κοινωνία

Κοινωνικά προβλήματα κατά τους Πατέρες της Εκκλησίας: πλούτος, δουλεία, πόλεμος-ειρήνη (Παυλίνα Δούζη)

Εισαγωγή α) Η σημασία του όρου «Κοινωνικό πρόβλημα» β) Σημασία του όρου «Πατέρες της Εκκλησίας» γ) Η στάση των Πατέρων έναντι των κοινωνικών προβλημάτων 1. Πλούτος και ιδιοκτησία α) Η ιδιοκτησία στους αρχαίους λαούς (Έλληνες – Ρωμαίους – Ιουδαίους) β) Η ιδιοκτησία και ο πλούτος στη Χριστιανική διδασκαλία γ) Η στάση των Πατέρων έναντι της ιδιοκτησίας και του πλούτου 2. Το πρόβλημα της δουλείας α) Η δουλεία στην αρχαιότητα (Έλληνες – Ρωμαίοι – Ιουδαίοι) β) Η δουλεία στον Χριστιανισμό γ) Η στάση και οι απόψεις των Πατέρων έναντι της δουλείας 3. Πόλεμος – Ειρήνη α) Το πρόβλημα του πολέμου σε παγκόσμια κλίμακα β) Η ειρήνη και ο πόλεμος στην διδασκαλία του Χριστιανισμού γ) Οι Πατέρες έναντι του πολέμου και της ειρήνης Επίλογος Διαβάστε περισσότερα »

Ο Ρεϊνάλντο και η απεργία (Mαριάννα Tζιαντζή)

Πριν από πέντε χρόνια ήρθε στην Αθήνα ένας Κουβανός, ο Ρεϊνάλντο, που μαζί με μια Ελληνίδα φίλη του οργάνωσαν μια μάλλον ανεπίσημη έκθεση ζωγραφικής με έργα νεαρών Κουβανών καλλιτεχνών. Εκεί, σε μια μικρή γκαλερί πίσω από το παλιό Δημαρχείο, ο Ρεϊνάλντο έδωσε και μια διάλεξη περί cubanismo (κουβανικότητας), με στόχο να καταλάβουμε αυτό το κάτι που καθιστά τους συμπατριώτες του τόσο διαφορετικούς από άλλους Λατινοαμερικανούς.

Διαβάστε περισσότερα »

Προς υποψήφιους μεταλλαγμένους (Περιοδικό «Όσιος Νίκων ο ”Μετανοείτε”»)

Μα τι είναι αυτή η κατάστασι που συμβαίνει, τέλος πάντων; Ποιος θα εξηγήση τι γίνεται; Μια ματιά γύρω μας και θα αντιληφθούμε μια περίεργη ατμόσφαιρα, ένα αλλόκοτο αίσθημα να μας κυκλώνη. Αναρωτιέμαι αν είναι εύκολο να εξηγήσουμε τι συμβαίνει, αλλά δεν πρέπει να είναι και δύσκολο, αφού ακούγονται τόσες ερμηνείες. Μερικοί, λένε, ότι φταίνε οι μεταλλαγμένες τροφές, άλλοι το φαινόμενο του θερμοκηπίου, άλλοι η σειρά των αστέρων, άλλοι το ένα, άλλοι το άλλο. Συναντάς τις πιο περίεργες σκέψεις, τα πιο περίεργα συναισθήματα. Όλα όσα αφορούν τη ζωή μας, καλά και κακά, όμορφα κι άσχημα, αλήθειες και ψέμματα, όλα συμπλέκονται. Όλα ανακατεμένα, όλα αγκαλιασμένα χορεύουν τρελά μέσα μας. Νοιώθουμε συγχρόνως χαρούμενοι, λυπημένοι, ζαλισμένοι, μπερδεμένοι, κάποτε και τελείως χαμένοι. Από τη μία καταλαβαίνουμε ότι μπορούμε να απολαμβάνουμε τα πάντα και δεν αφήνουμε ευκαιρία να πάη χαμένη… αρκεί να γεμίζη o χρόνος μας χαρά. Από την άλλη, μια υπόγεια κατάθλιψη ψιλομασάει το μέσα μας. Εμείς, όμως, ντυνόμαστε πολύ καλά, συνεχίζουμε να τρώμε, να πίνουμε και του πουλιού το γάλα. Έχουμε άφθονη πληροφόρησι, ανέσεις, τα πάντα, μέσω του πάντοτε ενεργοποιημένου κινητού μας. Όλα μας κάνουν να δείχνουμε ικανοποιημένοι. Και δε σταματάμε να διασκεδάζουμε αφάνταστα, κυβερνώντας παντού κι από παντού μέσα από αμέτρητα πληκτρολόγια και καταπληκτικές oθόνες. Αλλά, ρίχνοντας κλεφτές ματιές μέσα μας συναντάμε πάλι αυτό το ενοχλητικό κενό να μας χαλάη. Κι ενώ γελάμε δυνατά, ενώ φαινόμαστε ότι απολαμβάνουμε τη ζωή με την παρέα μας… η ψυχή μας δεν συμμετέχει. Κι αντί να γεμίζη, αδειάζη. Όσο πιο πολλά αγαθά, όσο πιο πολλές ανέσεις, όσο πιο πολύ φορτίζεται το συνεχώς απασχολημένο κινητό μας, τόσο πιο άδεια, πιο αδύναμη, περισσότερο ναρκωμένη γονατίζει η ψυχή. Κι ενώ οι ειδικοί υπόσχονται απόλυτη κάλυψι αναγκών της ζωής σε τρόφιμα, αδυνάτισμα, ευτυχία, εμείς, ακολουθώντας κατά γράμμα τις εντολές, νοιώθουμε όλο και περισσότερη ανασφάλεια. Όντως, κάτι σημαντικό πρέπει να φταίη στο λειτουργικό μας σύστημα… Διαβάστε περισσότερα »

Εναέριος καμεροτάπητας (Μαριάννα Τζιαντζή)

Eλιωνε, έλιωνε μες στη μοναξιά του μέχρι που μουμιοποιήθηκε ο πεθαμένος μες στο σπίτι του, σε μια συνοικία της Θεσσαλονίκης. Τον ανακάλυψαν τυχαία, ύστερα από ενάμιση χρόνο. Κανένας γείτονας, φίλος ή συγγενής δεν είχε αντιληφθεί την απουσία του. Ήταν ο άνθρωπος που δεν ήταν εκεί και όσοι τον γνώριζαν υπέθεταν ότι ήταν κάπου αλλού. Καμία κάμερα ασφαλείας δεν είχε δώσει σήμα κινδύνου, αφού (ακόμα;) δεν έχουν εγκατασταθεί συστήματα παρακολούθησης παντού και επειδή οι κάμερες καταγράφουν την παρουσία, την κίνηση, τη σωματική θερμότητα, όχι την απουσία.

Διαβάστε περισσότερα »

Ακυβέρνητη κοινωνία (Πρωτ. Θωμάς Βαμβίνης)

Ζούμε σε μια εποχή που τίποτε πια δεν μπορεί να μας ξαφνιάση· κανένα σκάνδαλο, καμμιά ανατρεπτική πρόοδος της επιστήμης, καμμιά αιρετική δοξασία, καμμιά βλάσφημη καλλιτεχνική εκκεντρικότητα. Τίποτε απ’ όλα αυτά δεν μπορούμε πλέον να το αντιμετωπίσουμε σαν κάτι το νέο. Όλα τα έχουμε συνηθίσει. Η συχνή επανάληψή τους και προπαντός η δημοσιογραφική τους εκμετάλλευση, τα έχουν κάνει να χάσουν το «πλεονέκτημα» της πρόκλησης. Διαβάστε περισσότερα »