[Λουκ. Ιθ΄1-10]

ΜΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ: Ο Κύριος πορεύεται προς την Ιερουσαλήμ και το επακόλουθο Πάθος και περνάει μέσα από την Ιεριχώ. Ένα ετερόκλητο πλήθος αποτελούμενο από μαθητές, προσκυνητές, περίεργους, εχθρούς και φίλους τον περιβάλλει. Η προσδοκία αυτού του λαού είναι η αναμονή γι΄ Αυτόν που θα ανέβει στο θρόνο της μεσσιανικής δόξας, για να αποκαταστήσει μία … κοσμική βασιλεία και να τους δικαιώσει ως έθνος. Άλλοι, όπως οι Φαρισαίοι, περιμένουν την αφορμή να τον πειράξουν και να Τον μειώσουν, ενώ πολλοί από περιέργεια βρίσκονται δίπλα Του για να δουν τέρατα και σημεία. Άνθρωποι θρησκευόμενοι και μη, οπωσδήποτε όμως Ισραηλίτες, που αυτο-θεωρούνται θρησκευτικώς καθαροί και άψογοι. Μέσα στους καθαρούς ξεπροβάλλει η μορφή ενός «ακαθάρτου». Είναι ο Ζακχαίος που ζει με συκοφαντίες, κλοπές, καταπίεση των άλλων. Αυτός ο δακτυλοδεικτούμενος, ανεβαίνει σε μια συκομουριά να δει τον Κύριο, γιατί ήταν κοντός. Αδιαφορεί για την κοινωνική του θέση, τους ψιθύρους, την αποδοκιμασία των λεγομένων ”δικαίων είναι” και επιζητεί την προσοχή και το έλεος του Σωτήρα. Σηκώνει τα μάτια ο Κύριος σε αυτή την εικόνα σιωπηλής του κραυγής για σωτηρία και τον ανταμείβει λέγοντάς του: “Ζακχαίε, σπεύσε και κατέβα, γιατί σήμερα πρέπει να μείνω στον οίκο σου». Και ο Ζακχαίος, αδιαφορώντας ταπεινά για τους γογγυσμούς των γύρω φωνάζει: ”Ιδού, τα μισά των υπαρχόντων μου, Κύριε, τα δίνω στους φτωχούς, και αν κάποιον φορολόγησα κάτι παράνομα, το αποδίδω τετραπλάσια”. Και ο Κύριος ανταπαντά: “Σήμερα έγινε σωτηρία στον οίκο τούτο, καθότι και αυτός είναι γιος του Αβραάμ, γιατί ο Υιός του ανθρώπου ήρθε να ζητήσει και να σώσει το χαμένο”.

Διαβάστε περισσότερα »

(Ματθ. δ´12-17)

Κυριακή μεθέορτος τῶν ἁγίων Θεοφανείων σήμερα· μιᾶς ἑορτῆς, ἡ χάρη τῆς ὁποίας εἶναι, θά λέγαμε, τόσο πνευματική, ὅπως ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἁμαρτωλό ἄνθρωπο, ὅσο καί πρακτική, ὅπως ἡ ροή ἑνός ποταμοῦ σέ μία κατηφορική κοιλάδα. Ὁ ποταμός Ἰορδάνης ἄλλωστε πρωταγωνιστεῖ ποικιλότροπα καί διδακτικά στήν ὑπόθεση, τή θεολογία καί τήν εἰκονογραφία τῆς συγκεκριμένης ἑορτῆς καί περιόδου.

Φῶς πνευματικό

Ἀκούσαμε λοιπόν κατά τή σημερινή μεθέορτο Κυριακή τήν εὐαγγελική περικοπή πού μέ σοφία ἔχει ἐπιλεγεῖ καί πληροφορηθήκαμε ἀπό τή θεόπνευστη γραφίδα τοῦ εὐαγγελιστῆ Ματθαίου τήν ἐκπλήρωση τῶν προφητειῶν, καί μάλιστα ἐκείνων τοῦ μεγάλου προφήτου Ἠσαΐου, τοῦ μεγαλοφωνοτάτου τῶν Προφητῶν, τοῦ πέμπτου τῶν ἱερῶν Εὐαγγελιστῶν, ὅπως οἱ ἅγιοι Πατέρες τόν χαρακτηρίζουν: Ἀκούσαμε ὅτι στή χώρα τῆς φυλῆς Ζαβουλών καί στή χώρα τῆς φυλῆς Νεφθαλείμ πού ἐκτείνεται πλησίον τῆς θάλασσας καί πέρα ἀπό τόν Ἰορδάνη, πρός τά ἀνατολικά μέρη αὐτοῦ, στή Γαλιλαία ὅπου κατοικοῦν πολλοί ἐθνικοί, ὁ λαός ἐκεῖνος πού καθόταν δέσμιος καί ἀκίνητος στό σκοτάδι τῆς εἰδωλολατρικῆς πλάνης καί τῆς ἀσέβειας εἶδε φῶς μέγα πνευματικό· γιά τόν λαό πού καθόταν στή χώρα ἐκείνη, τήν ὁποία σκίαζε προηγουμένως τό πυκνό σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ θανάτου, ἔλαμψε οὐράνιο φῶς.

Διαβάστε περισσότερα »

Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, Κεφ. 1, χωρία 29 έως 34

Ομιλία ΙΖ΄ του αγίου Ιωάννου, αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, του Χρυσοστόμου, από το Υπόμνημά του στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, σχετικά με τη μαρτυρία του Τιμίου Προδρόμου για τον Αμνό του Θεού.

«Ταῦτα ἐν Βηθανίᾳ ἐγένετο πέραν τοῦ Ἰορδάνου, ὅπου ἦν Ἰωάννης βαπτίζων. Τῇ ἐπαύριον βλέπει τὸν ᾽Ιησοῦν ἐρχόμενον πρὸς αὐτόν, καὶ λέγει, ῎Ιδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου (: Αυτά συνέβησαν στην Βηθανία, πέρα από τον Ιορδάνη όπου βάπτιζε ο Ιωάννης. Την επομένη ημέρα βλέπει ο Ιωάννης τον Ιησού να έρχεται προς αυτόν και λέγει· “ίδε ο αμνός του Θεού, που προφήτευσε ο Ησαΐας, ο Μεσσίας και Λυτρωτής, ο οποίος θα θυσιαστεί για να πάρει επάνω Του και να εξαλείψει την αμαρτία και την ενοχή του κόσμου)».

Διαβάστε περισσότερα »

[Ματθ. 1, 21]

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία που εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 20-12-1987

Το μήνυμα, αγαπητοί μου, του αρχαγγέλου Γαβριήλ προς τον απορούντα Ιωσήφ περί της Μαρίας της μνηστής του ήτο: «Ἰωσὴφ υἱὸς Δαυΐδ, μὴ φοβηθῇς παραλαβεῖν Μαριὰμ τὴν γυναῖκά σου· τὸ γὰρ ἐν αὐτῇ γεννηθὲν ἐκ Πνεύματός ἐστιν Ἁγίου. Τέξεται δὲ υἱὸν καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν· αὐτὸς γὰρ σώσει τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν».

Το μήνυμα αυτό, αγαπητοί μου, του αρχαγγέλου Γαβριήλ προς τον Ιωσήφ ήταν θεμελιακό. «Αὐτὸς», λέγει, «σώσει τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν». «Σώσει». Θα είναι Σωτήρας. «Σώσει». Ή, όπως ακριβώς ο άγγελος είπε στους ποιμένας, όπως μας περιγράφει ο Ευαγγελιστής Λουκάς, ότι «ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον Σωτήρ». Σωτήρ! Και ετέχθη αυτός ο Σωτήρ σήμερον.

Βέβαια, το θέμα του σωτήρος δεν ήταν άγνωστο εις τον κόσμο τον αρχαίον. Αυτός ούτος ο αυτοκράτωρ ελέγετο «σωτήρ». Αλλά κατά πόσο βεβαίως ο αυτοκράτωρ ήταν σωτήρας, μόλις και ανάγκη να το πούμε· εφόσον γνωρίζομε από την Ιστορία ότι βασικά άνθρωποι δεν μπορούν να σταθούν σωτήρες, πολύ δε παραπάνω αυτοκράτορες και δη Ρωμαίοι αυτοκράτορες, οι οποίοι ήσαν οι εξουσιασταί των ζωών των υπηκόων των. Τι είδους λοιπόν σωτήρες μπορούσαν να υπάρχουν; Εντούτοις, κάποιοι από αυτούς έπαιρναν και την προσωνυμία πλάι στο όνομά τους, και την προσωνυμία «σωτήρ». Όπως και οι βασιλείς της Αιγύπτου, οι Πτολεμαίοι· έπαιρναν πλάι τους και την προσωνυμία «σωτήρ».

Διαβάστε περισσότερα »