Εκδόσεις “Εν Πλω”

Τί πρέπει να αιτούμεθα τον Θεό και τί όχι (Όσιος Ιουστίνος Πόποβιτς)

«Εάν τις ίδη τον αδελφόν αυτού αμαρτάνοντα αμαρτίαν μη προς θάνατον, αιτήσει, και δώσει αυτώ ζωήν, τοις αμαρτάνουσι μη προς θάνατον. Έστιν αμαρτία προς θάνατον· ου περί εκείνης λέγω ίνα ερωτήση» (Α’ Ιωάννου 5,16). Διαβάστε περισσότερα »

Vera Faith Lord: «…δεν μου επιτράπηκε να θρηνήσω…»

Συγγραφέας του κειμένου που ακολουθεί δεν είναι ο π. Ιωάννης Μπρεκ. Με την ευαισθησία όμως που τον διακρίνει στα βιοηθικά ζητήματα, το περιέλαβε στη σειρά των άρθρων του έτσι όπως αυτή παρουσιάζεται στο Ορθόδοξο αμερικανικό κοινό. Το παραθέτουμε αυτούσιο.

Η παρακάτω μαρτυρία δεν έχει ανάγκη από εξηγήσεις. Είναι μια από τις πιο εύγλωττες καταθέσεις των τελευταίων ετών πάνω στο κρίσιμο ζήτημα των αμβλώσεων και αξίζει την απερίσπαστη προσοχή μας.

Διαβάστε περισσότερα »

Η μυθιστορηματική αυτοβιογραφία του Κλάους Κένεθ και τα ερωτήματα, τα οποία προκαλεί (Πρεσβύτερος π. Σταύρος Τρικαλιώτης)

Ὅταν διαβάζεις κάποιο βιβλίο, στό τέλος ἀναρωτιέσαι: καί τώρα τί μοῦ ἔμεινε, τί ἀποκόμισα; Τό ἴδιο ἐρώτημα ἔθεσα στόν ἑαυτό μου, ὅταν τό φετινό καλοκαίρι τέλειωσα τό πολυδιαφημιζόμενο βιβλίο τοῦ Κλάους Κένεθ: «Χιλιάδες μίλια πρός τόν δρόμο τῆς καρδιᾶς. ᾿Από τό σκοτάδι τοῦ μίσους στόν Γέροντα Σωφρόνιο» (ἐκδ. ᾿Εν πλῷ, ᾿Αθήνα 2009). ῾Η ἀλήθεια εἶναι ὅτι αὐτό τό βιβλίο μέ προβλημάτισε πολύ καί μοῦ γέννησε ὁρισμένα ἐρωτηματικά, τά ὁποῖα θεώρησα σκόπιμο νά θέσω στήν κρίση τοῦ ὀρθόδοξου ἀναγνωστικοῦ κοινοῦ, μιά καί σέ αὐτό κυρίως ἀπευθύνεται ἡ μετάφρασή του στά ἑλληνικά. Διαβάστε περισσότερα »

Από πού προέρχεται η σημερινή κρίση; (Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς +1956)

Το κείμενο εγράφη πριν ογδόντα σχεδόν χρόνια! Τότε που η Αμερική και ο κόσμος όλος συγκλονιζόταν από το οικονομικό κραχ του 1929. Το κείμενο του Σέρβου τότε Ιεράρχου, Μητροπολίτου Αχρίδος, του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς είναι σαν να εγράφη σήμερα. Διαβάστε περισσότερα »

Φιλία με τη φύση (Σεβ. Μητροπ. Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαος Χατζηνικολάου)

Με αφορμή την σημερινή ημέρα (1 Σεπ.), ημέρα προσευχής υπέρ του φυσικού περιβάλλοντος, αναδημοσιεύουμε το παρόν κείμενο. Έχουν περάσει αρκετές μέρες στο ερημητήριό μου. Έχω καιρό να συναντήσω άνθρωπο, να μιλήσω, να ανταλλάξω ένα χαι­ρετισμό. Τι υποβλητική που είναι αυτή η ησυχία! Μοναδική συντροφιά ο παφλασμός των κυμάτων, το σφύριγμα του αέρα, το κελάηδημα των πουλιών, οι σταγόνες της βροχής. Τίποτε άλλο. Εδώ είναι εύκολο να απορρίψεις τον πολιτισμό μας – αυτό το πα­χύ κατασκεύασμα που στην ουσία φανε­ρώνει διαρκώς και ποικιλότροπα την ασχή­μια του ανθρώπινου εγώ. Εδώ, επειδή λί­γα ακούς, πολλά βλέπεις. Επειδή λίγα πλη­ροφορείσαι, πολλά μαθαίνεις. Η φυσική ασυμμετρία σου διδάσκει την αρμονία, το κάλλος, την ισορροπία. Μέριμνα καμία. Πα­ρηγοριά, οι αναμνήσεις και φυσικά οι ανα­ζητήσεις, η δίψα για τον Θεό. Αυτά μέσα σου. Γύρω σου, το χάδι της φύσης· σου γλείφει το κορμί της υποστάσεως. Εγώ όμως, μεγαλωμένος στις πόλεις, με πτυχία τεχνο­λογίας, με δέρμα μεταλλαγμένο, με σώμα ψεύτικο, δεν ξέρω τη γλώσσα της. Αυτή μου μιλάει, αλλά εγώ δεν την καταλαβαίνω. Δεν ξέρω τους τρόπους της. Αγνοώ τα μυστικά της. Είναι σαν να μου μιλάει κάποιος σε πο­λύ μουσική γλώσσα, που όμως εγώ αγνοώ τις λέξεις της. Απολαμβάνω τό άκουσμα· χάνω όμως το νόημα. Διαβάστε περισσότερα »