Εἶναι, νομίζω, σκόπιμο νὰ μπῶ στὸ θέμα μου μὲ μιὰ μικρὴ ἐπεξήγηση σχετικὰ μὲ τὴν ἐπιλογὴ τῶν δύο λέξεων ποὺ συνυπάρχουν στὸν τίτλο του: «Πηγή» καὶ «Ἀξίες». Ἐννοῶ, γιατὶ πηγὴ καὶ ὄχι κάτι ἄλλο, ὅπως γιὰ παράδειγμα σχολεῖο ἢ σύστημα ἀγωγῆς καὶ γιατὶ ἀξίες καὶ ὄχι κανόνες ἢ συνήθειες; Διαβάστε περισσότερα »
Μερόπη Σπυροπούλου
Οικογένεια: Η πρώτη πηγή αξιών για τον άνθρωπο (Μερόπη Ν. Σπυροπούλου, Ομότιμη Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Αθηνών)
Δημοσιεύθηκε στις 24 Φεβρουαρίου, 2021
(1,992 άτομα το έχουν διαβάσει)
(1,992 άτομα το έχουν διαβάσει)
Το τραύμα από τη διάλυση της σύγχρονης οικογένειας (Μερόπη Ν. Σπυροπούλου, Ομότιμη Καθηγήτρια Παν/μίου Αθηνών)
Δημοσιεύθηκε στις 19 Οκτωβρίου, 2020
(665 άτομα το έχουν διαβάσει)
(665 άτομα το έχουν διαβάσει)
Ὁ Κωστάκης περιεργάζεται, κάπως σκεπτικός, τὴν ὁλοκαίνουρια σάκα του. Τοῦ τὴν εἶχε φέρει τὸ πρωὶ ὁ πατέρας του, ὅταν πέρασε βιαστικὸς ἀπὸ τὸ σπίτι καί, ὄρθιος στὸ κατώφλι τῆς πόρτας, τὸν φίλησε καὶ τοῦ εὐχήθηκε:
– «Καλὴ ἀρχὴ παιδί μου στὸ Μεγάλο Σχολεῖο».
Ὁ Κωστάκης, ποὺ μὲ λαχτάρα περιμένει νὰ ὀνομαστεῖ ἀπὸ μεθαύριο «Μαθητὴς τῆς Πρώτης Δημοτικοῦ», ἀνοιγοκλείνει τὶς διάφορες θῆκες. Εἶναι ἐξοπλισμένες μὲ πολλὰ σύνεργα γιὰ γράψιμο καὶ ζωγραφική, ἀλλὰ καί, κάπου ἐκεῖ, ἀνακαλύπτει κι ἕνα ἀστραφτερὸ κινητὸ τηλέφωνο. Ὁ Κωστάκης χαμογελάει μὲ χαρά, ἀφοῦ αὐτὸ ἀκριβῶς εἶχε ζητήσει ἐπίμονα ἀπὸ τὸν πατέρα του κι ἐκεῖνος κράτησε τὴν ὑπόσχεσή του.
Χωρὶς νὰ καθυστερήσει οὔτε λεπτό, προσπαθεῖ νὰ τὸ βάλει σὲ λειτουργία – ὅπως εἶχε ἤδη μάθει ἀπὸ τὴ μητέρα του ποὺ εἶχε ἀκριβῶς τὸ ἴδιο – καὶ μὲ φανερὴ ἱκανοποίηση διαπιστώνει ὅτι μπορεῖ καὶ νὰ τὸ χρησιμοποιήσει ἀμέσως. Σχηματίζει τὸν ἀριθμὸ τοῦ πατέρα του καί, μόλις ἀκούει τὴ φωνή του, ἀρχίζει νὰ τοῦ μιλάει σχεδὸν λαχανιαστά. Ἀκολουθεῖ ὁ πιὸ κάτω διάλογος : Διαβάστε περισσότερα »
Κατηγορίες: ΚΟΙΝΩΝΙΑ 
Λέξεις Κλειδιά: βιβλία, οικογένεια, διαζύγιο, Μερόπη Σπυροπούλου, Εκδόσεις "Αρχονταρίκι", «Οικογένεια Ώρα Μηδέν; Σκέψεις για μια προοπτική ελπίδας» Σκέψεις με αφορμή τις προτάσεις για την ανώτατη παιδεία (Μερόπη Ν. Σπυροπούλου)
Δημοσιεύθηκε στις 2 Φεβρουαρίου, 2011
(2,109 άτομα το έχουν διαβάσει)
(2,109 άτομα το έχουν διαβάσει)
Ένα γνωστό ανέκδοτο από τη ζωή του Μεγάλου Ναπολέοντα επανέρχεται επίμονα στη σκέψη μου, κάθε φορά που διαβάζω τις νέες (;), ανακυκλούμενες, επανειλημμένες και, πάντως, τελικώς ατελέσφορες προθέσεις από τον εκάστοτε Υπουργό Παιδείας της χώρας μας, σχετικά με το εκπαιδευτικό μας σύστημα και, κυρίως, με τη θλιβερή κατάσταση που επικρατεί στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά μας Ιδρύματα. Διαβάστε περισσότερα »
Κοινωνία καταναλωτική ανθρώπων (Μερόπη Ν. Σπυροπούλου)
Δημοσιεύθηκε στις 8 Οκτωβρίου, 2010
(1,866 άτομα το έχουν διαβάσει)
(1,866 άτομα το έχουν διαβάσει)
Ὁ ὅρος «καταναλωτικὴ κοινωνία», ποὺ συχνὰ συμπληρώνεται ἢ ἐναλλάσσεται μὲ τὸν ὅρο «κοινωνία τῆς ἀφθονίας», καθιερώθηκε γιὰ νὰ προσδιορίσει τὴ μεταβιομηχανικὴ κοινωνία, στὴν ὁποία ἡ ἀπόκτηση ὑλικῶν ἀγαθῶν, κυρίως ἀναλώσιμων, ποὺ ἱκανοποιοῦν ἀποκλειστικὰ τὶς αἰσθήσεις τοῦ ἀνθρώπου -ὅπως εἶναι, γιὰ παράδειγμα, τὰ εἴδη ρουχισμοῦ, διατροφῆς καὶ ψυχαγωγίας – προβάλλεται ὡς ἀξία, σχεδὸν ἐξ ἴσου σημαντικὴ μὲ τὴν ἀξία τῆς ἴδιας τῆς ζωῆς. Οἱ πολίτες αὐτῆς τῆς κοινωνίας χαρακτηρίζονται ὡς καταναλωτές, στοὺς ὁποίους, ἡ ἀντίστοιχη καταιγιστικὴ καὶ συνεχὴς διαφήμιση τῶν προϊόντων αὐτῶν, καταλήγει στὸ νὰ ἐπιφέρει μιὰ πειθαναγκαστικὴ πλύση τοῦ ἐγκεφάλου τους, ποὺ τελικῶς ἀλλοιώνει τὴν κρίση τους τόσο, ὥστε νὰ μεταφράζουν ἀδιακρίτως ὅλες τὶς ἐπιθυμίες τους σὲ ἀνάγκες. Διαβάστε περισσότερα »
Κατηγορίες: ΚΟΙΝΩΝΙΑ Λέξεις Κλειδιά: Περιοδικό "Πειραϊκή Εκκλησία", Μερόπη Σπυροπούλου, καταναλωτισμός Αν μας δίκαζαν τα παιδιά μας (Μερόπη Ν. Σπυροπούλου, Ομοτ. Καθηγήτρια Ορθοδοντικής Παν/μίου Αθηνών)
Δημοσιεύθηκε στις 1 Νοεμβρίου, 2009
(2,596 άτομα το έχουν διαβάσει)
(2,596 άτομα το έχουν διαβάσει)
«Πόσο ακόμα θα συμπιέσουμε την παιδική ηλικία για να κατασκευάζουμε αυτά τα καημένα τα μικρομέγαλα, ανερμάτιστα και ευάλωτα ανθρωπάκια;» ΑΝΩΝΥΜΗ ΔΑΣΚΑΛΑ
Έβλεπα, με ανείπωτη ομολογώ θλίψη, ένα βράδυ στην τηλεόραση, παιδάκια ηλικίας οκτώ έως δεκαπέντε ετών, να ακκίζονται τραγουδώντας, μιμούμενα σε κινήσεις και καμώματα κάποια εκμαυλιστικά είδωλα του σύγχρονου – ελληνικού και ξένου – καλλιτεχνικού στερεώματος, συμμετέχοντας σ’ έναν διαγωνισμό της Γιουροβίζιον για ανηλίκους. Και αναρωτήθηκα, με οργή αλλά και με τρόμο, ως πού μπορεί πια να φτάσει η ζημιά που εμείς οι μεγάλοι προξενούμε στα παιδιά μας; Πότε, επιτέλους, θα δώσουμε λόγο για τον ασύστολο βιασμό της παιδικής τους ψυχής; Για την παιδική ηλικία που με εγκληματική ασυνειδησία τους κλέψαμε; Για την αθωότητά τους που κατακρεουργήσαμε; Για τα πρότυπα με τα οποία τροφοδοτούμε συνεχώς τα όνειρα και τη δυστυχία τους; Έβλεπα το πως προσπαθούσαν αυτά τα οκτάχρονα «μη παιδιά» – μεταμφιεσμένα σε μακιγιαρισμένα μικρομέγαλα καλοκουρδισμένα ανθρωπάκια- να παραστήσουν αυτά που έχουν δει να κάνουν κάποιοι μεγάλοι, σε αντίστοιχες συνθήκες, αυτά που κάποιοι ανεγκέφαλοι μεγάλοι τα ώθησαν και τα δίδαξαν να κάνουν, και τα λυπήθηκα. Αλλά συγχρόνως τρόμαξα. Σκέφτηκα τις άπειρες και απροσδιόριστες, σε αρνητικές επιπτώσεις, προεκτάσεις που μπορεί να έχει για το μέλλον τους η εκμετάλλευση που υφίστανται αυτά τα παιδιά, αφού για στυγνή εκμετάλλευση πρόκειται.
Κατηγορίες: ΚΟΙΝΩΝΙΑ Λέξεις Κλειδιά: παιδιά, Μερόπη Σπυροπούλου, Εκδόσεις "Αρχονταρίκι", «Οικογένεια Ώρα Μηδέν; Σκέψεις για μια προοπτική ελπίδας» 
