Λοιπόν, καλοί μου φίλοι, ὅταν ρωτήθηκαν οἱ μαθήτριες τῆς Γ΄ Λυκείου ἑνὸς σχολείου «γιατί ἀγαπᾶς τὴ ζωή;» ἔδωσαν τὶς ἑξῆς ἀπαντήσεις:

• «Γιατί δὲν ὑπάρχει ὡραιότερο πρᾶγμα ἀπ’ τὸ νὰ ζεῖς»!

• «Γιατί κάθε στιγμή της εἶναι μοναδικὴ … Ἀκόμη καὶ μετὰ τὴ δυσκολία ἀκολουθεῖ κάτι ὄμορφο»!

• «Ἡ ζωὴ εἶναι ὡραία, γιατί σὲ ἐκπλήσσει κάθε μέρα»!

• «Κάποιες στιγμὲς δὲν ἀγαπῶ τὴ ζωή… Ἀλλὰ μόνο γιὰ τὴ δυνατότητα ποὺ μοῦ δίνει νὰ τὴν κάνω καλύτερη, ἀξίζει νὰ τὴ λατρεύω»!!!

Στ’ ἀλήθεια γιατί ἀγαπᾶμε τὴ ζωή;

*   *   *

Νομίζω πὼς οἱ ἀπαντήσεις ποὺ θὰ ἔδινε ὁ καθένας μας στὸ ἐρώτημα αὐτό, θὰ ἦταν ἀνάλογες μὲ τὶς ἀντιλήψεις, τὰ πιστεύω, τὶς ἐπιθυμίες, τὰ βιώματα καὶ τὶς προσδοκίες του.

Ὁ ἐπιστήμονας θὰ σοῦ ἔλεγε κάτι γύρω ἀπ’ τὴν ἔρευνα, ὁ ἀθλητὴς γιὰ τὰ ρεκὸρ καὶ τὶς νίκες, ὁ ἐπιχειρηματίας γιὰ τὶς «μπίζνες» του, ὁ οἰκογενειάρχης γιὰ τὴν προκοπὴ καὶ τὴν ἀποκατάσταση τῶν παιδιῶν του, ὁ γλεντζὲς γιὰ τὰ «νυχτερινὰ ξεδώματα καὶ τὰ ξενύχτια»… Ὅσοι ἁλυσοδέθηκαν μὲ τὶς ἐξαρτήσεις θὰ σοῦ ἔλεγαν πολλὰ γι’ αὐτὲς κι ὅσοι βρίσκονται σὲ τέλμα πὼς ζωὴ γι’ αὐτοὺς δὲν ὑπάρχει!

Καὶ μὲ τὶς ἀπαντήσεις τοῦ εἴδους αὐτοῦ, καταλήγει κανεὶς σὲ τούτη τὴ διαπίστωση: «Τὰ ὑπάρχοντα εἶναι γιὰ τὴ ζωή, δὲν εἶναι ἡ ζωή». Ἔτσι εἶναι! Τὰ ὑπάρχοντα, οἱ ἀσχολίες, τὰ χόμπι, οἱ ἐπιθυμίες καὶ τὰ ὅποια ἐνδιαφέροντά μας, ναὶ ὅλ’ αὐτά, εἶναι γιὰ τὴ ζωή, δὲν εἶναι ἡ ζωή!

Ἐπιπλέον οἱ ἀπαντήσεις αὐτὲς ἀποκαλύπτουν κι αὐτὸ ποὺ ἔλεγε ὁ Πασκάλ: «Ἔξω ἀπ’ τὸν Χριστὸ δὲν ξέρουμε οὔτε τί εἶναι ἡ ζωή, οὔτε τί εἶναι ὁ θάνατος…»! Ἤ καὶ τούτη τὴ σοφὴ διαπίστωση: «Χωρὶς Οἰκογένεια δὲν ζεῖς, χωρὶς Πατρίδα δὲν ξέρεις ποῦ ζεῖς, χωρὶς τὸν Θεὸ δὲν ξέρεις γιατί ζεῖς».

*   *   *

Ἀλλ’ ἂς προχωρήσουμε περισσότερο…

Ὁ ἱ. Χρυσόστομος ἐπισημαίνει τοῦτο: «Ὁ Θεὸς βέβαια σ’ ἔπλασε γιὰ νὰ ζεῖς, νὰ ζεῖς γι’ Αὐτόν». Ναί, αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος, γιὰ τὸν ὁποῖο ἤλθαμε στὴ ζωή, αὐτὸς εἶναι καὶ ὁ προορισμός μας, δηλαδὴ τὸ νὰ ζοῦμε γι’ Αὐτόν.

Νὰ γιατί ἔλεγε ὁ Τολστόϊ: «Τὸ νὰ ἀγαπάει κανεὶς τὴ ζωή, θὰ πεῖ νὰ ἀγαπάει τὸν Θεό». Ἄρα ἐπειδὴ ἀγαπῶ τὸν Θεό, καὶ θέλω νὰ εἶμαι αἰώνια μαζί Του, καὶ πλάστηκα γιὰ νὰ ζῶ γι’ Αὐτόν, ἀκριβῶς γι’ αὐτὸ ἀγαπῶ τὴ ζωή.

Στ’ ἀλήθεια ὅποιος ἀγαπᾶ τὸν Θεό…

Ζεῖ καὶ χαίρεται τὰ νιάτα του, γιατί τὰ κρατᾶ μακριὰ ἀπ’ τὴ νέκρα τῆς ἁμαρτίας!

Ζεῖ καὶ προοδεύει, γιατί δίνει κάθε στιγμὴ νόημα καὶ σκοπὸ στὴν ὕπαρξή του!

Ζεῖ καὶ κερδίζει ὅλες τὶς μάχες, γιατί ἔμαθε νὰ μοχθεῖ καὶ ν’ ἀγωνίζεται!

Ζεῖ καὶ ποτέ του δὲν κάμπτεται, γιατί ἐλπίζει σταθερὰ σ’ Αὐτόν!

Ζεῖ νηφάλια καὶ γαλήνια γιατί καθημερινὰ προσεύχεται λέγοντας: «Κύριε, τίποτα δὲν γίνεται ἂν δὲν τὸ ἐπιτρέψεις Ἐσύ»!

Ζεῖ ἁγιότερα καὶ ἄρα ἀνώτερα, ἐκεῖ στὴν προσ­πάθειά του νὰ πλησιάσει τὸν μοναδικὰ Ὡραῖο!

Ζεῖ εὐλογημένα, γιατί εἶναι πάντοτε πεπληρωμένος μὲ τὴ χάρη Του!

Ἡ συγγραφέας Ἕλεν Κέλερ, ἂν καὶ κωφάλαλη καὶ τυφλή, ζώντας κοντὰ στὸν Θεό, ἔλεγε: «Βρῆκα τὴ ζωὴ τόσο ὄμορφη κι ἑλκυστική». Καὶ κάποιος ἄλλος συγγραφέας, ὅταν ἐπέστρεψε στὸν Θεὸ ὁμολόγησε: «Δὲν τόλπιζα νἆν’ ἡ ζωὴ μέγα καλὸ καὶ πρῶτο»! Νὰ καὶ μία ἀκόμη μαρτυρία: «Ζωὴ χωρὶς Πίστη, εἶναι τοῦ ζῴου ἡ ζωή»! Στὰ σίγουρα λοιπὸν συμβαίνει αὐτὸ ποὺ ἔλεγε ὁ Σίλλερ: «Γιὰ κάτι καλύτερο ἔχουμε γεννηθεῖ».

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης τονίζει: «Ὅ,τι εἶναι χωρισμένο ἀπ’ τὴν ἀληθινὴ Ζωή, δὲν εἶναι ζωή». Καὶ πὼς «δὲν ζεῖ ἀληθινὰ ὅποιος δὲν ἔχει τὴν ἀληθινὴ Ζωή». Ὁ Μ. Ἀθανάσιος δοξάζοντας γιὰ ὅλα αὐτὰ τὸν Θεὸ ἀναφέρει: «Διὰ τῆς δυνάμεώς Σου, Κύριε, μᾶς ἔχεις δώσει μακροβιότητα καὶ αἰώνια ζωή».

Ρώτησε ὁ δημοσιογράφος μία παρέα παιδιῶν: «Τί εἶναι γιὰ σένα ὁ Θεός;». Δύο ἀπ’ αὐτὰ ἔδωσαν τὶς ἑξῆς ὑπέροχες ἀπαντήσεις:

• «Ὁ Θεὸς εἶναι τὰ πάντα γιὰ μένα. Εἶναι Αὐτὸς ποὺ μοῦ δίνει τὴ ζωή…»

• «Εἶναι Αὐτὸς ποὺ κρατάει στὰ χέρια Του τὴ ζωή μου καὶ ἀπ’ Αὐτὸν ἐξαρτῶνται τὰ πάντα»

Ἑπομένως καὶ γι’ αὐτὸ Τὸν ἀγαπῶ…

*   *   *

Λέγει ὑπέροχα ὁ Μ. Βασίλειος: «Ἐπειδὴ ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ ὄντως ζωή, καὶ ἡ δική μας ἐν Χριστῷ ζωὴ εἶναι ἡ ἀληθινὴ ζωή». Συνεπῶς ἀγαπῶ τὸν Θεό, ὄχι μόνο γιὰ τὴν ζωὴ ποὺ μοῦ χαρίζει, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ποιότητα τῆς ζωῆς τὴν ὁποία μπορῶ νὰ ἐξασφαλίσω κοντά Του.

Καὶ ποιὸ εἶναι τὸ μυστικὸ αὐτῆς τῆς ποιοτικῆς ζωῆς; Πῶς μπορῶ νὰ ζῶ ἐν Χριστῷ; Μὰ μὲ τὴν τήρηση τὸν ἐντολῶν Του. Ἐξ ἄλλου αὐτὸ ἀποδεικνύει κι ὅτι Τὸν ἀγαπῶ! Τονίζει καὶ πάλι ὁ Μ. Βασίλειος: «Ἂν θέλεις νὰ ζεῖς στὶς ἀγαθὲς ἡμέρες, ἂν ἀγαπᾶς τὴ ζωή, ἐφάρμοσε τὴν ἐντολὴ τῆς ζωῆς». Γιατί λέγει: «Αὐτὸς ποὺ μὲ ἀγαπᾶ θὰ τηρήσει τὶς ἐντολές μου» (Ἰωάν. 14, 23).

Ἀλλ’ εἶναι ὑπέροχος καὶ τοῦτος ὁ λόγος: «Ὅταν ὁ Χριστὸς κατέχει τὴν πρώτη θέση στὴ ζωή μας, τότε ὅλα τ’ ἄλλα βρίσκουν τὴ σωστή τους θέση τους». Τότε ἐπέρχεται ἡ χάρη Του καὶ τὰ τακτοποιεῖ ὅλα ὅπως πρέπει.

*   *   *

Ὅπως καὶ νὰ τὸ κάνουμε, ὁ Θεὸς εἶναι ἡ ζωή μας. Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ λέμε ὅτι ζοῦμε καὶ νὰ μὴ εἴμαστε ἄρρηκτα συνδεδεμένοι μαζί Του. Ἀγαπᾶμε δὲ καὶ χαιρόμαστε τὴ ζωή, ἐπειδὴ ἀγαπᾶμε τὸν Θεό. Καὶ τόσο πολὺ Τὸν ἀγαπᾶμε, ποὺ θέλουμε αἰώνια νὰ ζοῦμε μαζί Του. Καὶ τί δὲν κάνει Ἐκεῖνος πρὸς τὸν σκοπὸ αὐτό! Ὥς καὶ ἄνθρωπος ἔγινε ἀκόμη. Κατέβηκε στὸ τόσο ταπεινό μας ἐπίπεδο, ἀκριβῶς γι’ αὐτό. Γιὰ νὰ Τὸν γνωρίσουμε, γιὰ νὰ Τὸν ἀγαπᾶμε καὶ γιὰ νὰ ζοῦμε πάντοτε μαζί Του.

(Πηγή: orthodoxostypos.gr)