Περιοδικό “Νέα Ευθύνη”

Περί του κύματος φυγής (Π. Κ. Αλεξόπουλος)

Η απορία και το ερώτημα τού Γερμανού καθηγητή εύλογα: «Μα καλά γιατί εγκαταλείπουν οι νέοι τής Ελλάδας την πατρίδα τους σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία; Στην κατεστραμμένη Γερμανία τού ’45 η νέα γενιά δεν κατέφυγε σε χώρες που δεν είχαν πληγεί από τη λαίλαπα του πολέμου. Έμεινε εδώ και πρωτοστάτησε στο γερμανικό θαύμα». Παιδί τής πρώτης μεταπολεμικής γενιάς γαλουχημένος στα νάματα του γερμανικού κλασικισμού και του θαυμασμού τής ελληνικής αρχαιότητος αδυνατεί να κατανοήσει τα τεκταινόμενα στη σύγχρονη Ελλάδα. Η Ελλάδα γι’ αυτόν είναι ένας ισότιμος εταίρος στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες, ισάξιος μέτοχος της πορείας προς την ευρωπαϊκή ενοποίηση.

Διαβάστε περισσότερα »

Η πλειονότητα και οι υποτιθέμενες εξαιρέσεις (Κώστας Βραχνός)

Δυστυχέστατα, οι περισσότεροι συνάνθρωποί μας δεν υποψιάζονται ούτε το μέγεθος ούτε το βάθος τού εξευτελισμού που συνιστά για μια κοινωνία το γεγονός ότι η αιτία ν’ αφυπνιστεί, να ενωθεί και ν’ αντιδράσει είναι η αιφνίδια διακοπή μιας ατομοκρατικής και καταναλωτικής ευημε­ρίας, η οποία, εξαιτίας των χαρακτηριστι­κών της, κατ’ ουσίαν προπαρασκεύαζε την κακοδαιμονία που ενέσκηψε αργότερα με τη μορφή ημι-μεταφυσικής συμφοράς («που μας βρήκε») μάλλον παρά ως απλή νομοτέλεια, ως φυσικό επακόλουθο των επιλογών και των παραλείψεών της. Διαβάστε περισσότερα »

Οικογένεια – Θρησκεία – Πατρίς: Ας κοιτάξουμε προς τα μέσα όχι προς τα πίσω (Κώστας Βραχνός)

Στην εποχή της δικαιολογημένης και αδικαιολόγητης αμφισβήτησης, της βαθύρριζης καχυποψίας και της αθεράπευτης επιπολαιότητας, καθίσταται παραπάνω από παρακινδυνευμένη οιαδήποτε απόπειρα εξέτασης των ιστορικών και πολιτικών αυτονοήτων. Κινδυνεύει ο απροκατάληπτος φιλαλήθης να χαρακτηριστεί δυσμενώς και να χάσει -στην καλύτερη περίπτωση- την ηρεμία του εάν επιχειρήσει να θέσει επί τάπητος κάποιο ταμπού ή ν’ αποκαταστήσει μία παρεξήγηση. Και τούτο διότι ο κόσμος (ο δε Έλληνας κατεξοχήν) προτιμά να έχει δίκιο παρά να μαθαίνει, ενώ, όταν αποφασίζει να ρισκάρει λίγη γνώση, κατά κανόνα επιλέγει την ασφάλεια της προόδου αντί του τολμήματος της παράδοσης, καθώς ταιριάζει γάντι στη σύγχρονη ψυχοσύνθεση να παρασύρεται κανείς από ένα ασαφές ιδεώδες που διασφαλίζει ατομικό άλλοθι, παρά να προσφεύγει σε συγκεκριμένα παραδείγματα που εγείρουν συγκρίσεις και συνεπάγονται ευθύνες. Διαβάστε περισσότερα »

Ο επίλογος της πληθωριστικής κοινωνίας. Η μοναξιά του στοχαστή (Κώστας Ε. Τσιρόπουλος)

Όποιος σκέφτεται, δεν στοχάζεται οπωσδήποτε.

Η σκέψη λειτουργεί και για τα πιο ασήμαντα πράγματα του καθημερινού βίου.

Ο στοχασμός υψώνει τον Άνθρωπο σε μια περιοχή αξιώσεων της μοίρας του -της κατάστασης και της αποστολής του ως Ανθρώπου μέσα στον κόσμο που έπλασε ο Θεός και τον τοποθέτησε ως Διαβάτη.

Διαβάστε περισσότερα »

Όταν οι πολιτικοί προκαλούν τον λαϊκό θυμό (Διονύσης Κ. Μαγκλιβέρας)

Οι πολιτικοί κακοποίησαν την ιδέα της δημοκρατίας

Η αρνητική εικόνα, η πανθομολογούμε­νη χρεοκοπία της πολιτικής, η κατακραυγή κατά των Ελλήνων βουλευτών που φτάνει μέχρι την καταδίκη του ίδιου του συστή­ματος, προέρχεται από το ότι οι ίδιοι κακο­ποίησαν την ιδέα της αλλαγής και το περιε­χόμενο της δημοκρατίας. Παρέλαβαν το 1974 την αυθόρμητη θέληση του λαού να φτιάξει κάτι νέο, κάτι καλύτερο, κάτι αν­θρωπινότερο για τη χώρα. Αντί όμως του εξορθολογισμού, του εξευρωπαϊσμού, του εκσυγχρονισμού δημιούργησαν ένα διε­φθαρμένο κράτος, μια παράλυτη κρατική μηχανή, μια ισοπεδωμένη κοινωνία, έναν λαό σε ανασφάλεια. Κατέστρεψαν τη συ­ναίνεση του λαού, τη δύναμη της λαϊκής εκπροσώπησης. Ο πολιτικός κόσμος -δημιουργός του πελατειακού κατεστημένου αποδείχτηκε  κατώτερος όχι μόνο των προσδοκιών αλλά της αποστολής του! Διαβάστε περισσότερα »