Για την ανάσταση του Χριστού. Και τι λογής είναι αυτή, ή πώς γίνεται μέσα μας η ανάσταση του Χριστού και μέσα σ’ αυτή η ανάσταση της ψυχής. Και ποιο είναι το μυστήριο αυτής της ανάστασης.

Ειπώθηκε μετά το Πάσχα, τη Δευτέρα της δεύτερης εβδομάδας του Πάσχα.

Αδελφοί και πατέρες, τώρα πια το Πάσχα, η χαρμόσυνη μέρα, η γεμάτη από χαρά και γλυκύτητα, η μέρα της ανάστασης του Χριστού, που έρχεται πάντοτε με το γύρισμα του χρόνου, ή, μάλλον, που γίνεται κάθε μέρα και αδιάκοπα μέσα σ’ αυτούς που γνωρίζουν το μυστήριό της γέμισε από χαρά και ανείπωτη αγαλλίαση τις καρδιές μας, παύοντας συγχρόνως τον κόπο της πάνσεπτης νηστείας, ή, μάλλον, να πω, φέροντάς τον σε τελειότητα και παρηγορώντας συγχρόνως τις ψυχές μας, γι’ αυτό και, αφού κάλεσε, όπως βλέπετε, όλους μαζί τους πιστούς σε ανάπαυση και σε ευχαριστία, πέρασε.

Διαβάστε περισσότερα »

Ἀνέκαθεν, καλοί μου φίλοι, ὑπῆρχε ὁ ἑξῆς προβληματισμός. Γιατί οἱ νέοι δὲν ἐκκλησιάζονται κι ἀκόμη περισσότερο γιατί δὲν βιώνουν τὴν ἐν Χριστῷ ζωή; Πιστεύουν στὸν Θεό, παραδέχονται ὡς μοναδικὸ καὶ ἀνυπέρβλητο τὸν Χριστό, σέβονται τὴν Ὀρθοδοξία. Ὥς ἐκεῖ ὅμως!

Φαίνεται καὶ στὶς δημοσκοπήσεις αὐτὸ ξέρετε… Μάλιστα μία ἀπ’ αὐτὲς εἶναι πολὺ ἀποκαλυπτική. Ἀναφέρει ὅτι τὸ 90% πιστεύει στὴν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ, ὅτι σχεδὸν τὸ 70% ἐμπιστεύεται τὴν Ἐκκλησία ὡς ἕνα σημαντικὸ θεσμὸ καὶ πὼς τὸ 5% δέχεται ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη ζωὴ ἐμπνέει τὴ ζωή του! Λίγο ὥς πολὺ τὸ ἴδιο ἐπαναλαμβάνεται κατὰ καιρούς. Προσ­έξτε το καὶ θὰ δεῖτε …

Ἄλλους αὐτὴ ἡ εἰκόνα τοὺς ἐνθουσιάζει. Πολλοὶ μιλᾶνε γιὰ ἐπιστροφὴ τῆς νεολαίας στὸν Θεό! Οἱ κοσμικοὶ κύκλοι ἔφθασαν νὰ λένε πὼς ἡ νεολαία ἔγινε συντηρητικὴ πλέον κ.λπ.

Ὡστόσο ἡ εἰκόνα αὐτή, ὅσο καλὴ καὶ νὰ φαίνεται, περισσότερο μᾶς προβληματίζει καὶ λιγότερο μᾶς ἐνθουσιάζει. Καὶ νὰ γιατί…

Διαβάστε περισσότερα »

Διαβάστε περισσότερα »

[Λουκ. 18, 35-43]

(από το «Υπόμνημα εις το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον», ομιλία ΞΣΤ΄)

«Καὶ ἐκπορευομένων αὐτῶν ἀπὸ Ἱεριχὼ ἠκολούθησεν αὐτῷ ὄχλος πολύς. καὶ ἰδοὺ δύο τυφλοὶ καθήμενοι παρὰ τὴν ὁδόν, ἀκούσαντες ὅτι Ἰησοῦς παράγει, ἔκραξαν λέγοντες· ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, υἱὸς Δαυΐδ.  ὁ δὲ ὄχλος ἐπετίμησεν αὐτοῖς ἵνα σιωπήσωσιν· οἱ δὲ μεῖζον ἔκραζον λέγοντες· ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, υἱὸς Δαυΐδ (: και ενώ αυτοί έβγαιναν από την Ιεριχώ, Τον ακολούθησε πλήθος λαού πολύ. Και ιδού δύο τυφλοί που κάθονταν κοντά στο δρόμο, όταν άκουσαν ότι ο Ιησούς περνά, άρχισαν να φωνάζουν και να λένε: “Ελέησέ μας, Κύριε, ένδοξε απόγονε του Δαβίδ, που για σένα μίλησαν οι προφήτες”. Το πλήθος όμως του λαού τούς μάλωσε για να σιωπήσουν, για να μην ενοχληθεί ο Ιησούς με τις φωνές τους. Αυτοί όμως πιο πολύ φώναζαν και έλεγαν: “Ελέησέ μας, Κύριε, απόγονε του Δαβίδ”)»[Ματθ. 20, 29-34].

Διαβάστε περισσότερα »

[Γαλ. 2, 16-20]

«Εἰδότες δὲ ὅτι οὐ δικαιοῦται ἄνθρωπος ἐξ ἔργων νόμου ἐὰν μὴ διὰ πίστεως ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, καὶ ἡμεῖς εἰς Χριστὸν ᾿Ιησοῦν ἐπιστεύσαμεν διότι οὐ δικαιωθήσεται ἐξ ἔργων νόμου πᾶσα σάρξ (: Επειδή όμως μάθαμε από τη δική μας πείρα ότι δεν γίνεται δίκαιος ο άνθρωπος και δεν σώζεται με την τήρηση των τυπικών διατάξεων του μωσαϊκού νόμου, αλλά μόνο με την πίστη στον Ιησού Χριστό, γι’ αυτό λοιπόν και εμείς πιστέψαμε στον Ιησού Χριστό, για να γίνουμε δίκαιοι και να σωθούμε από την πίστη στον Χριστό και όχι από τα έργα του μωσαϊκού νόμου· διότι όπως αναφέρεται και στους Ψαλμούς, με τα έργα του νόμου δεν θα δικαιωθεί και δεν θα σωθεί κανένας άνθρωπος)» [Γαλ. 2, 16· ερμ. απόδοση Παν. Τρεμπέλα].

Διαβάστε περισσότερα »