Σύγχυση και ταραχή και χάος ανάμεσα στα έθνη! Ταραχή και σάστισμα και χάος και στους ανθρώπους, έναν – έναν. Πού να βρεθεί κανένας να πορεύεται στη ζωή του μ’ έναν υψηλόν σκοπό, με σταθερότητα και ελπίδα! Σπάνιο πράγμα. Οι σημερινοί άνθρωποι έχουνε γίνει οι περισσότεροι κάποια πλάσματα άδεια από κάθε ζωντανή ιδέα, που να τους κάνει να αρμενίζουνε μέσα στο πέλαγος της ζωής χαρούμενοι και ζωηροί, σαν το καράβι που είναι φορτωμένο με καλό φορτίο, και, γεμάτο ελπί­δα και λαχτάρα, τραβά κατά το περιπόθητο λιμάνι, ανάμεσα σε ξέ­ρες κι άγρια βραχόνησα. Σήμερα βρίσκει κανένας συχνά μπροστά του ανθρώπους που είναι τόσο κούφιοι από κάθε τι, που να απορεί, γιατί δεν πίστευε να υπάρχει στον κόσμο τόση ανοησία, τόση στενομυαλιά, τόση στενοκάρδια και μικρολογία. Σ’ αυτές τις στεγνές ψυχές δεν υπάρχει τί­ποτα που να σε ζεστάνει, ας είναι και το παραμικρό. Δεν μιλώ για εξαιρετικά αισθήματα, για κάποια σπάνια ευαισθησία. Όχι! Μι­λώ για τα συνηθισμένα αισθήματα, που άλλη φορά βρισκόντανε σε όλους τους ανθρώπους. Ναι, σήμερα δεν υπάρχουνε. Σχεδόν όλοι οι σημερινοί άνθρωποι περνάνε τη ζωή τους ξεπλυμένοι από κάθε ου­σία, δίχως κανέναν αληθινόν σκοπό, δίχως αληθινή χαρά και ευχαρίστηση, δίχως καμμιά πίστη, και για τούτο, δίχως ελπίδα. Εί­ναι γαντζωμένοι απάνω σε κάποια πράγματα, που θέλουνε να τα παραστήσουνε για σπουδαία, ενώ δεν είναι τίποτα. Κι οι χαρές τους κι οι ευτυχίες τους και τα γλέντια τους, κι οι διασκεδάσεις τους, κι οι κουβέντες τους και τα αστεία τους, είναι όλα άνοστα και ψεύτι­κα. Γιατί λείπει το αλάτι που τα άρτυζε άλλη φορά. Διαβάστε περισσότερα »

Διαβάστε περισσότερα »

Μα τι είναι αυτή η κατάστασι που συμβαίνει, τέλος πάντων; Ποιος θα εξηγήση τι γίνεται; Μια ματιά γύρω μας και θα αντιληφθούμε μια περίεργη ατμόσφαιρα, ένα αλλόκοτο αίσθημα να μας κυκλώνη. Αναρωτιέμαι αν είναι εύκολο να εξηγήσουμε τι συμβαίνει, αλλά δεν πρέπει να είναι και δύσκολο, αφού ακούγονται τόσες ερμηνείες. Μερικοί, λένε, ότι φταίνε οι μεταλλαγμένες τροφές, άλλοι το φαινόμενο του θερμοκηπίου, άλλοι η σειρά των αστέρων, άλλοι το ένα, άλλοι το άλλο. Συναντάς τις πιο περίεργες σκέψεις, τα πιο περίεργα συναισθήματα. Όλα όσα αφορούν τη ζωή μας, καλά και κακά, όμορφα κι άσχημα, αλήθειες και ψέμματα, όλα συμπλέκονται. Όλα ανακατεμένα, όλα αγκαλιασμένα χορεύουν τρελά μέσα μας. Νοιώθουμε συγχρόνως χαρούμενοι, λυπημένοι, ζαλισμένοι, μπερδεμένοι, κάποτε και τελείως χαμένοι. Από τη μία καταλαβαίνουμε ότι μπορούμε να απολαμβάνουμε τα πάντα και δεν αφήνουμε ευκαιρία να πάη χαμένη… αρκεί να γεμίζη o χρόνος μας χαρά. Από την άλλη, μια υπόγεια κατάθλιψη ψιλομασάει το μέσα μας. Εμείς, όμως, ντυνόμαστε πολύ καλά, συνεχίζουμε να τρώμε, να πίνουμε και του πουλιού το γάλα. Έχουμε άφθονη πληροφόρησι, ανέσεις, τα πάντα, μέσω του πάντοτε ενεργοποιημένου κινητού μας. Όλα μας κάνουν να δείχνουμε ικανοποιημένοι. Και δε σταματάμε να διασκεδάζουμε αφάνταστα, κυβερνώντας παντού κι από παντού μέσα από αμέτρητα πληκτρολόγια και καταπληκτικές oθόνες. Αλλά, ρίχνοντας κλεφτές ματιές μέσα μας συναντάμε πάλι αυτό το ενοχλητικό κενό να μας χαλάη. Κι ενώ γελάμε δυνατά, ενώ φαινόμαστε ότι απολαμβάνουμε τη ζωή με την παρέα μας… η ψυχή μας δεν συμμετέχει. Κι αντί να γεμίζη, αδειάζη. Όσο πιο πολλά αγαθά, όσο πιο πολλές ανέσεις, όσο πιο πολύ φορτίζεται το συνεχώς απασχολημένο κινητό μας, τόσο πιο άδεια, πιο αδύναμη, περισσότερο ναρκωμένη γονατίζει η ψυχή. Κι ενώ οι ειδικοί υπόσχονται απόλυτη κάλυψι αναγκών της ζωής σε τρόφιμα, αδυνάτισμα, ευτυχία, εμείς, ακολουθώντας κατά γράμμα τις εντολές, νοιώθουμε όλο και περισσότερη ανασφάλεια. Όντως, κάτι σημαντικό πρέπει να φταίη στο λειτουργικό μας σύστημα… Διαβάστε περισσότερα »

α) Στοιχεία β) Διαπιστώσεις γ) Προτάσεις

2. Η Ορθόδοξη Εκκλησία για την υγεία του ανθρώπου

α) Η Ενορία ως θεραπευτική κοινότητα β) Η θεολογία της Εκκλησίας για την υγεία του ανθρώπου γ) Παράδειγμα Διαβάστε περισσότερα »

“Η μοναξιά δεν εξοβελίζεται μ’ ευφυείς συνταγές ψυχολόγων, κοινωνιολόγων, συγγραφέων και κηρύκων. Θέλει προσωπικό αγώνα, εσωτερική τακτοποίηση, μετωπική σύγκρουση με την υπαρξιακή άγνωστη ταυτότητά μας, ανδρεία ενδοσκαφή προς ανεύρεση του πρωτόκτιστου κάλλους, ταπεινή προσκύνηση του Θεού, προς μαθητεία και βοήθεια, ειλικρινή και τίμια έξοδο προς συνάντηση των άλλων, με πνεύμα θυσίας, με διάθεση κατανοήσεως και παραδοχής, αλληλοσυμπληρώσεως και αλληλοβοηθείας.” Διαβάστε περισσότερα »