σύγχρονος άνθρωπος

Απορρύθμιση και πνευματική ρύθμιση (Επίσκοπος Καρπασίας Χριστοφόρος)

Ο ἄνθρωπος τῆς σύγχρονης κοινωνίας μοιάζει μέ μία μηχανή, ἡ ὁποία φαίνεται νά ἔχει ἀπορρυθμισθεῖ. Ἀσθμαίνει, ταλαιπωρεῖται, ἀγωνιᾶ, φοβᾶται, ἀγχώνεται, συγκρούεται. Θεοποιεῖ τήν ἁμαρτία καί δικαιολογεῖ συνεχῶς τήν ὅλο καί αὐξανόμενη κακία, πού δημιουργεῖται μέσα στή ζωή του. Εἶναι ἄρρωστος πνευματικά καί τό χειρότερο ἀγνοεῖ τήν ἀρρώστια του. Θά ἤθελα στή συνέχεια νά ἀναφερθῶ ἀφ’ ἑνός σ’ αὐτή τήν πνευματική ἀπορρύθμιση καί ἀφ’ ἑτέρου στήν πνευματική ρύθμιση. Ἄλλωστε, ἡ ζωή, γιά νά ἔχει νόημα, πρέπει νά εἶναι πνευματικά ρυθμισμένη. Διαβάστε περισσότερα »

Ο «σύγχρονος άνθρωπος» (Πρεσβύτερος Εµµανουήλ Νιράκης)

Κάθε φορὰ ποὺ μιλᾶμε γιὰ τὸν «σύγχρονο ἄνθρωπο» ἀναφερόμαστε μὲ καμάρι στὴν πρόοδο καὶ στὰ ἐπιτεύγματά του. Καὶ εἶναι ἀλήθεια ὅτι τὶς τελευταῖες δεκαετίες ἔγιναν ἅλματα προόδου σὲ ὅλους τοὺς τομεῖς τῆς δημόσιας ζωῆς. Ἀπὸ τὴν καθημερινότητά μας μέχρι τὶς πιὸ σύνθετες δράσεις τῆς ζωῆς μας τὰ πράγματα ἔγιναν πιὸ εὔκολα καὶ πιὸ ἁπλὰ χάριν στὴν πρόοδο ποὺ ὁ «σύγχρονος ἄνθρωπος» πέτυχε μετὰ ἀπὸ πολυετεῖς προσπάθειες καὶ ἀγῶνες. Βέβαια λησμονοῦμε…

Διαβάστε περισσότερα »

«Ο μονοδιάστατος άνθρωπος» (Σεβ. Μητροπ. Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος)

Ο σύγχρονος άνθρωπος ζη σε μια κοινωνία η οποία βλέπει όλα τα πράγματα μέσα από μια διάσταση και γι’ αυτό είναι επικίνδυνη. Ο άνθρωπος έχει διάφορα προβλήματα, οικονομικά, βιολογικά, ψυχολογικά, πολιτισμικά, υπαρξιακά, θρησκευτικά. Έτσι, όταν όλο το ενδιαφέρον της κοινωνίας εξαντλήται σε μιά μόνον διάσταση (βιολογική, οικονομική) τότε χαρακτηρίζεται ως «μονοδιάστατη κοινωνία» και ο άνθρωπος που ζη μέσα σε αυτήν χαρακτηρίζεται ως «μονοδιάστατος» και κατ’ επέκταση είναι ψυχικά, ψυχολογικά, πολιτισμικά και υπαρξιακά ανάπηρος.

Διαβάστε περισσότερα »

Οι ρηχές καρδιές (Κώστας Τσιρόπουλος)

Η κρίση που σε διεθνή κλίμακα περνούν οι ανθρώπινες σχέσεις είναι σύμφυτη με την κρίση που περνά ο ίδιος ο πολιτισμός. Η αποσύνθεση του πολιτιστικού σώματος που ζωογονεί μια κοινωνία ανθρώπων, κατασταίνει αδύνατο σχεδόν αυτό που λέμε «κοινωνία», επαφή, επικοινωνία, κατανόηση, σύνδεσμο προσωπικό των ανθρώπων. Διαβάστε περισσότερα »

Το πρόβλημα (Κώστας Ε. Τσιρόπουλος)

Συμβαίνει κάποτε, μέσα σ’ αυτό το κόσμο που ζούμε και κυκλοφορούμε, να συναντούμε κάποιους φίλους ή και απλά γνώριμους και εκεί, ανάμεσα σε αδιάφορες κουβέντες, χωρίς καμιά ιδιαίτερη προειδοποίηση, μετά από λιγόλεπτη σιωπή, να μας προτείνουν με χαμηλωμένο βλέμμα, με φωνή σιγαλή: «Δεν ανταμώνουμε κανένα βράδυ να συζητήσουμε για το Θεό;».
Όσο νάναι, η πρόταση ξαφνιάζει. Αισθάνεσαι πως αιφνίδια σου αποκαλύφθηκε ο μύχιος ανθρώπινος καημός και πως η ύπαρξη, προσπερνώντας τα ζεστά κύματα της επίγειας ευδαιμονίας, άγγιξε το όριο της, το τέλος της, συγκλονίστηκε από την παρουσία του μυστηρίου και απλώνει το χέρι σε κάποιον άλλο, όχι γιατί ζητάει από αυτόν τη λύση ή την απόκριση, αλλά γιατί αισθάνεται την ανάγκη να διαπλεχθεί πάνω στη μοίρα της και να ανιχνεύσει για ακόμη μια φορά το οξύτατο αίνιγμα του βίου.

Διαβάστε περισσότερα »