Η πολυτελής ταφή είναι πολύ επιζήμια. Γι’ αυτό και οι φιλόθεοι άνθρωποι επιθυμούν σφοδρά τον ευτελή ενταφιασμό, ως ωφέλιμο.
Ο άγιος Εφραίμ, όταν έμελλε να φύγει πλέον από τη ζωή, έδωσε τις ακόλουθες αυστηρές εντολές: «Να μην ψάλετε κανένα άσμα στον Εφραίμ˙ να μη με θάψετε με πολυτελή ενδυμασία˙ να μην κάνετε ειδικό τάφο για το σώμα μου. Έχω δώσει λόγο στον Θεό να ταφώ μαζί με τους ξένους, επειδή εγώ είμαι ξένος και περαστικός, όπως όλοι οι πρόγονοί μου.1 Αν όμως κανείς, από αγάπη στον πνευματικό του πατέρα, μου έχει κιόλας ετοιμάσει πολυτελές ένδυμα προορισμένο για την ταφή, να το δώσει στους φτωχούς».
Τέτοιες λοιπόν αυστηρές εντολές έδινε στους παρευρισκόμενους˙ ένας όμως από αυτούς, που ήταν από τους πιο επίσημους και θερμούς, είχε ετοιμάσει ένδυμα πολυτελές και πανάκριβο και σκόπευε να ντύσει με αυτό το σώμα του αγίου μετά τον θάνατό του. Όταν άκουσε την εντολή του, λυπήθηκε πολύ για τη ματαίωση του θελήματος και της πρόθεσής του, και γι’ αυτό σκέφτηκε να μην το δώσεις στους φτωχούς, κρίνοντας ότι είναι καλύτερο να δώσει σε αυτούς χρήματα όσα και η αξία του ενδύματος. Δεν ήξερε, φαίνεται, ότι κάνοντας έτσι, δίνοντάς το δηλαδή στους φτωχούς, θα ευχαριστούσε πολύ περισσότερο τον άγιο Εφραίμ, παρά αν ακολουθούσε το δικό του θέλημα και τη δική του κρίση.
Έτσι έμαθε παθαίνοντας, και αμέσως τιμωρήθηκε για την παρακοή του με το να κυριευτεί από πονηρό δαίμονα, εισπράττοντας για τον κακό λογισμό του τιμωρία ίση με εκείνην που θα δεχόταν αν είχε κάνει την πράξη. Εξαιτίας αυτού, και ενώ όλοι γύρω έβλεπαν, πλησίασε στο κρεβάτι του αγίου στραβώνοντας τα χέρια, στρέφοντας τα μάτια, τρίζοντας τα δόντια, βγάζοντας αφρό από το στόμα και κάνοντας όσα άλλα είναι συμπτώματα φανερής μανίας, επειδή για λόγους θείας οικονομίας παραδόθηκε για παιδαγώγηση στον δαίμονα, στον οποίο προτίμησε να πειστεί, αδιαφορώντας για την πατρική εντολή.
Τι έκανε λοιπόν ο άγιος που έβλεπε τα κρυφά και μιλούσε με τον φωτισμό του αγίου Πνεύματος; «Κατάλαβες», του είπε, «ότι αυτό που έπαθες είναι καρπός αμαρτίας;» Τι όμως άπρεπο έκανες, άνθρωπε, που σου προξένησε τόσο μεγάλη συμφορά;» Εκείνος συνήλθε από τη μανία και εξομολογήθηκε την ανομία του, ξεσκέπασε την παρακοή του, κατηγόρησε την αδυναμία των λογισμών του. Και ο άγιος Εφραίμ τον συμπόνεσε για το πάθος του, δέχτηκε και την εξομολόγησή του, και με μόνη την προσευχή του και την τοποθέτηση των χεριών του στο κεφάλι του ανθρώπου, τον απάλλαξε από τον δαίμονα.
Υποσημείωσις:
1. Πρβ. Ψαλμ. 38, 13
[Από το βιβλίο: Ευεργετινός: «Ήτοι Συναγωγή των θεοφθόγγων ρημάτων και διδασκαλιών των θεοφόρων και αγίων πατέρων, από πάσης γραφής θεοπνεύστου συναθροισθείσα», Τόμος 4-ος. μετάφραση (Νεοελληνική απόδοση): Δ. Χρισταφακόπουλος, Εκδόσεις, Το Περιβόλι της Παναγίας, 2001, Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη]
(Πηγή ψηφ. κειμένου: orp.gr [1])