«Ήθος ανθρώπω δαίμων» (Ηράκλειτος) Η αρχή της δεκαετίας του ’50 βρήκε την Ελλάδα κατεστραμμένη τόσο στη δομική διοικητική λειτουργία, όσο και στην οικονομική της υπόσταση. Η τριπλή εχθρική Κατοχή, οι πολυαίμακτες εσωτερικές έριδες είχαν αφήσει τον τόπο σε κατάστα­ση συντριμμάτων που ολοκληρώθηκε δρα­ματικά με την εγκατάλειψη των πόλεων της επαρχίας και των χωριών, την από ανάγκη αστυφιλία για λόγους ασφάλειας, εξεύρε­σης εργασίας, εξασφάλισης συνθηκών (έ­στω στοιχειωδών) διαβίωσης των πολιτών. Έτσι, ενώ στις άλλες ευρωπαϊκές και βαλ­κανικές χώρες είχε αρχίσει η έντονη προ­σπάθεια ανασυγκρότησης, εμείς παλεύαμε για να επιτύχουμε τα αναγκαία για μία στοι­χειώδη επιβίωση. Οι μεγάλες κατά τον πό­λεμο θυσίες του ελληνικού λαού, οι τερά­στιες καταστροφές που υπέστη η χώρα, οι μνημειώδεις αγώνες εθνικής αντίστασης κατά των κατακτητών δεν αξιοποιήθηκαν, όπως συνέβαινε σε άλλα κράτη. Μόνοι μας είχαμε καταστρέψει την προσφορά μας με την αιώνιά μας κατάρα της διχόνοιας! Διαβάστε περισσότερα »

Μπορεί μια κρίση -οικονομική, πολιτική, κοινωνική- να υπερβαθεί αν δεν απο­βεί πρώτα κρίση συνειδήσεων, αν το πρό­βλημα δεν γίνει κατανοητό ως κρίση ταυτό­τητας, αν δεν εσωτερικευτεί σε καθέναν από εμάς ως πρόβλημα κατεξοχήν υπαρ­ξιακό; Κι ακόμα: Λειτουργούν σήμερα στην Ελλάδα οι θεσμοί παιδαγωγικά για τον πο­λίτη, τον προσανατολίζουν στο αγαθό, πα­ρέχουν προϋποθέσεις για μία ειλικρινή αυτοεξέταση που θα οδηγήσει σε επανε­κτίμηση της συλλογικής μας πορείας μέσα στο χρόνο, σ’ έναν νέο εθνικό οραματισμό που να μη διεγείρεται μόνο από ελατήρια ταπεινά αποσκοπώντας σε οικονομικές πα­ροχές, αλλά να προτείνει με ιδεαλισμό ένα νόημα ζωής;

Τα ερωτήματα είναι ασφαλώς ρητορικά, γιατί οι απαντήσεις είναι γνωστές: Διαβάστε περισσότερα »

Έχοντας ανατριχιαστικά απομακρυνθεί τα ευρωπαϊκά κράτη από το συστατήριο εκείνο, ευγενές όραμα των «πατέρων» της ενωμένης Ευρώπης, επί δεκαετίες, —πριν τα ξυπνήσει βίαια η σκληρή οικονομική κρίση που ζούμε— είχαν αδίσταχτα ρι­χτεί στην κατανάλωση. Στην κατανάλω­ση —διότι όλα τα άλλα, ξεκινώντας από το στείρο Ευρωκοινοβούλιο και καταλή­γοντας στις άκαρπες, βαθμιαίες διευρύν­σεις, δεν ήταν παρά καρυκεύματα της καταναλωτικής, της υλόφρονης βουλημίας μιας δέσμης κρατών που είχαν λακτίσει την ταυτότητά τους, την Γλώσσα τους, την Θρησκεία τους, τον πνευματι­κό τους πολιτισμό. Διαβάστε περισσότερα »