«Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε, ψυχές!!…

Θέμελα βάλε τώρα πιο βαθιά,

o πόλεμος να μην μπορεί να τα γκρεμίσει»,

μας κανοναρχεί ο αθάνατος Κωστής Παλαμάς, στο αφιερωμένο «στον δάσκαλο» ποίημά του. Σμίλη κρατά ο δάσκαλος, την σμίλη του λόγου και της διδασκαλίας, και λαξεύει και «ζωγραφίζει» στις άπλαστες ψυχές των μαθητών του, τα τιμαλφή, την ανοξείδωτη προίκα των προγόνων. Και τι ψυχές!! Την ευωδία του παραδείσου… Διαβάστε περισσότερα »

1. Μᾶς ἦρθε στά χρόνια μας, ἀδελφοί χριστιανοί, γιά τά πολλά μας ἁμαρτήματα, καί τό θανατηφόρο κακό τοῦ κορωνοϊοῦ. Καί πρέπει, λοιπόν, ὅλοι μας νά προφυλαχτοῦμε, γιά νά ἀποτρέψουμε τό κακό. Πάντως, γιά τήν προφύλαξή μας ἀπό τό κακό τοῦ κορωνοϊοῦ, ὅλοι οἱ εἰδικοί μᾶς συνιστοῦν τίς ἀποστάσεις μεταξύ μας καί νά φορᾶμε μάσκα, γιά νά μήν εἰσπνέουμε τυχόν κακό μικρόβιο τοῦ ἄλλου ἤ καί τῆς ἀτμόσφαιρας ἀκόμη τά μικρόβια. Ἰδιαίτερα αὐτό σέ συναντήσεις καί συγκεντρώσεις εἶναι ἀναγκαῖο. Διαβάστε περισσότερα »

Συνηθίσαμε να μιλάμε για μάσκες ή να τις θυμόμαστε κατά την περίοδο της αποκριάς. Λάθος! Οι μάσκες δεν έρχονται μια φορά τον χρόνο και για διασκέδαση. Τις μάσκες τις έχουμε πάντοτε μαζί μας, όλοι! Τις φοράμε κάθε μέρα. Δεν τις αποχωριζόμαστε! Δεν είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα της αποκριάς, όπως νομίζουμε, αλλά κι αυτής της καθημερινότητάς μας ή και της εποχής μας, αν θέλετε. Γιατί; Μα η μάσκα έρχεται πάντα να κρύψει ό,τι θέλουμε να μη φαίνεται, να μας δείξει διαφορετικούς, συνήθως καλύτερους, να μας βοηθήσει να ξεγελάσουμε, να παραπλανήσουμε, κάποτε δε και να εξαπατήσουμε τον άλλο. Σε κάθε περίπτωση κρύβει την αλήθεια για το τι πράγματι είμαστε, είναι τελικά το σύμβολο της υποκρισίας! Διαβάστε περισσότερα »