Υπήρξα δύο φορές Υπουργός Παιδείας, το 1989 και το 1990. Εύλογο είναι άρα το υπεύθυνο κάπως ενδιαφέρον μου για τις σπουδαίες αποφάσεις σε θέματα παιδείας. Πληροφορούμαι από δημοσίευμα ότι προγραμματίζεται διδασκαλία ξένης γλώσσας από την πρώτη ήδη τάξη του Δημοτικού, με πρόσφορη έστω μέθοδο για τη δεκτικότητα μαθητών ηλικίας μικρότερης και των δέκα ετών. Ανησυχώ, λοιπόν, μήπως η πρόωρη αυτή διδασκαλία έχει ως αποτέλεσμα όχι το ελπιζόμενο αγαθό της διγλωσσίας, άλλα μάλλον το ελάττωμα της δυσγλωσσίας, και όχι αυτό μόνο. Διαβάστε περισσότερα »
Περιοδικό “Νέα Ευθύνη”
Για τη διδασκαλία της ξένης γλώσσας στο δημοτικό (Κωνσταντίνος Ι. Δεσποτόπουλος)
Δημοσιεύθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου, 2011
(1,783 άτομα το έχουν διαβάσει)
(1,783 άτομα το έχουν διαβάσει)
Κατηγορίες: ΚΟΙΝΩΝΙΑ 
Λέξεις Κλειδιά: μαθητές, παιδεία, Περιοδικό "Νέα Ευθύνη", ξένη γλώσσα, Κωνσταντίνος Ι. Δεσποτόπουλος, δημοτικό Νοσταλγία της ευγένειας (Κώστας Βραχνός, συγγραφέας-ποιητής, διδάκτωρ φιλοσοφίας)
Δημοσιεύθηκε στις 2 Μαΐου, 2011
(3,255 άτομα το έχουν διαβάσει)
(3,255 άτομα το έχουν διαβάσει)
Πώς τόσο αιφνιδίως χάθηκε η ευγένεια τριγύρω και αναμεταξύ μας; Μα, πού πήγε η αιδημοσύνη; Την τρομερή αλλαγή πιστοποιούμε ακόμα κι εμείς οι για την ώρα κάπως νεότεροι, εμείς που δεν γνωρίσαμε παρά μόνον ορισμένες ύστατες εκδηλώσεις της: την τήρηση κάποιων προσχημάτων, το παλιό καλό τακτ, την ακρίβεια στα ραντεβού, τον πληθυντικό αριθμό, την αυτονόητη παραχώρηση θέσης, τις ώρες κοινής ησυχίας, έννοιες όπως κοσμιότητα και κομψότητα, τις μικρές επισημότητες και τα ανώδυνα εθιμικά πρωτόκολλα, την αναμονή και την πρόποση στο τραπέζι, τις φιλόφρονες συστάσεις, το κράτημα της θύρας τη σεμνολογία και τη χαμηλοφωνία, την υπομονή στον διάλογο και παντού, την τάξη στη σχολική αίθουσα, την ευπρέπεια στους δημόσιους χώρους, τη μειλίχια οδήγηση, την ιπποσύνη προς τις γυναίκες -και όχι μόνο—, την χείρα βοηθείας, τον εξυπηρετικό μπάρμαν, το «από καλή οικογένεια», το «με συγχωρείτε», το «ευχαριστώ», το «παρακαλώ» και το «με τις υγείες σας», το καλωσόρισμα και την κατευόδωση, το «χαίρετε» στο ασανσέρ, το αγουροξυπνημένο χαμόγελο, την ερυθρίαση, την αμηχανία, τον ξερόβηχα. Διαβάστε περισσότερα »
Η τεχνολογία εχθρός και σύμμαχος (Γιάννης Β. Κωβαίος, εκπαιδευτικός – συγγραφέας)
Δημοσιεύθηκε στις 7 Φεβρουαρίου, 2011
(2,541 άτομα το έχουν διαβάσει)
(2,541 άτομα το έχουν διαβάσει)
Η φωτογραφία που διένειμε το Associated Press δείχνει ένα αγοράκι να παίζει μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή. Θα πει κάποιος: Τί πιο συνηθισμένη παράσταση σήμερα για τη Δύση; Ωστόσο, αυτό γίνεται υπό την καθοδήγηση της παιδοψυχολόγου και ο παίκτης-θεραπευόμενος φοράει ένα κράνος με το σύνθημα «play attention», παίξε προσοχή, παίξε συγκέντρωση!
Το υποψιαζόμασταν τόσα χρόνια, το φοβόμασταν, το λέγαμε και το γράφαμε και εμείς της Ευθύνης και πλείστοι άλλοι. Αλλά, για τους μεν «προοδόπληκτους» ήμαστε κινδυνολόγοι, αντιδραστικοί και τα όμοια -κατά τη στερεότυπη, δηλαδή αβασάνιστη, αντίδραση και φρασεολογία- όλοι όσοι εκφράζαμε τέτοιες ανησυχίες, για τους δε «προγονόπληκτους» η κριτική ήταν ήπια, αφού οι επιπτώσεις θα είναι σωστός «εφιάλτης», «αρμαγεδδών» και ποιος ξέρει τι άλλο… Διαβάστε περισσότερα »
Κατηγορίες: ΚΟΙΝΩΝΙΑ Λέξεις Κλειδιά: εκπαίδευση, τεχνολογία, Περιοδικό "Νέα Ευθύνη", Γιάννης Β. Κωβαίος Σκέψεις με αφορμή τις προτάσεις για την ανώτατη παιδεία (Μερόπη Ν. Σπυροπούλου)
Δημοσιεύθηκε στις 2 Φεβρουαρίου, 2011
(2,111 άτομα το έχουν διαβάσει)
(2,111 άτομα το έχουν διαβάσει)
Ένα γνωστό ανέκδοτο από τη ζωή του Μεγάλου Ναπολέοντα επανέρχεται επίμονα στη σκέψη μου, κάθε φορά που διαβάζω τις νέες (;), ανακυκλούμενες, επανειλημμένες και, πάντως, τελικώς ατελέσφορες προθέσεις από τον εκάστοτε Υπουργό Παιδείας της χώρας μας, σχετικά με το εκπαιδευτικό μας σύστημα και, κυρίως, με τη θλιβερή κατάσταση που επικρατεί στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά μας Ιδρύματα. Διαβάστε περισσότερα »
Ερωτήματα, σκέψεις, προτάσεις για την πολιτική και κοινωνική κατάσταση στην σημερινή Ελλάδα (Σωτήρης Γουνελάς, συγγραφέας)
Δημοσιεύθηκε στις 26 Ιανουαρίου, 2011
(3,417 άτομα το έχουν διαβάσει)
(3,417 άτομα το έχουν διαβάσει)
Το κείμενο αυτό είχε γραφτεί προτού ξεσπάσει η λαίλαπα της οικονομικής κρίσης. Ωστόσο δεν νομίζω ότι οι επισημάνσεις του και τα ερωτήματα παύουν να ισχύουν.
Υπάρχει μια σειρά από γεγονότα των τελευταίων χρόνων που γεννούν όχι απλώς απορίες για την συνολική πολιτική κατάσταση της χώρας αλλά απαιτούν μια σε βάθος προσέγγιση και μελέτη μακριά από στερεότυπες αντιλήψεις και συνήθεις εκτιμήσεις. Εν μέσω μιας γενικής δημοσιογραφικής μονομέρειας εξαρτημένης από την προσκόλληση στην επικαιρότητα, όσο εφήμερη κι αν είναι, και η οποία εξάλλου, εξηγεί συνήθως τα πάντα πολύ «ρεαλιστικά» και πολύ «κοινωνικά» (όταν δεν τα εξηγεί «λαϊκιστικά») και μιας πολιτικής γλώσσας ξύλινης τις περισσότερες φορές, που επαναλαμβάνει αενάως τα ίδια, είμαστε υποχρεωμένοι όσοι υπηρετούμε το Λόγο (με κεφαλαίο και με μικρό λάμδα), παρακάμπτοντας την κυρίαρχη νοοτροπία να σκεφτούμε, να βρούμε και να περιγράψουμε την πραγματικότητα.
