Λοιπόν, καλοί μου φίλοι, ὅταν ρωτήθηκαν οἱ μαθήτριες τῆς Γ΄ Λυκείου ἑνὸς σχολείου «γιατί ἀγαπᾶς τὴ ζωή;» ἔδωσαν τὶς ἑξῆς ἀπαντήσεις:
• «Γιατί δὲν ὑπάρχει ὡραιότερο πρᾶγμα ἀπ’ τὸ νὰ ζεῖς»!
• «Γιατί κάθε στιγμή της εἶναι μοναδικὴ … Ἀκόμη καὶ μετὰ τὴ δυσκολία ἀκολουθεῖ κάτι ὄμορφο»!
• «Ἡ ζωὴ εἶναι ὡραία, γιατί σὲ ἐκπλήσσει κάθε μέρα»!
• «Κάποιες στιγμὲς δὲν ἀγαπῶ τὴ ζωή… Ἀλλὰ μόνο γιὰ τὴ δυνατότητα ποὺ μοῦ δίνει νὰ τὴν κάνω καλύτερη, ἀξίζει νὰ τὴ λατρεύω»!!!
Στ’ ἀλήθεια γιατί ἀγαπᾶμε τὴ ζωή;
Ἡ χαρά ποιμαντικό πρόβλημα
Ἡ πολλή χαρά ἄρχισε νά γίνεται ποιμαντικό πρόβλημα. Ὁ καθαρτικός φόβος ἀποβάλλεται, ὄχι διότι «κόλασιν ἔχει», σύμφωνα μέ τήν πρώτη ἐπιστολή τοῦ ἀπ. Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, ἀλλά διότι δέν τόν ἀνέχεται ἡ ὑπεροψία τῶν ἀνθρώπων πού ἔχουν δουλωθῆ στά πάθη τους, καί ἔχουν καταστήσει τό θέλημα τους ἱερό ἄσυλο, πού πρέπει νά γίνεται ἀπό ὅλους σεβαστό καί νά θεραπεύεται (μέ τήν ἀρχαιοελληνική θρηκευτική σημασία τοῦ ρήματος).
Κατηγορίες: ΘΕΟΛΟΓΙΑ 
Λέξεις Κλειδιά: φόβος, ποιμαντική, αγάπη, ψυχολογία, Θωμάς Βαμβίνης, Εκκλησιαστική Παρέμβαση, χαρά Ο άνθρωπος δεν είναι μια απλή βιολογική μονάδα, αλλά πρόσωπο αυτεξούσιο με απεριόριστο βάθος και πλάτος, δημιουργημένο «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν» Θεού (Γεν. 1:26). Και η κοινωνικότητα του ανθρώπου δεν αποτελεί ένα συμβατικό φαινόμενο, αλλά χαρακτηριστικό γνώρισμα της ίδιας της φύσεώς του. Ο άνθρωπος είναι ον κοινωνικό. Και η κοινωνικότητά του δεν κινείται μόνο σε οριζόντιο, αλλά και σε κατακόρυφο επίπεδο· δεν περιορίζεται μόνο στον χώρο της αμεσότητας, αλλά επεκτείνεται και σε υπερβατικές διαστάσεις.
Κατηγορίες: ΘΕΟΛΟΓΙΑ Λέξεις Κλειδιά: αγάπη, έρως, Γεώργιος Ι. Μαντζαρίδης, θρησκευτικότητα, κοινωνικότητα [Α΄ Κορ. 12, 27- 31 και 13, 1-8]
«Ὑμεῖς δέ ἐστε σῶμα Χριστοῦ καὶ μέλη ἐκ μέρους (: εσείς λοιπόν οι χριστιανοί είστε σώμα Χριστού και μέλη, που ο καθένας σας ανάλογα με το χάρισμά του έχει κάποια θέση και κάποιο μέλος στη ζωή του συνόλου)» [Α΄ Κορ. 12, 27].
Κατηγορίες: ΘΕΟΛΟΓΙΑ Λέξεις Κλειδιά: ερμηνεία, Χρυσόστομος, αγάπη, Αποστολικό ανάγνωσμα, Κοσμάς και Δαμιανός, ελεημοσύνη, διδάσκαλοι, Απόστολοι, χαρίσματα, προφήτες, μακροθυμία, θαυματουργοί, ιαματικοί, φροντιστές, διοικητές, γλωσσομαθείς (Λουκ. στ´ 31-36)
Ὁ Κύριος μέ τήν ἐπί τοῦ Ὄρους Ὁμιλία του, ἕνα μικρό ἀπόσπασμα τῆς ὁποίας εἶναι ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή, φανερώνει στούς μαθητές του, καί διά μέσου τοῦ Εὐαγγελίου σέ ὅλους ἐμᾶς, τό θέλημα τοῦ οὐράνιου Πατέρα. Εἶναι, ἄραγε, τό θέλημα τοῦ Θεοῦ ἁπλῶς ἕνας νόμος ἤ ἕνας κανόνας ἠθικῆς πού ρυθμίζει τίς σχέσεις μέ τούς συνανθρώπους μας καί κατ’ ἐπέκτασιν μέ ἐκεῖνον; Ὄχι ἀσφαλῶς. Τό θέλημα τοῦ Θεοῦ εἶναι κάτι πολύ ἀνώτερο· εἶναι ζωή καί σωτηρία πού ὁδηγεῖ στήν πνευματική τελείωση καί θέωση τοῦ ἀνθρώπου.
Στήν ἐπί τοῦ Ὄρους Ὁμιλία τοῦ Κυρίου ὑπάρχει μία διαβάθμιση τέτοια, πού μέ ἀναγωγικό τρόπο μᾶς ὁδηγεῖ ἀπό τά χαμηλά στά ὑψηλότερα, ἀπό τά ἀνθρώπινα στά θεϊκά. Ἔτσι λοιπόν, λέγοντας ὁ Κύριος τή φράση «Καθώς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καί ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως», καταλήγει στό ἀκατάληπτο «Ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς ὑμῶν», γιά νά μᾶς ὁδηγήσει στήν ὕψιστη ἀρετή τῆς ἀγάπης. Μᾶς φανερώνει τό θέλημα τοῦ Πατρός καί μᾶς διδάσκει πῶς θέλει ὁ Θεός νά πολιτεύεται ὁ ἄνθρωπος. Θά μπορούσαμε νά ποῦμε ὅτι εἶναι ἡ λυδία λίθος, μέ τήν ὁποία θά ἐλεγχθεῖ ἡ πίστη μας σέ ἐκεῖνον καί ἡ ὑπακοή μας στό θεῖο θέλημά του.
Κατηγορίες: ΘΕΟΛΟΓΙΑ Λέξεις Κλειδιά: Ευαγγέλιο, αγάπη, Εκδόσεις «Αποστολική Διακονία», Κυριακοδρόμιο, Κυριακή Β' Λουκά, συγχώρεση, Φωνή Κυρίου 
Στο παρόν ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο
φιλοδοξούμε να καταχωρήσουμε
και να διαθέσουμε χιλιάδες τίτλους
της Ορθόδοξης βιβλιογραφίας
όπως αυτή καταγράφεται καθημερινά
από τους Ελληνικούς εκδοτικούς οίκους.
Κάθε τίτλος βιβλίου
που θα βρείτε στο βιβλιοπωλείο μας
έχει επιλεγεί προσεκτικά
για την ορθότητα και την ακρίβειά του
σε θέματα της Ορθόδοξης πίστεως.
Τα έσοδα των πωλήσεων των βιβλίων,
θα διατίθενται για Ιεραποστολικούς και
Φιλανθρωπικούς σκοπούς.
Ἡ Ἑλληνικὴ γλῶσσα
Ὅταν κάποτε φύγω ἀπὸ τοῦτο τὸ φῶς
θὰ ἑλιχθῶ πρὸς τὰ πάνω ὅπως ἕνα
ρυακάκι ποὺ μουρμουρίζει.
Κι ἂν τυχὸν κάπου ἀνάμεσα
στοὺς γαλάζιους διαδρόμους
συναντήσω ἀγγέλους, θὰ τοὺς
μιλήσω ἑλληνικά, ἐπειδὴ
δὲν ξέρουνε γλῶσσες. Μιλᾶνε
μεταξύ τους μὲ μουσική.
(Νικηφόρος Βρεττάκος)
