στις απαγορευμένες λέξεις είναι το ρήμα διδάσκω. Όταν όμως μια κοινωνία αφουγκράζεται τα παιδιά μα δεν τα διδάσκει, σημαίνει απλούστατα και τραγικότατα ότι δεν έχει τίποτε να τους πει δεν έχει κάτι να τους παραδώσει.
Ένα γνωστό ανέκδοτο από τη ζωή του Μεγάλου Ναπολέοντα επανέρχεται επίμονα στη σκέψη μου, κάθε φορά που διαβάζω τις νέες (;), ανακυκλούμενες, επανειλημμένες και, πάντως, τελικώς ατελέσφορες προθέσεις από τον εκάστοτε Υπουργό Παιδείας της χώρας μας, σχετικά με το εκπαιδευτικό μας σύστημα και, κυρίως, με τη θλιβερή κατάσταση που επικρατεί στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά μας Ιδρύματα. Διαβάστε περισσότερα »
Λάβρα κατά των σελίδων κοινωνικής δικτύωσης εμφανίζεται η καθηγήτρια Σέρι Τερκλ στο βιβλίο της «Μόνοι μαζί»
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ.
Το Facebook μάς τρελαίνει… Αυτό ισχυρίζεται κορυφαία κοινωνιολόγος στις ΗΠΑ, ενώνοντας τη φωνή της με πλειάδα ειδικών που λένε ότι τα sites κοινωνικής δικτύωσης δεν συνδέουν τους ανθρώπους – αντιθέτως, τους απομονώνουν από την πραγματικότητα προκαλώντας κάτι σαν σύγχρονη τρέλα στον ψυχισμό τους.
Και εφέτος στα σχολεία και τα ΑΕΙ θα εορτασθεί -αλλού ουσιαστικά και αλλού τυπικά- η 30ή Ιανουαρίου ως ημέρα μνήμης των Τριών Ιεραρχών, προστατών της ελληνικής παιδείας. Και μέσα σε περίοδο πολύπλευρης κρίσης είναι φυσικό να αναρωτηθούμε: Ποια παιδεία πρότειναν ο Μέγας Βασίλειος, ο Γρηγόριος ο Θεολόγος και ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος; Και κατ’ επέκτασιν: Ποια παιδεία θέλουμε σήμερα; Μία παιδεία με ανθρωπιστικό, ελληνορθόδοξο και ηθοπλαστικό περιεχόμενο ή μία απλή κατάρτιση υποψηφίων στελεχών πολυεθνικών εταιριών που θα διδάσκονται υποχρεωτικά μόνον τα αγγλικά και τη γυμναστική κατά τα σχέδια του νέου Λυκείου;
Είχαμε τη σοφία και την πνίξαμε στη γνώση, είχαμε τη γνώση και χαθήκαμε στην πληροφορία. (Thomas S. Eliot)
Ο σύγχρονος άνθρωπος έχει απεριόριστη πρόσβαση σε κάθε είδους πληροφορία: Ειδήσεις στα ραδιόφωνα κάθε μία ώρα, συνεχής ενημέρωση ιστοσελίδων και blogs, τουλάχιστον τρία δελτία ειδήσεων στους τηλεοπτικούς σταθμούς, μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, updates στο Facebook.
Όσοι επιμένουν να πιστεύουν στην αστρολογία, ίσως θα έπρεπε τουλάχιστον να αλλάξουν γνώμη για το ζώδιο στο οποίο ανήκουν: τα ωροσκόπια υπολογίζονται με βάση τη θέση του ζωδιακού κύκλου όπως ήταν πριν από 2.000 χρόνια, όχι όπως είναι σήμερα.
Χτύπησε, φαίνεται, φλέβα χρυσού το σημείωμά μου «Δώρα από το παρελθόν», («Το Βήμα», 2.1.2011). Οι παιδαγωγικές αναμνήσεις της συγγραφέως Αθηνάς Κακούρη, που άντλησα από το τελευταίο βιβλίο της «Με τα χέρια σταυρωμένα», είχαν απροσδόκητη υποστηρικτική απήχηση. Το πώς διαπαιδαγωγούντο τα παιδιά στο παρελθόν από γονείς και δασκάλους σε σύγκριση με το τραγικά ρηχό και ισοπεδωτικό σήμερα, εξηγεί εν πολλοίς και τα αδιέξοδα της οικονομίας της χώρας μας και της εν διαλύσει κοινωνίας μας. Αλλά ας μιλήσουν καλύτερα μερικά αποσπάσματα από τα σχετικά μηνύματα που έλαβα:
Δημοσιεύσαμε την προηγούμενη εβδομάδα τον «πρώτο τόμο του σχολικού τσελεμεντέ». Τα υλικά παρασκευής του αντλήθηκαν από τα βιβλία Γλώσσας των τριών πρώτων τάξεων του Δημοτικού Σχολείου. Στο παρόν άρθρο θα καταγράψουμε το εδεσματολόγιο, τις συνταγές μαγειρικής των υπολοίπων τάξεων του Δημοτικού καθώς και του Γυμνασίου. Γράμματα πολλά μπορεί να μην μαθαίνουν οι μαθητές, αλλά είναι σίγουρο ότι περατώνοντας την εννιάχρονη υποχρεωτική, κατά το Σύνταγμα, εκπαίδευση, θα γνωρίζουν επαρκώς τα μυστικά της κουζίνας και τη περιποίηση της δέσποινας κοιλίας τους. Λέγαμε παλιότερα ότι η Εκπαίδευση εγκατέλειψε την ψυχή του παιδιού και στράφηκε μονομερώς στον εγκέφαλό του, για να θεραπεύσει τις ανάγκες του κράτους, της βιομηχανίας και των επιχειρήσεων. Τώρα με την κρίση και την τρομακτική ανεργία εγκαταλείπει την χρησιμοθηρική της αποστολή και στρέφεται στο στομάχι του μαθητή για να θεραπεύσει τις ανάγκες του σώματός του. Εκπαίδευση, δηλαδή, σαρκολατρική, ηδονοθηρική. Αποστολή πια του εκπαιδευτικού δεν είναι να μεταδίδει γνώσεις και ήθος – αυτά είναι μισητά πράγματα- αλλά να μεταβληθεί σε «βοηθό μάθησης» σε «εμψυχωτή ομάδας της τάξης» σ’ ένα είδος «σεφ», αρχιμάγειρα. Για το «Νέο Σχολείο» προτιμότερη είναι η διδαχή μιας συνταγής για «μακαρόνια με κιμά», παρά το απόσπασμα από τον «Επιτάφιο» του Περικλή, ο ύμνος στην δημοκρατία, που περιείχαν τα παλαιότερα βιβλία. «Ώρα με την ώρα μακραίνουμε απ’ όλα όσα θα μπορούσαν να μας γνωρίσουν τον αληθινό εαυτό μας. Κόβουμε τις ίδιες μας τις ρίζες ή προδίδουμε την ιστορική μας μνήμη. Αγνοούμε την αλήθεια του αρχαίου ρητού: Γένοιο οίος έσσι μαθών ή, όπως με άλλα λόγια την εξέφρασε ο Χριστός: Ουκ έχουσιν ρίζαν εν εαυτοίς αλλά πρόσκαιροι εισίν…». (Δ. Πικιώνης).
Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι η Χώρα μας διέρχεται περίοδο γενικευμένης παρακμής σε όλες τις εκφάνσεις του δημοσίου βίου, που επηρεάζει καταλυτικά και την προσωπική ζωή των πολιτών. Η αιτία της γενικευμένης αυτής παρακμής αποδίδεται εν πολλοίς – και ομολογουμένως όχι αβάσιμα – στους πολιτικούς και εν γένει στην αήθεια της διαχειρίσεως της πολιτικής εξουσίας από τους ασκούντες αυτήν. Διεφθαρμένοι πολιτικοί διέφθειραν τη Χώρα, τους θεσμούς και τους πολίτες της, λέγεται συχνάκις και κατ᾿ επανάληψιν. Και οι πολίτες απηυδησμένοι και απογοητευμένοι από την διάψευση των προσδοκιών τους από τους πολιτικούς γυρίζουν την πλάτη στους πολιτικούς και την πολιτική. Τα φαινόμενα της ιδιώτευσης, της απαξίωσης της πολιτικής, της αδιαφορίας για τα κοινά και της πολιτικής απάθειας γενικεύονται και κυριαρχούν στην ελληνική κοινωνία. Το γεγονός ότι οι πολιτικοί φέρουν μεγάλο μέρος -ίσως το μεγαλύτερο- της ευθύνης για την τωρινή γενικευμένη παρακμή είναι αναντίρρητο και πανθομολογούμενο. Όμως θεωρώ -και τούτο αποτελεί το σκοπό που γράφω αυτό το σημείωμα- ότι εξίσου μεγάλη ευθύνη φέρει και ο ελληνικός λαός. Ίσως-ίσως μάλιστα, αν μη μεγαλύτερη, τουλάχιστον καθοριστικότερη είναι η ευθύνη του Ελληνικού Λαού.
«Με τόσο μαγείρεμα που πέφτει στα κανάλια, με τόσα φαγητά που παρασκευάζονται θα μπορούσαν να τραφούν τα μισά λιμοκτονούντα παιδιά της γης». Κάπου το διάβασα. Είναι αλήθεια. Νυχθημερόν συνταγές μαγειρικής.. «Αρχή και ρίζα παντός αγαθού η της γαστρός ηδονή». Τα λόγια του Επίκουρου… επικουρούν την διαπίστωση. Τα δε βιβλία μαγειρικής πετυχαίνουν επίδοση κυκλοφοριακή που δεν την έχουν αξιωθεί κορυφαία έργα της λογοτεχνίας μας. Απίθανες τηλεοπτικές σουσούδες και «παλιμπαιδίζοντα» γραΐδια, τηλεμαγειρεύοντας την επωνυμία τους έφτιαξαν τεράστιες περιουσίες. Γιατί; «Γιατί οι άνθρωποι καταντήσανε σαν τα άδεια κανάτια, και προσπαθούν να γεμίσουν τον εαυτό τους, ρίχνοντας μέσω ένα σωρό σκουπίδια, μπάλες, εκθέσεις με τερατουργήματα, ομιλίες και αερολογίες, καλλιστεία, που μετριέται η ομορφιά με τη μεζούρα, καρνάβαλους ηλίθιους, συλλόγους λογής – λογής με γεύματα και με σοβαρές συζητήσεις για το ίσκιο του γαϊδάρου…», γράφει ο Φώτης Κόντογλου στα «Μυστικά Άνθη» του. Προσθέστε σήμερα στην εποχή της απόλυτης τηλεοπτικής ξεφτίλας και του έσχατου κρετινισμού τα παρδαλοειδή αρσενοθήλεα «που μας κρατούν συντροφιά το μεσημέρι», τα φτηνά και γελοία σκύβαλα, οι τουρκοσαπουνόπερες της κακιάς ώρας – για να συνηθίσουμε την επί θύραις νεοοθωμανοκρατία- και λοιπά κοπροθεάματα που αποχαυνώνουν έτι περαιτέρω τα «άδεια κανάτια». Σαβούρα καθημερινή που αλέθει ψυχές, εμφιαλώνει μυαλά και μαγαρίζει αθωότητες.
Στά θαλασσινά τα μέρη ρίχνουνε τον Σταυρό, ύστερ’ από τη Λειτουργία των Θεοφανίων. Έτσι τον ρίχνανε καί στην πατρίδα μου, κ’ ήτανε ένα θέαμα έμορφο και παράξενο.
Οι σύγχρονες παιδαγωγικές θεωρίες θέλουν τους γονείς να είναι φίλοι με τα παιδιά από τη βρεφική ακόμα ηλικία, να κατεβαίνουν στο επίπεδο των παιδιών για να τα προσεγγίζουν καλύτερα, να μην τα μαλώνουν για να μην τους δημιουργούν ψυχικά τραύματα και γενικότερα προτείνεται μία ελευθερία και χαλάρωση στην πειθαρχία των παιδιών για να αισθάνονται ελεύθερα και όχι καταπιεσμένα. Διαβάστε περισσότερα »
Σύμφωνα με έρευνα του Οικονομικού Πανεπιστημίου, εμφανίζει ραγδαία ανάπτυξη, προκαλώντας εκατοντάδες δράματα
Φίλος -συγγενής φίλου σωστότερα- αντιμετωπίζει πρόβλημα παθολογικής εξάρτησης από τον τζόγο. Για χρόνια το ’σκαγε από τις βάρδιες στη δουλειά για να χωθεί στις παράνομες λέσχες της γειτονιάς του, να «ακουμπήσει» το μηνιάτικο. Αργότερα, τη δόση του δανείου, το αυτοκίνητό του – έφτασε να υποθηκεύσει το ίδιο του το σπίτι για τα «φρουτάκια». Η κινητοποίηση της οικογένειάς του -είχε γυναίκα και παιδί και γερούς και αγέρωχους τους δύο του γονείς- τον βοήθησε να απεξαρτηθεί από το πάθος του. Τουλάχιστον προσωρινά. Η υποτροπή έγινε τον περασμένο Μάιο. «Πώς να παλέψεις όταν έχεις τον εχθρό μέσα στο ίδιο σου το σπίτι;» λέει σήμερα η κουρασμένη μάνα. «Ο ηλεκτρονικός τζόγος είναι ένας Γολιάθ και μεις δεν αντέχουμε πια».
Μπορεί στα άχρηστα «περιοδικά ποικίλης ύλης», τα κατ’ ευφημισμόν βιβλία γλώσσας του Δημοτικού, ο Μέγας Βασίλειος «να απλώνει τη μπουγάδα του και να κρεμά το μακρύ του σώβρακο» (Γλώσσα Δ΄ δημοτικού, β΄ τεύχος, σελ. 52) ή, σύμφωνα, με το κρανιοκενούς εμπνεύσεως εύρημα του «περιοδικού» της Ε΄ Δημοτικού, να επιδίδεται σε μαγικά πράγματα, όπως, για παράδειγμα, να συγκεντρώνει, εν είδει χαλκομανίας, έλατα στο κόκκινο παλτό του. (Γλώσσα Ε΄ Δημοτικού, β΄ τεύχος, σελ. 30-31), όμως στα βιβλία των ιερών γραμμάτων της Εκκλησίας μας, διαβάζουμε γιατί είναι, ο Βασίλειος ο Μέγας, φωστήρ της Οικουμένης.
Φθάσαμε στο σημείο όσα προ 30ετίας και κάτι εθεωρούντο ευνόητα, να θεωρούνται σήμερα ακατανόητα, διότι όσα διδάσκονται τα παιδιά στο σχολείο, λόγω αλλεπαλλήλων εκπαιδευτικών αβελτηριών, είναι κατά το πλείστον ανόητα. Ο Αϊνστάινείχε πει ότι παιδεία είναι αυτό που μας μένει όταν ξεχάσουμε όλα όσα μάθαμε στο σχολείο. Δηλαδή, η ευαισθησία, η καλλιεργημένη φαντασία και κυρίως η γύμναση του νοός, που μαθαίνει το παιδί όχι με τι, αλλά πως να σκέπτεται. Σήμερα αυτό που μένει στα παιδιά όταν φεύγουν από το σχολείο αλλά και όταν μένουν σ’ αυτό είναι μια απέχθεια, με τις ελάχιστες φυσικά τιμητικές εξαιρέσεις. Διότι το σχολείο σκοτώνει ό,τι ωραιότερο και ό,τι ιερώτερο τα παιδιά έχουν μέσα τους. Διαβάστε περισσότερα »
Τα Χριστούγεννα, τα Φώτα, η Πρωτοχρονιά, κι άλλες γιορτές, για πολλούς ανθρώπους δεν είναι καθόλου γιορτές και χαρούμενες μέρες, αλλά μέρες που φέρνουνε θλίψη και δοκιμασία. Δοκιμάζονται οι ψυχές εκείνων που δεν είναι σε θέση να χαρούνε, σε καιρό που οι άλλοι χαίρουνται. Παρεκτός από τους ανθρώπους που είναι πικραμένοι από τις συμφορές της ζωής, τους χαροκαμένους, τους αρρώστους, οι περισσότερο, πικραμένοι, είναι εκείνοι που τους στενεύει η ανάγκη να γίνουνε τούτες τις χαρμόσυνες μέρες ζητιάνοι, διακονιαρέοι. Πολλοί απ’ αυτούς μπορεί να μη δίνουνε σημασία στη δική τους ευτυχία, μα γίνουνται ζητιάνοι για να δώσουνε τη χαρά στα παιδιά τους και στ’ άλλα πρόσωπα που κρέμουνται απ’ αυτούς. Οι τέτοιοι κρυφοκλαίνε από το παράπονό τους κι’ αυτοί είναι οι πιο μεγάλοι μάρτυρες, που καταπίνουνε την πίκρα τους μέρα νύχτα, σαν το πικροβότανο.
Η Ελληνική Κυβέρνηση προτίθεται να θέσει σε εφαρμογή στη χώρα μας τη χρήση της Κάρτας του Πολίτη (ΚΠ), με σκοπό τη βελτίωση των παρεχομένων υπηρεσιών του Κράτους για τον Πολίτη, και, ενδεχομένως, για τις οικονομικές συναλλαγές Τραπεζών, τις ιδιωτικές συναλλαγές κλπ. Η ΚΠ θα ομοιάζει με τις κάρτες ανάληψης μετρητών με ηλεκτρονικό μικροτσίπ, αλλά θα περιέχει συγκεντρωμένη πληροφορία με τα στοιχεία «ταυτότητας» του πολίτη. Ταυτόχρονα η ηλεκτρονική ταυτοποίηση θα δίνει την δυνατότητα πρόσβασης, σε συνδυασμό με την Κάρτα Συναλλαγών, σε τεράστια πληροφορία για κάθε κίνηση και πτυχή της ζωής του πολίτη.
Ας μου επιτραπεί ο ενικός, αλλά δίνουν και οι προσωπικές εμπειρίες ερεθίσματα για σκέψεις. Πήγα, λοιπόν, την περασμένη Κυριακή με την τετράχρονη κόρη μου να δούμε μια πολυδιαφημισμένη -και αδιανόητα ακριβή- παιδική παράσταση. Ημουν χαρούμενη όχι μόνο για τη χαρά της κόρης μου, αλλά γιατί όπως και να το κάνεις, τέτοιες μέρες σαν αυτές που περνάμε, οι ενήλικοι έχουν ίσως και μεγαλύτερη ανάγκη από τα παιδιά τους για ένα παιχνιδιάρικο διάλειμμα από τη μαυρίλα της εποχής.
Η είδηση είναι τραγική και σοκάρει. Ένα εκατομμύριο παιδιά στις ΗΠΑ λαμβάνουν αντιψυχωτικά φάρμακα.
One Million Kids On Anti-psychotics.
Αυτός είναι ο τίτλος άρθρου της Suzan Rosenthal Καναδής παιδιάτρου, συγγραφέως και μαχητικής ακτιβίστριας, που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα Dissidentvoise.org. στις 25.9.2010 και αναδημοσιεύθηκε σε ελληνικά ιστολογία και εφημερίδες στις 29.9.2010. Διαβάστε περισσότερα »
Μου τηλεφωνούν νέοι και μεγάλοι άνθρωποι, που φθάνουν στο σημείο ακόμη και να κλαίνε γιατί χάνουν ξαφνικά την εργασία τους. Η λύπη, η στενοχώρια, το άγχος τούς οδηγούν κάποτε και στην κατάθλιψη. Ορισμένοι θεωρούν ότι προέρχεται από παθολογικά αίτια, άλλοι από έπαρση, μεγαλομανία, τελειομανία ή διάφορες φοβίες. Πρόκειται για μια κουραστική κατάσταση αιθάλης, λογισμών, συννεφιασμένης καρδιάς, στενόχωρης διαθέσεως, μελανής κηλίδος και σκιάς. Η κατάθλιψη είναι γνωστό νόσημα με συνεχώς αυξητική τάση στον δυτικό κόσμο.
Πείτε μου αν το κάνετε αυτό: αρχίζετε να περπατάτε κάπου, βγάζετε το smartphone, τσεκάρετε τα e-mail, το Facebook και το Twitter, ξαναβάζετε το κινητό στην τσέπη σας, το ξαναβγάζετε ένα λεπτό αργότερα και επαναλαμβάνετε.
Εγώ το κάνω αυτό, όπως και πολλοί άλλοι. Αν συνδυάσουμε αυτή την έλλειψη αυτοελέγχου με τις όλο και συχνότερες «ενημερώσεις» (ή αλλιώς, updates), το αποτέλεσμα είναι μια ανώφελη περίσπαση. Γιατί όλες αυτές οι «ενημερώσεις» δεν είναι πληροφόρηση. Αντί για την Εποχή της Πληροφορίας, ζούμε στην Εποχή της Φλυαρίας.
«Αντιγράφουν» τους καθηγητές τους, το θέλουν οι γονείς για έλεγχο ή είναι απλώς μόδα;
Μια ματιά στο περιεχόμενο της σχολικής τσάντας μαθητών Γυμνασίου και Λυκείου ίσως μας οδηγήσει στη διαπίστωση απουσίας… μολυβιών και τετραδίων, κινητού τηλεφώνου όμως ποτέ! Από τους μαθητές που έχουν αποκτήσει κινητό τηλέφωνο σχεδόν κανείς δεν εφαρμόζει σήμερα τον Νόμο του 2006 ο οποίος απαγορεύει τη χρήση του σε σχολικό χώρο. Στα διαλείμματα, μηνύματα, παιχνίδια, «σερφάρισμα» στο Ιnternet αποτελούν την πραγματικότητα που προβληματίζει. Είναι αλήθεια ότι η χρήση κινητών τηλεφώνων από τους νέους και οι παρενέργειές της αποτελούν «γκρίζα» ζώνη για τη διεθνή επιστημονική κοινότητα. Πολλές φορές μάλιστα εμφανίζονται συσκευές ακόμη και στα χέρια μαθητών του Δημοτικού. Την ίδια στιγμή η χρήση του κινητού ως φωτογραφική μηχανή ή κάμερα έχει ξεσηκώσει σάλο και στην Ελλάδα. Στο φως του Διαδικτύου «αναδύθηκαν» στιγμές που χαρακτηρίζονται πορνογραφικές ή ακόμη έχουν χρησιμοποιηθεί για εκδικητικούς σκοπούς ή για εκβιασμό. Είναι πάντως γνωστό ότι η φωτογράφιση, η βιντεοσκόπηση και η ηχογράφηση μαθητών ή καθηγητών χωρίς τη σχετική συγκατάθεσή τους αποτελούν ποινικό αδίκημα.
Κρίση. Μικρή λέξη, δισύλλαβη, η οποία κρύβει στο κέλυφος της τρομακτική και τρομερή δύναμη. Οι περισσότεροι εννοούμε υλική κατάρρευση και οικονομική χρεοκοπία. Όμως μιας υλικής κατάρρευσης προηγείται μια πνευματική ήττα.
Βρισκόμαστε σέ μιά φάση κατευθυνόμενης διάλυσης. Βλέπουμε όλο καί πιό συχνά νά διαβάλλεται καί νά αμφισβητήται κάθε τι πού συντελεί στήν συνοχή τής κοινωνίας μας, στήν υπέρβαση τών μικροτήτων μας, στήν διατήρηση τής ανθρωπιάς μας στόν καθημερινό βίο.
Η διαπίστωση αυτή δέν είναι σύμπτωμα τής αρκετά διαδεδομένης συνωμοσιολογικής νόσου, η οποία όσους προσβάλλει τούς κάνει νά βλέπουν ακόμη καί στό φώς τό σκοτάδι. Είναι περιγραφή τής ορατής πραγματικότητας, η οποία προβάλλεται, κάποιες φορές, μέ προκλητική επιθετικότητα από τίς στήλες μεγάλων εφημερίδων.
«Πάλιν Ηρωδιάς μαίνεται, πάλιν ταράσσεται», έχεις την εντύπωση πως όλοι αυτοί, οι «δια βίου» αμαθείς και κενόσπουδοι, τίποτε άλλο δεν σκέφτονται παρά μόνο πως θα αποκεφαλίσουν «ό,τι παλαιόν, εγχώριον και ελληνικόν» απόμεινε στην πολύπαθη Παιδεία. Διαβάστε περισσότερα »
Η Ματίνα ήταν φιλόλογος σε δημόσιο γυμνάσιο, σε μια μέση, μάλλον υποβαθμισμένη περιοχή της Αθήνας. Oπως πολλοί άλλοι συνάδελφοί της, σηκωνόταν κάθε πρωί για να ασκήσει το λειτούργημά της, με αγωνία και έγνοια για το μάθημα, έριχνε μάλιστα και μια τελευταία ματιά στο βιβλίο πίνοντας τον πρωινό καφέ της. Τα βράδια και οι μέρες της δεν θα τροφοδοτούσαν ποτέ ένα δημοσιογραφικό αφήγημα, δελτίο ειδήσεων ή στήλη περιοδικού. Ηταν ένας μέσος, κανονικά εργαζόμενος, έντιμος άνθρωπος, με υψηλό αίσθημα ευθύνης, ευαισθητοποιημένος κοινωνικά, με σταθερές απόψεις για τον κλάδο της και τις εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις, τις οποίες απόψεις υπερασπιζόταν με σθένος. Ηταν ήσυχη, απόλυτα νομοταγής, εντελώς ξένη στο μοντέλο «τα λεφτά τα φάγαμε όλοι μαζί». Ενας συνεπής, δοτικός δημόσιος λειτουργός, με μόνη απασχόληση το σχολείο, χωρίς αφορολόγητα επιπλέον ιδιαίτερα μαθήματα, που έβλεπε τον μισθό του να συρρικνώνεται, κάποιους συναδέλφους της να αγκομαχούν και κάποιους όχι. Ηταν μέλος μιας ανώνυμης, ευσυνείδητης, αξιοπρεπούς, προβληματισμένης –όχι προβληματικής– κοινότητας (δεν έχει καταμετρηθεί και ούτε πρόκειται να καταμετρηθεί ποτέ), που αποτελεί τη στέρεη ραχοκοκαλιά κάθε κοινωνίας.
Παρακολουθούμε εδώ και πολύ καιρό, όπως όλοι οι συνάδελφοι άλλωστε, τις εξελίξεις στο μάθημα των θρησκευτικών, τη σχετική συζήτηση γύρω από τα ζητήματα που έχουν προκύψει, τις διάφορες απόψεις που κατά καιρούς διατυπώνονται από πολλούς, καθώς και την όποια πολεμική αναπτύσσεται εναντίον του συγκεκριμένου διδακτικού αντικειμένου. Στο παρόν άρθρο δεν πρόκειται να αναφερθούμε στους πολέμιους του μαθήματος, καθώς, σύμφωνα με τη γνώμη μας, δεν έχουν μόνο αυτοί μερίδιο ευθύνης για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει, σήμερα, η διδασκαλία του μαθήματος στα σχολεία μας. Σκοπός μας είναι να γίνει αφορμή για μια γόνιμη αυτοκριτική στο χώρο των θεολόγων, εκπαιδευτικών ή μη, διότι φαίνεται να φέρουν και αυτοί σημαντικό ποσοστό ευθύνης για τη συνεχή και κλιμακούμενη απαξίωση του μαθήματος, όσο και αν αυτό ακούγεται περίεργο ή αντιφατικό.
Με τη συνέντευξή της στην Κυριακάτικη ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ της 30.5.2010 η κ. Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ έβαλε τα πράγματα στη θέση τους. Το Βυζάντιο, είπε, ήταν μεν πολυεθνικό, αλλά μονοπολιτισμικό, είχε μόνο τον ελληνικό πολιτισμό. Έτσι η διαπρεπής βυζαντινολόγος μάς έδωσε και το μυστικό της επιβιώσεως ενός κράτους επί 1100 χρόνια. Τα μονοπολιτισμικά κράτη έχουν μέλλον, τα πολυπολιτισμικά διαλύονται είτε ειρηνικά είτε με τη βία των όπλων. Θυμηθείτε την περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας, παρατηρήστε τα διαλυτικά φαινόμενα στα Σκόπια (μουσουλμάνοι Αλβανοί κατά Χριστιανών Σλάβων), ακόμη και στο Βέλγιο (οι Ολλανδόφωνοι Φλαμανδοί θέλουν να αποσχισθούν από τους γαλλόφωνους Βαλλόνους). Μπορεί μία κοινωνία σήμερα να αντέξει ένα συγκεκριμένο –όχι απεριόριστο- αριθμό μεταναστών από άλλες χώρες, αλλά πρέπει να τους ενσωματώνει σε ένα και μοναδικό πολιτιστικό πρότυπο. Ο μονοπολιτισμός σώζει τις κοινωνίες, διατηρεί τις ισορροπίες και απομακρύνει τη διάσπαση και την γκετοποίηση. Διαβάστε περισσότερα »
Διάλεξα αυτή την παράδοξη φράση σαν τίτλο, διότι δια μέσου της παραδοξότητάς της μπορεί να εμβάλλει σε σκέψεις. Διότι μπορεί να προκαλέσει έναν αναστοχασμό δραστηριοτήτων του παρελθόντος, που είχαν ποιότητα, πουαγαπήθηκαν αλλά πουόμως εκδιώχθηκαν από την οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα μέσα από διάφορες διαδικασίες. Μια από αυτές τις διαδικασίες ήταν και η «εκσυγχρονιστική»: Διαβάστε περισσότερα »
"Στην ουσία της, η εν Ελλάδι οικονομική κρίση δεν είναι παρά η κρίση εκείνης της νοοτροπίας η οποία είχε καταξιώσει ως «ζωή» τη «μαγκιά»: Της νοοτροπίας ότι προκύπτει απλό να γίνει ένα άτομο ή μια κοινωνία οικονομικά επιτυχημένη – αρκεί μοναχά να καταστεί ηθικά… ασυνείδητη". Διαβάστε περισσότερα »
«Εσύ που πήρες την απόφαση να γίνεις δάσκαλος, έτσι κι έτσι έχεις δώσει, ως τώρα, πολλές εξετάσεις. Θυμήσου, προτού ν’ αρχίσεις την δουλειά σου, να κάμεις και μια τελευταία εξέταση, όχι μπροστά σε επιτροπές και καθηγητές, παρά μονάχος, ολομόναχος με τον εαυτό σου. Ρίξε μια ματιά στην ψυχή σου και κοίταξε: Καίει εκεί μέσα άσβηστη κι ασάλευτη η λαχτάρα για τον άνθρωπο; Τότε πάει καλά κι ευλογημένη η απόφασή σου. Αν όμως βρεις πως όλος ο πόθος σου είναι πότε να ελευθερωθείς απ’ αυτόν και συλλογίζεσαι μόνον πως και πότε θα πλουτίσεις, τότε άλλαξε το ταχύτερο απόφαση, εν όσω είσαι ακόμη νέος, γιατί βρίσκεσαι σε στραβό δρόμο. Ό,τι ελπίζεις, δεν θα σου το φέρει το επάγγελμά σου. Κι ο ίδιος το βλέπεις, η Πολιτεία δεν είναι γενναία στους μισθούς της… Αν όμως η ψυχή σου μοιάζει κάπως με την ψυχή της Μάνας, που κι όταν το γεννήσει το παιδί εξακολουθεί, με την αδιάκοπη τρεμούλα και λαχτάρα, ολοένα να το δημιουργεί και να το φτιάχνει, τότε να είσαι βέβαιος, πως δεν θα γκρεμισθείς από τα ύψη, που ανέβασες τον εαυτό σου με την απόφασή σου να γίνεις δάσκαλος και τη ζωή σου θα περάσεις ανθρωπινά… Σαν την ψυχή της Μάνας πρέπει κι η δική σου ψυχή να είναι υπό αδιάκοπη λαχτάρα φλογισμένη. Τότε πήγαινε με θάρρος μπροστά, αλλιώς γύρισε πίσω, επειδή η ζωή σου θα είναι πάντα δυστυχισμένη». Διαβάστε περισσότερα »
Ο όρος «καταναλωτική κοινωνία», που συχνά συμπληρώνεται ή εναλλάσσεται με τον όρο «κοινωνία της αφθονίας», καθιερώθηκε για να προσδιορίσει τη μεταβιομηχανική κοινωνία, στην οποία η απόκτηση υλικών αγαθών, κυρίως αναλώσιμων, που ικανοποιούν αποκλειστικά τις αισθήσεις του ανθρώπου -όπως είναι, για παράδειγμα, τα είδη ρουχισμού, διατροφής και ψυχαγωγίας – προβάλλεται ως αξία , σχεδόν εξ ίσου σημαντική με την αξία της ίδιας της ζωής. Οι πολίτες αυτής της κοινωνίας χαρακτηρίζονται ως καταναλωτές, στους οποίους, η αντίστοιχη καταιγιστική και συνεχής διαφήμιση των προϊόντων αυτών, καταλήγει στο να επιφέρει μια πειθαναγκαστική πλύση του εγκεφάλου τους, που τελικώς αλλοιώνει την κρίση τους τόσο, ώστε να μεταφράζουν αδιακρίτως όλες τις επιθυμίες τους σε ανάγκες. Διαβάστε περισσότερα »
Την ώρα που η τεχνολογία επιτρέπει μαζική εισβολή σε κάθε πτυχή της ιδιωτικής μας ζωής, καθώς μεταβαίνουμε σε πολύπλοκα τεχνικά συστήματα επικοινωνίας, η συζήτηση για το πώς θα συνδυάζονται στο μέλλον οι έννοιες «ασφάλεια» και «ιδιωτικότητα» γίνεται όλο και πιο επίκαιρη.
Έρευνα του Χάρβαρντ για την online συμπεριφορά των ανηλίκων
Την απουσία «ηθικών φραγμών» στους νέους την ώρα που «σερφάρουν» στο Ίντερνετ κατέδειξε έρευνα του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ που μελέτησε τις ηθικές ευαισθησίες της «ψηφιακής γενιάς».
«Τα παιδιά καλούνται πάλι να επικοινωνήσουν μεταξύ τους και με την κοινωνία ουσιαστικά χωρίς γλωσικό όργανο.
Αλαλα και αφασικά. Αραγε πόσες λέξεις θα χαθούν από το ήδη ισχνό λεξιλόγιό τους και αυτή τη χρονιά; Οι δάσκαλοι ίσως να βρίσκονται στη θέση τους, αλλά η γλώσσα παραμένει στην εξορία εδώ και πολλές δεκαετίες. Δεν έχουν απομείνει παρά μόνο μερικά θραύσματα από το ιστορικό της σώμα, που μοιάζει πια με δάσος υλοτομημένο από απερίσκεπτους ανθρώπους. Παλεύουν τα παιδιά να τα συνταιριάξουν σε νοήματα, σε μια εποχή κατά την οποία οι πληροφορίες συμπυκνώνονται σε ολοένα και πιο μικρά και πρακτικά "πακέτα", με ολοένα και περιορισμένο περιεχόμενο.
Υπάρχουν μερικές δυσκολίες στα σημερινά μας παιδιά να πλησιάσουν το μυστήριο της Μετανοίας. Οι σημερινοί νέοι δυσκολεύονται να πλησιάσουν γενικά την Εκκλησία και τους κληρικούς γιατί καλλιεργείται μία προκατάληψη κατά της Εκκλησίας. Η Εκκλησία σήμερα χλευάζεται, συκοφαντείται, διαβάλλεται, εξευτελίζεται στα μάτια του κόσμου και της νεολαίας και όποιοι νέοι θα εκδηλώσουν την πίστη τους, θα γίνουν αντικείμενο ειρωνείας. Διαβάστε περισσότερα »
Η Ρωμηοσύνη δεν είναι ένα διανοητικό ιδεολόγημα, ούτε απλώς μια αναφορά στο παρελθόν, αλλά το αυθεντικό και αληθινό βίωμα, πού το βιώνουν και σήμερα πολλοί άνθρωποι, πού συντονίζονται σε αυτήν την συγκεκριμένη στάση ζωής. Αυτόν τον τρόπο ζωής, πού διαφέρει ριζικά από τον φράγκικο τρόπο ζωής τον έζησαν όχι μόνον στα Μοναστήρια και στους τόπους της ασκήσεως, αλλά και στον κοινωνικό χώρο… Διαβάστε περισσότερα »
Έτσι ακριβώς, «Η πρώτη μέρα στο σχολείο» τιτλοφορείται κι ένα κείμενο που περιέχεται στο «Ανθολόγιο Λογοτεχνικών Κειμένων Α΄ και Β΄ Δημοτικού», σελ. 30-31. Στο κείμενο αυτό «προσφέρονται», ανεπιγνώστως προφανώς από τους συγγραφείς, όλα τα τρέχοντα ιδεολογήματα και τα κενοεπή στοιχεία που χαρακτηρίζουν το «νέο σχολείο».
Σε μία από τις σελίδες μιας νουβέλας περιγράφεται μια ιατρική επίσκεψη στο θάλαμο:
«…Μια μεγάλη ομάδα γιατρών, νοσηλευτριών, φοιτητών της Ιατρικής (…) περνούσαν από κρεβάτι σε κρεβάτι συζητώντας τη βελτίωση ή την επιδείνωση της υγείας των αρρώστων. (…) "Πώς είσαι σήμερα;" Ένας ψηλός, μεγαλύτερος σε ηλικία, άντρας άρχιζε πάντα με αυτό τον τρόπο, αφού ο εσωτερικός γιατρός είχε παρουσιάσει τα στοιχεία. "Νιώθω καλύτερα, γιατρέ". "Αυτό είναι καλό". "Μόνο ένα πράγμα, γιατρέ". "Ναι;" Αλλά ο γιατρός είχε ήδη στραφεί προς τον εσωτερικό βοηθό. "Επ’ ευκαιρία, τί έδειξε το Σίλιγκ τεστ;"». Διαβάστε περισσότερα »
Αδιαμφισβήτητο μέσο πληροφόρησης, διασκέδασης και ισχυρό εργαλείο εκπαίδευσης για το παιδί, το διαδίκτυο μπορεί -δυστυχώς- να αποτελέσει και «διαβατήριο» εισαγωγής του σε ακατάλληλους χώρους, εικόνες ή εμπειρίες. Εμείς πώς μπορούμε να το προστατεύσουμε; Τί γίνεται όταν η περιπλάνηση στον Παγκόσμιο Ιστό φέρνει το παιδί αντιμέτωπο με προϊόντα πορνογραφίας; Διαβάστε περισσότερα »
Ακούγεται υπερβολικό; Κι όμως δεν είναι. Οπως έδειξε μελέτη από το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, πολλοί νέοι είναι εθισμένοι στο κινητό τους σε βαθμό να χάνουν τον ύπνο τους. Ακόμη όμως κι αν δεν φθάνουν σε ακρότητες, οι νεότεροι- τουλάχιστον- θεωρούν πια το κινητό τους προέκταση του εαυτού τους!
Μεγάλες φυσικές καταστροφές με τεράστιες δυσμενείς οικολογικές συνέπειες, με πολλούς θανάτους, δημιουργούν ανησυχία, φόβο και αγωνία. Κάποιοι μιλούν για “σημεία των καιρών” και για “το τέλος του κόσμου”. Κανείς δεν μπορεί να πει ότι δεν ζούμε σε μία δύσκολη εποχή και ότι δεν χρειάζεται μεγάλη εγρήγορση. Ο κόσμος πέρασε και άλλες δύσκολες καταστάσεις. Το τέλος του κόσμου κάποτε θα έλθει. Δεν μπορούμε να το ορίσουμε εμείς. Κανείς δεν γνωρίζει πότε θα έλθει. Σε κανέναν ποτέ δεν αποκαλύφθηκε από το Θεό. Η ερμηνεία των “σημείων των καιρών” είναι δύσκολη και δεν είναι έργο του κάθε ευφάνταστου θρησκόληπτου και φανατικού.
Το τελευταίας τεχνολογίας «έξυπνο» κινητό σας, που με τόση χαρά και περηφάνια αγοράσατε, ακριβώς επειδή είναι έξυπνο, μπορεί να κάνει πράγματα που το προηγούμενο «χαζό» κινητό σας δεν μπορούσε: όπως π.χ. να διαθέτει εφαρμογές που αθόρυβα και εν αγνοία σας να σας παρακολουθούν και να στέλνουν διάφορα στοιχεία σας στην άλλη άκρη του κόσμου!
Θα ξεκινήσω με τρία κείμενα. Ένα από την αρχαία Ελλάδα, το επόμενο από την Πονεμένη Ρωμιοσύνη, το κακώς λεγόμενο Βυζάντιο και το τρίτο από την νεότερη εποχή. «Άρξομαι των προγόνων» πρώτα, όπως λέει ο Περικλής στον Επιτάφιο. Ίσως και ο λόγος μου σήμερα είναι και αυτός επιτάφιος, επικήδειος επάνω στο άταφο σώμα της Παιδείας μας, της πάλαι ποτέ εθνικής και νυν νεοταξικής και καλύτερα δαιμονικής. Δεν έλεγε ο Πατροκοσμάς «το κακό θα σας έρθει από τους διαβασμένους»; Το κακό ήρθε και το κακό έχει όνομα «ο όφις ο αρχαίος, ο καλούμενος Διάβολος».
Από τα πιο χαρακτηριστικά δείγματα της εποχής μας είναι και τα σκουπίδια. Όσο περισσότερα σκουπίδια παράγει και πετάει ένα άτομο, μία πόλη, ένα κράτος, τόσο περισσότερο ανεβασμένο είναι το βιοτικό του επίπεδο, τόσο μεγαλύτερη είναι η ευημερία του. Δείγμα πολιτισμού και ευημερίας θεωρούνται τα σκουπίδια. Διαβάστε περισσότερα »
«Γεννήθηκα το 1887 στον Πειραιά∙ οι γονείς μου κατάγονταν από τη Χίο. Η μητέρα του αείμνηστου Πορφύρα και η δικιά μου ήταν αδελφάδες, το γένος Συριώτη. Τις εγκύκλιες σπουδές τις πέρασα στον Πειραιά. Κι όποιος ξέρεις τι σημασία έχει για τον νέο η παρουσία στην κριτική τούτη ηλικία ενός προσώπου σαν τον λαμπρόν εκείνο παιδαγωγό, που θύμιζε αρχαίον Έλληνα, τον αείμνηστο Ιάκωβο Δραγάτση, νιώθει γιατί οι μαθητές του φυλάγουν σ’ όλη τους τη ζωή, μέσα στην καρδιά τους, τη μνήμη της μορφής του». (Δ. Πικιώνη «Κείμενα», εκδ. «Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τράπεζας», σελ. 23).
Ξεκίνησα να διαβάζω κάποια αυτοβιογραφικά σημειώματα του Δ. Πικιώνη, του μεγάλου Έλληνα. Κοντοστάθηκα, «φιλοσόφησα» λίγο την τελευταία πρόταση του προοιμίου του. Κράτησε στα φυλλοκάρδια του, ολοζωής, την μνήμη της μορφής του δασκάλου του. Μεγάλη κουβέντα.
Το κύριο θέμα των συζητήσεων είναι η συνεχιζόμενη κρίση, που κανένας δεν γνωρίζει πότε και πώς θα τερματίσει. Η οικονομική λοιπόν ύφεση ταλαιπωρεί τη δόλια πατρίδα μας. Οι άνθρωποι του καθημερινού μόχθου δικαιολογημένα αγωνιούν. Η οικονομική καχεξία θα μας κάνει, θέλοντας και μη, ασκητικούς.
Το πρόβλημα ασφαλώς δεν ήρθε ως κεραυνός εν αιθρία. Αρκετοί από καιρό ανησυχούσαν και κάτι έλεγαν, αλλά κανένας δεν ήθελε να ακούσει, να διαταράξει την ευημερία του. Η αναιμική οικονομία, η μειωμένη παραγωγή, οι ισχνές εξαγωγές, οι ελάχιστες επενδύσεις, η σπατάλη και τα σκάνδαλα. Η κακοδιαχείριση έφερε σκοτεινές συνέπειες. Σήμερα πληρώνουν και όσοι δεν φταίνε καθόλου.
Αφού ευχαριστήσω θερμά όσους είχαν την ευγένεια να καλέσουν την ταπεινότητά μου στον αποψινό εσπερινό επετειακής μνημοσύνης θα εισέλθω αμέσως στο θέμα μου, γιατί δεν θέλω να χασομερώ με μακρούς προλόγους. Συμπληρώνονται εφέτος 160 έτη από τη γέννηση και 100 από την κοίμηση του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Παρά τις τόσες δεκαετίες η μνήμη του μένει ζωντανή. Συνεχώς γράφουν γι’ αυτόν. Δε υπάρχει για άλλο λογοτέχνη μας τόσο πλούσια βιβλιογραφία. Εμείς θα προσπαθήσουμε στον λίγο χρόνο που έχουμε να δείξουμε τη θρησκευτικότητα, την ορθόδοξη πνευματικότητα του Αλ. Παπαδιαμάντη, η οποία σαφώς είναι πηγαία, ανυπόκριτη και θερμή. Διαβάστε περισσότερα »
Στη σημερινή εποχή αρκετά σπίτια χτίζονται με ψηλούς φράχτες, κλειστούς και μεγάλες σιδερένιες πόρτες ώστε να είναι ασφαλή. Ασφαλή από τους τυχόν διαρρήκτες και από το ανεπιθύμητο μάτι του γείτονα και περαστικού, που θα κοιτάξει στην αυλή.
«Οι νέοι κάνουν διάλογο, επικοινωνούν, αλλά με λόγια του αέρα. Τους δώσαμε το λόγο, χωρίς να τους δώσουμε τις λέξεις» Ν. Πολονύ
«Το παιδί διαβάζει μόνο του, εμείς δεν έχουμε χρόνο, εργαζόμαστε και οι δύο. Το μόνο που προσέχουμε είναι ο χαρακτήρας του, κοιτάμε να είναι καλό παιδί. Έτσι δικαιολόγησαν κάποιοι γονείς την χαμηλή σχολική επίδοση του παιδιού τους. Αυτήν την απάντηση ψέλλισαν, για να δικαιολογήσουν την έλλειψη στοργής, την μοναχικότητα στην οποία έχουν καταδικάσει το παιδί τους. Υπάρχει ένα μεγάλο πρόβλημα, «εισαγόμενο» κι αυτό, στην ελληνική κοινωνία σήμερα: Τα παρατεταμένα ωράρια εργασίας των γονέων στερούν τα παιδιά από την πιο τρυφερή και συναισθηματική στιγμή της κοπιαστικής τους ημέρας: το γυρισμό στο σπίτι, την αγκαλιά της μητέρας, το χάδι του πατέρα. Το κράτος φρόντισε με τον θεσμό του ολοήμερου σχολείου και νηπιαγωγείου να επουλώσει το κοινωνικό αυτό πρόβλημα. Η κρατική όμως πρωτοβουλία, όπως και στην περίπτωση των «ΚΑΠΗ», ανακουφίζει τους εργαζόμενους γονείς, αλλά δεν αναπληρώνει την απαραίτητη γι’ αυτήν την ηλικία στοργή και αγάπη των γονέων. (Τι τραγικό! Η αποθέωση της υλικής ανέσεως και ευημερίας από την μια και η εξαντλητική, από την άλλη, προσπάθεια των ζευγαριών να βρουν «μια θέση στον ήλιο», μια θέση «απασχόλησης», άλλαξε ριζικά την όψη και τις παραδοσιακές συνήθειες της ελληνικής οικογένειας. Θύματα αθώα αυτής της νοοτροπίας τα παιδιά και οι γέροι γονείς, οι δυο πιο ευπαθείς συναισθηματικά ομάδες του κοινωνικού συνόλου. Η εγκατάλειψη όμως των γερόντων στην επαγγελματική φροντίδα των γηροκομείων, που ονομάζονται κατ’ ευφημισμόν οίκοι ευγηρίας ή γαλήνης, και η «ολοήμερη» παραμονή των παιδιών στο σχολείο, οδηγούν σε συναισθηματική και πνευματική απομόνωση. Την στοργή και την αγάπη όμως, το «δίδυμο» αυτό λίπασμα της ψυχικής υγείας, τις βρίσκεις μόνον στην ζεστή οικογενειακή εστία).
«Ος δ’ αν σκανδαλίση ένα των μικρών τούτων των πιστευόντων εις εμέ, συμφέρει αυτώ ίνα κρεμασθή μύλος ονικός εις τον τράχηλον αυτού και καταποντισθή εν τω πελάγει της θαλάσσης» (Ματθ. 14΄, 6)
Συχνή η επωδός: «Τα παιδιά δεν διαβάζουν εξωσχολικά βιβλία». Την ακούμε από γονείς, την προσυπογράφουμε και εμείς οι δάσκαλοι. Είναι τέχνη λησμονημένη η ανάγνωση πια. Όπως κάθε τέχνη διδάσκεται, πρέπει να μαθητεύσεις «παρά τους πόδας ανθρώπου» και αφού μιλάμε για μαθητές ισχύει το απροσπέλαστο, υπό του αγίου Χρυσοστόμου, λεχθέν «παράδειγμα τοις τέκνοις παρέχειν».
Εκρηκτική η εφηβεία. Τό ‘ξερε. Χρόνια υπηρετούσε στην εκπαίδευση. Και δεν ήταν απ’ αυτούς που κατέληξαν στην έδρα από στείρο επαγγελματισμό. Αγαπούσε αυτό που έκανε. Δινόταν και νοιαζόταν ευσυνείδητα για την κατάρτιση των «παιδιών» του, κι έσκυβε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον στα προβλήματά τους ακόμη και σ’ αυτά που έκαναν εμφανή την ύπαρξή τους στη συμπεριφορά τους και δεν αφορούσαν άμεσα τη μαθησιακή διαδικασία. Είχε ασπρίσει. Και δεν ήταν μονάχα το αποτύπωμα του χρόνου πάνω του. Ήταν και το κατάλοιπο της αγωνίας του και της θλίψεως για τα νεανικά στραβοπατήματα τόσων εφήβων, που περνούσαν από τα χέρια του. Δεν ήταν απογοητευμένος, παρότι τα τελευταία χρόνια αισθανόταν αρκετά ανίσχυρος να συμπαρασταθεί στα τόσα προβλήματα των νεαρών μαθητών του. Αισθανόταν τη φωνή του ισχνή απέναντι στις ηχηρές και δελεαστικές προκλήσεις, που μαγνήτιζαν τις εφηβικές υπάρξεις. Έβλεπε τον λόγο του να συνθλίβεται κυριολεκτικά από το κυρίαρχο παράλογο της εποχής μας. Αναμετριόταν καθημερινά με τα ψεύτικα συνθήματα και τον πολυδιαφημιζόμενο νέο τρόπο ζωής, που άγρευε έναν-έναν τους μαθητές του και κατέγραφε διαρκώς ήττες σ’ αυτή του την αναμέτρηση.
Δεν τό ‘βαζε κάτω όμως. Γιατί δεν τον ωθούσε το συμφέρον. Από αγάπη κινούνταν. Γιατί αγαπούσε την αλήθεια. Πίστευε σ’ αυτήν και την υπηρετούσε ανεξάρτητα απ’ την αποδοχή που αυτή συναντούσε σε πολλούς ή λίγους. Ήξερε πως ο ηγέτης δεν έπρεπε ποτέ να μένει χωρίς οράματα. Ο πλοίαρχος ποτέ δεν εστιάζει στην πρόσκαιρη καταιγίδα, αλλά στον τελικό προορισμό του. Ήταν βέβαια και οι καρποί των αγώνων του, των προσπαθειών του και των προσευχών του. Η ανέλπιστη κάποτε καρποφορία όλων αυτών που σε ανύποπτο χρόνο είχε σπείρει στις ατίθασες εφηβικές καρδιές. Κι επειδή και τα χρόνια είχαν κάπως περάσει, είχε ήδη εμπειρία ότι οι καρποί του ευσυνείδητου δασκάλου καρπίζουν όψιμα. Διαβάστε περισσότερα »
Οι γονείς που δεν επιτρέπουν στα παιδιά τους να βλέπουν πολλές ώρες τηλεόραση ή να περνούν ώρες στον ηλεκτρονικό υπολογιστή δικαιώνονται από έρευνα που συνδέει τον υπερβολικό χρόνο μπροστά σε μια οθόνη με τα προβλήματα στις σχέσεις των νέων. Διαβάστε περισσότερα »
Σε περίοδο κρίσεων μας δίνεται η δυνατότητα να δούμε και την άλλη όψη της ζωής, γι’ αυτό και ισχύει το αρχαίο γνωμικό ότι «ουδέν κακόν αμιγές καλού». Μέσα σε όλα τα πράγματα μπορούμε να δούμε και κάτι που είναι καλό. Καταλαβαίνουμε ότι ο πλούτος, η πολυτέλεια, ο καταναλωτισμός δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τον πόθο μας για ζωή, ελευθερία και ευτυχία. Διαβάστε περισσότερα »
“Μήπως θα πρέπει να στρέψουμε τις όποιες διεκδικήσεις μας υπέρ των συνανθρώπων μας που έχουν περισσότερη ανάγκη από εμάς; Ας δούμε αυτό το πνεύμα στην συγκινητική επιστολή του Μακρυγιάννη”.
Η κρίση των καιρών μας οδήγησε αρκετούς, υπεύθυνους, γνώστες και μη, σε διαπιστώσεις θλιβερές και απαισιόδοξες.
Μιλούν για ναυάγιο της χώρας, για πτώχευση του κράτους, για νοσηλεία της πατρίδος μας σε εντατική μονάδα. Ο κόσμος δεν ξέρει ποιον να ακούσει και να πιστέψει. Τα έχει χαμένα και έχει την αίσθηση ότι κανείς δεν του λέει την όλη αλήθεια. Αν κάποιον εμπιστευθεί, σύντομα απογοητεύεται. Η κατάσταση είναι μάλλον τραγική. Στις διαδηλώσεις θρηνούνται νεκροί, αθώοι νέοι άνθρωποι.
Αύγουστος του 2004, παραμονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου∙ έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων. Τα νιάτα του κόσμου, συναθροίζονται στο «κλεινόν άστυ». Το ολυμπιακό ιδεώδες, το αρχαίο, αθάνατο πνεύμα επιστρέφουν, μετά από εκατό και πλέον έτη, στην κοιτίδα τους.
Τίποτε δεν σκιάζει την γιορτή του αθλητισμού. Τα ΜΜΕ εκπέμπουν προς πάσα κατεύθυνση την αισιοδοξία, την χαρά, για το σπουδαίο επίτευγμα. Όλοι καμαρώνουν.
Η υπερβολική χρήση του Διαδικτύου δημιουργεί εξάρτηση, όπως τα ναρκωτικά
Είναι ηλικίας από 12 έως 24 ετών, κυρίως αγόρια. Κάθονται κατά μέσο όρο 17 ώρες την ημέρα μπροστά στον υπολογιστή τους παίζοντας ηλεκτρονικά παιχνίδια, σερφάροντας στο Διαδίκτυο ή συνομιλώντας με τους κυβερνοφίλους τους. Πολλές φορές ξεχνάνε να φάνε ή να φροντίσουν τον εαυτό τους και έχουν χαμηλές επιδόσεις στο σχολείο. Πραγματικούς φίλους δεν έχουν. Υποφέρουν από αϋπνία και μπορεί να γίνουν επιθετικοί αν κάποιος τολμήσει να τους στερήσει την αγαπημένη τους ενασχόληση.
Πολύ καλά μας τα είπε τελευταία η επίτροπος Προστασίας Δικαιωμάτων του Παιδιού με αφορμή τα διάφορα περιστατικά παραβατικής συμπεριφοράς μαθητών σε σχολεία Μέσης Εκπαίδευσης: «Ένα παιδί που εκδηλώνει ακραίες αντικοινωνικές συμπεριφορές εκφράζει την αποτυχία της Πολιτείας» (Φιλελεύθερος, 2 Μαρτίου 2010). Επηρεασμένοι από τη ραγδαία ανάπτυξη της τεχνολογίας, την εμφάνιση νέων επαγγελμάτων και εξειδικευμένων κλάδων, αλλά και επαρμένοι από το νεοπλουτισμό μας, ρίξαμε ως κοινωνία και ως Πολιτεία όλο το βάρος στην εκπαίδευση των παιδιών μας, ώστε αυτά να μπορούν να αντιμετωπίζουν τις νέες προκλήσεις και να αντεπεξέρχονται στις απαιτήσεις του 21ου αιώνα (και τελευταίου τύπου κινητά έχουν τα παιδιά μας και facebook έχουν, και τι δεν έχουν). Πραγματικά, πόση ρητορική αναπτύχθηκε από όλους μας τα τελευταία χρόνια σχετικά με το θέμα αυτό; Ασχοληθήκαμε με πολλά ερωτήματα, δώσαμε λύσεις σε προβλήματα, πήραμε μέτρα, φτιάξαμε υποδομές, εκσυγχρονίσαμε το ένα, βελτιώσαμε το άλλο, πήραμε και δώσαμε τόσα φώτα και «να μας τόσο μωροί όσο και πρώτα», όπως θα έλεγε και ο γνωστός φιλόσοφος Γκαίτε. Ένα ερώτημα όμως δεν μπορέσαμε ακόμα νααπαντήσουμε. Τι χρειάζεται σήμερα η κοινωνία μας; Μόνο εξειδικευμένους εργάτες, δραστήριους επιχειρηματίες, άρτια καταρτισμένους επιστήμονες, τεχνολογικά ενημερωμένους πολίτες; Απαραίτητοι και χρήσιμοι ασφαλώς όλοι αυτοί. Όμως πολίτες πνευματικά καλλιεργημένους και αληθινούς ανθρώπους δε χρειαζόμαστε σήμερα; Όλοι οι πιο πάνω δεν πρέπει να είναι πρώτα άνθρωποικαι μετά αυτό που είναι; Είναι γνωστό ότι «πάσα επιστήμη χωριζομένη αρετής» δεν είναι τίποτα.
Τα καταθλιπτικά συμπτώματα πληθαίνουν και τα ποσοστά απόπειρας αυτοκτονίας διπλασιάστηκαν τα τελευταία 20 χρόνια μεταξύ παιδιών που ξυπνούν και κοιμούνται κάθε μέρα στον ρυθμό του ρομπότ με μοναδικό στόχο την εισαγωγή στο πανεπιστήμιο και μόνιμη ηχώ στ΄ αφτιά τους: «Πρέπει να τα καταφέρεις!»
Ρωτάς τα παιδιά, τους μαθητές: «τι δώρο θέλεις να σου προσφέρουν οι γονείς, οι συγγενείς, τα Χριστούγεννα, το Πάσχα, στη γιορτή σου ή στα γενέθλιά σου;».
Αποσβολωμένοι παρακολουθούμε τις εξελίξεις στην Οικονομία. Δεν μπορούμε να καταλάβουμε, ή μάλλον δεν θέλουμε να παραδεχθούμε, πως τελικά ο θησαυρός, που μας έταξαν ότι υπάρχει, τελικά έχει χαθεί. Χάθηκε, πράγματι, ή μήπως δεν ψάχνουμε στο σωστό μέρος; Την απάντηση μπορεί να τη δώσει κανείς εύκολα, αν σκεφτεί ότι δεν υπάρχει πραγματική Οικονομία στην Ελλάδα, αλλά μόνον παραοικονομία. Μια γάγγραινα που σαπίζει ότι κάποιος μπορεί κάποιος να παράξει με τον ιδρώτα του κόπου του και την τιμιότητα του προσώπου του. Διαβάστε περισσότερα »
Ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος μεταφέρει στην εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος» (18/4/1986) το συγκλονιστικό περιστατικό που διάβασε στο βιβλίο του Xans Killian «Πίσω μας στέκει ο Θεός» (Εκδόσεις «Κάδμος», εν Αθήναις 1960), στο τελευταίο κεφάλαιο υπό τον τίτλο «το κληροδότημα», με αφορμή συζήτηση περί αμβλώσεων. Διαβάστε περισσότερα »
«Χάσαμε τη σοφία για χάρη της γνώσης, χάσαμε τη γνώση για χάρη της πληροφορίας» Έλιοτ
Έχω μπροστά μου, δημοσιεύεται στο διαδίκτυο στην ιστοσελίδα του υπουργείου, πρώην Εθνικής, Παιδείας, το «σχέδιο δράσης για την υλοποίηση των προγραμματικών δεσμεύσεων στο χώρο της Παιδείας», όπως σημειώνει στο εισαγωγικό σημείωμα η υπουργός Άννα. Τίτλος του «ΠΡΩΤΑ Ο ΜΑΘΗΤΗΣ». Στόχος, μεγαλόπνοος, η ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ της Παιδείας, η ΑΝΑΣΤΗΛΩΣΗ του εκπαιδευτικού συστήματος. (Τα κεφαλαία περιέχονται στο κείμενο). Η λέξη «αναστήλωση» παραπέμπει στην Κυριακή της Ορθοδοξίας. Προφανώς γράφτηκε τις ημέρες «πέριξ» της εορτής και η υπουργός «και Θρησκευμάτων» τσίμπησε την λέξη. Η «αναβάθμιση» είναι το κεντρικό σύνθημα για το «νέο σχολείο». Διαβάστε περισσότερα »
Έχετε παρατηρήσει αλλαγές στην έκφραση των μαθητών σας τα τελευταία χρόνια;
Σίγουρα. Είναι πολύ διαδεδομένη πια η χρήση συντομογραφιών και νεολογισμών. Και τα παιδιά δεν διστάζουν να τα χρησιμοποιήσουν ακόμα κι όταν πρόκειται για ένα επίσημο γραπτό διαγώνισμα, από το οποίο θα εξαρτηθεί η βαθμολογία τους. Διαβάστε περισσότερα »
Γράφω από τη θέση μιας μητέρας που έπρεπε πριν 5 χρόνια να διαλέξει και διάλεξε σωστά. Και αυτό υπό τις συνθήκες που είχα εγώ η ίδια δημιουργήσει, κάνοντας ότι χειρότερο μπορούσα για να φθάσω σε μια αξιοθρήνητη κατάσταση.
Συνηθίσαμε να μιλάμε για μάσκες ή να τις θυμόμαστε κατά την περίοδο της αποκριάς. Λάθος! Οι μάσκες δεν έρχονται μια φορά τον χρόνο και για διασκέδαση. Τις μάσκες τις έχουμε πάντοτε μαζί μας, όλοι! Τις φοράμε κάθε μέρα. Δεν τις αποχωριζόμαστε! Δεν είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα της αποκριάς, όπως νομίζουμε, αλλά κι αυτής της καθημερινότητάς μας ή και της εποχής μας, αν θέλετε.
Γιατί; Μα η μάσκα έρχεται πάντα να κρύψει ό,τι θέλουμε να μη φαίνεται, να μας δείξει διαφορετικούς, συνήθως καλύτερους, να μας βοηθήσει να ξεγελάσουμε, να παραπλανήσουμε, κάποτε δε και να εξαπατήσουμε τον άλλο. Σε κάθε περίπτωση κρύβει την αλήθεια για το τι πράγματι είμαστε, είναι τελικά το σύμβολο της υποκρισίας! Διαβάστε περισσότερα »
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν τα παραμύθια. Τα θυμόμαστε οι περισσότεροι με νοσταλγία. Τα παραμύθια που αγαπήσαμε ως παιδιά πέθαναν. Τα παραμύθια που διαπαιδαγώγησαν γενιές παιδιών έγιναν σήμερα αντι-παραμύθια, εργαλεία διαστροφής, εφιάλτες παιδικής κακοποίησης. Λόγια και εικόνες φρίκης μέσα από πολύχρωμες, φανταχτερές σελίδες ή εντυπωσιακά κινούμενα σχέδια καταστρέφουν το μέλλον και την ελπίδα μας.
Στις 11 Φεβρουαρίου θα δούμε και στην Ελλάδα την πρεμιέρα της αμερικανικής ταινίας κινουμένων σχεδίων «Η Πριγκίπισσα και ο Βάτραχος», του Walt Disney. Και ποιος δεν έχει ακούσει το παραμύθι των αδελφών Γκριμ; Και πόσοι γονείς άραγε θα προστρέξουν με τα παιδιά τους στους κινηματογράφους πιστεύοντας ότι θα δουν εκείνη την παιδική ιστορία με τον πρίγκιπα που μεταμορφώθηκε -χωρίς πολλές-πολλές εξηγήσεις- σε βάτραχο και την επαναφορά του σε πρίγκιπα μόλις η πριγκίπισσα τον πέταξε στον τοίχο -σύμφωνα με το κλασικό παραμύθι- ή μόλις τον φίλησε- σύμφωνα με νεώτερες εκδοχές του μύθου; Τουλάχιστον αυτό περιμέναμε να δούμε εμείς ξεκινώντας να παρακολουθούμε την ταινία. Το σοκ ακολούθησε σε λίγα λεπτά.
Κάτι έχει αλλάξει στη συμπεριφορά μας. Στη συμπεριφορά του μισού ελλαδικού πληθυσμού τουλάχιστον –δηλαδή των κατοίκων του λεκανοπεδίου– ίσως και ευρύτερα.
Το να είσαι όμορφος αποτελεί μέρος μιας κοινωνικής φαντασίωσης πολύ πιο εκτεταμένης από ό, τι πιστεύουμε. Θεωρείται σχεδόν εγκληματικό το να γερνάς, να παχαίνεις.
Οι διαρκώς αυξανόμενοι ρυθμοί της ζωής στην παγκοσμιοποιημένη κοινωνία του σήμερα συμβάλλουν στο να δέχεται ο σύγχρονος ανθρώπινος εγκέφαλος έναν ανελέητο καταιγισμό από κάθε λογής σημαντικές και ασήμαντες πληροφορίες. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, το αποτέλεσμα είναι να κινδυνεύουμε άμεσα με… υπερφόρτωση!
«Θα βγουν πράγματα από τα σχολεία που ο νους σας δεν φαντάζεται» άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός
Έλεγε ο γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης, ο οσιακής μνήμης αθλητής του Χριστού. «Σου φτιάχνω μια εξαιρετική, πεντανόστιμη ομελέτα, αλλά ρίχνω και μια κουτσουλιά μέσα. Την τρως; Δεν την τρως, έχει μαγαριστεί ολόκληρη». Η αγία μας Εκκλησία, διά στόματος των Αγιορειτών Πατέρων, όταν ο αυτοκράτωρ Μιχαήλ Η’ ο Παλαιολόγος, επιζητούσε ένωση – υποταγή της Ορθοδοξίας στην παναίρεση του Παπισμού, «κανοναρχεί»: «Ο της υγιούς πίστεως και το βραχύ ανατρέπων το παν λυμαίνεται». Μια «μικρή» υποχώρηση, μια ελάχιστη κηλίδα, ανατρέπει όλη την πίστη.Γιατί τα γράφω αυτά; Διαβάστε περισσότερα »
Φαίνεται ότι εμάς τους Έλληνες μας κατατρέχει ένα σύνδρομο αυτοκαταστροφής, αυτοπεριφρόνησης και αυταπαξίωσης, αλλιώς δεν εξηγείται το πάθος και η άλογη εμμονή που διακατέχει κάποιους για κατάργηση της διδασκαλίας της αρχαίας ελληνικής γλώσσας και πολιτισμού από το πρωτότυπο στο Γυμνάσιο ή, ακόμη χειρότερο, την παντελή απαξίωσή της από το Ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα. Διαβάστε περισσότερα »
Συνηθίσαμε να λέμε ότι ζούμε στην εποχή της πληροφορίας και της γνώσης, ταυτίζοντάς τες όμως άκριτα, καθώς εκλαμβάνουμε συνήθως την πληροφορία ως γνώση. Συνδέονται όμως με δύο διαφορετικές εγκεφαλικές διεργασίες: η πρώτη κυρίως με τη μνήμη και η δεύτερη με ανώτερες νοητικές λειτουργίες, όπως είναι η ανάλυση και η σύνθεση διά της κριτικής και δημιουργικής σκέψης.
…
Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια έχουμε μια σημαντική επίθεση αλλότριων πολιτιστικών παραδειγμάτων, πνευματικών θεωριών και αντίστοιχων πρακτικών.
Ξαφνικά γέμισε ο τόπος και σιγά σιγά και τα κεφάλια των νεοελλήνων με κάθε λογής εναλλακτικές θεωρίες. Ο όρος εναλλακτικές είναι το δόλωμα. Γοητεύει και υπόσχεται. Έτσι κατακλυζόμαστε από νέες θεραπείες: ομοιοπαθητική, βελονισμός, ρεφλεξολογία, σιάτσου, οργονομία, γιόγκα, διαλογισμός, βιοενεργειακό μασάζ, σαηεντολογία, μαγνητοθεραπεία και πολλά άλλα… Διαβάστε περισσότερα »
Πόσες διακοπές θα μεσολαβήσουν μέχρι να διαβάσετε αυτό το άρθρο; Τηλέφωνα, ίντερνετ, ραδιόφωνο, τηλεόραση, μαγείρεμα, τουαλέτα. Τί απ’ όλα αυτά θα κάνετε σωστά και ολοκληρωμένα; Τίποτα, ούτε καν την ανάγνωση αυτού του άρθρου. Που πραγματεύεται ακριβώς αυτό: την ταυτόχρονη ενασχόληση με χιλιάδες πράγματα, το βομβαρδισμό του εγκεφάλου μας με χιλιάδες πληροφορίες που είναι αδύνατο να ταξινομηθούν / αξιολογηθούν / απομνημονευθούν. Ακούγεται σαν σχέδιο εξόντωσης… Διαβάστε περισσότερα »
Τα τελευταία χρόνια η επιστημονική κοινότητα σε όλον τον κόσμο ανησυχεί για τη νέα εξάρτηση ενηλίκων και κυρίως ανηλίκων από το Ιντερνετ. Στην Ελλάδα, γιατροί και επιστήμονες κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου στους γονείς και στους νέους επισημαίνοντας ότι το ίδιο συμβαίνει και στη χώρα μας. Στον αγώνα για την καταπολέμηση του φαινομένου έχουν αφιερωθεί και δύο δραστήριες γυναίκες: η Αρτεμις Τσίτσικα, λέκτορας Παιδιατρικής και Εφηβικής Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και επιστημονική υπεύθυνος της Μονάδας Εφηβικής Υγείας του Νοσοκομείου Παίδων, και η Βερόνικα Σαμαρά, διδάκτωρ μηχανικός Πληροφορικής και εκπρόσωπος του «ασφαλούς διαδικτύου» στην Ελλάδα Διαβάστε περισσότερα »
Ο κακόμοιρος ο κόσμος διψά ειρήνη. Μα χωρίς την απομέσα ειρήνη, δεν μπορεί να γίνη ειρήνη εξωτερική. Χωρίς την ψυχική ειρήνη, η πολιτική και κοινωνική ειρήνη είναι ψεύτικη. «Ειρήνη αφίημι υμίν, είπε ο Χριστός στους μαθητές Του κατά το Μυστικό Δείπνο, ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν. Ου καθώς ο κόσμος δίδωσι, εγώ δίδωμι υμίν». Πρόσεξες για να δης καλά τί λέγει ο Χριστός; «Ου καθώς ο κόσμος δίδωσι, εγώ δίδωμι υμίν». «Δεν σας δίνω, λέγει, εγώ την ειρήνη που δίνει ο κόσμος», την ψεύτικη, την οργισμένη ειρήνη, την ανειρήνευτη ειρήνη, την ειρήνη που στ’ αληθινά δεν έχει ολότελα ειρήνη και ησυχία. Τέτοια είναι η ειρήνη που μπορεί να κάνη ο κόσμος, οι άνθρωποι, που τρώγονται με τα πάθη τους και που τους κατατρώγει η περηφάνεια, η ματαιοδοξία-φιλαργυρία, η σκληροκαρδία και η απονιά στους άλλους, η μανία της ακολασίας και η επιθυμία της καλοπέρασης. Όλα τούτα τα πάθη είναι οργισμένα και όχι ειρηνικά. Αυτά κάνουνε τους ανθρώπους να μαλώνουνε, να εχθρεύονται ο ένας τον άλλον, αυτά λιγοστεύουνε την αγάπη, που είναι δα πολύ λίγη ανάμεσά τους, και φέρνουνε την παραζάλη, την έχθρα, «την έριδα» που λέγανε οι αρχαίοι. Με άλλα λόγια, φέρνουνε τη βασιλεία του διαβόλου επί της γης, και όχι τη βασιλεία του Θεού, που είναι η ειρήνη.
Η επικινδυνότητα για την υγεία των πολιτών των ηλεκτρομαγνητικών ακτινοβολιών που εκπέμπονται από καλώδια υψηλής τάσης (ΔΕΗ) και ηλεκτρικές συσκευές, κινητά τηλέφωνα και κεραίες κινητής τηλεφωνίας, ασύρματο Ιντερνετ (WiFi), φούρνους μικροκυμάτων, κεραίες τηλεοπτικών-ραδιοφωνικών σταθμών και κεραίες TETRA (αστυνομίας, πυροσβεστικής, μετρό κ.λπ.), ρυθμίζεται από συγκεκριμένα όρια προφύλαξης καθορισμένα από την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας (ΠΟΥ) σε συνεργασία με τη Διεθνή Επιτροπή για την Προστασία από τις Μη Ιονίζουσες Ακτινοβολίες (ICNIRP).
«Πόσο ακόμα θα συμπιέσουμε την παιδική ηλικία για να κατασκευάζουμε αυτά τα καημένα τα μικρομέγαλα, ανερμάτιστα και ευάλωτα ανθρωπάκια;» ΑΝΩΝΥΜΗ ΔΑΣΚΑΛΑ
Έβλεπα, με ανείπωτη ομολογώ θλίψη, ένα βράδυ στην τηλεόραση, παιδάκια ηλικίας οκτώ έως δεκαπέντε ετών, να ακκίζονται τραγουδώντας, μιμούμενα σε κινήσεις και καμώματα κάποια εκμαυλιστικά είδωλα του σύγχρονου – ελληνικού και ξένου – καλλιτεχνικού στερεώματος, συμμετέχοντας σ’ έναν διαγωνισμό της Γιουροβίζιον για ανηλίκους. Και αναρωτήθηκα, με οργή αλλά και με τρόμο, ως πού μπορεί πια να φτάσει η ζημιά που εμείς οι μεγάλοι προξενούμε στα παιδιά μας; Πότε, επιτέλους, θα δώσουμε λόγο για τον ασύστολο βιασμό της παιδικής τους ψυχής; Για την παιδική ηλικία που με εγκληματική ασυνειδησία τους κλέψαμε; Για την αθωότητά τους που κατακρεουργήσαμε; Για τα πρότυπα με τα οποία τροφοδοτούμε συνεχώς τα όνειρα και τη δυστυχία τους;
Έβλεπα το πως προσπαθούσαν αυτά τα οκτάχρονα «μη παιδιά» – μεταμφιεσμένα σε μακιγιαρισμένα μικρομέγαλα καλοκουρδισμένα ανθρωπάκια- να παραστήσουν αυτά που έχουν δει να κάνουν κάποιοι μεγάλοι, σε αντίστοιχες συνθήκες, αυτά που κάποιοι ανεγκέφαλοι μεγάλοι τα ώθησαν και τα δίδαξαν να κάνουν, και τα λυπήθηκα. Αλλά συγχρόνως τρόμαξα. Σκέφτηκα τις άπειρες και απροσδιόριστες, σε αρνητικές επιπτώσεις, προεκτάσεις που μπορεί να έχει για το μέλλον τους η εκμετάλλευση που υφίστανται αυτά τα παιδιά, αφού για στυγνή εκμετάλλευση πρόκειται.
Πολλοί αναγνώστες μου γράφουνε, παρακαλώντας με, και μάλιστα ξορκίζοντάς με, να γράψω για να χτυπήσω την ανηθικότητα, που δέρνει την κοινωνία, προ πάντων τη νεολαία, και που «τη σερβίρουν τα σινεμά», όπως μου γράφουνε. Φωνάζουνε: «Υψώσετε τη φωνή σας!». Ένας σπουδαστής μου γράφει από την Αγγλία: «Μη σταματήσετε αυτόν τον ωραίον αγώνα, μην πτοηθήτε από τις επιθέσεις. Υπάρχουν βέβαια πολλοί αντίπαλοι, αλλά και πολλοί θαυμαστές του ωραίου σας έργου. Σας χρειαζόμαστε για να δώσετε φτερά στις καρδιές μας, που είναι γεμάτες κενό και απαισιοδοξία». Διαβάστε περισσότερα »
«Ρίζα πάντων των κακών εστίν η φιλαργυρία» (Α’ Τιμόθ., στ’, 10)
Απ’ όλες τις αρρώστειες που παθαίνει η ψυχή του ανθρώπου, η πιο σιχαμερή, κατά την κρίση μου, είναι η φιλαργυρία, η τσιγγουνιά. Από μικρός την απεχθανόμουνα. Και τώρα, μ’ όλο που, με την ηλικία, άλλαξα γνώμη για πολλά πράγματα, για την τσιγγουνιά δεν άλλαξα. Προτιμώ νάχω να κάνω και μ’ έναν φονιά ακόμα, παρά μ’ έναν τσιγγούνη. Γιατί, ο φονιάς μπορεί να σκότωσε σε αναβρασμό ψυχής, απάνω στον θυμό του, και να μετάνοιωσε ύστερα, ενώ ο τσιγγούνης είναι ψυχρός υπολογιστής, ως το κόκκαλο χαλασμένος. Στον φονιά μπορεί να βρεις και κάποια αισθήματα, στον τσιγγούνη δεν θα βρεις κανένα. Ο τσιγγούνης, είναι βέβαια πάντα εγωιστής, αγαπά μοναχά τον εαυτό του, αλλά, πολλές φορές, είναι ένα τέρας χειρότερο κι από τον εγωιστή, γιατί μπορεί να μην αγαπά μήτε τον εαυτό του, και να τον αφήσει να πεθάνει από την πείνα. Διαβάστε περισσότερα »
Φαγώθηκε ο άνθρωπος με την καινούρια θρησκεία του, τη μηχανική επιστήμη, και τώρα απολαμβάνει τα καλά της, κι από μέσα του κι απ’ έξω του. Με τα αεροπλάνα τα λεγόμενα αεριωθούμενα, που κάνουν σαν διαβόλοι, και λιανίζουν την ατμόσφαιρα και την κάνουνε κιμά, με τους ασύρματους, με τα ραντάρ, με τους πύραυλους, και με τ’ άλλα τα διάφορα σατανικά εφευρήματα, γίνηκε κόλαση ο κόσμος, μ’ όλο που έλεγε η περηφάνεια μας πως αυτό θα κάνει τη γη έναν παράδεισο. Να, λοιπόν, που την έκανε παράδεισο, αλλά έναν παράδεισο δίχως φως, δίχως χαρά, δίχως ειρήνη, δίχως αγάπη, δίχως ελπίδα, δίχως εμορφιά. Διαβάστε περισσότερα »
Είναι η γιόγκα ως μυϊκή άσκηση κατάλληλη για τη βελτίωση της υγείας;
Περιεχόμενα.
– Γιόγκα και γυμναστική. Εισαγωγή.
– Διάφορες πλευρές του θέματος.
α) Ποιες είναι οι κατάλληλες αθλητικές δραστηριότητες για τη βελτίωση της υγείας; (ιατρική – αθλητιατρική προσέγγιση).
β) Αν δει κανείς τη γιόγκα ως γυμναστική, είναι κατάλληλη, ως μέθοδος σωματικής άσκησης, για τη βελτίωση της υγείας; (ιατρική – αθλητιατρική προσέγγιση).
γ) Μπορεί να δει κανείς τη γιόγκα ως απλή γυμναστική, αποκομμένη από τον ινδουισμό και το βουδισμό; (θρησκειολογική προσέγγιση).
δ) Πού οφείλεται η ευφορία που νιώθει κάποιος όταν κάνει τη γιόγκα ως “γυμναστική”; Σε τι διαφέρει αυτή η ευφορία από την ευχάριστη κατάσταση που νιώθει αυτός που συμμετέχει σε συνηθισμένες αθλητικές δραστηριότητες;
– Συμπεράσματα.
– Επίλογος.
– Βιβλιογραφία – σημειώσεις.
α. Αθλητιατρική.
β1. Η θρησκειολογική άποψη για τη γιόγκα.
β2. Γιόγκα και νοερή προσευχή.
γ. Συγγραφικό έργο του ιδίου (επιστημονικές δημοσιεύσεις και βιβλία, ενδεικτική αναφορά).
ε) Σύντομο βιογραφικό σημείωμα του συγγραφέα.
Σύγχυση και ταραχή και χάος ανάμεσα στα έθνη! Ταραχή και σάστισμα και χάος και στους ανθρώπους, έναν – έναν. Πού να βρεθεί κανένας να πορεύεται στη ζωή του μ’ έναν υψηλόν σκοπό, με σταθερότητα και ελπίδα! Σπάνιο πράγμα.
Οι σημερινοί άνθρωποι έχουνε γίνει οι περισσότεροι κάποια πλάσματα άδεια από κάθε ζωντανή ιδέα, που να τους κάνει να αρμενίζουνε μέσα στο πέλαγος της ζωής χαρούμενοι και ζωηροί, σαν το καράβι που είναι φορτωμένο με καλό φορτίο, και, γεμάτο ελπίδα και λαχτάρα, τραβά κατά το περιπόθητο λιμάνι, ανάμεσα σε ξέρες κι άγρια βραχόνησα.
Σήμερα βρίσκει κανένας συχνά μπροστά του ανθρώπους που είναι τόσο κούφιοι από κάθε τι, που να απορεί, γιατί δεν πίστευε να υπάρχει στον κόσμο τόση ανοησία, τόση στενομυαλιά, τόση στενοκάρδια και μικρολογία. Σ’ αυτές τις στεγνές ψυχές δεν υπάρχει τίποτα που να σε ζεστάνει, ας είναι και το παραμικρό. Δεν μιλώ για εξαιρετικά αισθήματα, για κάποια σπάνια ευαισθησία. Όχι! Μιλώ για τα συνηθισμένα αισθήματα, που άλλη φορά βρισκόντανε σε όλους τους ανθρώπους. Ναι, σήμερα δεν υπάρχουνε. Σχεδόν όλοι οι σημερινοί άνθρωποι περνάνε τη ζωή τους ξεπλυμένοι από κάθε ουσία, δίχως κανέναν αληθινόν σκοπό, δίχως αληθινή χαρά και ευχαρίστηση, δίχως καμμιά πίστη, και για τούτο, δίχως ελπίδα. Είναι γαντζωμένοι απάνω σε κάποια πράγματα, που θέλουνε να τα παραστήσουνε για σπουδαία, ενώ δεν είναι τίποτα. Κι οι χαρές τους κι οι ευτυχίες τους και τα γλέντια τους, κι οι διασκεδάσεις τους, κι οι κουβέντες τους και τα αστεία τους, είναι όλα άνοστα και ψεύτικα. Γιατί λείπει το αλάτι που τα άρτυζε άλλη φορά. Διαβάστε περισσότερα »
Μεγάλη είναι η προσφορά της Unicef στον τρίτο κόσμο. Διερωτώμεθα, όμως, αν είναι αλήθεια πως σε χώρες που έχουν υπερπληθυσμό με προβλήματα πείνας χρηματοδοτούνται προγράμματα περιορισμού των γεννήσεων και εκτρώσεων; Διαβάστε περισσότερα »
Να δούμε ακόμα που θα φτάξουμε!
Δεν αφήσαμε βρωμιά, δεν αφήσαμε σιχαμένη πράξη, που να μην την κάνουμε, δεν αφήσαμε πονηρό διαλογισμό που να μην τον πούμε ή να μην τον γράψουμε με τη μεγαλύτερη αδιαντροπιά. Ξεχαλινωθήκαμε πια ολότελα. Γινήκαμε ένα τρελλό κοπάδι, που μας σαλαγά ο διάβολος με μια βουκέντρα, κι εμείς τρέχουμε λαχανιασμένοι. Η ελευθερία που δώσαμε στον εαυτό μας, με τη διαστρεμμένη γνώμη μας, γίνηκε τυραννία και μας κάνει ό,τι θέλει. Μεταμορφώθηκε σε μια μάγισσα Κίρκη, και μας μεταμόρφωσε κι εμάς σε χοίρους, και γρούζουμε ευτυχισμένοι, τσαλαβουτώντας μέσα στις κοπριές και στις σάπιες ακαθαρσίες. Καταντήσαμε ακόμα να τρώμε τις δικές μας τις ακαθαρσίες και τα εμπυασμένα κρέατά μας. Ποτέ ο άνθρωπος δεν είχε φτάξει ούτε στη μισή αναισθησία και σιχαμένη παραμόρφωση, απ’ όσο έφταξε σήμερα. Διαβάστε περισσότερα »
Ξενομανία δεν θα πει τίποτα. Μια φορά κι έναν καιρό είχαμε ξενομανία, δηλαδή κάποια λαφριά ψυχική αρρώστεια, ένα συνάχι. Τώρα πάθαμε μια πολύ βαρειά αρρώστεια, θες πανούκλα, θες γρίππη κακοηθέστατη, μα όχι ασιατική, αλλά ευρωπαϊκή. Πώς νά τήν πούμε; Ξενολατρία; Ξενοπροσκύνημα; Εγώ τουλάχιστο, μ’ όλο που λένε πως είμαι καλός λογομάστορας, δε μπορώ να βρω κάποια ονομασία, που να μπορεί να δώσει μια μικρή ιδέα γι’ αυτή τη θανατηφόρα αρρώστεια που μας δέρνει, και που όλο και χειροτερεύει. Διαβάστε περισσότερα »
Νομίζω ότι αποτελεί κοινή διαπίστωση όλων μας, τόσο εμπειρική όσο και θεωρητικά μελετημένη, ότι στο πλαίσιο του σύγχρονου τρόπου ζωής μας και του πολιτισμού μας υπάρχει τάση υπερπροστασίας του παιδιού, τάση αυξημένης -υπερβολικής- φροντίδας.
Ορισμένοι μιλούν για ένα είδος «ιεροποίησης» της παιδικής ηλικίας, που οδηγεί σε συγκεκριμένες πρακτικές συμπεριφοράς έναντι των παιδιών. Πολύ σημαντικό ρόλο παίζει η αγορά, η προώθηση προϊόντων που κατασκευάζονται και διοχετεύονται σε αυτήν ειδικά για τη φροντίδα του παιδιού, αποβλέποντας στο φυσικό ενδιαφέρον των γονέων για το παιδί τους. Διαβάστε περισσότερα »
Στον καιρό μας βγήκανε πολλές νέες θρησκείες, θρησκείες, που τις πρεσβεύουνε οι άπιστοι κι οι άθεοι. Μια απ’ αυτές είναι κι ο τουρισμός, που τον γέννησε η κούφια και χασομέρικη περιέργεια του ανθρώπου που θέλει να σκαλίζει και να μαθαίνει χωρίς να δίνει καμμιά σημασία σ’ εκείνο που βλέπει κι ακούει. Οι περισσότεροι τουρίστες βαριούνται τη ζωή τους και θέλουνε να περάσουνε την ώρα τους, χωρίς να σκοτίζουνται μήτε για τα μνημεία, μήτε για τα ιστορικά που τους λένε οι ξεναγοί, που μοιάζουνε σαν να περιποιούνται σ’ ένα τραπέζι κάποιους ανθρώπους που έχουνε ανορεξία. Όσα λένε, από τόνα τ’ αυτί τους μπαίνουν κι από τ’ άλλο βγαίνουν.
Ωστόσο, ποιός έχει το θάρρος να μιλήσει με ασέβεια γι’αυτή την καινούρια θεότητα, την τουριστική ψυχαγωγία, που φέρνει μαζί της και πολλά προικιά; Γιατί, στην εποχή μας, είναι ιερά και όσια όσα πράγματα φέρνουν λεφτά. Που να τολμήσεις να πεις τίποτα γι’αυτά! Έβρισες τον Μωάμεθ, έβρισες τον Μαμωνά. Διαβάστε περισσότερα »
Η υπόθεση της εξάρτησης των παιδιών από τα κινητά τηλέφωνα είναι μια συνεχώς εξελισσόμενη διαδικασία με απρόσμενα στοιχεία στη δημόσια συζήτηση. Νέες πλευρές επιπτώσεων από τη χρήση και παράχρηση, ειδικά στα παιδιά επισημαίνονται. Και δεν αφορούν μόνο ζητήματα υγείας…
Τα θετικά της τεχνολογίας είναι αυτονόητα. Τα αρνητικά δυστυχώς σ’ αυτό το πολιτισμό, όσο δεν κάνουμε πρόληψη, τα βρίσκουμε στο δρόμο αργότερα. Μια σειρά τέτοιων επιπτώσεων (άλλων πολύ πιθανών και άλλων βέβαιων) και με προσέγγιση κατά το δυνατόν πολύπλευρη, αναπτύσσεται στην ομιλία που σας παραθέτουμε.
Η ομιλία πραγματοποιήθηκε από τον Παναγιώτη Α. Μπούρδαλα (καθηγητή φυσικής στη β/βάθμια εκπαίδευση και πτ. θεολογίας) στο Πνευματικό Κέντρο του Ι. Ν. Αγ. Βαρβάρας Πατρών στις 18-02-2008. Προλογίζει ο Προϊστάμενος του Ι. Ν. π. Γερασιμάγγελος Στανίτσας.
Οι καθηγητές της Ιατρικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Ιωάννης Παπαδόπουλος, κ. Νικόλαος Κατσιλάμπρου, κ. Αθανάσιος Αβραμίδης, ο υπεύθυνος σε θέματα αιρέσεων της Ιεράς Μητροπόλεως Κασσανδρείας, π. Αρσένιος Βλιαγκόφτης, ο γραμματέας της επιτροπής αιρέσεων της Ιεράς Συνόδου, π. Κυριακός Τσουρός, ο Καθηγητής της Ιατρικής σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης στο μάθημα της νευρολογίας, κ. Σταύρος Μπαλογιάννης, παρέμβαση γυναίκας ιατρού, πρώην βελονίστριας, ο χειρουργός ιατρός κ. Εμμανουήλ Παναγόπουλος, ο ιατρός παθολόγος κ. Χάρης Ζαχαρόγιαννης, ο διδάκτωρ ορθοπεδικής κ. Νικόλαος Ζωγάκης και ο ιατρός νεφρολόγος κ. Παναγιώτης Κίκιλης. Διαβάστε περισσότερα »
Δεν νομίζω ότι υπάρχει καλύτερος τρόπος για ν’ αποδείξουμε την θριαμβευτική επιβολή της τεχνολογίας πάνω στην καθημερινότητά μας από το γεγονός ότι η ίδια η πραγματικότητα μας παρουσιάζεται, σε μεγάλο βαθμό, διαμεσολαβημένη. Δεν κοιτάμε εμείς μόνο τις οθόνες· κι οι οθόνες κοιτάζουν μέσα μας, διαμορφώνουν συνειδήσεις, αλλοτριώνουν τη σκέψη και δημιουργούν έναν νέο ανθρωπολογικό τύπο με κοινές, γι’ αυτό προβλέψιμες (και σαφώς εκμεταλλεύσιμες) ψυχολογικές και συναισθηματικές αντιδράσεις: τα δελτία ειδήσεων, οι τηλεοπτικές σειρές, οι εμπορικές κινηματογραφικές ταινίες μάς τοποθετούν σ’ έναν παγκοσμιοποιημένο, ουδέτερο χώρο, όπου οι πραγματικές εμπειρίες και τα αισθήματα που προκύπτουν από αυτές αντικαθίστανται από την προσομοίωσή τους. Κι οι διαφημίσεις που παρεμβάλλονται δεν προωθούν, τελικά, προϊόντα, αλλά έναν ολόκληρο τρόπο ζωής. Είναι οι μαχητικοί απολογητές ενός πολιτισμού που ζει στο επίπεδο της φαινομενικότητας και της επανάληψης, που τρέφεται παρασιτικά με εικόνες απ’ την οθόνη της τηλεόρασης, του υπολογιστή ή του κινητού τηλεφώνου –το τελευταίο, άλλωστε, φαίνεται ότι σταδιακά θα υποκαταστήσει και κάθε επαφή μας με τον έξω κόσμο. Η οθόνη είναι η μήτρα ενός νέου πολιτισμού στον οποίο όλα εξελίσσονται μπροστά στα μάτια μας, ανεξαρτήτως εάν γίνονται με την παθητική ανοχή ή την εκούσια συμμετοχή μας. Διαβάστε περισσότερα »
Στην περίπτωση του τραγουδιστή Μάικλ Τζάκσον, ενός απολύτως δυστυχισμένου όπως αποδείχτηκε ανθρώπου, αυτοπαγιδευμένου στην εικόνα του ποπ σταρ και θύματος των φαρμακευτικών εταιρειών που εκμεταλλεύτηκαν την ανωριμότητά του και τον χρησιμοποίησαν σαν πειραματόζωο, βλέπουμε καθαρά τις αρνητικές συνέπειες μιας συγκεκριμένης χρήσης του ανθρώπινου σώματος στην εποχή μας. Διαβάστε περισσότερα »
Εν μέσω θέρους, από σήμερα τίθεται σε δοκιμασία ο νόμος για την απαγόρευση του καπνίσματος και στη χώρα μας.
Το αποτέλεσμα είναι ανοιχτό σε κάθε πρόβλεψη, αφού ακόμη είναι άγνωστος ο βαθμός «πειθαρχίας» της ελληνικής κοινωνίας στα νέα μέτρα. Απ’ όλους συνομολογείται πως το κάπνισμα είναι από τους πλέον σημαντικούς παράγοντες θνησιμότητας. Δεν είναι, όμως, αυτονόητη η επιτυχία των ρυθμίσεων, αφού πρέπει να εφαρμοσθούν σε μια χώρα που κατέχει την παγκόσμια πρωτιά στο ποσοστό ανθρώπων που καπνίζουν καθημερινά.
*Ο καθηγητής πνευμονολογίας Π. Μπεχράκης λέει ότι χρειάζεται κρυστάλλινη πολιτική βούληση και γενναιότητα και θεωρεί κλειδί για την επιτυχία του νόμου το κλείσιμο της στρόφιγγας των νεοεισερχόμενων καπνιστών. Δηλαδή, ενημέρωση και «μάχη» από το σχολείο.
*Για τις οικονομικές επιπτώσεις των ρυθμίσεων του νόμου ο Κ. Σουλιώτης σημειώνει τα κέρδη στο ασφαλιστικό σύστημα και το ΕΣΥ από τον περιορισμό των καπνιστών. Θεωρεί ότι οι φορολογικές απώλειες είναι μικρές αν συνυπολογιστούν οι επιβαρύνσεις από τη χρήση υπηρεσιών υγείας και την απώλεια παραγωγικότητας. Επιμένει, τέλος, ότι η λήψη μέτρων κατά του καπνίσματος αύξησε σε πολλές χώρες την προσέλευση πολιτών σε χώρους διασκέδασης.
1. Η αστρολογία είναι στην εποχή μας ένα είδος λαϊκής θρησκείας. Και όταν λέγω λαϊκής, το επίθετο δεν αναφέρεται σ’ αυτό που η κοινωνιολογία και η πολιτική μας έχουν μάθει να ονομάζουμε λαό. Την πλατειά, δηλαδή, πληθυσμιακή βάση, που κατά κανόνα είναι λιγότερο καλλιεργημένη και κοινωνικά υποβιβασμένη. Μέσα σ’ αυτό τον απλό λαό υπάρχει σοφία, που θα ᾽πρεπε να τη ζηλεύουν πολλοί από τους επώνυμους του κοινωνικού χώρου και τους θεωρουμένους σοφούς και γραμματισμένους. Αντίθετα σε κάθε προσδοκία η αστρολογία επηρεάζει περισσότερο, όπως οι στατιστικές τουλάχιστον αποδεικνύουν, ανθρώπους των ανωτέρων κοινωνικών τάξεων και μάλιστα εκείνους που κρατούν την τύχη των λαών της γης στα χέρια τους. Και δεν είναι λίγες φορές, που τα μέσα μαζικής ενημερώσεως μας κάνουν να απορούμε, πληροφορώντας μας ότι κάποιοι μεγαλώνυμοι πολιτικοί, ακόμη και Αρχηγοί Κρατών, δεν κάνουν τίποτε, αν δεν συμβουλευθούν τον αστρολόγο τους. Το σπουδαίο δε είναι ότι είναι αδύναμοι εσωτερικά και υποδουλωμένοι στα «στοιχεία του κόσμου τούτου» (Κολ. 2,8), ώστε να ρυθμίζουν όχι μόνο την πορεία της προσωπικής τους ζωής, αλλά και τις πολιτικές ενέργειές τους με βάση το ωροσκόπιο τους.
Σε τέτοιες στιγμές είναι που διερωτάται κανείς αν έχει πεθάνει η ειδωλολατρία, τουλάχιστον στην λεγόμενη χριστιανική κοινωνία μας, και αν έχουν όλοι αυτοί οι αιχμάλωτοι της δεισιδαιμονίας πληροφορηθεί ότι ο «Χριστός ετέχθη» και ο ήλιος της Δικαιοσύνης ανέτειλε στον κόσμο. Αν λάβει δε κανείς υπόψη και το πλήθος των μάγων και την κοινωνική δυναμική τους, συμπεραίνει ότι όσα γίνονταν στην προχριστιανική αρχαιότητα, με τους μάντεις και τους οιονοσκόπους, εξακολουθούν να γίνονται και σήμερα στην εποχή του διαστήματος και της υψηλής τεχνολογίας.
Όλες οι συνομιλίες, αφήνουν στη μνήμη και στο στοχασμό, στην αναπόληση και στο συναίσθημα πολλά. Κι ετούτη με τον εγγονό μου η συνομιλία, μ’ εντυπωσίασε και την καταγράφω!
Αν ήταν στο χέρι μου και μπορούσα θά ‘θελα να γείρει πίσω η κλεψύδρα του χρόνου. Θά ‘θελα να ξαναζήσω την παλιά εκείνη εποχή τα χρόνια που οι άνθρωποι είχαν αγάπη, φιλαλληλία και αλληλοσεβασμό. Αναπολώ εκείνα τα χρόνια που είχανε αξιοπρέπεια κι ευθιξία οι άνθρωποι. Ήταν αλλιώτικοι. Δεν έμοιαζαν με τους σημερινούς. Δίναν χαρά. Ναι γλυκοεγγονέ μου. Ναι Στέλιο μου. Διαβάστε περισσότερα »
Τα γηρατειά απασχολούν όλους. Τους ίδιους τους γέροντες εν πρώτοις, που βλέπουν να τους εγκαταλείπουν σιγά-σιγά οι σωματικές τους δυνάμεις, να μη μπορούν να φροντίσουν πλέον για τον εαυτό τους και να έχουν ανάγκη από τη βοήθεια άλλων, των παιδιών τους ή του ευρύτερου συγγενικού τους περιβάλλοντος. Βιώνουν συγχρόνως τα γηρατειά ως προσέγγιση προς το τέλος της επίγειας ζωής. Είναι λοιπόν ευνόητο ότι και η σωματική αδυναμία και εξασθένηση, αλλά και η συναίσθηση ότι σε λίγο πλησιάζει ο θάνατος, για όσους μάλιστα δεν πιστεύουν σε μεταθανάτια ζωή και ύπαρξη, δημιουργούν οξύτατο υπαρξιακό πρόβλημα, που προκαλεί πολλές φορές θλίψη και απογοήτευση.
Το υπαρξιακό μάλιστα αυτό πρόβλημα μεγαλώνει όταν προστίθεται η κοινωνική αναλγησία και απόρριψη των γερόντων, όταν αντιλαμβάνονται ότι ακόμη και στα παιδιά τους προκαλεί προβλήματα η παρουσία τους, τα οποία αντί να φερθούν με στοργή, σεβασμό και αγάπη, να δημιουργήσουν στους γέροντες την εντύπωση ότι τους αγαπούν, ότι τώρα τους είναι περισσότερο χρήσιμοι, συνήθως δείχνουν με τη συμπεριφορά τους, πολλές φορές μάλιστα και απερίφραστα το εκφράζουν, ότι είναι βάρος και καλά θα κάνουν να τους απαλλάξουν από την παρουσία τους, μετακομίζοντας είτε σε κάποιο άλλο χώρο είτε, το συνηθέστερο, στο γηροκομείο, το οποίο καλείται, και πολλές φορές το επιτυγχάνει, να αναπληρώσει την αγάπη και στοργή των σκληρών και ασπλάχνων συγγενών.
Με το μεγάλο λοιπόν αυτό υπαρξιακό και κοινωνικό πρόβλημα ασχολούμαστε στο μελέτημα αυτό παρουσιάζοντας τις παραδοσιακές ελληνικές θέσεις, που δυστυχώς αρχίζουν να εγκαταλείπονται. Τις απόψεις αυτές τις ανακοινώσαμε ως εισήγηση στο 3ο Συνέδριο Γηριατρικής και Γεροντολογίας, που οργάνωσε η Γηριατρική και Γεροντολογική Εταιρεία Βορείου Ελλάδος στο Συνεδριακό Κέντρο της Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης από 10-12 Φεβρουαρίου 1995 στη Θεσσαλονίκη με θέμα: «Σύγχρονα ιατροκοινωνικά προβλήματα της τρίτης ηλικίας». Η δική μας εισήγηση είχε εκεί ως τίτλο: «Η αντιμετώπιση του Γήρατος από την Εκκλησία».
“Γιατί πάντα υπάρχουν υπάλληλοι που υπηρετούν με υψηλό αίσθημα ευθύνης, περιφρονώντας παραδείγματα συναδέλφων τους, που δεν πράττουν το καθήκον τους” (Αλ. Οψ.)
Ο αγώνας μιας βραβευμένης εισαγγελέως ενάντια στο εμπόριο λευκής σαρκός Διαβάστε περισσότερα »
Πρωταθλητές αναδεικνύονται διεθνώς τα Ελληνόπουλα στο διαδικτυακό εθισμό, ενώ εξίσου «κολλημένα» εμφανίζονται και με τα video games. Tο συμπέρασμα που προκύπτει από πρόσφατη έρευνα της Ελληνικής Παιδοψυχιατρικής Εταιρίας αποκτά ακόμα πιο ανησυχητικές διαστάσεις, αν ληφθεί υπόψη ότι στη χώρα μας η διείσδυση του Iντερνετ ειδικά στη νεολαία παραμένει χαμηλή σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη αλλά και τους αναπτυσσόμενους ασιατικούς «γίγαντες», όπως η Κίνα.
«δεν θέλουμε Παιδεία για τον έρωτα / αλλά έρωτα για την Παιδεία»
Μπορεί να πιάνουμε τις μύτες μας, για να μην εισπνέουμε τις αναθυμιάσεις, που αναδίδει -αδιαλείπτως- το πολιτικό μας σύστημα, όμως τα ρυπαρότερα έπονται. Έχω σημειώσει σε πολλά άρθρα μου ένα πράγμα που ίσως παρεξηγείται. Το σχολείο δεν πρέπει επ’ ουδενί να καταντήσει άθυρμα στα χέρια μαθητευόμενων μάγων, το σχολείο δεν είναι πεδίο επιπόλαιων καινοτομιών, το σχολείο οφείλει να είναι συντηρητικό, με την απλή και πρωταρχική σημασία της λέξης, να συντηρεί, δηλαδή, τον πολιτισμό που οι πρεσβύτεροι έχουν παραλάβει και να τον παραδίδει στους νεότερους. Οποιαδήποτε αλλαγή συμβαίνει στο σχολείο, πρέπει να εδράζεται στην πείρα του παρελθόντος, να μην περιφρονεί ό,τι δεν έχει πρόσφατη ημερομηνία.
Ακόμη πιο καταστρεπτικό είναι να «χάσκει» η παιδεία μας, προς τα «εξελιγμένα» και νυν ληγμένα, ευρωπαϊκά τάχα και πρότυπα. Ακόμη χειρότερα, δεν πρέπει να αφήσουμε τα παντοειδή νεοταξικά μαλάκια, να αποφασίζουν, τι θα διδάσκεται στο σχολείο. Τόσα χρόνια βιώνουμε στην παιδεία τη λογική της «ήσσονος προσπάθειας», του παιδοκαλοπιάσματος, της απειθαρχίας, της ατιμωρησίας, της μετριοκρατίας και δρέπουμε τώρα τους καρπούς αυτής της τακτικής. Είναι καιρός για νοικοκύρεμα του σχολείου, για αναδίπλωση, να σταματήσει λίγο το λαχάνιασμα, να ξεκουραστούμε από τον αλλεπάλληλο βομβαρδισμό «καινοτομιών». («Ουδέν καινόν, όλα κενά», όπως έλεγε ο Μ. Χάκκας). Ας μείνουμε και σε κάποια πράγματα πίσω από την Ευρώπη, τίποτε δεν χάνουμε, «δεν θέλω εγώ, καινούρια, ξένα δώρα / παλιά δικά μου πλούτη σου ζητώ», κατά τον ραψωδό.
Κλείνω εδώ τις προλογικές σκέψεις. Τα όσα ακολουθούν τα απευθύνω κυρίως στην μάνα, την Ελληνίδα, τη Ρωμιά. Είναι δεδομένη η αγάπη για το παιδί της, μονάχη έγνοια της να ανατραφεί και να διαπαιδαγωγηθεί ένα σωστό παιδί. Στέλνει το πρωί στο σχολείο το παιδί της με εμπιστοσύνη. Δεν ανησυχεί, μαθαίνει το βλαστάρι της χρήσιμα πράγματα, οι δάσκαλοι προσέχουν και το προσέχουν – και έτσι είναι.
Η συζήτηση για το μάθημα των Θρησκευτικών έρχεται και επανέρχεται με αφορμή διάφορες εγκυκλίους του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων. Άρθρα γράφονται, πολιτικά κόμματα και συνδικαλιστικές ενώσεις εκφράζουν απόψεις και η Εκκλησία της Ελλάδος – πολύ σωστά – εκφράζει την ανησυχία της έναντι του κινδύνου περιθωριοποιήσεως του μαθήματος. Μέσα στην όλη συζήτηση από ορισμένα πολιτικά πρόσωπα και από στήλες αρθρογραφίας ακούσθηκε και η «καινοτόμος» πρόταση: Να παύσει το μάθημα να βασίζεται στην Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη και Παράδοση (ομολογιακό μάθημα) και να γίνει θρησκειολογικό, δηλαδή να παρουσιάζει την ιστορία και την διδασκαλία όλων ή των περισσοτέρων θρησκευμάτων της Υφηλίου. Έχω την άποψη ότι η πρόταση περί θρησκειολογικού μαθήματος είναι ένα πυροτέχνημα χωρίς σοβαρή νομική και παιδαγωγική τεκμηρίωση οδηγεί δε σε πολλά αδιέξοδα.
«γεννηθήκαμε σε μια εποχή, που όλα τελειώνουν»
εφηβικό σύνθημα
Το έχω ξαναγράψει παλαιότερα, αλλά το επαναλαμβάνω. Διδάσκω ανελλιπώς εδώ και είκοσι περίπου χρόνια και δεν έχω ακούσει ποτέ ή σχεδόν ποτέ, μαθητή της τάξης μου, να μεταφέρει εξωσχολικές γνώσεις και εμπειρίες, χωρίς να αρχίζει τον λόγο του με την εξής κοινότοπη φράση: «κύριε, είδα στην τηλεόραση». Το «άκουσα από τους γονείς μου ή τη γιαγιά ή τον παππού μου», έχει πλέον εκλείψει από το λεξιλόγιο των παιδιών. Και αυτό το ελάχιστο παράδειγμα εξεικονίζει την φοβερή αλήθεια: την σαρωτική και αποκλειστική επίδραση της εικόνας. Το φαινόμενο δεν περιορίζεται μόνο στις μικρές ηλικίες. Στην εφηβική ηλικία, η οποία είναι αναπτυξιακά ευάλωτη σε εθισμό, παρατηρείται και αναγνωρίζεται από την επιστημονική κοινότητα, ένα νέο νόσημα, που ονομάζεται διαδικτυακός εθισμός.
«Ψυχολογική» και «οντολογική» αντίληψη του προσώπου
«Οντολογική» σημαίνει «αυτή που αφορά την αληθινή ύπαρξη, το είναι, τη θεμελιώδη πραγματικότητα». Πολλοί άνθρωποι προσπαθούν να προσδιορίσουν την προσωπική ολοκλήρωση με όρους που εξαιρούν τη θεία διάσταση. Ψυχολογίες, αλλά ακόμη και «πνευματικότητες», οι οποίες βασίζονται μόνο στην ανθρώπινη διάσταση είναι καταδικασμένες να αποτύχουν στις προσπάθειές τους να παράγουν ολοκληρωμένους ανθρώπους. Ο ανθρωπισμός με τον «αυτονομημένο» άνθρωπό του είναι ένα εωσφορικό ιδεώδες, όσο ευγενείς με επίγεια κριτήρια κι αν δείχνουν εξωτερικά οι σκοποί του. Ο άνθρωπος έχει την πνοή του Θείου Πνεύματος μέσα του, η οποία, αν και προέρχεται από τον Άλλον, είναι αναπόσπαστο μέρος της ίδιας του της υφής. Είναι αυτό που κάνει τον άνθρωπο αληθινά ανθρώπινο. Το να αγνοήσουμε αυτό είναι χειρότερο από το να αγνοήσουμε την ικανότητα και την ανάγκη του ανθρώπου για αγάπη. Επιπλέον, ο άνθρωπος βρίσκεται σε πεπτωκυία, αμαρτωλή κατάσταση. Αν θέλουμε να καταλάβουμε τον πραγματικό άνθρωπο, πρέπει να μελετήσουμε το αρχικό σχέδιο του Θεού γι’ αυτόν, να μελετήσουμε εκείνους τους ανθρώπους που ξεπέρασαν την αμαρτία και εκπλήρωσαν το σχέδιο του Θεού, δηλαδή τους Αγίους, και ακόμη περισσότερο τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό.
Προκαλεί ενοχλητική εντύπωση η άκριτη προσπάθεια Ελλήνων, κυρίως δημοσιογράφων, να επαναφέρουν περιοδικώς στη δημοσιότητα και να αναπέμπουν ύμνους και ωδές στο Δαρβίνο, ως φέροντα επανάσταση στην επιστήμη της βιολογίας με την ιδιοφυή και υπερφυή θεωρία του περί φυσικής επιλογής και εξελίξεως των ειδών. Διαβάστε περισσότερα »
Οι περισσότεροι πέρασαν το κατώφλι του σχολείου, στη χώρα τους, ύστερα από την πρώτη επίσκεψή τους στην Ελλάδα
«It sounds greek to me», λένε οι Αγγλοσάξονες, αλλά απ’ ό,τι φαίνεται για πολλούς αλλοδαπούς τα ελληνικά δεν ηχούν πλέον «κινέζικα». Κέντρα εκμάθησης της ελληνικής ξετρυπώνουν σε κάθε γωνία της γης και λειτουργούν είτε αυτόνομα, είτε στο πλαίσιο πανεπιστημιακών τμημάτων ή σε συνεργασία με το ελληνικό υπουργείο Παιδείας. Ποιοι είναι όμως αυτοί οι τρελοί που ξεκινούν όντας ενήλικες να μαθαίνουν μια τόσο δύσκολη γλώσσα; Μάλλον δεν υπάρχει συγκεκριμένο «προφίλ». Για άλλους είναι η νοσταλγία για μια μακρινή πατρίδα ή η περιέργεια για τη γειτονική χώρα, για κάποιους η γέφυρα με ένα αγαπημένο πρόσωπο. Ωστόσο, οι περισσότεροι αποφασίζουν να περάσουν το κατώφλι των ελληνικών σχολείων μετά την πρώτη επίσκεψη στην Ελλάδα. «Με μάγεψαν τα χρώματα της Αλοννήσου», εξομολογείται η 34χρονη Georgia από την Ιταλία. «Μου άρεσε που οι Ελληνες ήταν ανοικτοί και επικοινωνιακοί», προσθέτει η 40χρονη Veronique από τη Γαλλία. «Κατάλαβα ότι στην Ελλάδα μπορώ να δημιουργήσω φιλίες», καταλήγει ο 48χρονος Gerhard από την Αυστρία. Ο κατάλογος των μαθητών μεγαλώνει… Σύμφωνα με τους καθηγητές τους, με το που ξεκινούν να μιλούν ελληνικά, «χαλαρώνουν»: «Οι Δυτικοί γίνονται πιο ανοικτοί, οι Αραβες λιγότερο συντηρητικοί», επισημαίνει η κ. Κατερίνα Ζαχαριάδου από το Ντουμπάι. Η κουλτούρα ενός λαού ενυπάρχει στη γλώσσα….
Ο αριθμός των καταδίκων που εκτελούνται κάθε χρόνο στην Κίνα υπολογίζεται σε 2.000 – 3.000. Σύμφωνα με δήλωση Κινέζου αξιωματούχου, επειδή η δωρεά οργάνων είναι σπάνια σε αυτήν τη χώρα, οι ανάγκες του κινεζικού προγράμματος μεταμοσχεύσεων καλύπτονται κατά 95% από όργανα αυτών των καταδίκων. Υπάρχουν επίσης αξιόπιστες μαρτυρίες για πώληση οργάνων καταδίκων σε Αμερικανούς και Ιάπωνες «τουρίστες» που καταφεύγουν στην Κίνα για μεταμόσχευση. Για πρώτη φορά το 2005, ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας της Κίνας παραδέχτηκε ότι διεξάγεται εμπόριο οργάνων στη χώρα του και εξήγγειλε την απαγόρευση της μεταμόσχευσης οργάνων σε αλλοδαπούς και την εφαρμογή του καθιερωμένου όρου της πρότερης συγκατάθεσης του δότη. Ωστόσο, μη κυβερνητικές οργανώσεις εκφράζουν αμφιβολίες για τη διαφάνεια της διαδικασίας, μια και είναι γνωστή η προέλευση των πτωματικών μοσχευμάτων σε αυτήν τη χώρα και είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς έναν κατάδικο να δίνει αβίαστα τη συγκατάθεσή του. Διαβάστε περισσότερα »
Το οικογενειακό τραπέζι αποτελεί τον χώρο συγκέντρωσης της οικογένειας. Βρίσκονται όλοι μαζί, μοιράζονται τα νέα της ημέρας, χαλαρώνουν και ανταλλάζουν απόψεις και εμπειρίες και όλα αυτά παράλληλα με την κατανάλωση του γεύματος.
… Η ησυχία είναι αγαθό που αγοράζεται, όμως για πολλούς είναι και μια κατάσταση που δεν υποφέρεται. Πολλοί δεν αντέχουν να βρίσκονται μόνοι σε ένα σπίτι ή ένα δωμάτιο, όπως και δεν αντέχουν την κλειστή τηλεόραση. Όταν ένας Ιταλός συγγραφέας ρωτήθηκε γιατί εγκατέλειψε την πατρίδα του και εγκαταστάθηκε στη δυτική ακτή της Σκωτίας, απάντησε: «Στην Ιταλία η σιωπή είναι πολύ ακριβή, αλλά στη Σκωτία είναι πάμφθηνη». Διαβάστε περισσότερα »
Η απόφαση της Ομοσπονδίας Συλλόγων Ναυπακτίας (ΟΣΥΝ) να βραβεύση τον Σύλλογο «Αλκυόνη» είναι αξία κάθε επαίνου από όλους μας και ως Μητροπολίτης της Ιεράς Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου και σας επαινώ και σας ευλογώ. Επιτελείτε μεγάλο έργο, όπως έχω την χαρά να γνωρίζω από κοντά, αλλά το έργο αυτό που πράξατε σήμερα με το να βραβεύσετε αυτόν τον δραστήριο Σύλλογο σας τιμά ιδιαιτέρως.
Υπάρχουν περιπτώσεις κατά τις οποίες όταν ξέρη κανείς να τιμά άλλους, στην πραγματικότητα τιμάται ο ίδιος. Μια τέτοια περίπτωση είναι και η σημερινή. Γιατί μια κοινωνία δείχνει τον πολιτισμό της από τον τρόπο που αντιμετωπίζει τα πρόσωπα εκείνα που έχουν κάποιο πρόβλημα και δεν μπορούν να αυτοεξυπηρετούνται, όταν δηλαδή ασχολείται με το λεγόμενο «περιθώριο» της κοινωνίας.
Με αισθήματα «φρίκης», «απόγνωσης», «αποτροπιασμού» αντιμετώπισε η κοινή Γνώμη την τραγωδία του Winnenden, της μικρής πόλης της Βάδης –Βυρτεμβέργης, όπου ο 17χρονος μαθητής στέρησε τη ζωή του και αυτή 15 αθώων μαθητών.
Κι όμως, σε εμάς τους θλιβερούς και ανήμπορους θεατές εναπόκειται να αντιμετωπίσουμε την «θυσία» του Τιμ και των συμμαθητών του λυτρωτικά, όχι σαν είδηση τραγικού συμβάντος που θα χαθεί στα αρχεία των εφημερίδων και των τηλεοπτικών εκπομπών ή στις αρχειοθήκες των ΜΜΕ, αλλά σαν δράμα, τραγωδία που μετά από επίπονη επεξεργασία θα μας οδηγήσει «δι ελέους και φόβου περαίνουσα (σ)την των τοιούτων παθημάτων κάθαρση». Διαβάστε περισσότερα »
Τώρα που έχει καταλαγιάσει ο θόρυβος από τις αγροτικές κινητοποιήσεις και τα πνεύματα έχουν ηρεμήσει, είναι νομίζω η κατάλληλη στιγμή για να αναφέρουμε και την άλλη πλευρά σε ό,τι αφορά τις κινητοποιήσεις γενικότερα, έτσι όπως έχουν καταντήσει στην Ελλάδα. Γιατί, τελικά, κατάντια είναι να έχουμε πλέον αποδεχτεί αδιαμαρτύρητα πως οποιαδήποτε κοινωνική ομάδα έχει το δικαίωμα να διεκδικεί τα αιτήματά της κρατώντας σε ομηρία άλλες κοινωνικές ομάδες, στερώντας μάλιστα από τους Έλληνες πολίτες ένα από τα βασικά δικαιώματα τους, αυτό της ελεύθερης μετακίνησης. Διαβάστε περισσότερα »
Με αφορμή την πρόθεση του Υπουργείου Παιδείας (όπως αυτή δημοσιεύθηκε σε εφημερίδες) να εντάξει στο Δημοτικό, το μάθημα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης από το νέο σχολικό έτος, δημοσιεύουμε σήμερα, αποσπάσματα από βιβλίο που διαπραγματεύεται το ζήτημα αυτό. Να σημειωθεί πως ο προβληματισμός που καταγράφεται, αφορούσε μαθητές εφηβικής ηλικίας και όχι τάξεων του Δημοτικού. Τί εννοούμε όταν λέμε σεξουαλική αγωγή και τί όταν λέμε σεξουαλική διαφώτιση; Μερικές θέσεις ειδικών επιστημόνων στο θέμα. Είναι σωστό το σύνθημα «τα λέμε όλα»; Χρειάζεται ως ξεχωριστό μάθημα στα σχολεία; Ατομικά ή ομαδικά; Ποιός είναι ο ρόλος των γονέων;
Σ’ αυτή την αλλοτριωμένη εποχή που ζούμε διαστρεβλώθηκαν ακόμα και οι λέξεις. Οι λέξεις απώλεσαν το περιεχόμενό τους και έγιναν συνοδευτικές μιας νέας, αντίστροφης ηθικής που προσπαθεί να επιβληθεί παντού. Για να πάρουν τα όργανα κάποιου ζωντανού ανθρώπου με ασθενή εγκέφαλο, τον βαφτίζουν «πτώμα» και «πτωματικό δότη»· για να προσελκύσουν απενοχοποιημένους θεατές και να κόψουν εισιτήρια βαφτίζουν τα πτώματα «σώματα». Ο λόγος για την πολυδιαφημισμένη έκθεση “Bodies” («Σώματα») η οποία φιλοξενείται από αρχές Φεβρουαρίου στην «Τεχνόπολη» του Δήμου Αθηναίων. Διαβάστε περισσότερα »
Ο Τύπος έχει επανειλημμένα ασχοληθεί με μια τηλεφωνική έρευνα που πραγματοποιήθηκε πριν από δύο χρόνια από το Εργαστήριο Οργάνωσης και Αξιολόγησης Υπηρεσιών Υγείας του Τμήματος Νοσηλευτικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, με αντικείμενο την ιδιωτική δαπάνη υγείας στη χώρα μας. Η πληροφορία που προβλήθηκε ιδιαίτερα ήταν ότι το 36% των νοσηλευθέντων σε δημόσια νοσοκομεία δήλωσαν τουλάχιστον μία άτυπη πληρωμή προς γιατρούς με τη μορφή είτε εκβιαστικής αμοιβής είτε φιλοδωρήματος. Όμως, το εύρημα της έρευνας που έμεινε ουσιαστικά ασχολίαστο είναι ότι υπάρχει ένα ποσοστό γιατρών 4% που αρνείται να πάρει αμοιβή από ασθενείς, παρά την επιμονή των τελευταίων να εκφράσουν με αυτό τον τρόπο την ευγνωμοσύνη τους ή και να εκβιάσουν προνομιακή μεταχείριση. Διαβάστε περισσότερα »
Ποιος το περίμενε ότι στην Ελλάδα ένας Ασκητής θα εισήγαγε τη «σεξουαλική αγωγή» στα Δημοτικά Σχολεία!
Σύμφωνα με δημοσιεύματα του Τύπου, από την επόμενη σχολική χρονιά, αρχίζει η διδασκαλία του μαθήματος της σεξουαλικής αγωγής στα Δημοτικά Σχολεία, με δύο βιβλία: Το ένα θα διδάσκεται από την Α’ έως την Γ’ τάξη και το άλλο από την Δ’ έως την Στ’ τάξη.
Η θεματολογία των βιβλίων είναι διττή και περιλαμβάνει κεφάλαια για τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση και την ψυχική υγεία των παιδιών.
«Όλα τάχε η Μαριορή ο φερετζές της έλειπε». Διαβάστε περισσότερα »
Οι στοιχειώδεις δημοκρατικές αρχές υπαγορεύουν ότι τα μέλη μιας κοινωνίας είναι ίσα μεταξύ των. Αλλά οι σχέσεις των, πολύ συχνά, δεν είναι σχέσεις μεταξύ ίσων. Η ανθρώπινη σοφία αρχίζοντας από τους μεγάλους διανοητές της ελληνικής αρχαιότητος είχε από αιώνες αντιληφθεί αυτή την αντικειμενική αδυναμία. Και είχε καθιερώσει τον όρο Ήθος για να τονίσει ότι πέρα από τον νόμο υπήρχε ανάγκη για κάποια περαιτέρω εγγύηση για το πλέον αδύναμο μέλος σε μια ανθρώπινη σχέση. Ποτέ δεν μπορούν να είναι ίσες οι δυνάμεις σε μια σχέση λ.χ. ιατρού- ασθενή, αστυνομικού-κρατουμένου, προϊσταμένου-υφισταμένου, δημοσιογράφου-υποκειμένου είδησης, εφόρου-φορολογουμένου, δημοσίου υπαλλήλου- αιτουμένου ενέργεια της Διοίκησης, πολιτικού-πολίτη. Ο κατάλογος θα μπορούσε να συνεχισθεί επ’ άπειρον. Διαβάστε περισσότερα »
Σκοτάδι πίσσα. Απογοήτευση. Αγανάκτηση. Μηδενισμός. Μια απαξίωση, που όμοιά της δεν είχε κανείς ματαδεί. Απαξίωση για όλους και για όλα, καλά και κακά, όμορφα και άσχημα, λογικά και άλογα, ηθικά και ανήθικα. Άραγε, από ποιόν εξέπεσε η ηθική και το μέτρο, για να τα βρούμε εμείς; Διαβάστε περισσότερα »
Ένας παλαιός πολιτικός μιλώντας σε επιχειρηματίες με αφορμή την Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης ―πολλά χρόνια πριν αναφανή η σύγχρονη χρηματοπιστωτική κρίση― επεσήμανε τον κίνδυνο, που ελλόχευε στην τότε κρατούσα νοοτροπία τής αγοράς, να αποδειχθούμε άφρονες σαν τον πλούσιο της σχετικής ευαγγελικής παραβολής όχι μόνο αυτοί που σκέπτονταν που να συνάξουν τους καρπούς τους, αλλά και όσοι ζούσαν έναν ιδιότυπο πλουτισμό με δανεικά από τις τράπεζες. Διαβάστε περισσότερα »
Κατ’ αρχήν θα του έλεγα ότι έχει δίκιο που θυμώνει με όσα απαράδεκτα διαπιστώνει καθώς μεγαλώνει. Με την ασυνέπεια λόγων και έργων των μεγάλων. Με την αδικία της κοινωνίας. Με τη χλιδή των ολίγων και την ανέχεια των πολλών. Με την υποκρισία και ανευθυνότητα των λεγομένων αρμοδίων στους διαφόρους τομείς της κοινωνικής ζωής. Αλλά μετά την οργή, πρέπει νηφάλια να καθήσει να σκεφθεί ποιο είναι το δικό του χρέος. Διαβάστε περισσότερα »
Συχνά η τηλεόραση στήνει τα παιδιά σε ένα λατρευτικό βάθρο, όμως η επιδεικτική αυτή λατρεία εκφράζεται με λάθος τρόπο και υπαγορεύεται από λάθος λόγους. Το φαινόμενο είναι τόσο διαδεδομένο που περνά απαρατήρητο, ωστόσο καλό είναι να επισημαίνεται, όπως μας υπενθυμίζει η ακόλουθη επιστολή της παιδοψυχιάτρου Μάγδας Λιακοπούλου προς την «Κ»:
Το παρόν αποτελεί σύντμηση και ελαφρά διασκευή εκτενούς άρθρου που δημοσιεύθηκε στη διαδικτυακή έκδοση του περιοδικού AtlanticMonthly, Ιούλιος/Αύγουστος 2008, από τον NicholasCarrμε τίτλο “IsGooglemakingusstupid?” (Μας αποβλακώνει η Google😉 Ο NicholasG. Carr(γεννημένος το 1959) είναι δόκιμος Αμερικανός συγγραφέας ιδιαίτερα γνωστός για την κριτική του στις νέες τεχνολογίες που βασίζονται στην πληροφορική και το διαδίκτυο. Διαβάστε περισσότερα »
Ο δυτικός τρόπος ζωής έχει διαμορφώσει μιά κουλτούρα φαγητού με δύο όψεις: του fastfood και των υψηλών γαστρονομικών εκζητήσεων. Διαβάστε περισσότερα »
Με ανάμεικτα αισθήματα υποδεχθήκαμε ένα ακόμη νέο έτος. Αίσθημα ελπίδας ότι αυτό θα είναι καλύτερο από τα προηγούμενα. Αίσθημα απαισιοδοξίας, καθώς, αντικειμενικά κρίνοντας τις διεθνείς εξελίξεις, δεν προσδοκούμε καλά νέα. Αυτά βέβαια ισχύουν για εμάς που ανήκουμε στην προνομιούχα μειονοψηφία των πολιτών του κόσμου, σε αυτούς που απολαμβάνουν τα υλικά αγαθά σε επάρκεια, αν όχι σε αφθονία. Εμείς εκδηλώνουμε κατά τρόπο υστερικό τα αισθήματά μας κατά την είσοδο του νέου έτους, που, αν το σκεφθούμε ορθολογικά, δεν αποτελεί κάποιο σημαντικό γεγονός, αλλά μια ασήμαντη μεταβολή στην αρίθμηση του χρόνου για πρακτικούς και μόνο λόγους. Και όμως εμείς οι έχοντες, και πολύ περισσότερο οι κατέχοντες, κάνουμε τόσες ετοιμασίες. Διαβάστε περισσότερα »
Είμαστε από τους ανθρώπους που θα προτιμούσατε να αποφύγετε, αλλά αν είχατε βρεθεί στον σταθμό του μετρό της Τότεναμ Κορτ Ρόουντ εκείνο το γιορτινό βράδυ, θα ήταν αδύνατο να μη μας αντιληφθείτε. Εμένα, μια σοβαρά αγχωμένη μητέρα στη μέση μιας από τις πιο «άγριες» εβδομάδες του χρόνου· και την κόρη μου, να επιδεικνύει τη δυσαρέσκειά της με τον απίστευτα αγενή τρόπο ενός εννιάχρονου αγοροκόριτσου.
Διαβάζοντας κανείς κάποιο από τα διηγήματα του Παπαδιαμάντη δεν το ξεχνά ποτέ. Χαράσσεται στην ψυχή του, όπως χαράσσεται το αυθεντικό βίωμα, ο μεγάλος πόνος, το συναξάρι του αγίου, το δημοτικό μοιρολόι. Γιατί αυτός είναι ο κόσμος του. Η πραγματικότητα της ζωής με τις καλές και τις δύσκολες στιγμές της, τη φτώχεια και τη μιζέρια της, τις πίκρες και τους καημούς που βιώνουν καρτερικά οι ήρωές του. Άνθρωποι απλοί, αφτιασίδωτοι, με τις αδυναμίες και τις αμαρτίες τους, που πάσχουν και σιωπούν μαρτυρικά, αγωνιούν και ελπίζουν πως πίσω από το σκληρό παρόν υπάρχει μια μακρινή υπόσχεση καλύτερης μοίρας. Ο πόνος κι ο καημός είναι άρρηκτα συνυφασμένα με τη ζωή τους και η οδύνη της βιοπάλης δεν αφήνει κανένα περιθώριο σε αισθήματα «πολυτελείας», όπως η πλήξη και η ανία. Διαβάστε περισσότερα »
Οι πρόσφατες εκρήξεις των δεκαπεντάρηδων, όπως τις απεκάλεσαν, έδωσαν το έναυσμα για διάφορες αναλύσεις, οι οποίες τις περισσότερες φορές είναι αποσπασματικές και υποκειμενικές. Η Ψυχολογία, η Παιδαγωγική και η Κοινωνιολογία έχουν μελετήσει παρόμοια φαινόμενα με ψυχραιμία και νηφαλιότητα. Διαβάστε περισσότερα »
Παγκόσμια οικονομική κρίση παρουσιάστηκε και όλοι ανησυχούν. Συνεχείς συσκέψεις, συναντήσεις μεγάλων, αποφάσεις, ενισχύσεις, περιορισμοί.
Οι οικονομολόγοι κάτι προσπαθούν να μας εξηγήσουν. Τα χρηματιστήρια όλου του κόσμου καταρρέουν. Χάθηκε η ψυχραιμία και επικρατεί πανικός, ιδιαίτερα στο εξωτερικό. Η θεοποίηση του χρήματος δεν ικανοποιεί, ούτε χαροποιεί.
Έρευνα-σοκ σε σχολεία της Θεσσαλίας έδειξε ότι ένα στα 12 παιδιά είναι εθισμένο στο Διαδίκτυο. Παραμελούν τα μαθήματα, τους φίλους και την υγεία τους και δυσκολεύονται να ξεκολλήσουν από την οθόνη. Ηχηρό καμπανάκι για γονείς και εκπαιδευτικούς.
Το κείμενο εγράφη πριν ογδόντα σχεδόν χρόνια! Τότε που η Αμερική και ο κόσμος όλος συγκλονιζόταν από το οικονομικό κραχ του 1929. Το κείμενο του Σέρβου τότε Ιεράρχου, Μητροπολίτου Αχρίδος, του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς είναι σαν να εγράφη σήμερα. Διαβάστε περισσότερα »
«ανάθεμα την ώρα ποιος ορίζει εδώ / το ανάποδο βαφτίζει και το λέει σωστό» (Οδ. Ελύτης, «ο Ήλιος ο Ηλιάτορας»)
Διάβασα την είδηση στη εφ. «Έθνος» της περασμένης Κυριακής και «κάπνισαν τα μάτια μου». Το νεοταξικό κηφηναριό που ελέγχει το λεγόμενο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, αυτό που επέτρεψε να πιάσουν στα χέρια τους οι μαθητές τη μαγαρισιά που ονομάστηκε βιβλίο ιστορίας Στ΄ Δημοτικού, ανακάμπτει δριμύτερο. Από τη νέα σχολική χρονιά 2009-2010 θα «διδάσκεται» στο δημοτικό σχολείο η σεξουαλική αγωγή. Ήδη γράφτηκαν, εγκρίθηκαν και παίρνουν το δρόμο της εκτύπωσης δύο σχετικά βιβλία ένα για τις Α΄ και Β΄ τάξεις και ένα για τις υπόλοιπες του δημοτικού σχολείου. Διαβάστε περισσότερα »
Με ετήσιο τζίρο πάνω από 6 δισ. ευρώ και την υψηλότερη κατά κεφαλήν δαπάνη σε τυχερά παιχνίδια στην Ευρώπη, η ελληνική αγορά αποτελεί το «άγιο δισκοπότηρο» για πολλούς επίδοξους παρόχους τυχερών παιχνιδιών. Μεταξύ αυτών και η Stanleybet, η οποία «προκάλεσε» την περασμένη εβδομάδα την ελληνική κυβέρνηση και τον ΟΠΑΠ, θέτοντας σε λειτουργία δύο καταστήματα-πρακτορεία πώλησης διαδικτυακού στοιχήματος. Η εταιρεία, όχι τυχαία, προκαλεί την ελληνική πλευρά, καθώς η ελληνική αγορά είναι μία από τις μεγαλύτερες στον κόσμο. Περίπου 3 δισ. ευρώ εκτιμάται ότι ξοδεύουν οι Ελληνες σε προκαθορισμένα στοιχήματα, εκ των οποίων τα 2,2 δισ. ευρώ σε παιχνίδια του ΟΠΑΠ.
Ανταποκρίνομαι πρόθυμα στην πρόταση κάποιων συναδέλφων να γράψω για το «Μάθημα των Θρησκευτικών», όχι διότι περιμένω την διάσωσή του —«ήδη εβάφη κάλαμος αποφάσεως»— αλλά «για την ιστορία», όπως λέμε. Είναι ανάγκη να ακούονται και κάποιες φωνές (και κρύπτονται πολλές φωνές πίσω από το κείμενο αυτό), που δεν χειροκροτούν την σύμπραξη των εκσυγχρονιστών με την «συντηρητική», λεγομένη, παράταξη στην εκθεμελίωση του Έθνους. Διαβάστε περισσότερα »
Η απληστία –και η πολυμήχανη αδελφή της, η κερδοσκοπία– είναι οι
κύριοι κατηγορούμενοι για την τρέχουσα χρηματοπιστωτική κρίση. Ομως
υπάρχει και μια άλλη, πολύ ευυπόληπτη, νοοτροπία, που πρέπει να
επωμιστεί μέρος της ευθύνης: Η χιμαιρική αισιοδοξία της αποκαλούμενης
«θετικής σκέψης», που τόσο έχει υμνηθεί ως επιθυμητό χαρακτηριστικό του
τυπικού Αμερικανού. Όπως την έχουν προωθήσει τηλεοπτικές εκπομπές
και αναρίθμητα μπεστ σέλερ με συμβουλές
αυτοβοήθειας, η ιδέα είναι να πιστεύεις σθεναρά ότι θα αποκτήσεις αυτό
που θέλεις, όχι μόνο επειδή έτσι θα αισθάνεσαι καλύτερα, αλλά επειδή αν
«οραματιστείς» κάτι επίμονα και συγκεντρωμένα, θα καταφέρεις να το
κάνεις να συμβεί πραγματικά.
Αρχίσαμε να κόβουμε τα περιττά και να βρίσκουμε φθηνές λύσεις για
τ’ αναγκαία. Οι πωλήσεις πολυτελών αυτοκινήτων στην Ελλάδα σημείωσαν
ήδη κατακόρυφη πτώση –αναμένεται να φτάσει στο 80%– ενώ σοβαρές
απώλειες καταγράφονται σε ακριβά ρούχα, κοσμήματα, εστιατόρια, ταξίδια.
Στη Βρετανία, οι ανοδικές λιανικές πωλήσεις μέσω Διαδικτύου τώρα
πέφτουν, ενώ αυξήθηκαν κατά 47% οι πωλήσεις μεταχειρισμένων.
Συνέντευξη με τον κύριο Frank Schaeffer εκδότη του βιβλίου «Αιώνια Ημέρα: Η χριστιανική εναλλακτική λύση στην εκκοσμίκευση και την μοντέρνα ψυχοθεραπεία». (Eternal Day: The Christian Alternative to Secularism and Modern Psychology – Regina Press, 1998) του κυρίου Dr. Seth Farber.
Ο κύριος Frank Schaeffer είναι επίσης ο συγγραφέας του βιβλίου «Χορεύοντας Μόνος – Αναζητώντας την Ορθόδοξη πίστη στον αιώνα των ψεύτικων θρησκειών» (Dancing Alone – The Quest for Orthodox Faith in the Age of False Religion – Regina Press).
Το απομαγνητοφωνημένο απόσπασμα είναι από την εκπομπή Ράδιο-Παράγκα του 89,5 στα F.M., του ραδιοφωνικού σταθμού της Εκκλησίας της Ελλάδος, που έγινε την Κυριακή 06-02-2000, με θέμα «Είναι η Ψυχανάλυση και η Ψυχοθεραπεία επιστήμη;».
Με τον τίτλο αυτό -«σιωπηλή επιδημία»- μια εβδομαδιαία εφημερίδα μεγάλης κυκλοφορίας έκανε λόγο για την αρρώστεια της εποχής μας που είναι η κατάθλιψη. Αυτό έχει δαπιστωθή και από την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας. Είναι μια ασθένεια-επιδημία που επεκτείνεται όσο περνά ο καιρός περισσότερο, αλλά συγχρόνως είναι σιωπηλή, βουβή, αφού όσοι καταλαμβάνονται από αυτήν δεν την εκδηλώνουν, δεν την φανερώνουν, δεν την εκφράζουν. Όμως, την καταλαβαίνει κανείς, όταν πλησιάζη ανθρώπους που διακατέχονται από αυτήν.
Τα κυριότερα σημεία από την εκπομπή ΕΛΛΑΣ, ΕΥΡΩΠΗ, ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ με προσκεκλημένο τον υπογράφοντα και συντονιστή τον Αρχιμ. Ιερώνυμο Κάρμα, η οποία παρουσιάσθηκε στις 30-9-2008 από τον Ραδιοφωνικό Σταθμό της Εκκλησίας της Ελλάδος Διαβάστε περισσότερα »
Είναι αμφίβολο αν υπάρχει έστω και ένας Έλληνας που να μην πιστεύει ότι οι δημοσκοπήσεις είναι ένα «πιάτο» α λα καρτ. Που να μη διορεί ότι οι αφανείς ιερείς στον ναό της δημοκρατίας είναι οι εμπειρογνώμονες της πολιτικής επικοινωνίας, της πολιτικής ψυχολογίας, της κοινωνικής ψυχολογίας, της πολιτικής κοινωνιολογίας, οι ειδήμονες των δημοσκοπήσεων, που φιλοτεχνούν την εικόνα των πολιτικών και το εκλογικό αποτέλεσμα. Ωστόσο, οι δημοσκοπήσεις συνεχίζουν να ασκούν τον ρυθμιστικό τους ρόλο. Οι πολιτικοί συνεχίζουν να τροποποιούν αποφάσεις που πηγαίνουν κόντρα στο πλειοψηφικό ρεύμα, αποφεύγοντας να εφαρμόσουν ιδέες, σχέδια, λύσεις που λόγω θέσης είναι υποχρεωμένοι να γεννούν. Διαβάστε περισσότερα »
Η ψευτιά και ο πνευματικός εκφυλισμός απλώνει μέρα με την ημέρα απάνω στους Έλληνες και τους παραμορφώνει. Έναν λαό που ξεχωρίζει ανάμεσα σ’ όλα τα έθνη και που είναι γεμάτος πνευματική υγεία, πάμε να τον κάνουμε εμείς, οι λογής-λογής καλαμαράδες, κ’ οι άλλοι γραμματιζούμενοι, σαχλόν, χωρίς χαρακτήρα, χωρίς πνευματικό νεύρο, χωρίς πνευματική ανδροπρέπεια, χωρίς χαρακτήρα. Οι διάφοροι φωστήρες βαστάνε από μια πατέντα στα χέρια, και μέρα-νύχτα δουλεύουνε για να «συγχρονίσουν» την Ελλάδα, ενώ στ’ αληθινά σκάβουνε τον λάκκο της. Αμυαλα νευρόσπαστα! Ποιόν θα συγχρονίσετε; Αυτό που λέτε εσείς «συγχρονισμό» και «εξέλιξη» είναι μια άθλια παραμόρφωση, σύμφωνα μ’ ένα βλακώδες μοντέλλο, οπού κάνανε οι σαρακοστιανοί και κάλπικοι άνθρωποι, που τους λέγει η Γραφή «χλιαρούς», δηλαδή σαχλούς, και για τους οποίους λέγει ο Θεός ότι «μέλλει εμέσαι εκ του στόματος αυτού, ει χλιαροί εισι, και ούτε ζεστοί ούτε ψυχροί» (Αποκαλ. γ’ 16). Διαβάστε περισσότερα »
Από τα άρθρα που έγραψα τελευταία για την παράδοση και για την εκκλησιαστική μουσική, έγινε κάποια αναταραχή στα πνεύματα, όπως κάθε φορά που γράφουνται κάποια παρόμοια πράγματα. Αλλοι δυσαρεστηθήκανε κι άλλοι ευχαριστηθήκανε. Δυσαρεστηθήκανε όσοι θέλουνε τους νεωτερισμούς, κινημένοι από την μανία να φαίνονται προοδευτικοί και μοντέρνοι. Αυτοί θυμώνουνε σαν ακούνε τέτοια πράγματα που γράφω. «Τί θα πει παράδοση και βυζαντινή μουσική, στην εποχή που βρισκόμαστε; Σκουριασμένες ιδέες! Καθυστερημένα μυαλά!». Κάποιοι μάλιστα με βρίζουνε. Εγώ το έχω πάρει απόφαση. Βέβαια στεναχωριέμαι, που βλέπω ομοεθνείς μας να μην χωνεύουνε τα ελληνικά πράγματα, επειδή η ματαιοδοξία τους είναι πιο δυνατή από την αγάπη που έχουνε για τον τόπο τους, αλλά τί να απαντήσω στις βρισιές τους; «Αφες αυτοίς, Πάτερ, ότι εμίσησάν με δωρεάν». Η ξενομανία είναι θαρρώ κι αυτή μια αρρώστεια. Αυτοί οι δυστυχισμένοι είναι σαν τα μικρά παιδιά, που τους αρέσει το ξένο ψωμί και το ξένο φαγητό, κι ας είναι το δικό τους καλύτερο. Δεν πας να τους λες πως ξεγελούν τον εαυτό τους και πως θρέφουνται με ψευτιές! Τους φαίνεται πως με τα λόγια σου τους προσβάλλεις, πως τους βγάζεις τα παράσημα του μοντερνισμού, πως τους κατεβάζεις από κει που τους ανέβασε η περηφάνεια τους κ’ η περιφρόνηση για την δική μας παράδοση. Διαβάστε περισσότερα »
* Ολο και περισσότερα ελληνόπουλα παίρνουν την πρώτη «τζούρα» στις τελευταίες τάξεις του Δημοτικού και δοκιμάζουν το ποτό στα 13 τους
* Η Ελλάδα «προετοιμάζεται» για να διατηρήσει το αρνητικό ευρωπαϊκό ρεκόρ της υψηλότερης κατανάλωσης οινοπνευματωδών μεταξύ των νέων Διαβάστε περισσότερα »
Αν γυρίσης τον κόσμο, θα δης πως δεν θάβρης παρά σπάνια ευτυχισμένους ανθρώπους, και κείνους με λιγόχρονη κι άστατη ευτυχία, πικραμένους όμως θα βρης πολλούς, σε κάθε πάτημά σου. Αδέρφια σου στη χαρά δεν θα βρης πολλά, μα αδέρφια στην πίκρα θα βρης πάρα πολλά.
Αυτό φανερώνει πως τούτος ο κόσμος είναι ένας τόπος που έρχεται ο άνθρωπος για να δοκιμασθή κι’ όχι για να ευτυχήση. Αφήνω πως ευτυχία δεν είναι η καλοπέραση του κορμιού, κι’ αυτό φαίνεται τρανώτατα από το ότι οι καλοπερασμένοι κ’ οι πλούσιοι δεν είναι ευτυχισμένοι, αλλά κάνουνε τον ευτυχισμένο και στο τέλος βαριούνται τη ζωή τους. Γιατί κι’ άρρωστοι να μην είναι, κ’ οικογενειακές σκοτούρες να μην έχουνε, κι’ από τις εμπορικές έγνοιες να στέκουνται μακρυά, πάλι καταλαβαίνουνε πως η ευτυχία τους είναι ρηχή και ψεύτικη, κι’ ολοένα ζητάνε να βρούνε την αληθινή την ευτυχία, κ’ επιχειρούνε κάθε τόσο ν’ αλλάξουνε τη ζωή τους, πλην μάταια, επειδή όλα όσα κάνουνε για να ευτυχήσουνε, καταντούνε στο ίδιο συμπέρασμα, γιατί δεν βγαίνουνε έξω από την καλοπέραση του κορμιού. Πίνουνε από ένα νερό που δεν ξεδιψά τον άνθρωπο. Και το μονάχο νερό που ξεδιψά είναι εκείνο που αποζητά η ψυχή. Διαβάστε περισσότερα »
Θα σας μεταφέρω, αγαπητοί μου, πάλι σήμερα ένα μέρος μιας επιστολής που έλαβα, που δεν εξαντλείται στο “υγεία έχω και υγεία ποθώ για σας”, όχι ότι δεν είναι βέβαια σπουδαίο και αυτό, και θα πω λίγα λόγια μετά. Διαβάστε περισσότερα »
Υπάρχουν γλωσσικές εκφράσεις ή και λέξεις που η χρήση τους μοιάζει αναχρονισμός: Παραπέμπουν σε περασμένες εποχές, σε νοοτροπίες που έχουν πια εκλείψει.
Για παράδειγμα: η έκφραση «καλλιεργημένος άνθρωπος». Πρέπει να είναι νόημα θολό και πάντως όχι ζηλευτό για όσους γεννήθηκαν στην Ελλάδα λίγο πριν ή λίγο μετά τη μεταπολίτευση του 1974. Μάλλον ανακαλεί κάποια ευρύτητα εγκυκλοπαιδικών γνώσεων ή μιαν ενημερότητα για το τι συμβαίνει στον χώρο του θεάτρου, του «καλού» κινηματογράφου, του βιβλίου. Τόσο μόνο.
Επιφανείς «χρήστες» του Διαδικτύου εκφράζουν ανησυχία ότι επηρεάζει αρνητικά την ικανότητα συγκέντρωσης και στοχασμού
«Τα τελευταία χρόνια έχω την αίσθηση ότι κάποιος ή κάτι έχει πειράξει τον εγκέφαλό μου, αναδιατάσσοντας το νευρικό κύκλωμα, αναπρογραμματίζοντας τη μνήμη. Δεν το χάνω το μυαλό μου -απ’ όσο μπορώ να κρίνω- αλλά το αισθάνομαι να αλλάζει. Και το καταλαβαίνω περισσότερο όταν διαβάζω. Η ικανότητα που είχα να βυθίζομαι σε μια αφήγηση ή να παρακολουθώ μια περίπλοκη επιχειρηματολογία έχει μειωθεί δραστικά. Τώρα η συγκέντρωσή μου αρχίζει να περισπάται μετά δυο – τρεις σελίδες. Γίνομαι νευρικός, χάνω τη σειρά, αρχίζω να αναζητώ κάτι άλλο να κάνω. Το βαθύ διάβασμα που πριν μου ερχόταν τόσο φυσικά, τώρα έχει γίνει αγώνας».
Πιο κομψές και λεπτές γίνονται οι τηλεοράσεις με μεγάλη επίπεδη οθόνη που αντικαθιστούν τα ογκώδη κουτιά που κάποτε δέσποζαν στο «καλό» δωμάτιο του σπιτιού. Σχεδόν οι μισές τηλεοράσεις που πωλούνται τώρα σε όλο τον κόσμο είναι με οθόνη πλάσμα ή υγρών κρυστάλλων (LCD).
Μια τηλεόραση με επίπεδη οθόνη καταναλώνει το ένα τρίτο του ρεύματος που θα ξόδευε ένας συμβατικός δέκτης. Ωστόσο, αρκετοί επιστήμονες ανησυχούν για την επιβάρυνση που προκαλούν στο περιβάλλον αυτές οι συσκευές όχι όμως στο στάδιο της λειτουργίας τους, αλλά και της παραγωγής τους. Ενώ μέχρι τώρα οι συσκευές επιβάρυναν το περιβάλλον κυρίως κατά τη λειτουργία τους, τώρα πρέπει να συνυπολογιστεί η κρυφή επιβάρυνση, που συντελείται σε διαδοχικά στάδια και σε διάφορα μέρη του κόσμου: από την εξόρυξη και την επεξεργασία της πρώτης ύλης που χρησιμοποιείται στην κατασκευή των μικροσκοπικών εξαρτημάτων τους μέχρι τη μεταφορά τους στο εργοστάσιο συναρμολόγησης και στα σημεία πώλησης. Για την κατασκευή ενός μικροτσίπ δύο γραμμαρίων μπορεί να απαιτηθεί ενέργεια για την οποία ξοδεύτηκαν ορυκτά καύσιμα εκατονταπλάσιου βάρους, λέει ένας Αμερικανός ερευνητής. Έτσι, παρατηρείται το ακόλουθο παράδοξο: στην ψηφιακή εποχή, στην εποχή της απο-υλοποίησης, η πρώτη ύλη και ο έλεγχός της αποκτούν όλο και πιο καθοριστική σημασία.
Δάνειος ο πρόλογος από τον Τοκβίλ. «Βλέπω ένα πλήθος αναρίθμητο ομοίων και ίσων ανθρώπων που περιστρέφονται ακούραστα περί τον εαυτό τους για να προσπορισθούν μικρές και φτηνές απολαύσεις, με τις οποίες γεμίζουν την ψυχή τους. Διαβάστε περισσότερα »
Ο χρηματισμός κομμάτων και πολιτευτών είναι θέμα, που αν μια κοινωνία το θεωρεί πρόβλημα, μπορεί να το λύσει θεσμικά. Οι τρόποι της λύσης έχουν προταθεί από έγκυρους και έμπειρους δημοσιολόγους. Το πειστικότερο σημάδι ότι υπάρχει δεδομένη βούληση να λυθεί το πρόβλημα, θα ήταν η συγκρότηση επιτελικής ομάδας που θα το μελετούσε με ανιδιοτέλεια και αξιοπιστία, προτείνοντας και αξιολογώντας τις προσφορότερες λύσεις.
Θέμα επιφυλλίδας (δηλαδή ανάγκης να διερωτηθούμε για το αυτονόητο) μπορεί να είναι η απορία: Γιατί η σημερινή ελλαδική (πολύ συγκεκριμένα) κοινωνία αρνείται ή αδυνατεί να λύσει το πρόβλημα του χρηματισμού κομμάτων και πολιτευτών; Αλλά και στο ερώτημα αυτό οι τυχόν απαντήσεις δεν μπορούν να είναι αξιόπιστες, αν απλώς εκφράζουν υποκειμενικές γνώμες, απόψεις, ερμηνείες. Χρειάζεται και εδώ μελέτη σοβαρή, η επιφυλλίδα μόνο σαν πρόκληση μπορεί να λειτουργήσει.
Αντιγράφουμε κατωτέρω μερικά σημεία από την έκθεση του διευθυντού μιας κοινωνικής οργάνωσης της Αμερικής προς την αρμόδια Επιτροπή του Κογκρέσου, σχετικά με τον όρο οικονομία της αγοράς, όπως αναδημοσιεύθηκε σε Αθηναϊκή Εφημερίδα (Χρ. Μιχαηλίδης, Ελευθεροτυπία, 20 και 21 Ιουλ. 2008). Περιέχει μερικές απλές παρατηρήσεις που κρίνουν όμως την ουσία της αδυσώπητης οικονομίας που κοιτά μόνον νούμερα και κυρίως κρίνουν έναν από τους περίφημους δείκτες μέτρησης (το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν-ΑΕΠ) της προόδου ενός Κράτους, μιας κοινωνίας, και τελικά ενός πολιτισμού, η οποία εν πολλοίς παραμένει στην επιφάνεια και διακρίνεται για την υποκρισία. Και μιλώντας για υποκρισία, εννοούμε και το ότι καταφέρνουν ακόμη και την κριτική του αρρωστημένου συστήματος να την έχουν εντάξει μέσα στο σύστημα.
Πραγματικό Ελντοράντο τα φάρμακα που έχουν κύριο στόχο όχι τη θεραπεία των ασθενών, αλλά τη «βελτίωση» των υγιών
Πριν από 32 χρόνια, ο τότε διευθυντής της μεγάλης, φαρμακευτικής εταιρείας Merck, Χένρι Γκάντσεν, εκμυστηρευόταν στο περιοδικό Fortune την απελπισία που ένιωθε αναλογιζόμενος ότι τα προϊόντα του απευθύνονταν μόνο στους ασθενείς. Το όραμα που σκιαγράφησε ήταν να μεταμορφώσει τη φαρμακευτική εταιρεία σε ένα είδος «Wrigley», τη γνωστή φίρμα που παράγει… τσίχλες! Με άλλα λόγια, να επεκτείνει τις δραστηριότητες της Merck σε σκευάσματα που θα απευθύνονται σε απολύτως υγιείς, οι οποίοι θα έχουν πεισθεί ότι χρειάζονται φάρμακα -είτε για να αντιμετωπίσουν ανύπαρκτες «ασθένειες», είτε απλώς για να βελτιώσουν τις επιδόσεις τους. Διαβάστε περισσότερα »
Το νέο ριάλιτι «Ολο και νεότεροι» που προβάλλεται στη Γαλλία έχει στόχο τη βιολογική ηλικία
Πριν ακόμα προλάβουμε να χωνέψουμε τα ριάλιτι των πλαστικών εγχειρήσεων που διαγκωνίζονται για να μας πείσουν ότι αν δεν έχουμε βγει απ’ το καλούπι των τοπ μόντελ η ζωή μας θα είναι μια διαρκής δυστυχία, μια νέα εκπομπή έρχεται να μας εμφυσήσει τον φόβο των γηρατειών. Σύμφωνα με πρόσφατο άρθρο της εφημερίδας Le Monde το νέο αγγλικό ριάλιτι «Ολο και νεότεροι» που προβάλλεται στη Γαλλία αφήνει πίσω του το κυνήγι του πάχους και της ρυτίδας και βάζει στο στόχαστρο την ίδια μας τη ζωή. Διαβάστε περισσότερα »
Κρισιμότατη καμπή για τη ρωμαίικη–ελληνορθόδοξη πραγματικότητα υπήρξε η συνάντηση με τα δυτικά φώτα. Ο Διαφωτισμός, ως πνευματική και κοινωνική πλημμυρίδα, που είχε κατακλύσει την Ευρώπη, ήλθε να αναταράξει καθολικά την Ορθόδοξη Ανατολή, που εκινείτο μέσα στο ορθόδοξο-εκκλησιαστικό πλαίσιο με τις καθιερωμένες πρακτικές του. Ο διαφωτιστικός – γνωσιολογικός και κοινωνικοπολιτικός- ριζοσπαστισμός εισέδυσε στην ελληνική διανόηση, αναπροσαρμόζοντας τα συστατικά της ελληνικής ιδεολογίας και αναπροσανατολίζοντας τους στόχους της. Το αίτημα, άλλωστε, της «μετακένωσης» επέβαλε τη μεταφορά των ευρωπαϊκών θεσμών και δομών -αυτούσιων μάλιστα- στην «καθ’ ημάς Ανατολήν». Οι κοραϊκές όμως προϋποθέσεις της «μετακένωσης» βαρύνονται από το τερατώδες λάθος, ότι η εισαγόμενη στην ορθόδοξη Ανατολή «Ευρώπη» ούτε «κλασική» Ελλάδα ήταν, ούτε «ρωμαίικη», αφού η μεν ελληνικότητά της είχε περάσει μέσα από τους αλλοτριωτικούς μηχανισμούς του φράγκικου σχολαστικισμού, η δε Ορθοδοξία μέσα στον παπικό συγκεντρωτισμό και την προτεσταντική πολυδιάσπαση είχε χαθεί γι’ αυτήν αμετάκλητα. Το κοινωνικοπολιτικό εντούτοις μοντέλο, που είχε διαμορφωθεί στη φραγκική Ευρώπη, μεταφυτεύθηκε σταδιακά και στον ελληνικό χώρο, τουλάχιστον από τους διαφωτιστές εκείνους, που δεν είχαν εσωτερική σχέση με την προγονική τους παράδοση. Και αυτό ήταν το ευρωπαϊκά δομημένο και προς την «καθολική μας μητρόπολη» -κατά τον Κ. Μοσκώφ- μόνιμα προσανατολισμένο εθνικό κράτος. Η μεθοδευμένη μάλιστα και συστηματικά καλλιεργούμενη στροφή στην αρχαία Ελλάδα, ως πολιτιστική πηγή της Ευρώπης, λειτούργησε ως συνειδησιακός καταλύτης με άμεσα αποτελέσματα στην αποστροφή προς το εθναρχικό κέντρο της Ρωμηοσύνης, το Οικουμενικό Πατριαρχείο, και τον προσανατολισμό στο στενό-κλειστό «κράτος», στα όρια της αρχαίας επαρχίας της Ελλάδας και με κέντρο όχι πια την Πόλη, αλλά μονιστικά την Αθήνα, για την οριστική λήθη της Ορθόδοξης Αυτοκρατορίας της Νέας Ρώμης, της ελληνορθόδοξης Ρωμανίας.
Όλος ο κόσμος μας έχει συγκροτηθεί πάνω στις συντεταγμένες των βιοτικών αναγκών μας. Αυτές είναι η μοναδική μας μέριμνα. Να φάμε, να πιούμε, να ντυθούμε, να καταναλώσουμε, να διασκεδάσουμε. Η ικανοποίηση αυτών των αναγκών καλύπτει όλη τη σφαίρα του χρόνου μας. Το πάθος για υλικές ανέσεις και ευημερία που μας έχει κατακυριεύσει, δεν μας αφήνει χώρο για άλλες επιδιώξεις. Δεν μας αφήνει χρόνο για άλλες σκέψεις, απομυζά όλη την ενεργητικότητά μας. Αν αναδεικνυόμαστε σε κάτι δραστήριοι, είναι στο να βρούμε τρόπους να αυξήσουμε την αγοραστική μας ικανότητα. Να αποκτήσουμε (διεπόμαστε έντονα από το πνεύμα της ιδιοκτησίας), έστω και δανειζόμενοι, για να μπορούμε να επιδείξουμε μια ταυτότητα, χτισμένη όλη από «σύμβολα κύρους». Λογικό. Αν υπαρξιακά είμαστε πρώτα καταναλωτές κι έπειτα πολίτες, ταυτίζουμε την ελευθερία και την ευτυχία μας όχι με τη συμμετοχή, με την προσφορά και την απολαβή, αλλά με την αγοραστική διαδικασία.
Δεν ήταν η πρώτη φορά που μου τύχαινε. Κι όμως δεν κατάφερα να το συνηθίσω. Έτσι και τώρα. Εκνευρίστηκα λοιπόν. Και να η ιστορία. Είχε έρθει ένα από τα παιδιά μου να με συμβουλευτεί για κάτι σημαντικό. Βέβαια η πείρα μου έπρεπε να με είχε προειδοποιήσει: «Το παιδί έρχεται να σε συμβουλευτεί έχοντας πάρει κιόλας τη δικιά του απόφαση. Απλά ζητά… συνενόχους, ζητάει να ακούσει ακόμα ένα ναι σε αυτό που ήδη έχει διαλέξει».
Στις μέρες μας, μα κι εδώ και πολλά χρόνια, φάνηκαν τα πρώτα σημάδια καταστροφής του πλανήτη μας, του οικοσυστήματός του, μα και της περιβάλλουσας ατμόσφαιρας. Προφητικά, διάφοροι Επιστήμονες και πρωτοπόροι του Πνεύματος και της Τέχνης είχαν προβλέψει τα όσα θα επακολουθούσαν και ζούμε σήμερα. Ο μεγάλος συγγραφέας Όργουελ περιέγραψε, χρόνια πριν, με «ζωντανές» σκηνές, την επερχόμενη απειλή. Η Επιστήμη, με παρατηρήσεις και πειράματα, μετρήσεις και συγκρίσεις κατέγραφε την κατάσταση, κατέθετε επιχειρήματα, και μας προειδοποιούσε να αλλάξουμε ρότα, και να γίνεται τόσο καλύτερη διαχείριση του φυσικού πλούτου της γης, των αποβλήτων μας, γενικά, όσο και της χρήσης των πηγών Ενέργειας. Κάποιοι, ειδικοί και μη, αντελήφθησαν την κατάσταση και συμμορφώθηκαν ή πήραν τα κατάλληλα μέτρα, αναλόγως. Δυστυχώς, όμως, όχι τόσο δραστικά, κι όχι απ’ όλους, με πρώτη την υπερδύναμη των Η.Π.Α, χώρα η οποία, εκτός όλων των άλλων δεινών που επιφέρει, δεν συμφώνησε, αν και παράγει τη μεγαλύτερη ποσότητα χημικών και βιομηχανικών αποβλήτων, στον Κόσμο.
Αυτό, όμως, που δεν προέβλεψε κανείς, ειδικός και μη, είναι η ερημιά που περιβάλλει το σημερινό άνθρωπο. Κι ακόμα πιο τραγικό είναι το γεγονός πως εμείς οι ίδιοι δεν έχουμε συνειδητοποιήσει την κατάσταση αυτήν. Διαβάστε περισσότερα »
Από τη συνεχή ετεροπαρατήρηση ας επιστρέψουμε στη γενναία αυτοπαρατήρηση κι απαραίτητη αυτογνωσία. Το σεριάνισμα και το κουτσομπολιό κουράζουν και ξεχνάμε τα όρια και τα μέτρα μας, τις δυνατότητες και τις εφέσεις μας, τον πλούτο της πίστης μας, της γλώσσας μας, της παράδοσής μας. Ζούμε και υπάρχουμε για να θυμόμαστε. Δεν μπορούν να μας περιορίσουν τη μνήμη. Η Ελληνορθόδοξη ταυτότητά μας δεν παραχαράσσεται εύκολα. Μη μαγνητιζόμαστε πρόχειρα από τη σκουριά. Να σεβαστούμε την υγεία του παρελθόντος μας. Οι δαιμονοκίνητες ιδέες αποχρωματισμού, αποιεροποιήσεως και αποορθοδοξοποιήσεως της αγιότεκνης, αγιοτρόφου, μαρτυροστόλιστης και ηρωότεκνης Ελλάδας δεν θ’ αφήσουμε να επικρατήσουν, παραμένοντας πεισματικά «οπισθοδρομικοί», δηλαδή πνευματικά γενναίοι. Αυτή η υπεροχή δεν είναι υπερηφάνεια, αλλά αξιοπρεπής αυτογνωσία και ίαση, που προήλθε από βαθειά περισυλλογή, άσκηση και δέηση. Διαβάστε περισσότερα »
Μολονότι και το φετινό πρόγραμμα των Σχολών Γονέων της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών ολοκληρώνεται[01], κρίνεται σκόπιμη η παρούσα αναφορά σε ένα φαινόμενο που προκάλεσε και συνεχίζει να προκαλεί ιδιαίτερο προβληματισμό και ανησυχία. Η συνεχιζόμενη και φέτος, παρά τις επανειλημμένες διαμαρτυρίες, συμμετοχή στις Σχολές Γονέων της Ι.Αρχιεπισκοπής Αθηνών εισηγητών με εκπεφρασμένη φιλοσοφία αποδεδειγμένα μη συμβατή με την ορθόδοξη πίστη γεννά πολλά ερωτηματικά.
Με λύπη μας διαπιστώνουμε ότι έχει γίνει σύνηθες πλέον φαινόμενο να μονοπωλούν εισηγητές με ιδιότητα ψυχοθεραπευτή, ψυχαναλυτή ή ψυχολόγου θέματα για τα οποία θα ανέμενε κανείς εισηγήσεις μέσα στους Ενοριακούς Ναούς κατ’ εξοχήν από ιερείς και θεολόγους. Αναρωτιέται κανείς εάν στέρεψαν τα νάματα της ορθοδόξου πίστεώς μας και εάν η νηπτική μας θεολογία αδυνατεί πλέον να δώσει απαντήσεις στα σύγχρονα προβλήματα των γονέων ώστε να χρήζει υποστήριξης και συμπλήρωσης από θεωρίες και πρακτικές ουμανιστικής φιλοσοφίας.
Ο λόγος, όμως, εδώ γίνεται για την παρουσία στα προγράμματα των Σχολών Γονέων της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών του κ. Κωνσταντίνου Τσιμπούκη Δρ. Ψυχολογίας, και της κ. Ιωάννας Μαρή, προέδρου της Ελληνικής Εταιρείας Προγεννητικής Αγωγής των οποίων οι θέσεις, πέραν της ουμανιστικής τους χροιάς περιέχουν στοιχεία ασυμβίβαστα με την ορθόδοξη θεολογική μας παράδοση.
Ολοι μας έχουμε παρατηρήσει την ανάπτυξη, μαζί με την υπερβολή, στη δημιουργία και παραγωγή αξεσουάρ γκάτζετ που απευθύνονται αποκλειστικά σε γονείς και νεογνά, σε γονείς και παιδιά, σε γονείς και εφήβους. Μπορείτε να βρείτε ανθρώπους να αναλάβουν να μάθουν στο παιδί σας να κοιμάται σωστά, να σας μάθουν να το θηλάζετε, να το αποθηλάσετε, να το μαλώνετε, υπάρχουν εταιρείες που αναλαμβάνουν να «ασφαλίσουν» το σπίτι σας και να αποφύγετε «τις 67 νέες παγίδες στην κουζίνα».
Η ΕΝΤΑΤΙΚΗ χρήση προσωπικών υπολογιστών στα σχολεία δεν βοηθάει τη μάθηση. Πολλές φορές οι μαθητές μάλιστα χρησιμοποιούν τα κομπιούτερ για να παίζουν παιχνίδια ή να κλέβουν λύσεις στα προβλήματα που τους βάζουν στα διαγωνίσματα. Αυτά από τις ΗΠΑ.
Μετάφραση ενός αποσπάσματος από το ημερολόγιο της εικοσάχρονης Αμερικανίδας Ιωάννας Μίλλερ, που εκοιμήθη από λευχαιμία τον Αύγουστο του 2001.
Το κείμενο μας το εμπιστεύθηκε η μητέρα της Μαρία Μίλλερ, μαζί με την πληροφορία ότι η Ιωάννα είχε ζητήσει να λάβει το μοναχικό σχήμα. Διαβάστε περισσότερα »
Το πρόσφατο «Σύμφωνο Ελεύθερης Συμβίωσης» δημιούργησε φαίνεται διχασμό στην Ελληνική Ιεραρχία, ενώ, ταπεινά φρονούμε, θάπρεπε να φέρει αρραγή ενότητα στο συνοδικό σώμα. Εφθασαν οι δημοσιογράφοι να μιλούν για διχασμό του εκκλησιαστικού σώματος, για προοδευτικούς ιεράρχες και καθυστερημένους, το θέμα είναι λίαν σοβαρό. Διαβάστε περισσότερα »
Απομαγνητοφωνημένο απόσπασμα της εκπομπής «Ουδείς Αναμάρτητος» της Αννας Παναγιωταρέα (ΕΤ1), με καλεσμένο τον καθηγητή Χρήστο Γιανναρά (4/1/2008) Διαβάστε περισσότερα »
Οι έρευνες δείχνουν ότι η τηλεόραση στο υπνοδωμάτιο απορρυθμίζει την υγεία τους
Να ένας απλός τρόπος να κρατήσετε τα παιδιά σας υγιή: πετάξτε την τηλεόραση από το υπνοδωμάτιό τους. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι τουλάχιστον ένα στα δύο παιδιά στη Δύση έχουν τηλεόραση στο δωμάτιό τους- μπορεί όμως κάλλιστα να είναι έως και επτά στα δέκα. Η ουσία είναι πως ολοένα περισσότερες μελέτες δείχνουν πως υπάρχει ισχυρή συσχέτιση μεταξύ της τηλεόρασης στο δωμάτιο και πολυάριθμων ιατρικών και εκπαιδευτικών διαταραχών.
Τα παιδιά με τηλεόραση στο δωμάτιό τους σημειώνουν χαμηλότερες βαθμολογίες στα σχολικά τεστ και έχουν περισσότερες πιθανότητες να αντιμετωπίζουν προβλήματα ύπνου. Επιπλέον, διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να είναι υπέρβαρα, ενώ είναι πιθανότερο να αρχίσουν να καπνίζουν. Διαβάστε περισσότερα »
Τα τελευταία χρόνια όλο και συχνότερα ακούμε να γίνεται λόγος για «πολεμικές τέχνες». Σχολές, περιοδικά, τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές, μας παρουσιάζουν διάφορα στυλ των τεχνών αυτών και διαφημίζουν τα αποτελέσματά τους, ενώ διάφοροι εκπαιδευτές μιλούν για «εκρηκτική εξάπλωσή τους». Είναι λοιπόν απαραίτητο να γνωρίζουμε τι ακριβώς είναι αυτό που «εξαπλώνεται εκρηκτικά», ιδίως από τη στιγμή που η εξάπλωσή του συμβαίνει κυρίως στις νεαρές ηλικίες και μάλιστα ενθαρρύνεται ακόμα και από κρατικούς φορείς (βλ. περίπτωση εισαγωγής του ταεκβοντό στα ελληνικά σχολεία και διδασκαλίας του τάι τσι σε ορισμένα άλλα). Διαβάστε περισσότερα »
Πριν από πέντε χρόνια ήρθε στην Αθήνα ένας Κουβανός, ο Ρεϊνάλντο, που μαζί με μια Ελληνίδα φίλη του οργάνωσαν μια μάλλον ανεπίσημη έκθεση ζωγραφικής με έργα νεαρών Κουβανών καλλιτεχνών. Εκεί, σε μια μικρή γκαλερί πίσω από το παλιό Δημαρχείο, ο Ρεϊνάλντο έδωσε και μια διάλεξη περί cubanismo (κουβανικότητας), με στόχο να καταλάβουμε αυτό το κάτι που καθιστά τους συμπατριώτες του τόσο διαφορετικούς από άλλους Λατινοαμερικανούς.
Με κάθε καινούργιο «ριάλιτι σόου» ή «τάλεντ σόου», η μόνη παρηγοριά απορρέει από τη σκέψη ότι δεν πάει παρακάτω, ότι φτάσαμε πια στο τελευταίο σκαλοπάτι στου κακού τη σκάλα. Αλλά κι αυτή η παραμυθία πολύ γρήγορα αποδεικνύεται σκέτο παραμύθι, γιατί αν παντού αλλού ισχύει ο νόμος σύμφωνα με τον οποίο ο αντίπαλος του κακού είναι το κακό, στον γυάλινο κόσμο ο αντίπαλος του κακού, αυτός που θα φέρει μεγαλύτερη τηλεθέαση δηλαδή, άρα και περισσότερες διαφημίσεις, είναι το χειρότερο. Είναι τέτοια λοιπόν η χυδαιότητα που εκπέμπεται προς το πανελλήνιο με το εκάστοτε καινούργιο σόου, είναι τόσο αυτάρεσκος και επιβλητικός ο τρόπος με τον οποίο το αφύσικο πλασάρεται σαν φυσικό και το ανήθικο σαν χαριτωμένο, που από τα νεύρα σου, τα αμήχανα εντέλει νεύρα σου, φτάνεις να νοσταλγήσεις τα προηγούμενά του. Διαβάστε περισσότερα »
Η συστηματική και παρατεταμένη χρήση ηλεκτρονικών παιχνιδιών μπορεί να οδηγήσει ένα παιδί στον εθισμό. Η ακρότητα θεματολογίας των ηλεκτρονικών παιχνιδιών τρομάζει: αιματηρές μάχες, μαζικές καταστροφές και σκοτωμοί, ωμή και αλόγιστη χρήση βίας, η οποία επιβραβεύεται με πόντους όσο περισσότερο το παιδί τη χρησιμοποιεί!
Εκατομμύρια είναι τα παιδιά που παρουσιάζουν εθισμό στα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Ιδιαίτερα τα αγόρια, ηλικίας 8 έως 18 ετών, φαίνονται πιο ευάλωτα στη νοσηρή χρήση, κυρίως σε παιχνίδια όπου κυριαρχεί η βία ως μέσο αλλά και ως απώτερος στόχος του παιχνιδιού. Μάλιστα, κλινικές απεξάρτησης έχουν αρχίσει να λειτουργούν παγκοσμίως, υποσχόμενες ίαση από αυτό τον ακατανίκητο «παιδικό» εθισμό. Ποια συμπτώματα θα μπορούσε, σε ορισμένες περιπτώσεις, να σηματοδοτούν την εξάρτηση του παιδιού από τα ηλεκτρονικά παιχνίδια; Διαβάστε περισσότερα »
Στελέχη επιχειρήσεων ονομάζονται όλοι οι εργαζόμενοι που διαθέτουν πτυχίο ανώτατης σχολής και τουλάχιστον ένα μεταπτυχιακό. Είναι υπάλληλοι μεγάλων ελληνικών και πολυεθνικών επιχειρήσεων, καθώς και τραπεζών.
Η περίοδος του Τριωδίου είναι από τους σημαντικότερους εορτολογικούς σταθμούς του ενιαυτού. Είναι για τη ζωή της Εκκλησίας μας νοητό στάδιο αγώνα, όπου παίρνει μέρος οντολογικά ο πιστός και ασκεί τις σωτήριες αρετές και κυρίως τη μετάνοια προκειμένου να καθαρίσει από τους ρίπους της αμαρτίας την όλη ψυχοσωματική του υπόσταση, ώστε να εορτάσει το υπέρτατο γεγονός της Αναστάσεως του Κυρίου ως αναγεννημένος άνθρωπος. Κατά συνέπεια το άγιο Τριώδιο έχει χαρακτήρα κατανυκτικό και πένθιμο, διότι απώτερο στόχο έχει να δημιουργήσει στους πιστούς κατάσταση αυτοσυνειδησίας και να εγείρει πνεύμα εγρήγορσης και επιστροφής στην αυθεντική θεοδημιούργητη ανθρώπινη φύση τους. Όμως αλίμονο. Ο πολύς κόσμος όχι μόνο δεν θεωρεί την αγία αυτή περίοδο ως ευκαιρία αυτοσυνειδησίας και ασκήσεως, αλλά πράττει τα αντίθετα. Αναβιώνει συνήθειες πρωτόγονες του απώτερου ειδωλολατρικού παρελθόντος, όταν βίωνε η ανθρωπότητα την πιο φρικτή σκοτοδίνη της ιστορίας της, όταν τα κτηνώδη ένστικτα κυριαρχούσαν του λόγου και των αξιών, όταν η μοιρολατρία καθόριζε τυφλά την πορεία της ζωής, όταν η μαγεία και ο φόβος συντάραζαν τον ανθρώπινο ψυχισμό και δεν επέτρεπαν στον άνθρωπο να σκεφτεί λογικά. Πρόκειται για τα γνωστά καρναβαλικά δρώμενα, τα οποία κυριολεκτικά οιστρηλατούν αυτές τις ημέρες την πλειονότητα των ανθρώπων. Διαβάστε περισσότερα »
Η εξοικείωση με την ιστορική γραφή των λέξεων, τελικά, αποτελεί λεπτή πνευματική άσκηση
Γιατί παιδευόμαστε με τα έξι /i/ τής ορθογραφίας τής γλώσσας μας (ι, η, υ, ει, οι,υι), με τα δύο /e/ (ε, αι), τα δύο /o/ (o, ω), τα τρία /v/ (β, αυ, ευ), τα τρία /f / (φ, αυ,ευ), τα δύο /z/ (ζ, σμ, σλ) κ.ο.κ.; Δεν μας φτάνει ένα /i/ το ι, ένα /e/ το ε, ένα /o/ το ο, ένα /v/ το β κ.τ.ό.; Γιατί να μη γράφουμε ιρίνι (ειρήνη), ίπαρξι (ύπαρξη), κερί (καιροί), γινέκα (γυναίκα), εσθάνομε (αισθάνομαι), χόρι (χώροι), εβγενίς (ευγενείς), άβριο (αύριο), έφθιμι (εύθυμη) κ.τ.ό.; Είναι η ιστορική ορθογραφία απόρροια (ή «απόρια») ενός εθνικού μαζοχισμού; Είναι επινόηση κάποιων διανοουμένων; Είναι προσκόλληση σε παρωχημένες γλωσσικές εμμονές; Και προχωρώντας πιο τολμηρά, λένε μερικοί, γιατί να μη γράφουμε irini,iparksi,keri,gineka,esthanome,chori,evgenis,avrio,efthimi κ.τ.ό.; Γιατί να μη προσχωρήσουμε δηλ. στο λατινικό αλφάβητο (που -στο κάτω-κάτω- είναι ελληνικής προελεύσεως), κάνοντας τη γραφή μας πιο προσιτή στους ξένους; Ηδη δεν επικοινωνούμε στους Η/Υ με τα Greeklish; Διαβάστε περισσότερα »
Το μεγαλύτερο «επίτευγμα» της «Νέας Εποχής» είναι η σπορά της σύγχυσης στο σύγχρονο άνθρωπο. Έτσι, συνεχίζοντας το έργο της, η «Νέα Εποχή» προσπαθεί να μας πείσει ότι α) η ενασχόληση με τεχνικές αυτοεξέλιξης, β) η πίστη στο «κάρμα» και τη «μετενσάρκωση», γ) η εγκατάλειψη των παραδοσιακών θρησκειών, ως ξεπερασμένων, και δ) η αποθέωση του Αποκρυφισμού και του Παγανισμού, μπορούν να οδηγήσουν τον άνθρωπο στη φώτιση και τη σωτηρία του. Πρόκειται ασφαλώς γι’ αυτό που πολύ εύστοχα ονόμαζε ο μακαριστός π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος, ως «ευαγγέλιο του όφεως». Τί είχε υποσχεθεί ο «όφις» στον άνθρωπο; Οτι μπορεί να γίνει θεός, χωρίς Θεό. Μόνος του, με τις δικές του δυνάμεις. Μόλις όμως αποκόπηκε από το Θεό, αυτό που κέρδισε ήταν ο θάνατος.
Αυτό υπόσχεται και η «Νέα Εποχή». Την «αυτοεξέλιξη», την «αυτοπραγμάτωση», την «αυτοσωτηρία». Η Ορθόδοξη πίστη όμως διδάσκει, ότι καμία σωτηρία δεν μπορεί να έχει ο άνθρωπος παρά μόνο δια του Ιησού Χριστού και μάλιστα εντός της μίας, αγίας, καθολικής και αποστολικής Εκκλησίας Του. Η άποψη, που μετ’ επιτάσεως διακηρύττει η «Νέα Εποχή», ότι, δηλαδή, μπορεί κανείς να είναι χριστιανός, να εκκλησιάζεται, να κοινωνεί, να μετέχει των μυστηρίων και παράλληλα να εξασκεί τεχνικές διαλογισμού και γιόγκα, να πηγαίνει σε μάγους, να πιστεύει στην αστρολογία και στην μετενσάρκωση, αυτή η άποψη αποτελεί δαιμονική πλάνη και είναι καταδικαστέα από την Εκκλησία. Διαβάστε περισσότερα »
Το φαινόμενο των «ενήλικων παιδιών» συχνά βρίσκεται στο επίκεντρο της ενασχόλησης της τηλεόρασης. Παρακολουθούμε εκπομπές αφιερωμένες σε μικρά παιδιά, στα ταλέντα, την πασαρέλα, τις χορευτικές τους ικανότητες. Αγόρια και κορίτσια προσχολικής έως και προεφηβικής, το πολύ, ηλικίας λικνίζονται σε ρυθμούς σάλσα, ντίσκο, λάτιν. Τα αγόρια φορούν κοστούμια αστραφτερά και σε ρόλο παρτενέρ χορευτικών, συνοδεύουν τα κορίτσια που είναι βαμμένα έντονα, φορούν ψηλά τακούνια, μίνι φούστες, κουνούν αισθησιακά το σώμα τους. Τίποτα να μη θυμίζει την αθωότητα και την αγνότητα της ηλικίας τους. Αν ο θεατής ξεχνούσε για μια στιγμή ότι οι πρωταγωνιστές είναι παιδιά, θα βρισκόταν αντιμέτωπος με ένα αισθησιακό θέαμα ενηλίκων.
Οταν ο Θεός έβαλε τον άνθρωπο στον Παράδεισο, του έδωσε την εντολή να καλλιεργεί και να προστατεύει το περιβάλλον. «Και έλαβε Κύριος ο Θεός τον άνθρωπον, ον έπλασε, και έθετο αυτόν εν τω παραδείσω της τρυφής, εργάζεσθαι αυτόν και φυλάσσειν». Ποιός θα μπορούσε να είναι αντίθετος με την προστασία του περιβάλλοντος και την οικολογική ευαισθησία, όταν αυτή είναι όντως οικολογική ευαισθησία; Ποιός θα μπορούσε να αρνηθεί το απλό, το φυσικό, το οικολογικό; Αλλά και ποιός ευφυής άνθρωπος θα μπορούσε να δεχτεί μπλεγμένες φιλοσοφίες ενδεδυμένες με το μανδύα του «φυσικού, του βιολογικού, του οικολογικού»;
Αντιπαραβολή της Ορθόδοξης Συμβουλευτικής με τις ανορθόδοξες συμβουλευτικές όπως αστρολογία, μέθοδος silva κ.α.
Ακούγονται η κα Ανδριανή (ψυχολογία), ο κ. Ηλίας (αστρολογία), η κα Σπυριδούλα (silva mind control), η κα Φιλία, ψυχολόγος, master συμβουλευτικής Πανεπιστημίου Καλιφόρνιας.
Επίσης ο καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ Καναδά, π. Λάμπρος Καμπερίδης, ο ηγούμενος της Ι.Μ. Τατάρνης, π. Δοσίθεος, ο καθηγητής παιδαγωγικού κ. Κωνσταντίνος Αλατόπουλος, η κα Ρέα (αιρετική συμβουλευτική), η κα Αναστασία (άλλες συμβουλευτικές), η κα Τσουρού (ψυχολογική συμβουλευτική) και η ψυχολόγος κα Μήνα Πετινούδη. Διαβάστε περισσότερα »
Αφορμή για το παρόν σημείωμα στάθηκε η δημοσίευση στη Χριστιανική της 1ης Νοεμβρίου 2007 του υπομνήματος της Εταιρείας Λογοτεχνών Λεμεσού στον Πρόεδρο κ. Τ. Παπαδόπουλο σχετικά με την αποτυχία των Κυπρίων μαθητών στις Παγκύπριες εξετάσεις στα Νέα Ελληνικά. Η γλωσσική επάρκεια των ελλαδιτών μαθητών δεν είναι καθόλου καλύτερη, ίσως μάλιστα είναι και σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό χειρότερη. Ισχυρίζομαι τούτο εξ αφορμής της εμπειρίας που έχω ως σχολικός Σύμβουλος Φιλολόγων της Μεσσηνίας. Τον μήνα Οκτώβριο του ενεστώτος έτους επισκέφθηκα περί τα είκοσι σχολεία στην Καλαμάτα, αλλά και ευρύτερα στο νομό Μεσσηνίας, και ήλθα σε επαφή με εκατό περίπου φιλολόγους, που εργάζονται ως μάχιμοι εκπαιδευτικοί σε αυτά. Το συμπέρασμα είναι άκρως απογοητευτικό. Οι εκπαιδευτικοί μού τόνισαν ότι οι μαθητές τους αδυνατούν να παράγουν λόγο, είτε γραπτό είτε προφορικό, σε ικανοποιητικό βαθμό. Διαβάστε περισσότερα »
O τίτλος στη μικρή οθόνη αναγγέλλει την αστυνομική επιτυχία: «Εξαρθρώθηκε διεθνής σπείρα σωματεμπόρων». Κι ενώ η φωνή του παρουσιαστή ενημερώνει με ευδιάκριτο τον τόνο της βδελυγμίας ότι στο κύκλωμα συμμετείχαν Ελληνες, ομογενείς και ξένοι, κι ανάμεσά τους δικηγόροι, γιατροί και διάφοροι άλλοι χρηστοί πολίτες «ορκισμένοι» σε πράγματα υψηλά, το γυαλί «παιδαγωγεί» παρουσιάζοντας –τι άλλο– «πλάνα αρχείου» με προχωρημένα στιγμιότυπα από στριπτιζάδικα, εμπλουτισμένα με σκηνές από ταινίες σοφτ πορνό. Ποια βδελυγμία λοιπόν και ποια στηλίτευση των ανθρωπαρίων που φυλάκιζαν τις γυναίκες και τις βασάνιζαν ψυχικά και σωματικά «για να τις στρώσουν». Ενα πρόσχημα η ηθική ανατριχίλα, ένα πρόσχημα ο αιφνίδιος πόνος για το «δράμα των γυναικών της Ανατολικής Ευρώπης» κι ο οδυρμός για την κατάντια των «στυλοβατών της κοινωνίας».
(Για τεχνικούς λόγους το κείμενο δημοσιεύεται στην μονοτονική γραφή. Όσοι επιθυμούν το παρόν κείμενο σε πολυτονική γραφή ας το ‘κατεβάσουν’ πατώντας εδώ: ΠΟΛΥΤΟΝΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ PDF)
_______________
Στην πρόσφατη αντιπαράθεσι που έχει αναζωπυρωθή ανάμεσα σε υποστηρικτές του πολυτονικού και υποστηρικτές του μονοτονικού διακρίνω μία εναγώνια απελπισία. Το κλίμα μοιάζει νά ‘χει πολωθή, και τα διάφορα επιχειρήματα και αντεπιχειρήματα μοιάζουν να επαναλαμβάνωνται σαν ηχώ. Ισως και λίγη δόσι αμηχανίας, λες και δείχνει να χρωματίζη την πόλωσι με μία νότα μελαγχολίας. Μόνο άσπρο ή μαύρο; Μόνο ναι ή μόνον όχι στους τόνους και τα πνεύματα; Δεν θα το έθετα έτσι. Μπορούμε να ζωγραφίσουμε ένα τοπίο μέσα από μία απειρία προοπτικών, μπορούμε να λύσουμε ένα πρόβλημα μέσα από μία ποικιλία διαφορετικών προσεγγίσεων. Υπάρχουν και διαφορετικές ματιές. Οι προσωπικές αφηγήσεις είναι ανεκτίμητες, διότι αποκαλύπτουν διαφορετικές ματιές σε αντίστοιχες, διαφορετικές όψεις ενός θέματος. Οι προσωπικές αφηγήσεις δεν επιχειρούν ν’ αποδείξουν, απλά να δείξουν. Να δείξουν κάτι πέρα από τα αυτονόητα, πέρα από τα δεδομένα.
Είμαι χημικός και γλωσσολόγος, ανήκοος από τα τρία μου χρόνια, εκπαιδεύω ανήκοους και βαρήκοους μαθητές εδώ και πάνω από είκοσι χρόνια, και γράφω αυτή την αφήγησι στο πολυτονικό. Γιατί την γράφω; Όχι για να παρουσιάσω μία πραγματεία για το πολυτονικό. Ούτε για να προβάλω επιχειρήματα για τους τόνους και τα πνεύματα, προσπαθώντας να τα τεκμηριώσω με διάφορες γλωσσολογικές θέσεις. Δεν είναι εδώ ο κατάλληλος χώρος. Γράφω αυτή την αφήγησι έτσι αυθόρμητα, για να επικοινωνήσω ανθρώπινα με τους αναγνώστες, να μοιραστώ μαζί με άλλους ανθρώπους μία διαφορετική, προσωπική ματιά στο τι μπορεί να σημαίνη το πολυτονικό σε κάποιες ιδιαίτερες περιστάσεις, που κατά κανένα τρόπο δεν θα μπορούσαν να θεωρηθούν αυτονόητες, δεδομένες ή αντιπροσωπευτικές. Διαβάστε περισσότερα »
Η πλέον σοβαρή παρενέργεια της ηγεμονίας του «ατομιστικού καπιταλισμού» (Θατσερισμού / Μπλερισμού) είναι η δραματική αύξηση των περιστατικών διανοητικής διαταραχής, τόσο στα παιδιά όσο και στους ενήλικες, σε σχέση με τη δεκαετία του 1970. Οπως διαπιστώνεται στο βιβλίο μου «The Selfish Capitalist – Origins of Affluenza» (Ο εγωιστής καπιταλιστής – Οι ρίζες της ασθένειας της αφθονίας), αλλά και από έρευνες του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας σε αντιπροσωπευτικά δείγματα πληθυσμού των ΗΠΑ, της Βρετανίας και της Αυστραλίας, οι διανοητικές ασθένειες έχουν διπλασιαστεί τα τελευταία 20 χρόνια. Αυτή η αύξηση δεν μπορεί να οφείλεται στη διεύρυνση του τι ορίζεται ως ψυχική ασθένεια, καθώς η κουλτούρα της ψυχοθεραπευτικής περιαυτολογίας είχε ήδη εδραιωθεί στο τέλος της δεκαετίας του 1970.
Καθώς οι γονείς επενδύουν σε καινούργιο εκπαιδευτικό λογισμικό και οι δάσκαλοι σκέφτονται πώς να συνδυάσουν το Ιντερνετ με προγράμματα μαθημάτων για τη νέα σχολική χρονιά, είναι μια κατάλληλη στιγμή να κάνουμε μερικές σκέψεις για τον μεταβαλλόμενο κόσμο μέσα στον οποίο μορφώνονται τα παιδιά μας. Είναι ένας ψηφιακός κόσμος, όπου τα ηλεκτρονικά σημειωματάρια αντικαθιστούν τα τετράδια, ενώ οι ιστοσελίδες, τα μπλογκ και τα e–mail διαμορφώνουν τον τρόπο που διαβάζουμε και επικοινωνούμε. Γονείς, δάσκαλοι και επιστήμονες έχουν αρχίσει να αναρωτιούνται με ποιον τρόπο η βύθισή μας σ’ αυτόν τον ολοένα και πιο ψηφιακό κόσμο θα επηρεάσει τη σχέση της νέας γενιάς με το διάβασμα, τη μάθηση και την ίδια τη γνώση.
Τα Χριστούγεννα δεν καθιερώθηκε από την Εκκλησία να γιορτάζονται κατά την ημέρα που γεννήθηκε ο Χριστός. Αυτή η ημέρα μας είναι άγνωστη. Έκρινε όμως καλώς να ορίσει να συμπίπτει αυτή με τη μεγάλη γιορτή των ειδωλολατρών, τα Κρόνια, ώστε οι πιστοί να συνειδητοποιούν τη σαφή διαφορά στον τρόπο εορτασμού των ειδωλολατρών και της Εκκλησίας. Βέβαια πάντοτε υπήρχε η πρόκληση για τον πιστό να συμμετάσχει στις «χαρές» του κόσμου. Αδύναμος και επιρρεπής προς την αμαρτία, αδυνατώντας πολλές φορές να κατανοήσει αυτό που η Εκκλησία καλεί ασκητική θεώρηση της ζωής, καθώς το αντιλαμβάνεται ως αυτοσκοπό και όχι μέσο για τη σωτηρία του, προσπαθεί να συνταιριάσει στο βίο του κόσμο και Εκκλησία. Είναι χαρακτηριστική η κίνηση κάποιων από μας να «χαρούμε» στην παρέλαση του καρνάβαλου και αμέσως μετά να εισέλθουμε στον ναό για τον κατανυκτικό εσπερινό! Το μετέωρο βήμα ανάμεσα στον κόσμο της αμαρτίας και στον άλλο της χάριτος του Θεού αποτελεί τη μεγαλύτερη δοκιμασία του ανθρώπου διαχρονικά. Διαβάστε περισσότερα »
«Νομίζατε ότι ο Χάρρυ Πόττερ ήταν βλάσφημος; Αυτά ήταν παιδικά πράγματα σε σύγκριση με την «Τριλογία του Κόσμου» («His Dark Materials Trilogy»), στην οποία ο Θεός παρουσιάζεται απατεώνας, η Εκκλησία απαγάγει, βασανίζει και δολοφονεί για να επιτύχει τους στόχους της, που είναι -μεταξύ άλλων- και η κλοπή παιδικών ψυχών» 1. Με αυτά τα λόγια μας εισάγει στο πρόβλημα, όχι κανένα θρησκευτικό έντυπο, αλλά η ιστοσελίδα του MTV. Ο λόγος για τα παιδικά πολυβραβευμένα βιβλία του Φίλιπ Πούλμαν, που μεταφέρονται τώρα στον κινηματογράφο, «ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ ΤΟΥ ΒΟΡΡΑ», «Ο ΑΡΧΟΝΤΑΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΚΟΣΜΩΝ» και το «ΚΕΧΡΙΜΠΑΡΕΝΙΟ ΤΗΛΕΣΚΟΠΙΟ», γνωστά ως η «Τριλογία του Κόσμου».
Η πρεμιέρα της πρώτης ταινίας «Το Αστέρι του Βορρά» θα γίνει στην Ελλάδα σε λίγες μέρες (20 Δεκεμβρίου 2007). Η παραγωγή της πρώτης ταινίας, που ξεπέρασε τα 180 εκατομμύρια δολάρια, έγινε από την New Line Studios, η οποία είχε χρηματοδοτήσει και την τριλογία «Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών». Δημοφιλείς ηθοποιοί, εντυπωσιακά εφέ και η άγνοια θα οδηγήσουν πολλούς απληροφόρητους γονείς, παραμονές Χριστουγέννων, στις κινηματογραφικές αίθουσες.
Ελάτε κι εσείς στο μαγαζί της κούκλας Τάδε, λέει μια τηλεοπτική διαφήμιση για ένα νέο παιχνίδι, μικρογραφία μιας μπουτίκ. Εδώ προμηθεύεστε κουκλίστικα φορέματα και πληρώνετε με την πιστωτική κάρτα της «επώνυμης» κούκλας. Μια πλαστική κάρτα ροζ, κοριτσίστικη, στολισμένη με αστεράκια και χρυσόσκονη, που περνάει από τη σχισμή ενός μικροσκοπικού μηχανήματος. Αγοράστε ό,τι σας γυαλίσει και πληρώνετε όπως η μαμά και ο μπαμπάς στο σούπερ μάρκετ.
Να λοιπόν που από την προσχολική ηλικία τα παιδιά εξοικειώνονται με το πλαστικό χρήμα και ουσιαστικά με το δανεισμό. Πώς μπορεί να πει μια μητέρα στο παιδί της «δεν έχω χρήματα για να σου πάρω αυτό το παιχνίδι ή αυτά τα παπούτσια»; Με μια πιστωτική κάρτα, τα παίρνεις όλα, με μια κάρτα πηγαίνεις παντού. Ο κόσμος μάς ανήκει.
Να τα έχουν όλα, να μην τους λείψει τίποτα, να είναι ευχαριστημένα. Μια στοργική επιδίωξη, αλλά και μια αγωνιώδης προσπάθεια που πολλές φορές παίρνει τη μορφή «καταιγισμού» δώρων για ό,τι πολυτιμότερο έχουμε: τα παιδιά μας. Μόνο που, για το καλό τους, πρέπει να υπάρχουν και όρια. Διαβάστε περισσότερα »
Με αφορμή την ίδρυση μεταπτυχιακού προγράμματος ομοιοπαθητικής στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, εξήντα δύο καθηγητές πανεπιστημίου και ερευνητές υπέγραψαν και έστειλαν στην «Κ.Ε.» το παρακάτω κείμενο:
Φαίνεται πως η παιδική παχυσαρκία έχει άμεση σχέση με τις ώρες τηλεθέασης, ενώ παραμένει γεγονός ότι μπροστά στην τηλεόραση όλοι ξεχνιόμαστε και τρώμε παραπάνω. Πρόκειται για ένα σύγχρονο πρόβλημα διατροφής που μπορεί να αλλάξει μόνο αν το θελήσουμε.
Τα μαχαιροπίρουνα κροταλίζουν στα πιάτα, τα στόματα είναι μηχανικά απασχολημένα με το να μασάνε αδιάκοπα και τα μάτια σαν υπνωτισμένα αντανακλούν το άσπρο φως της τηλεόρασης. Κανείς δεν μιλάει, κανείς δεν ασχολείται με το τι και πόσο τρώει, όλοι είναι προσηλωμένοι στην τηλεοπτική εικόνα της αγαπημένης τους εκπομπής ή στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων. Το αποτέλεσμα είναι αντάξιο της «ποιότητας» αυτής της διαδικασίας: απουσία επικοινωνίας, ελάχιστες κινήσεις, βιαστική μάσηση, μεγαλύτερες από το απαιτούμενο ποσότητες φαγητού και καταιγισμός από κενές «πληροφορίες» ή δυσκολοχώνευτα… ρεπορτάζ, που είναι τελείως ακατάλληλα για να τα παρακολουθεί κανείς ενώ γευματίζει. Πρόκειται για τη σύγχρονη όψη της καθημερινότητας μικρών και μεγάλων στη χώρα μας, που έχουν αναπτύξει έναν δυτικοφανή τρόπο ζωής. Ωστόσο, διεθνείς και εγχώριες ψυχολογικές και διατροφικές μελέτες, επισημαίνουν, ειδικά για τα παιδιά, την αναγκαιότητα επιστροφής σε συμπεριφορές και αξίες με περιεχόμενο παραδοσιακό και σαφώς. .. αντι-τηλεοπτικό.
Η ιστορία του εκκλησιαστικού ραδιοφώνου και τύπου, όπως εξελίσσεται τα τελευταία χρόνια, εμπνέει ανησυχία. Μαζί με τις πολλές αξιόλογες προσπάθειες που οπωσδήποτε υπάρχουν, ανακύπτουν κάθε λίγο και λιγάκι σοβαρά ατοπήματα. Θα κάνουμε κάποιες ενδεικτικές μόνο αναφορές, από την περίοδο των τελευταίων ετών. Διαβάστε περισσότερα »
Σιδερόφραχτα σχολεία, σπασμένα καθίσματα, αναποδογυρισμένα θρανία, στοιβαγμένα όλα στη λογική του αναχώματος, στις εισόδους των σχολικών συγκροτημάτων. Ξεθωριασμένα πανό κρεμασμένα στα κάγκελα, δηλωτικά μιας κατάληψης σε εξέλιξη, συνεπέστατης στο προγραμματισμένο ετήσιο ραντεβού της με την πλήξη και τη ρήξη, εκεί στα μέσα του Οκτώβρη. Διαβάστε περισσότερα »
Είμαι μία παντρεμένη γυναίκα ηλικίας 50 ετών με δυο μεγάλες κόρες. Ζω συνειδητά την ζωή της Ορθόδοξης Εκκλησίας εδώ και 18 χρόνια με μία ενδιάμεση παύση, για την οποία θα ήθελα εδώ να σας μιλήσω. Πριν περίπου πέντε χρόνια, συνέβη το εξής: Διαβάστε περισσότερα »
Πρόσφατα υπέπεσε στην αντίληψή μας η απόφαση του κ. Υφυπουργού ΥΠΕΠΘ, αριθμ. 91178/Β7 (8), δημοσιευθείσα στο ΦΕΚ 1912, τ. Δεύτερο, 29.12.2006, με την οποίαν ενεκρίθη, από το ακαδ. έτος 2007-2008, η λειτουργία Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών (ΠΜΣ) του Τμήματος Μηχανικών Σχεδίασης Προϊόντων και Συστημάτων του Πανεπιστημίου Αιγαίου με τίτλο «Ολιστικά Εναλλακτικά Θεραπευτικά Συστήματα-Κλασσική Ομοιοπαθητική».
Όπως αποδεικνύεται στη συνέχεια, η προαναφερθείσα απόφαση του κ. Υφυπουργού ΥΠΕΠΘ πάσχει πολλαπλώς από έλλειψη νομιμότητος, ενώ συγχρόνως διαπιστώνεται ότι διάφορα άρθρα της απόφασης αυτής βασίζονται σε εμφανέστατη παρερμηνεία διατάξεων του Ν 2083/92, με τον οποίον ρυθμίζονται, εκτός των άλλων, και τα αφορώντα στα ΠΜΣ. Για τους λόγους αυτούς, οι υπογράφοντες, μέλη ΔΕΠ της Ιατρικής Σχολής του Α.Π.Θ. και ιατροί του Ε.Σ.Υ., θεωρούμε ότι η απόφαση αυτή του κ. Υφυπουργού ΥΠΕΠΘ πρέπει να ανακληθεί αμέσως…
Στη χώρα του, τη Μεγάλη Βρετανία, ο βιολόγος δρ Αρικ Σίγκμαν θεωρείται ο υπ’ αριθμόν ένας εχθρός της τηλεόρασης. Προειδοποιεί ότι η υπερβολική έκθεση σ’ αυτήν μπορεί να προκαλέσει τα παιδιά από μαθησιακές δυσκολίες μέχρι ορμονικές διαταραχές και αυτισμό. Κι έχει και τα στοιχεία που το αποδεικνύουν. Μια συνέντευξη που θα σας κάνει να αναρωτηθείτε πόσες ώρες τηλεόραση είδαν σήμερα τα παιδιά σας… Διαβάστε περισσότερα »
Κάποτε έλεγαν ότι το θέατρο είναι σχολείο. Τώρα μπορούμε να λέμε ότι η τηλεόραση είναι σχολείο και φροντιστήριο μαζί και μάλιστα ολοήμερο. Διδάσκει προσφέροντας ενημέρωση για τα τρέχοντα γεγονότα, ποικίλες γνώσεις απ’ τους σημαντικότερους κλάδους της επιστήμης (αν και λίγο σπάνιο αυτό), καθώς και (προπαντός) ήθος και τρόπο ζωής. Αυτό το τελευταίο είδος μαθημάτων προσφέρεται κυρίως μέσω των τηλεοπτικών μυθοπλασιών που μεταδίδονται σε συνέχειες, τα γνωστά μας σίριαλ.
Κυκλοφορούν ελεύθερα, «ακούγονται» με κάθε δυνατό τρόπο, αποτελούν σημείο αναφοράς της καθημερινότητας κι όταν σιωπούν προκαλούν στέρηση! Τα κινητά τηλέφωνα σαφώς διευκολύνουν την εξ αποστάσεως επικοινωνία, όμως η κατάχρησή τους έχει ψυχολογικές επιπτώσεις, κυρίως στους ανήλικους χρήστες.
«Μέσα από την υπερβολική χρήση του κινητού, οι ανήλικοι εθίζονται σε μια «τεχνητή» επαφή με τους συνομηλίκους τους, που οδηγεί σε όλο και μεγαλύτερη αίσθηση μοναξιάς και ίσως τελικά να συμβάλει στα ολοένα αυξανόμενα κρούσματα παιδικής κατάθλιψης».
«Η εύκολη απόκτηση κινητού τηλεφώνου από τους ανήλικους οφείλεται, εκτός από την οικονομική δυνατότητα, και στην άγνοια ή στην απροθυμία των γονιών να υποστηρίξουν τις θέσεις τους, θέτοντας τα κατάλληλα όρια στη συμπεριφορά και στις απαιτήσεις του παιδιού».
ΤΑ… ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ των μεταλλαγμένων τροφίμων παρατίθενται αναλυτικά στο νέο βιβλίο Βιολογίας της Γ΄ Γυμνασίου. Στο βιβλίο τα γενετικά τροποποιημένα προϊόντα παρουσιάζονται ως πιο ανθεκτικά και φτηνά, με τις καλλιέργειές τους να έχουν μεγαλύτερη απόδοση, χωρίς πουθενά να αναφέρονται οι αντίθετες επιστημονικές απόψεις που υποστηρίζουν ότι η χρήση τους δημιουργεί προβλήματα στο περιβάλλον.
ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΠΑΤΡΩΝ
«ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΒΟΗΘΕΙΑ»
ΡΙΟ
Αγαπητοί μου,
Με την επιστολή μου αυτή επιθυμώ να επικοινωνήσω μαζί σας για να σας κάνω κοινωνούς σε ένα θέμα το οποίο μπορούμε κάλλιστα να το ονομάσουμε «ευαίσθητο».
Και αυτό διότι ο χώρος που «κινείται» και «αναπτύσσεται» είναι πράγματι ευαίσθητος. Ευαίσθητος από όλες τις απόψεις, ψυχής, σώματος, κοινωνικής παρουσίας, οικογενειακής ειρήνης κ.λ.π.
Ο χώρος αυτός δεν βρίσκεται μακριά μας. Είναι τόσο κοντά μας που ποτέ δυστυχώς δεν το έχουμε φανταστεί. Αρκεί μέσα μας κάτι μικρό και ανεπαίσθητο να συμβεί, ένα «λάθος» κύτταρο ή ένα απρόσμενο ατύχημα και τότε όλα αλλάζουν. Και αρχίζουν να μικραίνουν δραματικά οι αποστάσεις, σπίτι-νοσοκομείο, σπίτι-ουρανός…. Διαβάστε περισσότερα »
Περισσότερες από τις μισές εγκύους στην Ελλάδα γεννούν στο χειρουργείο, την ώρα που το σχετικό ποσοστό στην Ε.Ε. είναι μόλις 15%
«Ημουν η μόνη σε θάλαμο με άλλες πέντε που γέννησα με φυσιολογικό τοκετό». «Γιατρός “υπερηφανεύτηκε” μπροστά μου ότι από 72 εγκύους “έβγαλε” 70 καισαρικές». «Οι γυναίκες πάνε στους γυναικολόγους σαν πρόβατα επί σφαγή». Δεν χωρά αμφιβολία: οι καισαρικές παρουσιάζουν κατακόρυφη –και ύποπτη– αύξηση στη χώρα μας. Μολονότι σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, το ποσοστό των καισαρικών στην Ελλάδα ανέρχεται στο 24% (με ευρωπαϊκό μέσο όρο 17,8%), η έρευνα της «Κ» αποκαλύπτει ότι τουλάχιστον στα μεγάλα μαιευτήρια της χώρας (δημόσια και ιδιωτικά), πάνω από ένας στους δύο τοκετούς γίνεται σήμερα με καισαρική τομή.
Ειδικότερα: Στο Γενικό Νοσοκομείο – Μαιευτήριο «Ελενα Βενιζέλου» διενεργούνται κάθε χρόνο περίπου 6.800 τοκετοί, εκ των οποίων το 52% με καισαρική.
Στην Α΄ Μαιευτική Γυναικολογική Κλινική του Πανεπιστημίου Αθηνών στο «Αλεξάνδρα», το 41,1% των τοκετών που διενεργήθηκαν την πενταετία 2001-2005 ήταν με καισαρική.
Στο Μαιευτήριο «Ιασώ», το 2006 πραγματοποιήθηκαν 14.633 τοκετοί, εκ των οποίων το 52% με καισαρική. Το σχετικό ποσοστό το 2002 ήταν 44%. Στα Μαιευτήρια «Λητώ» και «Μητέρα», επίσης, σε σύνολο 16.000 τοκετών το 2006, το ποσοστό των καισαρικών ανήλθε σε 48%.
Γιατί στην Ελλάδα επιλέγεται τόσο συχνά ο «χειρουργικός» τοκετός, την ώρα που στα μεγάλα μαιευτήρια της Ευρώπης οι γιατροί έχουν κατορθώσει να περιορίσουν τον αριθμό των καισαρικών σε κάτω από 15%;
Μπορούν τα παιδιά να οικοδομήσουν μια παραγωγική κοινωνία χωρίς την επιστασία των μεγάλων; Να φτιάξουν «νόμους», που θα τους εφαρμόζουν όλοι, να συγκροτήσουν «κυβέρνηση» που θα άρχει ακριβοδίκαια, αποτελεσματικά, να στήσουν «υπηρεσίες, να καταμερίσουν την εργασία; Το «πείραμα» αυτό έκανε αμερικανικό κανάλι, που έστειλε 40 παιδιά 8-15 ετών σε μια εγκαταλελειμμένη πόλη στο Μεξικό (με κάμερες) και τα άφησε για 40 μέρες μόνα. Ενα είδος «Επιζησάντων» (Survivors) για ανηλίκους. Το ριάλιτι, που δεν παίχθηκε ακόμα, ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων στις ΗΠΑ. Κάποια παιδιά επέστρεψαν κακοποιημένα, άλλα τραυματισμένα, μερικά εξουθενωμένα· ορισμένα γύρισαν θριαμβευτές, «επιζήσαντες», άλλα δεν κατάλαβαν τίποτα – ήταν απλοί… κατασκηνωτές. Διαβάστε περισσότερα »
Ασύμμετρη απειλή… Ναι, ασύμμετρα είναι τα σπασμένα τηλεφωνήματα φίλων από τα Στύρα, από το Μαρμάρι, το Οίτυλο, τα Καλύβια, τα Λεχαινά, την Ασέα· ασύμμετρες είναι οι αλλαγμένες τους φωνές, οι σιωπές, η σταχτερή θλίψη που σκεπάζει τα απείραχτα θέρετρα, τις αμέριμνες λουτροπόλεις, τα νησιά, ασύμμετρη η στάχτη της Πελοποννήσου που σκεπάζει ολόκληρη τη χώρα, σιωπηλή, διαρκής ενοχή, διαρκής υπόμνηση.
Η «Νέα Εποχή» πολιορκεί άμεσα και με πολλούς τρόπους το παιδί. Από τη βρεφική κιόλας ηλικία η εύπλαστη παιδική ψυχή δέχεται πλήθος εικόνων και μηνυμάτων με τη θεματολογία και τις διδασκαλίες της «Νέας Εποχής».
Θα σταχυολογήσουμε μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα ώστε να παρουσιάσουμε, κατά το δυνατόν στους γονείς, το μέγεθος του προβλήματος.
Παιδικά παιχνίδια (Επιτραπέζια, Ηλεκτρονικά) – Παιδικά περιοδικά και αναγνώσματα – Τηλεόραση και τηλεοπτικές εκπομπές – Διαδύκτιο – Μουσική Διαβάστε περισσότερα »
Μελέτη κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τον τρόπο γραφής μηνυμάτων μέσω κινητών τηλεφώνων.
Sms = κνδνς για τη γλσσ. Δηλαδή: τα γραπτά μηνύματα αποτελούν κίνδυνο για τη γλώσσα, εν προκειμένω την αγγλική, σύμφωνα με μελέτη εκπαιδευτικής επιτροπής στην Ιρλανδία σχετικά με την αύξηση των γραπτών μηνυμάτων, που θεωρούνται πλέον από τους νέους ο δημοφιλέστερος τρόπος επικοινωνίας.
Μερικές φορές προκαλεί τρομερή θλίψη το να ανακαλύπτεις και μάλιστα με αφορμή ένα τελείως τυχαίο γεγονός, το πόσα λίγα μπορεί να ξέρεις τελικά για τη ζωή, το πόσα λίγα μπορεί να έχεις καταλάβει.
Πρωί, γύρω στις δέκα, σε δρόμο κάθετο της Πατησίων. Το φανάρι «κόκκινο» και όπως σχεδόν σε κάθε φανάρι, ένας μαυριδερός αλλοδαπός -Πακιστανός, Ινδός, Μπαγκλαντεσιανός, τι σημασία έχει; – ζητεί με νοήματα άδεια από οδηγό να καθαρίσει το παρμπρίζ ενός, αστραφτερού είναι αλήθεια, Ι. Χ.
Κίνδυνο εκδήλωσης λιμών στην Αφρική προκαλεί η υπερκατανάλωση των πλούσιων χωρών, προειδοποιούν οι ειδικοί, φωτίζοντας άλλη μία πτυχή των κλιματικών αλλαγών.
Όταν ακόμα και οι πιο ευσυνείδητοι άνθρωποι, εκείνοι από τους οποίους αναμένει κανείς την έμπρακτη και συνεπή αντίσταση στην ολέθρια λησμοσύνη, αντίσταση όχι υστερική ή υποκριτική, αλλά φυσική, ευλογημένη σαν των ινδιάνων που τους υλοτομούν αυθαίρετα το δάσος· αντίσταση στην αδιαφορία, την αποχαύνωση και την αποκτήνωση. Όταν, λοιπόν, εκείνοι που θέλουμε να λέμε «οι δικοί μας» υπέκυψαν, παραδόθηκαν, αυτομόλησαν, όταν οι συγκατήγοροι της προϊούσης διαβρώσεως αποσύρονται κάποια στιγμή για να πούνε «έλα, που είσαι;», δεν απομένει πια καμία ελπίδα.
«Περίπου το 40% των βρεφών (!) ηλικίας δύο μηνών παρακολουθεί τηλεόραση και βίντεο κατά μέσον όρο 45 λεπτά την ημέρα ή περισσότερο από 5 ώρες την εβδομάδα, σύμφωνα με την πρώτη έρευνα που έγινε για το θέμα αυτό σε τόσο μικρές ηλικίες».
«Τα προγράμματα που απευθύνονται σε μωρά δεν είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος για να αναπτύξουν τις εγκεφαλικές τους λειτουργίες, δείχνει μεταξύ άλλων πρόσφατη αμερικανική έρευνα. Όσο λιγότερη τηλεόραση βλέπουν πριν γίνουν 2 ετών, τόσο μειώνονται οι πιθανότητες να αναπτύξουν μαθησιακές δυσκολίες και να γίνουν υπέρβαρα καθώς μεγαλώνουν». Διαβάστε περισσότερα »
Ένας Ιταλός νομομαθής ο Ραφαέλο Bellestrini έγραψε πριν περίπου εκατό χρόνια: «Η έσχατη απόδειξη, ότι ένας λαός έφθασε στο έσχατο σημείο ηθικής καταπτώσεως, θα είναι η εποχή, που η έκτρωση θα θεωρείται κάτι το κοινωνικά ανεκτό και συνηθισμένο».
Σήμερα στον 21ο αιώνα, μήπως φτάσαμε σ’ αυτό το έσχατο σημείο;
Έκτρωση, μια λέξη που ηχεί συχνά στ’ αφτιά μας. Τι είναι όμως, έκτρωση; Ποια η γνώμη της ιατρικής επιστήμης; Ποια η θέση της Εκκλησίας μας; Τι λένε οι στατιστικές μελέτες για το φαινόμενο των εκτρώσεων που συνεχώς αυξάνει και των γεννήσεων που ολοένα και μειώνονται;
«Αφού αρχίσεις να διαβάζεις αυτό το άρθρο… δεν έχεις πεθάνει από έκτρωση. Ευχαρίστησε το Θεό αλλά και τη μητέρα σου γι’ αυτό».
Kάθε άνθρωπος έχει μια ή περισσότερες ανομολόγητες ντροπές. Eγώ έχω πολλές. H πιο σοβαρή, το κάπνισμα.
Kι αυτό το καθημερινό δράμα μού το θύμισε με την ομολογία του για το κάπνισμα ο πρώην υπουργός Yγείας. Tο καθ’ υπερβολην κάπνισμα είναι ένα δράμα. Oχι γιατί συντομεύω την παρουσία μου σε αυτόν τον κόσμο (εάν υποτεθεί ότι κάθε παραπάνω τσιγάρο αναλογεί με κάποια λεπτά λιγότερης ζωής), αλλά επειδή κλέβω λεπτά κι από τη ζωή των άλλων.
«Kλείστε την επιτέλους»… Μ’ αυτήν την προτροπή, που υιοθετεί συνήθως τον τόνο της ειρωνείας, απαντούν οι επικρινόμενοι άρχοντες του γυαλιού στους επικριτές τους, και μάλλον δεν αυθαιρετεί κανείς αν υποθέσει ότι κατά βάθος θέλουν να πούνε «κλείστε το στόμα σας κι αφήστε μας στην ησυχία μας και στην εξουσία μας», αλλά τους λογοκρίνει η ευγένειά τους. Πολύ δύσκολα όμως ξεφεύγεις από την τηλεόραση. Και καθόλου να μην την ανοίγεις, και συσκευή να μη διαθέτεις στο σπίτι σου, εφόσον ο κόσμος γύρω σου συγκροτείται με την τηλεόραση και από την τηλεόραση, δεν γίνεται να μείνεις άθικτος σε κάποιο καλά ασφαλισμένο «έξω». Η τηλεόραση είναι ένα διαρκές «παντού», ένα «πανοπτικόν» που μας εμπεριέχει έστω κι αν ανήκουμε στην αποφασισμένη μειονότητα των μη χρηστών. Αν οι εννιά στους δέκα ανθρώπους με τους οποίους συναναστρεφόμαστε θα μιλήσουν οπωσδήποτε κάποια στιγμή για τις τηλεοπτικές εικόνες της καθημερινής δίαιτάς τους (οι οποίες για ολονέν περισσότερους ισούνται με τον κόσμο όλο, υποκαθιστώντας την κοινωνία, την πολιτική, τη διασκέδαση, τον αθλητισμό κτλ.), γινόμαστε κι εμείς υπήκοοι της τηλεπικράτειας, θέλοντας και μη· γινόμαστε χρήστες, κι ας έχουμε θέσει σε εφαρμογή το επιτοίχιο σύνθημα «Σπάστε το γυαλί και βγείτε στη ζωή».
Στις μέρες μας το τραγούδι «Τίποτα δεν πάει χαμένο» του Μάνου Λοΐζου αποκτά ένα νέο περιεχόμενο απλώς με τη μετατόπιση των εισαγωγικών μια λέξη πιο αριστερά: «Το τίποτα δεν πάει χαμένο», αφού το τίποτα αυτοαντανακλάται, μεγεθύνεται και αναμεταδίδεται.
Δεν έχω ακούσει πιο θλιβερή φράση από το «Έχω χρόνο και δεν έχω άνθρωπο να μιλήσω», δηλαδή έχω στο κινητό μου δωρεάν χρόνο ομιλίας που πρέπει να τον εξαντλήσω. Στα μαγαζιά και στα λεωφορεία, μες στο ασανσέρ, στις δημόσιες υπηρεσίες, στο πεζοδρόμιο, στο καφενείο, οι άνθρωποι μιλούν ακατάπαυστα… και συνήθως για το τίποτα.
“…πρώτα γνωρίζουμε την (πραγματική) πραγματικότητα (τον δυόσμο, το αηδόνι, το πλουμί, το ποτάμι, το δάσος) και στη συνέχεια ανοιγόμαστε στον αφηρημένο αντικειμενισμό ή στην εικονική πραγματικότητα”. Διαβάστε περισσότερα »
Επανερχόμενοι στην δράση της «νέας» τηλεόρασης, υπενθυμίζουμε ότι, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, αυτή φαίνεται να πρωτοστατεί στον αόρατο πόλεμο που διεξάγει ο Νέος Διαφωτισμός κατά της «παλαιάς» σκέψης.
Απομένει τώρα να αναλυθεί η δράση των διαμορφωτών γνώμης και καθοδηγητών σκέψης τους οποίους αυτή επιλέγει, ούτως ώστε να διαπιστωθεί η συμβολή τους τόσο στον κατευνασμό και τον λήθαργο στον οποίο έχουν βυθισθεί οι δυτικές κοινωνίες (Denis Duclos, Η νέα τάξη στην πληροφορική, Μίσος για την σκέψη, και Marcel Gauchet, Δοκίμιο σύγχρονης Ψυχολογίας, Μια νέα εποχή της προσωπικότητας), όσο και στην «δημιουργική καταστροφή» και την καταστολή των ανοσοποιητικών τους μηχανισμών για την επικράτηση της Νέας Εποχής. Όσοι παρακολουθούν την «νέα» τηλεόραση με αναλυτικό και κριτικό πνεύμα, διαπιστώνουν ότι οι σύγχρονοι ινστρούχτορες-εκπαιδευτές, είτε στρατευμένοι, είτε χρησιμοποιούμενοι εν αγνοία τους, εφαρμόζουν μέσω αυτής τις ακόλουθες κυρίως μεθοδεύσεις: Διαβάστε περισσότερα »
Η συμφωνημένη σύρραξη των χούλιγκανς στην Παιανία, που είχε ως συνέπεια τον θάνατο νεαρού φιλάθλου, είναι ένα ανησυχητικό γεγονός, που αποκαλύπτει με τον πιο τραγικό τρόπο μια λανθάνουσα, για τους εφησυχάζοντες, ασθένεια της ελληνικής κοινωνίας. Δείχνει ότι η παιδεία των Νεοελλήνων είναι ελλιπής. Είναι μια παιδεία που δεν καλλιεργεί τον άνθρωπο ακέραιο. Δίνει πιθανώς κάποιες γνώσεις με έναν μηχανιστικό –φροντιστηριακό– τρόπο, φορτώνει με πληροφορίες την διανοητική μνήμη, εξασκεί κάπως την λογική, αλλά αφήνει όλον τον άλλο δυναμισμό της ψυχής των νέων απαιδαγώγητο.
Αυτό είναι ένα πρόβλημα που δεν αφορά τα σωματεία με τους οργανωμένους οπαδούς, αλλά πρωτίστως το Υπουργείο Παιδείας, την εκπαιδευτική κοινότητα, τους γονείς και όλους τους άλλους φορείς, που άμεσα η έμμεσα προσφέρουν αγωγή στη νεότητα.
Οι συρράξεις που προκαλούν οι ένθερμοι και ταραχοποιοί οπαδοί των διαφόρων ομάδων (αθλητικών και μη) δεν είναι τίποτε άλλο παρά εκρήξεις ενός απαιδαγώγητου θυμού. Ενός θυμού που δεν «εκπαιδεύτηκε» να κινήται κατά φύση, δημιουργικά. Διαβάστε περισσότερα »
Σήμερα ο μέσος πολίτης βρίσκεται, εν αγνοία του, έρμαιο ενός φαινομένου το οποίο επιδρά τόσο καθοριστικά στην ζωή του, ώστε έχει την δυνατότητα να εξαλείφει το παρελθόν του, να επηρεάζει το παρόν του και να καθορίζει το μέλλον του.
Πρόκειται για το φαινόμενο της τηλεόρασης, και πιο συγκεκριμένα της «νέας» τηλεόρασης. Πράγματι, μια ανασκόπηση του τρόπου λειτουργίας της τηλεόρασης στην χώρα μας κατά τις τελευταίες δεκαετίες καταδεικνύει ότι αυτή εγκατέλειψε, βαθμιαίως, την αρχική της λειτουργία΄ έπαψε, δηλαδή, να είναι εργαλείο ενημέρωσης, επιμόρφωσης, στήριξης αξιών και ψυχαγωγίας και, με την βοήθεια ειδικών μεθοδεύσεων και ειδικών συντελεστών, έλαβε νέα μορφή: μεταβλήθηκε σε εργαλείο καθοδήγησης της σκέψης του ανυποψίαστου τηλεθεατή. Διαβάστε περισσότερα »
Ένας από τους καλύτερους βιολιστές στον κόσμο παίζει εξαίσια μουσική παριστάνοντας τον πλανόδιο μουσικό την ώρα της πρωινής αιχμής σε σταθμό του μετρό της Ουάσιγκτον. Άραγε πόσοι θα σταματήσουν για να τον ακούσουν; Διαβάστε περισσότερα »
Με τη βοήθεια μαγνητικών τομογράφων, οι εξπέρ της διαφήμισης προσπαθούν να ανιχνεύσουν τα μυστικά του εγκεφάλου μας για να αγρεύσουν υποψήφιους πελάτες!
Ο καλύτερος τρόπος για να γνωρίσει κανείς τον άλλον, τις επιθυμίες και τις προσδοκίες του, αλλά και τα γούστα και τις προτιμήσεις του, είναι να μπορέσει να διαβάσει τη σκέψη του. Κάτι τέτοιο στην καθημερινότητα των κοινών θνητών αποτελεί πολλές φορές διακαή μεν αλλά απλώς ευσεβή πόθο. Δεν ισχύει ωστόσο το ίδιο στον χώρο της διαφήμισης.
Ενας νέος τομέας, το νευρομάρκετινγκ, σπεύδει τελευταίως προς βοήθεια των διαφημιστών και όσων επιθυμούν να προωθήσουν αποτελεσματικά τα προϊόντα τους. Το δυνατό του σημείο είναι, όπως υποστηρίζει, ότι «επικοινωνεί» απευθείας με τον εγκέφαλο του καταναλωτή με τη βοήθεια της νευροεπιστήμης. Παρ’ ότι εγείρει επιστημονικές και δεοντολογικές αντιρρήσεις, κάνει ήδη τα πρώτα βήματά του στην Αμερική, στην Ευρώπη και, εδώ και έναν μήνα, στην Ελλάδα. Διαβάστε περισσότερα »
Από τους σημαντικότερους δείκτες πολιτισμού ενός λαού είναι ο τρόπος που στέκεται απέναντι στα παιδιά, πώς τα αντιμετωπίζει, πώς τα παιδαγωγεί και πού τα κατευθύνει. Η αγωγή των παιδιών αποτελεί ουσιαστική ευθύνη όχι μόνον των γονέων και εκπαιδευτικών, αλλά και όλων εκείνων που ζουν αληθινά, αγαπώντας και πονώντας για τους άλλους. Αυτή η ευθύνη για την άσκηση αγωγής προϋποθέτει μαζί με την αγάπη και την ευαισθησία και την απαιτούμενη προσοχή και ενημέρωση. Δεν νοείται φορέας αγωγής που να αγνοεί ή να αδιαφορεί γι’ αυτά που συμβαίνουν στον παιδικό κόσμο, τόσο τον εσωτερικό όσο και τον εξωτερικό. Το παρόν άρθρο πραγματεύεται μία πτυχή της αγωγής της ψυχής, αυτήν της παιδικής ψυχαγωγίας και στοχεύει στην ενημέρωση για αυτά που απευθύνονται στα παιδιά μας με σκοπό να τα βλάψουν, να τα αλλοιώσουν και να τα παραμορφώσουν. Τα επτά σημεία που θα αναλυθούν παρακάτω αποτελούν περίληψη της έρευνάς μας για τα βιβλία, παιχνίδια, κινούμενα σχέδια και ταινίες που κυριαρχούν σήμερα στον παιδικό και εφηβικό κόσμο και ταυτόχρονα είναι επτά σημεία που θα πρέπει να λαμβάνονται σοβαρώς υπ’ όψιν, καθότι η ύπαρξή τους καθιστά το οποιοδήποτε «προϊόν» παιδικής ψυχαγωγίας που τα εμπεριέχει επικίνδυνο ή καταστροφικό για τα παιδιά μας. Διαβάστε περισσότερα »
«Θά ‘ρθη καιρός, που ο διάβολος θα μπη μέσα σ’ ένα κουτί και θα φωνάζη. Και τα κέρατά του θά ‘ναι στα κεραμίδια». (Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, Θ. Σιμοπούλου σ. 203, Π.Β. Πάσχου σ. 191)
Το σπίτι ήταν πάντα ένα ιερό καταφύγιο αγάπης, ησυχίας και σωφροσύνης και, για τους χριστιανούς, μια δεύτερη μικρή εκκλησία. Πριν λίγα χρόνια όμως οι πόρτες των σπιτιών άνοιξαν και μπήκε μέσα ένας δούρειος ίππος, ένα πολύ διασκεδαστικό κουτί, που σε πάει όπου θέλει και σου δείχνει περισσότερα και μακρινότερα πράγματα απ’ όσα οι μαγικοί καθρέφτες των παραμυθιών, δώρο ακριβό των Δαναών της Τεχνολογίας. Διαβάστε περισσότερα »
Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι η κοινωνία μας έχει μεταμορφωθεί σε κοινωνία βίας. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας ένας άνθρωπος αυτοκτονεί κάθε 40 δευτερόλεπτα, ένας άνθρωπος δολοφονείται κάθε 60 δευτερόλεπτα και ένας άνθρωπος πεθαίνει σε ένοπλη συμπλοκή κάθε 100 δευτερόλεπτα [1].
Στα αρχεία των εγκληματολόγων βρίσκει κανείς αυξανόμενο αριθμό παιδιών κάτω των 15 ετών να διαπράττουν φόνους και να διασκεδάζουν ή να υπερηφανεύονται γι’ αυτό [2]. Το αδιανόητο έγινε πραγματικότητα: τα παιδιά θύτες, τα παιδιά δολοφόνοι. Τί διαδικασίες πέρασε ένα παιδί για να καταλήξει εκεί; Τι ψυχικό βιασμό υπέστη ένα παιδί 6, 10, 11 ετών ώστε να οδηγηθεί στην τέλεση φόνου; Και ποιος ευθύνεται γι’ αυτό; Οπωσδήποτε όχι το παιδί. Διαβάστε περισσότερα »
Το άγχος για την εξωτερική εμφάνιση, η προβολή προτύπων έντονης σεξουαλικότητας και η τηλεοπτική πλύση εγκεφάλου καταστρέφουν την παιδική ηλικία. Ειδικότερα στα κορίτσια η «περιβαλλοντική» επίσπευση της εφηβείας επιφέρει συχνά βαριές ψυχικές διαταραχές Διαβάστε περισσότερα »
Έναν δύσκολο αγώνα επιβίωσης δίνει η ελληνική γλώσσα. Μέσα στις συνθήκες της παγκοσμιοποίησης, όπου τα αγγλικά τείνουν να κυριαρχήσουν απόλυτα πάνω στις εθνικές γλώσσες, υπάρχουν σήμερα 45.000 φοιτητές σε όλο τον κόσμο που σπουδάζουν ελληνικά, χωρίς να είναι ούτε Ελληνες ούτε ομογενείς. Διαβάστε περισσότερα »
Στα «ναρκωτικά» σήμερα κατατάσσονται, εκτός από τις ουσίες οι οποίες προκαλούν νάρκωση στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα, και πλήθος άλλες οι οποίες προκαλούν διέγερση, μέθη, ψευδαισθήσεις και παραισθήσεις, μέχρι τρέλας. Υπάρχει πληθώρα από συνθετικές τέτοιες ουσίες. Όλων τους όμως το κοινό χαρακτηριστικό είναι ότι προκαλούν εξάρτηση από αυτές. Γι’ αυτό, ο πλέον κατάλληλος χαρακτηρισμός τους είναι: «εξαρτησιογόνες ουσίες». Τα «ναρκωτικά» λοιπόν με την εξάρτηση την οποία προκαλούν, κάνουν τον άνθρωπο δούλο σ’ αυτή, σκλάβο σ’ έναν αδυσώπητο και αδίστακτο αφέντη, δυνάστη του σώματος και της ψυχής… και θύμα εκμεταλλεύσεως του εμπόρου. Ο οποίος τον σέρνει πλέον από τη μύτη, εκβιάζοντάς τον για τη δόση και τον πετά σαν «ψόφιο σκυλί», όταν του είναι «άχρηστος» πλέον. Διαβάστε περισσότερα »
Η παρενόχληση και η υιοθέτηση ορισμένων δυνητικά ριψοκίνδυνων συμπεριφορών που υιοθετούν τα παιδιά και οι έφηβοι αποτελούν μία από τις μεγαλύτερες παγίδες του Ίντερνετ στο οποίο σήμερα έχουν πρόσβαση, σύμφωνα με τις σχετικές έρευνες, τα 7 στα 10 παιδιά ηλικίας κάτω των 15 ετών. Οι δε Έλληνες γονείς είναι οι λιγότερο ενημερωμένοι στην Ευρώπη για τους κινδύνους του ίντερνετ για τα παιδιά. Διαβάστε περισσότερα »
“Στην Ανατολή, όπου οι γυναίκες μαστιγώνονται ή εκτελούνται με λιθοβολισμό ενώ τα παιδιά, όταν δεν πεθαίνουν από την έλλειψη νερού, εκπαιδεύονται στη χρήση των όπλων, εντοπίζει κανείς τις παρωχημένες μορφές βίας που η Δύση αρέσκεται να καταγγέλλει σαν σκανδαλώδεις αναχρονισμούς. Αλλά στην ίδια τη Δύση, όπου οι γυναίκες έχουν αποξενωθεί από οτιδήποτε συγκροτούσε κάποτε τον εαυτό τους, ενώ τα παιδιά, με την ανοχή μια απαθούς οικογένειας, ολότελα ξένης προς τις συναισθηματικές δοσοληψίες και ευθύνες, υποβάλλονται μέχρις εξουθενώσεως στη μαρτυρική δοκιμασία ενός σχολείου αποκλειστικά προσανατολισμένου στην εκμηδένιση της σκέψης, η βία είναι ομολογουμένως χίλιες φορές πιο εγκληματική.” Διαβάστε περισσότερα »
“Κάποτε, στη δύσκολη αυτή ηλικία, οι άνθρωποι είχαν μια φυσική αυθόρμητη στήριξη, γιατί δεν τους απέκλειε μια κοινωνία που εξιδανικεύει, που λατρεύει τη νεότητα. Σήμερα, το δίχτυ προστασίας προς τους ηλικιωμένους έχει αντικατασταθεί με ένα τείχος προστασίας από αυτούς.” Διαβάστε περισσότερα »
Eλιωνε, έλιωνε μες στη μοναξιά του μέχρι που μουμιοποιήθηκε ο πεθαμένος μες στο σπίτι του, σε μια συνοικία της Θεσσαλονίκης. Τον ανακάλυψαν τυχαία, ύστερα από ενάμιση χρόνο. Κανένας γείτονας, φίλος ή συγγενής δεν είχε αντιληφθεί την απουσία του. Ήταν ο άνθρωπος που δεν ήταν εκεί και όσοι τον γνώριζαν υπέθεταν ότι ήταν κάπου αλλού. Καμία κάμερα ασφαλείας δεν είχε δώσει σήμα κινδύνου, αφού (ακόμα;) δεν έχουν εγκατασταθεί συστήματα παρακολούθησης παντού και επειδή οι κάμερες καταγράφουν την παρουσία, την κίνηση, τη σωματική θερμότητα, όχι την απουσία.
Οι τηλεοπτικές δίκες και η δημόσια έκθεση κάθε είδους αναπηρίας αναπαράγει τη ρωμαϊκή αρένα, όπου η δίψα για αίμα περισσεύει. Ασφαλισμένοι στο καταφύγιό μας (αλλά για πόσο ακόμη;), απολαμβάνουμε το λιντσάρισμα, που νομίζουμε πως αφορά τους άλλους. Η πλαδαρότητα που διαπερνά τη ζωή μας δύσκολα μπορεί να κρύψει την προειδοποίηση-απειλή πως έρχεται και η δική μας σειρά. Γιατί, ποιος είναι αυτός που δεν έχει αμαρτήσει;
Μέσα στην καταναλωτική παραζάλη της εορταστικής περιόδου, στον συνωστισμό των πολυκαταστημάτων όπου αλαφιασμένοι τρέξαμε για να προλάβουμε τις γιορτινές αγορές, η σκηνή είναι οικεία. Ένα παιδί να κλαίει και να φωνάζει και μια απελπισμένη γυναίκα –ή, σπανιότερα, άντρας– να βρίσκεται στο όριο της κατάρρευσης. Το πιτσιρίκι απαιτεί με λύσσα κάποιο εμπόρευμα από το ράφι. Είναι όμως πολύ ακριβό, ή υπερβολικά γεμάτο λίπος ή ζάχαρη, και ο γονιός προσπαθεί να πει «όχι». Οι πελάτες που δεν έχουν παιδιά συχνά κοιτάζουν με απέχθεια αυτή την έλλειψη στοιχειώδους ελέγχου. Όσοι έχουν εμπειρία από παιδιά, νιώθουν συμπόνια.
Γιατί, στις περισσότερες περιπτώσεις, ο γονιός θα υποχωρήσει – και αυτό δεν είναι καθόλου παράξενο. Από τη μια μεριά, έχουμε μια τεράστια εμπορική μηχανή με στόχο το παιδί, οπλισμένη με πλήθος μέσα για να δελεάζει, να αγκιστρώνει και να κρατάει δέσμιο τον εσωτερικό κόσμο του μικρού αγοριού ή κοριτσιού. Από την άλλη, έχουμε πολυάσχολους, αγχωμένους, ενοχικούς γονείς που προσπαθούν να αποφύγουν τον δημόσιο καβγά. Ποιος νομίζετε ότι θα νικήσει;
Όλοι φαίνεται να αγωνιούν για την κατάσταση των σύγχρονων παιδιών. Διαβάστε περισσότερα »
Το έτος 1976 ήμουν υπηρεσιακό στέλεχος σε Νομαρχία της χώρας, όπου σε περίοδο μικρής απουσίας μου από την Υπηρεσία, λόγω προσωρινής απόσπασής μου στην Αθήνα, ένας συνάδελφός μου ιδιοποιήθηκε μια μισοτελειωμένη κοινωνικοοικονομική μελέτη μου, που αφορούσε σοβαρό γενικότερο πρόβλημα της Δημόσιας Διοίκησης. Την μελέτη αυτή την είχα σχεδόν περατώσει μετά από εννεάμηνη επισταμένη έρευνα, συλλογή στοιχείων, αξιολόγηση κλπ, με αρκετό μόχθο. Απόμενε μόνον ο επίλογός της, που ποτέ δεν μπόρεσα να προσθέσω λόγω της παραπάνω ιδιοποίησής της, γεγονός που με θορύβησε και με αναστάτωσε δικαιολογημένα, όπως ήταν φυσικό. Διαβάστε περισσότερα »
“Χάρη στο Διαδίκτυο και τα κινητά, η επικοινωνία διευκολύνεται αφάνταστα, όμως η επιταχυνόμενη ευκολία συχνά λειτουργεί σε βάρος του δομημένου λόγου, του λογικού επιχειρήματος. Αναρίθμητες σκόρπιες εικόνες, ειδήσεις, διαφημίσεις και υποσχέσεις, «προσφορές» και δυνατότητες μας κατακλύζουν, αλλά πολλές φορές δεν έχουμε τα στοιχειώδη θεωρητικά εργαλεία για να τις αξιολογήσουμε, ούτε ένα ιστορικό πλαίσιο αναφοράς για να τις εντάξουμε και να τις ερμηνεύσουμε. Ο υποκειμενικός χρόνος εκτοπίζει τον ιστορικό χρόνο και συχνά καταλήγουμε σε έναν στυγνό συμφεροντολογισμό, συχνά πασπαλισμένο και με ψηφιακή μεταφυσική.” Διαβάστε περισσότερα »
Ο Ουμπέρτο Έκο σε συνέντευξή του στο ΒΗΜΑgazino (5.11.2006) ισχυρίστηκε ότι «οι πολιτικοί ηγέτες έγιναν ηθοποιοί», θέλοντας να δείξη το μέγεθος του κακού που έχει υποστεί η πολιτική ζωή στις δημοκρατικές κοινωνίες από την μεγάλη δύναμη που απέκτησε η τηλεοπτική εικόνα πάνω στο εκλογικό σώμα. Ο πολιτικός για να πετύχη την προσέλκυση ψηφόρων πρέπει να μελετήση με σχολαστικότητα ακόμη και τις λεπτομέρειες της εμφάνισής του στις οθόνες της τηλεοράσεως. Η φυσικότητα έχει χαθεί. Όλα είναι προγραμματισμένα, όπως οι κινήσεις των ηθοποιών σ’ ένα θεατρικό έργο. Η ουσία των προγραμμάτων περνά σε δεύτερη θέση.
Ο τηλεοπτικός επικοινωνιακός πυρετός φανερώνει τη βαθιά μετάλλαξη που έχει υποστεί η ελληνική κοινωνία.
ΚΑΠΟΤΕ ΛΕΓΑΜΕ ότι κάποιος «έχει λέγειν», ότι είναι κοινωνικός, ομιλητικός, γλυκομίλητος ή, αντίθετα, ότι είναι λιγόλογος, βαρύς κι ασήκωτος και δεν θέλει να έχει πολλά πολλά με τους γείτονες και τους ξένους. Σήμερα, οι διαχωρισμοί αυτοί έχουν καταρρεύσει. Η εικονική πραγματικότητα έχει επιβάλει δύο τύπους ανθρώπων: τους επικοινωνιακούς και τους μη επικοινωνιακούς. Διαβάστε περισσότερα »
Το δημοκρατικό πολίτευμα βασίζεται σε τρεις πυλώνες εξουσίας: την νομοθετική, την εκτελεστική και την δικαστική. Με την πρόοδο της τεχνολογίας, στις εξουσίες αυτές προσετέθη και μια τέταρτη, άτυπη, εξουσία: η εξουσία των Μ.Μ.Ε.. Με το πέρασμα του χρόνου, έγινε αντιληπτό ότι, η δυνατότης των Μ.Μ.Ε. να διαμορφώνουν την κοινή γνώμη, ενίσχυε σε τέτοιο βαθμό την άτυπη εξουσία τους, ώστε αυτή να επισκιάζη τις θεσμοθετημένες εξουσίες και να μετατρέπεται σε παντοκρατορία. Απόδειξη τούτων, αποτελεί ο τρόπος με τον οποίον τα Μ.Μ.Ε. εχειρίσθησαν την τραγική υπόθεση του μικρού Άλεξ Μεσχεσβίλι, αλλά και το θλιβερό περιστατικό της Αμαρύνθου, στο οποίο θα επικεντρώσουμε την προσοχή μας. Διαβάστε περισσότερα »
Tο τελευταίο εξώφυλλο του New Yorker παρουσιάζει δύο εικονογραφήσεις της οικογενειακής ζωής γύρω από το τραπέζι: όπως ήταν παλιά και όπως είναι σήμερα. Στην εικονογράφηση της παλιομοδίτικης ζωής η πολυμελής οικογένεια –αδέρφια, ξαδέρφια, παππούδες– τρώει στο γιορτινό τραπέζι και μόνο το μικρότερο παιδί έχει ξεγλιστρήσει και ξεφυλλίζει ένα βιβλίο με ζωγραφιές. H στάση του σώματος προδίδει ότι όλοι συζητούν μεταξύ τους ανά δύο ή ανά τρεις, γέρνουν για να ακούσουν το διπλανό τους. Στη σύγχρονη εικονογράφηση, μια παρόμοια οικογένεια γύρω από το τραπέζι: έχει κι εκείνη τελειώσει το φαγητό της και παρακολουθεί τηλεόραση. Eντελώς διαφορετική η στάση του σώματος, η τοποθέτηση της καρέκλας. Kανείς δεν μιλάει με κανέναν. Kαι η μικρή της παρέας έχει ξεγλιστρήσει επίσης, αλλά για να μιλήσει στο τηλέφωνο. Eξήγησα την εικόνα στην τετράχρονη κόρη μου που γοητεύτηκε από τη ζωγραφιά. Aποφάνθηκε ότι ανήκουμε στο παλιό είδος οικογένειας, αφού δεν έχουμε τηλεόραση στο σπίτι. Οπως κάθε φορά αναρωτήθηκα: είναι λάθος να ζεις εκτός εποχής και να τρέχεις στο σπίτι του γείτονα όταν θέλεις να γράψεις ένα τηλεοπτικό σχόλιο; Eίναι ένα είδος αντίστασης, καθαρής ματιάς; Ή υπερβολική, ματαιόπονη προστασία – σαν να αγοράζεις για την οικογένειά σου βιολογικά προϊόντα σ’ έναν κόσμο γεμάτο φυτοφάρμακα; Διαβάστε περισσότερα »
Εις το «Άνθρωπος ην οικοδεσπότης, όστις εφύτευσεν αμπελώνα» (Ματθ. κα’ 33-42, Ευαγγέλιον ΙΒ’ Κυριακής του Ματθαίου).
Ο Οικοδεσπότης της Παραβολής είχε φυτεύσει αμπελώνα, τον είχε περιφράξει, είχε αναθέσει την καλλιέργειά του σε γεωργούς και, όταν ήλθε ο καιρός της συγκομιδής, έστειλε ανθρώπους του για να συλλέξουν τον καρπό.
Ο αμπελών είναι η ανθρωπότης και ο Οικοδεσπότης είναι ο άγιος Θεός. Από την ανθρωπότητα ο Κύριος περίμενε καρπούς. Έστελνε κατά καιρούς τους απεσταλμένους Του να ζητήσουν τους καρπούς από την ανθρωπότητα, αλλά αυτοί που είχαν σφετερισθή τον αμπελώνα, οι κακοί άρχοντες του Ισραήλ και των διαφόρων λαών που μέχρι σήμερα εξουσιάζουν τους ανθρώπους, αυτοί νόμιζαν και νομίζουν ότι ο αμπέλων είναι δικός τους. Θέλουν να σφετερισθούν τα αγαθά αυτού του αμπελώνος, αυτού του κόσμου, και να τα χρησιμοποιήσουν ιδιοτελώς όχι για το καλό της ανθρωπότητος, όπως ήθελε ο Ιδιοκτήτης του. Διαβάστε περισσότερα »
Πέρασαν οι εποχές που ο κόσμος κινητοποιείτο για τα πεινασμένα παιδιά της Αιθιοπίας. Η θέα ενός πεινασμένου παιδιού δεν «πουλά» πια σε κοινωνίες που έχουν άλλα σοβαρότερα προβλήματα, όπως η παχυσαρκία. Ισως γι’ αυτό και η 17η Οκτωβρίου, Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Φτώχειας, δεν απασχόλησε τα δυτικά ΜΜΕ.
Ενημερωθείτε και για την καμπάνια για την καταπολέμηση της παγκόσμιας φτώχειας…
“Ποιοι είναι οι πραγματικοί ήρωες στο ανταγωνιστικό επαγγελματικό περιβάλλον που συχνά εξελίσσεται σε πραγματικό πόλεμο; Οι αφανείς και μη προβεβλημένοι άνθρωποι που υπάρχουν σε κάθε χώρο. Αυτοί που δίδουν ακόμη νόημα στη έννοια «συνέπεια» με τις πράξεις τους, αντιστεκόμενοι στο συρμό για την απόκτηση της ευμάρειας με κάθε κόστος και με κάθε μέσο. Φυσικά, δεν θα δουν ποτέ τον ανδριάντα τους και δεν θα συγκεντρώσουν τα φώτα της προβολής…
Η αναστάτωση στον χώρο της Δημόσιας Εκπαίδευσης δεν μπορεί να εξαντληθή στα οικονομικά αιτήματα των δασκάλων και των καθηγητών, ούτε ακόμη στα αιτήματα που έχουν σχέση με την καλύτερη οργάνωση της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Διαβάστε περισσότερα »
Ο Αλέξανδρος πηγαίνει στην πρώτη Γυμνασίου, μαθαίνει αγγλικά, παίζει μπάσκετ και τένις. Διαβάζει αρκετά και γράφει ακόμη περισσότερο. Χαμογελαστός και ευγενικός. Μόλις τελείωσε τα μαθήματά του χθες το βράδυ κάθισε στον καναπέ στο καθιστικό του σπιτιού του απέναντι από τη μητέρα του και απαντούσε στις ερωτήσεις:
«Εγραψα την επιστολή γιατί θα ήθελα να αφυπνίσω τους γονείς. Τους γονείς που πρέπει να μιλάνε περισσότερο με τα παιδιά τους, τους γονείς που αφιερώνουν λίγο χρόνο στα παιδιά τους, τους γονείς που όταν τα παιδιά ζητάνε να βγούνε μια βόλτα απαντούν: “Δεν έχω χρόνο να πάμε βόλτα, μπορώ όμως να σου κάνω ένα δώρο”. Σ’ αυτούς τους γονείς γράφω την επιστολή μου». Διαβάστε περισσότερα »
Ζούμε σε μια εποχή που τίποτε πια δεν μπορεί να μας ξαφνιάση· κανένα σκάνδαλο, καμμιά ανατρεπτική πρόοδος της επιστήμης, καμμιά αιρετική δοξασία, καμμιά βλάσφημη καλλιτεχνική εκκεντρικότητα. Τίποτε απ’ όλα αυτά δεν μπορούμε πλέον να το αντιμετωπίσουμε σαν κάτι το νέο. Όλα τα έχουμε συνηθίσει. Η συχνή επανάληψή τους και προπαντός η δημοσιογραφική τους εκμετάλλευση, τα έχουν κάνει να χάσουν το «πλεονέκτημα» της πρόκλησης. Διαβάστε περισσότερα »
Ο αναγνώστης της ιστοσελίδας μας, καθηγητής κ. Ζυγογιάννης Νικόλαος από την Λαμία, Πρ. Πρόεδρος Πανελλ. Σ. Σαρακατσαναίων, είχε την καλοσύνη να μας αποστείλει ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του, σχετικό με την εξέλιξη του τρόπου ζωής των Σαρακατσαναίων μέσα στους αιώνες, το οποίο και δημοσιεύουμε σήμερα. Διαβάστε περισσότερα »
Τις βλαπτικές επιδράσεις της τηλεόρασης και της πληθώρας προσφερόμενων μέσων επικοινωνίας καταδεικνύει μελέτη που δημοσιεύτηκε πρόσφατα σε δυο αμερικανικά ιατρικά περιοδικά, την «Αμερικανική Παιδιατρική» και τα «Αρχεία Εφηβικής και Παιδιατρικής». Διαβάστε περισσότερα »
Βλογημένος ο άνθρωπος που μπορεί, τώρα το καλοκαίρι, να ξεμακρύνει για λίγο από την ταραχή της πολιτείας. Αν του αρέσει η θάλασσα, ας πάει σε κανένα νησί, που δεν είναι ακόμα χαλασμένοι οι νησιώτες, ή σε κανένα ψαραδοχώρι. Να μην κουβαλήσει όμως μαζί του την πολιτεία, όπως κάνουνε πολλοί, που από τη μια θέλουνε να αφήσουνε την ταραχή πίσω τους, κι από την άλλη κουβαλάνε μαζί τους όλα τα περίπλοκα και κουραστικά καθέκαστα της πολιτείας. Πάρε μαζί σου όσο λιγώτερα πράγματα μπορείς. Διαβάστε περισσότερα »
Πολλές φορές στο παρελθόν έχω εκφράσει στις παρέες μου, την δυσανασχέτησή μου για τις προτεραιότητες που δίδει η πολιτεία στα έργα ανάπτυξης. Προτεραιότητες που φαίνεται πως σε πολλές περιπτώσεις δεν έχουν ως κριτήριο την υγεία ή την ασφάλεια των πολιτών αλλά το οικονομικό όφελος ολίγων ή την ψηφοθηρία. Η δυσανασχέτηση αυτή βέβαια δεν στρέφεται μόνο προς την πολιτεία αλλά και προς εμάς τους ίδιους, αφού δεν είναι λίγες οι φορές που εντυπωσιασμένοι από κάποιο έργο δεν κάνουμε τον κόπο να δούμε λίγο πιο μακριά για να εντοπίσουμε πιθανά προβλήματα που θα δημιουργηθούν μετά την ολοκλήρωση του έργου. Έτσι πολύ χάρηκα όταν διάβασα το άρθρο της κ. Στουπάκη στην «Καθημερινή» όπου εντοπίζει ακριβώς αυτή την αφροσύνη (σε κάποιες περιπτώσεις) πολιτών και πολιτείας.
“Η κόλαση του σύγχρονου ανθρώπου είναι η μετακίνηση, τα άχρηστα ραντεβού, η επιβεβλημένη κοινωνικότητα, η συνάντηση με τους άλλους.“ Διαβάστε περισσότερα »
“Τα παιδιά μπορεί να μαζεύουν με θρησκευτική ευλάβεια τα αυτοκόλλητα με τη φάτσα των ποδοσφαιριστών του Μουντιάλ και να μαθαίνουν επί τη ευκαιρία τις τεχνικές της ανταλλακτικής οικονομίας («σου δίνω δέκα Γκατούζο για έναν Ρομπίνιο»), μπορεί να ξέρουν απέξω κι ανακατωτά ενδεκάδες, συστήματα και ονόματα προπονητών, μπορεί να βλέπουν επί ώρες ποδόσφαιρο, όμως δεν έχουν πού να παίξουν ποδόσφαιρο. Δεν έχουν τον κατάλληλο τόπο όπου, μέσα από το τυπικό του παιχνιδιού, θα ενταχθούν σε μια ομάδα, θα αναγκαστούν να περιστείλουν κάπως τον ατομισμό τους για να μην τ’ ακούσουν από τους συμπαίκτες τους, θα μαλώσουν, θα ανοίξει το σώμα τους, θα γλεντήσει η ψυχή τους, θα μάθουν να χάνουν και να κερδίζουν με πραγματικούς όρους…” Διαβάστε περισσότερα »
ΓΕΝΕΥΗ. Δραματική επέκταση των φτωχών συνοικιών στα αστικά κέντρα, σε παγκόσμιο επίπεδο, προβλέπει ιδιαίτερα δυσοίωνη έκθεση του ΟΗΕ και προειδοποιεί ότι έως το 2030 οι πόλεις πολλών κρατών θα έχουν στην κυριολεξία κατακλυστεί από τρώγλες, οι ένοικοι των οποίων, πιεσμένοι από άθλιες συνθήκες διαβίωσης, θα οδηγηθούν σε εξεγέρσεις με απρόβλεπτες συνέπειες… Σημείο σταθμός αναμένεται να αποδειχθεί το 2007, οπότε η πλειονότητα των έξι δισεκατομμυρίων κατοίκων του πλανήτη θα έχει αστικοποιηθεί.
Εάν η μνήμη του ανθρώπου είναι κριτήριο της ταυτότητάς του, τότε η απώλεια της ιστορικής μνήμης θα πρέπει να σημαίνει απώλεια και της ιστορικής ταυτότητας. Στο πλαίσιο της ισοπεδωτικής παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας και εξ αιτίας της καταναλωτικής συνείδησης και της γενικότερης πολιτιστικής σύγχυσης, η ιστορική μνήμη διαγράφεται από την πολιτιστική και κοινωνική πραγματικότητα. Εν συνεχεία θα υποστηριχθεί ότι η διατήρηση της ιστορικής συνείδησης είναι κυρίως μία πράξη αντίστασης απέναντι στις ως άνω κυρίαρχες αντιλήψεις των καιρών μας. Διαβάστε περισσότερα »
H ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των πανελλήνιων εξετάσεων για την εισαγωγή σπουδαστών στις σχολές τριτοβάθμιας εκπαίδευσης άνοιξαν τον ασκό του Aιόλου. Oι άνεμοι σκόρπισαν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντος τις ψευδαισθήσεις περί ορθολογικού συστήματος τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Tις οδυνηρές αποκαλύψεις προκάλεσε η ανακοίνωση ενός σημαντικού αριθμού εξετασθέντων που δεν πρόκειται να γίνουν δεκτοί σε ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης λόγω του ότι δεν ήσαν σε θέση να συγκεντρώσουν τη βάση (10) στη βαθμολογία τους.
Συνολικά 38.982 εξετασθέντες (ποσοστό 41,70%) δεν κατάφεραν να πιάσουν τη βάση και έμειναν εκτός AEI και TEI. Aυτομάτως έμειναν κενές 13.243 θέσεις, κυρίως σε περιφερειακά TEI.
Στο Bατερλό ήταν η τελευταία καταστροφική μάχη του Mεγάλου Nαπολέοντα, που κατέληξε στη διάλυση του στρατεύματός του και στην αιχμαλωσία του ιδίου. Φυσικά, το Bατερλό, δε ήταν κεραυνός εν αιθρία, αλλά αυτού του γεγονότος είχαν προηγηθεί πολλές διαβρωτικές και διαλυτικές καταστάσεις.
Mια νεολαία που μεγαλώνει και γαλουχείται με νάματα υλιστικών αξιών, που είναι κυρίαρχες και έχουν επικρατήσει στη σύγχρονή μας κοινωνία, με τις αντίθετες αλλά και αντιανθρώπινες ιδέες, ότι οι προγαμιαίες σχέσεις είναι απόλυτα φυσιολογικές και αναγκαίες, οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στο Bατερλό της καταστροφής της, όχι στο τέρμα μιας νικηφόρου πορείας όπως συνέβη στο M. Nαπολέοντα, αλλά από τα πρώτα στάδια της εκκίνησής της. Διαβάστε περισσότερα »
Απόσπασμα από το βιβλίο του "Ημών των Ιδίων" (Εκδόσεις "Ελληνικά Γράμματα" 2003)
Στις σύγχρονες επιχειρήσεις η εργασιακή σκλαβιά επανήλθε λουστραρισμένη, αλλά εξίσου εξοντωτική. Η μοίρα του σπουδασμένου εργαζόμενου είναι δυσμενέστερη από του αγράμματου εργάτη. Ο πραγματικός πλούτος της χώρας παράγεται στο χωράφι και στο εργοστάσιο· γι’ αυτό οι αγρότες και οι εργάτες δεν διανοήθηκαν ποτέ να επικαλεστούν κάποια νεφελώδη ιδεολογήματα για τη δουλειά τους. Η προσφορά τους είναι αυταπόδεικτη.
Αντιθέτως, οι απασχολούμενοι στον τριτογενή τομέα, των υπηρεσιών, δεν αρκούνται στην υψηλότερη αμοιβή που εισπράττουν· αγωνιούν να δώσουν και ανώτερο νόημα σ’ αυτό που κάνουν. Το επάγγελμα έγινε ιδεολογία. Διαβάστε περισσότερα »
“Το «Ευαγγέλιο του Ιούδα» παρουσιάζει μια εκδοχή της ιστορίας του Χριστού, από την οποία δεν κινδυνεύει το χριστιανικό οικοδόμημα. Αν κάτι κινδυνεύει να «αναθεωρηθεί» και να ραγίσει –και όχι εξαιτίας του συγκεκριμένου ευρήματος–, αυτό είναι το οικοδόμημα της τιμής, της μπέσας, της συντροφικότητας, της αλληλεγγύης.”
“Αυτό που επιχειρείται σήμερα δεν είναι η αποκατάσταση του Ιούδα, αλλά η εισαγωγή του σχετικισμού στην έννοια της προδοσίας.”
“Κανείς ηγέτης και διάσημος επιστήμονας δεν κάνει ποτέ τον κόπο να κοιτάξει στα μάτια έναν άνθρωπο που έπαθε καρκίνο από διαφυγούσα ραδιενέργεια… Για τις ηγεσίες του κόσμου, επιστημονικές, οικονομικές και πολιτικές, οι πολίτες είναι αριθμοί και περιστατικά, στους δαιδαλώδεις σχεδιασμούς μιας φρικαλέας παρτίδας, όπου δύσκολα σε λίγα χρόνια θα διακρίνει κανείς τους νικητές από τους ηττημένους.” Διαβάστε περισσότερα »
“…ο εαυτός που μας ώθησαν να αναπτύξουμε στη διάρκεια της εκπαίδευσης και των πρώτων νεανικών μας χρόνων είναι ακατάλληλος για να γίνει γονιός.
Η συζήτηση για την υπογεννητικότητα, επομένως, δεν μπορεί να περιορίζεται στη γονεϊκή άδεια και στους βρεφονηπιακούς σταθμούς. Έχει να κάνει με τις αξίες που αναγνωρίζει και προωθεί η κουλτούρα μας.
…οι μητέρες έχουν καταλήξει να θεωρούνται καταδικασμένες σε κοινωνική αποτυχία μέσα σε μια κουλτούρα όπου κυριαρχούν ο καταναλωτισμός και η εργασιομανία. Το να είσαι μητέρα δεν προκαλεί θαυμασμό – μόνο το να είσαι λεπτή ή το αφεντικό παρά το ότι είσαι μητέρα. Η μητρότητα έγινε ένα είδος μειονεκτήματος, που οφείλεις να το ξεπεράσεις.”
Ακούω ότι το μεγαλύτερο σήμερα πρόβλημα των νέων μας είναι η ανεργία. Διαφωνώ. Εδώ και τριάντα χρόνια είναι η … εργασία. Ο νέος δε φοβάται την αναδουλιά, φοβάται τη δουλειά. Μια οικογενειακή αντίληψη, ότι δουλειά είναι ό,τι δεν λερώνει, επεκτάθηκε και στο νεοσουσουδιστικό σχολείο με ευθύνη των κομμάτων, που για λόγους ψηφοθηρίας απεδύθησαν σε μια χυδαία πολιτική παιδοκολακείας, η οποία μετά τη δικτατορία εξέθρεψε και διαμόρφωσε δύο γενιές «κουλοχέρηδων», παιδιών δηλαδή που δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα χέρια τους -πέρα από τη μούντζα- για καμμιά εργασία από αυτές που ονομάζονται χειρωνακτικές, επειδή -τάχα- είναι ταπεινωτικές. Κι ας βρίσκεται μέσα στη λέξη «χειρώναξ», σαν δεύτερο συνθετικό το «άναξ» που κάνει τον δουλευτή, τον άνακτα χειρών, βασιλιά στο χώρο του, βασιλιά στο σπιτικό του, νοικοκύρη δηλαδή, λέξη άλλοτε ιερή που ποδοπατήθηκε κι αυτή μες στην ασυναρτησία μιας πολιτικής που έδειχνε αριστερά και πήγαινε δεξιά και τούμπαλιν. Γι’ αυτό τουμπάραμε… Διαβάστε περισσότερα »
“O εξοστρακισμός των παραμυθιών από την καθημερινότητά μας είναι δεδομένος πια. Oι γονείς δεν προλαβαίνουν, όσο για την περίφημη super – γιαγιά δεν έχει αντοχές για παραμύθια. Tην εξόντωσε το baby sitting. Eκείνη, βιάζεται να ξεκουραστεί παρακολουθώντας το κεντρικό δελτίο ειδήσεων που περιέχει όλα τα κλισέ της δυστυχίας: μείωση συντάξεων, αυξήσεις στα σούπερ μάρκετ, βρώμικα στρώματα, γάλατα που φοβίζουν. Tην ίδια ώρα τα παιδιά ζητούν ένα διάλειμμα ηλεκτρονικής αγωνίας από Xάρι Πότερ.” Διαβάστε περισσότερα »
"Δεν πρόκειται για γενικευμένη αγοραφοβία ή ανθρωποφοβία, δεν πρόκειται δηλαδή για ατομική ψυχοπαθολογία, αλλά για πρόβλημα κοινωνικό και πολιτικό, για ρήξη μέχρι πλήρους αποσυνθέσεως ενός κοινωνικού ιστού που έχει ήδη κερματιστεί σε συγκρουόμενες φατρίες, συντεχνίες, ομάδες συμφερόντων, σχεδόν σε κύτταρα που, ασφυκτιώντας μέσα σε έναν τεράστιο πολτό, αδιαφορούν για τη συμμετοχή τους σε οποιοδήποτε έμμορφο όλον."
Μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής του, ο μεγάλος Ρούντολφ Νουρέγιεφ δεν έπαψε διαρκώς να σκέφτεται την αβάσταχτη μοίρα των «γαλάζιων»,την αβάσταχτη δική του μοίρα. Ο πρίγκιπας του χορού, ο βασιλιάς της μοναξιάς, κατάλαβε το μέγεθος της τραγικότητας του ομοφυλοφιλικού έρωτα όταν επισκέφτηκε στο γηροκομείο ένα φίλο του γκέι. Τα λόγια που του είπε εκείνος χαράχτηκαν βαθιά μέσα του και του άφησαν την πιο στυφή γεύση του απαγορευμένου έρωτα. Διαβάστε περισσότερα »
“Tο ζήτημα δεν είναι, βέβαια, να εγκαταλείψουν οι επιστήμονες την επιστήμη για να επιδοθούν στη φιλοσοφία, θα μπορούσαν όμως να βάλουν τα ερωτήματά τους σε μια προοπτική.”
“Mερικές φορές αναρωτιέμαι αν είμαι τέρας αναχρονισμού. Mε φοβίζει η ιδέα των animators, είναι σαν να υπαινίσσεται ότι δεν ξέρουμε πώς να κάνουμε τα παιδιά μας να γελάσουν, πώς να γίνουμε εμείς για λίγο κλόουν ή αφηγητές παραμυθιών, πώς να τα βοηθήσουμε ν’ ανέβουν σ’ ένα άλογο ή σε ένα ποδήλατο με βοηθητικές ρόδες ή πώς να τα μάθουμε να βαδίζουν πάνω σε βότσαλα ή σε βράχια. H ιδέα ότι χρειάζονται άμμο και πισίνες, ασφάλεια και ανία, προμελετημένη διασκέδαση είναι εντελώς ξεκομμένη από τη δική μας εμπειρία, από τα δικά μας παιδικά χρόνια που ήταν γεμάτα με εξερευνήσεις και –γιατί όχι;– μελανιές στα γόνατα.”
Με βάση ένα μαθηματικό μοντέλο που ανέπτυξαν έλληνες επιστήμονες αποδεικνύεται ότι από το 1990 ως σήμερα πέντε στις έξι επιδημιολογικές μελέτες και μία στις τέσσερις κλινικές δοκιμές έχουν καταρριφθεί. Επίσης ανακοινώσεις που άφησαν έκπληκτο τον επιστημονικό και γενικώς ολόκληρο τον κόσμο δεν ισχύουν πλέον. Αν αυτά τα συμπεράσματα είναι σωστά, ποιο είναι το ηθικό δίδαγμα της όλης ιστορίας;
Με αφορμή την κυκλοφορία του νέου βιβλίου της Τζόαν Ρόουλινγκ ‘Ο Χάρι Πότερ και ο Ημίαιμος Πρίγκιψ’ παρουσιάζουμε ένα κείμενο από την ιστοσελίδα ‘ΠΗΓΗ ΖΩΗΣ’ προκειμένου να ενημερωθούν όλοι οι γονείς για την άλλη όψη του συγκεκριμένου ήρωα και τους κινδύνους που κρύβονται πίσω από ένα ακριβό περιτύλιγμα. Και αυτό γιατί πιστεύουμε πως η ενημέρωση θα συμβάλει στην συνειδητή, -άρα και ελεύθερη- επιλογή ή όχι του βιβλίου, από όλους τους γονείς που ενδιαφέρονται για την σωστή διαπαιδαγώγηση και προστασία των παιδιών τους.
Περισσότερα για το συγκεκριμένο θέμα μπορείτε να βρείτε στα άρθρα του περιοδικού ‘Διάλογος‘ της Πανελλήνιας Ένωσης Γονέων για την Προστασία της Οικογένειας και του Ατόμου.
Συχνά αναρωτιέμαι, αν είναι ανάγκη στην σημερινή εποχή να ξεχνάμε να βάζουμε μπαταρίες στα ταλαιπωρημένα μας τηλεχειριστήρια ή να κρύβουμε τα πληκτρολόγια.. Αιτία; Οι άπειρες τηλε-εικόνες καταστροφής, που πέφτουν ταχύρρυθμα στα μάτια μας και μας εθίζουν στις μορφές του «κακού», ως κάτι το φυσιολογικό. Δεν αναφέρομαι μόνο για τα χυδαία καθημερινά τηλεοπτικά προγράμματα. Αναφέρομαι και για τα φρικιαστικά θεάματα Και όχι μόνο για τις συνεχείς φυσικές καταστροφές ή τις οδικές, αεροπορικές και ναυτιλιακές τραγωδίες.
Αλλά και για «τρομοκρατικές» ενέργειες των υπερδυνάμεων. Τη κοινωνική περιθωριοποίηση από τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ. Την θολούρα που αποπνέουν πολλοί «πνευματικοί» ηγέτες ή οι σκληρές ιδεολογικές ομάδες.
“Έχει ειπωθεί πως όλο και περισσότερο βλέπουμε τον κόσμο μπροστά ή πίσω από ένα γυαλί: είτε εκείνο του παρμπρίζ του αυτοκινήτου είτε της οθόνης της τηλεόρασης ή του υπολογιστή.” Διαβάστε περισσότερα »
"Η έκσταση της κατανάλωσης διαρκεί μόνο μια στιγμή: τη στιγμή της παρόρμησης. Σβήνει ακαριαία μόλις υπογράψεις το διπλότυπο της πιστωτικής. Τα φώτα του αυτοκινητόδρομου κεντάνε ματαιόδοξα το ανυπέρβλητο μενεξεδί της Αττικής. Η φυλή των ψωνιστών γυρνάει σπίτι μελαγχολικά, ακόρεστη. Οι γεμάτες σακούλες δεν κρύβουν καμιά έκπληξη, μόνο βάρος. Τα ψώνια θα σωριαστούν, θα τριφτούν, θα πεταχτούν."
“Η πληθώρα των επιλογών δεν αποτελεί εγγύηση ευτυχίας. Αντίθετα, σε πολλές περιπτώσεις, όσο περισσότερες επιλογές έχει κανείς τόσο πιο παγιδευμένος και δυστυχισμένος αισθάνεται, επειδή ακριβώς δεν μπορεί να αξιολογήσει τα υπέρ και τα κατά τους και φοβάται ότι αν κάνει τη μία επιλογή θα χάσει την άλλη, η οποία ίσως είναι καλύτερη.”
Η υπόθεση του πρόσφατου θανάτου ενός ανθρώπου σε σεμινάριο του γνωστού γκουρού-διαλογιστή Α. Καλογήρου, έφερε στην επιφάνεια ένα νέο κοινωνικοπολιτικό φαινόμενο, που τροφοδοτεί και τροφοδοτείται από τα πνευματικά αδιέξοδα των πολιτών, και συμβαδίζει με έναν εν εξελίξει ανορθολογικό πνευματικό ολοκληρωτισμό. Διαβάστε περισσότερα »
Σύμφωνα με τους θιασώτες του εταιρικού πολιτισμού, η δεύτερη πιο αναγνωρίσιμη φιγούρα για τα παιδιά του ανεπτυγμένου κόσμου είναι ο Ρόναλντ ΜακΝτόναλντ, ο κλόουν της ομώνυμης αλυσίδας φαστ φουντ. Πρώτη βέβαια εξακολουθεί να είναι η περσόνα του Αϊ-Βασίλη, αλλά ολοένα και περισσότεροι αναλυτές επισημαίνουν ότι ο παιδικός εγκέφαλος αναγνωρίζει πλέον πιο εύκολα μια εταιρική μάρκα ή την καρικατούρα της, παρά ένα αληθινό πρόσωπο ή ένα τοπίο. Διαβάστε περισσότερα »
…Θα διατηρήσει (η κυβέρνηση) τη λογοκρισία «εθνοκάθαρσης» που έχουν επιβάλει στα πρώτα σχολικά αναγνωσματάρια των παιδιών μας οι Tαλιμπάν της «προόδου»; Nαι ή όχι; Θα ξανασυλλαβίσουν τα Eλληνόπουλα μπαίνοντας στο σχολειό τα ονόματα του Kολοκοτρώνη, του Nικηταρά, του Kανάρη, των Eλλήνων που ανάστησαν για όλους μας πατρίδα; Θα ξαναβρούν τα παιδιά, στα ίδια βιβλία, τις λέξεις Xριστός, Παναγιά, εκκλησιά, προσευχή, πανηγύρι, που τις λογόκρινε η φανατισμένη μικρόνοια; Aπλά και ξεκάθαρα: ναι ή όχι;
Δεν τείνει να υποκαταστήσει μόνο τη Bουλή η τηλεόραση και να γίνει το μοναδικό πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης (ενός ξεθυμασμένου ομοιώματός της δηλαδή). Bουλιμική καθώς είναι (πώς αλλιώς, όταν τόσα κανάλια λειτουργούν σε εικοσιτετράωρη βάση, ενώ η καθαυτό παραγωγή τους με το ζόρι θα κάλυπτε ένα οχτάωρο, σε ορισμένα δε ούτε καν ένα τρίωρο;), δεν της αρκεί ο επικοινωνιακός της ρόλος αλλά επιζητεί να γίνει η ίδια πλήρης κοινωνία στη θέση της κοινωνίας· δεν της αρκεί να είναι καταγραφέας κοινωνικών συμβάντων αλλά επιζητεί να γίνει και παραγωγός τους, κι όχι από ανιδιοτελές ενδιαφέρον παρά από τον ανίατο καημό της θεαματικότητας. Eπιζητεί δηλαδή να υποκαταστήσει τα συνδικάτα, τα κόμματα, τις πολιτικές ενώσεις, τους ποικιλώνυμους συλλόγους, όλους τέλος πάντων τους «πληθυντικούς» σχηματισμούς διά των οποίων το άτομο και οι ομάδες διεκδικούν τα δικαιώματά τους (και οι οποίοι, κακά τα ψέματα, στην πλειονότητά τους εμφανίζονται ήδη ενδοτικοί, αν όχι εκμαυλισμένοι). Διαβάστε περισσότερα »
“…Πού χάθηκε η εμπειρία ενός αργόσυρτου γεύματος, πλούσιου σε γεύση και σε συζήτηση; Πώς ηττήθηκε η κριτική σκέψη και ο αναστοχασμός από τον όγκο των ταχύτατα διακινούμενων πληροφοριών; Γιατί «δεν υπάρχει χρόνος» για να διαβάσουμε ποίηση ή να ονειρευτούμε με τα μάτια ανοικτά; Πώς καταντήσαμε αιχμάλωτοι του ιλίγγου της ταχύτητας;…”
Eίναι εδραιωμένη στην κοινωνία μας η πεποίθηση ότι η αλλαγή είναι συνώνυμη με την πρόοδο. Oι κυβερνήσεις επανειλημμένα το διακηρύσσουν και πολλοί άνθρωποι φαίνεται να το ενστερνίζονται ως φιλοσοφία ζωής. Πρόκειται, βέβαια, για ανοησία. H αλλαγή δεν είναι πάντα καλή. Kαι οι πρόσφατες έρευνες που δείχνουν ότι είμαστε λιγότερο ευτυχισμένοι απ’ ό,τι στο παρελθόν υποδηλώνουν μια βαθύτερη δυσφορία στην καρδιά της δυτικής κοινωνίας…
“…Τις μέρες αυτές δείξαμε πως η ευσπλαχνία δεν μας έχει εγκαταλείψει εντελώς. Ας την καλλιεργήσουμε και ας διατηρήσουμε στον ορίζοντά μας τον πλησίον που τόσο απόμακρος φαίνεται τηρούμενος μέσα από την παραμορφωτική διόπτρα του εγωισμού μας.”
‘Η ΑΛΛΗ ΟΨΙΣ’ το μόνο που μπορεί να προσθέσει στο συγκεκριμένο κείμενο είναι η ρήσις του π. Παισίου του Αγιορείτου (†1994) που εντοπίσαμε στο βιβλίο ‘ΒΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ’ του Ιερομονάχου ΙΣΑΑΚ στην σελίδα 700: ‘Η επόμενη γενεά θα φέρει Γερμανούς να μας μάθουν την γλώσσα μας και τα παιδιά μας θα μας φτύνουν‘!!!
Tα χρήματα στο πορτοφόλι είναι πολύ περισσότερα από ό,τι στο παρελθόν. Kι όμως είμαστε πολύ φτωχότεροι σε… ευτυχία. Oι παλιότεροι επέμεναν ότι φέρνουν την ευτυχία. Tότε, λοιπόν, γιατί εμείς οι μοντέρνοι τρέχουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ επιδιώκοντας να αγοράσουμε ό,τι μπορεί να αγορασθεί με χρήμα; Γιατί αδιαφορούμε για όσα μπορούν να μας γεμίσουν χαρά και ικανοποίηση, όπως η δημιουργία νέων φίλων, η παροχή βοήθειας προς τους πιο αδύναμους και η ενασχόληση με τις τέχνες και τα γράμματα;
Έτσι όπως η καθημερινή πραγματικότητά μας υποκαθίσταται όλο και σαφέστερα από την τηλεοπτική της απεικόνιση, από ένα παραχαραγμένο ομοίωμά της το οποίο θεμελιώνεται στη θορυβώδη υπερβολή και στον κατακερματισμό του όλου σε φέτες που καμιά σχέση δεν τις συνδέει, έχουμε φτάσει να πιστεύουμε όχι αυτά που βλέπουμε και ακούμε και γνωρίζουμε, αλλά αυτά που μας λένε ότι πρέπει να βλέπουμε και να ακούμε.
“…, δεν έχει νόημα να αναρωτηθούμε πού κρύβονται οι πατεράδες. Κρύβονται στο βαρομετρικό χαμηλό της επαγγελματικής τους ρουτίνας, όσο και σε μια πεισματική παράταση της δικής τους ανεξάντλητης παιδικότητας, αυτής ακριβώς που κολακεύεται από το διαφημιστικό έπος με πανάκριβα ρολόγια και τζιπ κατάλληλα για σαφάρι σε τροπικές εικονογραφήσεις αποδράσεων, όπου ο αέρας της οικονομικής άνεσης τρομπάρει το ανέβασμα της αδρεναλίνης…”
“Στις περισσότερες χώρες του κόσμου, η τηλεόραση έχει μεγαλύτερη επιρροή στη ζωή των νέων, απ’ οτιδήποτε άλλο. Πολλές φορές αυτό το γεγονός δεν αναγνωρίζεται: κανένας γονιός δεν θα καλούσε έναν άγνωστο στο σπίτι του να διδάξει τα παιδιά του για 3-5 ώρες κάθε μέρα, και όμως η τηλεόραση αυτό κάνει ακριβώς.”
“Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απάτη από το να εμπιστεύεσαι την καριέρα σου ή την προκοπή της ζωής σου στις επιθυμίες του πλήθους. Eίναι πλάνη να εξαρτάς την επιτυχία της ζωής σου από τη δύναμη ή την άποψη των πολλών.”
“… εγκληματικό θεωρείται κατ’ ουσίαν το να παρεκκλίνεις από τον μέσον όρο, όχι τόσο το να γερνάς. Σου απαγορεύουν να γερνάς στον βαθμό που, γερνώντας, αρχίζεις να διαφέρεις, με την έννοια ότι απομακρύνεσαι από το εγκεκριμένο ανθρωπολογικό μοντέλο του λευκού, ψηλού, ξανθού, υγιή, αθλητικού, …”
“Αλίμονο: τι ελευθερία θα φτιάξω εγώ που θεωρώ τη μόδα αρετή και τη ελαφρότητα την ονομάζω τόλμη; Ποια ελευθερία θα προσφέρω στον κόσμο, εγώ που μη θέλοντας να συλλογιέμαι ελεύθερα, δεν ξέρω πως να συλλογιέμαι σωστά; Εγκλωβισμένη σε εύκολες ιδέες, σε εντυπωσιασμούς, σε βολεμένες παρατάξεις και τυχάρπαστα ασκέρια, κυνηγώ χίμαιρες, ακολουθώ κενόδοξα ινδάλματα, μιμούμαι ανόητες συμπεριφορές, μαϊμουδίζω και νοιώθω καλά μ’ αυτό. Δεν κοιτώ το φως κατάματα, γιατί κυκλοφορώ με γυαλιά ηλίου και στο σκοτάδι, δεν έχω οράματα γιατί τα όνειρά μου περιορίζονται στο ταμπελάκι μιας φιρμάτης μα άδειας τσάντας, δεν θέλω να βελτιωθώ γιατί μπορώ να γίνω γνωστός χωρίς ιδιαίτερο κόπο, δε θέλω να είμαι μάγκας γιατί είναι πιο εύκολο να είμαι ψευτόμαγκας.”
“…Αχ παιδάκι μου, εσύ εννοείς να καταλάβεις πως τα πράγματα του Θεού είναι απλά. Δε χρειάζονται πολλές θεωρίες μήτε αξημέρωτες συζητήσεις. Μονάχα τούτο χρειάζεται, να ξαστερώσεις από τις φιλοσοφίες και να πιαστείς από το ρούχο του Χριστού σαν εκείνη τη γυναίκα στο Ευαγγέλιο, να δεις πως τι λένε … την ξέχασα, δεν πειράζει. Τα άλλα όλα θα τα κανονίσει ο Χριστός. Είναι δικές του δουλειές. Άσε Τον. Ξέρει τι κάνει.”
“Το να βοηθήσει κανείς τις φτωχές χώρες – στην Αφρική και αλλού – να προσαρμοστούν στις κλιματικές αλλαγές, δεν θα πρέπει να θεωρείται φιλανθρωπία, αλλά αποζημίωση για όσα έχουν υποστεί οι φτωχότεροι άνθρωποι του πλανήτη.”
Την εικόνα του επαγγέλματος (δημοσιογραφία) διαμορφώνει προπάντων το καθημερινό θέαμα μιας ελλειμματικής, άναρχης και συχνά κραυγαλέα μεροληπτικής πληροφόρησης, που στοχεύει όχι στη νόηση, αλλά στα πρωτόγονα ένστικτα και υπακούει μόνο στους τυφλούς νόμους του αχαλίνωτου συναγωνισμού τηλεθέασης, βασιζόμενους σε αβασάνιστες ερμηνείες υπόπτων μετρήσεων. Στα συναγωνιζόμενα μεγαλύτερα ιδιωτικά κανάλια η «ενημερωτική λειτουργία», από καιρό υποβιβασμένη σε επίπεδα θεάτρου γκρανγκινιόλ, κρημνίστηκε τελευταία στο «καναβάτσο» του κικ μποξ, όπου όλα τα χτυπήματα επιτρέπονται, ή σε προβολές («κατόπιν αξίωσης των τηλεθεατών») εμετικής «τσόντας», με αηδιαστικά σχόλια, σε ακένωτο σίριαλ-οχετό με πρόσχημα τα σκάνδαλα στην ιεραρχία…
Επί δύο και πλέον μήνες η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος βρίσκεται στη δίνη ενός κυκλώνα τραγικών αποκαλύψεων και αντιμετωπίζει μια πρωτοφανή κρίση, η οποία προκλήθηκε από μια σειρά λαθών, αβλεψιών, παραλείψεων και από την επικράτηση αντιλήψεων που αντιτίθενται στο γράμμα και στις αρχές του Ευαγγελίου. Η εικόνα που δημιουργήθηκε όχι μόνο από την παράθεση των αποδεικτικών ενοχοποιητικών στοιχείων αλλά και από την προσπάθεια εντυπωσιασμού της κοινής γνώμης είναι αλήθεια ότι κλόνισε συνειδήσεις και την εμπιστοσύνη των πιστών κυρίως προς την ανώτατη βαθμίδα του ιερού μας κλήρου, τους Ιεράρχες.
“Σαν το χαλάζι πέφτουν τα έπαθλα και στη μικρή Ελλάδα. Oscar, Grammy, Emmy εσείς; Ανδρας και Γυναίκα της Χρονιάς εμείς, Τηλεοπτικά Βραβεία, βραβεία «Fame Story», Xρυσά Σουρωτήρια, βραβεία Αρίων, ενώ ακολουθούν τα Καλλιστεία και η Εurovision. Είμαστε η χώρα των νικητών, η χώρα των πρώτων. Για όλους υπάρχει η κατάλληλη στιγμή, όλοι μπορούν να εξασφαλίσουν μια διάκριση: ο Πολιτικός, ο Πνευματικός Ανθρωπος, ο Ποιητής και ο Οδοιπόρος, ο Βασιλεύς και ο Στρατιώτης, ο Εμπορος και ο Μισθοφόρος και κυρίως ο Tηλεστάρ.”
Αναρωτιέμαι αν η σύγχρονη Ελλάδα είναι όπως τη δείχνει η εμπορική τηλεόραση: ημιμαθής, ξιπασμένη, σοβαροφανής, «τραβηγμένη», ξανθιά με μαύρες ρίζες, πληκτική μες στα καλιαρντά της, συχνά θλιβερή ή και αφόρητη. Είναι και αληθινή αυτή η τηλε-Ελλάδα· το γυαλί καθρεφτίζει ό,τι είμαστε, μια μικροαστική κινούμενη άμμος. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι το γυαλί παραμορφώνει, σαν κυρτό κάτοπτρο που είναι: στο κέντρο είναι πιστό, όσο προχωρείς προς τα άκρα όλα παραμορφώνονται.
Hταν και πάλι Μάιος. Οταν μια κάποια Ελλάδα λαχάνιαζε πίσω από τον Sakis, και ο Οικουμενικός τον υποδεχόταν μαζί με τον Psinakis, κι άναβαν τα κινητά, και μικροθρήνος για την τριτιά, όπου μια πτωχή, μια Ουκρανή, μια Ρουσλάνα–κάτι, τσαλάκωνε τον εθνικό μας τεκνό και μάς έπαιρνε τη βλακομπουκιά από το χάσκον στόμα. Τι ματαίωση… Δεν βαριέσαι, η δήμαρχος Αθηναίων υποδέχθηκε τον ηττημένο αθλητή σαν νομπελίστα, χαλάλι του, έδωσε τον αγώνα τον καλό, με έναν παιάνα Shake it, με ένα West Side Δελφινάριο, και έπεσε ενδόξως παρά τω Βοσπόρω. Αυτή είναι η Ελλάδα – που θα έλεγε και ο Αλλος. Κι αυτά είναι τα πρότυπα για τις νεότερες γενιές: ποπάκια, ημίγυμνες γλαστρίτσες, παικτρόνια με καπελάκι του σπόνσορα, ατσίδες με κάμπριο.
"Eνας πολιτικός ηγεμόνας που θεωρεί αναλώσιμους λαούς ολόκληρους, λαούς «παρίες», σύμφωνα με την ισχύουσα πλανηταρχική ορολογία, οι οποίοι ζουν σε «κακοποιά κράτη». O κυνισμός τού μόνου Yπερδύναμου, άραγε, που αισθάνεται ότι δεν έχει να δώσει λογαριασμό σε κανέναν (ίσως μόνο στον μεγαλοδύναμο Θεό, αλλά κι αυτόν ακόμα τον έχει ζέψει στο άρμα του); H πεποίθησή του ότι η πολιτική ισχύς μεταφράζεται αυτόματα σε ηθική υπεροχή, η δε στρατιωτική υπεροπλία σε πνευματική ανωτερότητα;" Διαβάστε περισσότερα »
Γιατί άραγε εμείς οι Έλληνες να απορρίπτουμε στην πράξη την παράδοσή μας και να αντιγράφουμε δυτικά πρότυπα και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι να ανακαλύπτουν την δική μας παράδοση;
Γιατί άραγε τα δοκιμασμένα και επιτυχημένα από τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας, θα πρέπει για να τα δεχθούμε, να μας τα υποδείξουν έρευνες και επιστήμονες;
«Eυτυχώς που υπάρχουν και οι ερευνητές του πανεπιστημίου του Xάρβαρντ, οι οποίοι λένε ότι όταν τρώμε μαζί συμβάλλουμε στην ανάπτυξη του παιδιού, στην αυτοπεποίθησή του, στο λεξιλόγιό του, πολύ περισσότερο από τον χρόνο που τους αφιερώνουμε για παιχνίδι ή ανάγνωση βιβλίων. Λέγεται μάλιστα ότι αν συνεχίσουμε έτσι, θα απέχει από το κάπνισμα, το αλκοόλ ή τα ναρκωτικά.»
Γιατί άραγε θα πρέπει να νιώθουμε υπερήφανοι ως Έλληνες από την πρωτιά στην Eurovision ή στο Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου; Μήπως γιατί δεν γνωρίζουμε και δεν βιώνουμε άλλες αιτίες; Κι αφού διατυπώνεται ένας ενθουσιασμός (;) για την επιτυχία του Ελληνικού (;) τραγουδιού, γιατί θα πρέπει να αισθανόμαστε ‘περίεργοι’ όσοι διατυπώνουν έναν προβληματισμό;
Από τα τέλη της δεκαετίας του 1980 η ελληνική κοινωνία εισήλθε στον αστερισμό ενός πολύπλευρου και πολυδιάστατου «εκσυγχρονισμού», μιας νέας «φιλοσοφίας ζωής», με κύριο εκφραστή γνωστά περιοδικά life style. Θεότητα αυτής της νέας φιλοσοφίας ζωής, που θα μπορούσαμε να περιγράψουμε ως «Ωραία Ζωή», αναδείχθηκε το άτομο και η επιτυχία-ευτυχία του, η χαρά, η διασκέδαση, η χαλαρότητα, το cool και η κατανάλωση ως αυτοσκοπός και λόγος ύπαρξης.
Eνα χρόνο μετά την απόρριψη της Πλεκτάνης Aνάν από την πλειοψηφία των Eλληνοκυπρίων, ο μνήμων πολίτης διερωτάται: Tι απέγιναν τόσες υστερικές Kασσάνδρες που προφήτευαν εφιαλτικές συμφορές αν ο Eλληνισμός αρνιόταν «την τελευταία και μεγάλη ευκαιρία λύσης του Kυπριακού»; Δεν βρέθηκε ούτε ένας από τους καταστροφολόγους προφήτες να ομολογήσει δημόσια πως οι χρησμοί τους διαψεύστηκαν, να ζητήσει συγγνώμη για τους χλευασμούς, τις ύβρεις, τους προπηλακισμούς που εκτόξευαν ενάντια στους αρνητές της «ευκαιρίας»;
“Οι ατίθασοι κήποι χάνονται, παραχωρώντας τη θέση τους σε ένα απρόσωπο και ευπρεπές πράσινο που θυμίζει ανώνυμη εταιρεία και αίθουσα αναμονής, σε κήπους-περιλαίμια, βιτρίνα και περιτύλιγμα. Σε κήπους χωρίς εκπλήξεις και μυστικά, μάγια και θαύματα, αλλά με φυτά ταχείας ανάπτυξης, αφού το φαστ-φούντωμα γίνεται το πράσινο ισοδύναμο των φαστ-φουντάδικων.”
Το παρόν άρθρο κρίναμε πως έχει μια ιδιαίτερη αξία διότι η αρθρογράφος εκτός του ότι είναι γυναίκα, ήταν στο παρελθόν υπέρ του ‘δικαιώματος’ της έκτρωσης.
Η ιστοσελίδα δε απ’ όπου αντλήσαμε το συγκεκριμένο άρθρο είναι δημιουργία μια ομάδος γυναικών όπου είχαν κάνει εκτρώσεις στο παρελθόν. Πάλεψαν δε για το ‘δικαίωμα’ σε ελεύθερες και δωρεάν εκτρώσεις. Μετά από πολλά χρόνια η άποψή τους άλλαξε… (‘Δεν λυπόμαστε που λυπόμαστε!‘)
“Γιατί οι αξίες προσδιορίζονται και από τα συμφέροντα, έτσι δεν είναι; Θέλουμε να βοηθηθούν οι φτωχοί του πλανήτη, όχι όμως να πάρουν εκείνοι τις επιδοτήσεις που εμείς προσδοκούμε από την E.E., ούτε πολλώ μάλλον να τους διαθέτουμε το 5% του AEΠ της Eλλάδας (ούτε για τους δικούς μας φτωχούς δεν θέλουμε να το διαθέτουμε).” Διαβάστε περισσότερα »
Είναι θαυμαστό, και άξιο ίσως να καταγραφεί, το πόσες σκέψεις μπορεί να κάνει κάποιος αν καταφέρει να στραφεί εντός του, να έλθει «εις εαυτόν» και, με μια αποκαλυπτική κριτική διάθεση, να απεμπλακεί από την «προδιαγεγραμμένη» ροή των πραγμάτων.
Είναι όπως ένας πίνακας ζωγραφικής, που όταν τον κοιτάς από πολύ κοντά, δεν διακρίνεις την αλήθεια του και βλέπεις μόνο μπογιά, χρώματα και ακανόνιστα σχήματα, ενώ αν απομακρυνθείς απ’ αυτόν ανακαλύπτεις το όλον.
Επιστολή φίλων & συμφοιτητών του αδικοχαμένου Πάνου: Ο φίλος μας Πάνος Μυλωνάς σκοτώθηκε σε τροχαίο στις 22/03/04 στο 145ο χιλιόμετρο της νέας εθνικής οδού Κορίνθου Πατρών ενώ πήγαινε να παρακολουθήσει τα μαθήματα του στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας. Ο δρόμος αυτός αποτελεί πληγή για την αξιοπιστία της χώρας μας – κάθε χρόνο χάνουν τη ζωή τους δεκάδες συνάνθρωποι μας και αυτός είναι ο λόγος που στη συγκεκριμένη περιοχή υπάρχει 24ωρη μονάδα του EKAB. Εάν ο δρόμος αυτός είχε ένα διαχωριστικό κιγκλίδωμα πολύ πιθανό είναι ο Πάνος να ήταν μαζί μας σήμερα. Η οικογένεια του, οι φίλοι και συμφοιτητές του και οι συνάδελφοι του από το χώρο του αυτοκινήτου αποφασίσαμε να γράψουμε μία επιστολή και να τη στείλουμε στον Τύπο καθώς και να γίνει σχετική επερώτηση στη Βουλή. Με την επιστολή θα επισυναφθούν τα ονόματα όσων υποστηρίζουν την προσπάθεια μας για βελτίωση της κατάστασης του δρόμου. Η επιστολή επισυνάπτεται παρακάτω. Παρακαλούμε όσοι θα ήθελαν να επισυναφθεί το όνομα τους στην επιστολή να στείλουν ενα e-mail με το ονοματεπώνυμο τους στη διεύθυνση forpanos@freemail.gr. Θα ήταν επίσης χρήσιμο να προωθήσετε σε όσους περισσότερους ανθρώπους μπορείτε το συγκεκριμένο e-mail ώστε να συγκεντρωθούν όσο το δυνατόν περισσότερα ονόματα.
Σας ευχαριστούμε
Προς το λαό μου, τους πολίτες του Ραμαντάν, του Χαλίντιγε και της Φαλλούτζας, προς όλους τους ενάρετους ανθρώπους του κόσμου που διατηρούν ακόμα την αξιοπρέπειά τους… Αυτή είναι η επιστολή που σας απευθύνει η αδελφή σας Νουρ από την Αμερικανο-Σιωνιστική φυλακή Ebu-Garib. Διαβάστε περισσότερα »
Στο θεατρικό έργο του Jules Romains «Dr knock» ή «Ο θρίαμβος της Ιατρικής» (1923) -τη σάτιρα που έκανε ευρέως γνωστό το Γάλλο συγγραφέα- ο γιατρός Knock διαδέχεται ένα παλιό γιατρό που είχε επί πολλά χρόνια ασκήσει την Ιατρική σε μια μικρή επαρχιακή πόλη και είχε έρθει η ώρα να πάρει τη σύνταξη του. Παραδίδοντας το ιατρείο του στον Knock, ο ηλικιωμένος γιατρός σπεύδει να τον προειδοποιήσει: «Κύριε συνάδελφε, θέλω να είμαι ειλικρινής μαζί σας. Σ’ αυτήν την πόλη δεν πρόκειται να βγάλετε χρήματα. Οι άνθρωποι εδώ είναι υγιέστατοι· πολύ σπανίως αρρωσταίνουν». Χαμογελώντας ο νέος γιατρός ευχαριστεί ευγενικά τον προκάτοχο του κι οι δυο γιατροί αποχαιρετιούνται.
Έπειτα από χρόνια, ο συνταξιούχος γιατρός βρίσκεται τυχαία κοντά στην περιοχή και σκέπτεται να επισκεφθεί τον διάδοχο του. Πλησιάζοντας στο παλιό του ιατρείο διαπιστώνει με έκπληξη ότι υπάρχει μια ουρά αρρώστων που περιμένουν υπομονετικά έξω από την πόρτα. Όταν συναντάει το συνάδελφο του, του ζητάει με περιέργεια να του εξηγήσει το φαινόμενο. «Α, είναι απλό», απαντά ο νέος γιατρός, «όλοι αυτοί οι άνθρωποι ήταν άρρωστοι. Απλώς δεν το γνώριζαν. Εγώ το μόνο που έκανα ήταν να τους βοηθήσω να το καταλάβουν». Διαβάστε περισσότερα »
“…Kαι καθώς οι άνθρωποι προχωρούν σε δραματικές αλλαγές, μεταβάλλοντας την προσωπικότητά τους με ψυχενεργά φάρμακα και το σώμα τους με το χειρουργικό νυστέρι, περιγράφουν τη μεταμόρφωσή τους ως μια διαδικασία μετατροπής σε αυτό που πραγματικά είναι.”
Oι τεχνικές βελτίωσης αντανακλούν μιαν ανησυχητική κοινωνική εμμονή, που βλέπει τον κόσμο σαν κάτι που πρέπει να χειραγωγούμε.
Ο “Ολυμπιακός Ύμνος”, ποίημα του Κ. Παλαμά, υπήρχε ανέκαθεν μέσα στα σχολικά αναγνωστικά και διδασκόταν στους μαθητές των Ελληνικών Σχολείων. Πρέπει να σημειωθή, όμως, ότι παλιότερα αντιμετωπιζόταν συνήθως σαν ένα έργο με μια θρησκευτική ιδιορρυθμία, άσχετη με την θρησκευτική ζωή και πίστη των διδασκάλων και των μαθητών· κατατασσόταν ως προς το περιεχόμενο δίπλα στα έργα της αρχαίας Ελληνικής γραμματείας, τα οποία διδάσκονταν στα μεγαλύτερα παιδιά του τότε εξαταξίου Γυμνασίου.
Στον ανταγωνισμό ο γενετιστής αντιπαραθέτει την άμιλλα και υποστηρίζει ότι πρέπει να δοθεί στον αθλητισμό και σε κάθε συλλογική ανθρώπινη δραστηριότητα ένας νέος στόχος: «Εγκαταλείψτε τον αγώνα εναντίον του άλλου και αντικαταστήστε τον με τον αγώνα εναντίον του εαυτού σας χάρη στους άλλους».
Εδώ στα Αρχαία Άβδηρα της Θράκης από τις 15 Αυγούστου φιλοξενούνται 200 περίπου μαθητές, φοιτητές και νέοι επιστήμονες Έλληνες και ομογενείς, από φτωχές χώρες της Βαλκανικής και της Μέσης Ανατολής στα πλαίσια του προγράμματος Ελλάδα Διεθνές Σχολείο Πολιτισμού. Αλβανία, Σκόπια, Σερβία, Βοσνία, Βουλγαρία, Μολδαβία, Παλαιστίνη, Ιορδανία και άλλες χώρες συμμετέχουν στο πρωτοποριακό αυτό πρόγραμμα στο οποίο για 20 ημέρες διδάσκεται συστηματικά η όλη ελληνική πολιτιστική κληρονομιά όπως τραγούδι, θέατρο, χορός, αθλητισμός, φιλοσοφία, εικαστικά κτλ. Διαβάστε περισσότερα »
Ακουσα τον ανταποκριτή τής ΝΕΤ στη Ρωσία να μεταδίδει (χθες το μεσημέρι) το χρονικό της εισβολής Τσετσένων αυτονομιστών σε δημοτικό σχολείο. Η όντως δραματική είδηση τραυματίστηκε όμως απ’ αυτά που μας πληροφόρησε στη συνέχεια. Στον Καύκασο, είπε, τους δύο – τρεις τελευταίους μήνες έχουν συμβεί φοβερά και τρομερά. Σε τρομοκρατικές ενέργειες έχασαν τη ζωή τους εκατό άνθρωποι εδώ, πενήντα εκεί, σαράντα, τριάντα αλλού, αλλά δεν τα μάθατε λόγω Ολυμπιάδας! Δηλαδή ο αγαπητός συνάδελφος δεν μετέδιδε τις ειδήσεις για να μη διαταραχτεί το πνεύμα των ολυμπιακών παιγνιδιών; Ή αυτό το αποφάσιζαν οι ιθύνοντες της ΝΕΤ για να μη χαλάσει η σούπα της εκεχειρίας της διεθνούς κοινότητας; Διαβάστε περισσότερα »
Δεν θα το πίστευαν οι παππούδες και οι πατεράδες των απανταχού κατοικούντων την Δυτική Ελλάδα, από Γιάννενα μέχρι Ναύπακτο κι από Κέρκυρα, Ηγουμενίτσα, Λευκάδα μέχρι Αγρίνιο και Μεσολόγγι, ότι επιτέλους ένα όραμα αιώνα και πλέον έγινε πραγματικότητα. Και μάλιστα με τον πιο πανηγυρικό τρόπο: Η παράδοσή του να συμπίπτει με την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων στη πατρίδα μας! Απίστευτο κι όμως ελληνικό! Διαβάστε περισσότερα »
“Τις ώρες της πίκρας, τότε που ο πόνος δεν αφήνει περιθώρια στη σκέψη, μπορεί η καναλική βαρβαρότητα να περνάει απαρατήρητη. Είναι όμως εκεί, αφόρητη…”
Με τον ίδιο τρόπο που κλαίμε για πανομοιότυπες αλλεπάλληλες τραγωδίες στους δρόμους της χώρας, καταναλώνουμε και πανομοιότυπη θανατολαγνική τηλεόραση, που μάχεται για τηλεθέαση.
Σέ παλαιότερο τεύχος (73) είχαμε κάνει σχετική αναφορά στο εκπαιδευτικό Συμπόσιο που διοργάνωσε η Α’ ΕΛΜΕ Αιτωλοακαρνανίας στο Μεσολόγγι και την Ναύπακτο.
Από το Συμπόσιο αυτό δημοσιεύουμε εν συνεχεία την πολύ ενδιαφέρουσα εισήγηση που εκφώνησε ο Σεβασμιώτατος.
Με την ωμότητα που χαρακτηρίζει τους τεχνοκράτες, κάποιος δρ Τζον Μόργκαν ανήγγειλε ότι, στο εγγύς μέλλον, θα υπάρξουν μικροσυσκευές που θα ρυθμίζουν τα ανθρώπινα συναισθήματα ερεθίζοντας το κεντρικό τμήμα του εγκεφάλου.
Δυσάρεστο σε μέρες γιορτινές να μετράμε πόσο έχει ψευτίσει η ζωή μας. Oμως, και δίχως ρωγμές στη στεγανή μας ψευτιά, έστω περιθωριακές και ελάχιστες, στεγνώνει η ζωή από κάθε ελπίδα. Διαβάστε περισσότερα »
Xρόνος φεύγει και χρόνος έρχεται: βήματα που μετράνε το λιγοστό της ατομικής μας ύπαρξης. Mετράνε την πρόοδο της φθοράς στο κορμί μας, την εγγύτητα στον θάνατο. Διαβάστε περισσότερα »
Οι πλανήτες Ουρανός, Ποσειδώνας και Πλούτωνας ανακαλύφθηκαν τα τελευταία 200 χρόνια, δηλαδή σίγουρα μετά την καθιέρωση των «νόμων» της αστρολογίας. Έχουν οι πλανήτες αυτοί αστρολογική σημασία; Αν ναι, τότε τα ωροσκόπια πριν από την ανακάλυψή τους ήταν λανθασμένα. Αν όχι, τότε σε τι διαφέρουν από τους υπόλοιπους που έχουν;
Στην αρχή κάθε νέας χρονιάς όλοι θέλουν να ξέρουν τι τους επιφυλάσσει το μέλλον. Μπορούν όμως κάποιοι να το προβλέπουν; Είναι η αστρολογία επιστήμη; Οι αστρονόμοι λένε «όχι»!
Mήπως απαισιοδοξούμε άδικα και υπερβολικά; H ζωή προχωράει σε πείσμα των δυσοίωνων συμπτωμάτων. Eίκοσι δύο χρόνια τώρα κυρίαρχο κοινωνικό πρότυπο ο αδίστακτος αμοραλισμός. Eίκοσι δύο χρόνια κομματικό κράτος θρασύ. Eίκοσι δύο χρόνια στεγανός ιδεολογικός μονόδρομος, ψευδώνυμη καπηλεία κοινωνικών οραμάτων, τεχνητή συντήρηση εμφυλιοπολεμικής εμπάθειας. Eίκοσι δύο χρόνια χυδαία καταλήστευση του κρατικού κορβανά. Oμως η ζωή συνεχίζεται. Διαβάστε περισσότερα »
Mάθαμε τη συγκρότηση των ατόμων της ύλης, τη δομή του DNA, τη σύνθεση του φωτός, τα μυστικά των απώτατων γαλαξιών. Kαι δεν ξέρουμε να εξηγήσουμε γιατί συνεχίζουμε τους πολέμους, σαν να μην έχουμε βγει ακόμα από τη ζούγκλα – γιατί μακελεύουμε αθώους και ανήμπορους, γιατί βυθίζουμε συνανθρώπους μας στη φρίκη, στην απόγνωση. Διαβάστε περισσότερα »
Oταν με ρωτάνε «πώς πάει;» απαντώ χωρίς να σκεφτώ «τρέχω». Οταν αποχαιρετώ κάποιον παλιό φίλο, έναν γνωστό, ύστερα από τυχαία συνάντηση, μας ακούω σαν τρίτος: «Τα λέμε… Τηλεφώνησε κι εσύ!» Ξέρω την ίδια στιγμή ότι δεν πρόκειται να τα ξαναπούμε, δεν πρόκειται να τηλεφωνηθούμε, εκτός κι αν τα ξαναφέρει η τύχη. Δεν θα πούμε τίποτε. Οχι γιατί δεν έχουμε λόγια, αλλά γιατί δεν έχουμε χρόνο.
Είναι εντυπωσιακό ότι ένα άρθρο του κ. Μπαμπινιώτη για τον Νεοπαγανισμό είχε τόσες αντιδράσεις οι οποίες μάλιστα δημοσιεύτηκαν. Άρα υποπτεύομαι ότι το πρόβλημα των νεοειδωλολατρών δεν είναι και τόσο μικρό!
Για την έντονη ανησυχία της μας ενημέρωσε με επιστολή της παραλήπτρια των Φακέλων του εκπαιδευτικού Προγράμματος «Μελίνα – Εκπαίδευση και Πολιτισμός» των Υπουργείων Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και της Γενικής Γραμματείας Λαϊκής Επιμόρφωσης. Το Πρόγραμμα αφορά την επιμόρφωσι των μαθητών των Δημοτικών Σχολείων σε πολιτιστικά θέματα. Η ανησυχία έγκειται στο γεγονός ότι μέσα από τα προγράμματα αυτά στις ευαίσθητες παιδικές ψυχές κλονίζεται αφ’ ενός η Παράδοσις του Ορθοδόξου λαού μας και εισάγεται αφ’ ετέρου ο νεοπαγανισμός (νεοειδωλολατρία, πολυθεϊσμός), ο αποκρυφισμός και η σατανολατρία κατ’ επέκτασιν.
«Born to shop» γράφει το κοντομάνικο μπλουζάκι που έφεραν στην κόρη μου. Eίναι ένα μπλουζάκι που βγαίνει σε πολλά νούμερα: από νεογέννητα έως παιδάκια δύο χρόνων βγαίνουν στο δρόμο δηλώνοντας άθελά τους ότι είναι «γεννημένα για να ψωνίζουν». Nτράπηκα και πήγα να το αλλάξω. Διαβάστε περισσότερα »
Μάθαμε να τεμαχίζουμε τη ζωή μας, να ταξινομούμε τις ανάγκες μας σε αυτονομημένα στεγανά. Kαι τα κόμματα, με παραγγελμένες δημοσκοπήσεις, προσπαθούν να εξιχνιάσουν την ιεράρχηση των αναγκών και των ενδιαφερόντων μας για να πλασάρουν ανάλογα τις επαγγελίες τους. Διαβάστε περισσότερα »
Δεν με βρίσκουν σύμφωνο τα όσα λέει στις συνεντεύξεις και δεν μένω εκστατικός εν αναμονή της Ολυμπιάδας του 2004. Κάθισα όμως με το φίλο μου τον Θάνο και ακούσαμε όλους τους δίσκους απ’ την αρχή. Να, τι κατάλαβα: Διαβάστε περισσότερα »
Η λέξη “καρναβάλι” και “καρνάβαλος”, προέρχεται από την ιταλική λέξη carne = κρέας + vale = χαίρε, έχε γειά. Τελευταία ημέρα κρεοφαγίας. Δηλαδή έχει ταυτόσημη έννοια με την ελληνική λέξη “απόκρεω”, που σημαίνει απομακρύνομαι από το κρέας και που αφορά στην περίοδο πριν την έναρξη της νηστείας της Μ. Σαρακοστής, της προετοιμασίας δηλαδή για το Πάσχα, που είναι καθαρά χριστιανική παράδοση. Διαβάστε περισσότερα »
Πρόκειται για ομιλία που εκφωνήθηκε το 1999 στο «Σεμινάριο Ορθοδόξου Πίστεως», του οποίου εμπνευστής ήταν ο μακαριστός π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος και το οποίο εξακολουθεί και σήμερα να λειτουργεί στο προάστιο της Αγίας Παρασκευής Αττικής Διαβάστε περισσότερα »
Η παγκοσμιοποίηση διαβρώνει σιγά, αλλά σταθερά, τα θεμέλια (και) της ηθικής. Το ασύνορο παιχνίδι με την χωρίς όρια παντοδυναμία των νικητών διαφοροποιεί (και) τις έννοιες του «καλού» και του «κακού». Καλό είναι ό,τι κερδίζει. Κακό είναι ό,τι χάνει. Πρώτα θύματα της νέας ηθικής οι ίδιοι οι παίκτες.
ΤΑ ΠΑΡΑΔΟΞΑ των ημερών είναι ο τίτλος ενός e-mail που έλαβα χθες. Είναι γραμμένο από ένα φοιτητή στο Πανεπιστήμιο της Κολούμπια, στις ΗΠΑ, που θέλει να παραμείνει ανώνυμος.
Tώρα που αποσοβήθηκε (προ ώρας) ο κίνδυνος να έχουμε στην Kύπρο μια νέα (αυτοπροαίρετη) Mικρασία, αξίζει να μας απασχολήσει το ερώτημα: Γιατί στον Eλληνισμό σήμερα ευδοκιμεί τόσο εντυπωσιακά ο ανθρωπολογικός τύπος που σπεύδει να συνταχθεί εκθύμως με την «ορθότητα» οποιωνδήποτε απαιτήσεων και στρατηγημάτων των Iσχυρών στον διεθνή χώρο; Γιατί να ασπάζεται ή και να προπαγανδίζει φανατισμένα ο ανθρωπολογικός αυτός τύπος το επιβεβλημένο της υποταγής μας σε αποφάσεις κατάφωρης αδικίας και παραλογισμού των Iσχυρών; Γιατί αυτή η ακράδαντη πεποίθηση ότι, ακόμα και όταν καταπατούν οι Iσχυροί προφανέστατα δίκαια του Eλληνισμού, οι Eλληνες οφείλουμε να συγκατανεύουμε ανεπιφύλακτα, αφού μόνο έτσι θα έχουμε την εύνοιά τους και θα αποφεύγουμε τη διεθνή απομόνωση; Διαβάστε περισσότερα »
Είμαι ένας Αγιορείτης ιερομόναχος που με τη χάρι του Θεού και την ευχή του Γέροντα μου εγκαταβιώνω στην Ιερά Μονή Οσίου Γρηγορίου πάνω από είκοσι χρόνια. Ανήκω στην ασυμβίβαστη γενιά τού ’70 κι έζησα ως το μεδούλι με πολλούς άλλους τα φοβερά γεγονότα της Χούντας, του Πολυτεχνείου και της μεταπολίτευσης. Διαβάστε περισσότερα »
"Εκ πρώτης όψεως, φερ’ ειπείν για ένα παιδί που ακούει την ιστορία, η παράκληση του Ιησού να μετακινηθεί η ταφόπετρα ακούγεται σκανδαλώδης. Ο Θεός επρόκειτο από στιγμή σε στιγμή να αναστήσει έναν νεκρό και τους ζητούσε να κυλήσουν την πέτρα λες και δεν μπορούσε ο ίδιος."
«Και τί εστι καρδία ελεήμων; Καύσις καρδίας υπέρ πάσης της κτίσεως· υπέρ των ανθρώπων, και των ορνέων, και των ζώων, και των δαιμόνων, και υπέρ παντός κτίσματος. Και εκ της μνήμης αυτών και της θεωρίας αυτών ρέουσιν οι οφθαλμοί αυτού δάκρυα. Εκ της πολλής και σφοδράς ελεημοσύνης της συνεχούσης την καρδίαν, και εκ της πολλής καρτερίας σμικρύνεται η καρδία αυτού, και ου δύναται βαστάσαι ή ακούσαι ή ιδείν βλάβην τινά ή λύπην μικράν εν τη κτίσει γινομένην. Και δια τούτο και υπέρ των αλόγων, και υπέρ των εχθρών της αληθείας και υπέρ των βλαπτόντων αυτόν εν πάση ώρα ευχήν μετά δακρύων προσφέρει, του φυλαχθήναι αυτούς και ιλασθήναι αυτοίς, ομοίως και υπέρ της φύσεως των ερπετών εκ της πολλής αυτού ελεημοσύνης της κινουμένης εν τη καρδία αυτού αμέτρως καθ’ ομοιότητα του Θεού».
Πόσο Ευρωπαίος είναι ο σημερινός Έλληνας; Εξαρτάται από το πώς ορίζουμε την Ευρώπη. Γεωγραφικά δεν υπάρχει πρόβλημα, είμαστε Ευρωπαίοι, δεν το αμφισβητεί κανείς. Βέβαια, είμαστε Νοτιο-ανατολίτες Ευρωπαίοι, όχι Δυτικοευρωπαίοι ούτε Βόρειοι. Αν ορίσουμε την Ευρώπη ιστορικά, είμαστε και πάλι Ευρωπαίοι, το αρχαιότερο όνομα στην ήπειρο. Αλλά με ιστορία τελείως άλλη από αυτή των λαών που εγκαταστάθηκαν στην Ευρώπη πέντε τουλάχιστον αιώνες μ.Χ. και δημιούργησαν τη νεώτερη και σύγχρονη "πεφωτισμένη Εσπερία". Διαβάστε περισσότερα »
Εάν επιθυμείτε να σας στέλνουμε εβδομαδιαίες ενημερώσεις, με τις πρόσφατες προσθήκες άρθρων, μπορείτε να μας στείλετε τα στοιχεία σας (όνομα, ηλεκτρονική διεύθυνση, πόλη) ΕΔΩ.
Τα στοιχεία σας δεν διατίθενται προς επεξεργασία σε τρίτους.
Προτεινόμενες Σελίδες
Στο παρόν ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο
φιλοδοξούμε να καταχωρήσουμε
και να διαθέσουμε χιλιάδες τίτλους
της Ορθόδοξης βιβλιογραφίας
όπως αυτή καταγράφεται καθημερινά
από τους Ελληνικούς εκδοτικούς οίκους.
Κάθε τίτλος βιβλίου
που θα βρείτε στο βιβλιοπωλείο μας
έχει επιλεγεί προσεκτικά
για την ορθότητα και την ακρίβειά του
σε θέματα της Ορθόδοξης πίστεως.
Τα έσοδα των πωλήσεων των βιβλίων,
θα διατίθενται για Ιεραποστολικούς και
Φιλανθρωπικούς σκοπούς.
Ἡ Ἑλληνικὴ γλῶσσα
Ὅταν κάποτε φύγω ἀπὸ τοῦτο τὸ φῶς
θὰ ἑλιχθῶ πρὸς τὰ πάνω ὅπως ἕνα
ρυακάκι ποὺ μουρμουρίζει.
Κι ἂν τυχὸν κάπου ἀνάμεσα
στοὺς γαλάζιους διαδρόμους
συναντήσω ἀγγέλους, θὰ τοὺς
μιλήσω ἑλληνικά, ἐπειδὴ
δὲν ξέρουνε γλῶσσες. Μιλᾶνε
μεταξύ τους μὲ μουσική.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας αλλά και ιχνηλάτες (trackers) της google analytics για τη λήψη στατιστικών στοιχείων. Είστε σύμφωνοι με αυτό;Ναι, συμφωνώΌχι, δεν συμφωνώΡυθμίσεις Cookie
Πολιτική Απορρήτου
Πολιτική Απορρήτου
Αυτός ο διαδικτυακός τόπος χρησιμοποιεί cookies για να προσφέρει την καλύτερη δυνατή εμπειρία πλοήγησης. Μεταξύ αυτών, τα cookies τα οποία κατηγοριοποιούνται ως απολύτως απαραίτητα για τη λειτουργία του διαδικτυακού τόπου, αποθηκεύονται απευθείας στον περιηγητή (browser). Χρησιμοποιούμε επίσης cookies τα οποία μας βοηθούν να αναλύουμε και να καταλαβαίνουμε πώς χρησιμοποιείτε τον διαδικτυακό μας τόπο. Αυτά τα cookies αποθηκεύονται στον περιηγητή (browser) μόνο με την συναίνεσή σας. Έχετε τη δυνατότητα να απενεργοποιήσετε τη λειτουργία τους ή να απομονώσετε μερικά από αυτά, αυτό όμως ενδέχεται να επηρεάσει την εμπειρία περιήγησης.
Αυτά τα cookies είναι απολύτως απαραίτητα για τη λειτουργία του διαδικτυακού τόπου. Αυτή η κατηγορία περιλαμβάνει μόνο τα cookies που απαιτούνται για τη βασική λειτουργικότητα και την ασφάλεια του διαδικτυακού τόπου. Αυτά τα cookies δεν αποθηκεύουν προσωπικές πληροφορίες.
Αυτά είναι τα cookies τα οποία δεν είναι απολύτως απαραίτητα για τη λειτουργία του διαδικτυακού τόπου και χρησιμοποιούνται για τη συλλογή στατιστικών στοιχείων μέσω του Google Analytics. Είναι απαραίτητη η συναίνεση του χρήστη για τη χρησιμοποίηση αυτού του είδους cookies στον διαδικτυακό τόπο.
Κατηγορίες: 
Λέξεις Κλειδιά: 
