– Γέροντα, ποιο πόνο λέτε ανυπόφορο;

– Τον πόνο που κάνει να τρέχουν δάκρυα από τα μάτια! Αυτά τα δάκρυα δεν είναι ούτε μετανοίας ούτε αγαλλιάσεως· πού υπάγονται; Τι λέτε; Διαβάστε περισσότερα »

Οι χριστιανοί ζουν «εν σοφία», εάν ζουν κατά το Ευαγγέλιο του Κυρίου Ιησού Χριστού, ο Οποίος είναι «η σοφία του Θεού» (A’ Κορ. 1. 24, 30). Έξω απ’ Αυτόν υπάρχει «η των αφρόνων ανθρώπων αγνωσία» (Α’ Πέτρ. 2. 15). Οτιδήποτε δεν είναι από το Χριστό, ο Οποίος είναι η μόνη και αληθινή και αιώνια σοφία, πράγματι είναι και μωρία και ανοησία. Και οι άνθρωποι γίνονται ανόητοι και παράφρονες από την αμαρτία και τα πάθη. Στην ουσία της η αμαρτία είναι η κύρια παραφροσύνη της ανθρώπινης ψυχής. Η φιλαμαρτησία είναι πάντοτε παραφροσύνη της ψυχής εμπρός στο Θεό. Μόνο η αγάπη για το Χριστό γεμίζει την ανθρώπινη ψυχή με την ένθεη σοφία. Διαβάστε περισσότερα »

Αν θελήσουμε να χορτάσουμε τρώγοντας, θα βαρεθούμε γρήγορα και θα επιθυμήσουμε κάτι άλλο· και όταν και τούτο το φάμε και το χορτάσουμε, και αυτό παρόμοια θα το αποδοκιμάσουμε, όπως το προηγούμενο, και θα το παρατήσουμε. Δεν γίνεται δηλαδή, ενόσω χορταίνουμε, να μείνουμε στις ίδιες επιθυμίες που επινοούμε για την ευχαρίστησή μας. Ποιο φαγητό ήταν πιο γλυκό ή πιο εκλεκτό από το μάννα; Όταν όμως οι Ισραηλίτες το έφαγαν και το χόρτασαν, καθώς δεν είχαν κάτι καλύτερο να επιθυμήσουν, επιθύμησαν το κατώτερο, τα σκόρδα και τα κρεμμύδια (Αριθ. 11:5-7). Επομένως ο χορτασμός έχει έμφυτη την επιθυμία κάποιου άλλου. Αν λοιπόν, καθώς χορταίνουμε το ψωμί, επιθυμούμε και άλλες τροφές, ας το τρώμε χωρίς να χορταίνουμε. Έτσι, μη χορταίνοντας το ψωμί, πάντοτε θα επιθυμούμε να το χορτάσουμε, οπότε και τη βλάβη από την επιθυμία άλλων θα αποφύγουμε, και την αρετή της εγκράτειας θα αποκτήσουμε. Διαβάστε περισσότερα »

9 Μαρτίου

Μετά από την ανακατάληψη της Πελοποννήσου από τους Ενετούς, το 1684, η υλική και προ παντός η θρησκευτική κατάσταση του ελληνικού λαού άλλαξε προς το καλύτερο. Παρά τις πιέσεις και την προπαγάνδα που ασκούσαν οι ρωμαιοκαθολικοί στους ορθοδόξους, ναοί άρχισαν να κτίζονται και εγκαταλειμμένα μοναστήρια να κατοικούνται από μοναχούς. Αυτή η περίοδος σχετικής ειρήνης και ελευθερίας δεν διήρκησε όμως παρά τρεις δεκαετίες, και το 1715 οι Τούρκοι επανακατέλαβαν τον Μωριά και επέδειξαν τρομακτική αγριότητα προς τον άμαχο χριστιανικό πληθυσμό. Όσοι γλύτωσαν την σφαγή κατέφυγαν στα βουνά ή προσπαθούσαν να διαφύγουν στην Δύση, για να γλυτώσουν από τον εξαναγκαστικό εξισλαμισμό. Διαβάστε περισσότερα »