Κατά τον ανθολόγο, το παρόν βιβλίο “αποτελεί ένα ανθολόγιο επιλεγμένων κειμένων διαφόρων συγγραφέων και διαφορετικών περιόδων με συνισταμένη τη διαχρονική αναβάπτιση του ελληνισμού μέσα στην κολυμβήθρα της ορθοδόξου χριστιανικής παραδόσεως”. Η ελληνορθοδοξία παράγει παιδεία, πολιτισμό, τέχνη και ήθος. Ορθοδοξία σημαίνει ορθοπραξία, ορθή πίστη, ακέραιο ήθος. Γνώση, μνήμη, νοσταλγία του παρελθόντος, αγάπη και αγώνας για το παρόν και προετοιμασία για το μέλλον. Το παρελθόν και το μέλλον δεν θα πρέπει εύκολα να λησμονιέται από το παρόν. Σήμερα από πολλούς αντιμετωπίζεται και θεάται μόνο το κέρδος από το παρόν. Το βιβλίο στην εισαγωγή του αναφέρει πως “απευθύνεται και αφιερώνεται κυρίως στους νέους μας, αλλά και σε όλους όσοι διδάσκουν και στηρίζουν τους νέους”. Αξίζει να διατηρηθούν ακέραιες οι αξίες που διατήρησαν τον τόπο αυτό επί αιώνες ασάλευτο και το όντως πολύπαθο γένος μας σε εγρήγορση. Η Ορθοδοξία βεβαίως είναι οικουμενική. Η συνάντησή της όμως με τον ελληνισμό έδωσε αιθέρια πνοή, ενδυνάμωση, ανάταση και αναψυχή. Ο αγνός πατριωτισμός δεν έχει καμία σχέση με τον επάρατο και πάντα καταδικαστέο εθνοφυλετισμό και την εθνοκαπηλεία. Η ελληνορθοδοξία χαρίζει υγεία, διάκριση, μέτρο, χάρη και χαρά. Ούτε λοιπόν εθνική έπαρση, ούτε εθνική μειονεξία, ούτε ηττοπαθείς, ούτε ξενομανείς. Η Ορθοδοξία μας θέλει πάντοτε αισιόδοξους και η ελληνικότητα γνήσιους σοφούς. Μας κάνουν ανθρώπους του πνεύματος και οικουμενικούς και όχι παγκοσμιοποιημένους και οικουμενιστές και συγκρητιστές. Πολιτισμός δεν είναι η διασκέδαση, οι φιέστες και τα καρναβάλια, αλλά η αληθινή ψυχαγωγία, η υψηλή τέχνη, η φιλοσοφία της ζωής, η υπέρβαση του θανάτου. Η Ορθοδοξία δεν είναι φολκλορισμός, θρησκοληψία και παραδοσιοπληξία, ούτε φανατισμός και μισαλλοδοξία. Ο Μέγας Αλέξανδρος διαδίδει τις αρετές του ελληνισμού και ο Απόστολος Παύλος τις ένθεες αρετές του ευαγγελίου, του φιλάνθρωπου χριστιανισμού. Ο Μέγας Κωνσταντίνος βγάζει τους κυνηγημένους χριστιανούς από τις κατακόμβες, που ανέδειξαν χιλιάδες μάρτυρες, και τους φέρνει στη Νέα Ρώμη, την Κωνσταντινούπολη, εμπνεόμενοι από το φως των λόγων του σταυροαναστηθέντος Θεανθρώπου. Αυτό το φως μεταφέρουν και σε άλλους λαούς. Μάρτυρες της ελληνορθοδοξίας η αγιογραφία, η υμνογραφία, η ψαλμωδία, η αρχιτεκτονική, η μικρογραφία και άλλες φανερώνουν το θαύμα της αγαστής συμπόρευσης, της πλούσιας προφοράς και διακονίας, της αγαθής επιτεύξεως και του ολοκληρωμένου χρέους σε έναν κόσμο που διψούσε και διψά για αλήθεια και ζωή. Στην περίοδο της μακραίωνης τουρκοκρατίας δεν μένει σβηστό το καντήλι στην εικόνα της Παναγίας, το κερί στην εικόνα του φωτοδότη Χριστού, αλειτούργητη η εκκλησία, αλιβάνιστος ο κόσμος… Η Ορθοδοξία δεν θα παύει να μηνύει σιγαλά στον κόσμο πως ο σκοπός της ζωής δεν είναι η απόκτηση ενός νέου οχήματος, αλλά η συνάντηση με τον ζωοδότη Χριστό, ο αγιασμός και η αγιότητα, η ανύψωση από την άλλη, η απόρριψη των πολλών περιττών της ζωής, η αυτογνωσία, αδελφογνωσία και θεογνωσία. Νομίζω αξίζει η προσεκτική μελέτη του βιβλίου αυτού. Δίνει αφυπνιστικά μηνύματα. Η γνώση του παρελθόντος είναι λίαν χρήσιμη για το παρόν και το μέλλον. Η Ελλάδα αξίζει μια καλύτερη τύχη. Πρέπει να φύγει από την τωρινή κατάντια τη ανυποληψίας.