Έκτρωση: “Η έσχατη ανομία” (Frank Schaeffer)

Η έννοια της ιδιωτικοποιημένης θρησκευτικότητας, από το ένα μέρος, και η απώλεια της αίσθησης της προσωπικής υπευθυνότητας για τις πράξεις μας, από το άλλο, έχουν δραματικές και μακροπρόθεσμες συνέπειες. Αυτά το δύο οδήγησαν στην αντίληψη ότι η συμπεριφορά κάποιου, η αμαρτία του πιο συγκε­κριμένα, αποτελεί καθαρά «προσωπική» υπόθεση. Αυτή η τάση προς την υποκειμενικότητα αποτελεί τον πυρήνα της ασύδοτης ελευθερίας στις σεξουαλικές σχέσεις, στην εγκληματικότητα και στον τρόπο συμπεριφοράς, που σήμερα επικρατούν στην καταρρέουσα, διαιρεμένη και φυλετική μας κοινωνία.

Η πρακτική των νομίμων εκτρώσεων  υστέρα από αίτηση αποτελεί το πιο κραυγαλέο παράδειγμα της έσχατης ανομίας, σύμφυτης με το σύγχρονο πρόσωπο του αμερικανικού ατομικισμού. Ο θάνατος 1,6 εκατομμυρίου παιδιών με τη μέθοδο της έκτρωσης -σχεδόν το 1/3 των παιδιών που συλλαμβάνονται στην Αμερική κάθε χρόνο- είναι το πιο χτυπητό παράδειγμα μιας εξωτερικής συμπεριφοράς, η οποία θεωρείται απλά ως μία «προσωπική επιλογή». Είναι επίσης απόδειξη του γεγονότος ότι η Αμερική έχει γίνει ένα ολοκληρωτικά ειδωλολατρικό έθνος. Η συνήθεια να θυσιάζονται τα αφιερωμένα (στους θεούς) παι­διά έχει επανέλθει.

Διαβάστε περισσότερα »

Κάθε παιδί είναι επιθυμητό – Ένα ποιμαντικό μήνυμα για τις αμβλώσεις (Πρωτοπρ. Χριστόφορος Χρόνης, Δρ. Θεολογίας-Μ.Α Φιλοσοφίας)

Το πιο αμφιλεγόμενο αντικείμενο της σύγχρονης Ηθικής Φιλοσοφίας και της Βιοηθικής είναι αυτό της άμβλωσης. Για την προβληματική των αμβλώσεων έχουν γραφτεί τα περισσότερα άρθρα και οι περισσότερες επιστημονικές μελέτες απ’ όλα τα βιοηθικά και ηθικά προβλήματα. Η προβληματική εστιάζεται κυρίως σε τρεις άξονες: 1) Πότε ξεκινάει η ζωή; 2) Πότε εμψυχούται το έμβρυο; 3) Είναι το έμβρυο πρόσωπο; Είναι δηλαδή το έμβρυο κάποιος ή κάτι; Διαβάστε περισσότερα »

Περιστατικά και διλήμματα στις ΜΕΘ (Ματάμης Δημήτριος, Διευθυντὴς ΜΕΘ Γενικού Νοσοκομείου Παπαγεωργίου)

Διαβάστε περισσότερα »

Για την μεταμόσχευση (Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ – π. Ευάγγελος Παπανικολάου)

Μπορούμε αψήφιστα να προχωρούμε σε μεταμόσχευση; Τι συζήτησε ο π. Σωφρόνιος του ‘Εσσεξ με τον π. Ευάγγελο Παπανικολάου;

Διαβάστε περισσότερα »

Εργαστήρια γονιμότητας. Σκέφθηκε κανείς τα χαμένα μωρά;

Η χρήση της εξωσωματικής γονιμοποίησης στη χώρα μας με βάση πρόσφατα εγκεκριμένο νομοσχέδιο επεκτείνεται.(1) Τα ηλικιακά όρια για τη γυναίκα αυξάνονται στα 54 έτη, απελευθερώνεται η λήψη, κατάψυξη και χρήση ανδρικού και γυναικείου γενετικού υλικού πράξη που αποδεσμεύεται από την έγκριση του/της συντρόφου. Tο νομοσχέδιο προβάλλει έναν «κοινωνικό μανδύα». Πως διευκολύνει τη τεκνογονία για τα HIV + άτομα και για άλλα που δεν διευκολύνονται άμεσα να κάνουν οικογένεια. Έχει και την οικονομική του διάσταση: ανοίγει ο δρόμος για την δημιουργία παιδιών για ζεύγη του εξωτερικού, (2) δηλ. για τον  λεγόμενο «αναπαραγωγικό τουρισμό» και φυσικά δημιουργεί τράπεζες γενετικού υλικού προς χρήση από ενδιαφερόμενους.

Το νέο νομοσχέδιο ήταν πρόταση της Ελληνικής Εταιρείας Ιατρών Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής προς την κυβέρνηση ήδη από το έτος 2020, αλλά λόγω της πανδημίας COVID-19 υπήρξαν καθυστερήσεις. Δεν θα ασχοληθούμε εδώ με τα τρομερά βιοηθικά ζητήματα γονεϊκότητας που δημιουργεί αυτό το νομοσχέδιο. Ούτε για το ότι εφησυχάζει τις γυναίκες να καταψύξουν υλικό για την απίθανη πιθανότητα να γίνουν μητέρες μετά τα 40-45… Ούτε για τη περαιτέρω εμπορευματοποίησης της βιομηχανίας της αναπαραγωγήςΜόνο θα προβληματιστούμε πάνω στο εξής ερώτημα: Με αυτό το νομοσχέδιο θα αυξηθούν όντως τα παιδιά που θα γεννηθούν στην Ελλάδα ή θα γίνει η αφορμή να χαθούν περισσότερα από όσα χάνονται ως τώρα; Και άραγε πόσα χάνονται στους κύκλους της εξωσωματικής για να γεννηθεί ένα; Διαβάστε περισσότερα »