πραγματικότητα

Πρέπει να είσαι απαιτητικός; (Νικολάι Μπερντιάεφ)

Οι άνθρωποι της εποχής μας, που βρίσκονται μακριά από το Χριστιανισμό, υποστηρίζουν με πείσμα πως η χριστιανική Εκκλησία έπρεπε να αποτελείται από τέλειους και άγιους ανθρώπους. Οι ίδιοι αυτοί κατηγορούν την Εκκλησία ότι προσφέρει καταφύγιο στους αμαρτωλούς, σε ατελείς ψυχές, σε ψευδοχριστιανούς. Είναι ένα από τα πιο συνηθισμένα επιχειρήματα ενάντια στο Χριστιανισμό. Αλλά το επιχείρημα αυτό δεν κατανοεί τη φύση της Εκκλησίας και τελικά λησμονεί την ουσία της, γιατί η Εκκλησία πριν απ’ όλα υπάρχει για τους αμαρτωλούς, τους ατελείς και τους ελεεινούς. Κατεβαίνει στον κόσμο και μοχθεί ανάμεσα στα καταποντισμένα από την αμαρτία στοιχεία. Ουράνια κατά την καταγωγή και αιώνια κατά την αρχή της εργάζεται στο χώρο και το χρόνο χωρίς να ξεφεύγει στα άκρα, δηλαδή μακριά από τον αμαρτωλό κόσμο ή αδιάφορη για τα βάσανά του. Βασική της υποχρέωση είναι η βοήθεια κι η σωτηρία του κόσμου για την αιώνια ζωή, η εξύψωσή του στον ουρανό.

Διαβάστε περισσότερα »

Φαντασία και πραγματικότητα (Παναγιώτης Παναγόπουλος)

Το καλό και το κακό, η τριλογία του Μπάτμαν και ο 24χρονος Τζέιμς Χολμς, η σχέση κινηματογράφου και βίας

Μια παλιά ιστορία που επανέρχεται διαρκώς, αλλά τα τελευταία χρόνια με μεγαλύτερη ένταση, είναι η σχέση κινηματογράφου και βίας. Η δολοφονία 12 ατόμων και ο τραυματισμός άλλων 58 κατά την προβολή της τελευταίας περιπέτειας του Μπάτμαν, «Ο Σκοτεινός Ιππότης: Η επιστροφή», επαναφέρει προβληματισμούς για τη σχέση της βίας που προβάλλεται στην οθόνη με τη βία που παρατηρείται στην αληθινή ζωή. Για κάποιους ανθρώπους, τα όρια φαντασίας και πραγματικότητας δεν είναι τόσο ξεκάθαρα. Η πράξη του 24χρονου Τζέιμς Χολμς πάντως, πέρα από τις ζωές που αφαίρεσε, έφερε φόβο –για το πόσο ασφαλές είναι ένα περιβάλλον ψυχαγωγίας–, ο οποίος εξελίχθηκε σε πανικό σε κάποιες περιπτώσεις, και γέννησε σκέψεις για το αν το κινηματογραφικό έργο είναι αυτό που προκαλεί μια τέτοια αντίδραση ή αν απλώς δημιουργεί το κατάλληλο περιβάλλον για την «παράσταση» που θέλει να δώσει ο δράστης.

Διαβάστε περισσότερα »

Matrix (Δημήτρης Αγγελής)

Δεν νομίζω ότι υπάρχει καλύτερος τρόπος για ν’ αποδείξουμε την θριαμβευτική επιβολή της τεχνολογίας πάνω στην καθημερινότητά μας από το γεγονός ότι η ίδια η πραγματικότητα μας παρουσιάζεται, σε μεγάλο βαθμό, διαμεσολαβημένη. Δεν κοιτάμε εμείς μόνο τις οθόνες· κι οι οθόνες κοιτάζουν μέσα μας, διαμορφώνουν συνειδήσεις, αλλοτριώνουν τη σκέψη και δημιουργούν έναν νέο ανθρωπολογικό τύπο με κοινές, γι’ αυτό προβλέψιμες (και σαφώς εκμεταλλεύσιμες) ψυχολογικές και συναισθηματικές αντιδράσεις: τα δελτία ειδήσεων, οι τηλεοπτικές σειρές, οι εμπορικές κινηματογραφικές ταινίες μάς τοποθετούν σ’ έναν παγκοσμιοποιημένο, ουδέτερο χώρο, όπου οι πραγματικές εμπειρίες και τα αισθήματα που προκύπτουν από αυτές αντικαθίστανται από την προσομοίωσή τους. Κι οι διαφημίσεις που παρεμβάλλονται δεν προωθούν, τελικά, προϊόντα, αλλά έναν ολόκληρο τρόπο ζωής. Είναι οι μαχητικοί απολογητές ενός πολιτισμού που ζει στο επίπεδο της φαινομενικότητας και της επανάληψης, που τρέφεται παρασιτικά με εικόνες απ’ την οθόνη της τηλεόρασης, του υπολογιστή ή του κινητού τηλεφώνου –το τελευταίο, άλλωστε, φαίνεται ότι σταδιακά θα υποκαταστήσει και κάθε επαφή μας με τον έξω κόσμο. Η οθόνη είναι η μήτρα ενός νέου πολιτισμού στον οποίο όλα εξελίσσονται μπροστά στα μάτια μας, ανεξαρτήτως εάν γίνονται με την παθητική ανοχή ή την εκούσια συμμετοχή μας. Διαβάστε περισσότερα »