Πολλές φορές στο παρελθόν έχω εκφράσει στις παρέες μου, την δυσανασχέτησή μου για τις προτεραιότητες που δίδει η πολιτεία στα έργα ανάπτυξης. Προτεραιότητες που φαίνεται πως σε πολλές περιπτώσεις δεν έχουν ως κριτήριο την υγεία ή την ασφάλεια των πολιτών αλλά το οικονομικό όφελος ολίγων ή την ψηφοθηρία. Η δυσανασχέτηση αυτή βέβαια δεν στρέφεται μόνο προς την πολιτεία αλλά και προς εμάς τους ίδιους, αφού δεν είναι λίγες οι φορές που εντυπωσιασμένοι από κάποιο έργο δεν κάνουμε τον κόπο να δούμε λίγο πιο μακριά για να εντοπίσουμε πιθανά προβλήματα που θα δημιουργηθούν μετά την ολοκλήρωση του έργου. Έτσι πολύ χάρηκα όταν διάβασα το άρθρο της κ. Στουπάκη στην «Καθημερινή» όπου εντοπίζει ακριβώς αυτή την αφροσύνη (σε κάποιες περιπτώσεις) πολιτών και πολιτείας.