Ζούμε δυστυχώς σε καιρούς εσχατολογικούς και αποκαλυπτικούς, όπου η πνευματική κατάπτωση και αποστασία σε συνδυασμό με την ηθική εξαθλίωση συνθέτουν μια δαιμονική κατάσταση, πρωτόγνωρη στην ανθρώπινη ιστορία. Αποτελεί πλέον κοινή διαπίστωση ότι η εποχή μας, αξιολογούμενη μέσα από τα προφητικά κείμενα της Εκκλησίας μας, έχει όλα εκείνα τα στοιχεία, που αναφέρει ο βιβλικός και πατερικός λόγος, για να θεωρηθεί ως η εποχή της πλήρους καταπτώσεως όλων των αξιών, οι οποίες στήριξαν το ανθρώπινο γένος επί σειρά αιώνων και το διαφοροποίησαν από το αγελαίο ζωικό βασίλειο, όπου δεν υπάρχει ηθική, αλλά κυριαρχούν τυφλά ένστικτα, απλά και μόνο για τη διαιώνιση των ζωικών ειδών.
Μια από τις κύριες εκφάνσεις της σύγχρονης ηθικής αποστασίας είναι η πλήρης απελευθέρωση των γενετησίων ορμών από κάθε ηθικό φραγμό και η ακόρεστη δίψα για ηδονή. Είναι αυτό που πολλοί ονόμασαν «σεξουαλική απελευθέρωση» από κάθε ηθική δεοντολογία, από κάθε σεβασμό προς τον «άλλον», ο οποίος ανυψώθηκε σε σεξουαλικό αντικείμενο. Η σάρκα έγινε αντικείμενο λατρείας και η ηδονή το ύψιστο ζητούμενο. Από τη νηπιακή ηλικία μέχρι τη γεροντική, η αναζήτηση της ηδονής κατέστη το νόημα της ζωής. Δυστυχώς η επικούρεια φιλοσοφία και οι φροϋδικές θεωρίες κυριάρχησαν στην ανθρωπότητα στις τραγικές ημέρες μας και ανήγαγαν τον ενστικτώδη ερωτισμό, με όλες τις παρεκτροπές του, σε ύψιστο «ιδανικό» και τρόπο ζωής του συγχρόνου ανθρώπου! Η αγνότητα, η αιδώς, η τιμιότητα, η συζυγική πίστη, η σεμνότητα, έχουν τεθεί στο περιθώριο και χαρακτηρίζονται ως αναχρονιστικά κατάλοιπα του παρελθόντος.
Κατηγορίες: 
Λέξεις Κλειδιά: 
