Σολιψισμός: Μια εγωκεντρική φιλοσοφία του σύγχρονου πολίτη και πολιτικού (Κωνσταντίνος Χριστοφόρου)

Τι είναι ο σολιψισμός και γιατί μας χαρακτηρίζει στον 21ο αιώνα

Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε;

Διαβάστε περισσότερα »

Τι κάνουμε με την… ψηφιακή διατροφή μας; (Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος)

Δέστε, καλοί μου φίλοι, μία ἄλλη – ὅπως θὰ τὴν λέγαμε – εἴδηση. Σύμφωνα μὲ στοιχεῖα τῆς «Ericsson Ἑλλάς», ὁ μέσος χρήστης κινητῶν «ἔξυπνων» συσκευῶν στὴν Ἑλλάδα «καταναλώνει» κάπου 300 megabyte ψηφιακῶν δεδομένων! Μία «κατανάλωση» ποὺ εἶναι, μάλιστα, συνεχῶς αὐξανόμενη ἀπὸ χρόνο σὲ χρόνο, ἀκόμη καὶ ἀπὸ μέρα σὲ μέρα. Λοιπόν, ἀξίζει τὸν κόπο νὰ σταθοῦμε σ’ αὐτὸ λίγο…

Διαβάστε περισσότερα »

Γονείς και παιδιά στην καθημερινή ζωή († π. Συμεών Κραγιόπουλος)

Το παιδί: μια αυτοτελής προσωπικότητα. Η ζωή είναι ένα μυστήριο

Η ζωή που ζούμε σ’ αυ­τόν τον κόσμο, αλλά και πολλά της ζωής αυτής είναι ένα μυστήριο. Μυστήριο είναι και το πως έρχεται ο άνθρωπος από την ανυπαρξία στην ύπαρξη, πως κυοφορείται, πως έρχεται στον κόσμο και πως αναπτύσσεται. Μυστήριο επίσης είναι γιατί ενεργεί και συμπεριφέρεται με τον άλφα η βήτα τρόπο. Και τελικά, μολονότι ακούει κανείς μερικά πράγματα, είτε εδώ, είτε κάπου αλλού, μολονότι διαβάζει κάποια πράγματα και κάτι προσπαθεί να κάνει, προκειμένου να βοηθήσει τους συνανθρώπους του, έρχεται ώρα που αναγκάζεται να σηκώσει τα χέρια. Πόσοι γονείς, για παράδειγμα, όχι απλώς προσπάθησαν να κάνουν κάτι με τα παιδιά τους, αλλά όντως κουράστηκαν, κοπίασαν κυριολεκτικά, αγρύπνησαν, έκλαψαν, φρόντισαν με κάθε τρόπο για την αγωγή των παιδιών τους. Παρά ταύτα, πολλές φορές ίσως έφτασαν στο σημείο να σηκώσουν τα χέρια λέγοντας: «Τέλος πάντων, τι συμβαίνει με αυτό το παιδί; Γιατί πάνε έτσι τα πράγματα;».

Διαβάστε περισσότερα »

Γκρίζα ζωή, ψεύτικη ζωή; (Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος)

Ἕνα ἀκόμη χαρακτηριστικὸ γνώρισμα τῆς ἐποχῆς μας, καλοί μου φίλοι, εἶναι καὶ αὐτὸ τῆς … μετὰ – ἀλήθειας. Καὶ τοῦτο ἐπειδὴ αὐτὴ ἔχει νὰ κάνει – ὅσο καμμιὰ ἄλλη στὸ παρελθὸν – μὲ τὶς ἀνακρίβειες, τὶς ὑπερβολές, τὴν παραπληροφόρηση, τὰ κατασκευασμένα γεγονότα, τὶς ἀνυπόστατες φῆμες, τὸ καλὰ κρυμμένο ψέμα καὶ τὴν παραποίηση τῆς ἀλήθειας. Πρόκειται, δηλαδή, γιὰ μία «γκρίζα ζώνη», ὅπως θὰ τὴν λέγαμε, ποὺ γιὰ νὰ κατανοήσει κάποιος ὅτι κάτι δὲν πηγαίνει καλά, πρέπει νὰ εἶναι καὶ ὑποψιασμένος καὶ πολὺ καλὰ ἐνημερωμένος.  Κι ἐπειδὴ ὅλα αὐτὰ παράγονται καὶ διακινοῦνται ταχύτατα, δημιουργοῦν σαφῶς μία «γκρίζα ζωή», δηλαδὴ μία ψεύτικη ζωή, βασισμένη ἐξ ὁλοκλήρου στὴ διαστρέβλωση τῆς πραγματικότητας. Ἀλλ’ ἂς πάρουμε τὰ πράγματα μὲ τὴ σειρά τους…

*   *   *

Ὅπως καὶ νὰ τὸ κάνουμε αὐτὴ ἡ «γκρίζα ζώνη» εἶναι τὸ πιὸ χαρακτηριστικὸ γνώρισμα καὶ τὸ ἀποτέλεσμα τῆς λεγόμενης «ὑπερπληροφόρησης». Αὐτῆς στὴν ὁποία μὲ ἄνεση κινοῦνται ἅπαντες οἱ ἔμποροι ψυχῶν καὶ σωμάτων. Οἱ κερδοσκόποι, οἱ ἐκμεταλλευτές, οἱ τσαρλατᾶνοι, οἱ ψευδοεπιστήμονες, οἱ φαντασιόπληκτοι, οἱ προληπτικοὶ καὶ οἱ δεισιδαίμονες, οἱ αἱρετικοὶ καὶ ὅλων τῶν εἰδῶν οἱ διεστραμμένοι καὶ οἱ σκοταδιστές!

Ὡς παράδειγμα καὶ μόνο μποροῦμε νὰ ἀναφέρουμε τὶς ψεύτικες εἰδήσεις (γνωστὲς καὶ ὡς fake news), τὶς κακόβουλες ἱστοσελίδες (γνωστὲς ὡς bad sites), τὶς κακόβουλες διαφημίσεις (γνωστὲς ὡς bad ads) κ.λπ., ἀλλὰ καὶ τὴν ψευδοϊατρικὴ (γνωστὴ ὡς «ἐναλλακτικὴ ἰατρική»), τὶς ἀποκαλούμενες «μεταμοντέρνες θρησκεῖες», τὶς ἀποκρυφιστικὲς μεθόδους καὶ πρακτικὲς κ.λπ.

Κι ἐπειδὴ τὸ θέμα εἶναι ὄντως τεράστιο, θὰ περιοριστοῦμε στὸ διαδίκτυο, ποὺ εἶναι κι ἕνα πολὺ χαρακτηριστικὸ παράδειγμα τῆς «σύγχρονης» ζωῆς μας.

Διαβάστε περισσότερα »

Δεν «πρέπει» τίποτα! (Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος)

Αὐτὴ τὴ φορά, καλοί μου φίλοι, εἶπα νὰ διατυπώσω μία θέση ἐντελῶς … αἱρετικὴ (ὅπως θὰ τὴν ἔλεγαν κάποιοι) σὲ κάτι βασικὸ ποὺ διέπει τὴ ζωὴ καὶ βέβαια τὴν καθημερινότητά μας. Πρόκειται γιὰ τὰ «πρέπει» ποὺ κάποιοι μᾶς βάζουν σ’ αὐτὴ ἢ καὶ ἐμεῖς οἱ ἴδιοι ἀκόμη!

«Πρέπει νὰ κάνεις αὐτὸ καὶ ὄχι τὸ ἄλλο», λένε – λέμε! «Πρέπει νὰ ἔχεις αὐτὴ τὴ στάση στὸ τάδε θέμα», λένε – λέμε! «Πρέπει νὰ ἀκολουθήσεις αὐτὸ τὸ δρόμο»! «Πρέπει νὰ ἔχεις αὐτὴ τὴν τακτικὴ ἢ τὴν τάδε συμπεριφορὰ» κ.λπ. κ.λπ.

Κι σ’ ὅλα αὐτὰ τὰ «πρέπει» ἔρχεται ἀργὰ ἢ γρήγορα ἡ ἀντίδραση, κατ’ ἀρχὰς ἡ δική μας! Κι ὕστερα τῶν ἄλλων! Καὶ τῆς κοινωνίας! Καὶ τοῦ «πολιτισμοῦ» μας ἀκόμη! Ποὺ λένε – λέμε «φθάνει πιά»! «Ἀφῆστε με νὰ ζήσω». «Δὲν μπορῶ ἄλλο τοὺς περιορισμοὺς καὶ τὶς δεσμεύσεις». Καὶ γιὰ τοῦτο «δὲν πρέπει» τίποτα!

Διαβάστε περισσότερα »