Φώτιος Σχοινάς

Ο άγιος Πορφύριος και η αρχαία ελληνική γλώσσα (Φώτης Σχοινάς, Δρ. Φιλοσοφίας)

ἅγιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης εἶναι ἕνας σύγχρονος ἅγιος καί μάλιστα ἕνας ἀπό τούς μεγαλύτερους ἁγίους ὅλων τῶν ἐποχῶν, ὅπως ἀποφάνθηκε σύγχρονος ἐπίσκοπος. Ὅχι ἕνας ἁπλός ἅγιος, ἀλλά ἕνας ἅγιος σχεδόν πάνσοφος μέ τή Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὅπως ἔχει γραφεῖ «ὁ πατήρ Πορφύριος κατεῖχε νοῦ δυνάμενο νά ὑπερίπταται πάνω ἀπό τούς οὐρανούς καί νά κατέρχεται ἕως τίς ἀβύσσους, νοῦ παντοδύναμο μέ τή Θεία Δύναμη, παντεπόπτη μέσα στό θεῖο Φῶς, παντογνώστη μέσα στήν ἔνθεη Γνώση. Μέ τήν ἐνορατική του δύναμη, τά τοῦ ἀνθρώπου, τά ὁποῖα δέν γνωρίζει “εἰ μή τό πνεῦμα τό τοῦ ἀνθρώπου”, ἐκεῖνος τό γνώριζε μέ τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ». (Χρυσοστόμου Μοναχοῦ Διονυσιάτου, Θεός Λόγος καί ἀνθρώπινος λόγος, Ἱερά Μονή Ἁγίου Διονυσίου, Ἅγιον Ὄρος 1998, σελ. 449).

Ἀποτελεῖ ξεχωριστό ἐνδιαφέρον λοιπόν νά δοῦμε τίς ἀπόψεις ἑνός τόσο θεοφωτίστου νοῦ γιά τήν ἀρχαία ἑλληνική γλῶσσα. Νομίζω ἀναγκαῖο νά σημειώσω ὅτι παρουσιάζω μόνον ὅσες ἐγώ ἐγνώρισα καί αὐτές ἐλλειπτικά λόγῳ στενότητος χώρου. Μπορεῖ νά ὑπάρχουν καί ἄλλες, ἐξίσου ἤ περισσότερο ἐνδιαφέρουσες. Διαβάστε περισσότερα »

Ο εκπαιδευτικός σήμερα (Φώτιος Σχοινάς)

Εἶναι γεγονός ἀναντίρρητο ὅτι τό ἐκπαιδευτικό μας σύστημα εἶναι ἀναποτελεσματικό. Ἡ νεοελληνική κοινωνία στή συντριπτική πλειοψηφία της ἀποδίδει τήν αἰτία τοῦ φαινομένου αὐτοῦ στήν ἀνεπάρκεια –γνωστική, παιδαγωγική, διδακτική- τῶν ἐκπαιδευτικῶν. «Οἱ καθηγητές φταῖνε!» εἶναι ἕνα στερεότυπο πού διατρέχει τήν νεοελληνική κοινωνία. Διαβάστε περισσότερα »

Η περί Αγγέλων διδασκαλία του Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού

Κατά τον ιερό Δαμασκηνό ο Θεός είναι ο δημιουργός εξ ουκ όντων των αγγέλων. Οι άγγελοι είναι κτίσματα του Θεού, φέρουν όμως την εικόνα του Δημιουργού τους, ως λογικά και αυτεξούσια όντα. Είναι φύσεις ασώματες κάτι σαν πνεύμα η άϋλη φωτιά, σύμφωνα με τον Δαυΐδ. Λέγοντας ο Δαυΐδ για τους αγγέλους «Ο ποιών τους αγγέλους αυτού πνεύματα και τους λειτουργούς αυτού πυρός φλόγα» θέλει να δείξει «το κούφον (=ανάλαφρο) και διάπυρον (=φλογερό) και θερμόν και τομώτατον (=κοφτερό) και οξύ περί την θείαν έφεσίν τε και λειτουργίαν, το ανωφερές αυτών και το πάσης υλικής επινοίας απηλλαγμένον»[1]. Διαβάστε περισσότερα »

Η ευθύνη των πολιτών για την εθνική παρακμή (Φώτης Σχοινάς, Δρ. Φιλοσοφίας)

Εἶναι γεγονός ἀναμφισβήτητο ὅτι ἡ Χώρα μας διέρχεται περίοδο γενικευμένης παρακμῆς σέ ὅλες τίς ἐκφάνσεις τοῦ δημοσίου βίου, πού ἐπηρεάζει καταλυτικά καί τήν προσωπική ζωή τῶν πολιτῶν. ῾Η αἰτία τῆς γενικευμένης αὐτῆς παρακμῆς ἀποδίδεται ἐν πολλοῖς – καί ὁμολογουμένως ὄχι ἀβάσιμα – στούς πολιτικούς καί ἐν γένει στήν ἀήθεια τῆς διαχειρίσεως τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας ἀπό τούς ἀσκοῦντες αὐτήν. Διεφθαρμένοι πολιτικοί διέφθειραν τή Χώρα, τούς θεσμούς καί τούς πολῖτες της, λέγεται συχνάκις καί κατ᾿ ἐπανάληψιν. Καί οἱ πολῖτες ἀπηυδησμένοι καί ἀπογοητευμένοι ἀπό τήν διάψευση τῶν προσδοκιῶν τους ἀπό τούς πολιτικούς γυρίζουν τήν πλάτη στούς πολιτικούς καί τήν πολιτική. Τά φαινόμενα τῆς ἰδιώτευσης, τῆς ἀπαξίωσης τῆς πολιτικῆς, τῆς ἀδιαφορίας γιά τά κοινά καί τῆς πολιτικῆς ἀπάθειας γενικεύονται καί κυριαρχοῦν στήν ἑλληνική κοινωνία. Τό γεγονός ὅτι οἱ πολιτικοί φέρουν μεγάλο μέρος-ἴσως τό μεγαλύτερο- τῆς εὐθύνης γιά τήν τωρινή γενικευμένη παρακμή εἶναι ἀναντίρρητο καί πανθομολογούμενο. ῞Ομως θεωρῶ -καί τοῦτο ἀποτελεῖ τό σκοπό πού γράφω αὐτό τό σημείωμα- ὅτι ἐξίσου μεγάλη εὐθύνη φέρει καί ὁ ἑλληνικός λαός. ῎Ισως-ἴσως μάλιστα, ἄν μή μεγαλύτερη, τοὐλάχιστον καθοριστικότερη εἶναι ἡ εὐθύνη τοῦ ῾Ελληνικοῦ Λαοῦ.

Διαβάστε περισσότερα »

Περί του γλωσσικού προβλήματος της θείας λατρείας (Φώτης Σχοινάς)

Ο π. Βασίλειος Θερμός στο άρθρο του «Ο λόγος ως προσωπείο. Περί της αμυντικής λειτουργίας της εκκλησιαστικής γλώσσας» στη Σύναξη του Απριλίου-Ιουνίου 1998 (τεύχος 66), έθεσε θέμα αναγκαιότητος μεταγλωττίσεως των ιερών κειμένων της θείας λατρείας, των πεζών βέβαια και όχι των ποιη­τικών. Το κύριο επιχείρημα του π. Βασιλείου είναι ότι η μεταγλώττιση των κειμένων της θείας λατρείας θα διευκολύνει την διανοητική κατανόησή τους λόγω της αποκοπής της νεωτέρας γενιάς των Νεοελλήνων από τις παλαιότε­ρες μορφές της γλώσσας μας.

Οι θέσεις μου -τις διατυπώνω ευθύς εξ αρχής- είναι ότι: α) η διανοητική κατανόηση της θείας Λειτουργίας, θεμιτή καθ’ εαυτήν και ουδόλως παραθεωρητέα -και σ’ αυτό το σημείο συμφωνώ πλήρως με τον π. Βασίλειο- η διανοητική κατανόηση, επαναλαμβάνω, της θείας λατρείας και κυρίως της θ. Λειτουργίας είναι θέμα ερμηνείας, τουτέστι αναλύσεως των νοημάτων στα οποία παραπέμπουν τα γλωσσικώς σημαίνοντα είτε ως έχουν, είτε έστω μεταγλωττισμένα και όχι ψιλής μεταγλωττίσεως και β) η μεταγλώττιση όχι απλώς δεν θα διευκολύνει την διανοητική κατανόηση της θ. Λειτουργίας, αλλά θα την δυσχεράνει δραματικά.

Διαβάστε περισσότερα »