Στή σύναξη τῶν προκαθημένων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν στό Φανάρι τό Μάρτιο τοῦ 2014 ὁ Πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος, κατά τά ρεπορτάζ, ἐπεσήμανε σύγχρονες προκλήσεις, μέ τίς ὁποῖες βρίσκεται ἀντιμέτωπη ἡ Ἐκκλησία. Μεταξύ αὐτῶν οἱ «προσπάθειες καλλιέργειας τῆς καταλυτικῆς, διά τίς ἠθικές καί οἰκογενειακές ἀρχές, οὕτως λεγομένης φιλοσοφίας τοῦ φύλου», καθώς καί «ὅσα διεκδικοῦν τήν ἐπέμβαση εἰς τήν ἴδια τή θεόπλαστη φύση (τοῦ ἀνθρώπου)». Ὄντως, στίς δυτικές κοινωνίες ἕνα κρεσέντο προβολῆς νέων ἰδεῶν περί τό φύλο διακηρύσσει ὡς «ἀτομικό δικαίωμα» τό νά βιώνει ὁ ἄνθρωπος τή συνάντησή του μέ τόν ἄλλο ἄνθρωπο καί γενικά νά πολιτεύεται, χωρίς τή «δέσμευση» νά ἐνεργεῖ μέ βάση σταθερά καθιερωμένες λειτουργίες ἑνός φύλου σέ ἀτομικό ἤ κοινωνικό πεδίο. Προωθεῖται δηλαδή ἕνας τύπος ἀνθρώπου μέ ἀσταθές, ἐλεύθερα ἐπιλέξιμο φύλο, ὅσο ἀλλόκοτος καί ἄν εἶναι στήν πανανθρώπινη συνείδηση καί ἐντελῶς ξένος πρός τή «θεόπλαστη φύση» τῆς χριστιανικῆς ἀνθρωπολογίας. Ποιές ὅμως εἶναι οἱ συνέπειες αὐτῆς τῆς κουλτούρας; Διαβάστε περισσότερα »