Ο άνθρωπος έχει τα γενικά χαρακτηριστικά του είδους του αλλά και τα εντελώς ιδιαίτερα, που τον κάνουν να ξεχωρίζει από κάθε συνάνθρωπό του· είναι μια ατομική αλλά μαζί και μια κοινωνική δομή. Έχει, δηλαδή, την ικανότητα ν’ αγωνίζεται για τον εαυτό του αλλά και για όλους. Κατά συνέπεια, είναι ένα ημι-εξειδικευμένο μέλος του συνόλου, που με το μικρό και ίσως ασήμαντο έργο του βοηθά στην ανάπτυξη της κοινωνίας και την επίτευξη επαναστάσεων, που ξεκινούν από ένα απλό συναίσθημα: τη συνείδηση της θέσης του ανθρώπου και της πραγματικής του αξίας. Όταν ο άνθρωπος συνειδητοποιεί ότι κάποια κατάσταση τον υποβαθμίζει ή τον απανθρωποποιεί, τότε εξεγείρεται και επαναστατεί. Από την άποψη αυτή το συνειδητοποιημένο άτομο είναι ένα αφυπνισμένο άτομο. Μόνο όπου υπάρχει αφύπνιση, υπάρχει κι επανάσταση. Διαβάστε περισσότερα »

«Καὶ ἔτεκεν τὸν υἱὸν αὐτῆς τὸν πρωτότοκον, καὶ ἐσπαργάνωσεν αὐτόν, καὶ ἀνέκλινεν αὐτὸν ἐν τῇ φάτνῃ, διότι οὐκ ἦν αὐτοῖς τόπος ἐν τῷ καταλύματι». (Λουκ. β, 7)

Κανένα πανδοχείο και κανένας συγγενής δεν φιλοτιμήθηκε να προσφέρει στον Νεογέννητο Χριστό τόπο για φιλοξενία. Στην μικρή Βηθλεέμ, για όλους τους ανθρώπους υπήρχε χώρος. Για τον Πλάστη όμως και Σωτήρα, ούτε μια μικρή γωνιά δεν βρέθηκε, παρεκτός από το σπήλαιο και την φάτνη! Σήμερα, στο δικό μας κατάλυμα, δηλαδή, στην Πατρίδα μας, στο χωριό μας, στις οικογένειές μας, στις καρδιές μας, υπάρχει άραγε διαθέσιμος τόπος για τον Ενανθρωπήσαντα Χριστό; Διαβάστε περισσότερα »