Ένα παράδειγμα όπου οι πολίτες έκαναν πράξη την προστασία του περιβάλλοντος αλλάζοντας τη ζωή τους

Η προστασία του περιβάλλοντος κοστίζει, είναι δύσκολη, προσκρούει σε συμφέροντα, πρακτικά αποδεικνύεται από δύσκολη έως ανέφικτη. Ασφαλώς όλοι έχουμε ακούσει τις παραπάνω «αντιρρήσεις» ή ανάλογες αντιρρήσεις, που βρίσκουν ισχυρό έρεισμα στη νοοτροπία του «ωχαδελφισμού». Η παράθεση του παραδείγματος των ψαράδων της Καλύμνου που τόλμησαν, είναι ίσως η πειστικότερη απάντηση. Οι ψαράδες του νοτίου Αιγαίου στην Ελλάδα αποφάσισαν να επιβάλουν περιορισμούς στην αλιεία προστατεύοντας τον πλούτο της θάλασσας αλλά και το δικό τους. Από αυτό το επίτευγμα που ωφελεί τους ανθρώπους και το περιβάλλον αποδεικνύεται πως όποιος θέλει, μπορεί. Η περιβαλλοντική συνείδηση και η «επένδυση» στον οικολογικό τρόπο ζωής αποδεικνύονται ως ένας τρόπος δράσης που βασίζεται στον σεβασμό απέναντι στη φύση και στους άλλους. Είναι ελπιδοφόρο ότι ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι απ’ όλες τις χώρες του κόσμου δηλώνουν ενεργό συμμετοχή σε αυτό το μεγάλο στοίχημα για έναν καλύτερο αυριανό κόσμο. Διαβάστε περισσότερα »

Με αφορμή την σημερινή ημέρα (1 Σεπ.), ημέρα προσευχής υπέρ του φυσικού περιβάλλοντος, αναδημοσιεύουμε το παρόν κείμενο. Έχουν περάσει αρκετές μέρες στο ερημητήριό μου. Έχω καιρό να συναντήσω άνθρωπο, να μιλήσω, να ανταλλάξω ένα χαι­ρετισμό. Τι υποβλητική που είναι αυτή η ησυχία! Μοναδική συντροφιά ο παφλασμός των κυμάτων, το σφύριγμα του αέρα, το κελάηδημα των πουλιών, οι σταγόνες της βροχής. Τίποτε άλλο. Εδώ είναι εύκολο να απορρίψεις τον πολιτισμό μας – αυτό το πα­χύ κατασκεύασμα που στην ουσία φανε­ρώνει διαρκώς και ποικιλότροπα την ασχή­μια του ανθρώπινου εγώ. Εδώ, επειδή λί­γα ακούς, πολλά βλέπεις. Επειδή λίγα πλη­ροφορείσαι, πολλά μαθαίνεις. Η φυσική ασυμμετρία σου διδάσκει την αρμονία, το κάλλος, την ισορροπία. Μέριμνα καμία. Πα­ρηγοριά, οι αναμνήσεις και φυσικά οι ανα­ζητήσεις, η δίψα για τον Θεό. Αυτά μέσα σου. Γύρω σου, το χάδι της φύσης· σου γλείφει το κορμί της υποστάσεως. Εγώ όμως, μεγαλωμένος στις πόλεις, με πτυχία τεχνο­λογίας, με δέρμα μεταλλαγμένο, με σώμα ψεύτικο, δεν ξέρω τη γλώσσα της. Αυτή μου μιλάει, αλλά εγώ δεν την καταλαβαίνω. Δεν ξέρω τους τρόπους της. Αγνοώ τα μυστικά της. Είναι σαν να μου μιλάει κάποιος σε πο­λύ μουσική γλώσσα, που όμως εγώ αγνοώ τις λέξεις της. Απολαμβάνω τό άκουσμα· χάνω όμως το νόημα. Διαβάστε περισσότερα »