Όλος ο κόσμος μας έχει συγκροτηθεί πάνω στις συντεταγμένες των βιοτικών αναγκών μας. Αυτές είναι η μοναδική μας μέριμνα. Να φάμε, να πιούμε, να ντυθούμε, να καταναλώσουμε, να διασκεδάσουμε. Η ικανοποίηση αυτών των αναγκών καλύπτει όλη τη σφαίρα του χρόνου μας. Το πάθος για υλικές ανέσεις και ευημερία που μας έχει κατακυριεύσει, δεν μας αφήνει χώρο για άλλες επιδιώξεις. Δεν μας αφήνει χρόνο για άλλες σκέψεις, απομυζά όλη την ενεργητικότητά μας. Αν αναδεικνυόμαστε σε κάτι δραστήριοι, είναι στο να βρούμε τρόπους να αυξήσουμε την αγοραστική μας ικανότητα. Να αποκτήσουμε (διεπόμαστε έντονα από το πνεύμα της ιδιοκτησίας), έστω και δανειζόμενοι, για να μπορούμε να επιδείξουμε μια ταυτότητα, χτισμένη όλη από «σύμβολα κύρους». Λογικό. Αν υπαρξιακά είμαστε πρώτα καταναλωτές κι έπειτα πολίτες, ταυτίζουμε την ελευθερία και την ευτυχία μας όχι με τη συμμετοχή, με την προσφορά και την απολαβή, αλλά με την αγοραστική διαδικασία.