- Η ΑΛΛΗ ΟΨΙΣ - https://alopsis.gr -

Κριτική στο βιβλίο «’’Εγκεφαλικός θάνατος’’ και Μεταμοσχεύσεις Οργάνων» (ιατρική και φιλοσοφική θεώρηση)» (Πρεσβ. Στέφανος Στεφόπουλος)

Προσφάτως, κυκλοφόρησε η 3η βελτιωμένη και επηυξημένη έκδοση της εξαίρετης μονογραφίας του γνωστού επιστήμονος – ιατρού κ. Κωνσταντίνου Καρακατσάνη με τίτ­λο: «”Εγκεφαλικός θάνατος” και Μεταμοσχεύσεις Οργάνων (ιατρική και φιλοσοφική θεώρηση)» [1]. Η βελτιωμένη αυτή μονογραφία έρχεται να μας διαφωτίσει σχετικά με την πλέον αμφισβητούμενη «κατάκτη­ση» της διεθνούς ιατρικής κοινότη­τος· της έννοιας δηλαδή και των κρι­τηρίων διάγνωσης του «εγκεφαλι­κού θανάτου [2]» (στο εξής ε.θ.). Βα­σικό χαρακτηριστικό της εν λόγω επιστημονικής εργασίας η εύληπτη μορφή και γλώσσα του κειμένου. Έτσι, μετά από προσεκτική μελέτη του ιατρικού μέρους, είναι δυνατόν και για τον μη ειδικό (ιατρό) μελε­τητή να καταλήξει με ασφάλεια στο συμπέρασμα ότι καθόλου ομόφωνος διεθνώς δεν είναι ο ορισμός του «ε.θ.», ούτε ασφαλή τα κριτήρια διάγνωσής του. Συμπέρασμα που έρχεται σε αντίθεση με τα όσα υπο­στηρίζει η 12η εκ των εκπεφρασμέ­νων και δημοσιευθέντων 55 θέσεων της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος. Την ίδια πεποίθηση εκφράζει και ο επίσης γνωστός επι­στήμων – ιατρός κ. Αθανάσιος Aβραμίδης [3] διατυπώνοντας την άπο­ψη ότι: «ο κ. Καρακατσάνης, συνεκτιμώντας τα νεώτερα δεδομένα α­πό την παγκόσμια βιβλιογραφία, διαπιστώνει ότι η διάγνωση του “ε.θ.” βασίζεται σε μία αναπόδεικτη υπόθεση». Πολύ σημαντικό είναι το 14ο κε­φάλαιο όπου το εν λόγω θέμα κρί­νεται εξ απόψεως Πατερικής Ορθοδόξου Θεολογίας και Παραδόσεως. Ο κ. Κ. Καρακατσάνης ακολουθεί πιστά την Ορθόδοξη Ανθρωπολο­γία εμπλουτισμένη από την Πατερική Νηπτική Θεολογία οι οποίες και μόνον κατέχουν εξ αποκαλύψεως την ορθή γνώση περί της κατα­σκευής του ανθρώπου. Εγγύηση προς τούτο αποτελεί η κριτική ανα­σκόπηση που έχει γίνει στο κεφά­λαιο από τον καθηγητή της Δογμα­τικής Θεολογίας του τμήματος Θε­ολογίας του Α.Π.Θ. κ. Δημητρίου Τσελεγγίδη. Όντως, στο κεφάλαιο αυτό θίγεται η ουσία του προβλή­ματος που είναι η μη διάκριση από την επιστήμη ουσίας και ενεργείας στον νου και την ψυχή, η αναγωγή του εγκεφάλου σε όργανο καθορι­στικό για τη λύση ή μη της ψυχο­σωματικής συμφυίας, και η προ­σπάθεια να τοποθετηθεί και εξαρτηθεί η ουσία της ψυχής και του νου από την καλή ή μη λειτουργία του εγκεφάλου που μοιραία οδηγεί στο φαινόμενο του «υλικού επιφαινομενισμού» (δηλαδή ό,τι δεν μπορεί να ελεγχθεί επιστημονικά όπως ο νους, η ψυχή και οι εκδηλώσεις της κλεί­νεται τεχνηέντως στα όρια του κτιστού εγκεφάλου). Εξαιρετικής ση­μασίας τυγχάνει και η επισήμανση περί της «καθ’ εαυτήν» λειτουργίας τής ψυχής σύμφωνα με τη διδασκα­λία του αγίου Μαξίμου του Ομολογητού. Ο κ. Κ. Καρακατσάνης απο­δεικνύει σαφώς πως η ταύτιση α­πουσίας συνειδήσεως στους «εγκε­φαλικά νεκρούς» (ε.ν.) με την απου­σία φανερώσεως ενεργειών τής ψυ­χής δια μέσου του κατεστραμμένου εγκεφάλου δεν είναι συμβατή με τη Θεολογία και την Παράδοση της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Το ίδιο α­σύμβατη φαίνεται να είναι και η μετά θάνατον «δωρεά» οργάνων α­πό «ε.ν.» σε αντίθεση με την βεβια­σμένα εκπεφρασμένη 17η θέση τής Ιεράς Συνόδου. Εν κατακλείδι, το πόνημα αυτό του κ. Κ. Καρακατσάνη αποτελεί ένα λίαν κατατοπιστικό θεολογικό και επιστημονικό εγχειρίδιο που προσπαθεί να αναδείξει το γεγονός ότι τελικά το πρόβλημα στη Βιοηθική και Βιοτεχνολογία είναι η χωρίς θεολογικούς όρους και όρια εφαρ­μογή των τεχνολογικών επιτευγμά­των. Όταν η επιστημονική γνώση απολυτοποιείται και δεν εμπλουτί­ζεται από την Πατερική Θεολογία, τότε ακολουθεί ανεξέλεγκτη πορεία από την Ορθόδοξη στη «Μηχανι­στική» Ανθρωπολογία. Ο σεβαστός μας Ομότιμος Καθηγητής του Παν­επιστημίου Αθηνών π. Γεώργιος Μεταλληνός είχε προ καιρού επιση­μάνει το πρόβλημα συγχύσεως των δυο γνώσεων (θεολογική, επιστημο­νική) μνημονεύοντας ως παράδειγ­μα τους Κολλυβάδες Πατέρες, οι οποίοι δεν πολεμούσαν την επιστή­μη αλλά τη χρήση της από τους δυτικόπληκτους διαφωτιστές του Ελλαδικού χώρου.

(Πηγή: «Ορθόδοξος Τύπος» 1/8/2008)

Διαβάστε μια ακόμα κριτική για το βιβλίο πατώντας εδώ [4]