… Οι πολιτικοί κακοποίησαν την ιδέα της δημοκρατίας

Η αρνητική εικόνα, η πανθομολογούμε­νη χρεοκοπία της πολιτικής, η κατακραυγή κατά των Ελλήνων βουλευτών που φτάνει μέχρι την καταδίκη του ίδιου του συστή­ματος, προέρχεται από το ότι οι ίδιοι κακο­ποίησαν την ιδέα της αλλαγής και το περιε­χόμενο της δημοκρατίας. Παρέλαβαν το 1974 την αυθόρμητη θέληση του λαού να φτιάξει κάτι νέο, κάτι καλύτερο, κάτι αν­θρωπινότερο για τη χώρα. Αντί όμως του εξορθολογισμού, του εξευρωπαϊσμού, του εκσυγχρονισμού δημιούργησαν ένα διε­φθαρμένο κράτος, μια παράλυτη κρατική μηχανή, μια ισοπεδωμένη κοινωνία, έναν λαό σε ανασφάλεια. Κατέστρεψαν τη συ­ναίνεση του λαού, τη δύναμη της λαϊκής εκπροσώπησης. Ο πολιτικός κόσμος -δημιουργός του πελατειακού κατεστημένου αποδείχτηκε  κατώτερος όχι μόνο των προσδοκιών αλλά της αποστολής του! Τούτο συνέβη γιατί οι περισσότεροι από τους πολιτικούς δεν κατάλαβαν τη βα­ρύτητα της ευθύνης του να είναι «αντιπρό­σωποι του έθνους», νομοθέτες και διοι­κούντες μια χώρα. Θεώρησαν ότι ήταν αυ­τεξούσιοι δικτατορίσκοι, άλλης κατηγορίας και είδους από τους απελθόντες στρατιω­τικούς. Πήραν τον λανθασμένο δρόμο να θεωρούν την πολιτική ως επάγγελμα που έ­πρεπε να τους παρέχει ανεξέλεγκτα προ­νόμια, υψηλές αποδοχές, άκριτες παροχές. Με τη φαυλότητα, την ιδιοτέλεια, τη μικρόνοιά τους προκάλεσαν τον λαϊκό θυμό. Διέσυραν το τιμημένο ελληνικό όνομα στα πέρατα της οικουμένης, με κατάληξη τον εξαθλιωτικό διεθνή χλευασμό για τη σύγ­χρονη Ελλάδα. Ντρόπιασαν τον ελληνικό λαό δικαιολογώντας τη ρεμούλα τους με θρασύτατους αφορισμούς του τύπου «Μα­ζί τα φάγαμε», με πρόθεση να ενοχοποιή­σουν το σύνολο των πολιτών. Η πλειοψη­φία τους απέδειξε ότι είναι πολιτικοί χωρίς σεβαστό διαμέτρημα.

…

Σήμερα οι Έλληνες πολιτικοί όχι μόνο δεν συμβάλλουν στη λύση των προβλημά­των της χώρας και των πολιτών, αλλά συμ­περιφέρονται σαν να μην έχουν καταλάβει ότι υπάρχουν ζωτικά προβλήματα, παρότι είναι αυτοί που τα δημιούργησαν. Η Ελ­λάδα σήμερα υποφέρει από τα όσα κάνουν οι πολιτικοί κι από τα όσα δεν κάνουν οι δικαστές! Οι περισσότεροι από τους πο­λιτικούς μας είναι προϊόντα υποσχέσεων κι ανέντιμων ρουσφετιών προς τους ψηφο­φόρους, εμπορικών δοσοληψιών με ισχυ­ρούς. Ο ομονοών ισχυρός συντεχνιακός σχηματισμός των βουλευτών-υπουργών, ανεξαρτήτως κομμάτων, είναι αυτός που τους παρέχει την ανενόχλητη προσωπική ευδαι­μονία στο όνομα πάντοτε… της αντιπροσώπευσης του λαού, με αποτέλεσμα η γενι­κή εικόνα τους να έχει ξεφτίσει.

… Λαϊκή δυσφορία αλλά κι ελπίδα

Αυτά όλα κάνουν τον λαό να δυσφορεί. Έναν λαό που οι πολιτικοί τον έχουν βάλει στη γωνία, αποδυναμωμένο από του να εκφράζει γνώμη, να αντιδρά. Όταν, ενδει­κτικά το αναφέρω, τριάμισι εκατομμύρια πολιτών ζήτησαν ενυπόγραφα δημοψήφι­σμα για ένα θέμα -εκείνο του θρησκεύμα­τος στις ταυτότητες- ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας χωρίς να διστάσει πέταξε προκλητικά τη λαϊκή απαίτηση στο καλάθι των αχρήστων!). Ο λαός αντιλαμβάνεται πια τα όσα πρωτόγνωρα συντελούνται κα­τά της ουσιαστικής δημοκρατίας. Βλέπει τους πολιτικούς και τους κομματανθρώπους να έχουν δημιουργήσει, ατιμώρητα κα­τά συρροήν, ένα ανομικό καθεστώς. Ο λαός παρατηρεί τους πολιτικούς να τον περιφρονούν, να περιγελούν τον πατριωτι­σμό του, να περιπαίζουν τις παραδόσεις του, να τον εμπαίζουν με τις συνεχείς καλπονοθευτικές αλλαγές των εκλογικών συ­στημάτων που διαστρέφουν τον δημοκρα­τικό ανταγωνισμό, να ασχημονούν ακόμα και στον ιδιωτικό τους βίο στηριζόμενοι στη βουλευτική ασυλία. Ο λαός δυσφορεί, αγανακτεί, οργίζεται και τιμωρεί.

Ευτυχώς, όμως, κάθε κοινωνία κοντά στους αρνητικούς πόλους διαθέτει συγκεκριμένες διεξόδους για να αναδυθεί το ό­ραμα της αναδημιουργίας. Ιδιαίτερα σήμε­ρα, οπότε η πολιτική και ηθική χρεοκοπία προηγήθηκε της οικονομικής, ζητείται από τους πολιτικούς να λένε την πάσα αλήθεια προς τον λαό και να πολιτεύονται με την αρετή του καθήκοντος προς την πατρίδα και τους πολίτες της. Ιούνιος 2011

Προβληματισμός του συγγραφέα για τις ευθύνες του λαού στο παρακάτω άρθρο: Πώς καταντήσαμε έτσι την Ελλάδα; (Διονύσιος Κ. Μαγκλιβέρας)